You are on page 1of 923

ACTA

APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

ANNUS X X X X V - SERIES II - VOL. XX

TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS


M • DCCCC • LII1
USI:
AN. ET YOL. XXXX V 16 IANUARII 1958 (SER. II, t. XX). - N. 1

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

EPISTULA ENCYCLICA

AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, ARCHIEPISCOPOS, E P I S C O P O S ,

ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS ORIENTALIUM ECCLESIARUM,

P A C E M E T C O M M U N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE H A B E N T E S ,

PIUS PP. XII


VENERABILES FRATRES

S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Orientales Ecclesias, quae Ss. Patrum praeclara doctrina ful-


GEANT, et quae antiquissima recentior eque aetate ac nostra profu-
so martyrum purpurantur sanguine, peculiarissimo modo Nobis
cordi esse nemo est qui ignoret. Etenim, vixdum fuimus, nullis
Nostris meritis, arcano Dei consilio ad Apostolorum Principis
Cathedram evecti, mentem animumque Nostrum ad vos conver-
timus, et ad eos etiam, qui « extra catholicae Ecclesiae saepta
1
versantur », quique vehementer cupimus ut ad communis Pa-
tris ovile, quasi ad avitam domum, quam primum redire ve-
2
lint. Alia paternae benevolentiae Nostrae testimonia per Pon-
tificatus Nostri decursum vobis praebuimus. Nostis siquidem
alterum Nos e sacris Antistitibus vestris, Armenorum nempe
1
Cfr. Nuntius radiophonicus e sacello Sixtino datus d. III Martii a. MC MXXXIX;
A. A. S., a. XXXI, ser. I I , vol. VI, p: 86.
3
Cfr. Litt. Enc. Summi Pontificatus; A. A. S., a. XXXI, ser. I I , yol. VI, pp. 418-419;
et Litt, Enc. Mystici Corporis; A. A. S., an. XXXV, ser. II, vol. X, pp. 242-243,

1 - ACTA, vol. XX, n. 1. - 16-1-1953.


6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ciliciae Patriarcham, Romanae purpurae dignitate decorasse;


ac Iuris Canonici leges, ad vos quod attinet, in unum corpus re-
digendas curare ; quod quidem gravissimi momenti opus iam est
ex parte ad effectum deductum. Sed haud necesse est haec fu-
sius commemorare vobis, quibus procul dubio res est apprime
cognita; ac ceteroquin hac Nostra agendi ratione Decessorum
3
Nostrorum vestigiis institimus, qui inde a christianae aetatis
exordio non modo singulari caritate maiores vestros prosecuti
sunt, sed etiam, quotiescumque eos viderunt vel haereticorum
insidiis perturbâtes, vel hostium insectationibus vexatos ac ter-
ri tos, eis pro facultate suppetias venire sollemne habuere. Ita-
que, Apostolica interposita auctoritate, quae a Divino Redem-
ptore fuit Apostolorum Principi eiusque Successoribus deman-
data, in Conciliis Nicaeno I et II, Constantinopolitano I, II
et III, Ephesino ac Chalcedonensi, catholicae doctrinae integri-
tatem iidem lutati sunt; et cum lamentabile discidium Orien-
tales Ecclesias magna ex parte a Romano Pontifice seiunxit, non
tantum illud in Concilio Constantinopolitano IV per suos Le-
gatos reprobarunt, sed effecerunt etiam pro viribus ut res feli-
citer in commune bonum componeretur ; quod quidem, post tot
laudabiles difficilesque nisus, in Florentino Concilio actum ra-
tamque fuit, etsi contra bonorum omnium vota, postea non fuit
ad rem deductum. Cum vero orientales regiones a novis irruen-
tibus populis invaderentur, ac sacra etiam Palaestinae loca, quae
divino Iesu Christi sanguine consecrata fuere, pervastarentur,
tum etiam Romani Pontifices, christianos ad tantum defensio-
nis religionisque opus excitarunt Principes. Neque hoc Deces-
sorum Nostrorum erga vestrates sollicitudinis benevolentiaeque
studium recentiore aetate remisit, vel defuit; quin immo videtur
potius in dies impensius exarsisse. Ad vos, ut probe nostis, non
pauci missi sunt, qui catholicam illustrarent doctrinam, sua-
derentque omnibus ut ad optatissimam unitatem fidei ac regi-
minis redire vellent: heic vero, apud Beati Petri Sedem, Sacrum
Consilium constitutum fuit, seu ut aiunt Sacra Congregatio,
cuius esset Orientalium Ecclesiarum negotiis, rationibus, ritibus

s
Cfr. Litt. Enc. Rerum orientalium; A. A. 8., an. XX, vol. XX, p. 277 sq.
Acta, PU Pp. XII

prospicere ac consulere; itemque Orientalium studiorum Insti-


tutum, quod, data òpera diligenter, rectam vestrarum rerum
cognitionem foveret ac proveheret.
Sed in praesens, proh dolor, aliud est, quod curam sollici-
tudinemque postulat Nostram. Etenim in regiones non paucas,
in quibus Orientales Ritus potissimum vigent, nova maiorum
procella ingrtiit, quae quidem floren tes Christianorum commu-
nitates subvertere, vastare ac misere restinguere conatur. Si su-
periorum saeculorum decursu aliquod catholicae doctrinae ca-
put oppugnabatur, hodie, ut videtis, ultra temere progreditur;
ac sacra omnia iura, instituta, leges, immo etiam quidquid di-
vinum est et ad divina refertur, haec omnia, veluti fabulosum
aliquid et infaustum e publica civium consortione, e domestico
convictu, ex athenaeis, e scholis, e populi denique vita ut rei-
ciantur contenditur.
Quemadmodum igitur gravior est calamitatum congeries,
quae lectissimam christianae gentis partem offendit, ita impen-
sior est, Venerabiles Fratres, benevolentia erga vos Nostra, in-
censius est caritatis studium, quo vos omnes paterno animo
amplectimur.
Imprimisque cupimus vobis luculentissime patefacere Nos
dolores luctusq ue vestros utpote Nostros habere ; ac nihil magis
excupere quam ut aegritudines vestras aliquo modo lenire ac
mulcere possimus, Nostra praesertim interposita christianorum-
que omnium deprecatione pro iis omnibus ad Deum admota, qui
ob catholicam religionem eiusque sacra iura, ut oportet, defensa,
misere vexantur.
Novimus plurimos esse in orientalibus plagis christifideles,
qui lugent hodie profusis lacrimis, cum suos cernant sacrorum
Antistites vel enecatos, vel dispersos, vel ita praepeditos, ut
libere nequeant suos greges alioqui, eosque, ut oportet, aucto-
ritate sua moderari; cum non pauca e suis templis videant ad
alios usus destinata, vel squalore silere; cum noscant iam ex
iisdem non posse supplicantium voces, pulcherrimae liturgiae
vestrae normis rationibusque concinnatas, ad Caelum extolli,
ut inde supernarum gratiarum imbres demittantur ad mentes
8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

erigendas, ad solandos ánimos, et ad tantorum maiorum cumu-


lo medendum.
Novimus multos e vestratibus vel in carceribus, vel in pu-
blicae custodiae campis esse detentos, vel, si domi degant, sa-
crosanctis illis iuribus perfrui non posse, quae ad eos pertinent,
ut religionem nempe non modo in suo cuiusque conscientiae sa-
crario profiteantur, sed in domestico etiam convictu ad subolem
rite educandam, sed in scholis quoque ad discipulos recte con-
f o r m a t o s , aperte doceant, tueantur, praedicent.
At novimus etiam Orientalium Ecclesiarum filios, quasi fra-
terno foedere cum Latini Ritus christifidelibus consociatos, et
harum insectationum fortiter una simul perpeti luctus, et pari
modo una simul participare martyrium, participare triumphos,
participare gloriam. Strenuo siquidem animo suam fidem reti-
nent; christiani nominis hostibus eadem invicta firmitate obsi-
stant, qua olim obstitere maiores vestri; preces supplicationes-
que si non publice, privatim saltem ad Caelum erigunt; in
arctissima cum Romano Pontifice et cum peculiaribus cuiusque
suis Pastoribus coniunctione fideliter persistant; itemque Bea-
tam Virginem Mariam caelestium ac terrestrium omnium Re-
ginam amantissimam ac poten tissimam, cuius Immaculato
Cordi eos singulos universos consecravimus, colere, deprecari
atque amare impensissimo. Atqui haec omnia auspicium pro-
fecto sunt futurae tutissimaeque victoriae; illius dicimus victo-
riae, quae non ex hominum invicem dimincatium cruore oritur,
non efíreno terreni dominatus studio alitur, sed aequa legitima-
que animorum libertate solidatur; sed iustitia civibus, populis,
gentibus non nomine tenus, at re quoque attributa; sed pace
fraternaque caritate, quae omnes amicitiae vinculis coniungat;
sed religione potissimum, quae mores recto ordine componat,
quae privatas cupiditates temperet easque iubeat communi bono
inservire, quae mentes ad caelestia erigat, quae denique sit ci-
vilis consortionis omniumque concordiae altrix.
Haec quidem in votis habemus; sed interea nuntii, qui ad
Nos afferuntur, eiusmodi sunt ut dolorem maeroremque Nostrum
exacuant atque exacerbent. Interdiu noctuque ad eos mentem
Acta Pii Pp. XII 9

animumque Nostrum paterna sollicitudine convertimus, quos


4
ex divino mandato pascere iubemur, quosque non ignoramus
alicubi tam indigne haberi, ut ob catholicam fidem, quam mor-
dicus retinent, calumniis afficiantur, ac legitimis priventur iuri-
bus, iis etiam interdum, quae cum humanae naturae insita sint,
si vi, si metu, si alia arte eripiantur, eiusdem humanae naturae
dignitas depressa ac laesa evadat.
In quibus tristissimis perlatis nuntiis, ille recens non modo
Nos, non modo christianos omnes, sed quotquot etiam sunt de-
bitae civibus libertatis dignitatisque cultores, summo perculsit
dolore : in Bulgaria nempe, ubi parva sed florens vigebat catho-
licorum communitas, aspéra procella tristes parit Ecclesiae luc-
tus. Usitatis videlicet incusationibus adhibitis, Dei administri,
veluti publici criminis rei, insimulati sunt; in quibus Venera-
bilis Frater Eugenius Bossilkofí, Episcopus Nicopolitanus, capi-
talis poenae damnatus est, unaque cum eo sacerdotes tres, apo-
stolici eius laboris socii. Alii praeterea non pauci vel in carce-
rem iam detrusi sunt, vel publica praepediti custodia, quibus
catholicorum virorum agmen adiungitur, qui quidem variis mul-
ctantur poenis, atque adeo eadem palma, eodemque honore de-
corantur. Rem Nos, pro officii Nostri conscientia, cui deesse non
possumus, conquerimur, dum illatam Ecclesiae iniuriam uni-
verso christiano nomini denuntiamus. Ii enim idcirco quod ca-
tholicam religionem non modo profitentur, sed aperte quoque
strenueque tutari enisi sunt, utpote rei publicae infensi habiti
sunt, cum contra nemini cedant in patria caritate, nemini in
publica potestate observanda, nemini denique in editis legibus
obtemperando, dummodo eaedem aliquid non imperent, quod
naturalibus, divinis, ecclesiasticisve iuribus repugnet.
Quod autem in Bulgaria recentioribus praesertim tempo-
ribus evenit, id iam diu in aliis gentibus, in quibus orientalis
ritus Ecclesia vigescit, misere contingit; in Romenorum nempe,
in Ukrainorum, et in aliis quoque gentibus. Ad primam gentem
quod attinet, datis iam superiore mense Martio Apostolicis Lit-
5
teris, tot luctus, quibus ritus vestri christifideles una cum La-
4
Cfr. IOAN., XXI, 15-17.
s
Cfr. A. A. S., an. XXXXIV, ser. II, vol. XIX, p. 249 sq.
10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oßdale

tinis afñictantur, vehementer conquesti sumus, ac paterno eos


omnes sumus animo adhortati, ut invicta ea, qua praestant,
firmitate in avita, religione perstent.
In praesens autem ad alium populum Nobis sane carissimum,
mentem animumque maerentes convertimus Nostrum; ad Ukr ai -
num nempe populum, apud quem haud pauci sunt christifide-
les, qui Romam summo desiderio impensoque amore respiciunt,
atque hanc Apostolicam Sedem veluti christianae religionis ca-
put reverentur christianaeque veritatis magistram ex Iesu Chri-
6
sti mandato falli nesciam. Ii tamen, quod vehementi dolore
accepimus, haud minoribus insectationibus vexantur, haud mi-
nus acerba rerum condicione iam diu utuntur, quam ceterae
gentes, quarum vobis mentionem, Venerabiles Fratres, per has
litteras fecimus.
Peculiari autem modo eos orientalis ritus Episcopos com-
memorare volumus, qui inter primos, defendendae religionis
causa, aerumnas, luctus, iniurias tolerarunt; quique in Kio-
viensem urbem translati, ibi, instituta causa, variis poenis da-
mnati fuere; in Kioviensem urbem dicimus, unde olim per illas
omnes regiones christianae doctrinae lumen eluxit, christiani-
que nominis cultus propagatus fuit. Horum nonnulli gloriosam
iam mortem oppetiere ; atque adeo, ut sperare licet, e supernae,
qua fruuntur, beatitatis sede suos filios suosque pacifici certa-
minis sodales amantissime respiciunt, eisque a Deo validissi-
mam impetrant tutelam.
Praeterea, eos latini orientalisque ritus christifideles silentio
praeterire non possumus, qui e suis regionibus e domesticisque
laribus pulsi et in longinquas ignotasque terras deportati, suos
ibi legitimos non habent sacrorum administros, qui eos solen-
tur, adiuvent, moderentur, quique eis superna religionis adiu-
menta praebeant.
Haec omnia tam acerrimo Nos maerore afficiunt, ut lacrimas
cohibere non possimus; dum ciernentissimum Deum ac miseri-
cordiarum Patrem adprecamur, ut benigne velit eorum mentes
divina sua luce collustrare, e quibus tam misera condicio pen-
6
Cfr. MATTH., X V I , 18-19; IOAN., X I , 15-17; Luc, XXII, 32.
Acta PU Pp. XII 11

det; ac velit etiam quam primum tot maiorum cumulo finem


imponere.
Attamen, Venerabiles Fratres, in tot tantisque luctibus, ob
quos Noster ac vester animus doloribus perfunditur, est cur
aliquid solacii ex acceptis nuntiis hauriamus. Etenim perspec-
tum Nobis est eos, qui in lamentabile hoc discrimen adducti
sunt, in sua perstare virtute, ea quidem intrepida constantia,
quae Nobis, quae bonis omnibus admirationem permoveat. Ha-
beant igitur iidem omnes a Nobis paternae laudis praeconium,
quod eorum firmitatem augeat ac magis magisque corroboret;
atque etiam certissimum habeant Nos, utpote communem Pa-
7
trem, quem « sollicitudo omnium Ecclesiarum » tenet ac « ca-
8
ritas... Christi urget », ad Deum incensa cotidie fundere vota,
ut quam primum Iesu Christi Regnum, quod pacem animis,
pacem populis, pacem gentibus afferat, apud omnes triumphet.
Ante aerumnosum eiusmodi maiorum spectaculum - qui-
bus non tantum Nostri e laicorum ordine filii sed ii potissimum,
qui ad sacerdotalem fuere dignitatem evecti, ea de causa con-
flictati sunt, ut illud eveniat, quod in Sacris Litteris legitur:
9
« Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis » - facere
non possumus quin in omnium mentem revocemus, per saecu-
lorum decursum, non modo apud excultas, sed apud barbaras
etiam gentes, religionis administros utpote inter Caelum homi-
nesque conciliatores debita observantia venerationeque habitos
esse. Cum vero Divinus Redemptor, fugatis errorum tenebris,
caelestem nos edocuit veritatem, suumque benignissime voluit
nos aeternum participare sacerdotium, tum hoc observantiae
venerationisque studium summopere increbuit; atque adeo Epi-
scopi et sacerdotes ut patres amantissimi habiti sunt, qui nihil
aliud quaererent, nisi commune demandati populi bonum.
Verumtamen Divinus ipse Redemptor dixerat: « Non est
10
discipulus supra magistrum »; « si me persecuti sunt, et vos
persequentur », « beati estis, cum maledixerint vobis et perse-
' ¿7 Cor., XI, 28.
8
Ibid., V, 1 4 .
9
MATTH., XXVI, 3 1 ; cfr. MARC, XIV, 2 7 ; ZACH., XIII, 7.
10
MATTH., X, 2i.
12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversus vos, men-


tientes, propter me; gaudete et exultate, quoniam merces ve-
stra copiosa est in caelis
Haud miremur igitur, si nostra hac aetate, magis fortasse
quam elapsis iam saeculis, Iesu Christi Ecclesia ac praesertim
sacrorum administri vexationibus, mendaciis, calumniis, om-
neque genus miseriis ac iacturis divexantur; sed in eo potius
tutissimam spem nostram reponamus, qui, si haec adventura
mala iam praedixerat, hisce tamen verbis nos praemonitos vo-
luit: <( In mundo pressuram habetis; sed confìdite, ego vici
mundum »."
Longe igitur absit, Venerabiles Fratres, ut animo concidatis.
Quemadmodum maiores vestri tot difficultates, insidias, peri-
cula, strenua voluntate ad martyrium usque decertando, in vieti
superarunt, ita vos ex Orientalium Rituum Ecclesiis, una cum
Latini Ritus christifidelibus arctissime coniuncti, caelestium
gratiarum auxilio innixi, nihil timeatis. Ac pro eis potissimum
qui in graviore rerum discrimine versantur, supernam opem,
communibus ad Dominum et amantissimam eius Matrem admo-
tis precibus, supplici animo contendite, ut qui tam acriter hodie
acerrimeque periclitantur, christiana fortitudine roborentur,
utque tandem aliquando ab omnibus intellegatur, quod cetero-
quin luce clarius refulget, « arma militiae nostrae non carnalia
1 3
esse, sed potentia Deo » ; atque adeo Catholicam Ecclesiam
non terrenarum rerum potentatum, sed aeternam animorum
salutem quaerere ; non publicae rei moderatoribus insidiari, sed
per impertita Evangelii praecepta, quae ad optimos civium con-
formandos mores pertinent, humanae quoque consortioni tutiora
praebere fundamenta, Si igitur eadem divinitus sibi debita pol-
leat libertate, suamque vim publice elicere possit, navitatemque
suam palam in populum edere queat, multum profecto conferet
ad commune provehendum bonum, ad civium ordines, auspice
iustitia concordiaque altrice, mutuo inter se conciliandos, et ad
gentes universas ad eam sinceri nominis pacem tranquillitatem-
11
MATTH., V , 1 1 - 1 2 .
1 2
IOAN., X V I , 3 3 .
13
77 Cor., X , 4 .
Acta PU Pp. XII 13

que adducendis, quae ut in omnium votis est, ita in omnium


esse debet voluntatibus.
Quam ad rem optatissimam impetrandam, cupimus, Vene-
rabiles Fratres, ut publicas supplicationes indicatis, efficiatis-
que adhortationibus vestris ut greges curis vestris commissi
hisce precibus paenitentiae quoque opera coniungant ad propi-
tiandam, tot tantisque iniuriis offensisque laesam, divinam
maiestatem. Haec Sacrarum Litterarum verba meminerint om-
14
nes : « Orate pro persequentibus et calumniatibus vos » ; « Et
si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia mem-
15
bra ». Oportet siquidem Divini Eedemptoris exemplum imi-
tari, qui acerbis affectus doloribus e cruce pendens clamavit:
16
«Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt». Sed
oportet etiam adimplere ea, quae desunt passionum Christi, in
17
carne nostra, pro corpore eius, quod est Ecclesia; quamobrem
pro afflictis filiis ac fratribus non modo preces debemus ad
Deum adhibere nostras, sed nostros etiam angores, ac nostras
quoque voluntarie susceptas afflictationes atque aerumnas li-
benter offerre.
Si non possumus, ad innumeras eas hominum multitudines
quod attinet, qui in regionibus illis infirmitates, dolores maero-
resque patiuntur, vel in vincula coniecti sunt, illam Iesu Christi
sententiam ad rem deducere: « Infirmus [eram], et visitastis me;
18
in carcere eram et venistis ad m e ; possumus tamen aliquo
modo id ipsum efficere: hoc est nostris supplicationibus no-
strisque paenitentiae actibus impetrare, ut benignissimus Deus
ad hos maerentes fratres filiosque Nostros velit solatores suos
angelos mittere, itemque uberrima eis velit caelestia sua mu-
nera concedere, quae eorum animos recréent, confirment, ro-
borent et ad superna erigant.
Peculiari autem modo exoptamus ut sacrorum omnes admi-
nistri, qui cotidie possunt Eucharisticum offerre Sacrificium,
14
MATTH., V, 44.
" / Cor., XII, 25-26.
" L u c , XXXIII, 34.
" Cfr. Coloss., I, 24.
" MATTH., XXV, 36.
14 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale

eorum Episcoporum ac sacerdotum supplices recordentur, qui,


longe a propriis templis a propriisque gregibus, facultate carent
ad altare, sacrificandi causa, accedendi, divinoque illo se suos-
que pascendi pabulo, ex quo quidem animi nostri suavitatem
hauriunt, quae omne desiderium exsuperat, eamque percipiunt
fortitudinem, quae parit victoriam. Hoc ipsum christifideles
fraterno foedere consociati faciant, qui eamdem mensam idem-
que sacrificium participant ; ita quidem ut undique terrarum ac
ritibus omnibus, quibus Catholica decoratur Ecclesia, unanimes
ad Deum ad eiusque almam Genetricem adprecantium voces ad-
moveantur, quibus pro afflictis horum christianorum communi-
tatibus divina impetretur misericordia.
Cum proximo Ianuario mense publicae multis locis suppli-
cationes in octavum diem ea de causa haberi soleant, ut ii quam
primum, qui ab Ecclesiae unitate seiuncti sunt, ad unum redeant
ovile, opportunum Nobis videtur illis praesertim diebus impen-
sas ab omnibus ad Deum adhiberi preces, non modo ut quam
citissime divini Redemptoris votum ad effectum deducatur:
« Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi : ut
19
sint unum sicui et nos »; sed ut etiam carceres aperiantur ac
dissolvantur vincula, quibus tam plurimi hodie, idcirco quod
religionis instituta ac iura invicto animo defendere ac tueri enisi
sunt, misere aiflictantur ; ac christiana veritas, iustitia, concor-
dia et pax, quae singulorum universorumque suprema bona
sunt, ubique gentium triumphent.
Quarum laetissimarum rerum auspex esto, paternaeque bene-
volentiae Nostrae pignus, Apostolica Benedictio, quam vobis,
Venerabiles Fratres, ac gregibus vestrae cuiusque curae commis-
sis, iisque peculiari modo, qui iniustis condicionibus vexantur,
effusa caritate impertimus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die xv mensis Decembris,
anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

PIUS PP. XII


" IOAN., X V I I , 1 1 .
Acta Pii Pp. XII
15

CONSTITUTIO APOSTOLICA

DE DISCIPLINA SERVANDA QUOAD I E I U N I U M E U C H A R I S T I C U M

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI

AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M

1
Christus Dominus, « in qua nocte tradebatur», cum po-
2
strema vice veteris Legis celebravit Pascha, coena facta, ac-
cepit panem, et gratias agens fregi t, deditque discipulis suis
3
dicens: « Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur»;
itemque calicem eis porrexit asseverans: «Hic est sanguis
meus novi testamenti, qui pro multis effundetur »,* «Hoc fa-
5
cite in meam commemorationem ». Quibus ex Sacrarum Lit-
terarum locis omnino patet Divinum Redemptorem ultimae
huic paschali celebrationi, in qua agnus ex Hebraeorum riti-
bus manducabatur, voluisse substituere novum Pascha, ad
saeculorum usque obitum permansurum, esum videlicet im-
maculati Agni, immolandi pro mundi vita, ita ut novum Pa-
scha novae Legis Phase vetus terminaret, et umbram fugaret
6
veritas.
Quandoquidem autem utriusque coenae eiusmodi coniun-
ctio idcirco habita fuit, ut ex antiquo Paschate ad novum si-
gnificaretur transitus, facile perspici potest cur Ecclesia, in
Eucharistico Sacrificio ex Divini Redemptoris iussu in eius com-
memorationem renovando, a veteris agapes more discedere po-
tuerit, et Eucharisticum ieiunium in usum inducere.
Etenim inde ab antiquissima aetate consuetudo invaluit

1
I Cor. XI, 23.
3
Cfr. L u c , XXII, 20.
3
I Cor., XI, 24.
* MATTH., XXVI, 28.
« Cfr. I Cor., XI, 24-25.
• Cfr. hymn. Lauda Sion (Missale Rom.).
16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

7
Eucharistiam christifidelibus ieiunis administrandi. Saeculo
autem exeunte quarto iam in variis Conciliis ieiunium iis prae-
cipiebatur, qui Eucharisticum celebraturi essent Sacrificium.
Itaque anno CCCLXXXXIII Hipponense Concilium haec decrevit :
« Sacramenta altaris non nisi a ieiunis hominibus celebren-
8
tur » ; quod praeceptum paulo post, hoc est anno CCCLXXXXVII,
9
ex Carthaginensi Concilio I I I iisdem verbis edebatur; ac
saeculo ineunte quinto haec consuetudo satis communis et
immemorabilis dici potest; quamobrem S. Augustinus affirmat
sanctissimam Eucharistiam a ieiunis semper accipi itemque
10
per universum orbem morem istum servari.
Procul dubio haec agendi ratio gravissimis innitebatur cau-
sis, in quibus ea ante omnia memorari potest, quam Aposto-
lus gentium lamentatur, cum de fraterna christianorum agape
11
agit. Etenim cibo potuque se abstinere cum summa illa re-
verentia congruit, quam supremae Iesu Christi maiestati de-
bemus, cum eum Eucharisticis delitescentem velis sumpturi
sumus. Ac praeterea, dum, ante quodlibet alimentum, eius
pretiosissimo Corpore ac Sanguine vescimur, luculenter de-
monstramus illud esse primum ac summum nutrimentum, quo
animus alatur noster eiusque augeatur sanctitas. Quapropter
idem Augustinus haec monet: « Placuit Spiritui Sancto ut in
honorem tanti Sacramenti in os christiani prius Dominicum
12
Corpus intraret, quam ceteri cibi ».
Neque debitum solummodo honoris munus hoc ieiunium
Divino tribuit Redemptori, sed pietatem etiam fovet; ideoque
ad salubérrimos illos sanctitatis fructus augendos conferre po-
test, quos bonorum omnium fons et auctor Christus a nobis,
gratia ditatis, elici postulat.
Nemo ceteroquin est, qui experiundo non agnoscat ex ipsis

7
Cfr. BEN. X I V , De Syn. Dioec, 1. 6, c. 8, n. 1 0 .
8
Conc. Hipp., can. 28 : MANSI, I I I , 9 2 3 .
8
Conc. Carth. I I I , cap. 2 9 : MANSI, I I I , 8 8 5 .
" Cfr. S. AUGUST., Ep. LIV ad Ian., cap. 6: MIGNE, PL, XXXIII, 203.
1 1
Cfr. / Cor.. XI, 21 sq.
1 2
S. AUGUST., LC
Acta Pii Pp. XII 17

humanae naturae legibus contingere ut, cum corpus cibo one-


ratum non sit, mens erigatur agilior, atque impensiore movea-
tur virtute ad arcanum illud excelsumque meditandum myste-
rium, quod in animo, tamquam in templo, agitur, divinam
adaugens caritatem.
Quanta cura Ecclesia Eucharisticum ieiunium servandum
curaverit ex eo etiam erui potest, quod illud, gravibus quoque
poenis violatoribus impositis, imperavit. Etenim Concilium To-
letanum VII, anno DCXXXXVI, excommunicationem ei commi-
13
natum est, qui non ieiunus sacris fuisset operatus ; anno au-
14
tem D L x x i i Concilium Bracarense I I I , et anno DLXXXV Con-
1 5
cilium Matisconense I I iam decreverant eum, qui huius rei
evasisset reus, de sui muneris honorisque sede deponendum
esse.
Attamen, volventibus saeculis, illud quoque diligenter con-
sideratum est, interdum nempe esse opportunum, ob peculia-
ria rerum adiuncta, hanc ieiunii legem, ad christifideles quod
attinet, aliquatenus relaxare. Quam ad rem Constantiae Con-
cilium, anno MCCCCXV, dum eiusmodi sacrosanctam legem con-
firmat, addit quoque quoddam temperamentum : « ... sacrorum
canonum auctoritas, laudabilis et approbata consuetudo Ec-
clesiae servavit et servat, quod huiusmodi sacramentum non
debet confici post coenam, neque a fidelibus recipi non ieiunis,
nisi in casu infirmitatis aut alterius necessitatis a iure vel Ec-
16
clesia concesso vel admisso ».
Placuit haec in memoriam ea de causa reducere, ut omnes
perspectum habeant Nos, quamvis novae temporum rerumque
condiciones suadeant ut non paucas facultates ac venias hac
in re concedamus, velle tamen per Apostolicas has Litteras
summam huius legis consuetudinisque vim confirmare ad Eu-
charisticum quod attinet ieiunium; ac velle etiam eos admo-
nere, qui eidem legi obtemperare queant, ut id facere pergant
13
Conc. Tolet. VII, cap. 2: MANSI, X, 76S.
14
Conc. Bracar. III, can. 1 0 : MANSI, IX, 8 4 1 .
10
Conc. Matiscon. II, can 6: MANSI, IX, 952.
10
Conc. Constant., sess. XIII: MANSI, XXVII, 727.

2 - ACTA, vol. XX, n. 1. - 16-1-1953.


18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

diligenter, ita quidem ut ii solummodo, qui in necessitate ver-


sentur, hisce concessionibus frui possint secundum eiusdem ne-
cessitatis rationes.
Suavissimo Nos solacio afficimur — quod libet heic, etsi
breviter, declarare — cum pietatem cernimus erga Augustum
altaris Sacramentum cotidie magis increbrescere non modo in
christifidelium animis, sed ad divini cultus etiam splendorem
quod pertinet, qui ex publicis populorum manifestationibus
saepenumero emicat. Quam ad rem haud parum procul dubio
contulere sollicitae Summorum Pontificum curae, ac praeser-
tim Beati Pii X, qui quidem, ad priscam Ecclesiae consuetudi-
nem renovandam omnes advocans, eos adhortatus est, ut quam
creberrime, immo cotidie si possent, ad Angelorum mensam
17
accederent; ac parvulos quoque ad caeleste hoc pabulum in-
vitans, sapienti consilio statuit praeceptum sacrae Confessionis
sacraeque Communionis ad eos singulos universos spectare, qui
18
iam ad rationis usum pervenissent; quod etiam in iuris ca-
19
nonici Codice sancitum est. Hisce Summorum Pontificum cu-
ris christifideles ultro libenterque respondentes, ad sacram Sy-
naxim frequentiores usque accessere. Atque utinam haec cae-
lestis Panis fames divinique Sanguinis sitis in omnibus cuius-
vis aetatis hominibus in omnibusque civium ordinibus exar-
descant!
Animadvertendum tamen est ea quibus vivimus tempora
eorumque peculiares condiciones multa in societatis usum in
communisque vitae actionem induxisse, ex quibus graves dif-
ficultates oriantur, quae possint homines a divinis participan-
dis mysteriis abstrahere, si Eucharistici ieiunii legi eo prorsus
modo ab omnibus obtemperandum sit, quo ad praesens usque
tempus obtemperandum erat.
Imprimisque patet omnibus clerum hodie ingravescentibus
17
S. Congr. Concilii, Decretum Sacra Tridentina Synodus, d. d. xx mensis Decem
bris, an. MCMV Acta S. Sedis, XXXVIII, 400 sq.
:

18
S. Congr. de Sacramentis, Decretum Quam singulari, d. d. VIII mensis Augusti,
an. MCMX: Acta Ap. Sedis, II, p. 577 sq.
19
C. I. C , can. 863; cfr. can. 854, § 5.
Acta Pii Pp. XII 19

christianorum necessitatibus numero imparem esse ; qui quidem


festis praesertim diebus nimium saepe laborem tolerare debet,
cum serius Eucharisticum Sacrificium ac non raro etiam bis vel
ter celebrare debeat, cumque interdum officio quoque teneatur
longinquum faciendi iter, ut sacra ne desint haud parvis sui
gregis partibus. Enervantes eiusmodi apostolici labores sacerdo-
tum valetudinem procul dubio debilitant; idque eo vel magis
quod non modo Missae litandae cum Evangelii explicatione,
itemque sacris Confessionibus audiendis, catechesi impertien-
dae, ceterisque sui muneris partibus increscenti studio incre-
scentique opera vacare debent, sed iis etiam rationibus rebus-
que diligenter prospicere ac consulere, quas asperum illud cer-
tamen adversus Deum eiusque Ecclesiam postulat, tam late ho-
die, tam callide acriterque excitatum.
At mens animusque noster ad eos potissimum advolat, qui
procul a patria cuiusque sua, in longinquis operantes terris,
huic Divini Magistri invitationi iussionique generosi responde-
20
runt : « Euntes ergo docete omnes gentes » ; ad Evangelii prae-
cones dicimus, qui, gravissimis etiam exantlatis laboribus atque
itinerum difficultatibus omne genus superatis, eo omni nisu con-
tendunt, ut christianae religionis lumen omnibus pro facultate
affulgeat, utque suos greges, saepenumero a catholica suscepta
fide adhuc recentes, angelico illo enutriant cibo, qui virtutem
alat pietatemque refoveat.
Iisdem fere in rerum adiunctis ii quoque christifideles ver-
santur, qui vel in non paucis regionibus a catholicis Missiona-
libus excultis, vel in aliis locis commorantes, cum proprium
apud se non habeant sacrorum administrum, alterius sacerdotis
adventum in seras horas exspectare debent, ut Eucharisticum
participare queant Sacrificium, seseque divino enutrire pabulo.
Ac praeterea, postquam machinae omne genus in usum in-
ductae fuere, saepissime contingit ut opifices non pauci vel
officinis, vel vehicularibus maritimisque muneribus, vel aliis

2 0
MATTH., X X V I I I , 1 9 .
20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

publicae utilitatis officiis addicti, non modo per diem sed per
noctem etiam alternis iteratisque laboris vicibus occupentur,
ita quidem ut debilitátae eorum vires eos interdum compellere
possint ad aliquid nutrimenti accipiendum, atque adeo iidem
impediantur quominus ad Eucharisticam mensam ieiuni ac-
cedant.
Ad hanc eamdem mensam matres quoque familias saepe-
numero venire nequeunt, antequam domesticis curis prospexe-
runt, quae multas saepe ab eis postulant laboris horas.
Parique modo evenit ut in puerorum puellarumque scholis
ac litterarum ludis plurimi habeantur, qui divino illi invita-
21
mento respondere cupiant : « Sinite parvulos venire ad me »,
22
cum fore omnino confidant ut ille, qui «pascitur inter lilia»
suum ipsorum animi candorem morumque integritatem con-
tra iuvenilis aetatis illecebras ac mundi insidias tutetur; ve-
rumtamen perdifficile interdum iisdem est, antequam ad scho-
lam se conferant, sacras adire aedes ibique sese Angelico enu-
trire Pane, postea vero domum redire ut necessarium suscipiant
nutrimentum.
Hoc praeterea animadvertendum est saepe hodie contingere
ut frequentissimae populi multitudines ex alio ad alium locum
postmeridianis horis ea de causa transgrediatur, ut religiosas
celebrationes, vel coetus de re sociali habendos participent;
si igitur hisce etiam datis occasionibus liceat Eucharisticum
peragere Mysterium, quod divinae gratiae vitalis fons est vo-
luntatesque iubet ad virtutem adipiscendam exardescere, haud
dubium est inde vim hauriri posse, qua omnes ad christiane
penitus sentiendum operandumque excitentur, et ad legitimis
etiam obtemperandum legibus.
Peculiaribus hisce considerationibus haec adicere opportu-
num videtur, quae ad omnes spectant; quamvis nempe nostris
hisce temporibus ars medica ac disciplina illa, quae hygiène
dicitur, tantos progressus fecerint, tantumque contulerint ad

21
MARC, X, 1 4 .
22
Cani., II, 1 6 ; V I , 2 .
Acta PU Pp. XII 21

mortuorum numerum in puerili praesertim aetate minuendum,


nihilo secius praesentis vitae condiciones atque ea, quae ex
immanibus huius saeculi bellis consecuta sunt incommoda,
eiusmodi sunt, ut non parum corporum constitutionem vale-
tudinemque debilitaverint.
x

Hisce de causis, quo praesertim experrecta in Eucharistiam


pietas facilius augeatur, e variis Nationibus Episcopi non
pauci, officiosis datis litteris petiere, ut haec ieiunii lex ali-
quantulum mitigaretur; atque iam haec Apostolica Sedes pe-
culiares hac in re facultates ac venias sacrorum administris ac
christifidelibus benigne concessit. Ad quas concessiones quod
attinet, memorare libet Decretum, quod Post Editum inscri-
bitur, a S. Congregatione Concilii die vii mensis Decembris,
23
anno MCMVI, pro infirmis datum; ac Litteras die xxn men-
sis Maii, anno MCMXXIII, Locorum Ordinariis a S. S. C. S. Offi-
24
cii pro sacerdotibus datas.
Postremis hisce temporibus, Episcoporum hac de re petitio-
nes crebriores impensioresque fuere, atque ampliores pariter
fuerunt facultates concessae, eae potissimum quae belli occa-
sione dilargitae sunt. Id procul dubio luculenter indicat no-
vas, graves, non intermissas ac satis generales exstare causas,
quibus nimis difficile sit, multiplicibus in rerum adiunctis, cum
sacerdotes Eucharisticum sacrificium celebrare, tum christifi-
deles Angelico vesci Pane ieiunos.
Quamobrem, ut gravibus hisce incommodis ac difficultati-
bus occurramus, utque indultorum diversitas in actionum di-
screpantiam ne cedat, necessarium ducimus Eucharistici ieiu-
nii disciplinam ita mitigando statuere, ut, quam largissime
fieri potest, in peculiaribus etiam temporum locorum ac chri-
stifidelium condicionibus, eiusmodi legi omnes obtemperare
facilius queant. Haec Nos decernentes, fore confidimus ut haud

23
Acta S. Sedis, XXXIX, p. 603 sq.
24
S. S. Congr. S. Officii Litterae locorum Ordinariis datae super ieiunio euchari-
stico ante Missam: Acta Ap. Sedis, XV, p. 151 sq.
22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

parum conferre possimus ad Eucharisticae pietatis incremen-


tum, atque adeo aptius permovere atque excitare omnes ad An-
gelorum participandam Mensam, adaucta procul dubio Dei glo-
ria ac Mystici Iesu Christi Corporis sanctimonia.

Haec igitur omnia, quae sequuntur, Apostolica auctoritate


Nostra decernimus ac statuimus:
I. Ieiunii eucharistici lex, a media nocte pro iis omni-
bus vigere pergit, qui in peculiaribus condicionibus non ver
sentur, quas per Apostolicas has Litteras exposituri sumus.
Principium tamen generale et commune omnibus in posterum
esto, sive sacerdotibus, sive christifidelibus: aquam videlicet
naturalem Eucharisticum ieiunium non frangere.
IL Infirmi, etiamsi non decumbant, aliquid sumere pos-
sunt, de prudenti confessarii consilio, per modum potus, vel
verae medicinae, exceptis alcoholicis. Eadem facultas sacerdo-
tibus infirmis conceditur Missam celebraturis,
III. Sacerdotes, qui vel tardioribus horis, vel post gra-
vem sacri ministerii laborem, vel post longum iter celebraturi
sunt, aliquid sumere possunt per modum potus, exclusis al-
coholicis; a quo tamen se abstineant saltem per spatium unius
horae, ante quam sacris operentur.
IV. Qui autem bis, vel ter Missam celebrent, ablutiones
sumere possunt, quae tamen, in hoc casu, non vino, sed aqua
tantum fieri debent.
V. Christifideles pariter, etiamsi non infirmi, qui ob grave
incommodum — hoc est, ob debilitantem laborem, ob tardiores
horas, quibus tantum ad Sacram Synaxim accedere possint, vel
ob longinquum iter, quod suscipere debeant — ad Eucharisti-
cam mensam omnino ieiuni adire nequeant, de prudenti con-
fessam consilio, hac perdurante necessitate, aliquid sumere
possunt per modum potus, exclusis alcoholicis; a quo tamen
se abstineant saltem per spatium unius horae, antequam An-
gelico enutriantur Pane.
VI. Si rerum adiuncta id necessario postulant, locorum
Acta PU Pp. XII 23

Ordinariis concedimus ut Missae celebrationem vespertinis, ut


diximus, horis permittere queant, ita tamen ut haec initium
non habeat ante horam iv post meridiem, sive in festis de prae-
cepto, quae adhuc vigent, sive in illis quae olim viguerunt,
sive primis uniuscuiusque mensis feriis sextis, sive denique in
illis sollemnibus, quae cum magno populi concursu celebren-
tur, atque etiam, praeter hos dies, semel in hebdomada, ser-
vato a sacerdote ieiunio trium horarum quoad cibum solidum
et potus alcohólicos, unius autem horae quoad ceteros potus
non alcohólicos. In his autem Missis christifideles ad Sacram
Synaxim accedere poterunt, hac eadem servata norma ad ieiu-
nium Eucharisticum quod attinet, firmo praescripto can. 857.
Evangelii autem praeconibus, in territoriis Missionum, pe-
culiarissimis perpensis condicionibus in quibus versantur, ob
quas raro plerumque habentur sacerdotes, qui longinquas sta-
tiones invisere queant, Locorum Ordinarii eiusmodi facultates
concedere poterunt ceteris etiam hebdomadis diebus.

Locorum tamen Ordinarii diligenter curent, ut quaelibet vi-


tetur interpretatio, quae concessas facultates amplificet, utque
ab omni abusu et irreverentia hac in re caveatur ; in hisce enim
dilargiendis facultatibus, quas hominum, locorum temporum-
que condiciones hodie postulant, Nos etiam atque etiam volu-
mus Eucharistici ieiunii momentum, vim atque efficacitatem
confirmare ad eos quod attinet, qui Divinum Redemptorem sub
Eucharisticis velis latentem accepturi sunt. Ac praeterea, quo-
tiescumque corporis incommodum minuitur, animus debet pro
facultate rem supplere, sive interna paenitentia, sive aliis mo-
dis, ex tradito Ecclesiae more; quae quidem cum ieiunium mi-
tigai, alia opera adimplenda imperare solet. Qui igitur datis
hac in re facultatibus perfrui queant, impensiores ad Caelum
admoveant preces, quibus Deum adorent, eidem grates agant,
ac praesertim admissa expient novaque impetrent superna au-
xilia. Cum omnes perspectum habeant oporteat Eucharistiam
24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

25
« tamquam passionis suae memoriale perenne » a Iesu Christo
institutam fuisse, ex animis sensus illos eliciant christianae
humilitatis christianaeque paenitentiae, quos Divini Redempto-
ris cruciatuum ac mortis meditatio excitare debet. Itemque ei-
dem Divino Redemptori, qui, perpetuo in altaribus se immo-
lans, maximum renovat sui amoris documentum, adauctos of-
ferant omnes suae erga proximos caritatis fructus. Hac profecto
ratione conferent omnes ad illud Apostoli gentium cotidie'ma-
gis explendum : « Unus panis, unum corpus multi sumus, om-
26
nes qui de uno pane participamus ».
Quaecumque autem hisce Litteris decreta continentur, ea
omnia stabilia, rata ac valida esse volumus, contrariis quibus-
libet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis;
atque abolitis ceteris omnibus privilegiis ac facultatibus, quo-
modocumque a Sancta Sede concessis, ut ubique omnes hanc
disciplinam aeque riteque servent.
Quae quidem omnia, supra statuta, vim suam obtineant a
promulgationis die per Acta Apostolicae Sedis factae.
Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo
nongentesimo quinquagesimo tertio, die sexta mensis Ianuarii,
in Epiphania Domini, Pontificatus Nostri anno quarto decimo.

PIUS P P . XII

24
S. THOM., Opuse. LVII, Offic, de Festo Corporis Christi, lect. I V , Opera omnia.
Romae, MDLXX, vol. X V I I .
26
I Cor., X, 17.
Acta PU Pp. XII 25

COSTITUZIONE APOSTOLICA

DELIA DISCIPLINA DA OSSERVARE CIRCA IL DIGIUNO EUCARISTICO

PIO VESCOVO
SERVO DEI SERVI DI DIO
A PERPETUA MEMORIA

1
Nostro Signore Gesù Cristo « nella notte in cui fu tradito », quan-
do per l'ultima volta celebrò la Pasqua del Vecchio Testamento, dopo
2
le cena, prese del pane, rese grazie, lo spezzò e lo distribuì ai suoi di-
3
scepoli, dicendo : « Questo è il mio corpo, che sarà immolato per voi » :
similmente porse loro il calice dicendo : « Questo è il mio sangue del
4
JSTuovo Testamento, il quale sarà sparso per molti ». « Fate questo in
5
memoria di me ».
Tali passi della Sacra Scrittura manifestano chiaramente come il
Divin Eedentore a quest'ultima celebrazione pasquale, in cui si man-
giava l'Agnello secondo il rito ebraico, volle sostituire la nuova Pa-
squa, la quale dovrà durare sino alla fine dei secoli, la consumazione,
cioè, dell'Agnello immacolato, da immolare per la salvezza del mondo,
perchè la nuova Pasqua della nuova Legge chiudesse la fase antica e
6
la verità fugasse l'ombra.
Poiché la congiunzione delle due cene avvenne per significare il pas-
saggio dall'antica alla nuova Pasqua, si può facilmente intuire perchè
la Chiesa nel Sacrifìcio eucaristico che, secondo il comando del Divin
Redentore, deve rinnovarsi in commemorazione di lui, potè discostarsi
dalle regole osservate nella vecchia agape e introdurre l'uso del digiu-
no eucaristico.
Fin dall'antichissima età, infatti, invalse la consuetudine di distri-
7
buire l'Eucaristia ai fedeli digiuni. Già verso la fine del secolo iv
si stabiliva in vari Concili che coloro i quali dovevano celebrare il sa-
crifìcio eucaristico osservassero il digiuno. Nell'anno 393 il Concilio
d'Ippona decretò : « Il Sacramento dell'Altare non sia celebrato se non
1
1 Cor., XI, 2 3 .
- Cfr. L u c , XXII, 20.
3
I Cor., XI, 2 4 .
4
MATT., XXVI, 2 8 .
5
Cfr. I Cor., XI, 2 4 , 2 5 . ,
* Cfr. Inno Lauda Sion (Messale Romano).
7
Cfr. B E N . XIV, De Syn Dioec, 1. 6, c. 8, n. 1 0 .
26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

8
da persone digiune ». Tale precetto venne poco dopo, cioè nell'anno 397,
9
promulgato con le medesime parole dal I I I Concilio di Cartagine;
a principio del secolo v questa consuetudine poteva dirsi abbastanza
comune e ab immemorabili, per cui Sant'Agostino potè affermare : <( La
Santissima Eucaristia è ricevuta sempre da persone digiune, e tale uso
10
è universale ».
Senza dubbio questa prassi poggiava su gravissime ragioni, tra le
quali si può, anzi tutto, ricordare ciò che l'Apostolo delle genti lamen-
11
tava a proposito dell'agape fraterna dei cristiani. L'astinenza, in-
fatti, dal cibo e dalla bevanda si addice alla somma riverenza che dob-
biamo avere verso la suprema Maestà di Gesù Cristo, quando ci acco-
stiamo a riceverlo nascosto sotto i veli eucaristici. Inoltre, ricevendo
il suo corpo e il suo sangue preziosissimo, prima di qualsiasi alimento,
dimostriamo chiaramente che esso è il primo e sommo nutrimento, che
sostenta la nostra anima e ne accresce la santità. Ben a ragione, quin
di, Sant'Agostino osserva : « Piacque allo Spirito Santo che ad onore
di sì grande Sacramento il Corpo del Signore entrasse nella bocca del
12
cristiano prima di qualunque altro cibo ».
Questo digiuno, poi, non costituisce solo un doveroso tributo di ono-
re al Divin Redentore, ma fomenta anche la pietà, e può, perciò, con-
tribuire ad aumentare quei saluberrimi frutti di santità, che Gesù Cri
sto, fonte e autore di ogni bene, ci chiede di produrre, con l'aiuto della
grazia.
Del resto tutti sanno per esperienza che, secondo le stesse leggi
della natura umana, quando il corpo non è aggravato dal cibo, la men-
te diviene più agile e si applica con maggiore efficacia a meditare su
quell'ineffabile e sublime mistero, che si compie nello spirito come in
un tempio, accrescendone l'amore divino.
Quanto la Chiesa abbia avuto a cuore l'osservanza del digiuno eu-
caristico si può arguire anche dalle gravi pene irrogate a coloro che lo
violavano. Infatti il V I I Concilio di Toledo (a. 646) comminò la sco
13
munica a chi avesse celebrato i sacri misteri non digiuno ; e già

• Conc. d'Ippona, can. 28: MANZI, III, 928.


" Conc. Cartag., III, cap. 29: MANZI, III, 885.
10
Cfr. S. AGOSTINO, Ep. LIV ad Jan., cap. 6 : MIGNE, PL, XXXIII, 203.
11
Cfr. I Cor., XI, 21 ss.
13
S. AGOST., 1. c.
i3
Conc. di Toledo, VII, cap. 2: MANZI, X, 768.
Acta PU Pp. XII
ZI-

14 15
nel 572 il I I I Concilio di Braga e nel 585 il II Concilio di Macon
avevano decretato la deposizione dall'officio e dalla dignità di cài si
fosse reso reo di tale colpa.
Tuttavia, nel corso dei secoli, si è anche considerato attentamente
che qualche volta fosse opportuno, in particolari circostanze, dispen-
sare in qualche modo i fedeli da questa legge del digiuno. Perciò il Con-
cilio di Costanza (a. 1415), mentre conferma tale sacrosanta legge, ag-
giunge qualche limitazione : « A norma dei sacri canoni e secondo una
lodevole consuetudine, approvata dalla Chiesa e costantemente osser-
vata fino al presente, tale Sacramento non deve essere fatto dopo la
cena, nè ricevuto dai fedeli non digiuni, se non in caso d'infermità o
16
di altra necessità, ammessa dal diritto o dalla Chiesa ».
Abbiamo voluto ricordare queste cose, affinchè tutti sappiano bene
che Noi, quantunque le nuove condizioni di tempi e di cose Ci sugge-
riscano di concedere non poche facoltà e permessi in tale materia, in-
tendiamo, tuttavia, con questa Costituzione Apostolica confermare in
tutto il suo vigore la legge e la consuetudine del digiuno eucaristico ed
esortare coloro che possono farlo a continuare nell'esatta osservanza
di essa, in maniera che solamente quelli che versano nella necessità
s'avvalgano di tali concessioni e nei limiti imposti dalla stessa neces-
sità.
ti per il Nostro animo motivo di dolce consolazione — e siamo lieti
di dichiararlo qui pur brevemente — il rilevare che la devozione verso
l'Augusto Sacramento dell'Altare cresce continuamente non solo nel-
l'animo dei fedeli, ma anche nello splendore del eulto, che rifulge spes-
so nelle pubbliche manifestazioni dei popoli. Senza dubbio, hanno a
ciò non poco contribuito le premurose cure dei Sommi Pontefici, e spe-
cialmente del Beato Pio X, il quale, richiamando tutti a rinnovare l'an-
tica consuetudine, ha esortato ad accostarsi molto spesso e possibil-
17
mente ogni giorno alla mensa degli Angeli. Al medesimo tempo in-
vitò i fanciulli a questo celeste convito, e con sapiente disposizione di-
chiarò che il precetto della Confessione e della Comunione annuale ob-
1 8
bliga tutti coloro che abbiano raggiunto l'uso di ragione ; il che è

14
Conc. di Braga, III, can. 10: MANZI, IX, 841.
18
Conc. di Macon, II, can. 6 : MANZI, IX, 952.
14
Conc. di Costanza, sess. XIII : MANZI, XXVII, 727.
17
Decreto della S. Congr. del Concilio, Sacra Tridentina Synodus, del 20 dicem-
bre 1905 : Acta S. Sedis XXXVIII, 400 ss.
18
Decreto della S. Congr. dei Sacramenti Quam singulari, dell'8 agosto 1910:
A. A. S., II, p. 577 ss.
28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

19
stato sancito anche nel Codice di diritto canonico. E i fedeli corri-
spondendo con entusiasmo alle sollecitudini dei Sommi Pontefici si sono
accostati sempre più numerosi alla sacra Mensa. Voglia il Signore che
questa fame del pane celeste e questa sete del sangue divino diventino
sempre più ardenti in tutti gli uomini di quasiasi età e condizione so-
ciale!
Dobbiamo, tuttavia, riconoscere che le particolari condizioni dei
tempi in cui viviamo hanno introdotto molte modificazioni negli usi
della società e nella vita comune, per cui sorgerebbero gravi difficoltà,
che potrebbero allontanare gli uomini dalla partecipazione ai divini
misteri, se la legge del digiuno eucaristico dovesse osservarsi piena-
mente, come si è fatto finora.
Anzi tutto è ben noto che il numero dei sacerdoti è oggi impari alle
sempre crescenti necessità dei fedeli : essi, specialmente nei giorni di
festa, debbono sottoporsi a lavoro spesso eccessivo, sono talvolta obbli-
gati a celebrare il sacrifìcio eucaristico molto tardi, non di rado a bi-
nare o a trinare, o ad affrontare un disagiato cammino per non lasciare
senza la santa Messa non piccole porzioni del loro gregge. Questo sner
vante lavoro richiesto dal sacro ministero indebolisce certamente la sa-
lute dei sacerdoti; ciò maggiormente perchè essi, oltre alla celebra-
zione della santa Messa e alla spiegazione del Vangelo, debbono atten-
dere alle confessioni, alla catechesi, soddisfare a tutti gli altri obblighi
del loro ufficio, i quali richiedono sempre più impegno e attività. A
ciò si aggiungono i mezzi da preparare e da adoperare per respingere
gli attacchi, oggi tanto subdoli, quanto aspri, mossi da più parti con
tro Dio e la sua Chiesa.
Ma il Nostro pensiero corre in maniera specialissima a coloro che,
lasciata la propria patria, si sono recati a lavorare in lontane regioni»
per rispondere generosamente all'invito e comando del Divin Maestro :
2 0
«Andate, dunque, insegnate a tutte le g e n t i » ; vogliamo dire agli
araldi del Vaugelo, i quali, sostenendo fatiche talvolta molto gravose
e superando molteplici difficoltà di viaggio, grandemente si sforzano
perchè a tutti risplenda la luce della religione cristiana e perchè nu-
triscano del pane angelico, che alimenta la virtù e ravviva la pietà, le
loro greggi, di cui molte composte di neofiti.
Presso a poco nelle medesime condizioni si trovano pure i fedeli, re-
sidenti in non poche terre di missione, o in altre regioni, i quali sono
privi di un sacro Ministro addetto alla loro cura spirituale e, perciò,
19
O. I . C , can. 863; cfr.. can. 854, § 5.
2 0
MATT., X X V I I I , 1 9 .
Acta PU Pp. XII 29

costretti ad attendere l'arrivo, a tarda ora, di un altro sacerdote per


poter partecipare ai Sacrificio Eucaristico e ricevere la santa Comu-
nione.
Inoltre con lo sviluppo di ogni tipo d'industria avviene spesso che
molti operai, addetti alle oûîcine, ai trasporti, ai lavori portuali o ad
altri pubblici servizi, siano occupati in turni, non solo di giorno ma
anche di notte, e, perciò, possano trovarsi, talvolta, nella necessità di
prendere un nutrimento per ristorarsi ; e in tal modo vengono impediti
di accostarsi digiuni alla Mensa Eucaristica.
Avviene, parimente, con frequenza, che le madri di famiglia non
possono accostarsi alla medesima sacra Mensa, prima di avere atteso
alle faccende domestiche, le quali spesso richiedono molte ore di lavoro.
Similmente sono molti gli alunni delle scuole che desiderano di ri-
2 1
spondere all'invito divino : « Lasciate che i fanciulli vengano a me » ,
2 2
perchè confidano che Colui il quale « si pasce tra i gigli » custodirà
il candore della loro anima e l'integrità dei loro costumi dalle sedu-
zioni dell'età giovanile e dalle insidie del mondo. Senonchè, talvolta,
riesce loro molto difficile recarsi, prima di andare alla scuola in chiesa,
nutrirsi del Pane degli Angeli e, poi, tornare a casa, per prendere il ne-
cessario alimento.
È da osservare pure che spesso oggi i fedeli si portano in gran nu-
mero nelle ore pomeridiane da un luogo all'altro, per partecipare a ce-
lebrazioni religiose o a manifestazioni di carattere sociale. Pertanto,
se anche in queste occasioni fosse permesso di celebrare il Mistero Eu-
caristico, che è viva fonte di grazia divina e che infiamma le volontà
spronandole all'acquisto della virtù, non v'è dubbio che i fedeli ne at-
tingerebbero la forza necessaria per sentire ed operare pienamente da
cristiani e anche per obbedire alle giuste leggi.
A queste considerazioni di carattere particolare sembra opportuno
aggiungerne altre di ordine generale e, cioè, che, pur avendo la medi-
cina e l'igiene fatto ai nostri tempi tanti progressi e molto contribuito
alla diminuzione della mortalità, specialmente infantile, tuttavia le pre-
senti condizioni di vita e i disagi derivati dalle immani guerre di que-
sto secolo hanno non poco indebolito la costituzione fisica e la salute
degli uomini.
Per queste ragioni e specialmente al fine di facilitare l'incremento
della risvegliata pietà eucaristica, numerosi Vescovi eli diverse Nazioni

21
MARCO, X , 1 4 .
22
Cani., II, 1 0 ; VI, 2.
30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ufficialmente implorarono che la legge del digiuno fosse alquanto mi-


tigata; e questa Sede Apostolica ha già elargito benevolmente facoltà
e dispense ai sacerdoti e ai fedeli. Eiguardo a tali concessioni Ci piace
di ricordare il Decreto Post Editum, emanato dalla Sacra Congrega-
28
zione del Concilio, in data 7 dicembre 1906, in favore degli infermi;
e per i sacerdoti la Lettera diretta dalla Suprema Sacra Congregazione
24
del Sant'Offizio agli Ordinari dei luoghi il 22 maggio 1923.
In questi ultimi tempi, poi, le istanze dei Vescovi sono divenute più
frequenti e più pressanti, e più ampie sono state le facoltà concesse,
specialmente in occasione della guerra. Ciò mostra chiaramente che vi
sono cause nuove, gravi, continue e abbastanza generali, le quali, in
molteplici circostanze, rendono molto difficile ai sacerdoti di celebrare
e ai fedeli di comunicarsi digiuni.
Per ovviare, pertanto, a tali gravi inconvenienti e difficoltà, nonché
per eliminare le diversità causate nella pratica dalla varietà degli in-
dulti, riteniamo necessario mitigare la disciplina del digiuno eucari-
stico e regolarla in modo che tutti siano messi in grado di ottemperare
a tale legge il più largamente possibile e nella misura adatta alle par-
ticolari condizioni di tempi, di luoghi e di persone.
Con tali disposizioni nutriamo fiducia di contribuire non poco all'in-
cremento della devozione eucaristica e di muovere e spronare efficace-
mente tutti a partecipare alla Mensa degli Angeli : ciò certamente ri-
donderà a maggior gloria di Dio e accrescerà la santità del Corpo Mi-
stico di Gesù Cristo.
Pertanto di Nostra Autorità Apostolica stabiliamo e decretiamo
quanto segue :
I. Quelli che non si troveranno nelle particolari condizioni, che
indicheremo in appresso, dovranno continuare a osservare il digiuno
eucaristico dalla mezzanotte. Diamo, però, come norma generale, va-
levole, d'ora innanzi, per i sacerdoti e per i fedeli, che l'acqua natu-
rale non rompe il digiuno eucaristico. <>
IL Gli infermi, anche se non degenti, possono prendere, con il
prudente consiglio del confessore, qualche cosa a modo di bevanda o
di vera medicina, esclusi gli alcoolici. La stessa concessione vale per i
sacerdoti infermi, che celebrano la santa Messa.
I I I . I sacerdoti che celebrano ad ora tarda, o dopo grave lavoro
del sacro ministero, o dopo lungo cammino, possono prendere qualche

25
Acta S. Sedis, XXXIX, p. 603 ss.
24
A. A. S., XV, p. 151 ss.
Acta, PU Pp. XII 31

cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici; da ciò, tuttavia, devono


astenersi almeno per lo spazio di un'ora, prima della celebrazione della
Messa.
IV. I sacerdoti, che binano o trinano, possono prendere anche nella
prima e seconda Messa le abluzioni, le quali, tuttavia, in questo caso,
non debbono essere fatte col vino, ma con la sola acqua.
V. Parimente i fedeli, anche se non infermi, ai quali, per grave
incomodo — cioè, per lavoro debilitante, per ragioni dell'ora tarda, in
cui soltanto sono in grado di prendere parte alla sacra Sinassi, o per-
chè hanno dovuto fare un lungo cammino — riesce impossibile di ac-
costarsi del tutto digiuni alla Mensa Eucaristica, possono, col prudente
consiglio del confessore, e per il tempo in cui perdura tale stato di ne-
cessità, prendere qualche cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici,
ma debbono astenersene per lo spazio di almeno un'ora, prima della
santa Comunione.
VI. Se le circostanze necessariamente lo esigono concediamo agli
Ordinari dei luoghi di permettere la celebrazione della santa Messa
nelle ore vespertine, la quale, tuttavia, non può avere inizio prima delle
sedici, nelle feste di precetto, non escluse quelle soppresse, nei primi
venerdì del mese, e in quelle altre solennità che vengono celebrate con
grande concorso di popolo ; e una volta durante la settimana ; osservato
dal sacerdote il digiuno di tre ore relativamente al cibo solido e alle
bevande alcooliche e di un'ora quanto alle altre bevande non alcoo-
liche. Durante tali Messe, poi, i fedeli potranno accostarsi alla santa
Comunione, purché abbiano osservato il digiuno come è prescritto per
il celebrante, fermo il disposto del can. 857.
Quanto alle terre di missione, avuto riguardo alle loro particolari
condizioni, per le quali solo raramente i sacerdoti possono visitare le
stazioni lontane, concediamo agli Ordinari dei luoghi di potere nsare
di tali facoltà tutti i giorni della settimana.

Gli Ordinari dei luoghi, tuttavia, vigilino attentamente, perchè sia


impedita qualsiasi interpretazione che amplii le facoltà concesse e sia
evitato ogni abuso e irriverenza. Noi abbiamo accordato tali facoltà,
oggi richieste dalle condizioni di persone, di luoghi e di tempi, ma in-
tendiamo confermare tutta l'importanza, il valore e l'efficacia del di-
giuno eucaristico per coloro che ricevono il Divin Redentore, nascosto
sotto i veli eucaristici. Inoltre, ogni volta che il disagio fisico viene ad
essere diminuito, lo spirito deve supplirvi, per quanto gli è possibile,
sia con la penitenza interna sia in altri modi, secondo la prassi tradi-
32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zionale delia Chiesa, la quale, quando mitiga il digiuno, suole preseri-


vere altre opere pie.
Perciò quelli che potranno usufruire delle facoltà concesse dovranno
innalzare più ardenti al cielo le loro preghiere per adorare, ringraziare
Dio e, sopra tutto, per ottenere il perdono dei loro peccati ed implo-
rare nuovi aiuti dal cielo. Pensando che Gesù Cristo ha istituito l'Eu-
2 5
caristia quale « ricordo perenne della sua passione » eccitino i loro
animi a quei sensi di cristiana umiltà e di cristiana penitenza, che la
meditazione dei patimenti e della morte del Divin Redentore deve in
tutti destare. Offrano al Divin Redentore, che, immolandosi continua-
mente sugli altari, rinnova la prova massima del suo amore, tutti i
propri frutti di carità verso il prossimo, sempre più abbondanti. In tal
modo tutti contribuiranno, certamente, ad attuare sempre più quel-
l'unione di cui parla l'Apostolo : « Un pane solo, un solo corpo siamo
26
noi molti, quanti di quel solo pane partecipiamo » .
Ordiniamo che si abbia come fermo e valido quanto abbiamo decre-
tato e stabilito con questa Costituzione, non ostante qualsiasi disposi-
zione in contrario, anche se degna di specialissima menzione, e abo-
liamo tutti gli altri privilegi e facoltà in qualsiasi forma concesse dalla
Santa Sede, affinchè dovunque tutti osservino uniformemente questa
disciplina.
Le presenti norme andranno in vigore dal giorno della pubblicazione
negli Acta Apostolicae Sedis.
Dato a Roma, presso S. Pietro, nella Pesta dell'Epifania del Si-
gnore, il 6 gennaio 1953, decimo quarto del Nostro Pontificato.

PIUS P P . XII

2fi
S. TOMMASO, Opuse. LYII, Offic, de Testo Corporis Christi, lect. IV, Opera omnia,
Roma, 1570, vol. XVII.
26
I Cor., X, 17.
Acta PU Pp. XII 33

NUNTIUS RADIOPHONICUS

A BEATISSIMO PATRE DATUS, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI


A. MCMLII, ADSTANTIBUS EMIS P P . DD. CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPI-
SCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS.

Il Natale cristiano grande speranza di salvezza

Levate capita vestra : ecce appropinquat redemptio vestra : Alzate le


1
vostre teste, perchè la vostra redenzione è vicina. Questo fausto prean-
nunzio del divino Maestro, destinato al supremo giorno in cui Egli tor-
2
nerà nuovamente sulla terra « con potestà grande e maestà », per ri-
prendere con la umanità il suo colloquio in veste di sovrano Giudice, è
ricordato e rivolto ai credenti dalla liturgia natalizia come invito a scuo-
tere ogni velo di angoscia dalle loro fronti e ad accogliere nelle loro anime
la grande speranza di salvezza che, rinnovata in ogni Santo Natale, s'ir-
radia dall'umile culla di Betlemme, rivelatrice della benignità e della
3
misericordia del sommo Dio.
Questo medesimo invito a levare il vostro sguardo verso il sole della
speranza intendiamo oggi di far Nostro come saluto ed augurio di Padre
a voi tutti, diletti figli e figlie. Il dolce mistero del Natale cristiano vi
attragga a compiere ciò che il celeste Bambino nascendo ha iniziato ; il
mistico fulgore della santa Notte si riverberi, foriero di certa speranza
e di fondato conforto, negli animi vostri, dell'una e dell'altro più che mai
assetati, mentre l'una e l'altro, quali gemme di cielo, invano cerchereste
sull'arida terra.
Il dolente coro dei poveri e degli oppressi

Ma il Nostro augurale saluto è rivolto, prima che ad altri, ai poveri,


agli oppressi, a coloro che per qualsiasi motivo gemono nelle afflizioni, e
la cui vita è quasi condizionata dal respiro di speranza che loro si sa
infondere e dalla misura di soccorso che loro si riesce a procurare.
Sono tanti e tanti questi diletti figli! Il dolente coro di preghiere e
d'invocazioni d'aiuto, lungi dal segnare quella diminuzione, che i non
pochi anni ormai trascorsi dalla fine del conflitto mondiale facevano a
buon diritto sperare, perdura e diviene talvolta più intenso per bisogni
1
Lue. 21, 28.
* ibU. 27.
s
Cfr. Tit. 3, 4.

3 - ACTA, vol. XX, n. 1. — 16-1-1953 .


34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

urgenti e molteplici, levandosi verso di Noi, si può dire, da ogni parte


del mondo e straziando l'animo Nostro per quanto esso rivela di angustie
e di lacrime. Una triste esperienza Ci ha ormai insegnato che anche quan-
do giunge notizia di miglioramento nelle condizioni generali di un deter-
minato Paese, si deve essere tuttavia preparati all'annunzio di forse nuove
calamità in un altro, con nuove miserie e nuovi bisogni. Per quanto
allora possano gravare sul Nostro cuore le pene incessanti di tanti figli,
la parola del divino Maestro : Non turbetur cor vestrum neque formidet...
4
vado et vento ad vos Ci è di valido incitamento a mettere in opera quanto
è da Noi per confortare e rimediare.
Vero è che in questo desiderio di provvedere e di soccorrere non siamo
soli. Innumerevoli proposte e progetti, che si prefìggono di prevenire le
miserie e di apportarvi rimedio, sono formulati quotidianamente da enti
pubblici e privati. Molti di essi, che Ci vengono presentati da parte di
singoli e di gruppi, senza dubbio denotano il buon volere dei loro autori ;
tuttavia la loro abbondanza eteroclita e le frequenti contraddizioni, in cui
incorrono, manifestano uno stato di generale perplessità.

La salvezza non può venire unicamente dalla produzione e dalla organizzazione

Si direbbe che la umanità di oggi, che ha pur saputo costruire la


mirabile e complessa macchina del mondo moderno, soggiogando al suo
servizio ingenti forze della natura, si mostri poi inetta a dominarne il
corso, quasi che il timone le sia sfuggito di mano, e pertanto corra peri-
colo di essere da quelle travolta e schiacciata. Tale incapacità di controllo
dovrebbe da per se suggerire agli uomini, che ne sono vittime, di non
attendersi la salvezza unicamente dai tecnici della produzione e della
organizzazione. L'opera di questi, soltanto se legata e indirizzata a mi-
gliorare e rafforzare i veri valori umani, potrà contribuire, e notevol-
mente, a risolvere i gravi ed estesi problemi che angustiano la terra ; ma
in nessun caso — oh quanto vorremmo che tutti se ne rendessero conto al
di là e al di qua dell'oceano! — varrà a formare un mondo senza miserie.
Frattanto, in così urgente problema di portare soccorso agli animi in
angustie, è necessario che l'umanità sollevi lo sguardo all'azione di Dio,
per apprendere costantemente dal suo operare, infinitamente sapiente
ed efìicace, il modo di aiutare e redimere gli uomini dai loro mali. Ora
precisamente il mistero natalizio getta su ciò una luce maravigliosa. In
che cosa infatti consiste la sostanza di questo ineffabile mistero, se non
nell'opera di Dio intrapresa e via via condotta a termine in soccorso della
4
IOAK. 14, 27-28.
Acta PU Pp. XII 35

sua creatura, per risollevarla dal profondo della più grave e generale
miseria in cui era caduta : la miseria del peccato e l'allontanmento dal
sommo Bene?
Due concetti fondamentali dell'opera salvatrice di Dio

Guardate con umile e illuminante contemplazione come Dio conduce


la sua opera salvatrice. Due concetti fondamentali, quasi due canoni,
dettati dalla infinita sua sapienza, reggono e guidano l'esecuzione del suo
disegno di redenzione, imprimendole l'inconfondibile carattere dell'armo-
nia e dell'efficacia, che è proprio dello stile divino.
Alieno anzitutto dal turbare l'ordinamento preesistente da Lui sta-
bilito nella creazione, Iddio mantiene saldo tutto il vigore di quelle leggi
generali che governano il mondo e la natura dell'uomo, anche se infir-
mata dalle contratte debolezze. In quell'ordinamento, costituito anch'esso
a salute della creatura, Egli nulla sconvolge e ritira, ma inserisce un
nuovo elemento, destinato a integrarlo e superarlo : la Grazia, per il cui
lume soprannaturale la creatura potrà meglio conoscerlo, e per la cui
forza sovrumana potrà meglio osservarlo.
In secondo luogo, per rendere efficace l'ordinamento generale in ogni
singolo caso concreto, che non è mai identico con altri, Iddio stabilisce
con gli uomini un contatto personale ed immediato, e l'attua nel mistero
dell'Incarnazione, per cui la seconda Persona della Trinità Santissima
si fa uomo tra gli uomini, gettando così quasi un ponte sopra la infinita
distanza che corre fra la Maestà soccorrevole e la creatura indigente, e
concordando mutuamente l'immutabile efficacia della legge generale con
le esigenze proprie dei singoli.
Chi contempla questa ineffabile armonia dell'azione divina, che di Dio
impegna la sapienza, l'onnipotenza e l'amore, non può non esclamare
con assoluta fiducia: O Rex gentium, ... qui facis utraque unum: veni
5
et salva hominem; non può non additarla quale modello, quando si
tratti d'impostare, sopra un piano terreno, un'azione di soccorso alle
umane miserie.
Due false vie

Si direbbe pur troppo che la umanità moderna non è più capace, spe-
cialmente nel caso di miserie assai estese, di attuare questa dualità nella
unità, questo necessario adattamento dell'ordinamento generale alle con-
dizioni concrete e sempre diverse, non solo dei singoli individui, ma anche
dei popoli che si vogliono soccorrere. O si assegna la salvezza a qualche
6
Brev. Rom. Antif. a. Nativ. 22 dee.
36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ordinamento rigorosamente uniforme ed inflessibile, abbracciante tutto


il mondo, ad un sistema che dovrebbe agire con la sicurezza di una espe-
rimentata medicina, ad una nuova formula sociale redatta in freddi arti-
coli teorici ; ovvero, respingendo tali ricette generali, la si añida alle forze
spontanee dell'istinto vitale e, nella migliore ipotesi, agl'impulsi affettivi
degl'individui e dei popoli, senza curarsi se poi ne derivi lo sconvolgi-
mento dell'ordine esistente, e quantunque sia chiaro che la salvezza non
può nascere dal caos. Ambedue queste vie sono false, e tanto meno rispec-
chiano la sapienza di Dio, primo ed esemplare soccorritore della miseria.
Attendere la salute da rigide formule, materialmente applicate all'ordine
sociale, è superstizione, perchè attribuisce ad esso un potere quasi prodi-
gioso che non possono avere; mentre il riporre la speranza esclusiva-
mente sulle forze creatrici della azione vitale di ogni singolo individuo,
è contrario ai disegni di Dio, che è il Signore dell'ordine.
Sull'una e sull'altra deformazione desideriamo di attirare l'atten-
zione di coloro che si offrono a soccorritori dei popoli ; ma particolarmente
sulla superstizione, secondo la quale si terrebbe per certo che la salvezza
debba scaturire dall'organizzazione di uomini e di cose in una stretta
unità capace del più alto potere produttivo.
Se si riesce — essi pensano — a coordinare le forze degli uomini e le
disponibilità della natura in un solo complesso organico, proteso ad assi-
curare la massima e sempre crescente capacità di produzione, mediante
una organizzazione studiata e mandata ad effetto con le cure più minu-
ziose nelle grandi linee come nei minimi particolari, ne scaturirà ogni
sorta di beni desiderabili : l'agiatezza, la sicurezza dei singoli, la pace.

La vita sociale non può costruirsi a guisa di una gigantesca macchina industriale
Si sa ove è da ricercare il tecnicismo nel pensiero sociale : nelle gigan-
tesche imprese della industria moderna. Non abbiamo qui l'intenzione di
pronunziare un giudizio sulla necessità, la utilità e gl'incovenienti di
simili forme della produzione. Senza dubbio esse sono attuazioni mara-
vigliose della potenza inventiva e costruttiva dello spirito umano; a
buon diritto vengono additate all'ammirazione del mondo queste intra-
prese, che, secondo norme maturamente riflettute, riescono, nella fab-
bricazione e nell'amministrazione, a coordinare e a conglobare l'azione
degli uomini e delle cose; nessun dubbio egualmente che il loro solido
ordine e non di rado la bellezza tutta nuova e propria delle loro forme
esterne siano motivo di legittimo orgoglio alla presente età. Ciò che invece
dobbiamo negare è che esse possano e debbano valere come modello gene-
rale per la conformazione e l'ordinamento della moderna vita sociale.
Acta Pii Pp. XII 37

' È innanzi tutto un chiaro principio di saggezza che ogni progresso è


veramente tale, se sa aggiungere nuove conquiste alle antiche, nuovi beni
a quelli acquisiti nel passato, in una parola, se sa far tesoro dell'espe-
rienza. Ora la storia insegna che altre forme della economia nazionale
hanno sempre avuto un positivo influsso su tutta la vita sociale ; influsso
di cui si sono avvantaggiate sia le istituzioni essenziali, come la famiglia,
lo Stato, la proprietà privata, sia quelle costituitesi in forza di libera
associazione. Indichiamo ad esempio gl'indiscutibili vantaggi avveratisi
là ove predominava l'impresa agricola o artigiana.
Senza dubbio anche la moderna impresa industriale ha avuto benefìci
effetti ; ma il problema, che oggi si presenta, è questo : Sarà egualmente
valido ad esercitare un felice influsso sulla vita sociale in genere, e su
quelle tre istituzioni fondamentali in specie, un mondo che non riconosca
se non la forma economica di un enorme organismo produttivo? Dobbiamo
rispondere che il carattere impersonale di un tale mondo contrasta con
la tendenza del tutto personale di quelle istituzioni, che il Creatore ha
date alla umana società. Infatti il matrimonio e la famiglia, lo Stato, la
proprietà privata, tendono per natura loro a formare e a sviluppare
l'uomo come persona, a proteggerlo e a renderlo capace di contribuire, con
la sua volontaria collaborazione e personale responsabilità, al manteni-
mento e allo sviluppo, altresì personale, della vita sociale. La sapienza
creatrice di Dio resta dunque estranea a quel sistema di unità imperso-
nale, che attenta alla persona umana, fonte e scopo della vita sociale,
immagine di Dio nel suo più intimo essere.

La «spersonalizzazione» dell'uomo moderno

Pur troppo non è il caso al presente di ipotesi e di previsioni, poiché


è già in atto questa triste realtà : là ove il demone della organizzazione
invade e tiranneggia lo spirito umano, si svelano subito i segni del falso
e anormale orientamento dello sviluppo sociale. — In non pochi Paesi lo
Stato moderno va divenendo una gigantesca macchina amministrativa.
Esso stende la sua mano su quasi tutta la vita : l'intiera scala dei settori
politico, economico, sociale, intellettuale, fino alla nascita e alla morte,
vuol farsi materia della sua amministrazione. Nessuna maraviglia quindi
se in questo clima dell'impersonale, che tutta la vita tende a penetrare
ed avvolgere, il senso del bene comune si attutisce nelle coscienze dei sin-
goli, e lo Stato perde sempre più il primordiale carattere di una comu-
nità morale dei cittadini.
In tal guisa si rivela l'origine e il punto di partenza della corrente, che
travolge in stato di angoscia l'uomo moderno : la sua « spersonalizza-
38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zione ». Gli si è tolto in larga misura il suo volto e il suo nome ; in molte
delle più importanti attività della vita è stato ridotto a puro oggetto della
società, poiché questa, alla sua volta, viene trasformata in sistema imper-
sonale, in una fredda organizzazione di forze.

Effetti del molteplice disconoscimento della persona umana

Chi nutrisse ancora dubbi su questo stato di cose, volga lo sguardo al


popoloso mondo della miseria, e chieda alle tanto svariate categorie d'in-
digenti quali risposte suole dar loro la società, avviata com'è verso il
disconoscimento della persona. Si chieda all'indigente comune, privo di
ogni risorsa, non certo raro ad incontrarsi nelle città, come nei borghi
e nelle campagne ; si chieda al padre di famiglia bisognoso, cliente assi-
duo dell' Ufficio di assistenza sociale, e i cui figli non posono attendere
lontane e vaghe scadenze di una età d'oro sempre da venire. Si chieda pure
a tutto un popolo dal livello di vita inferiore o assai basso, che, pren-
dendo posto nella famiglia delle nazioni al lato di fratelli, che vivono
nella sufficienza o anche nell'abbondanza, attende invano da una Confe-
renza internazionale all'altra un miglioramento stabile della sua sorte.
Qual'è la risposta che spesso dà la società odierna anche al disoccupato,
il quale si presenta agli sportelli dell'Ufficio del lavoro, disposto forse,
per abitudine, a ricevere una nuova delusione, ma non rassegnato all'im-
meritato destino di stimarsi un essere inutile? E quale è quella che vien
data ad un popolo, il quale, per quanto faccia e si dibatta, non riesce ad
affrancarsi dalla morsa atrofizzante della disoccupazione in massa?
A tutti questi già da lungo tempo si ripete incessantemente che il loro
caso non può essere trattato come personale e individuale * che la solu-
zione deve essere trovata in un ordinamento da stabilirsi, in un sistema
che tutto abbraccerà e che, senza pregiudizio essenziale alla libertà, con-
durrà uomini e cose ad una più unita e crescente forza di azione, valen-
dosi di un sempre più profondo sfruttamento del progresso tecnico. Quan-
do sarà attuato tale sistema, scaturirà — si afferma — automaticamente
la salvezza per tutti : un tenore di vita in costante aumento e il pieno
impiego in ogni dove.
Lontani dal credere che il persistente rimando alla futura potente
organizzazione di uomini e di cose sia un misero diversivo escogitato da
chi non vuole soccorrere ; stimando anzi che esso sia una ferma e sincera
promessa, atta a comunicare la fiducia ; non si vede tuttavia su quali seri
fondamenti questa possa appoggiarsi, dal momento che le esperienze fatte
finora inducono piuttosto allo scetticismo verso il prescelto sistema. Que-
Acta PU Pp. XII 39

sto scetticismo è perarltro giustificato da una sorta di circolo chiuso, nel


quale il fine prefisso e il metodo adottato si rincorrono senza mai raggiun-
gersi e accordarsi : infatti là ove si vuole assicurare il pieno impiego con
un continuo crescendo del tenore di vita, si ha motivo di chiedersi con
ansia fin dove potrà aumentare senza provocare una catastrofe, e soprat-
tutto senza portare disoccupazione in massa. Sembra quindi che si debba
tendere a conseguire il più alto possibile grado d'impiego, ma cercando
al tempo stesso di mettere al sicuro la sua stabilità.
Nessuna fiducia può dunque illuminare un simile panorama dominato
dallo spettro di quella insolubile contraddizione, nè mai si evaderà dalla
sua spirale, se si perduri a contare sull'unico elemento dell'altissima pro-
duttività. Occorre non più considerare i concetti di tenore di vita e d'im-
piego della mano d'opera come fattori puramente quantitativi, ma piut-
tosto come valori umani nel pieno senso della parola.
Chi pertanto vuole arrecare soccorso ai bisogni degl'individui e dei
popoli non può attendere la salvezza da un sistema impersonale di uomini
e di cose, anche se fortemente sviluppato sotto l'aspetto tecnico. Ogni
disegno o programma deve essere ispirato dal principio che l'uomo, come
soggetto, custode e promotore dei valori umani, è al di sopra delle cose,
anche al di sopra delle applicazioni del progresso tecnico, e che occorre
soprattutto preservare da una malsana « spersonalizzazione » le forme
fondamentali dell'ordine sociale, che abbiamo or ora menzionate, e uti-
lizzarle per creare e sviluppare le relazioni umane. Se le forze sociali
saranno dirette a questo scopo, non solo adempiranno una loro naturale
funzione, ma arrecheranno un potente contributo al soddisfacimento delle
presenti necessità, perchè ad esse spetta la missione di promuovere la
piena solidarietà reciproca degli uomini e dei popoli.

La solidarietà reciproca degli uomini e dei popoli

Sulla base di questa solidarietà Noi invitiamo ad edificare la società,


e non su vani e instabili sistemi. Essa richiede che spariscano le spropor-
zioni stridenti ed irritanti nel tenore di vita dei diversi gruppi di un
popolo. Per questo urgente scopo, alla esterna costrizione si preferisca
l'azione efficace della coscienza, la quale saprà imporre i limiti alle spese
di lusso, e parimenti indurrà i meno abbienti a pensare innanzi tutto al
necessario e all'utile, e poi a risparmiare, se ve ne è, il resto.
La solidarietà degli uomini fra di loro esige, non solo in nome del
sentimento fraterno, ma della stessa convenienza reciproca, che si utiliz-
zino tutte le possibilità per conservare i posti di lavoro esistenti e per
40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

crearne nuovi. Perciò coloro, che sono capaci d'investire capitali, consi-
derino, in vista del bene comune, se essi possano conciliare con la loro
coscienza di non fare, nei limiti delle possibilità economiche, nelle pro-
porzioni e al momento opportuno, simili investimenti e di ritrarsi con
vana cautela in disparte. Dall'altro lato agiscono contro coscienza coloro
che, sfruttando egoisticamente le proprie occupazioni, sono causa che
altri non riescano a trovare lavoro e divengano disoccupati. Dove poi la
iniziativa privata resta inoperosa o sia insufficiente, i pubblici poteri sono
obbligati a procurare, nella maggior misura possibile, posti di lavoro,
intraprendendo opere di utilità generale, e a facilitare col consiglio e con
altri aiuti l'assunzione al lavoro per coloro che lo cercano.
Ma il Nostro invito a rendere fattivo il sentimento e l'obbligo della
solidarietà si estende altresì ai popoli come tali : che ogni popolo, in ciò
che concerne il tenore di vita e l'assunzione al lavoro, sviluppi le sue
possibilità e contribuisca al progresso corrispondente di altri popoli meno
dotati. Sebbene l'attuazione anche più perfetta della solidarietà interna-
zionale difficilmente possa conseguire la eguaglianza assoluta dei popoli,
tuttavia urge che sia praticata almeno in misura da modificare sensibil-
mente la condizione odierna, la quale è ben lontana dal rappresentare
un'armonica proporzione. In altri termini, la solidarietà dei popoli esige
la cessazione delle ingenti disproporzioni nel tenore di vita, e con ciò negli
investimenti e nel grado di produttività del lavoro umano.
Un simile risultato però non si otterrà mediante un ordinamento mec-
canico. La società umana non è una macchina, e non si deve rendere tale,
nemmeno nel campo economico. Al contrario, si deve far leva incessan-
temente sull'apporto della persona umana e della individualità dei popoli,
come sul fulcro naturale e primordiale, dal quale si dovrà sempre partire
per tendere al fine della pubblica economia, vale a dire per assicurare il
permanente soddisfacimento in beni e servizi materiali, diretti alla lor
volta all'incremento delle condizioni morali, culturali e religiose. Quindi
la solidarietà e le desiderate migliori proporzioni di vita e di lavoro do-
vrebbero effettuarsi nelle varie regioni, anche se relativamente grandi,
ove la natura e lo sviluppo storico dei popoli interessati più facilmente
possono offrire per ciò una base comune.

Le sofferenze di coscienza nella società odierna

Le difficoltà economiche non sono tuttavia le sole, di cui l'uomo soffre


nella società odierna. Spesso in connessione con esse sorgono le difficoltà
di coscienza, soprattutto per il cristiano, sollecito di vivere secondo i
dettami della legge naturale e divina. Quella coscienza, alla quale do-
Acta Pii Pp. XII 41

vrebbe confidarsi in massima parte il risanamento e la salvezza, viene così


condannata dai sostenitori della concezione impersonale della società a
intime torture. È forse questa l'estrema distanza che l'opera soccorritrice
dell'uomo raggiunge nel suo allontanamento dal divino modello.
La società moderna, infatti, che tutto vuole prevedere e organizzare,
viene in conflitto, a causa della sua concezione meccanica, con ciò che
vive e che perciò non può sottostare a calcoli quantitativi, e più precisa-
mente con quei diritti che l'uomo esercita secondo natura con la sua
sola responsabilità personale, vale a dire come autore di nuove vite, di
cui egli resta pur sempre il principale tutore. Tali intimi conflitti t r a
sistema e coscienza sono quindi velati dai nomi : questione delle nascite
e problemi dell'emigrazione.

Questione delle nascite e problema dell'emigrazione

Quando gli sposi intendono di restare fedeli alle leggi intangibili della
vita stabilite dal Creatore, o quando per salvaguardare questa fedeltà
cercano di svincolarsi dalle strettezze che li serrano nella loro patria, e
non trovano altro rimedio che la emigrazione — altre volte suggerito dalla
brama di guadagno, oggi spesso imposto dalla miseria —, eccoli urtarsi,
come contro una legge inesorabile, ai provvedimenti della società organiz-
zata, al nudo calcolo che ha già determinato quante persone in determinate
circostanze un Paese può e deve nutrire, al presente o in avvenire. E sulla
via dei calcoli preventivi si tenta di meccanizzare anche le coscienze :
ed ecco le pubbliche ordinanze per il controllo delle nascite, la pressione
dell'apparato amministrativo della cosiddetta sicurezza sociale, e l'in-
flusso esercitato sulla opinione pubblica nello stesso senso, e finalmente
il diritto naturale della persona di non essere impedita nella emigrazione
o immigrazione, non riconosciuto o praticamente annullato col pretesto
di un bene comune falsamente inteso o falsamente applicato, ma che
provvedimenti legislativi o amministrativi sanciscono e rendono valevole.
Questi esempi son sufficienti a dimostrare come la organizzazione
ispirata dal freddo calcolo, nel tentativo di comprimere la vita tra le
anguste cornici di fìsse tabelle, quasi fosse un fenomeno statico, diviene
negazione e offesa della vita stessa e del suo caratere essenziale che è il
dinamismo incessante, ad essa comunicato dalla natura e manifesto nella
scala variatissima delle circostanze individuali. Le conseguenze ne sono
ben gravi. Numerose lettere, che Ci pervengono, rivelano l'afflizione di
degni e bravi cristiani, la cui coscienza è tormentata dalla rigida incom-
prensione di una società inflessibile nei suoi ordinamenti, che come una
42 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

macchina si muove secondo i calcoli, ma senza pietà comprime e passa


sopra i problemi, che personalmente e profondamente li toccano nella
loro vita morale.
Non saremo eertamente Noi a negare che questa o quella regione sia
al presente gravata da una relativa superpopolazione. Ma voler trarsi
d'imbarazzo con la formula che il numero degli uomini deve essere rego-
lato secondo la economia pubblica, equivale a sovvertire l'ordine della
natura e tutto il mondo psicologico e morale ad essa legato. Quale errore
sarebbe il riversare sulle leggi naturali la colpa delle presenti angustie,
mentre è manifesto che queste derivano dalla manchevole solidarietà
degli uomini e dei popoli fra di loro!

Oppressioni e persecuzioni
Le coscienze soffrono oggigiorno anche altre oppressioni. Così là dove
s'impongono ai genitori, contro le loro convinzioni e la loro volontà, gli
educatori dei loro figli ; o quando si fa dipendere l'accesso al lavoro o al
luogo del lavoro dall'appartenenza a determinati partiti o ad organizza-
zioni che hanno origine dal mercato di lavoro. Tali discriminazioni sono
sintomo di una inesatta idea della funzione propria delle organizzazioni
sindacali e del loro fine proprio, la tutela cioè degl'interessi dell'operaio
salariato nel seno della odierna società, divenuta sempre più anonima e
collettivista. Qual è infatti lo scopo essenziale dei sindacati, se non la
pratica affermazione che l'uomo è il soggetto, non l'oggetto delle rela-
zioni sociali ; se non il far scudo all'individuo di fronte alla irresponsa-
bilità collettiva di anonimi proprietari; se non il rappresentare la per-
sona del lavoratore dinanzi a chi è portato a considerarlo soltanto come
forza produttiva con determinato prezzo? Come potrebbero quindi essi
trovar normale che la difesa dei diritti personali del lavoratore sia sempre
più nelle mani di una collettività anonima, che opera mediante gigante-
sche organizzazioni di natura monopolistica? Il lavoratore, leso così nei
suoi diritti personali, dovrà provare come particolarmente penosa l'op-
pressione della sua libertà e della sua coscienza, preso com'è nelle ruote
di una immane macchina sociale.
Ohi trovasse infondata questa Nostra sollecitudine per la vera libertà,
nel riferirci, come facciamo, a quella parte del mondo che suol chiamarsi
« mondo libero », dovrebbe considerare che anche là, prima la guerra
propriamente detta, poi la guerra « fredda », hanno spinto forzatamente
i rapporti sociali in una direzione che inevitabilmente decurta l'esercizio
della libertà medesima, mentre in un'altra parte del mondo questa ten-
denza si è sviluppata pienamente fino alle ultime sue conseguenze.
Acta Pii Pp. XII 43

In vaste regioni, ove il peso dell'assoluto potere piega anime e corpi,


la Chiesa è la prima a soffrirne acuta angoscia. I suoi figli sono vittime
di una permanente persecuzione, diretta o indiretta, ora aperta e ora
subdola. Antiche cristianità o comunità, note per l'ardore della loro fede,
per la gloria dei loro Santi e delle loro Sante, per lo splendore delle loro
opere di scienza teologica e di arte cristiana, e soprattutto per la dif-
fusione della carità e della civiltà in mezzo al popolo, si vedono vicine
alla rovina della loro esterna grandezza. Giovani cristianità, — vigna
del Signore ricca di promesse, irrigata dal sudore e dal sangue di nuovi
apostoli, — sostenute dalle preghiere e dai sacrifici di tutto il mondo cat-
tolico, sono state subitamente battute dal medesimo uragano, che schian-
ta senza pietà al suo passaggio l'annosa quercia e il tenero virgulto.
Che resterà di queste cristianità, antiche e giovani, quando verrà la
(( fine delle tribolazioni », che Noi incessantemente imploriamo? È il se-
greto imperscrutabile di un Dio sempre buono. Intanto il libro della vita
registra dappertutto in quel misero mondo le gesta di intima forza
d'animo, gl'innumerevoli eroismi destati dallo Spirito Santo per la
difesa del Regno di Dio, del nome di Gesù, unica salvezza, e dell'onore
della sua Santissima Madre. I cristiani perseguitati sanno che questi
• beni supremi possono esigere, e spesso di fatto esigono, amare rinunzie
ed anche il sacrifìcio della vita.
Noi non idealizziamo. Vi saranno oggi, come sempre, durante le per-
secuzioni, casi, non di rado comprensibili, sebbene non giustificabili, di
debolezza e di capitolazione; casi anche di tradimento. Tuttavia le infor-
mazioni che vengono diffuse per una buona parte non dicono il vero che
a metà, quand'anche non lo deformano o non lo falsano completamente.
In tal guisa, con la cospirazione del silenzio e l'alterazione dei fatti,
si sottrae alla conoscenza del pubblico la dura lotta che Vescovi, sacer-
doti e laici debbono sostenere per la difesa della fede cattolica.

Le sofferenze dei poveri


Ed ora il Nostro pensiero si volge con particolare e affettuosa solle-
citudine all'esercito dolorante dei poveri sparsi nel mondo ; poveri noti
o sconosciuti, in paesi civili o in regioni non ancora rigenerate dalla
cultura cristiana o semplicemente umana.
Passano dinanzi agli occhi dello spirito le famiglie, sulle quali in-
combe, come spettro minaccioso, il pericolo dell'inaridirsi della fonte
di ogni guadagno col repentino cessare del lavoro ; per altre, a questa
precarietà della mercede si aggiunge la insufficienza di essa, tale che non
consente loro di acquistare un conveniente vestito, e nemmeno il vitto
44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

necessario per non ammalare. La condizione peggiora, quando esse sono


costrette ad abitare in poche stanze senza mobilia e del tutto prive di
quelle modeste comodità che rendono meno stentata la vita. Se poi la
stanza è una sola e deve servire a cinque, sette, dieci persone, ognuno
può immaginarne il disagio ! E che dire di quelle famiglie, che hanno un
qualche lavoro, ma non una casa, e vivono in baracche posticcie, in tane
che non si assegnerebbero neanche alle bestie?
Amara è altresì la miseria di coloro che, rimasti pressoché spogli di
ogni loro reddito per la costante e quasi cronica svalutazione della mo-
neta, sono caduti nella più grama indigenza, spesso dopo una vita di
parsimonia e di faticoso lavoro, ora costretta a concludersi nel rossore
del mendicare.
Ma lo spettacolo più desolante si presenta allo sguardo, quando si
tratta di famiglie, alle quali manca tutto. Famiglie in « miseria nera » :
il babbo non lavora; la mamma vede languire i suoi bambini nell'asso-
luta impossibilità di soccorrerli ; ogni giorno manca il pane, ogni giorno
manca di che ricoprirsi, e guai a tutti quando la malattia viene ad anni-
darsi in quella caverna trasformata in abitazione umana.
Mentre il Nostro pensiero va a queste visioni di povertà e di miseria,
il Nostro cuore si riempie di ansia ed è oppresso —possiamo dirlo — da
una tristezza mortale. Noi pensiamo alle conseguenze della povertà, alle
conseguenze specialmente della miseria.
Per alcune famiglie è un morire di tutti i giorni e di tutte le ore ; un
morire, particolarmente per i genitori, moltiplicato per il numero delle
persone care che vedono soffrire e languire. Intanto le malattie si aggra-
vano, perchè non curate convenientemente ; colpiscono soprattutto i pic-
coli, perchè mancano i mezzi atti a prevenirle. Si aggiunga l'infiacchi-
mento e la conseguente inferiorità fisica di intere generazioni, la disedu-
cazione civile di larghi ceti della popolazione, il malcostume di tante
povere figliuole, spinte al fondo dell'abisso, perchè hanno creduto di
trovare così l'unica via di uscita dalla loro vergognosa indigenza. Non è
inoltre raro il caso della miseria che induce al delitto. Chi pratica, per
debito di carità, le carceri, continua ad affermare che non pochi uomini,
dal fondo onesto, sono finiti in prigione, perchè la estrema inopia li
aveva spinti a qualche atto inconsulto.

Gesù e i poveri
Considerando tutto ciò, sorge la domanda: che cosa ha insegnato
agli uomini l'esempio di Cristo? in qual modo si comportò Gesù, durante
il suo soggiorno terreno, verso la povertà e le miserie? Certamente la sua
Acta Pii Pp. XII
45

missione di Redentore fu di liberare gli uomini dalla schiavitù del pec-


cato, somma miseria. Tuttavia la magnanimità del suo cuore sensibilis-
simo non poteva fargli chiudere gli occhi sui dolori e i doloranti, in
mezzo ai quali aveva scelto di vivere. Figlio di Dio e araldo del celeste
suo Regno, stimò delizia il chinarsi commosso sulle piaghe della umana
carne e sui cenci della povertà. Nè si tenne soddisfatto di proclamare la
legge della giustizia e della carità, nè di condannare con roventi anatemi
i duri, i disumani, gli egoisti, nè di ammonire che la sentenza definitiva
del giudizio ultimo prenderà norma ed espressione dall'esercizio della
carità, come prova dell'amore di Dio; ma di persona si prodigò ad
aiutare, a guarire, a nutrire.
Certo Egli non chiese se e fino a qual punto la miseria, che aveva
dinanzi, ricadeva a difetto o a mancanza dell'ordinamento politico ed
economico del suo tempo. Non però quasi che ciò fosse a lui indifferente.
Al contrario, Egli è il Signore del mondo e del suo ordine. Ma come per-
sonale fu la sua azione di Salvatore, così volle andare incontro alle altre
miserie col suo amore operante da persona a persona. L'esempio di Gesù
è oggi, come sempre, uno stretto dovere per tutti.

Il soccorso delle miserie

Noi stessi negli anni così ardui del Nostro Pontificato, abbiamo voluto
che quanto affluiva a Noi da varie parti del mondo per la carità dei
fedeli più facoltosi, si riversasse con flusso costante a soccorrere i Nostri
figli più poveri e abbandonati. Abbiamo voluto essere accanto ai profughi
e aiutarli a tornare alle loro case; abbiamo cercato gli orfani per assi-
curare loro un tetto, un pane, un'altra mamma. Ci siamo studiati di rag-
giungere i carcerati, i malati, i prigionieri di guerra trattenuti ancora
lontani dalle loro terre, le vittime delle terribili inondazioni.
Pur troppo ogni volta abbiamo dovuto notare con sommo dolore che
i Nostri sforzi erano e sono inadeguati alla gravità e alla moltitudine dei
bisogni. Per questo vorremmo che un più intenso e, per così dire, molti-
plicato amore verso i poveri susciti come un fiume di soccorso, santamente
impetuoso, il quale penetri ovunque è un vecchio abbandonato, un malato
indigente, un bambino che soffre, una madre che si strugge di non poter
far nulla per lui.
Diletti figli, poveri e miseri di tutta la terra! Noi preghiamo Gesù che
vi faccia sentire quanto siamo vicini a voi con la Nostra ansia paterna,
piena di angoscia e di trepidazione. Sa il Signore come Noi vorremmo
avere la onnipresenza e la onnipotenza di Lui per entrare in ciascuna
delle vostre dimore a portarvi aiuto e conforto, pane e lavoro, serenità
46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

e pace. Vorremmo esservi daccanto, mentre siete oppressi dalla stanchezza


nei campi e nelle officine, mentre siete desolati per le malattie che vi
affliggono o straziati dai morsi della fame.
Non potremmo infine omettere di osservare che la migliore organiz-
zazione caritativa non basterebbe da sè sola all'assistenza degli uomini
in miseria. Occorre aggiungere necessariamente l'azione personale, piena
di premure, sollecita a superare le distanze fra il bisognoso e il soccorri-
tore, e che si appressa all'indigente, perchè è fratello di Cristo e anche
fratello nostro.
La grande tentazione di un'epoca che si dice sociale, nella quale
— oltre la Chiesa — lo Stato, i Comuni e gli altri Enti pubblici si dedi-
cano a tanti problemi sociali, è che le persone, anche credenti, quando
il povero batte alla loro porta, lo rinviino semplicemente all'Opera, al-
l'Ufficio, alla organizzazione, stimando che il loro dovere personale sia
già sufficientemente adempiuto coi contributi prestati a quelle istitu-
zioni mediante il pagamento di imposte o doni volontari.
Senza dubbio il bisognoso riceverà allora il vostro aiuto per quell'altra
via. Ma spesso egli conta anche su voi stessi, almeno sopra una vostra
parola di bontà e di conforto. La vostra carità deve rassomigliare a
quella di Dio, che viene in persona a portare il soccorso. È questo il
contenuto del messaggio di Betlemme.
Finalmente gli Uffici non possono sempre accordare la loro assistenza
in una maniera così individuale, come sarebbe necessario : perciò l'isti-
tuzione caritatevole ha bisogno, come indispensabile complemento, di
ausiliari volontari.
Esortazione

Tutto ciò C'incoraggia ad invocare la vostra collaborazione personale.


Gl'indigenti, coloro che la vita ha duramente ridotti a mal termine,
gl'infelici di ogni sorta l'attendono. Per quanto dipende da voi, fate che
niuno debba più dire mestamente, come già l'uomo del Vangelo infermo
6
da trentotto anni : « Signore, non ho nessuno » !
Con l'augurio che il genuino amore cristiano, nutrito da una viva e
profonda fede cattolica, mitighi le sofferenze materiali e spirituali e
vinca la inimicizia dei cuori, impartiamo con affetto a tutti voi, diletti
figli e figlie, che Ci ascoltate, e a coloro che vi sono vicini nella fede in
un Dio vero e personale, come anche alle vostre famiglie e a tutte le per-
sone e le cose che vi sono care, la Nostra Apostolica Benedizione.
J
Io. 5, 7.
Suprema Sacra Congregatio S. Officii 47

ACTA 88. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OEEICII

INSTRUCTIO
DE DISCIPLINA CIRCA IEIUNIUM EUCHARISTICUM SERVANDA

Constitutio Apostolica Christus Dominus, hoc ipso die a Summo


Pontifice Pio XII, feliciter regnante, data, largitur quidem non paucas
facilitâtes ac dispensationes circa legis ieiunii eucharistici observantiam,
sed normas maxima ex parte quoad substantiam quoque confirmat Co-
dicis Iuris Canonici (can. 808 et 858, § 1) impositas sacerdotibus et fide-
libus, qui eidem legi obtemperare queant. Attamen hisce etiam extenditur
favorabile ipsius Constitutionis primum praescriptum, cuius vi aqua
naturalis (id est sine ulla cuiuslibet elementi adiectione) non amplius
frangit ieiunium eucharisticum (Const., n. I). Quod vero attinet ad
ceteras concessiones, iis tantum uti possunt sacerdotes et fideles, qui in
peculiaribus versantur condicionibus, de quibus in Constitutione cautum
est, vel Missas vespertinas celebrant aut in iisdem sacram communionem
recipiunt ex licentia Ordinariorum, intra limites novarum facultatum,
quae iisdem tributae sunt.
Itaque, ut normae ad huiusmodi concessiones pertinentes ubique con-
formi ratione serventur atque evitetur quaelibet interpretatio, qua« con-
cessas facultates amplificet, utque ab omni abusu hac de re caveatur,
Suprema haec Sacra Congregatio Sancti Officii, iussu mandatuque Summi
ipsius Pontificis, statuit quae sequuntur :

Quoad infirmos sive fideles sive sacerdotes


(Const., n. II)

1. Fideles infirmi, etiamsi non decumbant, aliquid sumere possunt


per modum potus, exceptis alcoholicis, si, suae infirmitatis causa, usque
ad sacrae communionis receptionem ieiunium, absque gravi incommodo,
nequeunt servare integrum; possunt etiam aliquid sumere per modum
medicinae, sive liquidum (exclusis alcoholicis), sive solidum, dummodo
48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de vera medicina agatur, a medico praescripta vel uti tali vulgo recepta.
Advertendum autem est, non posse tamquam medicina haberi quodlibet
solidum pro nutrimento sumptum.
2. Condiciones, quibus quis dispensatione a lege ieiunii frui possit,
nulla adiecta ante communionem temporis limitatione, prudenter a con-
fessario perpendendae sunt, neque quisquam sine eius consilio uti potest.
Confessarius autem suum consilium dare poterit sive in foro interno
sacramentali, sive in foro interno extra-sacramentali, etiam semel pro
semper, perdurantibus eiusdem infirmitatis condicionibus.
3. Sacerdotes infirmi, etiamsi non decumbant, dispensatione pariter
uti possunt, sive sint Missam celebraturi, sive sanctissimam Euchari-
stiam recepturi.

Quoad sacerdotes qui in peculiaribus adiunctis versantur


(Const., nn. III et IV)

4. Sacerdotes non infirmi, qui a) vel tardioribus horis (i. e. post ho-
ram nonam), b) vel post gravem sacri ministerii laborem (v. gr. iam a
summo mane seu per longum tempus), c) vel post longum iter (i. e.
saltem 2 km. circiter pedibus percurrendum, vel proportionate longius
pro variis vehiculis adhibitis, difficultatis quoque itineris vel personae
habita ratione), celebraturi sunt, aliquid sumere possunt per modum
potus, exclusis alcoholicis.
5. Tres casus supra numerati tales sunt, ut omnia comprehendant
rerum adiuncta, in quibus legislator praefatam facultatem concedere
intendit ideoque quaelibet vitetur interpretatio quae facultates conces-
sas amplificet.
6. Sacerdotes, qui in hisce adiunctis versantur aliquid sumere pos-
sunt per modum potus semel vel pluries, servato ieiunio unius horae
ante Missae celebrationem.
7. Praeterea omnes sacerdotes, qui bis vel ter sunt Missam celebra-
turi, possunt in prioribus Missis duas ablutiones a rubricis Missalis
praescriptas sumere, sed tantum adhibita aqua, quae quidem, iuxta
novum principium, ieiunium non frangit.
Qui tamen die Nativitatis Domini vel in Commemoratione omnium
fidelium defunctorum tres Missas sine intermissione celebrat, quod ad
ablutiones attinet, rubricas observare tenetur.
8. Si vero sacerdos, qui bis vel ter Missam celebrare debet, per in-
advertentiam vinum quoque in ablutione sumat, non vetatur quominus
secundam et tertiam Missam celebret.
Suprema Sacra Congregatio S. Officii 49

Quoad fideles qui in peculiaribus adiunctis versantur


(Const., n. V)

9. Fidelibus pariter, qui non infirmitatis causa, sed ob aliud grave


incommodum ieiunium eucharisticum servare nequeunt, aliquid sumere
licet per modum potus, exceptis tamen alcoholicis et servato ieiunio
unius horae ante sacrae communionis receptionem.
10. Causae autem gravis incommodi tres enumerantur, quas exten-
dere non licet.
a) Labor debilitans ante sacram communionem susceptus.
Hoc labore afficiuntur tum opifices, qui, officinis vel vehicularibus
maritimisque muneribus vel aliis publicae utilitatis officiis addicti, diu
noctuque per vices occupantur; tum illi, qui ex officio vel ex caritate
noctem vigilem transigunt (v. gr. valetudinarii, custodes nocturni, etc) ;
tum mulieres praegnantes et matresfamilias quae, antequam ecclesiam
adire queant, in domesticis negotiis per longum tempus incumbere de-
bent; etc.
6) Hora tardior, qua sacra communio recipitur.
Sunt enim haud pauci fideles, qui tantummodo serioribus horis pos-
sunt apud se sacerdotem habere, qui sacris operetur; sunt pueri com-
plures, quibus nimis grave est, antequam ad scholam se conferant, ec-
clesiam adire, angelico pane vesci, postea vero domum reverti, ienta-
culi sumendi gratia; etc.
c) Longum iter peragendum, ut ad ecclesiam perveniatur.
Longum autem hac super re habendum iter, ut supra explicatum
est (n. 4), si saltem 2 km. circiter pedibus percurrendum, vel proportio-
nate longius pro variis vehiculis adhibitis, difficultatis quoque itineris
vel personae habita ratione.
U. Causae quidem gravis incommodi sunt prudenter a confessario
pensitandae in foro interno sacramentali vel non sacramentali; neque
absque eiusdem consilio fideles non ieiuni sanctissimam Eucharistiam
recipere possunt. Confessarius autem consilium eiusmodi dare potest
etiam semel pro semper, causa eadem gravis incommodi perdurante.

