Professional Documents
Culture Documents
AAS 45 1953 Ocr
AAS 45 1953 Ocr
APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
EPISTULA ENCYCLICA
P A C E M E T C O M M U N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE H A B E N T E S ,
S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM
s
Cfr. Litt. Enc. Rerum orientalium; A. A. 8., an. XX, vol. XX, p. 277 sq.
Acta, PU Pp. XII
CONSTITUTIO APOSTOLICA
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M
1
Christus Dominus, « in qua nocte tradebatur», cum po-
2
strema vice veteris Legis celebravit Pascha, coena facta, ac-
cepit panem, et gratias agens fregi t, deditque discipulis suis
3
dicens: « Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur»;
itemque calicem eis porrexit asseverans: «Hic est sanguis
meus novi testamenti, qui pro multis effundetur »,* «Hoc fa-
5
cite in meam commemorationem ». Quibus ex Sacrarum Lit-
terarum locis omnino patet Divinum Redemptorem ultimae
huic paschali celebrationi, in qua agnus ex Hebraeorum riti-
bus manducabatur, voluisse substituere novum Pascha, ad
saeculorum usque obitum permansurum, esum videlicet im-
maculati Agni, immolandi pro mundi vita, ita ut novum Pa-
scha novae Legis Phase vetus terminaret, et umbram fugaret
6
veritas.
Quandoquidem autem utriusque coenae eiusmodi coniun-
ctio idcirco habita fuit, ut ex antiquo Paschate ad novum si-
gnificaretur transitus, facile perspici potest cur Ecclesia, in
Eucharistico Sacrificio ex Divini Redemptoris iussu in eius com-
memorationem renovando, a veteris agapes more discedere po-
tuerit, et Eucharisticum ieiunium in usum inducere.
Etenim inde ab antiquissima aetate consuetudo invaluit
1
I Cor. XI, 23.
3
Cfr. L u c , XXII, 20.
3
I Cor., XI, 24.
* MATTH., XXVI, 28.
« Cfr. I Cor., XI, 24-25.
• Cfr. hymn. Lauda Sion (Missale Rom.).
16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
7
Eucharistiam christifidelibus ieiunis administrandi. Saeculo
autem exeunte quarto iam in variis Conciliis ieiunium iis prae-
cipiebatur, qui Eucharisticum celebraturi essent Sacrificium.
Itaque anno CCCLXXXXIII Hipponense Concilium haec decrevit :
« Sacramenta altaris non nisi a ieiunis hominibus celebren-
8
tur » ; quod praeceptum paulo post, hoc est anno CCCLXXXXVII,
9
ex Carthaginensi Concilio I I I iisdem verbis edebatur; ac
saeculo ineunte quinto haec consuetudo satis communis et
immemorabilis dici potest; quamobrem S. Augustinus affirmat
sanctissimam Eucharistiam a ieiunis semper accipi itemque
10
per universum orbem morem istum servari.
Procul dubio haec agendi ratio gravissimis innitebatur cau-
sis, in quibus ea ante omnia memorari potest, quam Aposto-
lus gentium lamentatur, cum de fraterna christianorum agape
11
agit. Etenim cibo potuque se abstinere cum summa illa re-
verentia congruit, quam supremae Iesu Christi maiestati de-
bemus, cum eum Eucharisticis delitescentem velis sumpturi
sumus. Ac praeterea, dum, ante quodlibet alimentum, eius
pretiosissimo Corpore ac Sanguine vescimur, luculenter de-
monstramus illud esse primum ac summum nutrimentum, quo
animus alatur noster eiusque augeatur sanctitas. Quapropter
idem Augustinus haec monet: « Placuit Spiritui Sancto ut in
honorem tanti Sacramenti in os christiani prius Dominicum
12
Corpus intraret, quam ceteri cibi ».
Neque debitum solummodo honoris munus hoc ieiunium
Divino tribuit Redemptori, sed pietatem etiam fovet; ideoque
ad salubérrimos illos sanctitatis fructus augendos conferre po-
test, quos bonorum omnium fons et auctor Christus a nobis,
gratia ditatis, elici postulat.
Nemo ceteroquin est, qui experiundo non agnoscat ex ipsis
7
Cfr. BEN. X I V , De Syn. Dioec, 1. 6, c. 8, n. 1 0 .
8
Conc. Hipp., can. 28 : MANSI, I I I , 9 2 3 .
8
Conc. Carth. I I I , cap. 2 9 : MANSI, I I I , 8 8 5 .
" Cfr. S. AUGUST., Ep. LIV ad Ian., cap. 6: MIGNE, PL, XXXIII, 203.
1 1
Cfr. / Cor.. XI, 21 sq.
1 2
S. AUGUST., LC
Acta Pii Pp. XII 17
18
S. Congr. de Sacramentis, Decretum Quam singulari, d. d. VIII mensis Augusti,
an. MCMX: Acta Ap. Sedis, II, p. 577 sq.
19
C. I. C , can. 863; cfr. can. 854, § 5.
Acta Pii Pp. XII 19
2 0
MATTH., X X V I I I , 1 9 .
20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
publicae utilitatis officiis addicti, non modo per diem sed per
noctem etiam alternis iteratisque laboris vicibus occupentur,
ita quidem ut debilitátae eorum vires eos interdum compellere
possint ad aliquid nutrimenti accipiendum, atque adeo iidem
impediantur quominus ad Eucharisticam mensam ieiuni ac-
cedant.
Ad hanc eamdem mensam matres quoque familias saepe-
numero venire nequeunt, antequam domesticis curis prospexe-
runt, quae multas saepe ab eis postulant laboris horas.
Parique modo evenit ut in puerorum puellarumque scholis
ac litterarum ludis plurimi habeantur, qui divino illi invita-
21
mento respondere cupiant : « Sinite parvulos venire ad me »,
22
cum fore omnino confidant ut ille, qui «pascitur inter lilia»
suum ipsorum animi candorem morumque integritatem con-
tra iuvenilis aetatis illecebras ac mundi insidias tutetur; ve-
rumtamen perdifficile interdum iisdem est, antequam ad scho-
lam se conferant, sacras adire aedes ibique sese Angelico enu-
trire Pane, postea vero domum redire ut necessarium suscipiant
nutrimentum.
Hoc praeterea animadvertendum est saepe hodie contingere
ut frequentissimae populi multitudines ex alio ad alium locum
postmeridianis horis ea de causa transgrediatur, ut religiosas
celebrationes, vel coetus de re sociali habendos participent;
si igitur hisce etiam datis occasionibus liceat Eucharisticum
peragere Mysterium, quod divinae gratiae vitalis fons est vo-
luntatesque iubet ad virtutem adipiscendam exardescere, haud
dubium est inde vim hauriri posse, qua omnes ad christiane
penitus sentiendum operandumque excitentur, et ad legitimis
etiam obtemperandum legibus.
Peculiaribus hisce considerationibus haec adicere opportu-
num videtur, quae ad omnes spectant; quamvis nempe nostris
hisce temporibus ars medica ac disciplina illa, quae hygiène
dicitur, tantos progressus fecerint, tantumque contulerint ad
21
MARC, X, 1 4 .
22
Cani., II, 1 6 ; V I , 2 .
Acta PU Pp. XII 21
23
Acta S. Sedis, XXXIX, p. 603 sq.
24
S. S. Congr. S. Officii Litterae locorum Ordinariis datae super ieiunio euchari-
stico ante Missam: Acta Ap. Sedis, XV, p. 151 sq.
22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
25
« tamquam passionis suae memoriale perenne » a Iesu Christo
institutam fuisse, ex animis sensus illos eliciant christianae
humilitatis christianaeque paenitentiae, quos Divini Redempto-
ris cruciatuum ac mortis meditatio excitare debet. Itemque ei-
dem Divino Redemptori, qui, perpetuo in altaribus se immo-
lans, maximum renovat sui amoris documentum, adauctos of-
ferant omnes suae erga proximos caritatis fructus. Hac profecto
ratione conferent omnes ad illud Apostoli gentium cotidie'ma-
gis explendum : « Unus panis, unum corpus multi sumus, om-
26
nes qui de uno pane participamus ».
Quaecumque autem hisce Litteris decreta continentur, ea
omnia stabilia, rata ac valida esse volumus, contrariis quibus-
libet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis;
atque abolitis ceteris omnibus privilegiis ac facultatibus, quo-
modocumque a Sancta Sede concessis, ut ubique omnes hanc
disciplinam aeque riteque servent.
Quae quidem omnia, supra statuta, vim suam obtineant a
promulgationis die per Acta Apostolicae Sedis factae.
Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo
nongentesimo quinquagesimo tertio, die sexta mensis Ianuarii,
in Epiphania Domini, Pontificatus Nostri anno quarto decimo.
PIUS P P . XII
24
S. THOM., Opuse. LVII, Offic, de Festo Corporis Christi, lect. I V , Opera omnia.
Romae, MDLXX, vol. X V I I .
26
I Cor., X, 17.
Acta PU Pp. XII 25
COSTITUZIONE APOSTOLICA
PIO VESCOVO
SERVO DEI SERVI DI DIO
A PERPETUA MEMORIA
1
Nostro Signore Gesù Cristo « nella notte in cui fu tradito », quan-
do per l'ultima volta celebrò la Pasqua del Vecchio Testamento, dopo
2
le cena, prese del pane, rese grazie, lo spezzò e lo distribuì ai suoi di-
3
scepoli, dicendo : « Questo è il mio corpo, che sarà immolato per voi » :
similmente porse loro il calice dicendo : « Questo è il mio sangue del
4
JSTuovo Testamento, il quale sarà sparso per molti ». « Fate questo in
5
memoria di me ».
Tali passi della Sacra Scrittura manifestano chiaramente come il
Divin Eedentore a quest'ultima celebrazione pasquale, in cui si man-
giava l'Agnello secondo il rito ebraico, volle sostituire la nuova Pa-
squa, la quale dovrà durare sino alla fine dei secoli, la consumazione,
cioè, dell'Agnello immacolato, da immolare per la salvezza del mondo,
perchè la nuova Pasqua della nuova Legge chiudesse la fase antica e
6
la verità fugasse l'ombra.
Poiché la congiunzione delle due cene avvenne per significare il pas-
saggio dall'antica alla nuova Pasqua, si può facilmente intuire perchè
la Chiesa nel Sacrifìcio eucaristico che, secondo il comando del Divin
Redentore, deve rinnovarsi in commemorazione di lui, potè discostarsi
dalle regole osservate nella vecchia agape e introdurre l'uso del digiu-
no eucaristico.
Fin dall'antichissima età, infatti, invalse la consuetudine di distri-
7
buire l'Eucaristia ai fedeli digiuni. Già verso la fine del secolo iv
si stabiliva in vari Concili che coloro i quali dovevano celebrare il sa-
crifìcio eucaristico osservassero il digiuno. Nell'anno 393 il Concilio
d'Ippona decretò : « Il Sacramento dell'Altare non sia celebrato se non
1
1 Cor., XI, 2 3 .
- Cfr. L u c , XXII, 20.
3
I Cor., XI, 2 4 .
4
MATT., XXVI, 2 8 .
5
Cfr. I Cor., XI, 2 4 , 2 5 . ,
* Cfr. Inno Lauda Sion (Messale Romano).
7
Cfr. B E N . XIV, De Syn Dioec, 1. 6, c. 8, n. 1 0 .
26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
8
da persone digiune ». Tale precetto venne poco dopo, cioè nell'anno 397,
9
promulgato con le medesime parole dal I I I Concilio di Cartagine;
a principio del secolo v questa consuetudine poteva dirsi abbastanza
comune e ab immemorabili, per cui Sant'Agostino potè affermare : <( La
Santissima Eucaristia è ricevuta sempre da persone digiune, e tale uso
10
è universale ».
Senza dubbio questa prassi poggiava su gravissime ragioni, tra le
quali si può, anzi tutto, ricordare ciò che l'Apostolo delle genti lamen-
11
tava a proposito dell'agape fraterna dei cristiani. L'astinenza, in-
fatti, dal cibo e dalla bevanda si addice alla somma riverenza che dob-
biamo avere verso la suprema Maestà di Gesù Cristo, quando ci acco-
stiamo a riceverlo nascosto sotto i veli eucaristici. Inoltre, ricevendo
il suo corpo e il suo sangue preziosissimo, prima di qualsiasi alimento,
dimostriamo chiaramente che esso è il primo e sommo nutrimento, che
sostenta la nostra anima e ne accresce la santità. Ben a ragione, quin
di, Sant'Agostino osserva : « Piacque allo Spirito Santo che ad onore
di sì grande Sacramento il Corpo del Signore entrasse nella bocca del
12
cristiano prima di qualunque altro cibo ».
Questo digiuno, poi, non costituisce solo un doveroso tributo di ono-
re al Divin Redentore, ma fomenta anche la pietà, e può, perciò, con-
tribuire ad aumentare quei saluberrimi frutti di santità, che Gesù Cri
sto, fonte e autore di ogni bene, ci chiede di produrre, con l'aiuto della
grazia.
Del resto tutti sanno per esperienza che, secondo le stesse leggi
della natura umana, quando il corpo non è aggravato dal cibo, la men-
te diviene più agile e si applica con maggiore efficacia a meditare su
quell'ineffabile e sublime mistero, che si compie nello spirito come in
un tempio, accrescendone l'amore divino.
Quanto la Chiesa abbia avuto a cuore l'osservanza del digiuno eu-
caristico si può arguire anche dalle gravi pene irrogate a coloro che lo
violavano. Infatti il V I I Concilio di Toledo (a. 646) comminò la sco
13
munica a chi avesse celebrato i sacri misteri non digiuno ; e già
14 15
nel 572 il I I I Concilio di Braga e nel 585 il II Concilio di Macon
avevano decretato la deposizione dall'officio e dalla dignità di cài si
fosse reso reo di tale colpa.
Tuttavia, nel corso dei secoli, si è anche considerato attentamente
che qualche volta fosse opportuno, in particolari circostanze, dispen-
sare in qualche modo i fedeli da questa legge del digiuno. Perciò il Con-
cilio di Costanza (a. 1415), mentre conferma tale sacrosanta legge, ag-
giunge qualche limitazione : « A norma dei sacri canoni e secondo una
lodevole consuetudine, approvata dalla Chiesa e costantemente osser-
vata fino al presente, tale Sacramento non deve essere fatto dopo la
cena, nè ricevuto dai fedeli non digiuni, se non in caso d'infermità o
16
di altra necessità, ammessa dal diritto o dalla Chiesa ».
Abbiamo voluto ricordare queste cose, affinchè tutti sappiano bene
che Noi, quantunque le nuove condizioni di tempi e di cose Ci sugge-
riscano di concedere non poche facoltà e permessi in tale materia, in-
tendiamo, tuttavia, con questa Costituzione Apostolica confermare in
tutto il suo vigore la legge e la consuetudine del digiuno eucaristico ed
esortare coloro che possono farlo a continuare nell'esatta osservanza
di essa, in maniera che solamente quelli che versano nella necessità
s'avvalgano di tali concessioni e nei limiti imposti dalla stessa neces-
sità.
ti per il Nostro animo motivo di dolce consolazione — e siamo lieti
di dichiararlo qui pur brevemente — il rilevare che la devozione verso
l'Augusto Sacramento dell'Altare cresce continuamente non solo nel-
l'animo dei fedeli, ma anche nello splendore del eulto, che rifulge spes-
so nelle pubbliche manifestazioni dei popoli. Senza dubbio, hanno a
ciò non poco contribuito le premurose cure dei Sommi Pontefici, e spe-
cialmente del Beato Pio X, il quale, richiamando tutti a rinnovare l'an-
tica consuetudine, ha esortato ad accostarsi molto spesso e possibil-
17
mente ogni giorno alla mensa degli Angeli. Al medesimo tempo in-
vitò i fanciulli a questo celeste convito, e con sapiente disposizione di-
chiarò che il precetto della Confessione e della Comunione annuale ob-
1 8
bliga tutti coloro che abbiano raggiunto l'uso di ragione ; il che è
14
Conc. di Braga, III, can. 10: MANZI, IX, 841.
18
Conc. di Macon, II, can. 6 : MANZI, IX, 952.
14
Conc. di Costanza, sess. XIII : MANZI, XXVII, 727.
17
Decreto della S. Congr. del Concilio, Sacra Tridentina Synodus, del 20 dicem-
bre 1905 : Acta S. Sedis XXXVIII, 400 ss.
18
Decreto della S. Congr. dei Sacramenti Quam singulari, dell'8 agosto 1910:
A. A. S., II, p. 577 ss.
28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
19
stato sancito anche nel Codice di diritto canonico. E i fedeli corri-
spondendo con entusiasmo alle sollecitudini dei Sommi Pontefici si sono
accostati sempre più numerosi alla sacra Mensa. Voglia il Signore che
questa fame del pane celeste e questa sete del sangue divino diventino
sempre più ardenti in tutti gli uomini di quasiasi età e condizione so-
ciale!
Dobbiamo, tuttavia, riconoscere che le particolari condizioni dei
tempi in cui viviamo hanno introdotto molte modificazioni negli usi
della società e nella vita comune, per cui sorgerebbero gravi difficoltà,
che potrebbero allontanare gli uomini dalla partecipazione ai divini
misteri, se la legge del digiuno eucaristico dovesse osservarsi piena-
mente, come si è fatto finora.
Anzi tutto è ben noto che il numero dei sacerdoti è oggi impari alle
sempre crescenti necessità dei fedeli : essi, specialmente nei giorni di
festa, debbono sottoporsi a lavoro spesso eccessivo, sono talvolta obbli-
gati a celebrare il sacrifìcio eucaristico molto tardi, non di rado a bi-
nare o a trinare, o ad affrontare un disagiato cammino per non lasciare
senza la santa Messa non piccole porzioni del loro gregge. Questo sner
vante lavoro richiesto dal sacro ministero indebolisce certamente la sa-
lute dei sacerdoti; ciò maggiormente perchè essi, oltre alla celebra-
zione della santa Messa e alla spiegazione del Vangelo, debbono atten-
dere alle confessioni, alla catechesi, soddisfare a tutti gli altri obblighi
del loro ufficio, i quali richiedono sempre più impegno e attività. A
ciò si aggiungono i mezzi da preparare e da adoperare per respingere
gli attacchi, oggi tanto subdoli, quanto aspri, mossi da più parti con
tro Dio e la sua Chiesa.
Ma il Nostro pensiero corre in maniera specialissima a coloro che,
lasciata la propria patria, si sono recati a lavorare in lontane regioni»
per rispondere generosamente all'invito e comando del Divin Maestro :
2 0
«Andate, dunque, insegnate a tutte le g e n t i » ; vogliamo dire agli
araldi del Vaugelo, i quali, sostenendo fatiche talvolta molto gravose
e superando molteplici difficoltà di viaggio, grandemente si sforzano
perchè a tutti risplenda la luce della religione cristiana e perchè nu-
triscano del pane angelico, che alimenta la virtù e ravviva la pietà, le
loro greggi, di cui molte composte di neofiti.
Presso a poco nelle medesime condizioni si trovano pure i fedeli, re-
sidenti in non poche terre di missione, o in altre regioni, i quali sono
privi di un sacro Ministro addetto alla loro cura spirituale e, perciò,
19
O. I . C , can. 863; cfr.. can. 854, § 5.
2 0
MATT., X X V I I I , 1 9 .
Acta PU Pp. XII 29
21
MARCO, X , 1 4 .
22
Cani., II, 1 0 ; VI, 2.
30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
25
Acta S. Sedis, XXXIX, p. 603 ss.
24
A. A. S., XV, p. 151 ss.
Acta, PU Pp. XII 31
PIUS P P . XII
2fi
S. TOMMASO, Opuse. LYII, Offic, de Testo Corporis Christi, lect. IV, Opera omnia,
Roma, 1570, vol. XVII.
26
I Cor., X, 17.
Acta PU Pp. XII 33
NUNTIUS RADIOPHONICUS
sua creatura, per risollevarla dal profondo della più grave e generale
miseria in cui era caduta : la miseria del peccato e l'allontanmento dal
sommo Bene?
Due concetti fondamentali dell'opera salvatrice di Dio
Si direbbe pur troppo che la umanità moderna non è più capace, spe-
cialmente nel caso di miserie assai estese, di attuare questa dualità nella
unità, questo necessario adattamento dell'ordinamento generale alle con-
dizioni concrete e sempre diverse, non solo dei singoli individui, ma anche
dei popoli che si vogliono soccorrere. O si assegna la salvezza a qualche
6
Brev. Rom. Antif. a. Nativ. 22 dee.
36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
La vita sociale non può costruirsi a guisa di una gigantesca macchina industriale
Si sa ove è da ricercare il tecnicismo nel pensiero sociale : nelle gigan-
tesche imprese della industria moderna. Non abbiamo qui l'intenzione di
pronunziare un giudizio sulla necessità, la utilità e gl'incovenienti di
simili forme della produzione. Senza dubbio esse sono attuazioni mara-
vigliose della potenza inventiva e costruttiva dello spirito umano; a
buon diritto vengono additate all'ammirazione del mondo queste intra-
prese, che, secondo norme maturamente riflettute, riescono, nella fab-
bricazione e nell'amministrazione, a coordinare e a conglobare l'azione
degli uomini e delle cose; nessun dubbio egualmente che il loro solido
ordine e non di rado la bellezza tutta nuova e propria delle loro forme
esterne siano motivo di legittimo orgoglio alla presente età. Ciò che invece
dobbiamo negare è che esse possano e debbano valere come modello gene-
rale per la conformazione e l'ordinamento della moderna vita sociale.
Acta Pii Pp. XII 37
zione ». Gli si è tolto in larga misura il suo volto e il suo nome ; in molte
delle più importanti attività della vita è stato ridotto a puro oggetto della
società, poiché questa, alla sua volta, viene trasformata in sistema imper-
sonale, in una fredda organizzazione di forze.
crearne nuovi. Perciò coloro, che sono capaci d'investire capitali, consi-
derino, in vista del bene comune, se essi possano conciliare con la loro
coscienza di non fare, nei limiti delle possibilità economiche, nelle pro-
porzioni e al momento opportuno, simili investimenti e di ritrarsi con
vana cautela in disparte. Dall'altro lato agiscono contro coscienza coloro
che, sfruttando egoisticamente le proprie occupazioni, sono causa che
altri non riescano a trovare lavoro e divengano disoccupati. Dove poi la
iniziativa privata resta inoperosa o sia insufficiente, i pubblici poteri sono
obbligati a procurare, nella maggior misura possibile, posti di lavoro,
intraprendendo opere di utilità generale, e a facilitare col consiglio e con
altri aiuti l'assunzione al lavoro per coloro che lo cercano.
Ma il Nostro invito a rendere fattivo il sentimento e l'obbligo della
solidarietà si estende altresì ai popoli come tali : che ogni popolo, in ciò
che concerne il tenore di vita e l'assunzione al lavoro, sviluppi le sue
possibilità e contribuisca al progresso corrispondente di altri popoli meno
dotati. Sebbene l'attuazione anche più perfetta della solidarietà interna-
zionale difficilmente possa conseguire la eguaglianza assoluta dei popoli,
tuttavia urge che sia praticata almeno in misura da modificare sensibil-
mente la condizione odierna, la quale è ben lontana dal rappresentare
un'armonica proporzione. In altri termini, la solidarietà dei popoli esige
la cessazione delle ingenti disproporzioni nel tenore di vita, e con ciò negli
investimenti e nel grado di produttività del lavoro umano.
Un simile risultato però non si otterrà mediante un ordinamento mec-
canico. La società umana non è una macchina, e non si deve rendere tale,
nemmeno nel campo economico. Al contrario, si deve far leva incessan-
temente sull'apporto della persona umana e della individualità dei popoli,
come sul fulcro naturale e primordiale, dal quale si dovrà sempre partire
per tendere al fine della pubblica economia, vale a dire per assicurare il
permanente soddisfacimento in beni e servizi materiali, diretti alla lor
volta all'incremento delle condizioni morali, culturali e religiose. Quindi
la solidarietà e le desiderate migliori proporzioni di vita e di lavoro do-
vrebbero effettuarsi nelle varie regioni, anche se relativamente grandi,
ove la natura e lo sviluppo storico dei popoli interessati più facilmente
possono offrire per ciò una base comune.
Quando gli sposi intendono di restare fedeli alle leggi intangibili della
vita stabilite dal Creatore, o quando per salvaguardare questa fedeltà
cercano di svincolarsi dalle strettezze che li serrano nella loro patria, e
non trovano altro rimedio che la emigrazione — altre volte suggerito dalla
brama di guadagno, oggi spesso imposto dalla miseria —, eccoli urtarsi,
come contro una legge inesorabile, ai provvedimenti della società organiz-
zata, al nudo calcolo che ha già determinato quante persone in determinate
circostanze un Paese può e deve nutrire, al presente o in avvenire. E sulla
via dei calcoli preventivi si tenta di meccanizzare anche le coscienze :
ed ecco le pubbliche ordinanze per il controllo delle nascite, la pressione
dell'apparato amministrativo della cosiddetta sicurezza sociale, e l'in-
flusso esercitato sulla opinione pubblica nello stesso senso, e finalmente
il diritto naturale della persona di non essere impedita nella emigrazione
o immigrazione, non riconosciuto o praticamente annullato col pretesto
di un bene comune falsamente inteso o falsamente applicato, ma che
provvedimenti legislativi o amministrativi sanciscono e rendono valevole.
Questi esempi son sufficienti a dimostrare come la organizzazione
ispirata dal freddo calcolo, nel tentativo di comprimere la vita tra le
anguste cornici di fìsse tabelle, quasi fosse un fenomeno statico, diviene
negazione e offesa della vita stessa e del suo caratere essenziale che è il
dinamismo incessante, ad essa comunicato dalla natura e manifesto nella
scala variatissima delle circostanze individuali. Le conseguenze ne sono
ben gravi. Numerose lettere, che Ci pervengono, rivelano l'afflizione di
degni e bravi cristiani, la cui coscienza è tormentata dalla rigida incom-
prensione di una società inflessibile nei suoi ordinamenti, che come una
42 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Oppressioni e persecuzioni
Le coscienze soffrono oggigiorno anche altre oppressioni. Così là dove
s'impongono ai genitori, contro le loro convinzioni e la loro volontà, gli
educatori dei loro figli ; o quando si fa dipendere l'accesso al lavoro o al
luogo del lavoro dall'appartenenza a determinati partiti o ad organizza-
zioni che hanno origine dal mercato di lavoro. Tali discriminazioni sono
sintomo di una inesatta idea della funzione propria delle organizzazioni
sindacali e del loro fine proprio, la tutela cioè degl'interessi dell'operaio
salariato nel seno della odierna società, divenuta sempre più anonima e
collettivista. Qual è infatti lo scopo essenziale dei sindacati, se non la
pratica affermazione che l'uomo è il soggetto, non l'oggetto delle rela-
zioni sociali ; se non il far scudo all'individuo di fronte alla irresponsa-
bilità collettiva di anonimi proprietari; se non il rappresentare la per-
sona del lavoratore dinanzi a chi è portato a considerarlo soltanto come
forza produttiva con determinato prezzo? Come potrebbero quindi essi
trovar normale che la difesa dei diritti personali del lavoratore sia sempre
più nelle mani di una collettività anonima, che opera mediante gigante-
sche organizzazioni di natura monopolistica? Il lavoratore, leso così nei
suoi diritti personali, dovrà provare come particolarmente penosa l'op-
pressione della sua libertà e della sua coscienza, preso com'è nelle ruote
di una immane macchina sociale.
Ohi trovasse infondata questa Nostra sollecitudine per la vera libertà,
nel riferirci, come facciamo, a quella parte del mondo che suol chiamarsi
« mondo libero », dovrebbe considerare che anche là, prima la guerra
propriamente detta, poi la guerra « fredda », hanno spinto forzatamente
i rapporti sociali in una direzione che inevitabilmente decurta l'esercizio
della libertà medesima, mentre in un'altra parte del mondo questa ten-
denza si è sviluppata pienamente fino alle ultime sue conseguenze.
Acta Pii Pp. XII 43
Gesù e i poveri
Considerando tutto ciò, sorge la domanda: che cosa ha insegnato
agli uomini l'esempio di Cristo? in qual modo si comportò Gesù, durante
il suo soggiorno terreno, verso la povertà e le miserie? Certamente la sua
Acta Pii Pp. XII
45
Noi stessi negli anni così ardui del Nostro Pontificato, abbiamo voluto
che quanto affluiva a Noi da varie parti del mondo per la carità dei
fedeli più facoltosi, si riversasse con flusso costante a soccorrere i Nostri
figli più poveri e abbandonati. Abbiamo voluto essere accanto ai profughi
e aiutarli a tornare alle loro case; abbiamo cercato gli orfani per assi-
curare loro un tetto, un pane, un'altra mamma. Ci siamo studiati di rag-
giungere i carcerati, i malati, i prigionieri di guerra trattenuti ancora
lontani dalle loro terre, le vittime delle terribili inondazioni.
Pur troppo ogni volta abbiamo dovuto notare con sommo dolore che
i Nostri sforzi erano e sono inadeguati alla gravità e alla moltitudine dei
bisogni. Per questo vorremmo che un più intenso e, per così dire, molti-
plicato amore verso i poveri susciti come un fiume di soccorso, santamente
impetuoso, il quale penetri ovunque è un vecchio abbandonato, un malato
indigente, un bambino che soffre, una madre che si strugge di non poter
far nulla per lui.
Diletti figli, poveri e miseri di tutta la terra! Noi preghiamo Gesù che
vi faccia sentire quanto siamo vicini a voi con la Nostra ansia paterna,
piena di angoscia e di trepidazione. Sa il Signore come Noi vorremmo
avere la onnipresenza e la onnipotenza di Lui per entrare in ciascuna
delle vostre dimore a portarvi aiuto e conforto, pane e lavoro, serenità
46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
INSTRUCTIO
DE DISCIPLINA CIRCA IEIUNIUM EUCHARISTICUM SERVANDA
de vera medicina agatur, a medico praescripta vel uti tali vulgo recepta.
Advertendum autem est, non posse tamquam medicina haberi quodlibet
solidum pro nutrimento sumptum.
2. Condiciones, quibus quis dispensatione a lege ieiunii frui possit,
nulla adiecta ante communionem temporis limitatione, prudenter a con-
fessario perpendendae sunt, neque quisquam sine eius consilio uti potest.
Confessarius autem suum consilium dare poterit sive in foro interno
sacramentali, sive in foro interno extra-sacramentali, etiam semel pro
semper, perdurantibus eiusdem infirmitatis condicionibus.
3. Sacerdotes infirmi, etiamsi non decumbant, dispensatione pariter
uti possunt, sive sint Missam celebraturi, sive sanctissimam Euchari-
stiam recepturi.
4. Sacerdotes non infirmi, qui a) vel tardioribus horis (i. e. post ho-
ram nonam), b) vel post gravem sacri ministerii laborem (v. gr. iam a
summo mane seu per longum tempus), c) vel post longum iter (i. e.
saltem 2 km. circiter pedibus percurrendum, vel proportionate longius
pro variis vehiculis adhibitis, difficultatis quoque itineris vel personae
habita ratione), celebraturi sunt, aliquid sumere possunt per modum
potus, exclusis alcoholicis.
5. Tres casus supra numerati tales sunt, ut omnia comprehendant
rerum adiuncta, in quibus legislator praefatam facultatem concedere
intendit ideoque quaelibet vitetur interpretatio quae facultates conces-
sas amplificet.
6. Sacerdotes, qui in hisce adiunctis versantur aliquid sumere pos-
sunt per modum potus semel vel pluries, servato ieiunio unius horae
ante Missae celebrationem.
7. Praeterea omnes sacerdotes, qui bis vel ter sunt Missam celebra-
turi, possunt in prioribus Missis duas ablutiones a rubricis Missalis
praescriptas sumere, sed tantum adhibita aqua, quae quidem, iuxta
novum principium, ieiunium non frangit.
Qui tamen die Nativitatis Domini vel in Commemoratione omnium
fidelium defunctorum tres Missas sine intermissione celebrat, quod ad
ablutiones attinet, rubricas observare tenetur.
8. Si vero sacerdos, qui bis vel ter Missam celebrare debet, per in-
advertentiam vinum quoque in ablutione sumat, non vetatur quominus
secundam et tertiam Missam celebret.
Suprema Sacra Congregatio S. Officii 49
ISTRUZIONE
SULLA DISCIPLINA DEL DIGIUNO EUCARISTICO
conto delle difficoltà del percorso e delle condizioni della persona), possono
prendere qualche cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici.
5. I tre casi sopra numerati sono tali da comprendere tutte le circo-
stanze per le quali il legislatore intende concedere la suddetta facoltà:
è, pertanto, esclusa ogni interpretazione tendente ad ampliare la conces-
sione.
6. I Sacerdoti che si trovano in queste condizioni possono prendere
qualche cosa a modo di bevanda, una o più volte, ma solo fino ad un'ora
prima dell'inizio della santa Messa.
7. Indipendentemente dalle altre concessioni della Costituzione, tutti
i Sacerdoti che binano o trinano possono prendere nelle prime Messe le
due abluzioni prescritte dalle Rubriche del Messale, adoperando, tutta-
via, solo l'acqua, in applicazione del principio generale che l'acqua non
rompe il digiuno.
Chi, però, celebra le Messe una dopo l'altra, come nel giorno di Na-
tale e della Commemorazione dei Defunti, deve osservare le rubriche
quanto alle abluzioni.
8. Qualora al Sacerdote che deve binare o trinare accadesse per inav-
vertenza di prendere abluzioni col vino, non gli sarà vietato di celebrare
le seconda o terza Messa.
9. Anche ai fedeli, i quali non per infermità ma per altro grave in-
comodo non possono osservare il digiuno eucaristico, è concesso di ac
costarsi alla sacra Mensa dopo di avere preso qualcosa a modo di be
vanda, fino ad un'ora prima della Santa Comunione, esclusi sempre gli
alcoolici.
10. Le cause del grave incomodo richiesto sono (esclusa ogni amplifi-
cazione) specificate in tre categorie :
a) lavoro debilitante che precede la Santa Comunione.
Vi sono compresi i casi degli operai addetti alle officine, ai trasporti,
ai lavori portuali o ad altri publici servizi, i quali sono occupati in
turni di giorno e di notte; coloro che per dovere di ufficio o di carità
passano la notte in veglia (infermieri, personale di ospedale, guardie
notturne, ecc.); le donne gestanti e le madri di famiglia, che prima di
potersi recare alla chiesa debbono attendere per lungo tempo alle fac-
cende domestiche; ecc.
b) Ora tarda in cui si fa la Santa Comunione.
54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Vi sono compresi i casi dei fedeli che solo a tarda ora possono avere
tra loro il Sacerdote che celebra il sacrificio eucaristico; dei fanciulli
per i quali è troppo gravoso recarsi alla chiesa, fare la Santa Comunio-
ne, poi tornare a casa per la colazione e quindi andare a scuola ; ecc.
c) Lungo cammino da percorrere per giungere alla chiesa.
Deve trattarsi almeno di circa due chilometri di strada, percorsi a
piedi, o di un cammino proporzionatamente più lungo se fatto con mezzi
di locomozione, tenendo conto delle difficoltà della strada e delle condi-
zioni della persona (cfr. sopra n. 4).
11. Le ragioni di grave incomodo devono essere prudentemente va-
lutate dal confessore, in foro interno sacramentale o non sacramentale;
senza il suo consiglio i fedeli non possono fare la Santa Comunione non
digiuni. Tale consiglio può anche essere dato una volta tanto perdu-
rando la causa del grave incomodo.
bene spirituale, in vista dei quale il Santo Padre Pio XII ha emanato
la Costituzione.
Il Sommo Pontefice, nelPapprovare la presente Istruzione, ha disposto
che venga promulgata mediante la pubblicazione negli Acta Apostolicae
Sedis insieme con la Costituzione Apostolica Christus Dominus.
Dal Palazzo del S. Uffizio, il 6 gennaio 1953.
SACRA CONGREGATIO R I T U M
i
S. HYACINTHI
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI LUDOVICI ZEPHYRINI MOREAU,
EPISCOPI S. HÏACINTITI.
SUPER DUBIO
sibi commissum esurire non sinit; merentur Episcopi qui, forma facti
gregis, suas oves päverunt indefesse ac nunc quoque pascunt. Inter
hos duo Servi Dei eminent, Franciscus de Montmorency Laval, primus
Quebecensis Episcopus, atque Ludovicus Zephyrinus Moreau, de cuius
causae Introductione nunc agitur.
Tredecim filios pii coniuges agrieolae Ludovicus Zephyrinus Moreau
et Margarita Champoux genuerunt, quorum quinto idem nomen ac patris
in sacro baptismo fuit impositum. Hic die 1 Aprilis a. 1824 in oppido
Bécancour, intra tunc Quebecensis dioecesis nunc Mcoletanae fines in
Canadensi ditione, natus est. Pius, mitis, oboediens, mature non modo
ad pietatem, sed ad studia quoque proclivem se ostendit; ideo parentes
huic indoli non sine magno incommodo faverunt. Verum pietatem hanc
generose rependit Deus : alter enim filius sacerdotio quoque fuit auctus,
duae autem filiae religiosam vitam sunt amplexatae.
Ludovicus Zephyrinus iuges cum in pietate tum in studiis progres-
siones faciens, iam inde velut magno virtutum splendore nitens inter
aequales habebatur. Ad sacerdotium vehementer aspirans, sui Episcopi
consensu, qui, tenui perpensa valetudine, sacram ordinationem ei con-
ferre renuerat, ab Episcopo Marianopolitano fuit exceptus atque die
19 Decembris anno 1846 ab Episcopo Carolo Ioanne Prince eius coadiu-
tore ad Presbyteratum fuit promotus. Plura successive munia ei fuere
concredita, quibus ipse summa diligentia, sollicitudine, prudentia, scien-
tia iuris, studio, amore, suavitate fungebatur, adeo ut omnium, prae
sertim sacerdotum, aestimationem et amorem sibi compararet.
Anno 1852 dioecesi S. Hyacinthi, noviter erectae, B. P. D. Carolus
Ioannes Prince Episcopus fuit ab Apostolica Sede datus, qui secum
Dei Famulum uti a secretis assumpsit.
In nova hac Dioecesi Servus Dei, etsi corpore debilis, animo fortis,
indefessus nulli parcebat labori, nullam sibi concedebat requiem, ut
christiani populi necessitatibus, postulatis, aequis desideriis atque con
sultationibus satisfaceret; unde vir consiliorum merito aestimatus.
Trium S. Hyacinthi Episcoporum Secretarii officio functus est, bis eo-
dem tempore Cathedralis Ecclesiae parochus, immo quater, Sede vacante,
Dioecesim administrivit ; fuit quoque Vicarius Generalis. Quibus in
muneribus aliisque exercendis virtutum omnium mira specimina exhi-
buit, ob quae ab Apostolica Sede, post Episcopi Caroli La Rogue mor-
tem, die 1 Ianuarii anno 1876, cuncto populo cleroque plaudente, eius-
dem dioecesis Episcopus fuit electus. Probe quidem Servus Dei sub
mitra, ut dicere solebat, spineam coronam abscondi sciebat, sibique ut-
pote vere humilis erat persuasum se tanta indignum esse dignitate, « sed,
58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
II
SCIAOCEUVEN.
BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI, E SOCIETATE S.
FRANCISCI SALESII, ALOISII VERSIGLIA, EPISCOPI CARYSTEN., VICARII APO-
STOLICI DE SHIUCHOW, ET CALLISTI CARAVARIO, SACERDOTIS PROFESSI IN }
Insignis plane vir, S. Ioannes Bosco, cui Deus dedit prudentiam mul-
tam nimis et latitudinem cordis, quasi arenam quae est in littore maris
(Reg. I I I , 4, 29), animorum zelo exardescens, totum optabat mundum ad
Christum adducere. Quapropter, vix ei licuit, missionales viros Ioanne
Cagliero duce, ad Patagones misit, eosque evangelii lumine perfnsos
ad Petri ovile compulit. Nec satis ; alios quoque meridionalis Americae
Indos, in vastissimis regionibus dissipa tos, catholicae Ecclesiae per suos
filios adiunxit. S. Francisci Xaverii ad instar, Sinense imperium Christo
subigere vehementi desiderio flagrabat. Yerum, quod ipsi viventi non est
datum, duodeviginti annis post beatum eius exitum feliciter atque abun-
60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
h. % S.
t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
¡Sacra Romana Rota 63
ACTA TRIBUNALIUM
Citatio edictalis
ALBA JULIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (NAGY-ANTHAL)
E. Fiore, Notarius.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
Assistente al Soglio Pontificio
30 dicembre 1949. S. E. Revma Monsig. Auvity Francesco, Vescovo titolare
di Dionisiana.
Protonotari Apostolici ad instar participantium :
8 settembre 1947. Monsig. Germain Ottavio, della diocesi di Lisieux.
24 » 1952. Monsig. Lisibach Gustavo, della diocesi di Basilea.
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 31 dicembre 1952, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Pillino e
Revmo Monsig. Carlo Corvo, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione de
Propaganda Fide.
Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare:
Prelati Domestici di Sua Santità :
28 gennàio 1946. Monsig. Trezzini Celestino, dell'amministrazione apost.
di Lugano.
8 maggio 1950. Monsig. Gallo Gerolamo, della diocesi di Piracicaba.
28 marzo 1951. Monsig. Lindeboom Enrico, della diocesi di Nottingham.
2 giugno » Monsig. Geerdinck Giovanni Antonio, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
6 » » Monsig. Contreras Giuseppe Umberto, dell'arcidiocesi di
Merida.
» » » Monsig. Moreno Eliseo, della medesima arcidiocesi.
13 ottobre » Monsig. Grafenhorst Enrico, della diocesi di Muenster.
21 » » Monsig. Hughes Giovanni, dell'arcidiocesi di Pretoria.
27 » » Monsig. Simmerstaetter Francesco, dell'arcidiocesi di Sa-
lisburgo.
28 dicembre >< Monsig. Gabriel Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.
ONORIFICENZA
Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di conferire:
La Gran Croce dell'Ordine Piano
8 agosto 1952. A S. E. il Signor Gomez Castro Laureano, Presidente
della Repubblica di Colombia.
An. et voi. XXXXV 16 Februarii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 2
SACRUM CONSISTORIUM
CONSISTORIUM SECRETUM
VENERABILES FRATRES
Ex quo Sacrum Collegium vestrum, septem abhinc annos,
novis adlectis Purpuratis Patribus, supplevimus, multas illud,
ut nostis, gravesque iacturas fecit; ac cupimus imprimis Emi-
nentissimos eos Viros maesto commemorare animo, quorum ho
die praesentiam una vobiscum desideramus.
Ut autem novos vobis conlegas donaremus, non modo id
suasit, ut nempe amplissimum Ecclesiae Senatum, numero de
minutam, redintegraremus, sed ut etiam lectissimos Praesules,
5 - ACTA, vol. XX, n. 2. — 16-2-1953.
66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
1
Can. 231.
Actu Pii Pp. XU 67
Hi sunt :
ALOISIUM STEPINAC,
IOSEPHUM SIRI,
IOANNEM D'ALTON,
IACOBUM LERCARO,
STEPHANUM WYSZYNSKI,
B E N I A M I N U M DE ARRIBA ET CASTRO,
CHRYSANTHUM LUQUE,
VALERIANUM GRACIAS,
IOSEPHUM WENDEL,
Ex Ordine Diaconorum :
ALFREDUM OTTAVIANI.
iv - PROVISIO ECCLESIARUM
ARCHIEPISCOPOS
ABBATES (( NULLIUS ))
V - POSTULATIO PALLIORUM
II
CONSISTORIUM PUBLICUM
MARCELLO MIMMI,
CAROLO MARIAE DE LA TORRE,
GEORGIO FRANCISCO XAVERIO MARIAE GRENTE,
IOSEPHO SIRI,
IOANNI D'ALTON,
IACOBO FRANCISCO Me INTTRE,
IACOBO LERCARO,
PAULO AEMILIO LÉGER,
CHRYSANTHO LUQUE,
VALERIANO GRACIAS,
IOSEPHO WENDEL,
ALFREDO OTTAVIANI.
III
CONSISTORIUM SECRETUM
CONSTITUTIO APOSTOLICA
SPIRITUS SANCTI
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. PETRUM TIT. SANCTAE MARIAE TRANS TIBERIM S. R. E. PRESB.
CARDINALEM SEGURA Y SAENZ, ARCHIEPISCOPUM HISPALENSEM, QUINA
LUSTRA A SUSCEPTA SACRA PURPURA IMPLENTEM.
PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem — Quinto
ac vicesimo exeunte anno, postquam Decessor Noster ven. mem. Pius XI
ad amplissimum Ecclesiae Senatum te cooptavit, iucunda sane praebe-
tur Nobis opportunitas Nostra auctoritate adaugendi tuam tuorumque
fidelium laetitiam ac fausti eventi celebrationem bonis secundisque omi-
nibus prosequendi. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, de proxima
celebratione ex animo gratulamur, simulque impensa prece Deum exo-
ramus, ut te tuosque fideles supernis donis solaciisque ditare benigne
velit. Quo autem sollemnia proxima utiliora populo christiano evadant,
tibi libenter potestatem facimus, ut, die constituta, post Sacrum pon-
tificali ritu peractum, adstantibus fidelibus Nostro nomine Nostraque
auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usi-
tatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea munerum
conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apo-
stolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque clero et
populo tuae vigilantiae tradito, amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die vi mensis Decembris,
anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.
PIUS P P . XII
II
AD EMUM P. D. NORMANNUM THOMAM TIT. SANCTORUM QUATTUOR CORONATO-
RUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM GILR0Y, ARCHIEPISCOPUM SYDNEYENSEM,
QUEM LEGATUM MITTIT AD PRIMUM CONCILIUM PLENARIUM EX UNIVERSO
INSULARUM PHILIPPINARUM EPISCOPATU CELEBRANDUM.
PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pecu-
liari animi delectatione accepimus, universum Insularum Philippinarum
Episcopatum concordi voluntate decrevisse ut, ineunte proximo anno,
92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
PIUS P P . XII
III
AD BXCMUM P. D. GILLAM VINCENTIUM GREMIGNI, EPISCOPUM NOVARIENSEM,
OCTAVO VERTENTE SAECULO EX QUO PETRUS LOMBARDUS QUATTUOR SENTEN-
TIARUM LIBROS IN LUCEM EDIDIT.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
Acta PU Pp. XII 95
IV
AD EMUM P. D. MAURITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CAR-
DINALEM FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUINQUE EPISCOPATUS
LUSTRA CELEBRATURUM.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
NUNTIUS RADIOPHONICUS
From a heart filled with joy and deep fatherly interest We send
you Our greeting, beloved sons and daughters, as you convene in Erna-
kulam to celebrate the centenaries of the holy Apostle Thomas and
St. Francis Xavier, heroes both, who brought to India the glad gospel
of our Lord and Saviour Jesus Christ.
Malabar and all South India are present in impressive numbers, as
well as other sections of your country. Gathered around Our Legate and
your Bishops Our Venerable Brothers, in this solemn hour you lift up
your hearts and hands to the father of mercies and God of all conso-
1
lation to render thanks to Him for the priceless gift of faith which
you received through those God-sent missionaries.
Not without reason are you proud of the fact that the Lord assigned
to you that Apostle who was to place his finger in the wounds of the
sacred hands and his hand in the side of Jesus, so that he might bring
you the divine truth about God and the redemption and with it the
whole treasury of His immeasurable love and grace.
Nineteen hundred years have passed since the Apostle came to India
and in word and deed and utter self sacrifice bore witness to Christ
in your land. Mighty was the power of God working in him. During the
centuries that India was cut off from the West and despite many trying
vicissitudes, the Christian communities formed by the Apostle conserved
intact the legacy he left them, and as soon as the sea-passage—at the
close of the 15th. century— offered a link with their fellow Christians
of the West, their union with them was spontaneous.
This Apostolic lineage, beloved sons and daughters, is the proud pri-
vilege of many among you who glory in the name of St. Thomas Chri-
stians, and We are happy on this occasion to acknowledge and hear
witness to it. It is Our hope that their vigorous activity, fruitful in
so many good works, and their apostolic spirit, to which Catholic
India is indebted for so many ministers of Christ's Kingdom and con-
secrated virgins, may continue to characterize you and advance the
growth of religious life.
This month marks also the 400th year, since Francis Xavier closed
his life and apostolate alone on the island of Sancian. It was at the
very moment when he was preparing to push on to the imperial court
of China in the very heart of the East-Asiatic world. He was only 46
T
years old and his w ork in Asia had lasted only 10 years; but it covered
the vast region from India's West Coast across Indonesia to J a p a n ;
and here in this immense field Francis showed his true greatness. He
was great in his farflung plans of spiritual conquest; he was great in
his day by day activity; so great that you rightly call him your second
Apostle, and the highest authority of the Church has declared him to be
the patron of the whole East and then patron of all Missions, a saint, a
wonder-worker, reverenced not only by his fellow^ Catholics, but by
Hindus too and Moslems and Buddhists.
Yours was the good fortune to have had Francis Xavier sow the
seed of the gospel and foster its early growth over the years right in the
southern section of your country. From that planting, watered and
enriched by his prayers and sacrifices, sprang the work of the Missions,
namely the growth of the Catholic Church in India during the last
400 years.
We do not know if the Catholics of India ever commemorated their
two Apostles with such splendour and, what is more important, with
hearts so well prepared for the message of God and Jesus Christ as you
have done during these doys. But this We believe We can say, that no
such celebration ever took place at a moment of such consequence for
you and your country.
These recent years have seen India enter upon a new era of her
history. In laying the foundations of the nascent state she must count
on the cooperation of all the sound and competent elements among her
people, and she has a right to that cooperation. The powers of good and
«vii are contending in bitter conflict for the soul of Asia, and you know
7 - ACTA, vol. XX, n. 2. - 16-2-1953.
98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
what hangs on the outcome of that conflict. You realize too the important,
dominant and uncomplomising role to be played in this conflict and in
the upbuilding of the State by Religion, by the true Faith.
At such an hour We call on you: first, to close ranks and stand
together! There may be among you differences of rite and other outward
practices and maner of living; but you all profess the same faith, you
are all brothers and sisters in Jesus Christ, all children of the same
mother, His Church. Be you rich or poor, of high or low station—you
are all equally members of the great Catholic family and through grace
2
dwelling in your soul are already citizens of heaven. In this union
and concord is your strength.
If you should give assistance wherever there is need, this obligation
holds especially where there is question of those « who are of one family
3
with us in the faith », and it holds above all, when the Church herself
appeals to your help for those important undertakings without which „
she cannot accomplish her task of opening the way for the grace of the
true faith and the knowledge and love of Jesus Christ. In reminding
you of this, We are happy at the same time to praise the zeal with
which you have thus far fulfilled this obligation.
Let there be a holy rivalry among you in showing each other respect
4
and reverence, and in giving your Bishops that trusting obedience due
to those whom the Holy Spirit has appointed to watch over souls, know-
5
ing they will have an account to render.
Today when the powers of evil fight in serried ranks and the need for
concord among those who are on the side of God is more imperious^
We make bold to call on even the separated brethren: Let the division
6
cease; to you the house is open which the Lord in unmistakable words
built on the rock of Peter and his successors.
May the burning appeal, the high-priestly prayer of Jesus Christi
find whole-hearthed response from you a l l : « Holy Father, keep them
true to thy name whom Thou hast given to me that they may be one,,
7
as We are one ».
Secondly, it is hardly necessary for Us to remind you, that the Ca-
tholic Church demands of no one to give up one's native ways and
customs, forces no one to adopt foreign ways of living. The Church
2
Cfr. Philipp., I l l , 2 0 .
3
Gal., VI, 10.
• Cfr. Rom., XII, 1 0 .
• Cfr. Hebr., XIII, 1 7 .
• MATTH., XVI, 16-20.
' IOAN., XVII, 1 1 .
Acta Pii Pp. XII
* IOAN., X V I I , 3.
100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DECRETUM
SACERDOS LEONARDUS PEENEY EXCOMMUNICATUS DECLARATUR
PROVISIO ECCLESIARUM
EPISTULA
Roma, SO Dicembre
Eccellenza Reverendissima,
Non può mettersi in dubbio che i documenti, i manoscritti e le altre
scritture d'interesse storico, conservati presso gli archivi e le biblio-
teche degli Enti ecclesiastici e religiosi, siano compresi tra gli oggetti
di storia ed arte sacra, di cui alla Circolare di questa Sacra Congrega-
zione del 24 Maggio 1939 (Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXI, pag. 266),
e quindi sottoposti alle disposizioni della medesima Circolare.
Riguardo, poi, ai prestiti di detti documenti, manoscritti e scritture,
richiesti per scopo di studio da Enti o persone residenti in Roma, questa
stessa Sacra Congregazione dispone che gli stessi documenti, manoscritti
e scritture siano inviati in deposito temporaneo presso l'Archivio Segreto
Vaticano, che offre tutte le possibili garanzie per una buona conserva-
102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
Citatio edictalis
DIVIOKEN.
NULLITATIS MATRIMONII (DE CHAUVIGNY - DE SEROUX)
ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO
AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI OBIENTALIS
I
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( CREBRAE ALLATAE SUNT )) ( X X I I
MÈNSE FEBRUARIO, ANNO MDCCCCXXXXIX). DE DISCIPLINA SACRAMENTI MA-
TRIMONII.
II
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( POSTQUAM APOSTOLICIS LIT-
TERIS )) ( I X MENSE FEBRUARIO, ANNO M C M L I l ) . DE IUDICIIS.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare :
2 febbraio 1953. S. E. Revma Monsig. Filippo Bernardini, Segretario della
Sacra Congregazione de Propaganda Fide, Pre-
sidente del Consiglio Superiore Generale della
Pont. Opera della Propagazione della Fede.
Diarium Romanae Curiae 109
LITTERAE DECRETALES
I
BEATAE AEMILIAE DE VIALAR SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
•B EUGENIUS Card. TISSERANT f& CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus
H
BEATO ANTONIO MARIAE GIANELLI, CONFESSORI PONTIFICI, SANCTORUM HONORES
DECERNUNTUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
rent non de se ipsis tantum, sed de universo suo populo sibi rationem
esse reddendam.
In quo lectissimo agmine summus caelestium et terrenarum rerum
Creator esse voluit Antonium Mariam Gianelli, Bobiensem Episcopum,
quem hodie Sanctorum Caelitum, in Christifidelium exemplum, honore
sollemniter decoravimus.
Antonius Maria Gianelli, in montano pago cui nomen Cereta, in
Ianuensi archidioecesi, humilibus agricolis, at pietate insignibus Iacobo
Antonio Gianelli et Maria Gianelli ortus, a prima pueritia eximiis pro
aetate virtutibus pulcherrime enituit. Suavi enim ac docili praeditus
indole, constanti sua oboedientia singularique morum innocentia quanta
futurus esset sanctitate iam tunc perspicue ostendit. Cuius mox rei ar-
gumentum fuit studiosa precandi assiduitas, quae virtutum omnium ma-
ter solet esse et comes perpetua, quemadmodum in eius parentibus fuerat,
et incredibilis, qua tenebatur, cupiditas christianas ediscendi veritates.
Cum autem, ubi primum ea aetate esse coepit qua litterarum
elementis imbui poterat, pio curioni, qui primordiorum ludum condi-
derat, sedula mater puerum instituendum commisisset, minime eum pi-
guit, bis in die unius horae iter suscipere ut scholam adiret, vespere
autem pensum in obscura casula scribere, deficiente nonnumquam lu-
cernae oleo : adeo laboriosas omnes paupertatis aerumnas ac molestias
Dei auxilio et forti animo vincere ac superare didicerat!
Neque tempus, quod ab audiendo magistro vacuum ipsi erat, in
puerilibus ferebat iocis et lusibus aut in desidiosa aequalium societate,
sed gnavus et alacer in studia et in preces incumbebat, assiduus adu-
lescentibus christianam doctrinam tradebat, et, praecipue postquam
grandiusculus factus est, parentum egestatem opera sua sublevabat
lignorum fascibus domum ferendis.
Sed vigilabat infinito suo amore Deus pro filiólo hoc suo eique sup-
peditabat adiumenta, quibus et plenius doctrinis erudiretur, et viam in-
grederetur superno consilio signatam. Cum enim anno millesimo octin-
gentesimo septimo Antonii parentes sub misero suo tecto divitem ma-
tronam paucos dies hospitem habuissent, haec puerum Ianuensis Se-
minarii curavit primum scholas frequentare, mox autem ut is in semi-
narium ipsum reciperetur impetravit. In quo tam singulari profectu
Antonius Maria praestitit, ut brevi tempore et germanis genuinisque
virtutibus et doctrina ornatissima discipulis omnibus esset exemplo.
Inter praecipuas autem animi et ingenii dotes, quibus sacri ephebei
alumnus efïulsit, efiicientissimum erat ad eloquendum acumen, quod
iam antea ita ostenderat, ut puer concionator vulgo diceretur ; adeoque
126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
constanter habens, ut, cum messis esset multa, operarii non nimis es-
sent pauci. Cum autem sacerdotes, qui e Clavarensi seminario prodibant,
non sufficerent ad dioecesis amplitudinem, impense enisus est ut alte-
rum Clavari seminarium conderet. Quod cum, aptis hortationibus et
stipe collecta, tandem est consecutus, studiis regundis praefectus mira-
bili contendit industria ut alumni et virtutibus et doctrina, prout futu-
ros Dei addecet ministros, maxime excellèrent. Neque quidquam negle-
xit umquam quo sollicitum suum in sacrum illud ephebeum amorem
efficienter testaretur.
Interim autem, ut reliqui quoque cleri impigram curam ageret, domi
suae colloquia et disputationes cotidianas cum sacerdotibus instituebat
de sacris disciplinis, imprimis autem de divinis Libris ac de Theologia,
quam moralem vocant, quae haud satis accommode eo tempore in semi-
nario tradebatur.
Suas vero vires impares esse cum sentiret gravibus animorum iuvan-
dorum necessitatibus, quo magis impensiusque populi pietatem et chri-
stianae vitae exercitia foveret, Sodalitatem Missionalium a Sancto Al-
phonso Maria de Ligorio instituit qui Dei verbum uberius et latius,
sacris praesertim habitis expeditionibus, quas missiones vocant, propa-
garent; quos, maxima cum fidelium, praecipue ruricolarum, religiosa
utilitate, coniunctos usque habuit in sacerdotalibus obeundis muneribus
socios.
Item Sodalitatem condidit Puellarum Mariae Sanctissimae ab Horto,
quibus curae praecipuae esset adulescentulas, praesertim e minuto po-
pulo, ad pietatem educare, atque aegrotantibus, iis maxime qui egestate
premerentur, in valetudinariis adesse. Quae Sodalitas tam ei cordi sem-
per fuit, ut eam sua quoque pecunia saepius sustentaret, deque ea num-
quam curare destiterit, etiam postquam episcopus est renuntiatus.
Sed impensissimus Antonii Mariae erga gregem suum amor mirum in
modum anno millesimo octingentesimo tricesimo quinto emicuit.
Cum enim, exitiosa peste per finítimas terras cunctas pervadente,
Clavarensis populus saevi contagia morbi exhorrescens ad curionem
suum confugisset, hic, sponte cruciatibus susceptis, Deum supplici prece
exoravit ut percuter et pastorem dummodo grex servaretur. Atque dum
populus pastorem admiratur insontem multitudinis peccata expiantem,
ut divinum amorem suo rependeret, signum supernum datum est im-
munem eam civitatem a letali tabe futuram.
At talibus animi praedito ornamentis et fortitudine viro, Deo pro-
vidente, latior patebat excolendus ager.
Itaque factum est ut, duodecim annis post susceptam curiae Clava-
128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Pro S. R. E. Cancellario
*B EUGENIUS Card. TISSERANT © CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus
III
BEATO IGNATI0 A IACONI, CONFESSORI, SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
(Phil., 2, 15), qui constanti diligentia ac silentii studio, rebus suis om-
nibus abdicatis et voluptatibus commodisque posthabitis, Christo tota
vita obsecuti sint.
Quos inter praedicamus demissum laicum Franciscalem Capulatum,
Ignatium a Laconi, qui Christi crucem amplexatus totusque asperae
religiosae vitae in latebris abditus, virtutis viam strenue cucurrit atque
felicissimae aeternitatis limina intravit.
Ignatius, cui hodie caelestes decretae sunt religiones, in Sardiniae
oppidulo, quod vulgo Laconi appellant, intra fines Arborensis archidioe-
cesis, die decimo septimo mensis Decembris, anno millesimo septingenté-
simo primo, humili genere natus est.
Pater, nomine Mathias Peis Cad elio, cui pia uxor fuit Anna Maria
Sanila Casu, in agrorum cultu pecorumque custodia diem exercebat,
operam assiduitate ac sollertia cibos domesticis suppeditans.
Qui coniuges, quamvis tenui censu essent, ab omnibus tamen pagi
incolis plurimi aestimabantur, non modo ob praeclarum, quod edebant,
religionis pietatisque exemplum, sed ob christianam etiam liberorum edu-
cationem, quos novem, quasi caelestium pignora bonorum, susceperunt.
Postero die quam natus est, infans lustrali sacri fontis aqua est
expiatus; cui nomina Francisco Ignatio Vincentio indita sunt, quorum
postremo ad religiosae usque vitae professionem communi consuetudine
appellatus est.
Arcano Dei consilio optimam nactus familiam, iam a teneris rarae
inter homines virtutis specimina cotidie in humili domo a parentibus
cepit, divinaeque praecepta sapientiae animo imbibit suo, quamquam ne
prima quidem litterarum elementa didicerat, nec umquam in posterum
didicit, quod tunc deerant, praesertim in rusticorum vicis, primordio-
rum ludi.
Mirum igitur non est Ignatium flagranti quadam ac tenera erga
Deum pietate longe aliis excelluisse; ita ut puerulus, saepissime iocis
amotis, in templum properaret ac preces inibi daret sollicito ore ; quin
immo secum non semel socios ducebat, ut eos Gabrielis Archangeli voce
Virginem Mariam, cui addictissimus semper fuit, salutare deceret ; atque
e lecitilo, vix albescente luce, omni festinatione surgebat, ut Sacris ma-
xima diligentia interesset.
Puer annorum ferme sex, die decimo septimo mensis Maii, anno mil-
lesimo septingentésimo septimo, ab Arborensi Archiepiscopo chrismatis
obsignatus est sacramento ; et duodecimo forsitan aetatis suae anno, uti
138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Inibi Ignatio, utpote novicio sodali, penariae cellae cura est tradita
officiumque commissum stipem ex oboedientia ab agricolis, in finibus
illis inviis deviisque, quaeritandi.
In quibus ministeriis impigro promptoque animo obeundis, numquam
laboris asperitatem vel incommoda questus est. Enimvero hoc tempore
in Christi mysterium, quod submissis tantum animis aperitur, silentio,
cruciatibus ac instituti diligentia altius descendit.
Quo in perfectioris vitae curriculo cum se quindecim annos exercuisset
et in multis Sardiniae coenobiis degisset, Caralim denique arcessitus,
lanificam artem concreditam habuit, ut fratrum tegumenta contexeret.
Sed eius rei tam imperitum se exhibuit, ut operariorum magistri saepe
ceperit reprehensiones.
Attamen longe alia ei Deus munera praestituerat, quibus eius sancti-
monia, indefesso aucta studio, clarius usque fulgeret.
Etenim Consilium religiosae Sodalitati per provinciam regendae,
anno millesimo septingentésimo quadragesimo primo, Dei famulo offi-
cium oblata a populo dona conquirendi commisit; qui ad huiusmodi
negotium tam apte se accommodatum ostendit, ut summae dilectionis,
patientiae ac consilii specimina, per illud etiam tempus, palam ederet.
Nam in his tam demissis partibus implendis, quibus facultatem habe-
bat omnes oppidi domos ostiatim frequentandi, stipem dum emendicat,
divinae verbis sapientiae mentes conserebat, lites ac controversias se-
dabat, a christianis praeceptis devios ad bonam frugem, uti dicitur,
restituebat et virtutem pietatemque in omnium animis fovebat.
Tunc universo paene populo indolis facilitatem suae et lenitudinem
probavit, modo generosos cives, modo plebem in viis, in plateis, in ipso
urbis portu, vitae praecepta comiter docens.
Pueros autem, qui eius adventibus omni festinatione laetisque vocibus
se offerebant, religione ac christianae elementis disciplinae, quam ipse
solo caelestis gratiae auxilio didicerat, summa diligentia imbuebat.
At cum praecipua quadam caritate in afflictos ferretur, miseris aegris-
que solatium praebebat atque opem petentibus, quamvis et ipse mendicus
esset, dabat, ita ut vere formam et tamquam faciem Christi hominum
Servatoris fideliter exprimere videretur.
Quae praeclara animi ornamenta ac benefacta quam grata atque ac-
cepta aeterno Dei Numini essent, mirabili quodam modo multa patefece-
runt portenta, quae a Deo ipso per Ignatium eo tempore patrata esse
tradebantur.
Profecto Ignatius hanc prope caelestem eximiamque virtutem ab
Acta PU Pp. XII 141
cium ad diem tertium decimum subsequentis mensis Maii. Quo die, ad-
stantibus quos diximus Cardinalibus Salotti ac Verde una cum dilectis
Filiis Salvatore Natucci et Henrico Dante, sacris prius operati, rite
decrevimus : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servi Dei
Ignatii a Laconi beatificationem. Huiusmodi autem beatificationis Lit-
terae Apostolicae in forma brevi, die sexto decimo mensis Iunii, ipso
anno millesimo nongentesimo quadragesimo datae sunt, eiusque sollemnia
in Vaticana Basilica splendido cultu celebrata sunt.
Cum vero post beatorum Caelitum honores B. Ignatio a Laconi tri-
butos, alia, eius invocato nomine, miracula dicerentur a Deo patrata,
a dilecto Filio Nostro Maurilio S. R. E. Cardinale Fossati, Archiepiscopo
Taurinensi, qui fuerat olim Nuorensis Episcopus ac postea Archiepisco-
pus Turritanus in Sardinia, ab omnibus totius Sardiniae Archiepiscopis
et Episcopis, atque ab Ordinis Minorum Capulatorum Ministro Generali,
Causae reassumptio enixe expetita est. Nos autem, omnibus mature per-
pensis, Commissionem reassumptionis Causae B. Ignatii a Laconi die
secundo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadragesimo se-
cundo, propria manu signavimus. Duae propterea sanationes, quae infra
breviter narrantur, S. Rituum Congregationi propositae sunt. Primum
miraculum obtigit Raphaëlae Tocco uxori Aloisii Spiga, quae in oppido
vulgo « Quartu S. Elena », Calaritanae Archidioecesis, degebat. Quae
anno millesimo nongentesimo quadragesimo quinto incurabili omnino
attacta fuit hepático carcinomate, uti cum medentes tum periti ex officio
medicorumque S. Rituum Congregationis Collegium concorditer asseve-
rant. Desperata igitur re atque in peius celeriter rúente infirmitate, mu-
lier, die decimo sexto mensis Ianuarii, anno millesimo nongentesimo
quadragesimo sexto, postremis Ecclesiae Sanctae sacramentis refecta fuit.
At die decimo tertio insequentis mensis Februarii infirma, ingeminatis
precibus, Beati Ignatii opem imploravit, cuius imaginem acceperat, pla-
cideque per totam noctem obdormivit. Sequenti mane expergefacta, sana-
tam se esse sensit, e lecto surrexit statimque ad pristina redivit domestica
officia. Sanationem hanc nullo modo naturae viribus tribui posse in
medica arte periti affirmant.
Secundum miraculum experta est Gratia Garroni, Melchioris filia,
Norii in Sardinia nata, quae cum tuberculari diathesi affecta esset et
tuberculari fibrocaseosa peritonite attacta cum infausta prognosi, die
vicesimo septimo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadra-
gesimo septimo, mane in tam gravi condicione versabatur, ut, saeviente
morbi malignitate, puellae obitus praedicentur imminens. At paulo
144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATAE MARIAE V VULGO (( DEI LÀTTANI )) DICTA, TITULO <( REGINA MUNDI ))
v
II
SANCTUS FRANCISCUS XAVERIUS SODALITATIS (( FEDERACIÓN ESPAÑOLA DE SIN-
DICATOS DE INICIATIVA Y TURISMO » NUNCUPATAE CAELESTIS PATRONUS
CONFIRMATUR.
PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Consociati in honesta consilia ho-
mines Sanctorum Caelitum patrocinium non perperam exposcunt, quo
et animarum commodo aptius prospiciant et in rebus gerendis ampliore
utantur praesidio superno. His permoti, sodales consociationis quae
Acta Pii Pp. XU 151
s e g r e t e r ì a di s t a t o
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
6 maggio 1949. S. E. Revma Monsig. Picha Maurizio, Vescovo di Hradec
Kralové, Assistente al Soglio Pontificio.
17 febbraio 1053. S. E. Revma Monsig. Saniore Antonio, Arcivescovo tit.
di Tirnovo, Segretario della Sacra Congrega-
zione degli Affari Ecclesiastici Straordinari.
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare :
17 febbraio 1953. Gli lllmi e Revmi Monsignori Carlo Grano e Angelo Del-
l'Acqua, Sostituti della Segreteria di Stato per
gli Affari Ordinari e Segretari della Cifra.
» » » L'Illmo e Revino Monsignor Ermenegildo Brugnola, Can-
celliere dei Brevi Apostolici.
ONORIFICENZE
Con biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :
NECROLOGIO
24 novembre 1952. Monsig. Six Giorgio, Vescovo tit. di Baliana, Vicario Apo
stolico di Léopoldville.
1 dicembre » Monsig. Lapierre Luigi, Vescovo di Szepingkai.
28 » » Monsig. Agostini Carlo, Patriarca di Venezia.
2 gennaio 1953. Monsig. Chirichigno Fortunato, Vescovo di Piura.
Monsig. Scher Filippo Giorgio, Vescovo di Monterey-
eo
» »
Fresno.
13 » Monsig. Tessaroli Fulvio, Vescovo tit. di Medeli.
17 » Monsig. Vilanova y Meléndez Giacomo Riccardo, Vescovo
di sant'Anna nel Salvador.
31 » Monsig. Leven Enrico, Vescovo tit. di Arca di Armenia.
14 febbraio » Monsig. Santos y Olivera Balbino, Arcivescovo di Granata.
18 » Monsig. Giardina Pio, Vescovo di Mcosia.
19 • » Monsig. Anselmo Giovanni Battista, Vescovo tit. di Adria-
nopoli di Onoriade.
20 » » Monsig. Baumann Agostino, Vescovo tit. di Casio.
An. et vol. XXXXV 21 Martii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 4
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
DE SIANGYANG
(SIAMIAMENSIS)
PRAEFECTURA APOSTOLICA DE SIANGYANG EVEHITUR AD DIOECESIS DIGNITATEM,
QUAE SIAMIAMENSIS APPELLATUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. B. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
Loco £8 Plumbi
II
DE PUCHI
(PÜOHIVANAE)
APOSTOLICA PRAEFECTURA DE P U C H I , IN SINIS, AD DIOECESIS DIGNITATEM EVE-
HITUR, PUCHIVANAE POSTHAC APPELLAND AE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
HI
S. LUDOVICI
(KANSANOPOLITANA E IN KANSAS)
A PROVINCIA ECCLESIASTICA S. LUDOVICI SUFFRAGANEAE SEDES KANSANOPOLI-
TANI, QUAE EST IN REGIONE ( ( K A N S A S ) ) , SALINENSIS, VICHITENSIS ET
DODGEPOLITANA SEIUNGUNTUR, ATQUE EX ILLIS NOVA ERIGITUR ECCLE-
SIASTICA PROVINCIA, (( KANSANOPOLITANI IN KANSAS )) APPELLANDA. METRO-
POLIS H U I U S ECCLESIASTICAE PROVINCIAE SEDES ERIT KANSANOPOLITANA
IN KANSAS, QUAE, HAC DE RE, AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM ET
DIGNITATEM EVEHITUR.
\ PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
CLEMENS Card. MICARA Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Suodecamis /S. Congr. Consistorialis a Secretis
IV
S. LUDOVICI IN MAGAGNANO
( TERE S T ANA E)
ECCLESIASTICA PROVINCIA S. LUDOVICI IN MAR AGNINO DIVIDITUR AC TRIBUS
EX EA EXCERPTIS DIOECESIBUS : TERESIANA, PARNAIBENSI ET OETRENSI, AC
PRAELATURA (( NULLIUS )) PONI IESU DE PIAUÌ (DE BOM IESUS IN PIAUHYÌ,
NOVA ECCLESIASTICA PROVINCIA ERIGITUR (( TERESIANA » APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
V
PASSOFITNDENSIS
CANONICORUM COLLEGIUM IN PASSOPUNDENSt CATHEDRALI TEMPLO ERIGITUR
ET CONSTITUITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
iis, quae per Nostras has Litteras statuta sunt, obniti liceat. Quod si
quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum
Apostolorum Petri ac Pauli se noverit moturum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die duodevicesimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo,
Pontificatus Nostri quarto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TI S SER ANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis
Loco © Plumbi
, LITTERAE APOSTOLICAE
II
PIUS P P . XII
III
PAROECIALE TEMPLUM SACRATISSIMO CORDI IESU IN URBE AC DIOECESI GRATIA -
NOPOLITANA DICATUM BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR.
PIUS P P . XII .
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatious expediendis
IV
BEATA MARIA VIRGO A MISERICORDIA TOTIUS DIOECESIS INTERAMNENSIS CAELE-
STIS PATRONA AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO VALENTINO, P. M., DE
CLARATUR.
PIUS P P . XII
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
EPISTULA
Holy Communion. No, Our Lord nevers forgets a favor done to one of
these (( little ones » of His across the sea.
And this year too they need your help again. Too many of them stili
are hungry and cold and homeless. Too many stili need medicines, and
vitamins and milk. Too many, just your age, have to wear ciò thes that
do not protect their little blodies f rom the wind and the rain and the cold.
And now just lately, because of the terrible floods in Holland and Eng-
land and Belgium, many more thousands of children have lost their
homes and everything they once had. So your clothes, and coins, and
canned goods, and whatever else you can give, as your teachers will
explain to you, will mean so much to them.
Do not say, « But my offering is so little. What is this for so many
poor children? ». Remember, each one of you perhaps can give only a
little. But there are many thousands of you, and when everything is
collected and put ^ogether, it makes a great deal, just ac the mighty
océan is made of many drops of water, though each one of them is very
tiny.
So We know you will be generous, dear children, with your gifts, and
stili more with your prayers and sacrifices. Por the most important
thing of ali, even more important than keeping your poor little friends
warm and healthy and well-fed, is to keep them good and free f rom sin.
So you must pray hard that their misfortune does not make them bad,
or lead them in their trouble to forget our dear Lord. Perhaps you
can say at least one extra Hail Mry every day during Lent that Our
Lady, their Mother as well as yours, guide them and keep them safe
f rom sin. Off er your little acts of sacrifice for them. Try to be especially
good and obedient during Lent for them. Receive Our Lord often in
Holy Communion, and when you have Our Lord in your heart and
are praying to Him for your Mother and Father and your brothers and
sisters, remind Him too of these other children of His who need His
help so much.
Pray too for Us, who here in Vatican City from a Father's heart
send you and ali your dear ones a Father's blessing.
From the Vatican, lOth February 1953.
PIUS P P . XII
Acta PU Pp. XII 181
ALLOCUTIO
re. Entre lés nations comme entre les personnes, rien ne dure sans
, une véritable amitié.
Un sentiment d'une telle qualité, faut-il le dire, ne se crée pas en quel-
ques années ni par des moyens artificiels. Mais grâce à Dieu, ce sentiment
existe déjà, un peu alangui ici ou là, trop inconscient de lui-même, trop
peu au fait de ses propres ressources et de sa puissance incomparable.
Nous n'en voulons comme preuve, que le splendide témoignage de généro-
sité, qui, tout récemment encore, a suscité l'affluence des secours aux
victimes des inondations. Il faut saluer avec joie ce signe d'un vrai désin-
téressement, d'une vraie compréhension mutuelle, d'une volonté efficace
de collaboration pour la défense non point de profits mercantiles, mais
d'authentiques valeurs humaines. Il vous revient, comme spécialistes des
questions européennes, de scruter les causes et les ressorts psychologiques
de ces attitudes. Il ne Nous échappe pas que, si l'Empire Romain a posé
les premiers fondements juridiques et culturels de l'Europe en diffusant
la civilisation gréco-latine, le christianisme a modelé l'âme profonde des
peuples, il a dégagé en eux, en dépit de leurs différences les plus marquées,
les traits distinctifs de la personne libre, sujet absolu de droit et respon-
sable devant Dieu non seulement de sa destinée individuelle, mais aussi
du sort de la société où elle est engagée.
Dans cette conviction s'enracinent le respect d'autrui, le sens de sa di-
gnité inaliénable et de l'aide réciproque que l'on se doit pour san
vegarder et promouvoir ces biens que toutes les richesses de la terre ne
sauraient payer. Ces sentiments, encore trop confus à présent, il importe
de les aviver,- de les éclairer sous toutes les incidences, de les diffuser dans
la masse, de leur permettre de se traduire en gestes analogues à ceux que
Nous admirions tantôt.
La volonté de vivre ensemble qui cimentera l'Europe de demain se gar-
dera de la défaillance à la vue des dangers externes qui la menacent;
mais au lieu de se laisser pousser vers le but, un peu contre son gré, ne
vaut-il pas mieux que chacun y soit attiré par un élément positif?
Des éléments de ce genre, on les retrouve déjà dans le domaine éco-
nomique et politique. L'Europe unie se propose de garantir l'existence de
chacun de ses membres et celle du tout qu'ils constituent, de favoriser la
prospérité économique, de sorte que sa puissance politique puisse être en
mesure de se faire respecter, comme il convient, dans le concert des puis-
sances mondiales. Voilà certes un but positif appréciable des efforts pré-
sents vers une Europe unie.
Ce que Nous avons déjà souligné en d'autres circonstances, Nous
croyons pouvoir le répéter encore devant vous, parce que c'est une con-
184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DECRETUM
PKOSCRIPTIO LIBRI
I
PROVISIO ECCLESIARUM
II
KERRIENSIS ET AGHADONENSIS
DECRETUM
DE NOMINIS MUTATIONE
i
VICARIATUS APOSTOLICI R A B A U L E N .
BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI MATTHAEI RA-
SCHER, E CONGREGATIONE MISSIONARIORUM S. C. ET SOCIORUM IN ODIUM FI-
DEI, UT FERTUR, INTEREMPTORUM.
SUPER DUBIO
idem pater beneficiis cumula verat, occisus fuit. Eodem igitur momento
hi púgiles sua corpora hostiam viventem, sanctam, Deo placentem exhi-
buere (Cfr. Eom. 12, 1).
Quod autem hi decem veri Christi Martyres possint haberi licet
inopinato fuerint interfecti praeter animi dispositionem quam sin-
guli a priori fovebant; ad missionem enim perrexerant infidelium cru-
delium immo anthropophagorum nec non a posteriori, uti constat ex
actis pro nonnullis, validum argumentum magister nostri fori affert
Lamber tinius.
Loquens enim de necessaria acceptione martyrii per voluntatem, do-
cet: «Actualis est, optima,... virtualis sufficit, quae non sit retractata
(i et influat in actum : item habitualis, puta si quis martyrium optasset,
<( postea nihil de eo cogitans, sed praedicans aut aliud quid meritorium
« faciens, per insidias occideretur ex odio in fidem etc. » et paulo in-
ferius : « Idipsum etiam dicendum esset de eo, qui dormiens occideretur,
si formalem prius habuisset voluntatem martyrium subeundi » (De
Serv. D. beatif. etc., I. I I I , c. XVI, n. 5).
Hisce praeiactis, martyrium, occisio nempe horum decem est evidens ;
evidens quoque est formale sive ex parte tyranni, sive ex parte victi-
marum. To Mari enim, a quo ceteri sicarii dependebant, Patres ceteros-
que voluit occidere, quia matrimonii sanctitatem et unitatem omnes cum
Patribus Pascher et Kütten inculcabant, eiusque adulterium damnabant ;
unanimis est enim testium consensus, adulterae quoque. Ex parte etiam
victimarum eo quod non modo Patres, sed alii missionales, Sorores quo-
que, idem « non licet » inculcantes, parati erant pro fide et Christi
lege animum effundere.
Martyres ab ipsis indigenis habentur uti constat ex fama, quae
apud ipsos viget.
Perpensa concordia hac in martyrio agnoscendo, ordinaria auctori-
tate in Apostolico Vicariatu Rabaulensi annis 1933-35, constructi sunt
processus cum Rogatorialibus (a. 1934) in Curiis Banialucen., Rock-
f or dien, ac Monasterien. super fama martyrii, scriptis et oboedientia
urbanianis decretis de cultu Dei Servis non praestando.
Plures Summo Pontifici oblatae sunt litterae causae Introductionem
postulantes, - Emo Cardinali, Sydneyensi Archiepiscopo, ac Excmo
Apostolico totius Oceaniae Delegato praeeuntibus - ab Archiepiscopis,
Episcopis, Generalibus Ordinum seu Congregationum Moderatoribus
nec non Generali Superiorissa Filiarum a Domina Nostra a S. C. I.
Die 3 Decembris a. 1944 Sacra haec Congregatio, scriptis perpensis,
nil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset. Die autem 2
192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 'Officiale
II
VICTORIEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI RAPHAËLAE DE YBARRA, VID.
DE VILALLONGA, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM ANGELORUM CUSTODUM.
SUPER DUBIO
Misericordissimus Deus, qui omnes homines vult salvos fieri (1. Tim.
2, 4) his ad salutem viam tutam ostendit dicens : Qui vult venire post
me abneget semetipsum, tollat crucem suam et sequatur me (Mt. 16, 24).
invitamento hoc omnes quidem allicit, sed pauci perfectissima huic
respondent iique sunt qui eius amore, terrenis omnibus spretis, in quali
bet condicione versentur, generose divino servitio ad eius gloriam ani-
morumque salutem se dedunt.
Mirabile hac in re Serva Dei Raphaela de Ybarra vidua de Vilallonga
nobis exhibet exemplum. Et sane.
Die 16 Ianuarii anno 1843 a Gabriele de Ybarra Gutiérrez de Ca-
biedes et Maria a Rosario de Arambarri-Mancebo, nobilibus piisque
Sacra Congregatio Rituum 193
III
ROMANA
IV
ROMANA
Gesù Cristo la benedizione celeste ed aver parte con Lui e con i suoi
Santi.
32. Ita etiam si plures sunt...
Io Credo in Dio Padre onnipotente...
Padre nostro...
35. Deinde interrogat electum... :
Come ti chiami?
Et ipse respondet : N.
Interrogat : 2V\, rinunzi a Satana?
1$. Rinunzio.
Interrogat : E a tutte le sue opere?
Bf. Rinunzio.
Interrogat : E a tutte le sue seduzioni?
1$. Rinunzio.
37. Et cum fuerit... : Come ti chiami?
Respondet : N.
38. Interrogat : N., credi in Dio Padre onnipotente, creatore del cielo
e della terra?
Ri. Credo.
Interrogat : Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore,
che nacque e patì per noi?
. 0. Credo.
Interrogat : Credi nello Spirito Santo, la santa Chiesa Cattolica,
la comunione dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della
carne, la vita eterna?
1$. Credo.
Iterum interrogat : N., che cosa chiedi?
Respondet : Il Battesimo.
Interrogat : Vuoi essere battezzato?
Respondet : Si, lo voglio.
50. Postea sacerdos... : N., va in pace, e il Signore sia con te.
Così sia.
Sacra Romana Rota 199
G T A T ' RI B U N A L I U M
Citationes edictales
I
NOVARIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FERRARIS-KALIBERDA)
I. M. Pinna, Ponens
E. Fiore, Notarius
II
TAURINEN.
NULLITATIS MATRIMONII ( GALLO - COFFANO)
A. Canestri, Ponens
E. Fiore, Notarius
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Vescovo Assistente al Soglio Pontificio:
9 gennaio 1953. S. E. Revma Monsig. O'Connor Martino Giovanni, Vescovo
titolare di Tespia.
Diarium Romanae Curiae 203
» » cesi.
» Monsig.
Monsig. Murtagh Giacomo G.,
O'Keeffe Patrizio P., della
della medesima
medesima diocesi.
diocesi.
» »
10 agosto Monsig. Rafferty Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perth.
» » Monsig. Wallace Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Lonergan Riccardo, dell'arcidiocesi di Sydney.
22 dicembre » Monsig. Barreca Antonio (Roma).
10 gennaio 1953. Monsig. Margreth Pasquale, dell'arcidiocesi di Udine.
16 » » Monsig. Luciani Luciano, della diocesi di Trieste.
24 » » Monsig. Pirozzi Felice, dell'arcidiocesi di Napoli.
» » Monsig. Sparano Giovanni, della medesima arcidiocesi.
30 » Monsig. Fiamingo Concetto, della diocesi di Mcastro.
Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:
6 giugno 1951. Monsig. Calles Innocenzo Raimondo, della diocesi di Bar
quisimeto.
16 luglio Monsig. Laakman Ernesto, della diocesi di Muenster.
» » Monsig. Roer Enrico, della medesima diocesi.
20 ottobre Monsig. Reitmeier Giovanni, della diocesi di Lajes.
» Monsig. Deilmann Clemente, della diocesi di Muenster.
16 Monsig. Bezerra Vincenzo Augusto, della diocesi di Grato.
» » » Monsig. De Moráis Emanuele Carlo, della medesima dioc.
» » » Monsig. Rocha de Oliveira Pietro, della medesima diocesi.
» » Monsig. Hobold Federico, dell'arcidiocesi di Florianopolis.
» » Monsig. Niehues Alfonso, della medesima arcidiocesi.
23 » Monsig. da Silva Coutinho Giuseppe, dell'arcidiocesi di
Paraiba.
» Monsig. Miranda Cavalcanti Severino, della medesima ar-
cidiocesi.
» )) Monsig. Pereira da Costa Emanuele, della medesima ar-
cidiocesi.
» Monsig. Pessôa da Costa Giuseppe G., della medesima ar-
cidiocesi.
» » » Monsig. Pires Ferreira Severino, della medesima arcidio-
cesi.
29 » )) Monsig. De Souza Giuseppe Camillo, della diocesi di Mon-
tesclaros.
6 novembre )) Monsig. Belpaire Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.
204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
lica di Innsbruck.
» » Monsig. Kurz Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.
20 » » Monsig. Signowski Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.
23 » » Monsig. Hasebrink Giuseppe, della diocesi di Muenster.
1 aprile Monsig. Fuessel Francesco, della diocesi di Berlino.
» » » Monsig. Zinke Giovanni, della medesima diocesi.
5 Monsig. de Urtiaga y Alcibar Arrechuluaga Pietro, della
diocesi di Cienfuegos.
» » Monsig. Novo Giuseppe, della medesima diocesi.
» Monsig. Volkmann Guglielmo, della diocesi di Muenster.
12 maggio » Monsig. W^odka Giuseppe, della diocesi di S. Ippolito.
13 » Monsig. Bendi Giuseppe, della diocesi di Rottemburgo.
» » Monsig. Sauter Ermanno, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Schupp Giuseppe, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Vogel Giuseppe, della medesima diocesi.
25 » Monsig. Ridder Bernardo, dell'arcidiocesi di Colonia.
29 » Monsig. Edelhauser Giuseppe, della diocesi di S. Ippolito.
» » Monsig. Heinrich Carlo, della medesima diocesi.
10 agosto » Monsig. Byrne Federico M., dell'arcidiocesi di Perth.
» » » Monsig. Lenihan Tommaso, della medesima arcidiocesi.
22 dicembre Monsig. Tessaro Marco, del patriarcato di Venezia.
10 gennaio 1953. Monsig. Brasini Giuseppe, del T arcidiocesi di Ravenna.
20 » » Monsig. Piccione Vincenzo, della diocesi di Noto.
» Monsig. Roscetti Igino, dell'abbazia nullius di Subiaco.
24 » Monsig. Capano Michele, dell'arcidiocesi di Napoli.
» » Monsig. Leonetti Antonio, della medesima arcidiocesi.
27 » Monsig. Badii Gaspare, della diocesi di Arezzo.
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
S. CAROLI DE PINEAL
CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI AEDE S. CAROLI DE PINHAL ERI-
GITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
II
CURITIBENSIS
METROPOLITANUM CANONICORUM COLLEGIUM IN ARCHIEPISCOPALI TEMPLO»
CURITIBENSI ERIGITUR ET CONSTITUITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TI S SER AN T Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis
III .
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. B. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
IV
DE CHOCÓ ET ANTIOQUIENSIS
(QUIBDUANUS ET ISTMINA1ËNSIS)
EX PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHOCÓ ATQUE EX DIOECESI ANTIOQUIENSI
ALIQUA MUNICIPIA DISTRAHUNTUR QUIBUS DUO APOSTOLICI VICARIATUS
EFFORMANTUR: QUIBDUANUS SCILICET ET ISTMINAËNSIS.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. S. B. Cancellario
P. Card. FUMASONI BIONDI
S. C. de Propaganda Fide Praefectus
LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATA MARIA V. ((DE AFRICA )) URBIS SEPTENSIS PRAECIPUA APUD DEUM CAE-
LESTIS PATRONA CONFIRMATUR.
PIUS P P . XII
II
PIUS P P . XII
• III
BEATA MARIA V VULGO (( NOTRE-DAME DU REMPART )) INVOCATA, TOTIUS CIVI-
V
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
/
IV '
ABBATIALIS ECCLESIA, DEO IN HONOREM SANCTI ANDREAE APOSTOLI IN CIVITATE
BRUGENSI CONSECRATA, AD DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EXTOLLITUR.
P I U S P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Quanto praesentius in longinquio-
ribus etiam regionibus colitur catholicae romanitatis studium, eo di-
gnius omni laude profecto videtur. Neminem autem latet quam mirifice
de Ecclesia meriti sint Monachi Benedictini, quippe qui catholicos hos
romanitatis sensus in septentrionales dissitasque Europae plagas, inde
ab antiquis temporibus, scite invexerint atque, labentibus annis ac fru-
stra inimicorum novatorumque insidiis oppugnantibus, illic servaverint.
Hoc clare patet in Benedictina quoque Abbatia Sancti Andreae Apostoli,
in Belgica exstante urbe Brugensi, cuius Ecclesia Abbatialis anno MCMX
exaedificata est, ut septem principes Almae Urbis Basilicas memoraret.
Etenim, dum Sacrae Aedis navis praecipua Beato Petro Apostolo est
dicata, ad laevam illa conspicitur quae Sanctum Paulum commemorat.
Ad dextram, vero, navis est consecrata Sancto Benedicto, Monachorum
Patriarchae, cuius simulacrum udo ulitis operibus praecipua eius mira-
cula effingentibus circumdatum est. Cetera autem sacella, Sanctis Ioan-
nis nempe Lateranensis, Sanctae Mariae Maioris, Sancti Laurentii, San-
cti Sebastiani >et Sanctae Crucis in Ierusalem, circum praecipuum stant,
siderum instar. Ecclesia haec pie exstructa est pro pervetusta illa, per-
turbationis Gallicae tempore nefarie deleta, quae, anno MC, a Roberto
Hierosolymitano, Flandriae Comite, condita erat. Insignis huius Tem-
pli, amplitudine et pulchritudine conspicui, est admiranda absis maior,
quam ornant speciosis lineamentis imagines musivo opere confectae stilo,
ut aiunt, romano. Conspicitur insuper venusta Deiparae Virginis efiS-
gies, affabre ficta, pro ea quae olim in ipsa Gallica perturbatione fuit
amissa. Affatim Templum idem, a Dilecto Filio Nostro Al arrido Ilde-
fonso Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Schuster, Ar-
chiepiscopo Mediolanensi, sollemni ritu, anno MCMXXXV, consecratum,
ditatum est sacra supellectile Sanctorumque Reliquiis, quas inter Corpus
Sancti Faustini Martyris magna colitur veneratione. Cum divini cultus
Sacrorumque magnificentiae large consulere queat Abbatia, in liturgi-
cas functiones decore peragendas assidui diligentesque incumbunt magno
numero Monachi, ita ut Sanctuarium a compluribus celebretur Christi-
fidelibus. Quapropter dilectus filius Theodorus Neve, Ordinis Sancti
224 Acta Apostolicae Sedia - Commentarium Officiale
y
INTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN SYRIACA REPUBLICA ERIGITUR
PIUS P P . XII
GILDO BRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. NORMANNUM THOMAM TIT. SANCTORUM QUATTUOR CORO-
NATORUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM GILROY, ARCHIEPISCOPUM SYDNEYEN-
SEM, QUEM LEGATUM ELIGIT AD SOLLEMNIA CENTENARIA IN HONOREM
S. THOMAE APOSTOLI ET S. FRANCISCI XAVERII IN METROPOLITANA URBH
ERNACULAMENSI CELEBRANDA.
PIUS P P . XII
P I U S P P . XII
II
AD EMUM P. D. PETRUM S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM CIRIACI, PRO-
NUNTIUM APOSTOLICUM IN LUSITANIA, QUINA LUSTRA AB INITO EPISCO-
PATU IMPLENTEM.
PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Li-
benti admodum animo nuper intelleximus, te vertente hoc mense quin-
tum supra vicesimum ab inito episcopatu annum fauste esse imple-
tur um. Nota sunt profecto tot egregie gesta, quae hoc haud brevi tem-
poris intervallo ad Ecclesiae et Apostolicae Sedis utilitatem perfecistis
Iam antequam ipse sacerdotii plenitudinem acciperes, tamquam alter
a Secretis apud Sacrum Consilium extraordinariis expediendis Eccle-
siae negotiis praepositum, a Pio XI Nostro ven. mem. Decessore Pragam
missus fuisti ad solvendas graves difficultates in ipsis inter Ecclesiam
228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
PIUS P P . XII
Acta Pii Pp. XII 229
III
AD REVMUM D. P. KAELIN BERNARDUM, ORDINIS SANCTI BENEDICTI ABBATEM PRI-
MATEM, NONO EXEUNTE SAECULO AB OBITU SANCTI PROCOPII, COENOBII SAZA-
VIENSIS IN BOHEMIA CONDITORIS.
P I U S P P . XII
publicae sunt custodiae campis detenti, vel denique procul a sua sede
deportati fuere ; ac pro sacris potissimum Antistitibus, qui quidem id-
circo quod sacrosancto suo obtemperare officio strenue voluere, tot dolo-
res rerumque angustias passi sunt ac patiuntur. In his autem Nobis
sane carissimum recordari peculiari modo cupimus Venerabilem Fratrem
Iosephum Beran, Archiepiscopum Pragensem, qui, nobilissimo fidei fir-
mitudinisque exemplo, pastorali suo muneri respondere pro facultate
enisus est.
Caelestia solacia ac divina auxilia iis omnibus impetret S. Procopius,
Benedictini Ordinis ac patriae suae decus ; atque eiusmodi sint, ut vehe-
menter optamus precamurque suppliciter, uberes salutaresque fructus,
quos haec saecularis commemoratio, aspirante Deo, feliciter afferat.
Quorum quidem conciliatrix esto, Nostraeque benevolentiae testis
Apostolica Benedictio, quam cum tibi, dilecte fili, tum iis singulis uni-
versis, qui vel in patria sua, vel in exsilio commorantes, hunc civem suum
gloriosissimum per haec fausta sollemnia comprecabuntur, peramanter in
Domino impertimus.
Datum Bomae, apud S. Petrum, die xn mensis Martii, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
PIUS P P . XII
ALLOCUTIONES
I
Docentibus atque Alumnis popularium scholarum ob Conventum de adul-
torum institutione ex Italia Romae coadunatis *
Siamo ben felici, diletti figli e figlie, in questo giorno sacro al glorioso
Patriarca S. Giuseppe, Sposo castissimo della Beata Vergine, padre
putativo e custode di Gesù, Patrono della Chiesa universale, di ricevere
una così numerosa schiera di educatori e di allievi adulti, adunati dalla
benemerita Associazione Italiana dei Maestri Cattolici, e volentieri co-
gliamo questa occasione per mostrarvi il vivo interesse che la Chiesa
prende alla vostra attività.
Varie imprese hanno promosso nel nostro secolo il movimento della
educazione degli adulti e, specialmente dopo Fultimo conflitto mondiale,
* Habita die 19 Martii mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 231
leggi della vita, ma anche delle intime aspirazioni e delle difficoltà dei
suoi, ai quali dà un appoggio spirituale più prezioso e più necessario
che una protezione materiale? Se le scuole di educazione popolare per-
verranno a iniziare seriamente i loro alunni all'arte dell'educazione,
quale prezioso servizio renderanno alla famiglia, alla società e alla
Chiesa!
Sebbene la famiglia costituisca la prima base di ogni umana coltura,
questa deve svilupparsi nella collettività. Con ciò si vogliono designare
tutte le relazioni sociali e giuridiche, che uniscono l'uomo ai suoi simili
e all'autorità civile. Ai giorni nostri, tali relazioni si estendono larga-
mente al di là delle frontiere politiche. Una comunità internazionale
si stabilisce, nella quale importa che ciascuno conosca il posto che oc-
cupa e l'ufficio che deve compiere. Questo ufficio si suole definirlo pro-
clamando, da un lato, i doveri, dall'altro, i diritti e le libertà, che può
esigere il cittadino, ma che ben spesso rimangono più o meno allo stadio
teorico. L'ignoranza delle masse, la loro incapacità, le danno senza difesa
in balìa di agitatori abili o di politicanti senza scrupoli. Una intensa pro-
paganda, anche se interamente menzognera, riesce sempre a.persuadere
un buon numero di persone, prive di ogni senso critico, anche il più ele-
mentare, incapaci quindi di una reazione personale per apprezzare le
condizioni reali e discernere le affermazioni giuste dalle promesse inat-
tuabili.
Il diritto di voto in particolare, che conferisce a tutti una eguale
possibilità d'influsso sulla vita pubblica, richiede in chi lo esercita una
nozione almeno elementare dei principi politici e delle loro applicazioni
nel campo nazionale e internazionale. Lo stesso vale per le questioni so-
ciali. I gruppi e le associazioni incaricate di difendere gl'interessi dei
lavoratori, di assicurare un miglioramento del loro tenore di vita, di
soccorrerli in caso di malattia o d'infortunio, si sono moltiplicate, e non
senza utilità. Ma la loro corretta attività suppone in quanti ne sono
membri che essi conservino la loro parte d'impulso e di responsabilità.
Recentemente ancora, Noi abbiamo disapprovato l'eccessivo influsso di
organismi anonimi e meccanizzati sulla vita sociale. Si tratta perciò
d'iniziare gli uomini non solo all'andamento teorico di quelle istituzioni,
ma anche alla tutela dei loro veri interessi e soprattutto della loro co-
scienza.
L'educatore popolare saprà dunque esporre in una maniera chiara
e adatta alle circostanze l'insegnamento della Chiesa in questa materia.
Profittando dei molteplici fatti dell'attività quotidiana, ne analizzerà
i motivi di buona o cattiva riuscita, addestrerà a distinguere l'impor-
234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
che hanno dato già buona prova. I mezzi uditivi e visuali vi tengono una
gran parte. Si sono composti libri d'iniziamento adattati al grado di
coltura di coloro che frequentano le scuole di adulti; essi aiutano il
maestro, il quale però deve essere sempre il consigliere delle letture dei
suoi allievi.
Ma egli deve mirare più in alto e far partecipare l'adulto alla con-
quista della conoscenza mediante esercizi di riflessione e di espressione,
eseguiti in piccoli gruppi intorno ad argomenti concreti, affine di avviarli
a trasformare in coltura viva il contributo inesauribile della esperienza
quotidiana. L'adulto deve essere messo in grado, nei limiti del possibile,
di conservare la sua libertà ; il che però non vuol dire segregarsi e rifiu-
tare il suo concorso alle attività che lo sollecitano. Occorre renderlo
consapevole degli influssi cui egli soggiace ogni giorno e da tante parti :
pubblicità, stampa, radio, cinema, e metterlo in guardia contro tutti i
fattori, che, scientemente o inconsciamente, si sforzano di farlo agire suo
malgrado, di sorprendere la sua buona fede, di estorcere la sua appro-
vazione o il suo denaro; in una parola, contro i responsabili di quella
« spersonalizzazione », che abbiamo già denunziata.
Da quanto abbiamo esposto è facile concludere che una educazione
popolare efficace e generalizzata non può essere l'opera di una sola isti-
tuzione, ma deve essere il risultato di un complesso di azioni esercitate
da quanti hanno una qualche autorità nel popolo. Chiunque s'indirizza
al pubblico a qualsiasi titolo ha una parte di responsabilità nell'educa-
zione popolare : direttori di giornali, di radio, di cinema, di teatro, di
imprese di pubblicità, editori e librai. Ma anche gl'impiegati, i rappre-
sentanti dello Stato, i pubblici ufficiali : vi è una maniera educatrice di
organizzare il lavoro, le feste popolari, di stabilire e di far osservare i
regolamenti, di servire il pubblico. Si può dire in un certo senso che la
coltura popolare di un paese ne riepiloga il carattere : i secoli vi hanno
concorso, le istituzioni, la lingua, i costumi ne sono al tempo stesso il
frutto e Instrumento, poiché essi riflettono lo spirito dell'epoca in cui
sono sorti e contribuiscono a mantenerlo. Basta passare da un paese
all'altro per rendersi conto delle differenze talvolta considerevoli che
separano popoli anche vicini. Dietro la varietà degli individui, si ritrova
un fondo comune di coltura, patrimonio artistico, letterario, folclo-
ristico, al quale tutti più o meno partecipano. Parlando a voi, non ab-
biamo bisogno di dirvi quanto ricco è questo tesoro nella vostra bella
Patria e quale riconoscenza meritano coloro che ve lo hanno trasmesso.
Voi avete compreso, diletti figli e figlie, che vi dedicate all'educazione
degli adulti, l'importanza della vostra attività, ma anche la sua com-
238 Acta Apostolicae Sedis ^ Commentarium Officiale
II
1
Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis. *
Ecco, diletti figli, una Udienza, alla quale non avremmo potuto rinun-
ziare. Appena le Nostre forze Ce lo hanno permesso, Ci siamo affrettati
a chiamarvi intorno a Noi, per trattenerci un poco con voi, per parlarvi
col Nostro cuore ancor più che con le Nostre labbra.
