«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.
1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΘ΄ Κυριακὴ τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15,21-28)
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2442 6 Φεβρουαρίου 2022
Μιὰ γυναίκα ὑπόδειγμα
Σ ήμερα, ἀγαπητοί μου, θὰ κάνουμε κήρυγμα διδακτι-
κό· θὰ προβάλουμε πρὸς μίμησιν ἕνα ὑπόδειγμα γιὰ
ὅλους μας. Εἶνε μία γυναίκα. Δὲν εἶνε κάποια βασίλισ-
σα, πριγκίπισσα, καλλονή, σοφή. Τὸ Εὐαγγέλιο ὁμιλεῖ
γιὰ μικροὺς καὶ ταπεινοὺς τῆς γῆς, ποὺ τοὺς ὕψωσε μέ-
χρι τὸν οὐρανό. Τὴ γυναῖκα αὐτή, ποὺ κανείς δὲν τῆς ἔ-
δινε σημασία, ὁ Χριστὸς τὴν ἔκανε ἀστέρι ποὺ φωτίζει
τὴν ἀνθρωπότητα. Εἶνε ἡ Χαναναία· ζωηρὰ μᾶς τὴν πα-
ρουσιάζει σήμερα ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος (βλ. Ματθ. 15, 21-28).
Θὰ σᾶς στρώσω τραπέζι. Ἂν βέβαια κάποιος εἶνε
ἄρρωστος ἢ χορτᾶτος, παντεσπάνι ἢ μπιφτέκι νὰ τοῦ
δίνῃς, δὲν τὸ τρώει· ἂν ὅμως εἶνε γερὸς καὶ πεινασμέ-
νος, τότε κ᾽ ἕνα κομμάτι κρίθινο ψωμὶ τὸ θέλει. Ἔτσι
λοιπὸν πιστεύω ὅτι καὶ ἡ φτωχὴ τράπεζα τοῦ λόγου μου
γιὰ τὴ Χαναναία θὰ εἶνε εὐπρόσδεκτη.
***
⃝ Ἡ Χαναναία, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὑπόδειγμα προθυ-
μίας, μιᾶς ἀρετῆς ποὺ ἐμεῖς στερούμεθα. Αὐτὴ κατοι-
κοῦσε ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ, στὰ εἰδωλολατρικὰ
ἔθνη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ὁ Χριστὸς ξεκίνησε, ἔκα-
νε χιλιόμετρα καὶ πῆγε ἐκεῖ γι᾽ αὐτήν, γιὰ νὰ τὴ συναν-
τήσῃ. Ἀλλὰ κι αὐτὴ δὲν τὸν περίμενε στὸ σπίτι της·
ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ Χριστὸς πλησιάζει ἐκεῖ, πέρασε τὰ
σύνορα κ᾽ ἔφτασε κοντά του.
Ἐκείνη ἔδειξε προθυμία· ἔχουμε ἐμεῖς τέτοια προ-
θυμία; Μὰ ποῦ θὰ συναντήσουμε τὸ Χριστό; θὰ πῆτε.
Ἅμα τὸν θέλῃς, τὸν συναντᾷς. Ποῦ; Στοὺς ἱεροὺς ναούς
μας. Ἐκεῖ πηγαίνουμε οἱ πιστοὶ «εἰκονίζοντες μυστικῶς
τὰ Χερουβίμ», γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν παμβασιλέα,
«ὡς τὸν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι» (θ. Λειτ.). Ἐκεῖ
εἶνε ὁ Χριστός. Γι᾽ αὐτὸ νὰ τρέχουμε στοὺς ναοὺς μὲ
ἀγάπη καὶ πόθο ὅπως λέει ὁ ψαλμῳδός· «Ὡς ἀγαπητὰ
τὰ σκηνώματά σου, Κύριε, τῶν δυνάμεων. ἐπιποθεῖ καὶ
ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου» (Ψαλμ. 83,2-3).
Δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς ἡ προθυμία αὐτή. Θυμᾶμαι ὅταν
ἤμουν νεαρὸς ἱεροκήρυκας, σὲ μιὰ πόλι, δίπλα - κολλη-
τὰ στὴν ἐκκλησία, ἦταν τὸ σπίτι ἑνὸς πλουσίου. Ὁ καλὸς
ἱερεὺς τὸν καλοῦσε νὰ πάῃ στὴν ἐκκλησία, ἀλλ᾽ αὐτὸς
ἐπὶ σαράντα χρόνια δὲν πῆγε οὔτε μιὰ φορά. Πῆγε μιὰ
καὶ τελευταία φορά, ὅταν πέθανε· τὸν σήκωσαν καὶ τὸν
πῆγαν τέσσερις. Τέτοιοι τύποι ἀλειτούργητοι εἶνε πολ-
λοί· ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον αὐτοὶ ποὺ κατέχουν τὰ μεγάλα καὶ
ὑψηλὰ ἀξιώματα σπανίως τοὺς βλέπεις στοὺς ναούς.
Νὰ εἴμαστε πρόθυμοι στὸν ἐκκλησιασμό· εἶνε ἡ ὥρα
ποὺ μᾶς δέχεται εἰς ἀκρόασιν «ὁ βασιλεὺς τῶν βασι-
λευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15). Θυμᾶ-
μαι στὸ Ξηρόμερο τῆς Αἰτωλοακαρνανίας ἕνα τσοπᾶνο,
ποὺ εἶχε ὡς ἀλησμόνητη στιγμὴ τῆς ζωῆς του ὅταν ζή-
τησε ἀκρόασι στὰ ἀνάκτορα ἐπὶ Κωνσταντίνου τοῦ Α΄ κι
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
ὁ βασιλιᾶς τὸν δέχθηκε. Ἔ, γέροντα, τοῦ λέω, ἂν θεω-
ρῇς σπουδαῖο ὅτι σὲ δέχτηκε ἕνας ἐπίγειος βασιλιᾶς,
νὰ ξέρῃς ὅτι σὲ δέχεται σὲ ἀκρόασι κάποιος ἄλλος ἀνώ-
τερός του; –Ποιός; ρωτάει ὁ τσοπᾶνος. –Ἔλα στὴν ἐκ-
κλησία· ἐκεῖ εἶνε ὁ Χριστός, ὁ βασιλεὺς τῶν ὅλων!
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει, νὰ μὴν πηγαίνῃς μόνο
ἐσὺ στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ νὰ προτρέπῃς καὶ ἄλλους νὰ
ἔρχωνται. Καὶ σᾶς ἐρωτῶ, ποιός ἀπὸ σᾶς τὸ κάνει; Σᾶς
βάζω κανόνα· κάθε Κυριακὴ νὰ προσπαθῆτε νὰ ὁδηγή-
σετε καὶ ἄλλους στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ.
⃝ Ἀλλ᾽ ἐκτὸς τῆς προθυμίας ἡ Χαναναία εἶνε καὶ
ὑπόδειγμα στοργῆς. Βλέπετε ποιός εἶνε ὁ πόνος της;
Δὲν πάσχει ἡ ἴδια, δὲν εἶνε ἄρρωστη· πάσχει ἡ κόρη
της, καὶ ὁ πόνος τῆς κόρης γίνεται δικός της πόνος.
Μιὰ φορὰ πονάει τὸ παιδί, δέκα κ᾽ ἑκατὸ φορὲς πονάει
ἡ φιλόστοργη μάνα. Αὐτὸ δείχνουν τὰ λόγια ποὺ ἔλεγε·
«Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς
δαιμονίζεται» (Ματθ. 15,22)· ζητῶ νὰ μὲ ἐλεήσῃς, Κύριε· ἐμέ-
να νὰ ἐλεήσῃς. Οἰκειοποιήθηκε τὸ πάθος τῆς κόρης.
