ELEHIYA PARA KAY LOLO

Ilang taon na nga ba ang nakakaraan?

Nang huling masilayan ng sandaigdigan
Isang anghel na ipinagkaloob ng kalangitan,
Matamis nitong ngiting walang bahid ng karumihan,
Mga matang tila nangungusap
Na laging nakadarama ng sakit at hirap,
Busilak na kaloobang handang tumulong sa iba
Handang ibigay ang lahat kahit sa sarili’y wala nang itira.

Tunay ngang malayo na ang nalakbay

Bago tuluyang sa ami’y humiwalay
Ngunit kay dami pa ring pag-aalinlangang naiwan
Mga pagsisising ‘di na mababalikan pa
Kahit sa huling sandali sana’y nasilayan
Sana’y nahagkan at nagkapatawaran
Ano pang saysay ng pagdaralita
Kung ang lahat ay nakalipas na

Masasayang sandaling ipinagpapasalamat

Natatanging biyayang ‘di-malilimutan,
Hangad lamang ay kabutihan ng lahat
Taglay ang mga dakilang pangarap,
Kalakip ng pag-asa sa gitna ng sigwa
Hindi para sa sarili, kundi sa iba
Sa matagal na panahong naramdaman ang pagmamahal
Yumakap na sa puso’t isip ng karamihan

Pagkaraan ng mga sakit na tiniis

Nagtagpo rin ang kapaguran at kahinaan
Tuluyang linisan ang mundong ginagalawan
Apat na lalaking anak man ang nawalan,
‘Di-mabilang na mga apo ang nag-iyakan,
Isang asawang napuno ng hinagpis
Pilit tinatanggap ang kinahinatnan
Ipinagdarasal ang kapayapaan magpakailanman.