Quoad Missas vespertinas


(Const., n. VI)

Constitutionis vi Ordinarii locorum, (cfr. can. 198) facultate fruuntur


permittendi in proprio territorio Missae vespertinae celebrationem, si
adiuncta id necessario exigunt, praescripto can. 821, § 1, non obstante.
4 - ACTA, vol. XX, n. 1. - 16-1-1953.
60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Bonum enim commune aliquando sacrorum mysteriorum celebrationem


post meridiem expostulat : v. gr. pro quarundam industriarum opificibus,
qui festis quoque diebus laboribus succedunt in vices ; pro illis operario-
rum classibus, qui matutinis festorum horis occupantur, ut muneribus
portuum addicti; pro iis pariter, qui ex dissitis etiam regionibus maxima
frequentia in unum locum conveniunt, ad quandam festivitatem religio-
sam vel socialem celebrandam, etc.
12. Tamen eiusmodi Missae celebrari possunt non ante horam quartam
post meridiem, ac tantummodo in certis diebus taxative statutis, seu
a) festis de praecepto vigentibus, ad normam can. 1247, § 1 ;
b) festis de praecepto suppressis, iuxta Indicem a S. Congregatione
Concilii editum, die 28 Decembris 1919 (cfr. A. A. S., vol. XII [1920],
pp. 42-43) ;
c) primis cuiusque mensis feriis sextis ;
d) ceteris sollemnibus, qui cum magno populi concursu celebrantur ;
e) die uno in hebdomada, praeter dies supra memoratos, si bonum
peculiarum personarum classium id postulat.
13. Sacerdotes, qui pomeridianis horis Missam celebrant, itemque
fideles qui in eadem sacram communionem recipiunt, possunt inter re-
fectionem, permissam usque ad tres horas ante Missae vel communionis
initium, sumere congrua moderatione alcohólicas quoque potiones inter
mensam suetas (v. gr. vinum, cerevisiam, etc.), exclusis quidem liquo-
ribus. Quoad potus autem, quos sumere possunt ante vel post dictam re-
fectionem, usque ad unam horam ante Missam vel communionem, exclu-
ditur omne alcoiholicorum genus.
14. Sacerdotes, eodem die, nequeunt mane et vespere Sacrum litare,
nisi potestatem expressam bis terve Missam celebrandi habeant, ad
normam can. 806.
Fideles pariter, eodem die, nequeunt mane et vespere ad sacram
Synaxim accedere, ad praescriptum can. 857.
15. Fideles, quamvis non sint de eorum numero, pro quibus Missa
vespertina forte instituta sit, ad sacram Synaxim libere accedere pos-
sunt, infra dictam Missam vel proxime ante et statim post (cfr. can.
846, § 1), servatis, quod attinet ad ieiunium eucharisticum, normis
supra relatis.
16. In locis vero, ubi non ius commune, sed ius missionum viget,
Ordinarii Missas vespertinas omnibus in hebdomada diebus, iisdem con-
dicionibus, permittere possunt.
Suprema Sacra Congregatio S. Officii 61

Monita ad normas exsequendas


17. Ordinarii sedulo invigilent, ut omnis abusus et irreverentia erga
sanctissimum Sacramentum plane vitetur.
18. Pariter curent, ut nova disciplina a cunctis subditis uniformiter
observetur, eosque doceant, omnes facultates et dispensationes, tum ter-
ritoriales tum personales, hactenus a Sancta Sede concessas, abrogatas
esse.
19. Constitutionis atque huius Instructionis interpretatio textui fi-
deliter adhaereat, neque ullo modo facultates tam favorabiles ampli-
ficet. Quod ad consuetudines attinet, quibus a nova disciplina discrepare
contingat, clausula illa abrogativa animadvertenda est : « contrariis qui-
buslibet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis ».
20. Ordinarii et sacerdotes, qui datis a Sancta Sede facultatibus per-
frui debent, fideles studiose excitent, ut frequenter Missae Sacrificio
adstare velint et pane eucharistico reficiantur opportunisque inceptis,
praesertim sacra praedicatione, illud promoveant spirituale bonum,
cuius adipiscendi gratia Summus Pontifex Pius XII Constitutionem
edere voluit.
Summus Pontifex, hanc Instructionem approbans, statuit, ut ipsa
promulgetur per editionem in Actis Apostolicae Sedis una cum Con-
stitutione Apostolica Christus Dominus.
Ex Aedibus Sancti Ofiicii, die vi mensis Ianuarii, anno MDCCCCLHI.

£9 I. Card. PIZZARDO, a Secretis


L. © S.
A. Ottaviani, Adsessor

ISTRUZIONE
SULLA DISCIPLINA DEL DIGIUNO EUCARISTICO

La Costituzione Apostolica Christus Dominus, emanata in questo


stesso giorno dal Sommo Pontefice Pio XII, felicemente regnante, con-
cede non poche facoltà e permessi circa la osservanza del digiuno eu-
caristico, ma conferma anche nella massima parte, sostanzialmente, le
norme del Codice di Diritto Canonico (can. S08 et 858, § 1), per i Sa-
cerdoti e i fedeli che siano in grado di osservare tale legge. Anche ad
essi, tuttavia, si estende la mitigazione a tutti concessa, che l'acqua
naturale (e quindi priva dell'aggiunta di qualsiasi elemento) non rompe
il digiuno eucaristico (Cost., n. I). Quanto alle altre concessioni, invece,
52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

possono avvalersene solo i Sacerdoti e i fedeli che si trovano nelle parti-


colari condizioni previste dalla Costituzione o che partecipano alle Messe
vespertine, autorizzate dagli Ordinari nei limiti delle nuove facoltà ad
essi acccordate.
Affinchè le norme relative a tali concessioni siano dovunque uniforme-
mente osservate, si eviti ogni interpretazione che allarghi le facoltà con-
cesse, e sia impedito ogni abuso in tale materia, questa Suprema Sacra
Congregazione del Sant'Offizio, per espresso mandato del Sommo Ponte-
fice, dà le norme seguenti :

Per gli infermi sia fedeli sia Sacerdoti


(Cost., n. II)

1. I fedeli infermi, sebbene non decumbentes, possono prendere qual-


che cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici, se, a causa della loro
infermità, non possono, senza vero incomodo, stare digiuni fino alla
Santa Comunione ; possono prendere pure qualche cosa a modo di me-
dicina sia liquida (esclusi gli alcoolici) che solida, purché si tratti di
vera medicina, ordinata dal medico o riconosciuta comunemente in
ogni caso come tale. Si tenga presente che non si può ritenere vera medi-
cina qualsiasi solido che si prende per nutrimento.
2. Le condizioni per poter usufruire di tale dispensa dal digiuno, per
la quale non è prescritto un limite di tempo precedente alla S. Comu-
nione, devono essere prudentemente considerate dal confessore, e senza
il suo consiglio nessuno può avvalersene. Il confessore potrà dare il suo
consiglio sia in foro interno sacramentale sia in foro interno extra-sa-
cramentalè, anche una volta tanto, perdurando le stesse condizioni d'in-
fermità.
3. I Sacerdoti infermi, anche se non decumbentes, possono avvalersi
parimenti della dispensa, sia che intendano celebrare la Santa Messa,
sia che intendano ricevere soltanto la Santissima Eucaristia.

Per i Sacerdoti che si trovano in particolari circostanze


(Cost., nn. I I I e IV)

4 . 1 Sacerdoti non infermi, che celebrano a) o in ora tarda (cioè dopo


le ore 9) b) o dopo grave lavoro di sacro ministero (p. e. già fin dalle
prime ore del mattino o per lungo tempo) c) o dopo lungo cammino (cioè
di almeno circa due chilometri, da percorrere a piedi, o proporzionata-
mente più lungo, a seconda dei mezzi di locomozione impiegati, tenendo
Suprema Sacra Congregatio S. Officii 63

conto delle difficoltà del percorso e delle condizioni della persona), possono
prendere qualche cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici.
5. I tre casi sopra numerati sono tali da comprendere tutte le circo-
stanze per le quali il legislatore intende concedere la suddetta facoltà:
è, pertanto, esclusa ogni interpretazione tendente ad ampliare la conces-
sione.
6. I Sacerdoti che si trovano in queste condizioni possono prendere
qualche cosa a modo di bevanda, una o più volte, ma solo fino ad un'ora
prima dell'inizio della santa Messa.
7. Indipendentemente dalle altre concessioni della Costituzione, tutti
i Sacerdoti che binano o trinano possono prendere nelle prime Messe le
due abluzioni prescritte dalle Rubriche del Messale, adoperando, tutta-
via, solo l'acqua, in applicazione del principio generale che l'acqua non
rompe il digiuno.
Chi, però, celebra le Messe una dopo l'altra, come nel giorno di Na-
tale e della Commemorazione dei Defunti, deve osservare le rubriche
quanto alle abluzioni.
8. Qualora al Sacerdote che deve binare o trinare accadesse per inav-
vertenza di prendere abluzioni col vino, non gli sarà vietato di celebrare
le seconda o terza Messa.

Per i fedeli che si trovano in particolari circostanze


(Cost., n. V)

9. Anche ai fedeli, i quali non per infermità ma per altro grave in-
comodo non possono osservare il digiuno eucaristico, è concesso di ac
costarsi alla sacra Mensa dopo di avere preso qualcosa a modo di be
vanda, fino ad un'ora prima della Santa Comunione, esclusi sempre gli
alcoolici.
10. Le cause del grave incomodo richiesto sono (esclusa ogni amplifi-
cazione) specificate in tre categorie :
a) lavoro debilitante che precede la Santa Comunione.
Vi sono compresi i casi degli operai addetti alle officine, ai trasporti,
ai lavori portuali o ad altri publici servizi, i quali sono occupati in
turni di giorno e di notte; coloro che per dovere di ufficio o di carità
passano la notte in veglia (infermieri, personale di ospedale, guardie
notturne, ecc.); le donne gestanti e le madri di famiglia, che prima di
potersi recare alla chiesa debbono attendere per lungo tempo alle fac-
cende domestiche; ecc.
b) Ora tarda in cui si fa la Santa Comunione.
54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vi sono compresi i casi dei fedeli che solo a tarda ora possono avere
tra loro il Sacerdote che celebra il sacrificio eucaristico; dei fanciulli
per i quali è troppo gravoso recarsi alla chiesa, fare la Santa Comunio-
ne, poi tornare a casa per la colazione e quindi andare a scuola ; ecc.
c) Lungo cammino da percorrere per giungere alla chiesa.
Deve trattarsi almeno di circa due chilometri di strada, percorsi a
piedi, o di un cammino proporzionatamente più lungo se fatto con mezzi
di locomozione, tenendo conto delle difficoltà della strada e delle condi-
zioni della persona (cfr. sopra n. 4).
11. Le ragioni di grave incomodo devono essere prudentemente va-
lutate dal confessore, in foro interno sacramentale o non sacramentale;
senza il suo consiglio i fedeli non possono fare la Santa Comunione non
digiuni. Tale consiglio può anche essere dato una volta tanto perdu-
rando la causa del grave incomodo.

Circa le Messe Vespertine


(Cost., n. VI)

La Costituzione concede agli Ordinari locorum (cfr. can. 198) la fa-


coltà di autorizzare la celebrazione di Messe vespertine nel loro terri-
torio, quando ciò sia reso necessario dalle circostanze, nonostante il
disposto del can. 821 § 1. U bene comune, infatti, richiede talvolta la
celebrazione dei sacri misteri nel pomeriggio : ed es. per gli operai di
certe industrie nelle quali i turni di lavoro si succedono anche nei giorni
festivi, per certe categorie di lavoratori i quali sono occupati nella mat-
tina del giorno festivo (ad es. i portuali); in occasione di riunioni di
carattere religioso o sociale, alle quali partecipa una grande moltitudine
di fedeli provenienti da paesi anche lontani, ecc.
12. Tali Messe, però, potranno essere celebrate solo dopo le ore quattro
del pomeriggio e l'Ordinario potrà permetterle solo nelle seguenti ri
coerenze, tassativamente enumerate :
a) feste di precetto vigenti a norma del can. 1247 § 1;
b) feste di precetto soppresse, secondo l'Indice pubblicato dalla
Sacra Congregazione del Concilio, il 28 dicembre 1919 (cfr. A. A. 8.,
XII [1920], p. 42-43);
c) primi venerdì del mese ;
d) solennità che si celebrano con grande concorso di popolo ;
e) un giorno della settimana, oltre quelli sopra numerati, quando
ciò è necessario per determinate categorie di persone.
13. I Sacerdoti che celebrano la S. Messa nelle ore pomeridiane, co-
Suprema Sacra Congregatio S. Officii 65

me pure i fedeli che in tali circostanze si accostano alla S. Comunione


possono, durante il pasto, permesso fino a tre ore prima dell'inizio della
Messa o della Comunione, prendere, con la conveniente moderazione, le
bevande alcooliche solite a prendersi durante i pasti (p. es. vino,
birra, ecc.), esclusi sempre i liquori. Quanto, poi, alle bevande, che pos-
sono prendere prima o dopo detta refezione, fino ad nn'ora prima della
S. Messa o della S. Communione, sono esclusi gli alcoolici di qualsiasi
specie.
14. I Sacerdoti non possono celebrare la Santa Messa al mattino e
al pomeriggio di uno stesso giorno, se non hanno il permesso espresso di
binare o trinare, a norma del can. 806.
I fedeli non possono mai accostarsi alla Santa Comunione al mat-
tino e alla sera dello stesso giorno, a norma del can. 857.
15. Tutti i fedeli, anche se non appartengono alle categorie per le
quali la Messa vespertina è stata eventualmente istituita, possono libe-
ramente accostarsi alla Santa Comunione durante la Messa o immedia-
tamente prima o subito dopo (cfr. can. 846, § 1), osservando, però,
quanto al digiuno eucaristico le norme sopra esposte.
16. Nei territori, dove non vige lo ius commune ma lo ius missionum,
gli Ordinari possono permettere, alle medesime condizioni, le Messe
pomeridiane anche in tutti i giorni della settimana.

Avvisi per l'esecuzione

17. Gli Ordinari debbono vigilare perchè ogni abuso e irreverenza


verso il Ssmo Sacramento sia evitata.
18. Debbono pure vigilare perchè la nuova disciplina sia da tutti
uniformemente osservata, e facciano conoscere ai loro sudditi che sono
cessate le speciali facoltà e dispense, sia territoriali che personali, con-
cesse finora dalla Santa Sede.
19. La Costituzione e la presente Istruzione debbono essere interpre-
tate, stando fedelmente al testo ed evitando qualsiasi ampliamento delle
già larghe concessioni. Riguardo ad eventuali consuetudini, che diffe-
rissero dalla nuova disciplina, si tenga presente la clausola abrogativa :
« non ostante qualsiasi disposizione in contrario, anche se degna di spe-
cialissima menzione ».
20. Gli Ordinari e i Sacerdoti sappiano avvalersi della benevola con-
cessione della Santa Sede per esortare i fedeli ad assistere frequente-
mente alla Santa Messa, ad accostarsi alla Santa Comunione e promuo-
vano con opportune iniziative, e specialmente con la predicazione, quel
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bene spirituale, in vista dei quale il Santo Padre Pio XII ha emanato
la Costituzione.
Il Sommo Pontefice, nelPapprovare la presente Istruzione, ha disposto
che venga promulgata mediante la pubblicazione negli Acta Apostolicae
Sedis insieme con la Costituzione Apostolica Christus Dominus.
Dal Palazzo del S. Uffizio, il 6 gennaio 1953.

£B G. Card. PIZZARDO, Segretario.


L. rB S.
A. Ottaviani, Assessore.

SACRA CONGREGATIO R I T U M

i
S. HYACINTHI
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI LUDOVICI ZEPHYRINI MOREAU,
EPISCOPI S. HÏACINTITI.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Leo Papa XIII bona, quibus Canadenses fruuntur, Catholicae Ee


clesiae actioni tribuit, quatenus : « Virorum apostolicorum generosi ma-
tt nipuli, utique cum christianae Sapientiae lumine elegantiorem cultum
(( atque artium honestissimarum semina » attulerunt, unde Canaden-
sium natio in contentionem urbanitatis et gloriae cum excultis gentibus
(( sera, non impar, venit ». Quae bona permanent, atque prae ceteris :
« Ille, profecto permagnus amor in catholica multitudine studiumque
« vehemens divinae religionis, quam scilicet maiores vestri primum et
«maxime ex Gallia, tum ex Hibernia mox quoque aliunde auspicato ad-
(fvecti, et ipsi sancte coluerunt et posteris inviolate servanda tradide-
« runt ». Additque : « Quamquam si optimam hanc hereditatem tuetur
« posteritas memor, facile intelligimus quantam huius laudis partem
«sibi iure vindicet vigilantia atque opera vestra, Venerabiles Fratres,
« quantam etiam vestri sedulitas cleri » (Enc. Affari, 8 Dec. 1897). Lau-
dem hanc Canadensis catholicus populus meretur, qui vivacem fidem
profitetur atque in actum deducit seu erga Deum seu erga Ecclesiam
Romanumque Pontificem cuius iura, effuso quoque sanguine, elapso
saeculo defendit : meretur clerus, qui scientia atque operibus populum
Sacra Congregatio Rituum 57

sibi commissum esurire non sinit; merentur Episcopi qui, forma facti
gregis, suas oves päverunt indefesse ac nunc quoque pascunt. Inter
hos duo Servi Dei eminent, Franciscus de Montmorency Laval, primus
Quebecensis Episcopus, atque Ludovicus Zephyrinus Moreau, de cuius
causae Introductione nunc agitur.
Tredecim filios pii coniuges agrieolae Ludovicus Zephyrinus Moreau
et Margarita Champoux genuerunt, quorum quinto idem nomen ac patris
in sacro baptismo fuit impositum. Hic die 1 Aprilis a. 1824 in oppido
Bécancour, intra tunc Quebecensis dioecesis nunc Mcoletanae fines in
Canadensi ditione, natus est. Pius, mitis, oboediens, mature non modo
ad pietatem, sed ad studia quoque proclivem se ostendit; ideo parentes
huic indoli non sine magno incommodo faverunt. Verum pietatem hanc
generose rependit Deus : alter enim filius sacerdotio quoque fuit auctus,
duae autem filiae religiosam vitam sunt amplexatae.
Ludovicus Zephyrinus iuges cum in pietate tum in studiis progres-
siones faciens, iam inde velut magno virtutum splendore nitens inter
aequales habebatur. Ad sacerdotium vehementer aspirans, sui Episcopi
consensu, qui, tenui perpensa valetudine, sacram ordinationem ei con-
ferre renuerat, ab Episcopo Marianopolitano fuit exceptus atque die
19 Decembris anno 1846 ab Episcopo Carolo Ioanne Prince eius coadiu-
tore ad Presbyteratum fuit promotus. Plura successive munia ei fuere
concredita, quibus ipse summa diligentia, sollicitudine, prudentia, scien-
tia iuris, studio, amore, suavitate fungebatur, adeo ut omnium, prae
sertim sacerdotum, aestimationem et amorem sibi compararet.
Anno 1852 dioecesi S. Hyacinthi, noviter erectae, B. P. D. Carolus
Ioannes Prince Episcopus fuit ab Apostolica Sede datus, qui secum
Dei Famulum uti a secretis assumpsit.
In nova hac Dioecesi Servus Dei, etsi corpore debilis, animo fortis,
indefessus nulli parcebat labori, nullam sibi concedebat requiem, ut
christiani populi necessitatibus, postulatis, aequis desideriis atque con
sultationibus satisfaceret; unde vir consiliorum merito aestimatus.
Trium S. Hyacinthi Episcoporum Secretarii officio functus est, bis eo-
dem tempore Cathedralis Ecclesiae parochus, immo quater, Sede vacante,
Dioecesim administrivit ; fuit quoque Vicarius Generalis. Quibus in
muneribus aliisque exercendis virtutum omnium mira specimina exhi-
buit, ob quae ab Apostolica Sede, post Episcopi Caroli La Rogue mor-
tem, die 1 Ianuarii anno 1876, cuncto populo cleroque plaudente, eius-
dem dioecesis Episcopus fuit electus. Probe quidem Servus Dei sub
mitra, ut dicere solebat, spineam coronam abscondi sciebat, sibique ut-
pote vere humilis erat persuasum se tanta indignum esse dignitate, « sed,
58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

<( ut S. Gregorius docet, divinis dispositionibus subditus atque a vitio


« obstinationis alienus, cum sibi regiminis culmen imperatur, si iam
« donis praeventus est, quibus et aliis prosit, et ex corde debet fugere
« et invitus oboedire » (Reg., p. I, c. VI), ipse, licet invitus, sapienter
oboedivit. Re enim vera omnibus, quibus Episcopus ornari debet, dotibus
erat praeventus, non solum canonica scientia, sed etiam, ut diximus,
dioecesanae Curiae praxi.
Romano itaque Pontifici oboediens et grave hoc onus suscipiens, ab
obstinationis vitio alienum se ostendit divinoque nutui est obsecutus,
sed insimul totam fiduciam in Deo posuit, uti in ipso quoque episcopali
stemmate exhibuit illud Apostoli axioma, quasi totius suae vitae propo
situm assumens : Omnia possum in eo qui me confortât (Philip., 4, 13).
In episcopatu gerendo virtutes, quas semper coluerat, eminentius
claruerunt; fuit enim, ut S. Gregorius in Episcopo requirit: « Cogita-
« tione mundus, actione praecipuus, discretus in silentio, utilis in verbo,
« singulis compassione proximus, prae cunctis contemplatione suspen
(( sus, bene agentibus per humilitatem socius, contra delinquentium vi-
ii tia per zelum iustitiae erectus, internorum curam in exteriorum occu-
« patione non minuens, exteriorem providentiam in internorum solli-
(f citudine non relinquens » (Ib., 1. 2, c. 1).
Huiusmodi virum Deus iugiter in omnibus confortavit. Dioecesim
quinque supra viginti annos ipse sancte gubernavit; Cathedrale tem-
plum erexit, Institutum Sororum a S. Ioseph fundavit, pias sodalitates
aliaque pia opera in bonum materiale ac spirituale constituit, adeo ut
canadensium episcoporum perfectum exemplar haberetur eorumque
consiliarius. Licet magni aestimare tur, semper humillimus mansit, et,
quia humilis, potens fuit apostolico opere ac sermone pro Dei, Ecclesiae
Romamque Pontificis iuribus tuendis.
Fractus viribus, languore potius, quam morbo, die 24 Maii a. 1901,
sanctam oppetiit mortem.
Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, vehementius post obitum eru-
pi t. Annis 1935-36 canonicae Episcopi S. Hyacinthi auctoritate inquisi-
tiones fuere peractae Urbeinque delatae. Ex eius scriptis nil est inventum
quod causae obstaret, uti decretum est die 12 Ianuarii 1950.
Interim duo Cardinales, decem Archiepiscopi, plures Episcopi, Vicarii
Generales, Capitula Canonicorum, Parochi, Generalis Superiorissa So-
rorum a S. Ioseph, aliique plurimi, postulatorias litteras Summo Pon-
tifici pro beatificationis causae Introductione obtulerunt.
Instante itaque Rmo Hyacintho Parisio, Antistite Urbano, causae
Postulatore, Emus ac Rmus Cardinalis Adeodatus Ioannes Piazza, Epi-
Sacra Congregatio Rituum 59

scopus Sabinen, et Mandelen., causae Relator, die 17 Iunii anni huius in


Ordinario S. R. C. Coetu dubium posuit discutiendum : Ad signanda sit
commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur de
eaque retulit. Emi Patres relationem hanc atque Officialium Praelatorum
suffragia nec non R. P. D. Salvatorem Natueci Generalem Fidei Promo-
torem auscultaverunt, et, re perpensa, rescripserunt : Signandam esse
commissionem, si Sanctissimo placuerit.
Facta autem Beatissimo Patri subsignato die ab infrascripto Cardinali
relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens,
commissionem Introductionis causae Servi Dei Ludovici Zephyrini Mo-
reau Sua manu subsignare dignata est.
Datum Romae, die 2 Iunii a. D. 1952.

£B C. Card. MIGARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

II
SCIAOCEUVEN.
BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI, E SOCIETATE S.
FRANCISCI SALESII, ALOISII VERSIGLIA, EPISCOPI CARYSTEN., VICARII APO-
STOLICI DE SHIUCHOW, ET CALLISTI CARAVARIO, SACERDOTIS PROFESSI IN }

ODIUM FIDEI, UT FERTUR, INTEREMPTORUM.


SUPER DUBIO
An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.

Insignis plane vir, S. Ioannes Bosco, cui Deus dedit prudentiam mul-
tam nimis et latitudinem cordis, quasi arenam quae est in littore maris
(Reg. I I I , 4, 29), animorum zelo exardescens, totum optabat mundum ad
Christum adducere. Quapropter, vix ei licuit, missionales viros Ioanne
Cagliero duce, ad Patagones misit, eosque evangelii lumine perfnsos
ad Petri ovile compulit. Nec satis ; alios quoque meridionalis Americae
Indos, in vastissimis regionibus dissipa tos, catholicae Ecclesiae per suos
filios adiunxit. S. Francisci Xaverii ad instar, Sinense imperium Christo
subigere vehementi desiderio flagrabat. Yerum, quod ipsi viventi non est
datum, duodeviginti annis post beatum eius exitum feliciter atque abun-
60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dantius est completum. Anno enim 1906 primi e Societate S. Francisci


Salesii missionales viri Sinas appulerunt, eisque Apostolicum Vicaria-
tum anno 1920 a S. C. de Propaganda Fide fuit concreditum, atque Aloi-
sius Versiglia Vicarius Apostolicus nominatus. Abundantius diximus,
glorioso enim martyrio idem Apostolicus Vicarius et Sacerdos Callistus
Garavario fuere coronati. Pauca de utroque delibemus.
Aloisius Versiglia in loco « Olivo Gessi », Tortonen, dioecesis, die
5 Iunii a. 1873 natus est. Parentes Ioannem et Mariam Giorgi, pietate
claros est nactus, duodecennis a S. Ioanne Bosco in Taurinensi Oratorio
fuit exceptus. Anno 1888 clericales vestes induit Salesianaeque familiae
se adiunxit. Perpetuis votis nuncupatis, Fulgitii ac Eomae in Pontificia
Gregoriana Universitate studiorum curriculo emenso, anno 1895 die 21
Decembris ad sacrum Presbyteratus ordinem Eporediae (Ivrea) fuit
promotus. Etsi missionalis ad exteras gentes, Sinicas praecipue, fieri
optabat, tironum Romanae provinciae moderatoris munere aliisque mi-
nisteriis decennium ex oboedientia functus est. Anno 1906 iuxta suum
votum condenda Sinensis missio in Macaonensi urbe ei est concredita,
religiosaque familia moderanda. Sacra Congregatio de Propaganda Fide
anno 1920 novum erexit Apostolicum Vicariatum de Shiuchow, quem
Salesianae Familiae concessit, Servumque Dei Apostolicum Vicarium die
22 Aprilis a. 1920 elegit atque Episcopum titulo Carysten. Die 9 Ianuarii
a. 1921, in urbe Canton, episcopalem consecrationem accepit. Unanimi
concordia testes eius virtutes mirabundi enarrant, humilitatem, pietatem,
carnis mortificationem, fidei dilatandae zelum ceterasque, quibus missio-
nales atque episcopos ornari decet ; dignum itaque se martyrio reddidit.
Callistus Caravario in oppido Cuorgné, in Taurinensi Archidioecesi
anno 1903 die 8 Ianuarii e piissimis parentibus Petro ac Rosa Morgando
natus, inde a puero pietate, oboedientia, studio, animi candore enituit.
Salesiano Taurinensi Oratorio ascitus, studiis incubuit; postea vero
eidem religiosae familiae adhaesit, in qua anno 192-1 perpetua vota nuncu
pavit. Vocatum se persentiens ad missiones, a superioribus ad Sinas
eodem anno missus fuit. Adhuc autem clericus, prout licuit, missionale
ministerium in urbe Schangai, in insula Timor denique in Vicariatu de
Shiuchow, exercuit, in quo ab Episcopo Versiglia, die 18 Maii a. 1929, Sa-
cerdotio fuit auctus. Unanimi consensu testes de eius virtutibus omne
genus, de indefesso missionali zelo, de religionis regularum observantia
in exemplum, deque tenerrima pietate erga Sacrosanctum Eucharisticum
Sacramentum deponunt.
Non est ab re commemorare ipsum, cum proficiscebatur ab insula Ti-
Sacra Congregatio Rituum 61

mor, sociis dixisse : Eamus, nosque paremur ad martyrium in Sinis. Tam


itaque se ad martyrium comparaverat.
Iamvero die 25 Februarii a. 1930 ambo simul a latronibus occisi sunt.
Quod autem martyrii fama, quae statim exorta est, sit legitima, occi-
sionis adiuncta sunt perpendenda. Episcopus cum D. Callisto atque 3
puellis fluviali itinere ad oppidum Lincho w pergebat. Latrones, ad minus
decem, sclopetis instructi minaciter coëgerunt viatores ut ad ripam ap-
propinquarent. Tunc cymbam conscenderunt, atque ab Episcopo magnam
pecuniae vim postularunt. Episcopus, fassus est se pecuniam non ha-
bere. Verum, vix latrones puellas adesse adverterunt, mutato consilio,
eas rapere moliti sunt. Missionales, ne hoc facinus latrones exsequeren-
tur, suo corpore eas tueri conati sunt. Tunc ipsi puellas raptaverunt,
atque furenti odio missionales atrociter percusserunt, ad terram vinculis
alligatos traxerunt atque igneis ballisti» occiderunt.
Quod latrones, eos necando, ab odio in christianam religionem et a
libidine fuerint permoti aperte ostenditur eo quod crucifixi imaginem vio-
lenter abreptam e manibus unius puellae, blasphemando in flumen proie-
cerint et quod mortem intulerint missionalibus, quod latrones facere non
solent quando pecuniam quaerunt ; immo una ex raptatis puellis deponit
eos dixisse se Europeos occidisse, eo quod illi rapere puellas non permit-
terent. Alia testis deponit eosdem missionalibus dixisse : Nolumus pecu
niam sed vitam hominis; vos diaboli Europaei estis contra nos. Haec
verba significant mentem communistarum, qui catholicam Ecclesiam fe-
rissimo odio prosequuntur. Haec, omissis ceteris, martyrii famam, quae
viget, comprobant.
Instante itaque Societate S. Francisci Salesii, in Apostolico Vicariatu
de Shiuchow ordinaria auctoritate constructi sunt processus super scrip-
tis atque martyrii fama. E scriptis nihil obstare quominus ad ulteriora
posset procedi, S. R. C. die 18 Martii 19-19 decrevit.
Plures quoque oblatae sunt Summo Pontifici litterae trium S. R. E.
Cardinalium, plurimorum Archiepiscoporum atque Episcoporum, Apo-
stolicorum Vicariorum et Praefectorum, praesertim Sinensium, Maioris
Rectoris. Soc. S. Francisci Salesii, Fidelium Sinensium, Municipium op-
pidi Cuorgné, Cooperatorum Salesianorum nec non Vicariae Gen. Filia-
rum Mariae Auxiliatricis, enixe causae Introductionem postulantes.
Rmo itaque D. Francisco Tomasetti, causarum Societatis Sale-
sianae Generali Postulatore, instante, Emus ac Rmus D. Cardinalis
Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, causaeque Ponens,
in Ordinaria Sacrorum Rituum Congregatione die 27 Maii anni huius
62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

habita, dubium proposuit discutiendum. An signanda sit commissio In-


troductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, de eaque retulit-
Emi Patres hac relatione, Officialium Praelatorum suffragiis et R. P. P.
Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, auditis, rescribere censue-
runt : Signandam esse commissionem si SSmo placuerit.
Facta autem a subscripto Cardinali Sanctitati Suae subsignato die
relatione, Beatissimus Pater, rescriptum Emorum Patrum ratum ha-
bens, Commissionem Introductionis causae Aloisii Versiglia et Callisti
Caravario Sua manu dignatus est subscribere.
Datum Romae, die 13 Iunii a. D. 1952.

£8 C. Card. MIGARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus

h. % S.
t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
¡Sacra Romana Rota 63

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

ALBA JULIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (NAGY-ANTHAL)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Iulii Anthal,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Romae, Palazzo della Cancelleria) die 22 Martii 1953 hora decima se-
cunda cum dimidio ad concordandum de dubio disputando, vel infra-
scripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus
Rotalis pro causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedicti Domini Iulii Anthal, curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Dinus Staffa, Ponens.

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 15 Decembris 1952.

E. Fiore, Notarius.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jules Anthal, défen-


deur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par
un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Ro-
maine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 mars 1953, à 12 heures et demi,
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la
décision de la cause devant la Rote.
(Jonst-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence du dit Mr Jules Anthal devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
Assistente al Soglio Pontificio
30 dicembre 1949. S. E. Revma Monsig. Auvity Francesco, Vescovo titolare
di Dionisiana.
Protonotari Apostolici ad instar participantium :
8 settembre 1947. Monsig. Germain Ottavio, della diocesi di Lisieux.
24 » 1952. Monsig. Lisibach Gustavo, della diocesi di Basilea.
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 31 dicembre 1952, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Pillino e
Revmo Monsig. Carlo Corvo, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione de
Propaganda Fide.
Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare:
Prelati Domestici di Sua Santità :
28 gennàio 1946. Monsig. Trezzini Celestino, dell'amministrazione apost.
di Lugano.
8 maggio 1950. Monsig. Gallo Gerolamo, della diocesi di Piracicaba.
28 marzo 1951. Monsig. Lindeboom Enrico, della diocesi di Nottingham.
2 giugno » Monsig. Geerdinck Giovanni Antonio, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
6 » » Monsig. Contreras Giuseppe Umberto, dell'arcidiocesi di
Merida.
» » » Monsig. Moreno Eliseo, della medesima arcidiocesi.
13 ottobre » Monsig. Grafenhorst Enrico, della diocesi di Muenster.
21 » » Monsig. Hughes Giovanni, dell'arcidiocesi di Pretoria.
27 » » Monsig. Simmerstaetter Francesco, dell'arcidiocesi di Sa-
lisburgo.
28 dicembre >< Monsig. Gabriel Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.

ONORIFICENZA
Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di conferire:
La Gran Croce dell'Ordine Piano
8 agosto 1952. A S. E. il Signor Gomez Castro Laureano, Presidente
della Repubblica di Colombia.
An. et voi. XXXXV 16 Februarii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 2

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. X I I

SACRUM CONSISTORIUM

CONSISTORIUM SECRETUM

Feria secunda, die xn mensis lannuarii anno MCMLIIL, in consueta


aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium secretum, cuius acta
ex ordine referuntur.
I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII

Reverendissimus Cardinalis Mercati detulit p er illam Sacri Collegii


S. R, E. Cardinalium Beatissimo Patri, qui eam tradidit Reverendissimo
Cardinali Bruno, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii Cardinalium Ca-
merario.
II - ALLOCUTIO SSMI DOMINI NOSTRI

VENERABILES FRATRES
Ex quo Sacrum Collegium vestrum, septem abhinc annos,
novis adlectis Purpuratis Patribus, supplevimus, multas illud,
ut nostis, gravesque iacturas fecit; ac cupimus imprimis Emi-
nentissimos eos Viros maesto commemorare animo, quorum ho
die praesentiam una vobiscum desideramus.
Ut autem novos vobis conlegas donaremus, non modo id
suasit, ut nempe amplissimum Ecclesiae Senatum, numero de
minutam, redintegraremus, sed ut etiam lectissimos Praesules,
5 - ACTA, vol. XX, n. 2. — 16-2-1953.
66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

qui vel in Pontificiis Legationibus, vel in sibi creditis dioecesi-


bus, vel in Romana Curia studiosam, sollertem prudentemque
suam navando operam summopere Nobis se probavere, mul-
tumque ad christiani nominis contulerunt incrementum, digno
aflBceremus praemio.
Ac gratissimum Nobis fuisset — id cupimus heic vobis co-
ram declarare — aliis quoque, qui vel suo consilio suaque ope-
rositate tam prope Nobis adsunt, vel longe a Nobis adsidue
laborantes, virtutum laude promeritisque praestant, eandem
impertire dignitatem. Attamen quem Patrum Cardinalium nu-
merum Decessor Noster fel. rec. Xistus V, per Apostolicas Lit-
teras Postquam verus, die III mensis Decembris, anno MDLXXXVI
datas, decrevit ac statuit, et Codex Iuris Canonici iterum san-
1
xit, haud visum Nobis est, re diligenter perpensa, in prae-
sentibus rerum adiunctis immutare; eis cupimus nihilo secius,
quos, etsi dignos, non potuimus tanto decorare honore, aesti-
mationis ac benevolentiae Nostrae significationem hoc in sol-
lemni consessu declarare.
Aliud praeterea est, quod silentio praeterire nolumus: le-
ctissimos nempe Praesules duos, qui pro sua cuiusque parte
Officio praesunt publicis procurandis Ecclesiae negotiis, in Sa
crum Collegium vestrum cooptare Nobis in animo erat, eorum-
que iam erant nomina in primis a Nobis scripta, cum legendo-
rum Cardinalium indicem comparavimus. Iidem tamen Prae :

sules, insigni virtutis testimonio, tam instanter a Nobis petiere


ut sineremus eos amplissimum hoc declinare munus, ut eorum
iteratis votis ac precibus satisfaciendum putaverimus. Quod cum
fecimus, eorum voluimus virtutem aliquo honestare praemio;
atque adeo eos, ut nostis, ad altioris honoris gradum provexi-
mus, qui satius aptiusque operosae eorum navitatis campum te-
staretur.
In novis vero deligendis Patribus Cardinalibus ea mente
moti sumus ut videlicet, quantum fieri possit, Sacrum Colle-

1
Can. 231.
Actu Pii Pp. XU 67

gium vestrum veluti viventem imaginem referat totius Eccle-


siae, cuius amplissimus Senatus dicitur; Ecclesia nempe Catho-
lica — cuius haec Apostolica Sedes caput est providentis Dei
consilio constitutum — nulli genti, nulli populo extranea est,
sed ad omnes pertinet, omnesque eadem caritate eademque cura
complectitur.
Quin immo hoc videtur Nobis summa consideratione sum-
maque meditatione dignum: dum nimirum nationum commu-
nitas ac civium compages nostris hisce temporibus dissidiis di-
scordiisque disiunguntur atque interdum etiam in grave addu-
cuntur discrimen, at contra quae fuit a Divino Redemptore ad
omnium reparandam salutem condita societas, eam suapte na-
tura unam esse, ac singulos universos cuiusvis stirpis cuiusvis
gentis veluti matrem amantissimam considerare filios.
Hanc singularem indolem, quae eam supra varias nationes
ponit, Sacrum Collegium vestrum, ut videtis, participat,
quamvis aliquando ex aliis, aliquando vero ex aliis dioecesibus
ac populis, pro rerum opportunitate, Purpurati Patres deligan
tur. Nulli enim peculiari sedi haec excelsa Ecclesiae dignitas
coniungitur, vel necessario tribuenda est; ac praeterea qui eam
adepti fuerint, ii procul dubio, ut Nobis perspectum est, in hoc
perhonorifico fungendo munere, Ecclesiam universam potissi-
mum prae animo habent.
In praesens autem, dum vos, Venerabiles Fratres, Nobis eo
ram cernimus perlibenter, facere non possumus quin ad Vene-
rabilem Fratrem Zagrabiensem Archiepiscopum, cui ob rerum
condiciones, in quibus versatur, datum non fuit ut libero com-
meatu hanc Urbem peteret communemque Patrem adiret, mae-
rentem voluntatem convertamus Nostram. Etsi absentem pa-
terna Nos eum caritate amplectimur ; ac cupimus vehementer
ut noscant omnes Nos, cum eum Romanae purpurae maiestate
decorandum statuimus, non aliud quaesivisse, nisi eximia illius
promerita digno honestare praemio, atque etiam universae eius
genti testari benevolentiam Nostram; singularique ratione di-
lectos filios Nostros ac filias dilaudare impenseque solari, qui
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

strenua sua animi fortitudine, difficillimis hisce temporibus, ca-


tholicam suam profitentur fidem.
Peculiarique modo longissime a vero abest nos illum ea
mente in Sacrum Collegium vestrum exoptandum decrevisse,
ut publicos Jugoslaviae Moderatores provocando offenderemus.
Neque Nos hac nuntiata electione voluimus asperrimo illi lo-
quendi modo respondere, quo Nos una cum Apostolica hac Sede
detrectamur : asperrimum dicimus loquendi modum, cui qui-
dem, veniam ex animo dantes, ignoscimus.
Verumtamen conscientiae Nostrae officium Nobis haud per-
mittere poterat, ut illarum accusationum fundamentum agno-
sceremus ac probaremus; quae, ut nostis, eo processerunt, ut
Zagrabiensis Archiepiscopus gravissima damnaretur poena. Ac
praeterea spei exspectationique non satisfacere non potuimus
catholici orbis christifidelium ac non paucorum etiam acatho-
licorum, quibus hic ad Romanae purpurae dignitatem evectio-
nis nuntius sacri Antistitis apostolico studio christianaque for-
titudine praestantis, pergratus fuit. Ceterum Patrum Cardina-
lium munus ecclesiastica tantummodo dignitas est ; qua tamen
ii solent, qui publicae rei gubernacula tractant eorumque po-
puli, cum de eorum cive agitur in vestrum adlecto Collegium,
summopere laetari.
Aliud denique est, quod magna animum Nostrum aegritu-
dine afficit. Paucis ante diebus Venerabilis Frater Stephanus
Wyszynski, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, brevis-
simis nuntiavit verbis se non posse, ut in votis erat, hanc almam
petere Urbem. Quibus de causis id agere non possit, adhuc No-
bis ignotum est. Certissimum est tamen — idque cupimus ut
omnes perspectum habeant — Nos, cum eum statuimus ad Ro-
manae purpurae dignitatem evehere, non modo voluisse hunc
sacrum Antistitem, de Ecclesia optime meritum, digno deco-
rare praemio, sed nobilissimae etiam Polonorum Nationi, quae
in christiani nominis fastis, arduis quoque asperisque tempori-
bus, paginas scripsit summa laude summaque gloria dignas,
paternam amantissimamque significare voluntatem Nostram.
Acta PU Pp. XU 69

Ac postremo virum desideratissimum vobis coram comme-


moratum volumus, Venetiarum nempe Patriarcham, qui post-
quam a Nobis nuntiatum fuerat eum proxime fore eadem vestra
dignitate augendum, e mortali hac vita decessit. Is apostolicae
suae operositatis praemium non heic a Nobis, sed a Deo ipso, ut
confidimus, in sempiterna beatitate accepit.

III - CREATIO ET PUBLICATIO PATRUM CARDINALIUM

Iam deveniamus igitur ad amplissimum supplendum Ordi


nem vestrum, quattuor ac viginti lectissimos Praesules in illum
adlegendo, quos ob sua cuiusque eximia promerita ob suasque
virtutum laudes hoc tanto honore tantoque munere dignamus.

Hi sunt :

CELSUS COSTANTINI, Archiepiscopus tit. Theodosiopolitanus


in Arcadia ac Secretarius S. Congregationis Propagandae Fidei;
A U G U S T U S ALVARUS DA SILVA, Archiepiscopus S. Salvatoris
in Brasilia;
CAIETANUS CICOGNANI, Archiepiscopus tit. Ancyranus et Apo
stolicus in Hispania Nuntius;
A N G E L U S IOSEPHUS RONCALLI, Archiepiscopus tit. Mesem
brianus et Apostolicus in Gallia Nuntius;
VALERIUS VALERI, Archiepiscopus tit. Ephesinus et Adsessor
S. Congregationis Orientali Ecclesiae praepositae;
P E T R U S CIRIACI, Archiepiscopus tit. Tarsensis, et Apostolicus
in Lusitania Nuntius;
FRANCISCUS BORGONGINI DUCA, Archiepiscopus tit. Heracleen-
sis in Europa et Apostolicus in Italia Nuntius;
MAURITIUS FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis;
MARCELLUS M I M M I , Archiepiscopus Neapolitanus;
CAROLUS MARIA DE LA TORRE, Archiepiscopus Quitensis;
A L O I S I U S STEPINAC, Archiepiscopus Zagrabiensis ;
GEORGIUS FRANCISCUS XAVERIUS MARIA GRENTE, Archiepisco-
pus Episcopus Cenomanensis ;
70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IOSEPHUS SIRI, Archiepiscopus Ianuensis;


IOANNES D ' A L T O N , Archiepiscopus Armachanus;
IACOBUS FRANCISCUS Me INTYRE, Archiepiscopus Angelorum
in California;
IACOBUS LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis;
STEPHANUS WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Var-
saviensis ;
B E N I A M I N U S DE ARRIBA ET CASTRO, Archiepiscopus Tarraco-
nensis ;
FERNANDUS QUIROGA ET PALACIOS, Archiepiscopus Compostel-
lanus ;
P A U L U S A E M I L I U S LÉGER, Archiepiscopus Marianopolitanus;
CHRYSANTHUS L U Q U E , Archiepiscopus Bogotensis in Co-
lumbia ;
VALERIANUS GRACIAS, Archiepiscopus Bombayensis;
IOSEPHUS WENDEL, Archiepiscopus Monacensis et Frisin-
gensis ;

ALFREDUS OTTA VIANI, Adsessor S. Congregationis S. Officii.

Quid vobis videtur?


Itaque auctoritate omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolo-
rum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus S. E. E.
Cardinales
Ex Ordine Presbyterorum:
C E L S U M COSTANTINI,
A U G U S T U M ALVARUM DA SILVA,
CAIETANUM CICOGNANI,
A N G E L U M IOSEPHUM RONCALLI.
VALERIUM VALERI,
P E T R U M CIRIACI,
FRANCISCUM BORGONGINI DUCA,
MAURITIUM FELTIN,
MARCELLUM M I M M I ,
CAROLUM MARIAM DE LA TORRE,
Acta Pii Pp. XII 71

ALOISIUM STEPINAC,

GEORGIUM FRANCISCUM XAVERIUM M. GRINTE,

IOSEPHUM SIRI,

IOANNEM D'ALTON,

IACOBUM FRANCISCUM Me INTYRE,

IACOBUM LERCARO,

STEPHANUM WYSZYNSKI,

B E N I A M I N U M DE ARRIBA ET CASTRO,

FERNANDUM QUIROGA ET PALACIOS,

PAULUM AEMILIUM LÉGER,

CHRYSANTHUM LUQUE,

VALERIANUM GRACIAS,

IOSEPHUM WENDEL,

Ex Ordine Diaconorum :

ALFREDUM OTTAVIANI.

Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessa


riis et opportunis. In nomine Pa£gtris et Fiorii et Spiritus £g
Sancti. Amen.
Reliquum est ut Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus.

iv - PROVISIO ECCLESIARUM

Postea Ssmus per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos


sacrorum Antistites pubblicavit, videlicet :

ARCHIEPISCOPOS

Eierapolitanum, Leonein Iacobum Ossola, iam Episcopum Novarien-


sem, nuper vita functum.
Sancti Andreae et Edimburgensem, Gordon Gray.
Seattlensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Thomam Arcturum
Connolly, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Novae Segobiae, dioecesi in archidioecesim evecta, Iacobum Sancho,
iam Episcopum eiusdem dioecesis.
72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cacerensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Petrum Paulum San


tos Song-co, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Iarensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Iosephum Cuenco, iam
Episcopum eiusdem dioecesis.
Cagayanum, dioecesi in archidioecesim evecta, Iacobum Thomam
Hayes, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Verae Crucis, dioecesi in archidioecesim evecta, Emmanuelem Pium
López Estrada, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Mopsuestenum, Iosephum Gotthardt, Vicarium Apostolicum de Win-
dhoek.
Aprensem, Philippum Franciscum Pocock, iam Episcopum Saska-
toonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P., D. Alphridi
Arcturi Sinnott, Archiepiscopi Winnipegensis, cui iam successit.
Aeniensem, Ludovicum Morel, iam Archiepiscopum Soeiiüenensem.
Soeiiiienensem, Franciscum Wang.
Cotradensem, Hugonem Bressane de Araujo, iam Episcopum Gua-
xupensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii dos
Santos Cabrai, Archiepiscopi Bellohorizontini.
Sancti Ludovici in Maragnano, Iosephum de Medeiros Delgado, iam
Episcopum Caicoënsem.
Corinthiensem, Ianuarium Verolino, Nuntium Apostolicum apud Res-
publicas Guatimalensem et Salvatorianam.
Macrensem in Rhodope, Ioannem Dooley, Delegatum Apostolicum in
Indosina.
Ileliopolitanum in Phoenieia, Danielem Rivero, iam Archiepiscopum
Sucrensem.
Nicaenum, Hilarium Alcini, iam Episcopum Dionysiensem.
Sucrensem, Iosephum Clementem Maurer, iam Episcopum Ceaensem.
Olindensem et Recifensem, Antonium Almeida Moraes, iam Episco-
pum Montisclarensem.
Philadelphienseni, Ioannem Franciscum O' Hara, iam Episcopum
Buffalensem.
Goritiensem et Cradiscanum, Hyacinthum Ioannem Ambrosi, iam
Episcopum Clodiensem.
Acta PU Pp. XII 73

Bizyenum, Alexandrum Tokic, Coadiutorem cum iure successionis


Excmi P. D. Nicolai Dobreeic, Archiepiscopi Antibarensis.
Sebastenum in Armenia, Alaphridum Arcturum Sinnott, iam Archie-
piscopum Winnipegensem.
Cabalensem, Ignatium Mobarak, iam Archiepiscopum Berytensem
Maronitarum.
Berytensem Maronitarum, Ignatium Ziade', iam Episcopum Alep-
pensem Maronitarum.

Coadiutorem cum iure successionis, Excmi P. D. Philippi Servuli


Desranleau, Archiepiscopi Sherbrookensis, nuper vita functi, Georgium
Cabana, Archiepiscopum Anchialitanum, qui iam successit.
Manaënsem, dioecesi in archidioecesim evecta, Albertum Gaudentium
Ramos, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Natalensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Marcolinum de Souza
Dantas, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Ilierapolitanum in Syria, Rosalvum Costa Rego, iam Episcopum
Marcianensem.
Preslavensem, Mauritium Baudoux, iam Episcopum Sancti Pauli in
Alberta, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Arcturi Bé-
liveau, Archiepiscopi Sancti Bonifacii.
Nicomediensem, Paulum Bertoli, Delegatum Apostolicum in Turca-
rum Republica.
Sanctae Severinae, Ioannem Dadone.
Bononiensem, Iacobum Lercaro, iam Archiepiscopum Ravennatensem
et Episcopum Cerviensem.
Pompeiopolitanum in Cilicia, Raphaelem Ignatium Arias Blanco, iam
Episcopum Sancti Christophori in Venezuela, Coadiutorem cum iure suc-
cessionis Excmi P. D. Lucae Gulielmi Castillo Hernández, Archiepiscopi
Caracensis.
Carpathiensem, Nicolaum Eugenium Navarro, iam Episcopum Usu-
lensem.
Odessitanum, Ioannem Baptistam Geisler, iam Episcopum Brixinen-
sem, nuper vita functum.
Laodicenum in Syria, Beniaminum Roland-Gosselin, iam Episcopum
Siguitanum, nuper vita functum.
74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Pedachtoënum, Gregorium Hindié, iam Archiepiscopum Aleppensem


Armenorum.
Rhoinensem, Ioannem Landàzuri, Coadiutorem Emi P. D. Ioannis
Gualberti S. R. E. Cardinalis Guevara, Archiepiscopi Limani.
Ravennatensem et Episcopum Cerviensem, Aegidium Negrin.
Proconnesium, Cornelium Sebastianum Cuccarono, iam Archiepisco-
pum Hydruntinum.
Brysiensem, Iosephum Bartholomaeum Evangelisti, Coadiutorem
Excmi P. D. Evangelistae Vanni, Archiepiscopi Agraensis.
Aprensem, Antonium Gregorium Vuccino, iam Archiepiscopum Cor-
cyrensem.
Laodicenum in Syria, Paulum Bernier, Nuntium Apostolicum apud
Respublicas Costaricensem et Panamensem.
Taipehensem, noviter erecta archidioecesi, Iosephum Kuo.
Monacensem et Frisingensem, Iosephum Wendel, iam Episcopum Spi-
r en sem.
Teresianum, dioecesi in archidioecesim evecta, Severinum Vieira de
Melo, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Kansanopolitanum in Kansas, dioecesi in archidioecesim evecta,
Eduardum Iosephum Hunkeler, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Anchialitanum,, Iacobum Vilanova et Meléndez, iam Episcopum San-
ctae Annae.
Neapolitanum, Marcellum Mimmi, iam Archiepiscopum Barensem.
Sancti Iosephi in Costarica, Rubén Odio Herrera.
HadrianopoUtanum in Haemimonto, Carolum Falcinelli, iam Episco-
pum Aesinum.
Barensem, Henricum Nicodemo, iam Episcopum Miletensem.
Novarcensem, Thomam Aloisium Boland, iam Episcopum Paterso-
nensem.
Mocissenum, Vigilium Fridericum Dalla Zuanna, iam Episcopum
Carpen sem.
Nicopolitanum in Epiro, Coelestinum Iosephum Damiano, Delegatum
Apostolicum in Africa Meridionali.
Madytensem, Iosephum Gawlina, iam Episcopum Mariammitanum.
Acta PU Pp. XII 75

Aleppensem Armenorum, Aloisium Batanian, iam Archiepiscopum Ga-


bulensem.
Scythopolitanum*, Antonium Tani, iam Archiepiscopum Urbinaten-
sem.
EPISCOPOS

Elatensem, Dominicum Tang.


Czestochoviensem, Zdzislaum Golinski, iam Episcopum Hemeriensem.
Theodosiopolitanum in Armenia, Antonium Baraniak, Auxiliarem
Excmi P. D. Stephani Wyszyúski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsa
viensis.
Heracleensem Ponticum, Stephanum Bäuerlein, Auxiliarem Ecmi
P . D . Antonii Aksamovic, Administatoris Apostolici dioecesis Sirmiensis.
Berolinensem, Gulielmum Weskamm, iam Episcopum Rhandensem.
Nuscanum, Guidonem Casullo.
Dodgepolitanum, noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Franz.
Ceucevensem, noviter erecta dioecesi, Aloisium Li Paiyu.
Bencennensem, Loras Thomam Lane, Auxiliarem Excmi P. D. Hen-
rici Patricii Rohlman, Archiepiscopi Dubuquensis.
Seguntinum, Paulum Giirpide Beope.
Atorensem, Ioannem de Vienne, iam Episcopum Tienzinensem.
Faliscodunensem et Aquipendiensem, dioecesibus in personam unitis,
Aloisium Boccadoro.
lentaevensem, Alphonsum Tsung Huai-Mo.
Sambalpurensem, noviter erecta dioecesi, Hermannum Westermann.
Niciotanum, Ioannem Baptistam Tran Huu Due, Vicarium Apostoli
cum de Vinh.
A~berdonensem, Franciscum Walsh.
Phyteanum, Iosephum Schoiswohl.
Cernitzensem, Aemilium Eliam Verhille, Vicarium Apostolicum Arcis
Rousset.
Edistianensem, Petrum Iosephum Rivera Mejia, Auxiliarem Excmi
P. D. Bernardi Botero Alvarez, Episcopi Sanctae Marthae.
Novariensem, Gillam Vincentium Gremigni, iam Episcopum Teramen-
sem et Hatriensem.
76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Mylasensem et Praelatum nullius Batanensem et Babuyanensem, Pe-


regrinum De la Fuente.
Jamnitenum, Thomam Asagoro Wakida, iam Episcopum Yokoha-
maénsem.
Aegaeum, Gerardum Coderre, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Anastasii Forget, Episcopi Sancti Ioannis Quebecensis.
Qaurianensem, Ernest um Aurelium Ghiglione, Vicarium Apostolicum
Bengasinum.
Hiltensem, Norbertum Forero et Garcia, Auxiliarem Excmi P. D.
Raphaelis Afanador et Cadena, Episcopi Neo Pampilonensis.
Druensem, Gulielmum Guy Van Zuylen, Coadiutorem cum iure suc-
cessionis Excmi P. D. Ludovici Iosephi Kerkhofs, Episcopi Leodiensis.
Junellensem, noviter erecta dioecesi, Dermot O'Flanagan.
Yakimensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Dougherty.
Abaradirensem, Iosephum Fady, primum Vicarium Apostolicum Li-
kuniensem.
Syedrensem, Franciscum Xaverium Ñuño, Coadiutorem cum iure suc-
cessionis Excmi P. D. Ignatii Placencia et Moreira, Episcopi Zacate -
censis.
Nagporensem, Eugenium Ludovicum Reginaldum D'Souza.
Dibrugarhensem, noviter erecta dioecesi, Orestem Marengo.
Kyotensem, noviter erecta dioecesi, Paulum Yoshiyuki Furuya.
Abiddensem, Gulielmum Duschak, primum Vicarium Apostolicum
Calapanensem.
Sanctae Annae Pocatierensis, noviter erecta dioecesi, Brunonem Déc-
rocher s.
Cidramenum, Franciscum Miranda Vicente, Auxiliarem Emi P. D.
Henrici S. R. E. Cardinalis Pia y Deniel, Archiepiscopi M e t a n i .
Dorylaënsem, Henricum Dupont, Auxiliarem Emi P. D. Achillei
S. R. E. Cardinalis Liénart, Episcopi Insulensis.
Insulae Grandis, Ioannem Paschang.
Neritonensem, Conrandum Ursi.
ßegobricensem, Iosephum Pont Gol.
Abydenum, Lancillottum Goody, Auxiliarem Exmi P. D. Raymundi
Prendiville, Archiepiscopi Perthensis.
Acta Pii Pp. XII 77

Eelenopolitanum in Palaestina, Matthiam Wehr, Coadiutorem cum


iure successionis Exciiii P. D. Francisci Rodulphi Bornewasser, Archie-
piscopi Episcopi Trevirensis, cui iam successit.
Anastasiopolitanum, Theodoricum de Angelis, iam Episcopum Nuce-
rinum Paganorum.
Palmyrenum Melchitarum, Leonem Kilzi, iam Episcopum Caesa-
riensem.
Caesariensem, Athanasium EI Chaer.
Rhandensem, Paulum Chevalier, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii
Francisci Xaverii M. G rente, Archiepiscopi Cenomanensis.
Uelensem, Iosephum Ioachimum Gonçalves, Coadiutorem Excmi P.
D. Aloisii Scortegagna, Episcopi Spiritus Sancti, iam vita functi.
Aurelianensem, Robertum Picard de la Vacquerie, iam Episcopum
Doarensem.
Botrianensem, Ioannem Lesourd, primum Vicarium Apostolicum Nbu-
nensem.
Be Aguas Calientes, Salvatorem Quezada.
Orurensem, Bertholdum Bûhl, iam Episcopum Cartennitanum.
Cocliabambensem, Ioannem Tarcisium Senner, iam Episcopum Rusa-
ditanum.
Tliagastensem, Antonium Poma, Auxiliarem Excmi P. D. Dominici
Menna, Episcopi Mantuani.
Neocaesariensem in Syria, Marcellum Riopel, Auxiliarem Emi P. D.
Clementis Aemilii S. R. E. Cardinalis Roques, Archiepiscopi Rhedo-
nensis.
Hipponensem, Gulielmum Bosetti, Auxiliarem Excmi P. D. Hya-
cinthi Tredici, Episcopi Brixiensis.
Chomatitanum, Aloisium Carolum Borromeo, Auxiliarem Excmi P.
D. Petri Calchi Novati, Episcopi Laudensis, iam vita functi.
TagUlaranum, Emmanuelem Mascariñas, iam Episcopum Palensem.
Palensem, Linum Gonzaga.
Wollongongensem, noviter erecta dioecesi, Thomam Me Cabe, iam
Episcopum Portus Piriensis.
78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Jonopolitanum, H über t um Iosephum Paulissen, iam Episcopum Ku-


masiensem.
Dionysiensem, Carolum Celik.
Yerbiamum, Petrum Ossola, iam Episcopum Montis Alti et Ripanum.
Arethusium, Bonaventuram Jàuregui, Auxililarem Excmi P. D. Ioa-
chimi García Benítez, Archiepiscopi Medellensis.
Montis Alti et Ripanum, dioecesibus in personam unitis, Vincentium
Radicioni.
Chusirensem, Fridericum Rintelen, Auxiliarem Excmi P. D. Lau-
rentii Jaeger, Archiepiscopi Paderbornensis.
RaigarJvensem-Ambilcajmrensem, noviter erecta dioecesi, Anscharium
Sevrin, iam Episcopum de Ranchi.
Yijayavadanum, Ambrosium De Battista.
Iennganensem, Pacificum Ly-Hsüante.
Yokohamaënsem, Lucam Katsusaburo Arai.
Bruzenum, Iosephum Pavlislc, Auxiliarem Excmi P. D. Victoris
Buric, Episcopi Seniensis.
Avensensem, Alaphridum Lanctôt, Vicarium Apostolicum de Bukoba.
Febianensem, Laureanum Rugambwa, primum Vicarium Apostolicum
de Kagera Inferiore .
Spiritus Sancti, Iosephum Ioachimum Gonçalves, iam Episcopum He-
lensem.
Citiensem, Blasium D'Agostino, Auxiliarem Excmi P. D. Oddonis
Bernacchia, Episcopi Larinensis et Thermularum.
Barbastrensem, Petrum Cantero Cuadrado.
Cartennitanum, Andream Jacquemin, Coadiutorem Ecxmi P. D.
Francisci Mariae Picaud, Episcopi Baiocensis.
Ampuriensem et Templensem, Carolum Re, iam Episcopum Hadru-
nietinum.
Laganitanum, Xaverium Geeraerts, Vicarium Apostolicum Conster-
manspolitanum.
Stectorenum, Petrum Marinimi Arntz, Vicarium Apostolicum Ban-
dungensem.
Thapsitanum, xlntonium Torasso, primum Vicarium Apostolicum
Florentiae.
Acta Pii Pp. XII 79

Burcensem, Patricium Winters, primum Vicarium Apostolicum


Mbnluensem.
Cnossianum, Georgium Leonem Landry, iam Episcopum Hearsten-
sem.
Bismarckiensem, Lambertum Hoch.
Gordenum, Henricum Baaken, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis
Keller, Episcopi Monasteriensis.
Clodiensem, Ioannem Baptistam Piasentini, iam Episcopum Ana-
gninum.
Hieracensem, Pacificum Aloisium Mariam Perantoni.
Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii Iosephi dos
Santos, Episcopi Assisensis, Iosephum Lazzarum Neves, Episcopum
Abaritanum.
Sancti Fiori, Franciscum Marty.
Doarensem, Alexandrum Moscicki, Auxiliarem Excmi P, D. Ceslai
Falkowski, Episcopi Lomzensis.
Buffalensem, Iosephum Aloisium Burke, iam Episcopum Vitensem.
Rhasensem, Thomam Gorman, iam Episcopum Renensem, Coadiu-
torem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Patricii Lynch, Epi-
scopi Dallasensis.
Minensem, Iosephum Me Shea, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Fran-
cisci 0'Hara, Archiepiscopi Philadelphiensis.
Teramensem et Atriensem, Stanislaum Hamilcarem Battiste Iii, iam
Episcopum Soanensem-Pitilianensem.
Nolanum, Adulphum Binni.
Hemceuvensem, Iosephum Wan Tsu-Chang.
Carrianensem, Aloisium Bigiurumvvami, primum Vicarium Apostoli-
cum Nyndoënsem.
Astypalaeensem, Iacobum Buis, primum Vicarium Apostolicum
Jesseltonensem.
Cnidiensem, Ioannem Vos, primum Vicarium Apostolicum Kuchin-
gensem.
Muranum, Matthaeum Guidonem Sperandeo, iam Episcopum Samien-
sem.
80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Baparensem, Xaverium Michaelem Ariz Huarte, Coadiutorem cum


iure successionis Excmi V.T). Iosephi Garcia Grain, Vicarii Apostolici
Portus Maldonadi.
Adrasenum, Matthaeum Garkovic.
Eadrumetinum, Georgium Manrique, Auxiliarem Excmi P. D. Abe-
lis Isidori Antezana et Rojas, Archiepiscopi Pacensis in Bolivia.
Andriensem, Aloisium Pirelli.
Saskatoonensem, Franciscum Iosephum Klein.
Thibaritanum, Leonellum Audet, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii
R o j , Archiepiscopi Quebecensis.
Salditanum, Helderium Cámara, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S.
R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani
Fluminis Ianuarii.
Coadiutorem cum iure successionis, Excmi P. D. Iosephi Eduardi Me
Carty, Episcopi Portlandensis, Danielem Feeney, Episcopum Sitensem.
Montisclarensem, Aloisium Victorem Sartori.
Bacolodensem, Emmanuelem Yap, iam Episcopum Capicensem.
Capicensem, Iosephum Frondosa.
Attudensem, Gulielmum Escobar Vêlez, Auxiliarem Excmi P. D.
Aloisii Andrade Valderrama, Episcopi Antioquiensis.
Cuemavaeensem, Sergium Méndez Arceo.
Rivi Nigri, Aloisium Mousinho, iam Episcopum Cajazeirasensem.
Portus Piriensis, Bryan Gallagher.
Amaurensem, Stephanum Loosdregt, primum Vicarium Apostolicum
Vient ianensem.
Castabalensem, Iosephum Gabrielem Mariam Tissot, primum Vica-
rium Apostolicum Berberatensem.
Carcassonensem, Petrum Mariam Puech, iam Episcopum Dolichenum
Vitensem, Franciscum Oroczo Lonielin, Auxiliarem Excmi P. D.
Aloisii Martínez, Archiepiscopi Mexicani.
De Chittagong, Raimundum Larose.
Jalpaiguriensem, noviter erecta dioecesi, Ambrosium Galbiati.
(xunelensem, Ioannem Iosephum Boardman, Auxiliarem Excmi P. D.
Thomae Edmundi Molloy, Archiepiscopi-Episcopi Bruklyniensis.
Acta Pii Pp. XII 81

* Severianensem, Gabrielem Bukatko.


Hermianensem, Iosephum Villalón Mercado, Auxiliarem Excmi P.
D. Aloisii Martínez, Archiepiscopi Mexicani.
Siguitanum, Beniaminum Roland-Gosselin, iam Episcopum Versa-
liensem, iam vita functum.
Aezanitanum, Fridericum Emanuel, iam Episcopum Castri Maris.
Monopolitanum, Carolum Ferrari.
Helensem et Praelatum nullius de Rio Branco, noviter erecta praela-
tura, Iosephum Nepote-Fus.
Photicensem et Praelatum nullius Tefensem, noviter erecta praela-
tura, Ioachimum de Lange.
Ceaensem et Praelatum nullius Solimoes superioris, noviter erecta
praelatura, Wenceslaum Nazarenum Ponti, iam vita functum.
Philadelphiensem in Arabia, Michaelem Fontevecchia, iam Episcopum
Aquinatensem, Soranum et Pontiscurvi.
Sanctae Rosae de Copan, Carolum Aloisium Geromini.
Brixinensem, Iosephum Gargitter.
Sancti Christophori in Venezuela, Alexandrum Fernández-Feo Ti-
noco.
Nucerinum Paganorum, Fortunatum Zoppas.
Zipaquirensem, noviter erecta dioecesi, Tullium Botero Salazar, iam
Episcopum Maridensem.
Coadiutorem cum iure successionis, Excmi P. D. Fortunati Chirichi-
gno, Episcopi Piurensis, nuper vita functi, Fridericum Pérez Silva,
Episcopum Carystensem, qui iam successit.
Soanensem-Pitilianensem, retento titulo archiepiscopali ad personam,
Pacificum lulium Vanni, iam Archiepiscopum Singanensem.
Huajuapamensem, Caelestinum Fernández et Fernández, iam Epi-
scopum Bindaeum.
Arcis Gulielmi, noviter erecta dioecesi, Eduardum Quintinum Jen-
nings, iam Episcopum Kamloopsensem.
Kumasiensem, Andream Van den Bronk, iam Episcopum Tentyri-
tanum.
Legaspiensem, Flavianum Ariola.
Indorensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Simons.
6 - ACTA, vol. XX, n. 2. — 16-2-1953.
82 Acta Apostolicae isedis - Commentarium Officiale

Attanasensem, Laurentium Hardman, primum Vicarium Apostoli-


cum Zombaënsem.
Aeheloium, Aemilium Durrheimer, primum Vicarium Apostolicum de
Katiola.
Peoriensem, Gulielmum Cousins, iam Episcopum Formensem.
Renensem, Robertum Dwyer.
(ruaxupensem, Ioannem dal Monte, iam Episcopum Agbiensem.
Thennesiensem, Aloisium Rodríguez, Auxiliarem Excmi P. D. Au-
gustini Arce, Episcopi Sanctae Crucis de Sierra.
Hearstensem, Aloisium Lévesque.
Caicoënsem, Iosephum Adelinum Dantas.
Qurzensem, Felicem Honoratum Verdet, Auxiliarem Excmi P. D.
Pauli Réniond, Archiepiscopi Episcopi Nicensis.
Polybotensem, Thomam YVilczynski, Auxiliarem Excmi P. D. Petri
Kalwa, Episcopi Lublinensis.
Sancti Pauli in Alberta, Aloisium Philippum Lussier.
Coccinensem, Alexandrum Edezhat.
Aleppeyensem, noviter erecta dioecesi, Michaelem Arattukulam.
Catulensem, Leonem Paulum Seitz, Vicarium Apostolicum de Kon-
tum.
Legiensem, Gulielmum Van Rester, Vicarium Apostolicum Basan-
kusuensem.
Eutymensem, Gulielmum Motulese, Auxiliarem Excmi P. D. Fer di -
nandi Bernardi, Archiepiscopi Tarentini.
Bindaeum, Eugenium Seiterich, Auxiliarem Excmi P. D. Vendelini
Rauch, Archiepiscopi Friburgensis.
Caliensem, Benedictum Zorzi, iam Episcopum Ilheosensem.
M ardane n sem, Petrum Brot, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Fel
tin, Archiepiscopi Parisiensis.
Tremitìi u dum, Regina! d um Duprat, iam Episcopum Princip. Alberti.
Fr in cip. Alberti, Leonem Biais.
Maridensem, Leonem Richardum Smith, Auxiliarem Excmi P. D. Io-
sephi Aloisii Burke, Episcopi ß uff alen sis.
Acta Pii Pp. XII 83

TAviensem, Franciscum Köning, Coadiutorem cum iure successionis


Excmi P. D. Michaelis Memelauer, Episcopi Sancti Hippolyti.
Gisipensem, Basilium Salvatorem Theodorum Peres, Coadiutorem
cum iure successionis Excmi P. D. Vietoris Rosarii Fernandes, Episcopi
Mangalorensis.
Philadelphenum minorem, Leonardum Fey, Auxiliarem Excmi P. I).
Cleti Loayza Gumiel, Episcopi Potosiensis in Bolivia.
Sorsogonensem, noviter erecta dioecesi, Theopistum Alberto et Val-
derrama.
Bennefensem, Prosperum Dodds, primum Vicarium Apostolicum de
Ziguingor.
Portugallensem, Antonium Ferreira Gómez, iam Episcopum Porta-
legrensem.
Agbiensem, Alphonsum Zaplana Bellizza, Auxiliarem Excmi P. D.
Aurelii Macedonii Guerrero, Archiepiscopi Truxillensis.
Cepliasenum, Michaelem Medina et Medina, Auxiliarem Excmi P. D.
Iulii Caicedo, Episcopi Caliensis.
Uthinensem, Iosephum Mariam Cavaliere, Auxiliarem Excmi P. D.
Alphridi Viola, Episcopi Saltensis in Uruguay,
Gandidae Gasae, Iosephum Me Gee.
Bassianensem, Gualterium Kampe, Auxiliarem Excmi P. D. Gulielmi
Kempf, Episcopi Limburgensis.
Viglevwiemem, Aloisium Barbero.
Omoitanum, Iacobum Navagh, Auxiliarem Excmi P. D. Vincentii
Stanislai Water s, Episcopi Raleighiensis.
Brugensem, Aemilium De Smedt, iam Episcopum Elusanum.
Sedunesem, Nestorem Adam.
Ru sadifmi um, Iosephum Howard Hodges, Auxiliarem Excmi P. D.
Petri Leonis Ireton, Episcopi Richmondiensis.
Valentinensem, Iosephum Urtasun.
Geritanum, Hyaeinthum Argaya et Goicoechea, Auxiliarem Excmi
P. D. Marcellini Olaechea et Loizaga, Archiepiscopi Valentini.
Caeciritanum, Raymundum Masnon et Boixeda, Auxiliarem Excmi
P. D. Ioannis Perei Io et Pou, Episcopi Vicensis.
84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Tabudensem, Antonium Añoveros Ataún, Auxiliarem Excmi P. D. An-


geli Herrera et Oria, Episcopi Malacitani.
Kamloopsensem, Michaelem Alphonsum Harrington.
Aearassensem, Paulum Schoenmaeckers, Auxiliarem Emi P. D. Iose-
phi Ernesti S. B. E. Cardinalis van Boey, Archiepiscopi Mechliniensis.
Usulensem, Iosephum Carraro, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii
Mantiero, Episcopi Tarvisini.
Auriensem, Angelum Temiño Saiz.
Elusanum, Iosephum Basilium Roper, iam Episcopum Toowoom-
baënsem.
Antaradiensem, Benedictum Varghese, Auxiliarem Excmi P. D. Ioan-
nis Georgii Thomae Panickerveetil, Archiepiscopi Trivandrensis Syrorum
Malankarensium.
Pionitatum, Abilium Dei Campo Barcena, Auxiliarem Excmi P. D.
Fidelis García et Martínez, Episcopi Calaguritani et Calceatensis.
Astensem, Iacobum Cannonerò, iam Episcopum Messeniensem.
Laudensem, Tarcisium Vincentium Benedetti, iam Episcopum Je-
richuntinum.
Medelitanum, Fulvium Tessa r oli, iam Episcopum Signinum.
Ancusensem, Bonaventuram Porta, iam Episcopum Pisaurensem.
Cremonensem, Danium Bolognini, iam Episcopum Sidoniensem.
Bitensem, Thomam Iosephum Danehy.
Cyparissiensem, Iosephum Bowers, Auxiliarem Excmi P. D. Adulphi
JSToser, Episcopi Accraënsis.
Ceryniensem, Iosephum Zimmermann, Auxiliarem Excmi P. D. Io-
sephi Freundorf er, Episcopi Augu stani Vindelicorum.
R e lenopoli tannm in Palaestina, Ioannem Hackett, Auxiliarem Excmi
P. D. Henrici O' Brien, Episcopi Hartfortiensis.
Liberae U rois et Boënsem, Thomam Brosnahan.
Leribensem, noviter erecta dioecesi, Emmanuelem Mabathoana.
Sapporensem, noviter erecta dioecesi, Benedictum Tomizawa.
Prusensem, Gregorium Eliam Olazar Muruaga, Coadiutorem cum
iure successionis Excmi P. D. Athanasii Coelestini Jauregui y Goiri,
Vicarii Apostolici de S. Gabriele a Virgine Perdolente de Marañon.
Acta PU Pp. XII 86

Acalissensem, Dominicum da Apresentaçâo Fernandes, Auxiliarem


Excmi P. D. Ioannis Evangelistae De Lima Vidal, Archiepiscopi Epi-
scopi Aveirensis.
Demetracensem. Franciscum Arcturum Carvalho, Auxiliarem Excmi
P. D. Ludovici Mathias, Archiepiscopi Madraspatani et Meliaporensis.
Armeniensem, noviter erecta dioecesi, Jesum Martínez Vargas, iam
Episcopum Aulonitanum.
Pereiranum, noviter erecta dioecesi, Balthassarem Alvarez Restrepo,
iam Episcopum Amyzonensem.
Bumanguensem, noviter erecta dioecesi, Hannibalem Muñoz Duque,
iam Episcopum Succursensem et Sancti Aegidii.
Palmiranum, noviter erecta dioecesi, Jesum Antonium Castro Becerra,
iam Episcopum Barranquillensem.
Badiensem, Ruben Isaza Restrepo, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi
Ignatii López, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia.
Messeniensem, Franciscum Rendeiro, Coadiutorem cum iure succes-
sionis Excmi P. D. Marcellini Antonii Mariae Franco, Episcopi Pharao-
nensis.
Spirensem, Isidorum Emanuel.
Fidentinum, Paulum Rota, iam Episcopum Memphitanum.
Pisaurensem, Aloisium Carolum Borromeo, iam Episcopum Chôma-
titanum.
Portale gr ensem, Augustinum De Moura.
Zaparenum, Ernestum Corripio Ahumada, Auxiliarem Excmi P. D.
Seraphini Mariae Armora et González, Episcopi Tamaulipani.
Carpensem, Arthemium Prati.
Signinum et Auxiliarem Emi P. D. Benedicti S. R. E. Cardinalis
Aloisi Masella, Episcopi Praenestini, Petrum Severi, iam Episcopum
Germensem in Galatia.
Aesinum, Ioannem Baptistam Pardini.

ABBATES (( NULLIUS ))

Novae Nursiae, Gregorium Gomez.


Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Simonis Laurentii
Salvi, Episcopi Diocaesariensis in Palaestina et Abbatis nullius Subla-
censis, Aegidium Gavazzi.
Montis Virginis, Ludovicum Anselmum Tranfaglia.
86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Denique Beatissimus Pater ratam se habuisse dixit electionem ca-


nonice factam in Synodo Episcoporum Chaldaeorum R. P. Zaya Dachtou
ad Ecclesiam metropolitanam Urmiensem et ad Ecclesiam cathedralem
Salmasiensem ; pariterque se confirmasse electionem canonice factam in
Synodo Episcoporum Syrorum Excmi P. D. Iulii Georgii Kandela ad
Ecclesiam titularem episcopalem Oeplmsenam eiusdemque translationem
canonice peractam in Synodo Episcoporum Syrorum ad Ecclesiam ar-
chiepiscopalem Mausiliensem Syrorum.

V - POSTULATIO PALLIORUM

Deinde personaliter institerunt pro Pallio Antistites Ecclesiarum


Metropolitanarum : Goritiensis et Gradiscanae, Ravemmtensis, Hydrun-
tinae (per successionem), Barensis, necnon Ecclesiae Archiepiscopalis
Catanensis (per successionem).
Per Procuratores vero postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metro-
politanis : Sancti Andreae et Edimburgensis Seattlensi (per elevationem
sedis), Novae Segobiae (per elevationem sedis), Cacerensi (per elevatio-
nem sedis), Iarensi (per elevationem sedis), Cagayana (per elevationem
sedis), Verae Crucis (per elevationem sedis), Soeiiiienensi, Montis Re
galis (per successionem), Sancti Ludovici in Maragnano, Sucrensi, Olin-
densi et Recifensi, Philadelphiensi, Managuensi (per successionem), Mon-
terrejensi (per successionem), Manaënsi (per elevationem sedis), Nata-
lensi (per elevationem sedis), Sherbroolcensi (per successionem), Tai
pehensi (noviter erecta), Teresiana (per elevationem sedis), Kansana-
politana in Kansas (per elevationem sedis), Sancti Iosephi in Costarica,
Novarcensi, Cameracensi (per successionem). Item pro Ecclesiis Archie-
piscopalibus : Sanctae Severinae et Wiwnipegensi (per successionem).

II
CONSISTORIUM PUBLICUM

Feria V, die xv Ianuarii mensis anno MCMLIII, in Basilica Vaticana,


Consistorium pubblicum fuit, in quo Sanctissimus D. N. Pius Pp. XII
sollemniter imposuit Galerum rubrum Pontificalem Emis et Revmis DD.
Cardinalibus :
CELSO COSTANTINI,
AUGUSTO ALVARO DA SILVA,
VALERIO VALERI,
FRANCISCO BORGONGINI DUCA,
MAURITIO FELTIN,
Acta Pii Pp. XU 87

MARCELLO MIMMI,
CAROLO MARIAE DE LA TORRE,
GEORGIO FRANCISCO XAVERIO MARIAE GRENTE,
IOSEPHO SIRI,
IOANNI D'ALTON,
IACOBO FRANCISCO Me INTTRE,
IACOBO LERCARO,
PAULO AEMILIO LÉGER,
CHRYSANTHO LUQUE,
VALERIANO GRACIAS,
IOSEPHO WENDEL,
ALFREDO OTTAVIANI.

Interim per Advocatum Sacri Consistorii, Camillum CorsanegOj pero-


ratio fiebat Causae Servi Dei Iosephi Toniolo.

III
CONSISTORIUM SECRETUM

I - CLATJSIO ORIS ET PROVISIO ECCLESIARUM

Publico peracto Consistorio, in consueta aula superiori Palatii Apo-


stolici Vaticani habitum est Consistorium secretum, in quo, Beatissimus
Pater, postquam supradictis novis Cardinalibus, ut de more, os clausis-
set, sequentem proposuit Ecclesiam :
Patriarchali Ecclesiae Venetiarum praefecit Emum P. D. Angelum
Iosephum S. R. E. Cardinalem Roncalli.
Insuper alium per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatum
Sacrorum Antistitem publicavit, videlicet :
Archiepiscopum Urbinatensem, Anacletum Cazzaniga.

II - ORIS APERITIO ET TITULORUM ASSIGNATIO

Post haec Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus, ut


Consistoriis, Congregationibus aliisve functionibus cardinalitiis suas va-
leant proferre sententias, eisque tradidit anulos singulisque assignavit :
CELSO COSTANTINI, Titulum SS. Nerei et Achillei.
AUGUSTO ALVARO DA SILVA, Titulum Sancti Angeli in Foro Piscario
(diaconia, pro hac vice, in Titulum evecta).
VALERIO VALERI, Titulum S. Silvestri in Capite.
FRANCISCO BORGONGINI DUCA, Titulum S. Mariae in V alliccila.
MAURITIO FELTIN, Titulum S. Mariae de Pace.
88 Acta- Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

MARCELLO MIMMI, Titulum S. Callixti.


CAROLO MARIAE DE LA T o r r e , Titulum S. Mariae in A quiro {diaconia,
pro hac vice, in Titulum evecta).
GEORGIO FRANCISCO XAVERIO MARIAE G RENTE, Titulum S. Bernardi ad
Thermas.
IOSEPHO SIRI, Titulum S. Mariae de Victoria.
IOANNI D'ALTON, Titulum S. Agathae (diaconia, pro hac vice, in Ti-
tulum evecta).
IACOBO FRANCISCO Me I n t í r e , Titulum S. Anastasias.
IACOBO LERCARO, Titulum S. Mariae in Transpontina.
PAULO AEMILIO LÉGER, Titulum S. Mariae Angelorum in Thermis.
CHRYSANTHO LUQUE, Titulum SS. Cosmae et Damiani (diaconia, pro
hac vice, in Titulum evecta).
VALERIANO GRACIAS, Titulum S. Mariae in Via Lata (diaconia, pro hac
vice, in Titulum evecta).
I o s e p h o W e n d e l , Titulum S. Mariae Novae.
ALFREDO OTTAVIANI, Diaconiam S. Mariae in Domnica.

III - POSTULATIO PALLIORUM

Deinde Revmus D. Cardinalis Piazza, nomine Revmi D. Cardinalis


Roncalli, postulavit Pallium pro Patriarchali Ecclesia Venetiarum ;
Revmus D. Cardinalis Mimmi pro Metropolitana Ecclesia Neapolitana;
Revmus D. Cardinalis Lercaro pro Metropolitana Ecclesia Bononiensi;
Revmus D. Cardinalis Wendel pro Metropolitanis Ecclesiis unitis Mona-
censi et Frisingensi.
Per procuratorem vero postulatio facta est pro Ecclesia Metropoli-
tana JJrbinatensi.

CONSTITUTIO APOSTOLICA

SPIRITUS SANCTI

CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI TEMPLO DIOECESIS SPIRITUS SANCTI


ERIGITUR ET CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quantae et semper fuerit et sit curae Apostolicae Sedi « domus Dei »


decorem augere omnibus est tam compertum ut argumentatione non ha-
beat opus. Quam ob rem, cum Canonicorum Collegia, praeter quam quod
in Ecclesiarum regimine consilio sunt praesto Episcopis, sacrarum etiam
Acta Pii Pp. XII 89

caerimoniarum splendori in principe suae cuiusque dioecesis templo dent


operam, eadem condere et constituere, quotiescumque per rerum tempo-
rumque adiuncta licet, Nobis non laetum non contingere potest. Qua-
propter, de consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S.
Congregationis Consistorialis a Secretis, auditaque sententia venerabilis
Fratris Caroli Chiari o, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana
Republica Nuntii Apostolici, postulationi libenter concedendum putamus
venerabilis Fratris Iosephi Ioachimi Gonealves, Episcopi Spiritus Sancti,
qui a Nobis expostulavit ut cathedrale suum templum, ad iuris normam,
Canonicorum instruentur Collegio. Suprema igitur auctoritate Nostra
eorum omnium, quorum intersit vel qui sua interesse quovis modo arbi-
trentur, consensum supplentes, in cathedrali templo dioecesis Spiritus
Sancti Canonicorum Collegium erigimus et constituimus, duabus con-
stans Dignitatibus, nempe Decano et Praeposito atque octo Canonicis,
quorum alteri munus Theologi, alteri vero Praefecti admissis paeniten-
tium expiandis ad iuris normam concredimus. Dignitatum et canonica-
tuum assignatio, etiamsi primum concedantur, ad normam iuris commu-
nis facienda est. Donec vero hi Canonicatus congruo beneficio augeri
nequant, facultatem facimus ut iis etiam sacerdotibus dari possint,
qui alio etiam beneficio sint praediti, etsi cum christianorum homi
num curatione coniuncto. Indulgemus praeterea ut divino officio, chora-
libus ritibus faciendo, Canonici dioecesis Spiritus Sancti teneantur
diebus tantum Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi, Paschatis, Pen
tecostes, Augusti Sacramenti, dominico die a Palmis, tribus postremis
diebus Maioris Hebdomadae, ac quattuor diebus quibus Deipara Virgo
Maria praecipue colitur : vel uti cuiusvis labis ab origine expers, vel
uti coelo recepta, vel vulgato nomine « de Penha », uti Patrona dioecesis,
vel denique titulo « Auxilii Christianorum », quo cathedrale templum
insignitum est. Cum autem deceat ut qui in Episcopi senatum et consilium
asciscuntur quibusdam insignibus et privilegiis condecorentur, statui-
mus ut Dignitates et Canonici in capitularibus caerimoniis et intra
fines tantum suae dioecesis nigram induant talarem vestem, fimbriis
ornatam violaceis, se zona serica eiusdem violacei coloris circumdent,
rocheto praeterea amiciantur, quod manicas habeat coccineo colore ra-
diantes nec non mozeta e serico villoso nigro cum fimbriis coccineis,
atque cappa pellibus albi coloris opportuno tempore exornentur ; caligas
denique viola tinctas induant. Volumus insuper ut capitulares consti-
tutiones ad iuris tramitem et iuxta ea quae supra a Nobis statuta sunt
quam primum condantur ; quas ab Episcopo probatas, a Dignitatibus et
Canonicis accipi et religiose servari iubemus. Quoad cetera omnia quae
90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ad Canonicorum Collegium attinent, officia scilicet, munera, iura et pri-


vilegia, diligenter serventur normae iuris communis ; ac propterea, Col-
legio erecto et constituto, dioecesani Consultores, suo munere perfunc-
ti, finem capiant. Haec omnia a Nobis disposita et constituta, vel
venerabilis, quem supra memoravimus, Frater Carolus Chiarlo, Archie-
piscopus titulo Amidenus et in Brasiliana Republica Apostolicus Nun-
tius, exsequenda curabit, cui propterea omnes necessarias et opportu-
nas ad id facultates facimus, alii etiam cuivis viro, si opus fuerit,
subdelegandas, in ecclesiastica dignitate constituto ; vel ille curabit,
qui eo tempore, quo actus exsecutioni mandabitur, Brasilianae Nuntia-
turae praeerit; cui venerabili Fratri onus iniungimus peractae exsecu-
tionis acta conficiendi eorumque fide digna exempla ad S. Congrega-
tionem Consistorialem quam primum transmittendi. Has Litteras
firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus
obtinere volumus atque ea quae his Litteris praecipiuntur ab omnibus
ad quos spectat inviolabiliter servari. Si quid contra ea quae a Nobis
statuta sunt, a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter,
contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibus-
libet non obstantibus, quibus omnibus per praesentes derogamus. Ha-
rum vero Litterarum exemplis vel locis, etiamsi impressis, manu tamen
alicuius publici tabellionis subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica di-
gnitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides,
quae hisce Litteris tribueretur ostensis. Nemini denique iis, quae per
Nostras has Litteras statuta sunt, obniti liceat. Quod si quis id attentare
praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolo-
rum Petri et Pauli se noverit mot u rum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die duodetricesimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo,
Pontificatus Nostri quarto decimo.

Pro iS. R. E. Cancellario


E. Card. TI S S ERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
S. Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Iosephus Caprio, Proton. Apost.
IiOCO ¡33 Plumbi

Reg. in Cano. Ap., vol. LXXXIV - n. 8ß.


Acta Pii Pp. XII 91

EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. PETRUM TIT. SANCTAE MARIAE TRANS TIBERIM S. R. E. PRESB.
CARDINALEM SEGURA Y SAENZ, ARCHIEPISCOPUM HISPALENSEM, QUINA
LUSTRA A SUSCEPTA SACRA PURPURA IMPLENTEM.

PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem — Quinto
ac vicesimo exeunte anno, postquam Decessor Noster ven. mem. Pius XI
ad amplissimum Ecclesiae Senatum te cooptavit, iucunda sane praebe-
tur Nobis opportunitas Nostra auctoritate adaugendi tuam tuorumque
fidelium laetitiam ac fausti eventi celebrationem bonis secundisque omi-
nibus prosequendi. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, de proxima
celebratione ex animo gratulamur, simulque impensa prece Deum exo-
ramus, ut te tuosque fideles supernis donis solaciisque ditare benigne
velit. Quo autem sollemnia proxima utiliora populo christiano evadant,
tibi libenter potestatem facimus, ut, die constituta, post Sacrum pon-
tificali ritu peractum, adstantibus fidelibus Nostro nomine Nostraque
auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usi-
tatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea munerum
conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apo-
stolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque clero et
populo tuae vigilantiae tradito, amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die vi mensis Decembris,
anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

PIUS P P . XII

II
AD EMUM P. D. NORMANNUM THOMAM TIT. SANCTORUM QUATTUOR CORONATO-
RUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM GILR0Y, ARCHIEPISCOPUM SYDNEYENSEM,
QUEM LEGATUM MITTIT AD PRIMUM CONCILIUM PLENARIUM EX UNIVERSO
INSULARUM PHILIPPINARUM EPISCOPATU CELEBRANDUM.

PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pecu-
liari animi delectatione accepimus, universum Insularum Philippinarum
Episcopatum concordi voluntate decrevisse ut, ineunte proximo anno,
92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

primum Concilium Plenarium concelebratur. Quae enim statuta sunt in


Concilio Provinciali Manilensi, anno MCMVII ante Iuris Canonici Codicis
promulgationem habito, neque insigni Hierarchiae episcopalis in illis in-
sulis incremento amplius respondent, neque omnino congruunt cum novis
conditionibus, quae illic exstant, postquam, recenti bello exacto, peram-
plum Philippinarum Insularum archipelagus Respublica sui iuris fac-
tum est. Quapropter proximum Concilium Plenarium ad religiosam ac
moralem vitam christiani populi renovandam magni ponderis maximae-
que erit utilitatis. Quod sane momentum colligitur ex ipsis quoque argu-
mentis, quae in sollemnibus coetibus erunt pertractanda : Christifide-
lium in primis fovenda religio rectique mores perficiendi, sacrorum
administrorum sanctitudo atque animarum cura in dies provehenda,
cathechetica institutio in singulis paroeciis inque publicis privatisque
scholis incensiore studio peragenda, Curiae episcopales et officia admi-
nistrationis dioecesana aptiore ratione moderanda, taxae statutae oc-
casione ministrationis Sacramentorum vel Sacramentalium ad normas
canonicas reformandae, decor sacrarum aedium legumque liturgicarum
observatio atque ecclesiasticarum vocationum opus alumnorumque Se-
minariorum educatio et institutio omni industria opeque accuranda,
sacra quoque praedicatio et incrementa Actionis Catholicae sedulo pro-
movenda. Denique diligenter perpendenda sunt, quod ad exsecutionem
attinet, Statuta recenter a Sacra Congregatione Consistoriali approbata
de annuis Episcoporum Conventibus, quos vocant Catholic Weifare Or-
ganization, decretum eiusdem Sacri Consilii, quo Vicariatus Castrensis
in Insulis Philippinis erigitur, et maior sollicitiorque defensio fidei ca-
tholicae integritatis morumque catholicorum adversus conatus in dies
crebriores dissidentium, qui Agiipay nuncupantur. Haec sunt profecto
capita summa, quae Nos Praesulibus aliisque in Concilium conventuris
excutienda proponimus. Quo itaque congressioni isti episcoporum ple-
nariae ad Codicis Iuris Canonici praescriptum Nosmet Ipsi praeesse
possimus, te, Dilecte Fili Noster, qui, Romanae purpurae splendore ni-
tens, perillustrem sedem Sydneyensem regis, Legatum Nostrum a Late-
re hisce Litteris eligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam,
primum Concilium plenarium ex universo Insularum Philippinarum
episcopatu nomine Nostro Nostraque auctoritate rite convoces eiusque
sollemnibus coetibus praesideas. Interea omnium bonorum Largitorem
instanti prece exoramus, ut mentes animosque eorum, qui in Manilen-
sem civitatem convenient, superna luce gratiaque moderetur, piaque
incepta ac studia ad felicem exitum perducat. Cuius quidem caelestis au-
xilii in auspicium inque peculiaria Nostrae caritatis pignus, Apostoli-
Acta Pii Pp. XII 93

eam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, Insularum Philippinarum


Praesulibus eorumque gregibus peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Decembris,
in festo Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virginis, anno MDCCCCIII,
Pontificatus Nostri quarto decimo.

PIUS P P . XII

III
AD BXCMUM P. D. GILLAM VINCENTIUM GREMIGNI, EPISCOPUM NOVARIENSEM,
OCTAVO VERTENTE SAECULO EX QUO PETRUS LOMBARDUS QUATTUOR SENTEN-
TIARUM LIBROS IN LUCEM EDIDIT.

PIUS P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Rem


memoratu dignam vos celebrat uros esse, cum ex tuis, tum ex istius mu-
nicipii moderatoris litteris, ad Nos humaniter datis, didicimus : octa-
vum circiter exactum saeculum, ex quo Petrus Lombardus « vir magnae
scientiae et super Parisienses doctores admirabilis » (Robertus de Monte,
Chronica, apud Mon. Germ. hist. ss, t. VI, p. 509/35) quattuor Senten-
tiarum Libros in lucem edidit. Is profecto vobis gloriae ac decori est, sive
in urbe ista, sive (( in territorio Novariensi » (Ricobaldus Ferrariensis,
Hist. Imperatorum, apud Script. Rer. Ita!., t. IX, p. 124) natus est ; nam
saeculo x i i , cum theologicae disciplinae ob singulares nonullorum opina-
tiones per vias transgrederentur, quae in gravia discrimina eas inducere
possent, ad severa ille studia Divinarum Litterarum — in quibus pecu-
liari luce praesertim refulgent Psalmorum ac Pauli Apostoli epistularum
commentationes — ad Sanctorum Patrum atque ad Ecclesiae doctrinae
se totum convertens, veritates divinitus traditas novo lumine collustra-
vit, easque diligenter elucubrando ad quamdam summam redegit, quae
sui ingenii monumentum exstat omnibus utilissimum. Ac non modo sa-
crarum disciplinarum splendore enituit, sed christianae etiam virtutis
luminibus, ita quidem ut, Episcopali dignitate auctus, ad illustrem Pa-
risiorum dioecesim moderandam destinatus fuerit. Peculiari autem mo-
do animi demissione christianaque humilitate — etsi in omnium aesti-
matione erat — praestabat ; quamobrem, cum tanti momenti tantaeque
gravitatis opus, hoc est Sententiarum Libros quattuor, inchoavit, hisce
verbis proaemiatus est, quae Dantes Aligherius in suo poèmate designat
94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

(Par., X, 106-108) : « Cupientes aliquid de penuria ac tenuitate nostra


cum paupercula in gazophylacium Domini mittere (Cf. L u c , XXI, 2;
M a r c , XII, 42-43), ardua scandere, opus ultra vires nostras agere prae-
sumpsimus... Delectat nos veritas pollicentis, sed terret immensitas la-
boris ; desiderium hortatur proiiciendi, sed dehortatur infirmitas defi-
ciendi, quam vincit zelus domus Dei » (Prolog. Lib. Sententiarum, sec
edit., ad Claras Aquas prope Florentiam, ex Typ. Coll. S. Bonav.).
Ac parce prudenterque philosophando, contra eos peculiari modo se
scribere fatetur, quos « elatiores ac gárrulos ratiocinatores » appellat ;
qui quidem « non rationi voluntatem subiciunt, nec doctrinae studium
impendunt, sed his, quae somniarunt, sapientiae verba coaptare nitun
tur, non veri, sed placiti rationem sectantes... ad fabulas convertentes
auditum » (Ibidem).
Haud miramur igitur si hoc opus, difficultatibus non paucis facile su-
peratis, quae a nonnullis, vixdum editum fuit, eidem obiciebantur, in
publicis Athenaeis magno cum laudis praeconio ii fere omnes interpre-
tati sunt, qui, ut Albertus Magnus, ut Bonaventura, ut Thomas Aqui-
nas, sacrae tradendae doctrinae fuere principes. Petrus enim Lombardus
multum profecto contulit, cum ad solida christianae veritatis propo-
nenda illustrandaque fundamenta, quibus eadem innitatur oportet, tum
ad illorum philosophorum sententiarum cursui, qui per pronum errorum
iter prülabantur, firma opponenda repagula.
Quapropter, dum hodie quoque id, quod christianae doctrinae, cul-
turae, humanitatisque veluti sacrum patrimonium est a maioribus tra-
ditum, a quibusdam vel oblitteratur, vel in omne genus insidias addu-
citur, dignum omnino est summeque opportunum has glorias non modo
mente repetere, sed publice etiam recolere in suaque luce collocare, ut
omnibus exemplo sint.
Initum igitur a vobis consilium summopere dilaudamus ; iisque om-
nibus, qui ad rem conferent, vel saecularibus hisce celebrationibus in-
tererunt, imprimisque tibi, Venerabilis Prater, istiusque municipii mo-
deratori, paternae benevolentiae Nostrae testem ac caelestium munerum
auspicem, Apostolicam Benedictionem libentissime in Domino imperti-
mus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die x v mensis Decembris, anno
MCMLH, Pontificatus Nostis quarto decimo.

PIUS P P . XII
Acta PU Pp. XII 95

IV
AD EMUM P. D. MAURITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CAR-
DINALEM FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUINQUE EPISCOPATUS
LUSTRA CELEBRATURUM.

PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Du-


plicem profecto faustitatem tuam fideles tibi commissi, clero quidem
suadente, in nobilissima sede Parisiensi summa gestiunt concelebrare
laetitia, et susceptam nuperrime Romanam purpuram, qua te exornare
voluimus, et quinque episcopatus lustra proxime peragenda. Utriusque
sane eventus celebratio tibi exstabit .iucundissima, quum praeclarum sit
documentum amoris et venerationis, quibus grex iste tibi suaviter devin-
citur. Semper enim, ubicumque pastorale officium exercuisti, primo in
dioecesi Trecensi, deinde in ecclesiis metropolitanis Senonensi et Bur-
digalensi, denique Parisiis, in urbe Gallorum capite, ingentes doctrinae
caritatisque tuae thesauros profundens, « animam pro ovibus » libera-
liter dedisti. Industriam ac sollertiam tuam inter cetera testantur novae
erectae aedes sacrae et paroeciales, innumerae consociationes conditae
ad Actionem catholicam ordinata et efficaci ratione explicandam, adsi-
duae curae ad populares mores per sacras missiones perficiendos. Stre-
nuus christianae pacis propugnator, quaestionum socialium percallens,
omni nisu studuisti, ut oeconomicae et morales condiciones tenuiorum
praesertim opificum allevarentur, ut, qui prole onusti inter infandas
belli ruinas tectum amiserant, larem familiarem recuperarent. Peculia-
rem autem sollicitudinem ad vocationes ecclesiasticas excolendas lucu-
lenter demonstrasti, quum inchoatum Seminarium clericorum Majus
Senonibus feliciter perfecisti, quumque Burdigalae Seminarium Majus
et Sancti Mauritii Seminarium serioribus fovendis vocationibus e solo
alacriter excitasti. Has quidem praecipuas laudes tuas suavi memoria
recolentes, tibi, Dilecte Fili Noster, de pastorali munere, inter graves
temporum acerbitates, tam diu actuoseque gesto vehementer gratularum,
uberioresque in dies fructus a Deo ominamur. Quo interea sollemnia pro-
xima salutariora christiano populo exsistant, tibi ultro facultatem con-
cedimus, ut, praefinita die, post Sacrum pontificali ritu peractum, ad-
stantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, ple-
nariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

iacrandam. Caelestis autem praesidii auxiliique conciliatrix ac prae-


nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio,
quam tibi, Dilecte Fili Noster, universoque clero fìdelibusque tuae vigi-
lantiae concreditis, amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Ianuarii, anno
MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quarto decimo.

PIUS P P . XII

NUNTIUS RADIOPHONICUS

EPISCOPIS ET CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB SOLLEMNIA CENTENARIA IN HONOREM


S. THOMAE APOSTOLI AC S. FRANCISCI XAVERII IN METROPOLITAE URBE ER-
NACULAMENSI COADUNATIS.*

From a heart filled with joy and deep fatherly interest We send
you Our greeting, beloved sons and daughters, as you convene in Erna-
kulam to celebrate the centenaries of the holy Apostle Thomas and
St. Francis Xavier, heroes both, who brought to India the glad gospel
of our Lord and Saviour Jesus Christ.
Malabar and all South India are present in impressive numbers, as
well as other sections of your country. Gathered around Our Legate and
your Bishops Our Venerable Brothers, in this solemn hour you lift up
your hearts and hands to the father of mercies and God of all conso-
1
lation to render thanks to Him for the priceless gift of faith which
you received through those God-sent missionaries.
Not without reason are you proud of the fact that the Lord assigned
to you that Apostle who was to place his finger in the wounds of the
sacred hands and his hand in the side of Jesus, so that he might bring
you the divine truth about God and the redemption and with it the
whole treasury of His immeasurable love and grace.
Nineteen hundred years have passed since the Apostle came to India
and in word and deed and utter self sacrifice bore witness to Christ
in your land. Mighty was the power of God working in him. During the
centuries that India was cut off from the West and despite many trying
vicissitudes, the Christian communities formed by the Apostle conserved
intact the legacy he left them, and as soon as the sea-passage—at the

* Die 31 Decembris mensis a. 1952.


1
II Cor., I, 3.
Acta Pii Pp. XII 97

close of the 15th. century— offered a link with their fellow Christians
of the West, their union with them was spontaneous.
This Apostolic lineage, beloved sons and daughters, is the proud pri-
vilege of many among you who glory in the name of St. Thomas Chri-
stians, and We are happy on this occasion to acknowledge and hear
witness to it. It is Our hope that their vigorous activity, fruitful in
so many good works, and their apostolic spirit, to which Catholic
India is indebted for so many ministers of Christ's Kingdom and con-
secrated virgins, may continue to characterize you and advance the
growth of religious life.
This month marks also the 400th year, since Francis Xavier closed
his life and apostolate alone on the island of Sancian. It was at the
very moment when he was preparing to push on to the imperial court
of China in the very heart of the East-Asiatic world. He was only 46
T
years old and his w ork in Asia had lasted only 10 years; but it covered
the vast region from India's West Coast across Indonesia to J a p a n ;
and here in this immense field Francis showed his true greatness. He
was great in his farflung plans of spiritual conquest; he was great in
his day by day activity; so great that you rightly call him your second
Apostle, and the highest authority of the Church has declared him to be
the patron of the whole East and then patron of all Missions, a saint, a
wonder-worker, reverenced not only by his fellow^ Catholics, but by
Hindus too and Moslems and Buddhists.
Yours was the good fortune to have had Francis Xavier sow the
seed of the gospel and foster its early growth over the years right in the
southern section of your country. From that planting, watered and
enriched by his prayers and sacrifices, sprang the work of the Missions,
namely the growth of the Catholic Church in India during the last
400 years.
We do not know if the Catholics of India ever commemorated their
two Apostles with such splendour and, what is more important, with
hearts so well prepared for the message of God and Jesus Christ as you
have done during these doys. But this We believe We can say, that no
such celebration ever took place at a moment of such consequence for
you and your country.
These recent years have seen India enter upon a new era of her
history. In laying the foundations of the nascent state she must count
on the cooperation of all the sound and competent elements among her
people, and she has a right to that cooperation. The powers of good and
«vii are contending in bitter conflict for the soul of Asia, and you know
7 - ACTA, vol. XX, n. 2. - 16-2-1953.
98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

what hangs on the outcome of that conflict. You realize too the important,
dominant and uncomplomising role to be played in this conflict and in
the upbuilding of the State by Religion, by the true Faith.
At such an hour We call on you: first, to close ranks and stand
together! There may be among you differences of rite and other outward
practices and maner of living; but you all profess the same faith, you
are all brothers and sisters in Jesus Christ, all children of the same
mother, His Church. Be you rich or poor, of high or low station—you
are all equally members of the great Catholic family and through grace
2
dwelling in your soul are already citizens of heaven. In this union
and concord is your strength.
If you should give assistance wherever there is need, this obligation
holds especially where there is question of those « who are of one family
3
with us in the faith », and it holds above all, when the Church herself
appeals to your help for those important undertakings without which „
she cannot accomplish her task of opening the way for the grace of the
true faith and the knowledge and love of Jesus Christ. In reminding
you of this, We are happy at the same time to praise the zeal with
which you have thus far fulfilled this obligation.
Let there be a holy rivalry among you in showing each other respect
4
and reverence, and in giving your Bishops that trusting obedience due
to those whom the Holy Spirit has appointed to watch over souls, know-
5
ing they will have an account to render.
Today when the powers of evil fight in serried ranks and the need for
concord among those who are on the side of God is more imperious^
We make bold to call on even the separated brethren: Let the division
6
cease; to you the house is open which the Lord in unmistakable words
built on the rock of Peter and his successors.
May the burning appeal, the high-priestly prayer of Jesus Christi
find whole-hearthed response from you a l l : « Holy Father, keep them
true to thy name whom Thou hast given to me that they may be one,,
7
as We are one ».
Secondly, it is hardly necessary for Us to remind you, that the Ca-
tholic Church demands of no one to give up one's native ways and
customs, forces no one to adopt foreign ways of living. The Church
2
Cfr. Philipp., I l l , 2 0 .
3
Gal., VI, 10.
• Cfr. Rom., XII, 1 0 .
• Cfr. Hebr., XIII, 1 7 .
• MATTH., XVI, 16-20.
' IOAN., XVII, 1 1 .
Acta Pii Pp. XII

belongs to the East as well as the West. She is bounden to no particular


culture, she is at home with all who respect the commands of God.
What is consonant with man's God given nature, is good and simply
human, the Church permits, furthers, ennobles and sanctifies. This
once made clear, beloved sons and daughters, it is for you to be cons-
cious of your duty to your country and people.
Be an army of prayers. Storm heaven with your supplications fortified
by your self-sacrifice until God pours out his mercy and grace on your
cherished land.
Be witness to Jesus Christ. Make it clear, that whatever may be
true and good in other religions, finds its deeper meaning and perfect
complement in Christ; while the Catholic faith reveals a knowledge of
divine truth and a power to save, to sanctify and to unite man with
God, which make it infinitely superior.
Uphold the word of truth by your example. So live, that your con-
duct will be a strong argument drawing men to the true faith in Jesus
Christ. That is the sublime apostolate to which you all are called.
Thus a powerful phalanx will be formed from your ranks against
the destructive elements of godlessnes. Against them you are in a posi-
tion to offer to your people and your government the social teaching of
the Church. It is based on social justice, on the duty of each to the
community, and of the community to each; its goal is peace in the
social order, a composing of conflicting interests, so that the humblest
in a nation may have at least what is sufficient; its strength is in its
uncompromising reverence for the honour and natural rights of every
human being.
The people of India should rejoice in the religious spirit rooted in
their soul. Through the powerful intercession of Mary, the Blessed
Virgin, and your fathers in the faith, the Apostle Thomas and St. Fran-
cis Xavier, and through your own courageous profession of the faith
in word and deed, may your people in their search for God come to
understand the meaning of the high-priestly prayer of our Lord; « Eter-
nal life is knowing Thee, the only true God, and Jesus Christ whom
8
thou hast sent».
As a pledge of eternal life and heaven's richest graces, with all the
affection of Our heart We impart to Our most worthy Legate, to your
Bishops and priests, to all who labour with you for the salvation of
souls, to your apostolic works, your families your youth and the entire
nation the Apostolic Benediction.

* IOAN., X V I I , 3.
100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM
SACERDOS LEONARDUS PEENEY EXCOMMUNICATUS DECLARATUR

Cum sacerdos Leonardus Feeney, Bostonii (Saint Benedict Center)


residens, qui propter graviter denegatam oboedientiam Auctoritati Ec-
clesiasticae a divinis iamdudum suspensus fuerat, non obstantibus ite-
ratis monitionibus et excommunicationis ipso facto incurrendae com-
minatione, non resipuerit, Emi ac Revmi Patres rebus fidei ac morum
tutandis praepositi, in Plenario Conventu Feriae IV, habito die 4 Fe-
bruarii 1953, eundem excommunicatum cum omnibus iuris effectibus
declaraverunt.
Feria autem V, die 12 Februarii 1953, Ssmus D. N. D. Pius Divina
Providentia Papa XII Emorum Patrum decretum adprobavit, confirma-
vit atque publici iuris fieri iussit.
Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die x i n Februarii a. MCMLIII.

Marius Cr o vini, Notarius

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 13 decembris Í962. — Titulari episcopali Ecclesiae Badiènsi prae-
fecit R. D. Rubén Isaza Restrepo, rectorem seminarii dioecesis Maniza-
Sensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Ignatii Lopez,
Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia.
Sacra Congregatio Consistorialis 101

die Ï8 decembris. — Cathedrali Ecclesiae Palmiranae, nuper erectae,


Exc. P. D. Iesum Antonium Castro et Becerra, hactenus Episcopum
Barranquillensem.
— Cathedrali Ecclesiae Pereiranae, nuper erectae, Exc. P. D. Bal-
thassar Alvarez Restrépo, hactenus Episcopum titularem Amyzonensem.
— Cathedrali Ecclesiae Armeniensi, nuper erectae, Exc. P. D. Iesum
Martínez Vargas, hactenus Episcopum titularem Aulonitanum.
die 22 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Messeniensi R. P.
Franciscum Rendeiro, O. P., quem constituit Coadiutorem cum iure suc-
cessionis Exc. P. D. Marcellini M. Franco, Episcopi Pharaonensis.
die 27 decembris. — Cathedrali Ecclesiae Portalegrensi R. P. Augu-
stinum De Moura, Superiorem provincialem Lusitanum Congregationis
Spiritus Sancti.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zaparenae R. D. Ernestum Corripio et
Ahumada, cancellarium curiae dioecesanae Tamaulipanae, quem depu-
tavit Auxiliarem Exc. P. D. Seraphini Mariae Armora et González,
Episcopi Tamaulipani.

EPISTULA

CIRCA IL PRESTITO DEL MATERIALE CONSERVATO NEGLI ARCHIVI ECCLESIASTICI


IN ITALIA.

Roma, SO Dicembre
Eccellenza Reverendissima,
Non può mettersi in dubbio che i documenti, i manoscritti e le altre
scritture d'interesse storico, conservati presso gli archivi e le biblio-
teche degli Enti ecclesiastici e religiosi, siano compresi tra gli oggetti
di storia ed arte sacra, di cui alla Circolare di questa Sacra Congrega-
zione del 24 Maggio 1939 (Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXI, pag. 266),
e quindi sottoposti alle disposizioni della medesima Circolare.
Riguardo, poi, ai prestiti di detti documenti, manoscritti e scritture,
richiesti per scopo di studio da Enti o persone residenti in Roma, questa
stessa Sacra Congregazione dispone che gli stessi documenti, manoscritti
e scritture siano inviati in deposito temporaneo presso l'Archivio Segreto
Vaticano, che offre tutte le possibili garanzie per una buona conserva-
102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zione e per la debita sorveglianza durante Io studio, oltre la possibilità


di fare eseguire fotografie con vari sistemi.
Invece per le richieste di prestito a scopo di studio da parte di Enti
0 di persone residenti fuori di Roma, questa Sacra Congregazione si ri-
serva di esaminare le singole richieste, affinchè sia salvo il principio che
1 documenti, i manoscritti e le scritture siano depositate nell'archivio o
nella biblioteca di Enti ecclesiastici o religiosi. Nel caso, poi, che nella
sede richiesta nessun archivio o biblioteca ecclesiastica o religiosa fosse
in condizione di assicurare il servizio per lo studio, questa Sacra Con-
gregazione considererà la convenienza del deposito presso una pubblica
biblioteca, che dia le necessarie garanzie.
Al riguardo giova pure ricordare che sono tuttora in vigore le proi-
bizioni di estrarre libri, volute da fondatori o da donatori e stabilite dalla
Santa Sede per molte biblioteche sotto pena di particolari sanzioni eccle-
siastiche.
Voglia, pertanto, l'Eccellenza Vostra Reverendissima richiamare l'at-
tenzione anche dei parroci, rettori di chiese e preposti agli altri Enti
ecclesiastici e religiosi sopra le presenti disposizioni, nonché sopra le
precedenti di cui alla accennata Circolare di questa Sacra Congregazione
del 24 Maggio 1939, invitandoli a curarne la regolare osservanza.
In tale intesa con particolare ossequio mi professo

dell'Eccellenza Vostra Revma


affmo come fratello
Q$ G. Card. BRUNO, Prefetto
•-L. £B S.
F. Roberti, Segretario
Sacra Romana Rota 103

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

DIVIOKEN.
NULLITATIS MATRIMONII (DE CHAUVIGNY - DE SEROUX)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Iacobinae de


Seroux, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per-
se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R.
Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria), die 15 Aprilis 1953 hora me-
ridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscri-
bendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedictae Dominae Jacobinae de Seroux,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*
A. Wynen, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 21 Ianuarii 1953.


