Accidentally Inlove With A Gangster Book 2 His Promise COPYRIGHT © 2012 BY Marielicious (PDFDrive)

Accidentally Inlove With A Gangster Book 2
His Promise
COPYRIGHT © 2012 BY Marielicious
[October 2012 – September 27, 2013]
Reproduction or usage of this work in whole or in part in any form by any electronic, mechanical or
other means, now known or hereinafter invented, is forbidden without the permission from the author.
All the characters in this story have no existence or whatsoever outside the imagination of the author,
and have no relation to anyone having the same names. All the incidents are merely inventions.
DON’T POST THIS TO OTHER SITES WITHOUT MY PERMISSION. HUWAG DING I-PRINT O IBENTA O
ANGKININ. IN ENGLISH, DON’T PLAGIARIZE! ISA YANG PAGNANAKAW NG INTELLECTUAL PROPERTY. -
________- +
***
Yhel’s Note: Forgive my typos/grammatical errors. Hindi po ako professional author at hindi rin po ako
perfect na tao. Sorry kung makakaencounter kayo ng mga mali dito, masyado kasi akong minamadali
nung mga readers na nagrerequest ng softcopy kaya hindi ko na ito naedit. Please bear with me nalang!
Thank you~ ^______^V
PS: Don’t read this book if you haven’t read its book 1. Hindi kasi kayo makakarelate. Just to remind you
(Spoiler Alert!), this sequel contains heavy scenes. Kikiligin, mabubwisit, mapapamura, either malilighten
up or masisira ang mood ninyo. Mehehehe! Binabalaan ko lang kayo~ ^^v
***
PROLOGUE
I love him with all that I am.
He loves me either more than anybody else.
We conquered a lot of hindrances in life
We’ve been apart for a period of time
Yet we’re still together until now.
Sa panibagong yugto ng buhay namin,
Panibagong mga pagsubok na naman ang aming kahaharapin.
Malalagpasan pa rin kaya namin ang mga panibagong pagsubok na hinahamon sa amin ng mapaglarong
tadhana?
Mananatili pa rin kaya kaming matatag sa panahong ito?
He promised me that he will stay by my side, take care of me, and love me to infinity and beyond.
“… I promise, I ain’t gonna leave you anymore. I will love you as well as our baby with all of my heart to
infinity and beyond… I promise…”
But…
What if…
Fate plays with us once again.
Should I let him go this time anyway?
Or…
Am I still going to stay strong to hold on to his promise?
“Sometimes life is so complicated to keep promises…”
Are we really made for each other or not?

***
[1] GWAPO SA PARTY
GAIL’S POV
Unti-unting tumutulo ang mga luha ko,
Kasabay ng tila dahan-dahang pagdurog ng puso ko.
Bakit ganun? Kung kelan binigay mo ang buong tiwala mo sa kanya, saka kanya gagawan ng masama.
Ang sakit…. Ang sakit…
Parang pinipiga ang puso ko.
“Hey, Crystal! Why the hell are you crying?”
Pinunasan ko gamit ng palad ko ang mga luha sa pisngi ko. Pagkatapos ay lumingon ako kay Kurt, umupo
naman siya katabi ko sa kama. “Ano ba yang pinapanuod mo?”
Hindi ko mapigilan ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko. Nasasaktan ako eh, huhuhu T__T
Yumakap ako kay Kurt ng mahigpit. Niyakap niya rin ako at bahagyang hinahagod ang likod ko. “Kurt,
bakit ganun siya? Bakit niya pinaamo yung gorilla tapos kung kelan nagtiwala na sa kanya, saka niya
pinatay? Ang sakit eh! Huhuhu!” T3T
“Crystal, ano ba naman kasi yang pinapanuod mo. Akala ko, kung ano na ang nangyari sayo. Yun pala,
nakatutok ka dyan sa National Geographic lang. Tss.” May halong inis na sabi niya. Kumawala ako sa
yakap at humalukipkip.
“Kurt, nakakaawa yung gorilla! Napaka-adorable pa naman niya tapos pinatay lang! T-tapos…. The
zoologists used their body for dissecting! Hindi ba nila alam na may damdamin din ang mga hayop!
Napaka-cute pa naman niya!” *O*
Nanlaki yung mga mata ni Kurt.
“Bakit?” Tanong ko.
Imbes na sagutin niya ako, isinarado nalang niya ang laptop ko. Tumayo siya at inalagay sa study table
ko. “Kurt, what do you think you’re doing?!?” ~_~
Tumingin siya sa akin at kinamot ang batok niya. Pumikit pa siya saglit at bumuntong hininga. “Baby
love, stop watching that kind of crap! Or rather, stop watching unpleasant creatures. It may affect our
baby!”
Lumapit siya sa akin at hinila ako patayo. He kissed my forehead and embraced me tight. “Baby love, do
you want our child get the gorilla’s appearance?” He asked using his sweet tone. Parang hindi gangster si
baby love ko. XD
Pero teka! ~__~
I pulled away from the hug and punched his left arm. “Hindi unpleasant creature ang gorilla! Ang cute
cute kaya!!!! So adorable.” *u*
Umupo siya sa may bed side tapos tinignan niya ako ng seryoso. “Seriously, Crystal? You find the gorilla
cute? Ang pangit ah! Simula ngayon, wag ka ng manuod ng ganun ah.” ~_~
I bit my lower lip, frowned and wrinkled my nose. “UGH! HINDI PANGIT ANG GORILLA! IKAW ANG
PANGIT!! PANGIT KA, KURT!!!!!!!!”
I won’t let him insult the cutie gorilla! >_<!! Never!
Kurt stood up and took steps towards the door. “Hey, where are you going?” I asked.
He looked back at me and he seems annoy. “Maligo ka na, Crystal. We’re gonna be late for school.”
Then he turned back again.
“TEKA, KURT! Angry?” I asked consciously. Eehh! Parang ung isang gabi lang siya nag-propose sa akin
tapos inaway ko na? Ang bad ko naman =___=
“No,” =____=
“Then?”
“I want you to stop watching those fvcking youtube videos for the sake of our baby,” he answered
without looking back at me.
I exhaled. Fine! >_< But infairness, kinilig ako dun sa ‘for the sake of our baby’ Hahaha. Feel na feel ni
Daddy, baby oh.
“Fine! But in one condition, baby love.” I said. Lumingon naman siya at lumapit sa akin. He touched my
chin and made my eyes met his. Waaaah!!!!! Ang ganda ng mga mata niya kaso ang pangit niyaaaaaa!
“What is it?” He asked huskily.

“Uhmm, punta tayo bukas sa Zoo------------“
Binitiwan niya yung chin ko, “Fck no!”
“Uwaaaaaah! Gusto ko makakita ng gorilla! Please!!!” *n*
“No.” ~_~
I rolled my eyes and crossed my arms. “Aisshh! Accompany me to the zoo tomorrow, SLAVE!”
Mouahahahaha >:D I really don’t wanna use the power as his Master. Kaso no choice, I really want to
see real monkeys *U*
Confused? Ganito kasi yun, as his punishment for his 2 months absence sa buhay ko, he told me that he
will do everything just to make up with me. I refused it but he insisted. Siya pa nagsabi na Master-Slave
nalang for 1 month. Kaya ayun, mouahahahaha! I’m starting to love the punishment.
KAYE ANNE’S POV
“Kaye Anne, bakit naman kasi nagpasundo ka pa sa akin. Mag-brebreakfast pa naman kami ni mhine sa
Century Hotel.” Bugnot na sabi ni Chloe.
I just smiled to her and viewed myself on my hand mirror. “Mag-drive ka nalang diyan, Chloe. Lilibre
nalang kita, later.” I said while combing my hair.
“Sabi mo yan ah!”
I put the mirror and comb inside the bag then took out my IPAD and browsed online. Mag-uupdate ako
ng FB status ko hohoho *O*
------
GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO
SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY
GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY GWAPO SA PARTY
Makikita pa kita. Tiwala lang! *O*
-------
UPDATE
After 1 minute, may naglike at may nagcomment. Hahaha.
------------
Krishelle *****: Makikita mo pa yun, Ate K. Tiwala lang! Hahaha *U*
------------
“Hihihihi,” :”””>
“Oh, tumatawa ka dyan? Kabisado ko yang tawang yan, sissy! Kinikilig ka ba?” Tanong ni Chloe mula sa
driver’s seat. Nakahinto yung kotse kasi naka-red lights.
Tinignan niya ako ng nagtataka, kinindatan ko naman siya. “Kaloka, sissy! May nakita akong gwapo!!! OH
MY!” I said while biting my lower lip. Kyaaah!! >//////< Fresh pa rin sa brain memory ko yung handsome
face niya.
“Saan?” Sabi niya at nagsimula nang paandarin ang kotse. “Kalurkey ka! Hindi ka na ba nagsawa sa mga
gwapo? Ang buong X10 at Suishou Empire. Nakakaumay na kaya!” -________-
“Maka-poker face ka naman diyan. Nahawa ka na sa Dustin mo. Anyway,” Tumingin ulit ako sa Ipad ako
at nakita kong 6 likes na in just 2 minutes. “Hmm, kakaiba yung facial features niya. Napakamanly yet
drop dead gorgeous.” >///<
“Aber! Saan mo nakita yang papable na yan? Aagree ako kung makakapantay siya sa kagwapuhan ni
mhine ko ha!”
“Nakita ko siya sa party ni Gail nung isang gabi….”
FLASHBACK
Pagkatapos nang PDA este yung wedding proposal nina Gail at Kurt ay napagpasyahan ko na hanapin si
Nathan. I really admire him for letting Gail go. Masakit yun ah! Nasasaktan ako para sa kanya! Chos! XD
“Chloe, alis muna ako. May hahanapin lang ako!” Sigaw ko sa kanya. Hindi kasi masyadong magkarinigan
gawa ng party music. Kume-KPOP ang party ni Gail. Hahaha.
“Sige-sige!” ^^ Sagot niya.
Agad naman akong lumabas ng event’s place at tinungo ang pavilion. Baka kasi nandun siya, nag-EEmo.
Yun yung karaniwang napapanuod ko sa mga Drama shows eh Hahaha. Ang saya ko masyado. =___=
So, nandito na ako sa pavilion kaso walang tao. Kakainis! Wala pala siya dito. Ang gara kasi ng instinct ko.
=___=
Paalis na sana ako ng pavilion nang may nahagip ang mga magaganda kong mata na isang lalaking
nakahiga sa grass. Kilala ko yung attire na yun eh! White coat! (^^,)
Agad akong lumapit at kinalabit siya.
*POKE POKE*
“POTEK!” Nagulat ko ata. LOL X’D Umupo siya ng maayos at tumingin sa akin. Pinahid niya yung mga
mata niya tapos nag-iwas ng tingin. “Kulet, ikaw pala.” Aww, T_T Nakakaawa! Yung boses niya, halatang
galing sa iyak.
Umupo ako sa tabi niya. Bale, pinagdikit ko yung legs ko. baka, Masilipan ako, nakadress pa naman ang
magandang si ako (^^,)
“Pandak, okay lang yan. Makakahanap ka pa dyan ng iba. Siguro, hindi talaga kayo para sa isa’t-isa ng
pinsan ko. Malay mo, may nilaan sayo si Papa God ng mas better sa kanya diba? Kaya don’t cry na. You
did the right thing!” Masayang sabi ko sa kanya. Nakatingin lang siya dun sa fountain, parang ang lalim
ng iniisip.
“Nakita mo pa akong umiiyak ako. Baka asarin mo na akong bakla sa susunod niyan ah!” He chuckled.
Baliw ba ‘toh? =___=
“Adik! Hindi ah! Hindi naman porket umiiyak ang isang lalaki ay ibig sabihin ay bakla na. Tao rin naman
kayo ah, nasasaktan din. Besides, hindi naman ikaw ang kauna-unahang lalaki na nakita kong umiyak.
Pati rin naman si Ku------ Never mind! He-he-he…”
Paktay ako nito kay ex-fiancée' >,<
Tinignan niya lang ako at bahagyang ngumiti. T_T Naaawa tuloy ako lalo. Parang gusto kong sabihin sa
kanya. ‘Mali ka kasi ng minahal eh. Nakikihati ka pa dun, eh nandito naman ako. Buong-buo para sayo!’
“Bwahahahahaha,” I burst out. Hindi ko mapigilan tumawa sa naiisip ko. Nakakadiri! >.< Accccckkkk!
Nathan looked at me, confusion marks his face. “Anong nangyari sayo diyan?”
“S-sorry, sorry! May naisip lang ako. Bwahahaha!” I cleared my throat. “Hmm, pandak.”
“Oh?”
“Masakit ba?”
He smiled at me. Pero makikita mo sa mga mata niya na malungkot siya.
“Okay lang yun. Masakit, pero kailangan kong tanggapin. Sa pag-ibig, may isang nasasaktan talaga. At
ako yun.” He chuckled. “Pero masaya ako para kay Gail. masaya ako kasi mas sasaya siya kasama ni
Kurt.”
Yumuko siya at humawak sa batok niya. Pinipigil yung pagluha niya. Lumapit ako sa kanya ng kaunti at
tinapik sa balikat niya.
“Ano ka ba, Nathan. Huwag ka nang mahiya sa akin. Iiyak mo lang yan.” Malungkot na sambit ko.
Hinagod ko yung likod niya, siya naman pinahid ang mga luha niya. “Tara nga dito, pandak!”
I pulled him for an embrace. I don’t know how to comfort a guy at times like this. Ito lang yung pumasok
sa utak ko eh.
Eventually, he hugged me back. I caressed his back as his tears fell from my backless dress. Yeah, naka-
backless ako. Hohoho *O*
“I admire you, Nathan. Mahirap yung ginawa mo eh, pero baka hanggang dito nalang talaga kayo ni Gail.
You will get over it in time. Trust me!” OMO! Naiyak na rin pala ako. >,< Pinunasan ko gamit ng palad ko
ang pisngi ko.
Nathan pulled away and stares at me. “Oh, bakit ka umiiyak?”
“*sniff sniff* Nahawa kasi ako sa pag-iyak mo! Nakakadala yung e-emotion! *sobs*”
He chuckled, “Halika nga ulit!” Tapos nagyakapan ulit kami. Eeeeeehhhhhhpppppppppp!

>/////////////////////////////<
END OF FLASHBACK
“Baliw ka Kaye Anne! Akala ko ba yung ikukuwento mo sa akin ay yung tungkol sa gwapo sa party. Bakit
yung PBB Teens niyo ni Nathan ang nakwento mo! Hahahaha.” Natatawang sabi ni Chloe.
“Ay, sorry! Hahaha. Naawa talaga kasi ako sa tao. Tsk.”
“Pero infairness, nakakakilig nga! Hindi kaya, kayo ang destiny? Ehhhhpppp!” >///////<
“Hahaha, sira! Brokenhearted yung tao. Hinahanapan mo na agad ng ka-match! Anyway, kukuwento ko
na yung about sa gwapo sa party.”
“Sure sure!” (^^,)
FLASHBACK
Pagkatapos ng pagcocomfort ko kay Nathan ay niyaya ko siya pabalik sa loob ng event’s place. Kaso
tumanggi siya, uuwi nalang daw siya.
So, ako ngayon ay naglalakad na pabalik sa loob nang………
*BOG!*
“Geeeeeeeez!!!!!!!!” (><,)
Natapunan ako ng juice. Tinignan ko ng masama yung nakatapon sa akin.
O________O
O////////////////O
“M-miss, sorry! Hindi ko sinasadya! Sorry talaga!”
*_______*
“Miss, are you alright?”
I snapped back when he waved his hand right on my face. “Ahh, y-yes. It’s okay, hindi mo naman
sinasadya diba?”
Masyado ata akong namemesmerize sa kagwapuhan neto. OH-EM-GI! :O Ang ganda ng mga mata niya,
para akong hinihigop palapit.
He massaged the bridge of his nose. Para siyang natataranta kung anong gagawin niya.
“H-Hey, look! Okay lang talaga ako,” kahit hindi kasi ang lagkit @_@
“Paano na yan, basa ka na.” Eeeehhhhhhh! Ang gwapo ng boses niya. >////<
“Okay lang! My baggages are in my hotel room upstairs. I can change clothes. Don’t worry!” *u*
“Ah, okay. Well, may I accompany you to your hotel room? Para lang makabawi ako.”
“K, sure!”
END OF FLASHBACK
“Kyaahhh! Gaano kagwapo, sissy?” (**,) Tanong sa akin ni Chloe.
“Basta gwapo siya tapos ang gentleman pa!” sagot ko. By the way, nakarating na kami sa E.H.U.
Naglalakad na kami sa loob ng campus.
“Ang tanong makikita mo pa kaya siya?” Tanong niya habang umuupo sa bench na katabi ng garden.
Kaya umupo rin ako.
“Nararamdaman ko, sissy! Makikita ko pa siya! Tiwala lang,” inilabas ko ulit ang Ipad ko at nagbrowse sa
FB. Marami na naglike sa status ko pero isa lang ang nahagip ng pansin ko.
O_O
“Look, Chloe! Nag-comment si Nathan sa status ko oh!” sabi ko habang pinapakita sa kanya. Ang balita
ko kasi nasa Sitio Maligaya siya ngayon at ngayon ko lang napansin ang presence niya.
“Oo nga noh, at kaloka ang comment ah!”
Tinignan ko naman yung comment niya.

------
Krishelle *****:Makikita mo pa yun, Ate K. Tiwala lang! Hahaha *U*
Prince Nathaniel: Sus, baka waiter lang yun -___-
Krishelle *****: Haha ang bad ni Kuya, ate K.
---------
“Hahahahahaha. Oo nga naman, Kaye Anne. Baka nga naman waiter pala yun! Hahahaha” Tinignan ko
lang ng masama si Chloe tapos nag-act siya na zinip ang mouth niya.
“Amp!”
---------
Kaye Anne: Hindi siya sa waiter, pandak! Gwapo siya, GWAPO!
Prince Nathaniel: Edi, sekyu yun hahahaha :D
Kaye Anne: Hindi nga sabi! >_<
Prince Nathaniel: Edi janitor! Hahahaha
Krishelle *****: hahahaha BOOM!
Prince Nathaniel: Sekyu/waiter/janitor lang nga yun diba Krishelle?
Krishelle *****: HAHAHAHAHA! Oo nga Kuya Nate xDD Oh baka nahihibang na si Ate K. Dahil ang tunay
na kagwapuhan ay nasa sayo lamang! BOOOOOOM! :DDDDD
---------
Nakahanap pa ng kakampi! Huhuhu T__T
“Ang ganda ng convo niyo ah! Hahaha. Infairness, nakakasabay na sa kalokohan si Nathan. Nag-momove
on na dahil sayo! Hahaha.” At ayun, pinanuod ko lang na tumawa si Chloe. =___=
Itong beauty ko na ito?
Pang-rebound lang? No way in mother earth! HA! (><.)
Ipinasok ko na sa bag ko yung Ipad ko. Kainis! >__< Pasalamat siya, BH si Nathan.
“Look, sissy…” Sinundan ko ng tingin ang tinuturo ni Chloe at ayun ang baby lovers. Naglalakad pero
yung tipong ma-sesense mo na may LQ? Eh kasi naman, nauunang maglakad si Gail tapos na sa likuran
niya lang si Kurt.
“May LQ siguro,” sabi ko. Nag-shrug lang si Chloe.
Nakalapit na rin sila sa pwesto namin. Umupo si Gail sa gitna namin ni Chloe.
“Anyare sa inyo?” Tanong ni Chloe.
“Ask her,” sagot ni Kurt tapos tumalikod na. “See you later.” Tapos naglakad na siya palayo.
Nagkatinginan kami ni Chloe tapos nalipat naman kay Gail. “Huy, Gail. What happened? Bakit may LQ? 2
months kayang nagtiis si Kurt na hindi ka makita.” Tanong ko.
Yumuko lang siya.

“Eh kasi naman----“
“Kasi ano?” Chloe and I asked in synchronized.
“K-kasi ayaw niya na akong payagan panuorin yung mga gorilla sa youtube tapos sabi ko pumunta kami
bukas sa zoo. Because I wanna see a real monkey! Pero ayaw niya!” (_ _ )
(‘’O_o) (_ _ ) (~_-“)
Tumayo si Chloe at nagpameywang sa harap ni Gail. “Shemay ka Gail! Natural, ang pangit kaya ng gorilla.
Sa lahat ng mapaglilihian mo, yun pa!”
Sinalubong naman ng tingin ni Gail si Chloe tapos nagkunot noo. “How dare you say that? Ang adorable
kaya ng gorilla! Pare-parehas kayo!” Tumayo siya mula sa pagkakaupo. “Maghahanap ako ng kakampi!”
Then she walked away.
=___________=
Nagulat kami nang bumalik siya.
“May nakalimutan ka buntis?” Tanong ko. >_>

“Nakalimutan kong sabihin na… na… Mas pangit si Kurt!!!! Tse!!” Then she walked away again.
Nagkatinginan kami ni Chloe. Nakakawindang! @__@
“Kawawa ang inaanak natin, Kaye Anne…” =___=
***
Naghiwalay na kami ng landas ni Chloe. May klase na kasi siya samantalang ako ay aalamin ko pa ang
schedule ko. Buti nalang, sina Kurt ay may-ari ng University na ito. Kundi, baka next sem na ako
makakapasok. -____-
Nandito ako sa Main Building, sa may admission office.
Ang daming nakapila. =___=
Napatingin ako sa paligid. Nakakalungkot kasi next year, gragraduate na kami at ito na ang last year
namin dito. Nakakamiss! ( _ _ )
After 15 minutes, nakuha ko na rin ang schedule ko. Kainis lang kasi ang dami kong hahabulin. Mag-
eexam pa ako >.<
Makapunta na nga sa subject ko.

Lakad…
Lakad…
Lakad…
O______O
Uhh, nahulog ni Kuya yung wallet niya. Kinuha ko sa paanan ko yung wallet at hinabol yung lalaki. Ang
engot ah -______-
“KUYAAA!”
Woah, di ako narinig. =___=
TAKBO…
TAKBO…
TAKBO…
Nakakahingal! >_<
“Kuya!” Hinawakan ko siya sa braso kaya napatigil siya sa paglalakad. Yumuko ako kasi nakakahingal
kaya yun.
“Bakit, Miss?”
O______O
Yung boses na yun.
Inangat ko yung ulo ko para makita ang mukha niya.
O////////////////O
“GWAPO SA PARTY….”
[2] KAHIT PANGIT SIYA
KAYE ANNE’S POV

“Gwapo sa party.”
“Excuse me?”
“….”
“Hello? Miss?” Wine-wave niya yung kamay niya sa tapat ng mukha ko.
“Ay, s-sorry!” Iniwas ko ang tingin ko at inayos ang buhok ko. Shemaaaaaay! Ang gwapo niya sa uniform
niyaaa >//////<
“What can I do for you?” Tinignan ko siya kaso nag-iwas din ako ng tingin. Hindi ako makakatitig sa mga
mata niyaaa! Woah, sa noo nalang ako mag-fofocus. >///<
“A-ano kasi… Uhm, ito oh, wallet mo! Nalaglag mo kanina dun,” sabi ko sabay abot ng wallet sa kanya.
Inabot niya naman ito.
“Oww, sh*t. Thank you. wait, I remember you!”
>_>
“Ikaw yung girl na natapunan ko ng juice sa hotel diba?” Tanong niya.
“A-ahh, so ikaw pala yun? Kaya pala kita namumukhaan hehehe,” Hahaha kunwari hindi ko naalala. Pero
wait, naalala niya ako? Woah! Ang ganda ko talaga ^_^
He nodded. “Yea. Well uhm, sorry but I need to go. May klase pa kasi ako. Sorry talaga.” Sabi niya
habang nakangiti. Wee~ ang gwapo ng ngiti niya. *u*
“Ah ako din eh. Sige, nice to see you again,” I said while showing my sweetest smile.
MINSANLANGAKOLUMANDIPAGBIGYANNA. Hahaha. I hope you all understand. :P
Tumango lang siya kaya tumalikod na ako at nagsimula ng maglakad in opposite direction. Sayang! Hindi
tinanong ang pangalan ko at hindi ko nalaman ang name niya. >_<
LAKAD…
LAKAD…
LAKAD…
“MISS, WAIT!”
*u*
Agad ko siyang nilingon. Yung tipong slow-motion with wind effects pa, CHOS! XD
“Saglit lang,” sabi niya habang tumatakbo kaso natalisod pa. (//,\\) Ba’t ang clumsy niya? Ayos lang,
gwapo naman siya eh. Hohoho *O*
Napakamot siya sa batok niya, samantalang ako napakagat-labi. Kunwari walang nangyari. Kunwari wala
akong nakita. (~~,)
“Ano—ahhm.. Pwede k-ko bang malaman ang panga------“
“I’m Kaye Anne Alonzo.” I extended my hand to him.
“Austin Willard.” We smiled. “Anong oras vacant mo?”
“2 subjects lang ako today eh.” Tinignan ko yung papel kung saan nakasulat yung sched ko. “Hmm, 11:30
vacant ko. Why?”
“Good then. If you don’t mind, can I ask you out for lunch?”
^________________________________^
“SURE!”
***
“Hey there,” bati ko kay Austin. Usapan kasi namin ay dito mag-meet sa may hallway ng Business Dept.
Obviously, it’s 11:30 am already.
Tumayo siya sa pagkakaupo niya sa bench. “Let’s go?”
Eeeeehh! >////< Napaka-gwapo niya pag ngumiti. “Ahh, sige.”

Nag-simula na kaming maglakad. “Kaye Anne, anong course mo?”
“BSBA major in Management, ikaw?”
“BS. Architecture, senior year.”
“Ako din,” sagot ko. “Transferee ka?”
“Ahh, oo. Basically, I’m from Melbourne, Australia. When we received the news about my mom’s health,
we flew back here. Kami kasi ni ate, dun na nag-sstay sa Australia.”
“Ahh, buti dito ka------“
“Hi, kulet.”
O____O
*___*
“P-pandak!” Lumapit ako kay Nathan. Tinitigan ko lang yung mukha niya kasi ang laki ng ipinamayat niya.
Grabe, 2 days pa lang ang nakalipas, ang dami ng nagbago sa kanya. “What happened to you?!”
He smiled. “Tinatanong pa ba yan?” >.>
“Pandak, tignan mo yang eyebags mo oh. Ang itim-itim! Natutulog ka pa ba?” >o<
“Ayos lang yan. Anyways, tara lunch tayo sa labas. Libre kita! Alam ko namang di ka tatanggi basta
pagkain eh.” Hinawakan niya ko sa wrist ko at dahan-dahang hinila palayo.
Waaaaaaahhhh! Si Austin!!!! 0__0!!!!
Binawi ko kay Nathan yung kamay ko na hawak niya at nilingon si Austin na parang takang-taka. “Austin,
wait lang ha?” Tumango naman siya.
“Ay, kasama mo yun?” Tanong ni Nathan sa akin.
“Ahh oo,” I gulped. Pano ba ito? “Nathan, di ako pwede ngayon k-kasi.. kasi.. Mag-lulunch kami ni Austin
sa labas.”
“Ah ganon?” Malungkot niyang sabi. Uwaaaah! T.T Na-giguilty ako.
“Kung gusto mo, suma-----“
“Sino ba yun? Baka sama ka ng sama, hindi mo pa kilala yan.”
“Bagong kaibigan ko yun. Tara, pakilala kita.” Hinila ko siya kaso umiling lang siya.
“De wag na. Next time nalang, may iba pa naman akong sasamahan eh. Sige bye!” Paalam niya at
naglakad na palayo.
Nathan… Nathan.. Nathan… Psh. =____=
Nilingon ko si Austin and mouthed, “let’s go.”

***
Rich kid si Austin. May sariling kotse, sports car *u*
Kung itatanong niyo kung nasaan kami, nandito po kami sa Australia pero syempre joke lang yun. Haha.
Nandito kami sa Mcdonald’s. I’m currently, waiting for him to order kasi ako yung nagbabantay sa table
namin. Speaking of him, there he is…
“Pwede na ba ‘to?” Sabi niya habang inilalapag yung tray. Merong coke float, cheese burger, fries tapos
spaghetti. Umupo na siya sa harapan ko.
“Oo, ang dami nga eh,” Waaaah! Kulang pa kaya yan, JOKE! *u* Baka ma-turn off sa akin. Lewl =))
“Kaye Anne, sino yung tumawag sayo kanina?” tanong niya habang sumusubo ng spaghetti. Ako naman,
inuna muna yung burger.
“Ah, yun? Si Nathan, kaibigan ko.”
“Ahh, akala ko boyfriend mo eh.”
“Acckkk!” Nabilaukan ako. Waaaaah! Bat niya naisip yun?
“Ayos ka lang?” Tanong niya habang inaabot yung tissue. Ako naman, sumisip sa float ko.
“Salamat. Bat mo naman nasabi yun?” Tanong ko.
“Wala lang. Baka kasi magselos sa akin. Anyway, may boyfriend ka na?”
I chuckled. “NBSB ako.”
“Really?” He asked. I nodded.
“Sa ganda mong yan, NBSB ka?” Kyaaaaaaahhhhh! >///////////< Maganda daw ako.
“Hehehe, di pa dumadating yung lalaking para sa akin.”
“Ahh, parehas pala tayo.”
“NGSB ka rin?”
“Nope, I had 3 girlfriends. Kaka-break lang namin nung last girlfriend ko kasi ayaw niya ng long-distance
relationship. She found out that I’m moving back here that’s why she broke up with me.”
Napa-oohh nalang ako. Brokenhearted din.
“So, Kaye Anne.” Napatingin ako sa kanya. Bakit ang ganda rin ng mga mata niya? “We’re friends
already, aren’t we?”
“Yes, we are.” I said smiling.
“Thanks. I don’t have friends here yet in the Philippines that why I asked you.”
Nagkwentuhan lang kami ng nagkwentuhan hanggang sa nag-additional order pa si Austin ng apple pie.
Parehas kaming mahilig sa pagkain Hahahaha. And parehas din kaming nice =)) Ang sarap niyang kausap.
Kumportable agad ako sa kanya.
“Kaye Anne, are you free this Saturday?” He asked before taking a bite on his apple pie.
“May 2 classes ako sa Saturday. Morning naman yun, bakit?”
“Ahh, I just want to have a companion in touring around Manila. 8 years din kasi akong hindi nakauwi
dito. Gusto ko lang maglibot-libot kaso baka maligaw ako hehehehe.”
“Ahh, s-sige. 2 pm, okay?”
Hindi naman siguro masamang makipagdate—err I mean, lumabas kasama si Austin. I think, it’s about
time to mingle with boys. LOL Mingle talaga? Hahaha. Eeeehhhhhh! Ako nalang kaya ang hindi
nakakabuwag sa 7B’s rule >.<
Baka ito na ang sign. (______ _______’)
KURT’S POV
Ang tagal ni Crystal. I’m bored waiting here at the Business Department entrance. Kung bakit kasi hindi
ako pinayagan ng Dean na ilipat sa block ni Crystal. =___=
*NP: BABY LOVE BY CRYSTAL GAIL*

JAKE CALLING…
“Hello…”
[Yow, Master.]
“What?”
[Underground battle tonight, 11:30pm @ Guarino’s Abandoned Buiding]
“Anong pusta?”
[Yung Ferrari daw…]
“Sino ba lalaban?”
[Supremo]
“Hmm’kay”
Naramdaman ko na may nakatayo sa tabi ko kaya tumingin ako. Si Crystal pala, nakasimangot =___=
[Si Alex ang hinahamon eh. Ayaw sayo pero mas maganda kung nandun ka, Master.]
“Okay, okay. I’m hanging up now.”
[Ciao! Ay, wait. Kiss mo ako sa inaanak ko. Hahaha]
“G@go! Hinalikan mo yung tiyan niya nung wala ako?”
[Hahahaha joke lang Master. Sige na, bye na!]
*TOOT TOOT TOOT*
Napasuklay ako sa buhok ko. D@mn him, effective ang pang-asar niya ah. I faced Crystal who is now
scrolling in her phone. I was about to kiss her cheek but she took steps backward. Ang damot sa kiss
=__=
“Let’s go home…” She said coldly as she walked away. Hinabol ko naman siya. Fcksh*t! Di niya pa ba
nakakalimutan yun? ~_~
“Crystal, what the hell is your problem?”
Tumigil siya sa paglalakad tapos humarap sa akin. Her brows almost met, “Tristan, I want to see real
monkeys tomorrow! Punta kasi tayo sa zoo!” She stomped her feet.
Why is she acting so weird? Childish. ~_______~
“No and that’s final. Wish or demand whatever you want to get from me except to that one. Fcking
clear?”
She frowned and pouted.
“EDI WAG!!!” =n=
She walked away again while stomping her feet. Pinagtitinginan na kami ng mga tao dito but I don’t
fcking care.
I sighed in exasperation. “CRYSTAL!”
She didn’t look back. She kept on walking away. Fine!

“CRYSTAL, I LOVE YOU!!!!!”
Finally, lumingon din. I think, I’m starting to make a commotion here. Mga tsismosa ang mga estudyante
dito. ~___~
She looked around consciously. Then, she placed both of her hands on her waist and shot an eyebrow
heavenwards. “What do you think you’re doing, Tristan? Hindi ka ba nahihiya sa ginagawa mo?!”
“Why would I? The hell I care to the people here?! Ang dami ko na ngang ginawa para mapasaakin ka,
ngayon pa ba ako mahihiya?!” I saw her blushed. Effective strategy.
I walked towards her. Sh*t, ngayon ko lang na-rerealize na nakakahiya pala ito. Well, I don’t fcking care
at all. Edi gumaya sila =___=
“Stop being angry at me, baby love. Bati na tayo?” I asked in a pleading tone. Bakit ba? Eh sa ayaw kong
mag-away kami. Kung kelan ayos na ang lahat saka pa magkakaganito.
She rolled her eyes and smiled at me.
“Akala mo madadaan mo ko sa ganyan?” She asked sarcastically. What the fck! “PWES
HINDI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! DYAN KA NA NGA!!!!!!!!!!!” >O<!!!
“Awwwwwwwwwwwwwww!!!!!!!!!!!!”- The gossipers/eavesdroppers.

Nasampal ko ang noo ko sa inis. Dammit! Hindi pa umubra sa kanya yun? Dati naman, hindi siya ganun
ah!
“Patience lang po kuya! Ganyan talaga ang buntis!” Narinig kong may sumigaw niyan. Ganyan ba talaga
ang mga buntis? Nakaka-stress >____________<
GAIL’S POV
T__________T
Baby, bakit ganun ang daddy mo? Ayaw tayong samahan sa zoo. Gusto ko lang naman makipaglaro sa
gorilla, baby eh.
Wala pa akong kakampi! Bias nila lahat si Kurt. Mapa-personal man o sa Facebook, puro sila kay Kurt.
Yaan mo, baby, we’ll stay strong. Kahit ayaw tayong pagbigyan ng pangit mong daddy, gagawin ko yun.
Nakakainis, nakapag-taxi tuloy ako pauwi kanina. -__________-
Makapag-status muna sa Facebook. Nakakainis, pati broadband ng laptop ko, tinanggal ni Kurt. Buti
nalang, nakaconnect sa internet ang phone ko.
FACEBOOK LOG IN
I accepted friend requests and viewed notifications. Maghahanap ako ng kakampi dito (**,)
-------
Nananawagan po ako…
Penge po kasing kakampi T.T
Cute naman po talaga ang gorilla diba? *n* Tara, samahan niyo ako sa zoo. Ayaw kasi akong samahan ni
Kurt.
---------
UPDATED!
Pagkatapos kong i-update ang status ko, nag-shower muna ako ng mabilis. Medyo naiinitan kasi ako.
Afterwards, balik FB na naman ako to see kung may nag-comment na. Hmm, may 5 likes na siya.
---------
Tristan Kurt Lee: Walang kakampi sayo :D
Gladys *****: HAHA! Sorry Gail pero kampi aku kay Kurt :)) Haha. Sya nalang kasi ang paglihian mu. Hihi
xD
---------
>________< Ang kapal ng mukha ni Kurt mag-comment. Amp!

----------
Crystal Gail Rivera: Ayoko nga! Ang pangit naman ni Kurt. Ayokong maging pangit ang baby ko. >.<
Tristan Kurt Lee: The gorilla is uglier than me. -__-
Crystal Gail Rivera: Kdot =n=
Armivel ***: Ang sweet nila…
Dustin Jimenez: Kampi ako sayo Princess =__=
--------
Sweet ba yun? Nagbabangayan na kaya. =___= Oh, wait! Waaaaahhhhhh! Kampi sa akin si Dustin.
OMO! OMO! OMO! May isa na akong kakampi T^T
--------
Prince Nathaniel Salvador: Kampi ako kay Kurt, sorry :D
Chloe Chanelle Mendez: Gail, sorry bias ko si Kurt. Parang awa mo na, kawawa ang inaanak namin ni
Kaye Anne. Huhuhu T_T
Kaye Anne Alonzo: Nyak! Chloe, kapit-bisig para kay Pareng Kurt. Hahaha
--------
Sige, kampihan niyo si Kurt. >_< Grr! Nakakagigil!!!!!!!!! OMG! Pati si Nathan, nagcomment! Kaso si Kurt
ang bias niya. Ampness! Ay di pa pala ako nakakapagthank you kay Dustin.
-------
Tristan Kurt Lee: Sabi na eh, thank you :D
Crystal Gail Rivera: Waaaaah! Dustin, thanks! May kakampi ako kahit isa lang. Hmp!
Marc *****: Kampi ako k Gail… :D
Crystal Gail Rivera: Yey, 2 points. Salamat!
Marc *****: Lagot ako k master. Ahahaha

Crystal Gail Rivera: Di yan. Ako ang bahala sayo.
---------
Yeeeeeeeeey! May kakampi ako! May kakampi ako! Woooo~ \ô^/
Kaso.. Amp! Ayaw pa rin akong samahan ni Kurt. makatulog na nga…..
zzzzzzzZZZZZzzzzzz.. ZZZZzzzzzzzZZZZZZ..
U_U
***
Nagising ako bigla. Waaaaaaaahhhhhh! Ba’t ang dilim-dilim?!?!? (//___\\)
O_________O!!!!
May braso na nakayakap sa may bewang ko!
“Kyaaaaaaaaahhhhhhhh!!!”
“Ssssshhhh… Kakarating ko lang, patulugin mo naman ako.” =___=
“K-Kurt???” O__O???
“Hmmmm,” he groaned.
Nyaaaaaaaaahhhhhhhh! What is he doing here?!?!?!?!? >__<
“Dun ka nga sa pad mo! Bakit ka dito natutulog?!?” bulyaw ko. Napalunok ako nang maramdaman ko
yung hininga niya sa leeg ko. Waaaaaahhhhhh! Hindi ako makagalaw!!!
“Sleep over..” =___=
“WHAT?!?” Inalis ko yung kamay niya na nakayakap sa bewang ko. Kaso hinigpitan niya lalo. “Kurt, wag
ka nga dito. Baka sabihin nalang ng ibang tao, live-in partner kita!”
“The hell I care, ikakasal rin naman tayo eh.” =___=
Naramdaman kong nilalapit niya yung katawan ko sa katawan niya.
“K-Kurt….”
“Hmmm?”
“Can we turn on the lights? Hindi ako kumportable sa madilim.”
“No. Nandito naman ako sa tabi mo eh. I won’t leave you.” He whispered and kissed my neck.
Napahawak ako sa leeg ko! Waaaah, nakakakiliti!
“Kanina ka pa dito?”
“15 minutes…”
Hindi na ako nagtataka kung paano siya nakapasok sa pad ko, malamang alam niya na yung passcode ko.
-____-
“Baby love,” he whispered. I faced him and I smelled his alcohol scent. “Bati na tayo?”
I ignored his question. “Kurt, amoy alak ka! Uminom ka na naman.”
“Bati na tayo?”
“Bakit ka uminom? Nag-bar na naman kayo?”
“Bati na tayo?”
“Akala ko ba nag-usap na tayo na once a week lang yung--------“
I cut off my words when his lips sealed mine. It’s just a smooch but I can still feel his warm lips pressing
mine.
“Bati na tayo?” He asked again when our lips parted.
“Oo na,” I answered and gave a peck on his lips again. “Pero please accompany me to the zoo tomorrow.
Please!”
“Mmm, kay..” He said as he wrapped his arms again on my waist. A triumphant smile forms my lips.
Mouahahahaha >:D Sabi na, he won’t resist my charm. “Baby love, after going to the zoo, we’ll go to
your parent’s house.”
“Bakit?”
“Nothing, I just want to visit my real in-laws…”
^_________^ F na F ni Kurt. Hahahaha *v*
“Baby love, why don’t we ask your Kuya to postpone their wedding this year?” He asked again.
“Why?”
“Para makasal na tayo habang hindi ka pa nanganganak,” sabi niya. Mauuna kasing kakasalin si Kuya
Louis sa akin this year, and our wedding to be held naman next year.
“Hindi pwede. Everything is settled already and you know, 3 weeks from now ikakasal na sila ni Ate
Agatha. Di na pwedeng itigil yun, nakakahiya sa family ni Ate Agatha.”
“Diba pwedeng kasalin na tayo ngayong taon? Ang tagal pa ng next year! July pa lang ngayon eh…” He
said, sounding like a child demanding a candy. LOL XD Ang cute ni baby love ko.
“Alam mo naman yung superstition diba? Magiging sukob yung kasal kasi masamang kasalin ang
magkapatid sa parehas na taon.” =___=
“Aishh, Dapat hindi na tayo naniniwala sa ganyan. 20th century na eh.”
I hugged him. “Why are you in a hurry? Hindi na naman ako maaagaw sayo kasi may anak na tayo.”
“Para may bless na tayo from above. At para magsama na tayo sa iisang bahay.” He kissed me again on
my neck. SIOPAAAAAO! Nakikiliti ako. >//////<
“Psh, excited ka.” I chuckled but I gasped when I felt his hand touching my tummy. Nasa labas pa naman
ng shirt ko kaso waaaaaaaaahhh! Pumapasok yung..y-yung kamay niya O///////////////////O
“K-Kurt, tigilan mo nga yan. Ano bang ginagawa mo?” >///<
“Hinahawakan ko lang si baby natin.” He said while carresing my tummy in a circular motion. “I want a
baby boy…”
I pouted. “No, I want a baby girl. Baby, maging girl ka ha?”
“Baby boy yan, trust me.”
“No, baby girl siya.”
Nagulat ako nang umupo siya tapos ibinaba yung comforter. Itinaas niya yung shirt ko and kissed my
tummy. “Waah! Kurt, nakakakiliti!”
@_@ Parang nakuryente ako sa kiss niya.
“Goodnight kiss ko yun kay baby. No matter what the gender is basta baby natin siya.” He went back
lying again and kissed me on my forehead. “I love you, goodnight.”
“Sweet dreams, baby love.” I whispered. “Baby love….”

“Hmmm?”
“Kwento mo sa akin tomorrow ang lahat ha? Walang shortcut. Gusto ko lahat-lahat, kung paano tayo
umabot sa ganito. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na engaged na tayo for real…”
“I will… Tomorrow… I’m tired already…”
“San ka ba galing?”
“Underground battle…” He answered huskily in my ear. I sighed, ano pang magagawa ko? Gangster siya.
“I love you…”
Paulit-ulit oh :”””>
I smiled and hugged him tighter, “I love you, too…”
I’m really blessed having Tristan and our baby in my life. Kaya mahal na mahal ko siya eh…
Kahit pangit siya. >:)

[3] LAST DATE
GAIL’S POV
Nagising ako nang mag-alarm ang phone ko. Mahina lang naman yung volume, enough volume para
magising ako. Agad kong kinuha sa ilalim ng unan ko ang phone ko at inoff ang alarm clock nito.
Napatingin ako sa katabi ko.
>///////////<
Eeeeeehhhhhhhhhh! Ang gwapong nilalang talaga ni Kurt. Nakadapa siya habang nakayakap ang isang
braso niya sa bewang ko. Agad kong idinantay ang kaliwang hita ko sa leg part niya.
I gave him a peck on his cheek. “Kurt, gising na.”
He groaned, “Hmmmm?”
“May klase pa ako ng 9:30. It’s already 8am.”
Minulat niya ang mga mata nya at hinalikan ako ng mabilis sa kaliwang pisngi. “Good morning, baby
love…” he greeted huskily.
BEDROOM VOICE >/////<

I showed him my warmest smile. Kung ganito lang ang laging katabi ko sa umaga, naku!!!! Good na good
ang morning ko ^________^
“Morning…” Hinigpitan niya na naman yung yakap niya sa bewang ko. Pero may napansin ako.
O_O
“K-Kurt, bakit topless ka?!?” Gulat na tanong ko. Uwaaaaahh! Nakadikit ang katawan ko sa hubad na
lalaki. OMO! >,<
“Sanay akong matulog ng nakahubad,” he smirked.
“OH. MY. GHAD!” Napatakip ako sa bibig ko. Hubad? Nakahubad siya?! Pati kayo dun sa…
>////////////////<
Napatingin ako sa ibabang parte niya. Don’t worry, we’re still under the same sheets. Oh, geez >_<
“I know what you’re thinking, baby love.” He teased and kissed me on my lips. I pushed him and he
chuckled, “Sobrang pulang-pula ka na, Crystal.”
Tatayo na sana ako kaso ayaw niyang tanggalin yung braso niya sa bewang ko, “Kurt naman! Para kang
baliw, bangon na tayo!”
“Nakashorts ako, don’t worry. Pero kung gusto mo--------------“
“Ugh! No! Umuwi ka na, maliligo na ako.” Tumayo ako at dumiretso sa walk-in closet ko. Kukunin ko kasi
yung uniform ko and speaking of, kailangan ko ng ipadala sa laundry shop ang mga labahan ko. Wala na
akong susuotin na uniform sa isang araw kung hindi ko dadalhin ito. T.T
Pagkalabas na pagkalabas ng walk-in closet, naabutan ko si Kurt na nakatalikod at isinusuot ang shirt
niya.
Eh kung humaharap ka edi sana
PERFECT VIEW…
Wehh? Perv minded na ata ako T_T
Humarap siya sa akin kaya napaiwas ako ng tingin, kunwari aayusin ko yung bed sheets. Hahaha.
“Crystal, anong oras uwi mo ngayong araw?” tanong niya.
“2:30, bakit?” sagot ko habang papasok ako sa walk-in closet. Nakalimutan ko yung undies ko @_@
Hinila ko yung isang drawer na naglalaman ng mga undies ko. Hohoho *O* Puro pairs yan. Ano bang
color susuotin ko ngayon? Pink? Tangerine? Purple? White? Black? Light green? Sky-------
“Black is sexy, baby love.”
O/////////////////O
Agad kong itinulak pasara ang drawer at tumayo, “Ugh! Kakagulat ka naman, Kurt. Umuwi ka na nga at
maligo!”
He smirked, “Bagay sayo yung black.”

>////////////<
“Whatever! Wag ka ngang perv, Kurt.” Itinulak ko siya palabas kaso niyakap niya ako. Ganito ba talaga
ito sa umaga? Ang sweet niya. >/////<
“Hahaha, really cute. Hindi kita masasamahan sa zoo mamaya.” He said while hugging me. Sine-sway
niya pa ng konti. HANYARE dito?
“Bakit?” I asked and hugged him back. *sniff sniff* Ang bango!
“Humahabol kasi ako sa lessons. May private prof ako, baby love.”
Tinignan ko yung mukha niya at hindi ko sinasadyang magpout, “Who will accompany me?”
“Chloe and Kaye Anne. I already asked them and they said ‘no’.”
I frowned, “Haaa? Bakit?”
“They said no but eventually, napa-oo na sila. Hindi ka rin nila matiis,” he said while pinching my left
cheek.
I pulled away from the hug, “Kurt, maliligo na ako. Maligo ka na rin, uwi ka na.” Naglakad ako patungong
bathroom at napapansin ko na sinusundan ako ni Kurt, “Oh, uwi ka na.”
“Sabi mo maligo na ako. Sabay na tayo…” He said while smirking.

“OUCH!” Hahaha. Kinurot ko kasi ng pino sa braso. Hahaha. Nakakagigil! “Ang sakit nun ah..”
Nakasimangot niyang sabi habang hinihimas yung parteng kinurot ko.
Hihihi :> Gusto ko pa.
“Kurt, isa pa?” I demanded.
“Maliligo na ako,” =__= Sabi niya at tumalikod na. “Ako nalang sana panggigilan mo kesa sa gorilla.”
“Eeeeeeeeeh! Isa pa, Kurt. Pakurot!”
Kaso tumakbo na ang loko, iniwan ako :(
~~~
Bago kami dumiretso sa school ay hinatid muna namin sa laundry shop yung labahan ko. Pati na rin yung
kanya. Gaya-gaya siya eh. Then afterwards, kumain muna kami ng breakfast sa Starbucks and now,
we’re here already in the campus.
H.H.W.W kami ni Kurt. Hohoho :”””> Ano yun? Holding hands while walking ang peg. Hihihi.
“Kurt, akala ko pupuntahan natin sina Mommy sa bahay?” Tanong ko. Nasa bahay pa rin kasi ngayon
sila Mommy at Daddy, di pa bumabalik sa trabaho.
“Yes. Susunduin kita sa zoo then diretso tayo sa bahay niyo. Basta around 4pm, makakasunod ako sa
inyo dun.” He said smiling. Huminto siya sa paglakad kaya napahinto rin ako. Then he pulled me for a
tight embrace.
(? ?,)
“Bakit, Kurt?” Weeee~ Lagi nalang nangyayakap.
“You’re unfair. You must call me ‘baby love’.”
Ang arte -__- “Okay, baby love.” Eeeeeeehhhhhhhh! Kinikilig ako hahaha.
“Huwag mong masyadong paglihian yung gorilla ha?” Ang lambing ng tono niya. Waaaaahh! Nag-
hyhyperventilate na ata ako. >/////////<
“Okay, baby love. Bitaw na, PDA tayo eh.” Sabi ko. Napansin ko kasi na ang dami ng nanonood sa amin.
Inggit sila, wala silang fiancé' na kagaya ni baby love ko. Lewl =))
Bumitaw naman siya tapos ngumiti siya ng pagkatamis-tamis. EMERGED! Ang sarap anuhin-----------
*pinch sa pisngi*
“Awwwwww!” Hinala ko yung magkabila niyang pisngi *elastic style*. Waaaaaaaahhhhh! Nakakagigil!
^___________^
Kinagat ko yung labi ko, “Nakakagigil ka talaga!”
He frowned and eventually he smirked. He cupped my cheeks and leaned forward. He moved his head
sideways and I closed my eyes.
*LUB DUB LUB DUB LUB DUB*
“CALLING THE ATTENTION OF MR. TRISTAN KURT LEE AND MS. CRYSTAL GAIL RIVERA. PLEASE PROCEED
TO THE DEAN’S OFFICE.”
0___0
Sabay kaming napadilat ni Kurt at agad-agad akong humiwalay sa kanya. Tumingin kami sa pwesto kung
saan nanggaling yung boses.
“Wahahahaha, peace yow! PDA masyado ang baby lovers eh. Hello?! Campus itetch!” Phew~ Nakahinga
ako ng maluwag si Kaye Anne lang pala at si Chloe. >__<
“Anubayan! Kinabahan naman ako,” sabi ko sabay iwas ng tingin. >.> Nakakahiya!
“Tss,” si Kurt yan. Nabadtrip siguro hahaha. He faced me and kissed my cheek, “Take care, I love you…”
He said and walked away.
>////////////<
“Kyaaaahhhh~! Kayo na! Kayo na ang sweet! Sana ganyan din si mhine sa akin! Grabe!” Sabi ni Chloe
habang inaalog-alog yung braso ni Kaye Anne.
“Ano ba yan! Kung kiligin naman ito, wagas! Duh! Ewan ko ba sa inyo kung ba’t kayo kinikilig. Ang korny
kaya!” said Kaye Anne and rolled her eyes.
Chloe and I smiled suspiciously at each other. (~~,)

“Sissy, ganun kasi ang mga taong may love life. NBSB ka kasi kaya ka ganyan, diba Gail?” – Chloe.
“Yeah right. Ganun talaga, korny sa paningin ng iba pero pag ikaw ang nasa posisyon, tsk, ma-fefeel mo
na may tornado sa tummy mo kasabay ng lindol ng puso mo hahahahaha!” Sagot ko. Nag-apir naman
kami ni Chloe, kami na may love life. Hihihi :”””>
o/\o (._.)
“Wews?! Akala niyo dyan. Oy ha! Malapit ko na mabuwag ang golden rule.” Napahawak siya sa chest
niya tapos napangiti ng malapad. Parang ganito lang ^________________________^
(,??)7 /(,??) /(^_________________________^)\
“What do you mean, Kaye Anne?” Tanong ko. Ang weird niya eh =_=
“Eeeeeeehhhhhhhhhh! Kukwento ko sayo inyo mamaya. For the meantime, kailangan ko nang pumasok
sa private class ko. MY GOODNESS! Late na ako!” sabi niya habang tumatakbo palayo. Nagkatinginan
naman kami ni Chloe.
“Anong nangyari dun, Chloe?”
Chloe shrugged her shoulders, “I dunno. Blooming ang loka eh, parang inspired?”
“Bakit inspired?!” I asked curiously.
“Baka may crush?” Hindi sure na sagot niya.

“Crush? Parang elementary ang dating sissy. Hindi kaya, may suitor?”
Chloe’s eyes rounded, “Sheez! Kilatisin natin, sissy! Gusto kong malaman kung sino yun.”
KAYE ANNE’S POV
Nandito ako ngayon sa may hallway, hinihintay sina Gail at Chloe. Ngayon oras kasi yung napag-usapan
naming oras ng pagpunta sa zoo. Ang tagal naman ng dalawang yun. Akala ko pa naman ako yung late,
sila pala =__=
Nagulat ako nang may tumabi sa akin sa bench. “Hey, Kaye Anne…” Bati niya.
Pagkatingin ko si Nathan pala, “Nathan, musta?” ^__^
He just smiled and messed my hair, “Medyo okay na ako, kulet.”
“Ang bitter mo, Nathan. Hahaha, anyway, wala ka ng klase?” Tanong ko.
“Wala na. Ikaw?”
“Wala na rin,” sagot ko.
“Well then, tara gala tayo?” Yaya niya. Sasagot pa lang sana ako nang biglang may tumawag ng pangalan
ko.
“Kaye Anne!”
Pagkalingon ko…
Eeeeeeeehhh! >//////////////////////////<
“Hi, Kaye Anne. What’s up?” Austin asked coolly. Napa-smile tuloy ako.
“I’m good, I’m good.” Napatingin ako kay Nathan na nasa kabilang side ko, nagtetext na siya. HOLO! OP
na siya. “By the way Austin, si Nathan nga pala, besfriend ko.”
I elbowed Nathan and he did the hand shake with Austin, “Nice to meet you, dre,” said Nathan.
“Nice to meet you too,” Austin answered and faced me. “So, may gagawin ka ba Kaye Anne? Tara, pasyal
tayo.”
I smiled but through my peripheral vision, I saw Nathan looked at me suspisciously. Geez, niyaya nga rin
pala niya ako. “Austin, sorry. May pupuntahan kasi ako.” Sagot ko.
“Ah ganun ba?” Sagot ni Austin. I smiled apologetically at him. “Okay lang, Kaye Anne.”
“Pero kung gusto mo,----------“
“NATHAN!” Napalingon kami sa tumawag kay Nathan.
O_O Si Gail, humaharurot ng takbo, kasunod si Chloe na humahabol sa kanya. Agad naman sinalubong ni
Nathan si Gail. Ahh so, what’s happening? ,>>
“Yam—I mean, Gail naman. Bakit ka tumatakbo?” Nathan asked.
Instead of answering Nathan, Gail hugged him. “Nathan, usap tayo.”
O_o
Agad namang pinaghiwalay ni Chloe ang dalawa at pumagitna, “Guys, eventhough, Yam shipper ako
before, hindi ko kayo hahayaan ng ganyan. Hehehe.”
Gail just pouted, “Parang namiss lang si Nate eh.” She sighed and faced Nathan, ”Nate, let’s talk huh?”
“Sige…” He answered.
Bigla akong may naalala, “Gail, you choose. Zoo or Nathan?” I asked.
Chloe laughed while Nathan’s confused. Gail then faced Nathan, “Nate, sama ka sa zoo? May klase ka
pa?”
Napakamot ng ulo si Nathan, “Wala na kaso baka kasi si Kurt.. ano--“
“We. Will. Just. Talk. Okay?” – Gail.
Napatingin naman sa akin si Chloe tapos binibigyan niya ako ng ‘WHO’S BESIDE YOU’ look.
Oh, freak! May kasama nga pala ako. >,<

“Sama ka na Nathan!” Sabi ko. Tumango naman si Nathan kaya napa-talon si Gail na isip-bata =__= “By
the way guys, meet Austin, new friend of mine.”
“Oh hi!” Chloe greeted.
“Hello, Austin.” – Gail.
Nag-smile lang si Austin tapos nag-shake hand sa kanila. “Austin, siya si Chloe and ito naman si Gail,
cousin ko.” I acknowledged them.
“Nice meeting you girls.” Nakangiting sabi ni Austin sa kanila.
“Gail, sama na rin natin si Austin. Pwede?” I asked.
“Sureness! The more, the merrier!” Gail clapped her hands /(û^)\
=_______= ß------ Lahat kami.
Naka-convoy kami papunta sa zoo. Si Gail ang pambansang spoiled brat na buntis, I must say. =__=
Nakasakay ako sa otto ni Austin samantalang sila ay nasa kotse ni Nathan. Naiwan tuloy yung Porsche ni
Chloe sa E.H.U. Hahaha.
“Kaye Anne, pinsan mo pala si Gail?” Austin randomnly asked.
“Oo, bakit?”
“Sikat siya sa campus diba? She’s proclaimed as the Role Model Student of the year and Nathan as well.”
Sagot niya habang nag-dradrive, ako naman sa driver’s seat.
“Ahh oo, naging exchange students kasi sila sa University of Heidelberg in Germany. And they excelled
there that’s why they received such award.”
Huminto yung kotse kasi traffic. “Pero nagka-issue sila diba?”
Issue? Chismoso pala itong lalaking ito =__=
“What issue?” I asked.
“Nabuntisan daw siya ng isang hindi kilalang lalaki. Then, Nathan claimed her child as his own that’s why
they got engaged.”
O__O
May ganung issue?!
“HINDI AH! Ganito kasi yun, believe it or not, involved ako sa nangyari.” I don’t even know why I’m
explaining. Maybe because, I just want to clear everything.
“Bakit ka naman involve?” Nagsimula na siyang paandarin yung kotse.
“Long story to tell but to make it short, everything has already fallen into place.”
GAIL’S POV
“Geez! Ang cute ng elephant, Gail oh! You know what, baby pa lang ako nandyan na yan, hanggang
ngayon buhay pa rin siya.” Si Chloe yan. =__=
Nandito na kami sa zoo and I really want to go directly where the monkey’s section is. Kaso ayaw nila,
mamaya nalang daw. Hmp, ang daya :3
“Malamang Chloe, they can live up to 100 years daw eh. Look,” tinuturo ni Nathan yung description
nung elephant, nakasulat dun yung scientific name etc. “So, it explains that the elephant is already old.”
“Wow, Nathan! Pwede ka ng mag-tour guide.” Chloe exclaimed.
Hinila ko yung sleeve ni Nathan, “Nate, let’s go to the monkey’s section please.”
“Potek, seryoso ka, Gail?” ~_~ Tanong niya.
“Oo, kaya nga ako nagyaya dito.” I pouted and continued pulling his sleeve.
“Guys, nasaan sina Kaye Anne at Austin?” Tanong ni Chloe. Naglalakad na kami papunta dun sa mga
reptiles and snakes. Naka-glass cage kaya kitang-kita namin.
“Nandyan-dyan lang yun.” Sagot ko at tumingin na dun sa loob ng cage, “Eh nasaan yung snake dito?”
“Oo nga noh, bakit wala? Baka namatay na,” =__= sagot ni Chloe. Napatingin kami kay Nathan na
kasalukuyang nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa likuran namin. “Anong nangyari sayo
Nathan?”
Instead of answering, he just pointed something behind us. Lumingon naman kami.
(‘’o.o)(‘’>.>) (‘’,>>)
O_______________O
“Kyaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“Uwaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!!!!!!!!!!!”
MY GOODNESS!
Napatakbo kami sa likuran ni Nathan. Eh paano naman kasi yung isa sa mga zoo keeper hawak pala yung
laman nung cage, nakapulupot sa leeg niya yung ahas. How dare him!
“Libre lang ho pa-picture oh,” alok ng zookeeper habang nilalapit yung ahas sa amin. OMO! Yung dila!
Yung dila! AAAAAAAAHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!
“AAAAAHHHHHHHH!!!!” Sigaw ko.
“Kuya, salamat ho pero hindi po kami magpapapicture. Natatakot po ang buntis hehehe,” sabi ni
Nathan.
“Ayy, sorry. Hindi ko alam.” Sagot naman niya at nag-alok na sa ibang mga tao.
Seriously?! Hindi niya alam ~__~
NATHAN’S POV
“GHAD! GHAD! GHAD! Ang kyooooooot nun oh! Oh my, I want to hold you little cutie!”
*_______________*
=____=
Ang cute ng gorilla? Oo nalang.
“Ibang klase ang pinaglilihian ni Gail, Nathan oh. Kumusta naman kaya ang inaanak natin?” Sabi ni Chloe.
Nasa likod lang kami ni Gail, nagbabantay baka bigla nalang kasi niyang pasukin yung mga unggoy sa
hawla sa sobrang gigil niya. =__=
“Weird, first baby nila, baka maging ape paglabas.” =__= sagot ko.
Pumunta naman sa next cage si Gail kaya sumunod kami. Maraming mga unggoy dito, iba’t ibang klase.
“Geeeez! Look guys, *turo sa cage* Ang cute oh! Kinukutuhan niya yung little monkey tapos sinusubo
niya hahahahaha! I so love them!” Ô^
=___=
Nakaka-thirty minutes na ata kami dito sa monkey section. Walang sawa sa panggigil si Gail. Wala
naman akong balak sumama dito eh, kaso mapilit si Gail. Haayy, nakakamiss talaga siyang kasama.
Masaya ako kasi bumalik na yung dating Gail na kilala ko, yung Gail na totoo yung ngiti. Yung ngiting
galing sa puso niya.
Napapangiti ko siya pero hindi katulad ng ganyan.
“OMOOOOOOOOOO~!!!! Alam mo ba, matagal na kitang pinapanuod sa youtube? I can’t believe that
you’re here infront of me. Ang sarap mong yakapin! Eeeeehhhhhhh! Kakagigil ka!”
(“>_<) (*u*) (==,)
Hinila ni Chloe si Gail sa braso, “Gail, tama na yan. Pinagtitinginan na tayo oh.”
“Who cares?! Ang tagal kong inasam ito! Wait,” may kinukuha siya mula sa bag niya. Ayun, phone pala
niya. “Cutie, don’t move. I’mma take you a picture and put it in a frame!”
O_o
*CLICK!*
*CLICK!*
*CLICK!*
Humarap naman sa akin si Gail at inabot ang digicam. Alam na. =__=
*CLICK!*
“waaaah! Ka-cute talaga niyaaaa!” *O*
Nagkatinginan nalang kami ni Chloe at napailing. Wag naman sana maano yung bata. -___-
“Chloe, Nathan…” tawag ni Gail sa amin. “Baka pwede pakausap sa zookeeper na baka pwedeng
mahawakan ko yung monkey kahit anong klase pa. Please!” *_______________________________*
O____________O
>____________<
“NO!” Sabay na sagot namin ni Chloe at hinila siya palayo dun.
***
“Huy, anong nangyari diyan?” Tanong ni Kaye Anne. She’s reffering to Gail na nakabusangot ang mukha.
“Gustong mahawakan yung unggoy.” >_< Sagot ni Chloe.
“HALA! Kaloka ka Gail!” Umupo naman sa katabi kong monobloc chair si Kaye Anne, sa tabi naman niya
si Austin.
Austin.
Wala akong tiwala dito sa lalaking ito. May na-sesense ako na kakaiba? Basta parang may tinatagong
kababalaghan sa katauhan niya. Hindi ko alam pero parang nakita ko na siya dati.
“Kain na, Gail.” Yaya ni Chloe. Nandito pa rin kami ngayon sa loob ng zoo pero nasa eatery section.
Napansin ko na konti lang yung customers kasi may mga sariling baong dala.
“Ayaw..” >O<
“Lagot kami kay Master Kurt nito!” >,< - Chloe.
“Chopsuey kasi eh! Pwede bang ibang ulam nalang?”- Gail.
“Eh kasi sabi ni Kurt dapat daw veggies coz it’s good for your baby,” sabi ni Chloe. @_@
Tumayo si Gail at hinila ako, “Yaan niyo na, busog pa ako. Tara, Nate!”
Hinila niya ako papunta dito sa may… ostrich cage?
Ang baho =__=
“Nate, kamusta ka na?” She asked all of a sudden.
I sighed and went closer to the cage. “Gail, nakakatuwa oh! Tara dito, pwedeng pakainin.”
“Nate, usap na kasi tayo ng seryoso.” Hinila niya ako sa may sleeve kaya napalingon ako sa kanya. I
messed her hair and hugged her tight.
“I missed you a lot, Yam.” I whispered. Takte, wag kang bading Nathan! Huwag! Mukha kang sira-ulo.
“I missed you too,” she answered and pulled away from the hug. She linked our arms and pulled me
towards the pond. “Yam, last time na ito. Date natin and after this, balik na tayo sa pagiging friends,
alright?”
Tinitigan ko siya sa mga mata at hinawakan ang kaliwa niyang kamay, “Sige, Yam.”
She smiled, “Let’s go back to the days when we used to call each other as ‘Yam’ okay?” I nodded.
Nainggit siya sa mga nag-boboating, kaya nagrent din kami ng amin. Ako yung nagsasagwan
samantalang siya naka-sitting pretty lang =__=
Ang hirap magsagwan mag-isa.
“Yam, paano kung mahulog tayo dito sa pond? May animals din kaya sa ilalim?” Tanong niya.
“Oo, nandyan yung mga baby crocs kaya dapat hindi tayo mahulog. Hahaha.”
Tinalsikan niya ako ng tubig, “LOKO KA TALAGA!”

“Hahaha, joke lang!”
Napatahimik kami.
“Yam, bukal ba sa loob mo yung ginawa mong pagpaparaya?” She asked to break the silence.
Napatigil tuloy ako sa pagsasagwan at tumingin sa kanya ng seryoso, “Oo naman. Sabi ko naman sayo
dati diba? I am willing to sacrifice anything just for your happiness in return.” I smiled. Pero masakit pa
rin talaga :(
Lumipat siya ng upo. Sa tabi ko to be précised, “Yam, hindi ba tayo lulubog kapag nandito ako umupo?”
=__= Panira ng moment.
“Hindi… Wag ka lang maglililikot, Yam.”
Yam...
Namiss ko talaga yung tawagan naming yun. Tatlong araw pa lang kami hindi nagkakausap, pero
sobrang namiss ko talaga siya. Nathan, anak ng pusha naman, wag kang emo. =__=
I gasped when she rested her head on my shoulders. Nakakabigla naman kasi, “Yam, I really thank God
that he gave you to me eventhough for a short period of time. Marami akong natutunan sayo at
promise, I’ll treasure our memories together.”
Nakakabakla man sabihin pero ang lakas ng tibok ng puso ko sa mga salitang binitawan niya. Siya lang
talaga ang nakakapagbigay sa akin ng ganitong epekto sa nararamdaman ko.
“Mahal kita alam mo yan. At naniniwala ako na may nakalaan na babae para sayo, Nate.” She said
quietly.
Tumawa ako ng mahina, langya. Ibahin natin ang atmosphere, masyadong ma-drama. “Hehehe, wag mo
ng sabihin yang mga salitang yan, Gail. Mahal rin kita pero hindi na ako eepal. Ayokong maging
kontrabida sa inyong dalawa. Tama na yung naging parte ako ng buhay mo, marami din akong
natutunan sayo at hindi ko yun kakalimutan. At higit sa lahat, talagang may nakalaan sa akin. Wala
akong balak na maging single habambuhay ah!”
=__=
I think, I need to go clubbing with Sheen, Warren and Angelo tonight.
“That’s my Yam!”
o/\o ß Apir yan.
Yumakap siya sa braso ko. Hayaan na, last na rin naman itong date na ito. “Pero Yam, naguguluhan pa
rin kasi ako sa nangyari. Paanong ganun-ganun nalang yun? I mean, nagbigay ka pa ng advices sa akin.
You know, 3 simple rules in life. Does it mean, alam mo na na magpro---------“
I cut her off.
“Yes, naalala mo yung gabing nagpaalam tayo sa Mommy mo na papakasalan kita?” She looked at me
and nodded like a little girl then I smiled, “Kinausap niya ako nun. Alam na pala niya na si Kurt ang ama
ng pinagbubuntis mo. Alam mo kung sinong nagsabi?”
Natigilan siya parang nag-isip siya.
“Don’t tell me it was Kuya?!”

I nodded, “Siya nga Gail. Sinabi niya yung totoo kaya nangyari ang lahat ng ito. Then that night, Tita
Trinity told me that she didn’t really agree of me getting married to you. Mali nga kasi eh. Nalaman din
niyang nagmamahalan talaga kayo ni Kurt back then at pagsisinungaling lang yung sa pagitan nila ni Kaye
Anne.”
“OH MY GHAD! I should thank kuya for doing this.”
“You really should. Napakasilly mo kasi 2 years ago at pinasa mo pa ang boyfriend mo sa pinsan mo.
Anyway, nung gabing din yun, nalaman ko na gumagawa na rin pala ng hakbang sina Kaye Anne at Kurt
para mahingi ang kamay mo sa mga magulang mo pero too late kasi si Kuya Louis mismo ang nagsabi.”
“You mean, matagal mo ng alam ang tungkol dito?” I nodded smiling. “Eh bakit ka nag-akto na parang
tunay na fiancée' kita?” She looks so frustrated and I really find her cute when she’s like that.
“Your mom requested me if I could pretend being your fiancé until Kurt’s comeback, until your birthday.
Planado na ang lahat, Gail.”
O________O
She immediately hugged me, “Nathan! Thanks! Thank you so much!”
“Wag ka na masyadong mag-alala sa akin. Hinanda ko na ang sarili ko last month pa para sa pagdadating
ni Kurt.” I chuckled.
“SISSSSSSSSY!”
Napalingon kami sa sumigaw. Alam na, boses ni Chloe yun. =__=

Nakita namin si Chloe kasama si Dustin (?) na namamangka din. Sinagwan pa ni Dustin palapit sa amin
yung boat nila, “Dustin, sumunod ka?” Gail asked and wiped her tears.
“Hindi yata?” =__= Dustin answered coldly. Gail just rolled her eyes.
“Sissy, bakit ka umiiyak?” Nagtatakang tanong ni Chloe. “Ikaw Nathan! Anong ginawa mo kay buntis?!”
“Wala. Nakipagbreak na ako hahahaha!” Sagot naman ni Gail. Baliw? +__+
“Oo, break na kami. Hehehe.” Sabi ko.
“Kaloka! Ang sama ng tingin sa inyo nun oh!” Sabi ni Chloe habang nakanguso sa left side namin.
Napatingin naman kami.
“HI, KURT!!!” Sabi ni Gail habang nag-wewave kay Kurt dun sa may railings.
Ngumiti lang si Kurt tapos tumango sa akin na parang warning sign? Bakit ba? Date namin ito hahaha.
Last date :(
[4] NON-SENSE JEALOUSY
GAIL’S POV
Inalalayan na ako ni Kurt paalis ng boat. Agad niya akong kiniss sa left cheek ko at sandaling niyakap, “Hi,
Kurt. Kanina pa kayo ni Dustin?”
He pulled away and smiled a little, “KANINA PA.”

Parang may diin naman yung ‘kanina pa’ niya. =__=
“Kurt, hindi yan kumain si buntis kanina.” Sumbong ni Chloe kaya tinaasan ko siya ng kilay. Grabe
naman, taga-report ba ito ni Kurt? ~_~
Tinignan naman ako ng masama ni Kurt kaya nag-pout ako, “Eh kasi busog pa ako eh tsaka nag-usap
kami ni Yam.—I mean, si Nathan. Diba Nate?”
“Ahh ehh--- Matigas kasi yung ulo niyang fiancé' mo Kurt. Hinila ako bigla kung saan, hahaha.” Sagot
naman ni Nathan na pakamot-kamot sa ulo niya.
Through my peripheral vision, I saw Kurt giving me his deathly glare. Waaaaaaaahhhhhh! Bakit?!
Masama ba yun?!? “Tss..”
“Master, pakainin mo nalang si Princess. Mabuti pa,” =__= Cold na sabi ni Dustin sabay akbay kay Chloe.
Agad naman akong hinawakan ni Kurt sa kamay at hinila palayo sa kanila. At eto tinutungo na namin ang
picnic section, “Baby love, kakain ako basta wag lang gulay. Ayoko na talaga ng gulay, Kurt!”
Hindi niya ako sinagot. Hmp, sungit! Daig pa ako sa mood swings -___- Pinaupo niya lang ako sa
cemented na seat, bench style. Di ko maexplain basta may cemented circular na table. Wala naman
masyadong tao ngayon kasi siguro dahil week day.
Tapos umupo siya sa tabi ko at inakbayan. “Hoy, Kurt. Anong gagawin natin dito?” Nagtatakang tanong
ko.
“We’re gonna eat here.” Emotionless niyang sabi sabay labas ng phone niya at pumindot. Titignan ko
sana kaso wag nalang, privacy yun eh. I’m such a nice fiancé' hahaha. ^n^
“Saan ang kakainin natin?” Tanong ko ulit pero dedma na naman. Maya-maya pa ay tumayo siya at
naglakad palayo. May phone call ata. Grabe naman yun, pwede naman na dito sa tabi ko. Masyado bang
confidential yun? >.>
Hindi kaya may mistress si Kurt?!
O_O
>,< NO! Loyal kaya yan sa akin. Hihihi. :>
Pagkalipas ng humigit kumulang na isang minuto ay bumalik na siya sa tabi ko at inakbayan na naman
ako ulit. Nakaka-bored naman. Hindi man lang nagsasalita. =__=
“Ayos ka lang, Kurt?”
“Hmm..” He nodded.
“Eh bakit ang tahimik mo?”
“Nothing…”
Kaloka! Ang tahimik ~_~
Mag-iisip ako ng topic.
“Kurt, alam mo ba ang cute ng mga monkeys.” *o*
“Oh tapos?” -__-
“Tapos nag-take ako ng pictures nila.”
“Tapos ang cute nila. Ang sarap yakapin!!! Eeeeehhhhh!”

“Tapos—Tapos na.” :( Bakit ganito si Kurt?! T_T
“Edi manahimik ka na tapos na pala eh.” -__-
*pinch sa braso*
“ARAY!!!” >_<
Eeeeeeeeeehhhhh! Kakapanggigil! “Eh bakit ka ganyan??! Anong problema mo Kurt?!” Sabi ko sabay alis
ng braso niya na nakaakbay sa akin. Ang saya na ng araw, ginugulo niya pa. >,<
Hinihimas naman niya yung braso na kinurot ko ng pino at tinignan ako ng masama. Mouhahaha >:D Ang
sarap pa lang mangurot?!
“Tsk. Why is Nathan here? He’s not supposed to be here. I should be the one rowing that fcking boat.
Tss.”
Napanguso tuloy ako. Ano ba namang klase tao itong si Kurt, baby. “Kinausap ko po kasi yung tao. Hindi
ko kasi siya nakausap simula nun sa party eh. Nagpasalamat ako sa kanya at nagtanong ng ilang bagay na
gumugulo sa isipan ko. Eh ikaw ba, nagpasalamat ka na ba sa kanya?” I said then folded my arms.
Napasandal siya sa bench at kumunot-noo, “Eh bakit may yakapan pa? Tatlong beses yung yakap, Crystal
Gail Rivera. Nabilang ko yun!”
FULL NAME TALAGA AH ~_~
O_o Kanina pa ba siya nandito at nakita niya yun?!

“Eh bakit hindi ka lumapit?! Kanina pa pala kayo dumating edi sana tatlo tayong nakapag-usap. Napaka-
seloso mo!” >0<
Inis na napabuga siya ng hangin yung parang kinokontrol yung inis niya, “Malamang Crystal. May gusto
sayo yung tao. Oh, mahal ka pala niya. Hindi ba ako pwedeng magselos dun?!” Sumbat niya.
NON-SENSE JEALOUSY >_<
Napahampas ako sa sementadong lamesa at tinignan siya ng masama. “Geez, Kurt! Binigay niya na nga
ako sayo diba? Ibig sabihin, iyong-iyo na ako. Kaya wala ka ng dapat ikaselos pa kay Nathan. Parang wala
kang tiwala sa akin. Duduguin ako sayo eh!”
Biglang napalitan yung emosyon sa mukha niya. Ewan ko ba, parang natatakot na parang nag-aalala.
Hindi ko gets? >.> JOKE LANG NAMAN YUNG DUGO PART EH. >__<
Bigla niya akong niyakap ng mahigpit at nararamdaman ko na bahagya niyang hinahaplos yung buhok
ko, “Sorry. Pagod lang ako, Crystal. Sorry na. May tiwala ako sayo.”
T________T
“*sniff* Eh kasi ikaw eh…” Waaaaahhhh! Bakit ako naiiyak?! “Mahal nga kita diba? Kaya wag ka ng
ganyan, Kurt. *sniff*” Humiwalay siya sa yakap at tinitigan ako sa mga mata.
Pinunasan niya ang luha ko, “Sh*t, wag ka ng umiyak, Crystal. Kasalanan ko na talaga. Ano ng gusto
mong gawin ko?”
“Hahahaha..” T^^T
He frowned, “Why are you laughing you crazy preggy.”
“Eh kasi ang pangit mo talaga! Hahahahahahahaha *sniff*”

Nakakapanggigil yung mukha ni Kurt. Ang pangiiiiiiiiit! Hahaha. ^0^
Inakbayan niya na naman ako at naramdaman ko yung pagdampi ng labi niya sa buhok ko. NAKS! XD
Kinikilig talaga ako sa pangit na ito.
“Baby love…” Tawag ko. Napatingin ako sa mga batang nakapila sa di kalayuan. Mukhang nag-fifieldtrip
sila. Ang cucute nila *u* Ang sarap pagkukurutin.
Hmm.. Parang gusto kong mangurot ng bata!!!!!! ^_________^!!!!!!!!!!!!
“Hmmm?”
“Pwede akong mag-ask ng favor?” Malambing na tanong ko. Kailangan kasi ng lambing ko para ma-grant
niya ang favor ko hohoho ^0^
“Anything you wish…”
“Ibili mo kaya ako ng monkey, yung baby lang.”
Bigla siyang napabitaw sa akin at tinignan ako na parang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. Hindi ba
imposible yun? >.>
“No, bawal yun. Ganito nalang,” nag-pause siya saglit at tila nag-iisip. Akalain niyo yun, nag-iisip din pala
si Kurt. Hahaha, joke! “Ibibili nalang kita ng stuffed toy na monkey.”
“HINDI. GUSTO KO NG TOTOONG-----“

“Stuffed toy na monkey. Take it or leave it?” He moved his brow up and down.
Tsk. Ano ba? Yun na lang ba, baby? Hindi naman yun gumagalaw eh. Gusto ko yung nagkukutuhan, yung
pinapakain, sa madaling salita gusto ko ng humihinga na monkey. >,<
I sighed in defeat, “Fine, life-sized monkey stuffed toy. Take it!”
He chuckled and kissed me on the tip of my nose.
“HERE’S YOUR PIZZA HUT DELIVERY.”
Sabay kaming napatingin sa nagsalita. Tsk, si Wayne at Jake lang pala -__-
Oh, in fairness, sosyalin! May delivery kami. Hahaha.
Inilapag nila yung pizza box sa mesa. Si Wayne yung may bitbit ng fruitas na shake samantalang si Jake
ay sa pizza box. Umupo sila sa harapan namin.
“Oh, bakit ang laki nito?” Tanong ni Kurt. Tinutukoy niya yung pizza box. “Tapos apat pang shake?”
“Eh apat tayo Master eh.” Sagot naman ni Jake.
“Kasali kayo?” Bugnot na sabi ni Kurt. ~_-
“Hahahaha, yaan mo na! The more, the merrier and the crazier!” Singit ko. \(ô^)/
“Hahaha, paano na yan Master? Si Princess na ang nagsabi.” Masayang sabi ni Wayne. “Banana and
carrot shake yan.”
“Fine..” =__= Kurt.
Sila pala yung tinawagan ni Kurt kanina. Kaloka! Hahaha. Nagsimula na kaming kumain ng pizza, at
nakakainis kasi itinatabi ko na nga ang olives at bell pepper pero isinusubo pa sa akin ng walang hiyang si
Kurt. ~__~
“AYOKO NA NGA! NASUSUKA AKO,” >0< I retorted while putting back the pizza to its box. Nasusuka
naman talaga kasi ako sa lasa ng veggies.
“Okay, enough of this.” Si Kurt na yung kumuha nung tira ko at kinain ito. Pinunasan niya muna yung
bibig ko ng tissue tapos yung bibig naman niya. Ano ako baby?! ~_~
“Tsk, ang sweet talaga ni Master. Hahahahaha,” Wayne teased. I just winked at him and showed him my
thumbs up. “Yown oh!”
“By the way Wayne, kamusta na kayo ni Sharmaine? Kayo pa rin ba kahit bumalik na siya sa Germany?”
Tanong ko. Curious kasi ako eh hahaha.
Napaiwas siya ng tingin tapos napakamot sa ulo niya, “Naku Princess, wala na kami. Ang hirap kasing
intindihin nung babaeng yun hehehe.”
“Bakit?”
“Gusto niya kasing dun nalang din ako mag-aral sa Germany. Sumama na daw ako sa kanya. Eh ayaw ko
naman kaya nakipagbreak siya sa akin.” He answered. Mukhang sa tono ng boses niya parang
nakarecover na siya. Tsk, Wayne talaga.
“I see,” sagot ko. Napatingin naman ako kay Kurt. “Tara baby love, pasyal tayo.” I said smiling.
“Ahh, sina Wayne nalang at Jake ang isama mo. Kita nalang tayo mamaya, baby love.” Sabi niya sabay
hatak niya sa kamay ko patayo. “Ingatan niyo ito, papakasalan ko pa yan.”
“Hahahahaha, oo naman. Si princess pa. Boss namin yan eh!” Wayne exclaimed.
Napakunot tuloy yung noo ko. “Aalis ka na, Kurt?”
Ay, teka. Nakalimutan kong kiligin dun sa banat ni Kurt. Hahahahahaha >//////////<
“May gagawin lang ako. After 20 minutes, nasa tabi mo na ako.” He said and winked at me. >///////////<
Naglakad na kami palayo nina Jake at Wayne at tinungo ang tiger cages. Nagpabili pa ako ng ice cream
kay Jake kasi wala akong barya hahahaha.
“Sigurado ka ba Princess na hindi bawal sa buntis ang ice cream? Malilintikan ako kay Master niyan eh.”
<-Jake
“Hindi noh! Asa naman.” I said and licked the ice drop, “Bili din kayo, para masaya tayo Hahaha.”
Ayun uto-uto sila, bumili din Hahaha. Kaloka itong dalawang ito. Lahat ata ng utos ko, sinusunod. Paano
kaya kung sabihin kong kidnapin kahit isang gorilla lang? Gagawin kaya nila? Hahaha.
“Princess, may pangalan na si baby mo?” Jake asked while we’re viewing the hippopotamus.
“Ahhm,” napaisip ako. Gusto ko talaga yung name ng baby ko ay may letter ‘K’ para Kurt and letter ‘Y’,‘R’
and ‘A’ from my name Crystal. “I want to name my baby, Kyra.” I smiled. Omo! Ang gandaaaaaa! ^0^
((A/N: Hey, Kyra. Request granted! :D))
“Nice name. What if it’s a boy?” Wayne asked while wiping his hand with his hanky.
“I don’t know. Bahala na si Kurt. Basta pakiramdam ko, girl ito. Kaya Kyra ang name niya.” I answered
and they just smiled.
Sticky hand~ Eww! @_@
Dahil sadya akong mapangtrip na tao, ipinunas ko sa likuran ni Wayne ang kamay ko Hahaha. Nilingon
niya lang ako at ginulo ang buhok ko. Walang kaalam-alam? Haha.
“GAAAAILLLLLL!”
Nakita ko sina Dustin, Chloe, Kaye Anne at Austin na papalapit sa amin. I smiled at them and said, “Saan
kayo galing?”
“Nag-ikot-ikot lang. Hehehehe,” sagot ni Kaye Anne. “At nandito pala sina Wayne at Jake ah. Anong
ginagawa niyo dito?”
“Nagdeliver lang ng pagkain. Wala naman kaming magawa eh.” Sagot ni Wayne.
Hinampas naman ng mahina sa braso ni Chloe si Wayne, “Ang daya naman! Dapat pala di muna kami
kumain eh.”
“Kaya nga! Sayang! Pagkain din yun,” maktol ni Kaye Anne na masiba sa pagkain. Lewl =))
Hindi ko alam pero parang hinila ang mga mata ko papunta kay Austin. Gwapo siya, matangkad,
maganda ang katawan, maputi at mukhang mabait. Kaso parang iba eh, parang nakita ko na siya
somewhere? Hindi ko alam, hindi ko matandaan.
“UY! Gail, matunaw naman si Austin sa titig mo,” suway ni Kaye Anne sa akin. Napablink tuloy ako ng
ilang beses at napaiwas ng tingin. Hinawi ko pa yung buhok ko at muling tumingin kay Austin.
“Austin, have we met before? You seem familiar.” I blurted out. Hindi ako mapakali. Gusto ko talaga
malaman kung saan ko siya nakita.
Mukha naman siya nagulat, “No. Pero baka nagkita na tayo sa campus. Madalas din kasi kita makita
dun,” sagot niya. Ahh, baka nga. Tsk. I’m just being paranoid.
Nagsimula na kaming maglakad-lakad. Isa lang ang description ko sa zoo, amoy poop ng iba’t-ibang
animals. LOL X’D
Pero may napansin ako, “Hey, nasaan si Nate?” I asked.
“Kasama ni Kurt. Nagde-date sila, Hahahahaha.” Chloe answered.
“Weh?” <- Me O_o
“Oo nga, diba Kaye Anne?” Chloe faced Kaye Anne and she just nodded.
Ano kayang ginagawa nung dalawa nun? Bakit sila nag-dedate?! O_o
“Don’t give us that look, Gail. Anong tingin mo sa Master namin, bading? Eh may anak na kayo eh
hahahaha,” Wayne exclaimed.
Baby, daddy’s not a gay. Hahaha. :D
NATHAN’S POV
“Oh, bakit dre?” Tanong ko kay Kurt nang makaalis na sina Chloe at Dustin. Ipinatong ko ang kaliwang
paa ko sa may bench sa may harap ng playground dito pa rin sa loob ng zoo. Napaisip ako bigla. “Hoy,
dre. If it’s about what you witnessed awhile ago----“
“No, of course not.” He sighed and put one hand on his pocket. “I—I j-j-just want to say---- s-say.. ah,
sh*t.” He scratched the back of his head.
Mukha siyang na-frufrustrate. Anong problema nito?! ~_~
“Dre, ano ba yang sasabihin mo?” Tanong ko.
He looked at me seriously and I heard him cursed under his breath, “Tss. I just want to say…..”
“What?”
He closed his eyes for a second and looked into my eyes. Syete! Parang magtatapat lang sa isang babae
ah! =__= Kadiri!
“Thank you… Hoo!”

(>.>) (_ _’)
Nahihirapan siyang magsalita dahil sa thank you na yun?! O_o
“Hahahaha, ayos lang.” Sagot ko. Halata naman na ang gusto niyang ipagpasalamat ay yung tungkol sa
pag-aalaga ko kay Gail.
“Thank you for taking care of her during my absence and for the past two years as well and also for…
loving her. Ah, fck. Basta salamat. Salamat kasi willing mong tinanggap na------“
I cut off his words. “Oo na, ayos lang yun. Wala yun, basta kay Gail, willing ako. Alam ko naman na
aalagaan mo siya eh, at alam kong mahal mo si Gail. Wag na wag mo lang ulit siyang sasaktan kundi
aagawin ko siya sayo, Kurt. Tandaan mo yan.” Mapanghamong sabi ko. Nakita ko siyang napailing at
ngumiti, “I don’t want to have a deal with you. Just promise me that you’ll be a nice husband to her.”
Inilahad ko ang kamay ko sa kanya.
Tinignan niya lang ito at tumingin ulit sa akin. Pagkatapos ay tinanggap ito, “I promise, dude.” He
grinned.
I patted his shoulders, “Just do it, Kurt. I trust your strategy.” ^__^
***
CAR PARK
“Baby love, where have you been?” Salubong ni Gail kay Kurt. Nathan, wag kang tumingin sa kanila. Tsk.
Move on na. =__=
“Nag-usap lang kami ni Nathan,” sagot naman ni Pareng Kurt. Oh diba, Pare na tawagan namin.
Napatingin naman ako sa pwesto nila Kaye Anne at Austin. Pero nagulat ako nang mahuli kong
nakatingin sa akin ang loko at napaiwas ng tingin. Meron talagang kakaiba sa taong ito eh. Nakita ko na
siya dati. Potek, alam niyo yung pakiramdam na gusto niyong maalala kaso hindi mo talaga matandaan?
Bwisit. ~_~
“Guys, uwi na kami. Salamat sa pagsama sa amin ha?” Paalam ni Gail sa amin bago pumasok ng kotse ni
Kurt at umalis.
“Nathan babe, paano ba yan? Dala ni mhine yung kotse ko kaya di na ako makakasabay sayo.” Sabi
naman ni Chloe kaya tumango lang ako. Maya-maya pa ay umalis na sila.
Hay. Oh ano ka ngayon, Nathan? Loner. Psh =__=
Napatingin naman ako sa pwesto nila Austin at Kaye Anne. Napansin ko lang simula kanina, hindi na ako
pinapansin masyado ni Kaye Anne dahil sa asungot na Austin na yan. Tsk.
“Nathan, uwi ka na?” Tanong sa akin ni Kaye Anne. Bigla naman inayos ni Austin yung angry bird na
sumbrero sa ulo ni Kaye Anne, “Hehehe, thank you Austin.”
=__=
“Kulet, tara, sabay ka na sa akin,” alok ko. .
“Ay, kasi sabi ko kay Austin,” napatingin na naman siya sa hinayupak. Grr. Nabubugnot talaga ako sa
lalaking yan sa di malamang dahilan. Putek lang. “Dadaan kami sa Luneta?”
Napangiwi ako, “Ah ganun ba? Osige, ingat ka KAYE ANNE.” Sabay tingin ko kay Austin. Wala talaga
akong tiwala dito. “Teka, pwedeng pasama?”
PUMAYAG KAYO. PUMAYAG KAYO. >:|
Nagkatinginan na naman sila na parang nangungusap ang mga mata. Kelan pa ba ito nagkakilala at
parang ang tagal na?
“De wag na lang, may gagawin pa pala ako. Ingat ka nalang,” sabi ko sabay talikod at tinungo kung saan
ang kotse ko. Wag ka na sumama, Nathan. Mabadbadtrip ka lang sa pagmumukha ng Austin na yan.
GAIL’S POV
Kasalukuyang nag-dradrive si Kurt ngayon. Kainis, ang traffic pa. Excited na pa naman akong makita sina
Mom at Dad. Matanong nga si Kurt about sa pinag-usapan nila ni Nathan kanina.
“Kurt?” Tawag ko sa kanya na naka-focus sa pagmamaneho. “Anong pinag-usapan niyong dalawa ni

Nathan?” I asked.
Tumingin siya sa akin saglit at ngumisi, “You’re out of it.”
“WOW HA! NICE!” I retorted sarcastically. Sorry, chismosa eh. =__=
He chuckled, “Sabi mo kanina sa akin, naguguluhan ka sa nangyari. May gusto ka bang itanong sa akin?”
He asked smiling.
Nakakatakot po si Kurt. minsan mabait, minsan masungit. :|
“Hmmm, ano.. ahmm, nagpunta kasi si Liam sa unit ko the day you left uhm.. me.” I paused. He looked
at me and he seemed waiting for my next words, “Ano.. That day, natulog lang ako buong maghapon
kasi masama yung pakiramdam ko.” Feeling ko nag-init na naman yung mga pisngi ko sa kinukwento ko.
SIOPAO! >,<
He then laughed, “Hahaha normal lang yun. First time mo eh, Hahaha.”
Asdfgghjkl
O///////////////////////////////////////////O
“Aish! Ayoko na nga!” >0<
Sakto naman na traffic ulit. Yung tipong bumper to bumper. =__=
I felt him hold my hand and squeezed it, “Don’t be shy, baby love. Okay, keep going.”
I sighed, “Tapos pagkagising ko, pumunta si Liam sa unit. Then he gave me the wedding invitation. Kurt,
swear! I really felt nervous because of my bad dream.”
“Ssshhh, then what happened?” He looked into my eyes and continued squeezing my hands, letting me
feel that he’s beside me.
“I asked Liam if he knew where you are. He told me that you’re in your house then he accompanied me
there,” I looked away. Waaaaaaaahhhhhhh! Malinaw pa rin sa akin yung pangyayaring yun. >.<
He frowned, “Really?”
I nodded, “Then, I saw you and Kaye Anne hugging each other and you looked so happy together t-t-
that’s why I assumed that--------“
I was cut off when I felt his lips on my hand, “No, saan mo ba kami nakita? Sa labas?” I nodded. “She was
just congratulating me because I told her that you love me and I’m ready to ask your parents for your
hand for marriage whatever the consequence I might face.”
I beamed, “My fault, I jumped into conclusions.”
He kissed me on my forehead, “Yun ba yung dahilan kung bakit wala ka sa condo nung gabing yun?”
Nagulat ako sa tanong niya. Paano niya nalaman? O__O
“Pumunta ako sa unit mo para magpaalam kaso wala ka. Ang tanga ko nga eh, sh*t. Dumaan pa ako sa
veranda mo para i-check kung nasa loob ka kahit na alam ko na yung passcode mo. Nataranta ako eh.”
I smiled. Fate is really playful.
“I even called you, Crystal but your line was busy. Isang beses lang nag-ring kaso namatay din.” He said
sadly.
O__O
MASTER KURT IS POUTING?!?!?
“Ahmm, kasi may tumawag sa akin na siyang ikinainis ko kaya naitapon ko sa ere yung phone ko,” I
answered quietly.
*BEEP! BEEP! BEEP!*
Napatalon kami ng marinig namin ang mga sunod-sunod na pagbusina. Yellow lights na pala. Tsk. Agad-
agad namang ipinaandar ni Kurt ang kotse. Hahaha. Nataranta =__=
After 30 minutes ay nakarating na kami sa bahay namin. Agad akong sinalubong ni Mom ng halik sa
pisngi pati ni Daddy.
“Baby girl, how have you been?” My Dad asked.
“Been good dad, been better now that I’m with Kurt I must say,” I answered smiling.
“Hijo, inaalagaan mo ba naman itong unica hija namin?” My Mom asked Kurt.
Kurt chuckled, “Of course Mom, tumigas lang lalo ang ulo ni Crystal ngayon na buntis siya. Kakagaling
lang nga po namin sa zoo eh.”
Napatingin naman sa akin sina Mom and Dad ng nagtataka, “How come?” They asked in chorus.
I flashed my sweetest smile, “I find monkeys so adorable!!” ^__^
Nagkatinginan naman sila Mom and Dad. Mom massaged the bridge of her nose while Dad shook his
head, “What’s wrong Mom, Dad? Aren’t they cute?”
Mom rolled her eyes, “Whatever, stubborn preggy. Let’s just go take our dinner. I was the one who
cooked for it so it’s extra special,” Mom said smiling. ^_^
Nagkwentuhan lang kami ng parents ko. Masaya ring natapos ang dinner namin. Wala si Kuya Louis kasi
busy daw sa trabaho niya. Nakakatuwa rin kasi dati sina Kaye Anne at Kurt ang mag-fiance' sa harap nila
pero ngayon.. KAMI NA. Hahaha. I’m really glad that everything has fixed. Sana tuloy-tuloy na at walang
sumagabal.
“Kurt, take care of our daughter. Don’t spoil her even she’s pregnant, naku! Don’t, okay? If you’re going
to ask something, just call me anytime. As much as possible, sleep with her na rin.” Mom said.
Napatingin ako kay Kurt na ngayon ay sobrang lapad ng ngiti. Wasakin ko ang ribs mo eh >_<
“Yes, I will MOM.” Wow, maka-Mom ito. Feeling ko, inagawan niya na ako ng Mommy :(
“By the way, Kurt. Every weekend, dalhin mo siya sa preskong lugar. Para makalanghap naman ng
sariwang hangin si baby girl. I remember, si Trinity nung pinagbubuntis niya sina Louis and Crystal,
maselan yan kaya alagaan mo ng mabuti okay?” Dad adviced. Si Kurt naman, tumatango lang.
Ayiiiiiieeeeeee! Good boy ang fiancé' ko.
“And you, Crystal.” Si Mom yan. Ayan na naman yung fierce look niya (//,\\) “Eat veggies and fruits. Next
semester, titigil ka na sa pag-aaral okay? Mga nasa almost 5 months ka na nun and you’ll just stay at
home and relax. You’ll go back when you give birth already. Understand?”
I pouted. Gragraduate na ako tapos titigil pa?!? >_<
“Not effective, Crystal,” My mom retorted.
“Waah! Mom, what if we hire a private professor just for me to continue my studies? Sayang na po,
graduating na ako!” I retorted almost crying. Bakit ba kasi napaka-emotional ko na? T_T
“No, and that’s final.” Dad answered in a serious tone.
Mapag-iiwanan na ako. >______________<
“Don’t worry baby love, titigil rin muna ako para alagaan ka.” Kurt said and winked at me. Napa-smile
tuloy ako! Hahaha ^____^
“Hahahaha, ang cute niyong dalawa. Osya, umuwi na kayo. Ingat kayo!” Mom said.
KAYE ANNE’S POV
“BALOT! BALOT! BALOOOOOOOOT! PENOY!”
Nagningning ang mga mata ko sa narinig ko. I immediately poked Austin’s arm beside me. We’re now
seating on a blanket laid on the grass. Nabili lang naman ito sa mga naglalako dito sa Luneta Park
Hahaha.
“Bakit?” Tanong niya.
“Bili tayo ng balut!” Nakangiting sabi ko. Napangiti din tuloy siya.
“Uh sige,” tumayo siya at hinabol yung balut vendor at ilang sandali lang ay nakabalik na siya with the
balut Harhar XD “Kaye Anne oh,” sabay bigay niya sa akin ng balut.
“Thanks,” sagot ko. Ipinukpok ko agad ang balut sa heels ng sapatos ko, dun lang kasi yung part na
matigas hahaha. At agad-agad na hinigop ang sabaw, “Sarap talaga!” ^0^
Pinagmasdan ko ang paligid. Grabe! Makatingin naman ang mga tao sa amin akala mo hinuhubaran
kami. Sorry pero nakikisali lang ako. Si Austin lang pala yung tinitignan nila. Hahahahaha.
Austin chukled, “Kakaiba ka talaga, Kaye Anne. You love eating, don’t you?”
I smiled, “Naman! Basta food, gora lungs. Except sa mga exotic foods ah. Ayoko nun, eww!” >.>
Maya-maya pa ay naubos ko na yung balut. Wow, sarap ng sisiw! Wag kang i-eew eww dyan. Lewl =))
Ang sarap kaya.
Napatingin ako sa phone ko. Quarter to 9 pm na pala.
“Kaye Anne,” tawag ni Austin sa akin kaya napatingin ako sa kanya. “Anong gusto mo sa isang lalaki?”
>////////////////////<
#DyanNagsisimulaYan ^_______^
I bit my lower lip and think deeply. Kailangan mag-isip noh!
“Uhmm, gusto ko sa lalaki ay matalino, disente, yung tipong bestfriend ang turing sa akin, magaling
makipagsocialize, sweet, gentleman, simpleng pumorma at magaling magluto dahil mahilig ako sa
pagkain eh,” I answered smiling.
Eeeeeeeeehhhhhhhhhhhhh! >////////< Iniisip ko pa lang yung ideal guy ko, kinikilig na ako.
“Cool, eh sa itsura?”
Napahawi ako ng buhok. Itsura?
“Well, gusto ko lang naman ay yung pag nag-smile siya, yung tipong madadala na ako sa pagsmile. In
short, he must have the charmiest smile a guy could ever have.”
Napatingin ako kay Austin nang mapansin ko na nag-iba siya ng pwesto. Nag-indian sit na siya, “Yun
lang, Kaye Anne? What do you prefer, tall or short guys?” He asked.
Ano nga ba? >n<
“Ayos lang kahit anong height. Ayos lang kahit pandak pa siya, basta gusto ko yung may magandang
ngiti. Yun lang talaga eh,” I beamed.
“Nice standards,” he commented. “Eh ako, di mo ba tatanungin?”
I faced him and showed him my sweet smile, “Sige, game! Describe your ideal girl.” ^_^
He chuckled while spinning his phone by one hand. He looked into my eyes and smiled, “Gusto ko yung
babaeng mapapangiti ako kahit wala pa siyang ginagawa. Makita ko pa lang siya, mapapangiti na ako.
Gusto ko rin ay yung mabait, matulungin, palakaibigan, masarap kasama at kausap, at food lover like me
para maging food partner ko. Ayaw ko kasi ng conscious sa katawan eh.”
Napapalakpak tuloy ako. Wow, ang nice ng ideal girl niya. /(û^)\
“Hahahaha, bakit ka pumalakpak?” Tanong niya.
“Wala lang hehehe! How about the looks?” I asked.
He showed his playful smile and pinched my cheek. “I want a girl with chubby cheeks.” He stood up and
offered his hand to me, “Let’s go, ihahatid na kita sa inyo.”
Tinanggap ko naman yung kamay niya at tumayo. Isinuot ko pa yung heels ko kasi hinubad ko kanina yun
eh Hahaha. By the way, we’re still in our uniform. LOL XD We’re like those other students who cut
classes just to attend a date.
“Austin, ang ganda na ng qualities ng ideal girl mo kaso ang weird kasi gusto mo may chubby cheeks!
Anyways, sana mahanap mo siya kahit sa panaginip man lang hahaha.” I giggled.
Inabot niya naman sa akin yung shoulder bag ko, “Kaye Anne, advice ko sayo pag-uwi mo, tignan mo ang
sarili mo sa salamin ha? Hahahaha.”
Huh?! O_o Bakit haggard na ba ako?!
Wala na (___ _______”) Turn off na si Austin sa akin.
[5] DE'JAVU
GAIL’S POV
Ang agang umalis ni Kurt ngayong araw. Nakakainis, biro niyo ala-sais pa lang ng umaga, nagmamadali
ng bumangon ng kama >,<
By the way, dito na siya lagi-laging matutulog. Hindi gabi-gabi ah, pag weekends, dun siya sa unit niya.
Baka naman kasi magkaroon na ng cob webs yung unit niya or worse baka maging haunted na kung di
man lang niya titirahan. Ayoko naman matulog dun kasi hindi ko feel ang amoy. Ewan ko, nahihilo ako sa
scent ng kwarto niya.
Kakatapos ko lang kumain ng breakfast at ngayon ay handa na akong gumora sa E.H.U. ^___^
*BZZZTTTTTT* *BZZZTTTTTT* *BZZZTTTTTT*

Agad akong tumakbo sa harap ng pintuan at sumilip sa peep hole. Hmm, si Chloe pala. Agad ko namang
binuksan ang pinto.
“Good morning preggy sissy, let’s go?” Bungad sa akin Chloe.
Nagkasalubong tuloy yung kilay ko, “Bakit? Saan tayo pupunta?”
“Edi saan pa? Sa E.H.U malamang,” she rolled her eyes. “Pinapasundo ka sa akin ni mhine eh.”
“Huh? bakit?”
“Aba! Ewan ko. Yun lang ang sinabi sa akin eh,” sagot niya. “Tapos ka ng kumain?”
Tumango naman ako at pumasok ulit para kunin ang gamit ko. “Tara na, Chloe.”
Nang makarating kami sa basement ay tinungo agad namin ang pink Porsche ni Chloe. Nagulat ako kasi
nandito pala sa loob si Kaye Anne na naghihintay.
“Uy, Kaye Anne. Morning,” bati ko habang pumapasok sa back seat. Syempre si Chloe, dun umupo sa
driver’s seat at si Kaye Anne ay nasa passenger’s seat.
“Good morning din,” Kaye Anne greeted back.
Nagsimula nang paandarin ni Chloe ang kotse niya. Lumingon sa akin si Kaye Anne at ngumiti ng wagas.
“Don’t smile like that Kaye Anne. You’re creepy,” sumimangot naman siya bigla. “Sige, smile ka nalang
ulit.”
“Hahahaha! May kukuwento ako sissies!” Excited na sabi Chloe. Tumitingin siya sa akin sa rear mirror.
“Spill it, Chloe.” Kaye Anne said.
Wala namang traffic kaya tuloy-tuloy lang kami.
“Next month na ang kasal namin ni Dustin,” she giggled. Kami naman ni Kaye Anne napatawa lang. Buti
pa si Chloe, ikakasal na agad. “But…”
“But??” Kaye Anne and I asked in synchronize. Paano kasi biglang naging sad yung tone pagdating sa
‘but’.
“But, we’re not going to live together. I mean, after the wedding and the honeymoon, back to normal
lives na naman kami. We’re not going to live together until we graduate,” she said while focusing her
eyes on the road.
Napa-‘aww’ tuloy kami ni Kaye Anne.
“Bakit daw? Sinong may idea niyan, Chloe?” Kaye Anne asked. Inalapit ko ang mukha ko sa harapan.
“Parents ko. Ayaw pa kasi nilang may ma-buong baby kaya ganun.” She said sadly. “Sayang, sana ginaya
nalang kita, Gail.”
Kinurot ko nga sa braso. Masarap nga dibang mangurot? >:D Hohoho *u*
“Aray naman buntis! Pag ako nabuntis, gaganti ako sayo!” Reklamo ni Chloe. I just stuck out my tongue.
Bleh! :P
“Hindi ko sinasabi na bad influence ako pero wag na wag mo akong gagayahin kasi bad yun,” sabi ko.
Teka nga, ang gulo ko ata? Hindi bad influence pero bad? =__=
“Shunga, Gail! Hindi ka bad influence. We understood your situation. Mahirap lang i-defend yung good
sides kesa sa bad side hehehehe,” Chloe exclaimed.
Kung sa bagay, hindi ko alam kung bad influence ako. Basta ang alam ko, masaya na ako ngayon. Ah,
basta wag niyo nalang ako gagayahin readers hihihi :””>
“Ikaw naman, Kaye Anne.” <- Chloe.
Napatingin si Kaye Anne kay Chloe na nagtataka, “Oh, what about me?”
Nagkatamaan na naman kami ng tingin ni Chloe via rear view mirror and we smiled mischievously at
each other.
“Kaye Anne, tell us about Austin.” Mapanghamong tanong ni Chloe.
Nang marinig ni Kaye Anne ang pangalan ni Austin, parang nag-spark yung mga mata niya at napangiti
siya ng matamis.
What’s the meaning of this? O_o
“Huy, ngingiti ka nalang ba dyan, Kaye Anne?” <- Chloe.
“He’s a brilliant guy. Crush ko siya! Eeeeeeehhhhhhhh!!!” Kaye Anne exclaimed. Kinikilig na siya niyan
eh. Basta tumitili ng ganyan habang nakahawak sa pisngi niya.
“Hahahahaha! Ang gwapo ni Austin, sissy! Ang hunk ng dating,” Chloe commented. I just shook my head
in anticipation. Gwapo siya pero mas gwapo si baby love ko kahit pangit siya hehehehe ;””>
I noticed, magulo akong kausap ngayon (____ ___’)
“Omo! I told you so. By the way, siya yung kinukwento ko sayong Gwapo sa Party. Kyaahhh!” Pulang-
pula na ang mukha ni Kaye Anne sa sobrang kilig. Kaloka ito!
“Teka nga, anong gwapo sa party?” Tanong ko. Di ako relate eh. >.>
At ayun nga kinwento na sa akin ang nangyari. Nakabangga niya pala daw si Austin sa hotel nung gabi ng
party ko at simula nun di na mawala sa guni-guni niya ang mukha daw ni Austin. Lewl =) Ang korny!
“Meant to be ata kami hahaha!” Kinikilig na sabi ni Kaye Anne. “Kaso naturn off ata sa akin yun.”
“ Bakit?” >.>
“Sabi niya kasi kagabi sa akin tumingin daw ako sa salamin pagkauwi ko. Baka haggard-looking na ako
kagabi,” malungkot niyang sabi. :3
“Naku! Baka nga,” sabi ko sabay sandal sa back seat. Kung tutuusin, may nava-vibes ako sa Austin na
yun. But I don’t want to judge him kasi di ko pa naman siya nakikilala personally.
“Eeehh! Crush ko talaga siya. Super nice niya at parehas kaming food lover,” Kaye Anne said
energetically.
Kinurot ko nga sa pisngi. Ang sarap kasing mangurot. Mamaya nga, kukurutin ko rin ang X10.
Mouhahahaha! >;))
“OUCH, Gail!” >0<
“Kaya tumataba ang pisngi mo eh! Masyado kang palakain!” Chloe and I giggled.
Napansin ko na napahawak si Kaye Anne sa magkabilang niyang pisngi at humarap sa side mirror at
pinagkukurot ang pisngi niya. Weird =__=’’
“Mataba ba talaga ang pisngi ko?!” *U* Kaye Anne asked.
“Tsk. Oo kaya, kaya mag-diet ka na! Napupunta lang sa pisngi mo ang fats mo eh.” Sagot ni Chloe. Sakto
naman na nasa E.H.U na kami kaya bumaba na kami.
“You sure? Chubby cheeks ako?” *U* Kaye Anne asked once again.
This time, na-wirduhan na kami ni Chloe kay Kaye Anne. Paano ba naman kasi, humagikhik siya habang
nakahawak sa dalawa niyang pisngi.
“Problema mo, Kaye Anne?” Sabay na tanong namin ni Chloe. Huminto kami nang mapansin namin na
huminto si Kaye Anne sa paglalakad.
Tinignan niya kami habang ngiting-ngiti siya, “Food lover, mapapangiti siya kahit walang ginagawa,
mabait, matulungin at higit sa lahat may chubby cheeks,” masayang sabi niya.
“So?” sabay naming sabi ni Chloe at nagkatinginan kami saglit.

“So….” She breathed deeply and exclaimed, “Kyaaaaahhhh! Ako yun! Ako yun! Ako yun!” ^_^/
Niyakap niya kaming dalawa ni Chloe at tumalon-talon. Like DUH! I don’t understand what’s happening.
“KAAAAAAYE ANNEEE!” Sigaw ni Chloe kaya napatigil siya sa pagtalon-talon. Grabe naman kiligin ito.
Tsk. >.>
“Hehehe sorry,” she apologized.
“Now, explain.” Chloe requested contemptuously with one eyebrow raised. Taray ng kilay niyan! >;D
Kaye Anne was about to talk when Chloe interrupted her again, “Ikwento mo muna saka ka na kiligin
pagtapos mo na ikwento para sabay-sabay tayong kiligin.”
>,> ^_^ O_o
“Ganito kasi yun. Wait lang, lakad na tayo kasi baka malate tayo,” naglakad naman kami. “Sabi ni Austin,
ideal girl niya raw yung mga characteristics na sinabi ko kanina. Nice, helpful, a girl who can make him
smile effortlessly and has a chubby cheeks.” She giggled.
“Hahahaha! Oo nga noh, so kilig ka na nyan?” Chloe commented.
“Ano pa? Naman! To the power of 10 ang kakiligan ko! Hahahaha!” Tumingin siya sa akin nang nakangiti,
“Thanks preggy, pinarealize mo sa ‘king chubby cheeks ako hahahaha.”
Loka-loka ‘to =__=”
“T-Teka, paano na si Nathan?” Tanong ni Chloe. I mouthed ‘why, what’s the connection?’
I noticed Kaye Anne elbowed Chloe, making her to hush herself, “Joke lang! Hahahaha,” Chloe
exclaimed.
May hindi ako nalalaman >,>
At kailangan ko yun malaman. Hohoho *u* Nangangamoy something cheesy eehh! ;””>
“Hoy, iniisip mo dyan preggy?” Tanong ni Chloe. Napatingin naman ako kay Kaye Anne na mukhang
uncomfortable na. Meron talaga akong gustong malaman eh kekekeke~
I showed my lop-sided smile, “May hindi ba ako nalalaman na kayo lang ang may alam? You know,
secrets you don’t want to reveal with me.”
They looked at each other and laughed forcedly. Papasok na kami sa Business Department Building.
“Ikaw, Chloe. Pumunta ka na sa building niyo, hindi mo building ito.” Sabi ko.
“A-ano, hahatid ko kayo.” Sagot naman ni Chloe. Napailing nalang ako.
“So, ano na? May secrets ba kayo? Akala ko ba walang secret-secret sa atin?!” Pagbabalik topic ko. Ha!
Madaya sila :/
Nagkatinginan naman sila tapos ngumisi si Chloe.

“Naku! Wala yun, Gail. Hindi naman seryoso yun at matagal na rin naman yun diba, Chloe?”
“Ahh, Hehehehe.” <- Chloe.
I rolled my eyes, “Secret is still a secret, sissies. Kaye Anne, mag-sesecret ka pa sa akin. To get even with
you, may secret din kami ni Nathan.” I smirked.
Obviously, Nathan is involved sa secret nila. Hahahaha ;> They can’t deceive Crystal Gail Rivera- Lee. Ow
diba, may Lee na?! Hahahaha!
“Ano yung secret? Ano yun? Ano yun?” Pangungulit sa akin ni Chloe. Paakyat na kami via escalator. I
just acted that my mouth is zipped.
They both pouted. I looked at Kaye Anne’s reaction and she seemed also wants to know what my secret
is.
Alam niyo ba kung anong secret ko?!
It’s about Nathan’s special feelings towards Kaye Anne way back then. Harhar XD
“Just whisper it to me, Gail. I won’t tell it to Kaye Anne, swear!” Chloe raised her hand.
“Na-uh! Tell me first yours. Whether it’s an old one or not, I don’t mind. Just say it.” Naglalakad na kami
papunta sa room ko. Hindi umimik ang dalawa. Guys, hindi yan makakatiis. Mga tsismosa itong dalawa
eh. Hahaha!
“Sabihin mo na kasi, Kaye Anne. Matagal na rin naman yun,” narinig kong sabi ni Chloe kay Kaye Anne.
Nangunguna akong maglakad, kinokonsensya ko sila. Napansin ko na nakatingin sa amin ang mga taong
dinadaanan namin.
“Princess!” Sabay na tawag ng X10’s twins sa akin. Makakasalubong kasi namin sila kaya huminto ako sa
paglalakad, “Pa-hug!”
Sasagot pa sana ako kaso niyakap na nila akong dalawa. Tinap-tap pa nila ang likod ko. Weird! =__=
“What have you been up to? Bakit may hug?” Takang tanong ko. Umiling lang silang dalawa.
“Wala lang! Tara na, hinihintay ka na ni Master sa room niyo,” sabi ni Brent.
Weird pero parang déjà' vu. >,>
Napalingon ako kina Chloe and Kaye Anne, at ayun nakangiti lang sila sa akin dalawa.
Nang makarating na kami sa tapat ng class room, sinalubong agad ako ni baby love ng yakap. Niyakap ko
rin siya pero bumitaw ako agad. Dejavu talaga eh!
“ATTENTION! ATTENTION!” Sigaw ni Kurt kaya ang mga estudyante biglang nalang pumalibot sa min.
Yung mga classmates naman namin sa loob, nagsilabasan pa. So, instant audience.
DEJAVU! @_@
“See this lady beside me? She’s Crystal Gail Rivera and soon-to-be Lee. Next year, we’re getting married
and I just want to tell all of you that she’s not my property anymore.” Napatingin ako kay Kurt.
Waaahhh! Ayaw na niya sa akin??? T_T
He just smiled at me and continued his speech, “She’s not my property anymore because she’s already
my life.”
“AYIIIIIIIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“YOWN OH!!!!!!!!!!!!”
“Kyaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!”
Napapikit tuloy ako. Kinikilig ang internal organs ko kasama na rin si baby. Nag-shoshout for joy! LOL XD
Bakit ganito si Kurt?! Bakit ang sweet?! Bakit po?! Waaahhhhhhhh!
>///////////////<
“Don’t you ever mess with my baby love or you might taste the hell out of me! Understand E.H.U?!”
“Kyaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhh!!!”
Si Chloe at Kaye Anne po yung tumili. =__=”
“So,” Kurt faced and smirked at me. “Baby love, let’s seal this speech with a kiss.”
I was about to protest but then he quickly claimed my lips.

Yan po ang original na Kurt. Nambibigla!
Kyaaaaaahhhhhhh~!!
KAYE ANNE’S POV
Grabe kanina, muntikan na kami mabuko ni Chloe. Si Chloe kasi napaka-chikadora! Two years ago na
yung secret na yun, wag naman na sanang maungkat.
Wanna know what our secret is?
Yun ay yung video na kuha nung lasing ako at nag-confess ako kay Nathan na mahal ko siya. Psh! Wise si
Chloe, naka-save pa rin sa laptop niya. >_<
But I’m wondering, ano kaya ang secret na sinasabi ni Gail?! OMO~! Curious ako. >;))
“Kaye Anne, nag-iisa ka dyan.” Napaangat ang ulo ko sa nagsalita. Nasa cafeteria nga pala ko ngayon,
kumakain. “Paupo dito, kulet ha?”
I nodded and continued chewing my burger. =))
Umupo siya sa tabi ko kaya kinunutan ko siya ng noo. He just gave me a ‘what’ look. “Wala.” Sagot ko.
Makatabi naman kasi eh >,>
“Kulet, matanong ko lang ha? Saan mo nakilala yung bago mong kaibigan na si Austin?” He asked.
Uminom muna ako ng tubig bago sumagot, “Sa party ni Gail. Nabangga ko siya dun then nalaman ko na
dito pala siya nag-aaral sa E.H.U. Bakit?”
“So, bago pa lang?” I nodded. “Wag ka munang mag-sasama dun, kulet.”
O_o
“Bakit naman?”
Kumuha siya ng fries mula sa plate ko at sumubo. Hanep din ito, di nagpapaalam ~_~ “Dahil hindi mo pa
siya kilala ng mabuti. Baka masamang tao yun, sama ka ng sama.”
I frowned, “Mabait naman yung tao, Nathan. Wag mong husgahan.” I retorted.
He sighed, “Hindi ko siya hinuhusgahan. Kaya nga sinabi kong ‘baka’ diba? Ang akin lang, bago ka
magtiwala, kilalanin mo muna. Kasi Kaye Anne, kaibigan mo ako. Paano kung may gawin siyang masama
sayo diba?”
I combed my hair with my fingers and faced him, “So, what are you trying to say, pandak?”
He shook his head in anticipation, “Wag kang sasama sa kanya nang nag-iisa ka.”
“Huh?” (??,)
“Pag yayayain ka niya. Uhm, isama mo ako. Sasamahan kita.” He then smiled. Eeeeeeeehhhhhhhh! Wag
mo kong ngitian ng ganyan! >//<
“Ba’t naman kita isasama? Umayos ka nga, Nathan. Minsan na nga lang akong makipag-date sa iba eh,”
tumayo na ako at kinuha ang mga gamit ko. “Dyan ka na nga.”
Aalis na sana ako nang hawakan niya ang wrist ko, “Kulet, I’m telling you, wala akong tiwala sa
pagmumukha ng ugok na yun.”
I shot him a glare, “Hindi mo siya kilala.”
And with that I walked away.
GAIL’S POV
“Kasi naman eh! Ano ba kasing trip mo, Kurt at inulit mo ang nangyari two years ago? Naprapraning ka
na ba?” Reklamo ko habang nagwawalis ng sahig. Opo, tama kayo. Napatawag na naman kami ng Dean
at pinaglinis ng room 072. =__=
PDA DAW =___=
At eto pa ah, kaya pala ako niyakap ng kambal kasi may dinikit na naman sila sa likod ko na sticker and
this time ang nakasulat na ay; KURT’s LIFE. ^/////////////^
“Hahahaha, wala lang. Eh kasi 2 years ago nang mangyari yun. Ganitong date, July 20 din. Gaya ngayon!”
Nagwawalis naman siya dun sa may aisle.
In fairness, tanda niya talaga yung date? ^_______^
I placed my hands on both sides of my hips, “Kahit na! Ayan tuloy, pinaglinis ulit tayo. Pakana mo na
naman ba ito?”
He chuckled, “Of course.”
I rolled my eyes and continued what I am doing. Matapos na nga ito ng makauwi na. Nagugutom na kasi
si Baby Kyra ko. ^___^
I was startled when he hugged me from behind, “Kurt, ano ba yan?”
“Ssshhh.. I just want to repeat the night I confessed to you the first time. I just want to make it right this
time.” Iniharap niya ako sa kanya at tinitigan ako sa mga mata.
Nakagat ko ang dila ko sa kilig ko. Err! Epic kasi yung dati pero kinilig ako nun hahaha!
“Tagalog version ‘to, Crystal kaya making kang mabuti.”
I nodded, “O-okay…”
“Crystal, mahal na mahal kita. Hindi ko maipaliwanag kung bakit, basta ang alam ko mahal kita. Ikaw
lang ang kahinaan ko kaya kung mawawala ka man sa akin, mawawala ako ng lakas para mabuhay.” I
giggled.
“Ang corny mo! Hehehehe.” ^///^

He just frowned at me that made me shut up. He then sighed and stared into my eyes.
“Ngayong dalawa na kayo sa buhay ko, gagawin ko ang makakaya ko para protektahan kayong dalawa.
Mamahalin ko kayo ng buong buo ni Baby Junior.”
I moved my brow heavenwards, “Baby Junior?” -_~
He hugged me tightly and kissed my forehead, “Baby boy. Tristan Kurt Lee Jr.”
Napangiwi ako, “Baby girl. She’s Kyra!”
“Whatever.” I giggled. Lagi nalang akong nagwawagi. Hahaha. “Basta mahal kita, kahit tinatawag mo
akong pangit. I love you more than anything else. I love you, baby love.” He whispered in my ear.
“I love you more. Just promise me one thing.” I said and kissed his cheek.
“Ano yun?”
“Yung life-sized na monkey stuffed toy?” I pouted.
He messed my hair and pulled me for another tight embrace, “Oo na. Basta prinomise ko, tutuparin ko
basta para sa baby love at baby ko.”
NATHAN’S POV
Pasakay na ako ng kotse ko nang makita ko si Kaye Anne na kasama na naman ni Austin. ~_~ Tsk.
Agad-agad akong lumapit sa kanila at inakbayan si Kaye Anne. “Kulet, may lakad tayo diba? Tara na!”
“Eeehh! Pandak, wala naman tayong lakad ah?!” I just showed her my glare. “Fine! Austin, may lakad
pala DAW kami. Pasensya na di ako makakasama sa food trip natin.”
Napatingin naman sa akin si Austin, “Ahh ganun ba? Osige, okay lang.”
“So, tara na Kulet sa kotse ko.” Hinila ko na si Kaye Anne papasok sa kotse ko. Pinagbuksan ko muna siya
ng pinto bago ako pumasok.
“Nakakainis ito! Food trip na yun eh!” >n<
“Sus, pwede namin kita ipagluto kung pagkain lang naman din.” Sagot ko habang kinakabit ang seatbelt
ko. Ini-start ko na ang kotse ko at napatingin ako sa side mirror. Si Austin nandun pa rin nakatayo,
naninigarilyo.
Alam niyo yung suspicious looking?
Siya yun =___=
“Crush mo ba yun?” Tanong ko.

“Sino?!” Kunot-noo niyang tanong.
“Si Austin.” =__=
She bit her lips and I saw his cheeks flushed red, “Secret.” (___ __’)
I shook my head and chuckled, “Magka-crush ka na nga lang sa katulad pa niya.“
Nagsimula na akong paandarin ang kotse ko. Wala naman sagabal dahil walang traffic, “Eh sa ganun ang
tipo ko tsaka mabait siya.”
“Mabait sa umpisa. Tignan mo pag nagtagal na.” Sagot ko.
She hissed, “Parang crush lang eh.”
Maasar nga ito (~~,)
“Crush mo siya pero ako yung mahal mo nun,” I chuckled.
Napatingin siya sa akin ng masama at tinakpan ang magkabila niyang tenga.
“AAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” >0<
“Hahahahahahahahaha! Joke lang! Affected ka naman dyan!” Inungusan niya lang ako at tumingin na sa
bintana. “Pero seriously Kulet, anong tipo mo sa lalaki?”
She folded her arms and looked at me fiercely, “Gusto ko ng matangkad na lalaki, matalino, hindi
pakialamero at sooooooooooobrang bait. Yung laging nanlilibre!”
Napangiwi ako. Oo na, hindi na ako matangkad. =__=
Eh ano naman? Does height matters?
Eh bakit ko ba iniisip yun? Loko ka talaga, Nathan. ~_~
“Eh ikaw pandak? Anong gusto mo sa babae?”
I smirked, “Gusto ko ng hindi malakas kumain, mabait, hindi masungit, nakikinig pag pinapayuhan at
alam ang tama sa mali. Importante rin yung magaling makiramdam.” I answered.
“Tss, korny ng standards mo.” I heard her mumble.
“What did you say?” Tanong ko.
“Wala, sabi ko ang ganda ng standards mo.” She faked a laugh and rolled her eyes.
“Ahhh,” stop lights kaya napatigil ako. “Kulet, sinasabi ko sayo, wag kang magtitiwala sa Austin na yun.”
“Yan na naman! Bakit ba???” >_>
I scratched the back of my head, “Eh kasi nga parang nakita ko na siya dati. Parang iba ang aura niya! Ah,
basta!”
Tinignan niya naman ako ng matalim, “Selos ka ba ha?!”
“Ako? Selos? Hindi noh!”
“Ganun pala, edi tigilan mo ako.” >.>
“Ayoko nga. Nag-mamalasakit kasi ako kulet.” Ang hirap naman kasi ipaintindi sa babaeng ito eh! Tsk.
“Tse! Bahala ka! Basta ako, gagawin ko ang gusto kong gawin.”
Well, ako din. Gagawin ang gusto kong gawin (~~,)
Malalaman ko rin kung anong tunay na kulay ng Austin na yan. =__=
[7] NEW DEAL
KAYE ANNE’S POV
TIME CHECK—3:15 PM
Naku, ang dami kong homeworks. Ang hirap palang humabol sa one month na lessons. Tapos, kailangan
ko pang tumuloy sa NBS ngayon kasi bibili ako ng ilang materials. Nakaka-stress T__T
Palabas na ako ng E.H.U campus ngayon. Mag-tataxi nalang ako papuntang SM kasi masasayang lang ang
oras ko pag itetext ko pa ang driver namin na pumunta dito at sunduin ako. >.<
“Kaye Anne!”
Napalingon ako para makita kung sinong tumawag. Guess who?
“Uy, Austine.” Bati ko nang makalapit siya sa akin. Ang fresh-looking niya right now. Parang kaka-shower
pa lang ata niya. Eeeehhhhhh!
“Hi, Kaye Anne. Saan ang punta mo? Uuwi ka na ba?” Tanong niya habang sinusuklay-suklay pa ang
buhok gamit ang daliri niya. Cool!
“Ahh, I’m going to buy some materials in the NBS.” Sagot ko. Hinawakan niya ako sa braso at itinabi ng
bahagya. My gulay! Yung kamay niya, nakuryente ako bigla. >/////////<
“Nakaharang tayo sa daan hehehe.” Nakangiti niyang sabi. “Well, good thing. Tara, samahan na kita. Ano
kasi, i-tretreat na rin kita.”
“Lagi mo naman akong trini-treat ehh.” Woah!! Foodie =))
“At least this time may celebration na.” :D
Napanguso ako at napakunot ng noo, “Ano namang i-cecelebrate?”
He smiled widely, “Pasado na ako sa try-outs for basketball. I’m now a certified varsity player.” Then he
winked at me.
I clapped my hands and showed my thumbs up, “Job well done, Austin. Kailangan ngang i-celebrate yan.
Tara sa mall…”
A triumphant smile formed his lips, “Well then, let me carry your books.” Sabi niya sabay kuha ng libro
na hawak ko kaso iniiwas ko naman.
“Wag na, kaya ko naman ito eh.” >3<
“Hindi, ayos lang. Ako na ang magbibitbit niyan or ilalagay ko nalang sa loob ng body bag ko.”
“Sige na nga!” I giggled and handed him my 3 books. Inilagay niya naman agad ito sa loob ng bag niya.
“Hi, Kulet…” Nabigla ako ng may umakbay sa akin mula sa kaliwa ko.
Pagkatingin ko sa kaliwa… si pandak pala ~_~
Agad kong tinanggal ang braso niya sa balikat ko at humakbang paatras, “Oh ano na naman?” ~n~
Nanlaki ang mga mata niya at napahawak sa dibdib niya. “Aray naman, kulet. Para namang ayaw mo
akong makita niyan. Nakakasakit ka ng damdamin, alam mo ba yun?”
Wow, acting =__=
Napatingin ako kay Austin na ngayon ay nakatingin ng seryoso kay Nathan. Ibinalik ko naman ang mga
mata ko kay Nathan at pinagtaasan siya ng kilay, “What do you need, pandak?” ~_-
“I need you.” And he winked.

O//////O
“Joke! Hahahaha!” û^
Pinitik ko nga sa tenga kaya napa-‘aw’ siya. Nagbelat lang ako sa kanya at humarap kay Austin. “Austin,
wait lang ha? Kakausapin ko lang si Nathan.” Tumangon naman siya at hinila ko na si Nathan sa di
kalayuan. Dito lang sa may bandang garden fence, 2 meters away siguro.
“Hahahaha, bad vibes ka kulet?” Tanong niya sa akin habang nakangiti sa akin ng nakakaloko.
Inungusan ko lang siya at sinapok ng mahina sa braso. Napa-‘ow’ naman siya, masakit siguro hohoho.
“Ang epal mo noh? Bakit ka ba laging ganyan kapag kasama ko si Austin?”
Nagulat ako ng piningot niya ako sa tenga, “Wala nga akong tiwala sa ugok na yun.” Sabay tingin niya sa
bandang likod ko kung nasaan si Austin.
“Eh sira ka pala eh! Ang judgemental mo! Mabait nga yung tao. Kung gusto mong sumama, isasama kita
para lang patunayan sayo na mabait si Austin.”
Ngumiti siya ng pilit at umiling, “Pag napatunayan kong masamang tao yang dine-date mo na yan, may
consequence ako sayo.”
I folded my arms across my chest and gave him a challenging look, “Ano?”
“If I prove to you that he’s really a bad guy, you’ll be my slave for 1 month but then if you prove to me
that I am wrong, iyong-iyo na ako, pati katawan ko at puso ko, ibibigay ko na sayo.” Ibinuka niya ang
dalawa niyang braso na para bang sa oblation. Napangiwi tuloy ako, showing him my disgusting look.
HINAMPAS KO NGA SA BRASO! >,< KADIRI! Mabuti sana kung ganun pa rin ang nararamdaman ko sa
kanya katulad ng dati eh. Yung tipong ngiti pa lang niya, lusaw na agad ang baby fats ko. Lewl =)) Pero
joke lang yun, ang cute kaya ng smile nyan. Nyehehehe~ Talanders mo Kaye Anne!
"KAPAL MONG PANDAK KA!!" >0<
"Hahaha, joke lang! If you prove to me that I am wrong, I’ll be your slave for 2 months..." Then he
pinched my cheeks.
Ano ba? Deal ba? Mabait naman si Austin eh. Actually, he’s a gentleman. Paranoid lang talaga itong si
Nathan. Well, pagbigyan na, galing sa heartbreak eh. Baka naglilibang =__=
“Fine… 2 months slave kita pag nanalo ako ah!” Paninigurado ko. 1 month slave niya raw kasi ako pag
nanalo siya pero pag ako ang nanalo, 2 months ko siyang alipin. Inulit ko lang hehehehe =))
“Good then,” he extended his hand to me and we shook hands. “1 month, Kaye Anne. Within one
month, dapat malaman natin ang tunay na katauhan niyang pinagmamalaki mong si Austin. Excited na
tuloy akong maging aliping sagigilid kita…”
>,> ^_^
“Adik! I assure you, I’m gonna win this and you’ll become my 2 month slave pandak. So, let’s go? Join us
para malaman mong mabait siyang tao hindi gaya ng iniisip ng utak mong makitid.” I retorted.
Napahawak siya sa baba niya, yung parang nag-iisip. “Pass muna ako ngayon, kulet. May lakad pala ako
ngayon, nakalimutan ko.” Saka siya napakamot sa batok niya.
I grinned, “Wushu! K, fine. Next time nalang!”

We’re now havng our new deal :P
~~~
Nasa mall na kami ngayon ni Austin. Actually, nasa department store kami. Nakabili na rin kasi ako ng
materials for my homeworks and I decided to shop after but I hesitated because I am with Austin nga
pala. I thought, kagaya siya ng ibang lalaki na ayaw sumama sa pagshoshopping ng girls pero iba siya.
Siya pa ang nag-insist na samahan ako. Wee~ pogi points!
“Austin, ayos ka lang? Hindi ka ba nabobored kakasunod sa akin?” Nag-aalalang tanong ko habang
tumitingin-tingin ng mga shirt. Sale kasi eh *u*
“No, why would I? Actually, lagi kong sinasamahan ang kapatid kong babae kapag nag-shoshopping kaya
sanay na ako. Ako pa nga ang pinapapili niya ng damit for her eh.” He chuckled.
Napangiti tuloy ako. Nakaka-impress kaya yung ganun. Bihira nalang sa lalaki ang gustong sumasama sa
pagshoshopping ng babae. Well, meron akong kilalang isa na ganun.
Si pandak. :P
May kinuha ako na black shirt at ipinakita kay Austin, “Well, let’s try your shopping skills then. What do
you think of this one? Bagay ba sa akin?” Sabi ko sabay lapat ng shirt sa upper body ko.
He smiled and placed his index finger in his temple, yung parang sinusuri niya kung bagay ba talaga sa
akin. “Of course. Bagay sayo yan.” ^_^
Napangiti na naman tuloy ako, “Sinasabi mo lang yan para hindi ako ma-offend. Ganito nalang, ihanap
mo nalang ako ng shirt na babagay sa akin.”
He nodded and started to look for what I’ve asked. Aba! Nakakatuwa talaga si Austin. Biro niyo, konti
lang ang guys dito sa section na ito kasi for female lang dito pero siya, siya mismo ang naghahanap ng
shirt para sa akin hahaha.
After a minute of searching, may inabot siya sa akin na white off-shoulders shirt. Cute siya ^_^ “Here,
isukat mo. I’m sure bagay sayo yan.”
Inabot ko naman at pinagmasdan ang shirt, “Paano mo naman nasabi na bagay sa akin ito?”
He chuckled and messed my hair a bit, “Bagay sa mga babaeng medyo rounded or let me say, malaman
ang braso kaysa sa skinny ang off shoulders shirt.”
I chuckled, “Ikaw ha! Hindi kaya isa kang sirena?“ Kidding ^_^V
His eyes rounded. Winewave niya pa ang kamay niya sa harap ng mukha ko, “Of course not. Just come
to think of it, yung mga sinasabi ko ay parehas ng pananaw ng isang lalaki. Actually, nasa nagdadala
naman yan eh. If you don’t have the confidence to wear such clothes, hindi talaga magmumukhang
bagay sayo.”
I clapped my hands in amusement, “Ikaw na! Wait, isusukat ko lang ha?” Tumango naman siya kaya
tumalikod na ako kaso…….
O___O
“Uy, kulet. Nandito ka pala? Wow! What a coincidence? Hindi kaya sinusundan mo ako? Ha? Ha?” (^^,)
>_<
Hinampas ko nga ng mahina sa balikat, “Adik ka ba? Eh nauna kaya kami dito. At oy ha! Ang kapal mo
naman.” I retorted.
He just chuckled and pinched my cheeks. Tinampal ko nga ang kamay at umirap, “Woah! Hahaha. Kulet,
anong ginagawa niyo dito?” Tumingin siya sa likod ko. “Ah dito pala kayo ni Austin?”
“Yeah, so if you’ll excuse us, magsusukat pa ako ng damit.” =__=
Kakaiba naman kasi. Akala ko ba may iba siyang lakad, eh bakit nandito siya? Sabihin niyo nga, stalker ba
ang pandak na ito?! ~_~
He just grinned and walked passed me. Napakunot tuloy ako ng noo. well, bahala siya. Magsusukat
nalang ako.
“Wait up!” Napalingon na naman ako. “Sukat mo ‘to. Bagay sayo yan…” Sabay abot sa akin ng lavender
printed shirt. In fairness, ang cute din ^___^
Pero nagulat ako nang kunin niya sa kamay ko ang pinapasukat ni Austin sa akin na off shoulder shirt.
“Wag na ito, kulet. Kita yang balikat mo. Mas pormal pa yan.” And I saw him smirked behind me.
Napatingin tuloy ako, eeehhhh! Inaasar niya ba si Austin? (??,)
Bago pa ako magsalita, bigla nalang ako tinulak-tulak ni Nathan papasok sa fitting room, “OY OY! W-wait
nga lang…”
“Tsk. Isukat mo na yan, kulet. Wag kang magsusuot ng ganun. Ano yun, kita na nga balikat mo, kita pa
ang pusod mo.”
And with that he closed the fitting room’s door.

>__<
Kita balikat, ayos lang.
Pero kita pusod?
ACCCCCKKKKK! >0<
Ano ako? EB babes? Hahahaha.
NATHAN’S POV
Actually, wala naman akong pupuntahan. Talagang na-tripan ko lang na sundan sila. Hindi talaga ako
nagtitiwala sa mukha nitong ugok na ito kaya hindi ko hahayaan na masolo nitong Austin na ito si Kaye
Anne. mukha pa namang malakas ang tama sa bestfriend ko.
Habang hinihintay namin ni Austin si kulet sa labas ng fitting room, pinagmasdan ko lang ang
pagmumukha ni Austin. Napansin naman ata niya na tinititigan ko siya kaya pinagkunutan niya ako ng
noo.
He faced me. “Bro, is there any problem?”
I wrinkled my nose, “Wala naman. Medyo namimisteryohan lang ako sa pagkatao mo.”
He frowned at me, “Kung may problema ka sa akin, sabihin mo nalang ng diretso.”

I chuckled. Napaghahalataan sa mukha hahaha! “Wala, ang seryoso mo naman. Di ka naman, mabiro.
Teka, matanong nga kita. Saan ba ang probinsya mo?”
Napaiwas siya ng tingin at parang di mapakali yung tingin niya. Sabi na eh, parang nakita ko na siya
somewhere, “Wala akong probinsya, bro. Taga-Australia ako eh.”
Umiwas nalang ako ng tingin at umiling. Wow, Australia? Great =__=
“Oh, ayos na ba ito?” Napatingin kami kay Kaye Anne na kakalabas pa lang ng fitting room, suot-suot ang
pinasukat ko sa kanyang shirt. Nakakatawa yung itsura niya kasi naka-skirt pa siya (UNIFORM) tapos
nakashirt. Pero ayos naman, maganda siya.
“Oo, ayos na yan, kulet. Maganda ka na, wag ka na magpaganda.” Sinamaan niya lang ako ng tingin saka
siya tumalikod at naglakad na papasok sa fitting room.
KAYE ANNE’S POV
Eeeeeeeehhhhhhhhhhh! Narinig niyo yun? Narinig niyo yun? Maganda daw ako. Hihihihi :”””> At eto pa
ha, wala yung magic words niya na ‘JOKE LANG!’. Ang sarap sa feeling kapag kino-compliment ka ng
crush mo. LOL XD
Pagkatapos kong magsukat ay lumabas na agad ako. Nakita ko kaagad yung dalawa na nag-uusap.
Sinenyasan ko lang si Austin na babayaran ko na ang pinamili ko pagkatapos ay naglakad na ako
papuntang counter. Pagkabayad ko ay naglakad na kaming tatlo palabas ng Department Store.
“Saan niyo gustong kumain?” Austin asked all of a sudden.

“Kahit saan. Libre mo diba? Hahahaha.” Sagot ko. Nathan just nudged me and placed his right hand on
my shoulder since he’s on my right side. “Remove your hand, will you?”
He just chuckled and whispered, “Porket kasama lang si Austin ganyan ka na. Dati naman, ayos lang ito
ah.”
“Ewan ko sayo. Dyan ka na nga! Tara, Austin. Bahala yang pandak na yan dyan.” Hinila ko na si Austin
palayo. Nakakaimbyerna naman kasi eehh!
“Uy, joke lang! Hintayin niyo ako.” Sigaw ni Nathan pero hindi ko nalang siya pinansin. Basta hinila ko
nalang ang wrist ni Austin palayo hanggang sa mapunta kami sa food court.
“Dito nalang ba tayo kakain? Greenwich nalang tayo.” Nakangiting alok ni Austin.
“Kahit saan, ayos lang.” Lumingon-lingon ako sa paligid ko. ANLA! Nawawala si Nathan? Nasaan na yun?
Grabe naman yun, hindi agad nakasunod! Ang iksi talaga ng legs X’D
“Uy, ayos ka lang? Tara sa Greenwich.” Hahawakan sana ni Austin ang kaliwa kong kamay pero iniwas ko
kaagad. Holding-hands agad ang gusto? (~~,)
“Eeehh, Austin. Si Nathan, naiwan natin. Binibiro ko lang naman yun eh. Tsk, tara balikan natin.”
Maglalakad na sana ako pabalik kaso pinigilan ako ni Austin through placing his hand on my shoulder.
Napalingon tuloy ako.
He just shook his head. “Uhm, text mo nalang, Kaye Anne. Ang daming tao ngayon oh, mahihirapan
tayong hanapin yun.” Napatingin ako sa paligid, tama nga siya, medyo crowded ang mall ngayon. Paano
naman kasi, SALE.
“Sige, wait lang ha?” Sabi ko sabay kuha ng phone ko mula sa bag ko. I-prepress ko na sana ang #3
*Naman kasi! Naka-speed dial number 3 siya sa phone ko hohoho* nang mag-ring ito.
Uy, si Nathan pala ang caller.
PANDAK CALLING…
“Oy, pandak! Nasaan ka na?”
[…H-hindi … asadsfhskf…]
“Ha? Uy, choppy!”
[Layo ka nga ng konti dyan sa pwesto… asdfghkvhdj.. ang.. ang.. adnflsf… Ingay eh!]
“Hold on…”
Inilayo ko muna sa tenga ko yung phone ko at hinarap si Austin na ngayon ay nakapamulsa. “Austin, wait
lang ha? Punta lang ako ng restroom. Maingay kasi dito, hindi ko marinig si Nathan.”
Tumango naman siya at kinuha yung paper bag na hawak ko. “Ako na maghahawak nito. Hintayin kita
dito,” he said with a smile.
Basta talaga pag ngiting ganyan… AIGOOOO~
I just nodded and walked away, looking for an open space place. Masyadong maraming tao dito. Hindi
ko marinig------
O_________O!!!
Bigla nalang may humawak sa kamay ko at hinila ako palayo.
“Iniwan niyo ko ah. Pwes, iiwanan din natin siya para quits lang hahahaha.” Natatawang sabi ni Nathan
habang hila-hila pa rin ang kamay ko.
Kyaaaahhhhhh~! Holding hands kami. Kailan ba kami huling naghawak kamay? OMG! Eeeeehhhhhhhh!
>///////////<
Pero wait…
“H-hoy! Teka nga!” Babawiin ko sana ang kamay ko kaso hinigpitan lang niya ang hawak dito. “Pandak,
wait lang! Si Austin, iniwan natin dun. Kawawa naman…”
Nginitian niya lang ako at hinila hanggang sa loob ng…
BARRIO FIESTA RESTO
^_________^
*sniff sniff*
I can smell lots of foods. Yum yum yum! Eat-all-you-can baby! *Q*
NATHAN’S POV
Mga thirty minutes na rin kaming kumakain dito sa Barrio Fiesta. At anaknglizard naman! Nakakailang
balik na si Kulet dun sa buffet table. Grabe, parang di siya kumain ng ilang araw ah.
“Uy, ang sarap ng food dito. Uhh, pandak, suko ka na?” Tanong niya habang kumakain ng halo-halo.
Napangiwing umiling nalang ako. “Suko na ako. Puputok na ang tiyan ko sa kabusugan. Kaye Anne, di ka
pa busog nyan?” Sabay himas ko sa tiyan ko.
She just giggled and wiped her lips with a tissue. “Ang hirap tigilan. Ang sarap eh! Hehehe.” Napailing
nalang ako sa katakawan niya pero bilib ako sa kanya kasi hindi naman siya tumataba kahit may pagka-
ehem glutton siya :P
Sa kakakain nga niya, nakalimutan na niya si Austin eh. Pagkain lang pala ang katapat. Kamusta na kaya
yung loko na yun? Hahahaha. :D
“Geez! Si Austin nga pala! Tsk.” Speaking of, ayan na, naalala rin niya. Yun nga lang busog na siya (~~,)
Kinuha niya mula sa bulsa niya ang phone niya at mukhang tatawagan niya.
“Hello Austin, pasensya na. Hinila kasi ako ni Nathan…. Sige, kumain ka nalang… tapos na kami… Kita
nalang tayo sa… Dun? Really? Sige sige. We’ll meet you at the Timezone in 15 minutes…. Sorry talaga,
Austin huh?... Thanks…”
After hunging up, she shot me her glare. “It’s your fault! Bakit mo kasi ako hinila dito eh. Kawawa tuloy
si Austin, kakain ng mag-isa. Naman eh!”
I chuckled and drink my soda. “Makapagsalita ka naman dyan. Parang hindi mo inenjoy yung eat-all-you-
can.”
She just rolled her eyes and continued eating the halo-halo. In less than ten minutes, natapos rin siya.
“Pandak, bayaran mo na. Pupunta pa tayo sa Timezone.”
~~~
Nakasunod lang ako kay Kaye Anne papuntang Timezone. Sa totoo lang, wala naman akong karapatan
na husgahan o di kaya’y pagbawalan si Kaye Anne na sumama-sama kay Austin. It’s just that I don’t trust
that guy. Ilang beses ko ng nasasabi na wala akong tiwala sa kanya pero hindi ko pa rin masabi kung saan
o kailan ko siya nakita o kaya ang dahilan kung bakit ang sama ng impression ko sa kanya. Basta napaka-
pamilyar niya. Yung pagkapamilyar ko sa kanya ay parang may ginawa na siyang di mabuti kaya ganito
ako umasta.
He’s from Australia? Talaga lang ha ~__~
Back to reality…
“Hey, Kulet. Magdahan-dahan ka nga sa paglalakad. Magka-appendicitis ka niyan eh. Kakakain lang
natin.” Pumantay na ako ng lakad sa kanya.
“Ehh kasi naman, baka naghihintay na si Austin dun. Nakakahiya naman sa tao.” Sagot niya. I was just
like ‘OKAY FINE’.
Pagkarating na pagkarating namin sa tapat ng Timezone, nakita agad namin si Austin na may kausap na
babae. Lumapit kami sa kanya. “Dre!” Bati ko sa kanya.
Napatingin siya sa amin at tumango. He then faced the girl beside him. “Sige, Miss. Ito yung kasama ko
oh. Pasensya na…”
Tumingin naman sa amin yung babae at parang yung mukha nanghihinayang? Ewan ko ba =__=
“Ay, ganun? Sorry po…” Then umalis na siya.
“Hey Austin, sino yun?” Tanong ni Kaye Anne habang tumatabi kay Austin.
He just shrugged his shoulders and smiled, “I don’t know. Bigla nalang lumapit eh, hinihingi ang number
ko.”
“Wow, dre. Dinadamoves ka ng babae? She’s beautiful, hindi mo binigay ang number mo?” I teased and
he just chuckled shyly. Wow, mahiyain =__=
“Ayoko sa mga ganung klaseng babae. Maganda siya pero kasi may pinopormahan na ako.” Sabay tingin
niya kay Kaye Anne.
Pa-impress ampotek!
Kaye Anne giggled, “Come on, let go inside.” And she pulled Austin inside the Timezone. Tsk. Sila na
talaga. Sila na ang close =__=
Pagkatapos namin pa-loadan ng tig-1,000 ang cards namin ay naglaro na kami ng kung ano-ano. Hindi pa
naman ako mahilig sa ganito. The last time na napunta ako sa ganitong lugar ay… Kelan nga ba? Hmm..
last year lang pala, nung nasa Germany kami ni Yam. I mean ni Gail (_ _’)
“Wuy, pandak. Laro tayo oh?” I snapped back when Kaye Anne asked me to play the basketball machine.
Napatango nalang ako. Nathan, libangin mo nalang ang sarili mo. Kalimutan mo na si Gail. Huwag ka ng
magpakatanga sa kanya. Masaya na siya. *sighs*
“Pataasan tayo ng scores para masaya!” Masayang sabi ni Kaye Anne habang tumatalon-talon pa. Anong
masaya dun? =__=
“Anong consequence sa matatalo? I mean, sa makakakuha ng low score?” Austin asked while looking at
Kaye Anne.
Napasandal nalang ako sa basketball machine habang hinihintay ang consequence nila. Basketball? Psh.
Wala yan. No match. Tsk.
“Ganito nalang, the one who gets the lowest score will treat the winners. Pwede na yun?” Kaye Anne
challenged. Napatingin ako kay Austin, at nakangisi ang loko.
Putek naman. Kayabangan ng lokong ito. Porket matangkad siya ganyan na siya umasta? Quiz bee
nalang oh! Hahahaha. Langya! Talo ako dito :/
“Ano deal?” Kaye Anne asked again.
“Don’t you think, it’s kinda unfair Kaye Anne?” Pa-cool na tanong ni Austin. “Dapat kami nalang ni
Nathan ang maglalaro nito kasi parehas kaming lalaki. I mean, no offense meant Kaye Anne, you know,
guy’s game.”
“Ah sige sige! Basta kung sinong manalo, kasali ako sa libre ah! Remember, 1 week lunch yun. Okay?”
Excited na tanong ni Kaye Anne.
Hindi ako makasagot. Takte naman oh! Bakit ba kasi basketball pa? Pwede bang logic game nalang? (^^,)
“Ayaw ata ni Nathan eh. Ano, bro?” Mapanghamong tanong ni Austin. Tinignan ko lang siya ng seryoso.
Bwisit!
“Fine. Sinong una?” Sagot ko.
“Mag-bato-bato-pik nalang kayo! Dali! Ang manalo, siya ang mauunang maglalaro.” Hinawakan ni Kaye
Anne ang tig-isang kamay namin ni Austin. “Go, bato-bato-pik!!”
(,~~)o >(=.=)
Bato ang kanya. Gunting ang akin. Mauuna siya kaya matalo ka sana. (==,)
“So, Austin, ikaw ang unang maglalaro. Goodluck!” pag-chicheer ni Kaye Anne. Ngumiti muna si Austin
kay Kaye Anne bago tumingin sa akin para ngumisi. Tch. Eh ano kung manalo siya? May panlibre naman
ako =__=
Sinumulan na niyang i-swipe ang card at pinindot ang start button. Nagsimula na siyang maglaro at
masasabi kong ang bilis niyang mag-shoot ng bola. Yung tipong, inaabot lang niya sa ring yung bola.
“Eeeehhhh! Ang gwapo!”
“Grabe ang hot niya. Mga taga-East High University sila oh. See their uniform?”
“I know right! Ang swerte nung girl. Dala-dalawa ang kasamang gwapo!”
“Kyaaahhhh~! Pa-picture tayo after they play…”
Napalingon ako sa may bandang likuran namin at nagulat ako nang makita kong ang dami ng nanunuod
sa amin. Karamihan ay mga estudyanteng babae pa. Crap! Parang naglalaro lang ng basketball,
pinagtitinginan na?
Napatingin naman ako kay Kaye Anne, nakangiti lang siya na pinapanuod si Austin na naglalaro. Nang
ibinalik ko ang tingin ko sa score screen….
O_____________O
Lechugas! 91 points in just less than 2 minutes?!
“4… 3… 2… 1…” sabay sabay na countdown ng mga nasa paligid namin kasama na rin si Kaye Anne. “Yay!
Grabe, Austin! 96 points in 2 minutes. Amazing!” sabi ni Kaye Anne na halatang hangang-hanga sa ugok.
=__=
“Hehehehe, ang dami ngang sablay eh.” pa-cool na sagot ni Austin habang ini-stretch ang mga daliri
niya. Tumingin naman siya sa akin at tumango. “It’s your turn, bro.”
I just nodded and removed my body bag. Inabot ko naman ito kay Kaye Anne. “Kulet, pahawak muna
ha?”
Ngumiti lang siya sa akin at isinakbit sa balikat niya ang body bag ko. “Pandak, goodluck ha?”
Ngumiti lang ako sa kanya at tumango.
“Ang cute ngumiti. GHAD!”
“Hihihihi, picturan mo dali. Bluetooth mo sa akin mamaya.”
“Kyaaaaah! He looks nicer than the first guy who played.”
Napailing nalang ako habang ini-swipe ang card ko sa machine. Pwede naman kasing ibulong yung mga
compliments nila sa akin. Talagang pinaparinig pa talaga ha? Baka lumaki ang ulo ko niyan hahahaha.
Priness ko na ang start button at nagsimula nang mag-shoot ng bola. Langya! First three ko, sablay.
Naririnig ko tuloy ang mga nasa likod ko na napapa-‘aww’. Pero ifinocus ko nalang ang mata ko sa ring,
at tuloy-tuloy na nag-shoot. Tsk. I was really never a basketball player kaya puro sablay ako ngayon.
Bakit nung kay Austin, parang inaabot lang niya yung bola sa ring? -____-++
“Go, pandak! You can do it. Fight fighting fighting!” I heard Kaye Anne cheer.
Di ko alam pero napangiti ako at namotivate. Sa pagkakataon na ito, tuloy-tuloy na ang shoot ko kaso
ampotek! 1 minute na, 34 points pa lang ang score ko.
“4… 3… 2… 1…”
Napangiwi ako nang makita ko sa screen na naka 46 points lang ang score ko. Naramdaman ko na may
tumapik sa balikat ko, pagkatingin ko si Kaye Anne pala. She just showed me her encouraging smile.
“Nice game, pandak! Disadvantage kasi yang maikling mong braso. Hindi mo abot-kamay ang ring.
Hahaha.” Sinamaan ko lang siya ng tingin. “Anyway, ikaw ang talo so that means, ikaw ang manlilibre sa
amin ni Austin tuwing lunch sa loob ng 1 week. Okay?”
Kinuha ko mula sa balikat niya ang bag ko at isinukbit na sa akin. “Okay, at least nag-enjoy ako. Hindi
naman talaga ako basketball player eh.”
Austin just chuckled at my statement. “Halata naman eh.”
O_o Langya ‘tong lalaking ito! Minamaliit niya ba ang height ko? Obviously, Nathan. =__=
Nakita kong nagtakip ng bibig si Kaye Anne, pinipigil ang pagtawa. Nakakabwisit pero tumawa na rin ako
at tumingin kay Austin. “Okay lang. Hindi kasi ako pinanganak na sporty, dre. Pinanganak lang ako na
magaling sa academics.” I smirked. Eh payabangan naman daw diba? Edi sakyan na.
Then he frowned at me but in a second, napalitan din ito ng ngiti. Wow, ang galing talaga magtago ng
katauhan nito. “Sige na, ikaw na matalino.” Sabat ni Kaye Anne na tumatawa pa rin.
“Psh. Atsaka katuwaan lang naman ito diba? Bakit sineseryoso? Hahaha. At least, may panlibre naman
ako.” Sagot ko.
“Osya! Osya!” Hinila ni Kaye Anne ang mga braso namin at umalis na sa crowd dun. Parang nakikinig pa
kasi ng usapan eh. ~__~
“Videoke tayo!” Kaye Anne exclaimed with a big smile on her face. Tumango nalang ako sa kanila. Bigla
namang may kumalabit sa balikat ko. Pagkalingon ko, isang highschool student na babae pala. Mukhang
taga-East High Academy ang isang ito.
“Yes?” <- ako.
“Kuya, pa-picture naman please. We really admire you kasi Kuya Nathan.” *u* Nakangiti niyang sabi at
lumingon sa likuran niya. Napalingon tuloy ako, at nakita kong may lima pa siyang kasama. Teka, kilala
niya ako?
Na-conscious tuloy ako bigla. Takte! Parang artista lang? “Naku, talo nga ako sa basketball diba?”
Tumingin ako kay Austin na nasa left side ko. Pinagitnaan kasi nila ako ni Kaye Anne. “Kay Austin nalang
kayo magpapicture.”
Umiling naman yung babae with matching wave pa ng kamay. “Err. Kuya Nathaniel, idol ka po kasi
namin ng classmates ko. We heard a lot about you and Ate Crystal Gail. We admire both of you because
you’re role model students. And dinidiscuss po sa amin ng adviser namin about sa excellency niyo. So,
please, please po!” (**,)
Nagkatinginan kami ni Kaye Anne. Ngumiti lang siya sa akin at siniko ako. “Go, Nathan. Pagbigyan mo
na…”
I just sighed and faced the girl again. “Oh sige…”
“Yehey! Girls, picture na tayo…” Lumapit naman sa amin isang damakmak na kasama niya at inabot kay
Austin ang dSLR na hawak niya. Gusto ko tuloy tumawa, ginawa siyang photographer. Medyo tumabi
muna si kulet para makuhanan kami ng picture at ayun, naka 5 shots din kami.
“Salamat Kuya Nathaniel! Inspiration po namin kayong dalawa ni Ate Crystal Gail. By the way, mga
second year highschool po kami.”
“Wow, thank you. I can’t believe na na-iinspire kayo sa amin ni Gail. So, we’ll go ahead na. Mag-
vivideoke pa kasi kami…” I said smiling.
Pagkatapos nung picture taking namin, pumasok na agad kami sa karaoke hub ng Timezone. Mabuti
vacant at this time kaya tuloy-tuloy kami.
“Wow, nakakaproud naman pandak. May friend ako na isang varsity player at role model student.
Woah!” Masayang sabi ni Kaye Anne at umupo na sa sofa dun.
So, varsity player pala si Austin. “Well, hindi ko alam ang about sa ganun. Nakakahiya nga eh!” Sabay
kamot ko sa batok ko. Sana last na yung kanina, nakakahiya pa naman. Nasa public place tapos ganun
>__>
Nagsimula ng kumanta si kulet. Nakailang kanta na ba siya? Siguro pang 5th song niya na ito. She’s
currently singing ‘Baby love.’ Ang ganda sana ng boses niya kaso bakit yan naman ang kinanta niya.
=___=
“~?? You are my baby… baby… baby… baby love…??~”
Napabuntong hininga nalang ako. Tsk. Hindi bagay sa akin ang magpakabitter. I should be happy
because everything has fallen into place already. Masaya na ang lahat except sa akin.
~Tentenenententen!~
Uh.. Naka-95 siya. =__=
“LSS ako sa baby love hahaha. Huy, sino ng kakanta?” Nagpalipat-lipat ng tingin si Kaye Anne sa aming
dalawa ni Austin. “Pandak, acoustic singer ka diba? Dali, kanta ka na.” sabi niya habang inaabot sa akin
ang mic.
Umiling lang ako at isinandal ang likuran ko sa sofa. Nawala ako sa mood. Hay.
She pouted. “Austin, ikaw nalang. Kanina pa ako kumakanta dito oh.”
“Sige na nga…” narinig kong sagot ni Austin. Psh. Pumikit nalang ako at isinandal ang ulo ko sa headrest.
Baka mas lalo akong mawala sa mood sa boses niya ah.
KAYE ANNE’S POV
*NP: TRUE* -> Click the play button on the side.
“~?? I won’t talk, I won’t breathe

I won’t move till you finally see
That you belong with me
You might think, I don’t look
But deep inside the corner of my mind
I’m attached to you, mmm~??”
Ang ganda ng boses ni Austin. Alam niyo yun, yung hindi naman halata sa boses niya pag nagsasalita siya
na ang galing pala niyang kumanta? Eeehhh! Para akong hinaharana. Eh paano naman kasi nakatingin
lang siya sa akin. Kabisado niya yung kanta ^________^
>///////<
“~?? I’m weak, it’s true
‘Cause I’m afraid to know the answer
Do you want me too?
‘Cause my heart keeps falling faster~??”
My heart skipped a beat when he smiled at me. Geez! Ganito pala yung nararamdaman nina Chloe and
Gail nung kinantahan sila ng mga boyfriend nila. Gosh~ from now on, hindi ko na sila kokontrahin pag
kinikilig sila.
Waahh! Para akong matutunaw sa titig ni Austin. I don’t know how I manage to meet his eyes. All I know
is we’re staring at each other. Feeling ko lahat ng dugo sa katawan ko, nagflow na papunta sa pisngi ko.
>////////<
“~?? I’ve waited all my life to cross this line
To the only thing that’s true
So I will not hide, it’s time to try
Anything to be with you
All my life I’ve waited, this is true~??”
“Ang galing mong kumanta, Austin…” Nakangiti kong sabi sa kanya.
He just smiled at me. “This is my most favorite song. Ang ganda kasi ng meaning, nakaka-relate ako. This
is actually the song I dedicate to my ideal girl.”
I just bit my lower lip to suppress my ‘kilig’ feeling. Eeeeeehhh! Dedicated to ideal girl daw niya oh! Si
Chubby cheeks! >/////<
“~?? You don’t know what to do
Everytime I walk into the room
I’m afraid to move
I’m weak, it’s true
I’m just scared to know the ending
Do you even know you met me?~ ??”

Nabigla ako nang hawakan niya ang kaliwang kamay ko. Napatingin tuloy ako dun. Waaaaah~ na-
conscious ako bigla. He just smiled at me and it made me ease my shyness slightly. Nagwawala tuloy
yung mga paro-paro sa tyan ko.
“ ~?? I know where I go, I’ll be own my way to you
The way that’s true~??”
Hindi na kinaya ng pagkagat-labi ko para maitago ang kakiligan ko kaya napangiti ako sa kanya. “Wow,
ang galing mo!” ^___^
Babawiin ko na sana ang kamay ko nang bigla niya itong higpitan.
“Kaye Anne-----“
Hindi na natuloy ni Austin ang sasabihin niya dahil biglang tumayo si Nathan at nag-unat, “Excuse me…
Labas lang ako… Lumabas na rin kayo, ang daming naghihintay sa labas na gagamit nito…” cold na sabi ni
Nathan.
Saka siya lumabas ng room na iyon. Bigla tuloy nagkaroon ng awkward silence between us. Muntik ko ng
makalimutan na hawak niya pa pala ang kamay ko kayo bumitaw ako at ngumiti kay Austin.
~Tentenenententen!~
Napatalon ako ng marinig ko yung sound sa videoke machine tuwing ilalabas na ang score. In fairness,
naka-98 si Austin.
“Wow, Austin. I didn’t know that you’re good at singing.” Tumayo na ako at inabot ang bag ko sa sofa.
“Tara, labas na tayo. Naiwan na tayo ni Nathan eh.” Si Nathan na weird -___-+++
He just nodded and stood up. Nakahawak na ako sa door knob nang may sinabi siya sa akin. “Kaye Anne,
I like you. Pwede ba akong manligaw sayo?”
O//////////////O
WHAT AM I GOING TO ANSWER?!?!? >_<??
“Uhh…” Para akong na-stiff sa kinatatayuan ko. Dahan-dahan ko siyang nilingon at ayun, tinititigan na
naman niya ako. Waaaaaah! Kapag ganung mata naman ang tumitig sa akin, para akong nahypnotized!
He just chuckled and touched my left cheek. “Manliligaw pa lang naman ako Kaye Anne. Hindi pa kita
tinatanong kung sinasagot mo na ako. Tara, puntahan na natin si Nathan.”
I just smiled awkwardly at him and stormed out of the room. Napahinga ako ng maluwag ng makalabas
kami. Grabe! Intense yown!
SI CRUSH, NILILIGAWAN AKO! Kyaaaaaaahhhhhhh!
We we’re about to get out of the TimeZone when I heard someone called my name…
“Kaye Anne, let’s sing together…”
O___O??
Pagkalingon ko, nakita ko si Nathan na ngiting ngiti sa may mini-stage. I mean, public videoke with an
audience watching over him.
AAAAAAAAHHHHHHHHH! What’s the meaning of this?!
>_____________<
[8] BEBE WAYNE
GAIL’S POV
Kung bibilangin ko ang oras ng tagal ng pag-pout ko, it is approximately 4 hours, 12 minutes and 5
seconds already. Si Kurt kasi eh. Ayaw niya na ba sa akin kaya siya naghanap ng bago? Hindi ko
kayaaaaaaa~! Huhuhu T__T Ipaglalaban ko si Kurt.
“Mhine, may nabili akong book na babasahin ko ngayon.” Napatingin ako kay Chloe na katabi ko sa
bench. Nasa gitna kasi namin siya ni Dustin. Parehas nilang vacant time kaya kasama ko sila ngayon. May
dala pa nga silang carrot cake sa akin eh.
“Ano yun?” =__=
“Wait lang naman, mhine.” May kinukuha si Chloe mula sa bag niya na kung ano. “Ito na!”
Binasa ko ang tile ng book na nilabas niya mula sa bag. “50 Shades Of Gray?”
“Yup!” ^_^ Energetically namang tumango si Chloe. Bigla namng inagaw ni Dustin yung book mula sa
pagkakahawak ni Chloe. “H-hey! Give me back the book!” >n<
“Wag mong basahin ito, mhine.” =__=
“Bakit naman?! Binili ko tapos hindi ko babasahin?” ~_~ Sagot naman ni Chloe tapos nag-cross arms pa.
Napailing nalang ako at umayos ng upo. Tumingin ako sa paligid instead sa kanila. Naglalambingan lang
ang dalawang yan.
Naiinggit ako T3T
“Basta! Bawal.” =__=
“Eeeeeeeh~ Gusto kong basahin yan, best seller yan eh!” >3<
“Basta, ang tigas ng ulo mo. Mabubuksan yang sarado mong utak sa mga bagay-bagay. Baka magulat
nalang ako isang araw na pakiusapan mo ako na gayahin si Christian Grey…” =__=
At ayun nagsapukan na sila. Ganyan po yang dalawang yan maglambingan, nagpipisikalan. Buti pa kami
ni baby love, chill lang, sweet sweet lang. Kaso.. K-kaso may iba na siya… Uwaaaaaaaah! T_______T
“Preggy sissy…” Napatingin ako kay Chloe na nakapout pa rin. “Anong nangyari sayo? I noticed kanina ka
pa nakapout dyan eh. May problema ba?” Sabay akbay niya sa akin.
“Mood swings lang yan.” =__= Dustin mumbled.
Tumingin lang ako kay Chloe. Anytime, tutulo na ang precious tears ko pero carry lang. Ayokong
magdrama dito. “Chloe, si… si K-kurt, nambababae.” T__T
Bigla namang nanlaki ang mata niya at kinurot ang pisngi ko. Napahawak tuloy ako sa parteng kinurot
niya. How dare her pinch my cheek! Ako lang dapat yun!
“G@ga! Si Kurt, mambababae? Imposible! hindi------ Arawccccccch! Huhuhu, ang sakit mhine!” Bigla
nalang kasing pinitik ni Dustin si Chloe sa noo.
“G@ga is a bad word, mhine.” =__=
“Sorry!” :( Tumingin na naman sa akin Chloe. “Naman oh! Sa dalawang taon na wala ka dito sa Pinas,
Gail, hindi man lang tumingin sa ibang babae yung fiancée' mo. Loyal yun sayo!” >3<
“Tama.” =__=
I just rolled my eyes on them. “Eh ano yung narinig kong ‘I miss you too, Megan?’ and ‘I love you too’
yung kausap niya sa phone kaninang umaga. Oh, pano niyo yun maeexplain? Bias niyo talaga si Kurt.”
>0<
Tumayo naman si Chloe sa harapan ko at pumameywang. “Woah! Megan?! Hindi kaya girlfriend ni Kurt
yun? Uma-I love you too eh. Hoy, Dustin! Sino yung Megan na yun? Sabihin mo kundi babalian kita ng
buto!”
Wow, siya na ang sadista! -__-++
Tumingin lang sa akin si Dustin with his usual cold look. “Familiar name. Parang narinig ko na dati. I don’t
know. Well, don’t jump into conclusions Princess. It doesn’t help you, makakasama sa baby mo ang ma-
stress.” =__=
I sighed. “Pag nalaman ko lang talaga kung sino yang Megan na yan, waaaaah! Di ko alam, papasugod ko
nalang siya kay Chloe.” T__T
Nagthumbs up naman sa akin si Chloe. “Ha! Baby lovers to infinity and beyond lang. Ang kapal
umeksena ng hitad na yun. Hoy, Ikaw Dustin! *points at Dustin* Bigyan mo ng sapak yang Master mo
kapag napatunayan natin na nambababae siya.” Bulyaw ni Chloe.
“Oo na, kahit imposibleng mangyari yun.” =__=
Napa-smile tuloy ako sa kanila. Magkaroon ka ng ganitong mga kaibigan, swak na. ^___^
“Hey, guys! Hi, Princess.” Napatingin kami sa lumapit sa amin. Sina Wayne at ang kambal pala.
Napatingin ako kay Wayne na nakangiti. May kakaibang aura siya, yung tipong jolly aura. Nakakagigil.
Kyaaaaaaah~!
“Wayne, tara!” Hinila ko ang wrist niya para lumevel sa akin. “Lapit ka sa akin!”
“Bakit, Princess?” (??,) Nagtatakang tanong ni Wayne. Imbes na sagutin ko siya, tumayo nalang ako at….
*PIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINCH CHEEEEEEEEEEEEKS*
“AAAAAAAAAWWWWWWW! Prin—chess! Macha---- k-kit!” >3<
Bumitaw naman ako sa kanya at hinaplos ang magkabila niyang pisngi. “Hihihihi, ang cute cute cute cute
mo!”
“Anla! Napaglilihian mo ba si Wayne?!” Tanong ni Chloe sa akin. Napaglilihian ko nga ba? =__=
“Eeeeeeeeh! I don’t care, ang cuuuuuute niya! Ang sarap ibulsa. Grabe, tignan niyo guys yung mata niya,
ang ganda ganda! Ang liit ng ilong! Ang cute ng pisngi.” ^3^
Nagtawanan naman si Kent and Brent.
“Hahaha! Kamusta naman yun? Monkey plus Wayne? Anong result?” Asar ni Brent kay Wayne. Nakita
ko naman napakamot ng ulo si Wayne.
“Princess, mas cute pa ang monkey kesa kay Wayne eh hahaha!” banat naman ni Kent. Nabatukan
naman siya ni Brent. “Problema mo, Brent?”
“Nothing. Kinakawawa mo na naman masyado si Wayne.” ~__~ Sagot ni Brent.
“Ay sows! Selos ang kambal ko! Hayaan mo, ikaw nalang ang aasarin ko.” *3*
“Sira-ulo!” =__= Sagot ni Brent.

Tumingin naman ako kay Wayne sa tabi ko. Bakit ngayon ko lang napansin na ang kyot kyot pala neto?!
Nakakagigil! Ang sarap pagkukurutin ng mukha.
Niyakap ko ang braso niya. “Bebe Wayne, tara sa unit ko. Pagluluto kita ng Carbonara. “ ^3^
“Sama ako! Sama ako!”<- Brent and Kent.
“Bahala kayo!” Sabay hila ko kay Wayne palayo. Narinig ko pa silang tinatawag ako kaso di ko na
pinansin basta kinaladkad ko na si Wayne palabas ng campus. Mouahahahaha, sosolohin kita Bebe
Wayne! >;D
“P-princess, seryoso ka talaga?!” Natatarantang tanong ni Wayne sa akin. Kyaaaaaaa~ pati boses ang
kyot kyot!
“Yup, iuuwi kita. Wag ka ng kumontra! Iiyak ako, sige ka bebe Wayne!”
“Naku! Princess, wag na nga tayong tumakbo.” Huminto siya sa pagtakbo at nagsimulang maglakad ng
mabagal. “Yari ako kay Master neto. Bitaw muna, Princess.”
Imbes na bumitaw ako, hinigpitan ko pa ang yakap ko sa braso niya. “AYAAAAAW! Drive me home, bebe
Wayne. Pagluluto kita ng carbonara. Bubusugin kita!”
WAYNE’S POV
Gulat kayo noh?! Oo, ako ito! Di kayo nagkakamali! Ang nag-iisang gwapo at ubod ng macho. Ladies and
gentleman, I am Mark Wayne Madrigal… Ang Mister Pogi ng E.H.U!!!!!!!!!!!!!! E.H.U nalang, wag na X10.
Masasapok nila ako =__=
*pogi pose + killer smile + wink*
Kaso…..
T________T
“Ayo.. acck! Ayoko n-na, Princess. Suko na ako, please!” >0<
Huhuhu, nakalima na akong plato ng carbonara. Busog na busog na ako kaso pilit pa rin niya akong
sinusubuan. Para akong baby T3T
“Pinagluto pa naman kita nyan. Tapos.. Tapos.. Ayaw mong kainin? Sayang naman!” T_T
*pouts*
Ayaw? Ayaw ko pang kumain sa lagay na ‘to? Ha? Masisisi niyo ba ako kung nabusog na ako?!
Nabubusog rin naman ako paminsan-minsan noh! Paano na yung pinaghihirapan kong abs?! Uusbong na
naman ulit ang aking baby fats. Ano nalang ang mahahaplos ng mga babes ko?! Paano na ang diet ko?
~_~
Sorry, nagdrama lang ng konti. Kasi naman nung book 1 isang beses lang ako nagkaroon ng POV.
Nakakatampo ang author. Oo, nagtatampo ako! Gulat kayo noh! >;D
“Bebe Wayne, ayaw mo na talaga?!?” Malungkot na tanong ni Gail sa akin.

Bago ako sumagot, pinagmasdan ko muna ang paligid na tila naghahanap at nagmamasid. Matanglawin!
Hohohoho *O* Naaadik na ako sa panunuod ng TV. =__= Back to the topic, baka kasi may CCTV dito at
ipahalungkat ni Master.
TUPANG INA NAMAN OH! >;/
AYOKO NAAAAAAAAAAA! ANG LAKI NA NG TUMMY KO! Mas mukha pa akong buntis kay Princess.
Naawa na ako sa sarili ko. Torture na to! T_________T
“Ayoko na talaga, Princess. Parang awa mo na!” :(
Bigla nalang siyang nagpout at yumuko. “Si Kurt nga, pag pinagluluto ko nito, walang bacon at saka
mushroom. Sayo ang dami! Punong puno! ABA, SOSYALIIIIIIIIN! Tapos ayaw mong kainin?! Nakakatampo
ka, alam mo yun?” Bigla nalang nag-crack yung boses niya.
HALA?!
Pinapaiyak ko ba si Princess?! Patay ako neto! >__<
“Sige na nga! Uubusin ko na. Kahit manganak ako ng wala sa oras, uubusin ko na, wag ka ng umiyak.
Malilintikan ako sa X9 nito eh.” Sabay kamot ko sa batok ko.
“Yeyyyyyyyyy! Go, bebe Wayne! Ubusin mo na. Hindi na kita susubuan!”

Napakagat labi nalang ako. Bebe na ako ngayon? Awwwwwwww! :3
Nagsimula na akong kumain ng carbonara. Grabe, puputok na ang digestive system ko. Hoo! Hoo!
*nom*nom*nom*
*bbbzzzzzzzzztttttt bbzzzzzzzzztttt*
Bigla nalang may nagdoorbell. Pero di ko na pinansin. Basta matapos ko na ito, sakripisyo ko nalang! Buti
nalang talaga, masarap yung luto ni Princess. Naku, para namang nasa Extra Challenge ako neto.
“Wait lang bebe Wayne ah! Baka si Kurt na yan. Tsk.”
Di ko na siya sinagot basta lamon nalang ako ng lamon. Kahit puno pa ang bibig ko, subo pa rin. T___T
“Wow, carbonara!!!” Napalingon ako sa sumigaw. Ang kambal pala ang dumating. “Pakain kami~!”
Yehey! \(^-^)/ may karamay na ako.
“Sige kain na----“ <-ako
“hep hep hep! Para lang yan sa bebe Wayne ko. Kung gusto niyong kumain, magluto kayo ng inyo. May
ingredients pa diyan.” Awat ni Princess habang umuupo na naman sa tabi ko.
*pout*
Hindi ko na talaga maisasalba ang mga abs ko.
“Ayan na! Ayan na! Sabi ko na nga ba may favoritism si princess!” Ngawa ni Brent.
“Oo nga! Oo nga! Kami na nga itong naghatid ng bag niya na naiwan dahil sa pagkidnap kay Waynepots.
Si Wayne na walang alam kundi kumain ng carbonara. Ang kapal ng mukha! Di na nahiya!”<- Kent
“Ang dapat sayo, pasabugin ang mukha.” <- Brent
“Break it down yow! Yeah baby! Apir tayo dyan kambal!” o/\o
Napangiwi nalang si princess sa pinaggagagawa ng war freak twins.
Pwedeng magdrama ulet?
Konsensya: Sige, sure! Why not?
Hoo! Eto na~ Eto na~Eto na~ Uwaaaa~! Di ko na kaya! Nakaramdam nalang ako ng parang pag-ikot ng
sikmura ko at pangangasim ng lalamunan ko. Napatakip ako sa bibig ko at dali-daling tumakbo sa sink.
“Uwaaaaaaaaaaaaaaccck!” >0<
“Eeeeeeewwwwwwwwwwwww~” Narinig kong sigaw ng kambal.
“Wala na! Wala na! Wala na akong gana. Si Mark Wayne kasi kadiri!”<-Brent.
“Aaaacccccckkkk!”
Binuksan ko ang gripo at nagmumuog ng bibig ko, syempre. Alangan namang ng ilong diba? =__=
“Bebe Wayne, are you alright?” Nag-aalalang tanong ni princess.
“Yeah, sabi naman kasi sayo Princess, busog na ako.” Tinanggap ko ang tissue na inaabot sa akin ni Gail
at pinunas sa bibig ko.
Sumunod naman ang kambal sa amin dito sa kitchen. “Princess, hahaha! Pagluto mo ulit, nailabas na
niya eh. Gutom na ulit yan si Bebe Wayne mo.” Napatingin ako ng masama kay Brent. Lagi nalang nila
akong kinakawawa porket ako ang bunso sa X10! T3T
“Gutom ka na ulit, bebe Wayne? Pagluluto ulit kita.” *3*
“Parang awa mo na Princess, ayaw ko na!” :(
“Eeeeeeeeehhhhhh! Wag ka ngang mag-popout! Ang sarap hilain ng nguso mo! Ang
cuteeeeeeeeeeeeeeee~”
Sabay kurot niya ng pino sa tagiliran ko.
T_____T
Tama nga si Master Kurt. Magpapabugbog nalang ako kesa magpakurot ng pino kay Princess.
GAIL’S POV
Nag-movie marathon kami buong magdamag. Napatingin ako sa wall clock. 10:12 PM na, wala pa rin si
Kurt.
Iba na ang inuuwian niya! Edi magsama sila! >0<
Mga taksil!
“Bebe Wayne, tara tulog na tayo sa taas.” Yaya ko sa kanya. Tumayo na ako at nag-stretch.
“Haaaa? Uuwi na kami Princess. Hindi kami dito matutulog.” Sagot naman ni Wayne habang naglalagay
ng band-aid sa pisngi niya. Hihihihi, napasobra ata ang kurot ko kaya nagkasugat. *^*
I pouted. “No, you will stay tonight. Wala si baby love, wala akong kasama. Edi pauwiin mo sila *nguso
sa kambal na kumakain ng chips*”
“Oy! Princess, kung dito matutulog si Wayne, edi dito nalang din kami matutulog ni kambal. Hindi
pwedeng kayong dalawa lang ang nandito.” <- Kent.
“Oo nga! Babantayan namin si Wayne. Baka kung anong ano eh!” Sabay tingin niya ng suspicious kay
Wayne.
“OYY! Wala akong gagawing masama ah! Princess, dito nalang din sila matutulog. May extra comforter
ka pa ba?” Tanong ni Wayne. Meron pa nga ba? Ahh oo, meron pa. Tumango naman ako sa kanila.
Umakyat na kaming apat sa kwarto ko. Gusto ko kasing makita si Wayne habang natutulog eh! Ahihihihi
;”””> Ang kyoooooooooot! Nanakawan ko siya ng kurot pag tulog na siya.
“Princess, sa guest room nalang kaming tatlo.” Wayne said.
“No, you will sleep here with me. I want to see your face while you’re sleeping.” And I giggled. Stolen
shots! :>
Nagkatinginan silang tatlo. “Fine! Yung comforter, Princess?” Tanong ni Brent.
Pumunta naman ako sa walk-in closet ko at kinuha ang extra comforter ko. Binigay ko sa kanila ang
dalawa.
“Hahahaha, ang cute! Pink!” Brent said.
Tumingin naman ako kay Wayne at binigay ang isa pang comforter ko sa kanya. “Bebe Wayne, if you
need anything, just ask me okay? Yang comforter na yan, binili ko pa sa Paris. Special yan kasi special
ka.”
“Wahahahahahahahahahahahahaha! Special child!!!! Hahahahahahaha!” <-Kambal.
I just glared at them and they shut up.
“Wait for me here.” Bumaba muna ako sa kitchen para ipagtimpla ng milk si Bebe Wayne. Napakacute
talaga ng lalaking yun! Ang sarap panggigilan! Eeeeeeeeeh! Pagkatapos kong magtimpla ay bumalik na
ako sa kwarto ko at inabot kay Bebe Wayne ang glass of milk.
“Bebe Wayne, drink this.”
“Thank you, Princess!” sagot naman ni Bebe Wayne. Naku! Ang sarap kurutin ng pisngi niya hanggang sa
madurog ang skin tissues niya. *u*
“Kami, Princess? Where’s our milk?” Tanong ni Brent.
I just glared at him and smiled sarcastically. “Bili kayo sa labas! For Bebe Wayne lang yun! Tse!”
“Wala na! Wala na! Siya lang may gatas! Siya na ang paborito!” <-Kent.
“Oo nga! Oo nga! Kanina pa yan si Wayne. Wala na nga kaming carbonara, wala pa kaming gatas!
Unfair!” *3* <-Brent.
“Ayan na! Ayan na! Nagtatampo na ako!” <-Kent.
Naubos na ni Wayne ang gatas. Eeeeh! Really a good boy! “Bat di niyo subukang ipagkalat?” Asar ni
Wayne sa kambal.
“Ayan na! Ayan na! Binabarag na tayo! Porket siya ang paborito.” <Brent.
Pinapanuod ko lang silang mag-asaran. Paano kaya kung ganito ang mga magiging anak ko? Hahahahay!
Tatanda ako ng maaga >_>
“Ayan na! Ayan na! Ayan na ang kamao ko *shows closed fist* Dadampi na sa pagmumukha niyo!
Tumahimik kayo!” <-Wayne.
“Oy ha! Tumigil na nga kayo. Wag niyong inaaway si Bebe Wayne ko. Magsitulog na nga kayo.” Awat ko
sa kanila.
Humiga naman sa nilatag sa sahig na comforter ang kambal. Samantalang si Wayne naman ay sa couch,
nakabaluktot! Ang cute cute! *<*
Umupo ako sa bandang ulunan ni Wayne. Hinaplos ko ang buhok niya. Kakantahan ko ng lullaby si Bebe
Wayne. Hihihihihihi ;””””>
“??~Wag na init ulo, baby. Higa ka lang sa akin tabi, ngayong gabi~??”
“Pffffffft Hahahahahahaha! Hindi ko kaya----- talagang manahimik! Hindi ko matiis tumawa!” <-Brent.
“Bwahahahahahahaha! Ano ba yan, Brent. Binasag mo ang katahimikan.” <-Kent.
“Shut up twins! Pinapatulog ko si Bebe Wayne eh. Wag kayong maingay!” Saway ko sa kanila. Ang
pasaway eh! ~_~
“Pffffffft…” Napatingin ako kay Bebe Wayne. Nagpipigil din siya ng tawa. Amp! Nakakatawa ba yun?
“Bebe Wayne naman eh! Tinatawanan mo rin ako!”
“Hahahahahahahaha! Bebe damulag!” <-Kambal.
“Shut up na kaseeeeeeeeee~!”
*SILENCE*
Hayyyy. Buti naman tumahimik na.
“??~ Yakap na bebe kay mommy. Bibigyan ka ng candy ni daddy~ Wag pasakitin ang ulo ni mommy,
kung ayaw mong makatikim ng sapok kay daddy~??”
“Nyahahahahahahahahahahahahahaha! Di ko na talagang kayang manahimik! Ang epic ng waaala~”
“HAHAHAHAHAHAHAHA!”
~~~
Buti nalang nakatulog na silang tatlo. Ang hirap palang maging mommy? Naks! Feel na feel! XD
Kanina pa ako di makatulog. Iniisip ko kasi si Kurt. Bakit di man lang siya nagpaalam sa akin na hindi siya
uuwi ngayon? T___T
Dahil sa hindi ako makatulog, kanina pa ako nanunuod ng Big Bang M/V’s sa youtube.
Eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeh! Makita ko lang talaga ang expressive na mata ni TOP, tunaw na ako.
Eeeehh! >///////////////<
[Daesung]
“??~Baby nan mothae
Neomuna mot dwaeseo deo jalhae jugosipeunde jal andwae
Everyday and night I'm so mean cuz I'm so real I'm sorry
(But I can't Change)
[G-Dragon]
Niga saranghaneun naneun sorry I'm a bad boy
Geurae charari tteona jal gayo you're a good girl
Sigani galsurok
Nal almyeoneun alsugok
Silmangman namatgetjiman~??”
Kanina ko pa pinapaulit ulit ang Bad Boy. Hehehehehe =) Ang sarap pakinggan eh. Makapag-FB nga
muna.
*LOGIN*
Confirm friend requests and checks notifications.
Uhh?
Tristan Kurt Lee posted on your wall.
Agad-agad kong chineck ang wall post niya.
---
Baby love, hindi ako makakauwi ngayon. I have something important to do. I love you.
7 likes
---
Eeeeeeeeeeehhhhh! >/////////<
PDA yan sa FB ko. Hihihihi ;”””>

Nagreply lang ako ng okay with matching kiss pa :* Ang arte ko hehehe!
Kaso.. kaso..
Saan siya nagpunta?! Nakalimutan kong galit pala ako sa kanya! Huhuhu! T_____T Walangya ka Kurt!!
Nagpost muna ako ng monkey pics sa wall ko at nilagyan ng caption ito, yung kinanta ko kay Bebe
Wayne na lullaby, then signed out.
Inilagay ko sa ilalim ng kama ko ang laptop ko saka humiga. LAGOT KA TALAGA SA AKIN KURT!
IMPORTANT THING TO DO?
Baka si Megan lang yun! >____________<
[9] JUMPING INTO CONCLUSIONS
GAIL’S POV
“Accccccckkkk!” >0< Huhuhu! Ayo…k-ko na. “Acccccccckkkkkk!!!”
My eyes are already teary. I really hate whenever I puke. Nag-toothbrush agad ako para mawala ang
amoy at lasa ng bibig ko. Yeah, morning sickness. Afterwards, I took a bath and did my thing inside the
bathroom. Nang matapos na ako, agad akong nagbihis ng uniform sa loob ng walk-in closet ko. Hindi pa
man ako nagbrebreakfast pero later nalang pag fully prepared na ako for school.
:(
By the way, iniwan ako ng tatlong mga gwapo kong bantay. Okay lang sana kung si Bebe Wayne lang ang
naiwan dito, kaso isinama pa nung pasaway na kambal. Ni hindi man lang nagpaalam sa akin >.<
I was making my way down to my circular stairs when I smell the coffee scent from the kitchen. May tao
dun, hindi kaya si Kurt yun? ^____^
Nagmamadali akong pumunta sa kitchen para malaman kung sino yung tao dun kaso hindi si Kurt ang
nakita ko kundi si…
“Good morning, Princess.” Nakangiting bati sa akin ni Bebe Wayne. “Hindi na ako nagluto ng breakfast
kasi nagtext sa akin si Alex na siya nalang daw ang magdadala dito.”
Napatango nalang ako at lumapit sa kanya. Gusto ko siyang bigyan ng power pinch! Hihihi ;””””>
“Wait, Princess.” He motioned me to stop kaya napatigil naman ako sa paglapit sa kanya. Bakit kaya? “1
meter away distance. Please, Princess, ang sakit na ng katawan ko sa kakakurot mo!” T___T
I pout. “Ganyan ka na, Bebe Wayne ah! Nakakatampo ka.” Padabog akong umupo sa dining chair.
“Kasalanan ko bang ang cute cute mo?!” :(
Mukha namang siyang na-giguilty kaya humila siya ng upuan sa tabi ko at umupo. “Sige na nga. Ang
hirap talagang maging cute *scratch head* I’m sure pag bumalik na si Master, hindi mo na ako
panggigigilan.” Sabay ub-ob niya sa lamesa.
Napangiti naman ako ng malapad. Eeeeeeeehhh! Grabe itong si Wayne, napaka-charming talaga niya!!
Ngayon ko lang napansin na naka-uniform na siya. Kahapon kasi pinahiram ko silang tatlo ng kambal ng
damit ni Kurt.
“Eeeeh! Bebe Wayne, sinuot mo pa rin yang uniform mo kahapon? Ang baho na nyan.” Inamoy-amoy ko
yung sleeves niya pero mabango naman.
Inangat niya ang ulo niya at ngumiwi sa akin. “Princess, nakauwi na ako sa unit ko. Nakabalik nalang ako
pero tulog ka pa rin.”
Napa-‘ahh’ nalang ako. “By the way, nasaan na ang kambal?”
“Umuwi din, sa E.H.U nalang daw tayo magkita-kita.” I nodded. I just watched him as he takes a sip on
his coffee. Napakacute talaga nito *u*
I really can’t help it anymore. I quickly pinched his right cheek and what happens next?
“PFFTTTTT!!!!” >u<
I giggle, “Hihihihihi. Sorry!”
Nagpout lang siya habang pinupunasan ang bibig niya. “Princess naman…”
*BBBZZZTTT BBBZZZTTT*
Sabay kaming napalingon sa may pinto. “Si Alex na siguro yun.” said Wayne.
I smiled and stood up. “Ako na magbubukas.”
I went towards the door and opened it. “Good morning, Gail. Makikisabay akong magbreakfast sa inyo
ha?” bungad sa akin ni Kuya Alex. Napangiti naman ako nang makita kong may hawak siyang glasswares.
Yipee! Food na naman. *Q*
“Good morning din. Sure, pasok ka Kuya Alex.” I opened the door widely. Pumasok na siya ng nakangiti
then sinarado ko na ang pinto. “Ano yan, Kuya?” I’m pertaining to the glassware he’s holding.
“Ah, eto? Mango crepe, ginawa ko.” Naglakad na siya papuntang kitchen at naabutan namin na
pinupunasan ni Bebe Wayne yung table. Nabugahan niya kasi ng coffee kanina. Pasaway siya ^_^v “Ang
lungkot kumain mag-isa kaya dinala ko nalang yung food dito. Wayne, plates please.” He requested.
“Yown oh, sarap ng almusal!” sabi ni Wayne habang sineserve yung plates. Pansin ko lang, parang
feeling ko ako ang bisita. Ako ang pinagsisilbihan eh. =_______=
Umupo nalang ako sa chair ng dining table at tinignan yung mango crepe niya. Oohh~ Yum yum yum!
“By the way Kuya Alex, alam mo ba kung nasaan nagpunta si Kurt? Wala kasi yun sinasabi sa akin eh.
Basta nagpaalam lang siya na hindi siya makakauwi kagabi.”
Pinagserve muna ako ng mango crepe ni Kuya Alex bago magsalita. “Wala rin nasabi sa amin eh pero
binilin niya na sa amin na bantayan ka daw namin. Hindi naman daw siya magtatagal, may important
matter lang daw siya na aasikasuhin.”
Important matter?! Talaga lang ha ~_-
We began eating in silence. Nakakainis si Kurt. He should be more open to me, he shouldn’t be
secretive. Not that I don’t trust him. It’s just that I can’t help thinking about things that can make myself
worry. Isa pa yun si Megan whoever she is, bakit naman ang sweet ni Kurt dun?
Ang hirap paniwalaan na friend niya lang yun kasi he said that he loves that Megan. He even said he
misses her. T___T
After we ate our breakfast, Wayne drove us to E.H.U. Dapat kay Kuya Alex ang gagamitin na kotse kaso
Wayne refused. Ayaw niya daw iwanan ang kotse niya sa basement =___=
“Princess, pasok na ako. In ten minutes, start na ng klase ko. Bye for now.” Tumalikod na siya habang
winewave ang kamay niya kaso hinila ko yung collar niya pabalik sa akin. “U-uy, Gail, bakit?”
I grinned at him and took the towel out of my bag. “Bebe Wayne, lalagyan muna kita ng towel sa likod.
Hihihihi.” :>
I noticed Kuya Alex chuckle but he controlled it when I looked at him. “Naman oh, ano ba yan! Para
akong bata niyan, princess. Ayoko!” >0<
I pout my lips and glared at him. “Ako na nga ang nag-aabalang lagyan ka ng towel sa likod para hindi ka
matuyuan ng pawis tapos ikaw pa tong----“
Tumalikod na siya at tinaas ang polo shirt niya. “Fine, fine!” =__=
I smiled in victory. Mouhahahahaha >;D Lagi nalang ako nagwawagi. Nilagay ko na ang towel sa likod
niya saka ko binaba ang polo shirt niya. He faced me while scratching the back of his head.
“Kakaiba ka talagang buntis ka.” He said while pouting.
“Pagbigyan ang buntis, Wayne.” Kuya Alex chuckled and taps my head. “Talagang pinanindigan mo ang
pagtawag sa akin na kuya ah.”
“Naman! You’re a brother material after all.” I smiled. ^______^
KAYE ANNE’S POV
TIME CHECK--- 3:12PM
Kakadismissal lang ng last class ko. I immediately stormed out of room and made my way out of the
building. May nakasalubong akong mga students na may hawak-hawak na frappuccino. Eeehhh~ Wag
niyo akong inggitin! Nag-crave tuloy ako sa frappuccino ng Starbucks! Tsk. Pag nagcrave pa naman ako,
ang hirap pigilan =___=
Speaking of food, si nathan nga pala hindi sumipot sa lunch break kanina. May quiz daw kasi sila sa isa
niyang subject. Tapos si Austin naman, may klase rin kanina. Hindi kami nagkasundo sa scheds namin.
sayang ;/
Naramdaman ko na nagvibrate ang phone ko sa bulsa ko. Nilabas ko kaagad ito para makita kung sinong
nagtext or tumawag. At ito nga, nakita ko 2 messages received.
One message from unknown number and the other one is from Austin.
---
FROM: AUSTIN
Kaye, w8 4 me after your dismissal. I’ll drive you home :)
---
Hala! Hala! Eeeeeeeh! Ganito pala yung feeling ng nililigawan ka? Lewl =)) Ang abnormal ng feeling
hahahaha. Pangarap ko pa man din dati yung dalawa yung nanliligaw sa akin tapos kunwari mahihirapan
akong pumili kasi ang haba ng hairlalu ko. Kaso isa lang ang meron ako. Nyehehehe =)) Naku,
naapektuhan na naman ako sa pagbabasa sa watty. Tiyak, sasabihan na naman ako ni Chloe na lokaret
ako kasi lagi akong nagbabasa ng story sa wattpad =___=
Nga pala, may nagtext pa pala sa aking isa.
---
FROM: +639***********
Kmusta n kau jn sa Pinas? Miss na miss ko na kau. Nga pala, nagpadala ako ng package dyn. Nandun
yung laptop at cp mo. Paloadan mo nmn ako ng 500 oh. Para maktwg ako at masure ko na nakuha niu n.
Tnx.
---
What the fudge?! Scam?! Tsk. >,<
Naglakad na ako papunta sa main hallway. Makikita naman ako ni Austin dito eh. Nadadaanan niya rin
ito. Tinext ko muna siya na nasa east main hallway ako naghihintay. Habang naghihintay ako, I decided
na magbrowse muna sa internet on my phone. Facebook muna. Hehehe. =))
Nag-accept ako ng friend requests and notifications. Sheez~ Nakalimutan ko nga pa lang iupload sa FB
yung stolen shots ko kay pandak nung nasa Timezone kami. Hahaha! Pang-asar lang. Medyo nainis ako
kasi kahit stolen shots na ang gwapo pa rin niya. >___<
I stopped scrolling the newsfeeds when I noticed one crazy thing. GHAD! A picture of Kurt with some
beautiful girl in Hongkong?!
“Kyaaaaaa~ Ate Kaye Anne?!” Napatingin ako sa kaliwa ko. Nagulat ako ng may tumakbo palapit sa akin
na dalawang magagandang babae at niyakap ako ng mahigpit. Napatayo tuloy ako at dahan-dahang
tinulak silang dalawa.
Who are they? ~___~
“Ate Kaye Anne, namiss ka namin.” Sabi nung isang taller na girl. They look so classy, gorgeous and
sophisticated in their dress. Naka Gucci bag pa sila. Ang ganda pa ng buhok nila, reddish.
Inayos ko muna ang sarili ko at tinignan sila ng takang-taka. “Sorry pero hindi ko kayo kilala eh. Teka,
bakit niyo ako kilala?” (?_?)
Nagkatinginan naman silang dalawa saka ngumiti sa isa’t isa.
The shorter girl placed her arms across my shoulders. “Ate Kaye Anne, we’re the Macapuno girls!”
O__________O
“Weh?” Yun lang ang lumabas sa bibig ko. Macapuno girls? Are they joking around? Hahahahaha! >:|
Nagpout naman yung taller girl. “Ganyan na ganyan din yung reaksyon ni Ate Gail nung sinabi namin sa
kanya ito. But listen, Ate Kaye Anne, do you remember the first time we met, you asked for a hot water?
That was the night you and Ate Gail arrived in Sitio Maligaya!”
Emerghed! O____O
Sila ba talaga ito?! Hindi nga?! Sila talaga?!

“Do you also remember the night we watched a movie and oh my gosh! We watched the Paranormal
Activity! Kyaaa~ It scared us to death.”
O_______________________________O
Napahiwalay ako sa akbay nung shorter girl at pinagmasdan sila. Pinagmasdan, I mean, inikot ko ang
katawan nila. “Sandy?! Lovely?! A-anong nangyari… sa inyo?”
Whoa! Geez. Ang galing ng grammar at… at ang gaganda nila *u*
They giggled. “Let’s say na may nagmagandang loob na kumupkop sa amin.” :>
“W-wait, sino sa inyo si Sandy at Lovely? Wow, you’ve changed a lot. I really didn’t recognize… you.”
@_@
Nag-giggle ulit sila saka nag-flip ng hair. Wow, napaka-sassy nilang kumilos. Daig pa ako.
“I’m Sandy and she’s Lovely.” Sabi nung taller girl. So yung taller is Sandy while the shorter one is Lovely.
“Wow! Anong ginagawa niyo dito?” Tanong ko. I motioned them to sit on the bench since we’re blocking
the hallway. Umupo naman sila at wow, cross legs pa.
“Wala lang, Ate Kaye Anne. Nag-take kasi kami ng exams sa kabila. Dun sa E.H.A. Eh na-curious kami dito
sa University kaya tumawid kami hehehehe. We never expected that we’ll see you here though we
already knew that you’re studying here in E.H.U.” Sabi ni Lovely sabay kuha niya ng phone sa bag niya.
Take note! Blackberry curve! *u* “We’re dead pag nakita tayo ni Kuya Alex dito.”
“Eeeeehh! Alis na tayo, Lovely. Baka mahuli tayo ni Kuya Alex.” Sabi naman ni Sandy.
Nacurious naman ako. “Sino si Kuya Alex?”
Sandy smiled at me and batted his lashes on me. “Kuya Alex of X10. Siya ang dahilan kung bakit kami
ganito. Inampon kami legally ng Tita niya so technically speaking, we’re now cousins.”
Nawindang ako sa sinabi niya. Bakit ngayon ko lang ito nadiscover?! @_@
“Kung bakit lang kami ngayon nagpakita ni Lovely? It’s because we lived in Korea the same year we met
in Sitio Maligaya. We studied there kaya ganito na kami ngayon. Then pagbalik namin, nag-home school
kami under E.H.A.” Nakangiting sabi ni Sandy.
Huwaw *Q*
“Wow, amazing. I really can’t believe-----------“
“Hey, beautiful ladies!” Napaangat ang ulo naming tatlo sa bumati. Sina Kent and Brent pala. Napansin
ko na umismid lang sina Sandy and Lovely saka yumuko.
Oh---kay? What’s happening here? -____-+++
“Sandy, how have you been? Namiss kita.” Sabi ni Kent kay Sandy sabay ngiti niya. I was like-----------
O__O
“Oh, really? Don’t bother me, Kent. Do you want me to confide about you to Kuya Alex?” Sandy
threatened.
“Oy! Kambal, pinopormahan niyo ba sila?” singit ko. Proud na tumango sila sa akin. Napa-‘oohhh~’
nalang ako. What on earth is happening? Nakakawindang na talaga. @_@
“Eh di sumbong niyo. Magpapaalam naman kami ah!” Brent answered as a matter of factly and sat
beside Lovely on her side. Okay, sila na may partners. =__=
“Porket nagtransform na kami ni Lovely saka niyo kami nililigawan.” Inis na sabi ni Sandy saka siya
sumiksik sa akin. Out of place na kaya ako sa kanila =___=
“Hindi ah! Crush na kaya kita, dati pa. Nahihiya lang ako.” Kent answered. LOL! Kunwari pa! XD
“Pfft! Hahaha! Kaloka itong mga ito.” Di ko na kaya, kaya nagburst out na ko. Ahahaha! Parang dati, asar
sila sa grammar nito tapos ngayon, pinopormahan na. Well, that’s life. ^_^
“Diba Kaye Anne, bagay kami ni Lovely?” Sabay akbay ni Brent kay Lovely kaso nagpupumiglas si Lovely.
“Hands off please!” Tumawa nalang kami sa asaran nila. Ang hirap man paniwalaan pero ito na eh.
Hahaha! “Susumbong kita sa boyfriend kong Korean! Akala mo dyan. I don’t flirt with other men, you
pabo!”
“Woah! May boyfriend na pala si Lovely eh.” sabi ni Kent.
“Ako rin oy, kaya lumayo-layo kayo sa amin.” Sabi naman ni Sandy.
“Awww! Basted na kayo. Hahaha!” Asar ko sa kambal. Nagkatinginan naman silang kambal, at nakita
kong nagform ng pout yung lips nila. Awww! :(
“Wala na! Wala na! First time nating mabasted!” ngawa ni Kent. Hahaha. Parang bata ^____^
Tumayo na sina Sandy at Lovely kaya tumayo na rin ako. Gaya-gaya eh. “Ate Kaye Anne, we better get
going. This twin keeps on bugging us and it’s so irritating. Argh!” mataray na sabi ni Lovely.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Hindi dahil sa pagtataray niya kundi dahil sa grammar niya.
Woo! Bigyan natin ng applause and standing ovation. \(*u*)/
“Psh. Maghihiwalay rin kayo.” Asar na sabi ni Brent. Sabay naman na umirap yung dalawa. Hahaha! Ang
taray nila. Lewl =)) Napatingin ako sa kaliwang banda ko, nakita ko si Austin na palapit sa akin. We
smiled at each other as he approached me.
“Hi, Kaye Anne. Kanina ka pa?” Tanong niya. Umiling lang ako sa kanya at tumingin na kina Sandy.
“Guys, si Austin nga pala. Friend ko.” I acknowledged.
“Her suitor.” Dagdag ni Austin? Kinunutan ko lang siya ng noo kaso tumawa lang siya ng mahina.
Nakakahiya! >////<
“Yown oh! May suitor na si Kaye Anne. Hahaha!” asar sa akin ni Brent. Napayuko tuloy ako. Waaahh!
Ano ba to? Naku, hindi ko pala sila napapakilala kay Austin. “Ewan ko sa inyo! Anyway, ito nga pala si
Kent and Brent. Obviously, they’re twins. And these beautiful ladies beside me are Sandy and Lovely.”
Tumango lang si Austin sa kanila samantalang sina Sandy and Lovely naman ay parang iniexamine lang
yung mukha ni Austin. Err, oo gwapo si Austin kaso ang weird ng tingin nila ah.
“Hi, Austin. Have we met before?” tanong ni Sandy na parang inaalala niya pa kung nagkita na sila.
“Oo nga, you’re familiar eh.” sabi naman ni Lovely. Nagkatinginan naman sila na parang na-amuse sa
isa’t isa kasi parehas sila ng naiisip. Weird, ganun din ang reaksyon ni Gail dati pati na rin ni Nathan.
“I--- I don’t know. Ngayon ko pa lang kayo nakita eh.” Sabay tingin niya sa akin at ngumiti na parang
naiilang siya? Teka nga, I’ve noticed ganyan siya lagi pag tinatanong siya ng ganyan.
“Nakita ka na namin, I’m sure. Are you from Sitio Maligaya?” Seryosong tanong ni Lovely. “Parang nakita
na kasi kita dun. I dunno.”
“Hey! Ex mo ba siya Love?” singit ni Brent. Pinagtaasan niya lang ito ng kilay sabay irap.
“Love ka dyan! Tsaka wala akong naging seryosong boyfriend sa Sitio Maligaya! And who cares about my
love life?” sabay fold ng arms ni Lovely.
Napakamot tuloy ng ulo si Brent. “Love? Short for Lovely.” (__ __’)
“Whatever…” -___-+++
“Kaye Anne, may emergency pala sa bahay. Hindi na kita mahahatid. I’ll make it up to you tomorrow,
bye!” saka siya naglakad ng mabilis palayo. Ano ba yan, naghintay pa naman ako =___=
“Ate, I’m really sure na nakita ko na siya. Parang nakita ko na siya talaga dun. Hindi ko siya pwedeng
makalimutan kasi sinisilayan ko yun eh! Hihihihi.” ;”””> Sandy.
“Oo nga! I second the motion. Kaso hindi Austin ang pangalan nun Sandy. Diba Kyle yung name nun?”
Pagsang-ayon sa kanya ni Lovely.
“Ayy, oo nga noh.” Sabay hawak ni Sandy sa sa baba niya na parang nag-iisip.
Napaiwas tuloy ako ng tingin. Hindi kaya totoo ngang nakita na nila Gail at Nathan si Austin in Sitio
Maligaya? Kaso sabi ni Austin, matagal na raw siyang hindi nakakauwi dito sa Pilipinas eh.
“Girls, baka naman nagkakamali lang kayo. 7 years na kasing hindi nakakauwi sa Austin dito sa Pilipinas
kaya imposibleng siya ang tinutukoy niyo.”
Nagkatinginan naman silang dalawa. “Baka nga kamukha lang. Mas gwapo kasi si Austin kesa kay Kyle
eh.” Then they giggled.
“Hey, change topic na nga. Pinag-uusapan niyo pa yung lalaking yun eh nandito naman kaming kambal
eh.” Sabi ni Brent sabay high five nilang dalawa. o/\o
Napailing nalang tuloy kaming tatlo. Wow, ang haba ng buhok ng dalawang ito. û^
~~~
After ng encounter ko kina Sandy at Lovely ay humiwalay na rin ako sa kanilang apat. Puro naman kasi
bangayan lang ang nawiwitness ko kasama nila. Nagpasundo nalang ako sa driver namin sa E.H.U. Wala
na kasi akong kasabay eh. Ang weird naman kasi ni Austin kanina. Wala lang parang nakakapanghinala
lang. Eh kaso masama namang manghinala nalang ng basta-basta diba? At saka about sa statement nina
Sandy and Lovely, hindi ko nalang iisipin yun. Tutal, binawi naman agad nila. Baka nga daw nagkamali
lang sila.
Nakatingin lang ako sa bintana ng kotse nang maramdaman kong mag-vibrate ang hawak kong phone.
Eh ako naman itong sabik sa message, nagmamadali kong binuksan ito.
---
FROM: PREGGY GAIL :)
Kaye, punta ka d2 s unit q. Now n. Sleep over kaung 2 ni Chloe. Pls :(

---
Nagtaka naman ako sa message ni Gail. Not because of the sleep-over, but it’s because of the virtual sad
face. May problema na naman ba yun?
Pagkadating na pagkadating ko sa bahay namin, agad akong nagbihis ng damit at nag-ayos ng gamit. Aba
syempre, kailangan kong magdala ng damit dun uy. Pati na rin ng uniform ko for tomorrow para hindi na
ako umuwi dito just to change clothes. Nang matapos na ako ay bumaba na agad ako at nagpaalam kay
Yaya Vera.
“Yaya Vera, sleep over lang po ako sa unit ni Gail huh?” paalam ko. Tumango naman siya kaya lumabas
na ako. Sakto naman itong si Kuya Mario, yung driver namin ay naghihintay na sa akin. Sinabihan ko kasi
na dadaan lang ako dito para kumuha ng damit.
After 15 minutes, nakarating na agad ako sa unit ni Gail. Nag-door bell na ako at after some seconds,
pinagbuksan ako ni Chloe. Aba, nauna na si Chloe dito.
“Ang tagal mo, Kaye Anne.” Bungad sa akin ni Chloe. Pumasok na ako at naabutan ko si Gail na kumakain
ng rambutan sa sofa. Napatingin naman siya sa akin at ngumiti.
“Ngiti-ngiti ka dyan, Gail. What’s with the virtual sad face on your SMS?” Seryoso kong sabi sabay upo sa
tabi ni Chloe next to Gail. Dumampot din ako ng rambutan kaso err… Di ako marunong magbalat nito
T___T
Napatingin ako kay Gail ng marinig kong nagbuntong hininga siya ng malakas. Napatingin naman ako kay
Chloe kaso nagkibit balikat lang siya.
“Si… K-K-Kurt… nambababae na.” And there she goes, umiyak na siya.
Natataranta naman kaming dalawa ni Chloe na hagurin ang likod niya. Sabi sa akin ni Ate Emerald dati,
normal lang na maging emotional or magiging sensitive ang buntis. Kaya siguro siya nagkakaganito.
“Gail, wag ka nga munang magdrama dyan! Teka, ano bang basehan mo kung bakit mo nasabing
nambababae na si Kurt? Tss. Impossible!” I retorted. Inabot ko kay Chloe yung rambutan ko.
“Oh, anong gagawin ko dito?” Takang tanong niya.
“Pagbalat mo ko, Chloe! Hindi ako marunong.” +__+ Bigla naman yang ibinato sa akin yung rambutan.
Aww! Sapol sa pisngi ko yun ah! Ang sadista nitong babaeng ‘to. “Aray naman!” x_x
“Mamaya ka na kumain! Kitang problemada si buntis eh. Tiisin mo muna!” inis na bulyaw niya sa akin.
Napanguso tuloy ako. Tumingin nalang ako kay Gail, nakatitig lang siya sa bowl ng rambutan. Parang ang
lalim ng iniisip. “Nakita niyo ba yung …. pinost ni Kurt sa facebook? Yung picture na may kasama siya…”
she paused and gulped. “---beautiful girl. Ang saya nilang dalawa tapos may caption pa na ‘Strolling
around HK with Megan.’” Mahina niyang sabi.
Napakunot tuloy yung noo ko. Tama! Oo nga, yun yung nakita ko kanina sa newsfeeds ko sa FB kaso
nakalimutan ko kaagad kanina because of the Macapuno Girls arrival.
“Sino ba kasi yang Megan na yan eh?!” Galit na sigaw ni Chloe sabay balat niya ng rambutan at hinagis
sa akin. Napangiti tuloy ako at isinubo ko. Ang tamis *u*
“I dunno! Nagulat nalang ako na nasa Hongkong na siya na walang pasabi? At papost post pa siya sa FB
wall niya ng ganun?” Nag-crack yung boses ni Gail. Bigla niya nalang tinakpan ng throw pillow yung
mukha niya.
Hinihila naman namin ni Chloe yung unan sa kanya at mabuti nabitawan din. “Baka naman kaibigan lang,
Gail. Wag ka munang mag-assume ng kung anek anek dyan!” sermon ko sa kanya sabay salo na naman
ng binalatan na rambutan ni Chloe.
Napatingin si Gail sa akin ng seryoso. As in seryoso talaga! Whoa. Scary~ “I trust Kurt, okay? Pero dun sa
Megan na yun, wala akong tiwala! Grr! Bakit kasi hindi pa tumatawag sa akin si Kurt?! Hindi ko naman
siya macontact kapag ako yung tumatawag sa kanya.”
Kumuha si Gail ng rambutan at binuksan ito. Wow! Dun niya siguro nilalabas yung inis niya. @_@
“May pa-‘I love you I love you’ pa! Arrrggghhh! Nakakaselos!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” >0<
Sabay hagugol na naman niya. Nagkatinginan nalang kami ni Chloe at sabay napailing. Ganito pala ang
buntis? =___=
“Yaan mo, sissy! Reresbakan natin yung Megan na yun! Aba, kung kelan ayos na ang lahat saka may
eeksana! Baby lovers to infinity and beyond lang dapat!” Chloe exclaimed.
I saw Gail smiled while holding the glass of orange juice. “Cheers!!!” ^__^ sigaw ni Gail.
Nagkatinginan naman kami ni Chloe kasi nawiwirduhan na talaga kami sa buntis na ito! Ang bilis
magpalit ng emosyon. =__=
“Cheers!” sabay taas namin ng orange juice.
(.--)/(^-^)/\(=.=)
GAIL’S POV
Nakakalungkot naman. Hindi pa rin talaga umuuwi si Kurt. dalawang gabi na ah. May balak pa kaya yun
umuwi? :(
Nagkwentuhan lang kami ng nagkwentuhan nina Chloe at Kaye Anne kanina. Nakwento pa sa akin na
nakita daw ni Kaye ang Macapuno girls sa E.H.U. At wagas ang reaction niya =__= Pero mas wagas ang
reaction ko nang malaman na pinopormahan ng kambal ang dalawang yun? Weh? >.>
Dahil sa hindi ako makatulog ay nag-online muna ako sa facebook. Kumakain pati ako ngayon ng cookies
with matching milk. Ang sarap kasing kumain eh ^_^ Habang tinitignan ko ang newsfeeds ko, napansin
ko na ang daming status messages ni Kurt. Take note, sweet quotes. Nakita ko yung isang post na 15
minutes ago pa lang niyang napopost.
---
Crystal, hindi man ikaw ang pinaka-HOT na tao sa buong mundo…
See more
---
Anubayan >.< I hate seeing that see more. Nakakabitin kasi! Agad kong clinick ang see more at ito ang
lumabas…
---
Crystal, hindi man ikaw ang pinaka-HOT na tao sa buong mundo…
.
.
Ikaw pa rin naman ang la-HOT la-HOT sa buhay ko. I miss you, baby love. :)
32 likes/15 comments
---
O/////////////////////O
Bigla atang nag-init ang mukha ko dun. Tse! Gumaganun ka pa! Eh hindi naman makontak sa phone.
>____<
BANAT! BANAT! WALEY NAMAN. HINDI AKO KINILIG.
*looks away* *smiles secretly* *blushes*
Nagscroll down pa ako.
---
I haven’t noticed that I’ve changed already. The way I talk and act towards others, the way I treat X9, I
can even tell jokes and laugh out loud. I don’t even smoke anymore, well once in a while though. Wow,
Crystal is really amazing.
34 likes/25 comments
---
Kusa nalang na ngumiti yung lips ko kahit ayaw ko. :/ Hindi ako kinikilig sa salawahan na yan! Amp ~__~
---
I'm a one-woman-man. Like if you agree. Unfriend me if you disagree -__-

Kidding. I told ya' I can tell non-sense jokes :) Heading off. Goodnight everyone. Goodnight, dream of
only me and I love you, Crystal. :*
---
Hindi ko alam ang dahilan pero bigla nalang lumakas ang kabog ng puso ko. Grabe! Kahit anong
lumalabas sa bibig ko, iba pa rin talaga yung sinasabi ng puso ko. Ang landi kasi ng puso ko >____< Bakit
puro siya laman ng newsfeeds ko. ANg pampam niya ah!
---
To those girls who sent sweet PM's to me, I just wanna say please don't treat me that way. You can
admire but don't uhm... How should I say this? Uhmm.. Just don't say 'I love you so much Kurt kahit may
Gail ka na' -__- Sorry I don't know what to reply in such msgs. I usually reply them with a smiley or a
laugh so that they won't get offended. Do you guys get my point? Ugh, I hope so. I love Crystal more
than anybody else, clear? No offense meant again. Good evening
32likes/12comments
---
Aba't may nag-I-I love you sa baby love ko? :/ Nga pala, pati nga pala si Megan diba? Hmp :(
Bago mag-sign out ay minessage ko muna si Kurt sa FB kasi nakita kong may green light sa chat box ko sa
name niya. Naghintay ako ng 20 minutes, walang reply?! How dare you Kurt! T__T Makapag-update
nalang ng status.
---
Sabi nila, kapag aksidenteng nakagat mo daw ang dila mo, ibig sabihin nun may nakakaalala sayo. So,
kapag nakagat mo ng aksidente ang dila mo, yung tipong dumudugo na, ibig sabihin ako yung nakaalala
sayo huh? INTENSE KASI ANG PAGKAMISS KO SAYO! I miss you kahit nakikipagdate ka at nagfi-feeling
single ka dyan sa Hongkong. Goodnight :* :(
---
I logged out and placed my laptop under my bed. Humiga na ako at nagtaklob ng kumot. Tumalikod ako
sa pwesto ni Chloe kasi pinagitnaan namin siya ni Kaye Anne sa kama.
Niyakap ko yung unan ko ng mahigpit. Namalayan ko nalang na tumutulo na ang luha ko. Ngayon ko lang
naisip na sobrang mahal na mahal na mahal na mahal na mahal ko talaga si Kurt na kahit ilang gabi pa
lang siyang hindi nakakauwi ay nadedepress na ako.
“Kurt, I miss you so much…”
***THE NEXT DAY
Wala akong gana ngayon. Ewan ko ba basta groggy na groggy ako. *yawwwwwwwn!* \(-.-)/
“May klase na ako, Gail. Maiwan na kita!” Paalam sa amin ni Kaye Anne. Tumango naman kami saka siya
tumakbo… palapit kay Austin? Tss. klase daw =__=
Napahinto kami sa paglalakad ni Chloe. “Tss. Klase pa siyang nalalaman dyan. Eh kumikirengkeng na pala
yan si Kaye Anne.” Sabay iling niya.
Nag-roll eyes nalang ako sa sinabi niya. “Been there, done that.”
Napatawa naman siya ng mahina kaya tinignan ko lang siya ng blangko. Wala talaga eh! Wala ako sa
mood. “Text mo nalang ulit kami kapag di pa umuwi si Kurt. Sleep over ulit kami, oh yeah!” ^__^/
Tumango nalang ako sa kanya at tumalikod. “Una na ako, dun nalang ako tatambay sa first class ko.”
Ang bilis ng oras. Lumipas na naman ang apat na oras, tapos na ang klase ko at uuwi na ako. Gusto ko na
talagang umiyak kasi di pa rin nagpaparamdam si Kurt. Well, nagpaparamdam sa FB pero personally,
hindi T__T
“Hi, Princess.” Napangiti ako nang marinig ko ang boses ni Wayne. Agad akong nag-angat ng ulo at
tinignan siya. “What’s up yow?!” :)
“Kyaa~ Bebe Wayne!” ^0^ Tumakbo ako palapit sa kanya at kinurot ko siya sa pisngi. Napansin ko na
nasa likod niya pala sina Arthur at yung kambal.
“Awww!” Hinimas niya yung kinirot ko sa kanyang pisngi saka siya napaatras. “Hindi pa nga gumagaling
yung kinurot mo sa akin, Princess oh! Tapos tignan mo ‘to *taas ng polo shirt* Puro pasa na!” T__T
Napapout tuloy ako. “Waah! Sorry Bebe Wayne, nakakaawa ka naman. Tara sa unit ko, pagluluto kita ng
carbonara para makabawi ako sayo. Daliiii!” Sabay hila ko sa kanya kaso humawak siya sa polo ni Arthur.
“P-P-Princess! No, t-thank you!” Hinigpitan niya lang ang hawak niya sa polo ni Arthur samantalang yung
kambal naman tinatanggal yung kapit niya at tinutulak pa sa akin.
“HAHAHAHAHAHA! Gutom yan Princess. Tamang tama!” Asar ni Brent.
“HOY! HOY! Mapupunit ang polo ko! Wayne naman, uupakan kita!” Reklamo naman ni Arthur habang
inaalis ang kamay ni Wayne sa sleeve niya.
“Bebe Wayne, bitaw ka na sa kanya! Dali na, sama ka na~” I requested. Nagpapaawa sound pa ako. >:)
“Dali na kasi Bebe Damulag! Sama ka na kay Princess. Iiyak na yan sige ka!” Sabi naman ni Kent. Si
Wayne naman ang lakas makakapit kay Arthur. Parang tuko =__=
“AAAHH! Ayoko! Busy ako eh! Sila nalang, Princess.” Pagmamakaawa naman ni Wayne habang
nakanguso. Awwww! Ang sarap hugutin ng nguso ni Wayne! Eeeeeeeeehhhhhhh! ^____________^
“Teka, si Master Kurt yun diba?” Napatigil ako sa sinabi ni Arthur. Napabitaw tuloy ako sa braso ni
Wayne at napatingin sa direksyon ng tinitignan ni Arthur.
At ayun nga. Tama si Arthur. Si Kurt nga…
Kurt with Megan >.>
*hingang malalim*
*closed fist*
“Uh oh!” sabay na sabi ng kambal. Napatingin naman ako sa kanila at napapout. As in super mega ultra
pout! ;3
“Uuwi na ako!” Sabi ko sabay lakad sa opposite direction. Nabangga ko pa nga si Wayne eh.
“P-princess… Are you okay?” Narinig kong tanong ng kambal.
“Princess, kausapin mo muna si Master. Maybe it’s not what you… or what we think…” sabi naman ni
Arthur. Di ko na sila sinagot basta naglakad na ako palayo. Nakakainis! Nakauwi na pala siya, hindi man
lang nagsasabi! >0<
“Princess, tara puntahan natin…” sabi naman ni Wayne. Habol-habol nila ako sa paglalakad.
“Pabayaan niyo na nga ako!” bulyaw ko sa kanila. Kaso hindi sila matinag kasi nakahabol pa rin sila sa
akin. Hindi ako umiiyak basta ang init lang ng pakiramdam ng buong katawan ko. Senyales na--- IRITANG
IRITA AKO! >:/
I just kept on walking faster and bowed my head. I even closed my fist to suppress my irritation. Bakit ba
ganito ako? Ang bilis ko ng magalit?! Dati naman hindi ako--------
*BOG!*
“Awwww!” Napahawak ako sa noo ko. Muntikan na akong matumba kaso buti nalang nasalo agad ako ni
Arthur at Wayne mula sa likuran. Naumpog lang naman ako sa-------
“Naku, sorry! Lagi nalang tayong nagkakabanggaan.” Sabi ni Kuya Alex. Wow, second time na ito ah! Ang
tigas naman ng chest niya >__<
“Ayos ka lang, Princess?” Nag-aalalang tanong ni Bebe Wayne. Napatadyak nalang ako sa semento sa
sobrang irita ko.
“H-hey, Gail. Sorry talaga. Hindi ko naman sinasadya-----“ Kuya Alex apologized but I interrupted him
before he finishes what he is ‘bout to say.
“No, hindi ikaw. Si Kurt…” And I looked down the floor. Siguro pulang-pula na ang mukha ko sa sobrang
inis na nararamdaman ko. Naman! Hindi ba dapat mainis ako sa nakita ko? Naka-wrap kasi yung arms ni
Megan sa arm ni Kurt habang naglalakad at nagtatawanan pa.
What do you expect me to react? ~___________~
Magtatalon sa tuwa at sumayaw sayaw dahil kinikilig ako sa kanilang dalawa?

“Si Kurt? Oh bakit na naman?” Napatingin siya sa likod ko. “Speaking of, there he is, I mean there they
are…” Kuya Alex said in astonishment.
I did not dare to look back. Napakagat ako sa labi at hinila na si Bebe Wayne palayo kaso humawak na
naman siya kay Arthur at si Arthur ay humawak sa kambal at sila naman ay nakakapit kay Kuya Alex. At
mukha na kaming choo-choo-train =___=
“Waaah! Bitaw! Aalis na kami!” >0< I yelled. Napalingon ako sa likuran ko, malayo-layo pa naman sina
Kurt at di pa kami napapansin kasi nagtatawanan pa sila. T3T
No choice kaya kinaladkad ko na si Bebe Wayne. Kung saan ko nakuha ang power ko? Ewan ko. Basta
ang alam ko nalang ay natangay ko na silang lima.
“Gail, kausapin mo na nga. Eh dun din naman uuwi sa unit mo si Kurt. Wag mong iwasan.” Narinig kong
sabi ni Kuya Alex. Patuloy ako sa paghila sa kanila.
“Oo nga! Oo nga!” Brent agreed.
“Wag ka mag-alala Princess. Nasa likod mo naman kami eh!” Arthur said. Di ko pa rin sila pinapansin.
Nakarating nalang kami sa car park, salita pa rin sila ng salita.
“Kaninong kotse ang gagamitin? I didn’t bring mine! Faster!” Natatarantang sigaw ko.
“Gail naman eh…” *3* Malamyang sabi ni Wayne. Bumitaw na ako sa braso ni Wayne at dun ko
napansin na gusot-gusot na ang uniform nila.
“Kausapin mo na, Gail. Nandito naman kami eh. I assure you, you won’t get disappointed.” Kuya Alex
said as he fixed his uniform.
“Hey, nandyan na pala----- Hi, baby love!” Napalingon kaming lahat sa nagsalita. Patay, si Kurt >_< Agad
naman akong pumwesto sa likod ni Kuya Alex. Yung tipong nagtatago.
“Ayan na! Ayan na! Mag-usap na kayo.” Kent retorted.
Napabuntong hininga tuloy ako. Okay fine, bakit ko nga pala siya iniiwasan. Kinompose ko muna ang
sarili ko bago humarap sa kanya. Napatingin ako dun sa girl, nakasmile siya sa akin.
“Buti umuwi ka na?” I asked in a sarcastic tone.
“Kakadating ko lang. By the way,” tumingin muna siya kay Megan at ngumiti. Wow, ngiti ka pa ah!
Kinikilig ako ~__~ “Si Megan nga pala---------“
“I don’t care. Tara na nga!” Sabay irap ko kay Megan at hinila na si Kurt palayo sa kanila. Nakakalimang
hakbang pa lang kami nang magsalita siya.
“Hey, what’s wrong? Paano si Me------“
“PAGLALABAN KITA, KURT!”
“What the hell---?”
I stopped walking and faced him with my one brow raised. Siya naman parang gulat yung mukha. “Ah so
ayaw mong iwan yan si Megan?” Tumingin ako sa pwesto nila Kuya Alex. Nandun lang si Megan na
takang takang nakatingin sa amin.
Nagulat ako nang maglakad si Kurt pabalik sa pwesto ni Megan. Hinila niya ito sa wrist at lumapit sa akin.
Sumunod naman sina Bebe Wayne.
Wow. Wala na Gail. Siya na talaga. =__=
“Si Megan-------“
“SO SIYA ANG PINIPILI MO? NICE CHOICE, KURT. ANG GANDA NG PINALIT MO SA AKIN! MUKHA NAMAN
SIYANG MABAIT. *tingin kay Megan* INGATAN MO SIYA, MEGAN HA? SHUNGA PA NAMAN YAN
MINSAN.” Then I flashed my oh so sweet but fake smile.
Ang lakas ng tibok ng puso ko. Wala na, ito na yung katapusan ng to infinity and beyond niya. T_T
“What the f*ck are you saying, Crystal?!” Galit na tanong ni Kurt sa akin. Napapikit tuloy ako. Uwaaaaah!
Sinigawan niya akoooo~
Napansin ko na pinipigilan tumawa nung Megan. Tch. Tawanan daw ba ako? Kawawa na nga ako >_<
I pouted but eventually I smiled. I hugged Bebe Wayne’s left arm and shot my glare at them.
“EH ANO NAMAN?! MAGPAKASAYA KAYO! MAY BEBE WAYNE NAMAN AKO!” Sabay belat ko sa kanila at
hinila na palayo si Bebe Wayne. Narinig ko pang tumatawa si Megan. Amp. Ang mean niyaaa~
“Gail, huy! Ano ka ba. Di mo naman kina----“ Hindi na natapos ni Wayne ang sinasabi niya kasi
naramdaman ko nalang na bigla akong umangat sa lupa.
O_______________O?!?!?
“AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH~”
May bumuhat pala sa akin. *lover’s carry* Pagtingin ko….
“Jumping into conclusions again. Mag-uusap tayo, baby love.” Sabi niya sabay tawa ng malakas.
SPELL BALIW?
T-R-I-S-T-A-N K-U-R-T L-E-E :/
“AAAAAHHH! PUT ME DOOOOOWN!” >0<
Lumingon pa saglit si Kurt kina Kuya Alex. “Dudes, kayo na bahala kay Megan. Pakihatid nalang sa bahay
namin.”
T______T
Bakit sa bahay nila iiuwi si Megan? Ganun nab a talaga nila kamahal ang isa’t isa para iuwi na siya sa
bahay nila Kurt.
“ARRGGGGHHHHHHH! Nasisilipan ako, Kurt! Ibaba mo nga ako.” Tumigil si Kurt sa paglakad takbo niya
at ibinaba ako. Napansin ko na hinubad niya yung coat niya at itinali paikot sa bewang ko tapos ay
binuhat na naman ako. “AAAAAAHH! ANO BA!”
“Sssshhh… Shut up!”

**to be continued
[10] COUSIN
KURT’S POV
“Jumping into conclusions again. Mag-uusap tayo, baby love.” I murmured. I really can’t help myself to
chuckle. Hahaha.
“AAAAAHHH! PUT ME DOOOOOWN!” >0<
Hindi ko na siya pinakinggan. Basta nagtuloy-tuloy lang ako palakad papuntang service car ko. Nawala
tuloy yung pagod ko nang makita ko ang mukha ni Crystal. :)
“Open the door! Walang mang-iistorbo. Wag mo kaming istorbohin, butler!” I ordered as butler Homer
opened the car’s door. I lay Crystal carefully on the backseat horizontally. Pumasok na agad ako sa kotse
at sinarado ang pinto.
“AAAAAAAHHHHHH! ANONG GAGAWIN MO KURT?!” She nagged while I’m positioning myself on her
top. Alalay pa rin ako sa weight ko.
“Sssshhhhh… Quiet!” I ordered.
“KYAAAAAAAHHHHH! Ano ba?! UMALIS KA NGA SA IBABAW KO! SALAWAHAN KA! HUHUHU!”
“What the heck? Salawahan? Ako?” I retorted.

“OO, NAMBABABAE KA----“
I interrupted her words with a kiss.
THIRD PERSON’S POV
Pinanuod lang nina Alex, Arthur, Brent, Kent, Wayne at pati na rin ni Megan ang pag-alis nina Kurt and
Gail. Nagkatinginan pa ang X5 dahil sa binilin sa kanila ni Kurt. Ihahatid si Megan sa bahay nila Kurt?
Wow.
“Hey, bahala ka Alex. Ikaw ang maghatid dyan.” Sabi ni Wayne kay Alex sabay lagot sign nito.
“Oo nga! Oo nga! Bahala ka. Hahaha.” Sabi naman ni Kent sabay akbay sa kambal niya.
Napakamot nalang ng batok si Alex sabay tingin niya kay Megan na pinipigilan pa rin ang pagtawa niya
dahil sa pagtakip nito ng kamay sa bibig niya.
“Bakit ako lang? Sabi X5 ah.” Sagot namin ni Alex na para bang iniisip niya na porket siya ang
pinakamabait sa gang, siya itong laging hinihingian ng pabor. Buhay nga naman =__=
Lumapit naman sa kanya si Arthur sabay patong nito ng kamay sa balikat niya. “Ang ganda ng chick ni
Master noh?” bulong ni Arthur kay Alex.
Napaatras lang ng hakbang si Alex sabay tingin kay Megan na nakangiti sa kanila. He was examining her
looks because she’s a bit familiar to him. He thought that he saw this girl somewhere.
“Iuuwi niyo na ba ako?” tanong ni Megan sabay tuck niya ng buhok niya sa likod ng tenga. Inabot niya pa
ang ankle niya mula sa likuran na parang minamasahe ng bahagya. Palibhasa naka-heels. Nasasaktan na
siguro -_-
Nagkatinginan na naman silang lima. Para kasing nag-aalangan sila kung ihahatid ba nila ito sa bahay ni
Kurt ayon nga sa bilin ng Master. Eh kasi naman naisip nila na ito yung dahilan ng pagkawala ni Kurt ng
ilang araw, baka nga ito ang ipalit bilang Princess ng X10. Aba, no way >_<
“Hey, are you going to give me a ride home? Hello, I’m tired already. My ankle is sore now. Please!”
Malambing na sabi nito.
‘Aba, may attitude’ sa isip isip ni Arthur. Lumapit naman si Alex kay Megan at tinignan ito ng seryoso.
“Megan right?” Tanong ni Alex. Tumango naman si Megan. “Are you Kurt’s cou------“
“Are you Kurt’s mistress?!” Singit ni Wayne with matching suplado look pa. Hahaha! Aba, si Bebe Wayne
ata yan. Lewl =))
Napakunot naman ng noo si Megan at maya-maya pa ay tumawa ito na para bang wala ng bukas. Weird
girl sabi sa isip ng X5.
“Pffftttttt! Hahahaha!” Si Megan yan habang pumapadyak padyak pa sa semento.
“Hey young lady, maghunos dili ka sa pagtawa! Baka maubusan ka ng hininga dyan, kami ang malalagot
kay Master.” Sabay cross arms ni Brent. Nawiwirduhan na talaga sila sa babae.
“W-wait! Hahahaha! GHAD! Me? *points at herself* A mistress? No way! Don’t you remember me? It’s
me! Megan! Kurt’s one and only beautiful cousin! Kayong kambal, kinalimutan niyo na ako!” sabay pout
pa nito.
“What the! Ikaw yan Ate Megan? Wow, ang ganda mo na!” Hindi makapaniwalang sabi ni Brent sabay
yakap kay Megan.
“Oo nga! Oo nga! Hahaha! Matured ka na eh,” sumunod naman na yumakap si Kent. Ang kambal kasi na
ito ay pinsan ni Kurt sa ina kaya sa madaling salita ay pinsan din nila si Megan.
“Ang daya niyo! Pinagkamalan pa akong mistress.” Nagtatampong sabi ni Megan sabay harap kina
Arthur, Wayne at Alex na nakatingin lang sa kanila. “Hey guys, I just want to introduce myself properly.
I’m Megan Chen, Kurt’s cousin and definitely not a mistress. I lived in Hongkong!” Sabay lahad ng kamay
nito sa tapat ng tatlo.
Isa-isa naman nilang inabot ito at nagpakilala. Ayan, kumo-conclusions din kase. =__= Pagkatapos ng
pagpapakilala ay tinungo na nilang lima ang kotse ng kambal. Sila nalang daw kasi ang nagvolunteer na
maghahatid sa pinsan nila.
Nang makarating na sila sa kotse ng kambal na nangyari namang katabi ng service car ni Kurt ay
napansin nila na nasa labas si Butler Homer at pakamot-kamot na tinitignan ang umuugang kotse. Dahil
sa may pagkachismoso ang X5 ay lumapit sila. Kekeke =))
“Butler Homer, anong nangyayari dyan sa kotse? Sino nasa loob?” Nagtatakang tanong ni Alex. Grabe
kasing umaalog yung kotse eh, parang may earthquake. LOL XD
“Naku, mga sir! Nagbilin po si Sir Kurt na wag daw silang istorbohin eh.” sagot naman ni Butler Homer.
Nagkatinginan na naman ang limang lalaki na para bang iisa lang ang tumatakbo sa utak nila. Mga lalaki
nga naman @_@
“Naku, si Master! Naka-homerun na nga, humahabol pa. Tsk!” Malisyosong sambit ni Arthur the genius
na maraming nareceive na like sa pic nito daw sa FB. Kekekeke~
“Kyaaaahhh~ What’s happening inside?” Nagpapanic na tanong naman ni Megan. Akmang sisilipin pa
nito ang loob sa tinted mirror ng hilahin ni Arthur ang kamay nito para pigilan. Ayiieee! Humolding
hands. Hahahaha~
ANO KAYANG GINAGAWA NG BABY LOVERS SA LOOB NG KOTSE? ABANGAN! JOKE! >;D
KURT’S POV
I kissed her lips to shut her up. When I saw her close her eyes and felt her arms wrapped around my
nape, I can’t help to kiss her intimately. I cupped her cheeks and crotched my head sideways to kiss her
deeply. After some minutes, I stopped the kiss and we’re both gasping for air. Phew~
We stared at each other for a moment. I gave her a peck on her forehead. “I missed you so much, baby
love.” I whispered softly.
After a few seconds of staring, I noticed her eyes widened all of a sudden. It seemed like she was
shocked. “AAAAAAHHHHHH!!!!!! EWAN KO SAYO! EWAN KO SAYO! KISS KISS KA PA DYAN. ANG HAROT
MONG LALAKI KA!!!” >0<
Pinaghihila na niya ang buhok ko or should I say, sinasabunutan niya ako. >_<
“Ahh, sh*t! Sh*t! Stop it, Crystal! Awww! F*ck!” Grabe naman makasabunot ‘to. Sobrang sakit sa scalp.
“KYAAAAAHH! WAG KANG MAGMUMURA. MASAKIT SA TENGA. HUHUHU! NAMBABABAE KA NA. AYAW
MO NA BA SA AKIN? PUMUNTA KA PA NG HONGKONG KASAMA NG BABAENG YUN. NAGDATE PA
TALAGA KAYO ABROAD AHH. AAAHHHH!!!!”
“Oy, oy! Ano bang sinasabi mo?! T-teka nga, tigilan mo nga yan. Araa—ay! Aray! Nadadaganan na kita.
Mabigat ako. Oy!” Damn! Sa sobrang lakas ng sabunot niya sa akin, halos madaganan ko na siya. Nawala
yung alalay ko ng weight ko.
“EDI SWITCH POSITIONS!” Nagulat ako ng pinagpalit niya kami ng position. Nasa ibabaw ko na siya (sa
stomach part) habang sinasabunutan pa rin ako. What the! Bakit ang lakas ng buntis na ‘to? ~_~
“Crystal, stop this! Ang sakit na!” Di niya pa rin ako tinitigilan basta habang tumatagal, palakas ng
palakas ang paghila ng buhok niya sa akin. To stop her from pulling my hair, I immediately grabbed and
hugged her. There, hindi na siya makakilos.
I heard her soft sobs. Nakasubsob ang mukha niya sa leeg ko. nararamdaman ko pa yung pagpatak ng
luha niya sa leeg ko. Sh*t, wala naman akong ginawang masama ah.
“Hey, stop crying Crystal. Ssshhh…” I tapped her back to comfort her.
“… Ayaw… mo na sa akin, Kurt? G-gusto mo na… ba si Megan? Kung oo, sige… p-papaka---walan…. No,
no! I won’t give you away! Never! Huhuhuhu!...”
What did she say? O______O
“Pfft.. Ano ba yang sinasabi mo? Mahal na mahal kita, tigilan mo nga yan. Tss. Si Megan? Pinagseselosan
mo? She’s my cousin.”
Napaangat siya ng ulo agad at tumingin sa akin ng parang sinasabing ‘Really?’ I just nodded at her with a
smile on my lips. Hahaha. Nakakatawa si Crystal. She won’t give me away? Ako din, I won’t give her
away also. Magkamatayan na ~___~
“Talaga? Pinsan mo si Megan?” She asked sweetly while her tears are flowing in her cheeks. Pinunasan
ko naman agad. “Hmp! I don’t believe you. Why did you tell her I love you and I miss you over the phone
then?” She asked contemptuously.
I frowned at her question. Narinig niya yun?
“She’s my closest cousin. Siya yung … How should I say this? Ahhmm.. Kilala mo na siya, Crystal.
Nakalaro mo na siya dati nung mga bata pa tayo sa birthday party ko sa bahay.”
She stopped and looks away. Parang iniisip niya talaga kung sino si Megan. She smiled all of a sudden,
“Ahh! Siya yung tumulong sa akin nung naligaw ako sa bahay niyo nun. Nagtataguan tayo nun tapos
naligaw ako sa mansion niyo.”
“Yeah, siya yun.” I answered while looking at her facial expression. Nagulat ako nang bigla siyang
sumandal ulit sa balikat ko at niyakap ako ng mahigpit. “Crystal, wag ka na ngang nag-iisip ng kung ano-
ano.”
I head her took out a deep breath and kissed me lightly on my cheeks. “Kurt, don’t do that again please.
Wag ka ngang aalis nalang nang biglaan. Nagkaroon na ako ng phobia kapag nawawala ka nalang basta
eh. I was so freaking worried about you.” She said sweetly.
Napangiti tuloy ako sa sinabi niya. Parang siyang bata na iniwan ng parents niya ng matagal. Eh 2 days
and 2 nights lang naman ako nawala. “I love you, baby love.”
“…”
Tinignan ko ang mukha niya. Nakatulog nap ala siya. Tinulugan na ako. =___=
Kahit mabigat siya, hindi naman gaano, ay inayos ko muna ang posisyon namin. Hindi naman sa pangit
kaso kasi ang awkward kung ganito ang pwesto namin sa backseat. Crystal on top of me. Pinilit kong
umupo at inihiga ng maayos si Crystal sa seat. Inilagay ko ang ulo niya sa lap ko. Afterwards, I pressed
the controls on my side and the windows opened automatically. Sumilip ako sa labas para tawagin na
ang butler ko kaso nakita ko yung X5 kasama si Megan sa labas.
“Hey, what are you all doin’ there?” I asked while I’m stroking Crystal’s hair on my lap.
Lumapit naman sila at sumilip sa loob ng kotse. Tinignan nila si Crystal na himbing na himbing ang tulog.
“Naku, Master! Pinagod mo naman masyado si Princess.” Said Wayne and smiled mischiviously at me.
“Anong pinagod?” I asked confused.
Nagtinginan lang silang lima habang si Megan naman nakadungaw sa bintana at pinagmamasdan si
Crystal. “Ang ganda naman ng fiancee mo, Kuya Kurt.” *u*
“Kaya nga fiancée ko eh, maganda talaga ang baby love ko.” I answered proudly.
“Kyaaahh! Baby love? Nakakakilig!”
“Ssshhh! Ang ingay mo. Kita ng natutulog eh.” Sabi ko sabay tingin ko kay Crystal.
“Ay, sorry… Anyway, gusto ko siyang makausap tomorrow, Kuya ah!” Pangungulit ni Megan. Tumango
nalang ako sa kanya at sumenyas na tumahimik.
“Master, kakaiba ka! Kakagaling mo lang sa byahe tapos pinagod mo pa si Princess. Tsk.” Singit ni Arthur.
Ayan na naman yang pagod na yan. Ano ba ang ibig sabihin nila dun? ~_~
“Oo nga. Tsaka grabe, hindi man lang pinaabot sa unit niyo. Ang aga-aga pa oh! Buti nalang tinted ang
windows.” Sabay smug nito.
“Ano bang pinagsasabi niyo dyan?” pagalit kong bulong sa kanila. Tss.
Nagkatinginan naman silang limang lalaki samantalang si Megan naman ay takang taka na. "Wala, naka-
homerun ka na! Humahabol ka pa, Master."
O__O
"What the! *Crystal moves* Greenminded kayo ah! Butler, let's go." Then I pressed the controls again to
close the windows. Sumakay na si Butler sa driver's seat. Tumingin pa ako sa labas and there I saw
Arthur and Megan laughing. Binuksan ko ulit yung windows. "Hey, Arthur! Maghanap ka ng iba, wag yan
si Megan. Tss. Megan, wag kang makikinig dyan sa mga timang na yan ah."
Arthur looked down, "Master naman eh."
Megan nodded joyfully. "Yeah, kuya! Bye, take care. I love you!"
Napakamot ako sa ulo ko. Aish, dalaga na nag-I-I love you pa sakin. Kaya kami napagkamalan eh. "Wag
ka ng mag-I love you sakin. Napagkakamalan tayo eh."
Megan pouted. "Okay fine, whatever."
Then I closed again the window. "Butler, let's go to lolo's place."
GAIL'S POV
"Kurt, bakit tayo nandito?" Naiirita kong tanong. Nasa sementeryo po kasi kami. Ginising pa ako, eh ang
sarap ng tulog ko. =__=
"We'll visit my Lolo..." Nakangiti niyang sabi.
O_O
"P-patay na ang l-lolo mo?" Tumango lang siya sa akin at huminto na kami sa isang puntod. He sat down
the ground and motioned me to sit also beside him. Umupo naman ako.
He tucked my hairstrands that blocks my face behind my ear. "Papakilala kita sa lolo ko." He said smiling.
"..."
"Lolo, si Crystal nga po pala. *looks at me smiling* Mapapangasawa ko. Siya po yung kinukwento ko
sayo dati na babaeng gustong gusto ko at syempre mahal na mahal ko."
-////-
Wag kang ganyan, Kurt. Eeeeeeeeh!
"Sayang, hindi mo siya naabutan. But well, anyway, alam kong sinubaybayan mo naman kami. I know
you guided us and thanks for that Lolo."
Ngayon ko lang nakita si Kurt na ganyan. I mean, sobrang amo niya. Siguro mahal na mahal niya ang lolo
niya.
"Crystal, namatay si Lolo a year ago. Pag kailangan ko ng kausap, dito ako nagpupunta. *sighs* Mas
tinuring ko siyang magulang kesa sa parents ko kasi siya lang ang nakakaintindi sa akin."
I smiled and touched his hand. Tumingin muna siya sa akin ng seryoso saka ngumiti. "Hi, Lolo! I'm Crystal
Gail po. Ano po yung kwinento ng apo niyo po sa inyo? Sana hindi niya po ako siniraan. Hehehe. Don't
worry po, aalagaan ko po ang pinakapaborito niyong apo. Pagpapasensyahan ko po ang ugali niya kasi
mahal na mahal ko po siya. Sana po, lagi niyo po kaming gagabayan. Pagdadasal ka po namin lagi. May
you rest in real peace po, Lolo. Sorry po kung FC ako. hihihihi."
I heard Kurt chuckle. "Sabi ko sa inyo Lolo eh, may pagka-isip bata siya."
I glared at him. Wow, compliment ba yun? =__=
"So, paano po? We'll go ahead na. Ito na yung promise ko sa inyo. Diba sabi ko papakilala ko po yung
mapapangasawa ko? Here she is."
After ng conversation namin tatlo nina Kurt and ng Lolo niya. Woo~ Creepy, ay dumiretso na kami pauwi
sa unit ko. Ang saya sa feeling kasi pinakilala niya ako sa Lolo niya. Siguro, mabait naman ang lolo niya
diba?
"Kurt, bakit nagsasabi ng 'I love you' si Megan sayo?" Tanong ko habang nasa elevator na kami ng condo.
Hawak niya lang ang kamay ko. Eeehh! :P
"Isip-bata din yun. Nasanay na." He answered.
"Anla! Nakakahiya naman yung eksena kanina. Waah!" Sagot ko. Lumabas na kami ng elevator nang
bumukas ito. Tinutungo na namin ang unit ko.
"Magkaugali lang kayo, wag ka mahiya dun. Wait." Bigla nalng niya tinakpan ng kamay niya ang mga
mata ko.
"Uy, bakit mo tinatakpan ang mga mata ko?" Natataranta kong sabi.
"I have a surprise for you..." He whispered in my ear. Goosebumps! >///< "The reason why I came to
Hongkong and meet my cousin. Nagpatulong lang ako sa kanya na maghanap nun. Wala ako mahanap
dito sa Manila eh."
"Eeeeeeeehhh! Bilis, excited na ako."
He chuckles, "Wait." Narinig kong bumukas na ang pinto at dahan-dahang inalis ni Kurt ang kamay niya
sa mga mata ko. Pagkamulat ko ay nakita ko ang isang......
"Kyaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh~ Life sized monkey!!!!!!!"
[11] SUDDEN FEELING
GAIL’S POV
“Kyaaaaaaaahhhhhhhhhhhh! Life sized monkey!!!!”
Agad akong tumakbo sa sofa at niyakap ng mahigpit ang life sized monkey~ Grabe, ang laking stuffed toy
nito. Ang cuuuuuuuute ;”””>
“Buti nagustuhan mo. Hinagilap pa namin yan sa Hongkong. Ang hirap hanapin,” narinig kong sabi ni
Kurt. Nilingon ko naman siya habang hindi ko pa inaalis ang mahigpit na yakap ko sa monkey.
“Thank you, baby love!” Masayang sabi ko. Weeeeee~ Ang cute cute talaga! *kurot sa pisngi ng
monkey*
“Anong thank you? May reward dapat yan…”
Kunot noong nilingon ko si Kurt. Nakapamulsa na siya ngayon habang nakangisi. Parang may tumatakbo
na hindi magandang plano sa brainlalu niya. Omo! >__<
“Anong reward? Promise mo sa akin ‘to diba? Dapat wala na dapat kapalit.” Umupo na ako sa sofa
katabi ni Mr. Monkey. Niyakap ko ulit siya ng mahigpit at tumingin kay Kurt.
“Tss. Reward lang naman eh. Nahirapan kaya akong hanapin yan.” Lumakad siya palapit sa sofa na pang-
solo at umupo. He rested his head on its headboard and closed his eyes. “Napagod ako tapos wala man
lang reward.” He said in a weak tone.
Waaaaaaaaa! Kinokonsensya ba ako ni Kurt? @_@
Pinagmasdan ko ang mukha niya. *pout* Kawawa naman, mukhang may jetlag pa ata siya. Ang salbahe
ko pa, sinabunutan ko pa siya kanina. Amp!
“O sige na nga, Kurt. Anong gusto mong reward?” malamyang tanong ko. Bigla naman siyang napamulat
at tumingin sa akin ng nakangiti. “Hey, dapat yung kaya ko lang ha? Baka pahirapan mo ko.”
He just glared at me, picked the throw pillow and hugged it tightly. “Wag na nga. Napipilitan ka lang. I
want you to give a reward to me wholeheartedly.” Sabay sandal at pikit na naman niya.
Ay, arte! =_=

“Wholehearted na ako, baby love. Sige na, ano bang gusto mong reward?” Then I flashed a smile. Made
in China smile. :P
He opened again his eyes and looked at me. “Sure?”
I nodded hesitantly. Parang may balak talaga eh! >:|
Tumayo na siya at lumapit sa akin. Nakataas tuloy ang ulo ko, ang laki niyang tao eh =__= “Akyat tayo sa
taas…” He said in a low tone.
“Anong gagawin natin dun?” Nagtatakang tanong ko with matching pouty face pa. :P
“We’ll do your reward for me,” then he winked.
O//////////////////O
“Anong r-reward? Hey, Kurt! You’re making me nervous.” Sabay bawi ko ng kamay sa kanya. Kumunot
naman ang noo niya pagkatapos ay tumalikod.
“Bahala ka dyan,” cold niyang sabi at umakyat na ng hagdan.
(?_?”)7 Anyaree dun?
*tingin kay monkey* “Bebe Monkey, parang shunga talaga si Daddy noh? Haayy! Mapuntahan ko na nga
lang. Dyan ka lang ah, babalikan kita later.”
Tumayo na ako at sinundan na si Kurt sa bedroom.

“Kurt…”
Hindi niya ako nilingon basta nagdirediretso siya sa loob ng bathroom. Well, umupo nalang ako sa kama
at hinintay siyang lumabas. After 10 minutes, lumabas na siya ng bathroom na bagong shower at
nakatapis lang ng towel ang ibabang parte ng katawan niya.
>/////////////>
Siya na! Siya na ang may confidence idisplay ang sexy body niya.
Tumingin lang siya sa akin saglit tapos lumabas siya ng kwarto. Pupunta ata sa guest room. Dun kasi
nakalagay yung clothes niya. May bathroom naman dun kaso ayaw niya daw dun maligo kasi masikip
daw yung bathroom dun. Ang arte noh? -___-+++
Hala ka! Nagtampo na ata for real si baby love ko. Nararamdaman ko na ulit yung naramdaman ko nung
nag-camping kami for the Xtreme org 2 years ago. Yung bigla nalang hindi siya namansin. Naalala niyo
ba yun? Yung about sa pamasahe ko daw dahil sa backride ko sa kanya. =___=
*TING!*
Payment?! Oohhh~ Baka yun yung reward niya. Kiss? Eh diba tapos na kanina. Eh di bayad na ako (_ _’)
Napatingin ako sa pinto nang marinig kong bumukas ito. At ayun si Kurt, nakabihis na ng sando at boxer
shorts na mahaba naman. Umupo na siya sa kabilang side ng bed habang sinusuklayan gamit ng kamay
niya ang buhok niya. Sobrang tahimik namin. Huhuhu T__T
“Kurt, ano na yung favor mo?” I asked softly to break the silence.
He just shot me the look and shook his head no, “Nothing. Never mind…” He answered lazily. Napapout
tuloy ako. Eeeehhh! Anong meron? Bakit ganito siya?
Lumapit ako sa kanya ng konti since nakatalikod siya sa akin. I poked his shoulder and he looked back.
“Kurt, problema mo? Bakit di ka namamansin?”
He frowned at me and I pouted. “Pinapansin kita ah.”
Pinapansin daw? Talaga lang ha =.= “Ang cold mo eh!”
“Pagod lang ako…”
“I’ll massage you!” I volunteered joyfully.
“No, no, no thanks. Wag na, matulog nalang tayo.” Natataranta niyang sabi sabay higa sa kama patalikod
sa akin. Amp! Ewan ko sayo. >.<
Humiga na rin ako at tumalikod sa kanya. Nakakainis! Siya na nga itong inaamo eh. Wait, ito ba yung
nararamdaman ni Kurt kapag inaamo niya ako? Wow, saklap pala ng feeling ~___~
Hindi ko na talaga natiis kaya humarap na ako sa kanya. Bale yung kaharap ko ay ang macho niyang
likod. Hihihihi ;”””> Dahan dahan kong niyakap ang arms ko sa likod niya at idinantay na rin ang legs ko
sa leg part niya. ^___^
“Crystal, wag nga…” Then inalis niya ang braso at hita ko sa kanya. Para pa siyang naiirita sa akin T__T
Nag-iinarte! >_<
Umupo na ako at kinurot ko siya sa tagiliran. Nyahaha! Buti nalang, nasaktan kaya hinarap ako ng super
kunot noo. “Ano bang problema mo, Kurt? Ang moody mo ah. Daig mo pa ako.” ~_~
“Wala nga! Pagkagising natin, maayos na mood ko.” Sabi niya habang hinihimas yung parteng kinurot
ko.
Nagroll eyes lang ako at sinipa siya ng mahina sa bewang. “Naiinis ako sayo! Dali na kasi, bati na tayo.”
>3<
Tinignan niya lang ako ng seryoso saka niya ako hinila pahiga katabi niya. Niyakap niya na ako pero di ko
siya niyakap pabalik. Aba! Nagtatampo ako :P “Crystal, you don’t understand my situation.” He
whispered.
Ang bango ni Kurt. Bagong ligo kase ^_^
“Edi sabihin mo sa akin ng maayos para maintindihan ko. Hindi yung bigla ka nalang nagiging cold sa
akin.”
He chuckled kaya napatingin ako sa kanya. Nakatingin lang siya sa pink kong kisame. Oha~! Everything
pink nga eh. He answered, “It’s a guy thing.”
I rolled my eyes and smacked his chest. “Ano nga? Galit ka ba sa akin o nagtatampo?”
He groaned, “No…”
“Then what?”
He sighed and kissed my top head. “Ayokong sabihin baka mailang ka sa akin.”
Aba! >;| Ang kuleeeeeeet!
“Hindi nga! You need to be more open to me. Hindi yung masyadong ka masikreto. Kailangan
nagdadamayan tayo at nagtutulungan kasi darating na yung araw na magiging isang pamilya na tayo.”
Ansaveeee~? *insert Mario Maurer’s tone here*
“Hahaha, eh kaso nakakahiya nga. Hindi mo naman kailangan malaman yun eh. Tsaka para sayo din
yun.” Nakangiti niyang sabi.
“Dali na kasi!” I demanded.
“Fine! I’ve got this sudden feeling of being hor--------“
Bago pa niya matapos ang sasabihin niya ay umupo na ako at tinakpan ang mga tenga ko.
“AAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH~ Stop it! Stop it! Stop it! Stop it! Stop--------”
“Hahahahaha! I told you.” Tinanggal niya ang pagkakatakip ko sa tenga ko at hinila na naman ako
pahiga. Kaso lumalayo layo na ako ng distansya. Eehh! Naiilang ako eh.
Bakit? Dahil sa mabilis ang aking utak today na prumacess ng bagay-bagay ay napag-alaman ko na ang
gusto niyang sabihin ay----
“I’m horny, baby love…”
O//////////O
“Kyaaahhhhh! Sabi ng wag mong sabihin yan eh.” Pinagbabato ko na siya ng unan pati ng lampshade.
Pero syempre joke lang yung lampshade. Sayang din, pink pa naman yun =__=
He chuckled while pulling my wrist towards him pero nagpupumiglas ako. Uwaaaaaah! Baka manyakin
ako eh. Kahit na may baby na kami inosente pa rin naman ako sa mga bagay bagay. Oo, maniwala kayo!
bahala kayo sa buhay niyo kung ayaw niyong maniwala. Hmp! Di ko kayo bati! :P
“Kurt naman eh! Sige na maging cold ka na ulit. You’re giving me goosebumps eh!” Nagmamakaawang
sabi ko.
Tawa pa rin siya ng tawa. Umupo na siya tsaka ako hinila palapit sa kanya. Hila in a gentle way :D Humiga
ulit kami saka niya ulit ako niyakap. Waaahh! Lord, no please! Saka na po!Pagkalabas nalang ni Baby
Kyra. Joke! =))
“Wag ka ngang matakot sa akin. Parang di natin ginawa yun dati.” Asar niya sa akin.
“Eeeeeeeh! Lasing ako nun.” >.>
“Edi papaalala ko sayo.” :)
“Aish! No thanks.” >/////<
“I insist. Grabe ang pagpigil ko sa sarili ko nun kaso ikaw ang nagpumilit sa akin kaya pinagbigyan na kita.
sabi mo pa nga; ‘Oo nga, Kurt! Bwisit!-----“
“AAAAHHHHHHHHHHHHHH! STOOOOOOOP IT!” >o<
Huhuhuhu T_T This is so embarrassing.

“Hahahaha. Bakit ba? You should be thankful kasi natikman mo ang isang Tristan Kurt Lee.”
Ansaveeeee~? “Kapal mo oy! Kadirdir ka talaga. Eeeehhhh! Bakit ang manyak mo ngayon?!” >//////////<
“Hahaha kidding. You should be thankful kasi nandun ako nung gabing yun sa bar. Kung di kita nakuha sa
lalaking ugok na may masamang balak sayo, naku! Aish, I really can’t imagine what I am going to do to
that b@st@rd.”
I smiled. “Well thanks, baby love. Pero may tanong ako…”
“What is it?”
“Paano kung walang nangyari sa atin nung gabing yun, magiging ganito pa rin ba tayo? I mean,
kakausapin mo talaga ang parents ko about sa atin?” I asked softly.
I felt him hugged me tightly. “Of course. Two weeks akong nawala after you asked for a space right? Sa
two weeks na yun, nag-isip talaga ako ng mabuti kung ipapaubaya na ba kita kay Nathan o babawiin pa
rin kita. Pero alam mo kung anong narealize ko nung mga panahon na yun?”
I looked up to meet his eyes. Nakangiti siya pati na rin ang mga mata niya. “I realized that I don’t want to
lose the most special girl in my life. For the two weeks I’ve been away, I felt like I already lost you. I
always want to see you eventhough you kept on pushing me away.”
I beamed and kissed her on his left cheek. He smiled at me as his respond.
“Most especially when you told me that you’re willing to fight for me, that you want us to fight together.
You really gave me the strength to ask your parents for your hand for marriage.”
Parang sumabog ang puso ko sa sobrang saya sa sinabi ni Kurt. Oha~ Meron ba kayo niyan? Kekeke~
Mahal na mahal ko talaga ito eh, kahit may pagkashunga minsan. :/
“Masyado mo naman akong mahal niyan, baby love.” Asar ko sa kanya.
He chuckled and fixed the strands of my hair that blocks my face. “Oo ang sagot ko kahit lumaki pa ang
ulo mo. Kahit nawala ka pa ng ilang taon, loyal pa rin ako sayo kaya dapat pagkatiwalaan mo ako,
Crystal.”
I pinched his nosetip and giggled. “I trust you. Pero natural sa akin na magselos, Kurt gaya mo.”
“Yeah I know and you’re so cute whenever you get jealous.”
I rolled my eyes on him and met his eyes. “Thank you, Kurt. Anyway, naiinis ako sa puso ko. Ang unfair
kasi...”
He chuckled, "Pick-up line ba yan?"
I rolled my eyes and pushed him a lil pero hinigpitan lang niya ang yakap sa akin, "Just ask me why."
"Hahaha, okay. Bakit?"
I smiled sweetly at him and whispered, "Kasi akin naman itong puso pero tumitibok lang ito para sayo...
Yieeeeeee!"
"Ang panget!" =___=

"Oh, sige. Last na yun. I love you---..."
He cut off my words by pressing his lips onto mine. He relaxingly laid me on the bed while kissing me
sensibly. He cupped my cheeks while caressing it with his thumb. I really can’t help to moan when his
tongue entered my mouth, exploring sweetly inside of it. He then stopped the kiss and rested his
forehead onto mine. We’re both panting while staring straightly at each other’s eyes.
“I love you too…” He replied softly then gave me another peck on the lips. Humiga na ulit siya sa pwesto
niya at tumalikod na sa akin. So, what was that?? “Enough of the kiss, Crystal. Baka pilitin mo na naman
ako… Horny pa naman ako ngayon. Buti at nakakapagpigil pa ako.” Seryoso niyang sabi habang
nakatalikod sa akin.
ANO DAAAAAAAAW?!
Shemaaaaaaaay! >/////////////////<
Umupo ako at kinagat ang braso niya. “ARGHHHHHHH! Ang kapal ng mukha mo, Kurt!!!!!!”
And he laughed out loud. Funny! / -_____-\
KAYE ANNE’S POV
Nakadapa ako sa kama ko ngayon habang naka-online sa facebook. Ka-chat ko kasi yung blockmate ko
kanina and we discussed about some matter. NAKANAKS XD Ako na ang masipag mag-aral :)
Oohh! Mai-upload nga ang stolen shots ko na kuha ko kay pandak. Nyehehehe =)) After 5 minutes of
uploading, successfully posted na siya. Mouhahaha >:D 5 pictures lang naman yun kaya madali. Tinignan
ko ulit ang mga pictures na inupload ko and I really can’t help to admire him. Ang gwapo lungs!
^/////////////////////^
After some minutes, ang dami ng naglike. Mga fan girls siguro ni pandakekok :P Napansin ko na biglang
may incoming video call ako from…
PRINCE NATHANIEL SALVADOR
O_______________O
Hala, bakit kaya? Oh my ghed! Baka pagalitan ako?!? Kyaaaaahhhh! Dahil sa pandak siya, inaaccept ko
nalang yung video call niya. Anong connect? LOL XD
“Uhh, Nathan?”
[Ang gwapo ko dun ah.]
“Weh lang, Nathan! Weh lang!” =__=
Tawa lang siya ng tawa sa screen. Ang cute niya talagang ngumiti. ^_^ Mukang nasa kama rin siya, pero
nakasandal yung ulo niya sa headboard ng kama niya at hula ko ay nakapatong sa stomach niya yung
laptop niya.
[Ang ganda ng pwesto natin ah. Nakadapa talaga hahaha!]
“And so?”
[Wala, ang cute mo lang.]
>//////////<
“Mukha mo.” (_ _’)
[Hahaha! Kumain ka na ba? Baka mamaya, online ka lang ng online pero di ka pa nagdidinner ah.]
Aba, concern si pandak :””””””””>
“I’m on a diet. *rolls eyes*”
[Really?] Yung tono niya sarcastic.
“Joke lang! Asa namang magdadiet ako. Hahaha! Magtatampo ang grasya sa akin uy!”
[Good, mas maganda ka kapag chubby ka.]
Eeeeeeehhhhhhhhhh! >//////////<
“Ikaw, try mong uminom ng milk everynight para tumangkad ka.” Sabay belat ko.
[No need. Ikaw nalang, mas matangkad ako sayo eh.]
“Sus. Wag mong ikumpara ang height mo sa akin, pandak. Try mong i-compare kay Austin yung height
mo para nganga! Bleh!”
[Eh bakit nadamay si Austin sa usapan natin? Teka, may facebook ba yun?]
“Wala eh. Ayieeeeeeee! Now I know, kaya ka pala sumasama sa amin palagi kasi type mo siya noh!
Knows na knows ko yan! Hahahahaha. I smell something, hmm something… Eeewwwwy!” *Insert
disgusting look here*
Nakita kong nag-act na parang nasusuka si Nathan sa screen. Wow, dude! Ang galing niyang umarte
dude! (~~,)
[Ano ako bading?! Nakakasulasok lang, Kulet.] =.=
“Whatta word! Bakit sa akin mo tinatanong yan? Tanong mo sa sarili mo yan hahaha!”
[Tsk. Hindi ako bading ah! Maiba nga tayo, nakakabad vibes eh. Hmm, wala kang magawa ngayon?]
“*shakes head* Wala, natapos ko na ang gagawin ko eh. Bakit?”
[Gusto ko sanang mag-stroll gamit ang motor ko ngayong gabi. Pwedeng dumaan dyan?]
“*smiles* Sige, daan ka lang. open naman ang kalsada dito eh.”
[*points at me thru the webcam* Ikaw! Napakapilosopo mo. Dyan muna ako, kwentuhan tayo. Hindi pa
ako inaantok eh.]
Eeeeehhhhhh~ Dadalawin ako ako lolololol XD
“Si-----“
*TOK TOK TOK*
Napatingin ako sa pinto. May kumakatok kasi. *tingin ulit sa screen*
“Pandak, wait lang ha.”
[*nods head*]
“Come in po!”
*opens door*
“Miss Kaye Anne, may bisita po kayo sa baba.” <-Yaya Vera
“Sino daw po?” Tanong ko. Sino naman kaya ang bibisita sa akin? *tingin sa wall clock* 9:10PM na ah.
“Austin daw Miss Kaye Anne eh.”
O/////////////O
“Ah, sige po. Bababa na po ako.” Tumango muna si Yaya Vera bago isinara ang pinto. Tumingin ulit ako
sa laptop screen at nakita ko si Nathan na kumakain ng Stick-O.
“Wow, Stick-O! My favorite! Penge!”
[*smiles* *inaabot yung stick-O sa screen* Oh, say ‘ahh’, subuan kita.]
“Eeeeeeh! Itsura namang makakaabot yan dito.”
[Pwede rin. Ano, punta na ako dyan?]
“*straight face* Andito kasi si Austin eh. So, pandak, out na ako ha? See you tomorrow.”
[Psh. Gabing gabi na nambubulabog pa. =.=]
“Alas-nuebe pa lang uy! Sige na, bye!”
*LOG OUT*
Tumayo na ako at nagbrush ng buhok. Aba, my suitor is paying a visit. Kailangan mukhang presentable
baka kasi ma-turn off. Nyehehehe =))
*smiles*
Eeeehhhhhhh! Ang sweet ni Nathan kanina sa video call! Mukhang good mood siya. waaaahh! Kaya nga
mahal-------
*TOK TOK TOK*
*tingin sa pinto*
*door opens*
“Miss Kaye Anne, hinihintay na po kayo ni Austin.”

I nodded. “Sige po!”
Wait lang, I’m going to entertain my FIRST EVER suitor. Ow diba! Late bloomer. ^_^v
Bumaba na ako sa living room with my best poise I could ever have. Naks! Nakita ko kaagad si Austin na
nakaupo sa may sofa habang nagtetext.
“Hi, Austin.” Bati ko. Tumingin siya sa akin at ngumiti.
“Good evening, Kaye Anne. Nakakaistorbo ba ako sayo?” Tanong niya at tumayo pa siya. I shook my
head smiling and motioned him to go back to sit.
“Not at all. Di nga ako makatulog eh,” sagot ko.
May kinuha siyang box sa tabi niya at inabot sa akin. “Hmm, cheesecake nga pala para sayo.”
*Q* Cheesecake baby!
“Wow, thanks!” Inabot ko naman ito at inilapag sa lap ko. “So, what brings you here, Austin?”
He scratched the back of his head and looked down. “Wala lang, ano kasi… Di ko rin alam basta naisip ko
lang na puntahan ka dito. *tingin sa akin* Okay lang ba sayo?”
I nodded and showed him a warm smile. Ayiiiieeee! Miss niya lang ako eh. CHAROT! “Wait lang, Austin
ah. Pagsaluhan natin itong cheesecake mo.”
Tumango na siya, so signal ko yun para umexit at kumuha ng saucer. Nagpatimpla na rin ako ng apple
juice kay Yaya Vera. By the way, kami nalang ang apat ang tao ni Yaya dito pati na rin yung guard at si
Kuya Mario the driver. Wala na kasi si Ate Emerald diba? Nag-asawa na kaya bumukod na ng bahay. Ang
parents ko naman nasa Korea diba kasama ni Ate Sapphire.
Bumalik na ako living room at nagpatuloy sa pagkwekwentuhan habang kumakain. Medyo madami na
kaming napag-usapan ni Austin nang marinig kong may nag-doorbell. Bahala na si Kuya Guard dun.
“May inaasahan ka bang bisita ngayon, Kaye Anne?” Tanong ni Austin sa akin. Umiling lang ako sa
kanya.
“Wala naman. gabi na rin eh. tsaka wala namang masyadong duma----“
“Hi, Kulet. Uy, Austin nandito ka pala.”
O______________o
*lingon sa likuran*
“Pandak, a-anong ginagawa-------“ Nago ko pa matapos ang sasabihin ko ay pinutol niya na ito at lumapit
sa akin. Hinila ako patayo at tumgin kay Austin.
“Diba, Kulet sabi ko sayo kanina na pupuntahan kita dito? Tara, stroll tayo. Austin, gusto mong sumama?
Sayo ba yung motorbike sa labas?” Pa-cool niyang sabi.
Tumingin lang sakin si Austin at tumayo na. “Ah, hindi na. pauwi na rin ako eh. Sige, Kaye Anne ingat
nalang kayo…” And he shot the glare to Nathan.
UH-OH! What’s with the glare?!?!? ~______~

At ano ang pumasok sa utak ng pandak na ito para pumunta pa dito?!?
“Yan naman pala eh. Tara na, Kulet. Before 11, iuuwi kita. Foodtrip tayo, dali!” Sabay hila ni Nathan sa
kamay ko.
HHWW ~ Holding hands while walking ang peg>?!
Kyaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh! Kaya MAHAL ANG BIGAS EH. ANONG KONEK?! O__o
Lumingon ako kay Austin at ayun parang bad vibes na siya. palabas na kami ng gate. “Manong, alis lang
po kami saglit ah?” sabi ko sa guard namin. tumango naman siya kaya nagpatuloy na kami sa paglabas.
“Austin, ayos lang? Sama ka, gusto mo?” I asked worriedly. Isinusuot niya na ang helmet niya at pasakay
na sa motorbike niya.
He shook his head and smiled at me. “Next time nalang, enjoy kayo.” And he speed his motorbike away.
Napatingin ako kay Nathan. I glared at him and crossed my arms. “PROBLEMA MONG PANDAK KA?!?!?”
He smirked. “Wala naman, ayos pala ang timing ko noh? Tara na, suot mo yan *abot sa akin ng white na
helmet* Treat ko sa 7Eleven…” Sinuot ko na ang helmet. In fairness, ang gondo. Nakakasexy! *u*
Sumakay na siya sa motorbike kaya unwilling na sumakay na rin ako sa likod nito. “Kapit ka….” He
ordered.
“Haaaa?”
“Sabi ko, yakap ka sa akin!” Sabay hawak niya sa kamay ko at iniyakap sa bewang niya. OMOGHOD! >_<
“Mahigpit…”
*lub dub lub dub*
[12] 7ELEVEN
KAYE ANNE’S POV
“Sabi ko, yakap ka sa akin!” Sabay hawak niya sa kamay ko at iniyakap sa bewang niya. OMOGHOD! >_<
“Mahigpit…”
*lub dub lub dub*
Aaaaaahhhh! Ayoko ng ganitong pakiramdam. Parang mabibingi na ako sa malakas na pagtibok ng puso
ko. Aaaaahhhhhh! Ayoko nito! >_<
“Hey, yakap ka sa akin ng mahigpit. Baka mahulog ka eh.” Natatawa niyang sabi.
“Ewan ko sayo! Chansing ka lang eh!” >n<
“Ikaw nga dyan ang chansing eh. Ikaw ang nangyayakap eh! Hahahaha.” Gusto ko man makipagbarahan
pero parang natitiklop ang dila ko. Argh! Napapikit nalang ako ng maramdaman kong inihihigpit niya ang
pagkakayakap ko sa bewang niya. EMERGHED! >//<
“Wag k-kasing mabilis ang pagpapatakbo, p-pandak! Wag mong paganahin ang pagiging drag racer mo
dito ah...” Kinakabahan kong sabi pero yung totoo change topic lang naman talaga. Hohoho *O*
“Wala pa nga eh. Di ko pa nga pinapaandar, kinakabahan ka na agad dyan.”
Jusmiyo naman kasi yang hawak niya sa kamay ko. Nakakakuryente lungs! Parang may kung ano tuloy na
nagwawala sa tiyan ko. Gutom kaya ako ulit? “Eh p-paano tayo makakaalis kung nasasarapan ka sa
paghawak sa kamay ko!” -/////////-
Bigla naman yang binitawan ang kamay ko at humawak na sa ewan ko kung anong tawag dun. Basta pag
sa kotse, ang tawag dun ay steering wheel. “Sorry naman…” -.- He said in a low tone.
Yiiieeeeee! If I know, nasarapan lang talaga siya sa paghawak sa kamay ko eh. Ayan na naman,
umaandar na naman ang pagka-assumera ko >_>
Nagsimula na siyang paandarin ang motorbike niya, at ako naman ay sobrang makayakap sa kanya kasi
naman feeling ko baka pag niluwagan ko ang kapit ko ay hihiwalay ang kaluluwa ko sa katawang lupa ko.
Aaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhh! Ang bilis! >O<
*Broooooooooooooommmmmmmmmmm!*
>________<!!!
“Kulet, nandito na tayo.”
“…”
“Huy, humihinga ka pa ba dyan?”
>///////////<
“KULET…”
“Ay!” O///O Napabitaw tuloy ako ng bigla sa pagkakayakap ko kay Pandak. Nakakagulat kasi >,<
Tumawa siya ng mahina at sinisilip ako mula sa likuran niya. “Ano? Bababa ka na ba o gusto mo pang
yumakap sa akin? Mamili ka lang…” yung tono ng pananalita niya parang nang-aasar. >//<
“Nahiya naman ang semento sa kapal ng mukha mo!!” inis kong sabi saka ako bumaba na ng motor bike
niya. Nagdadalawang isip ako kung tatanggalin ko ba ang helmet sa ulo ko kasi pag tinanggal ko, tiyak
pulang-pula ang mukha ko. On the second thought, baka pagkamalan naman akong power ranger ng
mga tao sa loob ng 7Eleven kapag pumasok akong nakaganito.
Napatingin sa akin si Nathan saka niya ako tinignan na parang nawiwirduhan siya sa akin. “Kulet,
tanggalin mo na nga yan.”
Napakagat-labi nalang ako habang tinatanggal ko ang helmet sa ulo ko. Medyo nagulat ako ng
tinulungan niya itong alisin sa akin. “Pandak, treat mo talaga ah?” tanong ko sa kanya.
Tumango naman siya at inilagay na ang helmet sa motorbike niya. “Tara na…”
Nang makapasok na kami sa 7Eleven, kaunti lang ang tao. Tatlong customers lang ata plus kami at
syempre isama mo na rin yung mga empleyado. Hinila ko ang sleeve ni Nathan kaya napalingon siya sa
akin.
“Pandak, anong meron? Bakit ka nanlilibre?” taking tanong ko sa kanya. Pumasok na ako ng tuluyan sa
loob at pumunta sa may slurpee station. Oohh~ the last time na uminom ako nito was way back in
highschool pa.
“Wala lang, nasa mood lang ako.” Sagot niya habang inaabot ang baso ng slurpee, yung pinakamalaki.
“Malaki na rin ang kunin mo, baka kasi mabitin ka.”
“Sus! Ako muna ang mag-fifill…” Itinapat ko sa refiller ang baso ko at saka ko hinila pababa ang handle.
Oohhh~ green apple flavor! *u*
Nang mapuno na ang akin ay inabot ko kay Nathan ang baso ko at kinuha naman ang kanya. “Anong
gagawin mo?” Tanong niya.
“I-fifill ko. Feel kong mag-fill eh hahaha! Enjoy…” Natatawa kong sabi. Feel na feel ang pag-fill! Oha! (^^,)
Nang matapos na ang kabaliwan ko sa slurpee station na yun ay pumunta naman kami dun sa mga oven.
Ewan ko kung anong tawag dun, basta may Mister Donut, Siopao, Hotdogs and everything dun.
*Q* Ang sarap.
“Anong gusto mo, kulet?” Pinagmasdan ko lang ang mga pagkain samantalang si Nathan naman ay isa-
isang binubuksan yung mga ovens. Tumingin siya sa akin at ngumiti. “Ano na? Dali na, kuha ka na.”
Eeeehhh! Ang bait ni Nathan ngayon. Nanlilibre! *u*
At ayun nga, I ended up picking Bavarian flavor donut and bola-bola siopao. After paying for the foods
we bought, we sat up on the stools infront of the counter.
“Picture tayo, Nathan. Dali!” Inilabas ko ang phone ko at isi-net sa camera. Tumingin muna ako sa kanya
kasi di pa siya pumapayag. “Ano, picture tayo. Ayos lang?”
He nodded. “Bluetooth mo sa akin pagkatapos.”

Nakangiting tumango nalang ako sa kanya. Itinaas ko ang phone ko at *click!* *click!* *click!*
“Bluetooth mo na sa akin yang tatlong pictures ah.” Ipinasa ko na sa kanya ang pictures naming dalawa.
Ayiieee! Remembrance ko yun kasi first time naming mag-mimidnight snack together.
“Okay, got the pictures already.” Sabi niya.
“Wag mo akong kukulamin pandak ah!” (==,) biro ko sa kanya. Napa-iling lang siya sa akin at napa-’psh’.
“Kulet, seryosong tanong ah. Seryosong sagot ang kailangan ko.” Napatingin ako kay Nathan habang
nag-sisip ako sa straw ng slurpee ko. Ibinalik ko na rin ang phone ko sa bulsa ko. Is he going to ask me;
Will you be my girlfriend? JOKE! ^.^v
“Ano yun?” tanong ko pagkatapos ay kumagat ako sa donut ko.
Nagpunas muna siya ng tissue sa gilid ng labi niya bago siya magsalita. “May gusto ka na ba kay Austin?”
Napakunot naman ako ng noo sa tanong niya. Bakit niya tinatanong? Selos ba siya? CHOS! XD “Gusto?
Paanong gusto ba?”
Nginitian niya lang ako saka siya umiling na parang sinasabing hindi nagets. “Gusto mo, ang ibig kong
sabihin ay gusto mo ba siya bilang lalaki o bilang kaibigan lang?”
“Hala, ang hirap naman ng tanong na yan. Hindi ko pa kasi siya kilala ng mabuti kaya mahirap pa sagutin
yan.” Saka ako kumagat ng donut. Ang liit ng donut, naubos ko kaagad T_T
“Buti nalang nag-iisip ka. Basta wag mo muna masyadong pagkatiwalaan yun, Kaye Anne. Ako na ang
nagsasabi sayo na nakita ko na siya dati sa Sitio Maligaya.” Seryoso niyang sabi.
Oohh~ So, totoo din ang sinabi sa akin ng Macapuno Girls? Parehas sila ng iniisip eh.
“Ahh, so what if he’s really from Sitio Maligaya? Why take a big deal out of it?” Inis kong sabi. Ayoko kasi
sa mga tao yung judgemental. Wala namang ginagawang masama pero kung husgahan nila, wagas lang.
~__~
Napangiwi si Nathan sa sinabi ko. Kumagat muna siya sa siopao niya saka ako tinignan ng seryoso sa mga
mata. “Hindi ko bini-big deal yun. Ang akin lang, mag-iingat ka lang sa kanya. Hayaan mo, pag pumunta
tayo sa Sitio Maligaya, dun natin malalaman ang totoo.” Kaswal niyang sabi.
Napatahimik nalang ako sa sinabi niya. Paano nga kung totoo yun? Eh ano naman diba? Big deal ba yun?
Pero kung totoong taga-Sitio Maligaya si Austin, bakit kailangan niyang magsinungaling?
Sa kakaisip ko, nagutom tuloy ako lalo. Refill ako ng refill ng Slurpee pati na rin ang siopao ko
nakakailang kuha na ako. Tutal, treat naman ni Nathan. Kekekeke ~
“Nag-dinner ka ba talaga? Bakit parang gutom na gutom ka?” Nathan asked unbelievably. Tapos na kasi
siyang kumain samantalang ako, hindi pa. Eh sa ganado ako ngayon eh. Ngayon? Or everyday and night?
lol XD
“Oo nga, nagdinner ako. Nag-snack pa nga kami ng cheesecake ni Austin eh.” Sagot ko.
“Eh bakit parang gutom na gutom ka?” <,<
“Wala lang, hehehehe…” Nakakailang naman itong lalaking ito. Alam niyo yung kumakain ka habang may
tumititig sayo?! Err! “Pandak, quit staring.” ~_~
“Hahaha, ang cute mong kumain eh. Ang laki pala ng bodega mo sa tiyan?” ^_^
I rolled my eyes. “Okay lang, di naman ako tumataba.” Pero cute daw ako! :””>
“Maiba tayo, Kaye Anne. 20 years old ka na diba?” I nodded. “Umabot ka sa ganyang age na NBSB ka?” I
nodded again. “Wow, bihira nalang yun noh? Hanga ako sayo.”
Eeeeeeeeehhhhhhhhh! >/////////////////<
_/\_._._._._._/\_ <-Heartbeat ko! ^////////^
“And s-so?” Mataray kong sabi saka ako simipsip sa slurpee ko at umiwas ng tingin. Bakit kasi wala man
lang ingay dito sa 7Eleven. Ang awkward tuloy! >.<
“Wala lang, hanga lang ako sayo.” Feeling ko nakangiti siya habang sinasabi niya yun. Di ko kasi makita
eh, nakaiwas ako ng tingin!
“Ehem… Nga pala, bakit ako ang isinama mo dito? Nasaan ba ang mga friends mo? Sina Warren at si
Sheen?” change topic >.>
“Ah sila? Mga busy eh. May ginagawang research paper. At saka kahit di sila busy, ikaw pa rin talaga ang
isasama ko dito.” cool niyang sabi. Anong sabi niya? Ako talaga? Ako daw! Ako daw! Eeeeeeehhhhh!
>/////////<
Humarap ako sa kanya pero di ako makatingin ng diretso sa kanya. Waaaahh! Ito na naman po ako, wag
kang pahalata Kaye!!! “Ewan sayo, pandak.”
“Bakit, ayaw mo?” malamyang tanong niya. Napatingin tuloy ako sa mukha niya at ayun siya, naka-pout!
AAAAHHHHH! Ano ba ‘toh?!?!?
“Syempre g-gusto ko, foodtrip eh! Wag ka ngang magpapout. Di bagay sayo!” Sabay bato ko sa mukha
niya ng tissue na hawak ko. Pero sa totoo lang, ang gwapo niya pa rin! :””””>
“Hahaha, mas gusto kitang kasama kesa sa mga yun. Wala kasi silang sense kausap, puro kalokohan lang.
At saka isa pa, masaya kang kasama eh…”
Anyareeeeh~?! Bakit ganito siya magbitaw ng mga salita ngayon? Wag kang ganyan Nathan,
kumikirengkeng na naman ang puso ko. Eehh! Kadiri lungs! -,-
“Hehehehe…” (~~,) Speechless ako.
“Maiba nga tayo, kulet. Nanliligaw ba sayo si Austin?” Toinks! Bat kami bumalik kay Austin? Nawala na
kami sa ka-cheesyhan niya -__-
“Ah, y-yes. Sinabi niya yun nung araw na nagpunta tayo sa mall. Yun yung iniwan mo kaming dalawa sa
loob ng karaoke hub.” Nahihiya kong sabi.
Eh kung siya naman kasi ang nanliligaw sa akin, edi sana siya na! Talanders mode :P
He frowned and drank his slurpee. “Papasa siya sayo?”
“Ahh, siguro? Gwapo naman siya tsaka mabait.” Unsure kong sagot.
“Hmm, okay.” Walang gana niyang sagot. “Basta kilalanin mo munang mabuti. Ayokong masaktan ang
bestfriend ko sa huli lalo pa na first time mong pumasok sa ganyang bagay.”
Kikiligin na sana ako eh kaso… Tsk.. FRIENDZONE :|

"Oo naman.. Alam ko yan!" Sagot ko.
He smiled and me and messed my hair a bit. "Basta tandaan mo, kulet. Parang 7Eleven ako."
"Huh? Bakit?"
"Nandito lang ako para sayo 24/7."
"Hehehe, korny!" >///>
"Korny daw, tumawa ka naman." Sabay tawa niya ng mahina. Uwaaaah! AYan na naman yung ngiti
niyang pamatay cavity ee. ^///^
Naramdaman ko na nag-vibrate ang phone ko sa bulsa ko kaya inilabas ko ito. Pagkatingin ko sa screen,
one unread message pala.
---
FROM: Austin
Goodnight, Kaye Anne :)
---
^________________^
Ganito pala yung feeling na may nag-gogoodnight sayong isang gwapong nilalang sa text? Heaven!
“Uy, gumugoodnight ah… Hahaha!” Naibaba ko bigla ang celphone ko sa sobrang gulat. Nakakainis kasi!
~__~
“Kainis ‘to! Textmoso ka ah…” Inis kong sabi sa kanya. Siya naman nginitan lang ako.
“Anong textmoso? Pauso ka ah…” (??,)
“Kung may chismoso, may textmoso at ikaw yun. Hmp!” Ibinalik ko na sa bulsa ko ang phone ko.
Mamaya ko nalang siya rereplyan. May textmoso kasi sa tabi ko >_<
“Sino yung wallpaper mo sa phone mo?” tanong niya sa akin.
Napataas tuloy ako ng kilay. Wow, pati yun nakita niya? -_~
“Si GD baby ko yun ng Big Bang. Ultimate crush ko.” *u*
“Ahh, ano ba kasing meron sa Big Bang na yan at pati si Gail napaglihian yan noon?” Napatigil ako sa
sinabi niya. Binanggit niya si Gail na parang walang nangyari? Hindi na yung bitter tone. Move on na
kaya siya? Wow, achievement! ^_^/
“Ang astig kasi nila! Talented pa. Wala ng pakielamanan sa wallpaper ng may wallpaper. Kung inggit ka,
gaya ka. I-wallpaper mo rin ang crush mo.” Tuloy-tuloy kong sabi. Ang daldal ko ata ahahaha =))
Tumahimik siya bigla pero biglang napalitan ng ngisi ang labi niya. Okaaaaay… so, what’s on his mind?
(?______?”)
“Wala kasi akong crush ngayon eh. Pwede bang ikaw nalang?”
O////////////////////////////////O
“Pwede?” (~~,)
“….” O_O!!!
“Hahaha, silence means yes. Ikaw na ang crush ko. Tara na, crush iuuwi na kita sa inyo.”
Silence means yes? Hindi ba pwedeng silence means loading or buffering?
Kyaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh!
>/////////////////////////<
Hinawakan niya na ako sa wrist at hinila patayo. Bago pa kami makaalis ay kinuha ko muna yung slurpee
ko. Aba, sayang! >.>
Aaaahhhhh! Hawak niya pa rin ang wrist ko. Bakit kasi hindi sa kamay eh! Eeeeeehh! Nang makalabas na
kami sa 7Eleven ay pinuntahan agad namin ang motor bike niya. Nakangiting inabot niya sa akin ang
helmet.
"Oh, suot mo na, kulet."
Tinignan ko lang ang helmet na inaabot niya sa akin. Eh kasi naman ayaw gumalaw ng kamay ko. Di pa
ako makahinga ng maayos. Hinihika na naman ba ako?
"Tsk. Ako na nga ang magsusuot. Tulala ka dyan eh." Saka niya isinuot ang helmet sa ulo ko. Eeeehhh!
WHy so sweet Nathan? Are you flirting with me? Sige makikipagcooperate ako. CHAROT! XD
Hindi ko alam kung paano kami nakarating sa bahay ko. Aba, ewan ko. Feeling ko kasi nakalutang yung
utak ko. May kasama kasi akong anghel. Lewl =)) ANo ba 'tong pinagsasabi ng kirengkeng kong utak :/
Bumaba na ako sa motor niya at inabot sa kanya ang helmet.
~Kroo... Kroo.. Kroo...~
Uh oh! Awkward silence.
"Uhh.." / "Ahmm" (>.>) (<.<)
"Thanks pala sa pagsama sa akin ngayong gabi kahit pinilit lang kita. Nag-enjoy ako." Sabay sandal niya
sa motor niya at ngumiti sa akin.
I smiled at him awkwardly. "Hehehe enjoy din ako! Foodtrip eh. Sana lagi ka nalang nanlilibre, edi
natutuwa sana ako sayo." I joked.
"Sige ba, nakakatuwa kang makitang kumain eh. Osige, crush una na ako. Goodnight!"
"Ano ba yan, pandak! Tigilan mo pangtritrip sa akin ah." Sabay irap ko sa kanya. Aba, wag pahalatang
kinikilig! :P
"Hahaha seryoso ako. Sige, bye crush!" saka siya sumakay at kumaripas ng takbo.
Kyaaahhhhhh! Wag ganun. Naman eh! >///<
Kumaripas na rin ako ng takbo papunta sa kwarto ko. Nagpagulong gulong at nagtatalon-talon sa kama.
Waaahhhh! Is this a fantasy? Eeehh!
30 minutes nang nakakalipas pero wide awake pa rin ako. Huhuhu T_T Kasalanan ni pandak ito eh. Ano
ba kasing nakain nun at naging KV yun sa akin? -////- Sana ganun nalang siya lagi nyehehehe =))
Napalingon ako sa phone ko sa sidetable. Ang lakas kasi ng vibrate nun kaya umiikot ng kusa ang phone
ko. Gabing gabi na ah, sino pang magtetext sa akin ng ganitong oras?
Agad-agad kong kinuha ang phone ko at inopen ang message.
---
From: Pandak :P
Goodnight crush! :)
---
Aaahhhhhhhhhhhhhh! Patugin mo ako pandak!!! (>/////////////<)
A/N: Baby lovers mode. Ito yung nangyaro the same night sa kanila.
~~~
[13] SLEEP OVER

GAIL’S POV
*NP: BAD BOY BY BIG BANG*
n_n
Pikit matang kinapa ko ang phone ko sa ilalim ng unan ko. Ugh! Istorbo naman sa tulog kung sinumang
tumatawag na yan oh. Nang makapa ko na ay sinilip ko sa screen kung sino ang caller. Silip, kasi yung isa
kong mata ayaw pang mamulat. Argh.
Chloe sissy Calling…
*places phone on ear* *closes eyes*
“Hmmm?” -.-
[Tulog ka, sissy?]
“Ay hindi. Nananaginip pa! Tsk. Bakit ka napatawag?” -.-
[Uh, wala lang. Nandyan na ba si Pareng Kurt? Di na ba kita sasamahan?]
“Dumating na siya… Kanina lang… Thanks pala at sinamahan niyo ako kagabi dito huh?” -.-
[Wala yun! Hihihi! By the way, sino daw si Megan?]
“Cousin daw niya from HK.”
[Weh? Bakit daw uma-I love you?]
“Nakasanayan daw. Nung mga bata pa daw kasi sila ganun daw sila. Eh isip bata daw yun.” -.-
[Ahh, good! Sabi sayo eh, imposibleng maghanap ng iba yang baby love mo. O sige na, I’m hanging up,
sissy. Bye!]
“..Hmm, bye.” -.-

*TOOT TOOT TOOT*
Ibinalik ko na sa ilalim ng unan ko ang phone pagkatapos ay pikit matang humarap ako sa pwesto ni
Kurt. Yayakapin ko sana kaso wala akong makapang katawan niya. Asan na yun?
I immediately opened my eyes and yeah right, wala siya. Nawala tuloy ang antok ko. Kinuha ko ulit ang
phone sa ilalim ng unan ko para tignan kung anong time na. 9:10PM na pala, hindi pa kami nagdidinner!
>.<
I was about to roll out of bed when I saw Kurt sleeping on my pink couch. Bakit siya dun natutulog?
“Kurt!”
No effect =__= Kawawa kaya yung pwesto niya. Ang laki-laking tao tapos nakabaluktot na nakahiga sa
couch. Ang laki laki naman ng kama. Ano bang nangyayari sa lalaking yan? ~,~
“Kurt!” I called and threw my pillow to him. Gumalaw siya at humarap sa akin since nakatalikod siya sa
pwesto ko. Kinusot kusot niya ang mga mata niya at saka siya dumilat. “Bakit ka dyan natutulog? Sasakit
ang katawan mo dyan eh.”
He stood up and did a lil stretching. Naglakad na siya papunta sa akin at hinila na ako patayo. “Kain
nalang tayo sa labas ng dinner.”
“Wait muna, bakit ka muna dun natulog?” I asked eagerly.
“Wala lang, trip ko lang.” Pumasok muna siya ng bathroom ko and after a minute ay lumabas na siya.
Naghilamos siguro. He looked at me casually, “Change your clothes. We’ll eat dinner outside.”
I just shook my head no and gave him my bored look. “Ayoko, tinatamad na akong lumabas. Mag-take
out ka nalang, baby love.” Sabi ko at humiga pa ulit ako sa kama.
“Oh sige, magluluto nalang ako. Tara, samahan mo ako sa baba.” Hinila niya na naman ako patayo kaya
no choice nagpahila nalang ako. Nakakatamad eh =__________=
Nang pababa na kami sa hagdan ay inakbayan niya ako. Niyakap ko na naman siya bewang niya. Oh
diba! ^_^ “Kurt, wala ka man lang pasalubong sa akin aside sa stuffed toy monkey? I mean, wala man
lang pagkain kang dala mula dun? Teka, nagpunta ba kayo sa Hongkong Disneyland?”
He shook his head no. “The reason why I went there is to find that lifed size monkey. I didn’t go there
just to enjoy. Dapat nga pagkabili ko ng stuffed toy na yun ay uuwi na ako agad. Kaso nahirapan pa kami
ni Megan na hagilapin yun kaya hindi ako nakauwi agad.”
Pinaghila ako ni Kurt ng upuan sa dining table kaya umupo ako. “Thanks,” I murmured.
Umupo siya sa tabi ko at tinignan ako ng nakangiti. “Mag-padeliver nalang tayo ng dinner. Tinatamad na
akong magluto…”
Kumunot ang noo ko at kukurutin sana siya kaso hinawakan niya agad ang kamay ko. “Magluto ka
nalang, Kurt. Kahit yung madali nalang lutuin! Dali na…” >n<
“Hahaha, oo na. Niloloko lang naman kita.” Sabay ngiti na naman niya sa akin. Yiiiieeee! Ang gwapo
talaga niya kapag ngumingiti ng ganyan.
Tumayo na siya at nagsimula nang magluto. Ako naman, pinapanood lang siya. Mas nagiging gwapo
tuloy siya sa paningin ko habang nagluluto. Hihihihi ;”””>
“Baby love, ako nalang ang magsasaing.” Volunteer ko. Nakakahiya naman kasi siya na nagluluto ng
ulam, samantalang ako sitting pretty lang dito. (_ _’)
Lumingon siya sa akin, “Wag na. Baka maging porridge na naman ang sinaing mo.” I pouted. Edi siya na!
Siya na ang magaling magsaing. Yun po ang dahilan kung bakit puro pasta lang ang niluluto ko.
Marunong naman akong magluto ng ulam pero pagdating sa pagsasaing, wala na! Uwian na. Nagiging
lugaw! T_T
“Ano ba yang niluluto mo?” Tanong ko saka ako nangalumbaba sa dining table.
“Chicken adobo nalang para mabilis maluto.” Sagot niya habang nakatalikod sa akin. Wow, adobo! YUM
YUM YUM! v(^-^)v Ilang minuto na ang lumipas at amoy na amoy ko na ang Adobo ni Kurt. Ang bango,
natatakam tuloy ako. *Q*
Iniwanan muna niya ang niluluto niya, i-sisimmer pa siguro. Umupo siya sa tabi ko at pinagmasdan ako.
Tinignan ko naman siya na parang sinasabi ko na ‘What are you staring at?’ He just shook his head and
grinned.
“Pag tinititigan kita, para akong nakatitig sa MAPA…” sabay ngiti na naman niya. Mapa? Random?
“Bakit naman?” takang tanong ko.
He smiled again and places his arm across my waist. “Para akong nakatitig sa MAPA-pangasawa ko.”
“Puahahahahahahahaha! Havey!” û^
Nahihilig na sa pick-up lines itong si baby love ko. Lewl =) Kahit ang corny pa ng sinasabi niya, kinikilig
ako pero in denial lang ang peg! Baka lumaki kasi ang ulo :) Kahit ngiti lang niya, kikiligin na ako
^________^
“By the way, what’s with you and Wayne? Ano nga pala yung sinasabi mo kanina na may Bebe Wayne
ka?” Takang tanong niya. Tinignan ko lang siya ng nakangiti with matching sparkling of eyes pa *u*
“Si Bebe Wayne? Si Bebe Wayne ay cute! Si Bebe Wayne ay gwapo! Si Bebe Wayne ay masarap kurut-
kurutin! Si Bebe Wayne ay napakabibo! Si Bebe Wayne ay masarap hilain ang nguso kapag nag-popout!”
*insert Kurt’s weird look here*
“What the! Pinaglilihian mo ba yun si Wayne? *I nod* Bakit yun pa? Sana si Alex nalang para mabait o di
kaya si Arthur nalang para matalino ang anak natin o di kaya si Derrick para habulin ng babae ang anak
natin.”
O_o
Kinurot ko nga siya sa tagiliran. “Babae ang anak natin tapos papahabol mo sa babae? Tsaka, baby love
*yakap sa waist ni Kurt* Ang cute ni Wayne eh! Ang charming. Kelan ba siya lilipat dito sa condo natin?
May balak ba siyang tirahan ang unit niya sa kabila? Buti pa si Kuya Alex, tinirahan na niya.” *n*
“Lilipat siya pati na rin ang kambal at the end of the month. Hindi ko lang alam si Derrick.” Sagot niya.
“Si Derrick nga pala, hindi ko na masyadong nakikita. Busy na ba siya ngayon?” Tanong ko. The last time I
saw Derrick was Saturday pa, nung birthday party ko. Well, mag-iisang linggo na =__=
Bumitaw siya sa yakap sa akin at tumayo na. Sinilip niya yung Adobo pero para di pa ata okay kaya
bumalik siya sa tabi ko. “Derrick? He’s been busy for his upcoming swimming tournament. He’s part of
the swimming team of E.H.U. He also told me that he’s been busy courting a girl whom he falls inlove
with for the first time in Derrick Monteverde’s history.”
“Wow, who’s the lucky girl?” Nakakatuwa naman. Si Derrick na cassanova ay nainlove na?
“He doesn’t want to introduce her yet to us. Sabi niya girlfriend niya na daw yung girl pero di ko alam eh.
Masyado daw confidential. Aish, nababaliw na yun si Derrick.”
“That girl must be so nice kasi nainlove si Derrick sa kanya eh. Wow! Sana maging kaibigan rin natin siya,
Kurt.” Sabay tingin ko kay Kurt at ngumiti.
Umiwas lang siya ng tingin saka siya nag-nap sa dining table. Problema niya? “Wag ka munang ngingiti
ng ganyan, baby love. Kahit ngayong gabi lang, please? Please cooperate with me.”
(?,?) Di ko gets. -.-
“Bakit?” Kinalabit ko lang siya ng kinalabit pero ayaw niyang patinag sa pag-nap.
“I still got this sudden feeling and I really want to be in control with it. So, please don’t be such a
seductive lady for Pete’s sake.”
O____________________o
Hinampas ko nga ng bonggang bongga sa braso. “Hindi ako seductive at hindi kita sineseduce! Kadiri
ito!” (>n<)/
Inangat niya ang ulo niya saka siya ngumisi. Pingilan niya pati ang dalawa kong kamay sa kakapalo. “Diba
pwede pa yun? Search natin sa google.”
(?,?) Naka-slow mode ako ngayon. Hindi ko nagets.
“Teka, anong i-sesearch? Anong pwede pa? Ano yun?”

“Love----“
“AAAAAAHHHHHHHHHHHHH! NOOOOOOOOOOO! DON’T YOU DARE SAY THAT WORD!” >o<

Hahampasin ko sana siya kaso hawak niya ang daalwa kong kamay.
“LOVEMAKING hahahaha!” ^__^ Nakakaasar talaga ‘tong lalaki na ‘to! Sabi ng wag sasabihin eh!
ARRRGGGGGGHHHHHHH!
“Ewan ko sayo, Kurt! Wag kang tatabi matulog sa akin mamaya! Sa guest room ka!”
Kumunot naman ang noo ni Kurt sa sinabi ko. HA! ang pervert niya. Bagay lang sa kanya yan! “Nag-
jojoke lang ako eh…”
“Mukha mo, Kurt! May nag-dodoorbell. Buksan mo!” Tumayo na ako at tinignan ang niluluto ni Kurt.
Narinig kong padabog na naglakad si Kurt papuntang pinto. HA! Ang pervert niya kasi! Bahala siya sa life
niya. Tinusok ko ng fork yung chicken, at ayun nga di pa soft.
KURT’S POV
What the hell! That was just a joke. I ain’t gonna do that with her if she’s not willing to do so. Yeah, I
respect her damn much. I immediately opened the door and there I saw a girl standing infront of the
door. Naka-uniform pa siya ng E.H.U.
“Anong kailangan mo?” I asked contemptuously, looked at her from head to foot then I crossed my
arms.
“A-ano kasi.. ahmm…” Tss. Parang bata naman ‘to. =__=
“If you have nothing to say, just fck away.” And then I slammed the door. Walang sense kausap ang
babaeng yun. Maganda pa naman sana kaso mas maganda si Crystal.
Tumalikod na ako at papunta na sana sa kitchen ng bigla kong nakaharap si Crystal at kinurot ako sa
tagiliran ko. “Ah, sh*t! Masakit.”
“Sino yun? Bakit mo pinagsaraduhan?” ~_~
“Ewan ko, ayaw magsalita ng maayos eh. Bahala ka nga,” nilagpasan ko na siya at pumunta na ako sa
loob ng kitchen. Damn, dalawang gabi ko siya hindi nakatabi tapos di ko pa makakatabi ngayon? Bahala
siya, tatabi pa rin ako mamaya. Di ko naman siya pagsasamantalahan ah =__=
GAIL’S POV
Nagmamadali kong binuksan ang pinto para mahabol kung sino man ang kumatok kanina. Eh kasi naman
narinig kong sinungitan ni Kurt kanina. Baka kung sino na yun. Baka blockmate ko.
Pagkalabas ko ay nakita ko ang isang babae na naglalakad na papuntang elevator. Nakauniform siya ng
E.H.U. Lumingon siya sa banda ko… Waaahh! Si Mizuka pala ito. Yung asawa ni Liam.
“Mizuka? Anong ginagawa mo dito?” tanong ko. Lumapit ako sa kanya saka siya bineso sa magkabilang
pisngi. “Sinungitan ka ba ni Kurt?”
“Sinong Kurt? Yung nagbukas ng pinto kanina?” Tanong niya. Nag-smile ako sa kanya at pinisil ang pisngi
niya. “Awww! Ang chakit ate!”
I pulled away and giggled. “Hihihi, sorry! Anong ginagawa mo dito? Tara, pasok ka.” Hinila ko siya sa
wrist kaso binawi niya.
“Eeehh! Nakakatakot yung lalaki, ate. Galit ata sa akin eh,” nag-aalala niyang tanong. Naman kasi si Kurt!
Natakot tuloy sa kanya si Mizuka.
“Ah yun ba? Siya yung fiancée' ko. Huwag kang matakot dun, mabait yun.” Nakangiti kong sabi.
Nakilala ko na kasi siya dati. A month ago na, yun yung panahon na wala pa si Kurt dito. One time kasi
nahilo ako sa labas ng building ng Business Department. Nakahawak nalang ako sa railings nun para sa
suporta kasi hilong hilo na ako at naduduwal pa. Siya ang nagmagandang loob na tumulong sa akin at
hinatid niya pa ako dito sa unit noon. Bigtime pa kasi siya pala ang asawa ni Liam. Nameet ko tuloy siya
in an unexpected situation. Naikwento ko pa tuloy sa kanya ang buhay ko hahaha. Ang bait at ang ganda
pala ng napangasawa ni Liam.
((A/N: Relate dyan yung mga readers ko ng Married To A Retard. LOL XD))
“Siya ba yung sabi mo na nag-claim--------“
“No, Mizuka. He’s back. Binalikan niya ako at ayos na ang lahat,” sagot ko sa kanya. “Come on,
papakilala kita sa kanya.”
Hinila ko na siya paloob at sinarado ang pinto. Pinaupo ko kaagad siya sa sofa sa living room. “Feel at
home, Mizuka.” Saka ko pinuntahan si Kurt sa kitchen. Di niya alam na sister-in-law niya yung sinungitan
niya. ~_~
Naabutan ko si Kurt na pinapatay na ang stove. Lumingon siya sa akin. “Oh, ano naabutan mo?”
masungit niyang sabi. Hmp!
I approached him and grabbed his left arm. “Oo, tara papakilala kita!” Hinila ko na siya palabas ng
kitchen kaso atras abante kami kasi ayaw ni Kurt.
“Tara, papakilala kita kay Mizuka... Magsorry ka na pati sa kanya.” Sabi ko habang hinihila ko siya. Kaso
binawi niya yung arm niya.
“Ayoko nga!” Ah, ayaw mo ah! *kirot sa braso* “Ah, fck! Fine, just don’t pinch me you crazy preggy!”
Mouhahaha! >:D
“Hihihihihi...” I giggled. Ang cute niya pag nasasaktan! I pulled Kurt towards Mizuka. “So, Mizuka, si Kurt
nga pala, fiancée ko. The real one, I mean.”
“Hello, Kuya Kurt!” Mizuka waved her hand energetically.
Napatingin ako kay Kurt kasi hindi man lang siya sumagot. At ayun nakabored look lang. =__=
“Kurt, hindi mo ba siya kilala?” I asked. Baka kasi napakilala na siya ni Liam sa kanya dati. You know,
family meet up diba tapos baka nakalimutan lang siya ni Kurt.
Kurt just shook his head lazily. “No, I’ve never seen her before. Why d’ya ask?”
Napakunot ang nook o. I then faced Mizuka. “Anla! Mizuka, hindi mo kilala si Kurt? Never mo pa siyang
nakita or nakilala?”
Tinignan ni Mizuka si Kurt nang seryoso saka siya ngumiti na parang naalala na niya. Yun! Baka nagkita
na talaga sila. “Yeah, right!” She stood up and grinned. “Nakita na kita, Kuya Kurt. Natatandaan kita!”
Nagtatakang tinuro naman ni Kurt ang sarili niya at nagkunot noo. “How come? Ngayon pa lang kita
nakita. Teka, sino ka ba?”
“Nakita na kita. Diba ikaw yung nagbukas ng pinto sa akin kanina? Nakalimutan mo na agad yun kuya?
That was just a few minutes ago.”
TOINKS! =___=
“Hahahahahahahaha! I get it. By the way Kurt, si Mizuka nga pala. Asawa ng kapatid mo.” I
acknowledged. Iba ang sense of humor ni Mizuka, extraordinary lol XD
“Kapatid mo si Liam-chan?” O__O Gulat na tanong Mizuka. Bored naman na tumango si Kurt. “Hala!
Kaya pala parehas kayong masungit pero… hmmm di hamak naman na mas gwapo pa rin ang asawa ko
kesa sayo hihihi.” She covered her mouth and giggled.
Anong ginawa ni Kurt?
Nag-walk-out! -______-+++
“Hala, Ate Gail! Is he mad?” Mizuka asked worriedly.
I smiled and placed my arm across her shoulders. , “Don’t mind him. Pangit naman talaga siya
hehehehehe! Tara kain na tayo ng dinner.”
Waaaahhh! Hindi ko na kaya ‘to. Sobrang cute ni Mizuka! *U*
*pinch her cheeks*
“AAHHH! A-a-ate, ma---cha---ket!!!!!” >0<

~~~
Nagsimula na kaming kumain sa dining area. Si Kurt, nakabusangot lang ang mukha. Hindi ako
pinapansin. Eh kasi naman eh ang pervert niya! Hmp!
“So, what brought you here Mizuka? Alam ba ng asawa mo na nandito ka?” I asked to break the silence.
“Aahhh... kasi… Ano…”
“Tss. Inaway ka ba ni Liampayatot?” Kurt interrupted. Napatingin lang sa kanya si Mizuka.
“Teka, nag-away nga ba kayo, Mizuka?” I asked again. Napayuko siya at binitawan ang tinidor na hawak
niya.
“Eh kasi siya eh. Wag daw akong umuwi ngayon. Ehh wala naman akong pwedeng tulugan so, dito ko
naisipan na makituloy muna. Can I?” She said while showing her puppy face. *n* Waaaah! Ang
cuuuuuuuuuute!
Napatingin ako kay Kurt at nagbelat ako sa kanya :P Hahaha! Sleep over with Mizuka cutie! Kurt just
frowned at me in return.
“Di pwede...” -.- Kuya Kurt
“Sige sige!” ^_^ me
Aish. Nagkasabay pa ng sagot! >,< Mukha namang naguluhan si Mizuka kasi nagpalipat-lipat siya ng
tingin sa amin.
“Ehhh?” O.o “Hindi ba ako pwede dito just for tonight lang?” Mizuka asked again.
I looked at Kurt. “Kurt, kawawa naman siya. Wala daw siyang matutuluyan, dito muna siya ha?” *n* I
asked in sweetest tone. Para pumayag!
“Sige na please…” @_@ Mizuka pleaded.
“Tss.” Kurt looked at Mizuka seriously with his one eye brow raised. “Sinusubukan ka lang nun. Sigurado
ako na alam niyang di mo gagawin yung sinabi niya kaso ikaw naman itong baliw, tinotohanan mo. I’m
sure, he’s worrying about you now.”
“Watch your words Kurt,” I warned. Ang ganda na ng sinabi eh kaso bakit tinawag pa siyang baliw?
Naloka ako dun x_x
Mizuka pouted, “Ehh sinabi niya eh. Edi sinunod ko lang. Please, dito muna ako. Tomorrow, uuwi na rin
ako.”
Nagkatinginan na naman kami ni Kurt. para kaming nag-uusap ng mata sa mata kung anong desisyon
namin. Aba, ako! Gora lang si Mizuka. *u*
“Whatever.” Bored na sabi ni Kurt. Yeah! Kami ang nagwagi, si Kurt ang sawi! ^_^/ Kurt stood up. “Dun
ka matulog sa guest room.” He added.
“Yehey! Thanks a bunch! Much love!” ^_^// Mizuka exclaimed.
Waaaaahh! Di ako papayag. Gusto ko makatabi si Mizuka. Gusto ko rin siyang panoorin na matulog. Ang
ganda ganda niya kasi! “Waahh! No, you’ll sleep beside me in my room.” I giggled and in a snap, Kurt
came back to his seat wearing a frown face.
“Anong magkatabi kayo? Saan ako matutulog? Tabi tayo diba?” Maktol ni Kurt. Hohoho! Belat! :P
“Eeeehhh! Yaan mo na, ngayon lang naman baby love.” Sagot ko.
“Tsk. Patulugin mo nalang siya sa guest room.” Sagot naman ni Kurt at tumingin kay Mizuka na parang
sinasabing umo-o ka kundi malilintikan ka sa akin. Ay, ang angas =__=
“AYAW! Edi ikaw sa guest room o di kaya sa unit mo nalang. Parang isang gabi lang eehh! Ikaw na nga
lang itong nakikitira dito.” Tumayo na ako at hinila patayo na rin si Mizuka. “Tara, Mizuka. Let’s go
upstairs, papahiramin kita ng damit.”
“Sige-sige!” û^
Iniwan na namin si Kurt sa dining area. Paakyat na kami sa hagdan nang sumigaw pa ako. “Baby love!
Wash the dishes please!”
“Anla, Ate Gail, dapat ako nalang.” *O* Sabi ni Mizuka.
“No, always remember this: Who run the world? GIRLS!” And we giggled.
Okay lang yan, baby love. Love pa rin naman kita hihihi ^_____^
KURT’S POV
Aish! Hindi ako makatulog. 1:30 in the morning na pero di pa ako dinadalaw ng antok. Pwede naman
kasing magtabi nalang kami ni Crystal tapos dito nalang mag-isa sa guest room si Mizuka.
I promise, I won’t joke with Crystal again about that matter. I just can’t get enough of her. Aish, I’m
being perverted again. That’s the reason why I slept on the couch earlier, to maintain myself control.
Umupo na ako sa kama at inabot ang phone ko sa side table. I have to call Liam or else I’ll stay awake the
whole night.
I scrolled my phone’s contacts and look for Liam’s name.
CALLING LIAM…
[Oy, Kuya. What made you call me at this hour?]
“D@mn you, Liam!”
[Uy, bakit? Wala akong kasalanan na ginawa sayo ah.]
“Wala nga. Pero bwisit ka naman! Dahil sayo, hindi ko makatabi si Crystal sa pagtulog ngayong gabi.”
[HOY, HOY! Anong kinalaman ko dyan? Kung nag-LQ man kayo, wag niyo akong idamay.]
“Sh*t! Sunduin mo na nga si Mizuka dito. Hindi ako makatulog eh, magkatabi si Crystal at ang asawa
mong parang timang. Kung di ka ba naman din timang, alam mong timang yung asawa mo, manang-
manang sayo at alam mo naman na napakamasunurin niya, sinabi mo pang wag umuwi. Timang ka!”
[Oo na. Nasaan ba kayo?]
“Sa unit ni Crystal. Sunduin mo na ito ngayon din, Liam. Kung hindi, uupakan talaga kita.”
[Tss. Di lang makatabi si Akachan, nag-aalburoto ka na dyan.]
“Tsk. Mahal ko eh, walang basagan ng trip. Pumunta ka na nga dito.”
*TOOT TOOT TOOT*
Nadadamay pa kami sa away nila. Hindi tuloy ako makatulog ~_~ Bumaba na ako sa living room at
umupo sa sofa. Ipinatong ko pa ang dalawa kong paa sa center table. After several minutes ay may nag-
doorbell na. Tumayo agad ako at binuksan ang pinto. Hinila ko kaagad si Liam papasok at
pinasalubungan ng isang batok.
“Ah, sh*t! Para saan yun?” Inis na sabi niya habang hawak-hawak ang ulo niya.
“Ang tagal mo! Dali na, puntahan mo na.” Tinulak-tulak ko na siya paakyat sa hagdan. “Teka, may laban
kayo ngayon?” Tanong ko.
“Oo, meron. Sila na bahala dun.” =__=
“Dito ka nalang matulog. Susunduin ko lang si baby love ko tapos dun kami sa guest room matutulog.
Hoy ikaw, Liam. Ang mga babae, sinusuyo yan. Hindi yung ikaw ang sinusuyo. Sapukin kita dyan eh!”
Mahinang bulyaw ko sa kanya since nasa harapan na kami ng room ni Crystal.
“Oo na.” =__=
I slowly opened her room’s door and there we saw our two wives sleeping beautifully on bed. Yeah, I
already considered Crystal as my wife. Konting hintay nalang.
I approached Crystal and shook her a bit. “Baby love, wake up… Wake up…” I whispered in her ear and
kissed her on her lips.
“Eeehhh, ano ba..” <-Sleepy Gail. -3-
“Tss…” Mukhang di na siya magigising kaya binuhat ko nalang. Sinenyasan ko na si Liam na humiga na sa
tabi ng asawa niya. “Liam, just close the door when we leave. Magbibihis ka ba ng damit? Papahiramin
kita.” I offered but then he shook his head in respond. “Fine, sarado mo na ito. Siguraduhin mo lang na
ayos na kayo bukas pag bumaba kayo kundi tatadyakan talaga kita sa mukha, Liam. Timang ka talaga!” I
threatened before storming out of the room.
Dumiretso na ako sa guest room at hiniga si Crystal sa kama. I immediately lied next to her and hugged
her waist. I kissed her forehead and lied again comfortably on bed.
zzzzzZZZZZZzzzzzzz zzzzzZZZZZZzzzzzzz
[14] EAVESDROP
GAIL’S POV
Napamulat ako nang maramdaman kong tinatamaan ng sinag ng araw ang mukha ko.
O_o
Hindi ko ‘to kwarto ah! *tingin sa paligid* Nasa guest room ako? Paano ako napadpad dito? Ngayon ko
lang napansin na may isang braso na nakapaikot sa may waist ko. Pagtingin ko, si Kurt pala. Aish, siya
siguro ang nagdala sa akin dito. Pero paano si Mizuka? >.<
I shook Kurt a bit. “Kurt, gising. Si Mizuka?”
He groans, “Mmmm…”
“Kurt naman kasi eh! Bakit mo ko nilipat dito? Paano si Mizuka dun? Magugulat yun kasi wala na ako sa
tabi niya!” I scolded. Inalis niya ang braso niya sa pagkakayakap sa waist ko at tumalikod sa akin. He
even covered his face with a pillow. ~______~
Umupo na ako sa kama at sinilip ang mukha ni Kurt habang natutulog siya. *smiles* Ang gwapo talaga ni
Kurt lalo na sa malapitan. Ang kinis ng mukha, ang ganda ng ilong, perfect ang eyebrows at lalong lalo na
ang lips niya, ang pula.
*tingin sa katawan*
-______- Naka-shirtless na naman matulog ito. Eeehh! Ang puti-puti ng kutis ni Kurt, grabe! Yung biceps
niya tamang tama lang. Yieee! >////////<
*covers mouth* @_@
Agad-agad akong tumakbo papuntang bathroom nang makaramdam ako ng pangangasim ng sikmura
pati na rin ng throat ko. Waaaah! Ito na naman ako! Ayoko ng ganitong pakiramdam. T3T
“Acccccccckkkkkkkkkk! Acckk!” >0< Hinaplos-haplos ko ang tiyan ko gamit ng isa kong kamay habang ang
isa naman ay iminumumog ko ng tubig. “Acccck! Accccckkkk!” >0< Waaah! Teary eyes na ako :’(
Narinig ko ang footsteps probably ni Kurt na papunta sa akin. “Crystal, ayos ka lang?” I heard him ask.
Nagmumog muna ako bago lumingon sa kanya. Nakatayo siya sa may pinto wearing his worried face.
“Ayoko ng panlasa ko! Ayoko ng pakiramdam ng tiyan ko. Huhuhu.” T__T
Lumapit siya sa akin saka niya hinagod pataas-pababa ang likod ko. Waaaaaah! Yan na naman…
“Accckkkkkkkkkkk!” >0<’’
“Sh*t,” Kurt mumbled. Napatingin ako sa kanya. Nakaiwas siya ng tingin sa akin habang hinahagod pa rin
ang likod ko. Nakapikit ang mga mata niya na parang nandidiri siya >3<
Nagmumog muna ako saka ko siya hinarap. “Kurt, ayos ka lang? Mukhang ikaw ang naduduwal sa ating
dalawa eh.” Mataray kong sabi sa kanya.
Iminulat niya ang mga mata saka niya ako tinitigan. “Sorry, madiriin ako sa ganyan. At least, pinuntahan
pa kita dito. Sa iba nga, di talaga ako makalapit. Sorry, baby love.” He said in a worried tone.
I smiled to him then. Eeehh! Ang cute cute kasi niya. “Okay lang, baby love.” I was about to hug him but
he motioned me to stop. “Bakit?”
“Mag-toothbrush ka muna,” sabi niya saka niya piningot ang ilong ko at lumabas. Psh. FINE! Ikaw kaya
ang magkaroon ng morning sickness?! Ang pangit mo! >3<
~~~
“Baby love, paano mo ako nailipat sa guest room nang hindi ko alam?” Nagtatakang tanong ko. Taga-
halo lang ako ng pancake mixture na si Kurt naman talaga ang nag-measure ng ingredients. Obviously,
it’s for our breakfast. ^_^/
“Ginising kaya kita kaso ayaw mong magising kaya binuhat kita. Oh, tama na yan.” Kinuha na ni Kurt sa
akin yung panghalo saka niya tinurn on yung stove.
“Uhh, paano si Mizuka---?”
“Don’t you worry kasama niya na ang asawa niya sa kwarto mo. Tinawagan ko kaninang madaling araw
para maayos na nila. At saka nag-aalala rin naman si Liam kay Mizuka.”
I bit my lower lip and nodded. Hindi talaga ako makapaniwala na may asawa na si Liam. Parang dati
nung mga bata pa kami, naglalaro kami ng bahay-bahayan tapos ako kunwari yung Mommy at siya
naman ang husband ko. Si Kaye Anne naman yung kunwaring anak namin. Ang taba pa ni Kaye Anne nun
lol XD Want to know Kurt’s role in our game? (~~,)
“Kurt, naalala mo pa ba nung mga bata pa tayo?” I asked smiling. Seryosong napatingin siya sa akin saka
niya binalik ulit ang tingin niya sa pan. Nagsisimula na kasi siyang magluto.
“Oo naman. Naaalala ko lahat. Ano ba yun?” =___=
“Yung nagbabahay-bahayan kami dati sa playground ng school natin. Tapos si Liam yung asawa ko at si
Kaye Anne ang anak namin kunwari.” I said while beaming at him.
Napanguso siya habang nag-popour ng pancake mixture sa pan. “Oo, ayaw niyo akong isali kaya sinira ko
yung playhouse ninyo. Tinanggal ko yung bubong at yung bintana. Iyak pa nga ng iyak si Liampayatot
nun pati na rin ikaw. Si Kaye Anne naman sinabunutan ako.” Annoyed niyang sabi ~__~
Wahahaha! I told you. Bully siya. :PPP
“Hahaha! Eh kasi lagi mo naman kaming inaasar kaya ‘di ka namin sinasali noon.” Depensa ko.
“Eh hindi mo naman din ako pinapansin nun kaya para mapansin mo ako, inaasar nalang kita.” Sagot
niya. Kinuha ko muna sa loob ng fridge ang maple syrup saka ako nagpour sa--- di ko alam ang tawag
pero para siyang mini glass pitcher.
“Ewan ko sayo. Nakakainis ka kasi, ang angas ng dating mo nung bata ka pa. Tapos ang yabang mo pa.”
Marami-rami na siyang nalutong pancakes kaya pumwesto na ako sa dining table.
“Tss,” pinatay niya ang stove at isinerve ang nilutong pancakes sa table. “Yeah, whatever. Eh ikaw? You
looked like a princess when you were young that’s why I always wanted to approach you. Yun nga lang,
sinusungitan mo ako. I just wanted to play with you. Lagi nalang si Liampayatot ang kalaro mo nun.”
I smiled mischievously at him. “Wushu, okay tapos na yun. At least ngayon, ayos na tayo diba? Hindi ko
nga akalain na yung bully ko nung bata pa ako ay mapapangasawa ko na ngayon. Ang bongga diba?!”
^_^
He chuckled while sitting next to me. “Ganun talaga. Nga pala, ang tagal naman ng mag-asawang yun
magising.” -__-
“Naku, baby love. I have MKTG. 14 class at 9AM and I need to take a bath in 15 minutes or else I might
going to be late.”
“Okay, okay. Tara, katukin na natin.” He said while pulling me to stand. Nang nasa hagdan na kami ay
nakarinig kami ng tili.
“AAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
Napatigil tuloy kami ni Kurt sa pagpanhik at nagkatinginan. “Kurt, si Mizuka yun diba?” He nodded.
“Waaah! Anong nangyari dun? Baka nag-aaway sila ni Liam. Tara na!” Sabay hila ko kay Kurt.
“Wag ka ngang nagmamadali. Away mag-asawa yun, ano ka ba.” He said irritatingly then I sighed in
defeat. Nang makarating na kami sa tapat ng room ko ay nagkatinginan na naman kami ni Kurt.
“Ikaw na kumatok.” Mahinang sabi ko.
He frowned. “Ikaw na, bakit ako?”
“Eh sa nahihiya ako eh.” -3-
Napakamot siya sa batok niya habang pinagkukunutan ako ng noo. “Ikaw na kasi.”
“Ayoko nga. Baka mamaya sabihan tayo ng istorbo tayo.” I looked at my room’s door. Kakatukin ba
namin? >3< He motioned me to hush while he was leaning his ear to the door. Para siyang nag-
eeavesdrop. “What are you doing?” I whispered.
“Papakinggan ko lang kung gising na talaga sila.” He answered.
I rolled my eyes on him, “Shunga, gising na sila for sure kasi narinig nga natin si Mizuka na tumili diba?”
“Ssshhh…” He hushed me and motioned me to eavesdrop also. What the fudge? I was not born to be an
eavesdropper. That’s bad for my baby! Anong connect? -___- “Just listen to them, dali.”
I shook my head in anticipation. Osya, makikinig na rin ako.
“Eeeehh! Asawa mo naman ako eh! Sige na please. Kaya mo yan, parang di ka lalaki!”
“Fine! Saglit lang ah. Di ako marunong eh, first time ko pa naman ito. Sige na, Mizuka. Higa ka na…”
O__O?!?
“Kurt, what are they doing inside?” I whispered. Waah! Gumagawa ba sila ng milagro sa kwarto ko? >_<
He shrugged his shoulders. “Maybe they’re doing ‘it’.” Anla, si Mizuka na parang baby ginagawa na rin
yun?!
“Aish, dapa ka pala Mizuka.”
“Doggiestyle pa ata ang gusto ni Liam, haha. Nice!” Kurt commented. Pinandilatan ko lang siya ng mata
at sinenyasan na tumahimik. Pervert mode again siya =__=+++
“Mizuka, itaas mo na yung damit mo…”
“Eeehh! Ikaw na!”
“Tsk, fine! Ayos lang ah?”
“Hai!”
“Ang slow ni Liam parang ‘di lalaki. Mas aggressive pa yung asawa niya eh. Parang ikaw lang, baby love
hahaha.” Pabulong na asar sa akin ni Kurt. I just shot my glare at him and he just chuckled. Bwisit
naman, pinaalala pa. >,<
“Start ka na Liam-chan…”
“Mizuka, diba dapat kailangan ng oil para madulas?”
“Oo…Ayun oh, may oil si Ate Gail. Kunin mo dali, sabihin nalang natin na humingi tayo ng konti.”
*narinig namin na naglakad palayo tapos bumalik din agad*
“Game na. Handa ka na?”
“Kanina pa ako ready, Liam-chan. Go na!”
“Papatong na ako ha? Ayos lang?”
“…”
“Mabigat ako?”
“Hindi Liam-chan! Dali na, start ka na, please!”
“Fine!”
Kurt chuckled while covering his mouth. I mouthed him Shut up Kurt and he mouthed back I can’t help
it, sorry. Ang pervert talaga ni Kurt guys T_T
“Mizuka, ang kinis ah.”
“Of course! Alaga yan ni oka-san. Naman, Liam-chan. Please, harder! Para kang walang lakas.”
“Psh. Fine!”
“Awwwwwwww! Ang s-sakit! Dahan-dahan naman Liam-chan! Ouch!”
“I’ll just make it harder okay? Para matapos na tayo. Wag ka ng umangal dyan! Ikaw ang may gusto nito
eh, pinilit mo lang ako.”
OH. MY. GOSH! They’re really doing ‘it’. Waaaahh! Kinikilabutan ako >_<!!!
Napatingin sa akin si Kurt saka siya nag-smirk. Mas lalo akong kinikilabutan sa ganyang tingin eh! >n<
“Harder na medyo dahan-dahan naman kasi Liam-chan. Baka mamaga yan eh! Awww!”
“Talagang mamamaga ito. Dali na, tapusin na natin ito.”
“AWWWW! AAAAAAAHHH!”
“Quiet Mizuka. Nakakahiya kina Kuya Kurt eh.”
“S-sorry! Keep going…”
“Hoo! Nakakapagod naman pala mag-ganito. Inilabas ko ang pressure sa katawan ko ah.”
“First time mo Liam-chan?”
“Oo! First time ko. Tsk.”
“Thank you! Sa uulitin!”
“Thank you ka dyan. Ako din uy!”
“Anla! Ayoko nga!”
“Ayaw mo?!”
“Joke! Ito na nga! Papatong na ako.”
“Pinagod mo ako kagabi eh kaya bumawi ka. Diinan mo, Mizuka.”
“EEEHHHH!!!”
“Hoy, anong nangyari sayo dyan?”
“Hihihihi, ang macho mo pala Liam-chan hihihi…”

“Tara na nga bago pa ako mainggit sa kanila.” Sabay hatak sa akin ni Kurt pababa ng hagdan. Whoa.
What did he say?! YUCK! -_~
“Disgusting, Kurt. Disgusting!” *insert disgust look here*
He chuckled, “Ang totoy pa pala ni Liam. Inosente pa, hahaha.” I elbowed him hard. “Bakit? Wait, aren’t
you jealous of them?”
My eyes rounded and I felt my cheeks became hot. “Ang kadiri mong nilalang ka! Buntis na nga ako
tapos ganyan pa ang pinagsasasabi mo.”
Padabog akong umupo dito sa dining area at tinasaan siya ng kilay. “Tsk. Well, sorry. At least, open na
ako sayo.” Sagot niya =__=
Napaface palm nalang ako. Alam kong may ganitong side si Kurt pero eerr, di ako sanay ~___~
“Diba pwede pa naman yun? Search natin sa google. Pwede pa yun siguro.” Feeling ko nakangisi siya
habang sinasabi niya yan. Argh! >,<
I raised my head and frowned at him. “Edi i-search mo! As if namang papayag ako.” Then I rolled my
eyes and looked away. “I-gogoogle pa, eh pwede naman natin itanong sa OB-gyne ko mismo para
makasigurado.”
“Pffffftt! Hahahahahahahahaha!”
Nagtatakang tiningnan ko siya. Weird nitong lalaking ‘to! Tawa lang siya ng tawa habang hinahampas
hampas pa ng mahina ang table. Did I say something funny? ~_-
“Anong tinatawa tawa mo dyan?” I asked contemptuously.

“Pfft… Are you sure we’re gonna ask your OB-gynist about that matter?” Natatawa niyang tanong sa
akin.
“Oo, kesa naman sa google mo pa i-sesearch. Minsan naman hindi accurate ang sagot dun.”
He smiled mischievously at me na parang may tumatakbong di maganda sa isip niya. SHOOT! Uh-oh!
Ngayon ko lang na-realize ang sagot ko. Ang pahamak ng bibig ko >n<
“So, you’re reconsidering it. Haha! Sige, later before going to the grocery shop, dadaan tayo at tatanong
natin sa OB-gyne mo ang about dun.”
O//////////////////////////////O
“You got it wrong! You misunderstood me.” >n<
Nginitian lang ako ni Kurt saka siya lumapit sa akin at akmang yayakapin niya ako ng lumipat ako ng
upuan. “Don’t touch me! Kadiri ka!” >n<
“Kadiri ba yun? Man’s need yun!” =__=
“AAAAHHH! Paki ko sa needs niyo.”
“Tss. Joke lang eh. Di naman kita pipilitin, inaasar lang kita pero tanong na rin natin mamaya sa OB-Gyne
mo.” then he winked at me.
>/////>
“Good morning, akachan! Morning, kuya.” Napalingon kami sa may bandang pinto at ayun nga
nakababa na pala ang mag-asawa. Tumabi sa akin si Kurt kaya inirapan ko siya.
“Good morning din. Hinihintay namin kayo para sabay-sabay na tayong mag-breakfast.” I said while
smiling awkwardly. Eeehh! Bigla ko kasing naalala yung ginagawa nila kanina. >.>
“Good morning din,” Mizuka greeted back as they sat up their seats.
“Let’s eat na para makapasok na tayo.” Sabi ko sabay serve ko ng pancake sa plate ko. Inungusan ko lang
si Kurt nang tumingin siya sa akin. Nagsimula na rin kaming kumain lahat, at wow, ang sarap ng
pancakes. ^_^v
“So, kamusta Liam?” Kurt asked suddenly.
“Uhh?” Uminom muna si Liam ng tubig. “Ayos na kami ni Mizuka. Bati na kami kaya wag mo na akong
uupakan.”
“Sasabunutan naman kita Liam kapag inaway mo si Mizuka.” Tumingin ako kay Mizuka at ngumiti.
“Mizuka, magsumbong ka lang sa akin ha?”
Mizuka smiled at me and nodded. “Psh, nakahanap ng kakampi.” Liam mumbled.
Napatingin kami kay Liam nang kumuha na naman siya ng pancake. “Woah Liam, pang-ilang pancake mo
na yan? 7, 8 or 10? Hindi ka naman gutom niyan?” Kurt asked.
“Napagod ako eh. Pinagod ako ni Mizuka.” Sabay tingin niya sa asawa niya at ngumiti. Yiiiieeee! Happily
married sila *u* Napatawa tuloy kami ni Kurt ng mahina.
“Wow, hahaha. Nice bro, nakailang base ka?” Kurt asked teasingly.
“Base? Anong base?” Tanong ni Liam. Ano kaya yun? Di ko rin gets. Ang dami kasing alam ni Kurt. ~_~
Kurt shook his head. “Wala. Hapones ka nga pala, nakalimutan ko. Hindi mo alam ang mga bro’s code
dito.”
“What does base all about, baby love?” I asked. Curious talaga ako eh.
He just smiled at me and pinched my cheek. “Nothing, don’t mind it.”
“Eeehhh! Ano nga?” >3<
“Flower base yun…” =__=
“Ehhh?” >__>
Matapos naming magbreakfast ay umakyat na kami ni Mizuka sa room ko. Nauna na akong mag-shower
kesa sa kanya. “Tapos na ako mag-shower Mizuka. Ikaw naman.” Sabi ko habang palabas ng bathroom.
She shook her head no. “Wag na ate. Sabi kasi ni Liam-chan, wag daw akong maligo ngayon. Mamamaga
lang daw kasi ito.”
I gave her the ‘are you kidding me’ look. . “Of course not, why would you? Ako nga dati, iniligo ko lang.”
She just nodded and smiled. “Wag nalang ate, nag-wipe naman ako kanina eh. And besides, malelate na
rin tayo.”
“If you say so. Hmm, Mizuka. Are you ready to be like me if may mabuo man?”
Parang di ata niya nagets kasi nagtataka yung itsura niya. “I don’t understand, Ate.”
She just smiled at me. “Natural lang yun kasi mag-asawa kayo. What if lang ha? What if, uhmm.. how
should I say this?” Napahawak ako sa temple ko at parang ang lalim ng iniisip. “Hmm, what if, your egg
cells and his sperm cells meet, are you ready to--------“
O___________o!!!!!!!!
“AAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!”
Waaahh! Anyare? Inakbayan ko kaagad siya para kumalma. “UY! UY! Shhh… I was just asking… Waaahh!
Stop panicking!”
“Ate, that’s impossible.” She replied.
“Huh? In denial ka pa. Nakakatampo ka. Friends na tayo diba?” Malungkot kong sabi.
*TOK! TOK! TOK!*
Sabay kaming napalingon sa pinto. Ang lakas kasi ng katok eh.
“Hey! Ayos lang kayo dyan?!” Narinig kong boses ni Liam. Nagkatinginan tuloy kami ni Mizuka.
“Yeah yeah! Girl’s talk lang! Don’t worry!” I shouted back and after some seconds ay narinig na namin
ang footsteps niya pababa ng hagdan. Ooh~ Protective husband. (~~,)
I faced Mizuka and smiled but she just pouted her lips. “Ate, listen. Wala talagang nangyayari sa amin ni
Liam-chan eventhough we’re married, wala talaga.”
A sly smile formed my lips and I folded her arms. Napatingin ako sa neck niya. “Paano mo ma-eexplain sa
akin yang paika-ika mong lakad, yung pagod ni Liam kanina at yang… *points at Mizuka’s neck* Kissmark
sa leeg mo.”
Napahawak siya bigla sa leeg niya at parang nangamatis ang mukha niya sa pula. “Eeeeeehh! Si Liam-
chan kasi eh! Kaya ako paika-ikang maglakad, nahulog kasi ako sa kama tapos nadulas pa ako sa
restroom sa E.H.U kahapon. Kaya hinilot ni Liam-chan yung balakang ko, and that’s also the reason why
he got tired.”
I just stared at her eyes for a moment, testing her sincerity and I smiled eventually nang mapansin ko na
mukhang nagsasabi naman siya ng totoo. I giggled. “Okay! Mukha ka namang nagsasabi ng totoo. Tara,
itago natin yang kiss mark mo. Let me put on some conceiler on it.”
Na-misinterpret lang pala namin ni Kurt yung narinig namin. Tsk. Nahawa tuloy ako sa pagkapervert ni
Kurt. Eeehhh? >.>
KURT’S POV
Nakaupo kami ni Liam sa sofa dito sa living room. We’re oviously waiting for our wives to come out. Ang
tagal naman nila =__= Sa boredom ko ay nag-online nalang ako sa Facebook sa phone ko.
“Ano, kamusta kayo ng asawa mo, Liam?” I asked while focusing myself on my phone. Ang dami ko na
namang notifications =__=
“Ang kulit mo naman eh. Ayos na nga kami Kuya.”
I looked at him seriously. “I know. Ang ibig kong sabihin----*shrugs* never mind… Mahiyain ka pala
Liam…”
“Huh?” (??,)
“It runs in our blood. Ang mga babae ang pumipilit sa atin kahit ayaw natin. Pero ayos lang, buhay mag-
asawa eh.” Then there, I laughed hard. :D
“I don’t get you.” Napatingin ako sa kanya. Siya naman inaabot ang remote control sa center table. Tss.
Painosente pa.
Sinapok ko nga. “Are you nuts? What I mean is stop playing hard to get. Mag-asawa na kayo, normal
lang yan.”
Hinarap niya ako ng kunot noo. “Kuya, diretsuhin mo nga ako.”
Bumalik na naman ako sa pagcecellphone. Ang hirap kausapin nitong timang na ‘to parang ‘di lalaki.
“Ano kaya yung ‘dapa na Mizuka’, ‘mag-asawa naman tayo Liam-chan’, ‘harder’.. Hindi ko alam na
dougie style pala ang gusto mo ah hahahaha.“
“AH SH*T! Eavesdropper ka ah!” Bulyaw niya sa akin. Napatawa na tuloy ako ng malakas. Hahaha! :D
“Accidental lang! Tatawagin kasi namin kayo ni Crystal for breakfast kaso ayun nga ang narinig namin
kaya------“
“Taragis! Nagpahilot lang yung asawa ko. Walang nangyari sa amin…”
I gave him the ‘oh really’ look. He just smacked my arm then. “Oo na! Oo na! Ang hina mo eh.”
Natatawang sabi ko.
Maya-maya pa ay bumaba na sina Mizuka at Crystal. Nagpaalam muna si Liam na uuwi muna siya para
makapagbihis ng uniform. So, ang nangyari ay sinabay na namin si Mizuka papuntang E.H.U. Ang ingay
lang nila sa kotse. Pinag-uusapan pa ang celebrity crushes nila. Tss. Sino ba yung si TOP? (--.)
“Sayonara Ate and Kuya! Arigatou for letting me sleep in your unit.” Mizuka exclaimed.
“Yeah, yeah! I hope that would be the last.” I retorted. ~_~
Hinampas ako ng mahina ni Crystal sa braso kaya napatingin ako sa kanya. She shot her brow
heavenwards. Ano na naman ginawa ko?
“Mizuka, my place is always open for you. You can come back anytime you want.” Crystal said smiling.
“Thank you! So, una na ako. May klase pa kasi ako, Ate. Byeee!” Then she ran away from us. Napatingin
tuloy ako kay Crystal. Nakasimangot lang siya sa akin.
“Basta Crystal, mamaya pupunta tayo sa OB-Gyne mo. Usapan natin yan ah. Afterwards, mag-grogrocery
na tayo for tomorrow’s trip to Sitio Maligaya.”
She smiled widely. “Yiiieeee! Enjoy yun!”
GAIL’S POV
“Yung project niyo is to be submitted at the end of the month okay? Groupings yun, so you have to
make it with the whole group. Effort naman, wag yung magbabayad lang tapos iilan lang ang gagawa.” Si
Prof Polisco yan. Girl siya at close namin. Prof namin siya sa MNGT 9or Entrepreneurial Management.
“Yes Prof!” My classmates replied in synchronize.
“Good! So, gagawa kayo ng fan page para dun niyo mai-advertise ang ititinda niyo. Bahala kayo kung ano
yun basta be productive guys ha? You can promote your fan page on your facebook accounts or
whatever you like. Bahala na kayo. Then, kung sino ang maka-reach ng pinakamaraming likes, magiging
exempted naman sa 3 upcoming quizzes.” Prof added.
She’s talking about our project. Kailangan naming i-advertise ang ititinda namin. Then at the end of the
month we have to sell those inside the campus. So, the group who will have the highest income earn ay
magiging exempted sa finals for this sem of course. Bongga diba?! ^_^v
“Yes, prof.”
“Well then, class dismiss…”
Nagsitayuan na ang lahat, ako naman kinocollect yung gamit ko. “Hi, Gail.” Napatingin ako sa nagsalita.
“Pwede ka ba naming maging ka-groupmate? It would be an honor for us kung papayag ka.” Sabi ni
Joyleen, blockmate ko.
I smiled at them. “Sure!” Nagngitian naman silang lima. Tatlong girls kasi sila. They’re Joyleen, Monique,
Krishelle and Karizza.
“Gail, pag-usapan nalang natin yung group project natin next week. Nagmamadali kasi kami eh.” Sabi ni
Monique.
“Gail, kailngan pa pala natin ng 2 members pa. Four pa lang kasi tayo. Next week nalang natin, pag-
usapan.” Nakangiting sabi ni Krishelle.
“Okay…” I nodded.
Palabas na ako nang building para sana pumunta sa main library nang bigla may humila sa wrist ko.
Pagkatingin ko, si Kaye Anne pala. Talon siya ng talon na parang kinikilig na ewan? Ang gulo niya.
Tinaasan ko lang siya ng kilay ~_-
“Kyaaahh! May kukuwento ako sayong mahalagang importanteng bagay, Gail. Omo! Nakakaloka
talaga!” *o*
“Huh? Importante na nga, mahalaga pa? Ano ba yun?” (??,)
Inilapit niya ang bibig niya sa tenga ko, yung tipong bubulong. “Si Nathan crush daw ako. Tingin mo,
totoo yun?”
O________O!!
Napaatras tuloy ako at tinignan siya na para bang sinasabing seriously? “Oo nga! Kagabi kasi eh..”
“Oh?”
“Nagmidnight snack kami sa--------“
“Hi, kulet!” Napalingon kami sa bumati sa amin. And toinks! @_@ “Uh, hello G-Gail…”
“Ahh, I’ll text you later, Gail. May gagawin pa pala ako, bye!” Saka nagmadaling tumakbo palayo si Kaye
Anne. Nawindang ako dun ah @_@
“Ahh, anong nangyari dun? Di ako pinansin.” Nathan asked awkwardly. Para kasing nahihiya sa akin? -
___-+++
I shook my head in anticipation. Then I smiled at him mischiviously. I even patted his shoulder.
“Seriously, Nathan? Highschool ang peg? Hahahaha!” (^^,)
[15] LIKE OMG
KAYE ANNE’S POV
@_@
Napuyat ako dahil kay Nathan. Naman kasi eh! Bakit ko ba kasi bini-big deal yung crush thingy na yun?
Para naman kaming bata nito. Bakit nung nag---- err… Kiss kami, hindi naman ako naging ganito?!
WAAAAAAAAAA! What’s the matter with you Kaye Anne Alonzo?!
Dahil two subjects lang ang meron ako ngayong araw ay kasalukuyang vacant ko ngayon. I checked the
time sa wrist watch ko. 11:03 AM na pala. Kaya pala nag-didisco na ang wormies sa tummy ko. >_<
“Wala kasi akong crush ngayon eh. Pwede bang ikaw nalang?”
“Hahaha, silence means yes. Ikaw na ang crush ko. Tara na, crush iuuwi na kita sa inyo.”
Napatigil ako sa paglalakad pagkatapos ay napasampal ako sa magkabila kong pisngi at nagpapapadyak.
Waaaaaaahhhh! Bakit ba nag-flaflashback sa isip ko yun!!!! Ang talanders mong utak kaaa~ I hate you!
>o<
I composed myself and took a deep breath. Hooo! Kalma lang. Para naman akong elementary nito.
Crush? Buahahahaha! Crush lang yun, Kaye Anne. Kiligin ka kapag sinabihan ka niyang I love you.
Napansin ko na parang may nanunuod sa akin. Wala lang, yung presence lang. I looked around and
sheeeeeeeeez! Parang naka-pause yung mga tao habang pinapanuod ako. Kyaaaaaaaahh! Anong itsura
ko kanina? Mukha na ba akong baliw?! >,<
I gulped, placed both of my hands on my waist then flashed my sarcastic smile on them.
“What are you staring at guys?!” (~~,) Sabay-sabay naman natigilan ang lahat at kanya-kanyang balik na
sa ginagawa nila. Luh! Takot sila sa akin? Naman! X10’s my friend. Friend indeed :PPP
Lumabas na ako ng Business Department building nang makita ko si Gail na pababa rin ng hagdan. Agad
akong tumakbo palapit sa kanya at hinawakan siya sa wrist. Nagulat naman siya kaya napalingon siya sa
akin with her eyebrow raised. WAAAAAAAAH! Ang hirap solohin nito, gusto kong i-share ^^ *giddy
mode + jumping up and down*
“Kyaaahh! May kukuwento ako sayong mahalagang importanteng bagay, Gail. Omo! Nakakaloka
talaga!” *o*
“Huh? Importante na nga, mahalaga pa? Ano ba yun?” (??,)
I leaned forward and whispered to her ear, “Si Nathan crush daw ako. Tingin mo, totoo yun?”
O________O!! <-Her reaction.
=___= Bakit kaya?
KYAAAAAAAAAAA~ Bakit ko sa kanya sinabi? Dapat kay Chloe nalang eh. At least si Chloe, alam niya na
mahal ko si Nathan before. Before nga ba or kahit ngayon at magpakailanman? Kyaaaaaah! Ang corny
ko! Acccck! >o<
She took step backward and gave me a ‘WEH?’ look. TSK. Wala na. Nasabi ko na. Masyado kasi akong
kinilig. Haayyy! “Oo nga! Kagabi kasi eh...”
“Oh?”
“Nagmidnight snack kami sa--------“
“Hi, kulet!” Napalingon kami sa bumati sa amin. And ASDFGHJKLZXCVB “Uh, hello G-Gail…”
Alam niyo yung feeling na yung pinagkwekwentuhan niyo ay biglang sumulpot nalang sa likod mo?!
Kung hindi, bahala ka! E-exit na akoooo~
Tumingin ako kay Gail at parang nagets naman niya yung tingin ko. NAKAKATARANTA! “Ahh, I’ll text you
later, Gail. May gagawin pa pala ako, bye!” Then I pulled myself out of that place.
Tumakbo na ako papuntang ---- saan ba? Saan ba? Ah dito sa gymnasium. Ang weird, bakit naman ako
dito dinala ng mga paa ko? Umupo ako sa uppermost bleachers. Kasi naman ang daming girls sa may
baba. Ngayon ko lang napansin na may nagprapractice pala. Well, sorry. I’m not into basketball players.
=__=
Ang ingay dito sa loob ng gym. Puro hiyawan at tilian ng mga babae ang naririnig ko. Akala mo naman,
mismong tournament na. Eh practice pa lang naman. =__=
Napahawak ako sa chest part ko. NYAAAH! Ang lakas ng kabog ng dibdib ko! Kinabahan kasi ako nung
makita ko si Nathan kanina. Narinig kaya niya? Hindi naman siguro kasi bulong lang naman yun.
Oh well, makakain na nga lang. Kinuha ko sa loob ng bag ko ang Tuna Sandwich na hinanda sa akin ni
Yaya Vera. Aba, para in case na magutom ako. Mabuti nang handa! ^^ Habang kumakain ako ay naalala
ko na naman ang mukha ni Nathan kanina. Eeeeeeeh! Ang gwapo lang niya. Fresh looking pa rin kaso
the way he treats Gail, parang iba. Naiilang siguro? Well, hindi naman mawawala yun. Alangan namang
mag-move on siya ng ganun-ganun nalang diba?
Why not help Nathan to get over Gail?
Weh?! Hindi naman ako ganun kadesperada. LOVE? Kung papapiliin ako between cheesecake and
LOVELIFE, I’d definitely choose Cheesecake. Aba, masarap kaya ang cheesecake. Pero yummy din si
Nathan. LOL XD
PPPRRRRRRTTTTTTTT!
O__O
Muntikan naman akong mabulunan sa whistle nun. Kaloka naman yun! Agad kong kinuha ang Mogu-
mogu sa bag ko at uminom. Maya-maya lang ay naramdaman kong may tumabi sa left side ko. Nang
lingunin ko, isang lalaking naka-jersey pala.
@0@ SPELL HOT!
A-U-S-T-I-N *exclamation points* !!!!!!!!!!!!!!
Uminom muna siya sa Gatorade niya saka ipinunas ang towel niya sa mukha niya. “Napadaan ka Kaye
Anne?” He smiled. Ohh! Kasali nga pala siya sa varsity players ng E.H.U.
Umayos muna ako ng upo saka ako ngumiti sa kanya. Naiilang kasi ako! @_@ “Hehehehe, wala lang.
Naisipan ko lang tumambay dito. Vacant ko kasi.”
“Ahhh… Akala ko pinapanuod mo na akong mag-practice.” Sabay tawa niya ng mahina. I just chuckled on
what he said. May pagka-assumero rin pala siya. ^^
“Kumain ka na ba?” I asked. Aalukin ko kasi siya ng Tuna Sandwich ko if ever na hindi pa siya kumakain.
Dalawa naman yung dinala ko eh. Aba, generous kaya ako. :)
He shook his head while smiling at me. ENEBENEMENYEN! “Not yet. Hindi pa kasi kami tapos mag-
practice. 10 minutes break lang.” Napa-‘ahh’ nalang ako. “Tara, Kaye Anne. Dun ka sa baba manuod.”
Sabay hawak niya sa wrist ko at hinila ako patayo.
“Eeeeh, wag na. Dito nalang ako, Austin. Ang daming tao dun eh!”
Umiling lang siya. “Ayos lang, tabi ka nalang kay Manager. Don’t worry, babae naman yun.”
“Ayoko talaga eh, dito nalang ako. Please! Papanuorin nalang kita dito.”
“No, dun ka nalang para may inspiration ako.” Sabay wink niya sa akin. EMERGHED! >///////////< “Sige
na…”
“O-okay sige.” Naiilang kong sagot. Nakakahiya naman kasi eh (_ _’) Hinila niya na ako pababa sa
mismong court saka niya ako pinaupo sa tabi ng isang magandang babae.
“Kaye Anne, si Pearl nga pala. Manager namin. Manager, si Kaye Anne. Siya yung sinasabi ko sa inyong
nililigawan ko.”
O//////////////////O Kailangan ba talaga na ganun ang pag-address sa akin? WAAAAAAAH! Wag ganun.
Hiya ako. (_ _’)
“Hello, Kaye Anne. Ikaw pala yung sinasabi niya sa amin na nililigawan niya. Nice to meet you, Kaye
Anne. Actually, kilala na kita kasi kilala ka naman sa buong campus.” Tapos nag-shake hands kami. Hala,
talaga bang kilala na rin ako sa buong campus? Kung sa bagay nga naman ^^
“Nice to meet you too.”
PPPRRRTTT!!!!
Napatingin ako sa pumito. I guess, siya yung captain ball nila. Pumalakpak siya ng malakas na nag-echo
sa buong gymnasium. “Guys, back to practice na!!” Dali-dali namang nagsitakbuhan sa hardcourt ang
mga players. GRABEHAN lang, ang tatangkad nila @_@
“So, Kaye Anne,” napatingin ako sa kaliwa ko nang marinig kong nagsalita si Pearl. “Alam mo bang lagi
kang bukambibig ni Austin sa buong team? Inspired na inspired siya dahil sayo.” Nakangiting sabi niya
sabay tingin sa kinaroroonan ni Austin sa hardcourt. Napatingin tuloy ako at saktong naka-shoot siya.
“Wow, ang galing…” I mumbled to myself.
“I told you, inspired siya,” then she giggled. Nahiya naman tuloy ako lalo. Eeeeeh, ang haba ng bangs ko!
>/////////< “What do you think of Austin, Kaye Anne?”
I looked at her intently. Kalurkey, ang chismaker niya. But well, ano nga bang tingin ko kay Austin?
Ibinalik ko ang tingin ko sa hardcourt. “He’s nice, fun to be with, we have a lot of similarities but he’s
mysterious…”
“Woah, that’s cool.” Napatingin ako kay Pearl. Siya naman nag-wave sa isa sa mga players. “Yung
nakajersey na number 14 ay boyfriend ko, si Allen.” Then she smiled at me.
“Nice,” I commented.
“Oh well, back to the topic. Halata naman kasing bored ka. Hahaha! See them?” Tinuro niya yung girls na
nasa bandang likuran ko kaya napatingin ako. Sila yung maiingay na nag-chicheer. “Kanina pa yan cheer
ng cheer sa suitor mo. Two of them nga kanina, inabutan ng towel at drinks si Austin.”
“Really?” Aba’t talanders ‘tong mga ‘to oh! ~___~
“He accepted those naman hahaha,” then she patted my shoulder. Tsk, edi tanggapin. Grasya yun eh.
=__= “Pero binigay niya sa ka-team mate niya. Ang swerte mo sa kanya, promise.”
>//////<
“Hehehe, ano ka ba naman, Pearl. Talagang tinutulay mo sa akin ang alaga mo.” FC siya edi FC na rin ako
para patas lungs ^^
“Ganun talaga. Mas magandang inspired ang mga alaga ko. Katulad niya, ayun naka-three points
naman.” Napapalakpak si Pearl habang pinapanuod sila sa hard court. Nakita ko naman na ngumiti sa
akin si Austin kaya nginitian ko rin siya. Yiiiiiiiieeeeeee! Kinikilig aketch ^/////////////^
“Yes naman, talagang nag-ngingitian pa. Pag nabalitaan ko na kayo na ni Austin, ako ang unang unang
matutuwa para sa inyo. Bagay kayo eh,” sabay hampas niya ng mahina sa braso ko. Err! Halatang
kinikilig nga siya. Nanghahampas eh =__= “Lalo na kapag nagkukuwento si Austin sa amin tungkol sayo,
nakuuu~ Kung makikita mo yung malapad niyang ngiti. Ear to ear talaga! Inlove talaga sayo~” Sabay
sundot niya sa tagiliran ko.
Napaisip naman ako agad. Inlove? Halos isang linggo pa lang kaming magkakilala, inlove agad? Parang
ang labo naman nun. Pero malay nga natin diba? Baka nga tinamaan talaga siya ni kupido. Lewl =)))
After half an hour ay natapos na rin ang basketball practice nila. Nag-cool down muna silang lahat bago
sila nag-shower. Nang matapos na silang magfreshen up ay tumabi sa akin si Austin sa mahabang bench
dito pa rin sa hardcourt.
“Nainip ka ba?” Tanong niya. Nakasuot na siya ngayon ng uniform niya. Ang bango bango niyang tignan
pati na rin ng amoy niya of course *u*
“Ah, hindi naman. Enjoy akong *tingin sa side ni Pearl* --- ay, nasaan na si manager niyo?” Akala ko na
sa tabi ko pa rin siya -___-
“There she is, inaasikaso yung boyfriend niya.” May tinuro si Austin sa may harapan ko. At ayun, nandun
nga si Pearl kasama ng number 14 guy, siya rin pala ang captain ball, na nakaupo sa sahig sa gitna ng
hard court. Sweet nila *v*
“Anong trabaho ni Pearl bilang manager?”
“Ah, siya yung bumibili ng drinks namin. Siya ang nag-aasikaso sa amin na parang tumatayong P.A na rin.
Mahirap ang trabaho niya pero kasi ginagawa niya yun para mabantayan si captain.” Sabay tawa niya ng
mahina.
“Ooohhh… Ang sweet naman,” I commented. Napatingin ako sa kanya ng marinig ko siya tumawa ng
mahina.
“Sweet nga sila. Sana nga magkaroon na rin ako ng girlfriend na manunuod sa akin pag naglalaro ako ng
basketball. Pagkatapos, pag ngingitian niya ako, mawawala yung pagod ko.” Tumingin siya sa akin at
nginitian ako ng super cuteeeee! “Masarap yung ganung pakiramdam, Kaye Anne. Kapag ang
inspirasyon ko ay kasama ko.”
>//////////< EMERGHED!!!
“W-wag ka ngang ganyan, Austin. Hehehe, bahala ka. Maiilang na ako sayo, sige ka.” Sabay iwas ko ng
tingin. Sakto naman na nakita kong nakatingin na sa amin ang buong team niya.
“Naks naman! Inspired na inspired!” Sigaw ng naka-number 4.
“Kaya pala ang daming 3-point shoot kanina, nandito pala si Miss Kaye Anne.” Kantyaw naman ng
captain ball nila.
Parang gusto ko na tuloy lumubog sa kinauupuan ko. WAAAH! Nakakahiya ito. (>////<)
“Hahaha, mga sira ulo!” Natatawang sigaw ni Austin sa team mates. Napatingin ako sa kanya at pulam-
pula na ang mukha niya. Kunwari pang pinupunasan niya ang mukha niya ng towel, wala namang pawis.
=__= KYAAAH! Pa-girl ako. ^_^v
“Langya, kinikilig naman si Austin.” Asar nung isa pa.
“Pfft. Tumigil nga kayo. By the way guys, papakilala ko na sa inyo ng pormal si Kaye Anne.”
Pinakilala niya na ako isa-isa sa mga ka-team mates niya. Mukha naman silang mababait, yun nga lang
mukha silang mapang-asar. LOL XD After akong ipakilala sa buong team niya ay nagpaalam na kami sa
kanila na mag-lulunch kami ni Austin. Naalala ko tuloy yung bet nilang dalawa ni Nathan about sa
pagiging wallet for 1 week every lunch.
“Saan mo gustong kumain, Kaye Anne?” Tanong ni Austin sa akin habang palabas kami ng gym.
Nakisabay pa sa amin yung grupo ng mga babaeng nag-chicheer kanina ng malakas. Napakunot noo ako
nang hinarangan nila ang dadaanan namin.
“Austin, you’re so galing kanina!” -girl 1.
“Yeah, like I was so amazed sayo coz you made a 3 point shoot!”- girl 2.
“Kyaaaaah! I’m so kinikilig. Most especially whenever you’re ngumingiti. It makes my heart goes
tigidig!”-girl 3
“Like OMG! You’re my crush na kasi you’re mas magaling than your captain ball. Can we take a pictyerrrr
with ya?!”- girl 4.
O___o?!?
Like eww~ They’re so conyo but they’re mukhang kabayo~ >n< Nahawa tuloy ako =__=
Nagkatinginan kami ni Austin. Yung mukha niya parang sinasabing pagbibigyan ko ba sila? Tumawa ako
ng mahina saka ako tumango. Naks, I’m acting like a girlfriend here and they want to take a pictyerrr
with my boyfriend! OMG, Kuya! I’m so proud. LOL XDD Enjoy palang maging conyo?
“Ah sige, pero isang shot lang ha? Mag-lulunch pa kasi kami eh,” sabi ni Austin kaya naman pumwesto
na yung mga conyo sa tabi ni Austin. Ako naman gumilid na. Grabe lungs, talagang yumakap sila kay
Austin lahat. LAHAT? Eh paano sila makukuhanan ng pictyerrr? (=_=’’)7
“OMG, how can we take a pictyerrr when lahat tayo is nakapwesto na?” sabi nung isa. Napatingin siya sa
akin bigla saka niya inabot sa akin ang Iphone niya. “Ya’ know what to do, Missy.”
O________O?!?
Like OMG! My name’s not Missy! And oh! They want me to be their photographer? Like so nakakainis!
>_<
I flashed my made in China smile, “OMG, sure girls!” Napatawa naman ng mahina si Austin saka siya
napakamot sa ulo niya. Nagets niya siguro na nang-aasar din ako. (~~,)
*CLICK!*
“Here’s your Iphone na! Sorry but we’re nagmamadali na, girls. And I’m like nagugutom na! Bye!” Sabay
hila ko sa braso ni Austin at mabilis na lumayo na. Nyahahahahahaha! >:D
“Uy, ba’t ka tumatawa mag-isa dyan?” Tanong niya. Binitawan ko muna ang braso niya saka kami nag-
slow down na sa paglalakad.
“Eh kasi natatawa ako sa mga conyo na yun. Kung makikita mo lang yung shot na ginawa ko sa inyo,
wahahaha! Epic! Ang nakita lang ay yung mukha nila. Di kita sinama, ang tangkad mo kasi hahaha.”
“Ikaw talaga!” Saka niya pinisil ang pisngi ko. Nag-init tuloy bigla ang pisngi ko. Like OMG! Bakit parang
naging irregular ang heartbeat ko?! O///////////////O
“Saan mo gustong kumain, Kaye?” Tanong niya. Huminga muna ako ng malalim saka nag-gulp bago ko
siya tignan. Waaah! *iwas tingin* Masama na ‘to. Hindi na ako makatitig ng diretso sa mata niya.
“A-aahh, t-text ko nalang si Nathan. Diba may bet kayo? Siya ang manlilibre sa atin.” Saka ako huminto
sa paglalakad at kinuha ang phone ko sa bulsa ko. Meghed! Parang hinahabol ko tuloy ang hininga ko.
Nararamdaman ko na naman yung strange feeling.
Pagkatingin ko sa screen ay may 1 unread message.
---
FROM: PANDAK
Vcant ko is 2 hours. Vcant niyo rin ba ni Austin, kulet? Rply ka asap pra mlmn ko kung pwd ko na
umpisahan ang punishment ko.
---
Napakagat-labi ako. Naiilang pa rin kasi ako kay Nathan eh. Pero keri lungs, baka naman nagbibiro lang
siya about sa crush thingy na yun.
---
TO: PANDAK
Oo, vacant dn nmin. C u at the picnic section nlng.
---
Ibinalik ko na sa bulsa ang phone ko at hinarap si Austin. Nakatingin lang siya sa akin na parang
hinihintay ako. I smiled to ease my awkward feeling towards him.
“Nathan’s gonna treat us for lunch. Tara sa picnic section.”
NATHAN’S POV
“Okay na ba yan? Chicken joy at Spag yan tapos iced tea yung drinks.” Sabi ni Warren habang inaabot sa
akin ang paper bags ng Jollibee. Nakasakay pa rin siya sa motor bike niya. Nakiusap kasi ako na bilhan
ako ng lunch namin nina Kulet para di na ako lumabas ng campus. Bago pa lang naman siya papasok
kaya hindi ako sagabal.
“Ayos na yan, dre. Salamat!” Kinuha ko ang wallet sa bulsa ko saka ko inabot sa kanya ang P300 kaso
may naalala ako kaya binawi ko kaagad. “May utang ka nga pala sa akin na P500 nung isang araw kaya
ibawas mo nalang ito dun.”
Napakamot siya sa batok niya at inistart ang motor bike niya. “Dre, naalala mo pa yun? Hahaha. Osya
sige na nga.”
I chuckled, “De joke lang! Oh eto na,” inabot ko sa palad niya ang P300. “Basta yung utang mo ah.”
“Yow dre, syempre. Sige una na ako. Papark ko lang ‘to.” Saka niya pinaandar ang motor niya palayo.
Agad-agad naman akong tumakbo para makapunta na sa picnic section ng mabilis. Potek, kalahating
oras na siguro naghihintay si kulet dun, kasama si Austin =__= Baka nagugutom na yun. Ayoko pa
namang nagugutom yun kasi… Ayoko lang.
Patuloy ako sa pagtakbo nang….
*BOG!*
“AAHH!”
May nabangga akong babae. Ang lakas ng impact ng pagkakabangga namin kaya napasalampak siya sa
semento. SHET! Bakit ngayon pa?
“Sorry, Miss,” sabi ko saka ko siya inalalayan na tumayo. Napatingin ako sa gamit na nakakalat sa
semento. Kukunin sana niya kaso inunahan ko na siya. “Here, Miss. Sorry, sobrang nagmamadali lang
talaga ako. Sorry talaga, nasaktan ka ba?” I sincerely said.
Inayos muna niya ang sarili niya pati na rin ang bangs niya na nagulo saka siya tumingin sa akin. Parang
kilala ko ‘to! Parehas nanlaki ang mga mata namin nang magtama ang mga paningin namin. Takte,
kilalang kilala ko siya.
“Chel-----“ di ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla siyang nag-head bow.
“Sorry din, nagmamadali kasi ako. Sorry po talaga. Una na po ako, kuya!” saka siya tumakbo palayo.
Pinagmasdan ko lang siya habang lumalayo. Kilala ko talaga siya. Hindi ako pwedeng magkamali. Yung
ganung boses, mukha, kilos, height, at ang mahinhin niyang pananalita.
“Chelsea Yuan…” I mumbled to myself.
I snapped back in my senses when I felt my phone’s vibration on my pocket. Agad ko itong tinignan, 1
unread message.
---
FROM: CRUSH/KULET
Pandak, bilis na! Gutom na akoooo~
---
Sabi na eh! Agad akong kumaripas ng takbo. Siguradong makikita ko pa naman ang babaeng yun dito sa
loob ng campus kasi estudyante din siya. Sigurado akong siya talaga yun.
KAYE ANNE’S POV
Nandito kami ngayon sa picnic section ng E.H.U, right under the tree. Maganda dito kasi may shed kami
kahit papano, hindi mainit.
“Kaye Anne, are you sure Nathan’s gonna treat us for lunch?” Tanong ni Austin habang hawak hawak
ang binder niya. Habang naghihintay kasi kami kay Nathan ay nagrereview siya for his quiz. Ang tagal
naman kasi ng pandak na yun! >_<
“Oo. Tutupad yun sa pinag-usapan natin. Natalo siya sa shooting game diba? May isang salita yun.” I
defended. Tumango lang siya at ipinasok na ang binder niya sa body bag niya. Tumayo siya at lumipat sa
tabi ko. Pinagpawisan tuloy si ako. Shemz~ >//////<
“Anyway, I’m not saying that I’m against Nathan huh? Ewan ko pero parang ang sama ng pakikitungo
niya sa akin.” Tumingin lang ako sa kanya, ang seryoso ng mukha niya. “I admit I felt bad when you told
me when we were in the mall that you and Nathan ate already. Nawala kayo bigla nun eh.”
Hala ka! Naman kasi si Nathan eh. Bigla-bigla kasi siyang nanghihila. Ako naman ito, nagpahila =___=
“Naku, sorry talaga. Ewan ko ba sa taong yun, ang lakas mangtrip. Ako na ang mag-aapologize sa pag-
iwan sayo nun. Sorry talaga.” Nginitian niya lang ako at tinapik sa braso ko.
“Wala yun. Hindi naman ako galit eh, nainis lang ako. Hindi sayo kundi kay Nathan. Pasensya na.” cool
niyang sabi. Naku po! Naiinis pala itong si Austin kay Nathan. “At isa pa, naiinis ako sa kanya kasi lagi
nalang siyang sumusulpot kapag may pupuntahan tayo.”
Napakagat labi tuloy ako. Napansin niya rin pala yun? “Be considerate nalang, Austin. Kakagaling lang
kasi sa heartbreak nun kaya naghahanap ng karamay. Eh ako itong si bestfriend niya diba?” I replied.
Friendzone lang naman talaga kami diba?
I snapped back when Austin spoke. “I understand. Why doesn’t he date other girls to move on instead of
dragging you in his mess?”
I don’t know the reason but upon hearing his statement, I felt bad of him. “Don’t say that. May
pinagdaanan kasi yung tao, mahirap maka-move on sa ganung sitwasyon. Lalong lalo na kung malapit pa
sa kanya, literally, yung babaeng minamahal niya. Ang sakit kaya nun! Makita niya yung mahal niya na
masaya na sa piling ng iba samantalang siya hindi pa rin nakakamove on diba?” I retorted.
I sighed. Hinahangaan ko nga si Nathan eh. Mas pinili niyang i-let go si Gail kahit mahal niya ito. Mas
pinili niya pang maging masaya si Gail kahit siya nasasaktan na.
“I’m very sorry. Sorry sa pagiging insensitive ko. Hindi ko kasi alam yung pinagdaanan niya kaya ako
nakakapagsalita ng ganito.” Malungkot niyang sabi.
I faced him and smiled apologetically. “Sorry din, Austin. Bestfriend ko kasi siya kaya ako sensitive.”
He just smiled and nodded.
“Hey!” Sabay kaming napatingin ni Austin sa right side namin and there we saw Nathan running towards
us. “Pasensiya na, hinintay ko pa kasi si Warren.”
Kikilos nalang ako na parang walang nangyari. Wag pahalata! “Okay lang. Oh ano? Saan tayo kaka----“
Naputol ang pagtatanong ko ng makita kong inangat niya ang paper bag ng jollibee.
“Pinabili ko kay Warren para di na tayo lumabas ng campus. Baka pwede na yang chicken joy and
spaghetti ah. Yung drinks niyan ay ice tea.”
Nagkatinginan lang kami ni Austin saka ko binalik ang tingin ko sa kanya at tumango. “Ok, salamat. Tara
kain na tayo, pandak.”
Umupo naman siya at tumabi na sa akin. Like duh! Tatlo na kami sa seat. Ang sikip kaya! “Kulet, no
offense pero pumayat ka pala.”
I beamed and elbowed him. “Compliment kaya yun! Wow, I lose weight.” Saka ko inabot kay Austin yung
pagkain niya.
“Aysos! Di bagay sayo ang payat. Mas bagay sayo ang mataba kaya sa one week na pagiging wallet niyo
every lunch, papatabain kita.” Then he winked at me.
I just rolled my eyes on him and faced Austin.
^/////^
Nagblush kaya ako sa sinabi ni Nathan? Eeeeeeeh~ We started eating in silence. Kaso nagulat ako nang
pinaghihimay ako ni Nathan ng chicken niya. I mean, inililipat niya sa akin yung shredded chicken niya.
“Uy, iyo yan eh! Bakit mo binibigay sa akin?” natatarantang tanong ko.
“Wag ka ng umangal. Bubusugin nga kita diba? Dali, kainin mo yan.” Matawa-tawa niyang sabi sa akin.
Eeeeeeeeehhhhh! Nathan naman kasi eh, wag ka ngang ganyan! Baka mamaya hindi na talaga ako
makatiis sa pagpipigil ko ng kilig. Waah! Mission ko pa naman ang wag magpahalatang kinikilig ako. Girl
Tips 101 >/////////<
“Eh! Iyo na yan para fair. Walang lamangan!” I retorted. Napatingin ako kay Austin, kumakain lang siya
ng tahimik. Inis nga pala siya kay Nathan kaya siguro siya hindi nagsasalita. Napansin ata niya nakatingin
ako sa kanya kaya ngumiti siya sa akin.
“Dali na kulet. Wag ka ng makulit, kainin mo nalang yan. Kunwari ka pa, nahihiya ka lang ata kay Austin
eh. Do you mind, Austin?” Tanong ni Nathan kay Austin.
Austin just shook his head. “No, I don’t. Wag ka ng mahiya, Kaye.”
I have no choice but to eat the shredded chicken anyway. In fairness, ang sweet ni Nathan
^_____________^
“Good girl, crush…” he whispered in my ear.
O/////////////////////O
Like O-M-G!
[16] CHECK-UP
GAIL’S POV
“?? ~More than words~
Is all I have to do to make it real
And you wouldn’t have to say~
That you love me~
Coz’ I already know~??”
Soundtrip kami oh! Hahaha. Nandito kami ngayon sa SM hypermarket at nagkataon na yan ang
pinapatugtog dito. Naalala ko tuloy nung birthday ko one week ago. Diba More Than Words yung
background song nung oras na surprise entrance ni Kurt? Sobrang saya ko talaga nun, swear. >///////<
“Hmmm~??”
Napatingin ako kay Kurt ng marinig ko siyang mag-hum ng mahina. Naka-focus lang siya sa pagtingin-
tingin sa mga bibilhin namin para sa pagpunta namin bukas sa Sitio Maligaya. Patuloy lang kaming
dalawa sa pag-tulak ng push cart. Pa’no naman kasi hawak niya ang kaliwa kong kamay gamit ang
kanang kamay niya, samantalang ang free hand namin ay nakahawak sa push cart. Sweet kami! Inggit
kayo noh?! :P
“??~ Now that I tried to talk to you
And make you understand~
All you have to do is close your eyes
And just reach out your hand
And touch me
Hold me close don’t ever let me go~??”

“Kurt, ang bongga ng pag-grogrocery natin noh? Sakto pa na yan ang pinapatugtog,” nakangiting sabi ko.
Naramdaman kong dahan-dahan niyang kine-caress gamit ang thumb niya ang likuran ng palad ko.
He looked to me and smiled a little, “You’re going to call me that whenever we’re in public?” Sabay
tingin niya sa side ko. Kinuha niya ang 5 loaves of American bread saka niya inilagay sa cart namin. Ang
dami naman nun. Kung sa bagay, sa X10 at kay Kaye Anne pa lang, kulang pa yan =__=
Teka, ano nga pa lang sinabi ni Kurt? “Ha? May sinabi ka?” (??,)
Tumawa siya ng mahina saka umiling. “Ang ibig kong sabihin, Kurt lang ang itatawag mo sa’kin kapag
nasa public place tayo? Pero baby love ‘pag tayong dalawa lang?” Saka naman siya kumuha ng Nutella.
Oyy, Nutella *Q*
“Sus, kailangan bang baby love lagi ang tawag natin sa isa’t isa? Parang nakaka-------“ I stopped when I
saw him sending his glare to me. Uh, gangster nga pala ang isang ‘to (_ _”)
“Kinakahiya mo?” (“>_>) (~_~”)
I bit my lower lip and ran my fingers on my long hair, “’Di naman. Hehehe, sige na nga, baby love.” Then
I smiled. :””> Kakaiba naman ‘to. Diba mostly, lalaki ang nahihiya sa pagtawag ng terms of endearments
in public? Ang baligtad namin. >.>
Nginitian niya lang ako saka kami nagpatuloy na sa pag-ikot ikot sa loob ng grocery shop. Tinatamad na
ako mag-ikot. Napapagod na ako. Si Kurt lang naman kasi ang pumipili ng bibilhin namin. Mas magaling
siya sa ganitong bagay at nahihiya ako dun. Anla, turn off na ako sa sarili ko. Lol, naturn off sa sarili >_<
“Baby love, marami pa ba tayong bibilhin? Napapagod na ako eh,” I said in a weak tone and pouted.
Tumingin muna siya sa akin saka nalipat ang tingin niya sa push cart namin. “Are you really tired now,
baby love? ‘Di pa kasi tayo tapos eh,” nag-aalala niyang sabi.
Napabuntong hininga nalang ako saka ko itinukod ang siko ko at nangalumbaba sa push cart,
“Tinatamad na ako.” :(
I heard his soft chuckle so I looked up to see his face. He patted my head and held my hand again,
“Tinatamad ka lang. Hindi ka pagod.” Tinignan niya ang paanan ko saka siya umiling. “Naka-flats ka
naman. Hindi ka naka-heels. C’mon, tapusin na natin ito.” Saka niya ako hinapit sa bewang.
Tinatamad talaga ako. Gusto ko ng umuwi =__=
Marami-rami na rin kaming napamili at ngayon ay nasa meat section kami. How long will we stay there
ba? Bakit parang pang isang buwan yun grocery supply na ito. -__-+++
“You know what, this is one of the things I wanted to do before.” Napatingin ako sa kanya saka siya
ngumiti sa akin. One simple smile yet a very true one.
“Ang alin?” I asked curiously.
“Ang mag-grocery ng ganito. Para lang tayong mag-asawa,” he chuckled a bit. “Pangarap kasi namin ni
Misty nung mga bata pa kami na mag-grocery kasama sina Mom at Dad. Just like a one big happy family
but… It never happened,” saka siya kumuha ng meat at inalagay ito sa cart namin.
Napatitig tuloy ako sa kanya ng matagal. Gangster siya na may simpleng kaligayahan lang. Niyakap ko
ang braso niya ng mahigpit. “Sorry kung hindi ko feel ang mag-grocery, baby love. Promise, tutuparin ko
yang dream mo. Gusto mo next time, isama pa natin si Misty.”
“Hahaha sure pero ayos lang. That was just a childhood dream. Isa nalang naman ang pangarap ko eh,”
saka niya pinisil ang ilong ko.
“Ano naman yun?”
Inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko saka ngumisi. Err, okaaaaaaaay. Anyare? “Ang maiharap ka sa
altar…” Saka niya nilayo ang mukha niya at hinawakan na naman ang kaliwa kong kamay. Nagpatuloy na
naman kami sa pagtulak ng cart.
Kyaaaaaaaahh! >///////////< Waaaaah! I-timing naman dapat niya ang banat niya. Dapat ilugar naman
niya. Tama ba namang pakiligin ako sa grocery shop? Eeeeeeh!
“Shunga ka talaga, baby love. Dadalhin mo lang ako sa altar? Ano yun, kahit iba ang pakasalan ko basta
maihatid mo lang ako?” Pagbibiro ko.
“Tss. Understood na yun. Bakit, may balak ka bang magpakasal sa iba?” May nakita akong M&M’s kaya
dumapot ako ng anim at inilagay ko sa cart. Hindi naman umangal si Kurt kaya ayos lang yun. Kekekeke~
(~~,)
“Depende. Pag niyaya ako ni TOP na magpakasal, papayag ako. Yieeeeeeee!” Sabay talon ko pa.
Wahaha, asar lang naman yun pero kung mangyari man yun, why not? LOL XD Just kidding! ^.^v
Napatigil ako sa kilig session ko nang tumigil ang cart namin at naging cold ang tingin sa akin ni Kurt.
Emerghed! Ang galing niya talaga sa paiba-iba ng expression. “Subukan mo lang…” He sounded like he’s
threatening me.
“He… He… He… Joke lang! Ito naman,” saka ko sinandal ang ulo ko sa braso niya. I was just kidding, ya’
know (~~,)
Naramdaman ko na nakastiff lang ang pwesto niya. Nakahawak ang mga kamay niya sa handle ng push
cart at hindi gumagalaw. “Not a good joke. Sino ba kasi yang TOP na yan?” ~_~
Napaayos ako ng tayo saka ko siya hinampas ng mahina sa braso. “Kaloka ‘to! Kpop artist yun, baby love.
Imposibleng mangyari yun!”
Napailing lang siya ng bahagya saka kami dumaan sa milk section. Ay, umikot pala kami? Nanggaling na
kasi kami dito kanina eh. “Tss. Whoever he is, he’s still a human. Nothing is impossible.” Saka siya
kumuha ng isang Cowhead Milk.
“Yeah, I know. Pero imposible pa rin yun. At saka, wag mo ngang pagselosan si TOP. Akala mo naman,
magkakilala kami sa personal. Kaloka ‘to!”
Sa wakas at natapos na kami sa paikot-ikot sa loob ng grocery shop. As of now ay nakapila na kami sa
counter para bayaran ito. Grabe lungs, halos mapuno namin ang cart. =__=
Hindi ko lang pinagtutuunan ng pansin ang mga babaeng umaaligid sa amin. Panay ang hagikhikan at
pag-papacute ang ginagawa nila kay Kurt. Merong college and highschool students and meron pang
wokers. Kahit na tignan ko sila ng backoff, he’s mine look, hindi sila patinag. Katulad nalang ngayon sa
pila, ang sarap pagbuhulin ang mga buhok ng dalawang nagpapacute na college students sa harap
namin.
Napatingin ako kay Kurt, mukhang walang muwang ang loko. =__=
HA! Sige, magpacute kayo.
Tumingin ako kay Kurt na kasalukuyang nag-kukulikot ng phone niya. Kinulbit ko siya ng ilang beses kaso
‘di niya ako pinansin. Ay, shemay! Pinagtawanan tuloy ako ng nakakaloko ng dalawang bruha sa harap
namin. You’re embarrassing me, Kurt! (~~.)
“Baby love! Ano ba yang ginagawa mo?” I asked irritatingly. Kung bakit naman kasi ang haba ng pila
ngayon. ~_____~
“W-wait, okay. There you go!” Itinaas niya ang phone niya sa ere. “Smile, baby love.” He whispered.
Waaah! Picture-picture!
I smiled while he kissed me on my cheek.
*CLICK!*
“Nice one!“ He commented while viewing the pic. Napa-smile ako nang makitang kong nilalagyan niya
ng caption ang photo namin ng; “Buying grocery stuffs with my baby love. This is the first time we did it
and it was so fun!”
“Naks! Finacebook! Hehehehe,” tuwang tuwa kong sabi sa kanya. He smiled to me and wrapped his
arms across my waist.
“Ganun talaga para malaman ng lahat na akin ka,” then she winked.
I smiled widely on what he said. Eeeeeehh! Di na ako nasanay sa mga lumalabas sa bibig ni Kurt.
*STOMP!*
Napatingin ako sa harapan nang marinig kong nagdadadabog sa paglakad ang dalawang babaeng kanina
pang nagpapacute. Oh I fogot about them! Kekekeke~ Now, sinong tumatawa? Mouahahaha! >:D Bad,
Crystal.
Nabayaran na ni Kurt gamit ang ATM card niya ang mga pinamili namin. Guess niyo kung magkano ang
total cost ng pinamili namin?
P15,327. 00
*shakes head*
Ubos biyaya si Kurt. Bahala siya, pera naman niya yun. LOL XD
“Saan mo gusto kumain ng merienda, baby love?” He asked while pushing the cart. Nandun yung mga
bags na pinamili namin.
“Kahit saan nalang. Bilisan nalang natin nang makauwi na tayo, baby love!”
He shook his head while grinning. “No, did you forget your OB Gyne?”
O___O!!!
“Seryoso ka talaga tungkol dun?!” Di makapaniwalang tanong ko.
“Do I look like I’m joking? Of course, I’m damn serious,” then he showed his smug.
I shrugged my shoulders and murmured, “Hmmp! Bahala ka…”
He chuckled a bit and held my hand again. “Tara baby love, ihatid muna natin ito sa kotse para wala na
tayong bitbitin ‘pag kakain tayo.”
And then I felt a sudden call of nature @_@
“Ikaw nalang, I need to go to the restroom. Hintayin nalang kita….” I looked around para maghanap ng
sign ng comfort rooms. At nakita ko na nasa 2nd floor ang sign, nasa 1st floor kasi kami ngayon. “Sa
second floor, sa tapat nalang.”
He nodded, “Sige. Text mo nalang ako kung sakaling di mo ako mahanap.”
Dirediretso ako sa restroom sa 2nd floor. Kainis! Ang dami ring nakapila. Shemaaaaaaay! Nawiwiwi na
talaga ako >________< Hindi na ako mapakali sa pwesto ko. Nagpapapadyak nalang ako at nagsu-sway
para ma-control ko. Ayoko namang iwanan ang pila at maghanap ng ibang CR kasi sayang naman ang
pinaghintay ko dito. (_ _”)
~~##~~
At last, nakaraos rin after 12345678 years =___=
Agad akong lumabas ng restroom at hinanap agad ng mga mata ko si Kurt. Waaah! Ang tagal ko kaya sa
loob. Almost 20 minutes ata. Baka hinahanap na ako ni Kurt >__<
Nang makumpirma ko na walang Kurt sa paligid ko ay nakapagdecide na ako na tawagan nalang siya.
Kaso nang makita ko ang phone ko….
*&^%ASDFGHJKL!%^&*
“Patay, lowbat…” I mumbled. >_<
Inikot-ikot ko na ang buong 2nd floor pati na rin ang first floor pero hindi ko siya makita. I even looked
for him in the car park pero ang nakita ko lang ay ang kotse niya at wala siya. “Kurt, where are you?”
Bumalik ako sa loob ng mall at hinanap ulit siya. Bakit ba kasi ang daming tao ngayon? Pag di ko siya
mahanap dito, dun nalang ako maghihintay sa car park para sure.
Lakad lang ako ng lakad ng biglang may tumawag sa pangalan ko.

“Gail??”
Napalingon ako at nagulat ako sa nakita ko.
“Waaaah! Steve! How have you been? God, long time no see! It’s been four years since the last time we
saw each other right?” Saka ko siya niyakap. Naexcite naman kasi ako! Namiss ko siya.
We pulled away from the hug. Bakas na bakas sa mukha niya ang tuwa. Kyaaaah! Naman kasi! Ang
huling pagkikita namin ay nung Graduation day namin. Yes, he was my classmate way back in
highschool. We’re not close friends pero he became part of my highschool life pa rin naman.
“Crystal Gail Rivera, you’ve changed a lot! Look at yourself,” he looked at me from head to toe. “Wow, I
almost didn’t recognize you.”
Hinampas ko siya ng mahina sa braso. “Sira! Eh bakit mo ako tinawag kung hindi mo ako nakilala?” Then
I laughed my heart out. Steve used to be the clown of our class batch. He’s a smart guy too. Actually,
third honor yan. :D
“Ahh, bahala na kung mali ako. At least I tried, and see? Ikaw nga si Gail! Hindi ka pa rin pala nagbabago.
Palatawa ka pa rin pala! Hahaha,” tumabi kami sa railings. Medyo madami na kasing tao at
nakakasagabal kami sa daan.
“Ikaw din, hindi ka pa rin nagbabago. Malakas pa rin ang sense of humor mo. And one more thing, you
look better looking now. You’re not the patpatin guy you used to be way back in highschool. You’re kind
of a hunkie now. Naks!” I complimented.
Steve Alvarez is a type of a guy who can attract girls by his sense of humor. He’s good looking, smart, not
so tall, has a tan skin and a rounded face. Chickboy yan pero sobrang bait. Hey, he never courted me
since iwas kami sa boys nung highschool pa kami. ^_^
“I’m still the same me. Ikaw nga, para ka ng model. Saan ka na nag-aaral ngayon?” He asked joyfully.
“Sa East High University… Hello? Aren’t you into social networking sites? Most of our highschool
classmates alam kung saan ako nag-aaral. Obvious naman sa uniform ko.” Natatawang sabi ko sa kanya.
Napakamot siya sa batok niya saka siya tumawa ng mahina. “Not in my vocabulary hehehe. Mahuhuli
kasi ako ng mga gals ko.” Sabay kindat niya sa akin. Hala, di pa rin pala nagbabago. “How’s Kaye Anne?
Chloe?”
I smiled at him, “They’re doing fine. We’re in a same university. Ikaw, saan ka nag-aaral?”
“Sa London. I just came here for vacation.” Napa-’ohh’ nalang ako in amusement. “Anyway, do you mind
if we hang out? Kayo nina Chloe at Kaye Anne? Si Carlene kasi, remember?” I nodded. One of my
classmates in highschool rin.
“What about her?”
“She’s opening a bar in Timog. I am sure, matutuwa yun kapag nakita nila kayong tatlo. Kayo pa naman
ang Charlie’s Angels nung batch natin,” then we chuckled.
I stopped and think about his invitation. Nakakaexcite kasi makikita ko ang ex-classmates ko. Papayagan
kaya ako ni Kurt?
O______O!!!
Kurt? Waaaaaaaaaahh! Nakalimutan ko na siya. Nasaan na ba yun? >__</

“Are you free next weekend? Nandun ang ilan sa mga classmates natin. Enjoy dun. Are you--------“
“No, she’s not coming…”
Napalingon ako sa likod ko. At sabi na nga ba, kay Kurt ang boses na yun. Hinapit niya ang bewang ko
saka niya ako dinikit sa kanya. Yung tingin niya towards Steve, nakakatakot. He’s eminating a dark aura.
Uh oh!
“Ohh, ganun? Why is it? You can come with them, man if you want.” Steve said consciously. Para kasing
nagulat siya sa biglang pagsulpot ni Kurt eh =__=
“No, I am not interested. Besides, Crystal’s not allowed to hang out because she is pregnant.” Firm na
sagot ni Kurt. Tsk. Kurt’s being rude now. And hello, talagang inemphasize niya pa na buntis ako. =__=
Sisingit na ako baka magkagulo pa. “Ah, Steve… Si Kurt nga pala, fiancee ko. Kurt, si Steve, highchool
classmate ko.”
Ngumiti si Steve saka niya nilahad ang kamay niya kaso ‘di ito tinanggap ni Kurt kaya binaba nalang ni
Steve. Patay ka sa akin mamaya, Kurt. ~_~
Siniko ko si Kurt kaya napatingin siya sa akin. He shook his head, “Tss. Let’s go…” Saka siya naglakad
palayo at iniwan kaming nakatanga ni Steve dito.
I looked at Steve apologetically, “Waaah! Sorry, Steve. Sorry sa inasal niya. Badtrip kasi eh,” I apologized.
He chuckled, “Yeah, yeah! It’s alright. Possessive, isn’t he? Hahaha. Wow, you’re pregnant na pala!
Congratulations. Anyway, follow your fiancée' na. See you when I see you.”
“Yeah, nice seeing you again!” Then I made myself out of the scene. Hinabol ko si Kurt hanggang car
park. Iba talaga pag mahaba ang legs, ang layo agad ng nararating. Si Baby Kyra kaya long legged din?
Wow, that would be so good.
Nang makarating ako sa car park ay hinihintay na ako ni Kurt. Nakatayo siya habang nakapamulsa ang
kamay at nakasandal sa kotse. “K-Kurt, ano ba yung--------“
He opened the door, “Hop in…” He said coldly.
I pouted and get inside the car. “Hmmp, seloso!” I mumbled as I watched him walk his way to the
driver’s seat. Nang makasakay na siya, narinig ko siyang nagbuntong hininga ng malakas.
“Now, who’s that fcking guy?” He asked in a calm tone. Calm tone pero nakakatakot (//,\\)
Nag-seatbelt muna ako bago ko siya sinagot. “Steve Alvarez, my highschool classmate. Nothing more,
nothing less. So, stop acting like that.” I retorted while looking out of the window. Nakakainis! Parang
nakipag-usap lang sa classmate, grabe na makareact.
He sighed. Naramdaman ko nalang na hinawakan niya ang kamay ko. Napatingin tuloy ako sa kanya,
nakapout siya. Biglang nawala yung inis ko sa kanya. Kyaaaaaaah! I have a cute fiancée'.
“Sorry for being rude awhile ago. Nagulat lang naman ako kasi may yakapan pang naganap between you
and him. Tapos, hindi pa kita mahanap kanina sa loob. Nag-alala ako.” He said worriedly.
I bit my lower lip and looked at him seriously pero ‘di ko kayang pigilin kaya napahagikhik ako.
“Hihihihihi, okay lang. Ayan na, di tuloy tayo nakamiryenda!” :3
He shook his head and smiled. Bumalik na yung ngiti niya na pamatay lang. May tinuro siya sa back seat
kaya napatingin ako. Wooo~ And there I saw, Mcdonald’s paper bag. “That’s the reason why we couldn’t
find each other inside. Natagalan din ako sa pila dahil dyan.”
~~##~~
OB GYNE CLINIC
Pagkatapos naming kainin ang snacks namin on the way, dumiretso na agad kami sa OB GYNE na
nirecommend pa sa akin nila Mom. Dito talaga ako nagpapacheck up regularly. Nakakatuwa kasi first
time kong makasama si Kurt dito. Dati kasi si Nathan ang sumasama sa akin kasi nga siya diba ang
nagbantay sa akin when Kurt wasn’t around. Well, move on.
“I’m excited,” napatingin ako kay Kurt. Hahahaha! Para siya yung magpapacheck up. Siya itong naeexcite
eh :P
“Ikaw nalang kaya ang magpacheck up, baby love. Hahaha! Excited much?” Sabay balik ko ng tingin ko sa
magazine. Hinihintay nalang kasi namin na tawagin ang pangalan ko since regular naman ako dito. Yung
iba kasi number ang tinatawag.
Sumandal si Kurt sa upuan saka niya ako inakbayan. “Look,” tumingin ako sa tinuturo niya ng tingin.
Isang mommy na malaki ang tiyan. Siguro 7-8 months na. “Ganyan siguro ang itsura mo kapag lumaki na
ang tiyan mo…” Then he chuckled.
“Malamang, buntis eh. Eh kung ilipat ko kaya sayo itong nasa sinapupunan ko?” Mataray kong sabi saka
ko inalis ang pagkakakbay niya sa akin. Asar eh! ~_~
“Hahaha joke lang. Kahit naman, magmukha kang elepante o balyena sa laki, ikaw pa rin ang
pinakamagandang babae para sa akin at syempre, ang pinakamahal ko.” Then he winked at me. (Gif on
the side! Ang cute noh? XD)
>///////////////<
Sweeeeeeeeet! Pero pa’no kung gumana na naman ang sudden feeling niya? ~__~
“Eh pa’no kung gumana na naman yang ‘H’ feeling mo tapos di ka na makatiis? Edi maghahanap ka ng
ibang babaeng paparausan mo tapos masasanay ka na. Tapos pag nasanay ka na, makakalimutan mo na
ako. Tapos pag nakalimutan mo na ako, mawawalan ka na ng gana sa akin tapos hindi mo na ako----------
“
Napatigil ako ng bigla niya pingutin ang ilong ko. Ang chakit ah! >n<
“Exagged, Crystal. That will never happen. Kaya nga nandito tayo para tanungin yun eh.” Then he pecked
my left cheek. I pouted.
Pag pwede pang gawin yun, siguro pagbibigyan ko nalang siya para di siya maghanap ng iba.
Kyaaaaaaaah! Napapanuod ko kasi sa ibang drama movies yung ganun eh tapos yung babaeng yun
nagiging kabit. Tapos sa huli, iiwan----------
“Ms. Rivera…”
I snapped back when I heard my surname. Napatayo kaming dalawa ni Kurt at agad-agad na pumasok sa
clinic.
“Hi, Gail. It’s been two weeks I guess since the last time I check you up. Take a seat,” bungad sa amin ni
Dra. Cipriano. Magkatabing umupo kami ni Kurt. Hawak hawak niya ang kamay ko at parang ang lamig
lamig ng palad niya. WAHAHAHA! Epic, mas kabado siya. (~~,)
Oh, by the way, Dra. Jenny Cipriano is a family friend. We met several times before kaya kilala na namin
ang isa’t isa.
“Opo, Tita. May tatanungin lang po sana kami.” I elbowed Kurt hard, signaling him to ask the question
we’re going to ask. He just gave me ‘Why me?’ look and I replied him with a ‘Basta ikaw’ look.
I heard Dra. Cipriano giggle. “Okay, I get it. Nahiya pa kayo. You must be asking about sex during
pregnancy right?”
Nagkatinginan kami ni Kurt. Parehas kaming namumula. I gulped. How did she read our minds?
Nakakahiya! >///////////<
We both nodded.
She smiled and rested her back on the inclining chair. “Wag kayong mahiyang magtanong. That is one of
the most common questions asked by couples who are expecting a baby.”
Kurt cleared his throat na parang bumubwelo siya, “So Doctor, is it allowed or it may harm our baby
inside her?”
Tita Jenny shook her head no, “No, in fact sex is even more important to strengthen the emotional bond
between you.”
O___O!!!
I felt a lump on my throat kaya nag-fake cough ako. WAAAAAAH! I’m not comfortable anymore.
<(>o<)>!!!
Naramdaman kong humigpit ang kapit ni Kurt sa kamay ko kaya tumingin ako sa kanya pero nag-iwas din
ako ng tingin ng makita ko ang isang mapaglarong ngiti sa labi niya.EMERGHED!
“Tita Jenny, what if our baby gets hurt when we do,” I gulped, “’it?’”
Tita Jenny giggled while shaking her head in anticipation, “No, Gail. There is no truth to the popular
belief that sex during pregnancy is harmful to the fetus. As a matter of fact, orgasm is also good for your
body as it exercises the uterine muscles, which you will be using when you finally give birth. Kaya, you
don’t have to worry too much. Well-recommended pa nga yun…”
O__________O!!!
Pakiramdam ko lahat ng dugo na dumadaloy sa mga ugat ko ay nagpunta na sa mukha ko. Nag-init kasi
ang dalawa kong pisngi.
>///////////////<
“I told you, baby love.” I heard Kurt whisper and it really sent shiver through my spine. I just glared at
him and he smirked.
“Just be careful with the positions. I suggest you to do the side position, Woman-on-Top position or the
back position or whatever you like. Basta, be careful nalang. Mister, I suggest you a shallow penetration
to avoid bleeding. Don’t worry about it, it just that the cervix…” Tinuro niya ang display sa desk niya.
Parang reproductive system model yun… “This is what you called the cervix, Mister. During pregnancy,
the cervix is softer than usual and is sensitive to pressure. Kaya alam mo na ang gagawin, Mister okay?”
“Yeah, I understand po…”
“Salamat po, Tita Jenny. Una na po kami,” nakangiting hinila ko na ang kamay ni Kurt patayo since
holding hands naman kami.
“Wow, I gave you a seminar. Hahaha… Yun lang ba ang ipinunta niyo dito? If you want, I can give a check
up about your baby. This is free of service, treat ko na sa inyong dalawa since natutuwa ako sa inyo.”
Nagkatinginan kami ni Kurt saka ibinalik namin ang mga mata namin kay Tita.
“No, thanks Tita…” <-Me
“That would be fantastic…” <- Kurt
(,^^) (“-,-) -----(û^)
“Sure, tara sa loob…” Sagot ni Tita. No choice kaya nagpahila nalang ako kay Kurt sa loob ng clinic niya.
Office lang kasi niya ito.
Pinahiga ako ni Tita Jenny sa hospital-liked bed saka umupo si Kurt sa upuan sa tabi ko. Hawak-hawak
niya pa rin ang kamay ko. Parang manganganak na ako sa kinikilos ni Kurt eh. Pa’no naman kasi punas
siya ng punas ng pawis sa noo ko =______=
“Baby love, lakasan mo lang ang loob mo. Nandito lang ako,” saka niya hinalikan ang noo ko. Napangiwi
nalang ako. Ang OA ni Kurt guys -__-++
“Wag ka nga, Kurt! Hintayin mo nalang kaya ako sa labas! Labas ka nalang,” iritadong bulong ko sa kanya
since si Tita Jenny ay hinahanap pa ang record ko sa office niya.
Pinalo naman ni Kurt ang noo ko ng mahina kaya napa-‘aww’ ako. “Bakit mo ako pinapalabas? Si Nathan
ba noon isinasama mo dito sa loob ‘pag nagpapacheck up ka?”
I pouted, “Hindi. Dun siya naghihintay sa labas.”
“Good then, papanuorin ko ang ultra sound ng baby natin kasi baby ko rin yan. Wag kang madamot.”
Ampness itong lalaking ‘to. Siya na kaya dito! ~__~

“Sorry for making you wait, hinanap ko pa kasi yung record mo.” Naglakad siya papunta sa pwesto
namin saka niya binasa ang record ko ng mahina, “So, two weeks ago ka ng last nagpacheck up sa akin.
And you’re 3 and a half month pregnant na.”
Napatingin ako kay Kurt nang inangat ni Tita Jenny ang polo shirt ko. Nakauniform pa kasi kaming
dalawa ni Kurt. Aba’t makatitig ‘tong lalaking ito sa tummy ko parang nakakita ng crystal sa pagkinang
kinang ng mata. Whoa. I’m Crystal nga pala (--,)
“Psst.. Stop staring, you pervert…” I whispered. Inungusan niya lang ako at pinagpatuloy na pinanuod
ang tummy ko habang pinapahiran ni Tita ng jell ito. Weeee~ Cold. *0*
Naramdaman ko na tinapat na ni Tita Jenny yung parang machine sa tummy ko. “Look, hindi pa
masyadong clear yung baby niyo. Hindi pa makita yung gender dahil 3 months pa lang.” Sabay kaming
napatingin ni Kurt sa monitor. Si Kurt ay biglang tumayo at nakangiting pinapanuod ang baby. Eh sa wala
naman akong makita. Ang blur kaya! =_____=
“Look, baby love. Ayun siya oh, medyo nag-momove ng konti. Do you feel it?” Natutuwang tanong ni
Kurt.
“No,” =___= Sagot ko.
“Hahaha, Mister. She can’t feel the baby’s movement yet. Maliit pa lang kasi. Di pa siya fully developed.
Yung face, eyes, eye lids, fingers, fingernails and toes ay fully formed na. Pero di pa siya clear.” The
doctor explained.
“Ahh, so kelan po namin malalaman yung gender?” Tanong na naman ni Kurt. Excited po siya. Hindi
naman sa hindi ako naeexcite about our baby, it’s just that alam ko na ang about dito at medyo uncomfy
ako sa pinag-usapan namin kanina. =__=
“External organs are visible on her 5th month…”

Natapos na ang pagpapacheck-up ko kaya nag-ayos na ako ng sarili. Kinausap pa ni Kurt ang OB
gynecologist ko, nagpasalamat siguro. Napapagod na ako, tinatamad na talaga ako, swear! >_<
Nasa loob na kami ng kotse ngayon. Kinabit ni Kurt ang seatbelt ko pati na rin ang kanya. Napatingin ako
sa kanya kasi napansin kong ang lapad ng ngiti niya -__-
“Ayos ka lang?” I asked weakly habang nilalagay ko sa deckboard ng kotse ang folder na kinalalagyan ng
ultra-sound result.
“Yeah, nakakatuwa pala yung ganun. Nakikita ko yung baby natin. Excited na ako,” nakangiting sabi
niya.
“Hehehehe,” walang ganang tawa ko. Pagod na talaga ako (_ _”)
“So, baby love. Hindi pa raw developed ang baby Kyra natin.” I looked up to meet his gaze and a playful
smile formed his lips. There’s something mischievous run on his mind, swear. “Let’s go home and we’ll
continue sketching the missing body parts of Baby Kyra…” Then he started to drive the car.
“Sketching?” (?_?)
“Yeah, bubuuin pa natin si Kyra para fully formed na siya…” Saka siya nagwink sa rear view mirror.
O///////////////////O!!!
Oh, no!
[17] TRIP TO SITIO MALIGAYA

NATHAN’S POV
KURT CALLING…
“Oh, dre morning.”
[Good morning. 10AM ang alis natin papuntang Sitio Maligaya diba?]
“Oo, pero pasensya na. Mauna nalang kayo dun. Don’t worry, nandun na rin naman sina Warren para
maasikaso kayo.”
[Why?]
“Isasabay ko na kasi si Kulet sa akin. Hihintayin ko pa kasi siya after class.”
[Oh, may klase pala siya? Sige sige.]
“Anything else?”
[Wala na. Okay, I’m hunging up already. Bye.]
*TOOT TOOT TOOT*
Ngayon ang araw ng alis namin papuntang Sitio Maligaya para sa birthday ni Ate Lie, yung nakakatanda
kong kapatid kung nakakalimutan niyo. 23 years old na siya. Ang tanda na niya :D
Wala na akong dapat i-empake kasi may mga damit at gamit naman ako dun. Cellphone, cash at kotse
nalang ang dadalhin ko. Bumalik ako sa pagkakahiga sa kama at kinulikot ang phone ko. Napunta ako sa
Photo Gallery at tinignan ko ang mga photos dun.
May ilang pictures na magkasama kami ni Gail nung nasa Germany pa kami, pati na rin nung nasa
Palawan kami. Napabuntong hininga ako nang makita ko ang picture na magkayakap kami.
“At least, nakasama kita…” I mumbled then chuckled a bit. Para na akong sira-ulo nito. Kinakausap ko
ang sarili ko =__=
Ipinatong ko ang braso ko sa noo ko habang iniiscroll ang mga pictures pa rin namin ni Gail.
Nathan, hayaan mo ang sarili mo na mag-move on. Wag kang magkulong sa nakaraan. Masaya na siya,
dapat hanapin mo rin ang kaligayahan mo.
Bakit ganun? Madali lang magsabi ng payo sa iba pero kapag ikaw na ang nasa ganung sitwasyon, dun
mo lang mararamdaman na mahirap pala talaga.
I continued scrolling our pictures. Mga kulitan, harutan, wacky shots at pati na rin ang mga cuddling
videos namin ang nakapaloob dito. Nang mawala ang phone ko sa Palawan, itong phone na ‘to ang
pinalit ko at trinansfer ko from my laptop to here ang mga pictures namin. Pero sa pagkakataon na ito,
kailangan ko na talagang simulan ang proseso.
I immediately tapped the ‘delete Yam album’ button. I-eexit ko na sana kaso tinap ko ang received files,
baka kasi meron pang natira dito. I was surprised when I saw some pictures of Kaye Anne and me taken
in 7Eleven the other night. Napangiti ako nang makita ko yung pisngi ni Kaye Anne. Chubby cheeks
talaga, hahaha. :D
Natutuwa talaga ako kapag nakikita ko si Kaye Anne. Ewan ko pero iba yung dating niya sa akin. Hanga
pati ako sa kanya kasi bihira nalang sa mga babae ang NBSB sa edad na 20 years old. To think na
maganda at matalino si Kaye Anne diba? Namiss ko rin pati siya. Lagi ko ngang naaalala yung mga
kakulitan ni Kaye Anne nung nasa Germany palang kami ni Gail. Wala katulad ang kakulitan niya.
Pero saglit lang… Pang highschool lang ba ang crush? Hindi naman diba? Eh sa crush ko si Kaye Anne eh.
(_ _”)
Reason?
She’s the only reason why I smile lately despite of my heartbreak.

GAIL’S POV
Saturday. Ngayon na ang araw ng pagpunta namin sa Sitio Maligaya. Kakakausap lang ni Kurt kay
Nathan. Nagtanong ata about sa trip. Nakaupo kami ngayon ni Kurt sa sofa. Actually, nakaupo kami in
opposite sides ng sofa bed. Nakapatong ang dalawa kong paa sa lap niya habang minamasahe niya at
kinakausap si Arthur on the phone at the same time. Senyorita ang peg? Hahaha ^_~
“What took you so long, Arthur?.... Fine, bilisan niyo na…. I don’t fcking care. Kanina pa kami ready
dito…. Tss…. Filipino time? Are you nuts? Talagang sinusunod mo yun?.... Fine!”
He, then hang up and placed the phone on the center table. Bumalik na siya sa pagmamasage ng paa ko.
Napapitlag ako nang makaramdam ako ng kiliti sa pagmamassage niya. Waah! Ayaw ko sa talampakan.
“Baby love, wag ka na kasing mangiliti!” >O<
He just smiled to me nastily. Yeah, nastily. May tumatakbo na namang ‘di maganda sa brainlalu niya,
guys. ~___~
“Part ng pagmamasage yun, baby love,” sagot niya saka niya pinadaan ang index finger niya sa
talampakan ko. Babawiin ko sana yung paa ko kaso mabilis niya itong nahawakan.
“Kurt naman eh!!” >O<!!!
“Hahaha... Ang lakas pala ng kiliti mo sa talampakan?” Sabi niya saka siya lumapit sa akin at inakbayan
ako.
“Nakakakiliti naman talaga eh. Anong oras ba tayo aalis? Bakit ang tagal? Anong sabi ni Arthur?” Naiinip
kong tanong. Siya naman ay pinaglalaruan na ang buhok ko.
“10AM pa. 9:30 pa lang oh,” he showed me his wrist watch and he’s right, 9:30 pa lang. Naiinip na ako
=__= “Alex is picking up his 20 seat-van right now that’s why we have to wait for him yet.”
Hindi na ako sumagot. Basta nalang akong sumandal sa balikat niya. Bumaba ang kamay niya na kanina
ay nilalaro ang buhok ko sa braso ko. He’s caressing it up and down and it feels warm. Inaantok tuloy
ako.
Naalala ko kagabi. Magdamag akong inaasar ni Kurt tungkol dun sa well-recommended daw ng OB ko.
Kesyo daw, it’s good for my uterine pala when I finally give birth at makakatulong daw sa akin yun. Why
don’t we do ‘it’ daw for my own sake. Ay, bwisit! Ni-lockan ko nga ng kwarto ko. Nakakainis kasi eh. Ha!
Edi yan, sa guest room tuloy siya natulog kagabi. >_</
Kaya ito ngayon siya, bumabawi sa akin. Binibiro lang daw niya ako kagabi at hinding hindi daw niya ako
pipilitin na gawin yun kasi nirerespeto niya daw ako. Aww! :3
I wrapped my arms around his upper body. Ang sarap kasi sa pakiramdam eh. It feels home as others
said.
“Baby love…” He called in a low yet sweet tone. I looked up to meet his gaze. Yung mga mata niya
parang nanghihigop palapit. Parang nanghyhypnotize.
The next thing I knew was his lips pressed mine. Nilagay niya ang kaliwa niyang kamay sa baba ko. I
closed my eyes when I felt his lips moved against mine. We started kissing sweetly, slowly and
passionately. I felt butterflies in my stomach again. Parang may fireworks na sumabog sa sobrang gaan
ng pakiramdam. It feels good and I love the sensation he’s giving me. I began to forget everything
because of this sweet kiss.
He’s leading the kiss but I tried my best to respond, with same passion and intensity. Because of this
intimacy we’re sharing right now, I can feel our love burning love towards each other. Napamulat ako
nang maramdaman kong hiniga niya ako at ipinatong ang ulo ko sa throw pillow. He moved his lips to
my neck and showered small kisses on it. I closed my eyes again and jerked my head upwards giving him
more access. I moaned when I felt his electrifying kisses on the shallow of my throat and back to my lips
again.
Gusto ko siyang itulak para matigil ito pero iba ang kinikilos ng katawan ko. Ang lakas na ng tibok ng
puso ko at parang mabibingi na ako. He continued kissing my lips and I gasped when I felt his hand
inside my shirt, caressing my tummy and it’s giving me goose bumps. He took advantage of it and he
slipped his tongue inside my mouth, exploring and dancing with mine in rhythm. Naramdaman ko
nalang na umaangat ang kaliwa niyang kamay papunta sa dibdib ko. I moaned softly when I felt him
caressing one of my peaks. I arched my back when his other hand trailed its way on my back, unhooking
my bra.
*CLICK*
Napansin ko nalang na lumuwag na ang bra ko, meaning, na-unhook na. He planted kisses on my
forehead, my eyes, nose tip, cheeks then my temple then I gasped when he finally started caressing my
bare left peak. He pulled my shirt up to my chest part and I gulped when he trailed his lips down to my
peak. He started sucking it softly. Napaungol nalang ako ng mahina sa sensasyon na binibigay niya sa
akin. Wala na, bibigay na ako. Nakakapanghina ng mga kalamnan ito. >///////<
“K-Kurt…” I whispered, almost panting. Ang init-init na ng buong katawan ko. Sheez.
He groaned, “Hmmm?” He stopped and looked into my eyes. At sa paraan ng pagtingin niya sa akin,
pakiramdam ko ay uminit ang mukha ko.
“Wag dito… Sa kwarto tayo…” I said softly.
He just smiled to me and kissed me again softly on my lips. I kissed him back and wrapped my arms
around his nape, causing him to press his body against mine. I was surprised when I felt something
twitched between my legs. Naka-shorts lang pa naman ako. Yun ba yung ano niya? -///////////-
I noticed him smile while we’re kissing. He broke the kiss and placed his forehead onto mine. “We still
have 25 minutes, baby love. Do you want to do it already?”
I bit my lower lip, still gasping for air. My heart is thumping hard. Hindi ko alam pero gusto ko na
talagang ituloy. Inumpisahan tapos hindi tatapusin. Bitin, amp! >_< I nodded, “Hmmm…”
He smiled sweetly and kissed my forehead. Inilagay niya ang dalawa kong kamay sa laylayan ng shirt
niya, “Take it off, please.”
I pouted, “Kaya mo na yan. Bilis na.”
He chuckled, “Ayaw pala ng binibitin ng baby love ko…”
I rolled my eyes and pulled his shirt off anyway. Time is running >///<
He resumed kissing my neck and to my collar bone. Nahampas ko siya ng mahina sa likod ng
maramdaman kong kinagat niya ang leeg ko. Bampira si Kurt >_<!! He pulled off my shirt then my bra
and tossed it somewhere.
Naramdaman ko na naman na lumalakbay na naman ang kamay niya pababa sa short jeans ko. I heard
the unzipping sound at talagang parang naiinip na ako. ARGH! Ilang minutes nalang!?!
He planted wet kisses to my chest and I arched my back when he licked my navel while pulling off my
short jeans.
*BBBZZZTTT BBBZZZTTT BBBZZZTTT*
O_________________O!!!
Naitulak ko bigla si Kurt nang may marinig akong nag-doorbell. Geez! Para akong nabuhusan ng malamig
na tubig. Nasa living room kami for Pete’s sake. Inabot ko kaagad ang shirt at bra ko sa center table at
tinakpan ang katawan ko ng throw pillow.
“Kurt, ayan na siguro sila… Tsk…” Mahinang bulyaw ko sa kanya. Siya naman, nakasalampak sa sahig.
Nahulog nga kasi siya diba? “Sorry… Masakit?”
Sobrang kunot na yung noo niya na parang magbubuga siya ng apoy. Patay tayo dyan >_< “Tss… Istorbo
naman… Ang aga pa oh!” Sabi niya habang sinusuot ang shirt niya. Ako naman ay kinakawit ang bra ko
sa likod.
“Kurt, help me here…” Natataranta kong sabi. Umupo naman siya sa tabi ko at kinawit ang bra ko. Siya
na rin ang nagbihis sa akin ng shirt. I unzipped my jeans and fixed my messy hair. “Okay na, open mo
na…”
“Tsk!” Kinamot niya ng malakas yung ulo niya na halatang inis na inis. He approached the door and
opened it… “Akala ko ba, 10AM. Ang aga niyo!”
Napatayo naman ako at lumapit kay Kurt. Nakita kong nakatayo sina Arthur at si Toffer na pakamot-
kamot sa batok. “Sorry, Master. Masyado atang advance ang relo ko. Hehehe,” sagot ni Arthur. ^_^v
“Ewan ko sa inyo!” Sigaw ni Kurt at pumasok na sa loob ng unit. Napatingin naman ako sa dalawa.
“Hehehe, lagot kayo! Binadtrip niyo si baby love ko,” saka ako nag-lagot sign sa kanila. :P
3RD PERSON’S POV
Nasa outdoor parking space ngayon ang ilang X10 members. Well, except kina Arthur at Toffer na
ngayon ay sinusundo pa lang sa unit nito ang kanilang master pati na rin si Gail pati na rin si Alex na
sinusundo rin ang Macapuno girls. Ilang taon na rin kasing hindi nakakadalaw ang dalawang babae sa
Sitio Maligaya simula nang magtransform sila from duck into swan. Kanya-kanya sila ng ginagawa sa loob
ng 20 seater-van. Kagaya nalang ni Wayne na nag-fefacebook sa Ipad niya, ang kambal na nag-jajack en
poy. Oo, nag-jajack en poy sila. Naiinip daw kasi. =__=
“Aray! G@go, gunting ako tapos ikaw papel. Bakit ako ang pinitik mo? Ang sakit nun ah!” Reklamo ni
Kent sa kambal niya. Pa’no naman kasi pinitik siya ni Brent sa noo ng malakas, eh siya naman ang
panalo. LOL XD
“Wala lang, gusto ko lang… Hahaha! Ang bagal mo kasing umilag eh!” Sagot naman ng isa.
“Tumigil nga kayo! Ang ingay niyo eh,” saway ni Wayne sa kambal. Hindi kasi siya makapagconcentrate
sa pakikipagchat sa mga bebes niya -___-+++
“Ang tagal naman kasi nila eh!” Iritadong sabi ni Jake na nasa labas at nakaupo sa pavement. Ngininguya
niya lang yung chewing gum niya. Kung bakit niya narinig ang usapan sa loob ng van, ito ay dahil sa
nakabukas ang pinto nito.
“Wala pa sila?” Tanong ng bagong dating na si Chloe kasama syempre ni Dustin. Bumili kasi sila ng
frappe sa malapit na coffee shop.
“Wala pa nga eh… Kalahating oras na tayo dito na naghihintay,” naiinip na sagot naman ni Wayne.
Inabot isa-isa nina Chloe at Dustin ang mga kape sa kanila. Napansin naman nitong si Chloe na
nananahimik si Derrick sa passenger’s seat. Siniko niya si Dustin at inginuso si Derrick.
“What’s with Derrick? Nakatulala oh,” bulong nito. Narinig naman nila Wayne, Jake, Brent, Kent at
syempre ni Dustin kaya napatingin sila sa pwesto ni Derrick. Alam niyo ba ang pwesto ni Derrick? Naka-
nap sa deckboard ng van.
“Baka may LQ…” pabulong na sagot ni Brent.
“Nah, baka brokenhearted…” sabat naman ni Kent.
“Sus, gutom lang yan,” mahinang komento naman ni Jake.
“May lovelife na si Derrick?!” sigaw ni Wayne.
“Lul,” nabatukan tuloy siya ni Dustin. “Engot ka rin ‘no? Bumubulong lang sila tapos ikaw pasigaw?”
=__=
“Sorry naman,” (-_-“)7 “Aba, I can’t believe this. The Cassanova has finally fallen inlove? Who’s the girl?”
<-Wayne.
“Aba, malay namin. Ayaw niyang sabihin eh. Basta ang sabi niya, may girlfriend na raw siya. Yun nga lang
complicated,” Jake explained.
“Ahhh,” si Chloe yan. “Mukhang seryoso na si Derrick sa girl na yun kasi tignan mo oh, parang lutang na
lutang.” Pinapanuod lang nila si Derrick na papalit-palit ng position.
“Ang alam ko taga-Business Dept din daw yung babae based sa narinig ko,” Dustin said. =__=
They all looked at Dustin suspisciously. Aba’y chismaker na rin si Dustin. (~~,)
“Finally, ayan na sila,” sabi ni Kent habang nakatingin sa harapan nito. Sina Chloe at Dustin naman ay
napalingon since nakatalikod sila sa pwesto. Natanaw nila sina Gail, Kurt at sina Toffer at Arthur na may
bitbit-bitbit na life-sized monkey??? O___O???
“Dadalhin niyo yan?!” Gulat na tanong ni Chloe nang makalapit ang apat. Kasunod nila ang dalawang
security guards na nag-volunteer na tulungan sila sa pagbitbit ng grocery bags.
“Yup! My monkey is going with us,” sabay wink pa ni Gail sa kanila at pumasok na sa pinakadulong seat.
Nagkatinginan naman silang lahat at napailing. She’s really a weird preggy (~~,)7
“Itong monkey ang dahilan kung ba’t kami natagalan. Pa’no ba naman kasi nag-debate pa sila Master at
Princess kung dadalhin ba talaga ito,” paliwanag ni Arthur saka niya pa inayos-ayos ang buhok niya na
nagulo.
“Tsk. Ipasok niyo na nga yan,” iritadong utos ni Kurt saka ito pumasok sa van at umupo na sa tabi ni Gail.
Ipinasok naman ng dalawa ang stuffed toy at nahirapan sila ng bonggang bongga sa pagpasok nito dahil
sa laki. Itinabi nila ito sa window side ni Gail kaya niyakap agad nito ang monkey niya. :3
Sakop nila Kurt at Gail ang pinakadulong seat. Napatingin si Kurt kay Gail na kasalukuyang nanggigigil sa
stuffed toy. He crotched his head infront to see if they’re already complete. “What are we waiting for?
W-wait, where’s Alex?”
“Susunduin pa natin. Isasama kasi yung ka-loveteam namin, Master,” sagot ni Kent at nakipag-high five
pa sa kambal. o/\o
Aba, lumalabteam ang kambal! (^^,)
“What the f.ck? Ang aga niyo kami sinundo tapos may kulang pa pala?! Tss,” saka napahampas ni Kurt
ang palad sa inuupuan nila. Maluwag naman, don’t worry, hindi nataman si Gail XD Sayang daw kasi, yun
na yun eh. Nandun na, malapit na silang dalawa. May umepal lang ~____~
Alam na kung bakit mainit ang ulo ni Kurt. Bitin! ^_^v
On the other hand, binubulungan naman ni Wayne si Arthur. He’s asking why Kurt is hot-tempered
today. Dahil lang ba daw sa stuffed toy? “No, ewan ko kasi nung sinundo namin sila, nagalit na sa amin si
Master. Masyado daw kaming maaga. Eh diba sabi niya ang tagal daw natin? Ang labo naman nun,”
sagot ni Arthur habang inaayos ang buhok niya. Mannerism na niya yung pag-ayos ng buhok =__=
“Ooohh~ Baka kasi na-wrong timing tayo ng dating kekekeke,” Wayne gone greeny again lol XD At dahil,
siya ang pinaka-nasty among X10 ay aasarin niya ang mag-irog. Lol XD Irog talaga?
“Ako na ang mag-dra-drive,” prisinta ng bangag na si Derrick. Lumipat na siya sa driver’s seat at
nagsimula ng mag-drive.
“Ano bang magandang gawin dun sa Sitio Maligaya? Marami bang chicks dun?” Tanong ni Arthur.
Palibhasa ay first time niya pa lang na makakakapunta dun. Remember? Ang five eggnogs consisting;
Derrick, Alex, Wayne, Brent and Kent and of course, si Master Kurt pa lang ang nakarating dun.
“Yeah dude. Madaming chicks dun. Marami ding manok, kambing, baka, kalabaw, at kung gusto mo may
pato pa,” asar ni Kent.
“Tss… Sira!” Sabay bato ng kinakaing chips ni Arthur kay Kent. “Buti nalang, may softcopy ako ng
reviewer ko. Makapagreview nalang!” Saka niya nilabas ang Ipad niya at nag-review nalang. Ow diba,
genius kasi yan ^_~
Ito naman si Wayne ay lumuhod sa seat at sinilip sina Gail at Kurt. Kasunod kasi ng seat nila ay ang mag-
irog daw. Bati na sila kasi nahuli nitong nakahiga na sa lap ni Gail si Kurt. ‘Waaah! Inggit ako T_T’ sa isip-
isip ni Wayne.
“Psstt… Master…” Kurt looked up at Wayne and mouthed ‘why?’ “Hindi ka naka-base kanina?” (~~,)
Nanlaki naman ang mga mata ni Kurt saka niya inabot ang sapatos at ibinato ito kay Wayne. Nakailag
naman si Wayne kaso biglang nag-break ang van kaya nahulog din siya sa seat. Wawa naman si Wayne (-
-,)
Si Gail naman ay walang malay dahil ‘di niya pa rin alam ang ibig sabihin nun. Nambwibwisit kase si Bebe
Wayne~ Bitin na nga. Nang-aasar pa >_<
“Bebe Wayne, tara dito! Namiss kita!” Malambing na sabi ni Gail saka nito itinulak ng malakas si Kurt.
Hehehehe… Wala ka ngayon, Kurt. May kahati ka sa attention ni Gail. Si Bebe Wayne at and Monkey,
bow! (_ _”)
KURT’S POV
“Kyaaaah! Fresh air, baby! Fresh air,” Gail shouted. I’m just watching her while the wind brushes her.
She’s the most perfect view I have ever seen.
“Breeze coming from the mountains is the best! Sissy, isasama kita sa farm namin pag nakarating na
tayo…” Chloe exclaimed.
“OMG! Malapit na tayo. I’m getting excited! I wonder what does our old house look like now.” <-Sandy.
“Yeah, but what if Pompong would see us there? What are you gonna do? Do you want to----“ <-Lovely.
“D to the H to the U! Like duh! Edi ikaw!”
“Hahaha! I’m just kidding.” ^_^v
Nasundo na nga pala namin sina Sandy and Lovely together with Alex sa mansion nila.
I shook my head in disbelief. They’re really Sandy and Lovely? How come?
Mukha na nga silang mga Korean models dahil sa ayos nila. They’re into fashion obviously. Mga naka-
heels pa, parang di kami sa probinsya pupunta. Bakit hindi ko alam na inampon ng Tita ni Alex itong
dalawang ito? Ah, malamang. Wala naman akong pakialam sa mundo nun nang maghiwalay kami ni Gail
ng dalawang taon. Wow, they’re so lucky to become part of their family.
“Jake, hindi pa ba ayos yan?” Umiling lani si Jake kaya hinarap nalang ni Toffer si Alex.“Bakit ngayon pa
nagloko itong van niyo, Alex?” Yeah, nasiraan kami ng sasakyan in the middle of the road. Tirik na tirik
pa naman ang araw sa sobrang init. Mag-aalas dos na kasi.
“Pasensya na, matagal na rin kasing hindi nagagamit ito,” Alex replied as he sat up beside me on the
huge rock I am sitting. “Yung fiancée mo, Kurt abutan mo ng mineral water. Pasilungin mo muna dito sa
ilalim ng puno. Tamo oh, nagbibilad pa. Pasaway! Baka bigla nalang mag-collapsed yan sa tindi ng init ng
araw.”
I immediately stood up and took a bottle of water inside the van. I approached Gail and pulled her
gently on her wrist. Pinaupo ko siya sa tabi ni Alex sa malaking bato saka ko siya inabutan ng tubig. “Ang
sakit sa balat ng init tapos feel na feel mo pa ang mag-sun bathing?” I scolded.
“Parang lumalanghap lang ng fresh air eh!” Binawi ko ulit sa kanya ang bottled water saka ko binuksan at
inabot ulit sa kanya. “Thanks,” she murmured.
“Delikado yung ganyang init, Princess. Mamaya ka na magbabad or better sa umaga nalang,” Alex
explained while smiling to her.
“Fine, sorry…” Gail apologized and held my hand. I noticed that she’s sweaty kaya pinunasan ko ang noo
niya gamit ang hanky ko. Namumula na rin ang mukha niya dahil sa sobrang init. “Naiinitan ako. Gusto
kong maligo pagdating natin dun, baby love.” >_<
I chuckled and leveled my body to her. Umupo lang ako basta kapantay niya. “Ako din, naiinitan. Just
wait until we get there, maliligo tayo ng sabay.” Then I winked.
Mas lalong pumula ang mukha niya saka niya ako ng hinampas ng mahina sa braso. “Pervert!” >///>
“Ooppss, hihiwalay muna ako sa inyo. Masyado kayo kung makapaglambingan dyan,” tumayo na si Alex
saka naglakad papunta sa van.
Then I faced Gail, nakayuko na siya habang pinapaypayan ang sarili niya gamit ang palad niya. “Let’s
start again later. Hindi natapos eh,” I teased.
“Waaaa~ wag ka namang ganyan.” (>//<)
I chuckled while tucking her hair on the back of her ear, “Ayaw mo?”
“Ayoko talaga…” Inangat niya ang ulo niya at tinignan ako kaso iniwas agad niya ang tingin. Hahaha,
cute. :)
“Ayaw mo talaga? Eh bakit kanina sabi mo sa kwarto nalang tayo?” I teased again. Mahina lang naman,
yung kaming dalawa lang ang nakakarinig.
“Oo na, sige na. You won!” Saka niya ako tinulak kaya napaupo ako sa damuhan. Tawa lang ako ng tawa
habang tinitignan siya palapit kay Wayne.
Kayo ang witness ah. I won daw (~~,)
~~##~~
Good thing, may tumulong sa amin na ayusin ang van namin. May malapit pa lang vulcanizing shop sa
lugar na pinagtirikan namin. Tubig lang pala ang kailangan kasi na overheat yung van.
“Oh my! I missed Sitio Maligaya so much!” Chloe exclaimed. Yeah, finally nandito na kami. What time is
it now? 4:22PM.
“Saan tayo mag-sstay, dudes?” Tanong ni Derrick. Kanina ko pa siya napapansin na walang imik. Buti nga
nagsalita yan ngayon eh.
“Ahh, dito daw muna tayo kina Nathan. Tonight nalang tayo, mag-check in sa resort. Nakakahiya naman
kung di tayo dumaan muna dito,” sagot ni Alex. Nakausap niya rin kasi si Nathan kanina on the way here.
Right now, we’re in front of the Salvador’s mansion. Ganun pa rin ang bahay nila katulad ng dati. Wow,
it’s been almost 3 years ba nang huli kaming makapunta dito? And I admit that this place became really
a big part of what I have in my life now. Kundi dahil dito, hindi ko ulit makikita si Crystal.
“Mag-doorbell na kaya tayo,” utos ni Kent.
“Adik ka ba? Ilan tayo dito? X10+4 girls. 14 tayo na magdodoorbell?” pambabara ni Brent.
“Psh. Lagi nalang ako nitong binabara! Wayne, ikaw na nga magdoorbell. Malapitan na nga lang si Sandy
my honey,” nagtatampong sagot ni Kent saka niya nilapitan si Sandy.
“hehehe, magdoorbell na ako ah. Ang init dito eh,” tumango nalang kaming lahat kay Wayne. Habang
nagdodoorbell siya, nilapitan ko na si Crystal. Nakaupo siya dun sa pavement habang
nakapangalumbaba.
“What’s wrong, baby love?” I asked worriedly.
“Call of nature,” >_<
“Just wait in a bit. Nagdodoorbell na si Wayne.” Then I patted her head. Lately, mabilis mapagod and
y’know frequent urination si Crystal. Sabi naman ng OB niya, normal sa buntis yun.
“Master! Master!” Napalingon ako sa tumawag. Si Brent pala. Napansin ko na may pinapalibutan sila
dun. Lahat sila except for Wayne na nagdodoorbell pa rin. Nasa gilid sila ng van. “Tara dito, Master.”
Napatingin ako kay Crystal, “Tara dun…” She nodded and I held her hand to stand. We walked towards
them. Parang may kinocorner kasi sila dun. Sumiksik kami ni Crystal sa pabilog and there we saw a guy
with his goat.
Guy with his goat???
O______o?!?!?
“Yow, master. Remember him? The guy whom we asked for you know…” sabi ni Brent saka nito tinignan
yung lalaki ng makahulugan.
“Hey there guys. Long time no see!” The guy greeted. “Are you lost again? Are you gonna ask for
directions?”
Napakunot-noo ako. If I remember it right, he was the one whom we asked kung saan nakatira ang
dalawang magpinsan na naglayas. Dahil kasi sa kakulitan ng kambal ay napunit nila yung sketch na
sinusunod namin at sa kamalas-malasan pa ay nilapad pa ito ng hangin. =__=
“Whoa! It’s you again, dude. Boy pogi (weh?) with his goaty,” narinig kong sabi ni Wayne from our
behind. “Nang dahil sayo, nagkamali kami ng binantayan noon…”
[18] AWKWARD TRIP
KAYE ANNE’S POV
“Kaye, gusto mong sumama sa amin mag-miryenda? Dun lang sa Tiendesitas Café'?” Tanong ng
classmate ko na si Juna Joy. Kakadismissal lang namin kaya finally ay makakagora na kami. ^_^
“Naku, sorry Juna Joy. May pupuntahan pa kasi ako ngayon eh. Actually, baka hinihintay na rin ako ng
mga kasama ko,” sagot ko sa kanya. Naglalakad na kami ngayon papuntang west wing park. Nandun daw
kasi yung kotse niya. Dun din naman ako naghihintay palagi sa driver ko kaya nagsabay na kami.
“Ay ganun ba? Okay lang, may next time pa naman diba?” Nakangiting tumango nalang ako sa kanya.
“Kaye, diba friends mo naman ang X10?”
“Friend indeed. Bakit, may crush ka ba sa isa sa kanila? Yiiie!” Sabay sundot ko sa tagiliran niya.
Napansin ko na napaiwas siya ng tingin tapos tinatakpan niya ng buhok niya ang mukha niya. CONFIRM
ANG CHORVA! LOL XD Nahawa na ako sa mga gay lingos ni Chloe Chanelle Mendez soon to be Jimenez.
Hehehehe!
Kung i-dedescribe ko kung anong itsura ni Juna Joy, well, maganda siya, kasing-tangkad ko lang, makinis,
maputi, may curly long hair at napaka-sassy niya. Full package ika nga ^_^v
“Parang nagtanong lang naman eh. Ikaw naman, mabait ba si…. Ano…---“
“Si ano?” (~~,)
Napahinto kami sa harap ng isang naka-park na itim na kotse. Kotse na siguro niya yun. She tucked her
hair that blocks her face behind her ear then smiled shyly at me, “Si… Silang lahat? Hihihi…” :"">
Eh? O_o
“Akala ko naman may particular person kang itatanong. Oo naman, marespeto yun sa mga babae.
Masasarap pang kasama, hindi lang dahil sa maganda ang view kundi dahil may busilak na puso sila kahit
na gangsters pa sila,” saka ako nag-bow ala Princess. Nyahaha. =))
“Wow, nacurious lang naman ako. Yun lang. Sige Kaye, una na ako,” nginitian ko lang siya at hinintay na
makaalis siya bago ako umupo muna sa shed sa car park.
Maitext muna nga si Kuya Mario (driver) para masundo na ako. Well, alam niya na naman ang oras ng
dismissal ko kasi nasabi ko na sa kanya kaninang umaga pero baka kasi nakalimutan niya eh (_ _’)7
---
TO: Kuya Mario
Kuya, pakisundo na po aq. Now n. Tnx :)
---
Pagkasend na pagkasend ko ay napansin ko na may unread messages nga pala ako kanina. I immediately
checked those out at napalaki ang dalawa kong mata ng mabasa ito.
---
FROM: Preggy Gail <3
Kaye, di mo sinabi na hindi ka pala sasabay sa amin. OTW pa lang kmi :)
---
FROM: Sissy Chloe :)
Kaye, wer n u?
---
FROM: PANDAK
Crush, 2PM dismissal mo db? Tma b? W8 kta. Sby na tau papunta dun. :)
---
“OH… MY… GOSH…” I mumbled to myself with my rounded eyes. Iniwan nila ako?!?!? Bakit hindi man
lang sila nagsabi?!?!? O____________o
Binalikan ko ulit ang message ni Pandak. ‘Crush, 2PM dismissal mo db? Tma b? W8 kta. Sby na tau
papunta dun. :)’
Double OMG!
Sabay kaming dalawa ni Nathan? As in kaming dalawa lang throught the trip?UWAAAAAAAAAH! Hindi
ako magiging kumportable sa byahe kapag kasama ko siya! Emerghedness naman yang tawag niya sa
akin! Crush na talaga? >////////<
Diba pwedeng baby or honey man lang?
Charot! :P
*BEEP BEEP BEEP*

Muntikan ko ng mabitawan ang phone ko nang marinig ko ang sunod sunod na busina na yun. Kunot-
noong tinignan ko yung kotse na nakahinto sa tapat ng shed na pinag-ii-stay-an ko.
“Kulet, tara na!”
Ow, shoot! Ayan na nga ang sinasabi ko eh. Tumayo na ako saka ako lumapit sa kotse niya. Heavy feet
ako! Hindi na siya lumabas basta binuksan nalang niya yung pinto sa passenger’s seat. Napalunok muna
ako bago ako sumakay.
“Kamusta? Sakto, dismissal niyo nga,” he said with a smile. Ayan na naman yang ngiti na yan. JUSMIYO!
“Seatbelt mo, kulit.” :)
“Err… Okay,” nag-seatblet muna ako saka ko tinignan kunwari ang phone ko.
Nagsimula na rin siyang mag-drive. Kyaaaah! Ang tahimik naman. Wala man lang nagsasalita sa amin ang
awkward. (_ _”)
“Hey, anong nangyari sayo? Bakit ang tahimik mo ata ngayon, kulet?” He asked to break the silence.
“Wala naman. Gutom lang ako. Kain muna tayo, pandak. Hindi pa ako naglulunch eh,” sagot ko. Ay, oo
nga pala! Yung mga gamit na dadalhin ko nasa bahay pa. “Pandak, sa bahay nalang tayo kumain. Nandun
pa kasi yung mga gamit ko.”
He chuckled while shaking his head slowly, “Nakuha ko na po yung mga gamit mo. Dun ako galing sa
bahay niyo kaya nalaman ko sa driver mo na 2PM ang dismissal mo. Bumili na ako ng pagkain, tignan mo
nalang sa backseat.”
Napataas ako ng kilay sa sagot niya. Wow lang ah. Segurista din itong pandak na ito eh ‘no?
Humanap muna ako ng timing na traffic o naka-steady kami bago ko sinilip ang foods na sinasabi ni
Nathan. At ayun nga, chicken burger, potato fries at large coke ang nandun. Yummy! *Q*
Napansin ko na isang order lang ang nakuha ko. Sinilip ko pa sa likod kung meron pa kaso wala na. Pa’no
na si Nathan? Hati kami dito? (??,)
“Pandak, paano ka? Isang order lang ‘to oh,” sabi ko habang hinaharap sa kanya yung burger na hawak
ko.
“Kumain na ako, kulet. Pasado alas dos na kaya. Pagpasensyahan mo na yang binili ko. Pag rice kasi ang
binili ko, di ka makakain ng maayos dito sa kotse,” sagot niya habang nakafocus sa pag-dradrive.
I wonder why Nathan is so nice today. I mean, he’s always been nice naman pero iba yung aura niya
ngayon eh. Parang something special happened? Ugh, never mind. I’ll just eat nalang. Nakakagutom
mag-isip eh >_<
One and a half hours na kaming nagbyabyahe. Nag-uusap naman kami ni Nathan. hindi nga niya ako
binabara ngayon kaya di ko siya sinusungitan. Naks! Ang light kasi ng mood niya eh.
Napansin ko na may Mars Chocolate sa deckboard ng kotse niya kaya kinuha ko yun at inilapit sa mukha
ni Nathan. “Pandak, akin nalang. Please!”
“Sige lang.” :)
“Yey, thanks!” Binuksan ko na yung Mars Bar at kumagat ako ng maliit. “Gusto mo?”
“No, thanks. Teka, soundtrip tayo?” Tumango-tango nalang ako since busy ang bibig ko sa kakanguya.
Baka mamaya may dumikit pang chocolate sa ngipin ko, ma-turn off pa si Nathan.
Oo, crush ko pa rin kaya siya. ^_^
Crush? Diba mahal mo siya, Kaye Anne? (~~,)
Ahh, ‘di ko alam. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Eh sa walang pang Love experience eh >__<
Eh bakit nakikipagtalo ako sa sarili ko? Malay ko ba. Naiinis ako kasi di ko talaga alam kung ano ang
nararamdaman ko. Si Nathan kasi special siya sa akin. Kinikilig ako sa ngiti niya at syempre sa presence
niya. Si Austin naman ay sobrang papable din. Hanga din ako sa kanya kasi nakakatuwa siyang kasama
though medyo serious siya. But I really find him cute! Kinikilig din ako sa kanya kaso may doubt feelings
pa.
Crush ko yata silang dalawa? (_ _”)
“Oy, crush, ikaw na magbukas ng MP3 player…”
“Ay, crush nga talaga kita------oommp!” O_______O!!! Napatakip ako sa bibig ko. Shemay naman itong
bibig ko! Pahamak. Masyado naman akong nagulat sa lalaking ito >__<
“Hahahaha! Anong crush? Crush mo rin ako?” (--,)
>////////////<
“Hindi ah!” Tanggi ako saka ako nag-make face. Kunwari tinitignan ko yung labas ng bintana pero ang
totoo….. Kyaaaaaaaaah! Parang may kabayo na nagkakarera sa dibdib ko. >//////////<
“Eh ano yung sinabi mong crush? Grabe naman. Crush lang naman. Ang daya nito, ako nga, sinabi kong
crush kita,” may bahid ng pagtatampo ang boses niya. Mukha niya! Hindi niya ako madadaan sa
pagpapacute niya kasi matagal na akong naapektuhan niyan. LOL XD
Humarap ako sa kanya at pinagtaasan ko siya ng kilay. Siya naman sumusulyap sa akin through the rear
view mirror, “Malamang joke mo lang yun. HELLO?!?” Saka ako umirap.
Yun naman talaga eh. He’s treating me in a sweet way pero wala lang naman talaga sa kanya ito.
Bestfriend lang talaga yun. Asa ka naman, Kaye Anne! -_~
“Ano ka, Kaye Anne. Crush talaga kita. Kahit ba naman mailang ka pa dyan eh. Basta totoo yung sinabi
ko. Eh bakit naman ikaw nung nagconfess ka sa akin two------“
“Hep hep! Osya sya! Crush mo na ako. Just shut up,” sabi ko sa kanya habang nakatakip ng dalawa kong
kamay ang magkabilang tenga ko. Ayan na naman eh! Bakit naman nung panahon na sinabi ko yun sa
kanya hindi naman niya inungkat yun? Bakit kung kelang matagal na sa kanya pa binabalik? Sapakin ko
kaya ito ng kaliwa’t kanan? ~____~
“Hahaha ang cute mo….” :>
*looks out the window* *blushes*
>///////////>
“Pangit mo…” Malakas na bulong ka na halatang pinaparinig ko sa kanya. Aba, kahit na gwapo siya, hindi
dapat sinasabi baka kasi tumaas ang self-confidence niya. Ipagmayabang niya pa! Girls tip 101 lol XD
“At least, ikaw cute,” narinig kong sabi niya. Kyaaaaah! Hindi ko alam kung maasar ako o kikiligin. Inabot
ko yung aircon at nilakasan ito. Nang-iinit kasi ang buong mukha ko. Eeeeeeeeehhhhhh! >/////////<
“Manahimik ka nalang Nathan mabuti pa!” >_>
“Nakakabored kapag tahimik eh,” saka siya kunwaring naghikab. Nakafocus pa rin ako sa pagtingin sa
labas ng bintana nang maramdaman kong may sumusundot sa pisngi ko.
Humarap ako sa kanya saka ko pinalo ang kamay niya. “Mag-drive ka na nga lang dyan!”
“Eh traffic pa oh. Mabuksan na nga lang ang MP3 player,” may pinindot pindot siya dun sa Ipod na
nakaconnect sa car accessories niya. “Kulet, matulog ka muna kasi mamaya siguradong mapupuyat ka.”
Alam niyo yung ganyang ugali ni Nathan? Dyan talaga ako humahanga eh. Napaka-caring nemen kese
nye! *tucks hair behind ear virtually* Talanders mode again! :P
“Okay, mabuti pa nga…” Pili lang siya ng pili ng kanta. Ako naman ay tumagilid na paharap sa bintana at
pumikit na. Naramdaman ko na nag-incline yung seat ko. Pagkamulat ko, nakita ko na si Nathan pala
yung nag-incline. Malamang kami lang naman ang dalawa dito -__-
“Para mas kumportable ka,” he smiled boyishly at me. Gigisingin nalang kita pag dumating na tayo dun,”
I just nodded and closed my eyes. Mabuti na nga rin sigurong matulog nalang ako kasi baka puro kilig
vibes lang ako pag gising ako sa buong byahe.
NP: Terrified -> Video on the side
“??~You, by the light is the greatest find
In a world full of wrong
You’re the thing that’s right
Finally made it through the lonely
To the other side~??”
Sheez! Favorite ko yang kantang yan eh. Ang ganda kasi nung meaning ng song. Actually, relate much
ako. Dahil sa favorite ko yung song, napa-hum tuloy ako ng mahina habang nakapikit pa rin. Relaxing
kasi sa pakiramdam pag ganun. Try niyo :)
“??~You set it again my heart’s in motion
Every word feels like a shooting star
I’m at the edge of my emotions
Watching the shadows burning in the dark
And I’m inlove
And I’m terrified
For the first time and the last time
In my only life~??”
Napamulat ako saglit nang marinig kong nag-ha-hum din si Nathan. Ewan ko ba pero bigla nalang may
kung anong naglalaro sa tiyan ko habang iniisip ko na para kaming nag-duduet lol XD Naloloka na talaga
ako.
“??~And this could be good
It’s already better than that
And nothing’s worse
That knowing you’re holding back
I could be all that you need
If you let me try~??”
I totally agree with the last two lines. I could be all that you needed. If you let me try. I know I may
sound pathetic but hey, siguro naman makakalimutan niya si Gail through me diba? Ugh. Bakit ko ba ‘to
iniisip? Bakit ba sumanggi na naman yun sa utak ko? Am I still inlove with this short guy?
Siguro nga.
“??~You set it again my heart’s in motion
Every word feels like a shooting star
I’m at the edge of my emotions
Watching the shadows burning in the dark
And I’m inlove
And I’m terrified
For the first time and the last time
In my only life~??”
Hindi ko talaga alam kung bakit inlove pa rin ako sa pandak na nag-dra-drive ngayon. Nakakainis nga eh.
Kahit anong gawin ko nung mga panahon na wala siya dito sa Pilipinas at sa dalawang buwan na nawala
kami ni Kurt, talagang hinahanap-hanap ko pa rin yung presence niya. Yung kulitan namin, foodtrip,
asaran at pikunan. Kaso wala naman din akong magagawa. Kung hindi naman talaga niya ako gusto, wala
na talaga. Pero pwede pa rin ba akong umasa sa kapiranggot na sinabi niyang crush niya ako? Pwede
bang mas mag-evolve yun into much deeper feeling?
Pag niligawan talaga ako ni Nathan, I’ll say yes to him kahit na pang-rebound lang. I may sound pathetic
but why not give it a shot? If I ain’t gonna do anything, we will probably stay in the same position,
friendzone. Pero kung wala talagang mangyayari, well, wala na talaga. Maybe we’re really not meant for
each other. I’ll just have to admit it anyway.
GAIL’S POV
“Ang tagal naman nina Kaye Anne at Nathan,” nainip na sabi ni Chloe. Pinapasok na kami ni Ate Lie sa
mansion nila. Busy ang lahat pero ang celebrant ay inientertain lang kami.
“Kaya nga Cha-Cha. Baka naman na traffic lang. Pagabi na rin kasi eh,” sagot ni Ate Lie kay Chloe. Cha-
cha nga pala yung nickname nila dito sa kanya. I almost forgot. :””>
“Ate Lie naman. It’s Chloe not Cha-cha. Hindi na ako bata para tawagin sa ganung name,” then she
pouted her lips.
“Cute kaya ng Cha-cha diba guys?” Tanong ni Ate Lie sa amin. Nandito kami ngayon sa gazebo nila. Mas
mahangin dito kesa sa loob. Nakaupo lang kami sa wooden bench. Katabi ko si Kurt na kanina pa hikab
ng hikab.
“Yeah, cute. Chacharap! Hahaha,” natatawang sabi ni Wayne. Inungusan lang siya ni Chloe and in return,
binelatan lang siya nito. Isip bata talaga si Bebe Wayne kooo~
“Wait, hindi niyo pa rin binabawi yung joke niyo sa akin kanina. They’re not the Macapuno girls right?”
Nakangiting tanong ni Ate Lie habang nakatingin kina Sandy at Lovely. Kanina kasi hindi siya
makapaniwala na sila daw yung super galing na mag-english almost 3 years ago. Akala niya joke lang
daw yun. Hahaha.
“Ate Nathalie, kami talaga ito. Bat ba ayaw niyong maniwala?” Sabi ni Sandy saka ito nag-pout at nag-
cross arms.
“Kaya nga. Kami pa rin naman ito Ate. Inampon lang kami ng Tita ni Kuya Alex and the rest is history.”
>3< Sabi naman ni Lovely.
Nanlaki ang mga mata ni Ate Lie saka niya itinaas ang dalawa niyang kamay for surrender. “Fine,
naniniwala na ako. Wow, what a great change!”
Napatingin ako kay Kurt nang akbayan niya ako saka niya siniksik ang ulo niya sa likod ko. “I’m damn
sleepy,” he murmured.
“Mamaya ka na matulog…” I said softly while pushing away his head kaso matigas siya eh =__=
“No offense Kurt and Gail,” napatingin ako kay Ate Lie nang tinawag niya ang pangalan ko. Napako tuloy
sa akin yung attention ng buong X10 pati na rin nina Chloe at Macapuno girls. “Nang malaman ko na
nagkakamabutihan na kayo ng kapatid ko, natuwa talaga ako. Boto ako sayo eh. Napakabait mo.”
“Crystal is nice and so is Nathan. But remember, opposites do attract. Kaya di sila bagay,” singit naman
ni Kurt in an arrogant tone. I just pinched his hand and shot my eyebrows heavenwards.
“Yes I know and I do agree with you. Mukha naman kayong perfect. Ang cute niyong tignan. Hahaha!”
Nag-ring yung phone niya saka siya tumayo. “Excuse me lang, guys.”
“Good… Buti alam mo..” Kurt mumbled.
“Celebrant yan, baby love. wag mong ganunin,” inis na bulong ko sa kanya.
“Eh sa nainis ako eh. Tsk.” ~_~
“Ewan ko sayo…” Saka ko siya tinulak.
“Ewan ko rin sayo,” saka siya nag-make face. Aba! >3<
“HMP!” >.>
Tumayo na ako at tumabi sa pagitan nina Bebe Wayne at Alex. Nakataas yung dalawang kilay niya na
parang nagtataka, “Bakit Princess? Anong nangyari sa inyo ni master?”
“Wala. Ang cute mo kasi,” sabay pinch ko sa pisngi niya.
“Awww! Pass muna ako sa kurot mo, Princess. Mangchichicks pa ako tonight eh.” >_>
“Hahahaha! Alam mo ba sa tuwing nasasaktan ka, mas lalo akong nanggigigil na kurutin ka,” saka ko
kinurot ang kabila niyang pisngi para pantay *u*
“Princess…” T_T
“Panggigilan mo lang yan ng panggigilan, Princess Gail. Pasaway yan kanina eh. Binanatan ako habang
tulog ako!” Nakangising sabi ni Toffer.
“Oo nga, Princess. Kanina nga nilagyan ng cornicks yung buhok ko eh. Potek ka talaga Waynepots!”
Iritadong sabi ni Arthur.
“Kanina naman pinitik ang ilong ko habang natutulog ako” =__= Si Dustin yan.
“Kami nga ni kambal, kinuhanan ng litrato niyan eh tapos inedit niya kanina sa Photoshop. Mukha tuloy
kaming ewan dun.” <-Brent
“Pogi pa naman namin.” Kent ^_^/
“Mas grabe ang ginawa sa akin ng langya na yan. Muntikan na akong halikan nyan kanina eh. Kundi lang
ako nakailag agad. Bakla!” nandidiring sabi ni Toffer.
Yuck. Eww. Gross :|
“Oy! Kapal! As if namang hahalikan kita. Joke lang yun. Kadiri ito! Hindi tayo talo. At bored lang ako
kanina kaya napagtripan ko kayo.” Sagot ni Wayne. Tatayo na sana siya kaso pinigilan ko siya. “Princess
naman. Uupakan na nila ako oh.” :/
“May atraso ka pala sa kanila eh.” sagot ko. Nagpout lang siya saka nagkamot ng batok.
“Miski nga si Derrick pinagtripan niya kanina. Biro niyo, sapilitang sinubuan niya si Derrick ng kimchi.
Ayaw na ayaw pa naman ni Derrick yun. Buti 'di tayo naaksidente,” Sumbong naman ni Arthur at
tumango lang si Derrick bilang pag-sang-ayon. Wala ata sa mood =__=
“Mukhang kami lang ni Kurt ang hindi napagtripan niyang mokong na yan,” Alex said while chuckling.
“Anong hindi ako napagtripan niyan? Ang lakas mang-asar ng timang na yan eh!” Bulyaw ni Kurt.
“PAYBACK TIME!!!” Sabay-sabay na sigaw ng X9.
O___O??
Kawawa naman si Bebe Wayne. Napakapit ako sa braso ni Bebe Wayne ng makita kong parang nilulusaw
na nila sa tingin si Wayne. Lumapit silang lahat kay Wayne at naramdaman ko na hinila ako patayo ni
Kurt. Waaah! Pasaway kasi si Wayne eh! >_<
“Baby love, anong gagawin nila sa kanya?” Natatarantang tanong ko. Nagkibit balikat lang siya saka niya
ako niyakap ng makalayo kami ng 2 meters kina Wayne na ngayon ay dinudurog na ang mukha sa
kakakurot ng X8. Hahahah! Gusto ko sumali >3<
“Sorry na, baby love. Di ko sinasadya.” Kurt whispered.
Napa-pout tuloy ako saka ko siya niyakap pabalik. “Oo na. Just don’t do that again baby love ha?”
“Yeah… Basta tonight, tabi tayong matulog at yung continuation.”
O////////////////O “Adik mo!”
“Guys! Tara na sa resort!” ^_^ SIgaw ni Ate Lie.
NATHAN’S POV
---
FROM: Ate Lie
Wer r u now?
---
Pagkabasa ko ng message ni Ate Lie ay nilagay ko na agad ang phone ko sa bulsa ng pants ko. Hindi na
ako magrereply kasi nasa tapat na rin naman kami ng resort na pagdadausan ng party ni Ate Lie.
Nagpatuloy lang ako sa panonood sa natutulog na si Kaye Anne sa passenger’s seat. Hindi ko mapigilan
ang sarili ko sa pagngiti. Napakaamo kasi ng mukha ni kulet eh. Ibang iba kapag gising siya. Pa’no ba
naman kasi ang sungit niya. Sungit in a cute way naman :)
15 minutes ko na ata pinapanuod si Kaye Anne. Inaalala ko kasi na kailangan niya talaga ng tulog dahil
mamaya ay puyatan na sa party. Pwede naman silang hindi na makipagsabayan pero kasi malakas ang
music system kaya baka hindi rin sila makatulog. At isa pa, baka mabitin sa tulog at mabulyawan ako.
May pagkadragonesa pa naman itong babaeng ito.
Gisingin ko na nga.
Hinawi ko ang buhok na nakaharang sa mukha niya saka ko pinisil ng mahina ang kaliwa niyang pisngi.
Kaso hindi nagising =__=
“Kaye Anne… Gising na. We’re here.”
“Hmmm…” She groaned.
Tinapik ko ng mahina ang braso niya, “Wake up…”
“5 minutes more…”
5 minutes? Eh 15 minutes ko na nga siyang pinagbigyan. Potek, hayaan na nga. Kawawa naman eh, baka
puyat kagabi. Lumabas muna ako ng kotse para kunin sana sa compartment ang gamit ni Kaye Anne
kaso nagulat ako nang sinigawan niya ako.
“PANDAK! SAGLIT LANG NGA DIBA? BAKIT MO AKO IIWAN?!?”
Kunot-noong bumalik tuloy ako sa loob. “Hindi kita iiwan. Kukunin ko lang yung gamit mo sa
compartment.”
Napanguso lang siya saka siya nagkamot ng malakas sa ulo niya na parang inis na inis siya. Tinignan
muna niya yung lugar tapos nang marealize niya na nandito na pala kami biglang napangiwi siya. “Wait
lang. Mag-aayos lang ako ng sarili.”
Tumango lang ako sa kanya. Pagkatapos niyang mag-ayos ng sarili niya ay lumabas na rin kami ng kotse.
Mabuti nalang ay hindi siya naka-uniform ngayon. Ayo slang kasi sa E.H.U na mag-civillian once a week
since wala namang P.E uniform dun.
Ako na ang nagbitbit ng body bag ni Kaye Anne saka kami pumasok sa resort. May mangilan-ngilan ng
bisita ang nandito. Dito gaganapin sa Martina’s Resort ang party kasi may mga workmates at mga
college classmates ang hindi makakauwi kaya mag-oovernight sila dito.
“Hindi ko talaga akalain na makakabalik pa ako dito sa Resort na ito. Grabe, almost 3 years ago na yung
nakalipas at medyo nadevelop naman kahit papano ito,” Kaye Anne said while wandering her eyes
around.
“Sinusubukan nilang irenovate ito ng pakonti-konti since kapos pa sa budget,” sagot ko. Dun na kami
dumiretso sa mga rooms ng guests. Sakto naman na nakita ko si Ate Lie na may kinakusap na bisita kaya
lumapit kami sa kanya. “Ate Lie…”
She faced us with a big smile on her lips. “Hi, brotha’! Oh hello, Kaye Anne. Long time no see.”
“Happy birthday, Ate Nathalie,” Kaye Anne greeted.
“Thanks dear! Well, I have to entertain my other guests. Accompany her to room #021, Nathan. Nandun
sina Gail,” sabi ni Ate saka siya ngumiti sa amin.
Hinatid ko na si Kulet sa room #021. Kumatok na ako nang biglang may humila sa akin. Pagkatingin ko si
Trixie pala, bestfriend ni Danica. “Nathan! Long time no see! Come, join us!”
“Sorry, may kasama kasi-------“
“Okay lang. Papasok na rin ako. Sige enjoy!” Sagot ni Kaye Anne.
“Yun naman pala eh! Tara na!” Ay takte! Ayoko sa lahat ng babae yung ganito eh ~____~
KAYE ANNE’S POV

“Uy, ang tagal niyong dumating!” Bungad sa akin ni Chloe.
“Traffic eh,” I shrugged my shoulders and looked at the other girls on the bed; Gail, Sandy and Lovely
while focusing their gaze on TV. So, anyaree? Di man lang ako napansin? -_~
“Hey! I am here already! Yuhoo~” Agaw ko ng attention nila.
“Shut up! Mamaya ka na mag-ingay Kaye Anne!” Sigaw ni Gail.
Uhhh? =__=
“Blah blah blah…. Give it up for BIG BANG!!!” narinig kong sabi mula sa TV.
BIG BANG?!?
GD BABY *Q*
Napatakbo ako sa kama at nakisiksik sa kanilang apat.
“KYAAAAAAAAAAH! Ang gwapo ni TOP! OMG! Waaaaah! Goosebumps! Ang galing mag-rap!” Gail
shrieked as she shakes us. Kinikilig eh >_<
“Waaaah! Gwapo nga! Waaa! I love him na!” Sigaw ni Sandy.
“Tse! Nauna ako sa kanya. Hanap ka nalang ng iba. Ayun oh, kay Taeyang ka nalang.” Sabi ni Gail na
parang naagawan siya ng kung ano hahaha.
“WOY! Back off. Taeyang’s mine! Hanap ka ng iba, Sandy!” <-Chloe.
“Edi si G-Dra------“
“Subukan mo lang talagang agawin sa akin si GD, Sandy.” Singit ko. Aba, kanya kanya dapat. ~_~
“Fine! Seung-ri’s mine na..” >3< Sagot niya habang nakapout.

“Hey, he’s mine. No choice kay Daesung ka nalang!” <-Lovely.
“Daesung? Well?” <-Sandy.
[Daesung]
“~I Can't, Baby Don't Stop This
Oneureun tarakae ([Taeyang] micheo barakae) ganeungeoya~”
“Si Daesung nalang sayo Sandy! Tignan mo oh! Bumibirit. Kyaaaaaahhhhhh!” Sigaw ni Gail. Ganyan po si
Gail kung magwala pag Big Bang na ang pinag-uusapan. =__=
*TOK TOK TOK*
[GD] Wow Fantastic Baby~
“Dance! (Ooh-hoo~) I Wanna Dance Dance Dance Da-Dance [Seungri] Fantastic Baby~
Dance! (Ooh-hoo~) I Wanna Dance Dance Dance Da-Dance [GD] Wow Fantastic Baby~
[TOP] BOOM! Shakalaka! BOOM! Shakalaka! BOOM! Shakalaka!
[All] Dance Dance Dance Da-Dance
[TOP] BOOM! Shakalaka! BOOM! Shakalaka! BOOM! Shakalaka!
[All] Da-Da-Da-Da Dance Dance~”
“Kyaaaaaaaaah! Ang galing talaga ni TOP! Waaah! Emerghed!” <-TOP
“Waaaaah! Sizzling hot si GD baby sa Red outfit niya!” <-Me
*TOK TOK TOK*

“Open the door please!” nagkatinginan kaming lahat. Sabay sabay kaya yung pagsabi naming lol XD
Ayaw namin ng istorbo.
“Chloe, open mo na!” Sigaw ko. Ayun inopen nga niya ng nakasimangot. Nyehehehe!
“Tara, labas na kayo dyan. Swimming tayo…” <-Kurt.
“Tara, mine.” <-Dustin =__=
@_@ *Q* ^Q^ *_* @Q@ <-kaming lima habang nanunuod.
“Hey, tara na!” Nakita kong hinihila ni Kurt si Gail patayo kaso nakatulala lang siya sa TV.
“Wait lang, tatapusin muna namin itong MAMA awards. Pagkatapos na ni Tabi TOP baby!” @_@
“Who the fck is that again?!” Naiinis na sabi ni Kurt saka nag-walk out. Sinundan naman siya ni Dustin na
napa-‘psh.’ =__=
“Lagot ka kay baby love mo!” Sabay na sabi naming apat saka nag-lagot sign.
Gail just pouted and shrugged eventually. “Okay lang. Babawi ako mamaya. For now, big bang muna. Oh
yeah! Fantastic baby!” *Q*
[19] FLIRT
CHLOE’S POV
Kakatapos lang naming panuorin ang MAMA awards sa TV. Kanya-kanya na rin kaming bihis ng summer
dresses (as if naman na summer ngayon). Ewan ko ba sa drama ni Ate Lie. Bakit naman kasi
magsusummer sa kalagitnaan ng July? Like hello?! Tag-ulan kaya hahaha. Pero sa panahon ngayon na
magulo ang weather, well, parang summer nga (~~,)
“Mga Ate, ayos lang ba ang damit ko?” Napatingin ako sa nagsalita. Si Sandy, nakasuot ng above the
knee summer dress. Tumango lang si Kaye Anne samantalang nag-thumbs up lang ako. Ngayon ko pa
lang na-meet sina Sandy and Lovely though sinabi na sa akin ng aking beautiful bestfriends na dito nila
nakilala ang dalawa. Feel ko naman ang kanilang personality, kaya gora lungs! Close-open agad hehehe.
“Ang tagal naman ni buntis sa loob,” sabi ni Kaye Anne. She’s pertaining to Gail which is currently inside
the bathroom, changing her outfit.
Umupo ako sa tabi ni Kaye Anne at sinuklayan ang buhok niya. One fact about Kaye Anne; she’s not
conscious about her hair. “Ano ba naman yan, Kaye Anne. Ang ganda-ganda ng buhok mo pero ‘di mo
inaalagaan.”
Inirapan naman niya ako pero in a pabiro way. “Chloe, inaalagaan ko naman ang buhok ko. Hindi nga
lang masyado.” Napa-‘whatever’ nalang ako. Ayokong makipagtalo sa kanya kasi baka masabunutan ko
lang siya in the end. Charot! :D
Napalingon kaming apat nang marinig naming bumukas ang pinto ng bathroom. Lumabas naman si Gail
wearing her floral pink knee-length dress. Pa-tube style siya tapos nakaladlad lang yung buhok niya.
Naka-flip-flops nalang din siya at medyo may light make up siya. In short, she doesn’t look like a preggy.
She’s so beautiful *u*
Lovely compliments happily, “Ate Gail, ang ganda mo!” Nag-smile lang si Gail tapos umupo na sa tabi
ko.
“Waaaaaah! Ate Gail, ang gondo gondo mo tologo! As in, swear!” Sabi naman ni Sandy na halatang
mesmerize na mesmerize kay Gail.
“Eeeh! Ano ba yan! Nambola pa kayo. In fairness, umubra naman kahit papa’no hahaha!” Tawa lang ng
tawa si Gail habang binabrush niya yung buhok niya. Ako naman, nakatitig lang sa kanya. Sana ‘pag
naging preggy din ako, kasing ganda niya rin ako. T_T
“Seriously, Gail, you don’t look like pregnant. I mean, look at you,” tinignan ni Kaye Anne from head-to-
foot si Gail. “Wow, baka mamaya sa labas, mapagkamalan kang one of us. I mean, single ladies!”
“Yeah, baby! Gusto ko yan! Single ladies. I belong to the group!” I giggled. As if naman single ako.
Hohoho *o*
Napataas naman ng kilay si Kaye Anne sa akin. “Mukha mo, Chloe. Lady ka lang, hindi ka single. Kami ang
single nina Sandy and Lovely. Hahaha!”
=__= Kfine.
Pagkatapos naming mag-ayos ng sarili namin. You know, girls. Cheche bureche sa katawan. Hindi naman
ako ma-eklavu sa fashion ko. Kung ano ang available, gorabels lang. Aba, mas exaggerated pa nga sina
Sandy and Lovely kanina kasi may pa-make up make up pang nalalaman.
Nakalabas na kami ng tuluyan ng kwarto namin. O nga pala, dun kami matutulog lima. May five single
beds naman kaya oks na oks lang. Naramdaman ko na hinawakan ako sa braso ni Gail kaya napatingin
ako sa kanya.
“Chloe, san na sila?” tanong niya. Siguradong ang X10 ang tinutukoy niya. Nag-shrug lang ako saka kami
pumunta na sa event’s place. Sumalubong sa amin ang malakas na party music, marami na rin ang
guests at puro sila naka-summer outfit. Ka-echosan talaga ng ate ni Nathan oh ahahaha :D
“If it’s not night right now, I’d probably wear my sun glasses,” narinig kong sabi ni Lovely na ngayon ay
katabi ni Kaye Anne. Napahinto kami nang mapansin namin na marami-rami na ngang tao. Jusmiyo!
Nakaramdam ako ng hiya. Yeah, nahihiya din naman ako noh! ^_^v
“Hala, ang dami na pa lang tao,” lumipat sa side ko si Kaye Anne. “Gabi na rin pala. Natagalan ata tayo sa
pag-stay sa kwarto natin.”
“Eh sa nanood pa tayo ng MAMA awards eh. Anyways, tara na hanapin na natin ang mga kasama natin.”
Umatras ako ng isang hakbang. “Kinakabahan ako eh. Nahihiya ako!” >.>
Nagkatinginan naman sina Gail at Kaye Anne saka nila ako tinignan ng ‘weh?’/’for real?’ Inungasan ko
nga sila. “Eh sa nahihiya ako eh! Shy type kaya ako. Nahihiya lang akong ilabas ang shyness ko sa
katawan ko. Mahiyain nga kasi ako!” >o<
Nahihiyang ilabas ang shyness? Wow! Kakaiba yun ah. (~~,)
“In your face, Chloe! Ikaw kaya yung taga-rito. Dapat ikaw ang mag-lead or mag-assist sa amin,” sabi
naman ni Gail na halatang apurado na niyang makita ang baby love niya. Oohhhhh~ Ako rin pala! Si
mhine ko nga pala :O
“Hindi naman ako totally na taga-rito. Eeehh! Nahihiya ako! My goodness naman.” Napatingin ako sa
side nina Sandy and Lovely. “Hey, kayo naman ang nag-uumapaw sa confidence diba? Mauna na kayo,
please!”
O__o?!? <- mukha nila.
“Why us? We’re also shy. Ate Chloe, sabay-sabay nalang tayo na pumasok dun,” tinuro niya yung private
part ng resort. Dun kasi yung event’s place. “Pare-parehas lang naman tayong guests dito.”
“Kalurkey ‘tong mga ito. Nakakahiya kasi eh! Tignan mo oh, ang daming naka-topless na lalaki. Tapos
may mga abs pa. Dun ako nahihiya!” Kinakabahang sabi ko. Naiilang naman kasi ako! Jusmiyo, I can see
abs everywhere! *Q*
Napatingin na naman kami sa entrance ng private part ng resort. Ang daming mga naka-topless na lalaki
tapos may mga naka-two piece na mga guests. Yung iba naman naka-dress pero sobrang nipis lang at
kitang-kita namin na naka-bikini rin sa loob. Pinatungan lang nila kumbaga. We felt a bit outcast. Oh
ano?! Mag-gaganun din ba kami?
Surelalu!
We can do it!
Yan lang pala eh!
Mas mapuputi, makikinis at sexy kami kesa sa kanila! (^^,)
Just kidding! Maria Clara naman kami kung maituturing. Conservative ang peg! Ansaveeeeeeeeeh?!
^_^v
“Grabe naman yun mga ate oh. Napaka-revealing yung mga swimsuits nila,” komento ni Sandy sa
pinapanuod namin na grupo ng mga babaeng naka-bikini. To think na gabi na at medyo breezy! Sige pa,
hangin! Humangin ka pa nang sila’y lamigin! Wahahaha! Rhyme yun ah (~~,)
“Hey, hanapin na kasi natin sina Tristan,” naiinip na sabi ni Gail. Nagmasid-masid ako sa paligid.
Maraming cottages na occupied, mahirap naman kung i-checheck namin isa-isa para lang makita sila.
“Grabe naman yun! Nagtipon-tipon ba ang X10, kaya ba hindi man lang natin makita kahit isa sa kanila?”
Nag-cross arms na si Kaye Anne. Naiirita na siya obviously. Salubong na ang kilay eh. ~.~
“Pasok na kasi tayo, ate!” Sabi ni Sandy. Pinagkunutan ko nga ng noo kaya nginitian niya ako ng pilit,
“Sabi ko nga nahihiya tayo. Hehehe!” :>
Napansin ko naman na mukha kaming shungangers sa pwesto namin kaya hinila ko si Gail sa gilid at
sinenyasan ang tatlo na sumunod sa amin. Grabe, di kami makapasok sa loob dahil lang nakakita kami ng
abs. Grabe talaga! Kami na ang konserbatibong chuva. Ahahaha ^__^
“Ano ng gagawin natin dito?” Sabi ni Gail.
“Maghihintay. Maya-maya lang, sigurado akong lalabas na sina Kurt dyan at susunduin tayo. I’m sure of
that!” Confident kong sabi. Sabay-sabay naman silang nagbuntong-hininga at nagcross-arms.
“Alex, mind if we join your group?”
Nang marinig namin ang pangalan ni Alex, automatic na napalingon kami sa likuran namin. Alam kong
maraming Alex sa mundo pero siguro naman sa party na ‘to, bihira lang ang may ganung pangalan -___-
“Sorry, Miss but we’re with our friends.”
And yeah, right. He’s really Alexander De Silva of X10. May kausap siyang isang matangkad at well, sexy
na babae na nakasuot ng sobrang nipis na dress na halatang nakasuot ng two piece bikini sa loob. Halata
eh, color fuschia pink pa nga eh. Maputi siya at maganda na rin. Si Alex naman ay nakasuot ng beach
shorts at plain white shirt na halatang bumabakat ang pagkabuff ng upper body niya.
“That’s cool. My girlfriends would love to be with your company,” sabi nung girl tapos nilalapit niya yung
sarili niya kay Alex. Si Alex naman, nag-take stepbackward.
Nagcompress kaming lima sa pwesto namin. Three to four meters away lang ang layo namin sa pwesto
nila Alex kaya naririnig namin ang conversation nila. Tsaka masyadong malakas ang voice ni Ate para
siguro marinig ni Alex. Malakas kasi yung party music.
“Boy hunting ang peg ni ate,” natatawang sabi ni Kaye Anne.
“Halata na ang scenario ay ayaw ni Kuya Alex sa girl kaso ayaw niya naman iwan nalang basta kasi you
know, Kuya Alex is a gentleman. He doesn’t want to leave the girl kasi she might find him rude,” sabi
naman ni Gail.
“Kuya Alex doesn’t like that kind of girl. Pahalata si girl eh,” komento naman ni Sandy.
“Kawawa naman si Kuya hihihihihi,” Lovely giggled.
Nagkibit-balikat nalang ako. Pakialam ko dun sa girl. Eh siya naman ang pa-easy-to-get. Kung sa ibang
lalaki lang siya lumapit at nagkataon na bastos yun, naku po, goodluck chuvaness ka ate!
“Alex, sige na. My friends find your barkada so hot. Actually, yung bestfriend ko. Look, there she is,” may
tinuro siyang girl wearing a black bikini sa may outdoor bar counter. Syempre nakitingin na rin kami.
“She really freaking wants to meet the guy you were with awhile ago.”
Napakamot naman sa batok si Alex na para bang ‘di niya na alam yung isasagot niya. “Si Dustin?” sabi
niya.
O_O
What the fudge?! Type nun si mhine kooooo?!
“Kapalmuks yung babaeng yun ah,” naiinis kong sabi.
“Hehehehe, looks like your Dustin is so attractive,” natatawang sabi naman ni Kaye Anne.
TInignan ko nga siya ng masama, “Of course he is. He’s attractive and he’s mine.” Firm kong sagot.
Nagtawanan naman silang apat ng mahina.
“Please, Alex. We’re kinda outcast kasi. Nathalie is busy attending to her other guests kaya nahihiya
talaga kami,” sabi nung girl na nakapout pa.
Wow, nahihiya? Sila? Eh ano pa kaya kami?! ~__~
“Listen, Miss---“
“I’m Leila. My name is Leila. I already introduced myself to you awhile ago. Hindi mo naman pala
narinig,” nagtatampong sabi nung Leila.
Nagpalinga-linga naman si Alex sa paligid na parang naghahanap ng back-up. Sakto naman na napatingin
siya sa pwesto namin kaya kanya-kanya kaming lima na iwas ng tingin. Hohohoho! Kunwari patay
malisya (~~,)
“Nahuli tayo, sissies. Let’s get outta here.” Mahinang sabi ko tapos pasimple kaming naglakad palayo
kaso narinig naming sumigaw si Alex.
“GIRLS! Wait up!”
-___-
Sabay-sabay kaming napalingong lima na akala mo iisa lang ang body movement. Lumapit sa amin si
Alex saka siya humarap dun sa girl na sinundan pa talaga siya. Nakataas pa nga yung kilay niya eh! Ay,
ang tarush ni ateng! (--,)
“Leila, they’re my friends. Sina Gail, Kaye Anne, and Chloe. Sina Lovely and Sandy naman, pinsan ko.
Sige, it was nice meeting you, Leila. Excuse us, we got to go” saka kami sinenyasan ni Alex na maglakad
na. Pumasok na kami sa event’s place sa wakas with Alex as our escort.
“Kanina pa ba kayo nandun?” Tanong ni Alex.
“Yeah, actually. Nahihiya kasi kaming pumasok kaya accidentally, narinig naming ang pag-uusap niyo,”
sagot ko.
“Oooh, dapat lumapit na kayo agad sa akin. Ang hirap tumakas dun sa babae kanina. Persistent eh.”
“Kuya Alex, natatawa ako sayo kanina,” natatawang sabi ni Lovely.
“Edi sana tumawa ka,” then he messed Lovely’s hair.
Ang bait talaga ni Alex *u*

Maya-maya lang ay nakarating na kami sa cottage na tinatambayan ng X10. Bumungad agad sa amin ang
kambal na may kausap na dalawang babae. Mga chick magnet talaga sila, I can tell =__=
“Si Tristan?” Tanong ni Gail habang pumapasok kami sa cottage. Maliit na cottage lang siya na may
mataas na table sa gitna. Syempre made of woods yung cottage. Basta parang bahay-kubo style.
“Picking you up in you room. But you’re all here, nagkasalisi siguro,” sagot ni Arthur habang may
kinakain na kung ano. Salad ata yun. Saka naman pumasok ang kambal na siguro ay tapos ng makipag-
usap sa dalawang babae kanina.
“Eh si Dustin?” tanong ko. Hindi ko talaga papalayuin si Dustin sa paningin ko. Ang dami pa namang mga
tukso dito sa resort. Tsk tsk tsk!
“Si Dustin? Sinundo ng babaeng nakabikini dito. Kanina pa ngayon eh. Ang tagal bumalik,” sagot naman
ni Wayne saka niya tinaas ang paa niya para mag-indian sit. Nakakaimbyerna yang Dustin na yan!!!
~_________~
“Bat ‘di niyo pinigilan?!?!” Naiirita kong sabi. Anong laban ng summer dress ko sa bikini nung kung
sinumang yun? Sabihin niyo nga!!!! >O<
“Bwahahahahahahaha! Epic, Chloe! You should have seen your face. Joke lang!” Tawa lang ng tawa si
Wayne kaya siya nabato ng tsinelas ni Alex.
“Sige lang, mang-asar ka lang, Wayne. ‘Pag ikaw nagkagirlfriend, ewan ko nalang. Tsk!” Kalmadong sabi
ni Alex.
“Magkakagirlfriend na ako oy.”
“K, fine!” Sabi ko nalang saka ako umirap. Umiwas ako ng tingin at sakto naman na nakita ko si Dustin na
papalapit at may dala-dalang tray ng mini cakes.
He looked at me with his usual expression, “Bakit ngayon lang kayo?” =__=
“Secret!” Kumuha ako ng mini cakes sa tray na hawak niya bago niya ito inilapag sa mesa sa gitna namin.
Umupo siya sa tabi ko saka niya ako hinapit sa bewang ko. Lumapit naman ako sa kanya kaya napatingin
ako sa leeg niya.
!!!!!>__> And I swear, I saw something that made me want to kick his butt.
“Dustin, ano yang pesteng kiss mark sa leeg mo?!”
KAYE ANNE’S POV
“Dustin, ano yang pesteng kiss mark sa leeg mo?!”
Parang slow motion na napatingin kaming lahat kina Chloe and Dustin. Hindi na nga namin alintana ang
party music eh. ALINTANA! Anong ibig sabihin ng alintana? San ko napulot yun? Kekekekeke! >:D
“Kiss mark?” Nagtatakang tanong ni Dustin saka niya hinawakan yung neck part na may kiss mark.
Siopao! Don’t tell me, nakipag-make-------- make up? Lol XD Make up ba tawag dun? Ang bading naman
kung ganun!
“Kiss mark yan! Guys, tignan niyo. Kiss mark ito diba?” Hinawakan niya ang leeg ni Dustin saka niya
pinakita sa amin yung kiss mark daw. “Niloloko mo na ba ako, Dustin?!” Oopps! Serious matter na pala
ito. Kung ano-ano pang nasa isip ko!
Napakamot naman sa ulo niya si Dustin saka umiwas ng tingin. “Ssshhh… Don’t make a scene here,
mhine.” =__=
“SCENE MONG MUKHA MO!!!” >O<

Nagkatinginan kaming lahat nina Gail, Sandy, Lovely and the rest of the X10 na akala mo nagmemeeting
kami mentally.
“Excuse us lang. Maiwan muna namin kayo. Kailangan niyo atang mag-usap,” sabi ni Alex saka niya kami
sinenyasan na umalis muna. Kaya ayun naglakad-lakad muna kami. Ang dami ngang mata ang nanunuod
sa mga kasama naming hunk. X10’s a hunk lol XD
“What do you think about Dustin’s kissmark?” Gail asked suddenly while making our way to the
reception hall dito pa rin sa loob ng private part ng resort.
I shrugged my shoulders. Di ko naman kasi nakita yung actual kissmark. “Namumula yung neck part ni
Dustin eh. Kissmark talaga yun. Eh sino naman ang babaeng----“ naputol na yung sasabihin ni Dustin
dahil nagsalita na si Toffer na all along ay kasama pala namin. Hahaha!
“Baka yung bikini girl na sumundo sa kanya.”
Nag-lean naman kami ni Gail sa kanila at sabay sabing, “Yung totoo?”
“Hehehehe, wala naman talagang bikini girl. Naniwala naman kayo!” Sagot ni Toffer na nakataas ang
dalawang kamay na parang sumusurrender. We just rolled our eyes on them.
“Nasaan na sina Derrick at Tristan?” Tanong ni Gail habang paupo kami sa seat namin sa reception hall.
Ngayon ko lang na-realize na Hawaiian ang theme ng party ni Ate Lie. May platform dun sa gitna na
halatang stage kasi may band set at meron ding DJ sa upper part platform na kanina pa nagpapatugtog.
May mga sumasayaw na rin sa gitna at enjoy na enjoy nila dahil sa party lights.
“Sinundo ka---- Ayun na pala sila oh!” Sabi ni Kent saka siya tumuro sa left part namin. Nang makalapit
ang dalawa ay umupo na si Kurt sa tabi ni Gail na nakasimangot.
Si Nathan kaya, nasaan? :-/
Palingon-lingon lang ako sa paligid. Hanggang sa nakuha ng atensyon ko ang isang babae na may
kasayaw na lalaki. The girl is all over the guy. Na tipong dinidikit-dikit na niya ang buong katawan niya sa
lalaki. Malagkit ang tinginan nilang dalawa na akala mo ay may something na pinag-uusapan ang mga
mata nila.
And the guy is no ther than …
Prince Nathaniel Salvador…
ARGH! >_<!!
“Kung sports lang ang pagiging flirt, malamang champion na siya sa Olympics…” I mumbled to myself.
NATHAN’S POV
“Sige na, Nathan! Please, let’s dance!” Sabi ni Trixie sa akin habang hinihila-hila niya ako.
“Sorry, Trix. Babalikan ko pa kasi yung mga kaibigan ko. Aasikasuhin ko lang sila,” sinasayad ko na ang
paa ko sa semento para ‘di niya ako matangay. Masyado kasing mapilit =__=
“Kaya na nila yun, ano ka ba! They’re old enough to handle themselves. Please, let’s dance.” Pilit naman
niya.
“Kaya nga, Nathan, isayaw mo na si Trixie.” Pang-eencourage ng mga kaibigan niya sa akin. Potek
naman. Kanina pa ako dito. Hindi na ako nakaalis. Actually, ‘di ko naman sila close. Kaibigan sila ni
Danica na ex-girlfriend ko.
“Please, Nathan. Dati kasi hindi tayo nakakapagsayaw together because of my bestfriend which
happened to be your girlfriend but now she’s your ex-girlfriend already. And duh?! Ang tagal mo kayang
nawala. Please, pagbigyan mo na ako,” sabi niya na may quote gestures pa.
“Tsk. Basta saglit lang ha? Pagkatapos nito, babalikan ko na ang mga kaibigan ko,” sabi ko saka ko
nilahad ang kamay ko sa harapan niya. Nakangiting tinanggap niya naman ito saka siya tumayo at hinila
ako sa dance floor.
“??~ I know, caught up in the middle
I cry just a little
When I think of letting go
Oh no
Gave up on the riddle
I cry just a little
When I think of letting go~??”
Nagsimula na siyang sumayaw, ako naman gumagalaw na rin. Kumunot ang noo ko nang pinapadaan
niya na ang kamay niya pababa sa dibdib ko saka siya pilyang ngumiti sa akin. Shete! ‘Di ko na
nagugustuhan ito. Natapos ang tugtog pero dali-dali naman itong nasundan. Pakinshet! Ano ‘to sexy
dance?!?!?
“??~No body knows what I’m feeling inside
I find it so stupid so why should I hide

That I love to me love to you baby~??”
Umiikot na siya sa akin saka niya sinasadyang binabangga ang hips niya sa katawan ko. Sobra na rin kung
makalapit ang katawan niya sa katawan ko. Iba na rin ang haplos niya sa braso ko. Langya! Inaakit ba ako
nito?
“??~ So many ways wanna touch you tonight
I’m a big girl got no secrets this time
Yeah I love to make love to you baby~??”
“Trixie, lasing ka na. Tara na,” sabi ko sa kanya.
“Na uh! I’ve just started,” the she giggled.
“??~If this world would be a perfect world
We’ll be together then~
Only got just one life this I’ve learned
Who cares what they’re gonna say~??”
Nabigla ako ng ipaikot niya ang dalawa niyang kamay sa batok ko. Ibinaba niya ang mukha ko saka siya
bumulong sa tenga ko. “I like you, Nathan. I really like you back then.”
O___O
“??~ I wanna dance, and love, and dance again~
I wanna dance, and love, and dance again~??”
Dahil sa pagkabigla ko ay hinawakan ko siya sa magkabilang braso para sana tanggalin na ang
pagkakahawak niya sa akin kaso mas nabigla ako sa mabilis na pangyayari. She grabbed my colar and
kissed the side of my lips.
[20] GIRL HUNTING
GAIL’S POV
Kunot-noong tinignan ko si Kurt sa tabi ko. Nakasimangot kasi siya at hindi kumikibo. Napatingin naman
ako sa mga kasama namin, at napansin ko na nakatingin lang sila sa dance floor. SIla Sandy at Lovely nga
pala, kasama ng mga dati nilang kaibigan dito. Hinila ko ang upuan ko palapit kay Kurt saka ko itinukod
ang dalawa kong siko sa mesa at nangalumbaba. I looked to him intently and after some seconds ay
napatingin na rin siya sa akin.
“Sorry na, baby love…” Naka-pout pa ako niyan para umubra. “Once a year lang kasi yun kaya ‘di ko
mapalagpas na panuorin.”
Tinitigan niya naman ako ng seryoso. “Ano ba kasi yang PAPA awards na yan?”
O_o
PAPA awards daw?!

“Pffttt…It’s MAMA not PAPA. M-A-M-A… MAMA stands for MNET Annual Music Awards. Hahahaha…” Di
ko na napigilan ang tumawa. Ang MAMA, ginawang PAPA? 8D
“Whatever you say…” Saka siya sumandal sa backrest ng upuan niya kaya sumandal din ako sa akin.
Nakatitig lang siya ng seryoso sa baso na nakapatong sa mesa sa harap niya.
“Sorry na nga eh…” :3
He looked to me with his bored expression then later on, he heaved out a sigh, “Ang ganda mo, baby
love.” Then he smiled. So, does it mean we’re cool already?
I guess my cheeks flushed red. Napangiti ako sa kanya saka niya ako hinapit sa bewang ko.
“Kung sports lang ang pagiging flirt, malamang champion na siya sa Olympics…”
Sabay kami ni Kurt na napalingon kay Kaye Anne. Bigla-bigla kasing nagsasalita eh. ‘Di lang namin
masyado nagets yung binulong niya. Masyado kasing malakas yung party music.
“What did she say?” Tanong ni Kurt pero nagkibit-balikat lang ako saka ko ulit tinignan si Kaye Anne na
kunot-noong nakatingin sa dance floor. Napatingin tuloy ako sa tinitignan niya.
ASDFGHJKLZXCVBNMQWERTYUIOP!!!
“Oh my gosh!” I mumbled. I saw a girl kissed Nathan on the lips. O__O!!
“Is Nathan drunk?” Tanong ni Kurt sa akin.
“I don’t know. Kakalabas lang kaya namin,” sagot ko.
“Eh sino yung humalik sa kanya?” Tanong ulit niya.

“I don’t know either. But wait, she seems familiar to me.”
“Gail, samahan mo naman ako sa restroom.” Napalingon ako kay Kaye Anne na halatang wala na sa
mood. Tumingin ako kay Kurt para magpaalam pero nagets niya naman agad kaya tumango siya.
Tahimik kaming naghanap ng restroom. Mabuti nalang ay marami ng restrooms sa resort na ‘to kaya
mabilis namin ito nahanap. We did our thing sa cubicle at sabay din kaming lumabas ni Kaye Anne saka
kami dumiretso sa sink para maghugas ng kamay.
I’m really curious about Kaye Anne. Gusto ko kasing malaman kung may gusto siya kay Nathan. I really
want to ask that since Nathan told me that Kaye Anne kissed her before we left for Germany. And it’s
obvious to Kaye Anne that she’s affected seeing Nathan kissed by a girl. And oh wait, ako din, wala rin
akong naramdaman. Dahil siguro, nawala na yung feelings ko sa kanya dahil kay Kurt. Siya kasi ang
nagparealize din sa akin na all this time, it’s Kurt whom I love. I only see Nathan now as a friend.
A friend with lots of memories to cherish….
“Kaye Anne, can I ask you one thing?” Nakatingin lang ako sa reflection namin sa mirror. Mukha naman
siyang nagulat pero nag-nod din siya eventually. “Ahhm, sana… Sana sabihin mo yung totoo. I’m your
bestfriend slash cousin after all and you used to share your secrets with me back then.”
Tinignan niya lang ako ng seryoso saka siya ngumiti sa akin. Signal na yun para magtanong ako.
“Are you inlove with-----“
*CREEEEEEAAACCCCKKKK*
I rolled my eyes heavenwards when I heard the creak sound. Bumukas kasi ang pinto and it really
interrupted our conversation.
“Buti naman nandito kayo. Natsambahan ko hahahaha!” Boses ni Chloe yun ah. I looked back to see if
I’m right and yes, siya nga. She’s back in her jolly mode again. Mukhang bati na sila ni Dustin. Lumapit
siya sa amin saka kami tinapik sa balikat.
“What’s up?” I asked.
“From now on, I must learn the difference between kiss mark and mosquito bite. Hahahaha!” Natatawa
niyang sabi. Nakangiting napailing nalang tuloy kaming dalawa ni Kaye Anne. Kagat lang pala ng lamok
yun. Psh =___=
“Maka-react kasi Chloe eh! Wagas lang?!” Asar ni Kaye Anne sa kanya.
“Nagiging alert and aware lang ako! Ano ba kayo, eh kung si Gail nga, akala niya salawahan na si Pareng
Kurt eh.” Nakatingin siya sa akin ng nakakaloko habang sinasabi niya yun.
Inirapan ko lang siya saka ako tumingin ulit sa salamin. I combed my hair with my fingers. “Nature na
talaga ng mga babae ang maghinala kung may kahina-hinala talagang makikita. Ganun kasi kapag mahal
mo ang isang tao. Nagiging paranoid kami kasi natatakot kaming mawala sila.” Tumingin ako kay Kaye
Anne saka ako ngumiti. “You’ll see when you fin’lly have your boyfriend soon.”
Lumabas na kami ng restroom at pumunta na sa reception hall. Medyo humina na ang party music at
narinig namin na may host na nagsasalita. Nagsisimula na siguro yung actual party.
“Gail, hanggang anong oras ka lang?” Narinig kong tanong ni Kaye Anne sa akin. “I mean, what time are
you goin’ to sleep? Bawal sa buntis ang magpuyat diba?”
I shrugged my shoulders. “Bahala na…”
“Hi Miss…” Hindi kami tumigil sa paglalakad. Napatingin kami sa left side namin and there we saw a guy
wearing only a blue beach shorts. Maputi siya, matangkad, chinito, maganda ang hubog ng katawan at
nakaspike ang buhok. Nagkatinginan kaming tatlo nina Chloe na para bang nagtatanong kung kami ba
yung tinatawag nung lalaki.
“Hindi tayo yun. Diresto lang ng lakad,” sabi ko at nagpatuloy na sa paglalakad.
“Miss, wait up!” Lakad lang kami ng lakad tatlo. Aba, malay namin kung kami yung tinatawag. Hindi
naman namin siya kilala. Baka mamaya mapahiya pa kami (_ _”) “Miss, with a pink floral dress…”
This time, napahawak sa wrist ko si Chloe since nasa gitna nila akong dalawa ni Kaye Anne. Napahinto
kami sa paglalakad. Napatingin ako kay Chloe at tinignan ko siya na para bang sinasabi kong ‘What’s the
matter?’
“The guy’s reffering to you, sissy,” Chloe whispered.
“Good Lord, tumigil din kayo sa paglalakad.” We turned around to see who spoke. Then we saw the
same guy awhile ago. Tumigil siya sa harapan namin at ngumiti sa amin. “Hi girls, do you wanna join us?
I’m Brenan by the way.” He said smiling then extended his hand to us.
Isa-isa naman naming tinanggap ito at nakipag-shake hands. Medyo nag-aalangan pa nga kami kung
makikipagshake hands kami kaso ang rude naman namin kung hindi namin tinangap diba?
“Your names?” Preskong sabi nito.
“I’m Chanelle, she’s Anne and she’s Crys… So, yeah? What can we do for you Brenan?” Tinaasan namin
ni Kaye Anne si Chloe ng kilay. Well, obviously, yung names kasi namin.
“Please to meet you ladies. Wanna join us? Let’s have fun. Don’t worry, my company is so cool to be
with,” he said coolly with a boyish smile.
I shook my head no and smiled, “No, thanks. We have my friends over there,” tinuro ko yung reception
hall. “Actually, they’re waiting for us. So if you’ll excuse?”
“Oh I see… Just for a few minutes lang. I’ll just introduce you to my friends. Wait, how are you related to
Nathalie?”
Ay sows! Hindi niya ba napansin na gusto na namin siyang layasan?!?!?!? ~_______~
“Actually, her younger brother is our closest friend. Excuse us, Mister, but we really have to go. I don’t
mean to be rude but we just don’t want to waste our time,” saka ko siya nginitian ng sarcastic at hinila
na papasok sa reception hall sina Kaye Anne at Chloe.
“What was that, Gail?” Amuse na tanong ni Chloe.
“DUH!? Akala nila, easy-to-get po tayo. Ang dapat sa mga ganun sinusungitan. Tsk!”
“Ang presko ng lalaking yun,” comment ni Kaye Anne.
“Just forget about that scene. Balik na tayo…”
Nang makarating na kami sa table namin, nakita kong complete attendance na ang X10. Umupo ako sa
tabi ni Kurt and in a snap, hinapit na naman niya ako sa bewang. I felt a sudden thirst kaya kinalabit ko
siya. Lumingon naman siya of course.
“I’m thirsty…” I said.
“Juice oh,” kinuha niya yung juice sa table pero bago pa niya iabot sa akin ay tinikman niya muna ito.
“Not this, tubig nalang.”
“Okaaaaay…” I shrugged my shoulders. Kinuha niya naman yung bottled water sa mesa and he poured it
on the glass.
KAYE ANNE’S POV

Isa’t kalahating oras na rin ang nakalipas at nakaupo nalang kami dito. Napatingin ako sa cellphone ko
and pak! It’s passed 9PM already.
“Kaye Anne, tara sayaw tayo,” yaya sa akin ni Wayne. Nginitian ko lang siya at umiling. Sinabi ko na
nahihiya ako. Mabuti naman naintindihan niya kaya ‘di na ako kinulit. Ako, sina Kurt, Arthur, Dustin at
Alex lang ang naiwan dito sa table. Iisa lang kasi kami ng table kaya ganun. The rest of X10, may
kasayawan na sa dancefloor. Sina Gail at Chloe naman kumuha ata ng food sa buffet table.
Kanina, nung tinanong ako ni Gail sa restroom, kinabahan ako. I am really sure that she was going to ask
me if I’m inlove with Nathan or something like that. Hindi naman sa in denial ako pero nakakailang kasi
kung sa kanya ko aaminin yun. You know, awkward yun kasi naging sila technically right? Ay, ewan ko
=__= Basta naiilang ako.
Good thing, dumating si Chloe. Salamat talaga at nakalimutan ng ituloy ni Gail yun! Relieve yun sa akin…
Speaking of Nathan, where on the earth would he be? Oh well, he must be with the girl who kissed her
on the dancefloor. That was so sweet of them! Sweet that I want to pull the girl’s hair off her! Uunahan
ko na kayo, hindi ako nagseselos. I was just so irritated kasi kababaeng tao, grabe kung makalingkis sa
lalaki. And take note, siya ang nag-initiate ng kiss! Well, that was not a long kiss though. Quick kiss lang
naman yun pero kiss pa rin sa lips yun! Kaya nag-iiba ang tingin ng mga lalaki sa mga babae. Tsk tsk tsk!
“Kulet…”
Napatingin ako sa kaliwa ko. Yeah right, si Nathan lang naman ang tumatawag sa akin ng ganun.
Tinignan ko lang siya saglit saka ako tumingin sa baked mac sa plato ko. Tumusok ako saka ko sinubo sa
bibig ko.
“Uy, kulet…”
Dedmabels! Basta kumain ka lang Kaye Anne… Isang maharot na lalaki din itong katabi ko. Tsk tsk tsk! I
never thought that he’s that kind of guy.
“Bakit ‘di mo ako pinapansin, kulet?? Huy….” Sinusundot sundot niya yung braso ko pero ‘di ko talaga
siya tinitignan nor pinapansin. Tuloy tuloy lang ako sa paglantak ko ng baked mac.
“Nagagalit ka ba kasi ang tagal kong nawala? Sorry na. Sinamahan ko pa kasi sina Trixie kanina. Ayun
nalasing kaya hinatid ko pa sa bahay nila. Malapit lang naman yung bahay nila.”
“…” Kain lang Kaye Anne. Don’t mind him…
“Natatandaan mo yung bahay na pinagpyestahan natin dati? Namyesta na tayo dun. Kaibigan siya ni
Danica,” sabi niya saka niya sinundot sundot ang pisngi ko. Pinalo-palo ko naman yung kamay niya kaso
ayaw tumigil kaya humarap na ako sa kanya. Natatandaan ko na yung babaeng yun -__-++
“Tigilan mo nga yan!” >O<
Nginitian niya lang ako saka siya tumawa ng mahina. “Galit ka, kulet?”
Tinaasan ko siya ng kilay. “Magkaiba ang galit sa tampo!”
“Ah, so nagtatampo ka?” He smiled. “Sorry na nga diba? Sorry… nandito na ako oh.”
I rolled my eyes and reached for the juice on the table. Ininom ko muna ‘to saka ako tumingin sa kanya
ng kunot-noo. “Trixie? Kaano-ano mo yun?”
“A friend?” Unsure niyang sagot.
“Friend who kisses you on the lips right there on the dancefloor?!” Sabi ko habang nakaturo ako sa
dance floor.
Talaga naman diba?
Friend?
Oh c’mon!
O______________O
Why did I ask that?! Waaaaaaaaaaaah! Baka kung anong isipin niya!!!! Baka isipin niya na nagseselos ako
sa kanilang dalawa! Emerghed!! Kaye Anne, why so talander?! Bangag ka ba!? @_@
Napaiwas ako ng tingin pero maya-maya rin ay tumingin ako sa kanya. Mukha siyang nagulat sa tinanong
ko. Napailing nalang siya at napakamot sa ulo. “Oh well, unang una hindi niya ako hinalikan sa lips. Dito
lang oh,” saka niya tinuro yung side ng lips niya (2 inches away from his lips naman yun) at nilapit ang
mukha niya sa akin kaya umatras ako ng konti. “Pangalawa, lasing kasi siya kaya she was out of her mind
at pangatlo, she’s not my type…”
Napaiwas ako ng tingin. Ang lakas kasi ng kabog ng dibdib ko sa paraan ng pagtingin niya sa akin. Kinuha
ko ulit yung juice at uminom. I like the taste of it, sobrang tamis kasi.
“Wait, are you really drinking this?” Tinuro niya yung hawak kong baso. Tumango naman ako. Obvious
naman eh! “Amin na nga muna…” Kinuha niya sa akin ng sapilitan ang juice saka siya uminom.
Eerr.. What’s he doin’? =__=
“Kulet, hawaiian punch ito ah… Nakailan ka na nito?” I showed him my 2 fingers meaning 2 glasses na.
“Seryoso?? Hindi ‘to ordinaryong juice. May halong alcohol ito…”
O_____________o?!?!??!?
“I didn’t know…” Shock kong sagot. Kaya pala kanina, tubig lang ang pinapainom ni Kurt kay Gail?!? May
tama na ba ako?!
He chuckled and tapped my left arm since he’s on my left side. Nagtatakang tingnan ko naman siya. Pero
napalitan ng gulat ang pagtataka ko sa sinabi niya. He leaned forward and whispered something on my
ear.
“Nagseselos ang crush ko. Sabi na eh, crush mo rin ako. Hahahaha…”
>///////////////////<
Dahil dun, pinaghahampas ko nga! Shemay! Crush daw?!!?? Hindi kayaaaaa~ >.>
KURT’S POV
Napatingin ako sa kaliwa ko. There I saw Nathan and Kaye Anne. Nandito na pala si Nathan. Hindi ko
napansin. Hinahampas lang ni Kaye Anne si Nathan. Tss. Harutan… Kaye Anne really loves Nathan. She
admitted that to me. She denied it at first but eventually she spilled the truth to me. Sana makaramdam
itong si Nathan. I want him for Kaye Anne. Kaye Anne deserves to be happy ‘coz she’s really a very nice
girl.
Napatingin ako sa paligid. Tss. Korny ng theme. Hawaiian? About the guests, they really disgust my eyes.
Everywhere, I can see girls wearing bikinis. As if it suits ‘em. Hindi naman dahil slim lang at nagsuot ng
bikini ay sexy na. Mga papansin pa. Tss. -__-
My Crystal is the most beautiful lady here. Her beauty outstands among the girls here. Speaking of my
Crystal, where the heck is she? Napakatagal namang kumuha ng pagkain nun ~_~
I decided to get my @ss off the seat and went to look for her. Pumunta ako sa buffet table at dun ko siya
nakitang kasama ni Chloe na nagseself serve ng Ceasar’s salad. I was about to approach them when a
group of girls wearing their cozy bikinis went near them. Kumuha rin ng pagkain. Tss. I will just wait for
them here anyway. I don’t wanna stick my skin on those annoying bikini girls.
“She’s really beautiful, isn’t she?”

“Oh yeah, pero ‘di ka naman umubra sa kanya.”
“But I got their names. The girl with a short hair, her name is Chanelle. The beautiful girl beside her is
Crys. Meron pa silang kasamang girl kanina, ang pangalan naman nun ay Anne. But I like Crys the most.”
I accidentally overheard two guys’ conversation. They were standing on my left side while holding a
glass wine and staring at Crystal’s place. He must be referring to the bikini girls though. Ang tagal naman
nina Crystal. Tsk.
“Pero sinungitan ka diba, ‘tol?”
“Oo eh. I still want her. The night will not end ‘till I get her. Pakipot lang yun, ‘tol,” saka sila tumawa.
Nag-gi-girl hunt itong mga 'to. Psh. Dati ganyan din ako, pero nagbago na ako.
“Makinis nga. She’s sexy, I like her too. Sa akin nalang, ‘tol. Marami ka namang chicks eh.”
“Nah! You can have my girlfriend. Basta akin yang si Crys. Look, she’s so fckin’ hot in her pink floral
dress. I wonder what she looks like when I take that off later.”
My temper automatically risen up. Is he reffering to my girl? ~_~
Lumapit ako ng konti sa tabi nila. “Are you guys referring to that girl who’s wearing a pink floral dress
and has a long hair?” I smiled or more like a dangerous smile.
Uminom muna yung lalaki saka humarap sa akin. “Oo ‘tol. Kilala mo ba siya? I really like her. Ilakad mo
naman ako, ‘tol.”
I chuckled and hid my closed fist on my back. “Really? Kurt nga pala…” I extended my hand and they
accepted it.
“Brenan…” “Erick…”
I nodded and smirked, “I’m Kurt and that girl you’re fantasizing is Crystal, my fiancée' and she’s MINE. So
you better f.ck off dudes or else I’m gonna rip your heads off right here, right now…” I told them in a
threatening tone.
Mukha naman silang nagulat or more like nasindak. Tss. Babaero pero weak naman pala. Tinitigan ko
lang sila kaya napaatras sila ng isang hakbang.
“Baby love, tara na! Sinundan mo pa talaga kami ah,” napatingin ako kay Crystal na kasama ni Chloe na
tapos ng kumuha ng pagkain, saka ko binalik ang tingin ko sa dalawa. “Err… Kurt, tara na…”
“What now?” I asked coolly.
“Sorry, ‘tol.” Sabi nung Brenan whoever is he saka sila naglakad palayo.
I chuckled while shaking my head in anticipation. Mga manyak, wala naman pa lang binatbat sa
bakbakan.
“Si Brenan yun diba?” I heard Chloe ask.
“Yeah?” Crystal answered then she eyed me, confusion in her face. “So, what happened? Bakit kausap
mo sila?”
I smiled to her and placed my arm across her shoulders. “Masyado kasing maganda at sexy ang fiancée'
ko kaya ‘di nila napansin na buntis ka. Let’s go, baby love…” She looked surprised and I find her cute so I
kissed her on the cheek before walking away.
“Sige kayo na! Kayong kayo na talaga! Iwan niyo ako!” Chloe yelled.
KAYE ANNE’S POV

“Isa pa talaga, pandak, talagang masasapak kita! Mang-asar ka pa talagang tataob ka dyan, makikita
mo!” Banta ko sa kanya. Bwisit naman kasi! Crush ko rin daw siya? No way!
May crush bang umabot na ng almost 3 years?!? ~______~
Well as if naman aaminin ko yun. Aba, ang mga babae dapat nagpapakipot! ;P
“Hahahaha! Hindi na talaga, swear!” natatawang sabi niya. “Cute mong maasar, kulet.”
“Cute mong mukha mo!” Iritadong sabi ko saka ko tinuon ang tingin ko sa stage na kasalukuyang may
nagsasalita. Pero ang totoo kinilig kasi ang pisngi ko dun. Lels =)))))
HOST: ‘Are you guys having fun??!!’
Nagrespond naman ng masigla ang mga guests. Actually, mapapansin niyo na ang mga tao sa table
namin ay KJ kasi kami lang ang hindi sumagot. Hahaha!
‘We supposedly have a band playing here kaso err… nagkaroon ng konting problema. Pero on the way
na sila. Just enjoy the party guys! Thank you!’
Bumaba na sa stage yung host na babae. Halatang nagkakaproblema sila kasi nakakunot noong
kinakausap niya yung DJ.
“She’s Ate Xyra. Pinsan rin namin,” narinig kong sabi ni Nathan kaya napatingin ako sa kanya.
“Nagkaproblema pala sa banda. Tsk tsk!”
Suddenly, may lumapit kay Nathan. Ah, si Darryl pala, yung boyfriend ni Ate Nathalie. May binulong siya
kay Nathan na syempre hindi ko narinig. The only thing I heard is Nathan replied him with a ‘Susubukan
ko, dre.’ Tumango muna si Darryl at binati pa kami saka ito umalis.
“May problema?” Tanong ko. Naramdaman ko na nag-lean forward si Gail sa amin. Katabi ko kasi siya sa
left side. Napansin ko rin na lahat kami ay nakatingin na kay Nathan.
“Problema kasi sa banda eh. Nasisira yung plano ni Darryl. May surprise kasi siya para kay Ate,”
malamyang sabi ni Nathan.
“So, ang problema dude ay yung tutugtog na banda? Akala ko ba on the way na?” Tanong naman ni Jake
mula sa harapan namin. Pabilog kasi yung mesa.
“Yeah. Kaso kailangan saktong 10PM tutugtog ang banda. In our case, mukhang papalya ang arrival nila
eh. Baka daw 10:30 ang dating nila.”
Napahampas ng mahina si Gail sa lamesa kaya napatingin kami sa kanya. She smiled apollegetically then.
“Ahh ehh… Diba you used to performed naman as a band?” Tanong ni Gail saka siya nagpalipat-lipat ng
tingin sa X10.
OH! May point siya… I get it. Pwede silang mag-proxy diba? Naalala ko nung 1st year college kami, they
performed sa Concert for a cause sa campus then the first time Kurt proposed to Gail, diba tumugtog din
sila nun? Gotcha! (~~,)
“Yeah, dude. Kayo nalang ang tumugtog.” Kurt suggested. Nagkatinginan naman silang lahat.
“Okay lang naman. We’re cool with it but what song are we gonna play?” Si Dustin yan with his usual
poker face =__=
“Heaven daw… Alam niyo yun?” Nakangiting sabi ni Nathan na nabuhayan naman ng energy.
“Yeah! Na-play na namin yun kaso kulang sa practice baka pumalya kami. That would be embarrassing
sa mga nakabikini!” Si Wayne naman yan, ang drummer ng banda nila. Yun pa naisip niya eh noh >,<
“Kaya niyo yan. Ahmm, kami nalang ni Gail ang kakanta. Pwede?” Nakangiting tanong ni Nathan.
Nakatingin siya kay Gail na parang dinaanan niya lang ako ng tingin kasi nasa gitna nila ako. =__=
“Sige, bahala na.” Sagot naman ni Dustin =__=
“Nahihilo si Gail, Nathan. Si Kaye Anne nalang dapat,” sagot ni Kurt. Oo nga! Nahihilo naman pala si
buntis eh. Dapat si Kaye Anne---------- What?!
“Hey, why me?! Ayoko nga!” >O<
“Please, Kaye Anne. Sige na!” :3
No, ayoko nga! napakunot ako ng noo saka ako humawak sa ulo ko. ahh, sheeez! Tama! “Nahihilo ako,
pandak. You know, Hawaiian punch…”
Nawala naman bigla ang ngiti ni Nathan pero tumango nalang siya.
“Dude, pahiram naman ng dalawang gitara. Prapractisin lang namin saglit,” sabi ni Jake. Siya kasi yung
bass guitarist ata as far as I can remember.
“Sige dre, tara sa backstage. Sino nalang magvovocalist?” Tanong ni Nathan.
“ABA SYEMPRE NAMAN, SI MHINE KO! GO, MHINE!” Chloe exclaimed proudly. \(*u*)/
[21] SUPER PROXY
GAIL’S POV
Mahigit fifteen minutes na rin ata nung umalis sina Jake, Wayne, Dustin, Toffer at Nathan para daw
magpractice kahit saglit. Medyo mukhang narelieve naman si Darryl ayon sa nakikita ko sa facial
expression niya. Natatanaw ko kasi si Darryl na katabi si Ate Lie dun sa may table sa may gilid ng stage.
Mukhang walang idea si Ate Lie sa surprise ni Darryl eh. Ano kaya yun? :)
Pero kanina pa pala ako nagtataka sa sinabi ni Kurt kanina. Ako raw, nahihilo?! Hindi naman ah =__=
Kinalabit ko si Kurt sa braso kaya napalingon agad siya na nakataas ang dalawang kilay. “Hindi ako
nahihilo, bakit sinabi mo yun kay Nathan kanina?”
Napailing lang siya saka siya tumawa ng mahina, “Kahit gusto kitang marinig na kumanta, si Kaye Anne
nalang ang tinuro ko. She’ll work on it with Nathan. Yun nga lang, nahihilo pala siya.” Napa-shrug nalang
ako sa kanya. Hindi ko gets eh. Parang may hindi ako nalalaman talaga =__=
Bigla na namang humina yung party music kaya natuon ang pansin namin sa stage. Nandun na naman
yung host na alive na alive na.
‘Hi guys. It’s about time for the main event or whatever you may call this part. Dahil wala pa yung band
na supposed to be ay tutugtog ngayon ay may proxy pa rin naman.’
Nandun na sa stage sina Wayne, Dustin, Jake and Toffer. Parang nag-reready ata. Ewan ko kung anong
tawag sa ginagawa nila. Nagsosound check ata. Lels =)) Halata naman na sa itsura ngayon ni Kaye Anne
na kinakabahan siya kasi pinaglalaruan niya na yung mga daliri niya.
‘So, I will not take this any longer. Let’s give a warm of applause to----‘ Napatigil yung host tapos
lumingon kay Jake. Tinatanong ata kung anong pangalan ng banda nila. ‘So yeah? Let’s give it up for
Super Proxy!’
“Super proxy?!” Natatawa kong tanong kay Kurt.
“Wala atang maisip na name ng banda. Hahaha,” natatawang sagot ni Kurt.
“Eh ano yung former band’s name niyo?”

“Basta X10 lang. Yun na yun,” sabi niya saka niya hinawakan ang kamay ko. “May I have this dance?”
>///////////<
Nagpalipat-lipat ako ng tingin sa kamay ni Kurt pati na rin sa mukha niya. Bakit ganito pa rin yung effect
sa akin? Ngiti pa lang ni baby love, kinikilig na lahat ng internal organs ko? Why oh why?!?!?! >///////<
“Shall we dance, Miss?” Ulit na naman niya.
I smiled to him, kilig eh! “Sure, Mister…” ;””>
“??~Oh thinkin’ about all our younger years
There was only you and me
We were young and wild and free~??”
Nang makarating na kami sa dancefloor ay inilagay ni Kurt ang kamay ko sa magkabilang balikat niya.
Sunod naman niyang ipinulupot ang dalawa niyang kamay sa bewang ko. Our eyes are locked to each
other. Iba talaga sa pakiramdam kapag kasayaw ko siya :””> It feels like we’re floating.
KAYE ANNE’S POV
Nakatitig lang ako kina Kurt at Gail na kasalukuyang sumasayaw sa dancefloor kasama ng ibang couples.
Alam niyo yung feeling ng pinapaligiran ka ng mga taong inlove tapos ikaw na sa gilid lang at busog na
busog? (_ _”)
Kahit na kumakanta si Dustin sa stage ay may nagyaya naman na magsayaw sa kanya. Syempre, yung
childhood friend niya na si Warren.
Napangalumbaba nalang ako sa table pero nabigla ako ng may nakita akong nakalahad sa harapan ko na
kamay. Sinundan ko ng tingin kung sino ang nagmamay-ari nun at laking gulat ko dahil nakita ko si GD
baby! *Q*
But that’s a big joke! =___=
“Kulet, shall we dance?” Nakangiting yaya nito sa akin. Yeah, si Nathan.

Eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeehhhhhh! -//////////////////////-
“Weh?” Nakataas pa yung isang kilay ko nyan. Pakipot kasi ng konti!
“Oo nga. Tara,” kinuha niya na agad ang kamay ko at hinila sa dancefloor. Nagsimula na naman na
magwala ang mga butterflies inside my stomach. EH-EM-GI! Kilig vibes, tantanan mo muna ako!
He encircled his arms around my waist and I placed mine on his shoulders. Nakangiti talaga siya sa akin.
Wag mo akong idadaan sa pangiti-ngiti na ganyan…. Kasi nadadaan talaga ako dyan! >///////////>
“Makatingin ka kulet ah,” natatawang sabi niya.
“Natatawa ako kasi abot na abot ko ang balikat mo, pandak,” I retorted then looked away. Gwapo mo
kasi! Harhar! XD
“??~ Now nothing can take you away from me
We’ve been down that road before
But that’s over now
You keep me comin’ back for more~??”
Napadako ang tingin ko sa stage. Ang ganda ng boses ni Dustin. Sobrang ganda pero iba yung pagproject
niya. ang sama kasi ng tingin… Tingin kay… Chloe and Warren? (==,)7 Ito naman si Chloe, tawa ng tawa
habang kinakausap at kasayaw si Warren. Hinahampas pa nga niya si Warren sa dibdib.
“??~Baby you’re all that I want
When you’re lying here in my arms
I’m findin’ it hard to believe
We’re in heaven~??”
“Kulet,” napatingin ako sa mukha ni Nathan. “Thank you…”
“Para saan?”
He smiled boyishly at me, “Kasi napapasaya mo ako… Ikaw lang ang dahilan kung bakit ako nagiging
masaya pagkatapos ng nangyari sa akin. Thank you, Kaye Anne.”
“??~ And love is all that I need
And I found it there in your heart
It isn’t to heard to see we’re in heaven~??”
WAAAAAAAAAAAH! Slap me hard! Bakit ako kinikilig ng sobra?!?!?!? >///////< Ang sarap sa feeling ng
sabihan ka ng ganun.
“??~ Oh once in your life you find someone
Who will turn your world around
Bring you up when you’re feelin’ down~??”

“Pinapasaya kita? Ikaw rin naman, pinapasaya mo ako, bakit nga ba?” then I smiled. Tumawa lang siya
ng mahina saka niya pinat ng mabilis ang ulo ko.
“Kasi masaya kang kasama… Napakagaan sa pakiramdam…”
“??~ Ya nothin’ could change what you mean to me~
Oh there’s lots that I could say
But just hold me now
Cause our love will light the way~??”
“Promise, babawi ako sayo, kulet. Susuklian ko yang mga ginagawa mo sa akin,” then he smiled widely.
“Talaga lang ha! Promise yan,” nakangiting sabi ko. Yung pagmamahal ko kaya sayo, kaya mong suklian
?? Tss…. Mahirap yun, Kaye Anne.
“??~ I’ve been waiting for so long
For somethin’ to arrive
For love to come along
Now are dreams are comin’ true
Through the good times and the bad~
I’ll be standing there by you~??”
*INSTRUMENTAL*
Bigla nalang ako kinindatan ni Nathan saka siya may nginuso sa likuran ko. And there we saw a VTR of
some of Ate Lie’s friends offering sweet messages for her. Nandun rin ang parents niya na naging
emotional sa pagbibigay ng mensahe. Medyo nadala ako sa emosyon nang mapatingin ako sa direksyon
nila Ate Lie at Darryl sa middle. Nakaluhod ang isang tuhod ni Darryl habang pinapakita niya ang singsing
nito at si Ate Lie naman ay halatang gulat na gulat.
“Princess Nathalie Salvador, will you marry me?”
T_____________T
“Aww, yan ba yung surprise ni Darryl?” Mahinang tanong ko kay Nathan pero nakafocus pa rin ako kina
Ate Lie.
“Yeah I think so.”
“Yes I’ll marry you baby!” sagot ni Ate Lie saka niya niyakap si Darryl pero bumitaw din agad para isuot
ang singsing sa kanya. Waaaaaaah! Inggit! T__T
*GUESTS APPLAUSED*
KURT’S POV
Nang nagkaroon na ng wedding proposal scene sa dancefloor ay hinila ko na kaagad si Gail palabas ng
reception hall. Busy na naman sila lahat dun eh. And oh by the way, mas maganda yung wedding
proposal ko sa kanila. Mas astig yung akin. Hindi naman mukhang surprise. =__=
“Saan tayo pupunta, baby love?” Taning ni Gail sa akin.

“Matutulog… Bawal magpuyat eh…”
Nang makarating na kami sa tapat ng kwarto nila ay inilahad ko ang kamay ko, sign na ibigay niya sa akin
ang keys. “What?” tanong niya.
“Keys?”
Nagulat ako nang magtip toe siya at mabilis na hinalikan ako sa pisngi saka siya humagikhik.
-///- Keys? Not kiss. Parang nangyari na ‘to dati. Mangyayari ulit kaya yun? :D
“Not that. Sabi ko keys as in susi.”
“Hahaha! Joke lang!” May dinukot siya sa bulsa ng dress niya at inabot sa akin, “Here…”
Pagkatanggap na pagkatanggap ko ng susi ay binuksan ko kaagad ang pinto at dahan-dahan ko siyang

hinila papasok. Humiga agad ako sa kama niya. How did I recognize her bed? Well, yung bag at yung life-
sized monkey lang naman ay nakapatong dun.
“Hey, Kurt! Why not sleep in your room? Girl’s room ‘to eh!” Tinulak tulak ako niya ako paalis sa kama
pero nagpabigat lang ako ng katawan.
“I know. Wala ka pa naman kasama kaya dito muna ako…” Sabi ko saka binaba sa sahig yung stuffed toy.
I heard her sigh and felt her sat beside me. I closed my eyes and later on, I felt her playing my hair.
“Baby love, may tatanong ako sayo…”
“What is it?” Humarap ako sa kanya saka ko siya hinila pahiga sa tabi ko. Single bed ito, yeah masikip.
The cozier the better :D
“May na-share ba sayo si Kaye Anne na secret?” Siniksik niya ang sarili niya sa akin. “Ano ba yan,
mahuhulog na ako eh. Masikip!” Niyakap ko naman siya sa bewang niya para ‘di siya mahulog. “Chansing
ka na, Kurt!”
I frowned. “Chansing? So, masama?”
“Oo! Pervert!”
“Your personal pervert. At least sayo lang,” seryoso kong sagot. Hahaha! Hindi pwede sa nasty talk si
Crystal.
“K fine!” Saka niya hinila yung kumot pataas sa katawan namin kaya nakikumot na rin ako. “As I was
asking, did Kaye Anne mention something about her love life before?”
I stopped. She must be referring to Nathan. “Yeah but I won’t tell it to you ‘coz it’s our secret. I’m a
secret keeper you know…” Then I grinned to her.
Sinimagutan niya naman ako saka siya umirap, “Fine. May secret din naman kami ni Nathan.”
Secret? Tss… The hell I care? =__=
“Anong secret niyo?” Curious eh.
“Our secret is… Hmm…” Napahawak siya sa baba niya saka niya ako sinenyasan, “I’ll whisper it to you.”
I leaned forward to her. Siya naman ay lumapit na sa tenga ko. “Our secret is… --------“
O______O!!
“Sh*t! OUCH! What the f---- frog!” Tsk! Bago ko pa man mabuo yung sasabihin ko ay sinamaan niya na
ako ng tingin. Ayaw na niya kasi akong nagmumura. Sh*t! Pa’nong di ako magugulat eh kinagat ako sa
tenga!
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! As if I’m goin’ to tell it to you! I’m just being fair here ya’ know!”
Tawa lang siya ng tawa. Nawawala na nga yung mata niya sa kakatawa. Nakahiga pa rin kami sa kama.
She curled, suppressing her laughter. Kumunot na ang noo ko kaya tumigil siya. Napahawak ako sa tenga
ko. Kalahi niya ba si Tyson?! >_<
“Masakit yun,” I told her irritatingly.
She pouted, “Sorry! Ang cute mo kasi kaya hindi ko napigilan. Sorry na baby love!” :3 Umiwas ako ng
tingin saka ako tumalikod ng higa sa kanya. “Edi waaaaaaaaaaag!” >O<
*BOG!*
“AWWW! Why did you kicked me?!” Sigaw ko. Sinipa kasi ako ng malakas kaya ako nahulog sa kama.
Maliit pa naman masyado yung kama kaya mabilis akong nahulog ~____~
“Eh nagsorry na naman ako diba? Bakit ka nagagalit?” :3 Tumayo saka siya bumaba ng kama.
Hinakbangan niya ako saka niya tinignan yung tenga ko na kinagat niya.
“Parang nagpapalambing lang eh. Tss,” humiga ulit ako sa kama saka ko siya hinila pahiga. Inangat na
naman niya ang kumot hanggang leeg namin.
“Ahahaha ang arte mo, baby love. Magpapalambing ka pang nalalaman dyan. Tara nga dito,” inipit niya
sa yakap ang katawan ko. Para lang siyang yumayakap ng stuffed toy.
I chuckled, “Let’s sleep while they’re not yet here.”
“Oh sige,” she smiled and kissed me on my cheeks. “Goodnight, baby love.”
“Sweet dreams,” I whispered and pulled the blanket up. Hanggang ulo namin. I kissed her forehead,
eyes, cheeks, nose tip, temple and-----
“Stop! Amoy alak. Tama na yung goodnight kiss na yun!” Then she giggled.
“Hindi ba pwedeng may continuation yung kaninang umaga? Naudlot eh.”
Her eyes rounded and her cheeks flushed red. Nakikita ko yun kahit nakataklob kami ng kumot.
“NO WAY!”
“YES WAY!” I chuckled.
She glared at me. “Joke lang! Hahahaha,” I laughed and hugged her tightly.
KAYE ANNE’S POV
“Tokwa, nakachamba tayo mga dude! Ang galing ko talaga!” Proud na sabi ni Wayne habang may
pasuntok suntok pa sa ere. As if naman siya lang yung tumugtog =__=
“Eh pa’no naman kami? Ikaw lang ang magaling?!” Reklamo ni Jake.
“Yaan mo na siya. Siya na magaling. Papansin eh,” Dustin retorted =__=
“Edi ikaw na! KSP kasi eh! BLEH!” Sigaw naman ni Chloe. Nagtawanan nalang kaming lahat. Hindi pa
tapos yung party pero napagdesisyunan na naming matulog na. Napagod din kasi kami sa byahe.
Nakakapagtaka nga kasi nawala bigla sina Kurt at Gail eh. Asan na ba yun?
“Sige goodnight na girls. Sina Gail at Kurt baka nag-dedate lang dyan sa tabi-tabi,” sabi ni Alex na
nakahawak sa sintido niya. May tama na siguro.
“Goodnight everyone!” Sabay na sigaw ni Sandy at Lovely. *u*
“Goodnight kiss ko, Love?” Sabi ni Brent. Pinakita naman ni Lovely yung kamao niya saka siya
sarkastikong ngumiti. “Sabi ko nga, goodnight na.” >.>
By the way, may humila na naman pala kay Nathan kanina nung matapos ang wedding proposal nina Ate
Lie at Darryl. Pero this time, puro lalaki na kaya no worries. No worries?! Ano ako, girlfriend?!!?
WEEEEEEEEEEH?!!!!!!! >________>
Pumasok na kami sa kwarto namin nang umalis na ang mga boys para pumunta na sa kwarto nila. Yung
isa spare key naman na kay Gail kaya ayos lang siguro na i-lock namin ito. Pagkapasok na pagkapasok
namin ay bumungad agad sa amin ang taong nakataklob ng kumot sa kama ni Gail. Nagkatinginan
kaming apat nina Sandy, Lovely, at Chloe.
“Si Gail ba yan?” Tanong ni Chloe. Sabay-sabay naman kaming nagkibit-balikat. We walked quietly
towards the bed. Mukhang dalawang tao kasi sakop ang buong single bed eh. Hindi naman namin
makita ang mukha nila kasi nakataklob ng kumot ang buong katawan nila.
“Chloe, ikaw na tumingin. Baka ibang tao eh,” sabi ko. Sumimangot lang si Chloe pero ginawa na rin niya.
She slowly pulled the blanket down. Pagkareveal ng mukha nila ay…
-____-+++
“Yeah right ang mag-baby love…” -__- Sabi ko.
Ginising na namin si Kurt kaya ayun bumangon na siya at humalik kay Gail bago umalis. Sinamahan lang
daw niya si baby love niya kasi walang kasama sa pagtulog. Naglinis na rin kami ng katawan namin at
nagpalit ng damit. Sa sobrang pagod ay nakatulog na rin sila. Yeah, sila! Hindi ako makatulog eh.
Namamahay ata ako?
Napatingin ako sa phone ko na nakapatong sa bedside table. Nag-vibrate kasi. Nakalimutan ko pa lang i-
turn off. Inabot ko ‘to at nakita ko sa screen na tumatawag si Nathan…
PANDAK CALLING…
*LUB DUB LUB DUB*
Grabe talaga. Pangalan pa lang ni Nathan kung pumintig naman ang puso ko parang nagpaparty. Bakit
kaya napatawag ‘to? I took a deep breath.
“Hello, pandak?”
[Kulet, pasensya na. Yung highschool friends ko kasi hinila ako. Tulog ka ba nang tumawag ako?]
“No, papatulog pa lang.”
[Ahh…]
“Bat ka napatawag?” Napapikit ako, medyo inaantok na kasi ako.
[Wala lang… Sige goodnight na, kulet.]

“Okay…”
[Wait, bukas, gising ka ng maaga. May pupuntahan tayong dalawa. 7AM ah…]
“….”
[Goodnight… Sweet dreams, crush…]
*TOOT TOOT TOOT*
*smiles* *covers blanket*
“When will that ‘crush’ turn ito ‘love’?” I mumbled.
[22] GALA MODE
NATHAN’S POV
Nagising ako nang tumunog ang alarm clock ko ng 5:45AM. Agad akong bumangon at dumiretso sa
bathroom para maligo. Kailangan nandun na ako sa resort bago mag-6:30. May pupuntahan kasi kami ni
Kaye Anne ngayon. Kung saan kami pupunta? Well, let’s say, we’re gonna do something for our deal ;)
“Nathan, gising ka na pala. Teka, pagluluto kita ng almusal,” bungad sa akin ni Manang Sol nang makita
niya akong pababa ng hagdan. Dito kasi ako natulog sa bahay namin.
Nagmadali na akong bumaba ng hagdan saka ako lumapit kay manang at marahan na tinapik siya sa
balikat. “Good morning, manang. Wag na po kayong magluto. Sa labas nalang po ako kakain.”
“Sige… Magmomotor ka na naman?”

Nginitian ko lang si Manang saka ako tumakbo na palabas. Medyo maaraw na kasi pasado ala-sais na.
Pagkakuha ko sa motorbike ko ay agad na akong umalis sakay nito. Namiss ko rin ang magmotorbike.
Mahirap kasing mag-ganito sa Maynila, hindi katulad dito sa Sitio Maligaya. Konti lang kasi ang vehicles
dito kaya ang lawak ng highway para magpatakbo ng ganito.
After a minute ay nakarating na ako sa resort. Napakalapit lang naman ng resort sa bahay namin at
sabihin pa natin na mabilis akong magpatakbo kaya mabilis akong nakarating. DRAG RACER dati eh :D
Ipinarada ko muna ang motor bike ko sa car park saka ako tumakbo na papunta sa room na tinutuluyan
nila Kaye Anne. Halatang mga tulog pa ang mga tao dito. Pa’no naman, wala pa akong makita na pakalat-
kalat na bisita ni Ate Lie. Puro mga sarado pa ang mga kwarto nila. Malamang, mga puyat eh. =__=
Umupo muna ako saglit dun sa bench na katapat ng room nila Kaye Anne saka ko nilabas ang phone ko.
Sakto 6:30AM na pagkakita ko sa time. Maya-maya pa ay bumukas na ang pinto ng kwarto nila.
Nakayuko ako at nakapatong ang dalawa kong siko sa hita ko kaya ‘di ko pa nakikita kung sinong
nagbukas.
“Nathan!”
Inangat ko naman ang ulo ko. Si Chloe pala. “Uy, good morning, Chloe,” nakangiting bati ko sa kanya.
Ngumiti din siya saka siya naglakad palapit sa akin. Medyo nagstretch pa siya ng arms niya saka siya
umupo sa tabi ko.
“Morning… Ang aga-aga, nandito ka?”
“May pupuntahan kami ni Kaye Anne.”
“Oooh~ Uy, Nathan.” Kinalabit niya ako sa braso kaya umayos ako ng upo saka ako tumingin sa kanya.
“Magtatanong ako ha? Sagutin mo ng maayos! Wag mo akong babarahin.”
I shrugged tapos hinarap ko yung sarili ko sa kanya. “Teka muna. Tulog pa ba si Kaye Anne?” Tanong ko.
She smiled sheepishly. Yung tipong nakakaloko talaga. =__=
“Ano?” I asked.
“Tulog pa. Dali na!! May tatanong ako…”
“Sige lang…”
Ngumiti siya ng malapad saka niya tinaas yung dalawa niyang paa sa bench tapos niyakap ang dalawang
tuhod niya. “Do you like Kaye Anne?”
O__O
“Pfft! Ano ba yang tanong mo na yan??” Medyo tinulak ko pa siya ng mahina kaya lang tinignan niya
lang ako ng masama saka niya tinaas ang kamao niya sa mukha ko.
“Oo o hindi!? Seryoso nga diba?! Bakit ang tali-talino mo pero simpleng tanong lang ‘di mo masagot ng
diretso?! Oh, ano… Yes or no?!”
Nanlaki ang mga mata saka ako napalunok. Amazona ba ‘tong si Chloe? O_o
“Oh, ano? Sagot PRINSIPE NATHANIEL!” Pasigaw niyang sabi.
Pagkasigaw na pagkasigaw ni Chloe, narinig kong bumukas ulit ang pinto ng kwarto nila kaya sabay
kaming napalingon roon.
“Hey, wazzappening?!” Tanong ni Sandy habang nagkukusot ng mata niya.
“Nag-aaway ba kayo?” Tanong naman ni Lovely. Halatang kagigising lang nila.
Nagkatinginan naman kami ni Chloe. Tinignan niya na naman ako ng masama kaya napakunot-noo ako.
Remember, nasa harapan pa rin ng mukha ko ang closed fist niya ~_~
“Of course not, girls. May inaalam lang ako,” sagot ni Chloe saka siya ngumisi sa akin. “Diba Prinsipe
Nathaniel?” (~~,)
“Uhh… Oo…” Tumayo na ako sa pagkakaupo ko kaso hinablot ni Chloe yung collar ko kaya napabalik ako
sa pagkakaupo. Naman oh!! -__-
“Girls, pakigising na si Kaye Anne. May pupuntahan daw kasi silang dalawa ni Nathan. May date yata…”
“Really? Yieeeee!!!” Kinikilig na sabi ni Sandy bago nila isarado ulit ang pinto. Gigisingin na yata nila si
Kulet. Ano ba kasi itong interrogation na ito? =__=
“Psstt…”
I faced Chloe with my bored expression. She, then, forcefully released her grip on my collar and smirked.
“What now, Salvador? Do you like her already?”
“…”
“Promise, I won’t tell it to anyone. Just answer me… ho.nest.ly..” Yung boses niya masyadong stern.
Nakakasindak ampotek ~_~
I sighed and scratched the back of my head. “Oo, I liked her eversince and still like her ‘till now.” Then I
looked away.
Takte ka Nathan! Bat ka nagpasindak kay Chloe?! Mukha naman kasing amazona. I wonder if Dustin and
Chloe get married. For sure, mas asal gangster pa ‘tong babaeng ito. =__=
“KYAAAAAAH! Really!?! Eeeeeeehhhhh! Liga-----“ Agad kong tinakpan ang bibig niya. Anak ng santol
naman! Mabubuking pa ako neto.
“Wag ka ngang sumigaw…”
“Hmmm…” Umiling-iling siya tapos nakataas yung kaliwa niyang kamay. Binitiwan ko naman siya agad
nun. “Hihihihihi… Ba’t di mo pa ligawan? Bagay kayo, Nathan…”
Kinunutan ko lang siya ng noo. “Are you insane, Chloe? Hindi naman ako yung tipo ng lalaki na
kagagaling lang sa heartbreak eh maghahanap agad ng kapalit.”
“Sus! ‘Di naman niya siguro iisipin yun. As long as you two have the same feelings. You like her and she
likes------“
“She likes me too?!” ‘Di makapaniwalang tanong ko.
“Err… How naïve of you, SALVADOR.” Umiling-iling siya saka niya ako inakbayan. “Find it out yourself.
Basta bet kita for Kaye Anne! Go for gold na!”
I looked to her intently and smiled. “No, Chloe. Mali pa rin. I’m still in the state of mending. Promise me,
‘di mo ‘to sasabihin kahit kanino.”
She rolled her eyes on me and raised her right hand. “I promise. Tignan mo oh, baligtad pa yung tinaas
kong kamay. NYAHAHAHA! Alam na! Lagoooooooooot! Makakarating sa kanya. Mehehehehe!”
KAYE ANNE’S POV
Ginising na ako nung dalawang sosy girls. Buti nalang at ginising nila ako kasi I forgot that Nathan and I
are going somewhere daw diba? *yaaaaaaaaaawn* \(-o-)/
“Dali na, Ate. Naghihintay na si Nathan sayo sa labas eh.” The moment Sandy said those words to me ay
napabangon ako bigla. Is he really waiting for me?!
“Maligo ka na, Ate Kaye Anne. ‘Di mo sinabi sa amin na you and Nathan are dating already ha!?
Yieeeeeee!” Sinundot-sundot ni Lovely yung tagiliran ko kaya napapaigtad ako. WAAAAH! Magdedate ba
kami ni Nathan ngayon!?!? OMO! I need to take a bath already. HARHAR! xD
Bumangon na ako sa kama saka ako kumuha ng isusuot kong damit. Kumuha ako ng shorts na knee-
length tapos white printed shirt and black jacket. Pagkatapos nun ay dirediretso na ako sa bathroom
para maligo. Kailangang magmadali! Aba’t nakakahiya sa date ko. Nyehehehe! :)))
Feelingera ka talaga, Kaye Anne! Date daw. Wushing~ =__=
Pagkatapos kong maligo ay syempre nagbihis na ako. Nag-ayos na ako ng sarili ko. Blinower ko saglit
yung buhok kasi basang-basa eh. Ayaw na ayaw ko pa naman yung tumutulo pa sa damit ko yung tubig.
EEWW! (~~,)
“Si Gail, tulog na tulog pa.” Napatingin ako kay Chloe na kapapasok lang. Napatingin siya sa akin saka
siya humagikhik. “Enjoy your day, Kaye Anne! Bilisan mo, hinihintay ka na ni Salvador sa labas.”
“Sus… Ke aga-aga eh.” Sabi ko habang nag-iispray ng pabango sa damit ko.
“DUH! Nag-iinarts pa ang peg. If I know, kilig na kilig ka. Aba syempre, si Prince Nathaniel mo ang
kasama mo… The prince charming of your life! Hihihihi…”
I shot my glare to her then looked at Gail who is currently sleeping on her bed. Then I hush her,
“Sssshh… Marinig ka ni buntis. Alam mo naman na secret lang natin yun diba?” pabulong na sabi ko.
“Ewan sayo. Ang unfair mo. Dati naman nagsheshare ka sa kanya ng secrets. What happened now?”
Sagot niya. Napatahimik naman ako. Totoo naman kasi eh. Dati naman nagsasabihan kami ng sikreto
pero kasi nahihiya ako kay Gail since nagkaroon sila ng affair ni Nathan. Ugh! Awkward lang (_ _”)
“Sissy, mauna na ako sayo. Mag-aalmusal na daw kami ni mhine eh.” narinig kong sabi niya habang
nagsusuot siya ng jacket.
“Nasaan na sina Sandy?” Nawala kasi yung dalawa pagkalabas ko ng bathroom.
“Ahh, nauna na sa labas. Nagutom eh.”

Nung lumabas na si Chloe ay humarap muna ako sa salamin na nakadikit sa gilid ng closet. Napatingin
ako kay Gail nang gumalaw siya. Grabe, tulog na tulog ang buntis. Lumapit ako sa kanya saka ko kinalabit
ang braso niya.
“Gail… Maiwan na kita ha?”
“Hmm... Hmm…”
Oo daw, edi iwan. Siya itong unang natulog sa amin pero parang mas mukhang puyat pa kesa sa amin.
Kung sa bagay, she needs more sleep, right? Pagkalabas na pagkalabas ko ng kwarto namin ay
bumungad agad sa akin si Kurt. Mukhang kakatok pa lang siya pero siguro dahil lumabas ako ng pinto ay
‘di ito natuloy.
“Good morning… She’s still sleeping, isn’t she?” Sa boses ni Kurt, halatang kagigising lang. Halata naman
sa buhok niya eh. Bedroom style LOL
“Hmmm…” I nodded. “Pasok ka nalang.”
Hinayaan ko nalang siyang pumasok sa kwarto namin. Mukhang namiss ang baby love niya eh. -__-++
“Hey kulet, magandang umaga.”
Napalingon ako sa nagsalita. Obviously, it’s Nathan. “Good morning. Saan tayo pupunta?”
Ngumiti lang siya saka niya sinuot yung rayban shades niya. Yeah, nakasalamin siya. Nakasuot pa siya ng
short jeans and white polo shirt tapos nakatsinelas na blue.
In short…
HOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT! *Q*
“Tara, breakfast muna tayo sa paboritong kong kainan.” Nakangiti niyang sabi saka niya hinawakan ang
kamay ko at hinila palabas ng resort.
>/////////<
Gala mode!
GAIL’S POV
“Ano ba yan! Ang sikip naman kasi ehhhh!” Isinisiksik ko ang sarili ko sa kama. Nararamdaman ko kasi na
konti nalang ay mahuhulog na ako. “Mahuhulog na talaga ako!!!”
Iminulat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin ang napakagwapong mukha ng fiancée' ko.
Aynakonaman! Kung ganito ang makikita mo sa paggising mo sa umaga, baka wala ka ng balak na
bumangon pa! ^_^
“Good morning, baby love…” He greeted huskily then smiled.
“Ang gwapo mo…” I answered, ignoring his greeting. He just chuckled silently and kissed my cheek.
“Ang ganda mo…”
I giggled then I hugged him tightly. Ang sarap ng ganitong pakiramdam. Napakacomfy! I can call this my
home :””>
“How was your sleep? Were you comfortable here?” He asked while placing his arm under my head.
Bale, nakaunan na ako sa braso niya. I felt him stroking my hair and it’s really relaxing.
“Yeah. It was goooood!” Napapikit ako saglit pero napamulat din ako ng may marealize ako. “Tristan, did
you sleep here beside me?!”
“No, umalis ako kagabi nung dumating na sina Kaye Anne. Tapos tumabi lang ako sayo ngayong umaga
nung nalaman kong wala kang kasama. So there…”
Matagal kaming nasa ganung position ni Kurt. He loves cuddling and so do I. Ngayon ko lang narealize na
mas masarap humiga sa masikip na kama kesa sa malaking kama only if you’re with your love of your
life. Lels =))
“Baby love, maliligo na ako. Nagugutom na kasi ako eh.” I said softly as I’m listening to his own
heartbeat. Para akong shunga. ‘Di ko alam kung bakit pero hindi ako nagsasawa sa pakikinig ng
heartbeat ni Kurt. Aba syempre, puso yan ng baby love ko ;)
“Sige, I’ll wait here…” Inalalayan niya na akong tumayo kaso pinigilan ko siya.
“Wait lang, Kurt… Nakakatuwang pakinggan yung heartbeat mo…” Nag-eenjoy ako, bakit ba? :”>
“My heart is only beating for you…”
-///////////////-
“WEEEEEEEEEEH!?!?” Umupo na ako nun saka ko siya tinignan. Nakahiga pa rin siya tapos nakangiti sa
akin. Si Kurt na po ang may kilig bones. :””>
“Ayaw mo?” He asked smiling.
“Aba syempre gusto. Ako lang dapat ang tinitibok nyan!” Tinuro ko yung dibdib niya. “Ako lang dapat at
wala ng iba! Understand?!”
He chuckled then pulled me for an embrace. Nakahiga siya kaya napasubsob ako sa leeg niya. *sniff
sniff* Calvin Klein’s Obssession! Bangoooooooo! *u*
“My heart only beats and will beat for you only until my last breath.” He whispered in my ear.
WAAAAAAAHHHHHH! Enebenemenyen! Wa ma-say! >////////<
Naramdaman kong niluwagan niya yung yakap niya sa akin kaya humiwalay na ako. He looked into my
eyes seriously tapos inabot niya yung noo ko para humalik.
“Maligo ka na… Hihintayin kita dito…”
~~##~~
Pagkatapos kong maligo ko ay lumabas na ako ng kwarto. Wala na kasi si Kurt pagkalabas ko ng
bathroom eh. Nainip yata kaya lumabas na. Nakasuot lang ako ng white dress na lagpas tuhod na
pinatungan ko ng pink na jacket. Medyo malakas kasi ang hangin dito.
Saan ko ba hahanapin yung lalaking yun?
Naglakad-lakad lang ako sa loob ng resort. Lumilingon-lingon, baka sakaling makita ko ang X10. Then
there! Napansin ko ang ibang miyembro ng X10 na nakatayo dun sa may harapan ng puno. If I’m not
mistaken, mango tree yata yun. May kataasan yung puno kaya nakatingala ang ilang X10 dun. Dahan-
dahan akong lumapit sa kanila tapos kinalabit ko yung pinakamalapit sa pwesto ko. Lumingon naman
siya, si Toffer pala.
“Toffer, anong meron? Anong ginagawa niyo dito?” I asked.
“Just look up there and you’ll see.. Tsk tsk…”
Tumingin naman ako dun sa tinuturo niya at….. Napatakip talaga ako ng bibig sa nakita ko! :O
“TRISTAAAAAAAAN! BUMABA KA NGA DYAN! WHAT ARE YOU DOIN’ UP THERE?! HEY, BABA NA!
MALAGLAG KA PA DYAN EH!”
Yeah! Si baby love ko po yung nandun. May inaabot siyang mangga sa kataasan na parte ng puno. What
the fudge! Baka mahulog siya! <(>o<)>!!
“Master, baba ka na! Ang taas-taas na oh!” Si Wayne yan. Kita niyo, pati siya natataranta na. Eh pa’no
naman kasi! Ang taas-taas na talaga eh. Dapat sinusungkit na yun.
“Kurt, madisgrasya ka dyan. Madami pa namang malalaking langgam dyan!” Paalala ni Alex.
Ako naman, lumapit na dun sa pinakapaanan ng puno. Para naman kasing walang pakielam si Kurt sa
mga sinasabi namin. “KUUUUUUURT! HINDI KA PA BA BABABA DYAN?! ISA! ‘DI MO MAGUGUSTUHAN
ANG GAGAWIN KO, SIGE KA!” I threatened.
Nag-aalala ako eh. Pa’no kapag nahulog siya diyan!? Eh ang taas-taas na niya. For sure, malakas ang
bagsak niya. At kapag bumagsak siya, baka mabali yung mga buto niya. Waaaaah! Nooooooooo! Pa’no
nalang ang baby namin?! Kinabukasan ni baby Kyra ang nakasalalay dito!!
NOOOOOOOOOOOOOOOOOO!
“Wait there! I’m going down already! May kinuha lang eh!!!” Sagot niya tapos dahan-dahan siyang
bumaba mula sa pinakamataas na part ng puno. Napaatras pa nga ako kasi nakita kong maraming
malalaking langgam na nagpruprusisyon sa puno. OMO! Baka makagat si baby love ko nyan!
Nung nasa middle part na siya ng mango tree, bigla-bigla nalang siya tumalon. Lumapit siya sa akin tapos
ginulo niya ng konti yung buhok ko. “You worry too much. Parang kumuha lang ng mangga eh.” Then he
smiled. Nagsilapitan naman sina Toffer, Alex, Wayne, Arthur, Brent and Kent. Sina Dustin, Jake and
Derrick, wala dito. Hindi ko alam kung nasaan.
“Master, ‘di ka naman mahilig sa mga maaasim na prutas ah. Aanhin mo yan?” Tanong ni Brent saka siya
tumingin sa akin ng nagtataka. “Para sayo ba yan, Princess?”
“Malamang, Brent… Si Princess lang naman ang naglilihi dito. Alangan namang para kay Master yan?!”
Singit ni Kent saka ito tumawa.
“Unless buntis si Master… Wahahahahaha!” Natatawang sabi ni Arthur.
They stopped laughing when Kurt cleared his throat. Napatingin tuloy kami lahat sa kanya.
“It’s for me… I just found out this morning that it’s good to eat a sour mango dip in a bagoong.” Saka
siya tumingin kay Arthur ng masama. “Lumayo-layo ka nga sa akin, Arthur. Nakakabwisit lang. Naasiwa
ako sa pagmumukha mo!”
And with that… He walked away leaving us with mouth and eyes wide open. WHAT WAS THAT?! (??,)
“He’s craving for mango in this early morning?” Napatingin ako kay Alex na pakamot-kamot.
“And dude, nabwibwisit siya sa pagmumukha ni Athur?” Napailing si Wayne saka siya napahawak sa
batok niya. “Is it possible na malipat yung paglilihi ni Princess sa kanya?”
“Scientifically speaking, yes it’s possible…” Arthur replied in a serious tone.
HUWAAAAAAH!?! OHHHH NOEEES! >__<

KAYE ANNE’S POV
Sikat na sikat na yung araw. Buti nalang suot ko ang jacket ko, kundi sunog ang balat ko neto. Malamig
naman ang simoy ng hangin pero halleeeer! What about the sun? And what about Nathan?! Ang
hooooooooooooot kaya~ Lels =))
“Nakakain ka na ng lomi, kulet?” Tanong sa akin ni Nathan pagkababa na pagkababa namin ng motor
bike niya. Huminto kami sa harap ng…
“Lomihan sa bayan?!” Yung pagkakasabi ko nun parang pagulat na patanong. Nabasa ko lang kasi dun sa
pangalan ng eatery.
“Ahh oo… Tara…”
Hinila niya naman ako papasok. Nawiwili na si Nathan sa paghawak sa kamay ko ah! Hanggang kelan
kaya ito? Sana wag na matapos. Lagi nalang sana niyang gawin ito. Chos! :P
Nung makapasok na kami sa eatery, pinaghila pa ako ng upuan ni Nathan. Napaka-gentleman naman
talaga oh! :””>
“Paborito ko itong kainan, kulet. Tuwing dadalaw ako sa Sitio Maligaya, ‘di ko kinakalimutan na kumain
dito. The best ang lomi dito.” Nakangiti niyang sabi saka siya nagthumbs-up.
“Oohh! Gorabels lang, pandak. I’m gonna try something new. Never pa akong nakatikim nyan eh!”
Nung makaorder na kami, five minutes lang na-iserve na sa amin yung pagkain. Pang fastfood ang peg!
Wala ako ma-say sa lasa ng lomi… Winner na winner! Naku! Iinggitin ko si Gail neto! :D
“Hindi pa nakakatikim ng ganito si Gail. Inggitin ko ngayon hahaha…” Natatawang sabi ko. Patapos na
kasi kaming kumain. Needless to say, naka 2 bowls po ako. Oy ha! Masarap naman kasi! :P
“Si Gail?” Tanong niya tapos uminom siya ng tubig. “Actually, nakatikim na siya nito, matagal na.”
Disappointed. Hindi dahil sa hindi ko na maiinggit si Gail pero dahil na rin sa ngiti ni Nathan habang
nagkwekwento siya. Hindi pa talaga niya basta-basta nakakalimutan si Gail.
“Almost 3 years ago, dinala ko siya dito. If I remember it right, yun yung araw na sinamahan ko siya nung
nagwithdraw siya ng pera para sa birthday party mo. Nagustuhan niya rin itong lomi. Madali talaga
siyang i-please.” :)
Pagkatapos naming kumain ni Nathan sa Lomihan na yun ay umalis na kami agad gamit syempre ang
motorbike niya. After that conversation, nawala na ako sa mood. Nathan naman kasi! Bakit ba
napakawagas mo kung magmahal eh!? Kelan ka ba makakamove on totally? Ang tagal eh. Naiinip na
ako. :(
“We’re here…”
Sa pagdedaydream ko ay hindi ko napansin na narito na daw kami.
Saan?
Well, sa cemetery…
O________o
“Sementeryo?!!? What are we gonna do here, pandak!?” Nagpapanic na ako. Eh sa sementeryo ‘to eh!
Hindi sa ngayon pa lang ako nakapunta sa isang sementeryo pero ‘di mo talaga sa akin maalis ang
pagkatakot. Ewan ko ba! >_<
“Hey, relax ka lang. May dadalawin tayo! Tara na nga,” saka na naman niya hinila ako sa kamay.
Napapahigpit tuloy ang hawak ko sa kanya. Eh kasi naman, nature na sa akin ang ganito. Oo, mahilig
akong manuod ng horror movies pero I find it creepy ‘pag pumupunta na ako sa mga creepy places.
Naiimagine ko kasi yung mga scenes sa mga napanuod ko ng movies.
“Nandito na tayo. Tara, pasok.” Binuksan ni Nathan yung pinto ng pink house-like musoleo. Para
talagang bahay yung pagkakayari nung musoleo eh. May terrace pa nga sa taas.
“Pandak, sino ba kasi ang dadalawin natin dito?” Nagmasid-masid ako sa paligid. Feeling ko kasi may
nagmamatyag sa amin. WAAAAAH! >_<!!
Tumawa siya ng mahina saka niya ako hinila papasok nung musoleo. “Wag ka ngang matakot. Papakilala
kita sa kapatid ko.”
Kapatid?! O_o
“Tara, upo tayo dito.” Umupo naman kami sa couch dun sa tapat nung puntod. Everything pink talaga sa
loob. Grabe, parang feel at home ka talaga dito.
“Pandak, k-kapatid mo?” Tumingin ako dun sa lapida. Err… Bata pa pala… 18 years old lang yata siya
ngayong taon at 5 years palang pala ang nakalipas nang mamatay siya. “Nicole Salvador?”
“Yes, she’s my youngest sister. Namatay siya nung 13 years old pa lang siya sa sakit na leukemia.”
Mahinang sabi niya saka siya umupo dun sa sahig na naka-white tiles pa. “Nicole, bestfriend ko nga pala,
si Kaye Anne. Pinsan niya si Gail…”
Yuuuuuuun! Gail na naman at yeah bestfriend here (_ _”)
“Err… Hi, Nicole. Nice to meet you. Hope you’re happy wherever you are now.” Saka ako ngumiti tapos
yumuko. “Nakapunta na rin si Gail dito?”
Lumingon si Nathan sa akin tapos ngumiti. “Twice… Una nung pagkatapos naming kumain sa lomihan,
sinama ko siya dito then second, yung birthday ni Nicole after nung engagement party niyo ni Kurt.”
“Ooohhh…” >.>
“Nicole, si Ate Kaye Anne mo nga pala yung sinasabi ko sayong nandyan palagi sa tabi ko tuwing
malungkot ako. She always makes me either laugh or smile. Somehow, nakakalimutan ko yung nangyari
sa akin dahil sa kanya. So, Nicole, you must thank her for me ‘coz if not for her, baka miserable pa rin
ako.”
Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapangiti. I’m flattered! At least, ako yung dahilan ng pagngiti niya
;””> Talanders mo talaga, Kaye Anne!
“To thank her personally, you must visit her tonight ha?” Saka siya tumawa ng mahina.
HUWAAAAAAAAAT?! :O
“Noooooo! No need, Nicole. It’s nothing, really. We’re best of friends kaya ginagawa ko yun. And believe
it or not, hindi ko inisip na pasayahin siya kasi natural ko na yun.” Natataranta kong sabi. Papatumbahin
ko talaga ‘tong si Nathan dito eh! Ayokong magpadalaw! >n<
“Hahahaha! Joke lang!”
“Mukha mo, pandak!” >n<
Napailing lang si Nathan habang nakangiti. “Nicole, yan si Kaye Anne ha? Ate mo yan. She’s your kuya’s
crush. Kung dadalawin mo man siya, wag mo ng ituloy. Ayokong himatayin ang crush ko dahil sa takot.”
>//////////////////>
Nag-stay pa kami kay Nicole for about half-an hour. Then before leaving, we offered a prayer for her
soul. Pagkatapos nun ay gumora na naman kami. Actually, ito yung enjoyable na part eh. Enjoyable kasi
nakakayakap ako kay Nathan for freeeeeeeee! ;3 JOKE! Pero partly true! Charot! XD
Namamawis ata yung palad ko tuwing yayakap ako kay Nathan kasabay ng malakas na kabog ng puso ko.
Hindi naman niya siguro nararamdaman yun mula sa likuran niya debuuuh?! Parang kasing nag-
sosoundtrip yung puso ko. ‘BOOM BADOOM BOOM BOOM BADOOM BOOM BASS’ daw. Nagdrudum eh.
-___-
Nung napansin ko na lumagpas kami sa resort ay nagtaka na ako ng bonggang bongga. Hindi kaya
itatanan na ako ni Nathan?
Nyeeeeeeeee?! :-)
“Here we are…” Pinatay na ni Nathan yung makina ng motorbike niya tapos bumaba na ako at tinanggal
yung helmet ko. Inabot ko muna sa kanya yun saka ko inayos ang buhok ko. I looked around the place
and it hit a memory on me.
“Is this where we----- Never mind!” Baka kasi mali ako eh kaya dinismiss ko nalang.
“Yeah… Dito tayo namiesta nun. Dun…” May tinuro siya sa akin sa may kaliwang parte ko, 4 houses
away. “Yung white na bahay na yun, remember? Bahay yun nila Trixie.”
“Ahhh…” >_> Trixie the higad.
“And that one…” May tinuro naman siya sa harapan namin. 3 storey house, medyo may kalakihan din
pero halata na bakante na siya.
“What about that?”
He faced me, wearing his meaningful smile. “Remember our deal? Tungkol kay Austin? Dito natin
malalaman kung totoo ang hinala ko tungkol sa kanya.” He tapped my left arm slightly. “Get ready,
kulet. You’ll be mine for 1 month, slave…”
CHIIIIIIIILLLLLLLLLLS! (/,\)
[23.1] CONFESS OR DARE?
KAYE ANNE’S POV
“Get ready, kulet. You’ll be mine for 1 month, slave…”
Pagkasabi na pagkasabi niya nun ay tinaasan ko lang siya ng isa kong kilay. Aba! Humahangin yata dito sa
tabi ko. ~_-
“Weh lang!?” Nagcross arms ako saka ako humakbang palapit dun sa gate ng bahay na tinutukoy ni
Nathan. “Anong koneksyon naman ng bahay na ito kay Austin?”
Napatingin ako sa kaliwa ko nang maramdaman kong inakbayan niya ako. Geeeeeez! >/////<
“Huwag kang mainip, kulet. Malalaman mo rin mamaya…” Then he messed my hair while chuckling.
Inalis ko naman yung pagkakaakbay niya sa akin kahit ang totoo ay gustong-gusto ko naman
magpaakbay. CHAROT! ^_^v
“Osya sya! Ano ng gagawin natin dito?” Mataray kong tanong. Ngumiti naman siya sa akin tapos
lumingon siya sa likod namin. And there we saw an old woman watering the plants in her yard. Nakita
kong lumapit si Nathan dun, ako naman pinanood lang siya.
Maya-maya pa ay lumapit na si Nathan sa pwesto ko kasama na yung matandang babae na sa tingin ko

ay nasa 60+ na ang edad.
“Manang, si Kaye Anne nga po pala… Kaibigan ko.” Nagmano naman ako sa kanya saka ako ngumiti.
“Kawaan ka ng Diyos, hija,” she replied with a warm smile.
“Kaye Anne, siya si Manang Lenny…Asawa ni Manang yung hardinero sa amin.” Napatango nalang ako
nun kay Nathan. So, ano ng gagawin namin ngayon? “Manang, gaya nga po ng sinabi ko sa inyo kanina,
may itatanong lang po kaming ilang bagay tungkol sa nakatira dyan.” Tinuro ni Nathan yung bahay sa
harapan namin.
“Ano bang gusto niyong malaman sa nakatira dyan?” Pormal na tanong ni Manang Lenny.
Tumingin naman sa akin si Nathan na para bang sinasabing pakinggan ko sila. I just gave him my ‘go
ahead’ look.
“Sino po bang nakatira dyan sa bahay na yan noon? Mukha na po kasing wala ng nakatira ngayon diyan.”
“Ah oo. Wala na dyan sina Kyle at Kylie. Kinuha na sila ng mga magulang nila papunta dun sa Abroad.”
Dire-diretsong sagot ni Manang. Ako naman ay tahimik na pinakikinggan sila. So, Kyle and Kylie ang
pangalan nung nakatira dyan. Anong koneksyon nun kay Austin? >.>
“Oh? San po sa abroad manang?” He asked again.
Nagkibit-balikat lang si Manang tapos ay umiling ng bahagya. “Abay ewan ko, hijo. Ang alam ko lang ay
lumipad sila paabroad.” Pagkasabi niya nun ay naglakad si Manang palapit dun sa gate tapos may
pinulot na mga ilang papel saka niya ito tinapon dun sa basurahan sa tabi ng kalsada. “Simula nung
nabakante na yan, ako na ang naglilinis ng kalat dito. Pinakiusapan kasi ako ng nanay nina Kylie na
bantayan ko muna ang bahay nila habang wala sila sa bansa. Pinapabenta na nga yan eh.”
Tumabi nun sa akin si Nathan saka siya tumingin sa akin ng makahulugan. “Si manang, matanda na yan
kaya medyo may pagkamadaldal.” He whispered to me. Napatawa nalang kami ng mahina. Pansin ko
nga, tuloy-tuloy na ang kwento eh.
“Kinuha sila ng mga magulang nila mga halos tatlong taon ng nakakalipas gawa ni Kyle. Mayroon kasing
ginawang masama yung bata na yun. Sa pagkakakilala ko naman sa batang iyon, naku, napakabait nun.
Yun nga lang, mabarkada kaya siguro nakulong.”
“Eh, manang, ano pong ginawa ni Kyle? Bakit ho siya nakulong?” Curious na tanong ni Nathan. Hindi ko
alam pero parang kinain din ako ng curiousity. Hindi ko naman kilala yung Kyle na yun ah. =__=
Para namang natigilan sa sarili niya si Manang tapos nagpalipat-lipat siya ng tingin sa aming dalawa ni
Nathan.
“Pasensya na pero hindi ko na masasagot yan. Masyado na yata akong napadaldal at pati pribadong
buhay nila ay naikwento ko na. Sana maintindihan niyo.” Seryosong sagot niya.
Napatingin nalang sa akin si Nathan nun tapos ngumiti na para bang sinasabing ‘sayang.’
“Sorry po Manang sa pag-abala namin sayo. Pero last na pong tanong at pagkatapos nito ay aalis na
kami.” Ay jusme! Bat po makulit ang lahi ng isang ito? =__=
“Osya sige. Ano ba yon?”
“Ano pong tunay na pangalan ni Kyle? Yung buo po.”
“Ah yun ba?” Ngumiti naman sa amin si Manang nun tapos ay tumingin dun sa bahay saglit. “Ang tunay
na pangalan niya ay Kyle Austin Willard.”
~~~
Kyle Austin Willard. Sa pagkakalaam ko ay ang pangalan ni Austin ay Austin Willard. Sa sinabi ni Manang,
para akong nabuhusan ng malamig na tubig nun. Si Kyle, according to her, was a rebel, and got into jail
almost 3 years ago. Kinuha ng parents niya dahil sa ginawa niyang crime at dinala sa abroad. Abroad?
Saang abroad?
Ang laki ng possibility na siya yung tinutukoy ni Manang. Pero sabi naman sa akin ni Austin na pitong
taon daw siyang hindi nakauwi dito sa Pilipinas. Ni hindi nga daw niya alam ang pasikot-sikot dito sa
Manila.
“Kulet… Wag mo nga munang isipin mabuti yung sinabi ni Manang. Kinakabahan na ako sayo eh. Kanina
ka pa tulala dyan.” I snapped back in reality when I heard Nathan talked. Napansin ko rin na napatigil
kami sa isang covered court kaya kumalas muna ako ng kapit sa kanya pero ‘di pa rin ako umaalis sa
pagkakasakay ko sa motorbike niya.
“Marami pa tayong dapat alamin bukod dun sa sinabi ni Manang. Pero halata naman na dehado ka na
hahahaha!” Sabi niya na natatawa.
Hinampas ko nga ng mahina sa likod niya, edi tumahimik =__=
“Magiging alipin na kita kapag napatunayan kong siya yung ano.”
“Ang ano?”
“Basta…” He groaned. “Anyway, naalala mo pa ba ‘tong lugar na ‘to?”
I roamed my eyes around the place. Kami lang yung tao sa lugar na ito. Maaga pa naman kasi. Ano bang
meron sa lugar na ito? Isa lang naman hamak na covered court ito? -___-+++
“No, ano bang meron dito?” Bored na sagot ko. Wala ako sa mood para makipagbangayan kay Nathan
eh. Masyado pa akong occupied sa information na nasagap namin. Sino ba talaga si Austin?
“Hindi mo talaga matandaan?” Feeling ko nakangisi si Nathan habang sinasabi niya yun. Eh likod lang
naman nakikita ko sa kanya eh.
“Wala nga! Kulet mong pandak ka!” >0<
Narinig ko lang siyang tumawa ng mahina tapos pinakapit niya na naman ako sa bewang niya. Then,
pinaandar niya yung motorbike niya papasok ng covered court. Bale, nasa middle na kami ng basketball
court.
“Oh, what are we doing here?”
Hindi niya na ako sinagot nun basta nilabas niya mula sa bulsa ng pantalon niya ang phone niya tapos
pumindot-pindot. Then, seconds have passed ay bigla nalang siyang may pinatugtog ng malakas. Medyo
nag-echo pa nga nun kasi nakaloud-speaker pa.
“??~Yellow diamonds in the light
Now we’re standing side by side
As your shadow crosses mine
What it takes to come alive
It’s the way I’m feeling I just can’t deny

But I’ve got to let it go~??”
“??~We found love in a hopeless place
We found love in a hopeless place------?? “
ASDFGHJKL!!! <(>///////////<)>
“STOP IT! OO NA, OO NA! NATATANDAAN KO NA!” Natatarantang sabi ko. Inagaw ko pa nga yung phone
niya tapos ako na ang nagpatay. Ampness naman oh!!!! Bakit pa niya pinaalala yon?! Bakit?! Bakit?!
Bakit?! Hindi niya ba ako papatulugin mamayang gabi?! <(>O<)>!!!
“Hahaha first kiss mo yun?”
“AAAAAAHHHHHHHH! Papatalbugin kita dito, pandak! Tumigil ka na. Balik na tayo sa resort!!” >_<
Pakiramdam ko lahat ng dugo na dumadaloy sa buong katawan ko ay umakyat na sa pisngi ko!
“HAHAHA! Masyado ka kasing seryoso eh. Oo na, sorry na. Itago mo muna yang phone ko sayo.” Inistart
niya na yung motorbike niya. Ako naman, natataranta na talaga. *gulp*
WALA NA PONG GINAWA SI NATHAN SA AKIN KUNDI ANG MAANO---- AH BASTA! NAKAKAHIYA!
>////////////////<
“Ano, kulet. Kapit ka na sa akin…”
“Teka nga!” Iniexit ko muna sa music player yung phone ni Nathan bago ko ipasok na sa bulsa ko kaso
may nakita akong… may nakita akong… WAAAAAAAAHHHHHHH!
“BAKIT ITO ANG WALLPAPER MO, NATHAN?!?!?”
Our picture taken when we were in 7-11(-//////////////-)

“Eh sabi mo noon i-wallpaper ko yung crush ko eh. Sinunod lang kita…” He said coolly then he wrapped
my arms around his waist.
LUPAAAAAA! PLS LANG! WAG NIYO PO AKONG LAMUNIN! BAGKUS, SI NATHAN NALANG PO!!!!
KURT’S POV
TIME CHECK --- 8:30PM
“Tigilan mo na nga yang mangga nay an, Tristan! Hindi pa ba sumasakit ang tiyan mo dyan?! Grabe lang,
kanina pang umaga yan ah,” said Gail while taking the bowl of mangoes away from me.
“Kaya nga! Hindi na nagsawa hahaha!” I heard Wayne said.
Napakamot nalang ako sa ulo ko nun in frustration. Tsk. Who cares anyway? Buti nga at kumakain na
ako ng sour fruits ngayon unlike before. ~__~
“Tss… Minsan lang kumain ng mangga, pipigilan pa.” I murmured. Nakakainit lang talaga ng ulo ‘pag
ganun.
“Eh, baby love naman kasi… Hindi naman tama na umagahan, tanghalian, miryenda, and for barney’s
sake… pati dinner, mangga ang kinakain mo?!”
Nakaupo kaming tatlo nina Wayne at Gail sa loob ng cottage. The other are in the pool… obviously,
swimming…Inilayo na nga ng tuluyan ni Wayne yung mangga sa akin. Tinapon yata… =__=
“I just got this sudden urge of eating mangoes. Masarap eh.” I answered in a bored tone.
“Sasakit ang sikmura mo nyan…” Gail said then rested her head on my shoulder. Inakbayan ko naman
siya nun saka ko hinalikan ang top head niya. “Anong oras tayo uuwi bukas, baby love?”
“5AM. Since Monday naman tomorrow, we’re not attending our classes. We’re just gonna take a rest
the whole day tomorrow and that’s final.”
“Eh may-------“
“Ako na bahala dun. Sasabihan ko yung prof mo na pakuhain ka ng special quiz. Bawal kang mapagod,
Crystal, you know that.” She looked into my eyes, as if asking to change my decision. She even pouted
her lips and batted her lids. “Still no… Sa Tuesday na tayo papasok.”
Later on, Arthur told us that we’re having a game. Lumabas naman agad kami nun ng cottage tapos
pumunta kami sa pool side. Nandun na silang lahat na nakaupo na pabilog sa grass. Umusog ng konti si
Sandy to give us space. Kaya dun kami umupo ni Crystal. Hinubad ko pa ang jacket ko saka ko ipinatong
sa grass. Fact about me; I hate seating on grounds or grasses. Napansin ko rin na may mini glasses dun
sa gitna, around 10 yata. Hindi ko alam kung ano yan pero mukhang kadiri.
“Buti nalang, wala na yung mga bisita ng ate mo, Nathan.” Jake said. Napatingin naman ako sa katabi
niya na si Derrick. Never saw him smile nor laugh since we got here. Inom lang siya ng inom dun sa beer
niya.
“Ahh, oo. Solo na natin ngayon ang resort.”Nathan replied. I noticed, magkahiwalay ng pwesto si Kaye
Anne at Nathan. Katabi ko kasi sa left side ko si Wayne then sa tabi niya ay si Kaye Anne. Crystal’s on my
right side and so on and so forth.
“So, what’s the game?”Alex asked smiling.
“Truth or dare ang usual na nilalaro at times like this eh.” Chloe answered with a wide smile on her face.
Nakapatong pa yung siko niya sa balikat ni Dustin. “Yun nalang! Hindi pa natin nalalaro yun eh!
Gamelalu?!”
“GAMELALU!” Sandy, Lovely, Kaye Anne and Crystal shouted in respond. Napataas naman ng kilay si
Chloe nun.
“Dapat sasagot lahat. Even boys! KJ’s not allowed. So, gamelalu?!”
“GAMELALU! HAHAHAHA!”- sigaw nilang lahat, X10 minus me. Alam ko naman kasi yan. Nang-uuto lang
si Chloe -___-
“Potek, pambading naman yan eh! Hahaha…” Natatawang sabi ni Toffer.
So here’s the twist of the game explained by Chloe.
“Kung kanino tumapat ang mouth nung bottle, tatanungin natin siya syempre. Pero sa version natin…
Iibahin natin. We’re gonna ask, Confess or dare! Ipapaikot na naman natin ang bote, at kung kanino
naman tumapat yun ay siya ang ibubuking ng naunang naituro ng bote. Kapag wala siyang secret na
naibuking sa pangalawang naituro ng bote, well, he or she will take the extreme dare.”
-___- CORNY!
So, nagsimula na kami nun maglaro. Actually, hindi naman ako interesado nun. But seeing Crystal na
inienjoy ang game, well, ayos na. Unang tumapat ang bote kay Jake then next ay kay Toffer. Jake
revealed, “Toffer is still a virgin.” Nagtawanan naman ang buong X10. Yung girls, dedma lang. Sinabi ko
sa kanila na if ever na hindi makapagconfess si Crystal, I'll be the one to take the dare for her. Buntis eh.
Baka may masamang mangyari kay Baby Kyra namin yan. Psh. ~_~
Next, the bottle pointed to Sandy then nung pinaikot ulit, natapat it okay Kent. Dahil saw ala namang
alam si Sandy na secret si Kent ay kinuha niya ang dare. Dare which is she’s gonna drink the Coke, mixed
with sugar, salt, bagoong, vinegar, lime juice, and tequila. GROSS :|
Ilang beses na ring nagpaikot ikot ang bote, but it never fck to me. Maya-maya pa ay natutok naman kay
Chloe then to Nathan, which means si Chloe ang magrereveal ng kung ano mang secret ni Nathan.
Chloe then giggled and looked at Kaye Anne. “Peace, Salvador!!! Ayokong uminom ng kadiring yan…”
“Ge lang…” Nathan answered then gulped his beer. Yumuko pa siya na halos hindi makita ang mukha
=____= Si Kaye Anne naman parang walang pakialam sa nangyayari. Kanina pa yan parang wala sa sarili
eh.
Chloe exhaled and smiled widely.
“Nathan likes Kaye Anne ever since and still like her till now. Ayiiieeeeeeeeee!”
[23.2] CONFESS OR DARE?

KAYE ANNE’S POV
“Nathan likes Kaye Anne ever since and still like her till now. Ayiiieeeeeeeeee!”
O////////o?!?!?
HUWAAAAAAAAAAAT?
“Yown oh!”
“Yieeee!! Si Ate Kaaaaaaaaye!!”
Kanya-kanya lang silang asar sa akin at kay Nathan. Ako naman, hindi ko alam kung anong i-rereact ko. Si
Nathan gusto na talaga ako dati pa hanggang ngayon?
EEEEEEEEEEEHHHHHH!!!!!!! >//////////////<
“Madaya ka Chloe! Ako dapat magrereveal niyan eh!! Hahaha!” Narinig kong sabi ni Gail. So, pati siya
alam niya? GAH! Huwag naman kayong ganyan. Masama akong kiligin. >//>
Napayuko nalang ako nun. Patuloy pa rin sila sa pagkantyaw kay Nathan. Eh malamang sa malamang,
nakakahiya kayaaa~
“Let’s hear Nathan’s side first.” I heard Kurt said. Malamang, itong si Kurt nagbubunyi na sa loob-loob
niya. Aba’t alam niya rin kasi yung nararamdaman ko towards Nathan. Nung nawala kasi sila Nathan and
Gail, kami ang magkaramay sa mga ganyang bagay eh.
“Oo nga! Explain, dude! Bawal ang trip-trip lang, Nathan ah. Si Kaye Anne yan eh. Crush ko pa naman
siya… HAHAHA!” Napaangat na ako nun ng ulo ko. Tapos nalaman ko na si Wayne pala ang nagsalita.
Loko-loko talaga >_<
“Oo na. Oo na.” Naiilang na sagot ni Nathan tapos nakita ko pa siyang sumulyap sa akin saglit tapos
umiwas agad ng tingin. Nanahimik naman silang lahat. Parang hinihintay ang kung anumang sasabihin ni
Nathan.
“Nagkagusto ako kay Kaye Anne 3 years ago. Narealize ko lang yun nung pumunta na kami ni Gail sa
Germany. Wala lang, hinahanap hanap ko kasi yung kakulitan ni Kaye Anne nun.” Huminto siya saglit
tapos tumingin siya sa akin ng seryoso. “Namiss ko talaga siya ng sobra.”
Tagos sa sa pancreas, lungs, intestines, gall bladder at of course sa puso ko yun. Enebenemenyen!
“KYAAAAH~ Weg ke nge! Kinikilig ako sayo Nathan! Nakakalurkey! Nyahahahaha!” Kinikilig na sigaw ni
Chloe. Napakagat-labi naman ako nun. Kaye Anne, suppress your smile. Mamaya ka na ngumiti pag solo
ka na. Huwag mo pahalata na kinikilig ka!! Maghunus dili ka! (_ _”)
“Ssshhh… Ingay mo mhine..” =__= Sino pa ba nagsabi niyan? Edi si Dustin. Inungusan lang siya ni Chloe
kaya nanahimik nalang ulit si Dustin. Alam na! Under---- standing :)
“Complete explanation dapat. You told me this morning na you liked her eversince and still like till now.
Like in a sense of--- what?” Chloe interrogated. Nag-react naman silang lahat sa tanong ni Chloe na
kesyo daw oo nga naman, like in what aspect daw? Like as a friend or more than that?
Narinig ko naman tumawa ng mahina si Nathan tapos napakamot pa sa batok niya. “Walang
explanation. Basta gusto ko si Kaye Anne. Gusto ko siya bilang babae. Period.”
“Bwahahahahaha! Alangan namang gusto mo siyang bilang lalaki?!” Pabirong komento ni Wayne.
Emerghed! Kill me now! Ay, no! Don’t. NBSB pa ako, don’t kill me yet. Ngayon pa na may gusto sa akin si
Nathan. WAAAAAAAAH! >///////////////<
Hindi ko alam kung ilang beses akong napalunok nun. Natutuyuan naman kasi ako ng lalamunan.
Pakiramdam ko nasa hot seat kami parehas ni Nathan. ANg init na talaga ng pakiramdam ng mukha ko
nun. But as I have noticed, tuwang tuwa din si Gail sa pagcoconfess ni Nathan. Para kasing suportado
niya si Nathan eh. Naisip ko, hindi naman siguro masamang i-share sa kanya yung secret ko about
Nathan right?
Pinaikot na naman nila yung bote, at tumapat ito kay Kaye Anne. Kaye Anne? Ako yun diba?! Oh well
papel, sino naman kaya ang ibubuking ko?
Ako na ang nagpaikot ng bote… At kung sinuswerte ka nga naman oh… “YEAH, MASTER!!”
Kurt looked at me unbelievingly and I just smirked at him in return. Mouhahahahaha! Good thing, sa
kanya natapat. (~~,)
“Confess or dare?” They all asked in synchronized.
“Confess, of course…” Nakangiti kong sabi na akala mo eh walang naganap kanina na nakakahiya sa part
ko lels =)) Aba! Dahil sa extreme secret ni Nathan yung nireveal ni Chloe. Hindi ako papahuli! ^_^
“I won’t say anything, guys. I’ll just show it to you…” Nilabas ko naman yung phone ko nun mula sa bulsa
ng jacket ko. Saka ko inopen yung video gallery. Mehehehehe! This is the other side of Master Kurt >:D
“Ano ba yan, Kaye Anne?” Tanong ni Gail. Hindi ko nalang siya sinagot nun, basta hiniram ko nalang kay
Wayne yung laptop niya since kanina pa niya bitbit-bitbit yun hangang dito. Then, via USB, I connected it
to the laptop. Nilagay ko sa gitna namin yung laptop saka ako nag-play ng video.
“WHAT THE HELL IS THAT, KAYE ANNE?!” Narinig kong natatarantang sigaw ni Kurt. I just giggled then
shrugged my shoulders. I even mouthed him, ‘You’ll see…”
Nagsimula ng mag-play yung video…
***
““Damn you!! What are you doing?!?” Bulyaw ni Kurt habang tinatakpan ang mukha niya.
“Kasalukuyan pong lumuluha ang Master ng X10 dahil sa kagalakan na nararamdaman niya. Gail, ayan
oh! Vinideohan ko para sayo. Iniiyakan ka ng aroganteng Master ng X10!
Mouhahahahaha!!!!”
“Fck!” Sinubukang agawin ni Kurt sa pagkakahawak ni Kaye Anne ang phone kaso matigas ito. Tumakbo
pa siya at umakyat sa kama nito.
“Mga manunuod, sa sandali pong ito ay umiiyak si Master Kurt dahil nalaman niya ang magandang balita
mula sa Manila… Jontis na kasi ang kanyang baby love. Tayo’y magdiwang!! Yipeeeeee!” Sakai to
nagtatatalon sa kama.
Huminto nalang si Kurt sa pagpapatigil sa pinsan ni Gail. Eh sadya nga kasing pinanganak na makulit si
Kaye Anne eh. LOL. Dumiretso nalang si Kurt papasok ng bathroom para iwan siya dun, at para
makapaghilamos na rin kasi nga kakagaling lang sa pag-iyak. Pero bago pa tuluyang makapasok si Kurt ay
nagsalita pa ito.
“That is not going to be Crystal’s first time seeing me cry.”
Umupo naman ng maayos nun si Kaye Anne habang nakatutok pa rin ang phone nito kay Kurt. “Who
cares anyway? Eh nakita ka na ba ng X10 na umiiyak?” Then she giggled.
Napatigil naman nun si Kurt saka ito pumasok na ng tuluyan sa loob ng bathroom. Natatawang tinututok
naman ni Kaye Anne sa sarili ang phone niya. “Hiya! Nasaksihan po ninyo ang pagluha ng master niyo.
Bwahahahaha! Ipapang-blockmail ko ito sa kanya. By the way, it’s only 2AM here in China at hindi kami
nag-iistay sa iisang kwarto ni Kurt ha? Talagang nagpunta lang ako dito para iparating ang magandang
balita na buntis ang kanyang baby love at nalaman na ni Tita Trinity ang tungkol sa relationship nila. Oh
well, ang daldal ko na… Hihihi! Gail, kapag napanuod mo ito na sure naman na ipapanuod ko sayo ito,
may itatanong ako sayo…” She grinned and lied on bed, still the phone’s camera focused on herself.
“How was it the first time? Nyahahaha! Kidding!”
*Creeeeaaaaaaaaaakkkkkkkk*
Napalingon si Kaye Anne sa pinto ng bathroom kaya itinapat niya rin dun ang phone niya. Nakasilip lang
yung ulo ni Kurt mula doon at mukha itong seryoso.
“Kaye Anne Alonzo, go and let X10 watch that damn video otherwise… I will let Nathan know that you----
---“
“THIS IS THE END OF THE VIDEO. GOODBYEEEEE~”
***
“Hahahahaha! That is what you called the crying moment of our beloved Master…” Natatawang sabi ni
Jake. Ako naman nanahimik na habang inaayos ko na yung laptop sa gitna. Sana, hindi nila mapansin
yung sinabi ni Kurt na involved si Nathan. Uwaaaaah! Nakakahiya eh… Buti nga na-cut ko kaagad.
“Ganyan talaga ‘pag nagmahal.” Dustin commented in a cold expression as usual.

“Pero in fairness, ang astig umiyak ni Master ah…” Sabi naman ni Kent.
“Nye? Gusto ko yung may sobs. Mas maganda yun. HAHAHA! Humahagulhol?!” Si Wayne naman. Kanya-
kanya lang sila ng komento except Derrick na patingin-tingin lang. May problema ba siya?
“Tss… I did cry, so what?” Maangas na sabi ni Kurt saka niya inakbayan si Gail. Si Gail naman, wagas kung
makangiti. Kinikilig na kasi yan pag ganyan. :””>
“Eh ano yung sasabihin mo dapat dun Kurt? Yung otherwise you will let Nathan know that--? Ano yun?”
Lovely asked out of curiosity.
“Oo nga noh? What was that supposed to be?” Sandy questioned.
Uwaaaaaaaaah! Kasalanan ko ‘to! Bakit pa kasi yun yung nireveal kong secret ni Kurt eh. Hindi naman
kasi syempre pwedeng ireveal yung secret niya na napagkamalan niya akong si Gail one night at
muntikan ng may mangyari sa amin. ABA! NO NO NO! ~__~ There’s no way na mapapainom din ako
nung gross drink na yun. >_<
“Nah, nextime nalang kapag tumapat sa akin yung bote at kay Kaye Anne…” Nakangising sabi ni Kurt sa
akin saka siya tumingin kay Nathan na kagaya ng iba ay takang-taka na.
Dear bottle, wag na wag kang hihinto ka Kurt at sa akin ha? Pls! Pretty pls! *_*
Matagal-tagal din kaming naglaro nun. At ilang secrets na rin ang nalaman namin mula sa kanila. Yung
iba, hindi nakaligtas sa gross drink. Yuck lang talaga >_< Nagulat pa nga kaming lahat nung maireveal ni
Toffer ang secret ni Derrick na girlfriend daw nito ang asawa ni Liam na si Mizuka. OH MY! Secret affair
ang peg? Well, nabalitaan ko rin naman yun via gossips dati pero hindi ko naman kasi masyadong kilala
si Mizuka in person eh kaya ‘di ko nalang pinansin. Pagkatapos nun ay nag-walk out si Derrick.
Nakonsensya naman itong si Toffer kaya ininom nalang niya yung gross drink.
And here’s the bottle spinning once again…. Then tumapat kay Kurt then unexpectedly, tumapat sa
kanyang katabi na si Gail.
“Confess or dare?!” We all asked in chorus. Nakangiti naman nun si Gail kay Kurt na parang bang
nagbabanta. Hahaha! :D
“Confess, syempre… I do have lots of Crystal’s secrets.”
“Baby love, no hitting below the belt!”
“Yeah fine…” Uminom muna si Kurt sa beer niya saka siya tumigin kay Gail na nakangiti. “Remember
about the drag race held here almost 3 years ago?” Umoo naman kami. Yung iba, nganga lang (Chloe,
Toffer, Jake, Dustin and Arthur.)
“Kuuuuuuurt….” Pagpipigil ni Gail kay Kurt. Si Kurt naman natatawa lang ng mahina.
“Nung gabing sumali ako sa drag race nun, dun ko unang nakita si Crystal after so many years. Syempre
hindi na kami magkakilala kasi di na namin matandaan ang isa’t-isa.”
“Weh, master?! Ang panget ng nireveal mong secret!” – Kent.
“Kaya nga! No big deal…” –Brent.
Ni-raise naman ni Kurt yung kamay niya, stop gesture yun kaya tumahimik sila.
“That night, may nag-offer sa akin na mga bading. Kung magkano ba daw ang serbisyo ko? Hell, I got
angry at them. What do they think of me? A cheap pick-up guy?” Tuloy-tuloy niyang sabi na halatang
naiirita siya. “Then out of nowhere, nakita kong dumaan si Crystal nun. I pulled her then pinakilala ko
siyang girlfriend ko. Pero ‘di sila naniwala… And the next thing I did is I kissed her on the lips infront of
those gays…”
O_______________O?!
*SINK IN!*
“KYAAAAAAAAAAAAAAH! Hindi nga?!” Ang OA ko yata. Pero OMG! Kaya pala mainit na ang ulo ni Gail
kay Kurt noon dahil pala sa kiss na yun?
Nagsimula na silang mangantyaw. GHAD! So much for the revelations. Grabe! Ibig sabihin, sinicret sa
akin ni Gail yun all along? Nakakatampo… Oh well, ako din naman eh, sinicret ko rin sa kanya yung err…
one second kiss namin ni Nathan >_>
“Yeah that’s true. Hindi pumalag si Crystal that time. She didn’t even neither slapped nor scolded me…
Nagustuhan eh… HAHAHAHAHA!”
“Waaah! Ang kapal ng mukha mo, Kurt. Nashock ako eh!” >0<
Super enjoy yung game kaso nakakabigla rin yung mga nalaman namin. At nabigla din ako kasi yung iba
may koneksyon sa isa’t-isa. Lalo na rin sa akin… T_______T >_________<
Maya-maya pa ay nagpaalam na kami sa isa’t-isa. Si Gail kasi matutulog na ng maaga. Syempre,

sinamahan na naming mga girls. Yung mga lalaki naman na nakainom na eh napagdesisyunan na rin na
magswimming na. Pampaalis lang sa kalasingan. Pagkatapos daw nun ay matutulog na sila. I’m
wondering, makakatulog ba agad sila kahit basa ang buhok nila? (~~,)
Nung nakabalik na kaming lima sa room namin ay kanya-kanyang shower sila. I don’t need to shower na
kasi ‘di naman ako nagswimming kanina. Ang lamig kasi eh. Nagsabay-sabay na sila Chloe, Sandy at
Lovely sa loob ng bathroom na magshower kaya naman kaming dalawa nalang ni Gail ang naiwan sa
bedroom. Napatingin siya sa akin tapos ngumuso siya. Nasa sarili na niya siyang kama.
“Yeah right, I didn’t tell you everything about that first ever kiss of mine…” Nag-roll eyes pa siya nun
saka siya humiga na at nagkumot. “Nakakahiya kasi eh. Baka asarin mo ako na nakuha yung first kiss ko
in a cheap way.”
Nagsalubong naman ang kilay ko nun sa sinabi niya. Eh iisa lang kasi yung reason namin kung bakit ayaw
ko rin sabihin sa kanya yung akin. Magbestfriend talaga kami. ^_^
“No, why would I think of that?” Nung pagkasabi ko nun, sakto naman ang labas ni Chloe mula sa loob
ng bathroom. She’s in her pajamas already with her towel on her head.
“What have I missed?” She asked then sat up on her bed between mine and Gail’s. “Ikaw, Gail ah! Yun
pala ang first kiss mo. Sitio Maligaya must be the most memorable place for you, noh?”
Gail giggled silently. “Of course. One of those lang.”
I sighed while brushing my hair. Should I tell it to them?

“Oh sige na, I have something to tell you na rin.” Tumingin sila parehas sa akin. Nakonsensya naman kasi
ako bigla eh. Napakasecretive ko na sa bestfriends ko. “Alam kong hindi ka makakarelate dito, Chloe
kaya makinig ka nalang.”
“Okay, I’ll shut my mouth…” Nag-act pa siya na zinip niya yung bibig niya.
I bit my lower lip then looked away. “Err… Gail, naalala mo nung namiesta tayo dito tapos nung
kinagabihan eh nakipagparty tayo?” Tumango naman siya. “Crowded party yun eh. Tulakan at siksikan
talaga… Somebody touched my butt pa nga eh. Buti nalang, nahila ako nun ni Wayne. Kaso
nagkacommotion nung nakita ng mga girls si Wayne. Then there, nagkahiwalay kami. Natulak ako kung
saan… Tapos the next thing I knew is…”
“Is?”
Pinikit ko ng mariin ang mga mata ko saka ako humiga at nagtaklob ng unan.
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! Hindi ko yata kayang sabihin!! <(>O<)>!!!
“HOY, LOKA! BINITIN MO KAMI! SABIHIN MO NA AT BAKA IKAW ANG IBITIN KO DYAN!” Hinihila-hila ni
Chloe yung unan ko nun na nakatapat sa mukha ko. Nung maagaw na niya eh pinitik niya ang noo ko.
Aww, ang chakit nun >_< “Say it now…”
Napangiwi ako saka ako umirap sa kanya. “Fine, alis dyan, Chloe. Hindi ko makita si Gail.” Umalis na si
Chloe nun at bumalik na sa kama niya. Masabi na nga bago lumabas ng bathroom ang Macapuno girls.
Mas mabuting sina Chloe at Gail lang ang masabihan ko nito. I’m not that type of a girl who kissed-and-
tell.
“Sobrang bilis ng pangyayari… Ang alam ko nalang ay natumba na ako sa sahig tapos nakapangibabaw na
sa akin si Nathan…” Umiwas agad ako ng tingin nun saka ako humugot ng malalim na hininga. “And
yeah, our lips met…”
1…
2…
3…
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!” <(^0^)>!!!
~~~
Nung makatulog na silang apat ay syempre nanahimik na sa kwarto namin. Ang OA ng dalawa ah.
Makatili lang, wagas! Lumabas tuloy nun sina Sandy at Lovely tapos syempre nagtataka sila. Sabi nalang
namin ay may nakita kaming flying ipis. Lame alibi =__=
Hindi na naman ako makatulog ngayon. Almost 12mn na pero wide awake pa rin ako. Ang dami ko
kasing nalaman ngayong araw. Unang-una yung about kay Austin. May posibilidad na si Kyle na sinasabi
nung manang ay si Austin na kakilala ko. Magkaparehas kasi pati sila ng apelyido eh. Kung totoo man
yun, ibig sabihin ay nagsisinungaling lang siya tungkol sa tunay na identity niya? For what? Dahil ba dun
sa past niya na nakagawa siya ng krimen? Ano namang klaseng krimen yun?
Tcchhh! Ang daming tumatakbo sa isip ko ngayon. >_<
Germany. Wala lang, hinahanap hanap ko kasi yung kakulitan ni Kaye Anne nun.”
“Namiss ko talaga siya ng sobra.”
UGH! Isa pa yan… Waaaah! Simula pa nga lang kaninang umaga eh naiilang na ako kay Nathan. What
more pa nung sinabi niya yun sa akin!? Naiilang ako, swear! Eh sa harapan pa naman kasi ng X10 at nila
Chloe sinabi eh. Speaking of, pati si Chloe, may alam dun? Pero sabi niya kanina na kaninang umaga lang
niya sinabi yun.
Over-whelmed. Yun siguro yung nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam pero waaaaaaah! Kilig to the
nth power eh! From crush to like… then love na yan! Harhar xD
*TOK TOK TOK*
Napaupo ako nun bigla nang marinig kong may kumatok sa pinto. Dahil sa alert, alive, awake,
enthusiastic pa ang peg ko ay mabilis akong lumapit dun at sumilip sa peep hole. Nakita ko naman na
nakatayo sa labas si Wayne habang nakahawak sa phone niya. Binuksan ko naman kaagad yung pinto.
“Sorry kung nakaabala ako, Kaye Anne.” Sabi niya na pakamot-kamot pa.
“De okay lang. Hindi pa naman ako makatulog eh. Ano ba yun?”
“Diba BB din ang gamit mong phone? Pwedeng pahiram ng charger? Nakalimutan ko kasing dalhin yung
akin eh.”
So, yun nga pinahiram ko sa kanya yung charger ko tapos nagpasalamat siya sa akin at nagmamadali na
sanang umalis kaso lumingon pa siya sa akin.
“Kaye, pwedeng magtanong?”
“Hmm..” I nodded.
“Ano kasi…” Napahawak siya sa batok niya at tingin ko eh namumula yung tenga niya. Yeah, tenga niya.
Baka lasing lang. =__= “De wag na nga lang, nakakahiya eh…”
“Hey, ano ba kasi yun?” >.>
Halatang nahihiya siya. “Blockmate mo si Juna Joy diba?”
I smiled meaningfully. “Yeah, type mo?” (~~,) Sabi na eh! May koneksyon si Juna Joy pati si Wayne.
Nagtanong din kasi sa akin si Juna Joy kahapon eh… ^_^
Ibinulsa niya muna yung phone niya saka siya tumingin sa akin ng nakangiti. Umiling siya ng bahagya,
“Actually, girlfriend ko na siya.”
O_________O!!!
“Weh?! Kelan pa?!” Grabe, kakasurprise naman ito. Ang bagsik talaga sa mga girls basta X10 eh. ~_^
“Ngayon-ngayon lang… Hehehe… Nalowbat nga ako eh. Kausap ko pa naman kanina.”
So, yun nga, bago siya magpaalam sa akin ay nakwento niya kung pa’no naging sila ni Juna Joy. Nakatabi
niya daw one time yun sa library. Natipuhan daw niya and talk about Wayne’s damoves…
Nakapalagayang loob daw siya agad ni Juna Joy nun since he’s being nice (daw?). Then, after nun, lagi na
silang nagcocommunicate online and via phone. They dated twice then, yes, they’re officially on now.
Sinagot daw siya through call kanina lang. Wow, may lovelife na siya.
Papasok na sana ako nun sa loob ng room nang biglang may magsalita…
“Akala ko naman manliligaw na si Wayne sayo…” Then he chuckled. “Pwede ba kitang makausap, kulet?”
[24] SAY IT AGAIN
KAYE ANNE’S POV
It’s Sunday afternoon and it’s been a week since our Sitio Maligaya-weekend-getaway happened. Grabe
lungs, after naming magpakasaya ng dalawang araw ay sunog-kilay naman ang kapalit nun. Palibhasa
kasi ay magmimidterms na this week. Kaya naman puspusan na sa pagrereview. Si Nathan nga din hindi
ko pa nakakausap. The day after we went back from Sitio Maligaya kasi ay pinasali siya ng Dean ng
department nila sa seminar somewhere in Baguio City daw. 1 week din yun kaya 1 week ko na siyang
hindi nakakausap.
“Kaye Anne, ito na yung gitara mo oh…” Napatingin ako sa bandang kaliwa ko saka ko inabot ang gitara
mula kay Yaya Vera.
“Thanks po…” Tumingin muna ako saglit sa itim na gitara ko saka ko ibinaling ulit kay Yaya ang tingin ko.
“Yaya Vera, last na po! Pwede pong penge ng cookies na binake ni ate Emerald, please! After that, hindi
na ako mag-uutos. Sweaaaar!”
Tumawa naman siya ng mahina saka niya aktong hahampasin sana ako ng mahina kaso medyo
madistansya ako sa kanya kaya sa hangin nalang niya nabaling. “Ano ka ba, Kaye Anne. Okay lang, wala
naman na akong ginagawa ngayong araw eh. Osya, sige… Ikukuha na kita…”
Patalikod na sana siya kaso tinawag ko ulit siya. “Yaya Vera, apple juice pa po… Hihihi…”
Lumingon naman siya sa akin saka ngumiti. Papaalis na sana siya kaso tinawag ko ulit siya. May
itatanong pala ako. “Yaya, wait lang po. May itatanong ako…”
“Ano yun?”
I bit my lower lip and looked away with my brows in a straight line. Siguro alam niya naman ang tungkol
dito diba? Hmm, later na nga lang. Baka mahaba-habang explanation yan, edi nadelay ang miryenda ko.
Lels =))
“Mamaya nalang po pagkabalik niyo…” Saka ko tinaas-baba ang kilay ko.
Nang makaalis na si Yaya Vera ay napatingin ako sa gitara na hawak-hawak ko. Hinaplos ko ito ng dahan-
dahan saka ako umupo ng kumportable sa wooden chair dito sa balcony. Ang tagal ko na palang hindi
nakakatugtog nito. Ilang buwan na rin eh…
“Marunong pa naman ako siguro nito… Ma-try nga…”
I started strumming its strings and tried to tune this out for the song I’m going to play. Song that suits
my mood and feelings lately. I cleared my throat and exhaled hardly. Napangiti pa ako at napailing nang
maramdaman kong nagra-rock and roll na ang mga wormies ko sa tummy ko. Wait lang naman! Yaya’s
on the way. Nyehehehe =))
~?? The thing about love
Is I never saw it coming
You kinda crept up
And took me by surprise

And now there’s a voice inside my heart
That’s got me wondrin’
Is it true? I wanna hear it one more time ??~
~~~
Germany. Wala lang, hinahanap hanap ko kasi yung kakulitan ni Kaye Anne nun.”
“Namiss ko talaga siya ng sobra.”
~~~
~?? Move in a lil closer
Take it to a whisper
Get just a lil louder ??~
~~~
“Akala ko naman manliligaw na si Wayne sayo…” Then he chuckled. “Pwede ba kitang makausap, kulet?”
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko nun. Pumikit muna ako ng mariin saka ako humarap sa kanya ng may
naiilang na ngiti. “Oh? Bakit nandito ka pa? Ba’t di ka pa umuuwi, pandak?” I tried to sound normal.
Yung parang walang aminan na nangyari nung gabing yun.
Hinawakan niya ako sa wrist saka niya ako hinila sa katapat na bench ng room namin. “Usap muna tayo
saglit. 10 minutes lang…”
Umupo ako sa tabi niya na para bang nanginginig yung dalawa kong tuhod. Sheeeeeeemz~! Anong pag-
uusapan namin? *Lub dub lub dub*
It has been a minute of silence between us. Tumawa siya ng mahina kasi parang ramdam niya na
nakakailang na. “Kulet, ano… kasi… ahmm…” Nakatingin lang ako sa kanya ng diretso. Oo, diretso. Eh
kasi naman nakatingin siya sa opposite side kaya okay lang. “Pa’no ko ba sasabihin ‘to?” Bulong niya sa
sarili niya na rinig ko naman habang nakahawak siya sa batok niya.
“…Hoy, ano ba yun?” tanong ko. Medyo nira-rub ko na ang mga braso ko kasi nilalamigan na ako sa lakas
ng hangin dito. Nasa may bandang bundok ba naman kasi itong resort na ‘to.
Umupo na siya ng maayos saka niya hinubad ang suot niyang jacket. At sweaaaaaaaaaar, I’m sure na
namula ako nang isuot niya sa akin ang jacket niya. “Nathan, a-ano… okay lang ako… Mas kailangan mo
‘to kasi magmomotor ka pa pauwi diba? Mas malamig. May ja—“
“Okay lang ako…” Nginitian niya lang ako. Yung ngiti na parang hindi siya comfortable, na naiilang siya.
“O-okaaaay…” Yumuko nalang ako kasi naiilang na ako, swear. >//////<
“Kaye Anne…” Pero napaangat ako ng ulo at napatingin sa kanya ng tawagin niya ng mahina ang
pangalan ko. “Huwag ka sanang maiilang sa akin, ngayon na alam mo ng gusto kita…”
~~~
~?? Say it again for me
‘Cause I love the way it feels when you are telling me that I’m the only one who blows your mind
Say it again for me
It’s like the whole world stops to listen when you tell me you’re inlove~
Say it again ??~
~~~
Nang marinig ko na naman yun para bang gusto kong tumalon-talon sa harapan niya. Pero syempre,
mamaya nalang sa loob. Pa-girl ang peg ko eehh~ kaya napakagat-labi nalang ako para pigilan ang kilig
ko.
“Ehem…” Nag-fake cough ako saka ako tumingin sa ibang direksyon. WAAAAH! Oh goodness, help me!
Parang may kung anong kumukulong lava sa tummy ko.
“Ayan na. Sabi ko ng wag kang mailang sa’kin pero naiilang ka na oh. Takte…” Hindi ko alam kung tatawa
ba ako o ano. Bwahahaha! Cute eh… Parang nagtatampo kasi yung boses niya.
“Pfft… Eh kasi naman ikaw eh! Nambibigla ka! Pumreno ka naman!!”

“Si Chloe kasi eh. Eh ayokong naiilang ka sa akin eh. Baka mabago yung pakikitungo mo sa akin. Ayoko
ng ganun. Gusto ko, ganito lang tayo.”
~~~
~?? The thing about you is you know how just how to get me
You talk about us like there’s no end of sight~
The thing about me is that I really wanna let you
Open the door and walk into~ my life ??~
~~~
Kung nananapak lang ako pag kinikilig ako, malamang bugbog sarado na ‘tong pandak na ‘to. Kyaaah!
Enebe~
“HA-HA-HA! As if…” >.>
Napatingin ako sa kanya nang idantay niya ang braso niya sa backrest ng bench na inuupuan namin.
Napaangat tuloy ako ng likod ko. Parang nakaakbay eh. Machismax pa kami nito pag may nakakita sa
amin. Chos! xD
“Nakakainis kasi si Chloe eh... Pahamak, hindi marunong tumupad sa--- ay, tek naman…” Napatingin na
naman ako sa kanya nun. Kinakausap ang sarili eh. Hey, koya! Ayos ka lungs? :P “… Pa’no ba…?”
“Huy, alam mo, lasing ka lang eh. You’re talking to yourself. You alright?” nagthumbs up pa ako sa kanya
pero ngumiti lang siya sa akin.
“Hindi ako lasing.” Sabay kamot niya sa batok niya at umiwas ng tingin. Pinaypayan pa nga niya gamit
ang kamay niya ang mukha niya kasi pansin ko sobrang pula na niya. “Hoo! Init….”
Init? Weh? Ang lamig oh!
~~~
~?? Move in a lil closer
Take it to a whisper
Get just a lil louder ??~
~?? Say it again for me
‘Cause I love the way it feels when you are telling me that I’m the only one who blows your mind
Say it again for me
It’s like the whole world stops to listen when you tell me you’re inlove~
Say it again ??~
??~ and it feels like it’s the first time
That anybody’s ever brought the sun without the rain
And never in my whole life
Have I heard words as beautiful as when you say my name ??~
~~~
Para ng naaning si Nathan. Kinakausap ang sarili, guys. =__= Tinaas ko nalang yung dalawa kong hita
saka ko niyakap. Tumingin pa ako kay Nathan na ngayon ay hawak-hawak ang tuhod niya. Nakaupo pa
rin siya sa tabi ko.
“A-ano… kasi…. Ahmm, Nathan… Yung sinabi mo. Ayos lang talaga.” Pagsisigurado ko sa kanya. Aba,
baka abutin kami ng umaga dito dahil sa pagkailang ni Nathan eh. >//>
Pagkasabi ko nun eh tumingin siya sa akin ng seryoso. Bigla niyang tinap ang balikat ko sabay sabing…
“Totoo yung nalaman mo pero ayokong mailang ka sa akin, Kaye Anne. Kaya, kalimutan mo nalang yung
nalaman mo. Ayoko talagang maiba yung pakikitungo mo sa akin eh. Besides, we’re bestfriends and I
don’t wanna ruin our friendship just because of this… Alam kong naiintindihan mo ang punto ko.”
~~~
~?? Say it again, say it again
Say it again, say it again
Say it again
When you tell me you’re in--- ??~
Inlove nga ba? I thought so… Hayyy. Assumera ka talaga Kaye Anne. Nathan picked friendship over
something more than that. And besides, alam kong mas malalim ang definition niya ng love. Iba nga
naman ang love sa like. He likes me but he still loves Gail… I think?
“Bakit natulala ka na dyan, Kaye Anne?” Napatingin ako sa may bandang pinto ng balcony. Tumuloy na si
Yaya Vera palapit sa akin saka niya ipinatong ang platter ng cookies at apple juice sa mini table sa
harapan ko.
“Kanina ka pa po dyan, Ya?”
“Hmm, oo. Saglit lang namang ihanda ito eh.” Umupo siya sa tabi ko saka siya ngumiti sa akin. Ako
naman ay ipinatong na ang gitara sa tabi ko sa sofa. “Nung una, napansin ko na nakangiti ka pa at
mukhang masaya sa umpisa ng kanta. Pero nung patapos na eh pahina ng pahina at palungkot ng
palungkot ang mukha at boses mo. May problema ka ba sa pag-ibig?”
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Yaya sabay abot nung cookie at sinubo ko ng malaki sa bibig ko.
Muntikan na nga akong mabulunan pero keribels lang. Nang malunok ko na ay uminom naman ako ng
juice. Ang daming napapansin ni Yaya. (_ _”)
“Ano ka po ba, ‘Ya!? Wala nga akong boyfriend eh tapos magkakaproblema pa ako sa pag-ibig? Ha-ha-
ha!” I faked a laugh then looked away with my wrinkled forehead.
Narinig ko siyang tumawa. Tinawanan ako? “Ewan ko ba kung bat wala ka pang boyfriend. Eh maganda
ka naman, matalino, sexy, at mabait. Bawas-bawasan mo lang ang kain at pagkamasungit. Ayos na…”
Humarap naman ako sa kanya ng nakanguso kaya tumawa na naman siya. “Biro lang. Bakit wala ka pang
boyfriend, Kaye Anne?”
I gave her a warm smile. Kumagat muna ako ng cookie bago ko siya sinagot. “Yaya Vera, marami pang
oras sa pagboboyfriend. And besides, I’m waiting for my… Ideal guy, my mister right…” Tumawa ako ng
mahina saka ko siya inakbayan. “Nakahelmet pa po kasi si Mr. Right ko kaya hindi mauntog-untog at
marealize na I’m the one…”
Napatawa nalang kami sa sinabi ko. I’m thankful na may isa akong Yaya Vera sa buhay at bahay namin.
Otherwise, I might be a kwago na nakatira sa palasyo. -______-
“Ano pa lang itatanong mo sa akin, Kaye?” She asked all of a sudden. Bumitaw naman ako sa
pagkakaakbay ko sa kanya saka ako kumagat na naman ng pangatlong cookie.
“Ya, kain ka po muna.” Inabot ko naman sa kanya yung cookie and of course, tinanggap niya. Rule
number one ko kasi ay kapag may binibigay ako sa maids namin sa bahay ay bawal tanggihan. ^_^v
“Salamat…”
Ngumiti lang ako sa kanya saka ko tinaas ang dalawa kong hita at nag-indian sit. Matanong na nga kay
Yaya ang itatanong ko. “Yaya, totoo pala yung nalilipat po yung paglilihi ng buntis sa lalaki?”
“Ahh oo…” She nodded slowly. “Meron pa nga eh, kapag may napaglihian na tao ang buntis eh
manghihina yung…. Yung pinaglihian niya. Kunwari, ikaw yung napaglihian niya, mamayat ka , manlalata,
manghihina o kaya magkakasakit ka.”
“Ooooohhh!” Napahimas ako sa baba ko saka ako humarap sa kanya. Magsasalita pa sana ako kaso
naunahan na niya ako.
“May kasabihan na kapag nailipat ang pagbubuntis sa asawa eh patunay na mahal na mahal niya ang
asawa niya.” Paliwanag niya na may malapad na ngiti. Kyaaaah! Baby lovers never fail to make me kilig
kilig. Hihihi :””>
“No doubt. Inlove na inlove si Kurt kay Gail, yaya eh.” Natatawang sabi ko. “Eh pa’no po maibabalik sa
buntis ang paglilihi? Ang weird na kasi po ni Kurt eh. 1 week na pong mangga lang ang kinakain niya
buong araw with different kinds of dip…”
GAIL’S POV
“Oh, Princess… Yan na ha?” Sabi ni Arthur nang iabot niya sa akin ang paperbag ng hilaw na mangga.
“Grabe, bakit ako nalang lagi ang napagtritripan ni Master?” Saka niya inayos ayos ang buhok niya.
Nagroll eyes lang ako saka ako humawak sa door knob. “Pasensya na, Arthur. Hindi niya raw kakainin
ang mangga hangga’t hindi ikaw ang bumibili eh.”
Napaglilihian yata ni Kurt si Arthur. Pano ba naman kasi, si Arthur ang gusto niya inuutusan sa pagbili ng
mangga. Hindi niya raw yun kakainin kung hindi si Arthur ang bumili. Pag di naman siya nakakain, eh ang
init na ng ulo. One time, si Wayne o di kaya si Jake ang bumili kasi busy si Arthur tapos sinasabi ko na si
Arthur ang bumili nun pero… Geez! May instinct daw siya na hindi si Arthur ang bumili nun. At eto pa ah!
Bwisit na bwisit siya sa pagmumukha ni Arthur. >_<
“Salamat, Arthur… Sorry talaga ha?” I smiled apologetically. Tumango lang siya at ngumiti saka siya
naglakad papunta sa pad ni Kuya Alex na katabi lang ng pad ko with his hand on his pocket. Sinarado ko
na ang pinto saka ako pumasok sa loob.
Nakita kong nagbabasa ng notes si Kurt sa may sofa. Lumapit ako sa kanya saka ko inabot ang paperbag.
“Here… Si Arthur bumili nyan ah…”
Inabot naman agad niya ang paperbag saka siya naglabas ng isang mangga. Inamoy-amoy niya pa yun
saka siya tumingin sa akin na nakangiti. “Good…”
=__________= Sanay na ako sa kawirduhan niya.
“Baby love, nakapagreview ka na ba ng maayos?” Umupo ako sa tabi niya pero tumayo naman siya saka
siya dumiretso sa kitchen. Pagkabalik niya ay may dala-dala na siyang peeler at saucer na may ketsup. -
__-
Umupo siya sa tabi ko saka siya nagsimulang i-peel ang mangga niya. “Yeah, nakapagreview na ako.”
*WOW FANTASTIC BABY!*
Napatingin ako sa center table kung saan nakapatong ang phone ko. Kukunin ko na sana kaso naunahan
na ako ni Kurt. Kunot-noong tinignan niya yung screen saka niya pinakita sa akin. Kaye Anne’s calling…
“Sagutin mo na…” Bored na sabi ko. Tumango naman siya saka niya nilagay sa tenga niya.
“Hey… Si Crystal? Nandito malamang. Kaya nga nasa akin ang phone eh… Mangga… Bakit inaalok kita?”
Tumingin si Kurt sa akin at maya-maya pa ay inabot niya na sa akin. “She needs to talk to you raw…”
Nakangiwing kinuha ko naman ang phone ko then I placed it on my ear.
“Hello?”
[“Mangga every minute of the day! Kaloka ah! Anyway, napatawag ako kasi may solusyon na sa
problema mong si Kurt. Hahaha!”]
Napatingin ako kay Kurt na sarap na sarap sa pagkain ng mangga na sinawsaw sa ketsup. “Ano naman?”
[“Maraming alam si Yaya tungkol sa mga ganyang bagay. Ganito daw ang gawin mo, kailangan mo daw
paliguan si Kurt para daw mabalik sayo yung paglilihi-----“]
“WHAT?! Seriously?” Napatingin sa akin si Kurt. Nagulat ko yata kaya tumalikod ako sa diresyon niya.
“Bangag ka ba?”
[“Spell asa?! Totoo yun. Well, there’s no harm in trying. Try niyo lang diba? Kailangan daw patayo ang
buhos. Bale, nakatayo si Kurt at sa ulo diretso ang buhos.”]
“Psssh… Fine! Sure kang si Yaya nagsabi nyan ah?”
[“Yeaaaah! Oh sige na, bye na. Wala na akong load. Bwahahaha!”]
“K. Thanks!”
And I hung up. Naparoll eyes nalang ako sa sinabi ni Kaye Anne bago ako lumingon kay Kurt. And
woooooooooah! 3 na yung nakita kong buto ng mangga sa mesa. What the fudge? Ang bilis kumain ha!
O_o
“What did she say, baby love?” He asked without looking at me.
I sighed in exasperation remembering how odd the solution is. “Paliguan daw kita para mawala na yang
paglilihi mo.”
In a snap ay napatingin siya sa akin na may mapaglarong ngiti sa labi. Oh, fudge! Pervert nga pala ‘to
>___<
He stood up happily then held my hand. “Tara, let’s shower together…”
~~~
“Don’t take it off!!!” I retorted hysterically while holding the edge of his shirt. “Subukan mong hubarin
yan… Naku!!” >3<
Tumawa lang siya ng mahina saka niya inalis ang kamay ko sa shirt niya. “Gabi-gabi mo naman akong
nakikitang nakahubad ah. What’s the matter with you?”
I stompped my feet childishly. “Fine! Dali, pasok sa bathroom! Now na!”
“Maligo nalang tayo ng sabay. Papaliguan kita, papaliguan mo ako. Ain’t that wonderful?” Then a playful
smile formed his lips.
I showed him my closed fist with my glare shot on him. “What about this? Ain’t this awesome?”
Natatawang pumasok na siya bathroom kasunod ako. And yeah, we did the ritual. Nung una ay
nahirapan ako kasi ang tangkad niya. Sabi kasi ni Kaye Anne ay patayo dapat ang buhos. Pumatong pa
ako sa edge nung higher part ng tiles. Si Kurt naman ay nakahawak sa bewang ko para sa suporta kaya
ang nangyari ay nabasa ako nung binuhusan ko siya. But hey, I know whatcha thinking! We didn’t take
shower together. DUH!
“Bilisan mo dyan, Kurt…” I shouted. Nakaupo na ako sa kama while wiping myself with a towel.
Magpapalit nalang ako ng damit.
“Yeah…” He answered. Napailing nalang ako sa ginawa namin. Uy, he’s wearing shorts naman. He’s not
fully naked, wag shrek-minded. Tsk tsk.
Napatingin ako sa phone ko sa may bedside cabinet. Kinuha ko muna yun saka ako bumalik sa
pagkakaupo sa kama. Nung tinignan ko ang screen ay unregistered number naman. Sino kaya ito?
“Hello? Who’s this please?”
[“You don’t need to know who I am, right now. The important is I know you, Crystal Gail Rivera.”]
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. Masyadong fierce magsalita ang babaeng nasa linya. Pamilyar yung
boses niya pero hindi ko maalala kung kelan ko narinig.
“Excuse me? Sino ka ba?”

[“Hahaha! Kulit mo rin no?”] Narinig kong naglakad siya. As I have heard, nakaheels siya. Masyado
kasing tahimik ang lugar sa kabilang linya.
“Kung hindi ka magpapakilala, well, ibaba ko na ito.”
[“Chill, Miss. I just called to say take care of yourself and your baby as well. Toodles!”]
*TOOT TOOT TOOT*
The moment she hanged up, my heart started to beat so fast. Hindi ko alam pero kinabahan ako. Sino ba
yun?
[25] NEW FRIEND
KURT’S POV
“Eeeeh! Napakacute talaga!!!” >3<
Napatingin ako saglit kay Crystal. Nakaupo siya sa driver’s seat habang hawak niya ang phone niya.
Medyo kumunot pa ang noo ko ng makita ko siyang tuwang-tuwa. Napansin ko rin nakapasak sa tenga
niya ang earphones na nakaconnect sa phone niya.
“?? ~Turn it up loud! Nananana~ Turn it up loud!~ ??” She sang joyfully while focusing her sight on her
phone’s screen. “Hihihihi… Cute…”
Nang mag-go signal na ang traffic lights ay ibinalik ko na ulit ang tingin ko sa daan. I continued to drive
safely but I was really distracted of Crystal’s giggle. Napatingin ako sa kanya saglit through the rear view
mirror.
“Ano ba yang pinapanuod mo dyan sa phone mo at tuwang-tuwa ka? Tss…” I asked irritatingly.
Para namang wala siyang narinig kasi hindi niya ako sinagot. Instead, kanta pa siya ng kanta…
“??~Nananana~ Turn it up loud!~ ?? Hihihihi… Ang cute ng unggoy….”
Now I’m totally irritated. While driving, I immediately took one piece of her earphone off her ear and
finally she faced me with her eyebrow shot heavenwards. Pasulyap-sulyap lang ako sa kanya through the
rear view mirror kaya nakikita ko pa rin ang mukha niya kahit papaano.
“Bakit mo tinanggal, Kurt? Kita mong nanunuod ako ng music video.” She retorted.
“I can’t concentrate in driving.” Sabi ko saka ko niliko ang kotse ko papasok sa car park ng E.H.U. “You
kept on giggling there. Ano bang nakakatawa sa pinapanuod mo?”
Bigla naman siyang tumawa na naman. “Hihihi… Nanggigil ako sa mga mata ni T.O.P! Ang sarap panuorin
ng paulit-ulit yung MV niya ng Turn It Up! May unggoy kasi eh… I feel like the music video is made
specialy for me. Bwahahaha! Kidding!” XD
=____=
Pinapark ko na ang kotse ko sa reserved space sa car park nang biglang nagsalita na naman si Crystal.
But this time, nag-aalala na yung boses niya.
“Baby love, pa’no kung yung tumawag---“
Napahinto siya sa pagsasalita nang hawakan ko ang kamay niya. I looked into her eyes and gave her my
assuring smile. “Baby love, walang mangyayaring masama sayo at sa baby natin. Trust me… I will take
care and protect you from all those fcked-ups.” Then I pinched her cheek gently. “Wala lang magawa
yung caller na yun. She must have been doing that just to play pranks. Wala sigurong magawa.”
Whoever the caller was, she’s not worth to worry about. Marami namang ganyan nowadays. Mga
mahilig mantrip online or over the phone just to make fun of other people. She must be one of Crystal’s
classmates or whatsoever. But her bad, she messed with the wrong precious one.
“Pero Kurt, kinakabahan ako eh…” She said while pouting. “Parang may kutob ako na… basta…” >3<
“Tss… Don’t worry about that fcking caller. I’m sure she loves fcking around with---- Ouch!“ ~_~ Bigla
nalng kasi niya akong piningot sa tenga.
“Don’t say bad words, baby love! Bawasan mo ang pagmumura kasi maririnig ni baby~” She said in a
sing-song voice. *u*
I just gave her my ‘Are you kidding?’ look. “I’m used to curse. Tss.”
“Eh naiirita ako sa pagmumura mo eh. Ano ba yan! Mamaya maadapt ni baby Kyra yang pagmumura
mo.” She said contemptuously then folded her arms across her chest. Sumandal ulit siya sa backrest ng
seat saka siya tumingin sa windows sa side niya.
Napatawa naman ako ng mahina. Why is she so sure about our baby’s gender? :)
Hinila ko ulit ang kanang kamay niya kaya napatingin siya sa akin. I kissed her right cheek and beamed at
her. “Fine… No cursing. That’s your rule. But I should have mine too…”
Bigla niyang ibinaba ang tingin niya sa uniform ko saka niya inayos ang collar ko. “Sure, ano yun?”
I smiled playfully at her. Napansin niya naman yun kaya tumingin ulit siya sa mukha ko ng nagtataka. A
dangerous smirk formed my lips then.
“Less curse… More kisses…” Then I cupped both of her cheeks and pressed my lips onto hers. Her eyes
rounded in surprise when our lips parted. “That’s my rule… Ain’t that wonderful?”
GAIL’S POV
I was touching my lips during the whole class. Sira-ulong Kurt yun! Less curse, more kisses?
Napakapervert talaga… But I still do accept his pervertness. Hihihi :””> I love all of him even his flaws… I
still feel the kiss like it’s the first.
“Gail…” Bigla nalang akong nabalik sa huwisyo nang marinig kong may tumawag sa pangalan ko.
Napaayos tuloy ako ng upo saka ko sinuklay ang buhok ko gamit ang fingertips ko bago ako tumingin sa
kaliwa ko.
“Err… Bakit?” I asked consciously.

Ngumiti naman siya saka siya umupo sa katabi kong arm chair. “About dun sa project natin. Next week
na kasi yun eh… End of July, remember?”
Tumango-tango naman ako. Of course, how could I forget about that? “Monique, ano ng plano natin?
Naku, next week na yun. Kailangan na nating magrush… Magpropromote pa… Tapos busy pa tayo this
week kasi prelim ah.” Nag-aalalang sabi ko.
Napanguso siya saka siya sumandal sa backrest ng arm chair. Tumingin siya sa harapan at parang nag-
iisip. “Tara dun tayo sa pavilion. Dun daw tayo magmimeeting ng groupmates natin para makapagplano
na tayo.”
So, ayun nga, lumabas na kami ng room since breaktime naman. Sinamahan ako ni Monique na dumaan
muna sa cafeteria para bumili ng food namin para dun nalang daw kami kumain habang nagmimeeting.
Medyo nag-usap kami ni Monique at nagpapalitan ng suggestions para ma-share namin sa group habang
naglalakad. Napagsang-ayunan nga namin na shirt na pa-stamp ang designs nalang para medyo madali
yung i-sell namin.
Nang makarating na kami sa pavilion ay nadatnan namin na pabilog na nakaupo sila sa floor. Nandun na
sina Joyleen, Krishelle, Karizza, Renz at Gio. Nag-uumpisa na yata sila. Napatingin sa amin si Krishelle
kaya umusog siya ng konti para mabigyan kami ng space para umupo.
“Sorry we’re late. Dumaan pa kasi kami ni Monique sa cafeteria.” Sabi ko nang makaupo ako sa tabi ni
Krishelle.
“Ayos lang. Hindi pa naman kami nagsisimula eh. Nagrereview pa lang kami para sa exam.” Sagot naman
ni Joyleen at saka siya ngumiti sa akin. “So, Let’s start?”
Nagsimula na silang magsuggest ng kung ano-ano. Kami ni Monique nanahimik lang kasi iisa lang naman
ang gusto naming i-suggest sa kanila and that is…
“T-shirt stamping nila. With that, makakatipid tayo sa materials and syempre sa time. Bibili lang tayo ng
iba’t-ibang colors, sizes and even styles ng shirt tapos tayo na ang gumawa sa stamps para effort na rin.
Tayo na ang bahala sa designs nun of course. About sa paint? We only need fabric paint for permanent
designs. For examples, pwede tayong gumawa ng text na ‘Go East High!’ or ‘Proud to be East Highers.’
Tas dadagdagan nalang ng simple designs. Something like that… What do you think?”
Nagkatinginan naman silang lahat na parang nag-uusap yung mga mata nila. Tapos ang nakakatuwa pa
ay sabay-sabay silang sumagot ng “Brilliant idea!” Napatawa tuloy kaming lahat. Napag-usapan na
namin kung magkano ang contributions ng each member at mabilis naman kaming umagree sa napag-
usapan na P2,000 each lang muna since we’re 8 in the group naman.
“Okay lang na maglabas ng pera at effort kasi it’s for fund raising naman diba?” Sabi ni Gio habang
naglilist down notes ng materials na bibilhin namin.
“So, kelan tayo bibili ng shirts? Wait, ilang shirts ang oorderin natin?” Tanong naman ni Renz habang
pinaikot-ikot ang pen sa kamay niya. Ngayon ko lang napansin na dalawa pala ang lalaki sa group namin.
:D
“We need to know muna kung magkano ang shirt. Kailangan nating bumili ng wholesale para
makatipid.”
Then there, nagpatuloy lang kami sa pag-sesearch. Buti nalang ay may wifi ang buong E.H.U kaya
nakapagsearch sila kung magkano ang mga bibilhin naming materials. Ako naman ay busyng busy sa
pagkain ng tuna sandwich ko.
“Sa Saturday umpisahan na natin ang pag-stamp. Sa Friday pa daw kasi pwedeng makuha ang shirts na
inorder natin.” Sabi ni Monique. Sa mismong pabrika kasi sila nag-inquire online kaya alam na ang araw
ng possible pick-up ng orders.
Teka, Saturday daw. Patay, di ako pwede nun. I raised my left hand slightly to catch their attention.
Tumingin naman silang pito sa akin. “Guys, I am not available on Saturday.”
“Ay, bakit? Cancel mo muna ang tasks mo, Gail kung okay lang? Rush na tayo eh…” Sabi naman ni
Joyleen.
Umiling naman ako ng bahagya. “I can’t… My Kuya’s wedding is on Saturday.” Uminom muna ako saglit
sa tumbler ko. “Sunday, pwede kayo?”
Nagkatinginan naman silang lahat sabay tango nila.
“Alright, Sunday then…” Joyleen announced.
KAYE ANNE’S POV

“Kaye Anne, matanong ko lang ha?” Napatingin ako kay Chloe saglit saka ko binalik agad ang tingin ko sa
softcopy ng reviewer ko.
“Ano yun?” -.-
“Hmmm…” Inakbayan ako ni Chloe pero focus pa rin ako sa pagrereview ko. Mas mabuti kasing dito ko
nalang ibaling ang focus ko kesa sa pagkakaroon ng love life =__= “Ngayong nalaman mo na may gusto
sayo si Nathan, ano ng next level niyo?” (^^,)
“No level ups… still the same…” Walang ganang sagot ko.
“WEH? Kung kelan namang nagkakagustuhan kayo saka pa kayo nganganga dyan?” Napatingin na ako
kay Chloe habang nakataas ang kilay ko. Pero ang loka, tinaasan din ako ng kilay. Aba, hindi nagpapatalo
(--.)
Dahil sa tinamad na rin akong magreview ay pinasok ko na sa bag ko ang reviewer ko. Saka ako tumingin
kay Chloe ng seryoso. “Yeah, gusto niya ako, at mahal ko naman siya. Kaso sabi niya sa akin ay kalimutan
ko nalang daw yun kasi ayaw niyang masira ang pagkakaibigan namin.” Saka ako tumawa ng peke.
“Nathan is really indeed the great nice guy of all generations.”
Si Chloe naman ay nanlaki ang mga mata. Hindi yata makapaniwala sa sinabi ko. -__-++ “Tsk tsk! Hindi
ko talaga maintindihan si Nathan.” Inalis na niya ang kamay niya sa pagkakaakbay sa akin saka siya
tumingin sa harapan namin. “You know what Kaye Anne? If you still keep on waiting for Nathan, I’m
telling you… Nothing’s gonna happen with you. 20 years old ka na, sissy! Try mong mag-enjoy…” Saka
siya tumingin sa akin at tinapik ng mahina ang balikat ko.
Napayuko nalang ako at napabuntong-hininga. Anong gagawin ko? Si Nathan naman kasi talaga ang
ideal guy ko.
“Bahala na… Whatever happens, happens…” Malamyang sabi ko saka ko inayos ang buhok ko.
“AYY!”
Napatingin ako bigla kay Chloe sa tabi ko. Nakita ko nalang na may kamay na nakatakip sa mga mata
niya mula sa likuran. Sinundan ko naman ng tingin kung kaninong kamay yun... at kanino pa ba?
“Mhine!” Natatawang tawag ni Chloe kaya naman inalis na ni Dustin ang pagkakatakip niya sa mga mata
ni Chloe at umupo na sa kabilang side niya sa bench na inuupuan namin with his usual cold expression.
“Hey Kaye Anne…” Bati sa akin ni Dustin. I just murmured my hello then took out my reviewer again
from my bag. Maglalambingan na naman ‘tong dalawang ito sa tabi ko. -___-+++
I resumed reviewing my notes but their sweet conversation didn’t escaped my ears.
“Mhine, kamusta exams mo?” Tanong ni Chloe kay Dustin.
“Ayos naman.” Sagot niya. “Syempre, inspirasyon ko ang nagtutor sa akin eh.” =__=
“Waah! Wag ka ngang ganyan. Ang pangit mo! Hahahaha!”
“Ayos lang, maganda ka naman.”
Geez~ ano ba ‘tong dalawang ‘to? Nananadya ba sila? Bakit sila nag-gaganyan sa tabi ng isang SSB? Well,
SSB stands for Single Since Birth. Common na ang NBSB eh >___>
“Mhine, pinapapunta ka pala ni Mama mamaya sa bahay. Kakausapin ka daw.” Narinig kong sabi ni
Chloe. Ayokong makinig sa usapan nila pero kasi naman ang lakas ng boses ni Chloe. Nakamega phone
yatang ‘tong babaeng ito.
“Bakit daw? Papakainin na naman ba ako ni Mama ng sangkaterbang pagkain?” =__=
“Hindi noh! Kakausapin ka lang about sa kasal natin… Ibigay mo na daw yung listahan ng bridesmaid’s
mo.”
Hindi ako makaconcentrate sa pagrereview ko dito. Naman oh! Kaya naman inayos ko na ang mga gamit
ko saka ako tumayo. “Love birds, I’ll go ahead na ha? See ya’.”
Dumiretso na ako sa paglalakad. Maghahanap ako ng lugar kung saan payapa at tahimik. Nakakaloka
naman kasi eh! Bakit pag sa bahay ay wala ako sa mood mag-aral? Tapos kung kelan nandito na ako sa
campus saka ako nagra-rush >______<
Aha! Alam ko na kung saan ako pupunta (~~,)

***MAIN LIBRARY
Pumunta ako sa main building ng E.H.U at dumiretso sa main library. And as I expected, may mangilan-
ngilang students. Naghanap muna ako ng pwestong hindi expose at hindi masyadong dinadaanan para
hindi ako madistract. Umakyat nalang ako sa second deck ng library kasi mukhang walang tao dun pero
nagkamali ako… May grupo ng mga med students ang nakaoccupy sa pahabang table dun. Palibhasa kasi
nakatutok ang air-con dito kaya dyan sila sa nakapwesto.
No choice but to look for another space anyway. May mga vacant naman kaso masyadong dikit sa ibang
students. Nakakadistract yun since mas madaming lalaki kesa sa babae. Pababa na sana ako sa second
deck nang mapalingon ako dun sa may sulok. Napansin kong may nakaupong babae sa may floor at
tahimik na nagbabasa dun.
I shrugged my shoulders then walked towards where the girl is sitting. Nung mapansin niya yung
presence ko na papalapit sa kanya ay napatingala siya at umayos ng upo.
“Hindi ba bawal umupo dito sa sahig, miss?” Tanong ko.She just shrugged her shoulders as her respond
then fixed her bangs.
“Wala namang policy na ganun dito, ate kaya pwede naman siguro.” She answered.
“Ah ganun? Edi dito nalang ako uupo.” Nagsmile ako sa kanya saka ako lumapit sa pwesto niya at
umupo, enough distance apart. Napatingin naman siya sa akin saka siya ngumiti kaya nginitian ko rin
siya. Mukha siyang mabait ^_^
Bumalik na ulit siya sa binabasa niya samantalang ako naman ay nagstart ng magreview. And yeah, mas
nakakaconcentrate dito sa pwesto na ito. Wala kasing masyadong dumadaan. After several minutes,
narinig kong nagsalita yung katabi kong babae.
“Miss, excuse…” Tumingin naman ako sa kanya. “May extra pen ka?” Chineck ko muna sa loob ng bag ko
kung meron pa ako. May dalawa pa pala akong extra pens kaya inabot ko sa kanya. “Thanks… Pahiram
lang saglit ha?”
I just smiled to her then resumed myself in reviewing. Maya-maya pa ay nagsalita na naman siya. “Ito na
miss oh. Thank you…” She whispered while smiling.
“Iyo nalang… Mag-eexams pa naman, baka wala kang gamitin.”

“Ay oo nga… Sige, salamat miss. Nakakahiya naman. Ballpen lang, wala pa ako.” Tapos tumawa siya ng
mahina.
Umiling lang ako sa kanya habang natatawa din. “Sus, ganyan talaga ang buhay estudyante. By the way,
Kaye Anne Alonzo nga pala… And you are?” Nilahad ko ang kamay ko sa kanya.
She smiled sweetly then took my hand. “I know, sikat kaya kayo.” Then we shook hands. “I’m Chelsea.
Chelsea Yuan…”
Dahil sa magaan ang loob ko sa kanya ay nagkwentuhan kami dun sa sulok. Hindi naman malakas ang
kwentuhan namin kaya okay lang. Since last year pa pala siya dito nag-aaral ng BS Tourism at graduating
na siya ngayon. We’re the same age din and she’s so pretty. Maputi siyang babae at napaka-angelic ng
mukha niya kaya naman nakapalagayang loob ko kaagad siya. She’s really nice and a sweet girl. ^^
Crush ko na siya lels =))
“Kaye Anne, una na pala ako. In 15 minutes, kailangan ko ng pumasok.” Tumayo na siya kaya tumayo na
rin ako. Medyo inayos muna namin ang uniform namin.
“Sabay na tayo. Papasok na rin ako eh.”
Nung makalabas na kami ng main building ay nagpalitan muna kami ng cellphone number. Kinuha ko
kasi yung number niya kaya binigay ko rin yung kanya. Waaah! Gusto ko siyang maging ka-close pa. *u*
“It was really nice talking to you, Kaye Anne.” Nakangiting sabi niya. “Akala ko, isnabera ka. Yun pala,
mali ako.” Then she giggled her heart out. Pag tumatawa siya, nawawala yung mata niya. Ang singkit
kasi. Cuteeee! ^_^
Anla, natotomboy na ba ako sa kanya? (~~,)
“Likewise! Lunch naman tayo nextime…” Yaya ko.
“Sure…” Mahinang sagot niya.
“Hi Kaye Anne!” Napatingin ako sa harapan namin and in a snap, biglang may kung anong nagkakarera
na naman sa dibdib ko.
“Nathan…” Hindi ko alam kung bakit pero yung ngiti ko parang naiilang. Namiss ko siya! 1 week hindi
nagparamdam eh! T__T
Tumingin naman siya sa katabi kong si Chelsea. Napansin ko na naging uneasy yung mukha ni Chelsea. I
don’t know why.
Tumingin naman ako kay Nathan saka ko hinawakan sa balikat si Chelsea. “Nathan, si Chelsea nga pala--
---“
Nabigla nalang ako sa susunod na nangyari. Napabitaw nalang ako sa pagkakahawak ko sa balikat kay
Chelsea nang lumapit si Nathan at yumakap dito.
“CHELSEA! Sabi na nga ba ikaw yan eh!” Tuwang-tuwang sabi ni Nathan habang nakayakap dito. Si
Chelsea naman ay nakatayo lang ng diretso at halatang nabigla siya pero eventually ay yumakap na rin
siya at ngumiti. They pulled away from the hug and Nathan pinched her cheeks. “Kamusta ka na
Chelsea?! Ganyan pa rin kachubby ang pisngi mo oh! Namiss kita…”
Chelsea beamed sweetly to him. “I’m fine. Namiss rin kita, Nat-nat…”
Okaaaaaaaaaaaay! What’s the meaning of this? (?__?”)
[26] MUTUAL UNDERSTANDING
KAYE ANNE’S POV
“I’m fine. Namiss rin kita, Nat-nat…”

Teka, teka nga. Ano ‘tong nakikita ko? Bakit magkakilala sila? >_>
Medyo winave ko ang kaliwang kamay ko sa kanila saka ako ngumiti na halatang nagtataka. “Hey, guys.
Ano ‘to? Magkakilala kayo?” Tumingin ako kay Chelsea. “How come, Chelsea?”
Bigla namang tumawa ng mahina si Nathan. “Kaye Anne, si Chelsea nga pala, highschool classmate ko.
Salutotarian namin yan!” Proud na sabi niya habang nakatingin kay Chelsea.
“Grabe ka naman… Ikaw naman ang class valedictorian eh.” Mahinhing sabi ni Chelsea. *u*
“Sus! Lumamang lang ako ng .5 points eh.” Humarap naman siya sa akin. “Kulet, dapat siya talaga yung
valedictorian eh kundi lang siya nagvolunteer na turuan ako nun sa Statistics eh.”
Hinampas naman ng mahina ni Chelsea si Nathan sa braso pero natatawa pa rin. “Hindi ah! Ikaw rin
kaya, tinuruan mo rin naman ako nun sa Physics. Fair enough, Nat-nat!” saka sila nagtawanan.
Spell Out-Of-Place? (_ _”)
Capital K-A-Y-E A-N-N-E
“Wow, ang galing naman! Small world he-he-he…” I faked a laugh.
“Oo nga eh!” Sagot naman ni Nathan saka siya tumingin kay Chelsea na hindi pa rin inaalis ang ngiti.
“Chels, pa’no ka napunta dito? Diba sabi mo sa State University ka? Kelan ka pa dito?” Wow, sunod-
sunod ang tanong ah. Masyado naman siyang sabik kay Chelsea =___=
Inayos muna ni Chelsea ang bangs niya. “First sem, last year pa. Masyado kasi magulo dun sa State
University eh. Laging may rally kaya pinatransfer ako dito.” Tumingin muna siya sa akin saglit saka niya
binalik kay Nathan. “Balita ko, isa ka sa mga pinili ng E.H.U na pinadala sa Germany.”
“Ah oo eh… Nitong April lang kami nakabalik.”
“Oohh~ Akala ko nga hindi mo na ako matandaan kasi sikat ka na dito.”
“Ano ka ba… Ikaw makakalimutan ko, Chels? There’s no way…” Tumawa naman ng mahina si Nathan.
“Pasensya na Chels, nasanay umingles. Hahaha!”
Wushing~~ Hangin lang po ako dito, halaman, display, or extra. Pansinin niyo ako! >__>
Bigla ko nalang naalala na may klase pa pala ako. Geez! Oo nga pala. “Excuse me…” Naputol naman yung
conversation nila saka sila sabay na tumingin sa akin. “Una na pala ako sa inyo. May klase pa ako. See ya’
around guys.”
“Sige, kulet. Goodluck sa exams mo.”
Tumingin naman ako sa kanya at ngumiti. Magsasalita sana ako kaso naunahan na ako ni Chelsea.
“Wow, kulet? Tawagan niyo? Wait…” She paused for awhile then looked at us meaningfully. “Girlfriend
mo ba si Kaye Anne, Nat-nat?”
“Pffftt…” Napatingin ako sa gilid ko at pinigilan ang pagtawa. Si Nathan naman narinig ko lang na
tumawa ng mahina.
“No, bestfriend ko lang siya.”
Shoot. Yan na naman yang magic word na yan. Ewan ko ba basta tuwing naririnig ko yan ay naiirita ako.
Tumingin naman ako kay Nathan saka ngumiti. “Yeah, pandak. So, talagang aalis na ako! Babush!”
Tumalikod na ako sa kanila at nagsimula ng maglakad palayo, kaso rinig na rinig ko pa rin ang kwentuhan
nila
“Pandak, kulet? Wow, cute niyo naman!”
“Nakasanayan na namin eh. So, Chels, miryenda tayo mamaya. Libre kita!”
Hayyy. Hindi ko alam kung bakit pero nakaramdam talaga ako ng inis. Nakakairita. Tsk!
***
TIME CHECK—3:20PM
It has been a stressing day for me. Piga ang brain cells ko sa exams. Ganyan po ang napapala ng mga
nag-rurush sa pagrereview. Magrereview pa pala ako para bukas kaso errr… wala na akong gana. Naman
oh! Bakit ‘pag sa pagkain ganado ako, pero sa exams, poor appetite? >_______<
Well anyways, kailangan ko ng umuwi. Naisip ko na rin naman ang pagkain, kaya natakam na naman
ako. Tinext ko na si Kuya Mario kanina para sunduin ako. In 15 minutes, siguradong nandyan na siya.
Kaya habang naghihintay sa kanya ay naglakad-lakad muna ako sa buong campus.
Napansin ko nalang na biglang may nakisabay sa akin sa paglalakad. Nung tinignan ko siya, nginitian
naman niya ako. Napangiti rin tuloy ako. :””>
“Sorry kung hindi ako nagparamdam last week. Puspusan sa practice eh. Hindi na rin kita inabala, alam
ko naman na busy ka para sa preliminary exams.” Nakangiting sabi niya saka niya nilahad ang kamay
niya sa harapan ko. Tinignan ko naman yun ng nagtataka. “Ako na ang magdadala ng gamit mo, Kaye
Anne.”
“Ayos lang. Magaan naman ito eh.” Medyo binagalan ko ang lakad ko, siya naman nakisabay pa rin sa
akin. “Akala ko kung ano na nangyari sayo. Hindi ka kasi nagparamdam. Hahaha.”
“Hell week eh… Hmm, bakit? Namiss mo ako?” Napatingin tuloy ako sa kanya bigla. Nakangiti lang siya
sa akin, pero halata ko naman na nagbibiro siya.
“Sus, nanibago lang. Nga pala, kamusta na ang practice niyo? Kelan ba laban niyo?” Tanong ko.
“Oh, opening na sa Monday next week. Free ka ba nun?” Huminto na ako sa paglalakad saka ako
humarap sa kanya. “4PM sa East Coliseum…”
Meron ba akong gagawin nun? Oh well, wala naman akong natatandaan na gagawin for nextweek.
Maluwag na ang sched ko. “Sure… I’ll be there…” I answered smiling.
“Thanks… Mas mapapabuti ang laro ko dahil nandun ka.” Hinampas ko nga ng mahina sa braso. Bolero
eh >_>
“Loko! Hahahaha…”
Nagpatuloy na kami sa paglalakad. Papunta na rin lang naman daw siya sa car park, well, sumabay na rin
siya sa akin. Nang makarating na kami sa car park ay mabagal ang paglalakad namin. Madami kasing
parit-parito na mga kotse, nag-iingat lang at baka masanggi.
“Kaye Anne… Tabi…” Hinila ako sa braso ni Austin papunta sa side niya kaya napadikit tuloy ako sa
kanya. “Loko yun ah. Ang bilis magpatakbo eh nasa car park pa lang naman.” Napatingin naman ako sa
tinitignan ni Austin. Ang tinutukoy niya pala ay yung nakamotor bike. “Kaya ayoko sa mga motor riders
eh. Akala mo hari ng kalsada.”
Napanguso naman ako sa sinabi niya. Motor rider kaya si Nathan. =__= “Motor rider ka rin naman ah.”
“Motor rider pero hindi kaskasero. Ang dami ng nadidisgrasya sa ganyan eh.” Seryosong sabi naman niya
saka kami nagpatuloy sa paglalakad. Moody talaga siya. Minsan bolero, minsan naman seryoso. “Kaye
Anne, may gagawin ka ba ngayon?”
Tumigil kami sa paglalakad nung makita na namin si Kuya Mario na nakatayo sa harapan ng kotse namin.
“Ah oo… Magrereview pa ako eh. Bakit?”
“Ah, yayayain sana kitang magmiryenda.” Sabi niya saka siya lumingon sa likuran niya. Dun ko lang
napansin na nalagpasan na pala namin ang kotse niya. “Sige, una na pala ako. See you tomorrow.”
“See you…”
Ngumiti lang siya sa akin saka siya naglakad paatras. Natawa tuloy ako sa kanya, bakit ganun siya
maglakad? “Ei, humarap ka nga sa dinadaanan mo. Masanggi ka pa eh!”
Huminto naman siya saka siya tumingin saglit sa relo niya. “Eh bakit hindi ka pa sumakay?”
Sasagot pa lang sana ako nang mahagip ng tingin ko sina Nathan at Chelsea sa likuran ni Austin. Nung
umatras si Austin ay nabangga niya yung dalawa. Nalaglag pa nga ang dala-dalang gamit ni Chelsea.
“Ow, sorry…” Austin apologized then he faced them. Nagulat naman siya na si Nathan ang nabangga
niya. “Sorry bro… miss…”
Lumapit naman ako sa kanila. Makikiusyoso ako kekekeke~ >:)
“Hindi, okay lang. Hindi rin naman namin tinitignan ang dinadaanan namin.” Sabi naman ni Chelsea
habang pinupulot yung mga textbooks na nalaglag. Tinulungan siya ni Austin, pati na rin ni Nathan.
“Ikaw kasi Austin eh! Bakit ka naman kasi naglalakad ng paatras. Ayan tuloy!” Pabirong sabi ko sa kanya.
“Wala lang. Gusto lang kitang tignan.” Natatawang sabi ni Austin, nakitawa na rin tuloy ako.
Gumaganun! :P
Dun lang ako napansin ni Nathan. “Ey, kulet. Nandyan ka pala.” Tumingin siya saglit kay Austin,
pagkatapos binalik niya sa akin. Ge lang, hindi mo naman na talaga ako napapansin eh. “Gusto mong
sumama sa amin? Magmimiryenda lang…”
“Oo nga, Kaye Anne… Sama ka sa amin…” Singit naman ni Chelsea. “Treat daw ni Nat-nat.”
Nat-nat… Naiirita ako pag naririnig kong tinatawag si pandak na Nat-nat +__+
Tumingin naman ako kay Austin, nakatingin lang din siya sa akin kaya lumapit ako sa kanya saka ko siya
tinap sa balikat. Pagkatapos ay tumingin ako sa kanila. “May lakad kasi kami ni Austin eh. Diba?”
Tumingin naman ako kay Austin na sinasabi kong ‘umoo ka.’ Buti nagets kaya ngumiti siya sa akin at
tumango. Sa tuwa ko ay inangat ko ang palad ko at nakipag-high five sa kanya. Nyehehehe~ >:D
“Ah ganon?” Nanghihinayang na sabi ni Nathan. “Why don’t you join us anyway?”
“No, thank you…” Seryosong sagot ni Austin.

Napansin ko nalang na nagkatinginan sila ng mata sa mata. Hindi ko sure pero parang may tension? ^_~
Napatingin naman si Nathan sa akin saka siya ngumiti. “Sige, ingat ka, Kaye Anne.” Tumingin naman siya
kay Chelsea. “Tara na, Chels.”
*pouts* >3<
Nakatingin lang ako habang pinapanuod sila papunta sa kotse ni Nathan. Bakit ganun? Dati, pag
sumasama ako kay Austin, lagi siyang umepal, kumokontra o di kaya ay sumasama siya. Bakit ngayon
hindi na?
Nabigla nalang ako ng biglang may kamay na pumatong sa balikat ko. Lumingon naman ako kay Austin.
“Kaye Anne, uuwi ka na o sasama ka pa sa akin?”
Tinaas ko ang balikat ko saka ako ngumiti sa kanya. “Gutom pala ako.”
Pagkasabi ko nun ay humarap naman ako sa kinaroroonan ni Kuya Mario. “Kuya Mario! Uwi na po kayo!
Kakain lang kami sa labas!”
NATHAN’S POV
Dinala ko si Chelsea sa isang Shakey’s. Hindi naman siya mapili sa pagkain kaya okay lang ito. Pinaghila
ko siya ng upuan, she murmured her thanks and sat on it. Ako naman ay umupo nasa harapan na upuan
niya.
“Chels, hindi ko tala iniexpect na sa E.H.U tayo magkikita.” Sabi ko habang inaabot sa akin ng waiter anf
menu' nila. “Thanks.”
“Hmm, biglaan din naman kasi ang pagtransfer ko last year.” Sagot niya habang binabasa ang hawak na
menu'. “Nagulat nga ako nung malaman kong sikat ko dun. Wow, Nat-nat ha! Student model ka pa.”
Natawa ako ng mahina sa sinabi niya. Hindi ko rin naman iniexpect na maging exchange student. :)
“Biglaan lang din yun, Chels. So, anong order mo?”
“Wala akong mapili eh. Ikaw nalang ang mag-order para sa akin.” Sabi niya at nilapag menu' sa mesa.
“Okay, sige.” Tumingin uli ako sa menu' saka ako pumili ng oorderin namin. “Manager’s choice nalang.”
Pagkakuha ng waiter sa order namin ay umalis na agad ito. Dahil sa medyo mabagal ang service ng food
dito ay medyo nakakainip =__= Tinitigan ko nalang si Chelsea sa harapan ko. Kasalukuyan siyang
pumipindot sa cellphone niya. Ang laki na ng pinagbago ng itsura niya. Dati, medyo may pagkanerd ang
style niya. Hindi naman sa nerd pero malapit na sa pagiging ganun. Nung highschool pa kami, nakasuot
siya ng makapal na reading glasses. Laging nakaladlad ang buhok niya, pati na rin ng bangs niya na
nakaharang sa mata niya.
Pero ngayon, tingin ko naka-contact lenses na siya, causing to expose her radiant face. May bangs pa rin
siya pero hindi na mahaba katulad ng dati. Medyo tumaba rin siya, kasi dati puro aral lang ang inaatupag
niyan kaya napapabayaan na ang sarili. In short, she is prettier now.
“Oy, Nat-nat! Natulala ka na dyan…”
Napablink ako nang mag-snap siya sa harapan ng mukha ko. Takte, nakakahiya naman yun <_<
“Hehehe… Napansin ko lang na malaki na ang pinagbago mo.”
She beamed at me. “Huy, hindi ah! Nakacontacts lang ako tapos inayos ang buhok ko pero ako pa rin ito.
Ikaw nga dyan eh, sikat ka na.”
“Sus! Ganun pa rin naman.” Ngumiti ako sa kanya saka ako sumandal sa upuan ko. “Kaya ba nung
nakabangga kita last time ay iniwasan mo ako? Nagpanggap ka na hindi mo ako kilala eh.”
Tumawa naman siya ng mahina, at kapag ginagawa niya yun ay nawawala ang mata niya. She’s really
cute. “Oo eh. Akala ko kasi hindi mo na ako papansinin o kilala kaya inunahan na kita para naman di ako
mapahiya.”
Si Chelsea Yuan, classmate ko since first year to 4th year highschool. We’ve been good friends, helping
each other tungkol sa mga lessons namin minsan…. Sobrang lalim ng pinagsamahan namin nun kaya
naman nagduda na sa amin si Danica na girlfriend ko nung mga panahon na yun. Napansin ko nalang na
bigla nalang umiwas sa akin si Chelsea coz Danica let her taste her charm.
And yeah, we had a mutual understanding…

GAIL’S POV
“Oh, anong gagawin mo dito sa ice cream?” Kurt said while giving me the 1gallon of strawberry ice
cream. Umupo naman siya sa tabi ko saka ako tinignan ng kunot-noo.
“Manuod ka nalang ng TV, baby love…” I answered while opening the ice cream’s cap.
“Tss…” Tinurn on niya ang TV thru the remote control saka siya nagpaswitch switch ng channel. Nahinto
rin siya ng mapunta sa NBA.
Ako naman ay sumandok na ng apat na kutsarang ice cream at nilagay sa bowl na may kanin. Saka ko
hinalo-halo… in short, sinabaw ko ang ice cream! ~(*q*)~
“What the-----“ Tumingin ako sa kanya ng masama. “Frog?!”
“Hihihihi…. Ang sarap baby love, try mo!” Sabi ko saka ako sumubo ng isa. Hmmmm! Delicious! *Q*
“Stop that…” Inagaw naman niya sa akin yung bowl kaso tinignan ko siya ng masama kaya ibinalik niya sa
akin. “That’s gross…” *insert disgusting look*
Nag-roll eyes lang ako saka ako ulit sumubo ng isa pa. Hinalo-halo ko pa ng mabuti para sumiksik ang
lasa. “Gross ka dyan! Ang sarap nga eh~” Sumandok ako ng isa saka ko tinapat sa kanya. Siya naman ay
nagtakip ng throw pillow sa mukha.
“There’s no way… I won’t eat that!”
Arte ~_____~
“Nandidiri ka sa kutsara?! Edi papalitan ko!” Tumayo na ako mula sa couch kaso hinila niya naman ako
paupo ulit. Pinagtaasan ko nga ng kilay.
“Kung sa kutsara lang, hindi ako nandidiri. Okay pa nga yun eh.” Napakamot siya sa ulo niya saka siya
tumingin dun sa bowl na nakalapag sa center table. “Pero dyan sa kinakain mo, ka.di.ri!”
“Masarap nga eh!” >3<
Tumayo na siya saka niya inayos-ayos ang buhok niya gamit ang daliri niya. Nilabas niya pa ang cellphone
niya from his jean’s pocket. “7PM na pala?”
“Yep, why?” Sumubo ulit ako ng isa.
Tinignan na naman niya ako ng parang nandidiri siya. “Oh well, lalabas muna ako, baby love. May
bibilhin lang.”
My eyebrows almost met. “Weh? Sama ako! Baka may kakatagpuin ka lang eh! May patingin-tingin ka
pa sa phone mo!” >3<
Pinagkunutan naman niya ako ng noo. “No, may bibilhin lang ako. Ok, bilisan mo dyan. Sama ka sa
akin…”
***
Nung matapos na akong kumain ay nagmamadali akong nag-ayos ng sarili ko. Hindi na ako nagpalit ng
damit ko, basta nagsuot nalang ako ng jacket na may hood and off we go… Where? Sa mobile shop.
Anong binili naman niya dito? -_____-+++
“New sim…” Inabot niya sa akin yung sim card. Tinignan ko naman siya ng nagtataka. Para saan naman
‘to? “Para hindi ka na mag-alala dun sa mystery caller.”
“Oohh~” Nilagay ko na sa bulsa ko ang sim card saka ako yumakap sa braso ni Kurt. “Thanks, baby love.”
He chuckled then removed my arm around his. Siya na yung umakbay sa akin. “Anyways, kanina
nagresearch ako about pregnancy.”
Err… Bakit siya ang interesado sa mga ganung topic? =__=
“Tara may bibilhin tayo sa drugstore.”
Naghanap kami ng drugstore sa buong street. Ang dami pa naman tao kasi sidewalk ito. Ewan ko ba
kung anong bibilhin namin ni Kurt. Wag niyang sabihin na bibili siya ng pregnancy kit? LOL XD
Nung makakita kami ng drugstore ay syempre huminto na kami. Humarap siya sa akin saka niya ako
binigyan ng one thousand bill. “Ikaw na bumili ng milk for pregnant. Nakakahealthy at nakakatalino daw
yun ng baby.” Nakangiti niyang sabi sa akin.
“Anmum?!” O_o?
“Yun na nga siguro.” Sabi niya saka niya nilagay na sa palad ko ang pera. Napanguso tuloy ako ng wala sa
oras. Milk? Noooo, nasusuka ako sa milk.
“No! Ayoko ng gatas!” >3<
“Okay lang kung ayaw mo. Gusto naman yun ni Baby Kyra kaya bumili ka na.” Hinawakan niya ako sa
balikat saka niya ako pinaharap dun sa drugstore. No choice but to go inside anyway. Kaso pagbukas na
pagkabukas pa lang ng guard sa pinto ay umatras na ako at bumalik kay Kurt. Nakatakip pa ako sa ilong
ko. “Hey, why? What’s wrong, baby love?
“Ikaw na bumili! Ang baho sa loob! Nahihilo ako sa amoy!” >o<
Napatawa naman siya ng mahina saka niya ako hinalikan sa pisngi. “Fine. Ako na ang bibili. Ako ang
buntis eh.” Saka siya pumasok na sa loob ng drugstore.
Habang nasa loob si Kurt ay pinapanuod ko nalang ang mga dumadaan na tao. Napansin ko na ang tagal
ni Kurt sa loob. 10 minutes na yata ako ditong nakatayo >_<
“Ate, ate…”
Lumingon naman ako sa likuran ko. Nakita kong may nakatayong batang lalaki, na kung ieestimate ko
ang edad ay nasa 7-9 years old na.
“Bakit, lil boy?”
Ngumiti siya sa akin saka siya may inabot na brown na sobre sa akin. “May nagpapabigay po.” Nung
pagkakuha ko sa kanya ay bigla-bigla nalang siyang tumakbo palayo.
“Hey, wait!”
I tried to ran after him kaso maraming tao ang sumasalubong sa akin. Hindi ko na rin siya makita kaya
bumalik nalang ako sa tapat ng drugstore. Tinignan ko yung binigay na sobre sa akin ng bata. Binaligtad-
baligtad ko pa ito para hanapin kung kanino ito galing pero walang nakasulat.
Kahit hindi ako sure na sa akin nga ito ay binuksan ko pa rin at kinuha ang maliit na orange na papel
mula sa loob. Maliit lang yung papel, parang post-it note lang.
---
Everyone loves you but there’s only one person who despises you to death.
---
Pagkabasa na pagkabasa ko ng sulat ay para bang bigla nalang akong kinapos ng hininga. Sa sobrang
kaba ko ay nahihirapan na akong huminga ng maayos. Sino naman ang magbibigay sa akin nito? Is it
intentional?
“Hey…What’s that?” Hindi ko na napansin ang pagbalik ni Kurt. Bigla nalang niya inagaw sa akin ang
papel at binasa ito. Ako naman ay napahawak na sa tiyan ko. Malakas ang kutob ko na may masamang
balak ang sender ng sulat.
“What the--- ? Ano ‘to? Wag ka ngang tatanggap ng ganito. Hindi na maintindihan ang penmanship,
hindi pa maintindihan ang message.” Saka niya ito nilukot at itinapon kung saan. Tinignan ko lang ang
papel sa semento. Anong gustong ipahiwatig ng sulat na yun?
“Let’s go home.” Kurt said then put his arm across my shoulders. “I bought milk for you and nutella for
me, mango dipping sauce.”
[27] BOTHERED
KAYE ANNE’S POV
Eeeeh! <(>n<)>!!
Badtrip ako!!!! Tsk!
“Hoy mga bruha! Bakit nakasimangot ang mga fes niyo ngayon?” Nakangiwing tanong ni Chloe sa akin.
Nakaupo kami ngayong tatlo nina Chloe at Gail sa bleachers dito sa open field. Kanya-kanya kaming pout
dito. Ampness kasi ang miryenda namin ni Austin kahapon eh >_____<!!
“Wala!” Padabog kong ipinasok sa loob ng bag ko ang textbook ko saka nagbuntong hininga sa inis!
“Argh! Nakakainis naman eh!”
“Akala ko ba wala? Eh bakit bwisit na bwisit ka dyan?” Tanong na naman ni Chloe with matching pataas-
taas pa ng kilay niya.
Nagroll eyes lang ako saka ako tumingin sa right side ko, kung saan nakaupo si Gail. Nakatulala siya sa
kawalan at nakanguso din. Mukhang problemado rin si buntis.
Tumingin ako saglit kay Chloe sa left side ko saka ko inginuso si Gail. “Preggy is spacing out…” I
whispered to Chloe.
“Oo nga eh,” she nodded while staring at Gail. “Baka may LQ na naman sila ni Pareng Kurt?”
“Hmmm… Matanong nga…” Humarap ako kay Gail saka ako nag-snap sa harapan ng mukha niya.
Napablink naman siya saka siya tumingin sa akin sabay sabing, “Yes! Yes!”
Ha? O__o?!
“Yes ka dyan? Wala naman kaming tinatanong eh.” Lumipat si Chloe sa kabilang side ni Gail kaya siya na
ang nasa gitna namin ngayon. “Tell us, preggy, what’s bothering you? Nagkatampuhan na naman ba
kayo ni Kurt?”
Umiling lang siya saka siya yumuko. (_ _”)
“Eh ano? Bat ka ba nakasimangot diyan?” Sinilip ko ang mukha niya kasi nakaharang ang buhok niya.
“Okay lang kahit kami ni Chloe ang mamroblema, wag lang ikaw. Maapektuhan ang mukha ni baby niyo
nyan. Sige ka!”
“Kaya nga, Gail. Sabihin mo na…”
She pouted again then raised her head. She even touched his tummy in a circular motion. Nagkatinginan
ulit tuloy kami ni Chloe.
“Kasi… May tumawag sa akin one time. Babae. Fierce ang boses. Sabi niya alagaan ko daw ang sarili ko.”
Tumingin siya sa tiyan niya saglit. “Pati ang baby ko.”
“Eh yun naman pala eh. Concern citizen ang peg ni ate! Anong inaalala mo dun?” Chloe commented
while fanning Gail. Pinapawisan na kasi siya.
“Kaya nga~ Wala naman dapat ikaproblema dun.” Sabi ko naman.
Bumuntong hininga na naman ulit siya saka siya umiling. “Tapos kagabi, nung may binili kami sa
drugstore ni Kurt, may isang batang lumapit sa akin. May binigay siyang sobre saka siya tumakbo palayo.
Nung binasa ko yung letter---“
“Anong nakasulat?” I asked curiously.
“Everyone loves me but there’s only one who despises you to death. Yun ang saktong nakasulat dun.
Tinapon lang ni baby love kaya hindi ko na maipakita sa inyo.” Lumunok siya saglit saka siya nagpalipat-
lipat ng tingin sa amin ni Chloe. “Malakas ang kutob ko na ang sender at caller ko ay iisa. Galit siya sa
akin! Natatakot ako baka may masama siyang balak sa amin ng baby ko!”
Nagpapanic na siya kaya natatarantang inakbayan ni Chloe si Gail. Inabot ko naman sa kanya ang
tumbler mula sa bag niya. Hinayaan muna namin siyang uminom at kumalma bago ako magsalita. “Gail,
huwag mong masyadong alalahanin yan. I’m sure, isa lang yang hater. Tinatakot ka lang nyan. Ang isipin
mo ay yung mga taong nagmamahal sayo. Insecure lang yan. Cheer up!”
Tumingin siya sa akin ng seryoso and eventually ay ngumiti siya. “Yeah right. Thanks, Kaye Anne.” :)
“Err… Eh ako?” Napatingin kami kay Chloe na nakapeace sign pa. “Walang thank you sa akin?
Nakakatampo ah!” (<_<”)v
Gail and I chuckled warmly saka niya inakbayan si Chloe. “Aba, syempre! Thanks to you both. Kayo ang
bestfriends ko eh!” Awwww ;3 Ang sweet namin!
“That’s what friends are for!” Chloe exclaimed cheerfully then afterwards frowned. “Ako ba, hindi niyo
tatanungin kung anong problema ng isang hot na katulad ko?” :-/
Tinulak ko nga ng mahina ang noo niya. May pa-hot-hot pang nalalaman. lels =)) “Huwag na, hot ka na
naman eh!”
Tinignan niya ako ng masama saka siya nagroll eyes. “Eeeh! Seriously, I have a problem!” >3<
“Ano?” Sabay na tanong namin ni Gail.
“Si Dustin kasi eh…!!” >3<
“Si Dustin-----??” Gail and I asked in synchronized.
“MAYHINALAAKONAMAYBABAESIDUSTIN!”
O______________O?! HAAAAAA?
“Echos! Wala kaming naintindihan…” =___= sabi ko.
“Ano nga?” sabi naman ni Gail.
“Eeeeeh! Si Dustin kasi eh! Nanghihinala na ako na may babae siya.” Tumingin siya sa ibang diresyon.
Ang lungkot na ng mukha niya. “Minsan kapag may tumatawag sa kanya, lumalayo na siya. Hindi naman
siya ganun dati. Nahuhuli ko pa na may katawanan sa phone. To think na si Dustin yun ah! Tapos pag
tinatanong ko kung sino, wrong number daw! Loko-loko yun!” Pinadyak niya ang paa niya.>3< “Hindi
niya na pati ako hinahatid sa bahay namin kasi kadalasan may lakad daw siya. At higit sa lahat, may lock
code na ang phone niya!!!” (>3<)!!!
“Aray ko naman!” Napatakip sa sariling tenga niya si Gail. Aba, pati syempre ako. Makabasag ear drum
eh >_< “Hay, naku! Kausapin mo si Dustin tungkol dyan. Wag ng kumonclusions kasi kadalasan mali eh.”
“Hayyy… Ewan! Basta mag-iimbestiga ako!” Tumayo na si Chloe mula sa bleachers saka siya tumingin
saglit sa wrist watch niya. “Hey, 9AM na sissies. Dibe, may klase ka na Gail?”
“Ayy, oo nga pala. Mauna na ako sa inyo.” Tumayo na rin si Gail kaya tumayo na rin ako. Nagvolunteer
kami ni Chloe na ihatid na siya sa labas ng Business building since wala pa naman kaming klase dalawa.
Nang maihatid na namin siya ay naglakad-lakad muna kami ni Chloe hanggang sa makapunta kami sa
pavilion. Masarap ang simoy ng hangin dun kaya umupo kami sa first step ng hagdan nito.
“Si Austin oh!” Napatingin ako sa tinuturo ni Chloe at yeah tama nga, nakita namin si Austin na
nagmamadaling naglalakad. Mukhang late na kasi nagmamadali eh. Speaking of, naku naman….
Naimbyerna ako sa snacks namin kuno ni Austin kahapon =__=
“Tsk…” (>,<)
“Huy, anyareh sayo?” Napatingin ako kay Chloe saglit saka ko napakunot-noo. “Problema mo? I-chika na
yan, sissy!” û^
I rolled my eyes on her. “Fine… Si Austin kasi eh…”
FLASHBACK
“Uy, Austin! Akala ko ba magmimiryenda tayo?” Tumingin ako sa labas ng bintana ng kotse. Napansin ko
kasi na pumasok kami sa isang subdivision. “Eh bat tayo nandito? Wag mong sabihing may fastfood
chain dito sa loob ah!”
I heard him chuckle while focusing his sight on the road. “Oo nga… I’m taking you to our house. Gusto ka
kasing makilala nila Mama at ni Ate.”
Ahh, gusto lang naman pala akong makilala ng Mama at Ate niya…. Mama at Ate niya?!? OMO
(O_________o)!!!
END OF FLASHBACK
“Waaaaah! Ahahaha! Kaloka yan sissy! Meet the family ang peg ni Austin!” She giggled endlessly. I just
gave her my glare that made her shut up. “Okay, continue…” -_-v
“Ayun nga, nagulat ako nung dinala ako sa bahay nila. Pagkalabas na pagkalabas pa lang namin ng kotse
ay sumalubong na agad sa akin ang mama niya. Biro mo, niyakap ako ng mahigpit!” =__=
“Ay, FC! Hehehehe…”
FLASHBACK
“Wow, ikaw ba si Kaye Anne? Grabe ang ganda naman pala ng tipo ng anak ko.” Sabi ni…. Kung di ako
nagkakamali ay Mama ni Austin siguro ito. Magkahawig sila eh :>
“Ma, nakakahiya kay Kaye Anne!” Hinila ako ni Austin sa side niya saka siya tumingin sa akin. “Mama ko
nga pala, Kaye Anne.”
“Hi, hija! I’m Cecil! But you can call me Mama…” Then she giggled. Whoa! Nanlaki tuloy ang mga mata
ko dun. Mama? Agad-agad?! O_o
“Ma, may pagkain ba?” Tanong ni Austin.
“Yeap, anak. Nagluto kami ni Kylie.” Tumingin sa akin si … err… Mama.. Este Tita Cecil. “Napakagandang
bata naman talaga pala ni Kaye Anne. Kaya pala ang dami mong por-----“
“MAAA!” Nagulat ako nung sumigaw si Austin. Ang daldal naman kasi ng mama niya. Pero wow, ang
cute ng relationship niya sa mama niya. Pa’no naman kasi tumawa lang si Mama… Err mama niya nung
sumigaw si Austin saka niya ito hinalikan sa pisngi. Namula tuloy yung mukha ni Austin. Nahiya eh hihihi
Cute :””>
“Kaye Anne, sorry ha? Ngayon lang kasi may pinakilala sa akin na babae ang anak ko. Tara, come in.”
Tumalikod na siya saka pumasok ng bahay.
Napatingin naman ako kay Austin na parang nawiwirduhan ako. Napakamot siya ng batok niya saka siya
tumawa ng mahina. “That’s my mom. Cool, isn’t she?”
“Yeah she is.” Sagot ko. Nagulat nalang ako nang biglang may pumisil sa pisngi ko. Pagkaharap ko….
“Ang cute cute mo talagang bata ka!”
“MAAA!”
END OF FLASHBACK
“Naks, bet ka ng Mama ni Austin!” Chloe commented while applying powder on her face.
“Ang cool ng Mom niya. Alam mo yun sissy, yung ganung lalaki na close sa mommy niya… para sa akin
nakakaturn-on!” :””>
Napahinto siya sa pagcheche bureche at tumingin siya sa akin ng nagtataka. “Si Nathan, close sa daddy
niya. So, 1 point for Austin?”
1 point? Hinampas ko nga ng mahina sa braso. “May points ka pang nalalaman dyan!” Tumingin ako sa
harap ko. “Cute lang yung ganun. Sabi kasi ni mommy sa akin, kapag close at mahal na mahal ng lalaki
ang nanay niya, mas magaling daw yun mag-alaga ng babae.”
“Ooohh! Sabagay, may point ka! Okay, continue….”
“As I was saying, napakabait ng mommy niya. Talagang ramdam na ramdam kong welcome ako dun.
Napakajolly pati niya. I wish my mom’s like her. Pero I love my mom ah!” Tumawa ako saglit. “Pero
grabe Chloe, binuking niya ang anak niya sa akin!”
“Waaah! Anong binuking?!”
FLASHBACK
Nagpaalam saglit si Tita Cecil. May kukunin lang daw siya sa taas at tatawagin na rin daw niya ang isa
niyang anak na si Kylie. Kain lang kami ng kain ng fruitcake na specially baked by Tita Cecil and Kylie.
“Kaye Anne, pagpasensyahan mo na ang Mama ko ha? Ang daldal masyado.”
“Sus! Ang saya ngang kausap ng Mama mo eh. Ang sarap pa ng binake niya.” Sabay subo ko na naman.
“Guys!” Napalingon kami ni Austin sa likuran namin. Nakatayo dun si Tita Cecil habang nakatago ang
dalawang kamay sa likuran. “I have something to show you, Kaye Anne. I’m sure, matutuwa ka dito at
maiinlove ka na sa anak ko!” ^___^
“MAAA! Ano ba yan?” Eh? Inlove agad? -___-++

“Shut up, Kyle!” Tumahimik naman si Austin. Pinipigil ko tuloy ang tawa ko. Ang cute eh! ^_^ Napansin
ko nalang na may mapaglarong ngiti ang nakaukit sa labi ni Tita Cecil nang naglakad siya palapit sa amin.
Nung makarating na siya sa side ko ay dahan-dahan niyang nilabas mula sa likuran niya ang isang sketch
pad. Aanhin ko yun? (?_?”)
“MAAA! Please, wag yan!” Tumayo na si Austin at nagtangkang agawin yung sketch pad.
“I’ll fire you, Kyle if you don’t shut your mouth.” Tita Cecil threatened while smiling at him. Napaupo
tuloy si Austin at kumain nalang ng tahimik. Woah, masunurin pero anong fire eklavu? “Here, Kaye
Anne…”
Inabot niya sa akin ang sketch pad. Tinignan ko muna si Austin sa kabilang side, asking him if I could view
what’s on it pero yumuko lang siya at kumain nalang.
“Baka po ayaw ni Austin?” Tanong ko.
“Akong bahala dyan… Go, ahead.”
Dahan-dahang kong inopen ang pad and to my surprise, puro mukha ko ang bawat nasa page nito. As in
ako lahat!
“W-Wow, ang galing…” I murmured in amusement. *u*
“Yieeeeeee! May pogi points ka na Kyle anak!”
END OF FLASHBACK
“Kyaaaah! Seriously? Mukha mo ang nandun? At si Austin ang artist?” Kinikilig na sabi ni Chloe. Ako
naman ay tumango-tango nalang. Nagulantang ako nang bigla niya akong yugyugin. “Kyaaaah! Emerged!
Dream ko yun, sissy! Actually, fantasy ko yun! Yung may isang lalaki na iisketch o ipapaint ang mukha ko!
Kyaaaah! Grabe, ang tama niya sayo!”
“Hep hep hep! Nahihilo ako!” Tumigil naman siya. Grabe hiningal ako dun sa pag-alog niya sa akin ah.
“Ang galing niyang magdrawing! Akong-ako talaga. Mata ko, ilong, labi, kilay as in ako!” Sabi ko habang
tinuturo ko ang parts ng mukha ko.
“Eh yung pisngi? Chubby ba?” û^
“Sira! Malamang, chubby hehehehe!” Tsk, kinilig na sana ako kaso… err… “Kaso may nangyaring ewan
eh!”
“Ano yun?”
FLASHBACK
“Ang galing ng anak ko noh? Madami pa siyang ganyan sa kwarto niya.”
“MAAA! Tama na nga po!”
Bwahaha ang cute ko dito! Hindi ko alam kung iniedit ni Austin ang mukha ko nung dinadrawing niya ito.
Ang sarap pala sa feeling kapag may gumuguhit ng facial features mo? Kinikilig ako >///////< Ang sarap
iuwi nito sa bahay! :”>
“Kylie, buti bumaba ka. Kanina pa kita tinatawag eh.” Napatingin ako sa kinakausap ni Tita Cecil. Kung di
ako nagkakamali, para siyang kasing age ng Ate Emerald ko. Nasa 20’s na… “Tara, Kylie… Ito nga pala si
Kaye Anne.”
Lumapit naman si Kylie sa pwesto namin wearing her sweet smile. She waved her hands off and said,
“Hi, I’m Kylie. Nice to meet you…” Saka niya kinuha ang baso ng juice na iniinuman ko at binuhos sa ulo
ko. Napatayo tuloy ako bigla! ARGHHHH! Lagkit! >.<
“KYLIE!” Sabay na suway ni Austin at ni Tita Cecil. Pinunasan agad ako ni Austin ng napkin sa mukha.
“Ate Kylie, bat mo naman--- Tsk!“
Si Tita naman ay tumabi kay Kylie at tipong inaawat niya ang anak. Bakit ganyan siya sa akin makatingin?
Bakit parang galit na galit?
“I’m just being honest!” She smiled cunningly at me. She examined me from head to foot then smirked.
“So, you’re Kaye Anne? Ikaw pala ang dahilan kung bakit siya----“
“KYLIE, GO TO YOUR ROOM!” Her mom ordered fiercely. Sabay-sabay kaming napatingin kay Tita Cecil.
Iba na kasi yung expression ng mukha niya. Mukhang lumabas na ang ‘I-am-your-mother-so-you-must-
obey-me’ attitude niya.
Kylie raised her both hands in surrender then giggled. “Oh well, sorry mom. Sorry Kyle.” Saka siya
tumingin sa akin with the same fierce expression. “Kaye Anne, I don’t like you for my brother. End of
conversation.”
END OF FLASHBACK
“Ay anak ng tinapa yang babaeng yan! Kung ako ang nandun, mapapaliguan ko siya ng isang pitsel ng
juice!”
I pouted and eyed her. “She doesn’t like me, ano pang magagawa ko?” I sighed.
Inikot lang niya ang mata niya. “Anyway, ano naman ginawa ni Austin after that?”
“Pinahiram ako ng shirt ng mama niya. Buti nalang bagets si Tita Cecil kaya ayos lang. Si Austin na ang
nagsorry sa akin para sa kapatid niya. Sayang, I’m starting to like Austin’s family pa naman.”
But since last night, pinagtataka ko kung bakit galit sa akin si Kylie. Para bang may ibang dahilan? Ako
daw ang rason kung bakit…. Hindi niya natapos eh. Ano namang ginawa ko? Hindi kaya may kinalaman
ako sa nangyari kung bakit nakulong si Austin three years ago? No, impossible…
Ugh! Maybe yes, a part of me believes in what Nathan and I discovered about his identity in Sitio
Maligaya. But… It’s better if Austin would be the one who’ll tell me the real him. Alam kong may dahilan
kung bakit siya nagsisinungaling at gusto ko yun malaman someday.
NATHAN’S POV
***E.H.U’S KITCHEN
Kanina pa ako dito sa kitchen dito pa rin sa building ng course ko. Binigyan naman ako ng permiso ng
prof ko para magpractice dito. Sa lunes kasi ay ako daw ang magseseminar sa lahat ng H.R.M students
dito sa E.H.U tungkol sa natutunan ko sa dinaluhan kong seminar sa Baguio last week. Kabanas ampotek.
Bakit ako pa? =___=
“Patikim, dre ah!” Paalam ni Warren habang tinuturo niya ang seafood pasta sa kabilang pan.
“Sige lang…” Sagot ko saka ako lumingon sa pwesto ni Sheen na nakaupo sa isang stool. “Sheen, tikman
niyo na yan oh. Paartehin niyo ang taste buds niyo. Kahit ano pa naman basta pagkain, masarap na sa
inyo.” =___=
Kumuha naman na sila ng isang plate. Naghati na sila, tamad maghugas ng plato yung isa eh. Nung
nagthumbs up si Sheen ay napaharap ako sa kanya. Tinanggal ko muna yung toque sa ulo ko saka ko
pinagkrus ang braso ko sa dibdib ko. “Ano? Kamusta? Hindi ako madadaan sa pathumbs thumbs up lang
mga dre. Penge namang comment dyan!” -__-
Tumawa lang ng mahina si Warren saka siya sumubo ulit. Nung malunok niya na ito ay pumalakpak siya
ng malakas. “Grabe dre! Ikaw na! Potek ang galing mo. Teka, anong pangalan ko? Nakalimutan ko yata!”
:D
“Hahaha! Ang sarap.” Sheen commented. Hoo! Buti nalang nasarapan sila. “Matanong ko lang dre ah,
inspired ka ba? Sabi kasi ni Mama pag masarap daw magluto kadalasan ay inlove.”
O__o?!
“Pffft! Sira. Naisingit mo pa yang topic na yan sa cooking practice ko ah.” Tumawa na ako ng mahina
saka ako tumalikod at iniisa isang inayos ang mga ginamit ko sa pagluluto. “Ayoko munang pag-usapan
yang love love na yan. May tamang panahon para dyan.”
“Oohh!” Bigla nalang akong inakbayan ni Warren. “Isang tanong na lang, nakamove on ka na ba kay
Gail?”
Napahinto ako sa paglilinis ko saka ako tumingin saka niya. “It takes time. Sa ngayon, umiiwas muna ako
sa kanya. Konti nalang, konting push nalang, malapit na…” Saka ako ngumiti at bahagyang tinulak siya ng
pabiro.
Inilagay ko na sa sink ang mga pinaglutuan ko. Nilingon ko si Sheen, signal na siya na ang maghugas kasi
kakaluto ko lang. Sabi kasi ng Mama ko, kapag kakaluto mo lang, wag na wag kang maghuhugas right
after. Baka kasi mapasma daw ako. Galing kasi sa init tapos babasain yung kamay? Masama yun.
Naghugas naman si Sheen. Buti nalang, tinulungan siya ni Warren. Sinapian yata ng kasipagan ang loko.
“Dre, kamusta kayo ni… Kaye Anne?” Tanong ni Sheen habang nagsasabon ng plato.
“Kami? Ganun pa rin.” Umupo ako sa stainless na lamesa kaharap nila. “Bestfriends kami. Masarap
magkaroon ng bestfriend na babae. Subukan niyo.”
“Bestfriends? Alam mo dre, kadalasan sa magbestfriends na babae’t lalaki na may naiinlove ang isa sa
kanila o di kaya parehas.” Lumingon sa’kin si Warren saka ngumiti ng nakakaloko. “Sa inyo ba?”
Umakto naman akong babatuhin sila ng table napkin. “Lul! Magbestfriend lang kami ni Kaye Anne.
Hanggang dun nalang yun.” Saka ako bumuntong-hininga.
“G@gi! Ang ganda naman ng bestfriend mo para i-friendzone lang. Mabait pa! Yun nga lang may
pagkasupladista.” Natatawang sabi ni Warren saka siya bumalik na sa pagbabanlaw.
“Bagay kaya silang dalawa no, dre?” Bulong ni Sheen kay Warren na rinig ko naman. =__=
“Mga ugok kayo! Sige pagchismisan niyo lang ako.” Inabot ko sa tabi ko ang patatas saka ko hinagis-
hagis pabalik sa kamay ko. “Gusto ko naman si Kaye Anne ang kaso… Hindi pwede, ayoko eh.”
“Ha? Ang labo mo dre!”
“Bakit di pwede?”
Umiling lang ako saka ko inilagay sa basket sa left side ko ang patatas na pinaglaruan ko. Tumingin ako
sa kanila ng nakangiti. “Pinsan at bestfriend niya si Gail na naging girlfriend ko technically at naging
proxy na rin sa pagiging fiancée' niya. Respeto nalang. Ayoko namang sabihan ng ibang tao na tinuhog
ko ang magpinsan. Respeto lang… At isa pa, ayokong magulo kung anuman ang meron kaming dalawa
ngayon. Kuntento na ako sa ganito eh. See? May dahilan ako.”
Nagkatinginan naman sila pagkatapos ay nagtaas ng balikat. Nagsimula ng patuyuin ng dalawa ang mga
hinugasan. “Kung sa bagay nga dre, may punto ka.” Warren replied.
Tumawa nalang ako ng mahina para maalis ang tahimik na atmosphere. Bigla kasing naging seryoso ang
usapan namin eh. “Maiba nga tayo, bakit hindi niyo man lang sinabi na dito na pala nag-aaral si
Chelsea?” Tanong ko sa kanila. Kilala nila si Chelsea kasi kaklase ko rin ang dalawang yan nung
highschool kami.
“Ayaw pasabi ni Chelsea! Nahihiya sayo hahaha…” Sheen answered chuckling. Humarap na sila sa akin
kasi tapos na sila. “Ang ganda na ni Chels ngayon noh?”
Tumango ako saka ako tumayo na. “Mas lalo siyang gumanda pero ganun pa rin siya, sobrang bait pa
rin.”
Muntikan na akong matumba nung bigla nila akong inakbayan ng sabay. “NAKANAKS, DRE! MULING
IBALIK BA ANG DRAMA NIYONG DALAWA?” Pabirong tanong ni Warren.
“Oo nga! Wala na naman si Danica the sagabal eh. Ano? Damoves na?”
“Mga timang! Hahahaha!” Sagot ko.
***
Pagkatapos naming maglinis sa kitchen ay nauna nang umuwi ang dalawang sira-ulo kong kaibigan.
Magdodota pa kasi daw silang dalawa. Mga sira ulo talaga. Alam ng hell week ngayon eh, maglalaro pa.
Tsk tsk.
Naglalakad ako palabas ng gate ng E.H.U nang mamataan ko si Kaye Anne na palabas na rin. Mabagal
siyang naglalakad kasi may kung ano siyang hinahanap sa bag niya. Tumakbo na ako sa tabi niya saka ko
siya ginulat.
“HEY KULET!” Pabigla kong sabi saka ko siya inakbayan saglit.
“AY! AUSTIN!” Nagulat siya kaya yun ang naisigaw niya. Nung tumingin siya sa akin ay ngumiti siya.
Halatang pilit. “Hehehehe… Ikaw pala?”
“Ha?” O_o?! Austin? Sabi daw nila kapag ginulat mo ang isang tao at may binanggit siyang pangalan
unexpectedly, ang ibig sabihin ay yun daw ang iniisip niya sa mga oras na yun. So, does it mean, she’s
thinking of him? ~_~
Tinulak niya naman ako ng mahina saka tumawa na naman. “Akala ko si Austin eh. He-he-he!”
Napakunot-noo ako. Napansin ko kasing namumula ang pisngi niya. “Ayos ka lang?”
“Oo naman… I’m better than good!” Nakangiti niyang sabi sa akin. “Ikaw?”
“Ayos lang naman ako, kulet. Uuwi ka na?”
“Oo, Nathan eh…” Tumango-tango siya bahagya saka siya nagsimula ulit maglakad. Sumabay na rin ako
sa kanya. “Nandyan na ang driver mo? Gusto mo ihatid na kita pauwi, kulet?”
Umiling lang siya. “No, thanks.”
Parang may iba. Naninibago ako sa kanya. Ano bang meron? -__-
Nung nakarating na kami sa car park ay tahimik lang siya. Napansin ko nang makaabot na kami sa
kadalasan na pinagpapark ng service car nila ay bakante pa rin ito. Kinalabit ko siya kaya lumingon siya
sa akin. “Wala pa yung sundo mo, kulet.”
“Baka natraffic lang.”
“Samahan nalang muna kita kulet habang wala pa yung driver mo.” Nakangiti kong sabi sa kanya saka ko
hinila ang wrist niya papunta sa waiting shed. May ilan ding estudyante ang naghihintay dun. Napatingin
ako sa kanya ng seryoso. Nakatungo lang siya habang may kung anong pinipindot sa phone niya. “Ayos
ka lang talaga, kulet??”
Tumingin siya sa akin ng nakangiti. “Oo naman… Ano ka ba, NATHAN. Mukha ba akong may sakit?”
I just shrugged my shoulders as a respond. “Something’s weird…” I mumbled. Mukha namang hindi niya
narinig kasi bumalik na siya sa pagscroll ng phone niya.
“4PM at the auditorium. Punta ka ha? Magkakaroon ako ng mala-cooking show na seminar. Nuod ka ha,
kulet?”
Mukhang hindi na naman niya ako narinig kaya inagaw ko na ang phone niya. Pilit naman niyang
binabawi sa akin kaya iniiwas ko. Pagkatapos kong i-save ang dapat i-save ay ibinalik ko na sa kanya.
“Tasks to do, isinave ko dun para ‘di mo makalimutan.”
Napataas naman siya ng kilay saka niya tinignan ang phone niya. “Hmm, okay…”
I smiled. She should be there…
*BEEP! BEEP! BEEP!*
Nagulat kami sa sunod sunod na busina ng color gray ford car sa harapan namin. Bigla nalang bumukas
ang bintana nito sa side namin kaya nakita namin ang nasa loob. A sophisticated girl, in mid-20’s,
wearing black shades.
“HOP IN!” Sigaw nito.
Napalingon ako sa likuran namin. Baka kasi isa sa mga estudyanteng nasa likuran namin ang tinatawag
niya. Pero kagaya ko ay nakanganga lang sila habang nakatingin sa babae. Woah, sinong kinakausap nun
aber?
“Kylie?”
Napatingin ako kay Kaye Anne. Bigla-bigla nalang kasing nagsalita. Teka, Kylie daw?
“Yes it’s me! Hop in, Kaye Anne or else…”
Napatingin ako kay Kaye Anne. Siya nga ang kinakausap nun. Magkakilala sila kung ganun. She looked to
me still with her wide eyes. Ipinatong ko naman ang kamay ko sa braso niya at lumapit sa tenga niya.
“Kilala ka, Kaye Anne.”
“Si Kylie yan…”
“Kylie?” Hmm, familiar. Saan ko nga ba narinig yung pangalan na yun?
Napaangat ako ng ulo ko nang maramdaman ko ang presence ni Kylie sa harapan namin saka nito hinila
papasok sa kotse si Kaye Anne. Nagmamadali itong pumasok saka pinaharurot palayo ang kotse niya.
Pinagmasdan ko lang papalayo ito. Teka, sino ba yun? Pinsan niya? Kaibigan? Classmate?
Kylie?
Kylie… Kyle… Kyle Austin… Sitio Maligaya… Takte! Kapatid ni Austin yun ah!!! Saan niya dadalihin si
kulet?
[28] THE REAL HIM
NATHAN’S POV
Saan niya dadalhin si Kaye Anne? Teka, magkakilala naman siguro sila pero bakit parang sapilitan yata
yung pagsundo nung Kylie sa kanya? Aish, matawagan nga si kulet. Baka kung anong mangyari dun, eh
ako pa naman ang huling kasama niya.
Nilabas ko mula sa bulsa ko ang phone ko saka ko mabilis na hinanap ang contact name ni Kaye Anne.
Agad-agad kong priness ang call button at tinapat sa tenga ko. Yun nga lang kung minamalas ka nga
naman, imbes na ang beep tone ang marinig ko eh battery empty tone ang tumunog. Pagtingin ko sa
screen, napapikit nalang ako sa inis.
“Minsan ka na nga lang gamitin, ngayon ka pa nawalan ng silbi,” I muttered under my breath. Pa’no na
yan? ~.~
“Nathan!”
Napaangat ako ng ulo at tumingin sa direksyon kung saan nagmula ang boses na tumawag sa akin. I saw
Chelsea carrying her books while running towards me. Kahit tumatakbo siya, ang graceful pa rin.
“Oh, Chels?”
Inayos niya muna yung bangs niya saka siya tumingin sa akin. “Pwedeng favor? Important talaga, Nat-
Nat!” Yumuko siya kaya napakunot-noo ako. “Lagot ako kay Ate Cherry ko eh.”
“Ano naman yun?”
“Pinayagan niya kasi akong gamitin yung kotse niya.” Tumingin ulit siya sa akin, malungkot ang mukha
niya. “Pagtingin ko ngayon sa kotse, butas na yung gulong. Patay ako nito…” (_ _”)
Ah, napagtripan yata ng mga walang magawa sa buhay. =__=
“Sige, papapick-up nalang nating yung kotse ng Ate mo or better yet tumawag nalang tayo ng
mekaniko.”
Napangiti naman siya agad. “Thank you, Nat-Nat. Natataranta na kasi ako. Hindi ko alam ang gagawin
ko.”
Napatawa ako ng mahina saka ipinasok na sa bulsa ng pants ko ang cellphone ko. Ay, letsugas! Si Kaye
Anne nga pala. “Chels, may load ka pa ba?” Tumango naman siya. “Para quits na tayo, pwedeng
patawag? Lowbat na kasi phone ko eh.”
Pagkaabot niya sa akin ng phone niya na blackberry ay ngumiti lang ako sa kanya as a sign of thanks,
saka ko dinial na agad ang number ni Kaye Anne. Kabisado ko naman na ang number niya kaya tuloy-
tuloy na ako. Pagkatapos nun ay tinapat ko na ito sa phone ko. Nakailang rings din bago sagutin.
[“H-Hello, Chelsea?”]
“Ayos ka lang ba? Naku naman! Sama ka kasi ng sama kung kani-kanino. Kahit babae yan, delikado pa
rin. Kapatid ba yan ni Austin?”
[“Nathan? Ah oo…”] Halatang gulat yung tono ng boses niya.
“Saan kayo pupunta?”
[“Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Bakit?”] Narinig ko naman na may nagsalita sa kabilang linya.
[“Greenbelt tayo.”]
[“Narinig mo yun? Sa Greenbelt daw.”]
“Ah, okay. Mag-iingat ka ah.”
[“Okaaaay… By the way, ba’t mo gamit ang phone ni Chelsea?”]
“Uh? Lowbat na kasi yung akin kaya----“
[“Ah, okay. Sige, bye na.”]
*TOOT TOOT TOOT*

Tinignan ko lang ang phone ng parang nawiwirduhan. Ang weird talaga nung babaeng yun ngayon. Ano
bang meron? Psh.
Binaling ko na ang tingin ko kay Chelsea. Nahuli ko lang siyang nagtetext din. Aba, dala-dalawa ang
blackberry. “Huy, dala-dalawa ang phone ah.” Tumingin naman siya sa akin at ngumiti. “Thank you nga
pala.” Sabay abot ko ng phone sa kanya.
“Spare phone ko. In case of emergency.” She explained with a smile. “So, tara na Nat-Nat? Yung kotse ni
Ate Cherry, naghihintay na ng rescue.”
KAYE ANNE’S POV
Pinagmasdan ko lang ang phone ko after ng call ni Nathan sa’kin. Sige, sila na! Sila na agad ang
magkasama. Parang ilang saglit lang nung nagkahiwalay kami tapos magkasama na agad sila? Psssssssh.
Grr! Kairita. Akala ko si Chelsea yung tumawag sa’kin, yun pala si Nathan? Aba, malamang, alam ko na
ang number ni Chelsea kasi remember nung unang meeting namin ni Chelsea sa library? We exchanged
contact numbers.
“I want you to burn~ burn for me baby! Like a candle in my night~ Oh, buuuurn! Burn for me, burn for
me~”
At isa pa yan. =__= Napatingin ako kay Kylie sa rear view mirror na kasalukuyang kumakanta habang
nagdradrive. Bakit ba bigla-bigla nalang ako sinundo nito? Diba she doesn’t like me for her brother? Eh
bakit ganito? Sapilitan eh. Hindi kaya---
“…Live for me, die for me! I want you to burn~ burn for me baby!”
T___T
Hindi kaya ibuburn niya na ako kasi ayaw niya sa akin? WAAH! Katapusan ko na ba ‘to? Pero no… She
said that we’re going to Greenbelt. Phew~ Nakakagutom yung ganito. Yung isip ka ng isip ng kung ano-
ano, nakakagutom pala yun. >__>
I really have to ask her. Hello?! We’re not friends. She doesn’t like me but what the fudge is happening?
I closed my eyes for about three seconds and took a deep breath before eyeing her.
“Kylie…”
“Call me Ate Kylie. I’m pretty older than you.” Putol niya sa’kin habang focus pa rin sa pagdradrive. Sabi
ko nga~ Wala kang galang, Kaye Anne >_>
“Ate Kylie…” Pagtatama ko sa sarili ko. Waaah! Napakafierce niya. Kinakabahan ako! “Ehem… Bakit mo
ako sinundo?”
She giggled fiercely then gave me ‘Are you stupid?’ look on the rear view mirror. Grabeness naman ‘to!
Katakot ang kilay niya. Ang taas, di ko mareach! ^_~ “Common sense, girl. We need to talk about some
important matter.”
Ano kaya yun? O_o “Tungkol sa---“
“I can’t talk to you right now. I’m really freaking hungry. ‘Pag walang laman ang tiyan, hindi gumagana
ang utak ko.” Then she giggled again. Yung hagikhik niya with class pa rin. Nakakaintimidate siya…(_ _”)7
Tahimik lang ako on the way to Greenbelt. Buti nalang, malapit na ito sa subdivision namin. Madali
nalang akong makakauwi nito mamaya if ever na hindi ako ihatid ni Ate Kylie sa bahay namin. Whoa,
Kaye Anne! Sa gandang yan ni Ate Kylie, gagawin mo lang driver? Ang kapal lang =.=
“Be yourself, Kaye Anne. Don’t be shy.” Seryosong sabi niya sa’kin habang binabasa niya yung menu'.
Nandito na kami sa Greenbelt. The Racks to be exact. My golly! 1,000 pesos lang ang dala kong pera.
May matitira pa kaya sa akin para sa pamasahe? Ang mamahal ng mga foods yet mouth-watering *Q*
“Nakapili ka na ba, Kaye Anne?” Natataranta akong napatingin sa kanya. WAAAH! Nakaorder na siya,
samantalang ako, nganga pa rin. –o-
“Err… Wait.” I murmured then looked back on the menu'. So, the Italian spaghetti costs 240 pesos.
Syempre, kailangan ng side dishes. How about chicken? San ba yun? Oh, there! Magiging 400 pesos
yata, hindi pa kasama ang drinks. Eh pa’no ang dessert ko? Dapat may desserts din ako. Hindi pwedeng
wala! Ang sarap pa naman ng choco-----
“Just make it for two persons. Thanks,” narinig kong sabi ni Ate Kylie dun sa waiter saka ito umalis. Teka,
double? Hala!! Eh ang mamahal yata nung inorder niya eh? O__o!!!
“Ate Kylie, labas muna ako ha?” Paalam ko. Nako, I need to withdraw money from the ATM now.
“Where are you heading to?”

“Magwiwithdraw lang ako ng pera sa ATM. Hindi enough yung cash ko para---“ Napatigil ako sa
pagsasalita nung tumawa siya. Hala, baliw lang?
“Hahaha! No, you don’t have to. My treat,” then she cleared her throat and fix her composure. “I’m the
one who dragged you here, remember? So, wala kang dapat ikabahala. Sabi ko naman sayo, be
yourself.”
Ehh? O_o Parang kahapon lang, binuhusan niya pa ako ng juice. Anong hangin naman kaya ang umihip
sa kanya at parang ang bait niya yata?
Pinagmamasdan ko lang siya habang nag-iscroll siya sa phone niya. May tinetext yata. Pagkatapos nun
ay nilapag niya ang phone niya sa table tapos ipinatong niya yung dalawa niyang siko sa mesa. Umiwas
tuloy ako ng tingin. Intimidate alert! >.>
“Kaye Anne, I’m sorry for being rude to you yesterday.” I heard her say with sincerity in her voice.
Napatingin tuloy ako sa kanya. “Nabigla lang naman ako kasi nasa harapan na kita.”
My eyebrows almost met. “Bakit naman?”
“You know, ikaw yung subject ni Kyle sa mga portraits niya. I didn’t realize then that you’re his
inspiration and reason why he’s changed.” A small smile formed her lips. “Siguro kasi isinisi ko sayo yung
nangyari. When in fact, wala ka naman kasalanan kasi victim ka… Kayo.”
Teka, what is she talking about? I’m so confused here. (?_?”)
“I should have thanked you, Kaye Anne.”
“Ate Kylie, what do you mean?” My voice is full of curiousity. Ito na siguro yung tunay na identity ni
Austin.
She shook her head in anticipation and smiled to me warmly. “Not my story to tell, Kaye Anne. Si Kyle
dapat ang magsabi sayo ng tungkol dito. I’ve done my part. I said sorry, now will you forgive my
rudeness?”
Eeeeeeh! Nagsosorry na siya pero bakit nakakatakot pa rin? Ang fierce tologo! (/,\”)
“Ahh… Wala yun, Ate. Nagulat lang ako sa’yo kahapon.” Pero mas nalilito na ako ngayon. Hayyy. (_ _”)
She laughed a little then fixed her curly hair with her fingers. “I may look fierce but hey, I’m not a b*tch.
I’m nice naman kaya wag kang matakot sa’kin.” She extended her hand to me. “Let’s introduce ourselves
again formally. I’m Kylie Ofrey Willard. Kyle’s older sister.”
Napangiti naman ako saka ko inabot ang kamay niya. “Kaye Anne… Nice to meet you…”
“Same here… Thanks!” Then we giggled.

***
Kakatapos lang naming kumain ni Ate Kylie at sobra talaga akong nabusog. I must say that she’s a good
food buddy ‘coz like me, she’s not conscious on what she eats. Basta wala siyang kyeme sa pagkain. I’m
comfortable with her na rin. Actually, nagkwento pa nga siya tungkol sa sarili niya. She graduated
Communication Arts sa Canada. May work na rin daw siya dun pero currently on-leave daw to have her
vacation here at para iuwi daw nila yung Mama nila dito. Medyo may nararamdaman na daw kasi.
Akalain niyo yun, si Tita na hyper ay may sakit pala :(
“If you don’t mind ate, anong sakit ni Tita Cecil?” Tanong ko habang naglalakad-lakad kami dito sa
Greenbelt Mall.
“Not that serious. Stressed lang siya sa work niya dun kaya tumataas ang blood pressure niya.” Nilabas
niya yung phone niya at nagpipindot. “Pinapatigil ko na nga sa work niya, kaso matigas ang ulo.”
“Ah, nagpapahinga lang si Tita dito?”
Natapos na yata sa pagtetext kaya binalik niya na ang phone niya sa bag niya, “Yup. Next month, babalik
na kami sa Canada. Oh wait, 2 weeks from now pala.” Tumingin siya sa’kin. “Last week of July na pala
next week, I didn’t notice that.”
Shoot! Foundation day pala sa Friday next week. That only means na may mini bazaar dun sa campus for
the whole week. Kyaaah! May booth pala kaming gagawin. Nakalimutan ko yun ah! >__<
Huminto na siya sa paglalakad kaya huminto rin ako. Humarap siya sa akin saka niya ako bineso on both
cheeks. “I had a great time with you, Kaye Anne. Ang saya mong food buddy!” Then she winked
mischievously at me. “I like you na for him. Sorry ulit ha?”
Enebenemenyen. She likes me already. -//////////-
“W-wala yun, ate! Sa uulitin…” Buti nalang hindi ako gumastos. May pantaxi ako! Yuhoo! û^
“Oh sige, yan na si Kyle oh.” Tumingin siya sa right side kaya napatingin din ako dun. And there we saw
Austin walking towards us. OMO! Ba’t ngayon ko lang napansin na ang gwapo niyang maglakad? Yung
parang ramp model? Oy ha! Yung ramp model guys, not girls -___-++
Gwapo! *u*
Nung makalapit na siya sa amin ay ngumiti siya sa akin saglit saka siya humalik sa ate niya sa pisngi. “Ate,
ayos na?”
“Yep! Actually, we’re close na nga eh! She’s awesome!” Ate Kylie answered as a matter of factly.
Nakakaflatter naman yown! :””>
“Told you!” Nakangiting sabi naman ni Austin saka siya tumingin sa akin. Bakit nakakatunaw yung tingin
niya? Bakit?! >//////////<
“Ow sige na, Kyle. Hatid mo na siya sa bahay nila,” sabi ni Ate Kylie habang nakatingin sa wrist watch
niya. “It’s kind of early pa naman. I’ll just go shopping for awhile.” She looked to me with a warm smile.
“Thanks for the time!”
Nung makaalis na si Ate Kylie ay naglakad na rin kami ni Austin. Naiilang ako sa kanya. Hindi ko alam
kung bakit pero nahihiya ako. Kyaaah~ Nahihiya daw? Patweetums ako. (_ _”)
“Kaye, kumain na kayo ni Ate?”
Napatingin ako sa kanya saglit pero binalik ko rin sa dinadaanan ko yung tingin ko when our gaze met.
Hindi ako makatingin ng diretso!! “Kakatapos lang namin. Ikaw, hindi ka pa kumakain?”
“Hindi pa eh. Pero, mamaya nalang. Hahatid muna kita…”
***
Medyo nag-uusap naman kami ni Austin while on the way to my house. We talked about how our exams
went, his basketball practice, and such. Pero hindi dun ang focus ko. Occupied kasi yung utak ko about
what Ate Kylie said. Sinisi niya daw ako kaya siya galit sa’kin?
I don’t assume things but you can’t blame me for thinking so. Sa sinabi pa lang ni Ate Kylie kanina, those
are meaningful and I want to know about that.
Huminto na ang kotse. Napatingin ako sa labas, nandito na pala kami. Spacing out eh! ~__~ Hayyy! Hindi
ako makakatulog nito mamaya hangga’t hindi ko inaalam kung anong ibig sabihin ni Ate Kylie kanina.
“We’re here…” I heard him say. Akmang lalabas na siya ng kotse nang pigilan ko siya sa braso. Nagulat
naman siya kaya napatingin siya sa akin. “Bakit, Kaye?”
Tinanggal ko na ang kamay ko sa braso niya saka ako bumuntong hininga. Kung hindi ko yun malalaman,
patuloy lang ako na mamimisteryosohan sa kanya. I want to know the real him.
“Austin, may tinatago ka ba sa’kin?” Seryosong tanong ko sa kanya. Ugh! Mali yung question ko eh. Tsk,
bahala na! >_<
Umayos naman siya ng upo saka siya humawak sa steering wheel habang nakatingin sa akin. “Tinatago?
What do you mean?”
I looked to him unbelievingly. Ghad! He’s good at lying. Parang hustler na siya sa pagtatago ng mga
bagay-bagay tungkol sa kanya.
“Austin, you can trust me. I know, saglit pa lang tayong magkakilala pero pwede mo akong
pagkatiwalaan.” I paused for awhile. “Who are you really Kyle Austin Willard?”
Nakatingin lang ako sa mga mata niya pero siya ang unang umiwas ng tingin. Nakita ko pang lumunok
siya and he seems uncomfortable right now. Nakatingin lang siya sa harapan, walang expression ang
mukha.
“Kung sasabihin ko ba sayo, hindi mo ako iiwasan?”
“Alam mo, mas magiging comfortable akong kasama ka kung wala kang tinatago sa’kin, kung sasabihin
mo lang kung sino ka talaga.” Umupo ako ng maayos sa seat ko at humawak ng mahigpit sa seat belt ko.
“I find you so mysterious. Ang daming tanong sa isip ko kung sino ka ba talaga.”
I heard him heave out a heavy sigh kaya napatingin ako sa kanya. Nakasubsob na ang mukha niya sa
manibela. Halata kong nag-aalangan siya kung sasabihin ba niya o hindi.
“I understand. Kaso natatakot ako na baka maiba na yung tingin mo sa akin,” he raised his head and
looked to me seriously. “Para kasi sa akin, ito na ang bagong ako eh. Kinalimutan na ng lahat yung dating
Austin.”
“But I think it’s appropriate if you say it to me. After all, we’re friends right?”
Hindi siya sumagot basta nakatingin lang siya sa akin ng diretso. It has been a minute of silence between
us. Naputol lang yun nang paluin niya ng mahina ang steering wheel.
“Ako si Kyle Austin Willard, basically from Sitio Maligaya. Isa ako sa dalawang tao na pumasok sa bahay
na tinutuluyan niyo noon sa Sitio Maligaya tatlong taon na ang nakakalipas. Ako yung nakamaskarang
muntik ng magsamantala sayo. Yung kasama ko nun ay si Jonas, kabarkada ko. Inutusan siya ni Danica na
gawan kayo ng masama para umalis na kayo dun. He was head over heels inlove with her that time kaya
nagawa niya yun. At ako naman ay t@r@nt@do pa noon.”
Nanlaki ang mga mata ko at parang nahinto saglit ang paghinga ko sa sinabi niya. Siya? Isa siya sa muntik
ng gumahasa sa amin ni Gail?
“Naalala ko nun, palaban ka. Sinipa mo pa nga ako dito oh,” tumingin siya sa baba niya saka siya
tumingin sa’kin.Bahagya pa siyang tumawa, “Hinampas mo pa nga ako ng lampshade oh.” Hinawi niya
yung buhok niya. Napatingin naman ako dun, nabigla ako nang may makita akong stitch dun sa scalp
niya.
“Hindi ko alam kung bakit nagkasunog nun. Basta, bigla nalang ako hinila ni Jonas nun para umalis na.”
Bumuntong hininga siya saglit saka siya yumuko. “I tried to come back and save you, nakonsensya ako
nun eh. Kaso lumaki na ang apoy kaya hindi na rin ako nakapasok. Kinabukasan, hinuli kami ng mga
pulis. May nakakita daw sa amin habang sumisibat kami nun. Nakulong ako ng mahigit 1 month. My
parents came home from Canada just to pay the bail. Nagalit sila Mama sa akin kaya dinala niya kami ni
Ate Kylie sa Canada. I was sent to a rehab for 6 months para daw magbago ako. Hindi ko alam kung ano
yung reason ko, hindi ko talaga alam pero simula nun, lagi na kitang naiisip. Kahit madilim pa nung
insidenteng yun, nakita ko yung mukha mo. Hindi ka na maalis sa isip ko kaya naman idrinawing kita. I
admired you and I think I fell inlove with you since then.”
Nanunuyo ang lalamunan ko dahil sa sinabi niya. Ang hirap masink in sa utak ko ang kinonfess niya. This
is so unbelievable. Lumunok muna ako bago magsalita. “A--Austin, so much for the information. I guess,
I need to go.”
Nagmamadali na akong lumabas ng kotse niya at pumasok sa bahay. Narinig ko pa nga siyang tinawag
ako pero hindi na ako lumingon. Hindi ko alam kung anong irereact ko. Pero mas nangibabaw sa akin
ang takot. Takot kasi hindi ko alam kung bakit ko siya nakakasama ngayon? Hindi ko alam kung kaya ko
siya pagkatiwalaan. Ewan ko, nalilito ako.
Pagkapasok ko sa main door ng bahay ay napansin kong lively ang atmosphere nito. Nabigla nalang ako
nung may lumabas mula sa kitchen na babae na may hawak-hawak na tray.
Nawala ang inis na nararamdaman ko at tumakbo palapit sa kanya. “MAAAA! I missed you very much!” I
hugged her tightly. Nakakamiss si mommy! “Bakit po bigla ang uwi mo? Si Dad, nandito din po ba o
nandun sa Korea?”
Humiwalay kami sa yakap saka ko siya kiniss sa pisngi niya. “Namiss rin kita, Kaye!” Nakangiting sabi niya
saka niya hinawi yung buhok ko. “Nakalimutan mo ba na kasal na ni Louis sa Saturday? Kaya nandito
kaming lahat. Si Sapphire, bukas pa ang dating. May klase pa kasi eh.”
Napatakip ako sa bibig ko sa pagkagulat. OMG~ sa Sabado na ba yun? Nakalimutan ko! >.<
“Waah, mom! Nakalimutan ko po. Sobrang busy kasi sa school.” Then I pouted. “Pasalubong, mom?”
“Hahaha! Nandun sa ref. Maghalungkat ka dun.” Saka niya ginulo ang buhok ko. “Nadeliver na rin pala
yung gown na susuotin niyo sa kasal. Nasa room mo na.”
“Okay mom. Si dad po?”
“He’s sleeping right now. You know, tired!” Saka niya ako nilagpasan ng lakad at tinungo na ang hagdan
paakyat sa second floor. “Haggard looking ang anak ko!”
Napahawak ako sa magkabilang pisngi ko. Ako, haggard-looking?
Yeah, I admit. Marami kasing bagay ang tumatakbo sa isip ko ngayon. Hayyyy.
NATHAN’S POV
Kakadating ko lang sa bahay at sobrang napagod ako ngayong araw. Typical day for me lang naman pero
ewan ko ba kung bakit pakiramdam ko napagod ako.
Chinarge ko muna ang phone ko sa socket sa gilid ng kama saka ako humiga sa kama at saglit na pumikit.
Naalala ko na naman si Kaye Anne kanina. Bakit cold treatment yata ang binibigay niya sa akin ngayon?
Well not cold, basta unusual yung turing niya sa akin kanina. Mukhang may problema si Kulet.
Bumangon na ako at nagpalit ng damit. Mamaya na ako magshoshower, pagod pa ako eh. Baka
mapasma lang ako. Magpapahinga lang ako saglit.
I decided to get my laptop and surf the internet. Tinignan ko lang kung may new recipe' na yung
sinusundan kong cooking website kaso wala pa eh. Astig kasi yung mga recipe ni Chef Sean. By the way,
Chef Sean’s wife is Emerald which is Kaye Anne’s sister. Yung idol ko, brother-in-law ni Kaye Anne. :D
Dahil wala na akong isesearch ay naglog-in nalang ako sa facebook. Naabandona ko na ang FB account
ko. Tinatamad na kasi ako magbukas nito. Kakapagod mag-confirm ng friend requests =__=
At ayun nga, pagkatapos kong magconfirm ng hundreds of FR’s ay chineck ko na ang inbox ko. Puro mga
hi’s and hello’s lang naman. Isa-isa kong nireply ng simpleng ‘hi’ ang mga yun saka ko tinignan ang FB
wall ko. Hindi ko na inisa-isa ang notification kasi ang dami -__________-+++
After replying to some posts ay tinignan ko kung sinong online. Nung nakita ko ang pangalan ni Kaye
Anne na may color green na ilaw sa gilid nito ay dali-dali akong nag-chat off. Hindi ako nagtatago ah! >:\
I’ll just chat with her privately. I mean, yung solo lang. Mamaya kasi pag nakaappear online ako, may
magchachat na sa akin.
***FB CHAT CONVO***
Prince Nathaniel: Hi, kulet :D Musta ang lakad nyo?
Kaye Anne: It went well.
Prince Nathaniel: Ayos ka lang ba talaga? Galit kb sa kin?
Kaye Anne: Ha? di ah~ Ge, Nathan out na akO. Pahinga lang. Nyt
***KAYE ANNE ALONZO IS NOW OFFLINE***
***END OF CHAT CONVO***
Magrereply pa sana ako kaso nakita ko nang nag-offline na siya. See? Something’s not right. Alam kong
may problema siya eh. Kanina pa siyang ganyan eh bago siya sunduin ni Kylie. Nagtatampo ba siya
sa’kin?
At napansin ko na hindi niya na ako tinatawag na ‘pandak’. How odd is that?
Nagscroll ako sa newsfeed ko, at nakita ko pang nag-update pa ng status si Kaye Anne.
***
So confused on what’s going on. Should I get rid of him or not? Don’t know what to do >_<
Night people.
6likes… 4 comments
Chloe Chanelle Mendez: Sissy, cno yan? O_o
Kaye Anne Alonzo: Secret :P -_-

Chloe Chanelle Mendez: Amp! Knows ko kng cnO yan?
Kaye Anne Alonzo: Oo! Bukas, sbihin ko sau!
***
Anakng? Ano ‘to??? Sinong iiwasan niya? Hindi kaya, ako yan? Napailing nalang ako. Ano bang ginawa
ko para magtampo siya ng ganyan?
Biglang may nagpop-up sa FR’s section ko. Naman oh! Kakaaccept lang eh, meron na naman agad +_+
Chelsea Yuan wants to be your friend
Napangiti nalang ako nung makita ko ang pangalan ni Chelsea. Aba, kelan pa siya nagkahilig sa
facebook? Wow! Agad ko itong kinonfirm pagkatapos ay ipiniem ko siya. Still, I’m on my invisible mode.
***FB CHAT CONVO***
Prince Nathaniel: Hey, Chels :D
Chelsea: Hi, Nat-Nat. Thanks sa accept.
Prince Nathaniel: No prob.Kelan kp nahilig sa social networking sites? Diba dati, against ka sa internet
usage? Haha
Chelsea: Sunod sa uso... Boring eh :) Thanks pala kanina ha?
Prince Nathaniel: Nakasampung thank u kna -__- Ok nga lng un. Ano kb :D
Chelsea: Haha! Bilang?
Prince Nathaniel: :P
Bumisita muna ako sa wall niya at tinignan ang mga pictures niya. Napukaw ng attention ko ang album
na may title na ‘Highschool life’ kaya inopen ko yun. At napa-wow talaga ako na puro highschool
pictures nga namin. May class pictures pa from first year to fourth year highschool. Potek, ang payat at
ang liit ko pa dito! Hahaha!
Bumalik ulit ako sa Chat convo namin.

Prince Nathaniel: Ang cute ng mga HS pics natin. MerOn ka pala nun?
Chelsea: Yup. Pinapa-tag kasi ng mga HS klasmeyts nten. =)
Prince Nathaniel: Ahaha! Ang didilis pa natin dun.
Chelsea: Hihihi :P Wait lang ha? May i-uupload akong surprising pic. Tag ko nalang sau!
Hinintay ko lang na ma-itag niya sa’kin yung pic na sinasabi niya. Parang may masama akong
nararamdaman tungkol sa picture na yun ah. Patay ako neto. Madlang facebook ba naman ang
makakakita nun (_ _”)
After 10 minutes, may nag-pop up na sa notifications ko. And yeah, Chelsea Yuan tagged a photo of you.
Clinick ko kaagad yun and in a snap, lumaki ang mata ko. O___O
Potek, picture ko kasi yun nung first year pa ako. Naka-make up ako, naka-wig at nakaduster. In short,
mukha akong babae dun. As far as I remember, kuha yun nung may presentation kami sa MAPEH.
Nung maibalik ko ang tingin ko sa screen, biglang ang daming likes. Ay shet! Nakita na ng marami
>______<
Nagmamadali kong kinuha ang phone ko sa tabi ko habang nakacharge pa at hinanap ang number ni
Chelsea. Matawagan nga.
[“Hi, Nat-Nat. Kita mo na? Hehehe.”]
“Chels naman, ‘di patas yan.”
[“Hahaha sorry naman! Osya, dedelete ko na yun.”]
“Good…”
[“Hmm, there. Done! Nat, pwede magtanong?”]
“Ge lang…” Napatingin ako sa screen ng laptop ko. Wow, ang bilis niyang nadelete ah.
[“Nag-aalala ako kasi baka may magalit na naman sa’kin katulad ng dati. May girl---“]
“Wala akong girlfriend kaya wala kang dapat ipag-alala. Baka ikaw ang may boyfriend?”
[“W-wala ah! *sighs* Wala na…”] Naging mahina yung boses niya. Wala na?
“Wala na? Ibig-sabihin, meron ka dati?” Hindi naman ako magtataka. Ang ganda naman kasi ni Chelsea.
Sigurado akong maraming nagkakagusto sa kanya.
[“Oo, wala na. Kakabreak lang namin. Sige, Nat-Nat. I’m hanging up now. Goodnight…”]
“Goodnight…”
*TOOT TOOT TOOT*
Napatingin nalang ako sa cellphone ko. From jolly mood, parang naging malungkot yata si Chelsea nung
tinanong ko kung may boyfriend siya. Nasira ko yata ang mood niya. Oh well, mukhang kagagaling lang
niya sa heartbreak. Same goes with me. But I think, may improvement na ako.
I’m happy that I met Chelsea again. Matagal rin kaming hindi nagkita at nagpansinan. Binully kasi siya
noon ni Danica nung mapansin niya ang closeness namin ni Chelsea. Simula nun, iniiwasan niya na ako.
Ni hindi man lang ako nakapagsorry sa ginawa ni Danica.
Now that we met again, I’ll make it up to her.
[29] COOL DAD
KURT’S POV
“Oh Master, malalim yata yang iniisip mo,” I glanced on who just spoke. It’s Jake. “Problem?”
Napatingin nalang ako sa kawalan saka ko nilaro-laro ang pen na hawak ko. We’re now here in the X10’s
private room, spending our break time. Kanya-kanya kami ng ginagawa. Ako, nakatulala lang, while the
others are on their phone, either surfing the internet or texting.
“Oo nga, Master! Kanina pa kita napapansin dyan,” sabat naman ni Arthur while reading a book. “Is
everything alright?”
I shoot the pen I’m playing on the nearest trash bin and laid my back against the backrest of the sofa. I
was just thinking about the letter Crystal received one night. She thought that I didn’t give a fuss about it
but hell, I was a bit bothered after reading that. Isama mo na rin yung caller daw na tumawag sa kanya.
I’m sure as hell na iisa lang ang letter sender at mystery caller niya. The question is… Who the fck is the
person behind that act and what’s her or his purpose?
“Master!!! Yuhooo!” Lumingon ako sa nagsalita at tinignan siya ng masama. Naiinis talaga ako sa boses
ni Wayne. He always loves to baby talk =__= “Share naman dyan! May problema ba?”
I noticed them stared at me, as if they’re waiting on what I am going to say. Siyam lang kaming nandito,
wala si Derrick. I don’t know where in the hell he is.
I twitched my brows in a straight line and rested my feet on the center table. “May nanghaharass kasi
kay Crystal. I don’t know if it’s considered harassing or whatever you may call it. Basta, all he or she does
is to make Crystal bothered about it.” I said in a serious tone. “One time, someone called her up on
phone and reminded her that she should take care of herself and our baby as well.”
Nagkatinginan silang lahat na para bang nag-mi-meeting sila mentally. Tumayo naman si Dustin saka siya
umupo sa center table katapat ko. “There’s a hidden message behind her reminder. Wait, her? You
mean, she’s a she? A girl?”
I nodded slowly and twitched my head in anticipation realizing that the caller is a girl. As far as I know,
Crystal doesn’t have enemy. Who the hell would that be?
“I just pretended that those are nothing and it’s not worth to think for,” I sighed. “I don’t want her to
stress herself because of that sh*ts. Makakasama yun sa kanya.”
“Yun lang ba?” Kent asked while fixing his twin’s hair. “Wala naman sigurong ibig-sabihin yun. She might
be concern about Princess’ pregnancy.”
“Oo nga, Master. Concern lang siguro yun. Don’t make a fuss out of it.” Brent commented.
I shook my head slightly and took something out of my pant’s pocket. Then I gave it to Arthur beside me.
It’s Crystal hate letter. Habang binabasa ni Arthur yun ay nagsalita na ako. “Bata daw ang nagbigay niyan
kay Crystal habang nasa street kami, bumili kasi ako nun sa drugstore.” Pinagpasa-pasahan naman nila
yun. “Nagkunwari lang ako kay Crystal na hindi ko maintindihan yan saka ko nilukot at tinapon kaya
gusot-gusot yan.”
Akala ni Crystal ay tinapon ko na yung papel na yun pero nung tumalikod na siya ay kinuha ko pa yun at
tinago. I’m not dumb not to think that this letter is nothing. Unang basa ko pa lang dun, pumasok na sa
isip ko ang possibility na iisa lang ang caller at ang sender nito.
“Mukhang galit na galit kay Princess, master.” Toffer retorted while eating peanuts. Taga-hagis sa bibig
niya ng peanuts ay si Wayne. Tss. “May kaaway ba si Gail? Ang alam ko wala diba?”
“None! Ang bait bait ni Princess eh. Insecure lang yan!” Sabi naman ni Wayne saka siya tumingin sa’kin
bigla na para bang may naalala siya. “Hindi kaya ex mo yan, Master? Kaya galit kay Gail kasi siya yung
kasama mo na ngayon? Fiancee' you know?”
“Ex?” I frowned on what he said. “Kilala niyo naman yung mga naging flings ko before diba? Mas kilala
niyo pa nga kesa sa’kin. At isa pa, wala akong naging girlfriend. Crystal’s been the only one. ”
All of them chuckled. Napatingin tuloy ako sa kanila isa isa, giving them the ‘what’s so funny’ look.
“Yeah, we know.” Sagot naman ni Alex sa sulok habang sinosolve ang rubics cube. “You should always
keep an eye to your one and only girl and your baby. Ingatan mo ng mabuti. Sina Derrick, kambal, at si
Wayne ay lilipat na sa unit nila bukas kaya kung nag-iisa si Gail, hindi ka na dapat mag-alala.”
“Oo nga! Makikikain ako sa inyo, Master ah?” Wayne said with a big smile. “Basta ibahin naman. Huwag
ng carbonara.” -.-
“Luh! Ako din. Makikikain kami ni Brent.” Kent said joyfully.
“Kung kailangan mo ng back up Waynepot, nandito naman kami ng kambal ko.” Brent said while
chuckling.
Napatingin naman ako kay Alex nang magsalita siya. “BINGO! Got ya’!” Dun ko lang napansin na nabuo
niya na ang rubics cube. Tumingin siya sa’kin saka niya inihagis ito. Nasalo ko naman kaya nagtatakang
tumingin ako sa kanya.
“See? Kahit mahirap i-solve yang cube na yan, na-solve ko pa rin. Kailangan lang ng mental
concentration, at magagawa mo na. Parang sa mystery caller and sender na yan, kahit walang clue or
hint man lang, you just have to focus to solve who’s the person behind that act.” Tumayo naman siya at
naglakad palapit sa’kin. He tapped my shoulders and said, “X9 won’t ever let anyone lay a filthy hand on
our Princess. We’re always behind you.”
“Thank you dude…” I murmured smiling. Alex is such a great guy that’s why I admired him a lot after he
had been through in the past.
“WOOOY! GROUP HUG!” Boses ni Wayne.

“PUSHA! Pambading naman yan ------ ay, takte! WAYNEPOOOOT!!!” Bigla nalang dinaganan si Arthur ni
Wayne…. Pati kami inipit na sa group hug.
What could I ask for more? I got great brothers and my family; Crystal and Baby Kyra.
***
I was watching TV with the gang when a phone suddenly rang. Napatingin ako kay Dustin nang bigla
siyang tumayo at lumabas ng private room. Why does he need to go out? Ayaw niya sigurong iparinig sa
amin ang pag-uusapan nila. =__=
“Naninibago ako kay Dustin,” Jake said while writing something on his notebook. Dalawang oras na yata
kaming nakatambay dito sa X10’s private room. Wala na naman kasi kaming classes to attend. We
already had our exams na rin kaya ayos nang tumambay.
“Bakit naman?” Toffer questioned.
“Wala lang. There’s something going on with him.” Sagot ni Jake. Hindi na ako magtataka dyan kay Jake
na kung ano-ano ang napapansin. Most of his conclusions are true. That’s how observer he is towards
the gang.
“Kent, pahiram nga ng phone. Wala na akong load. May katext pa naman ako,” Brent said while
extending his hand to his twin brother.
“Ginagamit ko. Mamaya ka na!”
“Itetext ko lang si Angel. May date kami mamaya eh. I’ll just remind her, baka makalimutan.”
“LUH?! Katext ko rin girlfriend ko eh.” Brent smirked at him. “Magdedate ka tapos wala ka naman
pambili ng load? Kung ako sayo, ibenta mo nalang yang phone mo saka ka bumili ng load. Hahaha!”
“Lul! Paloadan pa kita ng limang libo dyan eh. Dali na!”
“Ayoko nga eh!” Kent tried to get his phone from Brent’s grip from behind. “Ay shete! Wala na! Wala
na! Ginulo na ang buhok ko!”
“Ginusot mo rin naman ang uniform ko eh! Ang cute ko pa naman daw ‘pag nakauniform ako sabi ni
Angel.”
Napailing nalang ako sa dalawang kambal. Maghihiraman lang, nag-uupakan pa. Graduating na ng
college, mga isip-bata pa rin. Tss. =__=
*NP: BABY LOVE by Crystal*
Dahan-dahan kong inilabas ang phone ko mula sa bulsa ng pants ko. Napatingin pa ako sa paligid ko,
then I noticed that Alex, Wayne and Arthur are taking a nap on their own desks. I wonder how they fell
asleep there despite of the twins’ blabberings here. =__=
Nung tinignan ko ang screen ng phone ko ay napakunot-noo ako. Why the sudden call?
“Hello, mom?”
[“Hi Kurt,we’re here.”]
“Where?”
[“Here in Manila. Kakasundo ko lang kay Misty at her school.”]
Aba, himala umuwi yata ng walang occasion. “Are you with dad?”
[“Yeah, we’re complete. Umuwi kami dito ‘coz it’s your fiancée’s brother’s wedding the day after
tomorrow and we’re invited.”]
Ah yeah right. “Ah, I see.”
[“We want to see our lovely daughter-in-law. Are you free today?”]
I suddenly smiled widely after hearing her ‘lovely daughter-in-law’. Sounds good to me. “Yeah, mom.
Dadalhin ko siya dyan mamaya. I mean, now.”
[“That’s great! See you later!”]
“Bye, mom!”
*TOOT TOOT TOOT*
This is goin’ to be the first time Crystal will meet my parents formally. Naintroduce ko na siya dati, pero
they didn’t have a chance to talk to each other ‘coz both parties were busy that time. This will be great
:D
I got myself off the sofa and headed to the door. Narinig ko pa si Jake na nagsalita. “Where are you off
to, Master?”
I smiled at myself and opened the door without looking back, “I’ll fetch Crystal in her class.”
GAIL’S POV
“??~And we can build this together
Standing strong forever nothing’s gonna stop us now~!
And if this world runs out of lovers
We’ll still have each other
Nothing’s gonna stop us~ nothing’s gonna stop us now~??”
Natatawa nalang ako habang pinapanuod silang kumakanta ng sabay-sabay. With matching palo pa sa
desks as beatbox. Ang saya lang! Hehehe =)) Lahat kasi ng classmates ko ay kumakanta para daw ma-
boycott ang prof namin sa MATH. Tapos na naman kasi kami mag-exam dun pero hala sige pa rin sa
pagdidiscuss. Hindi man lang kami bigyan ng time para magprepare sa Campus bazaar namin next week.
=______=
“NANDYAN NA SI SIR!” Sigaw nung isa kong blockmate galing sa labas. Look-out siya eh. Kanya-kanya
naman silang ayos ng upo at tumahimik. Akala ko ba boboycottin nila si Sir? Takot din pala wahahaha!
Nung bumukas na ang pinto ay sobrang tahimik ng buong room. Ni paghinga yata hindi ko marinig.
Terror kasi itong professor na ito eh. Nambabagsak! Bading kasi~ Bitter siya sa mga magagandang
katulad ko! Chos! ^_^v Huy, baka may maoffend sakin na bading. I love gays. They're fun to be with ;)
“Good afternoon.” S/he greeted in a strict tone. “May absents?”
“….”
Walang sumagot. Napataas tuloy ang kilay niya. “Sinong ang absent?”
“….” Bwahaha dedmabels. XD
“Nagtatanong ako diba?”
“….”
At dahil dyan, lumaki na ang butas ng ilong niya. Tumalikod na siya at nagsimula nang magsulat sa
whiteboard ng problem solving. T___T Naman oh! Baby Kyra, hindi na pinagpahinga ang utak natin.
Super stressed na ako >_<
*phone vibrates*
Dahil sa malakas ang pagvibrate ng phone ko ay nagulat ako and worst, napasigaw ako. +_+
“AY!”
Mabilis na lumingon sa diresyon ko ang mga blockmates ko pati na rin ang terror prof namin. “Miss
Rivera? What happened to you?”
I bit my lower lip and bowed my head a little. “Nothing, sir. Sorry.”
“Akala ko, nag-lelabor ka na dyan.” -_~
I shook my head slightly. OA naman! Naglelabor agad?!
Ilang seconds ko ring naramdaman ang stares nila sa akin. Nung bumalik na sila sa pagsusulat ay
nagmamadali kong nilabas ang phone ko sa bulsa ko. Bwisit na phone ‘to! Ipapahamak pa ako.
***BABY LOVE CALLING***
Naman eh! Ngayon pa naisipang tumawag. Mamaya ka na. Namiss naman agad ako nito =__= :P
I immediately tapped the reject call button and put it back inside my ------ yan na naman, nagvibrate na
naman. Nireject ko na naman pero bawat reject ko patuloy pa rin siya sa pagtawag. Anla! Baka naman
emergency itey :O
Tumingin muna ako sa paligid to check if they’re busy, nung nakita kong positive na busy sila, yumuko
ako at tinap ang answer button.
“Baby love, mamaya ka na---“ I whispered.
[“Anong subject mo ngayon? Pull yourself out from the class. Urgent lang.”]
O_o “No, I can’t. Hindi ----“

[“Tss… Bahala ka!”]
*TOOT TOOT TOOT*
Luuuuuuuuh! :3 Nagalit si baby love! >___< Anyare dun?!
After 10 minutes…
*BOG!*
Napatingin kami bigla sa pinto in synchronized. Aba, nakakagulat kaya yung pagbukas. Teka, si Kurt yun
ah! :O
He walked towards me and pulled me on my hand. “Let’s go. They’re waiting for us.”
“Ha? Who?” Nakaangat lang yung ulo ko sa kanya kasi nakatayo siya, ako naman nakaupo. Pero muntik
ko nang makalimutan. WAAAH! Si Prof terror! I looked at his direction. Nakacross arms na siya habang
nakataas ang kilay na nakatingin sa amin. “K-Kurt, si Sir.”
“Tss. Tara na,” kinuha niya na yung bag ko sa side ko saka niya ako tinayo.
“Where do you think you’re taking her to, Mister Gangster?” Mataray na tanong niya. “Eventhough
you’re the owner’s son, hindi ko itotolerate yang pagkarude mo sa class ko. Now, out Mr. Lee!”
Napatingin naman sa akin si Kurt saka siya bumulong na rinig ko naman. “Is he new here?” I nodded.
Tumingin naman siya kay Sir Lakambini. Opo, Lakambini ang surname niya. -.- “Kayo nalang yata ang
may klase dito sa buong E.H.U, don’t you think that’s unfair? Most of the students are busy right now
preparing for the Campus bazaar for next week, tapos kayo dito nag-didiscuss pa rin? Why don’t you
check their examinations instead anyway?”
Bigla na naman ako hinila ni Kurt palapit dun sa aisle. “My Dad’s waiting outside. If you want to check if
I’m lying, you can go out and see him. He’s outside the door.”
Eh? O______o?! Yung daddy niya?
Napatahimik naman si Sir at nakipagsukatan ng titig kay Kurt. Maya-maya lang ay naglakad na siya
palabas ng room. Tinignan nga yata. Kinulbit ko naman si Kurt kaya napatingin siya sa akin, “Yung daddy
mo, nasa labas talaga?”
“Yes, they want to see you.” Then he smiled.
“OMG~ Mukha akong haggard, baby love. Ang pangit ko na.” Tinuro ko yung ilalim ng mata ko. “You see
these dark circles around my eyes? I don’t know if it’s either due to lack of sleep or pregnancy.”
He chuckled and messed my hair. “Para ka namang first time na haharap sa kanila. Approved ka na nga
diba?”
I pouted, “Kaso iba na ang itsura ko ngayon. Ang pangit ko na nga. Nakakahiya!” >_<
He smiled and pressed my hand. Napatingin tuloy ako saglit sa paghawak kamay namin. “No matter
what happens to you, you’re still beautiful.”
“AYIEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!”
“Kiliiiiiiiiiiiiiiiig!”
“Yooooooown!”
Napasapo ako sa dibdib ko nung marinig kong naghiyawan ang buong block. Wait… What the fudge!!!!
Talagang center of attraction kami?
Narinig ko nalang na tumatawa si Kurt habang naghihiyawan pa rin sila. Pero tumigil sila at nanahimik
nang pumasok na si Sir Lakambini.
“Okay, class dismissed…”
“YEAAAAAAAAAH!!!!!!!!!” Sige sigawan lang kayo =____=
After nga nung dismissal ay lumabas na kami ni Kurt. Sinalubong naman kami agad ng Daddy ni Baby
love. Nag-hug muna sila saglit saka siya tumingin sa akin. Ang lakas ng kabog ng puso ko grabe. Kabado
ako eh! >_< But in fairness, siguro kapag tumanda na si Kurt, ganito itsura niya kagaya sa tatay niya.
Parang pinagbiyak na puno! Ang gwapo din ^__^
“Hi, Gail. How are you?” Nagbeso siya sa’kin saka siya ngumiti na naman.
“I--- I’m not fine po,” ngeek? O_o Bakit yun ang sagot ko? Nagkasalubong tuloy kilay niya. “I mean, I’m
okay po He-he-he-he.” >_>
“Dad, kinakabahan lang si Crystal.” Singit naman ni Kurt. Ako naman ngumiti lang ng pilit.
“Hahaha! Ganun? Relax, Crystal---“ His Dad said but Kurt interrupted.
“Dad, ako lang ang tatawag sa kanya ng Crystal. Gail nalang, dad ha?” -__-
Tumawa naman yung dad niya ng mahina. Nawala na nga yung mata sa kakatawa eh. Hala? Alam ko na
kung saan nagmana si Kurt pati si Misty. “Okay, Gail… Tara na nga, at nang makakain na tayo.”
Habang palabas kami ng building namin ay salita ng salita yung daddy niya. Ang daldal lang, grabe. Ang
hyper pa. No doubt kung saan nagmana si Misty. Mukhang si Kurt ay nagmana sa mommy niya.
“Naku, we must put elevators na rin pala in every building noh? Nasa 6th floor pa man din ang room mo,
Gail. Hindi ka ba napapagod pag-akyat?”
“Ay, hindi naman po. May escalator naman po eh.” ^__^
At ayun, tumawa na naman siya. Hala? Anyare? O_o
Tumingin naman sa akin si Kurt tapos umakbay siya sa akin. Inilapit niya pa sa akin yung mukha niya sa
tenga ko. “Dad is cool so you don’t have to be shy.” Tapos kiniss niya ako bigla si pisngi. Yieeee!
>/////////<
Nung nasa labas na kami ng building, pababa ng hagdan ay bigla nalang may tumakbo sa diresyon
namin. Yun ay sina Arthur, Brent, Kent and Toffer.
“Annyeonghaseyo!” Sabay na bati nilang apat with matching 90 degree bow pa. After nun, niyakap nila
ang dad ni Kurt. Wow, close.
“Tito, kamusta po?” <-Arthur.
“Ayos lang ako. Masyado niyo naman akong namiss,” natatawang sagot ni Tito. Lagi siyang nakatawa,
pansin niyo? :)
“Naman Tito! Kailan po tayo maglalaro ng bowling?”
“Sa Sunday, pwede kayong X10?”
“Call, Tito!”
=__= Bagets.
***
“Arthur is my sister’s son. Kaya naman magpinsanng-buo sila ni Kurt. Sina Kent at Brent naman ay pinsan
ni Kurt sa side ng Mommy niya.”
Kung ano-ano na lang kinukwento ng daddy ni Kurt sa akin. Dahil dun, nagiging comfortable na ako sa
kanya. Hindi na ako masyadong naiilang. He’s really cool. Marami pa akong nalaman na mga bagay na
hindi ko alam tungkol kay Kurt. Hindi ko alam na pinsan pala ni Kurt ang kambal pati si Arthur. Kung sa
bagay, hindi naman makwento si Kurt tungkol sa X10 eh.
“If you’re wondering why Kurt is half-Korean when in fact, I’m not totally Korean, ganito kasi yun, my
mother is Filipina and my dad is Korean. I grew up here in Manila kaya hindi ko nasunod ang Korean
tradition. Kailan nalang ako napunta dun sa Korea dahil sa business na ipinamana sa amin.” Patuloy niya.
“Ang daldal mo na, dad. Tama na naman.” Bored na sagot ni Kurt habang pinaglalaruan ang mga daliri
ko. Nandito kaming tatlo sa back seat ng kotse nila. May driver kasi kaya sitting pretty kami. *u*
“Hahaha! I’m just doing this to remove her easiness. Mukha kasing uneasy si Gail kaya ako nagkwento,”
sagot naman ni Tito.
I smiled to him. Tutal naman nagkwekwento na siya, magtatanong naman ako tungkol kay Kurt. “Tito-----
“
“Call me dad. Besides, you’re going to be my daughter-in-law soon.” ^_^
I chuckled awkwardly. Okay, sanayin mo Gail na dalawa na ang dad mo. “Dad…”
“Sounds good… Excited na tuloy ako na may tumawag sa akin na Lolo! Hahahaha!”
û^ -_- <_<
“Dad, excited ka masyado. 4 months pa lang ang baby namin,” bumilang pa si Kurt sa kamay niya. “Sa
December or Januray pa manganganak si Crystal.”
“Naku, ang ganda pala ng Christmas natin nito. We’ll have a new family member.” Dad exclaimed with a
wide smile on her face. “Do you know the gender already?”
“It’s a girl… I believe, it’s a girl po.” ^_____^ Singit ko.

“Pffft! ‘Di pa dad. Hindi pa visible eh pero ang alam ko, as I have researched, may new technology na
para malaman ng maaga kung anong gender,” saka tumingin sa akin si Kurt ng nakangisi. “We’ll try that
one soon.”
“I wish my first grandchild is a girl. Puro na kasi lalaki ang mga pamangkin ko.” Fascinated na sabi ni dad.
Hindi ko na talaga feel na dad siya ni Kurt. He looks like a teenager when he talks eh :D
“No matter what the gender is, we should all be thankful and proud ‘coz that’s Lee’s gene.”
Yabang! =__= “Yeah right, Kurt! Magandang lahi yan kasi may dugo ng mga ‘Lee’ eh.”
Partly, may pinagmahan ng konti si Kurt sa Dad niya. +__+
Pagkadating na pagkadating namin sa Lee’s Residence ay sumalubong agad sa akin si Misty. Waah! Ang
cute cute ng batang ito! *u*
“ATE GAAAAAAAAAIL! Kamusta ka na? Si Baby mo, kamusta na?!? Sumisipa na ba?!” Kumalas siya sa
yakap sa akin saka niya dinikit ang tenga niya sa tummy ko. Ngek! As if maririnig mo XD
“Misty, hindi pa yan sisipa. Maliit pa lang eh,” singit naman ni Kurt habang hinihila siya palayo sa tiyan
ko.
“KUYAAAAAAA! I MISSED YOU! DI MO NA AKO DINADALAW SA SCHOOL! ALAM MO BUSY NA AKO. KASI
NAMAN 4TH YEAR NA DAW KAMI! GRADUATING NA~ KYAAAAAAAAH! ANG PAYAT PAYAT KO NA OH!
NAPAPABAYAAN-------“
“Sssssssh…. Ang ingay mo…” Kurt hushed her. =__=
Napatakip naman siya ng bibig niya saka siya humagikhik. “Hihihihi! Dalaga na pala ako, dapat may
poise…” :”””>
“Guys!” Napalingon kami sa pintuan ng mansion nila. Tinawag pala kami ni Dad. Feel na feel kong maki-
dad! Kekekeke~ “Come on in, kakain na tayo.”
“KYAAAAAH! Dad, nakakahiya!!! Ako pa naman yung gumawa nung fruit salad!” Tumingin naman sa akin
si Misty. “Ate Gail, wag mong kakainin yun ha? Wala akong tiwala sa gawa ko eh!” Saka siya tumakbo
papasok at hinila ang Daddy niya sa loob.
Weird na napatingin naman ako kay Kurt. Siya naman ay napatawa nalang at inakbayan ako.
“Pasensya na, minsan lang kami makumpleto eh. At may nadagdag pa na new family members.” Then he
winked boyishly at me.
CHLOE’S POV
TIME CHECK—4:30PM
Palabas na ako sa building namin nang mahagip ko ng tingin ko si Kaye Anne with someone walking to
the west direction. Mukhang papunta na siguro siya sa West Wing Car park. Matawag nga at
makasabay!
“KAYE ANNEEEEE!”
Lumingon naman agad siya sa pwesto ko saka siya niya ako kinawayan na lumapit dun. Naglakad naman
ako ng mabilis papunta dun. Aba, there’s no way na mapapatakbo niyo ako. Ayokong mawalan ng poise
ang isang hot na katulad ko. Char! ^_^v
“Kaye Anne, papunta ka na sa car park?” Tanong ko nang makalapit ako.
Ngumiti naman siya at tumango. May napapansin ako sa babaeng ito. Bakit parang may mali sa kanya?
Mukhang puyat eh. Ang lamlam yata ng mata niya ngayon. >.>
Tinaasan ko siya ng kilay saka ko hinawakan ang pisngi niya. “Kailan ka pa nasali sa tropang puyat?!” ~_-
Napanguso naman siya saka niya tinabig ng mahina ang kamay ko. “Wag ka nga, Chloe.” Tumingin siya
sa kabilang side niya. Ay, may kasama nga pala siya. Hehehe =)) “Chloe, si Juna Joy nga pala, blockmate
ko. Juna, Chloe, bestfriend ko.”
I waved my hands off her. “Hiya, Juna Joy! You got a nice name.” :>
“Thanks. Ikaw din, Chloe.” Sagot naman niya na may ngiti. Ang ganda naman! ^_^
“Tara na nga, nakikisabay din sa akin si Juna Joy papuntang car park eh. Sumabay ka na rin sissy,” sabi sa
akin ni Chloe. “May kukuwento ako sayo, remember?”
OOOhhh~ I love hot issue! (~~,) Yun yata ang tungkol sa post niya kagabi sa facebook. Sino kayang
iiwasan niya? Abangan!
“Surelalu! Let’s go~” I exclaimed energetically.

Nagsimula na kaming maglakad nang magsalita na naman si Kaye Anne.
“Chloe, alam mo ba si Juna Joy boyfriend niya si ano.” Kaye Anne said while giggling. Napatingin naman
ako kay Juna Joy, nakangiti siya na para bang kinikilig. Anla! Sinong dyowa niya? (?,?”)
“Sino?”
“Si -----“ Napatingin siya sa harapan namin. Napatigil siya sa paglalakad kaya napatigil na rin kami.
“Speaking of, ayan na ang boyfriend niya.”
*tingin sa harap*
“WHOA! Di nga?!” I exclaimed unbelievingly. Boyfriend niya si Wayne?!? Wow! :O
Nakita ko si Wayne na may kausap na dalawang girl. Ang lakas talaga ng hatak ng isang ‘to sa mga
babae. Napatingin naman ako kay Juna Joy sa kabilang side ni Chloe since si Chloe ay napapagitnaan
namin. Aba~ Nakataas ang kilay. ~_-
“Tss…” Juna Joy hissed.
Tapos na yatang makipagchikahan galore si Wayne sa dalawang binibini kaya humarap na siya sa
diresyon namin. Dun niya nalang napansin na nandito kami or~~ ang kanyang girlfriend. Halata ko sa
kanya na nagulat siya pero ngumiti din siya at naglakad na palapit sa amin or~ sa girlfriend niya.
Ayieeeeee~ :”””””>
“Hi, babe!” :) He greeted in his sweet tone then kissed her cheek. Ayiiieee~ bakit ako kinikilig sa kanila?
Si Wayne kasi eh may dyowa na! Witwiw~
Bigla namang hinampas ni Juna Joy si Wayne sa dibdib. Ang lakas nun ah! >_>
“Aw! Bakit mo ko hinampas?” Nakapout na tanong nito habang hinahaplos ang parteng hinampas sa
kanya. Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Chloe. Makakapanuod yata kami ng LQ.
“Ano naman ba kasi yun? Nakikipag-usap ka na naman sa kung kani-kanino?” Yung boses ni Juna parang
nagtatampo. Aww! Nakakaamoy ako ng jealousy.
Tumingin naman saglit si Wayne sa likod niya saka siya napakamot sa batok niya. “Ah, yung kaninang
babae ba? Nagtanong lang ng oras eh.”
“Nagtanong?! Tapos wagas kung makangiti at kiligin? Duh! Kabisado ko na yung ganyang kilos ng babae~
Kinikilig eh.” Saka naman tumingin sa gilid niya si Juna. At nakita ko pang nag-pout. -3-
“Selos si babe ko. Wala yun. Ano ka ba~ mas maganda ka naman dun eh.” Nakangiti pa rin si Wayne saka
siya biglang napahawak sa dibdib niya. “Ouch! Hindi ako makahinga. I can’t breath…”
Aba, napalakas yata yung hampas ni Juna sa kanya sa dibdib. “Wayne, ayos ka lang?” Singit ko sa kanila.
“Hala, Juna! Baka nasobrahan yata yung hampas mo?” Nag-aalala ring sabi ni Kaye Anne.
“WAAAH! Babe, ayos ka lang? Sorry na oh! Bakit naman hindi ka makahinga?” Hinahaplos-haplos na rin
ni Juna yung dibdib ni Wayne. Ay jusme! Ang cheesy ng dalawang ito. Namimiss ko na tuloy si mhine ko.
Wait, hindi ko pala siya namimiss. Amp! >_<
“Eh kasi …. You take my breath away.” Wayne answered with a sly smile.
=___________________=
“Tara na nga, Kaye Anne. OP na tayo dito,” hinila ko na si Kaye Anne saka ako tumingin kay Wayne na
patawa-tawa lang. “Ikaw naman, Wayne. Pag-igihan mo lang yan ha?” I said sarcastically.
“Sige ba! Pag-iigihan ko talaga. Thanks sa advice.” Wayne replied with a grin.
“Sweet niyo! Sa sobrang sweet niyo, nauumay ako! HAHAHA! Nagugutom tuloy ako.” Kaye Anne
commented then clung her arm around mine. “Let’s go…”
“BYE, KAYE ANNE AND CHLOE!” Pahabol ni Juna Joy then we started to walk away.
Pero dahil sa malakas pa rin ang radar ko, narinig ko na naman sila.
“Bukod sa hindi ako makahinga, masakit pati ang katawan ko babe.”
“Bakit naman, babe?” :””>
“Sumakit ang katawan ko, simula nang mahulog ako sayo.”
“Eeeeeh~ Gusto mo sapukin kita? tumigil ka na nga dyan!”
“Sapok? Pwedeng kiss nalang?”

***
Nasa west wing car park na kaming dalawa ni Kaye Anne. hinihintay niya yung sundo niya, hinihintay ko
naman si mhine ko. napromise siya sa akin, ihahatid niya ako eh. 3 days na niya kasi akong hindi
hinahatid. (_ _””)
“Kaye Anne, ano nga pala yung i-chichika mo sa akin?” I broke the silence. Ang tahimik masyado dito sa
waiting shed eh.
“Ah, nalaman ko na kasi yung tungkol kay Austin.” Nakayuko niyang sabi. Napatingin naman ako sa
kanya saglit then sa harapan ko and shoooot! There I saw my Dustin walking towards us.
“Mhine…” Bati niya with his usual poker face. =__= Kumiss naman siya sa akin tapos tumingin siya kay
Kaye Anne. “Hi, Kaye.”
“Hello… Uwi na kayo?” Kaye Anne asked in a low tone.
Dustin looked at me and I saw him put his hand inside his pocket. “Wait, excuse me. I got a call.” Saka
siya naglakad palayo sa amin. As in ang layo niya. Ang OA ng distance ah~ ayaw parinig yung convo nila?
>_____<
Tumingin naman ako kay Kaye Anne nang nakasimangot. “See? Yan ang sinasabi ko sayo. Ang OA ng layo
diba? As if naman makikinig ako.”
“Kaya nga~ anyare dun?”
I shrugged. “Ewan ko sa kanya. Nakakapikon na eh.”
After a couple of minutes ay bumalik na si Dustin.
“Mhine, may pupuntahan pa pala ako. Biglaan eh,” saka siya kumiss na naman sakin. Ang epal naman
nung caller!!!! >__________< “Kaye Anne, pakisabay nalang si Chloe ha?”
“Okay…”
Hinawakan ko naman ang kamay niya. ang day! Nagpromise sya eh! “San ka pupunta?”
“Basta… See you tomorrow, mhine.” Saka siya tumalikod at tumakbo na palayo. So yun na ang priority
niya? >3<
“Sissy, dun ka muna sa bahay namin.” Narinig kong sabi ni Kaye Anne. nakatingin pa rin kasi ako sa
diresyon na dinaanan ni mhine eh. Ampness naman oh! May iba na ba siya?!? “Dun ko nalang
ikukuwento sayo.”
I looked to her seriously and smiled bitterly. “Wala na ako sa mood, Kaye Anne. Next time nalang. Una
na ako. Mag-tataxi nalang ako.” Kung bat naman kasi sinundo pa ako ni Dustin kanina, ayan tuloy hindi
ko nadala ang baby porsche' ko. Bwisit na bwisit na talaga ako sa kanya~ GRRRRRRRRRRRRRRRRRRR!
“Eh sasabay ka nga sa akin diba?”
“Ayoko na. Thanks nalang,” sagot ko saka ako nagsimula nang maglakad paalis ng waiting shed.
Humabol naman siya sa akin. “Eeeeeeeeeeh! Sissy, wag mo ng alalahanin yun. Baka importanteng lakad
lang talaga yun.”
Kunot-noong tinignan ko naman siya. “Importante? Wow, okay!”
I took out the phone from bag and dialed Dustin’s number. Sa isang ring pa pa lang, sinagot na niya.
[“Hello, Bea? On the way na ako…”]
At dahil dun, nang-init lalo ang ulo ko. “I’M NOT BEA! I’M CHLOE CHANELLE MENDEZ KUNG
NAKAKALIMUTAN MO.”
[“Mhine?”]
“MHINE YOUR POKER FACE! I WANT A BREAK UP! DAMN YOU!”
Then I hang up. Ayoko na!
“WAAAAAH! Sissy, ang babaw mo! Bat ka nakipagbreak ng dahil lang dun?” Natatarantang sabi ni Kaye
Anne. Nanginginig naman ang katawan ko sa inis. Sheeeeeeeeeeez!
“I don’t effin care! Ang babaw?” Tinignan ko ang phone ko nang mag-vibrate ito. Sa sobrang inis ko,
ibinato ko ito sa sahig at tinapak-tapakan ko ng heels ko. “Bwisit ka, Dustin! Magsama kayo ng Bea mo!”
“OMO! Chloe, trash talking ka na naman!”
Hindi ko na siya pinansin basta naglakad na ako palayo. I think, the wedding is cancelled.
[30] LEE FAMILY
GAIL’S POV
“Kuuuuurt~ huwag mo kong iwan ha?” Niyakap ko pa ang braso ni Kurt ng mahigpit at isiniksik ang sarili
ko sa kanya. Ninenerbyos kasi ako. Uwaaaaaah! >,<
I heard him chuckle kaya napaangat ang ulo ko at tumingin sa kanya. Ang tangkad kasi ng baby love ko.
“Act naturally. Wala silang masasabi against you, Crystal. Subukan lang nila.”
“Hindi naman yun. Ewan ko ba, kinakabahan lang talaga ako. Hindi ko maintindihan eh.” Naranasan niyo
na ba yung ganitong feeling? Yung wala ka naman dapat ikakaba pero kinakabahan ka pa rin? >,<
“Wala ka ngang dapat ikakaba. Part ka na ng pamilya namin. Teka nga, bakit ka ba kinakabahan?
Gustong gusto nga ni Mom na mameet ang lovely daughter-in-law niya eh…” Then he winked at me. Di
ko tuloy maiwasan na kiligin. Eeeeeeh! :””>
I beamed to him and moved my brow up and down, “Masungit mom mo?”
“Just like your mom.” Sagot niya. Anla! Masungit kaya mom ko :O
“ATE! KUYA!”
Nagulat nalang ako sa pabigla-biglang nagsalita sa likuran namin. Nasa tapat kasi kami ng grand staircase
nila Kurt, at walang masyadong tao. Ganun daw kasi dito, hindi pakalat-kalat ang mga maids. Napalingon
kami ni Kurt sa sumigaw. Sabi na eh >.>
“Misty, ‘wag ka ngang manggugulat dyan.” Saway ni Kurt sa kapatid.
“Sorry..” She just giggled then pulled me on my hand. “Ate Gail, may papakilala pala ako sayo. Hindi pa
naman pala tapos magluto sila Mom eh. Tara…”
Napalingon nalang ako kay Kurt nang hilain na ako ni Misty. He just gave me ‘Go with her’ look then
smiled. Saan ba ako dadalhin ng batang ito? Bata talaga? Haha! Para kasing bata eh :/
“San tayo pupunta, Misty?” Tanong ko sa kanya habang hinihila niya ako. Ngayon ko lang napansin na
ang tangkad-tangkad na niya. Yung huling kita ko kasi sa kanya almost three years ago, hanggang tenga
ko lang siya. Ngayon, halos magkasing-height na kami.
“Nandito na tayo, ‘teh.” Huminto na siya sa paglalakad kaya napatingin ako sa harapan namin.
Nakalabas na pala kami ng mansion nila at ngayon ko lang napansin na nasa garden na kami. Ang ganda
grabe, iba’t-ibang colors ng flowers ang nakikita ko. Refreshing site û^
“Wow, beautiful.” I murmured fascinatingly.
“Hihihihi! Kami ni Yaya ang nag-alaga nitong garden,” sabi ni Misty saka siya tumakbo papunta sa ‘di
kalayuan. Ako naman ay lumapit dun sa mga pots. I wanna hold its flowers kaso natatakot ako na baka
masira ko. “ATE MEGAN! TARA NA, ATE GAIL IS HERE!”
Napalingon ako nang marinig kong sumigaw si Misty. Dun ko lang napansin si Megan na patakbong
lumalapit kay Misty. Take note, naka-6inches flatform shoes pa. O_o
“Hi, Gail! I…I’m Megan,” sabi niya nang makalapit sila sa akin. Medyo hinihingal pa, may kalayuan yata
ang pinanggalingan. “Ako yung kasama ni Kuya Kurt sa Hongkong, remember?” She said with a big smile.
OMG~ This is Megan! Yung pinagselosan ko?! KYAAAAAAAH! >.<
Hindi ko na alam yung itsura ko basta ngumiti nalang ako ng pilit. Nakakahiya kasi yung eksenang ginawa
ko nun. “Err… Hello, Megan. I’m Gail.” Napalunok pa ko saka ako ngumiwi. “Sorry pala dun sa-------“
She interfered me with her girly laugh. Girly talaga kasi ang kikay niya. “Hahahahahaha! I really can’t
forget that scene. I was really so fascinated by you. I thought I was like in a real movie.” Saka niya ako
kiniss on both cheeks. “You’re so cool, Gail. I like you!”
“Eh?” O_o
“Pinagselosan mo pa ako eh ako nga ‘tong binulabog ni Kuya Kurt sa HK. He asked me to help him search
a life-sized monkey for his baby love daw. Kung saan-saan pa kami naghanap nun ah!”
“Ate Gail, ikaw ha! Pinagselosan mo pala si Ate Megan eh pinsan namin siya!” Misty exclaimed in
amusement.
“I didn’t---“ She interrupted me again. =__=
“Kung sa bagay, baka nga hindi mo alam. Ang tagal na kasing hindi nakakauwi ni Ate Megan dito sa
Philippines. Dun na kasi siya nag-aral.”
“Ah sabi----“
“Kuya lang yung tawag niya kay Kuya Kurt kasi one month ang tanda ni Kuya sa kanya. Diba dapat kahit
‘wag na mag-kuya? Kaso kasi sabi ni Ate Megan, feel niya daw magkaroon ng kuya kaya tawag niya sa
kuya ko kuya na rin. Feeling ko nga inaagawan na niya ako minsan pero feeling ko lang naman yun! Aba,
one and only little sister ako ng kuya kong astig!”
“Misty, you’re so talkative.” Megan commented while looking at her weirdly. “I taught you how to act
like a lady, didn’t I? Now, apply it.”
“Hihihi! Sorry, I can’t help it.”
Alam na! Misty inherited her dad’s attitude. û^
Medyo matagal-tagal din kaming nagkwentuhan nila Megan at Misty sa garden. Marami rin akong
nalamang bagay tungkol kay Megan. She’s 20 years old pa lang pala. Kasing age namin nina Kurt. Yun
nga lang, dahil sa ang birthday ni Kurt ay October at ang kanya naman ay November, considered daw na
kuya niya si Kurt. Matagal-tagal na rin daw siya dito hindi nakakauwi kasi naka-based ang family niya sa
China. Sa HK lang daw siya naninirahan ngayon kasi may sarili siyang business na tinayo dun. Her dad is a
Chinese and her mom is a Filipina. Dahil sa sinusunod nila ang Chinese tradition, siya ay engaged na sa
kapwa niya Chinese. Hindi na nga raw siya nakagraduate ng college kasi hindi naman daw niya
magagamit yun pag kinasal na siya. She’s really comfortable to talk with. Masyado lang siyang inglesera
kasi daw hindi na siya masyadong magaling magtagalog.
Si Misty naman, kung anong ugali niya three years ago, ganun pa rin hanggang ngayon. She’s bubbly and
kikay. Ang daldal niya talaga. 4th year higschool na siya ngayon sa E.H.A at wala pa raw siyang boyfriend.
Barumbado daw kasi siya sa school. Akalain niyo yun? ^_-
After naming magchikahan nila Megan at Misty ay tinawag na kami ni Kurt para kumain. Pinauna niya na
yung dalawa na pumasok kaya kaming dalawa nalang dito sa garden.
“Ano, ayos ba sila?” Nakangiting tanong niya.
I nodded smiling, “They’re super nice.”
“Good, tara na sa loob. Kanina ka pa gustong makita ni mom.”’
“Okay…”
~~~
***DINING AREA
“You’re so beautiful, Gail.” Her mom complimented me sweetly and kissed me on my cheeks. “How are
you?”
“I’m fine po, thanks. Kayo po?” Sabi ko habang umuupo sa hinila na upuan ni Kurt para sa akin. Katabi ko
sa kaliwa ko si Kurt. Nasa magkabilang-dulo naman ng table ang parents niya, then si Misty at Megan ay
nasa harapan namin.
“I’m good, thanks.” She replied formally. “How’s your pregnancy? Do you go to ob-gyne regularly?”
“Yes, Tita…”
“Call me, Mom.” She interrupted me, still smiling.
“Mom, yes I do,” I corrected myself.
Napatingin naman ako kay Dad nang magsalita siya. “Kurt told me awhile ago na ang cute cute nung
baby niyo. Kahit hindi pa raw clear, tuwang tuwa na siyang makita.” Natatawang sabi niya.
“Geez! I want my first grandchild to be a girl.” Natutuwang sabi ni mom. OMG~ Mom na talaga tawag
ko. Hindi ako sanay >.>
“I want my pamangkin to be a girl, too.” Tuwang-tuwa na sabi naman ni Misty. Oha! Lahat silang gusto
ng baby girl! XD
“For me, mas maganda kung baby boy, Tita. Kasi maganda talaga pag ang panganay na anak ay Kuya eh.
Just like Misty, she has a brother who’s always guarding her.” Megan interrupted.
“Yeah, right. That’s my point.” Saglit na tumingin sa akin si Kurt at ngumisi. Ano na naman ang nasa utak
nito? ~_- “Mas maganda talaga kapag lalaki ang panganay na anak kesa sa babae. Mas magandang may
brother para nandyan siya para ipagtanggol, bantayan, o di kaya i-guide ang little sisters niya diba?”
“Sisters?” Nakataas pa ang kilay ko nyan. Sisters? Agad-agad?
“Yeah, sisters. Two girls and two boys remember?”
“Pa’no kung puro girls pala ang anak natin?” I retorted.
“Then, hindi tayo titigil hangga’t hindi tayo nagkakaanak ng lalaki. Kailangan may lalaki talaga.”
Nagkasalubong naman ang kilay ko sa sinabi niya. “Eh paano kung nakawalo na tayong anak pero lahat
girls?”
He grinned at me, “I told you, we will never stop ‘till we have our bouncing baby boy.”
“Kawawa naman ako nun! Pa’no kung 12 girls na pero wala pa ring boy?” I pouted my lips.
“Kahit 20 pang girls yan basta kailangan may boy. End of conversation.” Saka niya ako ipinagserve nung
Roasted chicken. But hey! OMO! I really can’t imagine myself na magkaroon ng maraming anak. Eh
pa’no kung 25 na ang mga anak namin pero puro girls pa rin, tuloy pa rin ba?!? Geez, no!
“Baby love, pa’no kung------“
“I said, hindi tayo titigil hangga’t-------“
“Eeeeeeh! Hindi pwede yun.” >3<
“Eh pa’no kung puro boys ang anak natin?” Saka siya ngumisi.
“NO NO NO! Kailangan may girl. Pa’no nalang ako 10 years from now? Wala na akong ipagshoshopping
at aayusan na anak?”
“That’s exactly my point. You want a baby girl and I want a baby boy.”
“Eh pa’no kung girl ito,” Hinawakan ko yung tiyan ko. “Tapos next na baby natin is boy, tama na?”
He shook his head hard saka niya ako pinagserve naman ng rice. “2 boys, 2 girls.”
“OH GOD! Just shut up and kiss already.”
Sabay nabaling ang tingin namin ni Kurt sa nagsalita. Oh sheez! WAAAAAAAH! Nakalimutan ko na na
kasama pala namin ang pamilya ni Kurt. Ohmy! >_<
“In fairness Kurt, you really look cute together.” Ngiting-ngiti na komento ulit ng mommy ni Kurt. OMG~
I’m flattered! :””>
“Eeeeeehp! I’m so kinikilig! Ang cute cute niyong mag-away! Sana ganyan din kami ng fiancée' ko.
Hayyy!” Megan said dreamily.
“Ate Megan! Sabi sayo nakakakilig sila eh! Ang saya-saya lang kasi si Ate Gail yung mapapangasawa ng
Kuya ko! Kyaaaaah!” Niyuyugyog pa ni Misty yung braso ni Megan sa tabi niya. Hahaha! Ang kulit lang.
“Ate Megan, naalala ko nung inengage siya sa cousin ni Ate Gail, ang dami kong luhang iniyak nun!
Tatlong araw akong hindi nagdessert.”
“Tahahahaha! Dessert lang pala. I thought you didn’t eat for 3 days.”
“Duh, ate! Hindi ko kaya yun…”
“Ah akala ko, may boyfriend na ang bunso namin that time. Hindi mo kasi sinasabi eh. Nagkulong ka pa
ng kwarto. Akala ko nagkabreak kayo hahaha!” Her dad teased.
“Daaaaad! NBSB ‘to! Idol ko si Ate Gail eh. Sabi ni Kuya gayahin ko yung motto niya.”
“Anong motto?”
Misty cleared her throat and smiled sweetly. “7B’s. Books Before Boys Because Boys Bring Babies! And
I’m still a baby!” :PPP
Nagsimula na rin kaming kumain. Ang sasarap ng mga foods na nakaserve sa dining table. Luto ba
naman kasi ng parents ni Kurt pati na rin ang fiancée' ko himself. Nawala na rin yung pagkahiya ko kasi
ang cool ng family niya. Pansin ko lang na medyo hindi close si Kurt sa Mom niya. Siguro ganun naman
talaga sila. Mukhang daddy’s boy si baby love ^__^
“Sayang, Gail. Kung hindi sana ikakasal ang brother mo, edi sana kayo ang ikakasal ng anak ko this year.
Pero hindi ba pwede na ngayon nalang taon?” Pag-iiba ng topic ni Mom. Patapos na kami sa main course
namin.
I sipped on the mango shake before answering her. “Mapamahiin po kasi ang lolo’t lola ko kaya hindi po
pwede. Kinonsulta na rin po nila Mom yun sa kanila kaso ayaw talaga.”
“Oh, I see.” She beamed to me. “Naninibago talaga ako. I thought Kaye Anne will going to be my
daughter-in-law. Ikaw na pala.” ‘Di ko alam kung anong irereact ko sa sinabi niya. Maooffend ba ako o
ano? “Pero ngayon ko lang nakita yung ngiti ng anak ko na ganyan. ‘Pag kasama kasi namin si Kaye Anne
pag nag-fafamily dinner kami, Kurt always wore either his straight or frown face. Kung sa bagay, inamin
nga pala sa’kin noon ni Kurt na ikaw talaga ang girlfriend niya.” Saka siya tumawa ng mahina.
Napatingin naman ako kay Kurt. Kumakain lang siya pero nakita kong may maliit na ngiti na nakaukit sa
labi niya. Wiiiieeeeeeeee! Kinikilig si baby love *u*
“Honey, past is past. Let’s not talk about that.” Sabat naman ni Dad. Mom murmured her apologies. “Eh
Gail, when will be your wedding?” Sabat naman ni Dad.
“Dad, it will be on the first week of January para konting buwan nalang.” Kurt replied. Teka, January?!
Wala namang kaming napag-usapang ganun ah! :|
Napatingin ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay, giving him the ‘What are you talking about’ look.
Nagshrug lang naman siya sa akin. “Wow, that is almost 6 months from now? Eh diba, Gail will give birth
on December?”
I smiled wickedly at Kurt and glanced at Dad, “Yeah, dad. Kamusta naman po yung itsura ko nun diba
po? Tsaka kawawa naman po si Baby Kyra kapag nasa simbahan tayo samantalang siya nasa bahay. Diba
po, bawal pang ibyahe ang bagong panganak?”
“Oo naman. Bawal yun! Why don’t you move it during summer?” Dad suggested. “Right, honey?”
“Yeah, let her recover naman Kurt sa panganganak niya. Tsaka magpreprepare pa si Gail eh. Malay mo,
after giving birth, mag-gain siya ng weight. It’s not nice naman kung ganun diba?” <-Mom
“Yeaaaaaaaaah! Ako din, magpapaganda pa ako eh!” <- Misty *u*
“OMG! I’m so excited na talaga. I really can’t wait. Gail, I’ll be your make up artist ha? Just so you know,
I’m a professional make-up artist.” <- Megan.
Eh?! Ang kulit talaga nila. Hohoho ô^
“Pero mas maganda Kurt kung palakihin niyo muna si---“ Sabi ni Dad tapos tumingin siya sa akin.
“What’s your baby’s name again?”
“Kyra po…” ^_^
“As I was saying, let Kyra grow muna. Let’s wait for her to walk so that she’ll be part of the wedding
entourage. What do you think?” Enebenemenyen! Daddy ba ‘to ni Kurt? Kalurkey ah! (~~,)
“Dad, no. I want to marry her as soon as possible.” Sagot ni Kurt na para bang nagsasabi na ‘That’s final.’
Kurt is a spoiled brat.-.-
“Okay if you say so…” Dad murmured. “Okay, time for desserts!”
“HALAAA! Ate ate ate! Wag mong kakainin yung fruit salad ha? Nakakahiya!” Misty said almost begging.
Naka-puppy face pa hahaha! XD
Habang pinagseserve kami ng mga maids ng desserts ay naramdaman kong may humawak sa kamay ko
sa lap ko. Sino pa nga ba? :””>
I glanced at him and gave him the ‘what’ look. He just leaned to me closer and whispered to my ear,
“Even if you get fat when we get married, I won’t mind. The important is I’ll marry the one and only
mother of my child. That’s all that matters to me.” Then he kissed me on my cheek.
Eeeeeeeeh! Wag ngang ganyan! >////////>

*FLASH!*
Para naman akong nabulag sa biglang pagkislap na kung anong liwanag mula sa harapan namin.
Napapikit tuloy ako saglit.
“OH GEEEEZ! Ate Megan, ang sweet nila oh!” *u*
I heard Kurt laughed out loud kaya napatingin ako sa kanya. “Misty, give me a copy of that picture!”
“Aye aye captain! Yieeee! Baby lovers na talagaaaa~” *u*
“Hahahahaha! Ang ingay mo, bunso. Tara, kain na tayo ng dessert.” Dad said happily while eating his
chocolate parfait.
“OMO! Chocolate parfait!” *u*
~~~
Ang saya lang nung family----- ano bang tawag dun? Hindi naman family dinner ang tawag dun kasi
almost 5PM na kami kumain. Ah, basta whatever you may call it, ang saya-saya talaga! Ang swerte ko sa
in-laws ko. Ang babait kasi nila. Yieeeeeeeeee!
Dahil sa iniwan ni Kurt ang kotse niya sa E.H.U dahil sa sudden na pagsundo ng daddy niya sa amin ay
ipinahatid nalang kami ni dad sa service car sa condo namin. Habang nasa byahe kami ay naalala ko
naman na ubos na yung ice cream ko. Wala na akong isasabaw! T_T
Hinila-hila ko yung sleeve ni Kurt kaya napatingin siya sa akin. Nakaupo kami ngayon sa backseat. “Kurt,
wala na akong ice cream.”
Nagkasalubong naman yung kilay niya, “Wala na agad?” I nodded and bit my lower lip, “Bat ang bilis
maubos, baby love? 1 gallon for 3 days? Hindi naman ako nakikihati sayo.”
“Diba nga inuulam ko yun?” -3-
“Hahaha, oo nga pala.” Inakbayan niya naman ako saka siya tumingin sa driver. “Butler Homer, drop us
at the nearest grocery store from our condo.”
“Yes, Sir Tristan…”
“It’s Kurt. Ang tagal-tagal na hindi mo pa rin naisasaulo…” =______=
“Sorry, sir Tris----- I mean, sir Kurt.”
***GROCERY STORE
“Cookies and cream, Vanilla, chocolate, Mango, Rocky road and don’t forget the strawberry!” Tuwang-
tuwa na sabi ko. Yuhoo! Ang daming choices ng flavor! *Q*
Pagkakuha ni Kurt sa mga ice cream ay sinarado niya na ang fridge. Pinagmasdan ko naman yung mga
ice cream na nilagay niya sa cart namin. Oha! Ang dami! Yehey!
“Hindi mo pa idagdag ang Ube flavor.” Kurt suggested sarcastically. =__=
“Naku, baby love! Diba nga hate na hate ko ang flavor na yan?” Nagsimula na siyang i-push yung cart
habang ako naman ay nakakapit sa braso niya. Yung grocery story na ito, hindi naman kalakihan. Para
bang convenience store lang.
“Para na tayong magtitinda ng ice cream nito.”
“Di ah, akin yan lahat!” >3<
Nakapila na kami sa cashier. Wala naman masyadong tao kaya mabilis ang usad.
“What kind of wedding do you like, baby love?” Kurt asked all of a sudden.
Ano nga bang gusto ko? “Hmmm, I want a beach wedding. But I still prefer church wedding para sacred
pa rin. Nasa harap ng altar eh.” :””>
Napatawa naman siya ng mahina saka niya hinawakan ang kaliwa kong kamay. “Ano’ng motiff?”
I smiled warmly at him. Eeeeh! Kinikilig ako ‘pag pinag-uusapan ang wedding namin. “Fuchsia pink or
baby pink…”
Ngumiti na naman siya saka niya pinisil-pisil ang kamay ko. “Wedding song?”
“I’ll be by Edwin McCain… Yung kinanta mo nung first time na nagpropose ka sa akin.”
Hinapit naman niya ako sa bewang saka siya tumingin sa mga mata ko. “Honeymoon destination?”
Kuuuuuurt! Wag kang ganyan! Para akong hinihigop ng titig mo! KYAAAAAAAAH! @////////////@
“Baby love?”
“….” @u@ *tulala*
“Well then, my choice. European cruise nalang. Tutal, hindi ako yung nakasama mo nung nag-European
cruise ka. You know, si Nathan.” Saka siya kumalas sa bewang ko. Nadisappoint tuloy ako. Yun pala, turn
na namin sa pagbabayad sa cashier. Akala ko, nagtampo na siya kasi naiintimidate yan kay Nathan eh
LOL XD
Pagkatapos naming mabayaran ang ice cream na pinamili namin ay lumabas na kami. Dahil sa ice cream
nga yung binili namin ay kailangan na naming dumiretso sa unit kasi baka matunaw ang mga ito. Kaso
dahil sa nasa kalsada kami, may nahagip ang paningin ko. Agad kong hinila ang kamay ni Kurt papunta
dun saka ako umupo ng bahagya para lumevel dun.
“Oh my golly! Cute puppies…” *u*
Yeah right. We’re infront of a pet shop. Dahil sa glass wall ay kitang-kita ang mga nakadisplay na dogs na
nakakulong sa kanya-kanyang cages.
“Baby love, tara na…” Hinila na ako ni Kurt patayo kaso ‘di ako natinag, ginalaw-galaw ko yung daliri ko
na para bang nilalaro ko sila. Ang cuuuuuuuuute! “Aish! Baby love, matutunaw na ito.”
Inangat ko naman ang ulo ko at tumingin sa kanya, “Baby love, bili tayo nito oh! Pet natin, dalawa sila.”
Binasa ko yung tag na nakasabit sa cage nito. “Chaw-Chaw.”
“Hindi pwede, Crystal. Hindi natin alam kung pwedeng mag-alaga ng pets dun sa condo eh,” naiiritang
sabi niya saka siya lumevel sa akin para tignan din yung puppies. “Ang cute nga.”
“See? Ang cute diba?” Color white yung isa, yung isa naman ay medyo white brown at mabalahibo pa.
Parang stuffed toy! Ang hahyper! Eeeeeeeeeeh!
“Hindi yata pwede dun eh.” Sagot niya. “Magkano ba yang dalawa?”
Pilit kong sinisilip yung tag, at nakita kong P25,000 ang dalawa. P15,000 kung isa. “Baby love, 25K daw…
Ano, hati tayo sa payment? Dali na~!” *3*
He scratched the back of his head and smiled forcedly at me, “Kahit naman ako ang magbayad kaso baka
hindi tayo payagan dun na mag-alaga.” Itinayo niya na ako, ako naman ay nagcrossed arms lang.
WAAAAAH! Gusto ko talaga nito!! “I’ll ask them if we can have our pets in the unit. Kapag umoo sila, I’ll
buy ‘em.”
I pouted my lips even more. “Promise?”
He smiled boyishly at me and held my hand, “I promise… Anything for my baby love…”
I forced a smile then took last glimpse on the two puppies. “Hey, babies… Wait for us. We’ll buy you
soon. I promise… Kurt’s promise.”
~~~
“What now? Are pets allowed here?” Tanong ko kay Kurt the moment he stepped in the room. Hindi ko
mabasa yung mukha niya basta umupo nalang siya katabi ko sa kama. “What?”
“Not allowed.”
“WHAT?! Bakit sa iba pwede naman?! Sasabihin ko kay Kuya Louis na payagan tayo! Gusto ko talaga
yung pet na yun eh!” Tutal naman, kay Kuya itong condo na ito. Unfair? Walang unfair unfair sa babaeng
buntis! >__________<
*NP: BABY LOVE*
Sabay kaming napatingin ni Kurt sa phone niya na nakapatong sa side cabinet. Tumingin ako sa kanya,
pero sinenyesan niya lang ako na sagutin ko na yun. Napangiti tuloy ako. Ahahahay! Ako ang sasagot sa
phone call niya? That only means na walang tinatago si Kurt sa akin.
I immediately grabbed his phone and looked at its screen.
DUSTIN CALLING…
I mouthed him, ‘It’s Dustin.’ Siya naman ay tumango lang at humiga na sa tabi ko. I tapped the answer
button and placed it on my ear.
“Hello..Dustin, si Gail ito…”
[“Hello, Princess. Si Master?”]
“Katabi ko. Pinasagot niya sa akin ang call eh.” Tumingin ako kay Kurt, nakatingin lang siya sa akin
habang sinisimulan niyang imassage yung binti ko.
[“Ahh ganun? Sayo nalang ako magpapaalam.”]
“Ano yun?”
[“Pwede bang samahan ako ni Kurt ngayong gabi? Midas bar lang.”]
“Uh, okay.”
[“Thanks, Princess.”]
*TOOT TOOT TOOT*
I looked weirdly at the phone I’m holding. Parang may mali sa boses ni Dustin? Parang hindi na cold eh.
Parang ang lungkot. Not the usual him.
“What did he say?” Kurt asked while massaging my foot.
“Samahan mo daw si Dustin sa Midas Bar.” Napatigil naman siya sa pagmamasahe saka siya tumingin sa
akin ng nagtataka. “Samahan mo na baby love, mukhang kailangan ng kausap eh.”
“Kapag nagyayaya yun na magbar, siguradong may problema yun.”
“Sige na, puntahan mo na.”
Nag-shower na muna siya saka nagpalit ng damit. He kissed my forehead and looked into my eyes
worriedly. Bakit naman mukhang nag-aalala ito? (_ _”)
“Huwag kang lalabas ng unit ah. Kapag may kailangan ka, call me up o di kaya si Alex nasa kabilang unit
lang.”
“Okay…” Binuksan na niya ang pinto but I was a bit surprised nang makita ko si Chloe na nakatayo sa
tapat ng unit ko. Halata sa mukha niya na kakagaling lang niya sa pag-iyak.
“Chloe, ayos ka lang? Tara, pasok ka. Anong nangyari sayo?” Hinila ko siya papasok sa unit ko. Napansin
ko rin na nagsimula na siyang humikbi. “Chloe, what happened?”
Tumingin siya sa akin, pinunasan ko naman ang mga luha sa pisngi niya. “Gail, wala na kami ni Dustin.”
“WHAT?!”
Napatingin ako kay Kurt. Napailing lang siya saka siya lumabas ng pinto. “I think, that’s the reason why
Dustin called me up. Sa guest room mo nalang patulugin si Chloe.” Then he closed the door.
Dinala ko si Chloe sa may sofa bed at pinaupo siya. Hinaplos-haplos ko ang buhok niya to comfort her.
Bihira kong makita si Chloe na sa ganitong state. Umiiyak… She’s a strong girl. “Gail, ayoko na… Mabuti
pang tapusin ko na ito agad kaysa naman masaktan pa ako kapag pinagpatuloy ko pa ito. Ang laki na kasi
ng pinagbago niya…” She wiped her tears forcedly. “Nagmumukha na kasi akong t*ng* eh! He’s taking
me for granted. Ayoko na talaga! Ayoko na! Suko na ako…” She sobbed again kaya naman niyakap ko na
siya.
“Chloe, tahan na.”
“Hindi na nga--- niya ako binibigyan ng oras niya. Kung ano-ano pa ang … ang… itinatago niya sa akin.
Parang ang dami kong hindi alam sa kanya. Ayokong makasal sa lalaking hindi ko sigurado kung mahal ba
ako.”
“Chloe, ano ba yang pinagsasasabi mo. Mahal ka nun.”
“No, he doesn’t. Hindi ko na nararamdaman na mahal niya ako. That’s why I told my mom already to
cancel the wedding. Napapagod na ako sa kakaintindi sa kanya.”
[31] KUYA LOUIS’ WEDDING
GAIL’S POV
SATURDAY MORNING
Apektadong-apektado talaga ako sa break-up nila Dustin at Chloe. Nararamdaman ko kasi kung anong
nararamdaman ni Chloe ngayon eh. Though, never pa naman akong pinagtaksilan ni Kurt so far. At sana
never will! >:| Anyway, back to the topic. Naaawa ako kay Chloe kasi ga-balde ang iniyak niyang luha
nang magsleep-over siya dito. She always screamed that she really felt unloved and that she was took
for granted. Nagsimula pala yun right after nung trip to Sitio Maligaya namin. Madalas na raw siyang
hindi kinakausap ni Dustin over the phone o di kaya’y 3 days hindi sila nagkikita. Kung hindi lang daw
niya ito tinatawagan, hindi pa raw makikipagkita si Dustin sa kanya.
Wala namang masyadong nangyari kahapon (Friday). Tumulong lang ako na bumili ng fabric paints
kahapon with my groupmates sa NBS saka ako umuwi na rin. Sa ngayon ay online lang ako sa facebook
para magpromote ng fan page namin para sa products na ibebenta namin next week. Sayang ang
exemption sa quiz. And oh, nandito nga pala kami ni Kurt sa unit niya. Naglinis siya dito kasi malapit ng
tirahan ng multo itong unit niya. Ang tagal ng hindi nadadalaw eh û^
“Baby love, ano oras tayo aalis?” Narinig kong tanong ni Kurt. Through my peripheral vision, I saw him
standing outside his bedroom’s door.
“We should be there at 4PM. So, we need to go out at 2PM.” I replied expressionlessly without looking
at him. Busy ako sa pagpropromote eh. Uy, buti online ang kambal ng X10. Nautusan ko tuloy na i-
spread nila yung fan page. Kekekeke >:D
“2PM? Ang aga naman yata nun.” Naramdaman ko naman na umupo siya sa may tabi ko dito sa kama.
“No, magpapaayos pa ako, baby love. Unlike boys, ang babae inaayusan pa ng buhok at mine-make-up-
an pa.” Sagot ko saka ko ni-log-out ang facebook ko at tumingin sa kanya. “Baby love, promote mo
naman yung fan page namin, please.” Puppy face look, magwork ka! *u*
He chuckled and then rested his head on the headboard. “Log in to my account. My password is your
birthday.”
Napangiti naman ako ng malapad at binuksan ang account niya. Yiee! Kilig naman ako dun. Birthday ko
pa talaga ang password. ^/////////^
I typed my birthdate which is ‘071695’ on the password box but it showed that it’s uncorrect. Narinig ko
naman na tumawa ng mahina si Kurt kaya napatingin ako sa kanya. “Bakit mali?”
“Hindi yan. I-type mo, julysixteen. Words yun…” Tinype ko naman and viola! Na-log in na. Napahagikhik
tuloy ako. Hihihi :> “Ano namang password mo?” Nakangiting tanong naman niya.
I looked at him with a bright smile on my face. “Ilovebigbang1234.” And then I winked at him.
Sumimangot naman siya saka niya inagaw yung netbook sa lap ko. Anyare dito? “Oy, anong gagawin mo,
baby love?!”
“Papalitan ko na ang password ko. Hindi match sayo eh. Big bang big bang pang nalalaman. Tss,”
mahinang sabi niya na halata namang naiinis. Pagselosan daw ba ang password ko? Tama ba naman
yun? +__+
“Huwag na! Amin na nga yan,” inagaw ko sa kanya yung netbook saka ko tinignan yung online list.
“Papalitan ko mamaya para huwag ka na magselos. Papalitan ko ng IloveKurt1234.”
“Korny mo… Tss… Sinong nagsabing nagseselos ako?” Tinignan ko naman siya ng nakakaloko. Tamo ‘to!
Halata na ngang nagseselos eh. -.-
“Fine, password retains.” I murmured and then clicked Derrick’s name on the chatbox. Online kasi eh.
Pagpropromotin ko din! Benta yan sa mga chicks niya. Hihihihi :””>
“No, change your password. Birthday ko rin para fair.”

I shot him the look and then laughed on his face eventually. “HAHAHAHA! Seriously?! May ganyan ka
palang side, Kurt? Childish?! HAHAHAHAHAHA!” Sumimangot naman siya pagkatapos ay humiga na ng
tuluyan sa tabi ko. Ito yata ang may mood swings sa aming dalawa eh =___=
Dahil nanahimik na si Kurt sa tabi ko ay pinagpatuloy ko na ang ginagawa kong promotions. I saw Chloe
suddenly appeared on the online list, so I clicked her name and started to type a message.
~~
Kurt: Hi, Chloe. Musta na?
Chloe: I am fine! Ikaw? =*^,^*=
--
Oooh… Okay na kaya sila ni Dustin? Mukha na kasi siyang masaya eh.
--
Kurt: I’m fine, just busy promoting something in here.
Chloe: Ano naman yang pinopromote mo, Kurt? Dakilang promoter ka na ah! Chos.
--
Hala…? Kailan pa ako naging si------ Okaaaaaaay. I forgot, I’m using Kurt’s account.
--
Kurt: Hihihi! Si Gail ito, sissy. Ginagamit ko acc. ni Kurt para ipromote yung fan page ng group namin. ^^
Chloe: Owkie. Kya pala kakaiba. Lol
Kurt: Teka, nasan ka naun? I didn’t saw you yesterday at the campus.
Chloe: Was absent. I came here in Sitio Maligaya. Ayoko munang pumasOk after what happened. I need
to relax…
Kurt: Ow I see. You mean, hindi ka aattend sa wedding ni Kuya later? Wg mong sbihin hindi ah!!! Porket
invited si Dustin, ndi kna aattend?!?!? Sapok gusto moh?!
--
Gosh! Raging hormones! >_<

--
Chloe: Of course not choc not! Ain’t that bitter, sissy! :P I’ll be coming… Mamaya pa namang 5PM ang
start ng wedding diba? Ano pa lang oras ngayon, quarter to 11 pa lang.
Kurt: Yea, ryt. See u l8r then. Nakakataas ka ng presyon, sissy!
Chloe: Don’t worry abt me. I’m perfectly fine. :) Wg mong i-stress ang sarili mu dhil sakin. Papanget ang
baby mo, sige ka!
Kurt: Teka, are you and Dustin ok already?
Chloe: There’s no way. Vabush!
~~
There’s no way? Yan ang kinaiinisan ko kay Chloe eh. She didn’t let Dustin explain himself to her. As
what Chloe told me, she needs to hear Dustin’s side also. Kainis naman oh! Napakatigas kasi ng ulo ng
babaeng yan. Pa’no, ang taas ng pride. Kasing taas ng Mt. Everest. Tsk tsk. Teka, quarter to 11 na pala!
Kailangan na naming magluto for lunch.
I looked at Kurt next to me. Nakatalikod siya sa direction ko. Napataas ako ng kilay nang makita siyang
gumagamit ng phone. Sinilip ko pa yung ginagawa niya, yun pala naglalaro ng game application. Akala ko
naman kung ano na ginagawa. =_=
I poked his arm gently and leaned closer to him. “Baby love, tapos ka na maglinis?” I asked in a sweet
tone. Nabasa ko kasi sa isang blog kanina na maging extra sweet sa partner mo kapag buntis ka! Reason?
Unclear pero para daw hindi mabored at maghanap ng iba ang partner mo.
“Tapos na, kanina pa. I’ve already ordered lunch by the way. Tinatamad akong magluto eh,” tapos nakita
kong inexit niya na yung game application and placed the phone on the bed side drawer. He wrapped his
arm around my waist saka siya ngumiti sa akin. Nako naman! Hindi ako magsasawa sa mga ngiting
ganyan ni Kurt. :””>
“Wait a second…” I murmured and then placed my netbook dun din sa bed side drawer. Humiga din ako
saka ako yumakap sa kanya. Ayan, nagyayakapan tuloy kami. Lels =)) “Kurt??”
“Hmmm?” Nakayakap siya sa may bandang waist ko samantalang ako ay nakayakap sa may upper body
niya.
“Half-Korean ka diba?” Tanong ko. Naisip ko lang naman yung nakwento ng dad niya last time. ^___^
“Hindi naman pero… ¼ nalang siguro, bakit?”

Napaisip ako. Half-Korean lang naman ang Dad niya, tapos ang mom niya is Filipina. So, tama nga, ¼ lang
ang pagiging Korean niya. Kulet lang ng tatay niya magkwento -___-
“Kahit na, may Korean-blood ka pa rin. Tingin mo, anong itsura ng first baby natin?” Isiniksik ko ang sarili
ko sa kanya saka ako napangiti. Excited na talaga akong manganak… :)
Suddenly, I felt his hand caressing my bulging tummy under my shirt. Nakaramdam tuloy ako ng init sa
batok at leeg ko. My gosh naman oh! Para akong lalagnatin. >///////////<
“Syempre, maputi siya kasi parehas tayong maputi. Singkit ang mga mata niya tapos maliit at matangos
ang ilong. Yung lips niya manipis just like yours. Of course, she’s beautiful.” Saka siya umangat at
lumevel sa ulo ko. Nginitan ko naman siya saka ko hinalikan ang pisngi niya.
“Kanina, while searching something online, I discovered the 3D ultrasound, baby love. I want to try that
one.” I said softly to him. He gave me his small yet sweet smile, and then caressed my left cheek with his
thumb.
“Sure. Pero 4 months na si baby natin but still, hindi pa rin siya complete. When are we going to
complete the sketch, baby love?” Yung boses niya parang nang-aakit lang or is it just me? KYAAAAAAAH!
Wag ganyan >/////////////////>
“Kuuuurt naman…” I managed to say under my breath. I feel uneasy already… No, let me rephrase it.
The temperature is rising! *///////////////////*
Lumakas na ang kabog ng puso ko nang magdikit ang mga labi namin. In just a blink of an eye, he’s on
top of me. We began kissing in a sweet way. I closed my eyes and tried my best to respond to his kisses.
I am not an expert in kissing but I’m glad that I can totally respond to him passionately. I am starting to
feel his warm hand roaming inside my shirt when…
Our lips parted immediately and stared at each other for a moment. Parehas lang magkasalubong ang
kilay namin na para bang sinasabing ‘Sino ba yang istorbo na yan?’.... Eeeeeeh? Ganun din ba yung nasa
isip ko? Di kaya~ >////>
“Baby love…?” I muttered.
He shrugged in annoyance and got his body off me. “Who the fck would that be?” Tanong niya habang
tinutungo na ang pinto. Iritado na naman si baby love ko >:|
“Kurt, no kiss. Nagmura ka na naman.” Sita ko sa kanya. -.-
“Tss…” >.>
Inayos ko muna ang sarili ko bago ko sinundan sa baba si Kurt. Napatawa nalang ako nang malakas ng
maabutan ko siya na inaabot na ang food delivery from the crew. Pagkatapos niyang bayaran iyon ay
pabagsak niyang sinarado ang pinto at umupo na sa sofa sa living room.
“HAHAHAHA! Yan kasi, nagpaorder pa! Bleeeeeeeeh!” Binelatan ko lang siya para maasar lalo.
Bwahahaha! Kung hindi tinadhana na mangyayari ay hindi talaga mangyayari. Mehehehe! Ang lalim ng
pinaghuhugutan ko >:P
“Hindi ba pwedeng pagpatuloy nalang yun?” Tumingin siya sa wall clock saglit. “11:05 pa lang naman
eh.” And then he smiled playfully to me.
Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya kaya sarkastikong nalang akong ngumiti saka tinuro ang
pinadeliver niyang pagkain na nasa center table. “Our baby is hungry now. Kanina pa siya bumubulong
sa akin na ‘Mom! Mom! Please eat already. I am hungry now…’” Sinasabi ko yan in a baby talk way. ^3^
Napabuga nalang siya ng hangin in defeat saka niya nilabas na mula sa paper bags ang mga inorder na
food for lunch. “Mukhang kahit hindi pa lumalabas, magiging pasaway na. Tss.”
“Huh? Sino?” (?_?”)
“Wala. Ako yung pasaway. Kumain ka nalang dyan,” sabay abot niya sa akin nung box ng pagkain ko.
Pagkabukas ko……. Uwaw! Fried Chicken *Q*
I immediately went to the kitchen and washed my hands. Pagkatapos ay bumalik na agad ako at kinuha
na ang Fried Chicken saka ako kumagat. Yummy! *q*
“Hindi ka magkakanin?” Narinig kong tanong ni Kurt. I just shook my head no while still eating my fried
chicken. “Okay… By the way, any plans on shopping for new clothes?”
I took a big bite on the chicken saka ko ito nginuya at nilunok bago ko siya sinagot. “Bakit? What for?
Marami naman akong damit ah. Most of my dresses and clothes were from Germany pa.” He gave me
his ‘so what?’ look. “Bakit? Pangit ba mga damit ko?” Tumaas na yung kilay ko. -_~
“No, what I mean is you have to wear maternal dresses already. Lumalaki na kasi yang tiyan mo.”
Tumingin siya sa bulging tummy ko kaya napahawak ako dun at hinaplos-haplos ito. Kung sa bagay,
malaki na nga. “Dapat nagdredress ka na para hindi maipit si baby Kyra.” Saka siya sumubo na ng rice
with chicken niya.
“May point ka. Kailan tayo magshoshopping?” I asked while dipping my chicken on the gravy sauce.
“Tomorrow. Try din natin yung 3D ultrasound. Meron namang clinic sa mall, alam ko.” He murmured.
Kumagat muna ako sa chicken ko saka ako sumip ng pineapple juice na inorder din niya. “Kurt, may
tatanong ako.” *u* He looked to me intently and gave me his ‘go, shoot it’ look. “Baby love, am I looking
losyang na? I mean, am I ugly already?” *3*
Tumawa lang siya ng mahina saka siya umiling ng todo.
“Of course not, you’re becoming more beautiful in my eyes each days passing by.” Then he winked
boyishly at me. Eeeeeeeeeeeh! Maganda pa rin ako kahit bola niya lang yun! :PPPPPPPP
Pagkatapos naming kumain ng lunch ay umakyat ulit kami ng kwarto niya. Hindi para tapusin ang
naudlot na ano ha! Umakyat kami kasi nagrequest ako na mag-play siya ng drums para sa akin. Hindi ko
pa kasi siya nakitang tumugtog nun eh and in fairness to him, he is sooooooo good! :D Nalaman ko na
kapag frustrated siya o galit siya ay dun niya nirerelease yung kung anuman ang nararamdaman niya.
Pero dahil happy daw siya ngayon ay smooth lang yung naging result nung pagdadrum niya.
Quarter to 1PM na nang bumalik kami sa unit ko. We had to prepare for the wedding later kaya inayos
ko na yung dadalihin ko. Apple green yung motif ng wedding nila Kuya kaya apple green din yung dress
ko. Needless to say, I’m the maid of honor. =)) Unfortunately, hindi si Kurt ang bestman kasi bestfriend
na ni Kuya yung kinuha niya.
“Wala ka ng nakalimutan, Crystal?” Tanong sa akin ni Kurt habang inaayos ang buhok niya. Umiling
nalang ako pagkatapos ay inabot sa kanya ang naka-cover pa na dress ko. Hawak na rin niya yung black
suite niya sa kaliwang kamay niya.
“Ako na magdadala ng shoes natin.”
Nang makalabas na kami ay sakto namang labas ni Kuya Alex sa kabilang unit. Nagkasabay kami ng
labas! ^_^
“Kuya Alex, saan ang punta mo?” I asked with a smile.

He smiled and put his hand on his jean’s pocket. Gwapo talaga! “Sa girlfriend ko…”
“May girlfriend ka?!” O_o?! Napatingin ako kay Kurt at siya naman ay tumango lang sa akin, signal na
may girlfriend nga si Kuya Alex. OMO! How come I didn’t know? Hindi naman siya yung type ng guy na
chickboy ah.
“Meron, dadalawin ko lang sa Tagaytay. Actually, we’re celebrating our 5th anniversary today.” He
walked by us towards the elevator. And seriously, napanganga talaga ako sa sinabi niya. Ilang taon na
kami magkakilala pero may tinatago pala siyang girlfriend sa amin? :0
“Happy anniversary pala sa inyo ni Fatima, dude.” Kurt greeted him smilingly.
*TING!* (elevator opens)
Pumasok kaming tatlo sa elevator. Aside from us, may tatlong babae rin ang nakasakay. Kurt smiled at
me and held my hand. I just gave him my ‘Why didn’t you tell me about that?’ look.
“You didn’t ask me…” He said in a bored tone. =____=
“Dapat sinabi mo pa rin.”
“Chismosa ka?” <.<
“Hindi, curious lang. Amp, ewan ko sayo.” >3>
Tinitigan niya lang ako ng seryoso. “Hindi ka ba marunong mag-make up ng sarili mo, baby love?”
I shook my head lazily, “Hindi ako magaling sa mga ganung bagay. Bakit?”
“May company kayo ng beauty products tapos hindi ka marunong mag-make up?” Asar niya sa akin, ako
naman ay nag-roll eyes lang. Aba, kasalanan ko ba yun kung hindi naman ako makolorete sa mukha ko.
~.~ “You don’t need to put make-up on your face. You’re beautiful naturally.” And then he smiled.
^///////////^ Eeeeeeeh! Pinaparamdam talaga niya sa akin na maganda ako kahit na feeling ko ay ang
pangit-pangit ko na!
“Master, nasa elevator naman tayo. Tama na muna yang lambingan niyo dyan. Hiyang-hiya naman ako
sa pagturing niyong hangin sa amin dito noh? Diba?” Kuya Alex interfered to us jokingly and faced the
three other girls na kasama namin dito sa elevator. “Right girls? Mahiya naman sana sila sa atin no’?”
“Knock it off, dude.” Kurt murmured. -.-
CHLOE’S POV
TIME CHECK-----4:30PM
***CHURCH
“Chloe, dapat pag-usapan niyo muna yan ni Dustin. Kung kailan settled na ang lahat at ipapadala na ang
mga invitations next week, saka naman kayo nagkalabuan.” Si Momsie ko yan. Nakakainis lang! Ano
bang gayuma ang pinakain ng bisugong yun sa parents ko at ganito nalang sila kaattached sa kanya? ~.~
I crossed my arms and faced my mom. “Momsie, ayaw ko na nga pong magpakasal sa lalaking yun.
Kinwento ko na naman po sa inyo diba? May ibang babae na siya. He’s taking me for granted,” I retorted
helplessly. Naglakad ako palapit sa fountain at pinanuod ang pag-agos ng tubig dito. We’re currently at
the back of the church, waiting for the wedding mass to start. Walang masyadong tao dito kaya I
decided to stay here for awhile. Sinundan naman pala ako ng momsie ko. >3<
“Chloe, ano bang tingin mo sa kasal? Laro-laro lang? ‘Pag ayaw mo na, aayaw ka?”
I looked back at my mom and frowned. “Momsie, you don’t understand the situation. Ayoko naman
pong magpakasal sa lalaki na ngayon pa lang ay binabalewala na ako. Ngayon pa nga lang po nasasaktan
na ako, pa’no pa kaya po pag itinuloy pa namin ito.”
Napailing lang siya pagkatapos ay lumapit sa akin. She held both of my hands and let me feel the
assurance of a mother. Masuyo niyang hinaplos ang buhok ko saka siya ngumiti. “Chloe, hindi ka dapat
nagdedesisyon kapag galit ka. Nagpapadalos-dalos ka eh. Pag-usapan niyo yan, naniniwala ako na
maaayos niyo yan. Ngayon pa ba kayo susuko? Trials lang yan, anak. You trust him, don’t you?”
I just stared at her as my respond. Hindi ko alam ang isasagot ko eh.
“Ay, excuse me po! Nandyan ho pala kayo.”

Napalingon kami sa nagsalita. It’s Kaye Anne. Tumingin sa akin si Momsie at ngumiti. “I’ll leave you two
here. Dun muna ako sa loob, baka hinahanap na ako ng Papa mo.” Tumingin naman siya kay Kaye Anne.
“Hi, Kaye Anne. You look stunning in that dress.”
“Ay, thanks po, Tita. Kayo din po…” Kaye Anne complimented back. Nang makaalis na ang momsie ko ay
lumapit na ako kay Kaye Anne. “Chloe, upo tayo dun sa bench oh. Kanina pa ako nakatayo eh.
Nangangawit na ako…” nakangiwing sabi niya. >3<
Lumapit naman kami sa bench at umupo. Good thing, napakaganda ng landscape dito sa church na ito
that made me relaxed however. “Sila Gail, nandyan na?”
“Haven’t seen her around. Baka hindi pa dumadating.” Seryosong sabi niya. Nakatitig lang siya sa akin ng
matagal kaya yumuko ako. Naconscious ako eh. (_ _”)
“Enebe, Kaye Anne. Don’t stare at me like that. Alam kong maganda at hot ako. Pero natotomboy ka ba
sa akin?” I asked jokingly. But as a respond, pinalo niya ako ng mahina sa braso. “AWW! Bat mo naman
ako pinalo?” >n>
“Eh kasi naman ikaw eh! Bat kayo naghiwalay ni Dustin?! Naloka ako sa changed relationship status mo
sa facebook ah!!!” >n<
Hinimas-himas ko yung braso ko na pinalo niya. Ang sakit kaya! “Sira! Eh niloloko na ako ng bisugong
yun eh, hindi ako mar-----“
“Loka! Pinagexplain mo ba? Ha? Ha?” ~_-
“Hindi. What for? I’m sure, magsisinungaling lang siya sa akin.” I crossed my arms and rested my back on
the back rest. Tumataas na naman ang presyon ko. “Kung mag-eexplain siya, dapat pumunta na siya sa
bahay namin. Dapat tinext niya ako sa phone ko. Oh well, wala na pala akong phone. Aba, whatever!
Gagawa at gagawa siya ng paraan para mag-explain! Fck that guy!”
“Uwaaaah! Huwag ka ngang magmura dyan! Sure ako ‘pag narinig ka ni Gail, magagalit sayo yun.
Bumabalik ka na naman sa dati eh.” Natatarantang sabi niya, sabay akbay sa akin.
“2 days had passed, Kaye Anne but still no signs of him. What do you expect me to do? Hindi ako martyr
ah.” And then I laughed bitterly. “Malamang, hindi na yun aattend dito sa wedding kasi isiningit ko lang
naman siya kay Kuya Louis para maging partner ko. Mahiya naman siya sa parents ko!”
“Just calm down, Chloe. Baka may reasons lang si Dustin.”
“Reasons his face. I hate him!”
*Phone rings*
Napatingin ako sa purse ni Kaye Anne. Dun kasi nagmumula ang ring eh. She took her phone out of the
purse and murmured ‘excuse me’. Hindi na siya tumayo at lumayo sa upuan.
“Hello, Gail….. Okay sige…. Bye….” She hangs up the phone and returned it inside her purse. “In 10
minutes daw, magsisimula na ang kasal. Tara na sa loob.”
KURT’S POV
I’m just staring at Crystal while she’s talking on the phone. She’s so damn beautiful in her apple green
dress. Hindi ako makapaniwala na fiancée' ko siya. Excited na tuloy akong makasal sa kanya. I looked
down to her bulge. Napangiti ako nang makita kong malaki-laki na ang tummy niya. The bigger, the
better. Walang makakalapit sa kanyang lalaki aside from me ~_~
“Kaye Anne, nasaan kayo? The wedding will start in 10 minutes. Pasok na kayo… Okay.” She hangs up
her phone and put it inside her purse. She looked to me and smiled beautifully at me. “Baby love, ang
gwapo mo talaga…” ^3^
“You’re beautiful, Crystal.” I said softly and pulled her to give a warm embrace. “Nakakainis yung make-
up artist mo. Masyado kang pinaganda. You look more beautiful than the bride, baby love.”
She hugged me back and swayed our body slowly. “Grabe ka naman. Ang ganda kaya ni Ate Agatha.
Hindi mo kasi tinignan eh.”
“Why would I look to other girls? I told you, you’re the most beautiful lady for me.” I whispered to her.
“Hihihihi! Huwag mo naman akong masyadong iflatter, baby love. Thank you…”
“EHEM! EHEM!”
Napabitaw kami nang marinig namin ang malaks na fake cough from our left side. Nasa bandang corner
kasi kami nakapwesto ni Crystal. Sa tabi ng confession room to be specific. Sabay naming tinignan ang
nasa gilid namin and there we saw a senior couple staring at us intently.
“Public display of affection. You two should respect the church. Dito pa kayo naglalambingan. Hayyy!
Ang mga kabataan nga naman ngayon.” ~.~ Sita sa amin ng matandang babae. Napakunot-noo tuloy
ako. What the? Why does she care anyway? Sino ba siya?!
“Lola! Lolo! God! I missed you both!” Crystal exclaimed excitedly and hugged both of the oldies. What
the! Grandparents niya? O__O “Waah! Namiss ko po kayo. Kailan pa po kayo dumating from U.S?”
“Of course we don’t want to miss your brother’s wedding. Kahapon pa kami dumating, apo.”
Nakangiting sagot ng matandang lalaki sa kanya.
“Sinabi namin kay Mirko na papuntahin ka sa bahay pero sabi niya busy ka daw.” Nakataas ang kilay ng
Lola niya na tumingin sa tummy ni Gail. “Busy ka sa studies kahit buntis ka? You’re stressing yourself,
Crystal Gail.”
“Eh Lola, kaya ko pa naman po at saka hindi pa naman kalakihan yung tummy ko oh,” said Crystal while
touching her tummy in a circular motion.
“You’re so stubborn, Crystal.” The old lady retorted fiercely and then looked to me. “Siya ba ang
mapangahas na lalaki na ama ng dinadala mo, Crystal?”
“Almira, huwag mong takutin ang bata.” Sita sa kanya nung grand dad ni Crystal. Wow, her grandmom is
so fierce.
“I’m not scaring him. Depende nalang kung natatakot siya.” Lumapit siya sa akin saka niya ako tinitigan
ng mata sa mata.
“Lola Almira, he’s Kurt. Siya po yung fia-------“ Crystal introduced me but her grandmom cut her off by
rasing her hand off her. Parang ang laki ng galit niya sa akin. ~_~
“I know, now shut up, Crystal.” Napatingin ako kay Crystal. Napakagat-labi siya and she’s mouthing me
‘pasensya ka na sa kanya. Matanda na kasi.’
I tried to smile warmly to her Grandmom. “I’m Tristan Kurt Lee, Lo----“
“Don’t call me, Lola. Hindi kita apo.” ~.~
“Okaaaaaay, sorry Ma’am.” I looked down in respond. Damn, sounds gay but I feel offended. Bat ayaw
niya sa akin?
“Sorry but I don’t like you for my favorite apo, Mister whoever you are. You look troublesome guy. Get
lost…” I glanced at her with my shocked expression. What the------ Ugh, I can’t curse in my mind. Nasa
church ako! Respect the church, Kurt. Argh!
She faced Crystal smilingly and tapped her head. “You can find another guy, Crystal. You don’t deserve
him. Mukha pa lang, halata ng walang gagawing matino sa buhay.” And then she walked away.
Literally ay napanganga ako. I’ve never been treated like that in my whole life!!! >________<
“Naku, hijo. I’m sorry about what my wife told you ha? Don’t worry about that.” Natatarantang sabi
nung grand dad ni Crystal.
“It’s okay, sir.” I mumbled and scratched the back of my head. What else can I do?
“You can call me Lolo Fernan. Huwag mo ng isipin yung sinabi ni Almira. Ganyan talaga magsalita yun eh.
Don’t worry, I like you for Crystal. Excuse me…” He said smiling and walked away, following her wife.
Napatingin naman ako kay Crystal. She was smiling nervously at me.
“Ayaw niya sa akin, Crystal.” :(
She held my hand and pressed it. She then gave me her assuring smile, “So what if she doesn’t like you.
All that matters is I love you, Tristan. Kaya wag mo ng isipin yun. Ganun talaga yun si Lola.”
“Brides’ maids, maid of honor, ninangs at ninongs! Pumwesto na po sa entrance! Magsisimula na ang
kasal in 5 minutes.” <-Wedding coordinator.
KAYE ANNE’S POV
“Hi, Kuya Max,” bati namin sa best man ni Kuya Louis. Siya yung partner ng maid of honor obviously
which is Gail. As of now, nakapwesto na kami sa entrance ng church for the entourage.
“Musta na mga bagets?” He asked us back.
“Ayos naman kami, Kuya Max.” Sagot naman ni Gail habang hinahaplos ang tiyan niya. Sa suot ni Gail,
kitang-kita yung curves ng body niya including her bulge.
“Naks, parang dati nireregaluhan lang kita ng Barbie doll tuwing birthday mo tapos ngayon magiging
mommy ka na. Congrats, Gail!” :) Kuya Max tapped Gail’s shoulder. Kilala namin siya kasi madalas namin
siya kalaro ng playstation sa bahay nila Gail noon.
“Ganun talaga, Kuya Max. Baby ko na ang bibilhan mo ng Barbie next time.” Pabirong sagot ni Gail sabay
tabi niya sa akin. “Si Kaye Anne, wala pang boyfriend. NBSB pa rin ito, Kuya.” (~~,)
“Kaye, wala ka pa ring boyfriend? Daig mo pa kapatid ko, 12 years old pa lang may boyfriend na. Tsk!
Pasaway na bata. Anyway, kamusta na pala si Ate Sapphire mo, Kaye Anne?” Mahinang tanong niya.
Sasagot pa lang sana ako when suddenly, may narinig kaming nagring na phone. Napahawak si Kuya Max
sa bulsa niya at nilabas ang phone niya. “Excuse me mga bagets, phone call.” And then he walked away.
Nagkatinginan naman kami ni Gail at sabay na napatawa. Minsan, iisa rin ang nasa isip namin nitong
pinsan ko eh. >:))
“Miss na niya si Ate Sapphire!” Sabay na sabi namin ni Gail. Ex-boyfriend kasi ng ate Sapphire ko yan si
Kuya Max. Kaso dahil sa rebel girl nga ang ate ko ay napagdesisyunan nila Daddy na isama nalang nila si
Ate sa Korea para mabantayan nila. Tutal nandun naman nakabased ang business nila. Dahil dun ay
nagkahiwalay sila Ate Sapphire at Kuya Max. :’(
“Go to your partners na mga Sir at Madam.” Utos sa amin ng wedding coordinator. Teka, partner? Aish!
Speaking of partner, hindi ko pa nakikita ang partner ko simula kanina. :-/
“Sissy, pwede bang mag-exchange partners tayo?” Narinig kong tanong ni Chloe sa tabi ko. Yeah, kanina
pa yan nasa tabi ko, wala lang imik. =______=
“Chloe, maglalakad lang kayo ni Dustin papuntang aisle, wag ka ng choosy.” <-Gail. ~_~
“Ayoko ngang makita yung pagmumukha nun------------“
Nagulat nalang kami ni Gail nang biglang may humatak sa kanya at ipinwesto siya sa position nila. It’s
Dustin wearing his black suite and his well-known poker face. Pasimpleng nagpupumiglas si Chloe sa
hawak-kamay nilang dalawa ni Dustin pero hindi siya makawala. Malamang ayaw ng eskandalo yang
babaeng yan >.>
“Gail, tara na. Pwesto na tayo,” narinig ko naman na sabi ni Kuya Max kay Gail. Hindi ko na namalayan
na nakabalik na pala siya, busy kasi ako sa pagtanaw kina Chloe eh. Hihihi :””> Sana magbati na sila!!!
Nang makapwesto na sina Gail at Kuya Max ay napilitan na rin akong pumwesto sa posisyon ko. Wala
yung partner ko eh. Baka hindi na sisipot yung lalaking yun. Edi mabuti! I can walk alone down the aisle
anyway! >.>
Nakatitig lang ako sa bulaklak na hawak ko nang maramdaman kong may lumapit sa akin. Pagkatingin
ko…………… O-M-G! Spell handsome?! O/////////o
N-A-T-H-A-N
“Hi, Kulet… Ang ganda mo ngayon ah,” Nakangiting bati niya sa akin. Napayuko agad ako at tumitig ulit
sa flowers na hawak ko. Shemay! Bat ang gwapo ni Nathan ngayon?! “Hey, ano bang nangyayari sayo?
Alam mo, nakakahalata na ako sayo eh. Galit ka ba sa akin ha?”
Pumikit muna ako at lumunok ng dalawang beses bago ko siyang tinignan ulit. Emerghed! Ang gwapo
talaga. “E-ewan ko s-sayo…” *iwas tingin*
“Ilang araw mo na akong iniiwasan ah. Pag nagtetext ako sayo, hindi ka nagrereply. Kapag sa facebook
naman, bigla-bigla ka nalang nag-ooffline. May problema ba?”
“Wala, nagkataon lang siguro na--- na ano…. Na hindi tayo nagkikita. Busy kasi ako eh,” I replied almost
stammering. (_ _”)
Pagkatapos ng walang sense na pag-uusap namin ni Nathan ay hindi na niya ako kinausap ulit. Nasurvive
naman namin yung entourage ng matiwasay. Yun nga lang, nanginginig yung ovaries, pancreas, lungs at
kung ano-ano pang internal organs ko habang naglalakad kami ni Nathan papunta sa aisle at nakakapit
pa ang braso ko sa braso niya.
Muntikan na nga akong magday-dream eh! Day dream na kami daw ang kinakasal! Charooooooot! Oyyy
ha! Baka maniwala kayo sana! Hihihi! Joke lang yun. (_ _”)
Mahigit kalahating oras na ang nakalipas simula ng mag-umpisa ang misa. Magkakatabi kami nina Gail at
Chloe sa upuan habang kalong-kalong ko si Baby Axel. Inabot kasi siya sa akin ni Ate Emerald ko kanina.
Ring bearer kasi ang pamangkin ko na cute na cute! :3 Medyo nabawasan ang boredom namin sa
paglilibang namin kay Axel. Nilalaro namin kasi baka magwala dito eh.
“Baby Axel, you want to eat biscuit?” Gail whispered to him in a baby tone. Nakahawak pa siya sa kamay
ni Axel at nilalaro-laro.
“O—po…” Baby Axel answered while giggling. ^3^
“OMG, he’s so cuuuuuuute.” Sabi ni Gail na gigil na gigil sabay pisil sa pisngi ni Axel. Iniiwas ko nga sa
kanya, baka umiyak dito eh! >.>
“Mamaya muna panggigilan pagkatapos ng mass. Bigyan mo na ng biscuit si------“ Hindi ko na natapos
ang sasabihin ko kasi bigla nalang inagaw sa akin ni Gail si Axel sa lap ko at sinimulan ng subuan ng
biscuit. Ay, grabeng buntis ito! Magustuhan lang talaga eh =____=
Napatingin naman ako kay Chloe. May sariling mundo kasi ang loka eh. Nakatitig siya sa right side
wherein nakapwesto yung mga boys. Napatingin tuloy ako dun and tama nga ang hinala ko. Tinutunaw
niya sa titig si Dustin. I snapped on her face since she’s sitting on my right side. Nasa gitna kasi ako nila ni
Gail.
“Bakit?” -.- She asked blankly.

“Kausapin mo na kaya kesa yung hanggang tingin ka nalang.”
She sighed and looked infront of us, the altar. “Ayoko…”
“Tsk, alam mo Chloe, walang mangyayari-------“
Napakunot-noo ako nang bigla nalang ibinalik sa lap ko ni Gail si Axel. Anong tingin ba ni Gail sa bata?
Isang stuffed toy? ~_^
“Iyo na muna si Axel. May nagtext sa akin eh, naramdaman kong nagvibrate ang phone ko.” She
murmured in a low tone and then took her phone out of the purse. Nakatingin lang ako sa phone niya
habang iniscroll niya yun and after seconds, ay napahagikhik siya ng mahina.
“Hihihihi….” :””>
“Sssshhhh…” I hushed her.
“Sssshhhhh…” Napatingin naman ako kay Axel. Pinapatahimik niya rin si Gail habang kumakain ng
biscuit. Hehehe! Ang cuuute! :3
“Sorry, si baby love kasi parang sira.” Bulong niya saka niya inabot yung phone niya sa akin. “Read it…”
~~
From: Baby love_Kurt <3
Tigilan mo si Baby Axel. Kawawa ang bata.
PS: I love you :)
~~
“Pfft!” Napatakip ako sa bibig ko. Hindi ko mapigilan tawa ko eh. Tawa or kilig laugh? Bwahahaha! Si
Kurt gumaganito?! WAHAHAHAHAHAHAHAHA! =)))))))))))))
“Ssshhh…” Axel hushed me.
Napatingin naman ako kay Gail. Hinahanap niya yata si Kurt sa kabilang side. I saw her smiled, siguro
nakita na niya. Nung lumingon naman ako dun to see if Gail found her baby love already…. ay iba ang
nakita ko. Napaiwas agad ako ng tingin at kunwaring nilaro-laro si Axel.
Nathan smiled boyishly at me.

Geeeeeeeeeeeeeez! >//////////<
GAIL’S POV
“I NOW PRONOUNCE YOU… HUSBAND AND WIFE…”
*APPLAUSE*
Ilang sandali pa ay tinawag na kaming mga abay sa harapan para magpapicture. Hinahanap ko naman si
Kurt kasi hindi ko na siya makita. Nandun lang yun sa may kabilang side ah.
*CLICK!* *FLASH* *CLICK!* FLASH*
*CLICK!* *FLASH* *CLICK!* FLASH*
Pagkatapos ng picture taking kasama ng bride at groom ay naglakad na ako palapit kung saan nakaupo si
Kurt kanina. Nandito lang yun kanina ah, nasaan na yun?
I gasped when someone held my hand from my right side.
“Baby love, urgent lang. Hubarin mo muna yung engagement ring natin,” natatarantang sabi niya
habang tinatanggal yung singsing ko. Napakunot-noo tuloy ako!
“Hey, bat mo tinanggal?!” Sinubukan kong agawin sa kanya yung ring kaso ibinulsa niya na sa bandang
dibdib niya. Napatingin naman ako sa ring finger niya, wala na rin yung singsing niya. Uwaaaaaaaaaaaah!
Ayaw niya na ba akong maging fiancée' kaya binabawi niya na yung singsing?! Noooooooo! <(>0<)>!!!!
“I’ll explain to you later, tara muna! Faster.” Saka niya ako hinila na palabas ng church. No, hindi ito
palabas. Bandang likod ng church ito eh. May mga pasilyo kaming nadadaanan tapos may chapel din.
And--------- may office. Teka, anong gagawin namin dito? (?_?”)
“Kuuuuurt, anong gagawin-------“
“Just wait….”
Okaaaay, wait daw =______=
Nang makarating na kami dun sa may tapat ng office ay pinaupo muna ako ni Kurt dun sa may bench.
Siya naman ay nagpunta kung saan. Ay, ewan sayo! Ang sakit ng paa ko. Sheez! Matanggal muna nga
ang sapatos ko. Nang matanggal ko na ang shoes ko ay hinilot-hilot ko yung ankle ko. Si Kurt naman kasi
eh! Kinaladkad ako dito T______T
“Father, please po. Kahit isang wisik lang po.”
Napaangat ang ulo ko at tinignan ang direksyon kung saan ko narinig ang boses ni Kurt. Napatayo ako ng
biglaan nang makita ko siya kasama ang pari at dalawang sacristan nito. Anong kaeklavuhan na naman
kaya ito? (?_?”)
CHLOE’S POV
“Asan si preggy?” Tanong sa akin ni Kaye Anne. Nagkibit-balikat nalang ako kasi hindi ko alam. “Asan na
ba kasi yun? Bigla nalang nawala.”
Hindi ko na pinansin si Kaye Anne, basta hinahanap ko nalang yung kanina ko pang hinahanap.
Napabuntong-hininga ako nang makita ko siya na naglalakad palabas ng simbahan. Siguro nga kailangan
naming mag-usap na dalawa. Ayokong matapos nalang kami ng ganito-ganito lang. I miss him very
much. Kanina, kung nilunok ko lang sana yung pride ko malamang niyakap ko na siya bago mag-
entourage. :(
“Chloe, ano kakausapin mo na?” Mahinang tanong sa akin ni Kaye Anne. I looked at him and smiled
weakly as my respond. “Mabuti naman… Sige na sundan mo na siya.”
“Samahan mo ako paglabas, Kaye Anne.”
Pumayag si Kaye Anne na samahan ako paglabas ng simbahan. Naabutan ko si Dustin na may kausap sa
phone niya sa may pinakababang baitang ng hagdan ng simbahan. I gave Kaye Anne my ‘I’m okay now’
look and walked towards Dustin. Nakatalikod siya sa akin.
“May problema ba?.... Apat na buwan na yan ah…. Bea, nagkakaproblema na nga ako sa kanya eh. Hindi
niya pwedeng malaman ito. Pagpapatuloy pa rin natin ito…. Nasa kasalan nga ako ngayon. Fine, I’m
coming….”
Chloe, wala kang narinig! Huwag mong isipin yung narinig mo sa kanya. You need to talk to him.
Humugot muna ako ng malalim na hininga bago ko siya kinausap.
“Dustin…” Lumingon naman agad siya. He looked surprised. Kung hindi lang sana kami nagkakaganito
ngayon, malamang tatawanan ko siya kasi hindi na siya nakapoker face. Pero iba ito eh. “Can we talk?”
“K..Kanina ka pa ba dyan?” He asked nervously.
I sighed in irritation. Halata talaga sa kilos niya na may tinatago siya. Pero Chloe, relax…
“It doesn’t matter. Pwede ba tayong mag-usap ngayon, Dustin?” I said coldly.
Nakatitig lang siya sa akin ng matagal at ilang saglit lang ay ipinasok niya sa bulsa ng pantalon niya ang
phone niya. “Chloe, I really want to talk to you kaso may importante akong pupuntahan ngayon eh. Sana
maintindihan mo. I promise, mamayang gabi pupuntahan kita sa inyo.” Hinawakan niya ang kamay ko at
pinisil iyon ng dahan-dahan. Nakatitig lang ako dun ng malamig. Napansin ko na maraming gasgas ang
kamay niya pero wala na akong pakialam.
I pulled my hand off him. “Promise?” I forced a laugh and looked at him intently. “Dustin, ayoko ng
ginaganito ako. Hindi mo na ba ako priority ngayon?!”
“Chloe, huwag ka namang ganito oh. Intindihin mo muna ako. Wala ka na bang tiwala sa akin?”
Pakiramdam ko, nasasaktan din siya sa tono ng pananalita niya.
“Wag kang magsalita diyan na parang ikaw ang nasasaktan, Dustin! You’re taking me for granted and
that’s a sh*t feeling!” Marahas kong hinubad ang engagement ring ko at inabot ko sa palad niya. “Ayoko
na! I’m over this…” And that’s it. My tears flow down my cheeks. Ayokong umiyak sa harapan niya pero
hindi ko kayang pigilan yung nararamdaman ko eh.
He just stared at me blankly for awhile. Later on, he said something that made me feel broke even more.
“Wow, that’s nice, Chloe. Hindi ko alam na hindi mo ako pinagkakatiwalaan gaya ng pagtitiwala ko
sayo,” he smiled expressionlessly at me. “If that’s what you want, okay then. We’re over.”
[32] TERROR LOLA
GAIL’S POV
“Father, kahit isang wisik lang po.” Narinig kong sabi ni Kurt sa pari. Lumapit ako sa tabi niya at tinignan
siya ng makahulugan. Siya naman ay hinawakan lang ako sa kaliwang kamay. Ano bang gustong
mangyari ng lalaking ito? (?,?”)
“Bakit ba kasi ‘di nalang kayo magpaksal hijo para may basbas kayo sa Panginoon at para legal na rin
kayong magsama?” Seryosong tanong ni Father sa kanya. Tumingin pa nga siya sa akin saglit eh kaya
nginitan ko siya :>
“Kapatid po kasi niya yung groom kanina. Magiging sukob DAW ang kasal namin ‘pag nagkataon,” Kurt
answered. T-Teka, bakit may ganitong usapan? Wala. Akong. Maintindihan. =_____________=
“Ah ganun ba?” Pinag-intertwined ni Father ang sarili niyang kamay saka niya kami tinignan na para
bang nanunuri. “Hindi kasi ako basta-basta nagbibigay ng bless lalong-lalo na kung walang
kasiguraduhan. Alam niyo naman na sagrado ang banal na tu-------“
“We know, Father. Hindi niyo naman ho kami ikakasal eh. Basbasan niyo lang ho kami ng holy water niyo
and that’s it. I just want to get blessed by you while we’re still not married yet. So, please Father?”
OMG :0 Anyayare dito?! Uwaaaah! Hindi yata ako makahinga ng maayos dahil sa narinig ko!!! Tell me, si
Kurt ba talaga itong lalaking ito?! <(*0*)>!!!
Nahuli ko nalang ang sarili ko na nakatitig kay Kurt. He. Is. Really. Impossible. Atat na ba talaga siya na
makasal kami? ;O
“Hayyy… Ang pag-ibig nga naman!” The priest mumbled to himself. Nakangiti pa siyang tumingin sa akin.
“Hija, ilang taon ka na?”
“20 po…” I replied shyly.
“Eh ang nobyo mo?”
I looked meaningfully at Kurt then he gave me his warm smile, “20 years old din po.”
“Ngayon ko lang gagawin ito. Pero ipangako niyo sa akin na ikakasal kayo sa lalong madaling panahon,
maliwanag?” Sabay kaming tumango ni Kurt. “At ipangako niyo rin sa akin na magsasama kayo ng
maligaya. Alam kong mahal ka ng binatang ito, hija.” Saka siya ngumiti sa akin. Napangiti rin tuloy ako.
:”””>
“I promise, I’ll take her back here soon and marry her.” Kurt said as a matter of factly and then pressed
my hand. Para na tuloy pakiramdam ko ay sasabog ang puso ko sa kilig. Why so sweet baby love? ^/////^
“Osya,” lumingon si Father sa isang sacristan niya. “Ian, pakikuha na ang holy water at nang mabasbasan
ang mag-irog na ito.”
“Opo, Father.” Sagot nito sa kanya at nagmadali nang umalis. Humarap ulit sa amin si Father at ngumiti.
Inilagay niya sa likuran ang dalawa niyang kamay.
“Ano nga pala ang mga pangalan niyo?”
“I’m Kurt and she’s Crystal, Father.”
Nang makabalik na ang sacristan ay napatingin ako kay Kurt. Kyaaaah! Ninenerbyos ako (_ _”)
Kinuha niya ang pambasbas mula sa sacristan. “Hindi ko na ito papatagalin pa. I bless your relationship
in the name of the father, of the son and of the holy spirit.” Dahan-dahan niyang kaming binasbasan ng
holy water habang kami namang dalawa ni Kurt ay nag-sign of the cross. “May you live in happiness, full
of love and prosperity together. May God be with you…”
We stared at each other with a sweet smile on our lips. Ang sarap sa pakiramdam na may basbas na ang
pagsasama naming dalawa ni Kurt.
“Ang ipinangako niyo sa akin ha? Magpapakasal kayo sa lalong madaling panahon.”
Kurt faced him happily and shook his hand. “I promise, Father. At sisiguraduhin ko na ikaw ang
magkakasal sa amin. Thank you very much…”
“Wala yun, basta mahalin niyo ang isa’t-isa ha? Magsama kayo ng tapat.” Sagot nito. “Osya, maiwan ko
na--------“
Kurt stopped him, “Father, I have something to give you.” Inilabas ni Kurt ang wallet niya mula sa bulsa
niya saka niya inabutan ng pera ang palad ni Father. “Yan po, pasasalamat ko.”
Ibang-iba si Kurt ngayon. Iba-iba talaga personality niya +__+

“Naku, hijo. Wag ka ng mag-abala. Bukal sa puso ko ang gina--------“
“I insist. Offering ko nalang po yan para sa simbahan…”
Ngumiti lang si Father saka niya hinawakan ang ulo ni Kurt. “Kaawaan kayo ng Diyos… Salamat.”
Naghari ang awkward silence sa amin ni Kurt nang makaalis na sina Father. Naramdaman ko nalang na
piniit ako ni Kurt paharap sa kanya kaya naman naglalabanan na kami ng titigan. :””>
“Baby love, anong pumasok sa isip mo para gawin yun?” Nakangiti kong tanong sa kanya.
Yumuko siya saglit at hinawakan ang dalawa kong kamay. He stared at my eyes lovingly and said, “Dapat
kasi nauna tayo kesa sa Kuya Louis mo na magpakasal. Yan tuloy, naiinggit ako.”
I looked down the floor and suppress my chuckle. Inggitero naman pala itong fiancée' ko eh. I looked up
at him again with a sweet smile. I am really overwhelmed. “Kurt, thank you…” :””>
He pulled me to give me a warm embrace and softly caressed my back. “No, I should be the one
thanking you. Thank you for being in my life, Crystal. I am genuinely happy, ikaw ba?”
It really feels like it’s the first time hearing him say those words to me. Kahit ulit-ulitin niya pang sabihin
yun sa akin, ganun pa rin ang impact sa puso ko. Para bang sasabog na sa sobrang lakas ng pagtibok nito,
and yes, siya lang ang nakakagawa nun sa akin.
“Masaya din ako… Mahal kita, Kurt.”
He pulled away from the hug and showed me his cute smile. “Mas mahal kita…”
Napatawa nalang ako ng mahina saka ko ipinalibot ang braso ko sa braso niya. “Tara na nga, baby love.
Baka nasa reception na silang lahat.”
“Wait lang…” Inalis niya muna ang braso ko sa braso niya pagkatapos ay may dinukot siya mula sa bulsa
sa suite niya. Yung engagement rings pala namin. “Let’s assume that it’s our dry-run for our wedding.”
“Pfft… Ano na naman ba yan?” ^,^
“Basta, sumakay ka nalang…” Hinawakan na naman niya ang kaliwang kamay ko. Grabe lang! Feeling ko
nga kasal na namin ito. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko sa pagbungisngis. Hihihi :”>
He stared at my eyes solemnly.

“I, Tristan Kurt Lee, take you, Crystal Gail Rivera, to be my friend, my lover, the mother of my children
and my wife. I will be yours in times of plenty and in times of want, in sickness and in health, joy and in
sorrow, in failure and in triumph. I promise to cherish and respect you, to care and protect you, to
comfort and encourage you, and to stay with you to infinity and beyond.” Saka niya dahan-dahang
sinuot ang engagement ring na tinanggal niya sa akin kanina sa daliri ko.
>//////////////////<
Eeeeeeeeeeeeeeh! T^T Naluluha ako. Anube~ Kahit na kunwari lang itong wedding chorva na ito,
pakiramdam ko totoo ito. Excited na tuloy akong makasal.
“Your turn, Crystal.”
I bit my lower lip to suppress my giggle. Huwag sirain ang moment Gail (_ _”)
I took a deep breath and smiled sweetly at him. I reached for his hand and stared at his eyes.
“I, Crystal Gail Rivera, take you Tristan Kurt Lee, to be my partner, loving what I know of you, and
trusting what I do not yet know. I eagerly anticipate the chance to grow together, getting to know the
man you will become, and falling in love with you a little more everyday. I promise to love and cherish
you through whatever life may bring us.” Tapos ay inabot niya sa akin yung singsing niya. Natatawa pa
nga ako habang isinusuot ko sa ring finger niya yun.
“You may now kiss the bride…” Kurt mimicked the priest’s voice. Natawa tuloy ako at pabirong
hinampas ang dibdib niya. Ah so kunwari wedding talaga namin? “Ano, kiss the bride na yung next eh.”
“Hahaha! Kunwari may veil ako sa ulo ko. Kunwari daw iaangat mo yun, dali.” Sakyan ang moment =))
I chuckled when he acted like he’s pulling my veil up on my head. Mukha na kaming mga baliw dito pero
keribels lang. He cupped my cheeks and slowly leaned forward. I closed my eyes and felt his lips touched
mine sweetly. Pagkatapos nun ay nagmulat ako ng mata. He’s staring at me that made me feel conscious
about myself.
“Tara na? Gutom na ako.” I murmured.
He stood properly and put his right hand inside his pocket. He even cleared his throat and offered me his
left arm. Ipinulupot ko naman ang braso ko at masuyong ngumiti sa kanya.
“Humayo kayo at magpakarami…” He mimicked again. “Oh yan, honeymoon na!” 8D

“SIRAAAA!!” >3<
“HAHAHAHA!” XD
~~~
Nang makarating na kami sa reception venue, isang garden to be exact, ay napansin namin na late na
kami. Eh pa’no naman kasi, wala na kaming naabutan sa labas ng simbahan. Well, yung mga taga-linis
nalang >.>
Hinanap agad namin sina Chloe at Kaye Anne kung saan nakapwesto. We didn’t see Chloe pero si Kaye
Anne nakita kong nakaupo kasama ng ilang pinsan namin sa may right side ng flat-form sa center.
Umupo agad kami ni Kurt dun sa pwesto niya.
“Hey, bat ngayon lang kayo? Hinahanap ka ni Tita Trinity ah.” Bungad sa akin ni Kaye Anne.
“May ginawa lang. Kwento ko sayo later, hihihi…” Oo na, ako na ang kinikilig! Wait, si Chloe nga pala.
“Nasaan si Chloe?”
Napansin ko nalang na ngumiwi siya at malungkot ang reaksyon niya. “She went home already. May
nangyari kasing hindi maganda.”
“Really? Ano na naman?”
Inilapit niya ang bibig niya sa tenga ko. Obviously ay bubulong siya. “Chloe and Dustin broke up officially.
Nagkasolian na ng engagement rings, best.”
Napaatras ang ulo ko at tinignan siya ng gulat na gulat. “For real?!” =O
She nodded sadly at me, “For real…”
“What is it?” Sabat sa amin ni Kurt. Sasagutin ko sana siya kaso narinig ko na tinawag ng emcee ang
pangalan ko sa platform.
“While everyone is enjoying the food, let me call on Miss Crystal Gail Rivera, the only sister of the
groom, to give a message to the newly wed.”
“Tss… Next time, Mrs. Lee na ang tawag sayo.” I heard Kurt mumble. =_________________=
KAYE ANNE’S POV
“Good evening everyone… I am not really good in giving message so please bear with me Kuya and Ate.”
Natatawang sabi ni Gail sa flatform. “Kuya, I’m no longer your baby girl anymore. Sounds sad but I’ll just
accept it anyway. Hehehe! Kidding aside, I am happy kasi kayo rin ang nagkatuluyan ni Ate Agatha
hanggang sa huli. Maging masaya sana kayo sa married life niyo. Alagaan mo ng mabuti si Ate Agatha,
Kuya Louis ha? Take care of her the way you take care of me. Triple up pa! I love you both… God bless
you! Ayan na naiiyak na ako… ”
*APPLAUSED*
I saw Ate Agatha and Kuya Louis mouthing ‘thank you’ to Gail. Gail approached them and gave them a
quick hug. Naiiyak din tuloy ako. Ito rin yung pakiramdam ko nung kinasal si Ate Emerald at Kuya Sean
eh. Feeling ko, nawawalan kami ng isang family member. T_T
Napalingon ako sa kaliwang banda ko nang maramdaman kong may umupo sa upuan ni Gail. Napataas
ang kilay ko nang makita ko kung sino yun.
“Hi, dre…” Bati niya kay Kurt sa left side niya saka siya humarap sa akin. “Kulet, samahan mo naman ako
oh.”
“Saan naman yan?” Ismid ko sabay abot ng baso ng tubig at ininom ito. Nakakatuyo ng lalamunan kapag
nakikita ko ang mukha nito >.>
“Dun sa brother-in-law mo… Si Chef Sean.”
I looked to him expressionlessly, “Bakit?”
“Basta, samahan mo nalang ako.”
“Ayoko…” -__-
“Sige na? Idol ko yun eh. Lagi ko ngang inaabangan yung blog niya eh. Dali na!” Nakapout na sabi niya.
Napaiwas tuloy ako ng tingin. Bat ang cute ng mokong na ito pag ginagawa niya yun? *.*
“Eeeh, malaki ka na. Kaya mo na yan,” I said irritatingly. “Alis ka na dyan. Pwesto ni Gail yan eh…”
=_______=
Inilalapit niya pa yung upuan niya sa upuan ko tapos ay bahagyang sinisilip ang mukha ko. Nakayuko kasi
ako eh, “Dali na, kulet. Gusto ko lang siyang ma-meet tapos ayos na.”
I sighed in defeat, “Oo na. Makulit ka eh…” <,<
“Yuuuun! Thanks. Tara na?”
Ayun nga, hinanap namin kung nasaang lupalop ba si Kuya Sean. Salita lang ng salita si Nathan, ako
naman ay kung hindi iling ang sagot ay tango naman. Nakita nalang namin siya malayo-layo sa venue,
dun sa may artificial pond kasama sina Ate Emerald at Axel. Syempre, nilapitan agad namin para
matapos na. Wala ng pag-iinarte. Ayoko na ring masyadong makasama itong si Nathan eh. >_>
“Hi! Kuya Sean, si Nathan nga pala. Gusto kang makilala. Idol ka eh,” nakangiti kong sabi sa kanya. Yung
smile ko pilit lang (--,)
Mukha namang nasurprised si Kuya Sean and eventually ay nakipag-hand shake siya kay Nathan. “Hi,
Nathan. Student ka?”
“Yup, HRM student. Sinusubaybayan ko yung blog mo.” :)
Hinayaan ko nalang silang mag-usap dun. Ako naman ay lumapit sa pwesto nila Ate Emerald at tumabi
sa pag-upo sa may malaking bato. 2 meters away din yung distance namin mula sa pwesto nina Kuya
Sean. Nililibang niya kasi si Axel sa pamamagitan nung mga coy sa pond. Tuwang-tuwa naman itong si
Axel :D
“Siya yung ano dati ni Gail diba?” Narinig kong bulong sa akin ni Ate. Umismid naman ako pagkatapos ay
nilaro-laro ko ang kamay ni Axel.
“Yep…”
“Bagay kayo, sis. Ligawan mo na. Hehehehe…” Ate Emerald joked. Hayyy! Kung pwede lang eh kaso
there’s no way. Napakamanhid kasi ng lalaking ito (_ _”)
“Kapal mo, ate. Conservative ako. Never akong manliligaw ng lalaki.” =______=
She chuckled softly and tapped my shoulder slightly, “You know what? Dapat mga ganyang tipo ng lalaki
ang gawin mong boyfriend eh. Ideal guy yan, sis. Gwapo na, matalino at mabait pa.”
I rolled my eyes in annoyance, “Napaka-dense naman…”
“Ano? Anong sabi mo?” Napaiwas ako ng tingin at napakagat-labi ako. Minsan talaga uncontrolled and
dila ko eh. >.> “Teka, anong dense? Siya, dense?”
“Ang bingi mo, ate. Sabi ko tense. Tensed si Nathan oh. Look,” lumingon ako sa kanila at tinignan sila.
“Kausap niya kasi yung idol niya.”
“Hindi eh. Iba kaya ang narinig ko. Sabi mo dense.” Pagpipilit niya sa akin. Medyo natatawa pa nga siya
eh. “May gusto ka ba sa kanya, Kaye Anne?”
I shot her my glare. “Ate naman~”
She laughed heartily and then stared at me. Hinawakan niya ang baba ko at iniharap sa kanya, “Mukha
mo Kaye Anne. May nakita akong spark sa mata mo oh…” She said while smiling and let go of my face.
“Alam ba niya?”
Tumitig ako sa pond at pinanuod ang mga nagkukumpulang isda, “Dense nga siya eh. Friendzone…”
“Ouch! Ang sakit naman nun.” Nag-act siya na parang nasaktan. “Pero alam niya ba naman?”
I sighed, “Hindi eh. Wala naman siyang pakialam eh. Kaya nga titigilan ko na ‘tong nararamdaman ko sa
kanya or else forever nganga ako.” :(
“Ganyan talaga, sis. Mahirap maging babae. Pero kung mahal mo na siya, bat ‘di mo subukang sabihin sa
kanya? Remember, hindi mo malalaman ang resulta kung hindi mo susubukan.”
I twitched my brows in a straight line, “Ate Emerald, wala talaga. Hanggang friends lang talaga kami. Yun
ang gusto niya eh.” Malungkot kong sabi. “Kaya nga hangga’t maaga pa, iiwasan ko muna siya. Habang
napapalapit kasi ako sa kanya, mas lalo akong nahuhulog sa kanya eh. Ako naman itong si shunga,
binibigyan ko ng malisya ang mga actions niya towards me. Being Nathan, he’s an ideal man’s woman
after all.”
“Ah so pinaasa kanya dahil sa mga actions niya sayo?”
I chuckled forcedly, “Unintentional paasa siya. Dakilang assumera naman ako.” Hinalikan ko muna si Axel
sa pisngi saka ako tumayo. “Una na ako sa reception hall, Ate…”
Naglakad na ako palayo sa kanila. Nakakainis naman kasi eh! Si Chloe may kasalanan dito eh. Ang bitter
gourd niya ngayon. Nahawa tuloy ako. Isinisi daw ba? (_ _”)
Naramdaman ko naman na may sumusunod sa akin.
“Kaye Anne, ang daya nito. Bigla-bigla nalang nang-iiwan.” Narinig kong sabi niya kaya tumigil ako sa
paglalakad at humarap sa kanya.
“Eh ayos na rin naman na kayo ni Kuya Sean diba? Kaya iniwan na kita,” pagdadahilan ko.
Lumapit naman siya sa akin saka niya ako tinignan ng makahulugan, “Kaye Anne, may problema ba tayo?
Kung meron, sabihin mo sa akin. Wala kasi akong matandaan na dahilan kung bat ka nagkakaganyan.”
Wala naman tayong problema eh. Ako ang may problema. >.>
“Wala naman… Pagod lang siguro ako,” nagpatuloy na ako sa paglalakad. Siguro dahil na rin sa naiilang
na ako ay ang lalaki na ng steps ko.
Bigla naman niya akong hinawakan sa braso saka niya ako hinarap sa kanya. Yumuko naman ako tapos
siya naman ay sinisilip ang mukha ko.
“Kaye Anne naman kasi… Para kang bata. Pagod? Pagod ka ba ng ilang araw kaya iniiwasan mo ako?
Akala mo ba hindi ko nahahalata yun?” Seryosong sabi niya habang inaangat ang mukha ko.
Kasi naman oh! Ayoko ng ganitong usapan eh… >.<
Tinabig ko ang kamay niya saka ko siya sinimangutan. Napansin ko naman na nabigla siya sa ginawa ko.
Bahala na nga!!
“Oo na! May problema ako. Matutulungan mo ba ako ‘pag sinabi ko sayo?” I retorted contemptuously.
“Kung kaya ko, bakit hindi?”
I sighed helplessly. ‘Di ko alam kung matalino ba talaga itong lalaking ito o ano eh. Bat ba kasi hindi niya
alam? Kung sa bagay, mataba lang naman ang utak niya. Yung puso naman niya napakamanhid!!
“Fine! Slave mo na ako for 1 month! HAPPY?!” Inis kong sabi.
“Huh?”
“Ay bingi? Sabi ko, one month slave mo na ako. Tama ka, Austin is a bad guy. How did I know? Siya
mismo nagsabi sa akin na… na…. Isa siya sa mga nagtangkang pagsamantalahan kami three years ago.”
“….”
“At… At isa pa… ARGHHHHHHHHHHHH! ANG MANHID MO!!! Dyan ka na nga!”
Saka ako naglakad na palayo leaving him speechless. Ugh, hanggang dun lang ang kaya kong sabihin sa
kanya. Hindi ko rin naman alam kung bakit ako nagkakaganito. Sanay naman na akong madisappoint
dahil sa kanya eh….
Not until SHE came…

KURT’S POV
“Kurt, punta daw tayo sa private lounge pag nag-uwian na ang mga guests. May family dinner daw
tayo,” said Crystal while standing. “Tara na?”
“Kakain na naman tayo? Busog na ako,” I got myself off the chair and placed my arm across her waist.
“Tara na nga… Saan ba yung private lounge?”
“At the back of this hall lang…”
Unti-unti na ring nagsisiuwian ang mga guests. I wonder why we have this family dinner often. Nung na-
engage din kasi kami ni Kaye Anne dati madalas din kaming mag-gather. -__-
Nang mahanap na namin ang private lounge located at the back of the reception hall ay hindi muna
kami pumasok agad. Sabi kasi ni Crystal ay mamaya nalang kapag kumpleto na ang lahat. Wala pa
naman kasi ang parents niya at ang newly-wed sa loob kaya mas mabuti pang nasa labas muna kami
para magpahangin. We decided to sit up on the wooden bench behind the color pink flowers… Wala
akong alam sa flowers kaya hindi ko alam ang tawag dyan =_______=
“Ang baho!” Iritadong sabi niya saka niya tinakpan ang ilong niya. Pinahawak niya pa sa akin yung bunch
of flowers na hawak niya. Siya kasi yung nakasalo ng bulaklak kanina na hinagis ng bride. Hindi sana ako
sasali sa pagsalo ng garter kaso ayaw ko naman na ibang lalaki ang makasalo nun. Even though hindi ako
naniniwala sa tradition na yun ay ayoko namang ibang lalaki ang magsuot ng garter sa hita ni Crystal.
And yeah, the bottomline is I got the garter.
“Anong mabaho? Wala namang mabaho ah? Amoy bulaklak nga eh.”
“Amp, ang baho talaga! Nakakahilo yung amoy…”
“Gail!!!” Lumingon kami sa direksyon ng sumigaw. Yeah, eventhough hindi ko pangalan ang tinawag,
basta naririnig ko pangalan ni Gail, automatic na napapalingon ako. We saw Kaye Anne walking quickly
towards us. “Bat di pa kayo pumapasok? Hindi pa ba sila kumpleto dun?”
“Hindi pa, nasa reception hall pa kasi sila Mom. May mga ilang guests pa kasi na nandun. Teka, saan ka
ba galing? Hindi na kita nakita kanina after kong magbigay ng message kay Kuya eh. Tinawag ka nga rin
nung emcee,” Crystal glanced at me, “Sabi ni Kurt kasama ka daw ni Nathan?”
“Ahh oo. Wait, excuse me muna,” pinausog niya si Crystal palapit sa akin para umupo sa gilid ng bench.
Kaya ngayon ay tatlo na kaming nakaupo. Siksikan na =____= “Gusto kasing ma-meet si Kuya Sean eh.
Pero after nun, namasyal-masyal muna ako around the place. Ang ganda ng mga flowers!” *u*
“Maganda nga, ang baho naman.” Nakangiwing sagot ni Crystal >.>
“Ang bango kaya~”
“Ang baho!”
“Mabango! Fresh scents…” û^
“Ay ewan ko sayo! Ang baho nga eh… Nahihilo na nga ako sa amoy…” >.<
“Ah, buntis ka kasi kaya ganyan…” Sabi ni Kaye Anne pagkatapos ay tumingin sa direksyon ng entrance
ng private lounge. Napatingin din tuloy kami dun. “Ayun na sila. Tara na? Ayaw pa naman ni Lola Almira
na may nale-late.”
Sabay-sabay kaming tumayo. I offered my arm to Crystal and then she willingly accepted it.
“Parang dati kami ni Kurt. Ganyan din kami. Kaso hindi niya inooffer yung braso niya sa akin. Sapilitan pa
ang pag-eescort niya sa akin. Kayo na talaga!” Kaye Anne commented and we just chuckled. >________>
Nang makarating na kami sa entrance ng private lounge ay napahinto kami. Nakita kasi namin si Lo---- I
mean Lola ni Crystal na kasama si Nathan. And guess what? They’re having a fun conversation.
Nagtatawanan eh. Tss >.>
“Hi, Lola Almira!” Bati ni Kaye Anne.
“Hi, Kaye.” She greeted back with a fierce smile. “I invited Nathaniel to join our family dinner. Namiss ko
kasing kausap itong batang ito. Halata mo palang sa salita niya na matalino siya. May sense kausap eh.”
I am not sure but…. I saw her shot me the look for a second and faced Nathan with a warm smile. WTH?
Ano ‘to, mas gusto siya kesa sa akin?
“Lola, magkakilala po kayo ni Nathan?” Nagtatakang tanong ni Kaye Anne.
“Ah oo. One time kasi binisita kami ni Lola Almira at Lolo Fernan sa Germany para kamustahin ang
kalagayan ko dun. Dun niya nakilala si Nathan and they had a chance to get along with each other.”
Sagot naman ni Gail saka niya tinignan si Nathan. “Diba Nathan? Nag-golf pa nga kayo ni Lolo Fernan?”
“Ah hehehe! Talo ako kay Lolo Fernan. Ang galing niya eh!” Nathan replied consciously.
“Ang humble ng batang ito. That’s what I really like about you.” Ma’am Almira complimented tapos ay
nagtawanan silang tatlo nina Gail. Si Kaye Anne naman ay nakatingin lang. Tss. That’s unfair! Ako yung
magiging part na ng family pero si Nathan yung parang welcome eh. ~_______~
“Nathan, namiss ka yata ni Lola. Mas namiss ka pa niya kesa sa akin eh…” Pabirong tampo ni Crystal. -3-
“Of course not. Namiss ko rin kayo.” She looked at Kaye Anne and Gail and then twitched her head to
see me, “What are you doing here, Mister?”
Nabigla ako kaya napatingin ako kay Crystal saglit. Damn! I’ve never been this nervous in my life. Besides
nung nagconfess ako kay Crystal.. “Uhm…”
“Ano ba yan simpleng tanong lang hindi masagot…” Mataray na sambit niya.
“Lola, he’ll become part of our family soon.” Crystal answered and held my hand to feel assurance.
Tinaasan niya lang ako ng kilay saka niya ako tinignan mula ulo hanggang paa. “You’re not yet married
so that means he isn’t part of our family yet.”
“Lola naman po…” Crystal >3<
“Por pabor! Mas gusto ko pa si Nathan kaysa sa kanya. Tara na nga sa loob.”
Terror Lola =_______=
Pinapanuod ko lang siya na pumasok sa loob samantalang kami nina Nathan, Kaye Anne at Crystal ay
parang napako na sa kinatatayuan namin. Why does her grandmom hate me? (_ _”)
“Dre, intindihin mo nalang. Alam mo na, senior na kasi.” I heard Nathan say and then glanced at Kaye
Anne.
“Kurt, ang advice ko sayo, be yourself lang. Tinitest ka lang ni Lola. Ganyan yang sumuri ng tao eh.
Huwag mong alalahanin yun. Sige na pasok na ako,” Kaye Anne told me before stepping in the private
lounge. Nakita ko naman si Crystal na sinenyasan na si Nathan na pumasok na kaya tumango na ito at
pumasok na rin sa loob.
“Kurt… Ano, uwi nalang tayo?” Gail asked in a sweet tone.
Tumingin lang ako sa kanya at umiling. “Ayos lang ako. Hindi lang talaga ako sanay na ginaganun ako.
Close kasi ako sa grandparents ko kaya nanibago ako.”
She smiled in relief, “Thanks, baby love…”

“Hey kiddos, bakit hindi pa kayo pumapasok?” Napalingon kami ng marinig namin ang nagsalita kasabay
ng tunog ng heels. Sina Mom at Dad pala… Parents ni Crystal.
“Hi Dad, Hi Mom. Hindi ko po kayo maapproach kanina kasi busy kayo,” lumapit si Crystal at bumeso sa
parents niya. Bumeso na rin ako kay Mom. Hindi ako sanay. Nasanay ako sa mommy ni Kaye Anne eh
=____=
“Oo, busy eh…” Dad said and looked at me meaningfully, “May problema ba, Kurt? Mukha ka kasing
problemado ngayon.”
Nagkatinginan naman kami ni Gail at saka ako napakamot sa batok ko.
“Dad, si Lola Almira kasi ang mean ng pagtrato kay Kurt.” :(
Dad chuckled in amusement, “I’m telling you Kurt, she’s just testing you. Ganun din yung treatment niya
sa akin nung nililigawan ko pa lang si Trinity eh.”
“Remember this, the meaner she is, the more she likes you.” Mom interfered.
~~~
“Bakit may dinner crasher dito, Trinity?” Mataray na sabi ni Ma’am Almira. Kung ‘di lang talaga ako
malapit sa mga Lolo’t Lola ko malamang napikon na ako sa kanya. Nirerespeto ko kasi ang mga seniors
kasi mas madali ko silang nakakasundo. Unlike this…..
“Ma, magiging apo mo na rin siya after nilang ikasal.” <- Mom Trinity.
Ma’am Almira looked to me intently and shot me the mean look, “Saan ba kayo nagkakilala ng apo ko?”
“She was my classmate way back in kindergarten. Nagkita po ulit kami after so many years in Sitio
Maligaya.” I answered as a matter-of-factly. All is silently eating. Madami kaming nasa harap ng dining
table pero parang dalawa lang kami sa sobrang tahimik ng paligid.
“I see.” She took a piece of steak and eats it sophisticatedly. Uminom muna siya bago magsalita, “You
know what? Ako ang nagpalaki dyan kay Crystal. Ako ang nagpapalit ng diaper niya, nagpapaligo sa
kanya… In short, inaalagaan ko siya nung bata pa siya. Hindi kasi marunong mag-alaga si Trinity ng bata.
Hindi ako makapaniwala ngayon na siya na ang magkakaroon ng sariling baby. Ni hindi ko nga yan
pinapadapuan sa lamok tapos may dumapo namang bubuyog sa kanya? Ugh, youth nowadays are so
aggressive.”
“Lola naman po~” Awat ni Crystal sa kanya.

“Ni hindi niyo man lang pinatapos ang pag-aaral niyo. Ikaw naman lalaki, hindi ka man lang gumamit ng
weapon bago sumabak sa gera. Ayan tuloy magiging parents na kayo!”
I didn’t get what she was trying to say -_____-
“Lola, nangyari na po eh. Nagsorry naman na po ako kay Mommy…” Gail said apologetically.
“Ayan na ang sinasabi ko eh! Sige lang ng sige. Porket sinabihan ng lalaki na mahal niya ang babae ay
isusuko na ang perlas ng sinilangan. Gullible girls…” Humarap siya kay Kaye Anne. “Kaya ikaw Kaye Anne,
wag na wag mong isusuko ang---------“
“Lola naman~ Wala pa nga po akong boyfriend eh. Kaya imposible po yang sinasabi niyo.” <-Kaye Anne.
“Sa ngayon imposible kasi wala ka pang nobyo. Teka nga, bente anyos ka na pero wala ka pang
boyfriend? Ayan ang sinasabi ko. Dapat ganyan, pag-aaral lang dapat ang atupagin. Ang mga lalaki,
marami yan. Hindi kayo mauubusan kaya wag magmadali. Remember, ‘pag nagmadali kang pumili,
madalas mali ang mapipili mo. Unless gaya ni Nathaniel ang lalaking hinihintay mo. Mga ganyang lalaki
dapat. Matalino, mabait, at marespeto.” Tumingin naman siya kay Nathan, “Mas gusto kitang maging
parte ng pamilya namin, Nathaniel. Kung ikaw lang din ang magiging nobyo ni Kaye Anne, abay,
approved agad…”
“Lolaaaaa~” >///////////////<
“Anong Lola Lola ka dyan? Anong gusto mo? Yung lalaking gwapo nga, wala naman laman ang utak. Puro
pagpapagwapo lang ang inaatupag. Yung mga tipo ni Nathaniel, yan yung maassure na ang future niyo.
Kaya ikaw Nathaniel, hindi ka man naging asawa ni Gail, gusto pa rin kita para maging parte ng pamilya
ko.”
Tss… Nathan na naman. Nakakasawa na ang pangalang yan.
Humarap naman siya sa akin, “Moving back to you Mister, akala niyo madaling maging magulang? ‘Pag
lumabas na ang anak niyo, dun niyo lang masasabi na nasa huli ang pagsisisi.”
“Lola, iba-----“
I cut Gail off.

“Ma’am, sorry but I don’t mean to be rude. Hinding hindi ko po pagsisisihan ang nangyari sa amin ng apo
niyo. Mas pagsisisihan ko po kung hindi ko siya ipinaglaban. Iyon ang pagsisisihan ko habambuhay. Tama
po kayo, I may not be as smart, decent, and nice as Nathan but I know that I can take care, respect and
love her truthfully. Kahit ano pa ho ang sabihin niyo sa akin, hinding hindi niyo mababago ang
nararamdaman ko sa kanya…”
*SILENCE*
I noticed all of them staring at me intently. Naramdaman ko nalang na hinawakan ni Crystal ang kamay
ko sa ilalim ng mesa. I pressed her hand lovingly and she smiled sweetly at me.
“Call me Lola Almira…” She sipped the red wine on her wine glass, “When will be your wedding then?”
~~~
“Naimpress talaga ako sayo kanina, baby love. Nininerbyos na nga ako kanina eh. Grabe kasi si Lola!”
Sabi sa akin ni Gail nang makapasok na kami sa unit namin. Past 10PM na…
“Honestly, naiirita na talaga ako sa kanya. Kaso nakikita ko kasi sa kanya ang Lola ko kaya nacocontrol ko
yung inis ko,” hinubad ko na ang suit ko kasabay ng tie ko at inilapag sa sofa bed.
Umupo naman si Crystal sa sofa kaya tumabi ako sa kanya at inakbayan siya. Yumakap naman siya sa
akin at ipinatong ang ulo niya sa dibdib ko. It has been a tiresome day for me.
“Pero in fairness, after nung spiel mo sa kanya, naging nice na siya sayo.”
I chuckled in amusement, “Not as nice as her treatment to Nathan.”
“Syempre kunwari lang yun! Tignan mo next time ‘pag nagmeet ulit kayo, magiging sweet na siya sayo.”
She giggled and tightened her hug, “How was her kiss by the way?”
Oh… After the dinner nga pala, bago kami umalis ay hinalikan ako ni Lola Almira sa noo. Nagulat pa nga
ako pero I felt relieved kasi ang ibig sabihin nun ay ayos na kami.
“Wet kiss on my forehead? It’s digusting yet sweet. I kinda miss my grand mom now.”
Tumingin siya sa akin, “Wala ka na ring grand mom?”

“Mas una siyang namatay kesa kay Lolo.” Tipid na ngumiti ako sa kanya.
“By the way, sina Mom at Dad mo hindi ko nakausap kanina. Nawala kasi sila bigla…”
“Saglit lang sila sa reception kasi may appointement daw sila…” Napa-‘ahh’ nalang siya.
“Nakakapanibago kanina sa dinner. Bakit ang tahimik yata tapos hindi sila masyadong nagsalita? Pati
sina Kuya Louis at yung parents niyo ni Kaye Anne, nakatameme lang eh.”
“’Pag si Lola ang kasabay namin sa dining room, we need to act like sophisticated ladies at sa boys
naman ay pagiging gentlemen. Metikulosa kasi yun eh… Perfectionist kaya mas mabuti pang tumahimik
nalang kesa sa mapansin.”
“Ahhh…So, may we proceed now?”
“To what?” She asked confusedly.
“Kanina nag-dry run tayo for the wedding. So, dapat may dry-run din for the honeymoon.” I smiled
playfully at her. Baka makalusot ;)
Napakunot-noo ako nang tumayo siya. She faced me and showed me her sexy stare and smiled
seductively at me. Napalunok ako. Makakalusot kaya yung dry-run for the honeymoon?
Hindi ko na napansin na nawala na siya sa harapan ko. Napatingin ako sa circular stairs nang marinig ko
ang footsteps niya paakyat. The next thing I heard is……..
“DRY-RUN MONG MUKHA MO TRISTAN! HUWAG KANG TATABI SA AKIN NGAYONG GABI!”
And then I heard her slammed the door.
Tss… No choice but to sleep in the guest room.
[33] PARENTHOOD TRAINING

GAIL’S POV
Nagising ako nang maramdaman kong wala akong makapa sa tabi ko. Napansin ko din na walang bakas
na hinigaan ang left side ko. Teka, does it mean hindi natulog si Kurt sa tabi ko kagabi? O_o
I immediately went to my bathroom and did my morning rituals. Pagkatapos kong maligo ay lumabas na
ako ng room at pinuntahan si Kurt sa guest room. Kaso nang pumasok ako ay maayos na yung bed. Baka
gising na siya! I rushed down to see Kurt in the living room. But he’s not there… Napalingon naman ako
sa kitchen nang marinig ko ang timer ng oven toaster. I felt relieved! Akala ko, nawala ulit si Kurt. You
can’t blame me. Ayoko lang na umaalis ng biglaan si baby love…
Nang makapunta ako sa kitchen ay nahuli kong nagsasalin ng coffee si Kurt sa cup niya. Napansin niya
yata yung presence ko kaya napatingin siya sa akin kaso saglit lang saka siya tumalikod na. Laaaaah!
Hindi man lang ako binati ng ‘good morning’?
Umupo ako sa upuan sa dining table katabi sa pwesto niya. “Good morning, baby love.” ^_^
*kruu kruu~*
Anyare? Bat hindi niya ako pinapansin? >3<
Lumapit siya sa akin pagkatapos ay inalapag niya ang plato ng French toast at Milk sa lamesa kaharap ko.
He, then made his way out of the kitchen silently with his cup of coffee. Anong nangyari dun? Bakit hindi
niya ako kinakausap? Galit kaya siya sa akin?
Inubos ko muna yung breakfast ko kahit na maduwal-duwal na ako sa lasa ng milk. Eeewness lang kase!
>3< Pagkatapos ay pinuntahan ko si Kurt sa living room.I caught him watching news on TV while sipping
on his coffee. Nagmumukha siyang matured sa paningin ko *o*
“Baby love, galit ka sa akin?” Tanong ko habang umuupo sa tabi niya. “Why are you not talking to me?”
Tumingin lang siya sa akin saglit tapos ay tumayo na at pumunta na ng kitchen dala-dala ang tasa niya.
Aba, syempre sinundan ko siya! Nilagay niya lang pala sa sink yung cup niya saka siya umakyat na
papunta sa guest room ng walang imik. Luuuuuuh! Bat ganun? I can’t stand this silence!!! <(>0<)>!!!
Kunot-noong pinagmasdan ko ang pinto ng guest room. Walang ano-ano ay binuksan ko ito at kitang-
kita ko siya na nakatalikod habang naghuhubad ng shirt niya. “Kuuuurt! May problema ba tayo ha?!”
“Tss…” Ang tanging sabi niya pagkatapos ay pumasok na siya ng bathroom.
What the fudge is going on? Dahil ba yun sa hindi ko siya pinatulog sa tabi ko kagabi? ~.~
I sighed exasperatingly and towards the bathroom’s door, “Baby love naman eh! Bakit kasi hindi ka
kumatok kagabi? Diba may spare keys ka naman? Joke lang naman yun eh… Sorry na!” >3<
Hindi siya sumagot. Basta ang narinig ko nalang ay ang pagbukas ng shower sa loob. Dinededma niya na
talaga ako??? O_o?!
“Ah ganon?! Bahala ka nga sa buhay mooooooo!”
~~~
Ang tigas talaga ni Kurt! Bat natitiis niya na ako?! 2 hours na ang nakakalipas pero hindi niya pa rin ako
pinapansin eh. Kanina pa ako dito sa loob ng kwarto ko pero nganga lang ako habang naka-login sa
facebook. Kita ko pa ngang nasa online list si Kurt eh! Ni hindi man lang namamansin! >,<
Biglang may nag-pop out sa chatbox ko. Mika Santos ang pangalan. Nag-aalangan pa nga ako na replyan
siya kasi hindi ko naman siya kilala eh. But, there’s no harm naman siguro kung irereply ko siya.
---
MIKA: Hi po! :D
CRYSTAL: Hello ^^
MIKA: How r u po?
CRYSTAL: I’m kinda fine, thanks for asking. How about u?
MIKA: I’m great. ^_________^
Diba po pregnant ikaw ngayon, ate?
CRYSTAL: Yes… ^^ Have we met before?
--
I’m kind of suspicious of her profile. Vinisit ko kasi ang wall niya pero wala man lang siyang information
about herself. Ni wala ngang display picture eh. Kakagawa lang ng account niya an hour ago at ako pa
lang ang nasa friend’s list niya. Marami kasi akong friend requests kanina at panay confirm lang ako kaya
hindi ko na napapansin kung sino-sino nag-aadd sa akin.
--
MIKA: Yes! Ilang buwan na pala ang baby mo?
CRYSTAL: 4 months.
MIKA: Malakas naman ba ang kapit ng baby sa womb mo?
CRYSTAL: Uh, yes. Bakit mo nmn natanong? O_o?
MIKA: Nothing, gusto mo paluwagin ko ang kapit? :D Para masaya! I despise you!
Mika Santos is now offline…
---
Lumakas ang kabog ng dibdib ko sa huli niyang reply. Hindi ko alam kung gaano katagal na akong
nakatitig sa screen ng netbook ko. I closed my netbook and placed it under my bed. I, then touched my
bulge blankly. Hindi ko alam kung sadyang mapantrip lang yung nakachat ko kanina pero talagang
kinabahan ako sa reply niya. Pa’no kung totoo yun?
‘Everyone loves you but there’s only one who despises you to death.’
Bigla ko nalang naalala yung letter na binigay sa akin dati ng isang bata. Hindi kaya iisa lang na tao ang
may gawa nito? Pati na rin yung unknown caller na tumawag sa akin dati? Iisa lang kaya ang may gawa
nito?
Napadiin ang hawak ko sa tiyan ko. Ayokong isipin yun! Ayoko! Sana hindi yun magkatotoo. Walang
mangyayaring masama sa baby ko. Wala… She might been playing a prank. That’s only a prank… Prank…
Keep that it mind, Gail. Don’t worry about that. Don’t stress yourself… Not worth to worry about.
Tumayo na ako at pinuntahan si Kurt sa kabilang room. Hindi man lang siya tumingin sa akin kahit alam
niyang pumasok ako. He’s just focusing on his Ipad while lying his back against the back rest of the bed.
Dahan-dahan akong lumapit sa kanya…
“Baby love…” I didn’t mean to sound sad but I really can’t help it. Teary-eyed na rin ako eh. I’m really
bothered.
The moment he heard my crack voice, he lift up his head and looked surpringly at me. Mabilis niyang
nilagay yung Ipad niya sa ibabaw ng bedside drawer saka niya ako hinatak paupo katabi niya. Hinawi
niya ang nakaharang kong buhok saka niya ako tinitigan. “Hey baby love, why are you crying? Biniro lang
naman kita eh. Hindi ako galit sayo. Drama ko lang yun…”
I bit my lower lip and hugged him tightly, “Kurt, please always stay by my side. Natatakot ako na may
mangyaring masama sa baby natin.”
Masuyong hinagod naman niya ang likod ko, “What are you talking about? Walang mangyayaring
masama sa baby natin pati sayo. Babantayan kita palagi. Why are you telling this to me? Any problem?”
Bumitaw ako sa yakap namin tapos ay pinunasan ko ang luha ko gamit ang palad ko. “Una, unknown
caller. Pangalawa, the mystery letter. Now? The mystery chatter. She told me that she despises me. Sabi
pa nga niya, papaluwagin daw niya ang kapit ng baby natin sa womb ko para masaya…”
Tinitigan lang ako ng matagal ni Kurt. Yung titig na parang nag-iisip and nag-aalala at the same time.
Later on, he pulled me again and gave me a comforting hug. “Let the X10 work on this. Pakipasa sa akin
yung link ng account nung nakipagchat sayo para malaman namin ang location niya.” He seriously said
but turned into a sweet tone, “Don’t worry about that. Nandito ako, aalagaan at proprotektahan kita.”
We pulled away from the hug and stared at each other’s eyes. Pilit kong nginitian siya. He kissed my
forehead and cupped my cheeks. “Huwag mo ng iisipin yun. Masstress ka lang… Tara, sina Kaye Anne na
siguro yan.” And then he pulled me to stan. As long as I’m with Kurt, I really feel relieved somehow.
Wait, binanggit niya ba si Kaye Anne?
“Si Kaye Anne? Anong gagawin niya dito, baby love? Wala naman siyang nabanggit sa akin na pupunta
siya dito today.” Nagtatakang tanong ko sa kanya habang pababa ng hagdanan.
“She called me awhile ago and asked for a favor.” Sagot niya tapos ay pinaupo niya na ako sa sofa bed sa
living room. “Stay here…”
Nakatingin lang ako sa kanya habang binubuksan yung pinto. I noticed him talking to somebody outside
and later on, I saw Kaye Anne came in with baby Axel sitting on the stroller. How cute he is! Naka-
pacifier pa… *u*
“Hi preggy!” Bati sa akin ni Kaye Anne. Nginitian ko lang siya tapos ay nilapitan ko na si Axel para
buhatin. “Kurt, I’m really on a hurry. May meeting kasi kami ng blockmates ko for the campus’ bazaar.
You know what to do ah! ‘Pag umiyak siya, it’s either he’s hungry or he’s going to poo or pee.”
Napatingin naman ako kay Kaye Anne nang marinig ko yung sinabi niya. “We’ll baby sit Axel today?”
“Yeah! Pumayag na si Pareng Kurt. Wag mo lang lalamugin yang bata ah. Mabait naman yan si Baby
Axel. Hindi yan iyakin,” tapos ay lumapit siya kay Axel at hinalikan ito sa pisngi. “Axel, tigilan mo na yang
pacifier mo. Baka humaba ang nguso mo…” Sabay hugot ni Kaye sa nakasubong pacifier ni Axel.
Humagikhik naman siya!! Ang cuuuuuuuuuute! û^
“Osya sige! Babye na… Aalis na si Tita! Si Tita Gail at Tito Kurt muna ang mag-aalaga sayo, Axel.” I said in
a baby talk way.
Nang makaalis na si Kaye Anne ay umupo na ako sa sofa bed at ipinaupo sa lap ko si Baby Axel. Nakita ko
pang tuwang tuwa siya habang nakatingin sa pang-solo na sofa. Nakatitig pala siya dun sa Mr. Gorilla ko.
Inilipat ko sa tabi ko yung Life sized monkey tapos ay pinaupo si Axel sa tabi nun. Ang cute cute cute cute
cute lang niyang tignan habang tuwang tuwa siya na hinahawakan ang stuffed toy ko. *_________*
Napatingin ako kay Kurt ng nakangiti. Nahuli ko naman na pinapanuod niya lang kami ni Axel. “Baby
love, bat sa atin iniwan ni Kaye Anne si Axel?”
“Every Sunday kasi ang day-off ng Yaya niya. Siguro may appointment na naman ang Ate ni Kaye Anne
ngayon kaya sa kanya pinaalaga. Since may gagawin si Kaye Anne, sa atin niya pinaalaga.” Sagot niya.
I looked at Axel and noticed that he became taller and cuter than before. Yung una ko kasing kita ko sa
kanya was the first day we got back from Germany few months ago. “Kurt, ilang taon na ulit si Axel?”
“Magtu-two years old na siya sa December 14th this year.”
I looked again at Axel while playing my stuffed toy. He looks cute while playing it. Yung tipong hagikhik
lang siya ng hagikhik mag-isa na akala mo ay nilalaro siya nung stuffed toy. ^____^
“Oo nga pala, may sasabihin pala ako kay Alex,” narinig kong sabi ni Kurt kaya tumingin ako sa kanya.
Tumayo na siya at naglakad papunta sa pintuan. “Ikaw muna ang bahala kay Axel, baby love ha?”
“Huy Kurt! Wag mo kong iwan dito. Hindi ako marunong mag-alaga ng bata. What if umiyak siya?” >.>
“Hindi naman siya iyakin eh. Kapag umiyak siya, may gatas naman siya diyan. Saglit lang talaga ako. I’ll
be back after 10 minutes…”
KURT’S POV
“Oh, master? What brings you here?” Bungad sa akin ni Alex nang makapasok na ako sa unit niya.
Sinundan ko lang siya hanggang sa veranda niya. Nagulat ako nang madatnan ko sina Jake at Toffer na
nakasandal sa railings.
“I have something to tell you. Ayos ang timing kasi nandito pala sina Toffer. Kay Toffer talaga ako may
kailangan eh,” sagot ko saka ako umupo sa wooden chair.
“Dito ko na pinatulog yang dalawang yan. Nalasing ng sobra kagabi eh.” Alex replied while handing me a
glass of iced tea.
“Bakit, master? What’s up with you?” Toffer asked as he sips on his iced tea.
“Hacker ka diba?” I asked seriously and he nodded, “May papa-hack ako sayong facebook account.
Pwede naman yatang madetect kung saang lugar yung user nun diba?”
“Para saan ba yan?” Toffer asked back.
“I’m dead curious about this mystery person behind Crystal’s threats. Una, unknown caller. Pangalawa,
mystery letter sender. Ngayon naman, may nakipagchat sa kanya… Sabi daw ay papaluwagin daw niya
ang kapit ng baby namin para masaya.” Seryosong sabi ko saka ako uminom sa iced tea. Sumasakit na
ang ulo ko sa bwisit na gumagawa nito.
“Seryoso na yan, Kurt. Hindi yan basta-bastang pangtritrip lang. Pangatlong beses na pa lang may
nananakot kay Gail eh,” komento ni Alex pagkatapos ay umupo siya sa tabi ko. “Anong balak mo?”
I placed both of my elbows on my legs and started to massage the side of my head in circular motion,
“Hindi ko pa alam. Sa ngayon, kailangan muna nating malaman kung sino ang tao sa likod ng hate
messages ni Crystal.”
“Sa ngayon master, dapat bantay-sarado mo si Princess. Hindi mo alam kung anong mangyayari kapag
wala ka sa tabi niya. Kalapit unit niyo naman na sina Alex, Wayne, Derrick at yung kambal eh. In case na
wala ka, eh may subs ka naman.” Sabi naman ni Jake.
“Wala ka bang alam na nakaaway noon ni Gail, Kurt?” Narinig kong tanong ni Alex kaya napatingin ako
sa kanya.
“As far as I know, wala siyang kaaway. Ako lang naman ang kaaway niya since makabalik siya dito from
Germany. Aside from me, wala na.” =_____=
“Sus! Bati na nga kayo eh..” <- Jake.
“Tss! I know, don’t state the obvious.” I replied in an irritated tone and then looked at Toffer. “You know
what to do. We need to know who the fck is the person behind this sh*ts as soon as possible. Are we
clear?”
“Yeah, master. Pagkauwi na pagkauwi ko, ichecheck ko na. Pakipasa nalang yung link sa akin…”
*BBBZZZTTT BBBZZZTTT BBBZZZTTT BBBZZZTTT*
“Oh… Sunod-sunod yata ang bisita ko ngayong araw ahh,” narinig kong sabi ni Alex sabay tayo niya.
“Excuse me, titignan ko lang kung sino yun.” He told us before storming out. I continued drinking my
iced tea silently. Sina Toffer at Jake naman ay nagtingin-tingin ng view from afar.
“Ang ganda ng view dito. Refreshing! Sayang, hindi ako nakasama sa inyo noon na magbantay kina Gail.
Edi sana, may condo unit na rin ako dito!” <-Toffer.
“Sus! Hindi ka papayagan ng Mommy mo oy! Hahaha!” <-Jake.
After awhile, we heard a crying sound of a child inside the unit. Pamilyar yung iyak kaya hinintay ko na
makarating dito kung sinuman yun. Alam namin na palapit na dito kasi palakas ng palakas yung iyak.
Maya-maya pa ay nakita ko na lumabas ng veranda si Alex kasunod nina Crystal at Axel…. Axel is crying
out loud.
“Waaaaaaaaaaaaaaaaaah! *huk* *huk*” TT^TT
“Kurt, hindi ko mapatahan…” Crystal said worriedly. >3<
“What happened?” Natatarantang tanong ko habang inaabot ko ang kamay ni Axel. I pulled him gently
to sit beside me. “What happened to you, Axel? Why are you crying?”
“Luh! Anong nangyari sa pisngi mo, lil boy? Bakit sobrang pula naman niyan?” Toffer asked while
leveling his body to Axel. Napatingin ako sa mukha ni Axel nang haplusin ito ni Toffer. “Tsk tsk tsk!
Kinurot mo ‘to, Princess noh?” >.>
“Sorry na! Nanggigil lang naman ako eh!” >3<
“Pfft! Bat mo naman kinurot yung bata, Princess? Grabe siguro yung kurot mo. Ayaw tumahan ng bata
oh…” Natatawang sabi ni Alex. Hindi naman sumagot si Crystal. Mas lalo pang tumulis yung nguso niya
saka siya yumuko.
“Axel, wag mong bati si Tita Gail mo ha? Niaaway ka niya noh?” Jake said in a baby talk way.
“Wag natin siyang bati ha? Bad si Tita! Did she hurt you?” <- Toffer.
Axel nodded and pulled his shirt up, “Pinched me here…. Here…. Here…. Here…. Here…. Here…” T3T
O_______O
“Ang dami! Hahaha! Anong pwedeng ipahid diyan? Namumula oh! Lagot ka, princess… Grabe naman
yang panggigil mo…” Jake teased. Kunot-noong tinignan ko si Crystal. Naka-pout lang siya sa akin at
teary-eyed na. Ang cute niya lang tignan… But I have to control myself. Hindi pala talaga siya marunong
mag-alaga ng bata. She has to learn =________=
“Bat mo naman kinurot si Axel? Ang dami niyang kurot sa tagiliran niya oh…” I pretended to sound
irritated. Mas lalo pa tuloy siya nagpout tapos ay tinulak niya si Jake palayo para umupo sa harapan ni
Axel.
“Baby Axel, sorry na ha? Ang cute cute mo kasing bata ka eh. Hindi ko na nacontrol ang sarili ko.” Gail
said sweetly and then caressed Axel’s cheeks. “Kiss ko nalang yan para gumaling…” ^_^
“Hindeeeee! Wag mo ng bati yan si Tita Gail mo! Inaway ka kanina diba?” <-Jake. (^^,)
“Hahaha! Oo nga, bad Tita, isn’t she?” <-Toffer. (~~,)
“Tigilan niyo nga yang bata. Ginagatungan pa eh…” Alex =__________=
“Bati na tayo?” Crystal said again in a sweet tone. *u*
Axel nodded expressionlessly and then they shared a high five. Tumayo na ako at binuhat si Axel.
Hinawakan ko naman ang kamay ni Crystal sa kaliwang kamay ko.
“We have to go now. Pupunta pala kami sa mall ngayon, I almost forgot.”
“Byeeeeeee~ Baby Axel, sila ang hindi natin kabati ha?” Crystal bade goodbye childishly :P
We’ll buy her maternity clothes and baby stuffs. :)
GAIL’S POV
“So, baby love… Magpapa-3D ultrasound tayo today?” Tanong ko sa kanya habang pinapalitan ko ng
shirt si Axel. May baon kasi siyang extra clothes in case of emergency. As of now, I have to change his
clothes because we’re going to the mall! ^________^
“Anong tayo? Ikaw lang… Parehas ba tayong buntis?” =______=
Kunot-noong nilingon ko si Kurt. Pinipilosopo ako. ~.~ “Ewan ko sayo!”
Napatigil naman siya sa pag-aayos nung stroller ni Axel sa ka siya tumingin sa akin. Tinutupi niya kasi
dadalhin namin sa mall. “Oh bat ka galit? Anong ginawa ko?”
“…Wala! Ewan ko sayo!” Sabay harap ko kay Axel at kiniss siya sa pisngi. “Axel, ‘pag nanggigil ako sayo,
kiss nalang kita ha?” û^
“Opo…” =^^=
“Waaaaaah! Ang cute cute cute mo talaga!” Hinalikan ko kaagad siya sa pisngi at sininghot singhot ang
amoy niya. Gigil na gigil kasi ako sa kanya! :3
“Hey, tama na yan. Wala na bang nakalimutan?” I looked at him and shook my head no. “Okay then,
let’s go.”
Si Kurt na yung may bitbit nung stroller at ng bag ni Axel. Ako naman ang may hawak kay Axel habang
naglalakad siya. Ang cute lang talaga ng batang ito! Nakaspider man ang damit. Hihihi! Maibili nga siya
ng damit mamaya sa mall :”””>
Habang nilolock na ni Kurt yung unit ko ay napansin ko si Wayne na naglalakad sa hallway. Nakatingin
lang siya ng diretso sa daan. Hindi nga niya yata kami napansin kasi tuloy-tuloy lang siya eh.
“hi bebe Wayne!” I greeted him when he got closer to us. Tumango lang siya sa akin pagkatapos ay
dirediretso na siya papunta sa 2nd unit away from Kurt’s. Teka, dito na rin siya nakatira? :O
I immediately pulled Kurt’s sleeve. He looked at me wearing his questioning eyes, “Dito na rin nakatira si
Wayne?”
“Yup… Kahapon lang lumipat sina Brent, Kent, and Wayne dito. Katabi ng unit ko ay si Derrick kaso next
month pa daw siya lilipat, next unit ay si Wayne. Infront of us ay yung kambal.” Paliwanag niya.
Uwaaaaaah! Ang saya-saya naman! May mga kalapit-unit na ako… Halos bakante kasi yung floor na ito
eh. ^^
“Wow! Edi masaya…” I exclaimed happily, “Pero anong meron kay Wayne? Mukhang badtrip yata siya…”
Nagsimula na siyang maglakad palapit sa elevator kaya sumabay na kami ni Axel. Kurt pressed the down
arrow button on the side of the elevator and then faced me… “Baka nga badtrip. Yaan mo yun, moody
naman yung loko-lokong yun eh.”
*TING!* (Elevator opens)
Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay tumambad sa amin sina Derrick kasama ang kambal.
“Hey guys! Hey lil cutie…” Bati sa amin ni Derrick.
“Nakanaks! Happy family?” <-Brent.

“Haping happy yan. May kasunod agad si Axel eh… Hahaha!” <-Kent.
“Wala ba kayong balak lumabas dyan? Dyan na kayo habambuhay?” Kurt asked sarcastically. Dahil dun
ay lumabas na sila, kaya kami naman ang pumasok. Alam mo yung ang ganda ng mood ng mga tao tapos
babarahin lang ng isang Kurt? Yun yun eh! :DDD
“May topak na naman si Wayne?” Tanong ni Kurt. This time ay serious na :)
“Oo, Master. May policy pala dito sa condo na ‘to na bawal mag-alaga ng pets. Nabadtrip tuloy siya.
Hindi niya daw makakasama ang sweetie niya… Hahaha!” <- Derrick.
“Aamuhin nga namin si Waynepots eh. Magbobowling kasi kami ng daddy mo. Gusto niya daw kumpleto
kaming X9.” <-Kent
Kurt pressed the Basement button and the close button.
“Kami din eh. Gusto naming mag-alaga ng chaw-chaw kaso bawal…” Sabi ni Kurt habang unti-unting
sumasara yung elevator.
“Bye guys!” Pahabol ko. Tumingin naman ako kay Kurt. “Sinong sweetie? Pet ni Wayne?”
“Yeah, his Persian cat. Anak daw nila ni Charmaine, yung ex-girlfriend niyang German.”
“Hahaha! Ang cuuuuuuuuuute! May nalalaman pang anak.” ^_^
He shot me the look, “Tss. Bat sa atin, totoong anak na yan ah. Oh, by the way, malalaman na natin kung
anong gender ng baby natin mamaya.” ;)
“Girl ito!” I lowered my head to see Axel, “Axel, diba baby girl itong pinsan mo?”
“B-boy…” =^^=
“Hahahaha! See? Boy day… Apir tayo, Axel!” Nag-apir naman silang dalawa. Yan naman ang sinasabi ko
eh! Kaya gusto kong girl kasi pag boy, pagkakaisahan lang nila ako ng daddy niya. +______________+
NATHAN’S POV

Kagabi pa gumugulo sa utak ko yang sinabi ni Kaye Anne. Pa’no ako naging manhid? Manhid sa pa’nong
paraan? Wala talaga akong maintindihan. Nakakapagtaka kasi pagkatapos niyang sabihin yun ay hindi
niya na ako kinausap. Mas nadoble yung pag-iwas niya sa akin.
Kyle Austin Willard… Sabi na eh. Isa siya sa mga kabarkada ni Jonas. Hindi ko siya masyadong kilala kasi
pili lang naman ang mga kaibigan ko noon. Aba, syempre hindi ako nakikipagkaibigan sa mga
tar@nt@do. Oo, kilalang tar@nt@do yang grupo nila Kyle sa lugar namin. Ni hindi nga yan makaapak sa
Sitio Maligaya dahil marami na siyang nakaengkwentro dun. Hindi naman kalayuan ang lugar nila (Sitio
Mapulang lupa) sa amin pero minsan ay nagkakasalubong kami. Isang beses nga ay nakalaban ko pa yan
sa drag race. Pero ibang-iba pa kasi noon ang itsura niya kaysa ngayon. Mas di hamak naman na
nagmukhang disente siya ngayon. Eh dati, mukhang drug pusher yan eh. Ano kayang dahilan niya para
mapalapit kay Kaye Anne? Ang kapal naman ng mukha niya para magpakita pa at sabihin sa kanya na
siya ang isa sa mga nagtangkang magsamantala sa kanya.
*TOK TOK TOK*
Napatingin ako sa pinto ng kwarto ko. “Bukas yan…” Nakita kong pumasok si Ate Lie tapos ay umupo
siya sa paanan ng kama ko. Ako naman ay nakahiga sa kama. Ilang oras na rin akong nakatang* sa
kisame. “Bakit, ate?”
“Nathan… Buntis ako…” :(
Dahil sa gulat ko ay agad-agad akong umupo at tumabi sa kanya. “ANO?! AKALA KO BA ANTI-PRE-
MARITAL SEX KA, ATE LIE? BAT HINDI MO HININTAY YUNG KASAL MO? MALAPIT NAMAN NA AH!
ANONG NANGYARI?!?!” :-O
^______^v “Bwahahahahahahaha! Joke lang! Para ka kasing patay dyan eh! Hahaha! Epic lang ng
reaction mo, Nate!”
“Tsk!” Humiga nalang ako ulit at niyakap ang unan ko. “Ang lakas ng trip mo, Ate.” =____=
“Pahiga nga!” Tumabi naman siya sa akin at nagsemi-lying position. “Grabe, Nathaniel! Ala-una na, hindi
ka pa nag-aalmusal. May problema na naman ba?” ~___~
Alam na talaga ni Ate kapag may problema ako. (_ _”)
“W-wala… May iniisip lang ako.” -.-

“Wushu! Ano naman yun? Siya na naman ba? Prince Nathaniel Salvador, gumising ka na sa
katotohanang hindi siya para sayo. Just be happy for Gail…”
Tss! Mag-papayo hindi naman alam ang problema ko. Muntimang lang >.>
Tumingin na naman ako sa kisame at ipinatong ang braso ko sa noo ko. “Hindi ko na nga siya naiisip eh.
Nag-lelevel up na ako.” I smiled a little.
“Good… Eh ano naman ang iniisip mo?” Alam kong nakatitig siya sa akin.
I sighed helplessly. Hindi ko nga alam kung problema ba itong iniisip ko. Halos hindi ako pinatulog ng
boses ni Kaye Anne eh. Para ngang gusto kong magmotorbike papunta sa kanila para klaruhin yung
sinabi niya kaso iniiwasan niya lang ako. :|
“…. Manhid daw ako….” :-/
“Manhid? Sinong nagsabi?”
“Isang babaeng malapit sa akin.”
“ Oh! Baka naman pinapakita niyang may gusto siya sayo kaso hindi mo siya pinapansin?”
Sinimangutan ko lang siya sa sinabi niya. “Ha? Lagi ko ngang pinapansin yun eh.”
“Aware ka bang may gusto siya sayo? Kasi come to think of it, sinabihan ka niyang manhid. Manhid in a
sense of what? Isa lang naman ang pumapasok sa isip ko eh… She probably has feelings for you.”
Napaisip ako sa sinabi niya. Si Kaye Anne may gusto sa akin? Really?
“Mahal kita… Mahal mo siya! Congratulations… ako na ang t@ng@!”
Hindi ko alam kung bakit ko nalang naalala yung sinabi ni Kaye Anne three years ago. Malinaw na
malinaw pa sa akin yung sinabi niya na yun. Lasing siya… birthday ko nun… gabi na binasted ako ni Gail…
That was three years ago…
“Imposible… Napakatagal na nun. Ang dami ng nangyari… Baka may ibang dahilan pa.” Mahinang sabi
ko. Yun nalang ang nasabi ko kahit alam kong maguguluhan si Ate Lie sa sagot ko.
“Sus! Wala sa tagal yan. Kung mahal ka naman talaga nung tao eh, talagang mahirap mapalitan kung
anong nararamdaman niya.” Paliwanag na naman niya.
Baka kung saan pa mapunta itong usapan na ito. Tumayo na ako at nagstretch ng braso. Si Ate Lie
naman ay umupo na sa edge ng kama. “Makakain na nga, gutom lang ito, Ate.”
“Baka nga…” >.>
“Oo nga pala, ‘Te! Manunuod ka ba bukas ng seminar ko? Open naman para sa lahat yun eh…” Bukas na
kasi yung seminar ko. As much as possible, gusto kong manuod sa akin ang mga malalapit sa akin para
mabawasan ang kaba ko. Sana lang talaga pumunta rin si Kaye Anne. Sinave ko na yun sa task-to-do niya
sa phone eh. :-/
(A/N: Remember the day na sapilitang sinundo ng ate ni Austin si Kaye Anne? Yun yun. :))
“Of course, manunuod kami.” Nakangiting sagot niya. “Dapat nagprapractice ka na ngayon. Kasi baka
maokray ka ng mga HRM students ‘pag pumalpak ka tomorrow. Sabihin nalang na mas magaling pa sila
kesa sa nagpapaseminar!” (~~,)
“After lunch, magprapractice ako. Pwede ka bang maging tagatikim ko, Ate?”
“Naku, brotha’! Hindi ako available ngayon. Imimeet kasi namin ni Darryl yung wedding planner.” Saka
siya tumayo at lumapit sa akin. Tinapik pa ang balikat ko. Puro kasalan nalang ang nagaganap ngayong
taon, pansin ko. Si Chloe at si Dustin din, this year ikakasal…. Kaso cancelled pala. >.<
“Eh sinong taste buddy ko? Ayoko naman kina Warren at Sheen kasi basta kahit anong pagkain,
masarap sa kanila.” =_________=
“Edi yung bestfriend mo… si Kaye Anne!” She suggested with a bright smile. Si Kaye Anne? Eh ayaw nga
akong kausapin nun eh. >_____>
Sino kaya?! Hmmm…. Aha! ;D
“Alam ko na… Sana free siya ngayon…” Nakangiting sambit ko saka ko kinuha ang phone sa ilalim ng
unan ko. I scrolled on it and look for her name… Matawagan nga.
[“Hello, Nat-Nat?”]
“Hello, Chels! Free ka ba ngayon?”
[“… Hmm, oo. Wala naman akong gagawin. Bakit?”]
“Can you be my taste buddy for today?”
[“Yun lang pala eh. Sure, Nat-nat!”]
KURT’S POV
***AT THE MALL*** INFANTS SECTION***
“OMG OMG OMG! Sabi na eh! My guts are true… My baby’s a girl!” Tuwang-tuwang sabi niya habang
kumukuha nung feeding bottle. Ako naman yung nagtutulak sa stroller ni Axel. Natutulog na kasi siya.
“Everything should be pink… Pink pins, pink clothes, pink crib, pink socks…” *u*
Napailing nalang ako habang sinusundan siya. Pink nga lahat ng kinukuha niya. Confirmed na kasing girl
ang baby namin. Before going here in the department store, we first dropped by in the clinic located at
the ground floor of this mall. Dun nakalocate yung iba’t-ibang clinics like Derma, dental, and such. High-
tech yung gamit ng OB-Gyne dun kaya natry namin yung 3D ultrasound… Nadetermine naman na girl
ang baby namin… and the good news is she’s normal and healthy. :)
“Pink blanket…” She murmured while taking the pink blanket out of its shelf. Tumingin naman siya sa
akin ng nakangiti, “Baby love, ayos na ito? Next time naman yung iba…” :””>
“Sige, next week ulit.” I replied with a smile. “Did you forget about your maternal dress? Kailangan mo
ng magsuot ng ganun. Dapat nga bukas, wag ka ng mag-uniform eh. Ako ng bahalang magpaliwanag kay
Ate Alexa.” Kapatid naman ni Alex yung dean kaya madali lang pakiusapan yun.
“Sige!” ^^
Natuwa talaga ako nung makarating kami sa Maternal Section. Puro buntis kasi yung mga nakikita ko….
Puro pambuntis din na damit ang nakadisplay. Malamang, Maternal nga eh. =_____=
“Baby love, bagay? Ahahaha! Buntis na buntis ako ‘pag suot ko ‘to.” Sabi ni Crystal habang nakalapat
yung pink maternal dress sa katawan niya. Hindi naman siya halatang adik sa pink.
“That looks good. Bagay na bagay…”
“Hihihi! First time in my entire life na magsuot ako ng duster.” She replied giggling. “Tama na ‘to, baby
love. Ang dami na eh. Pagod na rin ako…” :3
“Upo ka muna dito…” Tinap ko yung inuupuan kong bench. Nasa tapat kasi kami ng fitting room. Umupo
naman siya saka niya isinandal ang ulo niya sa balikat ko. “Kuuuurt, after this mag-order nalang tayo ng
food tapos uwi na tayo.” :3
“Sige…”
Tumayo ulit siya tapos ngumiti sa akin. Tinawag niya yung saleslady kaya lumapit naman siya sa amin ng
nakangiti.
“We’ll take all of these…” :> Crystal said. Inabot ko sa kanya yung ATM card ko. Alam naman na niya
yung Pin eh.
“May ATM card akong sarili, baby love…”
“Yan nalang ang gamitin mo…”
“Eeeeh! May cash pa nga ako dito oh…”
“Yan na…” I said in a firm voice…
“Sabi ko nga… Yung ATM card mo nalang…” >.>
“Hihihi… Sige po sa counter nalang…” The saleslady said. Nagpaalam muna sa akin si Crystal na
babayaran niya muna yung mga pinamili niya. Kasama na dun yung mga pinamili namin for our baby, for
her, and for Axel. Binilhan din namin kasi siya ng toys and a few clothes. Actually, ako yung namili ng
toys para kay Axel… Baka pink stuffs kasi ang bilhin ni Crystal para sa kanya eh.
“Ang cute ng family nila oh… May baby na sila tapos buntis pa yung girl.”
“Mukha silang happy family… Kainggit…”
“Ganyan din naman tayo nung bagong kasal pa lang tayo eh…”
I looked around and faced them proudly… and smiled at them, giving them a ‘Thanks for the
compliment’ look. :)
[34] ESCAPE
GAIL’S POV
“Ang dami talaga nating pinamili…” Tuwang-tuwang sabi ko. Nakakapagod din ah! Nakakahilo rin kasi
ang daming tao. Palibhasa kasi Linggo… Family day… And we’re a family! ^^
“Oh, Carrot and Banana shake mo. Himala yata at nagrequest ka niyan? Akala ko ba ayaw mo sa
veggies?” He said while grinning at me.
“Narealize ko lang naman na I have to live a healthy life… Para maging healthy si Baby Kyra! Para
lumabas siyang maganda at makinis kailangan kong kumain ng fruits and veggies kahit na ayaw ko.” û^
“Yan, disiplinado ka na, baby love. Pfft!”
I shot my eyebrows heavenwards, “I’m well-disciplined eversince ~”
“Sabi mo eh…” :)
“Miiiiiiilk! Miiiiiiiiiiiiilk!” >3<
Napatingin kami kay Axel. Nagising na pala. “Kurt, timpla mo siya ng milk.”
“Tss… Magiging mommy ka na, hindi ka pa marunong magtimpla ng gatas ng baby.” Saka niya tinulak
ang stroller sa gilid. Nakaharang kasi kami dun sa stall ng ‘Fruitas’. Umupo siya tapos kinuha niya yung
mik powder dispenser tapos yung feeding bottle. Pinapanuod ko lang siya habang tinataktak yung milk
powder dun sa bote. Tapos sinarado niya at shinake.
“Uy, diba minemeasure pa yan?” Usisa ko. Tapos na yata niyang i-shake kasi binigay niya na kay Axel.
“Nakameasure na yun. Pag nasa 5 yung tubig, 5 din yung gatas.” -_-
“Bat marunong ka sa ganyan? May anak ka na ba?” O_o
He shot me his glare, “Oo, ayan oh.. In your womb… I learned about this nung wala ka pa dito. I used to
volunteer in baby sitting Axel every Sundays. Stress-reliever ko kasing itong batang ito. Dahil rin sa kanya
kung bakit hindi kami nakasal ni Kaye Anne noon. Nabuo kasi siya kaya inuna ng ipakasal si Ate Emerald
kaysa sa amin ni Kaye Anne. ‘Di ko alam pero tingin ko malaki ang utang na loob ko kay Axel.”
“Axel’s a blessing indeed.” Nakangiti kong sabi sa kanya.
Kurt looked at me and smiled, “Pero syempre, yun talaga ang nakatadhana na mangyari. Sayo lang kasi
ako dapat ikasal, at wala ng iba.”
“Talaga! Wala ng iba! Ang bumangga giba! Ha!” And then we laughed heartily.
“Masteeeeer!”
Napalingon kami sa sumigaw. Nagulat kami nang makita namin ang buong X10------ uhm, minus Kurt… so
X9 lang pala… together with Kurt’s dad? :O
“Hey, master! Dito pala ang punta niyo?” Brent said as they got closer to us.
“Hey, dad…”Bati naman ni Kurt sa Daddy niya. Ako naman ay kumiss sa kanya.
“Nagshopping kayo?” Tanong ni Dad.
“Yep, for our baby and for her… maternal clothes and stuffs.” Kurt replied proudly.
“Oh, I see. Hindi pa naman kayo sigurado sa gender ah. Girl na ba talaga?”
“Yes po… Girl na talaga… Confirmed!” Sabat ko sa kanila.
“Wow, that’s a great news!” :)) Masayang sabi ni Dad. Yey! Great tologo! *u*
“Yooooown! Oh, nasaan ang limang libo namin ni Derrick?… Kaming dalawa lang yung nagsabi na girl
yung baby hahaha! We won the bet…” Wayne exclaimed. Mukhang balik na siya sa pagiging totoy bibo.
û^
“Oo na… Kami na ang talo ni Brent…” (_ _”) Sagot naman ni Kent. Tama ba namang pagpustahan ang
gender ng baby namin? Hahaha! XD
“Eh kayo, dad? Why are you here with my gang?”
“Magbobowling kami… See?” Inangat ni Dad yung bag niya sa pagbobowling. “Hindi na kita isasama kasi
kasama mo ang fiancée' mo. Wait, who’s that little cutie?” He’s reffering to Axel. Kinuha ko na yung
feeding bottle ni Axel kasi ubos na.
“Pamangkin namin, dad… Anak ng kapatid ni Kaye Anne…” Sagot ni Kurt.
“Nakikipamangkin ka na ah.. Hahaha! Osya, we’ll go ahead na. Bye, Axel…”
“Bye~!!!” – X9.
“Axel, wag mong bati si Tita ah? Inaway-------“ <-Toffer.
“Che!!” >3< Hindi makamove-on!!
Nang makaalis na sila ay siya namang may nagtext kay Kurt. Nakatingin lang ako sa kanya habang
nagtetext siya. Ang gwapo talaga ni Tristan Kurt Lee!! Hinding-hindi ako magsasawa sa pagtingin sa
mukha niya ^///////////^
Natapos na yata siya sa pagtetext kaya tumingin siya sa akin.
“Baby love, we have to go home. Susunduin na si Axel ng Mommy niya.”
~~~
Kakarating lang namin sa unit ko. Grabe lang! Sobrang pagod >_______________<
“Ang dungis na ni Axel oh…” Sabi ni Kurt tapos pinunasan niya ng wet towel yung mukha ni Axel. Kanina
pa kasi siya kumakain nung lollipop na colorful… Nagkalat tuloy sa paligid ng bibig niya. Hahaha!
“Hindi mahirap alagaan si Axel… Hindi siya malikot gaya ng ibang bata eh…” Komento ko habang
nakatingin lang sa dalawa.
“Tss… Pero kanina nung umiyak siya, hindi mo mapatahan.”
“Duh! Kung hindi ko pinanggigilan, hindi siya iiyak.” >3<
*BBZZZZTTT BBBZZZTTT BBBZZZTTT*
“Sabi mo eh…” Saka siya tumayo tapos pumunta na sa pinto para buksan. May nagdoorbell kasi. Si Ate
Emerald na siguro yun. “Hi... Ate Emerald, come in.”
Pumasok na sina Ate Emerald at kasama niya pa si Kuya Sean. The moment they got inside, Axel
hurriedly ran towards to welcome them. Aww! Iba talaga ‘pag mommy and daddy! :3
“Hi, baby… Are you being a good boy to Tita Gail and Tito Kurt?” Ate Emerald asked Axel.
“Opo… Lots of toys….” =^^=
“Wow, they bought you lots of toys? What will you say to them then?”
Axel faced me and Kurt… “Mamats!”
“Salamat sa pagbabysit kay Axel. Si Kaye Anne kasi may lakad pala… Kami naman ni Emerald ay
nagkappointement sa Davao City.” Nakangiting sabi ni Kuya Sean.
“That’s nothing… Basta si Axel, anytime.” Kurt replied.
Saglit lang ay nagpaalam na sila. Kahit saglit ko lang nakasama si Axel, marami naman akong natutunan
na mga bagay-bagay tungkol sa pag-aalaga ng bata. Although, sobrang skilled na si Kurt sa pag-aalaga.
Mas humanga pa kasi ako sa kanya nung nag-poop si Axel. Siya pa rin yung umasikaso kahit nasa mall
kami. How cute is that! :D
CHLOE’S POV
Kagagaling ko lang sa meeting with my blockmates. Hell week na kasi this coming week. As being E.H.U
students, kailangan naming magjoin sa mga fare sa bazaar next week. For sure, busy na rin sina Kaye
Anne because of this. Every year naman eh. Ayos na rin ito para hindi ako mabored at magkulong sa
bahay. Ano namang gagawin ko sa bahay aber? Mag-eemo? Magmumuni-muni? Magrereminisce ng
nakaraan? Tch! kat@ng@han nalang yun =_____=
I’m driving my way home silently, while listening to the music. Pero dahil sadyang nambwibwisit ang
radio, talagang sinasampal pa sa akin yung kantang nagpapaalala sa bwisit na bisugong yun!
~~
"~??I know you worry sometimes,
Some other girls will make me forget you’re mine
There's not a doubt in this world~
That anyone could take the place of my number one girl~
It's true~
I’m all about you
I’m all about us
Now baby you never have to question my love
And everynight there’s a new crowd
But there’s always I’m singing about ??~"
~~
“Aish!” Marahas kong pinindot ang off button. “Sa lahat ba naman ng kanta, yan pa ang naisipan
patugtugin ng DJ! Tsk!”
Aburidong nagpatuloy ako sa pagdradrive hanggang sa makapasok na ako sa subdivision namin. Hindi ko
namamalayan na napapahigpit na ang hawak ko manibela. Ugh naman! Chloe, huminahon ka… Wag
kang bitter… Marami pang darating na ibang lalaki dyan. Wag mo ng pag-aksayahan ng panahon na
isipin pa siya.
I stopped my car 10 meters away, when I saw a familiar car parked infront of our house. Saan ko ba
nakita yang kotse na yan? Familiar talaga eh. Saan nga ba? Alalahanin mo, Chloe. Alalahanin mo---------
Fudge! Sa Papa ni Dustin yan ah! Sheez~ Anong ginagawa niya sa bahay namin? Kinakausap niya kaya si
Momsie? Ohmy! Ayokong magpakita kay Tito Daniel… >,<
*Atras atras kotse*
*turns left*
*drives out of the subdivision*
Ayokong humarap kay Tito Daniel. Hindi niyo alam kung anong kamandag ng tatay ni Dustin… >,<
KURT’S POV
TIME CHECK---- 9:22PM
“Alam mo, dapat hindi ka na masyadong nagbababad sa computer eh. Take care of your eyes, baby
love.” I told her while I’m lying next to her. “Matulog na tayo. Akala ko ba pagod ka na?”
“Ngayon lang ‘to. Importante lang, baby love,” she replied while her eyes are focus on the screen. Ano
bang ginagawa nito? -_-
“Sino bang ka-chat mo dyan? Gabi na oh,” I tried to peek on her netbook but she just closed it and
looked at me.
“Kuuuuuuurt, may nakalimutan ako~ May gagawin pala kami nung groupmates ko about the campus
bazaar this week. Magpepaint pa kami ng shirt~” :(
“Oh tapos?” -.-
“Tapos, ano… kailangan kong humabol para may silbi ako sa group. Nakakahiya naman ---------“
Tumayo na ako at nagpunta sa gilid ng pinto para patayin yung switch ng ilaw.
“No… You’re not going. Gabi na oh.”
“Eeeeeeeeeeeeeh! Ano ba yan! Wag mong patayin yung ilaw, Kurt!!!!” >o<
Umupo muna ako sa edge ng kama tapos tinurn on ko yung lampshade. I then laid my back against the
bed. Humarap ako kay Crystal at nakita ko siyang nakaupo pa rin habang nakatingin sa akin.
“Ano na, hindi ka matutulog, Crystal?”
“Baby love, hindi na ba magbabago yung isip mo? Importante yun…” >3<
I shook my head no and pulled her to lie. I wrapped my arm around her waist, “Gabi na. Umuulan pa.
Pagod ka. Buntis ka. Are those reasons enough to shut your mouth?”
She pouted again even more, “Bahala ka…” :(
“Good then, let’s sleep… Goodnight, baby love.”
“Night…” >.>
GAIL’S POV
30 minutes na ang nakalipas pero hindi pa rin ako makatulog. Kung bat naman kasi nawala sa isip ko
yung usapan namin ng groupmates ko eh. Ako pa naman ang nagrequest na Sunday na lang kasi hindi
ako available ng Saturday. OMG! Baka magalit sila sa akin. Kanina pa pala nila ako kinokontak kaso nga
wala naman silang phone number ko kaya sa FB nalang. Kaso naging busy nga ako diba? :(
Anong gagawin ko?
Ano?
Huhuhu! T_T
May naiisip akong paraan kaso------- uwaaaaaaah! Masama yun eh. Kaso kailangan ko talagang pumunta
dun >,< Osya, bahala na nga!!!
I poked Kurt’s arm thrice. “Baby loooooooove~” *_*
“Kanina pa kita tinitignan diyan, hindi ka pa rin natutulog.” I heard him say.
Ay, gising pa pala siya? O_o “Kuuuuurt~”
“What? Wag ka na pumunta dun.” -_-
I gulped, “Hindi yun eh….”
“Eh ano?” ~_~

“Ano kasi--------- Uhm, ano… Nagcrave ako bigla sa egg pie? Gusto ko ng eggpie, baby love yung mainit.”
*3*
Umupo siya bigla tapos tinignan niya ako na parang sinasabing, ‘Seriously? At this hour?’.
“Gusto ko talaga…! Gustong-gusto ko…” *3*
“Hindi ba pwedeng ipagpabukas nalang yan?”
“Ayoko!” Ipinalo ko sa kanya yung unan ko. Drama lang, Gail! Sorry, baby love… “Ayoko! I want it right
now…!!!”
“Aish, fine. Ang hirap talaga ‘pag may kasamang buntis eh. Magustuhan lang,” sabi niya saka siya
tumayo para i-on yung ilaw. “Diyan ka lang ah… Saglit lang ako… Hahagilapin ko pa kung saan makakabili
ng egg pie na yun.”
“Baby love, gusto ko mainit ha?!” ^_^
He shook his head in anticipation, “Tss. Okay, baby love. Just stay here…”
I giggled, “Thanks, baby love.” :>
Napatigil siya sa pinto tapos humarap ulit sa akin, “Ang hirap maghanap ng mainit na eggpie ng ganitong
oras.” =_=
“Yaan mo! May reward ka ‘pag nakabili ka. Promise ko yan sayo! Kahit ano!”
“Promise?”
“Yeaaaaaaah!”
Hinintay ko siyang makaalis na ng tuluyan. Nang confirm ng wala na siya ay agad-agad akong nagpalit ng
damit at nagmadali ng pumunta sa basement para puntahan ang baby Porsche ko.
Sorry, baby love! I really have to escape from you… T3T
[35] HOT EGG PIE

GAIL’S POV
“Akala namin hindi ka na pupunta, Gail. Dapat hindi ka nalang tumuloy dito. Masama sa buntis ang
nagpupuyat. ‘Di baling kami lang eh. Sanay naman na kami sa puyatan,” Krishelle said as I followed her
on the way to her room. Dito kasi yung napag-usapan naming bahay kung saan namin gagawin yung
painted shirts.
“Eh, nakakahiya naman kasi. Hindi na nga ako nakatulong sa inyo kahapon tapos hindi na naman ako
tutulong sa inyo ngayon. I don’t want to be unfair with you guys.” I reasoned.
Tumingin naman siya sa akin saglit and she smiled a little, “Ano ka ba, Gail. Your ideas are enough to
help us. You even promoted our fan page, didn’t you?” She asked and I just smiled in respond. “Grabe
nga eh, leading kaya yung group natin sa dami ng likes. At nakakatuwa pa kasi prinomote ng X10 yung
page natin.”
“Ilan na bang likes?” The last time I checked the facebook page, nasa 1,000+ pa lang yung likes. Well,
kaninang umaga pa naman yun.
She smiled widely at me, “5,000+ na.”
O__O “For real?”
She nodded as she opened her room’s door. Sabay-sabay na napatingin sa amin yung mga groupmates
ko. Mga nakaupo sila sa sahig, nag-i-stamp na obviously.
“Gail? Gabi na ah. Bat ka pa pumunta dito?” Bungad sa akin ni Monique. Halata pa nga sa reaksiyon nila
na nagulat sila sa bigla kong pagdating.
“Para may maitulong ako sa inyo.” Lumapit na ako sa kanila at umupo na sa tabi ni Joyleen. “Nakakailan
na ba kayo? Mukhang madami na kayo na-stamp ah.” ^^
Imbes na sagutin nila ako ay nagkatinginan lang silang lahat na para bang nag-uusap sa tingin.
Si Gio na yung unang nagsalita. “Gail, pwede naman na hindi ka na tumulong ngayon. Tutal, marami ka
na rin namang naicontribute para sa group natin. If you still really want to help, pwede namang
pumwesto ka nalang sa stall natin bukas.”
Napasimangot ako sa sinabi niya. Ayaw ba nila ako dito? “Guys, kaya nga ako nagpunta dito para
tumulong. Unfair naman kung nagpupuyat kayo dito samantalang ako ang sarap ng tulog sa unit ko.” (- -
“)
“Err… Ano kasi eh… Buntis ka, Gail. Baka kami ang malagot nito sa fiancée' mo kapag nagkataon.” Sabi
naman ni Karizza tapos tumingin siya kay Renz, “Ey, Renz! Ano ba kasing sinabi mo kanina kay Gail?
Dapat sinabi mo na-----“
“Wala akong sinabi ah! Sinabi ko lang kanina na kanina pa tayo nagsisimula sa pag-i-stamp ng shirts.
Tinanong niya sa akin kung saan tayo gumagawa. Basta sinagot ko lang yung mga tanong niya kanina.”
Pagdadahilan ni Renz. Siya kasi yung ka-chat ko kanina. -_-
“Ay, Renz! Sorry pala kung hindi ako nagpaalam kanina sa chat ha? I was on a hurry.” Sabi ko sa kanya
saka ako tumingin sa kanila isa-isa. “Ayos lang talaga ako. Oh sige, I’ll stay here for just two hours and
after that, I will go home if that’s what you want.”
Nagkatinginan na naman sila saglit saka sila sabay-sabay na tumango. Papayag rin naman pala eh ^_^
“Thanks! So, tutulong na ako ha? Ano bang gagawin ko?” Tanong ko.
“Ikaw nalang Gail yung magfold nung mga natuyo ng shirts. Si Krishelle naman yung maglalagay sa mga
plastics.” Joyleen explained.
“Sure~” Tumayo na ako at lumapit na kay Krishelle. Kanya-kanya sila ng ginagawa. Si Karizza, Gio at Renz
yung nag-i-stamp ng shirt, tapos sina Monique at Joyleen naman ang taga-blower para matuyo agad ang
stamp.
Nagsisimula na akong magfold ng shirts nang magtanong si Joyleen, “Gail, nag-iisa ka lang ba sa unit
mo?”
“Kasama ko si baby love ko… I mean, si Kurt. Bakit mo natanong?”
She just shrugged while drying the shirt’s stamp, “Si Mr. Lee? Mabuti pinayagan ka na pumunta dito sa
ganitong oras? Umuulan pa naman. Hinatid ka ba niya?”
Napayuko at napalunok bigla nang marinig ko ang tanong niya. Shemay lungs! Alam na kaya ni Kurt na
tumakas ako? Waaaaah! Patay talaga ako nito sa kanya pag-uwi ko >.<
“Hindi siya hinatid ni Kurt. May dala siyang sariling kotse eh. Diba, Gail?” Sabi ni Krishelle.
I just smiled at her and nodded, “The less we talk, the earlier we’re going to finish this work…”
“Oo nga! Ang daldal mo kasi Joyleen eh. Kumilos nalang tayo… Ang mabuti pa magsoundtrip nalang
tayo,” Renz suggested.
“Nakakahiya sa Mama niya, baka natutulog na.” Sabi naman ni Monique habang nakanguso kay
Krishelle.
“Tayo lang ang tao dito. Nasa out-of-town meeting sila Mama. Si Kuya naman, nasa barkada niya kaya
ayos lang na mag-ingay tayo.” :> Krishelle replied with a grin.
Kuuuuuuuuuuuuurt~ I’m sorry for doing this. I really had to escape from you. >,<
Nakauwi na kaya siya or naghahanap pa rin kaya siya ng eggpie at this very hour?
KURT’S POV
“Sorry for disturbing you at this hour, Kuya Sean. Bigla kasing nag-crave si Crystal eh.” I told him as he
sliced the egg pie into 8parts. I really had no choice on where to find a hot eggpie. Seriously? At this
hour? Malapit na magmidnight at sarado na ang mga bakeshops. Good thing, I’ve remembered that
Kuya Sean is a versatile chef that’s why I went here to ask him to bake an egg pie.
“It’s okay. Ganyan din naman si Emerald nung pinagbubuntis pa niya si Axel. Mas malala pa nga siya eh.
Biruin mo, ginising niya ako ng alas-tres ng madaling araw para nakawin daw yung manok ng kapit-bahay
namin.”
I remember that they lived in province somewhere in north to get rid of bad stuffs. Maselan daw kasi
yung pagbubuntis ni Ate Emerald noon. Yung mga panahon yun, engaged pa kami ni Kaye Anne kaya
alam ko yung mga nangyayari sa kanila.
“And then?”
“And then of course I told her that’s a bad idea. Stealing is a crime for Pete’s sake.” He’s now putting the
egg pie on its box. “Sinabi ko na magpaalam nalang ako na hingiin yung chicken kaso ayaw niya. Mas
gusto niyang panakaw.”
I chuckled in amusement, “What did you do then?”
“Syempre, hindi ko ginawa yung sinabi niya. Instead, kinatok ko yung kapit-bahay namin para sana
bilihin nalang yung chicken. Tutal, hindi naman malalaman ni Emerald yun eh. Sasabihin ko nalang sana
na ninakaw ko kahit hindi naman.”
“So, what did you do to the chicken?”
“Tss! Pinaluto niya sa akin. Chicken adobo… Kaso nung naluto ko na, nasense niya daw na hindi ko
naman ninakaw yun kaya ayun, pinaubos niya sa akin lahat ng Chicken adobo. Inaway pa ako nung hindi
ko na talaga kayang ubusin. Kaya no choice, inubos ko nalang. Iniyakan ako eh. Hahahaha!”
“Pfft! That’s weird…” I replied as he handed me the box of egg pie.

“Yeah, pregnant women are really weird. Kaya ikaw, umuwi ka na agad habang mainit pa itong egg pie.
Hot egg pie ang gusto niya diba? Masama pa namang kontrahin ang paglilihi ng buntis at masama din
kapag hindi pinagbigyan ang gusto ng buntis.”
I tapped his arm as a gratitude gesture, “Thanks, Kuya Sean. Ninong ka ni Baby Kyra ha?”
“Sure… Ingat sa pag-uwi, madulas ang daan.” :)
I drove my way home safely. Lumalakas na ang ulan pero binilisan ko pa rin ang pagpapatakbo ng kotse
ko. 20 minute-drive lang ang distance ng condo namin ni Crystal from Kuya Sean’s house kaya mabilis
lang ako makakarating dun. Habang tumatagal, lumalakas lalo ang ulan. Sh*t! Huwag naman sana ako
ma-stranded nito. Bumabaha pa naman sa lugar na ito.
Nang matapat na ako sa intersection ay saktong nag-red lights. Damnit. Traffic pa sa lugar na ito. In the
meantime, while waiting for the traffic light turns into green, I took my phone immediately on the deck
board. Matawagan muna si Crystal. But hell! Naka-five times na akong call kaso hindi sinasagot. Aish!
Baka nakatulog na siya =_=
I arrived safely at home after half an hour. Sa sobrang pagmamadali ko, muntik pa akong mabangga. But
thank heavens, no harm done. Nagmamadali akong pumasok sa kwarto namin ni Crystal habang bitbit-
bitbit ang box ng egg pie sa kaliwa kong kamay.
“Baby love…?” I frowned when I didn’t see her lying on the bed.
“Crystal…” No respond.
Crystal…” I called again while checking her inside the walk-in closet. I even looked for her inside the
bathroom but she’s not fcking there. Where the hell is she?
Pabagsak kong nilagay ang egg pie sa ibabaw ng kama at nagmadaling nagpunta sa guest room, hoping if
she’s there… but fck…. I already roamed around her unit but still she’s nowhere to be found. Sa sobrang
lakas ng kaba ko ko ay pumunta muna ako sa kitchen para uminom ng tubig.
I scratched my head in frustration. Susubukan ko kung nandun siya sa unit ko. Alam naman niya ang pass
code ko kaya hindi imposibleng magpunta siya dun. Baka pinagtritripan lang ako ni Crystal.
~~~
“Hey, Master! Relax. Don’t panic.” Pagkakalma sa akin ni Wayne. I just ignored him and kept on walking
back and forth. I decided to wake Alex, Wayne, Brent and Kent when I found out that Crystal is still not
in my unit. Sh*t, saan ba nagpunta si Crystal? It’s already 12 midnight for Pete’s sake.
Brent stretched his arms and yawned, “Hayyyyyyy! Ang sarap-sarap na ng tulog namin ni Kent eh tapos
biglang may nagbuzz.” \(-.-)/
“Ako naman, nanunuod lang ng movie. Hindi ako makatulog eh,” sabi naman ni Wayne.
“Napagod kami sa pagbobowling, dude.” Sagot naman ni Kent.
“Can you just shut your mouths? Kita ng nag-aalala si Master tapos magkukwentuhan pa dito.” Sita sa
kanila ni Alex saka siya tumayo at lumapit sa akin kaya tumigil naman ako sa paglalakad, “Kurt, wala ka
bang natatandaan na dahilan kung bakit umalis si Princess? Nag-away ba kayo?”
I looked at him in disbelief. “Alex, hindi kami nag-away. Pinabili pa nga niya ako ng hot egg pie kasi bigla
siyang nag-crave. Tapos pagdating ko, wala na siya.” I explained irritatingly.
“Bukod dun? Isipin mo mabuti. Baka may matandaan ka pa.”
Pabagsak akong umupo sa sofa saka ako napatingin sa laptop na nakapatong sa center table.
LAPTOP? I knew it! :O
Something has striked me. “Sh*t! Nagpaalam siya sa akin na pupunta daw siya sa groupmates niya. May
ka-chat kasi siya kanina kaso ‘di ko naman nakita kung sino. I didn’t allow her because it’s too late, it’s
raining and she’s tired. Posible na magpunta siya dun kung saan man yun!”
“Eh saan naman yun, Master?” Wayne asked boredly.
Upon hearing his question, I immediately grabbed the laptop from the center table and opened it. Hindi
na ako nagpaalam kay Alex, basta nag-online na ako sa facebook ni Crystal.
PASSWORD: Ilovebigbang123
*INCORRECT PASSWORD*
Halos magsalubong ang kilay ko ng makita kong mali raw ang password na tinype ko. What the hell? Ito
yung sinabi niyang password sa akin kahapon ah.
“Master, hacker ka na rin?” Nagulat ako nang marinig kong magsalita si Kent sa likuran ko. Nasa likuran
ko na pala silang tatlo, nanunuod sa ginagawa ko. Hindi ko man lang napansin.
“Alam ko ang password ni Crystal.” I replied while looking at the screen.
“Incorrect password eh.” Sagot niya.

I sighed in annoyance, “Hindi ka nakakatulong! Bumalik na nga kayo dun.” I said while pointing on where
they sat awhile ago. Pakamot-kamot sa ulo naman na bumalik sila sa pagkakaupo. Bumalik na naman
ako sa pagtatype ng password. Baka sakaling nagkamali lang ako ng isang letter. Tama naman kasi ang
ginamit kong username… CrystalGail.Rivera
“Kent kasi eh! Ang ingay amputek!” <-Brent.
“Nagsalita lang, maingay na?” <-Kent.
“’Pag seryoso, dapat seryoso.” <-Brent.
“Mukha ba akong nagbibiro? Seryoso ako, Brent Xander!” <-Kent.
“Kent Xavier, hindi kasi kailangan ng opinion mo kaya dapat manahimik nalang yang bunganga mo!” <-
Brent.
“Sinabi lang na incorrect password, maingay na agad? Eh ano pa lang silbi ng bibig ‘pag hindi ginamit?”
<-Kent.
“Eh ano pala silbi ng utak mo? Gamitin mo nga ng maayos. Kinakalawang na eh!” <-Brent.
“Shut up! Stainless ang utak ko, ‘di katulad ng sayo… empty brain!” <-Kent.
“FACE TO FACE! FACE TO FACE! FACE TO FACE! HARAPIN MO FACE TO FACE! BWAHAHAHAHA!”
Mapang-alaskang boses ni Wayne.
“Kayo nga, lumayas-layas dito sa pad ko. Ang iingay niyo! Kayong kambal, ilang taon nalang, mag-aasawa
na kayo pero isip 5 years old pa rin kayo? Mahiya naman kayo. Ikaw naman, Wayne! Hindi ka rin
nakakatulong.” Awat sa kanila ni Alex.
“…”
“Kaya niyo palang manahimik, hindi pa ginawa kanina. Tss!” Komento ulit ni Alex saka siya lumapit sa
akin. “Ano na, Kurt?”
Napakamot ako sa kilay ko sa inis. “Hindi ko pa rin mabuksan.”
“Malalaman mo ba dyan kung saan nagpunta si Gail?”
“Magbabakasakali lang na may malaman dito. Kanina kasi may ka-chat siya. Malamang nandito pa sa
history ng chat box niya ang conversation nila.” Tumingin ako sa tatlong loko-loko na nananahimik na. I
saw the twins sleeping already while Wayne is taking a picture of them.
“Wayne, tigilan mo yan.” Sita ko sa kanya kaya tumigil naman siya at tumingin sa akin. “Try to call
Crystal. Baka sagutin niya calls mo. Hindi kasi sinasagot ang akin.”
“Aye aye, Master!”
I focused again on the laptop’s screen. Pinalitan na ni Crystal yung password niya. Ano bang pwedeng
password ang ipinalit niya?
“Papalitan ko mamaya para huwag ka na magselos. Papalitan ko ng IloveKurt1234.”
Naalala ko bigla yung sinabi niya na papalitan niya yung password niya. Sinubukan kong i-type and
‘Ilovekurt1234’ kaso incorrect pa rin? What the hell is her fcking password?!
“Hey, Relax! Masira mo naman, Master ang laptop ko.” Paalala sa akin ni Alex. Hindi ko namalayan na
madiin at malakas na ang bawat pagpindot ko.
“No, change your password. Birthday ko rin para fair.”
“I hope it is…” I mumbled to myself while typing ‘octobernineteen’ on the password box…. “Yes!” I
exclaimed when I successfully logged in.
“Yun, naaccess mo na.” I heard Alex say.
“Master, ayaw din sagutin eh!” Sabi naman ni Wayne. I just motioned him ‘it’s okay’ and focused myself
back on the screen. Chineck ko kaagad ang recent messages niya… And I saw a message from Renz
Fajardo.
~~~
Renz: Hi, Gail.
Crystal: Hello ^^ What’s up?
Renz: Took a 15 min. break from stamping shirts.
Crystal: Sheeeeeez! I forgot! Sorry!!! Saan kau ngayon?
Renz: Huh? At Krishelle’s crib. Why?
Crystal: Complete kayo?

Renz: Ikaw lang ang kulang …
Crystal: Stupid me. I really forgot. What’s the exact address? Try kong humabol..
Renz: #19 Block 8 Santan Street, Benilde High Subd… Makati… You don’t have to…
~~~
Pagkabasa na pagkabasa ko nun ay mabilis na akong nag-log out. Tumayo na ako at dire-diretso nang
pumunta sa pinto para lumabas.
“Do you know where she is already?” I heard Alex asked so I looked back at him.
I nodded, “Really stubborn.”
GAIL’S POV
“??~ If I could then I would
I’ll go wherever you will go
Way up high or downlow
I’ll go wherever you will go ??~”
“Nakakailan na kayong nababalot diyan?” Tanong ni Joyleen sa amin ni Krishelle.
“180 na! Yieeee! 70 to go and we’re freakin’ done!” Masiglang sagot ni Krishelle.
Kanina pa ako nananahimik habang nagfofold ng shirts. Kanina ko pa kasi nararamdaman ang vibration
ng phone ko. Waaaaah! Natatakot naman ako na silipin kasi alam kong si Kurt na yun. (/,\”)
*Door bells*
“~?? I’ll go wherever you will go~

I’ll go wherever you will go ??~”
“Krishelle, may nagdodoorbell.” Sabi ni Gio. Saka niya pinatay yung ipod na nakaconnect sa speaker.
Masyado kasing malakas kaya hindi namin masyado naririnig kung may nagdoorbell nga ba.
*Door bells*
“Hala? Oo nga! Sino naman yun? Pasado alas-dose na ah.” Sagot ni Krishelle saka siya tumayo. “Renz,
samahan mo ako. Baka kung sino yun eh.”
“Sige, tara…”
Nagpatuloy na ako sa pagfofold nang makababa na sina Renz at Krishelle. Medyo nahihilo na ako sa
antok pero ayos lang… Para naman sa grades namin ito eh. After few minutes, narinig na namin ang
footsteps nila paakyat dito sa second floor. Kaso parang ang lakas yata ng yabag? (?.?”) Oh well,
ipagpatuloy mo na nga lang Gail ang ginagawa mo.
“Gail…”
Napaangat ang ulo ko sabay tingin sa pinto ng kwarto ng marinig ko tinawag ang pangalan ko. Si
Krishelle pala kasama si Gio. “Oh, bakit?”
Nabitawan ko ang shirt na tinutupi ko nang makita kong lumitaw si Kurt sa likuran nila… seryosong
seryoso yung mukha niya. Galit na yan ‘pag ganyan! Uwaaaaaah! *DUG! DUG! DUG! DUG! DUG!*
“K-Kurt?” Nabubulol na ako sa nerbyos. >.<
I saw his jaw hardened, “Magpaalam ka na. We’re going home.” Saka siya tumalikod na at bumaba na.
Napakagat-labi akong tumingin sa mga groupmates ko. Pati sila na-shock yung reaction ng mukha.
Nakatitig lang sila sa akin na parang bang hinihintay ang paliwanag ko.
“Uhm guys, I’m sorry but I got to go.” Tumayo na ako at inayos an gang damit ko. “Sorry talaga.” :3
“Gail, galit yung fiancée' mo. Nagpaalam ka ba?” Tanong sa akin ni Renz.
Napangiwi naman ako saka ako umiling. “Babawi ako bukas. Sorry talaga.”
Hinatid na ako ni Krishelle hanggang sa labas ng gate nila. Tumila na rin ang ulan pero medyo may
ambon pa kaya pinayungan niya ako hanggang sa makasakay ako ng kotse ni Kurt. Hindi ko pa sinarado
yung pinto sa passenger’s seat… may naalala kasi ako bigla. I murmured ‘wait a second’ to Krishelle.
I looked nervously at Kurt, “Kurt, pa’no yung kotse ko?”
Nakatingin lang siya ng diretso sa harapan, “I’ll ask Wayne to pick up your fcking car here tomorrow.”
I pouted and looked again at Krishelle outside the car, “Thanks, Krishelle. See you tomorrow.”
Tahimik lang kami habang pauwi sa condo unit namin. Walang nagsalita… Wala man lang bumuka ng
bibig… natatakot nga akong kumilos o di kaya’y tumingin sa kanya kasi baka kung anong mangyayaring
nakakatakot. Pinapalibutan kasi siya ng itim na aura. Yung tipong konting sanggi mo lang sa kanya baka
magbuga na ng apoy sa ilong. Ganun yung itsura niya… T_T Help me heavens!
Hanggang sa makapasok kami ng unit ko pati sa kwarto ko, hindi siya kumikibo. Ni hindi rin siya
makatingin sa akin ng diretso. Nagiguilty tuloy ako! Kung bakit kasi matigas ang ulo ko! Sa sobrang tigas!
Pati ako mismo gusto ng ipukpok ang ulo ko sa pader. >_<
“Baby love, I’m sorry.” I apologized sadly. :(
Tumingin lang siya sa akin saglit saka niya tinuro yung nasa edge ng kama ko. “Egg pie mo. Hindi na
mainit yan. I-heat mo nalang sa oven. Pinaluto ko pa kay Kuya Sean yan.”
Umupo ako sa kama at kinuha yung box ng egg pie. “Kurt, sorry na. Hindi ko na uulitin.” :3
He heaved a sigh and looked seriously at me, “Matulog ka na. May pasok pa bukas. Night.”
Saka siya lumabas na ng kwarto. Ilang saglit lang ay narinig ko na ang pagsarado ng pinto sa baba. Rinig
ko yun kasi sobrang tahimik. Saan matutulog si Kurt? (?_?”) Hindi ko na nga siya nakatabi kagabi tapos
pati ba naman ngayon?
“Gaaaaaaail! Why so stubborn?! Ayan tuloy! Nagalit na si Kurt sayo! Arrrrrrrrrrgggggh!” Sigaw ko habang
sinusuntok-suntok ang unan ko. Padabog akong humiga sa kama ko saka ako tumingin sa kisame.
Kasalanan ko ito eh! Kung sana nakinig ako sa kanya, edi dapat okay lang kami ngayon. Eh ang kaso,
kailangan ko talagang tumulong sa groupmates ko eh. Ay naman oh! >_<
Ilang minuto rin akong nakatitig sa pink ceiling ko. Hindi ko kayang matulog ng ganito! I must do
something.
I got myself out of the bed and stormed out of my unit. Alam ko naman yung passcode niya kaya mabilis
na akong nakapasok. Kinapa ko muna yung light switch kasi ang dilim… When I fin’lly turned the lights
on, I went quickly upstairs and silently get in his room. Buti nalang bukas ang ilaw kaya hindi na ako
masyadong kinabahan nang pumasok ako. I saw Kurt lying on bed… nakatagilid siya kaya likod niya lang
ang nakikita ko. Dahan-dahan akong lumapit sa kabilang side niya…
I gulped when I saw him still awake. He’s looking at me expressionlessly.
“Kurt…~ I’m sorry. I promise I won’t do it again. Wag ka ng magalit sa akin.” Malungkot pero may halong
lambing na sabi ko.
He just sighed and turned his back on me. Napa-pout tuloy ako :3 “I’m not angry. You can go back to
your unit now.”
“Kurt naman eh! Dito na ako matutulog.” Sabay higa ko sa tabi niya at nakikumot na rin.
“Just go back to your unit. Hindi ka naman nakikinig sa akin eh.”
Niyugyog-yugyog ko naman ang braso niya kaso pinapatigas niya lang yung katawan niya kaya hindi pa
rin siya makaharap sa akin. “Kurt naman eh! Makikinig na talaga ako sayo, promise! Hindi ko na uulitin
yun.”
Napakunot-noo ako nang makita ko siyang nagtakip ng unan sa mukha. Eh matigas din naman pala ang
ulo nito eh!
Bumangon na ako at pumwesto sa hips niya since nakatagilid siya. By means of sitting on his hips ay
madali ko nalang siya na napahiga ng maayos sa kama. Right now, I’m sitting on his stomach part…
alalay sa weight kasi nakaluhod naman ako sa kama. Yeah, this position is kinda rated SPG but this is the
only way for him to listen to me.
“What the fck are you doing?” Iritadong tanong niya sa akin. Iritado ba talaga o nag-iirita-iritahan lang?
~.~
“Baby love, just listen to me. Promise, I won’t do it again! Ever! Sorry na…” >3<
“Fine, you’re forgiven. Just… get off!” Hinawakan niya ang dalawang braso ko para sana paalisin ako
kaso humiga na ako sa ibabaw niya at isiniksik ang mukha ko sa leeg niya.
“Baby love, huwag ka ng magalit sa akin.” I whispered.
Ilang sandali rin siyang hindi sumagot. Naramdaman ko nalang na masuyong hinahagod niya ang likod
ko.
“I told you, I am not angry. Huwag mo ring isipin na pinaghihigpitan kita sa mga ginagawa mo. It’s just
that something’s going on right now… Yung hate messages mo. Sinabi ko naman sayo na babantayan at
poprotektahan kita diba? Ayoko lang na baka may mangyaring hindi maganda sa iyo… sa inyo ni Baby
Kyra. At isa pa, buntis ka, Crystal. Isipin mo naman na hindi ka nag-iisa. Dala-dala mo ang baby natin sa
womb mo… You should be more disciplined. Bawal kang ma-stress, mapagod at mapuyat.”
I sighed in guilt. I raised my head and looked at him straight in his eyes. “I understand.”
“Hindi mo alam kung gaano mo ako pinag-alala, baby love.” He said seriously and then smiled a little.
“Sorry na talaga…” I said while pouting.
He chuckled a bit, “Oo na. Nakailang sorry ka na. Basta umalis ka na dyan sa ibabaw ko.”
I gave him a quick kiss on his nose and smiled menacingly. “Want to get your reward now?” (**,)
“What reward?” (?_?’)
I winked at him and ran my finger on the side of his jaw as my respond.
He chuckled again but this time, nervously. “Crystal, it’s almost 1 in the morning. Aren’t you tired yet?”
“Diba nagpromise ako sayo na may reward ka ‘pag nakabili ka ng egg pie?” ;)
He forcedly laid me on the bed and kissed me quickly on my lips. “May pasok bukas, baby love and
besides, I’m damn tired. I don’t have much energy to exert… Goodnight…”
I giggled in amusement and hugged him tight, “Kung kailan namang wala ng sasagabal saka ka naman
umaayaw. Hahaha!” =))
“Ganun talaga. Next time nalang ‘pag handa ng sumabak sa gyera.”
“Gyera?”
He nodded, “According to your grandmom. She called it ‘gyera’.” Napatawa naman ako sa sinabi niya. Si
Lola Almira talaga, hinawaan ng senior’s lingo si baby love. “Tatakas-takas ka pa. Hindi mo alam, muntik
na akong mabangga sa sobrang pagmamadali.”
“Ano ba yan! Sige pa, konsensyahin mo pa ako, baby love.” >3<
“Hahaha! Matulog ka na nga. I’ll wait for you to fall asleep.”
“Bangag tayo nito bukas…” =.=
“Ikaw lang, sanay na ako sa puyatan.” Sabay yakap niya sa akin ng mahigpit. “By the way baby love, may
expiration ba yung reward?”
“Hahaha! Ewan ko sa’yo. Matulog na nga tayo!” :””>

~~~
Kinabukasan, same routine pa rin. Breakfast, took a bath, and then went to school. Pinapick up na nga ni
Kurt yung baby Porsche ko kay Wayne. By the way, I’m wearing a pink maternal slash fashionable dress
right now. Yieee! Ang cute lang *_*
Si Baby love, medyo masama ang pakiramdam kasi naulanan yata siya kagabi. Aww! Kawawa naman :3
“Baby love, wala naman klase ngayon diba? University week naman eh. Uwi ka nalang para
makapahinga ka,” sabi ko sa kanya habang naglalakad papasok sa E.H.U.
Naramdaman kong hinigpitan niya ang hawak niya sa kamay ko. Ramdam ko tuloy lalo yung init ng palad
niya. He’s really sick. “Saan ba stall niyo?” He asked, ignoring what I’ve said.
“Dun sa stadium. Ano, uuwi ka nalang? Masama pakiramdam mo eh,” pangungulit ko sa kanya.
Umiling lang siya at patuloy pa rin sa paglalakad. Hindi na siya nagsalita hanggang sa maihatid niya ako
sa stall namin. Binati ko muna ng ‘good morning’ yung mga groupmates ko saka ko hinila si Kurt sa gilid.
“Baby love, you should go home now. Wala ka namang klase diba? Wala rin naman kayong stall. Sasabay
nalang ako kay Kaye Anne mamaya pag-uwi.” :3
“I’m fine. Don’t worry about me.” Then he smiled a little.
“Nagiguilty talaga ako eh. Ako kasi yung may kasalanan kung bakit ka maysakit.” Nag-tip-toe pa ako at
ipinatong ang kaliwang palad ko sa noo niya. Mainit nga @_@
“Ayos lang talaga ako. Matutulog nalang ako sa private room. Just text me if you’re done here.” Saka
niya ako dinampian ng halik sa noo at naglakad na paalis.
“Yieeeeeeeeee! Peace na agad kayo?” Napalingon ako sa likuran ko. Si Joyleen pala yung nagsalita.
“Yun naman ang sinasabi ko eh! Kiss and make up lang ang kailangan. Ang swerte mo, Gail!” Kilig na kilig
na sabi ni Krishelle.
“Kaya naman pala sexy and blooming in her maternal dress ang peg ni Gail kasi peace na kayo ng Master
ng buhay mo.” <- Karizza.
“Ihanap mo naman ako ng isang katulad ni Kurt oh, Gail. Kahit si Toffer lang ng X10, pwede na akong
mamatay sa kilig.” >//////////////< <- Monique.
“Hahaha! Tara na nga, let’s start moving.”
KAYE ANNE’S POV
~~~
FROM: KURT~
Kaye, pakisabay naman si Crystal pag lunch niyo. Can’t accompany her. I’m sick.
~~~
Pagkabasa na pagkabasa ko ng message ni Kurt ay siniko ko kaagad si Chloe sa tabi ko. Nandito kasi kami
ngayon sa lobby ng main building. Kung bakit? Tumakas lang kasi ako sa stall namin. Ang ineeeeeeeeeet
kasi dun! Hoo! Si Chloe naman, wala daw magawa. Bukas pa raw kasi ang duty niya sa booth nila. Duty
talaga? XD
“Sissy, tara sunduin natin si Gail sa stall nila. Alas-dose na rin eh. Tara na, lunch na tayo.” Sabi ko kaya
sabay na kaming tumayo.
“Baka kasi nandun si ano?” >.>
“Si ano?” Nagtatakang tanong ko sa kanya.
“Basta! Ayoko lang makakita ng bisugo na pakalat-kalat sa campus. Tara na nga!” Sabay hila niya sa akin
palayo.
Nahanap naman agad namin ang stall nina Gail. Madali lang namang hanapin kasi sila lang ang may
tindang shirts. Yun kasi ang sinabi sa akin na tinda nila Gail :> Ayaw pang sumama sa amin ni Gail kasi
sasabay daw siyang kumain yung groupmates niya… pero nung sinabi kong tinext lang sa amin ni Kurt
yun ay mabilis siyang pumayag. In fairness, bagay sa kanya ang dress niya. :””>
“Anong order mo, buntis? Ako na ang pipila. Dito nalang kayo. Mabait ako eh!” Masiglang sabi ni Chloe
nang makarating kami sa cafeteria. Umupo muna kami ni Gail sa pinakasulok na table.
“Mabait ka talaga ngayon kung ililibre mo kami.” Nakangiting sabi ko saka ako tumingin kay Gail sa
harapan ko. “Diba, preggy?”
“Yup! Libre mo kami, Chloe?” Gail moved her brows up and down.
“Hmp! Sige na nga. Pero bukas, si Kaye Anne naman ang manlilibre then si Gail naman the following day.
Deal?” :>
“Deal!” Gail and I answered in synchronized.
“Osya, anong order niyo?” <-Chloe.
“1 cup of rice tapos sundae. Yun lang.” ^^
Sabay kaming napatingin ni Chloe kay Gail. Anong iuulam niya aber? -_~
“Oh bakit ganyan kayo makatingin? Yun lang order ko. Huwag niyo ng tanungin kung bakit.” Ngiting-
ngiting sabi ni Gail tapos ay nilabas niya na yung phone niya at nagtext yata.
“Weird talaga nito.” I heard Chloe mumble then she looked at me. “Sayo, Kaye Anne? Huwag mong
butasin ang bulsa ko ah!”
I smiled on what she said. “Loka! Kung anong oder mo, yun nalang din ang order ko. Ikaw na bahala.”
Pagkatapos nun ay umalis na si Chloe. Medyo mahaba-haba pa naman ang pila kaya tingin ko ay
matatagalan siya. Napatingin ako kay Gail sa tabi ko. Seryosong-seryoso siya sa pagpipindot sa phone
niya. Makapag-facebook nga muna sa Ipad ko. May Wifi naman dito eh ^___________^
I took my Ipad out of my bag and started to surf the internet. Nag-log in muna ako sa facebook and then
kinonfirm ko yung mga friend requests…. But something caught my attention that made me stare at the
screen for a moment.
Kyle Austin Willard wants to be your friend.
“Si Austin?” I mumbled to myself.
“Inadd din ako nyan. Siya yung new friend mo diba?” Narinig kong sabi ni Gail sa akin kaya seryosong
napatingin ako sa kanya. Nahalata naman niya na naging seryoso ako. “What’s wrong?”
I just focused my sight back on the screen, thinking if I would accept his friend request. After knowing
about his true identity, I kinda feel uncomfortable of him. Should I still trust him or not?
“May problema ba, Kaye Anne?”

I sighed helplessly. “Gail, isa si Austin sa mga nagtangkang magsamantala sa atin 3 years ago sa Sitio
Maligaya. Siya mismo ang umamin sa akin.” And then I looked at her to see her reaction. She seemed
shocked on what I’ve said. “After that, he was sent to a rehab in Canada. Ako raw yung naging
inspirasyon niya para magbago. Gail, I don’t know if I should still trust him.”
“You served as his inspiration para magbago?” She asked in amusement. “You know what? I’ve
forgotten about that. Tutal naman, nag-apologized na noon si Danica diba? What are you gonna do?”
“I don’t know. Sa ngayon, iniiwasan ko muna siya. Hindi ko kasi alam kung pagkakatiwalaan ko pa siya.”
Mahinang sabi ko sa kanya. Nakatitig lang siya sa akin ng matagal saka niya marahan na tinapik ang
balikat ko.
“What if totoo yung sinabi niya? Na dahil sayo nainspired siya para magbago. Ang sakit naman sa part
niya nun kung yung mismong inspirasyon niya ay galit sa kanya. Why don’t you let him prove to you that
he’s already changed?” And then she smiled a little.
Hindi ko maiwasang mapaisip sa sinabi niya. Posible nga kayang nagbago si Austin dahil sa akin?
Hanggang ngayon kasi ay hindi ako makapaniwala na naging inspirasyon niya ako para magbago. Ang
hirap lang paniwalaan.
“One more thing Kaye Anne, kahit nagtataka ako kung paano ka niya naging inspirasyon sa pagbabago
niya, well, na-love at first sight siya siguro sayo.” She chuckled a bit. “Malay mo, he’s a better person
now. Everybody deserves a second chance.”
“Hayyy! I don’t know what to do. Hindi pa rin kasi maalis sa isip ko na si Austin na kaibigan ko ngayon ay
yung isa sa mga lalaking------ you know.” (_ _”)
“At least, inamin niya sayo diba? Hindi yung clueless ka kung sino talaga siya. Come to think of it, he
admitted that to you fearlessly. Baka naman sincere yung tao, Kaye. Oh well, just be aware nalang.” Saka
siya kumindat sa akin.
A couple of minutes had passed when Chloe came back with the foods she ordered. Inassist pa siya nung
isa sa mga crew kasi two trays din yung dala-dala nila. Chloe ordered burger steak and rice with soda for
the both us. Yung kay Gail? Errrrr…. Rice at sundae. What did she do with it? (-.-)
“Gaaaaail, what the fudge are you doing?” *insert Chloe’s disgusted look here* (oo.”)
“Obviously…” Gail replied proudly while stirring the rice mixed with sundae. Yeah, tama kayo ng basa…
isinabaw niya yung sundae sa kanina. Like ewwww! ~__~
“Kakainin mo ng ganyan yan, Gail? Seriously?” Chloe asked unbelievingly again.
“Oo naman, why not? Gusto niyong i-try???” ^_^ sabay lapit niya sa amin nung kutsarang may rice with
sundae.
“Noooo thanks…” >_>
“Naku, Chloe. Hayaan mo na yan. Malakas talaga ang trip ng mga buntis. Kumain nalang tayo…” Sabi ko
sabay subo na sa pagkain ko.
We started eating our food, syempre may kasamang chikahan. The best talaga si Chloe eh! Alam niyang
mabibitin ako sa 1 cup of rice kaya may reserba ng extra rice for me. Yieee! Bestfriend knows better :>
“Nga pala sissies, pupunta kayo later sa seminar?” Chloe asked suddenly. I saw Gail wiping the side of
her lips with a tissue. Mukhang tapos na yata siyang kumain. Anla? So, ako nalang ang naiwan sa
pagkain? ^_-
“Oo, pupunta kami ni baby love.” =__= Gail replied and then drank on her own tumbler.
“Teka, out-of-place yata ako. Ano yang pinag-uusapan ninyo?” Sabat ko sa kanila.
“Hindi mo alam? Hindi ka ba sinabihan ni-------“ Hindi na natapos yung sasabihin ni Chloe kasi bigla
nalang tumayo si Gail sa tabi ko.
“Kaye Anne~ Samahan mo ako sa restroom. Naduduwal ako…” >n< Saka siya nagtakip ng bibig niya.
“Anla?! Hindi pa ako tapos kumain…” Natatarantang sabi ko tapos ay tumingin ako kay Chloe. “Chloe,
ikaw nalang.”
Tumayo na siya saka niya hinila si Gail. “Tara na, sissy…”
Pagkaalis na pagkaalis nila Chloe at Gail ay minadali ko ng ubusin ang pagkain ko. Susundan ko nalang
sila sa restroom. Naiwan din kasi yung mga bags nila dito.
Nang matapos na akong kumain ay pinagdikit ko na ang spoon and fork… Naramdaman ko nalang ang
malakas na pagvibrate ng phone ko sa bulsa ng skirt ko kaya nilabas ko ito at tinignan kung sino ang
nagtext.
~~~
FROM: Austin
Kaye, can we talk?
~~~
Napakagat-labi ako matapos kong basahin ang text message from Austin… You can’t blame me for being
like this to him… Ang hirap pakisamahan ang taong nagtangkang gumawa ng krimen sayo kahit matagal
na yun nangyari. Ang hirap magtiwala… but still, there’s a part of me na nagsasabi na pagbigyan ko siya
na mapatunayan na nagbago na siya.
Napataas ang kilay ko nang makita kong may kamay na naglapag ng puting papel sa ibabaw ng table.
Nakayuko kasi ako kaya kamay lang ang nakikita ko. I slowly raised my head to see who did it and my
eyes rounded in surprise when I saw Austin standing there. Seryosong nakatingin lang siya sa akin.
“I’m sorry for annoying you…” Saka siya lumabas na ng cafeteria with his left hand inside his pocket.
Ilang segundo rin akong nakatitig sa dinaanan niya. Para akong nakaramdam ng guilt nung makita ko
yung expression ng mukha niya… Napatingin ako sa puting papel sa ibabaw ng mesa. Kinuha ko yun at
tinignan ang likod nito.
“Wow…” Sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa portrait niya. Mukha ko na naman ang i-drinawing
niya. I really admired his hand. Sobrang galing ng kamay niya sa pag-drawing nito. Napukaw ng atensyon
ko yung maliit na nakasulat sa ibabang bahagi nung portrait.
~~~
Believe me, I’ve changed. Let me prove to you the new me.
I won’t ask you to trust me, I just want you to believe me.
~~~
CHLOE’S POV
“Ayos ka na, Gail?” Nag-aalalang tanong ko kay Gail.
Tumango naman siya bahagya saka siya uminom ng tubig. “Normal lang ito, Chloe.”
Hinagod-hagod ko lang ang likod niya habang naglalakad kami. Ganun ba talaga ‘pag buntis? Naduduwal
tapos namumutla? Ang hirap pala. >,<
“Upo muna tayo dun.” Sabi ko habang inaalalayan siya papunta sa cemented seat na pabilog sa puno. Ay
ewan! Basta may puno sa gitna, tapos nakapaikot yung cemented seat. =_=
“Chloe, text mo nalang si Kaye Anne na dalhin yung bags natin dito. Grabe, nangangasim pa rin ang
throat ko.” Sabi niya habang hinahaplos-haplos niya ang leeg niya.
Nilabas ko naman ang phone ko saka ko tinext si Kaye Anne. Sinabi ko kung saan kami nakapwesto.
Grabe ang panahon ngayon! Kagabi, ang lakas ng ulan tapos ngayon naman napakainit. Yung tipong
pwede kang magfry ng egg sa gitna ng kalsada >___<
Maya-maya lang ay bigla akong nakaramdam ng may malikot sa paanan ko. Parang may kumikiskis sa
paa ko na mabalahibo. Kunot-noong napatingin ako dun… at talagang napatayo ako at sumampa sa seat
ng makakita ako ng pusa.
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” >0<!!!
“Chloe, pusa lang yan. Umupo ka na nga.” Sabi ni Gail habang hinihila yung kamay ko para umupo. Kaso
ayaw ko! Shemay!!! Takot ako sa pusaaaaaaaaaaa! <(>0<”)>!!!
“AAAAAAAAAHHHHH! Ilayo mo sa akin yaaaaan! Gail, itaboy mo! Shoo! Shoo!”
“Eeeh! ‘Di ka naman inaano ng pusa, Chloe. Malambing nga yan eh. Hanggang ngayon pala takot ka pa
rin dyan?” Natatawang sabi ni Gail habang hinahaplos yung pusa.
“Shems! Huwag mong hawakan! Kakalmutin ka nyan!!!”
“Sweetie, ssshhhh! Sweetie!”
Sabay kaming napalingon ni Gail sa bandang kaliwa namin (bandang likod). Pamilyar yung boses eh.
“Sweetie! Kung saan-saan ka naman nagpupunta. Tara nga dito…” Biglang sumulpot si Wayne na
nakaupo pa ng bahagya. Lumapit naman sa kanya yung pusa saka niya ito binuhat. Kay Wayne yun? :O
“Bebe Wayne! Sayo yan?” Tumayo na si Gail para lumapit kay Wayne. She started to caress its fur. “Ang
cute naman ng name niya. Sweetie?”
“Persian cat yan si sweetie.” Nakangiting sagot ni Wayne saka siya tumingin sa akin. “Chloe, takot na
takot ka pala sa pusa? AHAHAHAHA!”
“Che! Nangangalmot yan eh!”

“Ibahin mo si sweetie ko! She’s nice and sweet. Sweetie is a wonder pet.” Saka niya akmang nilalapit sa
akin yung pusa kaya napatalon ako pababa sa seat. “Wonder pet~?? Wonder pet~?? Wonder pet~??”
*sings Wonder pets song*
“Anak ng pusa naman, Wayne! Huwag mo sabing ilapit sa akin yan eh! Gagawin ko yang siopao, sige ka!”
>n<
“Mabait nga ito! Oh, hawakan mo pa.” Nilalapit niya na naman sa akin kaya hinubad ko na ang heels ko…
for self-defense. Napaatras naman siya agad. “Grabe ka naman, sapatusin mo na ako, wag lang si
sweetie ko.” >3<
“Eeeeeeeeeeeeh! Ang cute cute mo ‘pag nakapout ka Bebe Wayne!” Nanggigil na sabi ni Gail sabay
kurot sa pisngi ni Wayne. :3
“Edi hindi na magpa-pout. Princess naman eh!” Sabi ni Wayne na nakastraight face saka siya tumingin na
naman sa akin. “Oh, Chloe! Try mo lang hawakan.”
“Waynepots, huwag mo ng pilitin. Ayaw eh.” Biglang sulpot ni *ehem!* Dustin mula sa pinanggalingan ni
Wayne kanina. Kanina pa ba sila nandun? (?_?”) Sheeez! Ayoko ngang makakita ng pakalat-kalat na
bisugo sa campus eh!!!
*LUB DUB LUB DUB LUB*
“Ang tanda-tanda na pero takot pa rin sa pusa ang mhine mo.” <- Wayne.
“Eh wala nga akong hilig sa mga---- *tingin kay Dustin* HAYOP!”
Nakatingin lang si Dustin sa akin, as usual wearing his poker face. Si Wayne naman parang nagtataka sa
inaasta ko. Hindi niya ba alam na break na kami? “Tara na nga Waynepots. Samahan mo ako, may
pupuntahan tayo.” =__=
“Saan?” >.>
Umakbay na si Dustin saka niya ito pinatalikod sa amin ni Gail. “Somewhere…” =_____=
“Dustpan! Ang init mo. Shet! May lagnat ka cold guy!”
“Manahimik ka…” =__________=
“Teka, si sweetie, hindi na makahinga! Iniipit mo! Wait nga, may LQ kayo ni Chloe?”
“Wala na kami.” =_____=
“WHAAAAAAAAAAT?” :-O
Nakatitig lang kami ni Gail hanggang sa mawala sila sa paningin namin. May sakit daw siya. Gusto ko
sana siyang alagaan kaso wala na kami. Hanggang dito nalang ba talaga kaming dalawa? Naalala ko tuloy
bigla yung sinabi sa akin ni Momsie kagabi. (_ _”)
~~~
“Momsie, nakita ko po kanina yung kotse ni Tito Daniel dito kanina ah? Ano pong meron?”
“Oh, bat ‘di ka tumuloy? Nandito ka na pala nun.”
“Umatras ako momsie eh. Ayoko pong magpakita kay Tito Daniel. Nahihiya ako.” Saka ako yumuko.
“Dumaan muna po ako kina Sheen para magpalipas ng oras.”
“Ahhh… Pumunta dito ang parents ni Dustin para maassure daw kung cancelled na ba daw talaga ang
wedding niyo. Ang sabi ko naman, tingin ko wala ng pag-asang matuloy pa ang kasal ninyo.”
~~~
I sighed helplessly remembering what my Momsie told me last night. Nakakapanghinayang… Sino ba
talaga ang nagkamali sa aming dalawa? :(
Gail nudged me. “May sakit daw si mhine mo. Why don’t you nurse him?”
I rolled my eyes in irritation, “Wala na nga kami diba? Tss! Uso lang talaga ang sakit ngayon. Tara na nga,
hanapin na natin si Kaye Anne. Hindi na yata natapos sa pagkain niya.” =________________=
[36] OPEN-RELATIONSHIP
KAYE ANNE’S POV
*idling* /(@_@’)\
Ano na bang gagawin ko kay Austin? Should I still give him a second chance? Kanina pa ako nakatulala
dito kakaisip sa kanya. Nagi-guilty kasi ako eh. Nagtaka na nga sa akin kanina sina Chloe at Gail nang
mahalata nilang absent-minded ako. Sa sobrang pagka-absent-minded ko, hindi ko na nabalik yung bag
sa kanilang dalawa. Nadala ko pa dito sa stall namin. Foods and beverages nga pala yung binebenta
namin. Yun ang na-assign sa amin eh. (_ _”)
“Mag-close na tayo, guys. 4:30 na eh…” Narinig kong sabi ng isa kong groupmate, si Mia.
“Oo, magclose na tayo. Wala na rin namang bumibili at saka manunuod pa ako ng opening ng basketball
tournament. Papanuorin ko si Austin na maglaro! Yieeeeeeeee!”
“Luuuuh? Crush mo yun si Austin? Crush ko rin yun eh. Hihihi! Ang hoooooot kaseee!”
“Eeeeeh! Tara na nga at magclose na para makahabol tayo.”
I looked at them absent-mindedly. Binanggit ba nila ang pangalan ni Austin?
“Mia, Juna Joy… Are you two talking about Kyle Austin Willard?” >.>
“Yup!” û^
“What about him?” >.>
“Opening tournament ngayon ng basketball sa East Coliseum. Kalaban yata nila yung Western
University.“
“Ahhh…” Agad akong tumayo saka ko niligpit ang gamit ko. Ngayon pala ang laban nila Austin. Sana
manalo ang team nila. Balita ko kasi ay puspusan sila sa pagpapractice these past two weeks.
Dumating naman sina Raffy at Lemuel sa stall namin, groupmates din namin. Nagpaalam kasi sila na
pupunta sila ng C.R.
“Uy, bakit ngayon lang kayo? Grabe namang pagpunta sa C.R yan. 20 minutes? Saan ba ang C.R na
pinuntahan niyo?” Salubong sa kanila ni Mia.
“Nakinuod lang kami sa cafeteria ng laban ng Basketball. Grabe, tambak ang E.H.U sa first quarter. Tsk!
Putek!” Sagot naman ni Lemuel.
“Tambak? Eh ang galing kaya nila. Pa’no nangyari yun? Mas magaling ba ang kabilang koponan?” Tanong
naman ni Juna Joy. Tahimik lang ako na nagwawalis ng pwesto namin. Hanggang ngayon wala pa rin ako
sa mood.
“Eh na-injured ang captain ball eh! Tapos ito naman si Willard, kung sino pa ang sumunod sa
pinakamagaling, siya pa ang walang gana. Lalamya-lamya ampota!”
“Oh, opening na sa Monday next week. Free ka ba nun? 4PM sa East Coliseum…”
“Sure… I’ll be there…”
“Thanks… Mas mapapabuti ang laro ko dahil nandun ka.”
Napahinto ako sa pagwawalis nang maalala ko yung sinabi sa akin ni Austin last week. Ininvite niya ako
sa laro nila. Pupunta ba ako?
“Laging sablay ‘pag tumitira si Willard eh…”
“Oo, may problema yata yun. Ang init ng ulo sa hardcourt eh.”
“Kahit na! He should be professional. Dapat hindi niya dinadala ang problema niya sa hardcourt.”
Binitawan ko na ang walis saka ko kinuha ang bag ko. Lumapit ako sa kanilang apat habang nag-uusap
sila. “Guys, can I go now? Bawi ako bukas. Kailangan ko lang talagang umalis.“
“Uh, sige… Ayos lang. Tapos na rin naman tayo eh.” Juna Joy replied.
I beamed at them in gratitude. “Thanks! Wait, saan ba yung East Coliseum?”
“Bakit? Manunuod ka ba ng laban?” Tanong ni Raffy.
I nodded shyly at him. “Oo sana eh kasi hindi ko alam kung saan yun. Importante talaga.”
Raffy looked at Mia. “Bebs, ihahatid ko nalang si Kaye Anne. Sunod nalang kayo?”
“Okay, sige.”
~~~
“Thank you sa paghatid sa akin, Raffy.” Nakangiting sabi ko sa kanya habang palabas ako ng kotse niya.
Ngumiti lang siya sa akin. “It’s nothing. To be honest with you, kapatid ko si Allen, yung captain ball.
Tinawagan niya lang ako para pakiusapan si Miss Kaye Anne Alonzo na pumunta dito.”
“Eh?” (?_?”)
“Eh nagkataon naman na groupmates at blockmates tayo kaya effortless kitang napapunta. Peace tayo,
Kaye Anne!” Sabay peace sign niya sa akin. Hindi ko pa rin magets. =___= “Di mo pa rin makuha? Uhm,
ganito kasi yun. Nainjured talaga ang kapatid ko at totoong lalamya-lamya si Austin. Eh nasabi niya na
may problema yung tao kaya hindi siya makapagconcentrate sa paglalaro. Napansin na raw nila yun
simula last week. Siya pa naman ang inaasahan ng team since injured nga ang captain. My brother asked
me to look for you para kausapin si Austin. Ikaw daw kasi ang inspiration niya.” Nag-quote sign pa siya sa
daliri niya.
Napakamot ako sa ulo ko pagkatapos niyang sabihin sa kanya yun. “Hindi ko alam kung maniniwala ako
sayo.” :>
“Pfft! Fine, just go inside and went directly on where the team is positioned.”
Gaya nga ng sinabi sa akin ni Raffy ay pumasok na ako sa loob ng coliseum. Syempre hindi ako dumiretso
sa baba ng hardcourt. Nakakahiya kaya! Matamaan pa ako ng bola dun. At isa pa, siguradong hindi ako
papayagan ng guards na makapunta dun. >.>
Pumwesto nalang ako sa lower bleachers, sa side ng team ng E.H.U. Medyo tahimik at walang gana na
rin ang mga E.H.U students sa pag-chicheer kasi tambak na nga ang score ng E.H.U. 42 na ang kabilang
koponan, samantalang 30 pa lang ang team nila Austin.
“WILLAAAAAAARD! I-SHOOT MO!”
“DEFENSE! DEFENSE!”
Napapikit ako nang makita kong nadapa si Austin sa pagshushoot niya. Nadapa na nga, sumablay pa ang
pagpasok ng bola sa ring.
“Sh*t! Talo na tayo.” Narinig kong bulong nung isang lalaki sa bandang taas ko.
Sa last two minutes, naka-shoot naman ang team ng E.H.U kaso pansin ko talaga kay Austin na wala
siyang ganang maglaro. Hindi kaya dahil sa akin? Alam kong assumera ako pero posible naman diba?
Nang mag-time out ay hindi na ako nag-hesitate na bumaba na ng bleachers. Lumapit ako sa pwesto nila
at sakto namang lingon ng manager nilang si Pearl kaya nakita niya ako.
“Kaye Anne!” Sigaw niya sa akin.
Ngumiti ako ng tipid sa kanya habang palakad sa pwesto nila. Napahinto naman ang mga E.H.U players
sa pagpa-plano saka napatingin sa akin. Nakakahiya pero kailangan kong gawin ito. >_<
“Ahm hello…” I greeted shyly and looked at Austin. Halatang nagulat siya sa presence ko kasi nanlaki
yung singkit niyang mata at napahinto siya sa pagpunas ng pawis niya. Napalunok ako sabay sabing,
“Austin, one minute. Usap tayo.”
Lumapit naman siya sa akin agad saka siya humakbang sa boundary para makalipat sa bleachers.
“Miss Kaye Anne, buti napadaan ka. Hot-headed yang suitor mo eh.” Sabi nung isang teammate niya.
“G@go. “ Austin murmured to him.
“Oh, tignan mo. Sabi sayo, mainit ulo niyan eh.”
“Tss…” He hissed and then looked at me.
Hoo! Kinakabahan ako. “Uhm, Austin… Alam kong hindi sapat ang one minute para pag-usapan natin
ang bagay na ito. Kaya sa ngayon ang masasabi ko lang ay…” I took a deep breath first and smiled a little.
“I’m willing to forget what happened in the past. Basta ba papatunayan mo na nagbago ka na.”
Unti-unti naman siyang ngumiti saka niya nilahad ang kamay niya sa akin. Syempre nagtaka ako pero
inabot ko nalang ang kamay niya. “I’ll show you the new me. Thanks, Kaye Anne.” :)
“So, pwede ka na ba maglaro ng maayos?”
He chuckled and then messed my hair. “Pwede na. Nandito na yung inspirasyon ko eh.”
*PRRRRRRRRRRRTTTTTTTTTTTT!*
Sabay kaming napatingin sa hardcourt. Tapos na ang water break nila.
He looked to me with a bright aura on his face now. “Thanks talaga.”
“Promise ko ‘pag napanalo niyo yung game, ililibre kita ng lunch bukas.” Saka ako lumapit sa kanya at
bumulong. “Ikaw lang ah? Hindi kasama yung teammates mo. Ang dami nila eh. Hehehehe!” =))
“Sure! Sabi mo yan ah.”
~~~
Almost 2 hours na rin akong tensionado dito kasama ng mga cheerers ng University namin. Geez! Dikit
na dikit ang score ng dalawang koponan eh. 89-87 ang scores… and yeah, lamang pa rin ang kalaban.
“E.H.U!!! E.H.U!!! E.H.U!!!”
“Oh Lord, panalunin niyo po sila…” Pabulong na dasal ko habang nakatitig kay Austin na ngayon ay
hawak ang bola. Last 20 seconds nalang…
“GO WILLAAAAAARD!!!” Sigaw nung isa na schoolmate ko.
“WILLARD! WAG MONG IPASA!!!”
“Kaye Anne…” Napatingin ako sa tumabi sa akin. Si Juna Joy pala, kasama si Mia. “Nakalimutan mo yung
phone mo sa stall. Buti nakita ko.” Sabay abot ng phone sa akin.
“Fudge! Hindi ko napansin na wala sa akin yung phone ko. Thanks talagaaaa~” I hugged her slightly and
looked at my phone’s screen.
18 missed calls? O__o
From Chloe and Gail…
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAH!” Agad akong napatingin sa court nang mapansin kong nagsitalunan yung
mga schoolmates pati sina Juna Joy at Mia. Nanalo na pala ang team namin. Thank God! Phew!
Nakita kong sinenyasan ako ni Pearl na bumaba na sa hardcourt. Bumaba naman ako syempre, tapos ay
inalalayan ako nung dalawang teammates ni Austin na makalipat dun.
“Thanks…” ^_^ I murmured and then looked for Austin. Nang magtama ang mga tingin namin ay ngumiti
siya saka siya lumapit sa akin. “Naks! Ang galing mo talaga.” I complimented.
“Eh syempre nandito ang----“
“Inspirasyon mo. Paulit-ulit ka, Austin. Ahahaha!”
“Namiss talaga kita, pwedeng pa-hug?”
“Eh? Ayoko nga! Mga damoves mo ah!”
“Hahaha! Joke lang…”
“Apir nalang tayo…”
o/\o
Matapos nang pagliliwaliw nila dun sa court ay pumasok na sila sa locker room nila. Naghintay muna
kami ni Pearl sa labas kasi alanganamang sumama pa kami dun sa loob diba? Helloooo? Kahit gusto kong
makakita ng pandesal, hindi pa rin pwede. Joooooke! ^_^v Nagutom tuloy ako bigla, nakaisip na naman
ng pagkain eh >.>
“Uy, thanks sa pagpunta mo ha? Kundi ka siguro pumunta dito, malamang olats ang team natin.” Sabi sa
akin ni Pearl.
Napatawa nalang ako sa sinabi niya. “Ako talaga yung pinasalamatan mo? Parang ako yung naglaro ah.”
She just smiled on what I’ve said. “Ikaw pa rin yung naging dahilan kung bakit bumalik yung sigla ni
Austin sa paglalaro. Kahit naman hindi na-injured si Allen, mahihirapan pa rin naman sila na manalo.
Nakakahawa kaya yung kawalang gana ni Austin.”
“Ahh, buti naman okay na si Austin.” Sabi ko nalang.
“Siguro nag-away kayo kaya siya nagkaganyan noh? Oh well, at least ayos na siya.”
*PHONE RINGS!*
“Excuse me muna, Pearl. Phone call eh..” Sabi ko sa kanya. Tumango naman siya kaya tumayo ako at
lumayo ng konti. Pagtingin ko sa phone ko, si Chloe pala yung tumatawag.
“Hello, Chloe?”
[“Sissy, bakit hindi ka nanunod ng seminar? Panay tanong kaya si Nathan sa amin kung darating ka.”]
“Ha?”
[“Ay, bingi? Uulitin ko ulit?”]
“Wait, anong seminar------- Ay siopao! Oo nga pala! Seminar ni Nathan ngayon. Aish, nakalimutan ko.”
Sheez! Masyado talagang occupied yung utak ko na pati yun nalimutan ko. Umoo pa naman ako sa
kanya nung niyaya niya ako >.>
[“Nakalimutan? Duh! Tinext ka namin ng isang daang beses. Tinawagan ka pa namin pero hindi mo
sinagot.”]
“Naiwan yung phone ko sa campus.”
[“Nasaan ka ba?”]
“Nasa East Coliseum. Nanuod ng laban ni Austin.”

[“Tch! Humabol ka sissy. Makakaabot ka pa. Hindi maipinta yung mukha ni Nathan dito habang
nagpapaseminar siya oh. Lagi pa naman tumitingin sa pwesto namin. Baka pangit ang lasa ng niluluto
niya.”]
“Oo na, hahabol ako. Ibababa ko na ito.”
*TOOT TOOT TOOT*
Tinignan ko muna sa phone ko kung anong oras na. Quarter to 7 na pala. I took a deep breath, sana
makaabot ako. Pagkalingon ko sa pwesto nila nandun na yung buong team. Mga bagong shower. Hmm!
Mga higante lang eh oh! ^_^/
Napatingin sa akin si Austin saka siya lumapit sa akin ng nakangiti. “Kaye Anne, kain tayo sa labas? Treat
ko.”
“Naku, Austin. Wag muna ngayon. I have to go back to E.H.U. Hahabol ako sa seminar ni Nathan eh.”
“Ah, may seminar siya ngayon? Tara, samahan na kita.”
“Sige…”
Buti nalang may sariling kotse si Austin na dala. Hindi raw kasi siya sumabay kanina sa campus bus nila.
Ayaw niya daw kasi ng maingay kapag may problema siya. In just 15 minutes ay nakarating na kami sa
E.H.U. Nagtanong-tanong pa kami kung saan ginaganap yung Cooking Seminar. Sabi nila sa Auditorium
daw kaya dun na kami dumiretso ni Austin. Lakad-takbo ang ginawa namin para lang makarating ng
mabilis kaso….
“You’re late. The seminar has just finished.” Nakasimangot na sabi ni Gail sa akin.
“Nawala talaga kasi sa isip ko eh. Nanuod pa ako ng game nila, Austin.” Pagdadahilan ko saka ako
tumingin saglit kay Austin sa kaliwa ko.
“Sana nagpasabi ka man lang…” Sabi naman ni Chloe.
“Nawala nga talaga sa isip ko tapos naiwan ko pa sa stall namin yung phone ko.”
Hindi na sila sumagot, nakatingin lang sila sa harapan… sa baba ng stage. Nakita ko si Nathan dun na
kinakausap yung ibang professors at nasa tabi niya pa si Chelsea. Nice one, Kaye Anne >.>
Kahit naman na sinusubukan kong iwasan si Nathan, wala naman akong intensyon na baliwalain siya
bilang ‘Bestfriend’ ko. Nakakaguilty lang, kasi sinabihan ko siya na darating ako tapos ‘di naman ako
sumipot on time. Pansin ko lagi akong guilty ngayong araw (_ _”)
Hindi ko na namalayan ang paglapit nila Nathan at Chelsea sa pwesto namin. Nahihiya akong kausapin
siya pero kailangan eh. Nakatalikod siya habang kinakausap sina Sheen.
“Oh, yung bestfriend mo nandyan na.” Narinig kong sabi ni Sheen saka niya ako nginuso. Humarap
naman sa akin si Nathan, pero parang wala lang. Ni hindi nga ako nginitan eh.
“Uh, Kaye Anne… nandyan ka pala.”
“Kararating ko lang, Nathan. Sorry pala kung ‘di ako nakaabot. I’ve heard you did a great job.” I tried to
smile at him, but he just nodded expressionlessly in respond.
“Yeah thanks…” And then he glanced on Austin in a second.
“Sorry talaga…” :/
He smiled a little, halata mong pilit. “Okay lang, hindi naman ako nag-expect na darating ka eh. Sige una
na kami.” Nagkatinginan muna sila ni Chelsea bago naglakad na papunta sa exit. When they got closer,
Chelsea smiled at me. Shems! Nakakaguilty naman ‘to si Nathan. >_>
Tahimik na napatingin lang sa akin sina Gail at Chloe, maging sina Sheen at Warren ay wala ring kibo.
First time kong makitang ganun si Nathan eh. Kasalanan ko ba yun?
“By the way Kaye Anne…” Huminto si Nathan sa paglalakad 2 meters away apart from where we are
standing. “Yung tungkol sa deal natin? Kalimutan mo nalang yun. At least, nalaman mo na yung totoo.”
Deal? Hindi na tuloy yung punishment niya sa akin na one month slave?
NATHAN’S POV
Sa 3 hours na seminar namin kanina, ni hindi ko man lang nakita si Kaye Anne. Nakakadisappoint
syempre. Siya yung unang ininvite para panuorin ako tapos hindi siya pumunta? Well pumunta naman
siya kaso tapos na. Hindi ko alam kung bakit ko bini-big deal yung pagiging late ni Kaye Anne. Napaka-
immature lang ng reason ko pero talagang nagtampo ako. Mas inuna niya pa si Austin na puntahan kesa
sa akin na bestfriend niya. Nakakabadtrip lang lalo ng makita ko yung pagmumukha nung lalaking yun.
Hindi ko talaga siya maintindihan kung bakit mas pinipili niya pang pakisamahan yung lalaking yun.
Nalaman na rin naman niya na masamang tao si Austin pero matigas ang ulo niya.
Naglalakad kami ni Chelsea palabas ng E.H.U nang maalala kong naiwan ko yung gamit ko sa locker room
ko.
“Chels, may nakalimutan pala ako sa locker room ko.”
“Ah ganun ba? Sige una nalang ako sa car park, Nat-Nat. Hintayin nalang kita dun.” Nakangiti niyang
sabi.
“Ikaw lang mag-isa? Gabi na, delikado. Baka mamaya may lumapit pa sayong t@r@nt@do dyan.”
“Sus! Anong silbi ng security guards dyan? At saka, marami pa namang tao eh. Sige na, una na ako.”
“Hmm sige. Bibilisan ko nalang. Dun ka nalang sa waiting shed ha?”
Nagmadali na akong kunin yung ilang libro ko sa locker room ko. Wala na masyadong tao sa loob ng
department kasi University Week at walang masyadong classes. Pagkakuha ko ay patakbo na akong
pumunta sa Car Park para puntahan si Chelsea sa waiting shed. Hindi pa ako nakakarating sa waiting
shed ay nahagip na agad ng tingin ko si Kaye Anne na pasakay ng kotse ni Austin. Tss! Ang bilis talagang
magtiwala ni Kaye Anne sa tao.
Kung kanina ay patakbo ako, ngayon ay parang nawalan na ako ng gana. Palakad nalang ako na papunta
sa Waiting shed kaso nakita kong may kausap si Chelsea na lalaki. Hindi lang basta kausap, parang
nagtatalo sila. Kaya naman ay mabilis akong naglakad sa direksyo nila.
“Mike naman! Wala na nga tayo diba? Tigilan mo na ako.”
“Bigyan mo naman ako ng chance, Chelsea. Magbabago na ako.”
“Ayoko na. Masaya na ako nung wala ka eh.”
Hinawakan nung lalaki si Chelsea sa kamay saka nito marahas na hinila. “Mike, let me go! Nasasaktan
ako!”
“Dre, nasasaktan si Chelsea. Bitawan mo na siya.” Sabat ko sa kanila. Maangas na tumingin sa akin yung
lalaki. Kung hindi ako nagkakamali, mukhang magkakasing edad lang kami. Matangkad siya, maputi,
malaki ang katawan at nakasuot ng jersey mula sa State University.
“Huwag kang makialam dito.”

“Nathan…” Sa boses ni Chelsea halata kong natatakot na siya.
“Dre, bitawan mo na. Nasa lugar ka namin oh. Konting hiya naman.”
Asar na tumingin siya sa akin saka niya hinila na si Chelsea. Shete! Mapapasabak yata ako nito.
“Bitiwan mo ako!!!”
Bago pa sila makalayo ay hinila ko na ang t-shirt niya mula sa likuran saka ko siya sinuntok sa tagiliran.
Bumagsak naman siya sa semento kaya nabitawan niya si Chels. Tumakbo agad siya sa likuran ko,
umiiyak na siya sa takot.
“P&t@! Sino ka ba? Bat ka nagingielam dito?” Sigaw niya habang tumatayo.
“Eh g@go ka pala eh! Boyfriend ako ni Chelsea kaya lumayas-layas ka dito.” Pasigaw kong sagot sa
kanya. Naramdaman ko naman na hinila ni Chelsea ang uniform ko sa likuran.
Napatahimik siya saglit saka siya tumingin kay Chelsea. “Chelsea, ipinagpalit mo ako sa lalaking ito? Tss!”
“Oo, kaya tigilan mo na siya! Kita mong natatakot na sayo ang girlfriend ko eh.”
Napabuntong hininga siya sa inis. “Fine, pero sisiguraduhin ko na babalik ka sa akin, Chelsea. Tandaan
mo yan!”
Pinagmasdan lang namin ang paglayo ng kotseng sinakyan ng lalaking iyon. Unti-unti ko namang narinig
ang paghikbi ni Chelsea sa likuran ko kaya humarap ako sa kanya.
“Chels, tahan na. Wala na siya.”
“… S-Salamat, Nat-Nat. Bakit mo naman sinabing boyfriend kita? Hindi ka na tatantanan kasi sinabi mong
girlfriend mo ako.”
Pinulot ko lang ang mga libro kong nagkalat sa semento. “Sinabi ko lang yun para tigilan ka niya. Ex-
boyfriend mo?”
“Yeah, sira-ulong ex ko…”
“Ayos lang ba na magkwento ka tungkol sa kanya? Makikinig ako.”
She just stared at me. Yung luha niya naman ay tuloy-tuloy sa pagtulo kaya pinunasan ko ito gamit ng
palad ko. “Okay…”
“Tara, dinner tayo sa bahay namin…”
~~~
In just 15 minutes ay nakarating na kami sa bahay namin. Magdidinner sana kami kaso sabi niya busog
pa daw siya, kaya naman naglabas nalang ako ng Double Dutch Ice cream mula sa ref namin. Mukhang
wala pa sina Ate Lie dito, kumain siguro sila sa labas ni Darryl.
“Sinong kasama mo dito sa bahay, Nat-Nat?” She asked all of a sudden. Mukhang maayos na ang mood
niya nang makarating kami dito. Panay iyak kasi siya while we were on the way here.
“Parents ko at si Ate Lie. May dalawa kaming katulong tapos driver na rin. But as of now, nasa business
trip sina Mama.” Sagot ko tapos ay sumubo ako ng ice cream. Nandito lang kami nakapwesto sa may bar
counter sa bahay. Hindi para uminom, kundi para kumain ng ice cream.
Nakatingin lang ako sa kanya habang tinutunaw niya ang ice cream gamit ng kutsara. Mukhang malalim
ang iniisip niya. “Sorry nga pala sa inasta ni Mike kanina ha? Ganun lang talaga yun.”
“If you don’t mind, matagal din ba kayong magkarelasyon?”
Napatigil siya sa pagtutunaw ng ice cream niya saka siya tumingin sa akin. “We had been together for 2
years. Dun kami nagkakilala sa State University. Accountancy yung course niya, Tourism naman ang akin.
Pinakilala lang siya ng bestfriend ko sa akin, nagkapalagayang-loob tapos niligawan niya ako at sinagot
ko siya after 3 months of courtship.” And then she smiled a sad one though.
“How did you two break up?” Mahina kong tanong sa kanya.
Tumawa naman siya ng mahina, pero halatang peke naman. “Maayos naman yung relasyon namin.
Actually, varsity player siya ng University namin kaya proud na proud ako sa kanya. Eventhough busy
siya sa practice nila, he always finds time para lang makasama ako. Not until that happened…”
Sumubo muna siya sa ice cream niya.
“Nung birthday niya tinanong niya ako kung gaano ko ba raw siya kamahal? Syempre sinabi ko yung
totoo. Mahal na mahal ko siya. Sabi naman niya, patunayan ko raw sa kanya. You know what he meant,
don’t you?”
Tumango nalang ako bilang pagsagot. Hindi naman ako t*ng* para hindi maintindihan yung sinabi ni
Chels.
“He wanted to do that thing with me. Kaso ayaw ko… Pwede naman kasing patunayan na mahal mo ang
isang tao kahit sa ibang paraan diba? Ayun, pinilit niya ako. Pakiramdam ko tuloy, hindi niya ako mahal…
Na yun lang ang habol niya sa akin kaya nakipagbreak ako.”
Ang hirap magsalita ngayon bilang lalaki. Ganito kasi ang topic eh. Mahirap pag-usapan ito lalong-lalo na
kung babae ang kausap ko.
“After 2 weeks, nagsorry siya sa akin. Dahil mahal ko pa rin siya, pinatawad ko siya. Naging kami ulit at
hindi na niya ininsist yung tungkol sa ganun. Maghihintay na lang daw siya in the right time.”A sad smile
formed her lips. “Bumalik kami sa dating kami. Masaya lang… Yun nga lang, crazy things really happen.
One day, pinuntahan ko siya sa gym para hatiran siya ng drinks. Sabi sa akin nung teammates niya nasa
loob daw siya ng shower room. Maghihintay nalang sana ako sa kanya dun kaso sabi nung teammates
niya na siya lang naman daw mag-isa dun at tapos na daw yun magshower. Kaya pumunta naman ako
dun… Kaso pinagsisihan ko kung bat pa ako tumuloy dahil sa nakita ko.”
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. “Anong nakita mo?”
Minasahe niya muna ang sentido niya habang nakatingin sa akin. Tantya ko, babagsak na naman ang
luha nito.
“I saw him and my bestfriend making out there…” Tumayo na siya tapos ay pinunasan ang luha niya.
“Nat-Nat, pwede bang ihatid mo na ako?”
~~~
Gaya nga ng sinabi niya ay hinatid ko na siya sa bahay nila. Tahimik lang kami habang nasa byahe. Siya
naman ay nakatingin lang sa bintana, malalim na naman ang iniisip.
Naiintindihan ko na ang sitwasyon niya. Trinaydor siya ng boyfriend at ng bestfriend niya. Siguro sapat
na rin ang dahilan na yun kaya siya lumipat sa E.H.U, para makalimot at magsimula ng bago. Hindi ko
alam na ganun pala ang pinagdaanan niya. Kahit sino naman sigurong babae na mapalagay sa sitwasyon
niya talagang matutuliro.
Inihinto ko ang kotse ko sa gilid ng bahay nila. Wala yata sa sarili si Chelsea kasi nakatulala pa rin siya sa
bintana.
“Chelsea, we’re here…”
Napatingin siya sa akin bigla, sabay punas niya ng luha niya. “Sorry talaga, Nat-Nat kung nagdrama ako
sayo ha? Pero infairness, gumaan ang pakiramdam ko after kong i-share yun sayo. I kept that as a secret
for so long.”
“So, moving on stage ka pala ngayon?”
She sighed and nodded, “Kahit kasi na ganun si Mike, napamahal na rin naman siya sa akin. Mahirap
siyang kalimutan ng ganun-ganun nalang.”
I chuckled, “We’re in the same stage.”

“I heard about your story.” She smiled a little. Hindi na ako nagtaka kung pa’no niya nalaman yung
nangyari sa akin. Malamang naman, na-published yun sa campus newspaper eh. Ako na ang sawi sa pag-
ibig >.>
“I hope na makapag-move on ka. You know, we’re not gonna move forward if we haven’t accepted the
situation yet.”
“I know and I’m trying…” Binuksan niya na ang pinto sa side niya. “Thanks, Nat-Nat. You’re the best
companion ever.”
“Wait lang…” Pigil ko sa braso niya, kaya lumingon naman siya. “Hmmm?”
Kanina pa ito tumatakbo sa isip ko habang nagdadrive ako eh. Wala naman sigurong masama kung
susubukan.
“Can we move forward together?” I asked seriously at her.
“Ha?”
Binitawan ko ang braso niya saka ako napakamot sa ulo ko. Shete! Kinabahan naman ako bigla ngayon.
“Hindi naman sigurong masama kung magtutulungan tayo. You’re moving on and so am I. Bat hindi
nalang natin totohanin yung sinabi ko sa ex mo na boyfriend mo ako?”
“Nathaniel, ano bang pinagsasabi mo dyan?”
I sighed helplessly. Alam kong maiintindihan niya ito kasi matalino naman siya. “You’ll help me and I’ll
help you to move on. Let’s enter into a relationship. If it doesn’t work out, then let’s break up.”
Nakatitig lang siya sa akin na halatang nag-iisip. Pinag-isipan ko talagang mabuti ito. Sana pumayag siya.
“So, we’re like just dating? No commitment? Open relationship? Is that so?”
I nodded and smiled, “That’s it.”
“Can I think about it first?”
“Sure…”
[36] OPEN-RELATIONSHIP
KAYE ANNE’S POV
*idling* /(@_@’)\
Ano na bang gagawin ko kay Austin? Should I still give him a second chance? Kanina pa ako nakatulala
dito kakaisip sa kanya. Nagi-guilty kasi ako eh. Nagtaka na nga sa akin kanina sina Chloe at Gail nang
mahalata nilang absent-minded ako. Sa sobrang pagka-absent-minded ko, hindi ko na nabalik yung bag
sa kanilang dalawa. Nadala ko pa dito sa stall namin. Foods and beverages nga pala yung binebenta
namin. Yun ang na-assign sa amin eh. (_ _”)
“Mag-close na tayo, guys. 4:30 na eh…” Narinig kong sabi ng isa kong groupmate, si Mia.
“Oo, magclose na tayo. Wala na rin namang bumibili at saka manunuod pa ako ng opening ng basketball
tournament. Papanuorin ko si Austin na maglaro! Yieeeeeeeee!”
“Luuuuh? Crush mo yun si Austin? Crush ko rin yun eh. Hihihi! Ang hoooooot kaseee!”
“Eeeeeh! Tara na nga at magclose na para makahabol tayo.”
I looked at them absent-mindedly. Binanggit ba nila ang pangalan ni Austin?
“Mia, Juna Joy… Are you two talking about Kyle Austin Willard?” >.>
“Yup!” û^
“What about him?” >.>
“Opening tournament ngayon ng basketball sa East Coliseum. Kalaban yata nila yung Western
University.“
“Ahhh…” Agad akong tumayo saka ko niligpit ang gamit ko. Ngayon pala ang laban nila Austin. Sana
manalo ang team nila. Balita ko kasi ay puspusan sila sa pagpapractice these past two weeks.
Dumating naman sina Raffy at Lemuel sa stall namin, groupmates din namin. Nagpaalam kasi sila na
pupunta sila ng C.R.
“Uy, bakit ngayon lang kayo? Grabe namang pagpunta sa C.R yan. 20 minutes? Saan ba ang C.R na
pinuntahan niyo?” Salubong sa kanila ni Mia.
“Nakinuod lang kami sa cafeteria ng laban ng Basketball. Grabe, tambak ang E.H.U sa first quarter. Tsk!
Putek!” Sagot naman ni Lemuel.
“Tambak? Eh ang galing kaya nila. Pa’no nangyari yun? Mas magaling ba ang kabilang koponan?” Tanong
naman ni Juna Joy. Tahimik lang ako na nagwawalis ng pwesto namin. Hanggang ngayon wala pa rin ako
sa mood.
“Eh na-injured ang captain ball eh! Tapos ito naman si Willard, kung sino pa ang sumunod sa
pinakamagaling, siya pa ang walang gana. Lalamya-lamya ampota!”
“Oh, opening na sa Monday next week. Free ka ba nun? 4PM sa East Coliseum…”
“Sure… I’ll be there…”
“Thanks… Mas mapapabuti ang laro ko dahil nandun ka.”
Napahinto ako sa pagwawalis nang maalala ko yung sinabi sa akin ni Austin last week. Ininvite niya ako
sa laro nila. Pupunta ba ako?
“Laging sablay ‘pag tumitira si Willard eh…”
“Oo, may problema yata yun. Ang init ng ulo sa hardcourt eh.”
“Kahit na! He should be professional. Dapat hindi niya dinadala ang problema niya sa hardcourt.”
Binitawan ko na ang walis saka ko kinuha ang bag ko. Lumapit ako sa kanilang apat habang nag-uusap
sila. “Guys, can I go now? Bawi ako bukas. Kailangan ko lang talagang umalis.“
“Uh, sige… Ayos lang. Tapos na rin naman tayo eh.” Juna Joy replied.
I beamed at them in gratitude. “Thanks! Wait, saan ba yung East Coliseum?”
“Bakit? Manunuod ka ba ng laban?” Tanong ni Raffy.
I nodded shyly at him. “Oo sana eh kasi hindi ko alam kung saan yun. Importante talaga.”
Raffy looked at Mia. “Bebs, ihahatid ko nalang si Kaye Anne. Sunod nalang kayo?”
“Okay, sige.”
~~~
“Thank you sa paghatid sa akin, Raffy.” Nakangiting sabi ko sa kanya habang palabas ako ng kotse niya.
Ngumiti lang siya sa akin. “It’s nothing. To be honest with you, kapatid ko si Allen, yung captain ball.
Tinawagan niya lang ako para pakiusapan si Miss Kaye Anne Alonzo na pumunta dito.”
“Eh?” (?_?”)
“Eh nagkataon naman na groupmates at blockmates tayo kaya effortless kitang napapunta. Peace tayo,
Kaye Anne!” Sabay peace sign niya sa akin. Hindi ko pa rin magets. =___= “Di mo pa rin makuha? Uhm,
ganito kasi yun. Nainjured talaga ang kapatid ko at totoong lalamya-lamya si Austin. Eh nasabi niya na
may problema yung tao kaya hindi siya makapagconcentrate sa paglalaro. Napansin na raw nila yun
simula last week. Siya pa naman ang inaasahan ng team since injured nga ang captain. My brother asked
me to look for you para kausapin si Austin. Ikaw daw kasi ang inspiration niya.” Nag-quote sign pa siya sa
daliri niya.
Napakamot ako sa ulo ko pagkatapos niyang sabihin sa kanya yun. “Hindi ko alam kung maniniwala ako
sayo.” :>
“Pfft! Fine, just go inside and went directly on where the team is positioned.”
Gaya nga ng sinabi sa akin ni Raffy ay pumasok na ako sa loob ng coliseum. Syempre hindi ako dumiretso
sa baba ng hardcourt. Nakakahiya kaya! Matamaan pa ako ng bola dun. At isa pa, siguradong hindi ako
papayagan ng guards na makapunta dun. >.>
Pumwesto nalang ako sa lower bleachers, sa side ng team ng E.H.U. Medyo tahimik at walang gana na
rin ang mga E.H.U students sa pag-chicheer kasi tambak na nga ang score ng E.H.U. 42 na ang kabilang
koponan, samantalang 30 pa lang ang team nila Austin.
“WILLAAAAAAARD! I-SHOOT MO!”
“DEFENSE! DEFENSE!”
Napapikit ako nang makita kong nadapa si Austin sa pagshushoot niya. Nadapa na nga, sumablay pa ang
pagpasok ng bola sa ring.
“Sh*t! Talo na tayo.” Narinig kong bulong nung isang lalaki sa bandang taas ko.
Sa last two minutes, naka-shoot naman ang team ng E.H.U kaso pansin ko talaga kay Austin na wala
siyang ganang maglaro. Hindi kaya dahil sa akin? Alam kong assumera ako pero posible naman diba?
Nang mag-time out ay hindi na ako nag-hesitate na bumaba na ng bleachers. Lumapit ako sa pwesto nila
at sakto namang lingon ng manager nilang si Pearl kaya nakita niya ako.
“Kaye Anne!” Sigaw niya sa akin.
Ngumiti ako ng tipid sa kanya habang palakad sa pwesto nila. Napahinto naman ang mga E.H.U players
sa pagpa-plano saka napatingin sa akin. Nakakahiya pero kailangan kong gawin ito. >_<
“Ahm hello…” I greeted shyly and looked at Austin. Halatang nagulat siya sa presence ko kasi nanlaki
yung singkit niyang mata at napahinto siya sa pagpunas ng pawis niya. Napalunok ako sabay sabing,
“Austin, one minute. Usap tayo.”
Lumapit naman siya sa akin agad saka siya humakbang sa boundary para makalipat sa bleachers.
“Miss Kaye Anne, buti napadaan ka. Hot-headed yang suitor mo eh.” Sabi nung isang teammate niya.
“G@go. “ Austin murmured to him.
“Oh, tignan mo. Sabi sayo, mainit ulo niyan eh.”
“Tss…” He hissed and then looked at me.
Hoo! Kinakabahan ako. “Uhm, Austin… Alam kong hindi sapat ang one minute para pag-usapan natin
ang bagay na ito. Kaya sa ngayon ang masasabi ko lang ay…” I took a deep breath first and smiled a little.
“I’m willing to forget what happened in the past. Basta ba papatunayan mo na nagbago ka na.”
Unti-unti naman siyang ngumiti saka niya nilahad ang kamay niya sa akin. Syempre nagtaka ako pero
inabot ko nalang ang kamay niya. “I’ll show you the new me. Thanks, Kaye Anne.” :)
“So, pwede ka na ba maglaro ng maayos?”
He chuckled and then messed my hair. “Pwede na. Nandito na yung inspirasyon ko eh.”
*PRRRRRRRRRRRTTTTTTTTTTTT!*
Sabay kaming napatingin sa hardcourt. Tapos na ang water break nila.
He looked to me with a bright aura on his face now. “Thanks talaga.”
“Promise ko ‘pag napanalo niyo yung game, ililibre kita ng lunch bukas.” Saka ako lumapit sa kanya at
bumulong. “Ikaw lang ah? Hindi kasama yung teammates mo. Ang dami nila eh. Hehehehe!” =))
“Sure! Sabi mo yan ah.”
~~~
Almost 2 hours na rin akong tensionado dito kasama ng mga cheerers ng University namin. Geez! Dikit
na dikit ang score ng dalawang koponan eh. 89-87 ang scores… and yeah, lamang pa rin ang kalaban.
“E.H.U!!! E.H.U!!! E.H.U!!!”
“Oh Lord, panalunin niyo po sila…” Pabulong na dasal ko habang nakatitig kay Austin na ngayon ay
hawak ang bola. Last 20 seconds nalang…
“GO WILLAAAAAARD!!!” Sigaw nung isa na schoolmate ko.
“WILLARD! WAG MONG IPASA!!!”
“Kaye Anne…” Napatingin ako sa tumabi sa akin. Si Juna Joy pala, kasama si Mia. “Nakalimutan mo yung
phone mo sa stall. Buti nakita ko.” Sabay abot ng phone sa akin.
“Fudge! Hindi ko napansin na wala sa akin yung phone ko. Thanks talagaaaa~” I hugged her slightly and
looked at my phone’s screen.
18 missed calls? O__o
From Chloe and Gail…
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAH!” Agad akong napatingin sa court nang mapansin kong nagsitalunan yung
mga schoolmates pati sina Juna Joy at Mia. Nanalo na pala ang team namin. Thank God! Phew!
Nakita kong sinenyasan ako ni Pearl na bumaba na sa hardcourt. Bumaba naman ako syempre, tapos ay
inalalayan ako nung dalawang teammates ni Austin na makalipat dun.
“Thanks…” ^_^ I murmured and then looked for Austin. Nang magtama ang mga tingin namin ay ngumiti
siya saka siya lumapit sa akin. “Naks! Ang galing mo talaga.” I complimented.
“Eh syempre nandito ang----“
“Inspirasyon mo. Paulit-ulit ka, Austin. Ahahaha!”

“Namiss talaga kita, pwedeng pa-hug?”
“Eh? Ayoko nga! Mga damoves mo ah!”
“Hahaha! Joke lang…”
“Apir nalang tayo…”
o/\o
Matapos nang pagliliwaliw nila dun sa court ay pumasok na sila sa locker room nila. Naghintay muna
kami ni Pearl sa labas kasi alanganamang sumama pa kami dun sa loob diba? Helloooo? Kahit gusto kong
makakita ng pandesal, hindi pa rin pwede. Joooooke! ^_^v Nagutom tuloy ako bigla, nakaisip na naman
ng pagkain eh >.>
“Uy, thanks sa pagpunta mo ha? Kundi ka siguro pumunta dito, malamang olats ang team natin.” Sabi sa
akin ni Pearl.
Napatawa nalang ako sa sinabi niya. “Ako talaga yung pinasalamatan mo? Parang ako yung naglaro ah.”
She just smiled on what I’ve said. “Ikaw pa rin yung naging dahilan kung bakit bumalik yung sigla ni
Austin sa paglalaro. Kahit naman hindi na-injured si Allen, mahihirapan pa rin naman sila na manalo.
Nakakahawa kaya yung kawalang gana ni Austin.”
“Ahh, buti naman okay na si Austin.” Sabi ko nalang.
“Siguro nag-away kayo kaya siya nagkaganyan noh? Oh well, at least ayos na siya.”
*PHONE RINGS!*
“Excuse me muna, Pearl. Phone call eh..” Sabi ko sa kanya. Tumango naman siya kaya tumayo ako at
lumayo ng konti. Pagtingin ko sa phone ko, si Chloe pala yung tumatawag.
“Hello, Chloe?”
[“Sissy, bakit hindi ka nanunod ng seminar? Panay tanong kaya si Nathan sa amin kung darating ka.”]
“Ha?”
[“Ay, bingi? Uulitin ko ulit?”]

“Wait, anong seminar------- Ay siopao! Oo nga pala! Seminar ni Nathan ngayon. Aish, nakalimutan ko.”
Sheez! Masyado talagang occupied yung utak ko na pati yun nalimutan ko. Umoo pa naman ako sa
kanya nung niyaya niya ako >.>
[“Nakalimutan? Duh! Tinext ka namin ng isang daang beses. Tinawagan ka pa namin pero hindi mo
sinagot.”]
“Naiwan yung phone ko sa campus.”
[“Nasaan ka ba?”]
“Nasa East Coliseum. Nanuod ng laban ni Austin.”
[“Tch! Humabol ka sissy. Makakaabot ka pa. Hindi maipinta yung mukha ni Nathan dito habang
nagpapaseminar siya oh. Lagi pa naman tumitingin sa pwesto namin. Baka pangit ang lasa ng niluluto
niya.”]
“Oo na, hahabol ako. Ibababa ko na ito.”
*TOOT TOOT TOOT*
Tinignan ko muna sa phone ko kung anong oras na. Quarter to 7 na pala. I took a deep breath, sana
makaabot ako. Pagkalingon ko sa pwesto nila nandun na yung buong team. Mga bagong shower. Hmm!
Mga higante lang eh oh! ^_^/
Napatingin sa akin si Austin saka siya lumapit sa akin ng nakangiti. “Kaye Anne, kain tayo sa labas? Treat
ko.”
“Naku, Austin. Wag muna ngayon. I have to go back to E.H.U. Hahabol ako sa seminar ni Nathan eh.”
“Ah, may seminar siya ngayon? Tara, samahan na kita.”
“Sige…”
Buti nalang may sariling kotse si Austin na dala. Hindi raw kasi siya sumabay kanina sa campus bus nila.
Ayaw niya daw kasi ng maingay kapag may problema siya. In just 15 minutes ay nakarating na kami sa
E.H.U. Nagtanong-tanong pa kami kung saan ginaganap yung Cooking Seminar. Sabi nila sa Auditorium
daw kaya dun na kami dumiretso ni Austin. Lakad-takbo ang ginawa namin para lang makarating ng
mabilis kaso….
“You’re late. The seminar has just finished.” Nakasimangot na sabi ni Gail sa akin.
“Nawala talaga kasi sa isip ko eh. Nanuod pa ako ng game nila, Austin.” Pagdadahilan ko saka ako
tumingin saglit kay Austin sa kaliwa ko.
“Sana nagpasabi ka man lang…” Sabi naman ni Chloe.
“Nawala nga talaga sa isip ko tapos naiwan ko pa sa stall namin yung phone ko.”
Hindi na sila sumagot, nakatingin lang sila sa harapan… sa baba ng stage. Nakita ko si Nathan dun na
kinakausap yung ibang professors at nasa tabi niya pa si Chelsea. Nice one, Kaye Anne >.>
Kahit naman na sinusubukan kong iwasan si Nathan, wala naman akong intensyon na baliwalain siya
bilang ‘Bestfriend’ ko. Nakakaguilty lang, kasi sinabihan ko siya na darating ako tapos ‘di naman ako
sumipot on time. Pansin ko lagi akong guilty ngayong araw (_ _”)
Hindi ko na namalayan ang paglapit nila Nathan at Chelsea sa pwesto namin. Nahihiya akong kausapin
siya pero kailangan eh. Nakatalikod siya habang kinakausap sina Sheen.
“Oh, yung bestfriend mo nandyan na.” Narinig kong sabi ni Sheen saka niya ako nginuso. Humarap
naman sa akin si Nathan, pero parang wala lang. Ni hindi nga ako nginitan eh.
“Uh, Kaye Anne… nandyan ka pala.”
“Kararating ko lang, Nathan. Sorry pala kung ‘di ako nakaabot. I’ve heard you did a great job.” I tried to
smile at him, but he just nodded expressionlessly in respond.
“Yeah thanks…” And then he glanced on Austin in a second.
“Sorry talaga…” :/
He smiled a little, halata mong pilit. “Okay lang, hindi naman ako nag-expect na darating ka eh. Sige una
na kami.” Nagkatinginan muna sila ni Chelsea bago naglakad na papunta sa exit. When they got closer,
Chelsea smiled at me. Shems! Nakakaguilty naman ‘to si Nathan. >_>
Tahimik na napatingin lang sa akin sina Gail at Chloe, maging sina Sheen at Warren ay wala ring kibo.
First time kong makitang ganun si Nathan eh. Kasalanan ko ba yun?
“By the way Kaye Anne…” Huminto si Nathan sa paglalakad 2 meters away apart from where we are
standing. “Yung tungkol sa deal natin? Kalimutan mo nalang yun. At least, nalaman mo na yung totoo.”
Deal? Hindi na tuloy yung punishment niya sa akin na one month slave?
NATHAN’S POV
Sa 3 hours na seminar namin kanina, ni hindi ko man lang nakita si Kaye Anne. Nakakadisappoint
syempre. Siya yung unang ininvite para panuorin ako tapos hindi siya pumunta? Well pumunta naman
siya kaso tapos na. Hindi ko alam kung bakit ko bini-big deal yung pagiging late ni Kaye Anne. Napaka-
immature lang ng reason ko pero talagang nagtampo ako. Mas inuna niya pa si Austin na puntahan kesa
sa akin na bestfriend niya. Nakakabadtrip lang lalo ng makita ko yung pagmumukha nung lalaking yun.
Hindi ko talaga siya maintindihan kung bakit mas pinipili niya pang pakisamahan yung lalaking yun.
Nalaman na rin naman niya na masamang tao si Austin pero matigas ang ulo niya.
Naglalakad kami ni Chelsea palabas ng E.H.U nang maalala kong naiwan ko yung gamit ko sa locker room
ko.
“Chels, may nakalimutan pala ako sa locker room ko.”
“Ah ganun ba? Sige una nalang ako sa car park, Nat-Nat. Hintayin nalang kita dun.” Nakangiti niyang
sabi.
“Ikaw lang mag-isa? Gabi na, delikado. Baka mamaya may lumapit pa sayong t@r@nt@do dyan.”
“Sus! Anong silbi ng security guards dyan? At saka, marami pa namang tao eh. Sige na, una na ako.”
“Hmm sige. Bibilisan ko nalang. Dun ka nalang sa waiting shed ha?”
Nagmadali na akong kunin yung ilang libro ko sa locker room ko. Wala na masyadong tao sa loob ng
department kasi University Week at walang masyadong classes. Pagkakuha ko ay patakbo na akong
pumunta sa Car Park para puntahan si Chelsea sa waiting shed. Hindi pa ako nakakarating sa waiting
shed ay nahagip na agad ng tingin ko si Kaye Anne na pasakay ng kotse ni Austin. Tss! Ang bilis talagang
magtiwala ni Kaye Anne sa tao.
Kung kanina ay patakbo ako, ngayon ay parang nawalan na ako ng gana. Palakad nalang ako na papunta
sa Waiting shed kaso nakita kong may kausap si Chelsea na lalaki. Hindi lang basta kausap, parang
nagtatalo sila. Kaya naman ay mabilis akong naglakad sa direksyo nila.
“Mike naman! Wala na nga tayo diba? Tigilan mo na ako.”
“Bigyan mo naman ako ng chance, Chelsea. Magbabago na ako.”
“Ayoko na. Masaya na ako nung wala ka eh.”

Hinawakan nung lalaki si Chelsea sa kamay saka nito marahas na hinila. “Mike, let me go! Nasasaktan
ako!”
“Dre, nasasaktan si Chelsea. Bitawan mo na siya.” Sabat ko sa kanila. Maangas na tumingin sa akin yung
lalaki. Kung hindi ako nagkakamali, mukhang magkakasing edad lang kami. Matangkad siya, maputi,
malaki ang katawan at nakasuot ng jersey mula sa State University.
“Huwag kang makialam dito.”
“Nathan…” Sa boses ni Chelsea halata kong natatakot na siya.
“Dre, bitawan mo na. Nasa lugar ka namin oh. Konting hiya naman.”
Asar na tumingin siya sa akin saka niya hinila na si Chelsea. Shete! Mapapasabak yata ako nito.
“Bitiwan mo ako!!!”
Bago pa sila makalayo ay hinila ko na ang t-shirt niya mula sa likuran saka ko siya sinuntok sa tagiliran.
Bumagsak naman siya sa semento kaya nabitawan niya si Chels. Tumakbo agad siya sa likuran ko,
umiiyak na siya sa takot.
“P&t@! Sino ka ba? Bat ka nagingielam dito?” Sigaw niya habang tumatayo.
“Eh g@go ka pala eh! Boyfriend ako ni Chelsea kaya lumayas-layas ka dito.” Pasigaw kong sagot sa
kanya. Naramdaman ko naman na hinila ni Chelsea ang uniform ko sa likuran.
Napatahimik siya saglit saka siya tumingin kay Chelsea. “Chelsea, ipinagpalit mo ako sa lalaking ito? Tss!”
“Oo, kaya tigilan mo na siya! Kita mong natatakot na sayo ang girlfriend ko eh.”
Napabuntong hininga siya sa inis. “Fine, pero sisiguraduhin ko na babalik ka sa akin, Chelsea. Tandaan
mo yan!”
Pinagmasdan lang namin ang paglayo ng kotseng sinakyan ng lalaking iyon. Unti-unti ko namang narinig
ang paghikbi ni Chelsea sa likuran ko kaya humarap ako sa kanya.
“Chels, tahan na. Wala na siya.”
“… S-Salamat, Nat-Nat. Bakit mo naman sinabing boyfriend kita? Hindi ka na tatantanan kasi sinabi mong
girlfriend mo ako.”
Pinulot ko lang ang mga libro kong nagkalat sa semento. “Sinabi ko lang yun para tigilan ka niya. Ex-
boyfriend mo?”
“Yeah, sira-ulong ex ko…”

“Ayos lang ba na magkwento ka tungkol sa kanya? Makikinig ako.”
She just stared at me. Yung luha niya naman ay tuloy-tuloy sa pagtulo kaya pinunasan ko ito gamit ng
palad ko. “Okay…”
“Tara, dinner tayo sa bahay namin…”
~~~
In just 15 minutes ay nakarating na kami sa bahay namin. Magdidinner sana kami kaso sabi niya busog
pa daw siya, kaya naman naglabas nalang ako ng Double Dutch Ice cream mula sa ref namin. Mukhang
wala pa sina Ate Lie dito, kumain siguro sila sa labas ni Darryl.
“Sinong kasama mo dito sa bahay, Nat-Nat?” She asked all of a sudden. Mukhang maayos na ang mood
niya nang makarating kami dito. Panay iyak kasi siya while we were on the way here.
“Parents ko at si Ate Lie. May dalawa kaming katulong tapos driver na rin. But as of now, nasa business
trip sina Mama.” Sagot ko tapos ay sumubo ako ng ice cream. Nandito lang kami nakapwesto sa may bar
counter sa bahay. Hindi para uminom, kundi para kumain ng ice cream.
Nakatingin lang ako sa kanya habang tinutunaw niya ang ice cream gamit ng kutsara. Mukhang malalim
ang iniisip niya. “Sorry nga pala sa inasta ni Mike kanina ha? Ganun lang talaga yun.”
“If you don’t mind, matagal din ba kayong magkarelasyon?”
Napatigil siya sa pagtutunaw ng ice cream niya saka siya tumingin sa akin. “We had been together for 2
years. Dun kami nagkakilala sa State University. Accountancy yung course niya, Tourism naman ang akin.
Pinakilala lang siya ng bestfriend ko sa akin, nagkapalagayang-loob tapos niligawan niya ako at sinagot
ko siya after 3 months of courtship.” And then she smiled a sad one though.
“How did you two break up?” Mahina kong tanong sa kanya.
Tumawa naman siya ng mahina, pero halatang peke naman. “Maayos naman yung relasyon namin.
Actually, varsity player siya ng University namin kaya proud na proud ako sa kanya. Eventhough busy
siya sa practice nila, he always finds time para lang makasama ako. Not until that happened…”
Sumubo muna siya sa ice cream niya.
“Nung birthday niya tinanong niya ako kung gaano ko ba raw siya kamahal? Syempre sinabi ko yung
totoo. Mahal na mahal ko siya. Sabi naman niya, patunayan ko raw sa kanya. You know what he meant,
don’t you?”
Tumango nalang ako bilang pagsagot. Hindi naman ako t*ng* para hindi maintindihan yung sinabi ni
Chels.
“He wanted to do that thing with me. Kaso ayaw ko… Pwede naman kasing patunayan na mahal mo ang
isang tao kahit sa ibang paraan diba? Ayun, pinilit niya ako. Pakiramdam ko tuloy, hindi niya ako mahal…
Na yun lang ang habol niya sa akin kaya nakipagbreak ako.”
Ang hirap magsalita ngayon bilang lalaki. Ganito kasi ang topic eh. Mahirap pag-usapan ito lalong-lalo na
kung babae ang kausap ko.
“After 2 weeks, nagsorry siya sa akin. Dahil mahal ko pa rin siya, pinatawad ko siya. Naging kami ulit at
hindi na niya ininsist yung tungkol sa ganun. Maghihintay na lang daw siya in the right time.”A sad smile
formed her lips. “Bumalik kami sa dating kami. Masaya lang… Yun nga lang, crazy things really happen.
One day, pinuntahan ko siya sa gym para hatiran siya ng drinks. Sabi sa akin nung teammates niya nasa
loob daw siya ng shower room. Maghihintay nalang sana ako sa kanya dun kaso sabi nung teammates
niya na siya lang naman daw mag-isa dun at tapos na daw yun magshower. Kaya pumunta naman ako
dun… Kaso pinagsisihan ko kung bat pa ako tumuloy dahil sa nakita ko.”
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. “Anong nakita mo?”
Minasahe niya muna ang sentido niya habang nakatingin sa akin. Tantya ko, babagsak na naman ang
luha nito.
“I saw him and my bestfriend making out there…” Tumayo na siya tapos ay pinunasan ang luha niya.
“Nat-Nat, pwede bang ihatid mo na ako?”
~~~
Gaya nga ng sinabi niya ay hinatid ko na siya sa bahay nila. Tahimik lang kami habang nasa byahe. Siya
naman ay nakatingin lang sa bintana, malalim na naman ang iniisip.
Naiintindihan ko na ang sitwasyon niya. Trinaydor siya ng boyfriend at ng bestfriend niya. Siguro sapat
na rin ang dahilan na yun kaya siya lumipat sa E.H.U, para makalimot at magsimula ng bago. Hindi ko
alam na ganun pala ang pinagdaanan niya. Kahit sino naman sigurong babae na mapalagay sa sitwasyon
niya talagang matutuliro.
Inihinto ko ang kotse ko sa gilid ng bahay nila. Wala yata sa sarili si Chelsea kasi nakatulala pa rin siya sa
bintana.
“Chelsea, we’re here…”

Napatingin siya sa akin bigla, sabay punas niya ng luha niya. “Sorry talaga, Nat-Nat kung nagdrama ako
sayo ha? Pero infairness, gumaan ang pakiramdam ko after kong i-share yun sayo. I kept that as a secret
for so long.”
“So, moving on stage ka pala ngayon?”
She sighed and nodded, “Kahit kasi na ganun si Mike, napamahal na rin naman siya sa akin. Mahirap
siyang kalimutan ng ganun-ganun nalang.”
I chuckled, “We’re in the same stage.”
“I heard about your story.” She smiled a little. Hindi na ako nagtaka kung pa’no niya nalaman yung
nangyari sa akin. Malamang naman, na-published yun sa campus newspaper eh. Ako na ang sawi sa pag-
ibig >.>
“I hope na makapag-move on ka. You know, we’re not gonna move forward if we haven’t accepted the
situation yet.”
“I know and I’m trying…” Binuksan niya na ang pinto sa side niya. “Thanks, Nat-Nat. You’re the best
companion ever.”
“Wait lang…” Pigil ko sa braso niya, kaya lumingon naman siya. “Hmmm?”
Kanina pa ito tumatakbo sa isip ko habang nagdadrive ako eh. Wala naman sigurong masama kung
susubukan.
“Can we move forward together?” I asked seriously at her.
“Ha?”
Binitawan ko ang braso niya saka ako napakamot sa ulo ko. Shete! Kinabahan naman ako bigla ngayon.
“Hindi naman sigurong masama kung magtutulungan tayo. You’re moving on and so am I. Bat hindi
nalang natin totohanin yung sinabi ko sa ex mo na boyfriend mo ako?”
“Nathaniel, ano bang pinagsasabi mo dyan?”
I sighed helplessly. Alam kong maiintindihan niya ito kasi matalino naman siya. “You’ll help me and I’ll
help you to move on. Let’s enter into a relationship. If it doesn’t work out, then let’s break up.”
Nakatitig lang siya sa akin na halatang nag-iisip. Pinag-isipan ko talagang mabuti ito. Sana pumayag siya.
“So, we’re like just dating? No commitment? Open relationship? Is that so?”
I nodded and smiled, “That’s it.”

“Can I think about it first?”
“Sure…”
[37] SUITOR
***THE NEXT DAY
CHELSEA’S POV
Pinagmasdan ko ang sarili ko sa full length mirror sa loob ng kwarto ko. Sheez! May eyebags ko. Buong
magdamag kasi akong hindi nakatulog. Kahit ayoko na siyang alalahanin, mas lalo ko siyang naiisip. Akala
ko, nakalimutan ko na si Mike pero nagkamali pala ako. Nung nakita ko siya kahapon, parang bumalik
lahat yung nararamdaman ko sa kanya. When will I completely move on?
I snapped back on my senses when someone knocked at my door. “Bukas po yan…” I shouted as I fixed
my hair infront of the mirror.
“Chelsea, nasa labas si Mike. Gusto ka raw kausapin.” Ate Cherry asked as she went closer to me.
Nakatingin lang ako sa kanya thorugh the reflection of the mirror.
Napahinto ako sa pagsusuklay sa buhok ko. “He’s here? Ano na naman bang pag-uusapan namin?”
“I don’t know. He needs to talk to you raw eh.”
I sighed exasperatingly and get my stuffs. “Ako na bahala, Ate.”
Nagsuot muna ako ng sapatos ko bago ko ako bumaba. Bakit nagpapakita pa siya sa akin? Isang taon ng
nakalipas nung nagbreak kami tapos babalik-balik siya sa akin ng ganun nalang?
Huminga muna ako ng malalim bago ko binuksan ang gate namin. Bumungad sa akin si Mike na
nakapamulsa habang nakasandal sa Ferrarri car niya. Dumiretso siya ng tayo nang makita niya akong
lumabas ng gate. He was about to come closer to me when I motioned him to stop.
“Hanggang dyan ka lang, Mike. Ano bang sasabihin mo sa akin?” I asked in my most serious tone.
He sighed then ran his fingers on his hair. “Chelsea, bumalik ka na sa akin. Sorry sa ginawa ko noon. I
admit, that was just a big mistake. Natukso lang ako sa bestfriend mo.”
Napaiwas ako ng tingin sa kanya. Hindi ko talaga kayang tumitig sa mga mata niya. Ganun pa rin ang
epekto sa akin. “Bakit? Break na ba kayo ng dati kong bestfriend kaya ka nakikipagbalikan sa akin?”
“Chelsea, hindi naman ako makikipagbalikan sayo kung kami pa rin. I still love you… Pwede bang bumalik
na tayo sa dati?”
I managed to look at him fearlessly. “Ang galing mo naman, Mike. Pagkatapos ng lahat, babalikan mo
ako? Bakit? Nagsawa ka na ba sa kanya?!” I retorted sarcastically.
“I’ve never love her. Dati pa may gusto sa akin yung bestfriend mo kaya dati niya pa ako inaakit!”
Lumapit na siya sa akin kaya tinalikuran ko siya at binuksan ko ng malaki ang gate ng bahay namin.
Pagkatapos ay nagmamadali akong sumakay sa driver’s seat ng kotse ni Ate. Every Tuesday and
Wednesday naman akong gumagamit nito kaya okay lang.
“Chelsea, hindi pa tayo tapos mag-usap!!” Sigaw niya.
Nakatitig lang ako sa kanya ng matalim sa harapan ng kotse ko. Hinaharangan niya ang dadaanan ko
kaya hindi ako makaalis. Naririnig ko pa rin siya kasi nasa loob na ako ng kotse dahil sa bukas ang
window sa side ko.
“Nagpaakit ka naman?! Parehas ka lang ng ibang lalaki, Mike! You’re a douchebag! Umalis ka na nga
dyan!” I shouted back as I pressed the car’s horn.
“Chelsea naman! Don’t be stubborn. I know you still love me. Just please come back to me. Magbabago
na ako!”
“Edi magbago ka! Maghanap ka ng ibang babae na magsasatisfy sa needs mo! Yung payag makipag-s*x o
makipag-make out sayo!” Saka ako bumusina ng paulit-ulit. “Hindi ka ba aalis dyan? Sasagasaan kita!”
“Chelsea naman…”
“Ayaw mo?!” Alam naman niyang hindi ko siya kayang sagasaan kaya siya nagmamatigas na harangan
ang driveway. No choice but to call the security.
I took my cellphone out of my bag and find the townhouse’s security number.
“Hello, security?”
[“Yes, Ma’am?”]
“Sa Yuan’s residence po may nanggugulong lalaki. Adik po yata!”
[“Sige po, pupuntahan na po namin kayo dyan.”]
“Thanks po…”
Napatingin ako sa rear view mirror. Nakita kong nakatingin si Ate Cherry mula sa veranda ng bahay
namin. She’s smiling as if she’s proud on what I’m doing. Mahigpit akong humawak sa manibela saka ako
tinignan si Mike. Nakapatong ang dalawa niyang kamay sa kotse. Alam kong hindi siya makaalis dun
dahil maaari akong makalabas na.
Wala pang 2 minutes ay nakita ko na ang security guards na huminto sa labas ng gate namin. Sapilitan
nilang pinasakay si Mike sa patrol car nila pero nagpupumiglas ito. Dahil dun ay lumabas ako ng kotse at
lumapit sa kanila.
“Makikipag-usap lang ako sa kanya, Sir!”
“Kuya, nanggugulo ho yan dito. Nagmamadali na nga po akong umalis kasi late na po ako sa klase ko
kaso hinaharangan niya ang driveway.”
Pilit pa rin siyang nagpupumiglas. “Fck this! Pakawalan niyo ako. Girlfriend ko siya kaya may karapatan
akong kausapin siya.”
“Hindi ko po siya boyfriend. Paalisin niyo na nga po siya!”
“Sir, nakainom ka oh. Umalis ka nalang ng maayos para hindi na magkagulo pa lalo.” Sabi nung head
security guard.
“Kayo na pong bahala sa kanya. Aalis nap o ako. Salamat po sa pagrespond.”
Agad-agad akong sumakay na ng kotse saka ako mabilis na lumabas ng subdivision. Tumutulo na naman
ang luha ko. Kailan ba ako titigil sa kakaiyak dahil sa kanya?
It seems like I really need Nathan’s help.
NATHAN’S POV
“OPEN-RELATIONSHIP!?!?!” Gulat na tanong ni Sheen at Warren.
“Oo…” =______=
Kasalukuyan akong nagdadrive ng kotse ko and obviously ay kasama ko ang dalawa kong tropa na sina
Warren at Sheen. At obviously, naikwento ko sa kanila yung offer k okay Chelsea. We’re on our way to
E.H.U. May klase kasi kami, hindi tulad ng mga students sa business course.
“Open-relationship? Ano ba yun?” Pakamot-kamot sa ulong tanong ni Sheen. Pinitik ko nga ang tenga.
Makareact lang, wagas. Hindi naman pala alam ang meaning nun -_________-+++
“Makareact ah! Hindi niyo ba alam yun? Modernized na ang panahon pero hindi niyo alam yun?”
Iritadong kong sabi sa kanila.
Inilapit naman ni Warren ang mukha niya sa amin since nasa backseat siya. “May ganun bang klaseng
relasyon? Hindi naman yata uso yan.” >.>
“Kaya nga… Sa facebook ko lang madalas makita yan. Pero bihira ang may ganyang status.” Sabat naman
ni Sheen sa passenger’s seat.
“Ano bang klaseng relasyon yan, dre? Pakipaliwanag nga.”
I shook my head in anticipation. Iba talaga ‘pag mga probinsyano ang kausap mo. “Open-relationship.
Yun yung relationship na walang commitment sa isa’t-isa. You can call each other as girlfriend and
boyfriend, pero no strings attached. Free pa rin kayong makipag-mingle sa ibang tao.”
“Parang ang labo naman… Kayo, pero hindi kayo? Eh k@g@guhan pala yan eh.” =__= Warren
commented.
I sighed in exasperation. “Yung relasyon namin parang exclusively dating lang… Kapag hindi nagwork,
then fine… Magbebreak kami. Para din naman sa sarili namin ito, para maka-move on na kami ng
tuluyan.”
“Tsk tsk!” Umiling lang si Sheen. “Mukhang hindi magandang ideya yan, dre. Pero bahala ka, buhay mo
naman yan. Kung bakit kasi naimpluwensyahan ka ng European attitude. Hindi ka na tuloy conservative
kagaya namin ni Warren.” Saka siya lumingon kay Warren. “Diba, dre?”
“Lul! Oo, inaamin ko na uso sa Germany ang ‘dating’. Yung wala ng ligawan, na kapag nagclick kayo eh
kayo na agad. Pero, hindi naman ako ganun.” =_____= Sabi ko habang ipinapark na ang kotse ko sa
parking space ng E.H.U. “Hindi pa naman siya pumapayag.”
“Pfft! Baliw! Ganun ka na nga eh. Lumalandi na si Nathan. Ampupu!” Kantyaw ni Warren sa akin habang
palabas na siya ng kotse ko.
Pagkalabas ko ng kotse ay sakto namang nakita ko si Chelsea na palabas ng kotse niya sa right side.
Nagkatinginan tuloy kaming talo nina Sheen.
“Dre, umiiyak yata si Chelsea.” I heard Sheen murmured.
“Hala, oo nga…” Sabi naman ni Warren.

Hindi pa rin kami napapansin ni Chelsea. Mga 5 meters yata ang distansya namin mula sa kanya at
nakatagilid pa siya banda sa amin. Nakita kong inilabas niya ang cellphone niya mula sa bag niya, tapos
ay pinunasan niya ang luha niya. Nabigla ako nang mag-ring ang phone ko mula sa bulsa ko.
Pagkalabas ko sa bulsa ko ay nakita ko ang pangalan ni Chelsea sa screen. I quickly tapped the answer
button and placed it on my ear while still watching her.
“Chelsea…?”
[“Hello, Nat-Nat…”]
“Are you okay?”
[“… I’m okay. Gusto ko lang sabihin na…. pumapayag na ako sa pinag-usapan natin. Let’s help each
other, Nat-Nat.”]
“Are you sure?”
[“Oo… Tingin ko, kailangan ko talaga ang tulong mo.”]
“Oh sige, pupuntahan na kita dyan.”
Hindi ko na siya hinintay na sumagot, basta ko nalang inend ang call. Sinenyasan ko lang sina Warren at
Sheen na mauna pagkatapos ay tumawid na ako sa kabilang side para lapitan si Chelsea.
“Chels…”
Pinunasan muna niya ang luha niya saka siya lumingon sa akin. Halatang nabigla siya nang makita ako.
“Pa’no… mo nalaman na nandito ako, Nat-Nat?”
“Kanina pa ako dun sa kabilang side nakapark. Halos sabay lang tayong dumating.” Lumapit ako sa kanya
saka ko hinila ang kamay niya. “Tara nga dito, iyakin ka rin pala. Tahan na…”
And I gave her a comforting hug.
KAYE ANNE’S POV

***TIME CHECK—1:30PM
Hayyy! Whatta life! Kagabi ko pa iniisip si Nathan. Kung kailan ayos na kami ni Austin, saka naman kami
nagkaproblema ni Nathan. Problema ba yun? I don’t know. Nagiguilty kasi ako eh. Hindi ko naman
sinadya yung hindi pagpunta on time sa seminar ni Nathan. Kung hindi ako nagpunta, mabobother
naman din ako dahil kay Austin. WAAAAAAAAAAAAH! Kalokang buhay ito! >__<
*sighs*
“Kaye Anne, please naman… Wag kang magbuntong-hininga dito. Mamalasin ang stall natin eh.” =__=
Suway sa akin ni Mia.
“Sorry… May iniisip lang ako.” :-/
“Bati na kayo ni Austin diba? Ano pang iniisip mo dyan.” Sabi naman niya na akala mo ang daming alam
sa akin. >_>
“Wala, nagkatampuhan lang kami nung friend ko.” Sabi ko nalang.
“Hayyy…”
Napatingin naman kami kay Juna Joy. Nagbuntong-hininga rin kasi. Lumapit sa kanya si Mia, saka niya ito
pinitik sa noo. “Aray naman, Mia! Inaano kita dyan?”
“Parehas kayo ni Kaye Anne eh. Sighs here, sighs there and sighs everywhere.” Sabi niya with actions pa.
“May LQ kayo ng boyfriend mo noh?”
“Tss! Hindi noh.” -.-
Juna Joy’s boyfriend is Wayne if you still remember. “Juna Joy, kamusta na pala kayo ni Wayne?”
She looked to me and a forced smile formed her lips. “We’re okay.”
Sa tono ng pagsagot niya, para namang hindi okay. >_>
“Speaking of Wayne, ayan na siya.” ^_^ Kinikilig pang bulong ni Mia sa amin. Napatingin tuloy kami sa
tinitignan niya at tama nga siya, palapit nga si Wayne sa stall namin… Hindi siya naka-uniform. He’s
wearing----------- Gwapo naman ng boyfriend ni Juna Joy ^__^
“Babe, can I talk to you?” Tanong niya kay Juna Joy nang makalapit ito.
“May ginagawa kasi kami dito, Wayne. Pwedeng mamaya nalang?” Sagot naman niya tapos tinalikuran
niya si Wayne. Mukhang may LQ nga (_ _”)
Wayne looked at me and got surprised. “Kaye Anne, nandito ka pala?” Ngumiti lang ako. “Pwedeng i-
excuse si Juna Joy kahit 10 minutes lang? Mag-uusap lang kami.”
Nagkatinginan naman kami ni Mia na para bang nagtatanong sa isa’t-isa kung pwede siyang payagan.
Tumango siya sa akin, sign na pwede naman. “Sige. Patapos na rin naman ang shift namin.”
“Tsk!” Padabog na kinuha ni Juna Joy ang bag niya saka ito nagmamadaling naglakad palayo. Hala, galit?
O_o
“Anak ng… Siya pa itong galit. Hindi na nga niya ako sinipot kahapon at inuna pa yung basketball na
yun.” Narinig kong bugnot na bulong ni Wayne habang pinapanuod si Juna Joy na umalis.
Kinalabit ko naman siya kaya lumingon siya sa akin. “Wayne, sundan mo na. PMS yata yung girlfriend
mo.” =__=
“Sige, I’ll go ahead.”
Napailing nalang ako nang makaalis na si Wayne. Ayan naman ang sinasabi ko sa mga nagboboyfriend
eh. Sakit lang yan sa ulo. Buti pa akong single. Pa-chill chill lang. On the second thought, nakakainggit
naman yung mga couples na naglalambingan. Kailan ba ako magkakaboyfriend? T.T
“Kaye Anne, nagriring yata yung phone mo.” Narinig kong sabi ni Mia sa akin kaya napahawak tuloy ako
sa bulsa ng skirt ko. Hala, nagriring nga. Nawawala na naman ako sa sarili. Napansin ko na may grupo ng
students na lumapit sa amin, bibili yata ng sundae namin. Sundae kasi ang tinitinda namin ngayon.
“Mia, ikaw na muna ang bahala dyan ha? Sasagutin ko lang ‘to.” Sabi ko sa kanya saka ako lumayo ng
konti sa stall. Hindi ako tumatakas sa stall namin ah! Kanina pa kayo ako nagtitinda dun >:|
I immediately tapped the answer button and placed it on my ear.
“Hello, Austin?”
[“Hi, Kaye Anne. Where are you right now?”] Sa palagay ko, nakangiti siya habang nagsasalita. :)
“Sa stall namin… Bakit?”
[“Puntahan kita dyan ha?”]
“KAYE ANNE!!!”
Sasagot sana ako kaso may narinig akong tumawag sa pangalan ko. Pagkatingin ko sa direksyon ng
pinanggalingan ng boses, nakita ko si Chloe na tumatakbo palapit sa akin.
“Austin, hold on. May kakausapin lang ako. Just a minute, okay?”
[“Okay, sige…”]
Ibinaba ko muna yung phone ko saka ko tinakpan yung lower part nito. Kunot-noo kong tinignan si Chloe
na ngayon ay nakalapit na sa akin at hingal na hingal. Ano’ng topak naman ni Chloe ngayon? O_o
“Hoo! Wait lang. Hiningal ako dun sa pagtakbo ko!” Huminga muna siya ng malalim ng ilang beses saka
niya ako niyugyog sa balikat ko. “Kaye Anne! May sasabihin ako sayo! Ay, hindi pala… Sumama ka nalang
pala sa akin para makita mo.” Sabay hila niya sa braso ko.
Pinigilan ko naman siya at isinayad ang paa ko sa ground para ‘di niya ako matangay. “Ano ba yun? Hey,
Chloe! May ginagawa pa ako dito oh.”
“Edi humingi ka muna kahit 15 minutes break! Bilisan mo, maaabutan pa natin sila dun!” Natatarantang
sabi niya sa akin sabay hila na naman sa braso ko. “You are not going to believe what I’ve just witnessed
this morning, sissy!”
“Importante ba yan?” Nakataas na ang isang kilay ko nyan ah.
“Oo! Importante ito kasi lovelife mo ang nakasalalay dito, sissy! Lovelife mo!” >,<
“Eh?” >.>
Binitawan niya naman ang braso ko saka siya nagpameywang. “Eh ka dyan! Hindi ka interested?”
“Hayyy! Fine! Mga brokenhearted nga naman oh.” Bulong ko sa sarili ko saka ako lumapit kay Mia. Dun
ko lang napansin na nandun na sina Raffy at Lemuel. Ayos, may sub na kami. “Guys, una na ako ha? Time
na rin naman ng mga boys eh.”
Tumango naman silang lahat, sign na pumayag sila. Before I forgot, binalikan ko si Austin sa phone ko.
“Austin, still there?”
[“Ah oo. May problema ba?”]
“Ah, wala naman. Niyaya kasi ako ni Chloe somewhere.”
[“Saan?”]
Tumingin ako kay Chloe na kasalukuyang inaayos yung buhok niya. “Chloe, saan pala tayo pupunta?”
“Sa cafeteria lang, malapit sa Arts and Science Department.”

“Sa Cafeteria near AS building.” Sabi ko kay Austin.
[“Edi dun nalang kita pupuntahan?”]
“Oh sige… see you there…” :D
“Sige…”
Ako na yung nag-end ng call tapos ay ipinasok ko na sa bag ko yung phone ko. Nilapitan ko na si Chloe
saka ko siya kinalabit, “Oh, ano? Tara na…”
“Let’s go!” She exclaimed and pulled my arm.
Habang papunta kami sa cafeteria ay hindi na umimik si Chloe. Nakakahilo talaga ang init ng panahon
ngayon, grabe lang. >.<
“Chloe, si Gail nga pala? Nakita mo?” Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami. Natatanaw ko na
yung cafeteria mula dito. Buti naman >____________>
“Hindi raw pumasok eh. Inaalagaan kasi si Kurt, tinatrangkaso raw.”
“Ahhh… Teka nga, ano ba yung ipapakita mo sa akin? Ano’ng kinalaman ng lovelife ko dyan?”
Huminto kami nang makarating na kami sa tapat ng cafeteria tapos hinila niya ako sa may bandang gilid
para hindi kami makaharang sa mga dumadaan.
“Ganito kasi yun, Kaye. I saw Nathan this morning at the car park.” Seryosong sabi niya.
“Oh then?”
“Tapos nakita ko siyang may kayakap na babae. Take note, umiiyak yung babae.” Sabi niya tapos
inakbyan niya ako.
I just gave her my ‘so what?’ look but deep inside, I got curious of what she has said. Sino yung girl?
(?_?”) “Oh… Tapos?”
Bigla nalang niya ako pinaninigkitan ng mata saka niya ako niyugyog sa balikat ko. “Tapos?! That’s all you
can say? Hello?! That should be you! Tumatalander na si Nathan, Kaye!” ~_~
“Teka nga!” Tinapik ko yung kamay niya sa balikat ko. “Baka naman kinocomfort lang niya yung girl,
Chloe. Malay mo, friend niya pala yun. Wag kang OA.” =___=
“DUH! Kahit na! Hindi mo kasi nakita yung actual scene eh. May pahaplos-haplos pa si Nathan sa pisngi
nung girl. Like this oh…” She cupped my cheeks and caressed it by her thumb. “Nilalapit niya pa yung
mukha niya like this…” Tapos ay nilapit niya naman yung mukha niya sa mukha ko few inches closer.
Bigla niya naman ako binitawan saka niya ako nginitian na halata namang sarcastic. “Close friend nga
siguro niya yun, Kaye Anne.” (~~,)
Napalunok ako saka ko inayos ang bangs ko. “Eh bakit mo naman sinasabi sa akin yan, Chloe? Bestfriend
lang naman ako nung tao eh.” =__= Yeah right, kaibigan lang ako.
She rolled her eyes irritatingly. “Yeah right, you’re just his bestfriend. Bakit ko nga pala sayo sinasabi ito
eh team Austin ako?” Saka siya napahawak sa baba niya na parang nag-iisip. “Tara na nga, tignan lang
natin sa loob kung sino yung girl.”
“Bakit, nasa loob ba sila?”
“Oo, kaya nga ako nagmadali na puntahan ka diba? Let’s go.” Saka niya ako hinila papasok sa loob ng
cafeteria.
Nang makapasok na kami sa loob ay hinanap namin agad yung table nila Nathan. Curious din naman ako
kung sino yung girl na kasama niya. Si Chelsea kaya yun? Hula lang naman. Hindi naman imposible eh. (‘_
_’)
“Ayun sila oh…” Sinundan ko ng tingin yung nginunguso ni Chloe. And yeah my guess is right. He’s with
Chelsea. -.-
Nauna ng lumapit si Chloe sa pwesto nila. Hinabol ko pa nga siya para pigilan kaso ayaw patinag ang
bruhilda. Ano na naman bang balak niya? No choice but to follow her >.>
“Hi, Nathaniel!” Chloe greeted with a smile when we got closer to them. Tumingin ako kay Chelsea,
nginitian niya ako kaya nginitian ko rin siya. She’s really beautiful. Wala akong panama sa kanya T.T
“Oh hello, Chloe. Hi, Kaye Anne…” He greeted back. Nginitian ko nalang siya. Ngiti here and there lang
yata ako ngayon.
“Pwede bang maki-share ng table? Gusto lang namin ng company.” :) Napatingin ako kay Chloe after
niyang itanong yun. Wow, umaacting >.>
“Sure… “ Sabi niya kaya umupo na si Chloe dun sa vacant seat. I forgot to tell you guys, magkatabi sina
Nathan at Chelsea. As in magkatabi.
“Uy, umupo ka na nga, sissy. Tulala ka na naman dyan.” Sabi ni Chloe sa akin tapos hinila niya na ako
paupo sa tabi niya. Natulala na naman pala ako >_>
Napatingin ako sa dalawa sa harapan namin. Kung titignan mo sila, para ngang magboyfriend.
“Tutal naman, magkakilala na sina Chelsea at Kaye Anne, sayo ko nalang siya ipapakilala, Chloe.”
Nakangiting sabi ni Nathan tapos sumulyap pa siya kay Chelsea at nagngitian pa. Wow, sweet naman
nila. -_-
Naramdaman ko namang siniko ako ni Chloe kaya napatingin ako sa kanya. Tinataasan niya lang ako ng
kilay. Nagets ko naman yung tingin niya. She’s asking how come I know Chelsea.
“We met at the library, Chloe. Nagchit-chat lang kami dun and we became friends. Hindi ko naman alam
na friend pala siya ni Nathan.” I answered her boredly.
“Ahhhh…” Sabay tingin ni Chloe kay Chelsea. She extended her hand and they did handshake. “Hi, I’m
Chloe. Bestfriend ko si Kaye Anne at close friend ko naman si Nathan.” ^_^
“Nice to meet you.” Chelsea replied and smiled sweetly to her.
“Tourism student ka?” Tanong ni Chloe, napansin niya yata yung textbook na nakapatong sa mesa.
“Yup… 4th year na.”
“Ahhh, nice. If you don’t mind, pa’no kaya naging friends ni Nathan? Magkaiba naman kayo ng course?”
Chloe asked in a suspiscious tone.
“Actually Chloe, dati ko siyang friend. Ngayon, girlfriend ko na.” Sabat ni Nathan sabay sulyap kay
Chelsea.
Ahh, friends turn into lovers….
BUFFERING…
BUFFERING…
BUFFERING…
O___________O!!!
“HUWAAAAAAAAAAT!?!” Pagulat na tanong ni Chloe. Napatayo pa nga siya, kaya hinila ko siya pabalik
sa pag-upo. Ako naman ay halos lumuwa yung mata ko sa pagkabigla.
Nathan chuckled, “Oo… Grabe ang reaksyon mo, Chloe ah… Hahaha!” Ouch… </3
“Kailan pa? Pa’no? Bakit? Saan?” Tuloy-tuloy na tanong ni Chloe.
“Just this morning…” He showed us his weird look. “May problema ba? Single naman ako, single din
siya.” Double ouch </3 Single rin naman ako ah!
Napatingin si Chloe sa akin saglit. “He-he-he-he! Yeah right. Excuse me muna, nadehydrate yata ako.
Bibili muna ako ng softdrinks.” Sabay tayo niya.
“Sabay na ako sayo. Bibili kasi ako ng fries.” Sabi ni Chelsea tapos tumayo rin siya. “Nat-Nat, excuse me
lang ha?”
“Sige…” :)
This is what you called awkward. After umalis nila Chloe at Chelsea ay walang umimik sa amin ni Nathan.
Girlfriend niya na si Chelsea? Ganun-ganun nalang? Wala akong kamalay-malay na nanliligaw na pala
siya sa kanya. Hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko ngayon. Korny man sabihin pero
nasasaktan ako. Parang pinamukha sa akin ni Nathan na wala talagang pag-asang maging kami. Lagi
kaming magkasama pero kahit ganun, tumitingin pa rin siya sa iba.
Ayaw niya ba sa akin?
Eh ano pala yung crush-crush na sinasabi niya! Yung I liked her eversince and still like her ‘till now niya!
Kahit papa’no, kahit katiting lang, nagkaroon ako ng pag-asa nun sa kanya. Sheeezzzzzzzzzzzz!
“Kaye Anne, ayos ka lang?”
I raised my head and looked to him. Nawala na ako sa mood makipag-usap kahit kanino, kahit pa sa
kanya. I just nodded and forced a smile.
“Kaye Anne, sorry pala kahapon ha? Sorry kung sinungitan kita. Pagod lang kasi ako.” Seryosong sabi
niya sa akin. “At…. Nagtampo talaga ako. Pero ayos na ako, wag ka na mag-alala.” :)
Nagtampo ka sa akin? Wow, tapos ikaw naman itong walang kaalam-alam na may nasasaktan na sa
paligid mo! Gusto kong sabihin yan… As if naman masasabi ko. >.> “Ahhh…”
Sumandal siya sa backrest ng seat saka siya uminom sa mogu-mogu niya. “Hindi ka ba bibili ng snacks?
Gusto mo ibili kita? Libre ko.” :>
Ngumiti lang ako ng pilit sa kanya sabay iling ko. “Busog ako.”
“Diet ka?”
“Hindi naman… Sa labas kasi kami kakain mamaya. Sinamahan ko lang si Chloe dito.” Walang ganang
sagot ko.
“Sinong kasama mo?”
“Secret… Bleeeh!” :P Ang plastic mo, Kaye Anne. May pabelat-belat ka pa dyang nalalaman T_T
“May pa-secret secret ka pa dyan.” =____=
“Ganun talaga…”
After that, balik na naman kami sa awkward atmosphere. Ilang saglit lang ay may lumapit sa aming
matangkad na lalaki na nakasuot ng jersey. Sa pagkakatanda ko, he is one of Austin’s teammates.
“Hi, Kaye Anne… Excuse me lang pero may isang gwapo at astig na lalaki ang nagpapabigay nitong
bouqet of red roses sayo.” Sabay labas niya ng bouqet of red roses from his back. Napakagat-labi tuloy
ako… Kagat-labi means ngiting kinikilig in my own vocabulary. LOL =))
“Si Austin noh?” :”>
Umakto naman siyang nagulat. “How did you know?”
“Hahahaha! Para kang sira. Nasaan ba siya?” Hindi ko na maalis yung ngiti ko habang iniikot ko yung
tingin ko sa paligid. OMG! First time kong makatanggap ng bouqet of roses from a guy. ^/////^
“Wait lang ha?” Sabi niya tapos ay tumingin siya sa bandang entrance ng cafeteria. Dun ko lang napansin
na nandun pala yung ibang teammates niya. Kaso hindi ko makita si Austin dun. Sumipol siya ng
‘witwiw!’ “Papasukin niyo na raw si Willard!”
Pagkasabi ni----- *tingin sa jersey* Samonte. Yun kasi ang nakasulat sa jersey nung nagbigay sa akin ng
roses. Oh well, pagkasabi niya nun ay bigla-bigla nalang silang may hinila papasok ng cafeteria hanggang
sa makalapit sila sa amin. Sakto namang balik nila Chelsea at Chloe sa table namin kaya nagtatakang
napatingin sila sa mga varsity players na palapit sa amin. By the way, lahat yata ng attention ng mga
students inside the cafeteria ay nakuha nila. ASTIG. \^_^/
“Sissy, ano’ng kaguluhan ito?” Takang tanong ni Chloe sa akin nang makaupo na siya sa tabi ko. Sabay
namang abot sa akin ni Samonte ng roses kaya nakangiting tumingin sa akin si Chloe. “Sissy, homigosh!
Kanino galing?”
I was about to answer nang makalapit na ng tuluyan sina Austin sa table namin. Parang hinatid lang
nung buong team si Austin sa table namin kasi lumabas na rin agad sila kasama ni Samonte.
“Hi, Kaye Anne.” :)
“Eeeeeeeh! Hi daw Kaye Anne oh…” Sabay sundot ni Chloe sa tagiliran ko. Siya pa itong mas kinikilig sa
akin. Buti ako, konti lang yung KV ko. KONTI BA TALAGA? >////////////////////////////////< Hihihihi!
“Hello… May nalalaman ka pang pabigay-bigay ng roses ah.” Pabiro kong sabi sa kanya.
“Ganun talaga ‘pag nanliligaw.” He said with his charming smile. Saka siya tumingin sa left side namin.
“Hey, bro.”
And shoooooot! Nakalimutan ko na kasama pala namin si Nathan >_>
“Hey…” Nathan greeted back… in his uninterested tone.
“So, tara na Kaye Anne? May promise ka sa akin diba?” Sabi ni Austin sa akin na may nakakalokong ngiti.
Ah, yung ‘pag napanalo nila yung game, i-titreat ko siya ng lunch.
Pero shemay! Kahit anong smile yata ng lalaki na ito, ang cute cute niya pa rin! Ang sarap isabit sa phone
ko. ^_^
“I won’t break my promise.” I said with a proud smile on my lips and stood up. I then faced Nathan,
Chloe and Chelsea. “Maiwan na namin kayo ha?”
“Chloe, baka gusto mong sumama sa amin?” Yaya ni Austin.
“Wag naaa. Baka makaistorbo pa ako sa inyo eh. Hihihi! Sige, enjoy nalang.” Kinikilig na sabi ni Chloe na
may kasama pang pangtataboy sa amin.
“Sige, una na kami.” Saka ako tumingin kay Austin. “Tara na.”
Nang makalabas na kaming dalawa ni Austin sa cafeteria ay hinila ko yung laylayan ng jersey niya sa
likod. Tumingin naman siya sa akin.
I have to say this to him.
“Thanks, Austin. You’ve saved me.”

Dahil kay Austin, kahit papa’no ay nakalimutan ko yung tungkol kina Nathan at Chelsea kahit saglit.
Hayyy… Accept it, Kaye Anne… No hopes for him…
CHLOE’S POV
“Tuloy pa rin pala si Austin sa panliligaw kay Kaye Anne?” Tanong ni Nathan sa akin. After makaalis sina
Austin at Kaye Anne ay parang nagkaroon ng bulungan dito sa loob ng cafeteria na kesyo daw ang
swerte ni Kaye Anne kasi nanliligaw daw si Willard sa kanya. Yieee! Ako’y kinikilig for them! ^_^
“Obviously… Narinig naman natin na sinabi yun ni Austin diba? Grabehan, Nathaniel! Magkakaboyfriend
na yata si sissy ko!” Sabay subo ko ng fries.
“Tss… Kilalanin niya muna kamo yung taong yun. Mahirap na, first time pa naman niyang magpaligaw.” -
_-
Eh bat ang bitter ng tono mo? >.>
“Hindi pa nagkakaboyfriend si Kaye Anne?” Chelsea asked in amusement.
“Hindi pa…” I replied smilingly.
Kanina nang makita ko si Chelsea parang gusto ko siya hanapan ng butas. Yung bang hahanapan ko siya
ng rason para kainisan ko siya… you know bad sides niya. Kaso waley eh! Waley talaga. Believe it or not,
habang nakapila kami sa counter para umorder, nagkasundo agad kami. Eh pa’no naman kasi,
bookworm din pala siya! At marami kaming similarities pagdating sa interests. Nalaman ko rin na
hishchool classmates pala sila at nakatira siya malapit sa Sitio Maligaya kaya kilalang-kilala na nila ang
isa’t-isa.
Mukhang alam ko na ang reason kung bakit nagustuhan ni Nathan si Chelsea.
Kaye Anne, sorry naman… I’m starting to like her na for Nathaniel. >.<
~~~
“Chloe, mauna na kami. It was really nice meeting you.”
“Nice meeting you too, ingat!”
Pinanuod ko lang silang dalawa na naglalakad palayo. Bagay naman silang dalawa, isang sweet girl tapos
cool guy. Sa tingin ko, magtatagal sila. I just feel sorry for Kaye Anne. Alam ko kasing may tama yun kay
Prinisipe Nathaniel kaso wala eh, hanggang bestfriends lang sila.
“ATE CHLOE! ATE CHLOE!”
Napalingon ako sa likuran ko nang marinig kong may tumawag sa maganda kong pangalan. And there I
saw two sosy girls walking towards me. Yung tipong runaway model ang peg ng paglalakad ng dalawang
ito.
Hulaan niyo kung sinetch sila?
“Hi Ate! We missed you!” Pasosyal na sabi ni Sandy sabay beso sa akin. Medyo yumuko pa nga siya para
maabot yung pisngi ko eh. Napatingin tuloy ako sa heels niya. Susme! Killer heels yata yan! 5 inches?! :0
“Ako din, ‘te! Namiss kita ng so much!” Sabi naman ni Lovely at bumeso rin sa akin. Conyo lang ang peg?
~_^
“Anyare? Bakit kayo nandito?” Mataray kong tanong sa kanila.
“Eh kasi we’re here to look for Kuya Alex. He told us kasi na susunduin niya kami sa kabila. Sa E.H.A!”
May tinuro si Lovely sa bandang kaliwa namin, where E.H.A is located. “We got so bored waiting for him
kaso wala pa rin siya.”
“So, yeah to cut the story, we decided to go here.” Sandy continued.
“He’s going to treat us daw kasi for snacks. Pupunta kami sa Glorietta!”
“You wanna join us, ate?”

Nakangiwing pinagmasdan ko lang sila. Grabe, makaconyo naman itong dalawang ito. Kundi lang talaga
naikwento sa akin nina Gail at Kaye Anne ang past ng dalawang ito, mapagkakamalan ko talagang anak-
mayaman.
“Okay lang, wala naman akong gagawin.” Sabi ko nalang.
“Cool!” Sabay na sabi nila. “You know what ate? Nakakainis yung mga guys here. They kept on staring at
us. Like, do we look dirty?” Sabi ni Sandy. Napatingin naman ako sa paligid namin, at tama nga sila, lahat
ng attention ng lalaki ay nasa kanila.
“No, you don’t. Nanibago lang siguro sila.”
“Oh, sabi sayo couz hindi tayo dirty-looking! We don’t have to go on a facial spa yet.”
“I know right! Akala ko umopen na again yung pores natin.”
~_______~ Sila na ang nagpapafacial spa. Buti pa sila, ako foot spa lang. >__>
“Tara na nga, hanapin natin si Alex.” Yaya ko sa kanila.
Ayun nga, naglakad-lakad na kami. Grabe lang, nagmumukha akong chimay pag katabi ko sila. Chloe,
tandaan mo sa susunod na makakasama mo sila, mag-pink lipsticks ka o di kaya’y tangerine! Samahan
mo na rin ng flatform shoes. (_ _”)
Hindi pa kami nakakalayo ay nakasalubong na namin si Wayne kasama ang kambal ng X10 na sina Brent
at Kent.
“Sandy and Loves! You’re here! Wow, talagang dinalaw niyo pa kami ng kambal ko ah.” Sabi ni Brent
tapos nag-akto siyang yayakapin si Lovely kaso tinulak na nito ang mukha ni Brent. “Ang harsh mo
naman sa akin, Loves.”
“It’s Lovely, not Loves.” ~_-
“I know endearment lang natin yun. You can call me loves if you want to.” :)
“Duh! Loves loves-in mo yang mukha mo. Sumbong kita kay Kuya eh!” >_<
“Aww, nagtampo na si Loves ko. Cute mo tuloy! Kaya kita nagiging love pa lalo eh.” :>
Hinampas-hampas naman ni Lovely si Brent sa braso. “Ewwww! You’re so disgusting, Brent! I hate you!”
Hinuli naman niya yung kamay ni Lovely sabay sabing, “Ayieeee! Kinikilig siya! Nagba-blush ang loves ko.
I love you more!” ;)
“HAHAHAHAHAHAHA! Bagay kayo!” Singit ko sa kanila.
“Lumalovelife ka, Brent ah.” Nakangiti namang sabi ni Wayne. Nagrolled eyes nalang si Lovely. Wushu!
Ganyan din ako dati eh! Alam na… :P Wag lang silang magaya sa ending namin. +_+
“Long time no see, Sandy.” Bati naman ni Kent.
“Yeah… How are you?” Nakangiti pero may halong taray na tanong ni Sandy.
“I’m good.” :)
Bigla namang inakbayan ni Wayne si Kent. “Dude, anong nangyari? Akala ko ba gusto mo si Sandy? Bakit
parang wala na yata.”
“May girlfriend kasi ako…” =________=
“Ah si ano?”
“Hindi, bago na.” >.>
“Sino?”
“Si Sandy… LQ lang kami…” -_-
“WOAH! For real, Kent?” I asked in shock. Tumango naman siya with a sad smile on his lips. Yun nga lang
bigla siyang hinampas ni Sandy sa braso.
“You’re so kapal! You’re a liar! Since when did you become my boyfriend?” >n<
“Last week, sinagot mo ako ah…” (~~,)
“Oy hindi ah!!!” Sabay hampas niya kay Kent.
“Luh! Sinagot mo kaya ako. Diba sa chat? Gusto mo i-print screen ko pa eh. Mehehehehe!” >:D
Sumuko na yata si Sandy kaya nagcross arms nalang siya saka sinimangutan si Kent. “…You’re a freaking
liar, Ignazio!”
“AMALAYER?” Sabay turo ni Kent sa sarili tapos tinignan niya si Brent. “Brent, AMALAYER?”
“HAHAHAHA! Laughtrip kayo! Bat di pa maging kayo? Cute niyo eh.” I commented while laughing.
“Pakipot pa kasi sila, Chloe eh. Yaan mo na, alam naman namin kami ang magkakatuluyan sa huli.
Yown!” Saka sila nag-apir na kambal. o/\o
“Blah blah! Pakipot daw…” Sandy mimicked. “Kapal ng mukha mo, bro! Umaabot dito sa kakapalan oh.
Ang presko niyo kasi.” ~_~
“Presko ka dyan. Cool lang kaya kami.” <-Brent.
“Oo nga! Oo nga! Nakakasakit ka ng damdamin, alam mo ba yun?” <-Kent.
“Tama na nga yan, baka kung saan pa mapunta yang usapan niyo.” <-Wayne.
“Yeah right. Buti pa si Wayne! By the way Wayne, can I get your number?” <-Sandy.
“No, you can’t.”<-Kent. Inismidan lang siya ni Sandy tapos nginitian niya si Wayne. Yung smile niya
parang may something shimmering. Hala! Hindi kaya kay Wayne siya may gusto?
“Bakit?”<-Wayne.
“Wala, text-text lang.”
“Ayaw ko. Loyal ako sa girlfriend ko. ‘Di kita type.” =_________=
“WAWA! BASTED! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!”ßKent.
(“,>>) (ô^)
Bigla namang dumating si Alex out of nowhere. Lumapit agad siya sa kina Sandy at Lovely.
“Bakit pa kayo pumunta rito?”
“Eh kuya Alex, we got so bored waiting for you to fetch us.” Sandy replied.
“Ahh, okay. Tara na? Gusto niyo sumama?” Tanong ni Alex sa amin. “Magmimiryenda lang sa Glorietta.”
“Libre mo, Alexander?” Nakangiting tanong ni Wayne.
“Hindi…” >.>
“Alex, ako nalang ilibre mo. Please!” *u* With matching puppy eyes pa ako.
Tumingin naman siya sa akin saka siya ngumiti. “Sa mhine mo nalang ikaw magpalibre.”
“Break na nga kami diba?” ~_~
“For real?!?” <Sandy and Lovely.
“No, for fake. Syempre for real!” I exclaimed uninterestingly.
“Kaya pala walang nag-aalaga sa mhine mo kahapon. Inaapoy ng lagnat eh. Buti nalang, napadaan ako
dun.” Sabi ni Wayne saka siya ngumuso. “Kawawa talaga siya…” :3
Kung ‘di sana kami nagbreak sana nandun ako para alagaan siya kaso wala na eh… Dustin naman! Akala
ko ba malakas ang immune system mo. Bat ka naman nagkasakit? Kawawa naman siya :3
“Puntahan mo na siya, Ate Chloe. Baka walang nag-aalaga oh.” Anak naman ng crocs! Kinokonsensya pa
ako ni Lovely. ~_~
“Wala naman siya dun sa pad niya ngayon. Nasa ospital siya.”
In a second, tumabi ako kay Wayne saka ko hinila-hila yung sleeve niya. “Wayne, gaano ba kalala yung
sakit niya para dalhin pa siya sa ospital? Saan bang ospital? Dun sa ospital nila? Sheez! Bat di mo agad sa
akin sinabi?!?”
Kawawa naman si Dustin! Shemay lang! I should take care of him in times like this!! Bat naman ngayon
pa siya nagkasakit? >n<
“OA mo, Chloe… May dinalaw lang siya sa ospital. Ayos na siya.” Natatawang sagot ni Wayne sa akin.
Nagpipigil din tuloy ng tawa sina Kent, Brent, Lovely, Sandy at Alex. Nakakahiya ka, Chloe. Pahalata ang
peg mo! Masisipa kita sa lungs mo eh. -_-
“Nililinaw mo kasi dapat…” >.>
“AHAHAHAHA! Sino ba dinadalaw ni Dustin dun? Akala ko tuloy naospital na talaga siya.” Alex asked.
Umiling lang si Wayne tapos ipinamulsa niya ang kamay niya tapos naging seryoso yung mukha niya.
“Nanganak na kasi yung nabuntis niya…”
[38] REALIZATIONS
CHLOE’S POV
Para akong sinaksak ng isang libong karayom sa puso ko nang marinig ko ang sinabi ni Wayne. Si Dustin?
May nabuntis? Kaya ba siya abala nung mga araw na hindi kami masyadong nagkikita? Yun ba yung
inaasikaso niya, yung nabuntis niya? Ibig sabihin, talagang nagtago siya ng secret sa akin ng mahigit 9
months?
Wala ring umimik sa amin nina Kent, Brent, Sandy, Lovely at Alex. Malamang, kagaya ko ay nagulat din
sila. Kahit nahihirapan akong ibuka ang bibig ko sa sobrang tension na nararamdaman ko ay pilit pa rin
akong nagsalita kaso inunahan na ako ni Wayne.
He smiled widely and showed his peace sign on his right hand…
“Pero syempre joke lang yun!!!!” (^_____________________^”V) Saka siya pa-cool na naglakad papunta
sa direksyon ng west wing car park.
Joke raw yun, Chloe! Isang malaking joke! Alam mo yun, biniro ka lang ni Wayne. Hindi totoong may
nabuntis si Dustin. Pinagtripan ka lang niya… Kumalma ka lang, Chloe Chanelle Mendez… He was just
kidding and that’s not effin’ true! >.<
“G@go talaga yun... Panira yung joke.” Narinig kong sabi ni Alex tapos ay hinawakan niya ako sa balikat
ko. “Chloe, are you alright?”
“Ate Chloe, huwag mo ng isipin yung biro niya.” Sabi naman ni Lovely.
“Teh’, ayos ka lang? Natulala ka na dyan…” Sabi ni Sandy habang winewave yung palm niya sa tapat ng
mukha ko. Sa sobrang halo-halong pakiramdam ko ay yumuko na ako at lumunok ng ilang ulit.
That was just a joke, Chloe! Kalma na… >.<
“WAAAAAAH! Si Ate Chloe, namumutla na.” Sandy exclaimed in panic.

“Lagot ! Si Wayne kasi epal.” <-Brent.
“Pagkatapos magjoke, tinakasan lang tayo ng loko.” <-Kent.
“Hey Ignazio, parang ikaw hindi loko ah.” Sandy retorted Kent.
“Maka-Ignazio ‘to si Sandy babes! Wag ka, gagamitin mo rin ang apelyido ko 2 years from now. Magiging
Mrs. Ignazio ka na….” ;-)
“Like ewwwwwwwwww~” ~.~
“Eww eww ka dyan! 2 years from now, magiging wife na kita. Edi syempre, graduate na ako nun at may
stable job na. Tapos, ikaw naman, nasa college ka pa lang. Don’t worry Sandy babes, pag-aaralin na kita
nun and afterwards, bubuo na tayo ng sariling pamilya. And we’re gonna live happily ever after.” *u*
“Tigilan mo nga yan si Sandy, Kent.” Saway ni Alex. “Ako na mismo magsasalvage sayo. Bwisit ka,
manahimik ka. Nakakabugnot ka na...”
“Joke lang…” >3>
Hindi ko nalang sila pinansin. Hanggang ngayon ay nagpa-process pa rin sa utak ko yung ‘Joke’ ni Wayne.
Argh! That was the worst joke ever! (>0<)>!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“Tara na, miryenda na tayo.” Yaya ni Alex pero nananatili pa rin akong nakayuko habang mahigpit na
nakahawak sa strap ng shoulder bag ko. Kumukulo ang dugo! Pumipintig-pintig ang sentido ko!
Nanginginig ang katawan ko!
“Hey! Akala ko nakasunod na kayo sa akin. Tuloy pa ba tayo?”
The moment I heard Wayne’s voice, I raised my head and gave him my deathly stare. Nagtaka naman sa
akin si Wayne kaya napakunot-noo siya. *Insert innocent look here* “Chloe, ayos ka lang ba? Mukha ka
ng tiger dyan oh.”
Lumapit ako sa kanya saka ko marahas na hinila ang collar niya at inilevel ang mukha niya sa akin.
Nanlaki naman ang singkit niyang mata sa ginawa ko. “YOU KNOW WHAT MADRIGAL?! I HATE YOU!
THAT WAS THE WORST JOKE I’VE EVER HEARD IN MY 20 YEARS OF EXISTENCE!!!! DON’T EVER SHOW
THIS FACE TO ME AGAIN OR ELSE I’M GONNA WRING YOUR NECK…!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
Pagkabulyaw ko sa kanya nun ay marahas kong binitawan ang collar niya saka ko inayos ang buhok ko
infront of them. “I think I need to eat ice cream today. Mauuna na ako sa Glorietta. See you all there…”
(~_~)
And then I walked passed them, leaving them speechless…
I told you guys, I’m hot.
Hot-tempered >.>
“Ate Chloe, pasabay na kami ni Lovely sayo!!!”
3RD PERSON’S POV
Sa sobrang pagkapikon ni Chloe sa joke ni Wayne, hindi niya na ito pinansin. Kaloka naman kasi ang joke
ni Bebe Wayne eh! Akala niya talaga ay totoo na yung sinabi niya nun. Hindi niyo naman masisisi si Chloe
na mapikon, kasi naman on the rocks ang relationship nila ni Dustin. On the rocks? Ay, break na nga pala
sila. (_ _”)
Pagkadating nila sa Glorietta, nagkita-kita agad sila dun sa entrance ng Car Pak A. Kasabay ni Chloe sina
Sandy at Lovely, samantalang ang kambal naman ay sumabay kay Wayne. So, si Alex ay mag-isa lang sa
kotse niya. They decided toeat in Greenwich kasi masarap daw ang Pizza dun. Matapos nilang kumain sa
Greenwich ay napagdesisyunan nilang maglakad-lakad sa loob ng mall. Tahimik silang naglalakad, pero
syempre joke lang yun! >:D Pagsamahin daw ba ang kambal at sina Sandy at Lovely, matatahimik kaya
sila?
“Alex, joke lang yung sinabi kong girlfriend ko na si Sandy ah. Ang totoo nyan, siya ang nanliligaw sa akin.
Hindi ko pa lang sinasagot. Hehehehe!” Pang-aasar ni Kent kay Sandy. Hinampas nga niya! Kapal talaga
ng muks eh =))
“Kuya, si Kent oh!!” >3<
“Ewan ko sa inyo… Nagsasawa na ako kakasaway sa inyo.” Aburidong sabi ni Alex. Sabi sa inyo eh,
maliligalig sila. :P
“Amp! Kent, you’re so KAKA!” >n<
“Kaka? Ano yun?” (?_?’)
“KAKAINIS! KAKAIMBYERNA! KAKALOKA! You’re a certified kaka!” ~_~

“Ikaw din, kaka! Kakainlove! Yoooown!” :D
Nagrolled eyes naman siya. “You’re really a kaka! Kakahiyang kasama!” >.<
Ganyan lang sila habang naglalakad-lakad sa mall. Tahimik lang sina Alex, Chloe at … sige na nga, isama
na natin si Wayne. Wala kasi siyang kakulitan, hindi kasama si Juna Joy eh. LQ pa rin kasi sila. Si Lovely
naman ay medyo tahimik din. Nagtutweet eh… ^_^
“Tara nuod nalang tayo ng movie. Maaga pa naman eh.” Suggest ni Brent.
“SIGE SIGE!” Sandy and Lovely exclaimed joyfully.
Ayun nga, they decided to watch a movie. What do you expect happened? Nag-away syempre ang boys
and girls on what to watch. Gusto kasi ng boys ay foreign action film while yung girls naman ay Must Be
Love… obviously, a romantic film. Umabot pa sila ng 20 minutes sa pagdedebate, pero nagwagi naman
ang girls. :>
Sa loob ng movie house…
(Chloe—Lovely---Sandy---Alex---Kent---Brent—Wayne) <-Yan yung pwesto nila. Alam na! Pumapagitna si

Alex the kuya! >:))
Hindi mapakali si Kent kasi hindi na nga nila trip ang movie, hindi pa nila trip ang pwesto nila. Pasulyap-
sulyap tuloy siya kay Sandy babes! Kung minsan nga, ganito ang ginagawa niya…….
KENT: *Ipinatong yung arm niya sa sandalan ng seat tapos inabot ang likod ni Sandy sabay kalabit*
SANDY: *nagulat pero patay malisya*
KENT: *kalabit ulit*
SANDY: *nahuli si Kent kaya tinusok niya ang kamay nito by her artistic nail* Kuya si Kent oh! He’s
poking me! He’s so annoying. >3<
ALEX: *tingin kay Kent* Kent, stop it.
KENT: *whispers* Alex naman, palit na tayo ng seat. Nabobored ako eh.
ALEX: Gusto mong bumulagta dito, Kent?
KENT: *focus back on the screen* Ayos si Daniel Padilla ah… Aba, gwapo ah… Kakabading ah… Sabi ni
Brent.
BRENT: *binatukan si Kent* Asus, sa akin pa pinasa! Sa akin pa pinasa! Siya naman nababading. Bakla
ka…
OTHER WATCHERS AT OUR BACK: SSSSSSSHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!
BRENT: *insert Mr. Bean’s act here* Sssssshhh! Yan kasi ang ingay ni Kent. (~~,)
ALEX: Nakakahiya kayong kasama… Tumigil kayo. ~_~
Tumahimik nalang si Kent after that. Sa X10 kasi, si Alex ang kinakatakutan nila ‘pag nagagalit next to
Kurt. Kahit si Kurt din ay nasisindak dyan. Mala-lion kasi siya magalit. Pero once in a blue moon nalang
siya kung magalit ngayon kaya don’t worry. :D
Dahil magkambal nga si Kent and Brent. Hindi naman syempre papahuli si Brent sa damoves…
BRENT: *throws popcorn on Lovely*
LOVELY: *nagulat kaya pasimpleng sinulyapan ang side ng mga boys mula sa likod*
BRENT: *throws again*
LOVELY: *stands up and places her hands on her waist* Kuya Alex, si Brent binabato ako ng popcorn…
Grr!
ALEX: *pulls Lovely’s hand to go back to sit * Don’t mind him. Attention seeker yang kambal na yan.
Sa hindi malamang dahilan, hindi pumapasok sa utak ni Chloe yung pinapanuod niya. Pa’no naman kasi!
Imbes na yung mukha ni Daniel Padilla yung makita niya sa movie screen, eh mukha ni Dustin yung
nandun. Haluh! Naghahallucinate na si Chloe. Idagdag niyo pa yung paulit-ulit na nagrereplay sa utak
niya yung biro ni Wayne…
“Pero syempre joke lang yun!!!”
Hindi na siya nakatiis kaya tumayo na siya at kinuha ang gamit niya. Kaya napatingin sa kanya ang mga
kasama niya.
“Saan ka pupunta Chloe?” Tanong ni Alex sabay sip niya sa coke niya.
“Uuwi na ako. Wala talaga ako sa mood eh. Sige, salamat sa treat, Alex. Bye guys…”
Hindi na nila napigilan si Chloe sa paglabas. Kanina pa rin kasi nila napapansin na wala sa mood si Chloe
eh. Hindi nga siya masyadong nagsasalita, eh usually naman hyper siya. Wayne ruined her mood :/
Nagpaalam naman si Wayne sa kanila na susundan si Chloe. Aba shemperds! Nakonsensya ang loko eh.
Brokenhearted na nga tapos ginanyan pa niya. Nang makalabas na si Wayne ng movie house, naabutan
niya pa si Chloe na pababa ng escalator. Agad naman niyang sinundan.
“Chloe, uyyy! Sorry na…” :3
Hindi naman sumagot si Chloe hanggang sa makarating sila sa parking lot. Taas-kilay ang peg eh!
“Sorry na kasi… Patay ako nito kay Dustin kapag nalaman niyang bwinisit kita eh.” +_+
Lakad pa rin sila hanggang sa mahanap ni Chloe kung saan nakapark ang kanyang baby Porsche.
Hinarangan naman ni Wayne yung pinto sa driver’s seat kaya hindi makapasok si Chloe. She shot him the
annoyed look.
“WAYNE, WALA AKO SA MOOD, OKAY? KAYA LUMAYAS KA MUNA DYAN!”
“Eh nagagalit ka sa akin eh. For real ba yan o mawawala rin bukas? Ayoko pa naman na may nagagalit sa
akin na babae.” >3>
“HINDI KA BA AALIS DYAN? TATAWAG AKO NG GUARD!”
“Sus, nagsosorry lang tapos tatawag na ng guard?” Umusog siya ng konti para mabigyan ng access si
Chloe na makapasok na. Pumasok naman siya agad pero hindi hinayaan ni Wayne na maisara ang pinto.
“Get your hand off my car…”
This time, napailing na si Wayne. Sumeryoso na talaga siya.
“Is there any chance to make you and Dustin back together?”
Napakunot-noo si Chloe. Tumingin agad siya sa manibela niya. “Wala na… I think.”
“Hindi sa nangingielam ako sa buhay niyong dalawa ha? But as being Dustin’s bud, alam kong alam niyo
sa sarili niyo na mahal niyo pa ang isa’t-isa. Why don’t you talk to him to clear things?”
“Wala kang alam sa nararamdaman ko, Wayne. Hindi mo alam kung gaano niya ako sinaktan.” She really
sounded depressed.
Inalis naman ni Wayne ang kamay niya sa pinto at inilipat ito sa ibabaw ng kotse. “Yan ang mahirap sa
inyong mga babae eh. Kayo itong nag-seself pity. Pinapalabas niyo na kayo yung laging naaagrabyado.
Chloe, hindi lang naman ikaw yung nasasaktan dito eh. Siya rin… Kaya nga nagkasakit yung tao eh. Hindi
kasi makatulog sa gabi, tapos hindi pa kumakain ng tama. Lagi pang pagod…”
Tinignan niya naman ng matalim si Wayne. Nangingilid na naman yung luha niya, kaya ayaw niyang
pumikit dahil anytime, babagsak na ito. “Hindi kami magkakaganito kung hindi siya nagloko!! Siya yung
nagkamali dito, Wayne. Yung bestfriend mo! I don’t need your opinion, malamang siya ang kampihan
mo kasi siya yung bestfriend mo eh!”
Aktong isasara na ni Chloe yung pinto pero pinigilan na naman ito ni Wayne.
“Chloe, you’re 20 years old already yet still immature. Konting pagkakamali lang, magagalit na! You and
your impulsiveness suck. Lagi kang nagpapadalos-dalos ng desisyon kaya nagugulo ang lahat…”
GAIL’S POV
[~TIME CHECK--- 8:30PM~]
Pinagmamasdan ko lang si Kurt habang nakapikit siya. Hindi siya tulog, he just closed his eyes. Masakit
daw kasi ang ulo niya. My baby love is so pity :3
“Baby love, masakit pa ang ulo mo?” I asked sweetly while combing his hair with my fingers.
“Hmmm…” Ungol niya saka niya ipinatong yung kaliwang braso niya sa noo niya. Awang-awa ako sa
itsura ni Kurt ngayon, sobrang pale niya. This is all my fault! >.<
“Kasalanan ko ‘to eh! Kung ‘di sana kita pinabili ng egg pie, hindi ka sana mauulanan. Yan tuloy
nagkasakit ka pa!” Inis na sisi ko sa sarili ko.
He opened his eyes and looked to me weirdly. “I’m a human, Crystal. Natural lang na magkasakit ako.”
(x_x)
Napanguso naman ako sa sinabi niya pagkatapos ay ipinatong ko ang unan sa lap ko. “Tara nga dito,
Kurt. I’ll massage your head.” And then I patted the pillow on my lap.
“Hmmm… ‘Wag na, mabigat ang ulo ko, baby love.”-.-
Sapilitan ko namang inilapit yung ulo niya sa akin. Nanghihina talaga siya, hindi makakilos ng maayos eh.
('_')
“Okay lang yan, magaan naman ‘to. Wala namang laman ang ulo mo eh.” I teased.
His eyebrows arched in a straight line. “May laman yan kahit papa’no.”
“Hihihi! I know, I’m just kidding you.” I started to massage both sides of his head. “Now, close your eyes.
It will help you feel better somehow.”
“Hmmm…” He groaned, and led my hand onto where he wanted me to massage. “That feels great.”
“I used to massage my Dad’s head whenever he gets migraine back then. Stress-reliever kaya ako ng dad
ko.” :>
“Nice…” He commented and opened his eyes. Nakatitig lang siya sa akin habang minamasahe ko yung
ulo niya. “Did you take your dinner already?”
I nodded, “Bago kita pinakain nung soup, kumain na ako ng dinner ko.”
“Ano’ng dinner mo?”
“Yung egg pie. Ni-reheat ko lang sa oven.”
Napasimangot naman siya. “You should have eaten rice.”
“Tinatamad akong magluto eh. Edi yung egg pie nalang, in fairness, super sarap!” û^
15 minutes ko rin yata minasahe yung sentido ni Kurt. Na-relieved naman ako nung makita kong relaxed
na yung reaksyon ng mukha niya. Pagkatapos kong masahiin yung sentido niya ay umalis na siya sa
pagkakaunan sa lap ko tapos ay dumapa na siya sa pwesto niya. Nakapikit pa rin siya at nakabaling sa
side ko yung mukha niya.
“Thanks, baby love. I feel a lil better.” He murmured weakly.
“Kurt, masakit din ang katawan mo ‘diba?” Hindi ko na siya hinintay na sumagot basta ay lumapit lang
ako sa kanya tapos inangat ko yung shirt niya. “I’ll massage your back.”
“I’m fine, you don’t have to.”
Pakipot pa. Nagvovolunteer na nga ako eh. Aba’y sinuswerte siya. Hehehe =)) “Dali na, I’ll massage your
back.” I pulled his shirt up, kaso nagulat ako nung hinubad niya yung shirt niya ng tuluyan. Kunwari pang
ayaw, gusto rin pala. >,>
“Mabilis lang ha? I don’t want you to get tired.” -.-
“Yup! Papatong ako ha? Para madali nalang kitang i-massage.” Pumatong naman ako sa likod niya
(buttocks part). “Mabigat ako, baby love?”
“No…” -.-
Napahagikhik naman ako. Hihihi! That only means I’m not that fat yet. :””>
I started to massage his upper back, of course with pressure. Ang gandang tanawin kahit likod lang ni
Kurt. Ang ganda ng hubog eh. Hubog ba ang tawag dito? I am not sure. Basta kung i-dedescribe ko ang
likod ng baby love ko, ganito nalang; he has broad shoulders, medyo ma-muscle rin yung bandang ibaba
ng balikat niya tapos sa bandang lower part, up to his waist… Wow, ang slim! White and smooth pa ang
skin! Pa’no pa kaya sa harap diba? Ang daming pandesal dun! *u*
“Why are your hands shaking?”
Napahinto ako sa pagmamasahe nang marinig ko ang tanong niya. Hala ka Gail! Why are you fantasizing
a sick man? Pfft! Sabi na nga ba eh, nakakahawa ang sakit ni Kurt na ‘Pervert Syndrome’ >.>
“Nothing…” I murmured and resumed myself in massaging. Nakakagigil lang ang likod ni Kurt! Ang sarap
kagatin. WAAAH! Tigilan mo nga yan, Gail. Huwag ka munang manggigil. ~_~
Minutes later, nabigla ako sa naramdaman ko. Napahinto tuloy ako sa pagma-massage at para bang
nanigas yung katawan ko. KYAAAAAAAH! Ano yun?!
Napatingin na ako sa tummy ko nang maramdaman kong biglang may pumitik. Para talagang pitik eh! :0
“Kuuuuuuuuuuurt…” Kinakabahan kong tawag sa kanya.
“What happened?” Lumingon siya sa akin ng bahagya. Ako naman ay nakatingin lang sa tummy ko.
“Kuuuuuuurt! May pumipitik!!” Naramdaman ko na naman yung pitik for the third time kaya napahawak
na ako sa tummy ko. “AAAAAHHH! Yun na naman!!!! Pumitik siya! Pumitik!”
“Get off now…” Sabi ni Kurt kaya umalis naman ako sa pagkakaupo sa buttocks niya. He assisted me to
lay down and he touched my bulge. “She must be kicking…”
Waahhh! I don’t know why but I am really nervous. Iba sa pakiramdam eh! First time yun! >n<
“Kuuuuuuuuuuurt! Bat pumipitik? Parang ganito oh!” Pinitik ko siya sa braso niya ng mahina, para
malaman niya yung feeling ko. “Ganun kalakas yung pitik, Kurt!”
Napangiti naman siya ng malapad tapos idinikit niya yung kaliwang tenga niya sa bulge ko. Hindi pa
nakuntento, inangat pa ang dress ko. Don’t worry, naka-shorts naman ako. “Saang part ba pumipitik?”
Tinuro ko yung lower right part ng bulge ko. “There… Ayun na naman! Pumitik na naman! Narinig mo?”
He chuckled, “Yeah… Mahina lang… Ayun na naman…”

Ilang minuto rin namin pinakiramdaman yung pitik ni Baby Kyra sa loob ng womb ko. Nung una, parang
natatakot ako sa tuwing nararamdaman ko yung pitik pero eventually, I’m getting more excited. Halata
naman kay Kurt na tuwang-tuwa siya habang pinapakinggan yung ‘pitik’. Mukha siyang proud daddy!
Awww! =^3^=
“Hindi na siya pumitik, baby love.” Sabi niya sabay ayos ng dress ko tapos ay humiga na siya sa tabi ko.
“Parang gumaling na yata ako.”=)
“Korny mo, baby love.” I giggled as I hugged him. Inilagay naman niya yung braso niya sa ilalim ng ulo ko.
Niyakap ko pa siya ng mahigpit at isiniksik ang ulo ko sa kanya. “Bat naman kaya bigla-bigla namang
pumipitik si Baby Kyra?”
Tumawa siya ng mahina tapos ay hinalikan niya yung top head ko. “Hindi siya pumipitik, sipa niya yun.
Syempre, maliit pa siya kaya parang pitik lang yung sipa niya.” :-D
“Ganun na rin yun…” >.>
Ilang seconds ding walang umimik sa amin. Para bang nagpapakiramdaman lang kami. Kahit na wala
kaming gawin ni Kurt, hindi ako nabobored. As long as he’s beside me, everything’s perfect for me.
“Crystal, can I ask you one question?” Malumanay nyang tanong sa akin. I raised my head to see his face,
he’s just staring at the ceiling. “Can I?”
“Yes, you can.”
Tumingin siya sa mga mata ko, tapos ay hinawi niya yung nakaharang na buhok sa mata ko by means of
his free hand. “Do… you still love Nathan?” My brows almost met when I heard his question.
“What kind of question is that, Kurt?”
He sighed, “Just answer me honestly. Hindi ako magagalit sa isasagot mo. I just wanna know if you still
have feelings for him. Masyado kasing mabilis yung nangyari sa atin diba? I want to feel guaranteed.”
Kahit sa sarili ko, mahirap pa ring i-sink sa utak ko na si Kurt na yung kasama ko ngayon. Kahit na
minahal ko nga si Nathan, at mas matagal kaming nagsama, iba pa rin yung nararamdaman ko towards
him. It’s way different than the feeling towards Kurt.
I genuinely smiled to him and looked straight in his eyes. “I love you the most.”
He smiled back at me and kissed my forehead. “Thank you…”

“Pfft! Matulog ka na nga, Kurt. Ganyan ka pala ‘pag nilalagnat, kung ano-anong pumapasok sa utak mo.”
I raised my head and was about to kiss him on his lips when he covered mine. Napataas tuloy ako ng
kilay.
“Don’t kiss me. You might get sick, too.”
Tinanggal ko naman yung kamay niya sa bibig ko tapos ay hinalikan ko siya sa nose tip niya. “Goodnight,
baby love. Dream of me!”
“I surely will…”
~~~
****THE NEXT DAY
[~TIME CHECK--- 6:45AM~]
Nagising ako nang marinig ko ang buzz sound ng doorbell ng unit ko. Agad akong bumangon ng kama,
kaso napansin ko na wala pa si Kurt sa tabi ko. Is he feeling alright now?
Lumabas muna ako ng kwarto ko para labasin ko sino yung nag-buzz. Kay aga-aga naman ng bisitang
yun.. *tingin sa wall clock* 6:45AM pa lang ah >,< Nang makalabas na ako ay nakasalubong ko si Kurt sa
bukana ng circular staircase.
He smiled to me and greeted, “Good morning, baby love.”
“Good morning. Sino yung nagbuzz?” (?_?”)
Humakbang muna siya ng isa para pumantay sa akin. “Si Lola Almira, kasama ang parents mo.”
“WHAT?!” :O Nanlaki talaga yung mata ko tapos ay napatakip ako sa bibig ko. Napalakas yata yung sigaw
ko. “Bakit daw?” I whispered.
“They’re just visiting us…” Nakangiting sabi niya tapos pinatalikod niya ako at iginiya pabalik sa kwarto
ko. “Fix yourself now.”
“Okay!” Natataranta na akong pumasok sa kwarto ko kaso humarap pa ulit ako sa kanya. I tiptoed and
placed my right palm on his forehead to know if he’s in normal temperature already. “Baby love,
mukhang magaling ka na.” ^_^
“Yeah… ‘Coz I got a great nurse.” Then he winked at me.

KAYE ANNE’S POV
“Salamat, Kuya Mario!” I thanked him (my driver) gracefully then walked towards the entrance gate of
our University. I should be in my good mood today. No stress, no worries… Just good vibes! Yeah! \m/
Kagabi, na-realize ko sa sarili ko na---- No, I mean, I let myself realize to accept what life may bring me. I
shouldn’t stick to people who don’t care about me. Meron namang ibang tao dyan na mas nagbibigay ng
care sa akin. Dapat ay thankful ako kasi hindi naman ako yung loner na walang pumapansin. Move
forward, Kaye Anne! Kung hindi ako mag-momove forward, tatanda akong dalaga nyan. Why wait to the
person who really doesn’t like you, when in fact there’s someone out there willing to give the attention
you want?
So, I have a mission to accomplish and I called it….
‘Moving forward’ mission.
I just called it ‘moving forward’ rather than ‘moving on’. Why? Eh kasi naman, never naman kaming
naging kami ni---- you know he is. Masyado naman yata akong dramatic nun kapag tinawag ko itong
‘Moving On’ mission. ‘Pag ‘Moving Forward’, medyo iwas drama pa. Naisip ko na, marami namang ibang
lalaki dyan eh. Hindi ako mauubusan. Bakit nga ba ako masyadong nag-stick kay *toot toot*, eh wala
naman siyang pakialam sa akin. Matagal din pala akong nagpakashunga sa kanya ah! Grabe! Ang loyal ko
naman. To be honest with you guys, sa 3 years na inlove ako kay *toot toot*, pakiramdam ko 3 years din
kaming mag-on. Shungabels talaga diba? Mag-on kami pero ‘di niya yun alam. >.>
So if possible, wag muna akong masyadong sumama sa kanya. Para naman mabigyan ng hustisya ang
mission ko. Baka naman kasi ‘pag nakita ko lang siya, maichapwera ko ng hindi sinasadya ang mission ko.
Hopeless talaga ako kung ganun =________=
Anyway, naglalakad na ako sa pathway nang……
“KAYE ANNE!!!”
O___O Napahinto ako sa paglalakad. Automatic na nag-skip ang heartbeat ko nang marinig ko ang boses
niya. Napalunok ako ng ilang beses saka ko pinunasan ang pawis sa noo ko. I took a deep breath and
turned around to look at him. Act natural, Kaye Anne. Don’t let him notice that you’re ignoring him.
“He—llo, Nathan.” *insert force smile here*
Ngumiti lang siya sa akin habang naglalakad palapit sa akin. “Hi, kulet. Good morning. Pupunta ka na sa
stall niyo?” :)
“Uhmm…” I nodded. You’re on a mission, Kaye Anne. Remember that.
“Tara, hatid na kita. Wala pa naman akong klase eh.”
May pahatid-hatid pang nalalaman. Hmp! “Ah eh… Kaya ko namang pumunta na dun ng mag-isa. Hindi
naman ako maliligaw.”
“I know! Pero wala kasi akong magawa kaya ihahatid na kita.” Saka niya ako tinulak ng dahan-dahan sa
siko ko at nagsimula ng maglakad. Bakit ganun yung feeling ng touch niya????? Bakit parang nakuryente
ako!? *Keeps distance*
On the way to stadium, kwento lang ng kwento si Nathan tungkol sa seminar niya last Monday. Puro
‘ahh’ at ‘talaga?’ lang ang sagot ko sa kanya. Tapos ‘pag tapos na siya magkwento, tinatanong ko ulit siya
para hindi siya makahalata na iniiba ko ng konti yung pakikitungo ko sa kanya. Eh kasi ayaw ko siyang
magtaka. Pa’no kung tinanong niya kung bakit ako nagkakaganito? Ang lame naman kung sinabi kong…
‘Trip ko lang hehehe…’ =__=
Nang makarating na kami sa stall namin ay napasimangot ako. Wala pa kasi kahit isang groupmate ko
ang dumadating. Ano’ng oras na? *tingin sa wrist watch* Quarter to 9 na ah. HANUBANAMANYAN! ~_~
“Wala pa yata yung groupmates mo, kulet.” Kumuha siya ng dalawang chair mula sa patong-patong na
monoblocs saka siya umupo. Did he just call me ‘kulet’? -_-
“Obviously.” I said boredly and shot him my brow upwards. “May balak ka pang tumambay dito?”
“Sabi naman kasi sayo, wala pa akong klase. Mamaya pang 10 yung first class ko.” Tapos tinap niya yung
monobloc chair sa tabi niya. “Upo ka muna. Sasamahan kitang maghintay sa groupmates mo. Kung hindi
ko lang hinatid si Chelsea kanina, mamaya pa sana ako papasok.”
Naman oh! Lumayas ka na muna sa paningin ko, Nathan! Dikit ka ng dikit sa akin eh!!! Grr!
“Thanks…” Sabi ko nalang tapos hinila ko yung monobloc chair para dumistansya sa kanya. Ganyan nga,
Kaye Anne! :D Napansin ko na nakatingin lang siya sa akin ng seryoso kaya tinaasan ko na naman siya ng
kilay. “Staring is rude.”
“Sungit mo naman yata ngayon.” Mahinang sabi niya. “Anyways, tuloy pa rin pala sa panliligaw si Austin
sayo no?”
Nilabas ko nalang yung phone ko tapos ay naglaro ako ng ‘Angry Birds’ game application. Madistruct
lang talaga sa kanya. >.> “Oo…”
“Ahh… Bakit mo naman hinayaan na magpaligaw dun sa lalaking yun? Nakalimutan mo bang inattempt
niyang ----“
Bago niya pa matapos ang sinasabi niya ay sumagot na ako. “Everybody deserves a second chance.”
Napakunot-noo siya saglit sa sagot ko pero ngumiti rin siya. Kaso ngiting-aso. (~~,) “Mag-iingat ka lang,
Kaye Anne. Alam mo naman na ganun siya dati, pwede pa rin maulit yun.”
Aish! Na-game over pa! Kasi naman si Nathan oh! “I know. Malaki na ako, I can handle myself. Besides,
hindi ko pa naman lubusang pinagkakatiwalaan si Austin. Hindi ganun kadali yun. The point is I want to
let him prove to me that he’s already changed.”
“Good… smart girl..” He murmured.
Nilock ko muna yung phone ko tapos binalik ko na sa bag ko. I looked to him intently, “Hindi mo
nakwento sa akin na nililigawan mo pala si Chelsea.” Congratulations, Kaye Anne! You didn’t sound
bitter! ^_^/
Nabigla yata siya sa tanong ko kaya nag-iwas siya ng tingin. “Hindi ko siya niligawan. Ah basta,
masyadong confidential.” Tapos tinignan niya na ako. “Let us not talk about it.”
My brow arched in a straight line after hearing his answer. He didn’t court her, but how come they’re
now into relationship? Hindi kaya fake lovers lang sila?
“Nathan, hindi sa makulit ako pero mangungulit na talaga ako!” I eagerly retorted. “Kayo ba talaga o
hindi?”
He shot me the look. “Kami nga, ano ka ba. Medyo magulo pa lang. Next time ko nalang ikukuwento
sayo kapag hindi na complicated.”
Complicated? Magulo nga! Ang labo. Complicated man o hindi, itutuloy ko pa rin ang mission ko! >:|
“Okay, I understand kahit hindi.“ Bulong ko nalang.
“I heard that…” He said while chuckling. “Anyway, ano bang tingin mo sa girlfriend ko?”
ASDFGHJKL! Torture ‘tong lalaking ito eh. Sa akin pa tinanong? Ang sarap hambalusin ng pancreas niya.
Argh! (>0<)!!
I faked a smile. “She’s sweet and nice. Smart-looking pa, tapos syempre beautiful. Ang swerte mo sa
kanya!” T_T Pwede na yata akong maging artista.
Napatawa naman siya sa sinabi ko. Ooh! Ganyan ba kiligin ang isang Nathan?
“I agree. Nung nasa highschool pa lang kami, ganyan na siya. Kami nga ang magkakumpitensya sa
academics eh. Medyo mahina lang siya sa Extra Curricular Activities kaya nalamangan ko siya ng konti.
But however, para sa akin siya dapat yung valedictorian eh. I saw her perseverance towards her studies.
Puyatan kung puyatan. Sa sobrang bait niya, siya yung most friendly sa batch namin. Madami ngang
suitors si Chelsea eh and she turned them down naman in a nice way. Medyo nagkagulo lang nung bigla
nalang siya umiwas sa akin. Nalaman ko nalang na tinakot pala siya ni Danica para lumayo sa akin…
Sayang talaga, kung hindi lang ano eh…”
“Wow…” Yun nalang ang nasabi ko. Shemay lang, Nathan! Hindi ko naman tinatanong yan. Why are you
saying that on my face?
“Nakakatuwa nga kasi nagkita pa ulit kami at dito pa sa E.H.U ah…”
“He-he-he-he! Desti…ny.” *insert fake laugh here*
“Destiny ka dyan, hahaha!”
Tumayo na ako tapos ay inayos ko ang nagusot kong skirt. “Nathan, mukhang mamaya pa dadating yung
mga groupmates ko. Mabuti pang maglalakad-lakad muna ako.”
“Samahan kita?”
I shook my head no. “Thanks but no. Dapat huwag ka na munang masyadong naglalalapit sa akin,
Nathan. Iba na kasi ngayon eh. May girlfriend ka na kasi. Baka ma-misinterpret lang ng ibang tao.”
He frowned on what I’ve said. “Magkaibigan naman tayo ah. Bestfriends pa. Ano’ng masama dun?”
“Wala naman. Kaso kasi Nathan, bestfriend mo lang ako. Girlfriend mo naman si Chelsea. Yung dapat na
ginagawa mo sa akin, sa kanya mo nalang gawin. No offense meant ha? You should at least know how to
act towards your girlfriend and your friend. Magkaiba dapat yun.” I smiled to him. “Sige, I’ll go ahead.
See you around.”
Sana magets mo yung point ko, Nathan.
~~~
Hindi ko alam kung bakit ko nasabi nalang yun kay Nathan. Bigla nalang din kasi lumabas sa bibig ko yun.
Hindi ko rin alam kung tama yung sinabi ko. Pero kasi para sa akin, mali siya eh. Sweet siya sa akin,
sweet din siya sa iba. Ayan tuloy, may nag-aassume na special ka ba just like me. Hayyy… Nathan naman.
Nahihirapan ako!!!
Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad-lakad sa loob pa rin ng campus. Wala naman akong patutunguhan.
Basta, lakad lang ng lakad, wag lang makasama ng matagal si Nathan dun. Pakaliwa na sana ako sa
Medical School ng E.H.U nang biglang may sumigaw sa pangalan ko. Pagkalingon ko, si Gail pala. Nasa
loob siya ng pink Porsche car niya…
Nang makalapit na ang kotse sa side ko ay medyo iniyuko ko yung ulo ko to see them inside. “Hello!
Kamusta?”
“We’re fine… Bat ka yata napadpad dito eh ang layo na ng stadium dito?”
Napangiti nalang ako tapos ay tumingin ako kay Kurt na siya pa lang nagdadrive nung kotse ni Gail.
“Naglalakad-lakad lang. Hahaha! Kurt, the car suits you! Pink! Hahaha!”
“I’m not gay. Coding lang ang kotse ko ngayon.” =__=
“Pfft! Hindi ko naman sinabing gay ka!”
“Duh! Ako si Barbie tapos siya naman si Ken. Oh, masasabi mo bang gay si baby love?” Singit naman ni
Gail sa amin.
“Bat naman napasali si Barbie at Ken dito?” Tanong ko.
“Eh kasi pink yung car ni Barbie eh. Ah ewan! Nga pala, dinalaw kami nina Lola Almira kasama sina Mom
at Dad kanina sa unit namin.” :) Nakangiting sabi ni Gail.
“Yeah, nasabi na sa akin ni Lola na dadalawin ka daw niya. Oh, what happened?”
She giggled childishly, “She brought three baskets of fruits. Grabe, ang dami! I can’t eat them all.
Mabubulok lang yun.” Saka niya nilabas yung ulo niya sa kotse. “Punta ka later sa unit ko ha? Kayo ni
Chloe.”
“Mag-sleep over nalang kayo ni Chloe dun, Kaye Anne. Madaling araw na kasi ako uuwi. May business
kami…”’ Seryosong sabi ni Kurt.
“Suuuure!” ^_^ Business means underground fight. :P
“Sige, we’ll go ahead…!! See you later~”

Nagwave goodbye nalang ako habang palayo yung pink car na dinadrive ni Kurt. Bwahahahahaha! XD
Pink car ni Kurt. :P
Buti pa sila, happy together na. Ako kaya, kailan magiging happy with someone?
“KAAAAAAAYE ANNE!”
Not again. Pansin ko lang ha! Tatlong beses ng may tumatawag sa pangalan ko ngayong araw. +_+
I looked back to see who called me… and it’s Chloe.
“Kaye Anne, samahan mo ako! Please!” Hinihingal na sabi niya.
“Where to?”
“I’m having a mission.”
“Mission?” Luh? We’re both on a mission? SF talaga kami. Sissies forever =^^=
She took a deep breath, “I realized last night that I should not have acted in impulse. Dapat inalam ko
muna kung bakit nagkaganun si Dustin! Kaya ngayon, sasamahan mo ako na sundan kung saan
nagpupupunta si Dustin ngayong araw. Mag-iimbestiga tayo! Dali!!! Sabi ni Kuya Aldrin, hindi pa raw
bumabangon si Dustin. Maaabutan pa natin yun!”
Saka niya na ako kinaladkad palabas ng E.H.U. Kahit na masakit sa paa ang pagkakakaladkad niya,
natutuwa ako kasi parehas kaming natauhan sa mga mali namin.
[39] PACKAGE
KAYE ANNE’S POV
“AAAAAHHH! Chloe, alam kong nagmamadali tayo pero please lang, konting ingat naman sa pagdadrive.
Ayokong madaliin ang buhay ko!!” >0<!!!
“Kapag hindi tayo nagmadali sissy, hindi natin maaabutan si Dustin!”

“Saan ba pupunta si Dustin? Pupunta ba siya sa ibang bansa?”
“Shunga! ‘Di noh! Hindi pwedeng pumunta ng ibang bansa yun. Susundan lang natin kung saan siya
pupunta. Mag-iimbestiga tayo…”
Siguro alam niyo na kung ano’ng ginagawa namin right now. Eto si Chloe, nag-i-speed up sa pagdadrive
habang ako ay mahigpit na nakahawak sa seatbelt ko. Jusmiyo! Umo-over take siya palagi, natatakot ako
para sa precious life ko! >,<
Ilang minuto lang ay pumasok kami sa isang village. Mukhang exclusive village ito, magaganda ang mga
bahay eh. Huminto kami sa tapat ng white gate. White rin yung bahay.
Tumingin ako kay Chloe. Pansin ko, pinagpapawisan siya although malakas naman ang air-con sa loob ng
kotse niya. “Chloe, ito na ba yung bahay ni Dustin?”
Umiling lang siya tapos may tinuro siyang bigger house sa left side namin, 10 meters distance from us.
“Yun yung bahay nila Dustin. Minsan nalang siya umuwi diyan since may sarili siyang bachelor’s pad.”
“Eh pa’no mo ba nalaman na nandyan siya ngayon?”
“Tinext ko si Kuya Aldrin kung kamusta na si Dustin. Then, tinanong ko na rin kung nasaan siya.”
Tinanggal ko muna yung seatbelt ko kasi hindi ako makahinga ng maayos. You know, hikain po kasi ako.
“Kuya niya yung Kuya Aldrin?”
Tumango siya habang nakatingin dun sa bahay nila Dustin. “Yun yung kotse ni Dustin oh. Tsk tsk! Tamad
talagang magpasok ng kotse sa garage. Kaya nakakacarnap eh.” >.>
Sa pananalita ni Chloe, halata kong namimiss niya na talaga si Dustin. 1 week na yata silang break eh.
Grabe, nakakapanghinayang talaga silang dalawa. Almost 3 years na silang together tapos mag-eend
lang sa ganitong paraan? I hope they could still fix their problem.
“Gah! Lumabas na si Dustin!” Sabay tulak niya sa braso ko. Tumingin naman ako sa harap, and yeah,
Dustin’s getting in his car. “We’re gonna follow you, Dustin…”’ Sabi ni Chloe tapos inisstart niya yung
car’s engine kaso pinigilan ko siya sa kamay.
“Sissy, hayaan mo munang makaalis. Mahahalata tayo nyan eh! Gangster yan kung nakakalimutan mo.
Matalas ang pakiramdam niyan sa mga ganito.”
“Okay…”
Gaya nga ng sinabi ko, sinunod naman ni Chloe yun. Talagang maingat kami sa pagsunod sa kotse ni
Dustin. Hindi syempre kami dumidikit sa kotse niya. Aba, mahahalata kami. Kotse ba naman ni Chloe ang
gamit eh hindi ba naman makilala yun ni Dustin? Oh well, dumidistansya naman kami kahit papa’no. >.>
“Grabehan yan si Dustin! Kaskasero talaga ‘pag magdrive…” Inis na sabi ni Chloe. Medyo napag-iiwanan
kasi kami dito sa highway. Wala pa namang traffic.
“Hindi naman tayo pwedeng lumapit sa kotse niya. Edi sana pala, yung ginamit nalang natin kotse eh
yung service car namin. At least dun, hindi tayo mahahalata.” =_____=
“Wala na, nandito na tayo eh.” ~.~
Huminto kami sa gilid ng kalsada nang makita naming pumasok ang kotse ni Dustin sa isang drive-thru
ng isang fastfood chain. Oorder yata ng burger, fries, hot choco or sundae o baka naman hashbrown?
Kyaaaah! Nagugutom na tuloy ako *Q*
“Chloe, order din tayo? Nagugutom na ako.” Sabi ko sa kanya habang nakahawak ako sa tummy ko. :3
“Hindi pwede! Mahahalata tayo ni Dustin.” ~_~
“Nagugutom na ako eh! May pagkain ka ba dyan?” >3>
Inirapan niya lang ako tapos may inabot siya sa backseat saka niya ako inabutan ng isang supot ng fluffy
mamon. *O*
Nung makita na naming lumabas na yung kotse ni Dustin mula sa drive-thru ay back to the mission na
naman kami. Anobanamanyan! May sarili akong mission pero nakikimission ako kay Chloe. >.> So, ayun
nga, bumuntot na naman kami sa kotse niya hanggang sa mapansin namin na pumasok siya sa isang
exclusive village. Syempre sinundan pa rin namin siya paloob, kaso hinarangan kami ng guards. =__=
“Miss, wala po kayong sticker pass.” Sabi nung guard na mataba.
“Kuya, sinusundan ko lang po yung fiancée ko. Yung puti pong kotse! Si Dustin Lloyd Jimenez po!”
Medyo nagpapaawa pa yung boses ni Chloe. Umaacting! (~~,)v
Kumamot naman sa batok si Kuya. “Hindi po kasi pwede eh. Kung gusto niyo, tatawagan ko nalang si Sir
Dustin.”
“Waaah! No no no! Nandito po kami para hulihin siya, kuya. Nagtataksil po ang fiancee’ ko.” Naiiyak na
sabi ni Chloe tapos hinaplos niya ang tummy niya. Oh geez, what is she doing? “Hindi po ba kayo naaawa
sa akin at sa baby ko? I really have to chase him. Nasa kamay mo nakasalalay ang future namin ng baby
ko.” *_*
HALA! :0 Buntis si Chloe?
“Sige po, Ma’am. Naku naman, mapapagalitan ako nito eh. Basta bilisan niyo lang ha?” Nag-aalalang sabi
ni Kuya guard.
“Waaaaaah! Thank you po, Kuya!” Tuwang-tuwang sabi ni Chloe. “Ay nga pala Kuya! Ano nga pong exact
address nung pinupuntahan ni Jimenez?”
After ibigay ni Kuya Guard sa amin yung exact address ng pinupuntahan ni Dustin sa village na ito ay
pumasok na agad kami. Tinanong ko pa si Chloe kung buntis ba siya and what do you expect is her
answer?
“Baliw!! Buntis ka dyan! Drama ko lang yun para papasukin tayo!!”
Sabi ko nga. -____-
“Sissy! Yun yung address na pinupuntahan daw ni Dustin oh! Yun din yung kotse niya.” Chloe said as she
parked her car on the side. 8-10 meters yata yung distance namin from the said house. Pero imbes na sa
kotse ako ni Dustin tumingin, sa bahay ako napatitig.
“Chloe, kanino kayang bahay yan? Ang ganda oh!” @.@
“Hmm, you’re right. Ang ganda nga.” Halata sa boses niya yung pagkamangha pero naging seryoso din
agad siya. “Pero hindi yan ang pinunta natin dito. We’re here to investigate. Sino ba yung pinupuntahan
niya dyan? Mukhang under-construction pa rin yung bahay eh.”
Iniyuko ko yung ulo ko para mas lalo kong makita yung loob ng gate nila. Naka-open kasi ng konti yung
gate since ginagawa pa nga ito. Dun ko nakita si Dustin kasama ang isang buntis na babae na lumabas
mula sa loob. Umiinom sila ng juice habang tinitignan yung labas ng bahay.
Niyugyog ko agad ang braso ni Chloe. “Chloeee! Si Dustin oh!”
“Oo, nakikita ko!” Iritadong sabi niya sabay tapik niya sa kamay ko. “Sino yang buntis na yan? Don’t tell
me, kabit yan ni Dustin!!”
“Yan ka na naman----“
“Tapos binabahay pa niya. Epal ka talaga, Dustin! Taksil ka! Bwisit ka!”
Pinupukpok ni Chloe yung steering wheel kaya pinigilan ko yung dalawa niyang kamay. Pansin ko rin na
pulang-pula na yung mukha niya. Ganyan yan ‘pag sobrang inis.
“Naghihinala ka na naman eh. Baka naman------“
“Yan siguro yung Bea! Look, ang laki-laki na ng tiyan niya! It seems anytime manganganak na siya!”
Kung bat naman kasi hindi ako pinapatapos magsalita eh. =_____=
“CHLOE! CALM DOWN, OKAY?! AKALA KO BA MAG-IIMBESTIGA TAYO? EH BAT KUNG ANO-ANO NA
NAMAN ANG INIISIP MO DYAN?!”
Nanahimik siya at yumuko. Kinakalma siguro ang sarili niya. After a minute, she raised her head and
looked at me. “I need water, Kaye Anne.”
Water. Meron ako nyan! Girl scout yata ako. Nilabas ko yung tumbler ko tapos inabot ko sa kanya.
Uminom naman agad siya, halos kalahati rin ang nainom niya. Huminga muna siya ng malalim tapos ay
sinuklayan niya ang buhok niya gamit ang ang daliri niya. Nag-spray pa nga siya ng cologne sa katawan
niya eh.
“Chloe, anyare na sayo?” <.<
Kaso imbes na sagutin niya ako, lumabas na siya ng kotse dala-dala ang tumbler ko tapos ay
nagmamadali siyang naglakad papunta dun sa pwesto nila Dustin. Uwaaaaaah! OMG! OMG!
Magdedeclare na ba ako ng state of war dito..??!!
“Chloeee!!” Hinabol ko siya ng bonggang-bongga! Aba, ayokong dumanak ang dugo sa lugar na ito. Sa
itsura ni Chloe, parang makakapaslang siya ng tao! >.< “Chloe naman… Kalma lang!” Kaso ‘di niya ako
pinansin. Mas lalong binilisan niya ang lakad niya.
“So, how do you like it, Dustin?”
“Wow.” =__=
“Chloe, don’t make a scene here…” Pigil-pigil ko siya sa braso niya pero ako pa yung nadadala niya.
Narinig yata ako ni Dustin kaya napalingon siya sa amin. As usual, with his poker face again.
“Kaye Anne, bitiwan mo muna ako, pwede?!” Nakataas kilay na sabi niya sa akin kaya binitawan ko
naman yung braso niya. Nakakasindak eh. (//,\\’)
“What are you two doing here?” Tanong ni Dustin na halata namang nabigla kung bat kami nandito. Yun
nga lang, poker face pa rin.
“DIBA DAPAT IKAW ANG TANUNGIN KO NYAN, DUSTIN? SINUSUNDAN KA LANG NAMIN EH!” She
sounded calm yet dangerous. Tumingin naman siya dun sa pregnant girl. In fairness, she’s so adorable.
“WHO ARE YOU???”
Hinawakan na ni Dustin si Chloe sa wrist nito pero iniiwas lang niya.
“DUSTIN, IPALIWANAG MO NGA ‘TO! NASISIRAAN NA AKO NG ULO KAKAISIP SAYO EH!”
I don’t know if it’s just me but I saw Dustin smiled when he looked down. Tumingin pa siya dun sa girl na
katabi niya. Nakatakip lang yung girl sa bibig niya na halata namang natatawa.
“Bea, mauna na ako ha? Kailangan ko lang kausapin si Chloe.” =__=
“Sige, ako na bahala dito.” ^^
So, she’s Bea. The Bea whom Chloe is talking about.
“Tara na…” Yaya ni Dustin kay Chloe kaso nakatitig lang ng masama si Chloe dun sa girl. “Come on…”
“Hindi mo ba ako ipapakilala sa kanya?!?”
“Nah, not now. Come on…” Hinawakan na ni Dustin ang kamay niya kaso iniiwas lang niya ulit.
Matalim na tinignan niya si Dustin. “SINO BA TALAGA SIYA?!”
Nanlaki ang mata ko nung makita kong tumawa ng mahina si Dustin. Si Dustin, tumawa?! O_o
MUST CAPTURED MOMENT!!!
“Pfft! Si Bea, sister-in-law ko. Architect siya ng bahay na ito. Now, sasama ka na ba sa akin?” Nakangiting
sabi ni Dustin. Sheez! Yan na nga ba sinasabi ko eh! Kung ano-anong iniisip ni Chloe, sister-in-law lang
pala niya!!! :)
“Sister- in--“
“Dami pang satsat! Bilisan mo!” Sabay hila niya sa kamay ni Chloe at nagmamadali tinungo ang kotse
niya.
Uwaaaaaah! Pa’no ako! Iiwan nila ako?!
“DUSTIN! CHLOE! WAG NIYO AKONG IWAN DITO!!!” Habol ko sa kanila. Pinukpok pukpok ko na yung
bintana sa side ni Chloe sa passenger’s seat kaso parang wala siya sa sarili. “CHLOEEEEE! PA’NO AKO?
YUNG KOTSE MO! DUSTIN NAMAN EH!!!”
>3<
*padyak padyak*
Pinagmasdan ko lang ang kotse palayo. Iniwan nila ako!

“Argh! Chloe, humanda ka sa akin! Sinamahan na nga kita dito tapos iiwan mo pa akong babae ka! Pa’no
na yung kotse mo? Hindi ako marunong magdrive!!!! Grrrr!”
Naramdaman ko nalang na may kumalabit sa balikat ko kaya lumingon ako. Yung Bea pala. “Hi, I’m Bea
and you are?” ^_^
Inabot ko ang kamay niya. “Kaye Anne…”
“Nakakatuwa naman yung fiancée' ni Dustin. Natakot ako dun ah! Hehehe…” =))
Napatingin ako sa tummy niya. Ang laki na. Ganyan din siguro si Gail ‘pag lumaki na yung tummy niya.
“Pasensya ka na dun sa friend ko ha? Paranoid kasi yun pagdating kay Dustin.”
“Wala yun! Ganun talaga, natatakot lang talaga siyang mawala ang taong mahal niya. Sana, magkaayos
na sila noh?”
I just smiled. “Sana nga…”
“Ano’ng sana nga? Dapat magkaayos na sila.” Humarap siya dun sa bahay. “Masasayang ang bahay na
ito kung ‘di sila magkakaayos.”
“Ha?”
Tumingin siya sa akin saglit saka siya bumungisngis. “Sa kanya itong bahay na ito. Nakapangalan sa
fiancée' niya.”
“OMG! For real?! Kay Chloe ‘to? How come?” O_O?!
“Surprise gift yata ni Dustin ito sa friend mo for their 3rd anniversary. Ang laki ng gastos niya dito ah
kaya dapat magkaayos sila!” û^
Magsasalita pa sana ako kaso biglang nagring yung phone ko sa bag ko kaya nag-excuse muna ako kay
Bea. Pagkatingin ko sa screen, si Austin pala. :>
“Hello… Austin?”
[“Hi, Kaye Anne… Lunch tayo?”]
“Naku, Austin! Wala ako sa campus eh.” Sheez! May problema nga pala ako. Hindi ako marunong
magcommute ng mag-isa! T________T
[“Saan ka ngayon? Pumasok ka ba?”]
“Yup! Pwedeng favor?”
[“Sure, basta ikaw…”]

“Sunduin mo naman ako dito sa Mary Hill Village. Hindi ako marunong magcommute…” T_T
[“Hahaha! Oh sige… I’ll be there in 15 minutes. Huwag kang aalis dyan ha?”]
“Thanks…”
*CALL ENDED*
Before I knew, I caught myself staring at my phone while smiling.
Austin, you’re amusing me…
CHLOE’S POV
Tahimik lang kami habang nasa byahe. Walang umiimik. Ni hindi ako makatingin sa kanya. Bakit bigla
akong binalikan ng hiya?
“Kamusta ka na?” :)
Napatingin ako sa kanya nang marinig kong tinanong niya ako. Sumusulyap-sulyap lang siya sa akin
through the rear-view-mirror. Take note, naka-smile pa siya. May sakit nga yata itong lalaking ito. +_+
Hindi ko nalang siya sinagot, tumingin nalang ako sa bintana sa side ko. Feeling ko, naubusan ako ng
energy kanina. Unti-unti ko ng pinikit ang mga mata ko nang marinig ko na naman siyang magsalita.
“Nasisiraan ka na ng ulo kakaisip sa akin, Chloe?”
Eh ano naman? Ikinagwapo mo ba ang pag-iisip ko sayong bisugo ka?! Ang sarap mong sakalin, alam mo
yun? Psh! Bakit ako natatameme ngayon? Matulog ka nalang, Chloe. Nakakahiya kasi ako!! Padalos-
dalos pa >,<
Hindi ko na siya narinig na nagsalita. Ako naman, nagtulug-tulugan nalang. Iwas-iwas din kapag may
time. Hindi ko alam ang sasabihin ko eh. -.-
Naramdaman ko nalang na tumigil ang kotse. Narinig ko rin na pinatay niya ang engine. Napalunok tuloy
ako. Asaan kaya kami?
“Psh! Open your eyes. I know you’re awake. You can’t fool me, Chloe.” =__=
Emerghedlalu! Kinabahan tuloy ako lalo. Chloe, kunwari ‘di mo siya narinig. Kunwari tulog ka talaga -.-
“Aren’t you gonna open your eyes yet? Nakalimutan mo yatang BS psychology student ako. Alam ko ang
difference ng breathing ng taong tulog at taong nagtutulug-tulugan. Kaya gumising ka na, mhine.” =__=
Mhine? Tinawag niya akong mhine? Namimiss ko na yun.. Sobra… :<
“Ayaw mong magmulat?” Narinig ko nalang bigla yung click sound tapos naramdaman ko rin na
lumuwag na yung seatbelt ko. In-unbuckle pala niya. My goodness! Pinagpapawisan yata ako!! >,<
Naramdaman kong pinadaan niya ang index finger niya sa ilong ko papunta sa pisngi ko. Ang init ng
palad niya. May lagnat pa siguro siya. :3 Lumipat ang kamay niya sa kamay ko. He pressed my palm twice
that made me feel his temperature even more. Napamulat ako nang maramdaman kong may malamig
na bagay siyang isinuot sa ring finger ko. Pagkatingin ko, yung engagement ring pala na isinoli ko sa
kanya. Binabalik niya sa akin?
“Mhine, I’m returning this to you now.” Malumanay niyang sabi sa akin habang hinahaplos ng thumb
niya yung palm ko. “Hindi ko inexpect na ikaw yung unang susuko sa atin. Parang hindi ikaw yung Chloe
Chanelle Mendez na nakilala ko eh.”
Napataas ako ng kilay ko. “Baliw ka ba, Dustin? Hindi ka nagparamdam sa akin, ano sa tingin mo-----“
“Ssshh! So, wala kang tiwala sa akin?”
Napatikom ako ng bibig ko. Yun yung issue namin eh. Ako yung nawalan ng trust sa aming dalawa. I
admit that.
He smiled a little. “Bakit ayaw mo magsalita? Madaldal ka diba? Anong gusto mong sabihin sa akin?”
“Marami akong gustong sabihin sayo. Kulang ang isang araw.” >3>
“You can have all my time.” :)
Napangiti tuloy ako nang makita ko yung smile niya. Hindi ko talaga alam pero weakness ko talaga yan.
Minsan ko lang naman kasi makita eh. :3
“Tara nga dito, mhine.” I pulled him for an embrace. Mainit nga siya. “BWSIT KA TALAGA! PASALAMAT
KA MAY SAKIT KA PA KUNDI MABUBUGBOG KITA! IKAW ANG MARAMING IPAPALIWANAG SA AKIN!”
“Ano pa bang ipapaliwanag ko? Kilala mo na si Bea diba? Asawa siya ni Kuya Aldrin.”
Jusmeee~ Napaparanoid na ako about sa Bea girl na yan. Yun pala, sister-in-law lang niya?
Bumitaw ako sa yakap tapos pinitik ko siya sa tenga. Napahawak tuloy siya dun. “Ipaliwanag mo kung
bakit siya ang inuuna mo kesa sa akin! Responsibilidad mo ba siya?”
This time, siya naman ang pumitik sa akin. Inirapan ko nga!
“Hindi ko siya inuuna, mhine. Inaasikaso niya lang yung bahay NATIN. Hindi niya na nga ako sinisingil eh.
Nakakahiya naman kung hayaan ko lang siya dun. Ang kapal naman ng mukha ko nun.” =__=
Teka, ano daw?
BUFFERING….
“Bahay? Eh kanino ba yun?”
“Psh! Slow…” Inabot niya yung brown envelope sa deckboard saka niya pinalo sa ulo ko. Don’t worry,
mahina lang naman at sanay na ako sa ganyang kilos niya. >.> “Open it and you’ll see.”
Kinuha ko naman yung envelope at nilabas ko yung papel na nasa loob. At talagang tumaas yung mga
balahibo ko nung mabasa ko kung ano ang nakasulat sa document na yun.
“TITULO NG BAHAY AT LUPA?! BAKIT NAKAPANGALAN SA AKIN, DUSTIN?!”
“Slow talaga.” Bulong niya na rinig ko naman. “Bahay natin yun ‘pag kinasal na tayo. Isusurprise sana
kita kaso wala na, binuking mo na ako. Nagkaproblema pa tayo. Ikaw kasi, padalos-dalos ka. Konting
hinala lang, nakikipaghiwalay na agad.” =__=
I sighed in defeat. “I know, it’s all my fault. Ako si Chloe Chanelle Mendez na impulsive.” >3<
“So?” =__=
“Narealize ko na dapat sayo lang ako nagtitiwala. Na hindi ako matatalo sa paghihinala.”
Ngumiti naman siya sa akin saka niya hinaplos ang buhok ko. “May mali rin naman ako. Dapat
nagpaliwanag ako sayo nung araw na naghinala ka sa akin. Hindi sana kita pinabayaan. Akala mo, ikaw
lang ang nasaktan? Sinaktan mo rin kaya ako nung isinoli mo sa akin yung engagement ring.”
Pinalo ko nga siya sa braso. “Sira ka kasi eh! Inapproach na kita nung kasal ni Kuya Louis kaso mas pinili
mo pa si Bea! Hindi ba siya makakapaghintay?” ~_____~
Sumeryoso bigla yung mukha niya. “Nung araw na yun, gusto rin kitang kausapin kaso binalitaan naman
ako ni Bea na may naaksidente na isa sa mga karpintero. Isinugod siya sa ospital kasi nahulog siya mula
sa second floor ng bahay natin. Emergency talaga.”
Napagakat-labi ako. Nakakaguilty naman! Nag-inarte kasi ako eh! Amp! >n<
Napatingin ako sa kamay niya. Puro galos kasi ang mga iyon. Hinawakan ko ang dalawa niyang kamay
saka ko ito hinaplos. “Eh bat ka may ganito?”
“Kulang sa workers kaya nakikitulong ako. Ayoko namang humingi ng kahit isang singko sa parents ko
para matulungan ako. Gusto ko, kung anong ibibigay ko sayo, galing sa sarili kong bulsa.”
I really feel guilty. Kaya pala sabi ni Wayne na----- aish! I hate myself! Nakipagbreak agad ako tapos ako
pa nagcall off ng kasal namin samantalang inaasikaso pala niya yung bahay namin. :/
“If you worry about our wedding, knock it off. Kinausap ko na ang parents mo na huwag i-call off ang
wedding. Sinabi ko na rin sa kanila yung tungkol sa bahay na pinapagawa ko. Si Papa pa talaga yung
isinama ko nun sa bahay niyo para makausap ang momsie mo. Baka kasi masampal ako ng Momsie mo
‘pag ako lang ang mag-isa. Sinaktan ko ba naman kasi ang unica hija niya eh.” Sabay pisil niya sa ilong ko.
Hindi pa rin talaga masink in sa utak ko yung mga sinasabi niya. Alam din ni Momsie?
“Ahhh… Pumunta dito ang parents ni Dustin para maassure daw kung cancelled na ba daw talaga ang
wedding niyo. Ang sabi ko naman, tingin ko wala ng pag-asang matuloy pa ang kasal ninyo.”
Naalala ko bigla yung sinabi ni Momsie sa akin nung tanungin ko siya kung bat nagpunta si Tito Daniel
who’s Dustin’s Dad sa bahay namin.
“Eh bat sinabi ni Momsie sa akin na kinancel na talaga niya ng tuluyan yung kasal natin kasi tingin niya
na wala na tayong pag-asang magkaayos?”
He chuckled silently, “Slow poke. Hindi yun yung pinag-usapan nila. Sinabi ko lang yung totoo about sa
tinatago kong bahay. At sinabi ko rin na hindi pwedeng macancel ang kasal natin dahil gagawa ako ng
paraan para bumalik ka sa akin. Yun nga lang, wala pa akong ginagawa, bumalik ka na agad sa akin.
Plano ko sana pagkatapos nalang magawa ng bahay.” :)
I gulped. “Ang daldal mo! Ang dami mong sinasabi!”
He smiled foolishly at me. “Naging dry yung lips ko more than a week.”
“So?”
“’Di mo babasain?”
>/////////<
“Baliw! Iinom mo nalang ng tubig yan, mhine! Hahaha!”

Hinawakan niya bigla yung kamay ko saka niya ipinatong sa kambyo ng kotse niya. “I missed you so
much, mhine.”
I smiled, “I missed you too.”
He leaned forward to kiss me on my forehead. Forehead lang? -__-
“We’ll go to your Mom and tell her that we’re okay already.”
“WAG NA! Dun nalang tayo sa pad mo! Matulog nalang tayo, inaantok ako! Napuyat ako kakaisip sayo
eh!” >n<
“Dun ka matulog sa inyo, mhine.” =__=
“Damot! Matutulog lang ako!”
“No, ang pangit tignan. Hindi pa tayo kasal.” =__=
“Matutulog lang eh! Bat naman sina Gail?”
“Igagaya mo tayo sa kanila eh buntis na si Gail. She needs to be taken care of and besides, may bless na
sila from their parents. Eh ako? Wala. Nakakahiya sa parents mo.” =___=
“Basta! Matutulog nga ako sa pad mo!”
“Whatever you say. Tigas ng ulo.” =____=
“Ehehehehehehe! May bahay na akoooooooo~ Kyaaaaaaah!” Ô^
NATHAN’S POV
[TIME CHECK—5:30PM]
Hinihintay ko si Chelsea dito sa tapat ng room niya. Last subject na rin naman niya. May usapan kasi
kami na dun daw ako magdidinner sa bahay nila. She’ll introduce me to her sister formally tonight.
Nameet ko na rin yung ate niya dati nung nasa Sitio Maligaya pa lang ako, ‘coz it happened na kaibigan
din pala siya ng Ate Lie ko.
Habang naghihintay sa dismissal ni Chelsea ay sumandal muna ako sa poste saka ko nilabas ang phone
ko. Nag-ear plug ako, obvious na magsasoundtrip sana kaso ‘low battery shutdown’ amputek. Kailangan
ko na bumili ng bagong phone. Ang bilis malowbat nito. Nakakainip na tuloy =______=
“Wala naman. Kaso kasi Nathan, bestfriend mo lang ako. Girlfriend mo naman si Chelsea. Yung dapat na
ginagawa mo sa akin, sa kanya mo nalang gawin. No offense meant ha? You should at least know how to
act towards your girlfriend and your friend. Magkaiba dapat yun.”
Napahawak ako sa batok ko nang maalala ko na naman yung sinabi ni Kaye Anne sa akin kanina. Kanina
ko pa iniisip yung sinabi niya eh. Eh ano naman kung girlfriend ko si Chelsea? Kaibigan ko naman si Kaye
Anne. Alam ko naman sa sarili ko yung actions ko towards them. Wala namang malisya yun eh. Takte
naman, bat ba ako nababagabag dun?
Mamaya lang ay nagdissmisal na ang class ni Chelsea. Sinalubong ko kaagad siya, at agad na kaming
lumabas ng building nila.
“Nat-Nat, ayos ka lang? Bat mukhang seryoso ka yata ngayon?”
Napatingin ako sa kanya. “Sorry, wala yata ako sa mood ngayon.”
“Hmm, I understand. Ganyan naman talaga ang mga tao.”
I chuckled on what she has said. “Bakit, di ka ba tao?”
“Weh? Joke ba yan?” >.>
Korny ko talaga ‘pag nagjojoke eh. Ayoko na nga -________-
Patuloy pa rin kami sa paglalakad nang magsalita na naman siya. Ampupu naman, wala talaga ako sa
mood.
“Nat-Nat, pwede magtanong?” Tumango ako saka ako napatingin sa dala niyang textbooks kaya kinuha
ko yun. Ako nalang ang magbibitbit. “Pa’no kayo nagkakilala ni Kaye Anne? I mean, diba sina Warren,
Sheen at Angelo lang naman yung friends mo? Well, isama ko na rin si Jenny. Do you get what I’m trying
to ask?”
“Ahh, long story but to make it short, I’ll put it this way… Isa siyang tulay na nagiba.”
Mukha naman naguluhan si Chelsea. “Di ko yata gets.”
“Tinulungan niya ako na manligaw sa pinsan niya----“ Hindi ko na natapos yung sasabihin ko kasi nahagip
ng tingin ko si Gail kasama si Kaye Anne na palabas din ng campus. Mukhang papunta din sa car park.
“Speaking of. Tara, papakilala kita, Chels.” Hinila ko ang kamay ni Chelsea papunta sa direksyon nina
Gail. Mabagal naman yung lakad nila kaya naabutan namin agad sila.
“Nat-Nat, nakakahiya.” (- -“)
“Hindi yan, mabait si Gail.” Bulong ko sa kanya saka kami nakisabay sa lakad nila. “Hey, Gail. Hi, Kaye
Anne.”
Napahinto sila sa paglalakad. Gail looked back at us and smiled warmly, “Nate, kamusta? Pauwi ka na?”
Napatingin ako sa side ni Kaye Anne, hindi ko napansin na kasama pala niya si Austin. Pasensya, ‘di
nasama paghagip ng tingin ko kanina eh. ~_~
Tumango nalang ako saka ko hinila palapit sa akin si Chelsea. “Gail, nagpromise ako sayo noon diba?”
“Hmm…” She looked at me cluelessly that made me smile. Nung nasa Germany kami months ago,
nagpromise kami sa isa’t-isa na kapag hindi talaga kami ang magkatuluyan kapag bumalik na kami dito
sa Pilipinas ay ipapakilala nalang namin sa isa’t-isa ang magiging karelasyon namin.
“May alzheimer’s disease ka na ba, Gail? Hehehe.” Tumingin ako kay Chelsea saglit. “Si Chelsea nga pala,
girlfriend ko. Chelsea, si Gail. Nakwento ko na siya sayo diba, Chels?”
Chels nodded shyly. “Nice to meet you, Miss Gail.”
Hindi ko alam kung bakit pero matagal na nakatitig sa akin si Gail. Yung titig na makahulugan. Bat ba
ganyan ang mga reaction nila sa pag-gigirlfriend ko? ~_~
“I’m sorry. Nabigla lang ako.” Then she looked at Chelsea with a smile, na mukhang naiilang naman. “Hi
Chelsea, you’re so beautiful. Ang--- ang swerte mo kay Nathan.” Then I saw her took a glance on Kaye
Anne.
“Eh? Naku…” – Chelsea >/////<
“Hindi uy! Ako ang maswerte kay Chelsea.” I interfered and Chelsea nudged me.
Tinap naman ni Gail ang balikat ko. “I’m happy for you, Nate.” Tapos lumapit siya sa akin at binulungan
ako. “I didn’t expect this. Akala ko pinsan ko----- never mind.” And then she shot me the look.
Ano ba yan -__- Napatingin tuloy ako kay Kaye Anne sa right side niya. Mukhang kumportable na siya sa
suitor niya. Nagtatawanan eh. >.>
“Sige, una na kami, Gail.” Saka ako tumingin kay Kaye Anne. “Kaye Anne, online ka mamaya?”
Nagshrug lang siya. “Bakit?”
“Ahh wala… Sige una na kami…” Tapos tumango lang ako kay Austin for courtesy.
“Okay, bye Chelseaaaaa!” ^________^/ <-Kaye Anne

Hinawakan ko na ang kamay ni Chelsea at hinila na siya palabas ng tuluyan ng campus. Hindi ako sanay
ng ganito. Parang naiba talaga eh.
Napatingin ako kay Chelsea nang maramdaman kong kinalabit niya ako.
“Nat-Nat, grabe! Ang ganda pala talaga niya sa malapitan!” *u*
“Sino?”
“Si Gail… Mukha siyang mabait kaso parang ayaw niya sa akin?” Nag-aalala niyang sabi.
“Pfft! Huwag mong alalahanin si Gail. Mabait yun. Mas mabait pa nga yun kay Kaye Anne eh,” I said as
we went closer to my car. Pinagbuksan ko muna siya ng pinto sa passenger’s seat tapos ay mabilis akong
sumakay sa driver’s seat.
“So, si Kaye Anne yung naging tulay mo sa panliligaw kay Gail. Ganun?”
Natawa nalang ako ng mahina sa sinabi niya. Tinulungan ba talaga ako ni Kaye Anne nun? Parang ‘di
naman =))
“Oo kaso marupok yung tulay eh…” :)
Nagseatbelt muna siya bago siya nagsalita. “Do you believe in the saying ‘The bridge is always the
winner’, Nat-Nat?”
Kunot-noong napatingin ako sa kanya. “Hindi, bakit mo naman natanong?”
Nagshrug lang siya tapos tinuro niya yung seatbelt ko kaya nagbuckle up na rin ako. “Wala lang, may
napansin kasi ako.”
“Ano naman yun?” Kung ano-ano naman napapansin ni Chels. Keen observer talaga.
Umiling lang siya tapos umupo na siya ng maayos. “Never mind… Nag-oobserve lang ako kasi baka may
masaktan na naman ako dahil dito sa ginagawa natin.”
“Ha?”
“Hehehe! Wala, paranoid lang ako kasi ayoko magaya noon na may nagseselos pala sa akin.” Nakangiti
niyang sabi. “Tara na nga, hinihintay na tayo ni Ate Cherry.,.”
May nasasaktan? Nagseselos? Meron ba? Wala naman eh…

GAIL’S POV
“Tapos grabehan, Gail! Sister-in-law pala ni Dustin yung Bea. Napagkamalan tuloy ni Chloe na binabahay
na siya ni Dustin! Hahahahahaha!”
“Tapos ano’ng nangyari?”
“Ayun nga, bigla nalang hinila ni Dustin si Chloe papasok sa kotse niya. Iniwan ako ng mga angry birds…”
Nakasimangot na sabi ni Kaye Anne saka niya inabot sa akin ang pasta. Nagluluto kasi kami ng walang
kamatayang carbonara. Gusto niyoooooo~? *_*
“Angry birds ka dyan. Love birds na sila. Yieeee!” I put the pasta on the sauce pan and I started to mix it
with the sauce. “Saan kaya sila ngayon no’? Nagdedate siguro.”
“Tinext ko kanina si Chloe, sabi niya dun daw siya pinapatulog ni Dustin sa pad niya. Nakakatakot yun si
Chloe! Baka may gawing milagro eh.” >.<
Nagplate muna ako ng ng pasta habang si Kaye Anne naman ay gumawa ng fresh lemonade. Pagkatapos
nun ay pumwesto na kami sa dining table.
“Ansave mo? Milagro ka dyan? May tiwala ako sa dalawang yun. Lalong-lalo na kay Dustin, mas
conservative pa kaya yun kesa kay sissy… Hindi naman siya kasing ------” napahinto tuloy ako sa
pagsasalita. Nilalaglag ko yata si baby love. “Basta, hindi siya kagaya ni Kurt.”
“Kung sa bagay, mas mahinhin pa si Dustin eh. Ni ayaw nga pagbasahin ni Dustin si Chloe nung 50
Shades of Gray. Rated SPG pa naman yun…”
We murmured a little prayer before starting to eat. Dinnertime na rin kasi. Bago kami dumiretso kanina
dito sa unit ko, dumaan muna kami sa bahay nila Kaye Anne para kumuha ng damit at uniform para
bukas. Nakakainis kasi si Kurt eh! Sabi ng huwag sasabak sa underground fight pero sige pa rin.
Kakagaling pa naman sa sakit. Ewan ko lang kung totoo pero sabi niya ‘di raw siya sasalang. >,<
We’re in the middle of our food when something crossed my mind…
“Nga pala, Kaye Anne! Si Nathan pala may girlfriend na noh?” Uminom muna ako ng lemonade.
Napansin ko nalang na tuloy-tuloy na siya sa paglantak nung carbonara. As in, continous talaga. Kain
construction worker? ~_-
“Ayos ka lang? Hindi ka ba kumain kanina?” -___-

Uminom muna siya ng lemonade at saka niya pinunasan ang gilid ng labi niya gamit ang table napkin.
“Hehehe! Kumain kaya ako! Nilibre nga ako ni Austin kanina sa isang Chinese restaurant eh. Solved na
solved!” Saka siya tumawa… na halatang pilit naman. =__=
I looked to her meaningfully. Naconscious yata siya kaya pinunasan niya ulit yung labi niya.
“You don’t have dirt on your face. Try again, Kaye Anne… Invert the topic without me noticing it.” =__=
Ngumiwi lang siya. “Kasi naman eh!” >3<
I rolled my eyes in irritation. “Hindi ka man open sa akin, Kaye Anne, may konting idea naman ako…”
“Idea?”
“Idea. You like Nathan, don’t you?” I asked in my suspiscious tone.
Napaiwas naman siya ng tingin tapos ay pinagpatuloy na niya ang kinakain niya. I know her very well.
“Or is that something deeper?”
Napahinto siya sa pagkain. Dahan-dahan muna niyang nginuya yung nasa bibig niya since punong-puno
na naman. Uminom muna ulit siya ng lemonade bago ulit siya nagsalita.
“Sorry…” :(
My eyebrow shot heavenwards. “Why sorry?”
“Sorry kasi nagkeep ako ng secret sayo for about 3 years.”
“3 years? You mean, 3 years mo na siyang------“
Nagnod siya ng sunod-sunod. “Yeah, and it’s really becoming deeper.”
“Oh geez! I didn’t know.” Tumayo na ako at lumipat ng upuan sa tabi niya.
She smiled a sad one though. “Nakakainis siya, Gail. Sa three years na yun, nafriendzoned ako. Korny
man sabihin pero nasasaktan ako.”
Mukha na siyang iiyak kaya hinaplos-haplos ko na yung likod niya to comfort her. “Huwag ka ngang iiyak.
Marami namang lalaki dyan eh. Like Austin, I think he’s a good guy.”
Austin seems nice. Kanina kasi nakakwentuhan namin siya. Nagsorry nga rin siya sa akin. At first, I don’t
have idea kung bat siya nagsosorry. Yun pala, about pala yun sa nangyari 4 years ago sa Sitio Maligaya. I
felt his sincerity though.
“Hindi ako iiyak ah! At isa pa, kahit na na-iinggit ako sa inyo ni Chloe dahil may lovelife kayo, ‘di naman
ako nagmamadali na magkaroon ng sarili ko.” Ngumiti na siya sa akin. “And you’re right, Austin is really
nice.”
Matapos naming kumain ng dinner ay nagvolunteer na si Kaye Anne na mag-hugas ng pinagkainan
namin. Nakatayo ako sa right side niya at pinapanuod ko siya nang biglang nagring ang phone ko.
Pagkatingin ko sa screen, si Clara pala… Yung receptionist sa front desk sa condo building na ito.
“Hello, Ate Clara?”
[“Hi, Miss Gail… Tumawag po ako para sabihin sa inyo na may package po dito na nagpadala sa inyo.”]
“Huh? Bat ‘di nalang po iakyat dito?”
[“Sorry po Miss Gail pero napagsabihan po kasi ako ni Mr. Kurt na hindi iaakyat ang kung anumang
package na pinapadala sa inyo nang hindi dumadaan sa sniffing dog namin. For security purposes lang
po… And besides, you have to sign the receiving letter po.”]
Grabe si Kurt. Masyado akong sinisecure. But I find it so sweet :””>
“Okay, I’m coming po… Thanks for calling…”
[“No problem, Miss Gail.”]
Pagka-end ko ng call ay napansin ko na kakatapos lang ni Kaye Anne sa paghugas ng dishes. Nagpaalam
muna ako sa kanya na bababa ako saglit kaso ‘di ako pinayagan. Sasama daw siya…
“Kaye Anne, saglit lang ako. Gimme 10 minutes, nandito na agad ako.”
“Sige na nga! Saglit lang ha?”
“Oo!”
Lumabas na ako agad ng unit ko, at mabilis na sumakay ng elevator. Kung ano-ano pa naiisip ko habang
nasa loob ako nito kasi feeling ko baka magbrownout dito tapos mastranded ako mag-isa dito… Tapos
may batang nakaupo dun sa corner, yung sa ‘The Grudge’! Uwaaaaaaah! >________<
Dahil sa wild imagination ko ay kinakabahan akong nakarating sa lobby ng condo building. Dumiretso
agad ako sa front desk at kinausap si Ate Clara.
“Ate, where’s the package po?”
“Saglit lang po, Miss Gail.” Sabi niya sa akin at saka siya may sinenyasan sa likod ko. Pagkatingin ko, may
lalaking lumalapit sa pwesto ko na may dalang medium sized na pink box. Ito na siguro yun. Kanino kaya
galing ‘to?
“Miss Crystal Gail Rivera?” Tanong ni Kuya.
“Opo…”
Ipinatong muna niya yung box sa desk tapos may nilabas siyang booklet. “Pakipirmahan nalang po dito,
Ma’am.”
“Kanino po galing?”
“’Di po pinapasabi eh.”
“Pwede ba yun?”
“Opo, ‘pag magsusurprise ng receiver pwedeng i-secret yung sender.”
Kahit takang-taka ako ay pinirmahan ko nalang. Matapos kong pirmahan ang booklet ay iniwan niya na
sa akin yung box. Pina-sniff naman nila Ate Clara sa sniffing dog yung box since yun nga ang hinabilin sa
kanila ni Mr. Kurt na baby love ko :””>
“Any harm?” Tanong ko sa guard.
“Clearly negative…” Sagot nung security guard.
“Thanks po!”
Dahil magaan naman yung box, hindi na ako nagpatulong sa pagdala nito. Papasok na ako sa elevator
nang may lalaking humabol sa pagsakay. Nakasuot siya ng face mask. Nakatakip kasi yung kalahating
bahagi ng mukha niya.
“What floor po?” Tanong ko sa kanya.
“3rd lang…” Sagot niya.
Priness ko naman yung 3rd floor, ako kasi eh sa 16th pa. Dahil nga sa 3rd floor lang siya, nauna siyang
nakarating sa floor niya. Ako naman ay napatingin lang sa box na hawak ko. Ano kayang laman nito? At
kanino galing ito? Sus! Baka kay baby love lang ito galing. Hahaha! =))
Napansin ko na nasa 5th floor na kami. Ni wala kahit isang sumasakay. Palibhasa kasi ay gabi na--------
Napaubo ako nang mapansin kong umuusok ang paligid. Habang tumatagal, mas lalong lumalala ang
usok. Kumakapal lalo hanggang sa hindi ko na makita ang paligid. Nagsimula na rin akong makaramdam
ng hilo… My knees went weak…
Napapikit na rin ako dahil masakit na sa mata ang usok…
“Oh God help--------“
I couldn’t manage to finish my words because everything went black.
KAYE ANNE’S POV
Ang tagal naman ni Gail! Yung 10 minutes niya, naubos na. Halos kalahating oras na ang lumipas oh! >,<
Napatayo ako sa pagkakahiga ko sa sofa bed nang may nagdoorbell. Siya na siguro yan. Wushu!
Dumudoorbell pa eh bukas naman ang pinto. Si Gail talaga!
Nang binuksan ko ang pinto, hindi si Gail ang nakita ko kundi tatlong security guards…
“Ma’am, good evening po…”
“Good evening din, what can I do for you po? Pasensya na, yung may-ari kasi ng unit wala ------“
“Ma’am, sumama po kayo sa akin. Si Miss Gail po, isinugod namin sa ospital.”
[40] AT THE HOSPITAL
Third Person’s POV

Kanina pa siya naghihintay sa pagbabalik ng nag-iisa niyang kapatid na babae. Nag-aalala siya dito dahil
sa kalagayan nito. Simula nang bumalik ito sa normal na kondisyon niya ay napapansin nalang niya na
madalas na itong umaalis ng bahay ng walang paalam. Kahit anong pagbabawal niya sa kapatid ay wala
pa rin itong pakialam. Kung anuman ang ginagawa ng kapatid niya, ay wala siyang ideya.
Narinig niya ang pagbusina ng kotse sa harapan ng bahay nila. Tumayo na siya dahil sigurado na ang
kapatid niya na iyon. Agad-agad siyang pumunta sa gilid ng pintuan para mapindot ang button ng
controller ng gate nila. Maya-maya lang ay pumasok na ang hinihintay niya na akala mo ay nanalo sa
lotto sa ngiting nakaukit sa labi niya. Nagtaka siya sa ekspresyon nito dahil matagal-tagal na rin itong
hindi ngumiti ng ganun.
“Where have you been?” Bungad niya sa kapatid.
She just smiled fiercely at him, “Secret.”
“Naaalala mo na ba ang lahat? Sinong pinupuntahan mo?”
She just shook her head in anticipation, “Mind your own business, Kuya. And yeah, to answer your
question, hindi ako nakakaalala dahil hindi naman ako nakalimot.”
Napabuntong-hininga nalang siya sa sinagot ng kapatid sabay hilot sa sentido nito. “Just leave it to me.
Ako na ang bahala sa kung sinumang lalaking tumarant@do sayo. Huwag ka ng masyadong maglalalabas
ng bahay.”
She just laughed sarcastically as she walked passed her brother.
“Kuya, nagsisimula na ako. Gusto kong tapusin ito sa sarili kong paraan.” She twitched her head
sideways, “Goodnight, Kuya…”
KURT’S POV
“Sa totoo lang, tinatamad ako sumabak ngayon.” Wayne said as he sat beside me.
“Bakit naman?” Tanong ko saka ako uminom sa beer in can ko.

“Wala lang. Puyat kasi ako, wala akong energy.” *yawn*
Tumabi naman sa amin si Jake saka niya inakbayan si Wayne. “Ano, Wayne? Break na kayo ng chick
mo?”
“Lul, break agad-agad? Asa!”
We’re currently staying at our hideout. May built-in gym dito and we’re working out a little to ready
ourselves for later’s fight. Although, hindi naman ako sasali. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakapag-
gym. =__=
“Eh bakit ba? Dun din pupunta yun, Wayne.” Asar ni Arthur sa kanya habang nag-lilift siya ng weights.
“Huwag niyo akong igagaya sa inyo na parang nagpapalit lang ng damit kung makapagpalit ng babae.”
Wayne answered in his irritated tone.
“Mark Wayne, hindi naman kasi ganun yun. For us X8, girls come and go. Hangga’t may dumadating na
babae, dapat tinatanggap mo hangga’t hindi pa dumadating yung the right one para sayo.”
We all stared on who just spoke. It’s Derrick, na mukhang may prophecy ng pangongolekta ng babae.
Tss.
“What? I just said what’s my stand about the topic.”
“Uso kasi magseryoso, Derrick. Hindi yun nakamamatay.” Sabi ni Wayne sa kanya. Kilala ko yan si Wayne
when it comes to girls. Nagtatagal lahat ng relasyon niya at isa sa mga sineryoso niyang babae ay yung
exchange student from Germany. I can’t remember her name though.
“G@go. Nagseryoso na ako pero binibiro naman ako ng tadhana. Hindi pa siguro oras para magseryoso
ako. We must enjoy life to the fullest, dude.”
Napailing nalang ako sa sinabi ni Derrick. Sa X10, si Derrick ang hindi nagpapatalo sa mga ganitong
klaseng usapan kaya mas mabuting magparaya nalang.
Nakisali na rin si Kent sa usapan. Nagtetrend mill kasi sila kanina ng kambal niya. “Eh ang kaso Derrick,
parang ginagawa mo ng laruan ang mga babae. Pag nagsawa, iiwanan. Ano kaya yun?”
“Kaya nga! ‘Pag ikaw nakarma, lagot ka.” Dagdag naman ni Brent habang patuloy sila sa pagtetrend mill.
“Karma? Hindi ako naniniwala sa karma. Basta para sa akin, kung ano ang hinain, siyang aking kakainin.
End of story.” Derrick said arrogantly as he started to do the sit-ups. Nagkatinginan naman ang X10 dahil
sa sinabi ni Derrick. Sa mga tinginan nila, mukhang nag-disagree sila.
“Makakahanap ka rin ng katapat mo, Derrick.” Sabi ni Jake.
“Yeah, baka mamaya, mapikot ka nalang ng kung sino-sino dyan.” <-Wayne.
“O ‘di kaya, may mabuntis ka nalang. Tsk tsk! Dun magtatapos ang kaligayahan ni Derrick Monteverde.
Hahahaha!” <- Toffer.
Tumigil sa pagsisit-ups si Derrick saka ito ngumisi sa amin. “I always use protection. Kaya imposibleng
mangyari yang mga sinasabi niyo. Mura lang sa tindahan yun.” Sabay tingin niya sa akin ng
makahulugan. Binato ko nga ng towel sa mukha. ~_~
“Don’t give me that look, Derrick. I didn’t use protection when we did that. She’s fcking drunk!”
Napakunot-noo nalang ako ng tumigil sila sa ginagawa nila tapos ay pinalibutan nila ako sa pagkakaupo.
In other words, I’m cornered. What the hell?
“So yeah, master… Continue…” Wayne said while smiling menacingly at me.
“What the fck? Hindi ako magkukwento!! It’s a secret I will never ever tell to you @ssholes!”
Tumawa naman sila na parang mga sira-ulo. Isama mo na si Alex na kanina pa nakahiga sa sulok, seems
he’s making his own world. By the way, Dustin isn’t here ‘coz he’s reunited with his fiancée'.
“Ikaw ang nag-open ng topic, Master. Just continue… Hindi mo pa nakwento sa amin ang tungkol dyan.
Nagulat nalang kami na nakabuo ka na! Yown oh!” Derrick asked.
“Kaya nga! Kaya nga! Ang bilis mo, Master ah!” <-Brent.
“Oo nga, pa’no niyo binuo?” <-Kent.
Nagulat ako sa tanong ni Kent kaya binatukan ko siya. “Are you nuts? Pa’no binuo? Malamang, ganun
din. Inosente ba kayo para ‘di malaman yun? You’re all talking sh*ts again.” Tumayo na ako at
pinagpagan ang damit ko. Why do they need to remind me of that night? Ayoko na nga munang
alalahanin eh. Baka ‘pag inalala ko pa yun ay umuwi na agad ako kay Crystal? Tss. Hot topic it is. :)
“Why are you smiling, Master? Naaalala mo yung gabing yun no’? Ay! Gabi ba o umaga? O baka naman
tanghali o ‘di kaya’y madaling araw? Yooooooown!” Toffer teased and did high fives with the others.
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!”
Humarap ako sa kanila saka ko sila tinignan ng seryoso. “Stop it. Huwag niyong isasali si Crystal dito.
Kanina nalang na kay Wayne kayo.” -_______-
“Master naman….” (_ _”)
Bago ko pa sila pagbabatukan isa-isa ay umalis na ako dun at nagpunta sa kitchen. I shoot the beer in
can in the trash bin and opened the fridge. I’m thirsty… Makainom muna ng tubig.
Nang makuha ko na ang pitcher ng tubig ay biglang may sumulpot na pusa sa paanan ko. Kaya sa
sobrang gulat ay nabagsak ko ang pitcher sa sahig. And as expected, nabasag ito.
In a snap, Wayne and the twins went hurriedly here in the kitchen. Ako naman ay pinulot ang nabasag
kong pitsel. Sa ‘di malamang dahilan ay kinabahan ako. This is a sh*tty feeling…
“Nabasag…” Kent mumbled as he helped me picking up the broken pieces of the pitcher.
“Bwisit na pusang yan! Ginulat ako eh!”
“Ano’ng kulay ng pusa? White ba?” Tanong ni Wayne.
“Yeah, isarado niyo kasi ito! May mga pumapasok na pusang gala eh!” Tumayo na ako at itinapon ang
mga piraso ng nabasag na pitsel.
“Ay pusa! Si Sweetie yun!” Wayne retorted and squat a bit. “ Sweetieeeeeee~” *_*
That cat is his fcking pet? Tss. “Pusa mo ba yun? Why did you bring her here?”
“Sumasama sa akin, Master eh. Gusto yatang makapamasyal kaya sinama ko.”
“Tss!”
Nakita ko ng winawalisan ni Brent ang mga bubog kaya hinayaan ko na sila. I was about to wash my
hands in the sink when my phone suddenly rang. It’s Kaye Anne.
“Kaye Anne…?”
[“K-Kurt, si Gail… Tinakbo sa ospital…”]
“WHAT? What the hell happened?”
“I.. I don’t know! Basta, pumunta ka na dito. Jimenez General Hospital…”

I didn’t bother to say goodbye to her. Basta ay tumakbo na ako palabas ng hideout namin. Fck! I
shouldn’t have left her…
“Master! Saan ka pupunta?”
Hindi na ako lumingon kay Jake. Sinundan niya ako palabas. I just ride on my motor bike and wore my
helmet. Binuksan ko ang salamin at tinignan siya, “Crystal is in the hospital… Kayo na ang bahala dyan.”
~~~
*** JIMENEZ GENERAL HOSPITAL
“Room number nga ni Crystal Gail Rivera.” Natataranta kong tanong or morelike utos sa nurse sa front
desk ng ospital. Kilala na naman ako dito dahil sina Dustin ang may-ari ng hospital na ito at isa pa,
mahigit dalawang taon nakaconfine ang Lolo ko dito.
“Room # 105, Sir. 4th floor po.”
Tinakbo ko na paakyat sa 4th floor. Dahil sa madalas ako noon dito ay kabisado ko na ang mga rooms.
Mabilis kong nahanap ang room ni Crystal. Sa labas nito ay nakita ko si Kaye Anne na may kausap sa
phone niya. Humarap siya sa akin tapos ay mukhang nagpaalam na siya sa kausap niya.
“Kurt, si Gail nawalan ng malay.” Nag-aalalang sabi niya.
“Anong nangyari? Nahilo ba siya? Ayos na ba siya ngayon? How’s our baby?”
She gave me her assuring look, “Don’t worry, they’re fine now. Hindi pa alam ang eksaktong nangyari.
Iniimbestiga pa ng security.” Humarap na siya sa pinto at binuksan ito. Sumunod naman ako sa loob at
nakita kong mahimbing na natutulog si Crystal. Mukhang maaliwalas na ang mukha niya, kaya narelieved
na ako.
Lumapit ako sa kama niya at humila ng monobloc chair at umupo dito. I held her hand and caressed it. I
should have stayed with her. Matigas pa naman ang ulo nito.
“Ano ba talaga ang nangyari?” I asked while staring at Crystal’s face.
“Tinawagan kasi siya ng receptionist ng condo niyo. Pinapakuha yung package something na yun and
then nung nasa elevator na raw siya pabalik sa unit, may nakakita nalang daw sa kanya na wala ng malay
sa loob ng elevator habang umuusok ang loob.”
I looked at her while frowning. “Umuusok?”
She nodded. “Oo, nakita nalang daw sa loob nung elevator na may teargas. Kung pa’no nagkaroon nun
dun, iyon ang iniimbestiga ng security.” Lumapit siya sa kama at umupo sa edge nito. “Kurt, alagaan mo
si Gail. Natatakot ako para sa kanya eh. What if maulit yung nangyari sa kanya nun?”
Ibinalik ko lang ang tingin kay Crystal at masuyong hinaplos ang buhok niya. I won’t let anyone lay a
filthy finger on her. Whoever the fck did this to her, I’m sure as hell I’m gonna rip him off. Saktan niya na
ako, ‘wag lang si Crystal.
“2 years ago, may nagpapadala ng threats sa kanya. Is it possible na mangyari ulit yun? I mean, tingin ko
tinototohanan na ng taong yun eh. Buntis si Gail oh…”
I gawked in astonishment and threw a serious glance at Kaye Anne. “Matagal na yun, Kaye Anne at isa
pa, tapos na ang kung anumang nangyari sa gang nila at sa amin. Imposible…”
She sighed, “You should always watch her back, Kurt. Pasadya man o hindi ang nangyari, kailangan mong
bantayan si Gail. ”
“I know and I will…”
“Kurt, ikaw na bahala sa kanya. Uuwi na ako ha? Pasensya na kung hindi ko siya nabantayan ng mabuti.”
She said as she stood up.
“It’s okay. It’s not your fault anyway.” I smiled a little, “Thanks Kaye Anne.”
“No problem… And oh, wala na sina Tita Trinity dito sa Pilipinas. Are you gonna let them know about
what happened?” Nag-aalangan niyang sabi.
“Of course, they have the right to know. Ako na ang bahala dun…”
Ako na ang nagbantay kay Crystal nang umuwi na si Kaye Anne. Thank heavens, maayos ang mag-ina ko.
If something worse happens to them, I might gonna haunt whoever the fck behind this sh*t.
I looked at my wrist watch and it’s already 11 in the evening. Napatayo pa ako nang makita kong
gumalaw na si Crystal. She slowly opened her eyes and seemed surprise on where she is.
“Where am I?” She’s touching the side of her head.
“Hospital… Ayos ka na ba, baby love?”
She looked to me surprisingly and pouted, “Kuuuuuuurt, anong nangyari?”
“Ako dapat nagtatanong sayo nyan.” -.-
She was about to get up when I stopped her, “Payakap nalang ako, Kurt.” >3<
How can I hug her? Nakahiga siya eh. “Bukas nalang…”
“Ngayon na…”
“May dextrose ka pa, mahirap Crystal.”
She pouted more, “Higa ka nalang sa tabi ko. Kasya naman tayo dito.”
“Fine…” I smiled as I lied beside her on the cot. Ipinailalim ko sa ulo niya ang braso ko to serve as her
pillow. Then she hugged me on my waist. I kissed her cheek and tightened my embrace, “Dapat ganito
nalang kama mo sa unit, baby love.”
“Bakit? Ang sikip naman eh.”
I chuckled and played her hair strands, “Mas masaya ‘pag masikip.”
Hinampas niya lang ako ng mahina sa tiyan saka niya isiniksik ang ulo niya sa dibdib ko.
“Kurt, I’m scared…”
“Don’t be…”
“Nararamdaman ko talaga na may taong galit sa akin kaya niya ako ginaganito.” She said sadly.
“Gigilitan ko na ang leeg ang sinumang manakit sayo, Crystal. Umulit pa siya, ha-huntingin ko nalang
talaga siya. Try me…” ~_~ Nanggigil na sabi ko. Bigla nalang niya akong kinurot sa tagiliran kaya
napaigtad ako. “AISH! MASAKIT!”
“Eh bat papatay ka pa?! Masama yun!!!” >n<
“Alam ko! Eh anong magagawa nila, ikaw yung ginagalaw nila eh!”
“Eh bat ka naninigaw?!”
I sighed exasperatingly, “Umiinit ulo ko… Konti nalang talaga, makaka------“

“SHUT UP! Nag-iiba tingin ko sayo, Tristan!!!”
“What?”
“May fiancée' akong criminal!!! Kyaaaaaaaaaah-------!!!” Tumili na siya kaya tinakpan ko na ang bibig
niya. Baka may makarinig eh =_____=
“Hindi ko pa naman ginagawa, kaya hindi pa ako criminal, baby love.” Tinanggal naman niya ang kamay
ko sa pagkakatakip sa bibig niya saka siya nagroll eyes. “Wag kang mang-iirap. Ang pangit lang, baby
love.”
Inungusan niya ako, “SINONG PANGIT?!?”
“Wala, ako…” =_____=
“Good…” Sabay yakap na naman niya sa akin. “Pero baby love, wag kang papatay ng tao… Ayoko naman
na dalawin ka sa kulungan dala-dala si Baby Kyra…” :(
I chuckled. Isip-bata lang eh… “Yeah I know, ang gwapo ko namang criminal…”
“Papangit ka rin kapag nakulong ka na. Mukha ka ng goon sa pelikula.”
“Bakit ba tayo napunta sa usapan na ‘to?” Iritadong tanong ko, tapos ay nagshrug lang siya. Ipinaharap
ko naman sa akin ang mukha niya at tinitigan ko siya sa mga mata. “Crystal, simula ngayon, huwag kang
lalayo sa akin. Kung pwede lang na itali ka sa kamay ko, gagawin ko. Hindi ko na hahayaan na mangyari
ulit ito.”
Napakagat labi siya saka niya hinaplos ang noo ko. “May pimple ka na sa kakapuyat, baby love. Tulog na
tayo?”
I smiled, “Diverting topic?”
“Ayokong isipin kung anuman ang nangyari. Maii-stress lang ako! Ikaw nalang ang mag-isip, Kurt.” >3<
“Yeah right, kumain ka na ba?”
“Don’t ask me… Tulog nalang tayo. Ang baho-baho kasi ng amoy ng ospital!”
“Hahaha! Goodnight… Patayin ko ang ilaw?”
“Noooooooooo! Ospital ‘to Kurt!”
“So?”
“Maraming multo!”
“Hahahaha! Duwag.”
***THE NEXT MORNING
WAYNE’S POV
Kasama ko sina Arthur, Jake, Toffer at Alex na bumisita kay Gail sa ospital… Kawawa naman si Princess!
May isang tilapia ang pumeste sa kanya. Nagulat nga kami kagabi na usap-usapan sa condo building na
nagcollapsed daw si Gail sa elevator dahil sa isang teargas… :3
“Arturo, ano ba yang dala mo? Magpipicnic ba tayo dun?” Tanong ni Jake sa kanya. Ako naman ay
pumapagitna sa dalawa. Chismoso ako eh :P
“Gail needs to have a balanced diet to ensure that the baby gets sufficient nutrition. Get it?”
@_@
Okaaaaaaay. Doctor Arturo speaking… >.>
“Aaaahhh… Anu daw Wayneylito?” <-Toffer
“What kind of brain do you have, Kristoffer Miguelito? Sinabi lang ni Arturo na masarap ang mga
pagkaing binili niya. Oh c’mon mamon! Nakakahiya ka naman.. Yun lang di mo magets?” sagot ko.
Sinapian na naman po kasi ni Einstein si Arthur. Buti nga ‘di pa nababaliw yan eh. Ayaw naman
mamahagi ng katalinuhan -.-
“Hindi niyo siguro naintindihan no? Okay, ipapaliwanag ko.” Nilabas niya mula sa paper bag yung yogurt
habang naglalakad kami papasok ng elevator ng ospital. “This yogurt is a dairy product right?” Tumango
naman kami na parang eng-eng. Hahaha! Oo nalang kami. “This contains calcium which is essential for
building strong healthy bones and teeth. Gets?”
*iling-iling 2x while nganga*

Ang labo din kausap ng hunghang na ito noh? Akala mo naman lahat ng tao, naiintindihan ang mga
pinagsasabi niya. Eh kung tanggalin ko kaya ang utak niya tapos palit kami? Tignan natin kung ‘di siya
ngumanga sa akin >:D
“You still don’t get it?”
Magsasalita pa sana siya nang takpan ko na ang bibig niya. “Oo na! Gets na namin. Manahimik ka
nalang, okay?”
Tinampal naman niya ang kamay ko. “No! You need to understand it! Let me put it this way… Gail needs
folate, calcium, fiber and fluids and most especially, iron.”
“Oh what the fck Arthur? Stop it… Namamaga yung utak ko sa mga pinagsasasabi mo…” >.> Toffer.
“Oh one more thing, do you know that what you feel right now is good for your brain? Wanna know
why?”
“No thanks…” -.-
Ang sarap pong ihambalos ni Kristoffer Miguelito kay Arturo. Buti nalang talaga di ako kinakausap ni
Arturo kundi mababaliw din si Wayneylito. Mehehehehe >:P
“Wayneylito, tayo nalang mag-usap. Hindi niya kasi maintindihan ang sinasabi ko eh…” Sabay lapit
naman ni Arthur sa akin. Napatingin ako kay Alex, ngingiti-ngiti lang siya sa gilid. Baka nabaliw na rin
siguro??
“Don’t talk to me. I’m busy, can’t you see?” >3>
“Bakit, ano ba ginagawa mo? You’re doing nothing…”
“I’m busy breathing…” *hinga hinga ng malalim*
“Oh! FYI! Do you know that breathing is a form of exercise to strengthen your respiratory system? But of
course, find a suitable place… Not here in the elevator.”
“I don’t know that, so you better shut up or else I will remove your brain and transfer it to mine. We’ll
exchange brains… You want that, don’t you?”
“No thanks… I’d rather exchange brains with a monkey than your coo coo brain… Okay, I’ll shut up…”
“Gooooooood! Hirap mo kaya kausap. Langya ka, wag kang magsalita ng ganyan. Dahil sayo, nabaliw na
si Alex sa sulok.” Tumingin naman ako kay Alex na patawa-tawa lang at nagpepretend na nababaliw.
Mouahahahaha >:D Hala, baka natuluyan na >.>
Kasalanan po yan ni Arturo De Barbarian na apo ni Aristotle na kalaban ni Einstein na hipag ni Neil
Armstrong na idol ni Yuri Gagarin na apo ni Agapito Flores na binigyan ni Manny Pangilinan na may-ari
ng Meralco ng ilaw kaya lumiwanag ang buhay ng pamangkin ni Magellan na nakipaglaban dahil sa
pampers kaya tinaga ni Lapu-Lapu. Then boom! Nabuo si Obama at nakalaban si Osama Bin Laden na
Lolo ko. Tama, lolo ko siya. Secret lang natin yun ha? Nahihiya ako kasi war freak Lolo ko.
Pagpasensyahan na! peace! ô^v
Bumukas na ang elevator, nandito na pala kami sa floor kung saan ang room ni Princess. Lumabas na
kami agad at tuwang-tuwa ako kasi ang gaganda ng mga nurses. Sus! Mas maganda pa si Juna bee ko sa
inyo :) Neseye ne eng lehet menemehel kete pegket~ Mehehehehe :))))))
Enebeyen, namiss ko tuloy bigla si Boy Pogi (weh?) with his goatie! T______T
Pwede bang magtaksil ngayon? Kahit ngayon lang? One hour lang or maybe two? Make it three nalang.
Sige na nga, 1 day nalang para sulit..com.ph. Ang ganda ng mga nurse eh… Pero syempre, joke lang yun.
:P Joke yung magtataksil ako pero hindi joke na magaganda ang mga nurses. Hala, ang daldal ng utak ko
:))
Nakarating na kami sa tapat ng room ni Gail, room #105. Kumatok pa kami ng 22 times pero walang
nagbukas. Oo, binilang ko yun :) So, ako nalang ang nagbukas…. Kaso ANAK NG OCTOPUS! Nagulat ako
sa nakita ko!!!
“PORN! PORN! PORN! POOOORN!” >n<
Napabalikwas naman si Master kaya nahulog siya sa cot. Cot ba tawag dun sa kama? Nyehehehe =))
Nagulat nalang ako ng makatanggap ako ng sapok mula kay Alex. “OUCH NAMAN ALEX!” >,<
“Porn ka dyan?” Masungit na sabi niya saka siya tumabi sa dalawa. Si Master naman ay bumangon na at
umupo sa tabi ni Gail. Actually, hindi naman talaga porn yung nasaksihan namin. Nahuli lang naman
namin na magkikissing scene ang dalawa. Parental Guidance is recommended :P
“Darn you, Wayne. Pumunta ba kayo dito para mambulabog?” Maangas na tanong ni Master. Si Gail
naman ay nagtatago under the sheets. Nahihiya yata =))
“Of course not, Kurt. Pinabili mo ko ng foods diba? Sumama lang sila sa akin.” Sagot naman ng may
topak na si Arturo.
“Magdadala sana ako ng flowers kaso sabi naman ni Alex ayaw mo daw sa bulaklak. Kaya sarili ko nalang
ang dala ko, Princess.” Sabay pacute naman ni Toffer sa kanya. Nakakasuka ang waaala~ ako lang kaya
ang cute dito! Ako lang at wala ng iba. Ang bumangga, giba! Sugapa! >:D
“Kamusta na Princess? Mukhang ayos ka na ah?” Alex asked smiling.
Sumilip naman si Gail sa kumot tapos tumango siya. “Ayos na kami ng baby ko….” :””>
“That’s good… Princess, nagdala ako ng foods para sayo. Meron ditong yogurt that contains calcium to
strengthen your bones and teeth. Meron ding fresh fruits… Mahirap kasi ‘pag canned fruits in heavy
syrup because it’s not recommended for it contains more sugar and calories and it’s bad for you and
your baby… I also brought you water… Distilled yan ah, to reduce the presence of amoeba and certain
bacteria.”
Ayan na naman po tayo =____________=
Lumapit naman ako ng konti kay Gail tapos binulungan ko siya. “Princess, umoo ka nalang. Hahaba pa
ang usapan eh… Baka mapunta pa sa world history yan.” >.>
“Ah eh… Hehehehe! Sure, thanks, Arthur.” (~~,)
“Ano na naman sinabi mo, Wayne?” Sabi ni Arthur habang nilalapag ang paper bags sa side cabinet.
“Walaaaaa~ ang sabi ko, ang gwapo mo tapos ang talino pa. Saan ka pa? Kay Wayne ka na…” *pogi
pose* “Kaya nga crush kita eh… Pero syempre joke lang yun… Si Jake talaga ang may LNP sayo!” I
grinned gwapoly. Pauso ko yun! :PPPP
“HOY! ANONG LNP?!” Sabat naman ni Jake. Sina Princess at Master naman, pinapanuod lang kami.
“LIHIM NA PAGTINGIN! AYIEEEEE! AWKWAAAAAAARD!” :D

“Wayne, alam mo ba kung nasaan ang morgue dito sa Ospital na ‘to?” =____= Seryosong tanong ni Jake
sa akin sabay kindat niya pa. Luuuuh! Nabading na rin sa akin? *pogi pose*
“Oo naman! Bakit, makikitulog ka Jake? O sasamahan mo na sila for good? That’s Alexander the great
idea!” Sabay tingin ko kay Arturo. “Diba Arturo De Barbarian?”
“Say whaaaaat?”
Binatukan ako bigla ni Jake. “Lul! Gusto mo maging ka-room mate yung mga nasa morgue?”
“Oh suuuuure! Basta kasama ka, Jakeylito! It’s my pleasure making friends with them.” ^_^
“G@go. Magtigil ka, tutuluyan na kita...” =_______=
“Manahimik na nga kayo. Kanina pa ako nababaliw sa inyo dito.” Saway sa amin ni Alex.
“Ang daldal ni Wayne, pansin ko. Ganyan kasi yan ‘pag may problema sa utak… I mean, sa pag-ibig sa
tinubuang lupa.” Sabi naman ni Toffer saka siya humiga dun sa couch.
Haluuh! Nakakainis! Change topic na nga bago maungkat ang lovelife ko.
“Ang cute-cute niyong lima! Para kayong Barney and friends! From now on, tatawagin ko na kayong
Wayney and friends…” ^___________________^ tuwang-tuwang sabi ni Gail.
“Pfft! Ano yun, ako si Barney the dinosaur? Yuck! Purple~” >.>
Inakbayan naman ako ni Jake. “Muntanga ka na kasi. Tigilan mo na…”
Umakbay naman ako sa kanya sabay kanta ng, “I love you! You hate me! Malungkot na si Wayney~ Dahil
kay Arturo si Wayney nabaliw~ Kawawa naman aking Wayney…~ Bow tayo Dude!”
“HOY WAYNEY AND THE CHIPMONKS, are you here to annoy us?” <-Kurt.
And that’s the end of my POV. Bow!
Alam ko mukha akong eng-eng mag-POV! Isisi niyo yan sa author nito. Tinotopak yata. Ako
pinagbuntungan. Okay lang, cute naman ako diba? *winks* Thanks sa exposure! \m/
Muli! Ako si Mark Wayne Madrigal… Ang Mister Pogi ng E.H.U! Sa uulitin! Paalam mga bata! Doon~ sa
Batibot! :*
GAIL’S POV
“HOY WAYNE AND THE CHIPMONKS, are you here to annoy us?”
“Hihihihihihi… Munshunga! AHAHAHAHAHAHA!” Nakakatawa lang sila. Ang sarap nilang panuorin. :3
“Ngayon naman, chipmonks? What’s next? Wayney the pooh?” Nakapout na sabi ni Wayne kaya hinila
ko yung kamay niya. Abot ko naman kasi eh.
“Bebe Wayne, ang cute cute cute cute mo! Pakurot ha?” ^_^
“Oh! May I go out?” >.>
*TOK! TOK! TOK!*
Sabay-sabay kaming napatingin sa pinto. Hindi pa man nabubuksan ay pumasok na ito. Tatlong pulis
pala.
“Good morning…” Bati nung isa.
“Good afternoon na po, Sir.” Sabi ni Wayneylito. Ano ba yan, nagagaya na ako ^_^v
“Good afternoon ka dyan, Wayneylito? 11 pa lang kaya!” <-Arthur.
“Ganun na rin yun… Tirik na rin naman ang araw ah.” -.-
“FYI…Don’t you know that----“
Tinakpan na ni Wayne ang bibig ni Arthur. Napahagikhik tuloy ako. “OO NA! Good morning po!!!”
Tumayo naman si Kurt at nakipagkamay sa tatlo. “How’s the investigation going?”
“Nakita ho namin sa CCTV na may lalaking sumakay kasabay mo, Miss Rivera. Bumaba siya sa 3rd floor…
Naka-face mask siya di po ba?”
I nodded slowly. Kinabahan tuloy ako bigla.

“Tapos kitang-kita po sa CCTV na bago siya lumabas ay may binagsak siyang teargas sa corner at yun ang
dahilan ng usok. Kita rin sa CCTV na lumabas siya sa exit na para bang walang nangyari.”
“Who the fck is that guy?” Pagalit na tanong ni Kurt kaya hinawakan siya sa balikat ni Alex to calm him
down.
“Hanggang dun lang ang nalaman namin, sir. For now, kailangan bantay-sarado si Miss Rivera since may
nagtatangka sa buhay niya.”
“WHAT THE HECK? Pa’no nakapasok yun sa condo na may dala-dalang ganun? Diba dadaan dapat yun sa
security? Sniffing dog or something like that?”
“Hindi ho siya pumasok sa entrance… Sa fire exit siya dumaan…”
~~~
Tanghali na ng magdecide si Kurt na iuwi na ako. Kinakabahan ako kasi sumosobra na ang gumagawa
nito sa akin. Wala talaga akong idea kung sino man yun. Pa’no kung naapektuhan ang baby ko? Hindi ko
yata kakayanin.
“Crystal, mas mabuting pumayag ka na sa sabi ni Mom sayo. For your safety…”
By the way, my mom phoned me this morning. She told me that she’ll provide bodyguards again for my
security whether I like it or not. Hindi naman ako pumayag kasi ayoko lang. Ayoko kasi ng may
bumubuntot sa akin. Hindi na rin ako makakapamuhay ng maluwag with them around. But I think, I
really need them.
“Hindi kasi sa lahat ng oras ay nasa tabi mo ako. Though, babantayan talaga kita… Mas mabuti ng may
bodyguards ka.”
I sighed and nodded. Inakbayan niya naman ako hanggang sa makalabas kami ng hospital.
“Ang tagal ni Wayne…”
“Puntahan nalang natin siya sa parking lot, Kurt.” Mahinang sabi ko. Nagvolunteer kasi si Wayne na siya
nalang daw ang magdadrive sa amin pauwi. Wala naman daw siyang ginagawa.
“Okay…”
Hinawakan na ako ni Kurt sa kamay at pumunta na sa parking lot ng hospital. As long as Kurt’s beside
me, I shouldn’t be afraid. Sa paghawak pa lang niya sa kamay ko, feeling ko, no one’s gonna take me
away from him… Ever…
“Ayun yung kotse niya.”
We were about to cross for us to get at the other side of the lot nang biglang may parating na itim na
kotse. Sobrang bilis nito… Sa bilis ng pangyayari, naitulak ako ni Kurt kaya napasubsob ako sa semento.
Napatingin ako kay Kurt, buti nalang nasa kaliwa ko siya. Nakaiwas din.
“PAKSHET! Nananadya ka ba?!?”
Tinulungan ako ni Kurt na bumangon at tinanong niya kung okay lang ako pero ‘di ko na siya pinansin.
Nakatuon ang atensyon ko kay Wayne na sinusugod yung driver ng kotse na muntik ng sumagasa sa
amin. Ibang Wayne ang nakita ko… Mabagsik… Maangas… Nakakatakot…
“FCK OUT!” Sigaw niya dun sa lalaki at binuksan ang pinto ng kotse. Nilabas niya ng marahas yung driver
saka niya hinila sa collar nito. “HINDI MO BA ALAM NA BUNTIS YUNG MUNTIKAN MO NG
MASAGASAAN?!”
“Sir! Sorry, ‘di ko po sinasadya…”
“Eh g@go ka pala eh… Nasa parking lot, tapos mabilis kang magpatakbo?! Sinong nag-utos sayo na
gawin ‘to?! SINO?!?”
“WAYNE! Stop it! Baka ‘di niya lang sinasadya!” Lumapit na ako sa kanila at hinila na si Wayne palayo
dun sa lalaki.
“Hindi sinasadya? Ano yan, t*nga?!”
“Tsk! Wayne, tama na!” Singhal ko tapos ay humarap ako sa lalaki. “Kuya, pasensya na. Umalis na po
kayo mabuti pa.”
Tumango lang ang lalaki at pumasok na sa loob ng kotse. Napalunok pa ako ng makitang may
nakasuksok na baril sa pantalon niya. We waited for him to drive away tapos ay hinarap ko sina Wayne.
“Bat di ka nagsorry, Wayne?! Hinarass mo yung tao!”
“Wow! Eh siya ba nagsorry sayo?”
Napatahimik ako kaya sumingit na si Kurt. “Crystal, you shouldn’t have done that… He seems familiar
though…”
Wayne’s brows formed a straight line. “May ACE tattoo siya right wrist niya, Master.”
“I got the plate number, don’t worry…”
Wayne sighed and looked to me in a guilty expression, “Sorry, Gail…” :(
“Okay lang… Thanks…”
He grinned, “Nagugutom ako. Miryenda tayo?”
“CARBONARA Bebe Wayne…” :””>
Help me heavens… Huwag niyo sanang hayaan na malapitan ako ng masasamang loob…
[41] SOMETHING DIFFERENT
***SAME DAY
KAYE ANNE’S POV
“Kaye Anne, anong meron? Bakit parang puyat ka?” Tanong sa akin ni Austin. Magkasama kami ngayon
kasi sabi niya sabay na daw kaming mag-lunch. Kaya ayun, nagpunta kami dito sa picnic section ng E.H.U.
Buti na nga lang meronng ganito dito sa campus. Nakakarefresh lang.
Sumubo muna ako ng kanin with fish fillet na niluto raw niya. Pwede na rin! Masarap ^.^
“Kagabi kasi isinugod sa ospital si Gail. Nag-alala lang ako ng sobra kaya hindi ako nakatulog ng maayos.”
“Ahhh… How is she now?”

“Okay na siya. Hindi lang ako mapakali sa nangyayari.”
Inabutan niya muna ako ng bottled water. “If you don’t mind, ano bang nangyari?”
My lips twitched sideways, “May isang kampon ng kadiliman kasi na nagtangka sa buhay niya.
Nakakatakot lang kasi baka kung ano na naman ang gawin nun.” I said in a worried tone as I closed the
Tupperware. Inabot ko na sa kanya yun ng nakangiti. Tapos na kasi ako. “Thanks pala, Austin ah?
Masarap!” *u*
He smiled, “I’m no good cook kaya huwag mo kong bolahin.”
“Suuus! Masarap nga!”
Napatawa naman siya ng mahina, “Hindi ako ang nagtimpla niyan. May nabibili na kasi sa Grocery ng
ready-to-cook na fish fillet. Nakakahiya naman. Sa susunod, magsisikap na akong magluto.”
“Pfft! Gusto mo tulungan kita magluto? I’m not that good pero marunong pa rin naman.”
“Really?” He smiled widely and I nodded. “Baka naman natuturn off ka na sa akin nyan.”
“Ano ka ba! Turn off ka dyan! At least, parehas tayong mahilig kumain…” I grinned. Kaso hindi ko
napigilan ang sarili ko na mapahikab. Inaantok talaga ako –o-
Napatingin ako kay Austin nung lumipat siya ng upuan. Sa tabi ko to be exact. Kanina kasi nakapwesto
siya sa harapan ko eh.
“Kaye Anne, gusto mong umidlip? Babantayan kita.” :)
My eyes rounded, “Haluuuuh! Nakakahiya naman…” O_O
“Hindi yan. Mag-nap ka lang dyan tapos babantayan kita. Wala naman na akong gagawin ngayon. Ikaw
ba? Magbabantay ka pa ba ng stall niyo?”
Napatingin ako sa wristwatch ko. Quarter to 1 na pala. Mamaya pa ang shift ko sa stall namin, 3PM.
Napatingin ako kay Austin… Uwaaaaaah! Nahihiya ako pero inaantok talaga ako –o-
“Uhm… Sige… Pero after an hour, gisingin mo ako ha?”
Ngumiti lang siya at tumango. Tapos ay ipinatong niya ang bag niya sa mesa sa tapat ko. “Gawin mong
unan….”
Kahit nahihiya pa ako ay nag-nap ako dun. Ginawa ko pang unan yung body bag ni Austin. Inaantok
talaga ako kanina pa eh. Nahihilo na nga ako sa kaantukan. In fairness, ang sweet ni Austin baby! *u*
May baby? O_o
zzZZzzzzZZZZZzzzzzzzzzzz…..
CHELSEA’S POV
Class dismissal. Pagkalabas ko ng room ay nakita ko na si Nathan sa labas ng room namin. Nakakatuwa
siya kasi kahit hindi naman kami officially, pakiramdam ko ay talagang special ako sa kanya. That’s what I
really like about him. He’s really nice to girls…
“Kanina ka pa?” I asked him. Umiling lang siya tapos ay kinuha niya ang mga textbooks ko.
“Kain tayo…” Yaya niya.
“Sure, Nat-Nat…” Nakangiting sagot ko at nagsimula na kaming maglakad sa hallway. “Sa Cafeteria tayo.
Treat ko naman .”
“Na-uh! Nagluto ako ng Paella kanina. Pagpasensyahan mo nalang kasi malamig na.” Sabay angat niya
nung paper bag sa kaliwa niyang kamay.
“Wow! Mukhang masarap…” :>
“Hindi mo pa nga nakikita eh…” He chuckles as we make our way out of the building. Mukhang papunta
kami sa picnic section ng E.H.U. I’ve never tried to eat in there before. Wala kasi akong makasama.
“Naman! Basta ‘pag ikaw ang nagluto, masarap yan for sure.” Sabay thumbs up ko sa kanya.
He gave me his ‘Oh really?’ look. “Weh? Kahit masarap ang pagkain, ang hina mo naman kumain.” =___=
“Well, sorry ka. Mahina talaga ako kumain…” ;)
“Dapat kumain ka ng marami. Takot ka bang tumaba?”
Napanguso naman ako sa sinabi niya sabay ayos ko sa bangs ko. “Wala namang babae ang gustong
magpakataba diba? Syempre, minemaintain lang ang body figure.”
“Hmm, hindi ah. May kilala akong isang babae na hindi conscious sa pagkain ng kung ano-ano. Actually,
she loves to eat everything. Nakakatuwa nga ‘pag nilutuan ko siya ng kung ano-ano eh.”
My brows arched in a straight line. Bakit ganyan ang ngiti ni Nathan? There’s something on it.
“Sino naman?”
He looked at me still with a smile, “Si Kaye Anne… Malakas yun kumain pero ang pisngi lang niya ang
tumataba sa kanya.” Saka siya tumawa.
Napa-‘oh’ nalang ako. So he’s talking about Kaye Anne, his friend. Don’t get me wrong but I really find
something different on how Nathan talks about her. I mean, whenever Nathan speaks about Kaye Anne,
he would always wear that bright smile.
“Nathan, can I ask you?”
Tumingin siya sa akin saglit tapos ay nagpatuloy na siya sa paghanap ng vacant na pwesto dito sa picnic
section. Marami kasing students ang tumatambay dito pag free time. “Go ahead… Magtanong ka lang ng
magtanong…”
“Si Kaye Anne ba------“
I didn’t have the chance to finish what I’m about to ask because Nathan spoke again.
“Sina Kaye Anne ba yun?”
Napatingin naman ako sa tinitignan niya. Nakita namin na naka-nap si Kaye Anne sa cemented table with
a guy on her side. Mukhang may something na ginagawa yung guy kasi may hawak siyang sketch pad. At
minsan ay hinahaplos-haplos pa niya yung buhok ni Kaye Anne. Is she sleeping?
“Definitely. Is that her boyfriend?” I asked him. If you could only see ‘em, you’ll probably also think that
they’re a couple… Sweet couple.
“Wala pa yang boyfriend…” Napatingin ako kay Nathan kasi naging seryoso yung boses at expression
niya. “Let’s go.”
Uh oh? What’s with the tone, Nathan?
Hinila na ako ni Nathan palapit sa table nila Kaye Anne. Nagulat yata yung guy kasi nag-angat siya ng ulo
para makita kami. Eventually, he smiled at us.
“Hey bro…” Bati nung guy tapos ngumiti lang siya sa akin. Oh, siya yung laging kasama ni Kaye Anne
these past few days. He’s kinda familiar. I think we already met before.
“Hello, mind if we sit here? Wala na kasing vacant table.”
Tumango naman yung guy kaya inassist na ako ni Nathan na umupo dun sa opposite side. Napatingin
kami parehas ni Nathan kay Kaye Anne habang natutulog ito. Wow, she’s in a deep sleep.
“Puyat si Kaye Anne kaya pinaidlip ko muna dito.” Sabi nung guy.
“Ahhh…” Nathan threw a glance on me and smiled, “Austin, hindi mo ba kilala si Chelsea? Taga-Sitio
Malaya siya…”
I looked at the guy with my confused look. Pa’no niya yun malalaman? Hindi kaya taga dun din siya?
Kaya pala familiar siya.
“Kilala ko siya… Sikat yan sa school natin eh.”
Nagulat ako sa sinabi niya. Hala? Kilala niya ako? School ‘natin’? Schoolmates kami?
“W-wait… Sa MNHS ka ba nag-aral?” I asked unbelievingly to him.
He grinned, “Oo… Buong highschool life ko dun ako nag-aral. I guess, you didn’t know me since I belong
to the lowest section. Upper section kayo diba?”
Shock na napatingin ako kay Nathan. Kaya pala familiar siya!
“Kilala mo si Austin, Chelsea. Baka ‘di mo lang nakilala kasi maayos na ang itsura niya kesa ngayon. He
was called as Kyle before… Do you remember now?”
Nalipat ang tingin ko kay Austin. My gosh! Si Kyle ba ‘tong nasa harapan ko?!
Eh yung Kyle na kilala ko nun ay maitim, messy ang itsura, mahaba ang buhok, tapos … sorry for the
term, he looked like a criminal. Swear!
“Kyle?! Anong nangyari sayo?” OA na kung OA pero talagang nagulat ako. Unlike before, he looks like a
ramp model right now. Kahit hindi ko siya naging friend dati, kilala siya sa buong school for being a
bad@ss.
He chuckled amusingly, “Everything has changed.”
“Ugh!”
Sabay-sabay kaming napatingin kay Kaye Anne na nagising na. Naku, napalakas yata yung boses ko. The
first thing she did was looked at Kyle beside her. Si Kyle naman, tinulungan siyang ayusin yung buhok
niya.
“Matagal akong nakatulog, Austin?” -_-
“Nope, almost 45 minutes pa lang.”
“Thank you sa pagbabantay… Ano ‘to?” Kinuha niya yung sketch pad na hawak-hawak ni Kyle. Obviously,
hindi niya pa kami napapansin na nandito kami.
“I tried to draw you while you were sleeping… Hindi pa nga tapos eh…”
“Wow, pwedeng akin nalang?”
“Ehem…” Nagfake laugh na si Nathan kaya napansin na kami ni Kaye Anne. Bigla yatang naconscious kasi
inayos niya pa yung buhok niya.
“N-Nathan? Bakit kayo nandito?” Kaye Anne asked surprisingly and then look at me, “Hi, Chelsea.”
“Hello… Nakatulog ka ah…” :)
“Oo eh, napuyat kasi ako.” Sabi niya tapos tumingin siya kay Nathan, “Alam mo na ba yung nangyari kay
Gail?”
“What happened?” <-Nathan.
“Isinugod siya sa hospital kasi nagcollapsed siya sa elevator. May naglagay kasi dun ng teargas… But
don’t worry, she’s in good condition now.”
“Buti naman… Kilala ko si Pareng Kurt. Aalagaan at babantayan niya si Gail.” Sagot ni Nathan tapos
tumingin siya sa akin. “Chels, kain ka na?”
“Oh sige. Kaye Anne, kain tayo?” Yaya ko sa kanila.

“Oo nga, Kaye Anne. Marami naman akong niluto. Kasya sa ating tatlo… I mean, apat.”
“No thanks. Kumain na kami ni Austin. Pinagluto niya ako ng fish fillet.” Sabay smile ni Kaye Anne kay
Austin. ^_^
“Ang sweet niyo naman. Kayo na ba, Kyle?” Tanong ko sa kanila. Naalala ko nalang kasi bigla na si Austin
pala yung nagbigay ng boquet of flowers kay Kaye Anne nung isang araw. How sweet of him :)
“Not yet…” Sagot ni Kaye Anne tapos nakita kong kinindatan niya si Austin. And swear, I really saw him
blushed. Wow… Ibang-iba na siya ngayon!
“Mukhang may pag-asa ako, Kaye Anne ah…” Nakangiting sabi ni Austin.
“Yeah, let’s say… Naka-45% ka na.”
Napangiti nalang ako sa usapan ng dalawa sa harapan namin. Bagay sila at tingin ko, seryoso si Kyle sa
kanya. Napatingin naman ako kay Nathan… And I saw his cold stare at them…
I really knew it. There’s really something between them.
GAIL’S POV
***3 DAYS LATER
3 days na rin ang nakalipas simula nang makauwi ako galing sa ospital. Hindi na rin ako pumasok ng
tatlong araw since pinagpapahinga pa ako. Wala naman something creepy ang nangyari kasi hindi ako
lumalabas ng unit, gayundin si Kurt. At idagdag na rin yung mga BG's ko na prinovide nina Dad. Nagfreak
out nga sila nung nakausap ko sila over the phone. =________=
Napahagikhik ako habang pinapanuod yung CCTV sa may gilid ng pinto ng kwarto ko, of course sa unit
ko. Pinalagyan na kasi ni Kurt ng ganyan dito para daw makita raw namin ang kung sinumang
magdodoorbell sa labas. Idagdag ko na rin yung intercom para makausap yung tao outside.
“Baby love, can you just open the door?”
Napahagikhik ulit ako. Ang cute ni Kurt dun sa CCTV. Kitang-kita ko na nabobored na siya. Pinatesting ko
kasi eh. I told him to stay outside para makita ko kung pa’no yun nagwowork. And yeah, the intercom
and the CCTV is working naman.
“Ang cute mo, baby love.” :””>
Tumingin siya dun sa CCTV kaya nakaexpose yung mukha niya sa monitor dito. “Pakibuksan na. May
sasabihin ako. Huwag mo kong pinagtitripan.” =_____________=
“Hihihihi! Ang gwapo mo pa rin kahit nakasimangot ka!”
“I know. Don’t state the obvious.”
Bago pa mabugnot ng tuluyan si Kurt sa labas ay bumaba na ako at pinagbuksan siya. Pumasok naman
agad siya na may dala-dalang pink package at pinatong yun sa center table. OMO! Yun yung pinadala sa
akin nung naano ako ah! :O
Agad akong lumapit dun at binuksan ito.
“The receptionist forgot to give you that. Nakuha raw nila nung nagcollapsed ka.”
Hindi ko na siya sinagot, tuloy-tuloy lang ako sa pagbukas nun… At talagang nagsparkle yung mga mata
ko ng makita ko ang isang medium sized na monkey stuffed toy. Napatingin agad ako kay Kurt and
showed him the ‘Ikaw ba nagbigay nito?’ look.
“Noooo… That’s darn cheap.” =___=
“Eh sino? Wala namang nakasulat dito kung kanino galing ito.” Nagtatakang tanong ko.
“I don’t care. Just throw that away…” Inagaw niya sa akin yung stuffed toy tapos pumunta siya sa
veranda. Sinundan ko naman siya pero sobrang bilis ng ginawa niya!!! >,<
“Kyaaaaaaaaah! Bat mo tinapon?!?!”
Sinamaan niya lang ako ng tingin. “Cheap things came from cheap people.”
“EWAN KO SAYO! SALBAHE KA!”
Naglakad na ako at umupo sa sofa. Nagcross arms pa ako at ‘di na siya tinignan. Akala niya! Nakakainis!
Umupo siya sa tabi ko tapos ay inakbayan niya ako. “Galit ka na nyan?”