La vostra presenza qui Ci è motivo di profondo gaudio e Ci spinge a
manifestarvi la Nostra più viva letizia ; se infatti tanta gioia Ci procura
sempre l'incontro coi fedeli di Roma, quanto più grande deve essere
quella di poter Ci trovare con voi, che dividete col Vescovo dell'Urbe, col
vostro Vescovo, le ansie, le trepidazioni, i timori, le speranze, in una
parola, le cure pastorali?
Vi diamo dunque, amati Parroci di Roma e Predicatori quaresimalisti,
il Nostro paterno benvenuto, nella speranza che quanto saremo sempli-
cemente per dirvi non solo servirà in qualche modo alla efficacia del
vostro ministero, ma giungerà anche alle menti e ai cuori di non pochi
romani, nel campo delle vostre apostoliche fatiche.
Voi ben sapete come la Sacra Scrittura, quando parla della Chiesa,
usa — secondo le circostanze — immagini architettoniche, sociali, antro-
pomorfe. Così la Chiesa è un edificio costruito sopra una « pietra » fon-
damentale, tanto saldo che nessun impeto di uomini o di demoni varrà
1
a farlo crollare ; è un regno, le cui chiavi sono in mano di colui che
ebbe da Gesù, Re eterno, la potestà di legare e di sciogliere sulla terra
2
e nel cielo ; è un corpo, le cui membra sono i fedeli e le cui operazioni
sono governate dal Capo che è Gesù, rappresentato dal Vicario di Lui
8
sulla terra.
Ma vi è un'immagine, sulla quale — come vi è noto — Gesù sembra
insistere in modo particolare, intrattenendosi a indicarne gli elementi,
a spiegarne il significato, a proporne le applicazioni pratiche ; la Chiesa
è un ovile, che ha un Pastore supremo invisibile, Cristo stesso, il quale
però volle che facesse le sue veci sulla terra un Pastore visibile, il Papa.
Per confidarci con voi — come fa un padre coi figli più vicini e più
cari — Noi vi diciamo che pochi passi del Vangelo sono stati e sono og-
getto delle Nostre meditazioni quanto quello che descrive la Chiesa come
un ovile e qualifica il suo Capo col titolo, umile insieme e grande, di
4
Pastore. Poche voci, per conseguenza, risuonano tanto insistentemente
— vorremmo dire : tanto imperiosamente, — alle Nostre orecchie e s'im-
primono tanto profondamente nel Nostro cuore come questa : « Tu es
pastor ovium ».
Non vi dispiaccia dunque che il Vescovo, il Pastore di Roma, rimediti
con voi quella pagina, riascolti con voi quella voce. Nello scorso gennaio,
ricevendo la parrocchia di S. Saba, procurammo di rivolgerci special-
mente ai fedeli, indicando loro le mète da raggiungere, invitandoli ad
entrare, per così dire, in santa gara coi fedeli delle altre parrocchie
dell'Urbe. Intendevamo — fra l'altro — di proporre un semplice e pra-
tico modello, che potesse essere utile a quanti nel settore parrocchiale
5
desiderano lavorare all'attuazione del « mondo migliore da Dio voluto ».
Oggi, quasi a complemento di ciò che allora dicemmo, C'indirizziamo
particolarmente a voi, dilettissimi sacerdoti, cooperatori, — ognuno nel
proprio territorio, — del Vescovo presso il popolo romano, parte tanto
eletta dell'ovile universale di Cristo. Perciò Noi diremo a ciascuno di voi :
1
Cfr. MATTH. 16, 18.
2
Cfr. MATTH. 16, 18-19.
8
Cfr. Rom. 12, 4-6; 1 Cor. 12, 12-27; Eph. 4, 4.
* Io. 10, 1-18.
5
Esort. 10 febbraio 1952.
240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
8
Io. 10, .12.
9
Cfr. 1 Cor. 9, 13-14.
10
Cfr. MATTH. 10, 10; Luc, 10, 7,
11
Io. 10, 11.
1 6 - ACTA, vol. X X , n. 5. — 2 7 - 4 - 1 9 5 3 .
242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
12
Prov. 27, 25.
13
Io. 10. 16.
14
ibid.
15
Ier. 2, 13.
Acta, Pii Pp. XII 243
traendosi all'unità della fede o alla unità del regime ; eppure rimanendo
vittime del peccato, che si oppone all'unità nella grazia, vengono giusta-
mente chiamate membra morte del Corpo mistico di Cristo, che è la
Chiesa. Il pastore, il parroco, deve anzitutto ricercare le vie più atte per
procurare la loro risurrezione.
Abbiamo già detto altra volta (Discorso alla parrocchia di S. Saba)
che i veri fedeli, i vivi, si contano ai piedi dell'altare, quando il sacerdote
distribuisce il Pane di vita. Non basta trovarli numerosi al cinema par-
rocchiale, e nemmeno, per sè, soltanto alla Messa domenicale. Ma anche
se dalla frequenza in questa ultima fosse possibile di computare fonda-
tamente i fedeli vivi, non è forse vero che già così si presenterebbe uno
spettacolo non sempre consolante al vostro occhio di pastori? E le be-
stemmie? E i peccati contro il sesto comandamento commessi dai giovani
e da coloro che sono uniti col vincolo santo del matrimonio? E i furti?
E le false testimonianze?
A questi morti il buon pastore deve ridare la vita. Il sacerdote in cura
d'anime non può dimenticare che Gesù Pastore supremo ed universale
dichiarò di esser venuto al mondo affinchè le pecorelle avessero la vita :
16
(( Veni ut vitam habeant )).
Quando poi considera le pecorelle che sono vive, non creda il pastore
buono, il parroco, di poter restarsene tranquillo. È vero che in particolari
contingenze bisognerà lasciare le novantanove, sicure nell'ovile, per cor
rere dietro alla pecorella smarrita. Ordinariamente però sarà necessario
di conservare la vita in chi la possiede, avendo cura che a nessuno manchi
il conveniente nutrimento spirituale.
Anzi bisognerà non contentarsi di conservare ; occorrerà anche acere
scere la vita divina nelle anime. « Veni ut vitam habeant et abundantius
17
habeant : » proclamò il Redentore, intendendo che questa fosse anche
l'ansia degli altri pastori preposti alle varie porzioni del suo gregge nel-
l'ovile della Chiesa.
È il problema urgentissimo dei cattolici militanti. Ne parlammo già
ai fedeli di S. Saba e intendiamo di qui rinnovare la Nostra raccoman-
dazione che crescano in numero e in qualità. Sarà utile altresì di riflet-
tere che queste anime generose più facilmente seguiranno il pastore che
sappia precederle col suo esempio. Il buon pastore, « cum proprias oves
18
emiserit, ante eas vadit, et oves illum sequuntur ».
Forse l'uno o l'altro di voi sentirà dolorosamente il tagliente contrasto
16
Io. 10, 10.
17
Io. 10, 10.
18
Io. 10, 4.
244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
III
Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. Iesu Christi devota
omina Summo Pontifici ac Veneratissimo Patri in foro Sancti Petri
proclamantes*
alla chiesa, alla umanità siano rese, per quanto è in voi, stabili e dura-
ture. Non riposate inerti sugli allori del passato ; non arrestatevi a con-
templare il solco una volta tracciato, ma rinsaldando ciò che è stato
felicemente acquisito, anelate a sempre nuovi incrementi.
Diletti figli! perseverate vigilanti nella fede e uniti nella concordia.
Voi, amatissimi sacerdoti e laici, che in vicine e lontane regioni sof-
frite per Cristo, senza che ancora si profilino all'orizzonte segni di veri-
tiero mutamento, confidate in Colui che un giorno seppe aprire una
strada al popolo che voleva liberare.
Voi tutti infine, che vi adoperate sinceramente per salvare la pace
alla trepida umanità, non vi scoraggino le difficoltà dell'impresa ; vi dia
lena la bontà della causa, e vi sorregga il Principe stesso della pace :
Gesù.
Sia questo il voto e l'augurio del Nostro cuore, mentre invochiamo
su di voi, sulle vostre famiglie, particolarmente sui poveri, i malati, i
sofferenti, e su tutti i diletti figli dell'Orbe, le celesti benedizioni.
Sacra Congregatio Consistorialis 247
i
INSULARUM PHILIPPINARUM
DECRETUM
DE CONVENTIBUS EPISCOPORUM
II
PROVISIO ECCLESIARUM
III
NOMINATIONES
DECRETUM
Cum nonnulli locorum Ordinarii ex variis Nationibus petierint ut
proxima die prima Maii, feria sexta, quae communiter in civili Socie-
tate tamquam festiva habetur, abstinentiae obligatio relaxetur, haec
Sacra Concilii Congregatio, de speciali Summi Pontificis mandato, obla-
tis precibus annuens, cunctos fideles ubique terrarum commorantes, prae-
dicta die, a lege abstinentiae praesenti Decreto dispensat.
Datum Romae, die 22 Aprilis 1953.
k £g g I- Card. BRUNO, Praefectus
F. Roberti, a secretis
SACRA CONGREGATIO R I T U M
VALENTINA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONI S SERVAE DEI TERESIAE A IESU JORNET IB ARS,
FUNDATRICIS CONGREGATIONIS PARVARUM SORORUM DERELICTORUM SENUM.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Quamdiu fecistis uni eos his fratribus meis minimis, mihi fecistis (Mt.
25, 40) dicit Dominus.
Innumeri sunt, qui Christi spiritu et amore impulsi, erga egentes
omne genus caritatis opera impenderunt ; immo, ut efficacius, universa-
les atque in perpetuum pauperes isti caritatis beneficiis fruerentur,
plura Instituta hi sancti viri ac mulieres, praesertim decimonono ac vi-
cesimo saeculo, condiderunt.
Hos inter merito Serva Dei Teresia a Iesu Jornet Ibars, fundatrix
Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum, est annume-
randa.
In dioecesi Bierden., in oppido Aytona die 9 Ianuarii a. 1843, e piis
honestisque agricolis Francisco Jornet et Antonia Ibars nata est Teresia.
Parentum cura in Dei timore et amore succrevit. Cum autem acri prae-
dita erat ingenio, Ulerdam studiorum causa missa fuit ; in quibus adeo
profecit, ut mature Magisterii diploma fuerit assecuta. Officium hoc in
oppido Argensola in Barcinonensi provincia obivit. At licet animorum
250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ERRATA CORRIGE
In decreta « Romana » publici iuris facto die 28 Decembris 1952 ac in Acta Aposto-
licae Sedis relato (cf. an. et vol. XXXXV, 21 Martii 1953, n. 4. pagina 194), loco legendi:
... post verba : Benedetto il nome di Maria Vergine Madre, addatur : Benedetta la
Sua gloriosa Assunzione.
legatur:
...post verba: Benedetta la Sua Santa e Immacolata Concezione, addatur: Benedetta
la sua gloriosa Assunzione.
Ex Secretaria S. Rituum Congregationis, die 8 Aprilis 1953.
Henricus Dante, Substitutus
252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
Citationes edictales
I
VERSALIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FRÉ JA VILLE-L ALLEM AN)
A. Fidecicchi, Ponens
II
ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (GIORGI-BLINDE)
F. Brennan, Ponens
E. Fiore, Notarius
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
23 aprile1952. L'Emo e Revino Sig. Cardinale Piazza Adeodato Giovan-
ni, Protettore delle Religiose del Terz'Ordine
del Monte Carmelo e Santa Teresa di Erna-
kulam (India).
3 febbraio 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Pizzardo Giuseppe, Pro-
tettore della Società delle Figlie del Divin
Salvatore (Vienna).
23 marzo » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore delle Suore Maestre Pie della Presenta-
zione di Maria Ssma, di Sestri Levante (La
Spezia).
Diarium Romanae Curiae 255
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente
regnante, si è degnato di nominare :
26 marzo 1953. Il Revmo Padre Castellano Mario, dell'Ordine dei Frati
Predicatori, Canonista del Tribunale della Sa-
cra Penitenzieria Apostolica.
28 » » Il Revmo Padre Healy Eduvino, della Compagnia di Gesù,
Teologo Aggiunto del Tribunale della Sacra
Penitenzieria Apostolica.
30 » » Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori Saniore Antonio,
Arcivescovo titolare di Tirnovo, Grano Carlo
e Dell'Acqua Angelo, Consultori della Sacra
Congregazione del Sont'Offizio.
3 aprile » Sua Ecc.za Revma Monsignor Bernardini Filippo, Arci-
vescovo titolare di Antiochia di Pisidia, Con-
sultore della Sacra Congregazione del Sant'Of-
fizio.
Parimente con Biglietti della Segreteria di |Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
ONORIFICENZA
Con Breve Apostolico in data 21 dicembre 1952, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di conferire a S. E. il sig. Urdaneta Ar-
beláez dott. Roberto, Presidente Incaricato della Repubblica di Colombia, la
Gran Croce dell'Ordine Piano.
An. et rol. XXXXT 25 Maii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 6
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
DE TUMACO ET CALIENSIS
(BONAVENTURENSIS)
AB APOSTOLICA PRAEFECTURA DE TUMACO ATQUE A CALIENSI DIOECESI PARS
DISTRAHITUR, (( MUNICIPIO DE BUENA VENTURE )) APPELLATA, QUAE IN NO-
VUM ERIGITUR VICARIATUM APOSTOLICUM, (( BONAVENTURENSEM )) NOMINE.
Pro S. E. E. Cancellario
E. Card. TIS SER ANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
II
BELEMENSIS DE PAEÁ
(CAMETANENSIS)
AB ARCHIDIOECESI BBLEMBNSI DE PARA PARS SEPARATUR, QUAE IN NOVAM
ERIGITUR PRAELATURAM (( NULLIUS )) DIOECESIS, CAMETANENSEM APPEL-
LANDAM.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
terae Nostrae suum obtinuerint effectum eo ipso clerici Ecclesiae illi cen-
seantur ascripti, in cuius finibus recto iure degunt. Quae omnia ita decer-
nimus atque statuimus ut optimo polleant iure, contrariis non obstantibus
quibuscumque. Ut autem ea quae Nostris bis Litteris praecipimus ad
rem adducantur, venerabilem, quem diximus, Fratrem Carolum Chiarlo
deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta fient Brasilianae
praeerit Nuntiaturae, cui propterea omnes necessarias ad id potestates
damus, quae cuilibet viro subdelegari poterunt, qui tamen in sacro sacer-
dotio obtinuerit dignitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Fra-
ter hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exem-
pla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittet.
Has vero Litteras firmas validas et ef8caces nunc et in posterum esse
suamque vim et effectum obtinere volumus, et praecepta quae iisdem de-
scribuntur ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decernimus.
Quod si quid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis
auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum
sane et inane erit, contrariis non obfuturis, quibus omnibus per has Lit-
teras obrogamus. Nemo ergo Nostris hisce iussis obsistat; quod si quis
id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei beatorumque
Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Praecipimus denique
ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu exarata,
eandem plane mereantur fidem quae his ipsis tribueretur ostensis ; dum-
modo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri
munita, qui sacerdotali aliqua dignitate fruatur.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontifi-
catus Nostri quarto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
III
GOAJIRENSIS
(DE RIOHACHA ET DE VALLEDUPAR)
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Gravi illa beati Petri voce, qua Apostolorum Princeps omnes hortatur
Ecclesiae Praesules : « pascite qui in vobis est gregem Dei » (I Pt. 5, 2),
continenter et Nos admonemur ut, qui universum christianum populum
superno Dei consilio suscepimus regendum, ipsi et divinae gratiae copiam
et integerrimae lucem doctrinae omni impertiamus studio ; quod sane tam
Nobis est cordi, ut maxima afficiamur laetitia cum rerum adiuncta sinunt
novos constitui fines, in longinquis terrarum orbis regionibus maxime,
ibique alias definiri res, quibus Christi Evangelium quam latissime nun-
tietur. Cum igitur venerabilis Frater Antonius Samoré, Archiepiscopus
titulo Ternobenus et in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius,
enixe poposcerit ut Goajirensis Apostolicus Vicariatus, ob nimiam re-
gionis latitudinem, in duas distrahatur partes, ut Evangelii praeconum
labores non mediocriter subleventur, S. Coetui Christiano Nomini Pro-
pagando visum est easdem benigne accipere preces. Nos libentissime huic
concedimus sententiae; et cum laetam habeamus spem eiusmodi con-
silium rei catholicae profectibus atque utilitatibus valde esse profutu-
rum, de suprema apostolica Nostra potestate, eorum omnium quorum
intersit aut qui sua interesse quovis modo arbitrentur, consensum sup-
plentes, haec quae sequuntur consulto et cogitata statuimus atque decer-
nimus. Goajirensem Vicariatum Apostolicum in duas dividimus partes,
quas praeterea ad Vicariatus Apostolici gradum efferimus ; quorum alter
<( de Riohacha », alter « de Valledupar » nuncupantur. Apostolicum Vi-
cariatum de Riohacha constituent partim regio, quam vulgo « Commis-
saria de la Guajira » appellant, partim oppida de Riohacha et Barrancas.
Quem Vicariatum curis ac sollertiae concredimus, ad Nostrum tamen et
Sanctae Sedis nutum, Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum, qui mo-
Acta, Pii Pp. XII 263
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
IV
MASERUENA
(LERIBENSIS)
A MASERUENA DIOECESI TERRITORII PARS SEPARATUR, EX QUA NOVA ERIGITUR
DIOECESIS, (( LERIBENSIS )) APPELLANDA CLERIQUE IN IISDEM REGIONIBUS
ORTI CURIS CONCREDENDA; QUAE METROPOLITANAE ECCLESIAE BLOEMFON-
TEINENSI SUFFRAGANEA CONSTITUITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
LITTERAE APOSTOLICAE
PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Pomptino in agro, qui ob latas pa-
ludes et caelum pestilentem mortis fuerat domicilium, mirabilis sane ef-
fecta est, cum terra in arvorum forma redigeretur et, morte depulsa, vita
efiloresceret, opera Romanorum praecipue Pontificum aliorumque homi-
num benemeritorum ; verum mirabilior opera Dei, quippe cum suavem
eundemque flagrantissimum puritatis et sanctitatis florem, Mariam dici-
mus Goretti, excitaverit. Quae, in Piceno orta, in ipso Pomptino agro ma-
gnam suae brevis vitae partem misere transegit, donec, nolens « infrin-
o
gere legem Dei sanctam » (cfr. I Mach., I, 66), puritate candida, rubi-
cunda cruore, animam efflavit. E caelo exinde supra illam regionem prae-
buit validam apud Deum tutelam, adeo ut pietatis incrementum inter fi-
deles ab ea repetendum esse diceretur. Nil mirum proinde, si principis
illius regionis urbis Latinae, intra Veliternae suburbicariae dioeceseos
fines, Optimates omnesque fideles, potissime Consilium provinciale Ita-
licis sodalitatibus Christianorum opificum praepositum atque viginti
quinque eidem subiecti coetus, submissa Nobis deprompserint vota ut
Acta PU Pp. XII 267
II
BEATA MARIA V., (( NUESTRA SEÑORA DE LA ELEVACIÓN O DE LA PEÑA )) NUNCU-
PATA, AMBATENSIS DIOECESIS CAELESTIS PATRONA RENUNTIATUR.
PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Quemadmodum plantaría recens in-
stituta peculiari indigent cultu atque curatione, ita novas ab hac Sede
Apostolica erectas dioeceses expedit singulari frui patrocinio caelesti
quo vigescant satius et uberiores metant fructus pii laboris et industriae.
268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomaticum expediendis
Acta Pii Pp. XII 269
III
PAROECIALIS ECCLESIA SACRATISSIMO CORDI IESU IN URBE AC DIOECESI LUGA-
NENSI DICATA BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR.
PIUS P P . XII
EPISTULAE
I
AD REVMUM P. MALCOLM A MARIA, PRAEPOSITUM GENERALEM CONGREGATIONIS
CLERICORUM EXCALCEATORUM SSMAE CRUCIS ET PASSIONIS D. N. IESU
CHRISTI, OB DENA LUSTRA IMPLETA A PIO TRANSITU S. GEMMAE GALGANI.
PIUS P P . XII
Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Flagrantibus
votis Nostris optime responderunt litterae, abs te Nobis recens datae,
per quas Nos edocuisti mox quinquagesimam anniversariam memoriam
diei, quo S. Gemma Galgani pio decessit exitu, sacris sollemnibus ce-
lebratum iri.
Laete praeter alia precepimus fore, ut in eius Lucensi sacello tum
nova ara, tum metallo et marmore splendida dedicentur opera, idem-
que, provido Lucensis Archiepiscopi consilio, committatur vigilantiae
et curae sanctimonialium a meditandis doloribus Domini Nostri. Iesu
Christi, quae in eadem sunt urbe.
Par sane est studiosa contentione recoli et quasi in candelabri apice
imponi hanc praeclaris virtutibus decoram virginem, gemmam nomine
et re, quae, perdolentis Deiparae Mariae consors, Cruci fixi Redemp-
toris in se rettulit cruentos cruciatus et innoxiae vitae lilium asperae
poenitentiae sentibus communivit.
Acta Pii Pp. XII 271
PIUS P P . XII
II
PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Haud
sine peculiari animi laetitia percepimus, Congressionem ex universa Au-
stralia apparari Eucharisticam, in urbe tanta civium frequentia conspi-
ä
272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
cua, Aprili mense proximo vertente, fauste feliciterque, iuvante Dei au-
xilio, celebrandam. Novimus quoque perlibenter in sollemnibus coetibus
illustrandum esse novum illud Christi mandatum per ea verba traditum :
« In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habue-
ritis ad invicem » (Ioann. XIII, 35). Hoc profecto humani generis Re-
demptor voluit, quum augustum Sacramentum institueret, caritate in
Deum excitanda, mutuam inter homines fovere caritatem. Qua quidem
divina virtute quid salutarius mortalium societati esse potest, quid iu-
cundius? Non modo enim caritas est excellentior omnibus aliis virtutibus,
quum attingat ipsum Deum, ut in eo sistat, sed est veluti fundamentum
et radix, quibus sustentantur et nutriuntur ceterae virtutes. Quum
itaque sincera Dei et proximi caritas prosiliat potissimum ardeatque
auctuosa ex sanctissima Eucharistia, ubi Christus adest ipse vivus, ubi
suo erga nos amori maxime indulget, illa exstat in Sacro Tridentino
Concilio exhortatio, miram quandam caritatem pietatemque redolens :
« Paterno affectu admonet Sancta Synodus, hortatur, rogat et obsecrat
per viscera misericordiae Dei nostri, ut omnes et singuli, qui christiano
nomine censentur, in hoc unitatis signo, in hoc vinculo caritatis, in hoc
concordiae symbolo iam tandem aliquando conveniant et concordent»
(Sess. XIII, de Euchar., c. VIII). Nos igitur, qui nihil potius habemus,
quam ut fidelium animi, per intimam cum Christo coniunctionem, fra-
terna inter se necessitudine copulentur, civiumque omnium concordiae
et prosperitati magnum conferant incrementum, proximum Australianae
nationis Eucharisticum Conventum non modo intimo animi affectu,
verum praesentia quoque Nostra per Legatum complecti libentissime
exoptamus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui Romanae purpurae splen-
dore ref ulgens, in prima continentis istius Australiani episcopali sede pa-
storali munere fungeris, Legatum Nostrum a Latere deligimus ac renun-
tiamus, ut Congressui e tota ista natione Eucharistico, mense proximo
ineundo, Nostro nomine Nostraque auctoritate praesideas. Pro certo au-
tem ducimus, te pro egregia, qua nites, pietate ac sollertia perhonori-
ficum munus utiliter feliciterque esse executurum. Cuius interea secundi
exitus uberumque fructuum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostri
amoris testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster,
itemque clero ac populo tuae curae concredito, nec non iis universis,
qui sacris solemnibus intererunt, peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxiv mensis Martii, anno
MDCCCCLin, Pontificatus Nostri quinto decimo.
P I U S P P . XII
Acta Pii Pp. XII 273
III
AD REVMUM P. MONNIER FRANCISCUM, C. S. S P . , RECTOREM PONTIFICII SEMINA-
RII GALLICI IN URBE, OB IMPLETUM SAECULUM AB EODEM SEMINARIO CON-
DITO.
PIUS P P . XII
Nous avons accueilli avec joie la nouvelle des fêtes qui vont marquer
dans quelques jours le premier centenaire du séminaire Pontifical Fran-
çais de Rome et Nous tenons à vous dire personnellement Nos félicitations
et Nos voeux paternels.
Ce siècle d'actif dévouement à la grande cause du sacerdoce a ample-
ment justifié la confiance que Notre Prédécesseur Pie IX avait placée dans
les fils du Vénérable Libermann. Par milliers se comptent aujourd'hui
les prêtres qui ont reçu d'eux leur éducation cléricale et qui, dans les
divers ministères comme aux postes de responsabilité où ils furent ap-
pelés, ont porté partout la note distinctive de leur formation romaine :
un inviolable attachement à l'Eglise et à son Chef visible, le Vicaire de
Jésus-Christ.
C'est cet esprit que Nous exhortions Nous-même les élèves de « Santa
Chiara )) à développer en eux lorsque Nous vînmes jadis bénir la statue de
Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus qui préside à leurs récréations sur la
loggia du Séminaire. Et Nous savons avec quel zèle attentif vos colla-
borateurs et vous-même travaillez à en pénétrer les générations de clercs
que les Evêques de France vous confient et qui se préparent sous votre
direction à leurs tâches apostoliques de demain par l'acquisition d'une
science sûre et d'une solide piété sacerdotale.
Deux récents anniversaires de la Congrégation du Saint-Esprit Nous
avaient fourni, en 1948 et 1952, l'occasion de vous dire combien Nous
apprécions les services que votre famille religieuse rend à l'Eglise : ce
n'est certes pas l'un des moindres que cette oeuvre d'éducation dont elle
s'acquitte à Rome au service du clergé de France. Aussi sommes-Nous
heureux de saisir cette nouvelle circonstance pour vous témoigner Notre
bienveillance et invoquer sur votre tâche l'abondance des divines faveurs,
en gage desquelles Nous vous accordons, ainsi qu'aux religieux qui se
dévouent a vos côtés, aux élèves — anciens et actuels — et à tous ceux
que les fêtes du centenaire auront rassemblés autour de vous, une parti-
culière Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 11 Avril 1953.
PIUS P P . XII
18 - ACTA, vol. XX n. 6 — 25-5-1953.
274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale
IV
AD EMUM P. D. IOSEPHUM, EPISCOPUM ALBANENSEM S. R. E. CARDINALEM PIZ-
ZARDO, S. S. CONGREGATIONIS SANCTI OFFICII A SECRETIS, AC S. CONGRE-
GATIONIS DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS PRAEFECTUM,
QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM IMPLETURUM.
P I U S P P . XII
PIUS P P . XII
ALLOCUTIONES
I
Alumnis Catholicis Studiorum Universitatis Sorbonicae, Sodalitati
« Centre Richelieu » adscriptis/'
II
Iis, qui interfuerunt Conventui internationali quinto de psychotherapia
et psychologia, Romae habito*
Ce que Nous avons dit jusqu'ici concerne l'homme dans sa vie per-
sonnelle. Le psychique comprend aussi ses relations avec le monde exté-
rieur, et c'est une tâche digne d'éloges, un champ ouvert à vos recher-
ches, que d'étudier le psychisme social en lui même et en ses racines,
de le rendre utilisable aux fins de la psychologie clinique et de la psy-
chothérapie. Qu'on prenne bien garde en ceci à distinguer soigneusement
les faits eux-mêmes de leur interprétation.
Le psychisme social touche aussi à la moralité, et les conclusions de
la morale recouvrent largement celles d'une psychologie et d'une psy-
chothérapie sérieuses. Mais il y a quelques points où l'application du
psychisme social pèche par excès ou par défaut : c'est à cela que Nous
voudrions brièvement Nous arrêter.
L'erreur par défaut : Il existe un malaise psychologique et moral,
l'inhibition du moi, dont votre science s'occupe de déceler les causes.
Quand cette inhibition empiète sur le domaine moral, par exemple,
quand il s'agit de dynamismes, comme l'instinct de domination, de su-
périorité et l'instinct sexuel, la psychothérapie ne pourrait pas, sans
plus, traiter cette inhibition du moi comme une sorte de fatalité, comme
une tyrannie de la pulsion affective, qui jaillit du subconscient et qui
échappe simplement au contrôle de la conscience et de l'âme. Qu'on ne
rabaisse pas trop vite l'homme concret avec son caractère personnel au
rang de la brute. Malgré les bonnes intentions du thérapeute, des esprits
282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
5
nostrum, donec requiescat in te » trouve une nouvelle confirmation jus-
que dans le tréfonds de l'être psychique. S'agirait-il même d'un dyna-
misme intéressant tous les hommes, tous les peuples, toutes les époques
et toutes les cultures : quelle aide et combien appréciable pour la recher-
che de Dieu et son affirmation!
Aux relations transcendantes du psychisme appartient aussi le senti-
ment de culpabilité, la conscience d'avoir violé une loi supérieure dont
cependant on reconnaissait l'obligation : conscience qui peut se muer en
souffrance et même en trouble psychique. *
La psychothérapie aborde ici un phénomène qui ne relève pas de sa
compétence exclusive, car il est aussi, sinon principalement, de caractère
religieux. Personne ne contestera qu'il peut exister, et ce n'est pas rare,
un sentiment de culpabilité irraisonné, maladif même. Mais on peut avoir
également conscience d'une faute réelle qui n'a pas été effacée. M la psy-
chologie ni l'éthique ne possèdent de critère infaillible pour les cas
d'espèce, car le processus de conscience qui engendre la culpabilité a une
structure trop personnelle et trop subtile. Mais en tout cas, il est sur
que la culpabilité réelle, aucun traitement purement psychologique ne
la guérira. Même si le psychothérapeute la conteste, de très bonne foi
peut-être, elle perdure. Que le sentiment de culpabilité soit ôté par in-
tervention médicale, par autosuggestion ou persuasion d'autrui : la faute
demeure, et la psychothérapie s'abuserait et abuserait les autres si, pour
effacer le sentiment de culpabilité, elle prétendait que la faute n'existe
plus.
Le moyen d'éliminer la faute ne relève pas du pur psychologique;
comme tout chrétien le sait, il consiste dans la contrition et l'abso-
lution sacramentelle par le prêtre. Ici, c'est la source du mal, la faute
elle-même qui est extirpée, même si peut-être le remords continue à tra-
vailler. Il n'est pas rare de nos jours que dans certains cas pathologiques
le prêtre renvoie son pénitent au médecin ; dans le cas présent le médecin
devrait plutôt adresser son client à Dieu, et à ceux qui ont le pouvoir de
remettre la faute elle-même au nom de Dieu.
Une dernière remarque à propos de l'orientation transcendante du
psychisme vers Dieu : le respect de Dieu et de sa sainteté doit toujours
se refléter dans les actes conscients de l'homme. Quand ces actes s'écar-
tent du modèle divin, même sans faute subjective de l'intéressé, ils con-
tredisent cependant sa finalité dernière. Voilà le motif pour lequel ce
qu'on appelle « péché matériel )) est une chose qui ne doit pas être et
s
Cfr. 1. 1 c. 1 n. 1.
286 Acta -Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
constitue donc dans l'ordre moral une réalité qui n'est pas indifférente.
Une conclusion s'ensuit pour la psychothérapie : vis-à-vis du péché
matériel, elle ne peut rester neutre. Elle peut tolérer ce qui, pour l'ins-
tant, demeure inévitable. Mais elle doit savoir que Dieu ne peut justi-
fier cette action. La psychothérapie peut encore moins donner au malade
le conseil de commettre tranquillement un péché matériel, parce qu'il
le fera sans faute subjective, et ce conseil serait aussi erroné si une tel-
le action devait paraître nécessaire pour la détente psychique du malade
et donc pour le but de la cure. On ne peut jamais conseiller une action
consciente qui serait une déformation, non une image de la perfection
divine.
Voilà ce que Nous croyions devoir vous exposer. Au reste, soyez assu-
rés que l'Eglise accompagne de sa chaude sympathie et de ses meilleurs
souhaits vos recherches et votre pratique médicale. Vous travaillez sur
un terrain très difficile. Mais votre activité peut enregistrer de précieux
résultats pour la médecine, pour la connaissance de l'âme en général,
pour les dispositions religieuses de l'homme et leur épanouissement.
Que la Providence et la grâce divine éclairent votre route! Nous vous en
donnons pour gage, avec une paternelle bienveillance, Notre Bénédiction
Apostolique.
III
affection, sans tenir compte encore de tous ceux qu'un siècle de filiale
dévotion au Saint Siège y a ajoutés.
La Divine Providence, qui ne se trompe jamais dans ses voies mysté-
rieuses, avait préparé les cadres du futur Séminaire en restaurant la
Congrégation du Saint-Esprit par l'œuvre du Vénérable Serviteur de
Dieu François-Marie-Paul Libermann, dont vous fêtiez l'an dernier le
centenaire de la mort. Il n'a pas vu en effet de réaliser son désir d'éta-
blir sa Congrégation à Eome ; mais un de ses fils les plus éminents et
les plus pénétrés de son esprit, Louis-Marie Barazer de Lannurien, put
mettre ce projet à exécution. L'année même de la fondation, en 1853
les quinze premiers élèves, reçus par le Saint-Père, s'entendaient dire :
« Si douze prêtres ont suffi pour convertir le monde, que ne feront pas
quinze prêtres pour leur pays »! Aujourd'hui, cent ans plus tard, ce ne
sont pas quinze prêtres, mais plus de trois mille, qui ont été formés à
Santa Chiara, et Nous pouvons bien dire que la prédiction de Notre Pré-
décesseur s'est amplement vérifiée : quelle influence profonde n'ont pas
exercée dans les Instituts catholiques et dans plus de quarante grands
Séminaires les pléiades de professeurs venus de votre illustre Collège!
Que dire du zèle pastoral et de l'autorité doctrinale de tant d'Evêques,
d'Archevêques, et de plusieurs Cardinaux! S'ils avaient pu répondre tous
à votre invitation, cinquante-deux Evêques vivants seraient ici pour di-
re bien haut leur reconnaissance envers le Séminaire Pontifical Fran-
çais de Rome. Ils seraient venus de France pour la plupart, mais aussi
des Missions et d'ailleurs, car, accueillants pour d'autres nations et d'au-
tres cultures, vous avez toujours compté parmi vous des étrangers à
votre pays, réalisant ainsi dans votre maison même quelque chose de la
grande union catholique dont Rome est l'instrument et le centre.
Cette importance et ce rôle de Rome, vous y croyiez et les sentiez
avant même de venir dans la Ville éternelle ; mais vous les constatez de
vos yeux maintenant et les comprenez davantage chaque jour, à mesure
que vous vous pénétrez de sa doctrine, de son histoire et de son esprit.
Lorsque vous venez dans la Basilique Vaticane vénérer et prier saint
Pierre, lui demandant de bénir votre sacerdoce, vous trouvez dans la
majesté même de l'édifice, dans le décor et les œuvres d'art, dans les
textes fondamentaux qui ornent la grande frise dorée des nefs et de la
coupole, uii véritable traité « de Romano Pontifice )). Les voix les plus
éloquentes de la Tradition vous invitent avec saint Cyprien à aimer
toujours plus «cette chaire de Pierre et cette église principale, d'où
l'unité du sacerdoce tire son origine ».* Plus près du foyer, la lumière
1
S. Cypriani Ep. LIX c. 14 - Ed Härtel, Corp. Script. Eccl. Lat. vol. 3 p. 2, 683.
288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
2
Cfr. Phil., 2,5.
Acta Pii Pp. XII 289
IV
Moderatoribm atque alumnis Gonlegii a Sancto Hieromymo Illyricorum
in Urbe, quintum impletum saeculum ab ortu eiusdem Gonlegii cele-
brantibus*
V
Christifidelibus operariis, qui ex Italia Romam coram Summo Pontifice
venerationis causa convenerant.*
accadere nel mondo ; non si turbi il vostro cuore : non turbetur cor ve-
strum! Sembra, è vero, che la volontà di alcuni potenti e prepotenti
regga le sorti degli uomini e diriga le cose e gli avvenimenti; tutto in-
vece è nelle mani di Dio, senza che nulla possa sottrarsi alla sua forte
e paterna Provvidenza. Certo i tempi che il mondo attraversa non sono
tali da lasciare tranquilli coloro che, privi di una fede viva, pongono
tutta la loro fiducia nelle persone e nei calcoli umani. — Non così voi,
diletti figli ; senza dubbio voi dovrete operare con alacrità e con coraggio,
e talvolta sarete costretti a lottare per difendere il vostro diritto alla
vita e al lavoro. Ma ciò non turberà la serenità dell'animo vostro, perchè
riporrete sempre, anche nei quotidiani travagli ed affanni, la vostra fi-
ducia nel Padre che è nei cieli.
NUNTII RADIOPHONICI
I
AGRICOLIS ATQUE CHRISTIFIDELIBUS COLUMBIANAE REIPUBLICAE *
II
2
Cfr. Eph. 2, 20.
3
Cfr. MATTH. 28, 20; Io. 15, 9.
* Cfr. Rom. 1 3 , 1 4 .
6
Cfr. Io. 1 3 , 3 4 .
298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
And who shall set bounds to the conquests of that loving Heart for to-
morrow?
If only your resolution is strong, if only your hearts fail Him not
by disdaining the all-powerful aid of His grace, the charity of Christ
will continue, through you and your children, its blessed mission of
unity and peace (Canon of the Mass, first Prayer before Communion),
unto the final rescue of the world from the powers of darkness that threa-
ten its ruin. It will fortify the precious bonds of your family life, and
keep the Christian home the sanctuary of prayer, labour and love that
God intended it to be. It will transform your industrial relations, your
economic and political planning, by setting at their heart the needs and
sacred prerogatives of the human person. It will supply exactly the
warmth and power you need for the task of international forbearance,
sympathy and conciliation, traced for you of late by your devoted Hie-
rarchy.
O Sacrament most holy, O Sacrament divine,
All praise and all thanksgiving be every moment thine!
For all that Our Lord's Eucharistic charity has meant for you, for
all you are resolved to make it mean for the Commonwealth of Austra-
lia and a better world to-morrow, may He be eternally adored and than-
ked and loved.
To quicken those treasured memories and deepen that sturdy resolve,
We impart to you now, Venerable Brothers and dearly beloved children,
as to all your dear ones near and far, fondly from Our heart the Apo-
stolic Blessing.
Sacra Congregatio Consistorialis 299
ACTA 8 8 . CONGREGATIONUM
I
OTTAVIENSIS - MARIANOPOLI T AN AE
SANCTI HIERONYMI
DECRETUM
DE FINIBUS IMMUTANDIS
II
GUAYANENSIS
(CIVITATIS BOLIVARENSIS)
DECRETUM
MUTATIONIS NOMINIS DIOECESEOS
Apostolicis sub plumbo Litteris die vigesima mensis Maii anni mil-
lesimi septingentesimi nonagesimi, dioecesis erecta fuit Guayanensis
nuncupata.
Cum vero eius nomen, dioecesis territorio subinde pluries dismem-
brato, non amplius praesentibus finibus congruat, cumque usui sit ab
urbe sede episcopali nomen mutuare dioecesium, Sacra Congregatio
Consistorialis vigore specialium facultatum sibi a Ssnio Domino Nostro
P P . XII tributarum, attentis precibus Exc. P. D. Armandi Lombardi,
Archiepiscopi titularis Caesareae Philippi et in Venezuela Nuntii Apo-
stolici, hoc Decreto statuit ut memorata dioecesis Guayanensis posthac
appelletur « Civitatis Bolivarensis », vulgo autem « Ciudad Bolívar ».
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die
n mensis Ianuarii 1953.
III
ZULIENSIS
(MARACAIBENSIS)
DECRETUM
MUTATIONIS NOMINIS DIOECESEOS
IV
- AMOSENSIS- CHICOUTIMIENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
V
BOGOTENSIS IN COLUMBIA
DECRETUM
MUTATIONIS NOMINIS CURIAMS ARCHIDIOECESEOS
VI
GRANATENSIS ET ALMERIENSIS
DECRETUM
MUTATIONIS FINIUM DIOECESIUM
VII
PROVISIO ECCLESIARUM
PROVISIO ECCLESIARUM
i
*~ MONACEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI M. TERESIAE AB INFANTE IESU
IN SAECULO CAROLINAE GERHARDINGER, FUNDATRICIS SORORUM SCHOLASTI-
CARUM DOMINAE NOSTRAE.
SUPER DUBIO
Magna est magistri dignitas, quum enim aliis scientiam aperit, Deum,
sine quo nulla est scientia, docet; fit itaque Dei minister in societatis
totius bonum. Debet itaque esse <( eruditus, atque, ut eius doctrina sit
efficax, debet esse mitis, diligens, sollicitus » (Hugo a S. V. de Propr.
rer. I, 4 c. 2) atque « suo exemplo docere quod praecipit » (Chrys. hom.
20 sup. I Cor.). Recte itaque huiusmodi magister «margaritae fulgenti
« comparatur : quia dum emendationem morum, dum supernorum
« scientiam pie quaerentibus aperit, quasi aureo ornatu maiorem in-
« super gratiosioremque fulgorem gemmae ardentis annectit » (Glos,
ord. sup. Prov. c. 25).
Dei Famula, de qua nobis est sermo, perfecta ludimagistra fuit,
plurimasque magistras materna sollicitudine in aevum formavit, uti
breviter mox exponemus.
Anna 1797, die 20 Iunii, prope Ratisbonam in loco Stadtamhof e
Willibaldo Gerhardinger et Francisca Hueber, honestis piisque coniu-
gibus, puella orta est, cui eodem die in sacro baptismate nomina Caro-
lina, Elisabeth, Francisca fuerunt imposita. Sacro Chrismate a. 1805 fuit
Unita ; novennis ad sacram mensam digna habita est quae accederet.
Sacra Congregatio Rituum 307
II
TUNQUINEN.
CANONIZATIONIS BEATI VALENTINI BERRIO OCHOA, EPISCOPI MARTYRIS, O. P.
SUPER DUBIO
ACTA TRIBUNALIUM
DECRETUM
INDULGENTIA CONCEDITUR MARIALEM CORONAM GERENTIBUS
ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO
AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI ORIENTALIS
INTERPRETATIONES AUTHENTICAE
*ê CAN. 18 § 2
D. I. - An loci Hierarcha, in cuius eparchia matrimonium celebratur,
dispensare possit ad normam can. 18 § 2 a publicationibus matrimonii
contrahentes eadem lege adstrictus, diversi tamen ritus.
R. Affirmative, dummodo sit Hierarcha proprius eius qui dispensa-
tione eget.
D. I I . - An Hierarcha loci, in cuius eparchia matrimonium cele-
bratur, dispensare possit ad normam can. 18 § 2 a publicationibus
matrimonii contrahentes eiusdem quidem ritus ac ipse Hierarcha, qui
tamen non sit eorum Hierarcha proprius.
R. Negative.
CAN. 31
CAN. 32 § 5
CAN. 86 § 1 n. 2
D. - An verba can. 86 § 1 n. 2 : « ... sive contrahentes sunt subditi,
sive non subditi, modo sint sui ritus », collata cum verbis can. 1095 § 1
n. 2 O. I. O. : « ... in quo (territorio) matrimoniis nedum suorum subdi-
torum, sed etiam non subditorum valide assistunt », ita intelligenda
sint ut parochus et loci Hierarcha orientalis ritus valeant valide as-
sistere matrimonio duorum fidelium latini ritus, itemque ut parochus
et loci Hierarcha latini ritus valide assistere valeant matrimonio duo-
rum fidelium orientalis ritus.
R. Negative.
CAN. 88 § 3
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Prelati Domestici di Sua Santità :
4 settembre 1952. Monsig. Hervé Giovanni Maria, della diocesi di Saint-
Brieuc.
16 » » Monsig. Mirande Giustino, della diocesi di Baiona.
23 ottobre Monsig. Vallecilla Gustavo, dell'arcidiocesi di Popayan.
4 novembre Monsig. Lorsung Pietro, della diocesi di S. Clodoaldo.
9 » Monsig. Lopez da Cruz Emanuele, del patriarcato di Li-
sbona.
11 » Monsig. Horgan Giovanni, dell'arcidiocesi di Dublino.
18 » Monsig. Desprez Luigi, della diocesi di Langres.
» Monsig. Thomas Paolo, della medesima diocesi.
» Monsig. Mandia Sono, della diocesi di Palo.
» » » Monsig. Sabenicio Felice, della medesima diocesi.
1 dicembre » Monsig. Coady Giovanni, dell'arcidiocesi di Washington.
» » Monsig. Hayes Walter, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Moran Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Winter Girolamo,. della medesima arcidiocesi.
2 » » Monsig. Le Roy Paolo, della diocesi di Bayeux.
» » Monsig. Collangettes Gabriele, della diocesi di Soissons.
15 » Monsig. Cody Giovanni, della diocesi di Dodge City.
» » Monsig. Grellner Giuseppe, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Meyers Antonio, della medesima diocesi.
29 » » Monsig. Connell Walter C, della diocesi di Springfield
Massachusetts.
» Monsig. Harrington Giovanni, della medesima diocesi.
» » Monsig. Marshall Eugenio, della medesima diocesi.
» Monsig. O'Connell Giovanni, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Sheehan Geremia, della medesima diocesi.
10 gennaio 1953. Monsig. Montiani Guido, della diocesi di Montepulciano.
» » » Monsig. Freking Federico Guglielmo, della diocesi di Wi-
Ti ATI O.
HUUcv.
1 febbraio Monsig. Benso Massimo, dell'arcidiocesi di Los Angeles.
Diarium Romanae Curiae 315
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :
La Gran Croce dell'Ordine Piano :
10 aprile 1953. Al sig. Sacchetti dei Marchesi Don Giulio, Coadiutore del
Foriere Maggiore dei SS. PP. AA.
NECROLOGIO
25 novembre 1950. Monsig. Byrne Patrizio Giacomo, Vescovo tit. di Gazera,
Delegato Apostolico in Corea.
10 marzo 1953. Monsig. Dubowski Ignazio, Arcivescovo tit. di Filippo-
poli di Arabia.
30 » Monsig. Vachon Alessandro, Arcivescovo di Ottawa.
12 aprile Monsig. Dignan Giovanni, Vescovo di Clonfert.
15 » Monsig. Kiley Mose Elia, Arcivescovo di Milwaukee.
18 » Monsig. Groen Giovanni, Vescovo tit. di Sbida, Vicario
Apostolico di Bandjarmasin.
7 maggio » Monsig. Aragone Giovanni Francesco, Arcivescovo tit. di
Melitene.
11 Monsig. Bini Francesco Saverio, Vescovo tit. di Vallis.
15 Monsig. García y García Antonio, Arcivescovo di Valla-
dolid.
18 Monsig. Santa Luigi, Vescovo di Rimini.
25 Monsig. Canevá Cesare Antonio, Vescovo di Azul.
An. et vol. XXXXY 30 Maii 1953 (Ser. I I , t . X X ) - N . 7
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
DE SAPPORO
(SAPPORENSIS)
VICARIATUS APOSTOLICUS DE SAPPORO ELEVATUR AD DIOECESIS DIGNITATEM,
SAPPORENSIS NOMINANDAE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
sus tribuatur fides quae bisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen
ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica
dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has
Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario
attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum
Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae apud S. Petrum, die decima prima mensis Decembris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontifi-
catus Nostri quarto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
II
MANIZALENSIS ET DE CHOCO
(PEREIRANAE ET ARMENIENSIS)
A MANIZ ALEN SI DIOECESI ET A PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHOCÓ ALIQUA
TERRITORIA SEPARANTUR EX QUIBUS DUO NOVAE DIOECESES EFFORMANTUR
QUORUM NOMINA (( PEREIRANA )) ET (( ARMENIENSIS )).
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis
III
PORTUENSIS ET S. RUFINAE
IN CATHEDRALI TEMPLO SUBURBICARIARUM DIOECESIUM PORTUENSIS ET S. RU-
FINAE CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. E. E. Cancellario
T R JB"
IUN. ALI H M
SACRA ROMANA
ÍA ROTA
i
Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1952,
quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva.
I. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 24 Februarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 8 Ianuarii : « Confirmandam esse, et ideo non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
IX. S a n c t i A n d r e a e e t E d i m b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu,
sum bonum prolis.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, G. Doheny-, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 25 Iulii 1951 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 16 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
X. C l e v e l a n d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A, Wynen, G. Doheny, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Ianuarii: «Affirmative».
Sacra Romana Rota 331
XIII. L a u s a n n e n . G e n e v e n , e t F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob
exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocati: I. B. Ferrata, E. Bufimi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 22 Ianuarii: « Negative ».
XXXIII. T u r r i t a n a s e u C a l a r i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite
vis et metus. «
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 20 Februarii: «Affirmative».
tionis s u p e r rato.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: H. Felice.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : I I . « kn consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 8 Aprilis : « Negative ad utrumque ».
Advocatus: P. Ciprotti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Aprilis: «Affirmative».
LXXIII. A n t i o c h i e n . M e l c h i t a r u m . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu-
sionem boni prolis, boni sacramenti et boni fidei.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 24 Aprilis: «Affirmative».
LXXVI. M o n t i s R e g a l i s i n P e d e m o n t e - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob de-
fectum consensus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 8 Maii 1948 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LXXXV. H e l i o p o l i t a n a M a r o n i t a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defe-
ctum dispensationis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: P. Ciprotti, pro actrice; C. Bernardini, pro conventa.
Dubia: I. « An et quaenam appellationes admittendae sint, in casu ».
II. « An sententia Rotalis diei 25 Maii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda,
in casu ».
Sententia diei 10 Maii : Ad I. « Admittendas esse omnes appellationes
promotas, in casu». Ad II. «Affirmative, ad primam partem; negative, ad
alteram partem, id est sententiam diei 25 Maii 1950 esse confirmandam, ideo-
que constare de matrimonii nullitate, in casu ».
nuptias, nisi prius coram loci Ordinario promiserit sub iurisiurandi fide se
recte coniugalibus officiis vacaturam ».
XCVI. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 27 Maii: « Negative ».
XOVII. M a t r i t e n . - S e p a r a t i o n i s .
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Advocati: I. Torre, pro actrice; O. Bernardini, pro convento.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Decembris 1949 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 28 Maii : « Infirmandam esse, ideo concedendam non esse
separationem mulieri, ob culpam viri, in casu ».
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 29 Iulii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 13 Iunii : « Confirmandam esse, seu non constare de nul-
litate matrimonii, in casu ».
CUI. Z i n c e u v e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.
Turnus Ébtalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 13 Iunii : « Affirmative ».
CV. U r b i n a t e n . s e u F i r m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem
consensus; ob vim et metum.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus: A. Merlo, I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Iunii: « Affirmative ».
CXX. L a u s a n n e n . G e n e v e n . F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu-
sum bonum sacramenti et bonum fidei.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Sacra Romana Rota 349
CXLI. L a u s a n n e n . G e n e v e n , e t F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob
defectum consensus. +
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus F. Bersani.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Octobris : « Affirmative, vetito mulieri, si forte conva-
luerit, transitu ad alias nuptias, inconsulta S. Sede ».
CXLVIII. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - S e p a r a t i o n i s e t A l i m e n t o r u m .
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini, pro actrice;
H. Graziani, pro convento.
Dubia: I. « An locus sit separationi, in casu » II. « An et quaenam
7
bona restituenda sint sive mulieri sive viro » : III. « An et quaenam alimenta-
ris pensio solvenda sit actrici ».