E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Jacqueline de Se-


roux défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 15 avril 1953, à midi,
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour
de la décision de la cause devant la Rote.
Vonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence de la dite Jacqueline de Seroux, devront, dans
la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA OFFICIORUM

PONTIFICIA COMMISSIO
AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI OBIENTALIS

RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA

I
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( CREBRAE ALLATAE SUNT )) ( X X I I
MÈNSE FEBRUARIO, ANNO MDCCCCXXXXIX). DE DISCIPLINA SACRAMENTI MA-
TRIMONII.

CANONIS 85 INTERPRETATIO AUTHENTICA

D. I. - Utrum sacerdos, latini ritus, legitime assistens nuptiis inter


partem catholicam orientalis ritus et partem acatholicam, sive baptizatam
sive non baptizatam, servare debeat praescriptum canonis 1102 § 2 C.I.C.,
an praescriptum can. 85 Litterarum Apostolicarum « Crebrae allatae
sunt ».
R. Affirmative ad primam partem ; negative ad alteram.
D. I I . - Utrum sacerdos, orientalis ritus, legitime assistens nuptiis
inter partem catholicam latini ritus et partem acatholicam, sive bapti-
zatam sive non baptizatam, servare debeat praescriptum canonis 1102 § 2
C.I.C., an praescriptum canonis 85 Litterarum Apostolicarum « Crebrae
allatae sunt ».
R. Negative ad primam partem ; affirmative ad alteram.

II
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( POSTQUAM APOSTOLICIS LIT-
TERIS )) ( I X MENSE FEBRUARIO, ANNO M C M L I l ) . DE IUDICIIS.

CANONIS 72 § 1 n. 6 INTERPRETATIO AUTHENTICA

D. I. - Utrum tribunal appellationis de quo in can. 72 § 1 n. 6 « a Pa-


triarchis partium diversi ritus in causa » designandum, constituendum
sit a Patriarchis partium in causa datis decretis pro singulis appella-
tionis causis, an unico decreto pro omnibus.
R. Negative ad primam partem; affirmative ad alteram.
Pontificia, Commissio ad redigendum Codicem Iuris Canonici Orientalis 105-

D. I I . - An verba can. 72 § 1 n. 6 « a Patriarchis partium diversi


ritus in causa » intelligenda sint de omnibus Patriarchis fidelium quorum
Hierarchae, ad normam can. 39 § 1, convenerunt de unico tribunali
constituendo.
R. Affirmative.

CANONIS 151 § 1 INTERPRETATIO AUTHENTICA

D. I. - An verba can. 151 § 1 « in quolibet suae eparchiae loco » ita


intelligenda sint ut Episcopus possit, per se vel per alium, intra fines
sui territorii, valide et licite actum potestatis iudicialis ponere etiam
in locis quae sunt exclusivae iurisdictionis alius ritus, dummodo adsit
expressus consensus Hierarchae praedictorum locorum.
R. Afiirmative.
D. I I . - Utrum interpretatio data in responsione ad I sit declarativa
an extensiva.
R. Negative ad primam partem ; afiirmative ad secundam.
Datum Romae, die 8 m. Ianuarii a. 1953.

De speciali mandato Sanctissimi


M. Card. MASSIMI,, Praeses
L. g* s. •
A. Coussa, Basilian. Aleppen., a Secretis
106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 2 gennaio 1953, la Santità


di Nostro Signore si è benignamente degnata di destinare gli Ill.mi e Rev.mi
Monsignori Pietro Pavani, Giacomo Testa, Umberto Mozzoni, Mario Cagna,
Giulio Barbetta e Carlo Emanuele Toraldo a portare, in qualità di Ablegati
Apostolici, la Berretta Cardinalizia rispettivamente alle LL. EE. RR. i Mon-
signori Gaetano Cicognani, Nunzio Apostolico in Spagna, Angelo Giuseppe
Roncalli, Nunzio Apostolico in Francia, Pietro Ciriaci, Nunzio Apostolico
in Portogallo, Francesco Borgongini Duca, Nunzio Apostolico in Italia, Be-
niamino de Arriba y Castro, Arcivescovo di Tarragona, e Fernando Quiroga
y Palacios, Arcivescovo di Santiago di Compost ella.

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato in data 2 gennaio 1953,


la medesima Santità Sua si è degnata di destinare le Guardie Nobili Ponti-
ficie Luigi dei Marchesi Castiglioni, Luigi dei Marchesi Serlupi d'Ongran,
Nob. Filippo Antonucci Lucidi, Conte Lamberto Cantuti Castelvetri, Mar-
chese Silvio Ghini e Conte Edoardo Colacicchi Alessandri, a recare, rispetti-
vamente, alle LL. EE. RR. i Monsignori Gaetano Cicognani, Nunzio Apostolico
in Spagna, Angelo Giuseppe Roncalli, Nunzio Apostolico in Francia, Pietro
Ciriaci, Nunzio Apostolico in Portogallo, Francesco Borgongini Duca, Nunzio
Apostolico in Italia, Beniamino de Arriba y Castro, Arcivescovo di Tarragona,
e Fernando Quiroga y Palacios, Arcivescovo di Santiago di Compostella, l'an-
nunzio della loro elevazione alla Sacra Porpora e a porger loro lo zucchetto
Cardinalizio.

Inoltre con Biglietti della Segreteria di Stato in data 15 gennaio 1953, la


Santità di Nostro Signore si è benignamente degnata di assegnare :
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Celso Costantini
le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, del Concilio, de Propaganda
Fide e dei Riti ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Augusto Alvaro
da Silva le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, dei Reli-
giosi e della Rev. Fabbrica di San Pietro ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Valerio Valeri le
Sacre Congregazioni Concistoriale, per la Chiesa Orientale, per la Disciplina
dei Sacramenti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari;
Diarium Romanae Curiae 107

all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Francesco Borgon-


gini Duca le Sacre Congregazioni del Sant'Offizio, per la Disciplina dei Sa
cramenti, de Propaganda Fide e degli Affari Ecclesiastici Straordinari;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Maurizio Feltin le
Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e dei Riti;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Marcello Mimmi le
Sacre Congregazioni del Concilio, dei Religiosi e dei Seminari e delle Uni-
versità degli Studi ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Carlo Maria de la
Torre le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Seminari e delle Università
degli Studi e della Rev. Fabbrica di San Pietro;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giorgio Francesco
Saverio Maria Grente le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e dei Se-
minari e delle Università degli Studi ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giuseppe Siri le
Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, del Concilio e dei Se-
minari e delle Università degli Studi;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giovanni D'Alton
le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, del Concilio e Ce-
remoniale ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giacomo Francesco
Me Intyre le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e Ce-
remoniale ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giacomo Lercaro
le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Religiosi e dei Seminari e delle Uni-
versità degli Studi ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Paolo Emilio Léger
le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, dei Riti e della
Rev. Fabbrica di San Pietro;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Crisanto Luque le
Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e Ceremoniale;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Valeriano Gracias
le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, per la Disciplina dei Sacra-
menti e de Propaganda Fide;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giuseppe Wendel
le Sacre Congregazioni Concistoriale, dei Religiosi e dei Riti;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Alfredo Ottaviani
le Sacre Congregazioni del Sant'Offizio, de Propaganda Fide e degli Affari
Ecclesiastici Straordinari e il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.
108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NOMINE

Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si


è degnato di nominare:
21 maggio 1919 L'Emo e Revmo Signor Card. Micara Clemente, Protet-
tore delle Suore Francescane del Santissimo Sa-
cramento del Secondo Ordine di Ktodzko (Po-
lonia).
13 agosto 1952. L'Emo e Revmo Signor Card. Pizzardo Giuseppe, Protet-
tore delle Figlie dello Spirito Santo (S. Luigi
di Potosi).
14 ottobre » L'Emo e Revino Signor Card. Pizzardo Giuseppe, Protet-
tore delle Figlie della Carità (Vienna).
27 novembre » S. E. Revma Monsig. Damiano Celestino Giuseppe, Arci-
vescovo tit. di Nicopoli di Epiro, Delegato Apo-
stolico nell'Africa Meridionale.
3 dicembre » S. E. Revma Monsig. Lucas Martino, Arcivescovo tit. di
Aduli, Intemunzio Apostolico in india.
9 gennaio 1953. Il Signor Avv. Torre Giovanni, Avvocato Concistoriale.
15 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Ottaviani Alfredo, Pro Se-
gretario della S. S. Congregazione del Sant'Of-
fizio.
» » » S. E. Revma Monsig. Bernardini Filippo, Arcivescovo tit.
di Antiochia di Pisidia, Segretario della S. Con-
gregazione de Propaganda Fide.
Il Revmo P. Cöussa Acacio, Assessore della S. Congrega-
zione per la Chiesa Orientale.
17 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Valeri Valerio, Prefetto
della S. Congregazione dei Religiosi.
26 » » S. E. Revma Monsig. Fietta Giuseppe, Arcivescovo tit. di
Sardica, Nunzio Apostolico in Italia.
7 febbraio » S. E. Revma Monsig. Zanin Mario, Arcivescovo tit. di
Traianopoli di Rodope, Nunzio Apostolico in
Argentina.

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare :
2 febbraio 1953. S. E. Revma Monsig. Filippo Bernardini, Segretario della
Sacra Congregazione de Propaganda Fide, Pre-
sidente del Consiglio Superiore Generale della
Pont. Opera della Propagazione della Fede.
Diarium Romanae Curiae 109

2 febbraio 1953. S. E. Reyñía Monsig. Filippo Bernardini, Segretario della


Sacra Congregazione de Propaganda Fide, Pre-
sidente del Consiglio Superiore Generale della
Pont. Opera di san Pietro Apostolo per il Clero
Indigeno.
7 » . » L'Emo e Revmo Signor Card. Alfredo Ottaviani, Membro
della ¡Sacra Congregazione Concistoriale.

Vescovi Assistenti al Soglio Pontificio:


14 novembre 1952. S. E. Revma Monsig. Battistelli Stanislao, Vescovo di Te-
ramo e Atri.
17 » » S. E. Revma Monsig. Ugliengo Umberto, Vescovo di Susa.

Protonotari Apostolici ad instar participantium di Sua Santità:


14 luglio 1947. Monsig. Germain Ottavio, della diocesi di Bayeux.
6 giugno 1951. Monsig. Hendrickx Francesco, della diocesi di 's-Herto-
genbosch.
18 gennaio 1952. Monsig. Gibney Uberto, della diocesi di Southwark.
1 febbraio Monsig. Hägen Augusto, della diocesi di Rottemburgo.
10 marzo » Monsig. Weinbacher Giacomo, dell'arcidiocesi di Vienna.
aprile Monsig. Kastell Guglielmo, della diocesi di Magonza.
r-i

26 maggio » Monsig. Wattel Giuseppe, dell'arcidiocesi di Cambrai.


» » » Monsig. Boehler Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.
29 » » Monsig. Dorran Erberto, della diocesi di Portsmouth.
30 luglio » Monsig. Sommariva Enrico (Roma).
29 ottobre » Monsig. Chimenton Costante, della diocesi di Treviso.
11 novembre » Monsig. De Biasi Giuseppe, della diocesi di Vittorio
Veneto.
14 » Monsig. Fink Leone G., dell'arcidiocesi di Filadelfia.
» » » Monsig. Fitzpatrick Fenton J., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Me Nally Tommaso F., della medesima arcidiocesi.
18 » » Monsig. Voccà Paolo, dell'arcidiocesi di Salerno.
21 » » Monsig. Jaccarino Giuseppe, dell'arcidiocesi di [Sorrento.
4 dicembre Monsig, Di Capua Francesco Paolo, della diocesi di Ca-
stellammare di Stabia.
12 gennaio 1953- Monsig. Maurault Oliviero, dell'arcidiocesi di Montréal.
14 » » Monsig. Gouet Giuliano, della diocesi di Le Mans.
» Monsig. Lepron Leone, della medesima diocesi.
» Monsig. Piçhard Luigi, delF arcidiocesi di Parigi.

Prelati Domestici di Sua Santità:


27 gennaio 1946.: Monsig. Trezzini Celestino, dell'amministrazione aposto-
lica di Lugano. *
10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

24 agosto 1946. Mönsig. Laverseyn Maurizio, della diocesi di Lilla.


2 gennaio 1952. Monsig. Meyer Enrico, dell'arcidiocesi di Bamberga.
» » » Monsig. Rauh Enrico, della medesima arcidiocesi.
9 » » Monsig. Chaudre Alberto,della diocesi di Aquisgrana.
12 » » Monsig. Jouassard Giorgio, dell'arcidiocesi di Lione.
18 » » Monsig. Goftoel Maurizio, dell'arcidiocesi di Malines.
23 » » Monsig. Romain Giorgio, della diocesi di Meaux.
2 febbraio » Monsig. Fleischmann Francesco Saverio, della diocesi di
Ratisbona.
» » » Monsig. Guenthner Francesco Serafico, della medesima
diocesi.
» » » Monsig. Hoermann Giovanni Battista, della medesima
diocesi.
5 » » Monsig. Wall Bernardo, della diocesi di Southwark.
10 » » Monsig. Scheller Carlo, della diocesi di Fulda.
21 » » Monsig. Guardini Romano della diocesi di Magonza.
22 » » Monsig. Kramer Giuseppe, della diocesi di Limburgo.
3 marzo » Monsig. Yanka Carlo Vittorio, della diocesi di Orléans.
5 » » Monsig. Geith Engelberto, della diocesi di Ratisbona.
26 » » Monsig. Pourchet Maurizio, dell'arcidiocesi di Besanzone.
» » » Monsig. Riduet Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
1 aprile » Monsig. Seeland Ermanno, della diocesi di Hildesheim.
6 maggio » Monsig. Fischi Giovanni, della diocesi di [Secovia.
12 » » Monsig. Hold Carlo, della diocesi di Sant'Ippolito.
» » » Monsig. Triebl Giovanni, della medesima diocesi.
26 » » Monsig. Laguier Luigi, dell'arcidiocesi di Cambrai.
» » » Monsig. Chauvin Paolo, della diocesi di La Rochelle.
» » » Monsig. Ducoux Francesco, della medesima diocesi.
19 giugno » Monsig. Eckert Luigi, dell'arcidiocesi di Friburgo in Bri-
sgovia.
26 » » Monsig. Morgante Marcello, dell'arcidiocesi di Ravenna.
10 luglio » Monsig. Kainz Eugenio, della diocesi di Wuerzburg.
» » » Monsig. Schaefer Antonio, della medesima diocesi.
30 » » Monsig. Smith Giorgio D., dell'arcidiocesi di Westminster.
25 agosto » Monsig. Kuhn Giovanni E., dell'arcidiocesi di Cincinnati.
» » » Monsig. Elko Nicola T., dell'esarcato apostolico per i Ru-
teni di rito bizantino della Podocarpazia negli
Stati Uniti d'America.
29 » » Monsig. Cann Giacomo G., della diocesi di sant'Agostino.
» » » Monsig. Elslander Carlo L., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Mullins Giovanni, della medesima diocesi.
» » » Monsig. O'Looney Giovanni G., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Byrne Michele J., della diocesi di San Diego.
Diarium Romanae Curiae nr

Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità:


12 ottobre 1949. Monsig. Uchoa Ludolf o, della diocesi di Parnaiba.
17 marzo 1950. Monsig. Moreno de ÍSant'Ana Giuseppe dell'arcidiocesi di
San Luigi del Maragnano.
8 maggio Monsig. Cruz Arias, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Pires Chaves Federico, della medesima arcidiocesi.
8 luglio Monsig. Sarrion Giuseppe Maria, della diocesi di Assis.
Monsig. Silva Antonio Alfonso, dell'arcidiocesi di Paraiba.
Monsig. Bezerra Dantas Pietro Anisio, della medesima ar
cidiocesi.
20 luglio » Monsig. Gonçalves Giuseppe del Patrocinio, della diocesi
di Bragança.
5 settembre » Monsig. Coelho Raffaele, dell'arcidiocesi di Mariana.
27 febbraio 1951. Monsig. Obendorfer Andrea, della diocesi di Ratisbona.
6 giugno » Monsig. Calles Innocenzo, della diocesi di Barquisimeto.
24 » 1952. Monsig. Miller Giovanni Battista, della diocesi di Rottem-
burgo.
10 luglio » Monsig. Goebel Carlo, della diocesi di Wuerzburg.
» » » Monsig. Heckelmann Antonio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Heeger Giuseppe, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Medermeier Antonio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Stoermer Federico, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Wolpert Leone, della medesima diocesi.
21 » » Monsig. Janssen Nicola Giuseppe, dell'arcidiocesi di Co-
lonia.
30 » » Monsig. Sutton Edoardo S., dell'arcidiocesi di Westmin-
ster.
13 settembre » Monsig. Moleon Giovanni, dell'arcidiocesi di Santissima
Assunzione.
2 ottobre Monsig. Gauci Salvatore, dell'arcidiocesi di Malta.
» Monsig. Preca Giorgio, della medesima arcidiocesi.
7 Monsig. Celiai Fernando, dellal'arcidiocesi di Firenze.
17 Monsig. Dionisi Umberto (Roma).
29 Monsig. Morta Figuls Angelo, della diocesi di Solsona.
30 Monsig. Sutton Edoardo S., dell'arcidiocesi di Westmin-
5 novembre Monsig. Cavallo Angelo, dell'arcidiocesi di Bari.
» » Monsig. Mincuzzi Michele, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Nuzzi Iolando, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Saponaro Raffaele, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. lochino Cesare, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Cenesi Giovanni Battista dell'arcidiocesi di Bo-
logna.
112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

11 novembre 1952. Monsig. Druetti Enrico, della diocesi di Ginevra, Losanna


e Friburgo.
» » » Monsig. Sgambetterra Ferdinando, della diocesi di Mileto.
>> » » Monsig. Varriale Gennaro, della medesima diocesi.
15 » » Monsig. Del Pietro Luigi, dell'amministrazione aposto
lica di Lugano.
18 » » Monsig. Cataneo Alfredo, dell'arcidiocesi di Salerno.
» » » Monsig. Noschese Oreste, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Sarno Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Tafuri Vincenzo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Vicinanza Aniello, della medesima arcidiocesi.
31 » » Monsig. Formica Rosario, della diocesi di Oppido Ma-
mertina.
23 » » Monsig. Falciani Sante, della diocesi di Montalcino.
24 » » Monsig. Valente Marcellino, della diocesi di Chiavari.
» » » Monsig. Fanelli Francesco, della diocesi di San Severo.
» » » Monsig. Sessa Mario, della medesima diocesi.
6 dicembre » Monsig. Bani Guido, della diocesi di La Spezia.
» » » Monsig. Mazzi Fernando, della medesima diocesi.
» » » Monsig. De Lecce Antonio,della diocesi di Ugento.
15 » » Monsig. Talamo Vito, dell'arcidiocesi di Amaltì.

Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa dì Sua Santità:


19 dicembre 1952. U Sig. Foroni Lo Faro Anselmo, dell'arcidiocesi di Ge-
nova.
14 gennaio 1953. U Sig. Hood Aroldo, dell'arcidiocesi di Westminster.

Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità:


18 ottobre 1952. Monsig. Martínez Garcia Giovanni, della diocesi di Ori
huela.
6 dicembre » Monsig. Gabrielli Giuseppe, della diocesi di Sovana-Pi-
tigliano.

Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità:


12 marzo 1951. Il Sig. Pustet Federico, della diocesi di Ratisbona.
21 maggio 1952. Il Sig. Garcia de Olalla Nieto Emanuele, della diocesi di
Barcellona.
26 novembre » U Sig. Melchior-Bòiinet Cristiano, dell'arcidiocesi di Pa-
rigi.
22 dicembre » Il Sig. Giacomini Giuseppe Saverio (Roma).
A.n. et vol. XXXXV 24 Februarii 1953 (Ser. Ii, T. XX) - N. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA P I I PP. XII

LITTERAE DECRETALES

I
BEATAE AEMILIAE DE VIALAR SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Superna illa cunctis praesidiis bumanis longe anteponenda caritas,


cuius laus praecipua est penes Ecclesiam, mortalium animos ad Deum
transfert, pacem inter eos coagmentat plurimumque potest ad suble-
vandas omnis generis miserias. Ea est enim quae, ut ait Sanctus Augu-
stinus, « ad alios se inclinat, ad alios se erigit, aliis blanda, aliis severa,
nulli inimica, omnibus mater» (De catech. rud., XV; P. L., XL, 328).
In iis, qui hac virtute maxime praestiterunt, numerum quendam obti-
net Aemilia de Vialar, Sororum a Sancto Iosepho ab Apparinone auctor,
quam Sanctorum Caelitum ordinibus summa cum caerimonia hodie ascri-
psimus. Quae ut alios pro sua caritate locupletare^ immanes labores
animo firmissimo sustinuit et acerbos dolores toleranter est perpessa.
Non mediocrem gloriam consecutum est oppidum Gaillacum, in Gal-
lia Narbonensi intra Albiensis archidioecesis fines positum idemque
prisco colore ac specie venustum, quod eximia haec aerumnosorum admi-
nistra ibi die duodecimo mensis Septembris, anno millesimo septingen-
tésimo nonagésimo septimo, in vitam venit. Quae commendabatur genere
parentum, Augusti Antonii de Vialar et Antoniae Aemiliae de Portal,
nobilium baronum, ea claritudinem huiusmodi christianarum virtutum
splendore erat amplificatura. Ad piae enim matris disciplinam docilis
8 - ACTA, vol. XX, n.'3. - 24-2-1953.
114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

infantilia, cui ad sacrum fontem nomina Anna, Margarita, Adelaides,


Aemilia indita fuere, animum tenellum ad res divinas composuit. Sin-
gulari quoque Dei beneficio, sive domi sive in ludo litterario, quem. in
patrio oppido obiit, facilem se praebuit in omnes, atque cupiditates fran-
gere ac voluntariis castigationibus semetipsam discruciare maturius
quam pro aetate coepit. Anno vero millesimo octigentesimo septimo,
sacro chrismate delibuta fuit et corroborata ad christianae vitae certa-
mina ineunda.
Quo liberalius institueretur, Aemilia Lutetiam Parisiorum cum matre
concessit, quae tamen paulo post, alienissimo familiae suae tempore, mor-
tem ibi occubuit. In eius urbis Abbatia ad Nenius, quam vocant, adule-
scentula Canonissis Regularibus a Sancto Augustino, seu a Domina No-
stra nuncupatis, biennio usa magistris, animum divina sapientia aluit
et humana excoluit doctrina. Praeceptis igitur instructa salubribus, augu-
stissimo Christi Corpore, incredibili gaudio perfusa, primum refecta
est, qua ex caelesti dape magnum habuit fructum, quandoquidem postea
commemoravit tum se coepisse reapse Deum diligere.
A patre domum quasi in demortuae matris locum vocata, licet in
familiaribus gerendis negotiis, praesertim in educendo Maximino fratre
natu minore, operam insumeret, tamen simul tota fuit in pietatis carita-
tisque ofiiciis; quamobrem parens et morosa quaedam ancilla virgini,
iniurias omnes modice ferenti, saepe vehementius suscensebant. Aecre-
scente enim cum aetate sanctimonia, Aemilia ad unius Dei afflatum atque
numen se accommodare solebat et in supernas commentandas res incum-
bere assidue. Nullum praeter Christum amatorem admittens, nuptias a
patre sibi com paratas firmiter renuit paucisque diebus post caelesti
Sponso virginitatem voti religione consecravit. Exundantis vero fluminis
instar, eius studium animorum atque caritas in cives manaverunt : pueris,
in christianae fidei veritatum ignoratione versantibus, exstitit magistra
ingeniosa eosque, egestate pressos, in aptam domum, quam Gaillaci here-
ditate possidebat, tamquam mater sollicita recepit. Virgo paene inscia
piaculorum omni ope est annisa ut homines, qui in fiagifcia se misere
ingurgitassent, ad bonam reduceret mentem. Pauperes curiati consueve-
rant lectissimae puellae circumfundi, quod erant ei divitiae communes
cum ipsi, et, cuius pectus Dei inflammabatur amore, ea aegrotis levatio-
nem afferre numquam destitit.
Profecto non tantum damna christiano nomini tempore calamitoso
illata quo omnis Gallia terrore ac tumultu strepuerat, pro viribus studuit
sarcire, sed animum etiam appulit ad Evangelii lumen perferendum in
regiones longinquas, errorum tenebris offusas. Quapropter, annos nata
Acta Pii Pp. XII 115

duodeviginti, voti sponsione constituit Sanctum Franciscum Xaverium,


utpote divini verbi satorem clarissimum, praecipuis venerari obsequiis.
Postquam diuturnas Deo adhibuit preces ut sibi ostenderet quod vitae
genus tandem sibi esset deligendum, novam sacrarum virginum condere
sodalitatem caelesti instinctu destinavit. Cui consilio acerrime obstitit
pater, qui in filiam, blande rogantem ut sineret propositum se peragere,
ira elatus lagoenam quondam coniecit. Forti autem animo virgo domo
discessit, parente invito, persuasum sibi habens Patri qui est in caelis
imprimis esse obtemperandum ; atque nuntium remisit saeculo cuius iam
pridem respuerat blandimenta.
Cum amplissimam hereditatem, ab avo materno acceptam, adiisset,
Aemilia, cogitata perficiens, ad domum, haud procul a Sancti Petri aede
Gaillaci paratam, cum aliquot sociis se rettulit ut religiosae vitae insti-
tuta profiteretur ; eam piam sodalitatem ob singularem suam erga Dei-
parae Sponsum observantiam a Sancto Iosepho nuncupavit, adiecto no-
mine ab Apparinone, ut Incarnationis mysterium, huic « viro iusto » ab
Angelo significatum (cfr. MATTH., I, 19), recoleretur.
Quoniam, ut par fuit, novae societatis vivendi ratio ad normam erat
dirigenda, Aemilia statim quaedam praecepta velut primis lineis desi-
gnavit; nacta autem postea opportunitatem, ante altaris Sacramentum
genibus nisa certam Regulam perscripsit, qua sodalibus id praesertim
proposuit ut, vitam umbratilem ex virtutis lege agentes, sanctimoniam
per sequerentur, atque, actioni simul insistentes, potissimum apud gentes
idolorum cultui deditas, iuventutem informarent ad religionem et huma-
nitatem, morbo vexatis assiderent aliasve ob causas doloribus cruciatos
delenirent.
Quam a Sancto Iosepho societatem Franciscus de Gualy, Albiensis
Archiepiscopus, apud quem legifera mater magna erat caritate, aliique
Sacrorum Antistites probaverant, decimo anno a positis initiis, eam,
propter uberes quos iam messuerat laborum fructus, Sedes Apostolica de-
creto laudis, quod dicunt, ornavit et auxit.
Primae igitur sodales, quae meliorem virtutis disciplinam reperiebant
nullam quam contemplationem atque imitationem iuvenis moderatricis,
eadem cohortante ac praeclari exempli facem praeferente, per oppidum
Gaillacum discurrerunt ne ullius temporibus deessent. Sed non multo post
constitutam societatem alacris antistita impetu quodam divino in re-
gionem peregrinam lata est, quo religionis fines latius propagaret. Post-
quam enim Galli in suam dicionem redegerunt partem Africae quae ver-
git ad Septentrionem, cum tribus sociis, anno millesimo octingentesimo
tricesimo quinto, navi profecta est Icosium. Cum vero in eam urbem exi-
116 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale

tiabilis cholera morbus incidisset, qui contactu in dies ingruebat ac


vulgabatur in homines, Aemilia eiusque filiae nulli pepercerunt labori,
periculum etiam vitae non dubitanter adierunt ut aegrorum corporibus
mederentur animosque aut a vana superstitione ad christianam traduce-
rent veritatem aut a perditis moribus ad bonam frugem revocarent, deni-
que monentes componerent ad pium exitum. Patrimonium lau tum et
copiosum, quod ei obtigerat, nobilis Christi alumna prope confecit ut
Icosii congregationis suae coenobium exstrueret. In quo litterarum ludus
frequenti patebat iuventuti, et valetudine affecti, praesertim Mahometa-
nae religionis secta tores, suis morbis ac vulneribus remedium invenie-
b a t , singulare studium, quod sacrae virgines ipsis navabant, non per-
peram admirati. Hae, cum tam commode ab omnibus audirent, Hipponem
quoque, Cirtam, Tunetem advocatae sunt ut constituerent domicilia,
unde multum boni est in cives derivatum.
Cunctis suffragiis summa iam moderatrix creata, Aemilia pluries
Romam petiit ut sodalitatis negotia expediret, atque, apud Grego-
rium XVI, Decessorem Nostrum, propter meritorum copiam gratiosa, et
in Urbe domum condidit et multa, quae societatis conducerent rationibus,
impetravit.
Ad communem salutem sorores in Graeciam, insulam Cyprum, An-
gliam, Syriam, in Terram Salvatoris incolatu consecratam aliasque re-
giones Asiae atque etiam in Australiam dimisit, ita ut ante obitum qua-
draginta amplius domorum auctor sit effecta.
Pro gravi suo munere navigationi ac viae saepe se commisit, quibus
in peregrinationibus vix dici potest quot incommoda et molestias tolera-
verit. Transmittens quondam Mare Internum, quod ventis saeviebat, ali-
quot dies, haud secus ac gentium Apostolus, pro tempestate fluitavit.
Postquam autem, in maximo versans discrimine, voti sponsione statuit
se in insula Melita, quo fluctibus agebatur, condituram collegium puellis
instituendis, periculo defuncta est ac promissum solvit.
At multo acerbioribus iisque diuturnis Aemilia affiictata est doloribus ;
qua una mercede contingere solet ut immensa Sanctorum hominum ope-
ra prospere cedant et felicibus augescant incrementis. Sorores enim, qui-
bus praeerat, e domibus, summo cum labore et impendio in Algeriensi
regione constitutis, inique sunt deiectae ; propter perversam rerum ad-
ministrationem atque improbitatem eorum, in quibus, maximis occupa-
tionibus distenta, moderatrix collocaverat fiduciam, totius patrimonii
iacturam fecit, et cum ideo iudicium haberet, pluries in eo concidit ; non
defuerunt qui sequius de ea loquerentur falsumque crimen, quasi venena-
tum telum, in ipsam iacerent ; pervicaces quasdam et ofiirmatas sodales
Acta PU Pp. XII 117

e societate expeliere coacta est ; domum principem in patrio sitam oppido


Gaillaco amisit, quin etiam intra Albiensis archidioecesis fines iussa fuit
Sacramentis in tempus abstinere. Emicuerunt tum cum maxime invicta
eius firmitas animi atque summum divinae voluntati obsequium adeo ut,
quotiescumque in aerumnam incidisset, psalmum cui initium « Laudate
Dominum omnes gentes », vel hymnum Ambrosianum cantando, agere
Deo gratias soleret.
Cum igitur Gaillaci non amplius posset cum sodalibus commorari,
Tolosam demigravit ubi societatis sedem principem poneret, sed, quoniam
negotium eiusmodi ibi facile nequibat explicari, Massiliam pervenit. Qua
in urbe frequente atque negotiosa ex tot curis et sollicitudinibus tandem
conquievit, cum invenisset Sacrorum Antistitem qui ipsam comiter exci-
peret cuiusque obtecta praesidio, magno etiam cum civium fructu, aedes
ibi conderet praecipuas. Die denique septimo decimo mensis Octobris,
anno millesimo octingentesimo quinquagesimo quinto, Galliae Imperator
congregationem Sororum a Sancto Iosepho ab Apparitione in societatibus
lege civili constitutis ascripsit, cuius rei nuntio summa antistita fuit non
parum allevata.
Tantus vero animi vigor totque bene facta proficiscebantur a more,
quem sibi fecerat Aemilia, omnem vitam ad religionis pietatisque rationes
conformandi. Etiam cum erat in labore et itinere, Deum in animo eo -
gitabat, et a consuetudine Eidem supplicandi numquam recedebat. Ea
praeterea utebatur verecundia ut, quidquid praeclare a se actum esset,
non sibi sed uni caelesti Numini tribueret, ac modeste de se ipsa iugi-
ter existimaret. Instituta societatis, quae ab ea repetebatur, diligentis-
sime obiens, studebat vehementer paupertati, cuius dedit specimen exi-
mium cum, aliorum socordia et nequitia de fortunis omnibus deturbata
et redacta ad inopiam, tunc se diceret coepisse veram esse mulierem reli-
giosam. Castimoniam ipsa colens vigilanter, eius periculis filias prohi-
bebat, cuius rei gratia mare quondam traicere non dubitavit. Iis qui prae-
erant, magistris potissimum pietatis atque conscientiae suae iudicibus,
parebat animo submisso iisque inconsultis maioris ponderis negotia non
aggrediebatur.
Congregationem, quae plurium sodalium cooptatione augebatur, vi-
ginti quattuor annos ad mortem usque singulari cum prudentia rexit,
atque, in sacras virgines suae fidei commissas omnes curas sapienter
intendens, erexit iacentes, labantes confirmavit, cunctas ad virtutem in-
cendit.
Sibi constans atque obdurans, quamvis tot iactaretur procellis, pecu-
liaribus quoque muneribus supernis a teneris annis erat cumulata.
Ì18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarhim Officiale

Caritatis autem et religiosi animorum studii exempla, quae edidit


Aemilia, huiusmodi fuerunt ut cum admiratione in ea respicerent ae-
quales atque posteri. Hunc, quo exercebatur, divinum ignem nulla valuit
restinguere calamitas, nullus labor opprimere, nulla minuere iniuria.
Attamen egregiam eius virtutem Deus amplissimo praemio, quod
Ipsum diligentes manet, condecorare maturavit. Repentina enim vi eius
morbi est exstincta, quem admodum iuvenis ex caritate nacta fuerat,
cum magnum pondus tritici attolleret, in pauperes erogandum. Itaque
die vicesimo quarto mensis Augusti, anno millesimo octingentesimo quin-
quagesimo sexto, cunctis morientium praesidiis rite comparata ad Divini
Sponsi adventum, Massiliae e corporis vinculis ad Eum evolavit cui ca-
ritate, quae « numquam excidit » (I Cor., XIII, S), iungeretur in aevum.
Immaturae morti legiferae matris non solum tota Sororum a Sancto
Iosepho familia illacrimavit, sed etiam civitas tam praeclarae mulieris
desiderio est mota. Funere in templo Dominae Nostrae de Monte, quod
vocant, honeste celebrato, exanime corpus in Sancti Caroli sepulcreto
conditum fuit, unde quattuor post annos erutum ad Sancti Petri coeme-
terium est translatum. Anno demum millesimo nongentesimo quarto
decimo in sacra aede domus principis eiusdem sodalitatis exculto conte-
ctum sepulcro, pio honore etiam nunc ornatur.
Percrebrescente autem fama sanctitatis potissimum ob prodigia, quae
Deus, Aemilia de Vialar deprecante, patrare ferebatur, causa de ea in
Beatorum Caelitum fastos referenda agi coepta est. Processibus igitur
ordinaria auctoritate perfectis, Pius XI, Decessor Noster, die decimo
nono mensis Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo quinto, com-
missionem introductionis causae, apud Sacram Rituum Congregationem
instituendae, sua signavit manu. Cum deinde exerceretur quaestio de
virtutibus sive theologalibus sive cardinalibus Venerabilis Famulae Dei,
idem Decessor Noster, omnibus rite perpensis et disceptatis, die undevi-
cesimo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo quinto et tricesimo,
eas more heroum Ecclesiae cultas esse sollemniter edixit.
Quibus absolutis, tractari coeptum est de miraculis, quae Venerabilis
huius Virginis invocato nomine, a Deo dicebantur effecta. Itaque, post
acres investigationes probationesque, Decessor Noster, quem diximus,
die undecimo mensis Decembris, anno millesimo nongentesimo duode-
quadragesimo, decrevit : Constare de instantánea perfectaque sanatione
tum lolandae Della Santa ad ostéomyélite acuta cervicalium vertebra-
rum cum affections meningea, cum adulescentulae Annae Elias a typha
extremae gravitatis.
In generali autem congregatione, die vicesimo quarto mensis Ianua-
Acta PU Pp. XII 119

rii, anno millesimo nongentesimo tricesimo nono, coram eodem Summo


Pontifice coacta, ut dubium excuteretur an Famulae Dei Beatorum
Caelitum honores tuto decerni possent, ille diem undevicesimum mensis
Februarii constituit quo mentem suam aperiret. Tanto vero Pastore non
post multum tempus morte intercepto, Nos, proxime in Petri Cathedra
eum subsecuti, die vicesimo sexto mensis Martii, eodem anno, pronuntia-
vimus : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Aemiliae de Vialar
Beatificationem.
Quae quidem sacra in Vaticana Basilica die duodevicesimo mensis
Iunii, anno millesimo nongentesimo tricesimo nono, splendido cum ritu,
ut moris est, et Christifidelium astante multitudine, sunt celebrata.
Cum vero, novensili Beata deprecante, alia a Deo dicerentur patrata
prodigia, instante Carolo Miccinelli, Societatis Iesu presbytero atque
causae Postulatore, haec causa die vicesimo sexto mensis Iunii, anno mil-
lesimo nongentesimo quadragesimo, resumpta fuit eo consilio ut inclita
Virgo provehi posset ad Sanctorum Caelitum honores. Institutis igitur
Apostolicis processibus, quos vocant, de miris sanationibus, eadem suffra-
gante, impetratis, duae ab actoribus sunt propositae quibus Aemiliae
de Vialar sanctitas comprobaretur.
Primum miraculum contigit Teresiae Moran, religiosae familiae, a
Beata conditae, sodali, quae diffusa sclerosi laborabat. Cum salutaris
ars irrita foret, aegrota eiusque sociae matris legiferae opem enixis pre-
cibus implorarunt. Quibus auditis, die decimo mensis Martii, anno mil-
lesimo nongentesimo quadragesimo sexto, Teresia puncto temporis ex
gravissimo morbo plane convaluit, quam curationem praeter naturae
ordinem evenisse medici periti aliique testes affirmaverunt.
Nec minus mirabili virtute restituta est valetudo Sorori Mariae Bren-
dan, pottiano morbo, quem vocant, affectae qui unam vertebram destru-
xerat duasque graviter corroserat. Cunctis remediis frustra adhibitis,
medici aegrotanti spem omnem salutis ademerunt, quapropter Beatae
Aemiliae praesens auxilium suppliciter est flagitatam. Nec in cassum
missae preces. Die enim vicesimo quarto mensis Octobris, anno millesimo
nongentesimo quadragesimo tertio, religiosa mulier ad certam sanitatem
momento fuit reducta, quemadmodum inter medicos ac testes constat,
De utraque curatione ex more in suetis Sacrae Rituum Congregatio-
nis comitiis ac postremo coram Nobis die tertio decimo mensis Martii,
hoc anno, disceptatum est ; quo in generali conventu, Dilecto Filio Nostro
Friderico Presbytero Cardinale Tedeschini, causae Ponente seu Relatore,
dubium proponente : An et de quibus miraculis constet in casu et ad
effectum de quo agitur, omnes, qui adfuerunt, cum Cardinales tum Prae-
120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lati Officiales Patresque Consultores sanationes propositas vera habenda


esse miracula affirmaverunt. Nos autem, pro rei magnitudine, mentem
aperire distulimus, ut ad tam gravem sententiam ferendam, Deo im-
pense supplicantes, supernum impetraremus adiumentum. Itaque, die
vicesimo septimo eiusdem mensis et anni, accitis Venerabili Fratre No-
stro Clemente S. R. E. Cardinale Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae
Rituum Congregationis Pro-Praefecto, Dilecto Filio Nostro Friderico
Cardinale Tedeschini, causae Relatore quem diximus, Venerabili Fratre
Alfonso Carinci, Archiepiscopo titulo Seleuciensi in Isauria atque eius-
dem Sacri Consilii Viro a Secretis, et dilecto filio Salvatore Natucci, Fi-
dei Promotore Generali, postquam sacris pie sumus operati, sollemniter
ediximus : Constare de instantánea perfectaque sanatione, Beata Aemilia
de Violar intercedente, cum Sororis Teresiae Moran, a diffusa sclerosi,
tum Sororis Mariae Brendan a tuberculari spondylite dorsuali.
Quae causa ut ad felicem exitum perveniret, unum dubium supererai
expendendum, an, duobus miraculis rite probatis, Sanctorum Caelitum
honores tuto decerni possent Beatae Aemiliae de Vialar. Quod dubium
in generali conventu, die tertio mensis Aprilis, hoc anno, coram Nobis
celebrato, a memorato Cardinale Relatore propositum est; cum vero
omnes, qui adfuerunt, Cardinales, Praelati Officiales, Patres Consulto-
res id annuissent, Nos ad certum dandum responsum aliquod temporis
spatium interiecimus, quo magnas Deo preces adhiberemus.
Die igitur primo mensis Maii, hoc ipso anno, advocatis, quos memo-
ravimus, Patribus Cardinalibus Clemente Micara et Friderico Tedeschi-
ni, atque ornatissimis viris Alfonso Carinci et Salvatore Natucci, post
Eucharisticum Sacrificium, hanc tulimus sententiam : Tuto procedi posse
ad Beatae Aemiliae de Vialar sollemnem Canonizationem.
Quibus peractis, tria ex instituto celebrata fuerunt Consistoria, quo-
rum primum, quod secretum dicunt, die duodetricesimo mensis Maii,
hoc anno, est coactum. Convocatis igitur apud Nos S. R. E. Cardinalibus,
Venerabilis Frater Noster Clemens Micara, Sacrae Rituum Congrega-
tionis Pro-Praefectus, sermonem habuit de vita et miraculis Beatorum
Confessorum Antonii Mariae Gianelli, Bobiensis Episcopi, auctoris So-
rorum Beatae Mariae Virginis ab Horto ; Francisci Xaverii Mariae Bian-
chi, sacerdotis e Congregatione Clericorum Regularium Sancti Pauli
Barnabita rum ; Ignatii a Laconi, laici professi Ordinis Fratrum Minorum
Capulatorum ; nec non Beatarum Virginum Aemiliae de Vialar, legiferae
matris Sororum a Sancto Iosepho ab Apparitione, et Mariae Dominicae
Mazzarello, alterius auctoris Instituti Mariae Auxiliatricis; et acta
recensuit quae in causis Beatificationis et Canonizationis eorundem
Acta Pii Pp. XII 121

Beatorum ac Beatarum Sacra Rituum Congregatio, post diligentem co-


gnitionem, admittenda duxerat et probanda. Postquam dicendi finem
fecit, Nos astantes Patres Purpuratos rogavimus sententiam, qui omnes
sibi in votis esse professi sunt ut Beati illi atque Beatae Sanctorum Cae-
litum honoribus decorarentur.
Subinde in eadem Sacri Palatii Apostolici aula Consistorium publi-
cum habitum fuit, in quo dilecti Filii Sacri Consistorii Advocati, ante
solium Nostrum stantes, pro causis Beatorum Confessorum atque Bea-
tarum Virginum, quos memoravimus, luculenter dixerunt. Causam vero
Beatae Aemiliae de Vialar Ioannes Baptista Ferrata ornate peroravit.
Quibus Consistorialis Aulae Advocatis dilectus Filius Antonius Bacci,
ab epistulis ad Viros Principes, Nostro nomine respondit Nos quoque
exoptare, ut Beati illi Caelites sanctitatis insignibus honestarentur, ve-
rumtamen, antiquum Sedis Apostolicae morem religiose servantes, non
antea Nos certam daturos sententiam quam in Consistorio semipublico,
quod appellatur, de hisce causis Patres Cardinales iterum, Patriarchas,
Archiepiscopos et Episcopos, quotquot Romam essent adfuturi, adhibue-
rimus in consilium. Ut autem Sacrorum Antistites de rebus omnibus ad
has causas spectantibus certiores fierent, praecepimus ut ad singulos
commentarii mitterentur de Beatorum Caelitum illorum vita, virtutibus,
miraculis et de iis quae in eorum causis acta essent. Astantes denique
hortati sumus ut supernum lumen, supplices preces ad Deum admoventes,
Nobis conciliarent.
Consistorium autem semipublicum die quarto mensis Iunii, hoc eodem
anno, advocavimus ; in quo, congregatos brevi sermone allocuti, rogavi-
mus ut quid de propositis causis sentirent, Nobis singillatim significa-
rent. E latis suffragiis cum animi gaudio cognovimus omnes tum Purpu-
ratos Patres tum Sacrorum Antistites Beatos illos Caelites dignos existi-
mare qui in Sanctorum coetu atque numero reponerentur. Dies igitur
praestituimus quibus ob sollemnem -eorundem Caelitum ascriptionem in
Sanctorum fastos sacra in Petriano Templo forent celebranda.
Ad tribuendus autem simul eiusmodi honores Beatis Virginibus Aemi^
Hae de Vialar et Mariae Dominicae Mazzarello diem diximus vicesimum
quartum mensis Iunii, eodem anno. De quibus rebus ut acta rite conscri-
berent astantibus Protonotariis Apostolicis mandatum est.
Cum tandem constitutus illuxisset dies, omnibus tum saecularis tum
regularis cleri ordinibus, Romanae Curiae Praesulibus et Oflicialibus,
pluribus Abbatibus, Episcopis, Archiepiscopis atque S. R. E. Cardinali-
bus sollemni pompa praeeuntibus et Sanctorum Litanias atque hymnum
Ave Maris Stella concinentibus, Nos Sancti Petri Basilicam, magnifice
122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

excultam, et ingenti multitudine hominum stipatam, quos inter multi


fideles e Gallia atque legiferae huius matris alumnae fuerunt, ingressi
sumus, et, brevi ante maximum altare effusa prece, ad Nostram Cathe-
dram perreximus.
Tunc, praestita Nobis, ut consuetudo fert, ab astantibus Cardinalibus
oboedientia, Venerabilis Frater Noster Clemens Micara, Sacrae Rituum
Congregationis Pro-Praefectus et huic duplici Canonizationi procurandae
praepositus, perorante dilecto Filio Aloisio Philippo Re, Consistorialis
Aulae Advocato, instanter, instantius, instantissime a Nobis flagitant
ut Beatis Aemiliae de Vialar et Mariae Dominicae Mazzarello Sanctorum
Caelitum honores decerneremus. Cui petenti Nos per dilectum Filium An-
tonium Bacci, virum ab epistulis ad Principes, quem diximus, Nos quoque
cupere respondimus Beatas illas Virgines Sanctorum asserere ordinibus.
Itaque, Divini Paracliti lumine una cum clero et fidelibus implorato, in
Cathedra sedentes, uti universae Christi Ecclesiae Magister, sollemniter
pronuntiavimus : Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad esoal-
tationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctori-
tate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli
ne Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implo-
rata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Eccle-
siae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in
Urbe exsistentium consilio, Beatam AEMILIAM DE VIALAR et Beatam
MARIAM DOMINICAM MAZZARELLO, Virgines, Sanctas esse decernimus et
definimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes ab Ecclesia
Universali illarum memoriam quolibet anno die earum natali, Aemiliae
nempe die vigesima quarta Augusti, et Mariae Dominicae die decima
quarta Maii, inter Sanctas Virgines non Martyres pia devotione recoli
debere. In nomine PaÇfetris et Fipfalii et Spiritus 83 Sancti. Amen.
Qua Canonizationis formula a Nobis prolata, postulationi annuentes
eiusdem Cardinalis Clementis Micara, per eundem Advocatum Consisto-
rialem Aloisium Philippum Re Nobis exhibitae, hasce Decretales sub
plumbo Litteras confici et expediri iussimus; astantibus vero Protono-
tariis Apostolicis ut de hac Canonizatione publicum perscriberent in-
strumentum manda vimus.
Gratias deinde Deo Omnipotenti ex animo egimus, hymnum Te Deum
laudamus cum conf ertissima multitudine canentes ac primum novensi-
lem Sanctarum patrocinium invocavimus earumque brevi homilia cele-
bravimus laudes, omnes adhortantes ut a fluxis huius saeculi bonis mentes
avocarent et ad lucem converterent, a Sanctis hisce Caelitibus refulgen-
tem, seu ad christianam virtutem ; hanc compescere animi motus, ad
Acta Pii Pp. XII 123

recte agendum compellere, lenire dolores, piamque alere industriam.


Denique, postquam Apostolicam Benedictionem et plenariam admissorum
indulgentiam astantibus impertivimus, ad altare accessimus, incruentum
Sacrificium oblaturi.
Itaque omnibus quae inspicienda erant perpensis, certa scientia ac
Nostrae Apostolicae potestatis plenitudine, omnia et singula quae supra
diximus iterum confirmamus, roboramus, statuimus, decernimus atque
universae Christi Ecclesiae denuntiamus.
Mandamus insuper ut harum Litterarum transumptis, vel excerptis,
etiam impressis, manu tamen Notarii Apostolici subscriptis eiusque si-
gillo munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem haberetur,
si exhibitae vel ostensae forent.
Nemini autem has Litteras definitionis, decreti, ascriptionis, man-
dati, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel eis obsistere liceat. Si
quis autem id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem
Omnipotentis Dei ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit
moturum.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo non-
gentesimo quinquagesimo primo, die vicesimo quarto mensis Iunii, Pon-
tificatus Nostri anno tertio decimo.

Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus.

Çfe Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Car-


dinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus.
£B Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA.
£B Ego IOSEPH Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO.
£g Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA.
Cß Ego ADEODATUS IOANNES Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardi-
nalis PIAZZA.
124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

£BEgo FRIDERICUS Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Da-


tarius.
Ego ALEXANDER titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis
VERDE.
Ego PETRUS titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis Fu-
MASONi BIONDI.
Ego DOMINICUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO.
Ego MAXIMUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI.
Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano, Protodiaconus Cardinalis
CANALI, Paenitentiarius Maior.
Ego IOANNES S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI.
Ego IOSEPH S. Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO.

Pro S. R. E. Cancellario
•B EUGENIUS Card. TISSERANT f& CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco Sß Plumbi

Reg. m Cane. Ap., Vol. LXXXII, n. 52.

H
BEATO ANTONIO MARIAE GIANELLI, CONFESSORI PONTIFICI, SANCTORUM HONORES
DECERNUNTUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Apostolorum successores episcopos meminisse oportet se iis tamquam


servos prodesse debere, quibus praesint, « sicut Filius hominis non venit
ministrari, sed ministrare et dare animam suam redemptionem pro
multis » (Matth. 20, 28). Si enim populo, quem Sanctus Spiritus ipsi re-
gendum tradiderit, episcopus et verbo et opere utilem esse numquam
cunctatus erit, tum demum dignus habebitur qui talem accipiat laudem
atque mercedem, qualem speculator ille qui « viderit gladium venientem
super terram, et cecinerit buccina, et annuntiaverit populo » (Ezech.
33, 23).
Neque umquam talibus Antistitibus, iisque innumerabilibus, caruit
sancta Dei Ecclesia, qui operibus declararunt quam perspectum habe-
Acta PU Pp. XII 125

rent non de se ipsis tantum, sed de universo suo populo sibi rationem
esse reddendam.
In quo lectissimo agmine summus caelestium et terrenarum rerum
Creator esse voluit Antonium Mariam Gianelli, Bobiensem Episcopum,
quem hodie Sanctorum Caelitum, in Christifidelium exemplum, honore
sollemniter decoravimus.
Antonius Maria Gianelli, in montano pago cui nomen Cereta, in
Ianuensi archidioecesi, humilibus agricolis, at pietate insignibus Iacobo
Antonio Gianelli et Maria Gianelli ortus, a prima pueritia eximiis pro
aetate virtutibus pulcherrime enituit. Suavi enim ac docili praeditus
indole, constanti sua oboedientia singularique morum innocentia quanta
futurus esset sanctitate iam tunc perspicue ostendit. Cuius mox rei ar-
gumentum fuit studiosa precandi assiduitas, quae virtutum omnium ma-
ter solet esse et comes perpetua, quemadmodum in eius parentibus fuerat,
et incredibilis, qua tenebatur, cupiditas christianas ediscendi veritates.
Cum autem, ubi primum ea aetate esse coepit qua litterarum
elementis imbui poterat, pio curioni, qui primordiorum ludum condi-
derat, sedula mater puerum instituendum commisisset, minime eum pi-
guit, bis in die unius horae iter suscipere ut scholam adiret, vespere
autem pensum in obscura casula scribere, deficiente nonnumquam lu-
cernae oleo : adeo laboriosas omnes paupertatis aerumnas ac molestias
Dei auxilio et forti animo vincere ac superare didicerat!
Neque tempus, quod ab audiendo magistro vacuum ipsi erat, in
puerilibus ferebat iocis et lusibus aut in desidiosa aequalium societate,
sed gnavus et alacer in studia et in preces incumbebat, assiduus adu-
lescentibus christianam doctrinam tradebat, et, praecipue postquam
grandiusculus factus est, parentum egestatem opera sua sublevabat
lignorum fascibus domum ferendis.
Sed vigilabat infinito suo amore Deus pro filiólo hoc suo eique sup-
peditabat adiumenta, quibus et plenius doctrinis erudiretur, et viam in-
grederetur superno consilio signatam. Cum enim anno millesimo octin-
gentesimo septimo Antonii parentes sub misero suo tecto divitem ma-
tronam paucos dies hospitem habuissent, haec puerum Ianuensis Se-
minarii curavit primum scholas frequentare, mox autem ut is in semi-
narium ipsum reciperetur impetravit. In quo tam singulari profectu
Antonius Maria praestitit, ut brevi tempore et germanis genuinisque
virtutibus et doctrina ornatissima discipulis omnibus esset exemplo.
Inter praecipuas autem animi et ingenii dotes, quibus sacri ephebei
alumnus efïulsit, efiicientissimum erat ad eloquendum acumen, quod
iam antea ita ostenderat, ut puer concionator vulgo diceretur ; adeoque
126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ut quondam in ipso metropolitano templo, per novendiales Beatae Vir-


ginis supplicationes, deficiente concionatore, sermones, Moderatorum
iussu, inter maximam populi et frequentiam et laetitiam, habuerit.
Tandem, studiorum curriculo facto, in festo augustissimae Trini-
tatis, die vicesimo quarto mensis Maii anno millesimo octingentesimo
decimo secundo, summo animi sui gaudio in Ianuensi Dominae No-
strae Carmelitidis templo sacerdotii munere donatus est. Hoc fuit sacri
eius initium itineris, quod, Deum plus quam homines, quam terrena
omnia, quam sui ipsius vitam diligens, inconcussa fide ardentique ca-
ritate percucurrit, factus animorum pater verus ac magister.
Fortis simul et comis, solida imbutus pietate disciplinaeque studio,
quae insana ferrent atque inveherent eius aetatis mores, in docendo et
agendo accuratissime fugiens, iam tunc illum se « ferreum Sanctum »
indicavit, quo nomine eius noti appella turi eum erant. Iam enim tunc tam
se ad suadendum habilem ostendit, tam efficacem in paenitentibus ex-
hortandis, tam denique ardentem in hominum animis ad sancta Dei
praecepta generosasque virtutes formandis tutissimoque ductu dirigen-
dis ut id singulare prorsus pro iuvenili eius aetate credi posset.
Quae excelsae decoraeque virtutes eum semper comitatae sunt, sive
cum animorum curationem in Ianuensi archidioecesi suscepit, sive cum
rhetoricae magisterium in Aquensi dioecesi primum, mox autem in
Ianuensi seminario ipsi commissum est, sive cum ibidem disciplinae
rector paulo post creatus est. Quo tamen munere, statim atque animad-
vertit iuvenum mores, nimis a Tridentini Concilii praeceptis alienos,
non licere sibi emendare, sponte abdicavit, ut indefatigabilem suam
sollicitudinem in sacras expeditiones et conciones, pro summo, quo te-
nebatur, animorum amore, totam impenderet.
Cum autem iam eius fama magis in dies augeretur, Ianuensis Ar-
chiepiscopus, cl. m. Aloisius Cardinalis Lambruschini, eum « pulcher-
rimum sui horti florem » Clavar um misit, ac S. Ioannis curiae praefe-
cit, ubi eum magnus populus splendidissimo excepit apparatu. Neque
spem res fefellit. Nam mox facta ostenderunt quot et quantos fructus
eius sedulitas esset latura. Etenim, brevi effecit ut vitia non pauca ra-
dicitus exstirparentur ; ut viri complures et mulieres ad sancta Dei sa-
cramenta crebrius accederent; ut extremum plerique fideles in preces
magis assidue incumberent. Ex quo factum est ut non raro videres ho-
mines, non tantum intra domesticos parietes, sed in deversoriis etiam
frequentes Deo fundere preces.
Attamen inter tot tantosque officii sui labores ad id in primis cogi-
tationes intendit, ut Deo ministros opportune compararet, id curae
Acta Pii Pp. XII 127

constanter habens, ut, cum messis esset multa, operarii non nimis es-
sent pauci. Cum autem sacerdotes, qui e Clavarensi seminario prodibant,
non sufficerent ad dioecesis amplitudinem, impense enisus est ut alte-
rum Clavari seminarium conderet. Quod cum, aptis hortationibus et
stipe collecta, tandem est consecutus, studiis regundis praefectus mira-
bili contendit industria ut alumni et virtutibus et doctrina, prout futu-
ros Dei addecet ministros, maxime excellèrent. Neque quidquam negle-
xit umquam quo sollicitum suum in sacrum illud ephebeum amorem
efficienter testaretur.
Interim autem, ut reliqui quoque cleri impigram curam ageret, domi
suae colloquia et disputationes cotidianas cum sacerdotibus instituebat
de sacris disciplinis, imprimis autem de divinis Libris ac de Theologia,
quam moralem vocant, quae haud satis accommode eo tempore in semi-
nario tradebatur.
Suas vero vires impares esse cum sentiret gravibus animorum iuvan-
dorum necessitatibus, quo magis impensiusque populi pietatem et chri-
stianae vitae exercitia foveret, Sodalitatem Missionalium a Sancto Al-
phonso Maria de Ligorio instituit qui Dei verbum uberius et latius,
sacris praesertim habitis expeditionibus, quas missiones vocant, propa-
garent; quos, maxima cum fidelium, praecipue ruricolarum, religiosa
utilitate, coniunctos usque habuit in sacerdotalibus obeundis muneribus
socios.
Item Sodalitatem condidit Puellarum Mariae Sanctissimae ab Horto,
quibus curae praecipuae esset adulescentulas, praesertim e minuto po-
pulo, ad pietatem educare, atque aegrotantibus, iis maxime qui egestate
premerentur, in valetudinariis adesse. Quae Sodalitas tam ei cordi sem-
per fuit, ut eam sua quoque pecunia saepius sustentaret, deque ea num-
quam curare destiterit, etiam postquam episcopus est renuntiatus.
Sed impensissimus Antonii Mariae erga gregem suum amor mirum in
modum anno millesimo octingentesimo tricesimo quinto emicuit.
Cum enim, exitiosa peste per finítimas terras cunctas pervadente,
Clavarensis populus saevi contagia morbi exhorrescens ad curionem
suum confugisset, hic, sponte cruciatibus susceptis, Deum supplici prece
exoravit ut percuter et pastorem dummodo grex servaretur. Atque dum
populus pastorem admiratur insontem multitudinis peccata expiantem,
ut divinum amorem suo rependeret, signum supernum datum est im-
munem eam civitatem a letali tabe futuram.
At talibus animi praedito ornamentis et fortitudine viro, Deo pro-
vidente, latior patebat excolendus ager.
Itaque factum est ut, duodecim annis post susceptam curiae Clava-
128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pensis administrationem, episcopus Bobiensis renuntiaretur, Carolo Al-


berto rege, contra quorundam votum, libentissime eum commendante.
Cuius nominationis nuntium stupore fletuque primum. Antonius Maria
accepit, seque indignum habens qui tantum onus sustineret, enixis pre-
cibus illud conatus est a se avertere, sed cognito divinae mentis consilio,
ad novam tandem sibi destinatam se contulit sedem, sibi declarans eum
non posse oboedientiam recusare qui constanter oboedientiam praedi-
cavisset.
Quam arduum esset commissum Antonio Mariae munus clare perspi-
ciet qui cum novensilis Episcopi ardenti pietate prolapsam eo tempore
in dioecesi Bobiensi sive cleri sive populi disciplinam contulerit. Istius-
modi propterea mores Dei famulus constanti prudentia et fortitudine,
benignitate et severitate, patientia et caritate emendandos studiose su-
scepit, a seminario, quod sodalitati Missionalium a se conditae mode-
randum commisit, ut aequum erat, exorsus.
Eapropter nihil, quod ad vitia funditus tollenda, ad pietatem colen-
dam, ad divinum cultum restaurandum, ad virtutes fovendas attineret,
per octo annos in dioecesi neglexit, sacris maxime expeditionibus et con-
tionibus et christianae doctrinae tradendae et paenitentium confessio-
nibus audiendis strenua data opera. In quibus assiduis sui muneris offi-
ciis indefessos habuit adiutores, cum sodales Congregationis Missiona-
lium tum etiam Puellas B. Virginis ab Horto, quos Bobium in hanc
rem advocaverat.
Sed cum in Dei vinea purganda et in bonis seminibus spargendis uno
Christi amore duceretur, ipsum Sodalitatis Missionalium moderatorem
alterum, sibi quidem amicissimum, missum facere non dubitavit, qui,
frustra ab Episcopo paterne monitus, perversis Gallicae seditionis doc-
trinis et Iansenismi erroribus deceptus esset.
Tam gravibus autem propter Dei gloriam susceptis laboribus ac vo-
luntariis cruciatibus, fieri non poterat quin debilis eius corporis vires
confringerentur. Re enim vera, anno millesimo octingentesimo quadra-
gesimo quarto exeunte, pientissimae suae matris obitus, mox vero in-
gravescens phthisis morbus eius valetudinem paulatim penitus labefa-
ctaverunt, ita ut ei Placentiam abeundum fuerit ad mitiore caelo fruen-
dum. Neque tamen quidquam de morbi sui gravitate umquam conquestus
est; immo vero illum patientissime tulit, id unum acriter dolens, quod
neque iam gregem suum regere neque pietatis officia colere posset.
Anno autem millesimo octingentesimo quadragesimo sexto, die se-
ptimo Iunii, in festo augustissimae Trinitatis, sancte e terrestri hoc
migravit exsilio. Atque defuncti corpus Bobium translatum, in S. Co-
Acta PU Pp. XII 129

lumbani templi crypta, quam muniflcentissima pietate instauraverat


conditum est, inter assiduos maerentium civium luctus et gemitus. Ex
quo tempore sanctitatis fama, quae iam viventem Gomitata erat, et aman-
tissimi Pastoris desiderium, quo christifidelium greges, quos curae ha-
buerat, tenebantur, effecerunt ut complures eum deprecatorem apud
Deum habere non désistèrent.
Magis autem magisque augescente fama propter complura quae Deus,
Antonio Maria deprecante, operatus esse dicebatur prodigia, causa de
ipso in Beatorum album referendo, anno millesimo octingentesimo octo-
gesimo nono agi coepta est, pluribus instantibus Episcopis, quos inter
memorare Iubet Ioannem Baptistam Porrati, in Bobiensi Sede ven. Gia-
nelli successorem, et Ioannem Baptistam Scalabrini, Placentinum Epi-
scopum. Peractis itaque in Bobiensi, Ianuensi et Clavarensi curiis, or-
dinariis de eius vitae sanctimonia processibus et a S. Rituum Congrega-
tione rite probatis. Leo XIII Decessor Noster die secundo mensis Iunii,
anno millesimo octingentesimo nonagésimo sexto, introductionis causae
commissionem sua manu signavit. Apostolicis deinde processibus perfe-
ctis, de theologalibus et cardinalibus Ven. Servi Dei virtutibus quaestio
disceptata est, quas virtutes Antonium Mariam Gianelli ad heroicum
habuisse gradum Benedictus XV, item Decessor Noster, die undecimo
mensis Aprilis, anno millesimo nongentesimo vicesimo, astantibus cl-
in. Cardinalibus Antonio Vico, S. Rituum Congregationis Praefecto, et
Caietano Bisleti, causae ponente seu Relatore, atque Alexandro Verde,
tunc eiusdem Congregationis a Secretis, ad cardinalatum postea evecto,
et b. m. Angelo Mariani, S. Fidei Promotore generali, sollemniter de-
claravit.
De duobus deinde miraculis, quae, ven. Antonio Maria deprecante,
a Deo ferebantur effecta, disceptatio ineunda erat. Processibus itaque
ordinariis rite absolutis, miracula illa investigata fuerunt in suetis eius-
dem S. Congregationis ante-praeparatorio et praeparatorio conventibus,
ac demum in generali coram Pio XI Decessore Nostro, qui die octavo
mensis Iunii anno millesimo nongentesimo vicesimo quarto, ad se arces-
sitis quos memoravimus Cardinalibus Vico et Bisleti, atque Alexandro
Verde et Angelo Mariani, sacris operatus, sollemniter edixit : Constare
de utroque proposito miraculo, de primo nempe : instantánea perfecta-
que sanatione Melaniae Oleose a tuberculosi pulmonari ad ultimum sta-
dium deducta; deque altero : instantánea perfectaque sanatione Eulogii
Palacios a gravi vulnere una cum acuta, diffusa et purulenta, quae sub-
secuta fuerat, peritonitide.
Paulo post, die octavo mensis Iulii eiusdem anni habita; est in con-
9 - ACTA. vol. X X , n. -- 2 1 - 2 - 1 9 5 ? . .
130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sueta Vaticani Palatii aula congregatio generalis coram eodem Deces-


sore Nostro Pio XI, in qua ab eodem Cardinale Bisleti dubio proposito :
An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto pro-
cedi posset ad sollemnem Yen. Servi Dei Antonii Mariae Gianelli Bea-
tificationem, omnes qui aderant uno velut ore affirmaverunt. Summus
vero Pontifex supremum iudicium prorogandum censuit ad diem vice
simum mensis Iulii. Quo die, postquam incruenta Hostia litaverat, de-
claravit : Tuto procedi posse ad sollemnem ven. Servi Dei Antonii Ma-
riae Gianelli beatificationem.
Quae quidem in Vaticana basilica, ingenti Christifidelium astante
multitudine, die undevicesimo mensis Aprilis, Anno Sacro millesimo
nongentesimo vicesimo quinto celebrata est.
Cum vero, novensili deprecante Beato, alia dicerentur deinceps a
Deo patrata miracula, de eo in Sanctorum canonem adnumerando paulo
post cogitatum est; et idem Summus Pontifex Pius XI die vicesimo
octavo mensis Iulii anno millesimo nongentesimo vicesimo sexto resum-
ptionis causae Commissionem sua manu signavit.
Duae itaque S. Rituum Congregationis examini propositae sunt sa-
nationes, Antonio Maria deprecante, mire a Deo patratae. Harum prima
fruita est Ravera Zattera, trimestris puella, quam Clavari, anno mille-
simo nongentesimo quadragesimo sexto, ob invaginationem ileo-colicam
cum occlusione, ut medici asseverarunt, chirurgicae sectioni, die primo
Iunii mensis illius anni subici necesse fuit. Cum vero intestinales tunicae
iam discissae et emortuae inventae essent, iam iam imminente vitae pe-
riculo, medicus vulnerarias a prosequenda ac perficienda sectione se ab-
stinere debuit. At biduo post, B. Antonii Mariae patrocinio implorato,
intestini coagmentatio improviso perfecta est, toxihaemia ceterisque
mortiferis adiunctis illico cessantibus.
Altera autem aeque mirabilis sanatio puerum, Aldum Simonelli re-
spicit. Hic, in Spediensi urbe, purpura haemorragica fuit affectus, atque
morbus adeo in peius versus est, ut die decimo septimo mensis Aprilis
anno millesimo nongentesimo quadragesimo nono ad praeagonicum sta-
tum infirmum adduxerit, uti postea nosocomii Spediensis medentes et
infirmorum ministrae testati sunt. Omnis ergo sanationis spes amissa
est. At vespere eiusdem diei, postquam aegrotantis corpori apposita fuit
B. Antonii Mariae Gianelli imago, atque enixis precibus ipsius Beati
patrocinium imploratimi est, infirmus omnino con valuit, morbi signa
evanuerunt, et puer exinde perfecta gavisus est valetudine.
In Clavarensi Curia apostolicae inquisitiones de priore miraculo, in
Spediensi de altero peractae sunt; quibus a S. Rituum Congregatione
Acta PU Pp. XII 131

rite probatis, duas illas sanationes Medicorum eiusdem Congregationis


Collegium, die decimo octavo mensis Iulii anno millesimo nongentesimo
quadragesimo nono et die vicesimo nono mensis Maii anno millesimo
nongentesimo quinquagesimo ultra evenisse naturae vires affirmaverunt.
De iisdem miraculis disceptatum est in duobus praeparatoriis comi-
tiis, die decimo mensis Ianuarii anno millesimo nongentesimo quinqua-
gesimo et die vicesimo tertio Ianuarii huius anni habitis, ac demum in
generali, die tertio Aprilis hoc ipso anno, in consueta Vaticani Palatii
aula coram Nobis coactis.
In quo generali comitio, dilectus Filius Noster Fridericus, tunc
presbyter Cardinalis Tedeschini, qui, uti Causae Ponens seu Relator ei.
m. Caietano Cardinali Bisleti successerat, dubium « An et de quibus mi-
raculis in casu et ad effectum de quo agitur » discutiendum proposuit ; et
omnes qui aderant Patres Cardinales, Praelati et Consultores suas pro-
tulerunt sententias.
Quibus auditis, Nos mentem Nostram aperire distulimus ad diem
primum subsequentis mensis Maii. Quo die, ad Nos arcessitis venera-
bilibus Fratribus Nostris Clemente Micara, S. Rituum Congregationis
Pro-Praefecto et Friderico Tedeschini Cardinalibus atque venerabili
Fratre Alphonso Carinci, qui interea Archiepiscopus Seleuciensis in
Isauria electus fuerat, ac Salvatore Natucci, Sacris operati ediximus :
« Constare de instantánea perfectaque sanatione cum Raverae Zattera
ab invaginatane ileo-colica, tum Aldi Simonelli a purpura haemorra-
gica primitiva ».
Quibus expletis, ut praeclara haec causa ad felicem perveniret exi-
tum, unum supererai dubium discutiendum, an, videlicet, duobus mi-
raculis ita probatis, B. Antonio Mariae Gianelli Sanctorum Caelitum
honores tuto decerni possent. Nos itaque, certiores facti S. Rituum Con-
gregationem omnia, quae sui sunt iuris, adamussim servavisse et cum
Patres Cardinales, tum Officiales Praelatos Patresque Consultores in
affirmativum suffragium concessisse, die undecimo mensis Maii hoc eo-
dem anno, adstantibus Cardinalibus Micara ac Tedeschini, atque S. Ri-
tuum Congregationis Viro a Secretis, una cum Fidei Promotore Gene-
rali, sollemniter decrevimus : « Tuto procedi posse ad sollemnem B. An-
tonii Mariae Gianelli canonizationem».
Quo edito decreto, Decessorum Nostrorum exemplis inhaerentes,
sueta Consistoria indiximus. Secretum die vicesimo octavo ipsius men-
sis Maii in consueta Palatii Apostolici Vaticani aula coactum fuit, et
in eo, postquam venerabilis Frater Noster Clemens Cardinalis Micara,
Episcopus Suburbicaria Veliternus, S. Rituum Congregationis Pro-
132 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Praefectus, impetrata a Nobis venia, sermonem habuit de vita et mira-


culis Beatorum Confessorum Antonii Mariae Gianelli, Episcopi Bo-
biensis, et Legiferi Patris Sororum a Beata Maria Virgine de Horto;
Prancisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis, e Congregatione Clerico-
rum Regularium S. Pauli; Ignatii a Laconi, laici professi ex Ordine
Fratrum Minorum Capulatorum; atque Beatarum Virginum Aemiliae
de Vialar, Legiferae Matris Instituti Sororum a Sancto Iosepho ab Ap-
paritione, et Mariae Dominicae Mazzarello, alterae Legiferae Matris
Instituti a Maria Auxiliatrice, recensuit acta quae in causa beatificatio-
nis et canonizationis eorundem Beatorum et Beatarum S. Rituum Con-
gregatio, praevio accurato examine, admittenda et probanda censuerat.
Qua relatione expleta, singuli qui aderant Patres Cardinales, a Nobis
rogati, suam aperuerunt sententiam.
Consistorio secreto absoluto, statim in eadem aula Consistorium pu-
blicum fuit, in quo dilecti Filii Consistoriales Advocati de eorum, quos
modo diximus, Beatorum ac Beatarum vita, virtutibus et miraculis bre-
viter singillatim retulerunt, a Nobis enixe postulantes ut Beatis illis
Sanctorum coronam quamprimum imponere dignaremur. Pro canoniza-
tione autem Beati Antonii Mariae Gianelli dilectus Filius Camillus Cor-
sanego, unus ex Advocatis illis, ornato sermone peroravit. Quibus Ad-
vocatis Nos per dilectum Filium Antonium Bacci, ab Epistolis ad Vi-
ros Principes, respondimus Nos quoque vehementer exoptare serenam
illorum Caelitum frontera fulgentioribus exornare gemmis eosdemque
pleniore in luce ponere ut quam plurimi ad eorum insistendum vestigiis
allicerentur ; attamen, moris a maioribus traditi custodes Nos ipsi reli-
giosissimi, graves non velle causas illas ante decernere quam in Consi-
storio semipublico, octo post dies celebrando, Purpuratorum Patrum
iterum eorumque omnium, quotquot in Urbem venturi essent, Patriar-
charum, Archiepiscoporum, Episcoporum suffragia exquisiverimus. Ut
autem Sacrorum Antistites de rebus omnibus ad causam ipsam perti-
nentibus certiores fierent, man da vimus ut, S. Rituum Congregationis
cura, eorum singulis commentaria mitterentur de Beatorum et Beata-
rum illarum vita, virtutibus et miraculis, deque eorum causis, simulque
astantes omnes hortati sumus ut, interim, effusis ad Deum precibus,
uberiora Sancti Spiritus lumina menti Nostrae impetrare vellent.
Die autem quarto mensis Iunii, hoc eodem anno, Consistorium semi-
publicum habitum est, in quo brevi prius oratione astantes allocuti,
ipsos rogavimus ut, re plene cognita, quid de propositis causis sentirent
singillatim patefacere vellent. Quorum suffragiis exceptis, valde laetati
sumus tum Patres Cardinales tum Sacrorum Antistites una mente* una
Acta Pii Pp. XII 133

voce et illos exoptare ac petere ut Beati illi Caelites quinque in Sancto-^


rum album referrentur.
Minime igitur cunctandum censentes, ad uniuscuiusque Beatorum
ac B.eatarum illarum canonizationem sollemni ritu in Vaticana Basilica
celebrandam diem diximus. Pro Beatis vero Antonio Maria Gianelli,
Francisco Xaverio Maria Bianchi atque Ignatio a Laconi diem statui-
mus vicesimum primum proximi mensis Octobris. Interea astantes ro-
gavimus ut supplicibus una Nobiscum Deo instarent precibus ut haec,
quae omnibus in votis erant, ad Dei gloriam et ad Ecclesiae ornamen-
tum utilitatemque quam plurimum conferrent; et, Consistorialis Aulae
Advocatis rogantibus, Protonotariis Apostolicis mandavimus ut de om-
nibus, quae in Consistorio illo acta erant, authenticum conficerent in-
strumentum.
Cum itaque praestitutus ille dies illuxit, omnes regularis et saecula-
ris Cleri Ordines, Romanae Curiae Praesules et Officiales, non pauci
Abbates, Episcopi, Archiepiscopi atque amplissimum Patrum Cardina-
lium Collegium in Petrianam Basilicam convenerunt, magnificentissime
exornatam, atque densissima fidelium multitudine iam stipatam, quos
inter plurimi cernebantur e regionibus in quibus Caelites illi ortum ha-
buerunt, ac frequentes Sodales tum ex Ordine Fratrum Minorum Capu-
latorum tum e Congregatione Clericorum Regularium S. Pauli, tum ex
Instituto Sororum a B. Virgine ab Horto.
Quibus omnibus pia supplicatione praeeuntibus ac Sanctorum Lita-
nias recitantibus et hymnum Ave Maris Stella praecinentibus, Nos ipsi
eandem Basilicam, universo clero et populo plaudente, ingressi sumus,
brevique prins ad altare maximum effusa prece, ad Nostram Cathedram
perreximus. Tunc, praestita Nobis, uti de more, ab astantibus Cardina-
libus oboedientia, venerabilis Frater Noster Clemens Cardinalis Micara,
S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus, trium illorum Beatorum Ca-
nonizationi procurandae praepositus, perorante dilecto Filio Camillo Cor-
sanego Advocato Consistoriali, instanter, instantius et instantissime
a Nobis postulavit ut Beatis, quos diximus, Sanctorum decerneremus
honorem.
Cui peroranti Advocato per dilectum, quem memoravimus, Filium
Antonium Bacci respondimus Nos iam in eo esse ut petitioni satisface-
remus ; sed antea Divini Paracliti lumen hymno Veni Creator esse im-
plorandum. Quo hymno expleto, Nos, e divi Petri Cathedra, uti uni-
versae Ecclesiae Magister, sollemniter pronuntiavimus : Ad honorem
Sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et
Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Chri-
134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sti, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura delibera-


tione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium
Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriar-
charum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe exsistentium consi-
lio; Beatos Confessores Antonium Mariam Gianelli, Franciscum Xave-
rium Mariam Bianchi et Ignatium a Laconi Sanctos esse decernimus ac
definimus et Sanctorum Catalogo adscribimus; statuentes illorum me-
moriam quolibet anno, die eorum natali, Antonii Mariae, nempe, die
septimo Iunii inter Sanctos Pontifices et Confessores, Francisci Xaverii
Mariae, die tricesimo primo Ianuarii, et Ignatii, die undecimo Maii,
inter Sanctos Confessores non Pontifices pia devotione recoli debere. In
nomine Pa £B tris et Fi £g Iii et Spiritus £g Sancti. Amen.
Qua Canonizationis formula a Nobis prolata, idem Cardinalis Mi-
cara, per eundem Advocatum Consistorialem petiit ut de uniuscuiusque
Sanctorum illorum Canonizatione Decretales sub plumbo Litteras expe-
diri et publica confici acta iuberemus. Quibus precibus annuentes has
Decretales Litteras de Sancto Antonio Maria fieri expedirique praece-
pimus atque astantibus Protonotariis Apostolicis mandavimus ut de re-
bus omnibus in Canonizatione hac gestis instrumentum legitima forma
exaratum construerent.
Debitas deinde omnipotenti Deo ex animo gratias egimus, hymnum
Te Deum laudamus cum cleri populique conf ertissima multitudine ca-
nentes, ac novensilium Sanctorum patrocinium primi invocavimus eo-
rumque laudes brevi homilia teximus. Qua homilia recitata, apostolicam
benedictionem et plenariam admissorum indulgentiam peramanter im-
perii vimus ; et, sollemni pontificali sacro ad aram maximam celebrato,
Canonizationis caeremoniis finem imposuimus.
Quo ritu expleto, Nostrarum esse partium ducimus christifideles
omnes monere et hortari ut ad lectissimum hunc virum, caput nunc ra-
dianti gloria redimitum, mentem advertant suam, inter terrestres hasce
varietates exemplum ab eo sumpturi atque praesidium. Sed ut in illum
intueantur praesertim cupimus sacrorum Antistites, quippe qui in eo
formam habeant et veluti legem ad quam gravissimum suum componant
officium. Item illum habeant, precamur, salutarem apud Deum patro-
num, ut dum eorum munera maiorem quam antehac ostendunt in prae-
sentia amplitudinem, ad eadem possint vigilantiam et actionem, robur
et prudentiam, eo auspice, enixius infundere.
Omnibus itaque, quae inspicienda erant, bene perpensis, certa scien-
tia ac Nostrae Apostolicae auctoritatis plenitudine, quae supra memora-
vimus, confirmamus, roboramus atque iterum statuimus, decernimus
Acta Pii Pp. XII 135

atque universae Christi Ecclesiae adnuntiamus, mandantes ut harum


Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen
alicuius apostolici tabellionis subscriptis et sigillo munitis, eadem pror-
sus tribuatur fides, quae iisdem hisce Nostris Litteris haberetur, si ex-
hibitae vel ostensae forent.
Nemini autem iis quae per has Litteras Nostras mandavimus, minime
obniti liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipo-
tentis Dei et Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum.
Datum Bomae, apud S. Petrum, die vicesimo primo mensis Octobris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontifica-
tus Nostri tertio decimo.

Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus.

££i Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Car-


dinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus.
£g Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA.
££i Ego IOSEPH Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO.
f$ Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA.
£g Ego ADEODATUS IOANNES Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardi-
nalis PIAZZA.
£8 Ego FRIDERICUS Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Da-
tarius.
Ego ALEXANDER titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis
VERDE.
Ego PETRUS titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis Fu-
MASONi BIONDI.
Ego DOMINICUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO.
136 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

Ego MAXIMUS titulo S . Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI.


Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano, Protodiaconus Cardinalis
CANALI, Paenitentiarius Maior.
Ego IOANNES S . Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI.
Ego IOSEPH S . Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO.

Pro S. R. E. Cancellario
*B EUGENIUS Card. TISSERANT © CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco B Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXII, n. 5//.

III
BEATO IGNATI0 A IACONI, CONFESSORI, SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Aeternus hominum Servator, Christus Iesus, qui hisce in terris igno-


tus atque obscurus apparens, totam paene vitam in silentio laboreque
exegit ac praecellens sanctitatis exemplar omnibus se praebuit, cruci
postremo passus est afñgi, ut iis, quibus vivens arcana e Patris sinu
concredidisset, robur et gratiam suam moriens largiretur; quos enim
enixe vocaverat ad angustam salutis viam ingrediendam et ad ipsam
suam crucem fortiter ferendam, eosdem auxilio suo se firmatorum in
perpetuum promiserat.
Qui propterea hoc asperum vitae institutum fideliter ceperit ac suave
iugum leveque onus Domini, « qui mitis est et humilis corde » (Matth.,
11, 29), susceperit, certe dignus erit qui eius vocem, post brevem huius
vitae cursum, laetissime audiat : « Euge, serve bone et fidelis, quia super
pauca fuisti fidelis, super multa te constituant : intra in gaudium Domini
tui » (Matth., 25, 21-23).
Cum vero difficillimum sit hoc aggredi opus ob pravas perturbationes,
quae hominum animos remorantur, ii ergo viri clarissimi praefulgent,
« in medio nationis pravae et perversae... sicut luminaria in mundo »
Acta, PU Pp. XU 137

(Phil., 2, 15), qui constanti diligentia ac silentii studio, rebus suis om-
nibus abdicatis et voluptatibus commodisque posthabitis, Christo tota
vita obsecuti sint.
Quos inter praedicamus demissum laicum Franciscalem Capulatum,
Ignatium a Laconi, qui Christi crucem amplexatus totusque asperae
religiosae vitae in latebris abditus, virtutis viam strenue cucurrit atque
felicissimae aeternitatis limina intravit.
Ignatius, cui hodie caelestes decretae sunt religiones, in Sardiniae
oppidulo, quod vulgo Laconi appellant, intra fines Arborensis archidioe-
cesis, die decimo septimo mensis Decembris, anno millesimo septingenté-
simo primo, humili genere natus est.
Pater, nomine Mathias Peis Cad elio, cui pia uxor fuit Anna Maria
Sanila Casu, in agrorum cultu pecorumque custodia diem exercebat,
operam assiduitate ac sollertia cibos domesticis suppeditans.
Qui coniuges, quamvis tenui censu essent, ab omnibus tamen pagi
incolis plurimi aestimabantur, non modo ob praeclarum, quod edebant,
religionis pietatisque exemplum, sed ob christianam etiam liberorum edu-
cationem, quos novem, quasi caelestium pignora bonorum, susceperunt.
Postero die quam natus est, infans lustrali sacri fontis aqua est
expiatus; cui nomina Francisco Ignatio Vincentio indita sunt, quorum
postremo ad religiosae usque vitae professionem communi consuetudine
appellatus est.
Arcano Dei consilio optimam nactus familiam, iam a teneris rarae
inter homines virtutis specimina cotidie in humili domo a parentibus
cepit, divinaeque praecepta sapientiae animo imbibit suo, quamquam ne
prima quidem litterarum elementa didicerat, nec umquam in posterum
didicit, quod tunc deerant, praesertim in rusticorum vicis, primordio-
rum ludi.
Mirum igitur non est Ignatium flagranti quadam ac tenera erga
Deum pietate longe aliis excelluisse; ita ut puerulus, saepissime iocis
amotis, in templum properaret ac preces inibi daret sollicito ore ; quin
immo secum non semel socios ducebat, ut eos Gabrielis Archangeli voce
Virginem Mariam, cui addictissimus semper fuit, salutare deceret ; atque
e lecitilo, vix albescente luce, omni festinatione surgebat, ut Sacris ma-
xima diligentia interesset.
Puer annorum ferme sex, die decimo septimo mensis Maii, anno mil-
lesimo septingentésimo septimo, ab Arborensi Archiepiscopo chrismatis
obsignatus est sacramento ; et duodecimo forsitan aetatis suae anno, uti
138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

communis illorum temporum mos et consuetudo ferebat, Angelorum


Pane primum enutritus ac pastus est.
Postquam autem ad Eucharisticam Mensam primum accessit, creber-
rime de altari sacra libare consuevit, ut animum ad adulescentiae cer-
tamina et pericula adeunda assidue reficeret ac roboraret: utpote qui
sanctitatis Auctorem, in augusto arae Mysterio latentem, veluti columen
et quasi invictum totius vitae suae robur, ardenter esuriret.
His igitur fultus caelestis gratiae donis, Ignatius virtutum omnium
cultu ac severa morum integritate crescebat, Dei voluntati parentumque
unice obsequens.
Qui cum aliquot annos, ut propinquorum levaret necessitates, apud
avunculum Petrum Sanna commoratus esset, domum reversus, alacris
iuventae vires atque industriam promptissimo animo contulit ad dome-
stica officia, ad segetum culturam, ad gregum armentorum custodiam et
ad cetera agrestia munera, quibus patrem fratresque iuvaret.
Attamen in horum varietate operum laborumque asperitate suas
omnes cogitationes in uno Deo ita Agebat, ut totus caelesti contempla-
tioni addictus esse videretur. Iamque tum ad asperae vitae genus agen-
dum usque eo animi cupiditatem intendebat ut vel a quolibet pomo ruri
abstineret, ac cotidie illud servaret ieiunium, quod catholici homines
ex Ecclesiae Sanctae instituto quadraginta dierum spatio servare so-
lent. Qua mentis fortitudine virtuteque instructus, divino favore ita
brevi vigere coepit, ut gigantem mutaretur salutis viam currentem
(cfr. Ps. XVIII, 6).
Qui duodevicesimum agens annum, cum in tam gravem morbum dela-
psus esset ut ad extrema prope descenderet, de parentum venia, se totum
ardenti voluntate Deo devovit, Franciscanum Capulatorum religionem
se professurum, si e morbo evasisset, promittens.
Sed quamvis brevi post convaluisset, Ignatius, qui, antequam in
illam aegritudinem incideret, numquam eiusmodi consilium aperuerat,
veluti voti sponsionem oblitus, ad rura virilesque labores rediit ; quam-
quam christianae vitae praecepta sueta severitate fidelissime colere num-
quam intermisit. Occulta enim hominis quisnam mentis acumine perspi-
cere perscrutarique potest, nisi Deus? Qui eum tamen paulo post ad
promissa implenda vehementiore quodam numine sollicita vit.
Cum enim quondam in sua rura veniret, et equus, quo vehebatur,
subita ferocitate exsultans praecipitem se fugae mandavisset, adulescens,
viarum asperitatibus ac locorum declivibus praeruptisque commotus,
praeteriti memor voti, denuo sese summo vitae Auctori in religiosam
servitutem dicaturum spopondit, si e gravissimo hoc periculo incolumis
Acta Pii Pp. XII 139

evadere potuisset. Atque audiit conceptum votum benignus Deus. Nam


subito asper equus mirum in modum mansuevit, et Ignatius, domum
reversus, simul obstupescentibus suis factum narravit, simul ad promissa
facienda et ad religiosae vitae institutum capiendum se animo atque con-
silio paratum dixit.
Neque parentes, quibus in more erat Dei voluntati semper honestis-
sime obsequi, a tenendo proposito filium detorquere ausi sunt.
Die propterea tertio mensis Novembris, anno millesimo septingenté-
simo vicesimo primo, quo die feriae piorum manium agebantur, cum mane
rei divinae in subsidium animarum piaculari igni addictarum factae
interfuisset et caeleste convivium participasset, salute lugenti matri
suisque omnibus nuntiata, Caralim una cum patre contendit, ut Fran-
ciscanum Capulatorum familiae, voti memor, se dicaret.
Sed Magister illi religiosorum virorum provinciae moderandae aegre
in primo habuit Ignatium, infirmae valetudinis causa, sacro Capulato-
rum coetu ascribere; attamen postea, viro clarissimo rogante atque
efflagitante, in noviciorum domum, e Sancti Benedicti nomine nuncu-
patam, admissus fuit, quae asperae vitae laude in tota Sardinia celebra-
batur; ibique tanta perfectioris vitae cupiditate, in primis oboedientia,
animique demissione enituit, ut post dies tantum septem quam eam
domum ingressus erat, dignus plane habitus fuerit qui Sancti Francisci
sago rite indueretur.
Tum Ignatius vel vehementiore coepit ardere in Deum pietate ; ratas-
que nihil posse nos generosius facere quam si Christi Iesu patientis in-
gressi fuerimus vestigia, eius cruciatus pro viribus imitari voluit. Corpus
propterea suum poenis sponte susceptis affligebat et subigebat, ac zona
ferréis rigente cuspidibus se continenter cingebat.
Verumtamen, sinente Deo, pietatem virtutesque, quas Ignatius sin-
cera fide observabat, sodales in suspicionem vocaverunt, invidiose crimi-
nantes tironem tam recte se gerere, ut hominum captaret laudes.
Nihilominus has inter afflictationes animum servans inturbatum, Dei
famulus silentio ac mansuetudine obtrectatores omnes devicit, consecu-
tusque est — quod iam sibi fere desperandum erat — ut, sollemnibus
denique nuncupatis votis, die decimo mensis Novembris, anno millesimo
septingentésimo vicesimo secundo, laetitia exsultans, uti sodalis laicus,
sacrae illi se addixerit familiae.
Tirocinio peracto, ad Ecclesiense missus est coenobium, beatae Mariae
Virgini, quam de Valverde vocant, sacrum, virorum frequentia integrae-
que vitae cultu conspicuum.
140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Inibi Ignatio, utpote novicio sodali, penariae cellae cura est tradita
officiumque commissum stipem ex oboedientia ab agricolis, in finibus
illis inviis deviisque, quaeritandi.
In quibus ministeriis impigro promptoque animo obeundis, numquam
laboris asperitatem vel incommoda questus est. Enimvero hoc tempore
in Christi mysterium, quod submissis tantum animis aperitur, silentio,
cruciatibus ac instituti diligentia altius descendit.
Quo in perfectioris vitae curriculo cum se quindecim annos exercuisset
et in multis Sardiniae coenobiis degisset, Caralim denique arcessitus,
lanificam artem concreditam habuit, ut fratrum tegumenta contexeret.
Sed eius rei tam imperitum se exhibuit, ut operariorum magistri saepe
ceperit reprehensiones.
Attamen longe alia ei Deus munera praestituerat, quibus eius sancti-
monia, indefesso aucta studio, clarius usque fulgeret.
Etenim Consilium religiosae Sodalitati per provinciam regendae,
anno millesimo septingentésimo quadragesimo primo, Dei famulo offi-
cium oblata a populo dona conquirendi commisit; qui ad huiusmodi
negotium tam apte se accommodatum ostendit, ut summae dilectionis,
patientiae ac consilii specimina, per illud etiam tempus, palam ederet.
Nam in his tam demissis partibus implendis, quibus facultatem habe-
bat omnes oppidi domos ostiatim frequentandi, stipem dum emendicat,
divinae verbis sapientiae mentes conserebat, lites ac controversias se-
dabat, a christianis praeceptis devios ad bonam frugem, uti dicitur,
restituebat et virtutem pietatemque in omnium animis fovebat.
Tunc universo paene populo indolis facilitatem suae et lenitudinem
probavit, modo generosos cives, modo plebem in viis, in plateis, in ipso
urbis portu, vitae praecepta comiter docens.
Pueros autem, qui eius adventibus omni festinatione laetisque vocibus
se offerebant, religione ac christianae elementis disciplinae, quam ipse
solo caelestis gratiae auxilio didicerat, summa diligentia imbuebat.
At cum praecipua quadam caritate in afflictos ferretur, miseris aegris-
que solatium praebebat atque opem petentibus, quamvis et ipse mendicus
esset, dabat, ita ut vere formam et tamquam faciem Christi hominum
Servatoris fideliter exprimere videretur.
Quae praeclara animi ornamenta ac benefacta quam grata atque ac-
cepta aeterno Dei Numini essent, mirabili quodam modo multa patefece-
runt portenta, quae a Deo ipso per Ignatium eo tempore patrata esse
tradebantur.
Profecto Ignatius hanc prope caelestem eximiamque virtutem ab
Acta PU Pp. XII 141

ipso divinitatis fonte cotidie hauriebat, sollicitis precibus sinceraeque


pietati assidue addictus ; maiore enim in dies religione Deum, omnis
sanctitatis originem, peramanter colebat, solam supernarum rerum me-
ditationem animo gerens. Cui quidem contemplationi cum totus deditus
esset, non modo magnam diei partem divinis rebus insistebat, sed noctes
etiam, nonnumquam quidem integras, in templo agebat, ubi abalienato
a rebus omnibus animo in Deum saepe rapiebatur : dignus propterea qui
in eorum virorum numero haberetur, de quibus Paulus Apostolus scri-
bit : « Mortui enim estis et vita vestra abscondita est cum Christo in
Deo » (Gal, 3, 3).
Attamen ut mirabile hoc divinae sapientiae opus plenius perficeretur,
adhuc variis molestisque corporis doloribus, sicut in Dei Sanctis fieri
assolet, Ignatius probandus erat, quibus ad expletam ac perfectam vitae
formam sensim perveniret. Quare caecitate illis annis cum laboraret,
nec iam stipem, eam ob causam, quaerere posset, coenobii tamen valetu-
dinarium ingredi constanter renuit, etsi moderatores id impense ei sua-
derent; quin immo nil de religiosae vitae disciplina ac diligentia ullo
pacto remittere voluit. Cum vero in tam arduo vitae instituto aetatem
honestissime exegisset, in rerum caelestium amorem hominumque bonum
unice intentam, Ignatius, « Christi bonus odor » (II Cor., 2, 15) omnibus
factus, ad supernum iam properabat praemium.
Ingravescentibus igitur eius malis, senio confectus, piissimeque Ec-
clesiae Sanctae refectus ac roboratus sacramentis, die undecimo mensis
Maii, anno millesimo septingentésimo octogesimo primo, octogenarius
in Domini amplexu placide obiit.
De eius morte rumor, qui statim per compita manavit urbis, incolarum
animos vehementer commovit, cum omnium voce virum sanctum esse
mortuum diceretur. Atque funus, ad quod cuiusvis ordinis cives conve-
nerunt, quam sollemniter celebratum est, undique turbis convolantibus,
ex iis praesertim qui a viro Dei acceperant beneficia.
Defuncti corpus denique, tres post obitum dies, in Capulatorum tem-
plo conditum fuit.
Statim post eius mortem de Causae introductione ad eius beatificatio-
nem et canonizationem obtinendam cogitatum est. At, ob illorum tempo-
rum perturbationes, res producta est ad annum millesimum octingente-
simum quadragesimum quartum. Quo anno, sedula cura Archiepiscopi
Calaritani Emmanuelis Marangiu-Nurra, instante quoque Minorum Ca-
pulatorum Ordine, iudiciales institutiones auctoritate ordinaria condi
coeptae sunt. Quibus rite absolutis et a S. Rituum Congregatione pro-
batis, Pius IX, Decessor Noster, die quarto mensis Maii, anno millesimo
142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

octingentesimo quinquagesimo quarto, introducendam esse causam de-


crevit. Apostolicis processibus deinde institutis super Ignatii a Laconi
vita, gestis, virtutibus, miraculis et sanctitatis fama, ipsisque districte
expensis in suetis S. Rituum Congregationis comitiis, idem Pius IX
die vicesimo sexto mensis Maii, anno millesimo octingentesimo sexage-
simo nono, sollemni decreto sanxit Ignatium a Laconi tum théologales
cum cardinales ceterasque virtutes heroum more coluisse. Deinde de mi-
raculis, quae, eodem servo Dei deprecante, a Deo patrata ferebantur,
instituta est disceptatio. Iuxta probatas S. Rituum Congregationis nor-
mas quatuor requirebantur eo tempore prodigia ad beatificationem obti-
nendam. At a fel. rec. Pio XI, Decessore Nostro, petita et obtenta fuit
quarti miraculi venia. Causae itaque Patroni tres elegerunt miras sana-
tiones. Quae maturo iudicio expensae fuerunt in suetis eiusdem S. Con-
gregationis conventibus ; in antepraeparatorio, videlicet, in praeparatorio
ac demum in generali coram Nobis die secundo mensis Aprilis, anno mil-
lesimo nongentesimo quadragesimo habito. In quo generale conventu,
dilectus Filius Noster Alexander S. R. E. Cardinalis Verde, Causae
Ponens, dubium proposuit : A.n et de quibus miraculis constet in casu et
ad effectum de quo agitur; et omnes qui aderant, tum Patres Cardinales
tum S. Rituum Congregationis Officiales Praelati et Consultores suam
quisque mentem aperuerunt. Nos vero supremum iudicium Nostrum
distulimus in diem quartum decimum eiusdem mensis. Quo die, ad Nos
arcessitis S. R. E. Cardinalibus Carolo Salotti, Episcopo Praenestina
et S. Rituum Congregationis Praefecto, ac quem modo memoravimus
Alexandro Verde, una cum dilectis Filiis Salvatore Natucci, S. Fidei
Promotore Generali, et Henrico Dante, ipsius S. Congregationis substi-
tuto, post sacrum factum, sollemniter ediximus : Constare de tribus
miraculis, venerabili Ignatio a Laconi intercedente, a Deo patratis; sci-
licet, de primo: instantaneae perfectaeque sanationis Aloisii Salis a
coxite tuberculari suppurata larva; de altero: instantaneae perfectaeque
sanationis Barbarne Loi ex gravissimo in iecore tumore; de tertio: in-
stantaneae perfectaeque sanationis Francisci Romagna ab hernia ingui-
nali infiammata et irreducibili.
Die autem vicesimo tertio ipsius mensis in generalibus comitiis
coram Nobis habitis, dilectus quem memoravimus Filius Alexander
S. R. E. Cardinalis Verde dubium discutiendum proposuit: An, stante
virtutum et trium miraculorum approbatione, Tuto procedi posset ad
sollemnem Ven. Servi Dei beatificationem; et omnes qui convenerant
purpurati Patres, Officiales Praelati et Consultores suffragia sua singil-
latim propitia ediderunt. Nos autem distulimus Nostrum proferre iudi-
Acta PU Pp. XII 143

cium ad diem tertium decimum subsequentis mensis Maii. Quo die, ad-
stantibus quos diximus Cardinalibus Salotti ac Verde una cum dilectis
Filiis Salvatore Natucci et Henrico Dante, sacris prius operati, rite
decrevimus : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servi Dei
Ignatii a Laconi beatificationem. Huiusmodi autem beatificationis Lit-
terae Apostolicae in forma brevi, die sexto decimo mensis Iunii, ipso
anno millesimo nongentesimo quadragesimo datae sunt, eiusque sollemnia
in Vaticana Basilica splendido cultu celebrata sunt.
Cum vero post beatorum Caelitum honores B. Ignatio a Laconi tri-
butos, alia, eius invocato nomine, miracula dicerentur a Deo patrata,
a dilecto Filio Nostro Maurilio S. R. E. Cardinale Fossati, Archiepiscopo
Taurinensi, qui fuerat olim Nuorensis Episcopus ac postea Archiepisco-
pus Turritanus in Sardinia, ab omnibus totius Sardiniae Archiepiscopis
et Episcopis, atque ab Ordinis Minorum Capulatorum Ministro Generali,
Causae reassumptio enixe expetita est. Nos autem, omnibus mature per-
pensis, Commissionem reassumptionis Causae B. Ignatii a Laconi die
secundo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadragesimo se-
cundo, propria manu signavimus. Duae propterea sanationes, quae infra
breviter narrantur, S. Rituum Congregationi propositae sunt. Primum
miraculum obtigit Raphaëlae Tocco uxori Aloisii Spiga, quae in oppido
vulgo « Quartu S. Elena », Calaritanae Archidioecesis, degebat. Quae
anno millesimo nongentesimo quadragesimo quinto incurabili omnino
attacta fuit hepático carcinomate, uti cum medentes tum periti ex officio
medicorumque S. Rituum Congregationis Collegium concorditer asseve-
rant. Desperata igitur re atque in peius celeriter rúente infirmitate, mu-
lier, die decimo sexto mensis Ianuarii, anno millesimo nongentesimo
quadragesimo sexto, postremis Ecclesiae Sanctae sacramentis refecta fuit.
At die decimo tertio insequentis mensis Februarii infirma, ingeminatis
precibus, Beati Ignatii opem imploravit, cuius imaginem acceperat, pla-
cideque per totam noctem obdormivit. Sequenti mane expergefacta, sana-
tam se esse sensit, e lecto surrexit statimque ad pristina redivit domestica
officia. Sanationem hanc nullo modo naturae viribus tribui posse in
medica arte periti affirmant.
Secundum miraculum experta est Gratia Garroni, Melchioris filia,
Norii in Sardinia nata, quae cum tuberculari diathesi affecta esset et
tuberculari fibrocaseosa peritonite attacta cum infausta prognosi, die
vicesimo septimo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadra-
gesimo septimo, mane in tam gravi condicione versabatur, ut, saeviente
morbi malignitate, puellae obitus praedicentur imminens. At paulo
144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

post meridiem, Gratia, B. Ignatio ferventer invocato, valetudinem adeo


recuperavit ut eodem die e domo valuerit exire, templum petere, Deo et
B. Ignatio gratias actura, ac suum medentem invisere. Periti medici nul-
lum morbi indicium superesse nullumque in eundem reddendi periculum
atque sanationem naturae vires excedere concorditer affirmarunt.
In archiepiscopali Calaritana curia pro primo miraculo, in Nuorensi
pro altero, apostolica auctoritate constructi sunt processus, quorum
iuridica vis a S. Rituum Congregatione recognita fuit.
Medicorum eiusdem Congregationis collegium de utraque sanatione
die septimo decimo mensis Octobris, anno millesimo nongentesimo qua-
dragesimo nono, sedulo disceptavit. De iisdem autem sanationibus ad
iuris normam disputatum est prius in praeparatorio conventu, die vice-
simo tertio mensis Maii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo
habito, ac postea in generali die tertio decimo mensis Martii, hoc anno
coram Nobis coacto, in quo dilectus quem diximus Filius Noster Cardi-
nalis Verde dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis
constet in casu et ad effectum de quo agitur. Nos vero, Patrum Cardina-
lium, Officialium Praelatorum atque Consultorum suffragiis exceptis,
Nostrum iudicium differre statuimus ad diem vicesimum septimum eius-
dem mensis. Eo die, ad Nos advocatis Cardinalibus Verde et Micara una
cum venerabili Fratre Alfonso Carinci, Archiepiscopo titulo Seleuciensi
in Isauria, S. Rituum Congregationis a Secretis, et Salvatore Natucci,
S. Fidei Promotore Generali, sacrosancto Eucharistiae sacrificio reli-
giose litato, sollemniter ediximus : Constare de instantánea perfectaque
sanatione. Beato Ignatio a Laconi intercedente, cum Raphaëlae Spiga
Tocco ab hepático sarcomate, tum Gratiae Garroni a tuberculari fibroca-
seosa peritonitide.
Ad praeclarae igitur huius Causae exitum unum tantum deerat du-
bium discutiendum, an scilicet, duobus, quae narra vimus, miraculis rite
probatis, ad Beati illius sollemnem Canonizationem tuto procedi posset.
Quod quidem dubium a S. R. E. Cardinale Verde in generali Con-
gregatione, die tertio mensis Aprilis hoc anno coram Nobis habito propo-
situm fuit. Nos vero, ut Sancti Spiritus lumine clarius perfunderem nr,
astantium suffragiis exceptis, Nostram edere sententiam distulimus ad
diem primum venientis mensis Maii; quo die, ad Nos advocatis S. R. E.
Cardinalibus Clemente Micara, S. Rituum Congregationis Pro-Praefecto,
et Alexandro Verde, Causae Ponente, ac quos supra memoravimus Al-
fonso Carinci et Salvatore Natucci, sacris prius operati, declaravimus :
Tuto procedi posse ad Beati Ignatii a Laconi sollemnem canonizationem.
Quod decretum rite promulgari mandavimus.
Acta PH Pp. XII 145

Decessorum porro Nostrorum vestigia sectantes, primum quidem am-


plissimum S. R. E. Cardinalium Collegium ad diem vicesimum octavum
eiusdem mensis Maii in Consistorium secretum apud Nos in consuetam
Palatii Apostolici Vaticani aulam convocavimus, in quo Consistorio Ve-
nerabilis Frater Noster Clemens S. R. E. Cardinalis Micara sermonem
habuit de vita, gestis et miraculis Beatorum Confessorum Antonii Mariae
Gianelli, Episcopi Bobiensis, Legiferi Patris Sororum Beatae Mariae
ab Horto ; Francisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis e Congregatione
Clericorum Regularium Sancti Pauli ; Ignatii a Laconi, laici professi
Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum ; nec non Beatarum Virginum
Aemiliae de Vialar, Legiferae Matris Instituti Sororum a Sancto Iose-
pho ab Apparitione, et Mariae Dominicae Mazzarello, quae una cum
Sancto Ioanne Bosco Institutum a Maria Auxiliatrice condidit ; ac recen-
suit acta, quae in causis beatificationis et canonizationis eorundem Bea-
torum ac Beatarum S. Rituum Congregatio, praevio accurato examine,
admittenda et probanda censuerat. Relatione expleta, Nos astantium
S. R. E. Cardinalium singillatim suffragia exquisivimus et suam quisque
Nobis sententiam aperuit.
Subinde in eadem Palatii Apostolici aula publicum habuimus Consi-
storium pro sollemni Causarum eorundem Beatorum ac Beatarum cano-
nizationis peroratione, quam singillatim egerunt dilecti Filii Consisto-
rialis Aulae Advocati Camillus Corsanego, Paulus Guidi, Franciscus
Xaverius Parisi, Ioannes Baptista Ferrata, Aloisius Philippus Re, qui
Nos enixe rogaverunt ut ad optatam canonizationem quam primum deve-
nire dignaremur. Pro Beato Ignatio a Laconi eleganter peroravit Fran-
ciscus Xaverius Parisi. Nomine quidem Nostro dilectus Filius respondit
Antonius Bacci, Litterarum ad Principes a Secretis, Nos quoque vehe-
menter exoptare Beatos illos ac Beatas, tam excelsa virtute mirandos,
sanctitatis diademate decorare et illorum exemplum ante omnium oculos
proponere ; attamen, ut in hac re normae a maioribus traditae religiose
servarentur, non ante de singulis Causis Nostrum prolaturos esse decre-
tor!" um iudicium quam in Consistorio, quod semipublicum vocant, Patres
Cardinales iterum, atque venerabiles Fratres Sacrorum Antistites, quot-
quot in Urbe adfuturi essent, de sententia in re tam gravi rogavissemus.
Mandavimus igitur ad singulos Sacrorum Antistites de ipsorum Beato-
rum ac Beatarum vita, virtutibus et miraculis ac de rebus in eorum
Causis actis commentarios interea transmitti, ut ipsi, re plene cognita,
suam possent sententiam aperire.
Quod semipublicum Consistorium die quarto mensis Iunii hoc ipso
anno coram Nobis coactum est, in eoque Nos, astantes Patres Cardinales
10 - ACTA, vol. XX, n. 3. — 24-2-iü.sH
146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

atque Praesules brevi prius sermone allocuti, omnes rogavimus ut sin-


guli Nobis quidquid sentirent de supremis caelitum honoribus Beatis
quos memoravimus decernendis patefacere vellent. Votis autem exceptis,
Cardinalium Praesulumque sententiam cum Nostra convenire valde lae-
tati sumus. Placuit igitur canonizationibus illis sollemni ritu in Vaticana
Basilica celebrandis diem iam tunc statuere ; canonizationi autem Bea-
torum Antonii Mariae Gianelli, Francisci Xaverii Mariae Bianchi et
Ignatii a Laconi simul celebrandae praefinivimus diem vicesimum pri-
mum proximi mensis Octobris. De quibus omnibus ut acta iuridica con-
fluerent, Consistorialis Aulae Advocatis rogantibus, Protonotariis Apo-
stolicis qui aderant de more mandavimus.
Statuto tandem adveniente die, omnes tum saecularis tum regularis
cleri ordines, Romanae Curiae Praesules et Officiales, plures Abbates,
Episcopi et Archiepiscopi, atque amplissimum S. R. E. Cardinalium Col-
legium in Vaticana Basilicam convenerunt. Quibus omnibus sollemni
pompa praeeuntibus, Sanctorum Litanias recitantibus et hymnum Ave
Maris Stella canentibus, eandem Basilicam magni ficen tissime exornatam
et innumera iam stipatam fidelium multitudine, in qua non pauci cerne^
bantur Ordinis Capulatorum sodales, multique e Sardinia fideles, qui
cum universis paene Sardiniae Episcopis Romam advenerant, Nos ipsi
ingressi sumus, et brevi prius ante altare maximum effusa prece, ad
Nostram Cathedram propera vimus.
Tunc, praestita Nobis, uti de more, a Patribus Cardinalibus oboedien-
tia, venerabilis Frater Noster Clemens S. R. E. Cardinalis Micara,
S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus et huic triplici canonizationi
procurandae praepositus, perorante dilecto Filio Camillo Corsanego,
Consistorialis Aulae Advocato, instanter, instantius, instantissime a
Nobis postulavit ut Beatis Antonio Mariae Gianelli, Episcopo Bobiensi ;
Francisco Xaverio Mariae Bianchi, sacerdoti e Congregatione Clericorum
Regularium a S. Paulo et Ignatio a Laconi, laico professo ex Ordine
Fratrum Minorum Capulatorum, Sanctorum honores decerneremus. Cui
perorationi Nos per dilectum Filium Antonium Bacci respondimus Nos
iam in eo esse ut tres illos Beatos, Divini Spiritus lumine prius implorato,
fulgida sanctitatis infula decoraremus.
Hymnum itaque Veni Creator una cum magna fidelium multitudine
cecinimus, a Paraclito Spirito implorantes ut ab eo superni luminis
copia magis magisque menti Nostrae coruscaret. Quo hymno expleto,
Nos in divi Petri Cathedra sedentes, uti supremus universae Christi
Ecclesiae Magister sollemniter pronuntiavimus : « Ad honorem Sanctae
et individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae
Acta PU Pp. XII

religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum


Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita
et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum
Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepisco-
porum in Urbe exsistentium consilio; Beatos Confessores ANTONIO MA-
RIAM GIANELLI, FRANCISCUM XAVERIUM MARIAM BIANCHI et IGNATIUM A
LACONI Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo
adscribimus; statuentes illorum memoriam quolibet anno die eorum
natali, Antonii nempe die septima I iunii inter Sanctos Pontifices et
Confessores, Francisci die trigesima prima Ianuarii et Ignatii die
undecima Maii inter Sanctos Confessores non Pontifices pia devotione
recoli debere. In nomine Pafßtris et FiÇjilii et Spiritus £B Sancti. Amen.
Qua canonizationis formula a Nobis prolata, precibus annuentes
S. R. E. Cardinalis Clementis Micara, per eundem Consistorialem Advo-
catum Nobis adhibitis, hasce Decretales sub plumbo Litteras confici
expedirique iussimus, astantibusque Protonotariis Apostolicis ut de
eiusdem canonizationis actis publicum conficerent instrumentum inan-
davimus.
Gratias deinde Deo optimo maximo ex animo egimus, hymnum Te
Deum laudamus cum christifidelium turba caneutes, atque novensilium
Sanctorum primi invocavimus patrocinium, illorumque elogium brevi
homilia texuimus.
Apostolicam denique benedictionem et plenam admissorum indulgen-
tiam impertivimus, et sive incruenti Sacrificii sive canonizationis caere-
moniae finem fecimus.
Antequam vero Decretales hasce Litteras concludamus, quae de vita
agunt Ignatii a Laconi, eumque demonstrant immobili nunc gloria inter
Su peros splendentem, opportunum ducimus omnes, quotquot habemus
per terrarum orbem filios, hortari et monere ut in virum hunc, christia-
narum virtutum speculum, intueantur eodemque validissimo in huius
mundi periculis ac perturbationibus apud Deum deprecatore utantur.
At praesertim cupimus exsultent Franciscales Capulati ob strenuum
sui Ordinis sodalem, Ignatium, hodie ab alto fulgentem virtutum honore
« in splendoribus Sanctorum ». Discant ab illo existimare « omnia detri-
mentum esse propter eminentem scientiam Iesu Christi» (Phih, 3, 8);
eam dicimus scientiam qua fallaces huius cupiditates saeculi quasi um-
brae sunt habendae; qua animus, solo divinarum amore rerum incensus,
ardere potest vehementer. Praeclaram igitur Ignatii vitae rationem as-
siduo imitentur studio sollertique aggrediantur voluntate, ut qui Deo in.
148 ActaApostolicae Sedis - Commentarium Officiale

religiosam servitutem sese dicaverunt, laetos in sanctitatis instituto


processus cotidie habeant.
Ad ea autem nunc venientes quae sunt harum Litterarum propria,
omnibus quae inspicienda erant bene perpensis, certa scientia ac Nostrae
apostolicae auctoritatis plenitudine, quae supra memoravimus confirma-
mus, decernimus atque universae Christi Ecclesiae denuntiamus, man-
dantes ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis,
manu tamen alicuius apostolici tabellionis subscriptis et sigillo munitis,
eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem hisce Nostris Litteris habe-
retur exhibitis.
Nemini autem iis, quae per has Litteras Nostras manda vimus, ullo
modo obniti liceat. Quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem
omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse
moturum.
Datum Romae apud S. Petrum, die vicesimo primo mensis Octobris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus
Nostri tertio decimo.

Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus.

ï$Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Car-


dinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus.
£g Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA.
£g Ego IOSEPH Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO.
£g Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA.
Ego ADEODATUS IOANNES Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardi-
nalis PIAZZA.
Ego FRIDERICUS Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Da-
tarius.
Ego ALEXANDER titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis
VERDE.
Acta Pii Pp. XII 149

Ego PETRUS titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis F u -


MASONi BIONDI.
Ego DOMINICUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO.
Ego MAXIMUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI.
Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano, Protodiaconus Cardinalis
CANALI, Paenitentiarius Maior.
Ego IOANNES S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI.
Ego IOSEPH S. Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO.
Pro S. R. E. Cancellario
rB EUGENIUS Card. TISSERANT >£ CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXII, n. 56.

LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATAE MARIAE V VULGO (( DEI LÀTTANI )) DICTA, TITULO <( REGINA MUNDI ))
v

HONESTA TA, DIOECESIUM CALVENSIS ET THEANENSIS CAELESTIS PATRONA CON-


FIRMATUR.
PIUS P P . X I I
Ad perpetuam rei memoriam. — Vitae huius iactati procellis atque te-
nebris offusi, Christifideles oportet ad Almam Deiparam fidentibus animis
confugiant, quae, ex providentis Dei consilio, miseris est perfugium et
praesidium salutis. Hoc quidem sentiunt incolae dioecesium Calvensis ac
Theanensis, qui ad Templum Dei Genetricis, ((dei Làttani» vulgo appel
latae, frequentes solent accedere, unde, Dei Matris invocato nomine, mu
nera caelestia, a quique fere saeculis, in supplices ubertim proficiscun-
tur. Qui cultus ampliora sumpsit incrementa, postquam die vi mensis
Augusti, anno MCML, per Venerabilem Fratrem Nostrum Clementem
Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum
ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefectum, Imago illa, inter populi
gestientis vota, Nostro nomine et auctoritate, aurea redimita est corona.
Ceterum Beatae Mariae Virginis religionem in animis fidelium altius quo-
que insedisse accepimus, cum eius simulacrum per oppida et vicos in pia
quadam peregrinatione circumferretur. Hac igitur acti pietate erga Dei-
param, « dei Làttani » nuncupatam, cui etiam adiectum nomen « Regina
150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mundi », utriusque dioecesis sacerdotes, magistratus, christifideles eam


Caelestem sibi Patronam statuerunt adoptare. Quae electio ut Nostra
firmaretur auctoritate, Venerabilis Frater Iacobus Palombella, Episcopus
Calvensis et Theanensis, enixas preces ad Nos admovit. Nos autem, quibus
magnopere cordi est ut cultus Beatae Mariae Virginis quoquoversus pro
pagetur, vota huiusmodi libenti animo statuimus explere. Audito igitur
Purpurato Patre, quem supra memoravimus, omnibus attente perpensis,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Ma-
riam Virginem, vulgo «dei Làttani» dictam, titulo «Regina mundi» hone-
statem, dioecesium Calvensis et Theanensis praecipuam apud Deum Cae-
lestem Patronam confirmamus seu constituimus et renuntiamus, omnibus
adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Pa-
tronis rite competunt, ad d ita que facultate eius festum die xxiv mensis
Maii quotannis celebrandi. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque
efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros ef-
fectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt,
nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse
ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus,
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter conti
gerit attentari.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn
mensis Maii, anno MCMLTI, Pontificatus Nostri quarto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

II
SANCTUS FRANCISCUS XAVERIUS SODALITATIS (( FEDERACIÓN ESPAÑOLA DE SIN-
DICATOS DE INICIATIVA Y TURISMO » NUNCUPATAE CAELESTIS PATRONUS
CONFIRMATUR.
PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Consociati in honesta consilia ho-
mines Sanctorum Caelitum patrocinium non perperam exposcunt, quo
et animarum commodo aptius prospiciant et in rebus gerendis ampliore
utantur praesidio superno. His permoti, sodales consociationis quae
Acta Pii Pp. XU 151

Hispanice appellatur « Federación Española de Sindicatos de Iniciativa


y Turismo», Sanctum Franciscum Xaverium, qui, ut religionis fines
propagaret, plures orbis partes peragravit, summo consensu Caelestem
sibi Patronum adoptare statuerunt. Quam electionem ut Nostra aucto-
ritate confirmaremus, dilectus filius Moderator Consilii huiusmodi Foe-
derationi praepositi submissas preces ad Nos admovit. Quae vota,
Venerabilis Fratris Kigoberti Domenech y Valls, Archiepiscopi Caesar-
augustana commendatione suffulta, libenti animo explere decrevimus.
Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei
momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione No-
stra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi per-
petuumque in modum, Sanctum Franciscum Xaverium, Confessorem.
consociationis quae nuncupatur « Federación Española de Sindicatos
de Iniciativa y Turismo » Caelestem apud Deum Patronum confirma-
mus seu constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac pri-
vilegiis liturgicis quae praecipuis coetuum Patronis rite competunt.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de-
cernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi-
niendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his,
a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti-
gerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv
mensis Iunii, anno MOMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

s e g r e t e r ì a di s t a t o

NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
6 maggio 1949. S. E. Revma Monsig. Picha Maurizio, Vescovo di Hradec
Kralové, Assistente al Soglio Pontificio.
17 febbraio 1053. S. E. Revma Monsig. Saniore Antonio, Arcivescovo tit.
di Tirnovo, Segretario della Sacra Congrega-
zione degli Affari Ecclesiastici Straordinari.
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare :
17 febbraio 1953. Gli lllmi e Revmi Monsignori Carlo Grano e Angelo Del-
l'Acqua, Sostituti della Segreteria di Stato per
gli Affari Ordinari e Segretari della Cifra.
» » » L'Illmo e Revino Monsignor Ermenegildo Brugnola, Can-
celliere dei Brevi Apostolici.

Prelati Domestici di Sua Santità:


29 agosto 1952. Monsig. Hannon Edoardo, della diocesi di san Diego.
» » Monsig. O'Sullivan Malachia, della medesima diocesi.
30 settembre Monsig. Bertele Alfonso, dell'arcidiocesi di Detroit.
» » Monsig. Borkowicz Vincenzo, della medesima arcidiocesi.
20 ottobre Monsig. Margherita Tommaso, della diocesi di Castel
laneta.
11 novembre Monsig. Ferrazzo Domenico, della diocesi di Mileto.
» » Monsig. Sorrentino Aurelio, della medesima diocesi.
» Monsig. Truglia Vito, della medesima diocesi.
14
Monsig. Baum Alfonso, dell'arcidiocesi di Filadelfia.
»
Monsig. Boy Ian Giacomo A., della medesima arcidiocesi.
»
Monsig. Boyle Giovanni L., della medesima arcidiocesi.
Monsig. Bruehl Carlo P., della medesima arcidiocesi.
Monsig. Connery Giovanni P., della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Cox Giuseppe G., della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Cunnie Edoardo F., della medesima arcidiocesi.
Monsig. Donahue Filippo E., della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Fasig Scott A., della medesima arcidiocesi.
Diarium. 'Romanae Curiae 153

14 novembre 1952. Monsig. Flood Howard R. della medesima arcidiocesi.


» » » Monsig. Gorham Giuseppe A., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Green Giovanni T., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Hertkorn Francesco J., della medesima arci-
diocesi.
» » » Monsig. Klekotka Pietro J., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Me Caffrej Giuseppe W., della medesima arci
diocesi.
» » » Monsig. Me. Giuley Carlo B., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Miller Newton T., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. O'Brien Cornelio V., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. O'Donnell Giuseppe P., della medesima arcidio
cesi.
» » » Monsig. Pasto Michele, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Petro Giorgio, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Reilly Edoardo M., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. VaJanciunas Ignazio, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Wächter Giovanni N., della medesima arcidiocesi.
15 » » Monsig. Martinoli Luigi, dell'amministrazione apostolica
di Lugano.
18 » » Monsig. Egbring Erberto G., della diocesi di Covington.
» » » Monsig. O'Bryan Giorgio G., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Towell Carlo A., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Gieringer Paolo A., della diocesi di Harrisburg.
» » » Monsig. Keffer Roy C, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Reardon Dionisio P., della medesima diocesi.
» » » Monsig. ÍSchott Lorenzo F., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Stanton Giovanni F., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Masi Donato, dell'arcidiocesi di Salerno.
19 » » Monsig. Costa Franco, dell'arcidiocesi di Genova.
» » » Monsig. Angelini Fiorenzo (Roma).
26 » » Monsig. Paro Gino, della diocesi di Treviso.
2 dicembre » Monsig. Romeo Antonino, dell'arcidiocesi di Reggio Ca-
labria.
» » » Monsig. Tinello Francesco, della diocesi di Squillace.
4 » » Monsig. Vaccaro Giuseppe, della diocesi di Nocera dei
Pagani.
5 » » Monsig. Fenocchio Giuseppe, della diocesi di Albenga.
10 » » Monsig. Ferrofino Giovanni, della diocesi di Alessandria.
» » » Monsig. Righi Lambertini Egano, dell'arcidiocesi di Bo
logna.
15 » » Monsig. Corvo Carlo (Roma).
21 » » Monsig. Lombardini Igino, della diocesi di Guastalla.
154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

22 dicembre 1952. Monsig. Papa Francesco, della diocesi di Andria.


12 gennaio 1953. Monsig. Champagne Arturo, dell'arcidiocesi di Montréal.
» » » Monsig. Deniger Giorgio,della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Godin Donato, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Lussier Ireneo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Mitchell Roberto, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Presseault Lorenzo, della diocesi di San Girolamo'.
14 » » Monsig. Lieser Lodovico, dell'arcidiocesi di Colonia.
». » » Monsig. Teusch Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Porteboeuf Leone, della diocesi di Le Mans.
» » » Monsig. Sevin Andrea, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Worlock Teodorico, dell'arcidiocesi di Westmin
ster.
17 » .» Monsig. De Jorio Arturo, della diocesi di Calvi e Teano.
» •» » Monsig. Crovini Mario, della diocesi di Fidenza.
» « » Monsig. O'Flaherty Ugo, della diocesi di Kerry.

Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità:


17 dicembre 1952. Monsig. Gaspari Mario Pio, dell'arcidiocesi di Bologna.
» » » Monsig. Zoli Carlo, della diocesi di Forlì.
» » » Monsig. Zannoni Guglielmo, della diocesi di Ri mini.
29 » » Monsig. Sullivan Giuseppe, della diocesi di Rochester.
» » » Monsig. Squilla Gaetano, della diocesi di Sora.
10 gennaio 1953. Monsig. Cardarelli Ernesto, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Peracchi Agostino, della diocesi di Tarquinia.
» •» » Monsig. Carnicella Paolo, della diocesi di Terlizzi.
14 » » Monsig. Fernandez Placido Edoardo, dell'arcidiocesi di
Bombay.
» » » Monsig. Rodríguez Michele, della medesima arcidiocesi.
17 ». » Monsig. Másala Sebastiano, dell'arcidiocesi di Sassari.
20 » » Monsig. Cerruti Flaminio, della diocesi di Casale Mon-
ferrato.
»• » » Monsig. Ferrarotti Leopoldo, dell'arcidiocesi di Vercelli.

ONORIFICENZE

Con biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :

La Q-ran Croce dell'Ordine Piano:


22 dicembre 1952. A S. E. il sig. Nosolini Giuseppe, Ambasciatore del Por-
togallo presso la S. Sede.
Diarium Romanae Curiae 155

Il Cavalierato dell'Ordine Piano,


7 gennaio 1953. A sig. Serlupi d'Ongran dei Marchesi Luigi (Soma).
sig. Ghini Marchese Silvio( Roma).
sig. Castiglioni dei Marchesi Luigi (Roma)
sig. Antonucci Lucidi Nob. Filippo (Roma).
sig. Cantuti Castelvetri Conte Lamberto (Roma).
sig. Colacicchi Alessandri Conte Edoardo (Roma).

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


22 dicembre 1952. A S. E. il sig. Harfouche Giuseppe, Ministro del Libano
presso la S. Sede.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


3 gennaio 1953. Al sig. De Porcellinis Gustavo (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


17 luglio 1952. Al sig. gen. Scattini Arturo (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 aprile 1950. Al sig. de Oliveira Francesco dell'arcidiocesi di San Se-
bastiano di Rio de Janeiro.
17 maggio » Al sig. Gandolphe Teodoro, dell'arcidiocesi di Cartagine.
» » » Al sig. Marcille Renato, della medesima arcidiocesi.
6 giugno 1951. Al sig. Steger Alfonso Maria, della diocesi di Haarlem,
16 luglio » Al sig. Colleye Uberto, dell'arcidiocesi di Malines.
18 settembre » Al sig. Lemaingre Giorgio, della diocesi di Blois.
22 novembre » Al sig. Nonnenmuehlen Pietro, della diocesi di Aqui-
sgrana.
25 » » Al sig. Zemann Venceslao, dell'arcidiocesi di Vienna.
11 dicembre » Al sig. Pierard Gabriele, dell'arcidiocesi di Cambrai.
» Al sig. Leonhard Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.
12 gennaio 1952. Al sig. Chapas Giorgio, dell'arcidiocesi di Lione.
» » Al sig. Gounot Emanuele, della medesima arcidiocesi.
30 » Al sig. Von der Lippe Vittorio, dell'arcidiocesi di Vienna.
14 febbraio Al sig. Caudron Pietro dell'arcidiocesi di Cambrai.
» Al sig. de Lavergnolle Giovanni della diocesi di Limoges.
22 » Al sig. Deckers Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.
Al sig. Louwers Ottavio, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Stracke Arturo, della medesima arcidiocesi.
23 marzo Al sig. Pirnay Luigi, della diocesi di Liegi.
4 maggio Al sig. Schmidt Pietro, della diocesi di Strasburgo.
18 » Al sig. de Brouwer Ivo, dell'arcidiocesi di Malines.
156 Icta Apostolicae Sedis --Commentarium Officiale

30 maggio 1952. Al sig. Lefébure Guglielmo, della diocesi di Séez.


1 giugno » Al sig. Ricci Curbastro Lorenzo, della diocesi di Imola
17 settembre » Al sig. Reynolds Guglielmo P., della diocesi di Salford
10 ottobre » Al sig. Riccioni Emilio, della diocesi di Osimo.
23 » » Al sig. Sanz Gonzales Ignazio, della diocesi di Pamplona.
25 » Al sig. Saviolo Andrea, dell'arcidiocesi di Milano.
12 novembre » Al sig. Elincx Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.
14 » Al sig. Virno Vincenzo (Roma).
21 » » Al sig. Oberto Giovanni, della diocesi di Ivrea.
» » » Al sig. Magnani Bernardo, della diocesi di Pescia.
18 dicembre Al sig. Ciarlo Alfio, della diocesi di Grosseto.
19 » » Al sig. De La Codre Felice, della diocesi di Mmes.
» » » Al sig. Del Re Achille( Roma).
21 » » Al sig. Poch y Gutiérrez de Caviedes Antonio (Spagna).
3 gennaio 19^3. Al sig. Lopez Giovanni (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


17 luglio 1952. Al sig. gen. Mazzocchi Armando (Roma).
27 novembre » Al sig. Jorquera Pietro (Cile).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile:


18 maggio 1950. Al sig. Clément Luigi, della diocesi di Piracicaba.
28 luglio Al sig. Coquelin Maurizio, dell'arcidiocesi di Parigi.
22 maggio 1951. Al sig. van der Lugt Guglielmo, della diocesi di Haarlem.
» » Al sig. Zeegers Giorgio E. L. della medesima diocesi.
10 giugno Al sig. Haase Francesco, della medesima diocesi.
16 » » Al sig. de Boer Enrico G., della medesima diocesi.
20 luglio Al sig. van Eick Lodovico Carlo, della medesima diocesi.
26 » » Al sig. Bachg Francesco, della medesima diocesi.
21 agosto » Al sig. Dings Martino Giuseppe, della diocesi di Rure-
monda.
6 ottobre » Al sig. van Rooij Carlo G. M., della diocesi di Breda.
18 » » Al sig. Klinkenberg Mario, dell'arcidiocesi di Utrecht.
19 » » Al sig. Burnod Maurizio, della diocesi di Chartres.
» » » Al sig. Dagory Alano, della medesima diocesi.
» » Al sig. Delatouche Pietro, della medesima diocesi.
» » » Al sig. Papin Raimondo, della medesima diocesi.
25 » » Al sig. Heijmeijer van Heemstede Enrico, dell'arcidioce
si di Utrecht.
30 » Al sig. van den Bergli Gisberto Leonardo, della diocesi
di 's-Hertogenbosch.
22 novembre » Al sig. Bellugou Enrico, della diocesi di Angers.
» » Al sig. Bodinat Pietro, della medesima diocesi.
Diarium Romanae Curiae 157

22 novembre 1951. Al sig. Gouze Antonio G., della medesima diocesi.


» » Al sig. Poupart-Lafarge Enrico, della medesima diocesi.
11 dicembre » Al sig. Denoyelle Paolo, dell'arcidiocesi di Cambrai.
»
» » Al sig. Ducatteau Enrico, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Masse Renato, della medesima arcidiocesi.
14 dicembre » Al sig. Boonen Pietro, dell'arcidiocesi di Malines.
12 gennaio 1952. ¿1.1 sig. Dubie Giorgio, dell'arcidiocesi di Lione.
» » Al sig. Ratelade Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Savey-Casard Paolo, della medesima arcidiocesi.
14 » Al sig. Cordemans Marcello, dell'arcidiocesi di Malines.
23 » Al sig. Mayolle Pietro, della diocesi di Versailles.
29 Al sig. Kristen Emilio, dell'arcidiocesi di Vienna.
22 febbraio Al sig. Binje Gastone, dell'arcidiocesi di Malines.
» » » Al sig. Corthals Bernardo, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Gesp Uberto, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Nys Teofilo, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Verbraken Gonzales, della medesima arcidiocesi.
2 marzo » Al sig. Favre Mario, dell'arcidiocesi di Lione.
17 » Al sig. Judali Braliam Taylor, del vicariato apostolico di
Giamaica.
22 Al sig. Chenain Amedeo, dell'arcidiocesi di Parigi.
29 » Al sig. Cazenave Luigi, della diocesi di Baiona.
» Al sig. Dartiguelongue Bernardo, della medesima diocesi.
2 aprile Al sig. Mandron Andrea, dell'arcidiocesi di Cambrai.
19 » Al sig. Chamussy Daniele, dell'arciidiocesi di Lione.
» » Al sig. Gormand Enrico, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Jandot Marcello, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Mulsant Giorgio, della medesima arcidiocesi.
4 maggio Al sig. Clerc Giuseppe, della diocesi di Strasburgo.
» »• Al sig. Heidet Andrea, della medesima diocesi.
» » » Al sig. Mack Enrico, della medesima diocesi.
16 maggio » Al sig. Bentz Giulio, dell'arcidiocesi di Parigi.
7 giugno » Al sig. Le Roy Giovanni, della diocesi di Amiens.
21 » » Al sig. Beltran y Mendoza Luigi, dell'arcidiocesi di Mes-
sico.
29 agosto Al sig.
Biane Mario F., della diocesi di San Diego.
» Al Mahedy Guglielmo P., della medesima diocesi.
sig.
» Al Sidenfaden Guglielmo R., della medesima diocesi.
sig.
» » Al Smith Martino M., della medesima diocesi.
sig.
6 novembre » Al Topouzian Parsegh, del patriarcato di Cilicia de-
sig.
gli Armeni.
14 » » Al sig. Losano Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino.
158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

21 novembre 1952. Ai sig. de Bittencourt Berenguer Fernando Cesare (Bra-


sile).
25 » Al sig. Manzella Michele Edoardo (Argentina).
3 gennaio 1953. Al sig. Mercuri Edmondo (Roma).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


2 novembre 1952. A S. E. Yrarrázaval Raoul, Ambasciatore del Cile presso
la S. Sede.
24 » Al sig. de Ussia Antero (Spagna).
15 dicembre » Al sig. Bonnelly Walter Giuseppe (Stati Uniti d'America).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


8 dicembre 1952. Al sig. Maltarello Agostino (Roma).
» » » Al sig. Moruzzi Giovanni (Roma).
I
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
6 giugno 1950. Al sig. Correio e Castro D jalma Silvio, della diocesi di
Guaxupé.
22 « » Al sig. Gonçalves Luigi, della diocesi di Ribeirâo Prete
» » Al sig. Belian Walter, dell'arcidiocesi di San Sebastiano
di Rio de Janeiro.
29 novembre 1951. Al sig. Amiel Enrico (Stati Uniti d'America).
5 gennaio 1952. Al sig. Fouarge Leopoldo, dell'arcidiocesi di Malines.
14 » » Al sig. Hoornaert Andrea, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Verhoeven Luigi, della medesima arcidiocesi.
18 » Al sig. de Roeck Luigi, della medesima arcidiocesi.
18 » Al sig. Rodary Paolo, dell'arcidiocesi di Parigi.
22 febbraio » Al sig. Goossens Alfredo, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Mertens Edmondo, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Ocket Adolfo, della medesima arcidiocesi.
23 marzo » Al sig. Jousset Bernardo, dell'arcidiocesi di Parigi.
18 maggio » Al sig. Borghgraef Cirillo, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. De Mees Oscar, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Jacqmain Lodovico, delia medesima arcidiocesi.
» Al sig. Kottenhoff Giorgio, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Simons Enrico, della medesima arcidiocesi.
20 giugno Al sig. Silvi Ugo (Roma).
7 luglio » Al sig. A resti Angelo (Roma).
2 agosto » Al sig. Battelli Giulio (Roma).
4 ottobre » Al sig. Casale de Bustis y Figoroa Guido (Roma).
8 » Al sig. Ippolito Gaetano, dell'arcidiocesi di Spoleto.
30 » Al sig. Sorbelli Tommaso, dell'arcidiocesi di Modena.
5 novembre Al sig. Aprile Umberto, dell'arcidiocesi di Bari.
Diarium Romanae Cunae 159

5 novembre 1952. Al sig. Candura Giovanni, della medesima arcidiocesi.


12 » » Al sig. Depasse Valerio, dell'arcidiocesi di Malines.
» Al sig. Paschetta Bartolo (Roma).
14 » Al sig. Arreghini Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
» » » Al sig. Azimonti Giovanni, della medesima arcidiocesi.
21 » » Al sig. Baladi Alfredo (Egitto).
» » Al sig. Gabriel Luigi, della diocesi di Ivrea.
23 » Al sig. Cella Franco, della diocesi di Tortona.
25 Al sig. Mueller Ottone, dell'arcidiocesi di Salisburgo.
27 » » Al sig. Zinani Augusto, della diocesi di Reggio Emilia.
9 dicembre » Al sig. Palumbo Salvatore, della diocesi di Calvi.
12 )) » Al sig. Barbareschi Rosolino, dell'arcidiocesi di Milano.
19 » » Al sig. Bonhomme Giovanni, della diocesi di Nîmes.
» » » Al sig. Brun Stefano, della medesima diocesi.
Al sig. Doria Roberto, della medesima diocesi.
» » Al sig. Graindart Giorgio, della medesima diocesi.
Al sig. Laccassagne Marcello, della medesima diocesi.
» » Al sig. Boissier Giacomo, della medesima diocesi.

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:


16 gennaio 1952. Al sig. Joris Ferdinando, dell'arcidiocesi di Malines.
18 » Al sig. Steinmetz Francesco, della diocesi di Bruges.
22 febbraio Al sig. Bogaerts Renato, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Provis Andrea, della medesima arcidiocesi.
Al sig. van den Oever Costante, della medesima arcidiocesi
» » Al sig. Voet Luigi, della medesima arcidiocesi.
4 maggio Al sig. d'Andlau Umberto, della diocesi di Strasburgo.
» Al sig. Pfister Luigi, della medesima diocesi.
» Al sig. Roederer Giovanni, della medesima diocesi.
» » Al sig. Walliser Enrico, della medesima diocesi.
18 » » Al sig. Baest Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.
» » » Al sig- Libotte Camillo, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Vanbereven Giorgio, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Versé Armando, della medesima arcidiocesi.
21 giugno » Al sig. Rovaio y Fernandez Carlo, dell'arcidiocesi di Mes-
sico.
2 agosto Al sig. Bottacci Bruno (Roma).
13 ottobre Al sig. Shak Giuseppe Stefano, della diocesi di Hong-Kong.
23 » » Al sig. Marcopoli Giuseppe, dell'arcidiocesi di Rodi.
12 novembre Al sig. Goreux Giacomo, dell'arcidiocesi di Malines.
14 » » Al sig. Burrus Ruggero, della diocesi di Sion.
18 » Al sig. Valiante Mario, della diocesi di Vallo della Lu
cania.
t#t> ¿ícta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

28 novembre 1952. Al sig. Ferrini Giovanni (Roma).


6 dicembre » Al sig. Patrone Italo Edoardo, della diocesi di Brugnato.
» » Al sig. Musesti Giovanni, della diocesi di Luni.
» » » Al sig. Moruzzo Tito, della diocesi di Sarzana.
» » » Al sig. Saudino Corrado Alfonso, della medesima diocesi.
.14 » » Al sig. Mamarbachi Pietro, della diocesi di Aleppo dei
Siri.
» » » Al sig. Gilbert Maurizio, dell'arcidiocesi di Malines.
» » » Al sig. Sledsens Luigi, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. van Ufcelen Adriano, della medesima arcidiocesi.
18 » » Al sig. Truini Ferdinando, della diocesi suburbicaria di
Albano.
» » Al sig. Tappi Guerrino, della diocesi di Cesena.
19 » Al sig. D'Amati Gioacchino (Roma).
» » Al sig. Labella Mariano (Roma).
» Al sig. Volpi Augusto (Roma).
3 gennaio 1953. Al sig. Vallania Roberto (Roma).

NECROLOGIO

24 novembre 1952. Monsig. Six Giorgio, Vescovo tit. di Baliana, Vicario Apo
stolico di Léopoldville.
1 dicembre » Monsig. Lapierre Luigi, Vescovo di Szepingkai.
28 » » Monsig. Agostini Carlo, Patriarca di Venezia.
2 gennaio 1953. Monsig. Chirichigno Fortunato, Vescovo di Piura.
Monsig. Scher Filippo Giorgio, Vescovo di Monterey-
eo

» »

Fresno.
13 » Monsig. Tessaroli Fulvio, Vescovo tit. di Medeli.
17 » Monsig. Vilanova y Meléndez Giacomo Riccardo, Vescovo
di sant'Anna nel Salvador.
31 » Monsig. Leven Enrico, Vescovo tit. di Arca di Armenia.
14 febbraio » Monsig. Santos y Olivera Balbino, Arcivescovo di Granata.
18 » Monsig. Giardina Pio, Vescovo di Mcosia.
19 • » Monsig. Anselmo Giovanni Battista, Vescovo tit. di Adria-
nopoli di Onoriade.
20 » » Monsig. Baumann Agostino, Vescovo tit. di Casio.
An. et vol. XXXXV 21 Martii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PIT PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

DE SIANGYANG
(SIAMIAMENSIS)
PRAEFECTURA APOSTOLICA DE SIANGYANG EVEHITUR AD DIOECESIS DIGNITATEM,
QUAE SIAMIAMENSIS APPELLATUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Nihil refugit haec Apostolica Sedes ab honoribus largiendis et a tri-


buendis dignitatibus, quoties per hoc christianae Religionis dilatandae
vel augendae spes vera affulgeat. Cum igitur venerabilis Prater Anto-
nius Riberi, Archiepiscopus titulo Barensis idemque in Sinis Apostolicus
Internuntius, proposuerit Praefecturam Apostolicam de Siangyang ad
Dioecesis gradum et dignitatem esse evehendam hoc ratus Praesulem, si
episcopali dignitate augeatur, ampliore quoque auctoritate florere ; cum-
que Consilium Fidei christianae Propagandae oblatas rogationes censuerit
esse probandas ; Nos, de Ecclesiae universalis bono anxii, post auditum
dilectum Filium Nostrum eiusdem Consilii Praefectum, et rem attentis-
simo animo consideratam, eorum consensum supplentes quorum interest,
ac certa scientia eorum quae sumus acturi, suprema Nostra auctoritate
haec quae sequuntur statuenda decernimus. Apostolicam Praefecturam de
Siangyang clero saeculari concreditam iisdem servatis finibus ad Dioece-
sis dignitatem extollimus, eamque ab urbe principe mutuato nomine,
11 - ACTA, vol. XX, n. 4. - 21-3-1953.
182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Siamiamensem appellari volumus ac metropolitanae Hancheuvensi Ec-


clesiae suffraganeam constituimus. Novae igitur huius dioecesis pro tem-
pore Praesul metropolitanae eiusdem Ecclesiae Archiepiscopi iuri ob-
noxius erit. Cuius Episcopus ipsam Siamiamensem urbem suae Dioecesis
sedem habebit, cathedra episcopali in eiusdem urbis templo collocata,
quod usque huc pro cathedrali habebatur. Huius novae Ecclesiae iura,
onera, privilegia, obligationes eadem prorsus erunt ac ceterarum eiusdem
dignitatis per orbem Ecclesiarum ; similiter eius Praesulibus pro tempore
eadem prorsus compétent quae solent omnibus pari dignitate Antistiti-
bus. Interea vero, quoadusque ob rerum adiuncta Collegium Canonico-
rum erigi nequeat, Consultores Dioecesani, ut dicuntur, eligantur, qui
Episcopum adiuvare possint sive in sacris sollemni ritu peragendis, sive
in muneribus sui ofiicii obeundis. Praecipimus tamen ut Seminarium con-
datur, in quo pueri, qui ad Sacerdotii munus a Deo fuerint vocati, educi
ac educari possint ad Christi praecepta. Quod vero ad mensam episcopa-
lem spectat, iis bonis ea constituetur quae Praefecturae Apostolicae de
Siangyang accedebant, vel etiam Curiae emolumentis, vel denique obla-
tis sive a S. Congregatione Fidei Propagandae sive a fidelibus christianis
rebus et pecuniis. Regimen et administratio novae Dioecesis, electio Vi-
carii Capitularis seu Administratoris, iura et onera sive populi sive cleri,
haec omnia Iuris Canonici praescriptis regantur.
Ut autem omnia, quae his Litteris praecipimus, exsecutioni manden-
tur, eum deligimus qui, quo tempore res conficietur, Internuntiaturae
ad Sinenses praeerit, concessis ad id omnibus necessariis iuribus quae
poterunt etiam, si opus fuerit, cuidam viro subdelegari, dummodo in ec-
clesiastica dignitate vel officio constituto. Eidem autem onus iniungimus
peractae exsecutionis acta conficere eorumque fide dignum exemplum ad
S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. *
Has vero Litteras firmas, validas et eflicaces esse et fore suosque ple-
nos et integros effectus obtinere volumus atque ab omnibus ad quos spe-
ctant inviolabiliter observari decernimus. Quod si super his a quolibet,
quavis auctoritate, sciente vel ignorante, aliquid contigerit attentari, id
prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus,
quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum
Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis eadem
prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ta-
men ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesia-
stica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per
has Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu
Acta Pii Pp. XII 163

temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ae


beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Domini
millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus Nostri tertio
decimo.

Pro S. R. B. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

f Alfonsus Carinci, Arch. tit. Seleucien. in I., Decanus Proton. Apost.


Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.

Loco £8 Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 21.

II

DE PUCHI
(PÜOHIVANAE)
APOSTOLICA PRAEFECTURA DE P U C H I , IN SINIS, AD DIOECESIS DIGNITATEM EVE-
HITUR, PUCHIVANAE POSTHAC APPELLAND AE.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui universum hominum genus a summo Deo, licet immeriti, habemus


commendatum, gravissima illa verba numquam obliviscimur, quae quasi
ad Nos facta putamus : « Pasce populum tuum in virga tua, gregem here
ditatis tuae )) {Mich. 7, 14), ideoque summo cogitamus studio ut christi-
fidelium omnium utilitati maiore in dies cura consulamus, ipsisque co-
piam demus in recta fide morumque honestate magis magisque proiiciendi.
Quapropter animo valde laetamur cum Nobis rerum adiuncta novas si-
nunt condere dioeceses, quae Christi Evangelium ac gratiam aptius fru-
ctuosiusque longe lateque diffundant. Cum vero turbidis rerum adversi-
tatibus Ecclesia sancta in Sinarum regionibus aspere iactaretur, venera-
bilis Frater Antonius Riberi, Archiepiscopus titulo Darensis et in Sinis
Apostolicus Internuntius, enixe poposcit ut Apostolica Praefectura de
Puchi ad dioecesis dignitatem eveheretur ut Praesule tandem donaretur,,
qui sacram obtineat pontificalem dignitatem utque praeterea labores Si-
16é
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nensium sacerdotum, quibus ipsa est commissa, praeclaro honestarentur


praemio. Nos igitur, qui hanc rem laeto videmus et diiudicamus animo,
quippe quae uberrimos sit paritura fructus, audita sententia venerabi-
lium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Consilio Christiano
Nomini Propagando praepositorum, consensum supplentes eorum om-
nium, quorum intersit aut qui sua interesse quavis arbitrentur ratione,
haec quae sequuntur, consulto et cogitata, apostolica Nostra auctoritate
decernimus et constituimus. Apostolicam Praefecturam de Puchi in dioe-
cesis dignitatem perducimus, « Puchivanae » in posterum ab ipso prin-
cipis urbis nomine nuncupandae ; cuius praeterea fines ac termini iidem
posthac erunt qui adhuc erant Apostolicae Praefecturae de Puchi. Ean-
demque dioecesim curis committimus saecularis cleri Sinensis, ibidem
tam sollerter ad hodiernum diem allaborantis. Novam hanc Pnchivanam
dioecesim suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Hancheuvensi, cuius
Metropolitae iuribus Puchivanos pro tempore Praesules subicimus. Qui
Praesules sedem ac domicilium in ipsa urbe Puchi habebunt, cathedram
vero in templo, quod usque nunc procathedrale ob suam dignitatem ap-
pellatum est, recto iure collocabunt. Hanc sane Puchivanam Ecclesiam,
quam nuper constituimus, omnibus iis decoramus iuribus et privilegiis,
quibus ceterae eiusdem dignitatis Ecclesiae honestantur ; atque eius Prae-
sules iisdem iuribus, privilegiis atque honoribus fruentur, quibus omnes
ornantur per terrarum orbem Episcopi ; itemque iisdem oneribus et obli-
gationibus obstringentur. Quoadusque autem, ob temporum rerumque
difficultates, Canonicorum Collegium nequeat constitui, facultatem fa-
cimus ut, eorum loco, dioecesani consultores renuntientur, qui Episcopum
consilio et sapientia adiuvent in moderandis dioecesis negotiis. Cum
autem provida mater Ecclesia enixe curet ut iuvenes, qui in spem Ec-
clesiae succrescunt et magnam sunt rei christianae opem laturi, omni
excolantur atque instituantur studio, volumus ut continuo dioecesanum
seminarium pro ipsorum cultu erigatur, ad normam tamen sacrorum
canonum et a S. Consilio Fidei Propagandae traditarum legum. Episcopa-
lem denique mensam, quam dicunt, novae huius dioecesis bona consti-
tuent Apostolicae Praefecturae, quam nuper in dioecesim eveximus, nec
non Curiae emolumenta atque eae pecuniae, quas vel S. Congregatio de
Propaganda Fide transmittet vel fideles incolae sua sponte Offerent. Quod
ad regimen et administrationem huius Puchivanae dioecesis attinet, vel
etiam ad electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris, cum Sedes
vacabit, vel praeterea ad cleri populique iura et onera, ea plane serven-
tur iussa quae Codex Iuris Canonici praecipit. Quae omnia ita decerni-
mus et constituimus ut optimo polleant iure, contrariis quibuslibet non
Acta, PU Pp. XII 165

obstantibus. Ut autem ea quae Nostris bis Litteris iubemus efficiantur,


venerabilem, quem diximus, Fratrem Antonium Riberi deligimus, vel
eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Sinensi prae-
erit Internuntiaturae ; cui propterea omnes necessarias ad id facultates
facimus, quae alii etiam cuilibet viro subdelegari poterunt, qui tamen
sacri exsequatur officium sacerdotii. Iubemus autem ut idem venerabi-
lis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna
exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum
transmittet.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum
esse, suamque vim et effectum obtinere volumus ac praecepta, quae iis-
dem describuntur, ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decerni-
mus. Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris statuimus, a quolibet,
quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id
irritum sane et inane erit, contrariis quibusvis non obstantibus, quibus
omnibus per has Litteras obrogamus. Nemo pariter Nostris his iussis
obsistat ; quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipoten-
tis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Volumus denique ut harum Litterarum exempla vel loci, aut impressa
aut manu exarata, eandem plane mereantur fidem, quae hisce ipsis tri-
bueretur ostensis; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint
subscripta et sigillo viri munita, qui sacerdotii munere fungatur.
Datum Romae apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Domini
millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus Nostri tertio
decimo.

Pro S. R. E. Cancellario

P. Card. FUMASONI BIONDI


8. C. de Propaganda Fide Praefectus

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi

Reg. m Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 19.


166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

HI
S. LUDOVICI
(KANSANOPOLITANA E IN KANSAS)
A PROVINCIA ECCLESIASTICA S. LUDOVICI SUFFRAGANEAE SEDES KANSANOPOLI-
TANI, QUAE EST IN REGIONE ( ( K A N S A S ) ) , SALINENSIS, VICHITENSIS ET
DODGEPOLITANA SEIUNGUNTUR, ATQUE EX ILLIS NOVA ERIGITUR ECCLE-
SIASTICA PROVINCIA, (( KANSANOPOLITANI IN KANSAS )) APPELLANDA. METRO-
POLIS H U I U S ECCLESIASTICAE PROVINCIAE SEDES ERIT KANSANOPOLITANA
IN KANSAS, QUAE, HAC DE RE, AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM ET
DIGNITATEM EVEHITUR.

\ PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Grave sane officium, a Divino ipso Ecclesiae Conditore Romanis


Pontificibus commissum, prae ceteris a Nobis expostulat ut Ecclesia
rum omnium, quae longe lateque sunt per universum terrarum orbem
diffusae, moderationi et administrationi prospiciamus. Omni igitur stu-
dio curare debemus ut illarum circumscriptio temporum et locorum ne-
cessitatibus, quantum fieri potest, respondeat. Quas Nostri muneris
partes modo a Nobis requirit latissima S. Ludovici ecclesiastica Pro-
vincia, quae in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus habetur,
cuius territorium ad duos civiles Status se protendit. Eius enim pars
altera in Statu, qui vulgo « Kansas )) appellatur, sita est, altera vero, in
qua exstat ipsa Metropolitana Sedes, in Statu, cui in vulgus ((Missouri))
nomen, iacet ; ita ut dioeceses, unam eandemque ecclesiasticam Provin-
ciam efformantes, pluries inter se, quod ad civiles res, discrepare con-
tingat. Ad quam causam alia accedit quod dioeceses scilicet, quae in
Statu « Kansas » positae sunt, longius absunt a Metropolitana Sede
S. Ludovici. Qua de causa, ne possit res incommodis et difficultatibus
affici, precibus concedentes venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cico-
gnani, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia, eiusdemque ad Ame-
ricae Septemtrionalis Foederatos Status Apostolici Delegati; simul ad
sententiam descendentes venerabilium Fratrum Iosephi Elmeri Ritter,
S. Ludovici Ecclesiae Archiepiscopi, et Eduardi Iosephi Hunkeler,
Kansanopolitanae in Kansas Ecclesiae Episcopi; simulque veuerabilk
Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis
Acta Pii Pp. XII 167

a- Secretis, exquisita consilia sequentes; ac denique eorum, quorum


interest, aut interesse possit, consensum supplentes; re mature per-
pensa, haec, quae sequuntur, statuere decrevimus. Ab Archiepiscopi
S. Ludovici iure Kansanopolitanam in Kansas, Salinensem, Wichiten-
sem et Dodgepolitanam Ecclesias eximentes, eas omnes in novam eccle-
siasticam Provinciam redigimus, ex urbe Kansas, quae inter finítimas
civitates et catholicorum hominum frequentia et operum fervore excellit,
Kansanopolitanam in Kansas appellandam. Quae Kansánopolitana in
Kansas Ecclesia earum, quas supra memoravimus, Ecclesiarum erit me-
tropolitana Sedes sive gradu sive dignitate. Ei igitur eadem erunt iura
propria et onera, quae sunt aliis eiusdem dignitatis Ecclesiis; simili
modo, erunt eius Praesulibus iura, privilegia, dignitates, onera et obli-
gationes, quae solent et aliis Metropolitis competere : quae omnia in
primis compétent venerabili Fratri Iosepho Hunkeler, quem, usque
modo Kansanopolitanam in Kansas Ecclesiam regentem, nunc, hisce
Litteris, ad Archiepiscopatus honorem et dignitatem producimus. His
igitur Praesulibus, prae ceteris, ferendae Crucis intra suae ecclesiasti-
cae Provinciae fines erit potestas et pallio utendi, cum illud in S. Con-
sistorio et expostulatum fuerit et obtentum. Ceterae Ecclesiae: Salinensis
scilicet, Wichitensis et Dodgepolitana erunt Kansanopolitanae in Kansas
Ecclesiae suffraganeae et subiectae. Similiter et earum Praesules pro
tempore erunt metropolitae Kansanopolitano pro tempore subiecti. Novae
autem huius ecclesiasticae Provinciae fines iidem erunt, qui usque modo
fuerunt. Ut autem omnia, uti supra disposita et constituta, exsecutioni
mandentur, venerabilem, quem supra diximus, Fratrem Hamletum Ioan-
nem Cicognani, ad Americae Septentrionalis Foederatos Status Apostoli-
cum Delegatum, deligimus, vel eum qui, eo tempore quo actus exsecutioni
mandabitur, eidem Delegationi praeerit; eique ad hoc necessarias et
opportunas tribuimus facultates, quas et subdelegare poterit cuilibet
viro, in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem venerabili Fratri in-
super onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi, eorumque
fide dignum exemplum ad S. Congregationem Consistorialem quam pri-
mum transmittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et
fore, suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad
quos spectat inviolabiliter observari iubemus et decernimus. Quodsi quid
super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter conti-
gerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet
non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volu-
mus denique ut harum Litterarum exemplis, sive impressis sive manu
exaratis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur
168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione ea sint subscripta


et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munita. Ne-
mini vero iis, quae per has Litteras a Nobis sunt statuta, obsistere liceat.
Quod, si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem
omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit
esse moturum.
Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die nono mensis Augusti,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontifi-
catus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
CLEMENS Card. MICARA Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Suodecamis /S. Congr. Consistorialis a Secretis

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXJ.V. n. 67.

IV
S. LUDOVICI IN MAGAGNANO
( TERE S T ANA E)
ECCLESIASTICA PROVINCIA S. LUDOVICI IN MAR AGNINO DIVIDITUR AC TRIBUS
EX EA EXCERPTIS DIOECESIBUS : TERESIANA, PARNAIBENSI ET OETRENSI, AC
PRAELATURA (( NULLIUS )) PONI IESU DE PIAUÌ (DE BOM IESUS IN PIAUHYÌ,
NOVA ECCLESIASTICA PROVINCIA ERIGITUR (( TERESIANA » APPELLANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quemadmodum insignis ac prudens templi aedificatur, antequam saxo-


rum lapidumque molem in altitudinem efferat, singulas aedium partes de-
scribit ut ad hoc, quod unum instituerat sua arte consequendum, maxime
accommodentur; ita Nos, quibus est a Domino rerum grave munus com-
missum Ecclesiae suae sanctae « vivis et electis lapidibus » accessiones
adiungendi, nihil omnino praetermittimus, quin templum hoc, quod in
eandem, qua mundus universus, patet amplitudinem, quodque tanti stat
atque Christi sanguis, et Dei maiestate sit dignum et christianorum po-
Acta PU Pp. XII 169

pulorum necessitatibus, quoad fieri potest, conveniat. Cum ergo gravis


ac probabilis caussa simulque horum ratio temporum id exigere videntur,
Nostrum esse arbitramur ita Dioecesium statum immutare, ut singulis
Ecclesiis insita vis magis ac magis promoveatur. Quod in praesens Nobis
agendum esse videtur de Sancti Ludovici in Maragnano Archidioecesi,
quae est in Brasilia posita. Hanc enioi partiri ac dividi oportere cum
magnae necessariaeque rationes suadent tum preces Venerabilium Fra-
trum : Iosephi de Medeiros Delgado, S. Ludovici in Maragnano Archie-
piscopi; Philippi Condurti Pacheco, Parnaibensis Episcopi; Francisci
Expediti Lopes, Episcopi Oeirensis; ac denique Innocentii López San-
tamaria, Praelati « nullius » Boni Iesu de Piani. Quapropter Nos, de
sententia Venerabilis Fratris Caroli Chiurlo, Archiepiscopi titulo Ami-
deni eiusdemque in Brasilia Apostolici Nuntii; ac post capta consilia
a Venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali S. Congregationis Con-
sistorialis a Secretis; atque eorum, quorum interest vel quovis modo
interesse potest, consensum suppl entes ; agenda r unique rerum denique
pienissima scientia ac potestate, haec quae sequuntur decernimus. Pri-
mum Dioeceses: Teresia u am, Parnaibensem, Oeirensem, ac Praelaturam
« nullius » Boni Iesu de Piaui, ex ampliore S. Ludovici ecclesiastica Pro-
vincia seiungimus, atque ab eiusdem Archidioecesis Metropolitae iure
eximimus ; easque omnes in novae ecclesiasticae Provinciae formam redi-
gimus. Cuius erunt iidem fines, quibus eaedem Dioeceses ac Praelatura
«nullius)) terminaban!ur; dum S. Ludovici in Maragnano ecclesiastica
Provincia et eiusdem nominis Archidioecesis, atque Dioecesis Caxiensis
in Maragnano, ac denique Praelaturarum « nullius » Pinerensis et
S. Iosephi de Grajahu finibus claudetur. Modo igitur a Nobis erectae,
per has Litteras, Provinciae erit S. Teresiae Ecclesia caput et sedes;
cuius rei gratia et « Teresianam » appellandam censemus et ad gradum
ac dignitatem archiepiscopalis metropolitanae Ecclesiae extollimus. No-
va ergo Archidioecesis S. Teresiae habebit Dioeceses Parnaibensem, et
Oeirensem ac Praelaturam «nullius)) Boni Iesu de Piaui subiectas et suf-
fraganeas, atque non solum iisdem iuribus, privilegiis, potestatibus,
praerogativis cumulabitur quibus ornantur omnes per terrarum orbem
metropolitanae Ecclesiae, sed iisdem etiam oneribus et obligationibus,
quibus ceterae, tenebitur. Haec autem omnia iura et onera eius quoque
pro tempore Praesules contingent, in primis vero Venerabilem Fratrem
Severinum Vieira de Melo, hucusque Teresianae Ecclesiae Episcopum,
quem nunc hisce Litteris Archiepiscopatus honore augemus. Poterit
igitur hic Venerabilis Frater Crucem deferre, modo intra fines suae Pro-
vinciae, sive humerum onerare pallio iuxta liturgicas leges, cum illud
170 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tamen in s. Consistorio expostulatum fuerit et obtentum. Concedimus


postremo ut quod Teresianae Ecclesiae canonicorum Collegium commu-
nibus usque modo iuribus fruebatur, nunc ad gradum, titulum et hono-
rem Archiepiscopalis metropolitam Collegii evehatur, iisdemque iu-
ribus atque honoribus gaudeat, quibus iure donari solent eiusmodi cano-
nicorum Collegia. Haec omnia autem, quae supra statuimus, iam a Nobis
memoratus Venerabilis Prater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo
Amidenus idemque in Brasilia Apostolicus Nuntius exsequenda curabit
vel ille qui eo tempore, quo haec decreta exsecutioni mandabuntur, Nun-
tiaturae Brasilianae praeerit ; quos propterea omnibus necessariis vel op-
portunis facultatibus instructos volumus, etiam alii cuilibet viro, si
opus fuerit, subdeiegandis, dummodo in ecclesiastica dignitate con-
stituto. Oneri erit praeterea eidem Venerabili Fratri peractae exse-
cutionis documenta conficere eorumque fide digna exempla, cum pri-
mum poterit, ad Congregationem Consistorialem trasmitiere. Has
vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et
integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectat observari
volumus ac decernimus, quod si quid super his a quolibet, quavis aucto-
ritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id prorsus irritum
erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus
per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum
exemplis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur
fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico
tabellione ea subscribantur et sigillo viri, in ecclesiastica dignitate vel
officio constituti, muniantur. Nemini vero iis, quae per has Litteras a
Nobis statuta sunt, obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario atten-
tare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac sanctorum Apo-
stolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum ex arce Gandulphi, prope Romam, die nono mensis Augusti,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Ponti-
ficatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario

E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA


S. Collegii Decanus C. Consistorialis a Secretis

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £6 Plumbi

Reg. in Cane. Ap. vol. LXXXIV, n. 79.


Acta Pii Pp. XII 171

V
PASSOFITNDENSIS
CANONICORUM COLLEGIUM IN PASSOPUNDENSt CATHEDRALI TEMPLO ERIGITUR
ET CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Pro apostolico, quo fungimur, officio, pergratum sane Nobis pertin-


gere putamus quidquid vel ad aptiorem singularum dioecesium admini-
strationem spectat, vel ad divini cultus decorem. Quam ob rem, cum
Canonicorum Collegia ex vetustissimo Ecclesiae instituto huc perti-
neant ut et Episcopis (( quos Spiritus Sanctus posuit regere Ecclesiam
Dei » (Act- 20, 28) ad nutum prope praesto sint, et eorum senatum quasi
efficiant sacrorumque rituum augeant splendorem, facere non possumus
quin eiusmodi condi Collegia libenter videamus. Aequo igitur animo
preces admittendas ducimus venerabilis Fratris Claudii Colling, Passo-
fundensis Episcopi, qui a Nobis postulavit ut ad cathedralem suam
aedem Canonicorum Collegium ad iuris normam erigeretur. Quapropter;
audita sententia venerabilis Fratris Caroli Chiarlo, Archiepiscopi ti-
tulo Amideni et in Brasiliana republica Apostolici Nuntii, et de con-
silio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis
Consistorialis a Secretis; atque eorum omnium, quorum intersit vel
qui sua, quavis ratione, interesse arbitrentur, consensum supplentes,
Nos, certa scientia ac de suprema Nostra auctoritate, ea quae sequuntur
decernimus. Canonicorum Collegium in Passofundensis dioecesis ca-
thedrali templo erigimus et constituimus, quod una tantum Dignitate,
quam vocant, condecorabitur, nempe Archidiaconatu, atque e sex Ca-
nonicis constabit, quorum alteri munus Theologi, alteri vero munus Prae-
fecti admissis paenitentium expiandis tribuetur. Quae Dignitas, Ca-
nonicatus et munera, etiamsi primum concedantur, ad normam tamen
communis iuris conferenda sunt. Usquedum vero Dignitas et Canonicatus
congruo beneficio augeri nequeant, facultatem facimus ut iis etiam sa-
cerdotibus concredantur, qui aliud habeant beneficium, quamvis cum
christianorum 'hominum curatione coniunctum. Indulgemus praeterea
ut divino officio, choralibus, quas dicunt, caeremoniis faciendo, Dignitas
et Canonici diebus tantum obstringantur Nativitatis Domini, Paschatis,
Pentecostes, Sacramenti Augusti, Deiparae Virginis Mariae caelo recep-
172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tae, die festo eiusdem B. Virginis Mariae quam « Aparecida » appel-


lant, cui cathedrale templum est sacratum, ac denique Dominico die
Palmarum et tribus postremis diebus Maioris Hebdomadae. Decet prae-
terea hos Sacerdotes, qui in Episcopi consilium et quasi Senatum asci-
scuntur, propriis condecorari insignibus, quibus super ceteros emi-
neant : quam ob rem Dignitati Canonicisque Passofundensis Ecclesiae
concedimus ut, infra fines modo suae dioecesis et in sacris choralibus
caeremoniis, nigram induant vestem talarem, fimbriis ornatam vio-
laceis, se zona circumdent eiusdem violacei coloris, rocheto praeterea
amiciantur, quod manicas habeat coccineo colore radiantes, nec non mo-
zetam e serico villoso nigro, coccineis fimbriis distincto atque cappa ex
pellibus albi coloris, opportuno tempore exornentur ; caligas denique in-
duant viola tinctas. Volumus vero ut capitulares, quas dicunt, leges
sive ad iuris communis normam, sive secundum ea quae hisce Litteris
a Nobis statuta suirt quam citius condantur; quas Episcopus sanciet
et Dignitas ac Canonici religiose accipient. Quoad vero cetera omnia,
officia scilicet et munera, quibus cathedralia Canonicorum Collegia
obstringuntur, atque iura et privilegia, quibus eadem decorantur,
cummunis iuris normae diligenter serventur; ac propterea, post con-
stitutum hoc Collegium, dioecesani Consultores, suo munere perfuncti,
finem capiant. Haec omnia, quae a Nobis statuta sunt, vel venerabilis,
quem memoravimus, Frater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo
Amidenus et in Brasilia Apostolicus Nuntius exsequenda curabit ; cui
propterea omnes necessarias opportunasque ad id facimus facultates,
alii etiam cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo in
ecclesiastica dignitate constituto; vel ille qui eo tempore, quo haec De-
creta ad rem adducentur, Brasilianae Nuntiaturae praeerit. Eidem vero
venerabili Fratri onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi
eorumque fide digna exempla, cum primum poterit, ad S. Congregationem
Consistorialem pro officio suo trasmittendi. Has vero Litteras firmas, va-
lidas et efficaces nunc et in posterum esse suosque plenos et integros
effectus obtinere atque ab omnibus, quorum interest, servari volumus ac
decernimus. Quod si quid contra ea, quae a Nobis statuta sunt, a quoli-
bet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id
prorsus irritum et inane erit ; quibuslibet contrariis minime obstantibus,
quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum
Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu exarata, eandem
prorsus mereantur fidem, quae hisce ipsis haberetur ostensis ; dummodo
tamen ea ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri in
ecclesiastica dignitate vel officio constituti instructa sint. Nemini denique
Acta Pii Pp. XII 173

iis, quae per Nostras has Litteras statuta sunt, obniti liceat. Quod si
quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum
Apostolorum Petri ac Pauli se noverit moturum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die duodevicesimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo,
Pontificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TI S SER ANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis

f A. Carinci, Archiep. tit. Selene, in Is., Decanus Proton. Apost.


Franciscus Hannibal Ferretti, Proton, Apost.

Loco © Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV. n. 84.

, LITTERAE APOSTOLICAE

BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE AFFICITUR ECCLESIA B. MARIAE V.


IN CAELUM ASSUMPTAE, IN MONTE (( PLAIN )) INTRA ARCHIDIOECESIS SALIS-
BURGENSIS FINES.
PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Gementium Solatrix eademque ad
caelestem gloriam Assumpta, Beata Maria Virgo in Templo, supra
amoenum montem « Plain », quem vocant, prope Salisburgum posito,
religiosis ornatur obsequiis estque ibi Christifidelibus perfugium salu-
tis ac praesidium. Cuius quidem Aedis laudes potissimum vulgatae sunt
propter eiusdem Deiparae Simulacrum, ante quod, preces fundentes,
miram supernorum munerum largitatem pluries experti sunt Dei Gene-
triéis diligentissimi cultores. Haec enim Imago, Ratisbonae olim exstans
et, anno MDCLII, primum in summo colle locata, post nonnullos casus,
anno MDCCXXXII, restituta fuit atque, sex fere lustris expletis, Bene
dicti Pp. XIV, Decessoris Nostri, fel. r e c , nomine et auctoritate, aureo
diademate redimita. Loco Sacelli lignei, iam dudum ibi conditi, et mi-
noris Templi, in octo ángulos postmodum exstructi, Maximilianus de
Kuenburg, Archiepiscopus Salisburgensis, anno MDCLXXI, novam am-
plioremque Ecclesiam eo genere aedificandam curavit quod a renatis
174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

antiquorum artibus dicere consueverunt. Duae sacrae turres, camera


praecelsa, statuae ex marmore eam condecorant haud mediocriter ; ma-
ximum quoque altare, quattuor columnis tortilibus insigne, Tabernacu-
lum aere inaurato obductum, Imagines Sanctorum, cancelli ex ferro
artificiose facti, huic Aedi, Monachis Ordinis Sancti Benedicti creditae,
plurimum addunt nitoris atque ornamenti. Quo vero Christifideles ad
Caelorum Reginam magis magisque in dies excolendam pro vocarentur,
Venerabilis Frater Andreas Rohracher, Archiepiscopus Salisburgensis,
preces ad Nos admovit ut hoc Templum Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Quas pias expostulationes Nos, quibus summopere cordi
est ut homines, gravis huius saeculi iactati procellis, ad Dei Matrem
fidentes confugiant, libentissime statuimus audire. Quapropter, e Sacrae
Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis perpensis, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum-Xitterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam
Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in monte
« Plain », intra Archidioecesis Salisburgensis fines, consecratam, ad
dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis
iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis qui-
busvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae-
sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma-
nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque
ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime
suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x n mensis
Septembris, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
Acta PU Pp. XII no

II

SANCTUS FRANCISCUS ASISINAS, C PAROECIAE LOCI ((LLAVALLOL)), INTRA FINES


v

ARCHIDIOECESIS PLATENSIS POSITAE, PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS


CONSTITUITUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Asisinas civis, Sanctus Franciscus,


iam dudum orbi quasi praeclara lux affulsit, ut qui Evangelii praecepta
diligentius ipse sit exsecutus et ad virtutem vocarent homines, saeculi
caligine obtectos. Mhil proinde mirandum quod Christifideles haud inter-
misso studio eum excolunt atque rebus in arctis sibi adoptant Patronum.
Ex quorum numero sunt loci « Llavallol », intra Platensis Archidioecesis
fines, incolae, praesertim sacrorum administri, magistratus, curialium
consociationum sodales, qui « pauperi Asisinati » peculiarem adhibent re-
verentiam. Hi ergo preces ad Nos deferendas curaverunt ut se in tanti
Caelitis fidem tradere dignaremur. Quae vota, Venerabilis Fratris Tho-
mae Solari, Archiepiscopi Platensis, amplo commendationis officio suf-
fulta, benigne statuimus explere. Audito igitur Venerabili Fratre No-
stro Clemente, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo
Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, omnibusque
attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in modum, Sanctum Franciscum Asisinatem, Confessorem, paroeciae
loci « Llavallol », intra fines Archidioecesis Platensis positae, praeci-
puum apud Deum Caelestem Patronum constituimus ac declaramus, om-
nibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae principalibus lo-
corum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, vali-
das atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spe-
ctare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si
176 Acta Apostolicae Sedis - vommeniarium Officiale

quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive


ignoranter attentari contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Octo-
bris, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

III
PAROECIALE TEMPLUM SACRATISSIMO CORDI IESU IN URBE AC DIOECESI GRATIA -
NOPOLITANA DICATUM BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR.

PIUS P P . XII .

Ad perpetuam rei memoriam. — Voti religione Sacratissimo Cordi


Iesu in urbe ac dioecesi Gratianopoli tana dicatum Templum curiale,
quamvis non ab antiqua repetatur aetate, tamen propter divinorum ri-
tuum splendorem, populi christiani frequentiam, piarum consociationum
alacritatem, molis amplitudinem atque artificiosa, quibus iam condeco-
r a t a ^ opera huiusmodi est ut potioribus sacris Aedibus, a Sede Aposto-
lica peculiari honore ornatis, merito videatur annumerandum. Anno enim
MCMXViii, coeptum est exstrui eo genere quod Basilicarum proprium est,
atque mox in famam provectum ob egregias, quas strictim attigimus,
laudes. Quo igitur cultus Sacratissimi Cordis Iesu ampliora sumeret in-
crementa Templique huius dignitas magis augeretur, dilectus filius eius-
dem Ecclesiae parochus submissas preces Nobis adhibuit ut eam Basili-
cae Minoris nomine ac iure donaremus. Quae vota Venerabilis Fratris
Alexandri Caillot, Episcopi Gratianopolitani, commendationis officio
suffulta, libenti animo statuimus explere. Quapropter, audito quoque
Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardi-
nali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-
Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto-
licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in mo-
dum, paroecialem Ecclesiam, Sacratissimo Cordi Iesu in urbe ac diocesi
Gratianopolitana consecratam, honore Basilicae Minoris afiicimus et
exornamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis, hoc
Acta Pii Pp. XII 177

nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstanti-


bus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,
validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spe-
ctare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si
quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi
mensis Iunii, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatious expediendis

IV
BEATA MARIA VIRGO A MISERICORDIA TOTIUS DIOECESIS INTERAMNENSIS CAELE-
STIS PATRONA AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO VALENTINO, P. M., DE
CLARATUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Quae Mater constituta est generis


humani, Beata Maria Virgo, pie exorata, mortalibus aerumnosis mise-
ricordiae sinum aperit eosque studiosa complectitur caritate. Cuius be-
nignitatis specimina edidit praeclara Interamnae in urbe negotiosa et
industria, quam miris quibusdam, ut tradunt, illustravit signis cumu-
lavitque munerum supernorum largitate. Eius igitur Imago, a Carolo
Maratta, quemadmodum dicunt, summa colorum venustate depicta et
in culto sacello Templi principis asservata, tam religiosa est apud eius-
dem urbis cives atque etiam continentis regionis incolas ut perpetuis
eam ornent honoribus et, potissimum mense Maio atque praecipuo festo
die, qui Sabbato ante secundam Dominicam mensis Iulii quotannis
agitur, peregrinatorum in modum eo accedant. Augescente vero in dies
eiusmodi pietate erga Beatam Mariam Virginem a Misericordia — hanc
12 - ACTA, vol. XX, n. 4. - 21-3-1953.
178 Acta A postolicae Sedis — Commentarium Officiale

enim appellationem non perperam Ipsi indiderant — factum est ut,


anno millesimo nongentesimo tricesimo septimo, ex Petriani Canonico-
rum Collegii consulto, Dilectus Filius Noster Nicolaus Sanctae Romanae
Ecclesiae Protodiaconus Cardinalis Canali, gestientis populi circumfu-
sus laetitiis, Simulacrum aureo redimirei diademate. Cuius singularis
cultus sollemnia semel saecularia, anno proxime elapso, studio ac dili-
gentia Venerabilis Fratris Ioannis Baptistae Dal Prà, Interamnensis et
Narniensis Episcopi, fuerunt celebrata, adstante complurium Praesu-
lum ornatissimo coetu et Christifidelium acclamantium multitudine, cui
conventui memorando praefuit idem lectissimus Pater Purpuratus. Hanc
occasionem nacti, omnes, sive Templi principis Canonici sive ceteri sa-
crorum administri sive laicorum ordines, Beatam Mariam Virginem a
Misericordia cum Sancto Valentino, Pontifice et Martyre, caelestem sibi
Patronam adoptare una sententia statuerunt. Re quidem vera, iam anno
millesimo octingentesimo nonagésimo septimo, omnis Clerus Interam-
nensis, vota exhibens Christifidelium, quorum numerus duodecim mil-
lium fuit, postulaverat ut melita haec dioecesis in Dei Genetricis, no-
mine illo ornatae, traderetur fidem ac tutelam. Qua re tum temporis
haud explicata, Venerabilis Fratre, quem diximus, optata enuntians il-
lius contionis marialis, praeterito anno advocatae, Nos rogavit ut Bea-
tam Mariam Virginem a Misericordia totius Interamnensis dioecesis
Patronam cum Sancto Valentino renuntiare dignaremur. Nos autem,
quibus sollemne est Almae Deiparae religioni quam maxima afferre
incrementa, votis huiusmodi libenti animo constituimus obsecundare.
Collatis igitur consiliis cum Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae
Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Ri-
tuum Congregationis Pro-Praefecto, omnibus attente perpensis, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis ple-
nitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam
Virginem a Misericordia totius dioecesis Interamnensis caelestem apud
Deum Patronam aeque principalem cum Sancto Valentino, Pontifice et
Martyre, confirmamus, seu facimus ac declaramus, omnibus adiectis ho-
noribus ac privilegiis liturgicis quae praecipuis dioecesium Patronis rite
competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, sta-
tuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces
iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sor-
tiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et
in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi-
niendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super
Acta Pii Pp. XII 179

his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari


contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Iulii,
anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

EPISTULA

ALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE


SEPTENTRIONALIS AD SOLLICITANDA M CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTES
ALIARUM NATIONUM.

To Our Dearly Beloved Children of the Catholic Schools in the


United States of America.
Dear children of America :
Once again this year at the beginning of Lent "We come to you, be-
loved children, for a little talk together. But this year influenza, or
as you so often call it, the « flu », has found its way even into the Vatican
here in Rome, and We, like so many of you, have to stay in bed for a
while in order to get well and strong again. That is why the doctors say
that this year We should not speak to you over the radio. But at leas t
We wanted t o send you this short letter.
Tou children of America have been so good and generous these past
few years in giving your gìfts to help your brothers and sisters in the
lands across the sea ! We know that our dear Lord has blessed you for
this many times over, because He acts just as if you gave your gifts of
clothes or food or money to Him. «Whatever you do to one of these
little ones », He said, « you do to Me ». And of course nobody can ever
(( get ahead » of Our Lord in giving. So He certainly blesses you much
more in return, for He gives you the love and kindness of your dear
Mother and Pather, of your brothers and sister, of your good teachers ;
He gives you your grand Catholic éducation and, best and most won-
derful of ali. He gives you Himself, when He comes into your heart in
180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Holy Communion. No, Our Lord nevers forgets a favor done to one of
these (( little ones » of His across the sea.
And this year too they need your help again. Too many of them stili
are hungry and cold and homeless. Too many stili need medicines, and
vitamins and milk. Too many, just your age, have to wear ciò thes that
do not protect their little blodies f rom the wind and the rain and the cold.
And now just lately, because of the terrible floods in Holland and Eng-
land and Belgium, many more thousands of children have lost their
homes and everything they once had. So your clothes, and coins, and
canned goods, and whatever else you can give, as your teachers will
explain to you, will mean so much to them.
Do not say, « But my offering is so little. What is this for so many
poor children? ». Remember, each one of you perhaps can give only a
little. But there are many thousands of you, and when everything is
collected and put ^ogether, it makes a great deal, just ac the mighty
océan is made of many drops of water, though each one of them is very
tiny.
So We know you will be generous, dear children, with your gifts, and
stili more with your prayers and sacrifices. Por the most important
thing of ali, even more important than keeping your poor little friends
warm and healthy and well-fed, is to keep them good and free f rom sin.
So you must pray hard that their misfortune does not make them bad,
or lead them in their trouble to forget our dear Lord. Perhaps you
can say at least one extra Hail Mry every day during Lent that Our
Lady, their Mother as well as yours, guide them and keep them safe
f rom sin. Off er your little acts of sacrifice for them. Try to be especially
good and obedient during Lent for them. Receive Our Lord often in
Holy Communion, and when you have Our Lord in your heart and
are praying to Him for your Mother and Father and your brothers and
sisters, remind Him too of these other children of His who need His
help so much.
Pray too for Us, who here in Vatican City from a Father's heart
send you and ali your dear ones a Father's blessing.
From the Vatican, lOth February 1953.

PIUS P P . XII
Acta PU Pp. XII 181

ALLOCUTIO

Ad Docentes et Alumnos Collegii Brugensis, vulgo « Collège d'Euro-


pe» nuncupati. *

Vous savez, Messieurs, comme Nous accueillons toujours volontiers les


représentants du savoir et ceux-là surtout qui, justement préoccupés des
intérêts supérieurs de l'humanité, consacrent leurs efforts à la cons-
truction d'un monde meilleur et d'une paix durable. C'est pourquoi l'hom-
mage que Nous rendent aujourd'hui les Professeurs et les Etudiants du
Collège d'Europe Nous cause un vif plaisir et Nous voudrions vous dire
tout l'intérêt que Nous accordons à. vos travaux.
Lorsqu'après la dernière guerre, les dirigeants de certains pays se dé-
cidèrent à mettre sur pied des institutions internationales chargées d'orga-
niser la paix, l'expérience cruelle du demi-siècle passé pesait sur leurs
discussions et ne cessait de leur rappeler qu'il ne suffit pas d'une idée
généreuse pour s'assurer des chances valables de réussite. La réali-
sation pratique de l'unité européenne en particulier, dont tous pressen-
taient l'urgence et vers laquelle instinctivement on s'orientait, se heurtait
à deux obstacles majeurs, l'un inhérent à la structure de l'Etat, l'autre
psychologique et moral. Le premier comporte une série de problèmes éco-
nomiques, sociaux, militaires et politiques. Les membres qui désirent s'as-
socier se trouvent à des niveaux différents tant sur le plan des res-
sources naturelles et du développement industriel que sur celui des réa-
lisations sociales : ils ne pourront engager une vie commune qu'après
avoir assuré les moyens de maintenir l'équilibre de l'ensemble. Mais,
bien plus pressante encore, s'affirme l'exigence de ce qu'on appelle l'es-
prit européen, la conscience de l'unité interne, fondée non point sur
la satisfaction de nécessités économiques, mais sur la perception de va-
leurs spirituelles communes, perception assez nette pour justifier et
maintenir vivace la volonté ferme de vivre unis.
C'est pour étudier ce double problème que fut établi le Collège d'Eu-
rope, et la seule considération du but poursuivi suffit à mettre en lumière
la signification réelle de vos activités. Préparer les hommes qui seront
capables d'affronter ces questions au sein des divers organismes respon-
sables, de proposer des solutions viables malgré les divergences parfois
énormes de tendances et de points de vue, capables surtout de remonter

* Habita die Io Martii mensis a. 1958.


182 Acta Apostolicae aedis - Commentarium Officiale

aux sources de l'esprit européen, d'en devenir les protagonistes qualifiés,


ce n'est pas une tâche aisée. Nous sommes heureux qu'il se soit trouvé
des hommes pour oser l'entreprendre et la poursuivre avec la patiente
espérance qui en assure les débuts. Comme Nous ne pouvons en détailler
les aspects multiples, Nous voudrions en souligner au moins un, parce
qu'il rejoint Nos préoccupations dominantes et les soucis quotidiens
de Notre mission de Pasteur d'âmes. Nous venons à l'instant de parler
de l'esprit européen. Nul doute qu'il doive constituer un objectif capital,
sans lequel rien de solide ne pourra se construire. Qu'il Nous soit per-
mis d'insister sur les conditions de son avènement.
On reconnaît sans peine que des concessions sérieuses seront exigées
de tous les partenaires d'une Europe unie. Transfert d'industries, réa-
daptation de la main d'œuvre, fluctuations et difticultés locales dans
tel ou tel secteur de la production ; voilà quelques-unes des éventualités
auxquelles devrontsfaire face les gouvernements et les peuples. Ces ma-
laises peuvent être passagers, mais aussi durables; il n'est pas certain
qu'ils seront toujours compensés à brève échéance par des avantages éco-
nomiques, tout comme, déjà à l'intérieur d'un pays, les régions plus
pauvres ne jouissent d'un niveau de vie égal que grâce à l'apport des
régions plus fortunées. Il faudra donc faire admettre des renoncements,
peut-être permanents, par l'opinion publique de chaque nation, lui en
expliquer la nécessité, lui inspirer le désir de rester malgré cela unie aux
autres, de continuer à les aider.
On devine la réaction naturelle des égoïsmes, le repli sur soi quasi
instinctif, arme dangereuse aux mains des opposants et de tous ceux
dont les fins équivoques s'accommodent bien des querelles d'autrui. Il
faut donc, dès le départ, s'en persuader : la perspective de profits ma-
tériels ne garantira pas la volonté de sacrifices indispensables à la réus-
site. Tôt ou tard, elle se révélera illusoire et trompeuse. On alléguera,
alors les intérêts de la défense commune : sans doute la peur suscite
facilement une réaction violente, mais, d'habitude, assez brève et dé-
pourvue de force contructive, non susceptible de canaliser et de coor-
donner des énergies diverses au service d'une même fin.
Si l'on cherche des garanties solides pour la collaboration entre pays,
comme d'ailleurs pour toute collaboration humaine, dans le domaine pri-
vé ou public, dans les cercles restreints comme sur le plan internatio-
nal, seules des valeurs d'ordre spirituel se révéleront efficaces, seules elles
permettront de triompher des vicissitudes que les circonstances fortuites
ou, plus souvent, la malignité des hommes ne tardent pas à faire éclo-
Actu Pii Pp. XII 183

re. Entre lés nations comme entre les personnes, rien ne dure sans
, une véritable amitié.
Un sentiment d'une telle qualité, faut-il le dire, ne se crée pas en quel-
ques années ni par des moyens artificiels. Mais grâce à Dieu, ce sentiment
existe déjà, un peu alangui ici ou là, trop inconscient de lui-même, trop
peu au fait de ses propres ressources et de sa puissance incomparable.
Nous n'en voulons comme preuve, que le splendide témoignage de généro-
sité, qui, tout récemment encore, a suscité l'affluence des secours aux
victimes des inondations. Il faut saluer avec joie ce signe d'un vrai désin-
téressement, d'une vraie compréhension mutuelle, d'une volonté efficace
de collaboration pour la défense non point de profits mercantiles, mais
d'authentiques valeurs humaines. Il vous revient, comme spécialistes des
questions européennes, de scruter les causes et les ressorts psychologiques
de ces attitudes. Il ne Nous échappe pas que, si l'Empire Romain a posé
les premiers fondements juridiques et culturels de l'Europe en diffusant
la civilisation gréco-latine, le christianisme a modelé l'âme profonde des
peuples, il a dégagé en eux, en dépit de leurs différences les plus marquées,
les traits distinctifs de la personne libre, sujet absolu de droit et respon-
sable devant Dieu non seulement de sa destinée individuelle, mais aussi
du sort de la société où elle est engagée.
Dans cette conviction s'enracinent le respect d'autrui, le sens de sa di-
gnité inaliénable et de l'aide réciproque que l'on se doit pour san
vegarder et promouvoir ces biens que toutes les richesses de la terre ne
sauraient payer. Ces sentiments, encore trop confus à présent, il importe
de les aviver,- de les éclairer sous toutes les incidences, de les diffuser dans
la masse, de leur permettre de se traduire en gestes analogues à ceux que
Nous admirions tantôt.
La volonté de vivre ensemble qui cimentera l'Europe de demain se gar-
dera de la défaillance à la vue des dangers externes qui la menacent;
mais au lieu de se laisser pousser vers le but, un peu contre son gré, ne
vaut-il pas mieux que chacun y soit attiré par un élément positif?
Des éléments de ce genre, on les retrouve déjà dans le domaine éco-
nomique et politique. L'Europe unie se propose de garantir l'existence de
chacun de ses membres et celle du tout qu'ils constituent, de favoriser la
prospérité économique, de sorte que sa puissance politique puisse être en
mesure de se faire respecter, comme il convient, dans le concert des puis-
sances mondiales. Voilà certes un but positif appréciable des efforts pré-
sents vers une Europe unie.
Ce que Nous avons déjà souligné en d'autres circonstances, Nous
croyons pouvoir le répéter encore devant vous, parce que c'est une con-
184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

viction que l'expérience affermit en Nous, non seulement d'année en


année, mais pour ainsi dire, de mois en mois : au delà de ce but économi-
que et politique, l'Europe unie doit se donner pour mission l'affirmation
et la défense des valeurs spirituelles qui, autrefois, constituaient le fon-
dement et le soutien de son existence, qu'elle avait jadis la vocation de
transmettre aux autres parties de la terre et aux autres peuples, et qu'elle
doit rechercher aujourd'hui, par un effort pénible, pour se sauver elle-
même : Nous voulons dire la foi chrétienne authentique comme base de
sa propre civilisation et de sa propre culture, mais aussi de toutes les
autres. Nous le disons bien clairement, parce que Nous craignons que
l'Europe, sans cela, ne possède pas la force interne pour conserver, devant
des adversaires plus puissants, non seulement l'intégrité de ses idéals,
mais aussi son indépendance terrestre et matérielle.
Ce n'est pas sans motif que le Collège d'Europe a choisi pour siège
une ville riche de passé, et Nous sommes heureux de le souligner, de
passé chrétien. Que la'paix de ses eaux tranquilles soit le symbole de celle
que vous travaillez à assurer, en rendant aux hommes d'aujourd'hui la
conscience de leurs affinités, en les aidant à consentir les nécessaires re-
noncements, grâce à l'attirance d'une vocation qui leur promet encore
d'inestimables conquêtes.
Que le Seigneur daigne protéger vos personnes, vos familles et vos
efforts, sur le chemin du bien.
Suprema Saera Congregatio S. Officii 185

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM
PKOSCRIPTIO LIBRI

Feria IV, die 7 Ianuarii 1953

In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii Emi ac


Revmi DD. Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praeha-
bito RR. DD. Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum
prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur :
Les événements et la foi 191^0-1952 (Jeunesse de l'Eglise), Editions du
Seuil, Paris.
Et sabbato, loco feriae V, die 14 Martii 1953, Ssmus D. N. D. Pius di-
vina Providentia Pp. XII, in audientia Emo ac Revmo D. Cardinali Pro
Secretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolu-
tionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit.
Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 16 Martii 1953.
M. Crovini, Notarius

I
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 18 Decembris 1952. — Cathedrali Ecclesiae Bumanguensi, nuper
erectae, praefecit Exc. P. D. Hannibalem Muñoz Duque, hactenus Epi-
scopum Suceursensem et Sancti Aegidii.
die 28 Ianuarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Ierichuntinae
R. D. Albertum Castelli, canonicum ad honorem Capituli metropolitani
Mediolanensis et professorem in Catholica Universitate a Ssmo Corde
186 Acta Apostolicae Sedis - Gommerntarium • Officiale

Iesu, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Adeodati Ioannis S. R. E.


Cardinalis Piazza, Episcopi Sabinensis et Mandelensis.
die 7 Februarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Aulonitanae
R. D. Gulielmum Sedlmeier, canonicum Capituli cathedralis Rotten-
burgensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Leiprecht,
Episcopi Rottenburgensis.
die 10 Februarii 195S. — Metropolitanae Ecclesiae Manilensi Exc. P.
D. Ruphinum Santos, hactenus Episcopum titularem Barcaeum.
— Cathedrali Ecclesiae Kerriensi Exc. P. D. Dionysium Moynihan,
hactenus Episcopum Rossensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ceaensi R. P. D. Laurentium B. Ca-
sey, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae cathedralis Roffensis in
America, quem deputavit Auxiliarem Exc. P . D . Iacobi Eduardi Kearney,
Episcopi Roffensis in America.
— Titulari episcopali Ecclesiae Rhaedestenae R. D. Emmanuelem Al-
phonsum De CarvalhoYex archidioecesi Bracharensi, quem constituit Coa-
diutorem cum iure successionis Exc. P. D. Gulielmi Augusti Da Cunha
Guimarâes, Episcopi Angrensis.
die 12 Februarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Medelitanae R.
D. Marinum Bergonzini, praepositum Capituli metropolitani Muti neu sis
et Cancellarium Curiae archiepiscopalis, quem deputavit Auxiliarem
Exc. P. D. Caesaris Boccoleri, Archiepiscopi Mutinensis et Abbatis nul-
lius Nonantulani.
die lk Februarii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Versaliensi Exc. P . D .
Felicem Guiller, hactenus episcopum Apamiensem.
die 17 Februarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Sophenensi
Revmum P. Patritium Harman Shanley, Administratorem Apostolicum
Praelaturae nullius Infantensis, quem constituit Praelatum nullius In-
fantensem.
die 20 Februarii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Succursensi et Sancti
Aegidii Exc. P. D. Petrum Iosephum Rivera Mejía, hactenus Episco-
pum titularem Edistianensem.
— Cathedrali Ecclesiae Barranquillensi Rev. D. Franciscum Gallego
Pérez, parochum in urbe Yarumal, dioecesis Sanctae Rosae de Osos.
die 10 Martii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Anagninae R. P. Henri
cum a S. Teresia, ex Ordine Fratrum Carmelitarum discalceatorum,
in saeculo Romulum Compagnone, professorem theologiae dogmaticae
in Facultate theologica Collegii Internationalis Ordinis Fratrum Carme-
litarum discalceatorum et qualificatorem Sacrae Congregationis Sancti
Officii.
Sacra Congregatio Consistorialis

II
KERRIENSIS ET AGHADONENSIS
DECRETUM
DE NOMINIS MUTATIONE

Cum nuper ab Apostolica Sede expostulatum sit ut dioecesis Kerrien-


sis et Aghadonensis in posterum, dempto altero titulo, Kerriensis tan-
tum appelletur, SSmus Dominus Noster P I U S Divina Providentia
P P . XII, praesenti Consistoriali Decreto, benigne decernere dignatus
est ut praefata dioecesis in posterum Kerriensis tantum nuncupetur.
Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
20 Decembris 1952.

<£8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. gì S.
I. Ferretto, Adsessor

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

DE SALISBURY - ARCIS VICTORIAE


DECRETUM
DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS

Cum per Decretum hodierna die editum in Rhodesia Meridionali haec


Sacra Congregatio de Propaganda Fide Praefecturam Apostolicam
Umtaliensem, territorii partibus tum a Vicariatu Apostolico de Salis-
bury, Societati Iesu concredito, tum a Vicariatu Apostolico Arcis Victo-
riae, Societati Missionum Exterarum de Bethlehem in Helvetia com-
misso, distractis erexisset, ac propterea memoratus Vicariatus Aposto-
licus Arcis Victoriae nimis territorio suo deminutus mansisset, utque
in territorii de Salisbury Vicariatus parte, cui nomen « G velo » et « Se-
lukwe » evangelizationis operi aptius consuleretur, visum est ad novam
inter duos, quos diximus, Vicariatus limitum definitionem procedere.
Quamobrem haec Sacra Congregatio memoratam territorii partem
188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de « Gwelo » et de « Selukwe », quae hucusque ad Vicariatum Aposto-


licum de Salisbury pertinebat, ab ipso Vicariatu Apostolico de Salis-
bury distrahendam atque Vicariatui Apostolico Arcis Victoriae adne
ctendam censuit.
Quod Sacrae Congregationis de Propaganda Fide consilium eiusdem
Sacrae Congregationis Cardinalis Praefectus, vigore specialium facul-
tatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Div. Prov. Papa XII die
11 Octobris 1952 concessarum, ratum habens atque confirmans, memo-
ratum territorium de « Gwelo » et de (( Selukwe » a Vicariatu Aposto-
lico de Salisbury distraxit et Vicariatui Apostolico Arcis Victoriae ad-
nexuit, presensque ad rem Decretum confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 2 Februarii a. D. 1953.

P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L. fB s.
C. Corvo, Subsecretarius

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i
VICARIATUS APOSTOLICI R A B A U L E N .
BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI MATTHAEI RA-
SCHER, E CONGREGATIONE MISSIONARIORUM S. C. ET SOCIORUM IN ODIUM FI-
DEI, UT FERTUR, INTEREMPTORUM.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Tota sanctificationis hominis oeconomia in eo consistit, ut ipse divinae


gratia respondens, dum vivit, similis in passione Christo fiat, ut simili
gloria coronetur in caelis, docente Apostolo : Scimus quoniam diligenti-
bus Deum omnia cooperantur in bonum iis qui secundum propositum vo-
cati sunt sancti. Nam quos praestavit ei praedestinavit conformes fieri
imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus (Rom. 8,
28-29). In Servis Dei, de quibus modo fit sermo, divina « gratia vacua
non fuit », huius impulsui morem gerentes, dignos se reddiderunt ut
Christo fierent similes in passione ideoque similes in gloria.
Sacra Congregano Rituum 189

Decem hi Dei Servi Christi gloriae, salutique animorum tot infi-


delium attendentes, patria vitaeque commodis relictis, missionalem vitam
apud crudeles, barbaras, antropophagas gentes amplexati sunt, « Chri-
stum daturi aut sanguinem ». Christum dederunt et sanguinem. Nunc
de singulis pauca delibemus :
1. Matthaeus Rascher die 12 Novembris a. 1868 in oppido Sambach in
Bavaria natus, in Congregatione Missionariorum S. Cordis a. 1889 prima
vota nuncupavit. Sacerdos die 15 Iulii a. 1895 factus, die 23 Septembri
mense eiusdem anni ad Apostolicum Vicariatum tunc Novae Pomeraniae
nunc Rabaulensem in Oceania perrexit, quo pervenit die 16 Novembris.
Constitit in loco « Vunamarita ». Amicitia cum feroci gente Baining
inita, S. Pauli stationem constituit, novosque ad fidem conversos ibi
collegit eosque moderabatur; similes normas servans, quibus celeberri-
mae Reductiones Paraguaienses a Patribus Soc. Iesu institutae rege-
bantur. Albertus H a hl, Germanicum Gubernator, amplas facultates ei con-
credidit.
Martyrium optabat; agnita enim a quodam indigena, voluntate al-
terius indigenae eum occidendi, respondit : « Si vult interficere me,
peribo propter Iesum; Iesus enim sanctificavit unum virum et unam
uxorem, ne quis ducat duas uxores ».
2. P. Henricus Rutten natus est Tilburgi in Hollandia die 30 Ianua-
rii a. 1873; eamdem Congregationem die 21 Novembris a. 1893 est in-
gressus; ad sacerdotium promotus die 5 Augusti a. 1900, mensibus
duobus post ad eamdem missionem transmeavit.
3. Fr. Aloisius (Franciscus Iosephus Bley) Ord. Cisterc. reformati.
Natus in Haltern (Westfalia) die 25 Ianuarii 1865. Missus fuerat ut
novum Monasterium in Nova Pomerania constitueret. Interim quasi
alter ex Missionariis S. C. pro aedificanda S. Pauli Ecclesia adlaborabat.
Suavissimi erat ingenii : in labore indefessus. Martyrium optabat.
4. Fr. Ioannes Schellekens, natus in Osterwijk in Hollandia die 26
Februarii 1873. Congregationem Missionariorum S. C. 1894 die 8 De-
cembris ingressus est. Mense Septembri 1899 in Novam Pomeraniam
missus, die occisionis cum aliis apud Ecclesiam S. Pauli proxime con-
secrandam versabatur.
5. F r . Eduardus Plaschaert, natus in Overslag in Belgio die 17 Iulii
a. 1871, Congregationi Missionariorum S. C. 8 Decembris 1894 se adiun-
xit. Decembri mense a. 1900 in eumdem Vicariatum pervenit. In Ecclesia
S. Pauli die occisionis inventus est.
6. Soror Anna (Catharina Utsch) nata die 15 Novembris a. 1887 in
Mundersbach in Renania Borussica, die 25 Martii a. 1901 Instituto Mis-
190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sionariarum S. C. Hiltrup se adiunxit. Infìrmariae diplomate ornata,


die 1 Novembris a. 1902 ad Novam Pomeraniam pervenit et S. Pauli
domus Superiorissa renuntiata.
7. Sor. Sophia (Anna Schmith) nata. in Mulben (Baden) die 26 Oct.
1879. Eidem Instituto nomen dedit die 2 Febr. a. 1902. Infìrmariae di-
ploma et ipsa est consecuta, et ad eumdem Apostolicum Vicariatum
missa.
8. Sor. Agatha (Elisabeth Rath) nata in Senden (Westfalia) die 13
Maii a. 1877, eiusdem Instituti professa die 15 Augusti 1901, ad missio-
nem die 18 Martii a. 1904 pervenit.
9. Sor. Angela (Guiielma Balta), nata in Zalesczycki (Galitiai die
7 Oct. a. 1875. In eodem Instituto die 13 Maii 1902 prima vota nuncu-
pavit. Musicam et historiam in saeculo docuerat. In Novam Pomera-
niam missa, quotidie orabat pro martyrio obtinendo.
10. Sor. Agnes (Catharina Holler), nata die 31 Augusti 1881 in Ruh-
mansfelden (Bavaria) eidem Instituto die 25 Martii 1901 adhaesit; in
Novam Pomeraniam die 1 Nov. a. 1902 pervenit. Litteras, artem, musi-
cen in Instituto docuerat.
Die 13 Augusti a. 1094 secreta coniuratione ab indigena To Mari
inita, novem ad S. Pauli occisi sunt : P. Rutten vero in loco Nacha
runep.
Verum hos subiisse martyrium dubitari non posse videtur, quod
martyrii fama in loco vigens confirmat. Etenim idem To Mari patris
Rascher opera a servitute redemptus, ad fidem conversus est, baptis-
mumque a P. Bernardo Bley Miss. S. C. recepit.
Hic vir acri ingenio praeditus et ad plura exsequenda aptus Servi
Dei confidentiam sibi comparaverat. Uxorem auxerat, sed, adulterino
impulsus amore, reiecta uxore, alteri mulieri, maritali vinculo ligatae,
adhaesit. Missionales nulli pepercerunt industriae, ut eum a peccato re-
traherent, at incassum. To Mari enim, diabolico odio permotus eos oc-
cidere statuit. Est autem mos apud Bainingos ut simul cum capite
omnes quoque de eius familia seu societate aut sodalitate occidantur.
Ut itaque horrendum hoc facinus in actum deduceret, nonnullos alios
in coniurationem attraxit, arctissimo secreto imposito, singulis sin-
gulas victimas assignavit ut, dato signo, victimas interficerent. Die
igitur 13 Augusti anni 1904 To Mari in P. Rascher irruit eumque occidit,
occidit quoque Sororem Annam et fratrem Aloisium Bley. Eodem mo-
mento a designatis sicariis, Soror Sophia, Fr. Ioannes. Fr. Eduardus,
Sor. Agatha, Sor Angela et Sor Agnes impetu facto necati sunt. P. Rut-
ten in Nacharunep, dum acta martyrum legebat ab alio sicario, quem
Sacra Congregatio Rituum 191

idem pater beneficiis cumula verat, occisus fuit. Eodem igitur momento
hi púgiles sua corpora hostiam viventem, sanctam, Deo placentem exhi-
buere (Cfr. Eom. 12, 1).
Quod autem hi decem veri Christi Martyres possint haberi licet
inopinato fuerint interfecti praeter animi dispositionem quam sin-
guli a priori fovebant; ad missionem enim perrexerant infidelium cru-
delium immo anthropophagorum nec non a posteriori, uti constat ex
actis pro nonnullis, validum argumentum magister nostri fori affert
Lamber tinius.
Loquens enim de necessaria acceptione martyrii per voluntatem, do-
cet: «Actualis est, optima,... virtualis sufficit, quae non sit retractata
(i et influat in actum : item habitualis, puta si quis martyrium optasset,
<( postea nihil de eo cogitans, sed praedicans aut aliud quid meritorium
« faciens, per insidias occideretur ex odio in fidem etc. » et paulo in-
ferius : « Idipsum etiam dicendum esset de eo, qui dormiens occideretur,
si formalem prius habuisset voluntatem martyrium subeundi » (De
Serv. D. beatif. etc., I. I I I , c. XVI, n. 5).
Hisce praeiactis, martyrium, occisio nempe horum decem est evidens ;
evidens quoque est formale sive ex parte tyranni, sive ex parte victi-
marum. To Mari enim, a quo ceteri sicarii dependebant, Patres ceteros-
que voluit occidere, quia matrimonii sanctitatem et unitatem omnes cum
Patribus Pascher et Kütten inculcabant, eiusque adulterium damnabant ;
unanimis est enim testium consensus, adulterae quoque. Ex parte etiam
victimarum eo quod non modo Patres, sed alii missionales, Sorores quo-
que, idem « non licet » inculcantes, parati erant pro fide et Christi
lege animum effundere.
Martyres ab ipsis indigenis habentur uti constat ex fama, quae
apud ipsos viget.
Perpensa concordia hac in martyrio agnoscendo, ordinaria auctori-
tate in Apostolico Vicariatu Rabaulensi annis 1933-35, constructi sunt
processus cum Rogatorialibus (a. 1934) in Curiis Banialucen., Rock-
f or dien, ac Monasterien. super fama martyrii, scriptis et oboedientia
urbanianis decretis de cultu Dei Servis non praestando.
Plures Summo Pontifici oblatae sunt litterae causae Introductionem
postulantes, - Emo Cardinali, Sydneyensi Archiepiscopo, ac Excmo
Apostolico totius Oceaniae Delegato praeeuntibus - ab Archiepiscopis,
Episcopis, Generalibus Ordinum seu Congregationum Moderatoribus
nec non Generali Superiorissa Filiarum a Domina Nostra a S. C. I.
Die 3 Decembris a. 1944 Sacra haec Congregatio, scriptis perpensis,
nil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset. Die autem 2
192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 'Officiale

Maii anni huius, Rmo p. Aemilio Costanzi, Congregationis Missionario-


rum S. C. I. Generali Postulatore instante, infrascriptus Cardinalis
S. R. C. Pro-Praefectus, Causae Ponens, in Ordinario sacrae Congrega-
tionis Coetu, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio
Introductionis causae in casu et ad efectum, de quo agitur, de eaque re-
tulit. Emi ac Rmi PP. relatione hac, suffragiisque Officialium Praela-
torum auditis, audito quoque R. P. P. Salvatore Natucci, Generali Fidei
Promotore, rescribere censuere : Signandam esse commissionem si San-
ctissimo placuerit.
Facta autem Beatissimo Patri ab eodem Cardinali, subsignata die,
relatione, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, com-
missionem Introductionis causae Servorum Dei Matthaei Rascher et So-
ciorum Sua manu dignata est subscribere.
Datum Romae die 13 Iunii, a. D. 1952.

C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. ©S.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

II

VICTORIEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI RAPHAËLAE DE YBARRA, VID.
DE VILALLONGA, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM ANGELORUM CUSTODUM.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Misericordissimus Deus, qui omnes homines vult salvos fieri (1. Tim.
2, 4) his ad salutem viam tutam ostendit dicens : Qui vult venire post
me abneget semetipsum, tollat crucem suam et sequatur me (Mt. 16, 24).
invitamento hoc omnes quidem allicit, sed pauci perfectissima huic
respondent iique sunt qui eius amore, terrenis omnibus spretis, in quali
bet condicione versentur, generose divino servitio ad eius gloriam ani-
morumque salutem se dedunt.
Mirabile hac in re Serva Dei Raphaela de Ybarra vidua de Vilallonga
nobis exhibet exemplum. Et sane.
Die 16 Ianuarii anno 1843 a Gabriele de Ybarra Gutiérrez de Ca-
biedes et Maria a Rosario de Arambarri-Mancebo, nobilibus piisque
Sacra Congregatio Rituum 193

parentibus, Flaviobrigae (Bilbao) nata est Raphaela, sequentique die


per sacras baptismi aquas renata. Biennis sacro Chrismate fuit linita;
undecim autem annos nata maximo sui animi profectu ad sacram mensam
primum accessit. Domi ac Baionae studia confecit. Decimum octavum
annum agens, pio ac diviti viro Iosepho de Vilallonga nupsit. In ma-
trimoniali statu constituta, piissime se gessit; omnia erga virum, fi-
lios, famulatui addictos officia in exemplum exercuit. Triginta septem
annos in matrimonio vixit, iuges spirituales progressiones faciens. Stu-
pendum autem est ipsam de viri ac animi sui moderatoris consensu anno
1890 tria religiosa nuneupasse vota, quibus quartum, maxime arduum,
addidit, faciendi id quod sibi perfectius videretur. Quae vota ad amus-
sim servavit. Etenim dives quum esset, pauperrimam ducebat vitam,
sed überaus seminariis, hospitiis, nosocomiis, pauperibus familiis
aliisque piis operibus largissime subveniebat. Ut oboedientiam servaret,
piam vetulam e suis famulabus elegit, cui voluit subici. Purissimam
quoque vitam egit.
Virum summe dilexit, qui eam simili rependebat amore. Septem ge-
nuit filios ; verum duo mature mortui sunt ; hos tanto amore, prudentia,
pietate instituit, ut commendabilis eorum vita ostendit. Quinque defun-
ctae sororis filios suam in domum excepit, eorumque maternam curam
habuit, parique exitu.
Poenitentiae studio, ieiuniis aliisque asperitatibus corpus affligebat.
Quotidiana corporis Domini sumptione ac continua oratione animum
sa gin abat, atque ad caelestia intendebat, vires inde ad tot tantaque ope-
ra facienda resumens. Nullum enim erat miseriae genus, cui ipsa opere
ac pecunia praesto non esset. Animorum salutis zelo permota, peccato
acerrimum bellum indixit ; praesertim vero mirabili industria magnis-
que impensis ad mulieres e vitiorum coeno, puellasque e periculis re-
trahendas toto nisu incumbebat. Pro quibus collegium condidit, quod
rudimentum fuit Instituti Sororum Angelorum Custodum, quod ipsa ad
periclitantium adulescentularum praeservationem ac perseverantiam
fundavit atque moderabatur quidem, sed, familiaribus aliisque officiis
retenta, ei non potuit se adiungere, nec postquam eius vir die 8 Maii
1898, sancte, ut vixerat, in Domino quievit. Difficile dictu est quantos
labores in ministerio hoc exantlaverit ; quanta ludibria, irrisiones, ca-
lumnias, pericula, dolores passa sit : sed Deo confisa, fortiter omnia su-
peravit pro Dei amore et gloria animorumque salute.
Bennio a sui viri,morte nondum exacto, gravi morbo implicita, die
23 Februarii a. 1900 purissimum animum Deo reddidit.
Sanctitatis fama, quam Serva Dei virtutibus sanctisque operibus,
13 - ACTA, vol. XX, n. 4. — 21-3-1953.
194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

charismatis confirmata, quibus a Deo fuerat praedita, ea demortua,


fortius erupit. Quare in Victoriensi Curia canonicae inquisitiones super
scriptis, sanctitatis fama et oboedientia Urbanianis decretis de vetito
cultu annis 1929-1931 peractae sunt, Urbemque delatae.
Plures interim litterae Causae Introductionem postulantes Summo
Pontifici oblatae sunt a Cardinali Archiepiscopo Hispalen., a pluribus
Archiepiscopis et Episcopis, a Religionum Moderatoribus, a Praesi-
dibus Provincialium Deputationum de Vizcaya et de Alava, atque a.
Syndico Malacitano.
Instante itaque Riho P. Augustino a Virgine, Causae Postulatore,
infrascriptus Cardinalis, causae relator, die 8 mensis huius in Ordi-
nario S. R. C. coetu dubium posuit discutiendum: An signanda sit
commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur,
de eaque retulit. Elmi Patres, relatione hac auscultata, auditis quoque
Officialium Praelatorum suffragiis necnon R. P. D. Salvatore Natucci,
Fidei Generali Promotore, rescribere censuerunt : Signandam esse com-
missionem, si Ssmo placuerit.
Facta autem ab eodem Cardinali relatione beatissimo Patri, Sancti-
tas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem in-
troductionis causae Servae Dei Raphaelas de Ybarra Vid. de Vilallonga
Sua manu dignata est subsignare.
Datum Romae, die 11 Iulii a. D. 1952.

© C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.
f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

III

ROMANA

Sanctissimus Dominus noster Pius Divina Providentia Papa XII


precibus quamplurimis Sibi porrectis libenter deferens, statuere benigne
dignatus est ut invocationibus in fine Missae et in Benedictione Ssmi Sa-
cramenti recitandis, post verba : Benedetto il nome di Maria Vergine
Madre, addatur : Benedetta la sua gloriosa Assunzione.
Datum Romae die 23 Decembris 1952.

£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.
f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
Sacra Congregatio Rituum 195

IV
ROMANA

Quamplurimi Sacrorum Italiae Antistites Sanctissimo Domino no-


stro Pio Papae XII enixas preces detulerunt ut, ad intelligentiam ac
pietatem populi fovendam, in administratione Sacramenti Baptismatis
tam parvulorum quam adultorum quaedam formulae vernacula lingua
proferri valeant. His precibus Sacrorum Rituum Congregatio deferens,
versionem in italicam linguam interrogationum ac responsionum in
administratione Baptismatis praeparare sategit, quam Eidem Sanctissi-
mo Domino nostro pro opportuna approbatione reverenter subiecit.
Referente vero infrascripto Sacrae Rituum Congregationis Cardinali
Pro Praefecto in audientia diei 9 Maii anno 1952, Sanctitas Sua inter-
rogationes et responsiones praefatas, prouti in inferiori prostant exem-
plari, probavit easque adhiberi posse indulsit benigne; hac tamen con-
ditione ut in editionibus Ritualis Romani textus latinus cum versione
italica ponatur. Servatis de cetero servandis. Contrariis non obstanti-
bus quibuscumque.
Die 2 Februarii 1953.

£B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.
t A. Carinci, Archiep. Selene, Secretarius

ORDO BAPTISMI PARVULORUM


(Numeri marginales correspondent numeris Eitualis Eomani)

1. Sacerdos interrogat infantem (si plures sint baptizandi, singula-


riter singulos) :
N., che cosa domandi alla Chiesa di Dio?
Patrinus respondet : La fede.
Sacerdos : Che cosa ti procura la fede?
Patrinus : La vita eterna.
2. Sacerdos (etiam singulariter singulos) :
Se, dunque, vuoi avere la vita eterna, osserva i comandamenti : Ame-
rai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima,
con tutta la tua mente, e il prossimo tuo come te stesso.
196 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

10. Postea sacerdos...


N., entra nel tempio di Dio, per aver parte con Cristo nella vita
eterna.
R!. Così sia.
11. G um fuerint ecclesiam ingressi...
Io credo in Dio Padre onnipotente...
Padre nostro che sei nei cieli...
14. Postea interrogat baptizandum nominatim, dicens (singulariter
singulis) :
N., rinnnzi a Satana?
Respondet patrinus : Rinunziò.
Sacerdos : E a tutte le sue opere?
Patrinus : Rinunzio.
Sacerdos : E a tutte le sue seduzioni?
Patrinus : Rinunzio.
17. Sacerdos ad fontem interrogat :
N., credi in Dio Padre onnipotente, Creatore del cielo e della terra?
I?. Credo.
Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore, che nacque
e patì per noi?
J$. Credo.
Credi nello Spirito Santo, la Santa Chiesa Cattolica, la comunione
dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della carne, la vita
eterna?
I?. Credo.
18. Subinde...
N., vuoi essere battezzato?
Respondet patrinus : Si, lo voglio.
26. Postremo dicit :
N., va in pace, ed il Signore sia con te.
1$. Così sia.

ORDO BAPTISMI ADULTORUM

5. Tum sacerdos interrogat...


Come ti chiami?
Catechumenus respondet : N.
Sacerdos : N., che cosa domandi alla Chiesa di Dio?
K. La fede.
Sacerdos : Che ti procura la fede?
1$. La vita eterna.
Sacra Congregatio Rituum 197

Sacerdos: Se, dunque, vuoi avere la vita eterna, osserva i comanda-


menti : Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua
mente, e il prossimo tuo come te stesso. Questi due comandamenti rias-
sumono tutta la legge ed i profeti. La fede consiste nell'adorare un solo
Dio in tre persone e la Trinità nell'unità, senza confondere le persone
nè dividere la natura. Altra è la persona del Padre, altra quella del
Figlio, altra quella dello Spirito Santo : ma queste tre persone non sono
che una sola natura, una sola e identica divinità.
6. Et rursus interrogat :
N., rinunzi a Satana?
1$. Rinunzio.
Interrogat : E a tutte le sue opere?
R'. Rinunzio.
Interrogat : E a tutte le sue seduzioni?
0 . Rinunzio.
7. Deinde sacerdos interrogat de Symbolo Fidei, dicens :
Credi in Dio Padre onnipotente, Creatore del cielo e della terra?
ty. Credo.
Interrogat : Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore,,
che nacque e patì per noi?
R. Credo.
Interrogat : Credi nello Spirito Santo, la santa Chiesa Cattolica,
la comunione dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della
carne, la vita eterna?
I?. Credo.
16. Deinde sacerdos dicit...
Prega, eletto di Dio, inginocchiati e dì : Padre nostro...
Sacerdos subiungit: Alzati, compi la tua preghiera e d ì : Così sia.
Et ille surgens...
B. Così sia.
Sacerdos dicit patrino : Fa su di lui il segno della croce.
Deinde electo : Avvicinati.
Et patrinus pollice signat eum... : In nome del Padre, del Figliolo
e dello Spirito Santo.
17. Tum sacerdos quoque facit crucem... : In nome del Padre, del Fi-
gliolo e dello Spirito Santo.
(Questo formulario si ripete nei numeri 18,19, 20, 21 ; e altre tre volte:
in femminile per le donne, nei numeri 22, 23, 24, 25, 26, 27).
29. His peractis...
N., entra nella santa Chiesa di Dio, per ricevere da Nostro Signore
198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Gesù Cristo la benedizione celeste ed aver parte con Lui e con i suoi
Santi.
32. Ita etiam si plures sunt...
Io Credo in Dio Padre onnipotente...
Padre nostro...
35. Deinde interrogat electum... :
Come ti chiami?
Et ipse respondet : N.
Interrogat : 2V\, rinunzi a Satana?
1$. Rinunzio.
Interrogat : E a tutte le sue opere?
Bf. Rinunzio.
Interrogat : E a tutte le sue seduzioni?
1$. Rinunzio.
37. Et cum fuerit... : Come ti chiami?
Respondet : N.
38. Interrogat : N., credi in Dio Padre onnipotente, creatore del cielo
e della terra?
Ri. Credo.
Interrogat : Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore,
che nacque e patì per noi?
. 0. Credo.
Interrogat : Credi nello Spirito Santo, la santa Chiesa Cattolica,
la comunione dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della
carne, la vita eterna?
1$. Credo.
Iterum interrogat : N., che cosa chiedi?
Respondet : Il Battesimo.
Interrogat : Vuoi essere battezzato?
Respondet : Si, lo voglio.
50. Postea sacerdos... : N., va in pace, e il Signore sia con te.
Così sia.
Sacra Romana Rota 199

G T A T ' RI B U N A L I U M

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I
NOVARIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FERRARIS-KALIBERDA)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Ginae Kali-


berda, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per
se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S.
E. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 10 Iunii 1953 hora
decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto sub-
scribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
hebentes de loco commorationis praedictae Dominae Ginae Kaliber da,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*

I. M. Pinna, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Februarii 1953.

E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Gina Kaliberda


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 10 juin 1953, à 10 heures pour
concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la déci-
sion de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence de la dite Gina Kaliberda, devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
TAURINEN.
NULLITATIS MATRIMONII ( GALLO - COFFANO)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Aemilii Coffano,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per
procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 30 Maii 1953 hora decima ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae defi-
nitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedicti domini Aemilii Coffano cu
rare debent, ut de hac -edictali citatione ipse moneatur.*

A. Canestri, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 25 Februarii 1953.

E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Emile Coffano, défen-


deur eu cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par
un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Ro-
maine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 mai 1953, à 10 heurs, pour
concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la déci-
sion de la cause devant la Rote.
Oonst-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence du dit Mr Emile Coffano devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 201

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Venerdì, 9 gennaio 1953, nella S. Congregazione dei Riti si è tenuto un


Congresso nel quale, in forza delle facoltà straordinarie concesse dal Santo
Padre, si è discusso sulla validità dei Processi dei Servi di Dio :
1. Sui miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Pio X.
2. Sulle virtù del Ven. Servo di Dio Francesco Giuseppe Rudigier, Vescovo
di Linz.
3. Sulle virtù della Serva di Dio Maria Teresa Scherer, confondatrice delle
Suore della Carità della Croce di Inghembol.
4. Sulle virtù della Serva di Dio Teresa Maria della Croce, fondatrice
delle Suore del III Ordine di S. Teresa di Gesù.