Hindi ko na siya sinagot basta tumayo na ako naghanap nalang ng DVD sa DVD rack. Makapanuod nalang
ng DVD kesa sa makipag-usap sa salbaheng si Kurt!!! >,<
After looking for a DVD to watch, bumalik na ako sa pagkakaupo sa sofa pero lumayo ako ng ilang inches
kay Kurt. Gumaya pa ako sa kanya kasi nakapatong yung paa niya sa center table.
“WHAT THE? Alvin and The Chipmonks?” He shot me his weird look. “May ganyan kang DVD?”
“Are you talking to me?” Mataray na tanong ko sa kanya.
“Tss… Pangbata yan eh.” =_______=
“Ewan ko sayo.”
Lumapit siya sa akin tapos inakbayan niya ako. Wala na! Hindi na ako makausog kasi wala ng iuusog eh.
“Palitan nalang natin, baby love.”
“No, gusto ko yan.” >.>
“Bat ba may ganyan kang DVD?”
I looked to him contemptuously, “Nathan and I used to watch those kinds of movies.”
“Yeah right…” =______=
Fortunately, nakayanan naman ni Kurt na sabayan ako sa panunuod nun. Kumain pa nga kami ng
popcorn while watching. Kaso ayun nga lang, tinamad din siya sa pang-second na pinanuod namin…
Yung Alvin and The Chipmonks 2. Nagcecellphone nalang siya o kaya minsan umiidlip siya sa balikat ko.
Minsan talaga natatawa ako kay Kurt… Okay lang sa kanya kahit ayaw niya sa isang bagay, basta gusto
ko yun, go lang siya! <3
~~~
Pagkatapos namin, I mean, ako lang pala na manuod ng DVD, naglunch na kami ni baby love. Nagluto
siya ng Sinigang na Hipon. Galing niya magluto… Eh ako naman kasi, ang alam lang lutuin is Pasta dishes!
Eh kasi naman, yun lang naman ang natutunan ko kay Nathan nung nasa Germany pa kami. Ni hindi nga
ako marunong magsaing -___________-
“Baby love, ako na maghuhugas ng pinagkainan natin. Mag-ayos ka nalang ng sarili mo.” Sabi niya
habang nililigpit niya yung mga pinagkainan namin.
Inagaw ko naman sa kanya, kaso inagaw niya ulit yung plato… At ayun, nag-agawan na kami.
“Ako na Kuuuuuurt!”
“Ako na…”
“Baby love naman, ikaw na nagluto! Ikaw pa maghuhugas!”
“Ganun talaga… Akin na…”
“No!”
“Ako na…”
Dahil nga siya si Kurt, naagaw niya sa akin yung plato kaya dumiretso na siya sa sink. Sinundan ko naman
siya.
“Baby love, ako na…” >3<
“Pupunta daw dito sina Chloe. Aalis kayo, kaya maghanda ka na.”
Eh? Bat ‘di ko yata alam yun?! O_o
“Wala kaming napapag-usapan!”
Tumingin siya sa akin at sarkastikong ngumiti. “Ka-chat ko kanina si Chloe. Magshoshopping daw kayo.
Nagpaalam na sa akin.”
“Pumayag ka?”
Binuksan niya na yung faucet at nagsimula na. “Yeah, mag-babasketball naman kami ng X10. I won’t go
with you. Kasama mo naman ang mga bodyguards mo and besides, get along with your friends.
Namimiss ka na nila…”
“Hmmm, ‘di ka talaga sasama?”
He smiled at me, “No…”

As what Kurt told me, naligo na ako at nagprepare na for shopping. Nagsuot lang ako ng white maternal
dress na napakarefreshing ng designs tapos flats and done!!!… After some minutes, dumating na nga
yung inaasahan namin. Si Kurt pa yung nag-open ng pinto para sa kanila.
“Sissy!” “Gaaaail!” “Ate Gaaaaaaaail!”
Napangiti nalang ako ng malapad nang makita ko si Chloe kasama sina Sandy at Lovely. Wow! Kasama
sila? Mukhang enjoy ito! ^_^
“Hello!” Tumayo na ako sa pagkakaupo ko sa sofa at kinuha na ang shoulder bag ko. Lumapit ako sa
kanila at bineso sila isa-isa. “Kamusta na Sandy? Lovely?” :>
“We’re super fine!” They answered in chorus.
“You’re going with them?” Maangas na tanong ni Kurt sa dalawa. Pinalo ko nga sa braso. Salbahe talaga!
“Opoooo… Pinasama kami ni Kuya Alex. Ininvite pati kami ni Ate Chloe.” (_ _”) Sa tono ni Sandy, parang
natatakot siya.
“Tss… Whatever…”
Bago pa mag-init ang ulo ko kay Kurt ay hinila ko na sila palabas ng unit ko. Nagpaalam naman ako kay
Kurt tapos ay kiniss ko siya sa cheek.
“Baby love, ingat ka…” He said sweetly tapos tumingin siya kay Sandy at pinagkunutan sila ng noo.
“What are you staring at?”
“Kuuuurt! Huwag ka naman ganyan…” Saway ko sa kanya.
“Hahahaha! Init ng ulo ni Pareng Kurt sa dalawa eh…” Natatawang sabi ni Chloe.
“Tss… By the way, ayos na ba kayo ni Dustin?” Tanong ni Kurt kay Chloe.
“Yeah… Ayos na ayos…”
“Good…” Tapos tumingin siya sa akin at pinisil ang pisngi ko. “Huwag tatakasan ang bodyguards ha?
Kinocontact ako nyan.”
“Yeah right, basta ikaw din! Basketball lang!”
“Oo… Take care…” Tapos tumingin siya sa mga assigned BG’s ko. “Bantayan niyo yan…”
Nang makasakay na kami sa elevator ay kung ano-ano na ang pinag-usapan namin. Ang sikip nga eh, 4 of
us plus the 8’BG’s. Wow, crowded =________=
“Nakakatakot si Kurt… ‘Di ko naman inaano.” >,< <- Sandy.
“Oo nga, like can’t he just forget the past? That was 3 years ago na. But still, hindi niya tayo
mapatawad.” T_T <-Lovely.
“Huwag niyo na pansinin yung lalaking yun. Suplado talaga yun eh,” sabi ko sa kanila. Seems they’re
reffering on what happened 3 years ago in Sitio Maligaya. “Anyways, nasaan nga pala si Kaye Anne?”
“Hayy! Sissy, she’s having a date with Austin. Hihihi!” Kinikilig na sabi ni Chloe.
“Wow… Level up si Kaye ah! By the way, saang mall tayo magshoshopping?”
Nagkatinginan naman silang tatlo tapos ay lumapit sa akin si Sandy. Sakto naman na nagbukas na ang
elevator, nasa lobby na kami.
Habang palabas kami, kumapit sa braso ko si Sandy. “Ate Gail, saan ba maganda magshopping?
Trinoma? Or MOA?”
“Oh! Sheez! Kakashopping lang natin dun diba? Pwede bang sa Hongkong nalang? Tutal naman, may
private plane naman si Kuya Alex! What do you think?” <-Lovely.
Mamumulubi ako sa kanila >__________>
“Ghad! Ang layo! Magshoshopping lang, HK pa ang nais?! Kayo na mayaman!” Chloe retorted
unbelievingly and rolled her eyes.
“Kaya nga… Nakakapagod yun…” I commented while we’re walking towards the service van we’re gonna
use. Sumakay na kami at mukhang separated ang mga BG’s ko since mag-coconvoy kami.
“Ma’am, saan po tayo?” Sabi nung driver. Driver yata nina Sandy yan kasi kilala ko naman yung driver
nina Chloe.
“Nakakatamad mag-shopping! Let’s go sight-seeing!” Chloe exclaimed.
“Oh I like that! Saan naman?” <- Sandy.
“Hmmm… Tara, Tagaytay!” <- Lovely.
“Suuuuuuuuuuure!”
=____________=
Akala ko ba shopping? Ang alam pa naman ni baby love, mag-shoshopping kami!
“Hey! Diba sho------“
Sandy interrupted me, “Para hindi mapagod sa byahe, let’s use our chopper nalang!”
“Kyaaaaah! Oo nga!” <- Lovely and Chloe.
“Kuyaaa! We’ll use our chopper nalang po!”
Oh goodness! What’s going on here? -_________~
[42.1] Tagaytay Escapade
***LATER THAT DAY
KAYE ANNE’S POV
“Kaye, nandyan na si Austin sa baba.”
“Sige po, Yaya Vera. Just a minute.”
Tinignan ko ulit yung mga dadalhin kong gamit for our Tagaytay trip. Meron na akong dalang 3 pairs of
clothes, girly stuffs, Ipad, phone and of course, my wallet. Pupunta kasi kami ni Austin sa Tagaytay,
weekend getaway lang. Yun kasi yung napagplanuhan nina Kurt para raw malayo muna si Gail sa
stressful place of Manila. According to their plan, tatangayin raw nila Chloe si Gail papunta dun tapos
susunod nalang ang X10… Surprise kuno. At kung bakit hindi ako sumabay kina Chloe papunta dun, well,
kasabay ko kasi si Austin. ^_________^
Kung bakit si Austin ang niyaya ko? Let’s say, I’m helping him to prove himself the new him. At saka, sabi
ng X10, yayain ko raw si Nathan na sumama… Eh sa ayaw ko nga na nandyan siya sa tabi-tabi kaya
nagpalusot ako na busy yun sa girlfriend niya at yung kaibigan ko nalang ang yayayain ko. At first, ayaw
pumayag ng X10, kasi nga maarte yung mga yun pagdating sa mga tao (Ang gusto nila ay close friends
na), pero dahil sa makulit ako, napapayag ko naman sila.
Nang masigurado kong kumpleto na ang mga dadalihin ko ay bumaba na ako. Muntik ko pang
makalimutan yung gift ko for Gail’s baby shower. Yeah, baby shower to be held in Tagaytay. Nakita ko pa
si Austin na nakaupo dun sa sofa. Nung makita niya ako ay nginitian ko siya, siya naman ay tumayo na at
sinalubong ako dun sa hagdan.
“Hello, Kaye Anne…” :)
I smiled, kinuha niya yung hand bag ko. “Tara na, Austin? Baka kasi matraffic pa tayo on the way.”
“Pwedeng dumaan muna tayo sa mall?”
“Bakit? Ano’ng gagawin mo dun?”
He smiled widely, “Masayang mag-foodtrip habang nagroroadtrip.”
“I know right!” ^______________^
Dito naman kami nagkakasundo ni Austin. Parehas naming bestfriend ang foods. =)
***
Dumiretso na kami sa isang mall, malapit sa subdivision namin. Medyo maraming tao ngayong araw,
Sabado kasi. Nakakatuwa lang kasi maggogrocery na naman ako! Wala lang, taga-kain lang kasi ako,
hindi naman ako yung namimili. Bwahahaha =))
Pagkapasok namin sa Hypermarket ay kumuha na si Austin nung pushcart. Yan naman ang favorite ko
eh, yung tagatulak ng cart. Ang cute kasi :>
Nagsimula nang itulak ni Austin yung cart pero inagawan ko siya.
“Austin, ako nalang magtutulak.” *u*
“Ako nalang, Kaye Anne. Ikaw nalang yung kumuha ng bibilhin natin.” Sabay tanggal niya ng dalawa kong
kamay sa handle.Tinabig ko naman siya at tinulak na ang cart.
“Ako nalang… Malay ko ba kung anong bibilhin mo…”
“Kung anong gusto mo, bilhin mo…”
“Huwag mo kong tanungin kung anong gusto ko, baka ‘di mo kayanin.” And then I showed him my
challenging smile.
Tumawa naman siya ng mahina. “Sige lang, pumili ka lang ng pumili. Libre ko!”
“Baka mabutas wallet mo ‘pag binili ko yung gusto kong pagkain…” Tumingin ako sa paligid. Nasa aisle
pala kami ng mga cupcakes. “Hindi ako choosy sa pagkain…”
“Sige na, kuha ka na.”
I looked to him unbelievingly, “Seriously?” He nodded. “Hati nalang tayo sa bill…”
Umiling naman siya. “Ako ang magbabayad.”
“Eeeeh!” >_>
“Ako nalang talaga….” :)
“Ikaw na nagtutulak ng cart, tapos ikaw pa magbabayad? Swerte ko naman yata nun…” -___-
Tumawa na naman siya tapos ay pinisil niya yung pisngi ko. “Worth it naman eh, basta ikaw…” Tapos
inayos niya naman yung bangs ko. “Ako nga ang maswerte eh, kasi kasama kita.” :)
-////////////////-
OH MY… Gosh! Weg ke nge! Kinikilig ang pisngi ko dun eh!
I elbowed him jokingly. “Austin, 5% added…”
“50% na?” O_o

Tumawa lang ako tapos ay naglakad na sa aisle, kunwari namimili na ng cupcakes pero ang totoo….
Uwaaaah! Nagsosomersault ang internal organs ko. Austin naman kasi eh! >//////////>
Almost 45 minutes din yata kaming nag-grocery. Nakakatuwa kasi nagkakasundo kami ni Austin sa
pagpili ng pagkain. Gaya nga ng sabi niya, siya yung nagbayad ng pinamili namin. Good for 2 days yun,
kasi hanggang bukas kami mag-i-stay sa Tagaytay. What if si Nathan yung ininvite ko noh? Tapos sinama
niya si Chelsea… Tapos, maglalambingan at maghaharutan sila sa harapan ko… Tapos, ako naman
nakatitig lang sa kanila… Tapos… Tapos… Tinapos ko ang buhay ni Nathan dahil sa sobrang inis ko!
Yan po ang mga ‘what ifs’ na nabubuo sa utak ko kaya ‘di siya ang ininvite ko. =__________=
Ayos ng si Austin ang sinama ko, tutal naman, kumportable na akong kasama siya. And to tell you guys
honestly, yung about sa percentage na sinabi ko. Sinabi ko lang na 45% na siya kasi…. Wala lang…
Nakikita ko kasi yung effort ni Austin. Napapasaya niya ako, tapos pakiramdam ko sobrang special ko sa
treatment niya sa akin. Special treatment na hindi pangfriendzone kagaya ng iba dyan >___________>
Kakalabas lang namin ng Hypermarket at papunta na sa exit nang biglang higitin ni Austin yung wrist ko.
Pagtingin ko sa kanya, nakita kong nakatingin siya sa Pizza Hut. He looked at me and gave me a ‘Wanna
eat?’ look.
“May pagkain na tayo, Austin…” =_________=
“Masarap kumain ng pizza eh.” Yung boses niya parang nagpapaawa. Cuuuuuuuute mo Austin! û^
“Mauubos na pera mo…” (- -“)
“Magwiwithdraw nalang ako. Ano, gusto mo kumain?” Sabay ngiti niya sa akin ng pagkagwapo-gwapo.
Minsan napapaisip ako eh, malakas din kumain si Austin but you know what? Nagtataka ako kung saan
napupunta ang fats niya.. Kasi ako, sabi nila sa pisngi ko raw. >.>
“Libre ko nalang… Tutal naman, nagke-crave na rin ako sa pizza.” *o* Napatingin ako sa katawan niya.
No malice ha? Napakabuff ng katawan niya. Tingin ko naman, wala siyang unwanted fats. At malay ko
ba, baka may abs din siya. Aaaaaaaaaabs! *u*
“Ayoko… Ako na manlilibre.”
“Ako na…”
“Ako na…” Pumunta na siya sa likuran ko tapos ay hinawakan niya ang balikat ko sabay tulak papasok ng
Pizza Hut. Wala naman masyadong kumakain kaya hindi na kami nahirapan na humanap ng table.
Tataba lalo pisngi ko nito ‘pag kasama ko si Austin. Lol XD
Magkaharapan kami ni Austin ng pwesto sa table. Nilapitan agad kami nung waiter at binigay yung
menu' pero hindi na yun tinanggap ni Austin kasi alam niya na yung order niya. Madalas siguro siya
kumain ng pizza kaya kabisado na niya yung menu'.
“Kaye Anne, ayos lang ba talaga na kasama ako dun?” Yung boses niya, parang worried.
“Ano ka ba, mababait sila. Ayos na ayos yun!”
“Nakakahiya…” -.-
I giggled. “Promise, mababait sila! Papakilala kita sa X10.”
Napalitan yung reaksyon ng mukha niya, naging serious. “A..Alam ba nila yung t-tungkol sa nangyari
noon?”
Oh… He must be talking about what happened 3 years ago.
I smiled, assuring him. “Huwag mong alalahanin yun. Hindi nila alam yun.” Tinignan ko siya sa mga mata
niya. “At saka, huwag mo ng iisipin yung sinasabi ng ibang tao tungkol sayo. Pinatawad ka na namin ng
pinsan ko… Basta ba papatunayan mo na nagbago ka na!”
He smiled, seems relieved on what I’ve said. “Thanks, Kaye…”
Few minutes later, dumating na rin ang inorder ni Austin na **********. Good for two persons lang
naman since may pagkain pa kaming kakainin on the way to Tagaytay.
“Kinakamusta ka nga pala ni Ate Kylie.” Sabi niya tapos ay kumagat siya sa pizza niya. “Sabi niya,
uupakan daw niya ako pag ‘di kita naging girlfriend.”
Muntik na akong mabulunan sa sinabi niya! Napasipsip tuloy ako ng tuloy-tuloy sa straw ng iced tea ko.
Grabe naman yun. >/////<
He chuckled, “Hindi kita pinipressure, Kaye Anne ah.”
“I know… Nahihiya ako sa ate mo.” >////<
“Huwag mong intindihin yun. Gusto ka kasi ni Ate Kylie, pati si Mama, kaya ganun sila magsalita.” He
wiped the tissue on the side of his lips.
“Nakakahiya naman pala kapag binasted kita…” =_____=

Napasandal siya sa backrest ng seat tapos ay tinitigan niya ako. “May pag-asa naman ako diba?”
I pouted, “Auuuuustin… Naiilang ako sa usapan natin.”
Tumawa na naman siya. “Kaye Anne, don’t rush yourself. Hindi naman ako nagmamadali eh… Masaya
nga ako kasi binigyan mo ako ng chance.”
Yan naman ang gusto ko kay Austin eh! He’s impressing me.
“You’re impressive…” I smiled sweetly at him.
He shook his head, disagree yata siya sa sinabi ko. “I’m not courting you to impress. I’m courting you to
express what I feel.”
Napangiti ako sa sinabi niya, ganun din siya. Hindi mahirap magustuhan si Austin. He’s an ideal man
din… Tama nga, why don’t I open my eyes to see other men? Masyado kasi akong naattached kay
Nathan… Kaya eto, matagal akong nagpakat*nga sa kanya.
“Bee, I’m breaking up with you…”
“What? But why?”
“Ayoko na…” :(
Dahil sa tahimik sa loob ng Pizza Hut ay hindi sinasadyang narinig ko yung usapan ng couple na nasa
likuran ko. Mukhang may break-up scene sa likuran ko. Hindi ko naman sinasadya na marinig eh. Mali
naman yata kasi sila ng lugar… :/
Nagpatuloy lang kami sa pagkain namin ni Austin… Tahimik na kaming dalawa, kaya narinig na naman ng
dalawang tenga ko ang couple na nasa likod ko. Ewan ko ha! Pero familiar yung boses nila sa akin.
“Ano? Hindi ba alam ng parents mo ang tungkol sa atin?”
“Nope… Kaya nga nakikipagbreak na ako. Nagalit na kasi sila sa akin.” :(

“Bee naman, pwede mo naman akong ipakilala sa kanila diba? Tutal naman, hindi ka na bata. Graduating
ka na oh. Baka naman maiintindihan nila tayo…”
“Sorry talaga… Pero ayoko na…”
Napatingin ako dun sa babae, dinaanan niya kasi yung table namin. Lumabas na siya at iniwan yung
boyfriend niya. Kaso ‘di ko nakita yung mukha, likod lang ang nakita ko. Mukhang maganda pa naman…
tapos, medyo familiar. Napatingin sa akin si Austin and gave me his ‘what?’ look. Nagshrug lang ako
tapos ay umiling. Hindi ako mapakali!!! Pamilyar talaga yung boses nila eh! Ayoko namang lingunin yung
guy kasi nakakahiya. Baka kung ano nalang ang isipin niya sa akin =_________________=
Narinig kong gumalaw yung seat nung nasa likod ko. Mukhang tumayo na yung lalaki, kaya naman nag-
angat ako ng ulo nung dumaan siya sa tapat ng table namin.
O__________O
“WAYNE!”
Napalingon siya, tapos from serious look, naging smiling face na ulit siya. Lumapit siya sa table namin
tapos ay umupo siya sa tabi ko.
“Wow, nandito kayo.” ^_^ He exclaimed tapos ay tinanguan niya si Austin. OMG! Si Wayne yung guy…
Tapos si Juna Joy na blockmate ko yung girl… So, it means, break na sila…?
“Natatandaan kita, dude. Ikaw yung pinakilala sa amin ni Kaye Anne dati na suitor niya diba?” Tumango
lang si Austin sabay ngiti. “I’m Wayne, what’s your name again?”
“Austin…”
Tapos nagshake hands sila. Grabe lang! Parang walang nangyaring break up sa kanila ni Juna Joy. Cool pa
rin siya eh! O_O
Tumingin naman siya sa akin. “Kaye, akala ko ba kasama ka sa Tagaytay? Bat ka nandito?”
“Susunod kami ni Austin dun…” >.>
“Oh? Kasama ka dude?” Tanong niya kay Austin, tapos tumango lang siya. “Nice… Eh si Nathan?”
“Busy yun…” Nag-straight face nalang ako. “By the way, anyare? Bat ka nandito? Akala ko ba nasa
Tagaytay ka na?”
Kumuha muna siya nung pizza sa platter. “Pakain ha?”
“Sige lang… Order pa tayo?” Sabi ni Austin. Galante si Austin ^________________^
“Naku, huwag na! Diet ako…” Wayne replied. Sus! Diet pang nalalaman. “Hindi na nga ako sumama sa
Tagaytay kasi nagtext sa akin si Juna na magkita raw kami. Kaso ayun nga, yun na yun. Basta.” :-/
“Awwww! Wayne, ayos lang yan. Marami pang girls dyan eh.” :(
Ngumiti naman siya ng nakakaloko sa akin. Ang bilis naman magpalit ng emosyon nitong lalaking ito.
Nagulat ako nang bigla niya akong akbayan sabay tingin niya kay Austin. “Oo nga, madami pang babae.
Oh ano, dude? Do you accept me as your rival?” (~~,)
O_________O <- Kami ni Austin.
Pinitik ko nga siya sa tenga. “Kalokohan mo, Wayne ah!” -_______-
“Aww! Basted agad ako?! Ayoko na…” :<
Napatawa naman ako sa reaksyon ni Wayne. Cute nitong lalaking ito eh… Parang may sapak lang sa
utak. “Mark Wayne, hindi bumenta…”
He glared jokingly at Austin. “’Pag niligawan ko si Kaye Anne dude, sorry ka nalang, maiichapwera ka.”
Austin smiled confidently at him. “Ayos lang… I accept rivalry.”
“Pfft! Joke lang… Kung may gusto ako Kaye Anne, sana niligawan ko na siya noon pa. Ako pa? Sa itsura
kong ‘to. *pogi pose*” Siniko ka nga! Kapal ng face! He stood up, smiling at us. “Una na ako sa inyo…
Makasunod nalang sa Tagaytay. Ingat kayo ha?” Tumingin siya kay Austin. “Dude, ingat ka sa kanya.
Nangangagat yan ‘pag gutom. Hahaha!”
“Ewan ko sayo, Wayne!” >_<
GAIL’S POV
***TIME CHECK—4:00PM
“Ate Gaaaaail! Ang sarap ng bulalo dito no’?” Sabi ni Lovely saka siya humigop sa Bulalo niya.
“I super love it. Masarap kainin ito kapag ganitong malamig ang weather.” Sabi naman ni Sandy.
“Ayoko na, busog na ako.” Nilapag ni Chloe yung spoon tapos ay tumingin siya sa akin. “Gail, pagod ka
na?”
“Hindi ah…”
“Sure?”
I shook my head. “Pa’no ako mapapagod eh kayo lang naman ang nagtry ng kung ano-ano dito.
Nanunuod lang ako sa inyo…” (_ _”)
Totoo naman eh. Nung dumating kami dito, sila lang yung nag-enjoy sa mga activities dito. Naiinggit ako!
Lalo na yung naghorseback riding sila. Madayaaaa~ Sinama pa ako eh wala naman pala akong gagawin.
Taga-singhot lang ako ng fresh air dito eh. >,<
“Sissy, delikado kasi sayo yung mga ganung activities. Tingin mo, papayagan ka ni Kurt na magrapelling o
‘di kaya’y mag-zip line? Nakalimutan mo yatang buntis ka,” said Chloe.
“Eh dapat kasi nag-mall nalang tayo kung ‘di rin naman pala ako mag-eenjoy.” =_____=
Nagkatinginan naman silang tatlo na para bang nagiguilty sila. Kainis! Para lang akong chaperone dito
eh.
“Mabuti pa, umuwi na tayo.” Nakasimangot kong sabi.
“Huwag muna, Ate Gail. Minsan lang tayo dito eh.” Naka-pout pa si Lovely.
“Eh dapat hindi niyo ako tinangay dito. Edi sana, wala kayong KJ na kasama.” ~,~
Narinig ko pang may binulong si Chloe pero hindi ko maintindihan kaya tumingin ako sa kanya na para
bang naiirita ako sa kanya. “Magagalit si Kurt nito. Ang alam pa naman niya mag-shoshopping lang
tayo.” >,<
“Hindi yan, sissy. Kasama mo naman yung Bodyguards mo eh.” Sabay tingin niya sa mga BG’s ko na
nandun sa labas ng resto na ‘to. “At isa pa, makakabuti sayo na lumanghap ng fresh air.”
“Kaya nga, Ate Gail. Next time mo nalang i-try yung mga activities dito kapag nakapanganak ka na.” ^_^
Nakangiting sabi ni Sandy sa akin habang naglalabas siya ng cash mula sa wallet niya. Siya raw kasi yung
sasagot sa miryenda namin since si Chloe yung sumagot sa mga entrance fee at kung ano-ano kanina.
“Edi sana, next time niyo lang din ako dinala dito…” Tumayo na ako at kinuha ang hand bag ko. “Tara na,
uwi na tayo…”
“Gail naman!”
I went out of the resto wearing my frown. I’m really annoyed! Bakit ba kasi nila ako dinala dito?
Magagalit si Kurt nito eh. Ah, basta, wala akong kasalanan dito. Sila ang nagdala sa akin dito. May pa-
chopper chopper pang nalalaman.
Lumapit sa akin yung 8 kong bodyguards. Tinignan ko naman sila isa-isa. Masyado silang pormal,
nakakailang kasi pinagtitinginan ako ng mga tao dahil sa kanila.
“Do you really need to wear that?” Tanong ko habang palipat-lipat ng tingin sa kanilang walo. Mukha
silang men-in-black eh. -__-
“Yes, Ma’am. It’s Mrs. Rivera’s order.” Sabi nung isa na if I mistaken, siya yung pinaka-head nila.
“Yeah right, mukha kayong ewan.” Umupo ako dun sa pinakamalapit na bench. Syempre, nakabuntot
naman silang walo sa akin. Ang tagal naman yatang magbayad nung tatlong babaeng kidnappers na yun.
Tagal lumabas. >.>
Dahil sa sobrang bored na ako sa paghihintay, kinausap ko ulit yung pinaka-head ng BG’s ko.
Mainterview ka nga.
“Anong pangalan mo, kuya?”
“John…” He answered formally.
“Ilang taon ka na?”
“27…”
Bata pa. -______-
“May lahi ka bang foreigner?” Tanong ko ulit. Mukha kasi siyang Caucasian. Ang puti niya kasi tapos
hazel eyes pa.
“Fil-Am.”
“Magkano sweldo niyo?”
“It’s confidential…”
“Nakakabored kang kausap…” Sinalo ko ang magkabilang pisngi ko tapos pinatong ko ang elbows ko sa
tuhod ko. “Pakitawag na nga po sila dun sa loob. Ang tagal nila eh…” -.-
Gaya nga ng inutos ko, tinawag ng isa sa mga BG’s ko sila Chloe. Kung ‘di pa sila tatawagin, hindi pa sila
lalabas. =_____=
“Umuwi. Na. Tayo.”
Nagkatinginan na naman silang tatlo sabay sabing, “Mamaya na. Maaga pa eh!”
I looked at my wrist watch to see what time is. Quarter to 5 na pala. “Maaga na ba yung 15 minutes
before 5 sa inyo?! Naiinis na ako sa inyo! Why are you being inconsiderate?”
Lumapit sa akin si Chloe tapos ay inakbayan niya ako. “I understand you, hormonal imbalance lang yan.
Hindi ka galit sa amin…”
Napanguso nalang ako in surrender. “Kapag ako tuluyan ng nainis sa inyong tatlo, uuwi na kami ng BG’s
ko. You can stay here how long you want.”
Nagkatinginan na naman silang tatlo. Ano ba yan, kanina pa yang tinginan na yan ah.
“Okay, okay! Uuwi na tayo pero dadaan muna tayo sa isang garden.” Sabi ni Chloe.
“Ano na namang garden yan? Alam niyo naman na allergic ako sa bulaklak ngayon diba?” ~.~ Actually,
hindi ako allergic sa bulaklak. I just found ‘em unpleasant lang ngayong buntis ako.
“Hindi naman siya totally garden. Ranch yata yun o farm? I don’t know what exactly that is. Basta, I’m
sure that you will love it, Ate!”
“Fine…” =____=
Ano pa bang magagawa ko? Pumayag na ako bago nila ako masabihan na Killjoy.
***
“Wow… In fairness, ang ganda…” I murmured as I roam my sight around the place. Hindi ko alam kung
ano ‘tong lugar na ito. Para siyang ranch, na parang garden, na parang camping site, na parang resort, na
parang resthouse… Pero tingin ko, isa itong villa.
“Told you!” Sandy and Lovely exclaimed in chorus and giggled.
Lumapit ako dun sa bird’s cage at pinagmasdan yung ibon. Hindi ko alam kung anong klaseng ibon ‘to
basta ibon siya. -___-
“Ang cute mo…” :)
“Ang cute mo…”
O_______O
“Nagsasalita ka?!” Uwaaah! Ginaya niya yung sinabi ko! O_O
“Nagsasalita ka?!”
Narinig kong tumawa yung mga BG’s ko sa tabi ko, kaya natawa na rin ako.
“Why are you mimicking me?” Tanong ko ulit.
“Why are you mimicking me?”
My lips twitched sideways in irritation. “Naiinis ako sayo. Gaya-gaya ka lang… Nakakasawa ka rin…” ~_~
Tumalikod na ako para sana bumalik sa pwesto nila Chloe nang makita kong wala na sila dun. Naglakad-
lakad pa ako para hanapin sila kaso wala pa rin. Tinignan ko ng masama yung mga BG’s ko.
“They left us…” >3<
“Obviously, Ma’am.”
“Bakit ba kasi ako lang yung binabantayan niyo?! Wala kayong pakialam sa kanila. Nakakainis na!” ~_~
“Sorry, Ma’am.” Sabay-sabay naman silang yumuko. Ewan! Naaburido na ako! Argh! San ba sila
nagpunta?!?
Bahala sila! Basta ako, patuloy ko pa rin silang hinanap. Mga walang silbi itong mga BG’s ko. Talagang
ako lang yung binabantayan nila? Pa’no kung nakidnap na yung mga kidnappers ko diba? Ehem, I’m
referring to Chloe, Sandy and Lovely. Oh well, lakad lang ako ng lakad, kasama pa rin ng mga buntot ko
nang mahagip ko yung tingin ng Sunset… Para akong hinihila palapit dun sa may railings… Ang ganda
kasi.
Dahan-dahan akong lumakad palapit sa railings at pinanuod yung sunset. Hindi man kasing perfect ng
sunset sa Manila Bay, pero napakarefreshing tignan kasi kitang-kita mula dito yung Taal volcano. Ang
ganda ng view…
I let the wind brush through my skin. Malamig… Pero sobrang relaxing…
Napayakap ako sa sarili ko. Ang lamig eh… Wala pa naman akong suot na jacket. Hindi kasi ako prepared
na pumunta dito eh… =____=
Sa sobrang relaxing ng hangin, napapikit ako.
I gawked when I felt someone hugged me from behind. Nakasandal pa yung chin niya sa balikat ko… I
was about to scream when I heard him speak…
“Feeling better, baby love?”
Napamulat ako at humarap sa kanya. Anong ginagawa niya dito? “Kurt, bat ka nandito?”
“Syempre sinundan kita. Kanina pa kaya ako dito. Halos sabay lang tayo…” :)
“Ha?”
Inayos niya yung buhok ko na nakaharang sa mukha, hinahangin kasi. “Joke lang yung magbabasketball
kami ng X10. Halos sabay lang tayo dumating lahat dito.”
I smacked his arm slightly. “Ewan ko sayo, baby love. Sana sumabay ka nalang sa amin. Nabobored kaya
ako!” May naalala ako bigla kaya tinignan ko siya ng seryoso. “Planado ba ‘to?”
He nodded smilingly then pointed his own left cheek. “Where’s my kiss?”
I giggled childishly and leaned closer to him but….

“MAMAYA NA YAN, MASTER! MAHAMOG NA OH!”
Pagkalingon namin sa nagsalita, ang X9 pala…. And that’s Wayne’s voice.
“Oh bat ka nandito? Akala ko ba, hindi ka kasama?” Seryosong tanong ni Kurt.
“Humabol lang… Mahal ko kasi kayo eh…” =)))
“YUCK!” -_______________- Sabay sabay na sigaw ng X8.
Tumingin ako kay Kurt at yumakap sa braso niya. “Uwi na tayo, baby love?”
“Nope… We’ll go camping…”
Tinatanaw niya ang camp site mula sa 5th floor ng apartelle na inokupahan niya. She admits that she’s
desperate for following them here. Buti nalang, magagaling ang mga binayaran niyang mata para
bantayan ang kilos nila kaya naman nalaman niya kung saan sila pumupunta.Tagaytay? Siguradong
mapapagalitan na naman siya ng Kuya niya dahil sa ginagawa niya lalong-lalo na maselan ang kundisyon
niya ngayon. But who cares anyway? Dito siya sasaya eh.
Napahigpit ang hawak niya sa railings. Nagkakasiyahan sila sa baba, samantalang siya, nandun sa loob ng
appartelle, mag-isa.
Napatitig siya sa kinaroroonan ng pinupuntirya niya.

“Ang sarap niyang pasabugin sa Taal volcano…” She chuckled bitterly and went inside her room.
“Magpakasaya ka lang… Tumawa ka lang… Lubusin mo na yan hangga’t may oras ka pa.”
[42.2] TAGAYTAY ESCAPADE
NATHAN’S POV
Sinundo ko kaninang alas tres si Chelsea sa E.H.U. May classes kasi siya kahit Saturday. Dahil wala naman
na akong magawa ay niyaya ko siya sa bahay namin. Wala lang, ginawa ko lang siyang taste buddy ko.
Wala rin naman daw siyang gagawin after class kaya ayos lang daw sa kanya.
Ilang oras na rin ang nakalipas nang matapos kami sa pagluluto ng Beef Salpicao, vegetable in oyster
sauce at chicken and potato salad. Natutuwa ako kasi marunong magluto si Chelsea kaya naman
tinulungan niya ako.
“Nathan,” tawag niya sa akin kaya tumingin ako sa kanya. “After mong mag-graduate, anong plano mo? I
mean, magte-take ka ba ng culinary arts?”
“Oo. Yun talaga ang plano ko.”
“Nice naman.” She commented smiling tapos sumubo siya ng kanin with beef salpicao.
“Eh ikaw?”
“I-pepetition daw kami ni Papa sa Italy eh, kaya ‘di ko pa alam ang gagawin ko after graduating.”
“Maraming opportunities dun, Chels. Yun nga lang, malalayo ka.”
“Kaya nga eh. Mas gusto ko dito sa Pilipinas. Dito ako pinanganak kaya dito ko gustong mamatay.” Tapos
ngumiti siya at itinuro ang tinidor niya sa akin. “Mabuti hindi ka tumataba sa kakaluto?”
“Maganda lang siguro metabolism ko.” Natatawang sagot ko tapos uminom muna ako ng tubig. Bigla
kong naalala yung ex-boyfriend ni Chelsea. Hindi ko rin alam kung bakit ko yun naalala =__= “Chels, hindi
ka na ba ginugulo ng ex mo?”
Napahinto siya sa pagsubo sabay tingin sa akin. Nabigla yata sa tanong ko. “Not anymore.”
“Good… Baka narealize niya na g@go siya.”
She smiled a little. “Alam niya namang g@go siya, tinotolerate lang niya.” She wiped the table napkin on
the side of her lips. “Anyways, sobrang galing mo talaga magluto, Nathan. Nabusog ako.”
Busog na siya agad? Konti pa lang nakain niya ah. “Ayaw mo na? Ang hina mo naman talaga kumain.”
“Maliit bodega ko eh.” Sabay tawa niya. Kahit tawa niya, mahinhin pa rin.
“Pa’no ‘to? Ang dami pa naman ng niluto ko.” Napadami talaga ang luto ko kasi sabi ni Chels kanina
gutom daw siya. Malay ko bang kahit gutom siya, konti pa rin siyang kumain. -__-
“Edi ilagay mo nalang sa container tapos ilagay mo sa ref niyo. Then bukas, i-heat mo nalang.”
“Kaso masarap ito pag bagong luto. Sayang naman.” Sayang talaga… Beef Salpicao pa man din ‘to.
Favorite ni----- ay, oo nga! “Dadalhan ko nalang si Kaye Anne. Favorite niya itong Salpicao ko eh.”
“Talaga?” >.>
“Oo, actually hindi siya mapili sa pagkain pero sa lahat daw ng luto ko, ito daw Salpicao ang the best
para sa kanya.” Tumayo na ako at pumunta sa kusina para ipagbalot si Kaye Anne. Tama, buti naalala ko
si kulet.
***
After naming kumain ni Chelsea ay nagyaya na siyang umuwi. Nagtext daw kasi yung Mama niya sa
kanya na ngayon na raw sila lilipat sa tinutuluyan ngayon nina Chelsea. Nakatira kasi yung Mama at ang
youngest sister niya sa Sitio Malaya kaya masyadong malayo pag dadalawin nila ang mga anak.
“Thanks talaga, Nat-Nat ha? Nakalibre na naman ako sa foodtrip.”
“Sus, wala yun.” :)
“Pakikamusta mo nalang ako kay Kaye Anne ha?”
“Ah sige… No problem.”

Hinintay ko muna na makapasok si Chelsea sa loob ng bahay nila bago ako pumasok sa kotse ko para
umalis na. I’m sure, matutuwa si Kaye Anne dito sa dala ko. Favorite niya ito eh. Naalala ko nung
pinagluto ko siya nito noon, talagang nakadalawang extra rice pa siya. :D
Habang nasa intersection pa ako at nakared lights pa ay naisipan kong itext si Kaye Anne para naman
mainform ko siya na on the way na ako sa bahay nila. Mahirap na… Ayokong maging bwisita.
---
TO: Kulet_ =)
Kaye Anne, otw n ko sa bahay nio. May dala akong pangchibog. =) Ayos lng ba?
---
Wala naman traffic sa daan kaya nakarating agad ako sa bahay nila Kaye Anne. Panay tingin ko rin sa
phone ko pero wala siyang reply. Baka hindi niya pa lang nababasa. Nakailang pindot pa lang ako sa
doorbell nang pagbuksan ako ng gate ni Manang Vera, yung maid nila Kaye Anne.
“Sir Nathan…” Bungad niya sa akin. Ang pormal naman masyado. Sinisir pa ako -__-
“Manang, si Kaye Anne po?”
“Naku sir, umalis kaninang tanghali eh.” Ano ba yan. Tuwing Sabado naman nasa bahay lang yun ah. -__-
“
“Ah ganun ho ba? Sayang naman.” Inabot ko sa kanya yung paper bag na naglalaman nung containers ng
niluto kong dishes. Makisuyo nalang. “Manang, pakibigay niyo nalang po sa kanya ito. Niluto ko yan.
Naisipan kong dalhan siya kasi favorite niya yan.” :)
Kinuha naman niya yung paper bag at sinilip-silip yung laman. “Eh sir, hindi po yun makakauwi ngayon
eh.”
“Ha? Bakit ho? Saan siya nagpunta?” O_O Lakwatsera na ba siya?
“Sinundo siya ni Sir Aus--- Sir Austin ba yun?” Si Austin? O_O
“Manang, saan sila nagpunta? Bakit hindi siya makakauwi ngayon?” Putek. Lakas na agad ng tiwala niya
sa kumag na yun ah.
“Huwag kayo mag-alala sir, sa Tagaytay sila nagpunta.”

“TAGAYTAY?! Ang layo, manang!”
Eh isa’t kalahating sira-ulo pala yun si Austin eh. Kung saan-saan dinadala si Kaye Anne tapos hindi agad
siya iuuwi?! Paano kung may gawin siyang masama kay Kaye Anne!? Nakuuuuuuuuu! Eto naman si Kaye
Anne, sama ng sama. Takte naman!
“Kailan sila uuwi, manang?” Natataranta kong tanong.
“Bukas yata.” Lumabas na siya sa gate at tinignan ako na para bang nawiwirduhan siya sa akin. “Ayos ka
lang, sir? Huwag ka ngang magpanic ikaw bata ka.”
“Manang naman kasi, dapat hindi niyo pinayagan si Kaye Anne na sumama mag-isa dun. Tapos, sa
Tagaytay pa? Tapos overnight pa?”
“Eh ano naman? Magkikita-kita naman sila dun nina Gail at yung mga kaibigan daw niya. Magcacamping
daw sila dun eh… Baby shower yata yung gagawin para kay Gail. Ewan ko, ‘di ko maintindihan paliwanag
ni Kaye Anne.”
Camping?
Baby shower?
Mga kaibigan nila tapos isinama pa si Austin? Tss.
Bat hindi ako sinama? Ninong din naman ako. =__________=
“Ah, ganun ho ba? Sige, salamat po. Una na po ako.” Humarap na ako sa kotse ko at akmang bubuksan
na ang pinto sa driver’s seat nang lingunin ko ulit si Manang Vera. Talagang nagtataka na yung
expression ng mukha niya. “Kayo nalang po ang kumain nyan…”
Badtrip!
KAYE ANNE’S POV

“Halaaa, ano’ng oras na Austin? Inabutan na tayo ng dilim oh.” Hindi na ako mapakali. Kanina pa kasi
namin hindi mahanap yung Villa Maria na pagkikitaan namin dito sa Tagaytay. Naliligaw na talaga kami.
T.T
“First time ko lang naman kasi makapunta dito sa Tagaytay. Hindi ko alam ang pasikot-ikot dito,”
pakamot-kamot na sa ulo si Austin habang inililibot yung tingin niya sa paligid. Nakapark kasi kami
ngayon sa gilid ng kalsada.
“Eh kasi naman ‘tong si Kurt. Hindi man lang binigay sa akin yung exact address ng Villa. Malay ko ba na
remote place pala yun.” +___+
“Kahit yung mga tinatanungan natin, hindi rin sigurado sa binibigay na direksyon.”
“Kaya nga,” nagcross arms ako at sumandal sa kotse niya. “Dalawang oras na yata tayong paikot-ikot
dito.” :<
“Napapagod ka na, Kaye Anne?” Tumingin ako sa kanya ng malumanay. Tapos nginitian niya lang ako.
Cuteeee.
“Hmmm,” tumango ako.
“Sige, i-google map nalang natin.” Napakunot-noo ako nang ilabas niya ang phone niya. Tinulak ko nga
siya sa braso! “Oh, bat mo ko tinulak?” (--.)
“Eh bat naman ngayon mo lang naisipan na mag-google map? Kanina pa kaya tayo naliligaw.” Tapos
tumingin ako sa gilid ko at bumulong, “Shunga ko rin, ‘di ko naisip yun.” =_______=
Tumawa siya ng mahina habang pumipindot sa Iphone niya. “Wala lang, gusto ko lang masolo ka ng
matagal.”
>////////<
Hinila niya na ang right wrist ko para lumipat sa kabilang side ng kotse kung saan yung pinto ng
passenger’s seat tapos ay pinagbuksan niya ako. Syempre, pumasok naman ako… absentmindedly.
Napaka kasi ni Austin eh! Nakakainis siya… Bat siya ganyan? Masama akong kiligin! >/////////////////>
Tumingin ako kay Austin nung makapasok na siya sa driver’s seat. Kaso eto na naman siya, pangiti-ngiti
pa. Oh sheez! Nice smile… weakness ko yan. (_ _”)
“Kaye Anne, galit ka ba sa akin?”
“Ha? Hindi ah…”

“Eh bat ganyan yung mukha mo?” Tinuro pa niya ang mukha ko. What’s with it? “Mukhang seryoso ka.”
“Ikaw kasi…” -.-
“Bakit?”
Pinalo ko siya sa braso niya. Oha! Nawiwili na yata ako sa braso niya. Matigas kasi hohoho. “Wala lang…
Lakas kasi ng amats mo, dude.” Biro ko.
He started the car’s engine and drove with a smile on his lips. “Kumain ka na lang dyan, Kaye Anne. Baka
gutom ka lang… Baka bigla mo nalang ako kagatin dyan.” =)
“Luh! Naniwala ka naman sa sinabi ni Wayne?” >.>
“Just kidding…” XD
I rolled my eyes jokingly. Mukhang confident na sa pagdadrive si Austin ngayon. Alam niya na siguro
yung direction papunta sa Villa Maria. Dahil hindi na kami nag-usap ni Austin ay nilabas ko muna ang
phone ko mula sa bag ko. Naka-silent mode kasi yun, baka may nagtext.
4 unread messages.
“May nagtext pala sa akin…” Bulong ko sa sarili ko tapos tinap ko yung read button. May messages from
Chloe, Alex, Wayne and…. Nathan. Aba, himala! Si Nathan, nagtext?
Binasa ko muna yung messages from Chloe, Alex and Wayne… Iisa lang naman ang text, kung nasaan na
raw kami at kung bat daw ang tagal namin. Naligaw nga kasi kami -.-
Last na binasa kong text ang kay Nathan…
---
FROM: Nathan -_-
Kaye Anne, otw n ko sa bahay nio. May dala akong pangchibog. =) Ayos lng ba?
---
*kunot noo*
Chibog? Pagkain? O_o Eh wala naman ako sa bahay eh. Chineck ko pa kung anong oras siya nagtext…
Luuuuuuh! Kanina pang 4PM. Eh lagpas 6 na ah 0_0 Ano kaya nangyari dun? Waaa. Ngayon ko lang
nabasa. >.<
---
REPLY TO: Nathan -_-
Soooooorry, Nathan… Ngaun q lng nabsa txt mo. Silent mode kc eh… Nga pla, wala aq s bahay…!
---
Ilang minuto na rin ang nakalipas pero hindi pa rin siya nagrereply. Hala ka! Pumunta kaya siya kanina sa
bahay? Sina Yaya Vera lang ang tao dun eh. >.>
“Kaye Anne, we’re here.”
Tumingin ako sa bintana. Ang ganda naman ng entrance ng Villa Maria! What more pa kaya sa loob?
Naeexcite ako. ^_^ “Tara na, Austin. Kanina pa nila tayo hinihintay.”
Pinagbuksan niya naman ako ng pinto tapos siya na rin nagdala sa hand bag ko. Ako naman yung
nagdala na ng gift ko for Gail’s baby, my pamangkin. Papasok na sana kami sa entrance nang bigla niya
akong kinalabit sa balikat kaya nilingon ko siya.
“Oh bakit?”
“Ayos lang ba talaga sa kanila na sinama mo ko?”
“Hahaha! Oo nga! Don’t worry, hindi kita hahayaan na ma-OP.” :>
Ngumiti naman siya, “Salamat.”
Nang makapasok na kami sa Villa ay inassist kami nung receptionist papunta sa camp site raw nila Mr.
Lee which is Kurt. Bago pa kami makarating dun ay nagvibrate naman ang phone ko kaya sinilip ko kung
sino ang nagtext. Nagreply na pala si Nathan. :D
---
FROM: Nathan -_-

K.
---
Huh? K? Kwhat? Anong ‘K’? Never niya akong nireply ng ‘K’ kasi nababanas siya sa ganung reply tapos ‘K’
yung reply niya sa akin? Ano yun? Galit ba siya o ano?
“We’re here na po…”
“KAYE ANNEEEE! Bat ngayon lang kayo!?” Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses. Si Chloe pala.
Lakas talaga ng boses nito. “Uy, anyare? Bat ginabi kayo?” Sinalubong niya na kami. Tapos tumingin siya
kay Austin sa tabi ko. “Hi, Austin.” ^_^
“Hi Chloe…” :)
“Naligaw kami eh…” =___________=
“Eh? Sana nagtext kayo na sunduin kayo sa bayan. Edi sana nakarating kayo agad.”
Nagroll eyes lang ako saka tumingin kay Austin sa left side ko. Siya naman, pangiti-ngiti lang. Siya po ang
salarin! :P
“Tara na sa camp site. Pakilala natin si Austin sa kanila…” Sabi ko saka ako tumingin ulit sa text message
ni Nathan. K? K mong mukha mo. Tse!
***
7:30PM na. Kung sana ‘di kami naligaw kanina at kung sana hindi dumamoves si Austin, kanina pa kami
nakarating dito. >.< Pero enjoy naman kasama si Austin! ^__________^
“So, nakilala mo na ang buong X10, Austin?” Tanong ko sa kanya habang pumapapak kami ng hotdog on
stick na may marshmallow. Uhm, saraaaaap! Puro kain nalang ang nasa isip ko ngayong araw :D
“Yeah, ayos na.” He replied while staring at the bonfire infront of us. Pinapalibutan kasi namin ang
bonfire para bawas lamig. Ang lakas kasi ng hangin ngayong gabi. Idagdag mo na rin yung mga puno dito
kaya fresh air talaga :)
“Saang tent ka raw matutulog?”

“Hmm, kay Wayne daw. Solo daw kasi siya sa tent.” Tapos tumingin siya sa akin. For some unknown
reason, I stared at his face solemnly. Ang ganda kasing tingnan ng mukha niya dahil dun sa reflection
mula sa bonfire. Medyo malakas yung hangin kaya nililipad-lipad yung buhok niya causing to reveal the
scar on the side of his head.
“Austin, may scar ka pala dito?” Sabay turo ko dun sa scar na hindi naman obvious kasi tago naman siya.
“Ah oo…” Humawak siya sa parteng yun. “Pinukpok mo kasi yan ng lampshade noon.”
O__________O
“Weh?”
He chuckled, “Oo nga.”
“Luuuuuuh! Ako pala may gawa nyan?” >.<
Tumawa pa siya pero biglang sumeryoso yung facial expression niya habang tumitingin sa akin. “May
asthma ka, Kaye Anne?”
“Yeah, how did you know?” O_o Secret ko lang yun eh >.>
“3 years ago… diba? You know.”
I sighed and took a bite on the hotdog I’m holding. “Oo, pero hindi naman severe. Normal na asthma
lang.”
Hinihika lang naman ako ‘pag tumatakbo o napapagod o ‘di kaya’y ‘pag may pusa… -_______-
Maya-maya lang ay natapos na sila sa pag-iihaw ng kung ano-ano dun. Ang dami nilang nag-ihaw no?
Hahaha! So yun nga, after nilang mag-ihaw, umupo na kami around the bonfire. Uumpisahan na raw kasi
yung baby shower for Baby Kyra. Cute naman, excited sila! Napaaga eh… Diba dapat ‘pag 6 months old
na yung baby sa womb ginaganap ito? ^_______^
“BABY SHOWER?!” Gail retorted unbelievingly. “Duh! Magfofour months pa lang naman ang tummy ko
diba?” Tapos tumingin siya kay Kurt. “Magfofour months pa lang ito 3rd week of August, remember?”
“Ewan ko sa kanila. Naisip lang yan ni Chloe eh.” Sagot naman ni Kurt tapos sinuutan niya ng jacket si
Gail. “And besides, alam naman na natin ang gender kaya ayos lang yan.” :)
“Kung sabagay…~” :3
“Princess, kailan ang due date mo?” Tanong sa kanya ni Arthur. Kaso si Kurt yung sumagot sa kanya. ~_~
“2nd or 3rd week ng January.” :)
Sumingit naman ako. Nagtaka ako eh. “Gail, akala ko ba December?”
“Nagpacheck up ako ulit dun sa clinic sa mall. Mas accurate yung facilities nila… May 3D ultrasound and
the such. Tapos yun yung sinabi sa amin na due date ko.” Nakangiting sagot naman niya na halatang
proud and excited siya.
“Simulan na kaya natin!! Excited na akong ibigay yung gift namin ni mhine. Diba, mhine?” Tapos
tumingin si Chloe kay Dustin and sweetly smiled at him. Yieeee, balik sweetness na sila :””>
“Yeah…” =___=
The baby shower went well. Waah! Mga ninong at ninang kami. Hihihi :> Nakakatuwa yung mga gifts nila
for Kyra. Kyaaaaah! Ang gagalante ng X10 maging ninong. Parang hindi na kailangan mamili nila Gail ng
gamit for their baby. Complete na eh :)
Regalo namin…
Alex: Stroller na sobrang cute! ^_^
Toffer: Blankets and pillows tapos may sterilizer pa.
Brent/Kent: Toys… (Nag-away pa nga silang dalawa kasi hindi pa naman daw malalaro yun ni Kya kasi
infant pa lang. Eh bat nila binili diba? XD)
Derrick, Jake and Arthur: Clothes, pins, milk dispenser, may diapers pa, at kung ano-ano. Wala raw kasi
silang idea kung anong bibilhin kaya yun nalang ang binili nila. Obvious naman na magkakasama sila
pagbili noh? :D
Dustin and Chloe: Girly clothes, tapos socks, blankets, and hats na bunny designs. As in madami at
nakalagay pa yun lahat sa isang malaking container.
Akin naman, well… Wala akong maisip kaya closet nalang. Hohoho *O* Bukas ko ipapadala sa unit nila
Gail.
Isa lang ang walang regalo. (bukod kay Austin na ininvite ko lang)
“Kuripot mo, Wayneylito! Bat wala kang regalo? Kakahiya ka,” sabay tulak sa kanya ni Jake. Ano daw,
Wayneylito? O_o pfft!
“Bakit ba? Wala akong pera eh.” -.-
“Wala raw pera… Sabihin mo, kuripot ka!” Asar naman sa kanya ni Toffer.
“Hindi ako kuripot, Kristoffer Miguelito. Sadyang dukha lang ako. Isa akong lalaking hampas-lupa.”
=__________=
“Dukha raw… Eh every week, nagpapalit ka ng kotse.” Bira naman sa kanya ni Arthur.
“’Di ah… Kinacarnap ko lang yun sa Kuya ko.” :P
“Wushu! Mukha mo… Kuripot!” Sabay tawa naman nila.
Mukhang nagegets ko si Wayne kasi diba, napasunod lang naman siya dito? Kaya siguro ‘di siya
prepared. -______-
“Oy! Huwag niyo siyang tawanan… Okay lang yan, Wayne… Ninong ka pa rin ni Baby Kyra…” Gail
defensed him tapos tumayo naman si Wayne.
“May regalo ako kay Kyra ah! Sorry pero ‘di talaga ako nakapaghanda. Wait lang,” tapos nagexcuse siya
at umalis sa pwesto. “Princess, nahihiya ako sa regalo ko.” :3
“May hiya ka ba talaga?” Bara sa kanya ni Kurt.
“Aba, master! Meron ako nun. Hindi lang halata… Excuse muna, naiwan ko sa kotse ko eh.”
After 10 minutes….
“Ayan na si Wayne.!!” Sigaw ni Chloe kaya napalingon kami sa direksyon na yun. At.. At lahat kami napa-
----- O_________O
“Waaaaaaah! Cute!” *O*
“Lakas mo Wayne ah…”
“Hindi napaghandaan ah.” Dustin =_____=
Isang cute na cute na cute na crib… (Pero syempre, hindi pa siya nakaassemble. Nasa karton pa lang)
“Yan ah… Last week ko pa yan binili eh. Nakipag-agawan pa ako dun sa buntis sa mall. Hahaha!”
“Ang cuuuuute ng kulay. Baby pink :D” Tuwang-tuwang sabi ni Gail. Naiinggit naman ako kaya lumapit
din ako dun at pansamantalang iniwan si Austin dun.
“Wayne, ninong ka rin ng magiging anak namin ni Dustin ah. Bwahahahaha!”
“=_________=”
“May dagdag pa yan… Ito oh,” may nilabas siyang something from his pocket tapos binigay niya kay Gail.
Ngek! Pacifier? “Naiimagine ko yung baby niyo na nakapacifier. Ang cute…” :)
GAIL’S POV
Natutuwa talaga ako sa sudden baby shower na ito. Ang kucuuuuute ng mga gifts nila. Excited na tuloy
akong gamitin ang mga yun kay Baby Kyra. :”””>
“Goodnight, Princess.” Sabay-sabay na sabi nila sa akin. Nagsmile lang ako sa kanila and murmured my
‘goodnight’ to them. I really got tired and I want to sleep already. It has been an exhausting day for me
though wala naman akong masyadong ginawa.
“Let’s go, Crystal.” Tumango lang ako kay Kurt tapos inalalayan niya na ako hanggang sa tent namin.
Naks, may tent. May naalala tuloy ako 8D
Agad-agad akong pumasok hanggang sa loob tapos sumunod din syempre si Kurt. Napansin ko na
sobrang dami ang nakasapin dun sa floor ng tent. Kapal eh… Parang limang blankets yata yun.
“Daming sapin, baby love.” Sabi ko sa kanya tapos humiga na ako dun.
“Ganun talaga. Sasakit likod natin ‘pag nalamigan tayo.”
“Kurt, ang dilim.” Sabi ko nung zinip niya na pasara yung zipper ng tent >.< Ang dilim naman talaga kasi!
“Ayos yan…” Tapos humiga na siya sa tabi ko. Sosyal na camping ‘to. May unan talagang kasama :>
“Baby love, matulog ka na…”
“Hmmm,” tumagilid ako at niyakap siya. Ipinailalim naman niya ang braso niya sa ulo tapos hinapit niya
ako palapit sa katawan niya. Masarap yung feeling ng ganito. Malamig yung temperature tapos may
human blanket ka pa. :””>
“Baby love…” Tawag niya sa akin habang hinahaplos-haplos niya yung buhok ko.
I groaned and closed my eyes. It feels so relaxing…
“Why don’t you file a leave of absence to the dean? Magpahinga ka nalang sa bahay.”
Inangat ko ang ulo ko tapos ay tumingin sa kanya. Tumingin din naman siya sa akin at kahit na madilim
ay kita ko pa rin yung mukha niya. “Ayoko… Maiinip ako. Kaya ko pa naman eh.”
“Masyado kasing stressful ‘pag pumasok ka pa. Think about your threats as well. If you stay at home,
you’ll be more safe.”
Threats. Ayan na naman yang threats na yan. Ipinagpapasa-Diyos ko nalang yung taong gustong manakit
sa akin. Natatakot ako pero mas natatakot ako para sa baby ko kesa sa sarili ko. Sana naman tumigil na
siya kung sinuman siya ngayong may bodyguards na ako.
“Baby love, I promise… Kapag may nangyari na namang masama sa akin, titigil muna ako sa studies.”
He kissed my top head. “I won’t let that happen. Magpapalipat na ako sa block mo para lagi na tayong
magkasama. In that case, hindi ka mahihiwalay sa akin. Understand?”
“Okay… Goodnight, Kurt. I love you…”
“I love you more…”

“MASTER! TOK TOK TOK!”
Kunot-noong nagkatinginan kami ni Kurt na para bang nagsasabi na ‘istorbo’. -_______-
“What, Wayne?” Sigaw niya.
“Penge insect repellant. Malamok eh…”
“Tss! Magkatol ka nalang. Matutulog na kami. Don’t disturb us…” =________=
KURT’S POV
I got myself out of the tent groggily. Iniwan ko muna si Crystal ‘coz she’s still in a deep sleep and I don’t
want to wake her up yet. Maaga pa naman. Pagkalabas na pagkalabas ko ng tent ay nakita ko na ang ilan
sa X10 na nakaupo sa log. Mga nakatulala pa… Ganyan naman yang mga yan ‘pag bagong gising eh.
I went straight to our designated comfort room and did my morning rituals. After that, pumwesto na rin
ako sa log katabi ng ilan sa X10. Wala pa si Wayne, Toffer, Dustin at Derrick… They must be snoring up to
now. =__=
“Morning, master…” Bati nila sa akin. Inabutan pa ako ni Jake ng coffee niya pero umiling lang ako.
Iniinuman niya tapos iaalok sa akin? Fcking gross on my part +_+
“Tulog pa sila?” I ask while looking at the ashes came from the bonfire we used last night.
“Si Wayne, Toffer at Derrick tulog pa. Yung mga girls naglibot-libot eh, kasama sina Arthur, Dustin at
Austin.” Kent replied as he sips on his coffee. “Dustin? Austin? Magkatunog ang pangalan nila ah.”
“Big deal?” Brent commented.

“Parang sinabing magkatunog lang eh…” =________=
“Eh pinakialaman mo ang pangalan nila eh. Kung manahimik ka nalang kaya dyan, Kent?”
“Ewan ko sayo. Umagang-umaga binabadtrip mo ako. It’s really a shame on me that I have a twin
brother with mental issues.”
“Ako pa ang may mental issues?! Eh kung sapakin kaya kita dyan?!!” Nag-akto naman na susuntukin nga
ni Kent si Brent. May mga sayad yata sila sa ulo -.-
“Shut up… Simpleng bagay, pinag-aawayan. Mga immature ba kayo?” Saway sa kanila ni Alex kaya
nanahimik na silang dalawa. Takot yan kay Alex eh. Psh.
Umupo ako ng maayos kasi medyo gumugulong yung inuupuan naming log. Si Jake naman, lumipat ng
pwesto at tumabi sa akin sa kanan ko. Nasa pinakadulo kasi ako at nasa kaliwa ko naman si Alex.
“Master, nakuha ko na nga pala yung address ng nagpadala kay Princess ng package.”
Napatingin kami kay Jake pagkasabi niya nun. About the package? Yun yung pink package na natanggap
ni Crystal nung gabing may masamang nangyari sa kanya. Pagkabigay na pagkabigay sa akin ng
receptionist ng condo building namin ay binuksan ko kaagad yun to see who the sender was… But
instead of finding out about the sender, I saw a medium sized monkey with a red bow on its neck inside
of it. May nakasiksik dun na papel kaya kinuha ko yun at binasa…
‘It’ll be more fun if you as well as your baby will be shot by a gun. ; )’
“Anong balita?” I ask in my most serious tone while looking at him intently. Same day nang mabasa ko
yung hate or threat letter, dumiretso muna ako sa pad ni Alex at pinatawag ang buong X10. I really need
their help… Si Crystal ang pinag-uusapan dito eh.
“Somewhere in Manila eh…” Jake answers as he’s taking something from his pant’s pocket. Yung phone
pala niya. “Naka-save na dito sa phone ko yung exact address. Puntahan ba natin?”
“Kami nalang ang pupunta mamaya, Kurt.” I looked at Alex and he just gave me an assuring look. “Kami
na muna ang bahala dun. Besides, mas safe dito si Gail kesa sa Maynila… Babalitaan ka nalang namin.”
Yumuko ako at tumingin sa lupang tinatapakan ko. Nakakita ako ng kahoy kaya pinulot ko yun at dinikdik
sa lupa. Whoever the fck is the person behind this bullsh*t, I’m sure as hell that he or she will rot in jail.
She sure knows my weakness…
“Sino kaya yung nagpapadala ng mga threats kay Princess no’?” Jake murmurs as he taps my shoulder.
“Master, I think, mas mabuti kung patigilin mo muna si Gail sa pag-aaral. Tutal naman, buntis siya… At
mas makakabuti kung hindi nalang siya naglalalabas para ‘di siya mapahamak.”
“Kaya nga, Master. Kung sinuman ang nagtatangka sa buhay ni Princess, hindi natin alam kung anong
kaya niyang gawin. Anyways, may hinala ka ba kung sino ang gumagawa ng mga ito sa kanya?” Tumingin
lang ako kay Brent saka ko binaling ang tingin ko kay Alex.
“Wayne and I encountered a Black Ace member when we discharged Crystal from the hospital…”
Nilipat-lipat ko ang tingin ko sa kanila saka ako nagbuntong hininga. “I’m fcking confused… Bakit pa nila
pinapakielaman si Crystal, eh wala naman na tayong koneksyon sa kanila. Matagal na…” Napatingin ako
sa patpat na hawak ko. Naputol ko pala sa sobrang gigil ko.
“Akala ko ba binuwag mo na sila nung natalo mo ang gang nila sa tres battle, Alex? 2 years ago right?”
Tanong ni Jake kay Alex.
He nodded. “Oo, binuwag ko sila pero anong malay natin kung gumawa sila ng panibagong gang diba?”
“Wala rin palang kwenta yung tres battle na yun.” Naiinis na komento ni Brent. They’re right… What’s
the essence of the tres battle if they aren’t gonna obey what the winner told them to do?
“Wala naman talagang kwenta yun. Ang gusto ko lang naman talagang mangyari nung oras na yun ay
mabawi si Kurt mula sa t@ngin@ng gang nila. Wala akong pakielam kung ipagpatuloy nila yun…”
Tumingin sa akin si Alex ng seryoso. “Sa ngayon, bantayan mo nalang si Gail ng mabuti. We’ll take
actions about this matter…”
I nodded as I raised my fist before him. Nakipag-fist to fist naman siya sa akin, pati na rin sina Jake, Kent
at Brent. This is what I really like about them. They never left me hanging.
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
We all stood up when we heard someone shrieked. Nakakagulat at nakakataranta at the same time eh.
“Sino yun?” Brent asks as he shoots the disposable cup in the trash bin few meters away from us.
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHH!!!! KUUUUUUUUUURT!!!”
This time, napatakbo na ako papunta sa tent namin. Si Crystal yun!! Tinawag ang pangalan ko eh. She
seems afraid… Sh*t, what the hell happened to her?
Sumunod din sina Alex, Jake at kambal sa akin. Sina Wayne, Derrick at Toffer naman ay natatarantang
lumabas mula sa tent nila. Nagising yata sa lakas ng tili ni Crystal. Pagkadating namin sa tent ay nakita ko
ang mga bodyguards niya na sumisilip-silip dun at parang pinapakalma siya. Pinaalis ko naman sila tapos
ay pinasok ko ang kalahati ng katawan ko sa loob. There, I saw Crystal at the leftmost corner of the tent.
Nakaupo at yakap-yakap ang dalawang tuhod niya habang umiiyak.
“Crystal, anong nangyari? Bakit ka umiiyak?” Papasok na sana ako ng tuluyan pero tumili na naman siya.
“AAAAAAH!!! Dyan ka lang, Kuuuuurt! Gagalaw siya!” >o<!!
“Huh?” What the hell is she talking about? Anong gagalaw?? ~.~
*KOKAK! KOKAK! KOKAK!*
“KYAAAAAAAAH! PALAKAAAAAAAAAAA!!!!!!!”
“What the------“ Napatigil ako sa pagsasalita nang maramdaman kong may tumalon sa kamay ko na
nakapatong sa sahig ng tent. Pagkatingin ko……. “Sh*t! Sh*t!”
Sinipa-sipa ko yung palaka kaso mas lalo siyang nag-hop ng nag-hop inside the tent kaya hinila ko na si
Crystal palabas.
“Kyaaaaaaaah! Huhuhuhu! Kadiri!” T_____T
“Princess, huwag ka na umiiyak…” Natatawang sabi ni Jake sa kanya. “Palaka lang yun…”
“Ewwwww. Huhuhu!” T______T

Iniwan ko muna sila dun para maghugas ng kamay ko sa comfort room. D.mn that frog! Nakakabwisit!!
Tinalunan pa ako sa kamay ko. Pagkabalik ko kina Crystal, kumpleto na sila. Nakabalik na kasi sila Dustin
mula sa paglilibot around the Villa.
“Gail, bakit ka umiiyak? Sinong nagpaiyak sayo? Tara, pektusan natin.” Nakaakbay pa si Chloe kay Crystal
habang hinahaplos-haplos pa siya sa buhok nito. Nung nakita ako ni Crystal ay bumitaw na siya sa kanya
tapos lumapit siya sa akin. Humawak pa siya sa laylayan ng shirt ko.
“Kuuuuurt, bakit ba kasi nakapasok yung palakang yun sa loob ng tent? Kasalanan mo yun eh! Bat ‘di mo
sinagad yung pagkakasarado ng zipper ng tent. Yan tuloy!” >____________< Tapos pinalo niya pa ako sa
braso. Kulit talaga nito :)
“Sorry…”
Nagtawanan naman silang lahat. Kesyo raw na kaya raw umiiyak si Crystal dahil lang sa palaka. Eh kung
hagisan ko kaya sila ng palaka dyan? Tss.
“HAHAHAHAHAHAHAHAHA!”
“Shut up! Kayo ba, hindi ba kayo matatakot pagkamulat ninyo, ka-face-to-face mo na yung palaka?
Tapos few inches away lang ang distance ng faces namin?!?!” She’s obviously pissed already.
Pinagtatawanan na kasi siya. Hindi naman sa nakakatawa siya, pero kasi ang cute lang nung reaction ni
Crystal :D
“Pfft! ‘Di na.. Hindi na kami tatawa, Princess. Hehehehehe!” Nagpipigil na sa pagtawa si Brent habang
nakaakbay kay Lovely or Sandy. I am not sure… Hindi ko sila makilala eh. -________-
“Ewan ko sa--------“
“Kokak! Kokak!”
“AAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH!” May sinipa si Crystal sa paanan niya. May kumagat daw kasi sa binti
niya. Akala ko, palaka na naman. Yun pala, si Wayne lang na nambubuset, nagpapanggap na palaka. “Bat
ka ba ganyan!! UGH!”
“Hahahahaha! Peace, Princess!”
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!” Pati ako nadala na rin sa pagtawa nila. =))
“Ewan ko sa inyo!!!” Bulyaw ni Crystal sa kanila tapos humarap siya sa akin kaya piniit ko ang tawa ko.
Mahirap na, baka ako naman ang pagbuntungan nito. :D “Baby love, nagugutom na ako. Tara kain na
tayo.”
“Sure…” I replied as I placed my arm across her shoulders. Nilingon ko naman sila and moved my hand,
signaling them to follow us. Kasama sa package ng pag-i-stay namin dito ang buffet style breakfast sa
function hall kaya dun kami pupunta.
Nung humarap na kami papunta sa direskyon ng function hall ay napatingin ako sa taas ng building na
nakaharap sa amin. For some unknown reason, pakiramdam ko may nakatingin sa amin mula doon sa
taas na yun. Here goes my fcking instincts again.
Crystal nudged me that made me back in my senses. I looked at her and gave her my ‘what’ look.
“What are you looking at?”
Tumingin ulit ako dun sa taas ng building or apartelle na yun tapos ay umiling-iling ako dismissing my
thought. “Nothing, tara na?”
GAIL’S POV
“Princess, ano ‘yang kinuha mo?”
“Obviously Arthur, it’s a fried chicken. Chicksilog ang breakfast ko.” Nagroll eyes lang ako tapos ay
sumubo na ako ng pagkain.
“Chicken ka dyan? Eh fried frog yan eh! Hahahaha!”
Argh! Pinaalala pa! Tinaas ko ang fork ko at tinapat sa tapat niya na para bang nagbabanta. “Naiinis ako
sayo, Arthuro!”
“Hehehehe joke lang.” ^_^v “Bat ‘di mo hinuli yung palaka, Princess? Don’t you know that I love
dissecting frogs?”
“Eeeeeeeeeeeeeeeeeeeew!” Sabay-sabay naming irit. Kadiri ‘to! :-/
“Kadiri ka naman Arthuro! Nasa harap tayo ng pagkain oh…” Saway sa kanya ni Wayne.
“Sorry naman… Hehehehe!”
Frog?
Huhuhuhu! T_T Nakakainis!! Bakit nakapasok yung frog kanina?! Ayoko ng alalahanin yun. Nakakainis
lang! Imbes na mukha ni Kurt yung bumungad sa akin sa paggising ko, yung mukha ng palaka yung nakita
ko. >.<
“So, what are we gonna do next? Uuwi na ba tayo?” Tanong ni Kaye Anne. Nakapwesto kami sa isang
rectangular na monobloc table dito sa function hall. And yeah, buffet style breakfast ang peg namin. At
‘pag sinabing buffet style, eat-all-you-can ito kaya naman umaandar ang digestive system ni Kaye Anne
:P
“Huwag muna. Why don’t we try playing paintball?” Suggest naman ni Derrick tapos ay uminom siya ng
juice niya. Napatingin naman ako kay Kurt kasi ang lakas kumain eh. Nakakailang balik na sa buffet table
O_O
“Paintball? Narinig ko na ang tungkol dyan! Mukhang masaya… Yata?” Unsure na komento ni Chloe
tapos tumingin siya sa katabi niyang si Dustin. “Mhine, ano ba yun?” At ayun, binulong na ni Dustin yung
sagot niya kay Chloe. Ano ba yan. Di man lang mag-share ng explanation =___________=
“Magandang laruin yun. Para ka lang, nasa isang live action film. Unang gagawin ay magbubuo kayo ng
dalawang team. Two teams, to be précised. Tapos ayun, magbabarilan na tayo dun sa isang open area.
Baril na may balang paintball, so that means to say hindi yun dangerous, hindi nakamamatay. Just for
fun.” Nakangiting paliwanag ni Toffer sa amin. Napatitig ako sa kanya ng mabuti. Parang may kahawig
siya (?_?”)
“Ahh! Napanuod ko na yan sa TV. Diba magsusuot ng gear and mask dun?”
“Yep! Kaya hindi siya delikadong laruin. So, ano? Game? May nadaanan kaming paintball arena kahapon
dito eh.” Tapos nag-smile na naman si Toffer.
?_? *_* O_o o_O ^_____________^
“Toffer, may kahawig ka!” Wapakels na ako kung offtopic ang sinabi ko. Eh kasi naman may kahawig si
Toffer!
Nagtinginan naman silang lahat kay Toffer. Si Toffer naman, nakahawak lang sa mukha niya na para bang
nagtataka kung sino ba ang kamukha niya. Hihihi! OMG! Sumeryoso ang mukha niya. Mas naging
kahawig niya yun lalo!
“Sino kamukha ko, Princess?” Tapos inaayos-ayos pa niya ang buhok niyang spike. “Ang alam ko, ang
kamukha ko lang ay si Mama at wala ng iba.”
“Oo na! Ang Mama mong nagmamahal sayo ng puro, tunay, tapat at lubos. Ano yun, CHAMPION?!”
Natatawang sabi ni Wayne kaya nakatanggap siya ng sapok mula kay Toffer.
“Huwag mong binabastos ang bareta ni Yaya. Hahaha!” Naki-ride on nalang si Toffer kay Wayne kaya
napatawa kaming lahat. Then, tumingin ulit siya sa akin. “Sino ba yung kamukha ko bukod kay Mama?”
“Hihihihihi! Kamukha mo si T.O.P!!!” :””>
“Crystal…=_____=” Napatingin ako nun kay Kurt. Yung boses kasi niya parang nagsasabing ‘Are you
saying something?’
“Si T.O.P nga…” ^_^
“Tss. Bilisan na nga natin. Pupunta pa tayo sa paintball arena.” Then nagpatuloy na siya sa pagkain.
Tinaasan ko naman siya ng kilay. “Parang sinabi ko lang na kahawig niya si T.O.P tapos badtrip ka na
dyan?!”
Napatigil siya for some seconds tapos ay sinamaan niya ako ng tingin.
“Mashgwaponamansitoffervnkajcn…”
(?___?”) Ansavee? Wala akong naintindihan sa sinabi ng bibig niyang punong-puno pa. =___________=
“Pfft! Master, don’t talk when your mouth is full of jealousy. Nyehehehehe!” Asar sa kanya ni Wayne
kaya nagtawanan naman silang lahat. Jealous? Duh! Hindi yan nagseselos. Insecure lang yan kay T.O.P.
Bukod kasi sa kanya ay nagwagwapuhan talaga ako kay T.O.P =___=+++
“Uminom ka nga muna, baby love.” Inabutan ko siya ng tubig then ininom naman niya yun. Pagkatapos
niyang maubos yung tubig nagpahid muna siya ng table napkin sa lips niya tapos ay tumingin siya sa
akin.
“Ang sabi ko, mas gwapo pa si Toffer kesa kay T.O.P.” ~________~
“Yieee! Thanks master! Ang ganda kasi ni Mama kaya gwapo rin ako. Ahahahaha!”
My lips twitched in annoyance. Ewan ko ba, naiinis ako eh! Amp! >.<
“But on second thought,” napatingin ako kay Kurt. Binabawi eh. “Mas gwapo ako kesa dyan sa T.O.P na
sinasabi mo. Diba, guys?” :D
O_________o?! Eh?
“Oo nga! Aba, sariling atin dapat. Maghahanap ka pa ng ibang gwapo eh nasa tabi mo na naman ang
baby love mo, Princess!” Jake exclaimed in amusement. Para na kaming nasa palengke dito! Ang ingay
namin >.>
“Kaya nga! Kung gwapo lang naman ang pinag-uusapan, aba kay Tristan Kurt Lee ka na! He’s got the
looks and the---------- personality! Huwag na sa brains.” Natatawang sabi naman ni Arthur kaya naman
akmang babatuhin siya ng french bread ni Kurt pero pinigilan ko. Pikon ‘to eh! Lels ^^
“Alam kong ‘di ako matalino pero may alam naman ako. At sa buhay, hindi puro talino lang ang
ginagamit. Kailangan din ng diskarte.” Kurt reasoned. Seryoso si baby love!
“Pero dahil ang pinag-uusapan naman natin ay kagwapuhan, aba Master dapat! Master! Master!
Master! Master! Master! Master! Master!”
Mga sipsip ‘tong mga ‘to! Hahaha! XD Yeah I know, Kurt is handsome. Aba, gwapo naman talaga siya
pero gwapo rin naman si T.O.P. :”””””””””>
Tumigil na sila sa pagchachant. Napagod yata, pero I noticed hindi nakikichant ang mga girls. Nakangiwi
lang sila sa boys eh. Well, except to Austin na medyo nahihiya pa sa company namin.
“Eh bat tahimik lang ang mga girls? Disagree ba kayo?” Nakangiti kong tanong sa kanila.
“Eh kasi naman, sissy! Kurt VS T.O.P?!” Nakita kong nagmesmerized pa ang mga mata niya.
“Eeeeeeeeeh! Mas gwapo si T.O.P! Isama mo na rin si Taeyang labidabs! Hihihi!” :””>
Kitang-kita ko na inirapan lang siya ni Dustin tapos balik poker face na naman. Hahaha! Kita ko yun. Si
Chloe, hindi niya napansin yun kasi nakatagilid sa kanya si Dustin eh. Bwahahaha =))
“Kyaaaaaaaah! Si GD baby pa!” Kinikilig na sabi ni Kaye Anne habang nakahawak sa pisngi niya.
“Tapos si Daesung!” Lovely
“Aba, isama na rin si Baby Seungri ko! Walang makakatapat sa kakisigan nila! Eeeeeeeeehp!” Sandy
Tapos nagsimula na rin sila magchant with matching hands in the air pa like this --> \(*0*)/
“BIG BANG! BIG BANG! BIG BANG! BIG BANG! BIG BANG! BIG BANG! BIG BANG!” Hihihihi! Nakisali na rin
ako with matching clapping of hands pa. ^_^
Kaso nakakapagod kaya huminto kami gradually… Bigay todo eh! XD
*SILENCE FOR 5SECONDS*

“Tapos na kayo?” Tanong ni Kurt sa amin with his bored expression.
“…”
“Mukhang tapos na. Tara na, alis na tayo. Huwag natin sila isama. Huwag kayong susunod ah.” -
___________-+++
“Yeah, don’t come with us. Mahilig kayo sa mga gwapo ah.” =______= Sabi naman ni Dustin tapos
tumayo na sila isa-isa at lumabas na ng function hall.
Nagkatinginan naman kaming mga girls, guilt all over our faces. Hala! Nagtampo? (?______?”)
“Buti pa ako may companion, hindi ako pinag-walk-out-an.” Sabi ni Kaye Anne habang sinisiko-siko si
Austin sa tabi niya.
“Eh hindi ko naman kilala yung sinasabi niyong Big Bang eh. Sikat ba yun?” Nakangiting tanong ni Austin
tapos kumakamot-kamot pa sa braso niya.
“Oo naman noh. Sikat na----- Uwaaaah! Austin, bakit namumula yung braso mo?!” Natatarantang
tanong ni Kaye Anne habang nakahawak sa braso nito. Tumayo na rin ako at lumapit sa kanila, gayundin
sina Lovely, Sandy at Chloe. At tama nga, sobrang pulam-pula! O_O Pati yung mukha ni AUSTIN!!!
“Oh, allergy?” Tinitignan-tignan ni Austin ang braso niya. He even pulled his shirt up to check kung may
pantal din… Kaso imbes na pantal lang ang makita namin… May nakita rin kaming anim na pantal na
malalaki. Pantal ba yun? Nakaumbok eh! Baka kagat ng frog? *_*
>.> I mean, oo! May pantal din!!!
“Ano ba yan! Pati abs mo may pantal! Hahahaha!” Natatawang sabi ni Chloe tapos may nilabas siya mula
sa bag niya. “Oh yan, inumin mo. Antihistamine yan…”
Kinuha naman ni Austin yun then murmured his thanks.
“San ka ba na-allergy, Austin?” Worried na worried yung tono ni Kaye Anne. Yung tipong nag-aalala siya
sa boyfriend niya. Yieeeeee! OMG! Hindi ako sanay na may suitor si Kaye Anne.
“Mukhang naallergy ako sa Tuyo and Aligue Pasta.” (_ _”)
“Ay, allergic ka sa seafoods?”

“Hindi. Allergic lang ako sa tuyo.”
“Eh bat ka pa kumain? Alam mo naman na allergic ka dun?” Tanong ulit ni Kaye Anne habang inaabutan
niya ng tubig si Austin, signal na inumin niya na yung gamot.
Pagkainom ni Austin sa gamot ay tumingin siya kay Kaye Anne na parang bang wala kami nina Chloe,
Sandy at Lovely sa paligid. “You served those to me that’s why I ate ‘em all.”
“Eeeh! Kahit na!” >n<
He chuckled, “Ayos na ako. Don’t worry.”
“Ako pa tuloy ang may may kasalanan! Nakakainis ‘to!” Tapos pinalo niya pa sa braso si Austin.
“Huwag mo na nga akong alalahanin. Ang cute mong mag-alala.” :)
Naku naman! Grabehan lang ‘tong dalawang ito!!! Sila na talaga ang sweet. ‘Di ko alam pero kahit
pagtabihin mo lang sila, mukha na silang sweet couple. >///////<
“Okay, I’m an air!” Sabi ni Lovely with her moving hands in the air pa.
“I’m a tree…” Sabi rin ni Sandy tapos nakasteady lang siya.
“I am a butterfly!” Said Chloe and pretended that she’s flying. Mukha silang mentally disabled. Lels ^_^
“Amafrog??” Wala akong maisip eh. >.>
“Like ewwwwy, Ate! Bat naman frog!?” Nandidiring sabi ni Lovely.
“So kadiri kaya their skins! Color feces sa tinubuang Philippines… Ewwwwwwy!!” >.< ~ Sandy.
Aba, sosyaaaaaaaaal!! Feces? Ini-english pa ang poop? Ako rin naman inienglish ko >.>
“Don’t mind us here, usap lang kayong dalawa, Austin. Hiyang-hiya naman kami sa inyo!”
“Ewan ko sa inyo! Para kayong mga shunga! Hihihihihi!” Saway ni Kaye Anne sa kanila na halata namang
kinikilig. Namumula ang chubby cheeks niya eh. :P
“Wushu! Maka-hihihihi ka dyan! Ano yan, kutis artista, dalagang Pilipina? Silka! Tawang-kilig yan,ate
eh!” Asar sa kanya ni Sandy.
Nasa gitna kami ng kulitan ng biglang may kumatok ng malakas sa isang table malapit sa entrance.
Pagkatingin namin dun, nakita namin si Kurt na bagot na bagot na ang pagmumukha.
“ANO? HINDI BA TALAGA KAYO SUSUNOD SA AMIN?”
Sabi niya wag sumunod. Sinto-sinto talaga ito minsan eh >________>
***
***PAINTBALL ARENA
TIME CHECK--- 10:30AM
Kanina pa kami dito sa Paintball Arena. Maka-Arena naman ang lugar na ‘to! Eh ang liit naman. >.<
Kanina pa kaming 9:00AM nakarating dito pero 10:30AM daw ang open nito kaya naglibot-libot muna
kami dito sa Tagaytay for the meantime. Then, ayun nga. Bumalik kami after 1 ½ hours.
Lumapit ako kay Kurt at sinundot siya sa braso. Tumingin naman siya sa akin expressionlessly. Nakakainis
naman ‘tong X10. Pinagkaisahan yata na huwag kaming kausapin. ~_~
“Bati na tayo, baby love?”
“Did we have a fight?” -_-
“Siguro… Ewan ko.” Malay ko ba kung considered fight na yun? Ang babaw naman kasi masyado diba?
Humarap siya sa akin at yumuko siya to level our faces. Hinawakan niya pa ang dalawa kong pisngi.
“Sinong gwapo? Ako o siya?”
“Eh?” (?_?”)
“Just answer me…”
Nginitian ko siya ng matamis. “Gwapo si T.O.P pero syempre, walang makakapalit sa trono mo dito sa
puso ko.” I kissed her quickly on his left cheek. “For me, you are the most desirable guy in my eyes. Ayos
na ba?”
He smiled widely on what I’ve blurted out then he messed my hair gently. “Even though, I find Megan
Fox so hot, I still prefer Crystal Gail Rivera.”
Nag-init naman ang mukha ko dun! Yieee! Megan Fox yun oy! >///////<
“Kahit na ihain pa sayo ang isang nude na Megan Fox? Who would you still prefer?”
Napahawak siya sa chin niya at parang pinag-isipan pa ang isasagot. Pinalo ko nga siya sa braso… Pinag-
isipan pa! >.<
“I’m just kidding you.” He chuckles as he wrapped his arms around me. He then whispered, “I’d still
prefer you… Kahit ihain pa siya sa akin na naka-lingeries o kahit wala pang saplot. Hindi naman siya ikaw
na mahal ko eh.”
>///////////<
“Eeeeh!! Sinabi mo yan ah!” Humiwalay na ako sa yakap at nginitian siya. Only Kurt can make my heart
beats like this. “Tara na sa loob? Baka hinihintay na nila tayo dun. Excited na pa naman akong mag-
paintball.” û^
Parang nagulat siya sa sinabi ko tapos nginitian niya lang ako na para bang sinasabing ‘are you crazy?’.
“Do you think I’ll let you play that paintball?” Tumingin siya saglit dun sa loob ng arena. Nandun na kasi
sila sa loob lahat at kami nalang ang naiwan dito sa labas. -__-
“Oo naman. You will let me play whether you like it or not.” (~~,)
“No, you can’t play. Pa’no kung madisgrasya ka dun?”
Ano ba yan. Ganito ba talaga ‘pag buntis? Maraming bawal? Ang KJ naman. =.= “Eh safe naman daw
yun!”
“Safe yun para sa mga walang dinadalang bata sa tiyan.” Then nag-make faces siya. “Pa’no kung
madulas ka dun? Gusto mo bang maging bingot ang anak natin?”
Ano raw? Bingot? O_o
“What? Bingot? Ano yun?” Nagcross arms ako at humarap sa kanya. Daming alam ni Kurt =______=
“Bingot… Yun yung may diperensya sa bibig?” Mukhang nafrustrate naman siya sa sagot niya. Hahaha!
Ang labo kasi eh. “Never mind… Basta, wag na tayong pumasok sa loob.” Saka niya hinawakan ang
kaliwang kamay ko.
“Saan tayo pupunta? Iiwanan natin sila dun?”

“Malalaki na sila. Alam na nila ang gagawin nila. Let them…” Hinila niya na ako at pinasakay ulit dun sa
kotse niya. By the way, yung kotse niya Lamborghini na. ‘Di ko alam kung bakit. Malay ko sa kanya kung
bat nagpalit na siya >.>
“Where are we going?” I asked when he gets in the driver’s seat. Nakita ko naman through the rear-view
mirror na sumakay na rin sa service car sa kabilang parte ng Car Park yung mga BG’s ko.
“We’ll get there… Just wait, baby love.” Then he smiled boyishly at me. “We’re going on a date.”
KAYE ANNE’S POV
“Nakakapagod, grabe! Pero enjoy… Sa susunod ulit!” Sabi ni Arthur habang pinupunasan ang sarili ng
face towel. Kakatapos lang kasi namin maglaro ng paintball. Ang hirap i-kwento kasi magulo, pero
sobrang saya. ^_^
“Dapat manlibre yung losers!” Kantyaw ni Jake with matching ‘L’ sign pa sa noo nito. Sila na ang winner!
If you’re going to ask who team won, I’d tell you it’s Patpa-team! Weird ng pangalan noh? Si Wayne daw
kasi na patpa-team ang nag-isip nun samantalang ako naman ang nag-isip ng name ng team namin. (- -.)
Patpa-Team is consisted of Arthur, Jake, Dustin, Lovely, Alex, Brent, and Wayne
Pata Team is consisted of Derrick, Sandy, Toffer, Chloe, Kent, Austin and Me.
And yeah, Patpa-team won the game. =.= If you could only see ‘em during the game, they really looked
like terrorists. Bwahahahaha! XDDD
“Kaye Anne…” Tinignan ko ang tumawag sa akin. Si Austin pala. :)
“Uh, Austin…” ^_^

“May paint ka pa dito oh…” Bago pa ako magsalita ay pinunasan na niya yung buhok ko ng wet towel.
Sweet mo! Ehhhhh >/////////////>
“Ehehehe… Thanks, Austin.” ^//////^ Sabay iwas ko ng tingin at ibinaling nalang ang tingin ko sa bench.
Nandun kasi sila nakapwesto, at kanya-kanyang linis ng sarili. Hindi naman kami totally nadumihan kasi
nakasuot kami ng gears kanina >.>
“Nasaan nga pala sina Gail?” Tanong ni Chloe habang hinihilot siya sa paa ni Dustin. Well, hindi po siya
nainjured during the game. Nainjured siya nung makalabas na kami ng arena… Natapilok eh ~_~
“Sumibat na. Mukhang mag-hahoneymoon.” Natatawang sabi ni Derrick. Luh! Honeymoon? ~_-
“HONEYMOON!?!” O_O
“Joke lang… Yaan niyo sila na makapagsolo para stress-free.” Saka tumayo si Derrick at nag-unat-unat.
“Sibat na rin tayo pa-Maynila. May aasikusahin pa tayo diba?” Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa X9.
“Sige, para ‘di tayo haggard tomorrow.” Tumayo na rin si Chloe pero masakit pa yata kasi natumba siya.
Kaya ayun, piggy back ride ang peg niya kay Dustin. :D
Tinignan ko naman si Austin sa tabi ko. Gwapo talaga nito eh! Gwapo sa Party na naallergic ang abs!
>////////>
“Let’s go?”
He nodded while smiling. “Sige…” :)
“Where’s she?” Tanong ng isang ginang na edad 40 and above years old sa anak niyang lalaki. Instead of
answering her mom, he just continued eating his sandwich.
He’s really getting tired of taking care of her sister. But what else should he do? She badly needs him as
a brother to her. Kahit pa na matigas ang ulo ng kapatid ay binabantayan niya pa rin ito. Kailangan eh…
Ibang klase kasi ang kapatid niya kapag may problema. She overthinks things, she hurts herself and yes,
she’s suicidal.
Hindi niya alam kung bakit ganyan ang kapatid niya. Simula pa naman kasi pagkabata, ganyan na talaga
siya. Konting sermon lang ng nanay nila, magkukulong na ng kwarto at magdamag hindi kakain. There
was a time rin na ginupit-gupit pa niya ang sarili niyang buhok nang masabihan siyang pangit nung nasa
kindergarten pa lang siya. Isang beses pa nga, nakita niya ang kapatid na nilulunod ang sarili sa bath
tub… Yun pala, nalaman niyang nakipagbreak ang boyfriend niya sa kanya nung highschool.
And because of that, he has to keep an eye on her. But what the hell is happening? Dumating na rin
yung punto na napagod na siya sa kapatid kaya naman hinayaan niya nalang ito. Tutal naman, malaki na
siya. Hindi naman habambuhay na babantayan niya ang kapatid… May hangganan din ito.
“Morris, do your hear me? I said where’s your sister?” Nag-aalalang tanong ng ginang. Tumayo lang si
Morris at nilagpasan siya. Sinundan naman niya ang anak hanggang sa pool area. “Sagutin mo nga ako,
Morris!”
He closed his eyes to suppress his emotion. He had enough of her… Ayaw na niya.
He faced her mom and through her gritted teeth, he said… “Ayun, may tinatrabahong bagay. Bagay ba o
tao?” He laughed bitterly. “Ma, pagod na pagod na ako kababantay sa kanya! Ayoko na.”
He walked out but then he stopped when her mom spoke again.
“Kayong dalawa lang ang magkapatid, Morris. Tulungan mo naman siya…. Alam mo naman ang
kalagayan niya… Intindihin mo nalang.”
He sighed exasperatingly. He understands his younger sister’s situation because he has been there
beside her in times of her depression. He closed his fist in anger… Whoever made his sister’s life
miserable, he promised that he’ll kill him.
“Pakshet naman oh! Kanina pa tayo naglilibot-libot dito pero hindi pa rin natin mahanap yang pesteng
address na yan!” Nababanas na si Derrick habang nagdadrive siya along the streets. Kanina pa kasi nila
hinahanap ang address na binigay sa kanila ng branch ng pinagpadalhan ng package para kay Gail.
“Eh hindi naman yata nag-eexist ang address na yan eh,” sabi naman ni Kent habang pinagmamasdan
ang bawat bahay na nadadaanan nila.
“Sabi na eh.” They all looked cluelessly at Jake. Bigla-bigla nalang kasing nagsasalita habang nakapikit at
nakapasak ang headset sa tenga nito. “Kung kaya kayo ang magbigay ng death threat sa isang tao,
irereveal niyo ba ang complete address mo? Edi tepok kayo kung nagkataon.”
“Jake has a point.” Alex murmurs kaya tumingin sa kanya si Derrick through the rear view mirror.
“Alexander, ano ng gagawin natin?”
Alex rested his back against the back rest of the seat and stared out of the van’s window. “Matinik ‘yang
nagbabanta sa buhay ni Gail ah. Nung una, hindi nadetect kung saang lugar sila nandun noon.”
Toffer once tried to detect the location of someone who threatened Gail through facebook. But
unfortunately, mukhang magaling din ang taong iyon sa ganitong bagay kaya kahit anong gawing
panghahack ni Toffer ay hindi niya nagawa.
“Kapag nakasigurado na ako sa hinala ko,” napatingin silang lahat kay Alex na para bang hinihintay kung
anumang sasabihin niya. “Saka na tayo kumilos.”
“Eh bat hindi pa natin sila harapin? Kung kailan may nangyari na, saka tayo kikilos?” Bira naman sa kanya
ni Toffer.
Umiling lang sa kanya si Alex at tinignan sila ng seryoso. “Huwag tayong kumilos hangga’t hindi pa tayo
sigurado. We’re just making things more complicated. Baka imbes na plantsahin natin ang maliit na
gusot, baka mas lalong lumaki ito.”
Sumang-ayon naman sila lahat sa sinabi ni Alex. Tama nga naman, why take actions if things aren’t
clear?
“Sino bang pinaghihinalaan mo?” Dustin asks him.
Alex just smiled seriously at them that made Brent replies for him. “According to what Master told us,
may naencounter daw silang isang Black Ace member.” Saka siya tumingin kay Alex. “Right Alex?”
“Black Ace? Matagal ng buwag yun diba?” Komento naman ni Arthur.
“Buwag man o hindi, pwede pa rin sila kumilos. Mga halang ang bituka nun eh,” said Alex with full of
convictions. “Subaybayan muna natin sila bago tayo umaksyon. Gawan natin ng paraan para
masubaybayan natin sila.”
GAIL’S POV
Ang tagal naman ni Kurt! Sasagot lang ng phone call, kailangan pang lumayo! Oh well, ako’y maglilibot-
libot muna dito sa Avilon Zoo. Don’t worry, kabuntot ko ang mga alipores ko na men in black. ^______^
Pinagmasdan ko yung Philippine crocs. Wala naman silang ginagawa. Basta steady lang… Humawak pa
ako dun sa railings at pinagmasdan pa ang mga crocs ng mabuti kaso bigla nalang may humila sa akin.
“Miss Gail, don’t come near them.” Sabi ni John, yung main BG ko.
“Near ka dyan! May railings naman. Itsurang maaabot nila ako. Amp!” Padabog akong tumawid sa
kabilang side at nandun naman yung mga ostritch. Nakakatuwa sila kasi lagpas yung mga necks nila sa
cage… Pwede pati silang pakainin.
“Ang pangit niyo na… Bat naglalagas yung feathers ninyo?” >.>
But as usual, bigla na namang may humila sa akin. “Miss Gail, matutuka po kayo nyan.”
I raised one eyebrow and placed my hands on my hips. “You know what, ang ke-KJ ninyo talaga!!
Nakakainis kayo! Para na akong bilanggo eh!”
Nilagpasan ko na sila at naglakad-lakad na naman, syempre kasunod na naman ang mga BGs ko. Babalik
nalang ako kay baby love. Bat ba kasi ang tagal ng pag-uusap nun sa phone? Sino bang kausap niya?
Nakakainis pa kasi pinagtitignan ako ng mga tao dito sa zoo. Puro pa naman mga students na
nagfifieldtrip. >________<
“Does it mean nagsisinungaling lang ‘yung branch ng pinagpadalhan ng package?.... Tss! Sige, bantayan
niyo lang… Malay mo pinagtatakpan lang….”
Lumapit ako kay Kurt at pumunta sa harapan niya. Pinagkunutan pa nga niya ako ng noo at parang
medyo nagulat siya eh. Sino ba ‘yang kausap niya?
“Alex, I’m hanging up now… Naiinip na kasi si Crystal… Balitaan niyo nalang ako ha?.... Sige, thanks…”
Tapos binaba niya na yung phone niya at tinignan ako with his frown expression.
“Baby looooove, walang kwenta yung mga bodyguards ko! Pwede bang palitan mo nalang sila?! Ang ke-
KJ!” Napapadyak pa ako sa sobrang inis. ~.~
“Hindi pwede. Hindi naman ako yung nagprovide ng mga bodyguards mo. Yung mommy mo po…”
Inakbayan niya pa ako at pinisil ang ilong ko. “The stricter, the better.”
“Eh nakakainis naman sila! Tinitignan ko lang yung ostritch, hinihila na ako.” >.<
Tumawa naman siya ng mahina, “Sinasaktan ka ba nila?”
“Hindi naman…” Pabulong kong sabi. “Huwag na tayong mamasyal kung kasama lang natin sila. Hindi
enjoy eh…”
He smiled to me and messed my hair, “Gusto mong mawala yung bodyguards mo?” I looked to him with
my questioning eyes. “Gusto mo sa ibang bansa nalang tayo mag-stay para safe ka?”
Luuuuuuuh! I don’t want to. “Ayoko! 2 years na nga akong wala sa Pilipinas tapos aalis pa tayo? Ayoko
nga.” >3<
“Pwes mamili ka, ibang bansa o bodyguards?”
I sighed in defeat, “Bodyguards.” =.=
“Good,” Tumingin siya sa wrist watch niya tapos hinawakan niya ang kamay ko. “Let’s go…”
“Where to?”
“We’ll watch a show…”
***AT THE SHOW
Show? So, ito ang sinasabi niyang show? (- -,)
KYAAAAAAAAAAAHHHHH!! Bwahahahahahahaha! This is what I really wish to watch for…. Yung mga
animals na nagpeperform ng tricks nila live. ^______________________^
Hinihila ko yung sleeve ni Kurt tapos bumungisngis ako. “Hihihihihi! Ang cute nila!” *O*
“Yeah… Yeah…-_-” Speechless siguro siya? Mehehehe =))

Ibinalik ko na ulit yung tingin ko sa harapan. Nandun kasi yung dog na kung hindi ako nagkakamali, askal
yun. As of now, nagpeperform siya ng iba’t ibang tricks like do the math, nauutusan din siya, stand/sit,
jumping rope, drama at kung ano-ano pa. Nakakatuwa talaga û^
Ilang saglit lang nilabas na rin yung parrot and even the rat… And wow, nagpeperform din sila. Yung next
naman na nilabas ay isang baby tiger… Baby siya pero malaki-laki na rin. :) Nagvolunteer pa nga akong
magfiffeed sa kanya nung milk eh! OMG! Dream come true ito! *u*
“So ngayon naman ay ipakikilala ko sa inyo ang bestfriend namin dito. Her name is Fifi…” Sabi nung
Emcee tapos tumingin kaming mga audience dun sa pinto sa may flatform kung saan nanggagaling yung
mga nilalabas nilang animals…
Nilabas na rin nila sa wakas si Fifi and I was like……………. /*________________________*\
“Oh no… I didn’t expect it….” Narinig kong bulong ni baby love kaya hinihila ko yung shirt niya. Maluwag
na nga sa kakahila ko eh! Nyehehehe =)))
“Kuuuuuuuurt…. You know what I want to do!” *u*
“No…” =_=
“Baby looooooooove… please!” (*/\*) He just glanced at me and mouthed me his ‘no way’.
>3< ARGH! MADAYAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
“Who wants to take a picture with Fifi? It’s for free…” Sabi na naman nung emcee and in a snap,
nagsitayuan na yung mga audience at pumunta na sa harapan.
I pouted while looking at Kurt. Puppy face work on! *v*
Kunot noo niya akong tinignan. “Don’t give me that look, Crystal.” -_-
“Please naman oh! Please! Please! Bakit naman sa tiger, pinayagan mo ako? Eh bat sa gorilla, ayaw mo?”
Yup, you read it right. Gorilla po si Fifi! Isang cute at adorable na gorilla. ^_______________________^
He closed his eyes in exasperation then he looked to me. “Fine… But please, apply a sanitizer on your
hands after mingling with that gorilla. Understand?” ~_~
Natawa naman ako dun sa mingling. Bwehehehehe! Makikipagyakapan lang naman ako dun sa gorilla
eh. :P
“I will… Yipeeeee!” ^_^

Dahil nga si Kurt ang kasama ko, umandar na naman ang pagkasiga niya. Sinabihan niya yung emcee na
paunahin na ako kahit may mga mas nauna sa akin. Wala naman nagawa yung iba kasi mukhang
nasindak sa mga kasamahan kong alipores… Dedmabels naman ako kasi once in a lifeteam experience
ito! ^_____________^
“Ma’am, upo na po kayo dito.” Nakangiting sabi nung emcee kanina. Isang trainor din pala siya, guys. :>
Umupo naman ako dun sa pahabang upuan katabi nung gorilla na nakacomplete get up. WAAAAAAAH!
Gusto kitang iuwi!!
“Wait,” hinila ako patayo ni Kurt. Ano na namang drama nito? -_~ “Sigurado ka bang hindi nananakit
‘yang gorilla na yan?”
“Ay hindi po nananakit si Fifi, sir.”
“Tss. Siguraduhin mo lang.” Mahinang sabi niya tapos pinaupo na ulit ako ni Kurt. Automatikong namang
inakbayan ako nung gorilla. Kyaaaaaaaah! OMG! OMG! Hindi na siya stuffed toy, humihinga na siya!
Kyaaaaaaah!
“Eeeeeeeh! Bat ang cute mo? Can I take you home, Fifi?” *u* Nakakagigil!
“Crystal…” Kurt said in a warning tone. Binelatan ko lang siya tapos tumingin na naman ako kay Fifi. :P
“Fifi, smileeee…” Utos ng trainor sa kanya at kung pwede ko lang kurutin sa pisngi si Fifi ay nakurot ko na
sa cuteness niya. Nag-smile siya eeeeeeeeh! :D
Medyo nakiliti pa ako nang maramdaman kong hinaplos-haplos niya ang braso ko habang nakaakbay
siya sa akin. Up and down eh! >.>
“Kukuhanan ko na kayo ng picture. Chinachansingan ka na nyan eh… Tsk!” Natawa naman kami kay Kurt
habang nilalabas niya yung Iphone niya at pumwesto na para picture-an kami.
*CLICK!*
*CLICK!*
*CLICK!*
After three shots, hinila na ako patayo ni Kurt. Inabutan niya agad ako ng sanitizer kaya naglagay naman
ako. Kung saan niya nakuha ang sanitizer? Yan ang ‘di ko alam. Maarte nga kasi si baby love. Kung may
insect repellant siya, aba, may sanitizer din siya uy!
“Let’s go.”
Wala na akong nagawa kundi ang magpahila kay Kurt. But before stepping out of the showroom, I take
one last glimpse on Fifi. :<
Dumiretso agad kami sa car park after the show. I checked the time on my phone and I got surprised
when I found out it’s almost 5PM already.
“Baby love, where are we going?” I ask him while he’s driving.
“Somewhere…” He replied without looking at me.
“Saan nga?”
“Basta nga…”
“Saan yung basta nga?”
Ayan na naman yung kunot-noo niya, nag-appear na naman sa mukha niya. Tumingin siya sa akin na
para bang sinasabing, ‘Bat ang kulit mo?’
“Oo na po. Tatahimik na.” (_ _”) Umayos na ako ng upo sa passenger’s seat at humawak nalang ng
mahigpit sa seatbelt ko. He’s on don’t-talk-to-me mode now. =_______=
I close my eyes and relax my mind. Medyo napagod ako ngayon. Ang hyper ko kasi kanina eh. Ngayon ko
lang narealize na mahilig pala ako sa animals. Well, except to frogs. >,<
“Baby love…” Narinig kong tawag ni Kurt at naramdaman kong hinawakan niya ang kaliwa kong kamay.
Hindi pa rin ako nagmulat. Salbahe kaya siya awhile ago. =______=
“Sleep a bit… We’ll go to a beautiful place you’ll wish to visit for, tonight.”
***
“Crystal… Wake up.”
Unti-unti akong nagmulat ng mata. Medyo blur pa ang paningin ko kaya kinusot-kusot ko pa ‘to. Nakita
ko si Kurt na nakaupo pa rin sa driver’s seat habang nakatingin sa akin. At napansin ko rin sa labas ng
kotse na gabi na.
“Where are we?”’ I ask while trying to control myself to yawn but too late… Nakahikab na ako -O-
He smiled warmly to me. “Let’s go?”
Lumabas na kami ni kotse at talagang nagtaka ako kasi nasa isang port kami. Port ba ito? I don’t know.
May mga yachts akong nakikita eh. Gabi pa at medyo malakas ang hangin.
“Wear this,” sinuutan ako ni Kurt ng jacket niya tapos isinuot niya rin yung hood sa ulo ko. “You’ll love it
here.”
“Huh?” Ano bang gagawin namin dito? Mukha namang walang special dito sa lugar na ito.
“Kurt, anong gagawin natin dito?” I ask him but instead of answering me, hinila niya lang ako hanggang
sa mapunta kami sa mga nakapwesto na mga yachts. Kasunod ang mga bodyguards ko ay binabaybay
namin iyon. After a minute or so, huminto kami sa isang malaking white yacht. I looked to him cluelessly,
“Kurt?”
“We’ll go yachting tonight,” inalalayan niya na ako papasakay sa yate. Wow, I never expect that we’ll
ride in a yacht.
Nung makasakay na kami totally sa yacht, ipinulupot ni Kurt ang braso niya sa bewang ko mula sa likod
ko. I hugged him back tightly. I think this night will be a night to remember.
“Inaantok ka pa?” He whispered to me. I just laugh a little and shook my head.
At talagang nagulat ako nang unti-unting bumukas ang ilaw sa buong yate. Hindi ko mapigilan na
ngumiti. We’re going to spend a night here in this kind of place? Wow, it’s so good to be true.
Kung idedecribe ko ang yacht ngayong may ilaw na siya, I would tell you it’s super romantic. May
rounded table sa middle na nakaarranged in a romantic way. May mga nakakalat ding petals ng roses sa
sahig na medyo nililipad pa ng hangin. And I controlled myself to laugh when I saw two of my BG’s na
nakasuot ng pang-waiter na outfit. Idagdag na rin yung keyboardist na si John, my main bodyguard…
Halos lumundag ang puso ko nang marinig kong may nagplay ng keyboard mula sa harapan namin.
*Play the song on the right side. Romantic song yan (Out Of My League)*
Humiwalay sa yakap si Kurt tapos nilahad niya ang kamay niya sa tapat ko. He flashed his oh so sweet
smile and said, “May I have this dance, milady?”
I smiled back and hold his hand, “Yes.” Ipinulupot agad niya ang dalawang braso niya sa bewang ko
sabay lapit niya ng katawan ko sa katawan niya. I placed my hands on his shoulders, and with a smile, I
meet his gaze.
It's her hair and her eyes today
That just simply take me away
And the feeling that I'm falling further in love
Makes me shiver but in a good way
All the times I have sat and stared
As she thoughtfully thumbs through her hair
And she purses her lips, bats her eyes
And she plays with me sitting’ there slacked jaw
And nothing to say
‘Cause I love her with all that I am
And my voice shakes along with my hands
Yes she's all that I see and she's all that I need
And I'm out of my league once again
As we sway against the music, the yatch begins to move as well. Mas lalo tuloy hinigpitan ni Kurt ang
yakap niya sa bewang ko without disconnecting our stare off moment.
“Kurt, did you really plan this?”
Umiling siya tapos ay hinawi niya saglit ang buhok ko na humaharang sa mukha ko, “Kahapon ko lang
naisip ito. Kung sana napagplanuhan ko ‘to ng mabuti, hindi sana si John ang kakanta dito. Pangit ng
boses eh.” =_____=
I smack him on his chest jokingly. “He’s a good singer and a keyboardist. Pero maganda sana kung ikaw
ang tumugtog, marunong ka naman mag-keyboard diba?”
Yumuko siya saglit at tumawa ng mahina, “Ayokong mapahiya. Baka mamental block lang ako ‘pag
tumugtog ako para sayo. It’s your smile that makes my mind off.”
It's a masterful melody
When she calls out my name to me
As the world spins around her
She laughs, rolls her eyes
And I feel like I'm fallin’ but it's no surprise
Cause I love her with all that I am
Cause it's frightening to be swimming in this strange sea
But I'd rather be here than on land
Yes she's all that I see and she's all that I need
Yumakap na ako sa kanya. Sana hindi matapos ang gabing ito. Yung walang inaalala, yung walang
nanggugulo. Yung walang problema na iniisip. Yung nasa gitna lang kami ng karagatan, magkasama at
walang iniisip kundi kami lang dalawa. Masaya siguro yun… At hindi ko ito ipagpapalit sa kung anumang
bagay.
“Kurt, thank you so much.” Napalunok ako. Ewan ko ba kung dahil ba sa inbalanced hormones ko pero
nagiging emotional na ako right now.
“I should be the one thanking you. Thanks for staying with a wasted guy like me, Crystal.”
It's her hair and her eyes today
That just simply take me away
And the feeling that I'm falling further in love
Makes me shiver but in a good way
All the times I have sat and stared
As she thoughtfully thumbs through her hair
As she purses her lips, bats her eyes
And she plays with me sittin there slacked jaw
And nothing to say
Nagulat ako nang isandal na niya ang ulo niya sa leeg ko at idikit ang bibig niya sa tenga ko. He’s singing
the last verse of the song, singing directly to me.
Cause I love YOU with all that I am
Cause it's frightening to be swimming in this strange sea

But I'd rather be here than on land
Yes YOU’RE all that I see and YOU’RE all that I need
Bumitaw siya sa yakap at sinapo ang magkabilang pisngi ko. Masuyong tinitigan niya ako sa mga mata ko
at pakiramdam ko ay sasabog na ako sa pagkaoverwhelmed ko.
“I love you, Crystal.”
After ng moment namin ni Kurt dun sa gitna ay inalalayan niya na akong umupo sa seat sa table. We ate
in silence while the breeze brushes onto my skin. Naks lang. Pero in fairness, ang refreshing talaga kapag
ang hangin ay galing sa dagat.
“Are we spending our night here together?” I ask him.
“Oo, ayaw mo?” He asks back. I just roll my eyes jokingly. Aba, of course. I love to spend our night here.
Masaya dito eh… Walang maingay, walang magulo.
“Saan tayo matutulog dito, baby love?” Tumingin ako sa paligid. Meron naman akong nakitang parang
room sa may bandang front.
“See that?” Sabay turo niya dun sa tinitignan ko. “Nandun yung room na tutulugan natin. Kumpleto
naman itong yacht.”
Tinignan ko naman siya, “Kanino ba itong yacht baby love?”
He smiled, “My dad. But it’s going to be mine soon once I graduate. So yeah, probably, it’s mine.”
Ang yaman ah. Aside from cars, his bachelor’s pad etc… May yacht pa siya. Eh ako, ang sarili kong
property ay yung nag-iisang car ko at condo unit ko lang. (_ _”)
“Naks, so where are we heading?”
Tumayo siya at inalalayan akong tumayo. “Tara, baby love…” Pinatanggal niya pa sa akin ang flats ko at
dumiretso kami sa pinakaulo ng yacht which is called the front deck. Magkatabi kaming umupo dun sa
parang flatform saka niya ako hinapit sa bewang ko.
“Wala naman tayong pupuntahan. We’re just going far away for awhile. I wanna leave our worries on
the land and enjoy our stay here in the middle of the sea.” Tumingin siya sa akin at hinalikan ang nose
tip ko. “At least dito, wala na talagang mang-iistorbo sa atin.”
Natawa naman ako sa sinabi niya at hinawakan ang kamay niya. “Ano’ng walang mang-iistorbo ka dyan!
Eh complete attendance pa rin yung bodyguards ko eh.”
“I already told ‘em not to interrupt us. If they do so, I’m gonna drown ‘em here in the sea.” Tumingin
siya sa dagat kaya tumingin na rin ako dun. Kitang-kita ang pagsagasa ng yatch sa dagat. “Crystal, kung
may mangyari man sa atin, stay strong okay?”
I look to him in astonishment. Why is he saying this to me?
“May mangyari? What do you mean?”
Lalo niyang hinigpitan ang pagkakahapit niya sa bewang ko saka niya isinandal ang ulo ko sa balikat niya,
“Nothing. Gagawin ko ang lahat para walang mangyaring masama sa atin at syempre sa baby natin,”
tapos hinaplos niya ang tummy ko.
Tatanggalin na sana niya ang kamay niya sa stomach ko pero hinawakan ko yun at pinagdiinan pa sa
bulge ko. “Promise me Kurt, whatever happens, you’ll stay with me. Huwag mo na akong iiwan.” Sako ko
siya tinignan sa mga mata niya. “Hindi ko talaga yun kakayanin.”
He smiled faintly at me, “… I promise, I ain’t gonna leave you anymore. I will love you as well as our baby
with all of my heart to infinity and beyond… I promise…”
I sighed in relief. Naniniwala ako sa promise ni Kurt. At alam kong hindi niya mapapako ang promise na
yun. Knowing Kurt, he does everything just to grant a promise. May isa siyang salita… And I’ll hold on to
his promise.
“Let’s go inside. Masyado ng malamig. You might catch a cold, Crystal.”
Tumango lang ako. He assisted me ‘till we get in the yatch’s cabin. Nanlaki talaga ang dalawa kong mata
nang makita ko na napakaganda ng kwarto na ito. Para lang itong hotel suite… May malaking puting
kama at may curtains pa around the bed. May malaking salamin pa sa kisame at dim lights ang ginamit
dito. And yeah, just like the ambiance outside, it’s romantic as well. May mga petals ding nakakalat sa
kama.
Sobrang maaliwalas ng kwartong ito. Para tuloy gusto ko na ng white na kwarto. Pink kasi yung akin eh.
^_^
“Mukha naman tayong maghahoneymoon nito,” I murmur as I sit on the edge of the bed. Nakatitig lang
sa akin si Kurt pero nag-iwas din ng tingin. I noticed his face… Medyo nagbablush siya?
“Ang X8 ang nag-ayos nito kahapon before meeting you in Tagaytay. Dumaan na kami dito,” then umupo
siya sa tabi ko. “Malay ko ba kung ang theme nila ay honeymoon in the middle of the sea.” =_________=
“I like it…” I said smiling at him. He smiled back at me too, and felt him touch my hand on bed. Pero
binitawan niya rin yun at tumayo bigla. “CR lang…” Then he went inside the bathroom.
After a minute ay lumabas na rin si Kurt. Mukhang naghilamos yata siya. Naglalakad-lakad siya sa
harapan ko na parang hindi mapakali.
“Kurt! Why are you tensed?” I ask him. Napatigil naman siya saglit tapos balik lakad na naman.
Nakakahilo na siya. =________=
“Mainit,” narinig kong sabi niya tapos naglakad siya palapit dun sa aircon and I guess, he maximized its
temperature. Lumamig lalo eh! Brr.
“Kurt, malamig na kaya. Hinaan mo!”
“Mainit…”
“Malamig na. Nalalamigan nga ako eh. Hmp! Bahala ka dyan,” I went inside the bathroom and did my
thing. Nagtoothbrush na rin ako at lumabas na. Naabutan ko si Kurt na umiinom ng tubig na malamig.
Ang weird niya >______>
“Baby love, matutulog na ako.” Tinanguan niya lang ako kaya humiga na ako sa kama at tumalikod sa
direction niya. Hindi pa naman talaga ako inaantok eh. Kakagising ko lang kaya. I’m just waiting for
something to happen. -_____-
Naramdaman ko ang paglubog ng kama sa opposite side ko. Humiga na rin yata si Kurt. Pumikit na ako…
Pero naramdaman kong niyakap ako ni Kurt mula sa likod ko.
“Are you sleepy?” He whispered and I really don’t know why I get to feel the goosebumps invade my
system. O______O
Oh my. This is strange.
“Hmmm,” I just groaned.
“Face me,” bulong ulit niya kaya sinunod ko siya at humarap sa kanya. He’s staring at me solemnly like
he’s memorizing my facial features. “Mahigit isang buwan na kitang tinititigan ‘pag tulog ka, pero hindi
pa rin ako nagsasawa. Instead, I’m getting even more amaze of your beauty.”
I smiled shyly. Magaling talaga siya mambola. “Thank you.”
He traces his index finger on my jaw line, “I am really blessed to have an angel beside me.”
Inilapit niya ang mukha niya sa akin at masuyong inilapat ang mga labi niya sa labi ko. We started kissing
slowly yet fiercely with passion. He sucks my lower lip and a moan escape from my mouth. Nahiya tuloy
ako kaya nagmulat ako.
But then, Kurt keeps on letting the heat to rise up. He moves his lips to my ear and begins to nibble it
lovingly. I moan again softly as I feel him removing my jacket and toss it somewhere.
“Baby love, are you sure you want to do it again?” I heard him ask but I didn’t answer him. Instead, I kiss
him again on the lips.
Oh my, raging hormones. But I think if we’ll do it again tonight, it’ll be more memorable for we are both
conscious unlike before.
He starts to kiss me on my neck, leaving some wet kisses on it… Down to my collar bone and there, he
reaches for my zipper at my back. I arched my back giving him more access to take it off easily… And as
easy as pie, he unzips my dress and pulls it down gently. He stared at me for a little moment that made
my cheeks flared up.
“Don’t stare at me like that,” I retorted and cover my upper body since I am not wearing a brassiere
anymore. It’s because I wore a dress with foams on it.
“You’re still beautiful as ever. Trust me,” he flashed me his sweetest smile that made me ease my
discomfort. He moves on top of me and started to trail kisses on my neck down to my peak. He was
about to kiss me on my lips again when suddenly, his phone rang.
*NP: Baby Love*

“Sh*t.” He murmurs as he stares at my lips, like he’s been teased.
“Don’t say bad word.”
He closes his eyes in annoyance. “Hold on.” And gave me a quick kiss on my lips. Nilabas niya ang phone
niya mula sa bulsa niya at tinignan ang screen nito.
“Who’s calling?” I ask.
“It’s Misty.” He replies as he lies beside me. “Misty, you’re interrupting us… Ugh, fine. What made you
call??.... Yeah, yeah… I missed you too…” Then he glanced on me. Umunan ako sa dibdib niya at
pasimpleng pinakinggan ang conversation nila. “What?... Ano namang kalokohang ginawa mo??
Kababae mong tao… No… No! Edi si Megan nalang kung ayaw mo---… Kay Butler!... Aish, kay Megan na
nga lang eh… What? Date with Arthur? Is she fcking insane? Eh engaged na siya ah!... Fine… Okay…”
Nagulat ako nang umupo siya at maghubad siya ng shirt niya. He then, moves on top of me and resumed
planting kisses on my face while he’s caressing one of my peaks. I gasped. Goodness on earth…
“Uuhhhmm…” I moaned softly.
“Yeah, I’m still here, Misty…” Kausap niya pa rin pala si Misty. Multi-tasker talaga siya >,< “Wala yun!...
Bukas nalang tayo mag-usap… Busy ako… Si Crystal ang kasama ko… Fck! Wag na magtanong kung
anong ginagawa namin. Chismosa ka ah!” Then he hangs up the call and resumed kissing me.
We did it again finally without any interruptions.
And yeah, Kurt has been locked out of heaven the rest of the night. :””>
MISTY’S POV
Ano kayang ginagawa nila Kuya?! Oh my! Bat may umungol? Hala! :O
Pero hala again! :O Pinapatawag ng principal ang guardian ko bukas. Kasi naman sinuntok ko yung
classmate ko na pervert! Bagay lang sa kanya yun. Buti nga uppercut lang ang nareceive niya. Hindi ko
pa pinatikim sa kanya ang Kamekamewave ko.
Epal kasi!!! Hinalikan ako sa left cheek. Oh my! My innocent cheek. >,< Kaya ayun, sinuntok ko siya sa
sikmura at sinampal ko pa sa pisngi. But wait, there’s more! I kicked him that made him fall from the
stage. Ayun, nasa ospital ngayon. ~_____________~
KASALANAN NIYA YUN! MANYAK SIYA EH! ARRRRRRRRGGHHHHHH! NAKAKADIRI~
“Ate Megan, pumayag na si kuya Kurt! Siya na ang pupunta bukas.”
Tumingin siya sa akin at ngumiti. “Edi good! May date kami ni Arthur tomorrow eh.” *O*
“Tch! Mababaliw ka kay Kuya Art.”
“Why so?”
I just rolled my eyes and help her out in arranging her books on the shelves. “Bawat particles at
nutrients ng kakainin niyo, ieenumerate at ieelaborate niya.” =_______=
“Oh my! I love trivias.” *O*
“Parehas kayong baliw! Magsama kayo!”
And there I left her dreamily. Kumikirengkeng si Ate Megan kay Kuya Arthur eh engaged na siya. Hmp!
Mas bagay pa kami ni Kuya Art eh. Jooooooooke! :P
[43] I’m Getting There
CHELSEA’S POV
“Mukhang maganda ang gising mo, Chelsea ahh?”
Nginitian ko lang si Ate Cherry bilang pagsagot ko. Wala lang, mukhang nasa light mood ako ngayon eh.
:)
“Nagkabalikan na ba kayo ni Mike, anak?”
My brows almost met after I heard my Mom’s question. Humigop muna ako sa brewed coffee ko bago
siya tinignan. “Mama, hindi na po kami magkakabalikan nun.”
She smiled a little. “Good. Akala ko binalikan mo na naman yun.” Inabutan muna niya ng bread ang 5
year old kong kapatid na si Cheska. Yes, we’re three sisters. “Hindi bagay sayo ang mga ganung klaseng
lalaki, anak. Marami pa naman dyang iba.”
Bigla namang humarap sa akin si Cheska sa tabi ko. “I don’t like Mike for you, Ate Chelsea. He’s not
nice.” >3<
Napatawa naman kami ng mahina sa sinabi ni Cheska. Naalala ko noon, nakita ni Cheska mula sa terrace
ng bahay namin na nagtatalo kami ni Mike. Mukhang natanim yata niya sa isip niya na pinapaiyak ako
noon ni Mike. Since then, ayaw na ayaw na niya sa kanya. :)
“Don’t worry Cheska, Ate Chelsea got a new boyfriend already. You want to know who he is, don’t you?”
Singit naman ni Ate Cherry kaya napailing nalang ako habang pinagpapatuloy ang pagkain ko.
“Really, Chelsea? May bago ka na?” I heard Mom asks. Napangiti lang ako sa kanya kasi hindi ko alam
ang isasagot ko. Is Nathan my boyfriend officially? Oo nga’t we’re in a relationship pero open
relationship lang naman yun eh. Hayyy. Kaya ayaw ko pang ipakilala si Nathan sa family ko kasi pa’no
kung hindi nagwork ang relationship namin when weeks pass by? Edi wala lang essence.
“Yes, Mama. Naaalala mo pa si Nathan?” Tanong ni Ate kay Mama habang nakangiti siya sa akin ng
nakakaloko.
“Oo naman. Oh, anong meron sa kanya?”
She grinned, “Yun ang bagong boyfriend ni Chelsea. How nice diba?” ^________^
Mukhang nagulat ang expression ni Mama habang nakatingin sa akin. Mukhang amazed siya eh. “Wow,
siya yung valedictorian niyo nung highschool diba? Si Salvador?”
“Opo, Mama.”
*Door bells*
Napahinto kami sa pagkain nang marinig namin na may nagdoorbell. Si Nathan na siguro yun. Araw-
araw naman kasi niya akong sinusundo eh :)
“Ma, alis na po ako. Si Nathan na po yan.” Sabi ko habang nagpupunas ng labi ko at tumayo na.
“Bat ‘di mo siya papasukin, anak?”
“Ma, not now. Pwedeng next time nalang po?” I said and smiled to her.
“Osya, sige next time nalang… Mukhang nagmamadali ka na eh.”
I smiled widely in relief. Good thing… “Sige, Mama…” Nagkiss muna ako kina Mama, Ate Cherry at
syempre kay Cheska bago ako lumabas ng bahay. Dahil iisa lang ang housemaid namin at kasalukuyan pa
siyang namamalengke ay walang nagbukas ng gate para kay Nathan.
Pagbukas ko, naabutan ko siyang nakasandal sa kotse niya habang nagpipindot sa phone niya. Tumingin
agad siya sa akin at lumapit sa akin.
“Nat-Nat, pasensya na kung matagal kitang pinagbuksan ha? Nagbebreakfast pa kasi kami.” Segunda ko.
Nginitian niya lang ako sabay iling nito. “Okay lang. Hindi naman masyadong matagal eh.”
I smiled in return, “Let’s go?”
Pinagbuksan ako ni Nathan ng pinto sa passenger’s seat bago siya pumasok sa driver’s seat. Yan ang
gusto ko kay Nathan eh, sobrang gentleman niya. Hindi lang naman sa akin kundi sa iba pang mga
babae. Palibhasa nag-iisang lalaki sa magkakapatid kaya ganun ang pakikitungo niya sa mga babae.
“Yayayain sana kita magbreakfast sa labas kaso nakakain ka na pala.” Sabi niya habang nakafocus siya sa
pagdadrive.
“Sana nagpasabi ka para sabay na tayong kumain.”
Nakatingin lang ako sa kanya kaya nakita ko siyang ngumiti. “Okay lang. Next time nalang.”
Hindi na siya umimik kaya tumingin nalang ako sa bintana sa side ko. Medyo nabigla pa ako nang biglang
tumugtog ang music player sa loob ng kotse. Binuksan pala niya.
Tumitingin ako sa bintana nang biglang may mahagip ang paningin ko. Sakto pa na natraffic kami 2
meters away dun sa tinitignan kong babaeng nakasuot ng uniform ng E.H.U. Bukod sa schoolmate namin
siya, familiar pa yung likod niya sa akin. Parang si Kaye Anne…
“Nathan…” Tawag ko sa kanya kaya tumingin naman siya sa akin. Nakahinto pa ang kotse namin sa
bandang gitna. “Si Kaye Anne ba yun?”
Tumingin din naman siya at medyo inabante pa ang katawan niya sa side ko para makita niya ng klaro
ang tinuturo ko. “Si Kaye Anne nga… Nasiraan sila?”
Mukhang nasiraan nga sila ng kotse. Nasa bay side siya sa gilid ng kotse niya. Nakasimangot na siya
habang hinihipan ang bangs niya at nakacross arms pa.
“Isabay na natin siya, Nat-Nat.”
Ilang seconds ding hindi nakasagot sa akin si Nathan. Para bang naghehesitate siya. Ano bang problema
nito? >.>
“Dali na, Nat-Nat. Mukhang namomroblema na ang bestfriend mo oh,” sabay tingin ko pa sa pwesto ni
Kaye Anne.
“Uhm, sige.” Sabi niya saka siya lumabas ng kotse wearing his unusual serious expression.
KAYE ANNE’S POV
Monday na naman. Tapos na ang aming weekend getaway. Pero grabe talaga! Naenjoy ko yun ng
bonggang-bongga. Kahit 2 days lang kami dun, ang dami na naming nagawa na talagang nakakaenjoy. At
dahil sa weekend getaway na yun, nakilala ko ng lubos si Austin.
Yieeee! Automatic na napapangiti ako ‘pag naaalala ko ang mga pinaggagawa namin ni Austin dun. Para
siyang male version ng isang Kaye Anne Alonzo, swear! XD Nakakatuwa siyang kasama at talagang hindi
ako nakaramdam ng boredom kapag siya ang kasama ko. Eh pa’no ba kasi, hindi kami nauubusan ng
topic na pwedeng pag-usapan. :””>
Hindi siya mahirap mahalin…
Nakatitig lang ako sa reflection ng sarili ko sa full-length mirror ko. Inaassure ko lang na hindi ako
haggard looking. Mahirap na! Single na nga ako tapos hindi pa ako mag-aayos sa sarili ko? -_______-
“Ay! 7:30 na pala.” Sabi ko nang mapatingin ako sa wall clock. Agad-agad kong kinuha ang bag ko at
bumaba na. Kailangan kong umalis nang maaga kasi nabalitaan kong may ginagawang daanan daw on
the way to E.H.U. Baka ma-stranded pa ako, mahirap na!
“Alis na tayo, Kaye Anne?” Kuya Mario asks me tapos tumango lang ako bilang pagsagot. Kaye Anne lang
ang tawag niya sa akin kasi matagal na sila ni Yaya Vera na nagtatrabaho sa pamilya namin. Baby pa lang
ako, nandyan na sila. Bale pamilya na ang turing ko sa kanila :)
Umalis na kami ni Kuya Mario ng ayos na ayos kaso kung minamalas ka nga naman…. Bigla nalang kami
huminto sa gitna nang highway. As in sa gitna talaga!
“Kuya Mario, ano pong nangyari?”
Napakamot naman siya sa ulo niya. “Naku Kaye Anne, nasiraan tayo.”
“Whaaat?” Nanlaki talaga ang mata ko kasabay ng tuloy-tuloy na pagbusina ng mga sasakyang nasa likod
namin. “Kuya Mario, pa’no na yan?”
“Kailangan kong gumilid sa bay side para ‘di tayo makaabala sa ibang sasakyan.”
“Kuya Mario, don’t tell me, pagtutulakin mo ako?!” Nakaturo pa ako sa sarili ko. “No way. Kuya Mario
naman ehhh!” >,<
“Hindi ah… Hihingi nalang ako ng tulong. Dyan ka lang hija ha?” Sasagot pa sana ako kaso lumabas na
siya at nakita kong tumawid siya sa left side ng kalsada. Why so unlucky? ~____~
After some minutes, nakahanap na rin si Kuya Mario nang tutulong sa kanya. At gaya ng inaasahan, may
tatlong lalaking nagtulak sa sasakyan namin papunta sa bay side.
“Salamat mga kuya.” Sabi ko habang nakadungaw sa bintana ng kotse saka ko sila inabutan ng tig-one
hundred pesos. Nagpasalamat naman sila tapos ay umalis na. Tumingin naman ako kay Kuya Mario na
ngayon ay halatang namomroblema. “Kuya Mario, maaayos niyo ho ba yan ngayon?”
“Mukhang matatagalan eh. Ano bang oras ang pasok mo, Kaye?”
Lumabas muna ako ng kotse. Nasa may gilid naman kami kaya safe naman. “8AM po.”
“Gusto mo ipara nalang kita ng taxi? Alanganin kasi ‘to eh.”
Nagpout ako at tumingin sa wrist watch ko. 7:40 na. Maaga pa naman pero… hayys!
“Sige po… Ipara niyo nalang po ako ng taxi.”
Nag-nod naman agad siya sa akin tapos ay pumwesto na para maghanap ng taxi. Ako naman ay kinuha
na ang bag ko mula sa backseat. Bakit ngayong Monday pa kami nasiraan ng kotse? T_T
*cross arms*
*blows bangs*
*frowns*
“Argh! Nakakai------,” bago ko pa matapos ang sasabihin ko, ibinaling ko sa left side ko ang tingin ko at
nakita ko si... “Nathan?!”
He’s walking towards me. Walang expression ang mukha niya. Basta, wala lang.
“Nasiraan kayo ng kotse, Kaye Anne?” He asked as he comes near me and I just nodded absent-
mindedly in respond. “Sabay ka nalang sa amin ni Chels. Tara?”
“Ahh… Ehh... Kumukuha na si Kuya Mario ng taxi.” ‘_’
“Tara na…” He said, ignoring what I’ve told him. Tapos lumapit siya sa driver ko at may sinabi dun. Siguro
sinasabi niya kay Kuya Mario na sasabay na ako sa kanya. Pagkatapos nun ay nagmamadali siyang
lumapit sa akin saka niya ako sinenyasan na sumunod ako sa kanya. “Tara na, mag-gigreen lights na.”
“O—okay.”
Natataranta naman akong sumunod sa kanya. Bakit ang weird ni Nathan ngayon? Ano’ng meron? Galit
ba siya sa akin kasi… kasi… bakit nga ba siya magagalit sa akin? @_@
“Pasok na agad, Kaye Anne.” He said as we get near his car. Nagmamadali kami kasi nag-go lights na at
nagsisiandaran na ang mga sasakyan. Nasa gitna pa naman kami. >_<
Papasok sana ako sa passenger’s seat kaso nakita ko si Chelsea na nakaupo dun at nakangiti pa sa akin
kaya sa backseat na ako tumuloy.
“Hi, Kaye Anne.” Chelsea greeted me as I get in the car.

I just smiled at her, “Hello.”
Nagsimula na ring umandar yung kotse at tahimik lang na nagdadrive si Nathan. Nakastraight face lang
siya, at hindi man lang nag-i-smile. Kita ko yun sa rear-view mirror eh. Anyare ba sa kanya? =_____=
“Kaye Anne, diba dinalhan ka ni Nat-Nat ng Beef Salpicao nung Sabado?” Sabi ni Chelsea habang
nakalingon pa sa akin. “Alam mo ba, naalala ka ni Nat-Nat nung kumakain kami ng Salpicao kaya
dinalhan ka niya.” Sabay smile niya pa sa akin.
“Chelsea…” Yung boses ni Nathan, para bang pinipigil niya si Chelsea sa pagsasalita.
“Bakit?”
“Wala siya nung Sabado. ‘Di niya natikman yung luto ko.” Eh bat ang cold ng boses ni Nathan? (?_?”)
“Ay, ganun?” :/ Sabi naman ni Chelsea tapos tinignan niya nalang ako sa rear-view mirror.
“Oo. Nagpunta kasi sila sa Tagaytay kasi ginanap nila dun yung baby shower ng anak ni Gail.
Ang mga ninang at ninong kasama dun. Ako lang ang wala…” =__________=
*DUG! DUG! DUG! DUG!*
OMG! Guilty me (_ _”)
“Ah eh… Nathan, nakalimutan ko kasing iinvite ka. Surprise kasi yun kay Gail tapos sobrang busy ko pa
kaya nakalimutan talaga kita.” Bumenta ka! Bumenta ka! *cross fingers*
Tumingin lang siya sa akin saglit sa rear view mirror tapos ay nagspeed up na siya sa pagdadrive.
Maluwag na kasi ang highway at…. KYAAAAAAAAAH! Napahawak talaga ako sa upuan kasi baka
masubsob ako sa harapan. ANYARE BA KAY NATHAN?!
“Hey, Nat-Nat. Huwag ka nga masyadong magmadali.” Sabi ni Chelsea sa kanya. Hindi na rin ako umimik
kasi mukhang wala sa mood si Nathan. >________>
In just five minutes, we arrived at the E.H.U car park safe and sound. Praise God! I’m still alive! \(*,*)/
Parang roller coaster ride lang…
Lumabas na ako mula sa backseat ng kotse nang makita kong pinagbuksan ni Nathan si Chelsea ng pinto.
Oh well, hindi ko na siya aasahan na pagbuksan pa ako ng pinto kasi hindi naman niya ako pinagbuksan
kanina diba? ~_-
“Thanks for the ride, Nathan.” I murmured to him.
Tumango lang siya sa akin at ibinaling na ang tingin niya kay Chelsea. Swerte mo sa kanya, Chelsea. >3<
“Tara na?” Narinig kong sabi ni Nathan kay Chelsea.
Lumingon naman sa akin si Chelsea at ngumiti. Nasa likod kasi nila ako eh.
“Sabay na tayo, Kaye Anne?”
Umiling ako. “Wag na.”
“Okay lang. Tara na, malapit lang naman ang department niyo sa amin eh.” Sabay kawit ni Chelsea ng
arms niya sa akin. Napatingin naman ako kay Nathan. Nakatingin lang siya kay Chelsea. Amp! Bat ang
weird niya ngayon?!
“Ahh ehh…” Waah! Parang ayaw kong sumabay kay Chelsea kasi naiilang ako kay Nathan >__>
Bumitaw sa akin si Chelsea saka siya nagcross arms at nagpalipat-lipat ng tingin sa aming dalawa ni
Nathan.
“What’s your problem, guys?”
“Sa kanya mo itanong.” Sabi ni Nathan saka siya nagmake faces. Nagtatampo ba siya?
“Ano bang problema, Kaye Anne? Kanina pa ako nawiwirduhan sa inyong dalawa eh.”
I looked down and fixed my hair a bit. Hay naku! Magsosorry na nga ako… ~_~
“Nathan, sorry na. Iinvite naman sana kita eh kaso-----“
Napahinto ako nang sumingit siya. “Kaso busy ka? Pero nainvite mo pa si Austin? Lame excuse, Kaye
Anne.”
“Eh kasi------“
He just motioned me to stop. “Okay lang. Hindi rin naman ako makakasama nung Sabado kasi may date
kami ni Chelsea nun.” Tumingin naman siya kay Chelsea, “Diba Chels?”
“Yes…” Naghehesitate na sagot ni Chelsea sabay tingin niya sa akin with her weird expression.
Ouch, ipamukha mo pa sa akin na may date kayo! Eh nagdate din naman kami ni Austin. Mas masaya pa!
Mas enjoy pa! Mas sweet pa!
“Tsk tsk! Nakakilala ka lang ng bago, kinalimutan mo na yung luma. Makakalimutin ka na ba talaga, Kaye
Anne? Magmemory supplement ka kaya?”
SPEECHLESS. What the fudge?
Pagkatapos niyang sabihin yun, humarap na siya kay Chelsea. “Chels, mauuna na ako sa inyo. Text mo
nalang ako mamaya ha?” And he gave her a peck on her cheek.
~______~
Dahil dun kaya siya nagkakaganyan?! Sorry na nga diba?! Sorry! Nakaka-------- ARGH!
***
Dahil sa nangyari kanina umaga between me and Nathan, nasira na ng tuluyan ang mood ko.
Nakabusangot ako throughout my classes. Ewan ko ba! Basta naiinis ako sa kanya. Nagsorry na nga ako
diba? Eh bat may ganung factor pa siya sa akin?
Tumingin ako sa wrist watch ko, quarter to 4 na pala. Uuwi na ako… Teka, anyare na kay Kuya Mario?
Sira pa rin kaya ang kotse?
‘Pag umuwi ako ng maaga, wala naman akong gagawin sa bahay. Masyado pa kasing maaga.
*phone rings*
Nilabas ko kaagad mula sa bulsa ng skirt ko ang phone ko. Nagring kasi ito. Pagtingin ko sa screen, nakita
ko ang pangalan ni Austin. Automatic na napangiti ako. Matik na eh! Hindi katulad kay Nathan,
nakasimangot ako. ~_~
I urgently tapped the answer button and placed it on my ear.
“Hello, Austin?”
[“Hi, Kaye Anne.”] A wide smile automatically forms my lips upon hearing him speak. I’m sure kasi na
nakangiti din siya. Cute pa naman ng ngiti nun. :””>
“Oh, Austin? Bakit?”
[“Nasaan ka? Miryenda tayo?”]

“Suuuuuure. Saan ka?”
[“Ikaw ang nasaan? Pupuntahan kita.”]
“Eh ikaw nalang ang pupuntahan ko.”
[“Ako na ang pupunta sayo. Hahanapin nalang kita.”]
“Hahaha! Bahala ka, ako ang pupunta sayo. Asaan ka ba kasi?”
[“Pfft! Sige na nga. Nasa gymnasium ako. Kakatapos lang ng practice.”]
“Sige, I’ll see you in a bit.” Then I hang up.
Binalik ko kaagad ang phone ko sa bulsa ko at nakangiting naglakad na papunta sa direction ng gym. Buti
pa kay Austin, good vibes ako! :D
Nang makarating na ako sa gym, sumalubong sa akin ang hiyawan ng mga students sa loob nito. Hindi pa
kasi tapos ang practice at obvious naman na nanunuod sila nito. Akala ko ba tapos na ang practice nila?
Like a boss, dun na ako dumiretso sa gilid ng hardcourt. Eh kilala ko na naman ang manager nila at
captain ball eh. Bwahahaha! Wala ng hiya-hiya. =)
Nakita ko kaagad si Austin na nakaupo sa bench sa gilid ng court…. Katabi ng grupo ng mga babae?
>______>
Psh! Feeling chicks naman sila. +_____+
Still like a boss, naglakad ako palapit sa kanila. Medyo binabagalan ko pa kasi gusto kong marinig ang
conversation nila. Curious much eh ~_^
“Austin, pwede ba kitang maging escort sa debut ko? Please?” *O*
“No, sorry…“ -_-
“Sige na, please!” *_*
“No…” <_<
“Birthday ko naman eh.” *u*
“Sorry talaga…” -_________________-
“Ang daya mo naman. Parang ‘di tayo close, Austin.” >3<
“Hindi naman kita kilala, miss eh.” >,>
“Hahaha! Mapagbiro ka talaga! Sige na, Austin. ‘Di kita titigilan hangga’t ‘di kita napapapayag.”
Tumigil ako sa paglalakad nang makita kong tumayo si Austin. Mukhang ‘di pa niya halata na nandito
ako.
“Miss, huwag niyo na akong kulitin kasi kahit anong gawin mo, ‘di talaga ako papayag. Kaya kung pwede
lang, umalis ka na bago dumating yung nililigawan ko. Baka kung anong isipin nun ‘pag nakita ka niya.”
Tumingin pa siya sa mga kasama nito. “Pwede bang dun nalang kayo umupo sa bleachers, mga miss?”
Napangiti ako ng malapad sa sinabi ni Austin. Aba, his loyalty is on me ^___________________^
Lumapit na ako ng tuluyan sa kanila kaya nakuha ko ang atensyon nila. Sinalubong agad ako ni Austin at
ngumiti siya sa akin tapos ay nagmamadali kinuha ang body bag niya mula sa inuupuan niyang bench.
“Tara na, Austin?”
“Sabi ko naman sayo ako na pupunta sayo eh.” :)
“Okay lang talaga. Wala naman akong ginagawa eh. So, tara na? Gutom na ako.” Tinanguan ko siya,
signal na umalis na kami.
He smiled to me, “Sure…” Sabi niya at akmang paalis na kami nang bigla siyang nagsalita ulit. “Wait,
Kaye Anne.” Tumigil ako at humarap naman siya sa mga babaeng nakaupo sa bench. “Siya si Kaye Anne,
yung sinasabi kong nililigawan ko. Get it?”
>////////<
Sabay-sabay namang nagsitanguan ang mga girls like a robot.
“Tara na, Kaye.”

Tahimik kaming lumabas ng gym. Tinignan ko si Austin, a small smile curves his lips. Napansin niya yata
na nakatingin ako sa kanya kaya tumingin rin siya sa akin. Ako naman ay umiwas ng tingin. Awkward
eh… >///////>
“Bakit, Kaye Anne?”
Yumuko ako, “Malapit na, Austin.”
“Huh? Anong malapit na?”
I raised up my head to look at him. “Hehehehe! Wala, I mean… Malapit na talaga akong magutom ng
bonggang-bongga!” =)
Tumawa naman siya ng mahina, dahilan para mawala ang mata niya. Bwahahaha! Singkit kasi eh.
“Ganun ba? Edi bilisan na natin. I don’t want my girl to get hungry.”
I’m getting there, Austin… <3
GAIL’S POV
“Baby love, where are you going?” I ask him as he got off the bed. Kakagising lang kasi namin… 4PM na.
Obviously, absent kami. Huwag na tanungin kung bakit! Alam na! Puyat kagabi sa yatch eh >////////<
Sinuklay-suklayan niya muna gamit ng kamay niya ang buhok niya bago humarap sa akin. “I forgot about
Misty. Pinapapunta pala niya ako sa E.H.A.”
“Bakit daw?”
“Nakipag-basag ulo sa lalaki.” He replied lazily.
O___O Aba, may lahi ba silang siga?
“Sama ako!” Tumayo na ako at lumapit sa kanya. Yumakap pa ako sa bewang niya, at ganun din siya.
He laughed a little. “Of course, I’m goin’ with you. Ayokong iwan ka dito.”
“Yey… Ako na mauunang maligo!” Kumalas na ako sa pagkakayakap sa kanya at patakbo na sana sa
walk-in closet ko nang hilain niya ako sa wrist ko. “Mauuna na akong maligo, Kurt.” >3>
“Walang mauuna. Walang mahuhuli. Sabay tayo,” then he winked and pulled me inside the bathroom.
“This is our way of conserving time and water.”
May pagkasinto-sinto talaga ‘to si Kurt >//////////////////////<
***
Pagkatapos ng aming Way-To-Conserve-Time-And-Water eklavu ay dumiretso na kami sa E.H.A., as usual

together with my bodyguards. Kung curious kayo kung saan sila nag-i-stay, well, ang maisasagot ko sa
inyo ay may sarili silang pad sa condo (isang pad, sama-sama sila). Two of them ay nasa guest room
namin. Kahit labag sa kalooban ko at lalong-lalo na ni Kurt ay napagpasyahan pa rin niya na kailangan ko
talaga sila dun sa unit ko. Minsan kasi umaalis si Kurt at naiiwan akong mag-isa…
Pinagmasdan ko ang bawat madadaanan naming building dito sa loob ng campus. Unang beses kong
punta dito ay dahil kay Misty. Yun yung unang beses kong nakita kung gaano ka-sweet na kuya si Kurt.
Dinalhan niya kasi si Misty ng tampon noon eh. ^_^
“Dun sa stage,” tinuro ni Kurt ang outdoor stage na nadaanan namin kaya tumingin ako dun. “I
remember, dun nagrerecess lagi sina Alex at ang girlfriend niyang si Fatima.”
Fatima? Wow, ang ganda naman ng pangalan ng girlfriend ni Kuya Alex. “Wow… Sa stage pa ha!
Kamusta maging boyfriend si Kuya Alex?” Medyo napangiwi ako kasi ang pangit ng pagkakaquestion ko
sa kanya. Para tuloy naging boyfriend ni Kurt si Kuya Alex? ~_~
“Si Alex? He’s a secretive guy. Pero pagdating kay Fatima, nagiging open siya sa amin. Enjoy na enjoy
siyang ikwento sa amin ang buhay nilang dalawa eh.” Tumawa pa siya ng mahina. “Pero nung nagtagal
na, naging malihim na ulit siya. Hanggang ngayon.”
“Ooh! That’s why he’s not talking about his girlfriend towards us?” I ask him as we entered a white
building.
“Yeah, their relationship is too quiet.” Umakyat kami sa second floor hand in hand at huminto kami sa
pinakadulong classroom. Tumingin muna siya sa akin at ngumiti. “4th year section 2 si Misty… Katulad ko
rin noon. Dito rin ang classroom namin noon.”
“Ang galing naman… Pang-PM class pala sila Misty.” Never pa akong nakaranas maging PM section.
Eversince, nasa section 1 kami ni Kaye Anne eh.
Kumatok na si Kurt at mabilis naman siyang pinagbuksan ng isang teacher.

“I’m looking for Misty Kirsten Lee.” Maangas na sabi ni Kurt sa teacher. Bastos naman. Wala man lang
‘good afternoon’ or ‘excuse me’. =.=
Bago pa tawagin nung teacher si Misty ay may narinig na akong tili ng isang babae mula sa loob.
“Kyaaaaaah! Kuya ko yan! Kuya Kurt ko... Ayaw niyong maniwala na kuya ko si Kuya Kurt ah! Ayan
ebidensya! Bigwasan ko kayo dyan eh!!!” Sumilip kami ni Kurt sa loob at nakita namin na proud na
proud siyang nag-hohop papunta sa amin. “Mr. Castillo, may I go out?” *u*
“Y-Yeah…”
Nang makalabas na si Misty ay sinalubong agad nito si Kurt ng yakap.
“Misty naman!” ~_~
“Kuya Kurt, I missed you! Hihihihi…” :””>
“Tss. Pa-baby ka pa eh, barumbada ka naman.” Sermon ni Kurt kay Misty. Kumalas naman si Misty sa
yakap niya sa kanya tapos ay lumipat naman siya sa akin.
“Hi Ate Gail! How are you?” Sabay hug niya sa akin at kiss pa sa cheek.
“I’m fine…” Nagulat pa ako nang ikiss niya pa ang belly ko. :O
“Hihihihi! Kamusta na aking pamangkin? Balita ko, girl ka raw!” *u*
“Tama na yan…” Hinila na ako ni Kurt palayo kay Misty. “Let’s go to the Principal’s Office now.”
***PRINCIPAL’S OFFICE
“Ano bang kasalanan ng kapatid ko para ipatawag niyo ang guardian niya? Mukha namang minor trouble
lang ah,” walang-galang na sabi ni Kurt sa principal. Kanina ko pa siya sinisiko, kasi naman ang manners…
Nawawala! Kaso dedma. =_________=
“Hindi niyo ba alam na sinuntok, sinampal at hinulog niya mula sa stage si Harvey Gonzales? At ngayon
ay naka-admit pa siya sa ospital?” The principal asked back fiercely.
“Kasalanan naman siguro ng lalaki. As far as I know about Misty, she never hurts someone unless she or
he did something that might get her either offended or hurt.” He answered fearlessly. Hindi na ako
makatingin kay Kurt kasi nahihiya ako in the way he talks. T_T
“I know, but she shouldn’t have done that, Mister. Hindi dapat siya gumanti at nanakit… She should
have just confided to someone.” Ibinaling ng Principal ang tingin niya kay Misty. “Ano ba kasi ang
eksaktong nangyari, Misty?”
Tumayo si Misty at seryoso ang mukha niya habang nakaharap sa Principal. “Ganito po kasi yun, Mrs.
Principal…. Nagpapractice po kami ng presentation namin para sa Values Education. May play po kasi
kami dun at ang role po namin dun dalawa ni Harvey ay mag-asawa.” Pagkasabi niya ng salitang ‘mag-
asawa’, ngumiwi siya na para bang nandidiri.
“Tapos po, during the practice, bigla nalang po niya akong hinalikan sa pisngi ko! Dito po oh! Eeeeew!”
Sabi pa niya habang nakadutdot sa left cheek niya. “Eh wala naman po yun sa script! He’s a pervert and
that served him right!”
“Kaya mo siya sinikmuraan, sinampal at hinulog sa stage?” Seryosong tanong ng Prinicipal sa kanya.
“Of course, Mrs. Principal. He shouldn’t have done that to me… I hate him so much! He took advantage
of me…” Sabay pout pa niya.
=_______= Jusme! Hindi niya ba alam na ganun din ang nangyari sa amin ni Kurt!? Ang pinagkaiba lang,
sa lips niya ako kiniss at natameme lang ako. -///////////-
Magsasalita pa sana ang Principal nang biglang may kumatok sa pinto kaya tumayo siya at pinagbuksan
ito.
“Come in,” I heard her say. Nakita kong pumasok ang isang lalaki na kung hindi ako nagkakamali ay
kasing age ni Misty…. T-teka, bat kasama niya si Wayne? (?_?’)
Gaya ng reaction namin ay halatang nagulat din si Wayne nang makita niya kami. “Oh, master, princess,
bakit kayo nandito?” Sabay upo niya sa side namin kaso hinila siya nung kasama niya sa opposite side.
“Don’t sit there, Kuya Wayne! Kalaban natin sila!” ~3-
Eeeeeeeeeh? O____________o W-wait… Nabawasan na naman ang mga gwapo sa mundo. Bading pala
ang kasama ni Wayne! Ke-gwapo gwapo pa naman >_________<
“Shut up.” =___= Wayne hissed and faced the Principal. “Bakit po ninyo kami pinapunta dito?”
“Tsk tsk! Kayo pa talaga ang guardian na pinapunta ng mga batang yan. Parang ilang taon pa lang ang
nakalipas, kayo ang suki dito ah.” The Principal said as she chuckles.
“Yeah, whatever. Pwede bang umpisahan na natin ito nang makauwi na kami?” Umakbay pa sa akin si
Kurt saka siya tumingin kina Wayne at dun ko lang napansin na masamang nagtititigan ang kasama ni
Wayne at si Misty. Parang may tension between them.
(>.>) ~~~~~~ (~~.)
“Okay, okay. May kinalaman din dito si Francis Madrigal.” Sabay tingin nito kay Misty. Ano raw?
Madrigal? Kapatid ba nitong bading si Wayne? :O
“Opo, Ma’am! Kita niyo po itong lips ko? Putok po yan oh!” Sabay pout nung Francis. “Waley na ang
luscious lips ko! Jinombag kasi ako ng maton na yan!” >3<
Binatukan naman siya ni Wayne. “Tumigil ka Francisco.” ~_~
“Bagay lang sayo yan!!! Bigla-bigla ka nalang nananabunot eh! Inano ba kita dyan?!” Tumayo na si Misty
at akmang susugurin si Francis pero pinigilan namin siya ni Kurt. Ano ba itong nangyayari? Mga pasaway
na kabataan! T_T
“Eh bakit mo naman siya sinabunutan, Francis?” The principal asks again.
Inirapan muna ni Francis si Misty tapos ay humarap siya sa kanya. “Eh kasi po, I saw with my two very
own eyes what he did to Fafa Harvey! Jinombag niya po! Kaya to the rescue naman po ang beauty ko!
Ayokong sinasaktan niya ang Harvey ko kasi nasasaktan din ako!” Sabay irap na naman niya kay Misty.
“Isang irap pa dyan, sasakalin na kita! Nakakairita kang sirena ka!” ~_______~
“Inggit ka lang kasi hindi ka marunong nito!”
“What the! Marunong ako uy! Pero hindi katulad sayo na nagmumukhang mongoloid pag nang-iirap!”
>3<
“Inggit ka lang sa beauty ko! Wala ka kasing ganitong feslak. Eh ikaw? Mukha kang anemic! Maputla!
Bwahahaha!” Nagulat ako nang sipain ni Misty si Francis sa binti nito. Haba ng paa ah. >.> “Arawch! Saw
that, guys? She loves hurting me! Ajujuju!” T_________T
=________________= Hindi ito matatapos!
“Aish, wala tayong mararating nito.” Tumayo na si Kurt kaya tumayo na rin kami ni Misty. “Ako nalang
ang bahala sa kapatid ko. Grounded siya ng 2 weeks. Ako nalang din ang magbabayad ng hospital bills
nang sinaktan niya.”
“Kuyaaaaaaaaa! You’re just kidding me, right?” *3*
“Nope…” -___-
“That wasn’t my fault. It’s his!” Turo niya kay Francis.
“Wae? Kasalanan mo yan! Damay lang akong bruha ka!!”
“Shut up, Francisco! Ibabartolina kita.” ~_~ Saway sa kanya ni Wayne habang nakapatong pa ang siko
nito sa sandalan ng seat.
“Kuya naman!” >3<
“Huwag mo akong makuya kuya diyan.” ~_~
“Edi Wayne nalang! Hmp!”
“Fine, I will let this pass. Pero kapag umulit pa, isususpend ko na siya, Kurt.” Sabi naman ng Principal at
tumango lang si Kurt sa kanya.
Lumabas na agad kaming tatlo sa Principal’s office. Naiwan pa kasi sina Wayne dun sa loob. Hinawakan
agad ako ni Kurt sa kanang kamay ko, samantalang si Misty naman ay nakayakap sa free arm ni Kurt.
“Kuyaaaaaaa! You can’t do this to me.” T_T
“Joke lang yung grounded thingy para makauwi na kami. Huwag ka na ngang makipag-away. Kababae
mong tao eh,” sermon ni Kurt.
“Hindi ko naman gagawin yun, kung hindi niya ako hinalikan, Kuya. Pero waaaaah! Thanks talaga! You’re
the best bro ever.” Sabay talon-talon pa niya. Hindi ko maintindihan personality ni Misty kung girly ba o
boyish? -_-
“Okay, go back to your classroom now.”
Humiwalay na sa yakap si Misty at pumunta sa harap namin. “Thanks again for coming in here. Penge
pera!” *u*
“Tss.” =____=
“Penge! Ililibre ko mamaya mga friends ko eh.” *u*
Kurt took his wallet from his pants’ pocket. Tapos inabutan niya ng 500 si Misty. “Pwede na yang 500.
Bawal sa bata ang big amount.”
“Aw! Magpipizza kami, Kuya Kurt! Anim kami. Kulang ‘to! Gwapo ka naman Kuya eh! Penge pa!”
I couldn’t control myself to giggle. Ang cute kasi ni Misty eh. Naglabas na ako ng pera sa wallet ko at
inabutan ko siya ng another 500. “Misty, ito na oh.”
“Tss. Bat mo binigyan?”
I smiled to Kurt. “Ang cute eh.”
“Waaaaaaah! Thank you!! Kaya mahal kita, Ate Gail eh! Bukod sa parehas tayong maganda, parehas pa
tayong mabait!” Pfft! Ganun din ba ako ka-sadista? >.>
“Hehehe! Thank you.” ^_^
Pagkatapos nang bolahan section namin ay dumiretso na kami sa car park. Bumalik na rin si Misty sa
class niya. Sana ganun din ang baby ko. Napakajolly eh… Kaso may pagkagangster.
Sumalubong agad sa amin ang men in black bodyguards ko. Palapit na kami sa kotse ni Kurt nang
biglang….
May isang motorbike na mabilis na dumaan at pinaputukan kami sa paanan namin…
Napatumba kami ni Kurt sa gilid. Pumikit ako sa sobrang kaba at takot na nararamdaman ko kasabay ng
hiyawan ng mga tao sa paligid. Ramdam ko na sobrang lapit ng pagputok sa akin…
Naramdaman ko ang mahigpit na yakap ni Kurt sa akin. “Sh*t! Crystal, are you alright!?” Tinapik-tapik
niya pa ang pisngi ko kaya minulat ko ang mga mata ko. He hugged me again tightly.
“K-Kurt…” I hugged him back. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Pinagmasdan ko ang paligid…
Natataranta ang mga tao…
Nanginginig ang buong katawan ko. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang makita kong hindi ako
natamaan ng bala pero hindi maalis sa akin ang pagkatakot…
“Crystal, are you hurt?” Natatarantang tanong ni Kurt sa akin habang binubuhat niya ako. Inalalayan pa
kami ng isang bodyguard ko towards our car. Mukhang hinabol ng iba pang bodyguards ko ang
nagtangka sa akin.
I just shook my head weakly and closed my eyes.
Sino ba ang gustong pumatay sa akin?
Nagmamadali niyang binuksan ang pinto nang marinig niya ang sunod-sunod na pagbuzz ng doorbell ng
unit.
Sumalubong agad sa kanya si Brenan na natatarantang pumasok sa loob ng sarili niyang unit. Sinundan
naman niya agad ito hanggang sa loob…
“What happened, Brenan? Napuruhan mo ba si Gail?!”
Brenan messed his own hair in frustration. “Hindi ko natamaan. May mga kasamang bantay eh.”
“I don’t care! Sana pinuruhan mo! Sa utak, sa puso o kung saan pa! Dapat pinatay mo na siya!”
Isinalampak ni Brenan ang sarili sa sofa bed saka nito minasahe ang sariling sentido. “Akala mo ba
madali ang pinapagawa mo? Mahirap yun. Pa’no kung nahuli ako? Hinabol pa ako ng mga bodyguards
niya. Buti nalang, nalusutan ko!”
“At dito ka dumiretso?! What the hell, Brenan! Pa’no kung nasundan ka pala nila?!” She walks back and
forth infront of Brenan. Pinanuod naman siya nito. “Akala ko ba tutulungan mo ako? Eh ano yang
ginagawa mo?!”
“Do you really have to do this? Wala naman siyang ginawang masama sayo ah.”
She stopped from walking and placed her hands on her hips. “Akala ko ba handa kang pumatay para sa
akin? Ganyan naman kayong Black Ace diba? Kayo niyong pumatay! Eh bat ngayon naduduwag ka na?”
“She’s da.mn innocent! Hayaan mo na sila.”
She just shot him the look and went urgently towards the door. “Kung hindi mo kayang gawin, pwes ako
nalang! I don’t need you! Wala ka talagang kwenta!”
Brenan Montemayor…
His brother’s gangmate…
Her friend…
Hindi alam ng kuya niya na tinutulungan siya nito dahil wala pang alam si Morris sa binabalak niya. Yes,
she’s keeping it as a secret towards her brother. Para ano pa? Para pigilan siya? Kung kailan, malapit na
saka pa siya titigil?
Quitting is not in her vocabulary…
[45] SIGH
KAYE ANNE’S POV
Awkward silence. Bakit ba sa tuwing kasama ko si Nathan sa loob ng kotse ay naiilang ako? WAAAAAH! I
don’t like this kind of atmosphere!!! I want to get outta’ here. >,<
“We’re here…”
Napatingin ako sa kanya pagkasabi niya nun. Medyo inayos ko pa ang buhok ko at sinimangutan siya.
“Nathan naman eh! Pwede namang sa bahay nalang. Bakit dito pa sa bahay mo ako dinala?” >o<
“Bahay mo man o bahay namin, wala namang pinagkaiba yun.” He answered as he turns off his engine.
Tumingin siya sa akin at tinititigan ako ng mabuti kaya naman naconscious na ako!
“Geez! Iniinis mo ba ako, Nathan?” Sabay iwas ko ng tingin. >.>
“Tch. Ganyan ka na ah. Porket, may suitor ka na, ayaw mo na magpatitig sa akin.” Yung boses niya
parang nagtatampo kaya nilingon ko na siya. I saw him laying his back against the seat. Ha! Eh kung ikaw
naman kasi ang nanligaw sa akin dati pa, malamang ikaw sana katitigan ko ngayon. Pfft! >////>
“Yung totoo, Nathan? Are you…” I cleared my throat. “Jealous?”
Napakurap ako nang bigla siyang tumingin sa akin with his frown. “Pfft! As a friend ha? Nagseselos ka
ba?” I added. Iba kasi yung tingin niya kaya dinagdagan ko. Umaandar na naman kasi ang
pagkaassumera ko eh! >.>
Bumuntong-hininga muna siya saka siya tumingin sa harapan. “Selos?” He questioned in his irritated
tone. “Tinatanong pa ba yan? Hindi ba obvious… kulet? Malamang, oo.”
>//////////> Napahawak nalang ako ng mahigpit sa skirt ko sa sobrang lakas ng pagsipa ng puso ko.
AAHHHHHH sheez! He’s jealous?! Sige, magselos ka! Pfft :D
“Err… Bakit naman?” I tried to sound normal.
“Eh kasi naman, puro ka nalang Austin, Austin, Austin, Austin. Hindi ba pwedeng Nathan, Nathan,
Nathan, Nathan naman? Nakakaumay yung g*gong yun eh.” =_________=
O_________O
“Wuy! Don’t call him ga--- Basta yun!” Ano ba yan. Bad word eh. >_>
He turned to me with his serious look. “Ayaw mo ng g*go? Edi t*ran-----“ Before he could finish what
he’s about to blurt out, I immediately covered his mouth with my right hand. Akala niyo, kinover ko ng
lips ko noh? Bleeeeh! ‘Di noh! >:P
“Huwag mong itutuloy yan, ang bad ng bibig mo. Buti pa si Austin, hindi nagmumura.”
Inalis niya naman ang kamay ko sa bibig niya. “Oh diba? Austin na naman?” =______=
I sigh and looked to him. “Nathan, why are you so childish?”
“Iba ang childish sa jealous, kulet. Huwag mong ilihis.” Saka siya nagmake face at hinawakan ang
steering wheel. “Nagseselos ako kasi siya lagi ang kasama mo. Nagseselos ako kasi puro siya ang
bukambibig mo. Nagseselos ako kasi nakakalimutan mo na ako. At nagseselos ako kasi nasanay akong
ikaw ang lagi kong kausap pero ngayon hindi na dahil umeeksena siya.” Then he paused and jerked his
head to me. “Now tell me, bestfriend mo pa rin ba ako, Kaye Anne?”
Shoot! The magic word again.
Napaiwas ako ng tingin at in-unbuckle ang seatbelt ko. “Of course, bestfriend kita. Ganito lang yan eh,
you’re busy with your girlfriend and Austin makes me busy with himself. That’s fair, right?”
“Tch. Basta ako, hindi kita nakakalimutan kahit kasama ko si Chelsea. Eh ikaw? Parang kay Austin na
umiikot ang mundo mo eh.” Napataas ako ng kilay sa sinabi niya. Wow, nang-aasar ba siya? -_~
But w-wait? Hindi niya ako nakakalimutan?! >////////<
“Baliw! If you’re referring about the Tagaytay trip, well, I’m sorry. Sorry talaga!” Sabay hila ko pa sa
sleeve niya.
“Oo na…” Humarap siya sa akin at ngumiti. “Sorry din, Kaye Anne. Namiss kita… Bati na tayo ha?” Then
he pulled me to give me a warm embrace. Like what the fudge?! Napalunok ako ng ilang beses while I’m
in his arms. Parang may fireworks eh! :O
Snap.
Napablink ako nang may nag-snap ng daliri sa harapan ng mukha mo. Pagkatingin ko, si Nathan, nasa
labas na pala ng kotse. Nakabukas pa ang pinto sa side ko. Halaaaaaaa! Natulala ba ako? :O
“Para kang nakakita ng multo, kulet. Tara na…” Then, he carried me out of the car again.
Butterflies, huwag muna kayong magrumble sa tiyan ko! Nagugutom na nga ako tapos kinikilig pa ako!
Kamusta naman yung mixed emotions diba? ^//////////////^
Nang makapasok na kami ng tuluyan sa loob ng bahay nila ay naabutan namin na nanunuod ng T.V sa
living room sina Ate Lie kasama ng boyfriend niya, or should I say fiancée'?
Napalingon sa amin si Ate Lie at biglang tumayo.
“Hi, brotha’!” Bati niya tapos ay binalingan niya ako ng tingin. “Hi, Kaye Anne… Bakit buhat-buhat ka ni
Prinsipe?”
Wow, prinsipe? Tapos ako ang prinsesa? -//////- Hahaha!
“Natapilok siya, ate. Nagkasprain yung paa niya.” Sagot ni Nathan tapos ay nilagpasan niya ang ate niya
at dahan-dahang ipinaupo ako sa sofa katabi ni Kuya Darryl. “Darryl, pakigamot nga yung ankle niya.
Wala akong alam sa ganyan eh.”
“Prinsipe Nathaniel, how many times do I have to remind you to call him Kuya Darryl?!” Bulyaw sa kanya
ni Ate Lie saka ito umupo sa right side ko. Bale napagitnaan na ako ng lovers. >.>
“Ah eh… Tropa ko naman yang si Darryl, Ate. Hindi na kailangang tawagin siyang kuya.” =_____=
“Kahit na! I’m your sister and Darryl is going to be my husband soon! Ibig-sabihin nun, kuya mo na rin
siya!” Bulyaw ulit niya. Grabe, ang tining ng boses ~_________~
“Sus, parang kailan lang, kasama ko pa siya sa panghuhuli ng gagamba tapos kukuyahin ko? Ampupu
lang…” Mahinang sabi ni Nathan saka siya tumingin sa akin. He messed my hair like a kid and smiled.
“Kulet, dyan ka lang ha? Magluluto lang ako ng makakain.” :)
Dug dug dug dug.
“Ah… O-okay.” I forced a smile and off he went to the kitchen. Uwaaah! Jusme! Bakit sa isang ngiti pa
lang ng lalaking yun, natatameme na ako? Why oh why? T_T
“Ehem.” Napatingin ako sa tumikhim. Si Kuya Darryl pala. “Kayo na ni Nathan?”
O______o
“H-hindi ah! Bestfriend ko lang siya… Ha-ha-ha-ha!” Sabay iwas ko ng tingin.
“Baby, bestfriends lang sila. May girlfriend na si Nathaniel eh. Remember Chelsea?” Singit naman ni Ate
Lie.
Kuya Darryl nodded his head. “Ah oo. Yung maganda?”
*POK!*
Nagulat ako kasi binatukan ni Ate Lie si Kuya Darryl. To think na nasa gitna nila ako ah! “Baby, bakit mo
naman ako binatukan?!” Hinimas-himas ni Kuya Darryl yung ulo niya.
“Wala! Kunwari, selosa daw ako.” ^_______^v
Napatawa nalang ako sa lovers na katabi ko. Para silang bagong magdyowa lang eh! Kinikilig ako sa
kanila. Lalo na nung ikuwento ni Kuya Darryl ang lovestory nilang dalawa habang nilalagyan ng benda
ang ankle ko.
“Argh! I hate you, Darryl! Huwag mo na nga ikwento yan!” Sabay pukol ni Ate Lie ng nakarolyong
magazine sa ulo nito.
“Wag ka nga, Lie. Mahiya ka naman kay Kaye Anne. Nasa gitna natin siya oh!” Sabay tawa naman ni Kuya
Darryl.
Almost half an hour na kaming nagkwekwentuhan dito. Nalaman ko tuloy na nagsimula sa pagiging
bestfriends ang dalawang ito, then napunta sa manhid-manhidan stage then boom! They realized that
love exists between them. Aww! Kinikilig ako… :””>
“Manhid talaga yan si Nathalie eh. Boyfriend ng boyfriend tapos hindi niya nahahalata na nasasaktan
ako. I even courted other girls just to know if she would get jealous kaso… Nah!” Sabay lipat ni Kuya
Darryl sa tabi ni Ate Lie at pinisil ang kaliwang pisngi nito. Waaah! Wag kayong sweet dyan! >,<
“Wow naman… Bestfriends turn into lovers?“ Napahinto ako saglit. Narealized ko kasing parang parehas
ang situation nila dati sa amin ni Nathan. Ha-Ha-Ha! Weh? =______=
“Yeah, nagreact nalang ako nung naging sila nung girl bestfriend ko. Dun ko lang napagtanto na sira-ulo
pala si Darryl! Buset na lalaki! Argh! Ayoko na nga alalahanin!” Naiiritang sabi ni Ate Lie saka nito
sinabunutan si Kuya Darryl sa buhok.
“Tahahahahaha!! Lie, stop it!”
“Eeeeeeeehhhhh!!” >n<
At ayun, nagkapisikilan na sila. Hayyyyy…. Kami kaya ni Nathan? Hahantong kaya kami sa ganun?
=_______= Noooooooo… Manhid… Shunga… Paasa… Bestfriend… Yan si Nathan. Psh. One-sided lang
naman ang drama namin eh.
Maya-maya lang ay lumabas na si Nathan mula sa kitchen suot-suot ang apron nito while talking on
phone. And I was like---- *Q* Waaah! Bakit ang pogi ni Nathan kapag naka-apron siya? I mean, he gets
more handsome with it.
“… Nandito nga siya…. Eh kasi nagkasprain siya…. Bati na nga kami, Chels… Wait lang ha? Don’t hang
up…” Narinig kong sabi niya sa kausap niya sa phone na obvious naman ay si Chelsea. >_>
Lumapit siya sa amin at binuhat na naman ako. >/////////<
“Ate Lie, dito kayo kakain ni Darryl?”
Ate Lie stood up and did a little stretching. “No, we’ll be meeting Darryl’s dad. Magdidinner kami sa
labas. Hinintay lang kitang umuwi eh.” Then she clings to Darryl. “Bye brotha’! Bye Kaye Anne…” And she
winked at me.
“Hehehe… Bye din.” Tumingin naman ako kay Darryl and caught him smiling mischievously at us. “Kuya,
salamat dito.” Sabay angat ko sa ere ng left ankle ko.
“No prob. That’ll be my job 2 years from now.” Sagot niya with his oh-so-cute smile. “Sige, we gotta
go…”
Pagkaalis na pagkaalis nila ay dumiretso na kami ni Nathan sa pavilion nila sa likod ng bahay nila.
Maganda yung landscape dito, pati na rin ang garden at ang swimming pool nila. Wow naman. ^_____^
“Dito nalang tayo kumain. Mainit sa loob eh,” sabi niya habang inuupo ako sa chair. Mabilis din siyang
nakaupo sa harapan ko.
“Nathan, anong course ni Kuya Darryl?” Natanong ko lang. Medyo curious eh. >.>
Bigla namang dumating ang dalawang maids at isa-isa nilang nilapag yung mga pagkain sa lamesa. May
rice, fried chicken at… O______O Ampalaya?
“Medicine yung course niya…” Sabi niya habang pinagseserve ako ng pagkain. Take note, ang dami
niyang ampalayang nilagay sa plate ko! >,<
“N-Nathan, pwede bang yung chicken nalang?” >.>
Napatingin siya sa akin. “Bakit? Hindi ka kumakain ng ampalaya?”
Umiling-iling ako. “Hindi ako kumakain niyan. Ang pait eh.” :3
He chuckled, “Try mo ‘tong dish ko. Masarap yan. Konti lang ang pait.” Saka niya nilapit ang upuan niya
sa tabi ko. Bale, he’s sitting next to me na. :””>
“Weh? Ampalaya yan! Natural, mapait yan. Huwag mo akong pinaglololoko, Nathan.” Saka ako nagmake
faces. -__-
“I-try mo lang…” Narinig kong sabi niya kaya humarap ako sa kanya. Nagulat nalang ako nang makita
kong nasa harapan na ng mukha ko ang kutsara. Tinaasan ko naman siya ng kilay! There’s no way I’m
gonna eat it.
“Pag sinabi ko----- Ooomp!”
O__________O
Napapikit ako pagkatapos ay hinampas ko siya ng malakas sa braso. Uwaaaaaahhhh! Sinubuan niya ako
ng kanin na may ginisang ampalaya! :O
“Hahaha! Nguyain mo… Trust me. Hindi yan masyadong mapait.” :D
“Huhuhu…” T_T Nakaipon pa rin sa bibig ko yung pagkain. Waah! Ayoko talaga eh!
“Dali na…”
Inirapan ko lang siya tapos ay dahan-dahan kong nginuya ang pagkain sa bibig ko.
“Ano? How was it?” He asks smiling.
Napablink ako. Nakakapagtaka! Bakit hindi masyadong mapait ito? ~_^
I shook my head. “Masarap pala… Nice…” :) Sinimulan ko nang kainin ang nakaserve sa akin na food.
Masarap yung pagkakaluto, swear! May egg na halo yung ginisang ampalaya… Hindi ko alam kung paano
niya nabawasan yung pait nito pero one thing is for sure… Nathan is really a good chef.
“Namiss kitang ka-foodtrip, kulet.” Narinig kong sabi niya. Halos naman mag-init ang mukha ko sa sinabi
niya. Eh bakit ba kasi kailangang nakatitig sa akin habang sinasabi yun?!
“Ehehehe…” >.>
“Si Chelsea kasi masyadong conscious sa katawan niya kaya hindi magandang ka-foodtrip.” He paused,
mukhang may naalala siya. “By the way, si Chels nga pala ang may pakana kung bakit tayo nagkita dun sa
campus.”
“Huh?”
“Tinext niya kasi ako na magkita kami dun sa bench na yun. Kaso ang nakita ko ay ikaw. Gusto niya kasi
tayong magkabati na.”
Ang bait naman pala ni Chelsea. (____ ____”)

“Ahh, kaya pala…” sagot ko nalang. “Hmm, Nathan, ang sarap talaga ng luto mo. Idol na kita!” Saka ako
nagpunas ng table napkin sa gilid ng labi ko.
He grinned. “Talaga? Oh edi ikaw na number one fan ko?” Sabay taas-baba ng kilay niya.
“Namaaaan! Baliw ka ba? Ako lang naman ang nag-iisang fan mo kaya number one ako. Hahaha!”
“Hahaha! Kaya nga.” Sabay kamot niya sa ulo niya :))
“Hmm basta hindi ako kakain ng ibang ampalaya dish, kundi ikaw ang nagluto! I swear. May tiwala ako
sayo, Chef Pandak eh!” I saluted him.
He laughs again. “Salamat, Kulet. Pinapalakas mo loob ko. You inspire me a lot.” Sabay pat niya sa ulo
ko.
Dug dug dug.
***
Medyo nahimasmasan na ako sa kilig vibes ko nang makatapos na kaming kumain ni Nathan ng ice
cream for dessert. As much as possible, pinipigilan ko ang sarili kong huwag madala sa mga sinasabi at
kinikilos niya… Pero what the fudge! Bakit kasi ganyan yung ngiti at tingin niya sa akin eh!
T_____________T
“Uy, kulet…”
I snapped back in reality when I heard his voice again. Nilingon ko siya and saw him holding a black
guitar. Iniwan niya kasi ako saglit kanina para dalhin daw ang mga pinagkainan namin sa kitchen. Aba,
good boy ang pandak! Hindi inaasa sa katulong. ^______^
“Bakit natulala ka na dyan?” Sabay upo niya ulit sa tabi kong chair. “Huwag mong isipin yun. Mahal ka
nun.” Then he chuckled.
>/////////<
Sira-ulo! Ikaw nga iniisip ko dyan eh! Baliw! Shunga! Ito ba ang matalino?!
“Duh… Iniisip ko yung exam ko bukas.” I sigh. Wow, liar Kaye Anne.
“Ahhh… Akala ko si Austin na naman eh.” Saka siya nagstrum sa gitara niya. Kung si Austin lang, mahal
talaga ako nun! Chos! XD
On cue, biglang nag-ring ang phone ko. Nilabas ko ito mula sa bag ko at tinignan ang caller ID.
I looked at Nathan. Nakatingin din pala siya sa akin na para bang nagtatanong kung sino ang tumatawag.
I smiled sarcastically, “Speaking of…” (~~,)
“Yeah, speaking of the g*go…” Sabi niya saka siya nagfocus ulit sa gitara niya. Bakit ba ang init ng ulo ni
Nathan kay Austin? +______+
Dahil kasi sa akin! Pinag-aagawan nila ang taglay kong kagandahan! Mapisngi na, mapisngi pa. At higit sa
lahat, mapisngi talaga. San ka pa? Oha! Sa pisngi ko na! XD HAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHA!
=_____________=
I tapped the answer key, jerked my head on the left and placed it on my ear.
“Hi, Austin?”
[“Kaye, nasa campus ka pa? Hatid na kita.”]
“Ahh ehhh… Wala na eh.”
[“Oh… You’re at home?”]
“Nope… Nasa bahay ako ni,” Tinignan ko saglit si Nathan and I saw and heard him strumming his guitar
silently. “Ni Nathan…”
[“Ahhh… So, ayos na kayo?”]
“Yeah…”
[“That’s good. So, anyway, uwi ka kaagad Kaye Anne ha? May exams pa bukas. Ingat…”]
Napangiti nalang ako sa sinabi niya. How thoughtful he is… :””>
“I know… Ikaw din. Thanks, Austin.”
[“No prob. Basta ikaw.”]
Then I hang up.
“Oh, ano sabi ni g*go?”

Yung smile ko, napalitan ng frown. “Ang sama nito! Eh kung tawagin ko kaya ang girlfriend mo na---“ I
sigh, sorry for the word. “Gaga?”
Napailing nalang siya at napatawa. “Hindi bagay kay Chelsea. Mukha siyang anghel para tawagin mong
gaga. Unlike to Austin, g*go na talaga yang suitor mo eversince the world began. Pfft!”
I surrender. Walangya itong pandak na ito. =______=
“Austin is a good guy now. Actually, ideal man siya eh. Masaya pa siyang kasama.”
He looks to me with his straight face. “I know, but that doesn’t change the fact that he had been a
bad@ss.”
Ugh, napapikit nalang ako saglit sa inis. “Bakit ba ayaw mo kay Austin? Magkaalaman nga tayo!”
Huminto siya sa pagstrum sa gitara saka siya tumingin sa akin sa mga mata. “Eh kasi ayaw ko sa kanya.
Ayaw. Ayoko. I don’t like him for you. Reasons? Ewan. Basta, ayoko sa kanya. Pwede naman ibang lalaki
nalang eh.”
I sighed exasperatingly. Nathaaaaan, eh kung ikaw lang naman kasi diba? Masaya na sana ako! 3 years
na eh…
“Pa’no ba yan? I like him already. Sasagutin ko na siya… I’m just waiting for the right time….” I
murmured.
Silence.
Tinignan ko siya nang bigla siyang nanahimik. I caught him staring at me blankly then eventually, smiled
and shook his head.
“Nice…” He commented and handed me his guitar.
“Oh, anong gagawin ko dyan?”
He smiled sarcastically. “Ipukpok mo sa ulo mo, baka marealize mong nabibigla ka lang.” =_____=
I shot him the look. “Eh kung ipukpok ko kaya yan kay Chelsea para marealize niyang may sira-ulo siyang
boyfriend?!” Sumosobra na siya ah! Kung tutuusin, dapat sa kanya ko ‘to ipukpok eh! Ay, mali! Dapat
ihambalos ko ‘to sa puso niya para makaramdam siya!
Tumawa na naman siya. “Joke lang. Gusto kitang marinig na tumugtog.”

“Ayoko… I’m not in the mood.”
“Dali na…” Sabay lagay niya sa kamay ko ng gitara. Ano pa ba magagawa ko? Eh pag siya ang nagrequest,
sinusunod ko. >.>
“Anong klaseng song?”
Sumandal siya sa upuan niya. “Hmm, tagalog naman.”
“Tagalog…” I mumbled while strumming its strings.
I took a deep breath while tuning the strings out. Usually, kapag tumutugtog ako, ang tinutugtog ko ay
kanta na base sa nararamdaman ko. Ano kayang kanta ang pwedeng ibase sa nararamdaman ko
ngayon?
“Dali na… Idedicate mo sa akin yan ha?”
“Psh! Oo na! Dedicated to you, pandak! Excited ka ah!”
I stared at the guitar and slowly strummed its strings.
“*~Nais kong malaman niyang nagmamahal ako
Yan lang ang nag-iisang pangarap ko
Gusto ko mang sabihin
Di ko kayang simulan
‘Pag nagkita kayo
Pakisabi nalang~*”
Nakatitig lang ako sa bawat strings ng gitarang tinutugtog ko. Ayokong tumingin sa kanya eh. Baka kasi
mawala ako… Ganun kasi kalakas ang epekto niya sa akin…
“*~Pakisabi nalang na mahal ko siya
Di na baling may mahal siyang iba
Pakisabi wag siyang mag-alala di ako umaasa
Alam kong ito’y malabo
Di ko na mababago
Ganun pa man pakisabi nalang~*”
Kahit sana sa pamamagitan ng kantang ito, masabi ko sa kanya yung nararamdaman ko. 3 years ko nang
kinikimkim ito sa taong walang alam kundi paasahin ako. Eh ano naman diba? Pinaasa niya ako, kinikilig
naman ako pero sa huli, ipaparealize niya sa akin na dahil yun sa bestfriend niya ako. Masaya, kasi
ganyan siya sa akin pero masakit kasi hanggang dito lang kami… bilang magkaibigan.
“*~Sana ay malaman niyang masaya na rin ako
Kahit na nasasaktan ang puso ko
Wala na kong maisip na mas madali pang paraan
Pag nagkita kayo
Pakisabi nalang~*”
Inaamin ko. Masaya rin ako kasi nandyan si Austin. Kahit papa’no, pinapasaya niya ako at nagagawa
kong kalimutan pansamantala si Nathan… Kaso pag nandyan na sa harapan ko si Nathan, bakit dinadaya
ako ng puso ko? Bakit siya pa rin? Kung pwede lang talagang utusan ang puso na tigilan na siya eh. Kaso
hindi… Kahit kailan, hindi nadidiktahan ang puso.
“*~Pakisabi nalang na mahal ko siya

Di na baling may mahal siyang iba
Pakisabi wag siyang mag-alala di ako umaasa
Alam kong ito’y malabo
Di ko na mababago
Ganun pa man pakisabi nalang~*”
Ngayon, dumating pa si Chelsea. Kahit nga na wala pa si Chelsea sa eksena, wala pa rin naman ako kay
Nathan eh. I’m still his bestfriend. Hanggang dun lang… Kaya kailangan ko nang tigilan ito kahit mahirap,
pero pipilitin ko. Tama na yung 3 years…
Silence…
Napalunok ako because I felt a lump on my throat. Sheez, baliw ka Kaye Anne! Huwag sa harapan ni
Nathan.
“You’re amazing…” Narinig kong sabi niya kasabay ng palakpak niya. Pinipigilan kong pumikit kasi baka
‘pag pumikit ako kahit saglit, may tumulong luha na mula sa mata ko.
“T-Thanks… Nathan, pwedeng pagamit ng C.R? He-He-He…”
NATHAN’S POV
Sinamahan ko na si Kaye Anne papunta sa C.R sa first floor. Nandito lang ako habang nakatayo sa
harapan ng pintuan ng banyo.
Hindi mapakali. Nagtataka. Naguguluhan.
Napabuga ako ng hangin sabay hawak sa batok ko at tumingala. “Bakit ganun? Ano bang meron?”
Nathan, kanta lang niya yun. Huwag mong gawing big deal yung kanta. Pero shete! Bakit ganun? Bakit
parang tagos sa puso niya yung kanta? I mean, parang totoo eh. Dinadamdam niya…
“Hindi kaya hanggang ngayon, ma-----“
Naputol ang sinasabi ko nang bumukas na ang pinto ng banyo. Nakangiting Kaye Anne ang sumalubong
sa akin.
“Pandak, kailangan mo na akong ihatid sa bahay. Magrereview pa ako eh.”
Huminga muna ako nang malalim at napaiwas ng tingin. Sabay kamot pa sa batok ko. Para akong
kinakapos ng hininga.
“Oy, ayos ka lang, Nathan?”
Binalingan ko ulit siya ng tingin. “Ah.. Oo. Tara, buhatin na kita. Hahatid na kita.”
Hingang malalim, Nathan.
KAYE ANNE’S POV
“Ah.. Oo. Tara, buhatin na kita. Hahatid na kita.”
I smiled to him. “Tara na? Pag ako bumagsak, ikaw sisisihin ko.” Tama, Kaye Anne. Act normal…
“Oo na…” Sabay buntong-hininga niya.
Nakalabas nalang kami ng bahay niya at napansin kong nakailang buntong-hininga siya. Anong meron
kay Nathan? Why is he acting so weird?
Ipinasok niya na ako sa passenger’s seat saka siya lumipat sa driver’s seat. Here it goes his sigh again.
“Nathan, what’s with the sigh?”
Kiniskis naman niya gamit ang palad niya ang noo niya. Tapos medyo ngumiwi pa.
“Wala… Hindi lang ako makahinga ng maayos.”

“Hala! Hindi kaya may sakit ka sa puso?” Wag naman sanaaaaaa, Lord! TT_TT
“Hindi noh! Nabigatan lang yata ako sayo.” He reasoned and sighed again. Kapal! Hindi naman ako
mataba ah! Oh well, naparami kasi ako ng kain kanina. Baka bumigat ako >________> “Bukas nga
magpapacheck-up ako.” Sabay haplos niya sa left chest niya.
“Buti pa nga…” -_-
Silence.
“Kaye Anne…”
Gulp. Walanjo yang boses na yan! Mahinahon. Boses pa lang niya, grabe na kung magreact ang puso ko
eh. >///> Act normal… Para sa akin din ito.
Tumingin ako sa kanya. “Oh?”
“May tatanong ako.” He sighed again.
Sighs sighs sighs… Weird!
“Ano yun? Magdrive ka na, Pandak. Tanong mo nalang sa akin yan habang nasa byahe tayo.”
Tinignan niya lang ako ng seryoso. I just gave him my ‘what’ look and buckle up my seatbelt.
“Kaye Anne, maha---“
*phone rings*
“Wait lang ha, Nathan? Phone call.” I gestured him to wait saka ko nilabas ang phone ko mula sa bag.
Pagkatingin ko sa screen, si Gail pala. “Uhm si Gail…” I told him then he signaled him to answer it.
Pagkatap ko ng answer key, tinapat ko kaagad sa tenga ko ang phone.
“Gail? Kamusta? I miss you!”
[“….”]
“Uy! Are you there?”
[“… *sobs sobs*”]
Napaayos ako ng upo nang marinig kong may humihikbi sa kabilang linya. “Gail, wait! Are you crying?”
[“K-Kaye Anne… Si K-Kurt kasi eh!”]
“What?”
[“Sumama sa maganda! Dun kay T-Tracy? Remember her?”]
“Tracy? ‘Di ko kilala yun. Sino ba yun?”
[“Yung----- ah basta! Ewan! Bye na nga!! I miss you too by the way!”]
Then she hangs up. Weird talaga ng mga buntis. =__________=
Pagkatingin ko kay Nathan, seryoso lang siya habang nakatitig sa steering wheel. Why the sudden
changed of mood?
“Si Gail, tumawag. Tinotopak na naman yata. Naku, mga buntis talaga!” Pailing-iling na sabi ko.
Hindi niya pinansin ang sinabi ko.
But what shocked me is his question…
“Kaye Anne, mahal mo pa rin ba ako?”
KURT’S POV
Dali-dali akong pumasok ng elevator. Sh*t, 3 hours akong nawala. Sabi ko pa naman kay Crystal saglit
lang akong makikipag-usap kay Tracy. But the hell, madaldal siya eh kaya napasubo ako. Pagkatapos pa
ng pag-uusap namin, saka naman tumawag si Misty sa akin. She requested me to pay her a visit coz
she’s sick. Hinintay ko munang makatulog ang kapatid ko before going home. Ugh, I hope Crystal won’t
be mad at me.
Pagkadating ko sa 16th floor ay lumabas na agad ako ng elevator. I almost fcking ran just to get home
quickly…
But what the fck is the meaning of this?
“Bakit nasa labas ang mga gamit mo, Master?”
I saw Brent and Kent infront of Crystal’s unit. And what surprised me is seeing my stuffs outside. And
when I’m talking about my stuffs, I’m reffering to my darn clothes.
“What the fck happened?” I asked irritatingly.
The twins showed me their ‘you’re dead’ sign.
“Stop that! I’m fcking serious!!! Puputulin ko mga daliri niyong kambal kayo eh!!”
They immediately hid their hands at their back. Nagsalita naman si Kent. “Pinalayas ka na yata ni
Princess, Master!”
Napa-face palm nalang ako. The hell! As if I can’t enter her unit. I fcking know his passcode for
whoever’s sake! Fck, I can also enter her unit by crossing our verandas. =____________________=
[46] CONVERSATIONS
KURT’S POV
“Pa’no yan Master? Mukhang nagalit yata sayo si Princess,” Brent told me and I just glared at him in
return.
“Sus! Hindi yan. Si Gail pa? Ganyan lang yan pero sa loob-loob niya ganun siya.” Nakangiting sabi naman
ni Kent sabay tingin sa akin nito. “Diba ganyan siya, Master?”
Tss. They’re talking non-sense. =__=++
I faced my stuff and held its handle. “I don’t want to talk with slowpoke people.” I murmured and
pressed the passcode. Good thing, alam ko na ang passcode ng unit ni Crystal. She knows mine, too.
“Hmm, okay! Sige, Master. Una na kami sa inyo. May date pa kami… Gentlemen kami kaya ayaw namin
paghintayin ang mga date namin. Lalo na si Sandy ko…” Narinig kong sabi ni Kent. Tinignan ko naman sila
at nakita kong naglalakad na silang kambal papuntang elevator.
“At syempre pati ang Love ko. Mas maganda siya kesa sa Sandy mo, Brent!”
“My Sandy is more beautiful and sexier than your Lovely!”
“Tss! Mas mabait si Lovely ko. Understanding pa!”
“Gwapo ako, maganda naman si Sandy.”
“Anong connect? Kapal ng mukha mo, kumag! Gwapo-gwapo! Yuuuck! Nakakasuka!”
“Sige lang, amag. Inggit ka lang kasi ampon ka! Ampon!”
“G*go, kung ampon ako, edi ampon ka rin. Kambal tayo.” =__=
“Ewan ko sayo! Huwag ka ng sumabay sa akin. Magdrive ka mag-isa mo, amag!”
This twin. They’re really a source of my headache. Hindi kumikilos base sa edad nila. Tsk. Sana lang hindi
ako magkaroon ng mga anak na katulad nila kundi tatanda ako ng maaga sa kunsumisyon. -__-
I entered Crystal’s unit quietly and caught some of her bodyguards sitting comfortably on the couch in
the living room. Sabay-sabay silang lumingon sa akin at parang nagulat nang makita ang existence ko.
Tss… I admit, I am not fcking comfortable thinking that my fiancée' and her eight bodyguards are staying
in a same unit.
“Why the fck are you staring?” I hissed.
Tumayo sila bigla at pumwesto ng isang linya. They lowered their heads, seem hiding their faces.
“Where’s Crystal?”
John, the main bodyguard answers, “In her room, Sir.”
“Wag niyong ilabas ulit ang mga gamit ko kundi makakatikim kayo sa akin!”
They lowered their heads more. “Yes, sir.”
I gave them my glare before going upstairs. Pag ganitong mainit ang ulo ko, ang sarap makasapak ng tao.
Oh, that’s my habit before. Nambubugbog ako ng tao ‘pag mainit ang ulo ko and the X10 would pay
whoever I hit… That was before. I’ve changed though…
Nakahawak na ako sa doorknob nang marinig kong may tumutugtog mula sa loob. Halata sa tunog na
nag-ki-keyboard, obviously si Crystal. I slowly opened the door, carefully, avoiding to get caught by her. I
want to see and hear her play the keyboard. Nakatalikod siya sa pwesto ko kaya hindi niya ako napansin
na nakasilip ako sa kanya.
??~ insert twinkle twinkle little stars tune here ~??
Pagkatapos niyang tumugtog ng nursery rhyme ay tumugtog ulit siya ng panibagong piece. This time,
sinabayan niya na ito ng pagkanta. She looks so serene and lonely right at this moment. Does she get
upset when I yelled at her awhile ago? Oh sh*t, nag-apologize naman na ako ah! Oh darn it, I feel guilty.
??~ Bahay kubo kahit munti
Ang halaman doon ay sari-sari
Singkamas at ta-----??~
“Arrgggghhh! I hate you, Kurt! Nakakainis ka!” Nagrandom press na siya sa keyboard na akala mo ay
galit na galit siya. What the fck did she just say? She hates me?
“Ang tagal-tagal mo! Arggh! Magsama kayo ng higad na Tracy na yun!” Then she slammed the keyboard
hard.
O__O What the hell is she saying? Lalapitan ko na sana siya nang magsimula na naman siyang
tumugtog… But this time, she plays the song gracefully, passionately and professionally. A small smile
automatically forms my lips upon hearing that song again. The song which is memorable to me.
??~ I remember like it was yesterday,

First kiss and I knew you changed the game
You had me, exactly
Where you wanted and I’m on it
And I ain’t never gonna let you get away
Holding hands never made me feel this way
So special, boy it’s your… Your smile ~??
Dahan-dahan at tahimik akong naglakad palapit sa kanya. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin ako
napapansin. Maybe because, she’s concentrated playing the keyboard. Medyo pumipikit-pikit pa siya.
She looks so cute…
??~ We so inlove lalalala~
Yeah, we so inlove lalalala~
And I just can’t get enough with your lalala-love~
Yeah we so inlove… love… I want you to know ~??
Maybe because of what she feels right now kaya siguro mabagal at medyo soft ang pagkakanta niya.
Darn! Pinagseselosan niya ba si Tracy? We didn’t do anything bad for whoever’s sake. God knows what
Tracy and I talked about.
??~ You are my baby love, my baby love
You make the sun come up oh boy~
You’re my every~ everything that I could ever dream of
You are my baby love, my baby love
You make the sun come up oh boy
You’re my every, every, every, everything ~??

Right after finishing the song, she stretched her hands and yawned. She then paused a little and slowly
looked back where I’m standing. On cue, pinaningkitan niya ako ng mga mata. I smiled to her hesitantly.
Oh fck, kinakabahan ako sa ganyang tingin ni Crystal. =__=
“Oh, why are you here? Diba nilabas ko na ang mga gamit mo? Sige na! Don’t worry about me. Okay
lang ako, Kurt. Sumama ka na sa babaeng yun!!!” She yelled the last line on my face. Like what the fck?
0_0
“Ano bang sinasabi mo?” Sinubukan kong hawakan ang kamay niya kaso tinabig niya lang ako. “Hey,
pinagseselosan mo ba si Tracy? That’s non-sense, Crystal.”
She glared at me. “Oh really?”
“Stop being sarcastic, Crystal. Huwag mong pagselosan si Tracy. May pinag-usapan lang kami… That’s it.”
I said calmly.
Tinitigan niya lang ako sa mga mata ng matagal. She then stood up and laid herself on bed. “I don’t want
to talk to you right now, Kurt. Umalis ka muna.” She wrapped herself with the comforter. “Naiinis ako
sayo! Just leave me alone!!!”
I brushed my own fingers on my hair, showing how irritated I am. Fine, if you don’t wanna talk to me
right now, then I must not sleep here tonight.
“… Tss…”
I went out of her bedroom with a frustrated expression on my face. Bat ba pagdating kay Crystal
natitiklop ako? Sh*t.
Padabog akong bumaba ng hagdan. Kung anong posisyon ng mga bodyguards ni Crystal kanina nang
iniwan ko sila ay ganoon pa rin sila ngayon. Pathetic @s*holes.
The moment I landed my feet on the living room, they all bowed their heads in synchronized. I went
near them and gave them a single punch on their stomach individually.
“Acccck!” Sabay-sabay nilang daing.
“TELL CRYSTAL I’M NOT CHEATING ON HER! AND THAT I DON’T CARE ABOUT OTHER DARN GIRLS, YOU
FCKING @S*HOLES!!! FCK OUT!!!! CONVINCE HER OR YOU DIE!!!”
“Y-yes, sir!”
May mapagbuntungan lang ng inis. =____________________=
Pinagselosan pa si Tracy. Why the fck is she thinking that way? We didn’t do anything bad… I just asked
her about some confidential matter.
*FLASHBACK*
***At The Starbucks
“What are we gonna talk about, Kurt? Spill it.” Tracy asked while sipping on her coffee. Wala pa rin
siyang pinagbago. She still loves Frappe.
“Let me go straight to the point, Tracy. Gail has been receiving death threats lately. May kinalaman ka
ba dito?”
Napataas ang kilay niya at nagulat ako nang bugahan niya ako ng kape sa mukha ko mula sa bibig niya.
“What the fck, Tracy?!” I hissed while wiping my face with a tissue. The hell is wrong with her?
“Pfft! Sorry. Is this some kind of a joke? Hell Kurt! It’s not funny.” She rolled her eyes sophisticatedly.
Tinitigan ko lang siya, testing if she’s lying or what. Nakipagtitigan din siya sa akin. “I don’t care about
you anymore, Kurt. Bat ko naman gagawin yun? And hello? Are you out of your mind? Why would I
waste my time on someone like you? Baliw ka ba? May fiancée' ka na at buntis pa. Bat ko pa
pagsisiksikan ang sarili ko sayo? Ang dami guys diyan noh!”
I think she’s telling the truth.
Tracy was my fling way back in highschool. I never did like her pero dahil sa paghabol-habol niya sa akin,
pinatulan ko na rin siya, matigil lang ang pagl*l*ndi niya sa akin. Nakakasawa eh. And I think, nagsawa
na rin siya sa akin noon kaya hiniwalayan niya rin ako. =_______=
“Okay, nagtanong lang. Paranoid eh.” I said and looked away.
She giggled, “Ikaw kasi! You’re such a flirt way back, kaya ayan nakakarma ka. Kawawa ka naman!” Then
she stucked her tongue out. Natawa nalang ako sa kanya.
“Look who’s talking sneaky brat.” I smirked.
Tinitigan niya lang ako ng masama sabay sarkastikong ngumiti, “I admit I’m a flirt but hey! Conservative
flirt ako ha! I’m still a virgin. God knows that…”
Tumingin ako sa paligid pagkasabi niya nun. The eff with this girl? Does she really need to broadcast it
publicly?
“You’re so loud. Hinaan mo nga boses mo.” =______=
“Hihihihi… Sorry grumpy! Anyway, I’m worried about your fiancée'. Buntis pa naman siya tapos may
death threats pa?”
I nodded like a kid.
“Why don’t you move somewhere? Ilayo mo muna sa warzone ang soon-to-be-wife mo, Kurt. Baka kung
anong mangyari eh.” She leaned forward to me and whispered, “Alam mo naman, gangster ka. Malapit
sa disgrasya.”
“She has her bodyguards…”
“Oh good then, but if you ever change your mind Kurt, you can contact me. I can let you stay in my
beach house located in Zambales. It’s safer there…”
I just looked at her meaningfully. Why is she helping us? Are we close friends?
“Don’t give me that look. It’s so creepy~” sabay roll eyes na naman niya. “Don’t get me wrong, Kurt. I
told you, I don’t like you anymore. May fiancée' na ako, duh! I’m getting married nextyear kaya wag
kang feeling! I’m just concerned about my beach house. Walang nagbabantay eh. Kidding!”
*END OF FLASHBACK*
So, judge me. Am I cheating already?
GAIL’S POV
“Nakakainis! Umalis nga! ‘Di man lang ako sinuyo! Huhuhu! Ewan ko sayo, Kurt!” Sinipa-sipa ko ang
comforter pababa ng kama. Nakakabugnot eh! TT__TT
*TOK! TOK! TOK!*

Napatigil ako sa pagmukmok nang marinig ko ang malalakas na katok mula sa labas. Akala ko si Kurt,
pero narinig ko ang boses ni John.
“Miss Gail, can we come in?”
I rolled my eyes heavenwards. “Wag niyo akong istorbohin!! Matutulog na ako!!”
“Just wanted to tell you something…”
Umupo ako sa kama at inabot mula sa sahig ang kumot na sinipa ko. “What is it?!” I shouted back.
Tinatamad na akong tumayo at pagbuksan sila ng pinto. >_<
“Sir Kurt ordered us to tell you that he’s not cheating on you. He also doesn’t care about other girls. And
uhmm…. I believe that he’s telling you the truth.”
Napataas ang isa kong kilay sa sinabi niya. Aba, nang-utos pa si Kurt.
“I don’t care! Matulog na kayo!” Humiga na ako ng tuluyan at nagkumot ng buong katawan. I hate that
Tracy girl. Bakit ba kasi siya bumalik? Pwede naman siyang bumalik eh, pero yung magpapaganda pa siya
ng ganun? Arrrrrrghhhhhhh! Nakakainis siya! May pa-starbucks starbucks pang nalalaman! Mas pinili pa
ni Kurt yun kesa sa ice cream cake ko? T_______T
“MAKIKITA NIYO! ‘PAG NANGANAK NA AKO, MAGPAPASEXY AT MAGPAPAGANDA TALAGA AKO!” Sinipa-
sipa ko na naman ang comforter ko sa sahig. Hindi ko mapigilan eh! Naiinis talaga ako!! Pati yang si Kurt,
siguro sumama na kay Tracy. Gusto rin eh! >______<
I paused. “Aba, may nagtext pa.” I reached for my phone on top of the side cabinet and looked at its
screen. I almost forgot, nakita ko nga pala itong Iphone ko sa baba kanina. Kalas-kalas sa sahig. +____+
Napangiwi ako nang makita ko kung sino ang nagtext.
---
FROM: Baby love_Tristan <3

Don’t forget to lock your room… Wag masyadong kampante sa mga BG mo. Boys will always be boys…
Goodnight.
---
Napanguso ako matapos basahin ang text message ni Kurt for me. Ilang segundo pa lang ang nakalipas
ay may panibago na namang text mula kay Kurt.
---
And don’t forget to drink your milk, baby love…
---
“Ibang klase ka talaga, Kurt. Ako ang kinokonsensya mo sa mga paganyan-ganyan mo eh…” Natatawang
sabi ko habang nakatitig pa sa message niya. Nagtype ako ng irereply ko sa kanya. Nakakagat labi pa ako
habang pumipindot… Parang nawala kasi bigla yung inis ko! Bat ba ang bilis lumambot ng puso ko sa
kanya?
---
Who’s this? Wrong sent ka.
---
I giggled while waiting for his reply. Wala pang one minute ay nagreply na siya.
---
WTF?
---
My smile gradually vanished after reading his reply. Sama talaga ng ugali ni Kurt. Mahilig magmura +__+
Without hesitation ay tinawagan ko na siya. Para kasi kaming shunga dito na nagtetext eh. Pero I admit,
kasalanan ko ito. I shouldn’t have asked him to leave. Nag-iinarte lang ako at umandar na naman ang
pagkaselosa. Bakit ba! Ganito yata pag buntis eh. >___>
“Hello, Kurt?”
[“Miss mo na ako agad? Pinapauwi mo na ako, Crystal?”] I bet he’s now using his infamous smirk.
My brows almost met. “Kapal mo… Magpaliwanag ka nga! Bat kailangan niyong mag-usap ni Tracy?!”
I heard his sigh on the other line. [“That’s nothing… None of your business, actually.”]
Unconsciously ay napahigpit na ang hawak ko sa phone ko. “Oh really??? Sorry naman ha?!”
[“Listen Crystal, wala lang talaga yun. Huwag mong bigyan ng meaning yun. Tracy is worthless…”]
Goodness… Ang harsh magsalita nitong lalaking ito. Si Tracy, worthless? Sa gandang niyang yun? -_~ Oh
well… Yeheeeeeeey! Hahahaha =)) Ay ang bad ko. >:)
[“She may be sexier than you but hey, you’re more beautiful than anybody else. At isa pa, may fiancée'
na yung babaeng yun. Nagkamustahan lang kami… That’s it.”]
I pouted my lips and lay sideways. “I don’t believe you. Bat kailangan niyong magkamustahan ng ilang
oras? Pwede naman ng dito nalang sa unit ko!!!”
He chuckled. [“Wala.”]
Tignan mo ‘to! Wala raw? Gandang sagot. “Ewan ko sayo! Ang sabihin mo, gusto mo siya!”
[“I never did like her, I swear. I admit, naging… What should I call her? Ahhm, she’s one of my highschool
flings. That’s it. Wala na. Hindi ko siya nagustuhan. That self-centered, Barbie-wanna be, liberated brat?
Hell no. Malayong-malayo ka sa kanya, Crystal. She’s your total opposite. Kaya wag mo na siyang
alalahanin. She’s only a friend. At kaya ako natagalan kasi pinuntahan ko pa si Misty sa bahay. She’s
sick.”]
Napatahimik ako sa sinabi niya. May sakit pala si Misty pero….. Fling? Naging fling niya pala si Tracy? Eh
ang gaganda naman pala ng mga naging fling ni Kurt eh. TT____TT
[“She’s nothing. I promise…”] Pahabol niya.
Nagbuntong-hininga ako. “Okay then… But I still don’t believe you. What exactly did you two talk
about?” Mukhang nag-aala-NBI na ako. So what? Kinakain ako ng selos ko eh. @_@
[“Okay, Okay. Sasabihin ko na sayo. Kahit alam kong hindi niya magagawa ang bagay na yun, I still asked
her about your threats. Diniretsa ko siya kung may kinalaman siya dun… Pero kagaya nga ng iniexpect
ko, wala siyang kinalaman dun.”]
“O---okaaaaay. Bat mo naman siya tinanong? Duh! Paranoid ka masyado. Baka naoffend siya?”
[“No, I didn’t offend her. Kung naoffend ko man siya, wala akong pakialam.”] Ang salbahe talaga :/
“Okay, naiintindihan ko.” I sighed as I sat on bed. “Baby love, I’m so sorry. Sobrang naiinis lang naman
ako kanina eh kaya ko nilabas ang mga gamit mo. But I swear, kunwari lang yun para masindak ka! Balik
ka na dito.” I said in my sweet tone.
I heard him laughing. [“You sure know how to threat me eh? Anyway, dito nalang ako sa unit ko. Hindi
ko na ito natutulugan eh.”]
“Ay?” :<
[“Wait, labas ka muna sa veranda.”]
“Bakit?”
[“Basta…”]
Gaya nga ng sinabi ni Kurt ay bumangon na ako at lumabas ng kwarto ko. Dahil nga nasa first floor yung
veranda ay lumabas na ako dun habang nakalagay pa rin sa tenga ko ang phone ko.
“Oh, nandito na ako Kurt. What am I gonna do here?” Bored na sabi ko habang humahakbang palabas
ng veranda.
“Tingin ka dito.”
Kumunot ang noo ko in confusion. “Saan?”
“To your right.”
Pagkasabi niya nun ay tumingin ako sa right side ko. Nakita ko si Kurt na nakatayo sa may veranda niya
habang nakangiti sa akin. Sinenyasan niya akong ibaba na ang phone ko kaya inend ko na agad ang call.
Mahirap na. Tataas ang bill ko nito. >_>
“Wait there.” Sabi niya sa akin at walang kahirap-hirap niyang tinawid ang verandas namin. Napablink
ako ng dalawang beses. UWAAAAAAAH! JusmeLord! Nagpapaka-Spiderman si baby love ko O_______O
“Hey…”
Nabalik ako sa sarili ko nang i-wave ni Kurt ang kamay niya sa harap ng mukha ko. Napailing na lang ako
bahagya at sinimangutan siya.
“Huwag mo na ngang uulitin yun, baby love!” Bulyaw ko sa kanya and he just looked at me cluelessly.
“Yung ano… Yung pagtawid mo dyan! Hello? 16th floor ito! Hindi ka ba natatakot? Paano kung liparin ka
dyan ng hangin tapos…” Hindi ko kayang tapusin ang sinasabi ko. Shems lang! Kinikilabutan ako. Wag
naman sana >O<;;
He grinned. “I’m safe. Look.” Binuka niya ang braso niya at tinignan ako ng buong pagmamayabang.
“Magaling ang fiancée' mo. Wala kang bilib sa akin eh.”
=_______=
Napangiwi nalang ako at tumingin sa kaliwa ko. “Magaling nga, mayabang naman.”
“What did you say?”
Tinignan ko siya at nginisian. “Ang sabi ko, gangster ka nga pala. Marami kang kayang gawin.”
He grinned widely. “Yeah right, that’s why you shouldn’t worry about me. I can handle myself…”
Humakbang pa siya palapit sa akin sabay pat sa ulo ko. “And for the nth time, I’m reminding you not to
be jealous with other girls. Because it’s you I want to be with for the rest of my life. I promise. Are we
clear?”
>////////////<
I nodded absent-mindedly. Uwaaaaaah! Para tuloy nagpaparty ang puso ko. Niyakap ko naman siya ng
mabilis. Nakakagigil eh. :3
“Anyway, I brought you this.” He said as I pulled myself from the hug. Inabot niya sa akin ang plastic bag
kaya tinignan ko naman ang laman nito. Chocolate Waffers sticks?
“Thank you…” Nakangiti kong sabi sa kanya habang yakap-yakap ko ang plastic bag. Yummmmy! Sarap
nito *Q*
He smiled to me boyishly. “Gawin mong toppings sa ice cream cake. Naisip ko kasi na bagay yan dun.”
O________O
=________=
“Ahhmmm…. Eeehhh….” Napakamot ako sa ulo ko. Hindi dahil sa makati kundi dahil sa naalala ko ang
nangyari sa ice cream cake. “Ahmmm, wala ng ice cream cake.” >.>
Nakatitig lang siya sa akin na para bang nagtatanong kung anong nangyari.
“Ahmm…. Namurder ko.” Sabay pout at yuko ko. Awwww! Ngayon ko lang narealize na sayang yung ice
cream cake. Pinakain ko lang sa BGs ko. ToT
Sa gitna ng katahimikan ay narinig ko ang biglang pagtawa ni Kurt kaya tinignan ko siya. Oh goodness!
Bat mas lalong gumagwapo si Kurt pag tumatawa? Yung tipong nakareflect sa kanya ang sinag ng
buwan? Wait, may sinag ba ang buwan? Huhuhu! T^^T Ang swerte ko dahil siya ang daddy ng baby ko
*Q*
“Gawa nalang tayo ng bago.” He said while clearing his throat. He cupped my cheeks and looked straight
in my eyes. “Itatak mo ‘to sa isip mo Crystal. Ayoko ng b*tchy, mas gusto ko ang angelic.” Then he
smiled and kissed me on my forehead. “Just like you. You’re my angel.”
Napangiti naman ako ng malapad sa sinabi niya. Yieeee! Wala pala yan si Tracy sa akin eh! HA! I’m
angelic and she’s not. ^______^
“Go inside. You might catch a cold when you stay here longer. By the way, you have to wake up early
tomorrow. We’re going to Zambales.” Bago pa ako magsalita ay dinampi niya na ang mga labi niya sa
akin. Quick yet sweet kiss. @////@
Pagkatapos nun ay tumawid na naman siya sa veranda niya as easy as 1, 2, 3. Nilingon agad niya ako at
nagwave sa akin.
I smiled to him sweetly. “Tristan, I love you. Goodnight, baby love.”
Sinuklian niya rin ako ng ngiti sabay wink nito. “I love you more than you do.”
I giggled like a 9-year old kid, and saluted him. “To infinity and beyond!”
KAYE ANNE’S POV
TIME CHECK—10:45PM
[“How’s my bunso?”]
Pilit na humahagikhik ako habang nakatingin sa screen ng netbook ko. Kausap ko kasi si mommy through
Skype. She’s currently in South Korea now. You know, business cherverlu.
“Mommy naman. Para akong baby nyan sa tawag mo.” Dumapa ako sa kama at naghalumbaba sa harap
ng netbook ko. “To answer your question mom, I am not fine.”
[“Why is that?”]
Hindi ko mapigilan ang nguso ko na mapa-pout. Nasa rurok ako ng problema mom! I need your advice
mom! I need you! How I wish I could blurt that out to her. Nahihiya ako. >///////>
“I twisted my ankle this afternoon and I got a sprain now.”
Nakita ko siyang umayos ng upo sa inclining chair niya. She looks so worried on screen. Namimiss ko na
si Mommy. T_____T
[“Nagpunta ka na ba sa hospital para ipa-X-ray yang ankle mo? Malay mo, may fracture pala. I wish I
could go there right now.”]
“Not yet, mom. Pero sa tingin ko, hindi naman masyadong serious ang sprain ko. Don’t worry,
papacheck ko po ito tomorrow. Hindi lang po ako nakapunta kanina kasi… ahmm… I wanted to go home
early to review for my exams.”
Ngumiti naman si Mom sa screen. [“Basta balitaan mo ako kung anong nangyayari sayo dyan ha? Kapag
may kailangan ka Kaye, don’t hesitate to call me.”]
Mommy, I need you here. Gusto kong humingi ng payo sayo. I really don’t know what to do with him. (_
_”)
“Ahh… Y-yes, mom. Anyway, how’s your business going?” Pag-iiba ko ng topic.
Nagform ng frown ang mukha ni Mommy Charity. Seems like there’s a problem. [“It’s going well. Ang
kaso may kinakaharap na problem ang financial department. We discovered lately na nanakawan ang
company natin. But all-in-all, mataas naman ang sales. Yun nga lang, may hindi katiwa-tiwala na tao ang
nagnanakaw ng pera sa kumpanya. And that’s what we’re trying to figure out now.”]
Halaaaaaa~ stressed sila dun. May problem silang kinakaharap.
“If you don’t mind Mom, magkano ang nanakaw?”
[“20 million Korean dollars.”]
O_____O
“Ang laki naman po!”
[“Yeah, we’re currently investigating about this matter. Anyway, Kaye Anne, I’ll go ahead. Don’t forget to
do the RICE okay?”]
I smiled, “Rest, Ice, Compression and Elevate... Bye Mom! Take care.” Nagwave lang siya sa camera then
nagdisconnect na. Pinatay ko na rin ang netbook ko at nilagay na ito sa study table ko. Pagkatapos ay
paika-ika akong bumalik sa kama at humiga. I stared at the ceiling for a moment…
Pumikit ako ng mariin at iniling-iling ang ulo ko ng mabilis nang magbalik sa isip ko ang tanong ni Nathan
sa akin kanina.
“NAKAKAINIS! NAKAKAINIS! ARRRRRGGGGGHHHHHH!!!” Dahil sa inis ko ay ibinato ko ang unan ko sa

sahig. Huhuhu! I didn’t see that one coming! Bat niya ba tinanong yun? Walang preno eh. Nabigla talaga
ako kanina. >///////////<
Ayan na naman! The way he looked at me awhile ago, kahit mahigit dalawang oras ang nakalipas para
bang fresh na fresh pa rin sa isip ko ang scene na yun. Napahawak ako sa dibdib ko. Ang lakas ng kabog
nito. Para bang nagwawala siya at gustong makawala sa katawan ko.
Naiinis ako!!! Bat ba ayaw maalis sa isip ko ang tanong ni Nathan? I already made myself busy, kumain
na ako ng maraming desserts kanina, nagreview na ako, and I even contacted my mom just to remove
that freaking sudden flashback in my mind but… but… Oh God! I’m helpless. T_____T
*FLASHBACK*
Halos tumigil ang mundo ko sa tanong niya. Naramdaman ko rin ang panlalamig ng katawan ko at
pamamawis ng mga palad ko dahil na rin sa titig niya sa akin. Halatang naghahanap siya ng kasagutan sa
mga mata ko. Sheez! Ngayon lang ako ninerbyos ng ganito sa tanang-buhay ko. Bakit niya tinatanong sa
akin yan? Sadyang manhid ba talaga siya o nagbubulag-bulagan lang?
Anong isasagot ko? Sasabihin ko bang Oo, mahal kita! Matagal na! Ugh, paano ko sasabihin yun kung
umuurong ang dila ko. Hindi ko kaya!
“Ahh… Uhm…”
Oh heavens, please give me back my strength. Ang lakas na ng pagtibok ng puso ko dito dahil sa
katahimikan! T_T
Nagulat ako nang bigla siyang tumingin sa harap sabay tawa nito ng mahina na halatang pilit naman.
“Ha-Ha-Ha! I knew it.” He murmured. Anong alam niya?! Ano yun? What?! :O
“Imposibleng mahal mo pa ako. Three years ago pa yun diba, Kaye Anne?” Sabay tingin nito sa akin na
may naiilang na ngiti sa labi niya. Kung kanina parang tumigil ang mundo ko sa tanong niya, ngayon
naman ay para bang sumabog na ang mundo ko ng tuluyan. What is he talking about?
“Uhm…” Tell something, Kaye Anne!
“Pasensya ka na sa tanong ko. Tinamaan kasi ako ng topak ngayon.” Sabay tawa na naman niya.
Tumikhim muna siya bago niya ini-start ang engine ng kotse niya. “Mabuti nalang…” Narinig kong bulong
niya.
Mabuti nalang ano? Mabuti nalang na hindi kita mahal?
*END OF FLASHBACK*
That was the worst statement I ever heard from him. Hindi ko alam kung manhid ba siya o sadyang
nagbubulag-bulagan ba? I know that I’m not that showy, pero hello?! Kahit ba katiting wala siyang
napapansin sa akin? Inamin ko na nga sa pagmumukha niya three years ago yung nararamdaman ko
pero anong nangyari? WALA! Ang hirap spellingan ng taong yan.
Pero kung hindi siya sumabat kanina, ano nga bang isasagot ko? Hindi ko rin alam. Aaminin ko ba dapat?
Nandun na eh. He asked me about it. Might as well confess my feelings to him. Kaso hindi eh… Hindi ko
kaya! Mabuti sana kung katulad kami noon nila Kurt at Gail na may sure feelings sa isa’t-isa. Eh hindi eh!
Ako lang ang nagmamahal. Siya itong walang kamalay-malay.
Ipinatong ko ulit ang palad ko sa puso ko. Nakakabingi pa rin ang lakas ng pagtibok nito. Kung pwede nga
lang magpaheart transplant nalang para lang mawala ang nararamdaman ko para kay Nathan, ginawa ko
na. Pero masyado naman yatang OA yun. Wala naman akong sakit sa puso eh.
“Please kasi… Huwag ka na kasing magpaapekto kapag nakikita mo si Nathan. Pwede bang sa iba
nalang? Kay Austin.” Para na akong shunga dito na kinakausap ang puso ko. Malala na ako! Ganito pala
ang nagagawa ng pagiging inlove? Nababaliw. @_@
Nahagip ng tingin ko ang nakadisplay na elephant stuffed toy na nakapatong sa side cabinet ko.
Automatic na napapout ako. Yun kasi yung birthday gift sa akin ni Nathan this year. Galing pa daw yung
Thailand. *sighs*
Hindi ko na kinaya ang pagsikip ng dibdib ko kaya tinawagan ko si Chloe through my mobile. Kailangan
ko ng makakausap. Kailangan kong ilabas itong nararamdaman ko. Pakiramdam ko kasi ay may nakabara
sa dibdib ko eh. Masakit. Mahirap huminga ng maayos.
[“… Kaye Anne, oh?”]
Mukhang inaantok ang boses ni Chloe. “Sissy, kailangan kita.” :(
[“Oh bakit? Inaantok ako, sissy. Pwedeng bukas nalang? Nakakalat pa ang utak ko. Kakareview ko lang
eh.”]
I sigh deeply. “Sissy, 5 minutes lang. Kailangan ko lang maglabas ng sama ng loob. Hindi ako
makakatulog nito eh.”
[“Mag-CR ka lang.”]
“Sissssssssssy! Please?”
Narinig ko ang paghinga niya sa kabilang linya. [“Okay, ano bang problema mo?”]
Humiga muna ako sa kama at ipinikit ang mga mata ko. “Huwag ka munang magsasalita. Ako muna ha?”
[“…”]
“Tinanong sa akin ni Nathan kung mahal ko pa raw ba siya.” Ayan na naman yang pagtalbog ng puso ko.
Huhuhu T______T
Naimulat ko ang mga mata ko nang marinig kong may biglang bumagsak sa kabilang linya.
[“KYAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!!! Oh tapos? Tapos? Inamin mo ba? Nagbreak na sila ni Chelsea?

Kayo na ba? Paano na si Austin? Kalokaaaaa! Dream come true yan Kaye Anne!!! Congratulations!!!!”]
=________= Baliw talaga ‘tong si Chloe. Biglang nag-full bars ang energy eh. Napakadvance pa!
“Kumalma ka, Chloe. Sabi ko ako muna ang magsasalita DIBA?”
[“Ay, oo nga pala… Hihihi!!! Kinikilig ako. May lovelife ka na!”]
Napailing nalang ako sa sinabi niya. Sana ganun lang kadali yun. Pero hindi eh.
“Tinanong niya pero hindi ako nakasagot kasi inunahan niya ako. And my silence meant no to him.
Inakala niyang wala akong nararamdaman para sa kanya.” I took out a deep breath to release my burden
in my chest. Para akong hinihika na ewan.
[“Ay t*nga! Dapat sinabi mo! Dapat inamin mo! Loka-loka ka! Ayun na eh!”]
“Wag ka ngang sumigaw. Hindi nga niya ako pinagsalita and duh?! Ikaw kaya malagay kanina sa
sitwasyon ko, tingin mo ba hindi ka mapipipe?”
She giggled, [“May point ka. Pero hello?! Hindi ko alam na ganun pala kat*nga si Nathan. T*nga ba o
sadyang nagtat*ng*-t*ng*han lang? Silence means yes eh. Bakit gumanun siya?”]
“Ewan ko.” (_ _”)
[“Alam mo sissy, may kutob akong alam na niyang mahal mo siya eh. Ang problema ay kinokontra niya
lang ito. Palibhasa, nasaktan na siya nung una eh. Kaya ayun, imbes na puso ang ginagamit, utak ang
pinapagana niya. Natatakot na siguro siya sumubok ulit. Pilit niyang iniisip na hindi mo na siya mahal.”]
Ang labo ng sinabi ni Chloe kaya naman tumahimik nalang ako.
[“Si Chelsea? I think, ginagamit niya lang yun para pang cover up sa feelings niya.”]
“Anong ibig mong sabihin?”
[“Duh!? I think Nathan likes you. No, mali yung term. Inamin nga pala niya noon sayo na gusto ka niya.
Well, I think Nathan loves you… Natatakot lang siyang aminin sa sarili niya na mahal ka niya.”]
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Wow… OA ng hypothesis ni Chloe. Impossible!
“Eh bat naman niya i-kocover up yung feelings niya for me?”
[“Aba, malay ko! Alam mo Kaye Anne, mahirap din basahin kung paano tumatakbo ang isip ng lalaki eh.
Madalas, mas kumplikado silang mag-isip kesa sa ating mga babae. But anyway, what if hinayaan ka
niyang sumagot? Anong sasabihin mo?”]
I sighed…
“I would say… No.”
[“Isa ka rin eh! Magsisinungaling ka pa!”]
“Eh paano kung hindi niya pala ako mahal diba? Ako na naman itong masasaktan?! Ayoko nga! At saka
may girlfriend yung tao eh.”
[“Tsk tsk! I know right. But what if, he really loves you? Mas mabuting sabihin ang totoo kesa sa
kasinungalingan. It will make the situation even more complicated. You should learn from Gail’s mistake.
Nagsinungaling siya sa parents niya noon diba? Oh anong nangyari? Nagkaproblema!”]
Oh my goodness… She’s confusing me more…
“So… Anong gagawin ko?”
She paused for awhile…
[“Umamin ka bukas… Bukas na bukas din! Wag mo ng patagalin! Huwag kang duwag, Kaye Anne. Ilabas
mo kung anong tinatago mo sa tatlong taon. Why not take a risk? Stop being pessimistic. Nakakasira
lang yan ng self-esteem! Be optimistic, sissy! *yawn* Hmm, osya! Goodnight sissy…”] Then she hung up.
Aamin ba ako bukas? Bukas, agad-agad?
I rolled back and forth on my bed. WAAAAAAAH! Dapat pala ‘di na ako nakipag-usap kay Chloe! Ginulo
niya lalo ang isip kooooooooo~
“What now?” Bulong ko sa sarili ko.
Take a risk…
“Duh!? I think Nathan likes you. No, mali yung term. Inamin nga pala niya noon sayo na gusto ka niya.
Well, I think Nathan loves you… Natatakot lang siyang aminin sa sarili niya na mahal ka niya.”
FINEEEEE! I’ll do it tomorrow. Please guide me!
A/N: Meaty update it is ;)
[47] ALL ABOUT DRAMAS
GAIL’S POV
Gumising ako ng 7AM ngayon. Wala lang, naalala ko kasi yung sinabi ni Kurt na dapat daw ay maaga ako
gumising ngayong araw ‘coz we are going somewhere. Nakakacurious nga kung saan eh! Hmpf! Bahala
na. ô^
So there, nagshower na ako kaagad at nagbihis syempre. I chose a tangerine maternal dress na knee-
length at flat shoes. Naglagay lang ako ng clip sa buhok ko at hinayaan na itong nakalugay. Pinagmasdan
ko ang sarili ko sa full-length mirror dito sa loob ng walk-in closet ko. Uwaaaah! Homigosh. Lumalaki na
ang tiyan ko. Hindi ako sanay! :O
Pagkatapos kong magdrama sa harap ng salamin ay inayos ko na ang dadalhin ko.
“Hmm, ano nga bang dadalhin ko?” Nakatingin lang ako sa harapan ng girly stuffs ko. Bahala na! Basta
may dalang phone at wallet, ayos na. “Makababa na nga….”
I went downstairs with a happy smile on my face. Good mood ako ngayon eh! Nakita ko ang mga
bodyguards ko na nagkakape sa living room kaya nilapitan ko sila.
“Yow, good morning! May pupuntahan tayo ni Kurt.” ^__^
Sumagot naman itong si John. “He already informed us, Miss Gail.”
“May nasabi ba siya kung saang lugar tayo pupunta?” ^__^

“Yes, Miss Gail. We’re about to go to Zambales.”
Hinayaan ko na silang magbreakfast dun sa condo ko. Ako naman ay lumipat na sa unit ni Kurt. Alam ko
naman na ang passcode niya kaya dire-diretso na akong pumasok sa loob. May nakita pa akong ilang
miniature na car sa ibabaw ng center table. I remember, may collection nga pala si Kurt na ganun at
apparently, ililipat niya na dito sa unit niya ang mga iyon. Sumalubong agad sa akin ang garlic scent
coming from the kitchen.
“Mukhang nagluluto siya.” I muttered as I went towards the kitchen. At tama nga ako, nakita kong
nagluluto si Kurt. Nakatalikod siya sa direksyon ko kaya hindi niya ako napansin. Medyo gulo-gulo pa ang
buhok niya at halatang bagong gising pa. He’s is only wearing a white plain shirt and a not-so-short-
boxers Cuuuuute =)
“Good morning, baby love.” û^
Lumingon naman siya agad at nginitian ako nang magtama ang mga tingin namin. “Good morning.
Susunduin sana kita sa unit mo after magluto kaso nandito ka na pala.” Lumapit na siya sa akin at
hinalikan ako sa pisngi ko. “Let’s eat.”
Sumunod naman ako sa kanya at umupo sa chair. Tumabi naman siya sa right side ko. “Saan ba tayo
pupunta?”
“Kumain ka nalang. You’ll find out later when we get there.” Sabi niya habang pinagseserve ako ng garlic
rice, hotdogs, and creamy scrambled eggs.
“Saan nga?” I know, makulit ako :””>
Tinignan niya lang ako saka niya pinisil ang ilong ko. “Sa Beach house ni Tracy. Checheck lang natin kung
magandang magstay dun.”
>________<
I rolled my eyes in irritation. Naririndi ako ‘pag naririnig ko ang pangalan ni Tracy. “Ayoko dun!”
“Hindi mo pa nga nakikita, ayaw mo na agad.” =___=
“Ayoko dun!!” ~____~
Nagsimula na siyang kumain habang umiiling-iling pa. Anong iniiling-iling nitong lalaking ito?
“Mag-i-skydive ulit ako.” Mahinang sabi niya na rinig ko naman.
“ANO?”
Tinignan niya lang ako na para bang painosente. “I want to go skydiving today.”
O_____O Mag-i-skydive ulit siya? Kailan ko ba siya huling napanuod na nagskydive? Hmmm, that was 3
years ago. Nung sinabi kong makipagbati siya kay Liam! Ang tagal na pala. >___<
“Bakit?” I asked as I started eating my food.
“Wala lang. Alam ko namang bored ka na dito kaya gusto kitang ipasyal. C’mon baby love, stop being a
brat.”
>________<
Brat ka dyan! Akala mo siya hindi jerk. Hmpf!
KAYE ANNE’S POV
>_>
<_<
The coast is clear. Walang babaeng nagngangalang Chloe Chanelle Mendez na pakalat-kalat sa campus.
Hoo! Tinataguan ko siya kasi kanina niya pa ako kinukulit sa text. Pinepressure niya akong umamin na
kay Nathan sa tunay na nararamdaman ko para sa kanya. Pweh! Huhuhu T_____T Hirap kaya!
Paika-ika akong naglakad palabas ng building namin. Para akong maliit na batang bago palang
natututong maglakad. Humahawak lang ako sa railings eh. Uwaaaah! Sa susunod, hindi na ako
magsusuot ng high heels na school shoes nang ‘di na ako matapilok.
>_>
<_<
Kinakabahan ako! Parang may hindi magandang mangyayari. Geez! Wag naman sana. Napagtanto ko
pala kaninang umaga na huwag nalang akong umamin kay Nathan. Kasi… kasi… wala lang! Aba’t
sinuwerte siya! Ako itong babae tapos ako itong magtatapat sa kanya? Duh! Hindi ako desperada oy! At
saka, umamin naman na ako sa kanya noon diba? Hindi pa ba sapat yun?
“KAYE AAAAAANNNNNEEEEEE!” >o<
O_________O
“Nakunaman…” Yung boses na yon! Kilala ko yun eh. Kainis! Nagtatago na nga ako tapos…
May biglang humawak sa kaliwang braso ko. Nanlamig tuloy ang buong katawan ko. Please, don’t
pressure me! >O<
“Weh! Nagbibingi-bingihan si Kaye Anne!” >n< Naiinis na sabi sa akin ni Chloe. Huhuhu, I’m so dead! T_T
Nagpout lang ako sa kanya at umarteng nasasaktan. “Ouch! Ang sakit ng ankle ko. Kailangan ko pang
ipa-X-ray ito ngayon. Parang may fracture eh!” *cross fingers* Gumana ka!
Tinaasan niya lang ako ng kilay at sarkastikong tumawa. “HAHAHA! I won’t buy that, Kaye Anne.”
=_____= Sabi ko nga.
“Chloe, please! Hindi pa ako handa!” Tinanggal ko na ang kamay niya sa braso ko.
“Kailangan pa bang maghanda? Wag na! Magiging scripted lang ang sasabihin mo kapag naghanda ka.
Hindi niya mafifeel ang sincerity.” *o*
WAPAK! Pinalo ko siya sa braso niya. Korneeee. =___=
“Aray naman.” >o<
“Ewan ko sayo! ‘Pag sinabi kong ayoko. A-YO-KO!” Sabay cross arms ko.
Napakamot naman siya sa bangs niya na para bang napipikon na siya sa akin. “Hindi sa nangingielam ako
ha, sissy. Alam mo kasi pakiramdam ko ha! Pansin ko na may gusto yang Nathaniel na yan sayo. Let him
realize that. Wag kang tuod!”
Wow, makatuod ito. Psh. >_>
“Hello?! I’m a girl. Hindi dapat babae ang------“

Hindi niya ako pinatapos magsalita kasi tinakpan niya na ang bibig ko gamit ang palad niya. Tinitigan niya
pa akong seryoso sa mga mata ko.
“I know… Subukan mo lang, sissy. Bigyan natin ng chance ngayon si Nathan. Tignan natin kung anong
irereact niya sa gagawin mo. Iba kasi noon Kaye Anne eh. Lasing ka nun. Hindi katulad ngayon, matino
ka. Try lang natin! Kung dededmahin ka pa rin niya, pwes kalimutan mo na ang Nathaniel na yan! He’s
not worth to love for… Matalino nga, shunga naman sa pag-ibig!”
Napablink ako at napalunok. Tinanggal niya na rin ang palad niya sa pagkakatakip sa bibig ko. Ano ng
gagawin ko?
“Take a risk, Kaye Anne. Tandaan, hindi mo malalaman, kung hindi mo susubukan.”
Grabe. Parang may nagmamarathon sa puso ko. Ang lakas ng kabog nito. Sobrang kabado ako ngayon
eh. Gagawin ko ba o ano?
“Eh paano kung-------“
She motioned me to stop. “Paano kung ireject ka niya? Kaye Anne naman! Puro ka negative eh. Why not
think the positive side? Paano kung malakas na katok pala sa puso niya ang pag-amin mo diba?” Inayos-
ayos niya ang buhok niya. “Bahala ka, nasa sayo rin yan. Ang mahirap kasi sayo sissy, duwag ka kaya ka
nahihirapan.”
I took a deep breath and composed myself. I think she got the point there.
“Fine, I’ll do it.” (_ _”)
Halata naman ang pagkagulat niya. Medyo nagspark pa ang mga mata ni Chloe. “Weh? Talaga?” *u*
I nodded like a kid. “If that’s the right thing to do, I’ll do it.”
“Yay! Nandun siya sa garden sa likod ng BA building.” Sabi niya habang inaalalayan niya akong maglakad.
Teka, paano niya nalaman na nandun si Nathan?
“Hey, paano mo nalaman na nandun siya?” She smiled menacingly to me. Parang hindi ko
mapagkakatiwalaan yang ngiti na yan. “Sasabunutan kita, Chloe! Sabihin mo ang totoo!” >o<
“Fine! Tinext ko siya na magkita kayo dun. Hihihi! Sorry.” ^_^v
“What the fudge?!” O_____O
“Hehehehe!” ô^
“Baliw!”
Madali kaming nakarating sa kinaroroonan ni Nathan. Tumigil kami ilang metro mula sa pwesto niya.
Buhok pa lang ang nakikita ko sa kanya, parang nagrurumble na ang mga bulate sa tiyan ko. Huhuhu
T____T
“Sisssssssy, hindi ko kaya!” ToT
Aww! Hinila ni Chloe ang buhok ko. Sadista talaga nito! “Aatras ka na?”
I bit my fingernails. “Hayyyy! Bahala na! Kaya ko ‘to!”
“That’s my sissy…” Pinagtulakan niya na ako kaya muntik na akong sumubsob. Remember? May
bandage pa ang paa ko. Kainis naman! Nilingon ko lang si Chloe at sinimangutan. Siya naman ay
nagpeace sign lang ^_^v
*LUB! DUB! LUB! DUB! LUB! DUB! LUB!*
Iba na ang tibok ng puso ko. Kakaibang rhythm ito ah! Pinaghalong kaba at excitement. Sheez! Please
guide me Heavens! (*/,\*)
I took a deep breath as I take steps near him. Nakaupo siya sa isang bench habang nagbabasa ng
textbook.
Gulp. This is now or never.
“N-Nathan.” Grabe, pagtawag palang sa kanya, nabubulol na ako. What more sa pag-amin ko? TT3TT
Medyo napasimangot ako nang dedmahin niya ako. No reaction eh. Sapatusin ko ‘to eh! =__=
“Nathan.”
“…”
“Nathan!”
“…”
“PRINCE NATHANIEL SALVADOR!!!”
O______O
Bigla siyang tumingin sa akin. Halata pa sa kanya ang pagkabigla. Dun ko lang napansin na may
nakapasak pa lang earphones sa tenga niya. Great, Kaye Anne. Just great. -_____-
Inalis niya na sa tenga niya ang earphones tapos ay nginitian niya ako. Sa ilang taon na pagkakakilala ko
sa kanya, alam kong napipilitan lang yang ngiting yan. “Hi, Kaye Anne. Tara, upo ka.” Tinapik niya ang left
side niya, pero umiling lang ako.
“Nathan, may sasabihin ako. Give me a minute. Lend me your ears for a moment.” Nice! I managed to
say that clearly. Hindi ako nag-stammer.
“Uhmm… Sure.” Medyo nagsalubong yung kilay ni Nathan. Mukhang confused siya kung bat ang seryoso
ko ngayon eh.
Pumikit muna ako saglit at sandaling inilibot ang tingin ko sa paligid. Medyo nabawasan ng one percent
ang kaba ko kasi kami lang pala dalawa ang tao dito.
“Ano bang sasabihin mo, kulet?”
I took a deep breath and closed my eyes for a second. Wala ng atrasan ito. Game na, Kaye Anne!
“Nathan… Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I’ll get this straight to the point.” Napalunok ako nang
makita kong napataas ang dalawang kilay niya. Senyales na talagang curious siya sa sasasabihin ko.
“Sige lang.”
Pumikit ulit ako. 1… 2… 3… 4… 5… seconds.

“Mahal kita, Nathan! Mahal na mahal. Huwag mo na tanungin kung bakit, paano o kailan pa! Basta,
mahal kita. Lilinawin ko, mahal kita higit pa sa kaibigan. Higit pa sa pagiging bestfriends natin. Naiinis na
nga ako sayo eh!! Hindi mo ba mahalata? Napadense mo kasi!! Sa sobrang pagpapahalaga mo sa
pagkakaibigan natin, nasasaktan mo na ako!! Ngayon, naiintindihan mo na ba?!”
Napabuga ako sa hangin matapos kong sabihin yun. Nanginginig ang buong katawan ko. Parang gusto
kong magkaroon ng makakakapitan. Nararamdaman ko rin ang pag-init ng buong mukha ko. Medyo
nagbublur na rin ang paningin ko. I don’t want him to see me crying! Please, tears don’t fall!
“K-Kaye Anne… Ano ba yang s-sinasabi mo?”
Mas lalo tuloy akong nanghina sa sinabi niya sa akin. Yun lang ang reaction niya? Yun na yun?!
I bit my lower lip and controlled my sob. Si Nathan naman ay hindi ko mabasa ang expression sa mukha
niya. I guess, he’s shocked.
“… I’m s-sorry.”
Sorry? Para saan yun, Nathan? Naramdaman ko na ang pagpatak ng luha sa pisngi ko. I wiped it off
gently with the back of my palm. Bakit ba siya ganyan? Bakit nakaupo lang siya diyan? Bakit hindi siya
tumayo para punasan ang luha ko?
“NATHAN?”
Napayuko ako at natatarantang pinunasan ang luha sa pisngi ko. Naramdaman ko ring nasa tabi ko na
ang presence ni Chelsea. I tried to compose myself before facing them.
“Hi, Kaye Anne—Oh! Bakit ka umiiyak?” Natatarantang hinagod ni Chelsea ang likuran ko.
“He-he-he-he! Nagpapractice kasi ako.”

“Nagprapractice?”
I faked a smile and faced Nathan. “Okay ba, Nate? Mag-o-audition kasi ako sa stage play!! Huy!” Winave
ko ang kamay ko sa harap niya kasi para siyang natulala. “Galing ko noh? Pangarap ko kasing sumali dun!
Naapektuhan ka noh? Ayieeee! Pwede na ba ako? Pasado na ba?”
Napahilot siya sa sentido niya at dali-daling tumayo.
“Nice… Parang totoo.” Matabang na sagot niya. Nakatitig lang siya sa akin na para bang may galit sa mga
mata niya. WAAAAAAAH! Dapat ‘di nalang ako umamin eh!
“Wow, parang ang galing yata nung linya mo! Pwedeng mapakinggan ko?” Nakangiting sabi ni Chelsea
sa akin.
“He-he-he! I forgot the exact lines. Nag-adlib lang kasi ako.” Sabay punas na naman sa luha ko. Ayaw pa
kasing tumigil sa pagpatak eh!
“Aww! Basta, goodluck sa audition ha? May audition pala?”
“Uhmm, y-yeah.” Kahit wala! Palusot ko lang!
“Tara na, Nat-Nat…” Yaya niya dito tapos ay tumingin sa akin. “Kaye, gusto mo sumama? Miryenda
tayo?”
I smiled, “No, thank you. Baka makaistorbo pa ako sa inyo.” Shems! Bat ba kasi ganyan ang titig ni
Nathan eh!
“No no no! Kahit kailan hindi ka istorbo sa amin.”
I sighed and shook my head. “Kayo nalang, magrereview pa kasi ako at ipapa-X ray ko pa ito.” Sabay
tingin ko sa paa ko.
“Oh! Okay. Sana ayos lang yang ankle mo. Tara na, Nat-Nat?”
Nakatitig pa rin sa akin si Nathan. Yung tipong nilulusaw niya ako! Hindi ko alam pero parang may sakit
at galit na nakareflect sa expression ng mga mata niya. Kung ganun ang nararamdaman niya, ano pa ba
yung akin?
“Sige una na ako ha?” Paalam ko sabay talikod ko at paika-ikang naglakad palayo. But before, walking
another meter away…
“Kaye Anne, let’s talk!”

ASDFGHJKL! Waaaah! Bakit parang mas lalong nabingi ako sa ingay ng puso ko??? Sheeeeeez! But I
admit, there’s a little part of me na nagsasabi na huwag mo siyang kausapin. Ayokong lumingon!
“Chels, may pag-uusapan lang kami ni Kaye Anne. Pasensya na ha?”
Maglakad ka na, Kaye Anne! Bakit parang napako na ang mga paa ko sa semento?! Lakad! Lakad! La---
“Hey, Kaye Anne…”
Napaangat ako ng ulo. Nakita kong nasa harapan ko na si Austin na may seryosong expression. Seryoso
ba talaga ang mga tao ngayong araw? But please, Austin! Please help me get outta’ here!
“Austin…”
He smiled, a serious one. Tumingin siya sa paa ko na nakabenda pa. “Oh, right. Sorry for keeping you
wait. Tara na sa hospital?”
HANUDAW?
Lumapit siya sa akin at inabot sa akin ang varsity jacket na kanina ay nakasampay sa balikat niya. “Itali
mo sa bewang mo.”
“Huh?”
“Just do it.”
Tinali ko naman ang sleeves sa waist ko and before I knew it, bigla nalang ako binuhat ni Austin sa mga
bisig niya.
“WAAAH! Austin naman! Wag kang mambibigla!”
“Hehehe! Namiss kita, Kaye Anne.” >//////////< He slightly tilted his head to face… Oh sheez! Si Nathan
nga pala nasa likod ko! “Oh bro, nandyan ka pala. Sige, una na kami ha?”
“Mag-uusap pa kami ni------“
Before I could hear him finish his words, Austin started to walk away leaving him there standing still.
***
Tahimik lang kami ni Austin throughout the trip. Kahit nung idaan niya ako sa clinic daw ng pinsan niya
para ipa-X ray ako, hindi niya ako inimik. Basta, ipinasok niya lang ako sa room tapos ay inilapag sa cot
then, lumabas na siya. Binalikan niya lang ako nung natapos na ako. That’s it… I really don’t like his cold
treatment with me.
Kasalukuyan siyang nagdadrive nang bigla akong nagsalita.
“Austin, bakit ang tahimik mo?”
Blank expression. His eyes are still fixed to the road. “Nag-iisip ako.”
“Ng ano?”
He shrugged his shoulders. “Let’s eat. My treat.”
Dumiretso kami sa isang buffet restaurant. Eat-all-you-can! Buffet style nga kasi. Halos malaglag ang
dalawa kong mata nang makita ko ang international cuisines na nakahain sa buffet table. Sa kaliwa
nakalocate yung Italian food, sa kanan naman ay ang American cuisines, dun sa bandang gitna ang
Filipino food, sa may bandang gilid naman namin ay ang Korean specialities… and most of all, the dessert
section is located at the center of the place.
“Pig your heart out, Kaye Anne.” Narinig kong bulong ni Austin sa akin mula sa likuran. Nilingon ko siya.
He is just showing me his thumbs up. “Forget about all your heartaches for awhile… Kain muna tayo?”
Medyo naguluhan ako sa sinabi niya. May alam ba siya? But anyway, I smiled widely to him dismissing
my thought. “Game.”
Hindi ko alam kung normal lang yung appetite ko ngayon. Ilang beses din kasi akong nagpabalik-balik sa
buffet table. I tried all the cuisines and stuff. And yeah, save the best for last. Huli kong pinuntahan ang
dessert section.
“Kaye Anne…” Tumingin ako sa harapan ko. There I saw Austin, holding a marshmallow stick. Natakam
pa ako nung i-dip niya sa chocolate fountain yung marsh mallow then sinubo niya.
“Wow…” Lumapit ako sa kanya at ginaya siya. Ang daming variants. May cookies, wafer sticks, chocolate
bars at kung ano-ano. May mga ice cream pa at iba’t-ibang flavors nito. Bago pa kami sumuko sa kakain
ay tinikman din namin ang chocolate parfait nila… and it tastes heaven!
“Kaye Anne, ayos ba?”

Nagthumbs ako kay Austin at sinamahan ko pa ng malapad na ngiti. “We should try it again next time.
My treat naman! Salamat, Austin!”
He smiled a little. Parang may sasabihin siya pero nag-aalinlangan siya.
“Austin, are you okay?” Naglalakad na kami ngayon papunta sa car park. It’s quarter to 6 in the evening
na. Medyo madilim pero ayos lang.
“I’m fine. Do you want me to carry you?” He asked.
“No, thanks.” Ngiting tugon ko. Buti nalang, simpleng sprain lang ito at walang fractures. Hayyy! Thanks
to the X-ray.
Tahimik lang kaming tinitungo ang kotse ni Austin. Medyo nakakabother lang ang kinikilos ni Austin.
Parang siya uncomfortable… Parang siyang may tinatago sa akin. Hayyy….
Inalalayan na ako ni Austin papasok sa kotse niya at dali-dali rin siyang sumasakay sa driver’s seat.
Nagtaka ako nung hindi pa niya ini-start ang engine. He’s just staring at the steering wheel and he looks
so upset.
“Austin… May problema ba?”
Wow, Kaye Anne. =_____= May sarili kang problema tapos papakialaman mo pa problema ng ibang tao.
He heaved out a sigh and looked straight in my eyes. Para namang naglue ang mga mata ko sa mga mata
niya. What’s with those eyes? Parang may iba.
“Narinig ko ang lahat, Kaye Anne. I’ve witnessed how you confessed to HIM.”
Pak. There, he witnessed it. Nasasaktan siya. I can feel it through his eyes.
Nginitian niya lang ako ng mapait. “Sabi na nga ba eh. Inlove ka dun sa bestfriend mo. Una pa lang,
pansin ko na.”
Buti pa siya, pansin niya. Eh bat si Nathan, hindi?
“Austin, sorry…” Yun lang ang masasabi ko. I know what he feels. Nararamdaman ko rin yan.
“Don’t be. Okay lang ako.” I squint when I felt him touch my cheek and gently caressed it. Mainit ang
palad niya. Matiim na nakatitig lang siya sa mga mata ko. “Kaye Anne, huwag mo ng saktan ang sarili mo
dahil sa kanya. Nandito naman ako eh. I won’t take you for granted…”
My heartbeat thumped hard suddenly. Napalunok ako.
“I love you and I will take good care of your heart if you choose me.”
“Uh…” Oh my gosh! Anong sasabihin ko? Anong isasagot ko?
Tumawa lang siya ng mahina saka siya tumingin na ulit sa harapan. “I don’t expect your answer right at
this moment, Kaye Anne. Pag-isipan mo ng mabuti. Hindi kita minamadali. Take your time.”
Nakatitig lang ako sa kanya. Buti pa siya, napakaconsiderate. Sana siya nalang talaga… Gusto ko siya
pero mahal ko si…
I sighed. “Thank you, Austin.”
Nginitian niya lang ako, pero may napansin ako. Namumula ang leeg niya. Gosh! May rashes!
“AUSTIN! Ang daming pantal!” Hinaplos ko ang leeg niya at napansin kong medyo mainit siya kaya
nilapat ko ang likod ng palad ko dito. “MAINIT! MAY LAGNAT KA!”
“I’m okay. Medyo nahihilo lang ako pero kaya ko pa naman.”
Nilihis ko pataas ang long sleeves niya at nakita kong puro rashes na. “Ang daming rashes… Tapos
nilalagnat ka pa!” Nilapat ko naman ang palad ko sa noo niya. Mainit talaga siya. Kita ko pang nagbublue
na ang labi niya. What am I going to do?!
“Austin, magtaxi nalang tayo! Kailangan kitang iuwi sa inyo…”
Dumiretso na si Alex pauwi nang matapos na ang exams niya. Magrereview pa kasi siya kaya ayaw niya
ng pumunta pa kung saan-saan. Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay agad-agad siyang lumabas.
Napabagal ang lakad niya nang makita niya ang isang lalaking nakahood na nag-iiwan ng isang basket of
apples sa tapat ng unit ni Gail. Nakablack na hood ito na natatakpan ang mukha at nakaitim din na
pantalon. Pagkalapag ng basket ay pa-cool itong naglakad at nilagpasan lang si Alex. Pasimpleng
lumingon si Alex sa lalaki. He raised his eyebrow when he saw the guy taking the stairs instead of the
elevator.
Binalingan na naman niya ng tingin ang basket na naglalaman ng mga mansanas. Nilapitan niya ito at
lumuhod sa tapat nito.
“Sino kaya ang nagpadala nito? Dami ah.”
Hinanap ni Alex kung may papel ng sender ang basket… but what caught his very attention is the three
pieces of gun bullets in it. May nakadikit pang papel sa may pinakailalim nito na nagsasabing:
‘Don’t worry, these apples don’t contain poison for I will kill you myself.’
Without any hesitation, Alex stormed off to chase the guy who brought the basket. Hinabol niya ito sa
hagdan. Padalawa-dalawang hakbang pa ang tinatahak niya para lang mahabol ang lalaki. Nasa 8th floor
na siya ng makita ang lalaki na palabas upang sumakay sa elevator. He tried to speed up his run just to
rip off the guy. Nahalata naman ng lalaki na hinahabol siya nito kaya nagmadali na rin itong tumakbo
palayo. Dumaan na siya sa mga pasilyo pero dahil nga matulin si Alex ay naabutan niya ito. He
immediately grabbed his collar and kicked his @ss out. Marahas niya itong isinandal sa pader na walang
pakielam kung may makakakita sa kanilang ibang tenants.
“BAKIT PO, SIR?!”
He smirked and punched his jaw very hard. “Answer me honestly or you’ll die.” Alex said in a much
authorized tone.
“SER, WALA AKONG GINAGAWANG MASAMA SAYO!”
“Oh yeah? Wala? G*g* ka ba? Bat ka tumatakbo?” Binigyan na naman ni Alex ng isang suntok ang lalaki
sa sikmura saka niya ito kinapkapan. Nakapa niya ang isang baril na nakaipit sa pantalon nito kaya
kinuha niya ito. Agad-agad niya itong tinutok sa maselan na bahagi ng katawan ng lalaki. 99MM Pistol In
Black Tennifer ang model ng baril. “YOU CHOOSE, BABARILIN KO YANG ALAGA MO O MAGSASABI KA
KUNG SINO ANG NAG-UTOS SAYO NA DALHIN ANG BASKET NA YUN? SAGOT!”
Napalunok ang lalaki sa takot. Butil-butil na pawis ang tumatagaktak sa noo niya.
“WAG PO SER!”
“HINDI YAN ANG GUSTO KONG MARINIG!” Kinasa na ni Alex ang baril na lalo namang ikanerbyos ng
lalaki. “SAKTO, MAY SILENCER PA ITONG BARIL MO. SAGOT!”
“STEPHANIE MARIZ VALENCIA PO SER!”
That’s it. Hinampas bigla ni Alex ng baril ang lalaki sa ulo nito dahilan para mawalan ito ng malay. Dali-
dali niyang kinuha ang cellphone niya sa bag niya at dinial ang numero ni Derrick.
“Investigate this b*tch. Stephanie Mariz Valencia. Siya ang nagpapadala ng threats kay Gail.”
He then hung up the phone and stared at the guy who’s lying unconsciously on the floor. Stephanie
Mariz Valencia? Sounds so familiar to him.
[48] DANGER
KAYE ANNE’S POV
Ahhm… Errr… Hindi ko alam na hindi na pala sa dating bahay niya nakatira si Austin. Bakit? He told the
taxi driver to drop us at the Monarco Tower. Isang condominium lang naman.
Akay-akay ko si Austin hanggang sa makarating kami sa 22nd floor ng condo. Medyo nahihirapan ako
kasi may sprain pa ako pero keri pa naman! Mainit ang katawan niya. Lalong uminit kesa kanina.
Nakakain na naman ba siya ng tuyo kanina sa restaurant?
“N-nandito na tayo…” He murmured as we stop infront of #771 unit. Swinipe niya ang cardkey niya at
pumasok na kami sa loob. Humiwalay siya sa akin at pinahiga siya sa sofa bed niya sa living room.
In all fairness, napakamasculine ng design ng pad niya. Halata mong isang gwapong bachelor ang
nakatira dito. Only white color ang nakikita kong kulay ng furniture. Medyo may touch of green dahil sa
designs nito at pati na rin sa mga pots na may halaman. Two bedroom-unit din ito at isang floor lang
hindi katulad ng kina Gail.
Tinignan ko ulit si Austin sa sofa bed. Nakapikit lang siya habang minamasahe ang sentido niya. Sabi
niya, nahihilo raw siya.
“Austin…” Lumapit ako sa kanya at medyo umupo sa sahig. Nagmulat naman siya ng mata. “Do you want
me to call a doctor?”
“You don’t have to. I’m okay.” Sagot niya.
“Nakakain ka na naman ba ng tuyo?” I suddenly remembered what happened in Tagaytay few weeks
ago. Dun siya naallergy sa Tuyo and Aligue pasta.
Nagshrug siya. “Baka may halong tuyo ang isa sa mga dishes dun.”
“Hindi mo nalasahan?”
He shrugged again. “Masarap eh.” =u=
Napangiti ako. “Tatawagan ko ang family doctor namin. I’ll ask her what to do with your allergy.”
Tinawagan ko na ang family doctor namin through phone. Mabilis lang kami nag-usap kasi tinanong ko
lang kung anong gagawin kay Austin. Nalaman ko rin na kaya pala nilagnat si Austin ay dahil sa reaction
ng katawan niya. Hirap kasi ng walang alam sa medical chuvaness eh. >_<
“Austin,” lumapit ako sa kanya at nilapat ang palad ko sa noo niya. Mainit. “Hindi ako nurse, pero
magpapakanurse muna ako ngayon.”
He nodded smilling. Ang weak ng smile niya. “Pasensya na ha? Masakit pa ba ang paa mo, Kaye Anne?”
“Hindi na masyado… Kuha lang ako ng warm water ha? Nasaan ang kitchen mo? Wait, may
antihistamine ka ba?”
“Oo, nasa kwarto ko.”
Gulp. Nasa kwarto niya. Anong gagawin ko? Alangan namang kunin ko dun diba? =____=
“Uhm sige, maghahanda lang ako ng lukewarm water.”
Kahit hindi ko kabisado ang unit niya ay hinanap ko nalang ang kitchen niya. Imposible namang maligaw
ako dito. Shunga ko naman kung ganun diba? Una kong hinanap ang basin na nakalagay lang sa kitchen
cabinet at nilagyan ko na rin ng maligamgam na tubig. Oh well, basta kumuha lang ako sa gripo ng half,
tapos kalahati rin mula sa water dispenser niya na may HOT/COLD.
Pagkabalik ko sa living room ay naabutan ko si Austin na nakabaluktot sa couch. Hala, nakakaawa yung
pwesto niya. Pilit niyang pinagkakasya ang sarili niya sa maliit na sofa bed. Lumapit ako sa kanya at
kinalabit siya.
“Ay!” Mas lalo siyang uminit. “Austin…”
“Hmmm….” He groaned. Inilapag ko muna ang basin of water sa center table.
“Lipat ka nalang sa bedroom mo? Nahihirapan ka dyan eh.” Inalalayan ko siyang bumangon. I placed my
right arm across his waist while his is over my shoulders. “Saan ba ang kwarto mo? Left or right?”
“Ri----right.”
Inalalayan ko na siya hanggang sa makarating kami sa tapat ng bedroom niya. Pagkapihit ko sa doorknob
nito ay namangha ako sa nakita ko. Napakalinis ng kwarto ni Austin. Purely white.
“Your room is so neat. Ikaw ba ang naglilinis nito?”
“Hmmm…”
Eh? I’m so stupid. Why am I even asking him? May lagnat siya oh! :|
I laid him carefully on his huge white bed. Nakapikit lang ang mga mata niya at bakas sa mukha niya ang
panghihina. Oh ghad! Namumula talaga siya…
“Austin, are you still okay? Do you want me to bring you to the hospital?”
“No…” Tipid niyang tugon.
Oh well, binalikan ko na ang basin sa living room at nilagyan na rin ito ng isoprophyl alcohol. Nakita ko
lang naman sa may gamit niya. In fairness, kumpleto ang gamit ni Austin.
“Austin, dadampian na kita ng towel ha?” Paalam ko sa kanya. Pero di siya sumagot. Tulog na yata.
Phew! Mas okay ng may lagnat kesa sa lasing diba? At least, nanghihina ang maysakit. Eh ang lasing?
*sign of the cross*
Naalala ko tuloy bigla si Kurt nung lasing siya. Acccck! >o< Bat ko ba naalala yun? Pinapakaba ko lang ang
sarili ko! May sakit si Austin. Hindi siya lasing. Duh!
Sinimulan ko ng pigaan ang towel tapos dahan-dahan at magaan kong idinampi ito sa mukha ni Austin.
Sa noo, pisngi, pababa sa leeg na may pantal pa… Inilublob ko ulit ang towel sa tubig at pinigaan ulit ito.
Teka, diba dapat palitan ko ng damit si Austin? Ang kapal ng suot niyang uniform eh! Oh goodness…
Ayoko >_________<
“Austin, hindi ko kaya. Sorry…” Bulong ko sa kanya sabay kalabit ko sa braso niya. “Austin, nasaan na ang
gamot mo?”
“Dyan… sa d-drawer sa right mo.” Nakapikit pa rin siya.
Binuksan ko naman ang drawer sa kanan ko at nakita ko ang ilang piraso ng antihistamine. Lumabas ulit
ako ng kwarto para kumuha ng tubig kahit medyo masakit na ang paa ko. Tapos ay bumalik ako sa tabi
niya at inabot sa kanya ang gamot.
“Here, take it.”
Iminulat niya ang mga mata niya at kinuha ang gamot mula sa palad ko. Agad niya naman itong isinubo
at ininom ang inabot kong tubig sa kanya. “Salamat, Kaye Anne. Pasensya ka na talaga kung hindi kita
maihahatid.”
Nginitian ko lang siya. “Wala yun. Yung kotse mo, gusto mo pakuha ko nalang sa driver ko?”
“Ako na ang bahala dun. Nakakahiya… n-naman.”
Tinignan ko ang suot niyang uniform. Kailangan niya talagang magpalit ng bagong damit. Baka pawisan
siya eh. “Austin, magpalit ka ng damit. Ikukuha na kita ha?” Tumayo na ako at pumunta sa malaking
cabinet niya. Kumuha ako ng white plain t-shirt at pajamas saka ko inabot sa kanya. “Lalabas muna ako.”
Saktong paglabas ko ng kwarto ni Austin ay nagring ang phone ko. Pagtingin ko sa screen, si Mommy
pala ang tumatawag. At idagdag pa ang 5 missed calls ang 8 unread messages from Nathan. Bakit hindi
ko narinig na nagring ito kanina?
“Mom, hello…”
[“Kaye Anne, kamusta ang sprain mo? Napa-X ray mo na ba?”]
Tinignan ko ang nakabandage kong paa. “Yes, mom. Thank God, walang fracture.”
[“That’s nice to hear. Oh well, I just called you to ask that. Nag-aalala kasi kami ng dad mo sa ankle mo.
Bye na… Take good care…”]
“I will mom, thanks.”
Pagka-hang up ni mommy ay dali-dali kong chineck ang inbox. Oh no, hindi ko pala chineck. Dinelete all
ko na agad without reading all the messages. Ayokong mabasa yun. Masama pa rin ang loob ko sa
kanya.
Papasok na sana ako ulit sa kwarto nang magring na naman ang phone ko. Without looking at the
screen, tinap ko na ang answer key. I’m sure it’s my mom again.
“Hello, Mom. May nakalimutan po kayong sabihin?”
[“… Kaye Anne, mag-usap tayo.”]
O______O
LUB DUB LUB DUB LUB DUB…
Tinignan ko kaagad ang screen. ASDFGHJKL! Si Nathan!
I-eend call ko na sana ito kaso napaisip ako. Para kasing clueless si Nathan sa pag-amin ko kanina.
Sinakyan niya naman ang drama spiels kuno ko diba? Eh di dapat mag-act ako na drama lang talaga yon
para hindi ako mapahiya, right?! Hoo! Kaya mo yan, Kaye Anne.
“Oh, h-hello Nathan? Akala ko si Mommy.” I tried to sound normal, pero nabulol ako ng konti. >_<
[“Nandito ako sa bahay mo. Nasaan ka?”]
O__O!! N-Nasa bahay siya?!
“Errr… Kasama ko si Austin.”
[“Umuwi ka na. Mag-uusap pa tayo.”]
Wow. =__= tatay kita? Boyfriend? Asawa? Psh.
“Mamaya pa ako uuwi.”
[“Iniiwasan mo ba ako, Kaye Anne? Alam kong hindi drama yung kanina. Wag mo akong lokohin.”]
O///////////////////O
Napatikhim ako at mabilis na huminga ng malalim. “Eh bat ka galit?! Ewan ko sayo! Drama nga lang kasi
yun!” Bumenta ka! *bits lower lip*
[“Drama? Eh wala namang audition para sa theater ngayon ah. Don’t fool me…”]
AYAN NA! HULI NA! Eh bakit ba ako nagdedeny? Inamin ko na eh! Tapos na. (_ _”)
“B-b-bakit!? Dyan lang b-ba ang may theater sa E.H.U? Hello?! Dun ako sa ahmm… sa…” Isip-isip… Saan
ba may theater dito sa Pilipinas?
[“Saan?”]
Hindi ako nakasagot. Wala naman kasi akong maisip na palusot.
I heard his deep sigh on the other line. [“Hindi ako aalis dito nang hindi kita nakakausap, Kaye Anne.”]
GULP.
“H-hello?? Choppy ka! N-Nathan… Hindi kita marinig.”]
I hung up. Hindi naman talaga choppy eh. Palusot lang… =______=
UWAAAAAAAAAH! I’m so dead. Dead! Alam niya na! Anong gagawin ko?! Ayoko siyang makita ngayon.
Nahihiya ako. Anong gagawin ko? AYOKOOOOOOOOO! Ngayon ko lang narealize na nakakahiya ang
ginawa kong confession kanina. Parang sinabi ko na sa kanya na patay na patay ako sa kanya! Oh noes!
Huhuhu T______T Save me!
*walks back and forth*
“Kaye Anne…?”
Nabalik ako sa huwisyo nang marinig ko ang pagtawag ni Austin sa akin. Pumasok ulit ako at nakita kong
iba na ang damit niya. Naging visible tuloy ang mga rashes niya sa braso at binti. Halaaaaaaa! Bat
ganyan? O_o
“Austin, ayos ka lang ba?” Lumapit ako sa kanya, dun ko lang napansin na bakat na bakat ang well-toned
chest at six pack yummy abs niya. WOAAAH! Emerghed. Bakit yan ang binigay ko sa kanya? Masyadong
fit! Nagkakasala ang mga mata ko nito. (>/,\<)
“I’m okay… Y-you can leave now…. Thanks f-for taking good care of m-me.” Uwaaaah! Nanginginig ang
boses niya. Hindi siya halatang okay!
“Hindi ka okay, Austin! Nagdedelihiryo ka na yata dyan eh!” Paika-ikang tumabi ako sa kanya sa kama.
Nakaupo lang ako sa edge at inaayos ang comforter sa katawan niya… Pero sheez! Nanginginig siya!
Patay naman ang air-con. Anong gagawin ko? TT_______TT
“Austin, wala ka talagang kasama dito? Maid?”
He shook his head. “I’m all a—alone.”
Hindi ko kayang iwanan si Austin mag-isa dito sa ganyang condition. Hindi ako matatahimik nito.
Lumipat ako sa kabilang side ng kama at humiga sa tabi niya. “Austin, paano kita sasagutin nyan kung sa
bawat pagkain mo ng tuyo eh aalagaan kita? Tara nga dito…”
Then there, I put myself inside the comforter and gave him a human blanket. Obviously, I won’t be going
home tonight.
***
***MORNING
Maaga akong gumising para ipagluto si Austin ng breakfast. Plano ko na iwanan nalang siya ng makakain
tapos ay uuwi na ako. I’m sure mapapagalitan ako ni Yaya Vera kasi hindi ako umuwi kagabi. Ni hindi nga
ako nagpaalam na hindi ako makakauwi eh! >_<
Inilapag ko ang niluto kong chocolate porridge sa ibabaw ng side cabinet sa gilid ng kama ni Austin.
Then, dinikitan ko ng note ang baso ng tubig na nagsasabing;
Good morning, Austin.You owe me one. Ang higpit ng yakap mo kagabi tapos pinagluto pa kita ng
breakfast. Aba’t sinuswerte ang suitor ko. Oh well, I left you because I had to go home. Papagalitan na
ako sa amin. – Kaye Anne =)
Chineck ko muna ang temperature ni Austin at napangiti ako nang bumaba na ang lagnat niya. “Bye…”
Sumakay nalang ako ng taxi pauwi sa amin. And as expected, si Yaya Vera naghihintay sa tapat ng gate
namin.
“Yaya…”
Tumayo siya sa pagkakaupo sa pavement saka siya lumapit sa akin. “Ikaw na bata ka! Bakit hindi ka
umuwi kagabi? Nag-aalala na kami dito oh!”
Napakamot ako sa ulo ko. “Ya, sorry.”
“Saan ka natulog?”
Pumasok na kami ng gate. Hala, anong sasabihin ko? Papagalitan naman niya ako pag sinabi kong lalaki
ang kasama ko kagabi. Isusumbong niya ako kina Mommy and I’ll be grounded in the mansion again.
AYOKOOOOOOO! T_____T
“Ahmm, kina G-Gail po.” Kagat labi.
Tinaasan niya lang ako ng kilay at nagpameywang pa. “Oh? Sumama ka sa Zambales, Kaye Anne?
Tinawagan ko si Gail kagabi para itanong kung magkasama kayo pero ang sabi niya nasa Zambales daw
sila ngayon ng fiancée' niya.”
O________O
=________=
Huli. Nasa Zambales ba sina Gail ngayon? Wrong timing naman ang out-of-town nila.
“Err… Yaya…” TT____TT
Tinaasan niya ako ng kilay nang makarating kami sa tapat ng staircase. “Sabihin mo ang totoo. Hindi kita
isusumbong sa parents mo.”
“Talaga?” *u*
She nodded. “Oo… Ano? Saan ka natulog kagabi? Muntik na kitang ipablotter sa mga pulis eh.” ~_~
I sighed and looked down. “Kina Austin po. Hindi ko kasi siya maiwanan kagabi mag-isa sa condo niya
kasi mataas ang lagnat niya.” Hinawakan ko ang kamay ni Yaya Vera at nagsimula nang maghysterical.
“PERO YAYA! INALAGAAN KO LANG PO SIYA! WE DID NOTHING. I SWEAR!” Tinaas ko pa ang kanang
kamay ko na parang nanunumpa.
Kaso nagulat ako nang tawanan ako ni Yaya. What’s funny patootie? ~_~
“Okay, okay. Naniniwala ako. Dapat kasi nagpaalam ka.” Niyakap niya ako at hinagod ang likuran ko.
“Siya ba yung manliligaw mo? Yung nagpupunta dito?”
“Yes po…”
She pulled away from the hug and smiled to me. “Nga pala, si Nathan… Magdamag kang hinintay dito.
Aba, siya nga ang nagluto ng dinner kagabi eh. Alam mo bang alas-dose na siya umuwi?”
“HAAAAAA?” :O
“Yung totoo, manliligaw mo rin ba yun?”
Nasamid ako bigla. Grabeng conclusion ni Yaya. ‘Di ko keri! >__<
“Ya, bestfriends lang kami.” +_+
Umiling-iling naman siya na medyo ngumingiti pa ng nakakaloko. “Parang ‘di naman. Mukhang may
gusto rin sayo yung bestfriend mo na yun eh. Kakaiba kasi yung pag-aalala niya sayo kagabi. Masyado
siyang nag-alala sayo, na pati yung kotse niya tinadyak-tadyakan niya nung hindi ka pa umuwi ng alas-
dose. Galit yun panigurado.” Nilapit niya ang bibig niya sa akin at bumulong. “Nasilip ko lang kagabi nung
hinatid ko siya palabas. Baka sabihin mo, chismosa ako eh.”
Weeeh? >//////////<
GAIL’S POV
“Kuuuuuuurt, wag mo ng ulit gagawin yun. Ako yung natatakot para sayo eh. Saan ka ba humuhugot ng
tapang. Jusme, ang taas ng lipad mo!” Pumulupot na ako sa braso niya habang palabas kami ng
Skydiving Center. Mapilit kasi si Kurt na gusto daw niyang magskydive eh, kaya pinagbigyan ko. Ayan,
ako naman ang sobrang ninerbyos nang parang slow-mo yung paglanding niya sa ground >________<
“I am safe. Sarap sa pakiramdam.” Sabay haplos niya sa buhok ko.
“Bakit ba sa lahat ng activity na magugustuhan mo eh yun pa? Napakadelikado nun eh!”

“It feels so good whenever I do it. I feel like I’m flying.” Nakangiting sabi niya saka niya ako pinagbuksan
ng pinto sa passenger’s seat ng white Volvo niya. Agad-agad naman siyang sumakay sa driver’s seat at
binuckle up na ang seatbelt niya. Syempre, binuckle up ko rin yung akin.
“Are you hungry?” He asked me while starting the engine. Sumilip siya sa rear-view mirror para tignan
kung nakasakay na rin ang mga bodyguards ko sa sarili nilang sasakyan. Nakabukod kasi sila sa amin.
Reason? Nakakaasiwa nga naman kapag nasa iisang sasakyan kami. =_______=
“Not yet. Sa Manila nalang tayo kumain para saktong lunch.” Nakangiting sagot ko. I checked the time
on my wrist watch. “9AM pa lang naman eh. Nagbreakfast naman na tayo sa beach house.”
He reached for my cheeks and softly kissed it, “Okay, baby love.”
We stayed at the beach house located in Zambales last night. Yun daw ang beach house ni Tracy.
Maganda naman yung bahay but Kurt decided not to stay there. Malayo kasi sa kabihasnan yung
location. I mean, paano daw kung magkaemergency diba? Kung bigla akong itakbo sa ospital.
Napakalayo nga naman. So, there… Dun muna kami natulog ng isang gabi tapos kaninang ay natripang
magpunta sa Skydiving Center. Same location kung saan ko unang nakitang nagskydive si baby love.
Naalala ko tuloy nung ginising ako ng madaling araw nila Derrick, yun pala dito lang kami pumunta nun
=____=
[A/N: Remember sa book 1? Yung binigyan ng option ni Gail si Kurt? Lilipad siya o makikipabati siya kay
Liam kaso mataas ang pride ni Kurt. Mas pinili ang paglipad literally which Gail didn’t expect to happen.]
After three hours, nakarating din kami sa Manila. Buti nalang walang traffic kaya smooth ang trip.
“Magluluto nalang ako. Bili tayo ng ingredients?” Narinig kong sabi ni Kurt habang nakatapat ang phone
sa tenga niya na parang may tatawagan yata. “Hello, we’re dropping by the nearest grocery shop. Yung
madadaanan natin, John…. K.” Sabay hang up at hagis niya sa Iphone niya sa dashboard ng kotse.
Makahagis lang >______>
“What are you going to cook?” I asked while looking at him.
“Afritada tsaka hmmm…” Tumingin siya sa akin saglit sa rear view mirror. “Parang gusto kong magfried
chicken. Yung hot and spicy.”
Napangiwi ako sa sinabi niya. “Allergic ako sa maanghang.” >.>
“Kailan pa?”
“Nung nasa Germany kami ni Nathan. Bigla nalang----“

He hushed me. “Okay, I won’t cook spicy foods then. Huwag ka lang magkwento ng mga pangyayari
nung nasa Germany pa kayo.” =____=
A couple of minutes have passed, nakarating din kami sa grocery shop. Dito kami minsan namimili ni
Kurt eh. Ito kasi ang pinakamalapit na grocery shop sa condo namin. Actually, mga 15 minute walk lang
from our condo.
“Dyan nalang kayo…” Sabi ni Kurt sa mga bodyguards ko na nakatayo sa harapan ng kotse. Ang kaso,
sinundan pa kami hanggang sa makapunta kami sa entrance door ng shop. “I said, stay the fc^k here.”
“Yes, Sir.”
“Tss…”
“Nakita ko na sila… Plate number ASD 219… White Volvo…. Kasalukuyang pumapasok sila sa isang
grocery shop, Pinuno… Okay, alam ko na ang gagawin ko.”
He hung up the phone after talking to Morris, the leader of their gang. Kasalukuyan niyang
minamanmanan sina Gail at Kurt. It was 3 hours ago when Morris first called him to tell him to do the
dirty job. Madali niya lang nahagilap ang kotseng sinasakyan nila Kurt dahil na rin sa binigay na plate
number ng pinuno niya. Katunayan, simula pa sa Skydiving Center ay sinusundan niya na ito alinsunod
na rin sa utos ng pinuno.
Napangisi nalang siya nang makita niyang pumwesto ang mga personal bodyguards na buntot nito sa
entrance ng grocery shop. Kahit man lang isa sa kanila ay wala man lang natira sa sasakyan nila.
“Mga t*ng* din itong mga guards nila eh. Tss.” Bulong niya sa sarili habang pinaparada ang motorbike
niya sa gilid.
Nilubos na niya ang pagkakataon na makalapit sa service ng van ng mga guards ng target niya. Agad-
agad niya sinaksak ang dalawang gulong nito sa harap… Reason? Para hindi sila makasunod pagkatapos
gawin ang plano niya.
Agad-agad din siyang tumawid sa kotse nila Kurt. As a high profile gangster, maalam siya sa pagpasok sa
mga sasakyan nang hindi umaalarm ito and that’s a strategy he wouldn’t ever tell. Ilang segundo pa lang
ang pagpasok ng hook sa loob ng keyhole ng kotse ay nabuksan na niya ito. No sweat for a hustler like
him.
GAIL’S POV
Pumasok na kami ng tuluyan sa loob ng grocery shop. Bumili kami ng 2Kilos of chicken, one dozen of
egg, flour, potatoes, carrots, and many more to mention. Dumampot din si Kurt ng marshmallows,
chocolate bars, wafer sticks at kung ano-ano pa. Hohoho! Sarap yan! *O*
“1,321 pesos po, sir. May savings card po kayo?” Sabi nung counter girl. Umiling lang ako sa kanya kasi
narinig kong nag-hiss si Kurt.
“Here…” Inabot ni Kurt ang One thousand and five hundred bill niya habang hawak niya ang kaliwang
kamay ko. Habang kumukuha ng panukli ang counter girl ay naramdaman kong hinahaplos-haplos ni
Kurt gamit ang thumb niya ang engagement ring ko.
Tinignan ko tuloy ang kamay namin at napangiti ako nang makita ko ang engagement ring ni Kurt sa ring
finger niya.
“Here’s your change, Sir.” Binilang na nung counter girl ang sukli habang inaabot kay Kurt. Pagkatapos ay
kinuha na niya ang mga paper bags ng pinamili namin, still holding my hand.
Nakaramdam ako bigla ng pagkauhaw kaya hinila-hila ko ang kamay ni Kurt na hawak ko. Tinignan
naman niya ako. “Baby love, bili mo ko ng mineral water. Uhaw na ako.” >3<
“Okay…”
Pagkatapos bumili ni Kurt ng tubig ay dire-diretso ko itong ininom na para bang 1 week akong hindi
nakatikim ng tubig. LOL XD Uhaw eh. =u=
“Bat nauhaw ka naman masyado, baby love?” He asked, smiling. Inabot ko sa kanya ang bottled water
na may laman pa. ¼ na nga lang :3
Nagulat ako nang inumin niya ito. “Bat mo ininom? Ininuman ko na yun eh!”
He laughed a little. “Nagpalitan na nga tao ng laway. Ngayon pa ba ako mandidiri?” (~~,)
“SHUT UP!” I hissed through gritted teeth. “Kainis ka! Ang bastos mo. Ang dami pa namang tao!” T////T
“Sus, ginagawa din nila yan.” =___=
“May makarinig sayo dyan eh~” >_>
Tumawa na naman siya at hinawakan ang kamay ko. Pinagmasdan niya ang engagement ring namin at
hinaplos na naman ito. Ang weird ni Kurt. @_@
“Bagay na bagay sayo itong engagement ring natin. Binili ko pa ito sa Paris… Pinagtrabahuan ko yan,” he
said proudly.
I giggled, “Kahit fancy ring pa yan, okay lang sa akin. At least, kasama kita.”
She smiled to me boyishly. Kitang-kita ko pa ang pagspark ng mga mata niya. Ohhh! Gwapo :””> “This
costs $35,000. So you better take good care of it ‘coz it symbolizes us.” Bigla niya ako niyakap ng
mahigpit. Grabe, ang cheesy namin dito sa grocery shop. Ang dami tuloy nakatingin sa amin. >///////<
“Baby love, mamaya na yan. Sa bahay na tayo maglambingan. N-nakakahiya dito.” >//>
“Mahal na mahal kita, Crystal…”
Then boom! Kiniss niya ako sa top head ko at hinila na ako palabas ng grocery shop. @_@ Para tuloy
lumindol ang buong universe ko. Gustong-gusto ko talaga ‘pag hinahalikan niya ako sa ulo ko. I feel so
special.
>////<
“Get in, baby love.” He murmured as he opened the car’s door for me. Inalalayan niya akong pumasok.
Nakita ko pang pumunta siya sa bandang likuran. Mukhang ilalagay niya sa compartment ang mga
pinamili namin. Kung sa bagay, baka madumihan kasi ang seat covers ng white Volvo niya.
Tumingin ako sa side mirror sa kanan ko. Kitang-kita ko ang pagsakay ng mga bodyguards ko sa sasakyan
nila. I was about to buckle up my seatbelt while waiting for Kurt to get in when…
“OMMPPHHHHH!”
May biglang tumakip ng kapirasong tela sa ilong ko mula sa backseat. I tried to struggle… But…. B-but…
Everything started to spin… Nakakahilo…. Before I knew it, everything went black….
KURT’S POV
While placing the plastic bags in the compartment, my phone suddenly rang. Pagkatingin ko sa screen, I
found that Alex is the caller. Sinarado ko muna ang compartment ko. Ayoko kasi sa backseat ilagay ang
pinamili namin dahil medyo nagmomoist at basa ang plastic bag. I don’t want my car sheet get sh*tty.
=___=
Before I forgot, I immediately tapped the answer button while looking on the other side of the car park.
Sumasakay na rin ang mga bodyguards ni Crystal sa sasakyan nila.
“Alex… What made you call?”
[“Kilala ko na ang nagbibigay ng threats kay Gail.”]
I stood up and brushed my fingers on my hair. Kinabahan ako bigla. “Sino raw?”
[“Stephanie Mariz Valencia. Your ex-fling… Batchmate natin nung highschool. She’s pregnant and I think,
she’s chasing after you because you’re the father of her child.”]
Napakunot-noo ako. Stephanie? Buntis? Who the heck is she?
“I don’t know who the fck is that darn girl!! Hindi ko yan kilala… Anong buntis?! Alex, alam mo ang
nangyari sa akin. Simula nung umalis si Crystal--- N-no… Simula nang maging kami ni Crystal three years
ago, wala na akong nilapitan na ibang babae bukod kina Kaye Anne… NOW TELL ME, HOW CAN I BE THE
FATHER OF HER FC^KING CHILD?!”
I tightened my grip on my phone.
[“I know… Relax… You better go home, Kurt. Pag-usapan natin ang gagawin natin. Nadiskubre namin na
kapatid niya pa ang lider ng kabilang gang.”]
“What gang?”
[“Black Ace…”]
Napatahimik ako. Sabi ko na eh. May kinalaman ang gang na yun. Black Ace Tattoe. I fcking knew it.
[“Hindi mo ba talaga siya naaalala, Kurt. Kasi ako, naaalala ko si Stephanie eh. Remember, Kent’s ex?
Naging girlfriend mo siya tapos nakipagbreak ka, at ayun napunta siya kay Kent kasi gusto niyang------“]
“Fc^k! Oo na! Just wait there, okay? Mag-uusap tayo.”
I quickly hung up my phone and was about to put it back on my pant’s pocket, when I noticed the chain
on it. Si Cristy. Yung birthday gift sa akin ni Crystal. I smiled unconsciously upon remembering that
memory. Kahit mapagkamalan akong black sa phone chain na ito, wala akong pakialam. 3 years na sa
akin ito, at 3 years ko na itong inaalagaan at nakasabit sa phone ko. Mamamatay ang kung sinumang
sisira dito. I swear. =______=
I walked towards the car’s door on the driver’s seat. Dali-dali akong pumasok sa loob at napansin kong
natutulog si Crystal.
“Nakatulog ka kaagad?” I muttered in disbelief. Inabot ko na muna ang seatbelt sa side niya at i-u-
unbuckle na sana nang bigla nalang may naramdaman akong matigas na nakatutok sa ulo ko mula sa
likuran.
“Don’t move or I will fc^king kill you right here, right now. Try me, Mr. Lee.”
Pumikit ako saglit at humanap ng bwelo. In just a spilit second, I grabbed the gun from him. Itinutok ko
kaagad sa kanya ito. I saw this familiar guy wearing an all black attire. Kilala ko ‘to. Familiar. Tumingin
agad ako sa wrist niya at tama ang hinala ko. There’s an Ace tattoo on there.
“WHAT DO YOU FC^KING NEED, @S$HOLE?!”
Nang-init ang ulo ko nang makita kong ngumisi siya. He’s acting so darn cool.
“What do you think of me? A stupid @ss like you?” He grinned and slowly took something from his back.
Kinulbit ko kaagad ang baril para puruhan siya kaso….
“Hahahaha! Walang bala yan! T*nga!”
Inatake niya na ako ng malalakas na suntok sa dibdib. “A--acck!”

Halos hindi ako makahinga… And he took that chance to hit something metallic on my head that made
me lost my consciousness.
~~~
[49] ALL ABOUT HER PAST
I was 14 years old back then since I first met him. Sa East High Academy ako nag-aral buong highschool
years ko. I always got to belong to the Star Section since matalino naman ako. Kaya lang, hindi ako
masaya sa pagiging section one student. Why? It’s because I didn’t get a chance to take glimpses of him.
Tristan Kurt Lee.
I met him by accident. Naglalakad ako papunta sa school isang araw nang biglang may humarang sa akin
na dalawang malalaking lalaki. On how they look, mukha silang basagulero sa kanto. Iniwasan ko lang
sila at walang ano-ano ay dinaanan ko sila. Hindi ko pinahalata na takot na takot ako. Baka kasi lalo nila
akong pagtripan. Hindi pa man ako nakakalayo, someone grabbed my left arm and forcedly dragged me
into the street’s isolated corner. That guy with lots of dirty tattoo pinned me on the wall.
“No, please! Huwag niyo akong sasaktan!” I pleaded and they just smirked at me in return. Marahas
nilang kinuha ang bag ko at kinuha pati wallet at phone ko sa loob.
“Please, let me go! Hindi po ako magsusumbong. Just let me go…” Pagsusumamo ko habang hawak-
hawak ako ng isang lalaki sa magkabilang braso. Tumatagaktak na ang pawis ko pati na rin ang luha ko.
I’ve never been afraid like this before.
“Ayos ‘to, brad! Mayaman…”
“Oh ano, kunin mo na rin yang bag, ‘tol! Mukhang mamahalin din eh,” sabi nung isang nakahawak sa
akin. That Louis Vuitton bag is really expensive! He looked to me with a mocking smile on his face.
Napapilig ako ng ulo nang ilapit nito ang mukha niya sa akin. This guy is a maniac! “Ayos din ito.
Maganda na, mayaman pa. Pwede bang patikim?”
“N-no, please…” Nagsimula na akong humikbi. My knees were trembling. I tried to kick his balls off but
he was so fast that he held my leg tight. Mas lalong lumakas ang iyak ko nang maramdaman kong
hinawakan ako nung isa pang lalaki sa leeg ko. He even aimed his gun on my neck.
“Huwag kang sisigaw, miss, kung ayaw mong dumanak ang dugo mo dito.” Tumawa siya ng mapakla.
“Ang sayang tignan ng bunsong kapatid ni Morris na umiiyak sa harapan natin. Paano pa kayo kung
marinig pa natin ang ungol niya?”
I knew it. They’re my brother’s another gang rivals.
PAAAAAAAAAK!
Napapikit ako nang maramdaman kong sinampal ako nung lalaking nagtutok sa akin ng baril. Sa sobrang
lakas, tila namanhid ang kaliwang pisngi ko. “Kung hindi man kami makaganti sa Kuya mong maangas,
pwes sayo nalang.” He leaned his face closer to me. Sinubukan kong umiwas kaso nahawakan na niya
ng mahigpit ang mukha ko. He then licked my earlobe that made me feel awful. “Miss Valencia, kapalit
ng sinirang kotse ng Kuya mo sa akin ay ang pagpapaligaya mo sa amin. Kaya huwag kang magkakamali
na sumigaw kundi papatayin kita dito.”
“Tara na, ‘tol!”
Hinigit na nila akong dalawa mula sa masukal na eskinita na iyon. They even wiped my tears with their
hands, tapos ay parehas nila akong inakbayan palabas ng kalsada like nothing happened.
“Subukan mong tumakas kundi isang saksak ka lang nito,” pasimpleng bulong sa akin ng lalaki habang
patagong idinidiin ang balisong niya sa tagiliran ko.
I didn’t know what to do anymore. Babae lang ako na walang kalaban-laban. Nakarating kami sa tapat
ng dalawang motorbike. Bumitaw sa akin yung isa at sumakay na sa motorbike niya. Without removing
his grip to mine, binulungan ako ng taller guy, “Now, ride on.”
Instead of riding on, I bit his arm as hard as I could and ran off! Kung saan-saan ako tumakbo at dala na
rin ng takot ay wala na akong pakielam kung tumawid ako ng kalsada at masagasaan. They’re running
after me for God’s sake!
I was about to cross the street when a motorbike suddenly passed by. Muntik na akong masanggi, pero
dala na rin ng kaba ay napasalampak ako sa semento. Narinig ko ang motorbike na bumalik sa diresyon
ko.
Before I knew it, someone kneeled infront of me. I felt a lump on my throat as I looked to him. Without
any second thought, I hugged him tight.
“P-please, help me! May humahabol sa akin!”
“The fck are you doing? Paharang-harang ka kasi sa daan! Tsk!” Marahas niya akong ibinitaw sa
pagkakayakap ko sa kanya. He helped me stand up and turned his back on me. “You wasted a minute of
my day.”
He walked towards his motorbike without looking back at me. Nagulat ako nang biglang may humatak
ng braso ko. Pagkalingon ko, I saw one of the guys na humoldap sa akin.
“MISTER! TULUNGAN---- OOOMPF!“ Too late. Tinakpan na ng lalaki ang bibig ko gamit ang palad niya.
He then, placed his arm across my shoulders and whispered, “One bad move or I will stab you.”
Hindi na ako umimik nang maramdaman ko na naman ang pagtusok ng balisong niya sa tagiliran ko. I
think, this is my worst day of my pathetic life.
BLAAAAAAAAAAAG!
I shrieked when I saw the evil guy buried his face on the ground. Nasuntok na pala siya ng lalaking
tumulong sa akin. Patuloy pa niyang pinagtatadyakan ang lalaki habang nakasalampak ito sa semento.
“SH*T! ACCKKKK---ACK!”
“YOU FCKING SON OF A B*T^CH!!!” He punched him hard on his face and looked to me with his very
arrogant look. I don’t know why but my heart skipped a beat. “What the fc^king else did this @s$hole
do to you??!!”
“He—He attempted to rape me.”
I was so shocked when he forcedly took his knife from him and placed its pointed tip on his arm.
Napapikit nalang ako nang makita kong kumorte siya sa braso ng lalaki na korteng ‘X’.
“AAAAAAH!”
He forcedly grabbed his hair and smirked, “Remember this face, @s$hole. Do that again or I’ll rip your
@s$ off. You’ve got a souvenir from an X10 leader by the way.” Sabay hawak nito sa sariwa at
nagdudugo pang sugat na korteng X sa braso nito.
Tumayo na siya at humarap sa akin. He lit a cigar and puffed out a smoke. He shot me his bored look as
if nothing happened. “You better go home, Miss. You look fc%king devastated.”
Naglakad na siya palapit sa motorbike niya. He turned on its engine and was about to speed away when
I called him…
“Mister, what’s your name?”
He looked back and smiled arrogantly. “Too bad, you don’t know me, miss. Taga-E.H.A ka pa naman,” he
said as he looked to me from head to toe. Hindi na ako nagulat kung paano niya nalaman na E.H.A
student ako. Obvious naman sa suot ko. “I’m Kurt…”
“Uhmm… T-thanks, Kurt! Paano ako makakabawi sayo for saving me?”
He just shrugged and looked away, seemed to be thinking of something. “Nothing in particular. You just
need to distant yourself away from this kind of place.” Then he speed away leaving me amused.
Kurt… You amazed me… I think I want to know more about you.
***
1 month had passed since the incident happened. One month ko na ring sinusulyapan si Kurt mula sa
malayo. Call me a stalker, I don’t care. I did a research about his profile just to know him more. Napag-
alaman kong second year highschool din siya katulad ko but belongs to the section 2. His full name is
Tristan Kurt Lee… His family is the main owner of E.H.A and E.H.U. He has one little sister whom he loves
and cares for. He’s a gang leader just like my brother. I’m not that sure if they met already in a gang fight
but who cares?? What matters to me is I want to get closer to him…
Ginawa ko na ang lahat para mapansin niya ako. I even cooked lunch for him kaso naichapwera lang
dahil marami rin pa lang nagbibigay sa kanya na kagaya ko ay gusto siya. But I think it’s unlikely just an
admiration. It’s deeper than crush…
I realized then that I’m seriously inlove with him… Love at first sight?? Yes, I believe in that saying but
holy sh*t… I got more and more inlove with him each day I get to take a single glimpse on him. Just like
any other teenage girls, napapanaginipan ko siya sa gabi. I fantasized him that we would encounter each
other again in a scene wherein he would never want to leave me alone. Isasakay niya ako sa motorbike
niya at ihahatid sa bahay and before letting me go in my house, he would ask me to be his girlfriend…
See? That’s how much I love him.
***
One Tuesday night, I decided to sneak out of my house and went to a nearest convenience store.
Nagcrave kasi ako sa doughnut kaya naman kumain ako dun. But unexpected thing happened… I saw
Kurt sat next to me on the stools. He was drinking a beer in can and staring out of nowhere. Parang may
malalim siyang iniisip.
“Uhm… H-hello?” Nag-ipon ako ng lakas ng loob para mabati siya. He just looked to me without any
interest in his expression.
“Do I know you?”

I smiled sweetly and extended my hand to him. “I am Stephanie Mariz Valencia. We’re schoolmates…
Tinulungan mo ako a month---“
He turned his back on me. “Cut it off.”
“I’m sorry?”
Mukha na siyang nairita sa akin. “I’m not interested on what you’re talking about.”
Imbes na mainis ako sa inasal niya, I couldn’t help myself to smile. Kinakausap niya kasi ako, unlike other
girls na dinadaan-daanan lang niya. “Bakit mag-isa ka dito?” I asked to crack the silence.
“None of your business…” Tumayo na siya at akmang lalabas na kaya sinundan ko naman siya. Napansin
naman niya na sinusundan ko siya kaya humarap siya sa akin na halatang iritado na.
“What’s with you? Why the fc^k are you following me?!”
I smiled brightly and took steps closer to him. “I want to be friends with you.”
Napabuga siya sa hangin at sarkastikong tumawa. “Friends? Lame excuse, miss. Kung may gusto ka sa
akin, sabihin mo na. Hindi yung pabagal-bagal ka. You know, I easily get bored.”
I think this is the right time that God has given me. Lumapit pa ako sa kanya at ngumiti ng matamis.
“Okay… Katulad ng ibang babae na nagkakagusto sayo Mr. Tristan Kurt Lee, gusto kong maging sayo.
Pwede ba kitang maging boyfriend?”
He smirked and shook his head. Hindi ko alam kung bakit. Maybe, he’s amused of me.
“Fine, you’re one brave girl. Meet me tomorrow after lunch.” He said as he clung his arms around my
waist. I couldn’t help but smile as I got to see his eyes closely. He has pretty brown eyes a guy can ever
have, pointed nose, luscious lips, and an admirable body. “What’s your name by the way?”
I pouted playfully. “I’m Stephanie…”
He quickly kissed my lips and let go of me. He smirked arrogantly as he plays with keys on his finger.
“Meet me tomorrow after lunch, Stephanie.”
The following day, as what he said, we met after lunch at the back of our school building. I saw him
puffing out a smoke on his cigarette. Napansin niya yata ang presence ko kaya lumingon siya sa
direksyon ko.
“Don’t keep me waiting next time. You know, I easily get bored.”
Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi niya. Napangiti ako. Dati, pangarap ko lang ito pero
ngayon totoo na.
“Anong gagawin natin, Kurt?”
In just a split-second, he pinned me on the wall and started kissing me hungrily. This is the first time na
halikan ako sa ganitong paraan. Hindi ko alam ang gagawin kaya nakasteady lang ako.
He stopped and stared at me with his frown.
“What now? Why don’t you kiss me back?”
My heart thumped hard. “I… I don’t know how to kiss.”
He smiled with his eyes full of lust. “Innocent? Well, I’m gonna teach you how. Just row the boat, baby
or else, we’re gonna sink.”
First kiss. First touch. First boyfriend.
We always kept on making out in different corners of the school campus. He taught me how to kiss
hungrily, aggressively and passionately. He was the only guy who touched me in my precious parts… But
nonetheless, he never asked for my precious pearl that’s why I really admire him.
Not until our 3rd week of being together as a couple…
I saw him accidentally flirting with another outsider b*t^h! They were kissing endlessly at the back of
the outdoor stage. The girl kept on moaning like I always do. Nagdilim na ang paningin ko kaya naman
sinugod ko sila. I pulled the b*tc^’s hair and slapped her face very hard.
PAAAAAAAAK!
“What the fc^k, Stephanie?!” Kurt blocked me off from slapping the b*tch’s face again.
Nagsimula nang mamuo ang luha sa mga mata ko. “K-Kurt, how could you do this to me?! Masaya
naman tayo diba?! I can do what she can do!”
He smirked and slightly shook his head in disbelief. “Dream on, Stephanie. You’re a lame kisser…”
Naglakad na siya palayo na patawa-tawa pa.
Am I a lame kisser? I’m sure that I know how to kiss better than that slut! Marami pa akong kayang
gawin… I can even give myself to him just please I don’t want him to break up with me… I can do
anything for his satisfaction!
Later that day, I went to his classroom. I excused him out of the class. Supposedly ay nakauwi na ako
dahil I belong to the morning class, but I really badly need to talk to him.
“Pwede kay Kurt?” I asked one of his classmates.
“Sino sila?”
“I’m Stephanie.”
“Excuse daw kay Kurt sabi ni Stephanie!” He announced inside the classroom. Umusog ako ng konti sa
gilid and took out a deep breath.
“What the fc^k do you need?” He asked arrogantly as he placed his left hand inside his pant’s pocket.
I closed my eyes for a second and looked straight in his eyes. “I love you, Kurt. Please, let’s stop fighting.
I’ll give anything you want…”
He chuckled and that chuckle turned into a loud laugh. “I---I’m sorry. I just can’t help it.” He cleared his
throat and faced me, “Whatever happened between us was nothing. We’re just flirting around. Gusto
mo ako diba? Kaya pinagbigyan lang kita.”
Those words hit me like a hard slap on my face.

“Pero diba boyfriend na kita?!”
He smugged. “Oo, boyfriend mo ako pero hindi kita girlfriend. Wala pa sa plano ko ang magseryoso,
Stephanie. Bata pa tayo… Nag-eenjoy lang ako. Just thank me for teaching you how to kiss a guy para sa
susunod, skillful ka na.” He winked boyishly.
Out of being pissed, I slapped him hard on his face. But for him, it was just like a light poke.
“I got used to those slaps. Mahina pa nga yan eh… I admit I deserve it. But hey, don’t ever forget that
you were the one who ask me to be your boyfriend. Kahit kailan hindi kita ginusto… Sa susunod kasi
huwag kang maghabol. Babae ka eh… Nakakawalan ng gana… I hate easy-to-hook girls.”
Those were the last words I heard from that jerk.
First boyfriend ko yun eh… Tapos ganun siya kung makapagsalita towards me? Kasalanan ko bang
magtapat sa kanya?
1 week na rin ang nakalipas nang huli kaming mag-usap ni Kurt. Yes, I am broken pero mahal ko pa rin
siya eh. He’s the guy I ever dream of. Siya lang talaga. Kaya eto ako ngayon, nasa harapan niya. I
requested him to meet me here at the usual place, at the back of the building.
“Stop pestering me, Stephanie. We’re over!”
I controlled my sob. “I will do anything, Kurt! Huwag ka lang makipaghiwalay sa akin!”
He glared at me. “I don’t like you! Pwede ba tigilan mo na ako?!”
“But…I… I love you…”
“I don’t care about your fck^ng feelings! It will vanish away in time, trust me. Kaya tigi------”
He stopped when I get my cutter out of my skirt’s pocket. Tinapat ko ito sa pulso ko and with tears on
my cheek, I looked to him. “Magpapakamatay ako, Kurt! I love you very much that I don’t want to give
up on you!”
“Stephanie, stop it. It’s not funny!”

“I am not joking around, Kurt!” Sigaw ko pa at diniinan ang cutter sa pulso ko, causing it to bleed a little.
“See?! I can do it!”
He sighed helplessly and extended his hand to me. “Give me that, Steph. I won’t break up with you,
then.”
***
Another two weeks had passed, kami pa rin ni Kurt. Kami nga, pero mailap siya sa akin. Unlike before,
we usually meet at the back of our designated building pero ngayon? Nah. Lagi nalang niya ako
iniindyan. Nagmimeet kami pero twice or thrice a week nalang. He’s been cold towards me and I’ve
been acting like a desperate and obsessed girlfriend to him.
Until one day, he texted me to meet him on the playground on the elementary department. Walang tao
dun. Malamang kasi ay class hours and I just sneaked out of my class just to meet my boyfriend here.
Masaya ako kasi niyaya niya akong makipagkita sa kanya dito. But then again, binawi ko ang nasa isip ko.
He was not alone. He was with his gangmate. As far as I remember, he’s Arthur. Malay ko ba! He never
introduced me to his gangmates. He just kept me as a secret. You know, I’m an At-The-Back-Of-The-
Building-Girlfriend.
“K-Kurt, anong pag-uusapan natin?” I asked in a low tone.
He sighed and scratched the back of his head in frustration. “Ayoko na talaga, Steph… Let’s stop this.”
“NO! Ayoko! Magpapakamatay ako pag nakipagbreak ka sa akin, Kurt!” I retorted with my teary eyes.
He eyed his gangmate, “See? She’s fc^king suicidal.”
“Miss, huwag naman ganyan. Hindi ka naman gusto ni Kurt eh… You can get over him. You’ll find ano---“
Arthur adviced but I interrupted him.
“Darnit! I said I don’t want a break up!!” Lumapit ako kay Kurt pero humakbang siya paatras.
“If you commit suicide, it’s not my fck^ng fault, alright? May testigo ako.” Tumingin siya kay Arthur, “I’m
not responsible of her suicidal, right?”
“Yeah… Tara na nga, Master… Kapag kinomfort mo pa siya, mas lalo lang siya magmamatigas.” Sabi nito
saka niya ako hinarap. “At ikaw naman, Miss. Huwag magpakat*nga, okay? Maganda ka, wag mong
sayangin.”
1 week din akong nagkulong sa kwarto ko. I was depressed! Ano bang wala sa akin na meron sa iba?! I’m
smart, beautiful and sexy… Why couldn’t he love me back?
I closed my eyes and let the water fill the bath tub. Unti-unti kong nararamdaman na lumulubog na ako.
I’m drowning…. I want to die now. He hurt me emotionally. Wala na akong ganang mabuhay pa kung
mawawala siya sa akin…
Nagulat nalang ako nang biglang may humila sa akin paahon. I coughed hard as someone hugged me
very tight.
“Steph!! Don’t do that again!! Dahil lang sa lalaki, magpapakamatay ka? That’s bull!”
It’s Morris, my brother. I cried in his arms… Trying to ease my pain…
“Kuya M-M-Morris, I want him for me. I… I love him… I love Tristan Kurt very much…”
“Quit it. You can’t always have what you want, Steph. Put that in your mind.”
I pushed him as hard as I could. “I DON’T CARE! I BETTER KILL MYSELF THAN BREAKING UP WITH HIM!!!”
***
Monday… Kahit wala akong ganang pumasok sa school ay pinilit akong papasukin ni Kuya Morris.
Nagcutting classes lang ako at nagstay sa rooftop ng designated building namin. Medyo nagtaka pa ako
kasi may nakasulat sa semento nito na ‘X10’s Territory.’ But I didn’t give a darn on it anyway. I just
positioned on the railings and bursted myself in tears.
“Mas mabuti pang magpakamatay nalang ako---------!!!” Itinaas ko ang kaliwang hita ko sa railings pero
biglang may humila sa akin. “AAAAHHHHHH!!!”
Napatili ako nang biglang may humila sa blouse ko dahilan para mapaupo ako sa sahig. Some guy held
me on both arms. He seemed to be hysterical. “POTEK! Wag kang magpapakamatay, Miss! Hindi
solusyon yan sa problema mo!”
Pinunasan ko ang luha ko at tinignan siya ng matalim. “Why the hell do you care?!?”
“Baliw ka ba, miss?! Ayokong makawitness ng pagsusuicide ng isang babae. PAKSHET! Baka ako pa
mapagbintangan. Nandito ka pa naman sa teritoryo namin. Isa pa, babangungutin ako ‘pag hindi kita
pinigilan. Kokonsensyahin ako!”
I scowled at him. “So, you’re an X10 wanna-be?!”
Napatigil siya at kinunutan ako ng noo. “X10 wanna be?? Baliw ka nga.” He extended his hand to me,
“I’m Kent Xavier Ignazio. A certified X10 member.”
“X10 member ka??” I asked unbelievingly.
He laughed a little. “So what? May koneksyon ba yun sa pagpapakamatay mo? Siguro BH ka, miss noh?
Tara, libre kita ng dessert para mawala yang pagkabitter mo.”
That ice cream treat went on and on. I mean, nasundan ito ng maraming pagkakataon. He always asked
me to go out with him. He even introduced me to his twin brother which name is Brent Xander Ignazio.
And yeah, to cut the story short, we dated for a month. I actually enjoyed his company pero hindi pa rin
mawawala sa akin na mahal ko si Kurt. So, I’ve made a plan for myself. Pumayag akong maging girlfriend
ni Kent para mapagselos si Kurt and we lasted for 8 months.
Kent didn’t know that I’m just using him. I didn’t even know that he’s Kurt’s maternal cousin. Too bad…
Mabait pa naman siya pero mahal ko kasi talaga si Kurt. No one could ever replace him in my heart.
That was on the month of August when Kent and I went to a birthday party. I believe it’s Kurt’s little
sister’s party kaya naman nagpaganda ako ng husto just to catch his attention. I wore a hot pink cocktail
dress which reveals my bare back. Nung nasa event’s place na kami, I excused myself to Kent na lalabas
lang ako para magpahangin. But honestly speaking, susundan ko lang naman si Kurt sa garden.
“Good evening, you look more handsome in that suit, Kurt.” Panimula ko nang makita ko siyang
naninigarilyo sa tapat ng fountain. He was wearing a 4-piece white suit that perfectly suits his
complexion. Ang gwapo niya talaga.
He eyed me uninterestingly, “Okay.”
Aww… Bitter siya. “So, how are you?”
He puffed out a smoke and glared at me. “Quit it… Pinupuntirya mo ba ang X10 dahil dyan sa kabaliwan
mo?”
I faked a laugh, “Just admit that you’re jealous of Kent, Kurt. Pwede mo naman akong bawiin eh.” I
smiled seductively.
He frowned. “I am not! Why would I? I don’t even like you in the first place. There’s no way I’m gonna
like such easy-to-get girl like you.”
I slapped him hard. Ganyan ba talaga siya magsalita? “Kahit kailan ba talaga hindi mo ko nagustuhan?
Kahit kailan ba talaga hindi ka man lang naapektuhan sa panseselos ko sayo kay Kent?”
Napataas ang kilay niya. He hid his hands behind him. “Oh, so you’re just using my cousin to make me
feel jealous of the two of you?”
“OO! I’M JUST USING KENT! WHAT’S WRONG WITH ME BA?! WHY DON’T YOU LOVE ME BACK, KURT?”
He smirked… and nodded over my shoulder.
“Kent, you’ve witnessed it. Ikaw na ang bahala dito sa girlfriend mong psycho.”
Nagulat ako. Lumingon ako sa likuran ko at nakita ko si Kent na nakatitig lang sa akin. Kurt walked
towards him and tapped his shoulder. I can see Kent’s furious expression plastered on his face.
“Ikaw naman kasi, Kent. Isinuka ko na, pinulot at nilunok mo pa. Dirty…”
Expectedly, Kent and I broke up. Wala naman ng reason para ipagpatuloy ko ito. I even dropped out of
school. Ayoko ng pumasok pa! They ruined me! Rumors scattered around the campus saying that I’m
the best slut in campus, that I hooked Kent and Kurt and that I’m a psycho obsessed to Kurt. Wala na
akong mukhang ihaharap!
That’s when I thought to transfer in Maryknoll Academy. A school for all-girls… New school, new me.
Let’s say, I did a make over from head to toe. Tama nga sila. Kapag brokenhearted ka ay gumaganda ka
dahil may rason kang magpaganda.
From simple…
To a sophisticated b*tchy slutty lady…

Kung akala ng iba ay conservative ang mga babae sa all-girl-school, well, you thought wrong for we are
worse than you expected. Clubbing and partying everynight, making out with some random guys,
bullying those low standards students and worst… we don’t care about other people who we hurt
emotionally and physically. I believe that they deserve what we serve to them.
At isinusumpa ko, wala nang manghahamak sa pagkatao ko! Not anybody else… Even him, Tristan Kurt
Lee.
Okay, kung ayaw niya sa akin, might as well, lumayo na ako sa kanya. I promised, if we ever meet again, I
would surely make him want me and crawled to me just to ask if I could make me his.
*AFTER 4 YEARS
We’re on a bar one Friday night. First week of December na at kabi-kabila ang mga parties. Kasalukuyan
kaming nagbabar hop at pang-apat na stop na namin itong Midas Bar. Some party-hoppers told us that
the ambience here is good kaya pumunta kami. I was with my 5 girlfriends and we were all wearing red
flimsy dress to attract guys. I might be making out with random guys but I’m still pure as virgin. I didn’t
let anybody put their piece of meat inside mine for God’s sake.
“Girls, ang hot ng owner ng bar na ito! Balita ko, bago na daw owner nito eh!” Energetic na sigaw ni
Emmy, friend ko.
“Really? We should meet him, then. What’s his name?” I flirted out.
“I heard, it’s Derrick Monteverde! From E.H.U! Kyaaaah! X10 gang member yun… He’s so hot in bed
daw!” Nagtilian na sila at kanya-kanyang inom sa san mig light na nakahain sa amin sa table.
“Oh, natry ko na siya! GHAAAD! He’s a fcking great kisser.”
My heart skipped a beat when I heard the word X10. “Excuse me? X10? You mean, the gang?”
She nodded and flipped her hair. “Yung sampung gwapo na kalalakihan! They’re all bachelors!!! I better
hook one of them…”
Irregular heartbeats. I guess, I’m nervous. Is there any chance na makita ko si Kurt dito? Before I knew it,
I gulped the beer as much as I could. I felt dizzy pero tuloy-tuloy lang ako. May umupo na lalaki sa tabi
ko. He cupped my cheeks and looked into my eyes.
“Brenan? What are you doing here? Don’t tell me, sinusundan mo na naman ako??!” I shoved his hand
off and gulped another beer. He’s Brenan Montemayor by the way. He’s my brother’s best bud and is a
gang member.
“I’m here to take you home. Lasing ka na, Mariz.”
Mariz. That’s what they call me. Mariz na ang gusto kong ipatawag nila sa akin. Who cares? Nagbago na
ako eh. Gusto ko na rin magbago ang pangalan ko.
“ANO BA! Pinapasundo na naman ba ako sayo ni Kuya Morris? I can go home alone! Just shoo shoo!”
Tinaboy ko siya. “I don’t need you!”
“Mariz, ano ba… You’re drunk. Iuuwi na kita!”
Tumayo na ako at dinuro siya. “Umalis ka nga, kung ayaw mong mag-eskandalo ako dito!” I retorted and
turned my back on him, “I’ll just go to the washroom.”
Pasuray-suray akong pumunta ng restroom. Dahil medyo lasing na ako ay nagsuka ako sa sink doon. I
gargled and retouched my make up on. Pagkatapos ay lumabas na ako but then, a very familiar face
caught my attention.
He looked so dazzling that night that made me want to kiss him. I felt my heartbeat raced and I felt like
it’s drumming inside my chest.
I walked quickly towards him. Nasa bar counter siya at seryosong umiinom. God! How I missed him!
“Hi, long time no see!” I gave him a peck on his cheek.
“T@ng!na! Lumayo ka nga!” Taboy niya sa akin habang marahas na pinupunasan ang pisngi niya pero
bumungisngis lang ako. Gumwapo siya pero mas lalo yatang sumama ang ugali and I like it.
Pumikit ako ng konti dahil talagang hilo na ako. “I’m Steph! Remember me?”
He shot me his irritated look. “I don’t know you.” Tumayo na siya kaya naman yumakap ako sa braso
niya. “You hurt my feelings again. Ouch! Hihihihi! *hik!*” Then in pulled him towards the dancefloor.
I danced around him. I even clasped my hands around his nape and swayed my body against his. I
literally grinded Pilit niya akong tinutulak pero hinihigpitan ko ang hawak ko sa kanya. Iginiya ko pa ang
mukha niya pababa at hahalikan sana siya kaso umiwas siya.
“WHAT THE FC^K ARE YOU DOING, B^TCH!?” He pushed me and walked out of the bar. Sinundan ko
naman siya palabas kahit pakiramdam ko ay umiikot na ang mundo ko.
“KURT!?”
“SH*T! Tigilan mo nga ako!”
I hugged him from behind and couldn’t help myself to burst in tears. After 5 long years, I admit I still love
this jerk.
“I still love you, Kurt!! I missed you so much… N-namiss mo ba ako??”
“What the hell?! Hindi kita kilala. Sino ka ba?!”
I was about to answer him when my mind went upside down and everything blacked out.
***
I moaned when I felt someone kissing my neck, while his warm hand touching my bare bre*st. I moaned
in pleasure when he sucked one of my pearl. I gasped as I slowly opened my eyes. Malabo ang paligid
pero nauulinagan ko ang mukha niya.
“Aaahhh… K-Kurt…”
I saw him took his shirt off and positioned himself on top of me. He planted wet kisses on my chest
down to my navel and even down there. He massaged it gently and I couldn’t help myself to moan.
Napapikit ako. I think, I’m going to reach my first peak. “Sh*t, Kurt! Aaaahhh!”
I was panting very hard when I felt him enter his into mine. “Aaah!” My tears automatically fell from my
eyes. It hurts…
“Ssshhh… I’ll be gentle.”

I opened my eyes again. Blurred but still, I can see his face. “K-Kurt, I love you.”
“I know…. I love you, too…”
After that one hot night, I woke up naked in a hotel suite. That night was the best night ever. I gave
myself to Kurt and he said that he loves me. Tumayo na ako at naramdaman ko ang pananakit ng
pagkababae ko. Masakit but it was worth it.
Bumangon na ako mula sa kama at nadako ang attention ko sa bed side drawer. I saw a vase of
chrysanthemum flowers and a note posted to it. Kinuha ko yun at binasa.
Last night was so wonderful. Thanks to you.—Kurt
I smiled automatically after reading the note. Sa sobrang tuwa ko ay hinalikan ko pa ito at inamoy-
amoy. “I told you, Kurt. You will get back to me and beg for more.”
Two weeks after the special night we’ve shared, nagpabalik-balik ako sa Midas Bar. Hoping to see Kurt
again… But nah, I never saw him again. Instead, ang ilang gangmates niya ang nakita ko. I didn’t have the
guts to ask them out where on earth is Kurt kasi nakita ko si Kent dun. Naduwag ako. Maybe I felt a little
guilt towards him or maybe I’m just shy?
The following day was like a bomb to me! I felt a little bit sick. I always ran inside the bathroom to puke
out. I even had this nausea which is unusual to me. Napaisip ako. Delayed ang period ko. So, I told my
friend to buy me a pregnancy kit. Nung una, ayaw pa niya kasi baka may makakita sa kanya at machismis
siya that she’s pregnant but she obeyed me eventually.
“What’s the result, Mariz??”
Panay ang katok ni Karen sa pinto ng bathroom ko. Samantalang ako ay nakaupo sa toilet bowl at
nakapikit pa. I feel like I’m going to have a nervous breakdown.
“What now, Mariz?!”

“Why can’t you just wait, b^tch!” I yelled back and slowly peak on the small rectangular thing on my
palm. “Holy sh*t!!!”
“What happened?? Ninenerbyos ako sayo, Stephanie Mariz!!!”
My heartbeat raced. It’s positive. I’m going to be a mother soon!
“Elny, it’s positive!!!”
I went out of the bathroom absent-mindedly. Isang gabing kasiyahan katumbas ang batang nasa
sinapupunan ko. Mixed emotions ang nararamdaman ko. I wanted to cry out of happiness but on second
thought, I need Kurt beside me now that we’re having our baby. But where is he?
“So, anong gagawin mo, sis?” Elny asked me and I just shrugged in reply. “What? Ano na!? Ipapalaam
mo ba sa Kuya mo ang tungkol dito?”
“Argh! Not now, okay?!” Humiga na ako sa kama ko. “I have to find the father of my child, Elny.” I told
her helplessly. Naikwento ko na sa kanya na may nangyari sa amin ni Kurt one night at naniwala naman
siya dahil nakita niyang magkasama kaming dalawa nung gabing iyon.
“I’ll help you, sis.” She stroked my hair gently. “Pero, sis… Paano kung magalit ang Kuya Morris mo ‘pag
sinabi mo sa kanyang si Kurt ang ama ng pinagbubuntis mo? Remember? Malaki ang galit niya sa gang
nila… They’re rivals…”
She has a point. Alam lahat ni Elny ang tungkol dito dahil kapatid niya ang isa sa mga gangmates ni Kuya,
si Brenan. Masyado silang close na magkapatid kaya naman open magkwento si Brenan kay Elny even
about his gangster life.
Uminom muna ako ng tubig saka ko siya tinignan. “Hindi naman siguro siya magagalit. Mahal naman ako
ni Kurt, at mahal ko rin siya. Siguro naman maiintindihan ako ni Kuya.”
“Sis, are you sure na mahal ka---“
I cut her off.”HE LOVES ME, OKAY! KURT LOVES ME AND I AM DARN SURE ABOUT THAT!”
“Okay, relax, Mariz.”
***
Two days after kong madiskubre na buntis ako, I decided to look for Kurt. With the help of Elny and his
hired investigator, nalaman ko kung saan nakatira si Kurt. It is a condominium tower located in Makati.
Pinuntahan ko naman siya roon kaso ang sabi ng receptionist sa front desk ay wala raw si Kurt dito. He
was out-of-the country. I went home disappointedly afterwards. Kailangan malaman ni Kurt ang
pagdadalang-tao ko as soon as possible. He has to be with me pag hinarap ko ang parents ko at aminin
na buntis ako.
Later that night, I heard a very loud knock at my door. Hindi pa man ako nakakatayo sa pagkakaupo sa
kama ay bumukas na agad ito. It was my parents. My dad really look so furious as he approached me.
“D-Dad, what’s up?“
Nanlaki ang mga mata ko ng ihagis nito sa mukha ko ang pregnancy test na ginamit ko. Yumuko ako at
sinubukang pigilin ang pagtulo ng luha ko. Among my parents, it’s my Dad I’m really scared of. Iba siya
kung magalit. Wala siyang pakialam kung makapanakit siya ng tao kahit pa kadugo niya.
“One of the maids got that here.” His eyes were furious. He seemed to be very angry. “WHAT IS THE
MEANING OF THIS STEPHANIE?!?”
“D-Dad, I am sorry…”
“SORRY? ANONG MAGAGAWA NYANG SORRY MO?! BAKIT BA WALA AKONG MATINONG ANAK?! YUNG
KUYA MO, BASAGULERO. A BLACK SHEEP IN THE FAMILY, PERHAPS. AND HERE YOU ARE, ANOTHER
DIGRACE OF THE FAMILY!!” Hinawakan niya ako sa magkabilang braso. Mahigpit at masakit.
“I DIDN’T KNOW THAT I RAISED A SLUT!! OH, WHO’S THE FATHER BY THE WAY? KILALA MO BA? I GUESS
NOT, IBA-IBANG LALAKI BA NAMAN ANG KASAMA MO EH!!”
“D-Dad, enough… Buntis ang anak mo.” Awat sa kanya ni Mommy at padaskol niya akong binitawan.
Nanginginig ang buong katawan ko sa takot. Parang hindi niya ako anak kung pagsalitaan.
“SINONG AMA NIYANG DINADALA MO!? STEPH, ANSWER ME!”
I heaved a sigh and faced him. Nanginginig ang buong katawan ko sa galit.
“YOU’RE RIGHT! HINDI KO KILALA, DAD! PAKIALAM MO BA SA BUHAY KO?? WALA NAMAN AKONG
GINAWANG TAMA DIBA? KAMI NI KUYA… PASAKIT LANG SAYO! SIMULA PA NUNG BATA AKO
HANGGANG SA NAGDALAGA AKO, WALA KANG PAKIALAM SA AKIN! WALA KA NUNG NAGTANGKA
AKONG MAGPAKAMATAY! ALAM MO KUNG BAKIT? KASI WALA KANG KWENTANG AMA!!!”
PAAAAAAK!
Isang malakas na sampal ang ginawad niya sa akin. Ano pa bang iiexpect ko? Ang apology niya? The
heck. Kahit sa panaginip, hindi mangyayari yun.
“DON’T TALK TO ME LIKE THAT!” Banayad niyang hinahaplos ang kaliwang dibdib niya habang si Mommy
naman ay umiiyak na sa likuran nito.
“D-Dad, tama na. Intindihin nalang natin si Stephanie.” Tumingin sa akin si Mommy. “Steph, you should
not talk to him that way. Ama mo pa rin siya! Huwag mo siyang pagtaasan ng boses.”
“I… I don’t wanna see your face again! Get out of my house! Simula ngayon, tinatakwil na kita! Get out!
Aaahh…” Napapikit siya habang sapo-sapo ang kaliwa niyang dibdib.
“I don’t care!! Aalis na talaga ako dito kahit hindi niyo pa ako palayasin! This house is like a hell!” Mag-
iimpake na sana ako ng damit nang makita kong bumagsak si Daddy sa sahig.
“Uhh… U-uhh, I can’t breathe….”
That was when my Dad fell on the floor losing his consciousness.
“DAAAAAAAAAD!!!!”
***
A month had passed when Daddy died. We had a mournful holiday season. It was all my fault. Pinatay ko
si Daddy! Kung hindi dahil sa akin, hindi aatakihin sa puso si Daddy. I hate myself!! Napakasama ko!
I wasn’t in my state of mind as the months passed by. Lagi akong nakatulala sa loob ng kwarto ko
remembering how Daddy died inside my room. Walang araw na hindi ako umiiyak. Walang gabi rin ang
nagdaan na hindi ako nagigising sa masamang panaginip ko.
“I DIDN’T KNOW THAT I RAISED A SLUT!! OH, WHO’S THE FATHER BY THE WAY? KILALA MO BA? I GUESS
NOT, IBA-IBANG LALAKI BA NAMAN ANG KASAMA MO EH!!”
“I… I don’t wanna see your face again! Get out of my house! Simula ngayon, tinatakwil na kita! Get out!”
“BAKIT BA WALA AKONG MATINONG ANAK?! YUNG KUYA MO, BASAGULERO. A BLACK SHEEP IN THE
FAMILY, PERHAPS. AND HERE YOU ARE, ANOTHER DIGRACE OF THE FAMILY!!”
“AAAAAAHHHHHHHHH!! WALA AKONG KWENTANG ANAK!!! KASALANAN KO ‘TO!!! SANA MAMATAY

NALANG AKO!!!”
Ilang buwan na akong wala sa sarili. Ilang buwan na rin akong laging hysterical. Pumasok si Kuya Morris
sa kwarto ko at mahigpit na niyakap ako.
“Sssshhh… Steph…. Stop it… Stop blaming yourself…”
“K-K-Kuya, it was my fault! Kundi dahil sa akin, hindi sana namatay si Daddy!! I HATE MYSELF! I HATE
MYSEEELF!!!!!!!!!” Nagsimula na akong magwala. Pilit kong tinulak si Kuya Morris pero masyadong
mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin.
“NURSE!!! NURSE!!!”
5 months din akong nakakulong sa bahay. Sa loob ng 5 months na yun, inaamin ko, nawala ako sa
katinuan. I really got depressed… 5 months na rin ang nagdaan, malaki na rin ang tiyan ko. I was always
spacing out, seemed to be looking for something in my mind. Nakatulala lang ako sa kawalan. Mula sa
veranda ay tinatanaw ko ang malawak na kapaligiran. Para bang may bumubulong sa sarili ko na;
Tumalon ka, Mariz. Believe me, you’ll soar like birds in the sky… Talon lang, Mariz. You’ll meet your
father when you do it. Trust me…
“THE F^CK!!! MARIZ! ANO BANG GINAGAWA MO??”
I went back on my senses when I saw my brother infront of me. Hinila niya pala ako mula roon sa
railings. “I… I w-want to fly, Kuya.”
“THE HECK! ANO BA?! ARE YOU REALLY CRAZY? TULUNGAN MO NGA ANG SARILI MO, STEPHANIE
MARIZ! BUNTIS KA! MANANATILI KA NA BANG GANYAN HABAMBUHAY?!”
Nagsisimula na namang mangingilid ang luha ko. I hate it when somebody scolds me. Na-trauma na yata
ako.
“Y-y-you don’t have to yell at me!!!!” Nakahawak na ako sa ulo ko. Sumasakit na naman. Pakiramdam ko
lahat ng ugat dito ay tumitibok sa sobrang sakit. “GUSTO KO NG MAMATAY!! WALA NAMANG
NAGMAMAHAL SA AKIN EH!!! EVERYONE LOATHES ME!”
My brother embraced me tight. “Ssssh… That’s not true. I am sorry… Tahan na… I am here, Mom’s here
for you as well. Mahal ka namin…”
***
One Friday morning, nakatulala ako habang sinusubuan ako ng personal nurse ko. I was eating a
chocolate porridge. Napahawak ako sa malaking tiyan ko nang maramdaman kong may sumipa dito.
“G-gumalaw…” I asked blankly.
The nurse smiled at me, “Sumisipa po siya, Miss Mariz.”
“Sumisipa?”
“Yes po. Yung baby mo po, sumisipa.”
Ibinaling ko ang tingin ko sa tiyan ko at pabilog na hinaplos ito. “May baby sa loob ng tiyan ko? How
come? Buntis ako?”
“Opo, Miss Mariz. 5 and a half months na po kayong buntis kaya nga po kailangan niyong kumain ng
masusustansyang pagkain para sa baby mo.” Sinubuan niya ulit ako. Kaya pala malaki ang tiyan ko.
Buntis pala talaga ako. Paano nangyari yun?
“Sinong daddy ng baby ko? Kilala mo ba?”
The nurse just srugged her shoulders. “Maaalala niyo rin po yun, Miss Mariz. Gusto niyo po bang
maalala?” Tumangoako. “Kailangan niyo lang po magpagaling para bumalik na po kayo sa katinuan. You
need to take your medicines on time. Are we clear po?”
I smiled widely. “Yes, we are. K-Kailangan kong ma-meet ang tatay ng anak ko. Ninang ka ha?!”
Marahil dahil sa pag-eencourage ng personal nurse ko sa akin ay naging mabuting pasyente ako sa
kanya. I always took my medicines on time. Kumakain na rin ako ng mabuti. Napansin ko rin ang
pagbabago sa vitals ko. Hindi na rin sumasakit ang ulo ko at hindi na rin ako nagigising sa gabi dahil sa
bangungot ko. That was the time when my mind functioned-well. Unti-unti na akong bumabalik sa
katinuan ko.
“Mariz…” Umupo sa tabi ko si Kuya Morris at ginulo ang buhok ko. “Balita ko, may improvement ka na.
Alam mo bang natutuwa si Mama dahil bumabalik ka na sa dati?”
“S-Saan si Mommy?”
He smiled a little. “She’s working her @$s off, Mariz.” Umayos siya ng upo at kumuha ng dyaryo para
magbasa. “Anyway, naaalala mo na ba kung sino ang ama ng pinagbubuntis mo?”
Napahawak ako sa kaumbukan ko. “W-wala akong matandaan, Kuya Morris.”
He eyed me with his serious set of eyes. “Wala talaga?”
“W-wala… Wala akong maalala.” Tumayo na ako sa pagkakaupo dahil nakaramdam na naman ako ng
sakit sa ulo. “K-Kuya, babalik lang ako sa kwarto ko. Sumasakit na naman ang ulo ko.”
“Okay… Anyway, bukas pala ay pupunta tayo sa OB-Gyne para ipa-ultrasound ang baby mo. Maayos ka
na rin naman diba?”
“Yes, K-Kuya.” Napadako ang tingin ko sa dyaryong binabasa niya. There was a picture of a good-looking
guy on the front page. Kinuha ko yun at pinagmasdan. Pamilyar. “Can I borrow this newspaper?”
“Sure…”
Dumiretso ako sa kwarto ko at pinagpatuloy ang pagtitig sa pamilyar na lalaki sa dyaryo. He was so
familiar. I wanted to remember him pero sumasakit lang lalo ang ulo ko. I didn’t mind my headache.
Binasa ko ang nakasulat sa gilid ng picture.
‘Tristan Kurt Lee and Kaye Anne Alonzo’s wedding has been postponed again. The latter’s family is
currently facing a problem in their company so they decided to call it off for awhile. Probably, the
merging of their company has postponed, too. Meanwhile, Kaye Anne Alonzo’s cousin, Christian Louis
Rivera is going to marry earlier this year. This is also one of the reasons why they had to call off Mr. Lee’s
and Ms. Alonzo’s wedding. They can’t handle two weddings in just a year.’
“Tristan Kurt Lee…?” I muttered trying to remember about this very familiar guy. I closed my eyes as I
massaged the side of my head. Sumasakit na naman ito dahil sa pagpilit ko sa utak ko na alalahanin kung
sino nga ba itong lalaking ito.
Eventually, someone’s voice made a flashback on my mind. His hugs, his kisses, his touch, our first night
together when our bodies became as one.
“K-Kurt, I love you.”
“I know…. I love you, too…”
I opened my eyes immediately and stared at the newspaper again. “I remember him… Si Kurt ang ama
ng baby ko!”
***
KINABUKASAN. I woke up in a very light mood. Para bang bumalik na ang dating ako. I wore a make up
on like I used to do months ago. Nagpaganda talaga ako at nagsuot ng isang red maternal dress na
kitang-kita pa rin ang hubog ng katawan ko.
“I’m pregnant, but still beautiful as ever.”
Sinamahan ako ni Kuya Morris sa OB-Gyne clinic and had my very first ultra-sound. Sobrang naexcite ako
nang malaman kong isang baby boy ang dinadala ko.
“It’s a boy…” I mumbled while eating on an expensive restaurant in a hotel. Ngumiti lang sa akin si Kuya
ng matipid.
“You have to be more careful, Mariz. I’m glad that your condition is good now.” Sabi niya sa akin at muli
itong sumubo ng steak. “Mariz, wala ka pa rin ba talagang natatandaan?”
I was taken aback. He shouldn’t know about Tristan Kurt Lee being the father of my child. Baka mapatay
niya lang si Kurt pag nagkataon.
“Wala pa rin…” I lied.
Ito na ang tamang panahon para mapuntahan na si Kurt. Naalala ko na ang lahat. Natatandaan ko na
kung saan siya nakatira. Nagpaalam muna ako kay Kuya Morris na pupunta lang sa washroom pero ang
totoo ay lumabas na ako ng restaurant at sumakay na ng taxi. Buti nalang, may cash pa akong naitago sa
drawer ko bago ako mawala sa tamang pag-iisip.
I shook my head dismissing my thought. Hindi ako nabaliw. Matino ako! I was just depressed that I
didn’t remember anything except for my father’s death.
Nakarating ako ng matiwasay sa condo na tinitirhan ni Kurt. I asked the receptionist at the front desk for
the exact unit number of Kurt.
“16th floor po, Ma’am. #187… Would you like someone to accompany you, Ma’am?”
I smiled sophisticatingly just like before, “No Thanks…”
I immediately headed to the elevator. Pasarado na ito kaya naman humabol ako. “MISS, WAIT!!” She
pressed something that made it open again. Pumasok naman ako at nginitian siya. “Thanks.”
“What floor ka po?”
“16th floor.” I answered as I touched my bulge. Naramdaman ko kasing sumipa ulit ang baby ko and I
really felt tickle.
“Dun din ako.” Then I saw her pressed the 16th floor button.
Tumingin ako sa kanya. Mukha naman siyang mabait kaya naman tinanong ko siya. At isa pa,
naramdaman ko kasi na ninenerbyos ako.
“Dun ka din? May kilala kang Kurt na nakatira sa floor na yun, miss?”
Tinignan niya ako pababa sa bulge ko. “Oo, kalapit unit ko lang yun.”
“Pwedeng samahan mo ako? First time ko kasing puntahan siya dun eh…”
“S-sure…” She answered and as if on cue, bumukas na ang elevator. “Let’s go?”
Sinabayan niya ako hanggang sa makarating kami sa tapat ng #187 unit. Siya na ang pumindot sa
doorbell. She must be a friend of him.
“Thanks ah?” I thanked her and she just nodded and smiled in reply.
Napatingin ako sa harapan nang magbukas ang pinto at niluwa nito ang isang bagong gising na lalaki. He
was still good-looking in his messy hair. Saglit akong natulala sa kanya.
“Crystal, tara pasok!”
“Nagpasama siya sa akin. Hinahanap ka. Sige, alis na ako ah!” Tumalikod na yung babaeng tumulong sa
akin pero wala akong pakialam. My eyes are fixed on him.
He frowned at me. “WHO THE HELL ARE YOU?!?”

Napasinghap ako sa pagtaas ng boses niya. I really don’t want to be scolded anymore!! Pinipigilan ko ang
pagluha ko.
“Oy, Kurt. Don’t be rude to her. Can’t you see? She’s pregnant.” Hindi ko na napansin na binalikan kami
nung babae. I heard him call her Crystal.
“’Di ko nga kilala yan eh. Sino ka ba? Ha?” He retorted.
Hindi ko na kinaya ang harsh tone niya kaya sumigaw na rin ako. “You don’t remember me?” Kinunutan
lang niya ako ng noo. “You impregnated me and you forgot about me?!? It’s me Stephanie! ”
Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko. Why was he surprised?
“The hell with you! I don’t even know you. Ngayon pa nga lang kita nakita tapos nabuntis kita?!? You’re
hell crazy!” Lumabas siya at tumabi dun sa babae. “Don’t believe that fcking girl. She’s lying!”
“Shut up,” the girl hissed.
So, ito ba ang babaeng kinahuhumalingan niya ngayon? This pale trashy girl? Mukha namang walang
ibubuga sa kama! Maputi lang siya at hindi kagandahan. I’m sure, pagsasawaan lang din siya ni Kurt.
I shot her my eyebrow upwards and placed my hands on my waist. Tinignan ko naman si Kurt. “You
fcked me and you’re the father of the child inside me!!” And there, my tear ducts reacted. Tuloy-tuloy
na ang pagtulo ng luha ko. Lagi nalang ba niya akong gaganyanin??
“STOP THIS BULLSH*T!” Bigla nalang akong hinawakan ni Kurt sa braso at padaskol na kinaladkad
papuntang elevator. Sakto naman na nasa floor na ito ang lift kaya naman pinasakay niya ako at isinara
ang elevator.
Nanginginig ang buong katawan ko sa galit. I felt like I am going to explode my anger alone inside this
darn elevator!!
“SH*T!!! I swear, you will pay for what you’ve done to me!!! Pati yang babae mo!! I swear, I’m gonna kill
her!! Pinagpalit mo ako sa kanya?! G@g* ka!”
I felt a little dizzy again. Sumakit na naman ang ulo ko. Sumandal ako sa dingding ng elevator to balance
myself but too late, my knees went weak that I fell on the floor.
Gumising ako sa isang hospital bed. Maraming nakasaksak sa katawan ko na kung ano-ano kaya naman
marahas ko itong hinablot. “Sh*t!! Ano ba ‘to?!?”
Bumukas agad ang pinto ng ward ko at nagmamadaling pinigilan ako ni Kuya at ni Brenan.
“Steph, calm down. We’re here in the hospital…”
“I WANNA GO HOME! I DON’T LIKE TO STAY IN THIS SH*TTY PLACE!!!”
Niyakap na ako ni Kuya Morris ng mahigpit. Inalo niya ako at banayad na hinagod ang likuran ko gayun
din si Brenan sa buhok ko. Hindi ko na mapigilan ang paghagulhol. Masakit. Gusto kong mawala ang sakit
na nararamdaman ko sa puso ko.
“K-K-Kuya, he fooled me… He dragged me out of the condo… Dineny niya ako. Hindi niya raw ako kilala.
Galit ako sa kanya!! Pinili niya pa yung babaeng yun! I swear, I’m gonna kill that b^tch!!!”
“BRENAN, tumawag ka ng nurse! Dali!”
Nagsimula na akong magwala. In just a second, dumating na ang dalwang nurse at ininject na naman ako
ng pangpakalma. Kasing bilis ng kidlat na nanghina ako. Kuya Morris laid me on the bed and stroked my
hair.
“We better get out of this place… I don’t wanna see you in that state again. Kung sinuman ang gumawa
sayo nyan, pangako ko, didispatsahin ko para sayo…”
***
Pagkadischarge ko sa hospital ay bumyahe kami papuntang Puerto Princesa. Brenan’s family owned a
resthouse located in a private island there. Ilang buwan kaming nag-stay ni Kuya dun kasama na rin ang
magkapatid na sina Brenan at Elny for the entire summer vacation. Kahit papaano ay nalayo ako sa
stress pero hindi pa rin mawala sa isip ko si Kurt.
My brother also kept on asking me who’s the father of my child pero pinapabulaanan ko na wala akong
matandaan. I don’t want him to kill Kurt. Mahal ko siya at siya ang ama ng baby ko. 6 & ½ months na ang
baby ko nang may ipinamalita sa akin si Elny. She was reading a website on her Ipad when I caught her.
“Ano yang binabasa mo?”
Dali-dali niyang niyakap ang Ipad niya at umiling. “It’s nothing…”
“ANO NGA?!”
She sighed in defeat. “Si Kurt… Engaged na naman sa anak ng isang business partner ng pamilya niya.
But this time, it’s for real kasi mahal daw nila ang isa’t-isa. And worst is, buntis daw yung babae.” She
handed me her Ipad. Kahit na in-shocked ako inabot ko naman ito. and she’s right… F^*ck that business
article! Pati ba naman ito kailangan pang ipabalita?! Eh anak lang naman sila!
“BUNTIS DIN NAMAN AKO AH!!”
“Calm dow, Mariz.”
“Mas nauna ako!! Crystal Gail Rivera? That’s the girl I was talking about, Elny! Siya yung babaeng pinili ni
Kurt! That slut!!!”
***
“I am alright, Kuya! Boredom is killing me!! Ayos na ako. Can we just go back to Manila now?!” Pilit ko
kay Kuya Morris.
“No… Hindi makakabuti sayo ang pag-stay sa Manila.”
“Kuya, I’m okay. Don’t worry about me. At isa pa, kailangan ko ng regular check-up sa OB-Gyne ko. If we
stay here longer, hindi magiging accessible sa akin ang magpabalik-balik from this remote island
papuntang city! Paano kung may unexpected na mangyari? How can we get to the city nang mabilisan?”
Kuya Morris looked at me with his very serious expression. “Are you really fine??”
I smiled a little and hugged him tight. “Kuya, don’t worry too much. I am really okay…”
“Fine, uuwi na tayo.”
Within 3 days ay umuwi na kami sa Maynila. I spent my days surfing the net. I just wanted to take a
research about that Crystal Gail Rivera. Pinag-aralan ko ang background niya. I discovered that she lives
next to Kurt’s unit. Nalaman ko rin na nasa iisang unit na sila nakatira. Buntis na siya pero nag-aaral pa
rin siya. Wow, she’s a goodie-good-girl. Mayaman din siya… Maybe that’s the reason why Kurt wants to
marry her. Business world you know.
I even stalked them wherever they go. Sa mall, grocery, park, school or wherever. I had a good agent
who helped me. Guess who? Yung mismong receptionist ng condo tower nila. I paid her to inform me
wherever they would go and the only thing she does is to know their whereabouts. Isang tawag niya
lang sa akin ay lumalarga na agad ako.
As time went by, kitang-kita ko kung paano siya alagaan ng buong gang ni Kurt. That should be me! Mas
malaki na ang tiyan ko sa kanya!! Whenever I see her smile or laugh, sumasama ang loob ko. And there, I
made another plan for her. Paunti-unti ay pinapadalhan ko siya ng threats through the help of a very
reliable person. Isang bayad lang ay wala ng palya ang ginagawa niya. I even texted and called her just to
leave her a wonderful threat.
Until one day, while following them in the mall, somebody grabbed my arm and it’s no other than
Brenan.
“What the hell are you doing here, Brenan?”
“Bakit mo sila sinusundan?”
I rolled my eyes in annoyance. “I really should be following the father of my child.”
“WHAT?!”
I smiled fiercely. “You heard me right. Siya ang ama ng anak ko. Don’t you dare tell it to Kuya Morris
kundi magkalimutan na tayo!”
Pinaliwanag ko kay Brenan kung paano naging ama si Kurt ng anak ko. At first, he didn’t believe me pero
eventually naniwala na siya. Nandun kasi siya nung gabing nagkita kami ni Kurt at nakita niya na sumama
ako sa kanya. I told him my secret evil plan towards them, that I will kill that slut named Crystal Gail
Rivera para naman mapanagutan na ako ni Kurt. Mas may karapatan naman kasi ako kay Kurt eh! Mas
nauna ako…
“What?! Gusto mong patayin ang fiancée' niya? Buntis yung tao!”
“So am I. Mas naunang mabuo ang anak ko kesa sa kanya! And I will do everything para lang mapasakin
si Kurt!! I am desperate!” Tumayo na ako sa sofa at akmang lalabas na ng pad ni Brenan nang tapunan
ko siya ng tingin. “Do you wanna help me?”
He sighed, “Fine…”
I grinned. “Ayokong makarating ito kay Kuya ha? I don’t want him to kill my love, understand?” He
nodded hesitantly. “I want you to kill that b^tch in your own way. Ciao!”
As what we had discussed, tinulungan nga ako ni Brenan. But before I knew it, muntik na siyang mahuli
ng mga personal bodyguards ng bruha. I asked him to cool down for awhile. Ako naman ay sinundan pa
rin sila kung saan man sila magpunta, even in Tagaytay. Kahit na sumasakit ang tiyan ko ay wala akong
pakialam. My brother didn’t have any idea on what I’ve been up to. I kept on denying that I remember
anything. But as being a gangster, nakaramdam siya na may masama akong ginagawa.
“STEPH! I TOLD YOU, AKO NA ANG BAHALA SA DEMONYONG LALAKING GUMAWA SAYO NYAN!”
That’s what he told me but I didn’t care. Tuloy pa rin ako… Binalita sa akin ng receptionist na pupunta
raw sila Kurt sa Zambales kaya naman sumunod ulit ako. Masyadong malayo ang beach house na
pinuntahan nila kaya naman hindi ako nakapagcheck-in sa hotel. And guess what? I slept in my fck^ng
car para lang ‘di sila mawala sa paningin ko.
I still followed them the next day. Mukhang uuwi na sila sa Maynila pero dumaan pa sila sa isang
skydiving center. Dun ako lalong humanga kay Kurt. He soared high in the sky fearlessly. Pero napalitan
ng galit ang admiration na nararamdaman ko when Kurt kissed that slut nung lumanding siya sa ground.
Sinundan ko sila ng palihim hanggang parking lot. Nagulat nalang ako nang biglang may yumakap sa
akin. This scent. I know his scent.
“Kuya??”
“Siya ba?”
I closed my eyes and breathed deeply. “It’s Kurt… Siya ang ama ng anak ko.”
“I guessed it right…” Humiwalay na siya sa yakap at pinasakay na ako sa kotse niya.
“Kuya, yung kotse ko!!”
“Let Brenan pick it up!” Sinarado niya ang pinto ng passenger’s seat at nakita ko siyang may kinusap sa
phone niya. Matagal ang conversation nila. It took 5 minutes after he got inside the driver’s seat. Before
he started driving, I saw his dangerous smirk.
“Let my gang work on it, Steph… Pagbabayaran niya ang ginawa niya sayo…”
[50] Black Ace
***X10
“Hindi pa ba gigising yan?!” Naiinip na tanong ni Jake.

He was pertaining to the guy that Alex caught leaving a basket of apples with a death threat. Nakaupo
ito sa isang wooden chair habang nakatali ang dalawang kamay nito sa likuran. At kasalukuyan itong
walang malay.
“Napagod yata kakapumiglas eh.” Kalmadong sambit naman ni Alex.
Ngayon ay nagtipon-tipon sila sa kanilang secret hideout. Dito rin nila dinala ang lalaking nahuli ni Alex.
They gathered a lot of information about Stephanie Mariz Valencia with the help of Derrick. Nalaman
nilang isa sa mga naging ex-flings ni Kurt ang gumagawa ng kataran-taduhan na ito kina Gail.
A pregnant woman named Stephanie Mariz Valencia and was kept on running after Kurt because of the
child inside her.
“Hindi ko alam na magagawa ito ni Stephanie. Imposible,” mahinang sabi ni Kent na narinig naman sa
apat na sulok ng kwartong inookupahan nila. Kent was Stephanie’s ex-boyfriend. At nalaman nalang ng
huli na ginamit lang pala siya nito para mapagselos ang pinsang si Kurt.
“Nagawa na niya, dude.” Sabay tapik sa balikat niya ng kakambal na si Brent.
“Mabait si Stephanie…”
Lumapit sa kanya si Arthur at umupo sa tabi niya sa monobloc chair. “Dude, suicidal yung babaeng yun.
Naalala ko, sinamahan ko pa si Master na makipagbreak dun eh. Tinakot pa nga niya si Kurt na
magpapakamatay siya kung hihiwalayan niya raw siya. Tsk tsk!”
Kent never introduced her ex-girlfriends to the gang as well as his gangmates. Exemption nalang sina
Alex, Dustin, at syempre si Kurt. They respect their privacy most especially their lovelife.
“Sigurado ba kayong si Stephanie ang may pakana nito? Baka naman nagsisinungaling yang damuho na
yan!” Bulyaw pa nito habang nakaturo sa lalaking walang malay.
“Dude, sinabi niya na yung pangalan eh.” Jake said with a smug on his face. “And besides, napakalaki ng
posibilidad na siya ang gumawa nito. Nabuntis nga RAW siya ni Master diba?”
“Nabuntis?” Kent’s voice was full of sarcasm. “Imposible namang nakipag-one night stand si Kurt few
months ago. Nakatuon ang atensyon niya kay Gail kahit hindi pa siya nakakauwi dito noon.”
“Yeah, Kurt’s into Gail ever since…” Dustin commented.
“Pero, malay nga natin… Naikama nga niya si Stephanie. Who knows? Maganda si Stephanie at mabait
pa. Kilala ko yung tao. Hindi niya magagawa ito.”
Sumabat na si si Toffer dahil sa inis niya. “EH SINO BANG KAIBIGAN NATIN DITO, KENT? YANG
STEPHANIE NA SINASABI MO O SI KURT NA KAIBIGAN NATIN? PURO KA STEPHANIE EH! NYEMAS!”
Tatayo na sana si Kent para sugurin si Toffer pero naawat na siya ng kakambal. “POTEK! EH SIRA-ULO KA
PALA EH! HINDI NIYO KASI KILALA SI STEPHANIE… HINDI NIYO PA SIYA NAKILALA NG PERSONAL PERO
KUNG MAKAPAG-ISIP KAYO TUNGKOL SA KANYA, ANG SAMA-SAMA! PINAGHIHINALAAN NIYO AGAD!
NANIWALA NAMAN KAYO AGAD SA UGOK NA YAN! PAANO KUNG PINAGLALARUAN NIYA LANG
TAYO???”
Alex motioned them to hush. “Enough!” Nilapitan niya si Kent at tinignan ito ng seryoso. “We’re on the
Kurt’s side, Kent. Huwag mong kampihan ang ibang tao. Kahit pa na ex mo siya, mas kilala pa rin natin si
Kurt. Mabait man o hindi ‘yang Stephanie na sinasabi mo base sa pagkakakilala mo sa kanya, hindi pa rin
matutumbasan yun sa ilang taon na pagiging kaibigan natin si Kurt. Maliwanag ba?”
Kent just hissed out of annoyance. Pinakalma na siya ng kakambal pero hindi maalis sa isip niya ang
pagkainis. “Pota! Masyado kayong one-sided lang!”
“Kent, hindi ito ang oras para dyan sa pagiging concern mo sa ex mo! Ang pinag-uusapan natin dito ay
ang sitwasyon ni Gail...” Sermon sa kanya ni Brent. “May problema na nga tayo, dadagdagan mo pang
g*go ka!”
“Shut up, wala kang alam!”
Binatukan niya si Kent. “T*nga! Lahat tayo walang alam dito. Kaya huwag kang umakto dyan na alam mo
ang lahat!!” Tumayo ito at tumungo sa bar counter ng hideout nila. “Takte! I-reformat mo nga ang utak
mo, Kent Xavier! Corrupted na eh!”
“I SAID STOP IT! KAYO NAMAN NGAYON ANG MAG-AAWAY NA KAMBAL?!”
Nanahimik na sila nang magtaas na ng boses si Alex. Nilapitan nito ang walang malay na lalaki at walang
ano-ano’y ibinuhos niya sa mukha ng lalaki ang laman na tubig ng bottled water na hawak nito.
“Acck! Acck!”
Napangisi si Alex nang makitang nagkamalay na ang lalaki. “Ang tagal mo magising. Kahapon ka pa
walang malay ah! Buti, hindi ka tuluyang namatay dyan?”
“… P-pakawalan niyo na ako ser! Nasabi ko na sa inyo kung sino ang nag-utos sa akin d-diba?”
Natawa ng mapakla si Alex habang dinudukot ang baril mula sa pagkakaipit sa pants niya. He aimed the
gun on the side of his head.
“S-ser, wag mong ipuputok yan!”

“Tss… T*nga ka kasi eh! We, X10, don’t use firearms… Alam mo bang sabik kami na gumamit ng ganito?
Mukhang itong baril mo pa ang gagamitin ko para kitilin ang buhay mo. Nagdala-dala ka pa kasi.” He was
using his calm yet dangerous tone.
“… S-ser…”
“NGAYON! SABIHIN MO SA AMIN ANG TOTOO. SINO ANG NAG-UTOS SAYO NA DALHIN ANG BASKET NA
YUN?! SAGOT!” Napasinghap ang lalaki nang idiin ni Alex ang baril sa ulo nito.
“S-sinabi ko na! Si Stephanie Mariz Valencia nga! Nagsasabi ako ng totoo!”
Alex quickly jerked his head to eye Kent at his back. Nakayuko lang ito at nakakuyom ang sariling kamao.
“At anong rason?!”
He swallowed his own sweat. Napapikit pa siya dahil sa matinding nerbyos na nararamdaman niya.
“W-wala akong alam… Basta, inutos lang sa akin na dalhin ang basket na yun!” He eyed him as though
pleading. “… D-dalawa silang nag-utos sa akin. Si Brenan yung isa! Siya pa ang nagbayad sa akin para
gawin ito.”
“Brenan?”
“… Myembro ng Black Ace!” Lumunok ulit siya. “Parang-awa niyo na! Pakawalan niyo na ako. Ako ang
mapapatay ni Brenan nito ‘pag nagkataon…”
Ibinaba na ni Alex ang baril at ibinalik na ito sa pagkakasiksik sa pantalon niya. Humarap siya sa X8 at
tumango dito. “Paglaruan niyo na yan…”
Lumapit naman sila sa lalaki at sinimulan ng pagsusuntukin at pagtatadyakan ito. Sinenyasan niya naman
si Derrick na lumapit sa kanya.
“Mukhang nagsasabi siya ng totoo. We have to go to Black Ace’s territory bago pa sila makakilos.”
Derrick just nodded and as if on cue, Alex’s phone suddenly rang.
Unregistered number.
His brows formed a straight line while taking the phone call.
“Hello?”
[“Black Ace speaking... Sunduin niyo na ang Master niyo dito sa Taft. Black Ace’s hideout… Try to come
here faster kung ayaw niyo siyang maabutang wala ng buhay.”]
*TOOT TOOT TOOT*
“Sh*t!”
They’re late.
***
***BLACK ACE
Brenan slid his phone back on his pant’s pocket. ‘They must come on time.’ He thought. Alam nyang
pupuruhan ni Morris si Kurt kaya naman patago niyang tinawagan ang isa sa X10 members. Among Black
Ace, Brenan has this not-so-stoned-heart. Kahit papaano ay may awa pa rin siya, lalong-lalo na ngayon
na nanggagalaiti sa galit ang gang leader nilang si Morris kay Kurt. He’s sure as hell that Morris’ gonna
kill him… Alam nitong hindi palalagpasin ni Morris ang pagkakataon ngayong hawak na naman nila si
Kurt.
Dinala nila sina Kurt at Gail sa isang abandonadong bahay located somewhere in Manila. They tied him
up on a chair while he’s unconscious. Nakapwesto sila sa pool side habang pinagmamasdan ang lalaki.
Tuloy-tuloy pa ang pag-tulo ng dugo nito mula sa ulo niya na pinalo ng baril ng lalaking tumangay sa
kanila kanina. Meanwhile, Crystal was still on a deep sleep in one of the rooms on the second floor of
the huge house. She was all alone, sleeping on a mattress. Madilim sa loob at napakalamok. Her hands
were also tied up by a thick rope and her mouth was covered by a packing tape so that she couldn’t
shout when she wakes up.
Pinagmamasdan ng limang kalalakihan na nakasuot ng maskara ang walang malay na si Kurt. His shirt
was mixed of blood and sweat. Nakakaawa siyang tignan. Anytime, pwede siyang maubusan ng dugo
dahil sa sariwang sugat nito sa ulo niya.
“Boss, ano’ng gagawin natin dyan sa hambog na yan?” Tanong ng isa sa mga myembro ng Black Ace
gang.
Brenan just shrugged as he stared at him mercifully. “Hintayin nalang natin si Morris.” Sagot nito sa
kapwa myembro.
Brenan Montemayor is the rank 2 of the Black Ace Gang. Si Morris Valencia ang pinuno ng nasabing gang
kaya naman sunod-sunuran sila dito. They are even best buds and he promised that he would do
whatever he wants for the gang’s sake.
Nakarinig sila ng sunod-sunod na pagkalabog mula sa madilim na kwarto sa second floor ng bahay na
pinagkulungan nila kay Gail. Sinenyasan niya ang mga gangmates niya na siya na ang bahala sa babae.
Kapagdaka’y umakyat sa ikalawang palapag. Nagdala siya ng tubig para sa babae dahil sigurado siyang
nauuhaw na ito.
“Tubig oh,” alok niya at dahan-dahang tinanggal ang tape mula sa bibig ni Gail.
Tuloy-tuloy na luha naman ang umagos mula sa mga mata niya. She was hella scared. Malalim ang
bawat paghinga niya dahil pakiramdam niya ay walang hangin ang umookupa sa kwartong iyon. Pawisan
na rin ang buong mukha niya. Bigla siyang nakaramdan ng matinding awa dito.
“SINO KA?! ANONG KAILANGAN MO SA AMIN? SAAN SI TRISTAN?! TRISTAN! TRISTAAAAAAAN!”

Pinadyak niya ang nakataling paa sa mattress na gumawa ng malakas na kalabog sa papag.
He quickly covered her mouth with his right palm. “Shut up… Hindi kita sasaktan basta manahimik ka
lang, pwede?!” Inabot niya ang bottled water. “Now, drink. I know you’re thirsty.”
Dahil nga nakatali ang kamay nito ay siya na ang umalalay sa pag-inom ng tubig nito. She was really that
thirsty. Naubos niya ang isang bote ng tubig.
“Are you hungry?”
Hindi sumagot si Gail bagkus ay umiyak lang ito ng tahimik. Nakatulala siya sa lalaking nakaitim na
maskara at takot na takot sa kung anumang nangyayari.
“May masakit ba sayo, Miss?” He asked worriedly. Nag-aalala siya dahil may bata sa sinapupunan niya.
Kagaya nalang ni Stephanie. They’re on the same boat. “Pasensya ka na kung nadamay ka dito ha? Si
Kurt lang naman ang pinupuntirya namin eh.”
Nagpakawala ng malakas na hikbi si Gail. “S-Saan si K-Kurt??”
He sighed and returned the tape on her mouth. “Sorry talaga…”

Naramdaman niya ang paimpit na hiyaw ni Gail, maging ang paglagabag nito sa mattress na hinihigaan
niya pero isinawalang bahala niya ito. He went out of the room and locked it again. Pagkabalik niya sa
pool side ay sakto naman na dumating na ang pinuno nila, si Morris.
“Look who’s here,” nakangising sambit ni Morris habang nakatingin sa walang malay na si Kurt. He was
only wearing a halfway mask that reveals the lower part of his face. “G*g0 ka talaga. Pati kapatid ko,
pinatos mong t@r*nt@do ka…”
He walked towards Kurt and grabbed his hair harshly.
“3rd year highschool nang muntik ng magpakamatay si Stephanie. Dahil pala sayo kaya siya napariwara!
Dahil lang sayong g@g0 ka!! Pinahiya mo pa siya sa school campus…” Marahas niyang binitawan ang ulo
nito at naglakad sa isang sulok para kunin ang isang gallon na tubig. Walang ano-ano ay ibinuhos niya ito
kay Kurt.
“Acck! Ack!” Pasamid-samid na natauhan si Kurt. He opened his eyes slowly. Medyo malabo ang
paningin niya pero nauulinagan niya na maraming nakapalibot sa kanya. He was so weak. He was so
tired. Hindi niya alam kung may lakas pa siya.
“You were 1st year college when we first encountered each other. 3rd year college naman ako noon.
Dahil naipangako ko noon kay Stephanie na kung sinumang lalaki ang magpapaluha sa kanya ay
babasagin ko ang mukha, nag-isip kami ng plano para makaganti sayo!”
“Acck! H-hindi ko alam yang----“ Sinuntok siya ni Morris sa pisngi dahilan para manahimik ito.
“Don’t talk back, @s$hole! Hindi pa ako tapos.” Humalakhak siya ng malakas. “Nilabanan namin ang
gang ninyo pero nakakatuwa ah! Natatalo niyo kami. Galing!” Sarkastiko itong pumalakpak. “Kaya ayun,
naalala mo ba nung blinockmail kita?? Pinapili kita noon! Naalala mo ba?!”
Hindi ito sumagot. Saglit na inalala ni Kurt ang nangyari dalawang taon na ang nakalipas. Kurt just
laughed instead.
“… You gave me two options. Bubuwagin ang gang ko at gagawin niyo akong rank 2 ng walang kwenta
niyong gang o papatayin niyo ang girlfriend ko. G@g0! Sino b-ba namang makakalimot dun?!” He
coughed again. “Immature ka!! Nakikisawsaw ka pa sa problema ng kapatid mong sira-ulo!!!”
He gave him another punch on the side of his lips. Nalasahan niya ang dugo na ito pero tumawa lang siya
ng mahina.
“Ang sarap mong patayin dahil sa ginawa mo sa kapatid ko, Kurt!! Bakit sa lahat ng babae eh kapatid ko
pa? T@ng!n@ ka!!!”
Kurt looked at him blankly. “Masyado kang mababaw. You want to kill me because I broke your sister’s
heart way back in highschool, don’t you??” Tumawa pa siya ng nakakaloko na ikinainit lalo ng ulo ni
Morris. “…Are you fcking nuts?! Ni hindi ko nga kilala ang kapatid mo. W-wait, ano bang pangalan niya at
baka matandaan ko!”
“Fc^k you! BINUNTIS MO ANG KAPATID KO TAPOS KINALIMUTAN MO LANG SIYA!?! EH PUT@NG!NA MO
PALA EH!!”
He quickly took his gun from his belt and aimed it on him when suddenly Brenan stopped him. “MORRIS,
ANO BA!!”
Tinabig niya ang kamay nito at hinarap siya. “Witness ka sa paghihirap ng kapatid ko diba? You
witnessed it Brenan, didn’t you?!”
“Yes, I did but fc^k Morris! Hindi ba masama naman kung papatayin mo siya dahil lang dun?!”
He grabbed his collar. “PAPATAYIN KO SIYA DAHIL PINAHIRAPAN NIYA ANG KAPATID KO!! HUWAG
MONG NI-LA-LANG YUN!” Tinulak niya ito ng marahas.
“Is this some kind of a bluff? The fc^k! Ha-ha-ha! It’s not fc^kng funny! Anong binuntis? Yung k-kapatid
mo?” Umubo ito saglit. “Puch@! Sino ba kasi yan?” Kurt interrupted them.
“Seryoso kami kaya wag kang tatawa-tawa dyan, t@r@nt@d0, kung ayaw mong masaktan ang babae
mo!!!” He glared at him.
He fell silent. Si Crystal… Where’s Crystal??
“Where the fc^k is she?!?”
Morris smirked and motioned his gang member to hand him his baseball bat. “You see, she’s not here.
Gusto mo bang tawagin ko ang put@ng!n@ng babae mo?!”
Nagpanting ang dalawang tenga niya nang marinig niya kung ano ang tawag nito kay Crystal “Sh*t!! YOU
FCKING SON OF A B^TCH!!! HUWAG MO SIYANG MATAWAG-TAWAG NA P*TA! BAKA YANG KAPATID
MO ANG P*TA!” He tried to kick him but he wasn’t able to do so because he was all tied up. “Huwag mo
siyang idadamay dito!?! Put@!! Wala akong ibang babaeng nabuntis bukod kay Crystal!!” He yelled his
lungs out. He’d been celibate for years not until what happened between him and Gail… He knows
that…
“Oh really?” Pinalo-palo ng mahina ni Morris ang baseball bat sa palad niya. He smiled at him sheepishly.
“Ilabas niyo si Crystal dito!” Utos niya.
In just a matter of seconds ay nilabas na nila si Gail mula sa mabaho at madilim na kwarto. Nakahawak
ang dalawang lalaki sa magkabila niyang braso at pumwesto sa terrace, dun pa rin sa second floor.
Iniharap nila si Gail para makita siya lalo ni Kurt.
Bakas sa mga mata ni Gail ang pag-aalala, pagkatakot, at kung ano-ano pang emosyon. She just couldn’t
scream because of the tape on her mouth.
“C-Crystal…” Lalong nanghina si Kurt dahil sa nakita niya. Her tears were his weakness. Ayaw niyang
nakikita sa ganoong estado si Gail. “Huwag niyo siyang idadamay dito…”
“Say please first???” Natatawang sabi ni Morris.
He closed his eyes for a second. “P-please… Please don’t hurt her.”
“Mamili ka… Ikaw o siya?”
He sighed and swallowed. Namumuo na rin ang mga tubig sa mga mata niya. Kahit hindi niya alam kung
anong eksaktong dahilan kung bakit sila nandito ay tumango nalang siya.
“Me…”
As fast as speed of a thunder, bigla nalang ay may pumalo na matigas na bagay sa balikat ni Kurt. A tear
fell down from his eye not because of the pain but because of Gail… He doesn’t know if he could still see
her after this. How he wish he could…
“Hmmm….” Humagulhol na si Gail habang malinaw na pinapanuod niya ang pagbugbog sa mahal niya
mula sa ibaba. Pilit siyang nagpupumiglas sa mahigpit na hawak sa kanya ng dalawang lalaki. Gusto niya
itong puntahan at yakapin para lang masanggi ang bawat palo ng baseball bat, sa bawat suntok o tadyak
sa kanya. She wanted to wipe the blood all over him but she can’t.
*BLAAAAAG!*
“UGH!” Napapilig ang ulo niya nang suntukin siya sa panga ni Morris. He tried to open his eyes just to
glance on Gail but he failed.Umaagos na ang dugo niya sa mukha, dahil dito ay lumalabo na ang paningin
niya.
Kinalag ni Morris ang pagkakatali sa kamay niya at marahas na itinayo ito. He punched again his face.
Tuloy-tuloy na suntok, tadyak at sapak ang natanggap niya. He wanted to fight back pero nanghihina na
siya.
Hinawakan siya ni Morris sa magkabilang balikat at tinuhod ang sikmura niya. He groaned in pain and
kneeled on the ground. Kasabay nito ay ang pagsuka niya ng dugo. Hindi pa nakuntento si Morris. He
grabbed his hair and punched him again on the jaw.
“… HMMM! HMMM!!!!” Gail cried. Sinusubukan niyang tanggalin ang pagkakatali sa kamay niya mula sa
likuran pero masyado itong mahigpit. Hindi niya maalis ang tingin kay Kurt. “… Hhhhhhmmmmmppp!”
“Serves you right! Mamimili ka ng g@g@guhin mo!” Sabay halakhak ni Morris habang nakasalampak na
ang duguang si Kurt sa semento. Nakitawa na rin ang mga walang awa na myembro ni Morris except to
Brenan who was puffing out a cigar. Hindi niya masikmura ang ginagawa ng pinuno nila sa lalaki.
“KUYAAAAAAAAA! STOP IT! STOP IT!”
They all stopped when they heard someone shrieked. Nilingon ito ni Morris. Nakita niya si Stephanie na
tumatakbo palapit sa kanya at pinagsusuntok ang dibdib niya.
Gail on the other hand, cried in mercy. She also felt hurt, seeing Kurt in that condition. Kahit na nagtaka
siya dahil may pumigil sa kanila na isang buntis na may kalakakihan na ang tiyan ay hindi niya ito
pinansin. Instead, she tried to struggle hard. Hindi malinaw sa paningin niya kung sino ang babaeng yun
dahil natatakpan ng luha ang mga mata niya. Gayundin ang babae, natatakpan ang mukha nito ng
kanyang buhok.
“TIGILAN NIYO ‘TO!!!!” She screamed as she kneeled infront of Kurt. Niyakap niya ito ng mahigpit.
“KURT! WAKE UP! WAKE UP!”
Morris grabbed her arm and pulled her to stand up. Napamura pa siya nang marealize niyang buntis nga
pala ang kapatid. He should have been more careful of her. “Bakit ka nandito?!”
“Tigilan niyo na ito! Kundi ako mismo ang magpapahuli sa inyo sa mga pulis!”
He was taken aback... He massaged the bridge of his nose and faced her again. “Siya ang nakabuntis
sayo! Ano ba, Mariz?!”
“Ititigil niyo ito o ipapahuli ko kayo?!”
Morris sighed in defeat and let go of her arm. “FINE! But before everything else…” Kinuha niya mula sa
semento ang baseball bat na kanina ay hawak niya. Marahas niyang itinayo si Kurt na animo’y nag-
aagaw buhay na. He, then smashed the baseball bat on his head that made him fall off the swimming
pool. Naghalo na ang tubig at dugo nito sa pool. He looked so devastated.
“KUYAAAAAAAA! Dalhin niyo siya sa ospital! Sh*t! Napatay mo na yata siya!!!”
He hissed, “Serves him right! Hayaan mo siyang mamatay!”
Lumapit sa kanya ang rank 3 ng gang nila. “PINUNO, MAY MGA PARAK NA PARATING!”
“Shet! Bilisan niyo! Tara, sibat na tayo!”
And they all stormed away leaving Gail and Kurt in a hopeless situation.
GAIL’S POV
“Hhhhmmmmmmmpppp!!!”
Nang pakawalan ako ng dalawang lalaki mula sa pagkakahawak nila sa braso ko ay agad-agad kong
tinungo si Kurt sa ibaba. Nakalubog siya sa tubig at wala ng malay! Ang bilis ng pangyayari, kanina lang
ay binubugbog si Kurt at sa isang iglap lang ay para silang bulang nagsiwalaan. Iniwan nila kami!!
NAGPAPANIC AKO! Hindi ko alam ang una kong gagawin. Bago ko lapitan si Kurt ay lumapit muna ako sa
poolside dahil may nakita akong sirang tiles dun. Mula sa likuran ay pilit kong pinipigtas gamit noon ang
lubid na nakatali sa dalawa kong kamay. Sinilip ko pa ang likod ko at nakita kong konti nalang ay
mapipigtas na ito. Oh please! Huwag Niyo pong pababayaan si Kurt!
Nang maramdaman kong tuluyan nang napigtas ang lubid ay dali-dali akong tumalon sa pool. Wala na
akong pakialam kung gaano ito kalalim, basta ang importante ay maiahon ko si Kurt! I grabbed his shirt
and pulled him on the staircase. Hinila ko pa siya hanggang sa mapunta kami sa pool side.
I urgently gave him CPR. “C’mon, Kurt! Breathe! Breathe!”
Pinump ko pa ang dibdib niya at minouth-to-mouth na naman siya.
“KURT! PLEASE! BREATHE! B-BREATHE!”
Pump. Pump. Pump.
Pinakiramdaman ko ang pulso niya at napalunok ako nang maramdaman kong may pulso pa ito. Ang
lakas ng kabog ng puso ko! Ang tanging nararamdaman ko lang ay pagkatakot at pag-aalala. “KURT!
KURT! WAKE UP! PLEAAAAAAASE!”
I gave him a CPR again. “KUUUUUURT! C’mon, baby love! Breathe!!!”
Walang tigil na ako sa paghagulhol habang tinatampal ko ang pisngi niya. Napadako ang tingin ko sa
isang upuan sa sulok at nakita kong nandun ang phone namin ni Kurt. Mukhang kinuha nila ‘yun sa amin
kanina nung wala pa kaming malay! I was about to get it when I heard a loud slam somewhere and the
next thing I knew, nakita ko ang X10 na tumatakbo papunta sa amin.
“G-GAIL?!”
I ran towards Alex and grabbed his arm. “Si Kurt! We have to rush him to the hospital!”
***
Mabilis silang nakatawag ng ambulansya para sunduin kami. Kurt was quickly rushed to the emergency
room. We have nothing else to do but to wait the doctor to come out here on the seat infront of the E.R.
I was idling. I was spacing out. Nanginginig ang buong katawan ko habang nakaakbay sa akin si Kaye
Anne. Hindi ko alam kung paano siya nakarating dito ng disi-oras ng gabi. All that matters to me is Kurt!!!
“Gail, magpalit ka muna ng damit…”
I shook my head while catching my breath. I was crying endlessly. Oh God, please! Save Kurt!
“Magkakasakit ka. You’re dripping wet, Gail!” Narinig kong sabi ni Kaye Anne.
“Princess, may restroom dito. Magbihis ka muna.” Sabi naman ni Dustin.
“I am f-fine…”
“You’re shaking! Magbihis ka lang saglit…” Hinila na ako patayo ni Kaye Anne pero tinulak ko siya.
Yumuko ako at nakita ko ang white dress ko na may dugo. It’s Kurt’s blood.
“… Sana okay lang siya…” I mumbled while wiping my tears.
“Gail,” umupo sa harapan ko si Alex at hinawakan ang dalawa kong kamay. Eye-to-eye level na kami. He
looked straight into my eyes. “Kurt is tough… He’s strong. He’ll be fine. Trust me…”
“Kaya nga Princess,” Jake stroked my hair. “Hindi namin siya magiging Master kung mahina siya.”
Bawat pagpatak ng luha ko ay siyang punas ko gamit ang palad ko.
“N-Nakita ko siya kung paano bugbugin ng mga w-walang hiyang yun!! Wala silang awa!” I bursted out
between my sobs. “… Wala akong nagawa kundi ang tignan lang siya mula sa malayo kasi nakatali ang k-
kamay ko!”
Inangat ko ang kamay at hinaplos ito. Dun ko lang napansin na may pasa ito at bahagyang may sugat.
Bakat na bakat ang pagkakatali ng lubid. Maging ang dalawa kong braso ay pulang-pula.
“P-please…” I closed my eyes and prayed. “Huwag Niyo po siyang pababayaan…”

My lips were shaking. My body was trembling but I still tried to stand up and walked towards the ER’s
entrance. I felt my knees went weak that made myself faint.
“GAAAAAAIL!”
***
Nagising ako na nakahiga sa hospital bed. Kaye Anne was there sitting on the bed side while staring at
me. Mukhang nasa loob kami ng isang ward. “You okay?”
I didn’t answer her instead I tried to get off the bed. Kaso, may dextrose na nakakabit sa akin. “KAYE
ANNE! Tulungan mo nga ako dito?! I need to see Kurt!”
Pinigilan ako ni Kaye Anne. “Gail, you need to rest… Namumutla ka na! Makakasama yan sa baby mo!”
I still struggled. “I need to see him! Ano ba!”
Bigla namang bumukas ang pinto at pumasok sina Alex, Dustin at Derrick. Napatigil ako sa
pagpupumiglas nang makita ko ang seryosong expression sa mga mukha nila.
“Gail, you need to rest first…” Sabi ni Dustin. He seemed to be serious. Hindi na siya cold which is very
unusual.
“Kamusta si Kurt?!” I asked, ignoring what he said.
Nagkatinginan silang tatlo. Maging si Kaye Anne ay nakisali sa pag-uusap ng mga mata nila.
“WHAT?! Ano na?! How is he?” I asked eagerly.
Alex let out a heavy sigh.
“The good news is he’s alive…” He said with a weak smile.
“Oh thank God!” Napa-face palm ako sa tuwa. Thank you po! Hindi Niyo siya pinabayaan!
I stopped when I heard him speak again. This time, he was using his very serious tone.
“B-but the bad news is… He’s in coma.”
[51] WHAT IF
KAYE ANNE’S POV
“Baby love, bilisan mo ang pag-gising mo ha? You need to wake up before I give birth to Kyra. Gusto ko,
fully-recovered ka na pag nanganak ako. Pipirma ka pa sa birth certificate ng first baby natin eh.”
Nakatitig lang ako kay Gail habang kinakausap niya ang walang malay na si Kurt. Madaming nakakabit sa
kanya mga apparatus at talagang madaming galos at pasa ang katawan niya. Kahit sinong makakakita sa
condition ni Kurt, for sure maaawa sa kanya. Sabi ng doctor, nasa critical na kalagayan daw si Kurt.
Malala raw kasi ang pagkabagok sa ulo niya. Suspetsa niya, higit sa isang beses napuruhan ang ulo nito.
Kusang nangingilid ang luha ko habang pinapanuod ko si Gail kaya naman patago ko itong pinupunusan
gamit ang thumb ko.
“At… At saka, diba magpapakasal pa tayo pagkapanganak ko? Kaya bilisan mo dyan gumising kasi
matinding p-preparation yun.” She giggled as she touched his hand. “Huwag mo akong paghintayin ng
matagal ha?”
Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa cornered-sofa at nilapitan si Gail. Isinubsob naman niya ang
mukha niya sa kamay ni Kurt.
“Gail, why don’t you go home for awhile? Magpahinga ka muna sa bahay. Dalawang araw ka ng nandito
eh.”
She groaned, “Ayos lang ako. Don’t worry about me. I’ll stay here with Kurt.”
“Pero kailangan mong magpahinga, Gail. Buntis ka… Makakasama sayo ang magpuyat.”
Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa akin. She then faint a smile. “Nakakatulog naman ako ng maayos
dito, Kaye Anne. Pag umuwi ako sa bahay, sigurado akong hindi ako makakatulog ng maayos. Ayokong
iwanan si Kurt dito eh.”
I sighed in defeat. Mahirap talaga makipagtalo kay Gail.
“Well then, babalikan nalang kita dito mamaya, Gail. I have to go back to E.H.U na. Free cut lang kasi ako
today.” I lowered my head to kiss her on the cheek. “Nag-iwan na ako ng pagkain mo dyan sa fridge.
Kainin mo yun ha? For sure, magagalit si Kurt nyan ‘pag nagpabaya ka sa sarili mo at sa baby niyo.”
She nodded. “Thanks, Kaye Anne.”
“By the way, uuwi pala ang parents mo tonight. I suppose, they’ll check on you. Sige, bye na.”
Austin must be waiting for me at the lobby. Sinamahan niya kasi ako pagpunta dito. Pero nagpaalam siya
na dun nalang daw siya sa lobby mag-i-stay since nahihilo raw siya sa amoy ng ospital.
Kinuha ko muna ang shoulder bag ko bago lumabas ng kwarto. Pagkaharap ko sa left side ng hallway ay
nakita ko siya. My heart automatically thumped hard. Para akong mabibingi sa malakas na pagtibok nito.
Sheez! Of all people, bakit siya pa ang makakasalubong ko?! >,<
“Kaye Anne…” Tawag ni Nathan sa akin.
I faked a smile and wiggled my eyebrow as though nothing happened between us. Si Chloe panigurado
ang nagbalita sa kanya tungkol sa nangyari kina Kurt.
“… Uhm, pasok ka lang sa loob. Ito yung kwarto ni Kurt.” Sabay turo ko sa right side ko. “… Nasa loob si
Gail. Sige Nathan, una na ako sayo. I’m going to be late.”
Lalagpasan ko na sana siya nang pigilan niya ako sa kaliwang braso ko. And now, we’re side by side. Me,
facing the north and him, facing south. Mas lalo tuloy akong kinabahan. GHAAAAAAAAAD! Ano ba ‘to?!
“Usap tayo…”
I took a deep breath and looked down the floor. Masyadong awkward ang atmosphere ngayon. Kung
bakit kasi wala masyadong taong dumadaan sa hallway na ito.
“Male-late na ako, Nathan.” Pagdadahilan ko.

Ang tagal niyang nakahawak sa braso ko. Ni hindi man lang siya magsalita kaya sinubukan kong alisin ang
kamay niya… But geez! Bakit niya hinihigpitan? TT__TT
“Umamin ka na sa akin, pero bakit hindi mo pangatawanan? Bakit binawi mo pa?” Gumalaw ang ulo niya
and I suppose, nakatingin na siya sa akin ngayon. “Pinaglalaruan mo ba ako, Kaye Anne?”
Napasimangot ako sa narinig ko. Ako? Pinaglalaruan siya?
I faced him and gave him my glare. “Oo, umamin ako sayo. At oo, totoo yung sinabi ko. Lahat ng sinabi
ko nung araw na yun ay totoo. Now what? Anong gagawin mo?”
Nakatitig lang siya sa akin. Hinihintay ko ang sagot niya pero walang lumabas na salita mula sa bibig niya.
He looked so weary but I don’t care.
“See? Wala diba?” Marahas kong tinanggal ang kamay niya sa braso ko. “Tatlong taon ko ‘tong
kinimkim, Nathan. Tatlong taon mo akong pinahirapan. Nahihirapan ako tuwing kasama ka. Para akong
sasabog… Mabuti nga nailabas ko ito eh… Ang hirap kayang itago nitong nararamdaman ko. Parang may
kung anong malaking nakabara sa puso ko. Kahit papaano naman ay guminhawa na ang pakiramdam ko
ngayon.”
I tapped his shoulder and faked a smile.
“Hindi ko naman pinagsisihan ang pagconfess sayo… At alam kong hindi na mababalik yung dating tayo.
Yung pagiging bestfriends… ‘Pag pinagpatuloy pa kasi natin ito, mas totortyurin mo ako. Maawa ka
naman sa akin, Nathan…”
I waited for him to say something… Kaso, wala… Parang nawala yata siya sa huwisyo niya.
“Ayan, nakapag-usap na tayo… So, I better get going na. Traffic pa eh…” Nag-wave goodbye na ako at
nagsimula ng maglakad sa opposite direction nang marinig kong tinawag niya ako.
“Kaye Anne…”
Lumingon naman ako. “Hmmm?”
Seryoso ang mukha niya. I also saw his close fist. “P-Paano kung sabihin kong mahal din kita?”
Lub dub lub dub lub dub…
I somewhat felt glad upon hearing that from him… Pero mas nangingibabaw sa akin ang pagkainis.
Mukha kasi hindi siya sincere… And what if? Ayoko sa mga what if na yan… Dyan ako nasasaktan eh.
Aasa na naman ako kung ganun?
Bakit kaya biglang kumapal ang mukha niya? Try niya kayang lihain yan minsan? Tss.
I smiled.
“Don’t worry about me, Nathan. Hindi mo kailangang mahalin din ako dahil nalaman mong mahal kita.
Pampalubag loob lang yan eh… Mas masasaktan ako dyan sa what if mo.”
***
We’re on the way to E.H.U. Tahimik lang kami ni Austin sa byahe. Ang hassle lang, kasi traffic. Para tuloy
akong nawalan ng ganang pumasok ngayon. Hayyy…
“Kaye Anne, may problema ba?”
I looked at Austin, blankly. “Wala naman.”
Inihinto muna ni Austin ang kotse niya sa gilid at saka siya humarap sa akin. “… Nakita ko kanina sa lobby
si Nathan. Hindi niya ako napansin pero nakita ko siya.” Mahinang sabi niya. “Nag-usap na ba kayo?”
“Yes…”
“If you don’t mind me asking, what did-------“
I cut him off. “Austin, stop courting me but please stay by my side.”
Napakunot ang noo niya at medyo umiwas ng tingin. He cleared his throat, seemed to be fixing his
composure. “Basted na ba ako?”
I sighed. “Mahal ko siya, Austin… Kung sasagutin kita, ayaw ko naman na gawin kitang panakip butas.
That would be very unfair.”
He eyed me and gave me his warm smile. Hinawakan niya pa ang kanang kamay ko at pinisil ito. “I’m
willing to be a rebound, then… Gagawin ko ang lahat para mapalitan siya sa puso mo… At pakiusap lang,
Kaye Anne… Don’t tell me to stop courting you. May ugali kasi ako na kapag pinipigilan ako, mas lalo
akong nagpapatuloy pa.” :)
CHELSEA’S POV
Naglalakad ako sa loob ng campus nang mahagip ng tingin ko ang pamilyar na figure ng isang lalaki.
Kahit nakatalikod siya, kilalang-kilala ko pa rin ang taong yun. I immediately walked towards him and sat
on his right side on the bench. Nakatingin lang siya sa malayo. Mukhang malalim ang iniisip niya.
“Kamusta? Nadalaw mo na ba sina Gail sa ospital?” I asked while looking at him. Kaso, parang wala
siyang narinig. Nakatulala pa rin siya. “Nat-Nat…”
“.. Oh?” Tumingin siya sa akin saglit at natatarantang nagbuklat ng textbooks niya.
“Ang sabi ko, kung nadalaw mo na sina Gail sa ospital?” Yun kasi ang dahilan niya sa akin kaninang
umaga, kaya ‘di niya ako nasundo sa bahay.
“A-ahh… Oo.”
Tumango-tango nalang ako sa kanya. He’s been acting so weird lately. I don’t know why pero talagang
may napapansin akong kakaiba kay Nat-Nat. Nahihiya naman akong tanungin siya kung anong problema
niya. Yes, I’m his girlfriend but he’s not open to me. He’s secretive.
“Cathy, diba ex mo yan?”
“Sino? Si Nathan?”
“Yeah, Prince Nathaniel Salvador ang name niya diba? Model Student awardee of the year?”
Nabaling ang tingin ko sa kaliwa ko. Naoverheard ko kasi ang pangalan ni Nathan eh. I saw two girls
sitting on the bench next to us. Siguro, isa’t kalahating dipa lang ang layo nila sa pwesto namin. Both of
them are retouching their make up. Hindi sa judgemental ako ha, pero halata sa kanila na mga maarte
sila on how they look and speak.
Medyo tumingin pa sa pwesto namin yung long hair na girl kaya umiwas ako ng tingin at nagpatay
malisya.
“Yes, naging kami nung first year college… But we broke up after a month.”
“Oh how come?”
“He was so nice, gentleman, smart… and uhm, basta he’s a perfect boyfriend. Ang kaso…”
“What?”
“He was a lame kisser. He always kissed me on the cheeks lang. Pag nag-iinitiate ako ng kiss sa lips,
umiiwas siya. Buti pa si Derrick eh…”
“Yung X10?! Naging kayo?! Swerte mo, girl!”
“Ssshhh… I know right… Isang gabi lang naman yun. The next day, after we woke up, break na kami.”
“OMG… One night stand?”
“Yeah, at least naexperience ko si Derrick. Hihihi! Unlike that lame-kisser-Nathan… I supposed he’s a
gay. Hinahain ko na nga ang sarili ko, tumatanggi pa.”
Hindi ko na matiis ang naririnig ko kaya tumayo na ako at hinila ang kamay ni Nathan.
“Nat-Nat, tara… Lipat tayo ng pwesto.”
He just looked at me blankly, “Ha?”
Bakit ba wala siya sa sarili ngayon? =____=
“Let’s go… Masama ang ihip ng hangin dito eh.” Hinihila-hila ko pa ang kamay niya pero hindi siya
nagpatinag.
“Ayos naman dito ah.”

“She must be the new girlfriend. I bet you, makikipagbreak din yan since hindi niya maeenjoy si Nathan.
Boring yan eh.”
“Hahaha! Yeah right.”
This time, napatingin na si Nathan dun sa dalawang babae. He looked so serious. Hinila ko na siya palayo
at nagpahila naman siya. Ayoko ng gulo. Mabuting pang wag nalang patulan yung dalawang yun. Halata
naman na nagpapapansin lang sila e.
“Ex mo ba talaga yun?” I asked while dragging him. Nagtataka na talaga ako. Bakit ba lumilipad ang utak
ni Nat-Nat ngayon??
“Si Cathy? Unfortunately, yes.”
“Bat mo naman pinatulan yun?” Mean na kung mean pero I don’t see any reason para magustuhan ng
isang Nathan ang mga ganung klaseng babae. I know Nathan better since highschool and as far as I
know, ayaw niya sa mga ganung klaseng babae.
“Wala lang…” Tapos siya na ang humila sa akin. “Let’s go.”
Nagpatangay na ako kay Nathan hanggang sa makapunta kami sa Admin Building. Nagtaka pa ako kasi
dinala niya ako sa may bandang gilid. I mean, dito sa hindi masyadong daanan ng mga tao. What’s with
Nat-Nat?
“Nat-Nat…”
I was so shocked when he pinned me on the wall. He cupped my cheeks and before I knew it, his lips
crushed mine. His kiss became deep. He started to kiss me with passion. Dahil na rin sa pagkabigla ko ay
para akong nanigas sa kinatatayuan ko. My eyes were also wide open and I could see his eyes are closed.
Nag-ipon muna ako ng lakas bago ko siya itulak nang malakas.
“NATHAN! W-why did you do that!?” I retorted, catching my breath.

Nakatitig lang siya sa akin ng seryoso. “Am I really a lame kisser?”
“Ano ba yang sinasabi mo?!”
Tumalikod siya sa akin at narinig ko nalang na may binanggit siyang pangalan.
“Kaye Anne…?”
Sinundan ko naman ng tingin at tinitignan niya. There I saw Kaye Anne, on the second floor building.
Nandun siya sa may railings at mukhang nagulat yung expression niya. Nakita niya siguro yung paghalik
sa akin ni Nathan.
“Kaye Anne…” Nathan was about to go after her when I grabbed his arm. He looked at me coldly,
“Susundan ko si Kaye Anne.”
Siguro, kailangan ko ng sabihin kay Nathan ito. Nararamdaman ko kasi na may iba sa pagitan nila eh and
I’m involved in it.
“Tell me Nat-Nat, mahal mo ba si Kaye Anne?”
His eyes rounded in surprised. Napaiwas pa siya ng tingin at napansin ko ang pamumula ng pisngi niya.
“Shet naman! Bakit mo ba natanong yan, Chels?”
“Just answer me…”
Bumuntong-hininga muna siya. “Hindi ko siya m-mahal.”
“Hindi mo siya mahal? Yeah right. Eh bakit mo siya susundan? So what kung makita niyang hinalikan mo
ako, eh girlfriend mo naman ako???”
Yumuko lang siya at napasuklay ang daliri niya sa kanyang buhok. He looked so frustrated.
“Hindi mo maiintindihan, Chelsea…”
“Nat-Nat, bakit hindi mo nalang aminin sa akin na mahal mo si Kaye Anne? Halata naman eh.” Tinignan
niya ako na halata bang nabigla siya sa sinabi ko. Nginitian ko naman siya. “Akala mo, hindi ko napansin
yun? Sa tuwing magkasama tayo, bukambibig mo siya. Sa tuwing magkukwento ka ng tungkol sa kanya,
there’s always a spark in your eyes pati na rin ang ngiti mo, kakaiba.”
Napapikit siya saglit at sumandal sa pader. “Hindi ko siya mahal. Bestfriend ko lang siya. Nothing more,
nothing less.”
I crossed my arms as I faced him. “…Bakit? Wala bang rason na magustuhan mo ang bestfriend mo, Nat-
Nat? Isn’t that possible?”
He frowned. “Chels, ano ba ‘tong pinag-uusapan natin!? Girlfriend kita diba? Eh bakit ikaw pa ang
nagtatanong sa akin nyan?”
I giggled while shaking my head. Kakaiba talaga si Nathan. Para siyang bata… He’s so innocent when it
comes to love.
“Do you think masasaktan ako?” Natawa pa ako ng mahina. “Sa almost two months natin being a
couple, narealize ko na kalokohan lang ito. I can only see you as a brother, Nat-Nat. Kaya, itigil na natin
ito. It’s no use.”
He gawked. “Ano?!”
“Let’s break up.”
“Pero---“
“Hindi kita mahal, at hindi mo ako mahal. Ano pa bang rason para ipagpatuloy pa ito? Huwag ng t*nga,
Nat-Nat! Huwag na nating ituloy ito kasi may nasasaktan na naman ako unintentionally eh.” I stomped
my feet on the floor remembering what happened way back in highschool, nung sila pa ni Danica. “Iba
ang mahal mo, kaya siya ang dapat kasama mo ngayon.”
“What?”
“Si Kaye Anne! Boplaks mo, Nat-Nat…” T_T
He wrinkled his forehead again. “Hindi ko siya mahal! Tangn@ naman! Ang kulit,” saka siya bumulong sa
gilid niya na rinig ko naman. “Tsk! Nakapagmura pa tuloy ako sa harap ng babae.”
“Eh sinong mahal mo aber?!” Nakapameywang na ako. Hirap paaminin nito! >.<
Napahilamos siya sa mukha niya.
“SI GAIL! MAHAL KO PA SI GAIL!”
O__O
“Si G-Gail? Tindi mo naman…” I shuffled my hair in frustration. “Alam mo, kung anong lumalabas sa bibig
mo, kabaligtaran ng kinikilos mo, Nat-Nat! Ano ba!”
“Eh sa mahal ko------“

Napahinto siya sa pagsasalita ng ipatong ko ang dalawang kamay ko sa magkabilang balikat niya. “Nat-
Nat, listen very carefully ha? Sagutin mo rin ako ng maayos.” He nodded blankly. “Sinong iniisip mo most
of the time? Si Gail o si Kaye Anne?”
His lips twitched sideways. “Si Kaye Anne… K-kasi…”
“I don’t need a reason! Next question, sinong mas hinahanap mo ngayon? Si Gail o si Kaye Anne?”
“… K-Kaye Anne…”
I smiled sheepishly. Mukhang aamin na ito. “Now, can you explain to me about your wallpaper?”
Ang wallpaper lang naman niya sa phone niya ay ang picture nilang dalawa ni Kaye Anne taken God-
knows-where-and-when.
Napabuntong-hininga siya at nagtaas ng dalawang kamay in surrender.
“Fine, mahal ko si Kaye Anne.”
Magsasalita pa sana ako kaso naunahan niya ako.
“But I’m not yet ready to tell about it to her. Ayokong magpadalos-dalos…” He turned his back on me
and I heard him let out a sigh. “At t*ng!na, nagseselos ako sa g*go na yun… Hindi ko man maamin kay
Kaye Anne, pero nagsimula yun nung mapalapit siya sa g*go na yun. Siguro, noon, akala ko, concerned
lang ako sa kanya pero hindi eh… Iba nga pala ako ‘pag concerned sa tao.”
Then, naglakad siya ng tatlong hakbang at sinipa –sipa yung poste dun. Sino ba ang tinutukoy niya? Si
Kyle ba?
“Bw!s!t! Kahit kailan, hindi pa ako nagselos sa kahit kanino. Kahit kina Danica o kay Gail pa! Hindi ako
seloso eh! Potek! Kabanas! UGH!”
Nilapitan ko na siya at inawat siya sa pagsipa dun sa poste.
“Nat-Nat! Tama na.”

“Ang t*nga-t*ng* ko! Hindi ko alam na mahal ko na pala siya. Hindi ko namalayan… Sino ba namang
matinong tao ang hindi mamamalayan na napamahal na siya sa isang tao!? Sabihin mo nga?!”
=______= Eh bat siya sa akin galit?
“Ganun naman talaga ang love eh. Bigla-bigla yang mararamdaman… Hay nako…” Tinap ko ang likod
niya nang tumigil na siya sa pagsipa dun sa poste. “Ang mabuti pa, umamin ka na kay Kaye Anne.”
“Mas nauna na nga siyang umamin eh.” Bulong niya.
“Ha?”
He shook his head and started to walk away slowly. “Wala.”
Sinundan ko naman siya. “So, ano na? Anong balak mo?”
He just shrugged his shoulders. “I won’t make a move until I’m ready to make her mine.”
“BAKIT?! Baka maunahan ka pa ni Kyle! Siya pa naman itong laging kasama ni Kaye Anne… Mapag-
iiwanan ka na! Kainis ka naman oh!” >.<
Naglakad na siya ng mabilis kaya naman medyo naiwanan na ako.
“Huy!!!”
“’Di ko pa kaya. Natatakot ako… Baka ‘di niya na ako tanggapin.”
Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ang sinabi niya. I don’t care eventhough he left me. Isa lang
ang pumasok sa isip ko.
“Si Nathan, natotorpe?” I muttered. Wow… =.=
KAYE ANNE’S POV

I was spacing out while lying on my bed. Diretso uwi na ako kanina from school kasi wala ako sa mood.
Supposed to be, babalik ako sa ospital kaso nandun na naman daw si Kuya Louis para samahan si Gail.
Ano bang nangyayari sa buhay namin ngayon? Sina Gail at Kurt, may pinagdadaanang pagsubok and I’m
hoping na masurpass nila ito. Ako naman, namomroblema… Bakit nga ba ako namromroblema? Nasabi
ko naman na ang dapat sabihin kay Nathan diba?
Nakakainis pa! Of all scenes, bakit yung halikan pa nila Nathan at Chelsea ang nakita ko kanina? Ewan
ko! Naiinis ako… Pwede namang ibang tao nalang ang makita ko sa ganung eksena, pero bakit sila pa?
Nang-iinis ka ba author?? Kasi kung oo, effective eh!!! >o<;;
I saw them kissing with my two very eyes. Hindi ko naman sinasadya na makita yun. It just happened na
naglalakad ako sa corridor ng building namin nang biglang tumunog ang phone ko. Pumunta naman ako
dun sa railings. Si Tita Trinity yung tumawag sa akin. She was asking me about Gail’s condition. Nung
matapos na kaming mag-usap ni Tita Trinity over the phone, paalis na sana ako dun nang mahagip ng
tingin ko mula sa baba ang scene na yun.
Nathan leaned to Chelsea and kissed her deeply. Parang nasemento ang mga paa ko sa sahig. Para bang
nawala ako sa earth ng approximately 10 seconds… At ‘di ko nalang namalayan na humarap banda sa
building na kinatatayuan ko si Nathan. Our eyes met and as though I didn’t see anything, I turned my
back and started to walk away with a feeling of being stabbed in my chest.
“Girlfriend naman niya yun eh! Pakialam ko ba???! If I know, talagang ginagawa naman nila yun. That’s
what normal couples do.”
I pouted and shook my head, dismissing what I’ve said. Para na akong nababaliw na dito sa loob ng
kwarto ko. Is talking to myself normal? In my personality? Well, yeah. =.=
“Haaayyy! Eh kung sagutin ko na kaya si Austin para makalimutan ko na si Nathan? Nganga forever lang
naman ako ‘pag umasa pa ako sa lalaking yun!”
Niyakap ko ng mahigpit ang unan ko. I stared at the ceiling and took a deep breath.
“Kapag sinagot ko kaya si Austin, makakamove on na kaya ako kay Nathan?” Wow, maka-move on ako,
‘kala mo naging kami. FEELING! (=3=)
Pumikit ako at nagpout pa. Pinagdaop ko pa ang palad ko.

“Give me a sign, Lord!” Ano bang klaseng sign ang pwedeng hingiin? Hmmm, “K-Kapag, may umakbay sa
akin na lalaki. Lalaki! Wala naman umaakbay sa akin na lalaki sa campus eh… Oh well, Lord… Kapag may
umakbay po sa akin na lalaki sa campus bukas, ibig sabihin nun sasagutin ko na siya… Thanks po in
advance.” Mahinang sabi ko. “At sana po, malagpasan na po ng pamilya ko ang mga pagsubok na
kinakaharap po namin. AMEN.”
Nag-sign of the cross na ako at nagshift ng pwesto. Napatingin ako sa digital clock. 10:45 na pala. Bat ‘di
ako makatulog? >.<
***AFTER 2 HOURS
Bumaba ako sa kitchen dahil hindi pa rin ako makatulog. Hindi ako mapakali eh! Kumuha ako ng cracker
nuts at ng tubig mula sa fridge nang madatnan ako ni Yaya Vera.
“Oh, bat gising ka pa? Alas-dose y medya na ah.”
I smiled to her. Sumubo muna ako ng cracker nuts. “’Di po ako makatulog eh.”
Kumuha rin siya ng tubig at uminom. “May kasabihan na kapag hindi raw makatulog sa gabi o hindi
mapakali, may posibilidad daw na may nag-iisip o umaalala sayo.” She grinned.
SINONG IISIP SA AKIN? ~________~
“Baka yung manliligaw mo.” Dagdag pa niya kaya nabilaukan ako sa kinakain kong cracker nuts. Uminom
agad ako ng tubig at sinimangutan si Yaya Vera.
“Yaya naman po!” >.<
“Hahaha! Okay, number 14.” ^_^
“Number 14?” (?_?”) Hay nako… Mahilig talaga sa ganyan si Yaya. Yung mabibilaukan ka, tapos imbes na
tubig ang ibigay sayo eh bibigyan ka ng number.
“Letter N!!” Tapos humawak siya sa chin niya na parang iniisip niya kung kaninong pangalan ang
nagsisimula sa letter N ang nakakaalala sa akin. “Aaahhhh~ N stands for NATHAN!”
Eh? O__________o
[52] OO NA, MAHAL NA KUNG MAHAL KITA…
NATHAN’S POV
Napaungol ako sa inis nang marinig ko ang pagtunog ng digital clock sa bed side table ko. Agad ko ‘tong
pinukpok para matigil lang sa pag-ingay.
PUTEK! 7AM na agad? Ni hindi nga ako nakatulog eh =______=
Eh paano ba naman hindi ako makakatulog eh ang daming tumatakbo sa isip ko. Ay, mali! Isa lang pala
ang iniisip ko. Shet! ‘Di talaga ako pinatulog ni Kaye Anne kahit limang minuto lang. Bakit ba kasi ayaw
niya maalis sa isip ko eh?!?!?!?
“AAAAAAAAAARGH!!!!!!!”
Naibato ko kung anuman ang nadampot ng kamay ko. Pero napabalikwas ako at tumakbo sa pwesto ng
pinagbatuhan ko.
“SHET!” Bakit sa lahat ng mababato ko eh ang BB Curve ko pa? ~_________~
Kinolekta ko kaagad ang kalas-kalas na BB ko at binuo ito ulit sa kama. Wala ka talagang kwenta,
Nathan! Wala ka sa sarili!
Tinesting ko kung gagana pa at fortunately, gumana naman. Bumungad agad sa akin ang wallpaper
naman ni Kaye Anne. I sighed and stared at it. “Kainis ka naman, kulet eh… Ano bang ginawa mo sa akin
at nagkakaganito ako sayo?”
Humiga ulit ako sa kama, still staring at my phone’s wallpaper.
“Aamin na ba ako sayo ngayon?” Napakamot ako sa ulo ko ng madiin. “Eh hindi pa nga ako umaamin
pero parang basted na agad ako! TAKTE NAMAN OH!”
Pinagmasdan ko lang ang ngiti ni Kaye Anne sa picture. Hindi ko nalang namalayan na pinadaan ko ang
hintuturo ko sa mukha niya.
“Ibig sabihin, nung oras na kinuha natin ang picture na ito sa 7Eleven, mahal mo ako??”
“Yes, I love you, Nathan…”
O__________O
Sumagot ang picture?!? Shet naman oh! Alam kong puyat ako. At kapag puyat ako ay may tendency na
bangag ako pero huwag naman sana akong biruin ng ganito oh! -//////////-
“Nathan…”
“Tsk… Nababaliw na yata ako sayo, Kaye Anne.” Pumikit ako at nagtaklob ng kumot. Nabigla nalang ako
nang may marinig akong may humahalakhak sa paanan ng kama ko. Pagtingin ko, si Ate Lie pala! “Ate
Lie naman! Bakit ka ba pumapasok nang biglaan sa kwarto ng may kwarto!?”
“HAHAHAHAHAHAHA!”
=_________= Nababaliw na talaga ito.
“Baliw ka na ba?” +____+
Sa wakas, tumigil na siya sa kakatawa at tumalon na sa kama ko. Binato niya pa sa mukha ko ang sando
ko. “Naman oh! Kailangan ba ibato?!”
“Hahaha! Nathaniel, alam kong may abs ka na ha! Pero, hindi pa masyadong umuusbong eh. Konting
push pa…” Sabay tawa na naman. May kapatid akong sira-ulo. =____=
“Tch… Hindi ako nagpapalaki ng katawan.” -____-

“Weh? Mukha mo! May biceps ka na nga eh. Siguro pumupuslit ka na sa gym noh? Uy, binata na!” Sabay
sundot pa niya sa binti ko. Wala na akong nagawa kundi ang magsuot nalang ng sando. Kainis naman na
ate ‘to oh! ~_~
“Umalis ka na nga, Ate! Matutulog pa ako! Istorbo!”
Humiga siya sa tabi ko at pilit na iniharap ang mukha ko sa kanya. Pakshet! Napakasadista. Gagasgasan
pa mukha ko eh. “NATHAN! AKO PA SINABIHAN MO NG BALIW? EH IKAW NGA ANG NAGSASALITA MAG-
ISA DYAN!”
O________O
Umiwas ako ng tingin. Nakita niya yun? “Oy, i-imbento ka ah!”
“Baliw! Imbento ka dyan! Sinagot pa nga kita eh… Sabi ko pa nga Yes, I love you, Nathan.
BWAHAHAHAHAHAHAHA!” XD
=/////////////=
“ATE NAMAN EHH!!!” Nagtakip na ako ng unan sa mukha ko. SHET! Narinig niya pa yun! Kakahiya.
“HAHAHAHAHAHA! Inlove si Nathan~ Nuxx! Kay Kaye Anne ba? Kay bestfriend?” I supposed tumayo na
siya kasi naramdaman kong umalis na siya sa kama kaya naman inalis ko na ang unan sa mukha ko.
Kaso…
ASDFGHJKL!!!
O___O
>__<
“PUTEK!”
Nagulat ako nang bumungad sa mukha ko ang nakangising mukha ng Ate kong magaling. +___+
“OMG! Nakatulog ka ba, Nathaniel? Bakit ang laki ng eyebags mo??” Tinignan niya ako na parang
nandidiri siya. “Yuuuuck! Ewww~ Ang pangit mo na. ‘Di ka na gwapo.” >.<
Ngumuso ako at bumangon na sa kama. Dumiretso agad ako sa walk-in closet ko at tinignan ang mukha
ko sa salamin. Kaso, nagsisi ako. Sana pala ‘di ko nalang tinignan. Sa susunod nga, ipapatanggal ko na
ang mga salamin sa kwarto ko. >_______<
“Natulog ka ba?!”
I stroke my hair in frustration and made my way to the bathroom.
“BWISIT! PAANO AKO TATAPAT SA G*GO NA YUN SA EYEBAGS KO NA ‘TO?!”
Bw!st na Austin yan. Mauunahan na nga ako ata ng g*go. Nakakahiya. Siya na gwapo. Siya na ang may
height. Siya na basketball player. Siya na knight in shining armor. Siya na lahat. Lamunin niya
compliments niya. Wala na akong panama. Anak ng tupa! =_______=
***
As usual, wala na naman ako sa sarili habang naglalakad sa campus. Wala akong class ngayon dahil may
appointment ang prof namin. Kaya eto ako ngayon, nakaupo sa isang bench. Nagbubuntingting ng kung
ano-ano sa phone ko. Nagdelete lang ako ng mga messages sa inbox, sent items at sa outbox. Chineck ko
rin yung drafts ko kasi napansin ko na may one message na nakasave dun.
Natigilan ako saglit nang malaman kung ano yung message.
---
From: +639********
3 Simple Rules In Life
1. If you don’t go after you want, you’ll never have it.
2. If you don’t ask, the answer is always no.
3. If you don’t step forward, you’ll always be in the same place.
---
I suddenly remember few months ago. Nareceive ko itong quote na ito from unknown sender. Hindi ako
yung taong mahilig sa mga ganito pero nakakatawa lang kasi nagkaroon ako ng kasagutan sa mga tanong
ko, and I think, nagwork out naman ito sa pinagsabihan ko nito… Si Gail.
“It’s about time to apply these three simple rules to me,” I mumbled as I slid my phone back to my
pocket.
Tumingin ako sa malayo at nagbuntong-hininga.
Ano ba kasi talaga ang gagawin ko? Mahal ko si Kaye Anne at mahal niya naman ako pero bakit parang
ang kumplikado? Kumplikado nga ba? Ugh, naguguluhan ako. Hirap naman oh! Parang wala akong lakas
ng loob na umamin pa sa kanya kasi parang tinanggalan niya na ako ng pag-asa eh. =________=
Siguro nasa in-denial stage pa ako nung umamin siya sa akin. Wow, in denial stage. Kabading ampots.
Psh… Ah basta, inaamin ko. Siguro nashock lang ako nun sa confession ni Kaye Anne, pero sa loob-loob
ko nakaramdam ako ng tuwa, ng saya. Talagang umurong lang talaga ang dila ko nung time na yun at
parang nagmalfunction saglit ang utak ko. But seeing her walk away, parang may bumatok sa akin
virtually at binulungan ako ng konsensya ko na kausapin siya.
Mas lalo akong nabugnot nung bigla nalang binuhat ni Austin si Kaye Anne at bigla nalang tinangay kung
saan. Puchaks lang! Bastusan eh. Sabi ng mag-uusap kami tapos tinangay pa ng g*go. ARRRRGHHHH!
Basta pag naiisip ko yun si Austin, ang sarap niyang murahin sa isip ko. Nagiging salbahe ako bigla
=______=
Most of all, yung hinintay ko si Kaye Anne sa bahay nila. 6 hours kaya ako naghintay sa kanya dun.
Nakakahiya nga sa maid nila eh. Kaya nagvolunteer ako na ako nalang ang magluluto ng dinner. Tutal
naman, kakain din si Kaye Anne dun. Pero ampupu lang. Nakat*nga ako dun sa garden nila ng anim na
oras, at nakakarinig na ako ng tilaok ng manok pero hindi siya umuwi. Punyemas talaga. NAIINIS TALAGA
AKO NUNG ORAS NA YUN! ANG SARAP SUNDUIN NI KAYE ANNE KUNG NASAAN MAN SIYA NOON PERO
WALA NAMAN AKONG ALAM KUNG NASAAN SIYA! AT ANG TANGING ALAM KO LANG AY MAGKASAMA
SILA NUNG G*GO! ~______~
Tumingin ako sa wrist watch ko. Pasado ala-una na pala ng tanghali. Hindi pa ako naglalunch. Ni hindi
nga ako nagbreakfast kanina eh. Wala na! Patapon na talaga itsura ko. =____=
Tumayo na ako at nagsimula nang maglakad nang biglang may sumabay sa akin. Pagkatingin ko, si
Chelsea pala. Bigla tuloy ako nakaramdam ng hiya sa ginawa ko kahapon sa kanya. Nabastos ko yata siya
kahapon eh. +____+
“Hi, Nathan.” :)
I flashed a forced smile. “Low.”
“Cafeteria?”
Nagnod lang ako sa kanya kasi nahihiya talaga ako.
“Hindi ka ba mag-aapologize sa akin?” She asked. Tinignan ko naman siya and gave her my ‘seryoso ka?’
look. Tumango-tango naman siya habang yakap-yakap ang textbooks niya. “I believe may kasalanan ka
sa akin.”
“Ugh, oo nga. I’m sorry… I didn’t mean to kiss you. Bangag lang ako kahapon. You know, 4 sleepless
nights. I wasn’t in the state of mind.” Sambit ko habang naglalakad pa rin.
She grinned and slightly smacked my arm. “Sira! Forget about that, Nat-Nat. What I’m reffering is yung
pag-iwan mo sa akin dun sa Admin building. Nag-walk-out ka…” :3
Natawa nalang ako sa sinabi niya at napakamot sa batok ko. “Hehehe! Basta, kasama na rin yun. Sorry
talaga!” :D
We stopped walking and faced each other. She smiled and wiggled her brows. “Okay lang… So, break na
tayo ha?”
Pinisil ko ang pisngi niya. “Oo, we’re over.” I sighed and smiled at her. “Kakaiba tayo, Chels. Tayo lang
yata ang nagbreak sa ganitong paraan. Weird natin.”
“Eh weird din naman nung biglaang pagiging tayo eh.” Tapos tinanguan niya ako, signal na tumuloy na
kami sa paglalakad. “So, are you going to confess your feelings to her then?”
Bigla na naman akong nabato sa tanong niya. Ayos. Nagmalfunction na naman ang utak ko. -_-
“Siguro… Ewan… Bahala na… We’ll see.”
Nagulat ako nang itulak niya ako nang malakas. “Etorps ka, Nat-Nat!? Hahaha!”
O__O “Oy, hindi ah!”
“Sus, ano tawag mo dyan?”
Napanguso ako at nagkibit-balikat nalang. “Nababangag ang tawag dito.” -.-
Sinundot naman niya ang tagiliran ko kaya napapitlag ako. ASDFGHJKL! May kiliti ako dun eh. >_> “Sus,
aamin ka nalang din naman, bilis-bilisan mo na. Bahala ka, may masugid pa namang manliligaw si Kaye
Anne. And most importantly, gwapo, mabait, gentleman, at hunkie pa.” Tapos tinitigan niya ako na
parang sinusuri ang mukha ko. “Compared to you, para kang malaking eyebags na tinubuan ng mukha.
Hehehehe~” ^_________^v
=____________=
“Nice one… Thanks! Supportive, ex-girlfriend.” Saka ko siya hinila sa kamay. “Tara na nga, gutom na
gutom na ako. Pag ikaw talaga ang kasama ko, Chels, para tayong nagdedate sa buwan.”
“Heh!” Pabirong bulyaw niya pero bigla siyang huminto sa paglalakad. “Nat, naiwan ko yata phone ko sa
library!”
Isa rin ito. Wala rin sa sarili. “Ge, samahan na kita.”
KAYE ANNE’S POV
“Huy, wag mong titigan yan.” Napaiwas ako ng tingin kina Nathan at Chelsea nang may umakbay sa akin.
Si Chloe.
SIGN! May umakbay sa akin… Pero diba sabi ko lalaki? Yeah, I won’t consider it then. -.-
“Simula ngayon, iwas-iwasan mo na yang si Nathan. It’s about time na bigyan mo ng attention si Austin.
Malay mo, siya na ang nakatadhana na magbubuwag sa 7B’s rule mo.” Sabay tawa niya pero nahinto
siya nang biglang sumulpot sa harapan namin si Dustin with his cold stare.
“Mhine…” =__=
“Tss! Tara na, Kaye… Pasok na tayo sa cafeteria.” Sabay tangay niya sa akin papasok sa cafeteria.
Mukhang may LQ ang dalawa ah. “Tinitingnan mo pa yung dalawang yun maglambingan. Masokista ka
ba?”
“’Di ah.” >3<
“Good, tara na.” Umupo kami sa rightmost corner na table. Nauna nang umupo sa seat si Chloe, tapos
tinap niya yung tabi niya. “Dito ka umupo, Kaye… Ayokong may makatabing frozen bisugo.” ~_~
I knew it. Nag-LQ na naman. Papaupo na sana ako dun nang biglang may umakbay sa akin. Para akong
nastiff sa kinatatayuan ko nang marealize kong si Dustin yun. ASDFGHJKL! GOODNESS! Is this the sign?
“Kaye Anne, huwag kang makinig dyan. Dun ka sa kabilang side, please?” =____=
Parang robot naman na tumango ako at umupo na sa kabilang side. Nakatingin lang ako sa magdyowa sa
harapan ko. Nakataas lang ang kilay ni Chloe sa akin habang si Dustin naman ay nang-aasar pa. Isinisiksik
ba naman si Chloe sa sulok? Eh good for 3 person ang seat eh. Naman oh~
“Bisugo, tigilan mo ako! Lumayo ka nga!”
“No. We need to talk, mhine.” =____=
“I don’t want to.” ~____~

“I want to and we need to.” =____=
“Shut up.” ~___~
“I’ll talk whenever I want.” =____=
Napikon na yata si Chloe kaya tinulak niya na si Dustin. “Dustin, please lang! Bibili ako ng makakain
namin. GUTOM NA AKO!” >o<;;
Dustin then eyed me. “What do you want to eat, Kaye Anne? My treat.” =__=
I smiled widely. “Kahit ano…” ^__________^ Libre yan oh!
He smiled coldly and stood up. He faced Chloe. “Ako na ang mag-oorder para sa inyo, mahal na Reyna.”
Sarkastikong sabi nito bago umalis. Eto naman si Chloe, nangalumbaba sa table.
I poked her head. “What’s the matter, Chloe?”
“Tss… Si Dustin kasi eh…” Yung boses niya parang batang hindi nabilhan ng Barbie doll. “Ginawa ba
namang isa sa mga bride’s maid yung ex niya. Si Jenine! Like what the fudge?! Malinaw na usapan namin
na ikaw, si Gail, well, pati sina Sandy at Lovely at Jenny ang magiging bride’s maid ko. Tapos isisingit pa
yung ex niya?!” >.<
“Whoa. Relax! Akala ko ba, nakaget-over ka na dun? Bat bitter ka pa rin?”
She sighed deeply and pouted. “Eh kasi ‘di naman maalis sa akin ang pag-aalala. Alam mo na, mas una
naging sa kanya si Dustin. Inlove na inlove si Dustin sa kanya habang kami pa, remember? Eh ginawa nga
lang akong rebound ng bisugo na yan eh!”
Napatingin ako sa paligid nang medyo lumakas ang boses ni Chloe. “Relax sabi eh… Ang highblood mo
tumataas. Hahaha!”
“Sira! Highblood na nga, tumataas pa.” Natatawang sabi niya.
“Wag ka na kasing mabadtrip eh. Ikaw naman ang papakasalan ngayon ni Dustin eh at no doubt he’s into
you na. Jusme, ngayon ka pa ba mag-gaganyan? Ang dami niyo nang pinagdaanan eh!” Sermon ko.
True. Marami na rin silang pinagdaanan sa three years na lumipas. They broke up many times and got
back together again. Basta, puro break up yang dalawang yan eh… May time pa nga na naging boyfriend
nitong loka na ito si Warren nung isang beses na nagbreak sila ni Dustin. Hoo! Gulo ng utak niya eh.
>____<
“Here’s your food.” Nakabalik na pala si Dustin na may dala ng dalawang tray. May tumulong sa kanya
na isang crew. May spaghetti, fried chicken, lumpiang sariwa, pancit palabok, fries, burger at may cake
pa. Wow *Q* Kaya ba namin ubusin yan?
“Psh! Pakitang gilas. Wala namang drinks. Ano ‘to, walang panulak?!” >O<;; Reklamadorang girlfriend. I
was wondering how come napagtitiisan ni Dustin si Chloe. >.<v
“Eh kung itulak kaya kita ngayon?” =___=
She shot him her frown. “So, you’re now talking back?”
“Yeah, yeah. Hindi ko alam kung buntis ka ba o ano eh. Tindi ng moodswings mo, mhine.” Then umalis
na naman siya.
Napatutop naman ako sa bibig ko. “Wow, did you do it already?” :O
O___________O
“O-oy, hindi ah! Si Dustin pa! Eh laking kumbento yata yan. Para siyang male version ni Maria Clara.”
Itinulak niya na sa akin ang pancit palabok. “Don’t mind him, PMS yun eh.”
I was about to start eating my food when we notice a commotion inside the cafeteria. Napatingin tuloy
kami ng sabay sa entrance. And wow, I almost drop my jaw when we found out kung sino ang
pinagtitilian nang mga kababaihan at kabadingan dito.
It was Derrick and Wayne. Parang may hinahanap sila sa loob at nang makita kami ay sabay silang
sumaludo. Lumabas na si Derrick at si Wayne ang lumapit sa amin.
“Hello!” ^_^
“Oh, saan ang punta ni Derrick?” Di kasi siya tumuloy papasok kaya natanong ko.
“Ahh, sinamahan lang akong hanapin si Dustpan.” Umupo siya sa tabi ko at kumuha ng fries. “Saan si
Dustpan?”
Then there, biglang may umupo sa tabi ni Chloe. “I’m here… What’re you doing here, Waynepots?”
=_____= “By the way, bottled water at coke in can. Ayos na siguro yan.”
“Yeah, thanks.” I smiled.
“Daming chibog ah!” Dampot ng dampot si Wayne ng fries. Sarap na sarap siya ah. “Anong meron?”
“Para sa kanilang dalawa lang yan. Ano bang ginagawa mo dito?” Sabi ni Dustin habang pinagseserve
nito ng pagkain si Chloe. Wow, sweet. :3
“Bad Dustin! Damot mo!” Pout pa ni Wayne saka siya umakbay sa akin…. O_______O
Umakbay siya sa akin!!! Dalawang lalaki na ang umaakbay sa akin ngayong araw! Halaaaa~ >.<
“Parang double date lang oh~ Yiiieee… Isusulong ko na ang Kayne Loveteam kay author. Hohoho!” Ô^
“Lul, ‘di bagay. Maawa ka naman kay Kaye Anne.” =_____=
“Pfft! Yabang mo lang dahil may lovelife ka, Dustpan. Just wait and see, pag ako nagkagirlfriend, mas
maganda pa dyan sa fiancée' mo. Hahaha!” ^_____^ Binato naman siya ng tissue ni Chloe. Patawa-tawa
namang tumayo itong si Wayne. “Oorder lang ako ng pagkain ko. PERSTAYM ‘to! Sana wala akong
makitang ipis ngayon. Hahah!” XD Then he left. IPIS? >.>
Napailing nalang ako. Sa wakas, makakakain na ako. Kaso bigla nalang may lumapit sa amin ulit. *pout*
“Hello, mind if we share table with you guys?” It’s Chelsea with Nathan. Napaiwas ako ng tingin nang
magtama ang mga paningin namin. “Wala na kasing bakante…”
“Oh—Sure.” Sagot naman nitong si Chloe at naramdaman ko pang sinipa niya ang paa ko sa ilalim ng
lamesa. I just glared at her.
“Thanks! Nat-Nat, umupo ka na.” Nagulat ako nang itulak ni Chelsea paupo si Nathan sa tabi ko.
O_____________O “Ako na ang mag-oorder.” Then she left.
Lub dub lub dub lub dub
Ang lakas ng tibok ng puso ko… Naiinis ako lalo na nang sipa-sipain pa ako ni Chloe sa ilalim ng table. I
just glared at her and she gave me a ‘katabi mo siya’ look. I replied her with ‘I don’t care at all’ look. Pero
hindi siya nagpatalo, she shot me her ‘Mukha mo’ look. Dahil napipikon na ako, I showed her my ‘lagot
ka sa akin mamaya’ look. Ayun, nagngiting aso lang habang nilalantakan niya ang pagkain niya.
Jusmelord! Ibalik niyo po si Wayne sa tabi ko. Hindi ako makakakain katabi itong si Nathan.
“Uy, yow Nathan.” Buti nalang bumalik na si Wayne… Kaso arrrrgggghhh! Tumabi siya kay Dustin on the
other side. “Umorder na ako ng akin. Hehehe!”
“Excuse me, I’ll just go to the restroom.” Sabay tayo ni Chloe.
“Samahan na kita, mhine…” =___=
“Bahala ka sa buhay mo.” ~_~
Awkward… Kaming tatlo nalang nina Wayne at Nathan ang naiwan sa table. Yumuko nalang ako at
tahimik na kinain ang palabok ko.
“Uy, bakit tahimik kayo? Nag-away kayo?” Tanong ni Wayne habang inosenteng nakatingin sa amin.
“Hindi ah!” “No…”
Nagkatinginan kaming dalawa, sabay yuko ko. Do we really need to reply in chorus? ~////~
“Edi hindi… Chill…~” Uminom naman si Wayne sa Mogu-Mogu niya. “In fairness, masarap pala itong
Mogu-Mogu. Adik dito yung kapatid kong tagilid eh.”
“Excuse me… Susundan ko lang si Chels.” Sabay tayo ni Nathan at nagpunta na sa counter.
Pinagmasdan ko lang siya habang naglalakad papunta dun. Bakit parang iba ang aura niya ngayon? I
mean, parang weiry yung mukha niya. Mukhang haggard na parang zombie na ewan. Hayyy… Bahala nga
siya. >.<
“Kaye Anne,” Wayne called out so I looked to him. “... Bakit hindi ko na kayo nakikitang magkasama ni
Nathan?”
I just shrugged my shoulders. “Ewan… Girlfriend niya kasi yung kasama niya kanina. Si Chelsea. Kaya
malamang, siya ang sasamahan na nun.” Tapos sinenyasan ko siya na tumabi sa akin. “Uy, tabi ka sa
akin! Lipat ka dito, Wayne!”
“Ayoko nga!” >o<
“Bakit?” >3<
“Pag tumabi ako dyan, para tayong magpipictorial.”
“Ha?”
He smiled menacingly. “Para tayong gagawa ng movie poster. Nasa gilid ka, tapos ako yung katabi mo sa
kanan. Then, next to me is Nathan and then Chelsea… Parang tayong nasa lovestory. Magsyota sila tapos
ikaw may gusto kay Nathan, pero ako yung naghahabol sayo. Wow, how nice! Alam mo kung anong
title?” Ô^
@_@ Hindi ako sumagot. Lawak ng imahinasyon ni Wayne eh.
“… Wala kang idea?” He held his chin as though he’s thinking. “Friendzoned! Tsk tsk! Yun ang title.”
O___________O
“Alam mo kung bakit? Kasi, crush kita pero frinendzoned mo ako. Tapos ikaw, inlove ka kay Nathan kaso
frinendzoned ka naman niya… Tapos si Nathan, pinagpipilitan ang sarili niya kay Chelsea… Eto namang si
Chelsea, may gusto sa akin at frinendzoned ko siya… Kasi ikaw ang laman ng isip at puso ko! Hohoho!
Ako ang bida…” Saka siya pumalakpak na parang nakatakas sa rehab. “…Tapos sa huli, kayong dalawa ni
Nathan ang nagkatuluyan!! Kasi, nadevelop ako kay Chelsea… Ayun nga, umamin sayo si Nathan…
Tapos… Tapos… Dun na nagtatapos ang istorya ng buhay mo, buhay ko, buhay niya, buhay nila, at buhay
nating lahat… MABUHAY! MABUHAY ANG BAGONG KASAL!!!” Tapos nanahimik siya saglit at napakamot
sa batok niya. “Wow, naintindihan mo yung istorya natin? Ang labo ng plot eh. Mismong ako, hindi ko
naintindihan eh. Ay, basta FRIENDZONED ANG TITLE!”
*choke choke*
Inabutan naman niya ako ng tubig at agad-agad ko yun ininom. I fixed my composure first before eyeing
him. “P-paano mo naisip yan?”
He smirked. “Wala! Bakit true-to-life ba yan?”
Nakaramdam ako ng biglang pag-iinit ng pisngi ko. “Wayne, huwag kang maingay! Marinig ka eh!”
>///////<
Napatakip siya sa bibig niya at namilog pa ang mga singkit niyang mata. “Luh! I’m just having my
assumptions… Yieeee! Naka-ASSUMPTIONS ako! Ang deep nun!” Sabay lapit niya ng mukha niya sa akin
at bumulong, “Don’t tell me, totoo yun? Friendzoned?”
“Waaaah! Tigil-tigilan mo ako!” T________T

Napapalakpak siya ng tatlong beses. As if he’s amazed of himself. “Anak ng santol! Ang galing ko talaga!
Pwede na akong showbiz insider. Hahahaha!” Saka siya tumikhim. “Joke lang, inaasar lang kita. Bumigay
ka naman dyan.” :P
O_________O
Sakto naman na bumalik na sa table sina Chelsea at Nathan kaya nanahimik na kaming dalawa ni Wayne.
Pagkalapag na pagkalapag ng tray ni Chelsea ay tinulak na naman niya si Nathan paupo sa tabi ko, at
sumunod siya.
“Sina Chloe?” ^_^Chelsea asked.
“Nagrestroom…” :) Nakangiting sabi ni Wayne.
Bumalik na naman ang butterflies sa tummy ko kaya talagang napipi na ako. I started eating my food
quietly when my phone suddenly vibrated inside my skirt’s pocket. Pagkacheck ko, I almost dropped my
jaw in surprise.
---
From: _Nathan.Pandak
Usap tau after natin kumain. Pls, Kaye Anne?
--
Pasimple ko siyang tinignan. I saw him sliding his phone back in his pocket then started eating his burger
without looking at me.
>///////<
OMG… Bakit ganito?! Naiilang ako! He’s with his girlfriend tapos nandito ako sa tabi niya na umamin
lang naman sa kanya few days ago! AWKWARD!
“Mehehehehe~” >:D
I glared at Wayne. Para siyang baliw na natatawa mag-isa habang nakatingin sa aming tatlo. “Why are
you chuckling?”
He grinned. “Para akong nanunood ng movie eh. Nice one!” û^
I glared at him fiercely. “Wayne! Yeah right, manunuod tayo ng movie later…”
Umiling naman siya. “Ayoko! Masyado ng gugulo ang lovestory.” Sabi niya with matching mocking smile
pa. (~~,)
OMO! May balak ba siyang ipahiya ako kina Nathan at Chelsea? T///////T
*CLAP! CLAP! CLAP!*
Bigla nalang naagaw ang atensyon namin ng isang lalaking matangkad at nakasuot ng jersey. Unang
tingin ko pa lang sa kanya, nakilala ko na agad ang mukha niya. As far as I remember, he’s Allen, the
captain ball of the basketball team.
“May I have your attention, please?” Umupo pa siya dun sa may railings sa counter at nagpacute pa dun.
Ano kayang trip nito ngayon?
Nanahimik naman ang buong cafeteria. All eyes are on him. Halos lahat yata, tumigil sa pagkain nila eh.
“A good friend of mine is currently courting a girl. At yung babaeng nililigawan niya ay nandito right
now.” Namilog ang mga mata ko nang tumingin sa gawi namin si Allen and I saw him grinning at me.
OMG! Ano ‘to? :O
Sabay namang dating nitong sina Chloe at Dustin. Tumayo pa nga si Wayne para makaupo sa corner ang
dalawa. Mukha namang bati na sila.
“Sissy, nakita ko si Austin dun sa labas.”
I showed her my ‘so, what am I gonna do then?’ look. At ayun, ngumiti lang siya.
“Just wanna ask a favor from you, guys. I want to have 5-8 minutes of your time para makicooperate sa
amin ng kaibigan ko. Pwede ba?”
Naghiyawan naman ang mga students sa loob ng cafeteria except sa amin dito sa table namin.
“Yes!!!”
“SUUUUUUURE!!!!”
He murmured his thanks and flashed us his cute smile na talaga namang pinagtilian lalo ng mga
kababaihan at kabadingan. Sus, may girlfriend kaya yan! Yung manager nila! :PPP So, ayun nga…
pumalakpak na naman siya ng tatlong beses and as if on cue, bigla nalang may nagsipasukan sa cafeteria
na buong varsity team.
And what caught my attention is Austin… holding a guitar. Actually, dalawa silang may gitara eh.
Halaaaaaaaaa~ OMG! Ako ba yung tinutukoy ni Allen???
“KYAAAAAAAHHHH!!”
“OMG! HOOOOOT!!!”
“BWAHAHAHA! BICEPS OH!”
“SHUNGA! TRICEPS YAN! EEEEHHHHHHHHHHH!!!”
Napaiwas ako ng tingin ng magtama ang paningin namin ni Austin. Huhuhu T__T Hiya ako~ Bakit may
ganito pa? At higit sa lahat, bat dito pa sa cafeteria?! T_____________T
Nakarinig na naman ako ng tatlong palakpak dahilan para manahimik ang mga students. WAAAAAH! ‘Di
ako makatingin. >.<
“Hello? Hmmm, actually, sanay na akong magperform sa crowded place since I’m a part-time singer in a
resto bar in Quezon City… Kaso, ngayon lang ako nilalamon ng kaba.” Boses yun ni Austin for sure. Luh?
Talaga? Singer siya? Kaya naman pala magaling siyang kumanta.
“Sorry for interrupting you, guys. Anyway, this song is for you…” He cleared his throat. “Miss Kaye Anne
Alonzo…”
Nagsimula na namang magtilian ang mga tao. Ako naman, ito halos magtago sa ilalim ng lamesa. Si
Chloe naman, kung makasipa sa paa ko, parang kabayo!! “Sissssssssssssy~ OMG! Haharanahin ka! OMO!
OMO! Kinikilig ang skin cells ko.” >////////<
“Ssshhhhhh~ Ingay mo, Chloe the donkey. Pati ako sinisipa mo.” =_____=
*PLAY THE SONG ON THE SIDE*
??~ Naiinis na ako sa iyo
Bakit mo ba ako ginaganito?
Ikaw ba ay naguguluhan
Sa ‘king tunay na nararamdaman… sa iyo~??
Uwaaaaaah! Alam kong maganda ang boses niya… Pero bat ganyan ang kanta niya? Naiinis siya sa akin?
T_______T
??~Ano ba ang dapat na gawin pa
Sa aking pananamit at pananalita
Upang iyong mapagbigyang pansin
aking paghanga at pagtingin
Sa iyo~??
Nagulat nalang ako nang mapansin kong sumabay sa tugtog ang mga tao. I mean, pumapalakpak sila sa
tune. Actually, dito sa side namin, kami lang ang hindi umiimik. Lalo na itong katabi ko oh… W-wait, sino
nga bang katabi ko? Waaah! Oo nga pala, si Nathan! Enebeyen! Lagi nalang ako nawawala sa sarili kapag
sumusulpot si Austin.
??~ Wag mo na sana akong pahirapan pa

Kung ayaw mo sa akin ay sabihin mo na
Huwag mo na sana akong ipaasa sa wala
Oo na, mahal na kung mahal kita~??
>///////////////////////////////<
“Kyaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh!!!”
“Uwaaaaaaaaahhhhhhh!!!”
“WILLAAAAAAAAAAAARD!!!”
Tumingin na ako sa kinaroroonan ni Austin. He was staring at me with a smile on his lips. Cool na cool
siya habang nag-gigitara. Dati, kay Nathan lang ako humanga sa pagplay ng gitara… Not until now…
Austin is better than him, indeed. I can’t help myself to smile. Kenekeleg eh! >/////////<
??~ Ano ba ang dapat na gawin ko?
Upang malaman mo ang nadarama ko
Upang iyong mapagbigyang pansin
Aking paghanga at pagtingin
Sa iyo~??
Naging wild na ang paligid namin. OA na nga eh! Akala mo may nagcoconcert sa counter. Emerghed!
Nabigyan na ako ng signs. Not once, but twice… Do I really have to accept him… or not?
??~ Wag mo na sana akong pahirapan pa
Kung ayaw mo sa akin ay sabihin mo na
Wag mo na sana akong ipaasa sa wala~
Oo na, mahal na kung mahal kita~
Oo na, mahal na kung mahal kita ~??
Naghiyawan at nagpalakpakan ang buong cafeteria after he finished the song. Pati yung mga service
crews nakisali na rin. Kahit nga dun sa mga glass walls, ang daming nakikipanuod eh. Eh sa ang galing
kumanta ni Austin eh! Medyo, may pagkarock yung boses niya and I really like it… Para tuloy kiniliti ang
digestive system ko sa kilig.
Hindi ko namalayan na nasa harapan na pala ng table namin si Austin. I swear, I didn’t notice it… Busy
ako sa pagdedaydream este… Ang ingay kasi ng paligid eh… >//////<
Bigla tuloy nanahimik.
“Kaye Anne,” he called out and in a split-second he threw a glance on Nathan beside me. He smiled
boyishly to me. “Hindi ko inieexpect ang sagot mo sa ngayon. I told you, I’m willing to wait for you…
Pero, sa ngayon, gusto ko lang sabihin sayo sa HARAP ng maraming tao at sa HARAP ng mga kaibigan mo
na…” Inemphasize niya pa ang word na harap. He smiled again and handed me a bouquet of tulips.
“Kahit ‘di mo ako tanungin, sasabihin ko pa rin sayo na mahal na mahal kita… And you’re the one who
inspired me to be a better man.”
GEEEEEEEZZZZZ! Napalunok ako… Natutuyuan ako ng lalamunan. Tubig please!!!! >O<::
“And I’m patiently waiting for you to fall for me… Don’t worry, I’ll catch you when you fall.”
Para akong nabingi matapos niyang sambitin yun. Sapat na yun… Sapat na siya sa akin…
I stood up and murmured, “Excuse me, Nathan… Padaan.” Tumayo naman silang dalawa ni Chelsea at
hinayaan na makalabas ako sa seat. I immediately went near Austin and gave him a tight hug. Medyo
nastiff pa si Austin sa pagkabigla.
Sa sobrang tahimik ng mga tao sa panunuod sa amin, marahil maririnig nila ang kung anumang sasabihin
ko but I don’t care anyway. God gave me his signs…
“Austin, sinasagot na kita…”
“KYAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH!”
“OMG! CONGRATS!!!”
“Yiiieeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!”
I pulled away from the hug and smiled to Austin. Mukha pa siyang in-shock sa nangyayari. Nakakatuwa
yung reaction kaya kiniss ko siya sa right cheek niya. ^_____^
[52] HINDI AKO BITTER
X10’S POV
***X10’s TERRITORY (Rooftop- E.H.U)

-SAME DAY-
Kasalukuyang pinagpulong-pulong ni Alex ang X10. But unexpectedly, hindi sila kumpleto. Wala kasi sina
Wayne at Dustin.
“Asan sina Wayne at Dustin?” Alex asked them.
“Kumakain ng lunch sa cafeteria,” lumapit sa kanila si Derrick. “Eto ang mga myembro ng Black Ace,”
inabot nito ang Ipad niya kay Brent. Pinagpasa-pasahan naman ito ng gangmates. Sa underground
website na yun nakapaskil ang mga mukha ng mga high profile gangsters ng bansa at kasama dun ang
Black Ace.
“Sampu din pala sila noh?” Sambit ni Jake habang zinozoom ang picture ng rank 1 ng nasabing gang. “Ito
yung pinuno nila. Si Morris…”
“Oh, Alex, anong gagawin natin? Resbak na tayo ngayon din?” Tanong ni Arthur habang inii-stretch ang
mga daliri niya sa kamay.
“Aba, ‘di pwedeng hindi tayo gumanti sa mga demonyong yun! Mga g*go yun! Muntik na nilang
mapatay si Kurt! Pota! Nangangati na talaga ang kamao ko.” Inis na sabi naman ni Toffer.
Tumayo naman si Brent at pinagkrus ang mga braso nito sa dibdib niya. “X10 tayo eh! Expect the resbak
10 times worse than what they’ve done to our Master! Mga halang ang mga bituka nila…”
Natawa nalang ng mahina si Alex habang umuupo sa monobloc chair paharap sa sandalan nito. Sinandal
nito ang dalawang braso sa sandalan saka ito ngumisi. According to Alex’s gestures and expressions, that
smirk only meant either he’s planning a worse or worst plan.
“Mamili na kayo sa sampu na yan! Ipaubaya niyo sa akin si Morris.”
Tinignan siya ng mga ito. Unang nagtanong si Kent. “So, what are we going to do with them?”
Alex smiled dangerously. “Basta, mamili kayo ng pet sa sampung yan. Akin si Morris.” Tumayo ito at
tumalikod sa gawi nila. “Alamin niyo ang schedule ng mga napili niyong pet. Bukas rin, magdala kayo ng
sarili niyong kotse. Yung may compartment ha? Magdala na rin kayo ng lubid at baseball bat. Ipapatakim
natin sa kanila kung anong pinatikim nila kay Kurt.”
“Ayos! Hindi na ako makapaghintay na makaganti sa kanila.” Ngising aso si Arthur habang
pinagmamasdan ang Ipad. Bigla naman itong inagaw ni Derrick. “Oy! Bastusan, dude! Tinitignan ko pa
eh!”
Derrick looked at him cockily, “May sarili kayong tablet. Dun niyo nalang pag-aralan ang profile nila.”
Umupo siya sa tabi ni Jake at inexit na ang underground site na iyon. “Basta, sa akin yung rank 2!”
“Rank 4…” Jake raised his arm boredly.
“Rank 5 and Rank 6!” Si Kent naman.
Binatukan siya ni Brent. “Yabang mo! Dalawa pa ang gusto ah!”
He glared at his twin. “Alam mo kumag, siyam lang tayo ngayon. 10 on 10 sana eh… Kaso, wala si
Master! Kaya akin na yung dalawa.”
“Fine, rank 7 yung akin.”
“Edi akin na yung rank 8 nila. Mukha namang patpatin.”- Arthur
Nag-apir naman ang kambal. “HAHAHAHAHA! Napunta kina Wayne at Dustin ang pinakamababang
ranggo.” XDDD
Sa X10 gang, wala silang itinakdang mga ranggo. Ang kinikilala lang nilang gang leader ay si Kurt. The rest
ay pantay-pantay na. That’s what they called brotherhood. Nangako sila sa isa’t-isa noon na kapag may
isang naagrabyado, tiyak, resbak agad ang siyam.
“Teka, tignan niyo ‘to oh!” Hinarap ni Derrick sa kanila ang hawak nitong Ipad. Tinignan naman nila ito at
napansing nasa E.H.U’s student’s website na ito ngayon. Binasa naman ito ng malakas ni Arthur.
“Rumors spread like a wild fire. But it ain’t a rumor at all. It’s CONFIRMED! Few minutes ago, marami
ang nakawitness sa pangserenade ng varsity player ng basketball team na si Kyle Austin Willard sa
napapabalitang nililigawan niya na si Kaye Anne Alonzo, a student from business college. On the same
spot, sinagot na rin ito ng huli… So East Highers, confirmed na already taken na si Willard. Congrats new
couple! Want an evidence? Watch the video below then.”
KAYE ANNE’S POV
“Halaaaaaaa~ Bat ganyan? Sino nagpost nyan?????” TT___TT

Tumawa lang si Austin habang nilalapag ang tablet niya sa damuhan. Uwaaaaah~ Emerghesh! Bat nasa
website na ng E.H.U ang video nung serenade at ang pagsagot ko kay Austin. BAKIT PO?! NAKAKAHIYA~
>////<
“Ikaw siguro ang nagpost nyan dun nuh?” Hinampas ko ng mahina ang braso niya.
“Hahahaha!” XD
“Tuwa ka pa dyan!” +_+
Tumigil siya sa pagtawa pero parang nagpipigil pa rin. Hinawakan niya ang nakalapag kong kamay sa
damuhan at nginitian niya ako. By the way, after kong sinagot si Austin sa cafeteria ay hinila niya na ako
dito sa field. Naiwan ko tuloy sila Chloe dun. (_ _”)
“Kaye Anne, hindi ka ba nagbibiro? Talaga bang tayo na?”
>/////////>
I smiled awkwardly. “Huwag mo ng ipaulit yung sagot ko. Basta yun na yun.”
Ngumiti na naman siya. “Promise, hindi mo pagsisisihin na sinagot mo ako.”
Minsan, napapaisip ako. Ito ba talaga yung lalaki na nagtangkang pagsamantalahan kami three years
ago? Para kasing hindi eh… Para sa akin, isa siyang knight in shining armor. Parang siya yung nagsisilbing
shield ko kapag nasa isang situation ako na mahirap takasan. Kahit pala papaano, may pananggalang ako
kapag nasasaktan ako… at siya yun.
I held back his hand and smiled. “I trust you, Austin…”
Nakatitig lang siya sa akin. Pakiramdam ko tuloy, tinutunaw niya ako sa titig niya. >//////<
Nang-init lalo ang mukha ko nang hawiin niya ang nakaharang na buhok sa mata ko. He touched my left
cheek gently. “Hindi ako makapaniwala na yung babaeng subject ko sa lahat ng paintings at sketches ko
ay akin na.”
OMG! Kagatin ang dila at times like this. Pigilin ang ngiti, Kaye Anne. Pakipot ng kaunti! -////////////////-
“Simula sa mga mata mo, pilik-mata, ilong,” ipinadaan niya ang hinlalaki niya sa ilong ko ng mabilis. “-----
pisngi at yung ngiti mo, kabisado ko na. Kahit nakapikit ako, malinaw pa rin sa akin yang facial features
mo. Kaya kahit nga, wala ka sa harapan ko, nadadrawing kita eh. Ganun ka masyado nakatatak sa utak
ko, pati syempre sa puso ko.”
Hindi ko na napigilan na ngumiti!!! KYAAAAH~ Ano ba ‘to si Austin! Hindi ako sanay sa mga ganyang
salita! :””>
“Ano ba yan, wag ganyan~” umiwas ako ng tingin at tinakpan ang mukha ko gamit ang palad ko. “Wag
kang ganyan. Nakakailang…” :””>
Narinig ko ang pagtawa ni Austin kaya sinilip ko siya without removing my palms on my face. Nakita ko
tuloy na nakatingin siya sa kin. Uwaaaaah~ Ngayon lang ako nahiya sa kanya ng ganito. Bakit ngayon pa
kung kailan boyfriend ko na siya?
BOYFRIEND? Uwaaaaaah! Hindi ako sanay! Si Kaye Anne Alonzo? May boyfriend na??? :O
“Huwag kang tumawa dyan!!” >.<
He still kept on laughing. “Masaya ako eh. Bakit ba?” Lalo tuloy sumisingkit ang mga mata niya kapag
tumatawa siya. Ang gwapo! :P
Bigla naman siyang huminto sa pagtawa. “Oh bat ka huminto? Ang weirdo mo pala, Austin.” -.-
He smiled charmingly, “Wala… Oo nga pala, magmemessage pala ako kina Mama.” Kinuha ulit niya ang
tablet niya dun sa damuhan. Ako naman eh sinilip yung ginagawa niya. Hohoho! Ako na ang chismosa.
~.~
“Anong gagawin mo?” Nakita ko, naglogin siya sa facebook niya.
“Ahh, sabi kasi ni Ate Kylie na kapag naging tayo na raw, siya raw ang unang babalitaan ko.” He faced me
with a smile plastered on his charming face. “—Change relationship status na rin para wala nang
mangulit sa akin na mga babae.”
Napataas ang kilay ko. “May nangungulit sayong mga chix?”
“Yeah, nagsesend pa nga sila ng mga sexy pictures nila thru PM eh.” He threw me his innocent look.
“Hindi naman ako interesado dun. Huwag kang mag-alala.”
Ngumiwi lang ako sa kanya. “—Sige, send mo na sa akin ang relationship request. Accept ko nalang pag-
uwi ko sa bahay.”
Pinanuod ko lang si Austin habang nagtatype ng message for her Ate Kylie. Although offline ang ate niya,
nagleave lang siya ng message pati si Mom niya. Nung natapos na siya ay pinatay niya na ang tablet niya.
He slid it back to his bag and assisted me to stand up.
“Kaye Anne, magrerehearse pa pala ako.”
I shot him my confused look. “For?”

“Tonight’s performance sa resto bar.”
Tumango-tango naman ako. “Hindi mo nasabi na singer ka pala sa resto bar. May banda ka?”
He shook his head. “Soloist ako. Hindi ka naman nagtatanong kaya ‘di ko na nasabi sayo.” Kinuha niya sa
akin ang mga textbooks ko at nagsimula na kaming maglakad. “Part time lang yun. Isa si Mommy sa mga
nagmamay-ari ng resto, kaya hindi hassle. Yun nga lang, kapag pinapagalitan ako nun, tinatakot niya ako
na tatanggalin niya ako dun.”
“Eh bakit ka pa kailangang magtrabaho?” Rich kid naman na siya XD
“Eh kasi, natutunan ko nung nasa rehab pa ako na kailangan namin gumawa ng kahit anong
mapaglilibangan o may pakinabang. Para mavanish sa utak namin ang gumawa ng kalokohan, tinuruan
kaming maging responsible.”
I smiled to him as I tapped his shoulder. “Nice naman~” :)
“By means of working every M-W-F night, nakakaipon ako. Hindi na ako dumidipende sa mga magulang
ako.” Tumingin siya sa harapan namin at napansin kong ngumiti siya dito kaya naman tumingin na rin
ako dun.
*dug dug dug dug dug*
“Hi guys,” bati sa amin ni Chelsea. She’s with Nathan by the way.
“He----“
O_o Eh?
Nilingon ko lang si Nathan. Aba, hindi ko pa sila tapos batiin eh nilagpasan na ako! Anong problema nung
taong yun? =_____=
“Ahh… Ehh… Badtrip kasi si Nat-Nat today eh. Kaya suplado! Ahm, sige… I’ll go ahead na.” Tapos
nilagpasan na rin ako ni Chelsea at hinabol na niya si Nathan.
Sinundan ko lang sila ng tingin. Ano kaya ang nararamdaman niya? May possibility kaya na nasaktan siya
nung sinagot ko si Austin?
Pfffft! As if it gonna happen! Hindi naman niya ako mahal eh… Ambisyosa ka talaga, Kaye
Anne.Magfocus ka na nga lang kay Austin =.=
“Kaye, let’s go. Miryenda na muna tayo.”
I grinned. Oy ha! Foodtrip na naman XD “Kahit busog pa ako, gora ako dyan~”
NATHAN’S POV
Bwisit! Leche! ASAR ‘TONG ARAW NA ‘TO! PUNYEMAS!
“Nathan!”
Bago pa ako makalingon ay naramdaman ko nalang na binatukan ako ni Chelsea. “Para saan yun!?”
Sinimangutan niya lang ako. “Para yun sa pandededma mo kanina kay Kaye Anne! Nakakahiya ka, Nat-
Nat~ Ako yung nahiya sayo eh!” >.<
“Bakit ka naman mahihiya?” Pinagbuksan ko na muna siya ng pinto sa passenger’s seat at pinapasok siya
saka ako sumakay na sa driver’s seat.
Nagseseatbelt na ako nang marinig ko na naman siya na magsalita. “—Huwag mo kasing ipakita na bitter
ka! Binati niya kaya tayo tapos-------“
Sinamaan ko lang siya ng tingin. “Oh tapos? Makikipagplastikan ako dun? Eh sa naiinis ako eh!! Naiinis
ako sa g*go na yun! At pwede ba! Hindi ako bitter! Naiinis lang ako!”
Napasimangot ako lalo. Bigla ba namang tumawa ng malakas. Argh! Kita ng problemado eh! =______=
“Nyahahahahahaha! Eh anong tawag mo dyan? Naiinis ka sa lagay na yan? Ang tanong, bakit ka naiinis?
Syempre kasi sinungkit ng iba ang isda na para dapat sayo. Oh diba?” XD
Wow, kakaiba. Icompare ba naman sa isang isda si Kaye Anne.
Napahampas na ako sa manibela. Nakakafrustrate!!! “Bwisit! Pakshet! Kung kailan naman aamin na ako,
kung kailan naman narealize ko na ano------- Argh! Saka pag nagkakagulo! KAINIS!!! Peste talaga yang
Austin na yan eh! Panira!”
May pahara-harana pa ang g*go! Loko, marunong din ako nun… Tss… Gasgas na yung style niya! Mas
magaling pa ako dun! Bakit? Singer lang siya sa restobar dito sa Pilipinas. Eh ako? Naging singer naman
ako sa Germany kasama si Gail! Mga fans ko eh German, eh siya, tss! Walang panama! Ito naman si Kaye
Anne, bigla namang bumigay! Bakit hindi muna niya hinayaan na kausapin niya ako after lunch?! Edi
sana, baka kami yung magkasabay na umuwi ngayon, kesa sa pesteng g*go na yun!
“ANAK NG--!! VARSITY PLAYER LANG SIYA KAYA SIYA MARAMING TAGAHANGA.” Humarap ako kay
Chelsea at tinuro ang sarili ko. “--EH AKO? MODEL STUDENT ‘TO. EH BAKIT SIYA YUNG SINAGOT NI KAYE
ANNE??? AKALA KO BA MAHAL NIYA AKO???!! SABIHIN MO NGA, CHELSEA! BAKIT?”
CHELSEA’S POV
Tinulak ko siya ng malakas sa braso. Si Nathan, hindi lang torpe, kundi naiintimidate pa kay Austin.
Grabeng revelation ito! (_ _”)
“Nat-Nat, kalma lang! Huwag ka ngang highblood dyan. Tama ba namang ibuntong mo sa akin yang
frustration at pagkabitter mo?” =.=
He sighed exasperatingly and then messed his hair in frustration. “Sh*t! Sorry.”
“Enough na. Huwag masyadong dib------“
He ignored me. “Maputi lang siya! Hindi naman gwapo. Matangkad lang siya ng kaunti sa akin eh. ‘Di
hamak naman na mas gwapo ako sa g*go na yun. Nagkataon lang na puyat ako kaya may eyebags ako.”
~____________~
Pinigilan ko nalang na huwag matawa sa itsura niya. Hindi ko alam na naiintimidate din pala ang mga
lalaki? Kung sa bagay, karibal nga naman niya talaga si Austin kay Kaye Anne. Haaaayyyy! Swerte ni Kaye
Anne. May dalawang charming na lalaki ang nagmamahal sa kanya. Ako kaya, kailan magkakaroon?
I tapped his shoulder. Sumubsob naman siya sa manibela.
“Nat-Nat, may dahilan siguro si Kaye Anne kung bakit niya pinili si----“ Huminto ako. T-Teka, did I hear
him right awhile ago? “Nat-Nat, mahal ka rin ni Kaye Anne?” 0_0
Woah! Buffering yata sa utak ko yun ahh!
He sighed and groaned, “She admitted that to me few days ago.”

Napakamot ako sa batok ko. Wow, sabi na eh. Nakakaguilty tuloy sa part ko. Hindi kaya lumabas na
kontrabida ako sa dalawa nung simula pa lang?
“Hindi kaya ganyan din ang reaction ni Kaye Anne nung nalaman niyang naging tayo?” He raised his head
and looked to me confusedly. “Ngayon, anong nararamdaman mo, Nat-Nat?”
Umiwas siya ng tingin. “Malamang, masakit. Ako dapat yun eh… Bakit siya pa?”
Nginitian ko siya. “Parang nabaligtad yata ang mundo ngayon.”
Sumimangot siya habang tiniturn on ang engine ng sasakyan niya. “Basta mahal ako ni Kaye Anne at
mahal ko rin siya... Sa madaling salita, akin dapat si Kaye Anne. Walang panama dun si Austin. Para sa
akin, isa siyang ipis. At ang ipis ay isang insekto kaya dapat siyang tapakan. Period.”
Napapalakpak ako. Wow! Nilayasan na ng espirito ng katorpehan si Nat-Nat. “Hihihihi! That’s the spirit!
Anong plano mo ngayon?”
He started driving. “Sa ngayon, ewan ko. Tara, inom nalang tayo.”
Errr…. Binabawi ko na pala na hindi siya torpe. -_______-
***
Dumiretso kami ni Nathan sa Antipolo City. Kung bakit? Hindi ko rin alam. Basta, ang alam ko, Antipolo
City ito. At nasa isangmataas na lugar kami na kita ang magandang tanawin mula dito sa kinaroronan
namin.
“Ang ganda naman dito!” *u*
Sinundan ko lang si Nathan dun malapit sa cliff tapos hinubad niya ang blaser uniform niya at inilapag ito
sa damuhan. He sat on it and tapped his right side, “Upo ka dito.”
I pouted, “Nakapalda ako. Mahirap. Baka mangati pa ako.”
Napailing lang siya. “Magkaiba nga talaga kayo ni Kaye Anne. Nung dinala ko siya dito, humiga pa kami
dito. Take note, nakadress pa siya nun.”
Niceeeee Nat-Nat. Ako naman ang kinumpara kay Kaye Anne. Kanina kinukumpara niya sarili niya kay
Austin. =______=
Umupo nalang ako sa tabi niya. Dun ko lang napansin na may dala-dala pala siyang paper bag. Naglabas
siya ng dalawang in-can. Yung isa ay coke, the other one is light beer. Kinuha niya yung beer tapos
ininom ito.
“Oy!! Bakit ka umiinom!?”
He looked at me boredly. “Trip ko lang. Hindi naman ito nakakalasing eh. Light lang ito.”
“Eh kung hindi yan nakakalasing, bakit hindi ganyan yung binili mo sa akin?”
He shot me his ‘seriously’ look. “Eh kasi beer pa rin ito.”
“Bahala ka,” tinignan ko ang wrist watch ko. 5PM na pala. Kaya pala medyo malakas na ang hangin at
wala na yung araw. “Hanggang anong oras tayo dito?”
He just shrugged and continued gulping his beer.
“Anong oras nga?”
Mukhang nainis na yata siya sa akin kaya tinuro niya ang paper bag sa harapan ko. “Kumain ka nalang
dyan at huwag nang magtanong pa.” O’right. Sungit pala niya ‘pag brokenhearted. Hindi naman ako
ganyan ah >3>
“SUNGIT MO!” ~_~
“Hindi ah. Gusto ko lang manahimik. Nag-iisip kasi ako.”
Umayos ako ng upo. “Edi sana, hindi mo nalang ako sinama. Nagditch pa ako ng klase para sayo.” :3
“Ayokong mag-isa. Kailangan ko rin ng kausap. Baka kasi bigla nalang ako bulungan ng masamang hangin
at tumalon ako dyan,” tinuro niya yung cliff.
O_____O
“Alright! Suicide is not a remedy, okay? OA mo! Hindi pa naman sila kasal eh. At saka, ikaw na rin ang
nagsabi na sayo dapat siya. Then make a move, dre~ It’s not too late.” Napapikit pa ako kasi lumakas
bigla ang hangin. Baka mapuwing ako eh. “Kaming mga babae, inaamin ko, mga pakipot kami. Aayaw-
ayaw kami o pinapakita namin na naiinis kami sa mga lalaki, pero ang totoo, sa loob-loob namin, gusto
namin kayong suyuin kami… Na amuin at syempre, mahalin na rin ng taong mahal namin.”
He sighed and laid his back on the grass. “Eh paano kung si Austin talaga ang para kay Kaye Anne? Paano
na ako?” :(
Yung boses niya, napakalungkot. Nadadala tuloy ako. Magsasalita pa sana ako kaso naunahan niya na
ako.
“Hindi pa ako pwedeng sumuko. Hindi pa nga ako umaamin eh… Tama na yung pag-abandona ko sa
naramdaman ko sa kanya three years ago. Hindi ko na ulit gagawin yun. Basta, aamin ako… Aaminin ko
na minahal ko siya bago kami umalis papuntang Germany at nagbalik yung naramdaman kong yun
ngayon.”
***THE NEXT DAY
STEPHANIE’S POV
Nasa loob ako ng black pajero na kasalukuyang nasa car park ng Jimenez Hospital. Eventhough I’m dying
to see Kurt inside, I still controlled myself not to visit him.
Inayos ko ang suot kong sun glasses habang nakatingin sa labas ng bintana. Ang tagal naman ng babaeng
yun!! I hate waiting! Lagi nalang ako yung naghihintay. Story of my life.
“Miss Mariz, darating pa po ba ang hinihintay niyo?”
Tinaas ko ang sun glasses ko hanggang kilay at saka ko sinamaan ng tingin ang pakielemaerong driver ko.
“My Kuya paid you to drive! Not to barge in my life, okay?”
“Sorry po, Miss.”
Inirapan ko lang siya at binalik na sa ayos ang salamin ko. Sh*t! 1 hour na yata kaming naghihintay dito
pero hindi pa siya dumadating!
Kinuha ko ang phone ko mula sa purse ko at tinawagan ang kaibigan ko. Not totally a friend, kaibigan ko
lang siya ngayon dahil may kailangan ako sa kanya.
“Arman, what now?! Will she still meet me?”
[“Call me later, Mariz. Busy ako. May i-mimeet pa akong pasyente.”]
“Don’t ever dare to drop this call!” Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya kaya
nagsalita na ulit ako. “Listen Arman, almost 1 hour na akong naghihintay dito!!! I hate waiting!”
[“Ano ba kasi ang kailangan mo sa nurse na yun, Mariz? God! Baka ipapapatay mo ang pasyente niya ah!
Ako ang makokonsensya eh!”]
I rolled my eyes in irritation. “Don’t be nosy, jerk! Just tell her to meet me. And oh please, hindi ko
papatayin ang pasyente niya dahil siya lang naman ang ama ng pinagbubuntis ko! Get it?”
[“Tss… Bahala ka. Kapag ako sumabit dyan ah. Malinis ang konsensya ko. Labas ako dyan.”]
“Wala akong gagawing masama! Kung ayaw mo akong tulungan, well, sasabihin ko sa asawa mo na kabit
mo ang kaibigan ko. Gusto mo ba yun?” I smirked.
[“… Tinutulungan na nga kita diba?”]
Sa inis ko ay inend ko na ang call. Walang kwenta yung kabit ng kaibigan ko! Kainis. Walang silbi. He’s
Arman, and he’s having a secret affair with one of my girlfriends. Physician siya sa Jimenez General
Hospital kaya naman kailangan ko ang tulong niya. Naalala ko lang naman na nagtatrabaho siya dito
kaya naman siya agad ang nilapitan ko. Of all hospitals in Manila, sa ospital pa kung saan nakaconfine si
Kurt siya nagtatrabaho. How nice.
Maya-maya lang ay biglang may kumatok sa bintana ng pajero ko. Isang matabang babaeng nurse ito na
pahangos-hangos pa. Pinagbuksan ko siya ng pinto at agad naman siyang pumasok.
“Kayo po ba si Stephanie?”
I smiled fiercely, “Yes I am. And you are?”
“… I’m Emily.”
Tumango ako. “Ikaw ang assigned nurse ni Tristan Kurt Lee, hindi ba?”
“Ako nga po… Bakit po?”
Nilabas ko ang sobre mula sa malaking purse ko at inabot iyon sa kanya. Sinilip naman niya agad yun at
nanlalaking matang tumingin siya sa akin. “P10,000 initial payment. Ireport mo lang sa akin kung anong
kalagayan ni Kurt.”
“Ang laki naman ho nito!”
“Paunang-bayad pa lang yan. Ang gusto ko, ireport mo rin sa akin kung walang nagbabantay sa kanya.
Report it to me right away.”
Binalik niya sa akin ang sobre at mariin na umiling. “Ma’am, hindi ko po matatanggap yan! Kaligtasan ng
pasyente ang nakasalalay dito.”
Inirapan ko siya at natawa ng sarkastiko. “Are you stupid or what? I won’t do anything bad to the father
of my child,” humawak ako sa bulge ko. “Just do what I told you to do, and we’ll be good friends.”
“P-pero po bakit ayaw mo siyang dalawin nalang-----“ Huminto siya. Seemed like, realizing something. “--
- Hindi maaari. Si Miss Gail po ang laging nakabantay sa kanya. Siya po ang---“
I shove my hand off her. “Lumabas ka na. Puro kayo Gail, Gail, Gail! Nakita mo ba ‘to? Anak niya rin ito!
At isang buwan mula ngayon ay manganganak na ako!” Saka ko siya tinulak palabas. “Ayusin mo nalang
ang trabaho mo.”
I slammed the car’s door and eyed the driver. “Let’s go home.”
a/n: pahinga muna tayo sa kudak/kayestin...
[54.1] X10'S SWEET REVENGE
GAIL’S POV
“ATE! ATE! ATEEEEEEEE!”
Nagising ako na niyuyugyog ni Misty ang balikat ko. She hugged me tight. Napansin ko rin na lumuluha
ako. Basa kasi ang pisngi ko. “Misty, b-bakit?”
She caressed my back. “Nananaginip ka, ate. You must be having a nightmare,” humiwalay siya sa yakap
at pinunasan ang luha sa mga mata ko. “Paulit-ulit ka sa pagbanggit ng pangalan ni Kuya Kurt.”
Napanaginipan ko na naman pala ang insidenteng yun. After that worst night, lagi nalang akong
hinahaunt ng panaginip na yun tuwing gabi. Natrauma na yata ako. Pang-apat na gabi na ito mula nang
mangyari yun.
Tumingin ako sa gawi ni Kurt. He still looked helpless. Lumapit ako sa kanya at umupo sa monobloc chair
sa harapan niya. I touched his hand gently. “Kurt, wake up na… Gusto ko ng umuwi tayo ng sabay sa
unit.” Another tear flowed to my cheek.
“May check up pa tayo sa OB, diba?” I buried my face on his hand. “Gumising ka na, please. Miss na miss
ko na ang kayabangan mo… Igagawa pa kita ng ice cream cake eh. Promise, hindi na rin ako
magpapasaway. But please, wake up na~”
Naramdaman ko nalang na tinap ni Misty ang likuran ko. “… A-Ate Gail, w-wag ka naman ganyan. Naiiyak
tuloy ako! Uwaaaah!” Humagulhol na si Misty sa likuran ko kaya nilingon ko siya. Nakatakip na ang
dalawa niyang palad sa mukha niya. “… N-Namiss ko na rin si Kuya eh~!! Promise ko rin, hindi na ako
mangdudugas ng pera sa kanya. Sana gumising na siya now na!”
Natawa nalang ako ng mahina habang pinupunasan ang sarili kong luha. Binalingan ko ulit si Kurt. “Oh
yan baby love, marami ng nakakamiss sayo. Hindi lang kaming dalawa ang nakakamiss sayo. Pati ang X10
miss ka n-na rin at syempre ang parents mo.”
“Ate Gail, can he hear us?”
I smiled while staring at Kurt. Pinadaan ko ang hintuturo ko sa ilong ni Kurt pababa sa pisngi niya. “Yes,
he can. Kaya nga lagi ko siyang kinakausap dito eh… Kahit na ako lang ang mag-isa dito, hindi ako
nabobored. H-Hinihintay kong magising si Kurt dahil gusto ko, ako ang unang makikita niya pagmulat
niya.”
“… Ate Gail, lagi ko siyang pinagpe-pray. Sabi ko nga, magpapakabait na talaga ako at hindi na ako mang-
aaway basta magising na agad siya.” Lumipat si Misty sa kabilang side ng kama at hinawakan ang isa
nitong kamay. “Kuya, huwag ka ng matulog ng matagal dyan! Kawawa na si baby love mo dito oh~ Sige
ka, pag di ka gumising dyan, maghahanap ako ng subsititute baby love niya!”
I giggled, “Gumising ka na dyan agad ha? Fight fight fighting lang…”
Narinig namin na bumukas ang pinto kaya naman sabay kaming lumingon dito ni Misty. Napatayo ako
nang makita ko ang mga parents namin ni Kurt ang pumasok kasama ang doctor at ang personal nurse.
Sinalubong namin sila ni Misty.
“Mom!” She welcomed me with a tight hug. Ganun din si Dad. “I missed you!”
“Are you fine?” Tanong sa akin ni Dad.
I smiled, “Ayos po ako. Buti nalang, strong ang kapit ng baby ko.” Binalingan ko ng tingin ang parents ni
Kurt. Tita Elizabeth kissed me on the cheek. Teary-eyed sin siya pero nakangiti pa rin.
“How are you, hija?”
“Ayos lang po ako.”

Nagsmile lang siya sa akin tapos ay hinarap niya ang assigned doctor ni Kurt. “How’s my son’s
condition?”
The doctored eyed us in a calm expression. “Your son is having a head injury, Madam. Based on his X-
ray’s result,” inabot niya ang result ng X-ray kay Mommy Elizabeth. “--- He had been struck twice on his
head. One, at the back and the other one is on the right side of his head.”
Para akong pinagpawisan ng malamig sa narinig ko. Nakita ko yun. Nakita ko kung paano pukulin ng
baseball bat si Kurt na dahilan ng pagkahulog niya sa pool.
“---And patients suffered from severe head injuries lead to coma that’s why.”
Napatikhim si Daddy Luke, Kurt’s dad and seemed to be fixing his composure. “How severe his head
injury is?”
“I can’t answer that for now, sir. Minomonitor ko pa ang condition ng pasyente. Thus, I may be sound
cruel to tell you just to wait and see. But in general terms, the longer the patient remains in coma, the
less likely he is to recover completely. And he’s in his 4th day being in coma so far.”
“How long do patients having head injury usually recover? Kailangan ba ng medications or such para
lang gumaling siya agad? If there is, gusto kong gawin niyo sa anak ko yun!”
“To be honest with you Madam, there are no currently medicines known that will shorten the duration
of coma. Recovery is measured in weeks, months or even years. Masasagot ko lang ho ang mga
katanungan niyo once na magising ang pasyente. For now, he’s under my monitor.”
“Oh God, son. Please wake up…”
Tears flowed to my cheeks automatically after hearing Kurt’s condition. Oh God, please… Sana gumising
siya as soon as possible…
K-Kaya pala ayaw nilang sabihin sa akin kung ano ang condition ni Kurt dahil severe pala ang head injury
niya.
After talking to the doctor, Kurt’s parents left for awhile. Ipapakita raw kasi sa kanila ang X-ray result ni
Kurt. Hindi ko alam kung bakit ayaw i-explain sa akin ng doctor kung anong condition na ni Kurt.
Malamang, sinabihan na siya nila Alex. Baka kasi ma-i-stress ako. Ni hindi nga inexplain ng maayos sa
akin kung ano ba talaga ang kalagayan ni Kurt eh! All I know is he’s in coma. Period. Well, I kind of
understand them. They just don’t want me to get stressed again after what happened to us.
Mom touched my cheek gently. “Baby girl, let’s go home. Get some sleep muna?”
I smiled weakly to her. “Mom, okay lang talaga po ako dito. Nakakatulog naman po ako ng maayos. I’m
with Misty for the whole night.” Tumingin ako kay Misty na ngayon ay nasa tabi ni Kurt.
“Okay,” she led me to the cornered sofa and we sat on there. “Napag-usapan namin ni Elizabeth ang
tungkol sa case ni Kurt. I told her na ipakulong ang gumawa nito kay Kurt. But she told us that it’s no use.
Gangster daw kasi ang fiancée' mo and it’s all about underground society. Ang away gangsters ay
mananatiling away gangsters lang. Tanggap niya na raw ito and expected na rin…” She faced her palm in
frustration. “—Parang naulit lang kay Kurt yung nangyari sa Kuya mo way back.”
“Mom, that’s how gangster’s life goes. Natanggap ko na rin naman noon pa man na gangster si Kurt eh.”
“Pero, takaw-gulo naman. Pati ikaw napapahamak, Crystal Gail.”
I sighed helplessly. “Mom, are we going to argue about this?”
She looked to me with her worried expression. “I’m just worried, okay? Hanggang kailan kayo lalapitan
ng disgrasya? Buntis ka anak.”
“Don’t worry Mom, kapag nagising na si Kurt, we’ll follow you in Korea. Dun na muna kami mag-i-stay ni
Kurt.”
She fainted a smile, “Sana naisip mo yan bago pa mangyari ito.”
***
4:30PM na. 2 hours na ang nakalipas nang iwanan kami nila Mom at ng parents ni Kurt dito. Natutulog si
Misty ngayon kaya tahimik lang ako na pinagmamasdan si Kurt. Ang peaceful ng mukha niya habang
natutulog. Hindi mo mahahalata na isa siyang gangster. Akalain mo, kung sino pa yung kinamumuhian ko
noon, siya pa ang kasama ko ngayon.
Hindi rin ako makapaniwala na itong gwapong lalaking ito ang nagtapat sa akin three years ago.
“Gail, I love you. I don’t know when it started. All I know is I wanna protect you all the time, I wanted to
follow you especially when you’re meeting that stupid Nathan. I got jealous whenever I saw you with
him, when I saw you kissed him on his cheek last Friday, I wanted to let him taste the hell right at that
moment, when I watched you played the keyboard, you really impressed me. I want you to be mine..
mine alone! Sh*t! This is hella crazy. Most of all, when you decided to ignore me, to ignore the X10, I
didn’t know why I acted so f*ckin dumb! I was so hella affected though I supposed to be not. Suddenly, I
felt something special in you. I never felt this way before... I’m fallin hard for you!”
“GAIL, YOU’RE OFFICIALY MY PROPERTY. YOU’RE OFFICIALLY MINE.”
Pinunasan ko ang luha na pumatak sa kamay ni Kurt. I stared at his face for a moment. Minememorize
ko ang bawat facial features niya. I can’t believe that we’re still together kahit pa ang bata pa namin
nung naging kami.
“Please Kurt, nagpromise k-ka sa akin diba? S-sabi mo, hindi mo na ako iiwan. Promise mo yun diba?
Gumising ka na please… Hinihintay ka na namin ng anak mo.”
“Now that you’re officially mine, ibig sabihin lang nito ay pwede ko ng gawin ang lahat sayo.” He
grinned.
“O.o anong p-pwede? A-anong--- hoy! Pervert ka pala talaga!“ hinampas ko yung braso niya through my
left hand.
“Hey, don’t be dirtyminded. What I meant is we should be free to do what ordinary lovers do.” He
winked and smiled at me. Napahinto tuloy ako sa paghahampas sa kanya. Para akong aatakihin sa puso
sa sobrang kilig.
“Like what?”
“Like this…” Inangat niya ulit yung magkahawak na kamay namin. Ahh I get it. Binitawan niya naman ito
then niyakap ako. “Like this.” Ang sarap yakapin naman nito. Feeling ko safe ako. I hugged him back.
“Good…” he whispered huskily.
I leaned to him closely and pecked on his cheek. Nasasaktan ako habang nasa ganyang condition siya.
Bakit sa lahat ng tao siya pa ang napunta sa ganitong sitwasyon?
“IKAW LANG ANG BABAENG GUSTO KONG MAKASAMA. AYOKONG MAPAHIWALAY SAYO. YOU’RE MY
POSSESSION, I WANT YOU TO BE MINE ALONE FOREVER. NATATAKOT AKO LALO NA PAG NAIISIP KONG
AAGAWIN KA NG IBANG LALAKI SA AKIN. GUSTO KO IKAW LANG. AYAW KO NG IBA. TAKOT AKONG
MAWALA KA EH KAYA GUSTO KONG MAGING CRYSTAL GAIL RIVERA- LEE KA NA PARA AKIN KA NA. AKIN
KA LANG. SH*T! I MAY SOUND SO GAY BUT YOU’RE MY WEAKNESS. GUSTO KO IKAW ANG MAGING
ANAK NG APAT KONG ANAK IN THE FUTURE. I REALLY LOVE YOU, CRYSTAL."
“OO NA. MAY TANONG BA DUN? WALA NAMAN AH. UTOS YUN EH. Ang siga mo talaga!” O____O
Lumaki yung mata niya tapos ngumiti siya ng napakalawak. Parang unbelievable yung itsura niya. Kiniss
ko nga sa lips para matauhan HAHAHAHA.
“Really?” Kurt
“Yes, I will marry you ^__________^”
I caressed his left hand. Nilapit ko pa ito sa mukha ko. Ang kamay na ito, ito yung kamay na nagpupunas
lagi ng luha ko kapag umiiyak ako. Pero sa mga oras na ito, hindi niya magagawa yun…
“Waaaahhhhhhhhhhh!! KUUUUUUUUUURT!!!!!!!” TT______TT
Bigla nalang may humila sa akin kaya napalingon ako… Waaaaaaaahhhhhh! White bloody lady!!!!!!!!!!
T_____T
Suddenly, I felt somebody grabbed my wrist and pulled me to give a tight hug. His scent is definitely
familiar to me. I hugged back and muttered shaking, “Kurt, let’s get out of here.. Please...”
I felt him carresing my back and stroking my hair while his head buried into my nape and mine is on his
chest hearing his own heartbeat. I dont know that he's good in comforting.
“Ssshh.. Stop crying.. I love you…”
Idinampi ko ang mga labi ko sa kamay niya at ibinaon dito ang mukha ko. Medyo nababasa na ang
kamay niya dahil sa tuloy-tuloy na pagpatak ng luha ko… I don’t want to cry infront of him, pero ‘di ko
kayang kimkimin ito.
“Baby love, gusto mo kantahan kita? In return, dapat mabilis ka ng gumising dyan ha? Alam ko naman
na… na naririnig mo ako eh.” Tumikhim ako saglit at nagsimula nang kumanta.
(A/N: Pakinggan ang version ng Baby love sa gilid~ Ganda.)
“*~ I remember like it was yesterday
First kiss and I know you changed the game

You had me exactly
Where you want it and I’m on it~*”
Napapikit ako ng mariin ng magsimula na akong humikbi. Napakaiyakin ko talaga… Pero hindi ko kasi
mapigilan ang sarili ko eh. Unti-unti kasing bumabalik sa isip ko lahat ng memories namin.
“Ah, wala ka ring gift katulad ni Tracy?”
“Of course not. May gift ako noh! Ako pa.” Nilabas ko sa bag ko yung gift ko for him. Bahala na kung
hindi niya magustuhan.-__-++ Inabot ko na sa kanya yung lil box.
Nagmamadali niyang binuksan ito. Excited much? “Teddy bear na key chain?”
Oo, tama! Teddy bear na key chain. Wala ako maisip eh =__=
“Ayaw mo? Edi wag! Akin na nga!” Aagawin ko sana sa kanya kaso nilayo niya sa akin.
“Hindi. Gusto ko, thanks.” Binulsa niya agad. WAAAAH! Nagustuhan niya! Yippee! Magdiwang tayo guys
\\(û^)//
“Your welcome. Tig-isa tayo nyan eh, look.” Nilabas ko yung cellphone ko. Nakasabit kasi yung akin dun.
“His name is Tristy. I want you to name yours, Crysty okay?”
“Ang weird mo. Galing sa pangalan natin? =__=” I nodded.
“Para masaya. Kausapin mo yan kapag namimiss mo ako,I will do the same thing. Okay?” He gave me an
'ANG KORNY MO PERO SIGE NA NGA' look and he nodded. Ehhh >///< buti nalang!
“*~ And I never gonna let y-you get away
Holding hands never made me feel this way
So special
Boy it’s your… Your smile
We so inlove… Lalalalalove~
Yeah… We so inlove … Lalalalalove~
And I just can’t get enough of your lalalalove

Yeah~ We so inlove… Love… I want you to know~*”
“My life became colorful when you said that you love me. Kahit pala na ang g@go ko, pinatulan mo ako?
Hehehe. But I thank God that He brought you to my life. Everytime I’m with you, kahit nag-aaway pa
tayo o nag-aasaran, I considered those memories as happy days of my pathetic life. Hmm, though di na
pathetic ang buhay ko kasi dumating ka, pinasaya mo ako.”
“Hahahaha ang cheesy ng fiancé' ko. Ayiieee!” Kinurot ko lang siya sa pisngi para di niya mapansin na
naluluha na ako sa mga sinasabi niya. Tears of joy nga naman. I am really lucky having him in my life.
“Even I’m wasted because I am a gangster yet you still love me. You’re the most special girl in my life,
Crystal.”
“Weh? Paano Mom mo?” Napalayo ako ng konti pero hinigpitan niya pa lalo ang akbay sa akin.
“Wala akong pakialam dun. Wala namang pakialam yun sa akin eh -____-+++”
“Ang bad neto!”
“Mahal mo naman!”
“Paano kapag sinabi kong hindi?” Biglang sumimangot yung mukha niya. Amp!
“Edi pakamatay nalang -___-” He said in a cold voice. Nakakatakot!
“Silly! Magpapakamatay ka kapag di na kita love?” Hinampas ko siya sa legs niya.
“Of course not! Ang kapal mo naman. Joke lang yun. -___-” Akala ko pa naman totoo. Napaka amp
nitong taong ito.
“Seriously, wala ng ibang lalaki akong papakasalan kundi ikaw. Itaga mo pa yan sa dibdib mo.
HAHAHAHA. You’ll become my husband and I’ll be your wife after we graduate from College whatever
happens.”
“I love you baby love...” Sabay na sabi namin.
Pinunasan ko ang tuloy-tuloy na luhang tumutulo sa pisngi ko habang may ngiting nakaukit sa labi ko.
Those are our memories I cherish forever.
“*~ You are my baby love my baby love

You’re my every everything that I could ever dream of~*
“Marry me, Crystal.”
“Am I dreaming?”
“Sh*t, you’re not. Bahala ka, basta papakasalan kita.” Sabi niya habang sinusuot na sa akin yung
singsing. He leaned closer to me and whispered, “You can’t say no because I already marked my territory
that’s why we’re having our baby.”
“*~ You are my baby love my baby love
You’re my every every every everything~*”
“Crystal, kung may mangyari man sa atin, stay strong okay?”
I look to him in astonishment. Why is he saying this to me?
“May mangyari? What do you mean?”
Lalo niyang hinigpitan ang pagkakahapit niya sa bewang ko saka niya isinandal ang ulo ko sa balikat niya,
“Nothing. Gagawin ko ang lahat para walang mangyaring masama sa atin at syempre sa baby natin,”
tapos hinaplos niya ang tummy ko.
Tatanggalin na sana niya ang kamay niya sa stomach ko pero hinawakan ko yun at pinagdiinan pa sa
bulge ko. “Promise me Kurt, whatever happens, you’ll stay with me. Huwag mo na akong iiwan.” Saka ko
siya tinignan sa mga mata niya. “Hindi ko talaga yun kakayanin.”
He smiled faintly at me, “… I promise, I ain’t gonna leave you anymore. I will love you as well as our baby
with all of my heart to infinity and beyond… I promise…”
Natapos na ang kanta ko pero nakatitig pa rin ako sa kanya. Mas gugustuhin ko pa ang mayabang, siga,
pasaway at moody na Kurt kesa sa walang malay na Kurt ngayon. Namimiss na talaga kita, baby love.
“Baby love, I believe we can get through this. Nag-promise ka sa akin diba? Hindi mo na ako iiwan kahit
kailan. Kaya pakiusap ko sayo, lumaban ka ha? Lalaban din ako para sayo. Magpapakatatag ako.” Dahan-
dahan kong inilapit ang mukha ko sa kanya, saka ko idinampi ng magaan ang labi ko sa labi niya. “--- I
love you, Kurt.”
Napalingon ako sa pinto nang marinig kong may kumatok. Agad naman itong bumukas.
I smiled as I saw Alex with Lovely and Sandy. Kasunod pa nila sina Dustin at Chloe na pumasok.
“Ate Gail~ Kamusta ka na?” Lumapit sa akin si Sandy at niyakap ako ng mabilis. Ganun din sina Chloe at
Lovely.
I smiled weakly, “I’m okay. Thanks sa pagdalaw ha?”
“Wala yun, Ate! Kahit ba na galit sa amin si Kurt, dadalawin pa rin namin kayo dito.” Nakangiting sambit
naman ni Lovely.
“Hinatid ko lang sina Sandy at Lovely dito,” said Alex while looking at Kurt. “May aasikasuhin pa kami ng
X9. Bukas babalik ako, Princess.”
“Sige, thanks Alex.”
Pagkaalis nila Alex at Dustin ay lumapit sa akin silang tatlo. Nakatitig lang din sila kay Kurt ng tahimik.
“Gail, kamusta na raw si Pareng Kurt?” I heard Chloe asked.
Napabuntong-hininga ako at lumipat na sa cornered sofa sa paanan ni Misty. Kumuha ako ng apple mula
sa center table at kinagatan iyon. “Hindi ko alam eh. Pero sa pagkakarinig ko sa Doctor kanina, kailangan
daw naming hintaying magising si Kurt.”
Umupo naman silang tatlo sa bandang kaliwa ko. “Hindi ka pa ba uuwi?”
Tinignan ko lang si Chloe. “Gusto kong dito lang ako kasama ni Kurt hanggang sa magising siya.”
Tumango-tango naman siya. “Kung sa bagay, pero huwag mong pababayaan ang sarili mo, Gail.
Alalahanin mong buntis ka rin.” I just smiled to her and nodded. Buti nalang may mga kaibigan akong
katulad nila. Kahit papaano ay gumagaan ang loob ko.
“Ate Gail, sino siya? Ang ganda naman niya… Nakakatomboy..~” *u* Tanong ni Sandy habang nakatingin
sa natutulog na si Misty. Tinignan ko rin siya. Ang cute cute talaga ng batang ito. Nakapajamas na pink
siya ngayon habang may yakap yakap na teddy bear. Akala mo, parang umattend ng slumber party.
“Si Misty yan. Younger sister ni Kurt.”
“Wow! Ang ganda naman niya…” Sabay na sambit nina Sandy at Lovely. “Ilang taon na siya, Ate?”
“She’s 16…” Bahagyang gumalaw si Misty kaya pinatahimik ko sila. “Ssshhh… Baka magising siya. Puyat
din siya kakabantay kay Kurt. SInasamahan niya ako dito for 2 nights.”
Kahit papaano ay napangiti naman nila akong tatlo. Nagkwento sila sa akin although pabulong lang kasi
baka magising si Misty. Nakakatuwa nga kasi nagdala pa sila ng pagkain. Umabot na nga kami ng
dalawang oras sa pagkukwentuhan ng kung ano-ano eh. Hindi naman ako nakikisabay sa kwentuhan
nila. I was just listening to them.
“Gail, have you heard about Kaye Anne’s status?” Pag-iiba ng topic ni Chloe. Umiling lang ako dahil wala
naman akong nabalitaan na kung ano.
“Ay, oo nga… Nakita ko lang sa facebook na nakain a relationship na siya… Sila na pala ni Kyle?” Lovely
asked innocently.
Napakunot-noo ako. Sila na? “Really? May boyfriend na siya? Well, that’s nice.”
“Yeah, grabe sissy… Kung nandun ka lang sa cafeteria nung isang araw, makikita mo kung gaano ka-
awkward ang sitwasyon.” Tumayo si Chloe at nagpameywang pa. “Sabi ba naman ni Austin sa harapan
namin na ‘I’ll catch when you fall.’ And take note, nandun pa si Nathan nang sagutin siya!!”
Medyo gumalaw na naman si Misty at nagpalit ng sleeping position kaya tumahimik kami saglit.
“Napanuod ko nga sa website ng E.H.U yun…” Komento ni Sandy. “In fairness, gwapo naman si Kyle eh.
Sana gwapo rin ang ugali niya.”
Chloe and I eyed Sandy. “What do you mean?”
Nagshrug lang siya. “Wala naman… Sana lang talaga mabait siya. Medyo may bad record kasi yan si Kyle
sa probinsya, right Lovely?”
Lovely commented, “Yeah right. Well, according to my observation during our Tagaytay Escapade, he
had been so nice naman… Ang laki na ng pinagbago niya.”
Nagkatinginan kami ni Chloe. Yung bang tingin na Sana nga.
Bigla namang may nagring na phone. For sure, hindi akin o kay Kurt yun. Hindi naman kasi Korean song
ang ringtone namin eh.
Tumayo si Sandy at medyo tumalikod ng konti mula sa amin. “Excuse me, I got a phone call.” She
murmured at us and then took up the call. “Yes, Kent?...”
Pagkarinig namin sa pangalan ni Kent, nagkatinginan na naman kami ni Chloe ng makahulugan. Wala
lang, baka kasi may something sa kanila.
“…No, you can’t. Dadaanan daw kami mamaya ni Kuya Alex dito o di kaya ng driver namin. Baka mahuli
ka… Bukas nalang… Sige, ingat… Bye… Oo na, bye… Goodbye na nga eh… Ikaw muna ang magbaba. Ikaw
ang tumawag eh… Yuck~ Don’t call me Myloves. It’s so Kaka!”
Wow, kunwa-kunwari pa na naaasar pero kinikilig naman siya sa ganyang ngiti. Nakakamiss naman yung
ganyan. Sana magising na rin si Kurt. Wala na kasi akong kalambingan eh.
“… Bye na… I love you mong mukha mo…”
Humarap na siya sa amin na parang bang nagpipigil ng ngiti. “So where were we? Ahh, about Kyle…”
Umiling ako. “Forget about Kyle. Kayo na ba ni Kent?”
Automatic na nagblush siya at umiwas ng tingin. “It’s no use kung idedeny ko pa. Basta, huwag niyo
kaming isusumbong ni Lovely kay Kuya Alex or we’re dead!”
“Ha? Kayo na rin ni Brent, Lovely?!” Chloe asked in amusement.
Lovely just nodded shyly. “---Can we keep it as a secret perhaps?”
“OMG! Itutweet ko yan~”- Chloe.
“Huwaaaaag~” TT_____TT
X10’S POV
Kasalukuyang nasa parking lot ng isang bar sina Dustin at Wayne somewhere in Pasig. Quarter to 10 in
the evening na kaya marami ng tao ang nasa paligid. Nakasandal sila sa trunk ng black AUV ni Wayne.
[“Ano na? May na-i-spot-an na ba kayo dyan?”] Dustin is currently talking to Toffer over the phone.
“Maghintay kang ungas ka. Kanina ka pa. Nagsasayang ka ng load.” Then he hung up his phone and slid it
back to his pocket. He then eyed Wayne with his cold expression. “Nakakainip, Waynepot.”
Inakbayan ni Wayne si Dustin at binulungan ito. “Yung Red Ferrari na yun sa dulo… Plate number yan
nung rank 5 nila. Tara…”
Pasimple nilang nilapitan ang nasabing kotse at saka nito binutasan ang dalawa nitong gulong sa kaliwa.
Pangisi-ngising bumalik sila sa AUV nila at dun naghintay.
--AFTER 2 HOURS--
“Tara, Wayne… Why don’t you join us inside?” Yaya ng isang babae na nakasuot ng sleeveless shirt,
micro-mini skirt at wedges kay Wayne habang nakayakap pa ito sa braso niya. 2 hours na silang
naghihintay sa paglabas ng rank 5 ng Black Ace mula sa bar pero wala pa rin ito. Kaya eto, kung sino-
sinong babae ang lumalapit sa kanila.
“Ah, may hinihintay kasi kami, Miss eh.” Tinanggal ni Wayne ang kapit ng babae. “Pasok na kayo.
Malamig dito sa labas. Baka sipunin kayo. Kita pa naman pusod mo. Pfft!”
“Eeeeh! Sama ka na…” Sabi naman nung isa na naka green fitted dress. Malagkit ang tingin nito kay
Dustin.
“Talagang bang hindi kayo nakakaintindi? May hinihintay kami dito… Alis na…” =_____=
Natakot yata ang dalawa sa inasta ni Dustin kaya umalis na rin ang dalawang babae. And as if on cue,
natanaw ni Dustin mula sa exit ng bar na palabas ang pinupuntirya nila.
“Wayne… Nandyan na siya.”
Palihim na pinagmasdan nila ang Black Ace Member habang pangisi-ngisi pa at nilalaro ang susi ng
sasakyan sa daliri nito palapit sa kotse nila. Nagkatinginan sina Wayne at Dustin nang makita nilang
sumakay na ito sa loob. Pabulong na bumilang si Dustin.
“In 3, 2, 1…”
“SH*T! SINONG NAGBUTAS NG GULONG NG KOTSE KO!!??”
They smirked and signaled each other to approach them. Bahagyang nauna si Wayne na lumapit sa galit
na galit na lalaki. If he could remember his profile right, he’s the rank 5 of the gang.
“What’s the problem, bro? May maitutulong ba ako?” Pa-cool na tanong nito.
Napalingon naman ito sa kanya at nagbago ang expression nito nang makilala niyang X10 member ito.
He clenched his fist as he turned his back on him. “Wala ako sa mood makipagbangasan sayo kaya
umalis ka na.”
Bago pa ito lumakad palayo ay hinablot na ni Wayne ang collar nito mula sa likuran sabay subsob nito ng
mukha sa kotse niya. Nagpupumiglas ito kaya gamit ang balisong na pinambutas sa gulong ng kotse ay
itinutok niya iyon sa likuran ng lalaki.
“Sasama ka o sasama ka pa rin?”
Hindi niya na hinayaan na makasagot ang lalaki dahil iniumpog niya ulit ang ulo nito sa kotse na dahilan
nang pagkahilo nito. Medyo lasing na rin kasi ang lalaki at idagdag pa ang pagkauntog kaya sobra na
itong nahilo. Buti nalang ay madilim kaya wala masyadong nakakita sa kanila at kung may makakakita
man, tiyak walang mangingielam sa kanila dahil pugad yun ng mga gangsters na katulad nila.
Tinulungan siya ni Dustin na isakay ito sa trunk ng kotse ni Wayne. Itinali ang dalawang kamay at paa
habang nakapacking tape ang bibig nito saka nila ito tinangay sa hideout nila.
***HIDEOUT
“Kahit bugbugin niyo pa ako dito, wala kayong mapapala sa akin!!” Kalmadong sabi ng rank 5.
Alex smirked at him and walked around the guy. “Sasabihin mo lang naman sa amin kung nasaan ang
leader niyo. Papuntahin mo na rin sila dito… tapos ayos na… ”
“Wala nga siya!! MAKULIT?! BOB*? HINDI MAKAINTINDI?! BUWAG NA NGA ANG GANG NAMIN!
MATAGAL NA!”
Binatukan ng malakas ni Alex ang lalaki. “T*rant*do! Makabob* ka ah! Ikaw na nga ang nakatali dyan,
ikaw pa nagmamaangas?!”
“Gusto kong maglaro ng Pen pen de sarapin! Hohoho!” Tumawa ng nakakaloko si Toffer habang
pinagmamasdan ang kalmadong lalaki na nakaupo sa monobloc chair paharap sa kanilang X9.
“Edi maglaro ka! Isali mo itong si ungas,” natatawang sambit ni Jake habang marahas na nakahawak sa
ulo ng lalaki.
“Game!” Toffer smirked and sat infront of the guy. Tinanggalan nito ng tali ang kamay at ipinatong sa
lamesa. “Open your hand!”
Ibinuka naman ng lalaki ang kamay na nakapatong pa sa mesa. “GAME NA!!” Nilabas ni Toffer ang
balisong niya at itinutok ang patusok na dulo nito sa pagitan ng hinlalaki at hintuturo ng lalaki.
Napalunok siya ng itusok pa ito sa bawat pagitan ng daliri niya kasabay ng pagkanta ng X8 ng------
“PEN PEN DE SARAPIN DE KUTSILYO DE ALMASEN! HAW HAW DE KALABAW DE BATUTEN! SIPIT
NAMIMILIPIT, GINTO’T PILAK NAMUMULAKLAK SA TABI NG DA--------“ Huminto sila lahat at malakas na
itinusok ito sa….
“SH*T!! OO NA, TATAWAGAN KO NA SILA! P^TA! ITIGIL NIYO LANG ITO!”
Napatawa silang lahat. “Joke! Masyado ka namang nerbyoso! Hahaha!” Toffer handed him his phone.
“Tawagan mo na sila… Huwag kang magbabanggit ng X10 sa kanila, kundi itutusok ko itong balisong na
ito sa kamay mo! Sabihin mo sa kanila na puntahan ka dito sa Montalban.”
Black Ace’s rank 5 had left no choice. Ayaw man niyang aminin na buo pa rin ang gang nila matapos
silang buwagin ni Alex two years ago ay wala na siyang magagawa. Buong akala ng X10 na buwag na ang
gang na ito kaya naman pasikretong sumasabak sa gang fights ang Black Ace at matagal na iniwasan ang
X10… maybe because they’re shy of them? Pero wala na… After 2 years, they’re going to meet each
other again… FOR X10’S SWEET REVENGE.
[54.2] X10’S SWEET REVENGE
X10’S POV
Kasalukuyang nasa isang exclusive subdivision ngayon ang X9. Sinadya nilang sa ganitong klaseng lugar
sila magkita ng Black Ace para na rin walang sagabal. Malawak ang lugar at wala pang ni isang bahay ang
nakatayo. Kaya naman kahit anong gawin nila dito ay walang mangingielam. Kung bakit sila may
privilege na makapasok sa ganitong subdivision? Well, Kurt’s parents own several townhouses, villages,
and subdivisions in the Philippines including this one.
“Ang tagal naman nila. Inaantok na ako.” Naghikab ng malakas si Jake sabay unat pa ng mga braso nito.
Isang oras na rin nilang hinihintay ang pagdating ng Black Ace. Nakapwesto sila sa kanya-kanya nilang
SUV na nakahilera horizontally, nakaupo sa ibabaw ng trunk.
“Hindi na yata dadating yung mga ungas na yun eh.” Iritadong sambit naman ni Arthur habang
minamasahe ang sentido niya. “Panira talaga yung mga yun! Kailangan nating umuwi agad. May mga
quizzes pa tayo bukas.”
“Masakit na naman ba ang ulo mo?” Alex asked him. Madalas kasing sumakit ang ulo ni Arthur. Well,
wala siyang sakit. Madalas lang siya nagkaka-migraine dahil sa sobrang katalinuhan niya. May
photographic vision kasi siya kaya grabe kung magfunction ang utak niya.
“Ipapahinga ko lang ito, ayos na ito.” Sagot niya.
“Umuwi ka na. Kami na ang bahala dito.”
Umiling lang si Arthur sa kanya. “Ayos lang ako… Hindi ko pwedeng palagpasin ang Black Ace ngayon.”
Nakarinig sila ng mga parating na kotse kaya tinignan nila ang direction na iyon.
“Finally… Nandyan na sila…” Brent announced in his uninteresting tone.
Imbes na tumayo sila mula sa relax na pagkakaupo sa trunk ng mga sasakyan nila ay hinintay lang nila na
makalabas mula sa mga kotse nila ang Black Ace gang. Lima ang dala nilang kotse. Puro mga Red Ferrari.
Same model, same color.
Lumabas ang mga ito mula sa kotse nila na kalmadong-kalmado. Pulos mga naka-itim na fitted black
shirt and jeans ang suot. Visible din sa kanila ang Ace tattoo sa mga pulso nila.
“Ano bang kailangan niyo?” Bungad na tanong ng rank 3 nila. Hindi nito pinahalata ang pagkagulat na
ang X10 ang nagpatawag sa kanila. Expected na rin naman nila na reresbak ito pero not so early like this.
Hindi sila handa.
Nagpalipat-lipat ng tingin ang X9 sa kaharap nilang gang. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7… Pito lang ang nasa harapan
nila ngayon.
“Bakit kulang kayo? Nasaan ang leader niyo?” Derrick asked sternly while puffing out a smoke on his
cigar.
“Nasaan siya?” Pabalik na tanong nito sa X9, ignoring what Derrick had asked him. Tinutukoy nito ang
rank 5 nila na hawak ng X10. Ngumisi lang ang X9 sa tanong nito.
“Sampu kayo diba? Nasaan pa ang dalawa?” Derrick stood up, dropped his cigar on the ground and
stepped on it. He walked coolly towards them and threw them his dangerous stare. “Ganyan ba kayo?
Kapag rumeresbak, hindi kayo kumpleto? Hindi solid?”
The Black Ace rank 3 just bawled his eyes in irritation. “Matagal ng buwag ang gang namin. Kaya huwag
mong asahan na kumpleto kaming haharap sa inyo.” Seryosong sambit nito sa kanya at nakipaglabanan
pa ng titigan kay Derrick.
Ipinamulsa ni Derrick ang kaliwa niyang kamay sabay ngiti pa nito ng nakakaloko. “Akala ko mga babae
lang ang mahilig magdeny. Pati rin pala kayo?”
“G*go! Nandito kami para tulungan ang tropa namin. Ano bang kailangan niyo sa amin at pinapunta niyo
kami dito?”
Hindi na nakapagpigil si Derrick sa pagkainis niya kaya naman hinablot nito ang collar ng lalaki. Madiin at
mahigpit. “BUWAG NA ANG BLACK ACE? OWS TALAGA?? PATAY MALISYA PA KAYO?!? EH KUNG
DURUGIN KO KAYA YANG PAGMUMUKHA MO HANGGANG SA AMININ NIYO NA KAYO ANG DAHILAN
KUNG BAKIT COMATOSE SI KURT!!!”
Mabilis na tumayo ang X8 sa likuran ni Derrick. Si Alex na ang tumapik sa balikat niya. Signal na kumalma
siya. Unti-unti namang lumuwag ang kapit nito sa collar ng lalaki. Inis na inis si Derrick dahil imbes na
masindak ang Black Ace ay ngumisi lang ang mga ito.
“Wala kaming alam dyan sa pinagsasabi niyo. Kaya kung pwede lang, pakawalan niyo na ang tropa
namin.”
Alex just smiled widely, showing ‘why do they keep on acting innocent?’
“You really don’t have to deny it. Bakit pa? Dahil sa natatakot kayo sa amin o nahihiya dahil binuwag
namin kayo two years ago? Tapos heto kayo ngayon nagbabalik at tinatarant*do ang gang namin? Isa ba
talaga kayong gang o baka naman all-female-group?” Calm yet dangerous tone of Alex made everyone
fell silent.
“Nah… Wala naman kasi kaming alam, pare. Nagkakamali lang kayo…” Pagdadahilan ng rank 3 nila.
Alex grinned while shifting his sight to each and one of them. Ipinamulsa nito ang kanang kamay niya at
pasimpleng isinusuot ang kung anumang nasa loob ng pocket niya. “I’m giving you a chance to admit
what you’ve done. Sino sa inyo ang tumawag sa akin para sunduin ang Master namin nung gabing
pineste niyo siya?!? SAGOT!”
Napakunot-noo sila. What the heck? May tumawag sa kanya na Black Ace? Ni isa, walang sumagot sa
kanila.
“Ayoko sa lahat yung para akong t*nga dito na nagtatanong tapos walang sumasagot!!!” Alex howled
furiously. Umiinit na ang ulo niya. Para kasing t*nga kausap itong kaharap niya. Deny ng deny. Akala mo,
hindi lalaki.
Black Ace’s rank 3 just sighed exasperatingly. Lumingon siya saglit sa mga kasamahan niya bilang
paghingi ng signal. Ayon sa gang nila, kung wala man ang leader nila sa mga ganitong klaseng
pangyayari, ang rank 2 ang makikipagnegosasyon. But this time, their leader as well as the rank 2 are
absent that’s why rank 3 took the spot.
He faced him calmly, but he’s kinda pissed inside. He only doesn’t want to show it. Dito naman sila
magaling na mga Black Ace eh, ang pagtago ng tunay na expressions nila.
“Fine… Kami nga! Oh ano naman? Reresbak na kayo? Edi umpisahan na natin! PUTAK PA NG PUTAK
EH!!” He said with his clenched jaw. Umalarma na rin ang mga kasamahan niya. 7 versus 9? Well, not
bad. Sanay na sila sa ganitong scenario. “Siguraduhin niyo lang nasa inyo ang rank 5 namin! Kundi-----“
Wayne hushed him coolly. May tinuro siya sa bandang kaliwa nila… few meters away from where
they’re standing. Tinignan naman nila iyon at nakita nilang may puno ng Acacia doon. But realizing what
Wayne was pointing made their eyes bawled in shock. Nakita nilang nakatali ng patiwarik sa isang sanga
ang gangmate nila. Nakatakip ang bibig nito at nakatali ang mga paa pabaligtad. Black Ace had kept
them waiting for 1 hour… Kaya 1 hour na rin siyang nakatali dun.
“Kita niyo yun? Bilisan na natin mga dude… Baka naghihingalo na yun.” Natatawang sabi sa kanila ni
Wayne.
Bago pa sila makapagreact ay inatake na sila ng X9. Gang fights aren’t actually fair. Katulad nalang
ngayon, may kanya-kanyang suot na four finger ang X9. Isa itong metal na isinusuot sa pagitan ng mga
daliri. (The pic is on the right side) Bawat suntok gamit nun ay malakas na impact sa makakatanggap
nito.
Si Alex, pinuntirya ang rank 3 nila. Tuloy-tuloy na suntok sa panga ang ginawa niya dito. He even kicked
him in his crotch that made him fall on the ground.
Ang kambal naman na sina Brent at Kent ay pinagtulungan ang rank 4 at 5. Patawa-tawa pa sila habang
nagpapalitan sila ng sinasapak gamit ang four finger.
“Ako naman dyan, amag!” Sigaw ni Kent. Nakipagpalitan siya ng mabubugbog sa kambal. Pilit naman
itong lumalaban kaso nanlalabo na ang mata nito dahil sa dugo na umaagos sa mukha niya. Malakas na
suntok at isama mo na rin ang four finger, malamang magkakabasagan ng panga dito.
“Oh! Oh! Hilo ka na?” Brent grabbed rank 5’s hair harshly. Malakas niya itong tinuhod sa sikmura saka
niya ito sinuntok sa pisngi gamit pa rin ang four finger. “Eh dudong pala ‘to eh!! O baka nene? Huwag
kang pa-nene dyan! Don’t worry, kahit sirain ko yang mukha mo, wala ng isisira pa! Damaged since birth
na yan eh! Bwahahahaahahaha!” Tumingin si Brent sa kambal niya. “Kumag, tara dito! Exchange
partners ulet!”
“Gagu, lamog na mukha! Ano ‘to mangga?”
“Sabagay, mukha ngang Indian mango pagmumukha nyan! Hayaan mo, masaya nga eh!” Kinaladkad ng
kambal ang dalawang nanghihina na at pinagtabi sila sa Ferrari ng kung sinumang Black Ace member.
Maangas namang tumayo sina Kent at Brent sa harapan nila with their arms crossed. “Kayabangan niyo,
wala naman pala kayong kwenta!!”
Inakbayan ni Kent ang kambal sabay ngisi nito. Nagkatinginan pa sila ng sabay umubo ang rank 5&6 ng
dugo. “Halaaaa ka Brent, napatay yata natin?”
“Oy, hindi ah!” Kinakabahang sagot ni Brent.
“Halaaaa…”
“Edi hayaan mo, papalibing nalang natin sila… Ang weak naman nila kung mamamatay sila ngayon…”
Sinipa pa ni Brent ang dalawa sa mukha. “Oy! Mga ungas! Huwag muna kayong mamamatay… Pero kung
mamamatay kayo ngayon, edi okay lang! Ang dapat sa mga mamamatay tao, mamatay din…”
“Tama ka, amag! Apir tayo dyan!”
Jake on the other side was having a hard time to knock off this muscled guy. Natapat sa kanya ang rank
7. ‘Bato-bato yata ang katawan nito eh’ He thought.
“Oh, ano mag-iikutan nalang ba tayo dito, ting-ting?!” Nakangising tanong nito sa kanya. Bigla nalang
siyang sinuntok nito sa kaliwang pisngi niya pero mabilis siyang nakaiwas. Medyo natamaan lang siya ng
konti.
“What the fck?! Ting-ting?! HOY! MANAHIMIK KA DYANG BATO KA!” In just a split second, may pinulot
siyang medium-sized na bato mula sa paanan niya sabay bato nito sa ulo ng lalaki.
“Puchaks!”
Kinuha na ni Jake ang pagkakataon na suntukin sa kilay nito ang lalaki habang dumadaing pa sa sakit ng
pagkabukol niya sa ulo. He continuously punched him on his jaw, lips…. Face…. He even kicked his butt
and squashed his face again with the knocker. Nang humandusay na ang lalaki sa semento ay inundayan
niya pa ng sipa ito sa tiyan.
He smirked, “Oh ano ka ngayon? Ting-ting pala ah! Talo ng ting-ting ang bato! T*ran*tado!” Saka niya
nginudngod ang mukha nito sa semento.
Nasa iisang pwesto lang sina Derrick, Wayne, Dustin, Arthur and Toffer. Mabilis naman nilang
napabagsak ang mga pinupuntirya nila…. May mga galos na rin sila dahil malakas kalaban ang Black Ace.
Pero yun nga lang, mga nakainom ang mga ito kaya medyo mahina ngayong gabi. Pwera nalang sa isa.
Siya nalang yata ang iisang buhay na buhay pa sa mga napatumba nilang Black Ace member… The rank
8. He was gripping a knife. Matapang na itinatapat nito ang hawak na balisong sa limang myembro ng
X9. Halata naman na hindi na ito kumportable dahil sa pagtagaktak ng pawis nito sa mukha. Palibutan ba
namang naman ng limang lalaki na nakasuot ng four finger eh.
“Go! Atake na! Isaksak mo na sa amin! Ang tagal naman oh!” Bulyaw sa kanya ni Toffer.
“Manahimik ka!” He shouted back.
Dustin smirked coldly. May pasimpleng inilalabas siya mula sa likuran niya. “The heck with you?
Uumagahin na tayo dito oh. Hinihintay na ako ni mhine… Tagal…” =____=
“Bakit, Dustpan? Dun ka matutulog?” Wayne asked him, without removing his sight on the rank 8.
“No, gagawin ko ang assignment niya…. All about presentations…” =____=
Nakuha naman nina Derrick at Toffer kung anong nasa isip ni Dustin kaya sumakay ito sa usapan nila.
Derrick grimaced, “Loko ka, Dustin! Hohomerun ka lang eh! Hahaha!”
“Anong homerun?” Toffer asked innocently.
“Wala! Baka magsumbong ka pa sa Mama mo kapag sinabi ko sayo yun!”

“Hindi naman niya malalaman kung hindi magsusumbong si Wayne!!”
“Haahahahahah! Susumbong kita sa Mama mo, Baby Toffie… Gusto na yatang matutong humomerun!”
Asar naman ni Wayne sa kanya.
Meanwhile, nagtataka na ang rank 8 sa inaasta ng X5 sa palibot niya. Nagkwentuhan ba naman kasi eh.
Para bang wala siya sa harapan nila. Medyo, hindi na stern ang hawak niya sa balisong niya at hindi na
rin siya masyadong focus kaya naman…….
“Sh*t!!”
Dustin electrified him through stun gun behind his back. Napaluhod naman siya sa semento dahil sa
sakit kaya naman pagkakataon na nila na i-knockout ang lalaki. Huwag na kayong magtaka kung bakit
may ganyan si Dustin. Regalo kasi niya yan sa fiancée' niya for self-defense… kaso isinauli sa kanya dahil
natatakot daw si Chloe na manguryente ng tao. ~_____~
In just 15 minutes, napatumba na nila ang dapat na maipatumba. Ginawa rin nila ang kung anuman ang
napagplanuhan nila. Pumwesto silang siyam sa harapan ng mga bugbog-sarado na Black Ace members.
Nakahilera ito sa bandang trunk ng AUV nila. Medyo muntik na silang matawa kasi yung isa napaihi pa sa
pantalon sa sobra yatang takot.
“Oh ano?! Baka naman pwede niyo ng sabihin kung nasaan ang leader at rank 2 ninyo?” Toffer chewed
his bubble gum. Kung minsan pa ay pinapalobo niya pa ito… Kaya ayun, binatukan siya ni Jake and
murmured ‘tigilan mo yan… hindi astig tignan. Isang oras na yan sa bibig mo ah!’
“Kahit bugbugin mo pa k—kami hanggang kinabukasan! Wala kaming s-sabihin!” Sabay tawa pa ng rank
3 nila. Umuubo na ng dugo, nagdedeny pa rin ang mga walangya.
“Ows?? Bakla ba yang leader ninyo? Bakit nagtatago?!” Jake teased arrogantly.
Napakamot sa batok si Toffer sa inis. “BILISAN NIYO NA KASI! SABIHIN NIYO NA! HINIHINTAY NA AKO SA
AMIN EH!!!” Binatukan niya ng pagkalakas-lakas ang nasa harapan niya, ang rank 8. “Ano ba kasing
dahilan, bakit niyo tinatago sa amin yang leader niyo? Anak ng tokwa naman!!! Kabaklaan ah!
Napakaduwag!”
“Wala kang pakialam! Nyemas! Nabugbog na kami lahat-lahat, ano pa bang kailangan ninyo?! Nakaganti
na kayo!! O ano pa?”
Alex walked back and forth infront of them while clutching his fingers. “Kulang pa nga yan eh… Dahil sa
inyo, nag-aagaw buhay ang leader namin ngayon. Dahil sa inyo, nakasaksi ng kahayupan si Gail… Dahil sa
inyo…” He stopped and grabbed the rank 3’s hair harshly. “---Pwedeng mawala sa amin si Kurt!! Eh kung
kayo kaya paunahin namin ngayon sa sementeryo?!?!? Mga putr@g!s kayo!!!”
“Alex, wala sa usapan yan…” Dustin reminded him. Wala naman talaga sa usapan na may kikitilin silang
buhay. X10 doesn’t want to kill anybody. Gang nga sila pero hindi naman sila mamamatay-tao. They’re
just doing this for vengeance.
Alex shook his head in awe. “Ginagawa niyo ‘to dahil sa inutos ng leader ninyo?? Para sa kapatid niya?
Ganyan ba talaga katindi ang konsensya niyo para pumatay?” Alex stood properly and eyed them
fiercely. “—your gang sucks! Kung anong utos ng leader, gagawin niyo kahit mali pa. Uto-uto kayo eh! I
won’t get surprised 2 years from now na makita ko kayong nasa kulungan na. Ilan na ba ang napatay
niyo? Walo? Siyam? Sampu? O higit pa? Isasali niyo pa sa death list niyo si Kurt!”
Alex signaled his gangmates to do what’s according to their plan. Pagkatapos nun ay sumakay na ang
pito sa X9 sa kani-kanilang kotse. Naiwang nakatayo sa gilid ng kalsada sina Alex at Wayne.
“Oh ano? Hindi niyo pa rin ba sasabihin kung nasaan ang leader ninyo?” Wayne asked. Ang totoo nyan,
kinakabahan na rin siya. Iba kasi kung magalit si Alex… And his plan makes Wayne nervous. Masyadong
marahas.
Hindi pa rin sumagot ni isa sa kanila kaya naman itinaas ni Alex ang hinlalaki niya, signal para sa X9 na
nasa kanina-kanilang driver’s seat. On cue, umandar na ang engine ng mga kotse nila. Napalunok naman
ang Black Ace.
“What now?” Wayne asked. “Baka naman gusto niyo nang magsalita dyan!”
They waited for them to answer in 1.. 2… 3… 4… 5 seconds…
Alex just shrugged and turned his back on them. He then shoved his hand signal them to ‘go on, do it.’
And with that…. Nakatali ang mga kamay nila sa likurang bahagi ng SUV ng X7 habang sinisimulan nilang
paandarin ang kotse… Kinaladkad nila ang mga ito gamit ang kotse nila in high speed. They can hear loud
cursing and howling of them but they didn’t care.
X10 is extremely brutal when it comes to revenge.
***THE NEXY DAY***
STEPHANIE’S POV
Kagigising ko lang pero hindi pa ako bumabangon. Pinapakiramdaman ko kasi ang pagsipa ng baby ko sa
tiyan ko. Umayos muna ako ng upo sa kama. Semi-lying position lang habang nakasandal sa headboard
ng kama. I was smiling as I touched my bulge in circular motion.
“Oh!” I grimaced when I felt my baby kicked again. “Baby, what will I name you? I’m sure, gwapo ka rin
katulad ng daddy mo. What if I’ll name you Tristan Stephen?” I giggled in excitement. “Baby, ang ganda
ng name mo~ Pinagsama ko yung name namin ng daddy mo… Cute, isn’t it?”
Tristan Stephen Lee… What a nice name~! Excited na tuloy akong manganak… How I wish Kurt is beside
me when I give birth. Nakahawak ang kamay niya sa kamay ko habang nanganganak ako. Kaso… he’s in
coma right now. Sana magising siya bago ako manganak. 8 months old na ang baby namin eh.
I frowned remembering Kurt’s condition. Kung hindi dahil kay Kuya Morris, hindi sana siya coma ngayon!
Masyadong impulsive yung actions niya… Pwede namang si Gail nalang yung pinatay nila diba? And with
that, Kurt and I will live together and build a happy family.
Bago pa ako tanghaliin kaka-plano for the future namin ng baby namin dito sa bedroom ko ay naligo na
ako. Syempre, I fixed myself first and made sure na maganda at presentable ako bago bumaba sa dining
room para magbreakfast.
On my way down the stairs, nakasalubong ko ang housemaid namin.
“Good morning, Miss Mariz.” She greeted while bowing her head.
Huminto ako sa pagbaba. “Is my Kuya home already?”
“Hindi pa siya bumabalik, Miss Mariz.”
I rolled my eyes annoyingly and walked passed her. Bwisit na kapatid! Masyadong over-protective tapos
after what they’ve done to Kurt saka siya aalis? I think he’s kinda guilty towards his impulsive actions.
Right after kasi nang pananakit nila kay Kurt ay nagkasagutan kami… I shouldn’t have followed them
there daw… Na sana daw ay natuluyan na nila si Kurt…
Nagkulong ako sa kwarto ko nung time na yun sa sobra kong galit sa kanya and at the same time sa
pagwoworry na rin kay Kurt. I’m really dying to see him in the hospital kaso hindi pwede…
Almost a week na rin nang huli kaming mag-usap ni Kuya and I really don’t have any single idea on
where he is now… I’m somewhat worried about my brother rin… Baka kasi nagpakamatay na yun or
what! Magulo pa naman ang utak nun… Ni text or tawag, hindi man lang nagparamdam.
“What’s for breakfast?” I asked one of the maids as I sat on the chair.
Bago pa man nila ako sagutin, may umupo na sa harapan ng table. He placed a bowl of cereals and some
strawberries on top of it.
“Yan ang kainin mo…” I raised an eyebrow to Brenan. Bakit naman nandito ito?
“Why are you here at this hour?” Kinuha ko yung cereals na ginawa niya sa akin at kinain na iyon. I’m
used to it… Eating foods prepared by this sh*tty guy.
“Kailangan ko pa bang sagutin yan? Alam mo naman na diba?”
Tumigil ako sa pagkain at tinignan siya ng masama. “You don’t have to do this, Brenan. Masyado kayong
nagpapaalipin sa kapatid kong sira-ulo.”
He faintly smiled. Kumuha siya ng saging mula sa gitna ng lamesa at kinain iyon. “I need to and I want
to.”
Napailing nalang ako. “Why? To pay your debts?”
“Alam mo naman na may utang na loob ako sa kapatid mo, Mariz.”
Uminom muna ako ng tubig bago ko siya tinignan ulit. “Duh? That was 5 years ago… Pinagamot niya ang
nanay mo na may breast cancer… Chemo and everything, siya ang nagbayad… So, what? Namatay rin
naman ang nanay mo after a year diba? Siguro naman, 4 years is enough para mabayaran yang utang na
loob mo.”
Matagal din siyang hindi nakasagot. I saw a weak smile appeared on his face. “My loyalty is on Morris…
Kaya anuman ang iutos niya sa akin, gagawin ko.” Umayos siya ng upo habang hindi inaalis ang tingin sa
akin. “Anyway, were you trying to pay Kurt a visit?”
“Tss…” Wala ng patutunguhan ang conversation na ito kaya naman tumayo na ako. Sabi na eh! He has
been stalking me!
“Mariz! Baka nakilala ka ni Gail nung gabing yun. Don’t try to visit him… Baka------“
I faced him and hissed, “Shut up! Saan ba kasi si Kuya Morris eh??? I don’t like you here… Naiirita ako!!
Nagsasawa na ako sa pagmumukha mo!”
Natahimik siya. He looked so calm. “He’s in Singapore. Nandun sa mom niyo…”
“Can you please get out? Hindi ako aalis ng bahay kaya hindi mo na ako kailangang bantayan pa…” I said
sternly to him.
Tumayo naman siya at dahan-dahang naglakad palapit sa akin. He eyed me with full of sincerity.
“I want to keep an eye on you. Not because your brother told me to do so… But because I want to keep
you safe.”
I just arched my brows in disgust. Ano siya knight in shining armor ko?
“Hello?? You’re not in the position to do that!”
Umiwas siya ng tingin at saglit na tumikhim. Bigla namang nagring ang phone niya kaya sinagot niya ito
sa harapan ko.
“Yes, hello?... What???.... Saang hospital??... Okay, I’m coming over. Thank you!”
Bigla nalang niya ako nilagpasan at nagmamadaling naglakad papunta sa pintuan. Mukha siyang
natataranta kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi magpanic.
“Brenan, what’s wrong??” Habol ko sa kanya.
Lumingon naman siya. “Don’t run, Mariz!” He yelled. “Pupuntahan ko lang ang gangmates ko. Nasa
ospital sila ngayon. Dalawa raw sa kanila ay critical.”
NATHAN’S POV
Ang bilis ng oras. Uwian na naman… Wala naman akong balak after class kaya uuwi nalang ako.
Naglalakad ako ngayon palabas ng E.H.U mag-isa. Ayos ‘to… Loner. Parang may kulang sa akin. Nah,
talagang may kulang sa akin. Potek =______=
“Nathan…”
Lumingon ako kasi may tumawag sa pangalan ko. I found out, it’s Mimi. Blockmate ko.
“Oh, bakit?”
May inabot siya sa akin. Parang pamilyar na wallet. “Nahulog mo sa room natin.”
O_______O “Ay, salamat Mimi…”
She smiled, “Wala yun… Sa susunod, wag tulala ha? Sige, una na ako sayo…” Tapos tumakbo na siya
palayo sa akin… palapit sa boyfriend niya. Naks, buti pa siya masaya. Ako yata, may sumpa sa pag-ibig
eh. Laging bigo. Simula una hanggang huli, wasak eh.
Naglakad nalang uli ako hanggang sa makalabas ako ng campus. Natatanaw ko na ang kotse ko kaya
binilisan ko na ang paglalakad. Kaso napahinto ako nang may makita ako mula sa gilid ng mata ko.
Tinignan ko syempre kung sino yun. Nakuha kasi ng attention ko ang isang babaeng kumakain ng
footlong dun sa may waiting shed. Nakaupo siya sa long bench.
Napangiti ako. Muntimang lang. Baka pag may nakakita sa akin dito, mapagkamalan akong baliw.
=_____=
Parang may sariling utak ang mga paa ko na naglakad palapit sa kanya. Parang timang lang talaga eh.
Umupo pa ako sa tabi niya. Wow, nice Nathan. Saan ka humugot ng lakas ng loob na tabihan siya dito? -
__-
“Uuhh…. H-Hi, Kaye Anne…” Bati ko sa kanya.
“Hoo!” Muntik pang mahulog yung kinakain niyang footlong. Nagulat ko yata. Parang ewan lang talaga si
Kaye Anne kapag kumakain. May sariling mundo. Hindi man lang ako napansin XD
“Hinay-hinay lang sa pagkain…” I smiled to her.
Umiwas naman siya ng tingin sabay kagat sa footlong niya na ma-cheesy pa. Nagutom tuloy ako bigla.
Ang sarap niya kasing panuorin na kumain. Nakakagana. :D
“Nakaka—chomp---bigla ka naman!” Nakasimangot pa siya.
“Bat nag-iisa ka? Nasaan ang…” I paused. “Boyfriend mo?”
Tumingin naman siya sa akin, parang sinusuri ang mukha ko. Nailang tuloy ako kaya tumingin nalang ako
sa harap. “Ahh… Bumalik sa loob. Binilhan ako ng drinks.”
Bakit ba ang normal ng kilos niya ngayon? Parang ako lang ang apektadong-apektado sa nangyayari sa
aming dalawa eh. Yeah, dalawa lang. Huwag niyo isali si g*go. Epal lang naman siya dito eh. =___=
“Ahhh…” Tumango-tango ako. “K-kamusta na kayo?”
Huminto siya sa pagnguya tapos tinignan na naman ako. Ayun, umiwas na naman ako ng tingin. Takte
lang… Naiinitan ako. =____=
“We’re good… Kayo ni C-Chelsea?”
So, hindi niya pa alam ang nangyari sa amin ni Chelsea? Wala na talaga siyang pakialam sa akin?
Samantalang ako, eto, laging nakabantay sa facebook. Stalker online na yata ako eh. Buset na Austin
yan! Ipangalandakan ba naman relasyon nila? Talagang inadd pa ako ng g*go. Putek naman itong daliri
ko, inaccept ang friend request niya.
Huminga ako ng pagkalalim-lalim. Muntik pa akong maubo kasi mausok dito sa car park.
“Wala na kami… Ikaw kasi eh…” Mahina kong bulong.
Napatingin naman ako sa kanya. Initial reaction niya? Tumayo sa harapan ko with surprised expression
on her lovely face. Yeah, ang lovely niya naman kasi ngayon. Blooming siya, samantalang ako sabog,
bangag, mukhang sugpo at parang isang malaking eyebag.
“Huwaaaaat? Bakit ako sinisi mo? Dahil ba ‘to sa pag-ano ko sayo?” >.<
Napangiti lang ako habang pailing-iling pa. Cute lang ng reaction eh. “Kaye Anne, pwede ba tayong mag-
usap? Hindi kasi tayo nag-usap nung isang araw eh.”
Sumimangot siya tapos kumagat pa sa footlong niya. “--- Dito nalang tayo mag-usap.”
“Ayoko dito. Gusto ko in private.”
Ngumuso siya tapos naglakad siya palapit dun sa trash bin. Tinapon pala yung plastic ng footlong niya.
Wow, naubos agad ah. Kanina lang ang dami nun. +___+
“Dito nalang… May lakad pa kasi kami ni Austin. Sasamahan pa ako ni Austin papunta ng hospital… Pero
kung gusto mo, sumama ka nalang sa amin ni Austin----“
Nagpanting ang tenga ko sa kaka-Austin niya kaya tumaas na ang boses ko. “PURO KA AUSTIN!
NAKAKABANAS!”
Umatras siya ng isang hakbang sa pagkabigla. She even folded her arms across her chest. “Ewan ko
sayo…!!!”
Napahilamos na ako ng mukha gamit ang dalawa kong palad dahil sa frustration. Gusto ko ng sabihin sa
kanya ngayon pero kasi tama ba na sabihin ko pa? Para ano pa?
“Kaye Anne…”
“ANO?!?!?”
Napakamot na ako ng madiin sa ulo ko. Bahala na.
“Kaye Anne, maha--------“
Biglang may tumapik sa balikat ko kaya naman napahinto ako sa pagsasalita. Istorbo! SHETE!
Mas lalo pang nag-init ang ulo ko nang makitang nasa tabi na ni Kaye Anne si Austin sa harapan ko.
Nakaakbay pa ang walanghiya!
“Kaye, ito na yung tubig mo oh…” Sabay abot ng tubig kay Kaye Anne. Medyo hinihingal pa ang g*go.
Pawisan pa, pero bakit ganun? Mukha pa rin siyang fresh hindi katulad ko. -_______-
“A-ahh, salamat, Austin…” Kaye Anne smiled to him.
Smile smile pa. Bwisit. Panira. Putek. Peste. Takte. Shete. Anak ng tokneneng! Sasabihin na nga eh~!!!!
Laging istorbo ang epal na ‘to sa buhay ko. Siya ang damo between two lovers. Kung baga sa halaman,
siya ang damong umaagaw ng nutrients na dapat ay para sa akin. SA AKIN LANG AT WALA NG IBA!
“Bro, ‘sup?” He asked coolly.

“Nothing much…” Bored kong sagot. Tinignan ko si Kaye Anne. Nakatingin lang siya sa akin. “You look
good together…” But we look better together forever. Shete, ako ba’y may fever? Parang t*nga lang
mag-isip eh. =____=
Ngumisi naman ang g*go. “Thanks…”
“Ahh oo nga pala, bago ko makalimutan…” Nilabas ko mula sa back pack ko ang wedding invitation nina
Ate Lie at Darryl saka ko inabot kay Kaye Anne. “Kaye Anne, bride’s maid ka raw… Hindi na nagpaalam si
Ate Lie sayo kasi trip niya daw.”
Actually, natripan talaga ni Ate Lie na kunin siyang bride’s maid para partner daw kami. Naks. Mahal ko
na talaga ang baliw kong ate. May nagagawa din palang matino sa buhay.
“Ah, sige… Thank you…”
“Sige bro, una na kami…” Nakita ko pang hinigpitan niya lalo ang pagkakaakbay kay Kaye Anne.
I faked a smile. Mukhang napupupu lang. “Ge, ingatan mo siya…”
Napataas siya ng kilay. Bading. Tumataas ang kilay. Ang taray! Pfft! Baka bitter din siya sa akin. Hahaha!
“Yeah, malamang. Girlfriend ko siya kaya iingatan ko siya.”
“Hindi… Ang ibig kong sabihin, ingat sa pagdadrive baka kung mapaano kayo. Kasama mo pa naman siya.
Wreckless driver ka pa naman as far as I remember.”
He frowned. “Dati yun, nagbago na ako.”
“Weh? Nagbago for good or nagbago for bad?” (~~,)
“Austin~! Tara na…”
Pinagmasdan ko lang sila habang naglalakad sila palayo. Magkaakbay. Maggirlfriend-boyfriend talaga
ang dating. Hindi ko naman sinasadya na personalin siya kanina. Baliw siya eh. Sineryoso niya yung
sinasabi ko. Wala naman akong ibang ibig sabihin. Masyado siyang paranormal. Paranoid na, abnormal
pa. Mongoloid ang waala~ =_______=
Nawala na sa paningin ko sina Austin at Kaye Anne nang biglang may tumapik sa balikat ko. Tssk! Lagi
nalang ako tinatapik sa balikat ko ngayong araw ah.
“Dre…”
Tinignan ko kung sino yun. Si Sheen pala. Pinagitnaan nila akong dalawa ni Warren. Itong mga tropa
kong ‘to, minsanan nalang magparamdam. Nagpaparamdam lang yan kapag may problema, may
handaan o libre. Ganyan sila katotoong katropa.
“Nathaniel, sumuko ka na. Marami pang ibang babae dyan.”

Napasimangot ako. Sa dinami-dami ng babae dyan, si Kaye Anne lang ang napapansin ko. “Siya lang
talaga eh.”
“Sus, may boyfriend na oh! Masamang manulot, tandaan mo yan.” Sabi naman ni Warren. “Tara, may
papakilala nalang kami sayong chix.”
“Ayoko nga eh…” Iritadong sabi ko. “Itong mga ‘to! Paano niyo ba nalaman na gusto ko si Kaye Anne?”
Bukod kay Chelsea at Ate Lie, wala na akong pinagsabihan na iba tungkol dito. Paano nalaman ng mga
baliw na ito?
“Eh dyan na mismo lumabas sayo eh! Pfft!” Ayan na natawa na ang dalawa. Bahala kayo dyan! Basta
uuwi na ako.
Nilagpasan ko na sila at naglakad na palayo, kaso ang dalawang baliw, sinundan pa ako.
“Dre, ‘di ka naman mabiro!”
“Warren, hindi ka na nasanay dyan! Eh ganyan naman yan tuwing sawi sa pag-ibig. Bwahahaha!”
“Manahimik nga kayo…” I nudged and stopped from walking. Tumahimik naman sila kaso saglit lang.
“Dre, inom nalang tayo? Mas madaming babae sa bar… Chill chill muna natin yang isip at puso mo…”
Inakbayan ako ni Warren at ginulo pa ang buhok ko. “Una, pangalawa pati ba naman pangatlo, bigo ka
pa rin?”
“Oo nga, kailan ka ba sasaya?” Segunda naman ni Sheen.
I sighed, “Sasaya ako… Hintayin niyo.”
“Weh? Kailan kaya yun?” Asar naman ‘tong si Warren. Daming satsat. >.<
Humarap ako sa kanila habang hawak-hawak ang BB curve ko. Nagcompose ako ng text at sinend yun
kay Kaye Anne. Pagkatapos nun ay nginitian ko ang dalawang baliw sa harapan ko.
“Pustahan tayo! Within 2 weeks, magiging girlfriend ko na si Kaye Anne…” I smiled arrogantly while
sliding my phone back to my pocket.
Tumawa naman sila ng nakakaloko with matching hawak-hawak pa sa tiyan. -___-
“HAHAHAHAHAHA! Lakas ng confidence~” XD
“Two weeks? Pfft! IMPOSIBLE!”
Ngumiwi nalang ako at umiling. “Two weeks…” Pinakita ko sa kanila ang dalawang daliri ko. “Kapag hindi
naging akin si Kaye Anne ng two weeks, inyo na ang kotse ko.”
Yabang ko… Pero okay na yun para malakas ang inspiration ko para makuha si Kaye Anne. Desperado na
ako. Shete! Hindi ko masikmura na kasama niya palagi yung kulugo na yun. -__-
Natahimik sila.
“Sigurado ka dre?” Tumango lang ako kay Sheen. “Ano namang gagawin namin kapag hindi mo naging
girlfriend si Kaye Anne?”
I smiled widely. “Kukunin ko ang motorbikes niyo.”
They eyed each other and shifted back their sight on me. “DEAL!”
Sheen smirked, “Mahilig ka talaga sa pustahan!”
KAYE ANNE’S POV
---
FROM: NATHAN
Kaye Anne, bukas mag-usap tayo. Lunch time.
---
Nakapout lang ako habang paulit-ulit na binabasa ang message ni Nathan sa akin. 10 minutes ago ko pa
ito nareceive pero hindi pa rin ako nagrereply. Ang weird ni Nathan. Bakit ba niya pinipilit na mag-usap
pa kami? May connection kaya ang pag-uusapan namin tungkol sa break up nila ni Chelsea?
HANUBAYAN! Bakit ba ako ang sinisisi niya? Panira talaga ng isip yan si Nathan eh… Dapat sa kanya
inaambush! =______=
“Kaye, may problema ba?”
Tinignan ko lang si Austin through the rear view mirror. He’s currently driving at pasulyap-sulyap lang
siya sa akin dito sa passenger’s seat.
“Nah…”
“Eh bat nakabusangot ka dyan?”
Nagshrug lang ako tapos tumingin na sa labas ng bintana. Napansin ko na nasa car park na kami ng
hospital. “Wala… don’t mind me. Stressed lang talaga ako.”
Nagpark muna si Austin tapos ay hinawakan niya ang pisngi ko. He gently jerked my head to face him.
“Kaye Anne, may karapatan na naman ako sayo diba? Kasi girlfriend na kita…”
Kinagat ko ang dila ko. Sheez! Two days nang kami pero hindi pa ako sanay. >////////<
“Magagalit ka ba kung sasabihin ko nababahala ako kay Nathan?”
Nakatingin lang ako sa mga mata niya habang sinasabi niya yun. Nababahala siya kay Nathan? Bakit
naman? Grabe naman… Siya na nga pinili ko eh. Wait, as if I had a choice? Pero seriously, I deserve to
have Austin as my boyfriend.
“Austin… Wala ka naman dapat ikabahala eh.”
“Tayo na, nagbreak naman sila Nathan at ang girlfriend niya. Nababahala lang ako na------“
I hushed him by placing my thumb on his lips. “Ikaw ang boyfriend ko, Austin. Sayo ko binigay ang tiwala
ko. Ibig-sabihin lang nun, ikaw na ang bahala sa akin... Sayo na ako, okay?”
Ngumiti naman siya. Gwapo naman talaga, oo! Boyfriend ko ba talaga ito? >/////////<
Hinawakan naman niya ang kamay ko at biglang sumeryoso ang mukha niya. “Kaye Anne, siguro naman,
may karapatan na akong sabihin sayo na layuan mo na si Nathan?”
Teka, parang nabingi yata ako dun? Ano raw sabi niya?
“Ha? Bakit naman?”
He cupped my cheeks and stared in my eyes. “Sinagot mo ako para makalimutan siya diba? Pero paano
mo siya makakalimutan kung sa bawat paglapit niya sayo, hindi ka lumalayo?” He kissed me lightly on
the forehead. “Ibaling mo nalang sa akin ang nararamdaman mo na dapat ay sa kanya.”
I think, he’s right… Sa kanya ko nalang ibabaling ang attention at feelings ko…
[55] SET-UP FAILED
***3 days later***
NATHAN’S POV
Medyo namimiss ko na ang presence ni Chelsea kaya naman tinext ko siya na maglunch kami ng sabay sa
labas ng campus. May klase pa raw siya kaya naman naisipan kong mauna na dito sa Starbucks. Hindi
naman ito kalayuan sa E.H.U kaya naman maraming east higher students ang kumakain dito.
12:45PM na ang oras nang sumilip ako sa wrist watch ko. Ang tagal ni Chelsea. Napakahinhin kasi
kumilos ng babaeng yun. Tiyak, mabagal din ang lakad niya =_________=
Panay lang ang tingin ko sa entrance ng coffee shop. Imbes na ang inaasahan kong tao ang makita ko,
sina Dustin at Chloe ang pumasok. Agad ko naman silang kinawayan.
“Chloe!”
Lumingon sa direksyon ko si Chloe. Nabigla pa ang reaksyon niya pero hinila niya naman agad si Dustin
palapit sa table ko.
“Nathan, bat nag-iisa ka?” Umupo silang dalawa sa seat kaharap ko. “Dito nalang kami ha?”
Tumango lang ako. “Hinihintay ko si Chelsea.”
“Ahhh… Hindi ba break na kayo?” Chloe asked me.
Nagshrug lang ako. “Yes, but we’re good friends.”
Nag-order lang si Dustin para kay Chloe ng cheesecake at ng frappe tapos ay nagpaalam na rin siya.
Inaantok daw kasi siya kaya gusto niyang matulog. Medyo nag-away pa ang dalawa sa harapan ko pero
tingin ko normal na sa kanila yun. Masyadong opposites ang ugali nila sa isa’t-isa eh.
“Kamusta ka naman?” Napahinto ako sa paghigop ng frappe ko sa tanong niya.
“Ayos naman…” =.= Pero ang totoo, hindi naman talaga.
Nag-troll face lang siya sa akin kaya napakunot-noo ako. “Wushu~!” Tinulak pa niya ng mahina ang noo
ko. “Sa mukha mong yan, parang hindi naman!” (~~,)
“Ayos lang talaga ako. Puyat lang ako kaya naman ganito ang itsura ko.”
Ngumiti siya ng nakakaloko habang tinititigan ako. “Nathan babe, matanong lang kita ah…” Tumayo siya
at lumipat sa tabi ko. Sinapian na naman ng pagkaimbestigador itong babaeng ito. “Alam ko na inamin
na sayo ni Kaye Anne na alam mo na~”
Anak ng tupa! Ayan na naman yang topic na yan. Bigla tuloy akong pinagpawisan ng malagkit.
“Tapos, sobrang bilis ng pangyayari… Then boom!” Napapitlag pa ako sa pagkagulat. “Biglang sinagot ni
Kaye Anne si Austin sa harapan mo pa mismo.” She sweetly smirked. “Anong reaction mo dun?”
Umiwas ako ng tingin at tuloy-tuloy na hinigop ang frappe ko. Shete lang! Nagkandapaso-paso pa ang
dila ko. Nakakataranta eh! >_____<
“Aish! Ano bang klaseng tanong yan?!?”
Siniko niya ako sa tagiliran ko. “Isa itong tanong na nangangailangan ng kasagutan! Now tell me Nathan
babe, what was your initial reaction after witnessing that uber sweetie moment of them?” *_*
Bumuntong-hininga ako para mabawasan ang pagkakaba ko. Parang timang lang eh! Kapag tungkol kay
Kaye Anne ang usapan, umuurong ang dila pati ang utak ko, nadidissolve. ~_______~
“Bakit mo naman kailangan malaman?” I asked her.
“Wala naman… Bilang isang kaibigan, nacucurious lang ako.” She eyed me with a devilish smile. Yeah,
devilish. Nakakakaba lang talaga. “Hindi sa chismosa ako ah, pero nalaman ko rin na nagbreak din kayo
ni Chelsea.”
Hindi raw chismosa ah. =.=
“Paano mo naman nalaman yan?”
She rolled her eyes, “Duh! Facebook! From in a relationship to single~!!!” -___-
Tumango-tango nalang ako. Kung sabagay, nagchange relationship na nga ako kasabay ng change
relationship status nila Kaye Anne at Austin.
Wala naman sigurong masama kung sasabihin ko kay Chloe ang tungkol dito diba? Baka matulungan niya
pa akong makausap si Kaye Anne. Yeah, 3 days na kasi akong iniiwasan ni Kaye Anne. Sa text, online o
maging sa personal. Hinala ko nga, nagpalit na siya ng sim eh. Ang saklap talaga ng buhay ko. +____+
“Fine,” hinarap ko si Chloe. Seryoso kung seryoso. Kailangan ko talaga ang tulong niya eh. “Anong
reaction ko nung araw na yun? Well, gusto kong durugin ang mukha ng g*go na yun,” inangat ko ang
kamao ko at hinigpitan ito. “Gusto ko siyang ilibing ng buhay… Malamang sa malamang, nasaktan ako.
Aamin na nga ako dapat nung araw na yun, nadiskaril pa!”
SILENCE…
O_________O
“Oy, bat ‘di ka na nagsalita dyan?” Nakatulala lang kasi siya sa akin. Parang in a state of shock pa.
Napakurap siya ng mata tapos ay pinalo-palo pa niya ang ulo niya. “T-teka, did I hear you right?
Nasaktan ka?”
I sighed exasperatingly. “Oo! Mahal ko si Kaye Anne eh… Nadelay lang ako saglit… Naunahan lang ako ni
Austin! Ito namang si Kaye Anne, pabigla-bigla ng sagot… Akala ko ba mahal niya ako? Eh bakit
nagkaganito? Maling-mali eh… Dapat ako ang boyfriend niya ngayon. Period.”
Halos madikdik ko na ang kinakain kong cheesecake sa sobrang pagkainis ko. Bwisit! Nakakainit talaga ng
ulo! Ako naman itong tipo ng tao na mahaba ang pasensya, eh bat ngayon nagiging mainitin na ang ulo
ko?!
“FINALLY!!!” Pumalakpak si Chloe ng sunod-sunod na siyang ipinagtaka ko. “Jusme~ Mahal mo si Kaye
Anne? Uwaaah! OMG! OMG! Ikaw na ulit ang bet ko, Nathan…” Niyugyog-yugyog niya ang braso ko.
“Boto talaga ako kay Austin eh, pero dahil sa sinabi mong yan sa akin… Ikaw na ulit!! Mas bagay kayo…”
Sabay tawa niya na halatang kinikilig siya. (GIF on the side)
“Praning…” Napangiti nalang ako sa sinasabi niya. Tama, bagay kami ni Kaye Anne. :)
“Wushu, kinikilig ka naman dyan… So, anong plano mo?”
Napatahimik ako at umiwas ng tingin. Napansin ko tuloy ang kabilang table sa kaliwang banda namin.
Puro mga naka-jersey ng E.H.U. I faced her again, “Chloe… Huwag kang maingay. Kasamahan yata ni
Austin ang mga yan…” Sabay tingin ulit sa table na yun.
“Ay oo nga…” Mahinang sabi niya. “Ano na, Nathan babe? May balak ka ba? Ang complicated ng
situation niyo. Sila na kasi ni Austin eh…”
I sighed helplessly, “Chloe… Palagay ko kasi iniiwasan na ako ni Kaye Anne nitong mga nakaraang araw.”
Nagbilang ako sa daliri ko. “Tuesday kaming huling nag-usap. Oh ano na ngayon? Friday na diba? Three
days na rin…”
“Oh tapos?”
“Chloe, pwedeng i-set up mo siya? Tell her to meet you up tonight…” I smiled faintly to her. “—
Peksman, sasabihin ko sa kanya na mahal ko siya….. Matagal na.”
KAYE ANNE’S POV

Pagkalabas na pagkalabas ko palang ng classroom ko, nakita ko na agad si Austin na naghihintay sa akin.
Nakajersey pa rin siya pero nakasuot din siya ng varsity jacket na may apelyido sa likod nito. Nilapitan
niya agad ako at agad na humalik sa pisngi ko. >////>
“Austin, kanina ka pa?” :)
Biglang kumulog ng malakas kaya naman hindi muna siya nakasagot. Paktay! Umuulan na sa labas.
“Not really…” Nilahad niya ang kamay niya sa harapan ko kaya naman tinanggap ko yun. “Let’s go?”
Bumaba na kami ng tahimik sa first floor. Aish! Ang lakas ng ulan. Wala pa naman akong dalang payong
ngayon. Siguradong baha na naman sa EDSA nito. =________=
“Kaye Anne, isuot mo muna ito…” Hinubad niya pala ang varsity jacket niya tapos ay inalalayan niya
akong ipatong iyon sa ulo ko. May nilabas din siyang payong mula sa backpack niya. “Maliit lang itong
payong na dala ko, Kaye.”
I smiled, “Okay lang yan… Kesa mastranded tayo dito.”
Sumukob na kami sa maliit na payong ni Austin. Nakaakbay pa nga siya sa akin para hindi ako
masyadong mabasa. Medyo mahangin din kasi kaya muntikan ng bumigay ang payong.
Nang makalabas na kami ng campus ay dinala muna niya ako sa waiting shed kung saang maraming tao
rin ang sumisilong. Palakas ng palakas ang ulan. Tumataas na rin ang tubig sa estero. Halaaaaaa~ Babaha
nga >.<
“KAYE ANNE!!!”
Nilingon ko kung sino ang tumawag sa akin. Nakita ko si Chloe kasama ni Dustin at ni Nathan? Nice one…
Nagkataon pa na nakikisilong kami sa iisang bubungan. ~__~
“Hello, Kaye Anne… Hi, Austin!” :)
Ngumiti lang ako sa kanya, gayundin si Austin. Pero pansin ko lang, iba yung ngiti ni Austin eh. Err…
parang may tension? Paranoid lang siguro ako. ~.~
“Lakas ng ulan noh?” Ngiting-ngiti pa si Chloe nyan. Weirdo nito. Ayaw nga niya sa ulan eh. Bat
ngumingiti siya?
“Yeah, may bagyo yata… Kung sabagay, tag-ulan naman talaga ang September.” Sagot ko naman.
Pinapanuod ko lang ang unti-unting pagtaas ng tubig. Ayoko lang talagang tumingin kay Nathan.
Reminder to myself, AUSTIN… AUSTIN… AUSTIN lang… Walang nag-eexist na Nathan.
“Pero wala naman daw ulan sabi ng PAGASA, Chloe. Low-pressure area lang daw yan.” Sabat naman ni
Nathan. Hindi ko siya tinignan, pero alam kong siya yun.
“Oo nga!” Chloe went closer to me. “Kaye Anne, pwede ka ba mamayang 7PM?”
“Ha? Saan?”
She smiled, “Papatulong lang sana ako sayo sa ilang details ng kasal namin ni mhine. Gusto ko kasing
iinvite ang ilan sa mga highschool classmates natin. Ikaw lang ang mayroong contacts nila diba?”
Napangiti rin ako sa sinabi niya. Mukhang masaya yan. ^_^
“Sure, sunduin mo-----“
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko kasi hinawakan na ni Austin ang kamay ko sabay hila niya sa akin
palapit sa kanya. Nagulat ako sa ginawa niya kaya tinignan ko lang siya. He looked so serious.
“She’s not coming, Chloe. Sorry. Malakas ang ulan, at isa pa, marami siyang assignments. Excuse us,”
binuksan na naman niya ang payong niya at inakbayan ako. Kahit malakas ang ulan ay sumulong pa rin
kami hanggang sa makasakay na kami ng kotse niya.
Austin is acting so weird. Assignments? Wala naman akong assignments ngayon ah.
Hinintay ko muna siyang makasakay sa driver’s seat bago ako magsalita. “Austin, what’s wrong with
you? Wala naman akong gagawin ngayon. Nagpapatulong lang si Chloe para sa wedding niya.”
Nakafocus lang ang tingin niya sa harapan. Sobrang seryoso ng itsura niya. Ngayon ko lang siyang
nakitang ganito. “I don’t want you to hang out with Chloe anymore. Itinutulak ka niya palapit sa lalaking
yun…”
“T-Teka, ano bang sinasabi mo, Austin?” Medyo pinunasan ko ang braso ko na nabasa.
He took a deep breath and kept silent for awhile. Parang pinapakalma niya ang sarili niya. Sheez!
Naguguluhan ako… Ano bang meron kay Chloe? Bat parang galit siya sa kanya?
“Natatakot lang akong hilain ka nila palayo sa akin, Kaye Anne… Matagal kitang pinangarap eh. Ayokong
mawala ka kaagad sa akin.” Tinignan niya ako sa mga mata ko. “Hangga’t may mga taong gusto kang
ilayo sa akin, hihigpitan ko lalo ang hawak ko sayo.”
“Austin, kaibigan ko si Chloe. Hindi niya ako ilalayo sayo. Ano ka ba~” I sounded so calm. Hinawakan ko
ang kamay niya na nakapatong sa steering wheel. “Promise ko sayo, lalayuan ko na si Nathan. Huwag
lang si Chloe, okay?”
He sighed. “Tss… Hindi mo kasi naiintindihan eh. Bahala ka…”

Buong byahe namin, wala man lang nagsalita. Ano ba itong unang away namin ni Austin? WALA AKONG
MAGETS EH… I’m so confused. Anong kinalaman ni Chloe sa amin ni Nathan? Wala naman ah.
“Goodnight… Matulog ka kaagad…” Alam kong sa boses niya, masama ang loob niya sa akin. Ang babaw
naman niya. Ano ba siya, matampuhin?
“Austin, ano ba kasing pinoproblema mo dyan???” Nakakainis na >.<
Saglit siyang tumahimik. Nakatulala lang siya sa bintana.
“Kaibigan mo si Chloe. Kaibigan naman ni Chloe si Nathan… You get it? Ayaw niya sa akin para sayo…”
I frowned on what he has said. “Austin, saan mo ba napulot yan? Anong ayaw niya sayo?” Medyo
tumaas na ang boses ko. “Kahit gusto ka man niya o hindi para sa akin, labas siya sa kung anumang
naging desisyon ko. Boyfriend na kita, ano pang magagawa nila?”
“I am sorry…” He eyed me apologetically.
Napanguso ako. Ganito ba magkaboyfriend? Nakakastress ah. Ilang araw pa lang kami magkarelasyon
pero may petty fight na kami. Nuxx :P
“Promise, wala kang dapat ikabahala, Austin. I swear…” I showed him my assuring smile.
Sa wakas, ngumiti na rin siya. “Sorry for being rude towards your friend.” May kinuha siya mula sa
dashboard ng kotse niya. Inabot niya sa akin ang mala-calling card na papel. Binasa ko iyon. Invitation?
“Birthday mo sa… Hmm, Sunday?”
He smiled warmly, “Invite your friends. Including, Nathan. Mag-sosorry ako kay Chloe pati kay Nathan.
I’ll make it up to them…” Dinampian niya ako ng halik sa forehead ko. “I love you…”
Nakaramdam ako ng paninikip ng dibdib ko. Huminga ako ng malalim para umayos ang pakiramdam ko.
“Thank you so much, Austin…”
Ngumiti lang siya sa akin sabay gulo niya sa buhok ko. Halata naman sa ngiti niya na malungkot siya. Eh
sa hindi ko pa kayang sagutin siya ng I love you, too eh! Amp! >3>
“Sing for me in my birthday…. Yun nalang ang gift mo sa akin. Tutal, mawawala ako ng one week.
Pagbigyan mo na ako…”
I raised an eyebrow, “Bakit ka mawawala?”
Lumabas muna siya ng kotse at inalalayan niya akong lumabas mula sa passenger’s seat. Tumila na rin
naman ang ulan kanina pa. “We’ll be leading a basketball clinic in Visayas and Mindanao for a week.”
CHLOE’S POV
Kanina pa ako nakauwi sa bahay namin. Sa sobrang pagkabadtrip ko kay Austin, hindi na ako nagdinner.
Imbyerna siya! May attitude~ >.<
“Mhine,” hindi ko nilingon si Dustin. Nakahiga siya sa kama ko. Samantalang ako, nandito sa harap ng PC
ko. Ka-chat si Kaye Anne. “Aren’t you gonna eat dinner?”
Tumaas lang ang kilay ko. “DIET AKO!”
“Diet ka pa… Papangit ka lalo. Sige ka, babalik yung pango mong ilong.” =____=
This time, nilingon ko na siya. Binato ko pa siya ng kung anumang nadampot ko. “EWAN KO SAYO!
NAGSALITA ANG BISUGO!” >o<!!
“Masakit yun ah!” =___= sabi niya habang haplos-haplos niya ang dibdib niya. Dun kasi lumanding yung--
- teka, ano bang binato ko?
“WAAAAAAH! Yung tablet ko!!!!” TT_____TT
Lumapit ako sa kanya at hinaplos-haplos ang tablet ko. Huhuhu! Buti nalang hindi nasira. Matigas pa
naman ang dibdib ni mhine. >.<
“Bakit yan ang inalala mo? Ang sakit ng dibdib ko…” =___= Sinamaan ko lang siya ng tingin tapos ay
hinampas ang dibdib niya habang nakahiga siya sa kama kong pink. “OUCH! ANO BA!” Nasaktan na,
poker face pa rin. >.>
“Sanay ka naman na sa bugbog diba?” Sunod-sunod ko pang hinampas ang braso niya ng malakas.
“Ayan!! Kapag nagpapabugbog ka sa kung sinumang kalaban mo, huwag mong ipatama sa mukha mo!
Ayokong pumangit ang mapapangasawa ko!”
“Sh*t! Masakit!”
Huminto na ako sa pananakit sa kanya. Mukha ngang nasasaktan na siya. Kawawa naman. :P
He frowned at me. “Dumaplis sa mukha ko eh…” Hinawakan niya ang kaliwang pisngi niya. Namumula
pa rin yun. Nung Monday pa yun ah… Ewan ko ba kay mhine. Alas-dos ng madaling araw na siya
pumunta nun dito sa bahay namin. Nagpromise pa naman siya na gagawin niya ang presentations ko.
Dumating nga siya, pero may galos naman ang mukha. At hindi lang yun ah, kinabukasan, nakita ko ang
ilan sa X10 na may mga pasa din. “Gwapo pa rin naman ako.” =__=
“Ewan ko sayo…” Nginitian ko lang siya. Gwapo naman kasi siya talaga :)))
Humiga siya patagilid. Bale, paharap sa akin. “Ginantihan namin ang Black Ace nung gabing yun.”
“Black Ace?”
Hinila niya ako pahiga sa tabi niya. We’re now face to face. “Yung dahilan kung bakit coma ngayon si
Master.” He touched my cheek gently. “Hindi man sila kumpleto, nagantihan pa rin namin sila… two of
them are in critical condition.” Niyakap niya ako tapos hinalikan niya ako sa ilong.
We both smiled. Yeah, nag-i-smile yan kapag ako ang kasama niya. Ako lang ang nagpapangiti sa Dustin
ko! :”””>
“Karma na nila yun, Mhine…” I hugged him tightly. “Sana magising na si Kurt noh?”
“Yeah, naaawa na ako kay Princess. Hindi dapat siya nadadamay dito.”
“Nadadamay? What do you mean?”
Niyakap niya rin ako sa bewang ko. “Ayokong sabihin sayo. Chismosa ka eh… You’ll find it out soon.
Ayokong ma-stress ang bride-to-be ko.” Nadismaya ako nang bumangon siya.
“Mhine, saan ka pupunta?!” ~_~
“Uuwi na… Inaantok na ako eh.” He smiled teasingly.
“Dito ka na matulog!”
“Nah, ‘di pa tayo kasal. Bye!” Tapos lumabas na siya dun sa veranda at tumalon na parang si Spiderman.
Ewan ko ba dun. Alam naman ni Momsie na nandito siya sa bahay pero ayaw niyang gamitin ang
hagdan. Nahihiya daw kasi siya. Shy type ang peg. Akyat-bahay gang yan eh. =________=
Oh well, tumayo na ako at bumalik na ulit sa harapan ng PC ko. Nakita kong flinood na ako ng message ni
Kaye Anne. Psh… Naalala ko na naman.
---
Kaye Anne: Sissy, sige na~ Punta ka nasa Sunday. Birthday ng BF ko eh. :D Pakiinvite na rin si Nathan…
thankies.
---
Puro ganun lang yung PM niya sa akin. “Tss! Hindi ako pupunta~! Nakakaimbyerna yang dyowa mo…
Ang rude rude lang kanina… Hinila ka nalang basta. Sayang yung set-up plan ko para sayo ni Nathan!”
Sigaw ko sa screen. As if namang maririnig niya. Bahala siya, hindi ko siya rereplyan. Seenzoned! :3
Piniem ko si Nathan. Tutal naman, napag-utusan lang din ako ni Kaye Anne na iinvite siya.
---
Me: Nate, invited dw tayo sa birthday ni Austin… Sunday, 8PM at Rosette’s RestoBar.
---
Offline si Nathan kaya naman hindi ko iniexpect na magrereply siya agad. I bet he won’t come din. What
for? Bitter yan si Nathan sa dalawa eh. Hindi naman siguro masochist ang peg ni Nathan babe~ Naku
naku! Bet ko na talaga si Nathan para kay Kaye Anne… Ayoko na kay Austin… May iba akong navavibes
sa lalaking yun eh… Unti-unti pa lang naman lumalabas yung tunay niyang kulay. Kulay purple na may
polka-dots na black! =___=
“Oh, nagreply siya?” I murmured when I saw Nathan replied.
---
Nathan: Pupunta ako… Invited pala ako eh…
Me: Oy, loko! Huwag kang pupunta… Hindi nga ako pupunta eh >.<
Nathan: Basta pupunta ako… Bahala ka. Pagkakataon ko na rin yun para makausap si Kaye Anne… Basta
may plano ako, wag kang magulo.
---
Napangiti ako ng bonggang-bongga. Nice one~~ Magaling-magaling-magaling! Pumaplano ang peg ni

Nathan XD
“Pero duh!!! Hindi ako pupunta…. Gastos lang yan sa regalo. Hindi naman deserving!~” Sabay log out ko
ng PC ko.
A/N: Dahil mas excited pa akong i-update ito kesa sa mga readers ko.. this is my second update for the
night. :)
[56.1] EWAN
KAYE ANNE’S POV
Ngayon na ang birthday ni Austin. Actually, 21st birthday na niya ngayon. Kahapon ako bumili ng
ireregalo ko sa kanya which is wrist watch nalang. Wala akong maisip na iregalo eh. Oo, ako na ang lame
=______=
On the way na ako papuntang Rosette’s RestoBar ngayon. Nagpahatid lang ako kay Kuya Mario kahit na
nagpumilit si Austin na susunduin niya ako. Hindi naman ako pumayag kasi birthday celebrant siya!
Dapat nandun siya sa venue para asikasuhin ang mga bisita niya. Naaaaaks! Girlfriend na girlfriend ang
dating ko. û^
“Kaye Anne, susunduin pa ba kita mamaya?”
Tinignan ko si Kuya Mario sa driver’s seat. Nasa backseat kasi ako ngayon. “Tetext nalang po kita, Kuya.”
Speaking of text, kanina ko pa tinetext si Chloe. I kept on convincing her to attend Austin’s party. Yun
nga lang, ang lagi niyang sagot sa akin ay mas gugustuhin daw niyang samahan nalang si Gail sa ospital.
Nakakainis naman. Magsosorry na nga si Austin sa kanilang dalawa ni Nathan tapos hindi pa siya
pupunta. Nathan… Wait, pupunta kaya si Nathan?
Traffic pa naman kaya nilabas ko muna ang phone ko. Mas mabuti pang matawagan si Chloe…
Pangatlong ring pa lang, sinagot na niya. [“Oh, Kaye Anne?”]
Automatic na napapout ako. “Chloeeeee~ Samahan mo ako please! Susunduin kita dyan sa bahay niyo…
Sumama ka na sa akin… Kawawa naman ako, mag-isa lang akong pupunta.”
[“Sorry talaga, hindi ako makakapunta. Complete attendance kaya kaming X10 dito sa hospital. Nandito
sina Sandy, Lovely, Misty pati yung pinsan ni Kurt na si Megan… Sissy, girlfriend yata ni Arthur yun eh.
Hihihi!”]
Grabe… chismis pa ang inatupag. =.=
“Sissy~ Please! Saglit lang tayo… One hour lang tayo tapos diretso na tayo dyan.”
[“A.YAW… Sorry! Mehehehehe!”]

Napataas ako ng kilay nang pagbabaan niya ako ng tawag. Ano bang problema ng mga tao ngayon?!
~___________~
***
***ROSETTE’S RESTOBAR***
Nagdadalawang-isip ako kung papasok na ba ako o hindi sa loob ng bar. Eeeeh! Ang hirap mag-isa eh.
Wala man lang akong kasama. Bakit ba kasi------Arrgh! Bahala na nga, papasok na ako.
Sumalubong agad sa akin ang malakas na tugtog ng banda pagkapasok ko. Ang daming tao. Nag-ipon-
ipon sila sa gitna habang nagtatatalon at head bang pa. Mausok. Wild. Basta, typical na party place. Yun
nga lang, may nagpeperform na banda sa flatform imbes na ang DJ ang nagpeplay ng party music. Bawat
hampas sa drums, napapapitlag ako. Ang lakas maka rock and roll! Parang bubutasin ang drums eh. >.<
?? If only you could hear me shout your name
If only you could feel my love again
The stars in the sky will never be the same
If only you were here ??
Nagpatuloy na ako sa paglalakad. Uwaaaah! Kinakabahan ako. Ang higpit ng hawak ko sa paper bag na
regalo ko para kay Austin. Ito ang mahirap sa nag-iisa eh. Parang shunga lang (_ _”)
Nagpalinga-linga ako sa paligid, hoping that I’ll see Austin somewhere in the crowd. Medyo nababangga
pa nga ako ng mga tao. Mga amoy alcohol! ~_~
?? A picture of you reminds me
How the days have gone so empty
Why do you come and leave me without saying that you love me
I’m saying I love you again

Are you listening?
Open your eyes once again
Look at me crying??
“AYY~!!!” Nagulat ako nang biglang may humawak sa kamay ko. Pagkatingin ko, si Austin pala. In
fairness, lalong gumwapo si Austin sa suot niyang white shirt na pinatungan ng light blue cardigan.
Nakablack jeans pa siya at rubber shoes. Simple yet gorgeous.
“Kaye Anne, kanina pa kita hinihintay!” Malakas ang boses niya kasi masyadong maingay ang paligid.
I smiled to him and handed him my gift. “Regalo ko sayo… Pagpasensyahan mo na.”
Sinuklian niya ako ng pagkagwapo-gwapong ngiti niya at binigyan ako ng mabilis na yakap. “Thank you,
honey…”
HONEY? Naks, endearment namin? :””>
Nagpatangay lang ako sa hila niya. Don’t worry, gentle naman ang pagkakahila niya sa akin. Pinakilala
niya ako sa mga friends niya. Yung iba namang guests niya ay kamag-anak niya. Syempre, inaddress niya
ako as his girlfriend. Hihihi! Naks, hindi pa rin ako sanay~
Pagkatapos niya ako iintroduce sa mga friends and cousins niya at bago pa ako mabingi sa wild music ay
pinaupo niya na ako sa table namin. Syempre, wag shunga… Malamang pinaupo niya ako sa appropriate
seats namin. Nakapwesto kami sa balcony, 2nd floor ng bar pero tanaw na tanaw pa rin ang stage. Hindi
naman kasi kataasan yung floor. May mga LED lights pa ang railings… Bongga ang restobar nila Austin
ah… ^______^
Nilapit ni Austin ang mukha niya sa akin. “Kaye Anne, kumain ka na ng dinner?”
“Tapos na…” ^_^
“Drinks? Gusto mo ng drinks? Anong gusto mong pagkain? Ikukuha kita…”
I nodded, “Ikaw na ang bahala…”
NATHAN’S POV
With full confidence akong pumasok ng restobar kung saan kasalukuyang dinadaos ang party ni Pareng
g*go. De joke, ni Austin… Ang salbahe ko. Birthday na birthday ng tao, sinasalbahe ko sa utak ko.
Wala akong dala kundi wallet, susi ng kotse, cellphone at sarili ko lang. Eh anong gagawin ko?
Reregaluhan ko siya? Ano siya sinuswerte? ~_~
“Ang usok naman…” Sabi ko sa sarili ko habang nakikipagsiksikan sa mga tao. Para kasing may mini
concert dito kaya naman napakawild ng tao. Head bang kung head bang… =______=
Nasa gitna ako ng bungguan nang biglang may tumapik sa balikat ko. Pagkalingon ko, si Warren pala.
“BAKIT KAYO NANDITO?!”
Sumigaw din siya pabalik. Masyado kasing malakas ang music. Baka hindi kami magkarinigan. “INVITED
KAMI, DRE! TARA!”
Hinila niya ako hanggang sa makapunta kami sa bar counter. Nandito rin pala sina Sheen. Aba, FC rin
pala itong si Austin. Hindi naman niya close mga katropa ko tapos inimbita pa niya. Wala yatang ibang
kaibigan yun kaya naghahakot ng bisita eh. Tch.
“BAKIT KAYO IMBITADO?” Tanong ko. May lumapit sa aming sexy waitress at inalok kami ng beer kaya
kumuha naman ako.
“EWAN KO! INIMBITA NALANG KAMI KAHAPON EH! MGA KABABAYAN NIYA DAW KASI KAMI! ESTE
TAYO!” Sagot naman ni Sheen sabay tawanan pa nila. Natawa na rin ako. Plastic naman nun! Eh ayaw
niya na nga bumalik sa Sitio Maligaya tapos inimbita pa kami. Pfft!
Ilang minuto rin kaming nag-inuman sa counter. Medyo napakwento rin kami sa ilang guests dun kasi
may ilan din kaming kakilala dun. Common friends namin ni Austin kumbaga. Mag-iisang oras na rin yata
kami pero hindi ko pa nakikita si g*go este yung celebrant. Miski si Kaye Anne ay wala. Well, si Chloe
naman talaga ay walang intensyon na pumunta pa dito. Waste of time daw. Hanep lang ang katayaran
ng babaeng yun. Tsk tsk!
Kanina pa malikot ang paningin ko. Eh sa hinahanap ko si Kaye Anne sa crowd eh. Medyo nabanas na
ako kaya naman kinalabit ko na si Warren. “DRE, NAKITA MO SI KULET?”
“HA?”
Bingi amputek. “SABI KO KUNG NAKITA MO SI KULET? SI KAYE ANNE?”
Nilibot din niya ang paningin niya sa paligid hanggang sa mapako ang tingin niya sa bandang flatform.
Tumingin syempre ako dun.
“SI KAYE ANNE BA YUN?” Narinig kong tanong ni Warren.

Tumango nalang ako habang nakatingin kay Kaye Anne. Anong ginagawa niya dun? Ang ganda niya sa
suot niyang jeans and fitted shirt at pinatungan ng black blaser. Medyo tumangkad din siya sa suot
niyang red pumps. Huwag kayong magtaka kung bakit alam ko ang tawag dun. Malamang kasi may
ganun si Ate Lie. ~_~
“MAY I CALL ON YOUR ATTENTION, PLEASE?”
Nakuha ni Kaye Anne ang attention ng buong bar. Nahinto ang music at namatay ang ilaw sa paligid.
Bale, nasa kanya nakafocus ang spotlight at tanging LED lights lang ang nagpapailaw ng buong bar sa
ngayon. Oo, si Kaye Anne yung nagsalita sa gitna ng flatform, naka-microphone at nakasuot sa balikat
niya ang acoustic gitara. Mukhang kakanta siya ah. Nice… Maririnig ko na naman ang boses niya. :D
“Ahhmm… thank you… B-before everything else, magpapakilala muna ako. I’m Kaye Anne… Ahhmmm…
Austin’s girlfriend…”
=__________=
Kung yung iba, nagsisitilian at parang aso kung mag-‘aww’, pwes ibahin niyo ako. Nilagok ko ang bote ng
beer ng sunod-sunod. Walang mintis. Bottom’s up…
“Bago pa lang kami… Mag-wa-one week pa lang… And this is the first time he’ll celebrate his birthday
with me kaya naman grinant ko ang request niya sa akin.” Tumawa siya ng mahina. I bet she’s nervous.
Pwede naman kasing huwag kumanta. Kakanta pa. Kaartehan ni Willard ah.
“Kinakabahan ako, pero gagawin ko ‘to. Happy birthday, Austin…”
Narinig ko ang beat ng drumsticks at sa pangatlong beat nito, nagsimula nang tumugtog ang banda.
Hinila ko kaagad si Warren at Sheen papunta sa gitna… Dun sa gitna ng crowd. Gusto kong makita nang
malapitan si Kaye Anne eh. Nilabas ko ang phone ko at sinet sa video saka ko tinapat sa kanya.
*Play the song on the side*

Hindi ko mapigilang ngumiti. Ang cute kasi ni Kaye Anne eh… May pakembot-kembot pang nalalaman.
Halata namang kinakabahan.
?? Hindi ko alam, kung bakit ka ganyan?
Mahirap kausapin at ‘di pa namamansin
‘Di mo ba alam, ako’y nasasaktan
Ngunit ‘di bale na basta’t malaman mo lang ??
Muntik ko nang mabitawan ang BB curve ko nang makita kong napatingin siya sa direksyon ko. Bigla
siyang sumimangot. Nakita ko yun sa cellphone ko kaya ini-stop ko na ang pagvivideo ko at binalik na ito
sa bulsa ng pantalon ko. I saw her smiled sweetly. Napalingon pa ako sa likuran ko kung ako ba ang
nginingitian niya pero tingin ko hindi naman niya kilala ang mga babae sa likuran ko. So, does it mean
she was smiling at me? :)
?? Mahal kita, mahal kita
Hindi ‘to bola
Ngumiti ka man lang sana ako’y nasa langit na
Mahal kita, mahal kita
Hindi ‘to bola
Sumagot ka naman huwag lang… ewan ??
Buti nalang ang ganda ng pwesto ko. Medyo maluwag dito at may space pa. Nandun kasi sila nag-ipon sa
may bandang harapan. Eh kaming tatlo nila Warren at Sheen nasa bandang likuran. I feel so proud of
Kaye Anne. Ang galing niya eh… Although, para kay Austin ang kanta… ‘Di bale na… Basta, nginitian ako
ni Kaye Anne, swak na.
?? Sana naman, itigil mo na yan
Kakasabi ng ewan at anong bola na naman yan

Bakit ba ganyan? Binata’y ‘di alam
Na ang ewan ay tulad na rin ng oong inaasam ??
SHETE! Sa akin talaga tumitingin si Kaye Anne eh... Pasimple akong napangiti. Ewan ko kung may amats
na ako pero peksman! Mamatay man si Austin, sa akin talaga siya nakatingin habang kumakanta.
Nakangiti pa siya!
?? Mahal kita, mahal kita
Hindi ‘to bola
Ngumiti ka man lang sana ako’y nasa langit na
Mahal kita, mahal kita
Hindi ‘to bola
Sumagot ka naman huwag lang… ewan ??
Napakunot-noo ako nang biglang may humarang sa harapan ko. Nakablue cardigan na lalaki. Medyo
may katangkaran at pamilyar ang tindig niya. Kahit tumingkayad ako, hindi ko makita si Kaye Anne. Yan
ang disadvantage ng mga kapos sa height. Lecheng lalaki ‘to! Panira…
Nakita kong lumingon yung lalaki sa harapan ko pero sana hindi nalang siya lumingon.
“Nathan pare, salamat sa pagdating. Sa inyo din Sheen at Warren!”
Nginitian ko lang si g*go tapos ay bumalik na siya sa panunuod sa girlfriend niya. Psh. Buong akala ko, sa
akin nakatingin si Kaye Anne. Nasa harapan ko pala ang g*go. =_______=
Tumalikod na ako at akmang lalabas na ng bar nang pigilan ako sa braso ni Warren. “Mag-wo-walk out
ka, dre?!”
“HINDI!” I hissed.
Ngumisi naman siya. “Selos ka eh!!”
“Sige, isigaw mo ugok! Nasusuka lang ako! Sukahan kita dyan eh!”
Buti binitawan ako ng loko. Kaya tuloy-tuloy na akong lumabas ng bar. Tumambay muna ako sa trunk ng
kotse ko at nagmukmok. Nagsindi ako ng yosi… Joke. Hindi ako naninigarilyo. May bitbit lang akong isang
bote ng beer mula sa loob.
Nakakasama naman ng loob si Kaye Anne! Kainis! Hanggang kailan ba kami ganito? Ang hirap ah! Gusto
ko na talaga siyang bawiin mula sa g*go na yun!
I laughed bitterly. Nice one, Salvador! Kailan pa naging sayo si Kaye Anne para bawiin mo? Psh…
“NATHAN BAAAABE~~!”
Napalingon ako sa bandang likuran ko. May tumawag sa pangalan ko diba? O guni-guni ko lang?
“NATHAN! NATHAN!” May pamilyar na babaeng nakasuot ng red fitted dress na above the knee na
tumatakbo palapit sa akin.
O__________O
“D-Danica?”
She was panting hard but she managed to kiss me on the cheek. “Nathan babe, I super missed you~!!!”
Napakamot ako sa ulo ko. Teka, bat nandito ‘to? “K-Kamusta? Bakit ka nandito sa Pilipinas?”
She smiled beautifully at me. Umupo pa siya sa trunk ng kotse ko kaya inalalayan ko siya. Tumabi naman
ako sa kanya pagkatapos. “Remember, I’m going to be one of the bride’s maid? Next next week na ang
kasal ng Ate mo at Kuya ko diba?”
“Ay oo nga pala.” Nagulat ako ng yakapin niya ako, dahan-dahan ko naman siyang tinulak. “D-Danica
naman!”
“Namiss lang kita eh…” She pouted while pulling away from the hug. “Amoy-alak ka. Kailan ka pa
natutong maglasing? Nagbago ka na ah…”
“May okasyon lang… Ano ka ba… Kailan ka pa dumating? Saan ka nag-i-stay?” Tinignan ko siya mula ulo
hanggang paa. “Don’t get me wrong Danica, gumanda, sumexy at nagmature ka na lalo…” I
complimented. Parang hindi siya ang first girlfriend ko. Ang laki na ng pinagbago niya.
She smiled, “So, babalikan mo na ako nyan?”
Tinusok ko ang pisngi niya. “Sira! Teka, saan ka ba nag-i-stay? Dapat sa bahay ka nalang namin muna
mag-stay. Nandun naman ang Kuya mo eh.”
“Tabi tayo?” ô^
I gawked. “Dun ka sa guest room! Hahaha! Namiss kita, Danica.”
Ilang minuto rin kaming nagkamustahan ni Danica. Kahapon lang pala siya nakauwi galing New York kaya
naman gusto raw niyang magfreshen up ngayon. May nagsuggest daw sa kanya na kaibigan niya dito sa
Manila na dito sa Rosette’s bar pumunta pero inexplain ko naman sa kanya na hindi open to the public
ang bar ngayon dahil may okasyong cinecelebrate. Hindi ko na sinabi sa kanya na birthday yun ni Kyle
kasi hindi naman importante. At saka, hindi naman yata tama sa oras kung dadalhin ko siya sa loob.
=____=
“Danica, ingat ha? Bukas meet tayo…” Paalam ko sa kanya. Pinagpara ko pa siya ng taxi para safe. Gusto
ko man siyang ihatid ng personal sa hotel niya pero hindi pwede. Ayoko pang umuwi.
“Sure, see you…”
Makabalik na nga sa loob… Nabawasan naman na ang pagkabadtrip ko kahit papaano.
KAYE ANNE’S POV
“Kaye Anne, ikaw na muna ang bahala kina Warren at Sheen… Kakamustahin ko lang ang ibang bisita ko
ha?” Paalam sa akin ni Austin tapos humalik siya sa top head ko. :””>
“Sige…”
Nagpart ways na kami. Siya, pumunta sa mga barkada niya. Ako naman ay kina Warren at Sheen.
Nandun sila sa may bar counter. Bigla akong nakaramdam ng hilo pero pinilig ko lang ang ulo ko. Kaya ko
pa naman eh! Palapit pa lang ako sa kanila nang biglang dumating sa tabi nila si Nathan. Napahinto tuloy
ako. Lalapit pa ba ako? Tss. Bahala na.
“Hello…” Bati ko sa kanila. Nilingon naman nila akong tatlo. Halata pa sa kanila ang pagkabigla pero
ngumiti din naman sila except to Nathan. Parang bored expression lang siya eh. “A-are you guys having
fun?”
“Oo naman!” Si Sheen na yung sumagot.
“Nasaan ang boyfriend mo?” Warren asked me.
“Ahh, nandun sa mga friends niya…” Nakangiting sagot ko. Medyo nailang na ako kay Nathan kaya
kinausap ko na siya. “Buti nakapunta ka Nathan? Wala si Chloe eh…”
Tumango lang siya sa akin tapos tumalikod na. Humarap siya dun sa bar counter tapos nag-order ng
maiinom. Ganun? Dedma na ako? Fine. Iwasan din naman ang peg natin eh. =______=
“Excuse me ha? Restroom lang ako…” Paalam ko sa kanila. I think I’m going to vomit.
Nagpunta na ako ng restroom. Kaso, hindi naman ako masuka. Haaaaay! Oh well, nag-retouch nalang
ako ng make up ko. Light make up lang naman. Hindi naman ako marunong mag-make ng bongga eh. So,
ayun, tinitigan ko ang sarili ko sa mirror. Medyo, nahihilo ako dahil sa nainom ko kanina. Uminom lang
naman ako ng konting alcohol to ease my nervousness. Pakiramdam ko kasi anytime, magnenervous
breakdown ako. Ang dami ba naman kasing tao tapos magpeperform ako? Buti nalang, natapos ko na.
Sabi naman ni Austin na siya lang ang titignan ko kaya sa kanya lang ako tumingin. Wala ng iba.
I made sure that I look fine bago ako lumabas ng restroom. Pagkahakbang na pagkahakbang ko palabas,
bigla nalang may humatak sa kamay ko.
“Kailangan na nating mag-usap ngayon, Kaye Anne. Sumama ka sa akin!”
Then there, hinatak niya na ako palabas ng FIRE EXIT. Okaaaaaay? Bakit ako nagpahatak kay Nathan?
0_______0
A/N: Inupdate ko na ito kasi baka makalimutan ko >.< Forgetful p naman ako lol... This is the
continuation of last night's update. HUWAG BASAHIN KUNG AYAW SA KUDAK/KAYESTIN~! Kindly read
my author's note at the end of this chapter.
[55.2] EWAN
NATHAN’S POV
Hindi ko na alam kung anong nagtulak sa akin para sundan si Kaye Anne papuntang restroom. Hindi ko
na kasi matiis eh. Basta, ayun… Nakita ko nalang ang sarili kong binabantayan ang paglabas niya mula sa
loob ng restroom. Nang bumukas ang pinto nito ay nakita ko kaagad si Kaye Anne kaya naman
hinawakan ko kaagad siya sa kanang kamay niya.
“Kailangan na nating mag-usap ngayon, Kaye Anne. Sumama ka sa akin!” Medyo malakas yung
pagkakasabi ko sa kanya nun kasi hanggang dito umaabot pa rin ang lakas ng party music. Hinatak ko
kaagad siya sa kung saan. Mas madali kaming makakalabas kung sa likuran kami lalabas kaya naman dun
kami sa fire exit sumibat.
“Nathan, ano ba!!!”
Hindi ko pinansin ang pagpupumiglas niya sa hawak ko. Mukha ba akong kidnapper ngayong gabi? Okay
lang, wala naman akong gagawing masama sa kanya eh. Gusto ko lang siya itakas ngayon at solohin para
wala ng eepal na g*go. Lagi nalang kasi panira sa eksena eh. Extra lang naman siya dito sa istorya namin
ni Kaye Anne =________=
“Nathan! Saan mo ba ako dadalhin?! Hahanapin ako ni Austin eh!” Alam kong naiirita siya sa akin pero
hindi ko pinansin ang pagngawa niya. Basta hinila ko lang siya papuntang parking lot. We have to get out
of here as fast as I can.
“Ay, yung sapatos ko!!!” Hinila-hila niya ang kamay ko ng malakas kaya huminto kami sa paglakad. Dahil
sa frustration ko, sinimangutan ko na siya. “Nathan, yung isa pares ng sapatos ko naiwan!”
“Hayaan mo na yun! Tara na…”
Kaladkad kung kaladkad. Sorry pero nagmamadali lang. Pinasakay ko na agad siya sa passenger’s seat at
syempre, ako naman sa driver’s seat. Ako na ang nagsuot ng seatbelt sa kanya pati sa akin. And then I
speed away just to get out of that darn place.
I’m seriously focusing my sight on the road. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko sa sobrang kaba. Takte!
Pinagpapawisan pa ako ng malamig sa noo ko. Nanginginig din ang kamay ko habang nagdadrive. Pucha!
Ang tahimik! Hindi ko kaya. ~________________~
“N-Nathan, ano bang pumasok dyan sa isip mo at tinangay mo ako? Baka hanapin ako dun…” Sumulyap
ako sa kanya sa rear view mirror. Halata ngang nangangamba siya. Tss…
“May sasabihin ako sayo…”
“Ano ba kasi yun? Sabihin mo na agad para makabalik na tayo dun…”
Mas lalo tuloy dinaga ang dibdib ko. Anak ng tupa! Ano ba ‘to??? Sumasakit pa ang ulo ko. Shete! May
tama na yata ako eh.
“Hindi na tayo babalik dun!”
“Eh bakit ka sumisigaw?!”
I sighed exasperatingly. Bakit nga ba ako sumisigaw? Eh tahimik naman na. Wala ng maingay na tugtog.
Psh! Nathan, bakit ang engot mo?
“Sorry…” Bulong ko. Huminga muna ako ng malalim kasi hindi na talaga ako komportable.
Hindi ko alam kung saan ko siya dadalhin. Ang gusto ko lang ay mailayo siya kasama ko. Basta, malayo
kay Austin para walang sagabal. Sobrang tahimik sa loob ng kotse. Miski, paghinga yata niya hindi ko
marinig. Tanging ingay lang na naririnig ko ay ang engine pati na rin ang AC. Hindi ko na kinaya ang
katahimikan kaya nag-slow down muna ako sa pagdadrive saka ko tinurn on ang music player ng kotse
ko.
Pasimple ko siyang sinulyapan. Nakabusangot lang si Kaye Anne. Nakakrus ang mga braso niya sa dibdib
habang nakadungaw sa bintana. Napansin ko rin ang pamumula ng mukha niya.
“Nakainom ka ba?” Tanong ko sa kanya pero inikot lang niya ang mga mata niya bilang pagsagot. Taray
naman niya ngayon (_ _”) “Hindi ka pa dapat umiinom. Wala ka pa sa legal age. 20 ka pa lang eh…”
Nagtroll face lang siya habang nakatingin pa rin sa bintana. “Blah blah blah! Nya nya nya!”
“Para kang bata… Tss…” -_-
Pinindot ko ulit yung music player kasi ayaw pa rin mag-play ng music. Kaya ayun, sinet ko nalang sa FM
Radio station tapos ay nagfocus na ulit sa pagdadrive.
?? Wag mo na akong pilitin
Ako ay walang lakas ng loob

Para tumanggi~
Walang dapat ipagtaka
Ako ay pinanganak na torpe
Sa ayaw at hindi ??
Agad kong pinatay ang radio. Nang-aasar ba yang DJ? Bwisit naman… Kailangan tungkol sa pagiging
torpe ang kanta? Tinayming pa. Kinakain na nga ako ng nerbyos eh. Tss… Lagi nalang akong sinasabihan
na torpe. Eh hindi naman talaga! Hindi lang talaga ako aggressive type of guy at uunahan ko na kayo...
Hindi yun palusot! >.<
“Bat mo pinatay?” Singhal niya sa akin. Bakit ba ang init ng dugo niya sa akin ngayon?
Binilisan ko lang ang pagdadrive. Buti nalang, maluwag ang kalsada. Walang traffic. “Ayoko ng tugtog
kaya pinatay ko na…”
“Eh pwede mo namang ilipat ng ibang istasyon kesa munshunga tayo dito. Nakakabored!” Singhal niya
ulit tapos ay pinindot niya naman yung radio. Gaya nga ng sinabi niya, nilipat-lipat niya hanggang sa
huminto siya sa isang istasyon na may pinapatugtog na ching chang chung song. Aba, malay ko kung
anong title ng kanta. =________=
Kaya lang, timing naman na patapos na ang kanta kaya may panibago na namang nag-play na song.
?? Pakisabi nalang na mahal ko siya
‘Di na baling may mahal siyang iba
Pakisa----- ??
“Ang korny nga ng kanta… Mapatay na nga!” Padabog niyang pinatay ang radio. Pinigilan ko lang na ‘wag
matawa kasi palagay ko parehas kami ng iniisip. Naalala rin niya siguro ang pagkanta niya nung kantang
yun nung nasa bahay ko kami. Sa kantang yun, nakaramdam na ako ng kakaiba kay Kaye Anne. Alam
kong may gusto siyang ipahiwatig sa kantang yun pero pilit ko lang inalis sa isip ko kasi baka mali lang
ang hinala ko. I don’t want to assume and get disappointed then.
“Nathan, please… Ibalik mo na ako sa bar. Magagalit si Austin kapag nalaman niyang magkasama tayo.”
I glanced at her in confusion. “Bakit naman?”

Mukhang nabigla yata siya sa sinabi niya kaya napakagat-labi siya. “Err… Basta! Ibalik mo na ako~”
“Ayoko. Hindi na kita ibabalik dun…”
“Eh bakit nga?”
“Aish! May sasabihin ako sayo…”
She stompped her foot. “Now, say it!”
Nalukot na ang mukha ko. Ano ba yan! Pwede bang mamaya nalang muna? Mag-iipon pa ako ng lakas
ng loob eh. Umuurong ang dila ko… Tumitiklop ang utak ko pero nagwawala naman ang dibdib ko. Shete
lang!
“Mamaya na!” I howled.
“Ngayon na!” She howled back annoyingly.
“Mamaya na. Huwag kang excited…” I murmured. Tumahimik naman siya. Sinulyapan ko pa siya sa rear
view mirror habang nagdadrive pa rin ako. Nakapout na siya at nakacross arms.
“Bahala ka… Nahihilo ako. Matutulog muna ako. Gisingin mo nalang ako kapag sasabihin mo na.”
Natapakan ko ang break ng kotse ng biglaan kaya naman bigla rin huminto ang kotse sa gitna ng kalsada.
*SCREEEEEEEEEEEEEECCCCCCHHHHHHH!*
“KYAAAAHHHH! Ano ba yan, Nathan? Reckless driver ka ah!” She yelled on top of her lungs while
holding her seatbelt tightly. “Lasing ka ba? Baka madisgrasya tayo!”
I ignored what she has said. “Huwag ka munang matutulog!!”
“Nahihilo ako! Nasusuka ako, Nathan! Seryoso… Nakainom ako. Lasing yata ako eh…” Sabay hilot niya sa
sentido niya. Aish! Ayoko siyang matulog. Baka bukas na siya magising tapos hindi ko pa masabi sa kanya
ngayon. Haist!
“Huwag muna! May chocolate dyan sa dashboard. Kumain ka muna. Huwag ka lang matutulog.” Bumalik
na ulit ako sa pagdadrive.
“Masusuka ako lalo… Bahala ka nga… Ang labo mo…” Tapos sumandal na siya sa backrest ng seat at
pinikit na ang mga mata niya.
“Ay, putek! Kaye Anne, huwag ka munang pumikit!” Sigaw ko habang binabagalan ang pagdadrive.
“Hindi ko pa nasasabi sayo na mahal kita eh!”
SILENCE….
Napabangon siya bigla at tinitigan ako. Ako naman, inihinto ang kotse sa gilid ng kalsada. Nagtataka ako
sa kanya kasi halos mahulog na ang dalawa niyang mata sa pamimilog nito. Teka, ano nga bang sinabi
ko? Bakit ganyan siya magreact?
O_________________________O
SHOOT! Nanlaki na rin ang mga mata ko. Sinabi ko yun?
“Ahhh… U-uhmm… Wala na, nasabi ko na…” Kinakabahan kong sabi. Pinilit kong huwag mautal. Sh*t!
Nasabi ko na. Wala ng atrasan. Potek! Magpakalalaki ka, Nathan! “Uhm… Narinig mo ba? Gusto mong
ulitin ko?”
She blinked her eyes thrice. Namimilog pa rin ang mga mata niya. Lalo rin namula ang mga matataba
niyang pisngi. Gusto ko sanang pisilin ng pino kaso huwag na muna. Nasa verge of heart attack pa kasi
kami ngayon.
Bigla siyang umiwas ng tingin. Natulala pa saglit at maya-maya lang ay sumandal na ulit sa backrest ng
seat at pumikit. “Spare it… Lasing lang ako. Haayyyy! Hallucination lang yun, Kaye Anne…” Narinig kong
bulong niya sa sarili niya.
ANO DAW? Inamin ko na ah. Ano yun, ganun-ganun nalang?! Ganito pala ang pakiramdam nung sinabi
niya naman noon sa akin na drama lang niya ang pag-amin sa akin? Ngayon naman, hallucination! Tch..
“Hey, Kaye Anne!” Sinundot-sundot ko ang pisngi niya. Sinampal naman niya ang daliri ko. “Kaye Anne,
ano ba! Hindi ka naghahallucinate… MAHAL NGA KITA EH! Gumising ka dyan!”
“Tumahimik ka! Susumbong kita kay Austin eh!” Ungol niya habang nakapikit pa. Lasing nga ito…
“Edi magsumbong ka! Gumising ka nga… Ganun-ganun nalang ba yun?”
Nagmulat naman siya ng mga mata niya tapos humarap sa akin at dinuro ako. “EWAN KO SAYO!
MANAHIMIK KA! OMMPP!” Napatakip siya sa bibig niya. Buti nalang hindi natuloy ang pagsuka. Buti
nalang! “Nahihilo ako. Umiikot ang--------“
Hindi ko na siya pinatapos pa. I urgently cupped her cheeks and claimed her lips. Pinikit ko ang mga
mata ko. Kahit na nakamulat ang mga mata niya dahil sa pagkabigla, lihim akong napangiti ng
maramdaman ko ang malalambot niyang labi sa labi ko.
I pulled away from the kiss and stared at her eyes lovingly. Our faces are an inches apart. I softly
whispered, “Ditch your boyfriend and be mine….”
Blink. Blink. Blink.
“Weh?”
Napakunot-noo ako. Weh? Yun lang ang sagot niya?
“Weh ka dyan! Mahal kita, mahal mo ko. Edi tayo na dapat!”
PAK!
Nabigla ako sa pagsampal niya sa kaliwang pisngi ko. The heck?! PERSTAYMKONGMASAMPAL!
“Para saan yun?!?”
She pouted her lips and anytime now, parang iiyak siya. “Huwag kang magsalita ng ganyan! Lasing lang
ako pero nasa katinuan pa ako!” Then she sniffed.
“Oy, huwag kang umiyak… Mahal nga kita… Ayan, uulitin ko pa para maliwanag. Mahal kita! Ich liebe
dich! I love you…” Hahawakan ko sana ang mapintog niyang pisngi pero tinabig niya ang kamay ko.
“Kaye Anne, huwag na makulit! Mahal nga kasi sabi kita eh!”
Nanginginig ang mga labi niya. Natetempt pa sana akong umisa pa ng kiss kaso baka masampal ulit ako.
>.<
“… Ang yabang mo! H-hindi na kita mahal…”
O________O
“Ano yun? A week ago, sinabi mong mahal mo ako tapos ngayon, hindi na? Ano yun, joke?!?” I tried to
calm my voice. Hoo! Nathan, relax… Huwag highblood. Nagcoconfess ka ng feelings, hindi ka
naghahamon ng suntukan. “… Your lips says it all! Kumapit ang labi mo sa labi ko eh!”
PAK!
O__________O Nasampal pa tuloy ulit ako. >.<
“EWAN KO SAYO!” >o<
I took a deep breath and sincerely gaze at her. “Sagutin mo ako ng maayos, Kaye Anne. Mahal mo rin ba
ako? Kasi ako, mahal talaga kita eh… Dati pa… Bago pa kami umalis papuntang Germany. Masyado lang
ako naniwala sa utak ko na si Gail ang mahal ko pero ang totoo, narealize ko nung nakalayo na kami na
mahal pala kita sabi ng puso ko. Alam ni Gail yun…” Napakamot ako sa ulo ko. “Huwag kang tatawa.
Alam kong korny yun, pero peksman! Mamatay man si Austin, totoo ang sinasabi ko.”
Nakatulala lang siya sa akin. She seemed absorbing what I’ve told her kaya naman kinuha ko na ang
chance na sabihin na ang gusto kong aminin sa kanya. I gently reached for her hand.
“Sa two years na pagsasama namin ni Gail sa Germany, bumalik yung feelings ko sa kanya… But you
know what? The moment Gail left me for Kurt, imbes na magpakamatay ako sa sobrang sakit, naging
masaya pa ako. Alam mo kung bakit? Kasi, nandyan ka… You made me happy…” I smiled to her, “So… I
wanted to assure everything… Do you still love me?”
She pouted again and sniffed a little.
“EWAN!”
KAYE ANNE’S POV
“So… I wanted to assure everything… Do you still love me?”
Hindi ko alam kung totoo ba itong nangyayari ngayon. Lasing ako! Tama, lasing lang ako… imposibleng
mahal ako ni Nathan… Basta, imposible. >.<
“EWAN!” Singhal ko sabay tulak sa kanya at mabilis na lumabas na ng kotse. Kahit iisa lang ang suot ko
na sapatos, at kahit nasusuka at nahihilo ako at the same time ay pilit akong tumakbo palayo sa kanya.
Nasa gilid kami ng highway at walang masyadong tao sa lugar na ito. Pasuray-suray akong tumakbo pero
sinubukan kong tumakbo ng mabilis nang marinig kong hinahabol ako ni Nathan. Inalis ko na rin ang nag-
iisa suot kong pump at itinapon ito kung saan. Uwaaaah! Jusko~ Sana gisingin niyo na po ako sa
panaginip kong ‘to.
“KAAAYE ANNEE!!! TUMIGIL KA NGA!”
Bigla nalang umikot ang paligid ko. Naramdaman ko pang humilab ang sikmura ko kaya naman huminto
ako sa pagtakbo at…
“ACCCKKKK! OMMP!” TT___TT Sumuka ako sa gilid ng poste. Uwaaah! Ayoko na talagang uminom.
“Acck! Arrrrccccccccckkk!” Inilabas ko ng inilabas ang kung anong nasa sikmura ko. I hate this feeling!
Nangangasim ako! Yuck! >.<
“Kaye Anne, bakit ka pa kasi tumakbo eh…” May humaplos-haplos na sa likuran ko. Huhuhu~! Ayoko
naaaa…~ My world has turned upside down. Napahawak ako sa pwedeng mahawakan. Nanghihina na
ang mga tuhod ko hanggang sa….
BLAAAAAAAG!
@______@
***
***THE NEXT MORNING***
“Ouuuuccccch~” >.< Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Minasahe ko pa ang sentido ko. Shocks!
Ang sakit! Parang dinidikdik sa sobrang sakit ang ulo ko…
Isabay na rin ang pagtunog ng digital clock sa bed side table ko. I lazily reached for it and turned it off.
Isinandal ko ang likod ko sa headboard ng kama ko. Sa sobrang sakit ng ulo ko, inumpog-umpog ko pa
siya sa headboard. Huhuhu! I can’t take it anymore TT_______TT
Sa gitna nang pag-umpog ko ng ulo ko sa headboard, may boses na nagplay sa utak ko… Parang echo
lang siya pero malinaw sa isip ko.
“Ditch your boyfriend and be mine….”
“Weh ka dyan! Mahal kita, mahal mo ko. Edi tayo na dapat!”
Automatikong namilog ang mga mata ko. Nagpalinga-linga pa ako sa apat na sulok ng kwarto. Nakahinga
ako ng maluwag nang mapansing kwarto ko naman ito. Chineck ko naman ang suot kong damit.
“Nakapagpalit na ako ng damit nang hindi ko alam?” I mumbled to myself. I tried to stand up by myself.
Medyo nahihilo pa ako pero keribels pa naman. “Paano ako nakauwi? Wala akong maalalang umuwi ako
dito…”
Pumasok muna ako sa bathroom ko para maghilamos at magtoothbrush. Tapos kahit nahihilo pa ako ay
lumabas na ako ng kwarto ko. Pababa pa lang ako sa hagdan nang maramdaman kong parang binibiyak
ang ulo ko. Umupo muna ako saglit sa stairs. Uwaaaah! Ganito ba ang hang-over? Fudge naman! ~_~
“Kaye Anne? Masakit ba ang ulo mo?”
Tinignan ko kung sino ang nagsalita. Si Yaya Vera pala. “Opo, hang-over…” Inalalayan niya naman akong
tumayo tapos pinabalik niya ako sa kwarto ko. Nagbreakfast in bed nalang ako… Pinainom niya na rin
ako ng paracetamol.
“’Ya, how did I get home last night?” I asked her while grabbing my own hair. Sobrang sakit kasi talaga!
>.<
“Ikaw bata ka, huwag mo ngang sabunutan ang sarili mo.” Tinanggal niya ang kamay ko sa buhok ko.
“Hinatid ka ni Nathan kagabi. Wala ka ng malay kaya siguro hindi mo namalayan na nakauwi ka na. Bakit
ka ba nagpakalasing masyado?”
I sighed, “I didn’t drink that much. Naramdaman ko nalang po na lasing na ako nung nagtagal na.”
Naalala ko bigla si Nathan. I looked to her intently. “Yaya, kamusta si Nathan?”
Ngumiti siya. “Ayun… Lasing din. Sa guest room ko pinatulog.”
“HAAAAAAA?” :O
“Oh bakit? Ayoko na siyang pauwiin kagabi. Delikado lalong-lalo na lasing siya.”
Niyugyog-yugyog ko ang balikat ni Yaya. “Yayaaaaa, bakit mo po siya dito pinatulog? Teka nga,” tumayo
ako at pumunta na sa guest room. Kumatok ako ng tatlong beses pero walang nagbukas o ‘di kaya’y
sumagot man lang. Kaya, pumasok na ako ng dahan-dahan.
Nakita ko kaagad na may taong nakahiga dun sa kama. Nakakumot siya at nakatalikod banda sa pwesto
ko. Kagat-labi akong naglakad dahan-dahan palapit sa side niya. I didn’t make any noise… Then, I found
myself smiling while watching him sleep.
“Ang gwapo mo pala lalo habang natutulog ka. Mukha kang prinsipe… Hihihi…” :””>
Bigla siyang gumalaw kaya naman napatakip ako sa bibig ko. Hala! Hala! Bakit ko nga ba siya pinuntahan
dito? Ako talaga ang tanging babaeng may involuntary movements >3<
Mukha namang mahimbing pa rin ang tulog niya kaya malaya pa rin akong pagmasdan siya. Nag-indian
sit pa ako sa sahig para hindi ako mangalay XD
Napansin ko ang dark circles around his eyes. Grabe naman ang eyebags ng lalaking ito. Natutulog pa ba
siya? Parang aabot na sa pisngi niya ang eyebags eh. Napahagikhik tuloy ako ng mahina. Bakit ba ang
gwapo niya sa paningin ko? Ang sarap niyang itali sa kama tapos yakapin ng buong araw. Luuuuuh! Bakit
ganito ako mag-isip? O//////////O
Napatingin ako sa mapupulang labi niya. Unconciously, napahawak ako sa labi ko.
“… Your lips says it all! Kumapit ang labi mo sa labi ko eh!”
>////////<
Nangyari ba talaga kagabi yun? Totoo ba talaga yun? Hindi ba ako naghahallucinate lang? He kissed me…
he confessed his feelings for me… He said that he loves me not only once but many times…
Nanlaki ang mga mata ko. Para tuloy ako biglang kinapusan ng hininga. Napaiwas ako ng tingin at
napahawak sa dibdib ko. I cocked my head to dismiss my thought. No, it is not right… Kung totoo man
yun o hindi, mali ito… May boyfriend na ako… Masamang magtaksil >.<
Lumabas na agad ako sa guest room. Sumandal pa ako sa pinto nito at napabuntong hininga. I can’t help
myself to smile. Mahal ako ni Nathan?... Ang saya… Hindi ko alam kung ano ang eksatong
nararamdaman ko. All I can feel is I’m overwhelmed. But on second thought… My brows formed a
straight line.
“Hindi pwede… Paano si Austin?” I messed my hair in frustration. Kalurkey na love life ito~! Bakit kasi
ngayon lang umamin sa akin si Nathan eh! Edi sana, hindi nadadamay si Austin… Hindi naman pwedeng
hiwalayan ko na si Austin basta-basta dahil mahal na ako ni Nathan… Ang mean ko naman nun! At saka,
hindi pa nga ako sure kung sincere ba si Nathan sa sinabi niya sa akin…
“Kaye Anne…” I snapped back from my reverie when I heard Yaya Vera call my name. Paakyat siya ng
hagdan. “… Si Austin, nasa baba. Hinahanap ka.”
I gulped. Oh shoot. >.<
***
“Bakit hindi ka man lang nagpaalam na umuwi ka na pala kagabi? Ni text o tawag man lang, wala akong
natanggap.” Lakad lang ng lakad si Austin sa harapan ko. Sa pool area ko siya dinala. Anytime kasi
pwedeng magising si Nathan at bumaba. Ayoko namang makita siya ni Austin dito. Afterall,
pinapapaiwas niya ako sa kanya.
Pinatigil ko siya sa paglalakad by holding his hand. Nakaupo ako sa beach seat kaya kailangan ko pang
mag-angat ng tingin sa kanya. “Austin, sorry… Ano kasi… Ahm, nahilo ako bigla?” Shocks… Bat pa-
question pa ang statement ko? “—I got drunk that’s why I went home without bidding goodbye to you.
Busy ka kasi masyado sa pag-attend sa guests mo.”
Emerghed… Liar ka, Kaye Anne. (_ _”)
Tinitigan niya lang ako ng mabuti. “Pero ‘di ka man lang nagtext? Nag-alala ako sayo, hon.”
Napakagat-labi ako sa pagtawag niya sa akin ng hon. “Err… Lowbat ako. Hindi ko nacharge agad ang
phone ko. At saka, ahmm… I was so drunk that I can’t even call or text you up… Nakatulog agad ako.” I
lied. Ayoko lang namang mag-away kami eh. >.<
Umupo siya sa tabi ko sa beach seat. He cuddled me in his arms. Napabuntong-hininga nalang ako.
Nakakaguilty! Feeling ko, ang sama kong girlfriend. “Huwag mo ng uulitin yun, Kaye Anne. Sobrang
pinag-alala mo ako.” I just smiled to him in respond. He slightly stroke my hair. “Hon, mamaya na ang
flight namin papuntang Davao. Take care of yourself while I’m not around…”
I nodded, “S-sure… Ikaw din, Austin. Pasalubong ha? Durian candies…” *u*
Tumawa naman siya ng mahina. “Oo naman… Gusto mo bang sumama nalang sa akin?”
“Eh? Yoko nga!! Puro kayo lalaki dun eh… Tsaka, may pasok ako…” Napaiwas ako ng tingin nang maalala
ko kung anong araw ngayon. Hala, Monday nga pala ngayon!!! “Sheez! May pasok nga pala ako
ngayon!!!” Napatayo ako.
Hinawakan niya naman ako sa kanang kamay ko. “Sige na… Fix yourself. I’ll wait for you here.”
“Sige…” Tumakbo na ako papasok kaso may naalala ako. Hindi pwedeng magtagal si Austin dito. Halleer!
Nandito si Nathan eh… Sleeping prince sa guestroom ang peg~ Nilingon ko ulit siya. “Austin, you don’t
have to wait for me. Una ka na…” I crossed my fingers at my back.
A charming smile appeared on his face. “Hihintayin kita…”
“No… M-Magpapahatid nalang ako kay Kuya Mario.” Please, sumunod ka na, Austin. *_*
“Okay lang ako… Hihintayin kita dito…”
Wala na akong nagawa kaya naman nagmamadali na akong pumanhik sa taas. I have to warn Nathan not
to go downstairs now. Ayoko siyang makita ni Austin dito! Ang pangit tignan…. Anong iisipin nalang ni
Austin kung bakit dito natulog si Nathan diba? Afterall, Austin is a little bit threatened by Nathan.
Nasa hallway pa lang ako ng second floor, papunta sa guestroom nang makasalubong ko siya. He smiled
at me instantly.
“Good morning, kuleeeeet~” :)
That smile appeared on his face that made my heartbeats fast in its regular rate. Hindi ko na siya
sinagot. I immediately pulled him back inside the guestroom. Syempre, sinarado ko muna ang pinto
bago siya hinarap. “N-Nathan, pwedeng huwag ka munang bumaba?”
“Bakit?”
I messed my hair irritatingly. “Basta, don’t go downstairs yet.”
“Bakit nga?” Kumunot na ang noo niya.
Napabuga na ako ng hangin sa inis. “KASI NASA BABA SI AUSTIN! I DON’T WANT HIM TO SEE YOU HERE
IN MY HOUSE IN THIS EARLY HOUR!”
Natahimik siya saglit… but a sheepish grin formed his lips eventually. Napalunok ako.
“Okay, naintindihan ko…”
Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya. Buti naman malawak ang pag-unawa ng lalaking ito. Ganyan
talaga kapag matalino eh! Wew… “Nathan, hintayin mo nalang ang signal ni Yaya Vera kung pwede ka na
umalis ha? Mauuna na akong papasok sa E.H.U. Sasabay ako kay Austin…” Then I turned my back on
him. I flinched when he stopped me by holding my right wrist. Parang ilang boltahe na kuryente ang
dumaloy mula sa kamay niya papunta sa katawan ko. Geez! >///////<
“Kaye Anne, wala man lang bang thank you sa paghatid ko sayo kagabi dito?”
I jerked my head to see him. “Thank you so much, Nathan! But you shouldn’t have done that…” Hinila ko
na ang kamay ko mula sa pagkakakapit niya kaso mas lalo niyang hinigpitan. “Nathan naman… I’m in a
hurry…”
He stared at me in the eyes…
“Paano yung sagot mo? Mahal mo ako diba?”
GAAAAAASP! 0_0
Para tuloy nanghina ang mga kalamnan ko sa tanong niya. Ang puso ko naman parang nagwawala na sa
loob ko. Hindi ko alam ang gagawin ko…~ Ano ba yan! Bakit ba dumating kami sa puntong ito? >.<
Unti-unti kong tinanggal ang kamay niya sa wrist ko. I smiled awkwardly to him. “Ewan ko sayo, Nathan.
May boyfriend na ako diba? Kaya kung pwede lang, tigil-tigilan mo ako ha?”
He just smiled cockily. A type of smile that you sure know that he thinks of something not-so-good. “Edi
sige, titigilan na kita…” Pinagkrus niya ang braso niya sa dibdib niya. I somewhat felt dismay. Ang bilis
naman niya sumuko! Napakabilis… mas mabilis pa kay Flash. >.>
“G-good… Thanks… Buti nagkakaintindihan tayo…” Tumalikod na ako sa kanya at akmang bubuksan na
ang pinto para lumabas nang marinig ko ulit siyang nagsalita.
“But I will definitely resume later… That’s how desperate I am to get you. See you later…”
[57] ACTIVE BABY
GAIL’S POV
“Bye, Princess…”
Nginitian ko lang sila bago sila lumabas. Naiwan kasama ko sina Chloe, Dustin, Wayne at si Alex. Kagabi,
nalibang ako kasi buo ang X10 at idagdag na rin sina Sandy, Lovely, Misty at Megan. Although, wala si
Kaye Anne dahil birthday daw ng boyfriend niya which is Austin, napasaya naman nila ako kahit
papaano. They stayed with me here all night. Kwento lang sila ng kwento to ease my boredom. May dala
pa nga si Dustin na gitara kaya nag-jamming session sila dito. Good thing, sound proof ang ward na ito…
And to think, presidential ward pa ito kaya wala kaming mabubulabog na ibang pasyente.
I was staring at Kurt the whole time. Same routine lang naman ako eh. Matutulog, kakain, tingin kay Kurt
then kakain na naman. Ganun lang ako. Good thing, may bathroom dito sa ward na ito kaya hindi ko na
kailangan pang umuwi para maligo. May dala na rin naman akong damit dito kaya wala ng problema.
Mom bought me a lot of fruits also para may sufficient nutrients naman ako. They would also convince
me para umuwi muna sa bahay at magpahinga pero ayoko talaga. I want to be with Kurt all the time…
Alam ko… At nararamdaman ko na malapit na siyang gumising.
“Princess, pancakes pa, gusto mo?” I just looked at Wayne on the couch. Kumakain silang apat nila Alex,
Dustin at Chloe ng breakfast.
“Nah thanks, I’m full.” I smiled. “Hindi pa ba kayo aalis? May pasok kayo diba?”
Chloe raised her right hand. “11AM pa class ko. Si Dustin naman, 9AM pa. 7:30AM pa lang eh…” She
then eyed Wayne. “Ikaw, Wayne?”
“Wala ang prof namin ngayon. May appointment… Mamaya pang 2PM class ko.” He replied.
I’m very thankful that I got friends like them. Sa lahat ng problema na pinagdaanan ko, nandyan sila.
Minsan nga nagiguilty na ako eh. Kasi, nadadamay sila. Na dapat ako lang ang namomroblema pero
andyan sila para damayan ako…
“Guys, thank you…” My voice was hoarse. Siguro, dahil sa puyat na rin. Gusto ko mang matulog nang
sapat pero may insomnia yata ako.
“For what?” Alex asked in wonderment.
Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa monobloc chair katabi ni Kurt at lumipat sa tabi ni Chloe sa
cornered sofa. “Eh kasi, nandito kayo para sa akin… Dapat nga, huwag niyo na akong intindihin eh. Kasi,
problemado ko ‘to… Lagi nalang akong nagkakaproblema…” Ayan na naman ang luha ko. I immediately
wipe it off with my palm.
“Sissy, ano ka ba~~ Sino-sino pa ba ang nagdadamayan diba? We’re super friends ‘ya know~!” Sabay
akbay sa akin ni Chloe.
“Dati nga, pinapabantayan at pinapaalagaan ka sa amin ni Master,” kumagat si Wayne sa hawak niyang
red apple. “—Ngayon pa kaya diba?”
I giggled as I wiped every tear that fall from my eyes, “Ewan ko ba kung anong pinakain sa inyo ni Kurt
para alagaan niyo ako ng ganyan. But I’m really thankful… Ang swerte ko sa inyo~”
Alex tapped my head like I’m a kid. “You know what? When we were in our highschool years, Kurt
always played with girls… Minsan nga, pagkatapos niyang pagsawaan ay iniiwan nalang niya basta,” He
cleared his throat. “Sorry for the term pero jerk talaga yan si Kurt noon. Well, ayun nga, lagi ko siyang
sinasabihan na huwag paglaruan ang mga babae… Kaso, wala eh… Womanizer talaga… Kaya ayun, we
made an oath na kapag nakahanap siya ng babaeng seseryosohin at mamahalin niya—“ He smiled to
me. “---Ay aalagaan din namin…”
Nakakaflatter naman. So, that girl is me…
“Thank you…”
Ilang oras din kaming nag-usap nila Wayne, Dustin, Chloe at Alex. With Wayne around, puro tawanan at
asaran lang ang nangyari. Somehow, I felt relieved. Relieved kasi marami akong kasangga…. Marami ang
nagmamahal kay Kurt despite of his attitude. Napakaswerte ni Kurt sa X10… Hindi sila yung tipong
magkakaibigan lang… Parang magkakapamilya na rin ang turingan nila.
Unconsciously, I stared at the guitar on top of the center table. It’s Dustin’s guitar. I eyed him and
smiled, “Dustin, can you play a song for me?”
Inabot naman niya ang gitara at pumwesto na. “Anong kanta?”
“Any song…” I replied.
Pumalakpak naman si Chloe. “Go, mhine!”
“Dustpan, magbi-beatbox ako?” Wayne asked him while eating grapes. Kanina pa siya kain ng kain ng
prutas. Paano kasi saying daw. Mabubulok na pero hindi pa nauubos.
“Yeah…” =___=
Pumwesto silang dalawa ni Wayne sa may left side sofa. Kami naman nina Chloe at Alex ay nasa right
side. Nagsenyasan muna silang dalawa bago magsimulang tumipa si Dustin sa gitara niya. I flinched upon
hearing what the song is…
It’s a memorable song for me… for us…
?? Saying I love you
Is not the words I want to hear from you
It’s not that I don’t want to
Not to say but if you only knew
How easy it would be to show me how you feel ??
I sighed deeply as I continued listening to the song. Yan yung kantang ginamit ni Kurt nung 20th birthday
ko… Yung gabing nagbalik siya… Yung gabing nagpropose siya sa akin ng kasal…
I swallowed hard as I felt a lump on my throat. Pasimple kong pinunasan ang luha sa gilid ng mata ko.
?? More than words
Is all you have to do to make it real
Then you wouldn’t have to say
That you love me
‘coz I already know ??
Dustin’s voice is very soft that can make everyone shut their mouths and just listen to him. Napaka-calm
ng boses niya kaya gustong-gusto kong pakinggan iyon… Idagdag na rin ang kantang yan… It brings back
some memories to cherish… Those memories that give me strength para magpakatatag ako… Lagi kong
inaalis sa utak ko ang kung anumang ikaka-stress ko, instead I always think of happy memories with
him…
?? What would you do
If my heart was torn in two

More than words to show you
Feel that your love for me is real
What would you say
If I took those words away
Then you couldn’t make things new
Just by saying I love you ??
The song has finished. There was a moment of silence at the four corners of the room. Para bang
nagpapakiramdaman kaming lima. Napangiti nalang ako at pumalakpak…
“D-Dustin, that was so wonderful… Ang galing mo….”
Chloe tapped my head. “But that doesn’t change the fact that he is a frozen bisugo.” ^^
“Nagsalita ang tilapia.” =____=
“I’m a salmon! Mas sosyal yun kesa sa tilapia.” >.<
“Buti nga, hindi ko ginawang dilis eh.” =___=
“Bad, mhine!” ~___~
Tumayo na si Chloe para hampasin si Dustin. Napatawa nalang ako ng mahina habang pinapanuod sila
but suddenly I felt a sharp pain on my belly. Pinakiramdaman ko muna iyon and after a few seconds…
“AAAHH! Ang sakit!” Hinahaplos-haplos ko pabilog ang belly ko.
“G-Gail, ayos ka lang?” In just one blink of an eye, Alex, Dustin, Chloe and Wayne surrounded me.
Napapikit nalang ako ng mariin.
I felt the sharp pain again kasabay na rin ang pananakit sa lower back ko. “MASAKIT! AAAH!”
“Dadalhin ka na namin sa ospital! Tara na!” Wayne shouted in panic.
“Shunga, nasa ospital na kaya tayo! Tatawag nalang ako ng nurse~” Chloe then stormed out of the ward.
Oh, God. Baby Kyra, what’s happening in there?

STEPHANIE’S POV
I was in the middle of doing yoga when my phone suddenly rang. I reached for it on top of the couch and
took the phone call.
“Yes, hello?”
[“Miss Mariz, si Emily ho ito… Yung nurse na---“]
“Cut it… What’s up?”
[“Wala pong bantay si Sir Kurt. Pwede ka nang dumalaw dito.”]
My eyes sparkled automatically upon hearing the great news. “Nasaan ang bantay niya?”
[“Nasa second floor po ng hospital. Pinapacheck up kasi si Ma’am Gail. I’m sure matatagalan yun dun
kaya pwede kayo sumalisi saglit.”]
“Thanks for informing me, Emily… Ciao!”
I hung up the phone with a bright smile on my face. Finally, madadalaw na kita Kurt. 1 week din akong
nagtiis na hindi siya makita… Buti nalang, 15 minute drive lang ang distance ng bahay namin sa hospital
na yun.
I immediately stood up and felt a strange feeling on my thighs. Umupo ulit ako sa mat habang hinihilot
ang mga binti ko. Sh*t! Cramps again!
“YAYAAAAAAAA!!!”
In a minute, bumukas na ang pinto at lumuhod sa harapan ko si Yaya Fe. She was panting so hard and
sweaty.
“Pinupulikat ka na naman, Ma’am.”
“Shut up and just massage it! I have to see Kurt.” I hissed.
May kinuha siyang oil mula sa bulsa ng palda niya. In my 8th month of pregnancy, lagi nalang akong
nagkaka-cramps. The hell is this! It sucks big time. Lagi nalang akong sinasabihan ng doctor na
magpahinga nalang sa bahay dahil maselan daw ang pagbubuntis ko. Darn them! Kaya ko ang sarili ko.
Marunong pa sila. Tsk!
“AAAHH! Dahan-dahan naman~” She started massaging my thighs.
“Sorry po, Ma’am.”
“Bilisan mo--- AAAHH! Sh*t, masakit!! Bilisan mo… Aalis pa ako…”
“Pero, Ma’am… Hindi po kayo pwedeng umalis. Nagbilin po sa akin si Sir Brenan na huwag kayong
paalisin ngayong araw.”
I flinched when I felt the hell of a pain again. Sh*t! I can’t bear this…
“AAAHHH! Ouch! Masakit! Can you just massage it gently???”
I hate these cramps… Tinayming pa na dadalaw ako kay Kurt. It’s the chance but heck… Hindi ko kayang
lumakad.
GAIL’S POV
Dahil nasa ospital na kami at advantage na rin na anak ng may-ari ng ospital si Dustin ay mabilis kaming
nakarating sa obstretician clinic. Kaso, pagkarating pagkarating namin sa clinic eh biglang nawala yung
sakit.
“Gail, wala na ba talaga yung sakit?” Chloe asked me worriedly. Siya lang ang sumama sa akin dito sa
loob at naiwan na ang tatlong lalaki sa labas ng clinic.
I nodded my head as an answer. “Nawala na talaga. Tara na, balik na tayo sa taas?”
“Eeeeeh! Nandito na rin naman tayo, might as well, magpa-check up ka na. Malay mo, kung anong
nangyari sa baby mo diba?”
“I am really fine. There’s nothing to worry about, Chloe.”
“Dyan ka nga lang. Tatawagin ko ang doctor.”
Lumabas siya saglit at mamaya lang ay bumalik na siya kasama ang Obstretician. She was a middle aged
woman and she seemed very nice.
“You said that you felt a sharp pain right here, didn’t you?” Pinatong niya ang palad niya sa lower
abdomen ko. I just nodded in reply. I flinched when I felt my baby move inside. “Oh, mukhang active
baby siya ah.”
I smiled to her. “Doc, bakit ho sumakit yan kanina?”
“Don’t worry, it’s normal. Kapag buntis kasi, nababanat ang abdominal wall kaya naman numinipis ito sa
palibot ng belly button mo.” She pulled my dress upwards and touched my lower abdomen. “Dahil dun
ay na-increase ang pressure sa area na ito kaya naman yun ang naging dahilan kung bakit sumakit ang
belly mo. It is probably harmless and it will come and go.”
“Thank you, Doc. To be honest, ninerbyos ako dun.” I said nervously.
“First time mom?”
I nodded, “Sige po. Salamat po.”
Chloe stopped me. “Doc, pwede po bang pa-ultrasound nung baby? Hihihihi…”
“Chloe naman~”
She shot me her brow upwards. “Dali na, Gail!! Gusto kong makita ang inaanak ko.”
I sighed, “Fine…”
The doctor immediately applied a lubricating jelly on my belly. She then placed the transducer on my
belly. A transducer is a bit like a very thick blunt pen that is connected by a wire to the ultrasound
machine. Nakatingin lang kami dun sa monitor habang pinapakiramdam ko ang paggalaw ng transducer
sa belly ko.
“KYYYAAAAAAAHH! Yung baby mo, Gail oh! Galing~” Masyadong naamaze si Chloe kaya napahagikhik
ako.
“We can see the anatomy of the baby clearly. Yung fingers, legs and face oh. See her organ? It’s a girl.”
Gumalaw-galaw pa ang transducer sa belly ko. “She’s an active baby… Ang likot niya eh… Wait, let me
check her.” May kinuha na light instrument si Doc tapos tinapat niya sa belly ko. “Look! Nakita niyo yun?
She turned her head. That only means na nagrerespond siya sa light. Gumagana na ang optic nerve niya.
Wow…”
I’m so glad… Hindi ko maipaliwanag kung anong nararamdaman ko. Afterall that had happened to me
last week, masaya ako kasi ang lakas ng kapit ng baby ko and to think na active baby pa siya kahit na
hindi ako masyadong nag-eexercise.
“Uwaaaah! Ang cute cute! 6 months pa lang si Baby Kyra diba? Bakit parang ready na siya lumabas?”
Chloe exclaimed in excitement. “Excited na ako, sissy. Excited ka na rin siguro ng bonggang-bongga
noh?”
“Oo naman…” :)
It took us a couple of minutes para makuha ang ultrasound result. The obstretician explained do’s and
don’t’s to me already after getting out of the clinic. Sinalubong agad kami nina Alex, Wayne at Dustin sa
labas. Alex and Wayne stood between me while Dustin walked towards Chloe.
“Kamusta, Princess?” Alex asked me.
“Ayos lang ako. Normal lang pala yun… Contractions and the likes.”
“Guuuuuuys, tignan niyo oh!” Nagmamadaling nilabas ni Chloe ang result ng ultrasound kaya naman
lahat ng atensyon namin ay nasa kanya. “26 week old na si Baby Kyra… She weighs 660grams and
measures about 37 centimeter from head to heel. Alam niyo ba, active baby ang inaanak natin!
Gaaaaah! Ang galing! Ang cute cute! Kanina nga, nagrespond siya nung tinapatan siya ng ilaw. Sa stage
niyang yan, nagpapractice na pala siyang mag-breath ng air, naghihiccups na rin siya, and sa 27th week
niya, sabi daw ni doctor, pwede na daw managinip ang baby! Uwaaaah! Next week na yun!” Sabay
yugyog ni Chloe sa akin pero huminto rin siya. “Omo! Sorry, baka mahilo si baby~”
“Inggit ka naman nyan, mhine?” =___=
“Hindi ah! Masaya lang ako para kay Gail~” ^^
“Congratulations, Princess…” Wayne murmured. “In time, magagamit mo na ang baby crib na regalo
ko.” :)
I sighed in relief and touched my belly. “Thank God… Active ka, baby.”
6 months… 3 months to go and I will finally give birth. Sana, magising na rin si Kurt para balik-normal na
ang lahat.
“Tara na, balik na tayo sa taas?” Nakangiting yaya ni Alex sa amin.
“Sige una na kayo. Dadaan lang ako sa chapel…” I said to them. May chapel naman dito sa loob ng
hospital. It is located on the fourth floor. I’d just want to thank Him for giving me a wonderful blessing
despite of what had happened to me, to us. I would like to pray for Kurt’s fast recovery as well. Alam ko
naman na hindi Niya ako pababayaan.
NATHAN’S POV
Badtrip! >.< Ang sakit na nga ulo ko dahil sa hang-over, hindi pa ako pumasok sa klase ko ngayong araw.
Aba, idagdag na rin ang pag-iwan sa akin ni Kaye Anne kaninang umaga sa bahay nila. Kawawa naman
ako. Lagi nalang iniiwanan. De joke lang.
Pero dahil ako’y isang suitor ng isang Kaye Anne Alonzo, pumunta pa rin ako sa E.H.U. Naks lang,
makalipas ang ilang taon, nanliligaw ulit ako. Yun nga lang, sa pinsan ng unang babaeng niligawan ko.
Ayos na rin yun… Sa katunayan, sabi naman ni Gail, magiging masaya raw kung kami ang
magkakatuluyan ni Kaye Anne sa huli kapag hindi man kaming dalawa ni Gail ang magkatuluyan. :)
“Oy, Nathan. Bat absent ka?”
Nakasalubong ko ang blockmate ko na si Vester. “Ah, hangover, dre. May ginawa ba kayo?”
“Oo, discussions…”
Ibinulsa ko ang kanang kamay ko sa pantalon ko. Naka-casual attire lang kasi ako. “Ganito nalang,
pwedeng pakopya ng lectures? Treat kita bukas ng lunch.”
Ngumiti naman siya. “Call!”
Pagkatapos iabot ni Vester ang filler ng binder niya sa akin ay umalis na rin siya. Kailangan kong
makausap si Kaye Anne. Same technique nalang ang gagawin ko para hindi na umepal si Austin---
Kidnap! >:D
Papunta na sana ako sa college building nila nang makita ko siya sa harapan ng mga food stalls.
Kumakain siya ng hotdog on stick habang nakikipag-usap sa phone. Nice one! Nag-iisa :D
Malapitan nga…
“Nasaan na kayo ngayon?.... Sa airport pa lang??... Uyy, Austin. Yung promise mo sa akin ah! Durian
candies. Sabi ni Yaya, pasalubungan mo rin daw siya ng bibingka.”
Nasa likuran ako ni Kaye Anne kaya hindi niya ako napansin. Teka, nasaan ba si pareng g*go? Bakit may
pasalubong pasalubong pang nalalaman?
*TING!*
Nice one, Salvador… Mukhang out of the box si Willard ngayon. :D

“Sorry na nga diba?.... Oh sige, pagbalik mo, babawi ako. You owe me a date on Saturday….”
Tss… Pa-date date pang nalalaman. Kabaklaan ni Willard ah, nagtatampo? Baka dahil nawala bigla si
Kaye Anne kagabi sa party! LOL XD
“…Oh sige, h-h-honey. Uwaaaah! Di ako sanay, Austin.~”
=_____________=
Pangit. Baduy. Honey? Tch. Yucky.
“Sige, ingat ka dyan…”
Binaba na ni Kaye Anne ang phone niya kaya yun na ang signal ko para kausapin siya. Tumikhim ako para
magpapansin :)
“Ehem!”
Humarap naman siya sa akin habang kumakagat sa hotdog on stick na hawak niya. Automatikong
sumimangot naman siya pero ayos lang yun. Alam ko yung mga ganyang facial expressions ng babae.
Para sa kanila defense mechanism yan. Kunwari, maiinis pero sa loob-loob nyan masaya siya dahil sa
mahiwagang presensya ko. Ayaw lang pahalata. Pfft! Nice, pampalakas-loob lang =))
“Oh, ano na naman?” ~.~
“Sus, Kaye Anne. I-relax mo nga yan noo mo,” inunat ko ang noo niya pati na rin ang kilay niya. “Alam
mo bang dapat eh nagtatampo ako sayo dahil pinabayaan mo ako sa bahay ninyo kaninang umaga, pero
nandito ako ngayon, sinusundo ka.”
Tumaas naman ang isa niyang kilay. Mukhang naguguluhan siya.
“Listen, kailangan nating mag-usap ng masinsinan. Yung walang alcohol sa system natin. Nang sa ganun,
hindi na puro ewan ang isasagot mo sa akin,” nginitian ko siya. “Tara?”
Inikot lang niya ang mga mata niya sabay lakad lagpas sa akin. Syempre, hinabol ko naman siya.
“Kaye Anne, ano na?”

“Ayaw~ Lumayo ka nga. Baka may makakita pa sa atin dito na kaibigan ni Austin at ma-misinterpret
itong ginagawa mo. Kasi alam mo, pinapalayo ako sayo ng BOYFRIEND ko eh. Siguradong magagalit yun
kapag nalaman niya ‘to.”
Sige, bigyang-diin pa ang BOYFRIEND. =.=
Pinigilan ko siya sa kaliwang wrist niya kaya naman huminto na siya sa paglalakad. She shot me an
irritated look. “Ano ba!”
“Relax, masyado kang highblood eh. Alam kong masungit ka na noon pa pero huwag mo ng triplehin
pa.”
“Tsk! Nathan naman kasi eh!” She stomped her foot on the ground. Alam kong pinagtitinginan na kami
dito sa kalsada. Marami pa namang tao dahil sa mga nakahilerang food stalls pero wala na akong
pakielam. Hindi ko naman sila kilala eh. Though, kilala naman nila ako -.-
“Mag-uusap lang tayo, Kaye Anne. Anong masama dun?”
She sighed exasperatingly. Inayos-ayos pa niya ang buhok niya tapos ginugulo ulit tapos aayusin tapos
guguluhin ulit. Labot nitong babaeng ito oh =_________=
“Ayaw nga ni Austin na lumalapit ako sayo. Hindi ka naman siguro shunga para hindi yun maintindihan
diba?” Tinulak niya ako sa dibdib pero dahil hawak ko pa rin ang wrist niya ay wala ring nangyari. “Argh!
Bakit ba ang kulit kulit kulit kulit mo? Magagalit nga kasi yun! Ang dami pa namang mata nun dito sa
paligid.”
A grin appeared on my face. Naks, mukhang natethreatened sa akin si pareng g*go. Pagpatuloy mo lang
yan. Advantage ko yun eh! :D
“Edi ayos. Kapag nakarating sa kanya ang tungkol dito, syempre, magagalit siya. Tapos, mag-aaway
kayo…” I grinned more. “—Edi pagkatapos nun, magbe-break kayo. EDI MASAYA!”
She frowned. Sa lakas ng hatak niya, nakawala ang pagkakapit ng kamay ko sa wrist niya, “Anong masaya
dun? Ikaw lang ang masaya eh!”
“Weh? Bakit, Kaye Anne? Hindi ka ba sasaya sa akin?”
Lalo siyang sumimangot habang kagat-kagat ang ibabang labi niya. Bigla rin namula ang mga pisngi niya.
Cute oh!
“Feelingero!!” Sabay talikod niya pero sure akong nakita ko siyang ngumiti. Nahagip ng mata ko yun.
Pfft! :D
Nagsimula na siyang maglakad palayo.
“Kaye Anne!” I shouted. Hindi pa rin siya lumilingon pero alam kong naririnig niya ako. “Subukan mong
umalis nang hindi ako kasama, pagsisisihan mo yan!”
For some seconds, huminto siya pero hindi siya lumingon. Naglakad na ako palapit sa kanya. 1 meter
apart. Para kaming baliw dito na nasa gitna ng mga parit-parito na tao. Kung baga kami lang ang
humintong dalawa.
She faced me with a frown on her face. “Seriously, I’m getting pissed.”
“Tss. Pikon ka naman palagi eh…” Nagkibit-balikat ako at natawa ng mahina. “Siguro naman, may
karapatan din ako sayo.”
She shot me her ‘What are you talking about’ look.
“Remember the deal? Paano kung sabihin ko na hindi ko na binabawi ang punishment ko sayo?” I smiled
sheepishly. “—SLAVE.”
Nanlaki naman ang mga mata niya. “JOKE BA YAN?” I shook my head no. “DUH! Sabi mo, kalimutan ko
na yun! Eh b-bakit----“
“Diba ayon sa deal natin, kapag napatunayan mong hindi masamang tao si Austin, I’ll become your slave
for 2 months pero kapag ako naman ang nagpatunay na may tinatago siyang maitim na sikreto, magiging
slave naman kita for 1 month.” Umayos ako ng tindig. “At dahil binabawi ko na, na sinabi kong kalimutan
mo na yun, SLAVE na kita simula ngayon. At ngayong SLAVE na kita, ihahatid ng Master niya ang slave
niya sa bahay nila… Master’s order.”
Sabay higit ko sa kanya palayo. Buti nalang, naalala ko yung deal na yun kaninang umaga. In that case,
lagi kong makakasama si Kaye Anne :)
[58] BRATINELLA
KAYE ANNE’S POV

Dahil wala na akong klase ay tumambay muna ako dito sa picnic section ng E.H.U. Timing pa, walang
gaanong tao ang nakatambay sa mga oras na ito ngayon. Imbes na uuwi na ako eh nagtext sa akin si
Chloe na samahan ko daw siya sa mall later. May bibilhin na naman yata kasi siyang book. May bibilhin
rin naman ako, isang rim ng coupon bond.
Tinignan ko ang wrist watch ko para alamin kung anong oras na. My eyes narrowed when I found out
that it’s already 4PM. Halos kalahating oras na pala akong nakatambay dito. Hindi ko man lang napansin.
Nalibang kasi ako sa pagte-take down notes dito. Wala lang, nagrereview lang ako for tomorrow’s quiz.
TAGAL NAMAN NI CHLOE OH =_______= Ayoko na ngang magpa-expose dito sa campus eh. Kasi naman,
may iniiwasan akong isang makulit na pandak na nagngangalang Nathan. Jusmelord~ Kakulit na nilalang.
Bawiin daw ba ang ‘Yung tungkol sa deal natin? Kalimutan mo nalang yun. At least, nalaman mo na yung
totoo.’ spiel niya kahapon?? Oha! Memorize ko pa yun! Sinabi niya yun nung na-late ako sa cooking
seminar niya few months ago. Tsk! Hindi ko talaga naisip na babawiin niya bigla yun. Akala ko, nakatakas
na ako sa punishment. Tsk tsk!
Oh well, makapagreview na nga lang. Nawawala ako sa concentration ko eh ~______~
I was at the middle of reading my lecture when someone suddenly lied on the cemented seat where I
am sitting. Umunan pa ang walanghiya sa kandungan ko.
“Nathan?” ~_~
He smiled warmly to me. Pa-cute naman ’to! “Hi, kulet. Kamusta?” :)
“I’m fine until you came,” sabay ikot ko ng mata ko. Teka, bakit ba ‘to nakaunan sa akin. “Nathan,
umayos ka nga! Ano ‘to park? Ginawa mo pa akong unan!”
He grinned, “Good idea, slave. Pwede kitang gawing unan.”
Tinulak ko ang ulo niya. “Umalis ka nga.” =_____=
“Wow, kailan pa pinalayas ng slave ang Master niya?” (~~,)
Ikiniskis ko ang palad ko sa noo ko. Grr! Taking advantage itong pandak na ‘to sa punishment niya sa akin
ah! Bakit ba kasi ako pumayag sa deal namin na yun??? Naman oh!
Napabuga nalang ako ng hangin para pigilin ang inis ko. I tried to calm my voice. “Nathan, alam kong
slave mo ako ngayon, pero please lang ha, umayos ka na po Master. You see, busy ako sa pagrereview.”
Kaso ang loko, nginitian lang ako. Nakakainis na talaga! PROMISE! T____T
“Pwede ka namang magreview dyan habang natutulog ako.” Kinuha niya ang kaliwang kamay ko at
nilagay niya sa bandang sentido niya. Ipinikit din niya ang mga mata niya. “Slave, patulugin mo ako.
Mahigit isang linggo akong hindi makatulog ng maayos dahil sayo.”
“Oh t-tapos? Kasalanan ko yun?” >////////> Emegesh, Kaye Anne Alonzo~ Seryoso ba ‘tong pandak na
‘to sa pinagsasabi niya?
Ginuide niya ang kamay ko sa pagmassage ng sentido niya. “Masakit ang ulo ko, Kaye Anne. Manahimik
ka na, please?”
“Tsk! Nasa campus tayo, Nathan. May makakakita sa atin~ Ano ba yan!” ~.~ Eh kasi naman diba, alam ng
buong E.H.U na girlfriend ako ni Austin tapos habang wala ngayon ang boyfriend ko, ito ang ginagawa
ko? Aynakonaman! ~_______~
“Malamang, may mga mata sila kaya makikita talaga nila tayo dito,” he groaned sarcastically. May
nilabas siya mula sa bulsa ng pantalon niya, isang puting panyo. He then placed it on his… face? “Ayan,
nakatakip na ang mukha ko. Hindi nila ako makikita.”
Pfft! As if namang matatago ng kapirasong panyo na yan ang presensya niya. Napabuntong-hininga
nalang ako. As much as I want to stay like this with him, I have to control myself to do so. Mali kasi ito
eh. -__-
Tinulak ko ang ulo niya, kaso nauntog naman siya dun sa cemented table.
“Ouch! Bat mo naman ako tinulak?” Napabangon tuloy siya ng wala sa oras. Shemay~ bakit ko naman
kasi tinulak? Baka magkabukol siya!
I pouted my lips while fixing my things. Pinasok ko na sa loob ng bag ko ang binder ko. “Ikaw naman kasi,
ang kulit mo.” -_-
Tinignan ko siya. Nakasimangot ang mukha niya habang minamasahe ang sentido niya. Masakit na ang
ulo niya, nauntog pa siya. Nakakaguilty tuloy >______<
“Nathan, ayos ka lang?” I asked with a hint of worry in my voice.
Tumango siya, “Kailangan ko lang bumawi ng tulog, ayos na ako.” Kinuha niya mula sa bulsa ng pants
niya ang phone niya. “Excuse me, sasagutin ko lang ito.” Sabi niya sabay talikod niya sa akin. Mukhang
naka-silent din ang phone niya kaya siguro hindi ko narinig na may tumawag sa kanya.
Bigla ko ring naramdaman ang pagvibrate ng phone ko sa bulsa ko kaya naman kinuha ko iyon. One
message from Chloe saying; Di na tayo tuloy, sissy. Dumating kasi si Kuya eh. Thanks anyway. XOXO
“Kainis naman… Sana nakauwi na ako kanina pa. Hindi naman pala tuloy.” Bulong ko sa sarili ko habang
sinusuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri ko.
I flinched when I heard Nathan spoke, “Anong ‘di natuloy?”
Nagkibit-balikat lang ako. “Dapat pupunta kami sa mall ni Chloe ngayon pero hindi na natuloy kasi
dumating daw ang Kuya niya. Bibili kasi ako ng isang rim ng bond paper.”
Tumayo naman siya mula sa pagkakaupo. “Ahh… Nga pala. Hindi kita mahahatid sa bahay niyo ngayon.
May biglaang lakad eh. Mauna na ako sayo, Kaye Anne. Ingat!” Sabay lakad niya palayo.
My forehead wrinkled in dismay… Este, in confusion. Wala akong paki kung hindi niya ako ihatid.
Malamang sa malamang naman, hindi siya obligado na ihatid-sundo ako. Yeah, he’s my Master but
helloooo? Tama ba namang gawing utos ng Master ang paghatid-sundo daw niya sa slave?
Makadamoves lang ‘tong pandak na ito eh! =___=
But anyway, why is he in a hurry? (?_?”)
“Tss… Why do I care anyway?” I mumbled as I got off the seat. Makauwi na nga! Makapag-taxi nalang.
Kapag itetext ko pa si Kuya Mario para sunduin ako, eh maghihintay pa ako ng ilang minuto.
On my way to the car park, nakasalubong ko si Nathan. Oh, akala ko ba nagmamadali ito?
“Kaye Anne, sama ka nalang. Babalikan sana kita kaso nakasalubong na kita eh,” Kinuha niya sa akin ang
hawak kong libro. “First things first. Sasamahan nalang kita papuntang mall. May bibilhin ka naman
diba?”
“Ha? Saan? Ayoko nga!” >.<
Hinila niya na ako sa wrist, “Bawal tumanggi sa Master. Tara!”
Wala na akong choice kundi ang magpatangay kay Nathan. =_____= Dito niya ako dinala sa car park
(malamang). Tumigil kami sa waiting shed. Bumitaw na rin siya sa wrist ko at mukhang may hinahanap
siya. Palinga-linga sa paligid eh. Sino kayang hinahanap nito?
Kinalabit ko nga sa likod. Lumingon siya. “Sinong hinahanap mo?”
Iniikot niya ulit ang mata niya sa paligid. Tapos, parang nafix ang mata niya sa tinitignan niya sabay ngiti
niya. Sinundan ko naman yun ng tingin…
“Nathaaaaan babeee~” *u*
O_________O
D-Danica???
Sinalubong ni Nathan si Danica. My eyes widened in surprise. Like woah! She’s back?? For good or what?
My hands curled into fist when I saw them hugging each other. Napaiwas ako ng tingin nang makita
kong hahalikan ni Danica si Nathan sa pisngi.
Wow… Bakit ang ganda na ni Danica? (_ _”)
“Kaye Anne, tara…” Hindi ko na namalayan na hinila na ako ni Nathan palapit kay Danica na sobrang
ganda sa kanyang micromini jeans shorts, hanging white blouse na may sequins bilang designs at
chucktailor shoes. Medyo messy ang hairstyle niya pero ang sexy namang tignan, isama na rin ang red
lipsticks niya. Omo~ Mukha akong chimay pag pinagtabi kami! >.<
“Kaye Anne, ikaw na ba yan? OMG! Hindi ka nagbago. Ganyan ka pa rin,” sabay beso niya sa akin on
both cheeks. Wait, should I take that as a compliment or an insult rather? ~_~
“He-he-he-he!” Fake kong tawa. “You look so beautiful, Danica.”
She places her hands on her hips and turned around gracefully. “Thank you for the compliment, Kaye
Anne.” She smiled. “Kayo na ba ng EX-BOYFRIEND ko?” Wow, ayaw niyang i-emphasize ang word na ex-
boyfriend ah.
“Danica naman…” Nathan warned her.
Danica looked at him with a defensive expression. “What? I’m just curious. Remember what I’ve said
years ago? You look good together. Pero dahil I look more beautiful than before, siguro naman, mas
bagay na tayo Nathan?” She then giggled. Ako naman yumuko lang. GAAAAAAAH! Funny, Danica.
FUNNY-RA! :/
“Hindi kami… May boyfriend siya.” Nathan answered in a bitter tone, perhaps? “Tara na nga, kumilos na
tayo.” Sabay lakas niya palayo, leaving us confused. Anyare dun? ~_^
Danica tagged her arm to mine, “Kaye Anne… Samahan mo kong magshopping ng new clothes. Hindi
kasi bagay sa weather sa Pinas ang mga damit kong dinala eh. Let’s go~”
***
Pagkadating namin sa mall, imbes na kumain muna kami ng miryenda eh hinila na agad kami ni Danica
sa department store. Sukat dito, sukat doon. Ganun lang ang ginagawa niya. Alam niyo ba kung anong
role namin ni Nathan dito?
“Nathan, ito pa oh! Thank youuuuuu~” :> Nag-hop pa na parang bata si Danica habang pumipili ng mga
damit. Believe it or not, panglabing-dalawang shop na itong pinuntahan namin sa isa’t-kalahating oras
namin dito sa mall. Ginawa ba naman kaming taga-bitbit ng babaitang ito! Anim na paper bags sa akin,
walo naman kay Nathan. Ginawa kaming chimay ni Nathan? ~___________~
“Kaye Anne, pagod ka na ba?” Tanong ni Nathan sa akin habang sinusundan namin si Danica the spoiled
bratinella.
Inirapan ko lang siya bilang sagot ko sabay lagpas sa kanya. Kasalanan niya ‘to! Kung hindi niya ako
sinama, edi sana nasa bahay na ako para magpahinga! ARRRRRGHHH! >____<
Nakita kong pumasok si Danica sa isa na namang boutique kaya naman pumasok na rin ako. Pero maya-
maya lang may humila na sa wrist ko at inilabas ako sa shop na yun. Sino pa nga ba ang gagawa nun?
“Mag-fruit shake ka muna, Kaye Anne.” Sabay abot niya sa akin ng fruit shake. Kinuha niya rin mula sa
akin ang mga bitbit kong paperbags. Wow nemen~ Gentledog! “Mango shake yan.”
I smiled to him gratefully, “Thank you….--- Ayy!” Nagulat ako nang biglang sumulpot sa harapan namin si
Danica at inagaw pa ang fruist shake ko ah! BAAAAAD! >:3
“Thank you, Nathan. I am really thirsty~” She said in her American accent. Humarap pa siya sa akin
habang sumisip sa fruit juice KO na ngayon ay KANYA na. Amp! “You’re so sweet talaga!” *U*
Pasimple akong nag-troll face. Nye nye nye! Akin yun. Feelingera kang ex ka! -____-
“Uhm, Danica?” Si Nathan yan. Mukhang nag-aalangan siya. Siguro dahil sa ugali ng ex niya. Tsk!
Nakarating lang ng America, trumiple agad ang kaartehan.
“Yes, babe?” :””>
“Danica naman. Huwag ng babe.” =____=
Napasimangot tuloy siya. Oh ano ka ngayon?! Feelingera ka kasi! Ex ka na nga lang eh. Nakakahighblood
‘to! Sarap burahin ng red lipsticks niya. Nakakainis ang labi! Ayaw niya ng red lipsticks. ~_~
“Okay, what now?” ^_-
Tumabi sa akin si Nathan. “Napapagod na kasi si Kaye Anne. I’m sure nagugutom na rin siya kasi gutom
na rin ako eh. Kain na tayo?”
Buti nalang nagyaya na si Nathan na kumain. Kasi itong si Danica, wala yatang balak kumain eh. Kung
nagdadiet siya, aba huwag siyang mandamay. Kapag gutom, kain agad. Kanina pa nga naggo-growl ang
tummy ko. Omigosh~ Nalipasan ako ng gutom. >.<
Pagdating sa kakainan, si Danica pa rin ang nasunod. Eto naman kami ni Nathan, astang P.A, sumunod
naman. Gora kami sa isang Thai restaurant… At talagang naimbyerna ako nang magmarunong pa si
bratinella! Siya ang nag-order ng pagkain namin. EDI SIYA NA!! >O<!!
“How’s the food, Kaye Anne?” Danica asked sweetly.
Syempre ngumiti ako, pero pilit yun. “It’s so good.”
“Buti naman… Ang galing kong mamili noh? Hihihi~” :””>
“Hehehe…” Tss. Hindi lang talaga ako choosy sa pagkain. -_-
Ano nga ba ang inorder niya para sa akin? Well, dahil sa nagmarunong siya, she odered Kao Na Phet for
me. Weird ng pangalan noh? Weird din ang itsura niya. Sabi sa akin ni Nathan, roasted duck drizelled
with duck stock daw ito. Grabe, hindi na ako magtataka kung maging bibe ako pagkatapos kong kumain.
=___=
“Nathan babe, here… Try this one~” Napataas ang kilay ko nang subuan ni Danica si Nathan.
“Danica naman---“
“Eeehh! Dati naman, ginagawa natin ‘to diba?” :3
“Dati yun.” Sagot niya sabay tingin sa akin ni Nathan na parang hindi mapakali or nahihiya? Eh basta ako,
nagpatuloy nalang sa bibeng kinakain ko >.>
“Single ka naman, single ako… Sabi mo pa ang ganda ko na. Yiiieee~ We can still be back together, can’t
we?” :>
“Acck! Ackk! Sorry,” nabulunan pa ako. Shemay! Umiwas ako ng tingin at uminom ng tubig.
Nakakapanginig ng mga kalamnan ‘tong si Danica.
PAKI KO NGA BA SA KANILA? BUHAY NILA YAN EH! *closed fist under the table*
“Danica naman…” >.>
Etong si Nathan puro *insert malamyang tone here* Danica naman! Tss. Bat ba kasi ako nandito eh!!??
Nakakaistorbo ako sa kanila. -_-
“Anyway Nathan babe, tayo ba ang magkapartner sa wedding entourage nila Ate Lie?” û^
Iniling lang ni Nathan ang ulo niya sabay tingin niya sa akin. “Si Kaye Anne ang partner ko. Diba, kulet?”
Tumango-tango naman ako sa kanya. Yun naman kasi talaga ang nakita ko sa wedding invitation. Bride’s
maid ako, isa naman siya sa groom’s men. Bakit ba hindi ko napansin ang pangalan ni Danica dun?
“Aww! But I want you to be my partner.” >3< Kiniskis-kiskis pa ni Danica ang pisngi niya sa kaliwang
braso ni Nathan. Makalingkis naman ‘to. =______=
“Eh ikaw ang maid of honor diba? Si Warren naman ang bestman. Kayo ang magkapartner.”
“Eeeeeehhh! Bakit ba kasi hindi ikaw? Kapatid mo si Ate Lie, kapatid ko naman si Kuya Darryl. Ex lovers
naman tayo. Oh diba, bagay?? Para partners in life talaga diba?” *u*
I cleared my throat to catch their attention. “Ehem, excuse me… After nito, pwede bang mauna nalang
ako sa inyo? May gagawin pa kasi ako eh.” >.>
Pero imbes na si Nathan ang sumagot (dahil sa kanya ako nakatingin) eh itong si bratinella ang umariba.
“Sure… Sama ako sa paghatid sayo ni Nathan.” :)
I smiled, “Thank you.”
=________= Ewan ko sayo.
***
While on the way home, ang ingay-ingay ni Danica. Kwento ng kwento about sa mga exes daw niya na
mga Americans with matching physical contact pa kay Nathan. Ako naman, nandito sa backseat.
Nakasiksik sa may left door. Out-of-place ako sa kanila kaya ginamit ko ang phone ko bilang props. Asar
naman ‘tong traffic, nakisabay pa! +__+
“Yeah, ang dami ko kaagad naging friends dun. Napasali ako sa isang circle of friends na puro blond. You
know what Nathan babe, pina-dye pa nila ang hair ko para lang maging certified friends na kami. Bagay
naman sa akin ang blonde! Hihihi!”
“Mas bagay sayo ang itim. Mas simple.”
“Aww! See? Nagagandahan ka sa akin.”
“Eh maganda ka naman talaga eh. Sino ba nagsabing hindi?”
“Yieee, thanks Nathan babe!” Sabay kiss pa ni Danica sa pisngi ni Nathan habang nagdadrive.
“Danica naman…” =__=
Puro ganyan lang sila. Nakalimutan na nila ako dito sa backseat. Ni hindi nga nila binuksan ang ilaw dito
eh. T_T
Dahil sa boredom ko, tinap ko ang pangalan ni Austin sa contacts ko. I’m gonna call my boyfriend :3
Sinagot naman niya agad after five rings.
“Hello…?”
[“Kaye Anne…”] I smiled upon hearing his voice. Naiimagine kong nakangiti din si Austin sa kabilang
linya. [“How are you?”]
“I’m--- tired. Pauwi pa lang ako. Ikaw?” Medyo nagtaka ako kasi nanahimik sila Danica at Nathan sa
harapan pero hindi ko nalang sila inintindi. Bored na bored na ako kanina pa eh >.>
[“Pagod din… Tatawagan sana kita pero naunahan mo na ako. Saan ka galing, honey?”]
Ayan na naman yang honey niya. -////-
“Sa mall. May binili lang. Anyway, bumalik ka kaagad dito, Austin ha?” Please! Bumalik ka na. Lalo lang
ako madidikit kay Nathan kapag wala ka pa. Baka kung ano pang mangyari eh! TT_____TT
[“Friday night ang flight ko. I’ll meet you on Saturday. Bakit, miss mo na ako?”]
Napangiti ako. “Oo naman. Miss na kita. Basta, uwi ka na dito. Kahit wala kang pasalubong, okay lang.
Sanay kasi ako na nandito ka eh…” Pumikit muna ako. “—honey.”
Uwaaaaaaah! Oh my! Humahoney na rin akooooooo~ ~(*o*)~
[“Naks, ang sweet ng girlfriend ko.”]
“Malamang, sweet ang boyfriend ko eh.” ^_^

[“Uuwi agad ako… Diba may date pa tayo sa Saturday? Kahit araw ng pahinga ko yun, kailangang
matuloy pa rin yun.”]
“Yeah… Sige na, Austin. Ibababa ko na ito. Ingat ka dyan ha?”
He chuckled on the other line, “Yeah, you too. Bye, Kaye… I love you.”
Aminado ako, hindi ko nasasagot si Austin kapag sinasabi niya sa akin yan. Hindi ko pa talaga kasi kaya
eh, pero nakakaguilty. Sino ba namang tao ang magiging masaya kapag nireplyan mo ng thank you pag
sinabihan ka ng I love you? (_ _”)
I breathed deeply, “Love you too.” Sabay hang up ko.
*SCREEEEEEEEEAAAAAAACHHHHHHHHHH!!!!!!*
O______O
Biglang prumeno si Nathan kaya nasubsob ako sa seat sa harapan ko which is the driver’s seat. Sinilip ko
naman sila sa harapan. Anyare?
“Nathan babe naman~ Are you okay?”
Napangiwi nalang ako. Duh! Nakaseatbelt kayo. Eh ako? Hindi! Kasi nasa backseat ako >_<
“Okay lang ako. Bigla nalang kasi may tumawid na pusa… Nabigla ako.” I gawked when our eyes met
through the rear view mirror. Nakakunot ang noo niya sa akin kaya inirapan ko lang siya. Bahala kayo
dyan. >.<
Naihatid naman nila ako ng maayos. Yun nga lang, nawala yata sa mood si Nathan. Ni hindi man lang
nagsabi ng kahit ano sa akin bago umalis eh. Basta, nagfly away na agad sila. Kaya ako, eto, dumiretso na
sa kwarto. Nagshower muna ako tapos pinatuyo na rin ang buhok ko afterwards. Naisipan ko namang
mag-online kaya kinuha ko ang Ipad ko. Nag-login muna ako sa facebook. Syempre, same rituals;
Confirming pending friend requests, checking notifications and offline messages.
A couple of minutes have passed, biglang nag-pop sa chatbox ko si Nathan. Pati ba naman sa facebook,
umeeksena din siya?
--
Prince Nathaniel: Hi, Kaye Anne.
Me: Low.
Prince Nathaniel: Sorry pala kanina. Hindi ko naman alam na ganun kagrabe magshopping si Danica.
Napagod kba?
Me: K lang.
Prince Nathaniel: Galit?
Me: No.
Prince Nathaniel: Ahh… May tatanong pala ako sayo :)
Me: Ge lang.
Prince Nathaniel: Kailan kaya mapapalitan ng Prince Nathaniel Salvador ang ka-in-a-relationship mo dito
sa facebook? ;)
--
GAAAASP! Nagbago na naman ang mood niya. Nangungulit na naman eh! >//////<
--
Me: Spell ASA?

Prince Nathaniel: Spell Pakipot? >:D
Me: Spell mukha mo? -_-
Prince Nathaniel: G-w-a-p-o :D
Me: Gwapong may eyebags???
--
“Pfft!” Kapal din ng face nito eh.
--
Prince Nathaniel: Pag mawawala ba ang eyebags ko, sasagutin mo na ako? -___-
Me: Oo… Sasagutin kita ng HINDI. -_-
Prince Nathaniel: Si Kaye Anne, kunwari pa… Mahal naman niya ako. :P
--
I sighed exasperatingly. Yun na nga eh! As if naman ganun lang kadali yun? Paano naman si Austin? Hindi
niya deserve na masaktan siya. Afterall, willing siyang maging rebound, makalimutan ko lang si Nathan
na tinake for granted lang ako noon :3
--
Me: Sinasabi mo lang yan kasi nalaman mong mahal kita. Ang tanong, totoo ba?
Prince Nathaniel: Totoo yun. Bat ba ayaw mong maniwala sa akin?
Me: Kasi hindi ako uto-uto. Hindi ako yung tipo ng babae na naniniwala agad kapag sinasabihan ng mga
matatamis na salita. Night na nga. May pasok pa bukas.
--
Pinatay ko na agad ang Ipad ko at ibinalik iyon sa ibabaw ng study table ko. Papahiga na sana ako sa
kama ko nang biglang mag-ring ang phone ko. Pagtingin ko rito, si Nathan ang caller. Nagdadalawang
isip pa akong kung sasagutin ko ba o hindi pero in the end-----
“ANO NAMAN, NATHAN?!” >.<
[“Edi pahirapan mo pa ako hanggang sa makumbinsi mo ang sarili mo na maniwala na totoong mahal
kita. Goodnight, Kaye Anne.”]
Napanguso nalang ako pagkababa niya ng tawag. I stared at the celing while feeling my own heartbeat.
Alam ko sa sarili ko kung sino talaga ang nagpapabilis ng tibok ng puso ko gaya nalang ngayon. Pero
kasi…
“AAAAAARRRRRRGGHHHHH! NAHIHIRAPAN AKO!!! ANG HIRAP HIRAP!” TT____TT Lord, isa lang po ang
kailangan ko. Huwag naman pong dalawa. :((((((((
***THE NEXT MORNING***

NATHAN’S POV
“NATHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAN!!!”
Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang unan. Anak ng tinola naman oo! Kakatulog ko lang, tapos gigisingin
na agad ako????
Naramdaman kong lumubog ang kama sa kaliwa ko. Mukhang nahiga pa si Ate Lie. “NATHAAAN!
NATHAAAN! GISING~”
“Bakit ba?!?”
“Magluto ka ng almusal.”
Napaungol ako sa inis. Sumilip pa ako sa digital clock sa bed side table. 7AM pa lang ah. Tsk.
“IKAW NA, ATE LIE! ALAS-SINGKO NA AKO NAKATULOG, KAYA INAANTOK PA AKO!”
Niyugyog-yugyog niya pa ang balikat ko. Takte naman! “Nathaniel, tulungan mo ako!! Dito kakain ng
brunch ang parents ni Baby Darryl kooo~ Kinakabahan ako… Alam mo naman na nawawala ang cooking
skills ko kapag nininerbyos ako diba?”
Umupo na ako sabay gulo ko sa buhok ko. “Argh! Inaantok pa ako eh!”
“Please, Nate~ Help me!” (*/,\*)

Sinimangutan ko lang siya. “Oo na, oo na. Maliligo lang ako.”
Record-breaking ito. 1 week and 3 days na akong hindi nakakatulog ng maayos. Takte lang. Kasalanan
kasi ni Kaye Anne ito. Kahit na anong pagod ko, kapag pinipikit ko ang mga mata ko para matulog, naiisip
ko si Kaye Anne. Oo, ganito ako mainlove. Parang babae lang. Pakinshet. =________________=
Matapos kong maligo at syempre, mag-ayos ng sarili ko eh bumaba na ako sa kitchen. Napasimangot pa
ako nang makitang may kasamang babae si Ate Lie.
Humarap siya sa direksyon ko at nginitian ako. “Hi, Nathan babe~ Good morning!” :DD
NAKU NAMAN. Isa pa ‘tong si Danica. Ginugulo ang plano ko para kay Kaye Anne. Paano ko popormahan
si Kaye Anne kung palaging umaaligid sa akin si Danica na ex ko pa. Potek naman oo! Ayaw na ayaw ko
pa naman ang babaeng wagas makalingkis. Kung hindi lang dahil sa pakiusap ni Ate Lie at Darryl na
sama-samahan si Danica habang nandito siya sa Pinas, edi sana hinayaan ko nalang siya magparty party
tuwing gabi. ~___~
“Morning… Bat ang aga mo?” =___=
She smiled brightly to me. Lumapit pa siya sa akin at niyakap ako sa kaliwang braso. “Dito na kasi ako
nag-i-stay simula pa kagabi.”
“Oh? Buti naman. Sige na, mag-umpisa na tayo.” Sabay punta ko dun sa cupboard para maghanap ng
ingredients. Ayos ‘to. Dito na siya mag-i-stay. Ibig sabihin nun, hindi ko na kailangang puntahan pa siya
sa hotel niya tuwing kailangan niya ng makakasama.
“Wait lang guys ha? Aalis muna ako. Sasaglit lang ako sa grocery shop.” Paalam ni Ate Lie sa amin and
then she left us two here in the kitchen.
“Nathan babe,” ayan na naman yang Nathan babe na yan. 3 years na ang nakalipas ah~ Bat hindi pa rin
yata siya nakamove on? Gwapo ko talaga >_____>
“Oh?” Nagchop muna ako ng garlics sa chopping board.
“Wala ka pa talagang girlfriend?” *u*
Tinignan ko siya at nginitian ng matipid. “Wala, pero hindi ako available kaya back off na, Danix.”
Nagpout naman siya. “Meanie, Nathan! Anyway, may pinopormahan ka ba ngayon? Want me to help
you? Tutal naman, I hate being bored.” Sabay ngiti niya sa akin. “Balita ko, few months ago,
nabrokenhearted ka daw. You supposed to be engaged na nga raw eh! I want my ex-lover to be happy,
so I’m here… I’m willing to help youuuu~” She winked.
Napangiti naman ako. Ayos ‘to. Akala ko pa naman naghahabol na naman sa akin si Danica. Ginulo ko
lang ang buhok niya saka ko siya inakbayan.
“Hindi ka na magmamaldita, Danica, promise mo yan?”
She smiled, “I’ll try for you!”

“Well, Danica…. May ano kasi ako… Uhm, problema?” Paano ko ba ito ipapaliwanag? “Hmmm, may
pinopormahan ako ngayon… Ang problema ay may boyfriend siya. Do you get what I am trying to say?”
Tumango-tango siya. “GOT IT! Magaling ako dyan~ Sulutan ba, babe?”
Pinanlakihan ko siya ng mata ko pero umiwas ako ng tingin sa kanya nang marealize kong parang ganun
na rin ang ginagawa ko. Sinusulot ko naman talaga si Kaye Anne kay Austin diba?
“Yeah…” -.-
“Anong klaseng girl ba siya?” ^^
Tinanggal ko na ang braso ko sa balikat niya at bumalik na sa chinachop kong garlic. “Matalino yun…
Hindi maloloko sa mga salita.” Napahinto ako saglit. Sabihin ko nakaya sa kanya? Tutal naman, kailangan
ko ng tulong niya. Nahihirapan din naman po kasi ako. “She’s Kaye Anne…”
“Oh my Gee~ Si Kaye Anne! I knew it. Hahaha! I was testing you guys yesterday. I’m super sure na
nagseselos si Kaye Anne sa atin, Nathan!”
“Weh?” -_- Parang di naman. Luma-love you pa kay Austin eh. Hindi kaya totoo ngang hindi niya na ako
mahal?
“Yeah, yung mata niya, naniningas tuwing nilalambing kita. Geez! This will be exciting! I’ll help you,
Nathan.” Pinaharap niya ako sa kanya. She then places her hands on my shoulders. “I’ll help you get
Kaye Anne. Pagselosin natin siya hanggang sa magkaroon ng cat fight at maamin niya sayo na nagseselos
siya at gusto niyang siya nalang ang girlfriend mo at hindi ako!”
“Eh?”
“I thought you’re a smarthead? Duh! Pagseselosin natin siya. Alam kong konting push nalang eh
masasampal na ako ni Kaye Anne sa sobrang selos.” Sabay crossed arms at ngisi pa niya. “But please my
dear, tayo ang magpapaselos sa kanya. Huwag naman ikaw ang magselos sa kanila ng boyfriend niya.
Masisira ang plano natin eh!”
“O-oy, hindi ako seloso. Alam mo yan.” (_ _”) Nathan, bumalik ka na nga sa bawang mo.
“I know I know… Kaya pala, muntik na tayong maaksidente nang marinig nating nag-I love you si Kaye
Anne sa boyfriend niya. Paano nga ba magkakaroon ng pusa sa gitna ng highway???”
She got me there. Wala naman talagang pusa. -_______________________-
“Walang I yun, Danix. Love you lang yun…”
Pero hindi niya ako pinakinggan. Mukhang nagdedaydream pa ang ex kong bratinella. “Is his boyfriend
handsome?”
“Nah, pangit siya. Mukha pang g*go. Anyway, ano bang plano natin? Paano natin pagseselosin si Kaye
Anne?” -__-
She cleared her throat and sat up on the kitchen counter. Mahilig talagang umupo sa mga ganyan si
Danix. Sanay na ako. “I thought of messing with her boyfriend sana kaso wag nalang. Sabi mo g*go eh.
So, pretend that you want us to be back together anyway. Simple as that. Deal?” She extends her hand
to me.
I sighed and we shook hands. “Deal…”
[59] I LOVE YOU, TOO.

KAYE ANNE’S POV
Ang bilis ng araw. Friday na naman. Dahil wala naman kaming sasagutan ng exercise ay niyaya ko si
Chloe kanina na dalawin namin si Gail dun sa ospital. Ayos naman ang scheds namin ni Chloe kaya
dumiretso na kami dito sa Jimenez Hospital ngayon. Well, honestly, may tinatakasan lang akong isang
makulit na tao. Oo, si Nathan po yun. Kaloka yung taong yun! Naguguluhan na talaga ako kung sino ang
slave at Master sa aming dalawa. Eh ako ang pinagsisilbihan niya eh. SOBRANG KULET! Kaya ayun,
nagswitch kami ng tawagan. Siya na ang tinatawag kong kulet, at ang loko, sumakay naman! Tinatawag
naman akong pandak. Promise, hindi na ako magtataka kung bigla nalang pumuti ang buhok ko sa
kunsumisyon =________=
“Gail, strawberries oh. Binili namin yan sa hypermarket.” Inalok ko sa kanya ang hawak kong
strawberries na sa styro.
Kumuha naman siya ng isa sabay subo niya nito. “Masarap itong strawberry kapag hinaluan ng honey at
whip cream plus blueberries.” Sabay ngiti niya sa akin.
“Ay oo nga noh! Healthy yun,” komento naman ni Chloe habang kanina pa kumakain ng santol. Ako ang
nangangasim sa kinakain niya eh. Kanina pa yan. “Sissy, gusto mo ng santol?”
“Hindi ako mahilig sa maasim eh.”
“Ows? Bakit naman yung ibang buntis mahilig sa maasim. Weird mo talagang magbuntis,” sabay subo na
naman ng pang-siyam na santol ni Chloe. Nabilang ko yun! Sa akin ba naman inaabot ang mga
pinagbalatan niya eh ~___~
“Chloe naman~ May plastic oh! Dun mo ilagay ang kalat mo,” kinuha ko yung plastic na pinaglagyan ng
strawberries ko. Dun ko na rin tinapon yung mga balat ng santol ni Chloe.
Nakarinig kami ng mahinang katok sa pinto kaya naman napatingin kami dun. Nagvolunteer naman itong
si Chloe na pagbuksan ang kung sinumang yun. Then we saw Liam entered the ward with a bouquet of
roses on his right hand. Mukha tuloy siyang isang ‘handsome bachelor in town’ dahil sa kagwapuhan
niya. Yun nga lang, married na siya =)
“Hello…” Bati niya sa amin na may tipid na ngiti sa labi niya. Tumayo naman si Gail para salubungin si
Liam. Imbes na beso ang ginawa niya rito, she tapped his head like a dog.
“Liam, bakit ngayon ka lang nagpakita? Namiss kita.” Sabi ni Gail.
“Busy kasi ako sa pag-aaral ko at saka, ano… May tali ako sa leeg, akachan.” =____=
“Ha?”
Sumingit naman itong si Chloe, “Wala ka namang tali sa leeg ah!”
“Joke lang… Hindi naman literal na tali. Basta, bantay sarado ako ng bago kong fiancée'.”
Eh? O_________O Teka, bagong fiancée? WHAT HAPPENED?
Dahil sa curiousity ko ay lumapit na ako sa kanila. Syempre, sabat-sabat din pag may time. Wag niyo
akong gayahin. Bad po yun >:|
“Liam, diba may asawa ka na?” Tanong ko sa kanya habang tinititigan siya with my ‘investigator like
stare’.
Napakamot siya sa batok niya na para bang nag-aalangan. “Mahabang istorya eh. But to make it short,
gwapo kasi ako kaya may nagkagusto sa aking alien. Ayun, maraming pera kaya pinagana niya yun. Kaya
ngayon, on process na ang annulment namin ni Mizuka.”
“WHAT?!?” Grabe, sa pagkagulat namin, sabay-sabay pa kaming napa-’what’. :O
“Yeah, let’s not talk about it. Anyway, kamusta na si Kuya Kurt?” Naglakad na siya palapit sa cot ni Kurt
kaya sumunod naman si Gail. Kami ni Chloe, back to foodtrip na.
“2 weeks na siyang coma, Liam.”
Matagal-tagal ding nag-stay kasama namin si Liam. Siguro mga 2 hours din. Kung hindi lang yata siya
tinext ng new fiancée' niya eh baka mamaya pang gabi umuwi yun. Sabi kasi niya siya nalang daw ang
magtitreat ng dinner namin kaso ayun nga, umalis na siya. Parang ina-under naman siya ng bago niyang
fiancée'. Kalurkey naman ng life ni Liam~ Hirap talaga kapag gwapo eh. (_ _”)
And about dun sa roses na dinala ni Liam, binigay niya lang sa akin kasi ayaw ni Gail sa bulaklak. Hindi
naman sa allergic siya, talagang ayaw lang niya sa bulaklak ngayong buntis siya.
“Anong oras na, Kaye Anne?” Chloe suddenly asked. Tinignan ko naman ang Iphone ko since
nakalimutan kong isuot ang wrist watch ko. Napataas ako ng kilay nang makitang may 15 unread
messages ako. Dami naman =______=
“6:30 na…” Sagot ko sa kanya habang chinecheck ang inbox ko and swear, my eyes literally balled when I
find out that those messages were from Nathan. Oh well, hindi naman lahat. May isa dun na galing sa
boyfriend ko.
“Patext naman oh~ Na-cut na yung postpaid ko eh. Poorita ako sa load ngayon!” Ngawa ni Chloe habang
kinukulikot ang sarili niyang phone. “Nagtext na si mhine.”
“Umuwi na kaya kayo. May mga gagawin pa yata kayo eh.” Narinig kong sabi ni Gail habang
pinagmamasdan na naman si Kurt. Hanga din ako dito sa pinsan ko eh. Hindi siya naiinip na hintayin ang
paggising ni Kurt dito. Iba nga naman kapag inlove <3
“Nah, nagtext lang si mhine kung nasaan daw ako. Busy yung bisugo na yun kaya malaya akong mag-gala
ngayon,” sagot ni Chloe sa kanya. “Ano na, Kaye Anne! Patext na~”
“Wait lang, magbabasa lang ako ng messages.” -.-
“Sus, hindi ko naman babasahin ang mga messages mo.” >.<
“Oo na, wait lang.”
Binasa ko muna isa-isa ang messages ni Nathan. Kaimbyerna lang! Kasi naman flinood niya ang inbox ko
ng iisang laman ng text. Puro ‘Pandak, nasaan ka? Tinakasan mo ko. -_-‘sent 14 times. Yung message
naman ni Austin ang nagpangiti sa akin. ‘Hon, nakacheck-in na ako sa airport. See you tmr.’
OHA! Sweet~ :D Yey! Babalik na siya!! That only means, less time with Nathan and more time with
Austin. For sure naman, hindi na magtetake advantage si Nathan sa slave thingy na yan kapag nandito
na si Austin. Malakas lang naman ang loob ni Nathan na lumapit-lapit sa akin kasi wala si Austin eh…
YATA? >.>
Syempre nagreply muna ako kay Austin. Huwag na kay Nathan. Mangungulit na naman yun eh.
-‘Have a safe trip =) Pahinga agad pag-uwi. Nand2 pala aq sa hospital ngaun with Chloe.’
“Oh yan na,” inabot ko na kay Chloe ang phone ko nang matapos na ako sa text ko.
“Thanks, sissy…” :D
Tinignan ko ulit si Gail dun sa tabi ni Kurt. I stood up and went towards her. Napabuntong-hininga nalang
ako nang mapansin kong nakatulog na si Gail habang hawak-hawak pa ang kamay ni Kurt. Her head is
rested to the bed.
“Gail… Gising~ Lipat ka dun sa sofa bed.” Tinap ko ang ulo niya kaso gumalaw lang siya at umungol.
“Gail…”
“I’m fine here…” She groaned with her eyes shut.
“Sissy,” narinig kong tawag sa akin ni Chloe habang pumipindot pa rin sa phone ko. “Nagtext si Willard.”
“Anong sabi?”
Tumingin siya sa akin at pinagkunutan ako ng noo. “MA at PA. Malay ko at Pakialam ko?”
Taray naman ng pambansang sissy namin. May PMS ata si Chloe ngayon. -___-
“Highblood much? Check mo nalang.” Sabi ko sa kanya.
“Bahala ka,” she murmured and after some seconds, she spoke again. “Quote, ingat pag-uwi hon. I love
you, unquote.” Tinignan ko siya matapos niyang basahin ang text message na galing kay Austin at nakita
ko siyang nakangiwi lang. “Korny, sissy~”
“Problema mo ba, Chloe? Akala ko ba bet mo siya para sa akin.” Pailing-iling pa ang ulo ko nun. Eh kasi
naman, biglang umiba ang ihip ng hangin eh.
“Dati yun…. Oh ano na? Rereplyan mo ba?”
Tumango ako. “Sabihin mo, Love you too with smiley.”
Ngumiwi na naman siya. This time, parang nandidiri na siya. “LOVE YOU?,” Nagkibit-balikat siya. “Okay.”
Nagawa ko namang gisingin si Gail para lumipat dun sa sofa bed. Sa totoo lang, awang-awa na ako kay
Gail. Ayoko lang sabihin sa kanya yun kasi ayaw niyang kaawaan siya. Kaya nga as much as I can find
time, dinadalaw ko siya dito.
May narinig na naman kaming sunod-sunod na katok after almost an hour when Liam left. But this time,
masyadong malalakas ang katok at hindi ko pa man nalalapitan ang pinto eh kusa na itong bumukas.
Syempre, hindi naman totally kusa. May nagbukas syempreng tao. +______+
I almost dropped my jaw when I saw who entered the ward.

O__________O
“Lola Almira?”
***
Dahil nga si Lola Almira ang dumating. Anuman ang gusto niyang mangyari, yun dapat ang masusunod.
At iyon ay ang sapilitang pagpapauwi niya sa amin sa Mansion niya. Like what the fudge? After two
years, nagbabalik kami sa tahimik na mundo na ito. @_______@
“Lola, ayoko po!”

“Shut up, Crystal Gail. You’re so pale! Kailan ka ba huling nasikatan ng araw?”
And I guess, you already got what’s going on now. Tama. Si Gail na hindi namin mapaalis-alis sa tabi ni
Kurt ay napauwi ni Lola Almira sa mansion. Nadamay pa tuloy si Chloe na kanina pa patext-text.
Hanggang ngayon kasi ay nasa kanya pa rin ang phone ko.
“Whether you like it or not, you’ll be staying with me. Umuwi na nga ako para sayo… para maalagaan ka
dahil nalaman kong nasa critical na condition ang fiancée' mo tapos irereject mo pa ako. Oh God!”
Napahawak siya sa batok niya. Mabilis namang lumapit sa kanya si Lolo Fernan at ang kanyang personal
nurse.
“Are you okay?” Lolo asked her.
“I am okay. Sumakit lang ang batok ko.”
HIGHBLOOD SI LOLA. Pero bakit ma-cholesterol pa ang kinakain namin ngayon for dinner!? Lakas maka-
lechon Cebu. >_> Yum yum yum nga eh! ^_^v
Bumalik na rin si Lolo Fernan sa seat niya. Tinignan ko si Chloe, pasimple siyang nagtetext sa ilalim ng
lamesa.
“Dinadahilan mo ‘tong ultrasound result ng baby mo?” Inangat ni Lola sa ere yung envelope. Kanina pa
kasi ginagawang dahilan ni Gail na ayos ang condition ng baby niya, na hindi na raw niya kailangang
magpahinga dito sa mansion.
“Lola naman po. I see no reason para po magpahinga dito. I’m perfectly fine.”
Lola Amira looked to her intently, no I mean sternly… ‘THE LOLA ALMIRA STARE’. “I don’t care about that
result. Mas mabuting nagpapahinga ka ng malayo sa stress. Hanggang kailan ka maghihintay dun? Paano
kung next year pa siya magising? Ibig sabihin hanggang next year ka pa dun? Santisima!”
Napayuko nalang si Gail. Ako naman, tuloy-tuloy lang sa pagkain ng malulutong na balat ng lechon *Q*
“Don’t be stubborn, Crystal Gail. Para sayo rin naman itong ginagawa ko. Look at yourself,” tumaas na
ang boses ni Lola. I mean, lalong tumaas kesa kanina. “God! You look so thin and pale. Compared to
other preggies, you look malnourished.”
Muntik na akong mabilaukan sa huling salitang narinig ko kay Lola. Malnourished? Grabeee~ Hindi
naman. Ang OA ni Lola ah. Baka naman hindi lang talaga malaki magbuntis si Gail. Sexy preggy siya eh -
______-
“Nag-yoyoga ka ba? I don’t think so. Do you eat nutritious food? I guess not. I’m sure hindi
magugustuhan ni Kurt na pinapabayaan mo ang sarili mo habang siya ay nasa coma.” Lola got off her
seat while wiping the side of her lips with a table napkin. “I’m done. Bukas na bukas din, sasama ka sa
amin sa Bohol. You need to breathe some fresh air.”
***
“Ayoko dun! Ang layo masyado!”
Kanina pa nag-eemote si Gail dito sa kwarto niya. Nandito pa rin kami sa mansion. Si Chloe, kanina pa
text ng text. Buti hindi sila nagkakasawaan ni Dustin? +______+
“Gail, alam mo naman na hindi pwedeng suwayin ang kung anumang sasabihin ni Lola diba? Her words
are the rules,” sabay bulong ko sa kanya. “She’s an old brat, isn’t she?”
She pouted her lips and rolled over the bed. Akala mo, hindi buntis oh! >_>
“I don’t want to!”
Tumabi pa ako sa kanya. “You got no choice. Sumama ka na. Babalitaan ka nalang namin tungkol kay
Kurt. Dadalaw-dalawin namin siya.”
“I am fine, really. Bakit ba kasi kailangan naming pumunta sa Bohol? Ang layooooooo~”
Actually, ang hometown ni Lola Almira ay sa Camarines Sur. May resthouse lang siya dun sa Bohol. We
barely go there kasi minsan lang din naman umuwi sina Lola Almira at Lola Fernan from the US.
Sa pagngawa ni Gail nang mahigit kalahating oras ay napagod din siya. She fell into a deep sleep.
Kinumutan ko muna siya bago ko harapin si Chloe.
“Chloeng~”
Tumingin siya sa akin. She smiled at me and I don’t know why I felt my hair on my nape raised. May
kakaiba kasi sa ngiti niya. Baka napaparanoid lang ako =__________=
“Hatid mo muna ako sa bahay bago ka umuwi.” May dala naman kasi siyang Porsche.
“Oh, bakit? Akala ko, sasamahan mo si Gail dito? Dito ka raw muna diba?”
Tumango-tango ako. “Yeah, but I need to change clothes, okay? Nakauniform lang kaya ako.
Magpapahatid nalang ako kay Kuya Mario pabalik dito.”
“Okay, sissy~ Paalam muna tayo kay Lola.”
After naming magpaalam kay Lola Almira ay umalis na kami ng mansion. Chloe dropped me off to my
house and before she could forget to return my phone eh pinaalala ko na sa kanya.
“Chloe, phone ko…” Nilahad ko sa kanya ang palad ko. Pasakay na kasi siya sa driver’s seat.
She smiled nastily at me and then handed me my Iphone. Pagkatingin ko sa phone ko, dead bat na.
Grabe! @_@
“Sorry, nalowbat! See ‘ya on Sunday, sissy~” then she speed away with his baby Porsche. Napailing
nalang ako habang pinapanuod na makalayo ang kotse niya. Sunday… Mag-oovernight kami nun sa ward
ni Kurt. I should be in there this time kasi absent ako last Sunday because of Austin’s party.
Naramdaman ko ang unti-unting pagpatak ng ambon sa balat ko kaya naman pumasok na ako sa bahay.
Dumiretso agad ako sa kwarto ko at nagshower muna. I wore a pair of pajamas and white jacket
afterwards para diretso tulog na pagbalik ko sa mansion. I also brought a pair of casual dress for my date
tomorrow with Austin. Oha! May date kami. =)
“Pati pala Ipad at charger ng phone ko,” I mumbled to myself while putting my stuffs inside my shoulder
bag. Nang mapansin ko na kumpleto na ang dadalihin ko ay bumaba na ako. I saw Kuya Mario and Yaya
Vera watching TV in the living room. Before you think of anything about them, uunahan ko na kayo.
They’re siblings. :)
“Saan ang punta mo, Kaye Anne? Sleep-over?” Tanong ni Yaya Vera.
I nodded slightly, “Sort of. Dun daw po muna ako matulog sa mansion ni Lola.”
“Ahh… Mario, hatid mo na si Kaye Anne.”
On the way back to Lola’s mansion, nastuck kami sa traffic. May nagkabanggaan daw kasi dun sa
intersection. Nilabas ko muna ang phone ko kaso lowbat nga pala. Buti nalang ay may extra battery
akong dala. Pang-emergency lang ;)
I turned on the phone and put on my earphones. Makapagsoundtrip na lang muna.
Now playing: Picture Of you by Boyzone

?? Didn’t say that I would make a mistake
Didn’t say you that you were gonna be trouble
People told me you were too much to take
I couldn’t see it I didn’t want to know ??
I moved my head against the rhythm of the music. This song make me so alive. Kumbaga ‘pag bad mood
ako, ito lang ang pinapakinggan ko. Reason? One of my favorite songs ‘to. Ewan ko ba. Luma naman na
itong kanta na ito but when Gail, Chloe and I heard this song from Mr. Bean movie way back in
highschool, bigla nalang kaming na-LSS. Maybe because the song fits our friendship. Naalala ko, sabay-
sabay kaming napahagikhik sa mga kalokohan ni Mr. Bean at syempre, napaiyak kami nung umalis na
siya sa bahay ng bestfriend niya. Haaay! Namimiss ko tuloy si Mr. Bean. Retired na raw kasi yun from
doing Mr. Bean’s episodes and movies :3
?? I let you in and you let me down
You messed me up and you turned my life around
You left me feeling I had nowhere to go
I was lost how was I to know
That
You will be there when I needed somebody
You’d be there when I needed somebody
You’d be there the only one who could help me ??
Pinatay ko ang ilaw sa backseat para marelax ako saka ako sumandal sa headrest. I shut my eyes close as
I was smiling while listening to the music.
?? I had a picture of you in my mind
Never knew it could be so wrong
Why’d take it so long just to find
The friend that was there all alone ??
Napasabay na ako sa pagkanta nang mapunta na sa chorus. I really love this song. It brings back happy
memories when we were in highschool. Napasinghap ako nang magvibrate ang phone ko. May nagtext
pala. Si Chloe. While listening to the music, I checked her text message.
?? Who’d believe that after we’ve been through
I’d be able to put my trust in you

Goes to show you can forgive and forget
Looking back I have no regrets ‘cause ??
Napakunot noo ako nang mabasa ang message ni Chloe. It says: kahit anong mangyari, sissies pa rin tau
ah? Hihihi.. Lovelots! XOXO
“Ano na namang drama nun?” Bulong ko sa sarili. Nagcompose lang ako ng reply saying: Pagod lang yan,
Chloe. Quit ur dramabels… it doesn’t suit you. Nytie~
Nakita ko pa na puro flooded ng messages from Dustin ang inbox ko kaya pinili ko ang mga yun at
dinelete. Mahirap kasi magdelete all… Baka may mabura akong important messages. As I was scrolling
my phone, my eyes set on the sent items. Syempre, binura ko rin yung mga messages ni Chloe to Dustin
but there was a message that caught my very attention. My eyes widened on what my eyes have read.
LIKE WHAT THE FUDGE IS THIS!!! 0____________0
?? I had a picture of you in my mind
Never knew it could be so wrong

Why’d take it so long just to find
The friend that was there all alone ??
“SHEMAY KA CHLOEEEEE!” Sigaw ko habang napapahigpit ang hawak ko sa phone ko.
Bigla namang nagsalita si Kuya Mario sa driver’s seat. “Ayos ka lang dyan, Kaye Anne?”
Para akong kinapos ng hininga. “HINDI PO AKO OKAY! OH MY GOODNESS, CHLOE CHANELLE MENDEZ!!
WHAT HAVE YOU DONE?!” TT___TT
Lumunok muna ako bago ko ulit tignan ang phone ko, hoping na baka namamalikmata lang ako. Kinusot-
kusot ko pa ang mga mata ko. Sheez! Walang nagbago. Ganun pa rin ang sent message na ito.
Just when I thought to shut the phone, it suddenly vibrated. At kung inaasar ka nga naman, it’s Nathan.
Agad-agad kong pinatay ang phone ko at niyakap iyon. I even slumped myself to the backseat and
breathed deeply. Pinagpawisan ako dun ah! Geez! Nawrong send ba si Chloe o sinadya niya??? Dapat
kay Austin yun ah! >_______________<
WHAT A TRUE FRIEND. TT___________TT
NATHAN’S POV
Kanina pa ako nakabusangot ang mukha. Leche naman kasi! Tinakasan ako ni Kaye Anne. Tinadtad ko na
nga siya ng message pero ni isa wala man lang reply?? Tagal ko kayang naghintay sa tagpuan namin dito
sa E.H.U. Naks, tagpuan talaga? XD
Pero seryoso, dito talaga kami usually nagkikita. Sa picnic section na ito. Wala kasing masyadong
estudyante dito. Dito kami laging kumakain ng lunch. Syempre, luto ng nag-iisang ako. Kahit na lalaki
ako, naniniwala ako na the best way to a woman’s heart is through her stomach at talagang swak yun
kay Kaye Anne :D
Tinignan ko ang wrist watch ko. Pasado alas-singko na. Baka naman umuwi na yun. Anak naman ng
butiki oh! Kainis! Hindi ko nga siya nakita kaninang lunch dahil wala raw silang break tapos ngayon hindi
ko na naman nakita. Walastek! Uuwi na pa naman mamaya si Willard. Wala na. Pasikreto nalang
sigurado kaming magkikita nito. Secret lovers lang. LOL =__________________=
Tumayo na ako at umalis na. Makauwi na nga lang. Baka naman sinundo niya na si g*go sa airport?
Walandyo. Hindi ba siya gentleman? Si Kaye Anne pa talaga magsusundo? Lawak ng imahinasyon ko ah.
On the way home, naipit pa ako sa trapiko. Maya-maya akong sumisilip sa phone ko. Nagbabakasali na
nagreply na si Kaye Anne pero nakauwi nalang ako at nakaluto na ng dinner eh hindi pa rin siya
nagrereply. Takte talaga. Puntahan ko kaya sa bahay nila? Baka kung ano na nangyari dun. Malay ko ba,
baka hindi pala siya pumasok. Baka may sakit? Hindi ko talaga siya nakita kanina eh.
“Ate Lie,” tawag ko sa kanya. Huminto siya sa pagbe-braid ng buhok ni Danica. Pansin ko lang, close na
sila ngayon ah. Dati naman, magkaaway yang dalawang yan. Masyado kasing maldita si Danica, selosa
pa.
“Oh bakit?”
Lumapit ako sa kanila sa sofa. Dun ko lang napansin na nanunuod sila ng rom-com movie. Sina Hugh
Grant at Drew Barrymore ang bida eh. Mga babae nga naman.
“Aalis lang ako. Puntahan ko lang si…” Napahinto ako at binigyan si Danica ng alam mo na kung sino yun
look. Humagikhik naman siya.
“Sino?” Tanong naman ni Ate.
“Wala… Alis na ako! Pakisabi kay Daddy uuwi din ako agad. Huwag niyo akong pagsarhan ng gate.”
Sabay takbo ko palabas. Magmomotor nalang ako, tutal naman traffic eh. Gimik nights kasi. Kung
nagtataka kayo kung bakit ko sinabi kay Ate na huwag akong pagsarhan ng gate, eh dahil yun sa nangyari
isang gabi. Nagpagabi ako sa bahay nila Sheen nun. Pasado alas-onse na ako nakauwi ng bahay. Nagulat
ako nang mapansin kong lock na ang gate. Anak ng tokwa! Nilock-an talaga ako kasi daw laboy daw ako.
I mean, gala daw akong tao. Ayun, dun ako natulog kina Sheen nun. ~_____~
Pinuntahan ko si Kaye Anne sa bahay nila kaso wala pa raw dun. Alas-syete na ah. Saan na kaya yun?
Naisipan kong baka nasa ospital siya ngayon kaya pumunta naman ako dun. Kaso putek, wala pa rin eh.
Nakatambay lang ako katabi ng motorbike ko sa parking lot sa ospital nang tumunog ang phone ko. May
nagtext at talagang napangiti ako nang makitang galing ito kay Kaye Anne.
Syempre, nagmamadali ang daliri ko sa pagpindot ng ‘read’. At literal na nayanig ang mundo ko nang
mabasa ang laman ng message na yun. OA. Nayanig talaga eh! Putek. Weh? Totoo ba ‘to? =)
---
FROM: Kulet_Kaye Anne
I love you, too.
---
“Shet…” Nakangiti lang ako habang paulit-ulit binabasa yun. I love you daw? May I yan oh. Pfft! :D
Syempre, nagreply ako kaso putek naman oh! Wala nga pala akong load. Tatakbo na sana ako para
magpaload nang biglang magvibrate na naman ang phone ko. Syempre, nataranta ako. Pfft! Astang
babae lang, Nathan?
Nadismaya ako nang mabasa ko na hindi naman pala si Kaye Anne ang tumatawag. Si Ate Lie pala.
+______+
[“Oh, ate?”]
“Umuwi ka na, bilis!”
[“Bakit?”]
“May bago kang kotse. Bilis!”
Kung tinatamaan ka nga naman ng swerte oh. Double luck ‘to ah! :D Bukas ko nalang siguro kakausapin
si Kaye Anne. Pinapauwi na ako sa amin eh.
Bago ako dumiretso sa bahay namin, nagpaload muna ako syempre. Sa susunod nga, susundin ko na ang
sinabi ng Ate ko na mag-postpaid nalang. Lagi akong nawawalan ng load eh. Pagdating ko sa bahay, wala
pa pala sina Daddy. Masyadong advance lang si Ate Lie para ibalita sa akin na may bago akong kotse. On
the way pa pala sila. Tch.
Dumiretso muna ako sa kwarto ko at humiga sa kama. Dun ko lang naisipan na tawagan ko nalang si
kulet. Kaso nakakatatlong rings pa lang eh bigla namang namatay o pinatayan talaga ako? Syempre,
sinubukan ko ulit na tawagan siya pero anak ng tipaklong naman~ Unattended na???
“NATHAAAAAAAAN! NANDITO NA SILA DADDY! BABA KA NA!” Sigaw ni Ate mula sa labas. Okay,
makababa na nga lang. Ayokong sirain ang magandang mood ko. Ngiti lang, Nathan. Baka nalowbat lang
si Kaye Anne :)
A/N: Clarification lang. Mas nauna ang timeline ng Married To A Retard kesa dito. Bale, si Lyza yung
tinutuloy na new fiancee' ni Liam sa last chapter. Sa hindi makarelate, read niyo nalang ang MTAR.
Hohoho~ promote lang eh noh? And so, yung mga nagtatanong kung bakit hindi raw kilala ni Danica si
Austin eh parehas naman silang magkakabayan? Kasi po... diba, mas kilala sa pangalan na Kyle si AUstin
noon? ^_^ Kung may tanong pa kau, MB/PM/tweet me nalang :)
[60.1] SATURDATE
KAYE ANNE’S POV

I only have 2 classes every Saturday, at ngayon ay dismissal na. Kaya naman, dire-diretso na ako palabas
ng building namin. Nagtext nga pala sa akin si Austin kanina. He said that he’s going to be late daw sa
pagsundo sa akin. Susunduin daw niya kasi ang kanyang Ate Kylie sa airport. Nakuuuuu~ Mamimeet ko
na naman si Ate Kylie. Nakakaintimidate pa naman yun! Well, lagi naman akong naiintimidate kahit sa
ibang babae. >.<
Tutal, wala pa naman si Austin, naghanap muna ako ng wifi hotspot. At yun ay sa tapat ng Admin.
Building. Umupo ako dun sa mga bricks katapat ng garden fences. Buti nalang, dala ko ang Ipad ko.
I immediately log into my facebook account and browse the newsfeed. Yun nga lang, nawalan ako ng
gana sa pagfefacebook nang makakita ako ng photo ng isang may eyebags na lalaki at isang
napakagandang babae. =__________=
NATHAN WITH DANICA…
“Naks, may chemistry ah…” Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at talagang tinignan ko pa ang
mga nakathumbnail pictures nila. Puro, wacky shots lang naman or couple shots perhaps? Okay, is love
sweeter than the second time around? >.>
Tuluyan na akong nawalan ng gana sa pag-bobrowse online kaya naman pinatay ko nalang ang Ipad ko
at binalik na ito sa loob ng bag ko.
Tinatry kong huwag mabadtrip ngayong araw. Pilit kong kinakalimutan pansamantala ang kalokohang
ginawa ni Chloe sa akin kahapon. ARRRRRGGGGH! Tuwing naaalala ko yun, naiinis talaga ako! Huhuhu~
Magkaroon ka nga naman ng kaibigan na nagngangalang Chloe, ewan ko nalang kung anong mangyayari
sa inyo =________=
Nasa gitna ako nang pag-iisip nang may maoverheard ako na conversation. Sorry naman~ It’s my ears’
fault. Kung ano-anong naririnig eh. >_____>
“May banat ako sayo, Mr. Madrigal…” Boses yun ng babae, and I swear, she’s using her flirty tone.
“Ano yun?” Familiar voice… hmmm…
“Candy ka ba? Hihihi…”
“Bakit?”
“Ang sarap mo kasing sipsipin eh… Hihihi…”
Yay… Ano ba ‘tong naririnig ko? Sa lahat ng maririnig ko eh landian pa. =_____= Hindi ko na mapigilan
ang sarili ko na hindi lumingon sa likuran ko. May fences at mga halaman ang pumapagitna sa amin kaya
hindi kami ganoon na magkatalikuran. And yeah, hindi na ako nagtataka na makita ang pigura ni Wayne
at ng isang babae na nakaupo patalikod sa direksyon ko. Mr. Madrigal nga naman +_______+
“Pfft! Nice one, miss…”
The girl giggled playfully, “I’m AC Kanina ko pa sinasabi sayo eh!” Sabay hampas pa nung babae sa braso
ni Wayne.
“Ay, sorry AC Ako din, may banat sayo.”
“Talaga? Ano yun? Ano yun?”
Wayne cleared his throat, “Palaka ka ba?”
“Bakit?” :””>
“’Coz you look like one…”
“Ayyy…” :<
“De joke lang, miss… Excuse me, maiwan na kita. Hahanap ako ng ibang wifi hotspot. Nice to meet you,
AC.” :)))
Ngingiti-ngiting bumalik nalang ako sa ayos ng upo ko. Kaloka ‘tong si Wayne. Barahin daw ba yung girl.
Siya na! Siya na ang lapitin ng babae. :>
Ilalabas ko na sana ang phone ko mula sa bulsa ng skirt ko nang biglang may tumawag sa akin, “Kaye
Anne!”
Tinignan ko naman kung sino yun. Si Wayne pala. Nakita pala niya ako. “Oh, Wayne…”
Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. “Nandito ka pala…”
“Yeah, kanina pa. Naoverheard ko nga ang banatan section niyo sa likod ko eh.” I said to him with a
teasing smile on my face.
Tumawa naman siya at hininaan ng bahagya ang boses niya, “Istorbo eh. Akala ko, tahimik siya kaya
pumwesto ako sa tabi niya. Makiki-wifi nga kasi ako. Tapos ayun, nagulat ako nang kulit-kulitin na ako.”
“Gwapo mo kasi…” Siniko ko pa siya.
“Yan nga ang problema ko eh. Nagsasawa na nga ako sa kagwapuhan ko na ‘to,” hinawakan niya pa ang
mukha niya tapos yung expression ng mukha niya, talagang problemado.
“Hahaha! Sipain kita, Wayne eh. Sa lahat ng poproblemahin mo, eh yung kagwapuhan mo pa?” Nag-
pout naman siya sa akin kaya inihilamos ko ang palad ko sa mukha niya. “Wayne, huwag kang ngumuso
dyan. ‘Di bagay.”
“Weh? Cute ko nga eh. May luscious lips daw ako. Free-taste lang, Kaye Anne. Gusto mo?” Sabay nguso
na naman niya.
“Hahaha! Sira!” Patawa-tawa akong tumingin sa harapan namin. Daanan kasi ng mga tao kaya
nakakalibang na panuorin ang mga parit-parito na tao. “Bakit ba ako ang hinaharot mo, ha? Single ka ba
ngayon?”
Tumahimik siya kaya tinignan ko ulit siya. “NGSB ako. No girlfriend since break-up.”
“Aww! Wawa ka naman, Wayne…” Tinap ko siya sa likod. Kunwari comfort XD
He just chuckled as he looked infront of us. Bigla naman siyang may inginuso kaya tinignan ko ang
direksyon na yun. And there, I saw Chelsea passing by. “Yun yung girlfriend ni Nathan diba? Ano bang
pangalan nun?”
“Si Chelsea… Break na kaya sila.” =__= At ako daw ang dahilan sabi ni Nathan?
“Ows?”
Tumango-tango ako. “Oo nga, bakit ba? Interesado ka ba sa kanya?”
“Hindi naman sa ganun. Napakahinhin kasi niya eh. Parang aloof siya sa mga tao. Gusto ko lang siyang
maging kaibigan. Mukha siyang mabait eh.” Sabay tulak niya ng mahina sa braso ko, “Kaye Anne,
tawagin mo. Dali.”
“Ha? Bakit?”
“Pakilala mo ako ng pormal…”
Hindi raw interesado ah. Mukhang nakakakras si Wayne kay Chelsea ah. Kumakras! =___________=
“CHELSEA!” Tawag ko sa kanya. Lumingon naman agad siya sa direksyon namin. Ngumiti ako sa kanya at
kinawayan siya na lumapit.
“Hi, Kaye Anne…” She greeted as she approached us.
“Hello… Nga pala, Chelsea. Remember, Wayne?” Tinuro ko si Wayne sa tabi ko. And as if on cue, Wayne
stood up and extended his hand to Chelsea.
“Hi, Chelsea… I’m Mark Wayne Madrigal, ang Mister Pogi ng E.H.U… Hindi kaya ikaw naman ang Miss
beautiful ng E.H.U?”
Nakita ko naman na napangiti si Chelsea… and yes, Wayne made her cheeks beet red.
***
Matagal-tagal din kaming nagkwentuhan nina Wayne kasama si Chelsea dun. Kung hindi nga lang
nagtext sa akin si Austin na nandyan na siya sa labas eh baka sumama pa ako sa dalawang yun. Niyaya
kasi kami ni Wayne na manlilibre siya ng lunch. Pero dahil nga may date kami ni Austin eh dinecline ko
nalang siya. Besides, I can sense something between them. Sa pagiging out-going ni Wayne, at pagiging
mahiyain ni Chelsea, mukhang interesting ‘pag pinagsama silang dalawa.
Pagkalabas na pagkalabas ko pa lang ng gate ng E.H.U ay bigla nalang may humintong kotse sa harapan
ko. Kung hindi ko sana kilala itong kotse na ito, malamang lalagpasan ko nalang sana ito.
Gaya nga ng hinala ko, lumabas ang nagmamay-ari ng red sports car na ito. He was wearing a pair of
jeans, plain white shirt, varsity jacket of E.H.U and white rubber shoes. Mas nakadagdag sa coolness ng
porma niya yung headset na nakasabit sa leeg niya pati na rin yung nerdy-type glass niya.
Gwapooooooo~ :””>
“Hi, Kaye Anne…” Bati niya sa akin tapos binigyan niya ako ng mabilis na yakap at kiss sa kaliwang pisngi
ko. >/////<
I smiled to him as I slightly punched his arm, “Gwapo mo ngayon, Austin ah.”
“Puyat nga ako eh. Hindi nga ako masyadong nakapagready eh,” natatawa niyang sagot sa akin tapos
pinagbuksan niya ako ng pinto sa shotgun’s seat. “Hop in…”
Sumakay naman agad ako at mabilis namang nakasakay si Austin sa driver’s seat. Pinisil niya pa nga ang
kaliwang pisngi ko bago siya magsuot ng seatbelt eh. He then turned on the engine and started to drive
away.
“Kamusta, honey?” :)
Hindi talaga ako sanay na tawagin niyang honey. Uwaaaah! Hindi ako comfortable, pero kailangan kong
sanayin ang sarili ko. (_ _”)
“Ayos lang ako. Buti nakabalik ka na agad, Austin.”
Nakangiti lang siya habang nagdadrive. Mabuti nalang talaga ay maluwag ang traffic kaya naman tuloy-
tuloy kami.
“Namiss kita eh. Dapat sa Monday pa ang balik namin pero sumabay na ako sa manager namin. Kaya na
rin naman nila doon kahit wala ako.”
Napansin kong huminto kami kaya naman tumingin ako sa harapan. Nasa intersection pala kami at naka-
stop ang traffic lights.
Hinawakan ni Austin ang kaliwang kamay ko na nakapatong sa lap ko kaya syempre ay nagulat ako.
Tinignan ko ang mukha niya and there is a constant smile on his face. Mas bagay talaga sa kanya kapag
nakangiti. Mukha siyang maamo.
“First date natin ito as a couple, so…” Nilahad niya ang kamay niya sa harapan ko kaya nagtaka ako.
“Surrender your cellphone and wallet to me. Ako ang bahala sayo ngayong araw. Magfocus muna tayo
sa isa’t-isa.”
Uh oh… W-wait, nabura ko ba ang mga messages sa phone ko?
***
Sa mall ako dinala ni Austin. Syempre, bago mamasyal eh kailangan muna naming kumain ng lunch diba?
Gutom na gutom na rin ako eh. >.<
“Saan mo gustong kumain, Kaye Anne?” Hawak-hawak lang ni Austin ang kamay ko habang hila-hila niya
ako sa loob ng mall. Nadaanan namin ang magkakatabing restaurants and fastfood chains. Ano bang
masarap na kainin ngayon?
“Mag-KFC nalang tayo, Austin. Gusto ko ng maraming gravy eh~” û^
“Okay…” :)
Crowded ang KFC kaya naman mahirap maghanap ng table. Mabuti nalang ay may nag-offer sa amin ng
table na grupo ng mga estudyante. Kakatapos lang kasi nilang kumain at tingin ko ay nagwagwapuhan
sila kay Austin kaya nila inoffer ang table. ~_____~
“Kaye Anne, ako nalang ang mag-oorder. Ano bang sayo?”
Nginitian ko lang siya bago ako tumingin dun sa counter. Tanaw kasi dito yung menu' dun sa taas eh.
“Hmmm, ikaw nalang ang bahala, Austin. Basta don’t forget the chicken ha?”
He smiled to me bago niya ako iwan para mag-order. Ang hirap talaga kapag sa fastfood chain ka
kumakain. Pahirapan sa pagpila tapos self-service pa. Hindi katulad sa restaurant. Order dito, order doon
tapos iseserve nalang sayo.
Habang naghihintay kay Austin ay nilabas ko muna ang phone--- ay, wala nga pala sa akin ang phone ko.
Sinurrender ko nga pala kay Austin. Grabe naman. Para namang madidistract ang date namin dahil sa
cellphone. (_ _”)
Tumingin nalang ako sa katabi kong glasswall. Pinagmasdan ko ang mga dumadaan na mga tao sa labas
para malibang ang sarili ko. Kakabored kapag walang kausap eh -________-
“Kaye Anne?”
I flinched when I heared someone called my name. Nakita ko pa sa gilid ng mga mata ko na may
nakatayo sa harapan ng table ko. Syempre, tinignan ko naman yun at talagang napataas ang kilay ko
nang malaman kung sino yun.
NATHAN’S POV
“KFC tayo, Nathan babe~” Hinila ako ni Danica palapit dun sa KFC pero pinigilan ko siya.
“Maraming tao. Wala tayong mapupwestuhan dyan. Sa bahay nalang tayo kumain,” sabi ko sa kanya.
Bakit nga ba kami nandito sa Mall? Nagpasama lang naman itong ex-girlfriend ko para bumili ng bagong
cellphone. Nawala daw niya ang cellphone niya nung isang araw habang nagkakape siya sa isang coffee
shop. Wrong timing lang itong si Danica kasi dapat ay pupuntahan ko si Kaye Anne ngayon sa bahay nila.
Kukumpirmahin ko kasi yung tungkol sa text message niya kagabi sa akin at hindi pwedeng ma-postpone
ang pagpunta ko dun. Hindi na ako makapaghintay eh. :D
“Ayoko! I’m famished, Nathan babe~”

Natawa naman ako sa kanya. “Famished famished ka pang nalalaman dyan. Tara na nga! Bilisan lang
natin ha? Pupuntahan ko pa si Kaye Anne.”
Ngumiti naman siya, “Sure thing.”
Sa loob ng KFC, nag-argue pa kami ni Danica. Takte, ang kulit ng babaeng ito. Gusto niya sabay kaming
mag-order. Eh paano nalang kami makakahanap ng pwesto namin? Dami pa namang tao. (_ _”)
“Thank you…” ^___^ Sabi ni Danica dun sa counter girl pagkalapag nito ng mga inorder namin tapos
sinenyasan na niya ako na kunin yung isang tray. Bale, tig-isa kaming dala na tray. Medyo marami din
kasi ang inorder namin eh.
“At saan naman tayo pupuwesto nito, Danica aber?” Naiirita kong tanong sa kanya.
“Meron yan! Hanap lang tayo.”
Naikot na ng paningin namin ang buong KFC pero wala talagang bakante. Mahirap talaga pag weekends,
maraming tao sa mall.
“Oh there!”
Kunot-noo kong tinignan si Danica. “Ha? Saan?”
“Follow me, Nathan babe.” Hindi ko alam kung bakit pero parang hindi yata katiwa-tiwala ang ngiti ni
Danica ngayon. I just shrugged my shoulders as I followed her. Tumigil kami sa tapat ng table malapit sa
glass wall. May nakaupong babae dito habang nakatingin dun sa glasswall. She’s alone.
My brows automatically formed a straight line… Parang kakaiba eh…
Teka nga…
Parang siya si…
“Kaye Anne?” Danica called her with a smile.
Parang nabingi yata ako? Sh*t… Di nga? Si Kaye Anne ba ‘to?
Humarap ang babae para tignan kami. Parehas ng reaksyon ko, nagulat din siya. Small world. Anak ng
meant to be nga naman oh! LOL XD
“Danica?”
“Hello, are you alone? Mind if we share table with you?” With full confidence na tanong ni Danica sa
kanya.
Tumingin muna saglit sa akin si Kaye Anne, pero umiwas din naman agad siya ng tingin. “Err… May
kasama ako eh. Pero sige, you can sit here…”
“Aww, thanks!” Danica replied enthusiastically.
Pumwesto naman kami sa harapan niya. Sigurado ako na hindi mapakali si Kaye Anne sa harapan namin.
Pabaling-baling kasi siya ng tingin kung saan. Basta lang iniiwasan niya ako ng tingin. Kung minsan pa nga
ay tumitingin siya sa counter.
“Girl, are you with someone? Your boyfriend perhaps?” Danica asked and I felt her nudge me kaya
naman pasimple ko siyang siniko pabalik.
“Ahh oo, kasama ko ang boyfriend ko…”
Takte naman… Nakabalik na pala si Willard? Bakit hindi nalang siya na-stranded dun kung saan mang
lupalop siya nanggaling o ‘di kaya nagcrash ang sinakyan niyang eroplano. Naku naman, sumasalbahe na
naman ako. -.-
“Where’s he? Naks naman! Nagdedate kayo noh? Kami din ni Nathan babe eh. Niyaya niya ako bigla.
Ayaw ko nga sana eh kaso mapilit siya.” :””>
Napatingin ako nun kay Danica. Bakit binaligtad niya yata ang mundo namin? Ay, oo nga pala. Ito na
siguro yung ‘SELOSAN’ deal namin. Makikipagcooperate ba ako? Hindi ko yata masiksikmura (_ _”)
“Nag-order lang siya,” tapos tumingin siya sa bandang likuran namin. “Oh, nandyan na pala siya.”
Tinignan naman namin ang bagong dating na si Austin. Angas oh! Hindi man lang ngumiti. Halatang
pinaparamdam niya sa amin na istorbo kami ni Danica sa kanilang date. =____________=
“Wala silang maupuan kaya naman naki-share sila uhmm… Nathan.” Paliwanag nitong si Kaye Anne sa
boyfriend niyang g*go. Kainis naman! Kung bakit ba kasi ako hinila ni Danica dito. Nabubwisit tuloy ako
sa mukha nitong g*go na ‘to.
“Ah okay,” umupo na si Austin sa tabi ni Kaye Anne. “Kamusta, pare?”
“Ayos lang…” Matabang na sagot ko. Bumaling ako kay Danica na---- teka, anong nangyari dito?
Mukhang natulala kay Willard at namumula pa ang mukha. “Danica…”
“…” (@////////@)
Siniko ko siya, “Danica…”
“…” (@////////@)
“DANICA!” Buti naman ay natauhan na siya kasi iniling-iling niya ang ulo niya at natatarantang tumingin
na sa akin. “Akala ko kung napa’no ka na dyan.” Tumingin naman ako kay Austin. “Austin, si Danica nga
pala. Naalala mo ba siya?
“Y-yeah…” Hindi ko alam kung bakit pero umiwas siya ng tingin. Perhaps, he shifted his sight to Kaye
Anne. Naging uneasy siya.
“Hello, I’m Danica Oliveros and you are?” :””>
“Kyle Austin Willard.” Seryosong sagot naman ni Willard.

“Ha?” Napatingin sa akin si Danica, mouthing me ‘Si Kyle ba ‘to na taga-Sitio Maligaya?’. Tumango
nalang ako sa kanya bilang pagsagot kasi yun naman ang totoo.
“Y-yeah I’m Kyle. Excuse me.” Tumayo si Willard tapos tumingin siya kay Kaye Anne. “Honey, C.R lang…”
“Okay…”
Walang nagsalita sa amin nang umalis si Willard. We all eat in silence. Si Danica naman hindi mapakali.
Palagay ko, hindi siya makapaniwala na si Austin ay taga-Sitio Maligaya.
“He looks so different. Si Kyle ba talaga yun?” She suddenly asked.
Tumango naman ako. “Siya na nga…”
She glared to me. “Why did you tell me that he looks like a g*go?”
Napatikhim ako. Pasimple kong tinignan si Kaye Anne. Nakita ko siyang nagroll eyes kaya naman bumalik
na ang tingin ko kay Danica. Potek! Ang daldal kasi ni Danica!
“Ssshhh… Danica naman…”
Ngumuso siya. “Ang gwapo niya kaya~ Mukha siyang campus heartthrob,” pabulong na sabi niya sa akin
pero alam ko naman na naririnig yun ni Kaye Anne. “Siya ba talaga si Kyle? Yung dating basagulero sa
school natin? Diba mukha siyang siranTado noon? What happened to him?”
“Anong sirantado?”
“Sira ulong-tarant*ado! Ano ka ba, Nathan babe~” Sabay hampas na naman niya sa braso ko. “The nerve
of you ha! You’re so NAPA talaga!”
I just looked at her in confusion. Pinagsasabi nito? “Anong NAPA?”
She giggled as she touched my cheek. Kailangan talaga clingy? “NAPA! NAPAkasarap pero NAPAKAlaki ng
eyebag. No offense meant!”
Ayos ah. Isa rin naman siyang NAPA eh. NAPAkaganda pero NAPAkasama ng ugali -_________-
“Don’t worry Nathan babe, kahit NAPAkalaki ng eyebags mo. Ikaw pa rin ang unang NAPAtibok ng puso
ko. Yieeeeee!” Sabay yakap naman niya sa braso ko. I couldn’t help myself to laugh at her. May
pagkabaliw pala si Danica. XD “Punta ka mamayang sa room ko ha? Ako ang bahala dyan sa eyebags
mo… Matulog tayo ng maaga~” :””>
“Tigilan mo nga ako, Danica. Nasa harap tayo ng pagkain.” Sabi ko sa kanya habang inaalis ang braso
niya sa braso ko. Tinignan ko naman si Kaye Anne sa harapan namin. Hindi ko alam kung matatawa ako
sa kanya kasi nakangiwi lang siya tapos halos magsalubong na ang dalawang kilay niya. Spell SELOS? =))))
“Back to the topic, whatever happened to Austin?” Balik-tanong ni Danica.
Nagkibit-balikat lang ako sa kanya. Paki ko ba dun. Hindi ako interesado na malaman kung anong
nangyari sa kanya. +_______+
“Hey, what happened? Diba siya yung kabarkada ni Jonas? Yung lalaking-----“
I cut her off, “Si Jonas yung head over heels sayo nung highschool pa tayo?”
Tumango-tango naman siya tapos tumingin kay Kaye Anne. “Sorry Kaye Anne ha? Nagulat lang talaga
ako dun kay Kyle. We’re not friends before but mind you, he was known as a notorious bad@ss. Kaya
nagulat ako kung bakit siya gumwapo. Mas gwapo pa nga siya sayo Nathan babe eh,” She said dreamily.
Okaaaay? Saan naging gwapo yun? -.-
“Ahh, ayos lang…” Kaye Anne smiled awkwardly to her.
“Excuse me lang ha? I have to retouch my make up. Naloka ako sa happenings. Kukuha na rin ako ng
gravy,” sabay tayo ni Danica tapos iniwan niya kami.
Tinignan ko si Kaye Anne. Nagresume na siya sa pagkain ng chicken niya. Hindi ako mapakali. Gusto ko
siyang kausapin pero tingin ko ayaw niya akong tignan.
“Kaye Anne…”
“Hmm?” Patuloy pa rin siya sa pagkain. Ni hindi man lang siya tumingin sa akin.
“Tara?”
Tinignan naman niya ako at pinagtaasan ako ng isang kilay, “Where to?”
“Sama ka sa akin…”
“Ha?”
“Aish, tara na nga…” Kahit kumakain pa siya eh hinila ko pa rin siya palabas ng KFC. Pero ayos ah!
Nagawa niya pang kunin yung softdrinks niya habang hila-hila ko siya.
“Nathaaan, hahanapin tayo ni Austin!!” >o<;
I grinned to her, “Tayo nalang ang mag-date, slave. May pag-uusapan pati tayo.”
“Ha??? Uy, di pwede! Paano sina Austin at Danica?!”
Inakbayan ko naman siya saka ko siya inakay dun sa escalator pataas. “Anong hindi pwede? Baka
nakakalimutan mo, one month slave kita. Anumang gustuhin ko ay dapat gawin mo. Sa ngayon, manuod
tayo ng movie para hindi tayo makita nina Willard at Danica.”
“Date mong mukha mo! Hindi nga kasi pwede. Pwede bang day-off ko nalang ngayon?” Nakasimangot
na sabi niya habang patuloy na nagpupumiglas sa akbay ko sa kanya.
“Text mo nalang ‘yang boyfriend mo. Sabihin mo na nakauwi ka na. Basta magdahilan ka nalang.”
“HINDI NGA KASI PWEDE!!” >O<;;!!
Napalakas masyado ang boses niya kaya naman pinagtinginan na kami ng mga tao sa escalator. Agad ko
naman siyang hinila paakyat tapos pumwesto kami sa may gilid ng railings.
“Huwag ka ngang magalit sa akin. May dapat tayong pag-usapan kung natatandaan mo. Dapat nga eh
hiwalayan mo na yang Willard na yan ngayundin eh, dahil sinabi mong mahal mo ako diba?” Nilabas ko
pa ang phone ko mula sa bulsa ko saka ko pinakita sa kanya ang inbox ko.
“See? Text mo sa akin ito kagabi. Am I right? Klarong-klaro na galing sayo ang message na ito… I love
you, too yan oh. Ibig sabihin lang nito, wala ng dahilan para samahan mo pa yang Willard na yan kasi
simula pa kagabi, kinoconsider ko na tayo na.”
Hindi siya nakasagot sa akin. Napanganga pa nga siya at namula sa sinabi ko. Kaya naman, yun na ang
signal ko para dalhin siya sa movie house. At least dun, safe. Walang Willard na makakakita sa amin.
Pfft! Kapal yata ng mukha ko ngayon ah… Pero para sa akin kasi, silence means agreement. Para sa akin,
girlfriend ko na si Kaye Anne ngayon. XD Yun yun eh!
[60.2] SATURDATE
AUSTIN’S POV
(A/N: For the first time *winks*)

Pagkabalik ko galing sa C.R, naabutan kong nag-iisa nalang si Danica sa table namin. Wala na sina Nathan
at Kaye Anne. Sh*t. Not again.
“Where are they?” Kalmadong tanong ko kay Danica. Mukhang nagtataka rin siya kung bakit nawala
yung dalawa kasi palinga-linga siya sa paligid na tila may hinahanap siya.
“I don’t know,” she shrugged her shoulders.
“Nandito ka. Imposibleng hindi mo nakita na umalis sila.”
She rolled her eyes that made my eyes sore. Nakakairita talaga ‘tong babaeng ito. Ever since I was in
Sitio Maligaya, I’ve always hated her. No, everyone hates her. Kahit kailan hindi ko siya nagustuhan dahil
napakamaldita at napakaarte niya and I think, she becomes worse than ever. Ni hindi ko nga alam kung
bakit nahumaling dito si Jonas na tropa ko. Dahil sa kanya, kaya ako napatapon ng mga magulang ko sa
Australia… Dahil sa utos niya na gawan ng masama sila Kaye Anne. Kung hindi lang sana ako
napakiusapan noon ni Jonas, malamang hindi ako na-rehab… Sa totoo lang, nadamay lang naman ako
nun. Although, oo, inaamin ko, t*rant*do ako dati. But I’m still thankful… Dahil dun, nagkaroon ako ng
reason para magbago. Nakilala ko si Kaye Anne.
Pero dahil din dun sa nangyari na yun, ayoko nang bumalik sa Sitio Maligaya. Ni ayaw ko na nga rin
makasalubong man lang ang mga kakilala ko dun. Kaya nga nang makita ko si Danica ngayon, I admit,
nahiya ako. Alam niya kasi kung ano ako dati.
“So, you’re telling me that I’m stupid?” Mataray na sabi niya sa akin.
“Nah, unless you admit it yourself. Excuse me,” lumabas na ako sa KFC dahil pinagtitinginan na kami ng
mga tao dun. Itetext ko sana si Kaye Anne kaso naalala ko na nasa akin pala ang phone niya. Fcksh*t!
Lakad lang ako ng lakad sa loob ng mall. Nagbabakasali na makita ko sila. I have to control my temper.
Kahit ako, hindi ko gusto na nagagalit ako. Huminto ako sa paglalakad at gumilid muna. I closed my eyes
and breathed deeply to calm myself until I heard that annoying voice again.
“Why did you leave me? Ang bad mo naman.” >3<
I frowned to her, “I’m looking for my girlfriend. Tinangay na naman kasi ni Nathan.”
Imbes na mainis dahil sa pag-iwan sa amin ng mga kasama namin, humagikhik pa siya. “Oh spare them,
Kyle. They look better together.”
“That is so rude. You’re talking to Kaye Anne’s boyfriend, by the way.” I snapped.
“Duh! I know…” She flipped her hair annoyingly. “You’re talking to Nathan’s ex-girlfriend also.”
Wala ng kwenta ang pinag-uusapan namin kaya naman iniwan ko nalang siya dun. Kaso naiirita na talaga
ako! Sumunod pa sa akin si Danica. And not only that… Nakahawak pa siya sa laylayan ng shirt ko. Shet!
I’m totally pissed.
“What the heck, Danica?!”
“Hihihi…” :”>
“Aish, kung hindi mo ako tutulungan na hanapin sila, then spare me… Umuwi ka nalang sa inyo!”
She pouted and did some annoying blabbering. “Nya nya nya!! You and Kaye Anne don’t look good
together.” Then, she rolled her eyes.
“I don’t a give a darn on you… keep off me.” Inalis ko ang kamay niya sa pagkakakapit sa laylayan ng
cardigan ko and started to walk away. Nakarating na lang ako kaagad sa labas ng mall, papunta sa car
park pero wala pa rin akong nakita kahit anong anino nina Kaye Anne at Nathan. Where in the hell are
they??!!
“Kyyyyyyyleeeeeeeee!!!”
Fckingshet… Bakit ba ayaw akong tigilan ng babaeng ito???
Hindi ko na siya nilingon pa. I just kept on walking until I heard a strange hell of a sound.
“Aww! Araaaaaaaay!”
Nilingon ko si Danica upon hearing her annoying crying voice. Nakita kong nakasalampak na siya sa
semento. Agad ko naman siyang nilapitan at lumevel sa kanya.
May sugat ang tuhod niya. Yan ang napapala ng mga nakahigh heels na babae sa mga ganitong lugar.
“Huhuhu!! It’s all your fault. Dahil sa kakahabol ko sayo, nadapa pa ako! OMG! I’m gonna have a scar on
my knee na~~” TT__TT
I ignored what she has said. “Nasaan nakaparada ang kotse ni Nathan?”
“Ha? Why are you asking anyway?”
“We’ll wait for him there.”
Nagduck face naman siya which I really find fcking annoying. “I am sorry but we rode in a cab to get in
here awhile ago. We didn’t use a car... Duh~!” She tried to stand up but she failed. Her wound must be
painful. “Ouch! How can I get home now? I really wanna fcking go home!!”
I hate girls who curse. Good thing, I never heard Kaye Anne curse.
I sighed as I bended on my knees and turned my back on her.
“Whatcha doing, Kyle?”
“Are you really stupid or what? Ride on… Ihahatid na kita…”
“Yaaay!” Sumakay na siya sa likod ko. “Woah! You have a lean body… You must have a hot boooooody~”
*Q*
Medyo malikot siya siya but I still managed not to drop her off. Masyadong makahawak sa katawan ko
‘tong babaeng ito. I felt her touch my chest up and down. “Sh*t, don’t touch me there!”
“Hihihi! Ang tigas… Anyare sayo, Kyle? Bakit nagbago ka ng ganyan? Hindi talaga kita narecognize.”
I kept on walking until we reached my car. “I believe we’re never been friends. So, why tell my life story
to you, then?”
“Oh, that is so bad of you… Hindi na nga kita kakausapin.” >3<
“Good… Saan ka ba nakatira?”
“Drop me off to Nathan’s house. We live together in one roof.” Then, she stucked out her tongue to me.
Pinasakay ko siya sa passenger’s seat ng kotse ko. Hindi ko kayang makasama ang maarteng babaeng ito.
So, Nathan and Danica live together eh?
NATHAN’S POV
Kanina pa kami dito sa loob ng movie house pero wala kaming imik sa isa’t-isa. Takte lang! Para akong
walang kasama eh. Nandito nga si Kaye Anne sa tabi ko, may sarili namang mundo. I mean, nakafocus
lang siya sa pinapanuod namin. Ni hindi nga niya ako tinitignan eh. Para tuloy kaming ‘di magkakilala
nito. =_____________=
“A Journey Home” ang title ng movie na pinapanuod namin. Isa itong local movie na nakafocus sa
conflict na family problems. Medyo kwela siya and at the same time, seryoso pero ‘la ako pake.
Nakatuon ang atensyon ko sa katabi ko eh.
Nakita ko na nakakrus ang mga braso ni Kaye Anne at bahagya niyang kinikiskis ito gamit ang palad niya.
Mukhang nilalamig ah. Kung bakit naman kasi ang nipis ng t-shirt na sinuot niya?
“Kaye Anne,” pabulong na tawag ko sa kanya. Hindi niya naman ako tinignan pero alam kong narinig
niya ako kasi sumimangot siya bigla. “Kaye Anne, nilalamig ka?”
“Tsk!” Padabog siyang may kinuha sa loob ng bag niya. May dala pala siyang jacket. Hindi tuloy ako
makadiskarte nito =___________________=
“Kaye Anne… Uy… Kausapin mo naman ako.”
Inikot naman niya ang mata niya tapos siniksik niya ang sarili niya sa kaliwang banda niya. Nilalayo niya
ang sarili niya sa akin? Harmful ba akong tao?
“Kuleeet… Kaye Anne… Kaye Anne…” pangungulit ko sa kanya.
Tinignan naman niya ako. Finally. “Bakit ba???”
“Kausapin mo kasi ako. Para kang ano dyan eh.”
Halos magsalubong naman ang kilay niya sa inis. “If it’s about the text message, Nathan, ang masasabi
ko lang, hindi ako yung nagsend nun sayo. HINDI. TALAGA. AKO. YUN.”
I smirked to her. “Deny pa. Huli naman.” (~~,)

“See? Kaya ayaw kitang kausapin eh. Kahit kasi anong paliwanag ko, hindi mo paniniwalaan. Sigurado
ako kapag sinabi ko sayo na para kay Austin dapat yung message na yun, hindi ka pa rin maniniwala.”
Mataray na sabi niya sa akin.
Austin? Sus. =.=
“Ano yun, wrong sent? Lumang style na yan.” (~~,)
Pumadyak siya sa sahig na para bang nagpipigil siya ng inis. Ang cute talaga mainis ni Kaye Anne eh.
Lomolobo kasi lalo yung pisngi niya. :D
“Duh? Hindi ako ang may hawak ng phone ko. Si Chloe yun, nakitext kasi siya sa akin. Pinakiusapan ko
siya na replyan si Austin ng ganun. Hindi ko naman alam na sayo pala sinend. Napagtripan niya lang
tayo, okay? Nagets mo na? Kung hindi pa rin, problema mo na yun.”
Napaiwas nalang ako ng tingin nun. Isinandal ko pa ang siko ko sa arm rest at bahagyang minasahe ang
sentido ko. Langya talaga! Lumaki pa naman ang pag-asa ko dahil sa text message na yun tapos hindi
naman pala si Kaye Anne ang nagtext nun? PAASA NAMAN YANG TEXT NA YAN <(~_~)>
Wala na akong magagawa. Nasabi ko na kay Kaye Anne na girlfriend ko na siya simula kagabi. Might as
well, pangatawanan nalang.
“Basta, girlfriend na kita. End of conversation.” =.=
Bigla naman niya ako hinampas sa braso kaya napa-‘aww’ ako.

“Sssshhhhh….”
Nakaistorbo tuloy kami sa mga tao sa paligid namin. Kakainis naman. Tsk.
“Bakit ka nanghahampas?” Pabulong kong asik sa kanya.
“Hindi mo ako girlfriend, okay? Huwag kang ambisyoso.” >.<
“Ehh kung ikaw naman ang ambisyon diba? Okay lang magpakaambisyoso. Pfft!” Natatawa nalang ako
sa mga pinagsasabi ko. Sa iba naman, hindi ako ganito. Hanep lang, Salvador.
“Hindi mo ako madadaan sa mga paganyan-ganyan mo. Bakit ayaw mo nalang kami pabayaan ni Austin?
Hindi ka ba naaawa sa kanya? Pangalawang beses mo na akong tinatakas mula sa kanya. Kung sayo kaya
gawin yun?”
Sinimangutan ko lang siya at inilapit sa kanya ang popcorn na hawak ko. Nasa kalahati na yata kami ng
movie, pero wala pang nababawas dito. “Chill, kulet. Tinatakas lang kita, hindi pa kita inaagaw sa kanya.
Oh, kain ka muna. Cheese flavor yan.”
Dumampot naman siya ng popcorn kaso nagulat ako nang ibato niya yun sa mukha ko. Ay, takte!
>_____<
“Alam mo yung kontrabida? Ikaw yun eh. Panira ka talaga sa buhay ko.” Tumayo na siya at iniwan na
ako. Aba, syempre, sinundan ko siya. Ako pa ang panira ng buhay niya? Teka..Teka… Ngayon ko lang
napansin na varsity jacket pa pala ni Willard ang suot niya. May nakasulat na ‘WILLARD 06’ sa likod eh.
Para tuloy pinapakita niya na kanya na talaga si Kaye Anne. Anak ng footlong!!
Nakalabas na kami ni Kaye Anne mula sa loob ng moviehouse. Ang bilis ng lakad niya kaya pinigilan ko na
siya braso.
“Kaye Anne naman… Huwag mo nga akong takbuhan.”
Bahagya siyang yumuko para hawakan ang ankle niya. Masakit siguro iyon. Sinamaan naman niya ako ng
tingin. “Ginugulo mo ang utak ko, Nathan. Tigilan mo na kasi akoooooooo~” >.<
Natawa ako sa expression ng mukha niya. “Pfft! Eh bakit ka nanggigigil?”
“Huwag mo akong tawanan! Seryoso ako!”
Napansin ko na pinagtitinginan na kami ng mga tao kaya hinila ko siya sa gilid. Dun sa may mga poster ng
movies na showing. Bumaba ang hawak ko sa kamay niya. Knowing Kaye Anne, syempre, nagpupumiglas
siya.
“Ano ba!” >o<;;
“Fine, hindi na ikaw yung nagtext sa akin nun.” I tried to calm my voice. Masyado na kasing mainit ang
ulo ni Kaye Anne. ‘Pag pinakita kong naiirita na ako sa kanya, malamang magsasabong na kami nito. >.>
She sighed and rolled her eyes. “Edi mabuti… Iuwi mo na ako sa amin.”
“Eh bakit ka pa magpapahatid sa akin? Akala ko ba naiinis ka sa akin?”

Nagpapapadyak naman siya ng paa sa sahig. “Wala sa akin ang wallet ko! Wala rin sa akin ang phone ko.
Sinurrender ko kay Austin dahil gusto niya na magfocus muna kami sa date namin… Now tell me, how
can I go home now?”
Napangisi ako sa kanya. Nice nice! Eh g*go rin naman pala si Austin eh. Paano kung mahiwalay sa kanya
si Kaye Anne sa gitna ng pagde-date nila? Paano siya makakauwi? Makasarili pala si Willard. Hindi nag-
iisip ng possibilities.
“Paano yan Kaye Anne, ayoko pang umuwi.” Pinagkrus ko ang braso ko sa dibdib ko at nginitian siya ng
nakakaloko.
Napanguso naman siya. “Ihatid mo lang muna ako o ‘di kaya hanapin natin si Austin dito sa mall.
Kasalanan mo ‘to eh! Ugh!”
“Luh, ang laki nitong mall. Ganito nalang, kulet---” inakbayan ko siya. “—Dahil pinaasa mo ako dyan sa
text ni Chloe sa akin, kailangan mong bumawi sa akin.”
“Ako? Babawi sayo? Eh wala nga akong pera diba?” Kumunot na naman ang noo niya kaya inunat ko yun
gamit ang palad ko. “Ano ba! Kamay mo naman, Nathan!”
“Hindi mo naman kailangan ang pera eh. Iuuwi kita mamayang 8PM. Anong oras na ba?” Tinignan ko
ang wrist watch ko. Quarter to 3 na pala. “Oh, mag-aalas-tres na pala.”
“Oh ano naman?”
Nginitian ko siya. This time, it’s a warm smile. “From 3 to 8PM, girlfriend muna kita at boyfriend mo
naman ako. Tutal naman, magkasama na rin naman tayo, edi mag-date na tayo. Pagkatapos nun,
promise, ihahatid na kita sa bahay niyo. Balik na tayo sa dati. Balik ka na kay Willard.”
Hindi siya nakasagot agad. Pinanlakihan niya lang ako ng mata. Medyo namula pa ang buong mukha
niya kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi mapangiti. Nanggigigil talaga ako sa pisngi ni Kaye
Anne. Ang sarap lamutakin. Pfft! XD
Finally, she fixed her hair and seemed to calm herself before saying, “Okay… Libre mo muna ako ng
miryenda. Hindi ako nakakain kanina ng maayos, pandak eh.”
Napangiti ako ng malaki nun sabay akay ko sa kanya palapit sa escalator pababa since kanina pa ako
nakaakbay sa kanya. “Sure thing, kulet…. Malakas ka sa akin eh. Ayokong mangayayat yang pisngi mo.”
Sabay pisil ko sa kaliwang pisngi niya.
“Aaaargh! Masakit!” >o<;;
***
Matagal-tagal din kaming namasyal ni Kaye Anne. Syempre, masaya ako kasi hindi na niya ako
masyadong sinusungitan. Although, masungit pa rin, pero yung pagkasungit niya, gaya nalang nung dati.
Yung dati na magbestfriends palang kami.
Naubos ang oras namin dun sa Quantum. Isa yung arcade center kung saan maraming video games and
stuffs. Dahil nga ako lang ang may pera sa aming dalawa ni Kaye Anne ay ako yung bumibili ng tokens.
Nakaka-one hundred worth of tokens na nga ako eh. Pero ayos lang, nag-eenjoy naman kami.
“Yaaaah!! Ay, hindi natamaan! Madayaaaa!” >o<;;
“Lakasan mo kasi, Kaye Anne.”
“Nilalakasan ko naman na ah~ Ang sakit sa braso.” TT^^TT
Sa ngayon, na-hook kami sa arcade game na ito. Yung nakapwesto kami (I suppose) one and a half
meters away tapos babatuhin yung screen… Particularly yung target namin ngayon which are the ghosts.
Nakakaubos na kami ng sampung tokens dito, pero nakaka-30 tickets pa lang ang nakukuha namin. Ang
barat naman sa ticket ng larong ito. =______=
“Ay, 5 tickets lang?” :< Sabi ni Kaye Anne nang makuha na niya yung tickets mula sa slot.
“Wala tayong magagawa dyan. Kuripot yang larong yan eh…” Sagot ko sa kanya tapos inilibot ko ang
tingin ko sa paligid. Medyo maraming tao dito sa Quantum since arcade center nga ito. “Tara dun…”
Hinila ko siya palapit sa shooting rink. Nakuha naman ni Kaye Anne kung anong nasa isip ko kaya
nginitian niya ako. We played the shooting game 5 times. Nakalimang token kasi kami. Naalala ko tuloy
bigla yung pustahan namin noon kasama si Willard. Yung natalo ako. Eh walangya naman kasi!
Basketball player pala yang si Willard. Anong panama ko dun? (_ _”)
“Yay! Ang dami na nating tickets, Nathan~”

Napangiti nalang ako nang makita kong ang saya-saya ni Kaye Anne. Marami na raw kaming tickets?
Weh lang? 50 tickets pa lang kaya ang meron kami. Anong maipapalit namin dun? Candy which is worth
10 tickets each? Ang mahal naman ng potek… Piso nga lang yun sa tindahan eh. -_-
Inubos namin ang 20 tokens namin sa mga arcade games. Desido si Kaye Anne na makarami ng tickets
eh. Gusto niya raw kasing makuha yung stuffed toy worth 1,200 tickets.
“Ilan na ba yang ticket natin?” Tanong ko sa kanya. May natitira nalang kaming four tokens kaya
naghahanap kami kung anong pwede pang laruin dito.
“72 tickets pa lang… Siguro, candies nalang ang ipalit natin dito.” Nakangiting sabi niya.
“Ano pa nga ba? Ano naman gagawin natin dito sa natitirang apat na tokens?” Pinakita ko sa kanya ang
apat na tokens.
“Hmmm…” Nilibot niya ang paningin niya sa paligid. Syempre, tinignan ko rin kung anong dinadaanan ng
tingin niya. Hanggang sa… ”Ayun nalang!”
O__________O
“Huwag yun! Hindi ako marunong nyan.” Takte naman. Wala na hinila na ako ni Kaye Anne dun sa Dance
Mania at naghulog na ng dalawang tokens. Bale, two players. Anong alam ko dito? >.>
“Ganito lang yan, pandak oh. Titingin ka lang dun sa screen. Tapos ‘pag yung bilog na red, nagreach na
dun sa taas, i-swipe mo yung kamay mo dito… Blah blah Blah…”
Dahil hindi naman ako dancer, at hindi ko forte ang Dance Mania na yan, na-game over agad kami. Anak
ng tokneneng lang… Pinapahiya ko na sarili ko dito. Ang dami ng nagvivideo sa amin eh. Tupa naman oh!
“Ako nalang ang maglalaro… Just watch and learn…” She smiled arrogantly at me as she inserted
another token on the slot. Dun ko lang napansin na ang gandang tignan ni Kaye Anne habang
sumasayaw sa Dance Mania. Akala ko, kamay lang ang pinapagana dun, pati rin pala paa at bewang.
Lumingon naman ako sa paligid. Wow, dami naming audience oh. Parang gusto ko tuloy sabihin na…
“Ang galing ng girlfriend ko noh?”
“Feelingero ka ah…” Natatawang sabi ni Kaye Anne habang nagsasayaw pa rin.
Nasabi ko ba talaga yun? Akala ko sa utak ko lang. Kaya pala nginitian ako ng mga tao. Pfft! Kumakapal
na talaga ang mukha ko. :D
***
“Hotdog sandwich for us…”

“Thank you~” ^_^
Hindi ko mapigilan na huwag malungkot. Quarter to 8PM na. Ang ibig sabihin lang nun, meron nalang
kami kinse minuto para enjoyin ang date namin. Mahigit five hours ko rin nakasama or perhaps,
nakadate si Kaye Anne. Sa halos limang oras na yun, wala kaming iniisip na iba. Yung walang hassle.
Walang epal. Wala talagang kupas kapag kasama ko si Kaye Anne. Para bang stress-reliever siya. Kahit na
asaran at pikunan lang ang ginagawa namin, ang saya-saya pa rin namin. Naisip ko tuloy, paano kung
umamin na ako kay Kaye Anne ng mas maaga pa? Kumplikado pa rin kaya ang sitwasyon namin gaya
ngayon? Iba kasi ngayon eh. Sa bawat kilos na gagawin namin, may isang taong masasaktan. Kahit
naman siguro, ang laki ng inis ko kay Willard, hindi ko pa rin maiwasan na hindi isipin na hindi naman
niya deserve na masaktan. In the first place, sinalo lang naman niya si Kaye Anne nung mga panahon na
nahuhulog siya sa akin. Dun lang pumasok sa isip ko kung sino talaga ang tunay na g*go sa amin ni
Willard… Ako.
“Finland na, Nathan.”
Napatingin ako kay Kaye Anne. Kahit kagat siya ng kagat sa hotdog sandwich niya, hindi pa rin maputol
ang atensyon niya sa panunuod ng fireworks Olympics. Ilang bansa rin kasi ang naglalaban-laban dito, at
kasama na dun ang Pilipinas.
“Ang tagal naman ng Pilipinas.” Komento ko habang nakatingin na rin sa kalangitan. So far so good.
Lahat ng fireworks ng mga naunang bansa, napakamakulay at napakaganda. Mahirap pumili kung sino
ang mananalo.
“Kaya nga eh… Yun nga ang hinihintay ko.”

Bumuntong-hininga ako. “Matatapos nalang ang date natin, hindi pa natin mapapanuod ang
Philippines.” Tinignan ko si Kaye Anne sa kaliwa ko. Nakatingin na rin pala siya sa akin nun kaya binigyan
ko siya ng tipid na ngiti. “Nag-eenjoy ka ba kasama ako?”
“Hmm... Hmm…” Tumango-tango siya. “Kahit na candies lang yung nakuha natin sa redemption booth sa
Quantum, masaya na ako. Salamat Nathan, kahit talagang naiinis ako sayo.”
I chuckled on what she has said. “Dapat nga ako ang magpasalamat sayo. Baka naman kasuhan mo ako
ng kidnapping pagkatapos nito.”
“Pfft! Thanks for the suggestion. I might gonna consider that.” Sabay tawa naman niya.
Napabuga nalang ako sa hangin. Ang hirap naman nito! Kung sana kami talaga ni Kaye Anne… Ganito
sana kami ngayon kasaya. Kaso hindi eh. Hiniram ko lang siya kay Willard. =___________=
“Swerte ni Willard sayo. Stress-reliever ka… Pakisabi sa kanya, hawakan ka ng mahigpit. Baka maagaw na
kita sa kanya ng tuluyan.” Pabirong sabi ko sa kanya. She might think it’s a joke but for me it isn’t.
Napailing nalang siya ng ulo sabay higop sa straw ng juice niya. “Hindi ko na kailangan sabihin sa kanya
yun. Ako na mismo ang kakapit ng mahigpit sa kanya.” :)
Wow… Sumakay daw ba sa joke kuno ko. =__=
“So, Kaye Anne, ilang minuto nalang tapos na ang date natin,” humarap ako sa kanya nun, ignoring the
fireworks in the sky. Sa pagkakarinig ko sa Host ng event, Japan na ang nakasalang.
“Ah oo nga… 5 minutes nalang.”
“8 minutes pa. Advanced yang relo mo ah.” =__= dadayain pa ako ng ilang minuto.
“Okay fine.” -_-
A small smile formed my lips while pinching her right cheek. “Alam kong nagda-doubt ka pa rin sa
nararamdaman ko sayo. Sino nga ba ang maniniwala sa bigla kong pag-amin sayo diba?” Binitawan ko
ang pisngi niya at tinignan siya sa mga mata niya. “Basta, uulitin ko ulit kahit makulitan ka sa akin. Mahal
na mahal kita… Hindi bilang kaibigan. Mahal kita bilang ikaw, Kaye Anne.”
Nagulat ako nang bigla niyang takpan ang bibig ko gamit ang palad niya. Nakasimangot pa siya sa akin.
“H-Huwag kang ganyan magsalita.”
Tinanggal ko ang kamay niya. “Bakit?”
Nagpout siya. “Hindi ako sanay.” >/////////<
“Pfft! Tara nga dito.” I pulled her to give her a tight hug. Hindi pa nga siya yumakap sa akin pabalik kaya
ipinwesto ko pa ang kamay niya paikot sa bewang ko. “Sorry sa lahat… Sorry kasi nasaktan pala kita…
Sorry din kasi pinaasa pala kita. Wala naman talaga akong intensyon na gawin yun eh. Ayan, nakakarma
tuloy ako.”
“Buti alam mo.”
“Oo, huwag mo nang ipangalandakan pa.” Swerte talaga ni Willard kay Kaye Anne. Masarap yakapin at
ang bango pa ng buhok. “Alam kong pinapahirapan na kita. Basta, kung anuman ang maging desisyon
mo, tatanggapin ko… Kahit naman binubwisit kita, gusto ko pa rin na maging masaya ka…”
***
“So, Nathan, goodnight… Salamat. Nag-enjoy ako.” Paalam sa akin ni Kaye Anne. Sumandal muna ako sa
kotse ko, paharap sa bahay nila. Ngayon ko lang pinasalamatan ang traffic. Kahit papaano, na-extend
ang oras ko kasama ni Kaye Anne.
Tinanguan ko lang siya sabay ngiti. “Goodnight, Kaye Anne. Sige, pasok ka na.”
Papasok pa lang si Kaye Anne sa gate nila nang bigla nalang akong bumagsak sa semento. Napahawak
ako sa gilid ng labi ko. Expected ko na ‘to.
“AUSTIN!! Ano ba!” Narinig kong sigaw ni Kaye Anne. Tinignan ko sila, nakayakap siya kay Willard para
awatin siya.
“NUNG UNA, PINIGILAN KO ANG SARILI KO NA MAGALIT! BIRTHDAY KO YUN, NATHAN. HINAYAAN KITA.
TAPOS NGAYON, INULIT MO NA NAMAN?!? NAGKAKAG*GUHAN NA TAYO DITO EH!”
“AUSTIN, TAMA NA NGA!”
Tumayo ako habang nakahawak sa parteng sinapak niya. Nagkibit-balikat lang ako. “Pasensya na, dre.
Ako ang may kasalanan. Walang kasalanan si Kaye Anne dito. Tinangay ko lang siya.” Kalmadong
dispensa ko.
“Darnit! Pinalagpas ko na ang unang beses na ginawa mo ‘to. Nagtanga-tangahan ako nun. Alam kong
dito ka pa natulog nun pero hindi ako nagalit kay Kaye Anne!!” Humarap siya kay Kaye Anne. “You don’t
need to deny it, Kaye Anne. Nakita ko ang kotse niya sa garahe. Pero pinalagpas ko yun kasi ayokong
mag-away tayo…”
“A-Austin, tayo nalang ang mag-usap, please? Kumalma ka lang…” Gusto ko sanang hatakin mula kay
Austin si Kaye Anne. Halata kasi sa kanya na natatakot na siya, kaso hindi ko nalang ginawa dahil mas
lalong lalaki ang gulo sa aming dalawa.
Austin breathed deeply, seemed to be calming himself. Niyakap niya naman agad si Kaye Anne nun.
“Sorry, Kaye Anne… Sorry…”
I sighed. Ito na rin siguro ang signal ko para iwan na sila.
KAYE ANNE’S POV
“Austin, hindi mo dapat sinuntok si Nathan! May kasalanan din naman ako eh.”
Humarap siya sa akin. Napakaseryoso ng expression niya. Sa totoo lang, natakot talaga ako sa kanya
kanina. Ganun pala siya kapag magalit. Nag-iiba.
“Kaye Anne, look, ayokong mag-away tayo dahil sa kanya. Ang kinaiinis ko lang naman kay Nathan, bakit
ka niya laging inilalayo sa akin?! Are you two dating behind my back?”
“Of course not!” I snapped and reached for his hand. Siguro kanina lang kami nag-date. Other than that,
hindi na. Sinusubukan kong hinaan ang boses ko kasi ayaw kong marinig kami ni Yaya Vera sa loob.
“Austin, ginagawa ko naman yung sinabi mo na layuan si Nathan. Ang kaso… ang hirap eh… Siya lagi ang
lumalapit sa akin.”
He sighed exasperatingly. “Sabihin mo sa akin ang totoo Kaye Anne, mahal ka na ba ni Nathan?”
Natahimik ako. Pakiramdam ko, halos malaglag na ang puso ko sa sobrang kaba na nararamdaman ko.
Nabitawan ko pa ang kamay niya sa pagkabigla. Paano ko ‘to sasabihin sa kanya?
“Sasabihin mo lang naman ang totoo, Kaye Anne. Alam ko naman yan eh. Ang gusto ko lang malaman ay
kung alam mo na na mahal ka niya. Narinig ng ibang teammates ko na nag-uusap sina Chloe at Nathan
tungkol sa bagay na yan sa isang coffeeshop. Yun ang dahilan kung bakit kita pinapaiwas kay Chloe… Kasi
siya mismo… Yang kaibigan mo mismo ang tumutulong kay Nathan para ilayo ka sa akin. Tingin mo, hindi
dapat ako mabahala dun?”
Napayuko nalang ako sa narinig ko. So, ayan pala ang dahilan? Hindi ko naman siya masisisi dun. Kahit
naman sino, ayaw masaktan kaya naiintindihan ko siya.
“Oo, umamin na siya sa akin, Austin, pero maniwala ka sa akin. Hindi ko siya tinanggap kasi iniisip kita.”
Pakiramdam ko naman ngayon, parang pinipiga na ang puso ko. Parang naninikip ang dibdib ko. Naaawa
ako kay Austin. Bakas sa mga mata niya na nasasaktan ko siya. Ayoko siyang nakikitang nagkakaganyan.
Hinawakan niya ako sa kanang kamay para mailapit ako sa kanya. He then cupped my cheeks and looked
straight in my eyes.
“Kaye Anne, I love you… I really do… Ayokong mawala ka sa akin, pero sige, I’ll give you time to think.
Mamili ka sa amin ni Nathan… at kung anuman ang desisyon mo, I’ll accept it anyway… Kahit alam kong
dehado ako laban sa kanya, I’ll take the risk.” Napasinghap ako ng ilapat niya ang mga labi niya sa labi
ko. Napapikit ako. Halo-halo na yung emosyon na nararamdaman ko. Parang gusto kong umiyak pero
hindi ko magawa.
Iminulat ko ng dahan-dahan ang mga mata ko nang humiwalay na siya sa akin. Our faces are still inches
away. That was our first kiss together.
“Isipin mo nalang Kaye Anne, matagal na kitang mahal. Ako yung nasa tabi mo nung mga oras na hindi
ka niya pinapansin. Nagbago ako hindi lang para sa sarili ko, kundi para rin sayo. Ikaw ang inspirasyon ko
noon hanggang ngayon.” He paused and took a deep breath. “Alam kong padalos-dalos lang ang
desisyon mo kaya naging tayo, pero sana huwag ka rin naman magpadalos-dalos sa mga oras na ito.
Take your time…”
AS PROMISED!
[61] ONLINE SERENADE

GAIL’S POV
***HOSPITAL
“Sige na, Crystal Gail. Magpaalam ka na. Baka ma-late pa tayo sa flight natin. Traffic pa naman dito sa
Pilipinas,” seryosong sabi ni Lola Almira sa akin.
Napayuko nalang ako para itago sa kanya na nangingilid na ang mga luha ko sa mata. Ayoko talagang
sumama kay Lola sa Bohol. Gusto ko sa tabi lang ako ni Kurt hanggang sa magising siya. Sinubukan ko na
nga ring kumbinsihin sina Mom at Dad para kausapin si Lola Almira na pabayaan na lang niya ako dito
pero wala rin silang nagawa. They both agreed to her as well.
“Lola, hindi na po ba magbabago ang isip niyo?”
“Look at me,” she lifted up my chin and look at me straight in the eye. “Para sa inyo rin naman ng anak
mo ‘to, Crystal Gail. You see, hindi ka masyadong nagkikikilos. Lagi ka nalang nakaupo. For God’s sake,
masama ‘yan sa mga buntis. Tapos, namomroblema ka pa dahil sa fiancée' mo. Knowing Kurt, kahit na
saglit lang kami nagkilanlan ng fiancée' mo, nalaman ko na over-protective siya sayo. Hindi niya
magugustuhan na pinababayaan mo ang sarili mo pati na rin ang anak mo ng dahil sa kanya.”
I nodded my head to her in agreement. Kahit papaano ay may punto naman si Lola. Ang akin lang,
napakalayo naman ng Bohol dito sa Maynila. Hindi ko man lang madadalaw-dalaw si Kurt once in a
while.
“Lola, kahit sa mansion niyo nalang po sana ako mag-relax. Huwag nalang po tayo lumayo.” Nanginginig
na ang mga labi ko habang sinasabi yun. These past few months, emotional naman na ako pero mas
lumalala lang ngayon. Marahil na rin siguro sa mga pinagdadaanan ko.
“Crystal Gail, napag-usapan na natin ito diba? You need to stay away from stress and also, you need to
breathe some fresh air.” Ngumiti siya sa akin ng tipid tapos ay hinawakan niya ako sa ulo ko. “Kapag
malayo ka kay Kurt, hindi mo mapapansin na mabilis lumilipas ang oras. Naniniwala ako na gigising siya
in no time. Now go ahead… Magpaalam ka na.”
Pinipigilan ko ang luha ko na pumatak nang makapasok na ako sa kwarto ni Kurt. Ang bigat sa damdamin
na pansamantalang lalayo ako sa kanya. I sighed deeply as I pulled out a chair and positioned myself
beside his cot. Kung hindi pa ako binati ng Nurse ni Kurt na si Emily, hindi ko siya mapapansin. Masyado
kasing occupied ni Kurt ang utak ko.
“Good morning, Miss Gail.”
I fainted a smile to her, “Good morning, Emily. Ikaw muna ang bahala kay Kurt ha?”
“Bakit po? Aalis po ba kayo?”
Tumango ako sa kanya. “Kailangan ko raw ma-relax eh. Magbabakasyon kami sa Bohol. Inaasahan kita
na aalagaan mo siya habang wala ako. Kapag nagising na siya o nagpakita siya ng signs na nakarecover
na siya---“ I paused and shifted back my sight to Kurt. “Please call me right away.”
Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko siyang yumuko ng bahagya. “O-okay po… Makakaasa ho kayo sa akin.
Sige po, Miss Gail, maiwan na po kita.”
“Thank you, Emily…”
Nang makalabas na ng kwarto si Emily, pinagsawa ko ang mga mata ko sa kakatitig kay Kurt. Although,
kahit kailan, hinding-hindi ako magsasawa na tignan siya. Ayoko lang talaga na mawala siya sa paningin
ko.
“Baby love,” I reached for his hand and softly caressing it. “Aalis muna ako, Kurt ha? Magbabakasyon
lang kami ni Baby Kyra kasama sina Lola. Alam ko naman na makakarecover ka…. Na magigising ka para
sa amin ng anak mo. Active baby nga si Kyra eh. Alam kong nagmana siya sayo kasi magkasing lakas
kayo.”
Nagsimula nang mag-unahan ang mga luha ko sa pisngi ko. Hinalikan ko muna ang engagement ring
namin na nakasuot sa ring finger niya saka ako tumayo.
“Babalikan kita dito kapag nagising ka na, kaya bilisan mo nang gumising dyan.” Tinitigan ko muna siya
nang matagal. I then, traced my index finger to his nose down to his cheeks and whispered, “I love
you…”
Narinig kong bumukas ang pinto kaya nilingon ko ito.
“Crystal Gail, we’re gonna be late….”
I smiled faintly at Lola as she shut the door. Binalingan ko ulit si Kurt. Napalunok nalang ako habang
pinupunasan ko ang mga luha ko. “Bye, Kurt. I won’t stop praying for your fast recovery…”
And before stepping out of the room, I gave him a soft kiss on the lips.
STEPHANIE’S POV
“Miss Mariz, saan po kayo pupunta? Hindi po kayo pwedeng lumabas.”
Sh*t. Why does this housemaid keep on stopping me on going anywhere? Nakakainis na. Masyadong
sipsip.
Even though I’m annoyed, I still managed to flash a smile to her. “Yaya, I’ll just go to my OB. You know,
gusto kong ikonsulta sa kanya ang pananakit ng mga binti ko.”
“Ahh,” tumango-tango siya. “Tatawagin ko lang po ang driver niyo para ipagdrive kayo.”
I shoved my index finger in mid-air. “No, no, no… I can manage. I can drive alone.”
“Pero po-----“
I hushed her, “Just stop pestering me.” Nilabas ko ang wallet ko mula sa hawak kong red purse and
handed her a two thousand bill. “I’ll come back after two hours. You can have your day-off today… Just
please, shut up.”
Bago pa siya makapagsalita ulit ay nagmamadali na akong pumunta sa garage para sakyan ang kotse ko.
I was about to turn on the car’s engine when someone got in my car without my fcking permission and
that someone is no other than…
“ARGH!! Why are you here, Brenan?!”
He just shrugged his shoulders and looked to me coolly. “I’ll accompany you wherever you’ll go.”
“You don’t need to!! Alis na!” Tinulak-tulak ko siya. Iniharang naman niya ang kamay niya sa akin. “Sh*t!
You’re so annoying! You’re pissing the hell outta’ me!”
Umiling lang siya sa akin with that very annoying smile plastered on his face. “Sasamahan lang kita.
Don’t worry, hindi naman kita isusumbong sa Kuya Morris mo.”
I sighed in defeat. I should have at least controlled my temper. Hindi mabuti sa buntis ang laging galit.
“Fine… Drive for me then. We’ll go visit Kurt.”
***
Finally, pwede ko nang bisitahin si Kurt without any disturbance. Tumawag sa akin si Emily kanina na
hindi na raw nakabantay dun si Gail ‘coz she has to go out of town to have vacation. Poor her… Kung
hindi sana niya nilandi si Kurt, hindi sana siya nagiging miserable ng ganyan. Hindi sana siya buntis at
hindi sana coma si Kurt ngayon… I blame her for all these troubles…
We arrived safely at the hospital. Tinext ko si Emily na sunduin kami dito sa lobby just to assure na wala
talagang nakabantay ngayon kay Kurt. Malay ko ba, baka nandun din ang X9. Hindi ko pa sila kayang
harapin. Besides, si Kuya Morris ang dahilan kung bakit nagkaganyan si Kurt. For sure, they’ll probably
blame me on what happened to their leader.
At isama na rin itong asungot na si Brenan Montemayor. God, how annoying can he be! I didn’t really
know that he’s staying in my house these past few days. Oh, how could I know that? Lagi naman akong
nakakulong sa kwarto. Sh*t. Mas bantay-sarado ako sa kanya kesa sa Kuya ko eh.
“Pasok na po kayo, Miss Mariz.” Pinagbuksan kami ni Emily ng pinto. I immediately stepped in the room
and finally, I saw Kurt lying unconscious on bed. Napabuga nalang ako ng hangin upon seeing him in that
state.
“Oh God… Kasalanan ni Kuya ‘to.” I mumbled as I approached him. Hinawakan ko kaagad ang kanang
kamay niya at inilapit ito sa mukha ko. “Sorry, Kurt…”
“Mariz…”
Nilingon ko si Brenan at sinamaan siya ng tingin. “What?!”
“Delikado tayo dito eh. Pwedeng pakibilisan mo nalang dyan?”

I sighed, “It’s all your gang’s fault, m*ron! Tignan mo ang ginawa niyo sa tatay ng anak ko. What if he
won’t wake up anymore??”
He coolly shrugged his shoulders and walked towards the sofa bed. He, then slumped himself onto it.
“Two of my gangmates are in critical condition as well. Karma na namin yun…”
“Kapag hindi nagising si Kurt, tutuluyan ko na rin mismo yang mga gangmates mo. Masyado kayong
nagpapauto sa Kuya kong sira-ulo.” I hissed.
“Mahal ka lang ng Kuya mo kaya niya ginawa yun…”
“Shut up… Hindi ka nakakatulong.”
Matagal-tagal ko rin hindi binitawan ang kamay ni Kurt. I even placed his hand onto my bulge just to let
him feel our baby move. More than 2 hours ko siya nakasama pero parang ayaw ko nang umalis sa tabi
niya.
“I’ll name our baby after our names… Tristan Stephen Lee. Pero kung ayaw mo, you can have it change
naman.” Sabi ko sa kanya. Nabasa ko sa internet, nakakarinig naman ang mga pasyente na comatose
kaya kanina ko pa siya kinakausap. Nakatulog na nga si Brenan dun sa sofa bed sa kakahintay sa akin eh.
“Kurt, if you still don’t remember me, well then, I’ll introduce myself again to you. Siguro kaya hindi mo
ako nakilala noon nung nagpunta ako sa condo mo, it’s because I’ve changed a lot.”
I stood up and flashed him a sweet smile. “So, I’m Stephanie Mariz Valencia. The girl who you made love
with last year… And this is the result of that very wonderful night we’ve shared.” I said as I touched my
bulge.
I snapped when I heard the creaking sound of the door. Si Emily pala ang pumasok. Mukha siyang
natataranta.
“What’s wrong?” I asked her.
Lumapit siya sa akin. “Miss Mariz, kailangan niyo na pong umalis. Narinig ko po dun sa front desk na may
dadalaw kay Sir Kurt. Isang babae at isang lalaki…”
“Oh, I see…” Tumingin ako kay Brenan. “Brenan, wake up! Let’s get outta’ here.” Bumangon naman agad
siya at nilapitan kami.
“Let’s go?”
Palabas na sana kami nang biglang may naalala ako. “Wait a second.” I murmured to them and hurriedly
went back towards Kurt. I gave him a quick kiss on the lips and murmured, “I’ll pray for you. Malakas ako
sa taas… I love you…”
“Mariz… Hurry up…”
I groaned, “Okay, m*ron.”
Emily was about to open the door for us to step out when somebody open it…
Napalunok nalang ako sa kaba nang makita kung sino sila. There’s a good-looking guy and a very familiar
lady infront of us. Nakangiti siya habang papasok sa kwarto.
“Hi there, is it Kurt’s room?” The lady asked.
“Ah opo… Excuse me po…” Sabi ni Emily sa kanya then she secretly signaled us to get out of the room.
Sinenyasan na rin ako ni Brenan. He even held me in my hand.
Nilagpasan namin ang dalawang bisita ni Kurt pero nagulat ako nang pigilan ako nung babae sa braso ko.
I turned around to see her.
This time, she’s wearing a suspiscious look on her face. I really don’t like this girl eversince.
“You look familiar, Miss. Have we met before?” She asked sophisticatedly.
I faked her a smile. “I don’t think so.”
“You sure? Parang nakita na kita eh. Kaano-ano mo pala si Kurt?”
For a second, I glanced at Brenan. “H-he’s a friend of mine.”
She smiled to me. “Oh, I see… Friend? Oh, I supposed friend ka rin ni Gail… Akala ko kung sino ka na.”
Then she giggled. “Anyway, fancy meeting you. I’m Tracy Palermo, and you are?”
Tracy Palermo… One of Kurt’s ex-girlfriends way back in highschool. I never did like her ‘coz she’s a brat.
She thinks that she’s superior among our batch and I hate her for being like that.
“I’m Mariz… Fancy meeting you, too. Sorry but we have to go…” We smiled at each other before leaving.
But before closing the door, I heard her say, “Gosh! So the rumors are true. My beloved ex-boyfriend is
in coma.”
KAYE ANNE’S POV
Nakakatamad bumangon!!! Ugh! Maghapon lang ako dito sa kama ko. Hindi naman sa masama ang
pakiramdam ko, pero pakiramdam ko ang bigat-bigat ng dinadala ko sa dibdib ko. Err… Bakit ba ako
napasok sa ganitong sitwasyon?
Kanina pa ako gumugulong-gulong dito sa kama. Ugh! Hindi ako mapakali!! May dalawang lalaki ang
gumugulo sa utak ko. >o<;;
Dati, pangarap ko lang yung magkaroon ng dalawang papables na mag-aagawan sa akin kagaya nalang ni
Gail noon. Emergesh~ Tama nga yung sabi nila na Be careful what you wish for you just might get it. Oh
ngayon naman, nangyari na sa akin. NAHIHIRAPAN NA AKOOOOO~ TT___TT
Napatigil ako sa pag-gulong sa kama nang bigla kong marinig na tumunog ang phone ko. May nagtext.
Natataranta naman akong hanapin yun. Saan ko ba nalagay yun?
Hinanap ko sa side table, pero wala naman dun. Sa couch din, wala. Teka, saan ko ba yun nalagay
kagabi? Pinukpok-pukpok ko ang noo ko sa sobrang frustration. “Asan ka na bang cellphone ka???”
Bumalik ulit ako sa kama at hinalukay ang bed sheet ko. At ayun, nandun lang pala ang phone ko sa
ilalim ng mga unan. Nagmamadali kong tinignan kung sino ang nagtext. Medyo nadismaya ako nang
makitang si Gail pala yun. Hindi naman sa ayokong makabasa ng text mula sa pinsan ko ah. It’s just that
I’m expecting a text message from Austin. *sighs* Nasanay na akong nagbabasa ng text message mula
sa kanya tuwing paggising ko sa umaga tapos magpapaalala pa yun na kumain na ako tuwing lunchtime.
Pero miryenda time na, hindi pa rin siya nagpaparamdam.
My forehead wrinkled when I read Gail’s message. Nakaalis na pala siya papuntang Bohol. Nagreply lang
ako sa kanya ng ‘Ingat ka jan… :)’ tapos binato ko na yung phone ko sa paanan ko.
Nabaling yung tingin ko sa digital clock ko. 4:30PM na pala. Maya-maya lang 6PM, pupunta na ako sa
ospital. Usapan kasi namin ng X9 pati na rin ni Chloe na dun kami mag-oovernight sa kwarto ni Kurt.
Kahit na ba tinatamad ako, kailangan ko pa ring pumunta dun.
JUSME~ Hindi ko alam kung ano ba talagang nararamdaman ko eh. BROKENHEARTED BA AKO O ANO??
“Isipin mo nalang Kaye Anne, matagal na kitang mahal. Ako yung nasa tabi mo nung mga oras na hindi
ka niya pinapansin. Nagbago ako hindi lang para sa sarili ko, kundi para rin sayo. Naging inspirasyon
kita.”
“Alam kong nagda-doubt ka pa rin sa nararamdaman ko sayo. Sino nga ba ang maniniwala sa bigla kong
pag-amin sayo diba? Basta, uulitin ko ulit kahit makulitan ka sa akin. Mahal na mahal kita… Hindi bilang
kaibigan. Mahal kita bilang ikaw, Kaye Anne.”
“AAAAAAARRRRRGGGGGGGHHHHHHHHHHH!!!” TT____TT *untog ulo sa headboard 10x*
Please, lisanin niyo muna ang utak ko… Kagabi pa ako hindi makatulog. Nahihirapan na ako…
Narinig kong may kumatok sa pinto ng kwarto ko kaya napahinto ako sa pag-untog ng ulo ko sa
headboard ng kama. “Ano po yun?” -.-
“Kaye Anne, ayos ka lang ba dyan? Narinig kitang sumigaw eh.” Ooh, si Yaya Vera pala.
“Yaya, ayos lang po ako! Huwag niyo po akong alalahanin dito…”
“Ikaw ang bahala… Tawagin mo lang ako kapag may kailangan ka.”
Napapikit muna ako ng mata. “Yes po, ‘Ya.”

Parang zombie ako na naglakad palapit sa study table ko at kinuha ang laptop ko. Tapos, dumapa ako sa
kama at nagmamadaling binuksan ito. Nag-log in agad ako sa FACEBOOK pati na rin sa Yahoo
Messenger. Kailangan ko nang makakausap ngayon… Hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon eh.
Sino nga bang pipiliin ko sa dalawa? Si Nathan na matagal ko nang hinihintay na mahalin rin ako pabalik
o si Austin na kahit kakarating lang sa buhay ko ay pinaramdam niya pa rin kung gaano niya ako
kamahal?
Napangiti ako ng maliit nang makitang online si Mommy sa YM kaya binuzz ko siya. And as if on cue,
nag-setup na agad siya ng video call kaya inaccept ko yun… kaso napakunot-noo ako nang makitang
hindi si Mommy ang nasa screen. Kundi ang sister ko na si Ate Sapphire.
She waved her right hand on the screen.
[“Hi, Kaye Anne…”]
Nginitian ko naman siya. “Hi, Ate Sapphire. Bakit ikaw ang gumagamit ng account ni Mommy?”
Tingin ko ay Ipad o ‘di kaya’y tablet ang gamit niya kasi nakita ko siyang humiga sa kama tapos tinaas
niya yung hawak niyang kung anumang gadget. [“Hinack ko…”] Sabay kindat niya sa screen.
“Grabe ka, Ate. Baka may importanteng ka-chat si Mom! Pinapakielaman mo pa yan.”
Tumawa naman siya. [“Joke lang… Hiniram ko kasi itong Ipad ni Mommy tapos nakita kong nakalogin pa
rin sa YM. Isa-sign out ko na sana kaso nagbuzz ka. So, anyway, how are you doing there?”]
Si Ate Sapphire ang rebel sister ko. Mabait naman siya sa akin, pero brat naman siya kay Ate Emerald.
Ewan ko ba sa dalawang yan. Nagkakaselosan kasi. Kung hindi sana sinumbong ni Ate Emerald si Ate
Sapphire na nakipagtanan siya sa boyfriend niya couple of years ago, malamang kasama pa namin siya
ngayon dito sa Pilipinas. Nagalit kasi sila Mommy sa ginawa niya kaya nakapagdecide na dun nalang siya
pag-aralin sa Korea.
I breathed deeply, “I’m not fine.”
[“Ooh, what’s the matter?”]
Ngumiti ako sa kanya ng mapait. “Secret lang natin ito, Ate ha? Huwag mo munang sasabihin kay
Mommy. Wala kasi akong mapagsabihan ng problema ko. Kapag sa mga kaibigan ko naman, alam kong
may pinapaboran sila kaya hindi mabuti kung sa kanila ako mag-oopen.”
Tumango-tango naman siya sa screen na para bang an idea hit her. [“So, is it about boys? Tell me, may
boyfriend ka na?”]
I flinched, “Paano mo nalaman?”
[“Wala lang. Hula ko lang… Hindi mo pa man nasasabi, parang may idea na ako. Overused man itong
maipapayo ko sayo pero ito yung pinakaeffective eh.”] She paused for awhile and looked away, seemed
to be looking for the words she’s gonna say. [“So, yeah… Sundin mo lang ang kung anong nasa puso mo.
I suppose, two boys are drooling over my little sister?”]
At ayun na nga naikwento ko na ang tungkol sa amin ni Nathan at Austin. Patawa-tawa pa nga siya sa
screen, samantalang ako nakasimangot na ang mukha (_ _”)
“No, ate… You don’t understand me. Bago ko pa sinagot si Austin.---” Napakamot pa ako sa kilay ko.
“Basta, ayun, bago ko siya sinagot, umamin muna ako kay Nathan na mahal ko siya kaso hindi niya ako
pinakinggan. Hindi niya ako pinaniwalaan tapos ngayon biglang KABOOM! Mahal niya na rin ako??? Ikaw
ba Ate, maniniwala ka dun?” ~_~
Napangiwi siya. [“Nah, I won’t believe him. May mga lalaki kasi na kapag sinabihan mo na mahal mo
siya, may tendency na mahalin ka na rin niya… FORCEDLY. Eh syempre, mahal mo nga naman siya diba?
Edi maglalakas-loob na yun sayo. Hindi natin malalaman agad kung sincere ba siya sa sinasabi niya. Pero,
nasa sayo pa rin yun. Mahal mo ba siya talaga? At nararamdaman mo bang mahal ka rin niya?”]
Napabuntong-hininga nalang ako. Shemay. Yan na nga ang problema ko eh. Nagda-doubt pa rin ako,
pero may parte sa akin na naniniwala sa kanya.
“Siguro… Not even sure about him. Masyado lang akong na-shock sa pag-amin niya kaya ‘di ko pa
maabsorb ang nangyayari. Kahit naman na mahal ko si Nathan, ayoko namang iwanan si Austin nang
ganun-ganun nalang.”
[“Oh? Akala ko ba hindi mo yun mahal?”]
I nodded my head slightly.
“Eh yun na nga, Ate eh… I don’t want to hurt him. I don’t want to leave him hanging. I don’t want to lose
him as well… Mahal ko na rin kasi siya…”
***
Matagal-tagal din kaming nag-chat ni Ate Sapphire. Wala naman siyang definite na advice sa akin. She
just told me not to stress myself about my lovelife. Sabi rin niya na piliin ko raw yung higit na minamahal
ko at yung tunay na nagmamahal sa akin. Err… ang hiraaaaaaaaaaaap! </3
Nakapaghanda na ako nang sarili ko para sa pagpunta sa ospital. Hinintay ko nalang sina Chloe at Dustin
kasi sabi nila isasabay na nila ako. So, I decided to stay online on facebook for awhile. Kanina ko pa nga
nakikita na online si Austin pero ‘di man lang niya ako chinachat. Time and Space nga pala ang binibigay
niya sa akin pero bat hindi ako makatiis?
Magcocompose na sana ako ng message para sa kanya nang biglang may nag-pop sa screen ko na
VIDEO CALL FROM PRINCE NATHANIEL SALVADOR… ACCEPT OR DECLINE?
Hindi uso kay Nathan ang time and space. (_ _”)
*clicks Accept*
Nakita ko kaagad si Nathan sa screen na may hawak na gitara. Nasa background niya ang magulong
kama niya. Obviously, nasa loob siya ng kwarto niya ngayon. Inilipat ko muna sa study table ang laptop
ko at umupo sa harapan nito.
[“Kamusta, pandak?”] Tanong niya sa akin. Kapag tinatawag niya akong pandak, alam ko na mangungulit
na siya. -___-
“Hmm’kay lang… Anong ginagawa mo dyan?”

[“Inaayos ko ang strings ng gitara ko. Medyo sintunado kasi simula nung gamitin mo ‘to dito.”] Aba’t!
Ako pa ang may kasalanan? Dapat nga ipinalo ko sa ulo niya yang gitara noon eh. =3=
“Bulok na kasi yan…” Asar ko sa kanya.
Ngumiti naman siya sa screen na talagang nagpabilis ng tibok ng puso ko. Sheez~ Kalma lang. [“Kamusta
na pala kayo ni Austin? Sigurado akong nag-away kayo dahil sa akin. Pasensya na ah.”]
I sighed. “Hindi kami nag-away gaya ng iniisip mo. Pero masasabi ko na hindi kami okay.” Napapout
tuloy ako tuwing naaalala ko na kinonfront rin ako kahapon ni Austin about sa phone ko. Nabasa niya
kasi yung sent items. And yeah, particularly that I love you too sent to Nathan. Pinaliwanag ko naman sa
kanya yung totoo. Buti nalang naniwala siya kaso bad shot na talaga si Chloe sa kanya >.<
[“Okay… Saan ang punta mo? Mukhang aalis ka ah.”]
“Sa ospital. Overnight…” Sagot ko. Napansin ko bigla na may babaeng gumugulong-gulong sa
background niya, particularly sa kama. “Nathan, sino yung nasa likod mo?”
Lumingon naman siya sa likod niya tapos narinig ko na sinita niya yung girl. [“Danica, labas muna… Bakit
ka nandito sa kwarto ko???”]
[“I’m bored, Nathan babe. Wanna play?”]
[“Hiramin mo yung Ipad ko dyan sa side table. Maglaro ka ng Fruit Ninja, Temple Run o ‘di kaya yung
Candy Crush. Labas muna… Nakikipagchat ako.”]
Nakita ko naman na lumapit si Danica kay Nathan hawak-hawak yung Ipad. Ganyan ba talaga sila ka-
close? Hindi ba sila naiilang sa isa’t-isa?? Mga dalaga’t-binata na eh. =_____=
[“Hi, Kaye Anne~ Bye na rin!”] ^_^
Ngumiti ako sa kanya. “Bye bye…”
Naiwan nang mag-isa dun si Nathan sa harapan ng screen. Patuloy pa rin siya sa pag-aayos nung strings
ng gitara niya nang biglang siyang tumingin sa akin.
[“Ganun talaga yun si Danica. Nasanay na kasi na lagi kaming magkasama.”]
Defensive naman ‘to. >.>
“Ahh, eh bakit siya dyan nakatira ngayon?” Ako naman itong si matanong.
[“Wala silang bahay dito sa Maynila. Yung Kuya niya na si Darryl, puro lalaki ang kasama sa bahay. Hindi
siya pwede makisama dun since babae nga siya. Kung sa hotel naman siya mag-i-stay, magastos pa. Kaya
dito nalang sa bahay namin siya pinatuloy nila Papa. Uuwi naman raw siya agad after ng wedding ng mga
kapatid namin.”]
“Ahh… Okay…” Speechless >.<
[“Pakinggan mo nga kung sintunado, pandak. Kakantahan kita ha?”]
Automatikong napataas ang kilay ko sa sinabi niya. Sintunado ba talaga ang gitara o didiskarte lang siya
ng pangseserenade? Infairness, iba ‘to ah. Online serenade?
*play the song on the side*
?? ‘Di ko man maamin
Ikaw ay mahalaga sa akin
Hindi ko man maisip
Sa pagtulog, ikaw ang panaginip ??
Nakatingin lang ako sa kanya habang nakafocus siya sa gitara niya. Inaamin ko, mas maganda ang boses
ni Austin kesa sa kanya, pero inaamin ko rin na mas kalmado ang boses ni Nathan. Nakakarelax
pakinggan.
??Malabo man ang aking pag-iisip
Sana’y pakinggan mo
Ang sigaw nitong damdamin ??
Humarap siya sa screen tapos ngumiti pa siya. Napangiti rin tuloy ako. Nakakahawa naman kasi ang
smile niya. Eversince, siya na talaga ang lalaking nakilala ko na may pinakacharming smile so far. Yun ang
biggest asset niya. Ngitian ka lang niya, parang matutunaw ka na. Tsk tsk.
?? Ako’y alipin mo kahit hindi batid
Aaminin ko minsan ako’y manhid
Sana ay iyong naririnig
Sayong yakap ako’y nasasabik??
Pfft! Napasandal ako sa backrest ng swivel chair ko at pinagkrus ang dalawang braso ko sa dibdib ko.
Minsan lang ba siya naging manhid? Sus, kailan pa naging minsan ang tatlong taon?
?? Ayoko sa iba, sayo ako ay ‘di magsasawa

Ano man ang ‘yong sabihin
Umasa ka ito ay diringgin
Madalas man na parang aso at pusa
Ngunit sa piling mo ako ay masaya ??
Para naman akong natamaan sa kanta na ‘to. Aso at pusa nga kami… Laging nagpipikunan… Pero
inaamin ko, kahit nabubwisit ako sa kanya, talaga namang masaya ako tuwing kasama siya.
?? Ako’y alipin mo kahit hindi batid
Sayong yakap ako’y nasasabik??

Ito na yung part na strumming of the guitar lang. Hindi ko mapigilan ang sarili na huwag ngumiti. Sa
paningin ko, ang cute ni Nathan tuwing hawak niya ang gitara. Kumbaga lumakas yung dating niya. Naku
naku, Nathan… Dahil dito sa ginagawa mo, mas lalong nagugulo ang isip ko. Nah, hindi ang isip. Para na
kasing nagwawala na ang puso ko sa sobrang paglakas ng pagtibok nito.
?? Pilit mang abutin ang mga tala
Basta’t sa akin wag kang mawawala~
Ako’y alipin mo kahit hindi batid
Sayong yakap ako’y nasasabik
‘Pagkat ikaw lang ang nais makatabi
Malamig man o mainit ang gabi
Nais ko sana iparating na ikaw lamang ang siyang aking~
Iibigin ??
*the music stops here*
Pinigilan ko ang ngiti ko nang matapos na siyang kumanta. Ginalaw-galaw naman niya ang kilay niya
pataas-pababa habang nakangiti siya. [“Ano, sintunado ba ang gitara ko?”]
Umiling ako. “Hindi naman… Ayos nga eh. Kunwari ka pa dyan. Gusto mo lang akong kantahan eh.”
He chuckled as he placed his guitar on the floor. “Narinig ko lang ‘yang kanta kanina. Ikaw agad ang
unang pumasok sa isip ko nang mapakinggan ko ‘yan. Sakto kasi yung lyrics sa gusto kong sabihin sayo
noon pa. Speaking of alipin,” umayos siya ng upo at nagde-kwatro pa siya ng legs. “---Pinapawalang bisa
ko na yung punishment ko sayo bilang alipin. Ginawa ko lang naman yun para makasama ka habang wala
si Willard.”
“Pfft… I knew it.”
[“Oh, huwag lalaki ang ulo ah… Nakakarami na akong confession sayo.”] Pabirong sabi niya sa akin.
Narinig ko naman na may nagbusina na sa harapan ng bahay namin. Siguradong sina Chloe at Dustin na
yun. “Nathan, logout na ako ha? Nandyan na ang sundo ko eh.”
Tumango-tango naman siya. [“Kaye Anne, pag-isipan mong mabuti ha? Hindi muna kita kukulitin…
Ingat, pandak.”]
At siya na mismo ang nag-disconnect ng video chat namin. Napabuntong-hininga nalang ako.
Nakapagdecide na ako. Alam ko na ang gagawin ko…
[62] THE DECISION
KAYE ANNE’S POV
“WHAAAAAAAAT?!”
Tinakpan ko kaagad ang bibig ni Chloe at tumingin sa paligid. Naman oh! Ang ingay talaga nitong
babaeng ito. =____=
“Oo nga. Pinapapili nila ako sa kanilang dalawa.” Sabi ko sa kanya. Tinanggal naman niya ang kamay ko
sa bibig niya. Kasalukuyan kaming naglalakad sa campus. Actually, sabay na kami pumasok ni Chloe sa
E.H.U dahil nga dun kami nanggaling pa sa hospital. Buti nga may bathroom na dun kaya hindi na namin
kinailangan na umuwi pa para maligo. At obvious naman na nakwento ko na kay Chloe ang problema ko.
“Ang haba ng hairlalu mo, sissy~” Ginulo-gulo niya pa ang bangs ko kaya iniiwas ko ang mukha ko.
“Chloe naman!” >3<

Inirapan naman niya ako. “Err… Kung ayaw sa akin ni Willard, then fine… I don’t like him, too. Tss. As if I
care…” =___=
“Ikaw naman kasi eh… Bat mo ba kami napagtripan ni Nathan? I-send daw ba yung message na yun kay
Nathan? Eh dapat kay Austin yun eh. Ayan, tuloy.”
Nagtroll face naman siya tapos umupo siya sa bench sa gilid kaya tumabi na rin ako sa kanya. “Sorry…
Lakas trip ko nun eh. Alam mo naman na boto ako kay Nathan para sayo, diba?” Nagkatinginan kami
saglit at sabay na natawa. Kahit anong magawang kalokohan sa akin ni Chloe, hindi ko pa rin talaga siya
matiis.
“Pasalamat ka, nagets naman nila na trip mo lang yun. Yun nga lang, bad shot ka na talaga kay Austin.”
Pangongonsensya ko sa kanya.
“Nya! Nya! Nya!” Here goes her troll face again. She folded her arms across her chest as she rested her
on the backrest of the bench. “So, anong desisyon mo? Sinong pipiliin mo sa kanilang dalawa?”
Napayuko nalang ako at tumingin sa sapatos ko. “Napag-isipan ko na ‘to kagabi pa. Kakausapin ko sila
mamaya.”
I felt her tap my back so I looked to her with my worried expression. “Kung anuman ang desisyon mo,
kahit si Willard pa yan o si Prinsipe Salvador, susuportahan kita. Pero kung ako ang papapiliin mo, well
si------“
I cut her off, “Oo na! Alam ko na. Obvious naman eh… Bias mo si Nathan.”
She rolled her eyes as she laughed at me sarcastically. “Oh, c’mon! Hindi siya uy… Pipiliin ko pa rin si
Dustin Lloyd Jimenez para sa akin.” û^
Napailing nalang ako at napatawa. “You already, Chloe… Ikaw na loyal~”
“Naman…” ^3^
***
After dismissal, tinext ko kaagad si Austin na gusto ko siyang makita at makausap. Nagreply naman agad
siya sa akin pero parang ang cold ng dating; ‘Ok. Nandito ako sa gym. Practice.’
Napasapo nalang ako sa dibdib sa sobrang kaba na nararamdaman ko. Tama naman siguro ang naisip
kong desisyon. Ayoko namang patagalin pa ‘to since parehas na kaming nahihirapan.
Agad akong lumabas ng College building namin at nagmamadaling pumunta ng gym. Nakasalubong ko
pa nga si Arthur at binati pa ako. Nagtaka naman ako… Kagabi kasi ay wala siya sa hospital. Ang sabi
naman ng X8 eh may tinanan daw si Arthur. Pero bakit pumasok naman siya ngayon?
I just shook my head to dimiss my thought. Bakit ko ba pinoproblema yun? May sarili akong problema eh
(_ _”)
Pagkadating ko sa gym, mukhang kakatapos lang ng practice ng basketball team. Nakasalubong ko pa

kasi ang mga teammates ni Austin.
“Hi, Miss Kaye Anne…”
“Yow, Miss Kaye Anne… Nandun si Austin sa loob. Pasok ka lang…”
Kahit ‘di ako nagsalita, sila na mismo nagsabi kung nasaan si Austin. Sinuklian ko naman sila ng ngiti
bago ako tuluyan nang pumasok dun. And there, I saw Austin playing basketball alone. Ang daming
nakakalat na bola sa sahig. At kung anong madampot niya ay siyang shoot niya sa rink.
Saglit ko lang siyang pinanuod nun. Medyo nag-ipon muna ako ng sapat na lakas ng loob bago ko siya
tawagin.
“A-Austin…” Napahigpit ang hawak ko sa strap ng backpack ko. Nakita ko naman na parang na-stiff siya
at dahan-dahan niya akong nilingon.
He just stood there and stared at me with his stern expression. Eventually, nginitian naman niya ako
pero bakas sa mga mata niya na malungkot siya. Don’t make this hard for me, Austin.
“Austin, kamusta?” Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Tinitigan ko siya sa mga mata niya.
“Been cramming for the game this week. Bukas may laban na kami.” He tried to sound normal. Yung
para bang walang problema sa pagitan naming dalawa. Napakagat pa ako sa ibabang labi ko nang hawiin
niya ang nakaharang na buhok sa mukha ko. “Mukhang hindi ka natulog ng maayos, Kaye Anne.”
I breathed deeply as I stared at his gloomy face. “Austin, nandito ako para sabihin sayo ang desisyon ko.”
Yumuko ako dahil ayokong makita ang magiging reaksyon niya. “I’m sorry but—“
He cut me off, “I-I knew it… Okay lang, Kaye Anne.” Tumawa pa siya ng mahina pero alam ko naman na
peke lang yun. “Huwag mo akong intindihin. Ayos lang ako… Thank you…” I looked back to his face.
Nakangiti lang siya sa akin. “Ayaw naman kitang pahirapan eh…” Saka siya tumalikod at bumalik na sa
pag-shushoot ng bola. “You can leave me now…”
“Austin…”
“Don’t worry about me, Kaye. Okay lang talaga ako.” Sabay shoot na naman niya ng panibagong bola
pero pumalya ito. “Puntahan mo na siya… I expected this to happen.”
Hindi na niya ako nilingon pa kaya yun na ang signal ko para iwanan na siya. Pakiramdam ko, ang bibigat
ng bawat hakbang palabas ng gym. I breathed deeply and closed my eyes for some seconds.
“Hoo! It’s your turn, Nathan.” I mumbled to myself.
Hindi pa man ako nakakalayo sa gym ay nakita ko na si Nathan na naglalakad kasama sina Danica, Sheen
at Warren palapit sa direksyon ko. This is it…
NATHAN’S POV
“Buti pinapasok ka dito, Danica?” Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami dito sa loob ng campus.
Talaga ‘tong si Danica, iba nagagawa kapag bored eh. Tsk tsk! Nagulat nalang kasi ako nang
makatanggap ako ng text mula sa kanya na nandito raw siya sa campus ngayon.
“Yeah, I told the guard that I’m going to get entrance exams here. Ahaha! I lied,” sabi niya tapos
humawak siya sa laylayan ng sleeves ko. “In all fairness, ang laki ng University niyo ah. Nasaan ba sina
Warren at Sheen? Gusto ko silang ma-meet.”
Sinimangutan ko siya. “Sana hinintay mo nalang ako na umuwi. Pupuntahan nalang natin sana sila sa
bahay nila.”
Napahagikhik naman siya. “Honestly speaking, I also want to see Kyle. Dito rin siya nag-aaral hindi ba?”
Woah. Mukhang tinamaan yata ‘to kay Willard ah. Simula kasi kahapon, bukambibig na niya si Willard na
kesyo gumwapo daw tapos bad boy image. Tss. Bat ba gustong-gusto ng mga babae ang bad boy image?
Labo.=.=
“Tinamaan ka kay Willard noh?”
Napangiwi naman siya pero kitang-kita ko na namula ang mga pisngi niya o baka naman make up lang
niya yun? >.>
“Nah… Huwag mo nga akong okrayin, Nathan babe.” Tapos tumingin siya sa harapan namin. “Ayun pala
sina Sheen at Warren oh! SHEEEEN!”
At ayun, nagkamustahan na sila. Tignan mo nga naman ang dalawang ugok na ‘to. Dati, asar na asar sila
dyan kay Danica dahil saksakan daw ng arte tapos ngayon parang na-starstruck na sila sa itsura niya.
Kulang nalang eh tumulo ang laway eh -_____-
“Oy, huwag niyong tunawin si Danica.” Sita ko kina Sheen at Warren.
“Si Danica ba ‘to na kapatid ni Darryl?” ‘Di makapaniwalang tanong ni Sheen. I just nodded my head to
say yes and instinctively turned around to see who’s watching us. Pakiramdam ko kasi ay may
nakamasid sa amin. At tama nga ako, nakita ko si Kaye Anne sa ‘di kalayuan. Nakatingin lang siya sa akin
at maya-maya lang ay nginitian niya ako ng tipid.
Humarap ulit ako kina Danica. “Danix, excuse me lang ha? Si Kaye Anne, kakausapin ko.”
She just smiled at me, “Go ahead.”
Nilapitan ko naman agad si Kaye Anne. Hindi niya ako kinibo, basta sinabayan ko lang siya ng lakad
hanggang sa makapunta kami sa bleachers ng openfield. Tahimik na naupo kami rito. Nakakapagtaka…
Bakit mukhang malungkot si Kaye Anne? Ganun na ba talaga siya nahihirapan ngayon?
I cleared my throat to break the silence between us.
“Ehem… Kamusta, Kaye Anne? Bakit ang tahimik mo ngayon?”
Nakita kong napabuga siya ng hangin saka siya yumuko. “Austin and I broke up already.”
Nakatingin lang ako sa kanya ng seryoso. Dapat ay masaya ako dahil wala na sila ni Willard pero bakit
hindi ko man lang magawang ngumiti? Paano naman ako makakangiti kung ang lungkot-lungkot ni Kaye
Anne? Shet naman oh.
“Oh I see…” Yun lang ang nasabi ko. Hindi ko naman pwedeng sabihin na: ‘I’m sorry to hear that.’ Ang
plastic naman ng dating ko nun. =_________=
Tumingin na siya sa akin nang diretso sa mga mata ko. Kitang-kita ko tuloy kung gaano siya kalungkot.
“Nathan, pinapapili mo ako sa inyong dalawa diba?” Hindi na ako kumibo. Hindi ako sanay na malungkot
siya eh. Mas gusto ko pang sinusungitan niya ako kesa ganito. “Ganun din ang sinabi sa akin ni Austin.
Pinapapili niya ako sa inyong dalawa… And I ended up breaking up with him.”
Hindi masyadong pumasok sa sistema ko yung sinabi ni Kaye Anne. They ended up breaking up with
each other? Ibig bang sabihin nun, ako ang pinipili niya?
Shet.
Napalunok ako. Anak ng tupa. Dinaga ako bigla.
“Ang ibig mong sabihin---“

She cut off my words as she held my hand. “I’m sorry, Nathan.”
***
--THE NEXT DAY--
“ANOOOOOOOO?!”
“Ay shet… Huwag kayong maingay.” Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang unan. Umagang-umaga
naman. Pagsamahin pa ang boses nitong Ate Lie ko pati na rin si Danica. Makabasag eardrums!
“Ibig sabihin basted ka???!!!” Sumalampak pa si Danica sa kama ko.
“Oo, obvious ba?! Umalis nga kayo dito sa kwarto ko! HINDI AKO PAPASOK! LABAAAS!”
Buti naman ay lumabas na silang dalawa kaya tumahimik na ang kwarto ko. Napatulala nalang ako sa
kisame at inaalala ang sinabi ni Kaye Anne sa akin kahapon.
“I’m sorry, Nathan.”
“Ha? Bakit ka nagsosorry?”
“Wala akong pinili sa inyong dalawa. Mas mabuti na rin yun para matahimik na tayong tatlo diba?
Walang masasaktan... At para na rin, balik normal na tayo… Magfofocus nalang muna ako ngayon sa
studies ko. Let’s stay as friends…”
Napahilot nalang ako sa sentido ko. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Yun ang desisyon niya kaya yun
nalang ang tatanggapin ko.
Napapikit nalang ako ng mariin. “Nathaniel naman, pangalawang beses na sa loob ng isang taon kang
nabrokenhearted…” Nabulong ko nalang sa sarili ko.
Ang hirap yatang matanggap sa sarili ko na nabasted ako ni Kaye Anne ngayon… Para akong naparalisa.
Hindi ko maipaliwanag. Ibang-iba ‘to sa naramdaman ko nung pinili ni Gail si Kurt. Mas malala… Wala na
ba talagang pag-asa?
Bumangon na ako sa kama ko at nagmamadaling pumasok sa banyo. Putek… Hindi ko kayang pumasok.
Uuwi na muna ako sa Sitio Maligaya.
***3 DAYS LATER***
STEPHANIE’S POV
I’m now beside Kurt again. Actually, nagpapabalik-balik na ako dito nang malaya for three consecutive
days. May mga times na muntik na akong maabutan ng parents ni Kurt dito pero buti nalang,
napapaalalahanan agad ako ni Emily.
“Here’s your bonus. Thanks for helping me, Emily.”
“Salamat din po, Miss Mariz.”
I handed her 15 thousand cold cash. Iniwan naman niya agad ako para masolo ko si Kurt. Tinitigan ko
lang ang napakaamo niyang mukha. Kung anong kinaamo ng mukha niya pag natutulog siya, ganun
kaangas ang ugali niya kapag gising siya and I really find that awesome.
“Kurt,” I traced my finger to his jawline down to his neck. “When will you wake up, babe? Gusto ko nang
sabihin sayo na magkakaroon ka na ng junior sa akin. Ikaw na ang mag-explain sa parents mo kung sino
ako sa buhay mo ha? Huwag mo sana na akong ipagtabuyan gaya ng ginawa mo sa akin noon.”
I reached for his hand and softly planted kisses on it.
“Siguro hindi mo ako matatanggap sa ngayon pero gagawin ko ang lahat para magustuhan mo rin ako.
Besides, I’m having our baby boy. Ikaw na ang bahala kung sino ang pipiliin mo sa amin ni Gail…”
Dahan-dahan kong binaba ang kamay niya sa kama. Napataas pa ako ng kilay nang mapansin kong may
suot siyang ring sa ring finger niya. Alam ko naman na hindi niya mahal si Gail. Minahal niya lang si Gail
dahil sa business stuff na yan. There’s no love between them. Naramdaman kong mahal ako ni Kurt
nung gabing kasama ko siya. He whispered that to me not only once but couple of times.
Meron lang sigurong reason si Kurt kung bakit hindi siya nagpakita sa akin after that special night.
Sa gitna nang pagtitig ko sa singsing na sa kamay niya ay nakita kong gumalaw ang ring finger niya ng
bahagya. I gasped as I saw him move it again. Tinignan ko ang mukha niya nun but he was still
unconscious. I was about to call Emily outside when she entered the room.
“Emily, he moved his finger…”
Nanlaki naman ang mga mata niya. “Tatawagin ko si Doc…”
***
“Isang magandang sign na ginalaw niya ang daliri niya. Ibig sabihin lang nun, he’ll wake up in no time.
Maaring mamaya, bukas, o sa makalawa. Malaki ang posibilidad na makarecover siya.”
Napangiti ako sa binalita sa akin ng doctor.
“Oh God, he listened to my prayers. Thanks po, doc.”
The doctor smiled to me but it gradually vanished as if he’s realizing something. “Kaano-ano mo ang
pasyente, Miss?”
I shifted my sight to Kurt. “Oh, I—I’m…”
Napahinto ako sa pagsasalita nang marinig kong bumukas ang pinto. My heart thumped very hard when
I saw an old couple entered the room.
“Doctor, how’s my son?”
“He’s very fine, Mrs. Lee. Magandang sign ang paggalaw ng kung anumang parte ng katawan niya. Kahit
anong oras ay pwede na siyang magising.” Nagpaliwanag pa ang Doctor sa kanila. I’m supposed to get
out of this scene to escape but heck my feet are sticked to the floor. Nakaalis nalang ang Doctor pero
hindi ako makagalaw. Nananakit na naman ang mga binti ko. Sh*t. Not now, please.
I swallowed very hard when the sophisticated woman looked to me, down to my belly. Lumapit siya sa
akin and looked to me sternly.
“And who are you, miss? Ang alam ko, hindi basta-basta nakakapasok ang kung sino-sino lang dito.”
Sh*t… My bad. What am I going to do now?
I blinked my eyes several times. Nilalamon na ako ng sobrang kaba. I sighed and looked down. I even
touched my bulge.
“I’m Stephanie and I’m carrying Kurt’s baby, Ma’am.”
[63] Impossible
STEPHANIE’S POV
Hindi ko alam ang gagawin ko kanina nang makaharap ang parents ni Kurt. Ito ang unang beses na nakita
ko sila and I really didn’t expect that they are that strict-looking. As expected to them, nabigla sila sa
inamin ko. Pagkatapos kong sabihin sa kanila na pinagbubuntis ko ang anak ni Kurt, bigla nalang nanakit
ang mga binti ko. Mas masakit pa kesa kanina.
“AAHH!” Inabot ko ang binti ko at hinilot-hilot iyon.
“A-ayos ka lang, hija?” Kurt’s dad asked me and then he assisted me to sit on the couch.
“Lucas, ano ba! Bakit mo ba siya inaasikaso? Paano kung nanloloko ‘yang babaeng yan? God! I’ll call the
guards…”
Napakagat-labi nalang ako sa sakit na nararamdaman ko. Argh! Bakit ngayon pa ako pinupulikat??
“Elizabeth! Stop it! That won’t help. Kita mong buntis ang tao.”
Good thing, mabait ang Dad ni Kurt. He didn’t let her wife drag me out of the hospital. Oh freak! Buti
nalang din ay natigil na pananakit ng mga binti ko. May pinahid kasi silang painkiller dito. Thanks to Mr.
Lee.
“Now, will you please get out this instance? Maayos na rin naman ang binti mo, diba?” Napayuko nalang
ako sa sinabi ni Mrs. Lee. Ganyan na ang asal niya sa akin simula pa kanina. Napakasungit niya.
“Elizabeth, shut up…”
She shot her brow heavenwards, “I don’t see any reason para paniwalaan yang babaeng yan, Lucas.”
“What if she’s telling us the truth?”
I sighed as I listened to their argument. What have I gotten myself into?
“Stephanie,” narinig ko ang kalmadong boses ni Mr. Lee kaya tumingin ako sa kanya. “Totoo ba ang
sinasabi mo?” He paused for awhile, “Listen, may fiancée na ang anak namin kaya mahirap paniwalaan
‘yang sinasabi mo.”
I swallowed very hard as I felt a lump in my throat. Automatikong nangilid na ang luha ko sa halo-halong
emosyon na nararamdaman ko. Nangingibabaw ang kaba at takot sa dibdib ko.
“I’m telling the truth, Sir. Kurt and I had a relationship way back in highschool. Nagmeet po kami last
year and then there, he said that he loves me so much…” Yumuko ako at pasimpleng pinunasan ang mga
luha sa pisngi ko. “Here’s the result of our bond… I’m 8 months pregnant.”
I heard Mrs. Lee cursed under her breath. Nagpalakad-lakad siya sa harapan namin as though she’s
thinking something. She looked so furious… Didn’t I do the right thing?
“I’m still not convinced… Kakausapin ko ang mga kaibigan ni Kurt tungkol dito. They might know
something about this girl… Afterall, sila naman ang lagi-laging kasama ng anak natin, Lucas.”
I supposed they’re talking about the X10. Do they know something about me?
***
“Alexander, do you know this girl?”
I just played my own fingers as I felt my heart thumped hard inside me. Si Alex ang dumating among X9.
It’s been 2 hours, since I admitted to them that I’m having Kurt’s child. Now I feel like I’m being
investigated inside Kurt’s hospital room. How I wish Kurt would wake up to defend me.
“Yes, I do, Tita.”
Nabigla ako sa sinagot ni Alex, though hindi naman kami talaga magkakilala. He might have been known
me because of my bad issue way back in highschool but heck! We’ve never been introduced to each
other.
“Ex-girl---“ Napatingin ako kay Alex nang maputol ang sinasabi niya. I saw him slightly shake his head as
he was looking at me intently. Yumuko ako ulit. “Alam niyo naman po na maloko ang anak niyo, Tito.
Sorry for the term, but she was just Kurt’s fling.”
Me? A fling? What the f?! Wala siyang alam.

“Sabi niya na-meet daw niya si Kurt last year.” Mrs. Lee stated and eyed me suspiciously. “I knew very
well that she’s into Gail eversince. Paano nangyari ‘to?”
“Then, I supposed it was a result of a one night stand.”
Napatayo ako sa sinabi ni Alex. How dare him say that it was just a one night stand? Heck! He doesn’t
know everything!
“It was not just a one night stand, sir and ma’am. We made it out of love. Your son said that he loves me
that’s why we’re having a baby. Hindi ko lang nagawang magpakita sa kanya right after malaman kong
buntis ako dahil nagkaroon ako ng matinding depression. My father died after I told him that I’m
pregnant. And God, recently ko lang nalaman na ikakasal na siya…” Mataman kong tinignan si Alex na
ngayon ay kalmadong-kalmado lang. “And you! You don’t know anything. Hindi mo alam ang
pinagdaanan ko!! And I swear to God, I’m telling you the truth!”
Nilabas ko mula sa wallet ko ang calling card ko saka ko yun binagsak sa center table. “I don’t mean to
be rude, Sir and Ma’am… But I have to leave… Call me if you want to see me.”

Napabuntong-hininga nalang si Alex nang makaalis na si Stephanie. He started massaging the bridge of
his nose as silence reigned the four corners of the room.
Kurt’s dad was the one who broke the silence.
“Hindi ko sinasabing naniniwala na ako kay Stephanie. It’s just that… what if she’s telling us the truth?
Hindi naman siguro imposible iyon diba?”
Kurt’s mom grunted in disgust. “Sira na nga tayo sa mga Rivera tapos lalo pang masisira dahil sa babaeng
yan?! God, Lucas! Huwag kang magpapauto!”
Ayon sa imbestigasyon sa finance department ng Rivera’s Group Of Companies, ang mag-asawang Lee
ang nagnakaw ng 30% ng stocks nila. There were proofs, and signs na sila ang nagbulsa ng stocks kaya
napatunayan na sila talaga ang nagnakaw. They are actually banned in the said company dahil sa ginawa
nilang pagnanakaw. Pero dahil na rin sa pakikisama ng mga Rivera sa kanila, hindi nila ito dinemanda.
Talk about future in laws? Buti nalang ay patuloy sa pag-unlad ang Kumpanya kaya naman agad nabawi
ang nawalang pera. Yun nga lang, tinanggal na sila bilang stockholders ng kumpanya. And yes, they are
no longer connected to Rivera’s Company. The only connections between them are Crystal and Tristan.
No business at all. Only family matters.
“Tita, hindi naman po sa nangingielam ako sa inyo,” segunda ni Alex sabay tikhim nito. “Sa totoo lang,
nasubaybayan po namin ang anak niyo nung mga panahon na depressed siya over Gail. Para po sa akin
imposibleng mahalin ni Kurt ang babaeng yun because for him, it was Crystal all along. But…”
Hindi kumibo ang mag-asawa. Hinayaan lang nilang magsalita si Alex. Wala rin naman kasi silang kaalam-
alam sa ginagawa ng anak dito sa Pilipinas dahil busy ang mga ito sa pagtatrabaho sa ibang bansa. Ang
alam nila ay ang gang nito ang nagsisilbing pamilya sa anak nila kaya naniniwala siya na kilala ng mga ito
ang anak nilang si Kurt.
“But… it’s not impossible if Kurt had a one night stand with Stephanie. May possibility… Pwedeng oo,
pwede ring hindi. Sa ngayon po, I suggest that we must wait for Stephanie’s baby to be delivered.”
Napatango naman silang mag-asawa. Nauunawaan na kasi nila ang punto ni Alex.
“DNA test is the only solution about this matter…” Elizabeth stated. “She’s already 8 months pregnant…
Then, we’ll wait for another one month to do the test. Sa ngayon, huwag muna nating ipaalam ito sa
mga Rivera, including Gail…”
KAYE ANNE’S POV
Thursday night. Tambak ako ng assignments. Buti nalang, natapos ko na ang 6 out of 8 na school works
ko. Humiga muna ako saglit sa kama at ipinikit ang mga mata ko. Ang sakit ng ulo ko! Give me a break,
please!! Hoo! Tiis-tiis din, Kaye Anne. Malapit nang mag-sembreak. Next month na!!!
Siguro, pupuntahan ko nalang si Gail sa Bohol sa sem-break. Kailangan ko rin namang lumayo sa stressful
place na ito. >.<
Kahit naman na natapos na yung problema ko between Austin and Nathan, hindi pa rin ako matahimik.
Nabalitaan ko kasi kay Chloe na umuwi raw pansamantala si Nathan sa Sitio Maligaya. Hanggang ngayon
ay hindi pa rin siya nakakabalik. Siguro naman, sa Saturday, makauwi na siya. Wedding day yun ng Ate
Lie niya eh. :(
Kahit gustong-gusto kong kausapin si Nathan, pinipigilan ko ang sarili ko. Pakiramdam ko, hindi ko pa
nasasabi sa kanya ang lahat ng gusto kong sabihin. Mas lalo kasi akong binabagabag ng puso ko! NAKU
NAMAN! Sa totoo lang, kung nagpakaselfish ako, I’d probably choose Nathan… Tutal, si Nathan naman
talaga ang mahal ko simula’t simula pa lang at syempre hanggang ngayon… Pero ewan ko ba, narealize
ko rin na nadevelop na pala ako kay Austin. Hindi ko ineexpect na mahal ko na rin pala siya. Besides,
hindi naman siya mahirap mahalin.
OO, ang gulo ko diba? Parehas ko silang mahal kaya wala akong pinili sa kanila. Ayokong magpakaselfish
dahil iniisip ko lang ang sarili ko. Mas mabuti pang huwag nalang pumili dahil kapag pinili ko si Austin,
masasaktan naman si Nathan at kapag pinili ko naman si Nathan, masasaktan naman si Austin.
But in all honesty and with all of my heart, alam ko sa sarili ko kung sino ang higit na minamahal ko…
And it’s Nathan…

Kung kami naman talaga para sa isa’t-isa, magiging kami pa rin naman sa huli. Naniniwala ako sa magic
of love. Korny na kung korny! Pero para sa akin, makapangyarihan ang pag-ibig. Gagawa at gagawa yan
ng paraan para pagsamahin pa rin kami sa huli kung kami talaga ang para sa isa’t-isa. For now, set aside
muna ang love at magfocus muna sa studies.
Iminulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang ringtone ng phone ko. Agad ko naman yun kinapa sa
ilalim ng unan ko. Hmm, unknown number? Sino naman ‘to?
Naghesitate pa ako kung sasagutin ko ang phone call. Err… paano kung emergency? Masagot na nga.
“Hello, who’s this?”
[“Kaye Anne?”]
I crinkled my nose as I tried to recognize the caller’s voice. Babae ang nasa kabilang linya.
“Yes? Sino po ‘to?”
[“It’s me, Kylie. Natatandaan mo ba ako? Kapatid ako ni Kyle.”]
Napaupo ako nang maayos sa pagkabigla. Ate ni Austin??

“Ahh—Uhm, Hi po… What can I do for you, Ate?”
[“Sis… I badly need your help. It’s about my brother… Will you please come over to his condo unit?”]
Kinabahan ako bigla sa tono ng pananalita ni Ate Kylie. Whatever happened to Austin? Huwag naman
sanang may nangyaring masama sa kanya.
***
Sa sobrang pagmamadali ko para makarating sa unit ni Austin, hindi na ako nakapagpalit ng damit.
Nakasuot lang ako ng not-so-short-denim-shorts and white printed tops na pinatungan ng varsity jacket
given by Austin. Nagpahatid agad ako kay Kuya Mario papunta sa condo niya at patakbo kong inakyat
ang nasabing unit ni Austin.
Pagkabuzz ko sa buzzer sa pinto ay agad-agad naman akong pinagbuksan ni Ate Kylie. She immediately
pulled me inside the unit and to my surprise, I’ve seen how devastated his home is. As in, basag-basag
ang mga figurines, there are wine bottles and beers on the floor, basag din ang flastscreen TV, maging
ang mga couches ay nakabaligtad rin. Halos hindi na nga madaanan ng tao sa sobrang gulo. It is so
devastated!
“Anong nangyari, ate? Bakit ganito?” Pinulot ko ang sketch paper sa paanan ko. May nakasketch na
mukha ng tao pero hindi siya kumpleto. It was like Austin got so frustrated that he crumpled it and
threw it away.
God, ano bang nangyari?! Nung huling punta ko dito, napakalinis naman ng buong unit. Mint green and
white lang ang nakikita kong kulay noon pero bakit ngayon napakadilim na?
“I don’t know… I tried to call Austin these past few days to come over our house pero laging nakapatay
ang phone niya. Nag-alala na ako kaya pinuntahan ko na siya dito…” She spreads her arms widely as if
she’s referring to the whole unit, “And this is what I have witnessed! No signs of Kyle, only this mess!”
Napa-face palm nalang ako out of frustration. Ayokong mag-assume pero may kinalaman ba ako kung
bakit nagkakaganito si Kyle?
“Hindi ko rin po siya nakita sa campus nitong nakaraang mga araw,” sabi ko habang nakatingin sa kanya.
“Ate Kylie, we broke up last Monday. Simula nun, hindi ko na nakita ni anino niya.”
She massaged the bridge of her nose as she looked away. Frustration is plastered all over her face. “I
knew it! God, stressed na ako! Dadagdag pa si Kyle.” She walked passed me and opened the door behind
me. Nilingon ko naman siya. “Samahan mo muna ako, Kaye Anne. Hanapin muna natin si Kyle…”
Wala kaming kaide-ideya ni Ate Kylie kung saan namin hahanapin si Austin. Tinanong na rin namin ang
receptionist ng condo na tinutuluyan ni Austin para itanong kung umuuwi pa ba siya dun at ito ang
sinagot nila: “Lagi po siyang umuuwi ng lasing. Ang huling kita po namin sa kanya ay kahapon po.”
Yun na ang naging hudyat namin para i-report na sa police ang pagkawala ni Austin. Pagkatapos nun ay
inisa-isa naming pinuntahan ang mga bars around Manila. Si Kuya Mario rin ay pinakiusapan ko na
tumulong din sa paghahanap. Sa ngayon ay kasama ako ni Ate Kylie. Kanina pa siya natataranta habang
nagdadrive. Mas naging triple tuloy ang kabog ng dibdib ko.
“A-Ate, calm down. Mahahanap din natin si Austin…”
I heard her curse under her breath, “Fck! Kyle, where are you?”
“I’m sorry…” That’s the least thing I could say. I feel guilt drawn into me. Kasalanan ko ‘to, “It’s my fault,
Ate. I’m really sorry po…”
Tuloy-tuloy ng tumulo ang luha ko sa pisngi. Napansin kong inihinto ni Ate Kylie ang kotse sa gilid ng
kalsada tapos ay hinawakan niya ang kamay ko.
“Sorry, Kaye Anne. It’s just that I’ve known Kyle very well. Alam ko ang mga capabilities niya kapag galit
siya o emotional. Hindi siya suicidal… Sorry kung ang OA ko.”
Nanginginig pa rin ako sa sobrang pagkabalisa. “Sorry po talaga… Kung hindi sana---”
She hushed me by raising one finger in mid-air, “I know him very well. Nagpapakalunod lang yun sa alak.
Kaya tahan na, susuyurin natin ang lahat ng bars dito. Mahahanap natin siya…”
She resumed on driving until we heard her phone ring. Sinagot niya ito habang nagda-drive pa rin siya.
“Hello?... Oh, thanks, sir!!... Yes, pupunta na po kami dyan.”
She eyed me with a smile on her face, “They found him already.”
***
Nahanap na pala ng mga pulis si Austin but unfortunately, nakulong siya. Nahuli raw kasi siyang
nakikipagbugbugan sa loob ng isang bar. Naghamon nalang daw ito bigla ng away dahil sa sobrang
kalasingan. Buti nalang ay napyansahan agad siya ni Ate Kylie at ngayon ay iniuwi na namin siya sa condo
unit niya. Nakakahiya nga kasi, nagpatawag pa kami ng condokeeper para malinis ang buong unit ni
Austin kahit pasado alas dos na ng madaling araw.
“Kuya Mario, dyan niyo lang po siya ihiga,” sabi ko kay Kuya at sinunod naman niya ang sinabi ko na ihiga
siya sa kama. Simula pa raw nang dalhin sa presinto si Austin, nawalan na raw ito ng malay. Buti nga at
hindi siya napagtripan ng mga nakakulong dun.
“Unnggg….” He groaned.
“Kuya, salamat sa pag-akay kay Kyle ha?”
“Wala ho yun, Ma’am.” Sagot namin ni Kuya Mario kay Ate Kylie sabay tingin niya sa akin. “Kaye Anne,
hintayin nalang kita sa lobby.”
Sinulyapan ko si Austin na ungol ng ungol sa sobrang kalasingan. “Ahm, Kuya, huwag na po…
Sasamahan ko nalang po si Ate Kylie para asikasuhin si Austin. Pakisabi nalang po kay Yaya Vera na
emergency.”
Pumayag naman si Kuya Mario at iniwan na kami. Umupo ako sa gilid ng kama katabi ni Ate Kylie.
“Ate, ganyan na po ba talaga siya dati pa?”
I saw her nod her head weakly, “Yeah… Buti nga nagbago na yan eh. Simula nang ma-rehab siya,
nagbago na siya. I think, alam mo na ikaw ang naging inspiration niya diba?”
I slightly nodded my head, “Sinabi niya na po yun sa akin. Hanggang ngayon ang hirap pa rin
paniwalaan.”
She just smiled at me weakly and reached my hand, “Ikaw ang dahilan ng pagbabago ng kapatid ko. Sana
naman, hindi rin ikaw ang maging dahilan ng pagbalik niya sa dating siya.” Tumayo na siya at inayos-ayos
ang damit niya. She looked so tired. “Lalabas lang ako. Bibili lang ako ng makakain pati na rin ng
paracetamol.”
Naiwan kaming dalawa ni Austin dito sa kwarto niya. Napaisip tuloy ako sa sinabi ni Ate Kylie. Huwag
naman sanang bumalik sa dati si Austin nang dahil sa akin.
Pinagmasdan ko ang mukha niya habang natutulog. He’s still groaning some words that I can’t
understand. Pawis na pawis ang mukha niya kaya naghanap na ako ng face towel sa closet niya at
naghanda na rin ako ng basin of water na may alcohol.
“Austin, akala ko ba okay ka lang?” Alam kong hindi niya ako naririnig pero patuloy pa rin ako sa
pagkausap sa kanya. Pinunasan ko ang mukha niya pababa sa leeg niya. “Akala ko ba sabi mo na huwag
akong mag-alala.”
“Hmmm…”
Patuloy pa rin ako sa pagpunas sa mukha niya nang mapansin kong nagmulat ng bahagya ang mga mata
niya. Napahinto tuloy ako sa ginagawa ko.
“Austin…”
“K-Kaye Anne…” He groaned my name repeatedly. Ramdam na ramdam ko ang hinanakit niya. Kusa na
namang tumulo ang mga luha ko. “Kaye Anne… Kaye Anne…”
“Austin, tama na…”
Nagulat ako nang bumangon siya. Pasuray-suray siyang pumasok sa bathroom niya.
“Austin…”
“Anong g-ginagawa mo dito? Umalis ka na, Kaye Anne. Ayos lang ako…”
Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Mukhang nahimasmasan na siya dahil napansin niya ako. Inalalayan
ko naman siya hanggang sa lumuhod siya sa harapan ng toilet bowl.
Napatutop nalang ako sa bibig ko hindi dahil sa sumuka siya dun kundi sa paghagulhol niya.
“K-Kaye Anne…”
Inalalayan ko na siyang tumayo at pumwesto dun sa sink para maghilamos at magmumog. This time,
nagbreakdown na siya. Napaupo na siya sa semento ng bathroom. I kneeled infront of him to wipe his
tears. Napansin ko tuloy ang mga sariwang sugat sa mukha niya.
“W-W-Why did you choose him?”
Niyakap ko siya ng mahigpit. Ibinaon ko ang mukha niya sa balikat ko at dun ko naramdaman na sobra
ko siyang nasaktan. I hate to see him in this state. Parang pinipiga ang puso ko.
“Ssshhh… Stop crying, Austin…” I tried to sound normal but my tears showed otherwise. Panay ang
pagpatak nito sa balikat niya. “Sino nagsabi sayong siya ang pinili ko?”
“You love him… You broke up with me because of…him.”
I caressed his back up and down, “I love you, Austin… Babalik na ako sayo.”
[64] HE NEEDS ME
NATHAN’S POV
Saturday na. Ngayon na ang araw ng kasal ni Ate Lie at ni Darryl. Ugh, Kuya Darryl na pala ang dapat na
itawag sa kanya. Hindi na ako nasanay. Tch. Paano ko ba naman kasi tatawagin ng Kuya yun kung tuwing
naaalala ko na kasa-kasama ko siya sa panghuhuli ng gagamba sa bukid noong mga bata pa kami? Sa
sobrang pagka-isip bata ni Darryl, mas napagkakamalan pang ako ang mas matanda eh. =____=
Inilibot ko ang tingin sa loob ng simbahan. Darating kaya siya? Siguro naman, darating siya para kay Ate
Lie.
“Hi Nathan,” boses pa lang, alam ko nang si Chloe itong umakbay sa akin. “Kamusta na? Long time no
see ah…”
Nginitian ko lang siya ng tipid, “Huwag mo ng tanungin. Alam mo naman na diba?”
Napapout naman siya. “Prinsipe Salvador, okay lang yan. Hindi pa huli ang lahat. Sa ngayon, aral-aral
muna ha?”
Napailing nalang ako ng ulo. “Oo, alam ko yan.” Tinulak ko siya ng bahagya palayo sa akin. “Pumwesto
ka na sa tabi ni Warren. Maya-maya lang magsisimula na ang kasal. Asan si Dustin?”
May inginuso naman siya sa altar kaya sinundan ko yun ng tingin. “Ayun oh… Feeling photographer slash
pianist slash singer slash sacristan.”
Nakuha ko naman yung ibig sabihin niya sa pagiging photographer ni Dustin dahil sa nakasabit na DSLR
sa leeg niya, at syempre sa pianist at singer dahil siya ang natripan ni Ate Lie na kakanta ng wedding
song since nagustuhan nito ang performance niya nung nagpropose si Kuya Darryl kay Ate Lie few
months ago. Pero yung sacristan? Hindi ko maintindihan kung bakit. -_-
“Bakit sacristan?”
“Eh lumelevel sa pagka-all white kagaya ng mga sacristan eh. Sige na, maiwan na kita dyan.” Ngumiti
muna siya sa akin ng malaki. “Don’t worry, she’s coming.”
Para lang akong timang nito. Akala mo ako yung groom para kabahan ng ganito. Tapos siya ang bride na
missing in action pa rin.
Nathan, Nathan… Relax… Relax... Act naturally. Huwag kang pahalatang brokenhearted ka ha?
“Nathan,” bigla nalang may tumapik sa balikat ko kaya napasinghap ako sa gulat.
“Ay, pusa!!”
“Relax, dre. Ayos ka lang? Namumutla ka oh. Natutulog ka pa ba?”
Sinimangutan ko lang si Sheen. Makapanggulat lang! Sasakalin ko ‘to eh. (~_~)

“’La kang pake, dre. Mind your own business. Alis muna, alis muna!” Tinaboy-taboy ko siya pero ang
ungas, tinawanan lang ako ng nakakaloko.
“Pasalamat ka hindi namin sineryoso ang pustahan natin kundi wala ka ng kotse ngayon,” sabay ngisi
niya sa akin. Ay oo nga pala, dahil napakababait ng mga tropa ko na ‘to, hindi nila kinuha ang kotse ko.
May pustahan nga pala kami na 2 weeks ago mapapasaakin si Kaye Anne within two weeks pero wala
eh… Sadyang hindi kami magkasundo ng tadhana. Tsk tsk! Buti nalang, hindi nila sineryoso yun.
“Ang sungit mo talaga kapag BH ka noh? Dyan ka na nga,” buti umalis na siya. Naasiwa talaga ako kapag
pinagduduldulan pa sa akin na sawi ako eh. Badtrip.
“The wedding is about to start, ladies and gents! Now, position!”
Narinig ko nang sumigaw yung wedding coordinator kaya nagpalinga-linga na ako sa paligid. Nabigla
nalang ako nang maramdaman kong may lumapit sa akin sa kaliwa ko, pagkatingin ko…
“Hi…”
“Kaye Anne, ahhm, buti nakarating ka?”
A small smile formed her lips, “Yeah… Kamusta?”
Umiwas ako ng tingin at tumingin na sa harapan. “Ipokrito ako kapag sinabi kong ayos na ako…”
Hindi na kami nagkibuan ni Kaye Anne matapos naming magkamustahan. Kahit gusto ko siyang kausapin
o tignan man lang, ‘di ko na magawa. Gusto ko sana siyang purihin dahil sa ganda niya sa suot niya pero
hindi ko kaya. Ayoko na muna. Mas mabuting idistansya ko muna ang sarili ko sa kanya. Pinili niya
naman talaga ito diba? Gusto niyang manahimik kaya wala siyang pinili sa aming dalawa ni Austin.
Masyado ko na siyang ginugulo. Tama na… Friends? Pwede naman, pero pahupain muna namin dapat
itong nasa dibdib namin.
“??~Baby you’re all that I want
When you’re lying here in my arms
I’m findin’ it hard to believe
We’re in heaven~??”
Ang malamig na boses ni Dustin tanginig naririnig sa apat na sulok ng simbahan na ito. Walang sabi-sabi
ay kinuha ko ang kamay ni Kaye Anne at ipinulupot ang braso niya sa braso ko. Nagulat naman siya sa
ginawa ko pero ngumiti siya kaagad sa akin. It’s our turn to walk on the aisle.
“??~ And love is all that I need
And I found it there in your heart
It isn’t to heard to see we’re in heaven~??”
Nagsimula na kaming maglakad sa pulang carpet papunta sa aisle. Kahit hindi naman sa altar ang diretso
namin, pakiramdam ko, para kami yung ikakasal dahil sa sobrang halo-halong emosyon na
nararamdaman ko. Mas pinili ni Kaye Anne ang maging magkaibigan kami gayung mahal naman namin
ang isa’t-isa. Thinking of that mere fact, mas lalo akong nahihirapan. Wala na ba talagang pag-asa?
Hanggang magkaibigan nalang ba talaga kami?
“??~ Oh once in your life you find someone

Who will turn your world around
Bring you up when you’re feelin’ down~??”
Inalalayan ko na siya palapit sa designated seat niya kasama ng mga bridesmaid. Lumapit na ako sa
kanang parte ng simbahan kung saan nakapwesto ang mga lalaki. Pasimple ko siyang tinignan ulit.
Nagtama ang mga paningin namin pero sabay din kaming nag-iwas ng tingin…
“??~ Ya nothin’ could change what you mean to me~
Oh there’s a lot that I could say
But just hold me now
Cause our love will light the way~??”

I sighed and looked down the floor. Panghihinayang. Yun ang bumabagabag sa akin ngayon. Gustong-
gusto ko si Kaye Anne. Mahal na mahal ko talaga siya pero siya na ang nagdesisyon.
FRIENDS… Hanggang dun nalang kami.
***
Sa reception, wala pa rin akong imik. Wala akong ginawa kundi ang magnakaw-tingin kay Kaye Anne.
Kahit nasa iisang table lang kami, para bang umaasta siyang walang nangyari sa aming dalawa. Tuwing
magtatama ang mga mata namin, lagi niya lang ako nginingitian.
“Throwing of the bouquet na~~!!”

I snapped out of my reverie when I heard the host announced something. Throwing of the bouquet?
Kaya naman pala umingay na ang mga dalaga dito sa paligid. Tinignan ko ulit si Kaye Anne sa kaliwa ko,
napakunot ang noo ko nang makitang wala na siya dun. Maging si Chloe ay wala.
Asan na yun?
Pagkatingin ko sa harapan, naningkit ang mga mata ko nang makita silang dalawa dun ni Chloe.
Nakapwesto na silang lahat. Si Ate Lie rin ay nakapwesto na habang nakatalikod sa kanila at hawak-
hawak ang bouquet. Wow. Sino naman kaya ang makakasalo ng bouquet? Sumali pa si Chloe dyan eh
siya na nga ang susunod na ikakasal. -___-
“Ready? Throw it already!!”
1…
2…
3…
Bigla nalang akong tinapik ni Dustin sa balikat ko. Siya kasi ang katabi ko sa table. Napangiti nalang ako
nang malaman kung sino ang nakasalo.
“Sali tayo, dude. Sa garter na eh…”
So, turn na ng mga binata para sa pag-agaw ng garter mula sa groom. Hindi pa ako nakakasagot ay
kinaladkad na ako ni Dustin papunta sa harapan. Wala na akong choice kundi ang pumwesto. Ano
naman ang mapapala ko dito? Yayaman ba dito ang Pilipinas? =_________=
“Stay at the back. Trust me on this…” Bulong sa akin ni Dustin tapos tinulak niya ako patalikod. Langya
naman oh! Ano ako? Saling pusa? Maliit na nga ako tapos sa likod pa ako nakapwesto? Tssss!
“1…2…3… Throw the garter, Darryl!”
Hindi na ako kumilos. Bahala silang mag-agawan sa garter na yan. =__________=
Nagulat nalang ako nang biglang pasimpleng inabot sa akin ni Dustin ang garter. Inabot niya ito sa akin
patalikod. Pinagkunutan ko siya ng noo pero nasilaw na ako nang mahawi ang mga lalaki sa harapan ko.
Ketatangkad naman kasi ng mga ito! Naharangan ako kanina ng spotlight. Teka… Shet…
O________O
“Anak ng… Bat nasa akin ito?” Inosenteng tanong ko sa kanila. Hindi na nila ako nasagot kasi may humila
na sa akin. Pero kita ko pa ang mga pilyo nilang ngiti.
“What’s your name?” Tanong sa akin nung host.
“Nathan…” -__-
Tapos may nagsigawan pa na ako raw ang kapatid ng bride. Tsk tsk! Pakialam ko? =__=
“So, ikaw ang lil bro’ ng bride. Meet Miss—Wait, let me ask her name,” tinapat nung host ang mic na
hawak niya dun sa nakasalo ng bouquet kanina. “What’s your name, miss?”
“Kaye Anne…”
Anak ng pusa… Eto na nga ba sinasabi ko eh. Naiilang na nga kami sa isa’t-isa tapos nasali pa kami dito?
Leche flan naman oh!
“So, isuot mo na yang garter sa leg niya, Nathan…” Sabi ng host sa amin kasabay ng nakakaloko niyang
ngiti. Langya naman oh!
“Sa leeg ba?” -_-
“Hindi… Sa hita! Kaloka ‘to!” Tch. Bakla pala ‘to =.=
Tinignan ko na si Kaye Anne. Nakayuko lang siya kaya lumuhod na ako sa harapan niya. Nakita ko tuloy
kung gaano mamula ang pisngi niya. Cuuuuuuuute!
“Gagawin ko nalang para matapos na ha?” Bulong ko sa kanya at tumango naman siya habang kagat-
kagat ang ibabang labi niya.
Huminga muna ako ng malalim bago ko dahan-dahang isuot sa kaliwang hita niya ang garter. Huminto
nalang ako nang makaabot na ako sa bandang itaas ng tuhod niya. Hindi nakaligtas sa mga mata ko na
tumaas ang mga balahibo niya sa binti.
*punas pawis sa noo*
Ang init ~________________~
“Higher! Higher! Higher!” They all chanted.
=_______= Mga pakielamero’t pakielamera!
“Itaas mo pa raw ng konti…” Bwisit na host ‘to! Tsk!

Wala na akong nagawa kundi itaas na ang garter sa hita niya. Tumayo na ako agad pagkatapos nun, saka
ko inalalayan si Kaye Anne para tumayo.
“Okay, thank you…” I mouthed infront of them. Hinila ko na agad si Kaye Anne pababa ng platform tapos
ay nilabas ko na siya sa reception hall. Naririnig ko pa rin ang mga hiyawan nila mula sa loob.
Binitawan ko na ang kamay niya at napakamot nalang sa ulo.
“Sorry, Kaye Anne ha? ‘Di ko naman akalain na ako yung----“
Pinutol niya ang salita ko nang itaas niya ang palad niya sa harapan ko. “Okay lang yun. Sige una na ako
ha? Nandyan na kasi ang sundo ko.”
Lalagpasan na sana niya ako ng lakad nang pigilan ko siya sa kaliwa niyang braso.
“Saglit lang, Kaye Anne…”
Tinignan niya ako sa mga mata. Bakit ang lungkot ng mga mata niya?
“Bakit?”
I sighed and stared at her face, “Pwede bang mag-usap muna tayo? 10 minutes lang?”
Hindi siya agad nakasagot. Napabuntong-hininga nalang ako nang umiling siya ng dahan-dahan.
“Sorry, pero hindi pwede eh.” Tinanggal niya ang pagkakakapit ko sa braso niya habang hindi pa rin
inaalis ang tingin niya sa mga mata ko. She looked so stern. “Sorry, Nathan, pero simula ngayon, gusto
kong sabihin sayo na… Wala na akong pakielam sa nararamdaman natin para sa isa’t-isa.” She said with
full of conviction.
My mind went blank upon hearing those words. Bakit siya nagkakaganyan?
“B-Bakit naman? Alam kong wala kang pinili sa amin ni Austin. Pero, bakit? May nagawa ba akong
masama sayo?”
“Sorry, Nathan… Nagkabalikan na kami ni Austin. He needs me…”
Hindi ko na namalayan na naiwan niya na akong nakatayo rito. Para akong kinapusan ng hininga sa mga
sinabi niya. He needs her? Bakit ako? Hindi ko ba siya kailangan?
Pinagmasdan ko si Kaye Anne na sinalubong ni Austin sa gate ng resort. Magkahawak silang lumabas
habang nakangiti si Austin.
“PAKSHET!” Napahilamos nalang ako sa sarili kong palad. Ngayon, alam ko na… Mas importante sa
kanya si Austin kesa sa akin.
STEPHANIE’S POV
I’m so glad that Tito Lucas called me yesterday! He told me that he’s sorry and that I can come back here
whenever I want to. Oh my God! Pinaniniwalaan nila ako. I believe truth shall prevail. Kahit pa na ipa-
DNA test pa nila ang anak ko pagkapanganak ko dito, okay lang sa akin yun. As long as I can prove to
them that Kurt and I are having a baby, I will do everything.
“Kurt, gising ka na ha? Nandito lang ako. Hihintayin kita…” I whispered on his palm. I flinched when I felt
him move his finger again. Napatayo agad ako at tinitigan ang mukha niya. “Kurt, c’mon… Wake up…
Open your eyes…”
A tear fell from eye out of joy when I saw him gradually open his eyes.
“Oh God! You’re awake! You’re finally awake!!”
I immediately pushed the button of the intercom. Sabi nila, kapag kailangan kong tawagin ang doctor,
kailangan ko lang daw pindutin yun.
“Thank God!” I cupped his cheeks and I saw my teardrop on his face. Pinunasan ko kaagad yun. As
expected may dumating naman agad na doctor. Gumilid ako para pagmasdan ang ginagawa nila.
After a few minutes, they faced me and smiled, “He’s awake… He recovered. Masyado lang siguro siyang
na-trauma sa nangyari kaya siya nakatulala.”
Kailangan kong tawagan sina Tito Lucas at Tita Elizabeth para maibalita ito!
GAIL’S POV
“Talaga???... Oh my!! Salamat sa pagbalita, Emily… I owe you one!... Bye…” I hung up the phone and
took a deep breath. “Thank you, Lord!” I shouted on the scenery infront of me. Nasa balcony ako ngayon
ng vacation house ni Lola Almira. I can see the rainforest and the deep blue sea from here.
I walked safely and carefully towards the Master’s bedroom. Dito kasi natutulog sina Lola at Lola.
Nakakatatlong katok pa lang ako ay pinagbuksan na nila ako.
“Pasok, apo…” Hinila ako ni Lolo sa kamay ko papasok. Nang makita ko si Lola na nagmimiryenda sa
balcony ay agad ko siyang nilapitan.
“Oh, Crystal Gail, may prob----- Naku naman! Naglalambing ka na naman,” niyakap ko siya ng mahigpit. I
couldn’t control my tears to fall. Ang saya! Nagising na si Kurt.
“Thank God, Lola! Gising na siya,” tinignan ko siya sa mga mata. She then wiped off my tears with her
palm. “’La, pwede na po ba tayong lumuwas??”
She smiled widely at me, “If that’s the case, then we’ll be flying back to Manila tomorrow.”
[65] ANYTHING OR EVERYTHING?
STEPHANIE’S POV
Naitawag ko na kahapon sa parents ni Kurt ang paggising niya. Masaya ako dahil nagising na siya after
more than two weeks of being in coma. I’m really glad that his eyes flew open while I was beside him.
Ako ang unang nakita niya nang magising siya.
Kung hindi lang sana ako pinauwi kagabi ni Tito Lucas para raw magpahinga ako, malamang nandun pa
rin ako sa hospital para asikasuhin si Kurt.
Kahit na masaya ako sa pagkarecover ni Kurt, hindi pa rin mawala sa isip ko ang pag-aalala. He was
awake the whole time. Nakatulala lang raw siya sa ceiling sabi ni Emily sa akin. Ipinikit lang raw nito ang
mga mata niya nang magmadaling araw na. He didn’t even spoke a word when his parents talked to him.
Ito raw ang cause ng pagkabagok ng ulo niya. He’s still in trauma.
“Where do you think you’re going?”
Napahinto ako sa paglalakad sa pathway ng bahay namin nang marinig ko ang pamilyar na boses na
iyon. I took in a deep breath when I heard his footsteps coming near me and I flinched when I felt his
hand on my shoulder.
“Mariz, you’re not going anywhere, are you?”
I turned around to face him. “Kuya Morris, I need to go back to the hospital. Gising na si Kurt. He needs
me!”
He shot me his infamous sarcastic smile. “That’s so sweet of you, Mariz. Matagal akong nawala pero
hindi mo man lang ako kinamusta. Yang Kurt pa na yan ang uunahin mo.”
Mataman ko siyang tinignan sa mga mata. “You look fine to me. Why would I bother to ask that?”
Umiwas ako ng tingin at iniling ang ulo ko. “Nagpapasalamat nalang ako dahil nakarecover na si Kurt.
Siya ngayon ang concern ko.”
“Fine, papabayaan kitang puntahan ‘yang ama ng anak mo,” he paused that made me look back at him.
“Ikaw na ang bahala kung tatanggapin ka ng mga magulang niya. You see, you seemed to be acting as
the third wheel.” He smiled sheepishly to me, “Go on, Mariz. Ipaglaban mo ang dapat ipaglaban. I’ll be
right behind you…”
***
I felt relieve on my way back to hospital. Una, dahil magaling na si Kurt at pangalawa, suportado ako ng
kapatid ko. Sana naman magtuloy-tuloy na. Excited na kasi akong lumabas ang baby ko. Kahit naman na
i-DNA test pa nila ang anak ko, lalabas at lalabas pa rin ang katotohanan na anak talaga ito ni Kurt.
Bunga ito ng pagmamahalan namin eh.
Hindi pa man ako nakakarating sa tapat ng hospital room ni Kurt, nakita ko na agad sina Tita Elizabeth at
Tito Lucas na nakikipag-usap sa doctor. I don’t know what has gotten in me but I found myself hiding
behind this wall and listening to their conversation. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila dahil sa
mga expression na nakabakas sa mga mukha nila.
"Ayon sa pasyente, hindi niya matandaan kung ano ang pangalan niya. Maging kayo, hindi niya kayo
natatandaan. Hindi imposible na mawala ang mga alala niya dahil sa matinding pagkabagok ng ulo niya."
"So you mean, may amnesia siya, doc?"
"I'm afraid to say yes. Kailangan ko pang suruin kung anong type ng amnesia ang meron siya. By the
looks of him, he seemed to have a post-traumatic amnesia. Mukhang wala talaga kasi siyang maalala sa
mga nangyari. Kahit nga kayong mga magulang niya hindi niya natandaan."
I heard Tito Lucas' voice, "Post-traumatic amnesia? Is it permanent or temporary?"
"Sana naman makarecover siya, 'doc."

"Post-traumatic amnesia or sometimes called, traumatic amnesia may be either permanent or
temporary. It can be either anterograde which is the patient can create new memories due to the brain
damage. Pwede ring retorograde amnesiya which he can recall memories. Hindi ko pa masasagot sa
ngayon kung ano ang specific na amnesia ang meron ang anak ninyo, Mr. and Mrs. Lee."
"Oh God... Ano bang nangyayari sa atin? Bakit tayo pinaparusahan ng ganito?"
"Calm down, Elizabeth..."
"How can I calm down? May amnesia ang anak natin! Hindi nga niya tayo matandaan oh! Problema 'to!"
"Excuse me..."
“Amnesia?” I thought aloud. Isinandal ko ang likod ko sa pader. Pinakiramdaman ko ang lakas ng kaba sa
dibdib ko. This can’t be. Paano na ako nito? Mas lalong hindi ako matatandaan ni Kurt ngayong may
amnesia siya.
Huminga muna ako malalim bago ako nagpakita sa kanila. Naglalakad pa lang ako palapit sa kanila nang
lumingon sa direksyon ko si Tita Elizabeth. Sa paraan ng pagtingin niya sa akin, mas dumoble ang kabang
nararamdaman ko.
“You’re here again?” She said fiercely the moment I approached them. Napayuko nalang ako at
hinawakan ang tiyan ko. “Hindi ka na ba nahiya sa amin? Lagi-lagi ka nalang nandi—“
She cut off her words when Tito Lucas stopped her. “Elizabeth, shut up. Baka nakakalimutan mo, buntis
yang kinakausap mo.” He hissed.
“Pero hindi dapat siya maabutan dito ng mga Rivera. Nakakahiya sa kanila!”
“You should at least respect her.”

Pinakinggan ko lang sila na magtalo sa harapan ko. I heard Tita Elizabeth sighed loudly kaya tumingin na
ako sa kanya. I saw her staring sternly at me.
“Hangga’t hindi pa ako sigurado dyan sa dinadala mong bata, huwag mo akong i-expect na ituturing kita
ng mabuti. For me, you’re still a nobody. Excuse me,” she started taking steps away from us.
‘Di ko tuloy mapigilan na hindi mapaluha. Masyado siyang masakit magsalita, pero hindi ko sila masisisi.
Hindi ko naman sila pwedeng pilitin na maniwala na pinagbubuntis ko ang anak namin ni Kurt. Just wait
and see after you run the DNA test with my baby.
Tito Lucas tapped my shoulder, “Mariz, pagpasensyahan mo na ang asawa ko ha? Masyado lang siyang
stressed sa mga nangyayari. Bukod kasi dito sa nangyari kay Kurt, may problema din kami sa trabaho
namin.”
I smiled weakly at him, “Don’t worry po. I’m fine… Hindi ko naman po siya masisisi eh.” I tucked some
hair strands that blocked my face. “Kamusta na nga po pala si Kurt? Nagsalita na po ba siya?”
His face went blank. Hindi agad siya nakakibo sa akin. He sighed as he placed his right hand on his
pocket, “Nagkaseizure siya kanina. The doctor had to inject something to him. Pampakalma yata yun.”
Kahit na narinig ko ang usapan nila ng doctor, mas pinili ko pa rin na magkunwaring walang alam. Mas
gugustuhin kong malaman mismo kay Kurt kung meron nga siyang amnesia. I want to talk to him right
now.
“Tito, can I come inside??”
“Sige, pasok ka lang. Aalis muna kami saglit ni Elizabeth. May imi-meet kaming client.”
Nagpaalam na si Tito Lucas sa akin kaya naman pumasok na ako agad sa hospital room ni Kurt.
Pinagpapawisan ako ng butil-butil sa noo ko dahil sa nerbyos na nararamdaman ko. Naabutan ko si Emily
na inaayos ang mga apparatus na nakakabit kay Kurt.
“Kamusta siya, Emily?” I asked her.
Lumingon siya sa akin. But I don’t give a d@mn on her. Kay Kurt lang ako nakatingin. Kagaya kagabi,
nakatulala pa rin siya. Pero hindi na sa kisame, he was staring on his right side… idling.
“Nagwala po siya kanina, Miss Mariz. Hindi niya na maalala ang parents niya. I’m sorry to say this pero
ayon sa observation ni Dok, may amnesia raw siya. Though, pag-aaralan pa ni Dok kung anong type ng
amnesia ang meron siya. Ito na raw ang resulta ng pagkatrauma niya.”
Dahan-dahan akong lumapit sa side ni Kurt. I pulled out a chair and sat on it beside him. I tried to catch
his sight and I saw him blink when our eyes met.
“Emily…”
“Po?”
“Pwede bang iwanan mo muna kami?”
“Ah sige po…”

The moment Emily stepped out of the room, I immediately reached for his hand. I saw him flinch a little.
Kita ko sa mga mata niya ang takot at pangamba.
“Kurt, wala ka ba talagang natatandaan?” I asked softly to him. “Kilala mo ba ako?”
Mataman niya lang akong tinitigan sa mga mata ko. His brows formed a straight line. Hindi ko na ngayon
mabasa ang expression ng mukha niya.
“BAKIT BA ANG KULIT NIYO?! HINDI KO NGA KILALA ANG SARILI KO, KAYO PA KAYA?”
I don’t know what has gotten in me but I found myself showing him my hopeful smile.
“Do you want to know anything? Everything, perhaps?” He didn’t utter a word kaya naman pinagpatuloy
ko lang ang sinasabi ko. “You just need to trust me, Kurt… I’ll tell you everything…”
Hindi siya nakakibo agad pero sapat na ang pagtango niya ng dahan-dahan bilang pagsagot.
I smiled to him, “Well then, let’s start with you and me…”
Nabalitaan ng X9 na nagkamalay na si Kurt kahapon pero hindi agad sila nakapunta dahil may kanya-
kanya silang appointments. Sa ngayon naman, masyadong busy ang lahat dahil sa mga activities sa
school nila. Kaya naman sina Jake, Wayne, Toffer, Derrick at Alex lang ang magkakasamang dadalaw kay
Kurt.
“Finally, nagising na rin si Master! Ang tagal-tagal ng pinagpahinga niya ah…” Sabi ni Toffer habang
nakasakay sila sa escalator papunta sa floor kung saan ang hospital room ni Kurt.
“Kaya nga… Hindi na mamomroblema si Princess nito.” Komento naman ni Jake.
Tipid na ngiti lang ang sinukli ni Alex sa kanila. Sa isip-isip niya, hindi nga ba mamomroblema? Eh may
isang problema na ngang nakahain dyan.
“Hi, Derrick!”
Nilingon nilang lima ang tumawag kay Derrick. They saw a nurse walking towards them kaya naman
huminto sila sa paglalakad.
“Hi, miss…?” Bati dito ni Derrick. Hindi siya sigurado kung sino ang babaeng ito pero sigurado siya na
nakita niya na ito somewhere.
Maganda ang babae. Maputi at makinis, yun nga lang petite siya. Hanggang dibdib lang nilang lima ang
height nito. She looks so sexy in her all-white uniform. She was smiling at Derrick teasingly.
“Hello, Derrick… Do you remember me?”
Kumunot ang noo nito sa tanong ng babae. “Sorry, I don’t. Excuse us… May importante kaming
pupuntahan,” before leaving, Derrick showed her his famous mouth-watering smile.
Kinantyawan nina Jake, Toffer at Wayne si Derrick habang papunta sila sa hospital room ni Kurt. Si Alex
naman, as usual tahimik lang. Nag-iisip kasi siya kung anong magiging reaction ni Kurt kapag nalaman
nito ang tungkol kay Stephanie. Sana nga naman hindi maging panibagong problema ito kina Gail. And
most importantly, he’s hoping that it’s not Kurt’s child Stephanie is carrying inside her womb.
Pagkarating nila sa tapat ng kwarto ni Kurt ay si Wayne na ang kumatok. Nakatatlong katok siya rito pero
agad-agad naman nitong binuksan ang pinto at pumasok. Naabutan nila si Kurt na nakaupo sa kama
habang nakasandal sa headboard nito ang likod niya. He was writing something on a notebook but they
didn’t mind disturbing him at all. Naexcite silang makita na gising na gising na si Kurt.
“MASTEEEEEER!!”
Kanya-kanya silang pwesto sa paligid ng kama ni Kurt. Niyakap pa nga ni Wayne si Kurt habang si Toffer
naman ginugulo ang buhok niya. More than two weeks din siyang coma… Namiss nila ng sobra ang gang
leader nila.
“Sh*t… Akala namin, ‘di ka na gigising, Master! Kamusta?” Tanong ni Derrick sa kanya habang may
malapad na ngiti sa labi niya.
Napansin naman ni Alex na mukhang confused si Kurt sa nangyayari kaya isa-isa nitong pinalayo sina
Toffer, Wayne at Derrick sa paligid niya. Maski si Jake pinaalis niya sa pagkakaupo sa gilid ng kama.
“Alis muna… Sinu-suffocate niyo si Kurt.” Sambit nito sa mga kasama saka ito naglakad sa kaliwang gilid
ng kama ni Kurt. He showed him his warm smile, “How do you feel?”
Napakurap si Kurt ng kanyang mga mata saka ito huminga ng malalim.
“I… I am fine, I guess,” he replied as he places the notebook he’s holding under his pillow.
“Good… Nag-alala kaming lahat sayo,” he said in a low voice. “Lalong-lalo na si Gail. Nasabi na ba sayo
nina Tita na nasa Bohol siya ngayon para magbakasyon?”
Kurt’s forehead wrinkled in confusion. The only thing that enters his mind right now is Mariz. Nasaan na
ba siya ngayon? Hindi niya kilala itong mga lalaking nasa paligid niya.
“Master, bakit hindi ka kumikibo dyan? May masakit ba sayo?” Nag-aalalang tanong naman ni Jake.
Miski siya parang may nararamdamang kakaiba sa Master nila. Wala man lang itong kibo… Ang tipid
magsalita. Bakas pa sa expression ng mukha niya ang pagtataka.
Their eyes widened on what he has said…

“Hindi ko kayo kilala… Sino ba kayo?”
Silence reigns for awhile… Kung hindi lang siguro tumawa si Wayne na halata namang pilit, baka hindi rin
sila makakibo sa sobrang gulat.
“Ha-Ha-Ha-Ha-Ha! Nakakatawa! One of the overused jokes I’ve ever heard, Master.” =______=
Mas lalong kumunot ang noo ni Kurt sa sinabi ni Wayne. He threw them his glare, “Pwede bang lumabas
na kayo? Kung hindi kayo magpapakilala sa akin, iwanan niyo na ako! Fck!”
Nagkatinginan silang lima. Confusion plastered all over their faces. Alex cursed under his breath as he
approached Kurt more.
He grabbed his hospital gown’s collar and glared at his eyes, “Huwag kang magbibiro ng ganyang g*go
ka. Hindi nakakatuwa…” He hissed.
Nagulat siya ng marahas niya itong tinulak. Hindi naman ito gaanong malakas pero ramdam niya dito na
naiirita ito sa kanya.
“I’m not joking around, @ssholes! Umalis nga kayo dito! Nanggugulo kayo!”
‘Sh*t… This can’t be happening.’ They all thought.

Hindi pa man sila nakakakilos dahil sa pagkagulat ay bigla nang bumukas ang pinto. There, a pregnant
lady stepped in with a basket of fruits on her grip. Napako sa kanya ang attention ng lahat.
It’s Mariz…
Nakaramdam ng kaba si Mariz nang makita niya ang ilan sa gangmates ni Kurt sa loob ng hospital room
pero hindi niya ito pinahalata. Instead, she walked confidently towards Kurt and greeted him…
“Hi, baby love…”
Baby love? What the fck?
Pinagmasdan lang nilang lima si Mariz na inaasikaso si Kurt. Pasimpleng tinabihan ni Wayne si Derrick
sabay bulong, “Patay… Paano si Gail?”
Narinig naman ito ni Alex kaya sinenyasan niya ang apat na lumabas muna.
Pinaningkitan lang ni Derrick ng mata si Alex. “P*ta, Alex! Baka kung anong kwentong barbero na ang
sinasabi niyang babaeng yan kay Master! Nalintikan na!” Pabulong niyang asik.
Nakuha na nila ang kung anong condition ni Kurt ngayon. Meron siyang amnesia. Yun agad ang
nagregister sa utak nila. Sa inasta nito kanina sa kanila, mukhang nakalimutan na nga niya silang lima.
“Let’s go… We’ll talk about it outside,” Alex whispered to them.
Palabas na sana sila ng kwarto nang biglang bumukas ang pinto. Their eyes bawled when they saw Gail
rushing inside the hospital room. Nagmamadali ito pero may ngiting nakaukit sa mga labi niya.
Excitement is all over her face.
“Guys, ayos na si Kurt?”
“Ahh, princess---“ Pipigilan sana ni Toffer si Gail na makapasok kaso tinulak na siya nito at nilagpasan na
ng lakad. Hindi pinansin ni Gail si Mariz sa tabi ni Kurt. Instead, he wrapped her arms around Kurt as
tears of joy started to flow on her cheeks.
“Kurt! Finally, gumising ka na. I missed you so much!”
Instinctively, Kurt pushed her gently. “Who the fck are you?” And then he looked at Mariz, “Who’s she?”
Nabigla si Gail sa kanyang narinig. Jake and Toffer immediately approached her and held her arms. Halos
mabingi na siya sa lakas ng kaba ng puso niya.
“K-Kurt… Ano ba yang sinasabi mo?” She faked a laugh, “Ha-ha-ha! Huwag ka ngang ganyan!”
He frowned to her, “P*ta! Kanina pa ako dito naguguluhan! Pwede bang umalis muna kayo?” Kurt
switched his sight to Mariz, “Mariz, palabasin mo nga muna sila… Tsk!”
“Kurt…” She whispered his name. Tila ba nanghina siya sa mga narinig niya. “Kurt, what’s going on?” She
looked at the pregnant lady beside him. “Sino ka?”
There was a moment of silence. Jake took the chance to speak.
“Gail, tara muna sa labas…”
Before she could say anything, Jake pulled her outside and assisted her to sit on the aligned seats. Then
there, Gail couldn’t control herself to burst into tears.
[66] THE CONFRONTATION
GAIL’S POV
Wala na akong pakialam kung nanlalabo na ang mga mata ko sa tuloy-tuloy na pag-agos ng luha sa mga
pisngi ko. Naguguluhan talaga ako. Ang daming nabubuong tanong sa utak ko. I want to ask all of those
questions to them but I decided not to. Masyado na akong pagod. Gusto ko munang magpahinga. Ang
sakit na ng buong katawan ko dahil sa byahe. Pero paano ako makakapagpahinga ng maayos nito kung
gumugulo sa isip ko ang inasta sa akin ni Kurt kanina?
“W-was he joking?” I asked while my face is buried on my hands. Sana nagbibiro lang si Kurt. Please, tell
me he’s just joking.
“Gail, mas mabuti siguro kung kausapin nalang natin ang Doctor ni Kurt. Miski nga kami, hindi niya kami
nakilala.” Sa kalmadong boses na iyon, alam kong si Alex ang nagsalita.
I shook my head in disbelief. Tinignan ko sila isa-isa. They also looked so sad like me. Walang bakas sa
mga expressions nila na nagbibiro lang sila. “May amnesia siya??” My voice almost cracked. “T-Teka
muna! Sino yung buntis sa loob? Bakit kilala siya ni Kurt? At… At bakit niya tinawag si Kurt ng baby love?
Kaano-ano ba nung babae si Kurt?”
Hindi man lang nila ako sinagot o kinibo. Miski si Alex, nakaiwas lang din ng tingin. Kaya naman tumayo
na ako at dinaanan sila.
Napahinto ako sa paglalakad nang pigilan ako ni Jake sa braso. “Gail, saan ka pupunta?”
“Gusto kong malaman kung sino ang babaeng yun!”
I saw Derrick raise his hand, “Ako na ang tatawag sa kanya.”
Pinagmasdan ko lang na tawagin ni Derrick ang babaeng yun sa loob ng hospital room ni Kurt. I was
almost holding my breath when I saw her coming out from inside. Nakangiti pa siya sa amin na para
bang walang pinoproblema. Hindi ko alam ang dahilan pero automatikong nang-init na ang ulo ko sa
ngiting yun.
“Tawag niyo ako?” She asked while beaming to us.
I slowly walked towards her. Pinunasan ko pa ang mga luha ko sa pisngi ko. “I’m Gail. I’m Kurt’s fiancée’
by the way and you are?”
Nagulat ako nang kunin niya ang kamay ko. Hindi ko naman inextend sa kanya ang kamay ko.
“Nice to finally meet you again, Gail.” She gladly shook our hands, “I’m Stephanie Mariz Valencia… I’m
sorry to tell you but I’m Kurt’s girlfriend.”
My whole body stiffened on what I’ve heard. Bigla ko ring binitawan ang kamay niya sa pagkagulat.
“GIRLFRIEND???? Since when??”
Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi mapatingin pababa sa tiyan niya. Does it mean si Kurt ang ama
ng pinagbubuntis niya? Nababaliw na ba siya? IMPOSIBLE YAN.
“Princess…” I felt a hand on my right shoulder.
Napansin ko nalang na nasa likod ko na sina Wayne, Jake, Toffer pati na rin si Alex. I even saw Derrick
staring sternly to this Stephanie-girl. As much as I want to pull this woman’s hair off her head, pinigilan
ko ang sarili ko. Calm down, Gail. Calm down…
“I’m sorry... We’ve been together since last year. I think, first week of October?” She murmured
certainly. “December nang malaman kong nabuntis ako. Itinago namin ito sa lahat… Especially to his
friends and family.”
Anak ni Kurt ang pinagbubuntis niya? Napapikit ako saglit para alalahanin kung saan ko unang nakita ang
babaeng ito. Hindi ako pwedeng magkamali. I’ve really seen her before. Pamilyar talaga siya sa akin.
“Ayos ka lang, miss? Alam ba naman ni Kurt na girlfriend ka niya noon? Baka naman ilusyon mo lang
yan,” Toffer asked her sarcastically. Naramdaman ko pang dahan-dahan akong hinila paatras ni Wayne.
“Magdahan-dahan ka sa pananalita mo. Wala kang alam kaya manahimik ka nalang, pwede?”
“Alam mo kasi miss, ginugulo mo lalo ang sitwasyon eh. Ano yung narinig naming tinawag mo kay
Master? Nababaliw ka na ba? Baby love? Tss… Baka kung ano-ano nang kinukwento mo sa Master
namin.” Narinig kong sabi pa ni Wayne.
Stephanie pointed at herself and then she laughed sarcastically, “Ako? Nababaliw? Bakit, baby love
naman talaga ang term of endearment naming dalawa noon ah. Siya nga mismo ang tumawag sa akin
nyan eh.” She sternly looked to Wayne, “Kaya huwag kang magsalita na parang ang dami mong alam.”
“Teka teka, miss ha?” Humarang sa amin si Jake at hinarap si Stephanie. Wala na akong nagawa kundi
ang mapahakbang paatras nalang. “Kailan at saan nangyari yan? Aaahhh…” Tinaas pa nito ang hintuturo
niya na para bang may naisip siyang ideya. “Baka sa panaginip mo? Mga babae nga naman, ipapaako sa
ibang lalaki ang pinagbubuntis nila kahit hindi naman siya ang ama.”
“Kaya ikaw miss, pwedeng umalis ka na dito? Hindi ka naman nakakatulong eh. Panggulo ka… Ngayon ka
pa nga lang namin nakita tapos sasabihin mong girlfriend ka ni Kurt? Umalis ka nalang. Hayaan mo,
kakalimutan nalang namin ‘to para walang gulo.” Segunda naman ni Derrick.
Nakita kong nakatitig lang ng masama sa akin si Mariz. Pansin ko rin na namumuo na ang mga luha niya
sa gilid ng mga mata niya. Her lips were shaking in anger. Her face hardened and anguish was the only
expression that reflects in her eyes.
“Bakit ako aalis kung kailangan ako ni Kurt dito?” Pinagtaasan niya pa kami ng kilay niya, “And oh please,
I have Daddy Lucas’ consent. I can visit Kurt anytime I want to. You see, Kurt’s always looking for me
dahil mas kumportable siya sa akin kesa sa inyo…” Saka niya ako dinuro, “At lalong-lalo na sayo, Gail. I’m
sorry pero napansin mo naman na naiirita siya sayo diba? Natatakot pa nga siya eh. Don’t you think
you’re all making Kurt’s condition worse?”
“Hindi ka ba talaga nakakaintindi ng Tagalog, Tiffany? Tiffa--- Stella? Lanie? Whatever your name is, I
don’t care,” Derrick said as he shoved his hand in mid-air. “Hindi ka ba talaga nakakaintindi ng Tagalog,
miss? O sadyang iba lang talaga ang bokabularyo ng utak mong makitid? Gusto mo, ihatid pa kita
palabas?”
Suddenly, a sob escaped from her lips. Napatakip nalang siya sa bibig niya habang umiiyak siya. “S-Sige
lang! Pagtulungan niyo ako! You really don’t even know me in the first place. So, why was I expecting
you to defend me like you do for Gail? Puro naman kayo, Gail, Gail, Gail! Kasalanan ko bang naging
boyfriend ko si Kurt bago kayo ma-engage, Gail? Kasalanan ko ba yun?”
“We won’t buy your drama, miss. Layas na…”

“What’s going on here?”
Sabay-sabay naming nilingon ang nagsalita. We saw Daddy Lucas together with Mommy Elizabeth
coming towards us. Huminto sa tabi ko si Mom pero si Dad naman lumapit kay Stephanie. Mom kissed
me quickly on my cheeks as she patted my shoulder.
“Wayne, don’t talk to her that way. Bakit mo siya pinapaalis?” Dad asked and then faced Stephanie,
“Hija, are you alright?”
“No, I am not, Dad.” DAD? Dad na rin ang tawag niya sa Dad ni Kurt? “Pinagtutulungan nila ako.
Pinapaalis nila ako dito sa hospital…” She then hugged him and cried on his chest. “Dad… Tell them that
you allow me to be with Kurt anytime I want to, please.”
“Tito Lucas, bakit niyo naman po hinayaan na makapasok yang babaeng yan sa loob ng kwarto ni Kurt?
Baka kung ano-ano nalang kinukwento niyan sa kanya,” Wayne said to Dad. I saw Alex trying to stop him
but he didn’t care. “Hindi naman siya katiwa-tiwala. Kung ano-ano pang sinasabing kasinungalingan sa
amin!”
“Shut up, Wayne… Baka nakakalimutan mo, babae yang inaaway mo. Buntis pa… Give some respect!”
“Tsk! Excuse me…” Wayne dashed out of the scene. Gusto ko sanang sumama sa kanya kaso nanghihina
ang mga tuhod ko kaya mas pinili ko nalang na manatili dito.
“Bakit mo ba kinakampihan yang babaeng yan, Lucas? Mas kilala natin si Gail kaya dapat nasa kanya ang
simpatya natin.” Mommy Elizabeth said fiercely.
“Tito, alam naman po nating lahat kung ano si Gail sa buhay ni Kurt, hindi po ba? She’s his fiancée'. Kung
totoo mang nabuntis si Stephanie ni Kurt, ilugar niya ang sarili niya. Hindi po sa nangingielam ako pero
alam namin na si Gail ang gustong mapangasawa ni Kurt sa simula pa lang. Kung tutuusin nga, wala
siyang karapatan para pagsalitaan si Gail na siya pa ang nagpapalala ng condition ni Kurt. In the first
place, si Gail naman dapat ang nag-aalaga sa kanya sa loob at hindi ang kung sino-sino lang.” Alex
explained, trying to keep his voice level. Hinawakan niya pa ako sa braso ko at hinila patabi sa kanya,
“Opinyon lang ho ito. Huwag niyo sanang masamain. Sana, hangga’t hindi pa lumalabas ang resulta ng
DNA test, huwag muna kayong magpakampante sa babaeng bigla-bigla nalang sumulpot dito at
sasabihing si Kurt ang ama ng pinagbubuntis niya. Kahit kasi sino pwedeng gawin yan…”
Napayuko nalang ako sa sinabi ni Alex. Buti nalang, nandito sila para i-defend ako sa mga ganitong
sitwasyon. Kahit na gusto kong saktan si Stephanie dahil sa sobrang inis na nararamdaman ko, hindi ko
pa rin magawa. I’m feeling weak inside and out.
“Alex is right, Lucas. Masyado mong kinakampihan yang babaeng yan. We don’t even know her that
well. Ang mabuti pa, Stephanie, umalis ka nalang muna.” I felt Mom placed her arm across my
shoulders, “Ihahatid ko na rin si Gail sa bahay nila. I wanna talk to her parents… Excuse us…”
We walked passed them while my tears are endlessly flowing on my cheeks. Maging sina Alex, Derrick,
Jake at Toffer ay sumabay na rin sa amin pasakay sa elevator. I looked down the floor and wiped my
tears with my palm. Napahinto ako nang makitang may nag-aabot ng puting panyo sa akin. Tinanggap ko
naman ito at dahan-dahang ipinunas ito sa pisngi ko.
“Stop crying, Gail… You’re not supposed to be crying… Mas may karapatan ka sa anak ko kesa sa
babaeng yun.”
I faintly smiled to her, “Thank you po.”
“Tita’s right!” Toffer interrupted, “Kung nakita mo lang po, Tita kung paano pagsalitaan ni Stephanie si
Gail, naku naku! Mang-iinit talaga po ang ulo mo. Pati si Wayne nag-walk out pa.” =________=
“Pfft! Si Derrick, pahiya ng konti eh! Tiffany, Stella at Lanie ang tawag sa kanya! Hahaha!” Jake said while
controlling his laughter. He seemed trying to lighten up our moods.
“Hindi kasi bagay sa kanya ang pangalan niya, Jake. Pangchicks eh! Eh kung si Alex nga na hindi nagsalita
kanina habang nagmamaldita yun si Stephanie, may pasabog pa lang defense kay Tito Lucas. Hanep…”
Derrick retorted and then looked to me. “Huwag mong pag-aksayahan ng luha si Stephanie, Princess.
Pinapakita mo sa kanya na mahina ka, kaya tignan mo, ang angas niya lang kanina. One line ang kilay…
Pfft!”
“Basta, nandito lang kami, Gail. Kung hindi man talaga tayo naaalala ni Kurt, well then, we’re gonna help
him remember everything we had.” Alex smiled to me. “Marami tayong ebidensya ng pinagsamahan
natin at hindi yun pwedeng madaya.”
Hindi ko mapigilan na hindi mapangiti sa mga sinasabi nila sa akin. Kahit pala halos umurong ang dila ko
kanina, nandyan pa rin sila para i-defend ako.
“Tita Elizabeth, nakita yata niya kayong parating ni Tito eh.” Nakarating na kami sa floor namin kaya
bumukas na ang elevator. We stepped out of it and walked towards the lobby.
“Oh bakit, Toffer?”
“Eh kasi naman po, Tita, saktong pagdating niyo saka siya humagulhol. Nagdrama ang walaaa~ Si Tito
naman, sa kanya pa kumakampi. Yan ang mahirap sa mabait eh…”
“Oh ayan naman pala eh… Nandito sila para sayo, Gail. Kaya cheer up na… Huwag mong intindihin si
Lucas. Maawain lang talaga yun.” Mom said to me as she tapped my head. “Hindi ako papayag na
katulad niya ang maging daughter-in-law ko. Magwawala na naman si Misty nito ‘pag nagkataon.”
I took in few deep breaths to release what I feel right at the moment. Bakit ko nga ba siya iniiyakan?
Dapat ang maging concern ko talaga ngayon ay si Kurt. Siya lang at wala ng iba.
Nagseparate ways na kami ng X5, sabay naman kaming pumunta sa mansion ni Tita Elizabeth dahil
inimbitahan daw siyang magdinner ni Lola Almira sa mansion. I bet nandun din ang parents ko. On the
way home, hindi na ako kumibo pa. Umidlip lang ako sa buong byahe dahil na-stuck pa kami sa traffic.
Everytime I close my eyes, I always remembered how Kurt spoke to me earlier; his hard voice and his
confused set of eyes. Kahit na masakit dahil wala siyang naaalala, kailangan ko yung tanggapin. Tama
nga si Alex, imbes na magmukmok ako, mas mabuti kung tulungan ko nalang si Kurt na alalahanin ang
lahat.
“Elizabeth, mabuti nakarating ka,” Mom welcomed us on the front door of Lola’s mansion. She faced me
and gave me a warm hug, “How are you, anak?”
“Not fine, Mom…” I whispered to her and pecked her on the cheeks. “Aakyat nalang po ako sa kwarto. I
want to rest now…”
“Why don’t you eat dinner first?”
I shook my head slightly, “No, thanks, Mom. Kumain na ako sa plane kanina. Busog pa ako…” Hinarap ko
si Tita Elizabeth at mabilisang binigyan siya ng yakap, “Thanks for accompanying me home, Mom. Akyat
na po ako…”
She smiled a little, “Everything’s going to be fine. Trust me…”
“I know… Goodnight po…”
Pagkapasok ko sa kwarto, dumiretso agad ako sa bathtub. Nagbabad muna ako ng ilang minuto sa
bubble bath para i-relax ang pakiramdam ko. This day has been a long day for me. Napakarami kong
nalaman ngayong araw. First, Kurt has amnesia. Second, there was this pregnant girl who claimed Kurt
to be the father of her child. Third, I’m exhausted. Gusto kong matulog at magpahinga. Napakabigat ng
pakiramdam ng katawan ko.
Pagkatapos kong magbabad sa bathtub ay nagbihis na ako ng maternal night dress. Kinuha ko mula sa
ibabaw ng drawer ang blower at pumwesto sa gilid ng kama para patuyuin ang buhok ko. I was about to
dry my hair up when I saw a tray of food on top of the side table.
“Cookies and milk?” I murmured as I took one cookie. Napansin ko pa na may nakadikit na note sa baso
ng gatas. Napangiti nalang ako nang basahin ko ang message; So, Kurt doesn’t remember everything at
all? Huwag kang mag-alala. Utak lang niya ang natrauma pero hindi naman maapektuhan ang puso niya.
Don’t you dare sleep without eating anything. Kainin mo yan…
Love,
Lola Almira
Kumagat muna ako sa cookie at uminom ng konting gatas. I smiled and mumbled to myself, “Kakayanin
ko ‘to. Fight fight fighting...”
I should be still thankful dahil nagising pa si Kurt. Kahit na wala siyang maalala, alam kong darating din
ang oras na mararamdaman niya na ako lang ang baby love niya at wala ng iba. Siya lang ang dapat kong
isipin. Forget about that, Stephanie. She’s not worth thinking for.
-THE NEXT DAY-
Napabalikwas ako sa kama nang makita kong 12:30PM na. I got up from bed and went hurriedly to the
bathroom to do my thing. Grabe… Natanghali naman ako masyado ng gising. Pupuntahan ko pa naman
si Kurt ngayon sa hospital. Ugh! I should have woke up early, baka kasi maunahan ako ng kung sino-sino
lang.
I made sure that I look presentable before going to the dining room. Ayaw na ayaw kasi ni Lola Almira
ang magulong itsura kapag haharap sa kanya. She’s so meticulous. She doesn’t want to see dirt if
possible.
Dumiretso na ako sa kitchen dahil wala akong nakitang kahit isang maid man lang dun sa grand dining
table. Nagulat nalang ako nang makita ko si Kuya Louis na nandun sa harapan ng installed stove,
nagluluto.
“Kuya,” lumapit ako sa tabi niya. “Anong ginagawa mo dito?”
Ngumiti naman siya sa akin tapos pinatay niya yung stove. “Wala akong kasama sa bahay. Nasa Malaysia
kasi ang asawa ko. Ang lungkot dun kaya pumunta nalang ako dito.”
Tumango-tango naman ako sa kanya. I grimaced when he put his hands on either side of my face.
Tinitigan niya pa ang mukha ko.
“Tsk tsk tsk! Fluffy eyes… Umiyak ka na naman?” Hindi nalang ako sumagot kasi halata naman talagang
umiyak ako kagabi. Umupo nalang ako sa chair dun sa hindi kalakihan na table at hinintay siyang
ipagserve ako ng pagkain.
“Anong niluto mo, Kuya?”
“Paksiw na bangus…. Ang sarap nyan, ako ang nagluto eh…” Nilapag naman niya sa table ang mga plates,
glasses, pitcher of water pati na rin yung rice at ang ulam. “Mabalik tayo… Nalaman ko na may amnesia
daw si Kurt.”
“Yeah…”
“Naku, mahirap yan. Parang back to zero kayo nyan…”
My brow creased on what he has said, “Kuya naman~ Kita mo nang problemado kaming lahat tapos
ganyan pa sinasabi mo.”
He chuckled a little while starting to eat, “Sinasabi ko lang ang totoo, baby girl. Kung si Nathan naman
kasi talaga ang pinili mo noon, edi sana ‘di ka namomroblema ng ganyan ngayon.”
I pouted, “Sige lang, Kuya Louis. You’re not helping…”
“Joke lang… Ang bata-bata mo pa, pero hebigat na mga nagiging problema mo. Dinaig mo pa ako,”
napailing nalang siya ng ulo ng bahagya. Ako naman, nagsimula na ring kumain. “Pero bukod dyan sa
pagkakaroon niya ng amnesia, may isa ka pang problema, diba?”
Napahinto ako sa pagsubo at tinignan lang siya. This time, mukha na siyang seryoso.
I shrugged my shoulders, “Kunwari ka pa, alam mo naman yan talaga. Nagdinner ka rin dito kagabi
kasama ang Mom ni Kurt noh?”
“No… Na-overheard ko lang kagabi sa kanila.” Uminom siya ng tubig saka niya ako binalingan ulit ng
tingin. “So, tell me about the other girl.”
I frowned, “She’s. A. Liar. Sinisira niya lang ang relasyon namin ni Kurt.” I shook my head as I remember
what that girl told to us yesterday. “She’s hopeless. Pathetic. Liar.” Binigyang diin ko pa ang bawat
salitang iyon.
Ngumiti lang sa akin si Kuya Louis. Kahit na umiinit na naman ang dugo ko, kapag nakikita ko yang ngiti ni
Kuya, napapakalma niya nalang ako.
“Relax, baby girl… Kahit na masyadong kumplikado ang sitwasyon niyo, lalabas at lalabas pa rin sa huli
ang katotohanan. Kailangan lang talaga ng mga ganyang pagsubok sa buhay para ma-test kung gaano ka-
tight ang bond niyo. Na-overcome mo nga ang problema mo dati, diba? Sigurado naman akong
kakayanin mo pa rin yan ngayong may baby na kayo.”
I smiled to him as I lifted my right hand. Nagets naman niya ang gesture ko na yun at nag-hi five kami.
“You’re the best brother ever, Christian Louis Rivera.”
He grinned, “Naman! Ako pa!” Inabot niya pa ang ulo ko para guluhin ito kaya napahagikhik ako ng
mahina. Namiss ko ang ganitong kulitan namin ni Kuya. “Pero ito ang tatandaan mo, kapag hindi mo na
kinaya—“
I interrupted him, “Just call your name and you’ll be right behind me? Yun ba?”
He laughed a little while shaking his head, “No… Malay mo, busy ako pag kinailangan mo ako, diba?
Ganito nalang ang gawin mo, if you feel like giving up on Kurt,” he paused while smiling at me
sheepishly, “—Get back to Nathan immediately.”
“Kuya namaaaaan! Hindi ka pa rin nakaka-move on???”
“Hahahaha! I was just half-kidding…”
***
Medyo nalighten up naman ang mood ko after nang lunch namin ni Kuya Louis. He had to catch some
sleep kaya naman naghiwalay na kami. He went to his bedroom, I went to mine. Kakatapos ko lang
maligo at magbihis. Kailangan kong dalawin na si Kurt sa hospital. Kahit na naiirita siya sa akin kahapon,
hindi ko pa rin yung iindahin. Siguro nabigla lang siya sa presence ko dahil hindi naman ako nagpakilala
sa kanya na fiancée niya ako kaya ganun ang naging reaksyon niya.
I smiled while looking at my own reflection on the full length mirror. Tumagilid pa ako para makita ang
kalakihan ng tiyan ko.
“Baby Kyra, stay put ka lang dyan sa loob. Intindihin nalang natin si Daddy mo,” I touched it gently in a
big circular motion. “Kung magkakaroon ka man ng kapatid, ako lang ang mommy... Wala ng iba. Kapit
ka lang ng mabuti ha?”
Nagulat ako nang marinig kong tumunog ang phone ko ng pagkalakas-lakas. Kinuha ko naman yun sa
ibabaw ng computer table at agad na tinignan ang screen. I immediately pressed the answer key and
placed it on my ear when I found out it’s Kaye Anne.
“Hello, Kaye Anne?”
[“Hi, Gail… I’ve heard the news. Kamusta na kayo?”]
I sighed deeply, “Okay lang naman… Si Kurt? Err… I still dunno. Papunta pa lang ako dun eh.”
[“Papunta ka sa hospital? Kami din ni Austin eh… Gusto mo bang daanan ka namin dyan para sabay-
sabay na tayo papunta dun?”]
Si Austin? Nabalitaan ko, break na sila ah… Bakit magkasama pa rin sila ngayon?
“Kayo na ulit ni Austin?”
It took her few seconds before answering. Naging malamya ang kaninang energetic na boses niya.
[“Yup… Ano? Daanan ka namin dyan? We’re on our way na eh…”]
“Sure…”
Nanuod muna ako ng TV habang hinihintay sina Kaye Anne na dumating. Within 15 minutes yata, bigla
nalang akong kinatok sa kwarto ng isa sa mga maids. Sinabi niya na dumating na raw si Kaye Anne. I
immediately grabbed my purse and made my way down to the receiving area. Hindi ko naman nakita
dun si Kaye Anne kaya naman lumabas nalang ako dun sa front door. Nakita ko kaagad ang isang red
Ford car sa tapat ng driveway pati na rin si Kaye Anne na nakatayo sa tabi nito.
“Gail…” Lumapit siya sa akin at binigyan ako ng mabilis na yakap. “Si Lola? Nasa taas ba?”
I shook my head, “Wala yata eh… Hindi ko pa nakita. Bakit?”
“Wala lang… Baka kasi makita si Austin tapos okrayin din. Tara nasa loob,” lumapit na kami sa kotse at
pinagbuksan niya ako ng pinto sa backseat. Siya naman, pumwesto dun sa passenger’s seat.
“Hi, Gail…” Austin greeted as he turned on his car’s engine.
“Hello… Wala kayong klase?”
He started driving our way out of the mansion’s gate. As I have observed before, sobrang bait naman ni
Austin, hindi lang kay Kaye Anne pati na rin sa amin. Mukha naman silang magkasundo kaya no doubt
they look good together.
“Maagang dinismiss ang klase ni Kaye Anne. Ako naman, basketball practice lang…” Nakangiting sagot
niya naman sa akin.
Tumango nalang ako sa kanya at hindi na kumibo pa. On the way to the hospital, may mga times na
nagkukulitan silang dalawa sa harapan kaya dapat hindi na ako mang-istorbo pa.
“Austin, bulag ka ba? Tanggalin mo na nga yang shades mo…”
“Pangporma lang ‘to, Kaye…”
“Tanggalin mo na. Madilim ang paningin mo nyan sa daan, sige ka!”
Tumawa naman si Austin habang nagdadrive pa rin. Hindi tuloy ako sanay na may boyfriend na si Kaye
Anne, though, she’s mature enough to enter into a relationship. Mas nasanay lang ako sa single na Kaye
Anne.
“Pfft! Ikaw na magtanggal, Kaye. Nagdadrive ako eh…”

Inabot naman ni Kaye Anne yung suot na shades ni Austin tapos sinuot niya ito. “Mas bagay sa akin diba,
Austin?” :P
“Hahaha! You really need to wear that. Nasisilaw ka kasi sa kagwapuhan ko.”
“Halaaaaaa~ Kapaaaaaaal! Sinabihan lang kita na gwapo one time, dinibdib mo na kaagad. Lumalaki na
ulo mo. Wala na, may hydrocephalus ka na!!” =_________=
Natatawa nalang ako habang pinapanuod sila. Para bang may live romantic movie akong pinapanuod sa
harapan ko eh. “Ehem… Guys, pwedeng mamaya na kayo maglambingan dyan? No cuddling when
driving, okay?”
Bigla namang nanahimik silang dalawa habang pasulyap-sulyap sa isa’t-isa. Parehas pang nagblush ang
dalawa. Naaalala ko tuloy nung bago pa lang kami ni Kurt. Ganyang-ganyan din kami. Yun nga lang, wala
akong panama sa kayabangan niya. Sana bumalik kami sa dati. Sana talaga.
KURT’S POV
I’m reading repeatedly all the things Mariz have told me yesterday. Gulong-gulo ako sa nangyayari sa
akin. Kahit anong pangyayari noon, wala akong matandaan. I wanted to shake my head a million times
just to remember anything. I felt sorry for the people I knew in the past, most especially to my parents.
Kahit pamilya ko, hindi ko maalala. Lahat ng taong nakapaligid sa akin, hindi ko talaga maalala. I really
don’t remember even a bit of what had happened to me, on how I got coma, anything.
Nafufrustrate na talaga ako sa pagkatao ko. I didn’t even know what my name is, how old am I, where I
lived, anything about myself. I feel so helpless. Para akong pinanganak ulit na nangangapa ng mga
bagay-bagay.
If Mariz didn’t tell me anything yesterday, I would still be staying innocent ‘till now.
I looked again on the notebook I am holding since yesterday. I actually requested Mariz to give me a
paper so that I could write down all the important things I should know. It seems like I’m studying my
own biography. I feel like I’m the dumbest person on earth. Fck this!
**FLASHBACK**
“Well then, let’s start with you and me…”
I frowned on what I’ve heard, “Gusto ko munang malaman kung sino ako bago ang lahat.”
She smiled, amused. “Oh, right.” She put her index finger on her chin, seems thinking on what to say.
Being impatient, I frowned to her. “Do you really know who I am?”
“Of course…”
“Bakit kailangan mo pang mag-isip nang matagal dyan? Darnit! I’m eager to know everything about
myself. Everything!”
“Hush, Kurt…” She placed one finger on my lips that made me shut up. “First of all, your name is Tristan
Kurt Lee, 20 years old… Studying Bachelor Of Science In Business Administration sa East High
University… 4th year college ka na, but you had to stop because of your fiancée’s pregnancy.”
Pregnancy?
I automatically brushed my sight down to her bulge. Does it mean she’s my fiancée? Before I could say
anything, she began speaking again as though she read what’s on my mind.
“No, I’m not your fiancée'.” Her face hardened. She looked suddenly serious. “Ang fiancée mo ay si
Crystal Gail Rivera.”
I looked to her intently. “Who are you, then?”
Her expression became soft again like awhile ago. A smile appeared her lips as she reached for my hand.
“I’m Stephanie Mariz Valencia… Your girlfriend.”
My brow creased in confusion. “Girlfriend? The fck are you talking about?” May fiancee na ako, may
girlfriend pa? What the hell?!
She smiled wider, “As expected, ganyan nga ang reaksyon mo. Gail is 6 month pregnant yata? I am not
sure… At ako naman ay 8 month pregnant. Before you two been together, we had an affair. We didn’t
have a closure regarding our relationship dahil nagkaproblem ka sa family mo. Your parents engaged
you to be married to Gail which happened to be your ex-girlfriend… Since then, we didn’t have chance
to see each other. Ako naman, nadepress dahil namatay ang Dad ko after knowing that I’m bearing a
child.” Her lips started to shake and I got startled when I saw tears fell from her eyes. “I got depressed
for months… Let me say, nawala ako sa sarili ko. I have even forgotten na buntis pala ako. Nang
makarecover na ako, ikaw agad ang naalala ko. Then there, I heard that you’re getting married with Gail
and that you’re having a baby…”
I couldn’t utter a word. My mind couldn’t process what she said.
“Nung pang 7 month ko, nagkita ulit tayo. I told you everything. About my depression and my
pregnancy. Hindi mo alam na nabuntis mo ako. Nung araw mo lang yun nalaman. You even promised me
that you’ll take care of me eventhough you’re getting married. Do you know what your reason was?”
She paused and wiped off her tears, “Because you said that you still love me… And that’s because you
admitted that this child inside my womb is the result of our love for each other.”
**END OF FLASHBACK**
I didn’t even remember that I’m a fcking jerk before. Nabuntis ko silang dalawa? Hindi ko naman siguro
kasalanan yun. Sinabi niya naman na hindi ko alam na nabuntis ko siya. Huli na nang malaman ko. I feel
pity of her. She doesn’t deserve to be treated like a waste.
Tristan Kurt Lee… 20 Years old… My parents are Lucas Lee and Elizabeth Lee… I have one younger sister
which name is Misty Kirsten Lee… Crystal Gail Rivera is my fiancée… X10 is my former gang… I used to
call Gail and Mariz--- baby love.
Yun ang mga sinasabi sa akin ni Mariz kaya naman yun din ang sinulat ko sa notebook ko.
The pregnant lady who entered my room yesterday must be my fiancée. No, scratch that. She is really
my fiancée. Yun na din ang sinabi sa akin ni Mariz kahapon nang palabasin ko siya kasama nung mga
lalaking naunang pumasok. Hindi ko alam na sila pala ang sinasabi ni Mariz na former gangmates ko.
I hope I can recall all the memories I had in the past. Nahihirapan na kasi ako. I don’t know if I can still
get used to this kind of living… It’s like I was born for the second time around.
I quickly glanced at the door when I heard someone knocked on it. Nagmamadaling itinago ko ang
notebook sa ilalim ng unan ko at pasimpleng tinignan ang pumasok.
I couldn’t help myself from taking glimpses of her. She looks so pretty eventhough she’s already
pregnant. She looks so delicate that I wouldn’t want to make her cry. She looks so soft that I’m scared to
hold her. She has this aura that makes me feel I’ve known her for so long.
I suddenly felt a twitch on my chest. I felt a pang of guilt on how I acted towards her yesterday.
I just watched her fixing the flowers on the vase on top of the side table. I even noticed her controlling
herself to sneeze. Namumula na ang ilong niya.
I swallowed hard, “You’re sick, aren’t you?”
She stopped for a bit and turned her back on me. “Allergic lang ako sa flowers ngayong buntis ako.”
“Okay…” I took a deep breath before speaking to her again, “Pasensya ka na kahapon. Hindi ko naman
alam na ikaw pala si Gail, yung fiancee' ko.”
Humarap siya sa akin nang may ngiti sa labi niya. Ngayon ko lang nakitang ngumiti siya. Kahapon kasi
parang pinaiyak ko siya. No, let me rephrase that. I really made her cry.
“K-Kurt, p-pwedeng payakap?”
“Sure,” I retorted abruptly. Fiancee ko naman siya diba?
Lumapit siya sa akin at umupo sa gilid ng kama. She carefully embraced me as she buried her face on my
neck. Napalunok nalang ako ng sunod-sunod dahil naramdaman kong nanuyo ang lalamunan ko. My
heart is accelerating. Instinctively, I hugged her back. I kinda feel comfortable of her warmth.
“I’ll help you recall all the memories we’ve had, baby love. Basta ba, tutulungan mo rin ang sarili mo na
alalahanin ang lahat?”
I caressed her back softly, “I’ll try…”
Agad kong niluwagan ang pagkakayakap ko sa kanya nang biglang bumukas ang pinto. Pagkatingin
namin dun, nakita naming may isang babae at lalaki na magkahawak-kamay na pumasok sa hospital
room ko.
“Oh… Sorry for interrupting you,” she said, a bit surprised. “By the way, I’ve heard you have amnesia,
kaya magpapakilala na ako. I’m Kaye Anne and he’s Austin…”
[67] HOME SWEET HOME
GAIL’S POV
Hawak-hawak ko ang kamay ni Kurt habang papunta sa unit ko. Yeah finally, nadischarge na rin siya sa
hospital tatlong araw matapos siyang magising. I’m glad we’re going home now. Nakakamiss din yung
ilang weeks na hindi kami nakauwi sa unit ko. Napagpasyahan na rin ng mga parents namin na sa unit ko
nalang uuwi si Kurt. Tutal naman daw ay mukhang maayos na ang condition niya. Oh well, kahit naman
na hindi payagan si Kurt na sa unit ko siya mag-stay ay hindi ako papayag. Paano maalala ni Kurt ang
lahat kung hindi ko siya kasama diba?
Huminto kami sa harapan ng unit ko. Naramdaman ko naman na nakatingin sa akin si Kurt na ngayon ay
may benda pa rin sa ulo niya.
“Ito na ba ang unit mo?”
Ngumiti ako, “Oo. Yung sa kaliwa naman—“ tinuro ko ang kaliwang unit na katabi ng akin,”—ang unit
mo. Pero dito ka na talaga umuuwi sa akin noon simula nang ma-engage tayo nung July.”
Hindi na siya kumibo pa pero alam kong naintindihan naman niya ang sinabi ko kaya binuksan ko na ang
pinto ng unit. Pinauna ko muna si butler Homer na ipasok ang ilang gamit ni Kurt saka kami sumunod na
pumasok. Napansin ko kaagad na nilibot ng paningin ni Kurt ang buong unit. Yung para bang first time
lang niya nakarating sa lugar na ito.
“Miss Gail, may kailangan pa ba kayo?”
Umiling lang ako kay Butler at matipid na ngumiti, “Wala na po. Sige po, Butler, pwede na po kayong
magpahinga. Tatawagin nalang namin po kayo kapag may kailangan po kami.”
“Okay,” humarap siya kay Kurt at tinapik ang kaliwang balikat nito. “Sir Kurt, nasa unit niyo lang po ako
nag-i-stay. Tawagin niyo nalang ako dun kapag kailangan niyo ako.”
“Sure, thanks…”
Napangiti naman si Butler sabay tingin niya sa akin na para bang amused siya, “Hindi ako sanay kay Sir
Kurt. Parang ang bait yata?”
I chuckled heartily, “Butler naman… Mas nasanay tayo sa dating Kurt diba? Kaya ayun dapat ang
kailangan nating ibalik kasi yun talaga ang pagkatao niya.”
Tumango-tango naman siya sa akin, “Tama po. Sige ho, una na ako. Goodnight po.”
Pagkaalis ni Butler Homer ay hinayaan ko lang si Kurt na magmasid-masid sa paligid. Kung hindi ko lang
alam na may amnesia siya, malamang tinawanan ko na siya. Mukha kasi siyang taong-gubat na ngayon
lang napadpad sa city.
“Baby love,” tawag ko sa kanya at agad naman siya lumingon. “Akyat na tayo sa kwarto natin para
makapagpahinga na tayo. Napagod rin kasi ako eh.”
Hindi ko na siya hinayaan na makasagot pa. Hinila ko na siya agad sa kaliwa niyang kamay paakyat sa
kwarto namin. Pagpasok namin sa kwarto namin, medyo natigilan si Kurt. Kumunot pa nga ang noo niya.
“Kurt, may problema ba?” I paused for some seconds. “May naalala ka ba?”
Huminga siya ng malalim saka siya tumingin sa akin. “Dito rin ako natutulog? Tabi tayo?”
“Uhmm, oo…”
“Pambabae itong kwartong ito. All-pink.” Lumapit siya sa kama ko at kumuha ng pink din na unan. “Ayos
lang ba sa’kin noon na pinapalibutan ako ng pink kahit lalaki ako?”
I smiled cleverly, “Hindi big deal sayo ang color pink noon. Kahit na gangster ka, at ang favorite color mo
ay black, you didn’t mind at all.”
Bigla ko tuloy naalala yung phone namin ni Kurt, kaya naman agad-agad ko yung inilabas mula sa
shoulder bag ko. Malamang kapag nakita niya ang accessory ng phone niya, magulat din siya.
“Here’s your phone,” lumapit ako sa kanya at inabot ang phone niya na may nakasabit pang accessory
doon. As expected, mas lalong nangunot ang noo niya. “Crysty ang pangalan niyang key chain na yan.”
Pinakita ko naman sa kanya ang phone ko na may nakasabit na accessory gaya ng kanya, “Mine is Tristy.
Alam kong korny pero you still have been using that for almost 3 years.”
“What?”
I giggled remembering how I gave it to him, “3 years ago, ito yung birthday gift ko sayo. I know it was
super lame but you still appreciated it anyway. Yun din yung time na naisipan mong baby love ang term
of endearment natin since wala nga tayong tawagan. Alam mo ba kung bakit yun ang naisip mong
itawag sa akin?”
Hindi siya sumagot at pinagpatuloy nalang ang pagtitig sa key chain na nakasabit sa phone niya.
“Nagselos kasi ako nun kay Tracy, yung sexy hottie friend mo na sinabi mong hindi mo naging fling.”
Pabiro ko pa siyang sinimangutan. “You know what? Kailan ko lang nalaman na nagsinungaling ka pala sa
akin. Sabi mo kasi noon, hindi mo siya naging fling pero last month, bigla mong naamin na naging
highschool fling mo siya.” Umupo ako sa edge ng kama at hinila rin siya patabi sa akin. “Kinantahan ka
niya noon, at ni-lap dance pa kaya nagselos ako. Kaya ayun, kumanta naman ako ng kantang baby love.
That’s how you started calling me that way.”
“3 years ko ‘tong ginamit?” He looked at me unbelievingly, “Seriously?”
Tumango ako. “Yeah, nagbreak nalang tayo at nag-stay ako sa Germany ng two years, pero ginagamit
mo pa rin yan. May ipaparinig ako sayo,” kinuha ko mula sa kanya ang phone at hinanap ang recorded
baby love cover ko na ginawa niya pang ringtone. “Listen to this…”
??~ You are my baby love, my baby love
You make the sun come up oh boy~
You’re my every~ everything that I could ever dream of
You are my baby love, my baby love

You’re my every, every, every, everything ~??
Nang matapos na ang song ay ibinalik ko sa palad ang phone niya. “You’ve also been using that as a
ringtone for 3 years, sabi ni Kaye Anne sa akin noon.”
I saw a small smile formed his lips and then he looked to me, “3 years ago, naging girlfriend kita?”
Tumango-tango ako. “Why did we break up then?”
Natigilan ako saglit. Naghahanap ng tamang salita kung paano ko sasabihin sa kanya. “You suddenly
became cold towards me. Nawala ka ng ilang weeks noon tapos pagkabalik mo, nakipagbreak ka na sa
akin for some reason. You were engaged to be married to my cousin, si Kaye Anne.” Huminga ako ng
malalim. Tuwing naalala ko yun, hindi ko pa rin maiwasan na hindi ako maging malungkot. “So yeah,
nabrokenhearted ako kaya naman tinanggap ko yung inoffer sa akin ng E.H.U bilang exchange student sa
Germany for two years. I was with Nathan… But then again, hindi natuloy ang kasal ninyo ng pinsan ko
dahil kinasal naman ang kapatid ni Kaye Anne at nagkaroon din ng problema sa company.”
Nakatitig lang siya sa mga mata ko. Hindi agad siya nakapagsalita.
“So, that was how I met Mariz, right?” He asked, curiosity on his face. Mukha namang narealize niya na
hindi maganda ang tanong niya sa akin. Maybe because of how I looked at him. “Oh sh*t, sorry…”
“Kurt, ano bang sinabi niya sayo?”
“She told me that you’re my fiancee'.” Humawak lang siya sa ulo niya at bahagyang yumuko. “Pwede
bang matulog na tayo, Gail? Gusto ko nang magpahinga.”
Humiga na siya sa kama kaya naman wala na akong nagawa. Kinumutan ko siya at dinampian ng halik sa
kanyang noo.
Hindi agad ako nakatulog. Iniisip ko kasi kung paano ko matutulungan si Kurt na maibalik ang mga alaala
niya. I took a half-body bath and headed back on my bed. Nakatingin lang ako sa likod ni Kurt habang
mahimbing siyang natutulog. Kung noon ay magkadikit ang mga katawan naming natutulog, siguro
kailangan kong sanayin ang sarili ko na medyo naiilang pa sa akin si Kurt ngayon.
I took out a long sigh as I caressed his back, “I love you, Kurt. Goodnight…”
***
I felt the sunshine brushed my face. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko pero agad din naman
akong tumalikod nang masilaw ako sa sikat ng araw. I tried to feel Kurt beside me but I immediately
opened my eyes when I felt no one.
“Kurt?”
Bumangon na ako sa kama at hinanap siya sa buong unit ko. I even looked for him downstairs. Sa living
room, kitchen at sa veranda pero wala siya. I went upstairs again to check the guestroom, pero wala rin
siya doon.
“Where is he?” Napahawak na ako sa ulo ko dahil pakiramdam ko ay umiikot ang paligid ko. Eventhough
I feel dizzy, I still managed to go downstairs again to call the receptionist on the front desk through the
wireless phone.
[“Hello, how may I help you?”]
“Si Gail ito…”
[“Good morning---“]
I didn’t let her finish her words. Hindi naman importante yun. “Nakita niyo ba si Kurt na lumabas ng
condo? Yung fiancée ko?”
[“Yes, Ma’am… Actually, may babae pong sumundo sa kanya. Buntis po.”]
“Tsk! Thanks!”
Dali-dali kong pinatay ang phone at agad na umupo sa sofa bed. Napamasahe nalang ako sa sentido ko
dahil tuluyan na akong nakaramdam ng hilo.
“What’s with that girl? Bakit ba nanggugulo siya?” I mumbled to myself as I closed my eyes. With that,
one certain memory flashed on my mind.
Stephanie.
Siya yung babaeng nagpunta sa unit ni Kurt at sinabing nabuntis siya nito couple of months ago.
“Tss, he told me that he had been celebate for God’s sake… Ano ba talaga ang totoo?”
STEPHANIE’S POV
“Good morning, baby love,” I pecked on his cheeks. Nakita ko pang nagkalipstick ang pisngi ni Kurt kaya
pinunasan ko yun gamit ang thumb ko. “Howdy, baby love?”
He fixed his bonnet on his head and I’m really sure that he looked so pissed right at this moment.
“Mariz, bakit ang aga mo namang nagpunta dito?”
Instead of answering his question, I abruptly wrapped my arms around his and assisted him to go out of
the condo. It’s only 8 in the morning when I went here. I asked the receptionist to call Gail’s unit since
they’re now using wireless phone on this whole condominium. I’m really lucky that it’s Kurt who picked
up the phone. Kaya naman ito siya ngayon, bumaba para sa akin.
“Where are we going?” He asked me.
Pinasakay ko muna siya sa backseat sa humintong Ford explorer car sa harapan namin kasunod ako. I
winked at Brenan who’s now on the driver’s seat, signaling him to start moving.
“Tsk! Hindi ako nagpaalam kay Gail. Hahanapin ako nun!”
I smiled to Kurt, “Hush, baby love. We’re just going to my OB Gyne. Ipapa-check up ko ang baby natin.”
Mukha namang kumalma si Kurt kaya hinawakan ko ang kaliwa niyang kamay. “By the way, meet
Brenan.” Tumingin ako kay Brenen sa rear-view mirror. “He’s one of your current gangmates.”
***
“Based on our observation, maselan ang pagbubuntis mo, Mariz. You said that you’re suffering from
Edema which is the swelling of your hands and legs.” Nakangiting tumango lang ako kay Doc. This is the
first time I had my check up with a smile on my lips. Kasama ko kasi ang ama ng anak ko.
“In order for you to be safer, you need to drink lots of fluid para ma-wash away ang salt substances sa
katawan mo na nagko-caused ng edema. Also, you avoid staying in one position. Gumalaw-galaw ka…
Do some exercising like walking. Elevate your feet to reduce the swelling.”
“Doc, normal lang ba na hindi ako masyadong makatulog sa gabi? I find it difficult to sleep at night.”
Hinawakan ko ang kamay ni Kurt. Kanina ko pa siya napapansin na mukhang bothered sa time. Ugh, I
want to let him forget the time. He should be focus on me and not to anyone else.
“Oh, that’s normal during final stage of pregnancy. In order to cope with that, you just need to drink
milk, take a short warm bath before going to sleep, do some exercise and also, avoid drinking teas,
softdrinks and coffee.” Dumating bigla yung assistant nurse niya na may hawak-hawak na envelope. I
bet that’s my ultrasound result. I suddenly felt excited.
“Here’s your ultrasound result,” tinapat niya sa amin ang result na yun. Miski si Kurt ay nakatitig din dun,
“Your baby’s length is 16 inches. That’s the ideal weight of an 8th months baby. He’s healthy naman
pero mag-iingat ka pa rin dahil maselan nga ang pregnancy mo, Mariz. Your due date is on the second
week of October. Basta, within second week lang… October 9 or 10.”
“Did you hear that, Kurt? Malapit na akong manganak. I’m so excited!” Kurt just showed me his small
smile and assisted me to stand up, “Thanks po, Doc. I’m glad that I’m having a healthy baby boy.”
“Congratulations…”
Masaya kaming lumabas ng clinic. Ngayon lang talaga ako naging masaya na magpa-check up. Sana nasa
tabi ko rin si Kurt kapag nanganak ako.
“Baby love, will you promise me to stay with me when I give birth?”
Tumingin lang siya sa akin at patuloy na inassist ako sa pagbaba sa staircase, “I will try…”
“No… Just promise me!”
He groaned, “Fine… Promise.” He placed his arm across my waist as we walked towards Brenan’s car.
Mabuti naman at behave si Brenan ngayon. Actually, ako ang nag-insist na maging driver ko siya today
dahil medyo hindi ko na nga kayang magdrive.
“How was it?” Brenan asked the moment we approached him. Nakasandal siya sa kotse habang
naninigarilyo.
“My baby’s very fine.” I gladly announced.
“Good then, tara na?” Sumakay na siya sa driver’s seat at malakas na sinarado ang pinto nito.
Binuksan ko na rin ang pinto sa backseat at sinenyasan si Kurt na sumakay na but he just shook his hand,
“I need to go home. She must be looking for me already.”
She? He’s surely reffering to his crying-baby fiancee'.
“May pupuntahan pa tayo.”
He frowned, “Saan?”
I grinned to him, “You said to me that you’re willing to know everything, didn’t you?” He just looked to
me intently. “C’mon, I’ll show you what you need to know. I’ll take you to your gang’s hideout. Kuya
Morris is waiting for you…”
DANICA’S POV
Nakita ko nang pumasok sa driveway ang kotse ni Nathan babe ko kaya sinalubong ko na siya sa
pagbukas ng pinto ng car niya.
“Hi, Nathan babe! How was your day?” û^
He just walked passed me with a blank expression kaya sinundan ko naman siya, “Ayos lang.
Ordinaryong araw.”
I wonder why he’s been acting so bangag lately! Actually, it started after our siblings’ wedding. May
nangyari kaya noon? Hindi kaya dahil si Nathan yung nagsuot ng garter sa leg ni Kaye Anne? Oh! I
suddenly remember what Kaye Anne’s leg looked like. It wasn’t as sexy like mine! XD
“Nathan babe, guess what?”
Paakyat siya sa hagdan kaya pinigilan ko muna siya. “Ano na naman, Danica?”
“Why so grumpy, my ex-boyfie?” I asked him with my pouted lips tinted with hot pink lipstick.
“Wala lang talaga ako sa mood. Pasensya na.” Aakyat na sana siya kaya pinigilan ko ulit siya sa braso.
“Okay, we won’t play guessing game na. I just wanted to tell you that I’m flying back to New York on
Saturday. Will you miss me?” Wala man lang siyang naging reaction kaya pumadyak na ako. “You’re so
annoying, Nathan babe~”
He shook his head, “Oo naman. Mamimiss kita. Pero malaking pasasalamat ko kasi wala nang
manggugulo ng kwarto ko. Lagi kang nakatambay dun eh.” He showed me his sad smile, “Pwede na ba
akong umakyat?”
“Go! Akyat lang… Aakyat din naman ako…”
He doesn’t have any choice but to let me enter his room. Gusto ko lang naman talaga sa kwarto niya kasi
it’s so bluish. I mean, everything is blue. Ang sarap lang sa eyes. So refreshing!
Nakita kong dumiretso agad si Nathan babe dun sa tapat ng desktop niya kaya humila din ako ng chair at
tumabi sa kanya. Nakita kong nag-login siya sa facebook. Sayang! His hands are too fast. Hindi ko
nasundan kung anong password niya. Hihihi! :””>
I noticed his face hardened while staring on the screen. I mean, he’s idling. Duh! Nagtaka naman ako
kung bakit siya nagkaganun kaya tumingin na rin ako sa screen.
O__________O
“O-Oh my! They’re back for good?” I asked in bewilderment. “I thought they broke up already? Akala ko
ba walang pinili si Kaye Anne sa inyo ni Kyle? What’s the meaning of this then?”
Yeah, we saw their change of relationship status. Mukha pa namang hot si Kyle sa display picture niya
kaso naiinis ako sa kanya! Why is he so inlove with Kaye Anne? I really don’t see any reason. She’s so
lucky ah… Two handsome guys are into her. ~_~
“Akala ko rin eh…” He silently murmured. His voice almost broke. Aww! Naawa tuloy ako kay Nathan.
Kaya pala mukhang super upset siya lately. Ito pala ang reason. >3<
“I hate Kaye Anne~”
“Bakit naman?”
I just shrugged my shoulders, “Eh kasi naman yung dalawang lalaki na gusto ko inlove sa kanya. Argh! I
admit I like Kyle. Gumwapo kasi eh~” Oo na, ako na mahilig sa hot guys. Niyugyog ko ang braso ni
Nathan. “Nathan babe, I super like him! I would be happy if you and Kaye Anne end up together tapos
kami rin ni Kyle. Mouhahahaha!”
Nagulat ako nang pisilin niya ang pinsgi ko. Ouch ha! “Umuwi ka nalang sa New York, Danix.”
I frowned, “Oo naman pero I’ll come back to get him. You know me, Nathan. You know me very well.” I
told him emphasizing every word. Umoo nalang siya habang pangiti-ngiti pa ng nakakaloko. “Why don’t
you suicide nalang?”
“Potek! Seryoso ka, Danica Oliveros? Gusto mo akong magpakamatay?” He gawked, pointing at himself.
I nodded my head enthusiastically, “Yes, of course! Try my strategy. For sure, maaawa sayo si Kaye Anne
at gugustuhin na maging boyfriend ka nalang niya kesa ang mamatay ka dahil sa kanya,” I moved my
brows up and down, “Whatcha think?”
He groaned, “Ugh! Huwag mo akong igaya sayo. Hindi yan ginagawa ng matinong tao.” =___=
I smacked his arm lightly, “You jerk! Are you trying to say that I was crazy back then?” Yun kasi yung
panakot ko kay Nathan dati tuwing makikipagbreak siya sa akin. I threatened him that I’ll kill myself if he
does so. Yun nga lang, talagang may hangganan ang pagtethreaten ko sa kanya. (_ _”)
“Tss… Basta ayoko, Danica.” Bumalik na siya sa pagcocomputer, “Ayoko rin namang piliin niya ako dahil
sa awa lang. Gusto ko maging kami, dahil mahal namin ang isa’t-isa. Yun lang.”
“But----“
He interrupted me with his warning voice, “Danica…” He paused, “Hayaan nalang natin sila. I’m giving
up, okay? Tanggapin nalang natin.”
Napatameme tuloy ako sa sinabi niya. Sobrang lungkot kasi ng boses niya. Ngayon ko lang siya nakitang
ganyan. Urgh! I can’t let him stay like that!
“Fine, whatever you say… Bahala ka sa buhay mo! You’re dam-n annoying!”
I walked out of the room and went to the guest room where I am staying. May kinuha lang akong
something dun at saka ako dumiretso na sa kitchen. I made an orange juice for Nathan… Tumingin-tingin
muna ko sa paligid ko kung may ibang tao. The coast is clear naman kaya nilabas ko na mula sa bulsa ng
miniskirt ko ang kaninang kinuha ko sa kwarto ko.
Ang sleeping pills.
Dinurog ko muna ang dalawang pills sa mortar and pestle na nasa kitchen at saka ko inisprinkle sa juice
na tinimpla ko. Hindi ko naman nilahat yung durog na pills. Baka masobrahan siya eh, ayoko namang
matuluyan siya.
“Well, sana umubra ‘to… I’m trying to help him lang naman in my own special way…” I mumbled to
myself as I stirred the juice with a spoon. “Here goes my b-tchy charm again…”
Bago ako umakyat ulit sa kwarto ni Nathan ay sinigurado kong walang bakas ng evidence sa kitchen. I
even washed the mortar and pestled I used para walang hinala. I took in a deep breath before stepping
inside his room again.
“Magpalamig ka muna, Nathan babe. Baka nauuhaw ka. Relax muna,” I handed him the glass of juice.
“Sorry if I annoyed you awhile ago. It’s just that… err… never mind.”
“Salamat. Maasikaso ka talaga kahit kailan noh?” Nakangiti niyang sabi sa akin.
“Err… Yeah. Sige na, inumin mo na yan. I’ll just go to my room now.” Hinintay ko muna na uminom siya
dito bago ako tuluyan nang lumabas ng kwarto. I didn’t actually go to my room. Nandun lang ako sa gilid
ng door frame ng kwarto ni Nathan. I started counting on my mind… 1, 2, 3, so on and so forth… Within
20 seconds, he’ll fall asleep…
“…18… 19… 20…” Sumilip ako sa loob at tama nga ako, nakita kong nakasandal na ang ulo ni Nathan dun
sa desktop table… Lumapit ako sa kanya at sinundot-sundot ang pisngi niya. “No reaction… Yes!”
I rushed to his bathroom and looked for something that would complete this scene. “Rat poison, where
are you? Nakita ko lang yun dito eh~ Oh there!” Kinuha ko yung rat poison at bumalik na sa pwesto ni
Nathan.
With all my might, I laid him on the floor. Yung tipong position na parang bumagsak siya. Then, I
scaterred all the rat poison pellets on the floor saka ko nilagay sa kamay ni Nathan yung box. I even hid
the glass of juice he drank under his bed para walang evidence.
And for the final action, I slammed the reclining chair on the floor and screamed,
“NATHAAAAAAAAAAAAAAAN! OH MY! TITAAAAAA!!!! HEEEEEEEEELP!” Nagbend down ako sa tabi ni
Nathan at niyugyog siya.
I heard a loud footsteps coming kaya pinagbuti ko pa ang acting ko. “NATHAAAAAN!” TT______TT
“Oh my God! Anong nangyari sa kanya??” Agad na lumuhod sa tabi ko ang Mom ni Nathan. Ang Dad
naman ni Nathan sinampal-sampal ang pisngi nito. Dumating na rin ang ilang katulong pati na rin ang
driver. Sorry, Nate!
“Sh*t! NATHAN, wake up!!”
“I think he tried to commit suicide. Brokenhearted po kasi siya eh! Look, Tita… Ang daming rat killer
pellets oh! Let’s bring him to the hospital na po! He still has pulse.” I retorted hysterically.
“Dali! Dalhin na natin siya sa ospital!!” Pinagtulungan nilang buhatin si Nathan palabas ng kwarto. Ako
naman, kinuha yung phone niya sa ibabaw ng desktop table. I scrolled through it to look for Kaye Anne’s
number and using my phone, I called her.
Pang 5th ring nung sinagot niya.
“Who’s this?”
I swallowed very hard. Kailangan madrama. Kailangan realistic. Kailangan believable.
[“KAYE ANNE, IT’S ME DANICA! SI NATHAN KASI EH~ HE TRIED TO COMMIT SUICIDE BECAUSE OF YOU!”]
I hope it’ll work. >:)
[68] Current Gangmates
KURT’S POV
Mariz and Brenan take me to an old warehouse. They said to me that this is where we gathered and
talked about some underground stuff. I really didn’t think I’m a high-profile gangster before.
Napakabayolente ko pa lang tao. I suddenly thought if I already killed anyone before, haven’t I?
“We’re here…” Mariz announced and then sat on one of the monobloc chairs aligned across the long
wooden table. Kung idedescribe ko ang kwartong ito, masasabi kong isa itong madilim at kulob na
kwarto. May isang ilaw lang na nagpapaliwanag sa buong kwarto at tanging maliit na refrigerator lang
ang gamit na nakikita ka bukod sa mesa at upuan dito.
“Nasaan na si Kuya Morris? Akala ko ba nandito siya?”
“Nandito nga siya. Nakita ko yung motorbike niya sa labas eh,” Brenan retorted as he took a bottled
water from the fridge. Lumapit siya sa amin tapos ay binigyan kami ni Mariz ng tig-isang tubig.
“Thanks…” I murmured.
He sat across to me and then noticed him looking at me intently. I got conscious by how he looks at me.
“Wala ka talagang naaalala kahit konti lang, pare?”
“I..—“
Mariz interrupted me, “Wala nga siyang naaalala, Brenan. Kahit tanungin mo pa siya eh.”
Brenan raised his hands in surrender, “Fine… Naninigurado lang. Akala ko kasi sa mga pelikula lang
nagkakaroon ng amnesia ang isang tao.”
“Bat ba kasi ang tagal naman kasi ni Kuya Morris eh!” Mariz folded her arms across her chest and then
slumped herself on the backrest of the chair. Tumingin naman siya agad sa akin at ngumiti, “Gutom ka
na, baby love?”
“Pfft! Baby love?!”
Mariz shot Brenan her glare. Nagreact kasi si Brenan sa pagtawag niya sa akin ng baby love. May
masama ba dun? Hindi niya ba alam na yun ang tawag sa akin ni Mariz noon?
“Baby love is what he calls me so shut up, Montemayor!”
“Fine, fine…”
Few minutes have passed when somebody entered this dark room. Hindi pa man siya nagsasalita ay
alam ko nang may tao sa pinto dahil sa amoy ng usok ng sigarilyo. We all looked back to see him and
there, we saw a guy wearing an all-black attire. We caught him wearing his black sando as he walked in
the room.
“Am I late?”
Brenan replied, “Nainip ang kapatid mo kakahintay sayo.”
“Simulan na natin ‘to, Kuya. Mamimili pa kami ng gamit ng baby namin~” Mariz said enthusiastically.
Mamimili ng gamit? Darnit. Ibig-sabihin nun, hindi pa ako makakauwi pagkatapos nito?
“Settle down, Mariz.” The guy sat on the head of the table. He suddenly looked at me, as though
observing. “Hey, Kurt. Long time no see. Kamusta?”
“Ayos lang.”
He smirked, “Natatandaan mo pa ba ako?”

