వి. వి.
చలం
పెరియపురాణం
కన్నప్పకథ
(గతసంచిక తరువాయి)
అక్కడితో ఆగక అతన కలలో ఇలాలేగ
చెపుతిన్నాడు.
“ఆ భకుతిడు తన చెప్పుల కాళళుతో నువువా
పూజంచిన ఆ పుషా్పలు తుడిచిన్డు.
తుడిచిన్ కూడా నేను దాననా ఒక
పస్ప్లలేడు తన మృదువైన పాదాలతో తలలే
రొము్మన కొటిటినటులే భావించాను. అతను
న్టి నుండి విడిచిన నీరు ననునా శుభ్ం
చెయ్యడానకి గంగకన్నా పవిత్రంగా న్కు
అనప్ంచింది. అతను కండువాలో చుటిటి
తెచిచిన ఆ పువువాలు న్ మీద వేస్నపుడు
అతనలో వుననా నష్కల్మషమైన భకితిన
న్కు చూపాయ. ఇవి బ్రహ్మ, విష్్ణవులు
న్కు సమర్్పంచిన వాటికన్నా మిననాగా
కనప్ంచాయ. అలాగ్ అతను సమర్్పంచిన
మాంసము అతను వండి ఇది న్ స్వామికి
సర్పోతుందో లేదో అన దాన రుచి
కూడా చూస్ అంత అమాయంకగా
22
భకితి పరవశంతో మునగ్పోయ న్కు
సమర్్పంచాడు. అది ననునా తృప్తిపరచింది
కాన, శాస్త్రలు తెలస్ అగ్నాహోత్రాలు పెటిటి
ఏదో చేస్న్ కూడా న్కు తృప్తినవవావు.
అలాగ్ ఓ న్లుగు, మూడు ధర్మసూత్రాలు,
నీతివాకా్యలు చెప్్పనంత మాత్రాన అవి ననునా
తృప్తి పరచవు. ఇవనీనా కూడా పైన చెప్్పనవనీనా
చేస్న్ కూడా మనస్, వాచా, కర్మణా ననేనా
చూస్కున, నేనే అతననుకొన ఆ పెటిటిన
మాంసమైన్, న్కు తృప్తి ఆ ప్రస్దమే.
కాన వేదాలలో చెప్్పనటులే రుద్రసూకాతిలు
చదివి, హోమాలుచేస్, యజాఞాలు చేస్న్
కూడా నేను మీకు కనప్ంచాలననా ఉదే్దశా్యననా
మరుసటి ర్జుకి మారుచికుంటున్నారు. ఆ
రేపు అననాది ఎప్పుడు రాదు. అందుకు భకితిన
క్రతువుతోను కొలవవలస్న కాలమానం
ఏదీ లేదు. ఆ నస్వార్థమైన భకేతి ననునా
మీకు చూప్స్తింది. అనగా రాగదేవాషాలు,
ం ం పా ం