Noong Agosto 10, 1519, nagpaalam si Magellan sa kanyang asawa at anak na lalaki, na hindi na

niya makikita, at tumulak ang Armada De Moluccas. Pinamunuan ni Magellan ang pangunahing barkong
Trinidad at sinamahan ng apat pang barko: ang San Antonio, ang Conception, ang Victoria at ang
Santiago. Ang ekspedisyon ay magiging mahaba at mahirap, at isang barko lamang, ang Victoria, ang
babalik pagkaraan ng tatlong taon sa buong Pasipiko, na may lulan lamang na 18 sa orihinal na tripulante
ng fleet na 270.

Noong Setyembre 1519 ang armada ni Magellan ay naglayag mula sa Sanlúcar de Barrameda,
Espanya, at tumawid sa Karagatang Atlantiko, na noon ay kilala lamang bilang Dagat Karagatan. Ang
fleet ay nakarating sa Timog Amerika makalipas ang kaunti higit sa isang buwan. Doon ay tumulak ang
mga barko patimog, yumakap sa baybayin upang hanapin ang kuwentong kipot na magbibigay daan sa
Timog Amerika. Huminto ang armada sa Port San Julian kung saan naghimagsik ang mga tripulante
noong Araw ng Pasko ng Pagkabuhay noong 1520. Mabilis na pinawi ni Magellan ang pag-aalsa, pinatay
ang isa sa mga kapitan at iniwan ang isa pang mapanghimagsik na kapitan. Samantala, ipinadala ni
Magellan ang Santiago upang tuklasin ang ruta sa unahan, kung saan ito ay nawasak sa panahon ng
isang kakila-kilabot na bagyo. Ang mga tripulante ng barko ay nailigtas at itinalaga sa mga natitirang
barko. Sa likod ng mga mapaminsalang pangyayaring iyon, umalis ang armada sa Port San Julian
makalipas ang limang buwan nang humina ang matitinding bagyo.

Noong Oktubre 21, 1520, sa wakas ay nakapasok si Magellan sa kipot na matagal na niyang
hinahanap at iyon ay dumating upang taglayin ang kanyang pangalan. Ang paglalayag sa Strait of
Magellan ay mapanlinlang at malamig, at maraming mga mandaragat ang patuloy na nagtiwala sa
kanilang pinuno at nagbulung-bulungan tungkol sa mga panganib ng paglalakbay sa hinaharap. Sa mga
unang araw ng paglalayag sa kipot, pinilit ng mga tripulante ng San Antonio ang kapitan nito na
magdisyerto, at ang barko ay tumalikod at tumakas sa Karagatang Atlantiko pabalik sa Espanya. Sa
puntong ito, tatlo lamang sa orihinal na limang barko ang natitira sa fleet ni Magellan.

Matapos ang mahigit isang buwang pagtawid sa kipot, ang natitirang armada ni Magellan ay
lumitaw noong Nobyembre 1520 upang masdan ang isang malawak na karagatan sa harap nila. Sila ang
mga unang kilalang Europeo na nakakita ng malaking karagatan, na pinangalanan ni Magellan na Mar
Pacifico, ang Karagatang Pasipiko, para sa maliwanag na kapayapaan nito, isang malaking kaibahan sa
mapanganib na tubig ng kipot kung saan siya umusbong. Sa katunayan, ang napakaalon na tubig ay
karaniwan sa Karagatang Pasipiko, kung saan ang mga tsunami, bagyo at bagyo ay nakagawa ng
malubhang pinsala sa mga Isla ng Pasipiko at mga bansa sa Pacific Rim sa buong kasaysayan.

Kaunti lang ang nalalaman tungkol sa heograpiya sa kabila ng South America noong panahong
iyon, at optimistikong tinantiya ni Magellan na magiging mabilis ang paglalakbay sa Pasipiko. Sa
katunayan, inabot ng tatlong buwan ang fleet upang mabagal na tumawid sa malawak na Mar Pacifico.
Lumipas ang mga araw habang ang mga tauhan ni Magellan ay sabik na naghihintay na bigkasin ang
mahiwagang mga salitang "Land, ho!" Sa wakas, nakarating ang armada sa isla ng Guam sa Pasipiko
noong Marso 1521, kung saan sa wakas ay napunan nila ang kanilang mga tindahan ng pagkain.