I slightly shook my head. G*go ba siya? Hindi niya ba alam na may amnesia ako? Tss. I hate it when
people around me remind me of my amnesia.
Sumandal siya sa swivel chair at bahagyang iginagalaw-galaw pakaliwa’t-kanan ito, “Let me introduce
myself then. I’m Morris Valencia… The leader of the Black Ace gang and at the same time, your
bestfriend.”
My brow creased in reaction to what he has said. Bestfriend?
“Kapatid ako ni Mariz. We used to be best of friends before, secretly though. Has anyone told you that
Black Ace is your current gang?”
Tinignan ko saglit si Mariz sa tabi ko. She was smiling sweetly at me.
“… And X10 is my former gang? Yes.”
He chuckled meaningfully. Si Brenan naman, kanina pa walang reaksyon.
“Two years ago, inalok ka namin na sumali sa gang namin. You gladly accepted our offer anyway and
abandoned your gang without any prior notice to them. Sabi mo kasi ay nagsasawa ka na sa kanila.” His
voice is calm, emphasizing every words that come out from his mouth. He’s speaking clearly and I think
he’s sincere with it.
“Of course, as being X10 minus you, nagreact sila. Inabandona mo nga naman sila eh… Hinamon kami ng
lider-lideran ng X10 which is Alexander de Silva. Hinamon niya tayo sa tres battle…”
“Tres battle?” I asked, confused.
He gladly nodded his head, “Tres battle, which the opponent will choose three—“ He raises his three
fingers in mid-air. “—Three Black Ace members. Kapag natalo niya ang tatlong iyon,pwede nilang gawin
ang gusto nilang gawin sa amin at yun ay ang ang maging lider si Alexander ng gang natin. They chose
our rank 5, me and of course, you.”
I didn’t utter a single word. Curiosity is now drawn into me.
“Unfortunately, they defeated us. Naging lider si Alexander nung gabi din yun and right away, binuwag
niya ang Black Ace.” He smirked to me and shot me the dangerous stare of his. “Pero isang araw, nabigla
kami ng lapitan mo kami. You want us to be back together. And with that, we became a gang again
secretly. Hindi alam ng X10 dahil galit ka sa kanila. You became our rank 2, and the spy as well to the X10
for almost 3 years. Nalaman mo sa kanila na balak nilang patayin ang kapatid ko dahil sa tinuturing
nilang Princess ng gang, which is your fiancée'.”
I got dam-n confused on what he was telling me. Bakit ba ako nagalit sa X10? At bakit naman nila
gustong patayin si Mariz?
“Bakit ba ako nagalit sa X10?”

He showed me his lop-sided smile, “You’ve got so tired of their immaturity. You wanted new mates.
Simple as that.”
“Eh bakit naman nila gustong ipapatay si Mariz? Anong kasalanan niya?”
He stood up and transferred infront of me. “Kasi, nalaman nilang may nabuntis ka at nakikipagkita ka sa
kapatid ko. Masyado silang loyal kay Gail to the point na kaya nilang patayin ang kapatid ko na mahal na
mahal mo para walang umepal sa relasyon ninyo ng fiancée mo,” he then looked to Mariz. “Right,
Mariz?”
“Yes, Kuya.”
“See? Hindi nila alam na kasapi ka na pala sa gang namin for almost three years. Wala silang idea na may
spy ang Black Ace sa gang nila. In fact, tinuturing ka pa rin nilang Leader. Yun nga lang, nagsolo flight sila
sa pagplano kung paano papatayin ang kapatid ko. Alam kasi nilang magagalit ka kapag ginawa nila yun.
Inahas ka nila… Kaso, wala eh, nalaman mo rin. T*nga sila eh…” Umabante siya sa akin saka siya ngumisi
ng nakakaloko, “Dun na natin ipapasok kung paano ka na-coma.”
Mas lalo akong nacurious sa sinasabi ni Morris. Sa boses niya, nararamdaman ko yung paninindigan niya.
“Napuno na ang pasensya mo sa kanila. Sumagad na, ‘tol. Ayaw mo syempreng mapahamak si Mariz
kaya naman ipinatawag mo ang buong gang mo para sabihin sa kanila na wala silang kwenta… na gusto
mo na silang buwagin dahil nasa poder ka na namin... Na tigilan na ang plano nila sa kapatid ko. Dun na
sila nagalit… Dun ka na nila binugbog. Kaya ka na-coma. Kaya ka may amnesia ngayon.”
He lit up a cigar and puffed out a smoke through it.
“Yun ang totoong nangyari… Ayaw ka naming magmukhang t*nga sa harapan ng X10 kaya sinabi ko sayo
ito. Kung hindi lang sana kami nahuli ng pagdating para tulungan ka, sana walang nangyaring masama
sayo, dude. We’re very sorry for being late…”
So, that’s what happened before I got coma, isn’t that? Fck that X10…
CHLOE’S POV
Kasalukuyan kaming nasa isang beauty salon ngayon ni Dustin. Wala na rin naman kaming klase kaya
dumiretso na kami dito. Yebah! Nagpromise siya sa akin na sasamahan niya akong magpa-
pedi/manicure kaya tinupad niya naman. Sinabihan ko na rin siya na magpa-haircut na kasi humahaba
na yung bangs niya. Daig pa ang bangs ko! XDDD
“Anong color po ng nail polish, Ma’am?”
“Neon pink nalang… Para hoooot! Hihihi!” :””>
“No,” napataas ang kilay ko nang marinig ko ang matigas na no ni mhine habang ginugupitan siya ng
buhok. Nasa harapan ko lang naman siya kaya kitang-kita ko siya. Nangingielam?! -_- “Make it colorless.”
=___=
“Ah sige po… Colorless nalang.”
“Bakit ba nangingielam ka, mhine? Gusto ko, neon pink eh!” Inungusan ko lang siya dun sa salamin.
“Neon pink, miss ha?”
“Okay po…”
“No, colorless lang. Mas maganda ang simple. Kpopper ka ba?” =___=
“Edi ikaw at oo, Kpopper ako!” Bulyaw ko sa kanya. Wala na akong paki kung pagtinginan na kami ng
ibang customers. Pare-parehas lang naman kaming nagbabayad dito. “Miss, make it neon pink. Bibigyan
kita ng malaking tip.” ~___~
“Ano po ba talaga?”
“Miss, make it colorless. I’ll triple the tip.” =___=
Ang arte! Kaloka ‘tong si Dustin. Nangingielam ng nail polish ng may nail polish. Tsk tsk! Sa susunod nga
hindi ko na siya isasama sa salon. Buhusan ko siya ng isang timbang colorless nail polish dyan eh. Hmp!
>.<
Napasimangot nalang ako nang umpisahan nang pasadahan ng colorless nail polish ang kuko ko sa paa.
“Miss, lagyan mo nalang ng white color yung nailtips ko ha? Walang dating eh.” Bulong ko sa kanya.
Bumalik na ako sa pagbabasa ng magazines nang biglang mag-ring ang phone ko. Nilabas ko naman ito
agad at tinignan kung sino ang tumawag.
“Sino yan?” =___=
Sinamaan ko lang ng tingin si Dustin. Pati ba naman ang tumatawag sa akin, tinatanong pa? “Si Warren
po ito.” Bleh :P
He just eyed me coldly through the mirror, “Okay. After this, I’m gonna meet Jenine.” =___=
“Kwento mo sa turtle~! Wala naman dito sa Pilipinas yang ex mo. Hmp! Imbyerna!” Umiwas na ako sa
kanya ng tingin saka ko tinap ang answer key ng phone ko. Actually, si Kaye Anne yung tumatawag eh.
Lels ^^
“Hi, Kaye Anne…”
[“Sissy~”]
“Oh?” Bat parang problemada yata ang g*ga? Ooppsss. Don’t say or think bad words pala. Makukurot
ako sa tagiliran ni mhine. -__-
[“Si Nathan kasi eh~”]
“Oh anong meron dun? Kinukulit ka na naman ba?”
[“Hindeeeee! Sabi ni Danica, sinubukan daw magpakamatay ni Nathan dahil sa … akin?”]
“Huh?!?” O____O
[“Oo, check mo nga kung totoo. Pumunta ka naman sa hospital…”]
“Bakit ako? Bakit hindi ikaw?” Ako ba ang dahilan ng pagpapakamatay ni Nathan? Uwaaaaah! Suicidal na
rin ba si Nathan?! Gosh, napapalibutan ng pasaway na lalaki si Kaye Anne O_______O
[“May laban ang team nina Austin ngayon tsaka papakilala ko na si Austin sa parents ko mamaya. Hindi
ako pwede. At.. At saka si Austin na ang concern ko ngayon. Siya ang boyfriend ko eh.”]
Napabuntong-hininga nalang ako. Kawawang Nathan. (_ _”)
“Sige, inform nalang kita ‘pag patay na si Nathan.” -__-
[“Sissy naman!!!”] >.<
“Bahala ka ngang babae ka! Bye na nga!”
Binabaan ko na siya ng phone saka ko tinignan si Dustin sa harapan ko. Nakatingin rin naman siya sa
akin. “Dustin, tara sa ospital niyo. Puntahan natin si Nathan..”
***
Pagdating namin sa ospital, nahanap namin agad ang hospital room ni Nathan through the help of my
mhine. Hawak-kamay naming hinanap ang room niya sa 5th floor.
“Ito na yun, mhine. #2861…” =___=
“Nakikita ko nga, mhine. Hindi ako bulag, okay?” ~__~
Sinamaan niya lang ako ng tingin, “Sinabi ko bang hindi mo nakikita? Sige, baragin mo pa ako. Tss.” =__=
“De joke lang. Init ng ulo mo ngayon, Dustin. Meron ka ba ngayon?” >.>
“Baka ikaw ang meron.” =___=
Matripan nga si Dustin. Mehehehe! >:) “Paano ako magkakaroon kung buntis ako. Buntis nga ako, diba?”
(~~,)
Tinignan niya ako na para bang walang karea-reaksyon. “Oh? Sinong ama?” =___=
Nagroll eyes lang ako sa kanya. Kairita! Lakas makabasag ng trip nito. >.<
“Pasok na nga tayo…” Hindi na ako kumatok man lang. Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob. Hindi
ko pa naman nabubuksan ito ng tuluyan ay narinig ko nang may nag-uusap sa loob. No, scratch it.
Nagbabangayan pala. >.>
“Sssshhhh…” Senyas ko kay Dustin. Makikinig muna ako~
“Hindi mo naman kailangang gawin yun, Danica. Sabi ko naman sayo na sumusuko na ako diba?”
“Eeeeeh! I don’t care. Malay mo, gumana ito diba?”
“Tsk! Paano kung natuluyan ako? Dalawang sleeping pills yun!”
“Hindi ka naman namatay diba? May missions ka pa sa earth eh.”
“Tss… Nakakahiya naman kay Kaye Anne. Iistorbohin pa natin siya. Ikaw ang magsabi sa kanya ng totoo.”
“Okay, okay. Sasabihin ko sa kanya na ako ang may pakana ng lahat… Na ako ang naglagay ng sleeping
pills sa juice mo… Na hindi ka talaga nagpakamatay… Na set-up lang ito… Na maganda ako… Na gwapo si
Kyle… Na mas bagay kayo ni Kaye Anne kesa kay Kyle…”
O_________O
Nagkatinginan kami ni mhine. Siya, looking cold lang, ako naman nanlalaki na ang mga mata sa sobrang
shock. Halaaaaaa~ Set up itey?!
“Narinig mo yun, mhine?”
He just places his right hand inside his pocket. “Oo… Ikaw na nga ang pumasok. Makiki-wifi nalang ako
dito.” =___=
“Sige, dyan ka lang ah?” Bulong ko sa kanya saka ko binigla ang pagbukas sa pinto. Nagulat naman sila
Danica at Nathan sa magandang presence ko.
“Ge, i-push niyo yan! I-push niyo sa senado yang set-up niyo. Who knows? Baka maichapwera si Napoles
sa suicide kuno mo, Nathan.” -____-
“Chloe? Paano mo nalaman na nandito ako?“
Sinamaan ko lang ng tingin si Nathan. Si Danica naman, inirapan AKO. Oo, inirapan ako. Kapal ng face
noh? Kairita! Siya na nga may pasimuno na ito. Siya pa may ganang magmaldita. Huwag niyang sabihing
dahil naka-red nail polish siya, may karapatan na siyang magpakamaldita. No way! ~___~
“Pati ako inabala niyo…” Dagdag ko pa. “Give up na, guys. Patahimikin na natin ang lovelife ni Kaye
Anne. Well-decided na siya kay Austin eh. Ipapakilala na nga siya sa parents ni Kaye Anne…”
Mukha namang natigilan si Nathan. Para bang may sensitive part sa kanya ang natamaan ko. Biglang
lumungkot ang face eh. Aww! Daldal mo, Chloe. >.<
“Alam ko… Makulit kayo. Sinabi ko na ngang tanggap ko na.”
:(
GAIL’S POV
Quarter to 8 in the evening na pero hindi pa rin umuuwi si Kurt simula kanina pang umaga. Gusto ko
man siyang tawagan sa phone niya kaso iniwan naman niya ito sa kwarto namin. Sana naman kasi
nagpaalam siya sa akin. Bakit ba umaalis nalang siya nang walang paalam?
Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko sa sofabed saka ako dumiretso sa CCTV nakapwesto sa gilid ng door
frame. Medyo nadismaya ako sa nakita ko sa screen. Akala ko, si Kurt na ang nagbuzz.
“Hi…” Malamyang bati ko pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto. Sumalubong agad sa akin sina Kent,
Brent, Wayne, Derrick at Alex… Ang mga kalapit-unit ko.
“Hi, Princess…” Sabay-sabay nilang bati.
I smiled faintly to them, “Come in…”

Hinayaan ko lang silang pumasok sa loob ng unit ko. Sinenyasan ko pa sila na maupo sa sofa bed. Anong
oras ba uuwi si Kurt? Ang tagal naman niya.
“Nagdinner na kayo ni Kurt?” Tanong ni Alex, “May dala kaming bucket meal good for 10 persons.
Where’s Kurt by the way?”
I sighed, “Kanina pa siyang umaga umalis. Hindi pa siya dumadating. Pagkagising ko, wala na siya.”
“Ha? Saan daw siya nagpunta?”
Tinignan ko si Brent, “Tinanong ko ang receptionist sa front desk kung nakita nila si Kurt na lumabas.
Sabi niya, may sumundo daw sa kanya na buntis. I supposed it’s Stephanie…”
Natigilan naman silang lahat. Si Wayne ang unang nagreact. “Nakakapang-init ng ulo yang babaeng yan.
Naku! Nakakataas ng alta-presyon.” >.<
“Balita ko, malapit nang manganak yung babaeng yun,” segunda naman ni Brent. “Huwag kang mag-
alala, Princess. Matitigil na rin yang kahibangan ng babaeng yan.”
“Yeah right. Malay mo, hindi inako ng tunay na ama ang anak niya kaya pinapasa sa iba.” Komento
naman ni Kent.
“Patay-malisya si Kent oh. Kunwari, hindi kilala si Tiffany.” Natatawang sabi naman ni Derrick.
“Lul, Tiffany ka dyan. Stephanie yun!” <-Kent.
“Sus, kumag! Ex mo yun eh~” Asar sa kanya ni Brent na agad nagpakunot ng noo ko.
“Ex mo yun?!”
Napakamot nalang siya sa ulo niya, “Gutom na ako. Kain na kaya tayo?” (_ _”)>
Napagpasyahan nilang kumain na ng dinner sa unit ko habang hinihintay si Kurt na dumating. Ayoko pa
sanang sumabay sa kanila kasi pinilit nila ako. Namiss ko ring kumain ng fried chicken. Yung leg part…
Walang kanin. Basta, papak lang.
Sinabi rin nila sa akin na kaya sila napadalaw dito ay dahil gusto nilang makakwentuhan si Kurt. You
know, recalling memories daw. Yung mga pinagsamahan nila, how they started as friends, and how he
got into this jeopardy.
“Ako na!” Tumayo si Derrick at tumingin dun sa CCTV screen. Tumingin naman siya sa amin para sabihin
na—“Nandyan na si Master.”
Nakahinga ako ng maluwag. Buti naman, nandyan na siya.
“Hi, master…” Bati sa kanya ni Derrrick nang pagbuksan niya ito ng pinto. Humarap siya sa amin na may
blangkong expression sa mukha. Napagod siguro siya. Ano kayang ginawa nila ni Stephanie?
“Kain tayo Master…” Alok sa kanya ni Brent.
“Will you introduce yourselves to me?” He asked blankly.
Unang nagpakilala si Wayne. May salute gesture pa. “I’m Mark Wayne Madrigal…”
“I’m Kent Xavier Ignazio. Kambal ko si Brent…”
“I’m Brent Xander Ignazio. Kambal ko si Kent… Actually, maternal cousins tayo.”
“Ako si Derrick Monteverde. Hindi babaero, chick magnet lang.” Sabay akbay niya kay Kurt.
“Alexander de Silva… That’s my name.”
Hindi ko alam kung ako lang ang nakapansin pero napako ang tingin niya kay Alexander. Iba ang titig ni
Kurt. Hindi mo mababasa kung anong nasa isip niya.
“Why are you all here?” He asked seriously.
“Nandito kami para makipagkwentuhan sayo, Master.” Sagot naman ni Brent.
“Master?” Kurt questioned, amused. “Ako ang gang leader niyo, diba?”
“Ikaw nga,” Alex replied. “Wala ng iba.”
A smirk gradually formed Kurt’s lips. A kind of smirk that I didn’t see before.
“Is that so? Well then, you can all leave now. I’m not in the right mood to talk to you.” He paused for
seconds, “Gail, umakyat ka na pagkaalis nila. Matutulog na ako.”
Pinagmasdan lang namin ang pag-akyat ni Kurt sa hagdan. The moment we heard the loud slam of the
door, Derrick spoke.
“He’s just tired…”
Tumayo na sila isa-isa at iniligpit na ang mga disposable na pinagkainan namin. “Sana bukas hindi pa rin
siya pagod. Mukhang bad trip eh… Hindi naman siya ganun dati,” komento ni Wayne.
I sighed, “He’s out all-day. Pagod lang siya. Salamat ulit sa dinner ha?”
Hinayaan ko lang sila na umalis bago ako umakyat sa kwarto namin. Nadatnan ko na natutulog na si Kurt
kaya sumaglit muna ako ng half-bath. Pagkatapos nun ay dumiretso na ako sa kama. Medyo nabigla ako
nang makitang nakamulat pa ang mga mata ni Kurt. He’s looking at me intently.
“Sorry for going out without telling you.”
I smiled a little, “It’s okay. Sana next time magpaalam ka,” I paused and swallowed. “Kahit na kasama mo
pa si Stephanie. Tutal naman, hindi pa siya nanganganak. Hindi pa na-DDNA test ang anak niya. We still
don’t know if it’s really your child.”
“Nagpasama lang na magpacheck up si Mariz. Namili na rin kami ng mga gamit para sa anak namin.”
Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko nang banggitin niya ang salitang anak namin. No, it’s not your
child, Kurt.
“Sige, ipapahiram kita sa kanya. Pero oras na lumabas na ang DNA test, at napatunayan na hindi mo
anak ang dinadala niya,” I smiled sadly to him. “I don’t want you to see her anymore.”
He just stayed still. He didn’t even blink an eye. “Let’s wait and see the result. Sana, kung pwede lang,
pati yang nasa tiyan mo ipa-DNA natin.”
[68] CLOSE TO ME
GAIL’S POV
“Let’s wait and see the result. Sana, kung pwede lang, pati yang nasa tiyan mo ipa-DNA natin.”
Kahit one week na ang nakalipas nang sabihin iyon ni Kurt sa akin, parang fresh pa rin ito sa utak ko na
nagpe-play back. Kahit na nasaktan ako sa sinabi niya, hindi ko pa rin yun pinahalata sa kanya. I need to
stay strong… Hindi ako pwedeng maging sensitive ngayon. All I need to do is to understand Kurt’s
situation. Nawalan lang siya ng mga alaala kaya siya nagsisigurado sa mga bagay-bagay.
Kahit naman na naghihinala siya sa pinagbubuntis ko, tinatrato niya pa rin ako ng mabuti. He would still
talk to me and ask me certain things from the past. Inaasikaso pa rin naman niya ako at nararamdaman
kong pinapahalagahan niya ako… Yun nga lang, may kahati ako sa kanya. Kung ano ang ginagawa niya sa
akin, ganun din ang ginagawa niya kay Mariz. Every other day sila kung magkita. Kung hindi sa umaga ay
sa hapon siya umaalis para i-meet ang babaeng yun.
Hanggang kailan kaya kami ganito? Paano kung totoo ngang anak ni Kurt ang pinagbubuntis ni
Stephanie? Ano nang mangyayari sa amin? Sa amin ni Kurt? Sa amin ng anak ko?
*CLAAAAAAAAASHHHH!!!*
Napasinghap ako nang wala sa sarili kong nabitawan ang hawak-hawak kong baso. Agad-agad akong
lumuhod para pulutin ang mga bubog hanggang sa naramdaman kong humapdi ang index finger ko.
“Ouch!”
Narinig ko ang sunod-sunod na yabag ng paa pababa ng hagdan. In just a matter of seconds, I saw Kurt
kneel infront of me. Hinawakan niya ang kaliwang kamay ko at bakas sa mukha niya ang pag-aalala.
“Ayos ka lang, Gail?” Hindi na ako nakasagot dahil dahan-dahan niya akong hinila patayo. He assisted me
towards the sink and then he washed my finger through the faucet. “Ano ba kasing nangyari? Gutom ka
ba? Let’s just eat outside.”
One week na akong ganito sa kanya. Hindi naman ako gaanong cold sa kanya. I supposed I’m being civil
to him. Hindi pa kasi nawawala yung sama ng loob ko sa kanya dun sa sinabi niya sa akin last week. I’m
not mad at him though. Nagtatampo lang ako. Pakiramdam ko kasi, mas pinapanigan niya si Stephanie
kesa sa akin.
Nakatingin lang ako sa kamay niya nakahawak sa kaliwang kamay ko. Hindi ko alam kung bakit pero
kusang bumagsak ang mga luha ko nang makita ang engagement ring sa mga daliri namin. Hindi ko na
mapigilan ang paghikbi ko. Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ba ang iyakin ko?
“Gail, why are you crying? Does it hurt?” He asked me worriedly.
“Oo, m-masakit…” Dahilan ko nalang. “Pwede bang pakilagyan ng band-aide?”
“Okay, umupo ka muna.” Inalalayan niya akong umupo sa chair sa dining table at nagmamadali na siyang
pumanhik sa taas para kumuha ng band-aide. Mabilis rin naman siyang nakabalik at agad-agad na
pumwesto sa kaliwa ko para ilagay ang band-aide sa sugat ko.
“Diba sabi ko sayo, kapag may kailangan ka, tawagin mo lang ako?” He said in a low tone.
Napalunok nalang ako at marahang pinunasan ang mga luha sa pisngi ko gamit ang kanang kamay ko.
“Kukuha lang naman ako ng tubig.”
Pagkatapos niyang ilagay iyon sa kamay ko ay tinignan niya ako sa mga mata. “May problema ka ba,
Gail?”
Gail… He used to call me Crystal, rather than Gail.
“Nakasuot pa rin pala yan sayo,” I smiled sadly while looking at his ring finger. Napatingin rin siya dun at
ibinaling ulit sa akin ang tingin niya.
“Oo, nakasuot rin naman ang sayo, diba?” He asked, innocently.
“Oo naman… Lagi ko ‘tong suot.” I traced my finger on the ring’s stone. “Naalala ko tuloy nung wedding
ni Kuya. Nag-practice tayo ng wedding vows natin.” Tinignan ko siya sa mga mata. Curiousity reflects his
eyes. “Funny to say, pero pinakiusapan mo yung pari na basbasan tayo. Para tuloy tayong kinasal
talaga…”
Halos lumundag ang puso ko nang makita kong ngumiti siya. He then tucked some of my hair that blocks
my face and touched my cheek. “I can feel that you’re really special to me…”
I can’t help myself to smile at him. For a moment, we just stared at each other’s eyes with a smile on our
lips. Kung hindi man ako maalala ng isip niya, sana naman maramdaman siya para sa akin.
Naputol ang pagtititigan namin nang bigla kaming makarinig na may nagbuzzer mula sa labas. Tumayo
naman agad si Kurt at pumunta dun sa harapan ng CCTV screen. I saw his brows formed a straight line
and then he looked to me with his questioning eyes.
“Gail, sino ‘to?” Sabay turo niya sa screen.

Tumayo ako at lumapit sa kanya. Dun ko lang nalaman na si Liam pala yung tao sa labas. Agad-agad ko
naman siyang pinagbuksan ng pinto at pinasalubungan ko siya ng ngiti.
“Hi, Liam~”
“Hi, akachan,” he greeted with a smile. Nakita ko din siyang tumingin sa likod ko, “Oh! Hey, Kuya!”
“Kuya?”
Nginitian ko lang si Kurt saka ko sinenyasan si Liam na pumasok. Pagkasara ko ng pinto ay humarap ako
sa kanila. “Liam, pakilala ka kay Kurt. Alam mo naman na ano siya diba?”
Liam scratched the back of his head. Mukhang nahiya pa yata. He’s still so cute… :”>
“Sino ba siya, Gail?” Tanong sa akin ni Kurt. Nakasimangot na siya at parang iritado na. “Bakit kuya ang
tawag niya sa akin?”
Liam cleared his throat and held out his hand to Kurt, “I’m Liam Drake Takahashi… You’re one and only
half-brother… Kamusta, ‘tol?”
With that, Kurt shook hands with him. “Nice to meet you, Liam.”
“Woah! Ang bait mo yata ah… Dati, binabatukan mo lang ako. Bat ang pormal mo ata ngayon?”
Kumunot ang noo ni Kurt, “What do you mean?”

“W-wala… Tara,” umakbay siya kay Kurt. “Kwentuhan tayo. Mukhang mahaba-habang bangkaan ito,
Kuya Tristanas.”
“What the fck?”
“Ikaw si Tristanas. Ako si Liampayatot. Si Gail naman ay si Crystalangot. Astig noh? Ikaw nagpasimuno
nyan nung mga bata pa tayo eh. Sira-ulo ka eh!” XD
***
Thankful ako kasi dumating si Liam para makipagkwentuhan kay Kurt. Lately kasi, napapansin ko na
aloof si Kurt sa X9. I mean, maraming siyang alibis tuwing pupunta dito sina Alex. Kung hindi inaantok,
ang sinasabi niya, may gagawin o ‘di kaya ay may pupuntahan siya. They still didn’t have a chance to talk
with each other.
I decided to go to my room when I kinda’ felt out of place. Napunta na kasi ang usapan nina Liam sa
underground life. Naisip ko na maglinis muna sa kwarto ko nang biglang tumunog ang phone sa bulsa
ko. It’s Nathan who’s calling.
“Hello, Nate?”
[“Hi, Gail. Nandito ako sa lobby ng condo mo. Gusto ko sanang bumisita dyan.”]
“Oh, really? Naku Nate, wrong timing ka. May bisita si Kurt eh… If you want, ako nalang ang bababa
dyan. Wala naman akong magawa dito.”
[“Ah sige… Hintayin kita. Dun nalang tayo magkita sa convenience store. Bibili ako nang makakakain
natin.”]
“Sure, I’ll be there in a bit.”
Nagmamadali akong nagbihis ng damit at nag-ayos ng sarili. I immediately brought my purse and made
my way downstairs. Nagkasalubong ang mga paningin namin ni Kurt at tinignan ako mula ulo hanggang
paa. Napahinto tuloy sa pagsasalita si Liam at tumingin din sa akin.
“Saan ka pupunta, Gail?”
I stopped on my tracks, “Sa baba lang. Tumawag ang kaibigan ko. Gusto akong makausap eh.”
“Saglit ka lang?”
I nodded my head, “Saglit lang.”
“Ingat.”
Nginitian ko lang sila at dumiretso na palabas. Pagdating ko sa lobby, agad-agad akong pumunta sa
convenience store. I roamed my sight around the store to look for Nathan. Nang makita ko ang familiar
back figure niya ay nilapitan ko na siya agad.
“Hi, Nathan… Kamusta?” I greeted him as I sat on the stool on his right.
Tumingin naman siya sa akin at ngumiti. In fairness, medyo nagkaroon ng laman ang katawan niya. I
mean, hindi na siya gaanong kapayat katulad ng dati.
“Okay lang… Ikaw, Gail? Kamusta kayo ni Kurt?”
I took out a deep sigh and smiled, “Ayos rin naman although mahirap. Nangangapa siya eh…”
Nagulat ako nang guluhin niya ang buhok ko. “Kaya mo yan, Gail. Ikaw pa? Mas malakas ka kesa sa akin
diba?” Napangiti nalang ako sa sinabi niya. Nathan had been my greatest motivator for the past two
years. Nakakapagpagaan siya ng loob ko. Magaling siyang magcomfort ng tao.
“Kakayanin ko,” sagot ko sa kanya. “Bakit nga pala biglaan ang pagbisita mo sa amin?”
Inabot niya muna sa akin ang strawberry milk shake bago siya magsalita. “Kakahatid ko lang kay Danica
sa airport. Uuwi na siya sa NY eh. Wala naman akong ibang gagawin kaya naisipan kong dalawin kayo.
Baka makatulong ako sa pagbalik ng alaala ni Kurt. Who knows? Kailangan lang natin siyang kausapin ng
kausapin.”
Hindi na ako nagtaka kung bakit nalaman niya na may amnesia si Kurt. Nalaman ko rin kasi na nakapost
din sa campus website ang tungkol dito. Ayan tuloy, ang dami nang nakakaalam na may amnesia ang
fiancee ko.
“Nathan, pwede bang huwag muna ngayon?”
“Bakit naman?”
Sumipsip muna ako sa straw ng strawberry milk shake ko. Actually, kanina ko pa naisip ito pagkatawag
na pagkatawag ni Nathan sa akin sa phone.
“Ano kasi… Si Kurt, medyo pinaghihinalaan ang pagbubuntis ko,” napayuko nalang ako at tumingin sa
tiyan ko nang mapansin kong kumunot ang noo ni Nathan. “We can’t blame him. He lost his memories…
He just wanted assurance…”
“Potek na yan…” iritadong sambit niya. Mukhang nakuha niya ang point ko. “Alam ba niya na naging
tayo bago kayo ma-engage?”
I shrugged my shoulders, “Not sure… Malalaman din naman niya yun in no time. Pero Nathan, mas
mabuti kung huwag ka munang magpakilala kay Kurt sa ngayon. Medyo magulo kasi ang utak niya eh…
Sigurado naman ako na siya ang ama nitong baby ko, pero nakukuha mo ba ang punto ko? Mas
magugulo lang ang isip niya kung malalaman niya ngayon na naging tayo dati.” I sighed again, “Sobrang
gulo ng sitwasyon ngayon, Nathan. May kahati ako sa kanya ngayon eh… May nabuntis siyang iba.”
Natahimik siya bigla. Hindi agad siya nakakibo sa sinabi ko.
“Ayan, pumili ka kasi ng gwapo, problemado ka tuloy,” pailing-iling ang ulong biro niya sa akin at
sinenyasan ako na tumayo. “Tara sa playground? Pag-usapan natin yang problema mo.”
Huminga muna ako ng malalim bago ako tumayo at sumama sa kanya. I really needed this… Someone to
talk to.
KURT’S POV
It’s already 7 o’clock in the evening but Gail isn’t home yet. Of course, I’m worried about her. She’s
pregnant for whoever’s sake. My conscience will kill me if something wrong happen to her.
Nakahinga ako ng maluwag nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Gail. I immediately walked
near her and asked, “What’s up?”
She shook her head weakly. “My friend and I just talked about things. Umuwi na si Liam?”
Umakyat na siya sa hagdan kaya sinundan ko siya. “Yes. We talked a lot about our lives before. Bully niyo
pala ako nung mga bata pa tayo?”
That’s what Liam told me. Lahat ng sinabi niya sa akin ay tumugma sa mga sinasabi ni Gail. Somwhat, I
started to doubt Stephanie. Wala kasi siyang ibang maikwento sa akin. Walang conviction. Walang
proofs. It was all just stories of me and her.
“Oo, sobrang bully.” Pagkapasok namin sa kwarto ay agad-agad siyang pumasok sa walk-in closet niya.
Sinundan ko rin siya dun. Napansin kong kumukuha siya ng mga damit mula sa closet niya. She must be
going to take a bath. Ganun naman siya tuwing gabi pagkatapos kumain ng dinner.
“Gail, kain muna tayong dinner. Anong gusto mong ipa-order?”
She stopped and looked to me. Why is she acting so weird since last week? “Ikaw nalang, Kurt. Tapos na
ako…”
“Are you sure? You’re not going to eat anything?”

Tumayo siya at tumalikod na. I can’t stand her actions anymore. Hindi ko matiis na talikuran niya nalang
ako tuwing kinakausap ko siya.
“Gail, may problema ka ba? Galit ka ba sa akin?”
She stopped on her tracks. Tinanggal niya pa ang pagkakatali ng buhok niya at inilugay ito. “Ayos lang
ako, Kurt.”
I kinda felt bothered about Gail. Hindi ko alam kung bakit pero ayoko siyang nakikitang malungkot. Mas
gusto ko siyang ngumingiti. Ugh, bakit ba hindi ako mapakali??
Napatingin ako sa pinto ng walk-in closet nang marinig kong bumukas ito. Agad-agad din akong umiwas
ng tingin nang makita ko si Gail na nakasuot lang ng bathrobe. Not to mention, her cleavage is visible.
The fck!
Iniharang ko agad sa mukha ko ang kinakain kong rice cake. Ito nalang ang napagpasyahan kong kainin
for dinner dahil wala na akong ganang kumain.
“Oh, tapos ka na kumain ng dinner? Ang bilis naman?”
I swallowed, “Wala akong ganang kumain mag-isa. Ayaw mo ba talagang kumain?”
“Busog na ako, Kurt. Teka nga, bakit ka nagtatakip dyan?”
Inalis ko kaagad ang pagkakatakip ng rice cake sa mukha ko at pasimpleng kinagatan ito without looking
at her. “Can you atleast wear dress now, Gail?”
“Ha? Okay…”
I sighed in relief when I heard the door shut. The fck is this feeling. I’m starting to get annoy of myself.
Tuwing nakikita ko si Gail na kakaligo lang, naiilang ako. Gail on the otherhand, doesn’t find it awkward.
Talaga bang ganito ang set-up namin noon? We were like married couple?
“Ayos na, Kurt…”
Pagkarinig ko sa boses ni Gail ay tinignan ko kaagad siya. She was now wearing night dress. Her hair is
not wet. Siguro naghalf-bath lang siya.
“Have you eaten already?” She asked as she sat on the opposite edge of the bed. Tumayo ako at tumabi
naman sa kanya.
“Ayokong kumain. Matutulog ka na? Maaga pa ah.”
She started brushing her hair and turned her back on me. She didn’t speak a word nor made a noise.
She’s starting to make me crazy. Sh*tty hell!
“Gail, may problema ba tayo? Isang linggo ka nang ganyan sa akin ah.”
She still didn’t answer me. I just watched her lie on the bed with her back on me. I moved closer to her
and peek on her face.
“Gail?”
“Hmm?”
“What’s wrong? Huwag ka namang ganyan oh.”
She sighed and covered her body with the comforter, “Naiilang ako sayo, Kurt. Para kasing ibang tao ka
na. Parang hindi na kita kilala.” She said in a sad voice.
I moved closer and closer to her and began stroking her hair. “Ako pa rin naman ito diba? I’m still Kurt. I
just lost my memories but I’m still me.”
I felt dam-n uneasy when I saw tears fell from her eyes. “Pero hindi yun ang nararamdaman ko…”
I closed my eyes for some seconds and breathed deeply. “I’m sorry…” I murmured, “Paano ba ako
maging fiancee’ sayo dati?” I swallowed very hard as I continue, “—Baby love?”
Silence reign for a moment. Narinig ko nalang na humikbi siya. I really don’t wanna see her crying. Hindi
ko alam ang nararamdaman ko. Ang hirap ipaliwanag.
“Baby love? Tinawag mo ulit akong baby love?”
I lied beside her as I continued stroking her hair. “I don’t want to see you crying. I’ll help myself then to
remember all those memories with you. Let’s start tonight…” I whispered to her hair, “Niyayakap ba kita
noon tuwing matutulog tayo?”
Humarap siya sa akin at nginitian ako. Mas gusto ko siyang nakikitang ngumingiti kesa umiiyak.
Naniniwala na ako na special talaga si Gail sa buhay ko. I can feel that…
“I’m nyctophobic, but you’ve had still turned off the lights everytime we sleep at night… With your
embrace, you let me feel that I shouldn’t be scared of the darkness.”
I just gave her my satisfying smile and stood up to turn off the lights then. I went back on bed and placed
my arm across her waist. That’s when I felt her bulge against my stomach. I felt comfortable with her
warmth while our faces are an inch apart.
“Sleep tight, baby love. Goodnight…” And then I kissed her forehead.
GAIL’S POV
**THE NEXT DAY**
I woke up with a smile on my lips. Habang nakapikit pa ay kinapa ko ang tabi ko. My eyes flew open
when I felt no one beside me. Déjà vu'? Nah. Ganito talaga si Kurt every other morning. Lagi niya kasing
sinasamahan ang other woman niya. Pero okay lang… Sana, katulad kagabi, lagi na kaming okay.
Napangiti niya talaga ako kagabi and yes, I really had sweet dreams with him.
Before going downstairs, I went to the bathroom and did my thing. That includes staring at myself on
the full length mirror. Inoobserbahan ko kasi ang paglaki ni baby Kyra sa tummy ko. I’m getting more
excited each day pasing by.
“Oh,” I grimaced as I opened the fridge. Nagulat ako nang makitang may sticky note na nakastick sa milk
box. I took and read it aloud, “Good morning… Cereals with strawberries for breakfast. I’ll be gone until
afternoon. Take care… Kurt.”
Kahit na wala si Kurt ngayon, hindi pa rin mabura sa labi ang ngiti ko. Kahit na mag-isa akong nanonood
ng TV, para akong baliw na pangiti-ngiti lang. Ngayon pa ba ako kikiligin? Para kasi kaming nag-uumpisa
ni Kurt.
I got off myself from the sofa bed and went near the CCTV screen. Nakita ko naman dun si Misty na
kumakaway pa sa camera. I then excitedly open the door and welcomed her with a bear hug.
“Misty!”
“Ate Gail~ Sama ka sa akin! BILIS!” She said while pulling away from the hug. Para siyang natataranta, at
nagmamadali. “Ateeeeee~ Bilis na~”
“Bakit? Saan?”
Hinawakan niya ako sa kaliwang kamay ko, “Gah! I hate that girl! Dapat ikaw ang kasama ni Kuya ngayon
kesa dun!”
Nagtaka naman ako. Sinong babae? “Wait, misty. Naguguluhan ako. Ano bang sinasabi mo?”
She sighed and pouted. She even stomped her feet. “Tara! Para makita mo!”
I have no choice but to come with her outside. Akala ko kung saan kami pupunta, yun pala ay sa
playground lang sa vicinity ng condominium.
“Misty, ano ba yun?”
She roamed her sight around the place and walked back and forth infront of me. And that’s when she
stopped looking for something and pointed out her finger behind me.
“Look who’s behind you…”
Agad-agad naman akong tumingin dun. There I saw Kurt, together with Stephanie, eating on a bench.
They look so sweet together. Nagsusubuan pa ng pagkain at nagtatawanan pa. I even saw Stephanie
pecking Kurt’s cheeks.
“See, ate? Epal ng Mariz na yan! Pinakilala na yan sa akin ni Dad last week eh. Pero ‘di ko siya feel~
Binuhusan ko nga yan ng toyo para umuwi na eh. Feel na feel na kasapi na siya sa Lee family. Sapakin ko
yan eh!”
Tuloy-tuloy na paglunok ang ginawa ko. Pakiramdam ko, pinipiga ang puso ko sa sakit. Hindi ko kayang
nakikitang ganyan si Kurt sa ibang babae.
“Ate Gail! Ano susugurin ko na???”
I stopped her, “N-No, let them.”
“Ha??”
I wiped my tears off my face, “Hayaan mo sila. Let her enjoy the moment with him while there’s time.
Alam ko naman, sa huli, sa akin pa rin si Kurt. Ako ang fiancee niya diba?”
She gawked, “Of course, ate! Ikaw lang. Pero mali kasi---“
I cut her off, “Walang suguran na mangyayari, Misty. I’ll talk to her in a nice way, okay? It’s kinda rude if
we’ll make a scene here.”
She sighed, “Okay ate… Masyado kang mabait. Dapat maging bad ka rin kahit minsan, kasi ikaw yung
naagrabyado oh. Kaya ayokong magpakabait eh… Yun kasi ang nagiging kawawa sa huli.”
***
Umuwi agad ako nang mag-isa pagkakita namin kina Kurt at Stephanie sa may playground. Dapat nga ay
sasamahan ako ni Misty dito sa unit dahil gusto niyang makipagkwentuhan kay Kurt, pero naramdaman
niyang wrong timing siya kaya umuwi nalang siya.
Nakakapanlumo… Sanay ako na ako lang ang ginaganun ni Kurt. Masungit siya sa ibang babae eh. Pero
bakit ganito? Ano bang pinakain ng babaeng yun kay Kurt? Ganun ba sila tuwing magkasama sila? Kung
ganun, hindi lang siya sweet sa akin, kundi kay Stephanie rin?
Pabagsak akong umupo sa gilid ng kama. Pero agad din akong tumayo nang maramdaman kong may
bagay akong naupuan. Kumunot ang noo ko nang makitang cellphone pala yun ni Kurt.
“Iniwan niya?”
I don’t know what has gotten into me but I find myself looking for Stephanie’s number. Agad-agad ko
yung isinave sa phone ko at maya-maya lang ay nagcompose ng message sa kanya. I can’t stand this
situation. Mas may karapatan ako kay Kurt kesa sa kanya. In the first place, I’m Kurt’s fiancee. Alam yun
ng lahat.
Kung totoo ngang anak ni Kurt ang dinadala niya, well then, kailangan ko yun tanggapin. Ang hindi lang
dapat mangyari ay ang pakisamahan siya ng fiancee ko. He can be the father of her child but definitely
not her husband.
--
To: Stephanie Mariz
Stephanie, it’s me Gail… Mind if we meet tomorrow? Aristocrat Resto at 2PM. Please let me know if
you’re free. Tnx.
--
[70] ARGUMENT
GAIL’S POV
For the nth time, nandito na naman ang gangmates ni Kurt para yayain siyang lumabas. But this time,
they’re complete. Siyam na silang nagpunta dito para sunduin si Kurt. Kaya pipilitin ko talaga siya na
sumama sa X9. I hope he’ll come with them.
Pagbukas ko ng pinto ng kwarto ko, bumungad sa akin si Kurt na hinahawakan ang life-sized monkey na
binili niya noon sa Hongkong. Napangiti tuloy ako sa nakita ko.
“Kinuha mo yan sa closet ko?” I asked as I walked towards him. Umayos siya ng upo sa kama at patuloy
na pinagmasdan ang stuffed toy.
“Yeah, bakit ka may ganito?”
Niyakap ko ng pagkahigpit-higpit ang monkey. “Binili mo ito para sa akin. I know it sounds so ridiculous,
pero naglihi talaga ako sa unggoy nung first trimester ko. Ang pinabibili ko nga sayo noon ay yung
totoong monkey eh. Pero eto nalang yung binili mo.” Nginitian ko siya, “Sa Hongkong mo ‘to binili, Kurt.”
“Oh,” he grimaced and then pulled me away from the monkey. He smiled warmly to me, “Pasyal tayo
ngayon, Gail? Pumunta tayo sa mga pinupuntahan natin dati? Sa campus, sa mall, basta kahit saan.”
“Nah, kahit gusto ko, hindi pwede, Kurt.” Tumayo ako at hinila rin siya patayo. “Sumama ka sa X9
ngayon. Hinihintay ka na nila sa baba.”
For a brief second, he looked to me irritatingly. “I don’t want to. Tayo nalang ang umalis.”
“No,” I said. “Please, Kurt? Marami tayong time para sa isa’t-isa.” I paused and sighed, “Kung babawasan
mo ang time mo para kay Stephanie, mas marami akong ipapakita sayong lugar.” I tried to sound
normal. Yung tipong hindi ako affected sa babaeng yun kahit na ang totoo ay naiinis ako sa kanya.
Umiwas siya ng tingin at hindi na kumibo pa. Kinuha ko kaagad ang kamay niya kaya naman napatingin
siya sa akin. Hindi pa rin talaga ako sanay sa soft expression ng mukha niya. Dati kasi ay proud at
arrogant ang dating niya eh.
“Mas marami silang ipapakita sayo, Kurt. Mas matagal mo silang nakasama kesa sa akin eh,” I pulled him
to give him a warm embrace. Kahit na ginagawa sa kanya ito ni Stephanie, sana maramdaman niya na
iba ako sa kanya. “May problema ka ba sa X9, Kurt?”
“Wala…” He hugged me back. “Sige, sasama na ako sa kanila.”
“Talaga?” I pulled away from the hug and stared at him with joy. “Ako na ang pipili ng damit mo ha?
Sigurado ako na matatagalan kayo sa pupuntahan niyo.”
Maya-maya lang ay nakaalis na sina Kurt kasama ng X9. I’m happy seeing them complete after what
happened to Kurt. Siguro, naiilang lang siya sa kanila. Sana, makatulong sila sa pagrecover ni Kurt.
I walked towards the sofa bed and sat on it comfortably. Mag-isa na naman ako sa unit ko pero ayos
lang, nasanay naman na ako eh. Tuwing pupuntahan kasi ni Kurt si Stephanie, lagi akong ganito. Kung
hindi manunuod ng TV, nagsa-sight seeing nalang ako dun sa veranda.
It has also been a week since I texted Stephanie but I never received any message from her in reply.
Siguro, hindi talaga siya interesado na kausapin ako. Ayoko naman na bigla-bigla nalang siyang puntahan
sa bahay nila. Although, hindi ko alam kung saan siya nakatira. I could still ask help from Butler, right?
Ayoko lang siyang bisitahin ng walang pasabi. Hindi kasi naging maganda ang unang encounter namin.
We had an emotional confrontation.
I was about to get off myself from the sofa when my phone suddenly rang. I immediately fished it out
from my dress’ pocket and looked who’s calling. Surprisingly, it’s Stephanie.
Huminga muna ako ng malalim bago ko ito sagutin.
“Hello?”
[“Hi, Gail. How are you today?”] Her voice is enthusiastic. The way she talks to me is like we’re friends. I
frowned on my thought. I don’t know why but I felt suddenly uncomfortable. Parang pamilyar ang boses
niya sa akin. It seemed like we already talked over the phone before when in fact it’s our first time
talking to each other on the line. Weird.
“Uhm, what made you call anyway, Stephanie?” I said, diverting what she asked.
[“Oh, I called to say sorry to you. Hindi ako nakapagreply last week sayo. I’ve been staying here at home
for the whole week ‘coz I’m not allowed to go out anymore. Malapit na kasi ang due-date ko. This week
na…”]
Excuses… Anong kinalaman nun sa hindi niya pagreply sa text ko sa kanya last week? Pwede namang
magreply siya ng no, I can’t. Simple lang naman yun. As if manganganib na ang pagbubuntis niya sa
pagrereply niya sa akin.
“Oh, I see. You should have just texted me right after you received the text message I sent to you.”
[“Medyo makakalimutin kasi ako ngayon na buntis ako. Kung gusto mo akong makausap ng personal,
pwede naman akong tumakas nalang. Carl’s Restaurant at 4PM later?”]
“No, ‘wag na. Mahirap na. Baka kung saan ka abutan ng panganganak.”
[“Err… Hindi ko pa naman nararamdaman na manganganak na ako ngayong araw. See you, then. Bye.”]
“Stepha----“ Naputol ang sasabihin ko nang marinig kong nawala na siya sa linya. Unthinkingly, I
tightened the grip on my phone. “Ugh, fine.”
Sana maayos naman ang pakikipag-usap ko sa kanya. I hope everything goes well after the talk.
STEPHANIE’S POV
I’ve been waiting for Gail to come for about an hour here but she still hasn’t come yet. Ghad! I hate
waiting. Siya na nga itong gusto akong kausapin sa personal tapos siya pa itong pa-VIP? Ugh, masyado
kasing pahinhin. Masyadong maarte kumilos kaya pabagal-bagal.
While waiting for her, I decided to call Kurt on my phone. He picked it up immediately after five rings.
“Hi, baby love…” I greeted lovingly.
[“Hello, Mariz. Bakit napatawag ka?”]
“Nothing, I just missed you so bad.”
[“Ha? We just met yesterday. You want me to see you again?”]
I giggled heartily. I like him for being sweet. He makes me feel I’m dam-n special. “Could you?”
[“Nah, sorry. I’m with X9.”]
“Oh,” I paused briefly. “It’s okay, I understand. Take care, baby love.”
[“Take care, too. Sige, ibababa ko na ito.”]
“I love you.” I added.

I heard him sigh on the other line. [“I know, bye.”]
The line went dead, then. I couldn’t help myself to get dismay with his answer. Pakiramdam ko, pasok sa
kanang tenga, at labas naman sa kaliwang tenga ang mga salitang yun tuwing sasabihin ko yun sa kanya.
But it’s okay, I can still feel how he cares for me. Masarap siyang mag-alaga.
Call me hypocrite but heck, I’m excited to see Gail. Want to know why? Well, wala naman akong
mapapala dito pero kapag may isang maling kilos lang siya… KABOOM! I will let her taste my worst side.
May panglaban ako sa kanya. Sigurado akong masisira na ang mala-anghel niyang imahe sa harapan ni
Kurt. Tss… Slutty angel. She’s hitting on two boys. Ghad! Buntis na, lumalandi pa? Well, I have some
proofs and I won’t reveal it ‘till she hits something on me. Try me…
Instinctively, I lifted up my head and looked outside the glass wall. A grim smile suddenly formed my lips
as I saw the one I really loathed of. I saw her stepping out from the car with the help of a middle-aged
guy. He must be her driver.
Ilang saglit ay nakita ko na siyang pumasok ng restaurant. She roamed her sight around the restaurant.
To catch her attention, I gladly waved my hands in the air. Based on her expression, she seemed to be
serious right now. Uh oh, the show is about to start, baby.
“Hi, Gail~” I greeted half-heartedly. Tatayo pa sana ako kaso sinenyasan niya ako na umupo nalang.
“Okay lang, huwag ka nang tumayo. You’re bloated,” she said.
I chuckled as I touched my bulge. “I’m giving birth anytime of the week. How about you? How are you?”
I smiled to her. “You look so thin and pale.”
“Uh,” napahawak siya sa mukha niya saglit. “Hindi lang siguro ako malaki kung magbuntis.”
“Oh I see,” I grinned to her. Just say that you’re stressed and all and that you can’t handle things out.
Shame on you. “Nag-order na ako ng food natin. You know, I love eating veggies. Yun na rin ang inorder
ko para sayo dahil parehas namang mabuti sa atin ang veggies.”
Hindi agad siya nakakibo sa akin. Oh girl, why does she look so nervous? As if I’m gonna eat her alive.
“Stephanie, let me get this straight.” She said with a thick of annoyance. “Hindi ako nagpunta dito para
makipagkamustahan at makipagplastikan sayo. I’m here to talk things out.”
“Mmm,” I murmured vaguely.
“Alam mo naman na hindi maganda ang huli nating pag-uusap. You don’t have to act like nothing
happened.” She stopped and sighed, “You and Kurt have been rummaging through my head these past
few weeks.”
“Oh, is that so?” I tried to sound innocent. “Well then, I am sorry. Siguro, mas priority lang ako ni Kurt
ngayon dahil malapit na ako manganak.”
She eyed me with pain twisted across her face. Magsasalita pa sana siya kaso biglang dumating ang
dalawang waiters na nagdala ng inorder ko. I waited for them to serve the foods I ordered before eyeing
Gail again.
“Masarap ang food dito, Gail. Why don’t we eat first?”
She looked away, annoyingly. That’s what I really want. To piss her off. “Hindi ako magtatagal. Aalis din
agad ako kaya hindi na ako kakain.” Her eyes flashed to mine. “Gusto ko lang sabihin sayo na ilugar mo
ang sarili mo, Stephanie. Alam mo naman siguro na sa umpisa pa lang ay ako ang fiancée niya. Ako ang
papakasalan niya. Kung totoo ngang anak niya ang pinagbubuntis mo, sige tatanggapin namin. Pero
hanggang dyan ka lang. Anak niya lang ang responsibilidad niya. You’re out of it. Don’t ever think of
more than that. See this?”
Inangat niya ang kanang kamay niya at ipinakita sa akin ang singsing niya. She looked at me proudly that
made my eyes burned off.
“We’re getting married after I give birth. I don’t want to hurt you but you know, truth really hurts.
Huwag mo nang ipagsiksikan ang sarili mo sa lalaking sa simula pa lang ay alam mong hindi sayo. Alam
ko at alam ng kahit sino na ako ang mas may karapatan sa kanya. Makakahanap ka naman ng ibang lalaki
dyan. Yung walang girlfriend, yung walang sabit at yung walang hassle. C’mon Stephanie, we can be
friends if you act right.” She paused for brief seconds, “Pwede siyang maging ama ng anak mo, pero
hindi ko hahayaan na pati siya agawin mo sa akin. So, please, anak man niya o hindi ang pinagbubuntis
mo, idistansya mo ang sarili mo sa kanya.”
My eyes were as hard as ice. A cold sweat dewed on the back of my neck and my hands turned into ice.
Unthinkingly, I balled my hands into fists under the table. How could this girl say that to me?
“Are you done?” I eyed her fiercely.
Hindi na siya sumagot kaya ito na ang hudyat ko para tumayo at ibuhos sa katawan niya ang plate ng stir
fried vegetables. She immediately got off her seat and heard her hiss something. I don’t care about the
people looking around us. When I get mad, I can’t control myself to burst it out. This is me. Just dwell
with my attitude.
“It’s easy for you to say that because you’ve never been in my dam-n situation! And who are you to say
that, Gail? Ikaw ba si Kurt? Ikaw ba ang magdedesisyon para sa kanya?” I laughed, a throaty laugh. May
ilang waiters na rin ang lumalapit sa amin para pigilan kami pero pinigilan ko sila sa pamamagitan ng
pag-angat ng palad ko. “Pwede naman niya akong iwanan nalang, Gail. He really can… But why does he
keep on visiting me eventhough I don’t call him out? Do you know why? It’s because he cares for me. He
loves me. Now tell me, who’s pathetic between us?”
The blood seemed to be emptying her face. I can also see her lips shaking in anger. Nakatitig lang siya sa
akin ng matiim.
“Pathetic? Of course, it’s you. I won’t listen to your lies. Nararamdaman ko na mahal ako ni Kurt.” She
slightly shook her head in disbelief. “You’re crazy. Huwag mo akong idadamay dyan sa psycho issues mo.
I’m normal and you’re not. Excuse me.”
She was about to walk out when I quickly grabbed her left arm. The moment she tilted her head back to
me, I gave her my hardest slap on her face. That’s when the waiters set us apart. Her eyes flashed up to
mine, shocked.
“You obnoxious moronic biatch! Say that again and I will peel your face off! Dam-n you!” I hate it when
somebody calls me crazy! It’s like she’s hitting the weakest part of me. Bwisit! Bakit ba hindi ko pa siya
napatay noon pa?!
“Miss, nakakagulo na kayo dito.”
I shove off this waiter’s grip on my arm. “You’re hurting me, moron!” I hissed and then looked at Gail
again. “Try me, Gail. You’re bumping into trouble.”
That seemed to bother her for a second, but then she perked up. “Whatever, psycho. There’s no point in
arguing with you. You would just twist anything I say.” And then she left.
My teeth clenched in anger. Idagdag pa itong mga waiters na nakapalibot sa akin. “ARGH! You sh*tty
people! Get off me now!”
***
This is ridiculous!! How could that girl tell me I’m crazy?? I am not crazy and I’ve never been crazy. F.ck
her! Bwisit siya sa buhay ko!
“Hope she dies this instance!!” I muttered under my breath. I am not in the mood to call a cab that’s
why I called Brenan instead. Well, as if I have a choice? My bestfriend Elny is burning her brain off right
now. She can’t accompany today ‘coz she’s a fcking stupident. I can’t call Kuya Morris, too. He’s in his
class now.
“Sino ba kaaway mo ngayon? Mukha kang sinapian dyan oh. Kumalat na ‘yang make-up mo sa mukha.”
I glared fiercely at Brenan on the driver’s seat. “You arsehole! If you don’t have anything good to say,
just shut the fck up!!!”
“Oh,” he gawked. “Hindi ako umattend sa klase ko para sunduin ka tapos ibubuntong mo sa akin ‘yang
galit mo?” I rolled my eyes on him. Nagulat pa ako nang ihinto niya sa gilid ng kalsada ang kotse.
“Brenan! Why did you stop?! I want to go home!”
He tilted back his head to me. “Ano bang problema? Manganganak ka nalang, puro problema pa rin
‘yang nasa utak mo. Sino ba yung kinakagalitan mo?”
I wipe my tears off my face. “That obnoxious Gail!”
He stepped out of the driver’s seat and moved into the backseat beside me. He then placed his index
finger on my chin and lifted it up to meet his gaze.
“Kill me… Or whatever you want to do with me. I can’t pretend innocent anymore. Hindi ko na kayang
itago ito. Kahit patayin pa ako ng kuya mo, mas mabuti pang sabihin ko na ang totoo sayo bago ka
manganak. Masyado nang maraming nadadamay dahil sa kat@r@ntaduhan ko.”
I slapped his hand away from me and shot him my irritated look. “What’s wrong with you, Brenan? Ano
ba yang sinasabi mo?”
He breathed deeply. He seemed to be so nervous. Pinagpapawisan pa siya ng sobra kahit na malakas ang
air-con ng Pajero niya.
“Hindi si Kurt ang ama ng pinagbubuntis mo kundi ako…”
KURT’S POV
***E.H.U CAMPUS
“Dito ang territory natin, Master.” I roamed my sight around the rooftop. There’s no special in this place
though. Puro pintura lang ang nakikita ko sa sahig pati na rin sa mga pader.
“Bago pa tayo tumuntong ng college, pinagawa na natin ito. Actually, meron din tayong ganito sa E.H.A
nung highschool pa tayo pero inayos na yun kasi nga grumaduate na tayong mga nag-uumapaw sa
kagwapuhan.” Jake said while chuckling. Kung hindi si Derrick, Wayne, Toffer o ang kambal, si Wayne
ang tour guide kuno ko. The others are so silent as if they’re analyzing every movement I make.
“Why did this University permit us in making this rooftop sh*tty?” I asked with a hint of boredom in my
voice.
Nagkatinginan naman ang kambal. Akala ko ay sila ang sasagot para sa akin pero si Derrick na ang
nagsalita. “It’s not sh*tty, Master. As a matter of fact, it was your idea to make this place artistic.”
“Oh,” I tried to sound pleased of what I’ve heard. “Idea ko? Are you guys sure that you’re telling the
truth?”
“Oo naman,” Derrick replied defensively. “Oo, kinakatakutan ka ng mga tao. Oo, medyo siga ka. Oo,
aloof ka sa mga tao. Pero ang totoo nyan, kaming mga kaibigan mo lang ang kinakausap mo. Well, sa
babae? Kung hindi sina Chloe at Kaye Anne, eh si Princess lang. I know it sounds unbelievable but that’s
the truth.”
“Oo nga, Master. Kahit magpa-survey ka pa nga sa buong campus eh,” Wayne suggested.
“Alam din ng lahat na si Princess lang ang babaeng mahal mo. Siya lang at wala ng IBA.” Brent
emphasized the last word.
“Princess? Princess ang tawag niyo kay Gail?” I asked.
Alex walked closer to me and tapped my shoulder, “Oo, yun ang tawag namin sa kanya. Hindi ko
matandaan kung paano o sino ang nagpasimula nun. Nung highschool kasi, wala kang ginawa kundi ang
magpalit ng babae. Pagkatapos pagsawaan, dinidispatya mo na agad. Kaya sinabi ko sayo noon na kapag
may babaeng magpapatino at magpapalunok ng mga sinabi mo noon na ang babae ay parang laruan
lang, siya ang ituturing naming Princess ng gang.” He smiled warmly to me. “And it’s no other than Gail.”
I kinda’ felt something weird after hearing that from him. Bakit ganun? Bakit lahat ng tao sinasabing siya
lang ang minahal ko? Bakit kina Morris at Mariz, iba ang sinasabi? Honestly, I really doubted Mariz’ side.
Kung hindi lang sana siya masyadong emotional, hindi ko na dapat siya pinupuntahan pa. As much as I
wanted to stay beside Gail, Stephanie would do stupid things that’ll make me come to her, and that
includes, starving herself to death. If not for her baby, I really don’t want to meet her anymore. Mas
gusto ko pang hintayin nalang ang resulta ng DNA test kesa ang magtiis sa ugali niya. Needless to say,
I’m starting to get sick of pretending that I care for her when in fact I do not. I’m tired of her suicidal
tendencies as well.
“Alam mo ba, Master—“ Inakbayan ako ni Wayne. “—Ayaw mo sa kakornihan noon. Ayaw mo sa mga
babaeng maaano.”
“Maaano?” I asked, curiously.
“Malalandi,” He said abruptly with a grin. “Kaya mo nagustuhan si Gail kasi hindi siya ganun. Kaya kung
anuman ang sasabihin ng iba, isipin mo nalang yung mga bagay-bagay na binigay mo noon kay Gail.
Siguro naman, pinakita niya na sayo yun diba?”
“Tama!” Kent interrupted, “Marami ang ebidensya ng pagsasama niyo ni Gail. Sa susunod, dadalhin ka
namin sa Sitio Maligaya baka sakaling may maalala ka.”
“At saka Master, kung hindi mo pa rin kami maalala, ayos lang yun. Mas mabuti pang si Gail nalang yung
una mong maalala.” Nakangiting sabi naman ni Toffer, “Masyado na kasi siyang masasaktan o
nasasaktan kung ite-take for granted mo siya ngayon. Sa inyong dalawa, parati nalang siya yung
nadedehado eh. Kaya mas mabuti kung siya muna ang iisipin mo.”
“Master,” Arthur called me. They told me earlier that he’s my paternal cousin. “Kung ako sayo, panuorin
mo yung mga videos na naka-save sa laptop mo. Mas malaki ang itutulong nun sa pagbabalik ng memory
mo.”
“Ano naman yung video na yun?” Wayne asked and then covered his mouth with his palm. He acted like
he’s shocked. “Woah! Huwag mong sabihing----“
“Sira-ulo! Hindi yun ang ibig kong sabihin.” Arthur replied him and then looked to me, “Kurt, nandun
naka-save yung unang marriage proposal mo sa kanya pati na rin yung 20th birthday ni Gail kung saan ka
nagpropose for the second time sa harapan ng maraming tao.”
“Ay, akala ko scandal na. Mapanuod na sana.” <-Wayne
“Tss.” =____= Napatingin ako nun kay Dustin. Of all this 9 guys, it’s him who caught my attention. He is
dam-n weird. Kahit kailan hindi ko siya nakitang magpalit ng facial expression. Masyado pang tahimik.
Being with them helped me realize about Gail. She may be so special to me. Paano naman si Mariz? Sabi
niya, naging kami nung maghiwalay kami ni Gail. Secretly, though. Siguro yun din ang dahilan kung bakit
walang nakakalaam ng relasyon namin dahil itinago ko sa lahat. Itinago ko ito dahil malalaman ng X9 na
kapatid ng karibal nilang gang ang naging girlfriend ko. Ugh, I’m really confused.
I suddenly felt my head ache. Minasahe ko ang sentido ko at napapikit.
“Ayos ka lang, Kurt?”
I nodded my head, “Yeah. Can I go home now? Pagod na ako.”
“Sure.”
Hindi na ako pumayag na samahan nila ako papunta sa car park ng campus. Dire-diretso ako pasakay sa
driver’s seat ng kotse ko at ibinaon ang mukha ko sa steering wheel. Fck it! I am beyond frustrated! I
badly want to get my memories back. Hindi ko alam kung anong totoo sa hindi. May mga nasasaktan na
akong tao.
I heard my phone suddenly rang on my pocket. I immediately took it out and looked at its screen. I
closed my eyes abruptly as I saw it’s Mariz. What the heck is the problem this time? She’s so persistent!
Sh*tty hell!
I breathed deeply and relax myself before getting the call.
“Hello, Mariz?”
A frown automatically appeared my face when I heard silent sobs on the other line. She’s crying again
for the nth time.
“Mariz, are you okay?”
[“… K-Kurt, I… I need you…”]
“Hindi ako pwede ngayon, Mariz. I’m going home now…”
She didn’t say anything at all. All I can hear are some loud breaking sounds. Nagwawala na naman siya.
“I’m coming… Wait for me.”

I ended up the call, threw the phone on the dashboard and started speeding away. On the way to her
place, I couldn’t help myself not to think things over. My parents, even my former gangmates told me
that I never loved any girl besides Gail. Well, aside from Misty of course. Ugh, this is so fcking
frustrating!
***
“Where’s she?” I asked as I stepped out of my car.
Sinalubong agad ako ni Morris sa doorway at tumuro sa taas. “Kanina pa siya nagwawala. I didn’t know
that she went out alone. Sabi ng mga katulong, pagkauwi niya, nagwala na siya.”
“Where did she go?” Nagmamadali na akong umakyat sa taas. I didn’t mind anything about this place.
Palagi naman na akong nandito. Sanay na sila sa presensya ko. Even Mariz’ mom as well, she always
welcomed me wholeheartedly.
“I don’t know either.”
Pagkarating namin sa tapat ng kwarto ni Mariz, narinig ko kaagad ang pagbabasag niya ng kung ano-ano.
I can also hear her screaming inside.
“Mariz! Mariz! Open the door!” I yelled as I knocked the door loudly.
Narinig ko ang biglang pagtahimik sa loob.

“KUUUUUUUURT???”
“Oo, ako ito,” I sighed, trying to relax myself. “Open the door, will you?”
It took her a minute before opening the door. Pagkabukas ng pinto, sumalubong sa akin ang luhaan
niyang mukha. She immediately hugged me tight as she can and buried her face on my chest.
“K-Kurt…”
“Sssshhh… Ano bang nangyayari na naman sayo? May masakit ba?” I asked in a low tone while caressing
her back.
“P-Please don’t leave me, Kurt.” She managed to say between her sobs. “I… I love you.”
“Ssshhh… I know. Stop crying,” I pulled away and looked into her face. “Relax yourself, Mariz. Nandito
na ako, okay?”
She bit her lip and began crying again, “Si G-Gail… She slapped me! She cursed me!”
“Ha?”
“We met each other earlier this afternoon,” she paused and swallowed, “Sinaktan niya ako, Kurt. Your
fiancée hit me because she’s jealous of me! Bakit siya ganun, Kurt? W-wala naman akong ginagawang
masama sa k-kanya!”
My brows creased in disbelief. Magagawa ba talaga yun ni Gail?

“Told you, bro.” Somebody tapped my shoulder from behind and I’m definitely sure it’s Morris. “Gail
isn’t the type of girl you actually thought of. She’s a biatch. How could she confront Mariz without telling
you? Never in her entire life had somebody hurt her. Pagsabihan mo nga yang fiancée mo.”
GAIL’S POV
Hindi agad ako dumiretso sa unit ko. I requested Butler Homer to bring me to the bay where I can think
things out. Hindi naman ako gaanong nagtagal doon dahil pagabi na at alam kong bawal sa buntis ang
mahamugan.
“Thanks, Butler. Yung sabi ko po sa inyo ha? Huwag mong sasabihin kay Kurt yung tungkol sa pagkikita
namin ni Stephanie.”
“Yes po, Miss Gail. Pero ayos na po ba kayo?”
I nodded weakly, “I am okay now. Sige, Butler, magpahinga ka na. Papasok na ako.”
The moment I stepped inside my unit, I saw Kurt sitting comfortably on the sofa bed.
“Saan ka galing?” He asked, sternly.
Kahit nagtaka ako sa tono ng pananalita niya ay sinagot ko pa rin siya ng mahinahon, “Somewhere.
Medyo na-bored kasi ako dito kaya lumabas muna ako.”
He stood up and walked towards me. He has this hard expression plastered all over his face. Bigla tuloy
akong kinabahan.
“Somewhere? With whom?”
I sighed, “Si Butler.”
“And?”
Tumingin na ako sa mga mata niya, “And what, Kurt? Bakit ba ang seryoso mo ngayon? I’m tired, okay?
Pwede bang pagpahingahin mo muna ako?” I said, managing to speak more clearly.
“C’mon Gail, let’s talk about your ex-boyfriend—“ Napapikit ako sa gulat nang itapon niya sa mukha ko
ang ilang printed pictures. Yumuko ako at tinignan ang mga yun. I felt annoyed when I saw some of my
pictures with Nathan. As far as I’m sure of, those pictures were taken last week. Yung araw kung kailan
sana bibisitahin kami ni Nathan but we ended up talking on the playground anyway. Why does Kurt have
these?
“Kurt? Ano ‘to?” I asked annoyingly.
“Yan dapat ang tanong ko sayo. Anong ibig-sabihin nito?!”

I rolled my eyes irritatingly, “Bago ka mag-isip ng kung ano dyan, sinasabi ko na sayo, huwag mong
bigyan ng malisya yan. Magkaibigan lang kami! Ghad! Pinaiimbestigahan mo ba ako?!?”
He ran his fingers on his hair in frustration. Hindi siya nagsalita kaya nilagpasan ko na siya ng lakad. This
is non-sense! I was about to go upstairs when he suddenly grab my left arm.
“Kurt! Masakit!”
He eyed me seriously as he tightened more his grip on my arm. “Huwag mo kong tatalikuran kapag
kinakausap kita. Is that the real you? You’re biatching. Now I believe in Mariz… Hindi imposibleng
sugurin mo siya. Bakit mo siya sinaktan?! Bakit mo siya sinampal? Hindi mo alam kung anong epekto nun
sa kanya! Iniisip mo kasi lagi ang sarili mo. You’re selfish! You want everyone to symphatize you!”
[71] EMOTIONAL AND PHYSICAL
GAIL’S POV
“Huwag mo kong tatalikuran kapag kinakausap kita. Is that the real you? You’re biatching. Now I believe
in Mariz… Hindi imposibleng sugurin mo siya. Bakit mo siya sinaktan?! Bakit mo siya sinampal? Hindi mo
alam kung anong epekto nun sa kanya! Iniisip mo kasi lagi ang sarili mo. You’re selfish! You want all
people to symphatize you!”
Para bang nabingi ako sa narinig ko mula sa kanya. Si Kurt ba talaga itong nasa harapan ko? Paano niya
ako napagsalitaan ng ganyan?
“K-Kurt…” My voice sounds accusating. “Sinampal ko siya?? Kailan? K-Kanina?! Wow!” I said sarcastically
as I shook my head, “Sana nga sinampal ko siya eh! Sana nga ganun ako katapang para ibalik sa kanya
ang sampal niya sa akin! Kita mo ‘to??” Tinuro ko ang damit ko na ngayon ay may mantsa nang pagkain
na itinapon sa akin ni Mariz kanina. “She spilled it off to me!”
Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakakapit niya sa braso ko kaya napapitlag ako sa sakit. “Hindi mo
dapat siya sinugod! Did she do something bad to you? No, she didn’t! Nananahimik siya. So, you should
have just shut your dirty mouth and stay here at home! Paano kung nanganak siya ng wala sa tamang
lugar dahil dyan sa t.ang!nang usapan niyo?! Hindi mo na inisip ang kalagayan niya. Talagang pinilit mo
pa siya?! Para ano? Para mapahamak siya? That’s bullsh*t! Kung mumurahin mo siya, sana sa akin mo
nalang binuntong!”
Hindi ko na napigilan ang tuloy-tuloy na pag-iyak ko. Ito ang unang beses na sigawan ako ni Kurt. Ito ang
unang beses na pagsalitaan niya ako ng masama. Parang ibang tao na ang kasama ko ngayon.
“Kahit kailan hindi ako nagmumura sa ibang tao, Kurt! Kahit kailan, hindi ako nananakit ng ibang tao.
Hindi ko naman siya pinilit! Siya ang nagpumilit na mag-usap kami. In fact, last week pa dapat ito eh…
Hindi ko alam kung bakit ngayon niya naisipan na makipagkita.” I tried to struggle off his grip. “Bitawan
mo nga ako, masakit!”
Pinilit kong tanggalin ang kamay niya sa braso ko. Nagmamadali ko ring pinunasan ang mga nag-
uunahan na luha sa mga mata ko. Bakit ganito pa ang nangyayari? Bakit ngayon pa? Pagod na pagod na
ako.
“Hindi ko na alam kung sino ang paniniwalaan ko sa inyo!” He slapped his forehead and started walking
back and forth infront of me. Patuloy na ako sa paghikbi at pakiramdam ko, sumisikip na ang dibdib ko.
“H-Hindi mo alam? Sigurado ka, Kurt? Simula pa lang nang magising ka sa pagkaka-coma, siya na ang
pinaniniwalaan mo! Siya at ang mga kasinungalingan niya!” Napahawak ako sa railings ng hagdan dahil
nararamdaman ko na ang panghihina ng mga tuhod ko. “H-Hindi kita pinipigilan tuwing makikipagkita ka
sa kanya, Kurt. Hinahayaan lang kita… Kahit lagi na akong nasasaktan sa mga kinikilos mo, kinakalimutan
ko yun. Hindi mo nga kasi hinahayaan ang sarili mo kung ano ang nandyan sa puso mo! Nagpapauto ka
sa babaeng yun! H-Hindi ko alam kung sanhi ba yan ng pagkatrauma mo o ano eh… Pero dahil dyan
naging t*nga ka!! Utak yang pinapagana mo ngayon, Kurt. Bakit hindi mo pakiramdaman yang nasa puso
mo?!?”
“Manahimik ka!” He started massaging the side of his head and stopped infront of me. Alam kong
naiirita na siya sa akin pero tinuloy ko pa rin ang sinasabi ko.
“Puro ka Mariz Mariz Mariz! Hindi ko alam kung ano-ano pa ang sinasabi niya sayong kasinungalingan.
Kung sino pa ang sinungaling, sa kanya ka pa kumakampi! Kahit anong pilit ko na ipapaalala sayo ang
mga alaala mo Kurt, wala pa ring kwenta… Mas pinapanigan mo yang babae mo kesa ---------”
And that’s when I cut off my words.
He slapped me. Very hard.
“I SAID SHUT UP!!!” He yelled angrily.
It’s like my whole system became weak. Dahan-dahan akong napaupo sa gilid ng hagdan at napatulala sa
pagkakabigla. He hurts me not only physically but emotionally.
“Wala akong pinapanigan sa inyong dalawa. Bullsh*t!!! Naguguluhan ako! Ginugulo mo ang utak ko lalo.
Put@!”
I touched my left cheek gently. Did he just slap me?
Narinig ko ang pagring ng phone niya. Pinalitan niya na ang ringtone niya. He’s not using my voice
anymore. Talaga bang ayaw niya na sa akin kaya niya ginagawa ito?
“What??.... Okay, I’m coming over… Get her to the hospital already… Sige, bye!” He hung up his phone
and looked to me. “I’m leaving… Mariz is now in labor…”
Mariz na naman….
Hindi ko alam kung ilang minuto o oras nang umalis si Kurt. He left me idling here with hundred of
thoughts running on my mind. Ayoko muna dito. Gusto ko munang lumayo. I want to go home now.
Masyado na akong nasasaktan kapag pinagsiksikan ko pa ang sarili ko sa taong hindi ko na kilala.
STEPHANIE’S POV
***AT THE HOSPITAL

(Maternal suite)
I just keep on touching my stomach in a big circular motion. Every 20 minutes, I can feel the contractions
for 5 minutes and then it’ll repeat again after 20 minutes. Sabi ng midwife na nag-check sa akin kanina,
baka bukas pa raw ako manganak. Hindi pa raw kasi ako nag-aactive labor in which I can feel the
continuous contractions in my pelvis. But heck! It’s already fcking painful. Konti nalang baka hindi ko na
ito matiis.
“Mariz, can you still bear the pain?” Kuya Morris asked me worriedly. My mom on the other hand, is
holding my free hand to make me feel secure. Napapikit nalang ulit ako nang maramdaman ko na
naman ang contractions.
“Ugh! I can still bear it.” I take in few deep breaths and looked to him again, “Kuya, pakitawagan na si
Kurt…”
Kuya Morris just nodded at me and then saw him fishing out the phone on his pocket. He turned his
back on me and began scrolling through his phone.
“Hello, Kurt. Mariz is in labor now… Pumunta ka na dito… Dinala na namin siya sa hospital. Same
hospital… Ge.”
Nakita kong binaba na ni Kuya ang phone niya kaya tinanong ko kaagad siya, “What did he say?”
“Papunta na raw siya.” He replied calmly. “Dapat pala hindi mo na pinauwi si Kurt kanina. Hindi mo
sinabing naglelabor ka na, Mariz.”
“Ilang oras mo na bang nararamdaman yan, Mariz?” I heard mom ask me.
“Bago ako makauwi sa bahay, naramdaman ko nalang na humihilab na ‘to”—I touched my bulge gently.
“4 hours ago, I think? Akala ko simpleng pananakit lang, yun pala naglelabor na ako.”
Mom stood up and kissed me on the forehead, “I’ll just go home and get your stuffs. Masyado kayong
nagmadali ni Morris. Hindi niyo man lang dinala yung mga kakailanganin niyo. Anong ipapasuot niyo sa
anak mo eh wala man lang kayong dala.”
“Nataranta ako, Mom. Ni hindi pa nga ako nakakakain ng dinner eh,” tumingin sa akin si Kuya. “Gutom
ka na ba? Bibili muna ako sa labas. Tutal, hindi ka pa naman manganganak ngayon.”
I rolled my eyes irritatingly, “Manganganak ako ngayon! Marunong pa kayo eh. Go out and eat.” I closed
my eyes and let myself feel the contractions again. “Just leave. Darating naman si Kurt eh.”
“Okay lang ba?”
I sighed, with my eyes still close. “Yeah…”
The silence is deafening the moment they left the hospital room. Iminulat ko ang mga mata ko at
tinignan ang tiyan ko. I began touching it again gently in a small circular motion.
“I don’t know what to feel.” I murmured vaguely. “Why did he admit it just now? Now that I already
fcked things up. It’s too late, Brenan.”
***FLASHBACK***
“Hindi si Kurt ang ama ng pinagbubuntis mo kundi ako…”
My eyes widened and instinctively, I immediately pushed him away from me. “Damnit! What are you
talking about, Brenan? Are you in drugs?!”
Napahilamos niya ang sarili niyang palad sa kanyang mukha. I can now see how frustrated he is. “Mariz,
maniwala ka sa akin. Ako ang tatay niyang pinagbubuntis mo.” His voice is hard as well as his expression.
“Curse me now, Mariz! Kasalanan ko ang lahat. Hinayaan kitang paniwalaan na si Kurt ang ama ng
pinagbubuntis mo when in fact ako naman talaga.”
Napalunok ako ng sunod-sunod sa mga sinabi niya. Pakiramdam ko, natuyuan na ako ng lalamunan. It’s
like my blood emptied my face.
“Shut up!!” I covered my ears with my hands. Pumikit ako at iniiwas ang mukha ko sa kanya.
“Mariz, pakinggan mo naman ako.” Hinawakan niya ang dalawa kong braso at inalis ang pagkakatakip sa
tenga ko. “Naduwag lang ako sa Kuya mo. Alam mo naman yung rule ng gang namin diba? Walang talo-
talo sa mga kapatid ng bawat isa. At isa pa, malaki ang utang na loob ko sa kanya kaya ako naduwag na
aminin sa inyo... Lalong-lalo na sayo. Naiintindihan mo ba ako?” Naging kalmado na ang boses niya.
My eyes started to secrete tears. I controlled myself to sob. Kaya pala… Kaya pala siya maalaga sa akin.
Kaya pala siya yung nandyan sa mga oras na kailangan ko ng kasama.
“N-No… You’re just lying…”

“C’mon, Mariz. Believe me…” He pulled me into his hug and started stroking my hair up and down. I
tried to struggle away but he didn’t let me. Instead, his embrace became tighter. “Matagal na kitang
mahal… I have loved you eversince.”
I smacked weakly his chest. As much as I wanted to punch him harder, I just can’t. Masyado na akong
naubusan ng lakas sa mga narinig ko.
“H-Hindi ikaw, Brenan… Si Kurt ang ama ng baby ko! I am dead sure of him! Stop telling sh*ts!”
“Ssshhh…” He pulled away from the hug and slightly placed his finger onto my lips. “Naalala mo ba nung
gabing yun? Yung gabing nag-bar hop kayo ng mga kaibigan mo? I was there. You knew that I was there.
Nandun ako, binabantayan kita. Call me a stalker, I don’t fcking care. Kahit na hindi na yun inutos ng
kapatid mo sa akin, ginawa ko pa rin. Alam mo kung bakit? It’s because I don’t want to keep you off my
sight.”
His voice is full of conviction. Mas lalo tuloy akong nakaramdam ng kaba. It felt like there was something
big sticking in my throat.
“That night was so eventful. I saw you wasted. Masyado ka nang lasing. I wanted to get you home but
you refused me. The next thing I knew is you were walking near that guy named Kurt. I knew him… I
knew that ‘coz you were once inloved with him. Nakita kong hinila mo siya sa dance floor. As much as I
wanted to pull you away from him, I couldn’t. I just kept my eyes on the both of you for the entire time
until Kurt dragged himself out of the bar. Sinundan ko pa rin kayo. I wanted to stop you chasing him.
Nung palabas na kayo, nakita ko nalang na nahimatay ka sa harapan niya. That’s when I took you away
from him…” He sighed, a very deep sigh. “And the rest is history. You were just very drunk that time
that’s why you thought that you’re with Kurt and not me. Kinabukasan ko lang narealize ang ginawa ko
sayo. Paano kung may mabuo tayo? Mapapatay ako ng kapatid mo. Pinagkatiwala ka niya sa akin eh.
That’s when I thought of pretending that I am Kurt tutal naman pangalan niya ang binibigkas mo nung
gabing yun.”
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sampal-sampalin siya. Kulang pa ‘to sa ginawa niya sa akin. “Hayop
ka, Brenan… All this time, you’ve been fooling me.”
“Oo na! Hayop na kung hayop! Kaya nga inaamin ko na ngayon diba? Hindi na ako pinapatulog ng
put@ng!nang konsensya ko! Pati buhay ng ibang tao, nagulo ko na!” He abruptly held my hand and
looked solemnly into my eyes. He’s like begging for something. “Pero Mariz, may solusyon pa naman
diba? Umamin ka sa kanila. Run away with me. I’ll take you away from here. I’ll take responsibility.
Please, marry me.”
Upon hearing what he said, I slapped him hard on the face. Nanginginig ang buong katawan ko sa galit. I
was at the point of like vomiting to his face.
“No… Ganun-ganun nalang ba yun, Brenan?” I wipe off my tears and quickly shook my head in
disagreement. “Tingin mo ganun nalang kadali yun?! I’ve ruined everything. Ngayon pa na malapit nang
mapunta sa akin si Kurt, saka pa ako aamin?”
Lumabas ako ng kotse at lumipat sa driver’s seat. Narinig ko pa na tinawag niya ako pero hindi ko siya
nilingon pa.
“Out…” I said with a hard voice.
“Mariz…”
“Masyado nang malayo ang narating ko. Ngayon pa ba ako aatras??” I laughed, a throaty laugh. “Wala
kang inamin sa akin. Isipin mo nalang na hindi mo ito anak. Now, out!”
“Mariz, tama na!! May karapatan ako na------“
I tilted my head back to him and glared, “Sige, sabihin mo sa kanila! Umamin ka! Sinisigurado ko sayo na
hindi mo na ako makikitang humihinga. Damay ang anak ko…” I said through my teeth. “Now, out!”
“M-Mariz…”
“You know me Brenan. I’m not afraid of death. So, if I were you, just keep it to yourself. Si Kurt ang tatay
ng anak ko at hindi ikaw! GET OUT!”
The moment he stepped out of the car, I immediately speed away from that dam-n place. Ano bang
nangyayari sa buhay ko? All this time, it’s him who I was with that night? No, it couldn’t be him. It’s
Kurt… Siya yun!
“Ahh! Sh*t!” Hinaplos ko ang kaliwang kamay ko sa tiyan ko nang maramdaman kong humilab ito. “Not
now, baby~”
Good thing, after 5 minutes nawala naman ito. I quickly headed to my room when I fin’lly arrived home
and started throwing things.
“DAHIL SA KANYA NAGKANDALECHE-LECHE ANG BUHAY KO!” Ibinato ko kung anuman ang madampot
ko. Si Brenan? Siya ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito. Kung bakit namatay ang Dad ko sa atake
sa puso. Kung bakit ako nadepressed!
“HINDI AKO IIWAN NI KURT! DAM-NIT!!!!!”
Narinig ko ang malalakas na katok mula sa labas ng pinto.
“Mariz! What the hell’s happening with you in there?” It’s Kuya’s voice.
Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy na ang pagbabasag ko ng mga gamit. When I felt tired, I slumped
myself on the bed. Naramdaman ko na naman ang paghihilab ng tiyan ko. “Sh*t!”
I quickly grabbed my phone inside my purse and scrolled through it to look for Kurt’s number.
[“Hello, Mariz?”]
Marinig ko pa lang ang boses niya, pakiramdam ko sasabog na ang dibdib ko. I won’t let anyone keep
Kurt away from me. Kahit na si Gail pa yan! I’ll continue what I have fcking started.
[“Mariz, are you okay?”]
“… K-Kurt, I… I need you…”
[“Hindi ako pwede ngayon, Mariz. I’m going home now…”]
I couldn’t control myself to sob as I picked up something from my side. Ibinato ko ang digital clock sa
pader.
“I’m coming… Wait for me.”
I swallowed very hard when he ended up the call. Kanina ko pa nararamdaman ang panghihilab ng tiyan
ko. Sh*t… Is my cervix already contracting?
***END OF FLASHBACK***
“Kurt is your dad, baby. Hindi ko hahayaan na mawala siya sa atin.” I wiped off the tears on my face.
Napatingin ako sa pinto nang marinig kong bumukas ito. My heart automatically jumped out of joy when
I saw him.
“Kurt…” I called.
Lumapit siya agad sa akin at hinalikan ako sa ulo ko. “How do you feel now? Masakit ba?”
I smiled weakly to him and pulled him into an embrace. “Baby love, huwag mo akong iiwan ha? Dyan ka
lang sa tabi ko.”
“Yes, I’ll stay by your side when you give birth.” He looked into my eyes and smiled, a sad smile.
“Matagal ka pa bang manganganak?”
“Bakit? Are you excited?”’
“No,” he said abruptly that made my eyes widened. “I mean, yes. Kinakabahan lang ako para sayo.”
Tumayo siya at ipinamulsa ang kanang kamay niya. “Uhmm, is it okay with you if I go out for awhile? I
promise I’ll return in a bit.”
“Where are you going?”

He pointed at his stomach, “Haven’t eaten anything since this afternoon. Would you like something to
eat? Pwede ka bang kumain kahit manganganak ka na?”
I smiled to him. Why so sweet Kurt? That’s one of the hundred reasons why I can’t get enough of him.
His sweetness. “I’m fine. I am not hungry.”
“Okay ka na ba?” He touched my left cheek. “Saan ba yung sinampal niya?”
My heart skipped a beat. No one slapped me, Kurt. But thanks because you care.
Hinawakan ko ang kamay niya na nasa pisngi ko. “I am fine now, Kurt. Just come back immediately.”
KURT’S POV
I am not sure of what I feel right now. It’s like either I’m getting excited or nervous about the fact Mariz
is giving birth anytime now. Excited, with the fact that I can be able to figure out if it’s really my child.
Nervous? It’s because I can’t think straight. What if it’s my child? How can I dwell with the much
complicated situation then? Truth enough, I wish it isn’t my child. I really wish. I just wanted to be focus
on Gail and nobody else. Sana talaga hindi ko anak ang pinagbubuntis ni Mariz para maputol na ang
kung anumang koneksyon naming dalawa.
Aminado naman ako na mas gusto ko si Gail kesa kay Mariz. Gustong-gusto ko talaga si Gail. I feel
different when she’s around me. She makes me feel the comfort and yes, I really feel that she’s not an
ordinary girl for me.
Nakatitig lang ako sa phone ko habang hinihintay ang take-out order ko. I went to the nearby restaurant
to order food for myself. Nagdadalawang isip ako kung itetext ko ba si Gail o hindi. Nahihiya ako sa
ginawa ko sa kanya kanina. Sinaktan ko siya. Hindi ko naman sinasadya na sampalin siya. Masyado lang
akong naguguluhan sa sitwasyon ko ngayon. Sino bang paniniwalaan ko sa kanilang dalawa? Oo, alam
kong mabait si Gail. Sa ilang Linggo na kasama ko siya, pakiramdam ko, siya yung tipo ng tao na hindi
agad nagagalit. Kahit anong gawin ko, hindi niya kinukwestyon. Kahit na alam niyang alam ko na mas
marami akong oras para kay Mariz kesa sa kanya, pero wala pa rin siyang sinasabi sa akin. She’s just that
so understanding to the point that she’s being martyr.
Si Mariz naman, naisip ko na baka totoo ang sinabi niyang sinaktan siya ni Gail. Hindi naman siya iiyak ng
ganun kung hindi siya pinagsalitaan ng kung ano-ano ni Gail eh. Idagdag pa yung mga pictures na binigay
niya sa akin. I don’t know what’s the purpose of those but heck, it really has gotten into my nerves. Ni
hindi ko na nga tinanong kay Mariz kung bakit niya kinuhanan ng pictures si Gail kasama ng kung
sinumang lalaking yun. She just told me that the guy in the picture was Gail’s ex-boyfriend. Mariz was
supposedly going to meet me but she ended up taking pictures of Gail and Nathan when she saw them
in a nearby playground.
Literal na sumasakit ang ulo ko. Sh*t! What am I gonna do?
In the end, I decided to call Gail anyway. I tried to call her five fcking times but the line is off. I was busy
calling her when somebody tapped my shoulder. I tilted my head to see him and my brows
automatically formed a straight line when I saw it’s Brenan.
“Brenan…”
Umupo siya sa harapan ko. “What’s up in there?” Tinuro niya ang direksyon ng hospital.
“She’s still in her labor. Why don’t you check her out yourself?”
He shrugged anyway, “Kumain ka na ba, Kurt? Order ka lang. My treat.”
“Nah, I’m already waiting for my order. Take-out lang.”
Hindi na siya kumibo pa kaya bumalik na ako sa pagtawag kay Gail. Sh*t. How could I still keep on calling
her up when her phone is off? Dam-nit.
I composed an sms for her anyway. She would still read it once she turned on her phone, wouldn’t she?
---
To: Crystal Gail
Can’t be able to go home tonight. We’ll talk tomorrow.
---
I sighed as I returned my phone into my pocket. While waiting for my order, I looked at Brenan infront of
me. He was just looking out of nowhere and was idling.
“Brenan, are you okay?” I asked him.

He snapped out and looked to me blankly. “Yeah. Mag-i-stay ka kasama nila dun sa hospital?”
I nodded my head, “I have to. Nangako ako kay Mariz na sasamahan ko siya sa panganganak niya.”
It has been a minute of silence between us. Kahit na marami-rami ang tao na nandito sa outdoor
restaurant na ito ay kapansin-pansin pa rin ang katahimikan sa table namin.
“Paano kung…” He paused that made me look into him, “Paano kung hindi ikaw ang tatay ng anak ni
Mariz, a-anong magiging reaksyon mo?”
That question made me bother for a second. I leaned my back on the backrest of the chair and looked to
him intently. “Reaction? I would just be happy. I would surely feel the contentment with Gail.
Pakiramdam ko, siya talaga ang para sa akin. Masyado lang naging kumplikado ang lahat.” I eyed him in
apology. “Don’t get me wrong, dude. Nasa side ka ni Mariz eh.”
He smiled weakly to me. “I won’t, don’t worry. Ano naman ang gagawin mo kay Mariz?”
I shrugged off, “I’ll just cut the connection between me and her. Simple as that. I won’t take it longer.
Ang importante, malagay na kami sa tahimik ni Gail. That’s all I want.”
Tumango-tango siya habang iniiwas ang tingin. “What if you find out that Mariz is just---“ He paused, “I
mean, she doesn’t want it.”
“Want what?” Kahit na alam kong hindi naman yun ang eksakto niyang sasabihin ay sumakay pa rin ako
sa agos niya.
“Never mind,” tumingin siya sa kaliwa niya. “Ayan na pala ang order mo. Sige, bro. Bumalik ka na sa
hospital. Baka hinihintay ka na ni Mariz. Kakain lang ako dito.”
***
On my way back to Mariz’ hospital room, Brenan’s questions trailed my mind off. Why do we think
similar questions? What ifs?
Nung una pa lang, naisip ko na sa lahat ng Black Ace bukod sa akin, bakit si Brenan lang ang malapit kay
Mariz? Yung iba namang gangmates ko, dumidistansya sa kanya.
I stopped on my tracks when I saw my parents infront of Mariz’ hospital room. Lumapit agad ako sa
kanila kaya naman napansin nila ang presence ko.
“What are you doing here, Mom? Dad?”
Mom smiled fiercely. Nandito rin ang Mom ni Mariz kasama si Morris na prenteng-prente na nakasandal
sa pader habang nakapamulsa pa.
“Veronica informed us,” Mom is referring to Mariz’ mom. “Manganganak daw si Mariz. She’s in her
active labor right now.”
“And you’re here because?” I asked, assuringly. Knowing mom, she’s didn’t go here for support. She
dislikes Mariz so much.
“To see the baby... Basta,” she smiled mischiviously, “Just wanted to see him. Syempre, pinag-usapan na
rin namin ang tungkol sa DNA test. We’ll do it with the baby tomorrow.”
“Elizabeth, ipagpaliban mo naman. Hindi pa nga naipapanganak eh.” Dad commented.
“It’s okay. Yun din ang gusto ko,” Mariz’ mom replied.
“See?” Mom walked closer to me and touched my cheek. “Mas mabuti nang malaman natin agad, anak.
Go inside… Mariz is having painful contractions. She might have broken her water, who knows? Go,
check her.”
As mom told me, I went inside the room and looked for Mariz. Wala siya sa kama kaya kinatok ko ang
comfort room. May naririnig kasi akong lagaslas ng tubig mula sa loob.
“Mariz? Are you there?”
“Kurt?!?”
Nabahala ako sa boses niya. Her voice is shaking as hell. “Ayos ka lang dyan?”
“Kurt! I think I broke my water already! Sh*t!!”

I quickly opened the door and assisted her to stand up. Natataranta ako pero mas una kong ginawa ay
ang lumabas ng kwarto at humingi ng tulong. The minutes gone so fast and the next thing I knew is that
Mariz was brought to the delivery room. As I promised, I stayed beside her inside as I encouraged her to
push harder. I was holding her hand for support while she’s in a delicate situation.
“Mariz, c’mon, breathe in and out!” She did breathe and swallowed, “Now, push!”
I kept on encouraging her to push harder until I heard a soft cry of a baby. That’s when I saw the doctor
holding the newly born baby upside down as she tapped his buttocks. She then pla
“It’s a baby boy… Congratulations…”
Hindi agad ako nakakibo. Una kong napansin ang pagluwag ng kapit ni Mariz sa kamay ko. Agad kong
tinapik ang pisngi niya. “Mariz! Mariz!”
“Sir, she’s alright. Pagod lang po siya…” The nurse answered behind me. “Pwede na po kayong lumabas,
sir. Hintayin niyo nalang po sa nursery room ang anak ninyo.”
Gaya nga ng sinabi ng nurse ay hinubad ko na ang hospital gown at mask ko saka ako lumabas na.
Sinalubong agad ako nina Morris, parents ko pati na rin ni Tita Veronica.
“How was it?” Mariz’ mom asked me.
I sighed, “It went well.” I ran my fingers on my sweaty hair. “Can I go home now? Masyado na akong
pagod. I’ll go back tomorrow morning.”
“Bro, hahanapin ka ni Mariz.”
I eyed Morris blankly, “I am tired. I want to go home.”
On my way home, I tried to analyze what I felt in the delivery room awhile ago; when I saw the newly
born baby on Stephanie’s chest. I didn’t feel any excitement. I didn’t feel the urge of carrying the baby.
I arrived at home silently. The lights weren’t on. I had to turn it on before going upstairs. Huminga muna
ako ng malalim bago ko dahan-dahang buksan ang pinto ng kwarto namin ni Gail.
“Sh*t…” I hissed when I saw only darkness. Kinapa-kapa ko pa ang switch sa gilid ng door frame at
binuksan ito. Pumasok ako sa loob at hinanap si Gail. When I didn’t see her around, I quickly went
downstairs.
“Sh*t, where are you?” I hissed under my breath.
[72] I AM TIRED
GAIL’S POV
Biglaan ang uwi ko sa mansion. I don’t want to go to my parents’ place. They just might gonna
interrogate me regarding the reason why I suddenly go home. Buti pa dito sa mansion, walang
masyadong makakaalam. Malaki masyado itong lugar na ito kaya hindi mapupunta sa akin ang attention
ng mga tao.
“Miss Gail, good evening po…” Bati sa akin ng isang maid na nakasalubong ko. Hindi ko siya pinansin.
Tuloy-tuloy lang ako sa pag-akyat sa grand staircase at dumiretso na kung saan ang kwarto ko. I
immediately shut the door close and went to my queen sized-bed. Pagkaupo na pagkaupo ko pa lang ay
napatulala na ako.
I brushed my palm on my cheek and caressed it softly. Did that really happen? Sinaktan niya ako? Kaya
niya na akong pagbuhatan ng kamay?
I snapped back from my reverie when I heard a loud knock at the door. Agad-agad akong tumalikod sa
direksyon ng pinto at yumakap sa isang unan.
“Crystal Gail?”
Napapikit ako nang marinig ko ang mahinahong boses ni Lola Almira. Ayokong magsabi kay Lola.
Ayokong malaman nila ang pinagdadaanan ko. Pakiramdam ko, nagiging pasanin na naman ako. Lagi
nalang akong nagdadala ng problema sa pamilya.
“Bakit ka nandito? May problema ba?”
Naramdaman ko ang paglubog ng kama sa kaliwa ko. I tilted back my head to face her and faintly smiled.
“’La, don’t worry about me. Kurt and I just had a petty fight.” Hinawakan ko ang kaliwa niyang kamay.
“I’ll be home soon, Lola. I just want to be alone. Pwede po bang dito muna ako?”
“Sigurado ka, apo?” She looked at my face with suddenly piercing eyes. She touched my cheeks that
made me flinch a little. “Magsabi ka nga sa akin ng totoo, Crystal Gail. Are you really okay?”
I sighed, “Opo, Lola. I am okay. Really.” I lied. Am I really okay?
“Alam mo naman na ayaw na ayaw kong malungkot ka, diba? Ikaw pa naman ang kamukha ko noong
kabataan ko,” she planted a wet kiss on my forehead. “Alam mo naman na ikaw ang paborito kong apo.
Ayaw na ayaw kong nakikitang nakabusangot yang magandang mukhang yan,” she lifted up my chin to
meet her gaze. “Sige ka, maapektuhan ang baby mo. Ang gandang lahi niyo pa naman.”
“Ayos lang po talaga ako, Lola. Pwede po bang iwanan niyo po muna ako? Gusto ko na po kasing
magpahinga.”
She nodded her head slightly and messed my hair a bit. “You know, you can count on me, Crystal Gail.
Just call me if you need me,” tumayo siya at tinitigan ako. “I’m just here for you, apo.”
I nodded my head in reply. Hindi na ako makasagot sa kanya dahil baka traydurin ako ng sarili kong luha.
Ayokong ipakita sa kanila na pinanghihinaan na naman ako ng loob. Ayoko.
“Goodnight…” She murmured and turned her back on me. She was about to go out of the door when I
called her. My throat suddenly felt swollen even more.
“Lola….” Kagaya ng katawan ko, nanginginig na rin ang boses ko. Napalunok ako nang tuluyan nang
bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipiit. Pakiramdam ko, sasabog ako kapag hindi ko inilabas ang
sama ng loob ko. I think I need someone to talk to.
“I am tired… I am tired of understanding him.”
A sob broke from my chest. I covered my mouth with my palm. Agad-agad naman akong binalikan ni
Lola at hinaplos-haplos ang likod ko.
“Pagod na po ako. Kahit na nasasaktan na ako, hindi ko pa rin yun ininda. Inintindi ko p-pa rin po ang
sitwasyon niya. Kahit na alam kong h-hindi naman niya kasalanan kung bakit siya nasa ganitong
sitwasyon, hindi ko p-pa rin po maiwasan na huwag masaktan. Sobra na po. H-Hindi ko na siya kilala.
Ibang-iba na siya.”
“Ssshhh…” She kept on caressing my back and then wiped off my tears with her palm. “Crystal Gail,
konting tiis pa. Hindi ko man alam kung anong eksaktong pinagdadaanan mo, pero wag na wag ka
kaagad susuko.”
“L-Lola, nahihirapan na po ako. Nasasaktan na ako sa mga s-sinasabi niya sa akin. Mas pinaniniwalaan
niya ang ibang tao kesa sa akin. Wala siyang tiwala. G-Ginagawa ko naman po ang lahat eh. Pero bakit
ganun?”
Niyakap niya ako ng mahigpit. I cried in her shoulder which made me feel kind of comfortable. “Kapag
napapagod ka, hindi ba dapat magpapahinga ka lang? Huwag dapat sumuko agad. Kahit kailan hindi
nagtatagumpay ang mga taong sumusuko agad. Pagsubok lang yan. Huwag kang papagiba.” Tumingin
siya sa mga mata ko at bahagyang ngumiti. “Huwag mong sabihin na nagpapatalo ka sa ibang babae?
Naku, Crystal Gail, wala sa lahi natin yan!”
She bawled her right fist and raised it up, “Just keep the faith. Fighting lang~”
I didn’t utter a word. I just looked back at her and listened to what she says.
“Kapag sumuko ka, ibig sabihin nun ay mahina ka. Sa buhay ng tao, hindi pwede ang pa-nene nene! Yung
tipong konting sakit lang, aaray ka na? Naku, apo, walang mangyayari sayo kapag ganun.” Pinunasan na
naman niya ang mga luha ko gamit ang thumb niya. She held up one finger. “Yung mga ganyang
pagsubok, kailangan yan sa relasyon. Diyan kasi susubukin kung gaano kayo katatag. Challenges lang
yan.”
Inalalayan niya ako na humiga pagkatapos ay kinumutan pa niya ako. She then stroked my hair gently
with her hand.
“Kapag sumuko ka kaagad, mababalewala ang mga pagsubok na pinagdaanan niyo noong simula pa
lang. Just think of happy thoughts of him…” I felt the relaxation while she’s stroking my hair. I shut my
eyes close and let myself feel relaxed. “Empty your mind from bad memories and just fill it with happy
thoughts.”
Happy thoughts of him…
Those days when we did nothing but to cuddle with each other, those nights when he always kept on
whispering in my ears how much he loves me, those times when he made me smile effortlessly and
those times when no one’s bugging our relationship.
I hope those times happen to us again.
-THE NEXT DAY-
KURT’S POV
I was up all night, waiting for Gail to get home. Time continued to move so fast that I didn’t notice that
the sun was already risen up. Inabutan na ako ng umaga sa kakahintay pero wala pa rin siya. I badly
wanted to call her up but she left her phone here. Gustuhin ko sana siyang hanapin kung saan-saan pero
wala akong idea kung saan ko siya hahagilapin. Ultimo bahay nila, hindi ko alam kung saan. Damnit! I’ve
realized how idiot I was towards her last night. Hindi ko dapat pinagana ang init ng ulo ko. Hindi sana
siya aalis kung hindi ko siya sinaktan.
Agad-agad akong napatingin sa pinto nang marinig kong may mag-buzz mula sa loob. I quickly walked
towards the door and opened it without looking at the CCTV screen. I got dismayed when I saw Butler
Homer outside and not the person I am expected to come.
“Sir Kurt, pinatawag niyo po ako? May kailangan po ba kayo?”
I sighed and motioned him to come in. Dumiretso ako sa sofa at umupo. I really phoned him awhile ago
to ask some stuff.
Nanatili lang siyang nakatayo sa kaliwa ko. “Take a seat, butler. May itatanong lang ako.” I said hoarsely.
He sat quietly across to me. “Ano po yun?”
“Ano ang address ng bahay nila Gail?” I asked abruptly and took a sip on my coffee. “She didn’t go home
last night. We had a fight… I assumed she went home to her parents’ place.”
He cleared his throat that made me look back to him. “Ah Sir Kurt, ano po kasi…”
“What?” I demanded.
“Nagpahatid po siya sa akin kagabi sa mansion ng Lola niya. Iyak po siya ng iyak eh. Ayaw niya pong
sabihin ko sa inyo na umuwi siya dun pero sa palagay ko naman na kailangan niyo yun malaman.
Ayokong mag-alala kayo sa kanya.”
I closed my eyes and massaged the bridge of my nose. His statement made me bother for a minute. I
can’t blame her for going away from me. Kung ano-anong pinagsasasabi ko sa kanya kagabi. Nagawa ko
pa siyang sampalin. Ugh, f.ck.
“H-Hindi ko naman sinasadya yun.” I murmured and eyed him blankly. “My situation is getting worse
and because of this, I am getting more frustrated of myself.”
“Piece of advice lang, Sir,” mahinahon niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ko. “Hindi ka pa
pinapanganak, nagsilbi na ako sa pamilya mo. Nasubaybayan ko ang paglaki mo. Kilalang-kilala na kita…
Maski yung pagtrato mo kay Miss Gail noon, alam na alam ko.”
I just stared at him intently and waited for him continue what he is about to say. My curiosity is kicking
me and I think, he has the knowledge everything about me.
“Naaawa ako sa kanya, Sir Kurt. Tuwing umaalis ka, lagi akong pumupunta dito para i-check siya. Dati-
rati, bantay-sarado ka sa kanya. Pero ngayon? Pinapabayaan mo na siya. Hindi lang naman si Miss Mariz
ang buntis, Sir eh.” His expression softened as he eyed me apologetically. “Alam ko kung gaano ka
kamahal ni Miss Gail pero hindi naman tama na maging palagay ka na dun. Dumadating din ang tao sa
puntong mapapagod na siya.”
I was caught off guard by his words. Am I really taking Gail for granted?
“At kapag dumating na siya sa puntong yun, maglalaho lahat ng pinaghirapan niyo noon, Sir. Baka sa
oras na ito, tuluyan na talaga siyang mawala sayo.”
I buried my face on my palms. My head is literally aching hard now. Eventhough I didn’t remember
anything about her, there’s still a part of me that doesn’t want her to leave me.
“No,” I groaned. “I will never let that happen. I promise.”
“Sir, gusto niyo po bang puntahan natin si Miss Gail sa mansion ng Lola niya?”
I raised my head and looked to him blankly, “I guess it isn’t the right time yet. I’ll let her cool down for
awhile. Alam kong sobra ko siyang nasaktan. Kakausapin ko siya kapag malamig na ang mga ulo namin.”
Maya-maya lang ay umalis na si Butler Homer at bumalik na sa unit ko. I, on the other hand, went in to
take a shower. Pagkatapos kong maligo ay narinig kong tumunog ang phone ko. I took it on the top of
the table and looked who texted me.
---
From: Dad
Come here in the hospital. Mariz is looking for you already.
---
***
As soon as I got in the hospital, the first thing came up in my mind is to go directly to the nursery room.
At hindi nga ako nagkamali, nakita ko kaagad si Dad na nakatayo sa harapan ng nursery room. He was
staring blankly inside.
I tapped his shoulder to get his attention. He tilted his head to me and smiled eventually. “Dad, how’s
everything going?”
Ibinaling niya ulit ang tingin sa loob ng nursery room. As I looked through the glass window, I suddenly
found myself smiling. There are lots of babies inside. They look so cute.
“Wala pang pangalan ang baby ni Mariz. We decided not to name him for awhile. Hindi pa naman tayo
sigurado kung anak mo nga siya. Nasa sayo naman ang desisyon kung gusto mong ibigay ang apelyido
natin sa kanya---“ he pointed to the rightmost corner. Valencia lang ang nakalagay sa papel na nakadikit
sa higaan nito. “Hindi ko alam kung matutuwa ako o magagalit sayo, Kurt.”
I sighed helplessly. I decided not to talk back to him since I do not know why all of this is happening. Ni
hindi ko nga alam kung dapat ko bang sisihin ang sarili ko. Wala akong alam.
“Pero naisip ko na baka nagmana ka lang sa akin.” He chuckled silently, “Mas masahol nga lang ako dahil
nagawa kong lokohin ang Mom mo kahit na kasal na kami. I cheated on her that’s why I have Liam.”
Tumingin siya sa akin at ngumiti ng bahagya. “Pero pinagsisihan ko naman yun. Alam ko sa sarili ko na
mahal ko ang Mom mo kahit na minsan ay may pagkamaldita yun. Ikaw ba? Nararamdaman mo ba kung
sino ang mahal mo sa kanilang dalawa?”
Hindi agad ako nakakibo sa tanong niya. I am not dumb not to think that he’s referring to Gail and Mariz.
I looked away as an answer, “Don’t question me now, Dad. Naguguluhan pa ako.”
“Anak,” inakbayan niya ako at tinapik-tapik pa ang balikat ko. “Pumili ka lang ng isa. Listen to your
heart.” He points my left chest. “Pakiramdaman mo lang ‘yang puso mo. I know it may sound ridiculous
but that would answer all your unanswered questions in your mind. Just compare what you feel when
you’re with Gail and Mariz.”
Kahit naman na hindi ko ikumpara ang nararamdaman ko para sa kanila, nararamdaman ko pa rin
naman na mas matimbang si Gail para sa akin. Naiipit lang ako sa sitwasyon ni Mariz. Sa ilang beses kong
nakasama si Mariz, pinapakisamahan ko lang siya dahil sa anak niya at wala ng iba.
When I’m with Gail, I feel like everything I do make sense. Lahat ng ginagawa ko sa kanya, gusto ko. I do
everything for her not just for responsibility but because I want to take care of her.
I dropped my sight to the floor and took in few deep breaths as I murmur, “I don’t have reason at all but
I definitely want Gail in my life.”
STEPHANIE’S POV
Naninibago ako. Parang kailan lang, may dinadala ako sa tiyan ko na bata. I carried him in my womb for
9 months and now my baby’s here with me.
“Here’s your bouncing baby boy,” the nurse then placed my baby in my arms. Hinawakan ko kaagad ang
kamay nito at hinalikan ang pisngi. “Congratulations po.”
“Thank you…” I murmured to her, still focused on my baby. “My baby is so handsome.”
“Tss… Magbabago pa yan kapag lumaki na siya. Lahat naman ng baby ay cute noh! Duh?”
I snapped up my head to Misty and gave her my blank expression. Eversince the first day we met, she
always fond of telling unpleasant things to me.
“Misty, stop it.”
Napangiti ako nang makita kong pumasok si Kurt ng kwarto ko kasunod ni Daddy Lucas. He immediately
went closer to Misty and messed her hair.
“Misty, huwag kang ganyan magsalita. Paano kung pamangkin mo pala siya?” He said and looked to me.
Para bang nawala sa isip ko yung sakit na naramdaman ko kagabi nang ipanganak ko ang baby ko
pagkakita ko sa ngiti ni Kurt. “How are you, Mariz?”
“I--I am fine.” I replied with a smile.
“Let’s not take it any longer,” Tita Elizabeth caught all of our attentions. Lumapit siya sa kaliwa ko at
tinignan ang baby ko. She stared at my baby anxiously but I didn’t mind.
“Gusto niyo pong hawakan?” I asked.
“No,” she quickly shook her head. “Saka na kapag lumabas na ang resulta ng Paternity test.”
Paternity test…
That made me shiver for a moment. Natatakot ako sa magiging reaksyon nilang lahat. Lalong-lalo na ni
Kurt. Anong gagawin ko? Malalaman na nila lahat ng kasinungalingan ko.
“Habang hinihintay natin ang resulta ng test, dun ka muna mag-i-stay sa bahay namin.” Daddy Lucas told
me with a small smile on his face. Napangiti rin tuloy ako sa sinabi niya. Are they welcoming me to their
family already?
“Dad! No way!” Misty squealed.
“Why not? Mas maaalagaan siya kapag nasa bahay natin siya.” He reasoned and looked to each and
everyone of us. “May home nurse kami dun. I believe Kurt won’t be able visit her for awhile because his
concern is on Gail now. We’re talking about the real fiancée here. Don’t worry, we’ll take care of you,
Mariz while Kurt’s not around.”
“Ay, tama! Hihihi! The real fiancée~!” Misty stuck out her tongue to me. Kahit na nabubwisit ako sa
kanya, kailangan ko pa ring magtimpi. She’s really pissing me off to death!
“Pumayag na ho ba ang Mama namin dyan sa plano niyo?” Kuya Morris questioned out.
“Yeah, in fact, napag-usapan na namin ito kagabi bago manganak si Mariz.”
So, Kurt won’t be able to see me for awhile? How about me? How about my baby? I don’t want a nurse!
I want a father for my child.
“K-Kurt,” I called her weakly. “Do you want to hold him?”
That seemed to bother him for a second but then again he shook his head slightly, “Not that I don’t want
to, but I just can’t. Natatakot ako…”
“Natatakot?”
He sighed, “Baka malaglag ko siya. Baka mapisa ko. Hindi ako marunong. Excuse me,” he then turned his
back on us and left.
This feeling that everybody doesn’t want to hold my child is fcking sh*tty.
***
2 days have passed since I gave birth. Like what they have planned, they already took a hair sample of
my baby and Kurt. Sabi nila, after one week, makukuha na yung result. Ang ibig sabihin lang nun, 1 week
nalang rin ang itatagal ko sa buhay ni Kurt. I may be pathetic on what I did to him but I still don’t care.
Love is a sh*tty feeling that no one can resist. Malayo na ang itinakbo ko, ngayon pa ba ako susuko?
Ngayon na masisira ko na ang dapat na masira, saka pa ba ako titigil?
“Here’s your room, Mariz. Nailipat na rin dito yung mga nabili niyong gamit ni Kurt. Yung infant clothes,
crib, everything you need. Tawagin mo nalang ang ang nurse kapag may kailangan ka pa.”
I placed my baby on the crib and gave Daddy Lucas a hug.
“Thank you po, Dad. Kahit na nararamdaman kong ayaw nila sa akin, nandyan pa rin po kayo na
nakaalalay sa akin.”
He slightly tapped my head and pulled free from the hug. He shook his head. “Wala yun. Naiintindihan
ko ang sitwasyon mo.” He bent down the crib and played with my baby’s hand. “Anyway, Kurt can’t
make it tonight. Sana maintindihan mo na kailangan din siya ni Gail.”
I felt like I was being stabbed for a brief moment but I perked up. “I—It’s okay po.”
“Patulugin mo muna si Baby. Bumaba ka na maya-maya. We’ll be having our lunch.” He stopped and
looked to me. “Alam kong wala pa siyang birth certificate dahil hinihintay pa ang DNA test result, pero
anong first name niya?”
I brightly smiled to him. “Tristan Stephen po.”
“Oh,” he deliberated. “Ahh… N-Nice. Galing sa pangalan niyo ni Kurt?”
“Yes, Dad.”
“Okay,” he took steps back. “We’ll wait for you downstairs. Just use the intercom if you need
something.”
Hinintay ko muna makalabas ng kwarto si Daddy Lucas bago ko kargahin ulit si Stephen. The good thing
about my baby is that he doesn’t cry a lot. Kahit pala na problemado ako nung pinagbubuntis ko pa siya,
hindi niya namana ang sama ng loob ko.
“Tristan Stephen?”
The moment I heard Misty’s voice, I slowly turned around and faced her. I managed to smile to her
eventhough I don’t want to. C’mon, she’s Kurt’s little sister. I need to be nice to her in order for her to
be nice to me in return.
“Yes, that’s my baby’s name. Gusto mo siyang kargahin?”

She just crossed her arms and walked towards me. “Nah, ayoko. Pwede bang ako nalang ang
magpangalan sa kanya?”
Ayokong makipagtalo sa kanya kaya pinilit ko pa ring tumango. “S-Sure.”
She grinned, “I’d like to name him Basty!” She giggled, a girly giggle. “Parang Misty lang~ Ow diba?” XD
“Basty? Why?” That sounds cute anyway.
A grim smile formed his lips and her brows wiggled pleasantly. “Basty… Short for bastard.” She paused
and I frowned. “Just kidding, Mariz~”
Ugh, relax, Mariz. Bata lang yan. Don’t let her get into your nerves.
“Ito naman, joke lang,” she eyed my baby, seemed observing. “Alam mo bang may lahi kaming Korean?
Pero bakit si Basty, parang wala naman?” She chuckled and clapped her hands. “Yay, excited na ako para
sa result, Mariz~”
Hindi na ako kumibo sa kanya. I just started to sway my baby slowly and comfort him to sleep. He’s not
Basty, idiot.
“May secret kami ni Kuya Kurt noon~ Want to know about it?” she said in a sing-song voice. Kahit na
nacucurious ako dahil nabanggit niya si Kurt, hindi ko pa rin pinahalata. “Nagpromise ako sa kanya na
hinding-hindi ko tatanggapin na pamangkin ang anak ni Kuya sa kahit kaninong babae. Gusto ko yung
kay Ate Gail lang. Kaya mapa-negative man o positive ang resulta, well, ALAM NA~!!!”
She then stormed out of the room, leaving me pissed here.
“Get lost, stupid brat…” I hissed under my breath and placed back my baby on the crib. Buo na ang
desisyon ko. Walang atrasan. Hindi ko hahayaan na masira lahat ng pinaghirapan ko. Napapagod na ako
sa pagtapak nila sa pagkatao ko. Pati anak ko na walang kaalam-alam sa mga pinagdaanan ko sa bahay,
nadadamay pa. My child isn’t a bastard! Damnit!
I fished out my phone from my dress pocket and scrolled through the contacts. Halos mabutas ko na ang
screen ng phone ko sa madidiin na pag-tap ko. I’ll risk everything just to get Kurt for me and my baby.
“Hello, Arman…”
[“Yes, hello, Mariz? What can I do for you?”]
“I need your help. Name your price, Arman.”
[“Ano na naman yan, Mariz?”]
I sighed and closed my eyes for a brief moment, “Please, I’m begging you.”
For the second time around, I need Arman to help me. Natulungan na rin naman niya ako noon para
kumbinsihin si Emily na nurse ni Kurt noon, siguro naman pwede siyang kumilos ngayon sa laboratory?
“TOK! TOK! TOK!”
My body suddenly froze as I heard her annoying voice again. “I’ll call you again later, Arman.” I muttered
on the phone, ended the call and turned around to face this annoying creature.
I saw her leaning against the door frame while smiling foolishly at me.
“C’mon, Mariz. Kakain na raw tayo sa baba~ Chuchu! Chuchu!” She said as she snaps her fingers
repeatedly.
Fck you! I am not a dog!
[73] QUITTING
GAIL’S POV
For the past three days I’ve been staying her at Lola’s place, all I do is to watch television, listening to
music, breathe some fresh air in the garden or surf the internet just like what I am doing right now.
Nagkataon kasi na online sina Kaye Anne at Chloe kaya ngayon ay ka-group video call ko sila. Dahil dito,
medyo nababawasan ko ang pag-iisip ng mga problema ko ngayon. I am away from stress.
[“Sissy, hindi ka pa ba uuwi sa inyo?”] Chloe asked me thoughtfully. I sat comfortably on the rocking
chair here in the veranda before answering her. Nasabi ko na kasi sa kanila na umalis ako sa unit ko. I
didn’t tell them what exactly happened though. Sinabi ko lang na nagkaroon kami ng misunderstanding
ni Kurt. Ayaw ko kasi silang mag-alala.
Me: “Ayoko pa. Dito muna ako kina Lola.”
Kaye Anne: [“Gaano ba kalala yung pinag-awayan niyo para layasan mo siya ng ilang araw?”]
I sighed and then shrugged off, “Let us not talk about it. Ini-stress niyo ang baby ko.” I joked.
Chloe: [“Ay! Si Kaye Anne kasi eh~”] She whined jokingly. [“Sissy, nabalitaan ko kay Dustin na nanganak
na raw yung babaeng bruhilda na ano ni Kurt.”]
Kaye Anne: [“Naku, Chloe! Huwag na nga nating pag-usapan yan. Baka mas lalong ma-stress pa ang
pinsan ko eh. Ibang chismis nalang!”
Natawa ako ng mahina sa dalawang kaibigan ko. Tama yan. Imbes na ang problema ko ang pag-usapan
natin, mas mabuting ilihis nalang ang topic. Baka sakaling gumaan ang pakiramdam ko.
Chloe: [“Wala akong alam na chismis ngayon eh. Kayo nalang ng boyfriend mo ang pagchismisan natin,
Kaye Anne.”]
Kaye Anne: [“Luuuh! Nananahimik kami ni Austin eh.”]

Napangiti ako nang makita ko sa screen ang pamumula ng mukha ni Kaye Anne. Nakita ko pang umayos
siya ng upo sa inuupuan niyang sofa. I smiled to her. “Kaye Anne, kamusta na kayo ni Austin?”
Kaye Anne: [“Ayos lang naman kami. We’re happy… Haha! Parang showbiz lang, Gail.”]
Chloe: [“Naku, Gail! May chismis pala ako sayo tungkol sa dalawang magdyowa na yan!”]
“Ano naman yun?” I slightly fixed the Ipad on my hand.
Kaye Anne: [“Chloe, umayos ka!”] >.<
Chloe: [“Hihihi… Kumikirengkeng yan si Kaye Anne. Laging tambay ba naman sa unit ni Austin!”]
Hindi nakakibo si Kaye Anne. Nakita ko lang siyang nagpout sa screen kaya medyo natawa ako.
“Kaye Anne, may tiwala ako sayo. Huwag kang gagaya sa akin.” I reminded her.
Kaye Anne: [“Luuuuuh! Tinuturuan ko lang naman na magluto si Austin eh. Yun lang yun. Ang dumi ng
utak niyo!”] >//////////<
Chloe: [“Defensive much, teh?? Hahaha! Baka bigla ka nalang marape ni Austin, hindi namin alam. Tsk
tsk tsk! If you know what I mean.”] (~~,)
Kahit na hindi ako yung sinasabihan nun ni Chloe, pakiramdam ko ako yung namula ang pisngi. “Chloe,
wag ganyan. Rated SPG topic naman yan.” =__=
Kaye Anne: [“K-Kaya nga! Walang kyeme si Chloe. Baka kayo ni Austin, ganun!”]
Chloe: [“Ha! Kami ni Austin? No way. Kami pa ni Dustin, pwede! Hahaha! Kaloka ka Kaye Anne.
Bukambibig mo si Austin.”] XDDD
Medyo hindi ko nagets yung usapan ng dalawa. It took me a minute to understand what Chloe said.
Austin? Dustin? Oo nga noh? Bakit naman napunta si Austin kay Chloe? =_____=
Kaye Anne: [“Sorry naman~ Parehas ng last four letters eh. Naconfused ako bigla. Hmp! Perfect mo kasi,
Chloe.”] >.<
Chloe: [“Hahaha! Joke lang. Acheche, tampo much?”]
I slight shook my head back and forth as this light conversation drawn my attention. Thanks to my
friends. They’re trying to lighten my mood.
“Baliw ka kasi Chloe. Bat ba napunta sa usapang rape? Change topic na nga.” I chuckled.
Chloe: [“Duh? Si Gail na soon to be mommy ay playing innocent. Ikaw nga may experience tungkol dito,
tapos ikaw pa ang pa-kyeme dyan! Hahaha!”]
Kaye Anne: [“Pahingi daw ng tip si Chloe para sa honeymoon nila, Gail. Hihihi!”
And that’s when my cheeks beet red. “Can’t you guys find our topic more likely awkward? Come on,
change topic.” =/////////=
Kaye Anne & Chloe: [“Hahahahaha!!”] XDDD

Matagal-tagal din kaming nag-usap nina Chloe at Kaye Anne. Kung ano-ano na nga lang ang pinag-
uusapan namin. In three weeks, ikakasal na pala sina Chloe at Dustin. Sa ilang beses na pagpostpone,
matutuloy na talaga this time. I am so happy for them.
Hinatiran na lang ako ng miryenda dito sa kwarto at lumubog na ang araw pero walang humpay pa rin
kami sa pakikipagkwentuhan. Siguro ganito lang namin namiss ang isa’t-isa.
Kaye Anne: [“Isali natin dito sa group video chat natin sina Sandy at Lovely. Madaldal din yun eh~ Dali,
Chloe.”]
I immediately nodded my head in approval, “Right. Add niyo dito. Namiss ko na rin yung mga yun eh.”
Chloe: [“Woah~ Ang alam ko mga sissies, MIA yung dalawang yun eh.”]
MIA stands for Missing In Action.
Kaye Anne: [“Nasaan naman sila ngayon? Shopping sa N.Y, Paris, London, Japan o di kaya sa Korea? Mga
sosyal yung mga yun eh. Nakakaintimidate.”] -__-
Chloe: [“Nah. Ito pala ang chismis. Naalala ko bigla yung nahalungkat ko sa phone ni Dustin.”]
“Ano yun? Cliff hanger ka.”
Chloe: [“Err… Yung sa inbox ni Dustin, nakita kong may sms galing kay Kent asking where to stay. Blah
blah blah… Hanggang sa ma-point out ko sa iba pang sms na tinanan pala nung kambal yung dalawa
kaya sila humihingi ng tulong kay Dustin. Ayon sa nakalap kong impormasyon, nasa Bicol daw sila!”]
Kaye Anne and I gasped. “WHAT???!”

I pulled myself together when I heard some footsteps coming toward here in the veranda. I then saw
Lola’s pair of signature shoes. I brushed my sight up to her face and smiled.
“Hi Lola.” :)
Her expression softened and eventually, she smiled. “What are you doing here? Mahamog na.”
“Oh,” I deliberated and looked back at my Ipad. “Sissies, talk to you later. Nandito si Lola eh.”
They both blew a kiss for me and waved their hands goodbye, as well. I turned off my Ipad and got
myself off the rocking chair.
“How’s work po?” I asked. As far as I know, Lola’s now working in our company here in Manila. She can
still handle the business well though, despite of her age. Well for me, she’s extremely amazing.
“As usual, it’s fine.” Her face suddenly became wary. “Crystal Gail, someone wants to talk to you.”
My heart beats fast automatically. Wala pa man siyang sinasabi kung sino yun pero sa expression pa lang
ni Lola, alam kong tama ang hinala ko.
I sighed, “Lola, I still don’t want to talk to him.”
“Don’t speak. At least, listen to him.”

I walked into my bedroom and sat comfortably on the couch. Lola followed after me, “Ayoko pa po
siyang makita. Gusto kong iparealize sa kanya kung anong pakiramdam kapag wala ako sa tabi niya.” My
face smoothed out as I eyed her back. “Gusto kong malaman kung mararamdaman niyang mahal niya rin
ako.”
KURT’S POV
I quietly roamed my sight around the receiving area of the mansion. Well, it’s huge and there are lots of
expensive furniture around. It is even a lot bigger than my parents’ house. Well, that is not my concern
though. I came here to fetch Gail. It has been 3 days since she left and I think, three days is enough to
cool herself down. I badly want to see her. I badly miss her as well.
I jumped out of the sofa when I saw this old woman walking down the stairs. She has those fierce set of
eyes that made me feel uneasy towards my actions to her. I should be more polite to her. It’s like she’s
the most sophisticated woman I have ever seen in my life.
“Kurt, apo—“ I looked at her in amusement when I heard her call me apo. I don’t know why but I felt
glad upon hearing that from her. “Hindi pa siya handa para harapin ka.”
My joy vanished suddenly. I felt a big sticking thing on my throat and I had to clear it before speaking to
her. “B-bakit daw po?”
She smiled faintly, “She’s hurt. Let her be alone for awhile. Don’t worry, she’ll come back to you soon.”
There was a brief pause between us. “I understand your situation, Kurt. Well, you really do need a lot of
understanding because you have amnesia. But, don’t forget that Gail needs to be understood, too. She’s
pregnant and it’s hard for her to face these troubles coming in her life now alone. Please do consider her
feelings.”
I swallowed very hard before nodding my head slowly, “Yes, I will. I am very sorry for what happened.
Hindi ko naman ginusto ang nangyari. Ayaw ko rin naman po siyang pahirapan.”
***
Lola Almira’s advice kept rummaging in my mind as I went home. What if Gail gets tired of me? What if,
like everyone says, she’ll leave me for good?
I shook my head on the thought. No, I won’t let that happen. When she gets home, I will talk to her to fix
things out. Kakausapin ko siya tungkol kay Mariz. Kung positive man ang lumabas sa resulta then fine. I’ll
just compensate with Mariz and tell her that I’ll just provide financial needs to the baby. Kung pwede,
bibisita-bisitahin ko nalang ang bata. Susustentuhan ko nalang. I’ll put my focus on Gail and our baby
alone and I will try my best to provide everything to them.
I can even give the love and care they need.
I suddenly felt my phone vibration against my pants’ pocket. I then took it out and glanced at the screen.
I exhaled in exasperation when I saw it’s Stephanie. Again.
I closed my eyes as I placed the phone on my ear.

“Hello…” I greeted uninterestingly.
[“Hi, baby love~~”]
My brow creased. That term of endearment is starting to irritate me, really. “Yeah, what’s up?”
[“Kailan mo kami dadalawin dito ni Brylle?”]
My nose wrinkled. “Brylle?”
[“Oh, instead of Tristan Stephen, I decided to name our baby Brylle anyway. Ayaw kasi ng Mom mo.
Ilang beses na niya akong pinagalitan, as well as your little sister Misty.”]
Her voice became sad. “Ahh, hindi ko pa alam kung kailan ako makakabisita dyan. I hope you
understand.”
[“Oh okay lang. Kurt, pwedeng favor?”]
“Sige lang…”
[“Kapag lumabas na ang resulta ng DNA test, which is surely positive naman, pwede bang kunin mong
ninong ang X9? Please?”]
My eyes narrowed in disgust. “Are you serious? Bakit hindi nalang ang Black Ace?”
She sighed on the other line. [“Dati kasi, yun ang plano natin. Kukunin mong Ninong ang X9 kahit na may
conflict ka sa kanila.”]
I made a face and shook my head in disbelief. Did we really plan that? Bloody hell.
“I’ll try. Sige, bye na.”
[“Wait, Kurt----“] I didn’t let her finish her words. I quickly ended it up and threw my phone on the
center table.
X9.
Maybe they know how I would comfort Gail whenever I hurt her before. I hope they can help me. I badly
want Gail to get back home soon.
“Bakit pito lang kayo?”
Derrick replied Kurt with a smug, “May tinanan yung kambal eh.”
Nabigla ang X10 sa biglaang pagtawag ni Kurt sa kanila. Katunayan, si Alex ang talagang tinawagan ni
Kurt at sinabihan siya na puntahan ito sa unit ni Gail. Out of excitement, the X7 immediately stormed to
Gail’s unit. Kent and Brent couldn’t come with them since they’re out of town with their girlfriends
namely; Sandy and Lovely. Wala silang alam kung bakit nauso ang pagtanan sa kanila nito mga
nakaraang Linggo. Recently lang, tinanan naman ni Arthur ang pinsan ni Kurt na si Megan pero
makalipas ang ilang araw, nawala nang parang bula ang huli. Arthur then heard that Megan was sent to
China already and was now married to a fellow Chinese.
“Master, bakit ang tahimik dito sa unit niyo? Nasaan si Gail?” Tanong ni Wayne sa kanya. Kahit na
medyo naiinis ito sa Master, pinilit niya pa ring magpakabait. Ilang beses na rin kasi siyang hindi pinansin
nito tuwing magkakasalubong sila kung saan.
“Wala.” Kurt answered blankly that made them all looked to him intently.
“Saan siya nagpunta?” Alex questioned.
Kurt pursed his lips. “She went home. We had a fight recently. Three days na rin yatang hindi umuuwi si
Gail.”
Arthur leaned his elbows on his own knees. “First time yata yan, Master eh. Usually, kapag nag-aaway
kayo noon, ikaw ang pinapauwi niya sa unit mo. Bakit naiba ngayon?”
Toffer elbowed him, “Malamang baka seryosong away ngayon.”
“If you don’t mind me asking, what did you two fight about?”
Kurt looked away upon hearing Alex’s question. It made him hesitate for awhile but then again he
perked up, “Nagsumbong si Mariz sa akin na kinumpronta siya ni Gail. She told me that Gail started a cat
fight between them. Mariz got slapped by Gail that is why I got furious as hell…” I paused for some
seconds and sighed, “Gail denied it, then. We fought about that sh*t and that made her go away
without telling me. Nung gabi ring yun nanganak si Mariz kaya nagkandaleche-leche na.”
“Pinasama mo siguro ang loob ni Gail.” Derrick commented fearlessly. “As far as I know Gail, siya yung
tipo ng babae na hindi eskandalosa. She’s a woman of etiquette. Kita mo naman kung paano siya
kumilos, diba? Halata naman sa ugali niya na hindi siya palaaway.”
“Tama! Si Princess, nagsimula ng away? Luh! Eh kung dati nga binully na siya dahil sayo, Master eh. Ni
hindi nga niya nilabanan ang mga yun. Hindi kasi siya magagalitin. Siguro, pikon siya kung minsan, pero
takte, hindi kapani-paniwala na sinampal niya si Mariz.” Sabi naman ni Wayne habang pailing-iling pa.
“Baka si Mariz ang nanampal.”
Sa gitna ng diskusyon ng mga gangmates, nananatiling walang imik si Jake. He secretly took something
on the top of the side table and took a glance on it. His eyes narrowed in curiousity while staring at it.
“Imposible talaga. She’s weak and vulnerable, I’m telling you.” Dustin said as a matter of factly. “Hindi
siya katulad ng kaibigan niyang si Chloe.” =_____=
Tuloy-tuloy na napainom nalang si Kurt sa beer in can niya. Kahit naman na alam niyang may galit siya sa
X10, sila lang ang tanging naisip niya na kausapin tungkol kay Gail. But instead of asking help from them
on how to get Gail back, they’re now defensing her.
“I did not call you to defense Gail against Mariz. So, just stop talking sh*t, alright?” Kurt murmured to
them. Napatahimik naman sila sa sinabi niya. Patience and understanding… They need to apply that to
Kurt.
“Hindi ko kailangan ng mga paliwanag niyo kung gaano niyo kinakampihan si Gail. Ang gusto kong
itanong sa inyo ay kung paano ko siya pababalikin dito.”
Alex sneered in, “Depende kung gaano mo napasama ang loob niya, Kurt. Gail can be pleased easily.
Mababaw siyang tao. She appreciates everything you do.”
That made him bother for a minute. Hindi lang sama ng loob ang binigay niya kay Gail. He hurt her not
only emotionally but physically as well.
“Sa opinyon ko, parang hindi lang simpleng away ang meron kayo,” Jake interfered and threw the
photos he was speculating on the top of the center table. “Pinaiimbestigahan mo ba siya, Master?”
Natahimik sila ng matagal. Wala ni isang nagsalita. Their eyes were fixed on the photos and it’s like same
idea were hitting on their minds.
“Pinag-awayan niyo rin ba yan ni Gail?” Jake was referring to the photos. “Kung oo, pwede naming
sagutin ang kung anumang gumugulo sa utak mo.” He stood up and took one photo from the table. “Si
Nathan ang nasa picture. He was Gail’s ex-boyfriend. Hindi naman magiging sila kung hindi mo siya
sinaktan 2 years ago. Buti nga, ikaw pa rin ang kasama niya hanggang ngayon eh, when in fact, lagi mo
nalang siyang sinasaktan.”
Kurt eyed him sternly. He doesn’t know what Jake is up to. He somewhat felt hurt on what he said. Even
the six of them were just listening to him. Kilala nila si Jake. He’s the most mysterious guy among them
next to Dustin. Masyadong malawak ang pag-iisip ni Jake na kayang paikot-ikutin ang lahat ng bagay sa
paligid sa pamamagitan ng pag-oobserba. He is a keen-observer and is opinionated.
“Frankly speaking, Gail doesn’t deserve you in the first place. Magaling lang sa umpisa. Bagsak naman
kapag nagtagal.”
“Jake, stop it!” Alex roared suddenly.
He just looked at Alex in return and held one finger. “To be honest with you, Kurt, miski kami hindi ka na
kilala. Alam mo kung bakit? Sa palagay ko, kinonkontrol mo ang sarili mo sa paglabas ng tunay mong
ugali. Oo nga, bumait ka ngayon, pero sa iba yun, at hindi sa amin.” Jake tossed the photo on the floor
and his expression hardened. “Ngayon, pag-usapan naman natin kung paano ka na-coma.”
“I don’t want to talk about it.” Kurt said coldly while looking down.
“Ano naman ngayon kung ayaw mo? Eh sa gusto namin eh.”
Derrick interrupted, “Jake, lasing ka ba?”
“Nah, I am not.” He smirked. “Gusto ko lang pag-usapan ang tungkol dito.” He paused and walked back
and forth, “Stephanie Mariz Valencia… Kapatid ng leader ng gang rival natin na si Morris Valencia. Tell
me, Kurt… How close are you two? Lately, lagi ko nalang kayong nagkikitang magkasama. Sa labas, sa
bar, o sa ospital man. Nakakatawang isipin na close mo siya ngayon when in fact, siya ang dahilan kung
bakit ka nawalan ng alaala.”
Kurt’s brows creased in confusion. The hell is he talking about?
He stood up and tightened his grip on the can. He glared out at him then. “I know that style of yours
already. Twisting the story, aren’t you?” He shook his head and laughed, a forced one. “Masyado niyong
ginugulo ang utak ko! Naguguluhan na nga ako kina Gail at Mariz, tapos dadagdag pa kayo!! Why am I
even talking to you as$holes?!”
Napatayo na sina Derrick, Wayne, Arthur, Toffer, at Dustin para umawat sa kanila. Alex, on the other
hand, tapped Kurt’s arm for comfort.
“Sigurado ka bang gang leader ka pa rin naming X9?” Jake, shoved them off. “Edi magsama kayo ng
Black Ace!! Tutal naman, nasa kanila ang simpatya mo diba?! Mas nakakasama mo pa sila kesa sa aming
gangmates mo.”
“Jake, t@ng!na. Tama na nga!” Awat sa kanya ni Derrick pero hindi niya ito pinansin. He shoved them off
and walked near Kurt. He grabbed his right wrist and looked at the tattoo printed on it.
“Kailan ka pa naging Black Ace gangmate, Kurt?”

Silence reigned for a minute. All of them were dumbfounded on what they have seen. A Black Ace
tattoo?
Jake held up his hand, “I’m quitting. There’s no reason to keep this gang. There’s a stinky traitor with
us.” He stormed out of the unit leaving them shocked.
“Black Ace ka na talaga?” Derrick asked him anxiously.
Kurt made a face. “What is it to you, then?”
All of them except Alex, shook their heads in disbelief. Toffer raised his hand, “Ayoko na rin.”
“Wala ng patutunguhan ‘to,” Wayne agreed as well as Dustin. They silently walked out of the unit,
leaving Alex and Kurt standing still.
Alex just sighed exasperatingly, “Wala lang ba talaga sayo kahit mabuwag na ang X10, Kurt?”
“I don’t give a sh*t.”
Jake has been stalking Kurt for a quite some time. He started since Kurt went out with them to
remember some memories. He fell into curiousity about his whereabouts that’s why he decided to
follow him without telling X8. That’s when he discovered that Kurt’s now belong to the Black Ace and is
now the rank 2 of them.
[74] THE RESULT
KURT’S POV
I woke up Sunday morning when I heard the door opened. I quickly rolled on the bed to look at it and I
flinched when I saw Gail entered the room. Kinusot-kusot ko ang dalawa kong mata para siguraduhin
kung namamalik-mata lang ako pero kitang-kita ko pa rin siya na pumasok dun sa walk-in closet.
How I missed her. It has been a week since she left me here.
I stood up and followed after her in the walk-in closet, “Gail, kamusta?” I felt stupid of what I asked her.
Stupid question it is. “Uhmm, Gail, I… I missed you.”
Napansin kong natigilan siya sa pagkuha ng bag sa cabinet, pero maya-maya rin ay tinalikuran niya ako
na para bang wala ako sa tabi niya.
I grabbed her arm and pulled her to face me. She was just looking at my chest part blankly. “Gail, usap
tayo.” I sighed and swallowed hard, “I am sorry.”
“Save it,” she replied coldly and then pulled herself free from my grip. “Aalis ako. Kukunin ko lang ang
bag ko.”
“Saan ka pupunta? Iiwan mo ulit ako?”
Hindi niya ako sinagot. Nilagpasan niya lang ako at lumabas na ng kwarto. I followed her downstairs and
tried to stop her.
“Gail, mag-uusap tayo!”
She flinched a little. She then, stopped on her tracks and faced me. Her eyes were as hard as ice. “Sige
lang, Kurt! Sige lang! Sumigaw ka pa. Pero huwag kang magtaka kapag bigla akong matrauma dyan sa
boses mo.” She pursed her lips for a moment. “Uuwi ako mamaya. Unit ko ‘to, baka nakakalimutan mo.”
I just watched her storming out of the room. I don’t have any choice but to look at the CCTV screen
beside the door frame. Nakita kong may kasama siyang dalawang babae at dalawang lalaki. As far as I
remember, the girl is Kaye Anne. Hindi ko na kilala yung isa. I sighed exasperatingly when I also saw
Wayne and Derrick with them.
Fck… Go on. Just leave me. Magsama-sama kayo. Sh*t.

Padabog akong bumalik sa kwarto at isinalampak ang sarili ko sa malambot na kama ni Gail. I flinched
when I felt something vibrated over my head. Kinuha ko ito at tinignan. Ang Cellphone ko pala.
I saw one unread message on the screen that’s why I checked on it.
---
From: Dad
The DNA result has already sent to us. Please, come over urgently.
---
GAIL’S POV
“Bakit pa kasi kasama kayo Derrick, Wayne? Girls’ day ito! Duh?!” Bulyaw ni Chloe sa dalawa.
“Sunday ngayon. Alam niyo bang nagshoshopping din ang lalaki usually kapag Sunday?” Derrick
reasoned.
“Edi magshopping kayo ng sa inyo! Humiwalay kayo sa amin. Hindi na nga namin sinama mga boyfriend
namin para walang sagabal tapos sasama naman kayo.”
Wayne chuckled, “Chloe Chanelle Mendez… Ayaw niyo nun? Kasama niyo ang anak ng may-ari ng mall
na pupuntahan niyo. Si Monteverde,” sabay tapik pa nito sa balikat ni Derrick. “Discounted tayo mga
binibini!”
“Yay! Sige, sama nalang kayo~” Kaye Anne said enthusiastically.
Tahimik lang ako habang sinusundan sila. Ni hindi ko nga alam kung bakit kasama sina Wayne at Derrick
sa amin. Eh ang usapan ay kami lang tatlo nila Kaye Anne at Chloe ang pupunta sa mall. Basta nalang
paglabas ko ng unit ko, nakita ko nalang na kinukulit nila Wayne at Derrick sina Chloe.
They decided to use Wayne’s car instead of Chloe’s anyway but I didn’t mind though. My mind is pre-
occupied of Kurt’s thoughts. He misses me? That made me feel secure. That only means that he really
cares for me.
Hindi ko lang inaasahan yung naging reaksyon ng katawan ko nang marinig kong tumaas ang boses niya.
I flinched. Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong kinabahan kanina. Am I starting to feel scared of
him?
Naputol ang pag-iisip ko nang marinig ko ang matining na boses ni Chloe.
“Derrick, dapat wala ng discount discount eh! Dapat libre na! Ikaw pala may-ari ng mall eh.”
Derrick groaned on the passenger’s seat. “Hindi ako ang may-ari nun. Yung Nanay ko lang po…”
“Magkano ang discount?” Kaye Anne asked.
“2% off,” he answered and he laughed out loud.
“Nye nye nye! Thank you nalang.” Chloe made a face and then looked at my bulge. “Baby Kyra, huwag
mong bati ang ninong mong kuripot ha? Gwapo nga, kuripot naman.”
“Aba, gwapo talaga ako! Hindi lang gwapo, gwapong gwapong hot na Mister pogi pa ng E.H.U.” Derrick
said arrogantly and then looked at us through the rear-view mirror.
“Oy, mang-aagaw ka, Monteverds’ flu ah! Mukha ka kasing bird! Ako yun uy! Mister pogi yata ‘to!”
Sabay tikhim ni Wayne at pinalaki ang kanyang boses. “Ako si Mark Wayne Madrigal, ang nag-iisa at
undefeated na Mister Pogi ng E.H.U! Boom!”
“Lul! Edi ikaw na. Wala kang discount mamaya ah!” Derrick teased and Wayne just wore his troll face.
Nilingon pa ako ni Derrick dito sa backseat. “Baby Kyra, bibilhan kita ng maraming gamit. Galante akong
maging ninong. Idol ko si Wayne eh.”
“Pfft! Yung crib ba? 5 years advanced Aguinaldo yun para hindi na mamasko ng five years sa akin si
Kyra…”
There was a minute of deafening silence inside the car. Nagtaka naman kami nina Chloe at Kaye Anne
dito sa backseat dahil bigla nalang sumeryoso ang mga mukha nila Wayne at Derrick sa harapan. What’s
wrong?
“Uy, ayos lang kayo?” Kaye Anne asked them.
Wayne just shrugged off his shoulders as he continued driving. Si Derrick naman, umiwas ng tingin. He
looked out the window and the words that came out from his mouth shocked us.
“Ninong pa rin naman kaming X9 ni Baby Kyra kahit na buwag na kami.”
STEPHANIE’S POV
Today is the day. Malalaman na namin ang resulta ng DNA result. They already called to gather us here
in Lee’s Residence to bring up the result. We’ve been waiting here for almost an hour but Kurt hasn’t
still shown himself up.
“Is he still coming?” Tita Elizabeth asked.
“Baka hindi siya interesado kay Basty! Hahaha!”
“Misty, zip your mouth.” Dad reminded her and so she did, and looked away.
“I’ll still read the result anyway whether he’s coming or not. Baka natraffic lang.”
As if on cue, we all heard a loud footsteps coming toward here in the dining room. We all tilted our
heads to see who came and a bright smile appeared on my face when I saw him.
“I’m sorry, I’m late.” Kurt walked toward her mom and gave her a kiss. Lumapit din siya kay Misty at
hinalikan ang ulo nito. I smiled widely as he walked near me but I got dismayed when he just tapped my
shoulder and sat next to me. Where’s my kiss?
“Kamusta?” He asked me.
“I’m okay.” I replied bitterly.
“Saan si Brylle?”
I smile to him. The mere fact that he’s looking for my baby sends tickle to my heart. “He’s sleeping in his
room.”
“Ahem!” Misty cleared her throat that made us all looked at her. “Mamaya na kayo magchika minute
dyan. Itch na itch na ang tenga ko sa resulta. Hohoho!” *O*
“Misty, will you please pull yourself out of here?” Dad asked her sternly.
“Why oh why?” >3<
“It is an adult matter. Hindi ka dapat nandito. I’m sorry, but you need to leave.”
“Awww! Dad, daya mo~ Hmp!”
We waited for her to come out before Dad started to speak. His baritone voice occupied the four
corners of the room. “Where’s your mom, Mariz? Isn’t she coming in here?”
I shook my head politely, “She can’t come. She has to leave for Singapore.”
We all looked at Dad who’s now in the head of the table. I was almost holding my breath when I saw
him pulling the paper out of the envelope.
“I won’t take this any longer.” He said in a serious tone. My heart thumped hard. I immediately reached
for Kurt’s hand for support. We all eyed him, seemed waiting for him to read the paper.
“C’mon Dad, read it now.” Kurt urged him.
Dad took a deep breath as he shifted his sight to the paper. It took us a matter of seconds when he
finally read it.
“99.9%. It’s p-positive.”
I smiled to myself as I pressed Kurt’s hand gently. I looked at him with wide smile on my lips and saw
him wearing that straight face of his. Unti-unting niyang binitawan ang kamay ko at ipinatong ang
kanyang dalawang kamay sa lamesa. He was looking intently to his Dad. Tita Elizabeth on the other hand
is just staring blankly on the table.
“Dad, yung napagplanuhan natin, pwede bang ikaw nalang po ang magsabi?”
“Sure.” Dad answered casually and looked to me again. “Bago pa man lumabas ang resulta, nagkausap
na kami ni Kurt tungkol sa bagay na ito.”
Tinignan ko si Kurt sa tabi ko. Still, his face is expressionless while looking at his Dad. I really couldn’t
read what’s on his mind now. I suddenly felt my heart raced nervously.
“So, as the result shows positive, we are considering your baby as a part of our family.”
“Lucas!” Tita Elizabeth interjected.
Dad just held one finger that made her fell silent. “As I was saying, we’re now considering your child as a
Lee. Ibibigay namin ang apelyidong yun sa kanya. But…” He paused for seconds and eyed me seriously,
“Mariz, move on and start a new life with your baby. Kurt will provide your monthly financial needs and
if possible, he’ll visit the baby once in a while. Sana pabayaan mo na si Kurt na mabuhay ng tahimik
kasama ng fiancée niya, hija. You can now move to your new condo unit we’ve bought for you.”
Automatikong nangilid ang luha ko sa sinabi niya. Pagkatapos ng lahat ng ginawa ko, yun lang ang
mapapala ko? Pati ba naman si Daddy Lucas na akala ko ay nasa akin ang simpatya ay ginaganito ako?
I stood up and looked at them with my hard expression. My hands curled into fists and I felt a lump in
my throat.
“I don’t need your money, Sir. I need a father for my child!” Nagmamadali akong umalis sa lugar na yun
at umakyat papunta sa kwarto ni Brylle. I immediately packed all my baby’s stuffs and asked the nurse to
help me move out from here. Nanginginig ang buong katawan ko habang nag-iimpake. All my life I’ve
been always rejected! Kailan ba ako matatangap ng mga tao?
“Bilisan mo dyan. Uuwi na tayo.” I sternly told the nurse as I carried Brylle in my arms. “Tumawag ka ng
cab sa labas.”
“Yes po, Ma’am.”
Nang marinig kong lumabas na ang nurse mula sa kwarto ay nagpakawala na ako ng hikbi na kanina ko
pa pinipigilan. I stared solemnly at my baby’s face and leaned in to give him a light kiss on the forehead.
“Brylle, nireject ka ng Daddy mo.”
My tears started to fall continuously on my cheeks.
“Hindi ko siya nireject, Mariz.”
My heart skipped a beat when I heard his soft voice. He placed one hand on my shoulder and turned me
around slowly to face him. He gently wiped off the tears on my cheeks with his thumb. His expression
softened as well as his eyes.
“Kinikilala ko pa rin naman si Brylle bilang anak ko. You want a father, then I can be one.” Kurt glanced at
my baby for a minute and then shifted back his sight to me. “Pero Mariz, hanggang dun lang ang kaya
kong gawin. Kung totoo ngang minahal kita noon, pasensya na pero hindi ko yun maramdaman ngayon.
Kahit katiting, wala talaga akong maramdaman para sayo.”
Napakagat-labi nalang ako habang pinagmamasdan siya. Ginawa ko naman ang lahat para magustuhan
niya ako ah. Naging mabuting babae naman ako sa kanya. I even tried myself to be sweeter than Gail
when in fact I wasn’t like that before. Pinaramdam ko kung gaano siya kaimportante sa akin.
“I don’t want to pretend anymore, Mariz. Ayoko nang magpanggap sayo na masaya ako tuwing kasama
kita.” He shook his head lightly and took a deep sigh, “Sinubukan ko naman na gustuhin ka eh, pero kahit
anong pilit ko sa sarili ko, wala talaga akong magawa.”
I swallowed hard to clear the lump on my throat. It’s like I’m being stabbed on my chest a hundred
times. That’s how fcking painful it is to be rejected by the one I love.
“K-Kurt, ano bang hindi mo magustuhan sa akin? Sabihin mo lang, babaguhin ko.”
“It’s not that, Mariz. Maganda ka, mabait ka rin naman. Pero ayokong mawala sa akin si Gail nang dahil
lang sayo.” He slowly nodded his head and made a face. “Please accept the fact that Gail really, really,
means so much to me. Sorry…”
“Sinasabi mo lang yan dahil mas nakakasama mo siya ng matagal kesa sa akin!” Nilagpasan ko siya ng
lakad at nagdire-diretso papunta sa labas ng kwarto. I suddenly stopped on my track when I felt him
following me. I faced him fiercely and shot him the look. “Sinasabi mo lang din yan dahil ayaw sa akin ng
pamilya mo! Fine! Edi ayaw na nila sa akin. I don’t give a dam-n.” I paused for a second and exhaled in
exasperation. “Pero Kurt, huwag ka naman magpapabulag sa sinasabi nila. Alam ko at nararamdaman ko
na mahal mo rin ako!”
“Hindi ko naman intensyon na saktan ka. Wala talaga akong---“
I interrupted, “Okay, fine! Huwag mo nang ipamukha sa akin yan. Sige, aalis na ako dito. Hindi na kami
magpapakita sayo ng anak mo! Masyado kang nagpapakampante sa Gail na yan. Hindi ka naman
sigurado na anak mo ang pinagbubuntis niya! You’ll regret this, Kurt! You’ll f.cking regret this!!”
“Anak ko pa rin naman si Brylle!”
My voice as well as my brows shot upwards. “Anak NATIN si Brylle! Kung ayaw mo sa amin, edi okay
lang!” I paused when Brylle started to cry out loud. “Sh*t, manahimik ka!” I hissed at my baby while
shaking him.
“Nasasaktan ang bata, ano ba!” He tried to take Brylle from my arms but I didn’t let him. Iniwas ko sa
kanya ang bata. “Huwag mong alugin!”
“Ayaw mo sa amin, diba? Edi ibig sabihin nun, wala ka nang pakialam sa amin ng anak ko! Kahit pa
anong gawin ko sa anak ko, labas ka na dun!” I turned my back on him and walked downstairs. Buti
nalang ay nakatawag na ng cab ang nurse kaya nakasakay na kami agad.
Akala nila ganun-ganun nalang yun? Hell no!
[75] STAY WITH ME
GAIL’S POV
It has been a tiresome yet fun day for me. I really enjoyed Wayne and Derrick’s company. They made me
forget all my problems even just for a day. Ang dami pa nilang pinamiling gamit para sa baby ko. Para
namang naging daddy wanna be sila.
“Salamat ulit Derrick and Wayne ha? I really had fun.”
Inilapag nila ang mga paperbags sa paanan ko at nginitian ako ng matipid. Sina Chloe at Kaye Anne ay
sinundo na ng mga boyfriends nila para ihatid sila pauwi.
“Wala yun. Basta, kapag may kailangan ka, magbuzz ka lang sa unit namin.” Derrick winked at me
playfully and I just chuckled on what he did.
“Mabuti nga at naisipan mong umuwi na dito, Princess. Kapag inaway ka ulit ni Master, sa amin ka
nalang dumiretso.” Nagthumbs up pa si Wayne sa akin at ngumiti. “Tatanggalin namin yang stress mo.”
“Sus, nakakatouch naman kayo~ Wala talaga kayong kaparis.” I smiled brightly to them. “Pare-parehas
lang tayong may problema pero nagagawa pa rin nating ngumiti.”
“Naku, Princess---“ Inakbayan ako ni Derrick at bahagyang ginulo ang buhok ko. “Don’t call it problems.
Instead, call it challenges. Pagsubok lang yan… Kayang-kaya mo yan! Nandito lang naman kaming siyam
na nagugwapuhang nilalang para resbakan ang kung sinumang aaway sayo.”
I shot them my playful look, “Really? Eh bakit niyo binuwag ang X10 kung alam niyong pagsubok lang
ito?” Tinanggal ko ang pagkakaakbay sa akin ni Derrick at ipinatong ko ang kaliwang kamay ko sa balikat
niya. “Come to think of it, involved si Kurt sa mga pagsubok natin. Eh bakit kayong X10 ang naunang
nagiba?”
They fell silent. They seemed to find the right words to explain everything.
Wayne then cleared his throat and smiled forcedly at me. “Eh kasi Princess, lahat ng bagay ay may
hangganan. Siguro, hanggang dito nalang talaga kami. Yeah, hanggang 8 years lang kami.”
“Mahirap i-explain, Gail eh.” Derrick caught my attention. He places his right hand inside his pocket and
smiled sadly to me. “Tiwala, ang isa sa mga pundasyon para maging matatag ang isang samahan.
Kasunod nun ay Loyalty.” He shrugged his shoulders and eyed Wayne. “Sa grupo namin, nawala na ang
dalawang yun.”
Kahit na hindi ko alam kung anuman ang pinagdadaanan ng X10 ngayon, mas pipiliin ko nalang na huwag
nalang silang pakielaman. Kagaya nga ng sabi nila, pagsubok lang ito. Time will come and everything will
fall into place. Right place it is.
Wayne and Derrick helped me to bring the paperbags inside my unit. Nagpasalamat ako sa kanila bago
sila lumabas. I noticed that my unit is covered with silence. Where’s Kurt by the way?
Nakapag-ayos nalang ako ng mga pinamili ko at nakahalf bath na pero hindi pa rin umuuwi si Kurt. Hindi
na ako magtataka. He must be with Mariz right now. Nakakapagod na ang ganitong set-up. Lagi nalang
akong may kahati sa attention ni Kurt. Hanggang kailan ba kami magiging ganito?
It is already 10 in the evening yet I haven’t felt sleepy yet. Buti nalang ay pinahiram ako ni Chloe kanina
ng libro. She told me that reading a book will help me get away from stress.
I leaned my back on the headboard of my queen-sized bed and started reading the book. As I’m reading
the sypnosis of it, thoughts entered my mind all of a sudden. Paano kung habang wala ako palaging
nagpupunta si Kurt kay Mariz? Paano kung mahulog na ang loob niya sa kanya?
I shoved my thoughts off and took few deep breaths. As if on cue, the door suddenly opened widely.
Both of us got surpised when our eyes met. Ako agad ang unang nag-iwas ng tingin at tumalikod sa
kanya.
My heartbeat is accelerating than its usual rate. I closed my eyes for a moment and tried to relax my
system. Why am I nervous?
Narinig ko ang mahihinang yabag ng paa niya palapit sa akin. It took us a minute before he spoke.
“The DNA result said it is positive. He’s my child. I am sorry.”
Those words keep echoing in my mind. Before I knew it, I started to cry silently. One word to describe
what I feel right at this moment; PAINED.
I got hurt to the fact that there’s a possibility that it’s Kurt’s child. But I really didn’t know that it is more
painful hearing that directly from him. I already readied myself into this but my barriers broke down
right now.
“I am really sorry, Gail.”
Naramdaman kong lumubog ang kama sa likuran ko kaya agad-agad akong tumayo at pinunasan ang
mga luha sa mata ko. I had to breathe in and out to remove the sting feeling on my chest. Naninikip na
ang dibdib ko. Bakit ba lagi nalang akong nasasaktan?
“B-Bago pa lang lumabas ang resulta, hinanda ko na ang sarili ko sa mga posibilidad, Kurt. Hindi ko lang
alam na ganito pala kasakit ngayon na narinig ko ‘yan sayo.” Tuloy-tuloy ang luha ko na umagos sa pisngi
ko. Pinunasan ko ulit ito bago ako humarap sa kanya. He is now sitting on the edge of the bed, staring at
me apologetically.
“Okay lang yan, Kurt. T-Tanggap ko naman yan.”
Tumayo siya at nilapitan ako ng dahan-dahan. He cupped my cheeks and let our eyes gazed at each
other. I can now see how sad he is right now.
“I’m sorry. I didn’t mean to hurt you.”
I smiled bitterly and removed his hands on my face. My eyes turned to ice as I looked straight into his
eyes. I felt like I’ve been broken inside and out.
“Sa isang Linggong nawala ako, marami akong narealize. Kapag wala ka pala sa tabi ko, pakiramdam ko,
maluwag ang dibdib ko. Nabawasan ang pag-aalala ko. Nabawasan ang stress ko, Kurt. Kahit papaano,
nabawasan ang pag-iisip ko tungkol sayo at napunta ang atensyon ko sa anak ko.” I looked away from
him and smiled bitterly. “Akalain mo yun, Kurt, nakalimutan kong buntis pala ako? Yun kasi ang
pinaramdam mo sa akin. Pinabayaan mo ako eh. Pakiramdam ko, mag-isa lang ako.”
Ibinaling ko ulit ang tingin ko sa kanya. Napansin ko ang pamumula ng mukha niya habang nakatitig at
nakikinig lang sa akin. His face is hard that I realized that I hit a sensitive part of him.
“I’ve realized that I’ve already forgotten myself because of you. Ikaw naman ito, binabalewala ako. Alam
mo bang nasasaktan na ako? Aware ka ba dun, Kurt?” I shook my head bitterly and looked coldly into his
eyes. “Hindi, Kurt. Hindi! Masyado kasing nagugol ang attention mo sa iba. Hindi mo alam na nasa
harapan mo lang ako, nasasaktan mo.”
I still managed to talk clearly. I want to show him how strong I am.
“Mahal kita, Kurt. Mahal na mahal. Nakalimutan ko na ngang mahalin ang sarili ko dahil sa pagmamahal
ko sayo. I realized that I should think of myself, too. Just tell me if you want me to give up on you. Don’t
let me suffer for long, Kurt. Sabihin mo lang kung ayaw mo na.”
There was a moment of silence between us. I waited for his reply but still, he didn’t utter a word. He was
just staring at me with pained expression reflects his eyes.
Tinanggal ko ang engagement ring na nakasuot sa palasingsingan ko. Inabot ko ang palad niya at inilagay
dun ang singsing. Napalunok ako ng sunod-sunod nang ibalik ko ang tingin ko sa mga mata niya. Kasabay
nun ay ang pagbagsak na naman ng mga luha ko.
“Okay, I accept what your decision is. Thanks for everything… You can leave now.” My voice was hard. I
started to take steps passed him. Unthinkingly, he dropped the ring on the floor but still, I didn’t mind.
Every step I made let me feel how I am devastated right at this moment. I felt my knees trembled.
Pakiramdam ko, parang ang layo-layo ng bathroom mula sa kinatatayuan ko.
It’s over, Gail. He didn’t choose you.
I almost held my breath when he suddenly wrapped his arm around my shoulders from behind. Hindi ko
alam kung paano niyang nagawa na makalapit sa akin nang hindi ko nararamdaman. My heart thumped
hard as I felt his embrace getting tighter.
“No, please. Don’t give up on me. Stay with me… forever.” And that’s when I felt him kiss through my
hair. He spun me around carefully and hugged me tightly. Hindi ko na rin mapigilan ang sarili ko na
hawakan ang kamay niya. “Mahal kita, Gail. Don’t you dare leave me again or I’ll die.”
The way he answered me made me feel that he’s already back to his arrogant, superior self again.
KURT’S POV
“Paano na si Stephanie?”
I breathed deeply before speaking, “Huwag muna natin siyang isipin ngayon. Napag-usapan na namin na
susustentuhan ko nalang si Brylle buwan-buwan at bibisitahin nalang siya minsan.”
“Si Stephanie ang tinatanong ko, hindi ang bata.”
I sighed, “She’s now out of my life. You’re my priority now, Gail.”
This is the warmth that I want to feel every second of my life. I can only feel this comfort with Gail and
not with anybody else.
“11PM na. Aren’t you going to sleep yet?” I asked as I tugged her closer to my body. We are now sitting
side by side with our back leaning on the head of the bed. My arm is across her shoulders and her head
is placed on my chest. Hindi na ako ngayon nagtataka kung bakit nakakaramdam ako ng excitement
tuwing kasama ko si Gail. That hard thumped of my heart only shows how I am deeply inlove with this
girl beside me.
“Kantahan mo ko, Kurt. Bumawi ka sa akin.” Siniksik pa niya ang sarili niya sa akin at itinaas ang kumot
hanggang dibdib namin. She then wrapped her arms around my body, “Kantahan mo na ako para
makatulog ako.”
“Hindi ako marunong kumanta.”
She snapped, “Anong hindi? Maganda kaya ang boses mo. Ayaw mo ba?”
I groaned and kissed her head, “It’s not that I don’t want to sing for you. Nakalimutan mo na bang may
amnesia ako? Malamang wala rin akong maalalang kanta. Next time nalang.”
She stretched out his neck to look at me in the eye and a cute smile formed her lips. “Binabarag mo na
ako. Ibig-sabihin ba nyan, malapit nang bumalik ang may pagkasinto-sinto na Kurt noon?”
I eyed her in amusement, “Really? Binabarag kita noon?”
“Oo,” she pursed her lips and eventually smiled, “Pero parehas naman tayong pikon kaya walang
nananalo sa atin.”
With my free hand, I reached for her right hand and squeezed it gently under the sheets. “Kung saka-
sakali mang hindi bumalik ang alaala ko, pwede bang gumawa nalang ako ng panibagong alaala kasama
ka?”
Her cheeks flared up and smiled, “Sure.” She looked down and I noticed her flinched a little. “Kurt, ano
yang nasa kamay mo?”
I suddenly felt uneasy about what she was reffering to. Itinabi ko nalang sa gilid ko ang kamay ko at
iniling ang ulo ko. We had a very long night now, I dont want to ruin it just because of my tattoo.
“Wala yun.” I smiled to her. “Pwede bang ikaw nalang ang kumanta para sa akin? Babawi ako next time,
promise.”
“Promise yan ha?” I nodded my head to her. “Panuorin natin next time yung video nung first time kang
nagpropose sa akin. Kinanta mo yung I’ll Be nun eh. Gusto kong kantahin mo ulit yun.”
“I’ll be?”
“Hmm,” she murmured vaguely and placed back her head to my chest. “Kakantahan na kita, Kurt.”
“Go…”
“Keep me sane in your arms tonight~
Hold me close that I might not fall~
But I know that we might be destined for life
A tragic flaw of mine
Is running away”
Eventhough there’s no music accompanying her voice, she really sounds so wonderful in my ears.
Medyo malungkot nga lang ang boses niya pero para sa akin, napakakumportable pa rin nito sa pandinig
ko.
“Remember those nights we stayed up
Just laughing on the phone
Remember the time you said that I~ will never let you go
Remember the time when I said that we could never ever be
But I know it’s a lie because deep down inside
Is a coward hiding underneath all silly games a play
All the batting of the lashes and all the charmy things I say
I’m an addict to the fact that I could lure you in just one crack of smile
But with you I might wanna stay awhile”

Patagal-tagal ng patagal lalong humihina ang boses niya. Nagiging pabulong na ito kaya sinilip ko ang
mukha niya. Her eyes are now shutting close but her embrace to me is getting tighter.
“Keep me sane in your arms tonight~
Hold me close that I might not fall~
But I know that we might be destined for life
A tragic flaw of mine
Is running away~”
There was a moment of silence between us. Pinapakiramdaman ko ang paghinga niya sa dibdib ko.
When I felt her breathing is becoming even, I carefully laid her head on the pillow. Inayos ko ang paghiga
niya pagkatapos ay tumabi na rin ako sa kanya. I wrapped my arms around her waist but got dazed
when I felt his bulge’s movement. The heck was that??
Out of my curiousity, I placed my hand lightly on her stomach and waited for the movement again. I
quickly removed my hand on top of her when I felt it move again. What the hell? Bakit ang lakas naman
yata nun?
I got so dazed of it that’s why I shook Gail’s arm a bit. “Gail, sumipa yung baby sa tiyan mo noh?” I shook
her again. “What does it feel like? Any pain?”
She groaned, “Hindi naman masakit. Ayos lang. Sanay na ako. Bakit?”
“Tulog ka na?”
She groaned louder, “Sleep-talking lang! Tsk!”
Bumalik ulit ako sa pagkakahiga at niyakap ulit siya sa bewang niya. Now I am aware of the baby’s
movement. Parang gusto ko yatang pakiramdaman nalang ang pagsipa nito hanggang mag-umaga.
“Ilang months na ba ang baby natin, Gail?”
Her eyes immediately flew open, seemed surprised. Ngumiti rin naman agad siya ng matamis sa akin.
“Ang baby natin? 7 months na. Mag-eeight. Malapit na tayong magka-baby dito sa kwarto natin, Kurt.”
I felt the excitement of the thought of carrying the baby in my arms. “Malapit na pala.”
“Yes, and I believe that sleeping late at night is prohibitable to pregnant women like me. Shall we sleep
now, then?”
I chuckled and kissed her on the forehead. “Goodnight, Gail. I’m very sorry for stressing my beautiful
fiancée.”
She smacked me lightly on my chest. “Bumalik ka na naman sa kacheesyhan mo noh?”

“Ha?”
“Walaaa~” She shook her head lightly. “Goodnight na?”
“Goodnight na… Sweetdreams.”
I felt the baby’s movement again against me. I chuckled and placed my hand on it again, “You’re active,
aren’t you?”
Gail groaned, “Kurt, di ka ba talaga magpapatulog?”
I pulled her closer to me. “Sleep now, my Crystal.”
-THREE DAYS LATER-
Kanina pa tinititigan ng ama ni Kurt ang DNA test result. Hindi siya mapalagay sa resulta nito. Pero bakit
ni katiting wala siyang maramdaman na lukso ng dugo sa bata? Para lamang itong isang ordinaryong
sanggol sa paningin niya. Kahit na positive ang lumabas sa resulta, hindi niya pa rin maiwasan na hindi
maghinala. Malakas kasi ang kutob niya na may maling nangyayari.
He got himself off the reclining chair and stepped outside his office. Sumalubong naman agad sa kanya
ang asawa niya pero nilagpasan niya ito ng lakad.
“Lucas, where are you going? May appointment pa tayo sa E.H.U,” Elizabeth said as she followed after
him downstairs.
“Cancel all our appointments. Pupuntahan natin si Mariz.”
“What? Are you out of your mind?”
He tilted his head and faced his wife. He has this serious look plastered on his face. “May maling
nangyayari. Hihiramin lang natin si Brylle.”
“For what?”
Lucas just turned his back on her and headed to his car. Wala nang nagawa ang asawa kundi ang
sumama sa kanya.
On the way to Mariz’ place, both of them are silent. Ni isa walang nagsasalita. Kilala ni Elizabeth ang
asawa. Maaaring mabait siyang tao at magaling makisama pero siya yung tipo ng tao na hindi agad-agad
naloloko.
Pagdating na pagdating nila sa bahay ng mga Valencia ay sinalubong na agad sila ng mga katulong. They
assisted them towards the garden since Mariz and Brylle are there. Naabutan nila si Mariz na buhat-
buhat ang bata habang nakatingin sa malayo.
“Miss Mariz, nandito po sila Mr. and Mrs. Lee.” Sabi ng katulong. She just nodded her head and spun
around to face them. She eyed them blankly and then looked away, “Ano pong kailangan ninyo?”
Lucas had to clear his throat first, “Just wanted to borrow our apo. Pwede ba namin siyang isama kung
saan?”
Mariz paused to think, “Saan po ninyo dadalhin si Brylle?”
“Wala naman. Ipapasyal lang namin ng asawa ko. Don’t worry, we’ll get back him to you before sunset.”
Elizabeth’s brows creased in confusion. Ano bang pinagsasabi ng asawa niya? Is he really out of his
mind?
Lucas reached Elizabeth’s hand and pressed it as a signal to remain silence. “Bond with the grandparents
lang. Unang apo eh. Sabik.”
Mariz smiled a little, “Sure, magbibihis lang po kami.”
Lucas stpooed him, “No. Pwede bang si Brylle lang? You know, hindi kayo magkasundo ni Misty diba?
Kasama pa naman namin siya mamaya.”
Mariz sighed in defeat, “Sige po…”
Binihisan muna ni Mariz ang anak bago ipaubaya kina Lucas at Elizabeth. As an acting grandmother,
Elizabeth had no choice but to carry Brylle anyway. Nasa backseat sila habang si Lucas naman ang
nagdadrive.
“Lucas, what the hell is wrong with you? Ang dami nating appointments! Alam kong mahilig ka sa bata
pero wala naman yata sa oras ito!”
Lucas shook his head as his eyes are fixed on the road, “Stay calm, Elizabeth. Hindi ako matahimik. We
have to do the DNA test again.”
“What?”
Lucas just looked at her through the rear view mirror and smiled, “Pa-DNA test ulit natin si Brylle. Wala
namang mawawala kung uulit tayo diba? Just wanted great assurance. Okay?”
[76] LEAVE US ALONE
KURT’S POV
It has been a week since Gail and I became okay. Well, okay isn’t the right term for our relationship now.
I must say that we are now wonderfully into each other. Being with her makes me feel I’m home.
“Kyaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!! Waaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhh!!!!!! Baby

loveeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
My brow creased and then eventually chuckled while watching this video… Video of my second and
official marriage proposal to Gail infront of hundred of people. Wow, is this really me?
“Sina Kaye Anne at Chloe yung boses na yun. Ang lakas tumili noh?”
Tinignan ko si Gail sa harapan ko. Nasa harapan niya si Axel na naka-indian sit sa ibabaw ng mesa dito sa
dining room. Ang daming chocolate biscuits sa table. Hindi na ako magugulat kung biglang sumakit ang
ngipin ni Axel mamaya. =_____=
Speaking of Axel, Gail told me that he’s her nephew. She explained everything to me on how Axel
became part of my life and yeah, I got amused of what she said. Si Axel pala ang dahilan kung bakit hindi
natuloy ang kasal namin ng pinsan ni Gail na si Kaye Anne.
“Mas kinilig pa sila kesa sayo eh,” mahinang sabi ko at ibinalik na ang tingin ko sa laptop na nasa
harapan ko.
“Marry me, Crystal.”
“Am I dreaming?”
“Sh*t, you’re not. Bahala ka, basta papakasalan kita.” Nakita ko sa video na isinusuot ko na ang
engagement ring sa ring finger ni Gail. Napangiti tuloy ako.
Medyo kumunot naman ang noo ko nang makita ko ang sarili ko sa video na parang may binulong kay
Gail, kaya tinignan ko ulit siya sa harapan ko. Nagsusubuan na sila ngayon ni Axel ng wafer sticks.
=_____=
“Gail,” I called her and then she looked at me, still chewing. “Anong binulong ko sayo dito? Gusto kong
malaman.”
Tinignan ko ulit ang video. Tss. Wala na. Hindi na kami exposed. Nakatutok na kasi dun sa mga guests.
Bitin. Tsk!
“Alin dun?”
Sinarado ko ang laptop at muling tumingin sa kanya. “Yung pagkatapos kong isuot sayo yung
engagement ring?”
I got even more curious when I saw her cheeks beet red. She then looked away and resumed herself on
feeding Axel. “Wala yun. Hindi importante yun, Kurt.” >////<
“Eh bakit ka namumula?” I asked, curiously and then glided Axel closer to me. Inabot ko ang face towel
niya sa top table saka ko pinunasan ang pisngi niya. Mukha na siyang yagit. Tsk.
“W-w-wala!” >///>
I looked at her again and smiled menacingly, “Was it something naughty?”
Her eyes widened and blushed even more, “Ugh! Basta!” >///>
Buti nalang ay tahimik si Axel at madaling alagaan kaya kumportable ako sa kanya. Hindi ko nga rin alam
sa sarili ko kung bakit ang gaan ng loob ko sa batang ito. Believe it or not, I was the one who asked
permission from his parents that we’ll borrow him for awhile. Nakasalubong kasi namin sila kaninang
umaga habang naglalakad-alakad kami sa labas ni Gail. And then there, si Axel na mismo ang ayaw
humiwalay sa katawan ko kaya ipinaalam ko muna siya sa parents niya.
“Minsan talaga naiisip ko na ang unfair mo.” Sabi ko sa kanya habang nakatingin kay Axel. “Tita Gail is
unfair, isn’t she? She promised me that she’ll help me remember things but why isn’t she helping me
now, Axel?”
Axel just looked at me and started to giggle. The way he giggles made me laugh, too. Bat ang cute
naman nitong batang ito? Mas gusto ko pa siyang alagaan kesa sa anak ni Mariz. Well, maybe I’m just
not into newly born babies. Baka mas mahilig ako sa toddlers?
“I am not unfair, Kurt. Medyo awkward lang yung binulong mo sa akin nun kaya ayokong sabihin sayo
yun,” Gail replied and then munched another wafer sticks.
“Nah, I believe that every words and phrases I have told you in the past were important.”
She pouted her lips, “Edi fine! Hindi ko na matandaan yung eksakto mong sinabi noon pero parang
ganito yun,” she paused and looked up the ceiling, seemed looking for the right words. “You can’t say no
because I already marked my territory.”
My brow creased in confusion. “Ha? Anong territory?”
Biglang nalang siyang tumingin pababa sa tiyan niya kaya napatingin nalang din ako dun. That’s when I
realized something. Whoa, am I that territorial before?
“I get it,” I chuckled. “Crystal ba talaga ang tawag ko sayo noon?”
“Mmmm,” she murmured vaguely while nodding her head. “Ayaw mong tawagin ako ng ibang tao sa
pangalan kong Crystal. Gusto mo ikaw lang ang tatawag sa akin nun. Ikaw din naman. Gusto mong ako
lang ang tatawag sayo ng Tristan.”
I smiled at the thought of calling her that way. I even wanted to call her baby love but I refused not to do
so. I find it a little bit awkward for a guy like me… Well, maybe next time or maybe now.
“Okay, noted,” I paused and then smiled. “Baby love.”
She giggled a little and then glided Axel back towards her. Si Axel naman, tuwang-tuwa. Paano ba naman
hindi matutuwa? Eh pinapalibutan ng sweet stuffs.
“Medyo nakakailang na tawagin mo ako ng ganyan,” she replied and beamed to me. “You know,
Stephanie used to call you that way, too.”
I gawked and then laughed out loud. It took me a minute to stop. Whoa, oo nga pala. Why didn’t I
remember that? Masyado yatang na-pre occupied ni Gail ang utak ko lately kaya hindi ko na naisip si
Mariz.
“Honestly Crystal, I find it really really irritating whenever she calls me that way. Hindi ko alam kung
bakit pero basta! Naiirita ako. Iritang-irita talaga ako.”
Nadala ko yata siya ng tawa. She laughed heartily while nodding her head slightly. “Pfft! Eh how about
me? Do you find it irritating whenever I call you baby love?”
I shrugged and then smiled warmly to her. “Of course, not. I love it your way. I love it hearing that from
you. It sounds more special than the others.”
Ngumiti rin naman siya sa akin at maya-maya lang ang binelatan ako. “1 point, Kurt. Havey~!” :””>
“Havey?”
She nodded, “Kinilig si Axel. Diba Axel?”
Axel just pointed his finger filled with chocolate on Crystal’s nose. “Hihihihi! Tita… Funny!” =^^=
“Axel, why did you do that? I looked dirty already.” >.<

“Hihihihi! Chocolatey.” =^^=
“Pati sa bata, pikon ka rin, Crystal?” I teased. Inungusan niya lang ako at pinunasan na ang ilong niya.
Tatayo sana ako para lumipat sa tabi niya nang marinig kong may nag-buzz mula sa labas.
“Sino yun?” Gail asked.
“Who’s that?” =^^=
I smiled to them. They look cute together. “Wait lang. Ako na ang magbubukas.”
Tumayo agad ako at lumapit dun sa CCTV screen. Nakita ko mula dito si Butler Homer na nakatayo sa
harapan ng pinto. I urgently opened the door and welcomed him with a questioning look.
“Sir Kurt,” inabot niya sa akin ang dalawang envelop. “Pinabibigay po ng Daddy mo.”
I glanced on the envelop abruptly and then looked at him again, “What is this for?”
He shrugged and then looked down. “Hindi ko po alam eh. May kailangan pa ho ba kayo, Sir?”
“Wala na. Salamat dito, Butler.”
I shut the door close and headed back to the dining room. Napatingin pa ako sa wall clock at naaalala ko
bigla na kailangan na naming iuwi si Axel. 6PM na eh. Tsk!
“Crystal, hatid na natin si Axel? 6PM na.”
Tumango-tango siya at tinignan ang hawak kong envelop. “Ano yan, Kurt?”
“Ito?” I raised the envelops and then put it on top of the table. “Hindi ko alam eh. Check mo nalang,
Crystal. Magbibihis lang ako sa taas tapos aalis na tayo.”
“No, I mean, ‘yang nasa wrist mo.”
I was taken aback by her question. I immediately covered my wrist with my free hand and abruptly
shook my head, “Don’t mind this, Crystal. Bihis lang ako ha?”
Umakyat agad ako sa kwarto namin at nagpalit ng shirt. Hindi ko tuloy maiwasan na hindi magtaka sa
reaction ng mga tao tuwing nakikita ang tattoo sa wrist ko. Why do they take a big deal out of it?
Umupo ako sa gilid ng kama at pinagmasdan ang Black Ace tattoo sa pulsuhan ko. I am a Black Ace
gangmate… But why couldn’t I feel any joy whenever I am with Black Ace? Some of them are very aloof
of me, except to Brenan and Morris. Sila lang naman ang nakakausap ko. Yung iba, iwas na sa akin. Ni
hindi ko nga maramdaman na kaibigan ko sila. For me, they are just ordinary people.
I’ve already made up my mind. For the past week I didn’t talk to them, I realized what my life is without
them.
It became quiet, peaceful and stress-free.
I fished my phone out of my pant’s pocket and breathed deeply. I have to do this. I want to live a normal
life. I am not doing this for myself. I am doing this for Crystal and our baby as well. I want to get away
from chaotic life of being a Black Ace member.
I already cut out the connection between me and Mariz. There’s no reason at all to continue my life with
the Black Ace.
“Hello?” I said as the caller picked up the call.
[“Kurt, kamusta? Long time no see. What’s up with you?”]
“Happy and contented.”
[“Oh, huwag mong sabihin na buo na ang desisyon mo para sa kapatid ko?”] His voice shot up. I bet his
temper has risen up. [“Puch@, Kurt! Anak mo si Brylle! Paano na ang kapatid ko? G*go ka rin noh?!”]
I sighed and massaged my temples. “May sariling buhay ang kapatid mo, Morris. Huwag ka na
mangielam. Let her move on with her life. Kinikilala ko pa rin naman na anak si Brylle.” I replied calmly.
[“*Lul! Makasarili ka masyado. Hindi mo na inisip si Mariz! Akala ko pa naman nagkaintindihan na tayo??
Alam mo na kung ano kayo dati diba? Mag-isip ka nga muna!”]
“Oo na, makasarili na kung makasarili. Yun ang gusto ko eh. Pati ba naman yun papakielaman niyo?” My
voice hardened as well as my face. “Alisin mo na rin ako sa gang mo. Ayoko nang magkaroon ng
koneksyon sa inyo. Salamat nalang sa lahat.”
Before he could say anything, I quickly ended up the call. I swallowed very hard and breathed deeply.
Tinignan ko ulit ang permanent tattoo sa wrist ko. Maybe a laser tattoo removal will do something with
it?
I made my way back to the dining room with a very light feeling and was about to greet Crystal when
she eyed me with her unusual look. Hindi ko maintindihan ang expression ng mukha niya habang hawak-
hawak ang dalawang envelopes. Para siyang seryoso, na parang nagulat o naguguluhan.
“What’s with the face, Crystal?” I walked closer to her and touched my palm on her forehead. “Are you
alright? Namumutla ka.”
Inangat niya ang envelope at tinignan lang ako.
“Ano ba ‘to?” I asked and got it from her. I pulled out the paper from it and read its header. Nagulat ako
nang mabasa kung anong nilalaman nito? DNA result ni Brylle Valencia??
I immediately analyzed all the stuffs written on it and in the end, I’ve read something that shocked my
system.
“Negative??” I eyed Crystal, still with my widened eyes. “Hindi ko anak si Brylle? Paano nangyari-----
Wait, akala ko ba…”
“Ito rin, Kurt oh,” inabot sa akin ni Crystal ang isa pang envelope. Binuksan ko rin iyon at kagaya ng
nakasulat sa nauna kong nabasang resulta ay negative din ang nakasulat dun. “Kurt, naguguluhan ako.
Diba positive yung naunang lumabas na result? Bakit ito negative?”
I shrugged off and turned my back on her. Natataranta kong tinawagan si Daddy. Ayoko munang
magsaya nang wala confirmation. Baka paasa lang itong resulta na ito.
“Hello, Dad?”
[“Got the result already?”]
“Yeah. Bakit ----“
He cut me off, [“Ayoko nang magkwento pa. Tinatamad ako. Nasa bowling Center ako, Kurt.”]
I groaned, “Dad, ano na?”
He chuckled, “Dalawang resulta ang natanggap mo, diba? Sa pangalawang pagkakataon, dalawang beses
din namin pina-DNA test si Brylle... Take note, sa magkaibang ospital. Pasensya na kung ‘di ko sinabi
sayo. I don’t want to you to freak out. Hindi lang ako matahimik. Ni hindi nga ako makatulog simula nang
malaman kong positive ang naunang lumabas na resulta ng DNA.”
I smiled widely and then covered my palm on my mouth to suppress my chuckle, “And?”
[“And there… Ginawan ko ng paraan na mahiram si Brylle para mapa-DNA test siya without Mariz
knowing it. Well yeah, the rest is history. The result showed it is negative. Ang ibig sabihin lang nun ay
hindi mo siya anak. Hindi namin siya apo. Hindi natin siya kadugo at lalong-lalo na hindi natin siya
kapamilya. Now Kurt, will you please talk to that woman? Tell her not to show herself to us. Your mom
and I thought of suing her but I changed my mind. I will let this pass anyways. Kakalimutan ko nalang na
dinaya niya ang resulta. Pinaiimbestigahan ko na rin ang laboratory sa JG.Hospital para malaman kung
sino ang may pakana sa aksyon na ito. Just tell her to leave you alone. Understand, son?”]
I closed my eyes and swallowed very hard, “Yes, Dad. Thank you!”
[“No problem. Send my regards to Crystal.”]
I groaned, “Call her Gail anyway, Dad.”
[“Hahaha! Sure sure. Sige na, ibababa ko na ito. Nagbobowling kami ng mga gangmates mo.”]
“Gangmates?”
[“Oo, ang X7. Wala ka eh, wala rin ang kambal. Hindi kumpleto. Sige na, bye na, Kurt.”]
As he ended up the call, I caught myself staring on my phone’s screen. Pati si Dad, close ang X9?
I snapped back from reality when I heard Axel’s giggle from behind. Nilingon ko sila at nakita kong
kinikiliti siya ni Crystal sa leeg nito. Yung tawa ni Axel, parang wala ng bukas. Cute :)
“What a great news, Crystal.” Hinila ko ang kamay niya at pinaharap siya sa akin. “Hindi ko anak si
Brylle.” I hugged her warmly as I stroked her hair with my hand. “Wala na tayong problema, Crystal. Ako
nalang ang proproblemahin mo. Yung amnesia ko.”
She hugged me back and lightly tapped my back. “I’ll work on that. Kung ‘di mo man maalala ang
nakaraan, gagawin natin ang sinabi mo sa akin na gumawa ng bagong alaala.” She pulled free and smiled
sweetly to me. “Promise, Kurt?”
I beamed, “A promise is a promise.”
“Ako din… Hug!” =^^=
We both looked at Axel on top of the table and saw him opening his arms widely. Sabay pa kaming
natawa ni Crystal dahil nakanguso pa si Axel.
I took him and carried him in my arms and did the group hug. Sana tuloy-tuloy nang maayos ang lahat ng
nagulo ko. How I really wish.
GAIL’S POV
Sobrang light na ng pakiramdam ko ngayon. Mukhang unti-unti nang naayos ang lahat. Masaya na ako
na magkaayos kami ni Kurt at yung eagerness niya na matulungan ang sarili niya na alalahanin ang
nakaraan. Akala ko hanggang dun lang yun. I didn’t see that coming though. What I meant is the true
DNA result. Dinaya man o hindi ni Mariz ang resulta, ang mahalaga ay nalaman na ang katotohanan.
Konti nalang. Konti nalang at babalik na sa dati ang lahat.
“Bye bye, Axel! Next time ulit?” I kissed him lightly on either sides of his cheek. Hindi pa ako nakuntento.
Pinisil ko pa ang pisngi niya. “Ang sarap mong kagat-kagating bata ka! Hmmmmm!”
“Awwwwwww!” =3=
Binitawan ko naman agad ang pisngi niya. Kawawa naman >3< “Sorry, Axel.”
“Hihihihi! Bye bye Tita! Ingat!” =^^=
Eeeeeeh! Ang cute cute talaga! Pipisilin ko pa sana ang pisngi niya nang hilain ako ni Kurt ng dahan-
dahan sa kamay ko. >3<
“Ate Emerald, next week ulit. Hihiramin namin si Axel ha?” Kurt said to them with a smile.
“Oo naman. Gustong-gustong sa inyo nitong batang ito eh.”
I giggled, “Ang sarap niyang kurutin.”
“Oh, tama na!” Hinila na naman ako ni Kurt nang akma kong lalapitan si Axel. Ang daya! Amp! “Sige, Ate.
Aalis na kami.”
“Sige, take care.”
Akala ko, didiretso na kami ni Kurt sa condo. Hindi pa pala. Dumaan muna kami sa isang restaurant para
kumain ng dinner. Base sa observations ko, parang bumabalik na yung dating ugali ni Kurt. Yung
mayabang na siga? Basta, pakiramdam ko, bumabalik na. Pati nga yung perverted side niya parang
bumabalik na rin. Nakunaman =____=
“Sige na, Crystal. Magkwento ka naman.”
Nagcross arms lang ako at tumingin nalang sa harapan ko. Siya naman, pangisi-ngisi lang habang
nagdadrive. “Eeeeeh! Kapag sinabi kong ayoko, A-YO-KO!” ;;>o<
“C’mon, baby love. I just need little information.”
I rolled my eyes and pouted, “Hindi mo ako madadaan sa pagpapacute mo na yan.” Baby love? Tss.
>//////////<
“Akala ko ba tutulungan mo akong ibalik ang alaala ko? Bakit simpleng information lang hindi mo
masagot? Unfair, Crystal.”
I shot my brows upwards to show him how irritated I am right now. Bakit kasi sa lahat ng itatanong niya
ay yun pa?!?! Bakit?!
“Pwede bang iba nalang? Ang awkward eh.” ~//////////-
He chuckled, still his eyes are focused on the road. “C’mon, just tell me how we created baby Kyra. Kung
anong oras, saang lugar, at sinong nagyaya.”
See, guys? Huhuhu! Bakit po ganito siya Lord? TT____________TT
“Aaaaarrrrghhhh! Ayoko sabi eh!” >.<

“Hahahahahaha!”
Tinignan ko lang siya at inungusan. “Tawa-tawa ka dyan?!” In fairness, kinikilig ako tuwing tumatawa
siya. Simula kasi nang magkaayos kami, nagiging palatawa na siya. Hindi na siya aburido. Gwapo~
>///////<
Tumingin siya sa akin saglit sa rear-view mirror at ibinalik rin naman ang focus niya sa daanan. “Dahil
dyan sa reaction mo, parang nagkaroon ako ng clue.”
“Anong clue naman yan?”
He cleared his throat and made his voice more casual. “Were you the one who initiated the… you know
what I mean?”
Pumikit ako at tinakpan ang dalawa kong tenga sabay… “AAAAAAAAAHHHHHHHHHH!!!!!!! SHUT UP!
SHUT UP!” TT_______TT
“Hahahahaha! So, ikaw nga?” Nakita ko pang nagsmirk siya. How dare you reminisce that night?! >.<
I stomped my foot on the car’s mat. “Kung hindi ako lasing at k-kung pinigilan mo ako, h-hindi sana------
Kyaaaaaah! AYOKO NA NGA!”
“You mean, I didn’t stop you? You raped me?” Sabay tawa pa niya ng malakas.
“Kapal mo! Hindi kita ni-rape! Wala pa akong alam sa ganyang bagay noon. Gusto mo rin naman yun
eh!! Argh! Bat ba napunta dito ang usapan?!” >////< This is so embarrassing!
Nainis pa ako lalo nang tumawa pa siya ng tumawa. Alugin ko utak nito eh. >.>
“How did we do it then? Pfft!”
I gasped. Oh my. Why am I answering his annoying questions?! -______-
“The natural way. Duh?! Huwag mong sabihin nakalimutan mo rin kung paano ginagawa yun, Kurt.
Masasapok talaga kita kapag oo.”
He grinned, “I am just teasing you. But I have another question to ask.”
“Ano yun?” Umiwas ako ng tingin at humalukipkip.
There was a moment of silence before he finally spoke again. “How many times did we do it? Was it one
time, bigtime?”
Napapalo na ako sa noo ko sa mga tanong niya. Jusme! What have I gotten myself into?
I sighed and covered my ears again. “We did it night ‘till dawn. Tama na ang question! AYOKO NA!”
>////////////<
“Grabe pala ako dati. Ang hot siguro natin nun.”
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko na paluin ang braso niya. “Behave na Kurt! ‘Di na kita kinakaya.” ToT
“Hahahaha! Fine… Tatahimik na. Uminit bigla eh.” (~~,)
“Sapak gusto mo?” >.<
Mabuti nalang ay lumihis na yung topic namin ni Kurt. Na-open yung topic kung paano kami unang
nagkita matapos ang ilang taon na nagkahiwalay kami nung mga bata pa kami. At dun pumasok ang first
encounter and the first kiss sa Sitio Maligaya. At ayun, bumilib siya sa sarili niya dahil nagawa niya daw
pala yun sa akin. Ang astig at ang tinik pala raw niya. =_________=
Nakatulong din naman ang traffic sa amin dahil matagal-tagal kaming nagreminisce ni Kurt ng mga
nakaraan. After an hour, nakarating na kami sa condo ko. Papasok na sana kami nang elevator, still hand
by hand, nang biglang may tumawag sa pangalan ni Kurt.
“Kurt!”
We both stopped and tilted back our head to see who called him. Automatiko namang napataas ang
kilay ko nang makita ko si Stephanie. Wow, para siyang hindi nanganak. She didn’t even gain weight just
like others do.
“Mariz?” I heard Kurt mumble and then I felt him squeezed my hand. Syempre, pinisil ko rin ang kamay
niya.
“Kurt, can we talk for awhile?” Mariz asked as she walked towards us. Tinignan ko siya mula ulo
hanggang paa. Bakit kung makapagdamit siya, parang dalaga pa rin siya?
Kurt faced me and shot me his ‘come with us’ look.
“I mean, just you and me… Alone.” Stephanie interjected. Tinignan niya ako saglit at inirapan. Sana
nakita yun ni Kurt.
“Sige , Kurt. Mauna na ako sa taas. Uwi agad ha?” I tiptoed and kissed him on the cheek. Then, I gave
him an assuring smile. “Uwi agad, Kurt.”
Tinignan niya lang ako saka niya ibinaling ang tingin pabalik kay Stephanie.
“Hintayin mo ako dun sa coffee shop,” tumuro si Kurt sa bandang likuran ni Stephanie kaya napalingon
din siya dun. “Ihahatid ko lang si Crystal sa unit niya.”
“Okay…”
As we walked to our unit, I didn’t utter a word. Hinatid niya ako hanggang sa kwarto ko at dinampian
ako ng halik sa noo ko.
He smiled assuringly to me. “Huwag kang mag-alala. Tatapusin ko lang ang dapat na tapusin sa aming
dalawa. A’ight?”
I smiled back, “I trust you.”
“Tara nga dito,” hinila niya ako ulit patayo at niyakap ako ng mahigpit. Medyo muntik na akong matawa
kasi may pagitan sa aming space sa gitna. Yung tiyan ko kasi eh. “I love you, Crystal. Always remember
that.” He said softly through my hair.
Lihim naman akong napangiti sa dibdib niya. Medyo sininghot ko pa nga yung damit niya eh. Ang bango
kasi. *O*
“I love you too…” I paused for a moment, “To infinity and beyond.”
Nang makaalis na si Kurt, tahimik lang ako na nakatingin sa pintong nilabasan niya. I feel contented of
him. Ramdam na ramdam ko kung gaano niya ako kamahal. I feel secured on how he takes care of me.
Napasinghap ako nang maramdaman kong sumakit ang ibabang parte ng tiyan ko. Masakit… Tuloy-tuloy
na sakit… Kakaibang sakit na hindi ko pa nararamdaman sa pitong buwan na pagbubuntis ko.
“Oouccchhhh…” Hinaplos-haplos ko ito pabilog at kumportableng pinwesto ang sarili ko sa kama.

“Phew! Hoo! Stay calm, baby… Huwag mong saktan si Mommy.”
I took in few deep breaths and relaxed myself. Buti nalang ay nawala rin ang pakiramdam na yun
pagkatapos nang ilang minuto.
STEPHANIE’S POV
I made an unexpected visit to Kurt because I really couldn’t help myself not to see him. I tried to get
away from him for a week but heck, I really can’t. I really can’t live without him. I want him by my side. I
don’t want to lose him. I admit, I already swallowed my pride just to see him. Sinabi ko pa naman sa
kanya na lalayo ako pero hindi ko talaga kaya eh. Pakiramdam ko, mababaliw ako kapag hindi ko siya
makikita nang isa pang linggo.
I almost held my breath when he finally came back for me. Umupo siya sa harapan kong upuan habang
nakatingin lang sa akin. How I miss his expressions.
“H-How are you, Kurt?”
He looked down and scratched his brows, “I’m better off without you. I feel the contentment. How
about you?”
How could he say that casually on my face? Hindi man lang niya inisip ang mararamdaman ko.
I swallowed very hard before staring into his eyes, into his soul. “I’ve been in hell without you. You didn’t
even bother calling me to ask how life is going with our baby.”
His expression hardened, most especially his eyes. He then smiled, bitterly. “Spare me with your dramas.
I won’t buy it anymore.” He threw some envelope on the top of the table, making me flinch a little in
surprise. Does he really need to throw it?
“Ano ‘to?”
“Why don’t you check it out yourself?”
I felt my throat swollen as I pulled out the paper from the envelope. My heartbeat automatically raced
as well as my sweat on my forehead. Why am I getting nervous of this crap?!
As I read the paper, my eyes almost bawled out in shock. Sh*t!
I eyed him, unbelievingly. My whole body is shaking in nervous but I still managed to speak. “K-Kurt, ano
‘to? Positive naman yung unang lumabas na----“
He cut off my words with his statement that made my heart stopped for a second.
“Leave. Us. Alone.”
Napayuko ako at dahan-dahang pinunasan ang mga nakawalang luha sa mga mata ko. Paanong nangyari
ito?
“Don’t worry, I won’t take a big deal out of it. We’ll forget it. Just, please, leave us alone. Pabayaan mo
na kami ni Crystal na mabuhay ng tahimik.”
Nakatitig lang ako sa kanya habang pinipigilan ang hikbi ko. “Somebody cheated it!”
He shot me the look, “Two hospitals. Individual results. Does it make sense now, Mariz?” He paused for
awhile and sighed, “Hanapin mo nalang ang tunay na ama ng anak mo. Simula ngayon, pinuputol ko na
ang koneksyon nating dalawa. Excuse me.”
Tumayo siya at nagsimula nang lumakad palayo. Kahit nanginginig ang buong katawan ko ay sinundan ko
pa rin siya. Pinigilan ko siya sa kaliwa niyang braso dahilan para mapatigil siya.
“K-K-Kurt, please don’t do this to me.”
He held my hand that grips his arm and then slowly glided it off him. Without turning back, he said, “Isa
pang panggugulo mo Mariz, hindi na ako magdadalawang isip na ipakulong kita. Wala na akong pakialam
kung anuman ang pinagsamahan natin noon. I am just doing the right thing.”
With that, he walked away as fast as he could.
***
Wala sa sariling nakauwi ako sa bahay. Nakakapagtaka kung bakit nagawa kong umuwi nang hindi
nadidigrasya. I am like a living dead right now. It felt like my heart was taken away from me. This is one
hell of a day! Ito na ba ang karma ko sa lahat ng ginawa ko noon?
“Good evening, Miss Mariz.”
“Go to hell!” I hissed and then pushed this stupid maid in her arm.
Walang ano-ano’y dumiretso ako paakyat sa kwarto ko. Pagkabukas ko pa lang ng pinto ay napatigil ako
sa nakita ko.
There inside was Brenan carrying Brylle in his arms. Nakangiti pa siya habang binubuhat ito. I couldn’t
control my tears to fall. It’s his fault! It’s his fcking fault! Kundi dahil sa kanya, hindi ko yun magagawa
kay Kurt. Kung noon palang inamin niya na ang nangyari, hindi pa sana ako humantong sa ganito.
He stopped comforting my baby to sleep when he saw me. Agad-agad akong lumapit sa kanya at kinuha
si Brylle.
“Nurse!! Kunin mo nga muna si Brylle!” In just a matter of seconds, Brylle’s nurse arrived and took him
from my arms. Hinayaan ko muna siyang makaalis bago ko harapin si Brenan. “What are you doing
here?”
My mind is full conviction but my voice shows otherwise. Nanghihina ako sa mga nangyayari sa akin.
He blinked an eye and then looked intently into my eyes. Naglakad siya palapit sa akin pero humakbang
ako palayo mula sa kanya. He then stopped and sighed.
“You shouldn’t have shown your face to me. I want to puke at your face.” My voice is shaking in anger.
Unthinkingly, my hands are bawled into fist.
“Lumayo lang ako ng ilang linggo para makapag-isip.” He replied softly. “Hindi naman ako pwedeng
lumayo sa anak ko… pati na rin sayo.”
“Ang kapal ng mukha mo…” Hindi ko na mapigilan ang hindi humikbi. Pakiramdam ko, sinaksak ako ng
ilang kutsilyo sa katawan ko. Napakasakit. “Ang k-kapal mong humarap pa sa akin.”
“Wala na akong pakielam, Mariz. Sasabihin ko na sa kanilang lahat ang totoo! Hindi ko alam kung anong
kapestehan na naman yang ginawa mo sa DNA result para lumabas yun na positive.” Mabilis siyang
nakalapit sa akin at hinawakan ako sa aking kanang kamay. Pilit akong nagpumiglas pero mas lalo lang
niyang hingipitan ang hawak dito. “Huwag mo nang ipagsiksikan ang sarili mo sa taong ayaw sayo.
Nandito naman ako. Handa akong pakasalan ka.”
I couldn’t help myself to break down. Hindi ko na kayang pigilan ang emosyon ko. Why is this happening
to me?
“Why don’t you apply your advice to yourself, Brenan? Ayaw ko rin naman sayo ah! At kahit kailan hindi
kita magugustuhan!”
“So, ano? Ipagpapatuloy mo pa rin yang katang*han mo kay Kurt?! Hayaan mo na siya, Mariz. Mas
masasaktan ka pa lalo kapag pinagsiksikan mo ang sarili mo sa kanya.”
Tinulak ko siya ng malakas at humakbang palayo sa kanya. “Kahit ikaw ang tatay ng anak ko, hinding-
hindi pa rin kita matatanggap. Layuan mo nalang kami!”
His voice shot up, “May karapatan din ako kay Brylle dahil anak ko rin siya! Puch@!”
My heartbeat almost stopped when I heard a very familiar voice behind us. Para akong nanigas sa
kinatatayuan ko.
“Si Brenan ang ama ng anak mo, Mariz?” It’s Kuya Morris.
Natigilan kaming dalawa ni Brenan. Before I knew it, Kuya Morris was between me and Brenan, shifting
his sight to me and him. Nakayukom ang dalawang niyang kamao at nakalabas ang litid ng sentido sa
galit.
“ANSWER ME!!” He yelled that made me flinch.
“K-Kuya---”
Brenan cut me off. “Oo, ako nga ang ama ni Brylle.”

[77] EMERGENCY
***THE NEXT DAY***
GAIL’S POV
Nagising ako nang maramdaman ko na naman ang pananakit ng tiyan ko. Kagabi ko pa ito
nararamdaman pero nawawala rin naman agad. Medyo napuyat nga ako sa sakit kaya hindi na ako
magtataka kung bakit 10AM na ako nagising. Si Kurt naman, nasa baba yata. Tingin ko ay nagluluto siya
dahil naaamoy ko mula dito ang garlic scent.
“Aaahh…” Napapikit ako habang hinahaplos-haplos ang tiyan ko. Huminga ako ng malalim at umayos ng
higa.
“Crystal, masakit na naman ba?”
Iminulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ni Kurt. Nakita kong nilapag niya ang tray ng
pagkain sa bedside table saka siya umupo sa kaliwa ko.
“Ano bang pakiramdam? Sumisipa ba?”
I swallowed and then let myself endure the pain anyway. “N-no, it’s different.”
“Kumain ka kaya muna.”
Inalalayan niya akong umupo. “Kurt, mag-CCR lang muna ako.”
“Sige,” inalalayan niya ako papunta sa bathroom. Pagkapasok ko ay agad kong sinara ang pinto nito at
buong ingat na umupo sa toilet bowl. I took few deep breaths as I pee. Dahan-dahan din akong tumayo
at ifaflush na sana ang toilet bowl nang matigilan ako.
May dugo.
“KUUUUUURT!!!” Sigaw ko habang dahan-dahang lumalabas ng bathroom. Nang hindi ko siya makita sa
loob ng kwarto ko ay lumabas ako at dumiretso pababa sa living room kahit na patuloy pa rin sa paghilab
ang tiyan ko.
“Kuuurt!” Halos mamilipit na ako sa sakit. Huminto ako sa ibaba ng hagdan at humawak sa hawakan.
Nakita ko si Kurt na nagbibihis ng shirt sa kitchen. He seemed to be in a hurry. Nagtaka ako nang
nagmamadali siyang lumapit sa akin para halikan ako sa noo.
“Crystal, I need to go out.”
“Ha? P-Pero-----“
He turned back on me and headed quickly to the door. Hawak-hawak pa niya ang cellphone niya na para
bang natataranta siya. “Kailangan ako ni Mariz.”
“K-Kurt, kailangan din kita.”
“I’ll be back.”
He stormed out of the unit without looking back at me. Kahit na sobrang masakit na ang tiyan ko ay
pinilit ko pa rin siyang sinundan sa labas. Nakita ko siyang nasa harapan ng elevator, pumipindot sa
down arrow.
“Kurt! Ako muna, please!” Sabi ko habang nakahawak ako sa doorknob ng pinto ng unit para sa alalay.
“Crystal, kailangan ako ni Mariz ngayon! Sh*t! Wag ka munang perwisyo, okay? Babalikan kita! Pumasok
ka na!”
Nakita kong bumukas na ang elevator at agad-agad naman siyang pumasok dun. Habang unti-unting
sumasara ang pinto nito ay unti-unti namang pumapatak ang luha ko sa sakit na nararamdaman ko.
Ngayon ko lang ito naramdaman. Ugh!
“Aaaaaaaaahhhh!!”
Hindi ko na kinaya ang paghilab nito. Napaupo na ako sa sahig habang haplos-haplos ang tiyan ko. Wala
man lang tao ang dumadaan ngayon. Kailangan ko ng tulong. Hindi ko na kaya.
“Aaaaaah!! T-t-tulong! Ahh!”
Napapikit nalang ako nang maramdaman kong may umaagos na mula sa hita ko. Hindi na ako makahinga
ng maayos sa sakit na nararamdaman ko. Para akong sasabog sa sobrang sakit. Para akong binibiyak!
“AAAAH!!!”
I heard a loud opening sound of a door. Hindi ko na kayang magmulat ng mga mata ko kaya pinilit ko
nalang na makiusap sa kung sinuman yun.
“Gail?!?”
“P-Please, get me to the h-hospital! H-Hindi ko na kaya!! Aahh!!”
“Sh*t! Sh*t! Gail!!” Hindi ko na alam kung sino ang taong ito. Naramdaman ko nalang na para akong
kinakapusan ng hininga. Narinig ko pang lumayo ang lalaki mula sa pwesto ko at kasabay nun ang sunod-
sunod na malalakas na katok nito sa pinto. “Wayne! Derrick! Patulong nga!”
Tuloy-tuloy na paghinga ng malalim ang ginawa ko habang naghihintay ng sasaklolo sa akin.
“Ba—ay sh*t! Tara!”
“G-Gail, gising! Ihanda mo ang kotse, Derrick.”
Maya-maya lang ay naramdaman ko nalang na may bumuhat sa akin. Sigurado akong higit sa isang tao
ito. Tinapik-tapik nila ako sa pisngi.
“G-GAIL, ‘WAG KA MATUTULOG! Gising lang! Put@! Nasaan na ba si Kurt?!”
Humikbi na ako habang nanginginig ang mga kalamnan ko sa tuloy-tuloy na paghilab ng tiyan ko.
“Please, bilisan niyo…. H-Hindi ko na kaya!”
Kurt… B-bakit mo ko pinabayaan?

KURT’S POV
“Kurt, please… Pumunta ka dito sa bahay. Kailangan ka ni Mariz. Nakakulong siya sa kwarto kasama ng
anak niya simula pa kagabi. Iyak ng iyak ang bata. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya sa loob.
Pakiusap pumunta ka naman dito!”
Paulit-ulit na gumugulo sa isipan ko ang sinabi sa akin ni Morris kanina. Tinawagan niya ako habang
hinihintay ko si Gail mula sa labas ng bathroom. Sa tono ng pananalita niya, para siyang kinakabahan at
natatakot. Sa sobrang pag-aalala ko ay pinaharurot ko na ang sasakyan papunta sa bahay nila. Sana ayos
lang si Crystal dun. Simpleng pananakit lang naman yung ng tiyan. Mas kailangan ako ngayon ni Mariz.
As soon as I reached Valencia’s residence, I rushed up to the second floor of their house. There, I saw
Morris and Brenan with three maids infront of Mariz’ bedroom door.
“What the f/ck happened?” Natataranta kong tanong habang lumalapit sa kanila. Napalingon naman sila
sa akin at nahawi sila nang dumiretso ako sa pinto at nagkakakatok ng malakas. “Sh*t! Buksan mo ‘to,
Mariz! Ako ‘to, si Kurt!”
Napalunok ako nang marinig ko mula sa loob ang malakas na pag-iyak ng sanggol. Nilingon ko si Morris
at nagtanong, “Anong nangyari kay Mariz?!”
“Basta nagkulong nalang siya dyan sa loob. Mahigit isang oras nang umiiyak ang bata.” Puno ng pag-
aalalang paliwanag ni Morris. “Kagabi pa siya nagkukulong dyan sa loob. Iyak ng iyak si Brylle kanina pa.
Inaalala namin na baka nagugutom na.”
“Dahil ba ‘to sa akin??”
Umiling si Brenan, “Dahil sa atin.”
“T.ng!na! Pwede bang mamaya na yan? Kurt, kausapin mo naman si Mariz oh. Kanina ka pa nyan
tinatawag sa loob.”
“Wala bang spare keys?” Tanong ko at agad-agad naman silang umiling. Hindi na ako nagdalawang isip
pa na tumakbo pababa at dumiretso sa labas. Hinanap ko ang veranda ng kwarto ni Mariz at pilit kong
inakyat iyon. Medyo nagkandadulas-dulas na ako pero mabuti nalang ay nakaakyat din ako. Una kong
binuksan ang pinto ng kwarto para papasukin sila.
“Yung bata, icheck niyo!” Sigaw ko nang mapansing parang hirap na hirap sa paghinga at tila paos na ang
boses ng bata. Nakita kong kinuha yun ng nurse kaya naman dumiretso na ako sa walk-in closet para
hanapin si Mariz.
“Mariz! Mariz! Ako ‘to, si Kurt!”
Wala siya sa loob ng walk-in closet kaya sinubukan ko siyang hanapin sa bathroom. Buti nalang ay hindi
nakalock ang pinto nito kaya madali ko ‘tong nabuksan.
I almost held my breath when I saw her lying on the emptied bath-tub. Her wrist is wounded, and
seemed to be cut by a blade. She looks so pale and she can hardly breathe. Marami ng dugo sa paligid
niya kaya natataranta ko siyang binuhat.
“…K-Kurt…”
“Sh*t! Hold on… Dadalhin ka namin sa ospital. Huwag kang susuko, please!”
***
Mabuti naman at nalunasan pa si Mariz sa ospital. Although, she needs a blood donor because she lost a
lot of blood. Buti nalang din ay nadala namin siya agad dito sa ospital kundi baka tuluyan na siyang
nawala.
“She’s really suicidal. She’s been like that since childhood.”
Patuloy ko lang na pinagmasdan si Mariz. She’s now in deep sleep and needs a lot of rest. Hinayaan ko
lang na magsalita si Morris sa tabi ko. Hindi ko maiwasan na hindi maawa kay Mariz. Kung hindi dahil sa
akin, hindi siya magpapakamatay. Pati anak niya, nagkasakit din dahil sa sobrang pag-iyak kanina.
“Pasensya na kung naabala ka pa namin, Pare. Kahit alam mong hindi mo anak si Brylle, nagpunta ka pa
rin.”
I tilted back my head to face him. “Alam mo?”
“Nalaman ko lang kagabi.”
I flashed my sight back to Mariz. “Gusto ko tuloy alamin kung sino ang ama ni Brylle. Siya dapat ang
nandito at hindi ako.”
I heard him heave a sigh and then there was a moment of silence between us.
“Si Brenan…” There was a long pause that made me got up and faced him. “Si Brenan ang tunay na ama
ni Brylle.”
“Brenan? H-How come?”
He shrugged off, “I didn’t know. All this time, I thought it was you. Pasensya na sa lahat ng ginawa ko
sayo.”
I ran my fingers on my hair and walked passed him. “Ayusin niyo na ang dapat ayusin. Basta ako, wala ng
kinalaman dito. Sana, ito na rin ang huling pakikipagkita niyo sa akin. Ayoko na.”
Lumabas ako nang hospital room ni Mariz at dire-diretsong pumunta sa elevator. When I got in finally, I
suddenly thought of Crystal. How the heck is she by now? Sana naman ayos na siya. I was about to call
her on my phone when the elevator suddenly opened. We’re on the third floor and I saw Crystal’s
parents and my other ex-gangmates. Pasarado na sana ang elevator nang pigilan ko ito. I immediately
stepped out of it and headed towards them. Hindi ko na naabutan ang parents ni Gail dahil pumasok ito
sa kaharap na kwarto.
The moment I went closely to them, Alex met my gaze. As if on cue, he quickly grabbed my collar and
slumped me on the wall.
“Pakshet ka!! Pinabayaan mo siyang g*go ka!”
“A..anong bang sinasabi mo?!?”

Sinubukan siyang piitin ng mga kasama niya pero hindi siya nagpatinag. Mas lalo pa niyang diniinan ang
pagkakahawak sa collar ko.
“Hindi mo alam?!? Hindi mo alam?! Tara, sumama ka sa akin nang malaman mo!” Kinaladkad niya ako sa
kwelyo ko. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ako makalaban sa kanya. Pakiramdam ko, kinain na ako ng
kahinaan ko.
“Alex..! Huminahon ka nga!” Boses ni Derrick yun.
“Tingin mo kakalma ako? Sumusobra na ‘to eh!” He hissed at them and continued grabbing my collar.
Maya-maya lang ay huminto kami at malakas na itinulak niya ako sa isang glass window.
Natigilan ako nang makita kong may bata na nakaincubator sa loob nito. Maraming apparatus ang
nakakabit sa kanya.
A newly-born baby with an unusual size. She’s so little.
“Pre-mature ang bata. Kung hindi mo siya pinabayaan, malamang wala siya dyan. Sana napigilan mo pa
ang premature labor ni Gail kung hindi mo siya iniwan.”
[78] EMOTIONAL STRESS

KURT’S POV
I don’t know how long I’ve been staring at Crystal’s face. She’s now in deep sleep and pain is still
registered on her pale face. Bakas pa sa mukha niya ang paghihirap na naranasan niya nang ipanganak
niya ang anak namin. I reached for her hand and softly pressed it.
I am hella’ worried of her as well as our baby. She gave birth to our daughter pre-maturely. Napaaga ng
halos dalawang buwan ang panganganak niya. Hindi ko inaasahan na pwede itong mangyari sa kanya.
Parang nung isang araw lang, pinapakiramdaman ko pa ang pagsipa nito sa tiyan ni Crystal.
“… I am sorry, Crystal.”
Kung hindi ko sana pinuntahan si Mariz kanina, may posibilidad kayang hindi mangyari ito?
I buried my face on her hand and murmured, “Sorry for leaving you. H-Hindi ko naman alam na
mangyayari ito.”
Kahit na narinig kong bumukas ang pinto sa likuran ko, hindi ko pa rin yun pinansin. Sobrang nag-aalala
ako para sa kanila. Nanganak siyang wala ako sa tabi niya. Kinailangan niya ako pero mas inuna ko pa rin
ang ibang tao. I am dam-n stupid for doing that!
Sa sobrang tahimik ng kwarto, narinig ko ang mahihinang yabag ng paa palapit sa akin. I felt somebody
tapped my shoulder and so I raised my head and looked behind me.
“I am so disappointed of you.” Crystal’s dad said with full of conviction. I looked down and closed my
eyes to accept what he may say to me. “My daughter almost died but thanks to your friends, they
urgently got her in here. Alam mo bang muntik na raw siyang manganak sa kotse pa lang?”
I swallowed very hard when I heard the word died. I should be thankful that didn’t happen to
them.Whoever helped Crystal, I will surely thank them forever.
Umupo ako nang maayos at muling ibinalik ang tingin ko kay Crystal. I didn’t talk back and so he
continued what he’s about to say to me.
“Ano bang pumasok sa isip mo at pinabayaan mo ang anak ko? Pinagkatiwalaan kita na aalagaan mo siya
pero bakit nagkaganito, Kurt?”
I buried my face on my palms, hiding my extreme emotions towards him. Hindi ko alam kung ano nang
gagawin ko ngayon. Kagaya ng Daddy niya, magagalit rin kaya si Crystal sa akin ng ganito?
“I am sorry, Sir. Naipit lang po ako sa sitwasyon.”
“Huwag mong idadahilan yang amnesia mo sa nangyari. Kung totoo ngang pinapahalagahan mo ang
anak ko, hindi mo dapat siya iniiwan ng mag-isa.” He paused for a moment and I heard him heave a sigh,
“Emotional stress. Yun daw ang dahilan ng maagang panganganak niya. Masyado siyang na-i-stress sa
mga nangyayari sa inyong dalawa, I supposed.”
Emotional stress? It happened because of me? Masyado ko ba talaga siyang pinahirapan nung
nakaraan? I’ve already made it up to her. Why does this need to be happening? Kung kailan inaayos ko
na ang mga mali saka pa nagkaganito.
“Huwag mong masyadong alalahanin ang condition ng anak ko. You better watch over your daughter
instead.” Mahinang sabi niya kaya nilingon ko siya agad. “She needs to be taken care of. Pre-mature
babies are at high risk. Hindi pa develop ang mga internal organs niya dahil sa maagang pagkapanganak
niya. 7 1/2 months pa lang pero nailuwal na siya.”
Dahil sa sinabi ng Daddy ni Crystal ay mas lalo akong kinakain ng konsensya ko. I went hurriedly back to
the NICU to watch over our baby. Napakagat-labi nalang ako nang makita ko ang malalim na paghinga
nito.
She’s pale and little. She’s fragile yet there’s a part of me that wants to get in and carry her in my arms.
With my shaking finger, I ran it onto the glass mirror. If I didn’t choose Mariz, would our baby stay safe
inside her mother’s womb? If I didn’t leave Crystal, won’t she still give birth earlier yet? If I was by her
side, would I still control what happened?
“I am sorry about awhile ago.”
I snapped back in my reverie when I heard a soft voice on my left. Hindi ko pa man siya tinitignan ay
alam ko na kung sino ang lalaking ito.
I sighed and headed to the aligned seats infront of the NICU. He followed after me then and sat on my
left side.
“You don’t have to apologize. It’s my fault anyways.” I replied while still staring on the floor. “Salamat
pala sa pagsugod kay Crystal dito sa ospital. Kung hindi dahil sa inyo, malamang hindi ko na alam ang
gagawin ko.”
“Wala yun. Nagkataon lang na bibili sana ako sa convenience store sa baba nang makita ko siya sa
labas.” Huminto siya saglit kaya naman napatingin na ako sa kanya. He was leaning his back on the
backrest of the seat, seemed uneasy. “Nag-init lang ang ulo ko sayo kanina dahil sa sobrang kaba ko. Pati
sina Derrick at Wayne, namumutla na sa sobrang kaba eh.”
He faked a chuckle and then rested his elbows on his knees. “Sino ba namang hindi matatakot kung
makikita mong pumutok na yung water bag niya sa kotse pa lang? Sigaw pa ng sigaw si Princess na
nararamdaman niyang lalabas na daw ang anak niya kaya ayun, nataranta kami. Bwisit pa yang traffic na
yan.”
Hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang gumaan ang loob ko sa kanya. Kung tutuusin pala, napakalaki
ng utang na loob ko sa kanila. Kahit na galit sila sa akin, hindi pa rin nila pinabayaan si Crystal. Para bang
mas kumilos pa silang tatay kaysa sa akin eh.
“Well, thank you. Hindi ko alam kung paano kayo mapapasalamatan.” Umiwas ako ng tingin at tumingin
nalang sa glass wall ng NICU. “I’m sincere. I’m also sorry about what happened to the gang. I hope you
can forgive me.”
I heard him clear his throat but still, I didn’t look back at him. “Masyado lang naghysterical ang gang sa
tattoo na nakita sa wrist mo. Palagay ko naman na mapapatawad ka nila. Pero, black ace member ka na
ba talaga?”
I shook my head abruptly as an answer, “There’s no reason to be a part of their gang at all.”
“Good. Buti natauhan ka na,” he smacked my arm and smiled to me. “Kahit huwag mo na munang isipin
ang X10. Magfocus ka na muna sa anak mo pati na rin kay Gail. Sa mga oras na ito, mas kailangan ka
nila.”
I faintly smiled to him but my brow creased eventually when he looked away, seemed worried.
“Pre-mature ang bata, Kurt.” His voice became more serious than awhile ago.
“I know that’s why I am here, keeping an eye on her.” I answered.
He sighed, “Hindi pa ba nila nasasabi sayo?”
“Ang alin?”
He looked at me with his worried set of eyes.
“May kumplikasyon siya sa baga. Dahil pre-mature ang bata, hindi pa nadedevelop ng husto ang mga
internal organs niya, including her lungs as well as her nervous system. Because of that, she can hardly
breathe without CPAP. Kailangan siyang bantayan ng mabuti dahil may pagkakataon na baka tumigil siya
sa paghinga. Yun ang iniiwasan ng mga doctor na mangyari.”
Sh*t. Huwag naman sanang mangyari yun sa anak ko.
KAYE ANNE’S POV
“Po?! Nanganak na si Gail?”
[“Oo… Papunta na nga kami dun ngayon eh. Tinawagan lang kita para iinform ka.”]
“Salamat po, Tita Trinity. Pupunta rin po ako dun.”
Nagmamadaling kong inend ang phone call at nagsimula nang takbuhin mula dito sa Business College
papunta sa gym. Pupuntahan ko si Austin. Malamang naman na tapos na ang basketball practice nun by
now.
Habang kumakaripas ako ng takbo, kung ano-ano namang pumapasok sa isip ko. Luuuh! Bat naman
napaaga ang panganganak ni Gail??? As far as I know, 7 and a half months pa lang siyang buntis ah!
Hindi naman siya kulang sa nutrition at lalong-lalo na wala naman siyang impeksyon o sakit. Argh! Dami
kong alam. Basta, naalala ko lang yung mga causes ng pre-mature chuchu nung pinag-aralan namin yun
during highschool >.<
Pagkadating ko sa gym, sakto namang narinig kong pumito ang coach nila. Galing ng timing mo, Kaye
Anne! Tapos na sila! :“>
Hinanap kaagad ng paningin ko si Pearl. Siya yung manager nila na medyo close ko na. Tuwing hinihintay
ko kasing matapos magpractice si Austin, kami yung nagkakachikahan eh. Minsan pa nga, nag-aala-
assistant manager na rin ako. Pfft!
“Hi, Pearl, tapos na sila?” Bungad ko pagkaupong-pagkaupo ko pa lang sa tabi niya sa long bench.
Ngumiti naman siya sa akin, “Oo, may announcement lang si coach bago sila paalisin. Gusto mo?” alok
niya sa akin ng kinakain niyang empanada. “Ako gumawa nito~”
“Thank you.” Syempre foodie yun kaya hindi ko tinanggihan. In fairness, masarap ah. =)) “Sarap, Pearl.
Paano magluto nito?”
“Joke lang. Binili ko lang yan sa cafeteria hihihihi,” tumingin ulit siya sa harapan. “Tapos na pala sila oh.”
“Buti naman,” bulong ko at agad-agad na tumayo. Sinalubong ko na si Austin dahil palapit na rin naman
siya sa akin. As I come closely to him, he immediately pecked on my cheek.
Ngumiti ako. “Tired?”
Umiling siya, “Hindi naman. Kamusta ang araw mo?”
Nakita kong pawis na pawis siya kaya kinapkap ko sa loob ng bulsa ng skirt ko ang aking handkerchief.
Then, ayun, ipinunas ko ito sa mukha niya.
“Ayos naman. Punasan natin yang pawis mo bago ka magshower.” Naks, girlfriend na girlfriend ang
dating :””>
He chuckled silently. Sumisingkit tuloy lalo yung mga mata niya. >///////<
“Swerte ko talaga. May nanay na ako, may girlfriend pa. Anong susunod? Magiging asawa na?”
Woah, nagulat naman ako dun kaya hinampas ko sa mukha niya yung panyo ko sabay tawa. “Pfft!
Austin, nawiwili ka sa mga ganyang hirit mo ah~” Tinulak-tulak ko siya sa dibdib. “Shower ka na… May
pupuntahan tayo.”
“Saan?”
“Sa ospital. Nanganak na kasi ang pinsan ko.”

“Oh,” he deliberated. “Sige, bibilisan ko nalang. Hintayin mo ako dito. Upo ka muna dun.”
Pagkatapos magshower ni Austin, agad-agad din naman kaming pumunta sa car park. Hindi na ako
masyadong naiilang kay Austin. Sanay na rin akong hawak-kamay kaming naglalakad sa gitna ng
karamihan ng tao. Kumportable na rin akong yakapin siya at oo, ginagawa na rin namin yung bagay na
yun.
Yung ano?
Syempre, yung kiss.
>////////<
I know what you’re thinking, guys. Conservative po ako. Wag ganun ha? May mga pangarap pa ako sa
buhay. Saka na yang boom shakalaka na yan. Hindi bagay sa image ko. Ikain nalang natin yan >.>
Hindi ko na nga napansin na magtatatlong buwan na pala kami ni Austin na magkarelasyon. Akalain niyo
yun! Hihihi~ In fairness, wala naman akong nakikitang mali sa kanya. Anyway, he’s been trying to make it
up to Chloe but the latter is so aloof lately. Aside from being busy on her wedding to be hold 2 weeks
from now, well, she really dislikes my boyfriend. Ayaw niya talaga kay Austin. Wala na tayong magagawa
dyan. Nasira na ang impression niya kay Austin eh. =_______=
About my parents, pinakilala ko na siya sa kanila. Syempre, sa una, may hesitations. Paano ba naman
kasi, first boyfriend ko daw. Baka daw nagpadalos-dalos lang ako. Luh! As if naman uy! Hindi pa naman
ako mag-aasawa. Mga paranoid talaga~ Pero mabuti nalang, gumaan yung loob nila kay Austin, well
except to Lola na kontra. May hikaw daw kasi si Austin sa tenga kaya ayaw niya. Mukha daw adik-adik.
Tsk tsk tsk! Bat naman si Kurt na gangster, natanggap niya para kay Gail? >.<
“Nandun ang Lola mo sa ospital, Kaye Anne?” Tanong niya sa akin habang papalapit kami sa kotse niya.
Nagkibit-balikat lang ako, “Not sure. Bakit?”
“Wala. Naiilang ako sa Lola mo eh. Ayaw niya sa akin diba?”
I smiled assuringly to him, “Ganun lang yun. Eventually, matatanggap ka rin ni Lola Almira. Medyo
metikuloso lang yun.”
Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse kaya sumakay na ako. Pinanuod ko lang siya na umikot para
makasakay sa driver’s seat. Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na iniyakan ako ng isang varsity player
na nagngangalang Kyle Austin Willard. Malakas ba talaga ang kamandag ng chubby cheeks ko?
“Saang ospital ba, hon?”
Hindi na ako naiilang sa endearment namin. Sanay na ako~ ^.^/
“As usual,” sagot ko sabay tingin sa bintana sa side ko. Biglang dumagundong ang dibdib ko nang makita
kung sino ang nakapark sa katabing kotse ni Austin sa kaliwa.
Si Nathan.
“Austin,” pigil ko sa kanya kaya itinigil niya ang pag-atras ng kotse. “Wait lang ha? May sasabihin lang
ako sa kanya.”
Tumingin siya sa tinitignan ko. “Importante ba yan?”
Tinignan ko ulit si Austin, “Matalik na kaibigan ni Nathan si Gail. Malamang mag-aalala siya kapag hindi
niya agad nalaman na nanganak na ang pinsan ko.”
His expression softened and then looked away, “Sige. Hintayin kita.”
Buti nalang ay pumayag si Austin kaya lumabas na ako kaagad ng kotse niya. Si Nathan naman,
kakasakay pa lang sa loob ng driver’s seat kaya kinailangan ko pang katukin ang bintana sa side niya.
It took him some seconds before opening the window. He just eyed me blankly and then threw me his
questioning look. Ugh! Bakit ba ganito pa rin ang epekto niya sa akin?!? >//////<
Lumunok muna ako. “A-Ano… Nathan…”
“Anong ano?”
Napataas ako ng kilay sa tono ng boses niya. Bat ang sungit naman yata? Bitter pa rin ba? One month na
ang nakalipas ah. Well, bakit ko ba yan tinatanong? Miski ako, malakas pa rin ang epekto niya sa akin.
=_____=
“Si ano kasi… Naano na…”
“Ha? Naano si ano?” He irritatingly asked. “Relax lang, Kaye Anne. Maputla ka na oh. Bat ba parang
nininerbyos ka? Ano ba yang sasabihin mo?”
I made a face and sighed irritatingly. Sungit talaga! Parang hindi ako kilala ah. “Nanganak na si Gail, just
so you know. Yun lang. Ingat. Bye, Pandak.”
Pagkatalikod ko, nagulat ako nang hilain niya ang blaser mula sa likuran ko. Tumigil tuloy ako sa
paglakad. Aish! Kailangan bang manghila?!
“Anong sabi mo?”
I rolled my eyes, “Bingi? Uulitin ko pa?”
“Anong tinawag mo sa akin?”
Ano bang tinawag ko sa kanya? Big deal? Big deal masyado? Parang tinawag ko lang na------- Oh geez!
Bakit nakalimutan ng dila ko yun? O_O
“W-wala…”
Narinig ko siyang tumawa ng mahina. Ung tipong nakakaloko na tawa. “Akala ko tinawag mo akong
pandak eh. Akala ko pa naman wala ka nang pakialam sa akin. Eh bat ganun? Miss mo na ako noh?”
Arrrrrggggghhhh! Ano ba ‘to?! >/////<
“Bitawan mo nga ang blaser ko!” Pinalo-palo ko ang kamay niya kaya nabitawan naman niya. Aba’t
ngumisi pa! “Assuming, Salvador? Nagsabi lang ako ng balita, kung ano na yang sumagi sa utak mong
mataba?”
Umiling lang siya habang ngumingisi pa. “Is he really better than me?”
“Ha?” -_-
“Wala! Takte naman…” He hissed then looked infront. “Mag-aral ka ng mabuti ha? Pag grumaduate na
tayo saka ko hihintayin ang break-up niyong dalawa. Hahayaan ko na munang sumaya sayo si Willard.
Kawawa naman siya, walang nagmamahal. Well, magsasawa ka rin naman sa kanya sooner or later. I bet
a kiss on that!” Sabay sarado niya ng bintana at nagsimula nang paandarin ang kotse niya palayo.
Ano daw??? O_________O
*beep! beep! beep!*
Lumingon ako sa likuran ko. Nakita kong nakabukas na ang pinto ng passenger’s seat ng kotse ni Austin.
“Come on, Kaye. Umalis na siya. Alis na rin tayo.”
GAIL’S POV
Nagising ako nang maramdaman kong may dumamping kung anumang mainit na bagay sa noo ko.
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at unang sumalubong sa akin ang mga mata ng lalaking
nang-iwan sa akin.
“God, you’re awake. How do you feel now?”
I just looked at him blankly in return. No replied at all.
“May masakit ba sayo?”
How could he ask me that question when he’s the one who left me when I needed him? M-mas pinili
niya ang babaeng yun kesa sa akin.
“Kurt! Ako muna, please!”
“Crystal, kailangan ako ni Mariz ngayon! The heck! Wag ka munang perwisyo, okay? Babalikan kita!
Pumasok ka na!”
Napapikit ako ng mariin nang maalala ko na naman ang pangyayaring yun. Dahil sa kanya, muntik na
akong mamatay. Nang dahil sa kanya, nanganak ako ng wala sa oras.
Agad-agad akong napahawak sa tiyan ko.

Kanina, iniluwal ko ang baby ko. Wala si Kurt sa tabi ko. Tanging sina Alex ang nandyan para alalayan
ako. Hindi ko na namalayan na tumulo na naman ang mga luha ko.
“Sssshhh… Crystal… May kailangan ka ba? Papunta na ang parents mo dito. Hintayin nalang natin ha?”
Yumuko ako at hinaplos ang tiyan ko. Kahit may nararamdaman pa akong sakit sa kailaliman ko, parang
gusto ko pa ring tumayo at hanapin ang anak ko.
“Crystal, hindi ka pwedeng tumayo!”
“B-Bitawan mo ako…” Pinalo ko ang kamay niya na pumipigil sa akin. Gusto kong makita ang anak ko.
Gusto kong malaman kung ayos siya. Gusto ko siyang hawakan. Nasaan na ba siya?
“Crystal, kausapin mo ako… Magsalita ka naman, please.”
Napatigil ako sa pagbangon nang hindi ko na mapigilan ang sunod-sunod na hikbi ko. Nanghihina pa ang
buong katawan ko. Sobrang nanghihina pa ang loob ko. Wala akong naiisip ngayon kundi ang baby ko
lang. Siya lang at wala ng iba. Gusto ko na siyang makita!
“Crystal… Sssshhh…”
Sinubukan ko siyang itulak ng buong lakas ko kaya natigilan siya. Tinignan ko siya ng malamig habang
tuloy-tuloy na umaagos ang mga luha sa pisngi ko.
“K-Kapag may nangyaring masama sa anak ko, kayong dalawa ni Mariz ang sisisihin ko. Ang kapal ng
mukha mong mag-alala sa akin! Kundi dahil sayo, w-wala pa sana ako dito!!”
He was taken aback. It’s like I hit a sensitive part of him.

“I didn’t meant to----…”
“I don’t care about you! I—I want to see my baby! Gusto kong makita ang b-baby ko!!”
Hindi ako tumigil sa pagmukmok, naibato ko na kay Kurt ang lahat ng bagay na naabot ko. That’s when a
nurse came inside together with Kaye Anne and my family. Agad-agad akong niyakap ni Mommy ng
mahigpit at sa balikat niya ako umiyak.
“M-mom, please… Yung anak ko po…”
“Ssshh… Calm down, Crystal. Dadalhin ka namin sa anak mo.”
***
Sa Nursery Intensive Care Unit ako dinala ng nurse kasama ng buong pamilya ko. Sabi ni Mommy, nasa
NICU level III-A daw si Kyra. I was staring out blankly while sitting on a wheel chair pushed by the nurse.
Nanginginig ang kamay kong nakahawak sa gilid ng wheel chair. Palapit ng palapit sa NICU, pakiramdam
ko kinakapusan ako ng hininga sa sobrang lakas ng kaba ko.
“Ma’am pakisuot po nitong mask,” sinuutan ako ng nurse ng half mask bago niya ako ipasok sa loob ng
NICU. Si Mommy ang sumama sa amin sa loob ng kwarto. Napalunok ako nang tumigil kami sa harapan
ng isang incubator.
I saw my own child I carried inside of me for the past 7 1/2 months. Nanginginig ang kamay kong
hinaplos ang incubator. Her skin is fair white. She has a little yet pointed nose. Her lips are not so
reddish, it’s pale instead. Her hair is so thick and black in color.
“Baby K-Kyra…”
“Pwede niyo po siyang hawakan kahit isang minuto lang. Maari niyo pong ilusot lamang dito yung kamay
niyo sa butas. I’m sorry to say but she has complication with her lungs due to prematurity. Hindi pa
nadevelop ang dapat na madevelop.”
Napalunok ako ng sunod-sunod ng alisin ng nurse sa incubator ang bata. With all care, she placed her in
my own arms. I pursed my lips and controlled my tears to fall. Hindi ko alam kung luha ba ito ng
kaligayahan o luha ito ng pag-aalala.
“K-Kyra… M-mahal ka ni Mommy. Be s-strong for me, okay?”
Nararamdaman ko yung init ng katawan niya sa balat ko. Yung lambot ng balat niya na dumidikit sa
katawan ko. Her scent, her breathing… Lahat yun pinakiramdaman ko.
Napasinghap ako nang makita kong nagiging mabilis na ang paghinga ng anak ko. Anong nangyayari sa
kanya?
“Ma’am, kailangan na po natin siyang ibalik.”
“Crystal, she needs oxygen.”
Before I handed her back to the nurse, I gave her light kiss on the nose. “Baby, be strong.”
Pinagmasdan ko lang na ibalik ng nurse ang baby ko sa incubator. The moment the nurse turned my
wheelchair towards the door, I saw all of the people in my life peeking through the glass window. My
face hardened when my eyes met Kurt’s gaze.
Pagkalabas ko pa lang, sinalubong na ako ni Kurt. He kneeled infront of me and cupped my cheeks
thoughtfully.
“I am sorry about what happened. I didn’t mean to leave you, Crystal. Please do understand me.”
I shot him my cold stare. Nanginginig ang buong katawan ko sa sobrang galit na nararamdaman ko sa
kanya. “Understand you? I always did, Kurt. Just this once, please do understand my feelings as well.
Ako naman ang intindihin mo… Intindihin mo kung bakit hindi ko ipapahawak sayo ang anak ko.” I
looked away from his eyes and muttered, “Let’s go. I want to rest.”
[79] MY FAULT
KURT’S POV
Crystal never did talked to me eversince she gave birth. Whenever I tried to visit her, she would always
yell and throw things at me. But despite of it, I still didn’t stop seeing her. Tuwing natutulog siya, saka
lang ako pumapasok sa hospital room niya.
It has been almost a week since she gave birth. Five days to be exact. Wala pa ring sinasabi ang doctor
tungkol sa improvement ng kalagayan ng anak namin. Like Crystal, I am also blaming myself about what
happened to our child. Kasalanan ko naman talaga ito. Ako na talaga ang g*go.
Pinagsisisihin ko na rin naman ang ginawa ko. Handa ako sa kung anumang mabibitawan pang masasakit
na salita nila sa akin. Ang akin lang, ayokong ipagkait nila sa akin ang anak ko. Iniisip ko pa lang na ilalayo
nila sa akin ang mag-ina ko, hindi ko na kaya.
“Understand you? I always did, Kurt. Just this once please do understand my feelings as well. Ako naman
ang intindihin mo… Intindihin mo kung bakit hindi ko ipapahawak sayo ang anak ko.”
Idinikit ko ang noo ko sa glass window ng NICU. Hindi ako nagsasawang titigan ang anak ko mula dito sa
labas. Kahit na hindi ko pa siya nahahawakan man lang, mas gugustuhin ko pa rin na tignan siya mula sa
labas kesa ang malayo siya sa akin. I admit, I got so hella scared when Crystal said that to me. She’s right.
She needs a lot of understanding now. She’s been through a lot of hardships. Alam kong pinanghihinaan
na siya ng loob at galit lang siya sa akin kaya niya nasabi yun.
I almost held my breath when I heard a familiar voice from my behind.
“You want to hold her, don’t you?”
Nilingon ko ang Mommy ni Crystal sa likod ko. She’s with my Dad and no wonder why he’s here.
Whenever he finds time, he would always drop by here just to see his apo. Ayos naman sa Mommy ni
Crystal ang presensya namin dito. Hindi ko lang alam sa Daddy niya. Parehas ni Gail, nararamdaman ko
ang malamig na treatment nila sa amin.
“I badly want to hold her.” I replied breathlessly.
She showed me an approving smile and then tilted back her head behind her. Kasabay nun ay ang
paglapit sa amin ng isang nurse. Dahil dun ay nakaramdam ako ng excitement. Excitement dahil
mahahawakan ko na ang anak ko sa unang pagkakataon.
“Just a minute will do, Kurt. Alam mo namang ayaw na ayaw ni Crystal na pahawakan sayo ang anak
niyo.”
Ibinalik ko ulit ang tingin ko sa incubator ng anak ko. Kasabay nun ay pasimpleng pagpunas ng
nangingilid kong luha sa mga mata ko. Sh*t… Finally.
“Thanks po,” I murmured to her.
“Bilisan mo na. Pumasok ka na,” she said urgently. “Ikaw, Lucas? Sumama ka na sa loob.”
Urgently, we went inside the NICU for the first time. My knees went weak when I saw the nurse taking
Kyra out of the NICU bed. My throat suddenly felt swollen when she places it in my arms.
I couldn’t help myself to cry silently out of joy. I don’t care about the people who may see us. All that
matters is that I already held my baby for the first time.
“Ang liit niya, Dad.”
Dad ran his index finger to her nose and then chuckled, “She looks so beautiful. Namana niya ang lips
mo, Kurt. Mukhang singkit pa…”
Parang ayoko na siyang bitiwan sa mga braso ko. I felt wonderful holding a baby for the first time. Not
even to Mariz’ child. Walang duda na anak ko nga siya. No need to run any test. I already felt the joy of a
father.
“Sir, kailangan na po natin siyang ibalik.”
I got a bit dismayed when I heard that from the nurse. Before anything else, I softly kissed her lightly on
the forehead.
“K-Kyra, just keep on breathing, okay? Dad’s looking at you outside, keeping an eye on you. I love you…”
Kung hindi pa ako tinangay ni Dad palabas ng NICU ay hindi pa siguro ako lalabas. I stayed outside just
like what I always do and stared at her solemnly. Ganun pala ang pakiramdam kapag karga-karga na ang
sarili kong anak. It feels wonderful and comfortable.
“Salamat, Trinity ha?” I heard Dad said.
“It’s nothing. Naawa rin naman ako kay Kurt. Hindi na yata nagpapahinga ang anak mo simula nang
manganak si Gail.”
I bit my lower lip and secretly wipe off some tears in my eyes. I hope Kyra will get recovered soon. Kahit
siya nalang, at wag ako. Please God, I pray that everything will turn out fine.
“Kurt,” Dad tapped lightly my arm. “C’mon. Let’s eat outside. Don’t starve yourself. Lunch na.”
GAIL’S POV
Tuwang-tuwa ako nang ilagay ng nurse sa mga braso ko ang baby ko. I kissed her forehead lightly and
sniffed her natural scent.
Napangiti ako nang makita ko siyang ngumiti ng bahagya. Pagkatapos nun ay ginalaw niya ang mga daliri
niya kaya pinahawak ko sa kanya ang hintuturo ko.
My heart beats fast when I notice her slowly loosening her grip on my index finger.
Tinignan ko ang mukha niya. Her eyes were close and I can hardly feel she’s breathing at all.
Pinakiramdaman ko ang pulso niya at napasinghap ako nang hindi ko na ito maramdaman.
No, this can’t be happening. No, please…

“Kyyyrrraaaa!!!”
“Gail! Wake up! Wake up!”
My eyes immediately flew open when somebody shook me. Nagising ako sa isang masamang panaginip.
Mabuti nalang panaginip lang yun.
“How are you?” Mom asked me. Nakita ko pa sina Kaye Anne at Chloe sa kaliwang banda ko. They
seemed so worried about me. “Namumutla ka.”
“P-panaginip lang pala yun, Mom.”
Kaye Anne handed me a glass of water and so I drank it. Hindi pa rin nababawasan ang kaba na
nararamdaman ko. May mga butil-butil pa na pawis sa noo ko. Kagaya ng kamay ko, nanginginig rin ang
mga labi ko. Parang totoo ang panaginip ko…
“Ssshhh… Relax…”
I breathed deeply and relaxed myself for a minute. I eyed my Mom worriedly and then held her hand
tight. “Mom, can we go visit Kyra? Please!”
“Ha? Gabi na anak.” She looked at her wrist watch. “8:30PM na. Would you want to go still?”
Without any second thought, I nodded my head. “Please! Gusto kong icheck ang anak ko! Please, Mom!”
“Okay, calm down.” Tumingin siya kina Chloe. “Tumawag kayo ng nurse, Chloe. We’ll go and see Kyra.”
On our way to the NICU, my heart is accelerating so fast. I don’t know why I am feeling this way…
Masyado lang ba akong kinabahan dahil sa panaginip ko o may kutob ako na may masamang
mangyayari?
I snapped back when I saw Kurt sitting on the aligned seats infront of the NICU. He was sleeping alone,
seemed not to care that he’s in the hospital.
I looked away and murmured, “Faster. Gusto kong makita ang anak ko.” Kahit hindi na ako
nakawheelchair, kailangan pa rin akong alalayan dahil sa kirot pa rin na nararamdaman ko.
“Yes po, Ma’am.”

Sa labas ng NICU kami nakadungaw sa baby ko. Hindi pa rin nababawasan ang pagkasabik ko sa kanya
kahit ilang beses ko na siyang hinawakan sa limang araw na nandito kami sa ospital. I already
experienced breastfeeding her twice and I even tried cuddling her even just for some minutes. Dahil
dun, mas lalo akong nasabik sa kanya. Sana wala ng limitasyon ang pagkarga ko sa kanya. I really do
hope she’ll be fine.
Please God…
I blinked twice when I saw her starting to breathe hard. Pati sila Mommy, Kaye Anne at Chloe,
nagpapanic na rin.
“What’s happening?!” I asked, panickly.
Nakita kong tumawag ng doctor ang nurse na naghatid sa amin at mabilis namang may dumating na
doctor. Kitang-kita ko kung paano nila i-revive si Kyra. They repeated it several times. Nanghihina ang
mga kalamnan ko habang pinapanuod sila.
“Please, breathe Kyra! Breathe!” Iyak ko habang pinapalo ang glass window sa harapan ko. Hindi na ako
halos makahinga sa sobrang paghikbi ko. Please, wag Mo po siyang pabayaan!
Kahit nararamdaman ko na ang presensya ni Kurt sa likuran ko, hindi ko siya pinansin. I almost bended
on my knees as I continued watching them reviving my child.
“Kyra! C’mon! Be strong!”
My heart almost stopped beating when I saw them stopped on what they’re doing with Kyra. Lumabas
ang Doktor mula sa NICU at hinarap kami. My Mom held me in my arm for support but I shoved her off
and walked towards the doctor.
“Doc, how’s my baby?!!” I asked breathlessly.
The doctor then removed his face mask and eyed me sadly, “I’m sorry but she didn’t make it.”
“I’m sorry but she didn’t make it.”“I’m sorry but she didn’t make it.”“I’m sorry but she didn’t make
it.”“I’m sorry but she didn’t make it.”
Parang gumuho ang mundo ko sa narinig ko. Napalunok ako ng ilang beses at pakiramdam ko ay
bumigay na ang mga tuhod ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko.
Napatutop nalang ako sa sarili kong bibig at napaupo sa sahig. Agad naman akong inalalayan nila
Mommy pero hindi ko sila pinansin.
“N-No! P-please! Do something!!!”
My mom knelt infront of me. She then held both of my arms and I can see that she’s crying, too. “Gail,
be strong… Kailangan nating tanggapin nalang ang nangyari.”
Mariin akong umiling. “No!! Ayoko! Hindi siya pwedeng mamatay! Mom, do something! Ayoko! Hindi
pwede ‘to!!”
“Anak, I’m sorry…”
Naramdaman ko na may dalawang brasong umaalay sa akin na tumayo mula sa aking likuran. Boses pa
lang niya, automatikong nanginig na ang buong katawan ko.
“Sorry, Crystal. Kasalanan ko ‘to.”
Hinarap ko siya at walang ano-ano’y sinampal siya ng buong lakas ko. Naikuyom ko pa ang dalawa kong
kamay at pinagsusuntok siya sa dibdib ko. Gusto kong isisi sa kanya lahat ng nangyari. Siya ang may
kasalanan nito!
“I--- I HATE YOU!! IT’S YOUR FAULT!! I DON’T WANNA SEE YOU ANYMORE! UMALIS KA DITO!!!!!”
Sinubukan akong piitin nila Mommy sa pananakit ko sa kanya pero hindi ko alam kung saan ako
nakakuha ng lakas para tabigin silang tatlo.
Mataman kong tinignan si Kurt. Katulad ko, bakas din sa kanya ang paghihinagpis. Namumula na ang
mga mata niya at nanginginig ang mga labi niya.
“I’m sorry… Hindi ko sinasadya, Crystal.”
“Wala nang magagawa yang sorry mo, Kurt! Wala na si K-kyra.” Piyok ko. “W-wala na ang anak ko! Wala
na siya! Kasalanan mo ‘to!! Dahil dito sa nangyari, pakiramdam ko, nawala ang pinakamalaking parte ng
buhay ko! Hindi mo maintindihan yun? Malamang, wala ka namang pakielam sa akin… Sa amin!”
“G-Gail, tama na…” Hinawakan ako ni Mommy sa braso ko. “Puntahan na natin si Kyra sa loob bago siya
alisin dun.”
KURT’S POV
Pinagmasdan ko lang si Crystal mula dito sa labas ng NICU na hinahawakan si Kyra sa huling
pagkakataon.
Tama siya… Kasalanan ko ito. Ang laki kong g*go.
Sila ng anak ko ang unang priority ko pero bakit ko sila iniwan ng ganun? Kung sana hindi ako umalis ng
araw na yun at pinuntahan si Mariz, sana nakontrol pa ang preterm labor ni Crystal. Sana, masaya kami
ngayon na magkasama at hinihintay ang tamang oras ng panganganak niya.
Kagaya ng nararamdaman niya, para din akong tinanggalan ng malaking parte sa buhay ko.
“Kung ako sayo, Kurt, umalis ka muna dito.”
Dahan-dahan akong tumingin sa kaliwa ko. Si Tita Trinity pala ang nagsalita. Kagaya ni Crystal,
namamaga din ang mga mata niya sa pag-iyak kanina.
“Mahihirapan ang anak ko na tanggapin ang pagkamatay ng anak niyo. Ilang araw niya rin itong
nakasama eh,” she explained sadly and eyed me. “At alam mo namang mainit pa ang ulo niya sayo, Kurt.
Naniniwala naman akong mapapatawad ka rin niya. Let’s give her time to heal her wound.”
Napayuko ako at bumuntong-hininga. “Y-Yeah. I understand. Sana mapatawad niyo rin po ako.”
“Masakit sa akin na malaman na inuna mo pa ang ibang babae kesa sa mag-ina mo, Kurt. Hindi rin
madaling patawarin kita sa ginawa mo. Pero alam ko namang pinagsisisihan mo ito, diba?”
Tinignan ko lang siya bilang sagot. I can’t even speak more clearly because of the lump in my throat.
“Gaya nga ng sinabi ko kanina, bigyan mo muna sana kami ng sapat na oras para matanggap ang
nangyari.” She sighed deeply and gave me a quick hug. “You still have my support, Kurt. Simula nang
tanggapin kita para sa anak ko, tinuring na rin kita bilang anak. I’ll just let you know about your child’s
funeral. For now, you better leave. Sa palagay ko, kapag nakikita ka ni Gail, nararamdaman niya yung
sakit ng pagkawala ng anak niyo.”
***
I was like a lifeless man, walking towards the car park of the hospital. Ang sakit sa dibdib ng nangyari
ngayon. Sa lahat ng nangyari sa akin simula ng magising ako sa pagkakacoma, ito ang pinakamasakit na
parte na nangyari sa akin.
Bakit kay Kyra pa nangyari yun? Bakit hindi nalang sa akin? Tutal, napakasama at napakawalang kwenta
kong tao. She’s innocent for crying out loud. Why does she need to suffer that way?
Naaawa ako sa anak ko. Hindi pa man siya naipapanganak, puro pasakit na ang pinaramdam ko sa kanya.
I’m sorry for being a jerk to you, Kyra. I am really sorry.
“Kurt…”
I stopped on my tracks when I heard somebody called my name. I raised my head to see who called me
and there I saw Alex standing infront of me.
“Kamusta? Dadalawin ko sana si Princess eh. Nagdala ako ng mango crepe,” he raised the paper bag he’s
holding and then gave me a smile. “Pauwi ka na ba?”
“P-pwede bang samahan mo muna ako?”
His brow creased, “Saan?”
Hindi ko na siya sinagot. Nilagpasan ko lang siya ng lakad at umupo sa pavement sa harap kung saan
nakapark ang kotse ko. Ibinaon ko ang mukha ko sa sarili kong mga kamay at nagpakawala ng malalim
na buntong-hininga.
“Kurt, may problema na naman ba?”
“You’ve known me for so long, haven’t you?” I asked and so I heard him murmur yes. “Paano ko ba
inaalis ang sakit dito sa dibdib ko noon?”
“Hey, ano bang problema?”
There was a minute of silence between us before I answered him.
“She’s gone… Our baby’s gone… And it’s my f.cking fault!”
I couldn’t control my emotions now. I’ve been holding it since earlier but now, I gave in. I felt like I’ve
been killed… Masakit mawalan ng anak. Hindi ko maipaliwanag kung gaano kasakit.
“I am sorry to hear that… Naiintindihan ko yang nararamdaman mo. Iiyak mo lang yan.” He said sadly
while tapping my back. “Let’s pray for her soul then. Malamang kasama na rin niya ang girlfriend at
kapatid ko dun sa langit.”
[80] PAIN, GRIEF AND HATRED

KURT’S POV
Binurol ng tatlong araw si Kyra sa lugar ng mga Rivera. Nung una, naisip ko na sana panaginip lang ang
mga nangyari sa nagdaang ilang Linggo; ang preterm birth ni Kyra pati na rin ang pagkamatay niya.
Napakabilis ng pangyayari. Hindi ko inaasahan na aabot kami sa ganitong punto.
From afar, I watched Crystal infront of the tombstone hugging her friends. It’s been couple of minutes
when we bid our final goodbyes to Kyra. As much as I wanted to approach and comfort her, there’s a
part of me that stops me from doing so. I am not scared of what she may say to me. Perhaps, I’m scared
of seeing her cry again infront of me for the nth time. I don’t want to see her in pain… It dam-n pains me
too.
“Kurt, nakikiramay kami.”
Napayuko nalang ako nang ‘di ko namalayan ang paglapit ng buong gang ng X9 sa akin. Binati lang nila
ako at agad-agad din naman akong nilagpasan ng lakad. Alex then tapped my right shoulder slightly.
“Kayanin mo, Kurt. Huwag kang panghihinaan ng loob.” Alex said softly to me and so I tilted up my head
to look to him. He showed me his faint smile. “Huwag mong intindihin yung walong mokong na yun.
Kagaya ni Gail, nadisappoint din sila sa nangyari sa anak niyo. Ninong eh.”
Nagsimula nang bumuhos ang malakas na ulan, pero nandito pa rin kaming dalawa ni Alex habang
pinapanuod si Crystal sa malayo. Halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko sa mga nagdaang
araw. Nilabanan ko ang pagod at puyat, pero ‘di ko makakayanang labanan ang sakit na nararamdaman
ko ngayon.
“Maiwan na kita, Kurt. Ikaw na ang bahala kay Princess.” He messed my hair like a kid but I still didn’t
mind him. “Kapag kinailangan mo ng makakausap, magbuzz ka lang sa unit ko. Magkatabi lang naman
yung unit namin ni Gail eh.”
I had to clear my throat before answering him, “Salamat…”
May isang oras na rin ang nakalipas pero hindi pa rin iniiwan ni Crystal ang puntod ni Baby Kyra… Isang
oras na rin akong pinagmamasdan siya mula sa malayo. Kundi dahil sa trapal, malamang basa na siya
ngayon. She was just staring blankly at the tombstone without minding the rain.
My grip on the umbrella tightened and shook at the same time out of my emotions. I really want to talk
to her right now. I can’t bare another week of not talking to her.
I took few deep breaths as I approached her. Sinarado ko ang payong at inalapag ito sa lupa. Crystal, on
the other hand, seemed not to care of my existence. She just kept on staring at it with pain, grief and
hatred reflects her eyes.
“Crystal…” I called her softly and took three steps from her behind. She embraced her own body and
didn’t mind my existence though. “Patawarin mo ako. I’m sorry…”
I swallowed very hard and managed to speak clearly.
“Alam kong kinailangan mo ako pero mas inuna ko pa si Mariz kesa sayo. Naipit lang naman ako… She
tried to commit suicide that’s why I had to go to her. H-Hindi ko naman alam na mangyayari ito.”
With my trembling body, I wrapped my arms around her from her behind… Letting her feel how much I
don’t want to lose her… how much I am sorry… and how much I love her…
“Hindi ko naman ‘to ginusto… Kagaya mo, nasaktan din ako sa nangyari sa anak natin. Inaamin ko naman
ang kasalanan ko, Crystal. S-sana… mapatawad mo ako. Sana matanggap mo pa ako.”
I embraced her tighter and then buried my face on her hair.
“I love you so much… Give me another chance… Come back to me, please.”
Unti-unting lumuwag ang pagkakayakap ko kay Crystal nang pilit siyang nagpupumiglas sa mga bisig ko.
She faced me with a hard expression and with her cold set of eyes.
“Please, Kurt… K-kahit ngayon lang, huwag mo muna akong perwisyuhin. Huwag ka munang magpakita
sa akin kasi naaalala ko lang yung ginawa mo sa akin.” She wiped off her tears with her palm and
controlled herself not to sob. “If Kyra would know what you did, I’m sure she’ll get mad at his father,
too. I’d rather die than giving you another chance.”
A deep sigh escaped from me when I suddenly remembered my last conversation with Crystal. Until
now, that scene haunts me even in my sleep.
Kahit tatlong araw na ang nakalipas nang mailibing si Kyra, sariwa pa rin sa isip ko ang mga nangyari.
How could these fcking things happen to me? Of all people, why me? Why us? Do I deserve this sh*t?
Nagkaamnesia na ako at naloko pa ng isang babae, tapos namatayan ako ng anak… Huwag naman sana
akong iwan ni Crystal. Kung mangyayari yun, hindi ko naman alam ang gagawin ko.
Ayokong isipin na iiwan ako ni Crystal. I believed that she just told me that out of her depression
regarding the loss of our baby. Ganun rin naman ako eh… Kapag galit ang isang tao, hindi na
makokontrol ang anumang sasabihin nila.
For the past three days I felt like a lifeless man. The weak side of me has come out. Kahit itong condo
unit, parang binabalutan ng kalungkutan. I’ve been crying for nights, remembering what happened
lately. I’ve been crying for days, waiting for Crystal to come back to me. Naiiyak nalang ako dahil alam
kong ako ang may kasalanan ng lahat. Everything has f.cked up by me!! I’m a fcking idiot!
“Thank you… Please come again, sir,” bati ng crew habang palabas ako ng isang fastfood chain.
For the past few days, I suit myself on eating outside. Wala ako sa mood magluto kaya mas pinili kong
kumain nalang sa labas.
I was walking blankly on the streets without thinking that I may bump into people. Ako na yata ang
pinakamalas na tao sa buong mundo. Lahat nalang ng problema na sa akin; health, friends, family and
love. Nawawala na ako sa sarili nitong mga nakaraang araw dahil sa sobrang pamomroblema. Muntikan
na nga akong maaksidente nung isang araw sa daan dahil sa kawalan ng focus.
Why am I suffering like this?
I stopped on my tracks when something caught my attention. It’s like something is pulling me towards it.
I looked away and was about to walk again when I heard it bark loudly. Isa itong pet shop na kung saan
nakadisplay ang mga aso sa harapan ng shop. Sa pamamagitan ng glass wall, nakikita sila ng klaro mula
sa loob nito ng mga taong dumadaan sa kalsada.
I approached it anyway and stared at it. These two chaw-chaws caught my attention. They look healthy
and clean, adorable and appealing. It’s like they’re telling me to pick them up and bring them home.
Napaatras ako ng isang hakbang nang maramdaman kong may natamaan ang tuhod ko. Hindi ko
napansin na may tao palang nakaupo sa harapan ko. See? I’m totally lost.
“Sorry…” I murmured to him.
Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa akin. His eyes widened in surprise when he saw me, I supposed.
Well, he looks familiar to me. Very familiar, indeed.
“Kurt?” He called and then stood up.
My brow creased, “W-who are you?”
He smiled a little and then held out his hand and so I accepted it. “Prince Nathaniel Salvador. Nathan
nalang for short.”
Nathan???... Oh, I remember him. Nakita ko na siya sa burol ng anak ko. Nakita ko rin siyang madalas
kausapin ni Crystal sa burol. At oo, naalala ko na siya yung lalaki na kasama ni Crystal sa pictures na
binigay sa akin ni Mariz noon.
He’s Nathan, the ex-boyfriend and ex-fiancé of Crystal.
“Condolence, dre ha?” Malumanay na sabi niya bago siya humarap ulit sa glass wall ng petshop. “Hindi
kita kinausap nung burol kasi naalala ko yung sinabi sa akin ni Gail dati.”
“What was it?”
He crossed his arms and faced me again, “Nasabi niya sa akin na pinagdududahan mo raw ang
pinagbubuntis niya. Naisip niya na baka mapaghinalaan mong ako yung ama ni Kyra since ako nga yung
dati niyang boyfriend kaya dumistansya muna ako sa inyo.” He looked to me with his scrutinizing eyes,
“Pero dre, sinasabi ko sayo, kahit two years kaming nagsama ni Gail sa Germany, walang nangyari sa
amin. WALA. Kaya malamang, ikaw talaga ang ama ni Kyra.”
I sighed sadly hearing my daughter’s name again. The wound is still fresh… It still pains me. “I know…”
“Maiba tayo.” His voice lights up while shifting his sight back to the dogs. “May balak akong bumili ng
aso. Ano bang magandang breed dito?”
“Ano bang gusto mo? Malaki o maliit?”
Tumuro siya sa pinakababa. “Yun sana oh… St. Patrick.”
I nodded in approval. St. Patrick breeds are big dogs and are sleepy. Well, they’re lazy in other words.
“Pasok nalang tayo, Kurt. Bibili ka ba ng aso?”
I shrugged, “No, just want to take a look.”
Isa lang naman itong ordinary at maliit na petshop. May mga isda, rabbits, hamsters, cats, at iba pang
pets silang tinitinda. Ako? wWala naman akong balak mag-alaga ng pet. Mag-ina ko nga, ‘di ko
maalagaan, pet pa kaya?
“Magkano ho ito?” Tanong ni Nathan sa keeper.
“34,000 po, sir. Yung babae naman, 45, 000…”
Napatayo bigla si Nathan. “Ang mahal naman! Wala bang tawad?”
The keeper scratched the back of his head. “Sorry, sir. Ganyan talaga ang presyo eh. Malaki kasi yan.” He
pats the dogs head and ordered him to stand, “Coolet, stand! Stand!” Napangiti ako nang tumayo nga
ito. “Now, sit, Coolet! Sit!”
“T-teka, anong pangalan?” Nathan asked him.
“Coolet, Sir. Ang pangalan kasi ng nanay nito ay Cool kaya ginawa namin siyang Coolet. Pero kayo po ang
bahalang magpangalan sa kanya kapag binili niyo siya.”
“Woah, sige bibilihin ko na yan.” Lumuhod siya sa harapan ng aso at hinimas ang ulo nito. “Coolet~ Ang
ganda ng pangalan mo ah. Parang si kulet lang. Ang taba rin ng pisngi mo oh! Hahaha!”
Napailing nalang ako habang pinapanuod siyang lambingin yung aso. Mataba ang pisngi? Do dogs have
cheeks? One thing is for sure, Nathan is one of a weird guy. Tss.
While waiting for the dog to be settled, I wandered around this small pet shop and again, those dogs
caught my attention. Nilapitan ko ito, pero ngayon ay mas malapit na kesa kanina. Tanging kulungan
nalang nito ang nakaharang sa akin.
I looked at its tag price and gawked when I found out that these two dogs cost 50,000 for God’s sake.
What the hell? Mas malaki naman yung St. Patrick pero bat mas mahal ang dalawang chaw-chaw na ito?
Nabigla ako nang may magsalita mula sa likuran ko. Yung isa pala sa mga staff ng pet shop na ito.
“Sir, maganda yang breed na yan. Malilikot nga lang pero malalambing.” Nakangiting sabi niya. “Gusto
niyo pong hawakan sir? Di naman sila nangangagat.”
I shoved my hand off. “No, no… Thanks anyway.”
I heard them bark at me again. I don’t know why but it’s like their eyes are begging for me to pick them
up. What the hell is wrong with me?
“Kurt, ayos na!” Napalingon ako sa tumawag sa akin, si Nathan. Nasa tabi na niya ang St. Patrick na
nakakulong sa malaking kulungan. Lumapit ako sa kanya at tinignan ang aso. “Libre ang kulungan?”
“Hindi eh. Binili ko pa.”
“Ahh, sige. Let’s part ways now. I’m going home…”
Palabas nang pet shop, hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na hindi lingunin ang mga chaw-chaw na
yun. I stopped on my tracks and scratched the back of my head in frustration. What’s with those
dogs??? Why do I want to buy them for me?
I groaned, “Sh*t. Bahala na.”

***
“Sir, no pets allowed po dito… Pasensya na!”
I sighed in exasperation. “What do you want me to do with these dogs then? Send them away?”
“Pero sir, may area naman po dito para sa mga aso. Dun niyo nalang po siya dalhin.”
I glared at this security guard and was about to yell when somebody tapped my shoulder. I tilted back
my head to whoever this is but fell silent when I found that it’s Alex.
“Guard, pabayaan na natin siya. Alam mo naman yung nangyari sa kanya diba? Pagbigyan mo na…” He
said casually. “Sige na…”
The guard sighed and scratched the side of his head, seemed thinking. “Sir, paano yung policy?”
“Chaw-chaw naman yata ang breed ng mga ito. Hindi sila mag-iingay... At saka, sound proof naman ang
mga unit eh.”
“Sige na nga po…”
Good thing, Alex made the guard approve with my pets. Dumiretso kaagad kami sa unit ko at
pinakawalan sila mula sa cages nito. I just watched them wandered around Gail’s unit. Tama nga yung
keeper, malilikot sila.
“They’re fun to watch. I’m sure Crystal would love them.” I murmured to him.
“Sigurado din akong magugutuhan sila ni Gail. Buti napapayag ko yung guard at receptionist sa baba.
Yung kay Wayne nga na pusa, pahirapan pa eh. Ayun, pasikreto niyang dinala sa unit niya.” He said and
then laughed a little, trying to lighten up the mood. “So, anong pangalan nila?”
I stood up and sat on the couch beside Alex.
“Wala akong maisip eh… Maybe, Babes and Loves will suit them.” I can’t control myself to chuckle on
the thought of their names. Suits them well though. “Excited na akong makita kung anong magiging
reaction ni Crystal pagkakita sa kanila.”
He eyed me and smiled a little, “Are you guys okay now?”
I was taken aback by his question but I still managed to keep myself cool anyway. “I believe we’re going
to fine.”
“Good… Nga pala, Kurt.” May nilabas siya mula sa loob ng jacket niya. He handed out a light blue
invitation to me and so I read its center. Oh, a wedding invitation it is. “Dapat nabigay ko na sayo yan
last week. Nakalimutan ko lang eh… Sa Sabado na yung kasal nila Dustin at Chloe, next week. Si Chloe
yung isa sa mga bestfriends ni Gail… They’re expecting you to come.”
My brow formed a straight line. “Really? Hindi ba sila galit sa akin?”
“Hindi naman galit yung nararamdaman nila sayo. Disappointment yun. Iba ang galit sa
disappointment.” He got himself off the couch. “Dustin has been one of your friends since childhood.
Sigurado akong magiging masaya siya kung lahat ng kaibigan niya ay darating sa araw ng kasal niya.
Same as Chloe… I’m sure Gail will come, too. Besides, she’s her bestfriend.”
Ilang minuto na ang nakalipas nang makaalis si Alex. However, these dogs lighten the aura of this unit.
Medyo hindi na katulad ng dati na sobrang lungkot. Sana naman, pag umuwi si Crystal dito, mapasaya
siya ng mga aso na ito.
“Babes… Loves…”
Kanina ko pa sila sinasanay sa pagtawag ng mga pangalan nila. I’m in the middle of feeding them when I
heard the loud buzz. I immediately stormed off the door without looking at the CCTV screen and then
opened it widely.
I expected that it’s Crystal but heck…
My eyes narrowed when I saw Mariz’ mom infront of me. Why the f.ck is she here?
“Kurt… We need to talk… Please?”
Kasalukuyang nasa Midas bar ang walong myembro ng X10. Wala ngayon si Alex dahil alam nilang
dinadamayan nito ang ex gang leader nila na si Kurt. Alam naman nila ang pinagdadaanan ng dating
leader at naiintindihan nila ito, pero hindi pa rin maiaalis sa kanila ang pagtatampo dito. Oo, nagtatampo
sila. Hindi nga lang sila aware tungkol dito dahil ang buong akala nila ay nagagalit sila sa Master.
Sa katunayan, nag-aalala sila para kay Kurt. Alam nilang masakit mawalan ng mahal sa buhay. Lalo pa’t
pati sila ay napamahal na rin sa bata. Gail gave them a chance to hold the baby, by the way. Although
they didn’t carry Kyra, actually. Nilusot lamang nila ang kamay nila sa maliit na butas ng incubator para
mahawakan ang kamay nito. Pakiramdam nila, pati sila nawalan din ng anak. Yung excitement nila nung
mga panahong ayos pa ang lahat ay napalitan ng paghihinagpis.
“Hey! Wag na magsalumbaba! Mamalasin ang bar ko nito eh,” saway sa kanila ni Derrick na halata rin sa
boses ang pagkalungkot nito. These seven guys occupied the bar counter stools without minding other
customers.
“Tara, lipat tayo sa private. Nakakahiya naman kay Sir Monteverde. Feel na feel ang pagiging owner.”
=_______= Sabi ni Wayne sa kanila bago ito dumiretso sa private lounge ng bar. Walang ano-ano’y
sumunod naman sa kanya ang pito, pati na rin si Derrick. Sa loob ng private lounge sila nagpatuloy na
tumunganga. Kahit na three days na ang nakalipas simula nang ilibing si Kyra, hindi pa rin maalis sa
kanila ang wag malungkot.
“Excited pa naman ako sa binyag ni Kyra tapos ganito lang yung nangyari. Sayang, ako sana sagot sa
interior design ng kwarto ni Kyra.” Sabi ni Toffer habang nakatingin sa phone niya na may picture ni Kyra
noong nasa NICU pa ito.
“Hindi ko alam kung bakit yung mga inosenteng nilalang pa ang maagang namamatay! Bat ‘di nalang
yung mga halang ang bituka? Tsk tsk tsk!” Sabi naman ni Jake.
Dustin interfered, “Yeah… Besides, she’s an active baby. How could this thing happen to her? Hirap pa
lang ma-stress.” =__=
“Emotional stress nga ang nangyari. Kahit na ba alam natin na active baby si Kyra, hindi na natin iisipin
na ayos lang ang lahat? Paano naman yung sa position ni Gail? Sabihin na nating healthy ang baby, pero
kay Gail naman, masyado siyang na-stress. Hindi man apektado si Kyra, apektado naman ang estrogen
level ni Gail… In that case, dun nagsisimula ang contractions ng cervix niya.” Tumayo pa ito at naglakad-
lakad sa harapan nila na akala mo ay isang professor. “As I have researched, pwede namang kontrolin
ang preterm labor. Bibigyan siya ng tocolytics para maitigil nito ang contractions ng cervix niya, then
viola, hindi sana manganganak si Gail, hindi sana pre-term ang bata, nasa loob pa sana siya ng
sinapupunan ni Gail at dinidevelop pa ang mga internal organs nito at lalong-lalo nang hindi sana aabot
sa puntong ito.”
Umandar na naman ang pagka-Einstein ni Arthur Evangelista na madalang lang magsalita, sa isip-isip
nila. Pero may punto siya… Hindi rin naman kasi nila alam ang tungkol dito. Well thanks to him. Alam na
nila ngayon.
“Apnea. Yun ang caused of death ni Kyra. Dahil hindi pa mature enough ang nervous system ng bata,
hindi agad nagpadala ng message ang kanyang utak papunta sa kanyang respiratory system.” He
snapped his fingers in mid-air. “Let me put it this way. Tuloy-tuloy ang paghinga ni Kyra dahil tuloy-tuloy
din ang pagpapadala ng message ng nervous system sa respiratory system niya. But in one second, the
brain has stopped giving messages… Syempre, tumigil naman sa paghinga ng ilang segundo or maybe a
minute, ang bata at dahil dun, Kyra passed away. You know what I meant, dudes?”
They all nodded as an answer.
“We get it… So, does it mean your nervous system is over-active, Evangelista?” Brent asked him. Ths
twin came back few days ago for a certain reason. Hindi nila alam na may ganito ring problemang
kinakaharap ang gang. Ni hindi nga nila alam ni Kent na wala na palang gang.
“Well, it depends on your IQ level.”
Naputol ang discussion nila nang biglang bumukas ang pinto. Si Alex pala ang pumasok. Umiwas agad ng
tingin ang kambal habang sina Jake, Wayne, Toffer at Dustin naman ay tumayo na.
“9PM na. Sasalang na kami.” Dustin declared. He’s referring to their band’s performance tonight. Simula
nang mabuwag sila, bumalik nalang sila sa pagbabanda. Hindi pa rin naman maalis ang pagkakaibigan
nila.
Lumabas sila kasama ng kambal at naiwan sa loob ng lounge sina Derrick at Arthur. Ang totoo nyan,
iniiwasan nila si Alex nitong mga nakaraang Linggo. Pilit kasing kinukumbinsi sila na intindihin nalang ang
kalagayan ni Kurt. Ayaw naman nilang makipag-ayos sa ex-gang leader nila dahil ang gusto nila, ito
mismo ang hihingi ng tawad sa kanila.
“Sige, umiwas lang kayo. Makakatikim talaga kayo sa akin. Pinipikon niyo ako. Tsk!” Alex said sternly to
Arthur and Derrick.
Tumayo si Derrick at nag-unat na. “Hindi ako umiiwas ah. Hinahanap na ako dun sa labas. Maiwan ko na
kayo dyan ni Arthur!” Paalam nito at agad na lumabas.
Si Arthur naman ay tumayo din. “Alex, maiwan na rin kita ha? Manunuod pa ako ng performance nila.”
Lalagpasan na sana niya si Alex nang hilain nito ang collar ng suot niyang plain white shirt. “OOHH! Alex!
Bat ba?”
He hissed through his gritted teeth, “Namumuro na kayong walo sa akin. Pati ba naman ikaw, Arthur,
nag-iinarte din?”
“Oy! Di ako nag-iinarte ah!”
“Say what? Anong tawag dyan? Nag-iinaso?” He sarcastically said and then tightened his grip even more.
“Baka nakakalimutan mong pinsan mo si Kurt, Arthur. May dugong Lee ka. Hindi lang si Gail ang
nawalan, pati rin si Kurt. ANO, DI MO PA SIYA DADAMAYAN?”
Napalunok si Arthur sa kaba. Hindi pa niya nararanasan ang lupit ni Alex pero alam niya kung paano ito
magalit. “B-Bat ba ako lang? Pinsan din naman niya sila Kent at Brent!”
“Wala akong kilalang Kent at Brent!” He yelled and then glared at him. Hindi pa rin maalis sa kanya ang
galit sa kambal. Hindi niya inaasahan na itatanan nito ang mga pinsan niya. Bantay-salakay nga naman.
“Ano, mag-iinaso ka pa o ipapalit ko yang mukha mo sa aso?!”
Arthur sighed in defeat, “Oo na! Makikipagbati na! Bitaw na. Nasasakal na ako.”
Alex got back in his old self again. The warm Alex. “Good, tara sa unit niya.”
AUTHOR’S NOTE
Kagaya po ng AIWG book 1 at ng ibang stories ko, sinadya ko pong wag isama ang EPILOGUE nito. Lam
na! Iwas plagiarism. Kahit sino naman, takot maplagiarize ang gawa nila. Just do visit my wattpad profile-
--> http://www.wattpad.com/user/marielicious
Madali lang yun makita. Kaya niyo yun hanapin. Syempre, ang epilogue ay nakapwesto sa pinakadulo ng
book. Ending nga diba? Kaya if possible, kayo nalang ang maghanap. Pero kung hindi niyo talaga
mahanal, ugh, sige i-pm niyo nalang ako… XD
So, anyway, thanks for reading! ^_______^V

Accidentally Inlove With A Gangster Book 2 His Promise COPYRIGHT © 2012 BY Marielicious (PDFDrive)

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Accidentally Inlove With A Gangster Book 2 His Promise COPYRIGHT © 2012 BY Marielicious (PDFDrive)

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Accidentally Inlove With A Gangster Book 2

COPYRIGHT © 2012 BY Marielicious

[October 2012 – September 27, 2013]

I love him with all that I am.

He loves me either more than anybody else.

We conquered a lot of hindrances in life

We’ve been apart for a period of time

Yet we’re still together until now.

Sa panibagong yugto ng buhay namin,

Panibagong mga pagsubok na naman ang aming kahaharapin.

Mananatili pa rin kaya kaming matatag sa panahong ito?

Fate plays with us once again.

Should I let him go this time anyway?

Am I still going to stay strong to hold on to his promise?

“Sometimes life is so complicated to keep promises…”

Are we really made for each other or not?

[1] GWAPO SA PARTY

Unti-unting tumutulo ang mga luha ko,

Kasabay ng tila dahan-dahang pagdurog ng puso ko.

Ang sakit…. Ang sakit…

Parang pinipiga ang puso ko.

“Hey, Crystal! Why the hell are you crying?”

Nanlaki yung mga mata ni Kurt.

“Bakit?” Tanong ko.

Pero teka! ~__~

I won’t let him insult the cutie gorilla! >_<!! Never!

“What is it?” He asked huskily.

Binitiwan niya yung chin ko, “Fck no!”

“Uwaaaaaah! Gusto ko makakita ng gorilla! Please!!!” *n*

KAYE ANNE’S POV

Makikita pa kita. Tiwala lang! *O*

After 1 minute, may naglike at may nagcomment. Hahaha.

Krishelle *****: Makikita mo pa yun, Ate K. Tiwala lang! Hahaha *U*

“Nakita ko siya sa party ni Gail nung isang gabi….”

“Sige-sige!” ^^ Sagot niya.

Agad akong lumapit at kinalabit siya.

He smiled at me. Pero makikita mo sa mga mata niya na malungkot siya.

Nathan pulled away and stares at me. “Oh, bakit ka umiiyak?”

He chuckled, “Halika nga ulit!” Tapos nagyakapan ulit kami. Eeeeeehhhhhhpppppppppp!

“Ay, sorry! Hahaha. Naawa talaga kasi ako sa tao. Tsk.”

“Sure sure!” (^^,)

So, ako ngayon ay naglalakad na pabalik sa loob nang………

Natapunan ako ng juice. Tinignan ko ng masama yung nakatapon sa akin.

“Miss, are you alright?”

“Kyaahhh! Gaano kagwapo, sissy?” (**,) Tanong sa akin ni Chloe.

“Oo nga noh, at kaloka ang comment ah!”

Tinignan ko naman yung comment niya.

Krishelle *****:Makikita mo pa yun, Ate K. Tiwala lang! Hahaha *U*

Prince Nathaniel: Sus, baka waiter lang yun -___-

Krishelle *****: Haha ang bad ni Kuya, ate K.

Kaye Anne: Hindi siya sa waiter, pandak! Gwapo siya, GWAPO!

Prince Nathaniel: Edi, sekyu yun hahahaha :D

Kaye Anne: Hindi nga sabi! >_<

Prince Nathaniel: Edi janitor! Hahahaha

Krishelle *****: hahahaha BOOM!

Prince Nathaniel: Sekyu/waiter/janitor lang nga yun diba Krishelle?

Itong beauty ko na ito?

Pang-rebound lang? No way in mother earth! HA! (><.)

“May LQ siguro,” sabi ko. Nag-shrug lang si Chloe.

“Anyare sa inyo?” Tanong ni Chloe.

Yumuko lang siya.

“Kasi ano?” Chloe and I asked in synchronized.

Then she walked away.

“Uwaaaaaah! Gusto ko makakita ng gorilla! Please!!!” n

Makikita pa kita. Tiwala lang! O

Krishelle *****: Makikita mo pa yun, Ate K. Tiwala lang! Hahaha U

Krishelle *****:Makikita mo pa yun, Ate K. Tiwala lang! Hahaha U

Rich kid si Austin. May sariling kotse, sports car u

Baka ito na ang sign. ( _’)

NP: BABY LOVE BY CRYSTAL GAIL

TOOT TOOT TOOT