1.

 Το απαρέμφατο του αορίστου δεν παίρνει αύξηση (όπως και

οι εγκλίσεις του ίδιου χρόνου πλην της οριστικής).
2. Το απαρέμφατο του παρακειμένου διατηρεί
τον αναδιπλασιασμό, π.χ. βε-βουλευκέναι, τε-θαυμακέναι, ἐ-
σκευακέναι.
3. Το απαρέμφατο ενεστώτα του ρ. εἰμὶ είναι: εἶναι.

To απαρέμφατο είναι ονοματικός τύπος του ρήματος, δηλαδή μία

από τις 4 εγκλίσεις, αλλά άκλιτη.
 Η ονομασία του σχηματίζεται από το στερητικό α
+ παρεμφαίνω (αποδεικνύω, ορίζω, φανερώνω, δηλώνω), επειδή
είναι ο μόνος ρηματικός τύπος που δε φανερώνει το πρόσωπο του
υποκειμένου ή τον αριθμό των προσώπων.