Εἶχε εὐγενῆ αἰσθήματα. Δὲν ἔμοιαζε μὲ τὶς μοντέρ-
νες γυναῖκες τῆς ἐποχῆς μας ποὺ χαρτοπαίζουν. Δὲν
εἶνε πολὺς καιρὸς ποὺ τὸ «ἑκατὸ» στὴν Ἀθήνα ἔτρεξε
κ᾽ ἔσωσε ἕνα παιδὶ ἕτοιμο νὰ πέσῃ ἀπ᾽ τὸ μπαλκόνι,
γιατὶ ἡ μάνα του τὸ εἶχε κλείσει στὸ διαμέρισμα καὶ πῆ-
γε σὲ χαρτοπαίγνιο μὲ φίλες. Ἄστοργες γυναῖκες! Δὲν
ἔμοιαζε μ᾽ αὐτὲς ἡ Χαναναία. Δὲν ἔμοιαζε μ᾽ ἐκεῖνες
ποὺ πετοῦν σὰν γατάκια τὰ βρέφη τους μὲ ἀμβλώσεις
καὶ ἐκτρώσεις –φοβερὸ τὸ ἔγκλημα– καὶ φτάσαμε ἐτη-
σίως στὴν Ἑλλάδα σὲ φρικτὸ ἀριθμό. Ἦρθε ἀπ᾽ τὴν Ἀ-
μερικὴ κάποια ἐπώνυμη κυρία καὶ μαζὶ μὲ ἄλλες δημι-
ούργησαν γυναικεῖα σωματεῖα, μὲ σκοπὸ νὰ «συγχρο-
νίσουν» τὶς καθυστερημένες Ἑλληνίδες· καὶ πιέζουν νὰ
ψηφιστῇ νόμος, ὥστε ἡ ἄμβλωσις, ὅπως καὶ ἡ μοιχεία,
νὰ εἶνε ἐλεύθερες. Ἐρχόμαστε δεύτεροι στὸν κόσμο
σὲ ὑπογεννητικότητα, ἐνῷ τὰ Βαλκάνια καὶ οἱ Τοῦρκοι
αὐξάνονται σὰν τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης. Κ᾽ ἔπειτα πα-
ραξενευόμεθα καὶ ἀποροῦμε γιατί σείεται ἡ γῆ. Ὦ Θεέ
μου, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάν-
των τῶν ἁγίων ἐλέησέ μας τοὺς ἁμαρτωλούς.
⃝ Ἡ Χαναναία λοιπὸν εἶνε ὑπόδειγμα προθυμίας καὶ μη-
τρικῆς στοργῆς· εἶνε ἀκόμη ὑπόδειγμα ἐπιμονῆς μεγά-
λης. Φωνάζει «Ἐλέησόν με» ὄχι μιὰ ἢ δυὸ καὶ τρεῖς φο-
ρές, ἀλλὰ πολλὲς φορές. Καὶ ὁ πολυεύσπλαχνος Χρι-
στὸς –περίεργο πρᾶγμα– δὲν ἀπαντᾷ. Εἶνε ἀδιάφορος;
Κάθε ἄλλο. Θέλει νὰ δοκιμάσῃ τὴν πίστι καὶ τὴν ταπεί-
νωσί της. Κι αὐτὴ ἐξακολουθεῖ νὰ φωνάζῃ – «ἐκραύγα-
ζε» λέει τὸ εὐαγγέλιο (ἔ.ἀ.).
Ἐπιμονὴ λοιπόν. Ὁ Κύριος θέλει νὰ ἐπιμένουμε στὶς
προσευχές μας. Μὲ συγκινεῖ ἐκεῖνο ποὺ λέμε στὴν ἐκ-
 2
κλησία, «Ἔτι καὶ ἔτι ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν»·
πάλι καὶ πάλι, ὅπως ἡ Χαναναία. Δὲν εἶνε φλυαρία, δὲν
εἶνε βαττολογία· πρέπει ἐπιμόνως νὰ κρούουμε. Μὴ
μοιάζουμε, ὅπως λέει ἕνας νεώτερος ἱεροκήρυκας, μὲ
κάτι ἀλητόπαιδα ποὺ χτυποῦν τὰ κουδούνια τῶν σπι-
τιῶν κ᾽ ἐξαφανίζονται, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε σὰν τοὺς κα-
λοὺς ἐπισκέπτας, ποὺ χτυποῦν ἐπιμόνως τὴν πόρτα ἢ
τὸ τηλέφωνο, ἕως ὅτου λάβουν ἀπάντησι.
Ἕνας φυσιοδίφης παρατηροῦσε ἕνα μυρμηγκάκι ποὺ
κουβαλοῦσε ἕνα σπόρο μεγάλο. Προσπαθοῦσε νὰ τὸν
ἀνεβάσῃ ἐπάνω στὸν τοῖχο, ἀλλὰ τὴν πρώτη φορὰ ἔπε-
σε. Δὲν ἀπογοητεύτηκε, προσπάθησε πάλι, δυὸ φορές,
τρεῖς φορές… Μέτρησε πόσες φορὲς λέτε· ἑβδομην-
ταπέντε φορὲς τὸ ἀνέβασε καὶ ἔπεσε, καὶ τὴν ἑβδομη-
κοστὴ ἕκτη φορὰ τὰ κατάφερε. Μπράβο, μυρμηγκάκι!
Κι ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν πρώτη, δεύτερη, τρίτη προσπά-
θεια ἀπογοητεύεται· λίγοι εἶνε οἱ ἥρωες τῆς ἐπιμονῆς.
Κάποιος ἀσιατικὸς μῦθος λέει, ὅτι ἕνας ναύτης πλέ-
οντας σὲ γαλήνη κρατοῦσε στὰ χέρια του ἐκεῖ στὴν
πλώρη τοῦ πλοίου ἕνα δαχτυλίδι τῆς γυναίκας του καὶ
τό ᾽παιζε· ἀλλὰ σὲ μιὰ στιγμὴ τὸ δακτυλίδι τοῦ ξέφυγε
κ᾽ ἔπεσε στὴ θάλασσα. Λέει· Θάλασσα, δός μου τὸ δα-
κτυλίδι! Ἀλλὰ ποῦ νὰ τοῦ τὸ δώσῃ ἡ θάλασσα. Ἀπογο-
ητεύτηκε; Ὄχι. Παίρνει ἕνα κουβᾶ κι ἀρχίζει μὲ πεῖσμα
νὰ ἀντλῇ νερὸ ἀπὸ τὴ θάλασσα, γιὰ νὰ βρῇ στὸν πυθ-
μένα τὸ δακτυλίδι. Καὶ τότε, λέει ὁ μῦθος, ἡ θάλασσα
τοῦ εἶπε· Πάρε τὸ δακτυλίδι σου, ἄνθρωπε, γιατὶ ἐσύ,
μὲ τέτοια ἐπιμονή, θὰ μὲ ἀδειάσῃς. Πεῖσμα λοιπόν. Γιὰ
ὅ,τι εἶνε ἅγιο καὶ ἱερό, ἂς ἐπιμένουμε μέχρι τελευταίας
ἀναπνοῆς· μὴ γίνουμε κατώτεροι ἀπὸ τὸ ναύτη καὶ κα-
τώτεροι ἀπὸ τὸ μυρμήγκι.
⃝ Εἴδαμε τὴ Χαναναία ὡς ὑπόδειγμα πρῶτον προθυ-
μίας, δεύτερον στοργῆς, τρίτον ἐπιμονῆς. Καὶ τώρα
σᾶς τὴν παρουσιάζω ὡς ὑπόδειγμα ταπεινώσεως. Ἐπὶ
τέλους ὁ Χριστὸς δίνει μιὰ ἀπάντησι· Ἐγὼ δὲν ἦρθα γιὰ
τὰ ξένα πρόβατα, ἦρθα γιὰ τὰ πρόβατα τοῦ «οἴκου Ἰσ-
ραήλ». Κ᾽ ἐπειδὴ ἐκείνη ἐπέμενε, τῆς λέει· Τὸ ψωμὶ πού
᾽νε προωρισμένο γιὰ τὰ παιδιὰ δὲν τὸ δίνουν στὰ «κυ-
νάρια», στὰ σκυλάκια (ἔ.ἀ. 15,25-26). Ὀξὺς λόγος αὐτός. Ὁ-
ποιαδήποτε ἄλλη γυναίκα στὴ θέσι της θὰ ἔφευγε. Μὲ
βρίζεις, θά ᾽λεγε· δὲν εἶμαι σκυλάκι, εἶμαι ἄνθρωπος.
Αὐτὴ ὅμως πῆρε τὴ λέξι «κυνάριον», τὴν ἔκανε ὅπλο
καὶ μ᾽ αὐτὸ νίκησε τὸν ἀήττητο Χριστό!
Ναί, Κύριε, λέει, εἶμαι ἀπὸ τὴ γενεὰ τῶν εἰδωλολα-
τρῶν, ποὺ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη, ποὺ σμίγουν σὰν τοὺς
σκύλους μέσ᾽ στοὺς δρόμους. Σκυλάκι ἀκάθαρτο εἶμαι·
ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλάκια κάτι τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ
πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ ἀφέντη τους. Κ᾽ ἐγώ, Χρι-
στέ μου, ἕνα ψίχουλό σου ζητῶ, μοῦ φτάνει ἕνα ψίχου-
λο ἀπὸ τὸν πλοῦτο σου.
⃝ Μετὰ τὴ στάσι αὐτὴ τῆς Χαναναίας, ἀφοῦ ἔδειξε τέ-
τοια ταπείνωσι, ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ σὰν γεωτρύπανο
κέντησε τὴν καρδιά της κι ἀπ᾽ τὰ βάθη της βγῆκε χρυ-
σάφι, ποταμὸς πίστεως. Καὶ τότε ὁ Χριστὸς θαύμασε.
Δὲν θαύμασε ἄρχοντες σὰν τὸν Πιλᾶτο καὶ ἀρχιερεῖς
σὰν τὸν Ἄννα καὶ Καϊάφα· θαύμασε μικροὺς τῆς γῆς,
σὰν αὐτήν, καὶ εἶπε· «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γε-
νηθήτω σοι ὡς θέλεις» (ἔ.ἀ. 15,28).
***
Βλέπουμε ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, τί ἀξία ἀποδίδει ὁ Χρι-
στὸς στὴ γυναῖκα. Πρὸ Χριστοῦ ἡ γυναίκα ἦταν πολὺ
χαμηλά, τὴ θεωροῦσαν ὄχι ἄνθρωπο ἀλλὰ ἕνα εἶδος κα-
τώτερο. Στοὺς εἰδωλολάτρες καὶ στοὺς μωαμεθανοὺς
μέχρι σήμερα ἡ γυναίκα περιφρονεῖται, ὑπάρχει ἀνδρο-
κρατία. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς πῆρε τὴ γυναῖκα καὶ στὸ πρό-
Ἀπομαγνητοφωνημένη μεγάλη ἑσπερινὴ ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὴν αἴθουσα τῆς ὁδ. Ζωοδ. Πηγῆς 44 Ἀθηνῶν τὴν 31-1-1982.
Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 15-1-2022. Τὴν ὁμιλία αὐτὴ μπορεῖτε νὰ τὴν ἀκούσετε χωρὶς συντομεύσεις στὸ cd 44 τῆς ἀδελφότητος «Σταυρός».
σωπο τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου τὴν ὕψωσε, τὴν ἔκανε
βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἀγγέλων. Μόνο ὁ Χρι-
στιανισμὸς τίμησε τὴ γυναῖκα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ αὐτὴ πρέπει
νὰ εἶνε εὐγνώμων πρὸς τὸ Χριστό.
Καὶ εἶνε γεγονὸς ἀναμφισβήτητο, ὅτι ἡ γυναίκα ἐκ-
δηλώνει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἄνδρα αἰσθήματα ἀγά-
πης, εὐγνωμοσύνης καὶ εὐλαβείας στὸ Χριστό, τὸν αἰώ-
νιο σωτῆρα της. Σπανίως θὰ δῇς γυναῖκα ἄπιστη. Ἀκό-
μα καὶ ὅταν ἔχῃ πέσει χαμηλά, μέσα στὴν καρδιὰ καὶ
τῆς ἁμαρτωλῆς ποὺ ἔγινε ῥάκος τῆς κοινωνίας καὶ που-
λάει τὸ κορμί της ἀντὶ μερικῶν νομισμάτων, βλέπεις
τὴν πίστι στὸ Χριστό, σὰν διαμάντι ποὺ ἔπεσε σὲ βόρ-
βορο. Μόνο κάποιες μοντέρνες σουφραζέττες, σὰν αὐ-
τὲς ποὺ ἀνέφερα, ἔξω ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστι καὶ τὶς
παραδόσεις τοῦ γένους μας, ξένες πρὸς τὸ πνεῦμα τοῦ
Εὐαγγελίου, ἐκφράζονται μὲ ἀπιστία καὶ ἀσέβεια.
Ἡ ἀξία καὶ ὁ ῥόλος τῆς πιστῆς γυναίκας στὸν κόσμο
εἶνε μεγάλος. Πίσω ἀπὸ κάθε σπουδαῖο ἄνδρα κρύβε-
ται μία σπουδαία μάνα. Ὅταν ἑορτάζουμε τὴ μνήμη
τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἂς ἀναλογιζώμεθα ὅτι, ἂν ἔχου-
με ἕνα Μέγα Βασίλειο, ἕνα Χρυσόστομο καὶ ἕνα Γρη-
γόριο Ναζιανζηνό, τὸ ὀφείλουμε στὶς μητέρες τους·
στὴν Ἐμμέλεια, στὴ Νόνα καὶ στὴν Ἀνθοῦσα. Ἂν ἔχου-
με ἕνα ἱερὸ Αὐγουστῖνο, τὸ ὀφείλουμε στὴ Μόνικα,
στὴν ὁποία ὁ ἱερὸς Ἀμβρόσιος εἶπε· Μὴν ἀπελπίζεσαι·
παιδί, γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ μάνα του χύνει τόσα δάκρυα, δὲν
θὰ χαθῇ. Τὸ μεγαλεῖο τῆς γυναίκας κρύβεται πίσω. Ὄχι
στὴ βιτρίνα, ἀλλὰ πίσω, στὰ βάθη τῆς οἰκογενείας κρύ-
βεται ἡ ἁγία γυναίκα.
