Mafia Series 3: Giovanni Lee...

Author's Note    [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            ______________

<i><i>---------</i></i>

<i><i>This story is a work of fiction. Names, characters, places and events are
fictitious, unless otherwise stated. Any resemblance to real persons, living or
dead, or actual events is purely coincidental. </i></i>

<i><i>This story contains mature contents and themes that are not suitable for very
young audiences, below 18 years old. Read at your own risk. </i></i>

<i><i>All Rights Reserved. No part of this story may be produced, distributed, or

transmitted in any form or any by means, without the prior permission of the
author. Plagiarism is a crime.</i></i>

<i><i>______________</i></i>

        Chapter One [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            A/N: Just want to clarify this story is advance sa story ni Zeke. Mas
naunang nagkaasawa si Van over Zeke. Also nandito pa si Zairene at nasa secret
relationship pa rin with Ralph.

_____________

TAHIMIK ANG buong kabahayan ng pumasok si Van. May mga katulong silang sumasalubong
sa kanya at bumabati ngunit ni isa rito ay wala siyang pinansin. Dire-diretso lang
siyang naglakad at umakyat sa hagdan.

"Ang akala ko ay wala ka ng balak umuwi. Masyado kang nawiwili sa mga kaibigan mo
Giovanni." Naiiling na sabi ng boses mula sa likuran niya.

Nilingon ni Van ang pinanggagalingan ng boses na iyon at ang kaninang malamig na

expression niya ay mas lumamig pa.

"Old man." Tanging sambit niya habang nakatingin sa ama. Van never call his father
dad. Simula noong namatay ang mommy niya dahil nalaman nitong nangbababae ang ama,
ay hindi na niya kailanman tinawag na 'daddy' ang ama niya.

It's his father's fault kung bakit namatay ang mommy niya. Due to stress and too
much pain, his mother commit suicide. At hindi niya man lang nakitaan ng lungkot
ang ama niya. Parang mas masaya pa ito na nawala ang mommy niya.
He was 12 nang mamatay ang mommy niya. Only child siya like his parents. Kaya wala
siyang mga pinsan o kamag-anak sa side ng parents niya. Lahat ng ari-arian ng mommy
niya ay nakapangalan sa kanya, only the properties ng daddy niya ang hindi. Lagi
nitong sinasabi sa kanya na hindi nito ipapangalan ang mga ari-arian nito kung
hindi niya susundin ang gusto nitong pakasalan ang anak ng business partner nito.

'As if he care.' He don't need his father's wealth. To the fact, his richer over
his father. And beside, his already married. He's secretly married for a year. He's
19 when he marry his girlfriend. There relationship from the very start is secret.
They don't want any conflict. dahil magkaribal sa negosyo ang mga magulang nila.

"Nawawalan ka na talaga ng galang dahil sa mga kaibigan mo." Galit na sabi ng ama
niya habang nakatingin sa kanya ng masama.

"My friends are out of the reason why I don't call you 'dad'. Ask yourself why
instead. Be thankful na kahit papano nirerespito kita tanda." Ngising sabi ni Van
at tumalikod sa ama.

He's tired. Hindi siya pumunta rito para makipagdebate rito. He's here to get his
things then, he will leave and go to his private house na kahit mga kaibigan niya
ay hindi alam. That private house is his gift for his wife.

Napangiti si Van sa isipan niya ng maalala ang mukha ng asawa. His pretty innocent
wife. His dad thought na sa mga kaibigan niya siya tumatambay. From the very start
ayaw na nito sa mga kaibigan niya. Ayaw nitong magkaroon siya ng kaibigan, kahit pa
anak iyon ng mga may matataas na posisyon sa organisasyon.

Nang makuha ni Van ang mga gamit niya ay lumabas siya ng kwarto. Pababa na siya ng
hagdan ng makasalubong niya ang ama niya at napatingin sa bag na dala niya.

"You're leaving." Hindi iyon tanong. It's statement.

"Why do you care? Tss!" Saad lang ni Van at nilagpasan ang ama.

"Giovanni Lee Rios! You're not leaving this house! We will have a dinner to your
fiancee!" Malakas na sigaw ng ama niya na nagpaigtad sa mga katulong.

Walang emosyon na nilingon ni Van ang ama niya bago ito sinagot. "I don't have a
fiancee. I don't want you're sluts. Marry them if you want." Sagot ni Van sa ama
bago tuluyang lumabas ng kabahayan. Narinig pa ni Van ang galit na sigaw ng ama,
ngunit hindi na niya iyon pinansin. Sumakay na lang siya ng kotse at nagmaneho
papunta kung nasaan ang asawa niya.

"ARE YOU HUNGRY?" iyon agad ang tanong ng asawa niya ng makapasok siya sa bahay
nila. There house isn't big as his and his father's house. Not small either. Simple
lang ang bahay nila at tama lang ang laki para sa magsisimula ng pamilya.

Ngumiti naman si Van sa asawa niya at hinaplos ang buhok nito. He's twenty while
his wife is nineteen. He was 19 and his wife is 18 when they get married. He's 18
and he's wife is 17 when they meet and become boyfriend and girlfriend. Yes,
they're very young to get married but that's what they want. Mahal nila ang isa't
isa kahit pa maraming gulo sa paligid nila. Hannah Garcia, the woman he love. His
one and only first and last woman to his life.

"I'm full. Let's go ihahatid na kita." Sagot ni Van sa asawa. Tumango naman ito at
yumakap sa kanya. "Graduated na ako next month love, I'm ready to bear our first
child." Malambing na saad sa kanya ng asawa.

"If that's the case, I'll marry you again. Let's invite my friends this time. I
can't wait to tell them I marry the most amazing woman in the world." Ngiting saad
ni Ralph. Natawa naman si Hannah sa kanya at pabirong pinisil ang bewang niya.

"Bolero." Kunyareng pagtataray ni Hannah sa kanya pero kalaunan ay ngumiti rin. "We
will definitely do that."

"What if hindi pumayag parents mo? What if they make a scene to seperate us?"
Seryosong tanong ni Van sa asawa.

"No one can't separate us love. We're already married. We will build our own
family. "

"Own family. I like that." Ngiting sabi ni Van.

"Of course you do." Sang ayon ni Hannah at hinawakan ang pisnge ng asawa. "Together
love, we will get through all of this, together."
"Yeah together." Ulit ni Van at hinalikan ang asawa sa noo.

He knows na malalampasan nila ito. Alam ni Van na naghihinala na ang mga magulang
ng asawa na nasa ibang bansa. Mayaman ang mga ito at maraming mata sa paligid.
Dagdag pa ang mga bodyguard na tinatakasan ng asawa araw araw kapag nasa paaralan
ito.

According to his private investigator ay uuwi ang mga magulang ng asawa next month,
the day before Hannah's graduation. Kukunin ng mga ito sa asawa at dadalhin sa US
para doon na manirahan.

'As if it will happen.' Hindi niya hahayaang mawala ang asawa niya. Over his dead
body.

__________________
A/N: Ayan nagsimula na ang kabanata ng storya ni Van. Hi to Hannah Joy Aribe
Garcia! As I told you first come first serve. Pero ang nagcomment na gusto maging
part sa story ni Van. Expect na maisasama ang pangalan niyo. Ganun din ang sa iba.
Enjoy reading by the way.

        Chapter Two [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            A/N: Restricted below 18 y/o. This chapter consist of mature content that
not suitable for young readers.

__________________

MAINGAT NA Binuksan ni Van ang banyo ng kanilang kwarto. His wife is there, taking
shower. Mas maaga itong nagising sa kanya ngayon. Past 11 na kasi ng gabi ng
makauwi ng bahay si Van dahil sa mission.

"Can I join you gorgeous?" Van said seductively while biting his lower lips and
looking at his wife's round butt.
Nilingon naman siya ni Hannah at pinantayan ang mapang-akit niyang tingin. "Sure
handsome." Saad ni Hannah habang nakatingin sa pagkalalaki ni Van.

Agad namang naglakad papalapit si Van sa asawa at hinaplos ang katawan nito mula
tiyan hanggang sa dibdib. "So sexy. Firm, big and soft 'babies' " Van said while
massaging Hannah's breast.

Nagpakawala naman si Hannah ng mahihinang halinghing dahil dun. Napapikit siya ng

mariin at kagat-kagat ang pangibabang labi dahil sa sensasyon na nararamdaman sa
dibdib. "Hmm.. Ohh... Van... Hmm." .

Mas ginanahan pa si Van sa ginagawang pagmasahe sa dibdib ng asawa. Salit salitan

niya iyong ginagawa habang tinitingnan ang mukha ng asawa.

'What a beautiful scene.' Lintaya ni Van sa isipan.

Habang minamasahe ni Van ang dibdib ng asawa ay dahan dahan niya namang hinaplos
pababa ang katawan nito hanggang sa makarating siya sa dapat niyang tumbukin.

"Ohh!Fuck..." Hannah moan when Van cupped her pussy. "Keep doing that love..
Ohh..." Dagdag pa ni Hannah habang pabaling baling ang ulong nakasandal sa pader.

Nakakadagdag ng sensasyon ang pagbagsak ng tubig sa kanilang katawan. Malamig ito

pero hindi man lang nila maramdaman dahil sa init ng katawan.

"Do you want me to insert my big and long fingers love." Bulong ni Van sa asawa
habang patuloy na minamasahe ang dalawang pribadong katawan nito.

"Y-yes please..." Paos na sagot ni Hannah sa asawa.

"Turn around love. Bend and show me your red and swollen pussy." Utos ni Van dito
na agad namang sinunod ni Hannah. Tumalikod si Hannah sa asawa at yumuko.
Magkadikit ang mga hita at mariing nakadiin ang mga palad niya sa pader. Ramdam na
ramdam niya ang matigas at mahabang bagay sa likuran na kinukoskos ni Van sa
pagkababae niya. "Please..." Mahinang sabi Hannah habang nakapikit. "Fuck me now
with your long and big cock love." Dagdag niya pa.
"You want a fuck? You don't want it slow and gentle love?" Van said while teasing
Hannah's entrace with his cock.

"Yes, please... " sagot ni Hannah.

Hindi na nagsalita pa si Van. He kneel and face Hannah's pussy. He kiss,    lapped
and lick her wife's butt and pussy while inserting his two fingers.

"Ahh.. Ahh... Ahh. Ohh. Damn!" Ungol ni Hannah habang mariin na nakapikit at
tinatanggap ang sarap mula sa kanyang likuran.

Van is eating his wife's pussy while moving his fingers in and out in so much
speed. Naglilikha iyon ng kakaibang tunog na mas nagpapataas ng libido niya.
Sipping, licking and lapping. Iyon ang paulit ulit na ginagawang pagkain ni Van sa
pagkababae ng asawa.

"F-faster...I-I'm cumming.. Ohh." Ungol ni Hannah habang kagat kagat ang labi.

Mas binilisan pa ni Van ang ginagawang pagkain at paglabas masok ng daliri niya sa
pagkababae nito. Alam niyang malapit na ito dahil iniipit ng pagkababae nito ang
mga daliri niya.

'So hot and tight.' Saad ni Van sa isipan. Ilang segundo pa ang lumipas ng mapuno
ng mainit na likido ang daliri niya. Ang iba ay dumaloy sa hita ng asawa na agad
naman hinabol ng dila niya at sinipsip pataas. Walang tinira si Van na katas nito,
kahit ang nasa daliri niya at dinilaan niya habang nakatingin sa asawa.

"Such a good eater." Hinihingal na sabi ni Hannah sa kanya. Ngumiti lang si Van sa
kanya at hinawakan siya patayo. Pinatay ni Van ang shower at hinawakan ang asawa sa
bewang.

"Put your hands on my shoulder love." Utos ni Van na agad namang sinunod ni Hannah.
Agad na binuhat pataas ni Van ang asawa at mabilis na sinandal sa pader sabay pasok
ng matigas at mahaba niyang pagkalalaki sa pagkababae nito.

"Damn! So tight."
"Ohhh."

Sabay nilang ungol ng mag-isa ang katawan nila.

"Wrap your long creamy legs on my waist love." Bulong ni Van. Mabilis namang
pinalibot ni Hannah ang binti sa bewang nito at mahigpit na napakapit sa leeg nito
ng mabilis itong gumalaw sa loob niya.

"Ahhh.. Fuck!" Van moan.

"Ohh.. Ahh.. Ahh." Hannah moan.

Ramdam ni Hannah ang pagyanig ng buong katawan niya sa bawat paglabas masok ng
pagkalalaki ng asawa sa loob niya. Sagad na sagad at diin na diin ang bawat galaw
nito na nagbibigay ng kakaibang sarap at init sa loob niya. Hindi mapigilan ni
Hannah ang hindi makagat ang leeg ng asawa dahil sa sarap na pinapalasap nito.

"Ohh.. Ohh.." Malakas na ungol niya habang tinatanggap ang bawat bayo ng asawa.   
"Ahh.. Fuck!" Sigaw niyang muli ng biglang hampasin ni Van ang pwetan niya na sabay
sipsip sa leeg niya. Masakit pero nanginibaw ang sarap na nararamdaman niya.

"So fucking tight. So good, damn!" Mura ni Van at mas binilisan pa ang paggalaw.

"I'm cumming... Ohh.. Ahh. Ahh.."

"Let's cum together love.. Ohh." Sagot ni Van at muling hinampas at pisnge ng pwet
niya at pinisil. "I love your butt."

"I love it.. Ohh.. Too.. Ahh.." Sagot ni Hannah. Natawa naman si Van dahil sa
pagsagot nitong may kasamang ungol kaya mas pinagbutihan niya pa ang ginagawa.

He's near and he knows that Hannah is near too. He can feel it. Hannah's vagina
wall is clenching his cock. Para itong sinasakal at napakainit sa loob ito. Ilang
segundo lang ang binilang ni Van para maabot ang rurok ng langit. Ramdam niya ang
mainit na katas na bumabalot sa pagkalalaki niya sa loob ng pagkakababae ng asawa.
Naghalo ang katas nila sa loob nito at punong puno ang pagkababae nito kaya ang iba
ay dumaloy sa hita nito.
Ilang minuto muna ang pinalipas ni Van para bawiin ang pagkahingal dahil sa ginawa.
Gayundin si Hannah na hanggang ngayon ay buhat buhat pa rin ni Van at nakasiksik
ang ulo sa leeg nito.

"Did I drained you?" Tanong ni Van. Mahinang hinampas naman ni Hannah ang pwet ng
asawa dahil sa tanong nito bago sumagot.

"Asshole." Tanging sabi lang ni Hannah na nagpatawa ng mahina kay Van. "Remove you
'buddy' now love." Utos ni Hannah kay Van na agad namang sinunod ng binata.

Napangiwi naman si Hannah dahil sa lagkit na nararamdam mula sa pagkababae pababa

sa hita niya. "Let's shower now. Ang lagkit" saad ni Hannah habang binuksan ang
shower.

"Let's shower then and get back to our bed." Pilyong sabi ni Van habang nakatingin
sa asawa. Nailing na lang si Hannah dahil dun at kinurot ang tagiliran ng asawa.
"Ouch!"

"Napakahilig mo talaga." Pasungit na sabi ni Hannah. Van just pout his lips while
looking at his wife. He looks like a puppy dog now. Kung nandito ang mga kaibigan
niya baka tinawanan na siya ng mga iyon.

"Please? Just four rounds of making love." Pagpapaawa ni Van.

"Four rounds?! Lulumpuhin mo ba ako?" Hindi makapaniwalang sabi ni Hannah.

Van just pout again and answer."Fine three rounds."

"No. One round lang may pasok ako bukas. Ayoko mag-ika ika."

"Two rounds." Tawad pa ni Van

"One round or none?" Taas kilay na saad ni Hannah.

"Fine, one round. Aakitin na lang kita para makarami."

"Anong sabi mo?"

"None babe. Sabi ko let's finish showering so we can start or next round on bed."
Mabilis na sagot ni Van sabay halik sa noo ng asawa. Tiningnan naman siya nito sa
mata para siguraduhin kung hindi siya nagsisinungaling.

"Good." Saad ni Hannah sa kanya sabay pat sa ulo niya.

"I'm not a dog love." Nakasimangot na sabi ni Hannah.

"You are so shut up or no love making for yah."

"Oh. Just pat my head anytime love. I'm your dog"

"Good boy." Ngiting sabi ni Hannah at muling pinat ang ulo niya. Labag man sa loob
ni Van ay hindi siya nagreklamo. Ayaw niyang masipa sa kama mamaya at mawala ng
parang bula ang next round niya. Never!

__________________
A/N: Yung tipong kayang mong maging sunod sunuran para sa next round. Hi Van! Your
a dog pala. ߘ
Lucky you wala ang mga kaibigan mong gago.

        Chapter Three [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "DUDE WHERE HAVE YOU BEEN?" Iyon agad ang tanong ng mga gago niyang
kaibigan ng makapasok siya sa loob ng secret room nila.

"Somewhere." Maiksing sagot niya lang at umupo sa isang single sofa. Mataman naman
siyang sinulyapan ni Craige at umiling pagkatapos sa kanya. "What?" Tanong ni Van
dito.
"I didn't know na ang definition mo sa kiss mark sa leeg mo ay 'somewhere' dude."
Ngising sagot sa kanya ni Craige.

Agad naman napatingin ang ibang mga kaibigan niya sa kanya even Zeke na abala sa
pagbabasa ng confidential reports.

"Hmm I smell something fishy."

"Baka bunganga mo naaamoy mo dahil kumain ka ng isda." Pangbabara ni Blake kay

Caleb.

"Gago!" Mura ni Caleb kay Blake sabay taas ng gitnang daliri.

"It must be a great fuck." Ngising sabi lang ni Zeke bago muling ibinalik ang
tingin sa report na binabasa.

Ngumisi lang pabalik si Van at hindi na nagsalita. Hindi niya na rin pinansin ang
mga tanong ng mga kaibigan niyang mahilig makiisyoso. Masyado itong mga tsismoso.
Daig pa nito ang mga imbestigador kung mag-imbestiga.

"I need to go." Biglang sabi ni Zeke at umalis.

"Where is he going?" Kunot noong tanong ni Andrei.

"Probably on his company. Baka may update na ang private investigator niya." Kibit
balikat na sabi ni Blake.

"Update ng?" Usyusong tanong ni Caleb.

"About the woman na naka one night stand niya almost a month ago." Sagot ni Blake
habang abala pa rin sa pagtipa ng kung ano sa laptop niya.

"Ano yang ginagawa mo?" Tanong ni Cole kay Blake nang makalapit siya rito.

"Doing an investigation about the woman na naka one night stand ni Zeke."

"Patingin!" Mabilis na sabi ni Caleb at nakiisyuso sa ginagawa ni Blake.

"Siya na ba yun?" Tanong ni Caleb na nakikiusyoso rin sa ginagawa ni Blake.

"Yeah." Tanging sagot lang ni Blake at pinagpatuloy ang ginagawang pagtipa.

"Kaya pala hinahanap dahil maganda at sexy eh." Iling na sabi ni Keir.

"Medyo kinulang lang sa height." Sabat ni Craige.

"Mga Tsimoso." Bulong ni Ralph at tumayo.

"Saan ka naman pupunta?" Tanong ni Caleb kay Liam.

"Zeke's office." Maikling sabi ni Ralph bago sila tinalikuran.

"Tsk!" Iling ni Van at tumayo na rin.

"Ikaw din aalis?" Tanong ni Cole.

"I have nothing do to here. Better to go home and rest." Tanging sabi ni Van at
nagsimula ng maglakad. Ngunit hindi pa siya tuluyang nakakalabas ng pinto ng
magsalita si Craige.

"Dude mas mabuting sumama ka na lang sa amin para bwesitin si Zeke. Masarap asarin
yun ngayon." Mungkahi ni Craige.

"Oo nga naman, siguro may binabahay kang babae kaya ayaw mo sumama." Singit ni
Andrei.

Nanliit naman ang mga mata ni Van sa sinabi ni Andrei bago sumagot. "I have none,
I'm not you." Tanging sagot lang ni Van.

"Prove it dude, sasama ka sa amin o ikaw ang sasamahan namin." Ngising saad ni
Caleb.

Pinigilan ni Van na paigtingin ang panga dahil sa kakulitan ng mga kaibigan niya.
Hindi siya nito titigilan hanggang hindi siya sumasama sa mga ito. At isa pa, hindi
pwedeng makita ng mga ito ang asawa niya. Not now.

"Fine." Sagot niya na lang at nauna ng lumabas ng secret room nila.

3 days after....
"SINO BA KAYO? Ano ang balak niyo sa akin? Siguro may balak kayong gahasain ako,
noh!" Sigaw ng babaeng boss ni Zane. Ang babaeng tinutukoy ni Blake na naka one
night stand ni Zeke.

"We don't eat chicharon." Bored na sabi ni Van habang nakaupo at binabantayan ang
matanda.

Nagpakawala naman si Ralph ng mahinang tawa dahil dun' at nailing. "Savage."

Tanging komento ni Ralph sa sinabi ni Van.

"Ano bang kailangan niyo sa akin? Pera? Magkano sabihin niyo!" Muling galit na
sigaw ng matanda.

"We don't need your money old woman." Van.

"We have plenty of that." Dagdag pa ni Ralph sa sinabi ni Van.

"Pakawalan-"

"Close your fucking mouth big fat ugly old woman before I shoot your head." Matalim
na sabi ni Van sa matanda na nagpatahimik naman dito.

"Your scaring her." Naiiling na saad ni Ralph na ngayon ay nagtitipa na sa kanyang

cellphone.

"She must, because I'm not bluffing." Sagot ni Van bago tumayo mula sa pagkakaupo.

"Where are you going?" Tanong ni Ralph.

"Home. I'm bored." Maikling sagot ni Van.

"Uuwi na din ako." Saad naman ni Ralph at tumayo na rin. Sumabay siya sa paglalakad
ni Van, pero agad din silang napahinto ng sumigaw na naman ang matanda.

"Hoy! Saan kayo pupunta? Wag niyo akong iwan dito!" Sigaw nito sa kanila.

Binalingan naman ng matalim na tingin ni Van ang matanda dahilan para mamutla ito.

"No one will dare to eat you here, even the ghost. " mungkahi ni Van pagkatapos ay
pinasadahan niya ito mula ulo hanggang paa. "They don't eat chicharon. Too much oil
and fat is not healthy." Patuloy niya bago tuluyang tumalikod at naglakad palabas
ng basement.
Naiiling at natatawa naman si Ralph sa mga sinabi ng kaibigan ngunit hindi na siya
nagkomento.

Nang makarating sila sa parking area ay nagkanya kanya na silang sakay sa sasakyan
at mabilis na nagmaneho pauwi sa kanilang mga bahay.

ALAS OTSO na ng gabi ng makauwi si Van sa bahay nilang mag-asawa. Kumunot ang noo
niya ng makitang patay ang lahat ng ilaw ng kabahayan at walang tao. Agad siyang
lumabas ng kotse at naglakad papasok ng bahay nila. Nagulat pa siya ng malamang
hindi naka lock ang main door ng pihitin niya ito.

'She never forget to lock the door'‚ Saad ni Van sa isipan. Dahan dahan niyang
binuksan ang pinto at pinakiramdaman ang paligid. Nang wala siyang maramdamang
kakaiba at binuksan niya ang ilaw ng bahay. Wala namang nagulo na gamit o nabago sa
ayos nito. Ibig sabihin ay walang ibang pumasok sa bahay nila.

'Pwede ring meron.'

Nakiramdam lang si Van sa paligid at naging alerto. Alas otso na pero wala pa ang
asawa niya. Wala naman itong sinabi na may dadaanan o pupuntahan.

"Where is she?" Takang tanong ni Van kaya kinuha niya ang cellphone sa bulsa at
tinawagan ang numero ng asawa.

Mas lalong kumunot ang noo niya at inatake na siya ng kakaibang kaba ng hindi ito
sumagot. Paulit ulit niya tinawaga ang numero pero ganun pa rin.

"Where the hell are you Hannah." Kinakabahang tanong ni Van at muli na naman sanang
tatawagan ang numero nito ng may isang hindi rehistradong numero ang nag-text.

Kunot noong binuksan ni Van ang mensahe at halos takasan siya ng dugo sa nabasa.

"No... No... No!!!!"

___________________
A/N: oh my bebe Van, anong nasa laman ng mensahe? Share is caring. Haha. By the way
sorry for the late update, super duper busy talaga now at sa mga susunod na araw so
yeah. But anyway salamat sa paghihintay sa update ko. Thank You!

        Chapter Four [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            VAN RECEIVED a text about his wife. The message was from an anonymous
sender saying 'This is from Manila Police, we just want to inform you that your
wife is one of the victim of an accident.' May location din na sinabi ang sender
kung saan iyon. At first nag-aalangan siya kung pupuntahan niya ang lugar dahil
baka prank message lamang iyon. Pero sa pagkakataon na iyon, naging blangko ang
pag-iisip ni Van. Hindi magfunction ng maayos ang utak niya dahil sa pag-aalala.
Isa lang ang nasa isip niya ng mga oras na iyon. 'He needs to see his wife.'

Nang makarating si Van sa nasabing lugar ay kumunot ang noo niya sa nakita. The
place is different from what he expect. Maganda ang lugar at malinis. May mga
mamahaling ilaw pa sa paligid na mas lalong nagpaganda sa lugar. Roses are
scattered in the whole place. Meron din siyang naririnig na malamyos na tugtog sa
kung saan.

"Did you like it?"

Agad na napalingon si Van sa nagsalita. Ang kaninang takot at kaba na nararamdaman

niya ay napalitan ng ginhawa at saya.

"You made worried love." mahinang sabi ni Van habang nakatingin sa asawa na ngayon
ay nakangiti sa kanya.

"I know and I'm sorry love. I just want to surprise you." hinging paumanhin naman
nito at hinawakan siya sa braso.

"Surprise me of what?" takang tanong ni Van habang inaakay siya ng asawa sa kung
saan. Ngayon ay mas naririnig niya na ng malapitan ang malamyos na musika na kanina
ay naririnig niya.

Wise men say~

Only fools rush in~
But I can't help falling in love with you~

"You made all of this?" hindi makapaniwalang tanong ni Van sa asawa.

Ngumiti naman si Hannah sa kanya at hinawakan siya sa kamay. Ngayon ay nasa gitna
na sila ng parang bilong na platform na pinalilibutan rin ng petals ng rosas. Mga
mamahaling ilaw sa paligid at sa gitna nun' ay may isang lamesa na may dalawang
kandila, plato at baso ng wine.

Shall I stay?~
Would it be a sin~
If I can't help falling in love with you?~

"Yhup! I know stress ka na masyado sa mission mo so here, I made this as a surprise

for you para marelax ka kahit papano. "Ngiting paliwag ni Hannah.

"Hmm, I think mapapagod din naman ako mamaya." makahulugang sabi ni Van. Kinurot
naman siya ng asawa sa bewang dahilan para matawa siya. "Kidding love, baka lang
naman gusto mo." hirit pa ni Van.

"Wag mong sirain ang gabi Giovanni Lee Rios para lang sa kamanyakan mo. Hmmp!
Napakahilig mo talaga." pagsusungit ni Hannah.

Tumawa naman si Van dahil sa sinabi nito at hindi mapigilang hindi yakapin at
halikan sa noo ang asawa.

Sweet and simple gesture pero pakiramdam ni Hannah kinukuryente ang buong katawan
niya sa kilig.

"Thank you love. I appreciate it, I love it. I love you." mahinang bulong ni Van sa
asawa.

"Always welcome. I love you too." sagot ni Hannah.

"Just don't do it next time, the prank message okay? Or else I'll be mad."
pananakot ni Van sa asawa na nagtaas lang ng kilay.

"As if you can." ngising sabi ni Hannah sa kanya dahilan para mailing siya.

"Feisty." tanging sabi ni Van at pinisil ang cute na ilong nito bago hinawakan ang
magkabilang bewang. "Let's dance." tumango naman si Hannah sa kanya at ipinulupot
ang mga braso sa leeg niya.

Take my hand,~
Take my whole life, too~
For I can't help falling in love with you~

Kapwa nakangiti at nakatingin sa isa't isa sina Van at Hannah habang nagsasayaw.

"Keep smiling love. Mas lalo kang nagiging gwapo kapag nakangiti."

"Tss!" tanging sambit ni Van at mas lalo pang lumawak ang ngiti sa labi.

"Kinilig ka noh? Haha!" tawa ni Hannah at pabirong sinundot sundot ang pisnge ni
Van.
Hindi na lang umangal at nagsalita si Van sa sinasabi ng asawa. Hinayaan niya na
lang ito sa ginagawa at pinagmasdan na lang ang maamo nitong mukha.

'So gorgeous.' komento ni Van sa isipan habang nakatingin sa asawa na patuloy pa

rin ang pagsundot sa mukha niya.

"I love you love, always remember that." biglang sabi ni Hannah sa kanya ng tumigil
sa pagsundot sundot sa mukha niya.

"I will. I love you too." sagot ni Van at niyakap ang asawa ng mahigpit. Niyakap
din siya ni Hannah ng mahigpit at hinawakan ang kanyang magkabilang pisnge.

"Mahal na mahal kita Giovanni Lee Rios. " saad ni Hannah at mabilis tumingkayad
para abutin ang labi ng asawa.

Mabilis namang sinagot ni Van ang mainit na halik ng asawa at hinawakan ang bewang
nito upang buhatin. Mabilis namang ipinulupot ni Hannah ang binti sa bewang ni Van
at mas pinalalim pa ang mga halik.

Wala na silang pakialam sa paligid. Ang nasa isip na lang nila ngayon ay mainit na
halik na kanilang pinagsasaluhan.

ALAS ONSE NA ng gabi ng maisipang umuwi nina Van at Hannah. Pagkatapos ng mainit na
halikan nila ay kumain na sila ng dinner dun. Nagkwentuhan pa sila ng mga plano
nila after ng graduation ni Hannah na mangyayari next week at marami pang iba.

Para kay Van iyon na ang pinakamasayang gabi sa buhay niya. Pakiramdam niya ay
napakaswerte niya dahil mayroon siyang mabait at mapagmahal na asawa.

"I know I'm gorgeous love, but quit staring. Madilim na ang daan kaya sa daan ka
tumingin wag sa akin."

"Fine." tawang sabi ni Van at tumingin na lang sa daan. Saktong pagtingin ni Van sa
daan ay siya ring biglang pagsulpot ng malaking truck sa harap nila. Huli na para
makailag pa sila. Nagitgit sila ng malaking truck sa makitid na daan dahilan para
mahulog pabulusok sa tubig ang kotseng kanilang sinasakyan.

"H-Hannah." tanging sambit ni Van bago tuluyang lamunin ng dilim ang paligid niya.
_________________
A/N: Gusto ko lang mag-sorry dahil late na akong nakapag-update. Nawala sa isip ko
at busy din ako. Pasensiya na paghihintay.

        Chapter Five [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "GIOVANNI! GIOVANNI!" pilit na hinahanap ni Van ang boses ng asawa na

tumatawag sa kanya. Lakad takbo ang ginagawa niya sa madilim na paligid para lang
hanapin ito.

"Hannah! Nasan ka?!" Pabalik na sigaw ni Van. Wala siyang makita sa buong paligid
kundi dilim. Hindi niya alam kung nasaan siya at kung paano siya napunta sa lugar
na iyon. Patuloy lang siya sa pagtakbo para hanapin ang asawa.

"Love tulungan mo! Tulungan mo ako!" Muling pagtawag sa kanya nito. Mas lalong
lumakas ang kalabog ng dibdib ni Van dahil sa kaba. Pinilit niyang hinanap ang
pinangagalingan ng boses.

"Hannah nasaan ka ba?!" Sigaw niyang muli.

"Love tulong! Tulungan mo ako! Tulungan mo kami!" Hindi na muling nagsalita pa si

Van at hinanap na lamang ang pinagmumulan ng boses. Sa bawat pagtakbo niya ay
ramdam niya ang tagaktak ng pawis sa katawan niya. Patuloy lang siya sa ginawang
pagtakbo hanggang sa mapunta siya sa isang ilog. Nakita niya roon ang asawa na nasa
loob ng kotse nila at nakatingin sa kanya mula sa loob ng bintana.

"Tulungan mo ako." Lumuluhang mungkahi ng asawa sa kanya.

"Tutulungan kita wag kang mag-alala. Nandito lang ako, ililigtas kita." Saad ni Van
at dali daling naglakad palusong sa ilog. Ngunit napahinto si Van sa paglalakad ng
tila may pwersang pumipigil sa kanya para puntahan ang asawa.

"Fuck!" Mura ni Van at pilit na iginagalaw ang katawan ngunit hindi niya magawa.
Napatingin si Van sa asawa na nasa loob ng kotse at unti unting nilalamon ng tubig.
Umiiyak ito habang nakatingin sa kanya. Nakadikit ang mga palad nito sa salamin ng
sasakyan at tila pilit na inaabot siya.

"Love..." Sambit nito habang nakatingin sa kanya. Hindi mapigilan ni Van ang hindi
maiyak dahil sa nangyayari. Kahit anong pilit niyang igalaw ang paa at katawan ay
hindi niya magawa. Pilit niyang iniaabot ang kamay niya sa asawa ngunit hindi pa
rin sapat. Napalayo ni Hannah sa kanya. Ang kotseng sinasakyan nito ay unti unti ng
lumulubog.

"No! Hannah!" Sigaw ni Van at pilit na nilalabanan ang pwersang pumipigil sa kanya.
Muling napatingin si Van sa asawa na may maliit na ngiti sa labi kahit umiiyak.

"Enough love. Sapat na sa aking makitang sinusukan mo akong iligtas kahit

imposible. Mahal na mahal kita Giovanni Lee Rios, mag-iingat ka palagi." Mungkahi
ng asawa sa kanya bago tuluyang lumubog ang kotseng sinasakyan nito.

"No!!!!!Hannah!!" Malakas na sigaw ni Van at mabilis na napabangon sa kinahihigaan.

"Fuck!" Mura ni Van ng maramdaman niya ang sakit sa ulo at tagiliran niya.

"Sir, wag po muna kayong gumalaw. Bubuka po ang tahi ng mga sugat niyo." Biglang
sabi ng nurse sa kanya.

Doon lamang napagtanto ni Van na wala siya sa kwarto nila. Nasa hospital siya. But
why? Bakit siya nandito?

"Paano ako napunta rito?" Seryosong tanong ni Van sa nurse na inaayos ang IV fluid
niya.

"Hindi niyo po maalala? Naaksidente po kayo. Nahulog po sa tubig ang kotseng

sinasakyan mo. May lalaking nagdala lang po sa inyo rito, sabi niya nawalan daw
kayo ng control ang pagmamaneho niyo." Paliwanag ng nurse sa kanya.

Kumunot naman ang noo ni Van dahil doon at pilit na inalala ang nangyari. The
message. The surprise dinner na ginawa ng asawa niya. The truck and--

"Where's my wife? Kasama ko siya sa kotse ko. Nasaan siya? Nandito rin ba siya?
Anong room number niya?" sunod sunod na tanong ni Van sa nurse.

"Sir?"

"I SAID WHERE IS MY WIFE? KASAMA KO SIYA!" galit na sigaw ni Van na nagpaigtad sa
nurse.
"P-pero sir m-mag-isa lang po k-kayo ng dinala kayo ng l-lalaki." Utal na sabi ng
nurse.

Para namang nabingi si Van sa narinig niya at hindi makapaniwalang napatingin sa

nurse na namumutla na sa takot.

"What did you say? Are you saying na wala ang asawa ko?" Tiim bagang na sabi ni
Van.

"O-opo sir. K-kayo l-lang po ang d-dinala ng-"

"Shut the fuck up! You're lying! Nandito ang asawa ko. Kasama ko siya sa kotse ng
maaksidente kami kaya dapat nandito rin siya!" Galit na sigaw ni Van at mabilis na
hinablot ang IV fluid na nakatusok sa kamay niya.

"Sir? Sir saan po kayo pupunta hindi pa po magaling sugat niyo, sir!" Pagpigil ng
nurse sa kanya pero nilagpasan niya lang ito. "Security! Doc! Yung pasyente!"
Biglang sigaw ng nurse ng lumabas siya ng kwarto.

Hinaharang naman si Van ng mga nurses na nadadaan niya pero mabilis niya lang itong
hinahawi. "Damn!"mura ni Van ng maramdam ang hapdi sa tagiliran niya. Napahawak
siya roon at napamura ng mahina ng makitang nababalot na ng dugo ang kamay niya.
Medyo nanlalabo rin ang paningin niya ramdam niya pa ang panghihina ng katawan
niya. Pero pinilit niyang maglakad para hanapin ang asawa. Ngunit hindi pa siya
tuluyang nakakalayo ng may tumusok sa braso niya.

Napatingin dun si Van tapos sa taong tumusok sa kanya ng injection. "D-damn y-

you..." Nanghihinang sabi ni Van at pilit na nilalaban ang antok na epekto ng
ganun. Napakapit pa siya sa lalaking doctor na nag-inject sa kanya ngunit hindi
niya kayang labanan ang epekto ng tinurok sa kanya.

"I got him. Dalhin niyo na siya pabalik sa kwarto niya. I will try to contact his
family." Utos ng lalaking doctor. Iyon ang huling narinig ni Van bago siya tuluyang
kainin ng dilim.
____________________
A/N: Sino kaya yung lalaking nagdala kay Van sa hospital? At nasaan na kaya si
Hannah? Pity Vandog. Mukhang matitigang ka dahil wala si misis mo, missing siya.

        Chapter Six [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            ISANG MAHINANG TAPIK sa pisnge ang nagpagising kay Van. Pagmulat niya at
galit na mukha ng ama niya ang nakita niya.

"Anong katangahan na naman ang ginawa mo Giovanni?!" Sigaw ng ama niya sa kanya.
Ngunit hindi pinansin ni Van ang ama dahil abala siya sa pag-iisip sa kinaroroonan
ng asawa. Tanda niya pa ang sinabi ng nurse na wala ito sa hospital na kinaroroonan
niya. Na tanging siya lang ang nakita sa kotse niya.

"Ano pepe ka na ngayon? Hindi mo man lang sasabihin sa akin kung ano ang nangyari-"

"Shut up and leave me the fuck alone old man." Matalim na sabi ni Van sa ama at
walang emosyon na nakatingin dito. "I don't need explain what the hell happened to
me so fuck off." Dagdag niya pa at dahan dahang iginalaw ang katawan upang
bumangon. Kailangan niyang hanapin ang asawa niya. Impossible siya lang ang nasa
kotse dahil malinaw pa sa sikat ng araw na magkasama sila ng asawa bago ang
aksidente.

"Masyadong matigas ang ulo mo Giovanni." Matigas na sabi ng ama niya sa kanya.

"Yeah, thanks to you. You mold me like this, didn't you?" Sarkasamong sagot ni Van
sa ama bago tuluyang makatayo. Ininda niya ang pananakit ng tagiliran niya ng
hubarin niya ang hospital dress na suot. Inalis niya rin ang IV fluid sa kamay at
tinalikuran ang ama na masama ang tingin sa kanya.

