MONOLOOG

Wat is er? Nee serieus! Wat is er?Zeg het maar. (pauze) Waarschijnlijk weer
zo’n dom conflict.
 Ik kan er niet tegen als mensen verdrietig worden. Het leven is veel te kort om
droevig of depressief te zijn. Allemaal tijdsverspilling! Ik wil gewoon
dat iedereen overeenkomt metiedereen. Geen ruzie, zeker geen geweld. Er zijn
zoveel mensen waarvan het leven veel te rapwordt weggenomen en daar zit jij
dan, je kostbare tijd te verspillen aan een stomme ruzie.Het is niet nodig om je
zo klein te maken. Het leven is nog zo mooi, geniet ervan. Ik weet nog die ene
dag dat we samen gingen shoppen. Allebei met ons groot lawaai de winkel binnen
ennadat we betaald hadden zo snel mogelijk weer weg omdat iedereen ons ook
weg wenste!
…
Zie: je lacht! Of of, daar in het fotohokje, een hokje dat gemaakt is voor één
persoon, daar 
 gingen wij met z’n zevenen
in en wees maar zeker dat de foto goed gelukt was. Als jeverdrietig bent moet
je denken aan alle gekke dingen die we samen hebben meegemaakt, ikdurf ervoor
te wedden dat er dan plotseling een brede glimlach tevoorschijn komt. Weet
je,ik wil écht leven, in geluk en in vrede
… want je blijft niet voor altijd. Ach, vergeet gewoon
wat er gebeurt is en kijk uit naar de toekomt, naar wat voor die leuke dingen je
nog allemaalte wachten staan! Ik weet niet, misschien denk jij er anders over,
maar zo denk ik tenminste.Oké je kan al eens verdrietig zijn maar je mag dat
niet laten wegen op de mensen die je juist gelukkig maken. Ieder mens is net een
ster die schijnt, net zo mooi. Ja zeg, wat is nu eigenlijk jouw probleem? Dat vind
ik nu nog altijd het meest rare. Als je eenprobleem hebt, dan wil je dat toch aan
iemand kwijt? Of is dat een persoonlijke mening? Ikben er voor jou, als je dat
maar weet. Je hebt nog een lange weg te gaan, we moeten gewoon leren om de
pijn te vergeten, het verleden negeren en gewoon doorgaan.