หลัง สร้ า งบุ ญ ควรกล่ า วขอโหสิ ก รรม

ทุกการหลังสร้างบุญแล้ว ในช่วงอุทิศบุญ
นอกจากน้อมอุทิศบุญ ส่ งบุญให้พอ่ แม่ ครู บาอาจารย์แล้ว
ควรกล่าวขอโหสิ กรรมหากเราได้เคยล่วงเกินท่าน ทั้งที่เจตนา ไม่เจตนา รู้ตวั หรื อไม่รู้ตวั ก็ตาม
หรื ออาจเคยพลั้งพลาดในภพก่อน รวมถึงคนที่เราเคยเบียดเบียนเขาไม่วา่ จะเป็ นทรัพย์ กาย วาจา ใจ
หลักนั้นไม่ได้อยูค่ ำพูดที่สวยหรู ภาษาสวยอะไรทั้งสิ้ น
ให้มาจากใจที่สำนึกผิดและอยากขอขมา ขอโทษ
ที่ครู บาอาจารย์ท่านแนะนำคือ ตั้งนิมิตในจิตเหมือนเรากำลังกราบเท้าพ่อแม่
ครู บาอาจารย์ คนที่เราเคยเบียดเบียนเขา
“ขอน้อมอุทิศบุญที่ขา้ พเจ้าทำในครั้งนี้และทุกภพชาติ รวมเป็ นมหาบุญกุศลเพื่อชดใช้หนี้ เวร
หนี้กรรมที่ขา้ พเจ้าเคยเบียดเบียน เคยล่วงเกิน เคยพลั้งเผลอทั้งที่เจตนาและไม่เจตนา บัดนี้ ขา้ พเจ้ารู้สำนึกแล้ว 
ขอโปรดอดโทษ ยกโทษ ให้อโหสิ กรรมแด่ขา้ พเจ้าด้วยเทอญ…”
สั้นๆ แต่มาจากความจริ งใจหมัน่ ทำทุกครั้งหลังสร้างบุญ
เวรจะค่อยๆ ระงับ แต่กรรมที่เราทำเราก็ตอ้ งรับ
จะหนักหรื อเบาอยูท่ ี่กรรมที่เราทำมา
เราต้องรู้ความจริ งว่า ไม่มีใครใหญ่เกินกรรมและหนี กรรมพ้น
และทุกกรรม มีเวลา มีล ำดับ มีหน้าที่ในการส่ งผล
กรรมดีใหม่ บุญใหม่ในชาติปัจจุบนั กรรมดีใหม่หากมีก ำลังมาก
จะส่ งผลก่อน….
ครู บาอาจารย์ท่านจึงแนะถ้าอยากมีชีวิตดี ทำความดีให้มาก
ให้บุญมาช่วยทันในชาติน้ ี ….
คนที่เข้าใจในกฏแห่งกรรม
จะรู้ทนั ทีวา่ สู้ดว้ ยบุญแล้วจะดี จะรอดแน่นอน