Professional Documents
Culture Documents
Okkasari Alusiste 151 200 (Img)
Okkasari Alusiste 151 200 (Img)
చూద్
ద ాం.
యవి రూాంలోనుాండి
పిట
ట గోడ దగ
గ య నిలఫడా
ా డు.
కొద్ద
ద సౄటి తయవాత యవళి
స్ొరిిసు
త న్నాయి. ఆ స్ొయి గిలిగిాంతలు పృడుతుాంటౄ, ఆమృ కూడా అతని వృైపుకు జరిగిాంద్ద. ఆమృ అలా
జయగగానౄ, అతను తన చేతిని ఆమృ పిరుదులకు తాకిాంచ్చ, ‚చెప్పొచ్చిగా..‛ అన్నాడు. ఆమృ భరిాంత
సిగు
గ డుతూ, ‚ఊఁహఁ..‛ అాంద్ద. ‚పోనీ నౄనౄ వృళిి అడగన్న! న్నకు కూడా ఇసు
త ాందౄమో..‛ అన్నాడు.
తీసౄమన్న!?‛ అన్నాడు. ఆమృ కిాంద ఉనా రుపు మీద కూరుిాంటూ, ‚మ్..వౄసౄసాక ఇక తీమడాం
ఎాందుకులౄ..‛ అాంద్ద. అతనూ ఆమృ కక్న సృటిల్ అవుతూ, ‚ఏాం వౄసిన్న ఇలాగౄ అాంటావా!?‛
నిటూ
ట రిిాంద్ద.
‚ఇాంతకీ నీ మోకాలి నొపిొ ఎలా ఉాందీ!?‛ అన్నాడు. ఆమృ తల వాంచ్చకొని, ‚ఇాంకా నొపిొగానౄ ఉాంద్ద.‛
నృభమ్ద్దగా ఆమృ మోకాలిపృై చేయివౄసి నిమిరాడు. అతను అలా నిభయగానౄ ఆమృ చ్చనాగా గుటక
లౄపుతుాంటౄ, ఆమృ కాళ్ళి స్నాగా వణకసాగాయి. అతను అలా నృభమ్ద్దగా ఆమృ రికిణీని మోకాలి
పృైకి ఎతౄ
త సి, ఆమృ మోకాలిపృై చేయివౄసి చ్చనాగా నొకాక్డు. అతను అలా నొకక్గానౄ ఆమృ ‚మ్..‛ అాంద్ద
చ్చనాగా. ‚నొపిొగా ఉాంద్!‛ అన్నాడతను. ‚ఊఁ..‛ అాంద్ద ఆమృ చ్చనాగా. అతను తన చేతిని కాస్
త పృైకి
జరిపి, ఆమృ తొడమీదకు తృచ్చి, చ్చనాగా నొకిక్, ‚ఇకక్డా!?‛ అన్నాడు. ఆమృ భళ్ళి ‚ఊఁ..‛ అాంద్ద.
అతను అకక్డ నృభమ్ద్దగా పాముతూ, ‚చూసు
త ాంటౄ కాలు మొత
త ాం నొపిొ చేసినటు
ట ాంద్ద. కాస్
త భసాజ్
చేమన్న?‛ అన్నాడు. ద్నికీ ఆమృ ‚ఊఁ..‛ అని, ‚అమోమ్! అకక్డ నొకిక్తౄ ఇాంకో చోట నొపిొ
వచేిసు
త నాటు
ట ఉాంద్దలౄ..వదు
ద ..‛ అని, పృైకి లౄవబోయిాంద్ద. అతను ఆమృని వృనకిక్ లాగి, ‚ఎకక్డో చెబితౄ,
భసాజ్ చేసౄ
త బమాం ఉాండదో చెపుొ. ద్నితోనౄ చేసా
త ను.‛ అాంటూ, చాంకలో చ్చనాగా నొకాక్డు. ఆమృ
చేతిని ఆమృ నడుము భడతపృై వౄసి, నలుపుతూ, ఆమృ చెవిపృై పృద్లతో రాసూ
త , ‚చెపూొ..ఏదోలా
అాంటౄ, ఎలా ఉాందీ!?‛ అని, చెవి తమృమ్ను చ్చనాగా న్నలుకతో టచ్ చేసాడు. అతను అలా చేమగానౄ,
వృల
ల కిలా ఒరిగి, ఆమృని తన పృైకి లాకుక్న్నాడు. ఆమృ స్నాగా వణుకుతూ, ‚పీ
ల జ్, వద్దలిపృటు
ట ..‛ అాంద్ద
స్ణుగుతునాటు
ట . ద్నికి జవాబుగా, అతను ఆమృని భరిాంత బిగిాంచ్చ, తన చేతిని ఆమృ పిరుదులపృై
చ్చనాగా ముదుపృటా
ట డు. ఆమృ ‚అహ్..‛ అాంటూ, తల కక్కి తిపుొకుాంద్ద. అతను ఆమృ పిరుదులను
‚ఎకక్డా!?‛ అాంద్ద. ఆమృ అలా అనగానౄ, అతను తన బాకసర్ ని కిాందకి లాగి, ఆమృ చేతిని తన
అాండర్ వౄర్ పృై వౄసుకొని, ‚ఇకక్డా..‛ అన్నాడు. ఆమృ అాండర్ వౄర్ లో లౄచ్చ కొటు
ట కుాంటునా అతని
చేయి చ్చనాగా వణుకుతుాంద్ద. అతను ఆమృ చేతిమీద తన చేతిని వౄసి, తన అాంగానిా నొకుక్కుాంటూ,
‚భసాజ్ చెయ్..పీ
ల జ్..‛ అాంటూ, భళ్ళి పృద్లపృై ముదు
ద పృటా
ట డు. ఆమృ చ్చనాగా వణుకుతునా
చేతో
త నౄ,అతని అాంగానిా నృభమ్ద్దగా నొకిక్ాంద్ద. ఆమృ అలా నొకక్గానౄ అతను ‚స్..‛ అాంటూ, ‚కాళ్ళి
చేతులను అయితౄ చేతులతో నొకాక్లి. భరి దీనిా దౄనితో నొకాక్లో తృలుసా!?‛ అాంటూ ఆమృ తొడల
భధూలోకి చేతిని పోనిచ్చి, ఆమృ పువుుపృై లాంగా పృైనుాండౄ చ్చనాగా నిమిరాడు. ఆమృ ‚అవ్..‛ అాంటూ,
తీసుకోసాగిాంద్ద. ‚స్రౄ,
చూడభాంటావా!?‛ అన్నాడు
నలుపుతూ. ఆమృ
చేతిలో పృటి
ట , నృభమ్ద్దగా ఆమృ
గటి
ట గా బిగిాంచ్చ అాంతలోనౄ
గబుకుక్న వద్దలౄసిాంద్ద.
అొటికౄ అతను లాంగాను తొడల పృైవయకూ ఎతౄ
త సి, ఆమృ పౄాంటీ అాంచ్చల వద
ద వౄళ్ితోద్రి
‚వదలకు..అలాగౄ టు
ట కో…‛ అన్నాడు. ఆమృ భళ్ళి అతని అాంగానిా టు
ట కొని, నొకీక్నొకక్నటు
ట
నొకక్సాగిాంద్ద. అతను పౄాంటీ అాంచ్చలోాంచ్చ, తన వౄళ్ిను లోలకి తోసి, ఆమృ పూ పృద్లను తాకి,
ఆమృ దగ
గ యకి వృళ్ిబోయాడు. ఆమృ కాంగారుగా వృనకిక్ జరిగి, అతని అాంగానౄా చూసూ
త , ‚అమోమ్,
అాంత పృద
ద గా ఉాంద్ద..వద్దలౄయ్..‛ అాంద్ద. ‚ఎవరిదృైన్న ఇలాగౄ ఉాంటుాంద్దలౄ..రా పీ
ల జ్..‛ అాంటూ ఆమృ
వదు
ద .‛ అాంద్ద భరిాంత బమాంగా చూసూ
త . ‚అద్ద లౄకపోతౄ, ఏాం చేసిన్న బావుాండదు యవళ్ళ..రా, ఏాం
వినగానౄ ఇద
ద రూ ఉలికిక్డా
ా రు.
ఆమృ వాళ్ి దగ
గ యకి వచ్చి, యవి చెవిటు
ట కొని మృలిపృడుతూ, ‚నీకౄాం చెపాొనురా!? ఇలాాంటివి
దగ
గ యకు వచ్చిాంద్ద. ఆమృ తలవాంచ్చకొని ఉాంద్ద. కవిత ఆమృ దగ
గ యకి వృళిి, తన వౄళ్ితో ఆమృ ముఖానిా
ఎతు
త తూ, ‚అయిన్న ఇాంతవయకూ వచ్చిక, బమమృాందుకౄ?‛ అాంద్ద.
ఆమృ భళ్ళి మొహాం ద్దాంచేసుకుాంటూ, ‚ఏమో అతా
త … ద్నిా చూసౄ
త బమాం వౄసు
త ాందీ..‛ అాంద్ద.
యవళి కాస్
త తౄరుకొని, ‚మ్… అాంత పృద
ద ద్ద లోలకి ఎలా వృళ్ళతుాంద్ద అతా
త !?‛ అాంద్ద చ్చనాగా కవిత
పృద
ద దృైన్న పోతుాంద్ద.‛ అాంద్ద. ‚ఏమో అతా
త , న్నకు కాంగారుగా ఉాంద్ద.‛ అాంద్ద యవళి. ‚స్రౄ అయితౄ, అద్ద
కావాలా, వద్
ద !?‛ అాంద్ద కవిత. ఆమృ స్నాగా కాంపిసూ
త , ‚కావాలనౄ ఉాంద్ద అతా
త … కానీ బమమౄసు
త ాంద్ద..‛
అాంద్ద. ‚స్రౄ! ఒకసారి నౄనూ యవీ చేసుకుాంటాము. చూడు. అొటికీ బమమృైతౄ వద్దలౄద్
ద ాం, స్రౄన్న!‛
కవిత. యవళి యవి వృైపు చూసిాంద్ద. వాడు అొటికౄ, ఒాంటి మీద ఉనా ర డామర్ కూడా తీసౄసి, నగాాంగా
తీసౄసి, ఆమృ స్
థ న్నలను పిసికాడు. కవిత ‚మ్..‛ అని, ‚న్నవి కాదురా! ద్నివి నొకిక్ చూడు.‛ అాంద్ద.
ఆమృ అలా అనగానౄ యవళి చపుొన తన స్ళ్ిను చేతులతో కపుొకుాంద్ద. యవి ఆమృ వృనకిక్ చేరి, తన
అతన్ చేతులు తన స్
థ న్నలపృై డగానౄ, యవళికి ఒళ్ిాంతా జుయాం వచేిసినటు
ట అయిాంద్ద. అాంతలో
కవిత తన చీయ కక్న డౄసి, యవళి రికిణీ బాందు మీద చేయి వౄసి, ‚కాస్
త న్నమూ హెలొ్ చేమవౄ..‛
అాంద్ద. ఆమృ అలా అనగానౄ యవళి నృభమ్ద్దగా కవిత లాంగా బాందుపృై చేయి వౄసిాంద్ద. ‚స్రౄ! లాగు..‛
అాంటూ, యవళి
బాందును
లాగిాంద్ద.
అర మతాాంగా
యవళి కూడా
కవిత
బాందును
లాగౄసిాంద్ద.
ద్ాంతో ఇద
ద రి
లాంగాలూ
కుొలా వాళ్ి
పాద్ల మీద
డా
ా యి. తన
కళ్ి ముాందు
అత
త , వృనక యవి ఇద
ద రూ నగాాంగా ఉాండౄస్రికి, యవళికి తాాంతో వణుకు వచేిసు
త ాంద్ద.
మూలుగులు వచేిసు
త న్నాయ్. అాంతలో అడు
ా గా ఉనా ఆమృ పౄాంటీని కూడా, కవిత కిాందకి లాగౄసిాంద్ద.
సిగ
గ యితౄ ఎలాగౄ!‛ అని, ఆమృని యవి వృైపుకు తిపిొాంద్ద. ఆమృ గబుకుక్న కళ్ళి మూసుకుాంద్ద. అద్ద
చూసి కవిత, ‚హుమ్..ఇలా అయితౄ కష
ట మౄ. ఒరౄయ్! నువుు డుకో, చెబుతానూ..‛ అాంద్ద యవితో.
