Νήσοι του Σολομώντα,

Νότιος Ειρηνικός
(Solomon Islands)
Το Αρχιπέλαγος του Σολομώντα βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, ανατολικά της Παπούα-
Νέας Γουινέας και βορειοδυτικά των Νήσων Βανουάτου, στο όριο της Ινδοαυστραλιανής πλάκας.
Τα δυτικά νησιά αποτελούν την επαρχία Μπουγκαινβίλ της Παπούα-Νέας Γουινέας και τα υπόλοιπα
922 αποτελούν το ανεξάρτητο κράτος των Νήσων του Σολομώντα.
Η πλειονότητα των κατοίκων του αρχιπελάγους είναι Μελανήσιοι, οι οποίοι έφθασαν εκεί περί το
1300 - 1000 π.Χ.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που έφθασε στο αρχιπέλαγος, το 1568, ήταν ο Ισπανός θαλασσοπόρος
Álvaro de Mendaña, ο οποίος ονόμασε τα νησιά Islas Salomón ("Νήσοι του Σολομώντα")
πιστεύοντας ότι κάπου εκεί βρισκόταν η πλούσια βιβλική πόλη Οφείρ, από την οποία ο βασιλιάς
Σολομών έπαιρνε το χρυσάφι του.
Τα νησιά που αποτελούν το αρχιπέλαγος διακρίνονται στα ηφαιστειογενή και στα χαμηλά
κοραλλιογενή. Η υψηλότερη κορυφή είναι το ενεργό ηφαίστειο Ποπομανατσέου που φθάνει 2.311 m
και βρίσκεται στο μεγαλύτερο από τα νησιά, το Γκουανταλκανάλ (επιφάνεια 5.302 km2).
Το νησί Ρένελ, το νοτιότερο του αρχιπελάγους, περιβάλλεται από την μεγαλύτερη ανυψωμένη
κοραλλιογενή ατόλη στον κόσμο, (Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1998).
Στο Ρένελ βρίσκεται και η μεγαλύτερη στο είδος της λιμνοθάλασσα, η Τενάγκο, επιφανείας 155 km2,
η οποία αποτελεί ενδιαίτημα πολλών ενδημικών ειδών χλωρίδας και πανίδας.
Το κλίμα των νησιών είναι ισημερινό και ωκεάνιο, πολύ υγρό όλο το χρόνο, με μέση θερμοκρασία 27
°C. Η πιο δροσερή περίοδος είναι από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο. Από το Νοέμβριο ως τον
Απρίλιο οι βορειοδυτικοί άνεμοι προκαλούν συχνές βροχοπτώσεις, και, περιστασιακά, κυκλώνες. Το
μέσο ετήσιο ύψος βροχής υπερβαίνει τα 3.000 mm.
Το ανεξάρτητο κράτος των Νήσων του Σολομώντα αποτελείται από 922 νησιά, από τα οποία
κατοικούνται τα 347. Τα νησιά βρίσκονται διάσπαρτα σε θαλάσσια έκταση 645.000 km2 που
εκτείνεται κατά 1.800 km από τα δυτικά προς τα ανατολικά και κατά 900 km από βορρά προς νότο, η
δε η συνολική τους έκταση ανέρχεται σε 28.450 km2. Πρόκειται για την δεύτερη σε έκταση νησιωτική
χώρα του νότιου Ειρηνικού ωκεανού, μετά την Παπούα -Νέα Γουινέα.
Τα έξι μεγαλύτερα νησιά της χώρας, στα οποία κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού
(περίπου 660.000 κάτοικοι, συνολικά), είναι το Γκουανταλκανάλ, η Νέα Γεωργία, η Μαλέττα, η
Μακίρα, η Τσόιζελ (Σουαζέλ) και η Σάντα Ιζαμπέλ. Το συνολικό μήκος των ακτών είναι 5.313 km.
Πρωτεύουσα είναι η Ονιάρα, στο νησί Γκουανταλκανάλ, με περίπου 80.000 κατ.
Η Βρετανία επέκτεινε την επιρροή της στην περιοχή και τον Ιούνιο του 1893 ο Πλοίαρχος R.N.
Gibson, κυβερνήτης του HMS Curacoa, ανακήρυξε το αρχιπέλαγος ως Βρετανικό Προτεκτοράτο. Το
καθεστώς αυτό διατηρήθηκε μέχρι τις 7 Ιουλίου 1978, οπότε οι νήσοι του αρχιπελάγους απέκτησαν
την ανεξαρτησία τους και ιδρύθηκε το κράτος των Νήσων του Σολομώντα, στο πλαίσιο της
Κοινοπολιτείας των Εθνών (η τέως Βρετανική Κοινοπολιτεία).
Πολίτευμα της χώρας είναι η Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αρχηγός του Κράτους είναι
η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία εκπροσωπείται από τον Γενικό
Κυβερνήτη (ή Γενικό Διοικητή). Την θέση αυτή κατέχει από τις 7 Ιουλίου 2019 ο Ντέιβιντ Βουνάγκι.
Το 1999 ξέσπασαν ένοπλες φυλετικές συγκρούσεις στο νησί Γκουανταλκανάλ που συνεχίστηκαν
μέχρι το 2003. Οι συγκρούσεις αυτές είχαν αποτέλεσμα το θάνατο 100 ατόμων και τον εκτοπισμό
πάνω από 20.000, η δε οικονομία της χώρας υπέστη σοβαρό πλήγμα.
Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Ιαπωνία κατέλαβε το Γκουανταλκανάλ τον Μάιο του
1942. Οι Ιάπωνες ξεκίνησαν την κατασκευή ενός αεροδρομίου που θα βοηθούσε την εξάπλωση της
Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας προς την Αυστραλία. Οι Αμερικανοί στις 7 Αυγούστου του 1942 ξεκίνησαν
την απόβαση στο νησί, η οποία διήρκεσε μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου του 1943. Συνολικά στο νησί
αποβιβάστηκαν 60.000 Αμερικανοί αλλά και Αυστραλοί στρατιώτες, ενώ η ιαπωνική δύναμη
αριθμούσε 36.000.
Οι επιθέσεις των συμμαχικών δυνάμεων ήταν αδυσώπητες. Για έξι μήνες πραγματοποιήθηκε μια
μεγάλη επιχείρηση από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Η σύγκρουση με τον καιρό εξελίχθηκε σε πόλεμο
φθοράς και οι Ιάπωνες τελικά παραδόθηκαν. Οι απώλειες των συμμάχων κατά τις μάχες αυτές
ανήλθαν σε 7.000 νεκρούς, 29 πλοία και 615 αεροπλάνα, ενώ οι Ιαπωνικές απώλειες ήταν 31.000
νεκροί, 38 πλοία και 683 αεροπλάνα.
Στον βυθό γύρω από το Γκουανταλκανάλ βρίσκονται τα κουφάρια πολλών πλοίων και αεροπλάνων
που χάθηκαν κατά τις αεροναυμαχίες του Β Παγκοσμίου πολέμου. Σήμερα αποτελούν πόλο έλξης
πολλών καταδυτών scuba. Υπολείμματα αεροσκαφών και αρμάτων υπάρχουν επίσης διάσπαρτα στο
Γκουανταλκανάλ.
Η οικονομία της χώρας δεν είναι ανεπτυγμένη και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ περιορίζεται στις 2.300 US$.
Το 75% του πληθυσμού απασχολείται με την γεωργία και αλιεία αυτοσυντήρησης. Οι εξαγωγές
περιορίζονται σε προϊόντα ξυλείας από τα τροπικά δάση (σήμερα απειλούνται από την
υπερεκμετάλλευση) και ψίχα και λάδι ινδικής καρύδας.
Το 1988 Αυστραλιανή εταιρεία είχε ξεκινήσει την παραγωγή χρυσού στην περιοχή Gold Ridge του
Guadalcanal, η οποία όμως διακόπηκε το 2000 λόγω των ταραχών.
Τα ηφαιστειογενή νησιά διαθέτουν αξιόλογα κοιτάσματα μολύβδου, βωξίτη, ψευδαργύρου, νικελίου
και χρυσού, των οποίων όμως η εκμετάλλευση παραμένει περιορισμένη.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σημαντική άνοδος της τουριστικής κίνησης αλλά και σταδιακή
βελτίωση της οικονομίας γενικότερα, η οποία είχε υποστεί ισχυρό πλήγμα από τις ταραχές της
περιόδου 1998-2003 και της πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας που ακολούθησε.
Η χώρα πάντως εξακολουθεί να παραμένει πτωχή.
Η οδήγηση στα νησιά γίνεται αριστερά. Οι δρόμοι είναι λιγοστοί, ενώ ελάχιστοι είναι
ασφαλτοστρωμένοι (μόνον στο Γκουανταλκανάλ). Η χώρα διαθέτει εθνικό αερομεταφορέα με μικρό
αριθμό αεροσκαφών και έδρα το διεθνές αεροδρόμιο της Ονιάρα.
Εθνικό νόμισμα είναι το δολάριο Νήσων Σολομώντα (SBD).
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το 10% των κατοίκων είναι ξανθοί (!!) που είναι το μεγαλύτερο
ποσοστό παγκοσμίως εκτός Ευρώπης. Οι έρευνες έδειξαν ότι αυτό οφείλεται σε μετάλλαξη ενός από
τα αμινοξέα της πρωτεΐνης TYRP1.
Νήσος Ρένελ, η νοτιότερη του αρχιπελάγους, Μνημείο
Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1998.
Νήσος Ρένελ, η νοτιότερη του αρχιπελάγους, Μνημείο
Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1998.
Τροπικό δάσος στο Γκουανταλκανάλ
Μανγκρόβια βλάστηση στο Γκουανταλκανάλ
Στην νήσο Malaita
Άποψη της πρωτεύουσας Ονιάρα
Άποψη της πρωτεύουσας Ονιάρα
Άποψη της πρωτεύουσας Ονιάρα
Άποψη της πρωτεύουσας Ονιάρα
Άποψη της πρωτεύουσας Ονιάρα
Στο λιμάνι της Ονιάρα
Στην Ονιάρα
Στην Ονιάρα
Το Κοινοβούλιο των
Νήσων του Σολομώντα,
δωρεά των ΗΠΑ
Το Κοινοβούλιο των
Νήσων του Σολομώντα,
δωρεά των ΗΠΑ
Το εσωτερικό του Κοινοβουλίου
Ξενοδοχείο στην Ονιάρα
Τουριστικό Περίπτερο στην Ονιάρα
Η νησιωτική αυτή χώρα είναι ευάλωτη, τόσο σε
πλημμυρικά φαινόμενα (ισχυρές βροχοπτώσεις στα
ηφαιστειογενή νησιά) όσο και στην άνοδο της στάθμης
της θάλασσας (τα χαμηλά κοραλλιογενή νησιά)
Εικόνα από την πλημμύρα που έπληξε την Ονιάρα το
2004, προκαλώντας σημαντικές καταστροφές
Οι κάτοικοι των νησιών είναι ξανθοί σε ποσοστό 10%
Το ράγκμπυ είναι το εθνικό σπορ της χώρας
Εντυπωσιακή εικόνα
από βυθό των νησιών
Τα ναυάγια του Β' Π.Π. αποτελούν
πόλο έλξης για τους δύτες scuba
Απόβαση Αμερικανών πεζοναυτών στο Guadalcanal,
τον Αύγουστο του 1942
Κουφάρια αεροπλάνων του Β' Π.Π. σε
δασώδη περιοχή του Γκουανταλκανάλ
Και κάτι από την φιλοτελική πλευρά