"Saan ka naman pupunta Giovanni Lee Rios! Hindi ka pa magaling! Kailangan mo pang
magpagaling para makilala mo na ang fiancee mo!" Muling sigaw ng ama niya sa kanya.

"I don't need your whore. Marry her if you want." Bastos na sagot ni Van bago
tuluyang lumabas ng silid.

Pagkalabas na pagkalabas ni Van ng hospital ay pumara kaagad siya ng taxi. Wala

siyang perang dala dahil hindi niya alam kung nasaan ang wallet niya. Wala rin
siyang cellphone na pwedeng magamit para matawagan ang kahit na sino sa kaibigan.

"Boss saan tayo?" Tanong ng driver sa kanya.

"Wartter Village." Sagot ni Van sa driver habang hinuhubad ang rolex na relo. "I
don't have cash with me, take this as my freight in." Saad ni Van sabay hagis ng
relo niya sa dashboard ng sasakyan.

Napatingin naman roon ang driver sabay baling ng tingin sa kanya na parang hindi
makapaniwala sa binayad niya.

"It's original and limited audition, give me your calling card kung hindi ka
naniniwala."

"Ay naku hindi boss! Nagulat lang po ako. Maraming salamat po, magugustuhan po yan
ng anak ko." Biglang bawi ng driver sabay ngiti kay Van.

"You have son? Is he studying?" Tanong ni Van.

"Opo boss, 3rd year college na po iyon sa pasukan, Business Administration po ang
kurso. Scholar po yun boss." Pagmamalaking sabi ng driver.

Tumango tango naman si Van at napangiti sa kanyang isipin. "After his study, tell
your son to apply in Rios Company."

"Naku boss! Ang laki laki ng companya na yun, hindi po ata madaling makakapasok dun
ang anak ko." Saad ng driver.

"What's your son's name?"

"Francis Ocampo po boss. Mabait ho yun at masipag. Kahit abala sa pag-aaral ay lagi
pa rin akong tinutulungan. Dalawa na lang kasi kami sa buhay at hindi pa ako
nakapag-aral kaya kailangan doble kayod. " pagkwekwento pa ng driver.

"Where's your wife?" Muling tanong ni Van. Hindi niya ugaling makiisyuso sa buhay
ng may buhay pero hindi niya maiwasang hindi magtanong. Bibihira ang mga tanong
katulad ng driver na ito. Kumakayod para sa nag-iisang anak para makapagtapos.
Lucky driver dahil scholar ang anak.

"Wala na po boss. Bigla na lang nawala pagkatapos ng aksidente." Malungkot na saad

ng matanda.

Napatahimik naman si Van dahil dun at napatiim bagang. His wife is missing too
after the accident. At wala siyang ideya kung nasaan ito ngayon.
Gayunpaman, hindi siya titigil sa paghahanap dito. He can feel it, buhay pa ang
asawa. Ang kailangan niya lang gawin ay hanapin ito at ikulong sa kwarto para
masigurong hindi na ito mawawala sa paningin niya.

"Boss nandito na po tayo." Biglang sabi ng driver dahilan para mapatingin si Van sa
labas ng bintana.

"Thanks." Sagot ni Van sa driver at lumabas na ng taxi. Inilibot ni Van ang

paningin sa labas ng bahay nila ng asawa. Kung paano niya ito iniwan kagabi ay
ganun pa rin ito ngayon.

Naglakad si Van patungo ng main door at binuksan iyon. Binuksan niya ang lahat ng
ilaw sa buong kabahayan para pagmasdan ito.

Habang ginagawa iyon ni Van ay hindi niya maiwasang hindi maalala ang asawa. His
lovely and sweet innocent wife na walang ibang ginawa para mahalin at alagaan siya.
His gorgeous wife na palaging iniintindi at tinanggap ang katulad niya. His wife na
ngayon ay nawawala dahil sa kapabayaan niya.

"I'm sorry love. Sorry for being reckless."mahinang saad ni Van at hindi mapigilan
ang mga luhang nagbabagsakan sa mga pisnge niya.

It is all his fault. Kung sana naging maingat siya sa pagmamaneho ay hindi sila
maaksidente ng asawa. Hindi mahuhulog sa tubig ang kotse nila. Hindi sana mawawala
ang asawa niya. Kung sana naging maingat lang siya.

Hindi alam ni Van kung ilang minuto siyang umiiyak sa sofa hanggang sa may marinig
siya nag d-doorbell sa labas.

Ang buong akala ni Van ay ang asawa niya ang nagd-doorbell kaya dali dali siyang
lumabas ng pinto at naglakad patungo sa gate. Ngunit ng mabuksan niya ang maliit na
gate ay parang bulang naglaho ang pag-asa niya.

It's not his wife. It is Heaven, the older sister of his wife who is obsessed to
him.

Walang emosyon niyang lang tiningnan ang babae at tinaasan ito ng kilay. Hindi nito
alam na kasal na sa kanya ang kapatid nito. Ang alam lang nito ay scholar niya ang
asawa.

"What are you doing here?" Walang emosyong tanong ni Van sa babae.
Ngumiti lang ito sa kanya at akmang yayakap sa kanya ngunit mabilis niya itong
itulak palayo. "What the fuck?!" Galit na saad ni Van.

"Namiss kita Van. Alam mo bang absent na naman si Hannah kahapon? Tanggalan mo na
ng scholarship yun, hindi naman iyon ng nag-aaral ng mabuti. Lumalandi lang yun at
komokopya sa matatalino kaya pumapasa." Mungkahi nito sa kanya. Hindi man lang
alintana ang nakakatakot niyang expresyon maging ang pagtulak niya rito.

"I don't need your stories. Leave ang fuck off. " masungit na saad ni Van at
sinaraduhan ng pinto ang babae.

Van knows Heaven is lying. Kilala niya ang asawa niya at alam niya ang bawat galaw
nito sa paaralan. Kaya alam niyang nagsisinungaling ang babae at sinisiraan na
naman ang asawa sa kanya. Hindi iyon ang unang beses na siniraan nito ang asawa
pero ni minsan ay hindi niya ito pinansin o pinaniwalaan.

He trust his wife. Wala siyang pakialam sa sasabihin ng iba dahil isa lang ang
pinaniniwalaan niya. Yun ang asawa niya na ngayon ay nawawala at kailangan niyang
hanapin.

_____________________
A/N: May kontrabida ng dumating. By the way sorry for the late update. Enjoy
reading!
        Chapter Seven [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            3 years later...

A/N: Just want to tell you na sa panahon na ito wala na si Zairene. Isang taon na
siyang nawawala rito at 3 years old na ang kambal nina Zeke at Zane dito.

___________________________

NAPATINGIN SI VAN SA isang black folder na nilapag ng secretary niya sa kanya.

"Boss, may nagpadala po niyan dito kanina. Walang address kung saan galing, sabi ng
nagbigay alam niyo na daw po laman niyan." Paliwanag ng secretary niya sa kanya.

Tumango naman si Van dito at kinuha ang black folder. Mabilis niya iyong inilagay
sa drawer ng lamesa niya bago nagtaas ng tingin sa secretaryo niya.

"Clear my schedule tomorrow, may pupuntahan ako." Saad ni Van sa secretaryo niya.

"Yes boss! Oo nga pala boss, next week darating yung bagong client natin mula US.
Gusto mo atang makipag partner sa inyo." Mungkahi ni Francis, ang anak ng driver na
sinakyan ni Van three years ago na ngayon ay secretary na niya.

"Hmm" tanging sambit ni Van habang hinihimas ang baba niya. "Okay, you can go now.
" saad ni Van sa sekretaryo niya.

"Yes boss!" Sagot naman nito bago tuluyang lumabas ng office niya.

Itinabi naman ni Van ang lahat ng papeles sa lamesa niya at inilabas ang black
folder. Tiningnan niya ang laman niyon at binasa.

"Fujiwara Syndicate hmm." Mahinang saad ni Van habang tinitingnan ng ang laman ng
files. Prostitution ang mission niya ngayon. Mga menor de edad na kinikidnap ng
Fujiwara Syndicate at ibenebenta sa Japan. "Demons" komento ni Van habang naiiling
na pinagmamasdan ang mga litrato.
He's a demon but not demon as this syndicate. He killed bad people. He never hurt
innocents. Marahil ay pinalaki siya sa karahasan ng ama niya but his mother teach
him not kill people, even if they are bad. Hindi ma niya iyon nasunod ay siniguro
niya namang hindi siya makakapanakit ng inosente.

Inside and outside the organization, everyone see him as a Mafia Devil. Because of
his dark aura and expression. Walang nakikipag-usap ko nagtatangkang tumingin sa
madilim niyang mata, maliban sa mga kaibigan niya.

Isinandal ni Van ang likod sa swivel chair at inilagay ang dalawang palad sa likod
ng ulo. Pinagmasdan ni Van ang isang frame sa lamesa niya at kinausap iyon.

"It's been 3 years love, I miss you now. Nasaan ka na?" Tanong ni Van sa litrato.
Inabot niya iyon at hinaplos ang nakangiting litrato ng asawa habang nakahawak sa
big hat nito.

Nasa resort sila ng kunan niya ang litrato na iyon. It's their first anniversary as
husband and wife. They're happy at that time. Contended and in love to each other.
But few months later, biglang naglaho ang lahat ng iyon dahil sa kapabayaan niya.

"Next week is our supposed to be 4th anniversary love. How I wish na mahanap na
kita." Pagkausap muli ni Van sa litrato. "Nawawalan na ako ng pag-asang buhay ka
pa, na mahahanap kita pero ayoko pang sumuko. Nagsisimula na akong mapagod at
natatakot ako na baka tuluyan na akong sumuko sa paghahanap." Dagdag pa ni Van
habang patuloy pa rin sa ginagawang paghaplos sa mukha ng asawa niya sa litrato.
"Give me a sign love, help me to find you. Give me a strength and reason to hold
on. Give me a hope love, just a little hope." Bulong ni Van sa litrato at niyakap
ito.

Ilang minutong niyakap ni Van ang litrato ng asawa bago niya ito muling inilapag sa
lamesa.

Tumayo si Van at inayos ang suot na coat. Pagkatapos ay lumabas siya ng kanyang
opisina. "Cancel my meeting on this afternoon, may kailangan akong puntahan."
Mungkahi ni Van sa sekretaryo niya at mabilis na nilisan ang kompanya.

Bukas na niya tatawagan ang private investigator niya na naghahanap sa asawa. Pati
na rin sa sinasabi ng nurse noon na lalaking nakakita sa aksidente at nagdala sa
kanya sa hospital.
Hanggang ngayon ay suliranin pa rin sa kanya ang lalaking iyon at ang pagkawala ng
asawa niya. Kung may nakakita sa aksidente at ang lalaki nga na iyon ang nagligtas
sa kanya, dapat ay nailigtas rin nito ang asawa niya.

'Unless hindi lang ang lalaking nagdala sa kanya sa hospital ang naroon at nakita
sa aksidente.' saad ni Van sa isipan.

MGA NAGLILIPARANG POPCORN at kung ano anong gamit ang nadatnan ni Van ng makapasok
siya sa secret room nilang magkakaibigan. Napakunot ang noo niya ng makita parang
binagyo ang sala ng SR at parang batang nagbabatuhan at habulan ang mga gago niyang
kaibigan.

"Tangina Cole! Ang bagal bagal mo naman! Nahuhuli tayo nina Andrei at Blake nito
eh. " reklamo ni Caleb na puro na popcorn ang buhok at parang gusgusin na ang
damit.

"Tangina mo ding gago ka! Ikaw kayo ang magbato ng popcorn sa kanila habang
tumatakbo? Tapos ako ang puro command sayo!"sagot naman ni Cole kay Caleb.

"Uror! Kaya mo nga pagsabayin ang babae mo sa kama tapos yan lang di mo kaya?!"
Sigaw naman ni Caleb.

"Gago babae yun! Kapalit ng pagod at pawis ko dun ay sarap. Pero dito bugbog gago!"
Balik sigaw ni Cole.

"Mga gago ang iingay niyo jan! Nakikita ko na ang kotse ni Zeke sa monitor.
Parating na ang hari mga gago maglinis na kayo!" Imporma ni Liam sa mga kaibigan.

"Dead end." Mungkahi ni Keir sa mga kaibigan at nag-akto pa ng ginigilitan ang

leeg.

Dali dali namang naggalawan ang apat na naghahabulan kanina. Kanya kanya silang
pulot ng basura sa paligid. May dala dala pang vacuum si Blake para linisin ang mga
durog na popcorn sa paligid. Habang inaayos naman nina Cole at Caleb ang nagulong
mga gamit.

Nailing na lang si Van sa mga kalokohan ng mga kaibigan niya. Sa sobrang saya ng
mga ito sa kalokohang ginagawa ay hindi na napansin ang pagdating niya.

"Nareceive mo?" Tanong ni Liam sa kanya na ang tinutukoy ay ang black folder.

"Yeah." Maiksing sagot ni Van at ipinatong ang paa sa center table habang
pinapanood ang apat na hindi na magkamayaw sa pagliligpit.

Napansin naman ni Liam na pinagmamasdan ni Van ang apat na gago kaya nailing siya
at palihim na nangiti.

"Patay sila kay Zeke mamaya." Mungkahi ni Liam.

"Yeah, indeed." Sagot ni Van.

"Para silang bata na nagtatago sa katawan ng matanda. So childish and crazy most of
the time." Dagdag pa ni Liam pero hindi na sumagot si Van. "Nice talking to you
gago." Sarkastikong sabi ni Liam ng hindi man lang magreact si Van sa sinabi niya.
Ibinalik niya na lang ang pagtipa ng kung ano sa monitor niya.

Patuloy lang naman na tiningnan ni Van ang mga kaibigan niyang naglilinis pa rin.
'Yes they're childish, crazy and gagos. But they can be your stress reliever
sometimes.'

_____________________
A/N: Agree. Minsan nakakainis ang mga kaibigan natin sa lakas nilang mang-trip.
Pero aminin man natin o hindi, sila din ang happy pill natin most of the time.
Napakagago at baliw nilang kausap pero kapag seryosong problema na, umasa kang
matino at maaasahan sila. 0ߘ
Thank You for reading my update by the way!

        Chapter Eight [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            INAYOS NI VAN ANG suot na earpiece sa likod ng tainga bago isa isang
nilagay ang mga hand gun sa magkabilang bewang niya.

"Ready? Si Louraine ang kasama mo." Pagtukoy ni Blake sa babaeng myembro rin ng
organization.

"Louraine? Who's that?" Kunot noo na tanong ni Van habang pinupuno ng bala ang mga
baril na dadalhin niya.

"Louraine Belandres ng first level Section B. Wag kang mag-alala, matinik yan sa
combat fighting. " natatawang mungkahi ni Blake.

"Tss!" Tanging sagot ni Van. Hindi niya kailangan ng kasama o partner sa mission.
He can do his mission alone. Kaya niyang patayin ang kalaban niya sa loob lamang ng
ilang minuto. Matagal na ang limang minuto para sa kanya sa pakikipaglaban.

"Dude, I suggest na umalis na kayo at pumunta sa destination niyong dalawa. Isabay

mo na si Louraine sayo nasa baba siya naghihintay." Singit naman ni Liam sa usapan.

Agad naman inayos at isinilid ni Van ang lahat ng mga kakailnganin niyang gamitin
sa loob ng black bag. Maliit lang ang bag na yun' pero kaya nun i accommodate ang
mga sampong baril, bala, bomba at iba pa. It's a high tech bag na gawa ng
organization, kahit gaano pa karami ang laman nun ay hindi mo mararamdaman ang
bigat nito.

"Let's go." Seryosong saad ni Van sa babaeng partner niya na nakaabang sa parking
area. Hindi naman sumagot ang babae at sumunod na lang sa kanya.

Nang makalapit si Van sa kotse niya ay agad niyang binuksan ang driver seat at
pumasok dun. Ganun din naman ang ginawa ng kasama niya na pumasok at umupo na rin
sa passenger seat ng sasakyan.

"Tss! What a gentleman." Bulong ng babae habang inaayos ang seatbelt na suot.
Ngumisi lang sa Van at hindi na pinansin ang kasama.

Hindi niya ugaling magpasakay ng babae sa kotse niya, unless it is his wife. Kaya
nga kapag may mission siya ay iba ang kotseng gamit niya. Lahat ng ginagamit niya
sa mission ay hindi niya ginagamit sa private life niya. At higit sa lahat, hindi
niya ugaling magbukas ng pinto ng sasakyan para sa iba, unless sa asawa niya.
"Where to?" Biglang tanong ng babae habang nagmamaneho ng sasakyan.

"Destination." Iksing sagot ni Van na tutok ang mata sa pagmamaneho.

Tumaas naman ang kilay ng babaeng kasama niya sa kanya pero hindi na niya iyon
pinansin. Narinig naman ni Van mula sa earpiece na suot ang tawanan ng dalawa
niyang kaibigan.

"Ms. Belandres, I suggest you na kami na lang ang tanungin mo about your mission
instead of asking the asshole beside you." Tawang sabi ni Liam.

"Why? He's my partner on this mission." Pagsusungit ng babae.

"Well darling, allergy si Van sa mga boses ng babae. Ayaw niya sa mga babae
actually so better to shut your cute little mouth." Singit naman ni Blake.

"Baka kulang lang sa 'masahe' I can offer him a free 'massage'. " mapangakit na
wika ng babae habang nakatingin kay Van na walang pakialam sa paligid at naririnig.

"You can't seduce me. Better to shut your mouth and focus before I blow your head
woman." Seryosong saad ni Van habang nakatingin pa rin sa daan.

Nanahimik naman ang babae at napapahiyang yumuko na lamang. Muli namang nagtawanan
ang dalawa sa kabilang linya na mas nagpadagdag sa iritasyon ni Van.

Number one na ayaw niya sa lahat kapag nasa mission siya ay ingay. Ayaw niya sa
maingay dahil distraction yun para sa kanya. Kaya ayaw niyang may partner sa kahit
na anong mission dahil ayaw niya sa pabigat at maiingay.

"Shut up you two if you still want to get live, unless you are ready to die." Saad
ni Van na nagpatahimik kina Blake at Liam.

Wala ng nagtangkang umimik pagkatapos nun' hanggang sa makarating sila sa

destination.

Sakto lang ang pagdating nila dahil isa isa pa lang na nilalabas mula sa truck ang
mga babae.

"Damn! Ang babata pa ng mga binibiktima nila." Mura ni Liam mula sa kabilang linya.

"Mga demonyo. Anong akala nila sa mga babae sex slave?" Iritang sabi ni Louraine.
"Base on my calculation, 13 ang pinakabata sa mga jan at 17 ang pinakamatanda.
Damn! Dapat sa mga sindikato na to sinusunog ng buhay at pinuputulan ng ari." Mura
naman ni Blake.

"Good Idea." Biglang sabi ni Van habang nakangisi ng parang demonyo.

Nagtaka naman sina Liam at Blake sa narinig na hindi naintindihan ang sinabi ng
kaibigan. Habang si Louraine naman ay napahawak ng mahigpit sa seatbelt niya ng
makita ang malademonyong ngisi at expression na nakikita sa mukha ng kasama.

'Damn! His expression's giving me goosebumps!' Pipeng saad ni Louraine sa isipan at

mabilis na nag-iwas ng tingin.

"Balian, bugbugin at barilin mo sa kung saan. Siguraduhin mo lang na hindi mo

mapapatay." Saad ni Van bago lumabas ng kotse.

Hindi na nagtanong si Louraine kung bakit ayaw pa nitong ipapatay agad ang kalaban.
Hindi na lang siya nagsalita at sumunod na lang sa sinabi nito.

Madilim ang buong paligid maliban saʂ mga street light sa daungan. Nasa port sila
ng mga fujiwara, kalkulado na nila ang bilang ng kalaban at menor de edad na bihag
nito. The mission is to save the women and jail the syndicate member, pero walang
balak si Van na dalhin sa kulungan ang mga sindikatong naroon.

'Dalawa lang ang patutunguhan niyo, impyerno o sementeryo.' Ngising saad ni Van
bago dahan dahang dinikitan ang Truck.

"I can see 10 of 'em only. Mga common members lang ng sindikato, mga pepetsuging
lalaki na nagtatago sa mala bouncer nilang body." Saad ni Blake sa kabilang linya.
Mababakas ang ngisi at pang-iinsulto sa sinabi nito.

"3 minutes. Save the children woman." Utos ni Van sa partner niya sa mission. Ismid
lang ang sinagot ni Louraine sa kanya na agad din namang sinunod ang utos niya.

"Hoy sino kayo!? Kalaban!" Napalingon si Van sa lalaking panot na nasa driver seat
ng Truck. Mabilis niyang pinaputukan ang noo nito dahilan para lumaylay ang ulo
nito sa bintana ng truck.

Agad namang nagsigawan ang mga kababaihang bihag at napayuko. Dali dali namang
nagtago sina Van at Louraine sa dilim ng isa isang maglabasan ang mga kalaban.

"Shoot them now and save the subject. Mukhang nagtatawag na ng back up ang pinaka
leader nila." Mabilis na sabi ni Liam sa kabilang linya.

Sabay namang pinaputukan ni Van at Louraine ang mga kalaban ngunit sa mga balikat,
kamay, at paa lamang ng mga ito.

"Take the children with you. Use their Van. Check the vehicle first kung may
tracker or bomba." Utos ni Van kay Louraine sabay hagis dito ng maliit na chip na
gawa ng organization. It's a chip detector para idetect kung may bomba o tracker ba
ang sasakyan.

"Noted!" Sagot ni Louraine at mabilis na umalis para puntahan ang mga bihag.

Sinipa naman ni Van isa isa ang mga baril ng mga kalaban nilang namimilipit sa
sakit.

"Bakit 'di mo pa yan tuluyan?" Takang tanong ni Blake sa kanya mula sa kabilang
linya.

"Oo nga, sagabal lang yan." Dagdag pa ni Liam.

"I'm planning to burn them and detached their dirty little penis from their body."
Ngising sagot ni Van bago walang kahirap hirap na buhatin isa isa ang mga kalaban
at ipasok sa loob ng truck na pinaglagyan ng mga bihag nitong babae kanina.

"Damn dude, you're scary!" Mura ni Blake ng marinig ang sagot ng kaibigan.

"Rest in peace little penis of yours fake bouncers." Tawang saad naman ni Liam.

"I wasn't called Mafia Devil for nothing. I am Giovanni Lee Rios, my name means
Devil. A devil who kill other devils. "

______________________
A/N: Good Day! Sorry for the late update. Hindi na ako masyadong nag-oopen ng FB
accounts ko this past few days. Mag-open man ako for updates lang sa school and my
group. Baka sa wattpad na ako madalas mag-update or maunang mag-update. Pero no
worries, mag-uupdate pa rin ako here sa FB at sa group ko, pero hindi na araw araw.
Hope you understand. Too busy lang talaga. By the way, enjoy reading!
        Chapter Nine [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            VAN IS BUSY FOR A WHOLE DAY. After his mission last week ay humingi siya ng
one week leave sa organization. Agad naman siyang pinayagan since, twice a year
lang siyang humihingi ng leave. Today is Monday at ngayon ang meeting na sinasabi
ng secretary niya sa kanya about the new client.

Van feels weird actually about the upcoming meeting on the afternoon. He feels
something different, na parang may mangyayari. Ngunit hindi na lamang niya iyon
pinansin at pinagpatuloy na lang ang ginagawa. He needs to finish his works as soon
as possible, because on Friday is their 4th anniversary.

Kahit wala ang asawa sa tabi niya ay cenecelebrate pa rin ni Van ang anniversary
nila ng asawa. Sa bahay nilang mag-asawa siya nagpapalipas ng buong araw. Bumibili
rin siya ng regalo para sa asawa tuwing sasapit ang kaarawan nito at ang kanilang
anibersayo.

Van knows he looks like a fool na bumibili ng regalo kahit wala naman ang
reregaluhan niya. But who can blame him? He's hoping na buhay ang asawa niya. He's
hoping na balang araw ay darating ito at makakasama niya. At patuloy niyang
bubuhayin ang pag-asa na iyon hanggang humihinga siya.

Mabilis na napakurap si Van at napatingin sa pinto ng opisina ng marinig ang

mahinang katok doon.

Tumikhim muna siya at inayos ang hitsura bago nagsalita. "Come in" seryosong saad
ni Van na walang mababakas na expression sa mukha.

Bumukas naman ang pinto at pumasok si Francis, ang kanyang secretary.

"Pasensiya na sa istorbo sir. I just want to remind you na may meeting po kayo kay
Mrs. Rivera mamayang 1:30 pm. Siya po ang client natin from U.S na gustong
makipagsosyo sayo." Mungkahi ni Francis habang nakatingin sa Ipad na hawak.

"Okay, thank you." Bored na sagot ni Van bago muling binalik ang tingin sa papel na
binabasa at pipirmahan.

"Also, gusto ko pong sabihin na nasa baba si Mr. Rios together with Ms. Alvarina."
Dagdag pa ng secretary niya.

"Send them away." Walang ganang sabi ni Van. The old man is here 'AGAIN' on his
company together with the whore na gusto nitong maging fiancee niya.

"We already did sir, pero nagmamatigas po ang daddy niyo. Hindi raw po sila aalis
kung hindi mo sila haharapin." Pagpapaliwanag ni Francis sa amo.

Napahilot naman si Van sa noo na tila na-stress, pagkuwa'y binitawan ang papel na
hawak at tumayo.

"Go back to your work, ako ng bahala." Tanging sabi ni Van bago lagpasan ang
secretary niyang tumango na lamang.

Naglakad si Van papuntang elevator at pumasok dun. He click the group floor button
and count a seconds bago bumukas yun.

Habang naglalakad si Van sa groud floor ay kita na niya ang makinis na ulo ng ama
niya at ang kaharap nitong babae na ipinipilit na maging fiancee niya.

"Oh, he's here Annie." Ngiting sabi ng ama niya sa babae ng makita siya nitong
papalapit sa kanila.

Van just remain his poker face while looking at his father and to the whore.
Nginitian siya ng babae pero hindi niya pinansin, kaya napapahiyang napayuko ito at
tumingin sa ama na animo'y nagpapakampi.

'Tss!' Ismid ni Van sa isipan.

"Why don't you sit-"

"I'm not here to have a chit chat with you and with your whore. I'm here to shoo
you away because you are disturbing me." Putol ni Van sa sinasabi ng ama.

Pinukol naman siya nito ng masamang tingin at padaskol at tumayo at hinarap siya.

"Giovanni Lee Rios! Show some respect! I am still your father and she is your
fiancee! Show respect!" Galit na pigil sigaw sa kanya ng kanyang ama. Takot na
marinig ng mga taong nakapalibot sa kanila ngayon.

Van just smirk and tilt his head. "Old man, how many times do I have to tell you
that I don't need your whore. She's not my fiancee and she will never be, even the
title of a fling of mine. She will never be." Matigas at seryosong saad ni Van sa
ama.

Mas lalo naman napayuko ang babae sa hiya ngunit mababakas mo ang inis nito dahil
sa nakakuyom na kamao sa ibabaw ng hita nito.

"Bastos ka-"
"I know and I don't care. You made me like this remember?" Walang emosyong putol
muli ni Van sa sinasabi ng ama na ngayon ay sigurado siyang kinakatay na siya sa
isipan. "Leave and don't ever bother me about marrying that slut. If you want their
money, marry her. Don't use me." Dagdag pa ni Van at tumalikod sa ama.

Ngunit hindi pa siya nakakailang hakbang ng muli siyang pumihit at humarap sa ama
niya at sa babae.
"And you whore-"

"My name is Princess Annie Alvarina asshole, not whore!" Galit na sabi ng babae na
hindi na yata nakatiis at sumabog na

"Yeah whore or Alvarrina whatever your name is." Bored na sabi ni Van bago muling
tingnan ang babae na umuusok na ang ilong sa galit. " Find other dick that you can
fuck. Don't fuck with me, I don't fuck walls like you." Ngising sabi ni Van sa
babae sabay tingin sa dibdib nitong wala namang laman.

Mas lalong umusok ang ilong nito sa pinaghalong galit at hiya kaya hindi na nagtaka
si Van ng umalis itong nagmamartsa.

"What? Sundan mo na ang pader." Saad ni Van sa ama niyang masama ang tingin sa
kanya.

"Hindi pa tayo tapos Giovanni." Matigas na sabi ng ama niya sa kanya bago siya
talikuran at sundan ang babaeng pinahiya niya.

Bumuga ng marahas si Van at hinilot ang batok. Nasulyapan niya ang ilang empleyado
niya na nakatingin sa kanya. "Quit staring and forget what you heard and saw. Or
else you will lose your job. Is that clear?!" Malakas na saad ni Van.

Agad namang nagtanguan ang mga empleyado niya sa kanya kanya nitong trabaho.
Nagsimula namang naglakad si Van para bumalik sa opisina ng mapatigil siya.

Nanlalaki ang mga mata at para siyang tinakasan ng hininga ng masulyapan niya ang
babaeng nakaharap sa elevator at naghihintay. May dala dala itong folder at naka
formal attire.

Sinipat muli ni Van ang kabuoan ng babae. From head to toe lalong lalo na sa
maamong mukha nito. Mukhang bumaliw at nagpaamo sa isang demonyong katulad niya.
Mukhang hindi niya nakita sa loob ng tatlong taon. Ang mukha ng pinakamamahal
niyang asawa.

"H-hannah... "
______________________
A/N: I bet naghahalucinate si Van. Malay niyo hindi talaga si Hannah ang nakita
niya right? Malay niyo lang naman. By the way enjoy reading! Poor Alvarina, ang
wanna be fiancee ni Van, nainsulto tuloy. He don't fuck walls kasi haha.

        Chapter Ten [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            MABILIS NA NAGLAKAS SI VAN patungo sa elevator, ngunit huli na sapagkat

tuluyan ng nakapasok dun' ang asawa.

"Fuck!" Mura ni Van at paulit ulit na pinindot ang open ng button ng elevator, pero
hindi na iyon nagbukas. Kung kaya ay tumakbo siya patungo sa personal elevator niya
at pinindot iyon. Hindi alam ni Van kung saang floor papunta ang babaeng nakita
niya kung kaya't lahat ng floor na madadaanan mahihintuan ng elevator niya ay
kanyang sinisilip.

"Damn! Where the hell are you Hannah?!" Bulong ni Van at nilibot pa rin ang
paningin sa paligid.

Pinagtitinginan na siya ng mga tao sa paligid, ng mga empleyado niya ngunit wala
siyang pakialam. All he thinks is to find his wife!

"Sir, kanina ko pa po kayo hinahanap. Nasa meeting room na po ang ang client
naghihintay." Salubong sa kanya ni Francis.

Napamura naman si Van ng mahina at muling inilibot ang mata sa paligid.

'Namamalikmata lang ba ako?' Tanong niya sa isipan.

"Maybe. Maybe I'm just hallucinating." Mahinang bulong ni Van at umiling iling.

"Ayos lang po ba kayo sir?" Nag-aalalang tanong ng secretary niya. Nilingon naman
ito ni Van at tinanguan.
"Yeah, go back to your work now." Saad ni Van at iniwan ang secretary niyang
nakakunot noo.

Naglakad si Van patungo sa meeting room, kung saan naroon ang kliyente niyang
naghihintay sa kanya. Hindi alam ni Van kung bakit sobrang lakas ng tibok ng puso
niya habang papalapit siya sa lugar. Marahil ay dahil sa pagtakbo niya kanina.

Bumuga si Van ng hangin at tumikhim. Pinaseryoso niya ang mukha at sinigurong

inalis ang lahat ng emosyon na makikita roon. Nang masigurong maayos na ang hitsura
ay pinihit ni Van ang seradora ng pinto.

Isang lalaking hindi nalalayo sa edad niya ang una niyang nakita sa lamesa. Gwapo
at matipuno ang pangangatawan ngunit alam niyang mas lamang siya rito. Sunod na
napansin ni Van ang babaeng nakaupo patalikod sa kanya. Kumunot ang noo ni Van ng
muli na namang bumilis ang tibok ng puso niya habang nakatingin sa likod ng babae.

Pamilyar sa kanya ang likod nito. Ang presensiya nito maging ang amoy nito na
humahalimuyak sa buong silid.

"Oh, good morning Mr. Rios!" Napalingon si Van sa lalaki na nakalimutan niyang
naroon pala. Tumikhim si Van at tumango rito. Binalingan niya ang babaeng tumayo
rin at dahan dahang umikot paharap sa kanya.
Ganun na lang ang panlalaki ng mata ni Van ng makita ang mukha ng babae.

"Good morning Mr. Rios." Magalang na bati nito sa kanya.

Hindi mahanap ni Van ang boses habang nakatingin pa rin sa babaeng kamukhang
kamukha ng asawa niya. 'Hannah' bulong ni Van sa isipan.

"Ah, by the way Mr. Rios, I am Calli Rivera and this is my lovely wife" nilapitan
at hinawakan nito ang braso ng babae "Harriet Rivera." Ngiting saad ng lalaki sa
kanya.

Palipat lipat ang tingin ni Van sa lalaki at babaeng kaharap niya. 'How?' Paanong
naging asawa ng lalaking ito ang asawa niya? Paanong naging Harriet ang pangalan
nito?

Pinagmasdan muli ni Van ang babae. Wala siyang makitang kahit na anong emosyon nito
maliban sa pagiging casual ang hitsura. Wala siyang nakikita iba o nababasang
pagkakakilanlan nito sa kanya.

"Are you okay Mr. Rios?" Mabilis na napakurap si Van ng biglang magsalita ang
asawa-- si Mrs. Rivera. 'Tss! Mrs. Rios is much better for her.' Ismid na sabi ni
Van sa isipan.

Muling tumikhim si Van at pilit na itinuwid ang pag-iisip. Hindi siya naniniwalang
asawa ito ng lalaking kaharap niya. He can feel it, ang babaeng nasa harap niya na
inaangkin ng Calli Rivera na ito ay asawa niya!

"Sit down, let's start the meeting." Walang emosyong sabi ni Van at muling
sinulyapan si Harriet na kunot noo namang nakatingin sa kanya.

KANINA PA HINDI MAPAKALI si Harriet sa upuan. Pakiramdam niya ay mapapaso siya sa

titig ng matipuno, gwapo at mabangong lalaki sa harap niya. Mr. Giovanni Lee Rios.

Simula ng pumasok ito sa silid ay hindi na siya nilubayan ng mata nito. Hindi nga
niya batid kung nakikinig ba ito sa sinasabi ni Calli.

"So, what do you think Mr. Rios." Napatingin si Harriet kay Calli na ngayon ay
nakatingin kay Mr. Rios. Ngunit ang lalaki ay patuloy pa rin sa pagtitig sa kanya.
Naiilang si Harriet sa paraan ng pagtitig nito mula kanina, ngunit hindi na lamang
siya umiimik dahil importanteng mapapayag nila ang lalaki sa deal na ito.

"Good. Where's the contract?" Tanging sagot ni Van na hindi man lang hinihiwalayan
ng titig si Harriet.

"You m-mean..." Utal na sabi ni Calli habang nakatingin pa rin kay Van. Hindi man
lang ata nito napansin na kanina pa ito titig na titig kay Harriet.

"Yes, I'll sign it." Seryosong saad ni Van at pagkuwa'y ngumsi.

Napalunok naman si Harriet sa paraan ng pagngisi nito. Pakiramdam ni Harriet ay may

iba pang binabalak ang lalaki. Kanina pa naghuhurumentado ang kaba niya dahil dito.

Biglang napapitlag si Harriet ng may humawak sa balikat niya. Nang lingunin niya
iyon ay nag-aalalang mukha ni Calli ang sumalubong sa kanya.

"Are you okay hon?" Tanong nito at hinaplos ang pisnge niya. Mahina namang tumango
si Harriet at muling binalingan ng tingin si Mr. Rios na madilim ang mukha habang
nakatingin sa kanila.

"I see. Maybe you're hungry. Let's eat after this." Ngiting saad ni Calli kay
Harriet. Tumango naman ang babae at ngumiti sa asawa.

"The contract." Seryosong saad ni Van habang madilim pa rin ang mukhang nakatingin
kina Harriet at Calli.

"Oh sorry. Here Mr. Rios." Saad ni Calli at mabilis na inibigay ang folder sa harap
ni Van. Pinermahan naman agad iyon ni Van at ibinigay kay Calli pagkatapos.
Nakangiti namang tinanggap ni Calli iyon at pormal na tumayo at naglahad ng kamay.
"It's good doing business with you Mr. Rios. " ngiting saad ni Calli.

"Likewise." Maiksing saad ni Van na tumayo na rin at nakipagkamay sa lalaki.

Bumaling naman si Van kay Harriet at naglahad ng kamay dito. "Mrs. Rivera."
Tinanggap naman ng babae ang pakikipagkamay niya. Pasimpleng pinisil ni Van ang
palad ng babae at nginitian ito.

"I'll send you the copy of our contract tomorrow." Mungkahi ni Calli na nakangiti
pa rin.

"I'll treat you lunch, I know a place if you don't mind." Biglang sabi ni Van
habang nakapamulsa at bumaling ng tingin kay Calli. "What do you think Mr. Rivera?"

"It's a good idea. We can talk business while eating. Is it okay to you hon?"
Tanong ni Calli kay Harriet.

Napalunok naman ang dalaga at binalingan ang tingin si Mr. Rios na nakangisi sa
kanya. "Y-yeah." Nakita naman ni Harriet ang lalong paglawak ng ngisi ni Van na
parang sinasabi nitong 'Good answer.'

Napalunok na lang si Harriet dahil dun at napayuko. Hindi niya alam kung ano ang
tumatakbo sa utak ng lalaking kaharap. The intense stare na nagpapakaba sa kanya at
nagdadala ng bolta boltaheng kuryente sa katawan niya ay nakakatakot. Hindi niya
maitindihan kung anong nangyayari, but one thing is for sure, she's in trouble.

______________________
A/N: I just want to apologize dahil wala akong update kahapon. As I was said busy
na ako at patuloy na nagiging busy. Sa wattpad ako nag-ppublish ng maaga. Even the
Mafia Series 4 ay published na. Hope you understand my hectic schedule. By the way,
enjoy reading.

        Chapter Eleven    [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            RAMDAM NA RAMDAM ni Harriet ang mabibigat na titig ni Van. Kasalukuyan

silang nasa isang restaurant at kumakain ng lunch.

"Thanks for the treat Mr. Rios." Masayang mungkahi ni Calli.

"Don't mention it. Cut the formality, Van will do." Seryosong saad ni Van.
Nakangiting tumango naman si Calli, pagkuwa'y nilingon ang kanina pang nakatungo na
si Harriet. "You okay hon?"
Tanong ni Calli sa asawa.

Tumango naman si Harriet at tipid na ngumiti. "Yeah, just a little bit tired. You
know jet lag." Mahinang sagot ni Harriet at tumawa.