Sententia diei 21 Octobris : Ad I. « Ius esse mulieri separationi ad in-
definitum tempus ». Ad II. « Non constare de obligatione viri restituendi ter-
centas libellas turcicas áureas, tercentas libellas syriacas et septem titulos
ab actrice expetitos. Cetera autem ab eadem vindicata restituenda esse in eo
statu in quo nunc inveniuntur, sicuti etiam 550 libellas syriacas». Ad III.
« Pensionem alimentarem esse actrici solvendam ea mensura et ab eo tempore
quo in exsecutione sententiae Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali, cui
committitur, determinaverit suo iudicio iuxta praescripta iuris civilis vel
statuti personalis, si huic a iure civili res reservetur ».
CLXIII. A l e x a n d r i n a A r m e n o r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum
bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard. Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus: L. lacobelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 15 Novembris: « Affirmative ».
CLXXVII. V e n e t i a r u m s e u T r i d e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob erro-
rem personae; ob conditionem appositam non adimpletum.
Turnus Rotulis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: F. Romita.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 9 Decembris : « Affirmative ».
CLXXVIII. A l e x a n d r i n a S t a t i e l l o r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob ex-
clusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 12 Decembris : « Afiirmative, vetito viro transitu ad aliud
matrimonium, inconsulto hoc Apostolico Tribunali ».
II
Causae quae eodem anno 1952 transactae fuerunt, vel quae absque defini-
tiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt ; quibus ad-
duntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem.
I. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni prolis,
ob vim et metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra, post litem contestatam, nullus alius actus pro-
cessualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Ianuarii, instantiam
declarat peremptam et acta causae in archivo reponi iubet.
LITTERAE ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS P A C E M ET C O M M U N I O -
N E M C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES : OCTAVO E X E U N T E SAECULO
A P I I S S I M O S. BERNARDI OBITU.
S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM
ß
Cfr. I Cor., VIII, 2.
6
In cantica, serm. XXXVI, 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 9 6 8 - 0 , D.
' Ibid., serm. VIII, 6; MIGNE, PL, OLXXXIII, 8 1 3 - A , B.
« Ibid., serm. LXIX, 2; MIGNE, PL, OLXXXIII, 1 1 1 3 - A .
9
In Nat. 8. Ioan. Bapt., serm. 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 3 9 9 - B .
372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
11
Cfr. Brev. Rom. in festo SS. Nom. Iesu; die III infra octavam Concept, immac.
B. M. V. ; in octava Assumpt. B. M. V. ; in festo septem Dolor. B. M. V.; in festo sacrat.
Rosarii B. M. V. ; in festo S. Iosephi Sp. B. M. V. ; in festo S. Gabrielis Aren.
12
Cfr. FÉNELON, Panégyrique de St. Bernard.
13
In Cantica, serm. LXXXIII, 1; MIGNB, PL, CLXXXIII, 1181-C, D.
374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
38
I IOAN., IV, 8.
" De diligendo Deo, c. I ; M I G N E , PL, C L X X X I I , 9 7 4 - A .
20
In Cantica, serm. L X X X V , 8 ; M I G N E , PL, C L X X X I I I , 1 1 9 1 - D .
21
De diligendo Deo, c. X , 2 8 ; M I G N E , PL, C L X X X I I , 9 9 1 - A .
22
In Ps. CLXXXX, serm. X V I I , 4; M I G N E , PL, C L X X X I I I , 2 5 2 - C .
Acta Pii Pp. XII 377
Deus non quasi turbatus ira, nec velut disten tus cura prospi-
citur; sed probatur voluntas eius in eo bona, et beneplacens,
et perfecta. Visio ista non ferret, sed mulcet; inquietam cu-
riositatem non excitat, sed sedat; nec fatigat sensus, sed tran-
quillat. Hic vere quiescitur. Tranquillus Deus tranquillat om-
23
nia; et quietum aspicere, quiescere est».
Verumtamen haec perfecta quies non mors animi est, sed
vita vera. « Magis... istiusmodi vitalis vigilque sopor sensum
interiorem illuminat et, morte propulsata, vitam tribuit sem-
piternam. Revera enim dormitio est, quae tamen sensum non
sopiat, sed ab ducat. Est et mors — quod non dubius dixerim —
quoniam Apostolus quosdam in carne adhuc viventes commen-
24
dando, sic loquitur: "Mortui estis, et vita vestra abscondita
25
est cum Christo in Deo" ».
Haec perfecta quies animi, qua amanti Deo redamantes frui-
mur, et qua nos nostraque omnia ad eum convertimus ac diri-
gimus, non ad socordiam, non ad ignaviam, non ad inertiam
nos reducit, sed ad impigram, sollertem, actuosamque navi-
tatem; qua quidem et nostram salutem, et ceterorum etiam,
divina aspirante gratia, procurare contendamus. Excelsa enim
eiusmodi contemplatio ac meditatio, quae divino amore agitur
atque impellitur, « regit affectus, dirigit actus, corrigit exces-
sus, componit mores, vitam honestat et ordinat, postremo di-
vinarum pariter et humanarum rerum scientiam confert. Haec
est, quae confusa disterminat, hiantia cogit, sparsa colligit, se-
creta rimatur, vera vestigat, veri similia examinat, ficta et fu-
cata explorât. Haec est, quae agenda praeordinat, acta recogi-
tat, ut nihil in mente resideat aut incorrectum, aut correctione
egens. Haec est, quae in prosperis adversa praesentia, in ad-
versis quasi non sentit; quorum alterum fortitudinis, alterum
26
prudentiae est ».
Ac revera, quamvis in altissima suavissimaque eiusmodi
23
In Cantica, serm. X X I I I , 16- MIGNE, PL, CLXXXIII, 893-A, B.
24
Coloss., I I I , 3.
25
In Cantica, serm. LII, 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 1031-A.
2e
De Consid. I , e. 7; MIGNE, CLXXXII, PL, 737-A, B.
378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
87
De imit. Ch., I, 20, 5.
28
In Cantica, serm. XLI, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 987-B.
29
De Adventu D., serm. I I I , 5; M I G N E , PL, CLXXXIII, 45-D.
30
Epist. 20 (ad Card. Haimericum) ; M I G N E , PL, CLXXXII, 123-B.
31
Epist. 221, 3 - M I G N E . PL, CLXXXII, 386-D, 387-A.
32
Epist,m, 1; M I G N E , PL, CLXXXII, 304-C. 305-A.
Acta PU Pp. XII 379
34
Nec modo ovium, sed et pastorum tu unus omnium pastor ».
Et rursus : « Orbe exeundum ei, qui forte volet explorare quae
35
non ad tuam pertinent curam ».
Inerráns autem Romani Pontificis magisterium, cum de re-
bus rationibusque fidei ac morum agitur, plane luculenterque
agnoscit. Etenim Abaelardi errores animadvertens, qui « cum
de Trinitate loquitur, sapit Arium; cum de gratia, sapit Pela-
36
gium; cum de persona Christi, sapit Nestorium » ; « q u i . . .
ponit in Trinitate gradus, in maiestate modos, numeros in ae-
37
ternitate » ; et in quo « omnia usurpât sibi humanum inge-
38
nium, fidei nil reservans » ; non modo subtiles, contortulas ac
fallaces eius praestigias captionesqüe discutit, diluit, ac refel-
lit, sed etiam ad Decessorem Nostrum imm. mem. Innocen-
tium II de causa huius generis gravissima haec scribit: «Opor-
tet ad vestrum referri apostolatum pericula quaeque... ea prae-
sertim, quae de fide contingunt. Dignum namque arbitror ibi
potissimum resarciri damna fidei, ubi non possit fides sentire
defectum. Haec quippe huius praerogativa Sedis... Tempus est
ut vestrum agnoscatis, Pater amantissime, principatum... In
eo plane Petri impletis vicem, cuius tenetis et Sedem, si vestra
admonitione corda in fide fluctuantia confirmatis, si vestra au-
39
ctoritate contentis fidei corruptores ».
3 4
Ibid., II, c. 8; M I G N E , PL, CLXXXII, 751-0, D.
3 5
Ibid., III, c. 1; M I G N E , PL, CLXXXII, 757-B.
36
Epist. 192; M I G N E , PL, CLXXXII, 358-D, 359-A.
37
De error. Abaelardi, I, 2; M I G N E , PL, CLXXXII, 1056-A.
38
Epist. 188; M I G N E , PL, CLXXXII, 353-A, B.
39
De error, Abaelardi, Praef.; M I G N E , PL, CLXXXII. 1053, 1054-D.
Acta PU Pp. XII 381
40
De moribus et off. Episc, seu Epist. Iß, 5, IT ; M I G N E , PL, CLXXXII, 821-A.
41
Ibid.
42
Vita Prima, II, 25; M I G N E , PL, CLXXXV, 283-B.
43
Epist. 87; M I G N E , PL, CLXXXII, 143 B.
44
Epist. 215; M I G N E , PL, CLXXXII, 379-B.
45
Vita Prima, V. 12; M I G N E , PL, CLXXXV, 358-D.
46
In Cantica, serm. LXXI, 5 ; M I G N E , PL, CLXXXIII, 1123-D.
382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
fectiones ? Aridus est omnis animae cibus, si non oleo isto in-
funditur; insipidus est, si non hoc sale conditur. Si scribas,
non sapit mihi, nisi legero ibi Iesum. Si disputes aut conféras,
non sapit mihi, nisi sonuerit ibi Iesus. Iesus mel in ore, in
aure melos, in corde iubilus. Sed est et medicina. Tristatur ali-
quis vestrum? Veniat in cor Iesus, et inde saliat in os; et ecce
ad exortum nominis lumen, nubilum omne diffugit, redit se-
renimi. Labitur quis in crimen? currit insuper ad laqueum
mortis desperando? Nonne si invocet nomen vitae, confestim
respirabit ad vitam ?... Cui, in periculis palpitanti et trepidanti,
invocatum virtutis nomen non statim fiduciam praestitit, depu-
lit metum?... Nihil ita irae impetum cohibet, superbiae tumo-
47
rem sedat, sanat livoris vulnus... ».
Cui quidem in Iesum Christum incensae caritati tenerrima
ac suavissima iungebatur pietas erga excelsam eius Genetri-
cem, quam utpote amantissimam matrem redamabat et cole-
bat impense. Potentissimo eius patrocinio ita confidebat, ut
haec scribere non dubitaret: « Nihil nos Deus habere voluit,
48
quod per Mariae manus non transiret ». Itemque : « Sic est
49
voluntas eius, qui totum nos habere voluit per Mariam ».
Ac placet heic, Venerabiles Pratres, illam meditationi om-
nium proponere paginam, qua fortasse de Deiparae Virginis
laudibus nulla pulchrior habetur, nulla vehementior, nulla ad
excitandum in eam amorem nostrum aptior, neque utilior ad
refovendam pietatem et ad eius persequenda virtutum exem-
pla: «...Maris stella dicitur, et Matri Virgini valde,conve-
nienter aptatur. Ipsa namque aptissime sideri comparatur; quia
sicut sine sui corruptione sidus suum emittit radium, sic absque
sui laesione Virgo parturit Filium. Nec sideri radius suam mi-
nuit claritatem, nec Virgini Filius suam integritatem. Ipsa est
igitur nobilis illa stella ex Iacob orta, cuius radius universum
orbem, illuminat, cuius splendor et praefulget in supernis, et
inferos penetrat... Ipsa, inquam, est praeclara et eximia stella,
47
In Cantica, serm. XV, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 846-D, 847-A, B.
4
* In vigil. Nat. Domini, serm. I I I , 10; M I G N E , PL, CLXXXIII, 100-A.
44
Serm. in Nat. Mariae, 7; M I G N E , PL, CLXXXIII, 441-B.
Acta PU Pp. XII 383
í 0
Horn. II super «Missus est», 17; MIGNE, PL, CLXXXIII, 70-B, C, D, 71-A.
384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
POPAYANENSIS - CALIENSIS
(PALMIRANAE)
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris statuimus, a quolibet, qua-
vis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum
sane et inane erit, contrariis quibusvis non obstantibus, quibus omnibus
per has Litteras obrogamus. Nemo pariter Nostris hisce iussis obsistat ;
quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Volumus de-
nique ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu
exarata, eandem plane mereantur fidem, quae hisce ipsis tribueretur
ostensis ; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et
sigillo viri munita, qui sacerdotali aliqua dignitate fruatur.
Datum Romae apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis
II
NEO-PAMPILONENSIS
(BUMANGUENSIS)
EX TERRITORIO DIOECESIS NEO-PAMPILONENSI S QUAEDAM PARS DISTRAHITUR EX
QUA NOVA EFFICITUR DIOECESIS, (( BUMANGUENSI S )) APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
LITTERAE APOSTOLICAE
PIUS P P . XII
que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, aucto-
ritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXIII mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto de-
cimo.
De speciali mandato Sanctissimi
Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. IOANNEM S. R. E. PRESB. CARDINALEM DE JONG, ARCHIEPISCO-
PUM ULTRAIECTENSEM ATQUE AD EXCMOS PP. DD. HOLLANDIAE EPISCO-
POS, EXACTUM SAECULUM CELEBRATURUS EX QUO CATHOLICA HIERARCHIA
RESTITUTA FUIT.
PIUS P P . XII
P I U S P P . XII
394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
P I U S P P . XII
Acta PU Pp. XII 395
III
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM PLACIDUM NICOLINI, EPISCOPUM ASISINATEM
OB SEPTIMUM REVOLUTUM SAECULUM A PIO TRANSITU SANCTAE CLARAE.
PIUS P P . XII
nihil solacii, nihil quietis indulgebat, cum etiam postremis suae vitae
annis morborum vi torqueretur, ea, cum de alienis angustiis, miseriis,
infirmitatibus agebatur, exquisita animi lenitate effusaque misericordia
renidebat ; atque omnibus in comperto est suorum civium, cum iidem in
gravi discrimine versarentur — supplicibus ad Deum adhibitis precibus
atque data etiam virili animo opera — quam eximia exstiterit concordiae
fautrix, pacis signifera, hostiumque haud semel invicta expultrix.
Praeterea dictu incredibile est huic feminae, quae se rebus humanis
poenitus despoliaverat, quanta caelestis sapientiae large copioseque dona
affluxerint. Ad eam enim non tantummodo confluebat cupida audiendi
multitudo, sed eius utebantur consilio Episcopi, Patres Cardinales ac vel
etiam Romani Pontifices. Ipse quoque Seraphicus Pater, in difficillimis
sui Ordinis rerum adiunctis, Claram adire sollemne habuit; quod tum
potissimum evenit, cum anceps causa agebatur, utrum primis sui Or-
dinis sodalibus tantummodo caelestium rerum contemplationem, an sa-
cra etiam apostolatus opera ipse praeciperet ; tunc, quo certius sibi divina
consilia innotescerent, ad Claram se contulit, eiusque responso quasi
oraculo acquievit.
Cum igitur tot virtutum esset praesidio cumulata, digna profecto fuit,
quam Franciscus eam prae ceteris diligeret, in eaque validum auxilium
cernerei religiosae suae asservandae disciplinae suique promovendi Insti-
tuti ; quam quidem fiduciam feliciter haud semel confirmarunt eventus.
Late in terris redoluit huiusmodi intemeratae pulchritudinis flos, cuius
suavissimum odorem Clárales virgines, quasi legiferae Matris virtutum
pulcherrima perpetuoque revirescens propago, ad haec usque servavere
tempora. Harum opera, Clarae exempla et praecepta, veluti aquae vivae
flumen irrigando Ecclesiae agro, adeo utiliter per saeculorum decursum
populo Dei Auxerunt ad salutem, ut verissima hodie quoque appareant
quae de ipsa Dec. Noster f. r. Alexander IV protulit elata verba : « Haec
fuit altum sanctitatis candelabrum vehementer in tabernaculo Domini ru-
tilans ; ad cuius ingentem splendorem plurimae properaverunt et prope-
rant, suas de illius lumine lampades accendentes. Haec profecto in agro
fidei plantavit, et coluit vineam paupertatis, de qua fructus salutis pin-
gues et divites colliguntur... Haec fuit pauperum Primiceria, Ducissa
humilium, magistra continentium et poenitentium Abbatissa » (Litt.
Apost. « Clara claris » datae Anagniae, anno 1255). Nemo propterea
miretur, post tam diuturnum a Beatae Clarae obitu intervallum, catho-
licorum in eam admirationem atque pietatem, nedum deferbuerint, novo
quodam ardore efïervescere. Quod quidem satis ostendunt sacra ac ci-
vilia quae multis in locis apparantur sollemnia, at in ea potissimum
398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
P I U S P P . XII
Acta Pii Pp. XII 399
ALLOCUTIONES
I
Sociis Sodalitatis Scriptorum ephemeridum eœterarum Nationum in
Urbe degentibus/
II
Adscriptis Sodalitati catholicae ex Operariis Italicis, ob commendatio-
nem Litterarum Encyclicarum « Rerum novarum » coadunatis*
cora aumentare nel mondo intiero. Invano, abbiamo detto ; poiché in-
vece quanto più esclusivamente e incessantemente si rafforza la ten-
denza al consumo, tanto più l'economia cessa di avere per oggetto l'uo-
mo reale e normale, l'uomo che ordina e commisura le esigenze della
vita terrena al suo ultimo fine e alla legge di Dio.
Se — come se ne dipinge un quadro promettitore — la macchina
fosse destinata a diminuire sempre più e, per così dire, fino all'estre-
mo il tempo del lavoro e della fatica, il tempo libero dovrebbe anch'esso
necessariamente perdere il suo senso naturale di distensione e di ri-
poso tra due momenti di attività. Questo diverrebbe il primo elemento
della vita e l'occasione di nuovi e spesso costosi bisogni, come, d'altra
parte, una sorgente di guadagno per quelli che li soddisfano. Sarebbe
così sconvolto il genuino rapporto del bisogno reale e normale con le
esigenze artificialmente suscitate. I redditi necessariamente aumente-
rebbero, ma ben presto non sarebbero più sufficienti. La mancanza di
sicurezza rimarrebbe, perchè l'economia sociale nascerebbe da una uma-
nità e supporrebbe una umanità sviata dalla retta e giusta misura del
suo essere.
Leone XIII ha invece nella Rerum novarum dinanzi allo sguardo
l'uomo sano, che conduce una vita conforme ai principi cristiani. Sol-
tanto se lavora guidata da lui e per lui, la tecnica moderna effettua un
progresso armonioso e durevole, di cui anche il benessere temporale è
parte integrante. Perciò Egli nella sua Enciclica insiste fortemente
sull'osservanza dei giorni festivi. Per Lui essa è un segno che rivela
se e fino a qual punto l'uomo sano e la vera armonia del progresso nella
società umana ancora sussistono. Egli vede chiaro e profondo, quando
mette in rapporto la questione operaia col riposo festivo e la santifi-
cazione della domenica : il benessere, esterno, precisamente del lavo-
ratore, non può attendersi da una tecnica della produzione, che esige
regolarmente dal lavoratore e dalla sua famiglia il sacrifìcio della do-
menica; può ancor meno provenire da una condizione di cose, in cui
la domenica non fosse, come Iddio la vuole, un giorno di quiete e di
ristoro, in un clima di elevata pietà. La tecnica, la economia e la so-
cietà manifestano il loro grado di santità morale dal modo come favo-
riscono o contrariano la santificazione della domenica.
Non vi è dunque dubbio che l'affermazione del destino trascendente
dell'uomo costituisce il cuore della dottrina di Leone XIII sulla que-
stione operaia. Tocca a voi, diletti figli, di fare costantemente nei sin-
goli casi le pratiche applicazioni, cui non abbiamo potuto che breve-
mente alludere.
408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ili
Dirigentibus Sodalitatum Italicarum de arte gynnica ao de lusoriis cor-
poris exercitationibus, seu (( sport ».*
sione delle umane facoltà, che gli esercizi dello sport hanno il pregio
di mettere in mostra.
Agli uni e agli altri Noi vorremmo ricordare il principio generale
che il cristiano è tale da per tutto e che nessuna circostanza deve im-
pedire al buon odore di Cristo di sprigionarsi dalla sua persona a edifica
zione di molti, sia che egli si raccolga in preghiera sotto la volta di un
tempio, sia che si conceda il sano svago dello sport sotto il cielo di uno
stadio ; che anzi dalla condotta cristiana l'atleta e lo spettatore possono
trarre vantaggio per gli scopi che ambedue si propongono : l'uno il
conseguire l'alloro, l'altro l'onesto diletto.
A voi, atleti, Noi abbiamo già recentemente indicato nel Nostro di-
scorso al Congresso scientifico nazionale dello sport e della educazione
1
fìsica in che modo lo spirito cristiano debba animare i vostri esercizi
e cimenti, e quali mezzi cocreti esso vi suggerisca affinchè la vostra atti-
vità consegua i suoi fini, mantenga i pregi e bandisca gli abusi.
Ed ora la Nostra parola si rivolge anche al pubblico che suole assi-
stere numeroso alle gare ginnico-sportive. Si noti la profonda differenza
fra gli antichi stadi del paganesimo e quelli delle città cristiane. Un
grande progresso compì già la civiltà latina, allorché per merito del cri-
stianesimo fu abolita dai pubblici spettacoli la barbarie dei ludi gladia-
torii e delle cruente venationes. Ma in questo campo la perfezione cri-
stiana vuol salire sempre più in alto e giungere a quella temperanza, che,
mentre eleva la dignità dell'uomo, non impedisce la onesta gioia che si
domanda allo stadio. La moderazione cristiana richiede innanzi tutto che
il richiamo dello stadio stesso non sia di ostacolo all'osservanza dei do-
veri religiosi, specialmente nei giorni festivi. Essa fa sì che l'incitamento
sia nobile, il contrasto con gli emuli rispettoso, il risentimento per le al-
terne delusioni indulgente, tollerante e in nessun caso tale da spingere
alla violenza. Il tono stesso della voce, che poderosa s'innalza dallo
stadio di una città cristiana, deve echeggiare in modo differente dall'urlo
scomposto di uno stadio pagano ; per dignità e per castigato linguaggio
deve essere tale da non contrastare troppo col tono solenne dei cori e
delle acclamazioni, che dal medesimo popolo negli stessi stadi salgono
verso il cielo in occasione di celebrazioni civili e patrie e di riti religiosi.
Mentre pertanto bene auspichiamo all'opera vostra e Ci apprestiamo
a benedire la bandiera del Comitato Olimpico Nazionale Italiano, le-
viamo la Nostra preghiera all'Altissimo, affinchè il nuovo Stadio serva
efficacemente al miglioramento fisico e morale del popolo e particolar-
1
Cfr. Osservatore Romano del 9 Novembre 1952.
Acta Pii Pp. XII 411
IV
Siate dunque uniti, diletti figli! Non permettete ene il dèmone della
divisione e della discordia penetri fra di voi, rendendo meno forte il vin-
colo della unità con quelli che potrebbero chiamarsi reparti diversi,
ma ugualmente necessari, nell'unica grande milizia cattolica.
Era già anche così nelle epoche anteriori; ma è per eccellenza una
caratteristica della odierna vita pubblica, che le risoluzioni, alle quali
l'individuo coopera, siano sempre e in primo luogo risoluzioni di natura
ideologica. Il cattolico, nel prendere la responsabilità della sua coopera-
zione, non può dunque in ultima istanza lasciarsi determinare da cri-
tiche o da desideri particolari, anche se in sè legittimi ; ma la considera-
zione ideologica, di cui si tratta, deve essere per lui il punto determi-
nante. Questo insegnamento vale per ogni cattolico in tutto il mondo.
Se la invocazione « ut omnes unum sint » ha da avere un senso pratico,
oggi e precisamente qui deve mostrare la sua forza.
Perciò Noi non Ci stancheremo di ammonire che, mentre la casa mi-
naccia di andare in fiamme, mentre attacchi violenti si muovono contro
di essa da tante parti, mentre urge l'azione ardimentosa e disciplinata
di tutte le forze cattoliche su tutti I fronti, è indispensabile di bruciare
col fuoco della carità ogni rancore e di rinunziare generosamente ad ogni
personale preferenza, affinchè tutti agiscano tempestivamente e concor-
di per la causa di Cristo sotto la guida della legittima autorità.
3. Finalmente ricordate il noto detto : quali sono i capi, tale è il po-
polo. Voi appartenete alle professioni dirigenjj^siete chiamati — non
pochi in un modo eminente — ad essere i capi del popolo. Di là viene la
vostra grave responsabilità di fronte a coloro, specialmente ai più umili,
che chiedono a voi di promuovere con ogni sforzo il progresso e di met-
terlo, come vuole il retto ordine delle cose, a effettivo servizio dei sin-
goli e della collettività.
Possiamo diletti figli, darvi alcune indicazioni pratiche, che oltrepas-
sano i limiti della vostra attività professionale?
Quando il sindaco, il giudice, il medico e gli altri professionisti e
insegnanti superiori, stimati come maestri nel loro ramo, degni di fi-
ducia e solleciti del bene del popolo, sono al tempo stesso conosciuti
come forti credenti, cui è vanto la loro fede, che si vedono nella chiesa
in atto di pregare, in tutto osservanti dei comandamenti di Dio e fedeli
ai loro doveri morali, l'esempio di tali laici delle classi dirigenti è altret-
tanto, e talvolta anche più efficace di quello del sacerdote. L'irreligiosità
non si è forse diffusa dalle classi dirigenti nel popolo? Possa oggi anche
da esse venire la salvezza!
Ancora: Voi sapete che molto è stato fatto per aprire la via al-
Acta Pii Pp. XII 415
V
Sodalibus Adoratoribus SsñU Eucharistici Sacramenti *
menti, in cui il Pane degli angeli riposa sulle sue labbra : ha bisogno di
vedere ancora e di adorare a suo agio l'onnipotente Signore, che sotto
l'umile immagine del pane si mette al suo servizio; ha bisogno di con-
templare instancabilmente quel tenue velo, che al tempo stesso le na-
sconde e le rivela l'amore del suo Salvatore; ha bisogno di dimorare
lungamente dinanzi all'Ostia consacrata e di prendere alla vista della
umiltà di Dio un'attitudine del più umile e profondo rispetto.
Quale lezione più sublime di questa reale presenza dell'Uomo-Dio sotto
la forma di un fragile pane? Il pane è il nutrimento di tutti, è fatto
unicamente per servire, per mantenere la vita. Così è il sacerdote se-
condo il cuore di Cristo ; egli non mette alcuna condizione per il suo
servizio, è sempre benefico e intieramente si dona.
Ciò che vale eminentemente per il sacerdote, si applica anche ad ogni
cristiano, poiché la carità è il comandamento universale, che in sè rac-
chiude tutta la legge del Salvatore. Ricordate la commovente parabola
del buon Samaritano, nella quale Gesù ha dipinto il suo Cuore e lo ha
3
dato a noi come esempio : « Va e fa anche tu lo stesso ». Trovate il
tempo, le forze, il danaro necessari per soccorrere, nel miglior modo pos-
sibile, qualsiasi degli uomini vostri fratelli. Siate per lui utili e buoni
come il pane, e in pari tempo umili, poiché altrimenti la vostra carità
non penetrerebbe sino al fondo del suo cuore, di quel cuore che bisogna
guadagnare a Dio, aprire all'azione della grazia.
Chiunque dimora spesso e lungamente prostrato ai piedi dell'Ostia,
comprende la lezione del pane eucaristico e prova il bisogno imperioso
di metterla in pratica, di obliare completamente sè stesso, di donarsi
agli altri senza limite. Da questo appunto tutti riconosceranno che siete
4
discepoli di Cristo, veri adoratori in spirito e in verità, che glorifi-
cano il Padre, imitando il Figlio.
Non abbiamo detto che una parola della carità, che proviene dal Sa-
cramento di amore, perchè è il comandamento del Signore ; ma la Santa
Eucaristia è per i suoi adoratori una sorgente inesauribile di luce e di
forza. Coloro specialmente, che nelle ore silenziose della notte si uni-
5
scono alla adorazione degli Angeli, e rendono all'Agnello che fu immolato
le azioni di grazia che Gli sono dovute, attingono abbondantemente per
6
sè stessi e per tutta la Chiesa acque dalle fonti del Salvatore. Aflìn-
chè il numero degli Adoratori notturni e quello dei Sacerdoti adoratori
3
Lue. 10, 37.
4
Cfr. IOAN. 13, 35.
5
Apoc. 5, 12.
6
Cfr. Is. 12, 3.
VI
Iis qui interfuerunt primo Conventui Latino de ophtalmologia, Romae
habito*
Répondant au vif désir qui Nous a été exprimé, Nous sommes heu-
reux, Messieurs, d'accueillir les membres du premier Congrès Latin
d'Ophtalmologie, qui se tient actuellement à Rome. La naissance de
nouveaux Organismes internationaux de recherche scientifique Nous
réjouit toujours, car Nous aimons saluer et encourager la collaboration
pacifique et bienfaisante de tous ceux qui se dévouent à la science et au
service des hommes.
Nous voyons aujourd'hui devant Nous un groupe important d'émi-
nents spécialistes venus non seulement des pays latins d'Europe, mais
aussi de plusieurs autres des vastes régions de l'Amérique, qui aiment
à s'appeler latines. Cette communauté de culture vous conviait à Rome
de préférence, foyer toujours vivant d'une civilisation deux fois mil-
lénaire. Nous formons les vœux les plus sincères pour le plein succès
de vos travaux, auxquels Nous portons le plus grand intérêt.
Parmi les branches de la science médicale, l'ophtalmologie est une
des plus délicates et des plus complexes à cause même de son objet,
l'œil humain. De tout temps le merveilleux fonctionnement de cet or-
gane a excité l'admiration ; mais la science médicale empirique des an-
ciens demeurait généralement impuissante devant les infirmités de l'œil.
C'est pourquoi l'on s'adressait avec plus de confiance aux dieux qu'aux
hommes pour obtenir la guérison : dans l'antique temple d'Esculape à
Epidaure, les inscriptions concernant les yeux étaient innombrables.
D'après les Livres Saints de l'Ancien Testament et du Nouveau, la
guérison des yeux malades passait pour tout à fait extraordinaire. Dans
le livre de Tobie, la guérison du vieil aveugle tient une place importante
et fait l'objet d'un récit fort pittoresque. De même peut-on lire dans
NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS DANIAE DATUS, OB PRIMUM CONVENTUM NATIONALEM CA-
THOLICORUM IN URBE (( KOPENHAGEN » COADUNATIS.*
Dies alles ist euer Besitz. Seid dessen froh. Seid aber auch der euch
verpflichtenden Sendung eingedenk, diese höchsten Werte in die Welt
hinauszutragen und eure Mitmenschen für sie zu gewinnen.
Wir wünschen euch als Zweites einen starken Willen zu christlicher
Tat, zu einem Leben ganz aus dem katholischen Glauben. Überseht
nicht, dass jede Äusserung innerhalb des religiös-kirchlichen Raums,
ob Einzelwirken oder Bewegung und organisiertes Handeln, ohne Rück-
sicht auf jenes eine Entscheidende und losgelöst von ihm, Leerlauf
ist, über kurz oder lang zur Unfruchtbarkeit verurteilt. Ganz gewiss
verlangt ein Leben aus dem Glauben von euch Grossmut und ein
hohes Mass persönlicher Festigkeit. Allein auch hier darf euch das
Beispiel der Urchristen nicht ruhen lassen; für sie war es noch un-
vergleichlich schwieriger, ja menschlich gesprochen aussichtslos, sich
gegen die herrschende Strömung durchzusetzen. Und doch haben sie sich
durchgesetzt.
Wenn Wir eurer religiösen Tat ein Sonderziel aufzeigen sollen, ist
es die vollkommene christliche Familie : die Familie, deren Nährboden
reines Eheleben nach dem Gesetz des Schöpfers, deren Sonne die Gattin
und Mutter ist in Hingabe und Liebe bis zur Selbstentäusserung, deren
Kinder unverdorben heranwachsen, stolz auf iheren Vater, wie er ihnen
voranleuchtet in Gottesfurcht, vorbildlicher Berufserfüllung und treuer
Sorge für die Seinen ; die Familie, auf der die Weihe des täglichen
gemeinsamen Gebetes ruht und die jener Friede durchweht, den nur
Christus zu geben vermag. Nichts Kostbareres könnt ihr, geliebte
Söhne und Töchter, der Kirche wie auch eurem Volk schenken als die
vollkommene christliche Familie.
Möge eure Tagung der Gnadenfülle des Pfingsfestes teilhaft werden
und der Heilige Geist euer Wollen und Vollbringen mit seinem Feuer
und seiner Kraft beleben. Möge Maria, die Mutter Jesu, durch ihre
mächtige Fürbitte bei ihrem göttlichen Sohn und ihren gütigen Rat wie
einst den Aposteln und der jungen Kirche, so auch euch die Mutter
der immerwährenden Hilfe sein!
Als Unterpfand dessen erteilen Wie euren Oberhirten und Priestern,
allen anderen mit ihnen in Seelsorge, Schule und Caritas Tätigen aus
dem Ordens- und Laienstand, euch Anwesenden wie allen euren Glau-
bensbrüdern und Glaubensschwestern in Dänemark und den übrigen
Nordischen Ländern aus der Fülle des Herzens den Apostolischen Se-
gen.
Wir schliessen mit dem christlichen Gruss in eurer schönen Sprache :
« Lovet vaere Jesus Kristus! ».
426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DECRETUM
DE MISSA VESPERTINA IN NAVI
RATISBONEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI VICTRICII AB EGGENFELDEN, SA-
CERDOTIS PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CAPPUCCINORUM.
SUPER DUBIO
ACTA TRIBUNALIUM
Ave Maria, gratia plena, lnx fulgida, in qua tres divinae Personae
relucent. Nomen tuum, o Maria, vulneribus nostris est balsamina efïu-
sum, nobisque peccatoribus auxilium quod semper suspiramus. Domi-
nus tecum, sicut tu, o Maria, nobiscum es, ut filios illumines, dirigas
eosque consoleris qui misere peregrinantur in hac lacrymarum valle,
in te oculos intendentes, o nostra propitia stella. Benedicta tu in mulie-
ribus, quia Dominus te elegit, ut sis Mater incarnati Verbi, nunquam
permittens ut labe peccati pulchritudo tua suavissima maculetur. Bene-
dictus fructus ventris tui, Iesus, quia per te nobis datus est unicus Sal-
vator, qui a morte nos redemit nobisque caelorum portam iterum aperit.
Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis, qui in terris nunc pugnam
sustinemus. Esto nobis semper refugium, ut in mortis benedicta hora
suavem tuam faciem in splendore aeternitatis spectare valeamus. Amen.
Citatio edictalis
ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (FAVAZZA-PEANO)
E. Fiore, Notarius
ACTA OFFICIORUM
DECLARATIO
DE LIBRO R. D. BERNARDI BONKAMP, CUI TITULUS : DIE PSALMEN
LITTERAE DECRETALES
BEATO FRANCISCO XAVERIO MARIAE BIANCHI, CONFESSORI, SANCTORUM HONORES
DECERNUNTUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
est igitur ut, Deo opitulante, decideret adversa patris matrisque volun-
tas, difficultates evanescerent, eique Barnabitarum domus ultro pate-
sceret.
Tum missus fuit in oppidum cui nomen apud plebem « Zagarolo ».
Quem proficiscentem huiusmodi prosecuti sunt eius moderatores testi-
monio, quod ei maximae laudi cedebat : « magna scilicet esse iuvenem
sollertia et acumine ingenii, ornate scribere, nullis religionibus angi,
qui demisso animo et constanti voluntate persaepe sacramentis refice-
retur ».
Post exactum tirocinium, quod dicunt, ii qui educendis iuvenibus
praeerant, nulla rerum amplificatione testati sunt : « insignibus por-
tendi indiciis magnos eum progressus effecturum, eumque fore et So-
dalitati decori et aliis utilitati ». Quam rerum futurarum praedictionem
mira Francisci Xaverii sanctitas omnino implevit. Visus igitur fuit
dignus qui die vicesimo octavo mensis Decembris, anno millesimo
septingentésimo sexagesimo tertio exeunte, sollemni ritu religiosa vota
nuncuparet.
Cum vero sive Maceratae philosophiae sive Romae et Neapoli theo-
logiae operam dedisset, tum anno denique millesimo septingentésimo-
sexagésimo septimo, die vicesimo quinto mensis Ianuarii sacerdos factus
est. O beatum diem, quo Christum specie panis velatum manibus con-
tigit!
Suscepto sacerdotio, eius munus fuit tum latinas et italicas litteras
Arpini edocere iuvenes, tum Neapoli philosophiam et mathematicám
tradere in ephebeo a S. Carolo. Educendorum autem puerorum mores
praecipue ad pietatem et virtutem conformabat, nullaque ab ipso est
neglecta occasio loquendi Christum discipulis, cuius ipse amore tene-
batur.
Vere autem qui fuit annus millesimus septingentesimus septuagési-
mas tertius ephebeum a S. Maria in Cosmedin ei regendum concreditur
in eadem urbe Neapoli. Quod opus erat multo labore et sudore confi-
ciendum : cum enim immoderata rei publicae potestas in proximo de-
cessore eligendo nimium valuisset, cumque non iam eodem studio quo
antea religiosae domus res administraretur, magna patientia ac vigore
animi opus erat, si quis vellet collapsam disciplinam in pristinum resti-
tuere ac Sodales divino quodam ardore permovere. Quae omnia est Fran-
ciscus Xaverius miro modo consecutus tum consilio, quod erat illi ma-
ximum, tum suae ipsius vitae exemplo, quo omnes trahi et rapi solebant.
Quanta hinc fulget lux quodque exemplum iis patet, quibus animorum
436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
omnibus rite perpensis die vicesimo tertio mensis Februarii anno mille-
simo octingentesimo quinquagesimo septimo sollemni sanxit decreto.
Tum quaestio de miraculis quae eodem deprecante Dei viro patrata
dicebantur, antea in « antepraeparatorio » et « praeparatorio » comitiis
agitata fuit, ac deinde in generali coram Leone XIII, Decessore Nostro,
habito. Quibus rite peractis, idem Pontifex die vicesimo quinto mensis
Martii, anno millesimo octingentesimo nonagésimo secundo ad altare
sacris operatus, sollemniter decrevit : constare de duobus miraculis a
Deo, intercedente venerabili Francisco Xaverio Maria Bianchi, patratis,
nempe de instantánea perfectaque sanatione tum Mariae Rosae Casa-
bona a paralisi accedentibus tabe, 'surditate, lacrimarum effusione aliis-
que infirmitatibus; tum Philumenae Varazzo, neapolitanae, ab exczc-
mate impetiginoso, quod vocant.
Unum porro erat discutiendum dubium : an stante approbatione vir-
tutum et duorum miraculorum, venerabilis Dei servus Franciscus Xa-
verius Maria Bianchi ad beatorum caelitum honores tuto provehi pos-
set. De quo dubio actum est die vicesimo sexto mensis Aprilis anno
millesimo octingentesimo nonagésimo secundo coram eodem Summo Pon-
tifice Leone XIII, qui, secunda omnium sententia audita, die octavo
mensis Septembris eiusdem anni proprio decreto sanxit : tuto procedi
posse ad sollemnem venerabilis Servi Dei Beatificationem.
Huius autem Beatificationis sollemnia statis celebribusque caeremoniis
in superiore Petrianae Basilicae pronao die vicesimo secundo mensis
Ianuarii anno millesimo octingentesimo nonagésimo tertio magno cum
splendore ingentique fidelium frequentia habita sunt.
Cum vero post decretos eidem Beato supernorum caelitum honores
eiusdem cultus percrebruisset, et ipso deprecante nova dicerentur a
Deo effecta miracula, supplices Apostolicae huic Sedi preces admotae
sunt ut causa eiusdem Beati sanctitatis infula decorandi resumeretar.
Quibus Decessor Noster Pius XI die decimo secundo mensis Iulii anno
millesimo nongentesimo tricesimo secundo libenter annuit.
Duo propterea miracula Sacrorum Rituum Congregationi proposita
sunt quae hic breviter narrantur.
Primum miraculum contigit Iudithae Santivecchi vid. Iacarella;
quae ob horridum cancrum in stomacho et intestinis iam iam erat obi-
tura. Sed cum sanationis petendae causa novendiales supplicationes
honori Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi coeptae essent, altero
precationis die aegrota omnino ex morbo convaluit.
Alterum miraculum opificem quendam spectat nomine Vincentium De
Rosa, in officina exstruendis incendiariis siluris operam praestantem.
Acta Pii Pp. XII 441
Pro S, R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TI S SER ANT CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus
Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
• I
PASLETANAE
IN PASLETANA DIOECESI CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
tamen serica-, panno vel laneo violacei coloris subsuta, quae extremis
oris pellem albam mustelae alpinae, seu ermellini, praeferat cum globulis
coloris rubri Quod vero ad conventus divinis officiis persolvendis vel sa-
cris caeremoniis peragendis attinet, indulgemus ut hora tantum tertia,
quae dicitur, recitata absolvantur ac una conventuali Missa cum cantu
celebrata, semel saltem in mense diebus festis sollemnioribus; hi autem
qui sint, Canonicorum legibus, quam primum conficiendis, accuratius de-
terminabitur. Poterit tamen Episcopus, si id visum fuerit, aliis quoque
diebus Canonicos convocare. Cetera omnia quae huiusmodi coetus respi-
ciunt, ad iuris normam regantur. Ea omnia autem quae supra a Nobis
statuta sunt venerabilis Frater Gulielmus Codfrey, quem supra noini-
navimus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo haec decreta
perficientur ei Delegationi praeerit. Utrique autem ^conficiendae rei
potestates tribuimus quae poterunt alii quoque viro subdelegari, dum-
modo in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem vero venerabili Fratri
oneri erit actarum rerum documenta exarare eorumque fide digna
exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem mittere cum pri-
mum poterit. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in
posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus; ac praecepta
quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari
decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a
quolibet, quavis auctoritate vel sciente vel imprudente attentatum fue-
rit, id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus,
quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum
Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem
plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab
aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri munita in eccle-
siastica dignitate constituti. Nemini denique iis quae per has Litteras de-
scripta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit, indigna-
tionem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se
noverit esse moturum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Eomam, die octava mensis No-
vembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo.
Pontificatus Nostri quarto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
II
MATRISFONTIS
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
LITTERAE APOSTOLICAE
II
TEMPLUM SANCTI ANTONII, (( DO EMBARÈ )) NUNCUPATUM, IN URBE AC DIOECESI
(( DE SANTOS )) POSITUM, TITULO BASILICAE MINORIS ORNATUR.
PIUS P P . XII
III
BEATA MARIA V., (( A SEPTEM DOLORIBUS » APPELLATA, DIOECESIS PINNENSIS-PI-
SCARIENSIS CAELESTIS PATRONA AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO CETAEO
ET SANCTO MAXIMO DECLARATUR.
P I U S P P . XII
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. IGNATIUM TIT. BASILICAE X I I APOSTOLORUM S. R. E. PRESB.
CARDINALEM TÁPPOUNI, PATRIARCHAM SYRORUM ANTIOCHENUM DENA
LUSTRA EPISCOPATUS AC QUINA LUSTRA PATRIARCHAE MUNERIS FAUSTE CE-
LEBRATORUM.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
II
P I U S P P . XII
PIUS P P . XII
III
AD EMUM P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTORUM MARCELLINI ET PETRI
S. R. E. PRESB. CARDINALEM GONÇALVES CEREJEIRA, PATRIARCHAM LISBO-
NENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM ANNUM A SUSCEPTO EPISCOPATU IM-
PLENTEM.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
IV
AD EXCMUM P. D. THOMAM EDMUNDUM MOLLOY., ARCHIEPISCOPUM EPISCO-
PUM BRUKLYNIENSEM, PRIMO ABEUNTE SAECULO AB EADEM DIOECESI
CONDITA.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DECRETUM
COMMUTATIONIS FINIUM
L. ffî S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
II
SANTAREMENSIS - XINGUENSIS
DECRETUM
COMMUTATIONIS FINIUM
III
DE POUSO ALEGRE - CAMPANIENSIS IN BRASILIA
DECRETUM
COMMUTATIONIS FINIUM
IV
PROVISIO ECCLESIARUM
i
TAURINEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI FRIDERICI ALBERT,
VICARII PAROECIALIS ET FORANEI LANCEI TAURINENSIS, FUNDATORIS CON-
GREGATIONIS SORORUM VINCENTIAN ARUM AB IMMACULATA CONCEPTIONE.
SUPER DUBIO
II
SANCTI FLORI
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI CATHARINAE
JARRIGE E TERTIO ORDINE S. DOMINICI.
SUPER DUBIO
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare:
16 maggio 1953. L'Illmo e Revmo Monsig. Sensi Giuseppe, Osservatore
Permanente della Santa Sede presso Va U. N.
E. S. C. 0. ».
24 giugno » U Revmo Padre Teofilo Garcia, dell'Ordine dei Frati Mi-
nori Cappuccini, Consultore della Pontificia
Commissione per gli Studi Biblici.
27 » » S. E. Revma Monsig. Kierkels Leone Pietro, Arcivescovo
tit. di Salamina, Consultore della Sacra Con-
gregazione degli Affari Ecclesiastici Straordi-
nari.
4 luglio » L'Illmo e Revmo Monsig. Civardi Ernesto, Sostituto della
Sacra Congregazione Concistoriale.
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare:
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :
maggio Al sig.
An. et vol. XXXXV 26 Augusti 195í? (Ser. lì, v. XX) - N. IO
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
HYDERABADENSIS
(WARANGALENSIS)
EX DIOECESI HYDERABADENSI QUAEDAM TERRITORIA SEIUNGUNTUR, EX QUIBUS
NOVA ECCLESIA EFFICITUR (( WARANGALENSIS )) APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
II
DE SALISBURY - ARCIS VICTORIAE
(UMTALIENSIS)
AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS DE SALISBURY ATQUE ARCIS VICTORIAE QUAEDAM
TERRITORII PARTES SEPARANTUR, E QUIBUS NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA
APOSTOLICA, UMTALIENSIS NOMINE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
III
NORVEGIAE CENTRALIS
PRAEFECTURA APOSTOLICA NORVEGIAE CENTRALIS AD VICARIATUS APOSTOLICI
DIGNITATEM EVEHITUR SERVATO NOMINE AC IMMUTATIS FINIBUS.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus
Loco £ß Plumbi
LITTERAE APOSTOLICAE
PIUS P P . XII
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
Acta Pii Pp. XII 489
It
BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR ECCLESIA SACRATISSIMI CORDIS IESU,
IN LOCO (( KOEKELBERG )) VULGO NUNCUPATO, INTRA FINES MECHLINIENSI
ARCHIDIOECESIS.
P I U S P P . XII
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
III
CATHEDRALE TEMPLUM PANENSE HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR
PIUS P P . XII
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diylomutïbus expediendis
492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. ACHILLEM TIT. SANCTI XYSTI S. R. E. PRESB. CARDINALEM
LIÉNART, EPISCOPUM INSULENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM EPISCOPATUS
ANNUM IMPLENTEM.
P I U S P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quin-
que episcopalis officii lustra, salutaribus operibus fructibusque insignia,
sunt profecto inter maxima Dei beneficia referenda. Iure itaque ac me-
rito probi isti fideles, faventibus in primis sacris administris, sollemnes
divinae liberalitati gratias tecum persolvent tibique animorum venera-
tionem et laetitiam publice palamque declararunt. Nos autem, qui pla-
ne compertas habemus ingenii animique tui dotes ac studium, quo
Altissimi gloriam bonumque gregis prosequeris, amplae tuorum gra-
tulantium coronae veluti praeeuntes, fervida vota Nostra atque omina
deferre tibi exoptamus. Integro enim tempore, quo in nobilissima ista
dioecesi pastorale munus obiisti, per cuncta eius loca perque graves mi-
nisterii partes, relucentem flammam apostolici tui ardoris omnes conspe-
xerunt. Sollertiae tuae peculiaria exstant testimonia novae aedes pa-
roeciales ecclesiaeque e solo excitatae, novum ampliusque Seminarium
Theologicum, curae adhibitae ad perficiendam clericorum laicorumque
adulescentium institutionem, ad Actionem Catholicam aptiore ratione
exercendam atque exacuendam, ad quaestiones sociales iuxta Romano-
rum Pontificum praescripta solvendas, ad Sacram Litterarum cogni-
tionem in populo evulgandam. Praeterea industriam tuam extra fines
quoque istius dioecesis impendisti, sive sagaciter moderando Consilium
Galliae Cardinalium atque Archiepiscoporum, sive opera ad Missiones
Catholicas pertinentia studiose fovendo. Quas quidem praecipuas pasto-
ralis tui muneris laudes memorantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de diu-
turno frugiferoque episcopatu hactenus gesto ex animo gratulamur, no-
vamque gratiarum copiam et uberrimos salutis fructus in grege tuo a
Deo ominamur. Quo autem benevolentia erga te Nostra manifestior
appareat et constans tua coniunctio cum beati Petri cathedra arctior
efficiatur, tibi usum Pallii ad personam singulari privilegio ultro tri-
buimus ad eximiarum virtutum tuarum ornamentum et praemium. De-
nique tibi facultatem concedimus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu
peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate be-
Acta PU Pp. XII 493
PIUS P P . XII
II
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM DA COSTA NUNES, ARCHIEPISCOPUM GOANUM,
DAMANENSEM ET CRANG AÑOREN SEM EUMDEMQUE PATRIARCHAM AD HONOREM
INDIARUM ORIENTALIUM^ QUINQUAGESIMUM AB INITO SACERDOTIO ANNUM
IMPLETURUM, CUIUS METROPOLITANAE SEDI (( ROSA AUREA )) A SUMMO
PONTIFICE DEFERTUR.
P I U S P P . XII
Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ex-
eunte proximo mense Iulio, ut libenter cognovimus, decem a suscepto
sacerdotio lustra, opitulante Dei gratia, ipse perficies. Cuius profecto
iucundi eventus opportunitatem laeti arripimus, ut secunda vota No-
stra atque omina publice tibi significemus. Sacerdotio enim initiatus,
credita tibi in primaevo iuventutis flore munera sollerti cura obiisti,
praesertim Vicarium Generalem agendo in dioecesi Macaonensi inque
clericorum Seminario atque in Lyceo docendo. Postquam dignitate epi-
scopali ornatus es, primo quidem in ditione Macaonensi per viginti an-
nos, deinde in ista, cui praees, patriarchali sede pastorali officio assi-
duas sedulasque curas tribuisti. Peculiaris autem sollicitudo tua enituit
in excolendis ecclesiasticis vocationibus inque operibus missionariis ala-
criter fovendis.
Tibi igitur, Venerabilis Frater, de sacro pastoralique ministerio tam
diu actuoseque gesto ex animo gratulamur, saluberrima quaeque ac fe-
licissima a Deo ominantes.
Quo interea luculentius exstet memoria sollemnium quater saecula-
rium, quae in honorem Sancti Francisci Xaverii istic, te moderante,
tanta magnificentia recens celebrata sunt, decrevimus ad nobilissimam
vetustamque sedem istam Rosam Auream deferre, ut custodiatur in Ba-
silica a Bono Iesu, ubi reliquiae celeberrimi illius evangelii praeconis
religiose asservantur.