Martedì, 20 gennaio 1953. nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la


S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed e i Revmi Consultori teologi hanno
discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Elena Guerra, fonda-
trice delle Oblate dello Spirito Santo, dette « Suore di S. Zita ».
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inol-
tre discusso sulla riassunzione della Causa di canonizzazione delle Beate:
1. Maria Bertilla Boscardin, Vergine, dell'Istituto delle Suore Maestre di
S. Dorotea Figlie dei Sacri Cuori.
2. Maria Desolata Torres Acosta, Vergine, fondatrice dell'Istituto delle
Serve di Maria, Ministre degli Infermi.
3. Maria De Mattias, Vergine, fondatrice della Congregazione delle Suore
Adoratrici del Preziosissimo Sangue di N. S. G. C.

Martedì, 17 febbraio 1953, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto,


alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella,
Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio
Maria del Divin Cuore (Droste zu Vischering), della Congregazione di N. S.
della Carità del Buon Pastore, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ante-
preparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teo-
logi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio.

Martedì, 17 marzo 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la


S. Congregazione dei Riti nuova preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi
Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno
discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria Margherita Dufrost
de Lajemmerais, ved. D'Youville, fondatrice della Congregazione delle Suore
di Carità.
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre
202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

discusso in una Congregazione ordinaria sulla riassunzione della Causa dei


seguenti Beati :
1. Vincenzo Pallotti, Confessore, fondatore della Società dell'Apostolato
Cattolico.
2. Rosa Venerini, Vergine, fondatrice delle Maestre Pie.
3. Raffaella Maria del Sacro Cuore, Vergine, fondatrice dell'Istituto delle
Ancelle del Sacro Cuore di Gesù.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE

Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si


è degnato di nominare :
6 Febbraio 1953. L'Emo e Revmo Signor Card. Tedeschini Federico, Pro-
tettore delle « Misioneras Hijas de la Sagrada
Familia de Nazaret » (Vich).
» » » L'Emo e^Revmo Signor Card. Tedeschini Federico, Pro-
tettore delle Suore Francescane Alcantarine
(Roma).
17 » » L'Illmo e Revmo Monsig. Sericano Silvio, Protonotario
Apostolico « de numero Participantium ».
19 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Tisserant Eugenio, Pro-
tettore delle Suore Minime del Sacro 'Cuore di
Maria (Rodez).
20 » » L'Illmo e Revmo Monsig. De Jorio Arturo, Prelato Re-
ferendario del Supremo Tribunale della Segna-
tura Apostolica.
» » » L'Illmo e Revmo Monsig. Piolanti Antonio, Prelato Re-
ferendario del Supremo Tribunale della Segna-
tura Apostolica.
6 marzo » S. E. Revma Monsig. Testa Gustavo, Arcivescovo tit. di
Amasea, Nunzio Apostolico in Svizzera.
19 » » S. E. Revma Monsig. Pappalardo Paolo, Arcivescovo tit.
di Apamea di Siria, Internuncio Apostolico in
Siria.
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data. 17 marzo 1953, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare 1'Eminentis-
simo e Reverendissimo Signor Cardinale Giacomo Lercaro, Membro della Com-
missione Pontificia per gli Studi Biblici.

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Vescovo Assistente al Soglio Pontificio:
9 gennaio 1953. S. E. Revma Monsig. O'Connor Martino Giovanni, Vescovo
titolare di Tespia.
Diarium Romanae Curiae 203

ProtonOtari Apostolici ad instar participantium di Sua Santità:


7 giugno 1952, Monsig. Tessens Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.
24 gennaio 1953. Monsig. Longo Vittorio dell'arcidiocesi di Napoli
Prelati Domestici di Sua Santità:
26 maggio 1952. Monsig. Kesters Uberto, della diocesi di Liegi.
7 giugno » Monsig. van Cauwenberg Stefano, dell'arcidiocesi di Ma-
lines.
26 » » Monsig. Bannan Patrizio M., della diocesi di Rock-
hampton.
» » Monsig. Me Elhinney Guglielmo G., della medesima dio-

» » cesi.
» Monsig.
Monsig. Murtagh Giacomo G.,
O'Keeffe Patrizio P., della
della medesima
medesima diocesi.
diocesi.
» »
10 agosto Monsig. Rafferty Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perth.
» » Monsig. Wallace Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Lonergan Riccardo, dell'arcidiocesi di Sydney.
22 dicembre » Monsig. Barreca Antonio (Roma).
10 gennaio 1953. Monsig. Margreth Pasquale, dell'arcidiocesi di Udine.
16 » » Monsig. Luciani Luciano, della diocesi di Trieste.
24 » » Monsig. Pirozzi Felice, dell'arcidiocesi di Napoli.
» » Monsig. Sparano Giovanni, della medesima arcidiocesi.
30 » Monsig. Fiamingo Concetto, della diocesi di Mcastro.
Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:
6 giugno 1951. Monsig. Calles Innocenzo Raimondo, della diocesi di Bar
quisimeto.
16 luglio Monsig. Laakman Ernesto, della diocesi di Muenster.
» » Monsig. Roer Enrico, della medesima diocesi.
20 ottobre Monsig. Reitmeier Giovanni, della diocesi di Lajes.
» Monsig. Deilmann Clemente, della diocesi di Muenster.
16 Monsig. Bezerra Vincenzo Augusto, della diocesi di Grato.
» » » Monsig. De Moráis Emanuele Carlo, della medesima dioc.
» » » Monsig. Rocha de Oliveira Pietro, della medesima diocesi.
» » Monsig. Hobold Federico, dell'arcidiocesi di Florianopolis.
» » Monsig. Niehues Alfonso, della medesima arcidiocesi.
23 » Monsig. da Silva Coutinho Giuseppe, dell'arcidiocesi di
Paraiba.
» Monsig. Miranda Cavalcanti Severino, della medesima ar-
cidiocesi.
» )) Monsig. Pereira da Costa Emanuele, della medesima ar-
cidiocesi.
» Monsig. Pessôa da Costa Giuseppe G., della medesima ar-
cidiocesi.
» » » Monsig. Pires Ferreira Severino, della medesima arcidio-
cesi.
29 » )) Monsig. De Souza Giuseppe Camillo, della diocesi di Mon-
tesclaros.
6 novembre )) Monsig. Belpaire Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.
204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

27 novembre 1951. Monsig. Fischer Giuseppe, dell'arcidiocesi di Friburgo


di Br.
1 dicembre » Monsig. Pasetto Luigi G., della diocesi di Lins.
» » » Monsig. Ribeiro Mazzei Vittorio, della medesima diocesi.
9 gennaio 1952. Monsig. Aspoeck Lodovico, della medesima diocesi.
» » Monsig. Schulte Francesco, della diocesi di Muenster.
» » » Monsig. Schellauf Francesco, della diocesi di Secovia.
28 » » Monsig. Carranza Clemente, dell'arcidiocesi di Managua.
26 febbraio » Monsig. Siepmann Ferdinando, dell'arcidiocesi di Pader-
born.
10 marzo Monsig. Kaetzler Giovanni, dell'amministrazione aposto-
>>

lica di Innsbruck.
» » Monsig. Kurz Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.
20 » » Monsig. Signowski Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.
23 » » Monsig. Hasebrink Giuseppe, della diocesi di Muenster.
1 aprile Monsig. Fuessel Francesco, della diocesi di Berlino.
» » » Monsig. Zinke Giovanni, della medesima diocesi.
5 Monsig. de Urtiaga y Alcibar Arrechuluaga Pietro, della
diocesi di Cienfuegos.
» » Monsig. Novo Giuseppe, della medesima diocesi.
» Monsig. Volkmann Guglielmo, della diocesi di Muenster.
12 maggio » Monsig. W^odka Giuseppe, della diocesi di S. Ippolito.
13 » Monsig. Bendi Giuseppe, della diocesi di Rottemburgo.
» » Monsig. Sauter Ermanno, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Schupp Giuseppe, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Vogel Giuseppe, della medesima diocesi.
25 » Monsig. Ridder Bernardo, dell'arcidiocesi di Colonia.
29 » Monsig. Edelhauser Giuseppe, della diocesi di S. Ippolito.
» » Monsig. Heinrich Carlo, della medesima diocesi.
10 agosto » Monsig. Byrne Federico M., dell'arcidiocesi di Perth.
» » » Monsig. Lenihan Tommaso, della medesima arcidiocesi.
22 dicembre Monsig. Tessaro Marco, del patriarcato di Venezia.
10 gennaio 1953. Monsig. Brasini Giuseppe, del T arcidiocesi di Ravenna.
20 » » Monsig. Piccione Vincenzo, della diocesi di Noto.
» Monsig. Roscetti Igino, dell'abbazia nullius di Subiaco.
24 » Monsig. Capano Michele, dell'arcidiocesi di Napoli.
» » Monsig. Leonetti Antonio, della medesima arcidiocesi.
27 » Monsig. Badii Gaspare, della diocesi di Arezzo.

Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità:


29 marzo 1951. Monsig. Brucherseifer Carlo, della diocesi di Aquisgrana.
» » » Monsig. Mollen Giovanni, délai medesima diocesi.
» » » Monsig. Schnabel Engelberto, della medesima diocesi.
27 ottobre » Monsig. Innerhofer Giovanni, dell'arcidioc. di Salisburgi».
9 gennaio 1952. Monsig. Käser Giovanni, della diocesi di Linz.
7 febbraio Monsig. Penali Luigi, dell'arcidiocesi di Vienna.
12 maggio » Monsig. Goedt Carlo, della diocesi di Sant'Ippolito.
» » » Monsig. Hobbiger Antonio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Rauscher Francesco, della medesima diocesi.
Monsig. Sabelko Adolfo, della medesima diocesi.
Diarium Romanae Curiae 205

12 maggio 1952. Monsig. Waltenberger Francesco, della medesima diocesi.


29 » » Monsig. Berger Silvestro, della diocesi di Sant'Ippolito.
» » » Monsig. Hofbauer Giorgio, della medesima diocesi.
12 gennaio 1953. Monsig. D'Ascanio Fioravante, della diocesi di Teramo.
» » » Monsig. Di Pietro Alberto, della medesima diocesi.
2 febbraio » Monsig. Cascone Giovanni, della diocesi di Ragusa.

Camerieri d'onore extra Urbem di Sua Santità:


27 ottobre 1951. Monsig. Premm Mattia, dell'arcidiocesi di Salisburgo.

Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di Sua Santità:


26 novembre 1952. Il sig. Melchior-Bonnet Cristiano, dell'arcidiocesi di Pa-
rigi.
Cappellano segreto d'onore di Sua Santità:
27 ottobre 1951. Monsig. Wasner Francesco, dell'arcidiocesi di Salisburgo.

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :

La Gran Croce dell'Ordine Piano:


12 gennaio 1953. A S. E. il Sig. Castiella y Maiz Fernando M., Ambascia-
tore di Spagna presso la S. Sede.
» » » A S. E. il Sig. Mameli Francesco Giorgio, Ambasciatore
d'Italia presso la S. Sede.

La Commenda dell'Ordine Piano:


12 gennaio 1953. Al Duca de la Force Augusto (Francia).
» » » Al sig. Leveque Marcello dell'arcidiocesi di Parigi.

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


2 gennaio 1953. A S. E. il Sig. Figi Leopoldo, Cancelliere Federale della
Repubblica Austriaca.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile :


2 gennaio 1953. Al sig. Boeck-Greissau Giuseppe, Ministro di Stato (Au-
stria).
» » » Al sig. Raab Giulio (Austria).
» » » Al sig. Margaretha Eugenio (Austria).
» » » Al sig. Kraus Giuseppe (Austria).
12 » » Al sig. de Azevedo Machado Benicio (Brasile).
» » » Al sig. Chiaramonte Epifanio (Italia).
» » » Al sig. De Zerbi Renato (Italia).
206 Acta Apostolicae ¡Sedis - Commentarium Officiale

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


12 gennaio 1953. Al sig. Salat Rodolfo (Rep. Federale di Germania).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


2 aprile 1952, Al sig. Bribosia Enrico, della diocesi di Namur.
19 » » Al sig. Renders Paolo, della diocesi di Tournai.
10 agosto » Al sig. de Merode Westerlo Federico, dell'arcidiocesi di
Malines.
» » » Al sig. Heymans Paolo, della medesima arcidiocesi.
8 ottobre » Al sig. Biti Sergio, della diocesi di Recanati-Loreto.
16 » » Al sig. Hulpiau Augusto, della diocesi di Bruges.
» Al sig. Mulier Arturo, della medesima diocesi.
3 novembre Al sig. van Outryve d'Ydewalle Stanislao, della medesima
diocesi.
S gennaio 1953. Al sig. Giunta Antonino, della diocesi di Noto.
Al sig. Villa Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
» » Al sig. Tinti Guido (Roma).
» » » Al sig. Garzia Raffaele, della diocesi di Ugento.
9 Al sig. Odorizzi Tullio, dell'arcidiocesi di Trento.
12 Al sig. Casorati Vittorio (Italia).
» Al sig. Da Rienzo Enrico (Italia).
» » Al sig. Da Roma Antonio (Italia).
» » » Al sig. Suzanne Francesco, dell'arcidiocesi di Parigi.
» Al sig. Queiroz Muniz Antonio, dell'arcidiocesi di S. Sal-
vatore della Baia.
21 Al sig. Brenninkmeyer Bernardo, dell'arcidioc. di Utrecht.
Al sig. Brenninkmeyer Guglielmo, della medesima arci-
diocesi.

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


12 gennaio 1953. Al sig. Col. Guérin Giovanni (Francia).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile:


15 marzo 1952. Al sig. Delgrange Raoul, della diocesi di Tournai.
19 aprile » Al sig. Denis Arturo, della medesima diocesi.
25 giugno » Al sig. Claeys Bouuaert Andrea, della diocesi di Gand.
11 luglio Al sig. Injodi Inasu Iyyappen, della diocesi di Trichur.
10 agosto » Al sig. Jacques Alberto, della diocesi di Tournai.
» » Al sig. Ligny Giovanni, della medesima diocesi.
» Al sig. Préat Arsenio, della medesima diocesi.
1 ottobre Al sig. Schütz Luigi, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Wauters Norberto, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Binard Giorgio, della diocesi di Tournai.
» » Al sig. Simon Giuseppe, della medesima diocesi.
21 novembre Al sig. Offergeld Andrea R. E., dell'arcidioc. di Malines.
» » » Al sig. Pycke Riccardo, della medesima arcidiocesi.
3 gennaio 1953. Al sig. De Martino Benedetto, del vicariato apostolico di
Alessandria di Egitto.
Diarium Romanae Curiae 207

12 gennaio 1953. Al sig. Mandrillon Giulio, dell'arcidiocesi di Parigi.


14 » » Al sig. Berghoff Alfredo, dell'arcidiocesi di Los Angeles.
21 » » Al sig. Giorgi Gioacchino, dell'arcidiocesi di Camerino.
» » • » Al sig. Alonso Martinez Criado Mattia, dell'arcidiocesi di
Montevideo.

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


12 gennaio 1953. Al sig. Cap. de Brémond d'Ars Pietro (Francia).
» » » Al sig. Cap. des Essarts Loick (Francia).
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:
24 dicembre 1952. Al sig. Lenti Agostino (Roma).
2 gennaio 1953. Al sig. Gleissner Enrico (Austria).
» » » Al sig. Steinboeck Giovanni (Austria).
12 » » A S. E. il sig. Schuberth Giovanni, Ministro delle Poste
e Comunicazioni della Repubblica Federale di
Germania.
» » A S. E. il sig. Schwalber Giuseppe, Ministro dell'Educa-
zione e del Culto della Baviera.
20 » A S. E . il sig. Hundhammer Luigi, Presidente della Dieta
della Baviera.
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
25 maggio 1952. Al sig. Bekaert Leone, della diocesi di Bruges.
2 gennaio 1953. Al sig. Ilg Udalrico (Austria).
» » Al sig. Krainer Giuseppe (Austria).
» » Al sig. Karall Lorenzo (Austria).
» Al sig. Grauss Luigi (Austria).
12 » » Al sig. Picella Nicola (Italia).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:


25 giugno 1952. Al sig. van Kerckhoven Guglielmo, dell'arcidiocesi di Ma-
lines.
26 » Al sig. Castellucci Edmondo, dell'arcidiocesi di Ravenna.
1 ottobre Al sig. Appelmans Renato, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Elström Enrico, della medesima arcidiocesi.
8 » » Al sig. Beccaceci Luigi, della diocesi di Recanati-Loreto.
14 » Al sig. Tang King Po Pietro, della diocesi di Hong Kong.
2 gennaio 1953. Al sig. Geisz Carlo, della diocesi di Linz.
» » » Al sig. Guerth Oscar, dell'arcidiocesi di Vienna.
)) » Al sig. Koncki Carlo, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Schramm Federico, della medesima arcidiocesi.
3 » Al sig. Rigagli Giuseppe, della diocesi di Prato.
12 Al sig. von Gumpemberg Levi (Baviera).
» » » Al sig. Boeck Carlo (Baviera).
» Al sig. Nevóla Saturno (Italia).
» » Al sig. Feron Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi.
Al sig. de Gois Mascarenhas Carlo, dell'arcidiocesi di San
Salvatore della Baia.
208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

23 gennaio 1953. Al sig. Neglia Giuseppe, della diocesi di Acqui.


28 » » Al sig. Canova Celso, dell'arcidiocesi di Bologna.
» » » Al sig. Nuti Nino, della medesima arcidiocesi.
3 febbraio » Al sig. Piva Luigi, della diocesi di Concordia.

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:


26 giugno 1952. Al sig. Carbognin Giusto, dell'arcidiocesi di Ravenna.
» » » Al sig. Sanguinetti Cesare, della medesima arcidiocesi.
23 luglio » Al sig. de Meeus Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.
ottobre Al sig. De Buyserie Giacinto, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Duyn Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Garçous Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Sips Florimondo, della medesima arcidiocesi.
Al sig. van Eeckhoudt Enrico, della medesima arcidiocesi.
» VI sig. Coussée Vittorio, della diocesi di Bruges.
» » Al sig. Impe Giuseppe, della medesima diocesi.
15 novembre Al sig. Buccari Giuseppe, della diocesi di Rimini.
25 agosto Al sig. Pasquini Roberto, della medesima diocesi.
21 » » Al sig. Janssens de Varebeke Luca, dell'arcidiocesi di
Malines.
» Al sig. Louveaux Pietro, della medesima arcidiocesi.
Al sig. van Muylders Guglielmo, della medesima arcidio-
cesi.
2 gennaio 1953. Al sig. Glaser Giuseppe, dell'arcidiocesi di Vienna.
Al sig. Loibl Antonio, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Nebel Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Oelzant Francesco, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Polacek Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Stanek Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Stipek Rodolfo, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Stoegerer Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Camilleri Ennio, del vicariato apostolico di Ales-
sandria di Egitto.
» Al sig. Giannone Giuseppe, della diocesi di Noto.
» Al sig. Occhipinti Ignazio, della medesima diocesi.
»
» Al sig. De Leonardis Donato, della diocesi di Troia.
7
» Al sig. Ghirardini Camillo, dell'arcidiocesi di Ravenna.
)) Al sig. Minardi Guido, della medesima arcidiocesi.
11 » Al sig. Mezzone Federico, della diocesi di Arezzo.
)) Al sig. Calliari Cornelio, dell'arcidiocesi di Trento.
21 » Al sig. Di Paolo Lorenzo, dell'arcidiocesi di Camerino.
» » Al sig. Rosnati Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.
26 » Al sig. Sandri Ugo, dell'arcidiocesi di Bologna.
29 Al sig. Giavarini Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
febbraio Al sig. Alessandroni Franco (Roma).
An. et vol. XXXXV 27 Aprilis 1953 (Ser. U, v. XX) - N. 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


\ COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
S. CAROLI DE PINEAL
CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI AEDE S. CAROLI DE PINHAL ERI-
GITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Divinus animorum Pastor, Christus Dominus, « qui dilexit Eccle-


siam et seipsum tradidit pro ea... ut exhiberet ipse sibi gloriosam Ec-
clesiam non habentem maculam aut rugam aut aliquid huiusmodi, sed
ut sit sancta et immaculata » (Eph. 5, 25-27), eandem Nobis, in Beati
Petri cathedra sedentibus, commendavit ut, inter ceteras Apostolici
Nostri muneris gravissimas curas, casto eius decori augendo consula-
mus. Quod omni ratione facere nitimur, sive in maximis minoribusve
Ecclesiae negotiis, sive etiam cum, ex maiorum instituto, a Nobis sunt
Episcopis Canonicorum Collegia tribuenda, quae et ipsis corona sint
atque ornamentum et ad divinum cultum quiddam conferant fulgidius.
Quam ob rem postulationi libenter concedentes venerabilis Fratris Ru-
derici Serra, S. Caroli de Pinhal Episcopi, qui a Nobis poposcit ut
cathedrale suum templum, ad iuris normam, Canonicorum instrueretur
Collegio; audita sententia venerabilis Fratris Caroli Chiarlo, Archie-
piscopi titulo Amideni et in Brasiliana republica Apostolici Nuntii, ac
de consilio venerabilis Fratris Nostri S. E. E. Cardinalis S. Congrega-
tionis Consistorialis a Secretis ; atque eorum omnium, quorum intersit
14 - ACTA, vol. X X , n. 5. - 2 7 - 4 - 1 9 5 3 .
210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aut qui sua interesse quovis modo arbitrentur, consensum supplentes;


Nos, magna cum fiducia eiusdem dioecesis utilitati sacrorumque rituum
honori quam rectissime prospiciendi, de suprema Nostra potestate, haec
quae sequuntur, consulto et cogitata decernimus et constituimus. In
cathedrali templo dioecesis S. Caroli de Pinhal Canonicorum Collegium
erigimus, quod ex decem constabit Canonicis, quorum alteri munus
Theologi, alteri munus Praefecti admissis paenitentium expiandis tri-
buetur. Qui Canonicatus et munera, tametsi primum conceduntur, ad
iuris communis normam conferenda sunt. Donec vero hi Canonicatus
congruo beneficio augeri nequeant, facultatem facimus ut iis etiam sa-
cerdotibus assignari possint, qui alio etiam beneficio sint praediti, etsi
cum animorum curatione coniuncto. Indulgemus praeterea ut divino of-
ficio, choralibus, quos vocant, ritibus, Canonici dioecesis S. Caroli de
Pinhal teneantur diebus tantum Nativitatis Domini, Paschae, Pente-
costes, Augusti Sacramenti, Deiparae Virginis Mariae caelo receptae
nec non die festo S. Caroli Ep. Conf. cui cathedrale templum est dica-
tum ac denique Dominico die Palmarum et tribus postremis diebus
Maioris Hebdomadae. Maxime praeterea decet hos viros, qui « Episco-
pum, ad normam sacrorum canonum, tamquam eiusdem senatus et con-
silium adiuvent» (C. I. C. can. 391, 1), propriis condecorari insignibus,
quibus super ceteros emineant : qua re hisce Canonicis concedimus ut,
intra fines tantum suae dioecesis et in sacris sui Collegii caeremoniis,
nigram induant vestem talarem, fimbriis ornatam violaceis, se zona se-
rica eiusdem violacei coloris circuindent, rocheto praeterea amiciantur,
quod manicas habeat coccíneo colore radiantes, nec non mozeta e serico
villoso nigro cum fimbriis coccineis, atque cappa cum pellibus albi coloris,
opportuno tempore exornentur; caligas denique viola tinctas induant.
Volumus vero ut capitulares, quas vocant, leges sive ad iuris communis
normam, sive ad Nostra iussa, hisce Nostris Litteris descripta, quam
primum condantur ; quas item Episcopus sanciet et Canonici religiose
accipient. Quoad vero cetera omnia, officia et munera, iura et privilegia,
quae ad cathedrale Canoricorum Collegium attinent, iuris communis
normae serventur; ac propterea, post constitutum hoc Collegium, dioe-
cesani Consultores, quippe suo munere prefuncti, finem capiant. Haec
omnia, quae a Nobis statuta sunt, vel venerabilis, quem diximus, Frater
Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo Amidenus et in Brasilia Apo-
stolicus Nuntius, exsequenda curabit, cui propterea omnes necessarias
opportunasque ad id facimus facultates, alii etiam cuivis viro, si opus
fuerit, subdelegandas, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto;
vel ille curabit, qui eo tempore, quo actus exsecutionis mandabitur,
Acta Pii Pp. XII 211

Brasilianae Nuntiaturae praeerit; cui venerabili F r a t r i onus iniungi-


mus peractae exsecutionis acta conficiendi eorumque fide digna exempla
ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Has
vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et
integros effectus sortiri, atque ab omnibus, quorum interest, servari
volumus ac decernimus. Quod si quid contra ea, quae a Nobis statuta
sunt, a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit
attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non
obstantibus, quibus omnibus per bas Litteras derogamus. Volumus autem
ut harum Litterarum exemplis et locis, aut impressis aut manu exa-
ratis, eadem plane tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis,
dummodo tamen ea ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo
viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munita sint. Nemini
denique iis, quae per has Litteras Nostras statuta sunt, obsistere liceat.
Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die quinto decimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo,
Pontificatus Nostri quarto decimo.
Pro S. R. B. Cancellario
E. Card. TI S SE R A NT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis

f A. Carinci, Archiep. tit. Seleuc. in Is., Decanus Proton. Apost.


Franciscus Hannibal Ferretti, Proton, Apost.
Loco £8 Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV, n. 88.

II
CURITIBENSIS
METROPOLITANUM CANONICORUM COLLEGIUM IN ARCHIEPISCOPALI TEMPLO»
CURITIBENSI ERIGITUR ET CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ex antiquissima maiorum consuetudine, legibus Codicis Iuris Ca-


nonici recentiore tempore descripta, Romana Sedes in templis et metro-
politanis et cathedralibus Canonicorum, uti appellant. Collegia, cum
rerum adiuncta id sinant, libenter instituit, quippe quae « sollemnio-
212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rem cultum Deo exhibeant et Episcopum, ad normas sacrorum cano-


num, tamquam eiusdem senatus ac consilium adiuvent ac, sede vacante,
eius vices suppleant in dioecesis regimine ». (Cfr. C. I. C, can. 391, 1).
Cum igitur a Nobis venerabilis Prater Emmanuel de Silveira d'Elboux,
Curitibensis Archiepiscopus, enixis poposcerit precibus ut metropolita-
num suum templum, ad iuris praescripta, Canonicorum instrueretur Col-
legio, easdem plane admittendas censemus. Qua de re, audita sententia Ve-
nerabilis Fratris Caroli Chiarie, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasi-
liana republica Apostolici Nuntii, consiliumque secuti venerabilis Fratris
Nostri S. B. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis,
atque eorum omnium, quorum intersit aut qui sua interesse quavis ratione
arbitrentur, consensum supplentes, Nos, qui laetam concipimus spem
eiusmodi Collegium suae archidioecesis utilitati sacrorumque rituum
honori egregie profuturum esse, de suprema Nostra auctoritate, certa
scientia, haec quae sequuntur decernimus. In Curitibensis archidioe-
cesis metropolitano templo Canonicorum Collegium erigimus et consti-
tuimus, quod ex octo constabit Canonicis, quorum alteri munus Theo-
logi, alteri vero munus Praefecti admissis paenitentium expiandis
assignetur. Qui Canonicatus et munera, tametsi primum concredantur,
ad iuris communis normam conferenda sunt. Quoad vero hi Canonicatus
congruo beneficio donari non poterunt, facultatem facimus ut iis etiam
sacerdotibus tribuantur, qui alio iam beneficio sint praediti, etiam cum
christianorum hominum curatione coniuncto. Indulgemus praeterea ut
Canonici Curitibensis archidioecesis divino officio choralibus, quas vo-
cant, caeremoniis faciendo diebus tantum teneantur Nativitatis Domini,
Paschatis, Pentecostes, Augusti Sacramenti, Sanctissimae Virginis Ma-
riae caelo receptae ac die festo eiusdem Dominae Nostrae, quam a Luce
vocant, cui metropolitanum templum est dicatum ; et denique dominico
die a Palmis ac tribus postremis diebus Maioris Hebdomadae. Cum
autem maxime deceat eos viros, qui in Episcopi consilium et tamquam
ornamentum asciscantur, propriis condecorari insignibus, quibus super
ceteros emineant, hisce Canonicis concedimus ut, intra fines tantum
suae archidioecesis et in sacris sui Collegii ritibus, nigram induant
vestem talarem, fimbriis ornatam violaceis, se zona serica eiusdem vio-
lacei coloris circumdent, caligas eiusdem coloris induant; rocheto prae-
terea amiciantur, quod manicas habeat coccineo colore radiantes, nec
non mozeta e serico villoso nigro cum coccineis fimbriis ; cappa denique
cum pellibus albi coloris opportuno exornentur tempore. Volumus vero
ut capitulares, quas dicunt, leges sive ad iuris communis normam, sive
ad Nostra haec praescripta, quam cito condantur ; quas vero Episcopus
Acta Pii Pp. XII 215

sanciet et Canonici religiose servabunt. Quod praeterea ad cetera omnia


attinet, officia et munera, iura et privilegia, quae ad metropolitanum
Canonicorum Collegium spectant, iuris communis serventur normae.
Quam ob rem, post erectum hoc Collegium, dioecesani Consultores, suo
munere perfuncti, finem capient. Haec omnia, quae a Nobis statuta
sunt, vel Venerabilis, quem diximus, Frater Carolus Chiarlo, Archie-
piscopus titulo Amidenus et in Brasilia Apostolicus Nuntius, exsequenda
curabit, cui propterea omnes necessarias opportunasque ad id facimus
facultates, alii etiam cuilibet viro, dummodo in ecclesiastica dignitate
constituto, si opus fuerit, subdelegandas ; vel ille curabit, qui eo tempore,
quo haec decreta ad rem adducentur, Brasilianae Nuntiaturae praeerit ;
cui venerabili Fratri onus iniungimus peractae exsecutionis acta confi-
ciendi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem
quam primum mittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc
et in perpetuum esse suosque plenos et integros effectus obtinere nec non
praecepta, quae iisdem describuntur, ab omnibus, ad quos spectat, fi-
deliter servari volumus ac decernimus. Quod si quid contra ea quae a
Nobis statuta sunt, a quolibet, quavis auctoritate, ve] sciente vel impru-
dente, contigerit attentari, id sane irritum et inane erit, contrariis qui-
buslibet minime obstantibus, quibus omnibus per Nostras has Litteras
derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis et locis, aut
impressis aut manu exaratis, eadem plene tribuatur fides, quae hisce
ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ea ab aliquo publico tabellio-
ne subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio con-
stituti muniantur. Nemini denique iis, quae per has Litteras statuta
sunt, obsistere liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem
omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri ac Pauli se noverit
moturum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die primo mensis Novem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TI S SER AN T Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Iosephus Caprio, Proton. Apost.
Loco © Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV - n 85.


214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III .

MADRASPOLITANAE ET S. THOMAE DE MELIAPOR


(VELLORENSIS ET TANJORENSIS)
ARCHIDIOECESIS MADRASPOLITANA ET DIOECESIS S. THOMAE DE MELIAPOR DIVI-
DUNTUR ET EX DISTRACTIS TERRITORIIS DUAE NOVAE DIOECESES FIUNT :
VELLORENSIS ET TANJORENSIS. EX RELIQUO TERRITORIO SIVE ARCHIDIOECESIS
MADRASPOLITANAE SIVE DIOECESIS S. THOMAE DE MELIAPOR UNA NOVA AR-
CHIDIOECESIS EFFICITUR (( MADRASPOLÏTANA-MELIAPORENSIS )) APPELLANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ex primaevae Ecclesiae historia maxime autem ah Apostolo Paulo


discimus evenire saepissime ut sacrarum di vinar umque rerum opus in-
tentius et uberius evadat si, quae suppeditant, vires in unum colligantur ;
alias vero earundem virium sapientiorem atque aptiorem dispositionem
requiri. Quae in oculis animoque habentes nihil dubitandum hodie Nobis
censemus tum latissimam Archidioecesim Madraspolitanam ac Sancti
Thomae de Meliapor dividere ac paruri, tum quae sunt reliqua territo-
ria earum Dioecesium inter se copulare. De consilio igitur Venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Pro-
pagandae praepositorum ; eorum insuper quorum interest aut quoquo
modo interesse potest consensum supplentes ; omnibus in animo maturius
consideratis certaque scientia eorum quae sumus acturi ; Nostra demum
apostolica potestate, quam in universam Ecclesiam a Christo accepimus,
haec statuimus. Eas partes Madraspolitanae Archidioecesis, quae eorum
lingua North Arcot et Chittoor cognominantur, ab reliquo territorio per
has Litteras seiungimus ac separamus atque in novam Dioecesim consti-
tuimus. « Vellorensem )) appellandam et Societati Sancti Francisci Sa-
lesii concredendam. Huius Vel lorensis Dioecesis sedes erit in ipsa urbe
Vellore, cathedra vero episcopalis in Sanctae Mariae caelo receptae tem-
plo exstabit.
Itidem ab Dioecesi Sancti Thomae de Meliapor eam partem quae a
meridie abiacet, quaeque a reliquo eiusdem Dioecesis territorio separa-
tur et abest, dividentes in novae Dioecesis formam redigimus : quae ab
urbe Tan j ore « Tanjorensis » nomen inditum habebit ac saecularibus sa-
cerdotibus curae erit. Sedem huius Tanjorensis Ecclesiae eandem Tan-
Acta Pii Pp. XII 215

jore urbem censemus habendam, Episcopi autem cathedram in templo


ab Iesu Corde nominato collocandam. Statuimus super haec ut de cetero
territorio sive Archidioecesis Madraspolitanae sive Dioecesis Sancti Tho-
mae de Meliapor una fiat nova Archidioecesis cuius appellatio sit « Ma-
draspolitana-Meliaporensis », cuiusque cathedra in templo Sancti Tho-
mae in urbe Meliapor collocetur, Sanctae Mariae Angelorum templo, quod
est in urbe Madras, concathedralis titulo condecorato. Meliaporensis
urbs erit insuper novae Archidioecesis sedes. Tanjorensem Ecclesiam,
cuius territorium a Goanensi Patriarchae iure per has Litteras eximimus,
et Vellorensem Archidioecesi Madraspolitanae-Meliaporensi suffraganeas
et subiectas volumus ; cui eas quoque Dioeceses et Praefecturas Apostoli-
cas subicimus quae usque modo Ecclesiae Madraspolitanae subdebantur.
Nuper constitutae Dioeceses et Archidioecesis iisdem iuribus, privilegiis,
dignitatibus fruentur quae solent ceteris Ecclesiis eiusdem dignitatis
tribui; item iisdem oneribus teneri ac ceterae necesse erit. Similiter ha-
bebunt harum Ecclesiarum Praesules eadem prorsum iura et onera quae
sunt aliis eiusdem gradus et dignitatis Praesulibus. Volumus praeterea
ut in utraque Dioecesi quas constituimus Seminarium erigatur pueris
ad sacerdotale munus educendis et erudiendis iuxta Iuris Canonici leges
vel a S. Congregatione nomini christiano Propagando traditas normas.
Collegium quoque Canonicorum in iisdem Dioecesibus erigendum cense-
mus, qui Episcopum in suis muneribus obeundis adiuvent sive consiliis
datis sive exhibita opera. Quoad vero, ob adversa temporum adiuncta,
constitui nequeant hi Canonicorum coetus, concedimus ut eorum loco
possint Consultores dioecesani ab Episcopo deligi, qui tamen a munere
cessabunt cum cathedrale Canonicorum Collegium constituere licebit.
Mensam episcopalem, quae dicitur, Vellorensis et Tanjorensis Dioecesium
tum iis bonis constituetur, pro rata tamen parte, quae ante peractam
Archidioecesis Madraspolitanae et Dioecesis S. Thomae de Meliapor ter-
ritoriorum divisionem iisdem ipsis Ecclesiis accedebant; tum Curiae
emolumenta; tum denique eae, quae vel a S. Congregatione Fidei Pro-
pagandae mitti, solent vel a fidelibus christianis offerri pecuniae. Quod
vero ad novae Archidioecesis mensam attinet, fere idem dicendum ac supra
de mensa Dioecesium diximus ; nisi quod unitis Sedibus Madraspolitana
et Sancti Thomae de Meliapor eorum quoque bona Madraspolitanae-Me-
liaporensi Ecclesiae cedunt et aggerantur. Ea postremo, quae ad regimen
et administrationem novarum Dioecesium et novae Archidioecesis respi-
ciunt, vel etiam, sede vacante, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris
electionem, vel denique ad Cleri populique iura et onera, Iuris Canonici
praescriptis omnino regantur. Universo autem clero onus iniungimus ibi
216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ministerio suo fungi ubi quisque ad hoc temporis inveniatur. Ut autem


ea omnia quae his Litteris decrevimus prosequatur eum deligimus qui eo
temporis quo actus exsecutioni mandabitur Internuntiaturae ad Indos
praeerit, cui necessarias et opportunas facultates ad id tribuimus quae et
alii poterunt subdelegari dummodo in ecclesiastica dignitate constituto.
Eundem insuper iubemus peractae exsecutionis documenta conficere,
quorum certae fidei exemplum ad Sacram Congregationem nomini chri-
stiano Propagando praepositam quam citius mittatur.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque ple-
nos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant invio-
labiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet,
quavis auctoritate, scienter vel ignoranter aliquid contigerit attentari, id
prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, qui-
bus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Lit-
terarum exemplis sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tri-
buatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab
aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri in ecclesiastica
dignitate vel officio constituti munita. Nemini vero iis quae per has Lit-
teras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario
attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum
Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum ex arce Gandulphi, prope Romam, die decimo tertio men-
sis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo se-
cundo, Pontificatus Nostri quartodecimo.

Pro S. B. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco j^j-Plmmbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV, n.. 91.


Acta Pii Pp.'XII 217

IV
DE CHOCÓ ET ANTIOQUIENSIS
(QUIBDUANUS ET ISTMINA1ËNSIS)
EX PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHOCÓ ATQUE EX DIOECESI ANTIOQUIENSI
ALIQUA MUNICIPIA DISTRAHUNTUR QUIBUS DUO APOSTOLICI VICARIATUS
EFFORMANTUR: QUIBDUANUS SCILICET ET ISTMINAËNSIS.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum usu cotidiano cognitum habeatur religiosarum rerum opus, si


bene dispertiatur et designetur, magnos hominibus parere fructus ac valde
prodesse ad christianae rei incrementum, idcirco, cum spes utilitatis
emergat, nihil dubitamus aliquid de Ecclesiarum regimine et administra-
tione immutare. Quoniam igitur venerabilis Prater Antonius Samoré,
Archiepiscopus titulo Ternobenus idemque in Republica Columbiana Apo-
stolicus Nuntius, petiit ut latissima Praefectura Apostolica de Chocó
divideretur ac fines ecclesiasticarum circumscriptionum civilis regionis
limitibus aptarentur cui nomen « Departamento de Chocó », Nos, ea san-
cientes quae S. Congregatio Fidei Propagandae post ánditos, quorum in-
terest, Episcopos et Sacram Congregationem Negotiis Ecclesiasticis ex-
traordinariis expediendis, decreverit, re insuper qua par est prudentia
et gravitate in animo considerata ac proinde certa scientia eorum quae
acturi sumus, ea denique auctoritate qua universo Ecclesiae gregi pa-
scendo praesidemus, quae sequuntur statuere decernimus.
A territorio ex quo constat Praefectura Apostolica de Chocó quasi-
paroecias, quas vulgo de « Pueblorrico » et de ((S. Antonio de Chami »
appellant, distrahimus, condendae Pereiranae Dioecesi adnectendas.
Reliquam eiusdem Praefecturae regionem in duas partes dividimus : qua-
rum alteram in novi Apostolici Vicariatus formam redigimus « Quiò-
duani » appellandi ; altera vero Vicariatum Apostolicum « Istminaën-
sem » efformabit. Vicariatus Apostolicus Quibduanus amplectetur muni-
çipia de « Riosucio » et « Aeandi » quae usque modo Dioecesi Antioquien-
si accedebant, ac municipia de « Quibdó » et « Bagado » ad hunc diem
partem Praefecturae Apostolicae de Chocó; et Congregationi Missiona-
riorum Filiorum ab Immaculato Corde B. M. V. concredetur, ad No-
218 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

strum tamen et Apostolicae huius Sedis nutum. Vicariatus vero Istmi-


naënsis iis mnnicipiis constituetur quae sunt Praefecturae Apostolicae
de Chocó reliqua, scilicet : « Istmina », (( Tadó », « Condoto » « Nónita »,
« S. José del Palmar », « Baudó » et « Nuquí » ; quae omnia territoria
novum hunc Vicariatum Apostolicum efformantia Instituto Exteris Mis-
sionibus provehendis curae erunt, ad Nostrum pariter nutum et Aposto-
licae Sedis. His Apostolicis Vicariatibus a Nobis his Litteris constitutis
quorumque limites civilium municipiorum e quibus constant coaequandi
sunt, ea omnia sive onera et obligationes, sive iura et privilegia erunt
propria quibus solent alii omnes Vicariatus Apostolici teneri et frui.
Idem de eorum Praesulibus pro tempore dicendum est.
Has vero Litteras validas et efficaces esse et fore suosque plenos et
integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabi-
liter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, qua-
vis auctoritate, scienter vel ignoranter aliquid contigerit attentari, id
prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, qui-
bus per has Litteras obrogamus. Volumus denique ut harum Litterarum
exemplis sive impressis sive manu exaratis eadem prorsus tribuatur fides,
quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo tabellione
publico subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio
constituti muniantur. Nemini vero iis, quae per has Litteras a Nobis
sunt statuta, obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario praesumpserit
attentare, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Pe-
tri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die decimo quarto men-
sis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo se-
cundo, Pontificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. S. B. Cancellario
P. Card. FUMASONI BIONDI
S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 9.


Acta Pii Pp. XII 219

LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATA MARIA V. ((DE AFRICA )) URBIS SEPTENSIS PRAECIPUA APUD DEUM CAE-
LESTIS PATRONA CONFIRMATUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Tanta est, quemadmodum accepi-


mus, civium Septensium pietas erga Beatam Mariam Virginem « de
Africa » appellatam, ut eam iam anno MDCLI caelestem sibi adopta-
verint Patronam atque per hominum aetates praecipuis excoluerint
obsequiis. Quam electionem ut Nostra auctoritate confirmaremus, Ve-
nerabilis Frater Thomas Gutiérrez Diez, Episcopus Gadicensis et Sep-
tensis, Nos rogavit oravitque. Quas preces pro eo, quo flagramus, stu-
dio Almae Deiparae religioni quam amplissima afferendi incrementa,
libenti animo statuimus audire. Quapropter, ex Sacrae Rituum Con-
gregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi per-
petuumque in modum, Beatam Mariam Virginem (( de Africa » urbis
Septensis praecipuam apud Deum caelestem Patronam confirmamus
seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus
ac privilegis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite com-
petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui-
mus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iu-
giter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri
et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien-
dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a
quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i
mensis Maii, anno MCMXLIX, Pontificatus Nostri undecimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens*
Pontificiis Diplomatibus expediendis
220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II

BEATA MARIA V. A ROSARIO (( DE LOS NIÑOS )) APPELLATA, OPPIDI (( PUENTE LA


HIGUERA )), INTRA FINES VALENTINAS ARCHIDIOECESIS, PATRONA CAELESTIS
DECLARATUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Piissima Dei Parens hominumque


Mater non uno modo per saecula ostendit, quo singulari studio et amore
pueros puellasque complecteretur. Cuius rei praeclarum dedit specimen,
uti tradunt, in Valentinae Archidioecesis oppido, quod «Fuente la Hi-
guera » appellatur, ubi infantium turba, honori Deiparae a Rosario pom-
pam ducens, mirabili Eius auxilio a morte servata fuit incolumis. Hoc
egregio eventu municipum animi incredibiliter sunt commoti, ita ut Bea-
tam Mariam Virginem a Rosario puerisque nuncupatam Caelestem sibi
Patronam adoptarent Ipsiusque diem festum solemnemque eiusdem rei
memoriam peragerent quotannis. Quam superni Patrocinii renuntiatio-
nem ut Nostra auctoritate ratam haberemus memorati oppidi curio sub-
misse Nos rogavit. Nos vero, pro peculiari erga Reginam a Rosario pietate
eiusque provehendae studio, huiusmodi preces, Valentini Ordinarii com-
mendatione suffultas, libenti animo statuimus audire. Quapropter, ex
Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam
Mariam Virginem a Rosario (( des los niños » appellatam atque in oppido
« Fuente la Higuera », intra fines Valentinae Archidioecesis, excultam.,
eiusdem loci praecipuam caelestem apud Deum Patronam confirmamus,
seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privile-
giis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Con-
trariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernen-
tes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;
illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum,
plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri-
Acta Pii Pp. XII 22|

tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,


auctoritate qualibet, scièntei-'sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx
mensis Iunii, anno MCMXLIX, Pontificatus Nostri undecimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

• III
BEATA MARIA V VULGO (( NOTRE-DAME DU REMPART )) INVOCATA, TOTIUS CIVI-
V

TATIS NAMURCENSIS PATRONA CAELESTIS AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO


ALBANO RENUNTIATUR.
PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Vetus est apud Namurcenses Beatae


Mariae Virginis cultus et religio, quandoquidem primum in eorum op-
pido exstructum Templum Deiparae nomine fuit dedicatum, cui saecu-
lo x (( collegialis » Aedis honor est adiunctus. Neque defuit Caelorum
Regina fidelium temporibus, cum, inter bella religionis causa oborta,
illos ab haereseos veneno servaverit immunes. Numquam igitur animo-
rum alacritate deficiente, sollemnia, pompae, ludi ad tantae tutricis
honorem celebrantur pluresque ab ea nuncupatae sodalitates in divi-
narum rerum actuosa versantur exercitatione. Iuvat memorare quotan-
nis, tertia die Dominica mensis Iulii, per vicos et fora urbis deferri
Simulacrum Beatae Mariae Virginis ab origine Immaculatae, quam et
« Dominam Nostram ad moenia » vel vulgari sermone « Notre-Dame du
Rempart » appellant. Quam insignem Effigiem, superiore bello, quod per
orbem flagraverat, confecto, Namurcensium tum Antistes, rec. mem.
Pii Pp. XI, Decessoris Nostri, nomine et auctoritate, aurea corona, inter
populi plaudentis vota, redimivit. Urbis vero moderatores, ab inclita
Dei Genetrice nullum non sperantes praesidium, anno MCMXXXV, ite-
rumque anno MCMXLIV, cum plurimis in locis rursus concurreretur ar-
mis, ei civitatem devotam voluerunt. Quibus permotus, Venerabilis Fra-
ter Andreas Maria Charue, Namurcensis Episcopus, vota quoque exci-
piens Cleri, m a g i s t r a r u m omnisque populi, preces ad Nos admovit ut
Beatam Mariam Virginem, ut «Dominam Nostram ad moenia» seu
222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vulgo « Notre-Dame du Eempart » invocatam, totius civitatis Namur-


censis Caelestem apud Deum Patronam aeque principalem cum Sancto
Albano renuntiare dignaremur. Nos autem, qui omne studium confe-
rimus ad augendam Christifidelium pietatem erga Dei hominumque Ma-
trem, has supplicationes libenti animo statuimus excipere. Audito igi-
tur Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae
Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregatio-
nis Pro-Praefecto, omnibusque rei momentis attente perpensis, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam
Mariam Virginem ut « Dominam Nostram ad moenia » seu vulgari ser-
mone « Notre-Dame du Rempart » pie excultam, Caelestem apud Deum
Patronam aeque principalem cum Sancto Albano totius civitatis Namur-
censis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac pri-
vilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de-
cernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter ex-
stare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien-
dum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his,
a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti-
gerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XIII mensis Aprilis, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
/

Acta PU Pp. XII 223

IV '
ABBATIALIS ECCLESIA, DEO IN HONOREM SANCTI ANDREAE APOSTOLI IN CIVITATE
BRUGENSI CONSECRATA, AD DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EXTOLLITUR.

P I U S P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Quanto praesentius in longinquio-
ribus etiam regionibus colitur catholicae romanitatis studium, eo di-
gnius omni laude profecto videtur. Neminem autem latet quam mirifice
de Ecclesia meriti sint Monachi Benedictini, quippe qui catholicos hos
romanitatis sensus in septentrionales dissitasque Europae plagas, inde
ab antiquis temporibus, scite invexerint atque, labentibus annis ac fru-
stra inimicorum novatorumque insidiis oppugnantibus, illic servaverint.
Hoc clare patet in Benedictina quoque Abbatia Sancti Andreae Apostoli,
in Belgica exstante urbe Brugensi, cuius Ecclesia Abbatialis anno MCMX
exaedificata est, ut septem principes Almae Urbis Basilicas memoraret.
Etenim, dum Sacrae Aedis navis praecipua Beato Petro Apostolo est
dicata, ad laevam illa conspicitur quae Sanctum Paulum commemorat.
Ad dextram, vero, navis est consecrata Sancto Benedicto, Monachorum
Patriarchae, cuius simulacrum udo ulitis operibus praecipua eius mira-
cula effingentibus circumdatum est. Cetera autem sacella, Sanctis Ioan-
nis nempe Lateranensis, Sanctae Mariae Maioris, Sancti Laurentii, San-
cti Sebastiani >et Sanctae Crucis in Ierusalem, circum praecipuum stant,
siderum instar. Ecclesia haec pie exstructa est pro pervetusta illa, per-
turbationis Gallicae tempore nefarie deleta, quae, anno MC, a Roberto
Hierosolymitano, Flandriae Comite, condita erat. Insignis huius Tem-
pli, amplitudine et pulchritudine conspicui, est admiranda absis maior,
quam ornant speciosis lineamentis imagines musivo opere confectae stilo,
ut aiunt, romano. Conspicitur insuper venusta Deiparae Virginis efiS-
gies, affabre ficta, pro ea quae olim in ipsa Gallica perturbatione fuit
amissa. Affatim Templum idem, a Dilecto Filio Nostro Al arrido Ilde-
fonso Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Schuster, Ar-
chiepiscopo Mediolanensi, sollemni ritu, anno MCMXXXV, consecratum,
ditatum est sacra supellectile Sanctorumque Reliquiis, quas inter Corpus
Sancti Faustini Martyris magna colitur veneratione. Cum divini cultus
Sacrorumque magnificentiae large consulere queat Abbatia, in liturgi-
cas functiones decore peragendas assidui diligentesque incumbunt magno
numero Monachi, ita ut Sanctuarium a compluribus celebretur Christi-
fidelibus. Quapropter dilectus filius Theodorus Neve, Ordinis Sancti
224 Acta Apostolicae Sedia - Commentarium Officiale

Benedicti, Abbas Sancti Andreae, ab eadem Abbatia feliciter restaurata


faustam quinquagesimi anni occasionem nactus, humiliter ad Nos detulit
preces, ut Ecclesiam Abbatialem Sancti Andreae, in urbe Brugensi, Ba-
silicam Minorem renuntiare dignaremur. Nos autem, quo maiorem tam
copiosis rebus gestis adiungeremus splendorem maioresque fierent fide-
lium pietas ac frequentia, huiusmodi vota, amplissimis cumulata, com-
mendationibus cum Venerabilis Fratris Fernandi Cento, Archiepiscopi
titulo Seleuciensis pierii, Nostri in Belgio Apostolici Nuntii, tum Vene-
rabilis Fratris Henrici Lamiroy, Episcopi Brugensis, excipienda pro-
pensa quidem voluntate censuimus. Omnibus igitur rite perpensis, ex
consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia ac matura deli-
beratione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ha-
rum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Abbatialem,
Deo in honorem Sancti Andreae Apostoli, in civitate Brugensi, conse-
cratam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris, omnibus adiectis
privilegiis liturgicis quae eidem titulo rite competunt, evehimus. Con-
trariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer-
nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;
illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum,
plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse a<c definiendum;
irritum que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Augu-
sti, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
Acta Pii Pp. XII 225

y
INTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN SYRIACA REPUBLICA ERIGITUR

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Ubicumque gentium catholicum no-


men excoli potest et confirmari, vel maxime Nostra interest fidei propa-
gationi fideliumque spirituali bono satius prospicere ac consulere, apti-
usque publicas fovere necessitates inter Sanctam Sedem atque Civitatum
Moderatores. Res itaque digna videtur propter quam Legationem con-
stituamus in Syria, hac mente ut inibi mutua religiosae civilisque aucto-
ritatis concordia et adjutrix opera feliciter vigeant. Certa igitur scientia
ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine,
motu proprio, harum Litterarum vi, Intern u ntiaturam Apostolicam Sy-
riaca in Republica erigimus, sede delecta Damascena in Urbe. Propterea
eidem sic per Nos erectae Internuntiaturae omnia et singula deferimus
officia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationum propria
sunt. Haec statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque effi-
caces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; ipsique Legationi constitutae nunc et in posterum ple-
nissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritum-
que ex nunc et inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, aucto-
ritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Contrariis
quibuslibet nihil obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i
mensis Februarii, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis

15 - ACTA, vol. XX, n. 5. — 27-4-1953.


226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I
AD EMUM P. D. NORMANNUM THOMAM TIT. SANCTORUM QUATTUOR CORO-
NATORUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM GILROY, ARCHIEPISCOPUM SYDNEYEN-
SEM, QUEM LEGATUM ELIGIT AD SOLLEMNIA CENTENARIA IN HONOREM
S. THOMAE APOSTOLI ET S. FRANCISCI XAVERII IN METROPOLITANA URBH
ERNACULAMENSI CELEBRANDA.

PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Con-


stat profecto inter sanctae Ecclesiae cultores, Christi fideles, in latis-
simis Indiarum Orientalium locis commorantes, accerrima veneratio-
nis pietatisque studia conferre tum in veterem Sanctum Thomam Apo-
stolum, tum in recentiorem virum apostolicum Sanctum Franciscum
Xaverium, utrumque tam praeclare meritum de catholica fide in illis
regionibus nuntiata ac disseminata. In ipsis autem vetustis precum li-
turgicarum libris aliisque ecclesiarum Indiae monumentis nomen lau-
desque antiqui Apostoli celebrari consueverunt atque fides, quam ille
praedicaverat, ope in primis christiadum, qui a Sancto Thoma nomen
et gloriam mutuati sunt, nunquam per saeculorum decursum iacere
visa est. Quapropter eadem magis floruit latiusque manavit opera et
curis novorum Evangelii praeconum, inter quos eminet magnus ille Xa-
verius. Cumulatus enim immensa doctrinarum copia, peracuto iudicio et
mira sanctitate praefulgens, gloriosi Apostoli Thomae premens vestigia,
difficillimam suscepit peregrinationem laboresque exantlavit gravissimos,
ut ingentem hominummultitudinem primo in Malabaricis oris proximis-
que Indiarum provinciis, deinde in remotioribus plagis usque ad la-
ponios, in Iesu Christi ovile adduceret. Periucundo itaque animo co-
gnovimus, vertente hoc anno in ora Malabarica aliisque Indiarum locis
saeculares celebrationes haberi in honorem utriusque praeconis, Tho-
mae et Francisci, quorum quidem sollemnis conclusio in augusta sede
metropolitana Ernakulamensi peragetur. Nos autem, qui pia incepta,
supplicationes et consilia in singulis dioecesibus iam habita peculiari
laude honestamus, sollemnioribus ritibus, qui exeunte anno celebra-
buntur, ad eorum splendorem amplificandum praeesse quodammodo
exoptamus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, qui clarissimae sedis
Sydneyensis gubernacula tenes et Romana purpura decoraris, uti pu-
Acta Pii Pp. XII 227

bliee praenuntiavimus, Legatum Nostrum a Latere eligimus et declara-


mus, ut, Nostram gerens personam, saecularibus sollemnibus praesideat,
quae in urbe Ernakulamensi in memoriam Sanctorum Thomae et Fran-
cisci Xaverii, abeunte proximo mense, fauste agentur. Tibi insuper
potestatem damus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu per-
actum, adstantibus fidelibus Nostro nomine Nostraque auctoritate be-
nedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae
condicionibus lucrandam. Pro certo autem ducimus, praeclarum eius-
modi munus, qua egregia es pietate incensoque animarum studio, pro
amore quo cum Indorum populo devinciris, te salubriter feliciterque
esse obiturum. Interea divinum Salvatorem impense precamur, ut, prae-
b e n t i b u s exemplo cuiuscumque ritus fidelibus, iisdemque Antistitum
votis obsecundantibus, qui iam dudum in catholica fide adaugenda in-
stitutisque et moribus christianis perficiendis incumbunt, quam plurimi
quoque ex iis innumeris, quos sub peccato vetusta servitus tenet, ad
admirabile Christi lumen regnumque perveniant. Supernae interea gra-
tiae conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit
Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, Archiepiscopis
et Episcopis Indiarum in urbe Ernakulamensi praesentibus, omnibusque
iis, qui sollemnibus intererunt peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis Novembris, an-
no MDCCCCIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

P I U S P P . XII

II
AD EMUM P. D. PETRUM S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM CIRIACI, PRO-
NUNTIUM APOSTOLICUM IN LUSITANIA, QUINA LUSTRA AB INITO EPISCO-
PATU IMPLENTEM.
PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Li-
benti admodum animo nuper intelleximus, te vertente hoc mense quin-
tum supra vicesimum ab inito episcopatu annum fauste esse imple-
tur um. Nota sunt profecto tot egregie gesta, quae hoc haud brevi tem-
poris intervallo ad Ecclesiae et Apostolicae Sedis utilitatem perfecistis
Iam antequam ipse sacerdotii plenitudinem acciperes, tamquam alter
a Secretis apud Sacrum Consilium extraordinariis expediendis Eccle-
siae negotiis praepositum, a Pio XI Nostro ven. mem. Decessore Pragam
missus fuisti ad solvendas graves difficultates in ipsis inter Ecclesiam
228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et Rempublicam Cecoslovachum relationibus paulo ante exortas, simul-


que ad pertractandam conventionem, quae « Modus vivendi » est appel-
lata. Discidio feliciter composito et pacta conventione, inter sacrorum
Antistites cooptatus, Nuntii Apostolici munus in eadem Republica
exegisti, rei ecclesiasticae ordinationem studiose persequens, inter plures
gentes ethnica ratione, moribus ac traditionibus dissidentes. Promotus
ad Apostolicam Lusitaniae Nuntiaturam, luculenta sollertiae tuae testi-
monia in primis dedisti tuum consilium conferendo et studium Concor-
dato, anno MCMXXXX inter Sanctam Sedem et Lusitanam Rempublicam
inito, et Conventioni Missionariae, cuius generis primum exstat in Ec-
clesia documentum, cuiusque gratia transmarinae Lusitaniae Missiones
haud parvum accepere incrementum. Plures quoque, te auspice, istic
habitae sunt sacrorum eventuum celebrationes, quae nationis Lusitanae
coniunctionem cum Romana Cathedra et Nobiscum mirifice confirma-
verunt, inter quas eminent profecto sollemnia illa in honorem Beatae
Virginis Mariae a S. Rosario, quae Fatimae colitur, tanta peregrinan-
tium frequentia tamque pia animorum contentione peracta. Te pariter
favente, nova enitet Apostolicae Nuntiaturae sedes, quae lineamentorum
dignitate et gratia a peritis viris iure laudatur. Quae quidem inter
cetera erga Ecclesiam merita benigne respicientes, Nos, Dilecte Fili
Noster, ad amplissimum Ecclesiae Senatum recens te adlegere voluimus,
ut consilio quoque tuo rerumque usu in Ecclesiae utilitatem frui possi-
mus. Interea de episcopali officio tam diu utiliterque gesto ex animo
tibi gratulamur, ac Deum instanti prece exoramus, ut valetudinem tuam
confirmet teque supernis donis ac solaciis velit cumulare. Quo autem
sacri eventus celebratio Christifidelibus salutarior evadat, tibi ultro po-
testatem tribuimus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstan-
tibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indul-
gentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestis
autem praesidii in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus,
Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque clero ac
populo Lusitano amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xn mensis Martii, anno
MDcœcLin, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII
Acta Pii Pp. XII 229

III
AD REVMUM D. P. KAELIN BERNARDUM, ORDINIS SANCTI BENEDICTI ABBATEM PRI-
MATEM, NONO EXEUNTE SAECULO AB OBITU SANCTI PROCOPII, COENOBII SAZA-
VIENSIS IN BOHEMIA CONDITORIS.

P I U S P P . XII

Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Saeculo


exeunte nono, ex quo — uti fertur — S. Procopius, Coenobii Sazaviensis
in Bohemia conditor, piissimo transitu ad superos evolavit, addecet eos
omnes, qui se eiusdem gentis cives eiusdemque fidei retinentissimos esse
gloriantur, sive vitam in patria degunt, sive apud exteras Nationes,
praeclara eius sanctitatis exempla impensa mente recolere ac sibi ad
imitandum proponere. Multum quidem ipse et ab se condita Bene-
dictina monachorum sodalitas contulere cum ad catholicam religionem
late apud populos illos propagandam, tum etiam ad civilem cultum
litterarumque incrementum — quantum eo tempore facultas erat —
promovendum. S. Patriarchae Benedicti exemplis insistens, sententiam
illam sibi suisque sumpsit veluti agendae vitae insigne ac monimentum :
« Ora et labora ». Quamobrem non modo precibus studiosissime vacabat,
non modo paenitentiae operibus ac voluntariis susceptis corporis afflicta-
tionibus aliena potius quam sua admissa expiabat, non modo efficiebat
pro viribus ut quotquot posset ad Iesu Christi praecepta ad frugemque
bonam reduceret, sed fabrilibus etiam et agrestibus, ex instituti sui
normis, exercebatur artibus, ut sibi suisque cotidianum victum compa-
raret, utque inopia laborantibus praeberet cibum, praeberet auxilium.
Caritate Christi permotus, et corporis et animi aliorum necessitatibus
valde profuit, interdum etiam patratis Dei ope mirabilibus signis.
Quandoquidem autem si ea tempora, quibus ille vixit, difficillima
fuere, haud minus haec nostra aetas est discriminibus periculisque im-
plicita, cupimus ut omnes, ii praesertim qui in S. Procopii patria moe-
rentes lugentesque cernunt Catholicam esse Ecclesiam tam impense
praepeditam ac vexationibus affiictam, ad caelestem hunc Patronum
incensissimas admoveant preces, ab eoque supplicando contendant, ut
libera queat apud suos revirescere cotidie magis christiana religio, ut
suis possit non violandis iuribus perfrui, suaque incepta et opera exer-
cere in communem omnium utilitatem.
Pro iis omnibus praesertim — ac nominatim pro Benedictinis soda-
libus — supplices effundantur preces, qui vel in vincula coniecti, vel in
230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

publicae sunt custodiae campis detenti, vel denique procul a sua sede
deportati fuere ; ac pro sacris potissimum Antistitibus, qui quidem id-
circo quod sacrosancto suo obtemperare officio strenue voluere, tot dolo-
res rerumque angustias passi sunt ac patiuntur. In his autem Nobis
sane carissimum recordari peculiari modo cupimus Venerabilem Fratrem
Iosephum Beran, Archiepiscopum Pragensem, qui, nobilissimo fidei fir-
mitudinisque exemplo, pastorali suo muneri respondere pro facultate
enisus est.
Caelestia solacia ac divina auxilia iis omnibus impetret S. Procopius,
Benedictini Ordinis ac patriae suae decus ; atque eiusmodi sint, ut vehe-
menter optamus precamurque suppliciter, uberes salutaresque fructus,
quos haec saecularis commemoratio, aspirante Deo, feliciter afferat.
Quorum quidem conciliatrix esto, Nostraeque benevolentiae testis
Apostolica Benedictio, quam cum tibi, dilecte fili, tum iis singulis uni-
versis, qui vel in patria sua, vel in exsilio commorantes, hunc civem suum
gloriosissimum per haec fausta sollemnia comprecabuntur, peramanter in
Domino impertimus.
Datum Bomae, apud S. Petrum, die xn mensis Martii, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

ALLOCUTIONES

I
Docentibus atque Alumnis popularium scholarum ob Conventum de adul-
torum institutione ex Italia Romae coadunatis *

Siamo ben felici, diletti figli e figlie, in questo giorno sacro al glorioso
Patriarca S. Giuseppe, Sposo castissimo della Beata Vergine, padre
putativo e custode di Gesù, Patrono della Chiesa universale, di ricevere
una così numerosa schiera di educatori e di allievi adulti, adunati dalla
benemerita Associazione Italiana dei Maestri Cattolici, e volentieri co-
gliamo questa occasione per mostrarvi il vivo interesse che la Chiesa
prende alla vostra attività.
Varie imprese hanno promosso nel nostro secolo il movimento della
educazione degli adulti e, specialmente dopo Fultimo conflitto mondiale,
* Habita die 19 Martii mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 231

si son veduti moltiplicarsi i corsi destinati a coloro che hanno passato


l'età dell'obbligo scolastico o che per diversi motivi non possono frequen-
tare le scuole comuni. L'Italia in particolare possiede già una magnifica
rete di corsi popolari seguiti al presente da circa un mezzo milione di
alunni. Numerose istituzioni private e pubbliche, di carattere nazionale
e locale, si studiano di apportare il loro contributo a questo sforzo, as-
sumendo l'impegno sia di corsi di formazione generale, sia anche d'inse-
gnamento complementare nei settori particolari della formazione pro-
fessionale.
L'Associazione dei Maestri cattolici non ha voluto restare indietro,
nè venir meno al suo ideale. Noi vivamente Ci congratuliamo dell'attiva
sua collaborazione in una impresa, la cui importanza sociale non po-
trebbe essere abbastanza apprezzata. Spetta invero a voi di mantenere
un posto cospicuo in questo campo dell'apostolato, poiché la Chiesa ha
sempre considerato l'opera della educazione non solo come assai rilevante,
ma come uno dei suoi uffici essenziali. Essa è stata la grande educatrice
dei popoli, sia esercitando questa missione mediante i suoi sacerdoti e
religiosi, sia dirigendo e ispirando gl'istituti tenuti dai laici. Essa ha
conservato la coltura antica durante i secoli barbari; ha adempito nel
Medio Evo il ministero dell'insegnamento in tutti i suoi gradi ; nell'era
moderna ha fondato le prime scuole pubbliche, e nelle terre di missione
reca col Vangelo anche la coltura profana. Non ha essa forse la funzione
di condurre l'uomo allo sviluppo completo delsuo essere, alla pienezza
del suo destino terreste e celeste?
Se dunque la Chiesa in virtù del suo proprio ufficio si dedica in modo
particolare alla educazione, ben si comprende con quale cura s'inchina
ai bisogni che manifesta ai giorni nostri la folla di coloro, i quali nella
infanzia e nell'adolescenza non hanno potuto avere una educazione cor-
rispondente alle loro necessità o ai loro desideri. Questi bisogni si fanno
sentire oggi tanto più vivamente, mentre l'evoluzione rapida della società
moderna esercita un profondo influsso sulla vita familiare, sociale e pro-
fessionale. Ora dinanzi ai complessi e difficili doveri del tempo presente,
molti si trovano inermi : da una parte infatti, hanno coscienza della loro
responsabilità, ma, dall'altra, difettano dei mezzi per sostenerla; per
negligenza loro o delle loro famiglie, o anche per involontarie circostanze
esteriori, non possiedono nemmeno l'istruzione elementare; spesso desi-
dererebbero ravvivare e rafforzare cognizioni dimenticate, completarle,
aggiornarle, apprendere altresì da coloro, che sono meglio informati, di
quali risorse essi dispongano e come queste possano essere utilizzate col
maggior profitto. Ecco i bisogni a cui l'educazione popolare cerca di
232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

provvedere, e Noi per guidarvi nei vostri sforzi vorremmo suggerirvi


alcune norme, che vi aiutino a dare una più valida efficacia apostolica
alla vostra azione.
L'importanza della politica e la estensione della economia nel mondo
presente stimolano naturalmente gli educatori degli adulti a trattare con
preferenza queste materie. Ma non si è forse troppo sovente dimenticato
che la base della società, il centro primo di ogni educazione e di ogni col-
tura, è la famiglia? Non proviene particolarmente da questa disconoscen-
za quella « spersonalizzazione » delle relazioni sociali, che abbiamo re-
centemente lamentata nel Nostro Messaggio natalizio? Il lavoratore non
è in primo luogo un produttore o un elettore, ma un essere umano, asse-
tato di affezione e di dedizione, che anela di trasmettere ad altri i tesori
più intimi del suo cuore, e non soltanto il lavoro delle sue braccia. Ora
l'arte suprema del governo della società familiare, dove l'uomo esercita
nella più larga misura tutte le sue facoltà affettive e intellettive, tutte
le sue qualità e risorse, si crede forse che non sia necessario di ap-
prenderla? Il cattivo esito di non poche unioni coniugali, le deviazioni
di giovani infelici, trascurati dalla loro famiglia, provano il con-
trario. È dunque essenziale che la educazione popolare non perda di
vista l'importanza della preparazione della gioventù al matrimonio e
ai gravi obblighi di padre e di madre di famiglia. Prima di sistemarsi
nella vita, occorre che i giovani subordinino la scelta del loro mestiere,
della loro dimora, alle indicazioni della saggezza umana e cristiana, che
prevedano e calcolino le loro possibilità fìsiche, economiche, spirituali,
e non si gettino alla ventura in un così gran passo. L'educazione popo-
lare deve aiutarli ed illuminarli sulle esigenze e gli scogli della vita co-
niugale e della fondazione di un focolare.
Se il lavoratore è consapevole della grandezza del suo ufficio paterno,
se la madre si dedica alla sua missione educatrice, guidata da un congruo
insegnamento, la cellula vitale della società sarà sana e forte. Occorre
che le madri acquistino le cognizioni elementari necessarie per il governo
della famiglia, l'arte di tenere in ordine una casa, di equilibrare un bi-
lancio, le nozioni utili di puericultura, e soprattutto una conoscenza
sufficiente delle regole di pedagogia ; che esse profittino della esperienza
altrui e non si fidino troppo del loro istinto materno, il quale da sè solo
non le preserverà sempre e con sicurezza da nocivi errori.
Quanto al padre di famiglia, senza dubbio una delle sue funzioni
principali consiste nel procurare alla moglie e ai figli i mezzi finanziari
indispensabili alla vita. Non è egli però innanzi tutto la guida illuminata
e saggia, forte della sua esperienza personale, conoscitore delle grandi
Acta Pii Pp. XII 233

leggi della vita, ma anche delle intime aspirazioni e delle difficoltà dei
suoi, ai quali dà un appoggio spirituale più prezioso e più necessario
che una protezione materiale? Se le scuole di educazione popolare per-
verranno a iniziare seriamente i loro alunni all'arte dell'educazione,
quale prezioso servizio renderanno alla famiglia, alla società e alla
Chiesa!
Sebbene la famiglia costituisca la prima base di ogni umana coltura,
questa deve svilupparsi nella collettività. Con ciò si vogliono designare
tutte le relazioni sociali e giuridiche, che uniscono l'uomo ai suoi simili
e all'autorità civile. Ai giorni nostri, tali relazioni si estendono larga-
mente al di là delle frontiere politiche. Una comunità internazionale
si stabilisce, nella quale importa che ciascuno conosca il posto che oc-
cupa e l'ufficio che deve compiere. Questo ufficio si suole definirlo pro-
clamando, da un lato, i doveri, dall'altro, i diritti e le libertà, che può
esigere il cittadino, ma che ben spesso rimangono più o meno allo stadio
teorico. L'ignoranza delle masse, la loro incapacità, le danno senza difesa
in balìa di agitatori abili o di politicanti senza scrupoli. Una intensa pro-
paganda, anche se interamente menzognera, riesce sempre a.persuadere
un buon numero di persone, prive di ogni senso critico, anche il più ele-
mentare, incapaci quindi di una reazione personale per apprezzare le
condizioni reali e discernere le affermazioni giuste dalle promesse inat-
tuabili.
Il diritto di voto in particolare, che conferisce a tutti una eguale
possibilità d'influsso sulla vita pubblica, richiede in chi lo esercita una
nozione almeno elementare dei principi politici e delle loro applicazioni
nel campo nazionale e internazionale. Lo stesso vale per le questioni so-
ciali. I gruppi e le associazioni incaricate di difendere gl'interessi dei
lavoratori, di assicurare un miglioramento del loro tenore di vita, di
soccorrerli in caso di malattia o d'infortunio, si sono moltiplicate, e non
senza utilità. Ma la loro corretta attività suppone in quanti ne sono
membri che essi conservino la loro parte d'impulso e di responsabilità.
Recentemente ancora, Noi abbiamo disapprovato l'eccessivo influsso di
organismi anonimi e meccanizzati sulla vita sociale. Si tratta perciò
d'iniziare gli uomini non solo all'andamento teorico di quelle istituzioni,
ma anche alla tutela dei loro veri interessi e soprattutto della loro co-
scienza.
L'educatore popolare saprà dunque esporre in una maniera chiara
e adatta alle circostanze l'insegnamento della Chiesa in questa materia.
Profittando dei molteplici fatti dell'attività quotidiana, ne analizzerà
i motivi di buona o cattiva riuscita, addestrerà a distinguere l'impor-
234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tanza e la f unzione dei diversi fattori, mostrerà come il principio teorico


ha trovato la sua applicazione. L'essenziale è d'inculcare l'arte di di-
scernere il vero dal falso, di destare il senso delle realtà politiche ed eco-
nomiche in conformità con la concezione cristiana della vita, che respin-
ge egualmente il materialismo e l'individualismo egoista, per conside-
rare l'uomo nella sua realtà totale, al tempo stesso corpo ed anima, per-
sona individuale e membro della società, cittadino della terra ed eletto
del cielo. Soltanto questa veduta d'insieme può fornire la retta interpre-
tazione dei problemi particolari. Pòssa l'educazione popolare contribuire
a tutelare il difficile equilibrio fra l'attività costruttiva degl'individui
al servizio del benessere sociale, da una parte, e, dall'altra, l'ufficio
necessario degli organismi di protezione e di difesa, destinati a sostenere
e non a soppiantare, l'azione individuale!
Stimiamo superfluo di diffonderci sui benefìci della educazione po-
polare per la formazione professionale. L'uomo non esercita il suo me-
stiere a solo scopo di guadagno, ma anche per impiegare le sue facoltà
fisiche, morali, intellettuali, a profìtto della comunità. Appagare quanti
desiderano di supplire alla mancanza totale o parziale del loro tirocinio ;
rendere possibile la scelta di un mestiere più conforme alle loro attitudini
o ai loro gusti ; fornire loro un appoggio per il giorno in cui la disoccu-
pazione colpisse la loro attività principale : sono seri vantaggi di cui
godono già numerosi alunni. Sarebbero però ancora insufficienti, se non
si aiutasse ciascun lavoratore a compire l'opera sua, non come un cieco
utensile o come una semplice ruota di un meccanismo sapiente, ma come
un essere umano, che trova nel suo stesso lavoro la gioia di dominare la
materia inerte, di trattarla con intelligenza e abilità, di farla servire a
fini utili per la umana società.
La scuola popolare deve dunque dare non solamente l'istruzione, ma
anche una educazione, una coltura. Non contenta d'insegnare norme po-
sitive, cognizioni tecniche e metodologiche, essa deve prendere a trattare
altresì i problemi propriamente umani, di ordine spirituale. Molti lavo-
ratori possono ora condurre una vita già più degna della loro condizione
di uomini : la diminuzione delle ore di lavoro, i migliori salari, il tempo
libero assicurato, permettono loro, una volta compiuti i doveri profes-
sionali, di applicarsi a uno sviluppo più completo delle loro qualità
umane. Non sono forse le ore più preziose quelle in cui essi, senza distac-
carsi dal loro focolare, nè mancare ai loro obblighi familiari, si dedicano
alle arti preferite, si riuniscono per esercitare varie attività culturali e
benefiche, destinate a soddisfare le loro aspirazioni verso la bontà e la
Aota Pii Pp. XII 235

bellezza, a rivelare loro, con le grandezze della creazione e del genio


umano, quelle soprattutto della loro vocazione soprannaturale?
Per compiere, infatti, rettamente il proprio dovere di uomo, occorre
possedere" il senso del suo destino individuale e sociale, naturale e so-
prannaturale. Tutti i grandi argomenti, che abbiamo ricordati, l'avvia-
mento verso una carriera, la questione del matrimonio e della educazione
della prole, il discernimento politico, il contributo alle attività di carat-
tere sociale, suppongono come risoluti il problema fondamentale del
destino umano, il significato delle sue gioie e dei suoi dolori, delle sue
difficoltà, dei suoi buoni o cattivi successi. Nei tempi andati l'uomo
trovava la spiegazione di questi fatti profondi della vita nella tradizione
familiare e cristiana, fondata sulla esperienza dei suoi antenati. Oggi le
condizioni della civiltà industriale portano con sè lo sradicamento degli
individui e delle famiglie, cbe si ripiegano allora su pretesi nuovi sistemi
già fatti, ispirati in realtà da vedute corte e materialistiche dell'uomo
e del suo essere. Perciò la educazione popolare, se non vuol fallire al
suo scopo, dovrà sforzarsi di rimettere questi traviati in contatto con
una tradizione vivente — soprattutto quella della Chiesa —, con le lezioni
così semplici e profonde del catechismo, della Sacra Scrittura, delle feste
cristiane. Il maestro di educazione popolare non ignorerà nemmeno le
ricchezze del patrimonio nazionale e locale, spesso così pittoresco e gu-
stoso, colmo di secolare saggezza. Riannodando in tal guisa l'uomo al
suo passato umano e religioso, gli si darà la sicurezza per guidare sè
stesso e illuminare gli altri. Egli porterà più agevolmente il peso delle
sue responsabilità, quando saprà che la sua azione oltrepassa i limiti delia
sua vita individuale e prepara per l'avvenire un mondo rischiarato dalla
speranza cristiana.
Per compiere tale missione, degna dei vostri generosi sforzi, voi sup-
ponete la necessità di una preparazione metodica e prolungata. Perciò
vorremmo ora richiamare alla vostra mente qualche indicazione sulle
condizioni dell'educazione degli adulti e sulle qualità che essa richiede
nei maestri.
Il nome « educazione degli adulti » comprende — come ben sapete —
vari gradi d'insegnamento e di formazione. Se consideriamo l'insieme
della umanità, troviamo che una parte notevole di essa è ancora analfa-
beta. Si tratta dunque innanzi tutto d'insegnare a milioni di uomini a
leggere e a scrivere. Il secondo grado della educazione popolare è il com-
plemento degli studi elementari incompiuti o mal fatti. Il maggior nu-
mero di persone, che profittano presentemente dell'educazione popolare
in Italia, appartiene a questa categoria ; ma Noi siamo lieti di sapere
236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

che un terzo grado accoglie già numerosi alunni, desiderosi di acquistare


le cognizioni snpplettive più utili, affine di perfezionarsi nel loro me-
stiere e di rendersi più giovevoli alla umana società.
È da notare altresì che gli adulti sono alunni volontari. Bisogna ben
spesso cominciare col persuaderli della vera utilità di un complemento
d'istruzione; occorre poi tener viva la loro attenzione, suscitare l'inte-
resse, per assicurare l'assiduità, senza la quale non è possibile un lavoro
profìcuo. La prima obiezione da vincere è la credenza che l'adulto non sia
più atto a trarre un serio profìtto dalla scuola. Ora invece numerose
esperienze hanno dimostrato che l'adulto dai 25 ai 45 anni è in pieno
possesso della sua facoltà di apprendere ; che è capace di una più grande
applicazione volontaria ; che apprezza meglio ciò che impara ; che ordina
meglio le sue cognizioni e sa più saggiamente utilizzarle. Il desiderio
di conoscere esiste in tutte le età ; e colui che ha sperimentato gl'incon-
venienti dell'ignoranza, gode sempre che si venga in aiuto della sua indi-
genza. È ben vero che in molti adulti il desiderio di apprendere è soffo-
cato dalle occupazioni o addormentato dall'inerzia; allora le facoltà
intellettuali s'intorpidiscono, e si forma così la falsa supposizione che
esse non siano più capaci di imparare e di ritenere. D'altra parte, i fatti
dimostrano che numerose scuole di adulti riescono a mantenere una
notevole schiera di uditori. Spetta al maestro di indagare i motivi per
i quali ciascuno aspira a un complemento di educazione, e come questo
desiderio possa servire di base ad un ampliamento della personalità e ad
una più profonda visione delle cose.
Rari sono invero gli adulti che hanno il coraggio di completare da sè
soli la loro coltura, e questo metodo conduce sovente a pericolose defor-
mazioni. La presenza e il contatto del maestro sono, generalmente par-
lando, non sostituibili, così per l'adulto come per il fanciullo, poiché
l'adulto si adatta più lentamente e ha bisogno di discutere e di ragionare
le sue conoscenze. Il maestro deve vivificare l'insegnamento, far riflettere,
rivelare a ciascuno dei suoi alunni i talenti di cui dispone. Egli lo met-
terà in contatto più intimo con sè stesso, con la natura, con la famiglia,
coi concittadini, con la Chiesa, città dei figli di Dio, con Dio, origine e
fine di ogni vita. Per ottener ciò, il maestro non ha bisogno di essere una
intelligenza superiore o un grande erudito, ma un carattere stimabile,
generoso e disinteressato. La maniera di parlare, di condursi, di compor
tarsi con gli alunni, di rispondere alle loro domande, d'interrogarli, di
lodarli, di richiamare la loro attenzione, è una lezione che essi mai non
dimenticheranno. Per buona sorte, l'educatore non deve contare unica-
mente su sè stesso. Vi sono metodi e tecniche d'insegnamento degli adulti
Acta Pii Pp. XII 237

che hanno dato già buona prova. I mezzi uditivi e visuali vi tengono una
gran parte. Si sono composti libri d'iniziamento adattati al grado di
coltura di coloro che frequentano le scuole di adulti; essi aiutano il
maestro, il quale però deve essere sempre il consigliere delle letture dei
suoi allievi.
Ma egli deve mirare più in alto e far partecipare l'adulto alla con-
quista della conoscenza mediante esercizi di riflessione e di espressione,
eseguiti in piccoli gruppi intorno ad argomenti concreti, affine di avviarli
a trasformare in coltura viva il contributo inesauribile della esperienza
quotidiana. L'adulto deve essere messo in grado, nei limiti del possibile,
di conservare la sua libertà ; il che però non vuol dire segregarsi e rifiu-
tare il suo concorso alle attività che lo sollecitano. Occorre renderlo
consapevole degli influssi cui egli soggiace ogni giorno e da tante parti :
pubblicità, stampa, radio, cinema, e metterlo in guardia contro tutti i
fattori, che, scientemente o inconsciamente, si sforzano di farlo agire suo
malgrado, di sorprendere la sua buona fede, di estorcere la sua appro-
vazione o il suo denaro; in una parola, contro i responsabili di quella
« spersonalizzazione », che abbiamo già denunziata.
Da quanto abbiamo esposto è facile concludere che una educazione
popolare efficace e generalizzata non può essere l'opera di una sola isti-
tuzione, ma deve essere il risultato di un complesso di azioni esercitate
da quanti hanno una qualche autorità nel popolo. Chiunque s'indirizza
al pubblico a qualsiasi titolo ha una parte di responsabilità nell'educa-
zione popolare : direttori di giornali, di radio, di cinema, di teatro, di
imprese di pubblicità, editori e librai. Ma anche gl'impiegati, i rappre-
sentanti dello Stato, i pubblici ufficiali : vi è una maniera educatrice di
organizzare il lavoro, le feste popolari, di stabilire e di far osservare i
regolamenti, di servire il pubblico. Si può dire in un certo senso che la
coltura popolare di un paese ne riepiloga il carattere : i secoli vi hanno
concorso, le istituzioni, la lingua, i costumi ne sono al tempo stesso il
frutto e Instrumento, poiché essi riflettono lo spirito dell'epoca in cui
sono sorti e contribuiscono a mantenerlo. Basta passare da un paese
all'altro per rendersi conto delle differenze talvolta considerevoli che
separano popoli anche vicini. Dietro la varietà degli individui, si ritrova
un fondo comune di coltura, patrimonio artistico, letterario, folclo-
ristico, al quale tutti più o meno partecipano. Parlando a voi, non ab-
biamo bisogno di dirvi quanto ricco è questo tesoro nella vostra bella
Patria e quale riconoscenza meritano coloro che ve lo hanno trasmesso.
Voi avete compreso, diletti figli e figlie, che vi dedicate all'educazione
degli adulti, l'importanza della vostra attività, ma anche la sua com-
238 Acta Apostolicae Sedis ^ Commentarium Officiale

plessità e le molteplici qualità che essa richiede. Possiate perseverare


con coraggio e trovare numerosi imitatori. Non si tratta tanto di eserci-
tare un mestiere lucrativo, ma un vero apostolato, in pari tempo umano
e cristiano, fonte per voi di intima gioia, nella consapevolezza di rendere
un servigio di alto valore. Non vi mancheranno l'ammirazione e l'affetto
dei vostri alunni, perchè essi sono lieti di aver ricevuto da voi il dono
non soltanto del vostro sapere, ma soprattutto della vostra anima e del
vostro cuore.
E voi, che siete iscritti come alunni nei corsi di educazione popolare,
Noi Ci congratuliamo con voi per il vostro desiderio di progresso intel-
lettuale, per la vostra aspirazione a qualificarvi maggiormente per i do-
veri e le responsabilità che l'epoca nostra v'impone. La vostra perseve-
ranza troverà la sua ricompensa non solo nel vostro perfezionamento indi-
viduale, ma anche nei vantaggi che ne deriveranno alla vostra famiglia
e a tutta la vostra cerchia sociale.
Con tale augurio e in auspicio dei più abbondanti favori celesti, im-
partiamo con paterno affetto a voi, alle vostre famiglie e a tutti coloro
che vi sono cari la Nostra Apostolica Benedizione.

II

1
Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis. *

Ecco, diletti figli, una Udienza, alla quale non avremmo potuto rinun-
ziare. Appena le Nostre forze Ce lo hanno permesso, Ci siamo affrettati
a chiamarvi intorno a Noi, per trattenerci un poco con voi, per parlarvi
col Nostro cuore ancor più che con le Nostre labbra.
La vostra presenza qui Ci è motivo di profondo gaudio e Ci spinge a
manifestarvi la Nostra più viva letizia ; se infatti tanta gioia Ci procura
sempre l'incontro coi fedeli di Roma, quanto più grande deve essere
quella di poter Ci trovare con voi, che dividete col Vescovo dell'Urbe, col
vostro Vescovo, le ansie, le trepidazioni, i timori, le speranze, in una
parola, le cure pastorali?
Vi diamo dunque, amati Parroci di Roma e Predicatori quaresimalisti,
il Nostro paterno benvenuto, nella speranza che quanto saremo sempli-
cemente per dirvi non solo servirà in qualche modo alla efficacia del
vostro ministero, ma giungerà anche alle menti e ai cuori di non pochi
romani, nel campo delle vostre apostoliche fatiche.

* Habita die 27 Martii mensis a. 1953.


Acta Pu Pp. XII 239

Voi ben sapete come la Sacra Scrittura, quando parla della Chiesa,
usa — secondo le circostanze — immagini architettoniche, sociali, antro-
pomorfe. Così la Chiesa è un edificio costruito sopra una « pietra » fon-
damentale, tanto saldo che nessun impeto di uomini o di demoni varrà
1
a farlo crollare ; è un regno, le cui chiavi sono in mano di colui che
ebbe da Gesù, Re eterno, la potestà di legare e di sciogliere sulla terra
2
e nel cielo ; è un corpo, le cui membra sono i fedeli e le cui operazioni
sono governate dal Capo che è Gesù, rappresentato dal Vicario di Lui
8
sulla terra.
Ma vi è un'immagine, sulla quale — come vi è noto — Gesù sembra
insistere in modo particolare, intrattenendosi a indicarne gli elementi,
a spiegarne il significato, a proporne le applicazioni pratiche ; la Chiesa
è un ovile, che ha un Pastore supremo invisibile, Cristo stesso, il quale
però volle che facesse le sue veci sulla terra un Pastore visibile, il Papa.
Per confidarci con voi — come fa un padre coi figli più vicini e più
cari — Noi vi diciamo che pochi passi del Vangelo sono stati e sono og-
getto delle Nostre meditazioni quanto quello che descrive la Chiesa come
un ovile e qualifica il suo Capo col titolo, umile insieme e grande, di
4
Pastore. Poche voci, per conseguenza, risuonano tanto insistentemente
— vorremmo dire : tanto imperiosamente, — alle Nostre orecchie e s'im-
primono tanto profondamente nel Nostro cuore come questa : « Tu es
pastor ovium ».
Non vi dispiaccia dunque che il Vescovo, il Pastore di Roma, rimediti
con voi quella pagina, riascolti con voi quella voce. Nello scorso gennaio,
ricevendo la parrocchia di S. Saba, procurammo di rivolgerci special-
mente ai fedeli, indicando loro le mète da raggiungere, invitandoli ad
entrare, per così dire, in santa gara coi fedeli delle altre parrocchie
dell'Urbe. Intendevamo — fra l'altro — di proporre un semplice e pra-
tico modello, che potesse essere utile a quanti nel settore parrocchiale
5
desiderano lavorare all'attuazione del « mondo migliore da Dio voluto ».
Oggi, quasi a complemento di ciò che allora dicemmo, C'indirizziamo
particolarmente a voi, dilettissimi sacerdoti, cooperatori, — ognuno nel
proprio territorio, — del Vescovo presso il popolo romano, parte tanto
eletta dell'ovile universale di Cristo. Perciò Noi diremo a ciascuno di voi :

1
Cfr. MATTH. 16, 18.
2
Cfr. MATTH. 16, 18-19.
8
Cfr. Rom. 12, 4-6; 1 Cor. 12, 12-27; Eph. 4, 4.
* Io. 10, 1-18.
5
Esort. 10 febbraio 1952.
240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

« tu es pastor ovium ». La parrocchia, che Gesù per mezzo Nostro ti


ha affidata, è anch'essa un ovile, e tu ne sei il pastore.
Ora l'opera del pastore, l'opera quindi di ciascuno di voi, dovrà
essere primieramente di difesa dai ladri. Ogni ovile è spiato da ladri e
malandrini, che agognano di farne il campo delle loro ruberie. Quando
essi si accostano all'ovile e furtivamente vi penetrano, non hanno che
un fine : rubare e fare strage : « F u r non venit nisi ut furetur et mactet
6
etperdat».
Dovete quindi e innanzi tutto studiarvi di individuare e riconoscere
i ladri, badando di non lasciarvi guidare da un certo semplicismo, che
farebbe volgere la vostra attenzione, le vostre precauzioni verso una sola
parte. Come nel gran mondo della Chiesa universale, così nel piccolo
mondo della parrocchia, il « nemico » sembra uno, ma è molteplice. Noi
lo avvertimmo — se ben ricordate — dinanzi alla immensa moltitudine
degli Uomini di Azione Cattolica nella radiosa giornata del 12 ottobre
scorso. Vi è bensì — sarebbe impossibile di non accorgersene — un nemico
che tiene tutti particolarmente in ansia; esso diventa ogni giorno più
minaccioso, e insidia e assalta con tutti i mezzi e senza esclusione di
colpi ; ma questo nemico è divenuto fra tutti il più facilmente ricono-
scibile.
Altri nemici, o — se volete, — lo stesso « nemico » sotto diverse
forme e spoglie, occorrerà scoprire. Si avvicinano spesso vestiti da agnelli,
7
« in vestimentis ovium ». Bisognerà quindi adoperarsi affinchè i fedeli li
riconoscano dalle opere ; dalle piante, cioè, che per causa loro, nascono
e crescono nel campo di Dio, come pure dai frutti che su quelle piante
maturano : « a fructibus eorum ».
A tal fine gioverà mostrare quanto disorientamento e quali tenebre
s'incontrano spesso là dove prima era tutto uno splendore di luce ; addi-
tare l'odio che opprime certi cuori, già dilatati nell'amore operoso ; la
discordia e la guerra che infuriano là dove regnava la pace ; la torbida
passione che sconvolge gli animi là dove era il candore della purezza. Il
«nemico » disanima i giovani, estinguendo in loro la fiamma dei supremi
ideali ; priva i bambini della innocenza, riducendoli a piccole furie ribelli
contro Dio e contro gli uomini. E quando vedrete i poveri privati delle
loro più alte e consolanti speranze e certi ricchi chiusi in un pervicace
egoismo; quando rimarrete tristi davanti a focolari, dove gli sposi ge-
mono nel freddo, perchè si è spento il fuoco dell'amore ; dite : ecco, è
6
io. i o , i o .
7
MATTH. 7, 15.
Acta Pii Pp. XII 241

venuto il ladro ; ecco, è venuto il nemico, ed è venuto (( ut furetur et


mactet et perdat », per rubare e portare lo scompiglio e la morte.
Contro questo multiforme nemico bisognerà reagire con l'impeto del
padre che difende i suoi Agli e con la prontezza che un dovere così urgente
e tremendo impone.
Noi sappiamo che i Nostri parroci romani vigilano insonni e si affa-
ticano e si affannano per evitare la strage nel proprio ovile, o almeno
per ridurne il danno. Ognuno di voi è, con Noi, pastore nell'ovile : « tu
es pastor ovium ».
Ma ecco un'ansia di Gesù. Se, a guardia dell'ovile, invece del pastore
buono, vi fosse soltanto un mercenario, potrebbe avvenire che il gregge
rimanesse incustodito, o andasse addirittura disperso, appena che si
facesse sentire l'urlo dei lupi, avidi di preda, pronti all'assalto : « Merce-
n a r i a . . . vidit lupum venientem et dimittit oves et fugit, et lupus rapit
8
et dispergit oves ». Oggi le condizioni del clero difficilmente possono
essere un motivo di umana attrattiva, come erano forse in altri tempi.
In un mondo preso, come non mai, nella rete dell'interesse, agitato dalla
frenesia del piacere e tormentato dalla sete di dominio, il sacerdozio è
ed appare come qualche cosa di raramente appetibile per coloro che voles-
sero rimanere nel mondo appartenendo al mondo. Voi, diletti figli, vi
sforzate di dare splendente esempio di distacco da quanto potrebbe darvi
l'apparenza di « impiegati », che nel lavoro non vedessero nè cercassero
altro fuorché una mercede — giusta, del resto — che valga a procacciare
loro il necessario sostentamento.
9
Senza dubbio, secondo la dottrina dell'Apostolo Paolo e dello stesso
10
Salvatore divino, colui che serve all'altare, ha diritto di vivere dell'al-
tare; ma non vi ricorderemo mai abbastanza l'impegno sacro che un
giorno assumeste dinanzi a Dio e alla Chiesa, quando il Vescovo vi affidò
una porzione del suo gregge. Nessuno di voi è il mercenario, il quale
fugge dinanzi al lupo, perchè non gl'importa niente delle pecorelle. Ognu-
no vuol essere invece, ognuno è di fatto, pastore vero, pastore buono, che
nulla pretende, che anzi è disposto a immolare la vita stessa per le sue
X1
pecorelle. « Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis ».
In tal guisa passiamo, diletti figli, alla parte che chiameremo (( posi-
tiva » della Nostra meditazione con voi. — Dopo le parole severe indiriz-
zate ai ciechi ed ostinati Farisei, Gesù pronunzia — probabilmente

8
Io. 10, .12.
9
Cfr. 1 Cor. 9, 13-14.
10
Cfr. MATTH. 10, 10; Luc, 10, 7,
11
Io. 10, 11.

1 6 - ACTA, vol. X X , n. 5. — 2 7 - 4 - 1 9 5 3 .
242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

durante la festa della Sagra in Gerusalemme — un'allegoria, improntata


dai costumi pastorizi della Palestina, traboccante di amore e di mistero,
spirante la più soave tenerezza. Egli è la porta dell'ovile, per la quale
soltanto si può entrare ed uscire e trovare il pascolo di salute. È il buon
Pastore ; conosce le sue pecorelle, che ascoltano la sua voce e lo seguono,
e per esse Egli dà la sua vita.
Sia Egli, diletti figli, il vostro fulgido modello. Il buon pastore, il
buon parroco, deve conoscere tutte le pecorelle, di tutte occuparsi, per
tutte prodigarsi, affinchè ad esse non manchino i pascoli verdeggianti,
12
« herbae virentes )).
11 suo primo pensiero correrà alle pecorelle che non sono nell'ovile.
Diletti figli, non dimenticate che ognuno di voi è parroco e pastore per
tutti coloro che dimorano nel territorio della sua parrocchia e per il bene
di tutti egli porta una tremenda responsabilità. Non sarà dunque diffi-
cile di accorgersi che vi sono pecorelle le quali non appartengono a quel-
13
l'ovile : (( Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili », per risolvere
senza indugio che anche esse debbono essere radunate : « et illas oportet
14
me adducere ». È il problema, come voi vedete, delle pecorelle non en-
trate mai nell'ovile; il problema di quelle che ne fuggirono, abbando-
nando la fonte di acqua viva, per cercare melma e fango nelle cisterne
screpolate : « dereliquerunt fontem aquae vivae et foderunt sibi cisternas,
15
cisternas dissipatas )).
Pecorelle smarrite, che non accetterebbero nemmeno di essere ricer-
cate ; altre che invece gradirebbero di incontrare l'occhio amorevole che le
scopra e la mano pietosa che le raccolga e le risollevi; altre infine che
già si apprestano a tornare, e forse temono di essere male accolte.
Noi vi scongiuriamo, diletti figli, di rimanere in uno stato di santa
e quasi perenne angustia per le pecorelle tuttora lontane, perchè non
ebbero mai o perdettero la fede.
Noi non dubitiamo che, di estate o d'inverno, di notte o di giorno,
quando verranno a battere alla vostra porta, la troveranno già aperta
o pronta ad aprirsi.
E quelle che non vengono, cercatele ; e quelle che volessero rimanere
lontane ed ostili, raggiungetele con quell'apostolato della preghiera e del
sacrifìcio, che non conosce ostacoli ed è il più efficace di tutti.
Altre pecorelle sono nell'ovile e non intendono di allontanarsene sot

12
Prov. 27, 25.
13
Io. 10. 16.
14
ibid.
15
Ier. 2, 13.
Acta, Pii Pp. XII 243

traendosi all'unità della fede o alla unità del regime ; eppure rimanendo
vittime del peccato, che si oppone all'unità nella grazia, vengono giusta-
mente chiamate membra morte del Corpo mistico di Cristo, che è la
Chiesa. Il pastore, il parroco, deve anzitutto ricercare le vie più atte per
procurare la loro risurrezione.
Abbiamo già detto altra volta (Discorso alla parrocchia di S. Saba)
che i veri fedeli, i vivi, si contano ai piedi dell'altare, quando il sacerdote
distribuisce il Pane di vita. Non basta trovarli numerosi al cinema par-
rocchiale, e nemmeno, per sè, soltanto alla Messa domenicale. Ma anche
se dalla frequenza in questa ultima fosse possibile di computare fonda-
tamente i fedeli vivi, non è forse vero che già così si presenterebbe uno
spettacolo non sempre consolante al vostro occhio di pastori? E le be-
stemmie? E i peccati contro il sesto comandamento commessi dai giovani
e da coloro che sono uniti col vincolo santo del matrimonio? E i furti?
E le false testimonianze?
A questi morti il buon pastore deve ridare la vita. Il sacerdote in cura
d'anime non può dimenticare che Gesù Pastore supremo ed universale
dichiarò di esser venuto al mondo affinchè le pecorelle avessero la vita :
16
(( Veni ut vitam habeant )).
Quando poi considera le pecorelle che sono vive, non creda il pastore
buono, il parroco, di poter restarsene tranquillo. È vero che in particolari
contingenze bisognerà lasciare le novantanove, sicure nell'ovile, per cor
rere dietro alla pecorella smarrita. Ordinariamente però sarà necessario
di conservare la vita in chi la possiede, avendo cura che a nessuno manchi
il conveniente nutrimento spirituale.
Anzi bisognerà non contentarsi di conservare ; occorrerà anche acere
scere la vita divina nelle anime. « Veni ut vitam habeant et abundantius
17
habeant : » proclamò il Redentore, intendendo che questa fosse anche
l'ansia degli altri pastori preposti alle varie porzioni del suo gregge nel-
l'ovile della Chiesa.
È il problema urgentissimo dei cattolici militanti. Ne parlammo già
ai fedeli di S. Saba e intendiamo di qui rinnovare la Nostra raccoman-
dazione che crescano in numero e in qualità. Sarà utile altresì di riflet-
tere che queste anime generose più facilmente seguiranno il pastore che
sappia precederle col suo esempio. Il buon pastore, « cum proprias oves
18
emiserit, ante eas vadit, et oves illum sequuntur ».
Forse l'uno o l'altro di voi sentirà dolorosamente il tagliente contrasto
16
Io. 10, 10.
17
Io. 10, 10.
18
Io. 10, 4.
244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fra la mirabile allegoria del buon Pastore e la cruda realtà presente. E


Noi vogliamo con ciò alludere non tanto alle difficoltà che s'incontrano
nelle grandi parrocchie col loro stragrande numero di anime, quanto
piuttosto al travaglio in cui vivono non pochi parroci in varie regioni :
indebolimento dello spirito di fede ; accaniti sforzi degli avversari per
escludere la religione dalla vita pubblica; potenti organizzazioni tese
nella lotta contro Dio, Cristo e la Chiesa.
Noi non neghiamo, diletti figli, che la nave della Chiesa avanza in un
mare procelloso. Tuttavia, quanto maggiori sono le difficoltà, tanto più
dobbiamo conservare la quiete interiore ed elevare il cuore a Dio. Noi
19
viviamo di fede. Ma la fede importa un abbandono incondizionato in
Dio, indipendentemente da ogni calcolo umano delle possibilità di un
favorevole successo. Nel momento in cui noi cominciassimo a dirigere
l'opera nostra secondo un tale calcolo, ci allontaneremmo dal senso della
fede. Non dobbiamo inoltre dimenticare che la via della Chiesa è la via
della Croce, e che il seguire Gesù portando la croce è dovere primario del
sacerdote.
È stato giustamente osservato che nella storia della Chiesa vi sono
periodi, in cui viene principalmente gettato il seme del futuro sviluppo.
Le generazioni venture ripongono poi la ricca messe nei granai. Ci tro-
viamo forse noi ora in una simile epoca di promettente seminagione?
Ad ogni modo, se il Male ai nostri giorni ha accresciuto la sua potenza,
ciò è vero anche più del Bene, e la Chiesa ha potuto registrare ai nostri
tempi fulgidissimi esempi di ardente zelo per la gloria di Dio e per la
salvezza di tante anime immortali.
Il numero di coloro, che vogliono rimanere fedeli a Cristo e alla sua
Chiesa, merita davvero sempre il pieno impiego delle vostre forze; e
quanto ai lontani e ai nemici, valga per essi l'olocausto delle vostre pre-
ghiere, delle vostre fatiche, delle vostre ansietà, ed anche delle vostre
forse deluse speranze.
Cuore largo, imperturbabile coraggio, incrollabile fiducia, siano il
sostegno della vostra vita, e con tale augurio impartiamo di cuore a voi,
a tutto il clero e il popolo romano, la Nostra Apostolica Benedizione.
19
Cfr. Rom. 1, 17.
Acta Pii Pp. XII 24:5

III
Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. Iesu Christi devota
omina Summo Pontifici ac Veneratissimo Patri in foro Sancti Petri
proclamantes*

Di tutto cuore eleviamo l'inno di ringraziamento al Sommo Iddio,


<( che atterra e suscita », per avere a Noi dato di riabbracciarvi con lo
sguardo e con lo spirito, diletti figli di Roma e del mondo, da questa
Loggia, nel giorno solenne della Risurrezione e della letizia cristiana.
In voi e nella Chiesa intiera, dove fremente di apostoliche espan-
sioni, e dove incatenata a suo onore, vediamo commossi la gloria del
divino Risorto : « gloriam vidi Resurgentis ».*
Il mistero della Pasqua vi predica, oggi come sempre, il mistero della
vita che trionfa sulla morte, a condizione che la vita tragga da Bio nor-
ma e destino. Vissuta contro Dio, o ignara di Dio, qualsiasi vita, anche
insigne per opere e potere, è lampo sterile, che nessuna postuma me-
moria vale a riaccendere ; è destinata nell'ai di là a risurrezione di con-
2
danna. Ma ogni umile vita, se vissuta in Dio, è seme di eccelse cose;
è sinfonia perenne, che la morte non stronca, ma sublima ; e sulla terra,
dove tutto tramonta, è messaggio di vita immortale.
Frattanto, in attesa della futura gloria, a voi si addicono al presente
opere di vita, e non di morte. Spandete per ogni dove il flutto vitale
che traeste da Cristo. Comunicatene la fresca vena ai fratelli, avvolti
dalle tenebre dell'errore; riversatene fiumi sul mondo odierno, che tut-
tora langue su mortiferi sentieri di odio.
Sappiamo che voi volete essere fermento di vita; ma temiamo che
abbia a prostrarvi nell'abbattimento il prolungarsi delle medesime lotte
e il ripetersi degli stessi cimenti.
Lasciate che il vostro Padre e Pastore vi metta in guardia da tale
minaccia. Vorremmo che la voce delle campane di Pasqua vi recasse,
insieme con la letizia, la pace, l'amore fraterno, anche questo grave
monito : il pericolo di oggi è la stanchezza dei buoni! Scuotete ogni
torpore ; riprendete l'usata virtù.
3
Vi sia di esempio il risorto Redentore, che vinse per sempre la morte.
Così le vittorie, conquistate già con la vostra cooperazione alla fede,
* Die 5 Aprilis mensis a. 1953.
1
Seq. Pasch.
2
Io. 5, 29.
s
Cfr. Rom. 6, 9.
246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

alla chiesa, alla umanità siano rese, per quanto è in voi, stabili e dura-
ture. Non riposate inerti sugli allori del passato ; non arrestatevi a con-
templare il solco una volta tracciato, ma rinsaldando ciò che è stato
felicemente acquisito, anelate a sempre nuovi incrementi.
Diletti figli! perseverate vigilanti nella fede e uniti nella concordia.
Voi, amatissimi sacerdoti e laici, che in vicine e lontane regioni sof-
frite per Cristo, senza che ancora si profilino all'orizzonte segni di veri-
tiero mutamento, confidate in Colui che un giorno seppe aprire una
strada al popolo che voleva liberare.
Voi tutti infine, che vi adoperate sinceramente per salvare la pace
alla trepida umanità, non vi scoraggino le difficoltà dell'impresa ; vi dia
lena la bontà della causa, e vi sorregga il Principe stesso della pace :
Gesù.
Sia questo il voto e l'augurio del Nostro cuore, mentre invochiamo
su di voi, sulle vostre famiglie, particolarmente sui poveri, i malati, i
sofferenti, e su tutti i diletti figli dell'Orbe, le celesti benedizioni.
Sacra Congregatio Consistorialis 247

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i
INSULARUM PHILIPPINARUM
DECRETUM
DE CONVENTIBUS EPISCOPORUM

(( Gatholic W elf are Organization »

Universae nationis Praesulum Conventibus ad rem catholicam pro-


vehendam constitutis, pluries iam labentibus annis Apostolica Sedes pa-
terno favit obtutu.
Naturalis rerum evolutio et immane, nuper gestum, bellum pleraque
etiam in Insulis Philippinis peperit problemata, vel urbis, vel dioecesis,
imo et regionis ambitum transgredientia, quibus, cotidie ingruentibus,
ut collatis sententiis conspiratisque viribus aptiore occurreretur modo,
universi ibi Praesules Ordinarii constituti, iam ab anno 1945, auctore
Exc. P. D. Gulielmo Piani, Delegato Apostolico, Conventum inierunt
« Catholic Weifare Organization » nuncupatum.
Cum vero Exc. P. D. Aegidius Vagnozzi, Archiepiscopus titularis My-
rensis et ibidem Nuntius Apostolicus, nuper postulasset ut modo condita
ad eiusdem Conventus regimen quaedam Statuta Apostolica Sedes adpro-
b a n t Ssmus D. N. Pius Divina Providentia P P . XII, de consilio Emi-
nentissimorum Patrum Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepo-
sitorum, salutare coniuctorum laborum effectus in bonum animarum
exoptans, praesenti Decreto ea rata et probare benigne dignatus est,
prout infra referuntur (omissis).
Praesentis Decreti exsecutionem horumque Statutorum observantiam
Sanctitas Sua in Insulis Philippinis Legato demandare dignata est.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 28 Iunii 1952.

£B F r . A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 17 Februarii 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Pormensi prae-
fecit Rev. D. Othonielem Alcedo, e Societate Sancti Francisci Salesii,
quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Octavii Ortiz Arrieta, Episcopi
Chachapoy asensis.
die 28 Februarii 1958. — Cathedrali Ecclesiae Ilheosensi Rev. D.
Ioannem Rezende Costa, e Societate S. Francisci Salesii.
die 7 Martii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Bidensi Rev. P.
Ubaldum a Nomine Mariae, C. P., in saeculo Evaristum Cibrián Fer-
nandez, Administratorem Apostolicum Praelaturae nullius Corocorensis,
quem constituit Praelatum nullius praedictae Praelaturae.
die 10 Martii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Uzitensi R. D.
Othonem Motta, canonicum Capituli metropolitani S. Sebastiani Flu-
minis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iustini Iosephi
de Sant'Anna, Episcopi ludiciforensis.
die 17 Martii 1958. — Cathedrali Ecclesiae Granadensi R. D. Anto-
nium García Suárez, presbyterum e dioecesi Matagalpensi.
— Cathedrali Ecclesiae Claromontanae R. D. Petrum De La Cha-
nonie, rectorem seminarii maioris dioecesis Pictaviensis.
die 11 Aprilis 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Soteropo-
litanae R. D. Hectorem Cunial, parochum S. Luciae in Urbe, deputa-
tum alterum Vices Gerentem Urbis.

III

NOMINATIONES

Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio Consistorialis nomi-


navit :
die 29 Octobris 19^9. — Excmum P. D. Mauritium Feltin, Archie-
piscopum Parisiensem, Vicarium Castrensem in Gallia.
die 21 Decembris 1950. — Excmum P. D. Ruphinum Santos, Episco-
pum titularem Barcaeum, Vicarium Castrensem in Insulis Philippinis.
Sacra Congregatio Concilii 249

SAGRA CONGREGATIO CONCILII

DECRETUM
Cum nonnulli locorum Ordinarii ex variis Nationibus petierint ut
proxima die prima Maii, feria sexta, quae communiter in civili Socie-
tate tamquam festiva habetur, abstinentiae obligatio relaxetur, haec
Sacra Concilii Congregatio, de speciali Summi Pontificis mandato, obla-
tis precibus annuens, cunctos fideles ubique terrarum commorantes, prae-
dicta die, a lege abstinentiae praesenti Decreto dispensat.
Datum Romae, die 22 Aprilis 1953.
k £g g I- Card. BRUNO, Praefectus
F. Roberti, a secretis

SACRA CONGREGATIO R I T U M

VALENTINA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONI S SERVAE DEI TERESIAE A IESU JORNET IB ARS,
FUNDATRICIS CONGREGATIONIS PARVARUM SORORUM DERELICTORUM SENUM.