"I see. Just rest later when got home." Ngiting saad ni Calli at hinaplos ang buhok
ni Harriet. Ngumiti naman ang babae at muling tumango. Natigil naman ang paghaplos
ni Calli sa buhok ng asawa ng may biglang tumikhim. "Oh, I'm sorry Mr--Van. "
nagkakamot sa ulo at tila nahihiyang mungkahi ni Calli.

"It's okay. " tipid na sagot ni Van at inilapag ang kubyertos sa lamesa. Napatingin
naman dun si Harriet at sa pagkain nitong tila hindi man lang nagalaw.

"Y-your done?" Nauutal pa na tanong ni Harriet kay Van. Tumingin ito sa kanya
pababa sa labi niya, pagkuwa'y ngumisi.

"Yeah." Maiksing sagot nito sa kanya. Hindi na muling nagsalita pa si Harriet at

pinagpatuloy na lang ang pagkain. Kahit na sa bawat pagsubo niya ay ramdam niya pa
rin ang titig ng binata sa kanya.

Hindi alam ni Harriet kung maiilang o maiinis siya sa pagtitig nito. Pakiramdam
niya napapaso siya sa paraan ng pagtitig nito sa kanya. Para bang sinisiyasat ang
buong pagkatao niya.

Hanggang sa matapos si Harriet sa pagkain at nakatitig pa rin ito sa kanya. Kahit

pa nakikipag-usap dito si Calli at nakatitig pa rin ito.

"It's good doing business with you Mr. Rios. Thanks for the treat. " ngiting saad
ni Calli ng matapos sila kumain.

"Likewise." Maiksing sagot ni Van at muling nakipagkamay sa mga ito.

"Mauna na kami, iuuwi ko pa tong asawa ko sa tutuluyan niya." Natatawang saad ni

Calli.

"You don't have a house here?" Takang tanong ni Van.

"Actually none, just a condo na binili ko last week for her." Sagot ni Calli kay
Van.

Tahimik lang naman na nakikinig si Harriet sa usapan ng dalawa. She's tired. She
needs to see her happy pill.
"For her only?" Muling tanong ni Van.

"Yeah. You see, I have a business in US na naghihintay. Besides, nag-usap na kami

ng asawa ko na magpapaiwan siya dito sa Pilipinas to work with you. Uuwi naman ako
every last week of month."

"Kahit hindi na." Mahinang bulong ni Van.

"May sinasabi ka Mr. Rios?" Kunot noong tanong ni Calli.

Nag-angat naman ng tingin si Van at umiling. "Nothing. It's a good idea to the both
of you to seperate." Kibit balikat na sabi ni Van. Lalong kumunot naman ang noo ni
Calli at napalunok naman si Harriet sa sinabi ni Van. Pakiramdam niya may ibang
pinapahiwatig ang binata.

"Don't get me wrong. What I mean is separate from work to double the income."
Dagdag pa ni Van.

"Oh. Haha akala ko kung ano na." Natatawang saad ni Calli at nagkamot. "By the way
mauna na kami Mr--errr.. Van. " Tango lang ang naging sagot ni Van sa sinabi ni
Calli.

Sinundan lang ng tingin ni Van ang papalayong bulto ng dalawa. Nakahawak ang lalaki
sa bewang ng asawa niya.

Yes! He claimed Harriet as his wife. He can feel it. Harriet and Hannah is one
person. All he needs to do is investigate what happened and of course take the
opportunity. Opportunity of seducing Harriet and make her mine again.

"Just wait my long lost lovely wife. Its time for you to go home. " Ngising saad ni
Van at nilisan ang lugar.

"YOU SURE YOU'LL BE FINE HERE?" tanong ni Calli sa kanya.

"Yeah. Nandito naman si Ericka to help." Sagot ni Harriet, pagtukoy sa kaibigan

niyang pinay din na nakilala niya sa US.

Tumango naman si Calli sa kanya at maya maya ay ngumisi. Tinaasan niya naman ito ng
kilay at sinamaan ng tingin. "What's with the smirk Calli?" Mataray na tanong niya
rito.

"I saw the heavy stares earlier. Looks like the mighty snob Billionaire got
hypnotize of Harriet's beauty." Pang-aasar ni Calli sa kanya. Sinamaan niya lalo
ito ng tingin at binatukan.

"Asshole! You saw the stares pero hindi ka man lang umimik at umaktong nagseselos?!
You idiot! Asawa kita kaya dapat nagseselos ka!" Iritadong sabi ni Harriet kay
Calli na tumatawa lang.

"You know that we aren't really married. It's just a show. Besides, Van seems a
good man. Bagay kayo, isang suplada at isang suplado." Natatawang sabi pa rin ni
Calli.

"Kahit na! Dapat umarte ka man lang! Bwesit ka talaga! Tapos ibubugaw mo pa ako?
Gusto ko ba yun-"

"Sus! Nakita nga kitang nagbblush kanina nang pisilin niya ang kamay mo eh." Putol
ni Calli sa sinasabi niya.

Mas lalo pang umusok sa galit si Harriet. Mabilis siyang tumayo at kinuha ang walis
tambo sa gilid. Agad namang tumakbo si Calli at mabilis na iniiwasan ang paghampas
ni Harriet sa kanya.

Nasa ganung pangyayari sila ng bigla na lang bumukas ang pinto at tumambad ang
nakataas na kilay na si Ericka at Gavin, her son.

"What's happening here?" parang matandang tanong ni Gavin sa seryosong boses. Gavin
is a 3 years old boy, pero kung magsalita at mag-isip ito ay parang matanda.

"Oh, nothing baby. Binibigay ko lang kay papa Calli mo ang walis so he can clean--
I mean help me to clean our condo." Sagot ni Harriet at mabilis na nilapitan ang
anak.

"I'm not a baby anymore mom." Seryosong saad ng anak niya. Hinalikan lang siya nito
sa pisnge at naglakad papasok ng condo.
Sinundan na lang ng tingin ni Harriet ang anak at nailing.

"Namana siguro niya sa tatay niya ang pagiging suplado." Biglang sabi ng kaibigan
niya dahilan para kumunot ang noo niya at samaan ito ng tingin.

"Hindi sila magkaparehas. He's father is already dead years ago." Walang emosyong
sabi ni Harriet at iniwan ang dalawa na naiiling na lang sa kanya.

'Patay na ang ama ng anak ko at kung buhay man siya ay wala akong pakialam.
Inabando niya kami at iniwan. Wala siyang kwenta!'
_______________________
A/N: Sorry for the slow update sushis. As I was said I'm busy. Hope you understand.
Enjoy reading by the way. I'll try to update later para bumawi.

        Chapter Twelve [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "YOU SURE YOU'LL BE OKAY HERE?"

Hindi maiwasan ni Harriet ang hindi mapaikot ang mata dahil sa sinabi ng lalaki.
Kahapon pa paulit ulit ang tanong nito sa kanya kung ayos lang ba siya na maiwan
dito.

"For the nth time Calli, We will be fine here. We're okay here." pagsusungit na
sagot ni Harriet sa binata. Natawa naman si Calli sa sagot niya at pinisil ang
ilong niya.

"Okay fine. Call me kapag may Emergency or what okay? Take care here sweety. Ikaw
din little boy." baling ni Calli sa anak niya.

"I'm not a little boy anymore papa but yeah, I will take care of my self." sagot ng
anak niya kay Calli.

Natawa na lang si Calli at muling niyakap si Harriet. "Take care, update me kapag
may progress sa inyo ni Mr. Rios" bulong ni Calli sa tainga niya dahilan para
hampasin niya ito sa balikat.

"Bugaw!" mahinang saad ni Harriet at umiling.

"Hey Louissa Ericka Carter" pagtawag ni Calli sa kaibigan niya.

"What do you want jerk?" masungit na sagot lang ng kaibigan.

"Alagaan mo 'tong dalawa. Update me from time to time okay?"

"Yeah, whatever." sagot lang ng kaibigan niya at muling binalik ang tingin sa
cellphone nito.

"Tsk! I gotta go. Take care, ako ng bahala kina tita don't worry." dagdag pa ni
Calli at hinalikan siya sa pisnge.

Tumango lang si Harriet at hindi na nagsalita. Her parents is so strick. Halos

hindi na siya nito palabasin ng bahay nila sa US simula ng maaksidente siya 3 years
ago. Good thing she survive and her child, Gavin survive too. She's 2 months
preganant ng mangyari ang aksidente. Aksidenteng hindi niya alam ang dahilan. Basta
nagising na lang siyang nasa hospital at malaki ang tiyan.

She asked her parents about the father or her child pero ang sabi ng mga ito at
matagal na silang inabando ng ama ni Gavin. Nang malaman daw nito na buntis siya ay
iniwan siya nito. Simula ng araw na iyon ay itinatak niya na sa isip niyang patay
na ang ama ng anak. Hindi na kailangan ng ama ng anak niya, kung amang
irresponsable lang naman.

Her parents asked her to marry a man who is willing to accept her child pero ayaw
niya. Kaya niyang buhayin ang anak niya kahit walang asawa. Pero naging mapilit ang
mga magulang niya, they leave her no choice but to marry Calli. Yeah, nagpakasal
sila ni Calli, kasal na sila lang ang nakakaalam at peke.

Calli understands her. Alam nitong ayaw niyang magpakasal dahil anak niya ang
priority niya. Besides, Calli is a good friend, alam niyang may ibang mahal ang
binata kaya hindi niya sisirain ang buhay nito.

Napaniwala nila ang magulang na totoong kasal sila. Tanging siya at ang kaibigan
lang na si Ericka ang may alam na peke ang kasalang naganap. At wala silang balak
ipaalam iyon kahit kanino.

"Thanks Calli. Thank you for everything." Mahinang saad niya sa binata.

"Ito lang ang paraan na alam ko para makabawi sayo." makahulugang saad ni Calli sa
kanya.

"What do you mean?" takang niya rito, ngunit bagkus na sagutin ay nginitian lang
siya nito.

"Nothing, I suggest na dahan dahan mo ng alisin ang galit mo sa ama ni Gavin. Your
son needs a father, a real one."

"You know how much I loathe his father Cal." seryosong saad niya.

"You can't remember your past 5 years memory sweety."

"Meaning?" naguguluhang tanong ni Harriet. Calli's being weird this past few days.

"Meaning hindi lahat ng nakita at narinig mo ay totoo." seryosong saad ni Calli sa

kanya. "Take care, don't trust anyone aside from yourself. Kahit sa akin, wag o sa
amin ng pamilya mo, wag kang magtitiwala masyado."

"Ano bang sinasabi mo Cal?"

"I gotta go, call you later darling. Your sister is here in the Philippines, take
care okay? I love you." mungkahi lang ni Calli at hinalikan siya sa noo. Ganun din
ang ginawa nito sa kaibigan at sa anak niya pagkatapos ay umalis na ito.

Nakatitig lang si Harriet sa likod ng binatang papalayo sa kanila. Hindi niya

maintindihan ang sinasabi ng lalaki sa kanya. Mas lalo siyang naguluhan sa mga
sinasabi nito.

"Let's go mom." napabaling si Harriet sa anak na kanina pa pala nakatingin sa

kanya. Habang nakatingin si Harriet sa anak ay hindi niya maiwasang hindi maalala
ang sinabi ni Calli tungkol sa ama ng anak.

"Hoy babaita ayos ka lang? Kanina ka pa tulala." napakurap si Harriet ng marinig

ang boses ng kaibigan at mabilis na napatango.

"Uh, yeah sorry. Let's go, nagutom ako bigla." palusot niya lang. "May fast food
chain akong nakita habang papunta tayo rito. Kain muna tayo bago umuwi." aya niya
sa mga ito at nauna ng naglakad. Hinawakan niya na lang ang anak sa kamay habang
iniisip pa rin ang sinabi ng binata.

'What does he mean? Is my parents are lying to me?'

VAN DIDN'T KNOW that this kind of food chain is existing. Kasalukuyan siyang nasa
isang fast food chain kasama ang mga kaibigan niyang buraot. Hindi niya alam kung
anong pangalan ng fast food chain na pinasukan nila, hindi na siya nag-abalang
basahin ang pangalan ng kakainan. Basta ang alam niya at may pulang bubuyog na
nakangiti sa labas.

"Dude, sigurado ka na bang aalis ka ng bansa?" rinig ni Van na tanong ni Cole kay
Craige.

"Yeah, doon muna ako pansamantala habang pinapagamot si mommy." sagot ni Craige.

"Tsk palusot. Hindi pa rin ba kayo ayos ni Ralph?" tanong ni Andrei rito ngunit
hindi sumagot si Craige.

Nailing na lang siya ganun din ang iba nilang kaibigan.

"Don't mind him for now, keep in touch even if you're away." singit ni Zeke.

"I will." maiksing sagot ni Craige.

His friends drag him here para ihatid ang kaibigan sa airport. Pero dahil mga gago
ang mga kaibigan niya at nagutom daw kaya nagpalibre muna rito sa red bubuyog food
chain. Nag-uusap ang mga ito patungkol sa plano ni Craige sa ibang bansa, of course
hindi mawawala ang usapan ng mga ito sa mga babae na makikilala umano ng kaibigan.

Naiiling na lang siya sa mga kwentuhan nito kaya tumayo siya sandali para magpaalam
na tutungo sa rest room.

Habang papunta siya sa CR ay may nakabunggo siyang bata. Napaupo ito sa lapag ng
tumama ang mukha sa binti niya. Ang buong akala niya ay iiyak ito pero hindi.
Nilapitan niya ito at tinulungan tumayo at magpagpag.

"Are you okay kiddo?" mahinahong tanong niya sa bata. Hindi niya alam kung bakit
ang bilis ng tibok ng puso niya habang nakatingin sa bata. Tansiya niya ay nasa
tatlo o apat na taong gulang na ito.

"Tsk!" sagot lang ng bata sa kanya bago siya tingnan sa mata. Napaawang ang labi ni
Van ng makita ang mukha niya. Parang may kung anong pumitik sa loob niya at may
sariling isip ang kamay niya para haplusin ang mukha nito.

Green eyes, thick eyebrows and red cute lips. This kid is handsome and cute at the
same time. Dagdag pa ang medyo nagulong light brown hair nito.

"Are you alright little man?" muling tanong niya.

Kumunot ang noo ng bata sa kanya at sinamaan siya ng tingin. Hindi alam ni Van kung
matatawa siya o maiinis sa hitsura ng batang pilit na pinapaseryoso ang mukha
habang nakatingin sa kanya.

"I'm not a little man anymore. I'm a man now tsk!" sagot nito at mabilis siya
nilagpasan. Naiiling na sinundan niya ng tingin ang bata at hindi maiwasang hindi
mapangiti. Parang siya lang noong kabataan niya. The way he talk and stare the
people around him ay gayang gaya nito.

'How I wish na sana may anak na kami ng asawa ko. ' bulong ni Van sa hangin.

Yeah, kung hindi lang siguro nawala ang asawa niya 3 years ago ay baka may anak na
rin siya, baka mas matanda pa nga sa anak ni Zeke o kaedad lang.

'How I wish.'
____________________
A/N: As I promised "‫ ❤ݤ‬Hope you like it!

        Chapter Thirteen [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            MAAGA PA LANG AY naligo na si Harriet at nag-ayos. This is her first day sa

trabaho as a representative ng Rivera Company. Since, wala on-going pa lang ang
tinatayong kompanya ni Calli sa Pilipinas ay sa opisina muna ni Mr. Rios siya
papasok. Good thing at pumayag ang lalaki sa ganung set-up. Isa pa, mas convenient
sa kanya ang location ng company ng binata, mas malapit ito sa inuuwiang condo.

"Calli texted. Tawagan mo daw siya kapag papasok ka na. He already call Mr. Rios to
check kung maayos ang opisina na papasukan mo, and Mr. Rios say yes. Ikaw na lang
daw ang kulang." mungkahi ni Ericka sa kanya.

"Thanks sis. Maaga rin naman akong uuwi mamaya para ako na ang magluto ng dinner
natin." sagot niya sa kaibigan habang chine-check ang laman ng bag na dadalhin.

"Sige. Call me kapag may problema. Ako ng bahala kay Gavin, mamamasyal kami mamaya
para iwas boredom." tumango lang ako sa sinabi niya at humalik sa pisnge nito para
magpaalam.

"I'll call you to check Gavin. Bye!" paalam niya dito at tuluyan ng umalis.

VAN IS BUSY TYPING ON HIS LAPTOP when he heard a knock from the outside.

"Come in" malakas na sabi niya habang patuloy pa rin sa pagtipa sa laptop.

"Sir, nandito na po si Mrs. Rivera. Nasa opisina niya na po siya ngayon at

nagsisimula ng trabaho." imporma ng secretary niya sa kanya. Tumango lang si Van at
nagpasalamat.

Tumayo siya at inayos ang medyo nagusot na coat. Nang masigurong maayos na ang
porma niya at naglakad siya palabas ng opisina. He's not planning to work. Wala sa
isip niya ang magtrabaho ngayon. His company will still earn kahit na hindi siya
pumasok ng opisina, hindi siya malulugi.
His agenda is to seduce Harriet Rivera, his long lost wife na mukhang nakalimutan
siya.
Van raise his hand to knock, pero akmang kakatok pa lang siya ng biglang bumukas
ang pinto ng babaeng nasa loob ng opisina na iyon.

Wearing bloody above knee dress with black coat on top, Harriet Rivera is sinfully
gorgeous in front of him. Nakaawang ang labi niya habang sinisipat ang kabuuan
nito.

He gulp ng mapatingin siya sa makinis na cleavage nito. Ramdam niya ang pagkabuhay
ng ibabang parte sa simpleng tanawin lang na iyon. 'Fuck!'

"Eyes on me Mr. Rios, stop staring at my cleavage." napakurap si Van ng marinig ang
boses ng babae at hindi maiwasang hindi mapailing.

"Sorry but not sorry. Your cleavage looks like a soft muffin, how I wish I can
touch and eat it." kibit balikat na sabi ni Van dahilan para mapaawang ang labi ni
babae.

"Y-you! P-pervert!" namumulang sigaw ni Harriet kay Van na dire-diretsong pumasok

sa loob ng opisina niya.

"I'm not a pervert. I am just appreciating the view. " sagot ni Van kay Harriet
habang sinisipat ang paligid. "And besides it's your fault. Hindi ka dapat
nagsusuot ng mga revealing na damit. Lalaki ang katrabaho mo at may asawa ka na
diba? Unless you are planning to seduce me." mahabang lintaya ni Van at nilingon si
Harriet na namumula na sa hiya at galit.

"Asshole!!!" nangagalaiting sigaw ni Harriet at mabilis na sinugod si Van. Wala na

siyang pakialam kung sino ito, ang importante ay makabangsan niya ang nakakairitang
mukha nito. "You pervert!" gigil pang saad ni Harriet sabay sabunot sa buhok ni
Van.

"Ouch woman, fuck!" mura ni Van at pilit na tinatanggal ang pagkakasabunot ni

Harriet sa buhok niya.

"Ouch pala ha! Kakalbuhin kitang manyak ka bwesit ka!" dagdag pa ni Harriet. Hindi
pa siya nakuntento at kinagat niya ang tainga nito.

Napasigaw naman si Van dahil dun at pilit na kumawala sa kay Harriet. Nang
magtagumpay siya ay sinamaan niya ng tingin ang babae.

"What the fuck is your problem woman? Why did you bit my ear? Fuck it hurts, ouch!"
mura ni Van habang hinahaplos ang tainga niya. Hinawakan niya din ang buhok niya
tila namanhid ang anit dahil sa lakas ng sabunot ng babae.

Napakagat naman ng labi si Harriet habang naawang nakatingin sa lalaki. Namumula

ang taingang kinagatan niya at sobrang gulo na ng buhok nito. Gusot na rin ang coat
nito.

Hindi mapigilan ni Harriet na hindi maluha habang nakatingin dito. Siguradong

magagalit ito at babawiin ang kontrata sa kanila. Masasayang ang lahat ng
pinaghirapan ni Calli kung sakali. At kasalanan niya ang lahat ng iyon. Baka
pabalikin pa siya nito sa US dahil sa ginawa niya.

Napalingon si Van kay Harriet ng bigla itong nanahimik. Nanlalaki ang mga mata niya
ng makitang tahimik na umiiyak ang babae habang nakatingin sa kanya.

"Fuck! Why are you crying?" tanong niya dito at niyakap. Hinaplos niya ang likod ng
babae at inalo ito. Sumubsob naman ang mukha nito sa dibdib niya at doon mas lalong
humagulhol.

"Hey, stop crying okay? Nasaktan ba kita? Sorry hindi ko sinasadya." pag-aalo niya
pa rito. 'Fuck you Giovanni! Baka natulak mo siya ng pinilit mong kumawala sa kagat
niya.' mura ni Van sa isipan.

Sumisinghot na tumingin sa kanya si Harriet. Namumula ang ilong at mata nito.

Nagkalat din ang luha nito sa pisnge. Pinahid iyon ni Van at hinaplos ang pisnge ng
babae.

"Tell me, why are you crying?" masuyong tanong ni Van habang hinahaplos pa rin ang
pisnge ni Harriet.

"I-I'm just scared... B-baka bawiin mo ang kontrata dahil sa ginawa ko. I'm sorry.
I didn't mean to bit you, I was just irritated. Please wag mong bawiin ang
contract, I'll do everything you ask just don't take the contract back."
pagmamakaawa niya at muling sumubsob sa dibdib nito.

Mahinang natawa naman si Van dahil dun at hindi mapigilang hindi halikan ang ulo ng
babae. "Fine I won't take the contract back. You said you will do everything I ask
right?" tanong ni Van habang may naglalarong ngisi sa labi niya.

Naramdaman niya naman ang pagtango ng babae sa dibdib niya kaya mas lalo siyang
napangisi.

"Good then, I want you to transfer your office on my office. I want you to share
your office with me."

"Okay. Yun lang?" tanong ni Harriet na nag-angat ng tingin sa kanya.

"Of course not sweetheart, I want you to come with me also."

"C-come with you? Where?"

"It's for me to know and for you to find out love."

        Chapter Fourteen [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "WHERE ARE WE?" tanong ni Harriet kay Van habang inililibot ang paningin sa
buong lugar.

The place is neat. Beautiful and peaceful. Para silang nasa isang resort but she's
hella sure na hindi iyon resort.

"We're on my secret place. Pumupunta ako dito twice a year. Today, and the day that
I lost my heart." malungkot na saad ng lalaki sa kanya.

Hindi alam ni Harriet kung guni-guni niya lang ba ang nakikita sa mata ng lalaki.
The longing, love, pain and sorrow on his eyes. May maliit itong ngiti sa labi. But
that smile didn't reach his eyes.

Parang deva ju rin ang pakiramdam niya. Kakakilala niya lang sa lalaki pero
pakiramdam niya ay matagal niya na itong kilala at kasama. Komportable siyang
kasama ito, pakiramdam niya ay ligtas siya lagi. And the most weirdest thing tuwing
kasama niya ang binata ay ang heartbeat ng puso niya.

Sa tuwing kasama niya o malapit ang binata sa kanya ay parang nakikipagkarera ang
ang puso. Napakabilis ng tibok nun. May mga pagkakataon pa parang gusto niya itong
hawakan at yakapin. Parang nangungulila siya sa mainit na haplos nito at iyon ang
pilit na gumugulo sa isip niya.

"Maybe I was just attracted to him." mahinang bulong ni Harriet sa sarili.

"Who's attracted?" kunot noong tanong ni Van na narinig pala ang binubulong niya.
Mabilis siyang umiling dito at ngumiti.

"Nothing. Naalala ko lang yung napanood kong K-Drama." sagot niya rito. Tumango
tango naman ito sa kanya kaya napahinga siya ng maluwag.

"I can drive you home if you're bored here... with me." seryosong saad ni Van sa
kanya dahilan para mapaangat siya ng tingin sa lalaki. May kung anong emosyon sa
mata nito na hindi niya mabasa.
Kinunotan niya ng noo ang lalaki at nilapitan ito. Mabilis niya inabot ang tainga
nito at piningot. "Ouch! Fuck! Aww!" mura nito habang nakahawak sa taingang
piningot niya. "What the fuck? Why did you pinch my ears again?" sigaw nito sa
kanya habang masama ang tingin.

Imbes na matakot ay natawa na lang si Harriet sa inakto nito. Muli niya itong
linapitan at akmang hahawakan ang tainga nito ng umatras si Van at mas pinukol siya
ng nakakamatay na tingin.

"Wag kang maarte, hindi na kita pipingutin. Titingnan ko lang." nakataas na kilay
na saad niya rito. Mukhang nag-aalangan pa itong lumapit sa kanya kaya siya na ang
humakbang palapit. Akmang aatras na naman ito ng hawakan niya ang braso ng lalaki
para pigilan ito. Naramdaman niya ang paninigas ng katawan nito dahil sa ginawa
niya kaya sinamantala niya iyon para tuluyang mahawan at tainga nito.

"I won't pinch your ear again, relax." masuyong saad niya rito. Dahan dahan namang
nag-relax ang katawan ni Van. Inilagay pa nito ang braso sa bewang ni Harriet at
bahagyang yumuko para maabot nito ng maayos ang tainga niya.

Isinandal ni Van ang ulo sa balikat ni Harriet at isiniksik ang mukha sa leeg nito.
Sa pagkakataong iyon ay si Harriet naman ang nanigas.

Simple yet sweet gesture ng isang kinatatakutan na business man sa business world.
No wonder na maraming babaeng nagkakandarapa rito sa likod ng nakakatakot nitong
aura. Pero wala ni isang pinaunlakan ang binata na makapasok sa buhay nito.

'I'm lucky then.' bulong ni Harriet sa isipan.

"Your ears are red and swollen. I'm sorry." bulong ni Harriet habang hinihaplos ang
tainga ng binata. Ramdam ni Harriet ang mainit na hininga ng binata sa leeg niya ng
bigla itong tumawa.

"Your fault. You bit and pinch my poor ears." saad pa ng lalaki.

Hindi maiwasan ni Harriet ang hindi mapaikot ang mata sa sinabi nito. Kinurot niya
ang tagiliran ng lalaki at hinaplos din pagkatapos.

"It's your fault. I bit you because you're pervert. I pinch you this time because
you're an asshole. You drag me here then sasabihin mong you can drive me home?
Siraulo ka ba?" naiinis na sabi niya rito.

Umalis naman sa pagkakasiksik sa leeg niya si Van at hinarap siya. Tiningnan siya
nito sa mata at hinaplos ang pisnge niya. "Because I thought you are bored here
with me. You know, I'm a boring type of person--"

"Who told you that?" kunot noong tanong ni Harriet sa sinasabi ng binata.
"What?" takang tanong ng lalaki sa kanya na nakakunot noo na rin.

"Ang sabi ko sino ang nagsabi sayo na boring ka?" tanong muli ni Harriet.

Tumalikod naman si Van sa kanya at nakapamulsang humarap sa tanawin. "Hindi na

kailangang may magsabi pa sa akin ng harapan. I already know that I'm a boring type
of person. I rarely talk, socialize-"

"Hindi porke't minsan ka lang magsalita at makihalubilo ay boring ka na. I find you
amazing, talkative and pervert handsome business man you know. I didn't find you
boring. You're cool, nice and very powerful looking. Kinda scary sometimes because
of your aura but I think it is just a wall you made to protect yourself from any
harm. "Mahabang lintaya ni Harriet habang nakangiting nakaharap din sa tanawin.

"Y-you find me handsome, cool, talkative and not boring?" hindi makapaniwalang
tanong ni Van sa kanya.

Nakangiti niya naman itong nilingon at nginitian. "Yhup! But--" nilapitan siya ni
Harriet at inabot ang buhok niya. Ang akala niya ay hahaplusin nito ang buhok niya
kaya yumuko pa siya para maabot nito, pero laking gulat niya ng bigla na lang
nitong hatakin ang buhok niya. Kaya napasigaw siya sa sakit.

"Fuck! Ouch!" mura ni Van habang pilit na kumakawala sa sabunot ni Harriet.

"Asshole! Sa haba haba ng sinabi ko iyon lang ang narinig mong bwesit ka!" iritang
sabi nito kaya napatawa si Van kahit parang hihiwalay na ang buhok niya sa kanyang
anit.

"Haha, fine sorry love." doon lang napatigil si Harriet sa pagsabunot sa kanya at
naguguluhang tumingin sa mata ng lalaki.

"W-what d-did you s-say?" utal na tanong ni Harriet kay Van. Sumeryoso naman ang
mukha ni Van at tiningnan din si Harriet sa mata.

"Love. I called you love." matapang na saad ni Van.

"W-why? N-nagbibiro ka n-naman ba? S-sinabi ko sayo G-Giovanni hindi ako natatawa
sa j-joke mo. H-haha." utal na sabi Harriet at napipilitang tumawa. Pero natigil
iyon ng hindi man lang natinag ang emosyon ni Van.

"Do you really think I'm joking?" takang tanong ni Van kay Harriet at umabante
palapit dito.

Sa bawat hakbang ni Van ay siya namang pag-atras ng babae hanggang sa ma-corner

siya nito sa isang poste.

Napalunok si Harriet habang nakatingin kay Van na seryoso pa ring nakatingin sa

kanya. Bumaba ang tingin nito sa labi niya kaya wala sa sariling napadila siya
roon. Mas dumilim naman ang tingin ni Van sa kanya dahil dun at para may apoy ang
mga matang nagbabagang nakatitig sa kanya.

"A-ano bang g-ginagawa m-mo? L-lumayo ka nga. T-tsaka bakit mo ba ako d-dinala
rito?" kinakabahang tanong ni Harriet.

"Can you pretend that we're not business partners?"

"H-huh?"

"Can you promise that you will stay with me?"

"A-ano bang sinasabi mo G-Giovanni? Haha"

"Today is our 4th anniversary. Can you greet me 'Happy 4th anniversary love?' Can
you call me 'love' even just for this day? Can you hug me like there is no
tomorrow? Can you see as a precious thing that treasure the most? Can you? C-can
you love me just for now?"

        Chapter Fifteen [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "TODAY IS OUR 4TH ANNIVERSARY. Can you greet me 'Happy 4th anniversary
love?' Can you call me 'love' even just for this day? Can you hug me like there is
no tomorrow? Can you see me as a precious thing that you treasure the most? Can
you? C-can you love me just for now?"

Hindi agad nag-absorb sa utak ni Harriet ang mga sinasabi ng binata. She's
speechless! Hindi niya mahanap ang tamang salita na isasagot dito. Kaya mas pinili
niya na lang na tumahimik at marahang haplusin ang likod nito habang nakikinig
dito.

"I miss her. I miss her so damn much. I'm starting to lose my hope... but you came.
I see you, then my hope becomes alive again." mahinang saad ni Van at humiwalay ng
yakap kay Harriet.

Hinawakan ni Van ang pisnge ng babae at nginitian ito ng maliit. "The hell with
your name and status. I know its you. My heart can feel that it's really you. So
I'll do everything I can just to have you again. By hook or by crook. You are mine
and it will stay the same." saad ni Van at mabilis na sinakop ang labi ni Harriet.
Hindi kaagad nakagalaw si Harriet.  Napaawang ang labi niya sa biglang paghalik sa
kanya ni Van, na sinamantala naman nito upang ipasok ang dila nito sa bibig niya.
Sinisipsip nito ang dila niya at marahang kinakagat ang ibabang labi. Hindi
mapigilan ni Harriet ang pagkawala ng mga mahihinang ungol sa bibig niya dahil sa
ginagawa ng binata sa kanya.

Dahan dahan ding naglalakbay ang mga kamay nito pataas sa katawan niya. Humahaplos,
pumipisil sa ibat-ibang parte ng kanyang katawan dahilan para mabuhay ang kakaibang
init sa loob niya.

Parang may sariling isip ang katawan ni Harriet para sabayan ang galaw ng binata.
Kusang loob niyang ibinuka ang mga labi upang mas magkaroon ng access ang dila nito
sa loob ng bibig niya. Nakapulupot din ang kanyang mga braso sa leeg ng binata at
minsan ay bumababa sa dibdib nito upang doon kumapit at humugot ng lakas.

'I love you love, always remember that.'

Napapasong napa-atras at napabitaw si Harriet kay Van. Napahawak siya sa kanyang

ulo at napapikit ng mariin dahil sa sakit.

"Ahhh! Stop the pain! Stop the pain! Ahhh!" sigaw ni Harriet habang sinasabunutan
ang sarili. May naririnig siyang mga boses, nakikitang pangyayari na hindi niya
alam kung saan o kailan naganap. Malabo, sobrang labo tanging boses lang ang
malinaw na naririnig niya. Boses na pamilyar na pamilyar sa kanya ngunit hindi siya
makasiguro kung tama siya.

"What's happening? Saan ang masakit? I will take you to the hospital. C'mon love."
rinig niyang boses ni Van na natataranta.

Gusto niyang matawa dahil parang hindi nito alam kung saan siya hahawakan. Pero
hindi niya magawa dahil sa sobrang pananakit ng ulo niya.

Naramdaman niya na lang na para siyang lumulutang ng buhatin siya nito. Hindi niya
maimulat ang mata niya dahil sa pananakit ng ulo. Rinig niya rin ang mahihinang
mura ni Van habang buhat buhat siya. Hindi alam ni Harriet kung ano na ang mga
sumunod na nangyari, ang tanging naalala niya na lang ay isang mahinang bulong sa
tainga niya na nagsasabing

'Wake up, open your eyes love. Don't leave me again.'

HINDI ALAM NI VAN kung ilang oras na siyang naghihintay sa labas ng ER. Kanina pa
siya palakad lakad at tuliro kaya wala siyang ibang choice kundi tawagan ang mga
kaibigan niya.

"What the fuck dude? May nabundol ka ba? Nasagasaan na bata o nabaril? Anong
meron?" agad na tanong ni Caleb sa kanya na kararating lang sa hospital. Kasunod
nito ang iba pa nilang kaibigan maliban kina Ralph at Craige na MIA.

"What happened?" tanong ni Zeke sa kanya.

"My wife happened" mahinang sagot ni Van at pabagsak na umupo sa isang upuan.

"The fuck?!" Cole.

"May napikot ka?" Andrei.

"May nakapikot sayo?" Caleb.

"Holy shit!" Keir.

"Damn, sana all!" Blake

"Mother fucker!" Liam

Sabay sabay na mura ng mga kaibigan niya dahil sa narinig. Hindi maiwasan ni Van
ang hindi matawa sa isipan niya dahil sa mga reaksyon nito.

"Wife?" kunot noong tanong ni Zeke sa kanya.

"Yeah. Long story but yes, I'm already married." buntong hininga ni Van at sumandal
sa upuan.

"The fuck? Seryosong may napikot ka?" hindi makapaniwalang tanong ni Andrei sa
kanya. Binato niya ito ng masamang tingin dahilan para manahimik ito at mapalunok.
"Then what's the matter?" tanong ni Keir.

"She can't remember me." mahinang saad ni Van at napapikit ng mariin.

"Oh shit! Pity you bro." saad ni Caleb at may pahampas hampas pa sa dibdib na
animo'y nasasaktan.

"Start your farewell message." seryosong mungkahi ni Van kay Caleb na agad na
namutla at nagtago sa likod ni Cole.

"Tangina wag kang magtago sa likod ko!" saad naman ni Cole kay Caleb na hindi
nakinig at nagtago pa rin.

Hindi na pinansin ni Van ang dalawa at bumaling na lang kay Zeke at sa iba niyang
kaibigan na naghihintay sa sasabihin niya. 

"We're married for 4 years. 3 years ago when she disappeared and now she's back
with incomplete memory and... new status.'

"What do you mean?" takang tanong ni Liam.

"She's married with someone else now." dagdag ni Van at napayuko.

"Holy--" hindi na natuloy ni Caleb ang sasabihin niya ng takpan nina Cole at Andrei
ang bunganga nito.

"That's impossible." saad ni Liam kay Van dahilan para mangunot ang noo nito.

"What's impossible?" tanong ni Van.

"It's impossible na makasal ulit ang asawa mo kung kasal siya sayo. At kung makasal
man siya sa iba, then its invalid or void. Walang bisa iyon." sagot ni Liam na
sinang-ayunan ng iba.
"Yeah, he's right. Maybe someone is playing you. It's impossible." sang-ayon ni
Zeke.

"We can help you to solve this puzzle, all you have to do is tell us the story...
Everything dude, everything." seryosong saad ni Liam.

"Cheer up, she's still yours. Broken memories doesn't matter. You are Giovanni Lee
Rios, you're a devil, not only in fights or mission, but also in women." Blake said
na nakangisi sa kanya.

"Always remember, ang kahinaan ng babae ay nasa gitna ng hita. Kapag hindi mo
madala sa santong dasalan..."

"Itali mo na yan." ngising dugtong ni Van sa nais ipahiwatig ni Keir sa kanya.

Naiiling na lang si Van at kahit papano ay nakahinga ng maluwag.

'Damn with her missing memories and fake status. She's mine. Only mine, no one can
have her but me.'

        Chapter Sixteen    [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "HOW ARE YOU FEELING?" Sinamaan ng tingin ni Harriet si Van. Mula ng

magising siya kanina sa hospital ay paulit ulit nitong tinatanong ang pakiramdam
niya. Minsan pa nga ay kada tatlumpong minuto ay chinecheck sa ng doctor dahil sa
utos ng binata.

Siya na lang ang humihingi ng paumanhin at nahihiyang yumuyuko tuwing sasabihin ng

doctor na maayos na siya at pwede ng umuwi. Ngunit mapilit ang binata na iconfine
siya roon ng ilang araw para maobserbahan. Inilipat pa siya sa private room na may
malaking flat screen TV, aircon, mini library and such.

"For the nth time Van, I'm fine. Umuwi na lang tayo dahil ayos na naman ako."
Mataray na sagot ni Harriet sa binata. Pero katulad ng kanina, inismiran lang siya
nito at tinaasan ng kilay.
"You will stay here. Baka sumakit na naman ang ulo mo, it's better to sure than
sorry."

"Ano ba kasing nangyari kanina?" Kunot noong tanong ni Harriet.

"See? Hindi mo nga maalala ang nangyari kanina tapos gusto mong umuwi na."
Pagsusungit naman ni Van dahilan para ngumuso si Harriet.

"It's just wala talaga akong maalala. I need to go home. I promise to Ericka and
Gavin na uuwi ako ng maaga." Bulong ni Harriet.

"Gavin?A guy? Who is he?" Tanong ni Van sa kanya habang madilim ang tingin.

Kumunot naman ang noo ni Harriet sa nakikitang expression ng binata kaya tinaasan
niya ito ng kilay bago sumagot.

"He is my s-" ngunit hindi na natapos ni Harriet ang sinasabi niya ng bigla na
lamang bumukas ang pinto ng silid at pumasok ang nasa anim na kalalakihan.

"What the hell are you doing here?!" Sigaw ni Van sa mga ito at mabilis na tumayo
at isa isang itinutulak palabas ang mga lalaki.

Napaawang na lamang ang labi ni Harriet habang nakatingin sa mga kalalakihan.