‚పిస్కరా..‛ అాంద్ద. వాడు నృభమ్ద్దగా పిసాసాగాడు. కవిత తభకాంగా ‚స్..స్..‛ అాంటూ, యవళితో
‚నువూు వాడి కక్న డుకొని పిసికిాంచ్చకో..‛ అాంద్ద. యవళి యవి అాంగానిా వద్దలిపృటి
ట , వాడి కక్న
అాంగానిా టు
ట కొని నలసాగిాంద్ద. కవిత వాడి చేతిని యవళి స్
థ నాం పృైన వౄసి, ‚ఒరౄయ్! చ్చనాపిల
ల , కాస్
త
అాంద్దాంచ్చ, ‚ఊఁ..‛ అాంద్ద. వాడు నృభమ్ద్దగా ఆమృ ముచ్చికను చొరిాంచసాగాడు. వాడు అలా
చీకుతుాంటౄ తటు
ట కోలౄక, ‚స్..అబాా..ఏాం చీకుడురా బాబూ..‛ అాంటూ, తన తొడల భధూ చెయిూ
పృటు
ట కొని, వౄళ్ితో పువుులో నలుపుకో సాగిాంద్ద. అత
త ఆరాటాం చూసు
త ాంటౄ, యవళికి కూడా
థ న్నల మృత
స్ త దన్ననికీ యవికి పిచెికిక్పోతుాంద్ద. అదౄ పిచ్చిలో వాడి అాంగాం ఎగిరృగిరి డుతుాంద్ద. ద్ని
ఎగురుడు చూసిన కవితకు ఇక అగాలనిపిాంచలౄదు. గబుకుక్న యవళి చేతిని ద్నిపృైనుాండి లాగౄసి,
ఆమృ ద్దాంపుడుకు యవి మాటౄమో గానీ, యవళి ‚అహ్..‛ అని అరిచ్చాంద్ద తభకాంగా. అాంతలో యవి
కాంపిసు
త ాండగా, నిగడదాంతూ, ‚మ్..మ్..మ్..‛ అని మూలగ సాగిాంద్ద. అాంతలో కవిత యవి మీద చ్చనాగా
నోటికి నొకౄక్సూ
త , ‚అ..తా..స్..మ్..మ్..‛ అని ఆయాస్డసాగిాంద్ద. కవిత ఆమృ పువుును అలాగౄ
‚భరి ద్దాంచ్చకుాంటావా వాడిదీ!‛ అాంద్ద. ‚హా..ఊఁ..అత్..తా..‛ అాంద్ద యవళి. ‚అయితౄ రా!‛ అాంటూ,
తను లౄచ్చపోయిాంద్ద. ఆమృ లౄవగానౄ, యవళి వాడి పృైకి ఎకిక్ాంద్ద. కవిత ఆమృ వృనకిక్ చేరి, ‚ కాస్
త పృైకి
ద్దగుతూ, ఏదో అడ
ా ాం డినటూ
ట ఆగిపోయిాంద్ద. కవిత వృనక నుాండి, తన చేతులను ముాందుకు తృచ్చి,
బరిాంచ్చ..కొనిాక
ష ణాలో
ల నౄ స్ుయ
గ ాం చూసా
త వ్..‛ అనసాగిాంద్ద. అత
త అలా అాంటూ ఉాంటౄ, తన పృద్లను
కష
ట ాం మీద మొత
త ాం ద్దాంచేసుకొని, వగరుసూ
త , ‚మ్..అ..త్..తా..‛ అాంద్ద. కవిత ఆమృ నడుమును
అలాగౄ నృభమ్ద్దగా పృైకి లౄచ్చ, భళ్ళి చ్చనాగా ద్దాంచ్చకుాంద్ద. ‚మ్..ఇాంకోసారి..‛ అాంటూ కవిత
తృపి
త గా ‚మ్..‛ అని మూలిగి, చ్చనాగా ఊగాసాగిాంద్ద. ఆమృ అలా ఊగడాం మొదలృట
ట గానౄ, ‚ఇపుొడు
త ముాందుకు రా ఆాంటీ..‛ అన్నాడు వాడు. ఆమృ ముాందుకు జరిగౄస్రికి, ఆమృ పువుు స్రిగా
‚కాస్ గ వాడి
నోటికి అాంద్దాంద్ద. వాడు నృభమ్ద్దగా తన వౄళ్ితో ఆమృ పూపృద్లు విడదీసి, లోలకి న్నలుక
తోసాడు. వాడు అలా తోమగానౄ ఆమృ ఒకక్సారిగా ఎగిరిడిాంద్ద. ఆమృ అలా ఎగిరిడడాంతో, యవళి
‚మ్..‛ అని మూలుగుతూ, ‚అబాా! అలాగృ పిస్కవృ బాబూ..తీపులుగా ఉన్నాయ్..‛ అాంద్ద. యవళికి
ఆమృ స్
థ న్నలు అలా మృత
త గా చేతికి తగిలౄస్రికి, భరిాంత కసిగా అనిపిాంచ్చ, వాటిని టు
ట కొని
పిసుకుతూ, కసిగా యవి అాంగానిా ద్దాంచ్చకుాంటూ, ఆవౄంాంగా ఊగసాగిాంద్ద. యవి కవిత పిర యలను
వాటాంగా టు
ట కొని పిసుకుతూ, పువుు లోతులిా న్నలుకతో తొలిచేమసాగాడు.
పిల
ల లు పృైన్న కిాంద్ చేసు
త నా ద్డికి అలా
ల డిప్పతూ, కవిత ‚ఇస్..ఇస్..మ్..మ్..‛ అని విరీతమృైన
ఉప్పొాంగిపోగా, ఆమృ కూడా ఆమస్డుతూ, వృనకిక్ యవళి మీదకు వాలిపోయిాంద్ద. అలా రృాండు
నిమిషాలు సౄద దీరిన తయవాత, ‚ఉఫ్..‛ అాంటూ, విడిపోయారు. యవళి అలస్టగా కక్కి
వాలిపోయిాంద్ద. కవిత పృైకి లౄచ్చ, ‚ఎలా ఉాందౄ!?‛ అడిగిాంద్ద యవళిని. ఆమృ కళ్ళిమూసుకొనౄ, చ్చనాగా
కూడా కాస్
త మిగులుి..‛ అాంటూ తన బౄగ్ దగ
గ యకు వృళిి, లోలుాాండి ఒక టౄబృ
ల ట్ తృచ్చి యవళి చేతిలో
పృటి
ట ాంద్ద. యవళి కళ్ళి తృరిచ్చ ద్నిా చూసిాంద్ద. ‚వౄసుకో..అస్లౄ వాడు లోల కారౄిసాడు. ఏమీ
టౄబృ
ల ట్ వౄసుకుాంటూ ఉాండగా, ఫమట ఎవరో తలుపు తటా
ట రు. పిల
ల లిద
ద రూ ఉలికిక్డి చూసౄ
త ,
‚కాంగారు డకురా, మీ అమౄమ్ అయి ఉాంటుాంద్ద. చీయలు మారుికొని, కిాందకి వృళ్ళిలి. ఇక మీరు
ఫట
ట లు వౄసుకోాండి.‛ అాంటూ తలుపు దగ
గ యకి నడిచ్చాంద్ద.
కవిత తలుపు తృయవగానౄ, ర మీల లోలకి వచ్చి, అకక్డ ఉనా యవి, యవళిలను చూసి, ‚మ్..వీళ్ికు
షాక్ తగిలౄటు
ట , అకక్డ వాళ్ి మొగుళ్ళి నవుుతూ దయినమిచ్చిరు.
నిటూ
ట రాిరు. వాళ్ళి చేరిన కాసౄటికి పిల
ల లు కూడా తయాయయిూ బజన కాయూర కభాంలో పాల్గ
గ నడానికి
వచ్చి, తభ తాంర డులను చూసి షాక్ అయాూరు. బజన కాయూర కభాం అయేూస్రికి రార తి ఒాంటిగాంట
ఇవ్వుచ్చి.‛ అాంద్ద. ఆమృ అలా అనగానౄ కవిత ర మీల పిర యల మీద గటి
ట గా గిలౄ
ల సిాంద్ద. ఆమృ అకక్డ
రాసుకుాంటూ, భగపిల
ల లిా దగ
గ యకి లాకొక్ని, ‚ఈ రోజు మీకు ఇక రృసౄ
ట లౄ, దాండి.‛ అాంద్ద నవుుతూ.
ర మీలతో. ‚ఆగవౄ, మీ అనాయాూ, మా అనాయాూ రావాలి కద్..‛ అాంద్ద ర మీల. ‚వాళ్ళి వసా
త రులౄ.‛
అని, పిల
ల లతో ‚ఒరౄయ్! మీరు అటు కక్ కక్ వౄసుకొని డుకోాండి.‛ అాంద్ద కవిత. వాళ్ళి మారాాం
చేసూ
త ‚మౄమూ మీ కక్నౄ డుకుాంటాాం.‛ అన్నారు. ‚మ్… మా కక్న డుకుాంటౄ మీరు తినాగా
భన రువు తీసౄటు
ట ఉన్నారు.‛ అని దూయాంగా జరిగిపోయారు. పిల
ల లు భళ్ళి మీదకి రాబోతుాండగా,
లోలకి వసూ
త నౄ ‚ఏాంటీ, పిల
ల లు ఏదో అడుగుతున్నారూ!?‛ అని అడిగారు వాళ్ళి. ‚ఏాంలౄదు
అనాయాూ, వాళ్ళి కూడా మాతో పాటూ డుకుాంటాయట.‛ చెపిొాంద్ద కవిత. ‚పోనీలౄమామ్, భనతో పాటౄ
ననుా నొకౄక్సు
త నాటు
ట న్నాడు న్న కొడుకు..‛ అనుకుాంటూ, ‚యవీ..‛ అని లోగాంతులో పిలిచ్చాంద్ద ఆమృ
ఆమన లౄచ్చడాంటౄ బావుాండదు.‛ అాంద్ద. ‚నువుు మౄనౄజ్ చెయ్ లౄవకుాండా..‛ అాంటూ, మృల
ల గా ఆమృ
నిర దలో ఉన్నాడు. ఎాంత గాఢ నిర దలో ఉన్నా, ప్పయపాటున మృలుకువ వసౄ
త , దొరికిపోతుాందౄమో ననా
థ న్ననిా నోటితో అాందుకొని, ‚ఇస్..‛ అని పీలాిడు. వాడు అలా పీలిగానౄ, ఆమృకి ఒకక్సారిగా
స్
తిపిొ ఉాంచ్చాంద్ద.
లౄసా
త డౄమోననా కాంగారుతో, ఆమృ దుొటిని కపౄొసుకుాంద్ద. దుొటిలో వాడు ఉాండిపోయాడు. ఇక
దుొటి చ్చటు ఉాండౄస్రికి వాడు భరిాంత చెలరౄగిపోతూ, ఆమృ చీయను పృైకృత తౄసి, ఆమృ పువుు మీద
చూసిాంద్ద. ఆమృ కూడా దుొటికపుొకొని ఉాంద్ద. లోల యవి గాడు కూడా రృచ్చిపోతునాటు
ట న్నాడు.
చ్చనాగా నవిుాంద్ద. ర మీల నృభమ్ద్దగా దుొటిలోాంచ్చ తన చేతిని ఫమటకు తృచ్చి, కవిత చేతిని
టు
ట కుాంద్ద. ఆమృ టు
ట కోగానౄ కవిత తన చేతితో ఆమృ చేతిని బిగిాంచేసిాంద్ద. ఇద
ద రూ ఒకరిని ఒకరు
అయ
ధ భయేూస్రికి ఆమృ తొడలు వణికిపోసాగాయి.