SUPER DUBIO
An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Quamdiu fecistis uni eos his fratribus meis minimis, mihi fecistis (Mt.
25, 40) dicit Dominus.
Innumeri sunt, qui Christi spiritu et amore impulsi, erga egentes
omne genus caritatis opera impenderunt ; immo, ut efficacius, universa-
les atque in perpetuum pauperes isti caritatis beneficiis fruerentur,
plura Instituta hi sancti viri ac mulieres, praesertim decimonono ac vi-
cesimo saeculo, condiderunt.
Hos inter merito Serva Dei Teresia a Iesu Jornet Ibars, fundatrix
Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum, est annume-
randa.
In dioecesi Bierden., in oppido Aytona die 9 Ianuarii a. 1843, e piis
honestisque agricolis Francisco Jornet et Antonia Ibars nata est Teresia.
Parentum cura in Dei timore et amore succrevit. Cum autem acri prae-
dita erat ingenio, Ulerdam studiorum causa missa fuit ; in quibus adeo
profecit, ut mature Magisterii diploma fuerit assecuta. Officium hoc in
oppido Argensola in Barcinonensi provincia obivit. At licet animorum
250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

puellarum, pauperum praesertim, uberes spirituales retulisset fructus,


intimo tamen impellebatur desiderio Deo arctius adhaerendi; aliquod
itaque claustrale Institutum amplecti sategit. Quare in urbe Briesca
annos nata vigintiquinque Clarissa-rum monasterium est ingressa : ve-
rum quum ex iniqua lege religiosae professiones prohibebantur, paternam
in domum redire est coacta. Paulo post Sacerdotis Sororum Tertiariarum
Carmelitarum fundatoris invitationem excipiens, Inspectricis scholarum
officium Barcinone prudenti caritate diligentiaque exercuit. Non multo
post, Sacerdote hoc defuncto, a munere Inspectricis soluta fuit. Hora
Dei tandem advenit. A quodam Sacerdote anno 1872 invitata ut novae
fundationi pro pauperibus in urbe Barbastro operam daret ipsa assensit,
secum ducens et sororem germanam alteramque iuvenem. Quo cum perve-
nisset, alias decem invenit iuvenes quibuscum religiosam inivit vitam.
Die 27 Ianuarii a. 1873 omnes hae a Capitulari Vicario religiosas acce-
perunt vestes; Serva autem Dei Superiorissae munus suscepit simpli-
ciaque vota nuncupavit. Eodem tempore, cum Valentiae eodem fine
simile Institutum condere pii benefactores moliebantur, concordi con-
sensu factum est, ut unum ex duobus fieret Institutum, Servaque Dei
Valentinae quoque domus pro senibus derelictis a Cardinali Archiepi-
scopo Valentino Superiorissa confirmaretur. Cum autem aliae eiusdem
Instituti erigerentur domus, Generalis Moderatrix ipsa facta est. An-
no 1876 ab Apostolica Sede (( decretum laudis » fuit concessum. Die 21
Iulii a. 1882 Instituto nomen : « Hermanitas de los Ancianos Desampa-
rados » fuit impositum.
Interim domus senumque asyla adeo multiplicabantur, ut quando
definitivam approbationem anno 1887 Institutum obtinuit, octo super
quinquaginta domus-asyla aperta iam fuissent. Decem post annos, die
21 Augusti quinque diebus ante Servae Dei mortem, vere in conspectu
Domini pretiosam, Constitutiones definitive approbatae fuere, domus
autem ad tres supra centum Sororesque fere mille pluribus senum
millibus curas adhibebant.
« Ex fructibus eorum cognoscetis eos », docet Dominus. Quinque tan-
tum supra viginti annos ipsa Congregationis formam dedit ; Sorores ad
vitam difficultatibus iugibusque sollicitudinibus plenam verbo atque
exemplo formavit.
Magnifica enim Serva Dei humilitatis, caritatis, patientiae, animo-
rum salutis zeli, atque indefessi laboris specimina dedit una cum festiva
laetitia, per quam alios quoque recreabat eorumque animos ad se Deum-
que attrahebat; regulas constitutionesque Congregationis ad unguem
servabat, uno verbo omnium virtutum perfectum exemplar se exhibuit.
Quapropter adhuc vivens sancta passim dicebatur; quae fama post
Sacra Congregatio Rituum 251

mortem non deferbuit. Hoc Valentinam Archiepiscopalem Curiam


a. 1945 impulit ad canonicas inquisitiones super scriptis, sanctitatis
fama atque oboedientia decretis de liturgico cultu non praestando in-
struendas, quae sequenti anno consummatae sunt, Urbemque delatae.
Die 4 Aprilis a. 1948 S. R. G. decretum edidit, quo declaratur nihil
obstare, scriptis perpensis, quominus ad ulteriora posset procedi.
Ultra tercentae numerantur postulatoriae litterae causae Introdu-
ctionem poscentes : e quibus, quinque Cardinalium, plurimorum Archie-
piscoporum, Episcoporum ; Excmorum Praesidentem Peruanae Reipu-
blicae ac Bolivianae; Abbatum, Generalium Ordinum seu Congregatio-
num Moderatorum ; Rectoris Magnifici Pontificiae Universitatis Salman-
ticensis aliarumque; plurimarum Nationum Administrorum et Lega-
torum etc. Haec unanimis sententia evidenter sanctitatis famam atque
Dei Famulae erga* Societatem merita evidenter comprobant.
Omnibus secundum ius paratis, Rmo D. Carolo Calaf, causae Postu-
latore instante, die 17 Iunii anni huius Emus ac Rmus D. Cardinalis
Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, causae Ponens, in
Ordinario huius S. C. Coetu, dubium posuit disceptandum : Ad signanda
sit commissio introductionis cawsae in casu et ad effectum de quo agitur,
de eaque retulit. Emi Patres, relatione hac, suffragiis officialium Prae-
latorum atque R. P. D. Salvatore Natucci auscultatis, rescribere du T
xerunt : Signandam esse commissionem, si Ssmo placuerit.
Sanctitas Sua, subsignato die, referente infrascripto Cardinali,
Emorum Patrum rescriptum ratum habens, Sua manu Commissionem
Introductionis causae Servae Dei Teresiae a Iesu Jornet Ibars dignata
est subsignare.
Datum Romae, die 27 Iunii A. D. 1952.

C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.
i A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

ERRATA CORRIGE

In decreta « Romana » publici iuris facto die 28 Decembris 1952 ac in Acta Aposto-
licae Sedis relato (cf. an. et vol. XXXXV, 21 Martii 1953, n. 4. pagina 194), loco legendi:
... post verba : Benedetto il nome di Maria Vergine Madre, addatur : Benedetta la
Sua gloriosa Assunzione.
legatur:
...post verba: Benedetta la Sua Santa e Immacolata Concezione, addatur: Benedetta
la sua gloriosa Assunzione.
Ex Secretaria S. Rituum Congregationis, die 8 Aprilis 1953.
Henricus Dante, Substitutus
252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I
VERSALIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FRÉ JA VILLE-L ALLEM AN)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Ioannae Lalle-


man, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se
sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R.
Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 30 Iunii 1953 bora unde-
cima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscri-
bendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro cau-
sae definitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praeditae Dominae Ioannae Lalleman,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*

A. Fidecicchi, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 28 Martii 1953.


E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Jeanne Lalleman


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 juin 1953, à 11 heures pour
concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la déci-
sion de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence de la dite Jeanne Lalleman, devront, dans la me-
sure du possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 253

II

ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (GIORGI-BLINDE)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dfiae Aureliae Blinde,


in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive
per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 11 Iunii 1953, hora meridiana, ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae defi-
nitione.
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedictae dominae Aureliae Blinde,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*

F. Brennan, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Aprilis 1953.

E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Aurelia Blinde


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 11 juin 1953, à midi,
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour
de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le casi
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fideles ayant connais-
sance du lieu de la résidence de la dite Aurelia Blinde, devront, dans la me-
sure du possible, l'avertir de la presente citation.
254 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Domenica, 22 marzo 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-
lenne Udienza Sua Eccellenza il Prof. D . C U M M I N G ALBERTO,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubbli-
ca del Chile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Mercoledì, 25 marzo 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-
lenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. INOUE TAKAJIRO, Inviato
Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Giappone, per la
presentazione delle Lettere Credenziali.
Sabato, 28 marzo 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-
lenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. BRACHE ELIAS H I J O , Am-
basciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica
Dominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Martedì, 7 aprile 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne
Udienza Sua Eccellenza il Dott. GALINDO QUIROGA ALFREDO, Am-
basciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di
Bolivia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
23 aprile1952. L'Emo e Revino Sig. Cardinale Piazza Adeodato Giovan-
ni, Protettore delle Religiose del Terz'Ordine
del Monte Carmelo e Santa Teresa di Erna-
kulam (India).
3 febbraio 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Pizzardo Giuseppe, Pro-
tettore della Società delle Figlie del Divin
Salvatore (Vienna).
23 marzo » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore delle Suore Maestre Pie della Presenta-
zione di Maria Ssma, di Sestri Levante (La
Spezia).
Diarium Romanae Curiae 255

27 marzo 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ruffini .Ernesto, Protet-


tore delle Suore Terziarie Francescane CCalta-
nissetta).
2 aprile » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Piazza Adeodato Giovan-
ni, Protettore delle Figlie di San Giuseppe di
Rivalda (Torino).
» » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore delle Figlie di Maria Ssma dell'Orto
(Roma).
15 aprile » Sua Ecc.za Revma Monsignor Marella Paolo, Arcivescovo
tit. di Doelea, Nunzio Apostolico in Francia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente
regnante, si è degnato di nominare :
26 marzo 1953. Il Revmo Padre Castellano Mario, dell'Ordine dei Frati
Predicatori, Canonista del Tribunale della Sa-
cra Penitenzieria Apostolica.
28 » » Il Revmo Padre Healy Eduvino, della Compagnia di Gesù,
Teologo Aggiunto del Tribunale della Sacra
Penitenzieria Apostolica.
30 » » Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori Saniore Antonio,
Arcivescovo titolare di Tirnovo, Grano Carlo
e Dell'Acqua Angelo, Consultori della Sacra
Congregazione del Sont'Offizio.
3 aprile » Sua Ecc.za Revma Monsignor Bernardini Filippo, Arci-
vescovo titolare di Antiochia di Pisidia, Con-
sultore della Sacra Congregazione del Sant'Of-
fizio.

Parimente con Biglietti della Segreteria di |Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :

Vescovi Assistenti al Soglio Pontificio :


20 giugno 1952. .S. E. Revma Monsig. Gaillard Luigi Giuseppe, Arcive-
scovo di Tours.
28 » » S. E. Revma Monsig. Rocca Antonio, Vescovo tit. di Au-
gusta.
22 dicembre » S. E. Revma Monsig. Del Signore Vincenzo, Vescovo di
Fano.
13 gennaio 1953. S. E. Revma Monsig. Pieri Francesco, Vescovo di Or-
vieto.
9 febbraio » S. E. Revma Monsig. Urbes Antonio, Vescovo di Liepaja.
8 marzo » S. E. Revma Monsig. Camozzo Ugo, Arcivescovo di Pisa.
256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Protonotari Apostolici ad instar participantium :


29 aprile 1952. Monsig. Trotta Raffaele, dell'arcidiocesi di La Piata.
29 maggio Monsig. Becq Paolo Maria, della dioecesi di Châlons.
10 giugno Monsig. Nuwer Romano, della diocesi di Buffalo.
4 settembre Monsig. Fried Giacomo, dell'arcidiocesi di Vienna.
18 ottobre Monsig. Bros Alberto, della diocesi di Meaux.
23 » Monsig. Piedrahita Nereo, dell'arcidiocesi di Popayán.
18 novembre Monsig. Catherinet Felice, della diocesi di Langres.
» » Monsig. Michel Giorgio, della medesima diocesi.
Monsig. Ricalde Lesmes Maria, della diocesi di Palo.
26 » » Monsig. Boissy Fernando, della diocesi di Viviers.
» » » Monsig. Bord Giovanni Battista, della medesima diocesi.
2 dicembre » Monsig. Obert Giovanni, della diocesi di Soissons.
15 » » Monsig. Scarpati Antonio, dell'arcidiocesi di Baltimora.
» » » Monsig. Stickney Luigi, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Toolen Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
29 » » Monsig. Oonnor Giorgio, della diocesi di Springfield Mas-
sachusetts.
20 gennaio 1953. Monsig. Weber Bernardo, della diocesi di Sioux Falls.
17 febbraio » Monsig. Venturini Luigi, dell'arcidiocesi di Udine.
1 aprile » Monsig. Cervone Alfonso, della diocesi di Penne-Pescara.
» Monsig. Canelli Felice, della diocesi di San Severo.

Prelati Domestici di Sua Santità:


16 ottobre 1951. Monsig. Salette Giulio, della diocesi di Aire.
29 aprile 1952. Monsig. Schell Alessandro, dell'arcidiocesi di La Piata.
10 giugno » Monsig. Charles M. Emilio Saverio, dell'arcidiocesi di
Reims.
16 » Monsig. Froment Giuseppe, della diocesi di Nancy.
7 luglio Monsig. Leymarie Emilio, della diocesi di Tulle;
» » Monsig. Moneger Francesco, della medesima diocesi.
30 ))' Monsig. de Almeida Diego Giuseppe G., della diocesi di
Dui.

ONORIFICENZA

Con Breve Apostolico in data 21 dicembre 1952, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di conferire a S. E. il sig. Urdaneta Ar-
beláez dott. Roberto, Presidente Incaricato della Repubblica di Colombia, la
Gran Croce dell'Ordine Piano.
An. et rol. XXXXT 25 Maii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
DE TUMACO ET CALIENSIS
(BONAVENTURENSIS)
AB APOSTOLICA PRAEFECTURA DE TUMACO ATQUE A CALIENSI DIOECESI PARS
DISTRAHITUR, (( MUNICIPIO DE BUENA VENTURE )) APPELLATA, QUAE IN NO-
VUM ERIGITUR VICARIATUM APOSTOLICUM, (( BONAVENTURENSEM )) NOMINE.

PIUS EPISC OPU S


SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Provida mater Ecclesia, quae Nostris a Christo Deo est commendata


curis, sicut divinus ille Pastor qui « gregem suum pascit, in bracchio suo
congregat agnos et in sinu suo levât, fetas ipse portat » (Is. 40, 11), pia
caritate omnes complectitur homines, ut ipsis et supernam tribuat gra-
tiam et veritatis lumen. Quapropter et Nos, qui nullo merito eiusdem Pa-
storis vices in terris gerimus, omni cogitamus studio ut, in longinquis
regionibus maxime, aptius fines partiantur aliaeve definiantur res quibus
Evangelii praeconum labores non parum subleventur et Christi verbum
latius in dies per totum prope terrarum orbem nuntietur. Cum igitur ve-
nerabilis Prater Antonius Samoré, Archiepiscopus titulo Ternobenus et
in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius, enixis poposcerit preci-
bus ut finibus Apostolicae Praefecturae de Tumaco atque Caliensis dioe-
cesis certa distrahitur regio, quae in novum praeterea erigatur Apo-
stolicum Vicariatum, S. Coetui Christiano Nomini Propagando, re diu
17 - ACTA, vol. XX, n. 6. — 25-5-1953.
258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

considerata et sententia audita S. Congregationis extraordinariis expe-


diendis Ecclesiae negotiis, visum est hisce benigne concedere precibus.
Nos vero libentissime hoc probamus consilium, quod Nobis plane vi-
detur catholicae fidei utilitati valde esse profuturum; et qui praeterea
consensum supplemus eorum omnium, quorum intersit aut qui sua inte-
resse quavis arbitrentur ratione, de suprema apostolica Nostra potestate
haec, quae sequuntur, consulto et cogitata decernimus. Ab Apostolica
Praefectura de Tumaco atque a Caliensi dioecesi totam illam distrahimus
regionem, quae vulgato nomine est a civibus « municipio de Buenaven-
ture » appellata. Hanc praeterea regionem in novum erigimus et consti
tuimus Apostolicum Vicariatum, qui « Bonaventurensis » posthac nun-
cupantur. Quam quidem ob rem, fines ac termini novi huius Vicariatus
iidem erunt ac regionis, cuius supra meminimus.
Cum autem maxime Nobis sit cordi eiusmodi christianum gregem ta-
libus concredere viris, qui divini illius Pastoris imaginem quasi efiingant
atque exprimant, novum Bonaventurensem Vicariatum Sodalitati pro
Exteris Missionibus de Yarumal tribuimus regendum, ad Nostrum tamen
et Sanctae Sedis nutum. Cui Vicariatui, quem nuper constituimus, eius-
que pro tempore Praesulibus, omnia tribuimus iura, privilegia et hono-
res, quibus ceteri Vicariatus eorumque Praesules per terrarum orbem
fruuntur ; eosdemque item volumus iis oneribus ofiiciisque obstrictos, qui-
bus ceteri onerantur. Quae omnia ita decernimus ac constituimus ut
optimo polleant iure, contrariis quibuslibet non obstantibus. Ut autem
ea, quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, venerabilem,
quem diximus, Fratrem Antonium Samoré deligimus, vel eum qui eo
tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Columbianae praeerit
Nuntiaturae; cui propterea omnes necessarias atque opportunas ad id
facultates tribuimus, quae alii etiam cuilibet viro subdelegari poterunt,
qui tamen aliqua ecclesiastica dignitate sit insignitus. Iubemus praeterea
ut idem venerabilis Frater confectum negotium in tabulas referat, quarum
fide digna exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam
primum transmittet.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse,
suamque vim et effectum obtinere volumus, ac praecepta, quae iisdem de-
scribuntur, ab omnibus ad quos spectant, fideli servari obsequio decerni-
mus. Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris statuimus, a quolibet,
quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irri-
tum sane et inane erit, contrariis quibusvis minime obstantibus, quibus
omnibus per hasce Litteras obrogamus. Nemo pariter Nostris hisce iussis
obsistat; quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipo-
Acta Pii Pp. XII 259

tentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli, se noverit esse mo-


turum. Volumus denique ut harum Litterarum exempla vel loci, sive
impressa sive manu exarata, eandem plane mereantur fidem, quae hisce
ipsis tribueretur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione
sint subscripta et sigillo viri munita, in ecclesiastica dignitate constituti.
Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die quarto et decimo men-
sis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo se-
cundo, Pontificatus Nostri decimo quarto.

Pro S. E. E. Cancellario
E. Card. TIS SER ANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco gß Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 8.

II
BELEMENSIS DE PAEÁ
(CAMETANENSIS)
AB ARCHIDIOECESI BBLEMBNSI DE PARA PARS SEPARATUR, QUAE IN NOVAM
ERIGITUR PRAELATURAM (( NULLIUS )) DIOECESIS, CAMETANENSEM APPEL-
LANDAM.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Providentissimi consilium ratioque Dei, qui ad amantissimam homi-


num curationem atque tutelam « disponit omnia suaviter » (Sap. 8, 1) et
rerum cursus regit ac moderatur, Nos impense admonet ut omnes terra-
rum orbis Ecclesias, quae Nostrae sunt sollicitudini commissae, vigili
gubernemus studio, ast acriore eas, quibus ob suae regionis amplitudinem
locorumque difficultates diligentius prospiciendum sit. Quapropter modo
earum fines mutamus, modo ex ipsis novas condimus Ecclesias, per quas
christifidelibus maiores in dies praebeantur utilitates. Cedendum igitur
putamus precibus venerabilis Fratris Marii de Miranda Vilas-Bôas, Ar-
chiepiscopi Belemensis de Para, qui enixe ab hac Romana Sede postulavit
ut a sua archidioecesi, cuius et fines longe lateque patent et christiani
homines religionis humanitatisque laude florent, ea pars, Sodalibus Con-
260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gregationis a Missione commissa, divideretur, et in novam praelaturam


(( nullius » dioecesis erigeretur, cum nimis ab eadem metropolitana Sede
abesset. Quam ob rem, sententia audita venerabilis Fratris Caroli Chiarlo,
Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana Republica Apostolici Nun-
tii, ac consilium secuti venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardi-
nalium Negotiis Consistorialibus praepositorum, Nos qui hanc rem laeto
probamus animo uti uberes Ecclesiae Dei parituram fructus, consensum
supplentes eorum omnium quorum quoquo modo intersit, apostolica No-
stra auctoritate haec quae sequuntur consulto et cogitato decernimus.
Ab archidioecesi Belemensi de Para eam separamus partem quae Sodali-
bus Congregationis a Missione est commissa, et ad dignitatem perduci-
mus praelaturae « nullius » dioecesis ; eademque Cametanensis appella-
bitur ab urbe quam vulgo « Cametá » vocant. Haec sane nova praelatura
tot curiales diciones complectetur quot sunt eodem in territorio cuius
supra meminimus, quaeque vulgato nomine appellantur : Cametá, Tga-
rapé-Miri, Araticú, Mocajuba et Baiâo. In eadem urbe Cametá sedem
statuimus huius praelaturae, cuius templum S. Ioanni Baptistae sacrum
ea dignitate decoramus, qua omnia exornantur in orbe terrarum praela-
titia templa ; eius praeterea pro tempore Praesules iisdem iuribus privi-
legiisque praeditos volumus iisdemque oneribus obstrictos, quae p r a e s t i -
tus Sedibus eorumque Antistitibus sunt propria. Hanc praeterea Came-
tanensem praelaturam suffraganeam facimus metropolitanae Ecclesiae
Belemensi de Para, eiusdemque Praelatos iuribus Metropolitae Belemen-
sis de Para subicimus. Cum autem provida mater Ecclesia enixe curet ut
iuvenes, qui instinctu quodam divino ad sacerdotium vocati sunt, omni
instituantur diligentia, volumus ut saltem minor pueris educendis sacra
domus quam cito erigatur, ad normam tamen sacrorum canonum et a
S. Consilio Seminariis studiorumque Universitatibus praeposito statutas
leges. Mensam vero praelatitiam, quam vocant, constituent sive bona
quae e partitione bonorum archiepiscopalis mensae Belemensis de Para
novae Cametanensi obvenient praelaturae, sive Curiae pecuniae ac bona,
si quae sint, sive denique a fidelibus oblata dona; quod tamen spectat
ad bonorum divisionem, diligenter serventur iussa canonis 1500, Iure
Canonico descripta. Iubemus pariter ut omnia documenta et acta quae
quavis ratione ad hanc praelaturam respiciunt, ab archiepiscopali Curia
Belemensi de Para quam primum mittantur ad eiusdem praelaturae Cu-
riam, in cuius tabulario posthac servabuntur. Efliciantur denique ea quae
sacri canones iubent quoad novae huius praelaturae regimen et admini-
strationem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, cum Sedes va-
cabit, electionem, ad cleri populique iura et onera ; et simul ac hae Lit-
Acta PU Pp. XII 261

terae Nostrae suum obtinuerint effectum eo ipso clerici Ecclesiae illi cen-
seantur ascripti, in cuius finibus recto iure degunt. Quae omnia ita decer-
nimus atque statuimus ut optimo polleant iure, contrariis non obstantibus
quibuscumque. Ut autem ea quae Nostris bis Litteris praecipimus ad
rem adducantur, venerabilem, quem diximus, Fratrem Carolum Chiarlo
deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta fient Brasilianae
praeerit Nuntiaturae, cui propterea omnes necessarias ad id potestates
damus, quae cuilibet viro subdelegari poterunt, qui tamen in sacro sacer-
dotio obtinuerit dignitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Fra-
ter hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exem-
pla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittet.
Has vero Litteras firmas validas et ef8caces nunc et in posterum esse
suamque vim et effectum obtinere volumus, et praecepta quae iisdem de-
scribuntur ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decernimus.
Quod si quid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis
auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum
sane et inane erit, contrariis non obfuturis, quibus omnibus per has Lit-
teras obrogamus. Nemo ergo Nostris hisce iussis obsistat; quod si quis
id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei beatorumque
Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Praecipimus denique
ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu exarata,
eandem plane mereantur fidem quae his ipsis tribueretur ostensis ; dum-
modo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri
munita, qui sacerdotali aliqua dignitate fruatur.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontifi-
catus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Albertus Serafini, Proton. Apost.
Loco ¡33 Plumbi

Règ. m Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 79.


262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III

GOAJIRENSIS
(DE RIOHACHA ET DE VALLEDUPAR)

GOAJIRENSIS APOSTOLICUS VICARIATUS IN DUAS DISTRAHITUR PARTES, QUAE


AD GRADUM VICARIATUS APOSTOLICI AMBO ERIGUNTUR ; QUORUM ALTER « DE
RIOHACHA )), ALTER (( DE VALLEDUPAR » APPELLANDUS EST.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Gravi illa beati Petri voce, qua Apostolorum Princeps omnes hortatur
Ecclesiae Praesules : « pascite qui in vobis est gregem Dei » (I Pt. 5, 2),
continenter et Nos admonemur ut, qui universum christianum populum
superno Dei consilio suscepimus regendum, ipsi et divinae gratiae copiam
et integerrimae lucem doctrinae omni impertiamus studio ; quod sane tam
Nobis est cordi, ut maxima afficiamur laetitia cum rerum adiuncta sinunt
novos constitui fines, in longinquis terrarum orbis regionibus maxime,
ibique alias definiri res, quibus Christi Evangelium quam latissime nun-
tietur. Cum igitur venerabilis Frater Antonius Samoré, Archiepiscopus
titulo Ternobenus et in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius,
enixe poposcerit ut Goajirensis Apostolicus Vicariatus, ob nimiam re-
gionis latitudinem, in duas distrahatur partes, ut Evangelii praeconum
labores non mediocriter subleventur, S. Coetui Christiano Nomini Pro-
pagando visum est easdem benigne accipere preces. Nos libentissime huic
concedimus sententiae; et cum laetam habeamus spem eiusmodi con-
silium rei catholicae profectibus atque utilitatibus valde esse profutu-
rum, de suprema apostolica Nostra potestate, eorum omnium quorum
intersit aut qui sua interesse quovis modo arbitrentur, consensum sup-
plentes, haec quae sequuntur consulto et cogitata statuimus atque decer-
nimus. Goajirensem Vicariatum Apostolicum in duas dividimus partes,
quas praeterea ad Vicariatus Apostolici gradum efferimus ; quorum alter
<( de Riohacha », alter « de Valledupar » nuncupantur. Apostolicum Vi-
cariatum de Riohacha constituent partim regio, quam vulgo « Commis-
saria de la Guajira » appellant, partim oppida de Riohacha et Barrancas.
Quem Vicariatum curis ac sollertiae concredimus, ad Nostrum tamen et
Sanctae Sedis nutum, Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum, qui mo-
Acta, Pii Pp. XII 263

operatoribus religiosae Aprutinae Provinciae in Italia obnoxii sunt. Apo-


stolicus praeterea Vicariatus « de Valledupar » oppidis constabit, quae
vocantur: de Fonseca, San J u a n del Cesar, Villanueva, Robles, Valle-
dupar, Cbiriguaná et Chimuchagua ; quem Vicariatum regendum tra-
dimus, ad Nostrum item et Sanctae Sedis nutum, Valentinae Provinciae
Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum. Venerabilis itaque Frater Vin-
centius Roig et Villalba, Episcopus tituló Aradensis, qui Apostolici
Vicarii Goajirensis munere ad hodiernum diem functus est, post distra-
ctam suam regionem, novum de Valledupar Vicariatum reget ac guber-
nabat, uti Apostolicus Vicarius, cui propterea Fratres Franciscales Capu-
lati Valentinae Provinciae ad nutum prope praesto erunt. Fines denique
terminique horum Vicariatuum iidem erunt ac oppidorum, quae supra
descripsimus ac certo sumus partiti limite. His ergo, quos nuper consti-
tuimus, Vicariatibus de Riohacha et de Valledupar eorumque pro tempore
Praesulibus, non tantum omnia tribuimus iura, privilegia et honores,
quibus ceteri Vicariatus eorumque Antistites per terrarum orbem deco-
rantur, sed etiam onera atque officia, quibus ceteri astringuntur. Quae
omnia ita constituimus ut optimo polleant iure, contrariis quibuslibet
non obstantibus. Ut autem iussa, quae hisce Nostris Litteris describimus,
efficiantur, venerabilem Fratrem, quem supra diximus, Antonium Saniore
deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec Decreta ad rem adducentur,
Columbianae praeerit Nuntiaturae, cui propterea omnes necessarias op-
portunasque ad id facimus facultates, alii etiam cuilibet viro subdele-
gandas, qui tamen sacri obtineat dignitatem sacerdotii. Iubemus prae-
terea ut idem venerabilis Frater de hoc confecto negotio acta faciat
eorumque fide digna exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Pro-
pagandae quam cito mittat.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse,
suamque vim et effectum obtinere volumus, ac praecepta quae iisdem
describuntur, ab omnibus, ad quos spectant, fideliter servari praecipimus.
Quod si quid adversus ea, quae iisdem statuimus, a quolibet, quavis
auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum
sane erit et inane, contrariis quibusvis non obstantibus, quae omnia per
has Litteras abrogamus. Nemo pariter Nostris hisce iussis obsistat ; quod
si quis temere id ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei beato-
rumque Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Volumus deni-
que ut harum Litterarum exemplis et locis, aut impressis aut manu
exaratis, eadem plane tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis.
264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

dummodo ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri


munita, qui tamen sacerdotii officio fungatur.
Datum Romae apud S. Petrum, quarto die mensis Decembris, anno
Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus
Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco gg Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. S.

IV
MASERUENA
(LERIBENSIS)
A MASERUENA DIOECESI TERRITORII PARS SEPARATUR, EX QUA NOVA ERIGITUR
DIOECESIS, (( LERIBENSIS )) APPELLANDA CLERIQUE IN IISDEM REGIONIBUS
ORTI CURIS CONCREDENDA; QUAE METROPOLITANAE ECCLESIAE BLOEMFON-
TEINENSI SUFFRAGANEA CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quod solet sollers agricola facere cum palmites e vitibus decerpit


soloque inserit ut autumno tempore percipiat abunde racemos, id ipsum
consuevit et haec apostolica Sedes peragere : e dioecesibus enim christia-
norum operum laude et fervore excellentibus regiones et territoria saepe
demit unde novae dioeceses constituantur. Qua de re Nos, quibus prae
omnibus commissum a Christo munus fructus efferre qui maneant, vene-
rabilis Fratris Delphini Des Rosiers, Episcopi Maserueni, concedere
statuimus. Audita igitur sententia venerabilis Fratris Martini Lucas,
Archiepiscopi titulo Adulitani, eiusdemque in Africa Meridionali Apo-
stolici Delegati, ac de consilio dilecti Filii Nostri S. R. E. Cardinalis
S. Coetui Fidei Propagandae Praefecti, re mature considerata, atque
supplentes, si opus sit, quorum interest consensum, certa scientia ac de
apostolica Nostrae potestatis plenitudine, haec quae sequuntur decerni-
Acta Pii Pp. XII 265

mus. A dioecesi Maseruena illam partem separamus civiles districtus de


Leribe et de Butha-Büthe complectentem. Ex hoc autem territorio novam
dioecesim erigimus quam « Leribensem » nominatam volumus, clero ex
iisdem regionibus orto concredendam, ac suffraganeam metropolitanae
Ecclesiae Bloemfonteinensi ; cuius propterea Metropolitae Episcopos Le-
ribenses pro tempore subicimus. Huius vero novae dioecesis sedem ipsam
urbem Leribe constituimus, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur ; Epi-
scopi vero cathedra exstabit in eo urbis templo quod princeps habetur,
quodque igitur ad cathedralis templi honorem evehimus. Ad novam autem
dioecesim Leribensem iura et onera spectabunt quae ceterarum dioece-
sium sunt propria. Eius vero pro tempore Praesulibus hinc iura, privile-
gia et potestates compétent, hinc onera et obligationes quae ex iure com-
muni eiusmodi Praesulibus sunt propria. Quod autem ad mensam episco-
palem attinet, iis bonis ea constituetur quae Maseruenae dioecesi, pro
rata tamen parte, accedebant, vel etiam Curiae emolumentis, vel denique
oblatis sive a S. Congregatione Fidei Propagandae sive a Christi fidelibus
rebus et pecuniis. Regimen et administratio Leribensis Ecclesiae, Vicarii
Capitularis seu Administratoris electio, cum sedes vacaverit, cleri po-
pulique iura et alia huiusmodi Iuris Canonici praescriptis regantur. De
clero peculiariter statuimus ut clerici dioecesi illi ascribantur in cuius
territorio legitime degunt. Quae autem per has Litteras statuta sunt ex-
sequi curabit venerabilis Frater quem supra diximus, Martinus Lucas,
in Africa Meridionali Apostolicus Delegatus, vel ille qui eo tempore
quo haec exsecutioni mandabuntur eidem Delegationi praeerit, datis ad
id omnibus potestatibus, quae, si opus fuerit, poterunt etiam cuilibet
viro subdelegari qui sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Eidem vero
venerabili Fratri onus imponimus peractae exsecutionis documenta per-
ficere earumque fide digna exempla ad S. Congregationem quam primum
mittere.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque ple-
nos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant in-
violabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his, a quolibet,
quavis auctoritate, sciente vel ignorante, aliquid contigerit attentari, id
prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus qui-
bus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum
Litterarum exemplis sive impressis sive manu exaratis eadem prorsus
tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab
aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica di-
gnitate constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has Litteras a
Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario praesum-
266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri


et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae apud S. Petrum, die decimo primo mensis Decembris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontifica-
tus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.
Loco © Plumbi

Reg. in Conc. Ap., vol. LXXXV, n. 11.

LITTERAE APOSTOLICAE

SANCTA MARIA GORETTI, V. ET M._, URBIS LATINAE CAELESTIS PATRONA AEQUE!


PRINCIPALIS UNA CUM SANCTO MARCO EVANGELISTA NECNON PATRONA TOTIUS
AGRI POMPTINI CONSTITUITUR.

PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Pomptino in agro, qui ob latas pa-
ludes et caelum pestilentem mortis fuerat domicilium, mirabilis sane ef-
fecta est, cum terra in arvorum forma redigeretur et, morte depulsa, vita
efiloresceret, opera Romanorum praecipue Pontificum aliorumque homi-
num benemeritorum ; verum mirabilior opera Dei, quippe cum suavem
eundemque flagrantissimum puritatis et sanctitatis florem, Mariam dici-
mus Goretti, excitaverit. Quae, in Piceno orta, in ipso Pomptino agro ma-
gnam suae brevis vitae partem misere transegit, donec, nolens « infrin-
o
gere legem Dei sanctam » (cfr. I Mach., I, 66), puritate candida, rubi-
cunda cruore, animam efflavit. E caelo exinde supra illam regionem prae-
buit validam apud Deum tutelam, adeo ut pietatis incrementum inter fi-
deles ab ea repetendum esse diceretur. Nil mirum proinde, si principis
illius regionis urbis Latinae, intra Veliternae suburbicariae dioeceseos
fines, Optimates omnesque fideles, potissime Consilium provinciale Ita-
licis sodalitatibus Christianorum opificum praepositum atque viginti
quinque eidem subiecti coetus, submissa Nobis deprompserint vota ut
Acta PU Pp. XII 267

ipsi Sanctae Mariae Goretti tutela ac patrocinio benigne donari digna-


remur. Quo autem maiores uberioresque Religionis fructus ibidem perci-
piant fideles, huiusmodi preces excipiendas libenter censuimus. Conlatis
igitur consiliis cum Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Roma-
nae Ecclesiae Cardinali Micara, eiusdem Veliternae dioecesis Episcopo
atque Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, certa scientia ac
matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,
praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctam Mariam
Goretti, Virginem et Märtyrern, urbis Latinae caelestem Patronam aeque
principaliter una cum Sancto Marco Evangelista statuimus, facimus ac
declaramus. Itemque, eadem auctoritate Nostra, totius Agri Pomptini
apud Deum Patronam eandem Sanctam Mariam Goretti constituimus,
omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Pa-
tronis rite competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas at-
que efiicaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare pote-
runt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter
contigerit attentari.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Iulii,
anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

II
BEATA MARIA V., (( NUESTRA SEÑORA DE LA ELEVACIÓN O DE LA PEÑA )) NUNCU-
PATA, AMBATENSIS DIOECESIS CAELESTIS PATRONA RENUNTIATUR.

PIUS P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Quemadmodum plantaría recens in-
stituta peculiari indigent cultu atque curatione, ita novas ab hac Sede
Apostolica erectas dioeceses expedit singulari frui patrocinio caelesti
quo vigescant satius et uberiores metant fructus pii laboris et industriae.
268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cum igitur in Ambatensi dioecesi, anno MCMXLVIII/constituta, Beata


Maria Virgo quam « Nuestra Señora de la Elevación o de la Peña »
vulgo appellant, praecipuis excolatur obsequiis, Venerabilis Prater Ber-
nardinus Ecbeverria Ruiz, eius loci Antistes, Patres in primam Synodum
Ambatensem coacti, sacrorum administri, viri civibus praepositi om-
nisque populus fidelis Almam Deiparam, nomine illo insignem, praeci-
puam sibi Patronam adoptare statuerunt. Nos autem preces, ab eodem
Praesule et Patribus Synodalibus Nobis adhibitas ut ipsorum dioecesi
Dei Matrem, « ab Elevatione » nuncupatam, peculiarem tutricem con-
stituere dignaremur, pro Nostro cultus marialis propagandi studio libenti
animo censuimus esse excipiendas. Collatis ergo consiliis cum Venera-
bili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Mi-
cara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Prae-
fecto, omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura delibe-
ratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte-
rarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, « Nuestra
Señora de la Elevación o de la Peña » vulgo nuncupatam, praecipuam
Ambatensis dioecesis Caelestem apud deum Patronam facimus et re-
nuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quae prin-
cipalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque
plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spe-
ctant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari •
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et ina-
ne fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet,
scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x v m mensis
Iulii, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotii»

GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomaticum expediendis
Acta Pii Pp. XII 269

III
PAROECIALIS ECCLESIA SACRATISSIMO CORDI IESU IN URBE AC DIOECESI LUGA-
NENSI DICATA BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Solent Maximi christiani nominis


Magistri, Eomani Pontifices, ea templa, quae et pia Christifidelium
alacritate et artificiosis commendantur operibus, ex vetere instituto
honoribus augere atque ornare. In quorum numero merito habenda est
paroecialis ecclesia, Sacratissimo Cordi Iesu Lugani in Ticinensi Hel-
vetiorum pago dicata, quae molis amplitudine, materia, structurae ge-
nere, imaginibus summa colorum venustate expressis, musivis, marmo-
ribus atque pretiosa supellectile tam est insignis et illustris ut
admirationem excitet invisentium. Cultu autem Sacratissimi Cordis
Iesu memorabilior evasit, quandoquidem praecipua pro Luganensi dioe-
cesi sedes ibi constituta est sodalitatis familiis Eidem Divino Cordi de-
vovendis aliarumque piarum consociationum, et multi, qui, « laborant
et onerati sunt », eo accedunt ut miserentis Redemptoris caritate refi-
ciantur. Quae religio in eius gentis animis ita inhaesit ut, anno millesimo
nongentesimo tricesimo quinto, decem expletis lustris a Luganensi dioe-
cesi constituta, hanc sacrorum Antistes, civitatem vero Ticinensem
Praeses Consilii pago illi moderando praepositi, vulgi adstante corona,
Sacratissimo Cordi Iesu devotas voluerint, cuius rei memoria, in mem-
brana conscripta, in eadem aede servatur. Quoniam autem mox quintus
et vicesimus r evolvetur annus a quo inditum hoc templum, aedificatio-
ne absoluta, a populo christiano coeptum est frequentari, quo Divini
Cordis cultui ampliora afferrentur incrementa Eique luculentius daretur
observantiae documentum, Venerabilis Frater Angelus Iosephus Iel-
mini, Episcopus titulo Thermensis atque Luganensis dioecesis Admi-
nistrator Apostolicus, Nos rogavit ut aedem illam Basilicae Minoris
nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, e Sacrae
Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione
Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi
perpetuumque in modum, paroecialem ecclesiam Sacratissimo Cordi Iesu
in urbe ac dioecesi Luganensi dicatam, ad honorem et dignitatem Ba-
silicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis litur-
gicis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis
quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae-
270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sentes Litteras firmas, validas atqne efficaces iugiter exstare ac perma-


nere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque
ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis
Octobris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

EPISTULAE

I
AD REVMUM P. MALCOLM A MARIA, PRAEPOSITUM GENERALEM CONGREGATIONIS
CLERICORUM EXCALCEATORUM SSMAE CRUCIS ET PASSIONIS D. N. IESU
CHRISTI, OB DENA LUSTRA IMPLETA A PIO TRANSITU S. GEMMAE GALGANI.

PIUS P P . XII
Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Flagrantibus
votis Nostris optime responderunt litterae, abs te Nobis recens datae,
per quas Nos edocuisti mox quinquagesimam anniversariam memoriam
diei, quo S. Gemma Galgani pio decessit exitu, sacris sollemnibus ce-
lebratum iri.
Laete praeter alia precepimus fore, ut in eius Lucensi sacello tum
nova ara, tum metallo et marmore splendida dedicentur opera, idem-
que, provido Lucensis Archiepiscopi consilio, committatur vigilantiae
et curae sanctimonialium a meditandis doloribus Domini Nostri. Iesu
Christi, quae in eadem sunt urbe.
Par sane est studiosa contentione recoli et quasi in candelabri apice
imponi hanc praeclaris virtutibus decoram virginem, gemmam nomine
et re, quae, perdolentis Deiparae Mariae consors, Cruci fixi Redemp-
toris in se rettulit cruentos cruciatus et innoxiae vitae lilium asperae
poenitentiae sentibus communivit.
Acta Pii Pp. XII 271

Eget profecto eius exemplo et deprecatione nostra in nefas facile


ruens aetas, ne supernae iustitiae meritissimis obruatur poenis, sed ut
potius ad probos assequendos mores et ad maiorum male relictam ample-
xandam disciplinam iterum abeat. Nihil enim perniciosius est quam
ab Evangelii viis deerrare, nihil vero salutarius quam Christo Re-
demptori fideli adaerere obsequio.
Munus erit praecipuum sanctimonialium, quae S. Gemmae sacrarii
erunt custodes, non tantum huius inclita gesta animo repetere, sed
etiam, eiusdem prementes vestigia, adsiduis precibus ac sese abnegandi
et devovendi impenso studio Dei veniam sontibus propitiare et in prae-
senti immani discrimine, quo filii lucis et tenebrarum contendunt, aciei
pro causa optima certanti auspicatam deproperare victoriam. Eae Sa-
cras legendo meditandoque Litteras, praesertim Evangelia, quaerant
quae superno Regi sint grata, et, Apostoli hortatum secutae, exhibeant
corpora sua hostiam viventem, sanctam, Deo placentem (cf. Rom., 12,
1). Quod si alacriter agent, earum labor haud exiguum conferet reli-
gioni emolumentum, et promeritorum iis seges laeta succrescet.
Multum denique optantes, ut stata sacra sollemnia prospere cedant
et caelestium rerum amorem et cultum illis, qui hisce festis intererunt,
vehementiorem excitent, ut ipsi, ore et moribus novi, novum perfectae
fidei et caritatis concinant canticum, quale Ecclesiae filiis insigniter
congruit, his universis et cumprimis tibi, dilecte fili, et sodalibus tuis
et Lucensibus sanctimonialibus, quae de S. Gemmae Galgani sacrario
sollertem curam gerent, Apostolicam Benedictionem peramanter imper-
timus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvin mensis Februarii
anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

PIUS P P . XII

II

AD EMUM P. D. NORMANNUM THOMAM TIT. SANCTORUM QUATTUOR CORONA TORUM


S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM GILROY, ARCHIEPISCOPUM SYDNEYENSEM }

QUEM LEGATUM DELIGIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA AUSTRA-


LIA IN SYDNEYENSI URBE HABENDUM.

PIUS P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Haud
sine peculiari animi laetitia percepimus, Congressionem ex universa Au-
stralia apparari Eucharisticam, in urbe tanta civium frequentia conspi-
ä
272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cua, Aprili mense proximo vertente, fauste feliciterque, iuvante Dei au-
xilio, celebrandam. Novimus quoque perlibenter in sollemnibus coetibus
illustrandum esse novum illud Christi mandatum per ea verba traditum :
« In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habue-
ritis ad invicem » (Ioann. XIII, 35). Hoc profecto humani generis Re-
demptor voluit, quum augustum Sacramentum institueret, caritate in
Deum excitanda, mutuam inter homines fovere caritatem. Qua quidem
divina virtute quid salutarius mortalium societati esse potest, quid iu-
cundius? Non modo enim caritas est excellentior omnibus aliis virtutibus,
quum attingat ipsum Deum, ut in eo sistat, sed est veluti fundamentum
et radix, quibus sustentantur et nutriuntur ceterae virtutes. Quum
itaque sincera Dei et proximi caritas prosiliat potissimum ardeatque
auctuosa ex sanctissima Eucharistia, ubi Christus adest ipse vivus, ubi
suo erga nos amori maxime indulget, illa exstat in Sacro Tridentino
Concilio exhortatio, miram quandam caritatem pietatemque redolens :
« Paterno affectu admonet Sancta Synodus, hortatur, rogat et obsecrat
per viscera misericordiae Dei nostri, ut omnes et singuli, qui christiano
nomine censentur, in hoc unitatis signo, in hoc vinculo caritatis, in hoc
concordiae symbolo iam tandem aliquando conveniant et concordent»
(Sess. XIII, de Euchar., c. VIII). Nos igitur, qui nihil potius habemus,
quam ut fidelium animi, per intimam cum Christo coniunctionem, fra-
terna inter se necessitudine copulentur, civiumque omnium concordiae
et prosperitati magnum conferant incrementum, proximum Australianae
nationis Eucharisticum Conventum non modo intimo animi affectu,
verum praesentia quoque Nostra per Legatum complecti libentissime
exoptamus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui Romanae purpurae splen-
dore ref ulgens, in prima continentis istius Australiani episcopali sede pa-
storali munere fungeris, Legatum Nostrum a Latere deligimus ac renun-
tiamus, ut Congressui e tota ista natione Eucharistico, mense proximo
ineundo, Nostro nomine Nostraque auctoritate praesideas. Pro certo au-
tem ducimus, te pro egregia, qua nites, pietate ac sollertia perhonori-
ficum munus utiliter feliciterque esse executurum. Cuius interea secundi
exitus uberumque fructuum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostri
amoris testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster,
itemque clero ac populo tuae curae concredito, nec non iis universis,
qui sacris solemnibus intererunt, peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxiv mensis Martii, anno
MDCCCCLin, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII
Acta Pii Pp. XII 273

III
AD REVMUM P. MONNIER FRANCISCUM, C. S. S P . , RECTOREM PONTIFICII SEMINA-
RII GALLICI IN URBE, OB IMPLETUM SAECULUM AB EODEM SEMINARIO CON-
DITO.
PIUS P P . XII
Nous avons accueilli avec joie la nouvelle des fêtes qui vont marquer
dans quelques jours le premier centenaire du séminaire Pontifical Fran-
çais de Rome et Nous tenons à vous dire personnellement Nos félicitations
et Nos voeux paternels.
Ce siècle d'actif dévouement à la grande cause du sacerdoce a ample-
ment justifié la confiance que Notre Prédécesseur Pie IX avait placée dans
les fils du Vénérable Libermann. Par milliers se comptent aujourd'hui
les prêtres qui ont reçu d'eux leur éducation cléricale et qui, dans les
divers ministères comme aux postes de responsabilité où ils furent ap-
pelés, ont porté partout la note distinctive de leur formation romaine :
un inviolable attachement à l'Eglise et à son Chef visible, le Vicaire de
Jésus-Christ.
C'est cet esprit que Nous exhortions Nous-même les élèves de « Santa
Chiara )) à développer en eux lorsque Nous vînmes jadis bénir la statue de
Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus qui préside à leurs récréations sur la
loggia du Séminaire. Et Nous savons avec quel zèle attentif vos colla-
borateurs et vous-même travaillez à en pénétrer les générations de clercs
que les Evêques de France vous confient et qui se préparent sous votre
direction à leurs tâches apostoliques de demain par l'acquisition d'une
science sûre et d'une solide piété sacerdotale.
Deux récents anniversaires de la Congrégation du Saint-Esprit Nous
avaient fourni, en 1948 et 1952, l'occasion de vous dire combien Nous
apprécions les services que votre famille religieuse rend à l'Eglise : ce
n'est certes pas l'un des moindres que cette oeuvre d'éducation dont elle
s'acquitte à Rome au service du clergé de France. Aussi sommes-Nous
heureux de saisir cette nouvelle circonstance pour vous témoigner Notre
bienveillance et invoquer sur votre tâche l'abondance des divines faveurs,
en gage desquelles Nous vous accordons, ainsi qu'aux religieux qui se
dévouent a vos côtés, aux élèves — anciens et actuels — et à tous ceux
que les fêtes du centenaire auront rassemblés autour de vous, une parti-
culière Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 11 Avril 1953.
PIUS P P . XII
18 - ACTA, vol. XX n. 6 — 25-5-1953.
274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale

IV
AD EMUM P. D. IOSEPHUM, EPISCOPUM ALBANENSEM S. R. E. CARDINALEM PIZ-
ZARDO, S. S. CONGREGATIONIS SANCTI OFFICII A SECRETIS, AC S. CONGRE-
GATIONIS DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS PRAEFECTUM,
QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM IMPLETURUM.

P I U S P P . XII

Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. —


Singulari quidem animi laetitia nuper cognovimus clericorum Seminaria
et altiora doctrinarum Instituta, quae Sacrum istud Consilium, cui
praees, moderatur itemque clerum ac fideles Albanenses jam nunc erectis
adesse animis, ut natalis sacerdotii tui quinquagesimum, qui in hunc
vertentem annum incidit, fauste feliciterque celebretur. Haec profecto
iucundi eventus commemoratio praeclaram opportunitatem Nobis affert
eam tibi benevolentiam publice confirmandi, qua sumus te semper pro-
sequuti, postquam, officiorum necessitudine coniuncti in praenobili obe-
undo Ecclesiae Sedisque Apostolicae servitio, eadem fere florentes ae-
tate, amabilissimo amicitiae nodo, abhinc novem lustra, Nos tecum de-
vinximus. Haud facile dictu est, quanta pietate ac sollicitudine, quanta-
que virium alacritate, hac diuturna annorum serie, omnes cogitationes
cur asque tuas ad publica Ecclesiae expedienda negotia contuleris, sive
ordinaria sive extraordinaria, antea in minora ac deinde in majora tanti
ponderis officia incumbens. Per plures sane annos Nos Ipsi, regnante No-
stro ven. mem. Decessore Pio XI, sollertiae tuae laborisque quotidiani pro
munere Nostro testes plane exstitimus. Quis praeterea ignorat, quantum
consilii et sedulitatis Catholicae Actioni tribueris, ut eadem, non modo in
Italia, sed in exteris quoque nationibus, ad nutum et normas Romanorum
Pontificum aptius ordinaretur fructuumque copiam in dies uberiorem con-
sequeretur? Postquam vero, ipse jam pridem per Nosmet Ipsos Episcopus
consecratus, a Pio XI in amplissimum Ecclesiae Senatum adscitus es, ad-
siduam praebes operam tuam in animarum bonum inque Sanctae Sedis
utilitatem, tum in Albanensi gubernanda dioecesi, tum in isto Romanae
Curiae Consilio moderando, quo omni studio contenais, ut Sacra Se-
minaria studiorumque Universitates, eidem obnoxiae, salutaria accipiant
incrementa, tum etiam in Sancti Officii Congregatione, cujus munus a
Secretis ad latus Nostrum tibi demandavimus. Quas quidem sacerdotalis
ministerii laudes suaviter memorantes, laetitiamque tuam fuique aesti-
Acta Pii Pp. XII 275

maiorum fideliumque cumulare volentes, tibi, Venerabilis Frater Noster,


de sacro pastoralique officio tam diu actuoseque gesto ex animo gratula-
mur, simulque Deum precamur, ut supernis donis te commissumque
gregem ornare benigne velit. Quorum interea caelestium munerum con-
ciliatrix, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio,
quam tibi, Venerabilis Frater Noster, tuisque laborum consortibus, in
primisque sollerti Episcopo Suffraganeo, itemque clero ac populo tuae
curae tradito peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die II mensis Maii, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

ALLOCUTIONES

I
Alumnis Catholicis Studiorum Universitatis Sorbonicae, Sodalitati
« Centre Richelieu » adscriptis/'

Soyez les bienvenus, cbers fils et filles de France, étudiants de Sorbon-


ne, pèlerins d'Assise et de Rome, qui avez marqué les grands jours de
l'année chrétienne par un effort commun de prière et de pénitence.
Au pays du Poverello, vous avez revécu de la manière la plus expres-
sive l'émouvante liturgie de la Passion, et voici «que vous débouchez
maintenant à Rome dans la joie pascale. Le haut-lieu spirituel d'Assise
vous a fourni un cadre pour évoquer l'Amour souffrant, et Rome vous
accueille dans les splendeurs de l'Amour triomphant.
Vous n'avez pas comme l'Apôtre saint Thomas à voir et à toucher le
Christ ressuscité pour croire à sa toute puissance ; votre foi renouvelée
vous assure que l'humble successeur de saint Pierre tient à son tour les
clefs du Royaume des cieux, et c'est auprès de lui que vous venez achever
votre pèlerinage. Aussi vous ouvre-t-il les bras, comme à des fils très
affectueux et très obéissants.
Nous savons que deux d'entre vous, durant la Veillée pascale, ont
reçu le Baptême. Comment ne pas évoquer ici, à Rome, le temps où
cette profession de foi prenait en face du paganisme officiel de l'Empire
romain la valeur d'une rupture avec le monde ancien et d'une entrée dans

* H a b i t a die 9 Aprilis mensis a. 1953.


276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

un monde nouveau, la jeune Eglise chrétienne? Le poète Prudence, vers


Fan 400, ne décrivait-il pas les longues files de catéchumènes passant
devant les temples païens désertés, pour aller recevoir au Latran le
3
signe sacré de la religion nouvelle? Aujourd'hui, ce sont en général les
faux dieux qui ont l'air jeune, et l'Eglise qui semble vieille. Mais gardez
votre assurance et ne vous laissez point tromper! Si même, sans tenir
compte de systèmes philosophiques, dont l'existence est fugitive comme
celle des éphémères, on concède que certaines erreurs peuvent exercer
sur l'humanité une longue et profonde influence, - elles suivent toutes
cependant la loi de l'histoire qui, après l'ascension et l'apogée, amène
le déclin et la chute. L'Eglise du Christ a reçu et recevra toujours de
son divin Fondateur la force de braver cette loi. Sans cesse, elle rajeunit
et survit à toutes les erreurs.
Avant même sa Résurrection, le Sauveur bien-aimé, que le peuple
chrétien acclame en ces jours de Pâques, avait dit à l'Apôtre Thomas :
2
« Je suis la voie, la vérité, la vie ». Depuis qu'il a vécu parmi les
hommes, quelque chose a changé dans le destin même de l'humanité.
La raison humaine invitée à accueillir des vérités qui la délivrent, le
cœur humain admis à une intimité inconcevable avec son Auteur, toute
l'humanité se serrant autour de l'Homme-Dieu comme une seule fa-
mille; voilà le message joyeux et bouleversant que tout chrétien reçoit
et doit transmettre. Trop peu de baptisés ont conscience de la grandeur
de leur vocation.
Vous au contraire, vous en avez une juste et haute idée, et c'est pour
le Père des fidèles une consolation de savoir avec quel sérieux on s'ap-
plique parmi vous à vivre une vie chrétienne authentique, vie intérieure,
qui puise la lumière et la force aux sources de la foi, vie extérieure,
riche d'exemples et d'initiative apostolique. Rien n'oblige davantage
à monter que la volonté de faire monter les autres ; rien n'augmente le
désir de la grâce divine comme l'impuissance constatée dans l'apostolat.
Chers fils et chères filles, s'il Nous faut vous adresser un message
pascal, Nous aimerions vous dire :
Restez des hommes de prière, d'une prière quotidienne, personnelle et
fervente ; puisez aux flots de grâce des sacrements, surtout de la Sainte
Eucharistie. On vous l'a souvent répété. Nous ne pouvons cependant
Nous empêcher de le souligner, parce que c'est fondamental.
Imposez-vous des exigences morales, sans vous contenter du mini-
mum. L'Eglise alors pourra aussi vous en imposer et elle doit le faire.
1
Contra Symmaehum, l i b . 1, v. 585 ss.
2
I o , 14, 6.
Acta Pii Pp. XII 277

Car ses tâches importantes au dedans et au dehors exigent - aujourd'hui


plus que jamais, Nous le disons avec insistance - des chrétiens solides
dans la foi et d'une vie irréprochable. Les lâches ne conquièrent pas la
terre, ni n'emportent le ciel.
Dans vos études et votre recherche scientifique, soyez convaincus
qu'entre des vérités de foi certaines et des faits scientifiques établis, la
contradiction est impossible. La nature comme la révélation viennent
de Dieu, et Dieu ne peut pas se contredire. Ne vous laissez pas décon-
certer, même si vous entendez affirmer le contraire avec insistance,
même si la recherche devait attendre pendant des siècles la solution
d'oppositions apparentes entre la science et la foi.
Pratiquez l'amour du prochain et affinez votre sens de la justice so-
ciale; mais une justice sociale pour toutes les conditions et toutes les
classes. Que personne ne reproche à l'Eglise de ne pas aimer le travail-
leur. Quelques-uns pourraient être plutôt tentés de dire que, depuis
quelque temps, malgré ses tâches les plus pressantes qui concernent l'au-
delà, elle a placé la question ouvrière trop à l'avant-plan de ses préoccu-
pations. Mais ce reproche non plus, Nous ne saurions l'admettre. Tenez-y
ferme : l'Eglise est l'Eglise de tous ; elle est là pour tous, et veut réunir
tous les hommes en une famille, comme frères et sœurs dans le Christ.
Elargissez votre regard et votre cœur ; étendez-les à tous les pays et
à tous les peuples. Personne plus que l'Eglise catholique ne dispose de
forces de réconciliation, de compréhension, d'unité, capables d'agir sur
les convictions ultimes, les plus profondes, celles qui dominent la vie.
C'est aux enfants de l'Eglise qu'il revient de mettre ces forces en
œuvre; mais à vous, qui appartiendrez à la classe dirigeante, cette
missions incombe tout particulièrement.
Vous avez des guides, qui vous parlent au nom de l'Eglise ; suivez-les,
comme il convient à des jeunes, et préparez-vous ainsi aux tâches de
demain. L'Eglise compte sur vous. Les talents, que vous avez reçus, ne
les enfouissez pas. Rayonnez la lumière, soyez le sel de la terre, et vous
aurez par surcroît le bonheur le plus pur, qui soit donné à un homme
sur la terre : celui d'imiter Dieu.
Nous le demandons pour vous du fond du cœur à Notre Seigneur
ressuscité, et comme gage des faveurs divines, Nous vous accordons à
vous-mêmes, à vos familles, à tous ceux qui vous sont chers, Notre
paternelle Bénédiction Apostolique.
278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
Iis, qui interfuerunt Conventui internationali quinto de psychotherapia
et psychologia, Romae habito*

Nous vous souhaitons la bienvenue, chers fils et chères filles, qui


venus de partout, vous êtes rassemblés à Rome pour entendre de doctes
exposés et discuter des questions de Psychothérapie et de Psychologie
clinique. Yotre Congrès est terminé et, pour garantir ses résultats et
le succès de vos recherches et activités futures, vous venez recevoir la
bénédiction du Vicaire du Christ. Bien volontiers, Nous répondons à
votre désir et Nous profitons de l'occasion pour vous adresser un mot
d'encouragement, et vous donner quelques directives.
La science affirme que de nouvelles observations ont mis à jour les
couches profondes du psychisme humain et elle s'efforce de comprendre
ces découvertes, de les interpréter et de les rendre utilisables. On parle
de dynamismes, de déterminismes et de mécanismes cachés dans les pro-
fondeurs de l'âme, dotés de lois immanentes dont découlent certains
modes d'action. Sans doute, ceux-ci sont mis en œuvre dans le subcons-
cient ou l'inconscient, mais ils pénètrent aussi dans le domaine de la
conscience et le déterminent. On prétend disposer de procédés éprouvés
et reconnus adéquats pour scruter le mystère de ces profondeurs de
l'âme, les éclairer et les remettre sur le droit chemin, lorsqu'elles exer-
cent une influence néfaste.
Ces questions, qui se prêtent à l'examen d'une psychologie scientifi-
que, ressortissent à votre compétence. Il en va de même pour l'utilisa-
tion de nouvelles méthodes psychiques. Mais que la psychologie théorique
et pratique restent conscientes, l'une et l'autre, qu'elles ne peuvent
perdre de vue ni les vérités établies par la raison et par la foi, ni Jes
préceptes obligatoires de la morale.
1
L'an passé, au mois de Septembre, pour répondre au souhait des
membres du <( Premier Congrès International d'Histopathologie du Sys-
tème Nerveux », Nous avons indiqué les limites morales des méthodes
médicales de recherche et de traitement. Sur la base de cet exposé, Nous
voudrions aujourd'hui ajouter quelques compléments. En bref, Nous
avons l'intention d'indiquer l'attitude fondamentale qui s'impose au
psychologue et au psychothérapeute chrétien.
Cette attitude fondamentale se ramène à la formule suivante: la

* Die 13 Aprilis mensis, a. 1953.


1
13 sept. .1952 - Acta Ap. Sedis, a. XLIV, pag. 779 ss.
Acta PU Pp. XII 279

psychothérapie et la psychologie clinique doivent toujours considérer


l'homme 1) comme unité et totalité psychique, 1) comme unité structurée
en elle-même, 3) comme unité sociale, 4) comme unité transcendante,
c'est-à-dire en tendance vers Dieu.

I - L'homme comme unité et totalité psychique

La médecine apprend à regarder le corps humain comme un mécanis-


me de haute précision, dont les éléments s'engrènent l'un sur l'autre
et s'enchaînent l'un à l'autre ; la place et les caractéristiques de ces
éléments dépendent du tout, ils servent son existence et ses fonctions.
Mais cette conception s'applique encore beaucoup mieux à l'âme, dont
les rouages délicats sont assemblés avec bien plus de soin. Les diverses
facultés et fonctions psychiques s'insèrent dans l'ensemble de l'être spi-
rituel et se subordonnent à sa finalité.
Il est inutile de développer plus longuement ce point. Mais vous de-
vez, vous, les psychologues et les thérapeutes, tenir compte de ce fait :
l'existence de chaque faculté ou fonction psychique se justifie par la
fin du tout. Ce qui constitue l'homme, c'est principalement l'âme, forme
substantielle de sa nature. C'est d'elle que découle en dernier lieu toute
la vie humaine ; en elle, s'enracinent tous les dynamismes psychiques
avec leur structure propre et leur loi organique ; c'est elle que la nature
charge de gouverner toutes les énergies, pour autant que celles-ci n'aient
pas encore acquis leur dernière détermination. De ce donné ontologique
et psychique, il s'ensuit que ce serait s'écarter du réel que de vouloir, en
théorie ou en pratique, confier le rôle déterminant du tout à un facteur
particulier, par exemple à l'un des dynamismes psychiques élémentaires,
et installer ainsi au gouvernail une puissance secondaire. Ces dynamis-
mes peuvent être dans l'âme, dans l'homme ; ils ne sont cependant pas
Tâme, ni Thomme. Ils sont des énergies, d'une intensité considérable
peut-être, mais la nature en a confié la direction au poste central, à
l'âme spirituelle, douée d'intelligence et de volonté, capable normale-
ment de gouverner ces énergies. Que ces dynamismes exercent leur pres-
sion sur une activité, ne signifie pas nécessairement qu'ils la contrai-
gnent. On nierait une réalité ontologique et psychique, en contestant à
l'âme sa place centrale.
Il n'est donc pas possible, lorsqu'on étudie la relation du moi aux
dynamismes qui le composent, de concéder sans réserve, en théorie, l'au •
tonomie de l'homme, c'est-à-dire de son âme, mais d'ajouter aussitôt
que, dans la réalité de la vie, ce principe théorique apparaît le plus
280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

souvent tenu en échec ou tout au moins minimisé à l'extrême. Dans la


réalité de la vie, dit-on, il reste toujours à l'homme la liberté d'accorder
son consentement interne à ce qu'il accomplit, mais non point celle de
l'accomplir. A l'autonomie de la volonté libre se substitue l'hétérono-
mie du dynamisme instinctif. Ce n'est pas ainsi que le Créateur a fa-
çonné l'homme. Le péché originel ne lui enlève pas la possibilité et
l'obligation de se conduire lui-même par l'âme. On ne prétendra pas que
les troubles psychiques et les maladies qui entravent le fonctionnement
normal du psychisme sont le donné habituel. Le combat moral pour
rester sur le droit chemin ne prouve pas l'impossibilité de suivre celui-
ci et n'autorise pas à reculer.

II - L'homme comme unité structurée

L'homme est une unité et un tout ordonnés ; un microcosme, une sorte


d'état dont la charte, déterminée par le but du tout, subordonne à ce but
l'activité des parties selon l'ordre véritable de leur valeur et de leur
fonction. Cette charte est, en dernière analyse, d'origine ontologique et
métaphysique, non pas psychologique et personnelle. On a cru devoir
accentuer l'opposition entre métaphysique et psychologie. Bien à tort!
Le psychique lui-même appartient au domaine de l'ontologique et du
métaphysique.
Nous vous avons rappelé cette vérité pour y rattacher une remarque
sur l'homme concret dont on examine ici l'ordonnance interne. On a
prétendu en effet établir l'antinomie de la psychologie et de l'éthique tra-
ditionnelles vis-à-vis de la psychothérapie et de la psychologie clinique
modernes. La psychologie et l'éthique traditionnelles ont pour objet,
affirme-t-on, l'être abstrait de l'homme, Vhomo ut sic, qui assurément
n'existe nulle part. La clarté et l'enchaînement logique de ces disciplines
méritent l'admiration, mais elles souffrent d'un vice de base : elles sont
inapplicables à l'homme réel, tel qu'il existe. La psychologie clinique,
au contraire, part de l'homme réel, de Vhomo ut hic. Et l'on conclut : en-
tre les deux conceptions, s'ouvre un abîme impossible à franchir aussi
longtemps que la psychologie et l'éthique traditionnelles ne change-
ront pas leur position.
Qui étudie la constitution de l'homme réel, doit en effet prendre com-
me objet l'homme (( existentiel », tel qu'il est, tel que l'ont fait ses dis-
positions naturelles, les influences du milieu, l'éducation, son évolution
personnelle, ses expériences intimes et les événements du dehors. Seul
existe cet homme concret. Et cependant, la structure de ce moi personnel
Acta Pii Pp. XII 281

obéit dans le. moindre détail aux lois ontologiques et métaphysiques de


la nature humaine, dont Nous parlions plus haut. C'est elles qui l'ont
formée et qui donc doivent la gouverner et la juger. La raison en est
que l'homme « existentiel )) s'identifie dans sa structure intime avec
l'homme « essentiel ». La structure essentielle de l'homme ne disparaît
pas quand s'y ajoutent les notes individuelles ; elle ne se tranforme pas
non plus en une autre nature humaine. Mais précisément la charte, dont
il s'agissait tantôt, repose dans ses énoncés principaux sur la structure
essentielle de l'homme concret, réel.
P a r conséquent, il serait erroné de fixer pour la vie réelle des normes,
qui s'écarteraient de la morale naturelle et chrétienne, et que l'on dési-
gnerait volontiers du vocable « éthique personnaliste » : celle-ci sans
doute recevrait de celle-là une certaine orientation, mais ne comporte-
rait pas pour autant d'obligation stricte. La loi de structure de l'homme
concret n'est pas à inventer, mais à appliquer.

I I I - L'homme comme unité sociale

Ce que Nous avons dit jusqu'ici concerne l'homme dans sa vie per-
sonnelle. Le psychique comprend aussi ses relations avec le monde exté-
rieur, et c'est une tâche digne d'éloges, un champ ouvert à vos recher-
ches, que d'étudier le psychisme social en lui même et en ses racines,
de le rendre utilisable aux fins de la psychologie clinique et de la psy-
chothérapie. Qu'on prenne bien garde en ceci à distinguer soigneusement
les faits eux-mêmes de leur interprétation.
Le psychisme social touche aussi à la moralité, et les conclusions de
la morale recouvrent largement celles d'une psychologie et d'une psy-
chothérapie sérieuses. Mais il y a quelques points où l'application du
psychisme social pèche par excès ou par défaut : c'est à cela que Nous
voudrions brièvement Nous arrêter.
L'erreur par défaut : Il existe un malaise psychologique et moral,
l'inhibition du moi, dont votre science s'occupe de déceler les causes.
Quand cette inhibition empiète sur le domaine moral, par exemple,
quand il s'agit de dynamismes, comme l'instinct de domination, de su-
périorité et l'instinct sexuel, la psychothérapie ne pourrait pas, sans
plus, traiter cette inhibition du moi comme une sorte de fatalité, comme
une tyrannie de la pulsion affective, qui jaillit du subconscient et qui
échappe simplement au contrôle de la conscience et de l'âme. Qu'on ne
rabaisse pas trop vite l'homme concret avec son caractère personnel au
rang de la brute. Malgré les bonnes intentions du thérapeute, des esprits
282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

délicats ressentent amèrement cette dégradation au plan de la vie ins-


tinctive et sensitive. Qu'on ne néglige pas non plus nos remarques pré-
cédentes sur l'ordre de valeur des fonctions et le rôle de leur direction
centrale.
Un mot aussi sur la méthode utilisée parfois par le psychologue pour
libérer le moi de son inhibition dans les cas d'aberration dans le domaine
sexuel : Nous pensons à l'initiation sexuelle complète, qui ne veut rien
taire, rien laisser dans l'obscurité. N'y a-t-il pas là une surestimation
pernicieuse du savoir? Il existe aussi une éducation sexuelle efficace, qui
en toute sécurité enseigne dans le calme et l'objectivité ce que le jeune
homme doit savoir pour se conduire lui-même et traiter avec son entou-
rage. Pour le reste, on mettra principalement l'accent, dans l'éducation
sexuelle comme d'ailleurs en toute éducation, sur la maîtrise de soi et
la formation religieuse. Le S. Siège a publié des normes à ce propos
2
peu après l'Encyclique de Pie XI sur le mariage chrétien. Ces normes
n'ont pas été retirées, ni expressément, ni « via facti ».
Ce qui vient d'être dit de l'initiation inconsidérée, à des fins théra-
peuthiques, vaut aussi de certaines formes de la psychanalyse. On ne
devrait pas les considérer comme le seul moyen d'atténuer ou de guérir
des troubles sexuels psychiques. Le principe rebattu que les troubles
sexuels de l'inconscient, comme toutes les autres inhibitions d'origine
identique, ne peuvent être supprimés que par leur évocation à la con-
science, ne vaut pas si on le généralise sans discernement. Le traitement
indirect a aussi son efficacité et souvent il suffit largement. En ce qui
concerne l'emploi de la méthode psychanalytique dans le domaine sexuel,
Notre allocution du 13 septembre citée plus haut en a déjà indiqué les
limites morales. En effet, on ne peut pas considérer, sans plus, comme
licite l'évocation à la conscience de toutes les représentations, émotions,
expériences sexuelles, qui sommeillaient dans la mémoire et l'inconscient,
et qu'on actualise ainsi dans le psychisme. Si l'on écoute les protestations
de la dignité humaine et chrétienne, qui se risquerait à prétendre que ce
procédé ne comporte aucun péril moral, soit immédiat soit futur, alors
que, même si on affirme la nécessité thérapeuthique d'une exploration
sans bornes, cette nécessité, au demeurant, n'est pas prouvée?
L'erreur par excès : elle consiste à souligner l'exigence d'un abandon
total du moi et de son affirmation personnelle. A ce propos, Nous vou-
lons relever deux points : un principe général et un point de pratique
psychothérapeutique.
De certaines explications psychologiques, se dégage la thèse que Fex
2
S. C. S. Off., 21 mars 1931 - Acta Ap. Sedis, a. x x i i i , 1931, p. 118.
Acta Pii Pp. XII 283

traversion inconditionnée du moi constitue la loi fondamentale de


l'altruisme congénital et de ses dynamismes. C'est une erreur logique,
psychologique et éthique. Il existe une défense, une estime, un amour
et un service de soi, non seulement justifiés, mais exigés par la psycho-
logie et la morale. C'est une évidence naturelle et une leçon de la foi
3
chrétienne! Le Seigneur a enseigné : « Tu aimeras ton prochain comme
4
toi-même ». Le Christ propose donc comme règle de l'amour du pro-
chain la charité envers soi-même, non le contraire. La psychologie ap-
pliquée mépriserait cette réalité, si elle qualifiait toute considération du
moi d'inhibition psychique, erreur, retour à un stade de développement
antérieur, sous prétexte qu'elle s'oppose à l'altruisme naturel du psy-
chisme.
Le point de pratique psychothérapeutique, que Nous annoncions,
concerne un intérêt essentiel de la société : la sauvegarde des secrets
que met en danger l'utilisation de la psychanalyse. Il n'est pas du tout
exclu qu'un fait ou un savoir secrets et refoulés dans le subconscient
provoquent des conflits psychiques sérieux. Si la psychanalyse décèle la
cause de ce trouble, elle voudra, selon son principe, évoquer entièrement
cet inconscient pour le rendre conscient et lever l'obstacle. Mais il y a
des secrets qu'il faut absolument taire, même au médecin, même en dé-
pit d'inconvénients personnels graves. Le secret de la confession ne souf-
fre pas d'être dévoilé ; il est exclu également que le secret professionnel
soit communiqué à un autre, y compris au médecin. Il en va de même
pour d'autres secrets. On en appelle au principe : « Ex causa proportio-
nate gravi licet uni viro prudenti et secreti tenaci secretum manifestare ».
Le principe est exact dans d'étroites limites, pour quelques espèces de se-
crets. Il ne convient pas de l'utiliser sans discernement dans la pratique
psychanalytique.
Au regard de la moralité, du bien commun en premier lieu, le prin-
cipe de la discrétion dans l'utilisation de la psychanalyse ne peut être
assez souligné. Il s'agit évidemment non pas d'abord de la discrétion du
psychanalyste, mais de celle du patient, qui souvent ne possède aucune-
ment le droit de disposer de ses secrets.
3 a ae
Cfr. S. Thomas, S.th. 2 - 2 p . , q. 26, a. 4 in c.
* Marc. 12, 31.
284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV - L'homme comme unité transcendante, en tendance vers Dieu

Ce dernier aspect de l'homme introduit trois questions que Nous ne


voudrions pas laisser de côté.
Tout d'abord la recherche scientifique attire l'attention sur un dy-
namisme qui, enraciné dans les profondeurs du psychisme, pousserait
l'homme vers l'infini qui le dépasse, non point en le faisant connaître
mais par une gravitation ascendante issue directement du substrat onto-
logique. On voit en ce dynamisme une force indépendante, la plus fonda-
mentale et la plus élémentaire de l'âme, un élan affectif portant immé-
diatement au Divin, comme la fleur, à son insu, s'ouvre à la lumière et
au soleil, ou comme l'enfant respire inconsciemment dès qu'il est né.
Cette assertion appelle tout de suite une remarque. Si l'on déclare que
ce dynamisme est à l'origine de toutes les religions, qu'il manifeste
l'élément commun à toutes, Nous savons par ailleurs que les religions,,
la connaissance de Dieu naturelle et surnaturelle et son culte ne procè-
dent pas de l'inconscient ou du subconscient ni d'une impulsion affective,
mais de la connaissance claire et certaine de Dieu par le moyen de sa
révélation naturelle et positive. C'est la doctrine et la foi de l'Eglise,
depuis la parole de Dieu au livre de la Sagesse et dans l'Epître aux
Romains jusqu'à l'Encyclique « Pascendi dominici gregis » de Notre
Prédécesseur le Bienheureux Pie X.
, Ceci posé, reste encore la question de ce mystérieux dynamisme. On
pourrait dire, à ce propos, ce qui suit : il ne faut certes pas incriminer la
psychologie des profondeurs si elle s'empare du contenu du psychisme
religieux, s'efforce de l'analyser et de le réduire en système scientifique,
même si cette recherche est nouvelle et si sa terminologie ne se rencontre
pas dans le passé. Nous évoquons ce dernier point parce que, facilement,
il se produit des malentendus lorsque la psychologie attribue un sens
nouveau à des expressions déjà en usage. Des deux côtés, il faudra de
la prudence et de la réserve pour éviter les fausses interprétations et
rendre possible une compréhension réciproque.
Il appartient aux méthodes de votre science d'éclaircir les questions
de l'existence, de la structure et du mode d'action de ce dynamisme. Si
le résultat s'avérait positif, on ne devrait pas le déclarer inconciliable
avec la raison ou la foi. Cela montrerait seulement que 1' « esse ab alio »
est aussi, jusque dans ses racines les plus profondes, un « esse ad alium »,
et que le mot de St. Augustin « Fecisti nos ad te; et inquietum est cor
Acta Pii Pp. XII 285

5
nostrum, donec requiescat in te » trouve une nouvelle confirmation jus-
que dans le tréfonds de l'être psychique. S'agirait-il même d'un dyna-
misme intéressant tous les hommes, tous les peuples, toutes les époques
et toutes les cultures : quelle aide et combien appréciable pour la recher-
che de Dieu et son affirmation!
Aux relations transcendantes du psychisme appartient aussi le senti-
ment de culpabilité, la conscience d'avoir violé une loi supérieure dont
cependant on reconnaissait l'obligation : conscience qui peut se muer en
souffrance et même en trouble psychique. *
La psychothérapie aborde ici un phénomène qui ne relève pas de sa
compétence exclusive, car il est aussi, sinon principalement, de caractère
religieux. Personne ne contestera qu'il peut exister, et ce n'est pas rare,
un sentiment de culpabilité irraisonné, maladif même. Mais on peut avoir
également conscience d'une faute réelle qui n'a pas été effacée. M la psy-
chologie ni l'éthique ne possèdent de critère infaillible pour les cas
d'espèce, car le processus de conscience qui engendre la culpabilité a une
structure trop personnelle et trop subtile. Mais en tout cas, il est sur
que la culpabilité réelle, aucun traitement purement psychologique ne
la guérira. Même si le psychothérapeute la conteste, de très bonne foi
peut-être, elle perdure. Que le sentiment de culpabilité soit ôté par in-
tervention médicale, par autosuggestion ou persuasion d'autrui : la faute
demeure, et la psychothérapie s'abuserait et abuserait les autres si, pour
effacer le sentiment de culpabilité, elle prétendait que la faute n'existe
plus.
Le moyen d'éliminer la faute ne relève pas du pur psychologique;
comme tout chrétien le sait, il consiste dans la contrition et l'abso-
lution sacramentelle par le prêtre. Ici, c'est la source du mal, la faute
elle-même qui est extirpée, même si peut-être le remords continue à tra-
vailler. Il n'est pas rare de nos jours que dans certains cas pathologiques
le prêtre renvoie son pénitent au médecin ; dans le cas présent le médecin
devrait plutôt adresser son client à Dieu, et à ceux qui ont le pouvoir de
remettre la faute elle-même au nom de Dieu.
Une dernière remarque à propos de l'orientation transcendante du
psychisme vers Dieu : le respect de Dieu et de sa sainteté doit toujours
se refléter dans les actes conscients de l'homme. Quand ces actes s'écar-
tent du modèle divin, même sans faute subjective de l'intéressé, ils con-
tredisent cependant sa finalité dernière. Voilà le motif pour lequel ce
qu'on appelle « péché matériel )) est une chose qui ne doit pas être et

s
Cfr. 1. 1 c. 1 n. 1.
286 Acta -Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

constitue donc dans l'ordre moral une réalité qui n'est pas indifférente.
Une conclusion s'ensuit pour la psychothérapie : vis-à-vis du péché
matériel, elle ne peut rester neutre. Elle peut tolérer ce qui, pour l'ins-
tant, demeure inévitable. Mais elle doit savoir que Dieu ne peut justi-
fier cette action. La psychothérapie peut encore moins donner au malade
le conseil de commettre tranquillement un péché matériel, parce qu'il
le fera sans faute subjective, et ce conseil serait aussi erroné si une tel-
le action devait paraître nécessaire pour la détente psychique du malade
et donc pour le but de la cure. On ne peut jamais conseiller une action
consciente qui serait une déformation, non une image de la perfection
divine.

Voilà ce que Nous croyions devoir vous exposer. Au reste, soyez assu-
rés que l'Eglise accompagne de sa chaude sympathie et de ses meilleurs
souhaits vos recherches et votre pratique médicale. Vous travaillez sur
un terrain très difficile. Mais votre activité peut enregistrer de précieux
résultats pour la médecine, pour la connaissance de l'âme en général,
pour les dispositions religieuses de l'homme et leur épanouissement.
Que la Providence et la grâce divine éclairent votre route! Nous vous en
donnons pour gage, avec une paternelle bienveillance, Notre Bénédiction
Apostolique.

III

Moderatoribus atque alumnis Pontificii Seminarii Gallici in Urbe, im-


pletum saeculum ab ortu eiusdem Seminarii celebrantibus.*

Le centenaire du Séminaire Pontifical Français de Rome, qui vous


réunit tous autour de Nous, Vénérables Frères et fils très chers, est un
événement, dont Nous voulons être le premier à rendre grâce. Ce n'est
pas en vain que votre institution porte le titre de Pontificale, qui lui fut
conféré en 1902 par Notre grand Prédécesseur, Léon XIII. Dès 1859,
lorsque le Saint Père Pie IX érigeait canoniquement le séminaire Fran-
çais de Rome, il ne faisait que mettre le sceau à une entreprise entière-
ment destinée à resserrer les liens du clergé de France et de la France
elle-même avec la Papauté. Tel avait été en effet l'ardent désir des promo-
teurs de la fondation désormais centenaire : la lettre collective des Evê-
ques réunis en 1853 au Concile de La Rochelle, priant le Pape d'approuver
une semblable initiative, en fait foi. Voici donc bien des titres à Notre

* Habita die 16 Aprilis mensis a. 1953.


Acta PU Pp. XII 287

affection, sans tenir compte encore de tous ceux qu'un siècle de filiale
dévotion au Saint Siège y a ajoutés.
La Divine Providence, qui ne se trompe jamais dans ses voies mysté-
rieuses, avait préparé les cadres du futur Séminaire en restaurant la
Congrégation du Saint-Esprit par l'œuvre du Vénérable Serviteur de
Dieu François-Marie-Paul Libermann, dont vous fêtiez l'an dernier le
centenaire de la mort. Il n'a pas vu en effet de réaliser son désir d'éta-
blir sa Congrégation à Eome ; mais un de ses fils les plus éminents et
les plus pénétrés de son esprit, Louis-Marie Barazer de Lannurien, put
mettre ce projet à exécution. L'année même de la fondation, en 1853
les quinze premiers élèves, reçus par le Saint-Père, s'entendaient dire :
« Si douze prêtres ont suffi pour convertir le monde, que ne feront pas
quinze prêtres pour leur pays »! Aujourd'hui, cent ans plus tard, ce ne
sont pas quinze prêtres, mais plus de trois mille, qui ont été formés à
Santa Chiara, et Nous pouvons bien dire que la prédiction de Notre Pré-
décesseur s'est amplement vérifiée : quelle influence profonde n'ont pas
exercée dans les Instituts catholiques et dans plus de quarante grands
Séminaires les pléiades de professeurs venus de votre illustre Collège!
Que dire du zèle pastoral et de l'autorité doctrinale de tant d'Evêques,
d'Archevêques, et de plusieurs Cardinaux! S'ils avaient pu répondre tous
à votre invitation, cinquante-deux Evêques vivants seraient ici pour di-
re bien haut leur reconnaissance envers le Séminaire Pontifical Fran-
çais de Rome. Ils seraient venus de France pour la plupart, mais aussi
des Missions et d'ailleurs, car, accueillants pour d'autres nations et d'au-
tres cultures, vous avez toujours compté parmi vous des étrangers à
votre pays, réalisant ainsi dans votre maison même quelque chose de la
grande union catholique dont Rome est l'instrument et le centre.
Cette importance et ce rôle de Rome, vous y croyiez et les sentiez
avant même de venir dans la Ville éternelle ; mais vous les constatez de
vos yeux maintenant et les comprenez davantage chaque jour, à mesure
que vous vous pénétrez de sa doctrine, de son histoire et de son esprit.
Lorsque vous venez dans la Basilique Vaticane vénérer et prier saint
Pierre, lui demandant de bénir votre sacerdoce, vous trouvez dans la
majesté même de l'édifice, dans le décor et les œuvres d'art, dans les
textes fondamentaux qui ornent la grande frise dorée des nefs et de la
coupole, uii véritable traité « de Romano Pontifice )). Les voix les plus
éloquentes de la Tradition vous invitent avec saint Cyprien à aimer
toujours plus «cette chaire de Pierre et cette église principale, d'où
l'unité du sacerdoce tire son origine ».* Plus près du foyer, la lumière
1
S. Cypriani Ep. LIX c. 14 - Ed Härtel, Corp. Script. Eccl. Lat. vol. 3 p. 2, 683.
288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est plus intense et plus pure. Près du gouvernement suprême de la


Sainte Eglise, la sagesse séculaire, qui doit présider à l'exercice du sa-
cerdoce, pénètre plus facilement et plus profondément les esprits et les
cœurs. Profitez bien, cbers fils, des années précieuses que vous passez
à Rome. Ne vous contentez pas du travail intellectuel, qui demeure tou-
tefois le principal. Les mouvements, les institutions, le souvenir de tant
de saints, qui ont parcouru les mêmes rues que vous, prié dans les mê-
mes églises, exercé le ministère sacerdotal, sont autant d'enseignements,
que vous ne trouverez nulle part réunis avec une telle profusion.
Il serait superflu de Nous étendre plus longuement sur un sujet, que
vos maîtres et vos directeurs vous exposent avec l'autorité de leur scien-
ce et l'exemple de leur vertu. L'enseignement que vous recevez à l'Uni-
versité Grégorienne, la formation spirituelle et pastorale qui vous, est don-
née par la Congrégation du Saint-Esprit, feront de vous, selon la formule
bien connue de Claude Poullart des Places, des prêtres prêts à tout :
« in manu Praelatorum parati ad omnia ». La grandeur du sacerdoce est
dans l'imitation de Jésus-Christ. Pénétrez-vous de son humilité devant
le Père, si vous voulez vraiment sauver les âmes avec lui. Les âmes ont
besoin d'exemples, plus éloquents encore que la doctrine. Nous savons
le zèle qui brûle vos cœurs, et Nous sommes sûrs que vous ne négligez
rien de ce qui peut servir les âmes. Pourvu que vous vous efforciez de
2
reproduire en vous les sentiments de Jésus-Christ, vous pouvez être pro-
fesseur, directeur d'œuvres, ou tout ce que la Hiérarchie vous deman-
dera pour le service de l'Eglise, vous aurez rempli selon vos forces la fon-
ction sublime du sacerdoce, et par là même vous aurez été, à la suite de
tant de saints prêtres et d'illustres Prélats qui vous ont précédés, de
dignes élèves du Séminaire Pontifical Français de Rome.
C'est dans ce but qu'à vous-mêmes ici présents, à tous vos anciens
dispersés à travers le monde, à tous vos Maîtres et à tous ceux qui vous
sont chers, Nous accordons du fond du cœur Notre paternelle Bénédiction
Apostolique.

2
Cfr. Phil., 2,5.
Acta Pii Pp. XII 289

IV
Moderatoribm atque alumnis Gonlegii a Sancto Hieromymo Illyricorum
in Urbe, quintum impletum saeculum ab ortu eiusdem Gonlegii cele-
brantibus*

Volenti animo et amantibus verbis vos, dilecti Nobis moderatores et


alumni Urbani Instituti a S. Hieronymo Illyricorum et quotquot hic estis
amicitiae vinculis vel beneficii gratia ei devincti, salutamus. Laetitiae
plenum est eventum, quod hodie ad Nos vosmet, expectatos quidem et
gratos, deduxit.
Institutum vestrum tenella olim fuit arbor a Decessore Nostro Nico-
lao V sata ac, felicibus aucta incrementis, a Romanis Pontificibus evigi-
lantibus usque curis tecta fuit ; nunc autem, cum quinque ab ortu suo ex-
pleta saecula sacris sollemnibus celebrat, frondosa est quercus, quae per
tantae aetatis spatium tot res adversas sustinuit ac, dives piorum fru-
ctuum, largiores in posterum se daturam esse portendit.
Roma, iubente et largiente Deo, Ínclita atque alma est mater, quae na-
tiones caelo, lingua, moribus dissociatas consociat et unit, quod quidem
perbelle S. Leo Magnus enuntiavit : « Isti (nempe Apostoli Petrus et
Paulus) sunt qui te ad hanc gloriam provexerunt, ut gens sancta, populus
electus, civitas sacerdotalis et regia, per sacrum beati Petri Sedem caput
orbis effecta, latius praesideres religione divina quam dominatione ter-
x
rena )).
Gonlegii vestri hoc praeclarum est munus, ut id, hospitio excipiens ve-
strates sacri ordinis viros, copiam eis suppeditet, ut in Urbe, catholici
nominis capite, Apostolorum et Martyrum gloriis spectatissima, religione,
doctrina, litteris imbuantur.
Vestigia secuti eorum, qui aedes Instituti vestri habitarunt idque me-
morandae exemplis vitae honestarunt, in hoc alacriores usque et vos niti
pergite : istinc f erte in regiones vestras vel illuc, quo officium vestrum
advocaverit, veritatem, quae nos sublime extollit, caritatem quae nos in
Christo fraterno foedere coniungit, aeternitatis spem, quae haud defu-
turo nos gaudio afficit.
Ut Decessores Nostri paterno studio in vos commoti, Instituto vestro
quaecumque sunt fausta, laeta, salutaria percupimus atque vobis univer-
sis, qui coram adstatis, et vestratibus, qui sunt Nobis perquam cari,
quia in praesenti Ecclesiae discrimine Christi fidem invicte servant, Apo-
stolicam Benedictionem peramanter impertimus.

* Habita die 20 Aprilis mensis a. 1953.


1
Sermo LXXXII, cap. I - Migrve PL, v. 54, c. 422-423.

19 - ACTA, vol. XX n. 6. — 25-5-1953.


290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Christifidelibus operariis, qui ex Italia Romam coram Summo Pontifice
venerationis causa convenerant.*

Ci mancano quasi le parole, diletti figli, per esprimervi la profonda


commozione dell'animo Nostro e la gioia del Nostro cuore paterno di-
nanzi allo stupendo spettacolo che offrite al Nostro sguardo.
Maria, la Tergine Santissima, sempre così piena di materne tenerezze
verso di Noi, ha voluto farCi un dono fra i più graditi in questo primo
giorno del mese a Lei consacrato, allietandoci con la presenza vostra,
carissimi lavoratori venuti a Roma da tante parti d'Italia.
Diamo il Nostro affettuoso benvenuto a tutti voi : persone singole e
piccoli gruppi, che avete voluto approfittare dell'occasione per adunarvi
intorno a Noi e ricevere la Nostra Benedizione. Ma il Nostro primo
saluto va ai duemila operai, provenienti in massima parte dalla forte
e cristiana terra di Prosinone.
Quando apprendemmo che un vasto programma di lavori era stato
predisposto a vantaggio delle zone più « depresse » del mezzogiorno
d'Italia, ne fummo grandemente lieti, non solo perchè s'iniziava così
una concreta e ardimentosa opera per la rinascita di quelle regioni me-
diante bonifiche, miglioramenti fondiari, bacini montani, acquedotti e
strade, ma anche per la possibilità di maggiore occupazione che ne sa-
rebbe derivata, riportando col lavoro tranquillità e benessere nelle vo-
stre famiglie.
Solo il Signore conosce le Nostre ansie, la Nostra quasi mortale tri-
stezza, al pensiero che tanti Nostri figli disoccupati sono privi di quanto
sarebbe necessario al loro conveniente sostentamento.
Un altro particolare saluto desideriamo rivolgere ai millecinquecento
operai giunti da Reggio Emilia. In questa terra a Noi specialmente
cara — che ha avuto tanti martiri del sangue e del silenzio, e dove certo
non mancano dense ombre — brilla oggi una luce di rinascente vita
cristiana per opera di sacerdoti e fedeli coraggiosi e concordi nel la-
voro. Essi coltivano con ardente volontà quella porzione della vigna
del Signore, così insidiata dal gelo della indifferenza e dalle spine della
contrarietà, ma ove si vedono già germogliare nuovi vigorosi rampolli,
di cui nessuna avversa intemperie potrà arrestare il promettente svi-
luppo.

* Habita die 1 Maii mensis a. 1953.


Acta PU Pp. XII 291

Sappiamo che il vostro venerato Pastore ha risposto aiich'egli ge-


nerosamente alla Nostra Esortazione per l'auspicato rinnovamento del
mondo, e perciò di gran cuore esprimiamo la Nostra gratitudine a lui
e a quanti con lui collaboreranno in quell'opera rigeneratrice e salva-
trice. Nè con minor soddisfazione salutiamo la ripresa delle Officine
Reggiane, fonte di lavoro e di benessere per la vostra industre città.
Il mondo celebra oggi, Primo Maggio, la « Festa del lavoro ». Chi
meglio del vero cristiano potrebbe dare ad essa un senso profondo? Per
lui è un giorno, in cui tanto più intensamente egli venera e adora l'Uo-
mo-Dio, il nostro Signore Gesù Cristo, il quale, per essere nostro mo-
dello, per nostra consolazione e santificazione, passò la più gran parte
della vita nell'esercizio di un mestiere manuale, come un semplice ope-
1
raio ; — è il giorno del ringraziamento a Dio da tutti quelli cui è
dato di assicurare, per mezzo del lavoro, a sè e ai suoi una vita tran-
quilla e pacifica ; — è il giorno, nel quale si afferma la volontà di vin-
cere la lotta e l'odio di classe con la forza derivante dall'attuazione della
giustizia sociale, dalla stima reciproca e dalla mutua carità fraterna
per amore di Cristo ; — è il giorno finalmente, in cui la umanità cre-
dente solennemente promette di creare col lavoro del suo spirito e delle
sua mani una coltura a gloria di Dio, una coltura che, lungi dall'al-
lontanare l'uomo da Dio, lo avvicini sempre più a Lui.
Ma la « Festa del Lavoro » non deve far perdere di vista il problema
del lavoro medesimo. Troppi sono ancora i colpiti dal flagello della di-
soccupazione, e molti sono anche quelli che, pur essendo momentanea-
mente occupati, ne subiscono la costante apprensione. Nè possono es-
sere dimenticati coloro — e sono assai numerosi specialmente fra i brac-
cianti — che soffrono nel loro stato di semi-occupazione, la quale cioè,
col numero limitato o con la diminuzione delle ore lavorative, non as-
sicura al lavoratore un salario sufficiente per la soddisfazione dei bisogni
fondamentali suoi e della famiglia. Noi ben volentieri riconosciamo i
molteplici provvedimenti presi in questi ultimi tempi a vantaggio degli
operai ; ma quanto rimane ancora da fare! E Noi vorremmo dirvi, diletti
figli, fino a qual punto prendiamo parte alle ansie vostre e dei vostri
cari!
Se però l'Italia soffre dolorosamente della disoccupazione, questa, e
innanzi tutto il suo così terribile spettro, non sono un male che colpi-
sce soltanto l'Italia, ma altresì, più o meno, tutti i popoli dell'Europa.
Ed anche apparisce chiaro ad ogni sereno osservatore che la mancanza
di lavoro, almeno al presente, non dipende solamente dalla cattiva vo-
1
Ofr. MATTH. 13, 55 ; MARO. 6, 3.
292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lontà e dall'abuso di potere di coloro che potrebbero procurarlo. Ciò è


tanto più vero, perchè alcune condizioni essenziali, le quali durante più
di cento anni erano state favorevoli allo sviluppo economico dell'Eu-
ropa, oggi si sono completamente trasformate.
Certamente anche ora, come sempre, la Chiesa rimarrà dalla parte
del lavoratore, quando soffre per un contratto di lavoro ingiusto, o
quando contratti collettivi di lavoro non sono osservati, o quando, senza
lesione dei diritti altrui, può essere migliorata la sua condizione giuri-
dica, economica e sociale. Ora però il problema del lavoro è divenuto
una questione anche più vasta, in cui l'Europa è solidale. Gli sforzi
presenti per dare all'Europa la sua unità, — qualunque ne sia il modo,
puchè si riveli efficace, — importa altresì la instaurazione di nuove
condizioni per il suo sviluppo economico; soltanto in tal guisa si può
sperare di risolvere il problema del lavoro. E r r a chi pensa di servire
gl'interessi del lavoratore coi vecchi metodi della lotta di classe; e
s'inganna anche più chi crede inoltre di dover giustificare i suoi sforzi,
come se fossero l'unico mezzo di esercitare ancora una influenza religiosa
sul mondo del lavoro.
Senza dubbio il vantaggio di una economia europea non consiste sem-
plicemente in uno spazio unificato ed esteso, dove il cosidetto meccani-
smo del mercato regolerebbe la produzione e il consumo. Importa anche
più che nell'ambito della concorrenza, insieme con la costruzione della
economia europea, si tenda alla stabilizzazione di una vita veramente
sociale, al sano sviluppo della famiglia di generazione in generazione, e
sotto questo aspetto e avendo in mira questo fine, si facciano valere i
criteri naturali di una organizzazione della produzione nello spazio e
nel tempo e di un razionale consumo.
È questa la sola maniera, in cui i popoli con abbondanza di famiglie
numerose, come l'Italia, possono apportare alla economia europea l'im-
portante contributo della loro ricchezza in mano d'opera e del loro po-
tenziale di consumo.
Prima di lasciarvi, diletti figli, vogliamo dirvi un'altra parola, che
abbiamo nel cuore. La prendiamo dal Vangelo, che abbiamo letto nella
S. Messa di oggi.
Dopo l'ultima cena, Gesù disse ai suoi Apostoli, e Noi ripetiamo a
quanti siete qui presenti : Non si turbi il vostro cuore : Non turbetur
2
cor vestrum.
Quando siete trepidanti per voi stessi; quando pensate alla sorte
dei vostri cari ; quando nasce in voi l'apprensione per ciò che potrebbe
a
Io., 14, i.
Acta PU Pp. XII 293

accadere nel mondo ; non si turbi il vostro cuore : non turbetur cor ve-
strum! Sembra, è vero, che la volontà di alcuni potenti e prepotenti
regga le sorti degli uomini e diriga le cose e gli avvenimenti; tutto in-
vece è nelle mani di Dio, senza che nulla possa sottrarsi alla sua forte
e paterna Provvidenza. Certo i tempi che il mondo attraversa non sono
tali da lasciare tranquilli coloro che, privi di una fede viva, pongono
tutta la loro fiducia nelle persone e nei calcoli umani. — Non così voi,
diletti figli ; senza dubbio voi dovrete operare con alacrità e con coraggio,
e talvolta sarete costretti a lottare per difendere il vostro diritto alla
vita e al lavoro. Ma ciò non turberà la serenità dell'animo vostro, perchè
riporrete sempre, anche nei quotidiani travagli ed affanni, la vostra fi-
ducia nel Padre che è nei cieli.

NUNTII RADIOPHONICI

I
AGRICOLIS ATQUE CHRISTIFIDELIBUS COLUMBIANAE REIPUBLICAE *

Amadísimos hijos, campesinos colombianos, radioescuchas habituales


de la Radio Católica de Sutatenza, aprovechados alumnos de sus escuelas
radiofónicas, tan laudablemente organizadas por la « Acción Cultural
Popular ».
Se Nos pide una palabra, que sirva para inaugurar vuestras nuevas
instalaciones ; y, ¿cómo podríamos negarla Nos, tratándose de la Radio
y de una Radio colombiana, especializada en provecho de Nuestros que-
ridísimos campesinos?
La Radio — como tantas otras maravillas de la técnica moderna —
es un don precioso del Señor; pero un don que Nos parecería mala-
mente despilfarrado si hubiera de servir únicamente para curiosidades,
amenidades o puras distracciones; un don, que consideramos perfecta-
mente utilizado cuando, al servicio de la verdad, de la moralidad, de la
justicia y del amor — como repetidamente hemos dicho — se emplea
para difundir la formación cristiana, para colaborar en la elevación in-
telectual y moral de las naciones.
Colombia, la católica Colombia, la nación del Sagrado Corazón de
Jesús y de la Virgen del Carmen, vio claramente el problema. Desparra-
mados en su inmenso y accidentado territorio — donde todavía hoy no

* Datus die 11 Aprilis mensis a. 1953.


294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

es fácil comunicarse — miles y miles de hijos Nuestros de alma fuerte,


generosa y profunda, como la tierra que con su sudor fecundan cada
día, no podían normalmente disfrutar de los beneficios consiguientes
a la presencia continua del Ministro del Señor, del educador de sus
inteligencias. Y fueron una mente y un corazón sacerdotales — testi-
monios una vez más de la solicitud que por los humildes experimenta
siempre la Iglesia de Cristo — quienes dieron con la solución.
La historia la sabéis perfectamente. Primero, el esfuerzo vuestro,
honrosamente vuestro, para crear el reducido centro inicial que, desde
las alturas de esa meseta, irradiase aquellas ondas que, rebotando de
cima en ciña de vuestras cumbres andinas, hundiéndose en los valles
profundos y verdes de vuestro accidentado suelo, cabalgando en las
aguas de esos rios, — como mares —, que de lo alto descienden, llegasen
hasta las playas caldeadas de ambos océanos, sin dejar rincón al que no
ofreciesen sus beneficios ; luego, cuatro años de trabajo rudo, que nunca
fué sencillo el roturar y menos aún si la reja debe ir profunda y la mano
que tiene la mancera es todavía bisoña; más tarde, los primeros anun-
cios de un éxito feliz con una obra implantada en cinco diócesis y dos-
cientas escuelas en pleno funcionamiento ; ayer, el interés de un Go-
bierno, de toda una nación, de altas organizaciones internacionales e
incluso el beneplácito Nuestro; y hoy, finalmente, la realidad de unas
instalaciones nuevas más modernas, más potentes que permitirán am-
pliar el radio de acción y asegurar la eficacia del trabajo.
No es Nuestra intención, hijos carísimos, al inaugurar esta nueva
emisora, detenernos a hablar sobre lo que han de ser la vida rural o
la Radio católica. Casualmente, en pocos meses, habéis visto reunirse
en vuestra misma nación un Congreso Interamericano católico sobre
los problemas de la vida del campo y otro sobre la Radio, ambos per-
fectamente orientados y coronados con el mayor éxito. Nuestro deseo en
estos momentos es sólamente felicitaros, exhortaros y bendeciros.
Felicitaros, sí, pues sabemos con cuánto cariño habéis acogido esas
escuelas, cosa que demuestra el interés que tenéis por vuestra forma-
ción cristiana, al mismo tiempo que vuestra comprensión y vuestra buena
disposición ; felicitaros, porque recibís un gran bien, una facilidad más
que el Señor os ofrece para completar vuestra formación cultural y pro-
fesional y. sobre todo, vuestra formación cristiana, base fundamental
de todo auténtico progreso.
Exhortaros también, pues la constancia en seguir un período escolar
y después otro y otro, requerirá, sin duda ninguna, un esfuerzo que por
amor al Señor, a la Iglesia, a la Patria y a vosotros mismos no debéis
Acta Pii Pp. XII 295

escatimar. Habrá épocas más suaves, en que las faenas no aprieten y


cuando la labor escolar resulte hasta una distracción atrayente; pero
podría haber otras en que por cualquier razón, toda añadidura resulte
pesada ; y entonces será menester echar mano de toda la buena voluntad
para no cejar en el empeño.
Por último, Nuestro deseo es bendeciros ; y sólamente quien fuese
capaz de penetrar todo el anhelo que sentimos por vuestro bien y vues-
tra formación cristiana — como base de una vida realmente digna de
este nombre — podrá comprender la amplitud de esta Bendición.
Bendición para el dignísimo Hijo Nuestro, que en sus principios
patrocinó la iniciativa y que hoy, como reconocimiento de sus muchos
méritos y manifestación de Nuestro personal afecto, se ve revestido —
entre el júbilo de todo un pueblo — por los esplendores de la púrpura-
romana ; Bendición para Nuestro amadísimo Hermano el actual Prelado
de Tunja, que de su antecesor supo recoger el espíritu e impulsar la
obra, hasta hacerla totalmente suya; Bendición para el selecto grupo
sacerdotal que ideó, planeó, inició y actualmente dirige la emisora con
tanto acierto y buen celo ; Bendición para sus beneméritos e inteligen-
tes colaboradores técnicos; Bendición para los campesinos que siguen
las Escuelas Populares, para todos los campesinos colombianos, porque
sabemos muy bien que el trabajo de la tierra — en su rudeza, en su
incertidumbre y en el asiduo cuidado que requiere — forma una escuela
de virtudes, donde no raramente se templan y conservan los espíritus
mejor que en el ambiente viciado y artificial de los talleres y de la ciu-
dad ; Bendición para todos los amigos, simpatizantes y bienhechores de
« Radio Sutatenza » ; Bendición para todo el buen pueblo colombiano ;
y Bendición, por fin, para las nuevas instalaciones.
Sean ellas, en todos los momentos y para mucho tiempo, pregoneras
de la gloria de Dios, buenas servidoras de la Santa Madre Iglesia, fieles
intérpretes de Nuestros sentimientos y de Nuestro pensamiento ; que de
sus antenas nunca salga nada que pueda ser ocasión de mal para nadie ;
que sus ondas estén siempre al servicio del bien y de todos los más
altos ideales; y que no sean solamente centro de irradiación, sino tam-
bién centro de atracción de muchas almas unidas, a través de ellas,
por los vínculos de la oración, de la comunidad de ideas y, principal-
mente, de la caridad.
!Y que sintáis continuamente la protección de vuestra excelsa Pa-
trona, Nuestra Señora de Fatima, cuyo dulcísimo nombre en estos mo-
mentos afectuosamente invocamos!
296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II

CHRISTIFIDELIBUS AUSTRALIAE DATUS,, OB CONVENTUM EUCHARISTICUM IN URBE


SYDNEYENSI COADUNATI S. *

This is a day of remembrance for you, Our dearly beloved children


of Australia, - of blessed memories that stir the soul to songs of praise
and thanksgiving to God. Our Beloved Son, your esteemed Cardinal
Archbishop, is with you as Our personal Legate, so that you may know
how close We are to you in your jubilee celebration.
One hundred and fifty years ago the first public Holy Mass was offered
on your shores; and one can well imagine the deeply felt emotions of the
sacrament-hungry exiles, when they were at last granted their most
prized privilege to bow in adoration before the divine Victim of Golgo-
tha raised aloft in the hands of their priest. Their Eucharistic Lord
was with them again. The Holy Mass had forged a link uniting them
with their dear ones far over seas, and surely the hills and dales of
their native land were heard to echo the joy that filled their hearts.
Twenty-five years ago, beloved children, you commemorated this
momentous event in Australian history. Amid a grand concourse of
the faithful come from far and near, with colourful pageantry, in lear-
ned gatherings of prelates and the laity, and finally under the inspira-
tion of the solemn, soul-uplifting liturgy of the Church, you gave magnif-
icent, public expression of your faith and gratitude to the divine Bounty.
And who will count all the graces and blessings, that over the decades
since that first Holy Sacrifice have flowed into the souls of men from the
altars erected in the four quarters of your continent?
The Mass, your daily Mass, carries the memory back far beyond the
brief span of a century and a half. It transports you in spirit to « a
large upper room, furnished » of a house in Jerusalem. It is Thursday
night almost two thousand years ago. Jesus had eaten the paschal
lamb with His Apostles. « Then He took bread, and blessed and broke
it, and gave it to them saying, This is My Body, which is to be given
for you; do this in remembrance of Me. And so with the cup, when sup-
per was ended, This cup, He said, is the new testament in My blood which
1
is to be shed for you ».
On that traitorous yet never so triumphant Holy Thursday night

* Die 19 Aprilis mensis a. 1953.


1
Luc. 22, 12 and 19-21.
Acta Pii Pp. XII 297

the Sacred Heart of Jesus was asking us all'through the Apostles on


2
whom He was to found His Church, to remember the sacrifice He so
lovingly, so eagerly even, accepted for our salvation; to commemorate
it all days, from the rising of the sun to the setting of the same, down
through the ages and across the five continents of His kingdom on earth.
And how staunchly Australia's priests and people have remembered!
There for the world to read and heed is the story of your abiding devo-
tion to Holy Mass through the arduous pioneer years of your national
life. Here for the world to see and hear, in this hour of abundant grace
and opportunity, is the vast Congress of your sons and daughters, young
and old, gathered about the Saviour's Banquet table to offer and share
once more that single Eucharistic Sacrifice, to eat this Pasch with their
Risen King.
But let the world realize with Us, for its further consolation and
assurance, that you are assembled here in prayerful, apostolic readiness
to-day for much more than a feast of remembrance. This is a solemn
hour of resolution, too! For Australia, as for every nation in the Lord's
great family of souls, Jesus Christ can be no mere memory, however ten-
derly and tenaciously enshrined in the pages of our history.
Remember Me always, He pleads indeed; but remember, above all,
3
that I am with you all days : abide in My love. The Eucharistic Christ
is a living, loving reality in our very midst. The unique redemptive
sacrifice of Calvary, renewed each day in His Body which is the Church,
brings literally alive and keeps alive the charity of Christ for the food
of our souls in a wondrously Blessed Sacrament. Really present on
our altars, in our tabernacles, present in the hearts and homes of all
who are one with Him by grace divine, He offers us personally His
love, and pleads for ours. By this shall all men know that you are
faithful to Him, that you belong to H i m : not only that you remember
4
and celebrate His saving word and work, but that you put Him on,
that you live His very life of love, that you love one another in Him, as
5
He continues to love us all.
The impact on human history of this sacrificial, all-embracing love
of the Eucharistic Christ, alive in the hearts of His holy priests and lay
apostles, has been, as Our beloved Australia knows so well, tremendous.

