Kostoja direkte dhe indirekte e sekretimit të uresë

Abstrakt
Ureja, produkti përfundimtar kryesor i metabolizmit të proteinave tek gjitarët, është substanca e tretur
më e bollshme në urinë. Ekskretimi i uresë mendohet të jetë rezultat i filtrimit të kufizuar nga një
riabsorbim pasiv përgjatë nefronit. Ky riabsorbim është rritur dukshëm nga vazopresina dhe shpejtësia e
ngadaltë e rrjedhës së urinës (V), fraksioni i uresë së filtruar që ekskretohet në urinë (FEurea) bie nga
afërsisht 60% në V të lartë në vetëm afërsisht 20% në V të ulët. Në urinë të koncentruar, normale
Ekskretimi i uresë mund të mbahet vetëm nëse filtrimi i uresë është i ngritur. Kjo mund të arrihet duke
rritur përqendrimin e uresë në plazmë (Purea) dhe/ose GFR. Ne kemi treguar se të dy parametrat rriten
kur minjtë normalë i nënshtrohen ndryshimeve kronike në boshtin e marrjes së ujit/vazopresinës brenda
intervalit normal të rregullimit fiziologjik. Kjo situatë është shumë e ngjashme me atë të vërejtur pas
ndryshimeve në marrjen e proteinave. Në të dyja rastet duhet të filtrohet më shumë ure, ose sepse
duhet të ekskretohet më shumë, ose për shkak se efikasiteti i ekskretimit të saj është zvogëluar.
Propozohet një mekanizëm i përbashkët për të shpjeguar rritjen e GFR të vërejtur në të dy situatat. Në
përmbledhje, studimet tona tregojnë se efektet antidiuretike të vazopresinës janë përgjegjëse për një
rritje të konsiderueshme të GFR. Ky përshtatje GFR kufizon rritjen e Purea, një efekt i favorshëm sepse
urea nuk është aq e padëmshme sa mendohet zakonisht. Megjithatë, ky hiperfiltrim mund të ketë
pasoja të dëmshme në veshkat e sëmura.