Pagkatapos ay tumulak ang armada ni Magellan patungo sa kapuluan ng Pilipinas na dumaong

sa isla ng Cebu, kung saan nakipagkaibigan si Magellan sa mga lokal at, dahil sa biglaang sigasig sa
relihiyon, hinangad na ibalik sila sa Kristiyanismo. Mas malapit na ngayon si Magellan sa pag-abot sa
Spice Islands, ngunit nang humingi ng tulong ang Cebu sa pakikipaglaban sa kanilang mga kapitbahay sa
isla ng Mactan, pumayag si Magellan. Ipinapalagay niya na siya ay mag-uutos ng isang mabilis na
tagumpay sa kanyang nakatataas na mga sandata sa Europa, at laban sa payo ng kanyang mga tauhan, si
Magellan mismo ang nanguna sa pag-atake. Mabangis na lumaban ang mga Mactanese, at nahulog si
Magellan nang siya ay binaril ng lasong palaso. Namatay si Ferdinand Magellan noong Abril 27, 1521.

Hindi kailanman makakarating si Magellan sa Spice Islands, ngunit pagkatapos ng pagkawala ng

isa pang barko ng kanyang fleet, ang dalawang natitirang barko sa wakas ay nakarating sa Moluccas
noong Nobyembre 5, 1521. Sa huli, ang Victoria lamang ang nakakumpleto ng paglalakbay sa buong
mundo at bumalik sa Seville, Spain, noong Setyembre 1522 na may dalang mabigat na kargamento ng
mga pampalasa ngunit may 18 lalaki lamang mula sa orihinal na mga tripulante, kabilang ang Italyano na
iskolar at explorer na si Antonio Pigafetta. Ang journal na Pigafaetta na itinago sa paglalakbay ay isang
mahalagang rekord ng kung ano ang nakatagpo ng mga tripulante sa kanilang paglalakbay pauwi.

Sa paghahanap ng kayamanan at personal na kaluwalhatian, ang matapang at ambisyosong

paglalakbay ni Magellan sa buong mundo ay nagbigay sa mga Europeo ng higit pa sa mga pampalasa.
Bagaman ang paglalakbay pakanluran mula sa Europa patungo sa silangan sa pamamagitan ng Strait of
Magellan ay natuklasan at na-map, ang paglalakbay ay masyadong mahaba at mapanganib upang
maging isang praktikal na ruta patungo sa Spice Islands. Gayunpaman, ang kaalamang heyograpikong
Europeo ay pinalawak nang hindi masukat sa pamamagitan ng ekspedisyon ni Magellan. Natagpuan niya
hindi lamang ang isang napakalaking karagatan, hanggang ngayon ay hindi kilala ng mga Europeo, ngunit
natuklasan din niya na ang mundo ay mas malaki kaysa sa naisip noon. Sa wakas, bagama't hindi na
pinaniniwalaan na ang daigdig ay patag sa yugtong ito ng kasaysayan, ang pag-ikot ni Magellan sa
mundo ay empirikong pinawalang-saysay ang teorya ng medieval.

Bagama't si Magellan ay madalas na kinikilala bilang ang unang circumnavigation sa mundo,

ginawa niya ito sa isang teknikalidad: Una siyang naglakbay mula sa Europa patungo sa Spice Islands, sa
silangan sa pamamagitan ng Indian Ocean, at pagkatapos ay ginawa ang kanyang tanyag na paglalakbay
pakanluran na nagdala sa kanya sa ang Pilipinas. Kaya't tinakpan niya ang buong lupain, ngunit hindi ito
mahigpit na punto A hanggang punto A, paglalakbay sa buong mundo, at ginawa ito sa dalawang
magkaibang direksyon. Ang kanyang alipin, si Enrique, gayunpaman, ay ipinanganak sa Cebu o Mallaca
at dumating sa Europa kasama si Magellan sa pamamagitan ng barko. Pagkaraan ng sampung taon,
bumalik siya sa Cebu (kasama si Magellan) at Mallaca (pagkatapos mamatay si Magellan) sakay ng barko
sa rutang pakanluran ng armada. Kaya si Enrique ang unang tao na umikot sa mundo sa isang direksyon,
mula sa punto A hanggang sa punto A.

Sa pakikipaglaban noong Abril 27, si Magellan ay tinamaan ng lasong palaso at iniwan upang
mamatay ng kanyang mga kasamang umaatras. Pagkamatay ni Magellan, ang mga nakaligtas, sa
dalawang barko, ay tumulak patungo sa Moluccas at nilagyan ng pampalasa ang mga katawan ng barko.