2
Cfr. Eph. 2, 20.
3
Cfr. MATTH. 28, 20; Io. 15, 9.

* Cfr. Rom. 1 3 , 1 4 .
6
Cfr. Io. 1 3 , 3 4 .
298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

And who shall set bounds to the conquests of that loving Heart for to-
morrow?
If only your resolution is strong, if only your hearts fail Him not
by disdaining the all-powerful aid of His grace, the charity of Christ
will continue, through you and your children, its blessed mission of
unity and peace (Canon of the Mass, first Prayer before Communion),
unto the final rescue of the world from the powers of darkness that threa-
ten its ruin. It will fortify the precious bonds of your family life, and
keep the Christian home the sanctuary of prayer, labour and love that
God intended it to be. It will transform your industrial relations, your
economic and political planning, by setting at their heart the needs and
sacred prerogatives of the human person. It will supply exactly the
warmth and power you need for the task of international forbearance,
sympathy and conciliation, traced for you of late by your devoted Hie-
rarchy.
O Sacrament most holy, O Sacrament divine,
All praise and all thanksgiving be every moment thine!
For all that Our Lord's Eucharistic charity has meant for you, for
all you are resolved to make it mean for the Commonwealth of Austra-
lia and a better world to-morrow, may He be eternally adored and than-
ked and loved.
To quicken those treasured memories and deepen that sturdy resolve,
We impart to you now, Venerable Brothers and dearly beloved children,
as to all your dear ones near and far, fondly from Our heart the Apo-
stolic Blessing.
Sacra Congregatio Consistorialis 299

ACTA 8 8 . CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

I
OTTAVIENSIS - MARIANOPOLI T AN AE
SANCTI HIERONYMI

DECRETUM
DE FINIBUS IMMUTANDIS

Excimus P. A. Aemilianus Frenette, Episcopus Sancti Hieronymi, ab


hac S. C. Consistoriali postulavit ut paroecia vulgo « St. Maurice de
Bois des Fillion », in comitatu Terrebonne exstans et ad archidioecesim
Marianopolitanam pertinens, et pagus vulgo « Kilmar », in comitatu
Argenteuil et ad archidioecesim Ottaviensem pertinens, dioecesi Sancti
Hieronymi in perpetuum canonice attribuerentur.
Haec S. C. Consistorialis, omnibus mature perpensis, vigore spe-
cialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio, Div. Prov. P P . XII
sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, paroeciam St. Mau-
rice de Bois des Fillion ab archidioecesi Marianopolitana pagumque
Kilmar ab archidioecesi Ottaviensi separat eaque dioecesi Sancti Hie-
ronymi, iuxta petita, perpetuo adiungit.
Ad haec autem exsecutioni mandanda eadem S. C. Consistorialis
deputat eundem Excmum P. D. Aemilianum Frenette, Episcopum Sancti
Hieronymi, facto ei onere mittendi quam primum ad hanc S. C. Consi-
storialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis
quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 25 Novembris
1952.

£8 F r . A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. £8 S .
Iosephus Ferretto, Adsessor
300 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

II

GUAYANENSIS
(CIVITATIS BOLIVARENSIS)

DECRETUM
MUTATIONIS NOMINIS DIOECESEOS

Apostolicis sub plumbo Litteris die vigesima mensis Maii anni mil-
lesimi septingentesimi nonagesimi, dioecesis erecta fuit Guayanensis
nuncupata.
Cum vero eius nomen, dioecesis territorio subinde pluries dismem-
brato, non amplius praesentibus finibus congruat, cumque usui sit ab
urbe sede episcopali nomen mutuare dioecesium, Sacra Congregatio
Consistorialis vigore specialium facultatum sibi a Ssnio Domino Nostro
P P . XII tributarum, attentis precibus Exc. P. D. Armandi Lombardi,
Archiepiscopi titularis Caesareae Philippi et in Venezuela Nuntii Apo-
stolici, hoc Decreto statuit ut memorata dioecesis Guayanensis posthac
appelletur « Civitatis Bolivarensis », vulgo autem « Ciudad Bolívar ».
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die
n mensis Ianuarii 1953.

£8 F r . A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S .
Iosephus Ferretto, Adsessor

III
ZULIENSIS
(MARACAIBENSIS)

DECRETUM
MUTATIONIS NOMINIS DIOECESEOS

Apostolicis sub plumbo Litteris « Supremum catholicam Ecclesiam »


diei duodevigesimae mensis Iulii anni millesimi octingentesimi nona-
gesimi septimi, ex Archidioecesis Emeritensis in Venezuela territorio
pars distracta fuit, quae in dioecesim erecta est « Zuliensem » appel-
latam.
Sacra Congregatio Consistorialis 301

Cum vero eius nomen, dioecesis territorio subinde dismembrato, non


amplius praesentibus finibus congruat, S. Congregatio Consistorialis vi-
gore specialium facultatum, sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Pro-
videntia P P . XII tributarum, attentis precibus Excmi P. D. Armandi
Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesareae Philippi et in Venezuela
Nuntii Apostolici, hoc Decreto statuit ut memorata dioecesis Zuliensis
posthac nuncupetur « Maracaibensis » ab urbe, vulgo, Maracaibo, in
qua sedes dioecesis statuta est. Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die II mensis Ianuarii,
anni 1953. t

£8 Er. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

IV
- AMOSENSIS- CHICOUTIMIENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Cum dioecesis Amosensis erecta fuit, eius orientales fines, in Consti-


tutione Apostolica « Christifidelium » diei 3 Decembris 1938, ita statuti
fuerunt : « . . . linea quae finem designat inter comitatum St. Maurice et
comitatum MasMnougfé usque ad territorium Abitibi, quae deinde se-
quitur limitem ipsius comitatus Abitibi primum ad orientem, postea ad
septentrionem quousque tangit lineam Hauteur des terres, ac tandem
per eandem usque ad intersecationem finis septentrionalis dioecesis supra
descripti ... ».
At linea quae dicitur « Hauteur des terres », mente tantum ficta, in-
certos fines inter dioeceses Amosensem et Chicoutimiensem constituit.
Quapropter Excmi PP DD. Iosephus Aldeus Desmarais, Episcopus
Amosensis, et Georgius Melançon, Episcopus Chicoutimiensis, ne qua ra-
tio dubitandi circa fines suarum dioecesium amplius permaneat, ab Apo-
stolica Sede humillime petierunt ut praefata linea « Hauteur des terres »
hanc pressiorem significationem haberet, scilicet : « Linea quae sequitur
limitem orientalem comitatuum Abitibi-Est et Abitibi, et limitem occi-
dentalem comitatus Roberval ».
Porro haec S. C. Consistorialis, habito favorabili voto Excmi P. D.
Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnadensis in Phrygia
302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ac Delegati Apostolici in Ditione Canadensi, rei opportunitate perspecta,


vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio, Divina Provi-
dentia P P . XII sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto perinde
valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, statuit
ut linea « Hauteur des terres », in definitione praefatarum dioecesium
Amosensis et Cbicoutimiensis finium, imploratam significationem ha-
beat.
Ad haec autem exsecutioni mandanda eadem S. C. Consistorialis
deputat eundem Excimum P. D. Hildebrandum Antoniutti, eidem tri-
buens facultates necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad ef-
fectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con-
stitutum, facto ei onere mittendi quam primum ad hanc S. C. Consi-
storialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis
t quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 9 Ianuarii 1953.

83 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. a s.
Iosephus Ferretto, Adsessor

V
BOGOTENSIS IN COLUMBIA
DECRETUM
MUTATIONIS NOMINIS CURIAMS ARCHIDIOECESEOS

Apostolicis sub plumbo Litteris « In suprema dignitatis » diei vi-


gesimae secundae Martii anni millesimi quingentesimi sexagesima quarti
Archidioecesis erecta fuit « Bogotensis in Columbia » appellata.
Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi
a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia P P . XII tributarum,
praesenti Decreto statuit ut memorata Archidioecesis Bogotensis in Co-
lumbia posthac nuncupetur « Bogotensis » quin, tamen, eius immutetur
vulgaris denominatio. Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xn mensis Ia-
narii 1953.

£ß Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Sebastianus Baggio, Substitutus
Sacra Congregatio Consistorialis 303

VI
GRANATENSIS ET ALMERIENSIS
DECRETUM
MUTATIONIS FINIUM DIOECESIUM

Cum territorium vicariatuum foraneorum, vulgo Canjáyar et Rio de


Almería, ad Archidioecesim Granatensem pertinentium, tam longe di-
stet a sede archiepiscopali ut maxima difficultate christifidelium ibi de-
gentium saluti, uti par est, consuli possit, Excnius P . D . Balbinus Santos
et Olivera, Archiepiscopus Granatensis, Apostolicae Sedi supplices por-
rexit preces ut territorium vicariatuum foraneorum, quos supra memo-
ravimus, cum octodecim, quibus constant, paroeciis ab Archidioecesi
Granatensi separaretur et dioecesi Almeriensi adscriberetur.
Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi
a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia P P . XII tributarum,
suffragante Emo P. D. Caietano S. R. E. Cardinali Cicognani in Hi-
spania Pro Nuntio Apostolico^, et habito favorabili voto Exc. P. D. Al-
phonsi Rodenas García, Episcopi Almeriensis, suppleto, quatenus opus
sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, prae-
senti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae.sub plumbo
Litterae datae fuissent, a territorio Archidioecesis Granatensis separat
et dioecesi Almeriensi perpetuo adnectit vicariatus foraneos vulgo Ca-
njáyar et Río de Almería cum octodecim paroeciis nuncupatis : Canjáyar,
Ohanes, Almócita, Beires, Padules, Ragol, Distinción, Bentarique, Illar,
Terque, Huécija, Alicún, Alhama de Almería, Alhabia, Alsodux, Santa
Cruz de Márchena, Alboloduy, Nacimiento, simul cum earum ecclesiis,
oratoriis, domibus et coemeteriis paroecialibus, piis fundationibus et
quibuscumque aliis ecclesiasticis bonis atque documentis quomodocumque
ad easdem paroecias, ecclesias, earumque fideles pertinentibus.
Statuit insuper ut antequam Decretum exsecutioni mandetur, omnibus
sacerdotibus praefatas paroecias nunc administrantibus fas sit eligere
utri dioecesi perpetuo incardinari velint. Quod si nullus vel non,ultra
quatuor numerentur sacerdotes incardinationem dioecesi Almeriensi op-
tantes, Archiepiscopus Granatensis in praefatis paroeciis, saltem per
biennium, sufficientem relinquet numerum sacerdotum, qui tamen ele-
ctam non amittent incardinationem.
Ad haec perficienda S. C. Consistorialis deputat memoratum in Hi-
spania Emum Pro-Nuntium Apostolicum, necessarias et opportunas tri-
304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

buens ei facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, virum


in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad eandem
S, Congregationem quam primum transmittendi authenticum exemplar
actus peractae exsecutionis.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xn Ianuarii 1953.

£8 F r . A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

VII
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Provindentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 28 Martii 1958. — Cathedrali Ecclesiae Apamiensi praefecit Exc.
P. D. Felicem Guiller, hactenus Episcopum Versaliensem.
die T Aprilis 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Eleutheropolitanae
in Palaestina Exc. P. D. Iosephum de Nardis, hactenus Episcopum
S. Agathae Gothorum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Numidia Exc. P. D.
Iosephum delia Cioppa, hactenus Episcopum Aliphanum.
die 6 Aprilis 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Amyzonensi R. D.
Aloisium Cicuttini, Praefectum Studiorum Seminarii dioecesani Uti-
nensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Nogara, Archie-
piscopi Utinensis.
die 8 Aprilis 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Turuzitanae R.
P. Remigium Augustin, e Societate Mariae Montfortanae, quem depu-
tavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Le Gouaze, Archiepiscopi Portus
Principis.
die 9 Aprilis 1953. — Cathedrali Ecclesiae Patersonensi Exc. P. D.
Thomam Aloisium Me Nulty, hactenus Episcopum titularem Methonen-
sem.
die lk Aprilis 1593. — Titulari episcopali Ecclesiae Siguitanae
Revmum D. Ioannem Emmanuelem Marqués, Officialem Curiae Albien-
sis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P . D . Ioannis Amati Moussaron,
Archiepiscopi Albiensis.
Sacra Congregatio Consistorialis 305

— Titulari episcopali Ecclesiae Alienae R. P. D. Ioannem Ernestum


Menarci, Antistitem Urbanum. Vicarium Generalem dioecesis Carnu-
tensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Rodulphi Octavii Har-
scouët, Episcopi Carnutensis.
die 15 Aprilis 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Eucarpensi Exc.
P. D. Ioannem Mariam Sanna, hactenus Episcopum Gravinensem et
Montis Pelusii.
die 22 Aprilis 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Uzalensi R. D.
Iosephum Pullano, archipresbyterum parochum et vicarium foraneum
oppidi Gimigliano in archidioecesi Catacensi, quem constituit Coadiu-
torem Sedi datum Exc. P. D. Angeli Picarra, Episcopi Pactensis.
die 30 Aprilis 1953. — Cathedrali Ecclesiae Miletensi R. D. Vincen-
tium De Chiara, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis
Suae, parochum ecclesiae S. Antonii de Padua in oppido vulgo Stigliano,
dioecesis Tricaricensis.
die 3 Maii 1953. — Metropolitanae Ecclesiae Granatensi Exc. P. D.
Raphaelem Garcia et García De Castro, hactenus Episcopum Giennen-
sem.
die 7 Maii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Calaguritanae et Calceatensi
Exc. P. D. Abilium DeJ Campo Barcena, hactenus Episcopum titula-
rem Pionitanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sululitanae Exc. P. D. Fidelem Gar-
cía Martínez, hactenus Episcopum Calaguritanum et Calceatensem.
die 9 Maii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Oppidensi R. D. Mauritium
Raspini, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, prae-
positum parochum in oppido vulgo Bellinzago Novarese, dioecesis No-
variensis.

SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI

PROVISIO ECCLESIARUM

Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. XII, successivis Decretis


Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, singulas quae sequuntur
Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die U Martii 1953. — Archiepiscopali Ecclesiae Atheniensi praefecit
Revmum P. Marium Macrionitis, S. I., hactenus Administratorem Apo-
2 0 - ACTA, vol. X X n . 6 . — 2 5 - 5 - 1 9 5 3 .
306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

stolicum Archidioecesis Corcyrensis et Dioecesium Zacynthiensis et Ce-


phaloniensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Epiphaniensi in Syria R. P. D. Pe-
trum Sfair, Antistitem Urbanum, cum munere Sacras Ordinationes ritu
Antiocheno Maronitarum in Urbe peragendi.
'— Titulari episcopali Ecclesiae Bagaiensi R. P. Natalem Boucheix,
e Societate Missionum ad Afros, quem constituit Vicarium Apostolicum
Heliopolis in Aegypto.

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i
*~ MONACEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI M. TERESIAE AB INFANTE IESU
IN SAECULO CAROLINAE GERHARDINGER, FUNDATRICIS SORORUM SCHOLASTI-
CARUM DOMINAE NOSTRAE.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Magna est magistri dignitas, quum enim aliis scientiam aperit, Deum,
sine quo nulla est scientia, docet; fit itaque Dei minister in societatis
totius bonum. Debet itaque esse <( eruditus, atque, ut eius doctrina sit
efficax, debet esse mitis, diligens, sollicitus » (Hugo a S. V. de Propr.
rer. I, 4 c. 2) atque « suo exemplo docere quod praecipit » (Chrys. hom.
20 sup. I Cor.). Recte itaque huiusmodi magister «margaritae fulgenti
« comparatur : quia dum emendationem morum, dum supernorum
« scientiam pie quaerentibus aperit, quasi aureo ornatu maiorem in-
« super gratiosioremque fulgorem gemmae ardentis annectit » (Glos,
ord. sup. Prov. c. 25).
Dei Famula, de qua nobis est sermo, perfecta ludimagistra fuit,
plurimasque magistras materna sollicitudine in aevum formavit, uti
breviter mox exponemus.
Anna 1797, die 20 Iunii, prope Ratisbonam in loco Stadtamhof e
Willibaldo Gerhardinger et Francisca Hueber, honestis piisque coniu-
gibus, puella orta est, cui eodem die in sacro baptismate nomina Caro-
lina, Elisabeth, Francisca fuerunt imposita. Sacro Chrismate a. 1805 fuit
Unita ; novennis ad sacram mensam digna habita est quae accederet.
Sacra Congregatio Rituum 307

Primariis studiis expletis, una cum duabus puellis a Parocho Wittman,


postea Episcopo Ratisbonensi, electa fuit ut ad ludimagisteriuin pa-
raretur. Post triennium, feliciter examine superato, vix quindecim an-
nis nata magisterium inauguravit felici successu, uti ex ipsius regii
Scholarum Praefecti testimoniis constat. Idem Parochus eam aliasque
puellas ad religiosam vitam formare curavit : ipsius enim mens erat
ut Institutum Nostrae Dominae, per iniquam saecularizationis legem sup-
pressum, revivisceret ad educationem atque institutionem puellarum;
sicque nova religiosa Congregatio Sororum Scholasticarum Dominae
Nostrae condita est. Pium ac salutare hoc consilium felicem habuit exi-
tum. Haec enim Congregatio, ut facilius posset evolvi, a. 1829 Neum-
burgum se transtulit : Bavariae Rex Ludovicus favorabile edidit, die
22 Martii a. 1834, decretum ; quatuor post dies Ratisbonensis Episcopus
Congregationem adprobavit. Die 16 Novembris a. 1835 Carolina reli-
giosa vota professa est, nomine Mariae Teresiae a Iesu assumpto. Plu-
ribus accedentibus postulantibus Institutum dilatatum est atque plures
aliae domus conditae.
Quare anno 1843 principem Instituti domum in urbem Bavariae ca-
put opportunius visum est transferre, ut Sorores, ne laicis magistris
in deteriori conditione versarentur, superiores scholas adire atque maiora
cum legitimis magistratibus commercia inire possent. Anno 1847, Rege
Ludovico I favente, una cum quinque sororibus Baltimoram adivit lu-
dumque aperuit. Similiter plures alias domus in Septentrionali Ame-
rica atque in Europa constituit. Hisce bonis perpensis, S. C. Episcopo-
rum et Regularium, die 23 Ianuarii a. 1854, decretum Laudis concessit.
Anno 1865 Regulae ab eadem S. C. fuere omnino approbatae.
Interim cum ob Kulturkampf in Germania, tum ob insectationes
a liberalismo alibi motas, Instituti domus hac illae fuere suppressae.
Sorores vero omnes, suae vocationi fideles, exilium potius quam foedari
seligentes, alibi suam impenderunt operam in novis receptae domibus.
Haec Instituti propagatio ingens Servae Dei solatium attulit, haben-
daque est uti praemium a Deo concessum eius doloribus omne genus
sancte toleratis, orationibus fusis, asperitatibus aliisque poenitentiis
sponte ac ab ea susceptis nec non optimo spiritu, quo Sororum animi
formabantur.
Die 9 Maii a. 1879 gravi morbo correpta, Monachii, in principe In-
stituti domo, Apostolico Nuntio morientum preces recitante, spiritum
exhalavit.
Iusta funebria triumpho possunt comparari, cuncto populo quoque
complorante ; ipse Nuntius exsequias peregit.
30.8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sanctitatis fama, adhuc vivens ipsa fruebatur, licet conaretur bona


sua opera humiliter abscondere, post obitum vero vehementer erupit.
Quare, vix licuit, Monacensis Curia ordinaria auctoritate triplicem pro-
cessum instituit super scriptis, fama sanctitatis ac indebito cultu non
praestando, Urbemque delatum.
Scriptis perpensis, Sacrae huius Congregationis die 22 Februarii
a. 1933 nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora posset procedi.
Sex interim Patres Cardinales, Archiepiscopi et Episcopi Germaniae
Fuldae congregati, item Bavari, aliique ex America, ex Hungaria, Mo-
ravia, Italia, Romania, Canada, Supremi Ordinum Moderatores, Ca-
nonicorum Capitula, Supremus civitatis Monacensis Magistratus, alii-
que non pauci, Summum Pontificem enixe rogaverunt ut Ipse Beatifi-
cationis causam introduci iuberet.
Omnibus itaque de iure servatis, die 8 Iulii anni huius, in Ordinaria
Sacrorum Rituum Congregatione Eñius ac Rmus Cardinalis Benedictus
>Moisi Masella, Episcopus Praenestinus, Causae huius Ponens, dubium
discutiendum posuit : An signanda sit commissio Introductionis causae
in casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi Patres rela-
tione hac auscultata, auditisque Officialium Praelatorum suffragiis nec
non R. P. D. Salvatore Nat ucci, Generali Fidei Promotore, rescribere
censuerunt : Signandam esse commissionem, si Ssmo placuerit.
Infrascriptus Cardinalis S. R. C Pro-Praefectus, Beatissimo Patri
Emorum Patrum sententiam subsignato die retulit. Sanctitas Sua, Car-
dinalium rescriptum ratam habens, commissionem Introductionis causae
Servae Dei Mariae Teresiae a Iesu, Sua manu signare dignata est.
Datum Romae, die 11 Iulii a. D. 1952.

£B C. Card. MICARA_, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. rji S.
t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
Sacra Congregatio Rituum 309

II
TUNQUINEN.
CANONIZATIONIS BEATI VALENTINI BERRIO OCHOA, EPISCOPI MARTYRIS, O. P.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio Reassumptionis Causae in casu et ad effe-


ctum de quo agitur.

Christi Ecclesiae summopere interest in fidelium conspectu ponere et


extollere viros illos, quorum vita in singulari et admirabili Dei servitio
fuit impensa et mors in eius conspectu extitit pretiosa, ut ad virtutum
admirationem exercitationemque iidem fideles alliciantur.
Quos inter merito recensendus est Beatus Valentinus Berrio Ochoa,
qui anno 1827 in oppidulo vulgo nuncupato Elorio, Vasconiae regionis,
Hispanicae ditionis, natus, mira sui abnegatione et patientia omnia
superavit ut, divinae assentiens vocationi, sacerdos fieret. Magister pie-
tatis sacrorum alumnis excolendis in Seminario dioecesano deputatus,
doctrina ac exemplo alumnis in perfectione assequenda validissimum
praebuit auxilium. Desiderio maioris semper ardens perfectionis, ordi-
nem S. Dominici ingressus est et, professione solemniter emissa, ad
Missiones Annamitarum gentium est destinatus; ubi, primo supra tri-
gesimum aetatis suae anno, Episcopus consecratus, post transactum
mensem, Vicarius Apostolicus Tunkini Meridionalis constituitur. Deni-
que, post tres annos, animam suam pro ovibus posuit, et pro fide fortiter
mortem subiit anno 1861. Iuridicis probationibus de ipsius Martyrio
eiusque causa itemque de signis Martyrium ipsum confirmantibus rite
expensis, Beatus Pius X huic Christi athletae Beatorum caelitum hono-
res, die 20 Maii 1906, concessit. Ex hoc autem tempore magis magisque
semper pia fidelium devotio erga hunc praeclarissimum Sancti Dominici
filium excrevit ; nec fiducia in efficaciam eius intercessionis ad Deum est
imminuta. Quum itaque nova, eo intercedente, signa ferantur accepta,
enixis Postulatoriis Litteris Emus ac Revmus D. Petrus Card. Segura y
Saenz, Archiepiscopus Hispalensis, atque permulti Excmi Archiepiscopi
et Episcopi totusque Praedicatorum Ordo, a Summo feliciter regnante
Pontifice, Pio Papa XII, Reassumptionem causae Canonizationis praefati
Beati postulant, ut eum veluti exemplar proponat episcopis, sacerdoti-
bus, religiosis, seminariorum alumnis, laicis, operariis non exclusis,
quippe qui, in vitae suae 34 annorum curriculo, omnia haec ipse obivit
munera et officia, in iisque omnium dedit exempla virtutum.
310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Instante igitur Revmo P. Christophoro Berutti, Ordinis Praedicato-


rum Postulatore Generali, Emus ac Revmus D. Benedictus Cardinalis
Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, eiusdem Causae Relator, in
Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis Comitiis subsignata die ad
Vaticanum habitis, sequens dubium discutiendum proposuit : An si-
gnanda- sit Commissio Reassumptionis Causae in casu et ad effectum
de quo agitur. Emi ac Revmi Patres Cardinales, sacris ritibus tuendis
praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque
R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite di-
scussis ac perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative, seu signan-
dam esse Commissionem Reassumptionis Causae, si Ssmo placuerit. Die
28 Octobris 1952.
Facta autem Beatissimo Patri ab infrascripto Cardinali, die subsigna-
ta, relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens,
Commissionem Reassumptionis Causae canonizationis Beati Valentini
perrio Ochoa, Episcopi Martyris, Sua manu dignata est subsignare.
Saturn Romae, die 21 Novembris, in festo Praesentationis B. M. V., >
anno Domini 1952.

£8 C. Card. MICARA, Ep. Veliter., Pro-Praefectus


L. © S.
t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
Sacra Paenitentiaria Apostolica 311

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA


(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)

DECRETUM
INDULGENTIA CONCEDITUR MARIALEM CORONAM GERENTIBUS

Ssmus D. N. Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia infra


scripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 12 mensis Martii vertentis
anni concessa, ad devotionem in Beatam Virginem Mariam magis ma-
gisque augendam, benigne dilargiri dignatus est quingentarum dierum
indulgentiam, semel in die lucrandam a fidelibus, qui Marialem Coro-
nam, rite benedictam, super se devote delatam deosculati fuerint una-
que simul Salutationis Angelicae verba « Ave Maria, gratia plena; Do-
minus tecum : benedicta Tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris
tui, Iesus » pia mente recitaverint.
Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Apostolicarum Litte-
rarum in forma brevi expeditione et contrariis quibuslibet minime ob-
stantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae Apostolicae, die
30 mensis Martii 1953.

N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior


L. © S.
S. Luzio, Regens
312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA OFFICIORUM

PONTIFICIA COMMISSIO
AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI ORIENTALIS

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( CREBRAE ALLATAE SUNT )) (XXII


MENSE FEBRUARIO, ANNO MDCCCCXXXXIX), DE DISCIPLINA SACRAMENTI MA-
TRIMONII.

INTERPRETATIONES AUTHENTICAE

*ê CAN. 18 § 2
D. I. - An loci Hierarcha, in cuius eparchia matrimonium celebratur,
dispensare possit ad normam can. 18 § 2 a publicationibus matrimonii
contrahentes eadem lege adstrictus, diversi tamen ritus.
R. Affirmative, dummodo sit Hierarcha proprius eius qui dispensa-
tione eget.
D. I I . - An Hierarcha loci, in cuius eparchia matrimonium cele-
bratur, dispensare possit ad normam can. 18 § 2 a publicationibus
matrimonii contrahentes eiusdem quidem ritus ac ipse Hierarcha, qui
tamen non sit eorum Hierarcha proprius.
R. Negative.
CAN. 31

D. - Cuius gradus in singulis casibus censendum sit impedimentum


quod ex diverso computandi modo, orientali vel latino, sit maioris vel
minoris gradus iuxta can. 31.
R. Impedimentum censendum est illius gradus cuius est in disciplina
Hierarchae qui dispensationem dedit.

CAN. 32 § 5

D. I. - An per verba can. 32 § 5 « dispensatio petatur ab Hierarcha


viri » excludatur potestas Hierarchae mulieris valide dispensandi ab
impedimento quod dumtaxat hanc liget.
R. Negative.
Pontificia Commissio ad redigendum Codicem Iuris Canonici Orientalis 313

D. II. - An praescriptum can. 32 § 5 applicandum sit si contrahentes


eiusdem ritus pertineant ad eparchias diversi ritus.
R. Affirmative.
CAN. 85 § 2
D. - Utrum per verbum can. 85 § 2 « benedicentis » intelligatur sim-
plex benedictio an requiratur certus ritus liturgicus.
R. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam.

CAN. 86 § 1 n. 2
D. - An verba can. 86 § 1 n. 2 : « ... sive contrahentes sunt subditi,
sive non subditi, modo sint sui ritus », collata cum verbis can. 1095 § 1
n. 2 O. I. O. : « ... in quo (territorio) matrimoniis nedum suorum subdi-
torum, sed etiam non subditorum valide assistunt », ita intelligenda
sint ut parochus et loci Hierarcha orientalis ritus valeant valide as-
sistere matrimonio duorum fidelium latini ritus, itemque ut parochus
et loci Hierarcha latini ritus valide assistere valeant matrimonio duo-
rum fidelium orientalis ritus.
R. Negative.
CAN. 88 § 3

D. - An praescriptum can. 88 § 3 « matrimonia autem catholicorum


mixti ritus in ritu viri et coram eiusdem parocho sunt celebranda... »
abroget praescriptum can. 1097 § 2 C. I. O. « ... matrimonia autem ca-
tholicorum mixti ritus, nisi aliud particulari iure cautum sit, in ritu
viri et coram eiusdem parocho sunt celebranda ».
R. Affirmative.
Datum Romae, die 3 mensis Maii a. 1953.

De speciali mandato Sanctissimi


M. Card. MASSIMI, Praeses
L. $ S.
A. Coussa, a Secretis
314 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE

Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 11 maggio 1953, il Santo


Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Revino Pa-
dre Balie Carlo, dell'Ordine dei Frati Minori, Consultore della Sacra Concre-
zione del Sant'Officio.

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Prelati Domestici di Sua Santità :
4 settembre 1952. Monsig. Hervé Giovanni Maria, della diocesi di Saint-
Brieuc.
16 » » Monsig. Mirande Giustino, della diocesi di Baiona.
23 ottobre Monsig. Vallecilla Gustavo, dell'arcidiocesi di Popayan.
4 novembre Monsig. Lorsung Pietro, della diocesi di S. Clodoaldo.
9 » Monsig. Lopez da Cruz Emanuele, del patriarcato di Li-
sbona.
11 » Monsig. Horgan Giovanni, dell'arcidiocesi di Dublino.
18 » Monsig. Desprez Luigi, della diocesi di Langres.
» Monsig. Thomas Paolo, della medesima diocesi.
» Monsig. Mandia Sono, della diocesi di Palo.
» » » Monsig. Sabenicio Felice, della medesima diocesi.
1 dicembre » Monsig. Coady Giovanni, dell'arcidiocesi di Washington.
» » Monsig. Hayes Walter, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Moran Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Winter Girolamo,. della medesima arcidiocesi.
2 » » Monsig. Le Roy Paolo, della diocesi di Bayeux.
» » Monsig. Collangettes Gabriele, della diocesi di Soissons.
15 » Monsig. Cody Giovanni, della diocesi di Dodge City.
» » Monsig. Grellner Giuseppe, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Meyers Antonio, della medesima diocesi.
29 » » Monsig. Connell Walter C, della diocesi di Springfield
Massachusetts.
» Monsig. Harrington Giovanni, della medesima diocesi.
» » Monsig. Marshall Eugenio, della medesima diocesi.
» Monsig. O'Connell Giovanni, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Sheehan Geremia, della medesima diocesi.
10 gennaio 1953. Monsig. Montiani Guido, della diocesi di Montepulciano.
» » » Monsig. Freking Federico Guglielmo, della diocesi di Wi-
Ti ATI O.
HUUcv.
1 febbraio Monsig. Benso Massimo, dell'arcidiocesi di Los Angeles.
Diarium Romanae Curiae 315

1 febbraio 1953. Monsig. Brady Edoardo, della medesima arcidiocesi.


» » Monsig. Healy Patrizio, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Me Carthy Tommaso, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Morris Tommaso, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. North Guglielmo Edoardo, della medesima arci
diocesi.
10 » Monsig. Houlahan Francesco I., dell'arcidiocesi di Du
buque.
11 » » Monsig. Finocchi Amedeo, della diocesi suburbicaria di
Palestrina.
))
» Monsig. Francia Ennio (Roma).
» » Monsig. Costa Paolo, dell'arcidiocesi di Torino.
14 » » Monsig. Poletti Ugo, della diocesi di Novara.
23 » Monsig. Biondi Luigi (Roma).
9 marzo » Monsig. Bernardi Francesco, della diocesi di Asti.
20 » Monsig. Tickle Gerardo, della diocesi di Shrewsbury.
1 aprile Monsig. Brandano Pasquale, della diocesi di Penne-Pe-
scara.
» » » Monsig. Jannucci Antonio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Tobia Giulio, della medesima diocesi.
8 » » Monsig. Cammarano Domenico, della diocesi di Polla-
stro.

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:

1 dicembre 1952. Mnnsig. Arthur Roberto, della arcidiocesi di Washington.


» » » Monsig. Hannan Filippo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Phelan Russell A., della medesima arcidiocesi.
4 » » Mnnsig. Cerro Salvatore, della diocesi di Pontecorvo.
29 Monsig. Bickauskas Casimiro, della diocesi di Fort
Wayne.
14 gennaio 1953, Monsig. Fernandes Placido Edoardo, dell'arcidiocesi di
Bombay.
» » Monsig. Rodrigues Michele, della medesima arcidiocesi.
20 » Monsig. Guerrini Oreste, della diocesi di Viterbo.
1 febbraio Monsig. Trower Enrico, dell'arcidiocesi di Los Angeles.
2 » Monsig. Tombari Amedeo, della diocesi di Nepi e Sutri.
14 » Monsig. Splendiani Giulio, dell'arcidiocesi di Camerino.
17 » Mnnsig. Criscito Angelo, dell'arcidiocesi di Gonza.
23 Monsig. Carpaneto Giuseppe Mario, dell'arcidiocesi di Ge-
nova.
» » » Monsig. Marchese Agostino, della medesima arcidiocesi.
2 marzo » Monsig. Cheli Giovanni, della diocesi di Asti.
» » » Monsig. Brambilla Franco, della diocesi di Como.
» Monsig. Laghi Pio, della diocesi di Faenza.
» » Monsig. Pandozy Giacinto, della diocesi di Tivoli.
9 » Monsig. Me Devitt Gerardo, dell'arcidiocesi di Filadelfia.
» » » Monsig. Cain Giovanni, dell'arcidiocesi di Newark.
16 » Monsig. Aimar Giacomo, della diocesi di Saluzzo.
24 Monsig. Ginestroni Pietro, della diocesi di Arezzo.
316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1 aprile 1953. Monsig. Barlaam Ernesto, della diocesi di Penne-Pescara.


» » » Monsig. D'Agostino Cesare, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Di Carlantonio Remo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Valentini Antonio della medesima diocesi.

Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità :


17 giugno 1952. Il sig. Conte d'Andigné Amedeo, dell'arcidiocesi di Parigi.
22 dicembre » Il Nob. Aoquarone dei Conti Mario, dell'arcidiocesi di Ge-
nova.
» » » Il Nob. Tosi Giuseppe (Roma).

Comerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità:


4 dicembre 1952. Monsig. Polano Luigi, della diocesi di Fiume.
» » » Monsig. De Biasi Luigi, della diocesi di Treviso.
» » » Monsig. Noacco Davide, dell'arcidiocesi di Udine.
20 gennaio 1953. Monsig. D'Antrassi Marcello, della diocesi di Veroli.

Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità :


3 febbraio 1953. Il sig. Scacchi Casimiro, della diocesi di Como.

Capponano segreto d'onore di Sua Santità:


2 febbraio 1953. Monsig. Roselli Sante, della diocesi di Ruvo.

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :
La Gran Croce dell'Ordine Piano :
10 aprile 1953. Al sig. Sacchetti dei Marchesi Don Giulio, Coadiutore del
Foriere Maggiore dei SS. PP. AA.

La Plaeea dell'Ordine Piano :


6 marzo 1953. Al sig. Conte Moroni Federico (Roma).

La Commenda dell'Ordine Piano :


6 marzo 1953. Al sig. Conte Aluffì Pentini Massimo (Roma).

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


9 marzo 1953. A S. E. il sig. Lara Bustamante Fernando, Ministro de-
gli Esteri di Costarica.
30 » » A S. E. il sig. Uribe-Holguin Giovanni, Ministro degli
Esteri della Colombia.
» » » A S. E. il sig. Andrade Luigi Ignazio, Ministro degli In-
terni della Colombia.
Diarium Romanae Curiae 317

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


12 gennaio 1953. Al sig. Alarcon Falconi Roberto (Equatore).
7 marzo » Al sig. de Moura Altamir (Brasile).
20 » » Al sig. Estrada Monsalve Gesù, dell'arcidiocesi di Bogotá.
30 » » Al sig. de German Ribon Michele (Colombia).
31 » » Al sig. de Margerie Christian (Francia).
8 aprile Al sig. Rives Lopez Giuseppe (Spagna).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


30 gennaio 1953. Al sig. Millot Ruggero, dell'arcidiocesi di Parigi.

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


12 luglio 1952. Al sig. Giraudel-Mareille Elia, della diocesi di Périgueux.
27 » » Al sig. Lavai Edoardo, dell'arcidiocesi di Parigi.
17 settembre » Al sig. Cattand Giorgio, della medesima arcidiocesi.
27 novembre » Al sig. Dubly Enrico Luigi, della medesima arcidiocesi.
1 febbraio 1953. Al sig. Doherty Francesco, dell'arcidiocesi di Los Angeles.
» » Al sig. Dougherty Francesco, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Hickey Tommaso, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Me Cormick Paolo Giovanni, della medesima arci-
diocesi.
2 » Al sig. Solustri Emilio (Roma).
3 » » Al sig. Guidetti Pietro, dell'arcidiocesi di Firenze.
10 » » Al sig. Kripp Paolo, dell'amministrazione apostolica di
Innsbruck.
16 » Al sig. Antiliei Fernando (Roma).
» » » Al sig. Lupi Pietro (Roma).
» » » Al sig. Vastano Michele (Roma).
17 » Al sig. Gilberti Pietro, della diocesi di Bergamo.
4 marzo » Al sig. Cartoni Remigio Arturo (Roma).
» » Al sig. Pietromarchi dei Conti Ruggero (Roma).
co

16 » » Al sig. Tessarolo Costantino (Roma).


25 » Al sig. Bacchi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bologna.
30 » Al sig. Restrepo del Corrai Edoardo (Colombia).
1 aprile » Al sig. Schneider Giuseppe, della diocesi di Basilea e Lu-
gano.
» » » Al sig. van Houtte Alberto, dell'arcidiocesi di Malines.
15 » Al sig. Carraud Pietro (Francia).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :
19 febbraio 1952 Al sig. Lazo Vincenzo, dell'arcidiocesi di Nuova Segovia.
» » » Al sig. Rosario Costantino, della medesima arcidiocesi.
21 giugno » Al sig. De Nicolay Aymar, della diocesi di Le Mans.
7 luglio Al sig. Chariot Emilio, della diocesi di Tulle.
11 » Al sig. de la Vernette Filiberto, della diocesi di Autun.
12 » » Al sig. Hommell Antonio, della diocesi di Saint-Dié.
23 » Al sig Lavagne Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi.
318 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

30 luglio 1952. Al sig. Magagli Roberto, della diocesi di Mzza.


18 agosto Al sig. Cbirinos Giovanni Carlo, della diocesi di Viedma.
» » » Al sig. Linares Emanuele, della medesima diocesi.
23 » Al sig. Villepelet Leonzio Gervasio, dell'arcidiocesi di
Bourges.
20 ottobre » Al sig. Swarowski Daniele, dell'amministrazione apo-
stolica di Innsbruck.
10 novembre »Al sig. Scott Walter, dell'arcidiocesi di Cincinnati.
14 » »Al sig. Caby Giorgio, della diocesi di Lilla.
» Al sig. Caulliez Edoardo, della medesima diocesi.
» » Al sig. Decornet Francesco, della medesima diocesi.
» Al sig. Dewaele Maurizio, della medesima diocesi.
Al Big. Duprez Enrico, della medesima diocesi.
» Al sig. Duriez Luigi, della medesima diocesi.
» Al sig. Everard Luigi, della medesima diocesi.
» » Al sig. Lefebvre Carlo, della medesima diocesi.
Al sig. Michaux Paolo, della medesima diocesi.
Al sig. Moreel Leone, della medesima diocesi.
» Al sig. Salomé Iuvence, della medesima diocesi.
» » Al sig. Segard Andrea, della medesima diocesi.
» Al sig. Valenduc Gaston, della medesima diocesi.
» Al sig. Wattinne Enrico, della medesima diocesi.
» Al^ág. Gallon Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi.
9 dicembre Al sig. Bogan Giovanni, della diocesi di Lincoln.
» Al sig. Dosek Edoardo, della medesima diocesi.
Al sig. Geiger Guglielmo, della medesima diocesi.
» » AI sig. Riley Dan, della medesima diocesi.
» » Al sig. Splain Guglielmo, della medesima diocesi.
21 febbraio 1953. Al sig. Petraroli Biagio, dell'arcidiocesi di Genova.
16 » » Al sig. Costantini Ferdinando (Roma).
» » » Al sig. Parisi Mario (Roma).
20 » » Al sig. Rossi Mario, dell'arcidiocesi di Milano.
26 » » Al sig. Lentini Lorenzo, della diocesi di Vallo di Lucania.
3 marzo » Al sig. Tarony Giusto, della diocesi di Alessandria.
16 » Al sig. Pereyra Yraola Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bue-
nos Aires.
» » » Al sig. Videla Escalada Federico Mcola, della medesima
arcidiocesi.
23 » Al sig. Sacchetto Giuseppe, della diocesi di Adria.

II Cavalierato dell'Oroline di san Gregorio Magno, classe militare :

26 febbraio 1953. Al sig. Aprile Francesco Antonio, della diocesi di Vallo


di Lucania.

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


13 marzo 1953. A S. E. il sig. del Castillo Francesco (Spagna).
30 » » A S. E. il sig. Vasquez Carrizosa Alfredo (Colombia).
Diarium Romanae Curiae 319

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

11 luglio 1952. Al sig. Mohana Gabriele, dell'arcidiocesi di Santiago del


Chile.
27 » » Al sig. Rollet Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi.
18 ottobre » Al sig. Le Roy Giorgio, della medesima arcidiocesi.
10 novembre Al sig. Betti Flaminio, della diocesi di Arezzo.
» » » Al sig. Perrotta Agostino, della diocesi di Cariati;
27 » » Al sig. Lahure Augusto, dell'arcidiocesi di Parigi.
3 gennaio 1953. Al sig, Romanelli Egidio, della diocesi di Viterbo.
12 » Al sig. Mena Caamaño Alberto (Equatore).
21 » Al sig. Gargiulo Ugo, della diocesi di Oria.
29 » Al sig. Meloni Angelo, della diocesi di Penne-Pescara.
» » Al sig. Pistone Aristide, della medesima diocesi.
3 febbraio Al sig. Radici Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
6 » Al ¡sig. Bruno Oreste, della diocesi di Agrigento.
» Al sig. Casa Gerolamo, della medesima diocesi.
14 Al sig. Mazzi Vincenzo, dell'arcidiocesi di Siena.
20 Al sig. Schiavi Edoardo, della diocesi di Albenga.
» Al sig. Colini Mario (Roma).
24 Al sig. Muzio Gian Roberto, dell'arcidiocesi di Milano.
» Al sig. Rosei Carlo, della medesima arcidiocesi.
26 Al sig. De Ambroggi Antonio Mario della medesima ar-
cidiocesi.
» Al sig. Barbato Vincenzo, della diocesi di Vallo di Luca-
nia.
» » Al sig. D'Agosto Mattia, della medesima diocesi.
4 marzo Al sig. Jabre Antonio (Libano).
5 » Al sig. Smorlesi Gaetano, della diocesi di Macerata.
7 » Al sig. Uggetti Luigi, dell'arcidiocesi di Milano.
9 » Al sig. Bagnoli Leoniero (Roma).
11 » Al sig. Viola Ignazio, dell'arcidiocesi di Catania.
16 » Al sig. Grupallo Quinto, della diocesi di Biella.
20 » Al sig. Tarrazona Alfonso, dell'arcidiocesi di Bogota.
22 Al sig. Miglio Antonio, della diocesi di Fossano.
23 » Al sig. Brigo Amleto, della diocesi di Adria.
» Al sig. Fasola Felice, della diocesi di Novara.
» » Al sig. Negri Giacomo, della medesima diocesi.
24 » Al sig. Tosi Pierpaolo, della diocesi di Biella.
» Al sig. Beccuti Emilio Oreste, della diocesi di Casale Mon-
ferrato.
30 » Al sig. Torres Diaz Ernesto (Colombia).
8 aprile Al sig. Scarpellino Giuseppe (Roma).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :


19 febbraio 1952. Al sig. Barcelón y Soriano Emiterio, dell'arcidiocesi di
Nuova Segovia.
30 luglio » Al sig. Barrientos Diaz Pietro, dell'arcidiocesi di Santia-
go del Chile.
320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

18 agosto 1952. Al sig. Dorrego Novoa Giuseppe, della medesima arci-


diocesi.
23 » Al sig. Plank Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.
18 ottobre » Al sig. Bernard Gian Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi.
» » » Al sig. Brillant Maurizio, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Derenne Paolo, della medesima aricidiocesi.
10 novembre » Al sig. Cozzi Lepri Roberto, della diocesi di Chiusi e
Pienza.
» » Al sig. De Marchi Carlo, della diocesi di Tortona.
» » » Al sig. Locatelli Rocco, della medesima diocesi.
27 » » Al sig. Protat Luigi, dell'arcidiocesi di Parigi.
14 dicembre » Al sig. Segura Giorgio, della diocesi di Zipaquirá.'
3 gennaio 1953. Al sig. Mari Fausto, della diocesi di Viterbo.
» » » Al sig. Signorili Giovanni, della medesima diocesi.
10 febbraio » Al sig. Garotízi Saverio, della diocesi di Verona.
14 » Al sig. Grassi Michele, della diocesi di Acireale.
16 » » Al sig. Jannetti Antonio (Roma).
26 » » Al sig. Sofia Antonio, della diocesi di Vallo di Lucania.
2 marzo » Al sig. Rege Moretto Ettore, della diocesi di Susa.
9 » Al sig. Sartorio Clemente, dell'arcidiocesi di Milano.
» » Al sig. Cupelloni Gino (Roma).
» » » Al sig. Scarafoni Giulio (Roma).
21 Al sig. Colnaghi Enrico, dell'arcidiocesi di Milano.
23 Al sig. Cerbara Amilcare (Roma).
» » Al sig. Orlandi Tálete (Roma).
» Al sig. Vigliano Mario (Roma).
24 » » Al sig. Baglio Garibaldi Giuseppe, dell'arcidiocesi di
Lucca.
8 aprile Al sig. Arrostato Tommaso (Roma).

NECROLOGIO
25 novembre 1950. Monsig. Byrne Patrizio Giacomo, Vescovo tit. di Gazera,
Delegato Apostolico in Corea.
10 marzo 1953. Monsig. Dubowski Ignazio, Arcivescovo tit. di Filippo-
poli di Arabia.
30 » Monsig. Vachon Alessandro, Arcivescovo di Ottawa.
12 aprile Monsig. Dignan Giovanni, Vescovo di Clonfert.
15 » Monsig. Kiley Mose Elia, Arcivescovo di Milwaukee.
18 » Monsig. Groen Giovanni, Vescovo tit. di Sbida, Vicario
Apostolico di Bandjarmasin.
7 maggio » Monsig. Aragone Giovanni Francesco, Arcivescovo tit. di
Melitene.
11 Monsig. Bini Francesco Saverio, Vescovo tit. di Vallis.
15 Monsig. García y García Antonio, Arcivescovo di Valla-
dolid.
18 Monsig. Santa Luigi, Vescovo di Rimini.
25 Monsig. Canevá Cesare Antonio, Vescovo di Azul.
An. et vol. XXXXY 30 Maii 1953 (Ser. I I , t . X X ) - N . 7

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

DE SAPPORO
(SAPPORENSIS)
VICARIATUS APOSTOLICUS DE SAPPORO ELEVATUR AD DIOECESIS DIGNITATEM,

SAPPORENSIS NOMINANDAE.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Iis Christi verbis, quibus se ipse exhibet pastorem animorum, moti


ac pulsi, Nos, qui divino quodam instinctu pascendi sui gregis munus
accepimus, acerrimo usque studio id agimus ut oves quas Redemptor
Noster suo sanguine abluit, « vitam habeant et abundantius habeant ))
(Io. X, 10), atque Ecclesia sua sancta ad ultimas mundi plagas fines pro-
ferre possit. Quod unum in oculis animoque habentes, volentesque simul
saeculari clero Iaponensi assidua opera in Vicariatu Apostolico de Sap-
poro christianae fidei semen serenti meritae laudis testimonium exhibere
et animum addere ad novos labores, eundem Sapporensem Vicariatum
ad dioecesis dignitatem elevandum censemus. Quod igitur S. Coetui Fidei
Propagandae, post venerabilis Fratris Maximiliani de Furstenberg, Ar-
chiepiscopi titulo Palteni eiusdemque in Iaponia Apostolici Internuntii
consilium auditum, visum fuerit sancientes, Nos dilecti quoque Filii
Nostri eiusdem Sacrae Congregationis Praefecti explorata sententia,
eorumque omnium quorum interest consensum supplentes, iis insuper
21 - ACTA, vol. XX, n. 7. - 30-5-1953.
322 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

quae in animo consideranda essent mature perpensis, certa igitur scientia


ac suprema quam in universam Ecclesiam accepimus auctoritate, ea quae
sequuntur statuere decernimus.
Vicariatum Apostolicum de Sapporo in Iaponia, clero saeculari con-
creditum ad Dioecesis dignitatem extollimus, quem, ab urbe principe
mutuato nomine, Sapporensem appellari volumus ac metropolitanae To-
Mensi Ecclesiae suffraganeam constituimus. Novae igitur huius dioecesis
pro tempore Praesul metropolitanae eiusdem Ecclesiae Archiepiscopi iuri
obnoxius erit. Cuius Episcopus ipsam Sappore urbem suae Dioecesis
sedem habebit, cathedra episcèpali in eiusdem urbis templo collocata,
quod usque huc pro cathedrali habebatur. Huius novae Ecclesiae iura,
onera, privilegia, obligationes eadem prorsus erunt ac ceterarum eiusdem
dignitatis per orbem Ecclesiarum ; similiter eius Praesulibus pro tempore
eadem prorsus compétent quae solent omnibus pari dignitate Antistiti-
bus. Interea vero, quoadusque ob rerum adiuncta Collegium Canonico-
rum erigi nequeat, Consultores Dioecesani, ut dicuntur, eligantur, qui
Episcopum adiuvare possint sive in sacris sollemni ritu peragendis, sive
in muneribus sui officii obeundis. Praecipimus tamen ut Seminarium con-
datur, in quo pueri, qui ad Sacerdotii munus a Deo fuerint vocati, educi
ac educari possint ad Christi praecepta. Quod vero ad mensam episcopa-
lem spectat, iis bonis ea constituetur quae Vicariatui Apostolico de Sap-
pore accedebant, vel etiam Curiae emolumentis, vel denique oblatis sive
a S. Congregatione Fidei Propagandae sive a fidelibus christianis rebus
et pecuniis. Regimen et administratio novae Dioecesis, electio Vicarii
Capitularis seu Administratoris, iura et onera cleri atque populi, haec
omnia Iuris Canonici praescriptis regantur. Ut autem omnia quae his
Litteris praecipimus exsecutioni mandentur, eum eligimus qui quo tem-
pore res conficietur Internuntiaturae in Iaponia praeerit, concessis ad
hoc omnibus iuribus, quae poterunt etiam, si opus fuerit, cuidam viro
subdelegari dummodo in ecclesiastica dignitate vel officio constituto.
Eidem autem onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficere eo-
rumque fide dignum exemplum ad S. Congregationem Fidei propagandae
quam primum transmittere.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque ple-
nos et integros effectus obtinere volumus atque ab omnibus ad quos spe-
ctant inviolabiliter observari. Quod si super his a quolibet, quavis aucto-
ritate, sciente vel ignorante aliquid contigerit attentari, id prorsus
irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus
omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litte-
rarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem pror-
Acta Pii Pp. XII 323

sus tribuatur fides quae bisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen
ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica
dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has
Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario
attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum
Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae apud S. Petrum, die decima prima mensis Decembris,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontifi-
catus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £ß Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LKXXV, n. 11.

II

MANIZALENSIS ET DE CHOCO
(PEREIRANAE ET ARMENIENSIS)
A MANIZ ALEN SI DIOECESI ET A PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHOCÓ ALIQUA
TERRITORIA SEPARANTUR EX QUIBUS DUO NOVAE DIOECESES EFFORMANTUR
QUORUM NOMINA (( PEREIRANA )) ET (( ARMENIENSIS )).

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Leguntur saepissime superiorum aetatum supremi imperatores modo


contracto rei bellicae intendendae causa exercitu hostes superasse, modo
latissimo intervallo collocatis ordinibus. Quod Nos quoque peragere so-
lemus, quibus est contra hostem veritatis pugnandum : sive enim, cum
opus visum fuerit, dioeceses tollimus, sive novas condimus et fere serimus
novis assignatis territoriis aliisque datis Pastoribus. Qua de re, cum spes
augendae religionis in Columbiana Republica affulserit, oravit venera-
bilis Frater Antonius Saniore, Archiepiscopus titulo Ternobenus idemque
in eadem Columbiana Republica Apostolicus Nuntius, ut velimus a Ma-
nizalensi dioecesi et Praefectura Apostolica de Chocó territoria quae-
dam separare et novas Ecclesias constituere. Cui consilio non abnuendum
324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

esse videtur. Quapropter Nos, de sententia venerabilis Fratris Episcopi


Manizalensis et dilecti Filii Praefecti Apostolici de Chocó ; eorum insu-
per quorum interest consensum supplentes; ac denique quae conside-
randa essent, mature mente revolutis, certaque propterea scientia agen-
darum rerum, de apostolicae plenitudine potestatis haec quae sequuntur
decernimus. ^
Distractis per has Litteras e dioecesis Manizalensis territorio Vicaria-
tibus foraneis qui vulgatis nominibus N. S. de la Valvanera, Apia, An-
serma, Riosucio, Armenia, Calarcá, Filandia, cognominantur ; parte ter-
ritorii paroeciarum vulgo Marsella, id est civili municipio eiusdem no-
minis, et S. Rosae de Cabal hoc est vicariatu paroeciali cui per volgus
nomen Dos Quebradas; a territorio autem Praefecturae Apostolicae de
Chocó iis quasi-paroeciis quibus indita nomina a vulgo : Pueblo Rico et
S. Antonio de Chami, ex his omnibus duas dioeceses constituimus « Pe-
reiranam » et « Armeniensem » appellandas. Pereirana dioecesis ex iis
quae sequuntur territoriis constabit : ex paroeciis : Nuestra Señora de la
Pobreza, N. S. de la Valvanera, Virginia, Viterbo, Apía, Santuario, Be-
lén de Umbria, Mistrató, Anserma, Belalcázar, Guática cum suo paroe-
ciali vicariatu a S. Clemente, Risaralda, S. José ea addita parte cui no-
men La Libertad, Riosucio eiusque paroeciali vicariatu a S. Laurentio,
Quinchía, Supia, Bonafont, Marmato ; ex vicariatibus paroecialibus :
Arabia, Balboa et La Celia ; ex partibus paroeciarum Marsella et S. Rosae
quas supra memoravimus; ex quasi paroeciis tandem quibus vulgo no-
mina indita s u n t : Pueblo Rico et S. Antonio de Chami. Quae omnia
territoria iisdem ac nunc finibus terminabuntur. Armeniensis vero dioe-
cesis territoria erunt; paroeciae : ab Immaculata Conceptione B. M. V.,
a Sacratissimo Corde Iesu, a Montenigro, vulgo, La Tebaida, Calarcá,
Córboba, Pijao, Genova ; vicariatus paroeciales : Barcelona et Buenavi-
sta, Filandia, Circasia, Quimbaya, Salento. Quae omnes regiones iisdem
finibus claudentur ac usque modo fuere. Alterius dioecesis, Pereiranae
scilicet, caput et sedes erit Pereira urbs, B. M. V. de la Pobreza templo
ad cathedralis templi dignitatem evecto. Altera vero dioecesis, quae est
Armeniensis, Armeniam ipsam urbem sedem habebit, cuius templum,
B. M. V. Immaculatae honori conditum, episcopalem cathedram contine-
bit. Ambas has dioeceses tanto ornatas decore ac dignitate honestas iisdem
volumus honoribus, iuribus, privilegiis frui quibus gaudent ceterae per
orbem Ecclesiae, iisdemque teneri oneribus et obligationibus quae reli-
quas dioeceses obstringunt. Quod etiam de eorum Praesulibus pro tem-
pore dicendum est. Tum Pereiranam autem dioecesim tum Armenien-
sem suffraganeas Medellensi Archidioecesi constituimus; ac similiter
Acta Pii Pp. XII 325

earum Praesules Metropolitae iuri subicimus. Censemus super haec ut


in utraque Dioecesi Canonicorum Collegium constituatur, iuxta normas
per aliud decretum edendas. Quoadusque vero Canonicorum Collegium
ob rerum adiuncta constitui nequeat, eorum loco dioecesani Consultores
deligantur, qui Episcopos in suis muneribus obeundis iuvare possint tum
consilio tum opera. Mensam episcopalem, quam vocant, iis bonis con-
stituent Episcopi quae sive a Reipublicae Columbianae Moderatoribus
conventum est dari, sive a Curiae emolumentis proveniunt, sive fideles
christiani offerunt. Quod attinet ad divisionem bonorum, servetur prae-
scriptum canonis 1500 ; quod autem ad novarum dioecesium administra-
tionem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici electionem,
cum sedes vacaverit, ad cleri populique iura et privilegia attinet, haec
omnia Codice Iuris Canonici regantur. Pereirano et Armeniensi Ordi-
nariis summopere curae sit saltem minus Seminarium in sua cuiusque
dioecesi condere ad normas Iuris Canonici et iuxta regulas a S. Congre-
gatione de Seminariis et Universitatibus studiorum statutas, ex quibus
electi iuvenes ad ephebeum olim a Pontifice Maximo Pio IX pueris ex
Americae meridionalis regionibus educendis conditum Romam mittantur.
Attamen dum haec Seminaria erecta non fuerint, iisdem Ordinariis fas
erit in Seminarium maius et minus Manizalense iuvenes mittere. Cum
autem harum dioecesium erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso cle-
rici Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio legitime degunt ;
alumni vero qui in praesens in seminario Manizalensi instituuntur, sive
sint clerici sive non sint, illi inscribantur Ecclesiae in cuius territorio
legitimum habent domicilium. Documenta et acta, quae ad novas dioece-
ses earumque clericos, fideles et bona temporalia attinent, a Curiis Mani-
zalensi et de Chocó ad Curias Pereiranam et Armeniensem pro sua cuius-
que parte transmittantur.
Ut autem haec omnia quae his Litteris statuimus perficiantur vene-
rabilem Fratrem quem supra memoravimus Antonium Samoré deligimus
vel eum qui eo tempore quo haec decreta exsecutioni mandabuntur Co-
lumbianae Nuntiaturae praeerit, facta eis potestate iura subdelegandi,
si opus fuerit, cuidam viro in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem
venerabili Fratri Antonio Samoré onus iniungimus peractae exsecutio-
nis documenta conficere quorum exempla fide digna ad S. Congregatio-
nem Consistorialem quam primum mittenda curabit.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque ple-
nos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant in-
violabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet,
quavis auctoritate, sciente vel imprudente aliquid contigerit attentari,
326 Acta, Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale

id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet nonobstantibus,


quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut bar um
Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis, eadem
prorsus fides tribuatur, quae bisce ipsis haberetur ostensis, dummodo
tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in eccle-
siastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae
per has Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu
temerario praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum
Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Ioseph Caprio, Proton, Apost.
Loco £8 Plumbi %
Reg. in Cane. Ap., vol LXXXV, n. 75.
K

III

PORTUENSIS ET S. RUFINAE
IN CATHEDRALI TEMPLO SUBURBICARIARUM DIOECESIUM PORTUENSIS ET S. RU-
FINAE CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui cognoverit penitusque consideraverit quibus de causis Canoni-


corum Collegia sint instituta facile intelliget ipsis propositum esse non
modo ut, quasi sui Episcopi senatus, eidem graviora consilia capienti
assint, sed etiam ut sacrarum religionum sollemnitate divinas caeremo-
nias condecorent ac, vacante sede, dioecesis rebus per Vicarium Capitu-
larem consulant eiusque regimini intendant. Quod cum animo reputa-
visset suo venerabilis Frater Noster Eugenius S. R. E. Cardinalis Tis-
serant, Episcopus suburbicarius Ostiensis, Portuensis et S. Rufinae
idemque Sacri Collegii Decanus, qui magno labore ac sumptibus cathe-
drale templum ad pagum cui nomen in vulgus « La Storta » absolverat
Acta PU Pp. XII 327

et perf ecerat, in idemque, a Sacra Congregatione Consistoriali die septi-


mo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo impe-
trata venia, a Portu Romano transtulerat cathedram, ab hac Apostolica
Sede postulavit ut in suis Portuensi ac S. Rufinae dioecesibus Canoni-
corum Collegium conderetur. Cuius precibus Nos, quibus omnia proban-
tur quae domus Dei splendorem atque vitae christianae studium in
populo augeant, volentes aliquo modo venerabili Fratri Nostro fructum
quem meruit retribuere, libentissimo animo concedimus. Huius rei gratia,
id ratum habentes quod Sacrum Consilium Negotiis Consistorialibus
praepositum censuit esse faciendum; simul consensum eorum supplen-
tes qui in hac re aliquid iuris quovis modo habeant ; simulque re atten-
tissimo quo opus erat animo considerata, ideoque certa scientia eorum
quae sumus acturi; de Nostra summa et apostolica potestate, quam a
Christo in universam Ecclesiam accepimus, haec quae sequuntur statui-
mus ac decernimus. In cathedrali templo dioecesium Portuensis et S. Ru-
finae, SS. Cordibus Iesu et Mariae dicato, Canonicorum Collegium eri-
gimus et constituimus, cui pleno iure iam erectae in eodem templo pa-
roeciae cura concreditur. Quod Collegium duabus dignitatibus constabit,
Archidiacono videlicet et Praeposito, et duodecim Canonicis, quorum
alter vicaria potestate animorum curationi praesit, alter theologi officio
fungatur, tertius denique ad iuris normam expiandis christianorum
admissis, Poenitentiarii auctus munere, quod dicitur, destinetur. Sanctae
Sedis unice erit huius Collegii Dignitates assignare : reliquorum vero
Canonicorum beneficia assignabit Episcopus, praeterquam cum haec, ali-
qua de causa ex iis quae iure describuntur, Apostolicae Sedis iuri erunt
obnoxia. Si vero id beneficii tenuitas exigat, poterit Episcopus sive Di-
gnitatum sive Canonicorum munera iis quoque clericis concedere qui
alio iam beneficio fruantur, etiamsi onus habeant animorum salutem
curandi. Cum autem eos deceat qui in Episcopi consilium et senatum
adsciscantur quibusdam insignibus et privilegiis condecoran, indulge-
mus ut sive Dignitates sive Canonici in sacris sui Collegii caeremoniis
rocheto et palliolo, vulgo mozeta, violacei coloris atque cuculio praedito
utantur, zona vero violacea cum laciniis eiusdem coloris super vestem
talarem nigro colore cum ocellis, globulis, torulo ac subsuto pariter vio-
lacei coloris in sacris caeremoniis peragendis, intra fines tamen sua-
rum dioecesium, exornentur. Quod vero ad conventus attinet sacris cae-
remoniis celebrandis aliisque Canonicorum officiis persolvendis, haec
omnia perficienda esse decernimus diebus festis saltem sollemnioribus;
hi autem qui sint Canonicorum legibus, quam primum conficiendis, ac-
curatius describetur. In potestate tamen Episcopi erit aliis quoque diebus
328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Canonicos convocare, si id dioecesium utilitati conducere visum fuerit.


Cetera vero, quae iure de Canonicis praescribuntur, omnino serventur.
Omnia denique quae bis Litteris statuimus, venerabilis Frater Noster
Eugenius S. R. E. Cardinalis Tisserant exsequenda curabit, cui iura et
potestates necessarias concedimus, quas poterit cuilibet viro subdelegare
in ecclesiastica dignitate constituto. Qui praeterea venerabilis Frater
Noster onus habebit peractae rei documenta exarandi eorumque fide
digna exempla quam primum ad Sacram Congregationem Consistorialem
transmittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efiicaces nunc et in
posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus, ac praecepta
quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari
decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a
quolibet quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit,
id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus
quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum
Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem
plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab
aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri munita in eccle-
siastica dignitate, constituti. Nemini denique iis quae per has Litteras
Nostras decreta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit,
indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Pétri et Pauli
se noverit esse moturum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quinto mensis Februa-
rii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Ponti-
ficatus Nostri quarto decimo.

Pro S. E. E. Cancellario

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco ffî Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 16.


Sacra Romana Rota 329

T R JB"
IUN. ALI H M

SACRA ROMANA
ÍA ROTA

i
Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1952,
quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva.
I. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 24 Februarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 8 Ianuarii : « Confirmandam esse, et ideo non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».

II. Rhemen. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob exclusum bonum prolis et Di-


spensationis super rato.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocini: M. D'Alfonso.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu »
Sententia diei 8 Ianuarii: «Negative ad utrumque».

I I I . R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditionem


appositam.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».
Sententia diei 9 Ianuarii: « Affirmative ».

IV. V e r s a l i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».
Sententia diei 10 Ianuarii: « Negative ».
330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V. V a r s a v i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 11 Ianuarii : « Negative ».

VI. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensationis


SUPER RATO.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocati: D. A. Foligno, pro actrice; R. Szenwic, pro convento.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 11 Ianuarii: Ad I. «Negative». Ad II. «Affirmative,
vetito tamen viro transitu ad alias nuptias inconsulta S. Sede, idest H. S. T.».

VII. R o m a n a N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni fidei et boni


sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: I. Spinelli.
Dubium: « Ah sententia Rotalis diei 22 Iulii 1950 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 12 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
VIII. R o m a n a _ N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: L. Iacobelli,
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 15 Ianuarii: « Afiirmative ».

IX. S a n c t i A n d r e a e e t E d i m b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu,
sum bonum prolis.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, G. Doheny-, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 25 Iulii 1951 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 16 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
X. C l e v e l a n d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A, Wynen, G. Doheny, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Ianuarii: «Affirmative».
Sacra Romana Rota 331

XI. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli,
Vinculi Defensor: I. M. Pinna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 18 Ianuarii : « Negative »

XII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratui patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 18 Ianuarii : « Negative ».

XIII. L a u s a n n e n . G e n e v e n , e t F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob
exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocati: I. B. Ferrata, E. Bufimi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 22 Ianuarii: « Negative ».

XIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis et


~koni fidei.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 22 Ianuarii: «Negative».

XV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 26 Ianuarii: «Affirmative».

XVI. L e o d i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Ianuarii : « Negative ».

XVII. R u p e i l l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazjzo, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus: B. Pellegrini.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».
Sententia diei 29 Ianuarii: « Negative ».
332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XVIII. B o s t o n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Ianuarii: «Affirmative».

XIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulatum consensum; ob ex-


clusionem boni fidei et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: I. Lenti.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 21 Octobris 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 31 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare
de matrimonii nullitate, in casu ».

XX. V e n e t i a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, T. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 31 Ianuarii: « Negative ».

XXI. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa-


tionis super rato.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Dobeny.
Vinculi Defensor: I. M. Pinna.
Advocati: C. Corsanego, H. Graziani.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 17 Octobris 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu »
Sententia diei 1 Februarii « Confirmandam esse, et ideo consilium prae-
standum esse Sanctissimo pro dispensatione matrimonii rati et non consum-
mati, in casu, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, inconsulta Sede
Apostolica, i. e. boc Sacro Tribunali ».

XXII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis et


boni fidei.
Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fideciccbi, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: ,S. M. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 1 Februarii: « Negative ».

XXIII. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa


TIONIS S U P E R RATO.
Turnus Rotalis: A. Fideciccbi, Ponens, F. Brennan, I). Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan.
Advocatus: M. D'Alfonso.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
Sacra Romana Rota 333

negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione


super matrimonio rato et non consummato, in casu».
Sententia, diei 5 Februarii: « Negative ad utrumque ».

XXIV. A l b a I u l i e n - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: H. Felici.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Albertario.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Februarii: «Affirmative».

XXV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, G. Doheny, E. Bonet.
Vinculi Denfensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 3 Martii 1951 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 13 Februarii: Infirmandam esse, ideoque non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».

XXVI. H i l d e s h e i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: J. De Forgellinis.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 15 Februarii : « Affirmative ».

XXVII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Octobris 1948 sit confirmanda,
rei infirmanda, in casu ».
Sententia diei 15 Februarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare
de nullitate matrimoni, in casu ».

XXVIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impedimentum dispari-


tatis cultus; ob non adimpletam conditionem positam.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle.
Advocati: A. Bertola, E. Ruffini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Februarii : « Negative ».

XXIX. M o n t i s v i d e i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite clandestinitatis.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: I. Ojetti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Februarii: « Affirmative ».
334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XXX.F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.,
Vinculi Defensor deputatus: G.,Andreozzi.
Advocatus: F. Bersani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Februarii: «Negative».

XXXI. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 19 Februarii : « Negative ».

XXXII. D e t r o i t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditio-


nem appositam.
Turnus Rotalis: A. Fideciccbi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: P. Ciprotti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 19 Februarii : « Affirmative ».

XXXIII. T u r r i t a n a s e u C a l a r i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite
vis et metus. «
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 20 Februarii: «Affirmative».

XXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob amentiam mulieris.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.
Advocatus ex'mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».
Sententia diei 26 Februarii: «Affirmative».

XXXV. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di-


spensationis super rato.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: E. Wagner.
Advocati: A. D'Alessandri, E. Ruffini.
Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenus
negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 26 Februarii : «Negative ad utrumque».

XXXVI. A n c o n i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Saera Romana Rota 335

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii:^). Bernardini.


Dubium: «An sententia Rotalis diei 3 Aprilis 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Februarii : « Confirmandam esse, seu non constare de
matrimonii nullitate, in casu ».

XXXVII. B r u k l y n i e n - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob invalidam dispensa-


tionem.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: P. Ciprotti.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 4 Aprilis 1951 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Februarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de
matrimonii nullitate, in casu ».

XXXVIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocehi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 28 Februarii: «Negative».

XXXIX. V e n e t i a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus : F. Bersani.
Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 28 Februarii : « Negative ».

XL. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob simulationem


totalem; ob exclusum bonum prolis et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o .
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor: I. M. Pinna.
Advocati: A. Caparti, I. Ojetti.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 4 Martii: « Negative ad utrumque ».

XLI. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale.
Advocati: C. H. Emprim Guardini, R. Romano.
Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 4 Martii: «Negative»

XLII. Dubuquen. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob simulationem consensus


et Dispensationis super rato.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale

Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.


Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Ruffini.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative: II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 4 Martii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ».

XLIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sima.
Advocati: A. Catalani, I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Martii : « Negative ».

XLIV. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Canestri, Ponens, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: "Ei. Graziani, I. Forchielli, pro actrice; F. A. Liuzzi, pro
convento.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 8 Martii : « Negative ».

XLV. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Ruffini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 11 Martii: « Negative ».

XLVI. N. N. - Nullitatis Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa-


tionis SUPER RATO.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lenti.
Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 11 Martii: Ad I. «Negative». Ad II. «Affirmative».

XLVII. S. I o a n n i s C a n a d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam


conditionem appositam.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 15 Martii: «Negative».

XLVIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor: I. M. Pinna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Sacra Romana Rota 337

Dubium: « An sententia Rotalis diei 18 Martii 1948 sit confirmanda, vel


infirmanda, in casu ».
Sententia diei 15 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
XLIX. C a l a r i t a n a s e u T u r r i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum
bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Martii: « Negative ».
L. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: H. Graziani.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Martii 1949 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 18 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nulli-
tate matrimonii, in casu: vetito viro transitu ad alias nuptias, inconsulta
Apostolica Sede ».
LI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus: A. De Luca.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 18 Martii i « Negative ».
LII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus; ob
exclusionem boni sacramenti et boni fidei.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, E. Bonet.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocati: G. Franco, C. Tricerri.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 21 Martii : « Negative ».
LIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditionem
appositam.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor: I. M. Pinna.
Advocati: P. A. D'Avack, pro actore; C. Corsanego, pro conventa.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Martii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 22 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nulli-
tate matrimonii, in casu ».
LIV. Bononien. - N u l l i t a t i s Matrimonii ex capite vis et metus et Di-
spensationis super rato.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, F. Brennan.
22 - ACTA, vol. XX, n. 7. — 30-5-1953.
338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor deputatus: I. Sima.


Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Ojetti.
Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus
negative: II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 22 Martii : « Negative ad utrumque ».

LV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Martii: « Negative ».

LVI. N o v a e A u r e l i a e - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sa-


cramenti.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: A. De Luca.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Martii : « Affirmative ».

LVII. F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis^' I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Martii: «Negative». *

LVIII. S a n c t i A n t o n i i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sa-


cramenti.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Martii: «Negative».

LIX. B u r d i g a l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob invalidam dispensationem.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: I. Moretti.
Advocatus: D. Lazzarato.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 14 Ianuarii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 28 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de
nullitate matrimonii, in casu ».

LX. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri, et Dispensa-


tionis SUPER RATO.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Sacra Romana Rota 339

Advocati: A. Catelani, H. Graziani, H. Napoleoni, pro actrice; R. Szen-


wic, pro convento.
Dubia: I. « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1950 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu » ; et quatenus sit confirmanda : II. « An consilium prae-
standum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non
consummato, in casu ».
Sententia diei 29 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de ma-
trimonii nullitate, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias ». Ad II.
« Provisum in primo ».

LXI. M a s s i l i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: M. D'Alfonso.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Martii : « Negative ».

LXII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem totalem et ob


exclusum bonum fidei.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: F. Romita.
Advocati: F. Della Rocca, H. Graziani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 1 Aprilis : « Affirmative, vetito tamen mulieri transitu ad
alias nuptias, nisi coram Ordinario sub iurisiurandi fide promiserit se recta
intentione nupturam fore ».

LXIII. P a n o r m i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Wynen, A. Canestri, Ponens, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 5 Aprilis : « Negative ».

LXIV. N o t t i n g h a m e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: I. Casoria.
Advocatus: E. Ruffini.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 20 Ianuarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 5 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque constare de ma-
trimonii nullitate, in casu ».

LXV. N e a p o l i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli,
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: C. et I. Pacelli.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 20 Iulii 1949 confirmanda vel infir-
manda sit, in casu ».
Sententia diei 7 Aprilis: « Confirmandam esse, ideoque non constare de
matrimonii nullitate, in casu».
340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LXVI. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa-

tionis s u p e r rato.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: H. Felice.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : I I . « kn consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 8 Aprilis : « Negative ad utrumque ».

LXVII. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impedimentum ligaminis, ob


errorem in persona, ob vim et metum, ob impedimentum disparitatis cultus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: A. Oairoli.
Advocatus: I. Lombardi.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 9 Augusti 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 9 Aprilis : « Infirmandam esse, ideoque constare de ma-
trimonii nullitate, in casu ».

LXVIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob simula-


tionem totalem; ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, I. Pasquazi, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: A. Angelini Rota.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 18 Aprilis: « Negative ».

LXIX. P e d e m o n t a n a s e u Ä s t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et me-


tum; ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 19 Aprilis: « Negative ».

LXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Aprilis : « Afiirmative, vetito mulieri transitu ad alias
nuptias, nisi Ordinarius loci omnino persuasum habeat conventam renuntiasse
pravae exclusioni boni prolis, postquam eadem conventa coram Ordinario loci
vel eius Delegato sub fide iuris iurandi declaraverit se novas nuptias cum
recta intentione inire velle ».

LXXI. M e s s a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis : Gr. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: H. Felice.
Sacra Romana Rota 341

Advocatus: P. Ciprotti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Aprilis: «Affirmative».

LXXII. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di-


spensationis super rato.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Felici, Ponens, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: F. Bersani.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
matrimonii rati et non consummati, in casu ».
Sententia diei 23 Aprilis: «Negative ad utrumque».

LXXIII. A n t i o c h i e n . M e l c h i t a r u m . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu-
sionem boni prolis, boni sacramenti et boni fidei.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 24 Aprilis: «Affirmative».

LXXIV. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen-


sationis super rato.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: S. Canals.
Advocati: E. Ruffini, C. Bernardini.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 25 Aprilis : « Negative ad utrumque ».

LXXV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non


adimpletam.
Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor: I. M. Pinna.
Advocatus: A. Merlo.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 9 Ianuarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 25 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de
nullitate matrimonii, in casu ».

LXXVI. M o n t i s R e g a l i s i n P e d e m o n t e - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob de-
fectum consensus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 8 Maii 1948 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LXXVII. A l b i n g a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens,m. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 28 Aprilis : « Affirmative ».
f
LXXVIII. U t i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Aprilis : « Negative ».

LXXIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob conditio*


nem appositam.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: R. Fiamingo, R. Costa Alhesi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Aprilis : « Negative ».

LXXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis^ A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Doheny, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: B. Mathis.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 30 Aprilis: « Affirmative ».

LXXXI. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen-


sationis super rato.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus: I. Lenti.
Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 2 Maii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ».

LXXXII. L i s b o n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 3 Maii : « Negative ».

LXXXIII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: I. A. Ferrari.
Sacra Romana Rota 343

Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».


Sententia diei 9 Maii : «Negative».

LXXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae; ob simu-


lationem totalem.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.
Advocatus: B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».
Sententia diei 10 Maii: « Affirmative ».

LXXXV. H e l i o p o l i t a n a M a r o n i t a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defe-
ctum dispensationis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: P. Ciprotti, pro actrice; C. Bernardini, pro conventa.
Dubia: I. « An et quaenam appellationes admittendae sint, in casu ».
II. « An sententia Rotalis diei 25 Maii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda,
in casu ».
Sententia diei 10 Maii : Ad I. « Admittendas esse omnes appellationes
promotas, in casu». Ad II. «Affirmative, ad primam partem; negative, ad
alteram partem, id est sententiam diei 25 Maii 1950 esse confirmandam, ideo-
que constare de matrimonii nullitate, in casu ».

LXXXVI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 13 Maii : « Affirmative ».

LXXXVII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Doheny, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 14 Aprilis 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 16 Maii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matri-
monii nullitate, in casu ».

LXXXVIII. V i n d o b o n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i o& simulationem con-


sensus et exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Maii : « Negative ».

LXXXIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.


Advocatus: M. D'Alfonso.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Maii: «Negative».
XO. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Maii : « Negative ».
XCI. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa-
tionis s u p e r RATO.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 17 Maii: «Negative ad utrumque».
XCII. H a r l e m e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob mulieris amentiam.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus : A. Cairoli.
Advocatus: R. ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 20 Maii: « Negative ».
XCIII. F l o r e n t i n a -- N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: R. Romano, A. Catelani.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 21 Maii : « Affirmative ».

XCIV. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocati: M. A. Pacelli, H. Figliuoli, I. Torre.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Iulii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 24 Maii : « Infirmanda!» esse, id est constare de matrimonii
nullitate, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias ».

XCV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni sacramenti


et boni prolis.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Szenwic.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 24 Maii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad novas
Sacra Romana Rota 345

nuptias, nisi prius coram loci Ordinario promiserit sub iurisiurandi fide se
recte coniugalibus officiis vacaturam ».
XCVI. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 27 Maii: « Negative ».

XOVII. M a t r i t e n . - S e p a r a t i o n i s .
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Advocati: I. Torre, pro actrice; O. Bernardini, pro convento.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Decembris 1949 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 28 Maii : « Infirmandam esse, ideo concedendam non esse
separationem mulieri, ob culpam viri, in casu ».

XCVIII. M a s s a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Albertario.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Iunii : « Negative ».

XCIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob exclusum


bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor Deputatus : I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 9 Iunii : « Affirmative ».

C. R e g i n a t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 10 Iunii : « Negative ».

CI. M a t h e l i c e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: H. Graziani.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 13 Iunii: Negative».

CIL R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi Ponens, F. Brennan, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
3á6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 29 Iulii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 13 Iunii : « Confirmandam esse, seu non constare de nul-
litate matrimonii, in casu ».
CUI. Z i n c e u v e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.
Turnus Ébtalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 13 Iunii : « Affirmative ».

CIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam utriusque coniugis;


ob simulationem totalem; ob exclusum bonum fidei; et D i s p e n s a t i o n i s s u -
per rato.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: A. Capalti.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : IL « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 14 Iunii: « Negative ad utrumque».

CV. U r b i n a t e n . s e u F i r m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem
consensus; ob vim et metum.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus: A. Merlo, I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Iunii: « Affirmative ».

CVL R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 18 Iunii : « Affirmative ».

CVII. P h i l a d e l p h i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sa-


cramenti.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: H. Graziani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Iunii: «Affirmative».

CVIII. T o l o s a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni, G. Franco.
Sacra Romana Bota 347

Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».


Sententia diei 23 Iunii « Affirmative ».

CIX. Versalien. - Nullitatis Matrimonii ob impotentiam viri et Di-


spensationis -super rato.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan.
Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 24 Iunii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ».

CX. C a h i r e n . M a r o n i t a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum;


ob affinitatem.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Iunii : « Negative ».

CXI. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non


adimpletam.
Turnus Rotalis : I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 28 Iunii : « Negative ».

CXII. S y r a c u s a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus : A. Cairoli.
Advocatus: B. Romano.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 21 Decembris 1951 sit confir-
manda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 28 Iunii: « Confirmandam esse, ideoque constare de nul-
litate matrimonii, in casu ».

CXIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan.
Advocati: C. Pacelli, I. B. Ferrata.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 4 Ianuarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 28 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matri-
monii nullitate, in casu ».
CXIV. V i g l e v a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam
non adimpletam.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi, B. Fili-
piak, E. Bonet.
348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor: I. Stella.


Advocati: P. A. D'Avack, I. Torre.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Iunii 1950 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 30 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nulli-
tate matrimonii, in casu ».

OXV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis et


boni sacramenti.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 30 Iunii: «Negative».

OXVI. N. N. - Nullitatis Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di-


spensationis super rato.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, Ponens, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocatus: R. Romano.
Dubia: I. «An constet de nullitate matrimonii, in casu»; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 1 Iulii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ».

CXVII. I a n u e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocati: C. et I. Pacelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 2 Iulii: « Negative ».

CXVIII. A g r i g e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 3 Aprilis 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ». ~
Sententia diei 2 Iulii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate
matrimonii, in casu ».

CXIX. Nov a r c é n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 4 Iulii : « Negative ».

CXX. L a u s a n n e n . G e n e v e n . F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu-
sum bonum sacramenti et bonum fidei.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Sacra Romana Rota 349

Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois.


Advocatus: H. Serafini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 8 Iulii: «Negative».

CXXI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 8 Iulii : « Negative ».

CXXII. B a r e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob amentiam mulieris.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor: I. M. Pinna; A. Del Corpo, Substitutus.
Advocati: I. Torre, pro actore; A. Mittiga et A. D'Alessandri, pro
conventa.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 11 Iulii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias
nuptias, inconsulta Sancta Sede ».

CXXIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Alhertario.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 11 Iulii « Affirmative ».

CXXIV. V e r s a l i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: M. Strojny.
Advocatus: A. Ferrari.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 Novembris 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 17 Iulii : « Confirmandam esse, et ideo constare de nul-
litate matrimonii, in casu ».

CXXV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob exclusum


bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus : A. Ferrari.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Iulii : « Negative ».

CXXVT. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sententia diei 17 Iulii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad novas


nuptias, nisi prius coram loci Ordinario promiserit sub iurisiurandi fide se
recte coniugalibus officiis vacaturam ».

CXXVII. N. N. - Nullitatis Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen-


sationis SUPER RATO.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubia: I. «An sententia Rotalis diei 23 Maii 1949 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu » ; et quatenus negative ad primam partem : II. « An
consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio
rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 17 Iulii : « Confirmandam esse, seu constare de matri-
monii nullitate, in casu ». Ad II. « Provisum in responsione ad primum
dubium ».

CXXVIII. N a n c e i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consen-


sus; ob exclusum bonum fidei.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani.
Dubium :« An constet de nullitate matrimonii, in casu».
Sententia diei 18 Iulii: «Negative».
*>
CXXIX. S o u t h w a r c e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sa-
cramenti.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocclii.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 30 Ianuarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 19 Iulii: « Infirmandam esse, ideoque constare de nulli-
tate matrimonii, in casu ».

CXXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis, boni


fidei et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus : A. Angelini Rota.
Sententia diei 25 Iulii: « Afiirmative ».

CXXXI. I a n u e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Iulii « Affirmative ».

CXXXII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Sacra Romana Rota 351

Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.


Advocatus: I. Galassi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 26 Iulii: « Negative ».

CXXXIII. D e t r o i t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: R. Romano, pro actrice; P. Ciprotti, pro convento.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 26 Iulii : « Negative ».

CXXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam


non adimpletam.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 26 Iulii : « Negative ».

CXXXV. M o n t i s A l b a n i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: S. Canals.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 26 Iulii: « Negative ».

CXXXVI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: H. Graziani.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Ianuarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Iulii: «Confirmandam esse, ideoque non constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
CXXXYII. A n d r i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus et ob
simulationem et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o .
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobjanco.
Advocati: V. TroccM, pro actore; R. Baccari, pro conventa ex mandato
gratuiti patrocinii.
Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 30 Iulii : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in
primo ».
CXXXVIII. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen-

sationis SUPER RATO.


Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.


Advocati: I. B. Nicola, I. Torre.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 31 Iulii : « Negative ad utrumque ».

CXXXIX. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem matrimonii,


ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 2 Augusti : « Affirmative ».

CXL. N a n c e i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem matrimonii; ob


exclusionem boni fidei et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: D. .Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».
Sententia diei 5 Augusti: « Negative ».

CXLI. L a u s a n n e n . G e n e v e n , e t F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob
defectum consensus. +
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus F. Bersani.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Octobris : « Affirmative, vetito mulieri, si forte conva-
luerit, transitu ad alias nuptias, inconsulta S. Sede ».

CXLII. C l e v e l a n d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 13 Octobris : « Affirmative ».

CXLIII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Novembris 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu »
Sententia diei 14 Octobris : « Infirmandam esse, ideoque constare de nul-
litate matrimonii, in casu ».
CXLIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem eonsensus;
ob vim et metum.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Sacra Romana Rota 353

Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.


Advocatus: V. Trocen!.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 15 Octobris: « Negative ».
CXLV. N e o E b o r a c e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impedimentum liga-
minis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Octobris : « Negative ».

CXLVI. B o s t o n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni fidei,


boni sacramenti et boni prolis.
Turnus Rotalis : D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Octobris: « Negative».

CXLVII. D e r t h o n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus : F. Bersani.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 18 Octobris : « Affirmative ».

CXLVIII. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - S e p a r a t i o n i s e t A l i m e n t o r u m .
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini, pro actrice;
H. Graziani, pro convento.
Dubia: I. « An locus sit separationi, in casu » II. « An et quaenam
7

bona restituenda sint sive mulieri sive viro » : III. « An et quaenam alimenta-
ris pensio solvenda sit actrici ».
Sententia diei 21 Octobris : Ad I. « Ius esse mulieri separationi ad in-
definitum tempus ». Ad II. « Non constare de obligatione viri restituendi ter-
centas libellas turcicas áureas, tercentas libellas syriacas et septem titulos
ab actrice expetitos. Cetera autem ab eadem vindicata restituenda esse in eo
statu in quo nunc inveniuntur, sicuti etiam 550 libellas syriacas». Ad III.
« Pensionem alimentarem esse actrici solvendam ea mensura et ab eo tempore
quo in exsecutione sententiae Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali, cui
committitur, determinaverit suo iudicio iuxta praescripta iuris civilis vel
statuti personalis, si huic a iure civili res reservetur ».

CXLIX. M e x i c a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacra-


menti.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: C. Bernardini.
23 - ACTA, vol. XX, n. 7. — 30-5-1953.
354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale "<V

Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».


Sententia diei 22 Octobris: « Affirmative ».

OL. T a u r i n e n , s e u B u g e l l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite metus.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocati: A. Bertola, B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 24 Octobris : « Negative ».

CLL N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensationis


super RATO.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.
Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 27 Octobris : « Negative ad utrumque ».

OLII. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: A. De Luca.
Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 28 Octobris : « Negative ».

CLIII. Hierosolymitana - N u l l i t a t i s Matrimonii, Separationis e t Ali-


MENTORUM.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Promotor iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni, C. Trincerri,
pro actrice; I. Dante, O. Bernardini, pro convento.
Dubia: I. « An appellatio contra decretum Rotale diei 17 Martii 1950
admittenda sit, in casu » ; et quatenus affirmative : II. « An Iosephus N. ami-
serit ius agendi in foro ecclesiastico, ad normam can. 1554, tum in causa se-
parationis et alimentorum, tum in causa nullitatis matrimonii; vel excludi
debeat, in utroque casu, ad normam can. 1028, § B ». III. « An causa separa-
tionis et alimentorum adhuc pendens sit, in casu ».
Sententia diei 27 Octobris: Ad I. «Affirmative». Ad II. Seposita
causa separationis a partibus deserta, Iosephum N. amisisse ius agendi in
foro ecclesiastico, ad normam can. 1554, in causa alimentorum, sed non in
causa nullitatis matrimonii ; eum vero a iure agendi in dictis causis non ex-
cludi debere vi can. 1628, § 3 ». Ad III. « Negative ».

CLIV. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum ; ob exclusum


bonum prolis.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus : A. Boccalini.
Advocatus: A. D'Alessandri.
Sacra Romana Rota 355

Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».


Sententia diei 31 Octobris: «Negative».

0OLV. B r u k l y n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacra-


menti.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocati: P. Oiprotti, R. Szenwic.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 31 Octobris « Negative ».

CLVI. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 4 Novembris: «Affirmative».

CLVII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non


adimpletum.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 4 Novembris: «Negative».

CLVIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 6 Novembris : « Affirmative, vetito tamen mulieri tran-
situ ad alias nuptias, inconsulta Sacra Romana Rota ».

CLIX. T o r o n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non


adimpletam.
Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Novembris: « Negative ».

CLX. A l b i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F, Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Novembris : « Negative ».

CLXI. N. N. N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam mulieris.


Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A: Canestri.
356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. >


Advocatus : A. Angelini Rota.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 8 Novembris: «Negative».

CLXII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 12 Novembris: « Negative ».

CLXIII. A l e x a n d r i n a A r m e n o r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum
bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard. Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus: L. lacobelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 15 Novembris: « Affirmative ».

CLXIV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: « An Constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Novembris: « Negative ».

CLXV. I a n u e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum fidei.


Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocati: R. Ottaviani, ex mandato gratuiti patrocinii, pro actore;
F. Bersani, pro conventa.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Novembris: «Negative».

CLXVI. N a n n e t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 19 Novembris: «Negative».

CLXVII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum fidei.


Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Februarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 25 Novembris : « Confirmandam esse, et ideo non constare
de matrimonii nullitate, in casu ».
Sacra Romana Rota 357

CLXVIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim. et metum; ob exclu-


sum bonum prolis.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 9 Iunii 1952 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Novembris : « Confirmandam esse, seu constare de ma-
trimonii nullitate, in casu ».

CLXIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Ianuarii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 27 Novembris : « Infirmandam esse, id est constare de ma-
trimonii nullitate, in casu ».

CLXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob ignorantiam naturae matri-


monii.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocati : C. Corsanego, C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Novembris: «Negative».

CLXXI. S a n c t i A n t o n i i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem con-


sensus.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 29 Novembris: « Affirmative ».

CLXXII. N. N. - N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di-


spensationis S U P E R RATO.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Gr. Doheny, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit iSanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato ».
Sententia diei 3 Decembris : « Negative ad utrumque ».

ÇLXXIII. B u r d i g a l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».
Sententia diei 5 Decembris: « Negative ».
358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

OLXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis.


Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: M. Camera.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 6 Decembris: «Negative».

CLXXV. F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu »,
Sententia diei 9 Decembris : « Negative ».

CLXXVI. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum fidei; ob im-


potentiam viri; et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o .
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 9 Decembris : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative,
vetito viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulta S. Sede ».

CLXXVII. V e n e t i a r u m s e u T r i d e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob erro-
rem personae; ob conditionem appositam non adimpletum.
Turnus Rotulis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus: F. Romita.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 9 Decembris : « Affirmative ».

CLXXVIII. A l e x a n d r i n a S t a t i e l l o r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob ex-
clusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 12 Decembris : « Afiirmative, vetito viro transitu ad aliud
matrimonium, inconsulto hoc Apostolico Tribunali ».

CLXXIX. Privernen..- Nullitatis Matrimonii ex capite vis et metus, et


Dispensationis s u p e r rato.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: F. Cartoni, ex munduto gratuiti patrocinii, pro actore;
H. Napoleoni, pro conventa.
Dubia: I. «An nova causa propositio concedenda sit, in casu » ; et quate-
nus affirmative : II. « An sententia Rotalis diei 10 Iulii 1948 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu » ; et quatenus confirmanda sit : III. « An consilium
Sacra Romana Rota 359

praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non


consummato, in casu ».
Sententia diei 13 Decembris : Ad 1. « Affirmative». Ad II. « Infirmandam
esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». Ad III. « Provisum
in responsione ad secundum dubium ».

CLXXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: I. Ojetti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Decembris : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad
alias nuptias, inconsulto hoc Sacro Tribunali ».

OLXXXI. M a t r i t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, I. Pasquazi, P. Mattioli.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus: I. Torre.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 10 Novembris 1948 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 18 Decembris : « Confirmandam esse, et ideo non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».

CLXXXII. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob impotentiam


viri, et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o .
Turnus Rotalis: A. Canestri, I. Teodori, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: B. Matbis.
Advocatus : H. Graziani.
Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 20 Decembris: « Negative ad utrumque ».

CLXXXIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis : A. Wynen, G. Heard, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 21 Ianuarii 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 20 Decembris : « Infirmandam esse, seu constare de nulli-
tate matrimonii, in casu ».

CLXXXIV. F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sa-


cramenti.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1951 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu ».
Sententia diei 20 Decembris : « Confirmandam esse, ideoque non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

OLXXXV. B o s t o n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 22 Decembris : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum
in primo ».

OLXXXVI. F o d i a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus.


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 22 Decembris: « Affirmative ».

OLXXXVII. M e d i o l a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae.


Turnus Rotalis: A. Fideciccbi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: M. Mantovani.
Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Decembris: « Negative ».

CLXXXVIII. N. N.*- N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri, et Di-


spensationis s u p e r RATO.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus
negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 23 Decembris : « Ad I. « Affirmative, vetito viro transitu
ad aliud matrimonium inconsulta Apostolica Sede ». Ad. II. « Provisum in
primo ».

II
Causae quae eodem anno 1952 transactae fuerunt, vel quae absque defini-
tiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt ; quibus ad-
duntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem.
I. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni prolis,
ob vim et metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra, post litem contestatam, nullus alius actus pro-
cessualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Ianuarii, instantiam
declarat peremptam et acta causae in archivo reponi iubet.

II. C i l i c i a e A r m e n o r u m - Separationis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo.


Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens,
Sacra Romana Rota 361

decreto diei 8 Ianuarii, instantiam peremptam declarat ac iubet acta causae


in archivo reponi. '

III. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, oö vim et metum, coram R. P. D.


Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 10 Ianuarii, instantiam desertam declarat et acta in
archivo reponi iubet. -

IV. P a r i s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob viri amentiam, coram R. P.


D. Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 11 Ianuarii, instantiam declarat desertam et acta
in archivo reponi iubet.

V. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Dino


Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 13 Ianuarii, instantiam declarat desertam et acta
in tabulario reponi iubet.

VI. P i c t a v i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob simulatum consensum, coram


R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum actrix, attento obitu viri, renuntiaverit recursui ad obtinendam ulte-
riorem causae propositionem post duplicem conformem sententiam, R. P.
D. Ponens, decreto diei 24 Ianuarii, renuntiationem admittit et acta causae
in archivo reponi iubet.

VII. B o n o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. Hen-


rico Caiazzo.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 24 Ianuarii, recursum adversus decretum Tribunalis
Bononiensis desertum declarat et acta in archivo reponi iubet.

VIII. T a u r i n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P.


D. Dino Staffa.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Po-
nens, decreto diei 25 Ianuarii, instantiam declarat peremptam et acta in ta-
bulario reponi iubet.

IX. M a r i a n o p o l i t a n a - Crediti, coram R. P. D. Dino Staffa.


Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 25 Ianuarii, causam desertam declarat et acta in
tabulario reponi iubet.

X. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum fidei et ob vim et


metum, coram R. P. D. Francisco Brennan.
Visa attestatione decessus partis actricis, ab Officiali status civilis H. S.
Tribunali transmissa, R. P. D. Ponens, decreto diei 31 Ianuarii, causam
declarat finitam et acta in archivo reponi iubet.
362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XI. P o r t l a n d e n , i n O r e g o n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum


prolis, coram E. P. D. Ioanne Teodori.
Cum actor diem supremum obierit, cumque sive mulier conventa sive here-
des nullum interesse habeant in causa prosequenda, R. P. D. Ponens, decreto
diei 31 Ianuarii, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet.

XII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob non adimpletum conditionem ap-


positam, coram R. P. D. Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 4 Februarii, causam desertam declarat et acta in
tabulario reponi iubet.

XIII. A n t i o c h e n . M a r o n i t a r u m - Iurispatronatus, coram R. P. D. Hen-


rico Caiazzo.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens,
decreto 5 Februarii, instantiam peremptam declarat et acta causae in ar-
chivo reponi iubet.

XIV. T a u r i n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram


R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Po-
nens, decreto diei 5 Februarii, instantiam peremptam declarat et acta causae
in archivo reponi iubet.

XV. Vic. A p o s t . d e ^ O s l o - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram


R. P. D. Petro Mattioli.
Visis litteris Excmi Dñi Vicarii Apostolici, R. P. D. Ponens, decreto diei
12 Februarii, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet.

XVI. P a r i s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,


coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Cum actor vita functus sit et heres definitivam interruptionem instantiae
petierit, consentiente parte conventa, R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Fe-
bruarii, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet.

XVII. W a y n e C a s t r e n . - Nullitatis Matrimonii, ob non adimpletum con-


ditionem appositam, eorum R. P. D. Petro Mattioli.
Ad normam litterarum Supremae S. Congregationis S. Officii, R. P. D.
Ponens, decreto diei 20 Februarii, acta omnia causae eidem S. S. Congrega-
tioni transmitti iubet.

XVIII. P a r i s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,


coram R. P. D. Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 29 Februarii, causam declarat desertam et acta in
archivo reponi iubet.

XIX. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P.


D. Pericle Felici.
Cum a plus quam anno nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
Sacra Romana Rota 363

D. Ponens, decreto diei 1 Martii, causam declarat desertam et acta in archivo


reponi iubet.

XX. C y p r e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum et ob elandestinita-


tem, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 6 Martii, instantiam declarat peremptam et
acta in archivo reponi iubet.

XXI. A n c o n i t a n a - Iurium seu Crediti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.


Attenta partium compositione, R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Martii,
acta causae in archivo reponi iubet.

XXII. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - Separationis, coram R. P. D. Henrico


Caiazzo.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Po-
nens, decreto diei 11 Martii, instantiam peremptam declarat et acta causae
in archivo reponi iubet.

XXIII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P.


D. Henrico Caiazzo.
Cum per annum et ultra post appellationem nullus actus processualis po-
situs fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Martii, appellationem ipsam de-
sertam declarat et acta causae in archivo reponi iubet.

XXIV. M a s s e n , s e u F l o r e n t i n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum,


coram R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum per annum et ultra post interpositam appellationem, nullus actus
processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Martii, appella-
tionem ipsam desertam declarat et acta in archivo reponi iubet.

XXV. N e a p o l i t a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum et ob si-


mulatum consensum, coram R. P. D. Petro Mattioli.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 26 Martii, instantiam peremptam declarat et acta in
archivo reponi iubet.

XXVI. T a r v i s i n a s e u V e n e t i a r u m - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem


appositam non adimpletam et ob vim et metum, coram R. P. D. Iosepho
Pasquazi.
Cum per duos annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Aprilis, instantiam declarat peremptam et acta causae
in archivo reponi iubet.

XXVII. B o n o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R. P. D.


Francisco Brennan.
Cum causa apud Tribunal S. R. Rotae finita fuerit, R. P. D. Ponens, de-
creto diei 7 Aprilis, acta in archivo reponi iubet.

XXVIII. S. A n d r e a e e t E d i m b u r g e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et


metum, coram R. P. D. Guillelmo Heard.
364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R.


P. D. Ponens, decreto diei 16 Iulii, appellationem declarat desertam et acta
in archivo reponi iubet.

XXIX. N o v a r i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo


P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum nullus actus processualis intra tempus a iure statutum positus fue-
rit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, instantiam perem-
ptam declarat et acta causae in archivo reponi iubet.

XXX. S t r i g o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum omne ius ad coniu-


galem actum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fue
rit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, acta causae in ar-
chivo reponi iubet.

XXXI. S e c o v i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo


P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fue-
rit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, instantiam decla-
rat peremptam et acta causae in archivo reponi iubet.

XXXII. N e a p o l i t a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram


Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum a pluribus annis nullus actus processualis positus fuerit, Excmus De-
canus Ponens, decreto diei 25 Septembris, appellationem desertam declarat et
acta causae in archivo reponi iubet.

XXXIII. C a t a n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo


P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum per annum et ultra, nullus actus processualis positus fuerit, Excmus
Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, Commissionem Pontificiam ex-
stinctam declarat et acta causae in archivo reponi iubet.

XXXIV. R h e m e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo


P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum a pluribus annis nullus actus processualis positus fuerit, Excmus
Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, appellationem declarat desertam
et acta causae in archivo reponi iubet.

XXXV. V i l n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo


P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum nullus actus processualis, intra tempus a iure statutum, positus fue-
rit, Excñius Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, acta causae in ta-
bulario reponi iubet.

XXXVI. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis et ob


vim et metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fue-
rit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Octobris, causam declarat desertam et
acta in archivo reponi iubet.
Sacra Romana Rota 365

XXXVII. N a n c e i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum et ob exclu-


sum bonum sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 3 Octobris, causam declarat desertam et acta in
archivo reponi iubet.

XXXVIII. P a n o r m i t a n o - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam


et ob simulatum consensum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano.
Cum nullus actus processualis, intra tempus a iure statutum positus fue-
rit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 3 Octobris, acta causae in tabula-
rio reponi iubet.

XXXIX. I n d i a n a p o l i t a n a ^ Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum


prolis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum vir conventus supremum obierit diem, R. P. D. Ponens, decreto diei
8 Octobris, acta causae in archivo reponi iubet.

XL. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,


coram R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum pars actrix renuntiaverit instantiae et conventus ex sua parte huic
renuntiationi se non opposuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 10 Octobris,
renuntiationem actricis admittit et acta in archivo reponi iubet.

XLI. T a u r i n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P.


D. Ioanne Teodori.
Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fue-
rit, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem declarat desertam
et acta causae in archivo reponi iubet.

XLII. B o s t o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et


boni sacramenti, coram R. P. D. Ioanne Teodori.
Transacto tempore quod ius statuit, nulloque actu processuali posito,
R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem declarat desertam
et acta causae in archivo reponi iubet.

XLIII. L i m b u r g e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et


boni sacramenti, coram R. P. D. Ioanne Teodori.
Transacto tempore a iure statuto, nulloque actu processuali posito, R.
P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et
acta causae in archivo reponi iubet.

XLIV. G u a d a l a j a r e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram


R. P. D. Ioanne Teodori.
Nullo intra tempus a iure statutum actu processuali posito, R. P. D. Po-
nens, decreto, diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et acta in
archivo reponi iubet.

XLV. C l e v e l a n d e n . - Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus et ob


conditionem appositam, coram R. P. D. Ioanne Teodori.
Nullo intra tempus a iure statutum actu processuali posito, R. P. D. Po-
366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nens, decreto diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et acta in


archivo reponi iubet.

XL VI. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram


R. P. D. Ioanne Teodori.
Tempore transacto a iure statuto quin ullus actus processualis positus
fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem desertam de-
clarat et acta causae in archivo reponi iubet.

XLVII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni sacramenti


et boni fidei, et ob simulationem totalem, coram R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum pars conventa supremum obierit diem, cumque actrix actioni renun-
tiaverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Octobris, actricis renuntiationem
acceptat, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet.

XLVIII. A q u i s g r a n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris,


coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 23 Octobris, causam declarat desertam et acta in ar-
chivo reponi iubet.

XLIX. A t N T i o c H E N . M a r o n i t a r u m - Iurium et Alimentorum, coram R. P.


D. Arcturo Wynen.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 30 Octobris, appellationem declarat desertam et acta
causae in archivo reponi iubet.

L. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram


R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Po-
nens, decreto diei 31 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae
sae in archivo reponi iubet.

LI. V e r o n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D.


Arcturo Wynen.
Cum per biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Po-
nens, decreto diei 31 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae
in archivo reponi iubet.

LII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob impedimentum criminis, coram


R. P. D. Pericle Felici.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Novembris, causam declarat desertam et acta in ar-
chivo reponi iubet.

LIII. M e c h l i n i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,


coram R. P. D. Pericle Felici.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Novembris, causam declarat desertam et acta in ar-
chivo reponi iubet.
Sacra Romana Rota 367

MV. M u t i n e n . - N ulli latis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram


R. P. D. Arcturo Wynen.
Cnm per biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Po-
nens, decreto diei 13 Novembris, appellationem declarat desertam et acta
causae in archivo reponi iubet.

LV. V e r s a l i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,


coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum actor, ignoti domicilii, per plures annos nullum posuerit actum pro-
cessualem, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Novembris, appellationem decla-
rat desertam et acta causae in archivo reponi iubet.

L V I . A g r i g e n t i n a - Nullitatis Matrimonii, ob ignorantiam naturae ma-


trimonii; ob vim et metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, cumque partes
reconciliationem inter se instituerint, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 No-
vembris, causam declarat finitam et acta in archivo reponi iubet.

L V I I . R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D.


Arcturo Wynen.
Cum pars actrix per annum et ultra nullum actum processualem posuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Novembris, eius appellationem declarat de-
sertam et acta causae in archivo reponi iubet.

L V I I I . B a r c i n o n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum fidei co-


ram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum actor per plures annos nullum actum processualem posuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 17 Novembris, eius appellationem declarat desertam
et acta causae in archivo reponi iubet.

LIX. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, ob exclusionem


boni sacramenti et boni prolis, coram R. P. D. Pino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 21 Novembris, causam declarat desertam et acta in
archivo reponi iubet.

LX. L u n g r e n . - Nullitatis Matrimonii, Reiectionis libelli, coram R. P.


D. Dino Staffa.
Quum S. Congregatio pro Ecclesia Orientali causam commiserit Tribunali
Vicariatus Urbis, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Novembris, acta in ar-
chivo reponi iubet.

LXI. V a r s a v i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P.


D. Arcturo Wynen.
Cum per multos annos, post appellationem interpositam, nullus actus pro-
cessualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Novembris, appella-
tionem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet.

LX1I. L o d z e n . - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam, co-


ram R. P. D. Arcturo Wynen.
368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cum per multos annos actrix nullum posuerit actum processualem, R. P.


D. Ponens, decreto diei 24 Novembris, eius appellationem declarat desertam
et acta causae in archivo reponi iubet.

L X I I I . C o l o c e n , s e u B a c s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum


prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per multos annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 24 Novembris, Commissionem Pontificiam, qua S. R. Rota
ut Tribunal novae instantiae constituta est, declarat exstinctam et acta causae
in archivo reponi iubet.

L X I V . C a l a r i t a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R.


P. D. Alberto Canestri.
Cum nullus actus processualis positus fuerit intra tempus a iure statu-
tum, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem declarat de-
sertam et acta causae in archivo reponi iubet.

LXV. C u r i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus, coram


R. P. D. Alberto Canestri.
Cum nullus actus processualis positus fuerit intra tempus a iure statu-
tum, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem declarat de-
sertam et^icta causae in archivo reponi iubet.

LXVI. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, co-


ram R. P. D. Pericle Felici.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 10 Decembris, causam declarat desertam et acta in
archivo reponi iubet.

L X V I I . A l g e r i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni sacramenti


et boni prolis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 17 Decembris, appellationem declarat desertam et
acta causae in archivo reponi iubet.
An. et vol. XXXXV 30 Iunii 1953 (Ser. U, v. XX) - N. 8

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

LITTERAE ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS P A C E M ET C O M M U N I O -
N E M C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES : OCTAVO E X E U N T E SAECULO
A P I I S S I M O S. BERNARDI OBITU.

PIUS PP. XII


VENERABILES FRATRES

S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Doctor Melliflims « ultimus inter Patres, sed primis certe


1
non impar » talibus praestitit ingenii animique dotibus, quae
caelestibus fuere a Deo ditatae muneribus, ut in variis ac ni-
mio saepius turbolentis suae aetatis vicibus, sanctitate, sapien-
tia prudentissimoque rerum gerendarum consilio dominari pror-
sus videretur. Quamobrem non modo a Summis Pontificibus et
a Catholicae Ecclesiae scriptoribus, sed non raro ab haereti-
cis etiam magnis honestatur laudibus. Itaque Decessor Noster
fel. rec. Alexander III, cum eum laetantibus omnibus in al-
bum Sanctorum Caelitum rettulit, haec venerabundus scripsit :
«... Reduximus ad memoriam nostram eiusdem beati viri san-
ctam ac venerabilem vitam: qualiter ipse singulari gratiae
praerogativa suffultus, non solum in se ipso sanctitate ac re-
ligione praefulserit, sed etiam in universa Ecclesia Dei, fidei
1
MABILLON, Bernardi Opera, Praef, generalis, n. 2 3 ; MIGNE, PL, C L X X X I I , 2 6 .

24 - ACTA, vol. X X , n. 8. — 30-6-1953.


370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et doctrinae lumine radiarit. Fructum vero, quem in domo Do-


mini et verbo operatus est et exemplo, nullus fere terminus
sanctae christianitatis ignorat; cum usque ad exteras quoque
et barbaras nationes sanctae religionis instituta transmiserit...
et infinitam multitudinem peccatorum... ad spiritualis vitae re-
2
ctitudinem revocarit». «Ipse enim fuit — ut C. Bäronius
scribit — vere apostolicus vir, imo verus Apostolus missus a
Deo, potens opere et sermone, illustrans ubique et in omnibus
suum apostolatum sequentibus signis, ut plane nihil minus
habuerit a magnis Apostolis... dicendus... totius Ecclesiae Ca-
3
tholicae ornamentum simul ac fulcimentum».
Ad haec summae laudis praeconia, quibus alia paene innu-
mera addi possunt, mentem referimus Nostram, dum octavum
occidit saeculum ex quo Sacri Ordinis Cistercensis restitutor et
amplificatur ex hac mortali vita, quam tanto doctrinae lumine
sanetitaéisque fulgore illustraverat, ad superas pio transitu evo-
lavit. Ac libet admodum excelsa eius promerita ita mente re-
petere scribendoqüe proponere, ut non modo eius instituti se-
ctatores, sed ii etiam omnes, quos quidquid verum est, quid-
quid pulchrum, quidquid sanctum summopere delectat, inde
habeant ut ad praeclara eius sequenda virtutis exempla se ex-
citatas sentiant.