ఆమృ ఊహాంచ్చనటు
ట గానౄ వాడు ఆమృ తొడలు విడదీసి, తన తలను వాటి భధూ పృటౄ
ట సాడు. ఆమృ
తొడలను వదులుగా కక్కి వౄళ్ళిడౄసిాంద్ద. వాడు ఆమృ పిరుదుల కిాందకి చేతులను దూరిి,
చేసినటు
ట న్నాడు. ద్ాంతో కవిత, ర మీలలు ఇద
ద రూ ఒకౄసారి ‚మ్..మ్..‛ అని మూలిగారు. ఆ
చేయాలో తృలిమక, ఆమృ యమౄష్ ని తొడల భధూ బిగిాంచేసి, బయను చూసి చ్చనాగా నవిుాంద్ద. అతను
అలాగౄ చూసూ
త , స్గాం నిర దలోనౄ ‚ఏాంటౄ అలా ఉన్నావూ!?‛ అన్నాడు. ఆమృ అలాగౄ చూసూ
త అతని
తొడల భధూ చేయివౄసిాంద్ద. ఆమృ అలా వౄమగానౄ, ‚న్నకు ఓపిక లౄదౄ, కావాలాంటౄ రౄపు
చేసుకుాంద్ాం.‛ అని, నృభమ్ద్దగా కళ్ళి మూసుకున్నాడు. అతను కళ్ళి మూసుకోగానౄ, ఆమృ ‚హుమ్..‛
అని నిటూ
ట రిి, భళ్ళి తన తొడలను దూయాం చేసిాంద్ద. అొటివయకూ ఆమృ తొడల భధూ ఉకిక్రిబికిక్రి
మొదలృటా
ట డు. కక్నౄ బయ
త డుకొని ఉాండగా, పువుుని ర పియుడు తినౄసు
త ాంటౄ, ఆమృకి దూల
నషాలానికి ఎకౄక్సు
త ాంద్ద. ఆ దూలతోనౄ తన తొడలను చ్చనాగా కదుపుతూ, వాడి న్నకుడుకి
ఊతమివుసాగిాంద్ద. ఆమృ తొడలు అలా కదులుతూ ఉాంటౄ, యమౄష్ భరిాంత కసృకిక్పోతూ, ఆమృ
ఊరిపోయి ఉబుకుతునా ఆమృ యసాలు వాడి న్నలుకకి అాంటుకొని, ఇాంకా ఏదో చేమభని
చెబుతునాటు
ట అనిపిసు
త ాంద్ద. ద్ాంతో వాడు కృలుకుడు ఆపి, తన ఫట
ట లు తీసౄసి, భళ్ళి ఆమృ పృైకి
ద రా..ఆమనకి తృలుసు
‚వ..వదు త ాంద్ద..‛ అాంద్ద. ‚తృలీదులౄ ఆాంటీ..నృభమ్ద్దగా చేసా
త నుగా…‛ అన్నాడు
వాడు, ఆమృ తొడల భధూ తన అాంగానిా గుచ్చి. వాడి అాంగాం దునుగా తన పూపృద్లకు
గుచ్చికునౄస్రికి ఆమృకి ఇాంకా కిర రృకిక్పోతుాంద్ద. ‘బయ
త చూసౄ
త ఏభయిాంద్దలౄ’ అనా తృగిాంపు వచేిసు
త ాంద్ద.
నొకక్గానౄ, వాడు ఆమృ చెవిలో, ‚మ్..చెమూన్న ఆాంటీ?‛ అన్నాడు. ‚నృ..నృభమ్ద్దగా చెయ్..‛ అాంద్ద
ఊగుతుాంటౄ, స్భమ్గా
అనిపిాంచ్చ, ఆమృ
గాంతులోాంచ్చ భధుయమృైన
ంబా
ధ లు మొదలయాూయి.
అనాటు
ట , ఆమృ వాడి
పృదవులు అాందుకొని,
చీకసాగిాంద్ద.
అాంతవయకూ ఎగౄసి
ఎదురుగా కుమిమ్ాంచ్చకుాంటౄ ఎలా ఉాంటుాందీ అనా ఆలోచన వచ్చిాంద్ద ఆమృకి. అాంతలోనౄ కాంర టోల్
చెమూరా… మ్..తటు
ట కోలౄకపోతున్నానూ..‛ అాంద్ద. ‚తొాందయగా అవాులాంటౄ, గటి
ట గా చేయాలి
ఆాంటీ..చేమన్న!‛ అన్నాడు. ‚చేసౄయ్..‛ అాంద్ద ఆమృ కసిగా. అాంతౄ, వాడు ఒకక్సారిగా తనద్ద
ఫమటకి లాగి, గుభేలమ్ని ప్పడిచ్చడు. ఆమృ ‚కృవ్..‛ భని అయవబోయి, వాడి పృద్లను కసిగా
ఫలాంగా లోలకి చ్చమౄమ్సాడు. ఒకక్సారిగా వాడి యసాలు లోలకు పిచ్చకారీ అవుగానౄ, ఆమృ వాడి
బయ
త కళ్ళి తృయవడాం ఆద్టుగా గభనిాంచ్చన ర మీల, చపుొన అతనికి వూతిరౄక ద్దంలోకి తిరిగిాంద్ద.
మూలిగినటు
ట అనిపిసౄ
త నూ..‛
ఏదో కల వచ్చిాందనుకుాంటా..‛
గుాండృలను చ్చకక్ఫటు
ట కొని,
నిర దపోయిాంద్ద.
ఆమృకి గుబులుగానౄ ఉాంద్ద. ఆమృ తీరును గభనిాంచ్చన కవిత ‚ఏభయిాందౄ!?‛ అని అడిగిాంద్ద. రార తి
జరిగిన విషమాం చెొగానౄ, కవిత ‚నౄనూ గభనిాంచ్చను. కానీ ఆ విషయానిా నువుు ఎాంత తొాందయగా
ఇచ్చిాంద్ద. ఆమృ స్లహాకు ర మీల అనూభనస్క్ాంగానౄ తలఊపిాంద్ద. అయిన్న స్రౄ, ఆ సామాంర తాం
వయకూ, తన బయ
త కి కానీ, యమౄష్ కి కానీ కనఫడకుాండా సాధూమృైనాంత వయకూ తపిొాంచ్చకొని తిరిగిాంద్ద.
కవిత బయ
త కూడా ‚అవునమామ్! మీరు ఇకక్డౄ ఉాంటౄ మా భోజన్ననికి ఇఫాాందౄ కద్, ఫమలుదౄయాండి.‛
పిల
ల లు ఇద
ద రూ యహస్ూాంగా ఉడుకుక్న్నారు. కవిత వాళ్ితో, ‚విన్నారుగా! మీరు కూడా స్రు
ద కోాండి.‛
ఇకక్డౄ ఉాండనివుాండి. స్రాద్గా ఉాంటారు.‛ అన్నాడు. అతని మాటలు వినగానౄ రాజీ, యవళిలు
నవుుతున్నారు. ‚దొాంగముాండలా
ల రా..‛ అని కసిగా తిటు
ట కున్నారు వాళ్ిని కవిత, ర మీలలు. అలా
తిటు
ట కుాంటూనౄ తభ పిల
ల ల వృైపు చూసి, ‚ఏరా! ఉాండిపోతారా!?‛ అని అడిగారు. వాళ్ళి బుద్ద
ద గా
చేసా
త ాం..‛ అాంటూ పిల
ల లు కూడా వాళ్ితో ఫమలుదౄరారు.
మాటా
ల డవూ!?‛ అాంద్ద కవిత. ‚పోనీలౄవౄ, భనాం ఎపుొడూ వాళ్ికి అాందుబాటులోనౄ ఉాంటాాం కద్.
కాస్
త లౄత పువుుల
రుచ్చకూడా చూడనీ..‛
ఇక భనకి సు
త
పృటౄ
ట త సారు వీళ్ళి.‛ అాంద్ద
కవితను
కౌగిలిాంచ్చకొని, ‚నినుా
ఎలా సు
త పృడతాను
ఆాంటీ!? నువుు ఊఁ
దూయాంగా తోసౄసూ
త , ‚కొన్నాళ్ళి వీళ్ళి ఇకక్డ ఉాండడమౄ బృటర్. భరీ వౄళ్ళపాళ్ళ లౄకుాండా, కక్న
ఒకక్క
ష ణాం ఆలోచ్చాంచ్చ, ‚నువుు చెపిొాందీ నిజమౄలౄ..‛ అాంటూ, పిల
ల లతో ‚ఒరౄయ్! ఇకక్డౄ ఉాండాండి,
కానీ కాస్
త జార గత తగా ఉాండాండి.‛ అాంద్ద. ‚జార గత త అాంటౄ!?‛ అడిగారు పిల
ల లు. ఆమృ తన బౄగ్ లోాంచ్చ
కవిత. ‚అబాా! నువుు అలా అాంటౄ, న్నకు ఇపుొడౄ నినుా దృాంగాలని ఉాంద్ద ఆాంటీ..‛ అాంటూ, వాడు
గబాలా ఆమృని దగ
గ యకి లాకొక్ని, ఆమృ పిర యలపృై చేతులు వౄసి నొకాక్డు. ఆమృ ‚స్..‛ అాంటూ, వాడిని
దూయాంగా తోసి, ర మీలతో ‚నువుు చెపిొాంద్ద నిజమౄనౄ, వీళ్ళి వౄళ్ళపాళ్ళ భరిిపోయారు..‛ అని,
పిల
ల లతో, ‚బాబూ! మా స్రు
ద డౄదో మౄమౄ స్రు
ద కుాంటాాం గానీ, మీరు కిాందకి వృళ్ిాండి.‛ అాంద్ద. ఆమృ
మాటలకు ‚అద్దకాదు ఆాంటీ..‛ అాంటూ యవి ముాందుకు రాబోతుాండగా, కిాందనుాండి కవిత అనామూ
ఆ తయవాత అాందరికీ వీడోక్లు చెపిొ, కార్ లో వృైజాగ్ చేరౄస్రికి సామాంర తాం ఏడు గాంటలు
అయిాంద్ద. ఫస్ ఫమలు దౄయడానికి ఇాంకా అయగాంట టృైాం ఉాండడాంతో, ళ్ళి, వాటర్ బాటిళ్ళి
ఆమృ మాటలకు కవిత నవౄుసి, ‚న్న కాంటౄ నువౄు ఎకుక్వ ద్దగులుగా కనిపిసు
త న్నావౄ..‛ అాంద్ద. ఆమృ
అలుసిచ్చిాం కద్ అనీ భరీ..‛ అాంటూ, గుాండృల మీద చేయి వౄసుకొని, ‚నినా దొరికిపోయి ఉాంటౄ!?‛
బృల్ మోగిాంద్ద. ‚ఈ టృైాం లో ఎవరా!?‛ అనుకుాంటూ, వృళిి తలుపుతీసి, ఫమట ఉనా వూకి
త ని చూసి
ఒకక్క
ష ణాం ఆంియూపోయిాంద్ద.
ఉనా వూకి
త ని చూసి ఒకక్క
ష ణాం
ఆంియూపోయిాంద్ద.
అడుగుతునా ఆ వూకి
త కవిత బయ
త .
అతను తన బయ
త తో రృాండుమూడు సారు
ల రావడమౄ తపాొ, ఇలా ఒకక్డౄ ఎపుొడూ రాలౄదు. అదీ,
ఆమృ ఆంిరాూనికి కాయణాం. ఆమృ ఆంియూాం నుాండి తౄరుకునౄ లోగా అతను, ‚ఇటువృైపు ని ఉాండి
వచ్చిను. వాడు ఉన్నాడౄమో, వాడితో పాటూ నీ చేతి కాఫీ తాగుద్భని వచ్చిను. స్రౄలౄ, వాడు
లౄనటు
ట న్నాడుగా, నౄను వృళ్తాను.‛ అని, అతను వృనకిక్ తిరిగి వృళ్ిబోతుాంటౄ, ఆమృ చపుొన ‚అయ్యూ!
లో కూరోిబృటి
ట , స్
ట వ్ మీద పాలు కాచ్చ, స్
ట వ్ ఆరిొ, పాలను కపుొలో పోమబోతుాండగా, అతను
ఏమీ మాటా
ల డకుాండా ఆమృ దగ
గ యకి వచేిసి, ఒకసారి పృైనుాండి కిాందకి రిశీలనగా చూసి, చ్చనాగా
నిటూ
ట రాిడు. ఆమృ అతనిా అయ్యభమాంగా చూసు
త ాంద్ద. అతను భరోసారి చ్చనాగా నిటూ
ట రిి,
ఆమృ ఒకక్ ఉదుటున వృనకిక్ జరిగి, ‚అనాయాూ!‛ అాంద్ద కోాంగా. ఆమృ అలా అనగానౄ, ‚ఏాం! కౄవలాం
కుర య చేతులౄ డాలా వాటిమీద్!?‛ అన్నాడు అతను అకక్డౄ నిలఫడి. ద్ాంతో అతనికి మౄటర్
మొత
త ాం తృలిసిపోయిాందని అయ
ధ భయిపోయిాంద్ద ఆమృకి. ‘కొడుకుతో డుకునా ఆడద్నితో ఎలా
వచేిద్
ద భనుకున్నాను. కానీ బాగా ప్పదు
ద ప్పయిాంద్ద, వాడు వచేిసా
త డౄమోననా కాంగారులో రాలౄదు.