Kilala niya ang mga iyon! They are part of the most wealthy and successful business
men all over the world at their young age. Nakikita niya ang mga ito sa magazine at
walang dudang ang ggwapo ng mga ito lalo na sa personal.

Nakita ni Harriet ang isa sa mga ito na yumuko at dahan dahang lumusot mula sa
ilalim ng mga nagkukumpulang lalaki. Mukhang hindi iyon napansin ni Van dahil abala
pa rin ito sa pagpapalayas sa iba pang naroon.

"Hi! Now I know kung bakit gusto ka na namang itali ng kaibigan namin." Nakangiting
saad nito sa kanya.

Napakunot naman ang noo ni Harriet sa sinabi nito. She knows this guy. He is Caleb
Lacsamana, the public maniac and womanizer business man na animo'y nagpapalit lang
ng brief kung magpalit ng babae. Marami rin itong issue tungkol sa iba't ibang
business woman na na llink dito, at lahat ng iyon ay hindi maganda.

"I-I Know you..." Ngiwing saad ni Harriet habang nakatingin sa lalaki.

Napakamot naman ito ng ulo at nahihiyang tumingin sa kanya. "Ahm? Haha those issues
are just issue... You know, haha." Ngiwing saad nito at napipilitang tumawa.

"The fuck! Wala ba kayong balak lumayas!?" Napatingin si Harriet kay Van na
namumula na sa inis at kasisigaw sa mga lalaking pinagtatabuyan nito.

Yes, Van has a well toned body that every girls could die for, pero ganun din ang
mga katawan ng lalaking pinapalayas nito. All of them have a great, sexy, and well
toned with strong biceps, triceps and abs for sure.  Kaya kahit gaano pa kalaki si
Van at kalakas ay kaya iyong tapatan ng limang lalaki na tinutulak nito.

"Tangina dude tao ka na! Higit na sa benteng salita nasabi mo ngayong araw." It is
Andrei De Guzamn, a guy who always have his boyish grin on his lips. He is not a
womanizer, pero ito ang cause ng madalas na pag-aaway ng mga babae. May mga issue
din na nagsasabing bakla ito kaya walang nallink na babae dito pero nilinaw naman
iyon ng lalaki na 'He's not a gay.' The cause of girls war.

"Ganyan talaga kapag mga madadamot! Pagkatapos nating iadvice papalayasin tayo?"
It's Cole Mendoza, kung si Caleb at parang pagpapalit ng breif kung magpalit ng
babae, ito naman ay parang damit kung magpalit ng babae. Sa isang araw ay mababa
ang anim na babae ang naiissue dito. The sex God, kaya niyang pagsabayin ang
tatlong babae sa kama.

"Let us in. Nasa loob na nga si Caleb oh!" It's Keir Montero, the snob and the
harsh business man. Hindi lang daw ito sa business harsh, maging sa kama rin. The
dirty talker of bed.

"Inaagaw na bebe mo oh. Nilapitan." It iis Liam Smith. The panty ripper and giver.
Lahat ng nakakama nito ay sinisira niya ang panty, naawa naman daw kasi siya na
uuwi ang mga 'babes' niya ng walang panty, kaya after sex ay binibigyan niya ng
panty ang mga babae niya.

"Oo nga! Di naman namin aagawin yan. Makikipagkaibigan lang kami." It is Blake
Wartter. The Sex Genius/The Pussy Wrecker. Hindi niya alam kung bakit ganun ang
tawag ng mga babae sa lalaki, but according to them dahil habang nakikipagsex ang
lalaki sa kanila ay magtatanong ito ng mga kung ano ano, at kapag mali ang sagot mo
sa tanong niya ay siguradong makakatikim ka ng sakit bago makapunta ng langit. Para
daw itong nageexperimento kapag nakikipagsex, kung ano ano ang pinapagawa nito sa
mga nakakatalik nito kaya dapat gymnastics or may karanasan na dapat ang kasex
nito. Dahil kahit na wasak ka na, mawawasak ka pa niya.

"The fuck! Stay away from her you asshole!" Rinig niyang sigaw ni Van at wala pang
isang segundo ay nasa harap na niya at hila hila si Caleb.

"Hindi ko naman dinikitan Van! Hindi nga ako kinausap eh." Saad nito kay Van at
pilit na kumakawala sa pagkakasakal.

Napangiwi naman si Harriet dahil baka mapatay ni Van ang lalaki kaya nagsalita na
siya.

"Van enough. Let them in. " saway niya sa binata na sumimangot lang. "Kapag di mo
yan binitawan uuwi ako." Pananakot niya. Agad namang bumitaw si Van at inismiran
ang mga lalaking nasa pinto maging si Caleb na hinihimas ang leeg na sinakal.

"Tsk! They're gagos. Palayasin mo sila." Bulong ni Van sa kanya at sumiksik sa leeg
niya. Natawa na lang siya sa inasal ng binata at mahinang hinaplos ang buhok nito.

"Don't be harsh, they are your friends right?" Tanong niya sa binata na umismid
lang ulit.

Nakita naman ni Harriet na nagsiupuan ang mga kaibigan ng binata sa sofa. Nakita
niya pa si Cole at Andrei na nagbubulungan habang kinukuhaan sila ng litrato.
Naiiling na lang siya at hindi na pinansin ang mga kalalakihan.

"I'm jealous..." Rinig niyang mahinang bulong ni Van.

"What?" Kunot noong tanong ni Harriet

"I'm jealous...I'm jealous sa Gavin guy mo. "

        Chapter Seventeen [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "I'm jealous..." Rinig niyang mahinang bulong ni Van.

"What?" Kunot noong tanong ni Harriet

"I'm jealous...I'm jealous sa Gavin guy mo. "

Nakabusangot na saad ni Van sa kanya at nagsumiksik sa leeg niya.

Hindi alam ni Harriet kung matatawa ba siya sa binata o maiilang. Mali na

makipaglapit siya ng ganito sa lalaki dahil ang alam ng lahat ay may-asawa na siya.
Hindi magandang tingnan na nakikipaglapit, yakap at make out siya sa lalaking
kakakilala niya lang. Lalo na sa business partner ng asawa niya. Mali iyon! Pero
hindi niya makapa ang kamalian sa puso niya. Pakiramdam niya pa nga ay tama ang
nararamdaman niya sa binata.

"It's not right to feel jealous..." Mahinang saad ni Harriet kay Van. Naramdaman
niya ang paninigas ng lalaki sa leeg niya at pananahimik sa sinabi niya. Kaya
tinuloy niya ang sinasabi. "I'm a married woman Van. I'm not new of what you are
trying to show to me but... it's not right. We can't be... I-m already--"

"Magpahinga ka na, bibili lang ako ng pagkain." Putol sa kanya ni Van at walang
emosyon na tumayo.

Nakatingin lang sa kanila ang mga kaibigan ng binata at nakikinig lang.

"Van...--"

"You can't go home Harriet, not now." Putol muli ng binata sa kanya at mabilis na
lumabas ng silid.

Naiwan lang doon si Harriet na nakayuko at tahimik. Pakiramdam niya may mabigat na
bagay na nakadagan sa dibdib niya habang nakatingin sa walang emosyong mukha ng
binata. Parang sinasaksak ang puso niya sa sakit at hindi niya alam kung bakit
nararamdaman niya ang bagay na iyon. Naguguluhan siya. Ayaw niya sa pakiramdam na
galit ito sa kanya.

"He'll be back. He's not mad don't stress yourself."

Napaangat ng tingin si Harriet sa nagsalita at nagtama ang tingin nila ni Kier na

seryosong nakatingin sa kanya.

"I-I'm not stressing my self." Pagsisinungaling ni Harriet at nag-iwas tingin.

"Yeah and pigs can fly." Ismid na saad ni Kier sa kanya.

"You see love of life ni devil Van, mukha lang siraulo yung lalaking yun pero
pagtinamaan yun ni kupido wagas" Caleb

"Tama! Tagos hindi lang sa puso." Liam

"Hanggang balon balonan, atay at intestine yan." Blake

"Sure siguradong di ka iiyak dahil sagad sa sarap magmahal ang demonyong yan." Cole

"Maniwala ka sa amin abot langit ang saya mo kapag nakasama mo yan." Andrei

"Gagos! Kapag narinig kayo ni Van siguradong sementeryo bagsak niyo! " Sigaw ni
Kier sa mga kaibigan nagkanya kanyang hugas ng kamay. "Feeling inosente mga gago!"
Dagdag pa nito bago bumaling ng tingin sa kanya. "Don't mind them. They're gagos
and crazy."

"Hey! Sa gwapo kong 'to!" Caleb

"I'm not a gago!" Andrei

"Me too!" Liam

"Me three!" Blake

"Me four!" Cole

Angal ng mga kaibigan ni Van sa sinabi ni Keir. Hindi naman mapigilan ni Harriet
ang hindi matawa ng mahina dahil sa mga ito. These men are known for being
certified womanizer and scary business men all over the world, pero kabaliktaran sa
mga nababasa niya sa magazine o napapanood sa TV ang nakikita niya ngayon.

These men are cute and funny. She find Van's friends adorable and kind.

"See! She's smiling! Hindi na siya stress!" Sigaw ni Andrei na nakaturo pa sa

kanya.

"Oo nga kaya 'di kami ihahatid ni Van sa sementeryo gago!" Saad pa ni Caleb sabay
belat kay Keir na naiiling na lang.

Napabuntong hininga na lang si Harriet habang nakatingin sa mga kalalakihan sa

harap niya. Kahit papano ay gumaan ang loob niya dahil sa mga ito. Maybe she can
talk to Van later tto explain her side.
'Or tell him that my marriage with Calli is fake.' Sulsol ng utak niya na mabilis
niya namang inilingan.

'No! Calli is a good man. Kapag ginawa niya iyon ay siguradong magagalit ang mga
magulang niya kay Calli. Baka ipull out ng mga magulang niya ang investment sa
kompanya ng binata. I can't do that to him!'

She knows her parents, mas mahalaga pa sa mga ito ang inaalagaang pangalan kaysa sa
kapakanan niya. Kaya nga palaging pinagtatakpan ng mga magulang niya ng bawat issue
ni Heaven, her older sister dahil ayaw ng mga ito masira ang pangalan nila.

Kaya nga pinilit ng mga ito na ipakasal si Calli sa kanya kahit alam niyang hindi
pwede, para lang pagtakpan ang naging pagbubuntis niya kay Gavin. Si Calli ang
sumalo at umako na anak nito si Gavin para lang matugunan ang nais ng magulang niya
na matakpan ang issue na nabuntis siya at iniwan ng nobyong hindi niya maalala.

Kaya ngayon ay pinili niyang lumayo kay Calli para hindi na sila maging abala sa
binata. Kaya na naman niya ang sarili niya. Kaya niyang buhayin ang anak niya mag-
isa. Nakapagtapos siya ng pag-aaral with flying colors kaya madali lang makahanap
ng trabahong papasukan.

"Harriet!!"

Mabilis na napakurap si Harriet at napatingin kay Caleb na siyang sumigaw ng

pangalan niya.

"Why?" Kunot noong tanong niya sa binata.

"Kanina ka pa namin tinatanong at kinakausap kung bakit nag walk out si Devil."
Mungkahi ni Keir sa kanya.

"Lutang ka sis, what happened to you sis?" Tanong ni Andrei na nagpilit boses babae
kahit hindi naman bagay dito.

"Fuck! Ngayon alam ko na kung bakit ayaw sayo ng magandang maid niyo." Caleb

"Tangina dude! Abs pala hanap mo hindi boobs!" Cole na tumayo at lumayo kay Andrei
na parang diring-diri.

Nagsisunuran naman ang iba kay Cole hanggang sa si Andrei at Keir na lang ang nasa
sofa.

"Mga gago! Hindi ako bakla siraulo!" Mura ni Andrei at bumaling kay Keir. "Diba
Keir?"    Pangungumbinsi nito kay Keir na hindi pinansin si Andrei at nakatingin
lang kay Harriet.

"So, what's the reason why did he walk out?" Seryosong tanong nito kay Harriet.

"I-I just said that this is wrong. His feelings is wrong because I'm married."
Mahinang sagot ni Harriet na inilingan lang ni Keir gayundin ng iba. Maya maya ay
muling nag-angat ng tingin si Keir sa kanya at ngumisi.

"Your status doesn't matter for him. He doesn't care kahit pa sampong beses
kinasal. Once he told himself that you are his property,
you are his. You are the property of the devil, take it or take it. You don't have
a choice but to accept him. Because giving up is out of his vocabulary."

________________________
A/N: To all sushis right there, sorry for the slow update. I'm busy, very very busy
actually darlings. Also I'm currently facing a big struggles not only sa study but
to my private life also. So, hope you understand and keep waiting my update. Thanks
and sorry.

        Chapter Eighteen [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "Your status doesn't matter for him. He doesn't care kahit pa sampong beses
kinasal. Once he told himself that you are his property, then you are his. You are
the property of the devil, take it or take it. You don't have a choice but to
accept him. Because giving up is out of his vocabulary."

Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ni Harriet ang sinabi ni Kier sa
kanya kanina. Nakauwi na ang mga ito at kanina ng bumalik si Van sa silid niya. At
mula rin ng makapasok ang binata ay hindi siya nito kinakausap man lang.

Binigyan lang siya nito ng pagkain at pagkatapos ay umupo sa sofang kaharap ng kama
niya. Hindi rin niya naman ito kinikiho dahil abala ang isip niya sa pag-iisip kung
ano ang ibig sabihin ni Kier sa kanya kanina.

'May gusto ba si Van sa kanya?' Tanong niya sa isipan niya.

Bumuntong hininga na lang si Harriet at umiling. It's impossible na magustuhan siya
ng lalaki. Maybe Van is just attracted to her and that's it. Nothing more, nothing
less.

Tiningnan ni Harriet ang orasan na nakasabit sa dingdig. It's near six pm at

nangako siyang uuwi siya ng maaga para ipagluto ang anak at kaibigan. Pero sa
sitwasyon niya ngayon ay impossibleng makumbinsi niya si Van na pauwiin siya. Wala
siyang ibang choice kundi tawagan ang kaibigan at ipaalam dito na hindi siya
makakauwi.

Inabot ni Harriet ang sling bag niya sa ibabaw ng table na katabi ng bed niya.
Kinuha niya ang cellphone doon at hinanap ang numero ng kaibigan.

Tahimik lang na nakamasid si Van sa ginagawa ng dalaga. Kasalukuyan itong may

kausap sa cellphone nito at nakangiti pa. Hindi niya alam kung sino ang kausap ng
babae kaya pumapasimple siyang lumalapit sa table na katabi nito para kumuha ng
mansanas. Ngunit nakakatatlong mansanas na siya ay hindi pa rin tapos sa pakikipag-
usap ang babae.

'Is she talking to her ugly fake husband?' Tanong ni Van sa isipan habang kunot noo
pa ring nakatingin sa babae. Ni hindi man lang nito napansin ang masamang tingin
niya dahil nawiwili ito sa pakikipag-usap.

"Don't worry I'm fine. I will be home tomorrow. Yes...where is Gavin by the way? Is
he asleep?....no? Where is he? I want to talk to him." Rinig ni Van na mungkahi ni
Harriet sa kausap.

Mas lalong sumama ang mukha ni Van ng marinig ang pangalan na dahilan ng pagkasira
ng araw niya.

'Who is that Gavin guy? Another guy aside from her fake husband?' Tanong muli ni
Van sa isipan at umismid pagkatapos.

"Yes baby I'll be home early tomorrow. I will cook your favorite dish tomorrow...
Yes of course you can stay there, wala pa naman si Calli so you can use his room
anytime."

Doon na tumaas ang kilay ni Van sa narinig. So it's confirmed that she have another
guy aside from his fake husband. Pinapagamit pa ang kwarto ng hilaw niyang asawa.
Tss!

'Let's see kung maabutan mo pang humihinga yang Gavin guy mo. Hindi mo na makikita
kahit sa sinong mga lalaki mo babae. You are mine, mine and mine alone. With or
without memories sa akin ka pa rin. Ako lang ang lalaki sa buhay mo, ako lang!'
Saad ni Van sa isipan bago kunin ang cellphone sa bulsa.
He texted Liam to check the condo unit na tinitirahan ni Harriet. Gusto niyang
alamin kung sino ang mga kasama ng babae sa unit nito at kung sino pa ang ibang
nakakasalamuha nito sa loob ng tatlong taon.

Sinisiguro niyang may paglalagyan ang mga lalaking nagtangkang maging parte sa
buhay ng asawa niya. Kasama na roon ang Calli at Gavin na laging bukambibig ng
dalaga.

Nakangiting pinatay ni Harriet ang tawag matapos niyang makausap ang kaibigan at
anak. Good thing at hindi na nagtanong pa si Ericka kung anong nangyari sa kanya.
Alam niyang nagtataka at hindi kumbinsido ang kaibigan sa sinabi niyang busy siya
at mag- overnight na lang sa hotel na malapit sa trabaho. Pero hindi ito nagtanong
pa at nangulit sa kanya, bagay na gusto niya sa kaibigan.

Ang iniisip niya ngayon ay ang anak niya kung makakatulog ba ito ng wala siya sa
tabi nito. Gavin used to sleep beside her everynight at wala pang gabi na hindi
sila natulog ng magkatabi. 'Just this night' saad ni Harriet sa isipan.

Kaya ng magpaalam sa kanya ang anak kung pwedeng sa kwarto na lang ng tito Calli
nito ito matutulog ay pinayagan niya na. Calli's room is unused but ready to use.
Malaki iyon at komportable. Sinadya niya talaga iyon para may gamitin ang lalaki
incase na umuwi ito from US.

"Eat your dinner then sleep."

Napaangat ng tingin si Harriet ng marinig ang boses ng binata. Muntik niya ng

makalimutan na nandun pala ang binata. Masyado siyang nawili sa pakikipag-usap sa
anak at kaibigan kaya hindi niya na ito napansin.

"I'm full. Mamaya na ako kakain. Ikaw kumain na?" Mahinang tanong niya sa binata na
tinaasan lang siya ng kilay.

"Now you care and see my existence. Parang kanina lang hangin ako dito at hindi man
lang pansin." Sagot ni Van sa kanya at bumulong bulong pa sa huli na hindi niya na
marinig.

"Anong sabi mo?" Tanong niya sa binata dahil hindi niya naintindihan ang huling
sinabi nito.

"Wala. Sabi ko mamaya na at busog na ako." Sarkastikong tono na sagot ni Van.

"Anong kinain mo? Hindi naman kitang nakitang kumakain." Kunot noong tanong ni
Harriet kay Van.

"Paano mo malalaman na kumain ko kung masyado kang nawiwili sa Gavin mo sa

cellphone. May asawa ka na tapos nakikipag-usap ka pa sa ibang lalaki. Having an
affair with other guy tapos papatulugin mo pa sa kwarto ng fake hu- i mean sa
kwarto ng asawa mo." Taas kilay na saad ni Van sa kanya.

Hindi mapigilan ni Harriet ang hindi bumalanghit ng tawa dahil sa sinabi ni Van.
Imbes na mainis siya dahil iniisipan siya nito ng masama at pinapalabas na may
ibang lalaki siya ay hindi niya magawa.

Van is so funny and cute while sulking and ranting about her having an affair. Daig
pa nito si Calli na umaaktong asa-asawa niya kung magselos. Para itong asawa niya
kung umasta.

"What's funny?" Naiiritang sagot ni Van sa kanya.

"You...haha!" Natatawa pa ring saad ni Harriet.

"Oh? I'm not informed na mukha na pala akong clown sa harap mo" sarkastikong saad
ni Van sa kanya dahilan para mas lalo siyang matawa.

"Stop laughing or else..." saad ni Van sa kanya habang masama ang tingin.

"Or else what?" Mapanghamong saad ni Harriet at tinaasan din ng kilay ang binata.

Ngumisi naman si Van sa kanya at tumayo mula sa pagkakaupo. Naglakad palapit ang
lalaki sa harap niya at walang sere-seremonyang inangkin ang labi niya.

Hindi kaagad nakagalaw si Harriet sa kinauupuan. Tulala at gulat siya sa ginawa

nito kaya hindi kaagad siya nakaiwas man lang sa biglaang paghalik nito.

Ilang minutong magkalapat ang kanilang labi at walang naging tugon si Harriet dun.
Tulala lang siya at nakaawang pa rin ang labi sa gulat.
Nakangisi naman si Van sa expression ng dalaga kaya pasimple niyang hinaplos ang
pisnge nito at bumulong.

"You don't have to be shock whenever I kiss you. Much better if you response back
my kisses so we can proceed to the home run level."

_______________
A/N: I want to apologize sa slow update. Masyado akong abala ngayon at simula na
ang OL classes ko. Habol ako sa oras at maiksing oras lang ang vacant time ko na
siya namang pagawa ko ng update paunti unti. Hope you understand and keep reading
and supporting my stories. Thank You!
        Chapter Nineteen [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            Weeks had been passed at naging abala na sina Van at Harriet. Yes, they are
working in the same building, but they're rarely see each other this past few
weeks. Dahil madalas ang pag-alis ni Van sa ibang bansa para itrouble shoot ang
problema roon ng kanilang isang branch.

"Sis, nabasa mo na ba ang email ni Calli sayo? Bibisita siya this week." Napalingon
si Harriet sa kaibigan dahil sa sinabi nito.

Hindi niya nabasa ang email ni Calli dahil naging abala siya sa opisina at sa pag-
iisip ng mga bagay bagay.

'Yeah! Including the whereabout of Giovanni' dagdag ng isip niya pa na mabilis niya
namang inilingan.

"Hindi ako nakapagbukas ng personal email ko, I was busy and preoccupied this past
few weeks." Sagot niya sa kaibigan habang pinagmamasdan ang anak na masayang
naglalaro ng basketball.

Nasa World of Fun sila ngayon to relax and have a bonding with her son. Naging
abala siya noong mga nakaraang araw kaya hindi niya madalas makasama ang anak.
Tulog ito tuwing aalis siya at tulog naman kapag uuwi dahil na rin lagi siyang
overtime.

Gusto niyang bumawi sa anak sa mga oras na wala siya sa tabi nito dahil sa trabaho
at sa kaibigan na laging nanjan para umintindi at alagaan ang anak niya tuwing wala
siya sa tabi nito.

"It's already 12:30, let's eat. I will call Gavin first." Saad niya sa kaibigan at
tumayo upang lapitan ang anak na naglalaro pa rin.

SA ISANG MALAPIT na restaurant lang sila kumain ng tanghalian. Harriet feels happy
and contented while watching her son eating lively. Gavin is a very understanding
child. At the young age ay naiintindihan na nito ang mga ginagawa niya. Kahit
kailan ay hindi siya binigyan ng sakit ng ulo ng anak at nagpapasalamat siya roon.

Matapos kumain ay kinuha ni Harriet ang cellphone sa bag niya. Binuksan niya ang
email at hinanap ang email ni Calli sa kanyang paniguradong natabunan na ng ibang
emails at ads.

"Mom, can I go to the restroom?" Napalingon si Harriet sa anak at tumango rito.

Akmang tatayo siya ng pigilan siya ng anak kaya napakunot ang noo niya.

"Why?" Tanong niya sa anak.

"I am a big boy na mom. I can go to the restroom alone." Saad ng anak niya sa kanya
at ngumiti.

"But—"

"I will be fine mom. Love you!" Hindi na nakahindi pa si Harriet ng halikan siya ng
anak sa pisnge at tumakbo paalis. Naiiling na lang siyang napatingin sa kaibigan na
natatawa sa kanya kaya inirapan niya ito.

Ibinalik ni Harriet ang tingin sa kanyang cellphone at binasa ang email ni Calli.
Nang mabasa niya ito ay nagtipa siya para replayan ito. Saktong mapindot niya ang
send button ng mapatingin sila at ibang customer sa babaeng sumisigaw o may
sinisigawan?

"Are you blind!? Do you know how much I cost just to buy this dress from Italy?
Such a careless stupid bastard kid! Where's your parents huh!? Where is your
parents!?!" Rinig pa nilang sigaw ng babae habang niyuyogyog ang isang bata— Damn!
Ang batang niyuyogyog ng babae ay ang anak niya.

Dali daling tumayo si Harriet at nagngingitngit na nilapitan ang babae na

niyuyogyog pa rin ang anak.

"Who is your fuck-"

"Get your filthy hands off to my child bitch!" Galit na saad ni Harriet at mabilis
na inalis ang kamay ng babae sa balikat ng anak.

Agad na niyakap ni Harriet ang anak na namumula ang mukha lalo na ang ilong at mata
dahil sa kaiiyak.

"Are you okay? May masakit ba sayo anak ha? What happened?" Masuyong tanong ni
Harriet sa anak at pinahid ang mga luha sa pisnge nito.

"I-it's an a-accident m-mom. I d-din't mean it" humihikbing sagot ng anak niya sa
kanya at yumakap.

"Shh... it's okay, it's okay. I'm not mad baby, stop crying." Pag-aalo ni Harriet
sa anak at sinenyasan ang kaibigan na hawakan muna ito.

"Karga ka muna ni tita Ganda baby." Saad ng kaibigan sa anak na mabilis naman
nitong sinunod.

Huminga ng malalim si Harriet at hinarap ang babaeng namumula sa galit at nakataas

ang kilay sa kanya. Napatingin siya sa damit nitong may konting tapon ng juice at
hindi mapigilang hindi matawa.
"What's funny?" Maarteng sabi ng babae sa kanya.

"Oh nothing. I just find you immature." Kibit balikat niyang saad sa babae ay
ngumiti rito.

"You find me what!" Galit na sigaw ng babae sa kanya dahilan para mapatingin na rin
sa kanila ang ibang customer.

"I find you immature and childish." This time at seryoso na siya habang nakatingin
sa babae. "Pinatulan mo ang bata at sinabihan ng kung ano ano dahil lang sa nabasa
'konti' ang damit mo? Really?" Mapanguyam na saad ni Harriet sa babae.

"For your impomation mahal at galing ibang bansa pa ang dress ko! Tapos sisirain
lang ng bwesit na bata—"

"Hindi bwesit ang anak ko. And FYI too, hindi sinira ng anak ko ang damit mo.
Nabasa lang ang anak ko accidentally at hindi sinira. At ang basa na yan ay halos
kasing laki lang ng pancake." Hindi makapaniwalang sabi ni Harriet at naiiling pa
rin.

"I don't care! Sinira niya ang outfit ko! Paano ako haharap sa fiancee ko kung—"

"What's happening here?" Sabay na napalingon sila ng babae sa nagsalita. Kumunot

ang noo niya ng makitang si Van iyon na kunot noo ring nakatingin sa babae.

"Babe! Help me, look! Sinira ng anak ng babaeng yan ang damit ko. Binasa niya ang
mahal kong dress." Pag-iinarte ng babae at dinuro duro pa ang anak niya.

Kunot noo namang napatingin si Van sa anak niya pagtakatapos ay napabaling sa

kanya. Nakita niya ang panlalaki ng mata nito ng makita siya at pamumutla ng muling
bumaling kay Gavin.

"H-he is your c-child?" Utal na tanong ni Van sa kanya.

Taas noo niya naman itong tiningnan at taas kilay na sinagot. "Yes. Any problem
with that?"mataray na sagot ni Harriet dahil naiinis siya sa hindi malamang
dahilan.

Ang lakas ng loob na landian siya tapos may fiancee na pala? Tss!

"Babe! Look at the stupid bastard child! Sinira niya ang outfit ko—"

"Shut the fuck up woman! How many times do I have to tell you that YOU ARE NOT MY
FIANCEE. Get lost" saad ni Van sa babae at nilapitan ang anak niya.
"Are you okay kiddo?" Mahinahong tanong ni Van sa anak niya. Nilingon naman ng anak
niya si Van at umiiyak na umiling dito. Nakita niya ang pagtatagis ng panga ni Van
na parang handa ng pumatay habang marahang pinapahid ang luha sa mata ng anak.

Kinuha pa nito ang anak kay Ericka na tulala rin gaya niya at nagtataka sa
nangyayari. Sumama naman ang anak niya kaya Van at dito pumulupot at nagpakarga.
Narinig niya pang nagsusumbong ang anak niya sa lalaki habang inaalo naman ito ni
Van.

Nagkatinginan lang sila ni Ericka na nagulat din sa ginawa ng binata.

A/N: Sorry for the slow update. Hope you understand! Anyway Enjoy!

        Chapter Twenty [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            TAHIMIK LANG na nakasunod si Harriet sa paglalakad. Nasa harap niya ang

anak na hanggang ngayon ay karga karga pa rin ni Van. Nagtataka at gulat pa rin
siya sa mga kilos na pinapakita ng binata, pero hindi siya umimik at nagsalita para
magtanong.

'Maybe later kapag hindi na nakayapos ang anak ko sa leeg nito.' Saad ni Harriet sa
isipan.

Naunang umuwi si Ericka sa kanya dahil may nakaabang na trabaho itong naiwan sa
condo nila. Habang siya ay parang tuta na sumusunod lang sa binata.

"Bahay mo ba 'to?" Basag ni Harriet sa katahimikan habang nililibot ang paningin sa

buong paligid.

"Yes." Maikling sagot ng binata sa kanya habang dahang dahang inilalapag ang anak
sa malaking sofa. Nakatulog na pala ito sa balikat ng binata.

Nilapitan niya ang anak at mahinang hinaplos ang buhok nito. She feels pity for her
son and mad to her self. Masyado pang bata ang anak niya para maranasan ang
kalupitan sa mundo. At nagagalit siya sa sarili niya dahil hindi niya man lang
nagawang maipagtanggol ng maayos ang anak niya.
"I'm sorry baby" mahinang bulong ni Harriet sa anak at hinalikan ang noo nito.
Pagkuwa'y tumayo at hinarap ang binatang kanina pa nakamasid sa kanya.

"So you have a child." It's not a question. It's a statement.

Huminga ng malalim si Harriet at matapang na tiningnan sa mata si Van. "Yes. I have

a child. He is my son."

"What is his name? How old is he?" Sunod sunod na tanong ni Van sa kanya. Pero sa
kaloob-looban ng binata ay parang nakikipagkarera na ang puso nito sa kaba.

'His wife have a son! A son who is almost look like him when he was a kid!' Sigaw
ni Van sa isipan at pasimpleng pinahid ang namumuong malamig na pawis sa kanyang
noo.

"Gavin. His name is Gavin. He is turning 3 years old next month." Sagot ni Harriet
sa binata.

Harriet knows na sa pag-amin niya ay ang pagtatapos ng kahibangan at init na

nararamdaman nila ng binata. Hindi sila pwede. May anak siya at binata si Van.
Hindi bagay ang isang katulad niya sa isang Giovanni Rios na hinahabol at
kinababaliwan ng mga babae. Van deserves much better. A single and clean woman.
Yung walang sabit at hindi siya ang babaeng iyon.

"Uuwi na kami ng anak kapag magising siya." Malamig na saad ni Harriet at hindi
pinansin ang biglang pagdidilim ng paningin ng binata sa harap niya.

"I won't let you." Madiing saad ni Van kay Harriet. Nagpupuyos sa galit ang loob ni
Van dahil sa sinabi ni Harriet.

'How dare her ruin his happiness!' Kung kailan pakiramdam niya ay kompleto na siya
at buo dahil buhay ito at may anak pa, tsaka naman biglang gugustuhin nitong
umalis.

'Never! Kung kailangan buntisin niya ulit ang asawa at patayin ang hilaw na asawa
nito ay gagawin niya.'

'Hannah or Harriet. Whatever her name is, she is mine. Mine and mine alone.' saad
ni Van sa isipan at tinalikuran si Harriet na nagtataka sa inasal niya.

"Giovanni! Van! Don't turn your back on me! What do you mean by you won't let me to
go home? Nababaliw ka na ba!?" Sigaw ni Harriet pero hindi siya pinakinggan nito.

Nagpapadyak na napaupo na lang si Harriet sa katapat na sofa at huminga ng malalim

para kumalma.
Van is confusing her. Hindi ba ito natatakot na maissue sa kanya? She's married for
God's sake! Kahit sabihing peke iyon ay sa mata ng lahat ay kasal pa rin siya!

Kagat-kagat ni Harriet ang dulo ng daliri habang nag-iisip kung paano makakauwi.
Hindi niya matatawagan ang kaibigan dahil lobat na ang cellphone niya. Hindi niya
rin alam kung nasaan silang lugar ngayon dahil lutang at gulat siya habang
bumabiyahe sila.

Sinipat ni Harriet ang orasan sa kamay at mahinang napamura ng makitang malapit na

mag-ala sais ng gabi. Hindi sila pwedeng magpaabot ng gabi sa bahay ng binata!
Paano na lang kung sumugod na naman dito ang fiancee nito? Na siyang nagsisigaw sa
anak niya kanina?

Muntik ng makalimutan ni Harriet ang babaeng nanakit sa anak niya. That woman is
Van's fiancee.

'Ang kapal ng mukha na landiin ako tapos ikakasal na pala' mapait na saad ni
Harriet sa isipan.

"Clean yourself woman. Para kang papatay sa tingin mong 'yan. Kaya natatakot
lumapit sayo ang mga katulong."

Napakurap si Harriet at mabilis na nag-angat ng tingin sa nagsalita. Lalong sumama

ang tingin niya at kumunot ang noo ng makitang si Van iyon at nakapamewang sa harap
niya. Nakasuot lamang ito ng cotton gray short at white shirt. May maliit na
tuwalya na nakapalibot sa leeg nito at basa pa ang buhok.
Mukhang katatapos lang maligo.

"I will clean myself sa condo namin. Hinihintay ko lang na magising ang anak ko at
uuwi na kami pagkatapos." Mungkahi ni Harriet at nag-iwas tingin sa katawan ng
binata.

Nanunuot sa ilong niya ang amoy nito. Hindi niya alam kung nagpabango ba ito o
natural lang ang manly nitong amoy.

"I told earlier I won't let you, didn't I?" Sagot ni Van sa kanya na ngayon at
nakakunot noo na rin.

Inis na napatayo si Harriet at tinapatan ang kunot ng noo ng binata. "Hibang ka ba?
Don't tell me balak mo akong ibahay dito kasama ang anak ko." Birong saad ni
Harriet sa binata at mahinang natawa.
"What if Yes? Balak ko nga kayong ibahay dito?" Seryosong saad ni Van kay Harriet
dahilan para matigil ito sa pagtawa.

"Hindi mo gagawin yun. You have a fiancee Mr. Rios. Kung dinala mo kami rito para
makabawi sa ginawa ng fiancee mo sa anak ko then thank you. Uuwi na kami ng anak
ko." Seryosong saad ni Harriet at linapitan ang anak.

Akmang bubuhatin niya ito pero naunhan siya ng binata at mabilis na binuhat at
inilayo ang anak niya sa kanya.

Binato ni Harriet ng masamang tingin si Van na parang hindi man lang tinatablan sa
inis na nararamdaman niya ngayon.

"Give me back my son Mr.Rios. Uuwi na kami ng anak ko. Magagalit ang asawa ko kapag
tumawag siya mamaya at hindi kami makita sa condo namin."

"It's Van not Mr.Rios Harriet."

"I don't fucking— "

"Don't curse me woman." Putol ni Van sa sinasabi ni Harriet at sinamaan ito ng

tingin. " Next is hindi kayo uuwi. I already called your friend that you will stay
here and sleep here. And oh, the hell if you have a husband. I don't care."
Mungkahi ni Van kay Harriet at tumalikod habang karga karga ang anak nito.

"Giovanni! Give me back my child! Or else sasabihin ko sa fiancee mo ang mga

kalokohan mo." Pananakot ni Harriet dahilan para mapatigil sa paglalakad si Van.

Ang akala ni Harriet ay umepekto ang pananakot niya sa binata kaya laking gulat
niya ng lingunin siya nito ng nakangisi.

"Go on hon. Tell that bitch my naughtiness, sasamahan pa kita. And correction
honey, I don't have a fiancee. Wala akong ibang babae at ibang gugustuhing babaeng
papakasalan kundi ang ina ng batang hawak ko ngayon."

        Chapter Twenty One [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "Get the hell out of my way! I need to talk to tito Enrico!"

Napaangat ng tingin si Enrico Rios, father of Giovanni Rios sa taong pumasok na

lang bigla sa opisina niya. It's Princess Annie Alvarina, the daughter of his
business partner na gusto niyang maging asawa ni Giovanni.

"What brought you here Annie?" Mahinahong tanong ng matanda sa dalaga.

"I'm here to tell you na initshapwera na naman ako ng Giovanni kanina. Mas pinili
niya pang kampihan ang anak ng kabusiness partner niya. I though tanggap niya na
ako ang fiancee niya kanina dahil sumipot siya sa usapan, pero hindi. Pinahiya niya
lang ako doon!" Nagngingit sa galit na saad ni Annie sa ama ni Van.

"Anak ng kabusiness partner niya? Who? Babae ba ang business partner niya?" Takang
tanong ng matanda sa dalaga.

"Yes. It's a woman. I don't know kung saan siya galing at paano naging business
partner ni Giovanni ang babaeng yun. For sure, nilalandi lang ng babaeng yun ang
fiancee ko!" Naiinis na saad ni Annie sa matanda.

Huminga naman ng malalim ang matanda at napahilot sa kanyang sentido. Giovanni is

really the pain in the ass. Simula ng mamatay ang asawa niya ay nag-rerebelde ito
at laging sinusuway ang gusto niya. Idagdag pa ang masamang impluwensiya ng mga
kaibigan nito.

'I told him already that having a friends and woman near to his heart is just a
weakness!' Inis na saad ng matanda sa isipan.

Hindi niya hahayaang mapaikot lang ng kung sinong babae ang anak niya. Hindi niya
hahayaang maging malambot ang puso ng anak. Having a soft heart means letting your
enemy kill you, at iyon ang hindi niya hahayaang mangyari sa nag-iisang anak niya.

"Calm down Annie. Ako ng bahala sa anak ko. I'll make sure na mawawala sa landas ni
Giovanni ang babaeng tinutukoy mo. Matutuloy ang kasal niyo ng anak ko, wether he
likes or not." Saad ng matanda sa dalaga dahilan para ngumisi ito.

"Good to here that tito. Anyway, I gotta go tito. I let my fiancee play with that
bitch muna. I know naman na sa akin pa rin ang bagsak niya." Ngiting saad ni Annie
at lumapit sa matanda para humalik sa pisnge nito. "I'll go now. Bye tito." Paalam
ng dalaga sa matanda at tuluyan ng lumabas ng silid.

Napatingin naman si Enrico sa litrato na nasa kanyang lamesa. It's a picture of his
wife and his son, Giovanni. His wife died because of being kind. Trinaydor ito ng
sariling kaibigan at ipinagkanuno sa mga sindikatong kalaban ng Mafia nila, at iyon
ang ayaw niyang mangyari sa anak. Lahat ng tao, kaibigan man o kamag-anak, kapag
oras ng kagipitan at usapang bingit ng kamatayan, walang salitang kaibigan at
kadugo. Kaya nitong ipagkanuno mailigtas lang ang sarili nila.

MAAGA PA lang ay umalis na si Van para mag-grocery. Nakalimutan niyang papag-

grocerihin ang mga katulong niya bago niya ito pina day off. Mag-iisang linggo na
sa bahay niya ang mag-ina niya at kahit anong pilit ni Hannah sa kanya na gusto na
nitong umuwi sa sariling Condo ay hindi niya pinagbibigyan.

Of course kasabwat niya ang anak sa pagkukumbinsi kay Hannah na manatili sa bahay
niya, and its effective dahil kapag nagpacute na ang anak kay Hannah ay wala ng
nasasabi at sapilitang napapatango na lang ang babae.

Nakausap na rin naman niya ang kaibigan ng asawa na ngayon ay siyang nakatira sa
condo na binili ni Calli Rivera para sa mga ito. Hindi naman mahirap kausap ang
babae at tumango lang sa kanya, mukhang matalino ito ay may alam tungkol sa
katauhan at posisyon niya sa buhay ni Hannah.

As of now, nag-iimbestiga pa rin ang mga kaibigan niya sa totoong nangyari sa asawa
three years ago. Ang nangyaring aksidente at biglaang pagkawala ni Hannah. Maging
ang taong nagdala sa kanya sa hospital. Lahat ng iyon ay misteryo sa kanya. Malakas
ang kutob niya na ang taong nagdala sa kanya sa hospital ay siya ring nagligtas kay
Hannah at nagdala sa magulang nito para itago at ilayo ang asawa sa kanya.

Hindi niya alam ang totoong rason ng mga ito. Kung hadlang man ang mga magulang ng
asawa sa relasyon nila noon ay hindi na dapat aabot pa sa pati ang anak nito ay
ilalagay nila sa alanganin para ilayo sa kanya.

Something is up. Sigurado siyang plinano ang aksidenteng nangyari sa kanila ng

asawa. Malakas ang kutob niyang may naglalaro sa buhay nila, at hindi niya
hahayaang paglaruan ulit sila ng taong iyon.

Mamamatay muna siya bago nito masaktan ang mga pamilya niya.

Van is looking for a variety of chocolates na sinabi sa kanya ni Gavin. His son
requested a tons of m2m and kisses chocolates yesterday. Also, gusto niya ring
bilhan ng mga personal stuff ang asawa like sanitary pad, skin care products and
such. Alam naman niya ang mga iyon dahil lagi niyang sinasamahan ang asawa noon
kapag mag-ggrocery ito at mamimili ng mga beauty products nito.

"Giovanni? Giovanni Rios?"

Napaangat ng tingin si Van sa nagsalita sa harap niya. Napakunot ang noo niya ng
makita ang babae sa harap. Pamilyar ito ngunit hindi niya maalala kung saan niya
ito nakita.

Mukhang napansin naman ng babae ang reaksyon niya kaya ngumiti ito at kusang
nagpakilala. "It's me sir, Heaven Garcia. Sister of Hannah Garcia your scholar."

Recognition hits Giovanni. He's now remember this woman. Ito ang obsessed niyang
studyante na kapatid ng nobya na palaging pumupunta sa bahay niya para siraan si
Hannah.

What is she doing here?

"Oh, Ms. Garcia. Sorry I didn't recognize you." Saad na lang ni Van at ibinalik ang
mata sa mga chocolate sa harap.

"Oh of course sir! I know naman na mas lalo akong gumada at sumexy. You know, since
hindi ko na kayo prof ay pwede na kitang tawagin sa pangalan mo. And you too, you
can call me Heaven too Giovanni." Malanding wika sa kanya ng dalaga at pasimpleng
hinaplos ang braso niya dahilan para kumunot ang noo niya rito at umatras.

"What are you doing Ms. Garcia?" Kunot noong tanong niya.

"Nothing Giovanni. I'm just inviting you to play with me later, you know what I
mean. Alam mo namang matagal na kitang gusto noon pa diba? Pero hindi mo ako
pinapansin dahil ang malanding kapatid ko lagi ang nakikita mo na ngayon ay nasa
ibang bansa na at kasal dahil nabuntis ng kung sino. I told you na malandi talaga
si Hannah, good thing Calli is kind kaya pinakasalan niya ang kapatid ko kahit
disgrasyada. Hindi ko nga alam kung bakit hindi na lang natuluyan yun sa aksidente.
Dapat namatay na lang yun— ouch! Let me go Giovanni, nasasaktan ako!"

"Talagang masasaktan ka kapag hindi mo itinikom ang bibig mo." Mapanganib na saad
ni Van habang mahigpit ang pagkakahawak sa braso ni Heaven.

Pinagtitinginan na sila ng tao sa paligid pero wala siyang paki. Tama ang hinala
niya na may kinalaman nga ang magulang ng asawa sa aksidente base na rin sa sinabi
ni Heaven ngayon ngayon lang. Pero hindi niya pa rin maintindihan ang dahilan ng
mga ito. Masyadong mababaw!

"How did you know the accident? May kinalaman ba ang mga magulang niyo sa
aksidenteng nangyari kay Hannah?" Mariing tanong niya.

"No...I don't know! Bakit ako ang tinatanong mo? T-tsaka ano bang pakiaalam mo dun?
Bitawan mo nga ako!" Sigaw nito sa kanya at nagpumiglas. Pabalang niya naman itong
binitawan dahilan para mawalan ito ng balanse at matumba.

"Kapag nalaman ko na may kinalaman kayo sa nangyaring aksidente kay Hannah three
years ago, magtago na kayo. Dahil kahit pamilya niya pa kayo, sisiguraduhin kong
mabubulok kayo sa kulungan." Mapanganib na saad ni Van kay Heaven dahilan para lalo
itong mamutla at nagkumahog na bumangon at tumakbo paalis.

Marahas na napabuga si Van ng hininga at huminga ng malalim pagkatapos. Hinilot

niya ang sentido at napailing. Akmang babalik siya sa paglalagay ng chocolate sa
cart niya ng biglang tumunog ang cellphone niya.

Agad niya iyong sinagot ng makitang si Hannah ang tumatawag.

"Hone-" hindi pa natatapos ang sinasabi ni Van ng isang putok ng baril ang
umalingawngaw sa kabilang linya at malalakas na kalabog ang narinig niya.
—————————————-
A/N: Good day sushis! Sorry for the late update. Hope you understand. Anyway, twice
a week lang ako mag-uupdate. Wednesday and Sunday, pero kung hindi masyadong busy
baka two updates magawa ko sa isang araw. Depends sa schedule ko. Basta yan ang day
na sure na may update ako.  Also thank you sa mga naghihintay at patuloy na
sumusuporta sa story ni Van at Hannah. Thank you very much! Keep reading and enjoy!

        Chapter Twenty Two [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            VAN IS CURSING while driving in his car. Hindi na niya natanong si Harriet
kung anong nangyayari. Tanging putok ng baril lamang ang huling narinig niya at
pagkatapos nun ay namatay na ang tawag. Sinubukan niyang kontakin muli ang asawa
ngunit out of coverage na ang number nito.

Wala siyang ibang pagpipilian kundi ang tawagan ang si Caleb na siyang
pinakamalapit sa bahay na tinitirahan niya. Habang siya ay nasa sasakyan niya pa
rin at nagmamaneho pauuwi.

Nakalimutan na nga niya ang mga pinamimili niya, iniwan niya na lang basta basta sa
grocery store ang pinamimili matapos maputol ang tawag.

Ilang minuto pa ang lumipas bago makarating si Van sa bahay niya. Dali dali siyang
pumasok sa loob ng kabahayan at napatigalgal ng makita ang paligid. Basag ang ilan
sa mga gamit at magulo ang buong paligid.

Umakyat si Van sa second floor at tila binuhusan ng suka ang mukha niya dahil sa
nakita. Blood is scattered on the floor.

"Oh God!" Bulong ni Van sa sarili. Hindi niya alam kung kaninong dugo iyon pero
umaasa siya na hindi iyon sa mag-ina niya.

"Harriet! Harriet!" Sigaw ni Van at isa isang binuksan ang pinto ng silid. Ngunit
wala siyang bakas na nagtungo roon ang mag-ina niya.

"Gavin! Caleb! Fuck!" Muling tawag niya at bumaba sa unang palapag ng kabahayan.
Wala na sa bahay niya ang mag-ina niya at hindi niya alam kung nasaan ang mga ito
ngayon. He is hoping na sana wala sa mga halang na bituka ang mag-ina. Umaasa siya
na ang nailigtas ito ng kaibigan niya. Ngunit tila sinusubok ang pasensiya niya at
mas pinapatindi ng tadhana ang kaba at pagkabalisa na nararamdaman niya ng tumawag
ang kaibigan sa kanya.

"Sorry dude, nahuli ako ng dating. Wala na ang mag-ina mo sa bahay niyo ng
makarating ako. Mga sirang gamit at nagkalat na dugo lang ang naabutan ko.
Sinubukan ko ring ipacheck ang CCTV sa labas ng bahay niyo pero mukhang sinadyang
sirain iyon para walang makalap na ebidensiya kung sakali. Pasensiya na."

That's the exact words na sinabi ni Caleb sa kanya mula sa telepono. Mahinang
napamura na lang si Van at iniuntog ang sarili sa manibela.

Now he feel lost and useless. Hindi niya alam kung saang lupalop niya hahanapin ang
mag-ina niya. His poor and innocent wife and son is nowhere to be found for God's
sake!

Hindi napansin ni Van na isa isa na palang nagbabagsakan ang luha niya. For the
second time, nahuli na naman siya at hindi nailigtas ang babaeng mahal niya pati na
rin ang anak niya. Lagi na lang siyang nahuhuli at wala kapag kailangan siya ng
asawa. Lagi na lang siyang walang magawa para rito.

Ilang minutong tahimik na umiiyak si Van sa loob ng kanyang sasakyan hanggang sa

tumunog ang cellphone niya. Napatingin siya roon at agad na kumunot ang noo ng
makitang unregistered ang numero na iyon.

"Hello who's—" hindi pa natatapos ni Van ang sinasabi ng magslita ang nasa kabilang
linya.

"Van..." mahinang saad ng boses sa kabilang linya. Rinig ni Van ang mahihinang
hikbi mula sa kabilang linya at hindi niya maiwasang mabuhayan ng pag-asa ng
mapagtanto kung sino iyon.

"Hon..." mahinang saad ni Van kasabay ng pagtulo ng luha na agad niya namang
pinunasan. "Where are you? Are you okay? Our son? Where is Gavin? Is he okay? Who's
with you? Who's the owner of this number? Where the are you? I'll come to you."
Sunod sunod na tanong ni Van kay Harriet.

Van badly want to see his wife and son. Hindi siya matatahimik hanggat hindi niya
nakikita ang mag-ina niya.

"Hmm... I don't know where are we right now but, I can ask Mr. Gonzales—"

"Come again? Who's that asshole?"

"Siya yung tumulong sa amin at nagligtas sa amin sa mga nagtangkang manloob sa
bahay mo. He is harmless, tinulungan niya lang kami." Paliwanag ni Harriet kay Van
mula sa kabilang linya.

Hindi na muling nagsalita pa si Van. Hindi maganda ang pakiramdam niya sa Mr.
Gonzales na sinasabi ng asawa. Something is up again, may mali sa nangyayari.

"Wag mong putulin ang tawag. Tell me your location, susunduin ko kayo." Saad ni Van
at mabilis na nagmaneho ng sabihin ni Harriet sa kanya ang lokasyon nito.

30 minutes later ay narating na ni Van ang lugar na sinasabi ng asawa. Walang

mababakas na emosyon sa mukha niya habang ipinapalibot niya ang lugar. Nasa harap
siya ng isang malaking condominium ngayon at hindi niya maiwasang hindi mapakunot
noo habang iniisip kung paano nakarating ang Mr. Gonzalez na iyon sa bahay niya
kung napakalayo naman ng tirahan nito sa lugar niya?

"I'm already here. Where are you?" Tanong ni Van sa asawa mula sa kabilang linya
habang inililibot pa rin ang paningin sa paligid.

"Daddy!!!"

Agad na napalingon si Van sa batang sumigaw. And there he saw his son running
towards him, kasunod nito ang asawa niya at isang lalaki na hindi pamilyar sa
kanya.

Agad siyang yumuko para salubungin at yakapin ang anak. Binuhat niya agad ito at
mahigpit na niyakap muli. Pakiramdam ni Van ay nabunutan siya ng libo libong tinik
sa lalamunan ng makitang ligtas at maayos ang mag-ina niya.

"Come here." Tawag niya kay Harriet na agad namang sumunod sa kanya. Yinakap niya
ito at hinalikan sa ulo. Nakayakap naman sa bewang niya ang asawa habang sa leeg
naman ang anak.

Ilang minuto silang nasa ganung posisyon hanggang sa may tumikhim sa harap nila
dahilan para kumalas ng yakap sa kanya si Harriet. Ngunit hindi naman agad ito
nakalayo sa kanya dahil mabilis niya itong hinawakan sa bewang para pumirmi sa tabi
niya.

"Who are you?" Seryosong tanong ni Van sa lalaking nasa harap nila.

"I am Arjay Gonzales Mr. Rios. I know you don't know me-"

"Dapat ba kilala kita?" Sarkastikong putol ni Van sa sinasabi ng lalaki sa harap

niya. Naramdaman niya naman ang mahinang pagpisil ng asawa sa palad niyang nasa
bewang nito dahilan para mapatingin siya rito.
"Be nice to him. He save us." Mahinang bulong ni Harriet sa kanya. Umismid lang si
Van at ibinalik ang tingin sa lalaki sa harap.

"As I was saying earlier you don't know me but I know you. We're both part of a
business world but in a rival status only." Saad nito at nagkibit balikat sa huling
sinabi.

Tumango lang si Van at iginaya ang mag-ina na sumakay na sa kotse. Pagkuwa'y muling
humarap kay Arjay Gonzalez na nakatingin lang din sa kanila.

Mukha itong mabait at inosente. Yung tipong hindi kayang pumatay lang langgam.
Arjay Gonzalez is also a good looking man. Halatang may lahi ito base na rin sa
medyo singkit nitong mata at tila labanos na balat dahil sa sobrang puti.

"I don't know how did you save my family with those bastards dahil masyadong malayo
ang bahay ko sa bahay mo." Makahulugang saad ni Van. "But whatever your reason is,
I don't care. I will investigate on my own and do a background checking. I am
hoping na sa business lang tayo magkatunggali, dahil kung sakaling malaman ko na
katunggali kita sa ibang bagay, then magsaya ka na at sulitin ang mga natitira mong
araw." Mahabang lintaya ni Van at tinalikuran ang lalaking seryoso na ring
nakatingin sa kanya.

Ngunit hindi pa siya ng nakakahakbang ay pumihit siya paharap muli sa lalaki. "By
the way, thank you for keeping my family safe." Maikling saad ni Van at tuluyan ng
tumalikod.

Kasabay ng pag-alis ng sasakyan ni Van ay siya namang pagguhit ng isang ngisi ni

Arjay Gonzalez.

        Chapter Twenty Three [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "YOU SURE YOU'RE OKAY?" Tanong ni Van sa kay Harriet. Tumango lamang si
Harriet sa tanong ni Van.

Until now ay nagulat at bigla pa rin siya sa nangyari. Takot na takot siya habang
nakatingin sa mga armadong lalaki na nagpupumilit pumasok sa bahay ni Giovanni
kanina. Natatakot siya hindi para sa sarili kundi para sa anak niya.

Mabuti na lamang at kabisado na niya ang pasikot sikot sa bahay ng binata kung
kaya't mabilis silang nakalabas ng bahay ng anak niya. At mabuti na lamang at may
kotseng napadaan sa labas ng bahay ni Van, kaya nakahingi siya kaagad ng tulong.

"You seem doesn't like Arjay presense earlier. Why is that?" Mahinang tanong ni
Harriet kay Van.

Sinulyapan siya ni Van saglit bago ibaling ang tingin sa anak niyang natutulog sa
back seat.
"I just don't feel his guts."

"Why? Mabait naman siya. He help us. He save us—"

"And all of those is just a show and act." Putol ni Van sa sinasabi ni Harriet
habang seryoso pa rin ang tingin sa daan.

"What do you mean?" Kunot noong tanong ni Harriet.

"Look hon, masyadong malayo ang Makati sa Manila. Our house is located on Manila
while his condo is located on Makati. Isa pa tago ang bahay natin. Walang dumadaan
na mga sasakyan doon because that place is private and own by me. So fuck his alibi
na napadaan, I don't believe him."

Napatahimik naman si Harriet sa upuan niya at napaisip. Van is right. Kahit noong
gusto niyang uwuwi sa condo nila ng kaibigan ay hindi niya magawa. Dahil wala
siyang makitang sasakyan na dumadaan sa lugar na iyon. Isa pa napakatamihik ng
buong paligid. Walang kapit-bahay o ano.

"Wag mo ng isipin ang sinabi ko. Just...just don't trust him or anyone aside from
me okay? I don't want to lose you. You and our son."

"Our son?" Taas kilay na saad ni Harriet kay Van.

Ngumisi naman si Van sa kanya at kininditan siya dahilan para pamulahan siya ng
pisnge.

"Yes our son. You're my baby and your baby, Gavin will gonna be my son."

"May I remind you na may fiancee ka." Masungit na saad ni Harriet at pilit na
itinatago ang ngiti at kilig.

'Damn this man! Kanina halos maihi siya sa takot, ngayon naman baka matuluyan na
siyang maihi dahil sa kilig!'

"I have none. I told you already, ikaw ang gusto kong pakasalan at wala ng iba."
Ismid na sagot ni Van.

"A-anong ako? Hoy lalaki! Hindi porket naghalikan at nakatira kami sa bahay mo ay
magpapakasal na ako sayo! Baka nakakalimutan mong may asawa na ako!"

"Oh? There a thing what you called divorce honey. Divorce your so called husband
and marry me instead."
"And why would I do that?"

"Because I'm hot, handsome, rich, irresistible, yummy and good in everything.
Including bed."

"A-ang b-bastos ng bunganga mo!" Namumulang pasigaw na sabi ni Harriet kay Van na
natatawa lang.

"Well yeah, I know that already honey. But you know what?"

"Ano na naman?"

"Ang mga bastos na bunganga ay masarap kumain ng tahong—"

"Arrgh! Shut up Rios! Ang halay ng mga sinasabi mo!" Saway ni Harriet ay mabilis na
tinakpan ang mukha para itago ang pamumulo niyon.

Hindi naman mapigilan ni Van ang hindi mapahalakhak habang tinitingan ang reaksyon
ni Harriet. Kahit takpan pa nito ang buong mukha ay kita na niya ang hiya at
pamumula niyon.

'Gorgeous' komento ni Van sa isipan at umiling.

Ilang minutong naging tahimik ang loob ng sasakyan matapos nun. Seryoso na muli si
Van habang nagmamaneho at si Harriet naman ay tahimik lang sa kanyang upuan.

"Uuwi pa rin ba tayo sa bahay mo?" Basag ni Harriet sa katahimikan.

"No. Its not safe there anymore. I know a place kung saan kahit wala ako ay ligtas
kayo ni Gavin." Sagot ni Van habang seryoso pa rin ang tingin sa daan.

Tahimik lang na tumango si Harriet at hindi na muli pang nagsalita. Hindi alam ni
Harriet na nakatulog na pala siya sa kanyang inuupuan. Hanggang sa maramdaman niya
na lang ang may isang malambot na bagay na dumidila sa labi niya.

Nang imulat niya ang mata ay ang luntian na mata ni Van ang una niyang nakakita.
Sobrang lapit ng mukha nito sa kanya at nakatingin rin sa mata niya. Doon niya lang
napagtanto na hinahalikan pala siya nito at paminsan minsan ay dinidilaan ang labi
niya.

Hindi niya mapigilan ang hindi mapaungol dahil sa ginagawa nito. Nagsisimula ng
mabuhay ang init sa katawan niya at mamasa ang gitnang bahagi ng hita niya.
"Mommy? Daddy? Why are you eating each other lips?" Mabilis pa sa alas kwatro na
naitulak ni Harriet si Van palayo sa kanya. Nakita niya naman ang pagbusangot nito
dahil sa ginawa niya at pagnguso ng labi.

"Hmm... baby we are not eating each other lips we are—"

"Kissing!" Putol ng anak niya sa sinasabi niya habang palipat lipat ang tingin sa
kanilang dalawa ni Van.

Nasapo naman ni Harriet ang noo niya dahil dun. Nang ibalik niya naman ang tingin
niya kay Van ay nahuli niya itong nakangisi sa anak at nakipag apir pa. Agad niya
naman itong sinamaan ng tingin kaya pilit na binura nito ang ngisi sa labi.

Umirap lang siya sa ginawa nito at muling binalingan ang anak. "Baby where did you
learn that word?" Mahinahong tanong niya sa anak.

"To tita Ericka mommy. I heard her noong nasa condo pa tayo, she's arguing to papa
Calli on the video call. She said, kissing and licking is different and so many
more." Inosenteng sagot ng anak niya sa kanya.

Napahilot na lang si Harriet sa noo niya. Masyadong matalino ang anak niya para
maintindihan ang nga bagay na pangmatanda. He is just turning 3 years old next
month for God's sake!

"Why mommy is it bad?"

"No.no.no baby. Its just, its adult thing. Kalimutan mo na yun okay?" Ngiting
mungkahi niya sa anak. Agad naman itong tumango sa kanya at bumaling kay Van na
tahimik lang na nakamasid sa kanila.

"Daddy where are we going to leave now? Ayaw ko na po sa bahay natin dati, may bad
guys po doon. Baka mahurt kami ni mommy."

"Sorry for that kiddo. Of course hindi na tayo babalik dun. Sa bagong house na tayo
ni daddy, is it okay to you?"

"Yes daddy. As long as you're here with us and we are safe."

"Good boy!" Ngiting saad ni Van sa anak niya at ginulo ang buhok nito. "Let's go.
May mga pwede kang kalaro sa bagong house natin."

"Really? May mga kids din sa bahay mo daddy?"

"Nope. Wala sa house ni daddy but sa katabing bahay ni daddy. Don't worry. They are
kind."

"Okay daddy. I thought may kids talaga sa bahay mo na pwede kong kalaro all day."
Nakanguso na sagot ng anak niya kay Van.

"Why? Gusto mo bang taga jan din sa bahay natin ang kalaro mong kids?" Tanong ni
Van sa anak niya at pasimpleng sumulyap sa kanya kaya tinaasan niya ito ng kilay.

"Yes daddy!" Sagot naman ng anak niya.

"Then sabihin mo kay mommy na gumawa kami ng kalaro mo"

        Chapter Twenty Four [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            KANINA PA SINASAMAAN ng tingin ni Harriet si Van na patawa-tawa lang.

Kanina pa rin siya kinukulit ng anak niya na gumawa sila ng baby ng Daddy Van nito.

"Sige na mommy. Promise behave lang ako dito sa baba while gumagawa kayo ng baby."

Narinig naman ni Harriet ang halakhak ng damuho sa tabi ng anak niya kaya mas
sinamaan niya ito ng tingin.

"I don't care kung bahay mo 'to or what pero kapag hindi tumigil si Gavin kakasabi
ng gumawa tayo baby sisipain kita palabas ng bahay na to." Seryosong saad ni
Harriet at mabilis na dinakot ang pagkalalaki ni Van na natatakpan ng lamesa
dahilan para mapasinghap ito. "And Van?"

"Y-yes honey?" Nahihirapang sabi nito.

"I'm not bluffing. I will cut this big buddy of yours too. Understand?"

"Y-yes H-honey... I u-understand."

"Good." And with that, inalis na ni Harriet ang pagkakasapo sa lalaki ng binata.
Narinig niya naman ang mahihinang mura nito dahilan para mapangisi siya sa isipan.

"Baby"

"Yes Mommy?" Gavin said.

"Yes Hon?" Van said.

Tinaasan ni Harriet ng kilay si Van ng sumagot din ito. "I'm not talking to you."
Saad niya sabay irap dito at muling hinarap ang anak.

"Look baby, making baby isn't easy as buying toys in the mall."

"Madali lang kaya. Masarap pa. Sagarang ulos lang eh." Rinig ni Harriet na bulong
ni Van kaya mabilis na kinurot niya ang tagiliran nito. "Aw! Fuck! Ouch!"

"Daddy are you okay?" Inosenteng tanong ni Gavin kay Van na nakangiwi habang
nakahawak sa tagiliran.

"Yes kiddo. May langgam lang na kumagat sa tagiliran ko." Saad ni Van at
makahulugang tumingin kay Harriet na masama lang ang tingin sa kanya dahilan para
mapalunok siya. "B-but hindi naman ganun kasakit. I'm fine no worries. Just listen
to your mom."

"Okay po." Sagot ni Gavin at muling humarap kay Harriet na inosenteng ngumiti rin
sa anak.

"Too much for making babies topic Gavin. You're still young. I will explain it to
you in the right time okay?" Harriet said.

"Okay mommy."

"Good boy. Now go to your room now ang rest. Tomorrow we will go buying toys again
and we will meet papa Calli ang ninang Ericka."

"Yehey! I miss papa already and ninang ganda. I gotta go now mom. Love you both!"
And with that umakyat na ang anak niya sa taas.

Naiwan silang dalawa ni Van sa dining area.

"So you will meet Calli tomorrow." It's not a question. Its a statement. Ramdam
niya ang malamig na boses ni Van habang sinasabi iyon sa kanya.

"Well yeah, He is my husband. He is standing as Gavin postal father and-"

"And I don't hella care. For me he is not your husband. You are mine. You and Gavin
are mine. Since you will meet him tomorrow then I will meet him too."

"Why will you meet him?" Takang tanong ni Harriet.

"To tell him my plan."

"Plan? Oh plan about the business-"

"No. Its not about the business."

"Then what?"

"Plan about stealing you and Gavin away from him. Telling him to prepare a divorce
paper. That's my plan. Isn't nice?" Nakangising saad ni Van sa kanya dahilan para
umawang lang ang labi niya.

"Your unbelievable!"

"No. I'm Giovanni Rios. And when I say I will steal you and Gavin away from him, I
mean it."

HARRIET DECIDED TO MEET Calli on the Café near on Van's condo. Kasama niya ang anak
niya habang si Van naman ay nagsabing susunod na lang dahil may aasikasuhin pa ito
sa opisina.

"So...you and Mr. Rios huh. I told you, he has hots for you." Natatawang asar ni
Calli sa kanya.

Pinaikot niya lang ang mata niya at iniiran ang binata sa harap.

"Tsk! Kaya wala ka man lang ginawa? I know you know na nasa bahay niya na kami
nakatira then wala ka man lang ginawa. A normal husband will react and get mad
because his wife and child is living with a guy whom happened to be his business
partner." Sarkastikong saad ni Harriet kay Calli.

Good thing hindi sila naririnig ng anak niya dahil kasama ito ng kaibigan sa labas
at bumibili ng cotton candy.

"Haha! I know that I am definitely normal. Of course kung totoong asawa mo ako mag-
rreact ako, pero hindi eh. At isa pa I know you're happy and in love with that
dangerous man."

Doon na tuluyang tumaas ang kilay niya sa sinabi ng binata. "Me? In love? Are you
kidding me Cal?" Natatawang sabi ni Harriet.

"Nope. I'm not sweety. I am just stating what I see to your eyes Harriet." Mabilis
namang nag-iwas ng tingin si Harriet sa binata.

"I'm not in love Cal." Tanggi niya.

"Yeah right. Tell that to the cupid who hit you." Sarkastikong sagot lang ni Calli
sa kanya.

"You know that I can't love him. You know what's my mission here. You know what's
the reason why I am here Cal." Seryosong saad ni Harriet sa binata.

"I know. Trying to gather your lose memories and searching Gavin's biological
father for a revenge because your parents said he abandoned you." Sagot ni Calli sa
kanya.

Hindi naman siya agad nakasagot dahil iyon naman talaga ang totoo. She's here
because she is searching. She wants her memories back. She wants a revenge to the
man who left her pregnant and abandoned her.

"Harriet. I think you forgot what I have been told you before I left."

"What do you mean?" Kunot noong tanong ni Harriet.

"That don't trust anyone but your self. To be honest, I think your parents is lying
to you since you woke up from the accident years ago."

Hindi naman sumagot si Harriet at nakinig na lang. Dahil alam niyang totoo ang
sinasabi ng binata sa kanya.

"What if what happened years ago is just a planned? What if lahat ng sinasabi ng
magulang mo at pamilya mo ay kasinungalingan. What if your name is not Harriet? And
what if..."

"What if what?"

"What if hindi talaga kayo iniwan ng ama ni Gavin kundi mismong magulang mo ang
nagtago sa inyo sa lalaking yun? What will you do? Maghihiganti ka pa rin ba kung
sakaling ganun nga?" Seryosong saad ni Calli sa kanya at diretsong nakatingin sa
mata niya.

Hindi yun pumasok sa isipan niya. She knows na nagsisinungaling ang mga magulang
niya tungkol sa aksidente. Pero hindi niya minsang naisip na kasama sa mga
kasinungalingan nito ang pag-aabando ng ama ni Gavin.

'Pero inabando nga ba sila nito?'

"Kung hindi niya kami inabando then where the hell is he? Bakit hindi niya kami
hinahanap?" Madiing tanong ni Harriet kay Calli.
Natatawang nailing naman si Calli sa kanya. "I thought you already have an Idea
about the biological father of Gavin."

"What do you mean? May alam ka ba kung nasaan ang ama ng anak ko?"

"Just an idea." Kibit balikat na sagot ni Calli sa kanya at tumayo.

"What idea? Saan ko siya makikita?" Desperadang tanong ni Harriet.

"Why searching too far darling? Just look at your surrounding. Look at the people
around you. Dahil baka nasa paligid lang ang hinahanap mo at makakasagot sa mga
tanong mo."

——————————-
A/N: I want to say sorry dahil wala akong update noong Wednesday. Nawala sa isip ko
ang update dahil physically and mentally drained na ako that time. Naglipat kami ng
gamit that time and I'm teaching my siblings since yun lang ang free time ko aside
sa linggo. So hope you understand. My schedule is very very hectic darlings.
Nagmumukha na nga akong panda dahil sa eyebags. Laging puyat at maaga pang
nagigising so ang hirap. So sana maintindihan niyo at patuloy lang kayong sumuporta
sa stories ko. Don't forget to vote, follow me on wattpad @IamSashime then read my
stories. By the end of the year, I will publish all the Mafia Series on wattpad so
enjoy! And oh! Be there sa 2nd anniversary ng group namin "Wattpad/Ebook Stories
(WESOG37)" sa November 14, 2020 iyon and magpapalaro kami with prizes. Hope sumali
kayo and supportahan kami. Inviting your friends to join is a big help. Sharing
your own literary is much better so thank you in advance for that. Love yah sushis!

        Chapter Twenty Five [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            TULALA SI HARRIET mula pa kanina ng umalis si Calli sa harap niya.

"Mommy? Aren't we going home now? Umalis na po si papa Calli and ninang. May
hinihintay ka pa po ba?" Magalang na tanong ng anak niya sa kanya dahilan para
mapatingin siya dito.

Napakurap-kurap naman siya sa anak at ngumiti bago sumagot. "Wala na baby. Uuwi na
tayo. Nagpahinga lang si mommy."
"Okay mommy!" Tumango tango pa ang anak niya sa kanya kaya napatawa siya rito.

Tumayo na si Harriet sa kanyang upuan at hinawakan ang kamay ng anak. Akmang

lalabas na sila ng Cafè ng bigla na lamang may malakas na pagsabog ang nangyari
dahilan para mapadapa sila.

Mabilis na niyakap ni Harriet ang anak niya para protektahan ito. "Mommy, I'm
scared" mahinang bulong ng anak niya sa kanya at nagsumiksik lalo sa dibdib niya.

"DUMAPA ANG LAHAT!" Sigaw ng isang lalaking armado na pumasok sa loob ng Cafè.
Marami itong kasama na kapwa rin nakaitim at tanging mata lang ang nakikita.

Nagsisigawan naman ang mga tao sa loob ng Cafè dahil sa takot. "TAHIMIK!" Sigaw
muli ng lalaking nakaitim at nagpaputok.

Mabilis na tinakpan ni Harriet ang taenga ng anak para habang siya ay napapikit
naman ng mariin dahil sa takot.

"HANAPIN NIYO YUNG BABAE AT BATA!"utos ng armadong lalaki sa mga kasamahan nito na
agad namang tumalima.

Hindi alam ni Harriet kung bakit abot-abot ang kaba niya ng mga oras na iyon.
Pakiramdam niya may masamang mangyayari sa kanila ng anak niya.

"BOSS NAKITA KO NA!" Sigaw ng lalaki na nasa harap na pala nila. Ganun na lamang
ang panlalaki ng mata ni Harriet ng mapagtantong sila ang tinutukoy ng lalaki.

"No! Don't touch me! Gavin!" Sigaw ni Harriet ng hatakin siya ng lalaki patayo
habang ang isa naman ay pilit na kinukuha sa kanya ang anak niya.

"Mommy! Mommy!" Iyak ng anak niya habang pilit na inaabot ang kamay.

"Don't hurt my son! Bastard!" Sigaw ni Harriet at pinaghahampas ang lalaki sa harap
niya. Ngunit napatigil siya ng maramdaman ang sakit sa sikmura niya dahil sa
pagsuntok ng lalaki. Nanghihinang napangiwi si Harriet at napaluhod dahil sa sakit.

"Mommy! Why did you hurt my Mommy!?" Sigaw ng anak niya sa lalaking may hawak dito
at pinagkakalmot ito.

"Tangina! Manahimik kang bata ka!" Galit na sigaw ng lalaki at malakas na sinampal
ang anak niya dahilan para mawalan ng malay.

Puno ng pag-aalala at galit ay pinilit ni Harriet na makatayo kahit nanakit ang

sikmura niya. "How dare yo—" hindi na niya natapos ang sasabihin niya ng may
maramdaman siyang malakas na hampas sa batok niya. Nanunuot ang sakit sa ulo niya
dahil doon. Hindi agad siya nakagalaw at bumagsak na lang sa sahig. Pilit na
nilalabanan ni Harriet ang sakit ngunit hindi na niya kaya. Huli na para mapagtanto
niyang kinakain na siya ng dilim habang binubulong ang pangalan ni Van.

HALOS MASIRA NA ang cellphone ni Van sa kakapindot at kakatawag sa number ni

Harriet, ngunit hindi pa rin ito sumasagot.

"Where the hell are you Hon?" Van utter.

He keeps trying to contact his wife when suddenly he heard a loud tug coming from
his door. He frown when he saw Caleb catching his own breath while looking at him.

"What the fucking hell are you doing here?" Takang tanong niya sa kaibigan.

"H-harriet...Calli...Fuck!" Habol hiningang sabi ni Caleb.

"What? They fuck!" Galit na sigaw ni Van at akmang lalabas ng kanyang opisina ng
pigilan siya ng kaibigan. "Step out on my way!" Mariing saad ni Van.

"No. Fuck! Hiningal ako kakatakbo papunta dito." Bulong ni Caleb na kinunutan niya
lang ng noo.

"Tss! Get out! I will kill that son of bitch-"

"It's not what you think dude. You misunderstood what I am saying." Mahinahong saad
ni Caleb sa kanya.

"Then what the fuck do you mean?!" Van shouted then face his phone again to call
Harriet.

"If you're trying to call Harriet or Calli then stop it. Walang sasagot sa kanila."

"And how did you know?"

"Because someone abducted them."

"What?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Van sa kaibigan. Pakiramdam niya nanlalaki

ang tainga niya sa narinig.

"Someone kidnapped your wife and son-"

"And where the hell is Calli? Siya ang kasama ng anak at asawa ko!"

"He was kidnapped too"

"What the fuck!" Mura ni Van at akmang lalabas ng opisina niya ng harangan na naman
siya ng kaibigan. "Get hell out of my way Caleb! I need to save my wife and son!"
Galit na saad ni Van.

"Calm down dude. Hindi mo nga alam kung nasaan sila at wag kang padalos-dalos."
Mahinahong sagot ng kaibigan niya sa kanya.

"You're telling me to come down because you aren not on my shoes."

"No dude. I'm telling you to calm down because we must think a plan on how we can
save your wife and son."

"Fuck! I'll be crazy here because of worried!" Van hissed.

"I know dude. I know. That's why the Gagos and I made a plan already. All you have
to do is collect your self to prepare."

"WHAT'S YOUR PLAN to those two?" Asked by the man who is sitting on a mono-block
chair.

"Nothing. Saling pusa lang sila. Wala sana sila dito kung hindi sila nangialam."
Sagot naman ng babae sa matanda habang matalas ang tingin sa isang babae nakatali
sa upuan at nakabusal ang bibig.

"What about the kid?"

"I will kill that bastard kid too. Sila ng letse niyang nanay papatayin ko. Sagabal
sila sa mga plano ko."

"Not shocking. Pero bago yun ibigay mo muna sa akin. Matagal na akong libog na
libog sa babaen yan. Mukhang palaban sa kama at masarap." Ngising saad ng lalaki
habang malagkit na nakatitig kay Harriet.

"Tss! I thought yung heaven ang girlfriend mo?" Ismid na tanong ng babae.

"Nahh. Her sister is just my toy. I'm just using her sister to get near to her pero
useless pala ang kapatid niya. Mabuti na lang magaling sa kama kaya di ko
pinapatay."

"Asshole."

"Says who sa babaeng desperada."

"Shut up!"

"Fine. Chill couz' masyado kang high blood. Where's Uncle by the way?"

"Oh, he's busy talking with an old useless man. I thought matutulungan ako ng
matandang yun pero hindi pala. Isa rin yung walang kwenta." Sagot ng babae at
tumingin sa lalaking nasa kabilang upuan na nakatali rin.

"I don't like your smile. Its creepy." Mungkahi ng lalaki.

"Oh? Well I don't care. I'm just thinking with something."

"Something?"

"Yes. Something like playing someones heart and mind. That would be nice for sure."

        Chapter Twenty Six [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "MOMMY...mommy wake up."

Isang mahinang tinig ang narinig ni Harriet dahilan para magising siya. She can't
move her body, hands and legs.

Unti-unting minulat ni Harriet ang mata. Madilim na paligid ang sumalubong sa kanya
at isang lalaking nakatayo at nakatali ang magkabilang kamay ang nasa harap niya.

Nanlalaki ang mga mata ni Harriet ng makilala kung sino ang lalaking iyon.

'No! Calli!' Impit na sigaw niya sa isipan dahil hindi siya makapagsalita dahil sa
tape na nakatakip sa bibig niya.

"Mommy..." nilingon ni Harriet ang katabi niyang upuan at nakita roon ang anak na
katulad niya ay nakatali rin. Ngunit walang busal ang bibig nito. "Mommy natatakot
po ako." Mahinang saad ng anak niya habang umiiyak na nakatingin sa mata niya.

Gusto niyang lapitan at yakapin ang anak para sabihing huwag matakot dahil nandito
lang siya pero hindi niya magawa. Hindi siya makagalaw at makapagsalita man lang.

