Stanisław Wyspiański-indywidualista, nowator i postać kontrowersyjna

Młoda Polska to nie tylko zwykła, nowa epoka w dziejach kultury. Jest to początek nowych idei,
nurtów, postaw, zmieniających myślenie społeczeństwa. Jest ona pełna nowych nowatorskich i często
kontrowersyjnych twórców. Za przykład takiego twórcy można uznać Stanisława Wyspiańskiego, którego
życie oraz twórczość postaram się przedstawić w mojej pracy. Ale co właściwie znaczą te określenia? I
dlaczego to akurat Stanisławowi Wyspiańskiemu je przypisano? Wyjaśniając ten problem, odwołam się
do najciekawszych i najważniejszych aspektów z życia poety. Temu genialnemu artyście poświęcono
wiele artykułów, książek i filmów. Zwrócę uwagę głównie na publikacje, które przedstawiają różne
oblicza artysty. Paweł Czechowski w swoim artykule przeprowadza wywiad z autorką książki
"Wyspiański. Dopóki starczy życia". Z kolei redakcja strony "Fajne Podróże" ukazała 15 ciekawostek o
Wyspiańskim, odbiegając od monotonności i przedstawiając artystę jako zwykłego, ale utalentowanego
człowieka. Podobnie Jakub Krasny w swoim artykule przypisuje mu cechy wszechstronnego artysty i
"czwartego wieszcza". Redaktorzy strony internetowej "AleKlasa.pl" nie szczędząc krytyki, przyglądają
się Wyspiańskiemu z każdej strony. I na koniec nie zapominając o jego głównym życiorysie i
najważniejszych informacjach przypatrzymy się artykułowi na "Wikipedii".
Zanim przejdę do głównego tematu mojej wypowiedzi, przytoczę kilka najważniejszych informacji z
biografii Wyspiańskiego. Artysta urodził się 15 stycznia 1869 roku w Krakowie, przy ulicy Krupniczej.
Zmarł w krakowskiej klinice przy ul. Siemiradzkiego 1, w Domu Zdrowia dr Jana Gwiazdomorskiego.
Wyspiański kształcił się w mającym wielowiekowe tradycje gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie
wykłady odbywały się w języku polskim, a dużą uwagę przywiązywano do nauki historii Polski i historii
literatury polskiej. Jak opisuje strona "Fajne Podróże", został osierocony przez matkę w wieku 7 lat,
ojciec czuł się bezradny, przez co w dużej mierze Wyspiański został wychowany przez wujostwo.
Rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych i na Uniwersytecie Jagiellońskim, jego kariera zaczęła się od
awansowania do roli prawej ręki Jana Matejki. Wkrótce poślubił chłopkę, z którą miał trójkę dzieci.
Wydając swoją powieść "Wesele" stał się człowiekiem o wielu twarzach, nowatorem, który ukazuje
prawdziwe oblicza odmiennych warstw społecznych. Przez wiele lat chorował na nieuleczalną wówczas
kiłę, która doprowadziła do śmierci poety. Przez wiele sytuacji z życia Wyspiańskiego był nazywany
indywidualistą, nowatorem, ale także postacią kontrowersyjną.

W tej chwili chciałabym zwrócić uwagę na znaczenie słowa "indywidualizm". Jest to poczucie
niezależności i odrębności, odbieganie od przyjętych wzorców. W każdej z epok indywidualista cechował
się dystansem od zbiorowych poglądów i zachowań. Ten przydomek jakim określano Wyspiańskiego
wskazuje na jego odwagę i chęć wyróżniania się od reszty społeczeństwa. W głównej mierze to jego
oryginalność wpłynęła na postrzeganie jego osoby. Jakub Krasny dowodzi, że był największym
indywidualistą epoki Młodej Polski. Jak opisuje w swoim artykule "swoją wszechstronnością
przypominał mistrzów renesansu". Jak dowiadujemy się z artykułu, był pochłonięty pracą, odrzucił
towarzystwo, nabrał dystansu do ludzi i gardził przyjemnościami. Z czasem stawał się bardziej towarzyski
i pewny siebie. Redaktorzy strony "Aleklasa.pl" twierdzą, że dzięki temu wpłynął na odnowę tradycji
wypowiedzi o problemach z życia narodu. Powraca do form dramatu o kompozycjach otwartych, która
wywodzi się z tradycji romantycznych. Inspiruje do tego innych twórców co wpływa na jego docenianą
indywidualność.

Następnie, przyjrzyjmy się określeniu "nowator". Już z samej nazwy możemy domyślić się, że jest to
"nowość". Jak podaje słownik języka polskiego PWN, to człowiek wprowadzający coś nowego w jakiejś
dziedzinie. Jakub Krasny twierdzi, że niewyczerpanym źródłem inspiracji Wyspiańskiego była przyroda.
Swoje nowatorstwo przejawiał głównie w malarstwie. Używał pastelowych barw i motywów typowych
dla secesji. Jednal jego pierwszym osiągnięciem było wykonanie polichromii w kościele Franciszkanów.
Nowatorskie dekoracje ścian i projekty witraży spotkały się z oporami braci zakonnych. Po małych
poprawkach stworzył dekorację kwiatową osiągającą ogromne pochwały i podziw.

Ostatnim już określeniem z jakim spotkał się Stanisław Wyspiański, jest postać kontrowersyjna. Czyli
budząca zainteresowanie swoim postępowaniem, poglądami czy wygłaszanymi apelami.