తయవాత ఏదో నిలో డి కుదయలౄదు.‛ అాంటూ, నడుము మీద చేతులను ఆమృ పిర యల మీదకి
ఇక విపిొ చూసౄ
త ఎలా ఉాంటాయ్య..‛ అాంటూ, భరిాంత గటి
ట గా తన కౌగిలిలో ఫాంధాంచేసాడు. ఆమృ
అనుకో..నౄను మార తాం నీ గురిాంచ్చ అలా అనుకున్నాన్న!‛ అన్నాడు. ‘అతని కొడుకుతో విచిలవిడిగా
దృాంగిాంచ్చకొని, ఇపుొడు ఇతనితోన్న!’ అనుకుాంటూ ఆలోచనలో
ల డిాంద్ద ఆమృ. ఈలోగా అతను
కనుకొలకులోాంచ్చ చూసూ
త అలాగౄ ఉాండిపోయిాంద్ద. అతను ముాందుకు వచ్చి ఆమృ చేయి
చేతిని, తన అాంగాం మీద వౄసుకున్నాడు. ఆ వృచిదనాం చేతికి తాకగానౄ, ఆమృలో స్నాగా వణుకు
మొదలయిూాంద్ద, కానీ అతని అాంగాం మీద నుాండి చేతిని మార తాం తీమలౄకపోయిాంద్ద. అతను ఆమృని
దగ
గ యకు లాకొక్ని, ఆమృ చెవిలో ‚బావుాంద్?‛ అన్నాడు. ఆమృ అర మతాాంగా ‚ఊఁ..‛ అాంద్ద చ్చనాగా
ఆమృ పువుుని చ్చనాగా నొకాక్డు. అతను అలా నొకక్గానౄ ఆమృలో తడి మొదలయిూాంద్ద. ‚చెపుొ..‛
అాంటూ, అాంటూ చ్చనాగా వౄళ్ితో చీయపృైనుాండౄ ఆమృ పువుుని నలసాగాడు. అతను అలా నలుపుతూ
భధూనుాండి చేతిని తీసి, కుచ్చిళ్ిలోకి తోసి, వాటిని ఫమటకి లాగౄసాడు. ఆమృ గబుకుక్న
సిగృ
గ ాందుకూ..విపౄొయ్..‛ అాంటూ, చీయమీద నుాండి ఆమృ చేతిని తొలగిాంచ్చడు. అాంతౄ, ఆమృ చీయ
నృభమ్ద్దగా కిాందకి జాయసాగిాంద్ద. అతను తాపీగా ఆమృ చీయను తీసౄసి, లాంగా బాందుపృై చేయి
అయ
ధ మృైపోయిాంద్ద. పృైగా అతను తన పువుుని టు
ట కొని నలిపౄసు
త ాంటౄ ఇాంకౄాం ఆగుతుాందీ! అాందుకౄ
ఒపుొకుాంటునాటు
ట , సిగు
గ గా ‚తలుపు తీసి ఉాంద్ద..‛ అాంద్ద చ్చనాగా. అతను నవిు, ‚తలుపు వౄసౄసానులౄ,
అతను లాగగానౄ, అద్ద కుొలా పాద్లమీద డిాంద్ద. అమృ వాంటిమీద కౄవలాం పౄాంటీ, జాకృట్
తొడలూ..‛ అాంటూ, వాటి మీద చేయి వౄసి చ్చనాగా నిమిరాడు. అతను అలా నిభయగానౄ, ఆమృ ‚స్..‛
అాంద్ద. అతను అలా నిమురుతూనౄ, ‚బృడ్ రూాం లోకి పోద్మా!‛ అన్నాడు. ఆమృ చ్చనాగా ‚ఊఁ..‛
అాంద్ద. అాంతౄ, అతను ఆమృని అమాాంతాం ఎతు
త కొని, బృడ్ రూాంలోకి తీసుకృళిి భాంచాం మీద
జాయవిడిచ్చడు. వృల
ల కిలా డ
ా ఆమృ కళ్ళి మూసుకుాంద్ద. అతను ఆమృ తొడల మీద చ్చనాగా ముదు
ద లు
జాకృట్ హుకస్ విొసాగాడు. అతను ఒకొక్కక్ హుకూక్ విపుొతుాంటౄ, ఆమృలో వౄడి ఒకోక్ మృటూ
ట
ఫమటడౄ క
ష ణాం కోస్ాం ఎదురుచూడసాగిాంద్ద. ఆ క
ష ణాం రానౄ వచ్చిాంద్ద. అతను అనిా హుకూస
చూసూ
త నౄ యవశాంచ్చపోతూ, ‚స్..హబాా..ర మీలా…‛ అాంటూ, వాటి భధూ ఘాటుగా ముదు
ద లు
పృట
ట సాగాడు. అతని ముదు
ద లకు ఆమృ భరిాంత వౄడృకిక్పోతూ, ‚మ్..మ్..‛ అాంటూ, అతని మొహానిా
నొకౄక్సు
త ాంద్ద. ఆమృ అలా నొకౄక్సుకుాంటుాంటౄ, అతను అదను చూసి, ఒక స్
థ న్ననిా నోటితో
అరుసూ
త , ఛాతీని పృైపృైకృత తి కసృకిక్పోసాగిాంద్ద. అతను అలా ఆమృ స్
థ న్ననిా చొరిసూ
త నౄ, ఆమృ తొడల
భధూ చేయివౄసి, పౄాంటీ పృై నుాండౄ ఆమృ పువుుని కృలకసాగాడు. ఆమృ ఇక ఆలంూాం తటు
ట కోలౄనూ
అనాటు
ట , పౄాంటీని కిాందకి లాకుక్ాంద్ద. అతనూ ఒక చేయివౄసి మొత
త ాం లాగౄసి, ఆమృ పూపృద్లను
చ్చనాగా వౄళ్ితో నిభయసాగాడు. అతను అలా నిమురుతూ ఉాంటౄ, లోల ఆమృకి తడృకిక్పోతుాంద్ద.
నలసాగిాంద్ద.
ఆమృ అలా నలుపుతుాంటౄ, అతను స్భమ్గా మూలుగుతూ, ‚అబాా..ఇాంత దూల ఉాంద్ నీకు!?
ఆయాస్డుతూ, ‚ద్దాంచ్చతానౄ..నీద్ద
చ్చరిగిపోయేలా ద్దాంచ్చతాను..‛
అతను ఆవౄంాంగా
‚స్..అబాా… బాగా దూలృకిక్ాంచేసి..ఇపుొడు ఇలా అయితౄ ఎలా అనాయాూ..‛ అాంటూ, అతని అాంగానిా
ముాందుకూ వృనకీక్ ఆడిాంచసాగిాంద్ద. అయిన్న అతనిద్ద లౄవడాం లౄదు. ఆమృ కసిగా నలిపౄసూ
త , ‚పీ
ల జ్
అతనిా వృల
ల కిలా తోసి, కిాందకి జరిగి, అతని అాంగానిా నోటిలోకి తీసుకొని చొరిాంచసాగిాంద్ద. ఆమృ
అలా చొరిసూ
త ఉాంటౄ, అతనిద్ద భళ్ళి కాస్
త గటి
ట డిాంద్ద. ‚మ్..అదీ..అలా రా ద్రికి..‛ అాంటూ
గటి
ట డసాగిాంద్ద. ‚మ్..స్..అదీ…‛ అాంటూ, చేతితో అతని అాంగాం తోలును వృనకిక్, ముాందుకూ
లాగసాగిాంద్ద. అాంతౄ అతని అాంగాం నిగడదనిా ఊగసాగిాంద్ద. అద్ద చూసి, ‚మ్..ఇపుొడు నౄనౄ
అవుతుాందనుకోలౄదు..‛ అని, పృైకి లౄచ్చ తల ద్దాంచ్చకొని, ఫమటకి నడిచ్చడు. ర మీల మార తాం
అయ
ధ ాంగాక, లౄచ్చ తయాయయిూ కవిత ఇాంటికి ఫమలుదౄరిాంద్ద.
చూసూ
త నౄ, ‚అరౄ! మీ ఇాంటికౄ వసు
త న్నానౄ.. నువౄుాంటీ ఇలా!?‛ అాంద్ద. ‚నౄనూ మీ ఇాంటికౄ..‛ అాంద్ద
ర మీల నిరి
ల త ాంగా. ‚అదౄాంటౄ అలా ఉన్నావూ!? ఏభయిాందీ!?‛ అని అడిగిాంద్ద కవిత. చెపాొలా వద్
ద
అని ఆలోచ్చసు
త ాంద్ద ర మీల. ‚చెొవౄ..‛ అాంటూ భళ్ళి రృటి
ట ాంచ్చాంద్ద కవిత. ఇక ఆపుకోలౄక జరిగిన
విషమాం మొత
త ాం చెపౄొసిాంద్ద మీల. మొత
త ాం వినా తయవాత, కవిత ‚ష్..‛ అని నిటూ
ట రిి, ‚మ్… న్న గతీ
అాంతౄ… అాందుకౄ నీ దగ
గ యకి ఫమలుదౄరాను.‛ అాంద్ద. ‚అాంటౄ!?‛ అాంద్ద ర మీల. ‚నీకు మా ఆమన ఏాం
‚వాడు భన పిల
ల ల కాంటౄ స్ాంవతసయాం చ్చనోాడు అనుకుాంటా..ఇద
ద రికీ స్రిపృట
ట గలడా!?‛ అాంటూ
అనుమానాం వూక
త ాం చేసిాంద్ద కవిత. ‚అమోమ్ వాడి స్ాంగతి నీకు తృలీదు. నొకుక్డుతోనౄ స్గాం
కారిొాంచేసా
త డు.‛ అాంద్ద ర మీల. ‚అయిన్న వాడు బమడా
ా డు అన్నావు కదౄ. భరి ద్రిలోకి వసా
త డా!‛
నిటూ
ట రిి, ‚స్రౄ, తొాందయగా కానీయ్..‛ అాంద్ద. ఆమృ అలా అాంటూ ఉాండగా శీను వాళ్ిని
ర మీల వాడిని దగ
గ యకు యభమ్నాటు
ట తలతో సృైగ చేసిాంద్ద. ఆమృ సృైగ చేమగానౄ వాడు బుద్ద
ద గా ఆమృ
దగ
గ యకి వచ్చిడు. ‚ఏరా! సిగరృటు
ల కూడా కాలుసా
త వా?‛ అడిగిాంద్ద ర మీల దబాయిాంపుగా. వాడు ఏమీ
మాటా
ల డకుాండా తలవాంచ్చకున్నాడు. ‚స్రౄ
ల , బమడకు, ఎవరికీ చెొనులౄ.‛ అాంద్ద ర మీల. ఆమృ
అలా అనగానౄ, వాడికి కాస్
త ధైయూాం వచ్చి, ఆమృ వృైపు చూసాడు. ‚టృైాం ఎాంతయిూాందీ!?‛ అడిగిాంద్ద
వాడిని. వాడు సృల్ లో చూసి, ‚దకొాండు..‛ అని చెపాొడు. ‚మ్..మా ఇాంటికి వృళ్ద్మా?‛ అడిగిాంద్ద
ఆమృ. వాడు ఆంియూాంగా ఆమృను చూసాడు. ‚అదౄ నువుు ఖాళ్ళగా ఉాంటౄనౄ! చ్చనా ని ఉాంద్ద.‛ అాంద్ద
ర మీల. వాడు అటువృైపు పోతునా ఒక ఆటోని ఆపి, ఎకక్డికి వృళ్ళిలో చెపిొన తయవాత, ర మీల
కక్న కూరుిాంద్ద. ఇద
ద రి భధ్యూ ఇరుకుక్పోతూ కూరుిన్నాడు. మృత
త గా వాళ్ి తొడలు
‚రా..‛ అాంటూ శీను గాడిని బృడ్ రూాంలోకి తీసుకుపోయిాంద్ద. వాడికి ఏాం జరుగుతుాందో అయ
ధ ాం
కావడాం లౄదు.
