MALARSTWO MITOLOGICZNE

Malarstwo mitologiczne – kompozycja malarska oparta na tematyce zaczerpniętej z mitologii,

najczęściej greckiej i rzymskiej.
Tematyka mitologiczna ukształtowała się już w okresie antycznym. W średniowieczu bóstwa i
bohaterów antycznych traktowano jako symbole sił kosmosu i przyrody lub jako przykłady
moralne.
W malarstwie XVI–XVIII w. przybiera różne znaczenia: wyraża nostalgiczną wizję świata
idealnego i utraconej jedności człowieka z naturą (Arkadia), staje się instrumentem propagandy
politycznej (gloryfikacja władzy monarszej), ilustruje treści filozoficzne, etyczne i estetyczne lub
wyraża fascynację erotyczną zmysłowością.

Sandro Botticelli
(Właściwie Alessandro di mariano filipepi) włoski malarz szkoły florenckiej tworzący we
wczesnym oraz dojrzałym okresie odrodzenia.Swoje prace wykonywał między innymi w
Kaplicy Sykstyńskiej. Artysta urodził się w 1445 r. we Florencji malował
sceny mitologiczne i biblijne. Jego styl ukształtował się pod
wpływem pierwszego mistrza Lippiego. Jego najpopularniejszymi
dziełami są “Narodziny Wenus”, “Pallas Atena i centaur” i “La
primavera”

Narodziny wenus
Data powstania dzieła jest niepewna. Istnieją koncepcje, iż powstało w tym samym roku co La
primavera czyli 1478 lub też w latach 1484 – 1486. Oba dzieła znajdowały się i były zlecone do
willi di Castello przez Lorenza di Pierfrancesco z rodu Medyceuszy.Obraz przedstawia scenę
narodzin Wenus. Centralne miejsce zajmuje naga, długowłosa bogini, stojąca w ogromnej muszli
unoszonej przez morskie fale. W prawej części obrazu znajduje się Hora (jedna z bogiń pór
roku). Hora jest przepasana girlandą z róż, a na szyi ma wieniec z mirtu - rośliny poświęconej
Wenus. Bogini trzyma w dłoni czerwony płaszcz, którym chce okryć nagą Wenus. Za nią widać
pomarańczowy gaj. W lewej części obrazu znajdują się dwie splecione ze sobą postacie: kobieta
i mężczyzna. Są to Zefiry, kierujące ku brzegowi muszlę, na której stoi naga Wenus. Oboje są
bardzo skąpo odziani, mają na sobie tylko zwiewne chusty. W tle można zauważyć kwiaty, linię
horyzontu i drzewa o wydłużonych liściach. Widać tu charakterystyczne cechy dla malarstwa
Botticellego - jasne, lekkie kolory, oszczędnie stosowany światłocień, a przede wszystkim
zamiłowanie do płynnej, giętkiej, falistej linii, będącej jego głównym środkiem wyrazu.

Pallas Atena i centaur

Dzieło przedstawia dwie postacie – Atenę lub Minerwę, boginię mądrości, a jednocześnie
Kamilę, bohaterkę Eneidy Wergiliusza. Drugą postacią jest Centaur. Obraz jest alegorią triumfu
cnoty nad przywarą. Mądrość Ateny lub czystość Kamilii poskramia zawstydzonego Centaura
będącego chciwą mieszanką człowieka i zwierzęcia. Alegoryczny i duchowy wymiar potęguje i
odzwierciedla tło obrazu – popękane skały i sielankowy krajobraz.

La Primavera
Wiosna pokazuje indywidualny i niepowtarzalny styl Botticellego poprzez płynną linię, zwiewność
szat, co stwarza delikatny, liryczny i melodyjny nastrój.Centralną postacią jest Wenus –
reprezentuje ona najwyższą harmonię piękna i cnoty. Nad boginią unosi się w locie Kupidyn –
maleński bożek miłości. Wokół niej rozgrywają się pełne uroku sceny. Po prawej stronie można
zobaczyć tajemniczą scenę, w której bóg Wiatrów – Zefir stara sie pochwycić Florę.

Peter Paul Rubens

-flamandzki(kraina historyczno-geograficzna położona na terenie Belgii, Francji i Holandii wzdłuż
wybrzeża Morza Północnego.) malarz, jeden z najwybitniejszych malarzy epoki baroku.ur. 28
czerwca 1577 w Siegen, zm. 30 maja 1640 w Antwerpii Jego najpopularniejsze dzieła to
“Prometeusz” “Sąd Parysa” i “Bachus”

Prometeusz

Rubens w mistrzowski sposób oddaje męczarnie Prometeusza. Ogromny dziób ptaka wyrywa
otwór w tułowiu tytana i wyciąga z niego wnętrzności, dodatkowo okaleczając prawe oko
Prometeusza szponem. Lewe oko tytana jest otwarte, co oznacza, że Prometeusz jest w pełni
świadomy tortur drapieżnika; skręcone nogi, zaciśnięta pięść i zmarszczone włosy tytana
podkreślają jego męki[1].Kompozycja jest utrzymana w ciemnych barwach co podkreśla nastrój
grozy. W kręgu światła jest tylko Prometeusz który znajduje się na pierwszym planie. Jest to
kompozycja wertykalna.

Sąd Parysa

Na pierwszym planie po lewej stronie widać trzy nagie kobiety.Po lewej stronie, przodem do
widza, stoi Atena. Koło niej, oparte o drzewo jest tarcza z głową Meduzy, a pod nogami znajduje
się zdjęta zbroja. Kobieta z prawej strony to Hera, na co wskazuje paw pod jej nogami. Ptak
dziobie stopy Parysa, niezadowolony z werdyktu. Pośrodku stoi Afrodyta.Po prawej stronie
Rubens umieścił Parysa i Merkurego. Posłańca bogów można poznać po skrzydlatej czapce i
kaduceuszu. Parys siedzi pod drzewem, w prawej ręce trzyma jabłko, które zaraz wręczy
Afrodycie a w lewej kij pasterski. Wbrew pochodzeniu bohatera (był księciem) Rubens
przedstawił Parysa jako pasterza.

Upadek Faetona

Przedstawiona scena jest pełna dynamiki. Z prawej strony widać roztrzaskany rydwan,
spadającego głową w dół Faetona i dwa konie: jeden spadający na ziemię, a drugi stojący dęba.
Po lewej stronie ukazane zostały Hory odziane w powiewające szaty oraz kilka aktów kobiecych
w różnej perspektywie. U dołu obrazu widać palącą się Ziemię. Mocnej czerwieni kontrastuje
jasne światło u góry i słońce jako symbolizujące Jowisza.