"Uhmm..." napalingon naman si Harriet sa isa pang ungol    sa tabi niya at doon ay
nakita niya ang kaibigang nakatali sa poste at walang malay.

'Ericka!' Sigaw niya sa isipan.

Inilibot ni Harriet ang mata sa buong paligid. Hindi siya pamilyar sa lugar na iyon
at wala siyang maaninag masyado dahil sa dilim.

"H-hey..." napatingin si Harriet sa harap niya at nakitang may malay na si Calli.

"Uhmm!" Ungol niya bilang pagtugon sa kaibigan. Gusto niyang maawa kay Calli dahil
sa mga pasa nito sa mukha. "Uhmm!uhmm!"

'They hurt you!' Nais niya sanang sabihin pero walang salitang namutawi sa labi
niya dahil sa tape na nakatakip dito.

"Calm down darling. Don't worry darating 'siya'. He will save us... He will save
you and Gavin." Mahinang saad nito at ngumiti sa kanya.

Kilala niya kung sino ang tinutukoy nito. Umaasa siyang darating si Van at
ililigtas sila sa lugar na iyon. Pero paano? Ni hindi nga nito alam na nakidnap
sila!

"He's not an ordinary man Hannah. Darating siya. Trust him. He will save you and
your son."

Kumunot ang noo ni Harriet sa narinig. Calli called him Hannah! And the way he
utter that Van will save them, it seems that Calli knows who Van is.

"I know your confused right now and I'm sorry." Mahinang sambit nito at malungkot
na ngumiti.

"I know, once I confess what I did years ago you will hate me. You won't ever
forgive me. But... I'm ready now. I will accept whatever your decision is, after
this... I hope someday you will forgive me...you and Gavin."

Panay lang ang iling ni Harriet. She's confuse what's Calli saying. Hindi niya
maintindihan ang sinasabi ng binata.

"Mom..." pareho silang napalingon ni Calli ng magsalita ang anak niya. "I want to
go home now... I miss daddy..." umiiyak na sambit nito.
"Don't worry kiddo. Your daddy is coming. He will save you, you and your mommy."
Calli said to her son.

"Do you know who is my daddy papa?" Iyak na tanong ng anak niya.

"Yes. I know who is he and I'm sorry for keeping it you...and to your mom." Calli
said bago tumingin sa mga mata niya.

Naguguluhan siya sa sinasabi ng binata. Gusto niyang magtanong pero hindi niya
magawa!

"Oh?! Gising na pala ang mga bisita natin."

Lahat sila ay napatingin sa bagong dating na nagsalita. Biglang nagdilim ang

paningin ni Harriet ng makita kung sino ang taong yun.

"Para mo naman akong papatayin sa tingin mo Harriet...or should I say Hannah

Garcia-Rios." Nang-uuyam na saad nito bago tiningnan ang mga tauhan at sinenyasan.

"Tanggalin niyo ang tape sa bunganga ng babaeng yan!" Sigaw nito na agad namang
sinunod ng mga armadong lalaki.

"How dare you!" Sigaw ni Harriet ng tuluyan ng maalis ng mga lalaki ang tape sa
bibig niya.

"Yes how dare me." Ngising saad bago binalingan ng tingin ang anak niya. "What a
handsome boy. Anak ka nga ni Rios walang duda. You know what I like babies and kids
but you...I don't like you." Matalim na saad nito bago sinampal ang anak niya.

Parang may kung anong sumabog sa ulo ni Harriet ng mga oras na iyon, lalo na ng
makita niya ang pamumula ng pisnge ng anak niya at dugo sa labi nito.

"Mommy..." iyak ng anak niya habang tinatawag siya.

"You bitch! Don't you dare hurt my son! You slut! Damn you!!!" Nangagalaiting sigaw
ni Harriet sa babae.

"Yes I am. And this bicth-" sabay turo sa sarili nito "will going to kill you and
your friends and your son. Nang sa ganun ay pakasalan na ako ni Rios." Parang baliw
na saad nito.

"You're crazy and obsessed!" Galit na sigaw ni Harriet.

"Haha. Go on. Shout and shout hanggang maubos ang boses mo. Walang makakarinig sayo
o sa inyo dito." Saad nito at ngumisi. "Mamamatay na kayong lahat dito. Hahaha"
tuloy nito at humalakhak.

"I didn't know that the Queen Bee Princess Annie Alvarina of Sowyer University is
obsessed with a devil Giovanni Lee Rios. Tsk tsk pity bitch." Biglang sabi ni
Ericka dahilan para mapalingon silang lahat dito.

"Shut the fuck up Mendez! Wala kang alam dito kaya manahimik ka!" Gigil na sigaw ni
Annie kay Ericka.

"Nah. Stop your obsession and craziness Ann. Wala kang mapapala kay Rios at alam mo
yun. So back off dahil ang bestfriend ko ang mahal niya at hindi ikaw na parang
lintang pilit na dumidikit sa kanya."

"SHUT UP!!!" Malakas na sigaw ni Annie at nilapitan si Ericka na nay ngisi sa labi.
Malakas na sinampal ni Annie si Ericka na hindi man lang nabura ang ngisi sa labi.

"Truth hurts bitch. Bali-baliktarin mo man ang mundo. Hindi ka mamahalin ni Rios."
Matapang na saad ni Ericka at dinuraan sa mukha si Annie dahilan para sampalin
siyang muli nito.

"Don't hurt her woman!" Sigaw ni Calli kay Annie. Nilingon naman ito ni Annie at
nilapitan.

"Oh, the lover of my ex- nerd schoolmate and fake husband of this bitch." Pagtukoy
nito kay Harriet na tahimik at masama ang tingin kay Annie.

"I wonder kung ano kaya ang mararamdaman ni Harriet—Opss Hannah pala since yun
naman ang totoong pangalan niya diba?" Saad ni Annie habang nakangisi.

"What do you mean?" Kinakabahang tanong ni Harriet.

"Oh you didn't know? Pity. Pinagkaisahan ka ng mga taong nasa paligid mo. Nang mga
taong pinagkakatiwalaan mo tapos wala ka man lang alam. How sad" saad nito at
umaktong nalulungkot.

"Shut your fucking mouth Alvarina!" Madiing saad ni Calli sa babae.

Tumawa lang si Annie at umiling-iling dito. "Pity. Since papatayin na rin naman
kita— I mean kayong lahat mamaya ay may sasabihin akong kwento sayo." Nakangiting
saad ni Annie kay Harriet.

"SHUT UP ALVARINA!" Malakas na sigaw ni Calli dahilan para mapabaling ang tingin ni
Harriet dito, sabay balik ng tingin kay Annie.
"W-what story?" Utal na tanong ni Harriet.

"Oh! About your real identity and so many more. Like your name, place, status and
reason of your accident 3 years ago." Kibit balikat na sagot ni Annie.

Para namang tinakasan ng dugo sa mukha si Calli at Ericka sa sinabi ni Annie.

Habang si Harriet naman ay parang tinatambol ang puso dahil pinaghalong kaba at
takot sabay pa ng ulo niyang parang may pumipitik sa loob.

"W-what do you m-mean?" Utal na saad niya.

"I mean, you are Han

nah Garcia-Rios, married to Giovanni Rios 4 years ago and..." huminto ito at
ngumisi sa kanya. "Wanna know a secret? Do you know that aside from your family and
father of Rios is may iba pang sangkot sa nangyaring aksidente sayo 3 years ago
dahilan para maghiwalay kayo ni Rios ng ilang taon?"
Nang-uuyam na saad ni Annie kay Harriet bago balingan ng tingin si Calli na
namumutla.

"Why don't you ask your fake husband?"

        Chapter Twenty Seven [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "SHUT THE HELL UP BITCH!" Malakas na sigaw ni Ericka kay Annie na tumawa na
lang ng nakakainsulto.

Pero wala roon ang atensyon ni Harriet. Naluluha itong nakatingin kay Calli na tila
nagsusumamo at naghihintay na itanggi ang sinabi ng babae.

"Cal..." mahinang tawag ni Harriet dito habang isa isang nagbabagsakan ang luha sa
mga mata. "She's lying right? You can't do that us... to Gavin...to me..." halos
pabulong na saad ni Harriet at tuluyan ng napahagulhol.

"I-I'm sorry..." mahina at nakayukong saad ni Calli. Hindi ito makatingin ng

diretso kay Harriet o kahit kay Gavin na tumigil na rin sa pag-iyak at nakikinig na
lang na animo'y naiintindihan ang nangyayari.

Ibinaling naman ni Harriet ang kanyang tingin sa kaibigan niyang nakagapos rin at
nakatingin din sa kanya. "Pati ba ikaw nagsinungaling sa akin?" Pabulong na tanong
ni Harriet kay Ericka.

"I have no choice...I-I'm sorry..." mahinang sagot ni Ericka kay Harriet.

Nagpalipat-lipat ang tingin ni Harriet kay Calli at Ericka. Umiiyak siya habang
naiiling at pagkatapos ay natawa ng pagak dahil sa nalaman.
"So that explains the strange feelings and familiarity with Van. Because all in
all, from the very start I know him, he knows me and Gavin. Wow! Just, wow! You all
lied to me! You are liars!!!" Galit na sigaw ni Harriet habang umiiyak.

Pakiramdam niya ay pinagkaisahan siya ng lahat. Pakiramdam niya ang tatlong taong
naging buhay niya ay puro kalokohan lang. Lahat kasinungalingan.

"Ma'am napasok tayo!" Sigaw ng isang tauhan nina Annie na bigla na lamang pumasok
sa kinaroroonan nila.

"What?! Paano naman nangyari yun?!" Maarteng sigaw ni Annie at nagpapadyak na

tumigin kay Arjay. "Do something to stop those crashers!—oh wait!" Hinto ni Annie
at muling bumaling sa lalaki na nagbigay ng balita. "Who's outside by the way? Sino
yung mga nakapasok dito?" Tanong nito.

"Yung gang ni Rios ma'am. Marami sila at puro armado din." Kinakabahang saad ng
lalaki.

"What?!" Sigaw muli ni Annie at bumaling muli ng tingin kay Arjay. "Ano pang
tinatayo-tayo mo jan? Do something too! Kunin mo yang mga bihag natin, tatawag ko
lang si daddy!" Inis na saad ni Annie at nagmartsa palayo.

Agad namang tumalima si Arjay at sumenyas sa ibang tauhan na gumalaw. "Hawakan niyo
ang mga yan, bilisan niyo!" Utos ni Arjay at nilapitan si Harriet. "Ikaw, sasama ka
sa akin." Saad nito.

"No! Get off of me! No! Gavin!" Pagpupumiglas ni Harriet at pilit na kumakawala
upang lapitan ang anak.

"Mommy! No! Mommy!" Sigaw naman ng anak niya pabalik na nooy hawak rin ng isang
lalaki.

"Don't touch me! You ugly maniac!" Sigaw naman ni Ericka sa lalaking humahawak sa
kanya.

"Don't fucking touch her asshole!" Galit na sigaw ni Calli.

Ngunit hindi sila pinakinggan ng mga ito. Nagtawanan lang ang mga ito at may isa
pang dinilaan ang leeg ni Ericka, dahilan para mapaiyak ito.

"Kapag palaban daw mas masarap haha!" Tawanan ng mga lalaki na nakahawak kay
Ericka!

"DON'T YOU DARE! I WILL KILL YOU ALL!!" Galit na sigaw ni Calli sa mga ito at pilit
na nagpupumiglas sa hawak ng mga lalaki.
"Stop harassing her!" Sigaw naman ni Harriet.

"Don't worry baby. Gagawin din natin ang gagawin nila sa kaibigan mo." Bulong ni
Arjay sa tainga ni Harriet at hinaplos ang bewang nito.

"In your dreams, asshole!" Matapang na sigaw ni Harriet.

"Not even in your dreams bastard." Malamig na saad ng boses na nagmumula sa pinto.

Agad na napahinto ang mga lalaki sa ginagawa at napatingin sa pinto. Ganun din sina
Hannah, Calli, Ericka, Gavin at magpinsan na sina Arjay at Annie.

"Let.go.of.my.wife. Fucking bastard." May diing saad ni Van kay Arjay habang
nakatutok ang baril dito.

"V-van..." mahinang bulong ni Hannah.

"No! This can't be happening! Get out of our way Rios! Papatayin ko ang babaeng
'to! Can't you see? Sagabal siya sa ating—" naputol ang sinasabi ni Annie ng bigla
na lang may humalakhak si Ericka.

"Hanggang ngayon ilusyonada ka pa rin Alvarina." Saad ni Ericka habang tumatawa pa

rin. "Back off, hindi kayo magkalevel ni Hannah para mapansin ka ng Rios na yan.
Para ka lang maliit na langaw na pilit na dumadapo sa makinang na crystal."

"Shut up bitch! Patahimikin niyo yan!" Galit na sigaw ni Annie sa kanyang mga
tauhan na nakahawak kay Ericka.

Itinulak naman ng isang tauhan ni Annie si Ericka at akmang papaputukan ito ng

baril ng bigla na lang may naunang bumaril dito.

"Fucking asshole." Saad ni Caleb na siyang bumaril sa tauhan ni Annie na siyang

babaril kay Ericka.

"Sumuko na kasi kayo. Talo na kay eh, ubos na tauhan niyo sa labas, wala na kayong
aasahan." Prenting saad ni Caleb habang nakapamewang.

"Hindi! Hindi pwede!" Galit na sigaw ni Annie at bumaling kay Gavin na noo'y abala
sa pagtitig sa ama nito. Nakita naman iyon ni Hannah at natunugan ang balak ng
babae kung kaya't kahit nanghihina ay pinilit niyang makaalis sa pagkakahawak ni
Arjay at mabilis na sinipa ito sa pagkalalaki.

Agad na tumakbo si Hannah palapit sa anak at bago pa man niya mayakap ito ay isang
umaalingawngaw na putok ng bala ang kanyang narinig.
"Hannah!" Nanlalaking mata na sigaw ni Van.

"Mommy ko!" Iyak naman ni Gavin at pilit na inaabot ang kanyang ina.

"Die bitch haha— ahh!" Napatigil naman sa pagtawa si Annie ng barilin siya ni
Ericka sa balikat.

"I'll gonna kill you bitch!" Galaiting sigaw ni Ericka at dinambahan si Annie.

Mabilis na pinaputukan naman ni Caleb ang mga natitirang tauhan nina Annie at
nilapitan si Calli na bugbog sarado.

"F-fuck! Buhay pa ako gago, habulin mo ang pinsan ni Alvarina." Nahihirapang saad
ni Calli kay Caleb at tinapik ito.

"Tss! Nasa labas ang gang kaya walang takas yun. Ang lupit ng girlfriend mo, war
freak." Saad ni Caleb habang nakatingin kay Ericka na hinahatak si Annie mula sa
sahig gamit ang buhok.

Natawa naman dun si Calli at nailing. "Yeah, indeed."

"FUCK! Caleb! Tell them to ready my car, now!" Sigaw ni Van na hawak hawak ang
walang malay at duguan na si Hannah.

"Fuck! Ericka si Gavin kunin mo, may tama si Hannah." Utos ni Caleb kay Ericka.

Agad namang sumunod si Ericka at sinipa muna sa mukha ang walang malay na si Annie
dahil sa natamo nitong bugbog.

"Damn! Don't you fucking dare leave me again woman." Mahinang bulong ni Van habang
naglalakad palabas sa gusali.

"Mommy...mommy..." iyak naman ni Gavin habang nakatingin sa mommy nitong hawak ni

Van.

"She's gonna be fine baby, she's gonna be fine" mahinang alo ni Ericka sa inaanak
habang naluluhang nakatingin sa duguan na kaibigan.

It's not true. They all know that Hannah's condition right now is far from the word
'fine'.

        Chapter Twenty Eight [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            4. It's been 4 Hours since her wife entered in a emergency room. Pakiramdam
ni Giovanni yun na ang pinakamatagal na paghihintay niya sa buong buhay niya.

"Dude, gising na ang anak mo, hinahanap ka. Kami na muna maghihintay dito sa ER."
Saad ni Blake na nasa tabi niya.

"Puntahan mo na anak mo, kami ng bahala dito." Keir

"Your wife is a strong woman, she can make it." Saad naman ni Zeke sa kanya at
tinapik ang balikat niya. "I gotta go. My wife and kids are waiting. I'll call you
later for an update about those fuckers." Pagtukoy ni Zeke sa mga sangkot sa
pagkidnap sa asawa niya at anak.

"Same here. Ayoko ko masipa sa kwarto namin,  hindi na ako sanay mag mariang
palad." Natatawang saad ni Ralph at tinapik din si Van sa balikat. "Sagot ko na ang
linisin kapag naisipan mong ilibing ng buhay mga kumidnap sa asawa't anak mo."
Dagdag pa nito.

Ngumisi naman si Van at nailing. "I'll keep that in mind." Saad ni Van at tumayo.
"Call me." Maiksing sabi niya at naglakad patungo sa kwarto ng anak.

Naiiling naman ang mga kaibigan niyang naiwan at napatawa ng mahina.

"The almighty Giovanni Rios is fucking whipped." Iling na saad ni Caleb.

"Kunyare hindi namin alam na hindi ka rin baliw sa maganda mong sekretarya." Tawang
saad ni Cole na sinabayan din ng iba.

"Kunyare rin hindi ka nabasted ng crush mo dahil nalamang babaero ka." Ganti naman
ni Caleb dahilan para sumama ang tingin ni Cole sa kanya.

"Tss, mga babaero. Maging loyal kaya kayo. Tsk!" Singit naman ni Andrei at tumayo.

"Saan ka naman pupunta?" Tanong ni Craige sa kanya.

"Doon sa pekeng asawa ng asawa ni Van. Tingnan ko lang kung buhay pa." Sarkastikong
sagot ni Andrei at tinalikuran na ang mga kaibigan nito.

"MAY MASAKIT BA SAYO?" masuyong tanong ni Van sa anak ng makapasok siya sa silid
nito.

"Wala po." Iling ng anak niya. "Pero parang kumapal po yung pisnge ko daddy. Medyo
namamanhid din po." Inosenteng tanong ng anak habang hinihimas nito ang sariling
pisnge.

Tumiim naman ang bagang ni Van dahil at nandilim ang paningin. Nakakuyom din ang
mga kamao niya dahil sa galit. All his life, ni minsan hindi niya pinagbuhatan ng
kamay ang anak at asawa, pero ang mga walang hiyang 'yun ang lakas ng loob na
saktan ang mag-ina niya."

"Daddy are you okay?"  Mabilis na napakurap naman si Van at pilit na ikinalma ang
sarili. Ngumiti siya sa anak at hinaplos ang ulo nito.

"Yes baby, daddy is okay." Sagot ni Van sa anak.

"Then why you like a mad man few seconds ago? Your face is like this po." Saad ng
anak at ginaya ang expresyon niya kuno kanina.

Natawa naman si Van sa ginawa ng anak at hindi maiwasang hindi guluhin ang buhok
nito at halikan sa noo.

"Daddy is okay. I'm just mad to those bad guys who hurt my babies."

"Babies? You have another baby? I thought I'm your baby." Nakasimangot na sabi ng
anak sa kanya. Napakamot naman ng ulo si Van bago sumagot.

"Well, you and your mom is my baby-"

"No!" Sigaw ng anak niya sa kanya dahilan para maputol ang sinasabi niya.

"Mommy can't be your baby daddy."

"Why?"

"Because baby can't marry their mommy or daddy. I want you and mom to be married so
stop calling my mommy as your baby, I am your baby, mommy is your wife daddy."
Pangaral ng anak niya sa kanya. Mas lalo lang natawa si Van sa sinabi ng anak.

Hannah raise their son as a adorable and smart kid. He's proud to his wife and
because of it, he fell in love more to his wife.

"Daddy, where is my mommy po pala?" Inosenteng tanong ng anak niya sa kanya.

"She's on the next room buddy." Sagot niya sa anak.

"Is she okay? I saw her fell on the ground daddy. Mommy was shot by those bad guys.
They hurt me and mommy." Mangiyakngiyak na sumbong nito sa kanya.

"Shh... mommy is gonna be fine. Daddy assure you that."

"HOY BABAENG DESPERADA!" pukaw ni Ericka sa babaeng nakatali ngayon sa upuan at

kaharap niya. "Ay lintek! Ayaw magising, lakas maka-sleeping beauty." Nakapamewang
na saad niya bago hinarap ang lalaking nagdala sa kanya sa lugar na iyon.

"Hey! Salamat ah, sige pwede ka na bumalik sa hospital. Babalik na lang ako dun
kapag gising na si Calli at okay na si Hannah."

"Tss. Don't kill her yet." Sagot lang ni Keir bago naglakad paalis. 'What a tough
woman. Kung umasta akala mo 'di nabugbog kanina, tss' iling na bulong ni Keir sa
isipan niya bago tuluyang umalis.

"Hoy, Alvarinang linta gising!" Yugyog pa ni Ericka sa balikat ng babaeng pasimuno

sa pagkidnap sa kanila. Hinawakan niya ang mukha nito at tiningnan. Napangiwi siya
ng makitang puro pasa at bangas ang mukha nito.

"Lintek! Pangit na nga, lalong pumangit pa. Kawawa mag-aayos ng mukha mo sa

impyerno girl. Tsk!" Iling na bulong ni Ericka at naglakad palapit sa isang drum ng
tubig. Kumuha siya ng tabo at nagsalok ng tubig sa balde. Pagkatapos ay naglakad
siya palapit sa kinalalagyan ni Annie.

"Hmm, maganda siguro kung liliguan kita ng walang damit. Magandang ideya yun diba?
Since linta ka naman, di na bago sayo kung pagpyestahan katawan mong pinagawa mo
lang naman din. Fake boobs. Fake butt. Fake face and nose. Eww! Lahat ata fake
sayo." Dagdag niya pa.

"May balak ka ba talagang gisingin yan o magbubunganga ka na lang?"

Napalingon naman si Ericka sa nagsalita at taas kilay na tiningnan ito mula ulo
hanggang kuko. Okay di niya nakita ang kuko since naka boots 'to.

"Sino ka naman?" Mataray na tanong niya.

"No one. I'm just here to watch you and help you incase you need my assistance."
Kibit balikat na saad ng babae.

"Oh? That's good. Come here, help me to do some hairstyle and fashion style with
this bitch." Excited na sagot ni Ericka habang may nakakatakot na ngiti sa labi.

"I don't like your smile but... sure, count me in."

"HOW IS SHE?" Tanong ng matanda sa kanyang tauhan.

"Wala pa pong balita, nasa ER pa rin ang babae, yung bata naman maayos naman ang
kalagayan, may konting pasa lang." sagot naman ng lalaki.

"Hmm..." Tangong saad ng matanda at hinamas ang baba. "Yung pinapahanap ko, tapos
na ba?" Tanong pa nito.

"Opo. Nasa basement na po sila, binabantayan ng ibang tauhan."

"Mabuti. Pakihanda ang chopper, may bibisitahin akong kaibigan."

"Opo." Sagot ng lalaki at agad na lumabas ng silid.

Naiwan namang tahimik ang matanda at may malamig na ngiti sa labi. "You did well,
Giovanni."

        Chapter Twenty Nine [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            Inilibot ni Hannah ang paningin sa paligid. Hindi niya alam kung nasaan
siya ngayon. Wala siyang makita kundi maaliwalas at tahimik na paligid. Nagkalat
din ang mga magagandang bulaklak na siyang lalong nagpapatingkad sa kagandahan ng
lugar. Masyadong tahimik, presko at ang sarap sa pakiramdam ng lugar na iyon.

"Asan ako?" Patanong niyang bulong sa sarili habang patuloy na naglalakad sa tila
walang katapusan na daan.

"Mommy ko." Napahinto si Hannah sa paglalakad ng may marinig siyang maliit na boses
babae sa likod niya. Nilingon niya ang pinanggagalingan ng boses na iyon . Tumambad
sa kanya ang isang batang babae na nakasuot ng puting damit at masayang nakangiti
sa kanya.
"Nawawala ka rin ba? Hinahanap mo ba ang mommy mo?" Masuyong tanong niya sa bata.
Hindi niya alam kung bakit masaya ngunit naiiyak ang pakiramdam niya habang
nakatingin sa batang babae. Pakiramdam niya kilala niya ang bata na iyon at pag-
aari niya.

"Hindi po ako nawawala. Dito po ako nakatira." Magalang na sagot sa kanya ng bata.

"Dito? Saan banda? Asan ang mga magulang mo?" Takang tanong niya sa batang babae.
Inilibot niya muli ang paningin, ngunit katulad ng kanina ay wala siyang ibang
makita kundi ang tila walang katapusan na bakuran na iyon. Muli siyang humarap sa
bata at hinaplos ang malambot nitong buhok.

"Wala naman akong makitang bahay dito kaya paanong dito ka nakatira?" Muling tanong
niya.

"Dahil dito po ako nakatira, sa mismong bakuran po." Masayang sagot ng batang babae
sa kanya. "Mommy ko." Muli ay napalingon siya sa batang babae na nakatingin at
nakangiti pa rin sa kanya.

"Ako ba ang tinatawag mong mommy?" Mahinahong tanong niya sa bata.

"Opo. Kasi mommy po kita. Hindi niyo po ba ako nakikilala? Kambal po ako ng kuya
ko" muli ay masayang tugon ng bata sa kanya.

"Kambal? May kambal ka?"

"Opo. Kasama niyo po siya lagi. Sila po ng daddy ko po. Si kuya Gavin po."

Tila isang bomba ang sumabog sa ulo ni Hannah sa narinig. Parang sirang plakang
paulit-ulit na nagrreplay sa utak niya ang sinabi ng batang babae. Kasabay ng mga
malalabong pangyayari sa isipan niya.

"Humihina ang tibok ng puso niya!" Rinig niyang sigaw ng isang babae.

"Then do something!" Tarantang sabi naman ng isa pang boses na pamilyar sa kanya.

"The patient is pregnant!"

"Then get rid of her child!"

"No.." mahinang bulong ni Hannah habang patuloy na pinapanood at pakinggan sa

isipan ang nangyayari.
"No tita! Let her child stay! Ako ang bahalang managot at kikilalanin na ama ng
bata." Pigil ng isang boses na kilalang kilala niya.

"Calli..." muling bulong ni niya. "Ahh!" Napasigaw siya sa sobrang sakit ng ulo
niya. Parang binibiyak sa sakit.

"She lost the other twin."

"I don't want to see your daughter again being with my son Mrs. Garcia"

"Wag kang mag-alala Mr. Rios, hindi ko hahayan na magkita pa sila ng kriminal mong
anak."

"Let her drink this medicine. It will help to erase her memory."

Habol ang hininga ni Hannah at basa ng luha ang kanyang pisnge dahil sa pag-iyak.

"Do you remember me now, mom?" Napaangat si Hannah ng tingin sa batang babae at
mahigpit itong niyakap.

"I'm sorry baby, I'm sorry. I'm sorry, mommy lose you. I'm sorry." Umiiyak na
mungkahi ni Hannah sa anak. Naramdaman niya naman ang maliliit na daliri nito na
sumusuklay sa buhok niya habang umiiyak.

"I'm not mad mommy. It's not your fault. It's no one's fault."

Tango langa ng naging sagot ni Hannah sa mungkahi ng anak at muli ay mahigpit itong
niyakap. Ilang minuto na ganun ang kanilang posisyon hanggang sa siya na mismo ang
bumitaw at hinarap ang anak.

"Do you wanna see kuya Gavin ang daddy Van right?" Masayang saad niya sa anak.

"Yes, I do mom but I can't." Malungkot na sagot ng anak niya sa kanya. Kumunot
naman ang noo niya dahil doon.

"Why?"

"Because I don't belong in that world anymore. I belong here mom, this is my home."

"But your home is with—" napahinto si Hannah sa pagsasalita ng mapagtanto ang ibig
sabihin ng anak.
Her daughter is already dead years ago. This place is where her daughter lives now,
here in a paradise.

"So I am dead now too?" Bulong ni Hannah sa sarili bago muling tumingin sa anak
niyang nakangiti lang sa kanya.

"I wanna be with you mom. I want to you here with me..."

"But sweety, your mommy is not belong here. Not yet."

Napaangat ng tingin si Hannah sa babaeng nagsalita sa likod ng anak.

"Sino ka?" Tanong niya.

"Just a friend. I am Lorraine, your husband and the people around him is my friend
too, and now I am your friend." Masiglang sagot nito sa kanya.

"Please baby, hon wake up. Don't do this to us. Please..."

"Van?" Kunot noong mungkahi ni Hannah at hinanap ang boses ng asawa niya.
"Giovanni!" Muli ay sigaw ni Hannah sa kawalan habang inililibot ang paningin sa
buong paligid.

"Mommy wake up, don't leave me and daddy."

"Gavin? Gavin! Giovanni!" Muli ay sigaw ni Hannah. Hindi niya alam kung ano ang
nangyayari, hindi niya alam kung saan nanggagaling ang boses ng mag-ama niya.

"They're not here." Nabaling ang tingin niya sa babaeng kanina ay nagpakilalang
Lorraine.

"Please tell me what's happening? I want to see my husband and son." Pagmamakaawa
niya sa rito.

"If you leave and go to them, you will leave Gracious here with me." Mungkahi ng
babae sa kanya dahilan para mapatingin siya sa anak niyang malungkot na nakatingin
sa kanya.

"Baby..." mahinang pagtawag niya dito kasabay ng mga luha niyang isa isang
bumabagsak sa kanyang pisnge.

"I understand mommy. I love you very much. I love daddy and kuya Gavin too." Saad
nito bago lumapit sa kanya at pinahid ang mga luha sa pisnge. "As I was said, I
want to be with you mom but I can't. I don't want to see you hurting and crying so
I am letting you go with my daddy and kuya. I want the three of you lives in
happiness." Mahabang lintaya nito sa kanya at niyakap siya.

"I love you mommy. Thank you for coming here with me, even if it's only last a
minutes, it is fine with me. I am happy now that I see you, hug you and hold you."

"My baby... I'm sorry. Mommy loves you very much baby, keep that in mind. I love
you very much." Umiiyak na saad ni Hannah sa anak at mahigpit itong niyakap.

"It's time. Kung gusto mo pang makita ang mag-ama mo pumunta ka na dun. Gracious is
fine here. She's with me and I promise to take care of her."

Nakangiting tumango naman si Hannah sa sinabi ng babae sa kanya bago bumitaw sa

pagkakayakap sa anak.

"I love you baby. I promise, when the right time comes, mommy will be here and live
with you... forever."

"Together with kuya and daddy?"

"Yes together with kuya and daddy. So stay here and be a good girl. I love you.
Mommy will leave now."

"I keep that in mind mom. I love you too."ngiting sagot ng anak niya sa kanya.

Ngumiti lang si Hannah at tumango sa anak. Tumalikod na siya sa mga ito at

nagsimulang maglakad.

"Wait! Hannah!" Napalingon naman si Hannah kay Lorraine na siyang tumawag sa kanya.

"Yes?"

"Can you do me a favor? Please tell Zairene that I miss her so much and tell Liam,
that I am okay and happy now so he must be happy too. Tell him that I miss him and
love him very much. Tell him that I am not mad or blaming him. Can you do that for
me, please?"

Isang matamis na ngiti at tango ang kanyang ipinakita bago sumagot. " I will,I
promise."

"Gising na ang pasyente! Check her vital signs!" Dinig ni Hannah na sigaw ng isang
boses. Namamalat ang lalamunan niya at nanlalabo ang paningin. Pinakiramdaman niya
ang sarili at paligid. Napalingon siya sa kanang bahagi niya ng maramdaman ang
kamay na nakahawak doon.

"Hon..." mahinang tawag ni Van sa kanya at hinalikan ang kamay niya.

Kahit nanghihina ay pilit siyang ngumiti rito.

"I- I h-had a good dream, Van. I had a good dream." Ngiting mungkahi niya at muling
ngumiti rito.

        Chapter Thirty [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "You sure you okay, hon?"

Hindi maiwasan ni Hannah na hindi paikutan ng mata ang asawa. Hindi niya alam kung
pang-ilang beses na tanong na nito sa kanya kung okay lang siya.

"Seriously Giovanni Lee Rios, kanina okay na ako eh, kaso ngayon parang hindi na."

"Why? May masakit ba sayo?" Bakas sa pag-aalalang tanong nito sa kanya at basta
basta na lang ipinatong ang anak sa katabi nitong si Keir.

"Oo meron." Bored na sagot ko naman sa tanong niya.

"Where? I'll call the doctors now." Muling tanong nito at akmang pipindutin ang
button sa uluhan ko para tawagin ang doctor ng pigilan ko siya.

"Ang ligalig mo ngayon, Van. Binibiro lang kita umupo ka na jan. Ayos nga lang kasi
ako, kumalma ka nga." Natatawang mungkahi ko sa kanya.

"Oo nga naman Rios. Para kang may balat sa pwet, 'di ka mapakali sa upuan mo."
Sang-ayon ni Cole sa kanya.

"Yeah. Ang daldal mo rin ngayon, nakakapanibago." Tatango-tango pang sabi ni

Craige.

"Shut up!" Sigaw sa kanila ni Van at isa isang tiningnan ng masama.

Natawa naman si Hannah sa inakto ng asawa at hinawakan ang kamay nito.

"Shh. Baka marinig ka ni Gavin." Mahinang saway niya rito.

"They're annoying. I want to kick them out of here, para masolo kita." Pilyong saad
nito at pasimpleng pinisil ang bewang niya. Namula naman ang buo niyang mukha dahil
dun at pasimpleng nilibot ang tingin sa paligid. Mas lalong namula ang mukha niya
ng makitang nakatingin ang isa sa mga kaibigan ng asawa at may tingin na tila
naaaliw sa kanila.

"Alam ko na kung bakit hindi mapakali si Rios, haha" natatawang mungkahi ni Blake
sa kanila. "Labas muna tayo, gustong makapagsolo ang isa jan oh." Dagdag pa nito.
Mukhang nakuha naman agad iyon ng iba kaya nailing ang mga jto at natawa.

"Tss. I'll bring this little kiddo with me. Have fun." Ngising saad ni Keir at
nauna ng lumabas kasama ang anak nila ni Van.

Nang sila na lang ni Van ang naiwan sa silid ay binalot ng katahimikan ang paligid.
Magkahawak lang ang kanilang mga kamay at walang nagsasalita. Nagpapakiramdaman
lang sila sa isat-isa.

"I was worried." Basag ni Van sa katahimikan kaya napatingin siya sa mukha nito.
Bakas sa mukha nito ang takot, pag-aalala at pagod.

"I'm sorry if I made you worried again." Masuyong sabi niya naman at hinaplos ang
pisnge nito.

"I understand, but don't ever do that again."

Tango at magaan na ngiti lang ang sagot ni Hannah sa asawa. Pagkuwa'y nauwi sa
malungkot ang kanyang ngiti ng may naalala siya.

"Why?" Takang tanong ni Van sa kanya ng mapansin ang biglang pagbabago ng

ekspresyon niya.

"I told you that I had a dream right?"

"Yeah, yun ang una mong sinabi ng magising ka kanina habang nirrevive ng mga
doctor."

"Don't be shock okay? Just...just calm down and listen."

"I'm not promising but I will."

"I met Gracious at my dream." Umpisa niya.

"Gracious? Who is she?" Kuryosong tanong naman ng asawa.

Humugot muna ng malalim na hininga si Hannah bago muling nagsalita.

"She is Gavin's twin sister."

"What—" agad na tinakpan ni Hannah ang bibig ng asawa ng akmang magsasalita ito.

"Let me finish first, okay?" Ngiting saad niya bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"She is beautiful, smart and kind. She looks like a girl version of Gavin."
Nakangiting kwento niya habang inaalala niya ang hitsura ng anak. "She said she
want to be with me, with us but...she understand if I can't stay for now there with
here." Humugot ng malalim na hininga si Hannah at pasimpleng pinahid ang mga luhang
namumuo sa mata. "She said that she love us, she missed us and she will wait for
us. She said that she's not mad or blaming anyone. It's not our fault, that's what
she said." Hindi na napigilan ni Hannah ang mga luhang isa isang nagbagsakan sa
kanyang pisnge. Agad naman siyang niyakap ng asawa at hinaplos sa ulo para aluhin
siya. Maging ito ay namumula na rin ang mata ngunit alam niyang pinipilit ni Van na
hindi umiyak.

"She helped me to remember what happened. She helped me to remember our past, the
accident and everything. She let me back here with you and Gavin. Even if I know
that she doesn't want me to leave her, she let me...because she love us very much."
Hindi na napigilan ni Hannah ang hindi humahagulhol. She feel guilty and sad. Her
little angel knows how to sacrifice at the young age. Her little angel knows how to
give. She is proud to her daughter, she is proud to Gracious.

"Shhh. We will visit her wherever she is, we will. We will bring Gavin to meet her
too okay?" Medyo basag na boses na saad ni Van. Tango lang ang naging sagot niya sa
asawa at patuloy na umiyak.

"But I don't know where her grave is. There is only person I know who knows about
everything. About what really happened to us, about that accident." Humihikbing
mungkahi ko.

"Then we will find that person." Sagot ni Van sa kanya.

"No need." Saad niya at humiwalay sa yakap ng asawa.

"Why?" Takang tanong ni Van sa kanya.

"Because he's just here. We know him. I know him." Sagot ko.

"Who is he?"

"Calli. It's Calli. I remember his voice when I was in the hospital after the
accident. My parents are there too and..." napahinto ako ng maalala ang isa pang
boses na narinig ko.
"And? Sino pa ang ibang nandun?" Madiing tanong ni Van.

"I'm not hundred percent sure, I just hear my mother called him while talking to
him." Sagot ko.

"I don't care just tell me who is that fucker?" Seryosong tanong ni Van sa kanya.
Kita niya ang galit at paghihirap sa mata nito habang nakikiusap sa kanya. "Please
hon, tell me."

"He is your father. I remember mommy calling him Mr. Rios...but I'm still not sure
Giovanni, we should ask Calli first. Siya lang ang pwede nating makausap para
malinawan sa nangyari."

"Wether I ask that fake husband of yours or not, I know my father has something to
do with this. Specially with that accident years ago." Tiim bagang na saad ni Van
habang nakakuyom ang kamao at madilim ang tingin.

"Van, don't let the anger eat you. Calm down okay." Pagpapakalma niya rito habang
hinahaplos ang mga braso.

Akmang sasagot ang asawa sa kanyang sinabi ng bigla na lang bumukas ang pinto ng
kanyang silid at pumasok ang humahangos na si Cole.

"What?" Kunot noong tanong ni Van dito.

"Calli. The fake husband of your wife is now awake."

        Chapter Thirty One [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "Your husband is glaring me, darling." Bulong ni Calli sa tainga ni Hannah.

"Stop whispering my wife's ear asshole!" Sigaw ni Giovanni at pinagpalit ang upuan
nilang dalawa ni Hannah.

"Haha, hindi ko alam na masyado kang seloso Rios." Natatawang saad ni Calli.
Napailing lang naman si Hannah sa kalokohan ng kaibigan dahil halata namang nang-
iinis lang ito.

"Oo nga dude, hindi namin alam na grabe ka pala bumakod sa babae." Singit naman ni
Andrei.

"Kunyare hindi mo binabakuran yung maganda niyong maid." Pangbabara naman ni Cole
kay Andrei.

"Shut up asshole! At least ako may binabakuran. Eh yung sayo? Makita ka pa lang
tumatakbo na, ayaw magpabakod, haha." Ganti naman ni Andrei rito at ngumisi pa.

"Shut up!" Napipikon lang na sigaw ni Cole at binato ng mansananas ang kaibigan.

"Enough you two, lumabas muna tayo hindi sila makapag-usap ng maayos." Keir.

"Tama! May mga isip bata kasi ditong nakatambay." Sang-ayon naman ni Craige sa
sinabi ng kaibigan.

"I'll bring your son to me, so you three can talk properly." Saad ni Keir at
binuhat si Gavin na tila walang pakialam sa mundo at abala lang sa panonood ng kung
ano sa tablet na dala ni Andrei.

"Tss!" Giovanni

"Take care baby, wag pasaway sa mga tito." Paalala naman ni Hannah sa anak.

Nang makalabas na ang mga kaibigan nila ay tsaka lamang nagseryoso ang tatlo.
Nakasandal si Calli sa headboard ng kama, habang nakaupo naman sa wheelchair si
Hannah, sa kaliwa naman ni Hannah ay nakaupo si Van.

"How's your shot? Masakit pa ba? Is it okay na umupo ka na jan?" Mahinahon tanong
ni Calli kay Hannah. Ngumiti naman si Hannah bago sumagot.

"Yep! Actually pwede na nga akong lumabas eh. I'm totally fine. Hindi na masakit
ang tama ko at hindi naman ako nanghihina na so I'm fine. Ikaw ba? Pangit muna ah,
basag mukha. Siguradong basted ka na kay Ericka." Pagbibiro ni Hannah sa kaibigan.

"Haha, that witch? Nah, kahit ako pa ang pinakapangit sa mundo, hindi ako iiwan
nun." Conceited na sagot ni Calli.

"That's why sinabi mong aakuin mo ang responsibilidad na maging ama sa anak ko."
Mungkahi ni Hannah dahilan para mapatahimik si Calli. Ramdam niya rin ang paninigas
ni Van sa tabi niya at ang pagkuyom ng mga kamao nito. Agad niya naman iyong inabot
at hinaplos. Nginitian niya ito at pinagsiklop ang kanilang mga palad bago muling
ibinaling ang tingin kay Calli na tahimik lang silang pinamamasdan.

"I have no valid reason of what I did. I'm coward. I am very sorry to the both of
you and to your..." huminga muna ng malalim si Calli at nakayukong nagpatuloy sa
pagsasalita. "To twins. You lost Gavin's twin because of me, because I'm a coward
and weak. I am useless and can't decide on my own." Muli ay huminga ito ng malalim,
but this time, nakatingin na ito sa kanila. "I am not asking for your forgiveness
because I know what I did is unforgivable, all I want to cope up of everything and
turn my wrong decisions into right."

"Wether you turn your wrong decisions into right, it can't bring our lost child. It
can't bring the years that we suffered and away from each other, it can't." Madiing
saad ni Giovanni habang nagtatagis ang bagang na nakatingin kay Calli.

Ngumiti naman ng mapait si Calli at napayuko dahil sa sinabi ni Van. "I know. I
know, that is why I am not trying to ask your forgiveness—"

"Why ask? Why not try to earn it Calli? Kung gusto mo talaga na mapatawad ka namin
sa ginawa mo why not try to earn our forgiveness, not ask." Seryosong mungkahi ni
Hannah habang nakatingin sa maluha-luhang mata ni Calli.

"I'm sorry. I feel like I don't deserve it anyway so why would—fuck!" Napahinto si
Calli sa pagsasalita ng bigla na lamang bumagsak ang kamao ni Van sa pisnge niya.

"Giovanni Lee Rios! What the hell is your problem?! Why did you that?!" Gulat na
sigaw ni Hannah dahil sa ginawa ni Van kay Calli.

"Because until now he is still coward and weak. You're not a real man. You're a
guy. You're still running from your mistakes and responsibility. You're not a man
because a real man have two balls, and you know what that balls means? It means you
can stand and decide on your own." Galit na saad ni Van at akmang susuntukin na
naman sa mukha si Calli ngunit bago pa mangyari iyon ay humarang na si Hannah sa
gitna nila.

"I swear to all Gods Giovanni Lee Rios, kapag hindi ka pa kumalma at tumigil jan,
lalayasan ka namin ng anak mo." Banta ni Hannah sa asawa. Para namang Leon na
naging maamong pusa si Van sa narinig.

"What? I'm not doing anything! I just want to help that asshole to realize what he
did."

"Your way of 'helping' is not 'helping'. Kita mo na ngang basag na ang mukha,
babasagin mo pa lalo."

"Psh!" Nakangusong saad lang ni Van at bubulong bulong na bumalik sa pagkakaupo.

"Wag mo akong ma psh psh jan Rios. Sasamain ka sa akin." Mungkahi ni Hannah habang
masama pa rin ang tingin kay Van.

"It's okay. Your husband is right, Hannah." Mahinang saad ni Calli habang hinihimas
ang pisnge.

"I know. But not what he did. I could punch him back for you if you want." Hannah
said.

"Hon!" Angil agad ni Van.

"Really?" Excited naman na tanong ni Calli habang nakatingin kay Van na masama ang
tingin sa kanya. "Wag na pala, ayos lang ako. 'Di naman gaanong masakit." Agad na
bawi ni Calli.

Napabuntong hininga naman si Hannah at ngumiti kay Calli.

"Actually I'm not really mad at what you did to us Cal. I'm thankful actually that
it was you. When I was in a hospital after the accident everything is blur and all
I hear is voices. And there I hear you. You stopped my mom from getting rid of my
twins, thou I lost one of them but I know it's not your fault. It's no one's
fault.  During that time I am very scared, not only on my condition but on the two
angels inside my womb." Huminga si Hannah ng malalim at hinawakan ang kamay ng
kaibigan.

"You're a good man Cal. You're a good friend. Nawala man sa akin ang isa kong anak,
nanjan naman si Gavin. Alam kong nahihirapan ka din na hindi mo ginusto ang lahat
ng nangyari. Alam kong naiipit ka lang sa sitwasyon at napilitan na gawin ang mga
iyon. You love Ericka right? She is your strength but at the same time your
weakness."

"She's the only one I have. I can't lost her. I can't afford to lost her..."
nakayuko at umiiyak na mungkahi ni Calli.

Dahan dahan namang tumayo si Hannah at lumapit kay Calli para makaupo sa tabi nito.
Inalalayan naman siya ni Van sa pag-upo. Alam niyang seloso ang asawa, pero alam
niya rin naman na may lugar ang pagseselos nito.

"I know Cal, I know and I understand. Hindi kita masisisi, even Ericka. You two had
been good to me and Gavin. May choice kayong dalawa na iwan kami sa Ere at hayaan
ang mommy ko na...na patayin ang anak ko pero pinigilan mo yun at inako ang
responsibilidad. Kahit alam mong masasaktan ang babaeng mahal mo ginawa mo pa rin.
At nagpapasalamat ako dahil dun." Niyakap ni Hannah si Calli na ngayon ay
humahagulhol na sa pag-iyak.

"You did what they ask because of your love to Ericka, but you hurt Ericka
unintentionally because of us. That is why for me you're a real man Cal." Patuloy
ni Hannah.

"Kinuha mo ako sa asawa ko, inilayo ako, kami ng anak ko. Inalagaan at minahal mo
kami at ngayon, ibinalik mo kami sa kanya ng hindi namin nalalaman. You did great
Cal. You did all your best to correct your mistake."

"And I know it's you who brought me on the hospital 3 years ago." Singit ni Van na
sa kawalan naman nakatingin. Napangiti naman dun si Hannah dahil alam niyang
nahihiya lang ito.

"See? You're our Angel Cal, so stop blaming yourself okay? We're not mad at you.
We're okay and happy now and that's because of your help and sacrifices."
"Still I'm sorry Hannah, to you, to Rios and Gavin. I'm sorry."

"It's okay Cal. It is all okay now."

        Chapter Thirty Two [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            Keir is sitting on a couch while watching Gavin eating an ice cream in

front of him. They are inside in a Ice cream parlor when a group of idiots enter.

"Dude! Seryoso ba?" Agad na bungad ni Andrei sa kanya dahilan para kumunot ang noo
niya.

"What?" Walang ganang tanong niya lang dito.

"Oo nga! Bakit iniwan mo yung war freak na babaeng yun doon?" Dagdag pa ni Cole.

Ang ibang kaibigan nila ay nagkanya kanya lang sa upo sa upuan at hindi pinansin
ang dalawang baliw na nasa harapan niya.

"Who are you pertaining to?" Nagtatakang tanong ni Keir.

"Yung kaibigan ng asawa ni Rios! Yung babae!" Histerikal na saad ni Cole.

"Oo yung Erine?Ellaine?Elvie-"

"Ericka gago!" Putol ni Craige sa sinasabi ni Andrei.

"Yun! Ericka tama!" Parang bata naman na saad ni Andrei at benelatan si Craige.

"What about her?" Tanong ni Keir sa kanila.

"Sabi ni LB sexy iniwan mo daw dun si Ericka, kung nasaan yung baliw na Alvarina."
Mungkahi ni Cole.

"LB sexy? Sino naman yun Cole? Bagong babae mo? Share naman, haha" natatawang saad
ni Caleb.

"Gago hind ko babae yun! LB short cut for Louraine Belandres tangina mo, Caleb!"
Inis na sigaw ni Cole kay Caleb.

"Chill dude! Masyado kang highblood, nagbibiro lang naman, haha." Tumatawa pa ring
sabi ni Caleb.

"Shut up, will you?! Kitang may natutulog dito oh!" Iritadong sigaw ni Blake sa mga
kaibigan.

"Tss. Who told you that by the way?" Nakataas na kilay na tanong ni Keir sa
kaibigan habang nilalagyan ng headphone si Gavin na tila walang  paki sa mundo at
abala lang sa pagkain ng ice cream.

"Sino pa ba? Syempre si ah, si ano...si-"

"Walang nagsabi sa kanya. Stalker kasi yan ni Lorie sexy kaya niya nalaman." Singit
ni Andrei na ngayon ay may nilalantakan ng ice cream.

"Hoy! Wag kang gawa-gawa kwento jan!" Depensang sigaw ni Cole habang namumula ang
buong mukha.

"Kunyare hindi namin pansin yang mukha mong parang kamatis." Sarkastikong sabi
naman ni Craige.

"Anong namumula?! Gwapo lang talaga ako kaya madali akong mainitan kapag mainit ang
paligid." Agad na sagot ni Cole habang pinapaypayan ang sarili pero napahinto rin
ng mapadako ang tingin nito sa malaking aircon na malapit lang sa gilid nila.

Nagtawanan naman ang mga kaibigan niya dahil dun. Tumayo si Blake mula sa
pagkakahiga at tinapik ang parang tangang si Cole na ngayon ay nakatunganga na sa
kawalan.

"Ayos lang yan dude, tanggap ka namin." Mungkahi ni Blake bago bumalik sa
pagkakahiga.

"Tsk! Tsk! Kung ako sayo ibang babae na lang wag ang amazonang si Lorie." Payo ni
Andrei at inakbyan si Cole paupo.

"Bakit Lorie tawag mo kay Louraine?" Takang tanong ni Craige kay Andrei.

"Para maiba, ibang tao ang naaalala ko kapag tinatawag ko siyang Louraine eh."
Sagot naman ni Andrei at muling nilantakan ang ice cream.

Nailing naman si Keir sa mga kaibigan at humugot muna ng malalim na hininga bago
nagsalita. "Ericka is just visiting a former classmate, she knows Annie Alvarina
since high school according to her that's why I let her. She's not stupid so I know
she wouldn't  kill Alvarina...yet. That's why I ask Belandres to guard Ericka
their. Just incase she made stupid decisions and actions. That's it." Mahabang
lintaya ni Keir bago tumayo.
"We will go now, Van just text me awhile ago to bring his son back to the
hospital." Dagdag pa ni Keir at binuhat si Gavin. Pero bago pa man ito paalis sa
lugar ay bumaling muna ito kay Cole na noo'y tahimik at nakayuko na lamang sa tabi
ni Andrei.

"She's off limit. She already have a child and a boyfriend. Just move on, bud."
Mungkahi ni Keir bago tuluyang umalis sa lugar. Naiwan naman doon ang iba na
tahimik lang at nakatingin sa walang imik na at nakakuyom palad na si Cole.

"IT'S BEEN A LONG TIME, my dear friend." Mungkahi ng isang boses sa dilim.

"You? How did you do this to me? To us? How dare you Enrico Rios!" Sigaw ng lalaki.

"Hindi ko rin alam. Gusto ko lang gawin para maiba naman." Kibit balikat na sagot
ni Enrico.

"Magkaibigan tayo Rios! Nagkasundo tayong ipapakasal ang mga anak natin para maging
pinakamapangyarihan sa lahat! Nagtagumpay na tayo hindi ba? Nailayo mo na ang babae
ng anak mo, nabayaran mo ang pamilya ng babaeng yun! Ngayon, ang kulang na lang ay
maipakasal natin ang mga anak natin! Bakit ngayon pa bumabaliktad?!" Sigaw muli ng
matanda.

"Dahil akala ko wala akong puso kagaya mo Francisco. Akala ko ay tama ang lahat ng
desisyon na ginagawa ko para sa anak ko." Mahinang sagot ni Enrico bago naupo sa
upuan na kaharap ni Francisco.

"Ano naman ngayon? Tapos na yun! Nagkamali ka na at nangyari na lahat ng plano

natin kaya ipagpatuloy na lang natin ang nasimulan na plano!" Pangungumbinsi muli
ng lalaki sa ama ni Rios.

"Ang anak ko na lang ang meron ako Francisco. Ayokong pati ang anak ko tuluyan ng
kamuhian ako."

"Tingin mo ba hindi ka niya kamumuhian sa ginawa mo? Tandaan mo Enrico, kasama ka

sa planong ito."

Napatahimik naman doon ang ama ni Van dahil sa sinabi ng dating kaibigan. Tama ito.
Mas lalo siyang kamumuhian ng anak dahil sa ginawa niya tatlong taon na ang
nakakalipas. Alam niyang hindi na niya maibabalik ang panahon ngunit nagsisisi siya
sa mga desisyon niya sa buhay. Sa mga pagkakamali niyang nagawa sa anak. Sinira
niya ang buhay at pamilya ng anak niya dahil sa sariling kagustuhan at nagsisisi
siya roon.
"Hindi ka makapagsalita? Tama ako diba?" Pang-uuyam na saad ni Francisco. "Kalagan
niyo na ako dito, tapos na ang palabas!" Sigaw pa nito. Napakunot naman ang noo ni
Enrico sa narinig at nanlalaki ang mga mata ng bigla na lamang may humawak sa
magkabilang braso niya.

"Anong ginagawa niyo? Mga traydor kayo, papatayin ko kayo! Lee! Lee!" Pagtawag ni
Enrico sa pinagkakatiwalaang tauhan niya.

"Wala ka ng kakampi dito Enrico, patay na lahat." Ngising saad ni Francisco at

humalakhak ng malakas. "Akala mo siguro naisahan naisahan mo na ako noh? Na
naisahan niyo na ako ng anak mo. Nagkakamali kayo, baka nakakalimutan mong Alvarina
ang kaharap mo Rios." Madiing sabi nito.

Nagtagis naman ang bagang ni Enrico dahil sa narinig. Ipinalibot niya ang buong
tingin sa paligid. Madilim at may iilan na tauhan. Matanda na siya ngunit hindi
ibig sabihin nun ay uugod-ugod na siya. Kaya niyang lumaban ngunit hindi ibig
sabihin nun ay kaya niyang ipanalo ang laban.

'Giovanni, anak. Kung ito man ang parusa sa lahat ng kasamaan na nagawa ko sayo at
sa pamilya mo, sana'y mapatawad mo ako. Nagkamali ang daddy, anak ko. Patawarin mo
si daddy.' Bulong ni Enrico sa isipan kasabay ng isang butil ng luha na bumagsak sa
kanyang mata.

"Siguro nga ay naisahan mo ako Francisco, pero hindi ibig sabihin nun ay
mapapaluhod mo ako ng hindi lumalaban." Mahinang saad niya at mabilis na pinilipit
ang kamay ng mga taong may hawak sa kanya. Agad niyang hinugot ang baril ng kalaban
at pinaputukan ang mga ito. Ngunit bago pa man niya maputukan ang dating kaibigan
ay isang putok ng baril mula sa likuran niya ang umalingawngaw.

Napahinto siya dahil dun at napahawak sa may bandang dibdib. Kita niya ang pag-agos
ng sariling dugo sa parteng iyon. Matapos nun ay isa pang putok ng baril ang
umalingawngaw diretso sa kanyang mga binti dahilan para mapaluhod siya.

"Kung sana ay nakinig at sumang-ayon ka na lamang sa akin ay sana di na mangyayari

'to. Tsk! Tsk!" Mungkahi ni Francisco at sinipa siya dahilan para mapadapa siya sa
sahig.

"Wala ng silbi ang dignidad ngayon Rios, wala ng silbi ang kabutihan sa mundo na
ito. Dahil ang mga taong mabubuti at nagbabago gaya mo, ay namamatay ng maaga."
Dagdag pa nito.

Nahihirapan man ay pilit na nagsalita si Enrico. Kuyom ang mga palad, ramdam niya
ang pagbaon ng mga kuko niya sa sariling kamao habang iniinda ang sakit.

"M-masaya a-ako... k-kung i-ito man a-ang m-magiging k-katapusan ko...m-masaya a-

ako d-dahil k-kahit p-paano... m-may nagawa a-akong t-tama para sa a-anak ko—"
Hindi na natapos pa ni Enrico ang sinasabi ng isang umaalingawngaw na putok ng
baril ang pinakawalan ni Francisco diretso sa ulo nito.

"Ang daming sinasabi. Linisin niyo ang kalat na yan. Kunan niyo ng litrato, ilagay
sa kabaong at ipadala sa bahay ng anak niya. Tingnan natin kung paano magalit ang
isang kilalang demonyo ng Mafia World." Ngising saad ni Francisco bago nilisan ang
lugar.

        Chapter Thirty Three [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            GIOVANNI is busy arranging the paper bills in the counter. Maaari na kasing
lumabas ang asawa at anak niya sa hospital at pinayagang magpahinga na lang sa
kanilang bahay. Pagkatapos niyang magbayad ng bill, thanks to a fucker Andrei na
hindi man lang siya binigyan ng discount, ay bumalik na siya sa silid ng asawa at
anak.

Naabutan niya ang anak na tumatalon talon at halatang excited na sa pag-uwi.

Nakangiti lang naman ang asawa niya at halata ang pagka-aliw sa mukha nito habang
pinagmamasdan ang anak nila.

"What a beautiful scene." Mungkahi niya dahilan para mapalingon sa kanya ang asawa
at anak.

"Daddy!!!" Masayang sigaw ng anak niya habang tumakbo palapit sa kanya at

nagpabuhat.

"You're excited?" Nakangiting tanong ni Van sa anak.

"Yes! Super daddy! I miss playing, watching movies, eating, swimming and reading
books, dad."  Walang prenong sagot ng anak niya sa kanya dahilan upang matawa sila
ng asawa niya pareho.

"Gavin baby come here, magbibihis ka pa. Daanan natin si tito Calli sa room niya pa
bago tayo umuwi." mungkahi naman ng asawa niya.

Agad namang lumapit ang anak nila rito at humalik muna sa ina bago magpabihis. "I
love you, mom." Malambing na saad ng anak sa ina.

"I love you too, baby" malambing na sagot naman ng asawa sa anak nila.

"What about me, hon? I love you, you know?" Singit ni Van sa usapan.

"Of course I know that is why Thank you, hon." Sagot ni Hannah sa kanya na halata
namang nang-aasar lang.
"I don't need a 'thank you' response Mrs. Rios." Nakataas na kilay na saad ni
Giovanni.

"Well, that's not my problem anymore Mr. Rios. Ang importante sumagot ako."
Nakataas na kilay din na sagot ni Hannah bago dahan dahan na tumayo. "We're going
to Calli's room. I heard Ericka is there already, sasama ka ha?"

"Nah, susunod na lang ako para sunduin kayo. Ihahanda ko lang ang sasakyan." Sagot
naman ni Giovanni. Nilapitan niya si Hannah at hinalikan ito sa noo, ganun din ang
ginawa niya kay Gavin bago tuluyang lumabas ng silid.

"Daddy is kinda clingy but sweet, mom." Mungkahi ni Gavin kay Hannah. Napangiti
naman si Hannah dahil dun at ginulo ang buhok ng anak.

"That's your dad. He's just pretending to be cold and serious but the truth is he's
so clingy and sweet, baby." Ngiting kwento ni Hannah sa anak. "Let's go, let's say
goodbye na kina tito Calli at ninang Ericka." Patuloy ni Hannah at hinawakan ang
anak sa kamay.

May nurse naman na nasa labas at sasama sa kanila sa kwarto ng kaibigan. Thou, ayos
na siya at ang anak, doesn't mean pwede na siya gumalaw-galaw masyado. It's just
that, miracles happened kaya buhay pa siya, and that miracle is her little princess
in heaven.

"WHERE DID you go yesterday?" Kunot noong tanong ni Calli kay Ericka. Kagaya sa
kanya ay may mga pasa rin ito sa mukha at katawan, pero hindi iyon ganun kalala.

'Di talaga malala dahil nagawa na ngang magliwaliw sa kung saan pagkatapos magamot
ang mga sugat eh.' Sarkastikong saad ni Calli sa isipan.

"Wala, nagpahinga lang jan sa gilid gilid." Sagot nito sa kanya ngunit 'di naman
makatingin ng diretso sa mata at nagkakamot pa ng ilong. That hobby of hers means
she's lying!

Kilala niya na ito mula high school. Alam na alam niya kung kailan ito
nagsisinungaling at kung kailan ito nagsasabi ng totoo. Pagkakamot sa ilong, hindi
makatingin ng diretso sa mata at ang pagkagat-kagat nito sa labi pagkatapos ay
ngunguso ay gawain nito tuwing nagsisinungaling sa kanya.

"Really? Saan ka naman nagpahinga? Bakit kailangan mo pang magpasama dun sa Keir na
yun kung magpapahinga ka lang pala? Hindi ba pwedeng dito sa hospital magpahinga?
Hindi yung saan saan ka pumupunta." Panenermon niya rito. Ngunit tila walang
naririnig ang dalaga dahil ngayon ay kinakagat kagat naman nito ang kuko habang
pinapaikot ang buhok sa daliri. Again, her hobby tuwing may gustong iwasang topic.

"Louissa Ericka Sanchez, kinakausap kita." Madiing tawag ni Calli sa buong pangalan
ng dalaga. "Kapag 'di ka humarap sa akin ngayon at magsabi ng totoo, I swear sa
kama ka aamin kapag magaling na ako. And you know kapag ganun ang nangyari, pagkain
at banyo lang ang pahinga mo." Ngising mungkahi ni Calli.

Pinigilan niya ang matawa ng malakas at mangiti ng humarap ito sa kanya na may
masamang tingin. 'Kung nakakamatay lang ang tingin, baka inuuod na siya ngayon sa
klase ng tingin nito.' saad niya sa isipan.

"Hmmp! Pinuntahan ko lang yung baliw na Alvarina na yun, wala akong ginawa binisita
ko lang kung humihinga pa." Nakabusangot na sagot nito.

"Hindi ako naniniwala sa walang ginawa." Nakataas na kilay na saad Calli.

"Psh! Wala naman talaga ah! Ginunting, gunting ko lang yung damit niya para gawan
ng bagong design. Tapos, ginawan ko siya ng magandang hairstyle kaya binawasan ko
rin buhok ng...konti lang din. Tapos yung ano... yung sapatos niya tsaka ano..."
hindi nito matapos tapos ang sinasabi at nasa iba na ang paningin.

"Ano pang ginawa mo?" Taas kilay pa ring tanong ni Calli.

"Nilagyan ko ng daga at ipis yung sapatos niya since naka boots naman siya
tapos..."

"Tapos?"

"Yung boobie niyang peke nilagyan ko ng maraming langgam, yung lang. Hindi ko naman
siya binugbog, tinorture, pinarape o pinatay. At least yun lang ginawa ko, kaya
pasalamat siya." Nakasimangot pa rin na sagot nito.

Hindi alam ni Calli kung ano ang dapat na sabihin o maging reaksyon sa ginawa ng
babaeng mahal. Hindi nga niya ito pinatay o sinaktan but...mas malala pa ginawa
nitong kalokohan sa babae.

Akmang pagsasabihan niya sa ginawa ng bigla na lamang bumukas ang pinto at pumasok
sina Gavin at Hannah.

"Hey! I heard you're here. Hindi kita nakita kahapon." Masayang mungkahi ni Hannah
at niyakap ng magaan si Ericka. Ganun din naman ang ginawa ng dalaga rito.

"Nagpahangin lang sa gilid-gilid." Taas babang kilay na sagot ni Ericka at

bumungisngis.
Nailing naman si Hannah sa sagot at pagbungisngis nito, dahil alam niyang may
ginawang kalokohan ang kaibigan base na rin sa inaakto nito.

"What brings you here my dear ex-wife." Pagbibiro ni Calli na sinundan ng nang-
aasar na halakhak.

Pinaikot naman ni Hannah ang mata sa ere at binatukan ang kaibigan. "Tss! Ex-fake
wife jerk." Sagot ni Hannah.

"Wag mong kausapin yan sis, may damage utak niyan kaya ganyan." Singit naman ni
Ericka na masama ang tingin kay Calli.

"Oh? Selo-"

"Manahimik ka jan na unggoy ka, hindi kita kinakausap!" Malakas na sigaw ni Ericka
at binato pa ng unan si Calli na tatawa tawa lang.

Maging si Hannah ay natawa na rin sa inasal ng mga kaibigan at tumikhim ng malakas

para maawat ang mga ito sa harutan.

"Well, we're just here to tell you na uuwi na kami. Pwede na naman daw na sa bahay
na lang kami magpahinga which favorable to Giovanni so... since hindi ka pa
makakalabas, dadalaw na lang kami ni Gavin dito sayo or pwede ring hindi na...para
'di kami makaistorbo." Makahulugang saad ni Hannah habang palipat-lipat ang tingin
sa dalawa. Nahuli niya pa ang pasimpleng pagtikhim ni Calli at ang paghaplos ni
Ericka sa namumulang pisnge.

"So...tuloy niyo na yan. Uwi na kami. Pagaling ka Cal, ikaw din sis. Just call me
kapag may problema, okay?"

"Thanks sis."

"We will, thank you."

"Van will visit you here tomorrow that's for sure. He will ask you something
actually...Well, baby say bye to tito and ninang na."

"Bye tito Calli" Gavin said then kiss to Calli's cheek.

"Bye kiddo." Sagot naman ni Calli dito.

"Bye ninang kong maganda at sexy." Paalam naman ni Gavin sabay yakap at halik kay
Ericka.
"Bye rin inaanak kong gwapo." Sagot naman ni Ericka.

"We will go now, byebye!" Paalam ni Hannah sa dalawa at hinalikan ang mga kaibigan
sa pisnge bago tuluyang umalis kasama ang anak.

She's hoping that someday, her friends will end in a happy ending. In a happy
relationship. Naniniwala siyang ang dalawa niyang kaibigan pa rin ang
magkakatuluyan sa huli kahit parang laging may world war 3 kapag nagdikit ang mga
ito.

        Chapter Thirty Four    [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "You look idiot now, stop smiling like crazy hon." Naiiling na mungkahi ni
Hannah kay Van na kanina pa nakangiti habang nagmamaneho.

Hawak ng asawa ang kaliwang kamay niya habang nagmamaneho ito. Ang anak naman nila
ay nasa likod at mahimbing na natutulog. May nakasalpak pang headphone sa tainga
nito na galing kay Keir.

"I'm just happy." Nakangiting sagot naman ni Giovanni sa kanya at magaan na

hinalikan ang kamay niyang hawak nito. "I love you, hon."

"I love you too." Ngiting sagot ni Hannah at nakangiti na rin na humarap sa
kalsada.

Everything is almost perfect and it's on right places. Pakiramdam niya ay magiging
maayos na ang lahat dahil nakakaalala na siya at kasama niya na ang asawa niya. But
like in every stories, hindi pwedeng puro saya ang lahat.

"The car is bullet proof and hardly tinted. Just stay inside, you and Gavin. No
matter what happen wag mong bubuksan ang pinto unless ang kumatok. Do you
understand?" Madiing bilin sa kanya ni Van habang nasa loob pa rin ng sasakyan,
pero ang mga mata naman nito ay nasa harap ng bahay. Kung saan may nakakalat na
pangpatay na bulaklak at kabaong na may mga talsik ng dugo.

"W-What's happening Van?" Kinakabahang tanong ni Hannah sa asawa.

Hinawakan ni Van ang mukha ng asawa at hinaplos ang pisnge nito. Hinalikan niya ito
at niyakap. "Just...just stay here with our son. Wag kayong lalabas, okay? Do you
trust me, hon?" Tanong ni Van kay Hannah habang nakayakap pa rin.

"I do. I do trust you." Mahinang sagot naman ni Hannah bago kumalas sa
pagkakayakap.

"Good. Now, I want you to keep quiet, whatever happens, whatever you hear or saw
just stay inside. Call this number, as soon as I leave the car, do you understand?"
Tango lang ang naging sagot ni Hannah sa bawat sinasabi ng asawa, bago kagat labing
hinawakan ang cellphone nito na may number sa call button.

"After you dialed that number, press the speed button number 1. So that the gang
will be here in any minute." Dagdag pa ni Giovanni bago muling niyakap ang asawa at
hinalikan. Ganun din ang ginawa nito sa anak nilang mahimbing na natutulog pa rin.

Pagkatapos ay may kinuha ito sa ilalim ng upuan. It's gun! Mas lalong nilamon ng
kaba si Hannah dahil doon. May kinuha pa ito sa compartment ng sasakyan at gaya ng
nauna, baril din iyon at mga bala.

Nataranta naman si Hannah ng bigla na lang inilagay ni Giovanni ang baril na galing
sa compartment sa kamay niya.

"A-anong g-gawin ko dito?"

"Incase of emergency. Shoot anyone who'll try to hurt you and our son."

"No! Hindi ko alam paano gamitin yan, a-ayoko..." iling ni Hannah at pilit na
ibinabalik kay Giovanni ang baril.

"You can, hon! You, can!" Mahina ngunit madiing saad ni Van. "Just hold it like
this and click this part when you point it to the target. You can do it. You must
do it! Or else, the enemy will kill you. You must kill them first, before they do
the same. Please...I'm begging." Nagsusumamong pakiusap ni Van.

Labag man sa loob ay kagat labing tumango si Hannah at pinilit na huwag umiyak.
Pinilit niyang hindi maglaglag ang mga luha sa mata. Pinilit niyang magpakatatag ng
mga oras na iyon. She can do it! She must do it! For her son, for her husband.
Gagawin niya.

Muli siyang hinalikan ni Van sa noo bago ito tuluyang lumabas ng kotse. Sinunod
niya agad ang bilin nito. She dialed the number that her husband ask her to dial.

"Yeah?" Sagot ng sa kabilang linya. If she's not mistaken, it's Zeke.

"W-we need help. Please...Van told me to call you right away. Please help us..."
agad na mungkahi ni Hannah

"Where are you? Where is he?" Agad namang tanong ng nasa kabilang linya.

"Sa bahay. Nandito kami sa labas ng bahay niya nasa loob ng sasakyan, pero si Van
lumabas at pumasok sa loob ng bahay."

"Okay, calm down Mrs. Rios, we'll be there." Sagot ng kausap bago pinatay ang
tawag. Then, Hannah immediately press the speed dial button. Para iyong naka
conference call pero walang sumasagot. May mga red button lang na nag-bblink at
nagiging green pagkatapos. It's look like a GPS! While on the center of it is there
location!

Hannah was horrified when she hear a big loud sound of a gun inside the house. Puno
ng takot at pag-alala na napatingin siya roon habang nasa loob ng sasakyan.
Nanginginig din ang labi niya.

"Oh, God! Please take care of my husband." Mahinang dasal ni Hannah habang mariing
nakapikit.

Minutes had been past at hindi na nasundan ang tunog ng baril. Pero hanggang ngayon
ay hindi pa rin lumalabas si Giovanni. Sinilip ni Hannah ang anak na mahimbing pa
rin ang tulog. She knows that Van told her to stay and don't leave the car. Pero
mamamatay siya sa pag-aalala kung mananatili siya sa loob nun!

"I'm sorry baby, stay here okay? Babalik agad si mommy." Mahinang bulong ni Hannah
sa anak bago lumabas ng sasakyan.

The surrounding is giving her goosebumps because of silentness. Nakakabinging

katahimikan na tila kaya niya ng marinig ang tibok ng puso niyang tumatambol sa
kaba. Hannah slowly walking towards the house but she stop as soon as she notice
the coffin cover with blood. Curiosity hit her system. Instead of walking towards
the house door, she walks on the other side, on the side of the coffin.

Nang nasa harap na siya ng kabaong na iyon ay mabilis siyang napatakip sa ilong
dahil sa masangsang na amoy ng dugo. Dahan-dahan niyang binuksan ang coffin. Para
siyang binuhusan ng malamig ng tubig ng makitang tao ang laman nun. Taong kilalang
kilala niya.

Fear consumed Hannah's system. Napasigaw siya sa nakita at mabilis na naglakad

papunta sa sasakyan. Pero bago pa man siya makarating sa sasakyan ay may isang
lalaking puro balbas ang mukha ang humarang sa dinadaanan niya.

"Kanina pa kita hinihintay lumabas sa sasakyan ng Rios na yun Ms. Ganda. Halika
sumama ka sa akin, hinihintay ka ng boss namin." Ngising saad ng lalaki at mahigpit
na hinawakan ang pulso niya.

"No let go of me! Van! Giovanni!" Malakas na sigaw ni Hannah, hoping na maririnig
siya ng asawa.

"Naku, hindi ka maririnig nun. Siguradong..." nag-akto ito na ginilitan ang leeg at
muling ngumisi sa kanya. "Masyadong mayabang yang asawa mo, pero ngayon wala ng
kwenta ang kayabangan niya dahil siguradong tsugi na siya sa loob." Demonyong saad
ng lalaki at humalakhak.

"No...no..." nanghihinang mungkahi ni Hannah at nagpumiglas. "Bitiwan mo ako!

Bitiwan mo ako!" Pagpupumiglas pa rin niya, dali daling sinipa ni Hannah ang ari ng
lalaki kaya napabitaw ito sa kanya. Kinuha niya ang tyansang iyon upang makatakbo
pabalik sa sasakyan, ngunit bago pa man siya tuluyang makalapit doon ay isang
umaalingawngaw na putok ng baril ang narinig niya.

        Chapter Thirty Five (Part 1) [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            'IT'S A TRAP!' that's Giovanni realized when he get in inside his house.
Shattered glasses, broken furnitures and every part of his house was covered of
blood. He doesn't know who's blood is it but his gut feeling doesn't tell him good
about it.

And he was right. Because just a few minutes when he step in inside his house a
loud sound of gun echoed. It is to late for him to escape and run because the gun
pierced directly to his leg.

"Fuck!" Madiing mura ni Van sa isipan.

Sinubukan niyang tumayo at maglakad palabas, ngunit pa man niya magawa iyon ay
tatlong armadong lalaki ang humarang sa kanya at hinawakan siya ng mariin.

"There's no use of escaping Rios, you fell...in our trap." Mungkahi ng isang boses
na kilalang kilala ni Giovanni. Hindi mapigilan ni Van ang hindi mapangisi ng
mapagtanto na tama nga siya.

"Your trap? Well, yeah. Usual trap of cowards." Mapang-uyam na insulto ni Van sa
matanda.

Nagtagis ang bagang nito ngunit kalaunan ay ngumisi rin pagkatapos. "Yeah you're
right. Ganito nga rin ginawa ng traydor mong ama, kaso lang mali siya ng binangga
kaya..." hindi nito tinatapos ang pagsasalita at tumatawang nagkibit balikat lang.

"What did you fucking do fucktard!" Madiing tanong ni Van habang nagtatagis ang
panga. Pilit rin siyang kumakawala sa pagkakatali na ginawa ng tatlong lalaki
kanina sa kanya, ngunit masyado iyong mahigpit. Minuto ang bibilangin niya para
makalas iyon!

"What did I do? Well, wala naman talaga akong balak gawin o gagawin sa pakialamero
mong ama. Kung sana sumunod na lang siya sa plano at hindi nangialam, baka binuhay
ko pa siya."

'Baka binuhay ko pa siya...'

'Baka binuhay ko pa siya...'

Para iyong sirang plaka na paulit ulit nagrreplay sa utak ni Giovanni. This old
dirty man in-front of him tells him that he killed his father!
"What did you fucking say?!" Galit na tanong ni    Van ngunit ngumisi lang ang
matanda.

"I'm asking you. What.Did.You.Fucking.Do.To.My.FATHER!!!" Madiing sigaw ni Van.

Naglalabasan ang ugat ni sa braso maging sa kanyang leeg.

Nagtatagis ang mga bagang at madilim ang mga mata dahil sa galit. At para sa
matandang Alvarina, isa iyong nakakaaliw na tanawin. Ang makita paano makita ang
galit na tigreng Rios.

"I killed your father before he kill me. It's called self defense." Ngising
mungkahi ng matanda. Huminto ito sa pagsasalita ng may lumapit na isang tauhan nito
at bumulong sa tenga. Mas lalo namang nangisi ang matanda at humalakhak pa.

"Hindi mo pa binilinan ang asawa mo na huwag ng lalabas ng kotse kasi delikado?"

Ngising tanong muli nito sa kanya.

Napamura naman sa isipan si Giovanni dahil dun. He told Hannah to stay inside the
car for God's sake!

"May katigasan ata ang ulo ng napangasawa mo Rios. Kung sana pinili mo na lang ang
anak ko mas maayos pa sana ang nangyari. Baka buhay pa ang pakialamerong ama mo—
wait... Nakita mo ba siya? Pasensiya ka na dahil nagmamadali kaming ipasok agad
siya sa kabaong, walang balsamaryong naganap haha." Mungkahi nito at malademonyong
humalakhak dahilan para lalong mag-init si Giovanni sa galit si Giovanni.

Now he understand kung bakit may kabaong sa labas ng bahay niya. He should have
check it first! His father is fucking there!

Alam niyang kahit kailan hindi naging maganda ang relasyon niya sa ama. They always
fight, argue and against in each decisions. Yes, he is mad at what his father did
years ago. But he never wanted to kill his father! He never want to see his father
lifeless and breathless!     