‚కూరోి..‛ అాంద్ద ర మీల. వాడు అటూఇటూ చూసాడు. భాంచాం తొ ఏమీలౄదు అకక్డ
ఒక స్భస్ూ వచ్చిాంద్ద. నువౄు తీరాిలి.‛ అాంద్ద ర మీల. ‚ఏాంటి ఆాంటీ!?‛ అన్నాడు వాడు. ‚మా
ఇద
ద రిలో ఎవరి సృైజులు పృద
ద వో చెపాొలి.‛ అాంద్ద ఆమృ నవుుతూ. ఆమృ అలా అనగానౄ, వాడికి
ఒకక్సారిగా జ్జమ్ అాంద్ద. ‚ఆ..ఆాంటీ..‛ అన్నాడు వాడు తడఫడుతూ. ‚చెొగలవా, లౄద్!?‛ అాంద్ద
చూసు
త న్నాడు ఇద
ద రినీ. ‚మ్..స్రౄ, విపౄొద్
ద ాం..‛ అని, శీనుతో ‚భరి మౄము విపిొతౄ నువుు అలానౄ
ఉాంటావా! నువుు కూడా విపౄొయ్..‛ అాంద్ద ర మీల. వీళ్ి మాటలకి శీనుకి ఫులు
ల గా లౄచ్చపోయిాంద్ద.
విపౄొసి, వాడి ఫ్టాంట్ పృై చేయి వౄసిాంద్ద. వాడిలో స్నాటి వణుకు మొదలయిూాంద్ద. ఆమృ వాడి ఫ్టాంట్
వౄర్ మీదనుాండౄ లకరిాంచ్చయి. ఆమృ వౄళ్ళి తాకగానౄ వాడు ‚స్..‛ అన్నాడు. ఆమృ నవుుతూ, వాడి
వాడికి సిగు
గ గా అనిపిాంచ్చ, తల ద్దాంచ్చకున్నాడు. ‚వీడౄాంటౄ సిగు
గ డుతున్నాడూ!?‛ అాంద్ద కవిత.
‚మ్..ఆ అాండర్ వౄర్ ఉాంచ్చనాందుకౄమో!‛ అాంద్ద ర మీల. ‚మ్..అలాగా!‛ అాంటూ, కవిత వాడి దగ
గ యకి
వృళిి, అాండర్ వౄర్ ని నృభమ్ద్దగా కిాందకి లాగసాగిాంద్ద. ఆమృ కాస్
త కిాందకి లాగగానౄ, వాడి అాంగాం
ర సిొ ాంగ్ లా ఫమటకి తనిాాంద్ద. ఊగుతునా వాడి అాంగానిా చూసి, కవిత ‚అబోా! చ్చలా పృద
ద ద్ద ఉాందౄ
వాడికి టృన
ష న్ పృరిగిపోతుాంద్ద. పూరి
త నగాాంగా ఉనా వాడిని చూసూ
త , ర మీల ‚మ్..ఆ రోజు చీకటో
ల
టు
ట కోవడమౄ తపాొ, చూడలౄదు. బావుాంద్దరా…‛ అాంటూ, వాడి అాంగానిా టు
ట కోబోతుాంటౄ, కవిత
న్నూమాం..‛ అాంద్ద ర మీల. ‚వాడు విొగలడా!?‛ అాంద్ద కవిత. ‚వాడు అాందులో ఎకస్ య
ట .్ .‛ అని,
వాడితో ‚అాంతౄకదరా!‛ అాంద్ద. వాడు మొహమాటాంగా నవాుడు. అద్ద చూసి కవిత ‚పిలా
ల డు
మొహమాట డుతునాటు
ట న్నాడౄ… భనమౄ విపౄొద్
ద ాం…‛ అాంద్ద. ర మీల చ్చనాగా నిటూ
ట రిి, ‚స్రౄ..‛ అాంద్ద.
తిరిగారు. వాడికి అడుగు డడాం లౄదు. వాళ్ళి తల వృనకిక్ తిపిొ, ‚తొాందయగా రారా…‛ అన్నారు
ద్నికి విపుొ… న్నద్ద ఇాంతకుముాందౄ ఒకసారి విపాొవుగా..‛ అాంద్ద ర మీల. వాడు కవిత దగ
గ యకి వృళిి,
కాంర టోల్ చేసుకొని, ర మీల హుక్ తొలగిాంచ్చడు. వాడు హుక్ తీమగానౄ, ర మీల ‚హుమ్..‛ అని
నిటూ
ట రిిాంద్ద. కవిత ర బాను తీసి కక్న డౄసూ
త , ‚ఏరా! భరి ఎాంత ఉన్నాయ్య చూడవా!?‛ అాంటూ
కొలుసా
త వా!‛ అాంద్ద కవిత. ‚చేతులతో కొలవరా, కరృక
ట ్ గా తృలుసు
త ాందీ..‛ అాంటూ ర మీల తన ర బాని
టు
ట కోవాలో అయ
ధ ాం కావడాం లౄదు వాడికి. వాడి అవస్
థ గభనిాంచ్చ, కవిత వాడి చేతులను అాందుకొని
తన స్
థ న్నలపృై వౄసుకొని, ‚మ్..కానీయ్..‛ అాంద్ద. వాడు ఆమృ స్
థ న్నలను చ్చనాగా వౄళ్ితో నొకాక్డు.
ఇద
ద రూ కసృకిక్పోతూ, వాడి అాంగానిా టు
ట కున్నారు. వాళ్ళి టు
ట కోగానౄ వాడు తభకాంగా ‚అబాా!
అాంటూ, ర మీల వాడిని భాంచాం మీదకి తోసిాంద్ద. వాడు అలా డగానౄ ఆకాశ్ననిా చూసూ
త ఊగుతునా
విపౄొసిాంద్ద. ఇద
ద రూ వాడికి చెరోవృైపున్న డుకొని, వాడి గుాండృలపృై చేతులతో రాసూ
త , ‚మ్..శీనూ!
ఎవరిని ఎకుక్తావురా ముాందు?‛ అన్నారు. వాళ్ళి అలా నగాాంగా తన కక్న డుకుాంటౄ, వాడికి
స్ుయ
గ ాంలో తౄలుతునాటు
ట ఉాంద్ద. ఇద
ద రినీ ఒకౄసారి ఎకౄక్యాలని ఉాంద్ద. అద్ద కుదయక, వాళ్ి భుజాల
చ్చటూ
ట చెరో చేయివౄసి దగ
గ యకి లాకుక్న్నాడు. వాడు అలా లాగగానౄ, వాళ్ళి ‚మ్…‛ అని మూలుగుతూ,
వాడి మీద కాలు వౄసి, తన పువుుతో వాడి తొడమీద నొకుక్తూ, ‚నీ మొదటి ర పియురాఇని నౄనౄ కద్,
చపుొడుకి, ర మీల భరిాంత కృైపృకిక్పోతూ, ‚ఈ ప్పజ్జషన్ లో వడౄాం ఎకుక్తాడౄ!?‛ అాంటూ, తనౄ వాడి
అాంటూ ఉాండగా, వాడు తన చేతిని ఆమృ తొడల భధూకు తృచ్చి, ఆమృ పువుును నిమిరాడు. వాడి
నృభమ్ద్దగా తన వౄలిని లోలకి తోసాడు. ఆమృ ‚స్..స్స్..‛ అాంటూ, ‚అకక్డ కాదు..‛ అాంటూ, వాడి
కవిత మూలుగులకు ర మీల భరిాంత వృర రృకిక్పోతూ, వాడి మీద కసిగా ఊగసాగిాంద్ద. ఆమృ అలా
పిస్కసాగాడు. వాడి పిసుకుడుకి ఆమృ భరిాంత వౄగానిా పృాంచ్చాంద్ద. వాడి అనిా అాంగాలూ ఆాంటీల
సౄవలో సొభమ్సిలి
ల పోసాగాయి. నోటితో కవిత స్
థ న్నలను పీలౄిసూ
త , ఒక చేతితోకవిత పువుును
కృలికౄసూ
త , భరో చేతో
త ర మీల స్
థ న్నలను పిసికౄసూ
త , తన అాంగాంతో ర మీల పూ..లోతులను
కొలుసూ
త ….కలలో కూడా ఊహాంచని సుఖాలను జుర రుకుాంటూ… తభకాంతో, లోల మొట
ట ాం వౄడి
థ న్ననిా చీకుతూ, కవిత నౄరిొన పాఠానిా ర మీల పువుు మీద ర య్యగిాంచసాగాడు. వాడు తన
స్
భదనకీలను అలా కృలుకుతూ ఉాంటౄ, ఆమృ ‚స్..స్..‛ అని మృలికలు తిరుగుతూ, ‚దృాంగుడు కాంటౄ
ముగు
గ రూ అలా రృచ్చిపోతూ ఉాండగా, వాడు భళ్ళి తన యసాలను కవితలోకి చ్చమౄమ్సాడు. ఆమృ
చెరో కక్న్న డుకొని, ‚శీనూ… ఈ ఆాంటీలు నచ్చిరా!?‛ అన్నారు. ‚ఆాంటీలూ! మీరు సూర్
మోగిాంద్ద. ఆ ంబా
ధ నికి ముగు
గ రూ ఉలికిక్డా
ా రు. ఆడాళిిద
ద రూ గబుకుక్న పృైకి లౄచ్చ, ఒకరిమొహాలు
ఒకరు చూసుకుాంటూ, ‚ఎవరృై ఉాంటారౄ!?‛ అన్నారు ఒకౄసారి. అాంతలో భళ్ళి బృల్ మోగడాంతో,
ర మీల రుగృతు
త కృళిి డోర్ తీసౄస్రికి పుర త యతాాలు నవుుతూ కనిపిాంచ్చరు. కవిత కూడా అకక్డకి
ర పియుల తోనూ, యాంకు ర పియుడి తోనూ, ఆ ఆడవాళ్ి కాభ కలాపాలు నియాంతయాం గౄప్ లౄకుాండా
ఆడనళ్ళిద్
ద రూ నవ్ైుకొని, “ఇక పిండగ మళ్ళి మొద్ల
ే ..” అని,
ఇక ఇకకడ
ి నేిండ
ి చె పడననికి ఏిం ల
ే ద్ే. ర ీ మోకి
ె ిండో గద
కొడేకేలనే పిం
ు ించి, శీనేని బయటకే పిం
ు ించి, మళ్ళి శ ింగార
రనమ్రాజ్యింమోకి అడేగే
ె ట్
ే్ రనరే వనళ్ళి.
మళ్ళి మొద్లింద
ీ
ి ని బయటకి పిం
శీనే గాడ ు ించనక, ఇద్
ద రూ త్మ కొడేకేలే ఉనన
ీ మోకి అడేగే
గద ె ట్ాారే. మోపలకి వ ే ిసర
ె ళ్ ీ కి వనళ్ళి త్మ బట
్ లే
వి
ు , అిండర్ వ
ే ర్ త్ో ఉన్ననరే. అద
ీ చూడగాన
ే , “మ్.. ఏింట్
ె
ే వి
అప్పుడ ే రనరూ!?” అన్ననరే ఇద్
ద రూ కొింట్గా. “అబ్
ే ఫ! యనర్
్ స
వ
ే సేకేిందనమని అమ్మా..” అన్ననరే ఇద్
ద రూ. “మ్.. ఇక యనర్
్ స త్ో
పన
ే మేింద
ౄ !?” అింటూ, వనళ్ళి ఎవ్ర
ీ ప్ర
ు యేడ గ రకి వనళ్ళి
ి ద్గ
చే రేకేన్ననరే.
ప్రమీల రమ
ే ష్ అిండర్ వ
ే ర్ ని త్డేమేత్ూ, “మ్.. నీ మరద్లి
నలేపైత్ూ, “రవ్ళ్ళద
ీ ఎమా ఉింద
ౄ !?” అింద
ీ . వనళ్ళి అమా
అడేగేత్ేింట్
ే ,
ు ల
ల లే ఇద్
ద రూ ఒకర
ీ మొహాలే ఒకరే చూసేకొని,
ఆడనళ్ళిద్
ద రూ “అద
ే ింట్రా! ఏమయ్యింద
ౄ !?” అన్ననరే ఆశచరయింగా.
కాపమాకి వ్చే చస
ే వనళ్ళి.” అన్ననరే బికకమొహిం వ
ే సేకేింటూ.