Λέει ὁ μέγας Βασίλειος, ὅτι ἡ γυναίκα νικᾷ τὸν ἄντρα
στὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ εὐποιΐας, στὰ νοσοκομεῖα κλπ..
Στὴ Φλώρινα μιὰ ἡρωίδα ὑπηρετεῖ στὸ ἐκκλησιαστικὸ
γηροκομεῖο· καὶ χωρὶς μισθὸ παρακαλῶ, ὡς ἱεραπόστο-
λος τοῦ Χριστοῦ. Λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅτι
συχνὰ ἡ γυναίκα νικᾷ τὸν ἄντρα. Ἂς ἔχῃ ἐκ φύσεως
σῶμα ἀδύνατο· τὸν νικᾷ στὸν εὐγενέστερο τομέα, ποὺ
εἶνε ἡ καρδιὰ καὶ ὄχι τὸ μυαλό. Ἐπαινεῖ τὶς γυναῖκες λέ-
γοντας· «Εἶπα ἕνα λόγον διὰ τὰς γυναῖκας καὶ σκέπτον-
ται νὰ ῥίψουν τὰ περιττὰ σκουλαρίκια δακτυλίδια, καὶ
μὲ ἤκουσαν εὐθύς· βλέπω ὁποὺ τρέχουν νὰ ἐξομολο-
γηθοῦνε» (ἡμ. ἔργ. διδ. Α΄ σ.121). Μὲ τὰ χρήματα τῶν ἡρωίδων ἐ-
κείνων γυναικῶν λειτούργησαν ἑκατοντάδες σχολεῖα
μικρότερα καὶ μεγαλύτερα. Ἂς εἶνε αἰωνία ἡ μνήμη τους.
Στρέφω τέλος τὸν λόγο πρὸς ἐσᾶς τὶς γυναῖκες καὶ
λέω. Μιμηθῆτε τὴ Χαναναία στὴν προθυμία· καὶ τὴν Κυ-
ριακὴ τὸ πρωὶ σημάνετε συναγερμὸ γιὰ τὸν ἐκκλησια-
σμό. Μιμηθῆτε την στὴ στοργή· μὴ ἀποφεύγετε τὴν τε-
κνογονία, νὰ εἶστε στοργικὲς στὸν ἄντρα καὶ στὰ παι-
διά σας. Μιμηθῆτε την στὴν ἐπιμονή· σὰν τὸ μυρμήγκι
καὶ σὰν τὸ ναύτη ἐπιμένετε στὶς προσευχές, καὶ ὁ Θεὸς
θὰ κάνῃ τὸ θαῦμα του. Μιμηθῆτε τὴ Χαναναία στὴν τα-
πείνωσι· μένετε ταπεινές, ἡ ταπεινὴ γυναίκα λάμπει
σὰν ἄγγελος. Μιμηθῆτε τέλος τὴ Χαναναία στὴν πίστι·
στὸν αἰῶνα αὐτὸν τῆς ἀπιστίας, κι ἂν δὲν πιστεύῃ καν-
είς ἄλλος στὸ σπίτι καὶ στὴ γειτονιά, κι ἂν ἀκόμα μείνε-
τε μόνες, κρατῆστε τὴν πίστι στὸ Χριστό. Καὶ εὔχομαι
στὴν καθεμιά σας ἐγὼ ὁ ἁμαρτωλὸς ἐπίσκοπος Αὐγου-
στῖνος, ν᾽ ἀκούσετε κ᾽ ἐσεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· «Ὦ γύ-
ναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γεννηθήτω σοι ὡς θέλεις».
Ἀπόψε, παρακαλῶ, γονατίστε μπροστὰ στὰ εἰκονί-
σματα καὶ προσευχηθῆτε γιὰ τὴν πατρίδα, τὸ ἔθνος, γιὰ
ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα· προσευχηθῆτε γιὰ τὴν Ἐκκλη-
σία μας, νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς νίκη κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυ-
νάμεων· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος