1.

Δέκα μέρες ύστερα από την Ανάληψη του Χριστού, οι μαθητές Του ήταν όλοι συγκεντρωμένοι
στο ίδιο σπίτι. Ξαφνικά, ακούστηκε βουή από τον ουρανό σαν δυνατός άνεμος, που γέμισε το
σπίτι, και κάτι σαν γλώσσες φωτιάς στάθηκαν πάνω από το κεφάλι κάθε μαθητή. Όλοι τότε
φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα –τον Παράκλητο, που ο Χριστός είχε υποσχεθεί να στείλει
στους μαθητές του– και άρχισαν να μιλούν σ’ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων. Με την
επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και με το κήρυγμα του
Αποστόλου Πέτρου που επακολούθησε, ιδρύθηκε στα Ιεροσόλυμα η πρώτη χριστιανική
Εκκλησία.

2. Το Άγιο Πνεύμα γίνεται ο οδηγός της Εκκλησίας και δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να
γνωρίσουν την αλήθεια, δηλαδή τον Χριστό. Η γνώση αυτής της αλήθειας απελευθερώνει τον
άνθρωπο και τη δημιουργία από τα δεσμά του θανάτου. Μέσα στην Εκκλησία με τη δράση του
Αγίου Πνεύματος συντελείται η ενότητα, ο αγιασμός και η μεταμόρφωση των ανθρώπων.
Μαθαίνουν να αλλάζουν τον εαυτό τους, να αγαπούν και να θυσιάζονται για τους
συνανθρώπους τους, να βλέπουν σε όλο τον κόσμο τη δημιουργία του Θεού.

3. Ο όρος Εκκλησία, στη Χριστιανική Πίστη, δηλώνει την ιδρυθείσα κοινωνία από τον Ιησού
Χριστό, την οποία αποτελούν όλοι οι πιστεύοντες στο Χριστό, με σκοπό την προσωπική τους
σωτηρία.Με αυτή την έννοια, Εκκλησία είναι η Βασιλεία του Θεού, που ο Ιησούς Χριστός
θεμελίωσε στη γη για την πραγμάτωση της Θείας Βούλησης και σημαίνει Κοινωνία ανθρώπων,
οι οποίοι με την πίστη τους στον Ιησού αποτελούν μέλη της.Από τους λόγους του Ιησού ότι «η
βασιλεία η εμοί ουκ έστι εκ του κόσμου τούτου», γίνεται φανερό, ότι η Εκκλησία κυρίως
αποτελεί την ουράνια Βασιλεία του Θεού, όπου καλούνται να μετάσχουν όλοι οι άνθρωποι.
Αλλού η Εκκλησία παραβάλεται προς σώμα, κεφαλή του οποίου είναι ο Χριστός και μέλη του
σώματος όλοι οι πιστοί. Ανθρώπινο σώμα έχει πολλά διαφορετικά μέλη αλλά όλα είναι
αρμονικά συνδεδεμένα μεταξύ τους έτσι και στην εκκλησία πολλοί διαφορετικοί πιστοί αλλά
όλοι συνδέονται αρρηκτα με τον Χρηστό.

4. Τα μέλη της πρώτης Εκκλησίας έδειξαν με τον τρόπο της ζωής τους ότι η πίστη στον Χριστό
μπορούσε να αλλάξει τους ανθρώπους και την κοινωνία. Διαβάζουμε στις Πράξεις ότι ήταν όλοι
αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των Αποστόλων, στη μεταξύ τους ενότητα, στην τέλεση της Θείας
Ευχαριστίας και στην προσευχή. Είχαν όλοι μια καρδιά και μια ψυχή. Ήταν τόσο δυνατή η
αγάπη μεταξύ τους, ώστε κανείς δε θεωρούσε ότι κάποιο από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του,
αλλά όλα τα είχαν κοινά (κοινοχρησία, κοινή χρήση των αγαθών). Δεν υπήρχε κανείς ανάμεσά
τους που να στερείται τα αναγκαία. Κάθε μέρα μαζεύονταν στον ναό των Ιεροσολύμων για να
ακούσουν το κήρυγμα των Αποστόλων και για να προσευχηθούν. Κάθε βράδυ
συγκεντρώνονταν σε σπίτια, έτρωγαν με απλότητα το δείπνο τους («Αγάπες») και τελούσαν τη
Θεία Ευχαριστία. Η χάρη του Θεού και η έμπρακτη μεταξύ τους αγάπη γινόταν η αφορμή, ώστε
όλο και περισσότεροι να γίνονται μέλη αυτής της νέας κοινωνίας και έτσι να αυξάνεται
καθημερινά ο αριθμός των χριστιανών. Η πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων
έμεινε στην ιστορία ως παράδειγμα εφαρμογής της κοινοχρησίας και της έμπρακτης αγάπης.

6. ΧΡΙΣΤΟΥ σωτηρία ανθρώπου

ΕΚΚΛΗΣΙΑ συνάντηση του κάθε ανθρώπου βαπτισμένου με το Χριστό
7. Η εκκλησίια ιδρύθηκε ζει και πορεύεται μέσα στον κόσμο. Ο Χριστός και η τελική κατάληξη
 του κόσμου βρισκονται έξω από αυτήν. Η εκκλησία δίνει νόημα στην ιστορία του κόσμου.
• Γίνεται τομή στο χρόνο προ και μετά Χριστόν

• Μεταβάλλει τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο ζωής και ανθρώπινης δημιουργίας

• Μεταβάλλει την κοινωνία (κοινωνική πρόνοια- φιλανθρωπία- έμπρακτη αγάπη χωρίς

ανταλλάγματα.
• Επιδρά και εξανθρωπίζει/ εκχρονίζει το ανθρώπινο δίκαιο.

• Καταργεί διακρίσεις,προληψεις που μάστιζαν τον κόσμο(δουλεία και κατωτερότητα γυναικών)

8. Οι Απόστολοι, αφού συγκέντρωσαν όλους τους μαθητές, τους παρότρυναν να εκλέξουν επτά
άνδρες με καλή φήμη και γεμάτους σοφία, για να ασχοληθούν αυτοί με τη διακονία των τραπεζών της
αγάπης, ώστε εκείνοι να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στο κήρυγμα. Πράγματι, η Εκκλησία εξέλεξε επτά
άνδρες και οι Απόστολοι τους χορήγησαν το Άγιο Πνεύμα. Αυτοί οι επτά ονομάστηκαν Διάκονοι, γιατί
το έργο τους ήταν η ανιδιοτελής προσφορά υπηρεσιών στην Εκκλησία. Όλοι είχαν ελληνικά ονόματα
(Στέφανος, Φίλιππος, Πρόχορος, Νικάνορας, Τίμωνας, Παρμενάς, Νικόλαος). Το γεγονός αυτό
αποδείκνυε την όλο και μεγαλύτερη επιρροή του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού μέσα στην Εκκλησία και
διευκόλυνε, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το άνοιγμά της στον εθνικό κόσμο. Οι Διάκονοι, στη
συνέχεια, ανέλαβαν τη σημαντική υπηρεσία που τους είχε ανατεθεί. Γρήγορα όμως, επειδή η ανάγκη
ήταν μεγάλη, συνέδραμαν τους Αποστόλους στο κήρυγμα σε περιοχές έξω από το στενό πλαίσιο της
Παλαιστίνης. Έτσι, με κόπο, θυσίες και μαρτύρια ο λόγος του Θεού διαδόθηκε.
9.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ερείπια ναών Αγία Γραφή
Κατακόμβες Επιστολή
Επιγραφές Πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων
Εικόνες- τοιχωγραφίες Συναξάρια
Βαπτηστήρια

10. Ο Σαούλ (Σαύλος) ήταν Ιουδαίος στην καταγωγή αλλά και Ρωμαίος πολίτης. Από μικρός γνώρισε
τον μωσαϊκό Νόμο, ενώ στα χρόνια της νιότης του βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα και μάλλον με
εξέχουσες προσωπικότητες του θρησκευτικού περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί. Τότε επιδεικνύει
ιδιαίτερο ζήλο για να συλληφθούν και να διωχθούν οι χριστιανοί, καθώς πίστευε με απόλυτη
βεβαιότητα ότι αυτοί είναι εχθροί του Θεού Ήταν τόσο αφοσιωμένος στο νόμο, ώστε κατά το
λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στέφανου φύλαγε τα ρούχα των λιθοβολιστών, επιδοκιμάζοντας την
ενέργεια αυτή. Στη συνέχεια πήρε μέρος στο διωγμό πού κηρύχτηκε εναντίον των χριστιανών και
συνέβαλε στη φυλάκιση πολλών απ’ αυτούς. Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων και τις
Επιστολές του ίδιου τον Παύλου, τόσο μεγάλο ήταν το μίσος τον για τους χριστιανούς, ώστε, όταν
αποφάσισε να πάει στη Δαμασκό, ζήτησε από τον αρχιερέα μια επιστολή που να του επιτρέπει τη
σύλληψη χριστιανών. Παρά το αντιχριστιανικό του μένος όμως υπήρξε, σύμφωνα με τη χριστιανική
παράδοση, ο εκλεκτός του Θεού που επιλέχτηκε για τη διάδοση τον θείου λόγου. Η μεταστροφή του
στο χριστιανισμό έγινε ενώ βρισκόταν στο δρόμο προς τη Δαμασκό. Παρουσιάστηκε ο Χριστός μέσα σ’
ένα εκτυφλωτικό φως, τον έχρισε απόστολο και τον βεβαίωσε ότι στη Δαμασκό Θα τον έδινε οδηγίες.
Οι οδηγίες δόθηκαν από τον Ανανία πού βάφτισε το Σαούλ σύμφωνα με την παράδοση, το έτος 36
μ.Χ. Από τότε πήρε το όνομα Παύλος. Ο Παύλος ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων που
υποστηρίζουν με πάθος και μέχρι θανάτου την ιδεολογία τους. Έτσι, από φανατικός διώκτης του
Χριστιανισμού, έγινε φλογερός θαυμαστής του και δάσκαλος του Ευαγγελίου στον κόσμο. Η
διδασκαλία του άρχισε στις συναγωγές της Δαμασκού, όπου και απέκτησε πολλούς άσπονδους
εχθρούς. Στη συνέχεια, έμεινε τρία χρόνια στην Αραβία, πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου γνώρισε τους
άλλους αποστόλους και τέλος έμεινε για λίγο στην πατρίδα τον, την Ταρσό. Εκεί συνάντησε το
Βαρνάβα και αποφάσισαν μαζί να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στην Αντιόχεια, ονομάζοντας μάλιστα την
εκκλησία της Μητρόπολη των Εκκλησιών. Ύστερα από σύντομη παραμονή στα Ιεροσόλυμα γύρισαν
και πάλι στην Αντιόχεια. Μέχρι το Θάνατό τον, ο Παύλος έκανε τέσσερις αποστολικές περιοδείες με
σκοπό την κήρυξη του θείον λόγου.