494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
P I U S P P . XII
III
P I U S P P . XII
Dilecte Fili, Salutem et Apostolicam Benedictionem. — Omnibus, qui
Nostram norunt de apostolatu hodierno mentem, compertum est, quan-
topere Nobis cordi sint Congregationes Marianae earumque iuge spiri-
tuale incrementum. In Constitutione Apostolica « Bis saeculari », quae
quasi sinthesis est voluntatis Nostrae circa hanc eximiam et peculiarem
Actionis Catholicae formam, Apostolica Auctoritate Nostra tales nor-
mas et leges statuimus, quibus « hae pietatis actuosaeque christianae
x
vitae palaestrae magis magisque in dies vigeant ac rorobentur y>. Nihil
igitur mirum, si magno cum gaudio et solacio accepimus Congregationes
Marianas legitime conditas ac Primae Primariae Collegii Romani aggre-
2
gatae, quo melius « in omni re cum Ecclesia sentiant », in animo
habere Foederationem in universo terrarum orbe constituere, qua obse-
quentes Nostris assiduis exhortationibus de maiore usque unitate pro-
vehenda ac mutua invicem conferenda opera, uberiores consequantur
IV
AD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM WYSZYNSKI, ARCHIE-
PISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM ATQUE AD EXCMOS P P . DD. PO-
LONIAE ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS : SEPTIMO
VERTENTE SAECULO A CANONIZATIONE SANCTI STANISLAI M EPISCOPI CRA- v
COVIENSIS.
P I U S P P . XII
Dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam
Benedictionem. — In Poloniae annalibus, qui rebus insigniter gestis cla-
rescunt, numquam defutura sculptum memoria nomen est S. Stanislai,
incliti patriae vestrae Praestitis. Cuius in Sanctorum album a Decessore
Nostro Innocentio IV relati cum septimum mox abiturum sit saeculum,
recordatione dignum eventum vos, dilecte Fili Noster et Venerabiles
Fratres, unanimo ducti consilio cum utriusque militiae clero et fidelibus
curae vestrae commissis baud impari voluistis celebritatis obsequio
recolere.
Nosmet, quibus filiorum studio solliciti proxime hoc renuntiastis,
cum in urbem Cracoviam huius rei gratia convenistis et per telegraphi-
cum nuntium gratulationes et vota Nostra statim significata excepistis,
sacris denuo habendis sollemnibus nunc paternae laetitiae sertum hasce
per Litteras Nostras quodam modo imponimus, sanctissimum virum
Stanislaum meritae laudis praeconio efferentes et novo vos impellentes
hortatu, ut, quemadmodum et agitis, eius patrocinio fulciamini et ab
eius fortitudine exempla sumatis.
Illustre huius sancti Praesulis nomen fulgidissima luce Polonicae
Ecclesiae fastos collustrat, quandoquidem illius opera primaeva chri-
stianae religionis aetas in natione vestra martyrii gloria consecrata fuit.
Populo vestro adhuc deerat Pastor qui vitam pro ovibus profundens, ob
fidei christianorumque morum tutelam, istic consita Evangelii germina
magis magisque suo cruore fecundar et.
Hoc praestitit Cracoviensis Episcopus, qui divina providentia exci-
tatas, christianae fortitudinis extitit specimen luculentissimum. Pietate
in Deum effusaque in proximum caritate conspicuus, S. Stanislaus nihil
suavius habuit quam omnem curam in gregem sibi concreditum impen-
dere, ac nihil magis studuit quam ad extremum usque suae vitae tempus
perfectissime in se divini Pastoris imaginem referre. Ut autem publici
privatique mores evangelicis praeceptis apprime conformarentur, ipse
nulli, pepercit labori nullisque deterritus fuit difiicultatibus, ne tunc
quidem cum, perditis Boleslai regis palam denuntiatis moribus, ipsius in
Acta Pii Pp. XII 499
in patria sive extra patriae fines degentes, aedem quamlibet sacram hoc
tantum anno die anniversario S. Stanislai Martyris in album Sanctorum
cooptati visitaverint, sacram plenariam indulgentiam semel suetis con-
dicionibus acquirant.
Nihil reliquum Nobis est nisi ut vobis, dilecte Fili Noster et Vene-
rabiles Fratres, ac universis et singulis, istis sacerdotibus, religiosis
sodalibus et christifidelibus, praesertim iuventuti, de qua anxia est vestra
et parentum cura, Apostolicam Benedictionem impertiamus : haec, pa-
ternae caritatis testis, vobis praesentem Dei opem conciliet, deprecante
ipso S. Stanislao, qui dilectam et inditam patriam vestram quemadmo-
dum glorioso decoravit martyrio, ita potentissimo patrocinio suo tutari
contendat.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Iulii, anno
MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
P I U S P P . XII
V
AD EMUM P. D. BERNARDUM TIT. SS. ANDREAE ET GREGORII AD CLIVUM SCAURI
S. R. E. CARDINALEM GRIPPIN, ARCHIEPISCOPUM WESTMONASTERIENSEM, OB
SOLLEMNIA OCTAVO EXEUNTE SAECULO A CATHOLICA HIERARCHIA IN NORVE-
GIA CONSTITUTA FAUSTE CELEBRANDA.
P I U S P P . XII
We have deemed it opportune, Beloved Son, on being informed of
your participation in the solemn commémoration of the Eighth Cente-
nary of the Erection of the Catholic Hierarchy and of Episcopal See
of Nidaros (Trondheim), in Norway, to addres through you a word of
greeting and of encouragement to Our dear children in that country.
Your présence is indeed a happy coincidence, recalling that of the
great English Cardinal Nicholas Breakspear (later Pope Hadrian IV),
who on that memorable occasion in the year 1153 presided as Pontifical
Legate at the National Assembly in the présence of the three Kings of
Norway, the Bishops and the représentatives of the clergy and laity.
The consolidation of the work of his mission by the Cardinal in the
nionths that followed, marked an historical epoch in the glorious history
of Norway. From the résultant reform of moráis and the decisive impulse
given to the life of the country as it emerged from its previous isolation,
the effects were soon to be seen religiously, politically, socially and
Acta Pii Pp. XII 503
culturally and, with the daring voyages of the intrepid explorers came
the establishment, under the authority and encouragement of the Holy
See, of the suffragan Sees of Mdaros in Iceland, Greenland, and the
Islands of the West.
The inspiration that comes from the recalling of this great historical
event should fili Our beloved children in Norway with a sense of legití-
mate pride as it is brought home to them that they are the present-day
heirs of this unchanging tradition of the universal Faith which their
forefathers, in that glorious age, carried with the Cross of Christ to
pagan lands far from the shores of their dear Fatherland. That they
may always treasure this greatest of G od's gifts and ever give a good
example to their fellow Citizens by their fìdelity to its teachings, is Our
heartfelt prayer as We impart to you, Beloved Son, and, through you,
to the Bishops, Prelates, Clergy and Faithful participating in the sa-
cred functions of this most noteworthy occasion, Our affectionate and
paternal Apostolic Blessing.
From the Vatican, July 22, 1953.
PIUS P P . XII
ALLOCUTIO
lis qui interfuerunt Conventui ex « Etats-Généraux du Folklore ».*
C'est avec un intérêt tout particulier que Nous saluons aujourd'hui
les groupes qui, après avoir participé au Festival International du
Folklore à Nice, sont venus jusqu'ici pour Nous témoigner leur défè-
rent hommage.
S'il n'est pas rare de voir se dérouler en cette ville de Rome des
congrès internationaux de caractère religieux, social ou scientifique, si
l'on y rencontre par ailleurs des pèlerins de toutes les parties du mon-
de qui évoquent, au gré des rencontres, tel ou tel aspect de leur pays
d'origine, il est moins fréquent d'y assister à des manifestations comme
celle à laquelle vous êtes conviés. Un Festival de ce genre, surtout
lorsqu'il est organisé par les (( Etats-Généraux du Folklore », ne don-
ne-t-il pas l'idée d'une rencontre vraiment sympathique entre les peu-
ples et groupes ethniques les plus divers, fiers de leurs traditions na-
tionales ou régionales, riches de tout un passé d'histoire et de culture?
On peut alors admirer ce que l'art populaire a produit de plus original
et parfois de plus profond, des chefs d'oeuvre de finesse et de grâce,
NUNTIUS RADIOPHONICUS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
i
PROVISIO ECCLESIARUM
II
NOMINATIONES
LUGDUNEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI ANTONII CHEVRIER^
PRESBYTERI, FUNDATORIS ASYLI (( LA PROVIDENCE DU PRADO )) ET SOCIETATIS
PRESBYTERORUM PRADOSENSIUM.
SUPER DUBIO
DIARIUM R O M A N A E CURIAE
Nel Congresso ordinario della S. Congregazione dei Riti del giorno 23 lu-
glio 1953 è stato trattato fra l'altro della Validità dei Processi su due mira-
racoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Giuseppe Maria
Diarium Romanae Curiae 519
Pignatelli, Confessore delia Compagina di Gesù, e sui non culto dei Servi di
Dio: Pio Brunone Lanieri, fondatore della Congregazione degli Oblati della
B. M. V. e Vittricio da Eggenfelden, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati
Minori Cappuccini.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare:
25 luglio 1953. Sua Eminenza Revma il Sig. Cardinale Borgongini Duca
Francesco, Membro della Sacra Congregazione
Concistoriale.
27 » » Sua Ecc. Revma Monsig. Bernardini Filippo, Arcivescovo
tit. di Antiochia di Pisidia e l'Illmo e Revmo
Monsig. Pietro Pavan, Consultori della Sacra
Congregazione Concistoriale.
15 agosto » L'Illmo e Revmo Monsig. Galletti Domenico, Sotto-Segre-
tario della Sacra Congregazione del Concilio.
» » » Il Revmo Monsig. Crovella Ercole, Sotto-Segretario Ag-
giunto della Sacra Congregazione del Concilio.
Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, Il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Monsig. sone.
8 giugno
Cosma Giorgio, della diocesi di Gran Varadino.
12 » Monsig. Goria Luigi, della diocesi di Asti
16 » Monsig. Celano Nicola, della diocesi di Anglona-Tursi.
» » Monsig. Conte Antonio Ferdinando, della medesima dioc.
22 » Monsig. Ciafardoni Luigi, della diocesi di Ascoli Piceno.
» » » Monsig. Fabiani Giuseppe, della medesima diocesi.
» » Monsig. Galosi Francesco, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Cortese Michele, della diocesi di Ischia.
30 Monsig. Polverari Alberto, della diocesi di Senigallia.
13 luglio » Monsig. Bianchi Giuseppe, della diocesi di Acqui.
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, feli-
cemente regnante, si è degnato di conferire:
NECROLOGIO
31 maggio 1953. Monsig. Bousch Giuseppe Francesco, Vescovo di Saint
Cloud.
16 giugno » Monsig. Downey Riccardo, Arcivescovo di Liverpool.
17 » » Monsig. Bray Patrizio Alberto, Vescovo di San Giovanni
nel Canada.
20 » » Monsig. Gounot Carlo Alberto, Arcivescovo di Cartagine.
23 » » Monsig. Bernareggi Adriano, Arcivescovo-Vescovo di Ber-
gamo.
28 » » Monsig. Katcho Stefano, Vescovo tit. di Arsamosata.
7 luglio » Monsig. Rateni Michele, Vescovo di san Marco e Bisi-
gnano.
15 » » Monsig. Panickerveetil Ivanios Giorgio Tommaso, Arcive-
scovo di Trivandrum dei Siro-Malankaresi.
18 » » Monsig. Djibri Stefano, Arcivescovo di Kerkuk dei Caldei.
19 » » Monsig. Boylan Giovanni Giuseppe, Vescovo di Rockford.
5 agosto » Monsig. Leynaud Agostino Fernando, Arcivescovo di
Algeri.
14 » » Monsig. Hindo Atanasio Paolo, Arcivescovo di Bagdad dei
Siri.
24 » » Monsig. Richa Elias, Vescovo di Eliopoli dei Maroniti.
An, et yol. XXXXY 28 Septembris 1953 (Ser. II, t. XX) -. N. 11
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
LULUABURGENSIS
(KABINDAÊNSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO LULUABURGENSI CERTA DISTRAHITUR REGIO QUAE
IN NOVUM REDIGITUR VICARIATUM APOSTOLICUM, (( KABINDAËNSEM )) AP-
PELLANDUM.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens
II
LÜLÜABÜRGENSIS
(MWEKAËNSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO LULUABURGENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUN-
TUR, QUIBUS NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA ERIGITUR (( MWEKAËNSIS ))
APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens
III
ALIWALENSIS
(DE AAR)
ALIWALENSIS DIOECESIS DIVISO TERRITORIO, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA
« DE AAR )) CONSTITUITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus
IV
GABOUENSIS
PRAEFECTURA APOSTOLICA GAROUENSIS AD GRADUM ET DIGNITATEM APOSTOLICI
VICARIATUS EVEHITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum Christi grex sit divina providentia Nobis curae commissus, ma-
gno gaudio et laetitia ea omnia agimus quae quoquo modo universae
Ecclesiae profectui Deoque gloriae futura noverimus. Quoniam igitur
venerabilibus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi christiano no-
mini propagando praepositis consilium fuerit Apostolicam Praefecturam
Garouensem ad Vicariatum Apostolicum esse evehendam, Nos, quibus
omnia bona probantur, audito dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale
eiusdem Sacrae Congregationis Praefecto ; de sententia quoque venerabi-
lis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopi titulo Arcadiopolitani, in
Europa, eiusdemque Apostolici Delegati de Dakar; eorum insuper quo-
rum interest, si opus sit, consensum supplentes, re denique attentissimo
animo considerata, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur
statuimus. Apostolicam Praefecturam Garouensem, quae multo Patrum
Societatis Oblatorum a Maria Immaculata labore nonnihil accepto verbo
Dei profecerit, ad gradum et dignitatem Vicariatus Apostolici evehimus,
eodem nomine appellandi. Quem, volentes aliquo modo meritum prae-
mium retribuere animumque addere ad Ecclesiae fines latius proferendos,
iisdem Patribus, quos modo memoravimus, concredimus, ad Nostrum
tamen nutum et huius Apostolicae Sedis. Hunc Apostolicum Vicariatum
iis omnibus iuribus ditamus simulque obligationibus astringimus qui-
bus solent ceteri Apostolici Vicariatus ditari et astringi. Quod idem de
eius Praesulibus pro tempore dicendum est. Quae vero his Litteris decre-
vimus venerabilis Frater Marcellus Lefebvre, quem supra memoravi-
mus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo exsecutioni man-
dabuntur ei Delegationi praeerit. Cui autem contigerit haec omnia pe-
ragere eidem omnes potestates rei agendae necessarias tribuimus, quae
poterunt cuique viro subdelegari dummodo in ecclestiastica dignitate
constituto. Cum vero haec decreta ad effectum deducta fuerint, oneri
erit ei documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Con-
gregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. Has vero
536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens
Loco £B Plumbi
V
DANIAE
(HAFNIAE)
APOSTOLICUS VICARIATUS DANIAE AD DIOECESIS DIGNITATEM EVEHITUR HAFNIAE
NOMINE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Cong. de Prop. Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens
LITTERAE APOSTOLICAE
I
TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS ECCLESIAE SUBLACENSI SANCTI
ANDREAE CONFERUNTUR.
PIUS P P . XII
II
BEATA MARIA V., NOMINE (( DE LOS LIRIOS )) INVOCATA, OPPIDI « ALCOY )), INTRA
VALENTINAE ARCHIDIOECESIS FINES POSITI, PATRONA CAELESTIS ELIGITUR.
PIUS P P . XII
III
rea operibus et sacra supellectile affluii, ita ut visentes haud modica in-
cedat admiratio. Septimo igitur revoluto saeculo, ex quo Templum, ut
nunc cernitur, fuerat aedificatum, Venerabilis Frater Petrus Maria
Puech, Episcopus Carcassonensis, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris
nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo auditis, Nos, ex
Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deli-
beratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Lit-
terarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sancti Pauli, Narbo-
nensis Episcopi, in urbe Narbone et intra fines Carcassonensis dioecesis
positam, ad dignitatem Basilicae minoris evehimus omnibus cum hono-
ribus ac privilegiis, quae Templis itidem insignibus rite competunt.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de-
cernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper ex-
stare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et ob-
tinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in poste-
rum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ;
irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x
mensis Ianuarii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.
IV
INTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN IRANIANO IMPERIO ERIGITUR
P I U S P P . XII
Y
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM DA COSTA NUNES, ARCHIEPISCOPUM GOANUM ET
DAMANENSEM INDIARUMQUE ORIENTALIUM HONORIS CAUSA PATRIARCHAM :
AUREA ROSA SEDI GOANAE ET DAMANENSI, DE EVANGELIO PROPAGATO EGREGIE
MERITAS, TRIBUITUR.
PIUS P P . XII
P I U S P P . XII
EPISTULAE
I
P I U S P P . XII
nistros fidelesque apud vos gesta sunt, bonorum omnium Largitori pu-
blicae agendae sint grates ob innumera accepta beneficia atque auspi-
cia inde sumenda, ut praeclara maiorum exempla renoventur et fides
avita atque virtus nihil praeteriti fulgoris apud vos amisisse videantur.
Quot enimvero hodie nitent sacrae aedes post centum annos a condita
dioecesi, inter quas templum cathedrale renovato splendore coruscans,
quot vigent pia educationis caritatisque instituta et catholicorum soda-
litia, quam felicibus presbyterorum fideliumque auctibus grex iste ado-
levit! Nos itaque, dum de proxima faustitate laeto animo gratulamur,
tibi tuisque laborum sociis maiora in dies salutis fructuum incrementa
a Domino instanter ominamur. Hac spe freti, tibi, Venerabilis Frater,
ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali
ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctori-
tate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ec-
clesiae condicionibus lucrandam. Supernorum interea donorum in au-
spicium, inque peculiaris Nostrae dilectionis testimonium, Apostolicam
Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, universoque clero ac populo
tuae vigilantiae demandato amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i x mensis Iunii, anno
MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.
P I U S P P . XII
II
AD EMUM P. D. AUGUSTUM ALVARUM TIT. SANCTI ANGELI IN FORO PISCARIO
S. R. E. PRESB. CARDINALEM DA SILVA, ARCHIEPISCOPUM SANCTI SALVATORIS
IN BRASILIA, QUEM LEGATUM DELIGIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E
TOTA NATIONE BRASILIANA INDICTUM ATQUE AD SIMULACRO NOSTRAE DO-
MINAE DE NAZARETH IN BASILICA URBIS BELEMENSIS DE PARA CORONAM IM-
PONENDAM.
PIUS P P . XII
P I U S P P . XII
Acta Pii Pp. XII 547
III
AD EXCMUM P. D. IOANNEM IOSEPHUM MITTY, ARCHIEPISCOPUM SANCTI FRAN-
CISCI IN CALIFORNIA, PRIMO EXPLETO SAECULO AB EADEM ARCHIDIOECESI
CONDITA.
P I U S P P . XII
P I U S P P . XII
54:8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
IV
AD EXCMUM P. D. IOANNEM R. MAC DONALD, EPISCOPUM ANTIGONICENSEM AC
STUDIORUM UNIVERSITATIS SANCTO FRANCISCO XAVERIO DICATAE CANCELLA-
RIUM : SAECULO IMPLETO AB EADEM UNIVERSITATE CONDITA.
P I U S P P . XII
P I U S P P . XII
1
Cfr. lac. 1, 17.
3
S. T h o r n . 2-2*«, q. 188, a. 6.
550 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
V
AD EMUM P. D. MAÜRITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CAR-
DINALEM FELTTN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUEM LEGATUM ELIGIT
AD SOLLEMNIA CELEBRANDA IN MEMORIAM PRIMI ABEUNTES SAECULI AB
OBITU ANTONII FRIDERICI OZANAM.
P I U S P P . XII
PIUS P P . XII
NUNTIUS RADIOPHONICUS
3
AUGUST., In Ioann. Ev., tract. X X V I , n. 15-17: MIGNE P. L., t. X X X V , col. 1614.
3
IOANN., V I , 5 6 - 5 7 .
4
Cfr. IOANN., X I I I , 34, X V I I , 11, 20-23.
5
AUGUST., In Ioann. Ev., tràct. X X V I , n. 13: MIGNE, P. L., t. XXXV, col. 1613;
Conc. Trid. Sess. X I I I , c. 8.
Acta PU Pp. XII 553
6
CHRYSOST., In loann., hom. X L V I , n. 3: MIGNE, P. Gr., t. L I X , col. 261; CYRILL. HIER.,
Cateen., X X I I , n. 3 : MIGNE, P. G., t. X X X I I I , col. 1109; cfr. Lf Petr. I , 4.
7
Cfr. CHRYSOST. In I Cor., hom. X X I V , 2: MIGNE, P. G., t. LXI, col. 200.
8
Act., I V , 32.
' DlDACHE, IX, 4.
1 0
ItrSTiN., Apol., I , n. 65: MIGNE, P. G., t. V I , col. 428; EUSEBUIS, Hist. Ecc., 1. V . .
c. 24: M I G N E / P . G., t. X X , col. 505-508.
11
I Cor., X I , 17-21.
554 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale
Amados Filhos!
Se recordamos estes particulares, que vós certamente meditastes du-
rante o Congresso, è primeiro que tudo, para bendizermos a divina Ca-
ridade latente na Eucaristia e que tao luminosamente se manifesta nos
seus frutos ; é depois para Nos congratularmos paternamente convosco,
que, animados de viva fé, fazeis de Jesus Sacramentado o centro e a
fonte da vossa piedade; mas é também e sobretudo para vos exortamos a
que saibais haurir do Sacràrio sempre novas energías para um ardente
e operoso apostolado.
Hoje, como e mais, talvez, que em nenhuma das grandes crises da
historia, muitas forças inimigas ameaçam a paz e tendem a destruir a
uniäo internacional, nacional, social, familiar, individual, combatendo
a unidade da fé, a pureza e santidade da moral, a seriedade e ilibadez
dos costumes, a estabilidade e a concordia da familia, enfim a propria
vida crista ñas suas bases.
Seja-vos Jesus na Eucaristía, como no passado e mais ainda, fonte
constante de graças e energias, para näo vos deixardes arrastar pela
torrente de erros e vicios que alaga o mundo. Paca das vossas associaçoes
e das vossas familias copias vivas da Casa de Nazaré. Inspire-vos e su-
12
Visita inédita de Vièira, publicada por SERAFIM LEITE S. i. (Eist, da Comp, de
Jesus no Brasil, t. IV [Rio de Janeiro 1943], 114).
Acta Pii Pp. XII 555
stente o zelò do vosso apostolado, para que toda a grande familia brasilei-
ra, unida em verdadeira paz, ordern e progresso e modelando-se pela Sa-
grada Familia, se mostre digna de que sobre eia reine e espanda toda a
munificencia e carinbos de soberana Rainba e Mâe, Sfossa Senbora de
Nazaré, ho je solenemente coroada.
Em seu nome e em nome do Rei divino oculto sob os véus eucaristicos,
corno penhor das melhores bênçâos do céu, a vós, às vossas familias e a
toda a vossa grande Pàtria, damos com todo o afecto da Nossa alma a
Bênçâo Apostólica.
566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
i
HALIFAXIENSIS
DECRETUM
DISMEMBRATIONIS ET PRAEFECTURAE APOSTOLICAE INSULARUM BERMUDARUM
ERECTIONIS.
II
SAVONENS1S ET NAULENSIS
DECRETUM
DE VICARIO CAPITULARI ELIGENDO
III
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM
IV
AGRIENSIS ET TUDENSIS
DECRETUM
DE DIOECESIUM LIMITIBUS
V
PROVISIO ECCLESIARUM
3 6 - ACTA,'vol. X X n . 1 1 . — 2 8 - 9 - 1 9 5 3 .
562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
VI
PARENTIN, ET POLEN.
DECRETUM
DESIGNATIO TRIBUNALIS PRO APPELLATIONE
II
•NOTJNENSIS - GAOENSIS - SIKASSENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM --
i
TARVISINA
CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE BERTILLAE BOSCARDIN,, INSTITUTI SORORUM
MAGISTRARUM A S. DOROTHEA FILIARUM SACRORUM CORDIUM.
SUPER DUBIO
II
ROMANA SEU ANAGNINA
CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE DE MATTIAS, FUNDATRICIS INSTITUTI SORO-
RUM AB ADORATIONE PRETIOSISSIMI SANGUINIS D. N. I. C-
SUPER DUBIO
III
MATRITEN.
CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE DESOLATAE TORRES ACOSTA, FUNDATRICIS IN-
STITUTI SORORUM SERVARUM MARIAE INFIRMIS MINISTRANTIUM.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis causae Canonizationis prae-
dictae Beatae in casu et ad effectum de quo agitur.
IV
ROMANA SEU CORDURBEN.
CANONIZATIONIS BEATAE RAPHAELAS MARIAE A SACRO CORDE IESU, VIRGINIS,
FUNDATRICIS CONGREGATIONIS ANCILLARUM SSMI CORDIS IESU.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Venerabilem Dei Servam Raphaèlam Mariam a S. Corde Iesu, fun-
datricem Congregationis Ancillarum Ssmi Cordis Iesu, heroicum atti-
gisse virtutum fastigium edixit Summus feliciter regnans Pontifex
anno 1949, eamque, miraculis claram, superiore anno Beatarum Virgi-
num Albo sollemniter adscripsit.
Anno autem ab eius Beatificatione nondum elapso, placuit Deo huius
humillimae Famulae suae gloriam novis signis, eius intercessione obten-
tis, in dies amplius augere, ita ut via ad Canonizationem patefieri vi-
deatur.
Quare Revmus P. Raymundus Bidagor, S.I., Causae huius Postulator
legitime constitutus, Ancillarum Ssmi Cordis vota depromens, Sanctis-
simum Dominum Nostrum Pium Papam XII supplex rogavit, ut Beatae
Raphaëlae Mariae Canonizationis Causa resumeretur.
568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA OFFICIORUM
SEGRETERIA DI STATO
STATUTO
DELLA PONTIFICIA OPEBA DI ASSISTENZA IN ITALIA
TITOLO I
Art. 1
La Pontifìcia Opera di Assistenza, istituita da Sua Santità Pio
Pp. XII con Bescritto della Sua Segreteria di Stato in data 15 Giu-
gno 1953, ha personalità giuridica.
Essa ha la sua sede in Roma.
Art. 2
L'alta direzione e la vigilanza della Pontifìcia Opera sono añídate dal
Santo Padre a una Commissione Cardinalizia.
Art. 3
§ 1 - La Pontifìcia Opera promuove attività assistenziali e sociali in
Italia, in conformità ai principii della carità evangelica e secondo le di-
sposizioni della Santa Sede.
Acta, Officiorum 571
Art. 5
II Consiglio si compone :
del Presidente, che è nominato dal Santo Padre per la durata di
tre anni,
di un Vice-Presidente e di tre membri, nominati ogni tre anni dalia
Commissione Cardinalizia con l'approvazione del Santo Padre,
di cinque membri cooptati, scelti ogni tre anni, con il benestare
della Commissione Cardinalizia, tra i Delegati Regionali di cui all'art. 15,
e precisamente : uno dell'Italia Settentrionale, uno dell'Italia Centrale,
uno dell'Italia Meridionale, uno della Sicilia e uno della Sardegna,
del Delegato del Comitato Economico, ai sensi dell'art. 10, § 2.
Il Consiglio nomina un proprio Segretario.
Art. 6
Il Consiglio :
1. formula ogni anno il programma generale dell'attività della
Pontifìcia Opera e stabilisce le iniziative da prendere ai sensi dell'art. 3,
2. studia i problemi concernenti l'attività della Pontifìcia Opera
e delibera al riguardo,
3. esamina ed approva le relazioni del lavoro svolto dalla Presi-
denza e dalla Giunta, nonché i piani di organizzazione e di assistenza
572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Art. 7
§ 1 - Il Presidente :
1. rappresenta la Pontifìcia Opera,
2. mantiene i rapporti con le Autorità Ecclesiasticbe e Civili,
3. sottopone all'approvazione della Commissione Cardinalizia il
programma generale di attività e le iniziative della Pontifìcia Opera,
nonché le deliberazioni del Consiglio, ai sensi dell'art. 6,
4. cura l'attuazione delle deliberazioni del Consiglio,
5. convoca e presiede le riunioni del Consiglio, della Giunta e
del Comitato Economico,
6. convoca e prepara il Congresso Nazionale, ai sensi dell'art. 6,
n. 6, e dell'art. 14,
7. nei casi d'urgenza può, d'intesa con la Giunta, adottare provve-
dimenti, che dovrà sottoporre alla ratifica del Consiglio nella prima
riunione successiva,
8. dirige, con l'approvazione della Giunta, gli Unici della Ponti-
fìcia Opera e ne nomina il personale,
9. svolge azione informativa, propulsiva e coordinatrice delle De-
legazioni Regionali e ne vigila l'attività ; riunisce, d'intesa con la Giunta,
i Delegati Regionali ogni volta che lo ritenga necessario,
10. corrisponde con le Opere Diocesane di Assistenza, ai sensi del-
l'art. 3, §§ 3 e 4,
11. quando le circostanze lo richiedano, convoca con il consenso
del Consiglio, e presiede i convegni nazionali o regionali di dirigenti
delle Opere Diocesane di Assistenza; a tali convegni partecipano an-
che i Delegati Regionali.
§ 2 - Gli atti riguardanti contratti e obbligazioni, stipulati a nome
Acta Officiorum 573
Art. 9
Art. 10
Art. 11
§ 1 - Il Comitato Economico :
1. amministra il patrimonio della Pontificia Opera al fine di for-
nire i mezzi economici necessari perula sua attività,
2. riceve ed amministra le offerte e i soccorsi che pervengono alla
Pontifìcia Opera,
3. delibera sui propri bilanci preventivi e consuntivi,
4. esamina i piani di organizzazione e di assistenza della Ponti-
fìcia Opera, ai sensi dell'art. 6, n. 3,
5. approva i bilanci preventivi e consuntivi della Pontificia Opera,
ai sensi dell'art. 6, n. 4,
§ 2 - È funzione del Delegato del Comitato Economico di eseguire
le deliberazioni del Comitato stesso.
Art. 12
Art. 13
Art. 15
Art. 16
TITOLO II
Art. 17
Art. 18
Art. 19
LITTERAE ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE H A B E N T E S : A N N U S M A R I A N U S U B I -
PIUS PP. X I I
VENERABILES FRATRES
S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM
37 - ACTA, vol. X X , n. 1 2 . — 8 - 1 0 - 1 9 5 3 .
578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
que explicat: « Beata Virgo ..... Mater Dei est; ergo purissima
est et sanctissima, adeo ut sub Deo maior puritas intellegi ne-
11
queat ».
Ac ceteroquin, si rem intento reputamus animo, ac praeser-
tim si incensissimum súavissimumque consideramus amorem,
quo Deus Matrem Filii sui Unigeniti procul dubio prosecutus
est ac prosequitur, qua ratione vel solummodo arbitrari possu-
mus eam fuisse, etsi brevissimo temporis spatio, peccato obno-
xiam divinaque gratia privatam ? Poterat certe Deus, Redempto-
ris meritorum intuitu, hoc praeclarissimo privilegio eam do-
nare; id igitur factum non esse ne opinari quidem possumus.
Decebat siquidem Redemptoris Matrem talem esse, ut exstaret,
quantum fieri posset, ipso digna; atqui digna non fuisset, si
hereditaria labe infecta, etsi primo tantum conceptionis suae
momento, teterrimae fuisset Satanae dominationi subiecta.
Neque asseverari potest hac de causa minui Redemptionem
Christi, quasi iam non ad universam pertineat Adami subolem ;
atque adeo aliquid de ipsius Divini Redemptoris munere ac di-
gnitate detrahi. Etenim si rem funditus diligenterque perspi-
cimus, facile cernimus Christum Dominum perfectissimo quo-
dam modo divinam Matrem suam revera redemisse, cum, ip-
sius meritorum intuitu, eadem a Deo praeservata esset a qua-
vis hereditaria peccati labe immunis. Quamobrem infinita Iesu
Christi dignitas eiusque universalis Redemptionis munus hoc
doctrinae capite non extenuatur vel remittitur, sed augetur
quam maxime.
Immerito igitur acatholici et novatores non pauci hac etiam
de causa nostram reprehendunt atque improbant erga Deipa-
ram Virginem pietatem, quasi nos aliquid ex cultu uni Deo ac
Iesu Christo debito subducamus ; cum contra, quidquid honoris
venerationisque caelesti Matri nostrae tribuimus, id procul du-
bio in Divini eius Filii decus redundet, non modo quod ex ipso
11
Corn, a Lapide, in Matth., I, 16.
582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
12
Prov. XVII, 6.
11
Bulla Ineffabilis Deus.
14
Ibidem
Acta Pii Pp. XII 583
15
A. A. S., vol. XXXV, p. 744..
5.84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
II
17
Ier. I I , 13.
" Io. XIV, 6.
586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
21
Cfr. II Cor., I, 3.
2 1
S . BERN., Epist: 221, 3 ; MIGNE P. L., CLXXXII, 3 6 , 3 8 7 .
Acta Pii Pp. XII 591
23
Cfr. Io. X, 16.
24
LEO XIII, Enc. Octobri mense, d. 22 Sept., a. 1891; Acta Leonis XIII, XI, p. 312.
25
Cfr. ISAI., IX, 6.
20
C i c , Phil. II, 44.
592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LITTERAE APOSTOLICAE
I
SANCTUS SYMPHORIANUS, MARTYR, PRAECIPUUS PAGI AB EO APPELLATI ET
PROPE URBEM TURONENSEM POSITI PATRONUS CAELESTIS DECLARATUR.
PIUS P P . XII
Ii
BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE AFFICITUR TEMPLUM DIVINI SERVA-
TORIS IN URBE (( DINAN )) INTRA BRIOCENSIS DIOECESIS FINES EXSTANS.
PIUS P P . XII
GILDO BRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis
Acta Pii Pp. XI1 595
EPISTULA
P I U S P P . XII
ALLOCUTIONES
Soyez les bienvenus, Messieurs, vous qui avez voulu profiter de votre
Primum Symposium Internationale G-eneticae Medicae, pour Nous ren-
dre visite. Nous répondons à votre délicate attention en manifestant
Notre joie de pouvoir passer quelques instants avec vous.
Pendant ces dernières années, un certain nombre de Congrès de scien-
ces naturelles se sont réunis ici. La caractéristique de votre science, ce
qui la distingue parmi d'autres branches de la biologie et de la médecine,
c'est sa jeunesse. Mais en dépit de son jeune âge, elle se signale par un
développement rapide et les objectifs à longue portée, on serait presque
tenté de dire téméraires, qu'elle s'est proposés.
Ces objectifs suscitent un vif intérêt de la part des institutions qui
s'occupent de l'homme comme personnalité morale, de sa formation, de
l'éducation qui doit façonner en lui un caractère mûr, ferme, conscient
de ses responsabilités, de sa manière de penser et d'agir dans les questions
décisives pour le temps comme pour l'éternité. En réponse au souhait
que de votre part on Nous a adressé, Nous n'avons donc pas cru pouvoir
refuser de vous dire quelques mots au sujet de vos travaux et de vos
efforts.
En fait, parmi les branches si diverses de la biologie, les recherches
les plus dynamiques sont peut-être celles de la génétique, c'est-à-dire
de la science de la transmission héréditaire de caractères déterminés,
qui s'effectue d'une génération à l'autre selon des règles fixes. Dans
Notre exposé, Nous voudrions d'abord mentionner quelques points que
Nous empruntons à la littérature du sujet; ils sont donc du domaine
de votre compétence et Nous vous laissons le soin d'en apprécier l'exacti-
tude. A ces données, Nous voudrions rattacher quelques considérations
de base, qui puissent servir de norme pour l'appréciation métaphysique
et morale de tel ou tel principe théorique de la génétique actuelle et, plus
encore, pour leur application dans la réalité de la vie.
La génétique ne renseigne pas seulement sur les faits, mais aussi sur
la nature et les lois de l'hérédité. La transmission du patrimoine héré-
ditaire, dit-elle, s'effectue selon des lois strictes, dont certaines sont
bien connues, tandis que d'autres demandent un examen plus appro-
fondi. Les lois mendéliennes, établies d'abord par l'Augustin Gregor
Mendel qui a bien mérité de votre science et à qui on a dédié un Institut
scientifique dans la ville de Rome, sont des schèmes de la transmission
et de la répartition aux descendants des éléments porteurs de l'hérédité,
c'est-à-dire des gènes. C'est un groupe de gènes qui se trouvent dans
le noyau des cellules sexuelles, qui constitue le support matériel des
caractères. La génétique aûirme que l'héritage comprend l'ensemble des
gènes de tous les chromosomes des cellules sexuelles; elle indique les
multiples combinaisons que produit la rencontre des gènes transmis ; elle
parle d'homozygotes et d'hétérozygotes; elle attire l'attention sur le
fait que dans les hétérozygotes, c'est-à-dire lors de la rencontre de gènes
porteurs de variétés des mêmes caractères, il arrive que certains gènes
aient pour ainsi dire le dessous, les gènes <( récessifs », et soient supplan-
tés par les autres, les « dominants ». Cependant ils se conservent inté-
gralement dans l'héritage et sont transmis avec lui si bien que, aux
générations suivantes, en l'absence de gènes dominants, ils peuvent
réapparaître dans toute leur ancienne fraîcheur.
Vos ouvrages soulignent une caractéristique de la transmission héré-
ditaire : les gènes se montrent quasi inattaquables et d'une immutabi-
lité rigide. On aurait prouvé des milliers de fois que, p. ex., des aptitu-
des acquises ou des mutilations ne les modifient pas et ne passent pas
à la postérité. La littérature du sujet désigne cette opinion sous le nom
de (( génétique classique ». Néanmoins récemment les généticiens russes
l'auraient contestée et auraient nié la stabilité des facteurs héréditaires.
Cependant tous reconnaissent sans contestation la capacité d'adapta-
tion et de réaction des facteurs héréditaires vis à vis des circonstances
extérieures, en particulier des différents climats. Ainsi une seule et même
plante, avec le même patrimoine, pourrait prendre suivant les climats
une apparence tellement différente que le profane la regarderait comme
une plante d'une autre espèce. La génétique dit ici : le patrimoine ne
contient fondamentalement aucune forme extérieure, mais seulement la
capacité de réagir aux différents climats par telle ou telle forme exté-
rieure ; le patrimoine ne contiendrait donc ainsi qu'une norme de réaction.
De telles modifications, explique la génétique, ne sont pas rares dans
le processus de l'hérédité ; il n'y a là cependant aucun changement dans
les éléments constitutifs du patrimoine. Les êtres vivants reçoivent leurs
Acta Pii Pp. XII 599
tes les grandes lois ontologiques, parce que, sans elles, il devient im-
possible de comprendre la réalité : Nous pensons surtout aux principes
de contradiction, de raison suffisante, de causalité et de finalité.
Vos écrits Nous permettent de supposer que vous êtes d'accord avec
Notre conception de la vérité. Vous voulez dans vos recherches atteindre
la vérité et vous baser sur elle pour tirer vos conclusions et bâtir vos
systèmes. Vous admettez donc qu'il y a des faits objectifs, et que la
science a la possibilité et l'intention de comprendre ces faits, non d'éla-
borer des phantasmes purement subjectifs.
La distinction entre les faits certains et leur interprétation ou leur
sjrstématisation est aussi fondamentale pour le chercheur que la défini-
tion de la vérité. Le fait est toujours vrai, parce qu'il ne peut y avoir
d'erreur ontologique. Mais il n'en va pas ainsi sans plus dans son éla-
boration scientifique. Ici, on court le danger de formuler des conclu-
sions prématurées et de commettre des erreurs de jugement.
Tout cela impose le respect des faits et de l'ensemble des faits, la pru-
dence dans renonciation de propositions scientifiques, la sobriété du
jugement scientifique, la modestie si appréciée chez le savant et qu'ins-
pire la conscience des limites du savoir humain ; cela favorise l'ouver-
ture d'esprit et la docilité du véritable homme de science bien éloigné
de tenir à ses propres idées, quand elles s'avèrent insuffisamment fon-
dées et, finalement, cela conduit à examiner sans parti-pris les opinions
d'autrui et à les juger.
Quand on possède cette disposition d'âme, au respect de la vérité
s'unit tout naturellement la véracité, c'est-à-dire l'accord entre les con-
victions personnelles et les positions scientifiques exprimées par la pa-
role et l'écrit.
L'exigence de vérité et de véracité appelle encore une observation à
propos de la connaissance scientifique : il est rare qu'une seule science
s'occupe d'un objet déterminé. Elles sont souvent plusieurs, qui le trai-
tent chacune sous un aspect différent. Si leur enquête est correcte, la
contradiction entre leurs résultats est impossible, car cela supposerait
une contradiction dans la réalité ontologique. Or la réalité ne peut se
contredire.
Si malgré tout il surgit des contradictions, elles ne peuvent résulter
que d'une observation fautive ou de l'interprétation erronée d'une obser-
vation exacte, ou encore du fait que le chercheur, dépassant les limites
de sa spécialité, s'est avancé sur un terrain qu'il ne connaît pas. Nous
pensons que cette indication aussi s'impose avec évidence à toutes les
sciences.
Acta Pii Pp. XII 603
n'est que l'instrument, tandis que l'âme est l'artiste qui joue de cet ins-
trument ; sans doute l'habileté de l'artiste peut compenser maint défaut
de l'instrument ; mais on joue mieux et plus facilement sur un instrument
parfait; et lorsque sa qualité descend en dessous d'une limite détermi-
née, il devient absolument impossible de l'utiliser — sans tenir compte
du fait que, en dehors de toute comparaison, le corps et l'âme, la ma-
tière et l'esprit constituent dans l'homme une unité substantielle.
Mais cependant, pour en rester à cette comparaison, la génétique en-
seigne à mieux comprendre l'instrument dans sa structure et ses varia-
tions et à le mettre en état de mieux jouer. En observant la lignée d'un
homme, on peut, à condition de rester dans certaines limites, établir le
diagnostic des dispositions qu'il a reçues dans son patrimoine et le pro-
nostic des caractères hérités qui se manifesteront en bien et, ce qui est
encore plus important, de ceux aussi qui trahissent une tare héréditaire.
Aussi limitée que puisse être l'influence directe sur le patrimoine hé-
réditaire, la génétique pratique n'est pas du tout réduite au rôle de spec-
tateur passif. La vie quotidienne déjà montre les effets extrêmement
nuisibles de certaines façons d'agir des parents dans la transmission na-
turelle de la vie. De tels procédés avec les intoxications et les infections
qu'ils provoquent sont à prohiber autant que possible et la génétique
cherche et indique les moyens d'atteindre ce but. Ses conclusions portent
en particulier sur les combinaisons de patrimoines de diverses lignées :
elle signale celles qu'il faut favoriser, celles que l'on peut tolérer et celles
que l'on doit déconseiller au point de vue de la génétique et de l'eugénique.
La tendance fondamentale de la génétique et de l'eugénique est d'in-
fluencer la transmission des facteurs héréditaires pour promouvoir ce
qui est bon et éliminer ce qui est nocif ; cette tendance fondamentale est
irréprochable au point de vue moral. Mais certaines méthodes pour at-
teindre le but donné et certaines mesures de protection sont moralement
contestables, de même par ailleurs qu'une estime déplacée pour les fins
de la génétique et de l'eugénique. Permettez-Nous de citer les déclara-
tions d'un des plus importants généticiens actuels : dans une lettre qu'il
vient de Nous adresser, il regrette que, malgré ses progrès énormes, la
génétique « au point de vue technique et analytique se soit empêtrée dans
de multiples erreurs doctrinales, telles que le racisme, le mutationnisme
appliqué a la Phylogenese pour expliquer en termes modernes l'évolution-
nisme darwinien, le contrôle des naissances de tous les tarés ou présu-
més tels par des moyens préventifs ou des pratiques abortives, l'obliga-
tion du certificat prénuptial, etc. ».
En fait, il est certaines mesures de défense génétiques et eugéniques
606 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale
Il
Sacerdotibus ab Italiae Episcopis pro iuvenibus ab Actione Catholica
deputatis qui Studio de recta religiosa iuvenum institutione Romae
adfuerunt .*
cito, pacifico ma ardito, pronto alla difesa, alla conquista, alla positiva
costruzione.
2. Ma proprio questo tenerissimo amore per i giovani, e le speranze
che riponiamo in loro, Ci riempiono talvolta di ansia per i pericoli che
essi incontrano quasi dappertutto, fatti — come ognuno vede — oggetto
di tante insidie, di tanti assalti, in questo mondo, che li stordisce col suo
frastuono, che li stanca con la sua perpetua irrequietezza, che li diso-
rienta col suo relativismo quanto alla verità e all'errore, al bene e al
male, che li affascina con la sua policromia, che li avvilisce con la sua
volgarità, che l'incatena con la sua lussuria.
Non vi è anima pensosa delle sorti del mondo, che non viva in ap-
prensione per i giovani, mentre non è diffìcile di accorgersi che sul loro
cammino sono in agguato ladri e malfattori, pronti ad assalirli, a de-
predarli, a ferirli, e poi a scomparire, lasciandoli semivivi sulla via. In
questa strage spirituale, perpetrata giorno per giorno, ora per ora, non
si fanno eccezioni per alcuna categoria, non si bada a spese, nè vi è
esclusione di mezzi e di colpi da parte di una malvagia e complessa in-
dustria del peccato.
Sa il Signore la Nostra tristezza di fronte a questo spettacolo di mor-
te : quando domenica scorsa leggevamo nella Messa il Santo Vangelo
e consideravamo il pianto sconsolato della vedova di Naim, Noi avremmo
voluto supplicare Gesù di tornare nel mondo per asciugare le lacrime della
Chiesa. Vi è per le nostre strade come un macabro corteo di anime mor-
te o morenti ! E il peggio si è che non poche di esse, anche se Gesù si av-
vicinasse loro per operare il miracolo della risurrezione, volgerebbero
altrove lo sguardo e preferirebbero la morte alla vita.
Poiché i tempi urgono e il multiforme nemico diviene ogni giorno più
subdolo e invadente, bisogna al più presto dare inizio a una vasta azione
di salvezza e di riacquisto, a cui desideriamo che cooperino tutte le forze
cattoliche con intelligente e tenace zelo.
3. E grande dunque l'impresa da compiere : espellere il nemico, che
fosse già penetrato in grembo alle vostre Associazioni, sbarrargli il passo
ove tenta di entrare, e finalmente uscire in campo per la salvezza di tutti
i giovani. Per questa impresa facciamo una solenne esortazione a tutti
i Nostri carissimi figli Aspiranti e Iuniores. Siamo sicuri che, se i cin-
quecentomila ragazzi fossero qui presenti, Noi non avremmo avuto nem-
meno il tempo di formulare interamente l'invito, perchè già sarebbe
risonato come un tuono il Si dell'adesione pronta e gioiosa. Ma, affin-
chè l'esito della grande impresa non venga compromesso da ambiguità
39 - ACTA. vn!. XX ti. 12. — 8-10-1953.
610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
NUNTIUS RADIOPHONICUS
1
Cfr. 1 Cor. 11, 18 e segg.
Acta Pii Pp XII 615
i
COLIMENSIS - TACAMBARENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
II
PORTUS GRATIAE
DECRETUM
DB CONCATHEDRA LIS ERECTIONE
III
DECLARATIO
i
BIRMANIAE MERIDIONALIS
(DE RANGOON)
DECRETUM
VICARIATUS APOSTOLICUS BIRMANIAE MERIDIONALIS DEINCEPS (( DE RANGOON ))
NUNCUPABITUR.
II
PROVISIO ECCLESIARUM
III
NOMINATIONES
i
ROMANA
CANONIZATIONIS BEATI VINCENTII P ALLOTTI, CONFESSORIS, FUNDATORIS SOCIE-
TATIS APOSTOLATUS CATHOLICI.
SUPER DUBIO
II
L U G D U N E N , SEU M E C H L I N I E N , SEU VI V ARIEN.
CANONIZATIONIS BEATAE M. VICTORIAE TERESIAE COUDERC, VIRGINIS, CONFUNDA-
TRICIS SOCIETATIS DOMINAE NOSTRAE A RECESSU COENACULI.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
tutum eius heroicitas patenter reniduit, populo eam <( Sanctam » con-
clamante. Quam famam, in dies crebescentem, Deus caelestibus signis,
eadem deprecante, visus est confirmare. Quare, servatis de iure servan-
dis, Pius Papa XI, anno 1935, Venerabilem Mariam Victoriam Teresiam
Oouderc heroum in modum coluisse virtutes edixit; duobusque dein ap-
probatis miraculis, Pius Papa XII, feliciter regnans, eam die 4 Novem-
bris 1951, in Patriarchali Basilica Petriana, caelitum Beatorum hono-
ribus solemniter cumulavit.
Ex eo die fidelium erga novensilem Beatam pietas ita est aucta, ut
cum a pluribus in suis necessitatibus constitutis invocata sit, feliciter
contigerit ut iam plures mirae sanationes, eadem intercedente, a Deo
effectae asserantur. Idcirco Sacrorum Antistites plures, inter quos tres
Eminentissimi Patres Cardinales ipseque Vivariensis Episcopus impen-
sis precibus Sanctissimum Dominum nostrum Pium Papam XII roga-
verunt ut Beatam Mariam Victoriam Teresiam Couderc Sanctorum albo
adscribere benigne dignaretur.
Instante igitur Revmo Domino Rogerio Michaele Jeune, Societatis
Presbyterorum a S. Sulpitio Procuratore Generali huiusque Causae Po-
stulatore legitime constituto, infrascriptus Cardinalis S. Rituum Congre-
gationis Pro-Praefectus et Causae ipsius Ponens seu Relator, in ordina-
rio eiusdem S. Rituum Congregationis coetu die 14 huius mensis habito,
dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptio-
nis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi porro ac Revmi Pa-
tres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, relatione Cardinalis
Ponentis auscultata, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei
Promotore Generali, rescribere censuerunt : Affirmative idest signandam
esse commissionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit.
Facta demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem, die
subsignata, fideli relatione, Sanctitas Sua, Eminentissimorum Patrum
sententiam ratam habens, commissionem reassumptionis Causae Canoni-
zationis Beatae Mariae Victoriae Teresiae Couderc, Virginis, propria
Ipsius manu subsignare dignata est.
Datum Komae, die 26 Iulii 1953.
DIARIUM R O M A N A E CURIAE
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
CONCORDATO CONCORDATO .
TRA LA ENTRE LA
SPAGNA ESPANA
In nome En el nombre
della Santissima Trinità de la Santísima Trinidad
Articolo I Artículo I
Articolo II Artículo II
Articolo I I I Artículo I I I
Articolo IV Artículo IV
Articolo V Artículo V
Articolo VI Artículo VI
gorio XIII, i sacerdoti spagnuoli ele- gorio XIII, los sacerdotes españoles
veranno giornalmente preghiere per diariamente elevarán preces por Es-
la Spagna e per il Capo dello Stato, paña y por el Jefe del Estado, según
secondo la formula tradizionale e le la fórmula tradicional y las pres-
prescrizioni della Sacra Liturgia. cripciones de la Sagrada Liturgia.
Articolo IX Artículo IX
Articolo X Artículo X
Articolo XI Artículo XI
Articolo XV Artículo XV
Articolo XX Artículo XX
Lo Stato curerà che nelle sue isti- El Estado cuidará de que en las
tuzioni e servizi di formazione della instituciones y servicios de forma-
pubblica opinione, in particolare nei ción de la opinión pública, en par-
programmi della radio e della tele- ticular en los programas de radio-
visione, sia dato un conveniente po- difusión y televisión, se dé el con-
sto alla esposizione e difesa delle ve- veniente puesto a la exposición y
rità religiose, per mezzo di sacer- defensa de la verdad religiosa por
doti e religiosi designati d'accordo medio de sacerdotes y religiosos de-
con il rispettivo Ordinario. signados de acuerdo con el respec-
tivo Ordinario.
L. © S. L. © S.
DOMENICO TARDINI ALBERTO MARTÍN ARTAJO
L. © S.
FERNANDO MARÍA CASTIELLA Y MAÍZ
En relación
Circa l'articolo I con el artículo I
En relación
Circa l'articolo II con el artículo II
En relación
Circa l'articolo XXIII con el artículo XXIII
Sarà sufficiente, a tal fine, che sia A tal fin, será suficiente la pre-
presentata all'Ufficio civile compe- sentación en las oficinas de Registro
tente copia autentica dell'atto di civil de una copia auténtica del acta
matrimonio, rilasciata dal Parroco de matrimonio extendida por el Pá-
nella cui Parrocchia il matrimonio rroco en cuya Parroquia aquel se
fu celebrato. haya celebrado.
Dell'avvenuta trascrizione sarà La citada inscripción será comu-
data comunicazione al Parroco com- nicada al Párroco competente por
petente, dall'incaricato del Registro el encargado del Registro civil.
civile.
En relación
Circa l'articolo XXV con el artículo XXV
En relación
Circa l'articolo XXXII con el artículo XXXII
Escuelas Militares y a todos los fie- Escuelas Militares y a todos los fie-
les de ambos sexos, ya seglares ya les de ambos sexos, ya seglares ya
religiosos, que presten servicio esta- religiosos, que presten servicio esta-
blemente, bajo cualquier concepto, blemente, bajo cualquier concepto,
en el ejército, con tal de que resi- en el ejército, con tal de que resi-
dan babitualmente en los cuarteles dan habitualmente en los cuarteles
o en los lugares reservados a los sol- o en los lugares reservados a los sol-
dados, dados.
L. © S. L. © S.
DOMENICO TARDI NI ALBERTO MARTÍN ARTAJO
l . £B S.
FERNANDO MARÍA CASTIELLA Y MAÍZ
656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
PROCESSO VERBALE
EPISTULAE
I
AD REVMUM P. PETRUM ABELLÁN, S. I . , RECTOREM MAGNIFICUM PONT. STU-
DIORUM UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN URBE : QUARTO EXPLETO SAECULO
AB EIUSDEM UNIVERSITATIS CONSTITUTIONE.
PIUS P P . XII
Quare, cum Leo XIII, Decessor Noster imm. mem., innovare voluit
Philosophiam et Theologiam per instauratum Angelici Doctoris doctri-
nae studium, fidissimis eius seetatoribus voluistis annumerari. Sic pariter
nostro tempore, cum docendi discendique ratio in sacris disciplinis esset
ad novas necessitates amplificanda ; aliis institutis magisteriis, quibus
apti doctores ad subtiliores amplioresque doctrinas appararentur, novas
de altioribus studiis normas condidistis, quas Constitutio Apostolica
« Deus scientiarum Dominus » postea confirmavit, et quas vos etiam-
nunc pergitis cum fide et utiliter servare. Curate igitur ut gloriosa haec
a maioribus tradita studiorum ratio maneat incorrupta, et solidas
doctrinas tenentes, novos investigationum progressus sollicite persequi
ne spernatis.
Hac studiorum amplitudine et apta temporibus accommodatione illecti
alumni ex toto Orbe terrarum in posterum etiam, ut fore omnino con-
fidimus, ad vos convenient magno numero, certa spe freti posse se in
hac Alma studiorum Matre perfecta illa institutione donari, qua valeant
in sua quisque natione apostolicum munus explere. Sentiant, dum ve-
stras scholas frequentant, eam animorum coniunctionem qua voluntates
ad idem munus conglutinantur et Ecclesiae unitas per caritatem ad vi-
vum exprimitur. Etenim hac nostra aetate, si alias unquam, consociati
conspirantesque singulorum labores, non vero disiuncti, victoriam de ho-
stibus consequentur. Deerit autem, ut probe nostis, et laborum conspi-
ratio et plena certaque victoria, si proelium contra erroris et peccati ne-
quitiam non uno duce Christo et eius in terris Vicario committatur.
Sit denique haec Universitas Studiorum, quae a Magno Pontifice ap-
pellata est Gregoriana, reapse semper Pontificia, quod facile vobis erit,
cum sitis cum Romana veritatis Cathedra ita propinquitate finitimi, ut ex
hoc fonte ipso possitis incorruptam veritatem haurire. Sancti Ignatii,
Collegii Romani conditoris ac patris, vestigia sequentes, qui mirabiles
illas regulas « ad sentiendum cum Ecclesia » tradidit et sua vita expres-
sit, teneatis firmiter Christi doctrinam, quae integra servatur infalli-
bili Petri Cathedrae Magisterio, integra traditur.
Concedat Deus propitius, ut ex huius Universitatis scholis prodeant
in apertum apostolatus campum novae semper sacerdotum turmae, quae
cum reconditiore doctrina copulent studium animarum, quae non sibi
gloriam conquirant, sed Iesu Christo, et aeternam hominum salutem,
nulla habita patriae ratione, nullo praetermisso labore, nulla non for-
titer sublata, etiam vitae, iactura.
Concedat et Beatissima Virgo Maria, quam « Sedem Sapientiae »
invocatis et Patronam, ut memores beneficiorum et rerum superiore
664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
PIUS P P . XII
II
AD EXCMUM P. D. MARTINUM IOANNEM 0'CONNOR, EPISCOPUM TIT. THESPIEN-
SEM, RECTOREM PONTIFICII COLLEGII FOEDERATARUM AMERICAE CIVITATUM
IN URBE.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
III
P I U S P P . XII
Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. —
Quum octogesimum aetatis annum propediem sis auspicato expleturus,
hoc profecto laetabile eventum Nostra gratulatione secundisque ominibus
prosequi et nobilitare placet. Immo eo libentius, quod ipse in iuventutis
flore ex eodem studiorum instituto, ex quo Nos, sacram doctrinam hausi-
sti, Nosterque socius et consors fuisti in hisce aedibus Vaticanis tam no-
bilium laborum, suavibusque arctisque amicitiae vinculis Nobiscum de-
vinctus es. Exinde usque ad istam provectam aetatem, nullo non tempore
Ecclesiae Sedique huic Apostolicae, quattuor Romanis Pontificibus fide-
lissime inserviens, sollertem adsiduamque operam navasti. In comperto
sunt enim partes etiam graviores, quas in Ofiicio publicis curandis Eccle-
siae negotiis quondam sustinuisti, praesertim inter prioris magni belli
666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
PIUS P P . XII
ALLOCUTIONES
I
Iis qui interfuerunt Conventui internationali sexto de (( Microbiologia »,
Romae habito*
manière aussi vaste que soigneuse, et venir, à cette occasion, Nous ren-
dre visite. Nous sommes particulièrement sensibles à votre démarche,
car, vous le savez, Nous ne ménageons pas Notre estime aux hommes de
science et, en général, à tous ceux qui consacrent leurs forces aux idéals
qui ennoblissent l'humanité.
Si l'on résume habituellement l'histoire de l'homme en une succession
de guerres qui tuent sans pitié et souvent, hélas !, sans raison, il est
d'autres batailles non moins meurtrières, plus ardues à mener et plus
sournoises, celles qui se livrent contre des ennemis invisibles, les in-
finiment petits, les microbes. Un ennemi d'apparence bien inoffensive,
cependant, dont les dimensions varient de quelques millièmes à quelques
millionièmes de millimètre, mais doté du pouvoir de se multiplier avec
une rapidité prodigieuse et d'élaborer de redoutables toxines, qui em-
poisonnent et souvent détruisent l'organisme qui s'est laissé envahir.
Saura-t-on jamais ce qu'était aux époques antérieures la terreur des
malheureux, sur qui s'abattaient les épidémies ; des villes, des pays se dé-
peuplaient en quelques semaines, faute d'un remède capable d'arrêter
le mal, en neutralisant sa cause. L'un de ces fiégux, le typhus exanthé-
matique, dont les victimes se sont comptées par millions, semblait si
intimement lié au sort de l'humanité qu'on lui a donné le nom d'(( his-
torique ». Déjà dans l'Antiquité, l'historien de la guerre du Péloponèse,
Thucydide, a tracé de la « peste d'Athènes » une description fameuse et
tragique dans sa précision. Mais il a suffi, pour tracer la voie à des me-
sures prophylactiques efficaces que Charles Nicolle découvrît quel in-
secte transmettait le microbe responsable. Depuis lors la pratique sys-
tématique de la désinfection a supprimé l'une des conséquences les plus
meurtrières qu'entraînaient presque inévitablement les guerres du Moyen
Age et des temps modernes.
A présent, peste, typhus, choléra, variole ne sont presque plus, dans
les pays d'Occident du moins, que des noms sur lesquels plane encore un
sentiment d'effroi, le souvenir de catastrophes lointaines et celui des hé-
ros, qui n'ont pas hésité à exposer et à donner leur vie pour venir au
secours des infortunés. Aujourd'hui, on connaît les agents de ces mala-
dies, on sait comment les empêcher de nuire et surtout prévenir leur in-
vasion. De vastes laboratoires, datés d'équipements modernes, fabriquent
en abondance vaccins et sérums qui fourniront à l'organisme le moyen de
e
lutter efficacement contre l'infection. Au x i x siècle déjà, mais surtout
ces dernières années, on a remporté aussi des succès spectaculaires. Que
de vies sauvées par l'emploi des antibiotiques, en particulier pendant la
dernière guerre!
668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
II
Í r i
11
à ce sujet : qu'il présente les faits médicaux comme des faits, leur inter-
prétation médicale comme une interprétation, les conclusions médicales
telles quelles, les avis médicaux comme des avis. Ce dernier terme dési-
gne les déclarations du client au médecin, par lesquelles celui-ci grâce
à sa compétence obtient peut-être des éclaircissements, auxquels le client
lui-même probablement n'a pas pensé du tout, et que le profane, et même
le juge dépourvu de formation médicale, n'aperçoivent pas. L'expert
doit donner son avis de telle sorte que les nuances indiquées soient clai-
rement perceptibles.
Mais vous mentionnez des détails concrets et voulez être renseignés
à ce propos. Nous en prenons le point central que vous désignez par ces
mots : « il nous arrive d'émettre des avis dans les procès d'annulation
de mariage pour " impotentia generandi " )). '
Pour répondre exactement à cette question, il peut être utile avant
tout de dissiper les malentendus autour du concept d'« impotentia ou
potentia generandi ». « Potentia generandi » revêt parfois un sens si
large, qu'il comprend tout ce que doivent posséder les deux partenaires
pour procréer une nouvelle vie : les organes internes et externes, ainsi
que l'aptitude aux fonctions qui répondent à leur finalité. L'expression
est prise aussi en un sens plus étroit et ne comprend alors que ce qui
est exigé en marge de l'activité personnelle des époux, pour que cette
activité puisse réellement engendrer la vie sinon dans tous les cas, au
moins par elle-même et d'une façon générale. En ce sens, la « potentia
generandi » s'oppose à la « potentia Coeundi ».
Les conditions requises pour la « potentia coeundi » sont déterminées
par la nature et se déduisent du mécanisme de l'acte. En cela l'action
des conjoints, au point de vue biologique, est au service de la matière
séminale qu'elle transmet et reçoit. A quoi peut-on voir que la « poten-
tia coeundi » existe réellement et que par conséquent l'acte des époux
comporte tous ses éléments essentiels? Un critère pratique bien qu'il ne
vaille pas sans exception dans tous les cas, en est la capacité d'accom-
plir de façon normale l'acte externe. Il est vrai qu'un élément peut
manquer sans que les partenaires s'en rendent compte. Cependant ce
« signum manifestativum » doit suffire en pratique dans la vie, car celle-
ci demande que, pour une institution aussi ample que le mariage, les
bommes possèdent, dans les cas normaux, un moyen sûr et facilement
reconnaissable de constater leur aptitude à se marier; cela suffit parce
que la nature a coutume de bâtir l'organisme humain de telle sorte que
la réalité interne réponde à la forme et à la structure externe.
En outre la « potentia coeundi » comporte de la part de l'époux la
Acta Pii Pp. XII 677
ÍV
Emis. PP. DD. Cardinalibus atque Eœcmis PP. Archiepiscopis et Epi-
scopis ceterisque adstantibus Benedictioni ab Ipso Summo Pontifice
impertitae Aedibus in colle Ianiculo Urbis exstructis ad novam Se-
dem Pontificii Collegii Foederatarum Civitatum Americae Septen-
trionalis*
For several years now We have followed with keen interest the pré-
parations and the construction of your new seminary. Our Venerable
Brother, the Rector, devoted, courageous, vigilant of every detail, kepi
Us informed of its progress, until with Our own eyes We saw it, re-
flecting the morning sun, like a city seated on a mountain. Let Us teli you
some of the thoughts it stirred within Our soul.
This is a building that has its foundations set deep on the gênerons
and often trying sacrifices of the Bishops, the Alumni and the loyal
faithful whom they serve. God reward them. Its large and majestic
though severe Unes, drawn by an architect of rare distinction in his
profession, have been measured by the far-seeing wisdom of a zealous
hierarchy. Its completion lights a stronger flame of hope for the Church
in the United States of America and in the world. Ali this, it seemed
to Us, adds up to a grave and sacred responsibility that rests on you,
Our dear young seminarians, and on those who are to follow you. Will
the sacrifices cheerfully offered for your sake be repaid in kind and
with interest? Will the hopes and plans cherished by your Bishops,
cherished by Us, be fulfilled? Your eager hearts are quick to answer :
yes. But reflect a moment. That will be true only under one condition,
that you become priests worthy of the name.
In the priesthood man is elevated to an almost staggering height,
a mediator between a world in travail and the celestial kingdom of
peace. Christ's ambassador, steward of God's mysteries, he exercises
a divine power. Heir to the priestly and kingly ofiices of the divine Re
deemer, he is commissioned to carry on the task of salvation, bringing
souls to God and giving God to souls. Never, then, unmindful of the
supreme importance of such a vocation, the priest will not busy himself
with useless things. Modeling his life on that of Him he represents he
will gladly spend and be spent on behalf of souls. Souls he seeks every-
where and always, not what the world can offer him. « To be a priest
and to be a man dedicated to work is one and the same thing », wrote
Bl. Pius X ; and he liked to quote the words of the synod presided over
by St. Charles Borromeo : « let every cleric repeat again and again : he
has been called not to a life of ease and leisure, but to hard work in the
spiritual army of the Church ».
Those words, beloved sons, recali another fact one dare not forget.
We belong to the Church militant ; and she is militant because on
earth the powers of darkness are ever restless to encompass her de-
struction. Not only in the far-off centuries of the early Church, but
down through the ages and in this our day, the enemies of God and
Acta Pii Pp. XII 681
y
Adstantibus Emo P. D. Cardinali Magno Cancellario, Revmis Moderato-
ribus ac Doctoribus Decurialibus Pontificiae Gregorianae Studiorum
Universitatis ceterisque praeclaris viris atque olim alumnis, qui con-
venerant ad celebrandum quartum expletum saeculum ab eadem Uni-
versitate condita*
Quod similiter pro studio Theologiae moralis valere hic inserere iu-
vat. Theologia moralis, ut optime nostis, in Universitate vestra inde
ab eius initiis peculiari modo excolebatur, duce Ioanne Cardinali de Lugo,
Collegii Romani quondam magistro, qui doctrinam « speculativam » cum
disciplinae « positivae » applicationibus mirabiliter coniunxit. Pergite
igitur, ut egregie facitis, veritates morales divinas, naturales et « posi-
tivas », hominibus nostri temporis, qui non solum quoad mores in discri-
mine versantur, sed ipsa principia moralia in disceptationem vocant,
adhibitis omnibus subsidiis, quae tum a disciplinis iuridicis, tum a re-
centioribus pervestigationibus suppeditantur, accurate, fideliter, ac ra-
tionibus usui accommodatis proponere et explanare.
Deinde qui iuris, canonici disciplinam apprehendere contendit, gra-
dum ad iuris historiam faciat oportet, quae quidem ad res iuris mature
aestimandas plurimum confert : adeo ut veterum sententiam circa eadem
instituta iuridica exploratam habeat, iuris originem, progressionem
nec non mutationes discat, atque exinde varia inter se iuris systemata
comparare valeat. Denique studium theoreticum complendum manet
per cognitionem usus et exercitii iuris, cui rei (( exercitationes » vestrae
apte inservire possunt, eo vel magis quod heic in alma Urbe opportu-
nitas datur — quae nusquam alibi in Ecclesia habetur — frequentandi
« studia » quae apud Apostolicae Sedis Officia habentur.
In consideranda suorum munerum natura iuris canonici peritus hoc
persuasum sibi habeat, quemadmodum omnia quae in Ecclesia sunt,
ita ius canonicum quoque omnino in animorum curationem contendere,
ut homines praesidio quoque nutuque legum veritatis et gratiae Christi
sint compotes ac sancte, pie, fideliter vivant, crescant, moriantur. Sive
cum is ecclesiasticas res administrat, sive cum iudicia exercet, sive cum
sacrorum administros aut christifideles consilio iuvat, adsidue cogitet a
se de animorum salute, quibus multum quidem utilitatis, sed etiam mul-
tum nocumenti afferre possit, rationem esse reddendam. Quam ob rem
iuri tradendo schola, cum apostolatui exercendo debeat esse praevia, ad
hunc fructuose obeundum alumnos, qui ibi sacrarum legum notitia im-
buuntur, aequa diligentia et severitate praeparet summopere oportet.
Nobis vehementer placet in Athenaeo vestro historiae ecclesiasticae
studium ad uberiora incrementa provectum esse, et propriam esse Facul-
tatem constitutam, cui quidem ea accedunt, quae Missiologica Facultas
facit ad sacrarum expeditionum res gestas pervestigandas, atque ad
huiusmodi incepta per insignia opera ad ethnologiam, sinologiam et
islamologiam pertinentia provehenda.
In Ecclesiae historia colenda hoc vobis unum ex praecipuis est certum
Acta Pii Pp. XII 689
NUNTIUS
1
C'est d'un cœur paternel et « largement ouvert » qu'à l'occasion
de la Journée annuelle des Missions, Nous Nous adressons à vous, Véné-
rables Frères et chers fils, qui avez l'honneur d'être, sur tous les rivages
du monde, les artisans infatigables des progrès de l'Evangile et parfois
aussi, hélas, les témoins douloureux ou les glorieuses victimes des plus
tragiques épreuves. Comment, à une heure si grave pour l'avenir de tant
de Missions, Notre voix ne s'élèverait-elle pas pour vous porter, jusque
dans les postes les plus reculés, un message de réconfort et d'espérance?
Que chacun d'entre vous, en recevant Notre parole, sache la sollicitude
affectueuse de Notre cœur de Père et de Pasteur; car, selon les paroles
du Prophète : (( Comme le berger s'inquiète de son troupeau, quand il
se trouve au milieu de ses brebis éparses, ainsi m'inquiéterai-je du
2
mien )).
Là même où les Missions connaissent depuis quelques années des
progrès décisifs qui autorisent de légitimes espoirs pour l'avenir, les
difficultés quotidiennes sont le pain de l'apôtre du Christ. Nous savons la
générosité du sacrifice consenti, mais aussi les souffrances de l'isolement
et les lassitudes au soir des rudes journées; Nous savons les joies du
ministère sacerdotal ou du dévouement charitable, mais aussi les dé-
couragements qui guettent les meilleurs devant l'ampleur d'une tâche
trop vaste; Nous savons les angoisses des pasteurs qui voient mûrir
les moissons nouvelles et souffrent du manque d'ouvriers et de
la pénurie des ressources. N'est-il pas vrai, au surplus, que des
motifs d'inquiétude, nouveaux et graves, viennent, en de nom-
breuses contrées, assaillir les missionnaires conscients des périls
qui, du dedans comme du dehors, menacent leurs jeunes chrétientés? Il
n'est plus de territoires aujourd'hui qui soient à l'abri des propagandes,
déguisées ou manifestes, du Communisme athée ; il n'est pas de peuples
jeunes chez qui ne s'éveillent des aspirations nouvelles et des préten-
tions parfois impatientes, qui créent aux pasteurs responsables et sou-
cieux du vrai bien de leurs peuples d'impérieux devoirs; il n'est plus
7
Io., 16, 33.
8
Cfr. Col., 3, 12.
9
Enc. «Evangelii Praecones».*4. .4. S. 43. pag. 527.
10
Cfr. ibid.
Acta Pii Pp. XII 695
entendent F appel des missions ; Dieu veuille que les terres de chrétienté
comprennent chaque jour davantage leur devoir d'aider par toutes les
initiatives opportunes le labeur des Missionnaires : n'est-ce pas d'ail-
leurs pour vous le meilleur réconfort dans vos peines de sentir croître
chez les fidèles du monde entier cette sainte émulation et cette magnifi-
que solidarité pour le progrès de l'Eglise?
C'est dans cette confiance et avec ces sentiments de paternelle af-
fection, que Nous implorons sur vous tous, Vénérables Frères et chers
fils, la plus grande effusion de l'Esprit de force et de vérité, et que Nous
vous envoyons le réconfort de la Bénédiction Apostolique.
696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
DECRETUM
FAVORES SPIRITUALES CONCEDUNTUR OCCASIONE ANNI MARIANI
Citationes edictales
I
ALBANEN. IN AMERICA
NULLITATIS MATRIMONII (SGAMBLORB -WERELEY)
E. Fiore, Notarius
il
MADISONIEN.
E. Fiore, Notarius
SEGRETERÌA dì stato
Arriba y Castro le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e della Rev.
Fabbrica di San Pietro ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Fernando Quiro-
ga y Palacios le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e Ceremoniam.
NOMINE
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 9 ottobre 1953, il Santo Pa-
dre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Sua Eccellenza
Revma Monsig. Giuseppe Ferretto, Consultore della Suprema Sacra Congre-
gazione del Santo Offizio.
Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Assistenti al Soglio Pontificio :
18 marzo 1953. S. E. Revma Monsig. Hachens Giuseppe Gottardo, Ve-
scovo di Hildesheim.
22 luglio » S. E. Revma Monsig. Zinato Carlo, Vescovo di Vicenza.
27 » » S. E. Revma Monsig. Mangino Bartolomeo, Vescovo di
Caserta.
2 agosto » S. E. Revma Monsig. Faggiano Eugenio Raffaele, Vesco-
vo di Cariati.
19 » » S. E. Revma Monsig. Pirastru Giovanni, Vescovo di
Iglesias.
NECROLOGIO
12 1953. Monsig. Focaccia Pietro Ermenegildo, Vescovo di Yütze.
agosto
28 » » Monsig. Jantzen Francesco Saverio, Arcivescovo tit. di
Fasi.
29 » » Monsig. Haas Francesco, Vescovo di Grand Rapids.
Monsig. Castellani Giovanni M. Emilio, Arcivescovo tit.
30 » »
di Perge, Nunzio Apostolico.
Monsig. Batiot Giovanni, Vescovo tit. di Attalea di Pam-
31 » »
fìlia, Vicario Apostolico di Majunga.
Monsig. Langlois Ubaldo, Vescovo tit. di Bisinio, Vica-
18 settembre » rio Apostolico di Grouard.
19 » » Monsig. Debernardi Giuseppe, Vescovo di Pistoia e Prato.
2 ottobre » Monsig. Ugliengo Umberto, Vescovo di Susa.
10 » » Monsig. Vicentini Roberto, Patriarca di Antiochia dei
Latini.
13 » » Monsig. Bertoglio Bernardo, Vescovo di Bobbio.
» » » Monsig. Vismara Dionigi, Vescovo tit. di Timbriade.
5 novembre » Monsig. Guynot de Boismenu Alano, Arcivescovo tit. di
Claudiopoli di Onoriade.
An. et vol. XXXXT 30 Novembris 1953 (Ser. II, r . XX) - N. IS
ACTA APOSTOLICAE
COMMENTARIUM OFFICIALE
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
f& EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
II
S. MARIAE MONTIS OLI VETI MAIORIS
IN ABBATIALI TEMPLO S. MARIAE MONTIS OLIVETI MAIORIS CANONICORUM COL-
LEGIUM ERIGITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subita-
rum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Maii, anno Do-
mini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
f& EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATÜS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
III
THARENSIS
(UBONENSIS-UDONTHANENSIS)
EX VICARIATU APOSTOLICO THARENSI QUAEDAM TERRITORIA SEPARANTUR, EX
QUIBUS NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS NOVAQUE APOSTOLICA PRAEFECTU-
RA ERIGUNTUR, QUIBUS SUNT NOMINA INDITA « UBONENSIS )) ET (( UDONTHA-
NENSIS ».
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
poenas esse subiturum iis iure statutas qui summorum Pontificum iussa
non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Do-
mini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
ÉB EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
LITTERAE APOSTOLICAE
I
BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIISQUE DECORATUR ECCLESIA PAROE-
CIALIS DEO IN HONOREM B. MARIAE VIRGINIS DICATA ET IN LOCO (( ARCACHON.,))
ARCHIDIOECESIS BURDIGALENSIS POSITA.
P I U S P P . XII
II
BEATA MARIA V., A (( CHÈVREMONT )) VULGO NUNCUPATA, OMNIUM EX LEO-
DIENSI REGIONE CORPORA LUDI CAUSA EXERCITANTIUM, QUOS « SPORTIFS
WALLONS )) DICUNT, PATRONA CAELESTIS ELIGITUR.
P I U S P P . XII
EPISTULAE
T
AD BXCMUM T. D. CAROLUM CHIARLO, ARCHIEPISCOPUM TIT. AMIDENUM, NUN-
TIUM APOSTOLICUM IN BRASILIA, QUINQUE AB INITO EPISCOPATU LUSTRA ET
DECEM A SUSCEPTO SACERDOTIO CELEBRANTEM.
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
II
PIUS P P . XII
PIUS P P . XII
720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ALLOCUTIONES
U primo nostro paterno saluto è per voi, diletti figli, sacerdoti periti
di attività catechistiche. Voi, rispondendo con prontezza e con zelo al-
l'invito del Centro Nazionale, vi siete adunati in Roma per studiare i pro-
blemi del catechismo : per accertare i bisogni che urgono in questo campo,
per ben considerare le forze di cui si può disporre, e in genere per discu-
tere su ciò che potrebbe e dovrebbe essere fatto da sacerdoti e da laici.
Sappiamo che domani, tornando alle vostre diocesi, vi metterete al
servizio dei Vescovi e dello stesso Centro Nazionale, e andrete ovunque
sarà necessario il vostro aiuto e l'opera vostra per organizzare l'inse-
gnamento catechistico in tutta l'Italia.
Ci è anche noto che intendete di rivolgere particolari cure a quelle
zone che risulteranno meno provviste e perciò spiritualmente più de-
presse. Se saprete superare, nell'obbedienza ai vostri Pastori, con spi-
rito di cattolica carità, i confini delle diocesi ; se saprete correre ovunque
vi è bisogno di voi, Noi ve ne saremo gratissimi e vi esprimiamo fin
d'ora il Nostro vivo compiacimento.
Siccome, poi, desiderate da Noi non un complesso di ammaestramenti
— il che sarebbe impossibile in questa occasione —-, ma soltanto una
parola di consiglio, eccovela nella sua pur semplice brevità.
Nell'insegnamento del catechismo si ha naturalmente premura che
gli alunni apprendano bene quel che si viene loro spiegando; ciò è tal-
mente indispensabile che, se mancasse, non si potrebbe parlare in alcun
senso di vera scuola catechistica. Ma forse non altrettanta cura si pone
nell'aiutare la mente degli alunni a emettere l'atto di fede; mentre è
chiaro che a nulla gioverebbe saper bene, se poi non si credesse ferma-
mente quanto Dio ha rivelato e quanto la S. Chiesa propone a credere.
D'altra parte — e su questo richiamiamo particolarmente la vostra at-
tenzione — voi catechisti non avreste conseguito il vostro scopo, se non
vi studiaste di portare i vostri alunni alla pratica di ciò che hanno ap-
preso, di ciò che hanno creduto.
* Habita die 30 Septembris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 721
1
I Io. o, 4.
Acta Pii Pp. XII 723
verità non può essere in contrasto reale con altra verità, essendo uno
stesso, il vero Dio, autore di ogni verità.
3. Aggiungiamo un'ultima parola, diletti figli e figlie, e vorremmo
dir vela più col cuore che con le labbra. Troppe volte a provocare il nau-
fragio della fede nei giovani non è la poca solidità della cultura religiosa,
nè sono gli scogli del dubbio razionale, ma piuttosto il fango di una pas-
sione, che oggi fa strage — forse più di ieri —, perchè il demonio e i
figli del demonio hanno moltiplicato a dismisura le insidie alla vostra
virtù.
E la catena del vizio impuro, che costringe tanti giovani nel buio di
un misterioso carcere dalle pareti dorate, e impedisce loro di vedere la
luce; è il fango del malcostume, che intorbida il cuore dei giovani e fa
cadere sull'occhio del loro spirito le cateratte del vizio. E quando le ani-
me son divenute quasi cieche, è necessario un forte torrente di luce della
grazia per diradare le loro tenebre e ridestarle dal loro torpore.
Ascoltate, diletti figli c figlie, la voce accorata del vostro P a d r e :
guardate in alto come si conviene ad esseri umani; anzi spingete lo
sguardo più in sù, oltre le stelle, come devono fare i figli di Dio. Lassù nel
cielo è la vostra Patria ; là sta aspettandovi Dio vostro Padre con la sua
corona, con la sua gloria, con la sua gioia.
DiteOi, carissimi giovani, che per conservarvi puri, non esiterete di
fronte a qualunque martirio : nè al martirio del sangue, nè a quello in-
cruento, silenzioso, cui assistono gli angeli e Dio. Chiedete a Maria Ma-
dre purissima, la forza di conservarvi immacolati in mezzo a tante brut-
ture, in mezzo a tanto fango.
Vi conforti la certezza che non siete soli a lottare e a vincere. Nel
lamentato spettacolo di tenebre e di morte è già abbastanza visibile una
scena di luce e di vita. Se infatti vi guarderete bene intorno, scoprirete
una vera moltitudine di giovinezze impegnate nello stesso combattimen-
to e protese alla stessa vittoria : fiori prof una ti e pieni d'incanto nella
loro nascosta bellezza.
Non importa se, prediletti da Dio, rimarranno eternamente fiori
nella consacrazione di tutta la vita, o se, dopo una gioventù immacolata,
fruttificheranno in un focolare benedetto dal Signore.
Certo questo fiorire di purezza non è facile trovarlo fuori del giardi-
no della Chiesa, e così voi, carissimi giovani, oltre che procurarvi un
presidio alla vostra fede, sarete un'altra prova che l'umanità di oggi, se
vuole salvarsi dal naufragio, deve guardare alla Chiesa come ad unica
e valida timoniera.
Acta PU Pp. XII 725
II
1
forze fisiche, ai regni, alle ricchezze, è un'implicita messa in valore dei
presupposti psichici, ossia della mente sana. Nella prassi poi, è noto
che la Chiesa, mentre permette, nella penitenza e nella moderata morti-
ficazione, la inibizione di talune facoltà e movimenti dell'animo, e stima
giustificate da più alti motivi le lievi menomazioni fìsiche, e perfino la
previsione di una più breve durata della vita stessa per effetto delle
asprezze della penitenza ha invece sempre respinte e condannate le for-
me pseudo-religiose e pseudo-mistiche, che potrebbero turbare l'equilibrio
psichico del soggetto. Parimente essa è sollecita di promuovere nella sua
tradizione pedagogica e pastorale i migliori metodi, che, per provata espe-
rienza, consentono l'armonico sviluppo delle facoltà spirituali. Anzi, no-
nostante ciò che il settarismo di altri tempi pretendeva falsamente di
affermare, è oggi ammesso che la condotta di vita in conformità ai pre
eetti cristiani, la cui osservanza richiede spesso gravi lotte e sacrifìci, su-
perabili sempre mediante l'aiuto della grazia, è la migliore garanzia per
salvaguardare in soggetti normali l'armonia dello spirito, mentre il ri-
conquistarla costituisce un corroborante delle energie psichiche esaurite
o crollate. Se tanta è dunque la stima che la sanità mentale riscuote nel
pensiero e nella prassi cattolica, è giusto che la Chiesa guardi con sod
disfazione al nuovo cammino intrapreso dalla psichiatria in questo re-
cente dopoguerra. Ella sa che il sottrarre, prevenendo o curando, une
spirito alla demenza, è come guadagnarlo inizialmente a Cristo, poiché
Io si pone nella possibilità di divenire o ritornare, da atrofizzato ed
inerte, ad essere membro cosciente ed attivo del suo Corpo Mistico.
Sia dunque presente al vostro spirito questo nesso umano e religioso
della vostra professione, quando vi sarà dato di occuparvi di malati di
mente o di lavorare in qualsiasi modo in questo campo, affinchè siate
confortate a prodigare generosamente il vostro personale e spirituale
contributo, in modo speciale assistendoli direttamente, poiché non sono
tanto i farmaci esterni che li guariscono, quanto e soprattutto l'acco-
stamento di spiriti sani ed armoniosi, che valgano a restituire ad essi
una visione serena ed amichevole del mondo e della vita.
La vostra qualità di infermiere, benché essenziale nell'esercizio della
cura e della profilassi, sottopone tuttavia la vostra azione alle norme
ed ai suggerimenti degli psichiatri, dei quali dovete ordinariamente se-
guire con fedeltà le indicazioni. Ma, trattandosi di una materia che ha
rapporti tanto stretti coi diritti della persona, ed essendo normalmente
facile a ciascuno di formarsi, in base alle proprie interne esperienze ed
1
Cfr. Sap. 6, 1 et passim.
728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i
III
o
Iis qui interfuerunt VI Conventui internationali de Jwe poenali *
Etats, et très peu, jusqu'à présent, pour les faits de guerre entre les
Etats et les peuples.
Et cependant un sens équilibré de la justice ne pose pas ici des exi-
gences moins évidentes, ni moins urgentes, et, s'il y est satisfait, on
n'éprouvera pas moins sa force d'inhibition. La certitude, confirmée par-
les traités, que l'on devra rendre compte — même si l'acte délictueux
réussit, même si l'on commet le délit à l'étranger, même si l'on fuit à
l'étranger après l'avoir commis —, cette certitude est une garantie à ne
pas sous-estimer. La considération de ces circonstances est propre à faire
comprendre, même au premier venu, l'importance d'un droit pénal in-
ternational. En effet, il ne s'agit pas ici de simples exigences de la na-
ture humaine et du devoir moral, mais de l'élaboration de normes juri-
diques coërcitives clairement définies qui, en vertu de traités formels,
deviennent obligatoires pour les Etats contractants.
II
III
serait lui-même bâti sur les injustices précitées que l'entente interna-
tionale doit poursuivre. Qui vit de l'injusstice ne peut contribuer à
l'élaboration du droit et qui se sait coupable ne proposera pas une loi
qui établit sa culpabilité et le livre au châtiment. Cette circonstance
explique un peu ce qui est arrivé quand on a tenté de. faire reconnaître
les « Droits de l'Homme », bien qu'il existe d'autres difficultés qui pro-
cèdent de motifs entièrement différents.
IV
la manière suivante à Fune des demandes d'un peuple qui venait d'en-
2
trer en contact avec le Christianisme.
« Si un voleur ou un brigand est pris et nie ce qu'on lui impute, vous
affirmez chez vous que le juge doit lui rouer la tête de coups et lui per-
cer les côtés avec des pointes de fer jusqu'à ce qu'il dise la vérité. Cela
ni la doi divine ni la loi humaine ne l'admettent : l'aveu ne doit pas
être forcé, mais spontané ; il ne faut pas qu'il soit extorqué, mais volon-
taire ; enfin s'il arrive qu'après avoir infligé ces peines, vous ne découvrez
absolument rien de ce dont on charge l'inculpé, ne rougissez-vous donc
pas à ce moment du moins et ne reconnaissez-vous pas combien votre
jugement fut impie? De même, si l'inculpé, ne pouvant supporter de
telles tortures, avoue des crimes qu'il n'a pas commis, qui, je vous le de-
mande, porte la responsabilité d'une telle impiété, sinon celui qui l'a
contraint à pareil aveu mensonger? Bien plus, on le sait, si quelqu'un
profère des lèvres ce qu'il n'a pas dans l'esprit, il n'avoue pas, mais il
parle. Renoncez donc à ces choses et maudissez du fond du cœur ce que,
jusqu'à présent, vous avez eu la folie de pratiquer ; en effet, quel fruit
avez-vous alors retiré de ce dont vous rougissez maintenant?... ».
Qui ne souhaiterait que durant le long intervalle écoulé depuis lors,
la justice ne se soit jamais écartée de cette règle ! Qu'il faille aujourd'hui
rappeler cet avertissement donné voici 1100 ans, est un triste signe des
égarements de la pratique judiciaire au vingtième siècle.
Parmi les garanties de l'action judiciaire, on compte aussi la possi-
bilité pour l'accusé de se défendre réellement, et non seulement pour la
forme. Il doit lui être permis, ainsi qu'à son défenseur, de soumettre au
tribunal tout ce qui parle en sa faveur ; il est inadmissible que la défense
me puisse avancer que ce qui agrée au tribunal et à une justice partiale.
Aux garanties du droit se rattache comme un facteur essentiel la
composition impartiale de la cour de justice. Le juge ne peut être
« p a r t i e » , ni personnellement ni pour l'Etat. Un juge, qui possède le
sens véritable de la justice, renoncera de lui-même à l'exercice de sa
juridiction dans le cas où il devrait se considérer comme partie. Les
« tribunaux populaires », qui dans les Etats totalitaires furent composés
exclusivement de membres du parti, n'offraient aucune garantie juri-
dique.
L'impartialité du collège des juges doit être assurée aussi et surtout
quand des relations internationales sont engagées dans les procès pénaux.
En pareil cas, il peut être nécessaire de recourir à un tribunal interna-
5
Nicolai primi responsa ad consulta Bulgarorum, cap. LXXXVI, 13 Nov. 866 - Mon.
Germ hist., Epp. tom. VI, pag. 955.
Acta PU Pp XII 737
doit encore étudier le cas de ceux qui ont commandé à d'autres de com-
mettre un délit, ou qui ne l'ont pas empêché bien qu'ils le pussent et le
dussent. Plus fréquemment encore se posait la question de la culpabilité
de ceux qui n'avaient commis de faute que sur l'ordre de leurs chefs ou
même forcés par eux sous la menace des pires châtiments et souvent de la
mort. Bien souvent, dans ces procès, les accusés ont invoqué cette cir-
constance qu'ils n'avaient agi que sur injonction des « instances supé-
rieures ».
Sera-t-il possible d'obtenir par des conventions internationales, d'une
part, que les chefs soient mis juridiquement dans l'incapacité d'ordon-
ner des crimes et soient punissables pour avoir donné de tels ordres;
et d'autre part, que les subordonnés soient dispensés d'exécuter ceux-ci
et soient punissables, s'ils y obtempéraient? Sera-t-il possible de suppri-
mer par des conventions internationales la contradiction juridique, par
laquelle un inférieur est menacé dans son avoir, ses biens et sa vie, s'il
n'obéit pas, et, s'il obéit, il aurait craindre qu'après la fin des hostilités
le parti lésé, s'il remporte la victoire, ne le traduise en justice comme
« criminel de guerre »? Aussi claire que puisse être la norme morale
dans tous ces cas — aucune instance supérieure n'est habilitée à comman-
der un acte immoral; il n'existe aucun droit, aucune obligation, au-
cune permission d'accomplir un acte en soi immoral, même s'il est com-
mandé, même si le refus d'agir entraîne les pires dommages person-
nels —, cette norme morale n'entre pas pour l'instant en discussion ; il
s'agit à présent de mettre fin à la contradiction juridique, que Nous
avons signalée, en établissant par le moyen de conventions internatio r
nales des règles juridiques positives, bien définies, reconnues par les
Etats contractants et obligatoires.
La même nécessité d'un règlement international existe par rapport
au principe, si souvent invoqué et appliqué ces dernières dizaines d'an-
nées, de la faute purement collective, sur lequel le juge avait à se pro-
noncer lors du procès sur la culpabilité de l'accusé, et qui, plus souvent
encore servit à justifier des mesures administratives. Les Etats et les
tribunaux, qui trouvaient dans le principe de la faute collective une
justification à leurs prétentions et à leurs agissements, l'invoquaient
en théorie et l'appliquaient comme règle d'action. Les opposants le
contestaient, le considéraient même comme inacceptable dans tout
ordre de chose établi seulement par les hommes, parce qu'entaché
de contradiction en lui-même et au point de vue juridique. Mais
ici aussi, le problème éthique et philosophique de la faute pure-
ment collective n'est pas en jeu pour le moment; il s'agit "plutôt'
Acta Pii Pp. XII 739
V
Un dernier mot au sujet de certains fondements du droit pénal. Ce
sont les suivants :
1) L'établissement d'un droit positif présuppose une série d'exi-
gences fondamentales empruntées à l'ordre ontologique.
2) Il faut édifier le droit pénal sur l'homme, comme être personnel
et libre.
3) Seul peut être puni celui qui est coupable et responsable devant
une autorité supérieure.
4) La peine et son application sont en dernière analyse des fonctions
nécessaires de l'ordre juridique.
1. Le droit est nécessairement fondé en dernier ressort sur l'ordre
ontologique, sa stabilité, son immutabilité. Partout où des hommes et
des peuples sont groupés en communautés juridiques, ne sont-ils pas
précisément des hommes, avec une nature humaine substantiellement
identique? Les exigences, qui découlent de cette nature, sont les normes
ultimes du droit. Aussi différente que puisse être la formulation de ces.
exigences en droit positif, d'après les temps et les lieux, d'après le de-
gré d'évolution et de culture, leur noyau central, parce qu'il exprime la
« nature », est toujours le même.
Ces exigences sont comme le point mort d'un pendule. Le droit positif
dépasse le point mort, tantôt d'un côté, tantôt de l'autre, mais le pen-
dule retourne toujours, qu'il le veuille ou non, au point mort fixé par
la nature. Que l'on appelle ces exigences de la nature « droit », « nor-
mes éthiques » ou « postulats de la nature », peu importe. Mais il faut
reconnaître le fait qu'elles existent ; qu'elles n'ont pas été établies par
le caprice de l'homme; qu'elles sont enracinées ontologiquement dans la
nature humaine, que l'homme n'a pas façonnée lui-même ; qu'elles doivent
donc se trouver partout; que par conséquent tout droit public et tout
740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
signifie ensuite que l'homme normal doit servir de règle dans la so-
ciété et dans le droit.
Le droit pénal n'aurait pas de sens, s'il ne prenait en considération
cet aspect de l'homme ; mais comme celui-ci a la vérité pour soi, le droit
pénal a un sens plénier. Et puisque cet aspect de l'homme est une con-
viction de l'humanité, les efforts pour uniformiser le droit pénal ont
une base solide.
3. Un troisième présupposé de la justice pénale est le facteur de la
faute. Celui-ci situe en dernier ressort la frontière entre la justice au
sens propre et les mesures administratives de sécurité. Sur lui repose
finalement le veto inconditionné de l'ordre juridique pénal contre l'arbi-
traire et les violations du droit; de lui se tire une dernière motivation
et délimitation des garanties requises dans la procédure pénale.
Le droit pénal dans sa nature intime est une réaction de l'ordre
juridique contre le délinquant; il présuppose le lien causal entre celui-
ci et celui-là. Mais ce lien causal doit être établi par le délinquant cou-
pable.
C'est une erreur de la pensée juridique que de contester la nécessité
de ce lien causal en alléguant que la peine se justifie entièrement par
la dignité du droit violé. Cette violation — affirme-t-on — demande une
satisfaction qui consiste à imposer une peine douloureuse à l'auteur
du délit ou à un autre qui est soumis à l'ordre juridique violé.
L'importance de la culpabilité, de ses présupposés et de ses effets
en droit exige, et cela surtout chez le juge, une connaissance appro-
fondie du processus psychologique et juridique de sa genèse. A cette
seule condition, le juge s'épargnera l'incertitude pénible qui pèse sur
le médecin obligé de prendre une décision, mais qui ne peut établir au-
cun diagnostic certain d'après les symptômes de la maladie, parce qu'il
n'aperçoit pas leur cohérence interne.
Au moment du délit, le délinquant a devant les yeux la défense
portée par l'ordre juridique; il est conscient de celui-ci et de l'obliga-
tion qu'il impose ; mais en dépit de cette conscience, il se décide contre
ce veto et, pour exécuter cette décision, il accomplit le délit externe.
Voilà le schéma d'une violation coupable du droit. En raison de ce
processus interne et externe, on attribue l'action à son auteur comme
à sa cause; elle lui est imputée comme faute, parce qu'il l'a commise
en vertu d'une décision consciente; l'ordre violé et l'autorité de l'Etat,
qui en est gardien, lui en demandent compte; il tombe sous le coup
des peines, fixées par la loi et imposées par le juge. Les influences mul-
tiples exercées sur les actes d'intelligence et de volonté — donc sur les
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
742
n'existe pas. Pour autant cependant que l'on peut accorder satisfaction
à l'ordre violé, il faut le faire. C'est une exigence fondamentale de la
« justice ». Son rôle dans le domaine de la moralité est de maintenir l'éga
lité existante et justifiée, de garder l'équilibre et de restaurer l'égalité
compromise. Celle-ci demande que, par la peine, le responsable soit
soumis de force à l'ordre. L'accomplissement de cette exigence proclame
la suprématie absolue du bien sur le mal ; par elle s'exerce l'absolue sou-
veraineté du droit sur l'injustice. Veut-on encore faire un dernier pas ;
dans l'ordre métaphysique, la peine est une conséquence de la dépendance
envers la Volonté suprême, dépendance qui s'inscrit jusque dans les der-
niers replis de l'être créé. S'il faut jamais réprimer la révolte de l'être
libre et rétablir le droit violé, c'est bien ici quand l'exige le Juge suprême
et la justice suprême. La victime d'une injustice peut renoncer librement
à la réparation, mais la justice de son côté la lui assure dans tous les cas.
Dans cette dernière acception de la peine, la fonction de protection,
que lui attribuent les modernes, se voit aussi pleinement mise en valeur ;
mais elle est ici saisie plus à fond. Il s'agit, en effet, tout d'abord non
de protéger les biens assurés par le droit, mais le droit lui-même. Rien
n'est aussi nécessaire à la communauté nationale et internationale que
le respect de la majesté du droit, comme aussi l'idée salutaire que le
droit est en lui-même sacré et défendu et que, par conséquent, celui qui
l'offense s'expose à des châtiments et les subit en effet.
Ces considérations permettent d'apprécier plus justement une épo-
que antérieure que plusieurs regardent comme dépassée. On distinguait
alors les peines médicinales — poenae medicinales — et les peines vindi-
catives — poenae vindicativae. Dans ces dernières, la fonction vindicative
d'expiation est à l'avant-plan ; la fonction de protection est comprise dans
les deux genres de peines. Le droit canon s'en tient aujourd'hui encore,
comme vous le savez, à cette distinction, et cette attitude, comme vous
le voyez, se fonde sur les convictions énoncées plus haut. Elle seule
répond aussi en un sens plénier à la parole bien connue de l'Apôtre aux
Romains : ((.Non enim sine causa gladium portat; ... vindex in iram ei
3
qui malum agit ». « Ce n'est pas en vain qu'il porte le glaive », dit
St Paul de l'Etat, « il est ministre de Dieu, l'instrument de sa colère
contre les malfaiteurs ». Ici l'expiation est mise à l'avant-plan.
La fonction expiatoire seule permet finalement de comprendre le
jugement dernier du Créateur lui-même, qui « rend à chacun selon ses
4
œuvres », comme le répètent souvent les deux Testaments. Ici la fonc-
3
Rom. 13, 4.
4
Cfr. surtout MATTH. 16, 27; Rom. 2, 6.
744 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
IV
o
lis qui X~VI Conventui Officii Internationalis inquisitionis de medicina
inter milites exercenda interfuerunt*
e
Arrivés au terme des travaux de la 16 Session de l'Office Internatio-
nal de documentation de médecine militaire, vous Nous faites, Mes-
sieurs, le plaisir de votre visite. Nous vous en remercions et vous souhai-
tons la bienvenue dans Notre maison.
Déjà toute une série de congrès de médecins et d'associations médi-
cales sont venus vers Nous dans le courant de cette année et des années
précédentes, en si grand nombre que Nous éprouvons combien les rela-
tions entre le Pape et les médecins sont des relations de confiance. Ce
fait ne manque pas de raisons profondes. Le médecin, comme le prêtre
et l'Eglise, doit être un ami et un aide pour l'humanité, il doit guérir
les hommes quand ils sont frappés par la maladie, les blessures et la
* Habita die 19 Octobris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 745
I - La morale médicale
Une première question de morale médicale militaire se pose au poiut
de vue scientifique. Le nombre extraordinaire de cas, que la guerre met
aux mains du médecin, contribue à élargir et à approfondir sa science
théorique et pratique. Comme Nous l'avons expliqué dans une précédente
occasion, la science en soi est toujours une valeur positive, en médecine
comme dans toutes les autres branches. Sinon l'omnisciènce ne pourrait
être un attribut divin. Ceci vaut pour les influences biologiques et mé-
dicales favorables ou nuisibles, que la guerre révèle au médecin. Mais
si, en soi, l'accroissement de la science est un bien, il ne s'ensuit pas
que tous les moyens sont légitimes pour l'acquérir. D'une manière gé-
nérale, d'ailleurs, n'importe quelle science ne convient pas à n'importe
qui, ni même à n'importe quel groupe d'hommes. La science n'est cer-
tainement pas un bien, lorsqu'on a l'intention perverse de s'en servir
pour nuire aux autres, pour leur causer injustement du tort.
Faisons l'application : la recherche, la découverte et la connaissance
de nouvelles méthodes d'anéantissement des masses par la guerre bio-
logique et chimique, de nouveaux procédés pour supprimer des ennemis
politiques, nationaux et raciaux, de nouveaux types d'euthanasie pour
les blessés, les mutilés ou les incurables, peuvent, comme pur accrois-
sement de science, constituer une valeur positive; mais elles ne le sont
pas aux mains de tout médecin, de tout chef d'armée ni même de toute
nation. Ainsi on répond — pour une part, bien entendu — à la ques-
tion : de telles découvertes, de nouvelles expériences peuvent ou doi-
vent-elles être sans discernement divulguées par leur auteur et commu-
niquées, sinon à tout le monde, du moins aux instances supérieures?
Si en certains cas la réserve est de mise pour les résultats eux-mê-
mes elle s'impose peut-être plus encore, comme on l'a déjà indiqué, pour
746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
les moyens d'y arriver. Lorsqu'il est impossible d'acquérir nne donnée
ou une certitude sur les possibilités de son utilisation pratique sans
une expérience dangereuse, et peut-être mortelle, sur des hommes vi-
vants, le but poursuivi ne suffit pas à justifier cette expérience. Ni pen-
dant la paix ni pendant la guerre, et même beaucoup moins encore alors,
les blessés, les prisonniers de guerre, les travailleurs forcés, les déportés
des camps de concentration, ne constituent des objet d'expérimentation
médicale dont on puisse disposer librement ou avec approbation de
l'autorité. Que le mépris de cette norme puisse devenir une triste réalité,
les dernières décades l'ont universellement démontré.
Ce premier point d'éthique médicale concernait les acquisitions théo-
riques du (( médecin de guerre ». Mais l'objet principal de la conscience
du médecin, c'est bien son activité professionnelle.
Dans les rapports de vos sessions, dans le projet de codification d'une
morale médicale mondiale, dans celui d'un droit médical international et
dans la formule proposée d'un serment mondial du médecin valable
partout, une idée revient constamment : le principe de conduite suprê-
me, professionnel et moral, de la conscience et de la pratique médicales,
c'est d'aider et de guérir, non de faire du tort, de détruire et de tuer.
Ces réflexions vous ont amenés à exiger du médecin, en temps de paix et
plus encore pendant la guerre, le respect de la vie de l'homme depuis la
conception jusqu'à la mort; le souci de son bien-être, la guérison de ses
blessures et de ses maladies, l'adoucissement de ses souffrances et de ses
infirmités, la préservation et la lutte contre les dangers, l'abandon de
tout ce que s'oppose à ses tâches. Vous avez souligné que ceci devait
s'appliquer à tout homme, ami ou ennemi, indépendamment du sexe et
de l'âge, de la race, de la nation et de la culture.
Ce principe de conduite de la conscience médicale, appliquez-le pen-
dant la guerre, où la fureur impitoyable des armes modernes anéantit
tant de vies, inflige tant de blessures, tant de mutilations, tant de
souffrances et de peines, tant de dérélictions et d'abandons, aussi bien
sur le champ de bataille que dans les villes bombardées. La réalisation
de cette loi essentielle de la conscience et de la pratique médicales ren-
contrera partout dans le monde l'approbation de tous les hommes droits ;
elle répond à la voix du cœur humain et à l'espérance de toute âme restée
saine.
Nous n'avons pas besoin d'expliquer que la conscience médicale, com-
me vous l'avez vous-mêmes remarqué, est capable d'être la conscience
collective de tous les médecins du monde entier : la nature humaine, les
lois biologiques et médicales, la souffirance et la misère, mais aussi la
Acta Pii Pp. XII 747
* danger d'erreur, mais aussi de traitement injuste ; nulle part les consé-
quences ne sont plus redoutables pour le soldat comme pour le médecin
— peut-être faut-il encore ajouter : nulle part l'un et l'autre ne sont plus
dépourvus de protection que pendant la guerre.
Le sort de celle-ci peut mettre le médecin entre les mains de l'ennemi
ou lui confier ses malades ou ses blessés, Il peut se trouver du côté des
vainqueurs ou des vaincus, dans son propre pays ou en pays ennemi.
Quel droit régit alors sa personne et l'exercice de sa profession? Si lui-
même est non combattant, il appartient cependant aux groupes de com-
battants; mais alors quelle qualité lui reconnaîtra-t-on? Peut-il exercer
son art et sur qui? Sur les amis et les ennemis, les militaires et les
civils? Partout où son aide est demandée et nécessaire? Et comment
peut-il l'exercer : d'après les principes de la morale médicale et d'après
sa conscience?
Tout cela attend d'être déterminé par des conventions internationales.
Beaucoup de points ont déjà été fixés de la sorte, mais non tous ceux
qui devraient l'être. En outre, le nombre des Etats qui participèrent à
ces conventions n'est pas très grand, et moindre encore le nombre de
ceux qui les ont ratifiées. Le corps médical peut entrer en contact avec
les assemblées législatives par des initiatives et des propositions pour in-
tégrer au droit international projeté les points acquis dans les traités
conclus. Une autre possibilité serait d'annexer aux conventions existan-
tes, avec une valeur juridique égale, le schéma de droit médica] déjà en
vigueur.
On n'entreprendra pas ce travail avec l'espoir utopique d'atteindre le
but d'aujourd'hui à demain, mais avec calme, souplesse et cette persé-
vérance tenace, sans laquelle les entreprises importantes n'aboutissent
presque jamais.
Ceci concernait la nécessité de créer un droit médical international
et le moyen de le réaliser.
Pour le contenu de ce droit et les énoncés juridiques à rédiger, le
projet déjà préparé fournit des indications suffisantes. Au point de vue
technique, Nous n'avons pas l'intention d'intervenir. Nous traitons de
la morale médicale.
Sous cet aspect, le droit médical codifié devrait avoir comme fonde-
ment ce que renferment vos principes de base. Ce devrait donc être un
point de droit que le médecin peut exercer sa profession toujours et par-
tout où cela s'avère pratiquement possible; même envers l'ennemi bles-
sé, auprès des soldats comme des civils, des prisonniers et des internés,
comme en général auprès de tous ceux qui sont atteints par la mala-
Acta Pii Pp. XII 753
die, le malheur et la souffrance. Les besoins les plus grands ont toujours
ici la priorité, ainsi que les secours qu'on ne peut différer. On ne pourra
poursuivre au pénal aucun médecin pour le seul motif qu'il a soigné ceux
qui en avaient besoin, qu'il a refusé de laisser périr des malades ou des
blessés sans les secourir, de nuire à la vie ou au corps humain, de mutiler
ou même de tuer.
Mais ce serait trop peu pour le droit médical que d'énoncer ce que le
médecin peut faire ; il faut en outre dire ce qu'il doit faire. En d'autres
termes, partout où l'on a donné une permission, devrait apparaître aussi
un devoir. Ceci concernerait autant le médecin d'un camp, que celui de
l'ennemi et celui qui, venant d'un pays neutre, a été engagé au service
d'une des puissances belligérantes. L'impératif, qui s'applique aux mé-
decins, suppose un second impératif, qui s'adresse aux gouvernements
et aux chefs d'armée, et leur défend, d'une part, d'entraver le médecin
dans son activité, tandis qu'il les oblige, d'autre part, à le soutenir dans
la mesure du possible, en lui accordant le personnel nécessaire et en
mettant à sa disposition le matériel requis* Ces exigences ne peuvent de-
venir normes obligatoires d'un droit international que si le médecin lui-
même s'interdit, pendant la durée du conflit, toute activité politique ou
militaire et n'y est amené par aucun des deux camps.
Un point devrait encore faire partie du droit médical international :
le secret professionnel. En vertu d'une loi formelle, le médecin doit
avoir, pendant la guerre aussi, la possibilité et l'obligation de garder se-
cret ce qu'on lui confie dans l'exercice de sa profession. Ce serait une
interprétation fautive que de voir dans ce secret seulement un « bonum
privatum », une mesure destinée au bien de l'individu ; elle est exigée tout
autant par le (( bonum commune », le bien commun. En cas de conflit
entre deux aspects du même bien commun, une réflexion posée mon-
trera lequel l'emporte. Nous n'avons pas à expliquer maintenant quels
motifs, par exception, délient du secret médical, même contre la vo-
lonté du patient. Le rôle de la loi est de décider sur le cas habituel,
pour lequel le silence est de règle.
Si l'on réussissait — et en partie on a déjà réussi — à insérer les
exigences morales susdites dans des traités internationaux ayant force
de loi, le résultat obtenu ne serait pas négligeable. Que l'on se persuade
toujours ici que le médecin est le « faible » ; les prescriptions juridiques
qui le concernent serviront peu en cas de conflit, si l'on n'obtient des
autorités de l'Etat de se soumettre à de telles obligations et de faire le
sacrifice d'une partie de leur souveraineté, sacrifice que comportent tpu-
4 8 - ACTA, v o l . X X , n. 15. — 30-11-1953.
754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Monsieur F Ambassadeur,
Depuis que se sont déroulés les tristes événements qui ont inspiré
votre présente démarche, de partout Nous sont parvenus et Nous par-
viennent encore les témoignages d'une solidarité dont vous venez en
quelques mots de reprendre et de résumer les motifs. Aussi est-ce rempli
d'une grande émotion que Nous vous accueillons ici avec les illustres
membres du Corps Diplomatique accrédité auprès de Nous et dont vous
êtes le porte-parole autorisé, et que Nous vous remercions d'avoir voulu,
en cette circonstance, Nous apporter un précieux réconfort.
Les vexations infligées au très digne Cardinal Wyszynski ouvrent
dans Notre cœur une plaie nouvelle, celle de voir, après tant d'autres,
s'ajouter une étape à la voie douloureuse, où depuis plusieurs années
chemine la vaillante nation polonaise. Au cours d'une histoire riche en
hauts faits et qui contient nombre de pages éclairées de l'héroïsme le
plus pur, celle-ci eut bien souvent l'occasion de prouver avec quelle
ardeur elle s'attachait à la foi reçue voici près de mille ans, au mo-
ment où elle commençait à prendre conscience d'elle-même, et dont
rien depuis lors n'a pu réussir à la détacher. L'expérience des siècles
le prouve : les vraies convictions religieuses et l'amour de la Patrie
s'insèrent au plus profond de l'âme humaine, pénètrent ses fibres in-
times et comptent parmi ses biens les plus précieux. Bien loin de s'op-
poser ou même de se gêner mutuellement, ces deux sentiments tirent
d'un appui réciproque une vigueur insoupçonnée. Ne répondent-ils pas
d'ailleurs aux exigences les plus imperatives et les. plus naturelles à
l'homme, dont ils assurent le perfectionnement et la croissance harmo-
nieuse, individuelle ou collective, dans le respect de l'autorité légitime
et du droit international?
A l'amour de son pays, le peuple polonais a toujours uni la fidélité
indéfectible à la personne du Pontife Romain, et il y trouve la f orce qui
l'aide à défendre valeureusement son existence. Nous l'avons rappelé
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
756
ORATIO
AD B. VIRGINEM MARIAM SINE LABE ORIGINALI CONCEPTAM
PER ANNUM MARIANUM RECITANDA
Rapiti dal fulgore della vostra celeste bellezza e sospinti dalle angosce
del secolo, ci gettiamo tra le vostre braccia, o Immacolata Madre di Gesù
e Madre nostra, Maria, fiduciosi di trovare nel vostro Cuore amantissimo
l'appagamento delle nostre fervide aspirazioni e il porto sicuro fra le
tempeste che da ogni parte ci stringono.
Benché avviliti dalle colpe e sopraffatti da infinite miserie, ammi-
riamo e cantiamo l'impareggiabile ricchezza di eccelsi doni, di cui Iddio
vi ha ricolmata al di sopra di ogni altra pura creatura, dal primo istante
del vostro concepimento fino al giorno, in cui, Assunta in cielo, vi ha
incoronata Regina dell'universo.
O Fonte limpida di fede, irrorate con le eterne verità le nostre
menti! O Giglio fragrante di ogni santità, avvincete i nostri cuori col
vostro celestiale profumo ! O Trionfatrice del male e della morte, ispi-
rateci profondo orrore al peccato, che rende l'anima detestabile a Dio
e schiava dell'inferno!
Ascoltate, o prediletta di Dio, l'ardente grido che da ogni cuore
fedele s'innalza in quest'Anno a voi dedicato. Chinatevi sulle doloranti
nostre piaghe. Mutate le menti ai malvagi, asciugate le lagrime degli
afflitti e degli oppressi, confortate i poveri e gli umili, spegnete gli odi,
addolcite gli aspri costumi, custodite il fiore della purezza nei giovani,
proteggete la Chiesa santa, fate che gli uomini tutti sentano il fascino
della cristiana bontà. Nel vostro nome, che risuona nei cieli armonia,
essi si ravvisino fratelli, e le nazioni membri di una sola famiglia, su
cui risplenda il sole di una universale e sincera pace.
Accogliete, o Madre dolcissima, le umili nostre suppliche e ottene-
teci soprattutto che possiamo un giorno ripetere dinanzi al vostro trono,
beati con voi, l'inno che si leva oggi sulla terra intorno ai vostri altari :
Tutta bella sei, o Maria! Tu gloria, Tu letizia, Tu onore del nostro-
popolo! Così sia.
Festa della Presentazione di Maria Santissima : 21 Novembre 1958.,
PIUS P P . XII
Il Santo Padre Pio XII si è (legnato concedere ai fedeli che reciteranno la Preghiera
dell'Anno Mariano le seguenti Indulgenze : I Indulgenza parziale di cinque anni, da lu-
crarsi almeno con il cuore contrito ogni volta che sarà devotamente recitata; II Indul-
genza plenaria, alle solite condizioni, da lucrarsi nelle due feste dell'Immacolata Conce-
zione ed in tutti i Sabati dell'Anno Mariano.
758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
i
DECLAEATIO
DE MISSIONARIORUM EMIGRANTIUM OFFICIIS
II
PROVISO ECCLESIARUM
III
DESIGNATIO PRO TRIBUNALI SECUNDAE INSTANTIAE
TAURINEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI MICHAELIS RUA,
SACERDOTIS PROFESSI, RECTORIS MAIORIS SOCIETATIS S. FRANCISCI SALESII.
SUPER DUBIO
ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNALE CARDINALIZIO
COSTITUITO CON PONTIFICIO CHIROGRAFO
DEL 10 DICEMBRE 1951
Regnando Sua Santità Pio Papa XII, nell'anno decimoquarto del Suo
Pontificato, il giorno 24 gennaio 1953, Gli Eminentissimi Signori Cardi-
nali Eugenio Tisser ant, Vescovo Suburbicario di Ostia e di Porto e S. Ru-
fina, Decano del Sacro Collegio, P r e s i d e n t e , Clemente Micara, Ve-
scovo Suburbicario di Veli etri, Giuseppe Pizzardo, Vescovo Suburbica-
rio di Albano, Benedetto Aloisi Masella, Vescovo Suburbicario di
Palestrina, e Nicola Canali, Primo Diacono, M e m b r i , riuniti nella
Sala delle Congregazioni Plenarie del Palazzo Apostolico Vaticano, han-
no pronunziato la seguente
SENTENZA DEFINITIVA
Citatio edictalis
CHIGAGIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (BLONIEN-DAEHMS)
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
1
DE ALTO ORINOCO
(PORTUS AYACUQUENSIS)
PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE ALTO ORINOCO )) AD GRADUM VICARIATUS APO-
STOLICI EVEHITUR, (( PORTUS AYACUQUENSIS )) NOMINE APPELLANDI.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
II
DE FOUT JAMESON
PRAEFECTURA APOSTOLICA DE FORT ' JAMESON, IN AFRICA ORIENTALI B R I T A N N I C A ,
AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, IISDEM SER-
VATIS NOMINE AC FINIBUS.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. B. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
III
KADUNAENSIS
(DE SOKOTO)
A PRAEFECTURA APOSTOLICA KADUNAENSI PARS SEIUNGATUR, DISTRICTUS CIVI-
LES SOKOTO ET KATSINA COMPLECTENS, QUAE IN NOVAM ERIGITUR PRAE-
FECTURAM APOSTOLICAM, (( DE SOKOTO )) NOMINE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
£B CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
IV
IOSENSIS
(DE MAIDUGURI)
AB APOSTOLICA IOSENSI PRAEFECTURA QUAEDAM REGIO SEPARATUR, EX QUA
NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, (( DE MAIDUGURI )) APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
thew deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem addu-
c e t u r , Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit
Delegationi; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi neces-
sarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit,
viro, qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus pariter ut idem
venerabilis Frater hoc confectum negotium in acta referat, quorum fide
digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum trans-
mittet.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-
citati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos edi-
ximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propte-
rea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere li-
ceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur.
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Sum-
morum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, an-
no Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
© CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
5$ EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
VI
DE OSLO
(OSLOENSIS)
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
trectaverit, sciat se poenas esse subiturura iis iure statutas, qui Summo-
rum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno
Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
j$j EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
LITTERAE APOSTOLICAE
I
TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR ECCLESIA CATHEDRALIS
POPAYANENSIS B. MARIAE VIRGINI IN CAELUM ASSUMPTAE SACRA.
PIUS P P . XII
II
BEATA MARIA VIRGO, A (( SUYAPA )) APPELLATA ET IN EIUSDEM NOMINIS PAGO,
INTRA FINES TEGUCIGALPENSIS ARCHIDIOECESIS EXCULTA, TOTIUS REIPUBLI-
CAE HONDURIENSIS PATRONA CAELESTIS ELIGITUR.
P I U S P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Simulacrum Beatae Mariae Virginis,
quod in pago, vulgo « Suyapa » appellato nec procul ab urbe Tegucigalpa
sito, asservatur, a duobus saeculis religiosissimum est, quemadmodum
Acta PU Pp. XII 783-
EPISTULAE
I
AD EXCMUM P. D. PAULUM RICHAUD, ARCHIEPISCOPUM BURDIGALENSEM :
SEXTO DECIMO EXPLETO SAECULO AB ORTU SANCTI PAULINI NOLANI.
PIUS P P . XII
gratiae et Christi causae usque sitis devoti ; dum horum bonorum auspi-
cem, Apostolicam Benedictionem peramanter vobis impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die V mensis Novembris an-
no M C M L i i i , Pontificatus Nostri quinto decimo.
P I U S P P . XII
II
AD ELECTAM MULIEREM GERTRUDEM EHRLE, PRAESIDEM FOEDERATIONIS MU-
LIERUM CATHOLICARUM GERMANIAE, OB DENA LUSTRA FELICITER EXPLETA
AB EADEM FOEDERATIONE ORTA.
der katholischen Kirche mitzuarbeiten. Dieses Ziel bleibt mit den ans
ihm sich ergebenden praktischen Aufgaben. Seien Sie für deren Ver-
wirklichung Unserer väterlichen Teilnahme und Unserer innigsten
Wünsche versichert.
Unsere grosse Sorge um die Frauenwelt und die Frauenseele, um die
Würde der christlichen Frau : des Jungmädchens und der Unverheira-
teten wie der Gattin und Mutter haben Wir zum Gegenstand einer
Reihe grundsätzlicher Ansprachen gemacht und auch dem Katholischen
Deutschen Frauenbund vor mehr als Jahresfrist gelegentlich seiner 13.
Generalversammlung auseinandergesetzt. Mit Genugtuung konnten Wir
feststellen, dass Unser Wort bei ben Frauen Ihres Bundes ein offenes Ohr
fand und diese sich bewusst sind, wie sehr heute alles darauf ankommt,
die christliche Persönlichkeit heranzubilden, die aus dem Reichtum ihres
Glaubens lebende und wirkende, in sich gefestigte katholische Frau.
Was Wir in dem eben erwähnten Schreiben ausführten, möge durch
einen kurzen Hinweis beleuchtet werden : Ihr Bund ist vertraut mit
zwei übergrossen Nöten unserer Zeit, mit der Not der Ehe und der
sozialen Not. Die Ehenot wird durch Lockerung der christlichen Eheord-
nung nicht gemindert oder behoben, sondern nur noch vergrössert.
Wenn zu ihrer Behebung eine Reihe natürlicher und übernatürlicher
Kräfte zusammenwirken müssen, so sicher an erster Stelle Männer und
Frauen, die gewillt sind, ihr Eheleben ganz jener von Gott gesetzten
Ordnung anzugleichen. Auch der sozialen Not kann nicht mit rein
technischen oder politischen Mitteln begegnet werden. Auch dort bedarf
es vor allem der Menschen, die — jeder Einzelne — sich vor Gott ihrer
Pflichten gegen den Nächsten und die Gesamtheit ihrer Mitmenschen
bewusst sind. In beiden Fällen ist also das Ausschlaggebende die chri-
stliche Persönlichkeit, der katholische Mensch, der schon von früher
Jugend an gelernt hat, um Gottes Willen und mit Rücksicht auf den
Mitmenschen sich selber Bindungen aufzulegen, persönlichen Verzicht
zu leisten. Denn nur wer sich zu beherrschen und von sich sebst zu ver-
langen vermag, kann zur christlichen Persönlichkeit heranreifen.
So ist also das Hauptziel bestimmt, auf das Ihr Bund im zweiten
Halbjahrhundert seines Bestehens hinarbeiten soll : die Bildung der
tief gläubigen und sittlich starken christlichen Frau, in weitem Ausmass,
in allen Schichten Ihres Volkes. Die Aufgabe ist nicht leicht. Es stehen
Ihnen aber zwei Kraftquellen zu Gebote : das Gebet und die unbedingte
Treue zu den Weisungen jener, die für Sie Christi Stelle auf Erden
vertreten.
Dass diese beiden Kraftquellen in Ihrem Bund immer reichlich
Acta Pii Pp. XII 789
fliessen und. die Fülle der Gnade Jesu Christi auf ihn und sein Arbeiten
herabziehen mögen, als Unterpfand dessen erteilen Wir dem Katholi-
schen Deutschen Frauenbund in väterlicher Liebe den Apostolischen
Segen.
Aus dem Vatikan, den 6. November 1953.
PIUS P P . XII
III
PIUS P P . XII
P I U S P P . XII
ALLOCUTIONES
I
luvenibws ex Italiae dioecesibus, qui annua* certamina de doctrina reli-
gionis vicerunt*
II
Iuvenibus ab Actione Catholica Italica, qui certamen nationale de chri-
stiana doctrina vicerunt*
che le umane strutture rendano ogni giorno più difficile agli uomini il
cammino verso la conoscenza, l'amore e il servizio di Dio e verso il fine
ultimo che è il possesso di Lui nella Sua gloria e la Sua felicità.
Di fronte á tanto disorientamento, a tanto odio, a tante tenebre sta,
perennemente vigile, la Chiesa con la sua luce e il suo amore. E nella
Chiesa — Noi lo sappiamo — schiere innumerevoli di anime elette sono
pronte a qualsiasi impresa, a qualsiasi olocausto, per aiutarla a salvare
ancora una volta il mondo.
Volete, carissimi giovani , essere voi — con i cinquecentocinquanta-
mila vostri compagni sparsi in tutta Italia — le avanguardie di un gio-
vanile esercito costruttore?
Siete pronti a mostrare il vostro amore alla Chiesa, al Papa?
V'è chi muove loro una guerra terribile con perfida strategia e sub-
dola tattica : volete voi combattere per essa e con essa?
Muoiono gli uomini, anche quelli che sembravano immortali; crol-
lano le umane istituzioni ; si succedono, gli uni agli altri, i più impensati
tramonti. E a ogni alba nuova la Chiesa assiste serena ed è baciata dal
sorgere di ogni nuovo sole.
III
Iis qui interfuerunt Conventui quinto nationali Italico Unionis Iurecon-
sultorum catholicorum*
Ci riesce di grande soddisfazione, diletti figli della Unione dei Giù
rísti Cattolici Italiani, di vedervi qui adunati intorno a Noi e di darvi
cordialmente il benvenuto.
Al principio di Ottobre, un altro Congresso di giuristi si riuniva
nella Nostra residenza estiva, quello del Diritto penale internazionale.
Il vostro « Convegno » ha bensì un carattere nazionale ; ma l'argomen-
to, che esso tratta « nazione e comunità internazionale », tocca di nuovo
le relazioni fra i popoli e gli Stati sovrani. Non per caso si moltiplicano
i Congressi per lo studio delle questioni internazionali, scientifiche,
economiche e anche politiche. Il fatto manifesto che i rapporti fra gl'in-
dividui appartenenti a diversi popoli e tra i popoli stessi crescono in
estensione e in profondità, rende ogni giorno più urgente un rego-
lamento delle relazioni internazionali, private e pubbliche, tanto più che
questo mutuo avvicinamento è determinato non soltanto dalle possibi-
lità tecniche incomparabilmente aumentate e dalla libera scelta, ma
altresì dalla più penetrante azione di una legge immanente di sviluppo.
Si deve dunque non reprimerlo, ma piuttosto favorirlo e promuoverlo.
* Habita die 6 Decembris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 795
I
In questa opera di ampliamento le Comunità degli Stati e dei popoli,
sia che già esistano, sia che non rappresentino ancora se non uno scopo
da conseguire e da attuare, hanno naturalmente una particolare impor-
tanza. Sono comunità, nelle quali Stati sovrani, vale a dire non subor-
dinati a nessun altro Stato, si uniscono in una comunità giuridica per il
conseguimento di determinati scopi giuridici. Sarebbe dare una falsa
idea di queste comunità giuridiche, se si volesse paragonarle ad imperi
mondiali del passato o del nostro tempo, in cui stirpi, popoli e Stati
vengono fusi, volenti o nolenti, in un unico complesso statale. Nel caso
presente invece gli Stati, rimanendo sovrani, si uniscono liberamente
in una comunità giuridica.
Sotto questo aspetto la storia universale, che mostra una serie conti-
nua di lotte per il potere, potrebbe senza dubbio far apparire quasi come
una utopia la instaurazione di una comunità giuridica di Stati liberi.
Tali conflitti sono stati troppo spesso provocati dalla volontà di sog-
giogare altre Nazioni e di estendere il campo della propria potenza, ov
vero dalla necessità di difendere la propria libertà e la propria esistenza
indipendente. Questa volta, al contrario, precisamente la volontà di pre-
venire minacciosi dissidi spinge verso una comunità giuridica superna-
zionale; le considerazioni utilitarie, che certamente hanno anch'esse un
notevole peso, sono dirette verso opere di pace ; e infine, forse appunto
l'avvicinamento tecnico ha risvegliato la fede, latente nello spirito e nel
cuore degli individui, in una comunità superiore degli uomini, voluta dal
Creatore e radicata nella unità della loro origine, della loro natura e del
loro fine.
II
Queste considerazioni ed altre simili dimostrano che il cammino ver-
so la Comunià dei popoli e la sua costituzione non ha come norma
unica ed ultima la volontà degli Stati, ma piuttosto la natura, ossia il
Creatore. Il diritto all'esistenza, il diritto al rispetto e al buon nome,
il diritto a un carattere e a una cultura propri, il diritto allo sviluppo,
il diritto all'osservanza dei trattati internazionali, e diritti equivalenti,
sono esigenze del diritto delle genti dettato dalla natura. Il diritto po
sitivo dei popoli, indispensabile anche esso nella Comunità degli Stati,
ha l'uflicio di definire più esattamente le esigenze della natura e di
adattarle alle circostanze concrete, e inoltre di prendere con una con-
venzione che, liberamente contratta, è divenuta obbligatoria, altre di-
sposizioni, dirette sempre al fine della comunità.
796 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale
III
IV
1
Cfr. MATTH., 13, 24-30.
800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
VI
VII
Ciò che abbiamo esposto può essere utile per il giurista e l'uomo poli-
tico cattolico anche quando nei loro studi o nell'esercizio della loro profes-
sione vengono in contatto con gli accordi (Concordati, Trattati, Conven-
5 1 - A C T A , vol. X X , n . 1 6 . — 1 6 - 1 2 1 9 5 3 .
802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
zioni, Modus vivendi, ecc.) che la Chiesa (vale a dire, già da lungo tempo,
la Sede Apostolica) ha concluso in passato e conclude tuttora con Stati
sovrani. I Concordati sono per essa una espressione della collaborazione
tra Chiesa e Stato. Essa per principio, ossia in tesi, non può appro-
vare la completa separazione fra i due Poteri. I Concordati debbono
quindi assicurare alla Chiesa una stabile condizione di diritto e di fatto
nello Stato, con cui sono conclusi, e garantire ad essa la piena indi-
pendenza nell'adempimento della sua divina missione. È possibile che
la Chiesa e lo Stato nel Concordato proclamino la loro comune convin-
zione religiosa ; ma può anche accadere che il Concordato abbia, insie-
me con altri scopi, quello di prevenire dispute intorno a questioni di
principio e di rimuovere fin dall'inizio possibili materie di conflitti.
Quando la Chiesa ha apposto la sua firma ad un Concordato, questo
vale per tutto il suo contenuto. Ma il suo senso intimo può essere, con
mutua cognizione di ambedue le alte Parti contraenti, graduato ; può si-
gnificare una espressa approvazione, ma può anche dire una semplice
tolleranza, secondo quei due principi che sono la norma per la convi-
venza della Chiesa e dei suoi fedeli con le Potenze e gli uomini di altra
credenza.
È questo, diletti figli, ciò che intendevamo di trattare con voi più
diffusamente. Per il resto Noi confidiamo che la comunità internazio-
nale possa bandire ogni pericolo di guerra e stabilire la pace ; per quanto
poi riguarda la Chiesa, che valga a garantirle dappertutto la via libera,
affinchè essa possa fondare nello spirito e nel cuore, nei pensiero e nel-
l'azione degli uomini il regno di Colui che è il Redentore, il Legislatore,
il Giudice, il Signore del mondo, Gesù Cristo, il Dio che è sopra tutte
3
le cose benedetto nei secoli.
Mentre pertanto accompagnamo coi Nostri paterni voti i vostri la-
vori per il maggior bene dei popoli e per il perfezionamento delle rela-
zioni internazionali, impartiamo a voi, come pegno delle più ricche gra-
zie divine, con effusione di cuore l'Apostolica Benedizione.
3
Rom., 9, 5.
Acta Pii Pp. XII 803
NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS CANTABRICAE REGIONIS DATUS, OB PRIMUM ELAPSUM SAE-
CULUM A QUO B. MARIA V., ((NUESTRA SEÑORA DE BEGOÑA )) NUNCUPATA,
EIUSDEM REGIONIS PATRONA CAELESTIS PROCLAMATA FUIT, SOLLEMNIA CE-
LEBRANTIBUS.*
sea siempre un cristiano fervoroso que sepa incluso llevar al campo apos-
tòlico el empuje, la constancia, la amplitud de miras, que en las em-
presas humanas os han dado tantos y tan justos triunfos, hasta llevaros
a la envidiable situación en que hoy os halláis gracias al auxilio divino
y a vuestro propio esfuerzo. « Házte un tesoro según los preceptos del
3
Altísimo y te aprovechará más que el oro », dice la divina Sabiduría,
porque (( El que en sus riquezas confía, caerá : los justos reverdecerán
4
como follaje ».
¡ Y Tú, oh Madre Santísima de Begoña, que desde ese « Sagragio del
Señorío de Vizcaya » parece como que te complaces contemplando la fi-
delidad y la devoción de esos tus buenos hijos ; Tú, a quien ellos rinden
culto bajo la advocación dulcísima — para Nos especialmente amable —
de Nuestra Señora de la Asunción : no dejes de interceder por ellos ante
el Corazón de tu amantísimo Hijo, a fin de que sigan siendo sempre dig-
nos de su nombre y de su historia y, sin dejarse arrastrar los unos por
las fatigas y trabajos de esta vida y los otros por la excesiva prosperidad
de un momento, nunca aparten los ojos de ese cielo, donde Tú les esperas,
a donde deben tender con todas sus ansias y donde deben poner su única
y verdadera patria !
Estos son Nuestros sentimientos y estos Nuestros deseos, mientras
que, para consolidar más y más los frutos de vuestra misión y para im-
petrar de lo alto más abundante gracia, a tí, Venerable Hermano, Pre-
lado de la diócesis y a quien, antes que a nadie, hay que atribuir el mé-
rito de tan feliz iniciativa ; a todos Nuestros Hermanos en el Episcopado
que en estos momentos te acompañan; a las dignísimas autoridades,
que tanto han colaborado en esta empresa de carácter exclusivamente
espiritual ; a los sacerdotes, religiosos y religiosas, lo mismo que a todos
los fieles que de cualquier manera oyen Nuestra voz; a la amadísima
Bilbao, a toda Vizcaya y a España entera, damos de todo corazón, con
afecto paternal, Nuestra Bendición Apostólica.
3
EcclL, 29, 14.
4
Prov., 11, 28.
806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SS. CONGREGATIONUM
NOTIFICAZIONE
LAMACENSIS
DECRETUM
DE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONE
SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
DECRETUM
Quo sollemniori ritu ac pari magnificentia Marianus Annus nuper
ubique terrarum indictus Litteris Encyclicis « Fulgens corona » sumat
initium atque ad exitum perveniat, Sanctissimus Dominus Noster Pius
Divina Providentia Papa XII die 25 mensis Novembris labentis anni
Revmis locorum Ordinariis facultatem tribuere libenter dignatus est
indulgendi ut in unaquaque ecclesia cathedrali, collegiali, conventuali,
paroeciali, necnon in potioribus ecclesiis et oratoriis, etiam sodalibus
religiosis concreditis, praesertim autem in Sanctuariis Marianis et ec-
clesiis Beatissimae Virgini Mariae dicatis, ad quae populus frequentior
accedere solet, exceptis tamen domesticis sacellis, dimidia hora post
mediam noctem, quae interfluit intra diem septimum et octavum mensis
Decembris MCMLIII, itidemque inter eosdem dies mensis Decembris anni
M C M L I V , una sancta Missa, etiam solemnis, litari possit, in qua, vel
L. © S.
F. Bracci, a Secretis
Sacra Congregatio Concilii 809
CIRCOLARE
i
INSULARUM BERMUDARUM
DECRETUM
PRAEFECTURA APOSTOLICA INSULARUM BERMUDARUM DELEGATIONI APOSTO-
LICAE IN BRITANNIA ADSIGNATUR.
TT
M E R A U K E N S I S - DE HOLLANDIA
DECRETUM
DE FINIUM MUTATIONE
PONDICHERIENSIS ET CUDDALORENSIS
DECRETUM
ARCHIDIOECESI PONDICHERIENSI NOMEN (( CUDDALORENSIS )) ADDITUR
LUCEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI HELENAE GUER-
RA, FUNDATRICIS INSTITUTI OBLATA RUM SANCTI SPIRITUS VULGO A S. ZITA.
SUPER DUBIO
II
LUCE R INA
CANONIZATIONIS BEATI FRANCISCI ANTONII FA SANI, CONFESSORIS, SACERDOTIS
PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CONVENTUALIUM.
SUPER DUBIO
III
SEGUSIEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI EDUARDI IOSEPHI ROSAZ, EPI-
SCOPI SEGUSIENSIS.
SUPER DUBIO
IV
DECRETUM
URBIS ET ORBIS
Mariano Anno a Summo Pontifice Pio Papa XII, per Encyclicas Lit-
teras « Fulgens corona » diei 8 Septembris vertentis anni, indicto ; ut
erga Deiparam Virginem Mariam pietas populi christiani exardeseat
cotidie magis, et non tantum privatae sed publicae etiam supplicationes
ad suavissimam Matrem admoveantur, Sacra Rituum Congregatio, de
mandato Sanctissimi Domini, benigne indulget ut, durante hoc Mariano
Anno, a die videlicet octava Decembris mensis ad eumdem adventuri an
ni diem, in omnibus ecclesiis et oratoriis, singulis per annum Sabbatis,
legi possit unica Missa votivo-privata, cantata vel lecta, de Immaculata
Conceptione Beatae Mariae Virginis, dummodo non occurrat festum du-
plex I vel II classis, feria, vigilia, aut octava privilegiata primi et secundi
ordinis, festum, vigilia aut octava ipsius Deiparae; et insuper aliquod
pium exercitium peragatur in honorem Beatae Maria« Virginis. Servatis
de cetero rubricis.
Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 29 Novembris 1953.
£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus
® ®* f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
Citatio edictalis
MATRITEN.
NULLITATIS MATRIMONII (MORERA-LAGUARDA)
ACTA OFFICIORUM
SEGRETERIA DI STATO -
Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 28 ottobre 1953, con-
cessa al sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima San-
tità Sua per gli Affari Ordinari, Si è degnata di approvare Puni-
to Statuto della Fondazione Pio XII per Vapostolato dei Laici.
G. B. Montini
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
2 aprile 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Pro-
tettore della Ven. Arcieonfraternita di Santa
Caterina da Siena in Boma.
30 luglio » 'L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Pro-
tettore dell'Istituto delle Suore Terziarie Fran-
cescane di S. Antonio ai Monti (Napoli).
» » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Lercaro Giacomo, Pro-
tettore delle Suore Francescane dell'Immaco-
lata di(Modena).
Palagano
8 settembre » L'Emo e Revnìo Signor Cardinale Roncalli Angelo Giusep-
pe, Protettore del Santuario di Nostra Signo-
ra del Pilastrello in Lendinara (Adria).
10 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protet-
tore della Congregazione dello Spirito Santo
(Parigi).
12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Pro-
tettore della Ven. Arcieonfraternita del Ssmo
Nome (Roma).
di Maria al Foro Traiano
li) » » S. E. Kevma Monsig. da Costa Nunes Giuseppe, Patriarca-
Arcivescovo titolare di Odesso, Vice Camerlengo
di Santa Romana Chiesa.
20 ottobre » S. E. Revíña Monsig. Antoniutti Ildebrando, Arcivescovo
titolare di Sinnada di Frigia, Nunzio Aposto-
lico in Spagna.
22 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protet-
tore delle Suore di N. S. del Rifugio, dette
Brignoline, di Genova.
27 » » S. E. Revma Monsig. Siino Salvatore, Arcivescovo tito-
lare di Perge, Nunzio Apostolico nella Repub-
blica Dominicana.
9 novembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore dei Canonici Regolari dell'Immacolata
Concezione (Roma).
Diarium Romanae Curiae 823
Parimente con Biblietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante si è degnato di nominare :
Prelati Domestici di Sua Santità :
26 settembre 1953. Monsig. Walsb Michele, dell'arcidiocesi di San Luigi.
» » » Monsig. Wempe Luigi Antonio, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Woods Tommaso Raimondo, della medesima arci-
diocesi.
ottobre Monsig. Alibrandi Gaetano, della diocesi di Acireale.
» » Monsig. Clarizio Emanuele (Roma).
11 Monsig. Delaney Giovanni, dell'arcidiocesi di Nuova York.
» Monsig. Di Matteo Emilio, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Jordan Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Kerwin Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. McGuire Michele, della medesima arcidiocesi.
Monsig. O'Connel Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Monsig. O'Leary Patrizio, della medesima arcidiocesi.
lo Monsig. Beemsterboer Giorgio, dell'arcidiocesi di Chicago.
» Monsig. Belinski Valentino, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Canning Matteo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Collins Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Croarkin Walter, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Cummings Matteo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Cussen Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Dolan Francesco, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Duffin Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Flaherty Francesco, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Frawley Lorenzo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Friel Enrico, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Garrity Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Gleeson Giacomo, della medesima arcidiocesi.
824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale -
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di 'Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :
»
14 » » Al sig. de Groof Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.
7 marzo Al sig. Laduron Edoardo, della diocesi di Namur.
1 aprile Al sig. Vaerwick Valentino, della diocesi di Gand.
10 » Al sig. Abdalla Antonio, della diocesi di Lafayette La.
» »
» Al sig. Abshire Rendali U., della medesima diocesi.
» » Al sig. Aycock Giovanni B., della medesima diocesi.
» » Al sig. Boudreaux Ernesto A., della medesima diocesi.
» Al sig. Broussard Alcide L., della medesima diocesi.
» Al sig. Broussard Wilmore Sr., della medesima diocesi.
» » Al sig. Brulet Wilmore J., della medesima diocesi.
» » » Al sig. Connolly Giovanni, della medesima diocesi.
» Al sig. Cornay Howard J., della medesima diocesi.
» » Al sig. Fruge Mattia, della medesima diocesi.
» » Al sig. Gassie Voorhies L,, della medesima diocesi.
» Al sig. Ibert Carlo, della medesima diocesi.
» » Al sig. Landry Giacomo, della medesima diocesi.
» Al sig. Larcade Lorenzo, della medesima diocesi.
Al sig. Lipari Frank, della medesima diocesi.
» » Al sig. Maraist Patrizio, della medesima diocesi.
» » » Al sig. Martin Murry, della medesima diocesi.
» » Al sig. Motty Roberto, della medesima diocesi.
» Al sig. Osterland Andrea, della medesima diocesi.
Al sig. Peck Alberto, della medesima diocesi.
» » Al sig. Provost Arturo, della medesima diocesi.
» Al sig. Riebl Giuseppe, della medesima diocesi.
» » Al sig. Sabatier Giorgio J., della medesima diocesi.
» » Al sig. Stelly Aurelio, della medesima diocesi.
11 Al sig. Sehwering Leo, dell'arcidiocesi di Colonia.
18 » Al sig. Scbuemmer Carlo, della medesima arcidiocesi.
2 maggio » Al sig. Tirez Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Van Breedam Carlo, della medesima arcidiocesi.
830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
LEOPOLDOPOLITAN1
(INONGOËNSIS)
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Uti sollerti agricolae, qui velit suae vineae fecunditatem augere, earum
est e vitibus excerpefe palmites eosque serere eo ferme consilio ut novas
vites excitet quae uberiores fructus suo tempore pariant ; ita earum est
Nobis, qui Dominicae vineae labores suscepimus, e dioecesibus quasdam
demere partes iisque novas circumscriptiones, quae dicuntur, ecclesiasti-
cas condere, cum spes affulgeat posse per boc christianam veritatem la-
tius diffundi moresque gentium mitescere. Nunc autem videtur, si, di-
viso territorio Vicariatus Apostolici Leopoldopolitani, quod est in
Congo Belgico, novus Vicariatus Apostolicus erigatur, id fore christia-
nae rei in eadem regione magno usui animorumque utilitati. Quae cum
ita sint, ea probantes quae venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardina-
les Sacro Coetui Fidei Christianae Propagandae praepositi hac in re
censuerint esse facienda; audita quoque sententia venerabilis Fratris
53 - ACTA, vol. XX, n. 17. - 28-12-1953.
834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non
fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, an-
no Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus?
Nostri quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
© EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
II
ARABIAE
(DE KUWAIT)
AB APOSTOLICO ARABIAE VICARIATU QUAEDAM TERRITORII PARS SEPARATUR,
EX QUA NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA^ (( DE KUWAIT )) NUNCU-
PANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
III
HALIFAXIENSIS
(YARMUTHENSIS)
AB HALIFAXIENSI ARCHIDIOECESI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES EX QUIBUS
NOVA EFFICITUR DIOECESIS, YARMUTHENSIS NUNCUPANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint sub-
scripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si osten-
d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel
quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iura sta-
tutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini
millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quin-
to decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
© EUGENIUS Card. TISSERANT © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
IV
HARTFORTIENSIS
HARTFORTIENSIS DIOECESIS AD METROPOLITANAE ECCLESIAE DIGNITATEM EVE-
HITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pro S. R. E. Cancellario
® EUGENIUS Card. TISSER ANT fft Fr. ADEODATUS T. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
V
HARTFORTIENSIS
(NORVICENSIS)
AB HARTPORTIENSI DIOECESI QUAEDAM REGIONES SEPARANTUR, EX QUIBUS NOVA
ERIGITUR DIOECESIS (( NORVICENSIS )) APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
' AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Divina illa Christi vox, qua beato Petro, Apostolorum principi, com-
mendabat christianorum gregem eiusque pastores, usque animum No-
strum personat monetque ut nihil omnino earum rerum omittamus
quibus populorum necessitatibus consulamus. Cumque persuasum ha-
beamus Ecclesiae sanctae commodis satius posse provideri uberioresque
capi fructus si labores inter plures dividantur operarios, hac de causa
non dubitamus, si res id postulet, latius patentia dioecesium territoria
partiri novasque exinde condere sedes. Quandoquidem ergo Hartfortiensis
Ecclesia in nimiam latitudinem distenditur, eoque sive humanarum sive
religiosarum rerum incrementi pervenit ut vix possit Episcopus singulus,
etsi gloriae Dei quaerendae cupidissimus patiensque laborum, tot tantis-
que negotiis incumbere, visum est Nobis de eius curis aliquid detrahere
novamque dioecesim de suae Sedis territorio excitare. Quae cum ita sint,
de sententia venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepi-
scopi titulo Laodicensis in Phrygia, eiusdemque in Civitatibus Foede
ratis Americae Septentrionalis Apostolici Delegati ; deque venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus
praepositorum consilio; audito quoque venerabili Fratre Hartfortiensi
Episcopo, cuius res intererat ; eorum denique consensum supplentes qui
in hoc negotio aliquid iuris sese habere arbitrentur ; re attentissimo ani-
mo considerata, qua potestate universae christianae familiae praesidemus,
haec quae sequuntur statuimus. A dioecesis Hartfortiensis territorio eas
regiones separamus quibus sunt indita nomina : New London, Tolland,
Windham, Middlesex, easque in novae dioecesis formam redigimus.
Quam Norvicensis cognomine volumus appellari, eique urbem, quae per
vulgus Norwich dicitur, sedem esse ac domicilium. Cathedra vero epi-
scopalis in aede S. Patricii Episcopi et Confessoris exstabit, quae in
eadem civitate Norwich invenitur, quamque ad cathedralis templi ho
ñores et dignitatem evehimus. Norvicensibus Praesulibus novae huius
Acta Pii Pp. XII 843
Pro S. R. E. Cancellario
© EUGENIUS Card. TISSERANT f& Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
VI
HARTFORTIENSIS
(BRIDGEPORTENSIS)
EX DIOECESI HARTFORTIENSI PARS QUAEDAM DISTRAHITUR, QUAE IN NOVAE DIOE-
CESIS FORMAM REDIGITUR (( BRIDGEPORTENSIS )) APPELLANDAE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
alia coeptorum genera magnifice testantur. Quae coepta cum tot tantaque
sint ut vix iis singulus Episcopus, etsi rerum expertus Deique gloriae
quaerendae studiosus, consulere possit, censuimus de Hartfortiensis dioe-
cesis amplitudine aliquid territorii demere unde aliam condamus dioe-
cesim. De sententia igitur venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cico-
gnani, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia eiusdemque in Sta-
tibus Foederatis Americae Septentrionalis Apostolici Delegati; deque
venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consi-
storialibus praepositorum consilio ; audito quoque venerabili Fratre
Henrico Iosepho 0'Brien, Episcopo Hartfortiensi; supplentes insuper
eorum consensum qui in hac re aliquid iuris sese habere arbitrentur;
re denique ipsa attentissimo animo considerata, ea potestate quam sum-
mam a Christo accepimus in universam Ecclesiam haec, quae sequun-
tur, statuimus. Quam regionem per volgus cognominant Fairfield ab
amplissima Hartfortiensi dioecesi separamus eamque in novae dioecesis
formam redigimus, Bridgeportensis appellandam Cuius Ecclesiae sedem
in urbe constituimus quae incolarum lingua Bridgeport nomen habet,
quaeque in Fairfield territorio sita est; cathedram vero Antistitis in
S. Augustini Episcopi et Confessoris templo collocandam censemus,
quod idcirco ad gradum cathedralis templi evehimus. Sive novae Sedi
sive eius Praesulibus ea omnia iura, privilegia, honores concedimus quae
omnibus tum dioecesibus cum Episcopis eiusdem dignitatis sunt pro-
pria. Volumus tamen eos iisdem quoque oneribus teneri quibus ceteri
omnes per orbem astringuntur. Ecclesia Bridgeportensis erit Hartfor-
tiensi Sedi, quam per Apostolicas sub plumbo Litteras (( Divina illa »
hoc ipso die datas ad metrópolis honorem et dignitatem extollimus, su-
biecta et suffraganea; item eius Antistites Hartfortiensis Metropolitae
iuri erunt omnino obnoxii. Curet ille cui haec nova Ecclesia obtigerat re-
genda ut Collegium Canonicorum condatur, qui suo splendore caeremonia-
rum sollemnitatem augeant quique Episcopo assistant in maioribus sui re-
giminis negotiis. Quae res quoad perduci ad effectum non potuerit, indul-
gemus ut Consultores dioecesani eligantur, ad normam canonis 423 Codicis
Iuris Canonici. Seminarium saltem elementarium erigatur educendis
atque instituendis pueris quos Deus sua benignitate ad Sacerdotii mu-
nera vocaverit : sunt enim ii adolescentes spes magna Ecclesiae, futu-
rique christiani populi duces. Quod ad clerum spectat, volumus ut si-
mulac nova dioecesis erecta fuerit eo ipso clerici illi Ecclesiae censean-
tur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Quae vero vel acta
vel documenta Sedem, quam constituimus, respiciunt, ea omnia a Cu-
ria Hartfortiensi ad Bridgeportensem Curiam mittantur. Quae hisce Lit-
846 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Pro S. R. E. Cancellario
83 EUGENIUS Card. TI S SER ANT © Fr. I. ADEODATUS Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
EPISTULA
AD EMUM P. D. MAURITIUM CARD. FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, OB
(( DIEM SUPPLICATIONIS )) PRO PACE INTER PUEROS UNIVERSOS PROXIMO
MAIO MENSE PROMOVENDUM.
P I U S P P . XII
Le douloureux spectacle d'un monde meurtri et divisé, sur lequel ne
cessent de planer de sombres nuées, Nous a déjà fourni maintes occa-
sions d'exhorter tous Nos fils à la prière et à la pénitence, afin d'obtenir
x
du « Père des Miséricordes » l'inestimable bienfait d'une paix juste et
stable entre les nations. Il vous souvient, en particulier, que durant la
dernière guerre Nous invitions spécialement les enfants chaque année, à
l'approche du mois de mai, à implorer ce don de la paix par la très
puissante intercession de la Vierge Marie, Mère de Dieu et notre Mère.
« Qu'ils nous obtiennent, disions-Nous, que partout où s'insinue l'avide
convoitise se répande désormais l'amour ; que là où sévit l'injustice s'in-
troduise le pardon; qu'à la discorde qui divise les esprits succède la
concorde qui les rapproche et cimente leur union ; que là enfin où l'hor-
reur des inimitiés provoque déchirements et bouleversements, les pac-
tes d'une amitié renouvelée apaisent les esprits et rétablissent toutes
2
choses dans la tranquillité et l'harmonie de l'ordre ».
Un semblable appel garde encore de nos jours, hélas ! toute son
actualité : le fracas des armes n'a pas fini de retentir en certaines ré-
gions et les esprits surtout, sur le plan social comme dans l'ordre inter-
national, sont loin de s'être engagés partout sur la voie d'un loyal
effort de mutuelle et juste compréhension. Aussi considérons-Nous avec
faveur le projet, dont vous Nous entretenez, d'une Journée mondiale de
prière des enfants pour la paix, au mois de mai 1954. Cette initiative
au surplus, qui voudrait, en chaque paroisse, chaque institution sco-
laire, susciter la prière unanime des enfants pour la paix du monde et
l'offrande, à cette intention, de leurs généreux sacrifices, répond sans
nul doute aux grandes intentions de l'Année Mariale, telles que Nous
les proclamions dans Notre récente Lettre Encyclique « Fulgens Co-
rona».
Nous Nous proposons, s'il plaît à Dieu, d'adresser Nous-même en
cette circonstance une parole de paternelle exhortation à tous Nos fils,
1
il Gor., i , 3.
2
Lettre au Card. Maglione, du 20 Avril 1941, A. A. 8. t. XXXIII, p. 111.
848 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
mais déjà Nous vous sommes reconnaissant de ce qui pourra être fait
pour assurer l'heureuse réalisation de cette Journée. Bien préparée,
celle-ci doit être, en effet, bien plus qu'une manifestation d'éphémère
ferveur : elle éveillera chez ces chers enfants le sens de leur fraternité
chrétienne à travers le monde; elle leur fera aimer l'idéal et connaître
les conditions d'une vraie paix des coeurs, des familles, des sociétés;
elle stimulera enfin parmi cette jeunesse le zèle de la vertu, le goût de
la prière, le courage du sacrifice, en dehors desquels il n'y a ni sérieuse
réforme de la conscience ni oeuvre de paix profonde et durable.
Au maternel patronage de la Vierge Immaculée Nous recommandons
volontiers le succès spirituel de cette Journée et, en gage de Nos vœux
paternels, Nous accordons à vous-même et à tous ceux qui auront con-
tribué à sa réussite, Notre Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 30 Novembre 1953.
P I U S P P . XII
NUNTIUS RADIOPHONICUS
2
Off. in Assumptione B. M. V. passim.
54 - A C T A , vol. X X , n. 1 7 . - 28-12-1953.
850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
bella come la luna ; electa ut sol, fulgida come il sole ; terribile come un
esercito schierato, terribilis ut castrorum acies ordinata.
1. Anzitutto, diletti figli e figlie, guardate Maria, « bella come la
luna, pulchra ut luna ». È un modo questo per esprimere la eccelsa bel-
lezza di Lei. Come deve essere bella la Vergine! Quante volte siamo
stati colpiti dalla bellezza di un volto angelico, dall'incanto di un sor-
riso di bambino, dal fascino di uno sguardo puro! E certamente nel vol-
to della propria Madre Iddio ha raccolto tutti gli splendori della sua
arte divina. Lo sguardo di Maria! il sorriso di Maria! la dolcezza di
Maria ! la maestà di Maria, Regina del cielo e della terra ! Come splen-
de la luna nel cielo oscuro, così la bellezza di Maria si distingue da
tutte le bellezze, che paiono ombre accanto a Lei. Maria è la più bella
di tutte le creature. Voi sapete, diletti figli e figlie, quanto facilmente
una bellezza umana, che è come l'ombra d'un fiore, rapisce ed esalta un
cuore gentile : che cosa dunque esso non farebbe dinanzi alla bellezza
di Maria, se potesse contemplarla svelata, faccia a faccia? Così l'Ali-
3
ghieri vide nel Paradiso, in mezzo a « più di mille Angeli festanti »,
« ridere una bellezza, che letizia — era negli occhi a tutti gli altri
santi » : Maria !
Intanto su quel volto non si rivela soltanto la bellezza naturale.
Nell'anima di Lei Iddio ha riversato la pienezza delle sue ricchezze con
un miracolo della sua onnipotenza, e allora Egli ha fatto passare nello
sguardo di Maria qualche cosa della sua dignità sovrumana e divina.
Un raggio della bellezza di Dio splende negli occhi della sua Madre.
Non pensate voi che il volto di Gesù, quel volto che gli angeli adorano,
dovesse riprodurre in qualche modo i lineamenti del volto di Maria?
Così il volto di ogni figlio rispecchia gli occhi della madre. Pulchra ut
luna. Felice chi potesse vederti, Madre del Signore, chi potesse bearsi
dinanzi a te ; potessimo, o Maria, rimanere con te, nella tua casa, per
servirti sempre!
2. Ma la Chiesa non paragona Maria soltanto alla luna; servendosi
4
ancora della Sacra Scrittura, passa ad un'immagine più forte ed escla-
ma : Tu sei, o Maria, « electa ut sol », eletta come il sole.
La luce del sole ha una differenza grande da quella della luna; è
luce che scalda e che vivifica. Splende la luna sui grandi ghiacciai del
polo, ma il ghiaccio rimane compatto e infecondo, così come rimangono
le tenebre e perdura il gelo nelle notti lunari dell'inverno. La luce della
luna non porta il calore, non porta la vita. Fonte di luce, di calore e di
3
Cant. 31, v. 130-135.
* Cant. 6, 10.
Acta Pii Pp. XII 851
vita è il sole. Ora Maria, che ha la bellezza della luna, splende anche
come un sole e irraggia un calore vivificante. Parlando di Lei, parlando
a Lei, non "dimentichiamo che è vera Madre nostra, perchè attraverso
di Lei abbiamo ricevuto la vita divina. Ella ci ha dato Gesù e con Gesù
la sorgente stessa della grazia. Maria è mediatrice e distributrice di
grazie.
Electa ut sol. Sotto la luce e il calore del sole fioriscono sulla terra
e danno frutto le piante; sotto l'influsso dell'aiuto di questo sole che
è Maria fruttificano i buoni pensieri nelle anime. Forse, già in questo
momento voi siete ripieni dell'incanto che promana dalla Vergine Im-
macolata, Madre della divina grazia, Mediatrice di grazie, perchè Re-
gina del mondo. Oh! potessimo avere la voce di S. Bernardo, che non si
stancava di lodare, di cantare, di ammirare, di esultare dinanzi al tro-
no della Vergine! Oh! potessimo avere la lingua degli angeli per poter
dire la bellezza, la grandezza della loro Regina !
Riandate, diletti figli e figlie, la storia della vostra vita : non ve-
dete un tessuto di grazie di Dio? Voi potete pensare allora : in quelle
grazie è entrata Maria. I fiori sono spuntati, i frutti sono maturati
nella mia vita, grazie al calore di questa Donna eletta come il sole.
Avete voi pregato questa mattina? La grazia che vi ha inviato a un
atto di così squisita pietà è stata forse una grazia speciale di Maria, è
venuta attraverso Maria.
State ora ascoltando questo Nostro Messaggio di onore alla Vergine :
qualche parola di esso vi penetra forse più profondamente nel cuore,
destando sentimenti buoni e aneliti di fervore? È una grazia che giunge
alle vostre anime attraverso la intercessione di Maria, con la luce di
quel sole del cielo che è Maria.
Sperate voi un giorno di giungere in Paradiso mediante la grazia
della perseveranza fino all'ultimo istante della vita? Avete fiducia di
morire in grazia di Dio? Anche questa grazia verrà a voi devoti di
Maria attraverso un sorriso di Lei, con un raggio di quel sole.
3. Ma un'altra immagine prende la Chiesa dalla S. Scrittura e l'ap-
plica alla Vergine. Maria è bella in sè stessa come la luna, è fulgida
intorno a sè come il sole ; ma contro il « nemico » è forte, è terribile,
come un esercito schierato in battaglia. Acies ordinata.
In questo giorno di gioia e di esultanza, Dio sa come vorremmo poter
dimenticare l'asprezza dei tempi che attraversiamo ! Ma i pericoli, che
gravano sul genere umano, sono tali che Noi non dobbiamo cessare
mai — si può dire — di gettare il nostro grido di risveglio. Vi è il « ne-
mico », che preme alle porte della Chiesa, che minaccia le anime. Ed
852 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
delle anime. Tutta l'Azione Cattolica, che nei singoli membri deve es-
sere bella come la luna e vivificante come il, sole, sappia essere, di fronte
al « nemico », forte come un esercito schierato in battaglia. Ed ecco che
la nostra familiare riunione prende quasi l'aspetto di una « chiamata
a rapporto » del principale fra i reparti laici del grande esercito catto-
lico d'Italia.
Nella Nostra recente Enciclica « Fulgens corona » abbiamo ancora
una volta denunciato l'attuarsi di un piano spaventoso per « svellere
radicalmente dagli animi la fede di Cristo », per l'invasione del mon-
do da parte del nemico degli uomini e di Dio. E sono uomini — miseri
uomini — coloro che servono da strumenti per quest'opera distruggitrice.
Vi è in atto una lotta che ingrandisce quasi ogni giorno di proporzione
e di violenza, ed è quindi necessario che tutti i cristiani, ma special-
mente tutti i militanti cattolici, « stiano in piedi e combattano sino
alla morte, se è necessario, per la Chiesa madre loro, con le armi che
s
sono consentite ». Non si tratta qui evidentemente di scontro fra i po-
poli con distruzione di case e strage di uomini. Noi abbiamo più e più
volte esecrato la guerra, e siccome riappaiono qua e là tristi ségni di pe-
ricolo per la pace, torniamo a scongiurare Iddio, aifinchè impedisca, con
la Sua onnipotenza, che nuovi lutti e nuove lagrime vengano provocati
sulla terra dall'incoscienza e dalla malvagità di alcuni. Noi parliamo
invece della lotta che il male, nelle sue mille forme, combatte contro il
bene; lotta dell'odio contro l'amore, del malcostume contro la purezza,
dell'egoismo contro la giustizia sociale, della violenza contro il pacifico
vivere, della tirannia contro la libertà.
Di questa lotta è già assicurato l'esito finale, essendone garante l'in-
fallibile parola di Dio. Verrà il giorno del trionfo del bene sul male,
perchè verrà il dì, in cui — lo diciamo con immensa tristezza — an-
6
dranno « maledetti al fuoco eterno » quanti hanno voluto fare a meno
di Dio e sono rimasti sino alla fine ostinati nella impenitenza. Ma vi
sono battaglie, il-cui esito non è certo, perchè è affidato anche alia
buona volontà degli uomini. In alcuni settori il « nemico » ha prevalso :
occorre riconquistare il terreno perduto — cioè le anime traviate —,
perchè Gesù regni nuovamente nei cuori e nel mondo.
Diletti figli e figlie ! Noi vi chiamiamo nuovamente a raccolta, certi
che tutti — senza evasioni di sorta — risponderete alla Nostra voce.
Sotto lo sguardo di Maria, Regina delle Vittorie, disponetevi a vivere,
5 T
Cfr. S. BERN. Ep. 221, n. 3 - MIGÑE PL, v. 182 col.' 387.
8
MATTH.. 25, 41. > ; .
854 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
Citatio edictalis
IANUEN.
NULLITATIS MATRIMONII (DE MONTI S-SARACCO)
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente
regnante, si è degnato di nominare :
17 dicembre 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano,
Membro del Supremo Tribunale della Segna-
tura Apostolica.
» » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Cicognani Gaetano,
Membro della Commissione Pontificia per la
Interpretazione Autentica del Codice di Dirit-
to Canonico.
Diarium Romanae Curiae 859
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice
mente regnante, si è degnato di conferire :
NECROLOGIO
S a c r u m C o n s i s t o r i u m , 65.
Decretum, 249.
Epistulae, 101, 809.
Impositio G a l e r i R u b r i Patribus
C a r d i n a l i b u s , 657. Sacra Congregatio de Propaganda
Fide:
O r a t i o ad B. V. M., 757.
Decreta, 187, 562, 619, 810.
Provisiones Ecclesiarum, 512, 619.
Il - ACTA SS. CONGREGATIONUM Nominationes, 514, -.620.
S u p r e m a S a c r a C o n g r e g a t i o S . Of- S a c r a C o n g r e g a t i o ^Rituum:
ficii: Decreta, 819.
Instructio, 47. Decreta in causis beatificationis et
Decreta, 100, 185, 426. canonizationis Servorum Dei, 56, 188,
55 - ACTA, vol. XX, n. 18. — 30-12-1953.
866 Index generalis actorum
INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS
I - L i t t e r a e Encyclicae
PAG.
1953 Maii 24 Doctor Mellifluus. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, P r i m a -
tes, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios
pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
octavo exeunte saeculo a piissimo S. Bernardi obitu . . . 369
» Sept. 8 Fulgens corona gloriae. - Ad Venerabiles Fratres Patriachas, P r i -
mates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordina-
rios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
Annus Marianus ubique gentium celebrandus indicitur, primo
exeunte saeculo a definito dogmate Immaculatae Conceptio-
nis B. Mariae V 577
II - Epistula Encyclica
III - L i t t e r a e D e c r e t a l e s
IV - Constitutiones Apostolicae
V - LITTERAE APOSTOLICAE
PAG.
1949 Maii 21 Tanta est. - Beata Maria V. « de Africa » urbis Septensis prae-
cipua apud Deum caelestis Patrona confirmatur 219
» Iunii 20 Piissima Dei Parens. - Beata Maria V. a Eosario « de los ni-
ños » appellata, oppidi « fuente la Higuera », intra fines V a -
lentinae archidioecesis, Patrona caelestis declaratur . . . . 220
1950 Sept. 12 Sacras Inter Aedes. - Ecclesia paroecialis B. Mariae Virginis
« Auxiliatricis Christianorum » in urbe ac dioecesi Nicthe-
royensi Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur . . . 487
1961 A p r . 13 Vetus est. - Beata Maria V . , vulgo « Notre-Dame du Rempart »
invocata, totius civitatis Namurcensis Patrona caelestis
aeque principalis cum Sancto Albano renuntiatur 221
» Sept. 22 Qementium Solatrix. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate affi-
citur ecclesiae B. Mariae V. in caelum Assumptae, in monte
« Plain » intra archidioecesis Salisburgensis fines 173
» Oct. Asisinas civis. - Sanctus Franciscus Asisinas, C, paroeciae loci
« Llavallol », intra fines archidioecesis Platensis positae,
praecipuus caelestis Patronus constituitur 175
19Ö2 I a n . 28 Qusi praesidium. - Basilicae minoris honoribus decoratur Eccle-
sia Sacratissimi Cordis Iesu, in loco « Koekelberg » vulgo nun-
cupato, intra fines Mechliniensis archidioecesis 489
Maii 12 Vitae huius. - Beatae Mariae V . , vulgo « de L à t t a n i » dicta, titulo
« Regina mundi » honestata. dioecesium Calvensis et Thea-
nensis caelestis Patrona confirmatur 149
Iunii 14 Consociati in honesta. - Sanctus Franciscus Xaverius sodalitatis
« Federación Española de Sindicatos de Iniciativa y T u r i -
smo » nuncupatae caelestis Patronus confirmatur 150
Voti religione. - Paroeciale templum Sacratissimo Cordi Iesu
in urbe ac dioecesi Gratianopolitana dicatum Basilicae Mi-
noris titulo honoribusque augetur 176
Iulii 26 Pomptino in agro. - Sancta Maria Goretti, V. et M., urbis L a t i -
nae caelestis Patrona aeque principalis una cum Sancto
Marco Evangelista necnon Patrona totius agri Pomptini
constituitur 266
Quae Mater. - Beata Maria Virgo a Misericordia totius dioecesis
Interamnensis caelestis Patrona aeque principalis cum
Sancto Valentino, P. M., declaratur 177
» » 28 Quemadmodum piantana. - Beata Maria V . , « Nuestra Señora
de la Elevación o de la Peña » nuncupata, Ambatensis dioe-
sis Caelestis Patrona renuntiatur 267
Aug. Quanto praeseniius. - Abbatialis ecclesia, Deo in honorem Sancti
Andreae Apostoli in civitate Brugensi consecrata, ad digni-
tatem Basilicae Minoris extollitur 223
12 Ex quo ut supremus. - Beata Maria V. in Caelum Assumpta Z i -
paquirensis Dioecesis Caelestis Patrona renuntiatur . . . 451
Oct. 16 Solent Maximi. - Paroecialis ecclesia Sacratissimo Cordi Iesu
in urbe ac dioecesi Luganensi dicata Basilicis Minoribus
accensetur 269
» Nov. Praeclaro Templo. - Templum Sancti Antonii, « do Embarè »
nuncupatum, in urbe ac Dioecesi « De Santos » positum,
titulo Basilicae Minoris ornatur 452
Dec. Augusta Dei Genetrix. -~ Beata Maria V . , «a Septem Dolori-
bus » appellata, Dioecesis Pinnensis-Piscariensis Caelestis
872 Index documentorum chronologico ordine digestus
FAS
Patrona aeque principalis cum Sancto Cetaeo et Sancto
Maximo declaratur 453
1952 Dec. 14 Sancti Andreae. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris E c c l e -
siae Sublacensi Sancti Andreae conferuntur . . . . . . . 539
» » 19 Ab origine omnis. - Beata Maria V . , nomine « de los Lirios »
invocata, oppidi « Alcoy », intra Valentinae Archidioecesis
fines positi, Patrona Caelestis eligitur . 540
» » 23 Actuaría scribendi ars. - Sanctus Cassianus, Martyr, tachygra-
phorum italicorum caelestis Patronus eligitur 390
1953 Ian. 29 « Speciosa Narbo ». - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris
evehitur ecclesia S. P a u l i , Narbonensis Episcopi, in urbe
Narbone e t intra f i n e s Carcassonensis dioecesis posita . . . 541
» » » Vrbis Fani. - Cathedrale templum Fanense honoribus Basili-
cae Minoris insignitur 490
» Febr. 21 Ubicumque gentium. — Internuntiatura Apostolica in Syriaca
Republica erigitur 225
» Mart. 9 Exstat in Gallia. - Basilicae Minoris honoribus privilegiisque
decoratur Ecclesia paroecialis Deo in honorem B. Mariae Vir-
ginis dicata et in loco « Arcachon » Archidioecesis Burdiga-
lensis posita 714
» » 27 Christianam vitam. - Beata Maria V . , a « Chèvremont » vulgo
nuncupata, omnium ex Leodiensi regione corpora ludi causa
exercitantium, quos « Sportifs Wallons » dicunt, Patrona
Caelestis eligitur 716
» Apr. 9 Non est sine. - Sanctus Symphorianus, martyr, praecipuus pagi
ab eo appellati et prope urbem Turonensem positi Patro-
nus caelestis declaratur 592
» » 25 Simulacrum B. M. V. - Beata Maria Virgo, a « Suyapa » appel-
lata et in eiusdem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis
Archidioecesis exculta, totius Reipublicae Honduriensis
patrona caelestis eligitur 782
» » » Antiquitas et religio. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris di-
tatur Ecclesia Cathedralis Popayanensis B. Mariae Virgini
in Caelum Assumptae sacra 781
» » » Simulacrum. - Beata Maria V. a « Suyapa » appellata et in eius-
dem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis archidioecesis
exculta, totius Reipublicae Honduriensis Patrona Caelestis
eligitur . 782
» » 27 Prospicit Oceanum. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate affi-
citur templum divini Servatoris in urbe « D i n a n » intra
Briocensis dioecesis fines exstans 593
» Maii 2 Quantum utilitatis. - Internuntiatura Apostolica in Iraniano
Imperio erigitur 542
» Aug. 30 A Sancti Francisci Xaverii morte. - Ad E x c í ñ u m P. D. Iose-
phum da Costa Nunes, Archiepiscopum Goanum et D a m a -
nensem Indiarumque Orientalium honoris causa Patriar-
cham: Aurea R o s a sedi Goanae et Damanensi, de evangelio
propagato egregie meritae, . tribuitur 543
VI - EPISTULAE
VII - ALLOCUTIONES
IX - SACRA CONSISTORIA
X - ORATIO
PAG.
1953 Nov. 21 Ad B. Virginem Mariam sine labe originali Conceptam per
A n n u m Marianum recitanda 757
IL - A C T A SS. CONGREGATIONUM
IV - S. CONGREGATIO CONCILII
VI - S. CONGREGATIO RITUUM
III - A C T A TRIBUNALIUM
IV - A C T A OFFICIORUM
I - I N D E X NOMINUM PERSONARUM
(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)
ï K Krainer G . , 207.
Kramer G . , 110.
Ibert C , 829. K a b z a A . , 832. K r a u s G . , 205, 702.
Ielmini A . G . , 269. Kacbnowski F . , 824. Kriechbaum G . , 524.
Ignazio da L a c o n i (S.), Kadlubek V. ( B . ) , 500. K r i p p P . , 317.
120, 136, 443. Kaelin B . , 229. Kristen E . , 157.
I l g U . , 207. Kaetzler G . , 204. K r i z k a M., 824.
Impe G . , 208. K a i n z E . , 110. K r o l G . , 466.
Injodi In asu L , 206. Kaliberda G . , 199. K u e h n S . , 480.
Innamorati L . , 527. KaUen P. G. M., 863. K u e n E . , 478.
Innerhofer G . , 204. K a l v a P . , 82. Kuenburg M., 173.
Innocenzo P p . X , 662. K a m p e G . , 83. K u h n G . E . , 110.
Innocenzo P p . X I I , 662. Kandela G. G . , 86. K u o G . , 74.
Innocenzo P p . X I I I , 662. K a r a l l L . , 207. K u r z G . , 204.
Inoue T . , 254. Kaser G . , 204.
Inter Simone G . , 527. K a s p r z y c k i B . , 824.
Intoni L . , 526. K a s t e l l G . , 109.
Iorio Card. D . , 124, 446.
L
t Katcho S . , 528.
Ippolito G . , 158. Katsusaburo A r a i L . , 78. L a a k m a n E . , 203.
Ireton P . L . , 83. Kasule G . , 522. L a a r m a n n F . , 829.
I r w i n G . , 520. K e a l y G . , 702. Labella M., 160.
I s a z a Restrepo R . , 85, 100. Kearney F . , 523. Labor M., 703.
Isenbart A. A . , 522. Kearney G . E . , 186. Laccassagne M., 159.
I z z o A . , 527. Kearns B . , 703. Lacoursière F. S , , 708.
Keenan F . , 520. Laduron E . , 829.
J Keffer R . , 153. Lafayette Y . , 520.
Kellenberg G. P . , 561. L a g h i P . , 315.
Jabre A . , 319. Keller F . , 521. L a g u a r d a E . , 820.
Jaccarino G . , 109. Keller M., 79. Laguier L . , 110.
Jacqmain L . , 158. K e l l y E . , 824. Lahure A . , 319.
Jacquemin A . , 78. K e l l y R . , 702. Lalleman G . , 252.
Jacques A . , 206. K e m p k G . , 83. LaJipni N . , 526.
Jaeger L . , 78, 561. Kenney G . , 860. Lambruschini Card. A.,
J a m e Gen. L . , 863. Kerkhofs L. G . , 76, 716. 126.
J a n G . M., 859. Kerwin M., 823. Lambruschini F . , 826.
Jandot M., 157. Kesters U., 203. L a m i r o y E . , 214.
Janisse G . , 480. Kettel G . , 513. Lamont D. R . , 514.
Jannetti A . , 320. K f o u r y E . , 479. Lanciotti L . , 826.
Jannucci A . , 315. K f o u r y F . , 478. Lanctôt A . , 78, 709.
Janssen N. G . , 111. K h a y a t Bachir Y , 525. L a n d à z u r i G . , 74.
Janssens de Varebeke L . , Kierkels L . P . , 475. L a n d r y G . , 829.
208. f K i l e y M. E . , 320. L a n d r y G . L . , 79.
t Jantzen F. S . , 704. I K i l z i L . , 77. L a n e L . T . , 75.
Jarrige C. ( S . D . ) , 469. I K i m p t o n G . , 477. L a n g A . , 703.
Jàuregui B . , 78. j K i n g M., 478. f Langlois I L , 704.
Jauregui y Goiri A. C, 84. Kissane E . , 859. L a n m a n C. B . , 831.
Javouhey A. M. ( S . ) , 470. K i w a n u k a G . , 708. L a n n o n G. G . , 701.
Jennings E. Q., 81. Klaiber M„ 477. L a n n u t t i L . , 519.
Jeune R. M., 623. K l e i n F . G . , 80. Lanteri P . B . ( S . D . ) , 519.
Johnston G . , 704. K l e k o t k a P . , 153 f Lapierre L . , 160.
J o n A . , 525. Klinkenberg M., 156. L a r a Bustamante P . , 316.
Jones C. G . , 477. Klooster G . , 513. Larcade L . , 820.
J o r d a n G . , 823. K n o x G. R . , 620, 624. Lariviere R . , 825.
Joris F . , 159. Koehler G . , 832. L a Rogue C , 57.
Jornet Ibars T. di G. ( S . Kolter G . , 832. Larose R . , 80.
D . ) , 249. i K o m o r a E . , 520. Laurenti G . , 526.
Jorquera P . , 156. i K o n c k i C , 207. Lauzière E . , 475.
Joussard G . , 110. I K ö n i n g F . , 83. L a v a g n e A . , 317.
Jousset B . , 158. ! Koops G. A . , 479. L a v a l E . , 317.
J u d a b B r a h a m T . , 157. I Koscziusko-Morizet G . , 527. L a v a l F. de M. (S. D . ) , 57.
Junginger G . , 523. * Kottenhoff G . , 158. Lavergnolle G . , 155.
892 Index nominum personarum
5 7 - A C T A , vol. X X , n . 1 8 . — 3 0 - 1 2 - 1 9 5 3 .
898 Index nominum personarum
II - I N D E X NOMINUM D I O E C E S I U M
VICARIATUUM, ETC.
Arménien., 85, 101, 323. Beiemen, de P a r a , 259, Brugen., 83, 159, 223, 701,
Arsamosata, 528. 545, 551. 702, 830.
;
A r x Gtilielmi, 81. Bellohorizon., 72. Brugnato, 160.
A r x Rousset, 75. Bencennen., 75. Bruzen., 78.
A r x Victoriae, 187, 483. Bengasi, 76. Brysien., 74.
Asia, 97. Beni (Bolivia), 620. Bucaramanga, 388.
Ascoli Piceno, 521, 523. Bennefen., 83. Buenos Ayres, 318, 478.
Assis, 111. Berberaten., 80. Buffalo, 72, 79, 82, 256,
Assisi, 79. Berea, 859. 525, 701.
A s t i , 84, 315, 340, 477, 523, Bergamo, 317, 520, 528, B u g a , 385.
. 524. 760. Bugalagrande, 385.
Astypalaeen., 79. Berlino, 75, 204, 828, 832. Bukobaen., 706.
Atene, 305. Bermude, 556, 810. Bulawayo, 777.
Attanasen., 82. Beryten. Maronitarum, 73, Bumanguen., 85, 185, 387.
Attuden., 80. 353, 363, 366. Bureen., 79.
A u c h , 525. Besanzone, 110. Burdigalen., 338, 357, 714.
Augusta, 255. Biden., 248. Burlingtonen., 544, 759,.
Augusta Vindelicorum, 84. Biella, 319. 860.
Aulonitan., 85, 101, 186. Bikoro, 834. B u t h a - Buthe, 265.
Aurelianen., 77. Bindaeum, 82.
Aurien., 84, 559. Birmingham, 859, 863, 864.
Australia, 296, 298. Bismarckien., 79.
Aveiren., 85. .Biten., 84.
Avellino, 831. Bizyen., 73. Caceren., 72.
Avensen., 78. Blaundenia, 513. Cadoëna, 466.
A z u l , 320, 759. Bloemfonteinen., 264. Caeciritan., 83.
Blois, 155. Caesarien., 77.
Bobien., 125, 704. Caesarien. in Numidia, 304.
Boen., 84. Caesarien. in Tessalia, 561.
B
Bogota in Columbia, 70, Cagayan., 72.
Bacoloden., 80. 302, 317, 319, 388. Cagliari, 832.
Badien., 85, 100. Bois-le-Duc, 859, 861, 863, Cahiren. Maronitarum, 347.
Bagado, 217. 864. Caicedonia, 385.
Bagaien., 306. Bologna, 70, 73, I I I , 153, Caicoën., 82.
Bagamoyen., 706. 154, 208, 317, 337, 361, Caiocoën., 72.
B a g d a d dei Siri, 528. 363, 825, 828. Cajamarcen., 562.
Bahamas (Isole), 862. Born Iesus in Piauhy, 168. Cajazeirasen., 80, 465.
Baiâo, 260. Bombay, 70, 154, 315, 825, Calabren., 620.
Baiocen., 78. 828. Calaguritan., 84, 305.
Baiona, 157, 314. Bonaventuren., 257. Calapanen., 76.
Balecien., 620. Bosa, 519. Calapen., 558.
Baltimora, 256. Boston, 332, 353, 360, 365, Calaritana, 368.
Bamberga, 110, 478, 826. 520, 522, 859. Calceaten., 84.
Bandjarmasin, 320. Botrianen., 77. Calien., 83, 257, 385.
Bandungen., 78. Bourdeaux, 519. Caltadrien., 620.
Baparen., 80. Bourges, 318. Calvi, 159.
Barbastren., '78, 760. Bovino, 859. Gamberra, 620.
Barcaeum, 186. Braga, 859. Cambrai, 109, 110, 155,
Barcellona, 112. Bragança, 111. 157.
Barcinonen., 367. Breda, 156, 861, 863. Camerino, 207, 208, 315.
Baren in Pisidia, 560. Brescia, 832. Cametanen., 259.
B a r i , 74, 111, 158, 349, Bressanone, 523, 861, 862. Campagna, 521, 527.
831. Bridgeporten., 759, 839, Campanha, 863, 864.
Barquisimeto, I I I , 203. 840, 844. Campanien. in Brasile, 463,
Barrancas, 262. Brindisi, 760. 522.
Barranquillen., 85, 101, 186. Briocen., 593. Campina Grande, 476.
Basankusuen., 82. Britannia, 810. Candelaria, 385.
Basilea, 64. Brixien., 7.7. Candidae Casae, 83.
Bassianen., 83. Brixinen., 73, 81. Cantanen., 560.
Baudó, 218. Brooklyn, 80, 335, 355, Capicen., 80.
B a y eux, 109, 314. 862. Capo Haitiano, 859.
902 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.
Caracas, 521, 524. Clavaren., 126. Detroit, 152, 334, 351, 703,
Caracen., 73. Cleveland, 330, 352, 365. 826.
Carcassonen., 80, 541. Clifton, 862. Diamantina, 476, 522.
Cardif, 519. Clodien., 72, 79. Dibrugarhen, 76.
Cariati, 701, 826. Clogher, 522. D i l i , 256.
Carpathien., 73. Clonfert, 320. Dionisiana, 64, 72, 78.
Carpen., 74, 85, 825, 861. Cnidien., 79. Divionen., 103.
Carrianen., 79. Cnossian., 79. D j a k a r t a , 479.
Cartagena in Colombia, 85, Coccinen., 82. Doaren., 77, 79.
100. Cochabamben., 77. Doberitan., 759.
Cartagine, 155, 528, 760. Colimen., 616. Dodgepolitan., 75, 166,
Cartennitan., 78. Colocen., 368. 314.
Caruarù, 521. Colombo in Ceylon, 861. Dodomen., 706.
Carysten., 81, 514. Colonia, 109, 111, 154, 155, Dolichen., 80, 513.
Casal Moni., 154, 319, 528. 204, 701, 702, 825, 826, Dorylaën., 76.
Caserta, 701. 828, 829, 831, 832. Druen., 76.
Casio, 160. Columbus, 860. Dublino, 314.
Casiotana, 620. Como, 315, 316. Dubuque, 75, 315, 335, 826.
Castabalen., 80. Compostella, 70. D u n k e l d , 859.
Castellammare di Stabia, 81, Concordia, 208.
109, 832, 861. Condoto, 218.
Castellaneta, 152, 519. Constermanspolis, 78. E
Catania, 319, 364, 862. Conza, 315.
Cataquen., 512. Corcyren., 74. Edistianen., 75.
Catulen., 82. Corduben., 567. Eggenfelden, 427.
C a v a dei Tirreni, 477, 480. Corinthien., 72. Eichstaett, 476, 701, 702.
Caven., 760. Coro, 521. Elaten., 75.
Caxien., 82. Corocoren., 248. Eleusan., 83.
Caxien. in Maragnano, 169. Corpus Christi, 701, 703. Eleutheropolitan., 304.
Ceaen., 72, 81, 186. Cotraden., 72. Eliopoli dei Maroniti, 343,
Cenomanen., 69, 77. Covington, 153, 825, 859. 528.
Cepbasen., 83. Crato, 203. E l u s a n . , 84.
Cernitzen., 75. Cremen, 761, 861. Emeriten. in "Venezuela,
Cerrito, 385. Cremona, 84. 759
Cerynien., 84. Cuddaloren., 812. Ephesin., 69, 466.
Cesena, 160. Cuernavacen., 80. Epiphanien., 306.
Ceuceven., 75. Cuorgné, 61. Ermeriten., 300.
Chachapoyasen., 248. Curien., 368. Ernaculamen., 96, 226.
Châlons, 256. Curitiben., 211, 521. Eucarpen., 305.
Charlottetown, 476, 479. Cyparissien., 84. Eutymen., 82.
Chartres, 156, 701. Czestochovien, 75.
Chiavari, 112, 477, 478.
Chicago, 702, 826, 830. F
Chicoutimien., 301, 476.
Chieti, 521. D Faenza, 315, 703.
Chimuchagua, 263. Faliscodunen., 75.
Chiriguaná, 263. Dallasen., 79, 519. Fanen., 255, 490.
Chocó, 217, 323. Damasco, 225. Fargo, 521.
Chomatitan., 77, 85. D a n i a , 537. F a s i , 704.
Chusiren., 78. Daressalamen., 706. Febianen., 78.
Ciaoscienen., 514. D e A a r , 514, 533. Ferrara, 475, 519.
Cidramen., 76. De Aguas Calientes, 77. Fidentin., 85, 154.
Cienfuegos, 204. De Alto Orinoco, 769. Filadelfia, 72, 79, 109, 152,
Cilicia Armenorum, 157, De Chittagong, 80. 315, 346, 522, 861.
360, 703. De Maiduguri, 775. Filadelfia di Arabia, 81.
Cincinnati, 110, 318. de Moshi, 706. Filadelfia minore, 83.
Cipro, 363. De Sokoto, 773. Filippopoli in Arabia, 320.
Citien., 78. De Wankie, 777. Firenze, 78, 111, 317, 334,
Ciudad Bolívar, 300. Delhi, 701. 338, 344, 358, 359, 363,
Claromontan., 248. Demetracen., 85. 522.
Claudiopoli di On., 704. Derthonen., 353. F i u m e , 316, 562.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 903
A F M
Ancelle: Figlie: Maestre:
— del S. Cuore di Gesù, — della Carità, 108. — P i e dell'Addolorata,474
202, 567. — dello Spirito Santo, 108. — Pie Venerini, 202, 568.
— del S. Cuore di Gesù, — del S. Cuore di Gesù, Missionarii SSmi Cordis
sotto la protezione di 474. J e s u , 188, 474.
S. Giuseppe, 475. — di Gesù di S a i n t - J o - Missionarie Figlie della
seph de K e r m a r i a , 474. S. Famiglia di Nazareth
—- di Maria Ausiliatrice, 202.
61, 120.
— di Maria S S m a del-
C l'Orto, 120, 127, 255.
0
— di S. Giuseppe di R i - Oblate dello Spirito Santo,
Canonici Regolari dell'Im- valda, 255. 201, 813.
macolata Concezione,
Ordo:
822.
— F r a t r u m B. M. V. de
Congregatio: Ï Monte Carmelo, 484.
— Clericorum Regularium Istituto: — Fratrum Eremitarum
S . P a u l i , Barnabitarum, — delle Serve di Maria S. Augustini, 775.
120, 434. Ministre degli Infermi, — F r a t r u m Minorum C a -
— Missionariorum Filio- 201, 566. pulatorum, 120, 137,
rum ab Immaculato -— delle Suore degli Angeli 262, 427, 452,
Corde B. M. V . , 217. Custodi, 192. — Fratrum Minorum
— Parvarum sororum de- — delle Suore di S. Giu- Conventualium, 815.
relictorum Senum, 249. seppe, 58.
Orsoline:
— Sororum Vincenziana- — delle Suore Maestre di
— dell'Unione Romana,
rum ab Immaculata S. Dorotea Figlie dei
475.
Conceptione, 466. S. Cuori, 201, 564.
— di Maria Immacolata,
Congregazione: — delle Suore Terziarie
474.
— dei Sulpiziani, 474. Francescane d i S . A n -
— delle suore adoratrici tonio ai Monti, 822.
Preziosissimo Sangue — pontif. dei S S . Apostoli P
di N . S . G . C , 201, 565. Pietro e Paolo e dei S S .
— delle Suore della C a - Ambrogio e Carlo, 481. Piccole Suore dell'Assun-
rità, 201. Institutum Hispanicum a zione, 624.
— dello Spirito Santo,288, S . Francisco X a v e r i o , Povere Ancelle della Madre
822. 777. di D i o , 474.
Index nominum religionum 909
Chevrier (8. D.) Antonius. Decretum de Consistoria sacra: secretum, 65, 87; publi-
virtutibus pro eius beatificatione, 515. cum, 86.
Chiarlo Excmus P. D. Carolus, Archiep. Contradictio inter veritates fidei et veri
Amidenus, Nuntius Apost, in Brasilia. nominis scientiam non datur, 277.
E i B . P . gratulatur quinque lustra a b Conventio sollemnis inter Sanctam Sedem
inito episcopatu et decem a suscepto et Hispaniam, 625. V. Jureconsulti
sacerdotio expleri ti, 717. catholici.
Ciriaci Emus P. D. Card. Petrus, Pro- Conventus:
Nuntius Apost. E i B . P . gratulatur — Eucharistici: e tota Australia in urbe
quina lustra episcopatus implenti, 227. Sydneyensi, 271, 296; e tota Brasilia,
Clara (8.) Virgo Asisinas. Septimo exeunte in urbe Belemensi, 545, 551; e tota
saeculo ab eius transitu, B. P. eiusdem Italia Augustae Taurinorum, 595, 611.
virtutes commemorat, 395, 509. — de adultorum institutione ex Italia,
Codex juris can. orientalis. V. Interpreta- 230: internationalis de Psychotherapia
tiones authenticae. et Psychologia, 278; de Ophthal m ologia,
Collegium: 418; nationalis Daniensis catholicorum
— Brugense seu « Collège d'Europe ». D o - in urbe « Kopenhagen », 422; ex « E t a t s -
centes atque Alumnos eius B. P. dilaudat, Généraux du Folklore », 503; primus
181, cum ipsis de spiritu unionis euro- internationalis Geneticae Medicinae,
paeae promovendo agit, 182, difficulta- 596; de Microbiologia, 666; Congre-
tes superando, sive prosperitatem oeco- gationum confoederatarum Ordinis S.
nomicam fovendo, 183, sive praesertim Benedicti, 671: de Urologia, 673: S a -
bona spiritualia affirmando in vere cerdotum de aptiore Catecheseos insti-
christiana fide fundata, 184. tutione, 720; Mulierum italicarum in-
— a 8. Hieronymo lllyricorum. B. P. gra- firmis ministrantium, 725: internatio-"
tulatur ob quintum impletum saecu- nalis de jure poenali, 730; Officii Inter-
lum ab eiusdem ortu, 289. nationalis inquisitionis de medicina,
— Pont. in Urbe Foederatarum Americae quae ad rem militarem pertinet, 744;
Civitatum. B. P. gratulatur de erectione nationalis Italicus Unionis jureconsul-
novae sedis eiusdem Collegii, 664. E i u s torum catholicorum, 794.
aedibus praesens benedicit atque iis — de regimine Conventuum Episcopo-
qui interfuerunt fausta ominans allo- rum Philippinarum, 247.
quitur, 679. Copello Emus P. D. Card. Jacobus Aloisius,
Comitatus peritorum sanitatis mentalis, 726. Archiep. Bonaerensis. Legatus deligitur
Communio Eucharistica frequentior fiat ad Concilium plenarium Argentinae
per indultum ieiunii, 18, 22, 55. Episcoporum, 718.
Communismus atheus reprobatur, 509, 691. Corona aurea redimatur simulacrum No-
Communitas jurídica populorum superna- strae Dominae de Nazaret, in Basilica
tionalis, 40, 233, B. P. de ea loquitur: Belemensi de P a r a , 545.
Fundatur in jure naturae; etsi singuli Corona Marialis. Indulgentia conceditur
populi sui juris manent, internatio- eam gerentibus, 311.
nali juri simul subiciuntur, 795. L e - Couderc (B.) M. Victoria Teresia. Decre-
gislatio de regimine Communitatis tum reassumptionis causae pro cano-
quamvis plurimis difficultatibus ob- nizatione, 622.
noxia, pro bono superioris ordinis est
curanda, 797 etiam quoad mutuam D
relationem jurium coexistentium com-
munitatum catholicorum cum non-ca- Da Costa Nunes Excmus P. D. Josephus,
tholicis: de hac re principia tenenda Archiep. Goanus Damanensis et Cran-
illustrat, 797 ss. ganorensis, Patriarcha hon. Indiarum
Concathedralis dioecesis Portus Gratiae Orientalium. Ei B. P. gratulatur L a n -
declaratur ecclesia « Notre Dame » in nos ab inito sacerdotio implenti, eius-
urbe « Grand Falls » exstans, 617. demque metropolitanae Sedi « Rosam
Concilium plenarium: ex Episcopatu I n s u - auream » defert, 493, 543.
larum Philippinarum, 91, 247; ex A r - Dania. B. P. eius christifideles, ob primum
gentinae Episcopatu, 718. Conventum nationalem coadunatos,
Confessarius quoad indultum de ieiunio alloquitur, 422, commemorans eiusdem
Eucharistico, 22 s, 48 s. magnos Evangelii praecones, 423 s. -
Congregationes Marianae. V. Foederatio. Missionem christiani e catholici fidelis,
Coniugium hominum. In eo est aliquid hodie, illustrat, 425, atque devotionem
trascendens leges mere biologicas, 677" erga B. M. V . , Matrem Ecclesiae ac
Index rerum analyticus 913
E Foederatio:
— Congregationum Marianarum constitui-
Ecclesia manet in saecula ultra errorum tur eiusque Statuta probantur, 494.
vicissitudines, 276. — Mulierum Catholicarum Germaniae. B.
Ecclesiae Orientales: De eis B. P. in E p i - P. eam commendat, hortatur, 787.
stula E n c y c l i c a agit: - Sollicitudo R o - « Folklore ». E i u s vera significatio a B. P.
manorum Pontificum erga eas, 5 s . ; illustratur, 503.
actualis persecutio contra omne di- Fundatio Pii Pp. XII pro Apostolatu
v i n u m in eis, 7, multiplicesque insec- Laicorum. E i u s Statutum probatur,
tactiones quibus Pastores et chri- 821.
sfideles subiiciuntur a B. P. deplo-
rantur, 8 ss. E o r u m intrepidam fidem G
et constantiam B. P. dilaudat, in ea
confidit ad victoriam, 12, per preces Galerus rubeus imponitur Patribus Cardi-
et paenitentiae opera, 13, praesertim nalibus, 86, 657.
sacerdotum, 14. Galgani (S.) Gemma. Sacra sollemnia ob
Educatio adultorum a B. P. illustratur, dena lustra ab eius obitu, 270.
commendatur, 235. Genetica. B. P. de ea loquitur: E s t disci-
Ehrle Gertrudes. Ei B. P. gratulatur ob plina recens, sed celeris incrementi,
dena expleta lustra ab orta Foedera- 596. De cellula initiali novae vitae et
tione Mulierum Catholicarum Germa- generationum series; de natura et legibus
niae, 787. hereditatis, 597 s.; ne leviter asseratur
Ephemerides. V. Scriptores. legum hereditatis relatio ad hypothe-
Eucharistia: sim « evolutionis » 599 s. - Veritas ac
— pietas in eam promovenda, 22; veraci tas ad genuinam scientiam om- t
cipiis hac in. re servandis, 799. De doctrinae fons, 370; amor sapiens eum
Ecclesiae catholicae missione prout duxit, 371. E i u s sapientia hodie ne-
Communitas universalis populorum et glecta, 374. E i u s scripta meditanda,
de missione Communitatis civilis popu- 375, ut divina caritas restituatur in
lorum: differentiae ac difficultates, 800s clero et populo 376 s. Pro Ecclesiae
De jureconsulto catholico quoad Con- causa promptus, pro fratribus v i x i t ,
ventiones a S. Sede cum singulis C i v i - 378 s. Summi Pontificis auctoritatem
tatibus signatas, 801. invocavit eius inerrans magisterium
Jus internationale paenale condendum, 730. agnoscens, 380. E i u s vitae sanctimo-
Jus paenale. B. P. peritis in jure paenali nia cum studio veritatis coniuncta,
alloquitur: Propositum condendi quod- - ex caritate in D e u m ac praesertim in
dam jus paenale internationale est C h . J e s u m . Redemptorem atque suavi
optimum, 730; eius carentia fuit occa- pietate in B. V. Mariam fundata, -
sio plurium criminum nostris tempo- imitanda proponitur, 380 ss.
ribus quae duo immania bella notant, — « Fulgens corona »: Oraculum quo, cen-
731. Puncta quaedam, enumerat B. tum ante annos, Pius P p . I X I m m a -
P. ab huiusmodi jure paenali consi- culatam B. M. V. Conceptionem esse
deranda, 732 s . ; quid de paenis infli- fidei dogma declaravit, plausus uni-
gendis, 734; quaedam sponsiones actio- versi orbis catholici subsecutus est,
nis judicialis enumerantur, 735 ss. - ipsa B. Virgine apud L a p u r d u m de se
Quattuor denique juris paenalis fun- testimonium reddente, 577 s. Huius
damenta describuntur: praesupponen- doctrinae fundamentum in ipsis Sacris
da et observanda sunt postulata ordi- Litteris cernitur, eandemque a Sanctis
nis ontologici, quae sunt immutabilia, Patribus traditur ac vetustis liturgicis
739; jus est de homine, ente rationali documentis exprimitur, 579 s. Haec
et libero, 740; culpabilitas, eaque sola, Mariae gloria splendidius hodie lucet
cogit paenam, 741; ordo ipse iuridicus post definitam eius corpoream assump-
paena eiusque irrogatione munitur, tionem in caelum, 583. Saecularis cele-
742 ss. bratio debet fidem augere ac mores
Justitia socialis cordi est. B. P . , 277, 415, catholicorum conformare ad Deiparae
804. V. imaginem 584 s. Ad mala plurima
Juvenes maxime cordi sunt B. P . , 240, evellenda per validum B. M. V. aüxir
276, 549, 588, 608 s., 721, 790, 792, lium, A n n u m Marialem B. P. in dicit
854. opportunas normas tradens, ut per
preces etiam publicas ac poenitentiae
K opera omnes ad Christum redeant et
p a x humano generi affulgeat, 585 ss.
Kaelin Rev. D. Bernardus, O. S. B. Abbas — « Rerum novarum ». B. P. eas comme-
Primas. Ei B. P. scribit nono exeunte morat atque operariis illustrat, 402.
saeculo ab obitu S. Procopii, 229.
M
L
Mac Donald Excmus P. D. Joannes, Ep.
Legati Nationum apud S. Sedem coram Antigonicensis, Cancellarius Universi-
Summo Pontifici deplorant iniquas tatis Studiorum S. Francisco Xaverio
insectationes i n E m u m P . D . Cardina- dicatae. Ei B. P. scribit ob saeculum
lem Stephanum W y s z y n s k i patratas, impletum ab eadem Universitate con-
755. dita, 548.
Liber « Die Psalmen », D. Bernardini B o n - Malcolm Revmus P. a Maria, Praepositus
kamp, in Seminaria et in Collegia reli- Generalis Clericorum excalceatorum
giosorum ne introducatur, 432. SSmae Crucis et Passionis D. N. I. Gh.
Libri quattuor Sententiarum octo abhinc Ei B. P. scribit ob dena lustra impleta
saeculis a Petro Lombardo editi, 93. a pio transitu S. G-emmae G-algani, 270.
Liénart Emus P. D. Card. Achilles, Ep. Maria Beata Virgo Immaculata, hortatu
Insulensis. E i B . P . gratulatur X X V B. P . , a fidelibus deprecanda, 14, 290,
episcopatus annos implenti, 492. 295, 383, 425, 501, 509, 555, 577 ss. 757,
Limitatio prolis, 41. 805.
Litterae Encyclicae: Materfamilias recte efformanda, 232.
— « Doctor Mellifluus »: Octavo exeunte Materialismus respuendus, 36, 234.
saeculo a S. Bernardi obitu. E i u s Matrimonium. V. Amputatio. V. Coniux
Index rerum analyticus 917
non omnia media sunt legitima cele- cretum reassumptionis causae pro eius
;
orandum, acquirendam, 745. canonizatione, 566.
Scriptores ephemeridum. B. P. eis S. Sedis
ad societatem civilem consuetudinem
ac ipsorum officia illustrat, 399 ss. . u
Segura y Saenz Emus P. D. Card. Petrus,
Archiep. Hispalensis. E i B . P . gratu- Ukraina. Maeror B. P. erga eius Pastores
latur, quina lustra a suscepta Purpura ac christifideles persecutione afflictos
implenti, 91. etsi non victos, 10.
Seminarium Pont. Gallicum in Urbe. Ob Unio Europaea. De ea B. P. loquitur, 40,
impletum saeculum ab eodem condito 292.
B. P. de eius vita gratulatur, 273, 286. Universitates Studiorum:
Socialis res provehenda, 393, 424. — Sorbonica. E i u s alumnos e « Centre
« Sport ». V. Stadium. Richelieu » B. P. dilaudat, hortatur,
Stadium Olimpionicum Urbis. De eius 275 s.
fine B. P. athletas alloquitur, 408 s. — Antigonensis. Saeculum impletum ab
Statutum: ipsius ortu celebrat, 548.
— Foederationis Congregationum Maria- — Pont. Gregoriana. Quarto feliciter ex-
narum probatur, 494. pleto saeculo ab eius constitutione,
— Pont. Operae pro Adsistentia in I t a - B. P. Magnifico Rectori scribens gra-
lia, 570. tulatur, 658; atque adstantibus E m o
— Fundationis P i i P p . X I I pro Aposto- Card. Magno Cancellario, Moderato-
latu Laicorum; 821. ribus, Doctoribus et alumnis ejusdem
Stepinac E.mus P. D. Card. Aloisius Universitatis gloriosam vitam exal-
Archiep. Zagrabiensis, impeditus, inter tat, 682.
Patres Cardinales a B. P. adscribi- Urologia. B. P. urólogos alloquitur, qui-
tur, 67. bus duo proposita quaesita explicat,
« Sterilizatio eugenica » respuenda, 606 s. 673 ss. V. Amputatio. V. Impotentia.
SupernationaUtas Ecclesiae, 67. V. Coniugium,.
Y
T Venerini (B.) liosa. Decretum reassump-
tionis causae pro eius beatificatione,
Tachygraphi Patronum habent S. Cassia- 568.
num, 390. Versiglia (S. D.) Aloisius Ep. Decretum
Tappouni E.mus P. D. Card. Ignatius, introductionis causae pro eius beati-
Patriarcha Syrorum Antiochenus. Ei ficatione, seu declaratione martyrii,
B. P. gratulatur ob dena lustra episco- 59.
patus et quina Patriarchatus impleta, Vicariatus Apostolici:
455. — in dioecesim evecti: de Sapporo, Sappo-
Technica disciplina. E i u s profectus est rensem appellandam, 321; Daniae, Haf-
propter hominem eiusque virtutem, 39. niae appellandam, 537; omnes qui regio-
Tedeschini Emus P. D. Card. Fridericus, nibus Keniae, Ugandae, Tanganicae
Ep. Tusculanus, Patriarchalis Basili- complectuntur, 706; de Oslo, Osloensem
cae Vaticanae Archipresbyter, S. Con- appellandam, 779.
gregationis Petrianae Fabricae Prae- — noviter erecti: Quibduanus, 217; Ist-
fectus ac Summi Pontificis Datarius. minaënsis, 217; Bona ven tur ensis, 257;
E i B . P . gratulatur X V I a die natali de Riohacha et de Valledupar, 262;
lustra implenti, 665. Norvegiae centralis, 485; Kabindaën-
Tolerantia quoad coexistentiam commu- sis, 529; G-arouensis, 535; Ubonensis,
nitatis catholicae cum non-catholicis. 713; de Alto Orinoco, deinceps «Portus
B. P. normas de ea illustrat, 797, Ayacuquensis » appellandus, 769; de
atque principia exponit: 1. id quod Fort Jameson, 771; Inongoensis, 833.
non respondet veritati ac normae mo- — dismembrati: Goajirensis, 262; de Sali-
rali non habet in se jus ut existat, vel sbury et Arcis Victoriae, 483; L u l u a -
propagetur, vel actu fiat; 2. non illud burgensis, 529, 531; Calapensis, 558;
impedire legibus vel coercere justifi- Nounensis, 563; Tharensis, 712; de
c a n tamen potest, intuitu superioris Bulawayo, de Salisbury, 777; Merau-
vel amplioris boni, 799 s. kensis, 811; Leopoldopolitanus, 833;
Torres Acosta (B.) Maria Desolata. D e - Arabiae, 835.
Index rerum analyticus 921