Giovanni tried his very damn best to calm himself, even if inside, he is furious
and ready to assassinate the dirty old shit in-front him. His wife and son is in
danger. He just hoping that Hannah do what he ask first before doing stupid
actions!

Habang nagsasalita rin ang matandang panot sa harap niya ay dahang-dahan niya ring
kinakalas ang pagkakatali sa kanya. It might be tight but it's a weak tie. 'Stupid
morons' bulong ni Van sa isipan ng tuluyan ng makalas ang tali sa kamay. Walang
makakakita nun' dahil nasa magkabilang gilid niya ang dalawa sa mga humarang sa
kanya kanina. Habang ang isa ay lumabas naman.

"What do you fucking want?" Tanong ni Van habang diretso ang tingin sa harap.
Ngumiti naman ang matanda sa kanya na animo'y nanalo sa lotto sa narinig. Tsk!
Gullible!

"Narinig niyo yun? Nagtatanong ang isang Rios sa kailangan ko! Haha!" Manghang
mungkahi nito sa lahat bago muling bumaling kay Giovanni at lumapit. "Ang anak ko
at ang pamangkin ko na kinuha niyo." Bulong nito sa tainga ni Van.

Ngumisi naman si Van dahil doon at sumagot din ng pabulong sa tainga nito. "Deal.
But I am afraid that at this moment...malamig na bangkay na lang nila ang maibigay
ko." And with that, mabilis na pinalibot ni Van ang braso sa leeg ng matanda at
hinablot ang baril ng katabi niyang armadong lalaki. Itinutok niya ang baril sa ulo
ng matanda at paatras na naglakad.

"Try and this old man will die." Madiing saad niya sa mga tauhan ni Alvarina na
nakatutok din ang baril sa kanya.

Dahang-dahan na naglakad si Giovanni paatras kahit namamanhid na ang binti niya

dahil sa tama ng bala. Nang malapit na sila sa pinto ay isang umaalingawngaw na
putok ng baril ang narinig niya mula sa labas. Tumawa naman ng parang baliw ang
matandang hawak niya kaya mas hinigpitan niya ang pagkakasakal dito.

"M-mukhang s-susunod ang a-asawa mo sa s-sementeryo—ahh!"

"Shut up!" Sigaw ni Van at mas lalong diniinan pa ang pagkakasakal dito dahil sa
inis.

"Dude, come down. Masyado kang hot, haha."

Lahat sila ay napalingon sa nagsalita. It's Caleb with Zeke, Ralph, and Keir behind
him.

"They're safe. Andrei and Cole drive them to the HQ." tanging saad ni Zeke sa
kanya.

Para namang nabunutan ng tinik si Van sa narinig. 'Thank God!' mahinang

pagpapasalamat niya sa taas. Ngunit nang maalala niyang wala na ang ama ay parang
apoy na binuhusan ng gasolina ang pakiramdam niya dahil sa galit.

"My dad..." usal niya sa mga kaibigan ngunit nagtinginan lang ang mga ito at
umiling lamang.

"He's inside the coffin outside...lifeless." Tanging sagot ni Keir.

Lalong nagtagis ang bagang ni Van sa narinig at diing itinutok ang baril sa ulo ng
matanda. "I will fucking beat and torture you!" Madiing saad ni Van dito.
"That's boring dude. Just take him outside may pasurpresa si Blake." Ngising saad
ni Caleb bago sumipol ng malakas dahilan para isa isang pumasok ang mga tauhan
nilang armado rin.

"Barilin kapag nanlaban, dalhin sa basement ng HQ ang matitira." Utos ni Ralph sa

mga ito bago inakbayan si Van. "Let me help you dude, ang mga tulad lang nating mga
gwapong may asawa at anak ang nagtutulungan. Right Zeke?" Mungkahi nito at bumalik
sa pwesto ni Zeke. Itinaas lang ni Zeke ang gitnang daliri bilang sagot bago
nilapitan ang matandang Alvarina na namumutla na ngayon sa takot.

"Walk. Try to escape and you'll die." Malamig na utos ni Zeke dito habang nakatutok
ang baril sa ulo ng matanda. Namumutlang naglakad ang matanda palabas, habang si
Ralph naman ay nakaalalay sa iika-ikang si Van. Si Caleb naman ay sisipol-sipol
lang sa likod nila na animo'y naaaliw sa nakikita.

"S-saan niyo k-ko d-dalhin?" Utal na tanong ni Francisco Alvarina ng tuluyan na

silang makalabas ng bahay.

"Sa surpresa." Ngising sagot ni Ralph dito bago senyasan ang nakasandal na si Blake
sa sasakyan.

Lumapit din si Caleb kay Blake para tulungan ito sa sinasabing surpresa. Para naman
slow motion na unti-unting nanlalaki ang mata ni Francisco sa nakikita at paharap
na lumuhod sa harap ni Giovanni.

        Chapter Thirty Five (Part 2) [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            "NO, PLEASE...Not my daughter Rios...please..." pagmamakaawa ni Francisco

sa harap ni Van. Nakaluhod pa ito at umiiyak sa kanyang harapan. Nakakapit din ito
sa kanyang mga binti dahilan para lalong mainis.

"Daddy! Daddy, help me-ahh!" Sigaw ni Annie na ngayon ay hawak ng isang tauhan nina
Zeke. Para itong taong grasa dahil sa hitsura. Magulo at hindi pantay ang buhok
dahil sa pagkakagupit. Madumi ang damit at sira-sira na tanging pribadong katawan
na lng ang natatakpan. Ang dating makinis nitong binte ay puno na ng pantal at
sugat. Wala rin itong kahit anong suot sa paa. Mapagkakamalan mo itong baliw base
sa hitsura nito. Habang sina Caleb at Blake naman ay kalmadong kalmadong nakasantal
sa kotse, hawak ang tali ng dalawang Leon na alaga.

"Lindsey, baby kalma lang. Mamaya mo pa yan kakainin." Pagkausap ni Caleb sa Leon
na hawak.

Umungol lang ito ng nakakatakot dahilan para mapasigaw sa takot si Annie at maihi
naman sa salawal si Arjay.

"What the fuck!" Mura ni Blake ng makitang nanginginig-nginig pa ang namumutlang si

Arjay habang umiihi sa salawal.
"Gross." Diring-diri naman na usal naman ni Caleb.

"Calm your pet, Blake. Leo seems excited to eat Arjhay flesh." Natatawang biro ni
Ralph sa kaibigan.

Hindi naman pinansin ni Giovanni ang pagmamakaawa ng matanda. Ang mata niya ay
nakatuon sa kabaong na may talsik ng dugo. Iika-ika man ay naglakad siya patungo
run at binuksan ito. There...his father, dead and unmoving.

Pinigilan ni Van na hindi umiyak. Tumingin siya sa kalangitan para pigilan ang luha
niya. His dad is the only family he have. Wala na siyang ina. Wala siyang kapatid o
kamag-anak. The only family he have aside from his wife and  son is his dad. And
now, his dad is already dead because of the fucking asshole.

Madilim ang matang bumaling ang tingin ni Van sa matanda. Kita niya ang pamumutla
at takot nito habang nakatingin siya dito.

"A-anong g-gawin mo?" Takot na tanong nito habang sinusubukang umatras ngunit
pinigilan ito ni Zeke at itinulak palapit kay Van dahilan para madapa ito.

"I'll do the same thing of what you did...to my father." Diing sagot ni Van. "But I
want you to see my evil side first. I wasn't called a Mafia Devil for nothing."
Ngising saad ni Van bago senyasan si Caleb.

Gone the calm Giovanni Rios. Now the Giovanni that they are seeing is the cold one,
the merciless, the devil mafia of Royal Mafia Organization.

Sumunod naman si Caleb at binitawan ang tali ni ng Leon na hawak. Ganun din ang
ginawa ng lalaking may hawak kay Annie. Itinulak nito ang dalaga padapa na agad
namang nilapa ng Leon.

"Hindi! Annie!" Sigaw ni Francisco na akmang lalapitan ang anak ng paputukan ito ni
Van sa binte ng dalawang beses.

"Ouch! Ahh! Daddy help!— ahh!" Umiiyak na sigaw ni Annie habang nilalapa ng Leon
ang buong katawan nito. Parang estatwa naman si Arjay at nanlalaki lang ang mga
mata habang nakatingin sa pinsan. Para na itong ibinabad sa suka dahil sa
kaputlaan.

"What about this bastard?" Tanong naman ni Blake pagtukoy kay Arjay na tulala pa
rin.

"Hubaran niyo at ipalapa kay Leo. I want to see how Leo will detached that bastard
dick from his body." Ngising saad ni Van. Tila doon lang natauhan si Arjay ng
marinig ang sinabi ni Van. Nanlalaki ang mga mata nito at nagmamakaawa ngunit tila
bingi ang mga tao roon sa boses nito.

"Now you know how devil I am Mr. Alvarina." Mungkahi ni Van sa matandang tulala at
umiiyak lang na nakatingin sa tila walang buhay ng anak. "You mess my property, now
I am going to pay for your service. Isn't how the business work?"

Lumingon naman ang matandang Alvarina kay Van. Bakas ang galit at poot sa mga mata
nito. "Tingin mo panalo ka na? Hindi ako pupunta dito ng hindi sinisigurong
mapapatay kita Rios!" Sigaw nito at tumawa ng parang baliw.

May kung ano itong inilibas mula sa bulsa at ipinakita iyon sa lahat. "Alam mo ba
kung ano 'to?" Ngising tanong nito. "It's a switch. Pinatanim ko ng bomba ang mga
tauhan ko sa buong bahay mo"

"I don't care. Turn it on we'll leave. While you and your fucking slut daughter and
nephew will stay and will be dead." Sagot naman ni Van dito na tinatawan lang ng
matanda.

"Akala mo ba bahay mo lang ang may bomba? Bakit 'di mo tingnan ang katawan ng tanga
mong ama, haha." Muling tawa nito.

Agad namang nilapitan ni Van ang katawan ng ama at tiningnan kung totoo nga ang
sinasabi ng matanda. Napamura na lang siya ng malakas ng makita ang isang bomba na
nakakabit sa katawan nito.

"Damn it!" Malutong na mura ni Van at sinubukang hawakan ang bomba para alisin iyon
sa katawan ng ama.

"No you can't remove it or touch anything of it. It's a customize bomb na pinagawa
ko pa from US. Once you detached it sa katawan ng taong pinagdikitan nito, it will
explode." Ngising mungkahi ni Francisco.

Napasabunot naman sa buhok si Giovanni at hindi napigilan ang sariling masuntok ang
matanda. "FUCK YOU!!!" Galit na sigaw ni Giovanni at muling sinuntok ang matanda.
Ngunit ngumisi lang ito at pinakita ang switch na naka on na ngayon.

"T-two m-minutes at...l-lahat t-tayo s-sasabog-ahh!" Muli itong sinuntok ni Van sa

mukha. Hindi pa siya titigil kung hindi lang siya inawat ni Zeke.

"Enoug, we have to leave now."

"No...kailangan kong alisin ang bomba na yun. I can't leave my father here." Sagot
ni Van at itinabig ang kamay ni Zeke. Naglakad siya palapit sa kabaong ngunit bago
pa siya makalapit ay hinatak siya pabalik ni Zeke at kinaladkad.

"Let me fucking go! I need to get my father-" Pagpupumiglas ni Van ngunit napatigil
siya sa pagsasalita ng suntukin siya ng malakas ni Zeke sa mukha.

"I know what you feel right now but get your fucking senses back. Hindi mo naman
siguro gustong maulila ng maaga ang anak at asawa mo. Kapag bumalik ka dun at
nagpumilit sa gusto mo,mamamatay ka lang. So get your senses back and move! We have
to leave this place because any seconds from now it will explode!" Mahabang lintaya
ni Zeke at muling kinaladkad si Giovanni.

Mabilis na itinulak ni Zeke si Van sa loob at sumakay sa driver seat. Mabilis

niyang minaniobra ang sasakyan palayo sa lugar. Bumilang siya ng lima at ang buong
lugar ay nagliyab dahil sa malakas na pagsabog.

"We're sorry for your dad, condolence." Mungkahi ni Keir na siyang katabi ni Van at
tinapik ito sa balikat.

Napahilamos naman ng mukha si Van at umiyak ng mahina. Ang mga luhang kanina niya
pa pinipigilan ay para ng agos ng tubig na hindi na maawat sa pagdaloy mula sa
kanyang mga mata. Yung sakit, galit at lungkot sa dibdib niya ay naghahalo na tila
pinipigilan siyang huminga.

"I'm sorry." Rinig ni Van na usal ni Zeke sa kanya ngunit hindi niya iyon pinansin.
At this moment, wala siyang ibang gustong makasama at masandalan kundi ang asawa't
anak niya. Only Hannah can make him calm even in evey situation. Only Hannah can
comfort him. He needs the warm hug of his wife. He need the comforting voice of
her. He need his wife and he need to see his wife as soon as possible,bago pa siya
mawala sa katinuan.

"Bring me to my wife."

        Chapter Thirty Five (Part 3) [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            HANNAH is walking back in forth. Mahigit isang oras na siyang naghihintay

sa HQ na pinagdalhan sa kanya ng mga kaibigan ng asawa ngunit si Van, at ang mga
kaibigan nito ay wala pa rin.

"Akala ko ba susunod sila? Bakit wala pa sila?" Bulong ni Hannah sa sarili.

"Hannah, upo ka na. Baka mahilo ka kakalakad mo jan." Mungkahi ni Zane kay Hannah.

"Yeah sis, chill ka lang. They will be mine." Sang-ayon naman ni Zairene habang
naglalagay ng design sa binake nitong dinala sa loob ng HQ. "Yan! Ibibigay ko to sa
asawa ko mamaya" masayang ani nito.

"Naku! Baka itorture niyo lang yang cookies sa katawan niyo eh." Biro naman ni
Zane.

"Heh! Nakakahiya kay Hannah, sira! Haha." Natatawang saad naman ni Zairene.
"Sus! Yung magkakaibigan na yun siguradong may kanya-kanyang pakulo kama. Kaya
malamang 'di na inosente jan si Hannah, right?" Pangungumbinsi naman ni Zane kay
Hannah.

Natawa lang si Hannah at nahihiyang yumuko sa mga ito dahil hindi niya alam kung
ano ang isasagot sa tanong ni Zane.

"Well? Ano ang ginagawa niyo?" Excited na tanong ni Zane.

"Kung wala naman o nahihiya ka sabihin ayos lang yan. We can give you tips muna
para sa adventurous sexy time niyo ni—" hindi na naituloy ni Zairene ang sinasabi
ng bigla na lamang bumukas ang pinto at pumasok ang kanina pa nila hinihintay.

"Van..." mahinang ani ni Hannah habang nakatingin kay Van na may benta sa binte at
kamay.

"Sorry we made you worried. Dinala muna namin 'to." Turo ni Ralph sa asawa. "Before
we came here. So...babe let's go." Pagtawag ni Ralph sa asawa.

"Alright!" Masayang sagot naman ni Zairene at pinulot ang cookies na dala.

"Baby." Pagtawag naman ni Zeke kay Zane na agad namang lumapit at yumakap dito.

Nang sila na lamang dalawa ng asawa ang nasa loob ay niyakap niya ito ng mahigpit.
"I was worried." Aniya.

"I'm sorry if I made you worried. It will never happened again, I promise." Sagot
naman ni Van at yumakap din ng mahigpit.

Ilang minuto silang nasa ganung sitwasyon bago kusang kumalas sa pagkakayap si
Hannah at inakay si Van na umupo sa sofa. Sumunod naman si Van sa kanya at
isiniksik ang mukha sa leeg niya habang nakayakap ng mahigpit sa katawan niya.

"Where is Gavin?" Tanong ni Van.

"He is at Mondragon's Mansion. Andrei & Cole bring him there to play with the
twins." Sagot ni Hannah. Nag "hmmm" lang si Van bilang sagot at maya-maya pa ay
naramdaman ni Hannah ang unti unting pagkabasa ng leeg niya.

"Hon? Are you crying?" Nag-aalalang tanong ni Hannah.

"Yes, I am...so let me hug you. You're my comfort zone right now."
"Is it because of your dad?"

"So you see him. I told you not to leave the car, didn't I?"

"I'm sorry. Can't help it. I was worried when I heard a gun shot then you didn't
come back. I'm sorry."

"Don't do it again. Don't put yourself in danger because of me, do you understand?"

"I can't promise you that, so shut up, okay?" Pagmamatigas ni Van.

"Stubborn." Tanging saad ni Van at mas lalo pang hinigpitan ang pagkakayakap sa
kanya. "Thank you."

"For what" nagtatakang tanong ni Hannah at hindi mapigilan ang hindi matawa.
Hinaplos niya ang ulo ni Van pababa sa likod nito upang kahit papano ay mabawasan
ang sakit na nararamdaman nito.

"Just thank you." Sagot lang ni Van sa kanya. Ilang minuto silang nasa ganung
sitwasyon bago si Van mismo ang kusang humiwalay ng yakap. Ngayon ay magkaharap na
sila. Kita nila ang pagod sa mata ng isat-isa ngunit sa likod nun ay saya at pag-
asa.

"I know we had been through all this years. We suffered in loneliness, pain and
longing to each other. We started as a secret couple up to husband and wife. I
don't even know that you were pregnant back then with Gavin. I am sorry for all the
pain, hard times and mess that I caused because of my work and life. I am so
sorry." Lintaya ni Van at hinawakan ang kamay niya.

"I want to start over. Without any problems and fear. I want to tell that world,
each and everyone that I, Giovanni Lee Rios, is happily married with Hannah Garcia-
Rios and with my adorable son, Gavin Garcia-Rios. I want to tell them how lucky I
am. That even I was known as a devil Mafia man, there is an Angel from heaven loved
me despite of who I am." Huminga ng malalim si Van at kahit masakit ang binte niya
dahil sa tama ng bala ay pinilit niyang iluhod ang ito at humarap kay Hannah na
ngayon ay naluluhang nakatingin sa kanya.

Kinuha ni Van ang isang maliit na box mula sa bulsa at binuksan iyon.

"Van..." lumuluhang usal ni Hannah.

"I'm sorry if there is no decoration or proper preparation for my wedding proposal.

I'm actually finalizing it but I can't wait anymore so here I am. Hannah Garcia-
Rios, you are my wife already and it should be remain at that. We've been married
for years but been seperated and away from each other for 3 years. I want to catch
up everything and make up things with you. I want to be with you, with our son,
with our future children in the future." Muli ay huminga ng malalim si Van.

"Hannah Garcia-Rios, I am ordering you as your husband to marry me again. You have
no right to say no nor decline my proposal because it's an order. So accept this
ring, as a sign you agreed to what I say." Mungkahi ni Van dahilan para matawa si
Hannah dito.

Kahit naiiyak ay hindi maiwasan ni Hannah ang hindi matawa. Naiiyak siya dahil sa
tuwa. Masaya siya dahil sa wakas, masasabi niya na sa lahat na asawa siya ni
Giovanni Lee Rios, na noon ay guro niya at sekretong asawa.

This time, no more secret. No more hindrance and even if there is, she will fight.
Not for her love for Van, but for her family with him so...

"Of course Mr. Rios, I will marry you again."

        Epilogue    [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            Years had been passed at maraming nagbago sa buhay nina Hannah at Giovanni.
It is now year 2020. Almost 3 years after they get married again and now, she still
happy and contended with his husband and 3 children. She delivered twins last year
and they name them as Yanz Kim, her little prince and Yasshy Krizz, her little
princess.   

She can't explain how happy she is when saw her husbands' tears last year after she
gave born to the twins. Her husband keep saying thank you and how much he love her
non stop. Todo alaga rin sa kanya noong manganak siya at ito ang nagpupuyat kapag
nagigising ang kambal. Hindi siya nahirapan sa pag-aalaga sa kambal because even
Gavin, her oldest son is there taking care of his siblings.

"We're so lucky, noh?" Biglang sabi ni Zairene.

They're in the mall right now. Zairene says that its a 'Mafias Wives Shopping Time'
so its time for them to relax and chill. Because being away from stress means being
away from aging, well, that's according to Zairene.

Masyado daw mga gwapo at malalaman sa pandesal ang katawan. Mukhang binata at hot
daddy at the same time. Kaya marami ring linta ang nakapaligid at nag-aabang. Ang
mga linta na iyon ay walang pinipili, may asawa man o wala ang lalaki, that is
according to Zane. Kaya naman, dapat mapanatili nila ang ganda, kutis at figure
nila kahit nanganak na sila. Thou, alam nilang hindi sila ipagpapalit ng mga asawa
nila kahit magmukha silang balyena sa taba. Pero syempre, according si Zairene pa
rin, mabuti ng sigurado para walang pagsisihan sa huli. She just nod and shrug her
shoulder, partly agreeing with Zairene and Zane point of view.

They spent hours shopping and relaxing in the spa. So when the they're done, they
drive immediately back to their village, where they all live with the other 'Single
Gagos' as their neighbor.
"What the hell?" Mahinang mura ni Zairene

"We're on our mansion, right?" Usal naman ni Zane. While her, is just watching,
unmoving and can't believe what she is seeing right now.

"Tumatanda sila ng paurong." Ani pa ni Zairene at napalingon sa labas ng mansion.

"My god! My poor babies is sleeping outside with your twins Hannah!" Dagdag pa ni
Zairene dahilan para mapalingon din siya roon.

"Zeke will be dead, damn it!" Inis na saad naman ni Zane habang nakatingin ng
masama kay Zeke na nakikipagbatuhan ng mura sa kaibigan nito.

The whole place is in mess. Nagkalat ang unan, diapers, gatas and many more.
Naghahabulan ang iba, nagbabatuhan and there, nakita niya ang asawa na bitbit ang
panganay na anak na basang basa.

Napailing na lang si Hannah sa nasaksihan at taas kilay na tumingin na rin sa

asawang tila tulad ng iba, ay hindi pansin ang presensiya nila. Their poor babies
are outside at iba ang nag-aalaga! My goodness'

"Zeke anong oras darating sina Zane? Ang kalat ng mansion mo. Parang nadaanan ng
bagyo." Rinig niyang tanong ni Keir kay Zeke.

Kunot noo namang tiningnan ni Zeke ang cellphone niya at binasa ang mensahe ni
Zane. "She said, 10:30 am nandito na sila." Naguguluhang sagot naman ni Zeke.

"Fucking shit! It's already 11 o'clock!" Mura ni Ralph at akmang tatayo para
lumabas ng mansion ng biglang luminga-linga sa paligid. "Fuck! Craige, where's
Raffy and Raphael?" Tanong ni Ralph kay Craige, pertaining their twins of Zairene.

"Kanina pa tulog sa labas!" Sagot ni Zairene sa tanong ng asawa. And there, sa

wakas ay napansin na rin ang prisensiya nila. Instantly, Zeke, Ralph and her
husband, Giovanni faces turn into white as vinegar.

"ZEKE TRAVIS MONDRAGON!!!" malakas na sigaw ni Zane    sa mga ito dahilan para
mapatalon ang mga ito sa gulat. "Bakit ang baboy ng bahay?!" Muling sigaw nito.

"B-baby... I-It's not my-" hindi na natapos ni Zeke ang sinasabi niya ng bigla na
lang lumabas ng laundry room sina Caleb at Cole at parang musmos na nagsumbong kay
Zane.

"Zane, kinawawa kami ni Zeke. Tingnan mo kami. Tingnan mo kami.  Ginawa niya kaming
katulong." Pagpapaawa ni Caleb kay Zane.
"Oo nga tapos binato pa niya kami ng dart. Muntik ng magalusan ang gwapo kong
mukha." Dagdag sumbong pa ni Cole.

Binalingan muli ni Zane si Zeke na halos patayin na sa tingin sina Caleb at Cole.
Pero agad ding naging maamo ang mukha ng mapatingin ito muli kay Zane.

"I-I can explain baby." Utal na sabi ni Zeke kay Zane pero tinaasan lang siya nito
ng kilay. Nilapitan ni Zane si Zeke at kinuha si Zenith Kanyee dito. Pagkatapos ay
umakyat na ito ng hagdan.

"Blake bring Zaffy and Zarry to me." Dagdag pa ni Zane habang nasa kalagitnaan na
ng pag-akyat. Ngunit huminto ito at bumaling kay Zeke "At ikaw Mondragon, maiwan ka
jan. Linisin mo ang buong sala dahil jan ka matutulog." Taas kilay na sabi ni Zane
bago tuluyang naglakad. Agad namang nagreklamo si Zeke at humabol sa asawa.

"Rios." Pagtawag niya naman kay Van. "Maiwan ka rito. Tulungan mo si Zeke sa kalat
niyo." Taas kilay niyang utos kay Van na tahimik at nakasimangot lang. Alam niyang
gusto nito umangal pero wala itong magagawa. Its either susunod ito or sala ang
bagsak nito ng isang buwan.

"Caleb bring my eldest son to me. Cole bring my little princess. Ako na bahala sa
prinsipe ko." Mungkahi niya at kinuha si Yanz mula sa higaan na pinaglagyan.

Hihintayin niya na lamang ang asawa sa pag-uwi nito mamaya. She's sure na hapon o
gabi na ito makakauwi dahil sa daming kalat ng mansion nina Zane. Well, its their
punishment so be it.

ITS ALREADY 10 in the evening when Giovanni got home. After cleaning the damn
mansion of Zeke, their single Gagos friends invite them to drink. Those fucker says
that they should be celebrating after what happened. Dahil walang masisipa sa
kwarto dahil masunurin daw silang asawa, mga takot at UNDER de saya.

For Van, he doesn't care what others might think to him. If he, being under of his
wife. He doesn't care at all, because he can even tell the world proudly that its
true.

"Hmmm..." mahinang ungol ng asawa niya ng halpusin niya ang hita nito pataas.
Pupungas-pungas itong nagmulat ng mata at tumingin sa kanya. "It's already late.
Bakit ngayon ka lang?" Tanong nito sa inaantok pang boses.
"The Gagos invited us to drink after we cleaned. It's been a long time since we
drunk together so..." sagot niya at nagsimulang halik-halikan ang asawa sa leeg
pababa sa dibdib.

"Van...yung mga bata...ohh..."

"Shh...They're peacefully sleeping hon." Sagot niya habang dahan-dahang inaalis ang
suot na pantulog ng asawa. Nang magtagumpay siyang maalis iyon ay sinunggaban niya
agad ang kaliwang dibdib nito habang pinipisil pisil ang kabila.

"Van...ohh...para sa...ahh...anak natin ang gatas ohh...na yan." Ungol ni Hannah

habang mahigpit ang kapit sa buhok niya.

"Konti lang." sagot niya at tuluyan ng pumwesto sa gitna ng asawa.

"Ohhh..."

"Ahhh..."

Ungol nila pareho ng mag-isa ang katawan nila. Moans and groans filled in the
rooms. They're on fire and they need to release it, in a very, very satisfying way.

"So hot, so tight...ohh"

"F-faster...I'm near...ohh...ahh"

His move double its paced. Faster and deeper. His also near, he can feel his, ready
to explode. And with a cue, he released all his juices inside.

"Ohhhh..." He groan with a satisfied smile.

"Ahhhh.." Hannah moan in tiredness.

"Did I tired you?" He asked while panting, resting above with Hannah while his
'buddy' is still inside.

"No. You drained me." Paos na saad naman ni Hannah at hinampas ang braso niya.
"Umalis ka jan sa ibabaw ko, hindi ka magaan Mr." taas kilay na ani ng asawa sa
kanya.

"I know." Sagot niya naman.

"You know, but still you stay above me."

"Because I'm just giving you time to breath. I'm not done yet, hon." Ngising saad
ni Van at muling umulos sa gitna ng asawa dahilan para muling mapaungol ito. "I
need at least 4 rounds and more, so breath every round we reach the 'top'."

Hindi mapigilan ni Hannah na hindi mapairap sa asawa. Knowing her husband,

siguradong hindi siya papatulugin nito. Well, its fine to her. Its their only sexy
time so be it!

The End

——————————————
A/N: Sana all may asawa at may 'sexy time' hahaha! Well sushis! We're done to our
3rd Mafia Series stories. So say your goodbye message to Giovanni & Hannah now.
It's all done. The hard times, suffers and sacrifices of our main character. They
have been apart from years, meet again after years and love each other again with
or without memories. They face lots of struggles. There is a lot of hindrance to
their relationship but still...in the end, they get what they deserve. The
happiness that Faith been deprived to them. Thank you Giovanni Lee Rios & Hannah
Garcia for your    the lessons we get to your stories. God bless and stay happy.

        SPECIAL CHAPTER [Mafia Series 3: Giovanni Lee...]

            I CAN'T BELIEVE that I will experience this endless happiness. I can feel
my own heart beating like a mad man. I feel like anytime it will jump out of my
chest because it beats very fast.

"Nervous?" Tanong ni Zeke sa kanya na siyang pinili niyang best man para sa kasal
nila ng asawa.

Yes. As he promised, they will get married again. And like what he said, he wants
everyone in this world will know how lucky he is.

"Dude, kapag tumakbo ang bride mo nakakahiya, naka Live ang kasal niyo all over the
world." Pasigaw na sabi ni Caleb sa kanya habang tumatawa.

"Don't mind him Rios, wala kasing girlfriend yan." Ani ni Cole
"Dude, for your fucking information, I have a lot of 'em'. I have girlfriends yah
know?" Pagmamayabang ni Caleb

"Mga gago manahimik nga kayo! Kita niyong moment ni Van tapos ang eepal niyo."
Singit ni Blake

"Father oh, si Blake nagmumura. Pagdasal niyo  nga pong kunin ni Satanas." Sumbong
ni Caleb sa pari.

Binatukan naman siya ni Keir at Ralph dahil doon. "Wag mong idamay si Father sa
kalokohan mo!" Saway sa kanya ni Ralph.

"Pasensiya ka na po Father, may problema po talaga sa utak ang isang 'to." Ani ni
Keir sa Pari na tumango lang at ngumiti. Halata ang pagkaaliw sa mata nito.

"Be ready! The Bride is here!" Sigaw ni Margarette, ang organizer ng kasal nina Van
at Hannah.

"Congrats and goodluck!" Ani ni Zeke kay Van at magaang tinapik ang balikat nito.

You and I
We're like fireworks and symphonies exploding in the sky

Kasabay ng pagtugtog ng musika ay siya namang pagbukas ng malaking pinto ng

simbahan. Napatingin si Van doon at hindi mapigilang hindi maluha sa nakikita.

'There, she is. My beautiful my wife, my angel, my only love, my bride.' Ani ni Van
sa isipan.

With you, I'm alive

Like all the missing pieces of my heart, they finally collide
So stop time right here in the moonlight
'Cause I don't ever wanna close my eyes

Kagaya niya ay nakatingin din sa kanya ang asawa. Accompanied by Zane, na siyang
bride of honor ng kasal nila. He can see the glinting tears of his wife. The tears
he always see before because of fear, pain and sufferings. But now, his wife tears
is different. It is glinting not because of pain or sorrow, but because of
happiness.

"Faster baby, walk faster." Bulong ni Van sa hangin at hindi mapigilang hindi
punansan ang nalaglag na luha ng makarating na sa harap niya ang asawa.
"Woaah! Video dali! Video! First time in history, umiiyak ang isang Rios!" Sigaw ni
Caleb sabay kuha ng cellphone niya sa bulsa ng mapagtantong walang nagbibigay sa
kanya.

"Gago! Umiyak din si Rios ng namatay ang daddy niya!" Sabat naman ni Blake sabay
batok kay Caleb.

Hindi na pinansin ni Van ang mga baliw na kaibigan. Ang buong atensyon niya ay nasa
asawa.

Without you, I feel broke

Like I'm half of a whole
Without you, I've got no hand to hold
Without you, I feel torn
Like a sail in a storm
Without you, I'm just a sad song
I'm just a sad song

"Let's go Mrs. Rios" ani ni Van sa asawa at hiningi ang palad nito.

"Let's go then, Mr. Rios" nakangiting sagot ni Hannah at tinanggap ang palad na
alok ng asawa.

With you, I fall

It's like I'm leaving all my past and silhouettes up on the wall
With you, I'm a beautiful mess
It's like we're standing hand and hand with all our fears up on the edge
So stop time right here in the moonlight
'Cause I don't ever wanna close my eyes

With a smile on each lips. Tears of happiness in each eyes. Giovanni and Hannah
walk together in-front the altar. They are looking each other, murmuring 'I love
you' from time to time and smiling like they're aren't tired.

Without you, I feel broke

Like I'm half of a whole
Without you, I've got no hand to...

And there, the vow that they are waiting. Si Gavin ang ginawa nilang ring bearer.
Like them, the happiness on their son's lips is visible. Even their friends is
smiling to them. They are all happy for them! And Hannah feels like, she is the
most lucky woman in this world. Because she married again, the walking in disguise
devil of a mafia world.
"Hannah Garcia-Rios, my wife, my miracle, my hope, my light and my everything. Take
this ring as a sign of my endless love, endless care and endless of being an
understanding husband."

Natawa naman si Hannah maging ang mga kaibigan ni Van na kasal na rin dahil sa
huling sinabi niya.

"We had been apart for years, you had been suffered for years because of me. But
this time, I promise, that that would be the last straw of our sorrow. I know we
will face a lot of problems in the future and might hurt each other unintentionally
but I promise, that we won't sleep without getting okay first. I rather walk to the
way that full of thorns, I will endure the pain, as long as you are with me. You,
our son, and our children in the future."

"3 years without you is like a hell. Like I am dead man inside. Like a song, I am
sad. I was like a broken glass that can't be whole again, because my other piece is
missing. I was like a guitar with a missing string, I may create a tone but not as
good as before. I blame myself for years because of what happened. I had been
reckless and confident that put us, you in danger."

"It's not your fault." Singit ni Hannah sabay pahid sa luha ng asawa.

Agad namang umiling si Van bilang pagtanggi. "It was my fault. It is my fault. I
put you and our child in danger. I didn't even know that you were pregnant that
time. I am sorry, hon. I know I can't turn back the time, I know I can't back the
life of our lost child but I want you to know...this time, I will be my very best."

"I am not perfect, I have flaws and imperfections. I was known as a devil man, a
merciless man, a heartless man but you...You prove me that 'no, you're not like
that.' You love me, you accept me and now, you forgive me and love me again without
hesitations"

"I am a man of a few words but you made me a talkative creature when I am with you.
I am so lucky to have you. Very very lucky. And I want everyone, every person in
this world would know that. That I'm, Giovanni Lee Rios, a devil man, accept and
love by an angel from heaven, Hannah Garcia-Rios."

Hannah can't stop herself from kissing Van. And Van on the other hand accept her
tender, full of love kisses.

"I love you, my wife." Nakangiting saad ni Van habang nakatingin kay Hannah.

"Mahal na mahal din kita." Madamdaming sagot naman ni Hannah.

Nakangiting kinuha ni Hannah ang singsing na para sa asawa at humarap dito. " Ever
since I met you, as my professor before, I know already that it was you. It's a
rough journey to the both of us. Maraming nangyari sa atin sa nagdaang taon na
nagbigay sa atin ng sakit, paghihirap at galit. Pero hindi naging hadlang ang mga
iyon para sukuan natin ang isa't isa. You said that you're not perfect and have
your own flaws but may I tell you my dear husband, I have mine too."

"Selosa ako. Ayoko ng may kahati o kaagaw dahil kahit hindi ko alam kung paano
gumamit ng baril, magaling naman akong humawak ng kutsilyo na siyang puputol sa
'kaibigan' mo kapag niloko mo ako."

"I will never, ever cheat on you but for the sake of my 'buddy' noted misis ko"
nakangiting sagot ni Van.

Natawa naman ang mga tao sa loob ng simbahan. Maging ang pari ay natawa sa sinabi
ni Hannah at sagot ni Van.

"Good to hear that mister ko. Gusto ko lang din itama na...you're not a devil, a
heartless man and a merciless man. You might be did bad things and wrong decisions.
You might be hurt other people and be rude to them, but for me, you are still a
good man. You love me even you proclaim you are heartless. You cried when your
father died even he did wrong to us, so you are not merciless. And you have
friends, treasure and value them like how you value your life so your not a devil.
Because a devil doesn't know how to love, forgive and value other people. So you're
not a devil, Van." Masuyong saad ni Hannah sabay haplos sa pisnge ni Van.

Agad namang hinawakan ni Van ang kamay niya at dinala iyon sa mga labi at
hinalikan.

"I am lucky to have you as my husband. I am very lucky. I want to tell you
everybody!" Sigaw ni Hannah at tumingin sa lahat ng tao sa simbahan at sa taong
kumukuha sa kanila ng Live.

"That I love this man very much. That I am so in love with this man. That this man,
is only mine!" Mungkahi ni Hannah at muling bumaling kay Van na masayang nakangiti
sa kanya bakas man ang luha sa mata.

"Mine and mine alone. So father?"

"Yes Mrs. Rios?" Tanong ng pari kay Hannah.

"Can I kiss my groom, now?"

"Of course you do. You may now, kiss your groom." Malakas na sabu ng pari.

Ngumiti naman si Hannah at hinatak ang kwelyo ng asawa. "Now, everyone knows that
you are only mine Mr. Rios." Bulong ni Hannah bago abutin ang labi ni Van at
halikan ng mariin.

Tinapatan naman ni Van ang halik ng asawa. He grab Hannah's tiny waste and kiss her
deeply. Hindi na nila alintana ang mga taong nanonood sa kanila. They just kissed
and nimble each other lips like there each life is depend on it.

"Uyy awat na! Sa Honeymoon niyo na ipagpatuloy yan!" Sigaw ni Cole

"Oo nga gutom na ako oh! Pati anak niyo gutom na!" Dagdag naman ni Caleb

Natatawang naghiwalay naman sina Van at Hannah dahil sa narinig. Nilingon nila ang
mga kaibigan nilang kapwa may ngiti sa labi para sa kanila. Ganun rin ang anak
nila.

"Congrats dude." Ani ni Ralph sabay tapik sa balikat ni Keir.

"Congrats, sa wakas may asawa ka na rin, haha" mungkahi naman ni Ralph.

Nailing na lang si Van sa kalokohan ng kaibigan at muling hinarap ang asawa,

"Can't wait to our honeymoon. I miss your moan" bulong ni Van kay Hannah.

Natatawang tinampal naman ni Hannah ang braso ng asawa, pagkuwa'y humilig dito.

"Me too." Pilyang sagot ni Hannah at pasimpleng tinampal ang pwetan ni Van.

"Naughty."

"Only to you."

"I love you and thank you for loving me, Mrs Hannah Garcia-Rios."

"I love you more and thank you for waiting and not giving up Mr. Giovanni Lee
Rios."

Giovanni & Hannah knows that happiness is not permanent, they will face a lot of
problems in the future. But as they promise to each other, they will be strong,
patience and understanding. Their love, trust and faith will keep them together,
all they need to do is work hard and hold each other hands, together. Because they
know, when they together, they can make it all.

END