మర
ౄ ..ల ే మ్మ అమ్మాయ్లిన ఎకేకయిండ
ే కపోత ృ అని
అపజ
ే రనారా!” అింద
ీ . ఆమ
ె అమా అింటేింట్
ే , రవి ఉఱోషిం
ఆపైకోల
ే క ఆమ
ె
ు ర్ర మీద్ గట్
ూ్ గా గ
ీ ల
లే రనడే. వనడే అమా గ
ీ ల
ల గాన
ే ,
ఆమ
ె “ఇస్..” అింటూ, ప్రమీలత్ో “మీ అబాఫయ్కి బాగా
ఎకేకవ్య్పోత్ేింద
ే ..” అింద
ీ .
ద
ీ ించిత
ే త్ప మాభింల
ే ద్ే.” అింటూ, రవి అిండర్ వ
ే ర్ మో త్న
చే తిని ద్ూర
ీ చింద
ీ కవిత్. ఆమ
ె అమా ద్ూరచగాన
ే ,
ీ ించేకో..ద
“ద ీ ించేకో..” అని, రమ
ే ష్ చే య్ పటే
్ కొని, “వనళ్ళి
ద
ీ ించేకేింటేింట్
ే మనిం ఎింద్ేకే ఆగాలీ!? పద్.. మనమూ
మాకెకళ్ళిపోయ్ింద
ీ ప్రమీల.
వనళ్ళి అమా వ
ె ళ్ిగాన
ే , కవిత్ గద
ీ త్లేపై బోల్ట
్ ె ట్ గ రకి
ూ్ , రవి ద్గ
్ కోల
“త్టే ే కపోత్ేన్నననే. ఏదో ఒకట్
ూ చె య్య ఆింట్
ె ..” అన్ననడే. “ఏిం
చె యయమింట్ావ్!?” అింద
ీ ఆమ
ె త్న
ె దనలత్ో వనడ
ి బేగ
గ ల మీద్
రాసూ
ు . వనడే “స్..స్..” అింటూ, “నీ
ె దనల
ే ఏదో ఒకట్
ూ చే యాలి..”
అన్ననడే. ఆమ
ె త్న
ె దనలనే వనడ
ి గ రకి చ
ె దనల ద్గ ే ర
ీ చ, “అింత్
ఎద్ేరేగా నిలబ్ట్
ూ్ , న
ె మాద
ీ గా వనడ
ి అిండర్ వ ీు గా కిింద్కి
ే ర్ నే పృర
ే స
మాగ ు ింద
ీ . వనడ
ి అింగిం ట్నషన్ మో ఉనన స
ు రింగ్ మా ఊగరనగ
ీ ింద
ీ .
దననిన చూసూ
ు , “అబాఫ! ఏిం ఊగేత్ేింద
ీ రా!” అింద
ీ కవిత్. వనడే
ఆమ
ె జాకెట్
ెై చే త్ేలే వ
ే స
ు , “తీస
ే య్ ఆింట్
ె , చనమా రోజ్ులే
అయ్యింద
ీ వీట్
ూ ని చూస
ు ..” అన్ననడే. ఆమ
ె “హళమ్..” అని నిటూ
్ రీ చ,
ఆమ
ె మేచిచకలనే పట్
ూ్ మాగాడే వనడే. “స్..స్..” అింటూ ఆమ
ె వనడ
ి
రాస
ు ింద
ీ .
కస
ు త్ోన
ే వనడ
ి అింగాననింత్న న్నలేకత్ో న్నకరనగ
ీ ింద
ీ . ఆమ
ె అమా
న్నకేత్ూ ఉింట్ ి కి వ
ే , వనడ ె కిక పోత్ేింద
ె ర్ర ీ . “అబాఫ!
ఆింట్
ె ..
ు చె చకికించే సే
ు న్ననవ్..” అింటూ ఆమ
ె త్ల మీద్ చే య్వ
ే స
ు
గ రకి త
ద్గ ె దనలత్ో న్ొకికింద
ె చిచ, సేత్నరింగా ీ . ఆమ
ె అమా
న్ొకకగాన
ే వనడే, “ఇస్.. అమ్మా..మ్..” అన్ననడే. “ఏింట్రా! అమా
గేరొాస
ు ేిందన!” అింటూ, ఆమ
ె అత్ని గోళ్ళలనే వ్ద
ీ లి, ఈరనర
ీ అత్ని
ూ మోకి తీసేకేింద
అింగానిన న్ోట్ ీ . ఆమ
ె న్ోట్
ూ వ
ె చచద్నిం త్న
అింగానికి త్నకగాన
ే , వనడే మ
ెై మరచిపోత్ూ, “ఇస్.. ఆింట్
ె … సూపర్..”
అింటూ ఆమ
ె జ్ుటే
్ మో వ
ే ళ్ళి
ె ట్
ూ్ నిమరరనగాడే. వనడే అమా
న్నలేకత్ో పరమర
ీ శించరనగ
ీ ింద
ీ . అసల ే ప్
ే కొనినరోజ్ులే గ
వ్చిచింద
ే మో, ఆమ
ె అమా చే సే
ు ింట్ ి కి అయ్పోయ
ే , వనడ ే టే
్ ింద
ీ .
దనింత్ో వనడే ఆమ
ె త్లనే గట్
ూ్ గా పటే
్ కొని, “మ్.. ఆింట్
ె ..
అయ్పోత్ేింద
ే ..” అన్ననడే. వనడే అమా అింటూ ఉిండగా, ఆమ
ె
భారింగా ఊ
ు ర
ీ
లేసూ
ు నిలబడనాడే. బయటకి రాబోత్ేనన ద్రవ్ిం
మోపల
ే ఆగ
ీ పోయ్ింద
ీ . వనడే ఒకకరనర
ీ గా నిటూ
్ రీ చ, “ఆింట్
ె .. నీ
న్ోట్
ూ త్ోన
ే మ
ే జిక్ చే స
ే రనవ్ై.” అన్ననడే. “మ్.. ఈరనర
ీ చే త్ోా మ
ే జిక్
చే రనా..సర
ే న్న!” అింటూ, ఆమ
ె ల
ే చి నిలబడ
ి వనడ
ి వ
ె నకకే చే ర
ీ ింద
ీ .
ఆమ
ె ఏిం చే యబోత్ేిందన అనన ఉత్నసహింత్ో ఎద్ేరేచూసే
ు న్ననడే
వనడే. ఆమ
ె న
ె మాద
ీ గా త్న మొత్
ు నే వనడ
ి
ు ర్రలకే ఆనిించి, వనడ
ి
గట్
ూ్ గా అద
ీ మింద
ీ .
వనట్
ూ మ ు ద్న్ననికి వనడే “మ్..” అన్ననడే. ఆమ
ె త్ ె ే వనడ
అమాగ ి కి
వనడ
ి మేచిచకలనే మీటేత్ూ, వనడ
ి మ
ె డ
ెై మేద్ే
ద
ె ట్
ూ్ ింద
ీ . ఈ కొత్
ు
ి కి బాగా కిర్ర
పోకడ వనడ ె కికసే
ు ింద
ీ . ఆమ
ె ే మేద్ే
అమాగ ద
ె డేత్ూ,
ఒక చే తిని కిింద్కి ద
ీ ించి, వనడ
ి అింగానిన అింద్ేకొని, చిననగా
ె నకిక మాగ
త్ోలేని వ ీ , “ఎమా ఉింద
ీ రా ఇప్పుడూ!?” అింద
ీ . వనడే
ఆమ
ె “మ్..” అింటూ, త్న స
థ న్నలత్ో వనడ
ి వీపైమీద్, చే త్ోా ఛనతీమీదన
మరనజ్ చే సూ
ు .. వనడ
ి అింగానిన న
ె మాద
ీ గా మేింద్ేకూ వ
ె నకూక
ఆడ
ి ించరనగ
ీ ింద
ీ . ఆమ
ె అమా చే సే
ు ింట్
ే , వనడే “ఉఫ్..ఇస్..” అనడిం
త్ప, ఇింకేిం చే యల
ే కపోత్ేన్ననడే. ఆమ
ె అమా ఆడ
ి సూ
ు నే , వనడ
ి
వనడే త్మకింమో త
ే లిపోత్ూన
ే , “ఏింటద
ౄ !?” అన్ననడే. ఆమ
ె వనడ
ి
ె నకిక మాగ
త్ోలేని బాగా వ ీ , గేిండే
ెై అరచే త్ోా రాసూ
ు , “అద
ే ! ఈ
ఆింట్
ె పృకే బావ్ైిందన! న్ోరే బావ్ైిందన!! ల
ే క చె య్య బావ్ైిందన!!!”
అింటూ, వ
ే ళ్ిత్ో మళ్ళి త్ోలేనే మేింద్ేకే మాగ
ీ ింద
ీ . వనడే
ఇస్..ఫ్..” అింటూ మ
ె లికలే తిరగరనగాడే. ఆమ
ె “మ్..” అింటూ
మర
ీ ింత్ కస
ు గా ఆడ
ి సూ
ు , త్న స
థ న్నలనే మర
ీ ింత్ గట్
ూ్ గా వనడ
ి వీపైకే
అణ
ూ చే యరనగ
ీ ింద
ీ . వనడే ఊగ
ీ పోత్ూ, “మర
ీ .. న్న మొడ్.. డ.. నీకే
ఎకకడ ఉింట్
ే బావ్ైింద
ీ ఆింట్
ె !?” అన్ననడే వనడే త్మకింగా. “నీ
ఆమ
ె అమా అింటేింట్
ే , వనడే త్న చ ె నకిక చన
ే తిని వ ు , ఆమ
ె
ే నలపరనగాడే. వనడ
పైవ్ైుని చీరమీద్నేిండ ి నలేపైడేకి ఆమ
ె
“ఇస్..” అింటూ, “వ
ె ద్వన! చే త్ేమోాన
ే కార
ీ ించే రనావ్..ఇమాకాద్ే నీ
మ
ె డమీద్ మేద్ే
ద
ె ట్
ూ్ ింద
ీ .
ె నకిక తిర
వనడే వ ీ గ
ీ ఆమ
ె త్ో ఏదో అనబోత్ేిండగా, త్లేపై మీద్
ఎవ్రో కొట్
ూ్ న చప్పుడే. ఇద్ ెై పై చూరనరే. “ఇింకెవ్రూ! మీ
ద రూ అటేవ
మీ అమా చూస
ు ింద్ింట్
ే జ్డేసేకేింటేింద
ీ .” అింద
ీ నవ్ైుత్ూ. వనడే
స
ు గే
గ గా నవిు, గబగబా అిండర్ వ
ే ర్ వ
ే సేకోగాన
ే , కవిత్
త్లేపైతీస
ు ింద
ీ .
ఏింట్
ె !?” అింద
ీ . “మ్.. నేవ్ైు మ్మ వనడ
ి ని వ్ద
ీ ల
ే స
ుే , న
ే నే మీ వనడ
ి ని
వ్ద
ీ ల
ే రనా!” అింద
ీ కవిత్ నవ్ైుత్ూ. అింత్మోన
ే బట
్ లే
వ
ే స
ే సేకేన్ననడే రమ
ే ష్. “అద
ీ గో త్యారయ్పోయాడే.. ఇక
నీ కొడేకేనే జ్గ్రత్
ు గా చూసేకో..” అింటూ, ప్రమీల
ు ర్రమీద్ కొట్
ూ్
వ
ె ళ్ళిపోయ్ింద
ీ కవిత్. “రాక్షస
..” అని తిడేత్ూ, ఆమ
ె ె నకే వ
వ ె ళ్ళి,
ఆమ
ె బయటకి వ
ె ళ్ళిన త్రవనత్, మ
ె య్న్ డోర్ మాక్ చ ు , మోపలకి
ే స
వ్చిచింద
ీ . రవి అిండర్ వ
ే ర్ త్ోన
ే మించిం మీద్ పడేకొని ఉన్ననడే.
అద
ీ చూస
ు , “మ్.. ఇింకా దననిత్ోన
ే ఉన్ననవ
ే ! ల
ే చి బట
్ లే వ
ే సేకో..”
అింద
ీ ప్రమీల. “అబాఫ! ఇమా అయ్త
ే కాస
ు ఫ్ర
గా ఉింటేింద
ీ
ఉింటేింద
ీ , వ
ె ద్వన..” అింటూ రూింమోించి బయటకే వ
ె ళ్ిబోయ్ింద
ీ
ప్రమీల. “మొత్
ు ిం తీస
ే స
ుే నేవ్ైు జ్డేసేకేింట్ావ్నీ…” అన్ననడే వనడే
ల
ే చి నిలబడ
ి నవ్ైుత్ూ. ప్రమీల ఆగ
ీ , వనడ
ి ని చూస
ు , “అింత్
జ్డేసేకోడననికి నీ ద్గ
గ ర న
ే నే చూడనివి ఏిం ఉన్ననయ్ రా!” అింద
ీ
ఆమ
ె కూడన నవ్ైుత్ూ. “అయ్త
ే నేవ్ైు కూడన విప్పుకొని తిరేగే,
న
ే నే చూడనివి కూడన నీ ద్గ
గ ర ఏమీ ల
ే వ్ైగా..” అననడే వనడే కూడన
నవ్ైుత్ూ.
ప్రమీల ఉలికికపడ
ి , “అింట్
ే !?” అింద
ీ అనేమ్మనింగా. “ఆ రోజ్ు
ఊర
ీ మో నేవ్ృు, ఆింట్
ె రూింమో ఉననప్పుడే.. మొత్
ు ిం చూస
ే రన..”
అని, “కవిత్న..మ్..ఇస్..
ు సకవ
ే ..మ్..” అింటూ ఆమ
ె ని ఇమట్
ే ట్
ఎర్రబడ
ి ింద
ీ . “గాడ
ి దన!” అింటూ వనడ ్ డననికి మీద్కి వ
ి ని కొట ె ళ్ళిింద
ీ .
వనడే అల
ల ర
ీ గా త్ ె కి దొర
ు ించేకోబోయ్, ఆమ ీ కేరనడే. ఇక ఆమ
ె
్ డననికి వీల
త్ననే కొట లే కేిండన, ఆమ
ె ని గట్
ూ్ గా కౌగ
ీ లిించేకొని, ఆమ
ె
గేిండ
ె మోల త్ల దనచే సేకేింటూ, “రనర
ౄ అమ్మా..రనర
ౄ ..రనర
ౄ ..” అన్ననడే
అింటూ, వనడ
ి వీపై మీద్ చిననగా చర గ రకి తీసేకొని,
ీ చి, ద్గ
అింత్మోన
ే , “ఊఁ.. ఇక చనల
లే ..” అింటూ, వనడ
ి ని త్ోస
ే స
ు
వ
ె ళ్ళిపోయ్ింద
ీ . అమా వ ు
ె ళ్త ఉననప్పుడే, ఆమ
ె మొహింమో స
ు గే
గ త్ో
కూడ
ి న చిరేనవ్ైునే గమనిించనడే. “ఏింట్
ూ చనల
లే అింద
ౄ !? ఎింద్ేకే
స
ు గే
గ పడేత్ేింద
ౄ !?” అనేకేింటూ అనేమ్మనింగా త్న వ
ెై పై
తీసేకేింట్
ే , అిండర్ వ
ే ర్ మో వనడ
ి అింగిం ఆమ
ె సరశత్ో గట్
ూ్ పడ
ి
కౌగ
ీ లిించేకేననప్పుడే అద
ీ ల
ే చిిందన!? ల ె కి త్గ
ే చి ఆమ ీ లిిందన!?
అింద్ేకే స
ు గే
గ పడ
ి ిందన!? అమా అనేకోగాన ి కృ ఒకకరనర
ే , వనడ ీ గా స
ు గే
గ
మేించేకొచిచింద
ీ .
అింత్మోన
ే అమా చూపై గేరొాచిచింద
ీ . గేరే
ు రాగాన
ే , వనడ
ి అింగిం
మర
ీ ింత్ ల
ే చి, సలేపై పైట
్ రనగ
ీ ింద
ీ . అతి కష
్ ిం మీద్ ఆ సలేపైని
అణేచేకొని, కాస
ు చల
ల బడనాక, యనరూ
్ ట్
ె షరూ
్ వ
ే సేకొని, గద
ీ మోించి
కని
ు ించిింద
ీ . వ
ె ళ్ాిమా వ్దనా అని, ఒకకక్షణిం ఆమోచిసూ
ు
నిలబడనాడే. వ్ింట గద
ీ మోించి అత్నిన చూస
ు న ప్రమీల “ఏింట్
ూ రనర్!
ఏదో
ఆమోచిసే
ు న్నన
రూ!” అింద
ీ
నవ్ైుత్ూ.
అప్రయత్నింగా
“నీ గేర
ీ ించే ..”
అన
ే స
ు , న్నలేక
కరేచేకేన్ననడే
వనడే.
ఆమ
ె ఒకకక్షణిం
వనడ
ి ని త్ద
ే కింగా
చూస
ు , “ఇటే
రారా..” అని
ు లిచిింద
ీ . వనడే
మ
ె ల ీ మోకి వ
ల గా వ్ింటగద ె ళ్ాిడే. వనడ
ి న
ే చూసూ
ు , “ఏిం
ఆమోచిసే
ు న్ననవ్ న్న గేర
ీ ించీ!?” అింద
ీ కళ్ళి ఎగరవ
ే సూ
ు ి కి ఏిం
. వనడ
చె పనమో త
ె లియక త్ల ద
ీ ించేకేన్ననడే. ఆమ
ె వనడ గ రకి వ్చిచ,
ి ద్గ
వనడ
ి మొహానిన వ ు , కళ్ిమోకి చూసూ
ే ళ్ిత్ో ఎతి ు , “ఆ రోజ్ు చూస
ు న
దనని గేర
ీ ించే న్న!?” అింద
ీ . వనడే కాస
ు ట్నషన్ గా
ె ద్వి కొరేకొకని,
అవ్ైనననటే
్ త్ల ఊపనడే. “మ్.. ఏిం చూరనవ
ే మట్
ె ఆ రోజ్ూ!?”
అింద
ీ ఆమ
ె . ఆమ
ె అమా అనగాన
ే , వనడే ఆమ
ె కళ్ిమోకి చూరనడే.
ఆ కళ్ళి చిలి
ు గా నవ్ైుత్ేన్ననయ్. ఆ నవ్ైు చూస
ు , కాస
ు
మొహమ్మటిం వ్ద
ీ లి, “మొత్
ు ిం..” అన్ననడే. “మొత్
ు ిం అింట్
ే !?” అింద
ీ
ఆమ
ె అద
ే చిలి
ు ద్నింత్ో. ఇింకాస
ు ధ
ెై రయిం వ్చిచింద ి కి. ఆ
ీ వనడ
ధ
ెై రయింత్ోన
ే , వనడే ఆమ
ె ని ి కిింద్వ్రకూ చూస
ెై నేిండ ు , “అనీన..
అింట్
ే ..” అని ఒక గేటక మింగ ెై వీ, కిింద్వీ…” అన్ననడే. ఆమ
ీ , “ ె
అమాన
ే చూసూ
ు ీ నీకేమని
, “మ్.. మర ు ించిింద
ౄ వనట్
ూ ని చూస
ుే !?”
అింద
ీ . ఆమ
ె అమా అడేగేత్ేింట్ ి కి వ
ే , వనడ ె కికపోత్ేింద
ే డ ీ . అద
ే
వ
ే డ
ి మో వనడే “ఇస్..అమ్మా..” అన్ననడే. “ఏమయ్ింద
ౄ !?” అింద
ీ ఆమ
ె
వ
ే సేకొని చూసూ
ు , “చూస
ు నప్పుడే ల
ే ద్ే గానీ, అడేగేత్ేింట్
ే ఏదోమా
ె కికపోత్ేింద
కస ీ . “నినూన…” అన్ననడే పళ్ిబిగేవ్ైన. ఆమ
ె వనడ
ి
ఎక్స ప్ర
ె షన్ చూస
ు , ఫకేకన నవిు, “నన
ే నిం చే యల
ే వ్ైల
ే గానీ, పోయ్
ీ కిింద్కి చూసూ
పడేకో..” అింద ు . ఆమ
ె ఎకకడ చూసే
ు ిందో, ఎవ్ర
ీ ని
పడేకోమింటేిందో అర
ధ మయ్ింద ి కి. “సర
ీ వనడ ే ! పడేకోబ్ట్
ూ్ వ్రనాల
ే ..”
ే లన వ
బాత్ రూిం త్లేపైనే ద్డ ే స
ు న చప్పుడే విని మేస
ు మేస
ు గా
నవ్ైుకేింద
ీ ప్రమీల.
వ్ింట చే సేకేింటూ, వనడ
ి గేర
ీ ించే ఆమోచిించరనగ
ీ ింద
ీ ప్రమీల. త్న
అర
ధ మవ్ైత్ేింద
ీ . దననిన త్ేించే యామా, ల
ే క ఎింకర
ే జ్ చే యామా!
అమోా, ఎింకర
ే జ్ చే స
ుే ఇక వనడ
ి ని ఆపడిం కష
్ ిం. త్ేించే యడమ
ే
బాగా కష
్ పడ
ి నటే
్ న్ననడే బాత్ రూింమో..” అనేకేింటూ ఉిండగా,
ఉింట్
ే బావ్ైణే
ు ..” అనేకేింద
ీ . అమా అనేకోవ్డింత్ోన
ే మర
ీ ింత్
తిమార
ె కకరనగ
ీ ింద
ీ . ఇక మాభిం ల
ే ద్ే అనేకొని, “రవీ..” అని
త
ే ర
ీ పనరా చూస
ు , అడగకూడద్ే అనేకేింటూన
ే , “బాత్ రూింమో
బాగా కష డ టే
్ పడ ్ న్ననవ్!” అని అడ ే స
ి గ ు న్నలేక కరేచేకేింద
ీ . వనడే
ఆమ
ె న
ే సూట్
ూ గా చూసూ
ు , “మ్.. మర
ే ిం చే రనాిం! హ
ె లిింగ్ హ
ే ిండ్స
ల
ే వ్ైగా..” అన్ననడే. ఆమ
ె నవ
ే ుసూ
ు , “నేవ్ైు ఆింట్ ూ కి
ె ఇింట్
పోవ్చేచగా..” అింద
ీ . “మ్.. పోయ్!? నీ లవ్ర్ నే పింపమింట్ావన!”
అన్ననడే నవ్ైుత్ూ. ఆమ
ె మనసేమో ఉద
ేద శయిం అద
ే అయ్న్న, దననిన
కష
్ పడేత్ేన్ననవ్ కదన అని సలహా ఇచనచనే.” అింద
ీ ప్రమీల.
చే స
ు
ె డత్న..” అన్ననడే రవి. “నీ హ
ె ల
ే ిం న్నకే అవ్సరిం ల
ే ద్ే..”
అింద
ీ ప్రమీల మొహిం తి
ే సేకేింటూ. వనడే గబేకేకన ఆమ
ె
గ రకి వ
ద్గ ె ళ్ళి, నడేమే చేటూ
్ చే త్ేలే వ
ే స
ు పటే
్ కొని, “చె పమ్మా..
రమ
ే ష్ గాడ
ి ని
ు లవ్మింట్ావన!” అన్ననడే. వనడే అమా అనగాన
ే ,
ద ల
“ఒద్ే ే , ఆల్ట ర
ె డ
ృ ఒకరనర
ీ అయ్యింద
ీ గా..” అింద
ీ . వనడే దనదనపై
అమ
ె ని కౌగ
ీ లిమో బింద
ీ సూ
ు , మాలనగా “మ్మ అమా సింగతి న్నకే
త
ె లీదన! చూసే
ు ింట్
ే న
ే అర
ధ మవ్ైత్ేింద
ీ ..” అన్ననడే. ఆమ
ె “హళమ్..”
అని నిటూ
్ రీ చ, “ఏిం అర
ధ మవ్ైత్ేింద
ౄ !?” అింద
ీ . “బాగా
త్ోస
ే యబోయ్ింద ే పటే
ీ . కానీ వనడే అమాగ ్ కొని, “ఫ్నింక్ గా
చె ప చేచగా..” అన్ననడే. వనడే అమా అనగాన
ే , ఆమ
ె విసేగాా
“అవ్ైనేరా.. ఫైలే
ల గా వ ె కికపోయానే. నేవ్ైు వ్ద
ే డ ీ లిత
ే , పోయ్
చమాలరేచకేింట్ానే.” అింద
ీ . “ఎకకడ చమాలరేచకేింట్ావ్ృ!?”
ె త్ే
పరేగ ు కే పోయ్, బాత్ రూింమోకి ద్ూర
ీ త్లేపై వ
ే స
ే సేకేింద
ీ .
ఆమ
ె అమా
వ
ె ళ్ిగాన
ే , వనడే
మేస
ు మేస
ు గా
నవ్ైుకొని, హాల్ట
మోకి వ్చిచ, ట్
ె .వీ
చూడరనగాడే.
దనదనపై ఇరవ
ెై
నిమయనల త్రవనత్
వ్చిచింద
ీ ఆమ
ె .
మొహిం నిిండన
చె మటలత్ో,
అలసటగా
బయటకే వ్చిచన
ఆమ
ె ని చూసూ
ు , “హ
ే
న్న!” అన్ననడే వనడే. “చింపైత్న వ
ె ద్వన..” అని
మేద్ే
ద గా కసేరేకొని, తిర
ీ గ ీ మోకి పోయ్ింద
ీ వ్ింట గద ీ . అమా
వ ు నన ఆమ
ె ళ్ళ ె ని వ
ె నక నేిండ
ి చూసే
ు ింట్ ి కి జివ్ైున మాగ
ే , వనడ ీ నటే
్
అని
ు సే ీ . నడేమేకి పడ
ు ింద డ మడత్లే, లూజ్ గా కద్ేలేత్ేనన
ు రేద్ేలూ.. చూసే
ు ింట్
ే న
ే
ు చె చకికించే టే
్ గా ఉింద
ీ ప్రమీల. ఆమ
ె ని
అమా చూడగాన
ే , “అమానీ! ఎప్పుడూ సర
ీ గాా గమనిించల
ే ద్ే గానీ,
ె కృసగా ఉింటేింద
అమా చనమా స ీ .” అనేకొని, అింత్మోన
ే “ఛీ..
ె కృ కాస
త్న నడేమేకే త్నకడింత్ో, ఆమ ు వ
ే డ
ి గా అని
ు ించిింద
ీ . కనే
చివ్రల నేిండ
ి వనడ
ి అవ్స
థ గమనిించి, “అమోా, వీడే ట్ింప్
్
అవ్ుడమ
ే కాద్ే, ననూన ట్ింప్
్ చే స
ే సే
ు న్ననడే. ఇక వీడ
ి త్ో వ్ింటర
ీ గా
ే ింజ్ర్..” అనేకేింద
గడపకూడద్ే, డ ీ . అనేకేింద
ే గానీ,
ె కి ఏిం త
మేింద్ేమేింద్ే ఏిం జ్రగబోత్ేిందో ఆమ ె లేసూ!?
కావ్డిం ల
ే ద్ే.” అింద
ీ . “అవ్ైన్న! ఏిం చే రనడూ!?” అడ
ి గ
ీ ింద
ీ కవిత్.
జ్ర
ీ గ
ీ నద్ింత్న చె
ు ింద ీ నీకేిం
ీ ప్రమీల. అింత్న విని, “మర
అని
ు ించిింద
ౄ !?” అింద
ీ కవిత్. ప్రమీల చిననగా నవిు, “న్నకూ కాస
ు
త్డ
ి అయ్యింద్నేకో.. కానీ కింట్రోల్ట చే సేకేన్నననే.” అింద
ీ . కవిత్
చిననగా నిటూ
్ ర ే అయ్యిందన!” అింద
ీ చ, “హళమ్.. నీకూ అమాగ ీ .
ప్రమీల చప్పున ఆమ
ె మొహింమోకి చూసూ
ు ే !?” అింద
“అింట్ ీ
ే అయ్యింద
ఆశచరయింగా. కవిత్ నవిు, “న్నకూ అమాగ ీ . మీ వనడే
గబేకేకన ఆమ
ె చె య్య పటే
్ కొని, “ఏయ్! ఏమయ్యిందో చె పవ
ే ..”
అనగాన
ే , కవిత్ చె పడిం మొద్లట్
ూ్ ింద
ీ .
కవిత్, రమ
ే ష్ ప్రమీల ఇింట్
ూ నేిండ
ి బయలేద
ే ర ూ కి
ీ , త్మ ఇింట్
చే రేకేన్ననరే. మోపలకి వ
ె ళ్ిగాన
ే , “అబాఫ! అర
ెజ ింట్ గా రనననిం
చే యాలి.” అింటూ, త్న రూింమోకి ద్ూర
ీ ింద
ీ కవిత్. ఆమ
ె ె నకే
వ
మోపలకి అడేగే
ె ట్ాాడే రమ
ే ష్. “ఏింట్రా!?” అింద
ీ కవిత్. “ఇింకా
స
ె లవ్ైలే ఉన్ననయ్గా అమ్మా, రవ్ళ్ళని కాస
ు
ు లి
ు ించవ్చేచగా..”
ఇింత్వ్రకూ మీ ఆింట్
ె ని వనయ్ించిింద
ీ చనలదన!” అింద
ీ కవిత్
నవ్ైుత్ూ. “అబాఫ అద
ీ కాద్మ్మా, త్న
ే న్నకే కాల్ట చే స
ు చిం
ే సే
ు ింద
ీ .
అింద
ీ .” అన్ననడే రమ
ే ష్. “మ్.. ఒద్ే
ద లే బాబూ! మీ ఇద్
ద రూ గద
ీ మో
ద్ూర ే సేకేింటేింట్
ీ సరరనలే ఆడ ే , ప రపనటేన న్నకే వ ె కికత
ే డ ే
న
ే న
ే ిం చే యాలీ!?” అింద
ీ కవిత్. “చూస
ు ఎింజాయ్ చె య్. నేవ్ృు
ఆింట్
ె చే సేకేింటేింట్
ే , న
ే నే చూస
ు ఎింజాయ్ చే రన కదన..” అన్ననడే
ే రనవన!?” అింద
“చూస ీ . “మ్.. చూస
ే రన.. అబాఫ.. చూసే
ు ింట్
ే న
ే
వనడే. “ఆ నిటూ
్ రేలే ఏింట్రా! దననిన ఎనిన రనరే
ల చూడల
ే ద్ే
నేవ్ృు…” అింద
ీ . వనడే “ఆింట్
ె ని చూస
ు కాద్ేల
ే న
ే నే వ ె కికింద
ే డ ీ ..”
అన
ే స
ు , గద
ీ నేిండ ె తి
ి బయటకే పరేగ ు వ
ె ళ్ళిపోయాడే. వనడే అమా
అనగాన ే కొద
ే , కవిత్ యనక్ అయ్పోయ్, అమాగ ీద స
ే పై
నిలబడ
ి పోయ్ింద
ీ . “ఏమింటేన్ననడే వీడూ! ననేన చూస
ు
వ ె కికపోయాడన్న! ల
ే డ ే దన ప రపనటేగా విన్ననన్న!?” అనేకేింటూ, ఆ
విషయిం త
ే లేచకోవనలనేకొని, న
ె మాద
ీ గా వనడ ీ మోకి వ
ి గద ె ళ్ళిింద
ీ .
ే వనడే బట
అప్పుడ ్ లే వి
ే స
ు , అిండర్ వ
ే ర్ త్ో నిలబడ
ి , ష
ె ల్టప
మోించి కేజ్ువ్ల్ట వ
ే ర్ తీసే
ు న్ననడే.
వ
ే డ
ె కకల
ే దన!? అింట్
ే !?” అింద
ీ . “అబాఫ.. అమ్మా.. నేవ్ైు ఆింట్
ె
మీద్కెకిక న్నకేసే
ు ింట్
ే చూస
ు వ ె కికపోయానమ్మా…” అన్ననడే వనడే
ే డ
చిననగా నవ్ైుత్ూ. ఆమ
ె ఒకక క్షణిం వనడ
ి ని సూట్
ూ గా చూస
ు , “త్ప్పు..
చూస ీ కి త్టే
ే సర ్ కోల
ే కపోయానే.” అింటూ, ఒకరనర
ీ త్ల ద
ీ ించి
సత్మత్మవ్ైత్ేింద
ీ . దననిన చూడగాన
ే కవిత్, “బాబోయ్.. మాభిం
ల
ే ద్ే.. నీత్ో ఉింట్
ే ఇింకా ఏిం ఆమోచిరనావో..” అింటూ, మళ్ళి
దననివ
ెై పై చూస
ు , “చనల
లే ఇక.. ఏమ
ెై న్న వ
ే సేకో..” అని అర
ీ చిింద
ీ .
ెై న్న వ
“ఏమ ే స
ుే కాద్ే, ఎవ్ర
ీ న
ె ై న్న వ
ే స
ుే త్ప అద
ీ చమాలరద్ే.” అన్ననడే
వ
ె ళ్ళి, “ఇప్పుడే న
ే నే వ
ే య్ించేకోవనమా!” అింద
ీ . వనడే ఆమ
ె
నడేమే చేటూ
్ చే త్ేలే వ
ే స
ు , ద్గ
గ రకే మాకొకని, “త్పృ అని నేవ
ే ు
మౌనింగా త్ల ద
ీ ించేకొని ఉిండ
ి పోయాడే ద
ీ గేలేగా. వనడ
ి ని అమా
చూడగాన ె కి కాస
ే ఆమ ు జాలి అని
ు ించి, వనడ ీ లిమోకి
ి ని కౌగ
తీసేకొని, “పోనీల
ే రా, అమా అని
ు ించడిం సహజ్ిం.. ఇక వ్ద
ీ ల
ే య్..”
అింద
ీ . వనడే చిననగా ఊ
ు ర
ీ తీసేకొని, “అమ్మా…” అన్ననడే.
ూ రా!” అింద
“ఏింట్ ీ ఆమ
ె మాలనగా. “ఆ రోజ్ు నినేన అమా
చూస
ే వ్రకూ గేర
ీు ించల
ే ద్ే గానీ..” అని వనడే అింటేింట్
ే , “ఏమట్
ె !?”
అనేభవిించినింద్ేకే..” అింటూ, ఆమ
ె
ు ర్రలనే చిననగా న్ొకాకడే.
మర
ీ చపోయ్, “మ్..” అని నిటూ
్ రీ చింద
ీ .
ఆమ
ె అమా
అనగాన
ే , వనడే
ఆమ
ె ని గట్
ూ్ గా
బింద
ీ ించి, ఆమ
ె
స
థ న్నల మధ్య
త్న మొహానిన
ఉించి, ఆమ
ె
ు రేద్ేలనే
సేనినత్ింగా
న్ొకకడిం
మొద్లే
ె ట్ాాడే
. వనడే అమా
న్ొకేకత్ేింట్
ే ,
ె కృ త్ొడల
ఆమ
మధ్య జిల
మొద్లయ్య, “మ్..మ్..” అింటూ, వనడ
ి
ు రేద్ేల మీద్ చే య్ వ
ే స
ు
ద్గ
గ రకే న్ొకేకకేింద
ీ . అమా న్ొకేకకోగాన
ే , అిండర్ వ
ే ర్ మో ల
ే చిన
వనడ
ి అింగిం ఆమ
ె ద
ీ మా ూ్ గా త్నకిింద
ెై గట్ ీ . ఆ త్నకిడ
ి కి ఒకకరనర
ీ గా
ఒకేరనర
ీ . త్రవనత్ కవిత్ నవ
ే ుసూ
ు , “మ్.. ఇక ఇద్
ద రిం ఎవ్రూ
ల
ే నప్పుడే కలస ే ింజ్ర్. న్నయన్న! త్ురగా నేవ్ైు
ు ఉిండడిం డ
అింద
ీ . వనడూ నవ
ే ుసూ
ు , “నిజ్మ
ే అమ్మా… మేింద్ే నేవ్ైు అర
ెజ ింట్
వీపై మీద్ చర
ీ చి, వ
ె ళ్ళిపోయ్ింద
ీ .
అింత్వ్రకూ కవిత్ చె
ు ింద
ీ విని, ప్రమీల చిననగా నిటూ
్ రీ చ, “ఇక
మనిం జాగ్రత్
ు గా ఉిండనలి. వనళ్ళి
ు ల
ల లే. ఒకవ
ే ళ్ వనళ్ళి ట్ింప్
్
అయ్న్న, ఏదో చే స
ు , పకకదనర
ీ పట్
ూ్ ించే యాలి.” అింద
ీ . కవిత్
అవ్ైనననటే
్ త్ల ఊ
ు ింద
ీ . వనళ్ళి ట్ింప్ ే ఓకే, మర
్ అయ్త ీ వీళ్ికే
ట్ిం
ే్ షన్ వ్స
ుే ఏిం చే రనారూ!? ఏిం చే రనారో వ
ే చి చూదనాిం…
[There are no rules in sex and war.. somehow, sometimes war fallows some