τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα που τα `ντυσε με φύλλα η καρδιά και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας