Maikling Kuwento-

Ayon kay Edgar Allan

Poe, tinaguriang ama
ng maikling kuwento
ay isang akdang
pampanitikang likha
ng guniguni at
bungang-isip na
hango sa isang tunay
na pangyayari. Ito ay
nababasa sa isang
upuan lamang,
nakapupukaw ng
damdamin at
mabisang
nakapagkikintal ng
diwa o damdaming
may kaisahan.
Paksa- ito ang sentral
na ideya sa loob ng
kuwento o ang
mahalagang
pangkaisipan ng
akda.Ang paksa ng
kwento ay tumutukoy
sa isang bagay na
pangunahing
nilalaman nito. Sa
paksa umiikot ang
mga pangyayari at
mga tauhan. Ito rin
ang nagsisilbing
gabay natin sa
pagsulat.
Nagkakaroon ng
ugnayan ang bawat
pangungusap dahil sa
paksa. Samakatuwid,
mahalaga ang paksa
upang makabuo tayo
ng isang akdang
pampanitikan.
Ang paksa rin ay ang
maaaring
pangunahing mensahe
o gintong aral na naia
nating ibahagi sa
isang kwento o akda.
Tauhan- ito ay isang
mahalagang elemento
ng akdang pasalaysay
tulad ng maikling
kuwento epiko,
parabula, pabula at
alamat.
-Nakasalalay sa
maayos at
makatotohanang
pagkakahabi ng mga
tauhan ang pagiging
epektibo ng isang
akda.
-Ang tawag sa
mahalagang elemento
ng akdang pasalaysay.
Dito nakasalalay ang
kagandahan ng akda.
Ito ang nagbibigay -
buhay sa kwento.
Makikilala sa
panlabas na kaanyuan
gaya ng pananamit at
pisikal na katangian.
Maari ding hayop o
bagay.
 Uri ng Tauhan
Tauhang lapad ay
tumutukoy sa uri ng
tauhan kung saan
hindi nagbabago ang
pag-uugali at karakter
ng isang tao sa buong
istorya o kwento.
Tauhang bilog- ang
taguri sa isang tauhan
kung saan siya ay
nakikitaan ng
pagbabago sa ugali at
kanyang karakter.
Tauhang pisikal- uri
ng tauhang pisikal na
nakikita,
nahahawakan may
katawan at malayang
nakapagpapahayag ng
kaniyang emosyon o
damdamin.
Tauhang Sikolohikal-
tauhang nabubuo sa
isipan ng mga tauhan
sa kuwento.
Tauhang Sosyal-
tauhang karaniwang
makikita lamang sa
mga pagtitipon,
karaniwang may
mataas na
katungkulan o
posisyon sa lipunan.