Eius doctrina ex Sacrarum Litterarum Sanctorumque Pa-


trum paginis, quas alta mente meditando nocturna versabat
manu, versabat diurna, fere tota hausta fuit; non autem ex
subtilibus dialecticorum ac philosophorum ratiocinationibus,
4
quas non semel posthabere videtur. Animadvertendum tamen
est non eum humanam philosophiam respuere, quae veri no-
minis philosophia sit, quae nempe ad Deum conducat, ad re-
cte vivendum ad christianamque sapientiam; sed eam potius,
quae inani vaniloquentia fallacibusque cavillationum praesti-
2
Litt. Apost. Contigit olim, XV cal. febr. an. 1 1 7 4 Anagniae d.
3
Annal., t. XII, a. 1 1 5 3 , p. 3 8 5 , D - E ; Romae, ex Typographia Vaticana, MDCVII.
« Cfr. Serm. in festo SS. Apost. Petri et Pauli, n. 3; MIGNE, PL, CLXXX11I, 4 0 7 ;
et Serm. III in festo Pentec, n. 5; MIGNE, PL, CLXXXIII, 3 3 2 - B .
Acta PU Pp. XII 371

giis sibi sumat ad divina praefidenti ausu scandere, omniaque


Dei arcana perscrutari ; ita quidem ut — quod saepius eo etiam
tempore eveniebat .— fidei integritatem violet et in haeresim
misere prolabatur.
6
« Vides... — ipse scribit — quomodo [S. Paulus Apostolus ]
fructum et utilitatem scientiae in modo sciendi constituit ? Quid
ergo dicit modus sciendi ? quid ? nisi ut scias quo ordine, quo
studio, quo fine, quaeque nosse oporteat? Quo ordine; ut id
prius, quod maturius ad salutem: quo studio; ut id ardentius,
quod vehementius ad amorem: quo fine; ut non ad inanem
gloriam, aut curiositatem, aut aliquid simile, sed tantum ad
aedificationem tuam vel proximi. Sunt namque qui scire vo-
lunt eo fine tantum ut sciant; et turpis curiositas est. Et sunt
qui scire volunt, ut sciantur ipsi; et turpis vanitas est... Et
sunt item qui scire volunt ut scientiam suam vendant, verbi
causa, pro pecunia, pro honoribus; et turpis quaestus est. Sed
sunt quoque qui scire volunt, ut aedificent; et caritas est. Et
6
item qui scire volunt, ut aedificentur; et prudentia est».
Doctrinam autem, vel potius sapientiam, quam ipse sequi-
tur vehementerque adamat, aptissime hisce'verbis describit:
(( Est quippe spiritus sapientiae et intellectus, qui instar apis
ceram portantis et mel, habet omnino et unde accendat lumen
scientiae, et unde infundat saporem gratiae. Neuter ergo se
osculum percepisse putet, sive qui veritatem intelligit, nec di-
7
ligit; sive qui diligit, nec intellegit ». «Quid faceret eruditio
absque dilectione? Inflaret. Quid absque eruditione dilectio?
8
Erraret». « Est enim tantum lucere, vanum; tantum ardere
9
parum ; ardere et lucere perfectum ». Unde autem vera ger-
manaque doctrina oriatur, et quomodo cum caritate coniunga-
tur oporteat, hisce verbis explanat: « Sapientia est Deus, et
vult se amari non solum dulciter, sed et sapienter... Alioquin

ß
Cfr. I Cor., VIII, 2.
6
In cantica, serm. XXXVI, 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 9 6 8 - 0 , D.
' Ibid., serm. VIII, 6; MIGNE, PL, OLXXXIII, 8 1 3 - A , B.
« Ibid., serm. LXIX, 2; MIGNE, PL, OLXXXIII, 1 1 1 3 - A .
9
In Nat. 8. Ioan. Bapt., serm. 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 3 9 9 - B .
372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

facillime zelo tuo spiritus illudet erroris, si scientiam negligas;


nec habet callidus hostis machinamentum efficacius ad tollen-
dam de corde dilectionem, quam si efficere possit, ut in ea in-
10
caute, et non cum ratione ambuletur».
Quibus ex verbis luculenter patet Bernardum id unum per-
vestigando contemplandoque quaesivisse, ut quos undique col-
legisset veritatis radios, eos amore potius, quam humanarum
opinationum subtilitate permotus et actus, ad Summum con-
verteret Verum; lucem ab eo mentibus impetrans, animis cari-
tatis ignem, rectasque moderandis moribus normas. Haec est
profecto vera sapientia, quae humana omnia transcendit, et
quae omnia ad suum fontem, hoc est ad Deum reducit, ut ad
eum convertat homines. Doctor nempe Mellifluus non ingenii
sui acie confisus, per incertos maleque tutos ratiocinantis men-
tis anfractus lento molimine procedit, non laboriosis illis calli-
disque syììogismis innititur, quibus sui temporis dialectici non
pauci saepenumero abutebantur, sed veluti aquila, quae oculis
solem intueri conatur, volatu rapidissimo ad veritatis verticem
contendit. Caritas enim, qua ipse agebatur, repagula nescit, ac
veluti alas mentibus addit. Ei videlicet doctrina non meta ul-
tima est, sed iter potius, quod ducit ad Deum; non frigida res
est, in qua inaniter remoretur animus, quasi secum colludens
fluctuantibus fulgoribus captus, sed amore movetur, impelli-
tur, regitur. Quamobrem hac sapientia suffultus Bernardus, me-
ditando, contemplando amandoque ad summum ascendit my-
sticae disciplinae apicem, et cum Deo ipso coniungitur, inter-
dum paene infinita beatitate hac etiam in mortali vita per-
fruens.
Eius autem scribendi genus vivax, floridum, profluens ac
sententiarum luminibus distinctum, tali suavitate dulcedineque
perfunditur, ut legentium mentem alliciat, delectet, ad superna
revocet; ut pietatem excitet, alat, conformet; Ut animum deni-
que ad persequenda bona compellat, quae non caduca, non
fluxa sint, sed vera, sed certa, sed perpetuo mansura. Hac de
10
In Cantica, serm. X I X , 7; MIGNE, PL, OLXXXIII, 866-D.
Acta Pii Pp. XII 373

causa eius scripta magno semper in honore fuere ; atque ex


iisdem paginas non paucas, caelestia redolentes, flagran tem-
que spirantes pietatem, Ecclesia ipsa in sacram liturgiam in-
11
duxit. Videntur enim quasi Divini Spiritus afflatu alitae, ac
tali lucis splendore coruscantes, qui numquam per saeculorum
decursum restingui queat, cum ex scriptoris animo oriatur ve-
ritatem caritatemque sitientis, Ceterosque enutrire ad suique
12
imaginem conformare exoptantis.
Placet, Venerabiles Fratres, de hac mystica disciplina non-
nullas pulcherrimas sententias ex eius libris in communem uti-
litatem referre : « Docuimus omnem animam, licet oneratam
peccatis, vitiis irretitami, captam illecebris, exsilio captivam,
corpore carceratam... licet, inquam, sic damnatam et sic de-
speratam; docuimus tamen hanc in sese posse advertere, non
modo unde respirare in spem veniae, in spem misericordiae
queat; sed etiam unde audeat aspirare ad nuptias Verbi, cum
Deo unire foedus societatis non trepidet, suave amoris iugum
cum Eege ducere angelorum non vereatur. Quid enim non tute
audeat apud eum, cuius se insignem cernit imaginem, illu-
13
strem similitudinem novit ? » « Talis conformitas maritat ani-
mam Verbo, cum cui videlicet similis est per naturam, similem
nihilominus ipsi se exhibet per voluntatem, diligens sicut di-
lecta est. Ergo si perfecte diligit, nupsit. Quid hac conformi-
tate iucundius? quid optabilius caritate, qua fit, ut humano
magisterio non contenta, per temet, o anima, fiducialiter ac-
cedas ad Verbum, Verbo constanter inhaereas, Verbum fami-
liariter perconteris, consultesque de omni re, quantum intel-
lectu capax, tantum audax desiderio? Vere spiritualis sancti-
qUe connubii contractus est iste. Parum dixi, contractus : com-
plexus est. Complexus plane, ubi idem velle, et nolle idem,
unum facit spiritum de duobus. Nec verendum ne disparitas

11
Cfr. Brev. Rom. in festo SS. Nom. Iesu; die III infra octavam Concept, immac.
B. M. V. ; in octava Assumpt. B. M. V. ; in festo septem Dolor. B. M. V.; in festo sacrat.
Rosarii B. M. V. ; in festo S. Iosephi Sp. B. M. V. ; in festo S. Gabrielis Aren.
12
Cfr. FÉNELON, Panégyrique de St. Bernard.
13
In Cantica, serm. LXXXIII, 1; MIGNB, PL, CLXXXIII, 1181-C, D.
374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

personarum claudicare in aliquo faciat convenientiam volun-


tatum, quia amor reverentiam nescit. Ab amando quippe amor,
non ab honorando denominatur... Amor sibi abundat, amor
ubi venerit, ceteros in se omnes traduci t et captivât affectus.
14
Propterea qui amat, amat, et aliud novit nihil)).
Postquam vero animadvertit Deum magis potiusque velle
ab hominibus amari, quam timeri et honorari, haec acute sa-
gaciterque adiungit : « Is [amor] per se sufficit, is per se pla-
cet et propter se. Ipse meritum, ipse praemium est sibi. Amor
praeter se non requirit causam, non fructum. Fructus eius, usus
eius. Amo quia amo; amo ut amem. Magna res amor, si ta-
men ad suum recurrat principium, si suae origini reditus, si
refusus suo fonti, semper ex eo sumat unde iugiter fluat. Solus
est amor ex omnibus animae motibus, sensibus, atque affecti-
bus in quo*potest creatura, etsi non ex aequo, respondere Au-
15
ctori, vel de simili mutuam reddere vicem ».
Divinum hunc amorem, quo cum Deo iungi possumus arctis-
sime, cum ipse saepenumero contemplando precandoque exper-
tus fuerit, eius ex animo haec erumpunt incitata verba : a Felix
[anima], quae meruit praeveniri in tantae benedictione dulce-
dinis! Felix, cui tantum felicitatis complexum experiri dona-
tum est ! Quod non est aliud, quam amor sanctus et castus, sua-
vis et dulcis; amor tantae serenitatis, quantae et sinceritatis;
amor mutuus, intimus, validusque, qui non in carne una, sed
uno plane in spiritu duos iungat, duos faciat iam non duos,
16
sed unum, Paulo dicente : " Qui adhaeret Deo, unus spiri-
17
tus est" ».
Haec excelsa Claravallensis Doctoris de re mystica doctrina,
quae humana omnia desideria exsüperat atque explere potest,
videtur interdum hac nostra aetate vel neglegi ac posthaberi, vel
in oblivionem venisse multorum; qui quidem, cotidianis curis
negotiisque distenti, nihil aliud quaerunt atque exoptant, nisi
1 4
Ibid., 3 ; M I G N E , PL, CLXXXIII, 1182-C, D.
15
Ibid., 4- M I G N E , PL, CLXXXIII, 1183-B.
18
Cfr. I Cor., VI, 17.
" In Cantica, serm. LXXXIII, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 1184-C.
Acta PU Pp. XII 375

quod utile aç frugiferum mortali huic vitae sit; ac fere num-


quam oculos mentemque ad Caelum erigunt; fere numquam ad
superna aspirant, non peritura bona.
Atqui, etsi non omnes possunt divinae illius contemplatio-
nis verticem attingere, de qua Bernardus elatis sententiis ela-
tisque verbis loquitur, etsi non omnes queunt tam intime se
cum Deo coniungere, ut arcano quodam modo caelestis connu-
bii vinculis cum Summo Bono se copulatos sentiant; omnes
tamen possunt ac debent ex terrenis hisce rebus ad caelestia
identidem relevare animum, ac Supremum omnium Largitorem
munerum actuosissima voluntate adamare.
Quapropter, dum hodie plurimorum in animis caritas erga
Deum vel pedetemptim defervescit, vel non raro etiam est om-
nino restincta, haec Melliflui Doctoris scripta intenta mente me-
ditanda esse putamus; ex eorum enim sententiis, quae cetero-
quin ex Evangelio profluunt, cum in privatam uniuscuiusque
vitam, tum in publicam etiam hominum consortionem nova
sUpernaque vis permanare potest, quae civium mores regat
christianisque praeceptis conformet; atque adeo tot tantisque
malis, quibus turbatur ac connectatur societas, opportuna re-
media praebere possit. Cum enim homines Auctorem suum, ex
quo omnia, quaecumque habent, oriuntur, ut oportet non di-
ligunt, tum neque ipsi inter se amant; quin immo — Ut sae-
pius evenit — odio simultateque ab se invicem disiunguntur,
ac sibi mutuo acriterque adversantur. Deus autem Pater est
amantissimus omnium nostrum; nosque fratres in Christo su-
mus, quos ipse sacro suo profuso sanguine redemit. Quoties-
cumque igitur Deum amantem non redamamus, eiusque divi-
nam paternitatem reverentes non agnoscimus, fraterni quoque
amoris vincula misere dilacerantur ; atque — ut interdum proh
dolor videre est — discordiae, contentiones, inimicitiaeque in-
feliciter erumpunt; quae quidem eo etiam procedere possunt,
ut ipsa humanae communitatis fundamenta subruant atque
subvertant.
Oportet igitur hanc divinam caritatem, qua Claravallensis
376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Doctor tam vehementer exarsit, omnium animis restituere, si


volumus ut christiani ubique refloreant mores, ut catholica re-
ligio frugifere suum munus explere possit, utque sedatis dissi-
diis compositisque iustitia aequitateque rebus omnibus, serena
pax fatigato et anxio humano generi affulgeat.
Hac caritate, qua cum Deo semper impensissimeque iunga-
mtir necesse est, ii potissimum ferveant, qui Melliflui Doctoris
institutum amplexi sunt, itemque omnes e cleri ordine, quibus
peculiare officium est ad divinum refovendum amorem cohor-
tari atque excitare ceteros. Quo quidem divino amore — ut
diximus — nostris hisce temporibus, si unquam alias, tanto-
pere indigent cives, indiget domesticus convictus, universa in-
diget hominum societas. Eo enim flagrante, atque impellente
animos ad Deum, supremam mortalium metam, ceterae vi-
gescunt virtutes; dum contra, eo remisso, vel restincto, tran-
quillitas, pax, gaudium ceteraque omnia veri nominis bona
sensim remittunt, vel omnino restinguuntur, utpote quae ab
18
eo profluant, qui « caritas est ».
De hac divina caritate nemo fortasse tam praeclare, tam alte,
tam vehementer, quam Bernardus, locutus est. « Causa dili-
gendi Deum — ita ipse — Deus est; modus, sine modo dili-
19 20
gere». «Ubi autem amor est, labor non est, sed sapor».
Quod quidem se iam expertum esse fatetur, cum scribit:
« O amor sanctus et castus! o dulcis et suavis affectio!... eo
suavior et dulcior, quo totum divinum est quod sentitur. Sic
21
affici, deificari est». Atque alibi: ((Bonum mihi, Domine, in
tribulatione magis amplecti te, in camino habere te mecum,
22
quam esse sine te vel in Caelo». Cum autem ad summam
perfectamque caritatem pervenit, qua cum ipso Deo intimo
connubio copulatur, tum tali laetitia, tali pace fruitur, quali
nulla alia maior esse potest : « O verae quietis locus... in quo

38
I IOAN., IV, 8.
" De diligendo Deo, c. I ; M I G N E , PL, C L X X X I I , 9 7 4 - A .
20
In Cantica, serm. L X X X V , 8 ; M I G N E , PL, C L X X X I I I , 1 1 9 1 - D .
21
De diligendo Deo, c. X , 2 8 ; M I G N E , PL, C L X X X I I , 9 9 1 - A .
22
In Ps. CLXXXX, serm. X V I I , 4; M I G N E , PL, C L X X X I I I , 2 5 2 - C .
Acta Pii Pp. XII 377

Deus non quasi turbatus ira, nec velut disten tus cura prospi-
citur; sed probatur voluntas eius in eo bona, et beneplacens,
et perfecta. Visio ista non ferret, sed mulcet; inquietam cu-
riositatem non excitat, sed sedat; nec fatigat sensus, sed tran-
quillat. Hic vere quiescitur. Tranquillus Deus tranquillat om-
23
nia; et quietum aspicere, quiescere est».
Verumtamen haec perfecta quies non mors animi est, sed
vita vera. « Magis... istiusmodi vitalis vigilque sopor sensum
interiorem illuminat et, morte propulsata, vitam tribuit sem-
piternam. Revera enim dormitio est, quae tamen sensum non
sopiat, sed ab ducat. Est et mors — quod non dubius dixerim —
quoniam Apostolus quosdam in carne adhuc viventes commen-
24
dando, sic loquitur: "Mortui estis, et vita vestra abscondita
25
est cum Christo in Deo" ».
Haec perfecta quies animi, qua amanti Deo redamantes frui-
mur, et qua nos nostraque omnia ad eum convertimus ac diri-
gimus, non ad socordiam, non ad ignaviam, non ad inertiam
nos reducit, sed ad impigram, sollertem, actuosamque navi-
tatem; qua quidem et nostram salutem, et ceterorum etiam,
divina aspirante gratia, procurare contendamus. Excelsa enim
eiusmodi contemplatio ac meditatio, quae divino amore agitur
atque impellitur, « regit affectus, dirigit actus, corrigit exces-
sus, componit mores, vitam honestat et ordinat, postremo di-
vinarum pariter et humanarum rerum scientiam confert. Haec
est, quae confusa disterminat, hiantia cogit, sparsa colligit, se-
creta rimatur, vera vestigat, veri similia examinat, ficta et fu-
cata explorât. Haec est, quae agenda praeordinat, acta recogi-
tat, ut nihil in mente resideat aut incorrectum, aut correctione
egens. Haec est, quae in prosperis adversa praesentia, in ad-
versis quasi non sentit; quorum alterum fortitudinis, alterum
26
prudentiae est ».
Ac revera, quamvis in altissima suavissimaque eiusmodi
23
In Cantica, serm. X X I I I , 16- MIGNE, PL, CLXXXIII, 893-A, B.
24
Coloss., I I I , 3.
25
In Cantica, serm. LII, 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 1031-A.
2e
De Consid. I , e. 7; MIGNE, CLXXXII, PL, 737-A, B.
378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

meditatione contemplationeque defixum se esse percupiat, quae


divino spiritu alatur, Claravallensis tamen Doctor cellae suae,
27
quae ((continuata dulcescit» non concluditur parietibus, sed
ubicumque Dei Ecclesiaeque agitur causa, consilio, voce et
opera promptissimus adest. Asseverabat enim non « cuiquam
28
sibi, sed omnibus esse vivendum». Ac praeterea haec de se
de suisque scribebat: «*Sic et fratribus nostris, inter quos vi-
vimus, ipso iure fraternitatis et societatis humanae consilii su-
29
mus et auxilii debitores ». Cum vero religionem sanctissimam
in discrimen adductam, vel vexationibus turbatam maerenti
animo videbat, nullis parcebat laboribus, nullis itineribus, nul-
lisque curis ut eam strenue defenderet ac pro facultate iuvaret.
« Nulla, ... quae Dei esse constiterit — ita ipse — a me duco
30
aliena». Atque ad Ludovicum Francorum Regem haec ani-
mose scribit : « Nos, Ecclesiae filii, matris iniurias, contemptum
et conculcationem omnino dissimulare non possumus... Profe-
cto stabimus et pugnabimus usque ad mortem, si ita oportue-
rit, pro matre nostra, armis quibus licet; non scutis et gladiis,
31
sed precibus fletibusque ad Deum». Ad Petrum vero Abba-
tem Cluniacensem : « Et glorior in tribulationibus, si quas di-
gnus habitus sum pro Ecclesia pati. Haec plane gloria mea et
exaltans caput meum, Ecclesiae triumphus. Nam si socii fuimus
laboris, erimus et consolationis. Collaborandum fuit et compa-
32
tiendum matri... ».
Cum autem mysticum Iesu Christi corpus tam infesto tur-
baretur schismate, ut boni etiam hinc inde aestuarent animo,
ipse in componendis dissidiis et in redintegranda feliciter ani-
morum unitate totus fuit. Cum Principes, terreni dominii am-
bitu, formidolosis disiungerentur discordiis, ex quibus magna
proficisci possent in populos detrimenta, ipse sequester pacis

87
De imit. Ch., I, 20, 5.
28
In Cantica, serm. XLI, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 987-B.
29
De Adventu D., serm. I I I , 5; M I G N E , PL, CLXXXIII, 45-D.
30
Epist. 20 (ad Card. Haimericum) ; M I G N E , PL, CLXXXII, 123-B.
31
Epist. 221, 3 - M I G N E . PL, CLXXXII, 386-D, 387-A.
32
Epist,m, 1; M I G N E , PL, CLXXXII, 304-C. 305-A.
Acta PU Pp. XII 379

mutuaeque exstitit concordiae conciliatur. Cum denique sacra


Palaestinae loca, quae Divinus Redemptor suo sacravit san-
guine, summo in discrimine essent, atque externis copiis infense
premerentur, ex Pontificis Summi mandato àd novam susci-
piendam expeditionem Cruce signatorum elata voce elatioreque
caritate christianos Principes ac populos excitavit; quod qui-
dem, si felicem non obtinuit exitum, procul dubio non ei culpae
tribuendum est.
Et cum potissimum catholicae fidei ac morum integritas, a
maioribus quasi sacra hereditate tradita, Abaelardi praesertim,
Arnaldi a Brixia ac Gilberti Porretani opera, detrimentosum in
periculum adduceretur, tum et scriptis editis sapientissimis,
et laboriosis factis itineribus, omnia, quaecumque divina suf-
fultus gratia potuit, conatus est, ut errores profligarentur ac
damnarentur, utque errantes, pro facultate, ad rectam viam
ad frugemque bonam re vocarentur.
Hac autem in re, cum probe nosceret non tam doctorum sa-
pientiam valere, quam Romani praesertim Pontificis auctorita-
tem, hanc eandem auctoritatem interponendam curavit, quam
in dirimendis eiusmodi quaestionibus et summam agnoscebat
et omnino falli nesciam. Siquidem Decessori Nostro beatae me-
moriae Eugenio III, qui olim disciplinae suae alumnus fuerat,
haec scribit, quae suam erga eum caritatem reverentiamque
impensissimam sapiunt, cum ea animi libertate coniunctam,
quae Sanctos addecet : « Amor dominum nescit, agnoscit filium
et in infulis... Monebo te proinde non ut magister, sed ut ma-
33
ter; plane ut amans». Ac deinde vehementibus hisce verbis
eum appellat: « Quis es? Sacerdos magnus, Summus Ponti-
fex. Tu princeps Episcoporum, tu heres Apostolorum... pote-
state Petrus, unctione Christus. Tu es cui claves traditae, cui
oves creditae sunt. Sunt quidem et alii Caeli ianitores, et gre-
gum pastores; sed tu tanto gloriosius, quanto et differentius
utrumque prae ceteris nomen her edit asti. Habent illi sibi assi-
gnatos greges, singuli singulos : tibi universi crediti, uni unus.
33
De Consid., Prolog.; MIGWB, PL, CLXXXII, 727-A, 728-A, B.
380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

34
Nec modo ovium, sed et pastorum tu unus omnium pastor ».
Et rursus : « Orbe exeundum ei, qui forte volet explorare quae
35
non ad tuam pertinent curam ».
Inerráns autem Romani Pontificis magisterium, cum de re-
bus rationibusque fidei ac morum agitur, plane luculenterque
agnoscit. Etenim Abaelardi errores animadvertens, qui « cum
de Trinitate loquitur, sapit Arium; cum de gratia, sapit Pela-
36
gium; cum de persona Christi, sapit Nestorium » ; « q u i . . .
ponit in Trinitate gradus, in maiestate modos, numeros in ae-
37
ternitate » ; et in quo « omnia usurpât sibi humanum inge-
38
nium, fidei nil reservans » ; non modo subtiles, contortulas ac
fallaces eius praestigias captionesqüe discutit, diluit, ac refel-
lit, sed etiam ad Decessorem Nostrum imm. mem. Innocen-
tium II de causa huius generis gravissima haec scribit: «Opor-
tet ad vestrum referri apostolatum pericula quaeque... ea prae-
sertim, quae de fide contingunt. Dignum namque arbitror ibi
potissimum resarciri damna fidei, ubi non possit fides sentire
defectum. Haec quippe huius praerogativa Sedis... Tempus est
ut vestrum agnoscatis, Pater amantissime, principatum... In
eo plane Petri impletis vicem, cuius tenetis et Sedem, si vestra
admonitione corda in fide fluctuantia confirmatis, si vestra au-
39
ctoritate contentis fidei corruptores ».

Unde autem hic humilis monachus, qui paene nullis hu-


manis opibus pollebat, vim haurire potuerit, qua difficultates
etsi arduas vincerei, quaestiones implicatissimas resolveret, et
impeditissimas causas dirimeret, tum solummodo intellegi po-
test, .cum excelsa illa consideratur, qua fulgebat, vitae sancti-
monia, cum impenso veritatis studio coniuncta. Flagrantissima
praesertim caritate aestuabat, ut diximus, erga Deum, erga

3 4
Ibid., II, c. 8; M I G N E , PL, CLXXXII, 751-0, D.
3 5
Ibid., III, c. 1; M I G N E , PL, CLXXXII, 757-B.
36
Epist. 192; M I G N E , PL, CLXXXII, 358-D, 359-A.
37
De error. Abaelardi, I, 2; M I G N E , PL, CLXXXII, 1056-A.
38
Epist. 188; M I G N E , PL, CLXXXII, 353-A, B.
39
De error, Abaelardi, Praef.; M I G N E , PL, CLXXXII. 1053, 1054-D.
Acta PU Pp. XII 381

proximos, quae quidem, ut nostis, Venerabiles Fratres, totius


Evangelii praecipuum ac quasi compendiarium praeceptum
est; ita quidem ut non modo cum caelesti Patre mystico ac
perenni vinculo copularetur, sed etiam nihil magis optaret,
quam homines lucrari Christo, sanctissima Ecclesiae iura tueri,
ac catholicae fidei integritatem strenuo pectore defendere.
In tanta autem, qua florebat, apud Summos Pontifices, apud
Principes et apud populos gratia aestimationeque, non effere-
batur animo, non fluxam inanemque hominum captabat glo-
riam, sed ea semper renidebat christiana humilitate, quae « vir-
40
tutes alias accipit... servat acceptas... servatas consummat » ;
41
ita « ut absque ista... nec esse virtutes videantur ». Quamob-
rem (( non sollicitavit animam eius honor oblatus, nec mo-
tus est pes eius ut inclinaret se ad gloriam; nec magis eum
42
delectabat tiara et annulus, quam rastrum et sarculus ». Ac
dum tot tantosque in Dei gloriam christianique nominis pro-
fectum exantlabat labores, se esse profitebatur « servorum Dei
43 44
inutilem servum », « vilem vermiculum », «arborem steri-
45 46
lem » , « peccatorem, cinerem ... » . Quam quidem christia-
nam humilitatem ceterasque virtutes adsidua alebat caelestium
rerum contemplatio; aiebant incensae ad Deum admotae pre-
ces, quibus et sibi suisque inceptis atque operibus supernam
conciliabat gratiam.
Peculiarissimo modo in Iesum Christum, Divinum Redem-
ptorem, tam vehementi ferebatur amore, ut eo permotus atque
excitatus pulcherrimas elatasque exararet paginas, quae om-
nibus adhuc admirationi sunt, omniumque legentium pietatem
refovent. ((Quid aeque mentem cogitantis impinguat... virtutes
roborat, vegetat mores bonos atque honestos, castas fovet af-

40
De moribus et off. Episc, seu Epist. Iß, 5, IT ; M I G N E , PL, CLXXXII, 821-A.
41
Ibid.
42
Vita Prima, II, 25; M I G N E , PL, CLXXXV, 283-B.
43
Epist. 87; M I G N E , PL, CLXXXII, 143 B.
44
Epist. 215; M I G N E , PL, CLXXXII, 379-B.
45
Vita Prima, V. 12; M I G N E , PL, CLXXXV, 358-D.
46
In Cantica, serm. LXXI, 5 ; M I G N E , PL, CLXXXIII, 1123-D.
382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fectiones ? Aridus est omnis animae cibus, si non oleo isto in-
funditur; insipidus est, si non hoc sale conditur. Si scribas,
non sapit mihi, nisi legero ibi Iesum. Si disputes aut conféras,
non sapit mihi, nisi sonuerit ibi Iesus. Iesus mel in ore, in
aure melos, in corde iubilus. Sed est et medicina. Tristatur ali-
quis vestrum? Veniat in cor Iesus, et inde saliat in os; et ecce
ad exortum nominis lumen, nubilum omne diffugit, redit se-
renimi. Labitur quis in crimen? currit insuper ad laqueum
mortis desperando? Nonne si invocet nomen vitae, confestim
respirabit ad vitam ?... Cui, in periculis palpitanti et trepidanti,
invocatum virtutis nomen non statim fiduciam praestitit, depu-
lit metum?... Nihil ita irae impetum cohibet, superbiae tumo-
47
rem sedat, sanat livoris vulnus... ».
Cui quidem in Iesum Christum incensae caritati tenerrima
ac suavissima iungebatur pietas erga excelsam eius Genetri-
cem, quam utpote amantissimam matrem redamabat et cole-
bat impense. Potentissimo eius patrocinio ita confidebat, ut
haec scribere non dubitaret: « Nihil nos Deus habere voluit,
48
quod per Mariae manus non transiret ». Itemque : « Sic est
49
voluntas eius, qui totum nos habere voluit per Mariam ».
Ac placet heic, Venerabiles Pratres, illam meditationi om-
nium proponere paginam, qua fortasse de Deiparae Virginis
laudibus nulla pulchrior habetur, nulla vehementior, nulla ad
excitandum in eam amorem nostrum aptior, neque utilior ad
refovendam pietatem et ad eius persequenda virtutum exem-
pla: «...Maris stella dicitur, et Matri Virgini valde,conve-
nienter aptatur. Ipsa namque aptissime sideri comparatur; quia
sicut sine sui corruptione sidus suum emittit radium, sic absque
sui laesione Virgo parturit Filium. Nec sideri radius suam mi-
nuit claritatem, nec Virgini Filius suam integritatem. Ipsa est
igitur nobilis illa stella ex Iacob orta, cuius radius universum
orbem, illuminat, cuius splendor et praefulget in supernis, et
inferos penetrat... Ipsa, inquam, est praeclara et eximia stella,
47
In Cantica, serm. XV, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 846-D, 847-A, B.
4
* In vigil. Nat. Domini, serm. I I I , 10; M I G N E , PL, CLXXXIII, 100-A.
44
Serm. in Nat. Mariae, 7; M I G N E , PL, CLXXXIII, 441-B.
Acta PU Pp. XII 383

super hoc mare magnum et spatiosum necessario sublevata, mi-


cans meritis, illustrans exemplis. Ö quisquis te intelligis in
huius saeculi profluvio magis inter procellas et tempestates
fluctuare, quam per terram ambulare; ne avertas oculos a ful-
gore huius sideris, si non vis obrui procellis. Si insurgant venti
tentationum, si incurras scopulos tribulationum; respice stel-
lam, voca Mariam. Si iactaris superbiae undis, si ambitionis,
si detractionis, si aemulationis : respice stellam, voca Mariam.
Si iracundia, aut avaritia, aut carnis illecebra navicülam con-
cusserit mentis: respice ad Mariam. Si criminis humanitate
turbatus, conscientiae foeditate confusus, iudicii horrore per-
territus, baratro incipias absorberi tristitiae, desperationis
abysso: cogita Mariam. In periculis, in angustiis, in rebus du-
biis, Mariam cogita, Mariam invoca. Non recedat ab ore, non
recedat a corde; et ut impetres eius orationis suffragium, non
deseras conversationis exemplum. Ipsam sequens, non devias;
ipsam rogans, non desperas; ipsam cogitans, non erras. Ipsa
tenente non corruis ; ipsa protegente non metuis ; ipsa duce non
50
fatigaris; ipsa propitia pervenis... ».
Putamus autem nullo meliore modo Nos posse Encyclicis
hisce Litteris finem facere, quam sì Melliflui Doctoris verbis in-
vitemus omnes ad pietatem impensiore cotidie studio excitan-
dam erga almam Dei Genetricem, itemque ad excelsas^eius vir-
tutes pro peculiari cuiusque suae vitae condicione actuosissime
mutandas. Si saeculo vertente duodecimo gravia incumbebant
pericula in Ecclesiam in humanamque societatem, haud minora
certo discrimina impendent in aetatem hanc nostram. Catholica
fides, ex qua suprema oriuntur hominibus solacia, haud raro
languescit in animis, ac vel etiam in nonnullis regionibus na-
tionibusque publice impugnatur acerrime. Christiana autem
religione vel neglecta, vel hostiliter eversa, cernere proh dolor
est privatos publicosque mores a recta deerrare via, atque in-
terdum etiam per errorum anfractus ad vitia misere prolabi.

í 0
Horn. II super «Missus est», 17; MIGNE, PL, CLXXXIII, 70-B, C, D, 71-A.
384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In caritatis locum, quae perfectionis, concordiae ac pacis


vinculum est, odia, simultates, discordiae sufficiuntur.
Inquietum aliquid, anxium, ac trepidum incedit animos ho-
minum; pertimescitür nempe ne, si lux Evangelii multorum in
mentibus pedetemptim remittat atque elanguescat, vel — quod
deterius est — si ab iisdem respuatur prorsus, ipsa civilis ac
domesticae consortionis fundamenta labent ; atque ,adeo peiora
usque et infeliciora tempora emergant. /
Quemadmodum igitur Claravallensis Docto:^ Deipara Vir-
gine Maria opem petiit et obtinuit turbolentae aetati suae, ita
nos omnes eadem impensissima pietate supplicationeque a Di-
vina Matre nostra contendamus ut gravibus hisce malis, quae
iam ingrüunt, vel timentur, opportuna impetret a Deo remedia;
detque, divino auxilio, benigna ac potentissima ut sincera, so-
lida, ac frugifera pax Ecclesiae, populis, gentibus tandem ali-
quando affulgeat.
Hi sunto uberes salutaresque fructus, quos, auspice Ber-
nardo, saeculares piissimi eius obitus celebrationes afferant;
hoc supplicando una Nobiscum deprecentur omnes, dum Mel-
liflui Doctoris exempla intuentes meditantesque sanctissimis
eius vestigiis studiose alacriterque insistere enitantur.
Quorum salutarium fructuum conciliatrix esto Apostolica
Benedictio, quam vobis, Venerabiles Fratres, gregibus unicui-
que vestrum concreditis, atque iis peculiari modo, qui S. Ber-
nardi institutum amplexi sunt, effusa caritate impertimus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die xxiv mensis Maii, in
festo Pentecostes, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto
decimo.

PIUS PP. XII


Acta Pii Pp. XII 386

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
POPAYANENSIS - CALIENSIS
(PALMIRANAE)

A POPAYANENSI ARCHIDIOECESI ET A CALIENSI DIOECESI QUAEDAM SEPARANTUß


OPPIDA, QUAE IN NOVAM REDIGUNTUR DIOECESIM, PAI/MIRANAM APPEL-
LANDAM.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Romanorum partes Pontificum has praecipue esse existimamus, ut


nimirum evangelicae lucem veritatis magis magisque omnibus afferendas
curent hominibus, quos Christus Iesus « de tenebris vocavit in admirabile
lumen suum » ; (I Pt. 2, 9) ; quapropter Nos, qui in Petri Cathedra
omnium saluti praesidemus, valde animo laetamur cum, Dei favente
gratia, Ecclesias vel condere possumus vel etiam novare, ut rei christianae
commodius prospiciatur. Qua de re, admodum Nobis laudandae preces,
quas venerabilis Frater Antonius Samoré, Archiepiscopus titulo Terno-
benus et in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius ac venerabiles
Fratres Didacus Maria Gómez Tamayo, Archiepiscopus Popayanensis,
et Julius Caicedo, Caliensis Episcopus huic Sanctae Sedi admoverunt ut
nova erigeretur dioecesis, post aliquot distractas partes ex archidioecesi
Popayanensi atque e dioecesi Caliensi. Consensum eorum omnium sup-
plentes, quorum quoquo modo intersit, de plenitudine apostolicae No-
strae potestatis, quam a summo Deo accepimus, haec quae sequuntur
consulto et cogitata decernimus atque statuimus. A Popayanensi archi-
dioecesi haec oppida separamus, quibus vulgo sunt nomina : Florida,
Candelaria, Pradera, Palmira, Cerrito, Guacarí et Ginebra; ea autem
a Caliensi dioecesi dividimus quae vocant : Buga, San Pedro, Tuluá, An-
dalucía, Bugalagrande, Sevilla, Caicedonia. Haec sane loca, quae dex-
tra flumen Cauca civilem provinciam « Valle » nuncupatam constituunt,
in unum veluti cogentes, novam erigimus dioecesim quam Palmiranam
appellandam volumus. Huius novae dioecesis episcopalem sedem in urbe
statuimus cui nomen Palmira, quam igitur in civitatis episcopalis gra-
dum, ad iuris communis normam, perducimus. Episcopi vero cathedram

26 - ACTA, vol. XX. n. 8. - 30-6-1953.


386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in templo collocari iubemus Deiparae Virgini dicato a Sacro Rosario, cui


propterea tribuimus iura et privilegia, onera et obligationes quae cete-
rarum cathedralium aedium sunt propria. Haec igitur Palmirana Eccle-
sia eiusque Praesules iisdem iuribus, privilegiis atque honoribus fruen-
tur, quibus omnes ornantur per terrarum orbem Ecclesiae eorumque
Antistites; item iisdem oneribus et obligationibus obstringentur. Hanc
praeterea Palmiranam Sedem suffraganeam esse volumus metropolitanae
Ecclesiae Popayanensi, cuius Metropolitis Archiepiscopis pro tempore
Palmirani Episcopi recto iure subicientur. Quoadusque autem, ob rerum
difficultates, Canonicorum Collegium constitui nequeat, facultatem fa-
cimus ut, ad Iuris Canonici praescripta, dioecesani consultores eorum
loco renuntientur, qui Episcopum adiuvent in moderandis dioecesis ne-
gotiis.
Episcopalem mensam, quam vocant, constituent sive bona quae e
partitione bonorum mensarum Popayanensis et Caliensis, pro rata parte,
novae obveniunt dioecesi, sive Curiae pecuniae ac bona, si quae sint, sive
a fidelibus oblatae res ; quod vero spectat ad bonorum divisionem, ser-
ventur iussa canone 1500 Iuris Canonici descripta. Quod autem attinet
ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad
iuvenum institutionem qui in spem Ecclesiae succrescunt, ad fidelium et
clericorum iura et onera aliaque huiusmodi servanda, ea iussa praecipi-
mus quae Iure Canonico describuntur. Quod vero ad clerum nominatim
spectat decernimus ut simulac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem de-
ductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius
finibus legitime degunt. Volumus denique ut omnia documenta atque
acta, quae ad novam Palmiranam dioecesim respiciunt, a Curiis Popaya-
nensi et Caliensi quam cito mittantur ad eiusdem novae dioecesis Can-
cellariam. Quae omnia ita decernimus et constituimus ut optimo polleant
iure, contrariis quibuslibet non obstantibus. Ut autem ea quae Nostris his
Litteris iubemus efficiantur, venerabilem quem diximus Fratrem Anto-
nium Samoré deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem
adducentur, Columbianae praeerit Nuntiaturae ; cui propterea omnes ne-
cessarias ad id potestates facimus, quae cuilibet viro subdelegari poterunt,
qui tamen in sacro sacerdotio obtinuerit dignitatem. Iubemus praeterea
ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat,
quarum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam
primum transmittet.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse,
suamque vim et effectum obtinere volumus ac praecepta, quae iisdem
describuntur, ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decernimus.
Acta Pii Pp. XII 387

Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris statuimus, a quolibet, qua-
vis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum
sane et inane erit, contrariis quibusvis non obstantibus, quibus omnibus
per has Litteras obrogamus. Nemo pariter Nostris hisce iussis obsistat ;
quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Volumus de-
nique ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu
exarata, eandem plane mereantur fidem, quae hisce ipsis tribueretur
ostensis ; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et
sigillo viri munita, qui sacerdotali aliqua dignitate fruatur.
Datum Romae apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost,
Loco i) Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 26.

II
NEO-PAMPILONENSIS
(BUMANGUENSIS)
EX TERRITORIO DIOECESIS NEO-PAMPILONENSI S QUAEDAM PARS DISTRAHITUR EX
QUA NOVA EFFICITUR DIOECESIS, (( BUMANGUENSI S )) APPELLANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum sit latior dioecesis tamquam nimiae magnitudinis ager unius


tantum labore excolendus, praestat saepissime eius fines minuere, sive
augendae religioni sive intendendi laboris causa. Quandoquidem igitur
Neo-Pampilonensis Ecclesia christianae vitae laude florescit, ideo cen-
suimus recte Nos esse facturos, si precibus venerabilis Fratris Antonii
Samoré, Archiepiscopi titulo Ternobeni eiusdemque in Columbiana Re-
publica Apostolici Nuntii concedentes, ex eiusdem Neo-Pampilonensis
Ecclesiae territorio quaedam partes eximamus exque iisdem novam dioe-
388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cesim constituamus. De consensu igitur venerabilis Fratris Neo-Pampi-


lonensis Ecclesiae Episcopi ; re intento animo considerata, certaque id-
circo intelligentia eorum quae sumus acturi ; eorumque denique quorum
interest consensum supplentes, qua potestate a Christo in universam Ec-
clesiam accepimus, haec statuimus. E dioecesi Neo-Pampilonensi eius
territorii partem distrahimus quae in Provinciam protenditur cuius co-
gnomen est in vulgo « Santander del Sur », eamque in novae dioecesis
formam redigimus, « Bumanguensis » appellandam Novae Ecclesiae ca-
put et sedes erit in urbe <( Bucaramanga », ex qua dioecesis nomen acci-
pit, paroeciali templo, in honorem S. Nazarethanae Familiae condito, ad
cathedralis dignitatem elato. Huius tantae dignitatis causa sive Ecclesia
Bumanguensis, sive cathedrale templum, sive Praesules pro tempore iis
omnibus honoribus, iuribus, privilegiis, potestatibus augebuntur qui-
bus frui licet ceteris in orbe Episcopis, cathedralibus templis, Ecclesiis
•eiusdem gradus et dignitatis. Neque tamen oblivisci volumus eosdem si-
milibus oneribus et obligationibus quibus reliqui teneri. Est praeterea
voluntas ut dioecesis Bumanguensis sit Ecclesiae Bogotensi in Columbia
suffraganea eiusque Praesul Bogotensi Archiepiscopo obnoxius. Volumus
insuper ut religionis et cultus decori promovendo in nova dioecesi Buman-
guensi Canonicorum Collegium quam primum constituatur iuxta normas
per aliud decretum edendas. Quamdiu tamen ob rerum adiuncta hoc Col-
legium constitui nequeat, Consultores dioecesanos sinimus eligi, qui An-
tistitem in muneribus sui officii obeundis adiuvent consiliis et opera. Men-
sam, quae dicitur, episcopalem sive bona constituent quae ex divisione
pro rata parte bonorum Neo-Pampilonensis Ecclesiae dioecesi Buman-
guensi obvenient, sive pecunia a Reipublicae Columbianae Moderatoribus
danda, sive Curiae emolumenta et fidelium oblationes. Quod ad divisio-
nem bonorum pertinet, servetur praescriptum Canonis 1500 Codicis Iuris
Canonici; quod vero ad novae dioecesis regimen et administrationem,
Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici electionem, cum se-
des vacaverit, et cetera huiusmodi, servetur omnino quod Iure Canonico
prescribitur. Quam primum fieri potest vero, Ordinarius Bumanguensis
Seminarium saltem minus exstruendum curabit, ad normas Iuris Canonici
et iuxta regulas a S. Congregatione de Seminariis et Studiorum Univer-
sitatibus statutas, unde lecti iuvenes Romam mittantur in Pontificium
Ephebeum a Summo Pontifice Pio IX conditum educendis ad sacerdota-
lia munia iuvenibus. Interim vero Episcopus Neo-Pampilonensis pro tem-
pore pueros et iuvenes novae dioecesis Bumanguensis ad statum clerica-
lem instituendos in Seminarium dioecesanum sive minus sive maius re-
cipere perget. Aes vero alienum, Seminario dioecesano Neo-Pampilonensi
Acta Pii Pp. XII 38»

exstruenda conflatum, ab Ordinariis Neo-Pampilonensi et Bumanguensi


pro rata parte solvatur. Erecta vero dioecesi, eo ipso clerici Ecclesiae
illi censeantur addicti in cuius territorio legitime degunt. Alumni vero,
sive sint clerici sive non sint, qui nunc in Seminario Neo-Pampilonensi
instituuntur, quique domicilium habent in territorio dioecesis Buman-
guensis, eidem dioecesi Bumanguensi inscribantur. Quod vero ad docu-
menta et acta quae novam dioecesim eiusque clericos, fideles et bona
temporalia respiciunt, a Curia Neo-Pampilonensi ad Curiam Buman-
guensem trasmittantur. Ut autem quae supra statuimus perficiantur, ve-
nerabilem Fratrem Antonium Samoré deligimus in Columbiana Republi-
ca Apostolicum Nuntium, vel illum qui eo tempore quo haec decreta exse-
cutioni mandabuntur ei Nuntiaturae praeerit, iisdem potestate facta
etiam subdelegandi quae perficiendae rei concedimus iura cuilibet viro
in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus praeterea ut idem venera-
bilis Frater onus habeat peractae exsecutionis documenta coniicere eo-
rumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam
primum transmittere.
Has vero Litteras validas, firmas et efficaces esse et fore suosque ple-
nos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant
inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quo-
libet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter aliquid contigerit atten-
tari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstan-
tibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut
harum Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis
eadem prorsus fides tribuatur quae hisce-haberetur ostensis, dummodo
tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in eccle-
siastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae
per has Litteras sunt a Nobis statuta obsistere liceat : quod si quis ausu
temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco iii Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 80.
390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LITTERAE APOSTOLICAE

SANCTUS CASSIANUS, MARTYR, TACHYGRAPHORUM ITALICORUM CAELESTIS PA-


TRONUS ELIGITUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Actuaría scribendi ars, iam in ve-


terum hominum versata usu, hisce temporibus, ut omnes noverunt,
nova ratione est exculta magnisque aucta incrementis. Quin sodalitates
constitutae sunt tachygraphorum, quorum est brevioribus et compendia-
riis notis res exprimere atque verba dictantis vel dicentis excipere ci-
tissime. Quos expedire visum est peculiari obtegi praesidio superno ut
ex caelestis Patroni virtute similitudinem ducerent et ad christianae
vitae obeunda instituta nullo non tempore excitarentur. Cum enim su-
periore anno Neapoli conventus italicae actuariorum societatis, cui « Ga-
belsberger Noe » est nomen, ageretur, omnes qui acuerunt, una sen-
tentia Sanctum Cassianum, Märtyrern, Patronum sibi statuerunt adop-
tare. Qui inclitus Christi athleta, in urbe Foro Cornelii magister fuerat,
ut ait Prudentius {Perist., IX, 23-24), «verba notis brevibus compren-
dere cuncta peritus raptimque punctis dicta praepetibus sequi » ; sed,
cum nollet a suprema veritate desciscere, a puerorum turba, quos in
honestae huius artis exercitationem docuerat adhibere stilos, his ipsis
est, multiplici illato vulnere, impie necatus. Preces igitur ad Nos ad-
motae sunt ut tantum virum tachygraphis ex Italia caelestem constitue-
remus Patronum ; quas, Ordinarii Neapolitani commendatione suffultas,
libenti animo censuimus admittendas. Quocirca, audito Venerabili Fra-
tre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Epi-
scopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum
Cassianum, Märtyrern, tachygraphorum italicorum caelestem apud Deum
Patronum eligimus, facimus, renuntiamus, omnibus adiectis honoribus
ac privilegiis liturgicis quae coetuum Patronis rite competunt. Contra-
riis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes
praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac per-
manere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illis-
que ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum ple-
nissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritum-
Acta Fit Pp. XII 391

que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, aucto-
ritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXIII mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto de-
cimo.
De speciali mandato Sanctissimi
Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. IOANNEM S. R. E. PRESB. CARDINALEM DE JONG, ARCHIEPISCO-
PUM ULTRAIECTENSEM ATQUE AD EXCMOS PP. DD. HOLLANDIAE EPISCO-
POS, EXACTUM SAECULUM CELEBRATURUS EX QUO CATHOLICA HIERARCHIA
RESTITUTA FUIT.
PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam


Benedictionem.
Plura afferebant cum perhonorifica vobis, tum Nobis apprime lae-
tabilia litterae, obsequii plenae, per quas Nos edocuistis mense Maio
huius anni per plures dies istic sacra habitum iri sollemnia ad reco-
lendum fauste exactum saeculum, ex quo per fel. rec. Decessorem No-
strum Pium IX in Hollandiae Regno Catholica Hierarchia restituta
fuit. Id unanima consensione et communibus coeptis vultis peragere;
nec dubium est, quin sacrorum Pastorum promptae industriae et sol-
lertiae populi obsecutura sit studiosa voluntas.
Aequum sane est Deo de tanto benefacto gratias agere, ex quo na-
tioni vestrae multae gravisque momenti utilitates exortae sunt, quod-
que non absimile reputandum est illi immortali memoria consecrato
eventui, cum Sergius I, Apostolicae Sedis Antistes, Willibrordum san-
ctissimum virum episcopum suis manibus Romae unxit eundemque,
sacro pallio ipsi imposito et nomine Clemente indito, Ultraiectensi
Ecclesiae praefecit. Per hos centum emensos annos Hollandiae sacro-
rum Praesules vosque ipsi, eorum aemulati religionis studium, necnon
392 Acta Apostolicae ßedis - Commentarium Officiale

utriusque militiae clerus certatimque qui catholico istic censentur no-


mine, mirifica contentione, Dei afflante gratia, sine qua nihil, quacum
possumus cuncta, connisi estis, ut catholica fides virtutem suam ex-
serat explicetque non tantum mentes caelitus delapsa veritate collu-
strando, sed privatae quoque ac publicae vitae actus temperando et
mores. Nam compertum omnibus est eandem fidem etiam sublime ferre
et augere Ínclitas natura ipsa genti vestrae inditas dotes, cui quidem
cum audacia in gerendis rebus pulchro firmoque iunguntur foedere
constantia, gravitas, humanitas. Vestrum est magna non loqui, sed
agere. Ipsum civium consortium inde assecutum est praesidium adiu-
mentumque, quod optimus quisque aequo aestimat. Quid? Animi mo-
tus in officio continere, laedere neminem, suum cuique tribuere, mu-
tuam benevolentiam colere, iniuriis facile ignoscere, patriis legibus
obtemperare, potestates vereri — quae omnia sanctissima religio prae-
cipit — nonne id ad propellenda a civitate pericula et ad eius decora
incrementaque provehenda vis est, qua nulla alia efficientior?
Gratulamur igitur vehementer in exemplum istic vigere caritatig
incepta, quibus tum intra patriae fines, tum in extimis terris hominum
allevantur calamitates, comparantur egenis auxilia. Quod quidem prae-
sertim evenit, cum mare, saeviente procella, multos oppositos sibi óbi-
ces istic effregit et, in oppida et arva exundans, haud parvas ruinas
et luctus invexit. Tunc apud vos in benefaciendo iis qui praegravi ca-
lamitate erant oppressi, perpetuo memoratu dignum exortum est cer-
tamen; et eisdem adiumenta afferendi increverunt aliarum quoque na-
tionum aemula studia^ ita ut manifesto eluxerit Hollandicum nomen
omnium ad se gratiam convertere. Commendant etiam christianas vir-
tutes, quae familias vestras exornant, multi religiosi sodales, qui nun-
cupandorum votorum nodo Deo et Ecclesiae totos se dedere cupiunt,
permultae sacrae virgines, quibus congrui S. Ambrosii laus : « Beatae
virgines, quae tam immortali spiratis gratia, ut horti floribus, ut tem-
pla religione, ut altaria sacerdote » (De virginibus, lib. II, 18, PL,
XVI, col. 223). Dumque alibi saepius sacrorum administrorum penuria
laboratur, vos ipsi sacerdotum cohortibus praediti estis, quin etiam
complures Christi praecones in dissitas oras mittitis, ut ethnici evan-
gelicae doctrinae luce illustrentur ac simul humano civilique cultu as-
suescant.
Laeta Nos spes tenet haec omnia, quae satis bene adhuc cedunt,
nedum relaxentur, maiora captura esse incrementa, cum in comme-
morando reparatae istic Catholicae Hierarchiae fausto felicique eventu
sapienter vultis caritatem in quovis vitae statu et conditione alere, fa-
Acta. Pii Pp. XII - 393

miliae nexus solidare, ut ea magis magisque christiana dignitate et


gratia colluceat, catholicarum scholarum necessitatibus strenue con-
sulere, sacrarum expeditionum studium fovere, addita quoque bona-
rum artium exhibitione, quam accurate et scite parandam aequa laude
et flagrantibus votis salutamus.
Tam asperis in rerum adiunctis, in quibus aetas nostra ob christiani
nominis osores misere versatur, dilecta Hollandia ex statis celebrandis
festis magis magisque erecto et libero animo consurgat, ut de christia-
nae humanitatis cultu splendidius usque mereatur : vosque cum clero
curae vestrae commisso quam attentissime advigilate, ut contra im-
píos homines catholicae fidei veritates et praecepta defendantur item-
que ut in re sociali provehenda solidae iunctaeque sint catholicae vires
atque cohortes. Perita virtus vestra, quae pulcherrime patiendo agen-
doque Servatoris nostri Regnum colit et provehit, consortionem com-
munitatemque vestram similiorem usque efficiat supernae illius civi-
tatis, « cuius rex veritas, cuius lex caritas, cuius modus aeternitas »
S. August. Ep. CXXXVIII, ad Marcellinum cap. III, 17, PL, x x x i n ,
col. 533) et, in vitae usum ducenda, illa S. Pauli Apostoli ob oculos
monita praeceptaque habeat : « Quaecumque sunt vera, quaecumque pu-
dica, quaecumque iusta, quaecumque sancta, quaecumque amabilia,
... haec cogitate» (Philip., 4, 8).
Dum certiores vos facimus, Dilecte Fili Noster et Venerabiles Fra-
tres, Nos in sacris istic agendis sollemnibus opimorum fructuum haud
defuturam spem collocare, nihil aliud reliquum habemus, nisi ut Apo-
stolicam Benedictionem vobis atque ovibus gregum, quorum custodiam
vigiles amantesque pastores geritis, impertiamus; atque, Dei invocata
ope, divitem salutis messem ex saeculari celebranda memoria resti-
tutae Catholicae Hierarchiae, cuius vos officio nunc pie fungimini, pe-
ramanter adprecemur.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x i x mensis Martii, anno
MDCCCCLin, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII
394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

AD CHRISTIFIDELES HOLLANDIAE FAUSTE EXACTUM SAECULUM EX QUO CATHO-


LICA HIERARCHIA RESTITUTA FUIT CELEBRANTES.

Beminde Zonen en Dochters van Nederland.


Het in voor Ons een grote vreugde, deel te kunnen nemen aan de fees-
telijke herdenking van het herstel der kerkelijke Hiërarchie in Neder-
land.
Met vurige dankbaarheid zien Wij met U terug op de belangrijke en
troostvolle ontwikkeling, die de Katholieke Kerk tijdens de laatste hon-
derd jaar in Uw land heeft doorgemaakt. Gij zij t gegroeid tot een
geestelijke kracht, die in Uw nobel vaderland en ver daarbuiten de recht-
matige bewondering afdwingt van allen die de rijkdom van Uw katholiek
leven mochten leren kennen. Dankbaarheid vervult Ons daarom op de
eerste plaats jegens de algoede God, die de ijver van Nederlands katholie-
ken zo overvlodig heeft gezegend; dankbaarheid ook jegens de Bisschop-
pen, Priesters en gelovigen, die met zoveel zelfopoffering hebben gewerkt,
gestreden en geleden voor de steeds breder en diepere vestiging van
Christus' Rijk in hun vaderland.
Dierbare katholieken van Nederland, laat deze terugblik in het ver-
leden een krachtige prikkel voor U zijn, niet alleen om de erfenis van
Uw vaderen ongeschonden aan Uw kinderen door te geven, maar vooral
om op het voorbeeld van Uw vaderen alle krachten in te spannen om die
erfenis grootser, rijker en meer innerlijk te maken. Daarvoor is nodig dat
gij, in dankbare bescheidenheid, maar ook met grote standvastigheid, vol-
hardt in de strijd, want de Kerk op aarde is en blijft steeds een strijdende
Kerk. Bewaart de eenheid als een onderpand van Gods kracht in U.
Werkt altijd verder, onbaatzuchtig, in onderlinge liefde, vol eerbied voor
elkander, onder de leiding von Uw Bisschoppen en Priesters, opdat de
liefde van Christus steeds meer moge heersen in Uw harten, in Uw gezin-
nen, in heel Uw vaderland en overal ter wereld waar zovele kinderen van
Uw volk als missionarissem arbeiden.
T
Opdat gij met Gods genade dit moogt verwezenlijken, schenken W ij
U allen van ganser harte Onze vaderlijke en apostolische Zegen.
Vanuit het Vatikaan, 17 Mei 1953.

P I U S P P . XII
Acta PU Pp. XII 395

III
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM PLACIDUM NICOLINI, EPISCOPUM ASISINATEM
OB SEPTIMUM REVOLUTUM SAECULUM A PIO TRANSITU SANCTAE CLARAE.

PIUS P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pro


ximo mense augusto septimum explebitur saeculum ex quo Clara « pri-
ma plántula sororum Pauperum Sancti Damiani de Asisio, aemulatrix
praecipua beati Francisci in conservanda perfectione evangelica »
(Speculum perfectionis, c. 108), ex hoc terrestri exsilio ad Superos pio
obitu evolavit.
Tantae virginis, hac data occasione, celebrare memoriam addecet
quidem Asisium urbem, cuius praestantiam a Seraphico Patriarcha
partam eo vel amplius commendant Clarae nomen et virtus, addecet fre-
quentissimam Franciscanum familiam, cuius est inditum decus, sed
maiore etiam titulo Catholica exoptat Ecclesia, quae in ea praeclaris-
simum virginalis sanctimoniae specimen laetabunda cernit.
Dum nos huius sanctae Caelitis vitam mente recolimus ac venera-
bundi recogitamus quid ipsa, divina favente gratia, fecerit ; quid egerint
ab ea condita sodalitas ceteraque exinde profecta instituta — quae in-
numera per saeculorum decursum floruerunt — asseverare non dubi-
tamus multum profecto Ecclesiam ac civilem ipsam societatem huic vir-
gini debere. Atque simul non admirari non possumus providentissimi
Dei consilium, qui, cum acriores in christianum nomen ingruant ho-
stes, novas in Ecclesia excitat héroes heroidesque, qui, temporibus pares,
alacri actuosoque animo rem catholicam tueantur.
Horum in numero profecto sublimis extollitur Clara, virtute clarens
et nomine, e tenebricosis illis emersa temporibus, quibus illustrandis
emendandisque S. Franciscus Asisinas auspicato apparuit; quo in opere,
haec virgo ipsi praecipua laboris socia divinitus data, caelestisque mi-
sericordiae administra, una cum Seraphico Patre nitidissima luce re-
fulsit.
Nobili genere Asisii orta, ac nobilioribus etiam ex natura ipsa exor-
nata dotibus, vixdum novos christianae pacis ac paenitentiae nuntios
a Seraphico praecone allatos adolescens audivit, in eiusmodi evangeli-
cam vivendi formam a Francisco propositam exarsit, eamque in se re-
ferre haud mora constituit. A quo quidem proposito non fragilis aetas,
396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

non adversa parentum voluntas, non asperrimum suscipiendum vitae


genus ipsam amovere potuerunt ; quin etiam, invitante beatissimo Patre
Francisco, clam quadam nocte paternam domum relinquens, ad S. Ma-
riae de Portiuncula perfugit, ibique saeculi pompis libentissime vale-
dicens, rudem abiectamque tunicam induit, paupertatem sibi sociam et
comitem in omni vita futuram constituit, totamque se Deo devovit.
Quo primo superato feliciter certamine, ut supernarum rerum sibi
liceret contemplationi vacare, intra Sancti Damiani angusta septa ex-
cipitur, atque inibi « abscondita cum Christo in Deo » (Col. I I I , 3), per
duos et quadraginta annos nihil aliud suavius habuit, nihilque magis
assequi enisa est, quam ut Francisci disciplinam perfectissime in se
referret aliosque pro viribus conformaret.
Fulgidissima tamen ea lux, qua solitarius ille pauperrimusque re-
cessus radiabat, diu latere non potuit ; multae siquidem cum ex optima-
tium tum ex popularium genere eo convolant virgines, quae. Clarae
sanctitatis fama permotae, castumque erga Divini Sponsi amorem mun-
di oblectamentis praeoptantes, eius se concredere disciplinae excu-
piunt. Quapropter « in huius caverna maceriae, columba deargentata
nidificaws, virginum Christi collegium genuit... pauperumque dominarum
Ordinem inchoavit » (Legenda Sanctae Clarae Virginis, n. 10). Exinde
Divi Francisci familia, quasi valida excrescens arbor divinae gratiae rore
alita ac foecundata, in duos ramos bipartitur, quorum alter ad aposto-
licae vitae actionem praesertim pertinet, alter vero has virgines Deo
devotas amplectitur, quae intra sacri claustri septa caelestium rerum
potissimum contemplationi vacent ac suas ceterorumque labes precando
paenitendoque abluant.
Quonam autem studio perfectissimarum virtutum exercitatione se
Clara ad inserviedum divinae misericordiae consiliis paraverit, si mente
facilius effingi potest, describere autem perarduum est. Revera quam
maxime « satagebat pauperi Crucifixo paupertate perfectissima confor-
mari » (Legenda Sanctae Clarae, n. 14), atque, etsi innocentiae inte-
gritate florebat, virginale corpus voluntariis extenuabat ieiuniis, aspe-
risque cruciabat ciliciis. Divini Redemptoris assidue recolendo dolores,
eundemque amantem impense redamando, uberes profundebat lacrimas.
In Eucharistiae praeterea Sacramentum vehementi ferebatur ardore,
idemque non tantum suae vitae fulcimentum et gaudium habuit, sed
etiam sui Instituti caput et praesidium. Divina autem caritate potissi-
mum eius agebatur atque impellebatur animus, qua quidem ut erga Deum
flagrabat, ita universos complectebatur homines, peculiarique modo sibi
creditas filias. Quae enim corpus suum aspere duriterque tractabat, eique
Acta PU Pp. XII 397

nihil solacii, nihil quietis indulgebat, cum etiam postremis suae vitae
annis morborum vi torqueretur, ea, cum de alienis angustiis, miseriis,
infirmitatibus agebatur, exquisita animi lenitate effusaque misericordia
renidebat ; atque omnibus in comperto est suorum civium, cum iidem in
gravi discrimine versarentur — supplicibus ad Deum adhibitis precibus
atque data etiam virili animo opera — quam eximia exstiterit concordiae
fautrix, pacis signifera, hostiumque haud semel invicta expultrix.
Praeterea dictu incredibile est huic feminae, quae se rebus humanis
poenitus despoliaverat, quanta caelestis sapientiae large copioseque dona
affluxerint. Ad eam enim non tantummodo confluebat cupida audiendi
multitudo, sed eius utebantur consilio Episcopi, Patres Cardinales ac vel
etiam Romani Pontifices. Ipse quoque Seraphicus Pater, in difficillimis
sui Ordinis rerum adiunctis, Claram adire sollemne habuit; quod tum
potissimum evenit, cum anceps causa agebatur, utrum primis sui Or-
dinis sodalibus tantummodo caelestium rerum contemplationem, an sa-
cra etiam apostolatus opera ipse praeciperet ; tunc, quo certius sibi divina
consilia innotescerent, ad Claram se contulit, eiusque responso quasi
oraculo acquievit.
Cum igitur tot virtutum esset praesidio cumulata, digna profecto fuit,
quam Franciscus eam prae ceteris diligeret, in eaque validum auxilium
cernerei religiosae suae asservandae disciplinae suique promovendi Insti-
tuti ; quam quidem fiduciam feliciter haud semel confirmarunt eventus.
Late in terris redoluit huiusmodi intemeratae pulchritudinis flos, cuius
suavissimum odorem Clárales virgines, quasi legiferae Matris virtutum
pulcherrima perpetuoque revirescens propago, ad haec usque servavere
tempora. Harum opera, Clarae exempla et praecepta, veluti aquae vivae
flumen irrigando Ecclesiae agro, adeo utiliter per saeculorum decursum
populo Dei Auxerunt ad salutem, ut verissima hodie quoque appareant
quae de ipsa Dec. Noster f. r. Alexander IV protulit elata verba : « Haec
fuit altum sanctitatis candelabrum vehementer in tabernaculo Domini ru-
tilans ; ad cuius ingentem splendorem plurimae properaverunt et prope-
rant, suas de illius lumine lampades accendentes. Haec profecto in agro
fidei plantavit, et coluit vineam paupertatis, de qua fructus salutis pin-
gues et divites colliguntur... Haec fuit pauperum Primiceria, Ducissa
humilium, magistra continentium et poenitentium Abbatissa » (Litt.
Apost. « Clara claris » datae Anagniae, anno 1255). Nemo propterea
miretur, post tam diuturnum a Beatae Clarae obitu intervallum, catho-
licorum in eam admirationem atque pietatem, nedum deferbuerint, novo
quodam ardore efïervescere. Quod quidem satis ostendunt sacra ac ci-
vilia quae multis in locis apparantur sollemnia, at in ea potissimum
398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

urbe, quam ipsa vivens praesentia sua, sanctitatis luce et miraculorum


gloria nobilitavit.
Haec omnia libenti animo dilaudamus atque commendamus, plane
fore confisi, ut exinde non pauci salutis fructus cum in singulorum ho-
minum tum in civilis societatis utilitatem redundent. Siquidem multa
habent quae ex hac virgine imitanda suscipiant tempora haec nostra,
haud omnino iis, in quae Clara incidit, dissimilia. Non enim leviora,
uti omnes vident, incumbunt in christianam rem publicam pericula, nec
morum demutatio sane est minor : misere enim frigescente caritate, con-
tentiones, odia, effrenaque rerum caducarum appetitio multorum animos
perturbant, atque una simul domestici publicique ordinis fundamenta
subvertere enituntur. In hanc igitur inditam Caelitem, per harum saecu-
larium celebrationum decursum, venerabundi intueantur catholici omnes,
atque inde sumant generosae virtutis incitamentum. Ab ea discant potis-
simum a terrenis rebus recte aestimatis suum abalienare animum, vo-
luntaria castigatione domitas habere cupiditates, fraterna proximos ca-
ritate complecti ; sentiat molle hoc saeculum quanti sit et quam beatum,
humilem sequi Christum, animoseque eius Crucem amplecti. Quae si
effecta dentur, sperare licet christianam illam morum renovationem,
ordinatamque rerum publicarum instaurationem, quae bonorum omnium
iamdiu sunt in votis.
Iam nunc suavi spe recreamur haec ab Omnipotenti Deo ubertim im-
petraturam inditam Claram. Eam, supplici admota prece, enixe rogamus,
ut praevalido patrocinio suo tueatur Catholicam Ecclesiam ac benigna
usque respiciat addictissimum sibi populum Asisinatem. Adsit denique
universae Franciscanum familiae, peculiarique modo Claralibus virgi-
nibus, ac per eos praesertim efficiat, ut in dies magis magisque salutaris
ille vigescat Franciscalis spiritus, qui, si perturbatam ac paene colla-
bentem olim societatem erexit ad melioresque reduxit mores, procul dubio
saeculi quoque nostri poterit immensis opportune mederi malis feliciter-
que resarcire detrimenta.
Qua suavissima spe freti, tibi Venerabilis Frater, cunctae S. Francisci
et S. Clarae suboli, universoque Asisinati populo, caelestem gratiarum
auspicem, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Maii, anno
MDCCCCVIII Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII
Acta Pii Pp. XII 399

ALLOCUTIONES

I
Sociis Sodalitatis Scriptorum ephemeridum eœterarum Nationum in
Urbe degentibus/

Nous nous réjouissons, Messieurs, de pouvoir finalement vous recevoir


en cette Maison, vous qui représentez plus de trente Etats, et d'exaucer
ainsi un souhait, que les correspondants de la Presse étrangère à Rome
Nous avaient exprimé déjà au commencement de Notre Pontificat. Ils
e
désiraient alors venir vers Nous à l'occasion du 9 Congrès de leur
Association. Les événements tragiques de la deuxième guerre mondiale
firent échouer ce plan. Votre présence ici Nous en est d'autant plus
agréable après un intervalle de presque quatorze ans, pendant lesquels,
si la face de la terre ne s'est pas, hélas!, renouvelée dans le sens du texte
connu de l'Ecriture, elle s'est du moins considérablement modifiée.
Quand vous foulez le sol de l'Etat de la Cité du Vatican, vous n'entrez
pas seulement sur le territoire d'une autre souveraineté; toute l'atmo-
sphère spirituelle, que vous respirez ici, se veut différente de celle des
centres de la vie politique. Beaucoup de membres de votre profession,
habitués à penser selon les seules catégories politiques, ont déjà éprouvé
probablement de la peine à la comprendre, lorsque, transférés à Rome,
ils ont dû exercer aussi dans le monde du Vatican leur rôle d'informa-
tion.
Le Saint-Siège est l'autorité suprême de l'Eglise catholique, et donc
d'une société religieuse, dont les buts sont situés dans le surnaturel et
dans l'au-delà. Bien sûr, l'Eglise vit dans le monde. Ses fils et ses filles,
soit 400 muions de catholiques, appartiennent chacun à un peuple et à
un Etat déterminés : c'est toujours une des tâches essentielles du Saint-
Siège de veiller à ce que, dans le monde entier, régnent entre l'Eglise et
l'Etat des relations normales et si possible amicales, afin que les ca-
tholiques puissent vivre tranquillement et pacifiquement de leur foi, et
que l'Eglise puisse en même temps fournir à l'Etat l'appui solide qu'elle
constitue partout où elle peut librement déployer ses forces.
Les événements politiques influent par conséquent aussi sur l'Eglise
et le Saint-Siège, mais seulement par contre-coup, dans la mesure où,
souvent d'une manière soudaine et radicale, ils altèrent la situation de

* Habita die 12 Maii mensis a. 1953.


400 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

l'Eglise dans un pays. Une puissance politique cependant, c'est-à-dire


une puissance qui poursuit des buts politiques avec des moyens politiques,
l'Eglise ne veut pas l'être et elle ne l'est pas. Elle est une puissance
religieuse et morale, dont la compétence s'étend aussi loin que le do-
maine religieux et moral, et celui-ci à son tour embrasse l'activité libre
et responsable de l'homme considéré en lui-même ou dans la société. .
Vis-à-vis des puissances politiques, l'Eglise reste neutre, ou mieux
encore, puisque ce terme est trop passif et trop ambigu, impartiale et
indépendante. Le Saint-Siège ne se laisse prendre en remorque par au-
cune puissance ou groupe de puissances politiques, même si on affirme
mille fois le contraire. Il peut parfois se faire, par suite des circostances,
que la route du Saint-Siège rencontre celle d'une puissance politique.
Mais en ce qui concerne le point de départ et le but de leur chemin,
l'Eglise et son Chef suprême suivent uniquement leur loi propre, la
mission qu'ils ont héritée de leur divin Fondateur et qui consiste à
conquérir à Dieu tous les hommes sans distinction et à les Lui amener,
quelle que soit leur nationalité.
Assurément, la mission de l'Eglise lui donne, ainsi qu'à son gou-
vernement suprême, des valeurs, des normes, des buts communs, que les
oppositions et les luttes terrestres ne détruiront ni ne compromettront,
des réserves de forces spirituelles et morales, nourries de la forte sève
de la foi chrétienne, et dont la vigueur et la fonction universelle sont
reconnues, sinon de tous, du moins de beaucoup d'hommes. Toujours,
elles sont prêtes à intervenir, désintéressées et bienfaisantes, là où le
requiert le bien de l'humanité. Voilà l'atmosphère qui caractérise cette
demeure et cette Cité.
Ne vous laissez pas égarer par l'aspect humain, que vous pouvez ren-
contrer dans l'Eglise. La loi fondamentale, que Nous avons brièvement
exposée, détermine les actes, qui engagent le gouvernement suprême de
l'Eglise ; une tradition constamment mise à l'épreuve et dotée d'une riche
expérience lui montre le chemin et lui enseigne à garder envers tous
son impartialité et son indépendance, même au milieu de la plus vio-
lente agitation des événements politiques.
A vous-mêmes, Messieurs, Nous adressons Nos plus vifs souhaits pour
l'exercice de votre profession magnifique, mais difficile et lourde de
responsabilités.
Pouvons-Nous toucher brièvement deux difficultés de votre métier?
La première ressort déjà du principe immuable, qui régit la presse : ren-
dre les derniers événements accessibles au public le plus large et cela de
la manière la plus rapide et la plus régulière. Maintenant, les pro-
Acta Pii Pp. XII 401

grès de la technique ont réduit au minimum la distance entre le fait et


sa publication et, dans ce minimum de temps, vous devez transmettre
un compte-rendu fidèle, qui présente clairement et sous une forme ex-
pressive tous les éléments essentiels. Vraiment, c'est une exigence pres-
que exorbitante. Vos prédécesseurs, qui vivaient avant la radio, le télé-
grahe et le téléphone avaient une tâche bien plus facile que vous au-
jourd'hui.
La deuxième difficulté est beaucoup plus sérieuse. La qualité prin-
cipale du journaliste reste toujours un amour incorruptible de la vérité.
Cependant combien de tentations essaient de vous en écarter : tentations
venant des intérêts de parti et peut-être de la presse elle-même pour le
compte de laquelle vous travaillez. Comme il peut être difficile d'y résis-
ter et de respecter les limites que la véracité interdit absolument de fran-
chir ! Sans oublier non plus que la « conspiration du silence » peut aussi
offenser gravement la vérité et la justice. Ensuite, tentations de la part
de l'opinion publique, ou plus exactement des opinions du public, que le
journaliste ne peut suivre sans réserves, lui qui précisément doit les ajus-
ter à la vérité et au droit, et donc les purifier et les guider.
Vous savez par votre propre expérience quotidienne comme il est sou-
vent malaisé d'assurer à la pure vérité, dans le champ de l'opinion pu-
blique, ne fût-ce qu'une partie de cette considération sur laquelle peu-
vent fréquemment compter le mensonge et les demi-vérités, quand el-
les étonnent et séduisent. Jean de la Fontaine n'a-t-il pas exprimé une
observation semblable dans les vers bien connus : « L'homme est de glace
1
aux vérités ; il est de feu pour les mensonges »? Comparaison qui ren-
ferme plus qu'une parcelle de vrai. Mais s'il existe en ce bas monde un
tempus belli : temps pour la guerre, et un tempus pacis : temps pour la
paix, un tempus loquendi : temps pour parler, et un tempus tacendi :
temps pour se taire, il n'y a pas de tempus veri : temps pour la vérité,
et tempus falsi, temps pour l'erreur, Quand il s'agit des relations entre
les nations et les Etats, l'éducation de l'opinion publique à regarder les
choses comme elles sont, à considérer la vérité sans passion, dans le
calme et la dignité, est une des conditions essentielles à l'aplanissement
des oppositions, au rapprochement et à la paix.
Chacun de vous entend servir son pays. Mais servez-le avec la persua-
sion que ses bonnes relations avec les autres Etats, la compréhension de
leur caractère et le respect de leurs droits appartiennent aussi au bonum
commune de son propre peuple, et qu'ils préparent et consolident la
paix plus efficacement que beaucoup d'autres moyens. La guerre et i'a-
1
Fables, 1. I X , 6.
26 - ACTA, v o l . X X , n. 8. — 3 0 - 6 - 1 9 5 3 .
402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

près-guerre — malgré leurs horreurs et leurs misères — ont eu cela de


bon qu'elles ont rendu les hommes beaucoup plus sensibles à ce fait.
Nous avons parlé de la paix. L'après-guerre a fait grand usage de ce
mot; elle en a aussi mésusé. Nous croyons pouvoir Nous rendre ce té-
moignage que, dans Nos messages, Nous avons donné à la paix, telle que
le monde en a réellement besoin, un sens net et réaliste. Pour l'instant,
Nous ne pouvons qu'exprimer l'espoir — s'il Nous est possible de hasar-
der ce mot — de voir s'établir entre les puissances un dialogue ouvert et
loyal. Sans assurer encore la paix, c'en est au moins la première et ir-
remplaçable condition, à défaut de laquelle on ne saurait faire un pas
vers elle.
Daigne le Seigneur, qui donne et aime la paix — auctor pacis et ama-
tor — comme dit l'Eglise, vous concéder à tous la lumière, l'énergie et
la constance, pour devenir chaque jour de plus vaillants hérauts de la
vérité, des défenseurs intrépides du droit, de sages pionniers d'une vraie
paix. Voila ce que Nous vous souhaitons à vous tous et à vos collègues,
pour l'heure présente où l'umanité oscille entre la crainte et l'attente
anxieuse ; et tandis que Nous invoquons la protection du Très Haut sur
les peuples et les nations que vous représentez, Nous implorons les bé-
nédictions du Seigneur sur vous sur ceux qui vous sont chers et sur tou-
tes les personnes qui vous sont attachées d'esprit et de cœur.

II
Adscriptis Sodalitati catholicae ex Operariis Italicis, ob commendatio-
nem Litterarum Encyclicarum « Rerum novarum » coadunatis*

Coloro i quali stimano che il Cristianesimo sia causa di tedio e di


tristezza, dovrebbero essere presenti ad una delle tante Udienze, che si
sono andate moltiplicando in questi ultimi tempi, fino a raggiungere
quasi il ritmo dell'Anno Santo. Noi stessi torniamo sempre con letizia
in mezzo a queste moltitudini devote, che Ci chiedono una parola di con-
forto e di benedizione.
Ed eccoCi oggi a dare il benvenuto a migliaia di lavoratori prevalen-
temente romani, a Noi perciò doppiamente cari, persuasi tutti che, ac-
cogliendoli in questa insigne Basilica, Noi avremmo manifestato anche
a loro tenero affetto, simile a quello che nutriva e nutre per essi Gesù,
il divino Lavoratore di Nazareth.

* Habita die 14 Maii mensis a. 1953.


Acta Pii Pp. XII 403

Diletti figli! Oggi la Chiesa commemora l'Ascensione di Cristo al


cielo. — Dal giorno di Pasqua la sacra Liturgia è stata tutto un prorom-
pere di melodie e di armonie festose, in cui V Alleluja era sempre la nota
dominante, ripetuta da ogni anima, da ogni coro di anime.
Se però oggi continuano i canti di gioia e di gloria, non manca tut-
tavia qualche nota di rattenuta mestizia. Gesù lascia i discepoli e sale
al cielo ; manderà lo Spirito Santo : intanto Egli non è più in mezzo a
loro vivo e visibile. Ma mentre gli Apostoli guardano Gesù che si eleva
e scompare dietro la nube, ecco apparire due angeli in bianche vesti,
che dicono loro : « O uomini di Galilea, che cosa state guardando in
1
cielo? y). Essi, cioè, invitano gli Apostoli a non tenere lo sguardo fisso
inutilmente in alto; li aspetta ora la terra, dove è il cammino che li
porterà alla mèta, dove è la vigna che dovranno coltivare, dove è il cam-
po delle loro pacifiche lotte. Un giorno, sì, vedranno Gesù tornare dal
2
cielo con grande potenza e maestà.
Ma il suono di queste parole ricorda un'altra domanda, che avete
chi sa quante volte udita in senso completamente opposto : « O uomini,
perchè state a guardare il cielo? Il paradiso non c'è; sarebbe quindi
vano sperare di raggiungerlo. Non vi è Dio ; l'anima non è immortale.
Guardate dunque piuttosto la terra coi suoi problemi; studiatevi di tro-
vare qui la loro soluzione. O uomini, non guardate il cielo, e se qualcuno
vuole il paradiso, procuri di formarselo quaggiù, con ogni mezzo ».
Naturalmente queste parole non sono pronunciate da un'unica voce.
Però a dirle è sempre lo stesso nemico, unico e multiforme, che sino alla
fine dei secoli tenterà di rompere il fronte del bene, per seminarvi distru-
zione e morte. Nè vengono sempre pronunciate così brutalmente. Infat-
ti, quando sia utile, lo spirito delle tenebre sa vestirsi anche da angelo
di luce. Allora, secondo i luoghi, le cirostanze, lo stato d'animo di chi
ascolta, egli muta tono e linguaggio ; ma la sostanza del discorso rima-
ne sempre la stessa : « Uomini, non guardate il cielo ; pensate soltanto
alla terra ».
Questa parola, che ha mosso e muove persone delle più diverse condi-
zioni sociali, è stata per molti decenni, ed è oggi ancora, l'arma di assalto
più pericolosa e micidiale per le anime di tanti lavoratori, protagonisti
anch'essi nel dramma del mondo moderno. Oggi molti di essi hanno di-
menticato il cielo e si ostinano a volgersi soltanto alla terra; chiedendo
a questa di strasformarsi in paradiso, dove nulla manchi, dove il cuore
umano senta quietarsi le ansie e colmarsi il vuoto che lo angoscia.
1
Act. 1, 11.
2
Cfr. MATTH. 24, 30.
404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In fatto, però, questo paradiso è apparso sempre meno conseguibile


sulla terra. Da una parte, uomini in possesso di tutti gli agi della ric-
chezza, non hanno con ciò acquistato la felicità da loro agognata, e sono
spesso privi anche del minimo di serenità e di pace. Dall'altra, coloro
che vivono senza Dio, pronti forse soltanto a bestemmiarlo e a male-
dirlo, e destituiti dei supremi conforti che soltanto la fede sopranna-
turale può dare nelle prove più dolorose, gemono in un tormento d'in-
quietudine e di rivolta.
Diletti figli, carissimi lavoratori !
La giornata di oggi è stata quest'anno ben opportunamente prescel-
ta per la consueta commemorazione della Rerum novarum. Ed è note-
vole che le idee ispirate dalla grande festività odierna, coincidano in
qualche modo con gl'insegnamenti contenuti nella memorabile Enciclica
del Sommo Pontefice Leone XIII di s. m., come il pensiero fondamen-
tale della Chiesa sulla questione operaia.
Ma — domanderà forse qualcuno — non ha Egli allora diretto lo
sguardo di tutti i credenti, di tutti gli uomini retti, non precisamente
verso il cielo, quanto verso la vita presente, verso il triste stato dei sa-
lariati di quel tempo, in mezzo ad un industrialismo ancora assai disor-
dinato e senza freno? Non ha Egli richiesto energicamente in nome di
Cristo le riforme, il miglioramento di condizioni ed istituzioni terrene,
e indirizzato ai proprietari dei mezzi di produzione e ai capi delle im-
prese quell'ammonizione, degna di essere anche oggi ascoltata, « che nè
le leggi divine nè le umane permettono di opprimere per utile proprio i
bisognosi e gl'infelici e trafficare sulla miseria altrui?» Non ha quel
sapientissimo Pontefice precisamente congiunto la vera vita cristiana
col retto ordine di questo mondo, quando riprendendo le parole di
S. Tommaso d'Aquino, confermava nella Rerum novarum che l'uso
dei beni temporali « è necessario all'esercizio della virtù », e quindi per
condurre sulla terra una vita cristiana degna dell'uomo?
Sì : così è. Mentre Leone XIII lanciava il suo grido di verità e di
giustizia nella questione operaia, voleva che gli uomini e particolarmente
i lavoratori stessero con ambedue i piedi sulla terra. Quaggiù essi do-
vevano come cristiani, occuparsi del vero ordine. Tuttavia l'uomo, creato
e salvato da Dio, non può avere i due piedi sulla terra, senza tenere lo
sguardo volto verso Dio, verso il vero fine della vita umana, la unione
con Dio nel cielo, là ove soltanto si compie definitivamente ogni ordine
ed ogni giustizia.
Perciò gli uomini, che nel loro pensiero e nella loro azione si danno
tutti alla terra o che addirittura negano la patria celeste, non hanno
Acta Pii Pp. XII 405

una solida base nemmeno in questo mondo, anche se esteriormente sem-


brino possederla o che essi stessi vantino il loro preteso realismo.
Un vero ordine umano quaggiù non può essere perfetto nè perfetti-
bile, se non s'indirizza verso l'ai di là. È questa una idea essenziale
della Rerum novarum : « Non è possibile (vi si legge) intendere e valu-
tare a dovere le cose terrene, se l'animo non si eleva alla contemplazione
di un'altra vita, ossia all'eterna, senza la quale la vera nozione del bene
morale necessariamente dileguasi, ed anzi tutto l'universo diviene un
mistero inesplicabile ».
S'ingannano dunque quei cattolici, promotori di un nuovo ordine
sociale, i quali sostengono : innanzi tutto la riforma sociale, poi si
penserà alla vita religiosa e morale dei singoli e della società. Non si
può infatti separare la prima cosa dalla seconda, perchè non si può
disunire questo mondo dall'altro, nè spezzare in due l'uomo che è un
tutto vivente. Leone XIII, il grande avvocato dei lavoratori cristiani,
ha loro con tutta chiarezza indicato la via, quella di un genuino cri-
stianesimo.
Tuttavia nella Rerum novarum non solamente la restaurazione del-
l'Ordine sociale nel mondo è intimamente congiunta col fine trascen-
dente dell'uomo, ma anche la riforma delle reciproche relazioni fra le
persone dedite all'attività economica, la cura dei rapporti umani quo-
tidiani e concreti fra datori di lavoro ed operai, fra capi e dipendenti
nelle imprese. Immediatamente prima dei passi testé citati ed in stretta
connessione con essi, l'Enciclica insegna che la Chiesa non solo vuole
un ordine giusto nella economia, ma « mira più in alto ; a Ravvicinare
il più possibile le due classi e a farle amiche ». E quale ne è il preciso
e determinante motivo? La eguale dignità umana di tutti, la quale
alla sua volta deriva interamente dal fine trascendente a tutti comune.
Di fronte a questo fine e alla comune patria nel cielo tutte le altre
differenze fra gli uomini rimangono di una importanza secondaria.
Leone XIII scrive espressamente : « Che tu abbia in abbondanza ric-
chezze e altri beni terreni, o che ne sii privo, ciò non importa nulla
per la felicità eterna; ma il buono o cattivo uso di quei beni, questo
è quello che sommamente importa ».
Quando la vera dignità umana e il destino trascendente di tutti gli
uomini sono realmente vissuti giorno per giorno, anche l'impresa di-
viene quella stretta comunanza nel lavoro che la Rerum novarum de-
sidera. Allora gli uni tratteranno gli altri con riguardo nelle parole
e negli a t t i ; faciliteranno loro il lavoro e lo stimeranno, anche se mi-
nimo ; si studieranno di accordar loro quella funzione, che meglio cor-
406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

risponde alle capacità e al senso di responsabilità di ciascuno. Si vede


così che già prima dei nostri tempi Leone XIII e la Chiesa hanno se-
gnalato la grande importanza della cura delle umane relazioni nella
impresa.
In alcuni circoli si derisero allora tali idee e desideri, come se non
fossero altro che pii sogni. In quale stima si tenevano da loro la digni-
tà umana del lavoratore nella economia e nella produzione? Contava
per essi soltanto la misurabile forza di lavoro e il modo di applicarla
col maggior possibile rendimento alle energie della natura. Oggi in-
vece si ha cura di promuovere le relazioni umane nella produzione, an-
che se spesso non per motivi molto nobili o con metodi più teorici che
pratici. Ma ancora una volta : si sarebbero evitati gli errori, se con la
saggezza di Leone XIII, con la saggezza della Chiesa, si fosse preso
il lavoratore per quel che è realmente : Fratello di Cristo e coerede
del cielo. È quindi penoso il vedere come oggi alcuni cattolici rifuggano
dalPintrodurre nelle imprese le mirabili ricchezze dell'umanesimo cri-
stiano e lo sostituiscano con una forma sbiadita di umanesimo distac-
-cato dalla fede cristiana. Essi scambiano così la ricchezza con la po-
vertà, l'autentico col succedaneo.
Finalmente l'Autore della Rerum novarum era altresì fermamente
convinto che l'ordinamento della vita all'ultimo fine, il cielo, e quindi
la pratica della vita cristiana, dove essa è e si mantiene veramente tale,
« contribuisce anche per sè alla prosperità esteriore ». Per quale mo-
tivo? Perchè essa conduce a quelle virtù, che preservano l'uomo dalla
stima eccessiva delle cose di questo mondo, e specialmente a coloro che
godono dei beni di fortuna danno la fermezza in ciò che a buon diritto
fu chiamata l'<( aurea mediocritas » : l'aurea moderazione. In tal mo-
do la giusta misura, l'armonia vera e la genuina stabilità favoriscono
il progresso della società umana, progresso conforme alla natura e
perciò accetto a Dio.
Oggi la produzione e il consumo dei beni economici si effettuano in
nna società, che non sa dare al progresso riè misura, nè armonia, nè
stabilità. Ecco la fonte, donde deriva — forse anche più che dalle cir-
costanze esteriori del nostro tempo, — quel senso d'incertezza, quella
mancanza di sicurezza, che si nota nella economia moderna ; incertezza
che nemmeno le speranze dell'avvenire possono rendere più tollerabile.
Invano si addurrebbero all'apposto le possibilità della tecnica e della
organizzazione, che fanno balenare la promessa di produrre sempre
più e a minor costo ; la previsione di un futuro sempre crescente tenore
di vita; la quantità dei bisogni materiali, che gli uomini possono an-
Acta Pii Pp. XII 407

cora aumentare nel mondo intiero. Invano, abbiamo detto ; poiché in-
vece quanto più esclusivamente e incessantemente si rafforza la ten-
denza al consumo, tanto più l'economia cessa di avere per oggetto l'uo-
mo reale e normale, l'uomo che ordina e commisura le esigenze della
vita terrena al suo ultimo fine e alla legge di Dio.
Se — come se ne dipinge un quadro promettitore — la macchina
fosse destinata a diminuire sempre più e, per così dire, fino all'estre-
mo il tempo del lavoro e della fatica, il tempo libero dovrebbe anch'esso
necessariamente perdere il suo senso naturale di distensione e di ri-
poso tra due momenti di attività. Questo diverrebbe il primo elemento
della vita e l'occasione di nuovi e spesso costosi bisogni, come, d'altra
parte, una sorgente di guadagno per quelli che li soddisfano. Sarebbe
così sconvolto il genuino rapporto del bisogno reale e normale con le
esigenze artificialmente suscitate. I redditi necessariamente aumente-
rebbero, ma ben presto non sarebbero più sufficienti. La mancanza di
sicurezza rimarrebbe, perchè l'economia sociale nascerebbe da una uma-
nità e supporrebbe una umanità sviata dalla retta e giusta misura del
suo essere.
Leone XIII ha invece nella Rerum novarum dinanzi allo sguardo
l'uomo sano, che conduce una vita conforme ai principi cristiani. Sol-
tanto se lavora guidata da lui e per lui, la tecnica moderna effettua un
progresso armonioso e durevole, di cui anche il benessere temporale è
parte integrante. Perciò Egli nella sua Enciclica insiste fortemente
sull'osservanza dei giorni festivi. Per Lui essa è un segno che rivela
se e fino a qual punto l'uomo sano e la vera armonia del progresso nella
società umana ancora sussistono. Egli vede chiaro e profondo, quando
mette in rapporto la questione operaia col riposo festivo e la santifi-
cazione della domenica : il benessere, esterno, precisamente del lavo-
ratore, non può attendersi da una tecnica della produzione, che esige
regolarmente dal lavoratore e dalla sua famiglia il sacrifìcio della do-
menica; può ancor meno provenire da una condizione di cose, in cui
la domenica non fosse, come Iddio la vuole, un giorno di quiete e di
ristoro, in un clima di elevata pietà. La tecnica, la economia e la so-
cietà manifestano il loro grado di santità morale dal modo come favo-
riscono o contrariano la santificazione della domenica.
Non vi è dunque dubbio che l'affermazione del destino trascendente
dell'uomo costituisce il cuore della dottrina di Leone XIII sulla que-
stione operaia. Tocca a voi, diletti figli, di fare costantemente nei sin-
goli casi le pratiche applicazioni, cui non abbiamo potuto che breve-
mente alludere.
408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Diletti figli ! Gesù disse un giorno che coloro i quali cercheranno


in primo luogo il regno di Dio e la sua giustizia, avranno in soprappiù
tutto il resto. A quella parte della umanità, che vive quasi senza spe-
ranza sulla terra perchè ha voluto disinteressarsi del regno di Dio,
occorre ripetere con forza e con dolcezza che vi è, sì, il sistema per
risolvere i problemi anche umani : cercare nuovamente Dio, guardare
nuovamente il cielo !

Ili
Dirigentibus Sodalitatum Italicarum de arte gynnica ao de lusoriis cor-
poris exercitationibus, seu (( sport ».*

Diletti figli e illustri rappresentanti, nelle attività sportive, della


cara gioventù italiana, che Noi auspichiamo sana e forte! Atleti che
avete tenuto alto il nome d'Italia nelle maggiori gare internazionali!
Convenuti nella Città eterna per la inaugurazione dello Stadio Olim-
pico, voi stessi avete desiderato che esso sia posto fin dal primo giorno
sotto l'egida divina mediante la rituale benedizione.
Ci è particolarmente gradito che con voi si siano adunati alla No-
stra presenza coloro che promuovono e dirigono le attività sportive na-
zionali, bramosi tutti non solo di renderci consapevoli della letizia
per l'opera da molto tempo vagheggiata ed ora compiuta, ma anche di
ascoltare dalla Nostra voce con quali intenzioni e sentimenti cristiani
essa debba essere considerata, sia da quelli che ivi si eserciteranno in
nobili gare, sia dalle folle che ne saranno spettatrici, poiché ogni cosa
creata deve servire quale strumento per glorificare il sommo Dio.
Desideriamo anzitutto congratularCi con quanti, superando non lievi
difficoltà e dopo lunghe vicende, hanno condotto a termine un'opera ben
degna d'inserirsi, per le sue dimensioni, nella tradizione del grandioso
e del bello, proprio della Roma di ogni tempo, e che risponde — come
Ci è stato riferito — alle esigenze più moderne di simili costruzioni.
Esso è sorto, diremmo quasi, nel suo ambiente naturale, perchè la civil-
tà greco-romana non sapeva quasi mai disegnare e fondare città senza
un anfiteatro o un circo o uno stadio i cui ruderi anche oggi attestano
il suo glorioso passaggio per le regioni dell'antico mondo.
Lo Stadio Olimpico sembra che.compia il volto dell'Urbe, poiché
gli edifici di una città sono in qualche modo l'espressione della sua
struttura sociale, ossia del corpo vivo della collettività che la popola.

* Habita die 16 Maii mensis a. 1953.


Acta Pii Pp. XII 409

Facilmente si possono indicare in una città ben ordinata, a somiglianza


delle membra nel corpo umano, edifici che hanno funzioni particolari
e diverse, ma tutti insieme formano quell'armonia di svariate attività,
gerarchicamente disposte, che deve essere propria di ogni comunità so-
ciale. In questo aspetto il vostro Stadio, espressione della sanità e del
vigore fisico della gioventù, armonizza con gli edifìci antichi e moderni
rispondenti a vari scopi, e, se cristianamente frequentato, non sarà in
disaccordo con quella sublime funzione che è prerogativa dell'Urbe, e
di cui è simbolo, da tutti compreso, la grande Cupola di Michelangelo.
Auspice di questa armonia tra la Cupola e lo Stadio, come tra l'a-
nima e il corpo, è altresì il doppio ricordo storico che questo ravvisa.
Il primo è suggerito dal luogo dove esso sorge. Adagiato, da un lato,
sulla verde spalliera del Monte Mario, si distende, dall'altro, sulle rive
del vecchio Tevere, in prossimità delle vetuste arcate del Ponte Milvio,
ove par che ancora echeggi il grido di vittoria che fu definitivo per il fu-
turo destino di Roma. Là infatti Costantino, ardito condottiero di eser-
citi e accorto governatore di popoli, non meno che fondatore di pace,
piegò e vinse dopo aspra battaglia le forze del paganesimo condotte da
Massenzio. La vittoria arrise a chi aveva innalzato sul labaro il segno
della Redenzione, il quale da quel giorno rifulse sulle legioni vessillo
ed arra dell'universale trionfo di Cristo. Voglia Iddio che i Romani, per
nascita o per adozione nell'unica fede, non dissipino mai i sommi beni
che quel primo ed augurale evento loro elargì.
Il secondo richiamo storico, che desideriamo notare, è dato dal titolo
« Olimpico », col quale è designato il vostro Stadio. Esso ricorda, ad
onore di coloro che si dedicano alle attività ginnico-sportive, quel senso
di universalità fra differenti popoli, che le famose Olimpiadi fomenta-
vano, sia pure tenuamente, e che poi, con l'avvento del Cristianesimo,
erede e perfezionatore della civiltà che quei giuochi celebrava, si svi-
luppò nella verità cristiana dell'unica famiglia umana e nel conseguente
dovere della mutua carità tra i popoli, suoi membri. Così, anche da
questo lato, il vostro Stadio, di cui si arricchisce questa Roma cattolica,
maestra ed attrice di schietto universalismo, qui ritrova il suo clima
naturale ed una più alta giustificazione del suo nome. Le numerose ban-
diere, che da oggi in poi sventoleranno affiancate l'una all'altra sui suoi
spalti, sono pertanto l'espressione della gloria, forse più bella, dello
sport, maturata per virtù del Cristianesimo in smagliante realtà.
Ricco di storia e di promesse, il vostro Stadio è pronto ad accogliere
sul suo verde tappeto voi, esimi atleti nell'ardore delle vostre gare, e
sulle sue gradinate le moltitudini ansiose, per ammirare la perfetta fu-
410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sione delle umane facoltà, che gli esercizi dello sport hanno il pregio
di mettere in mostra.
Agli uni e agli altri Noi vorremmo ricordare il principio generale
che il cristiano è tale da per tutto e che nessuna circostanza deve im-
pedire al buon odore di Cristo di sprigionarsi dalla sua persona a edifica
zione di molti, sia che egli si raccolga in preghiera sotto la volta di un
tempio, sia che si conceda il sano svago dello sport sotto il cielo di uno
stadio ; che anzi dalla condotta cristiana l'atleta e lo spettatore possono
trarre vantaggio per gli scopi che ambedue si propongono : l'uno il
conseguire l'alloro, l'altro l'onesto diletto.
A voi, atleti, Noi abbiamo già recentemente indicato nel Nostro di-
scorso al Congresso scientifico nazionale dello sport e della educazione
1
fìsica in che modo lo spirito cristiano debba animare i vostri esercizi
e cimenti, e quali mezzi cocreti esso vi suggerisca affinchè la vostra atti-
vità consegua i suoi fini, mantenga i pregi e bandisca gli abusi.
Ed ora la Nostra parola si rivolge anche al pubblico che suole assi-
stere numeroso alle gare ginnico-sportive. Si noti la profonda differenza
fra gli antichi stadi del paganesimo e quelli delle città cristiane. Un
grande progresso compì già la civiltà latina, allorché per merito del cri-
stianesimo fu abolita dai pubblici spettacoli la barbarie dei ludi gladia-
torii e delle cruente venationes. Ma in questo campo la perfezione cri-
stiana vuol salire sempre più in alto e giungere a quella temperanza, che,
mentre eleva la dignità dell'uomo, non impedisce la onesta gioia che si
domanda allo stadio. La moderazione cristiana richiede innanzi tutto che
il richiamo dello stadio stesso non sia di ostacolo all'osservanza dei do-
veri religiosi, specialmente nei giorni festivi. Essa fa sì che l'incitamento
sia nobile, il contrasto con gli emuli rispettoso, il risentimento per le al-
terne delusioni indulgente, tollerante e in nessun caso tale da spingere
alla violenza. Il tono stesso della voce, che poderosa s'innalza dallo
stadio di una città cristiana, deve echeggiare in modo differente dall'urlo
scomposto di uno stadio pagano ; per dignità e per castigato linguaggio
deve essere tale da non contrastare troppo col tono solenne dei cori e
delle acclamazioni, che dal medesimo popolo negli stessi stadi salgono
verso il cielo in occasione di celebrazioni civili e patrie e di riti religiosi.
Mentre pertanto bene auspichiamo all'opera vostra e Ci apprestiamo
a benedire la bandiera del Comitato Olimpico Nazionale Italiano, le-
viamo la Nostra preghiera all'Altissimo, affinchè il nuovo Stadio serva
efficacemente al miglioramento fisico e morale del popolo e particolar-

1
Cfr. Osservatore Romano del 9 Novembre 1952.
Acta Pii Pp. XII 411

mente della diletta gioventù romana ; che ogni qualvolta le moltitudini


traboccanti dal suo ampio abbraccio lo strasformeranno in un'aiuola fre-
mente di vita, contribuisca a rinsaldare il senso della concordia di cui è
espressione ; e, finalmente e soprattutto, che in ogni circostanza lo Stadio
Olimpico non cessi di cantare con le voci della presente e delle future
generazioni la gloria di Dio.
Con questo augurio v'impartiamo di tutto cuore, auspice dei celesti
favori, la Nostra Apostolica Benedizione.

IV

Coetui Romano (( Lamreatorum » ab Actione Catholica coram Summo


Pontifice venerationis causa coadunato.*'

Nel darvi il Nostro cordiale benvenuto, Noi vorremmo, diletti figli,


ripetervi con quanto interesse e con quanta premura seguiamo la vita
e lo sviluppo del « Movimento Laureati di Azione Cattolica ». E poiché
conosciamo il vostro proposito di dar particolare rilievo alla festa di
Pentecoste, abbiamo volentieri acconsentito a trovarci oggi in mezzo a
voi, per esprimervi il Nostro compiacimento ed esortarvi a rendere
sempre più intensa l'opera vostra.
Nel giorno di Pentecoste la Chiesa commemora la discesa dello Spi-
rito Santo. Pochi giorni dopo l'ascensione di Gesù al cielo, gli Apostoli
stretti intorno a Maria nel Cenacolo, furono investiti da un vento im-
petuoso e ripieni di Spirito Santo. Inondati di luce, trasformati nell'es-
sere e nell'azione, e perciò fatti irriconoscibili a sè stessi e agli altri,
essi, usciti coraggiosamente dal Cenacolo, si trovarono subito in mezzo
ad una moltitudine di anime, tutte in trepida attesa di qualche cosa di
nuovo e di grande. Et coeperunt loqui : cominciarono a parlare, lasciando
cadere il seme della divina parola su un buon terreno, perchè irrorato
dalla grazia dello Spirito divino.
Perciò la liturgia di oggi è tutta un canto di gioia, il quale par che
raggiunga e permei con le sue armonie e risonanze il mondo intero : Qua-
propter, pro fusis gaudiis, totus in orbe terrarum mundus exsultat (Praef,
de Spir. Sancto). Nell'Ufficio divino odierno il Salmo 47 canta: «Grande
e degno di somma lode nella sua città è il nostro Dio : il suo sacro
monte... è la gioia di tutta la terra ». E il salmo 67, caratteristico per la
Pentecoste, e che quindi ritorna nell'Offertorio della Messa, dipinge con

* Habita die 24 Maii mensis a. 1953.


412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ardite e smaglianti immagini le glorie del Dio d'Israele e la vittoria sui


suoi nemici, che fuggono dinanzi a Lui, come dilegua il fumo disperso dal
vento ; immagine del trionfale ingresso del Signore il dì della Penteco-
ste nella sua Chiesa, nella quale col dono dello Spirito Santo abiterà
sino alla fine dei tempi.
Ma è giusto che accanto all'inno della letizia risuoni la fervida in-
vocazione, che si ripete nelle maestose cattedrali delle grandi città,
come nei piccoli oratori di campagna e nelle cappellette sperdute sui
monti. Emitte Spiritum tuum : Manda il tuo Spirito. Tu vedi, o Si-
gnore, come urgono i tempi, e come divengono sempre più maturi per
un profondo rinnovamento ; manda dunque il tuo Spirito e rinnovellerai
la faccia della terra : Emitte Spiritum tuum... et renovatis faciem
terrae. E questa terra vivificala, dando ad essa forma ed anima, mentre
sulle acque agitate del mondo sta già librato il tuo Spirito, o Signore,
come in principio quando creasti il cielo e la terra.
Ed infatti, come agli inizi Cristo mandò il suo Paraclito sui primi
Apostoli, così in questa epoca di svolte risolutive per la storia della
Chiesa, Egli sta chiamando a raccolta schiere sempre più numerose di
nuovi apostoli, per rinnovarli e trasformarli in capaci e ardenti costrut-
tori di un mondo diverso e migliore.
Voi siete di questo numero, diletti figli : ecco perchè non possiamo
nascondervi la Nostra gioia nel vedere qui riunita intorno a Noi una
delle più qualificate assemblee di discepoli di Gesù. E solo il Signore sa
con quanto fervore Noi lo supplicavamo stamane di ricondurre anche
voi alle vostre dimore ripieni di Spirito Santo, con la mente inondata
di luce, con il cuore infiammato d'amore, con la vita offerta a Cristo.
Rinnovati intimamente, voi potrete così essere i rinnovatori attesi dal
mondo.
1. Lo Spirito Santo vi farà vedere anzitutto ben chiaramente come
nessun campo della umana attività possa essere sottratto all'azione rin-
novatrice di Cristo : per Quem omnia, in Quo omnia. Già altre volte
abbiamo fatto notare il grave errore commesso dagli uomini, quando
hanno voluto fare a meno di Lui o si sono addirittura rivoltati contro
di Lui nell'atto di por mano a novelle strutture. Nessun dubbio — di-
cevamo — che Egli è l'unico Salvatore, l'unico Maestro.
Al Vangelo deve essere riconosciuto l'ufficio di fermentare integral-
mente il pensiero umano, e se alcuni sono ancora esitanti di fronte alla
necessità di una radicale trasformazione in senso cristiano, voi dovete
ricordare loro che l'attività teorica e pubblica in tutti i suoi rami, e
quindi anche la stessa attività artistica, debbono avere una ispirazione
Acta Pii Pp. XII 413

cristiana, nè possono essere sottratte all'influsso del pensiero e della


grazia di Cristo.
A questo punto vorremmo fare, diletti figli, una duplice osserva-
zione :
Voi volete e dovete essere nel mondo presente i portatori, i messag-
geri e gli apostoli del pensiero cristiano e del soffio dello Spirito Santo.
Ma allora quel pensiero deve, per così dire, afferrare e penetrare intera-
mente voi stessi. Ora la vita intellettuale moderna è dominata dal pen-
siero scientifico-tecnico ed economico in tal guisa che il senso delle ve-
rità di un ordine superiore — la scienza le chiama verità metafìsiche —
e la capacità di percepirle cominciano a scomparire. Noi non abbiamo
bisogno di dimostrare come comprendiamo e stimiamo altamente le at-
tività e le conquiste delle scienze naturali e della tecnica. Ma quelle
verità metafìsiche sostengono tutto l'essere, il materiale e lo spirituale,
il naturale e il soprannaturale. Per gl'intellettuali e i dirigenti cattoli-
ci è oggi una vera necessità di ben conoscere questo mondo delle verità
perpetuamente valide ed eterne, e di possederle sempre più profonda-
mente, come anche l'intera ricchezza della nostra fede. L'insegnamento
religioso, che avete ricevuto nella vostra giovinezza, per quanto eccel-
lente possa essere stato, non basta, nè per la vostra maturità, nè per i
nuovi problemi che nel frattempo sono sorti e si sono avanzati al primo
posto.
Abbiate dunque una profonda intelligenza dei fondamenti della fede,
della sua struttura, e delle singole sue verità.
L'altra osservazione concerne l'azione pratica. Voi volete collabo-
rare affinchè per virtù dello Spirito Santo il mondo si rinnovelli. Però
non vi riuscirete adattandovi senza riserva a ciò che si vuol chiamare lo
spirito del tempo, vale a dire al pensiero materialistico trasportato nel-
l'azione, e cedendo ad esso oltre i limiti del lecito ; ma soltanto osservan-
do con fedeltà e costanza la linea cattolica chiaramente tracciata. Senza
dubbio ciò richiede un alto grado di perseveranza e di fermezza; ma lo
Spirito Santo le susciterà in voi.
2. In secondo luogo, sarete ripieni dello Spirito di amore, ardenti
per la divina carità.
Sarebbe vano parlare di un mondo rinnovato nel nome di Gesù, se
non fosse in voi quella che fu l'ansia suprema di Lui : ut omnes unum
1
sint : affinchè siano tutti una cosa sola. Egli lasciò intendere che
questa unità sarebbe stata fra i più validi argomenti a sostegno della
fede nella sua divina missione : ut credat mundus quia tu me misisti.
1
Io 17. 21.
414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Siate dunque uniti, diletti figli! Non permettete ene il dèmone della
divisione e della discordia penetri fra di voi, rendendo meno forte il vin-
colo della unità con quelli che potrebbero chiamarsi reparti diversi,
ma ugualmente necessari, nell'unica grande milizia cattolica.
Era già anche così nelle epoche anteriori; ma è per eccellenza una
caratteristica della odierna vita pubblica, che le risoluzioni, alle quali
l'individuo coopera, siano sempre e in primo luogo risoluzioni di natura
ideologica. Il cattolico, nel prendere la responsabilità della sua coopera-
zione, non può dunque in ultima istanza lasciarsi determinare da cri-
tiche o da desideri particolari, anche se in sè legittimi ; ma la considera-
zione ideologica, di cui si tratta, deve essere per lui il punto determi-
nante. Questo insegnamento vale per ogni cattolico in tutto il mondo.
Se la invocazione « ut omnes unum sint » ha da avere un senso pratico,
oggi e precisamente qui deve mostrare la sua forza.
Perciò Noi non Ci stancheremo di ammonire che, mentre la casa mi-
naccia di andare in fiamme, mentre attacchi violenti si muovono contro
di essa da tante parti, mentre urge l'azione ardimentosa e disciplinata
di tutte le forze cattoliche su tutti I fronti, è indispensabile di bruciare
col fuoco della carità ogni rancore e di rinunziare generosamente ad ogni
personale preferenza, affinchè tutti agiscano tempestivamente e concor-
di per la causa di Cristo sotto la guida della legittima autorità.
3. Finalmente ricordate il noto detto : quali sono i capi, tale è il po-
polo. Voi appartenete alle professioni dirigenjj^siete chiamati — non
pochi in un modo eminente — ad essere i capi del popolo. Di là viene la
vostra grave responsabilità di fronte a coloro, specialmente ai più umili,
che chiedono a voi di promuovere con ogni sforzo il progresso e di met-
terlo, come vuole il retto ordine delle cose, a effettivo servizio dei sin-
goli e della collettività.
Possiamo diletti figli, darvi alcune indicazioni pratiche, che oltrepas-
sano i limiti della vostra attività professionale?
Quando il sindaco, il giudice, il medico e gli altri professionisti e
insegnanti superiori, stimati come maestri nel loro ramo, degni di fi-
ducia e solleciti del bene del popolo, sono al tempo stesso conosciuti
come forti credenti, cui è vanto la loro fede, che si vedono nella chiesa
in atto di pregare, in tutto osservanti dei comandamenti di Dio e fedeli
ai loro doveri morali, l'esempio di tali laici delle classi dirigenti è altret-
tanto, e talvolta anche più efficace di quello del sacerdote. L'irreligiosità
non si è forse diffusa dalle classi dirigenti nel popolo? Possa oggi anche
da esse venire la salvezza!
Ancora: Voi sapete che molto è stato fatto per aprire la via al-
Acta Pii Pp. XII 415

l'ordine-e alla giustizia sociale, mediante la legislazione, come altresì


grazie ai provvedimenti delle pubbliche autorità e alle intraprese pri-
vate. Ma resta ancora non poco da compiere. Noi pensiamo al vasto
campo della igiene sociale : vi sono inoltre pur troppo ancora uomini
senza timor di Dio, che non si fanno scrupolo di profittare di particolari
congiunture, per esempio della mancanza di lavoro, per ridurre il salario
ad un minimo intollerabile. I cattolici non solo non hanno nessun mo-
tivo per celare simili casi, contrari alla legge divina ed umana, ma deb-
bono adoperarsi a portarvi rimedio. Voi, i dirigenti, il sindaco, il me-
dico, siete forse i primi a venire a conoscenza di tali abusi. Perchè non
dovreste allora unirvi in una azione comune e quindi tanto più vigorosa,
afiine di far valere i diritti della dignità e della giustizia umana?
Ecco, diletti figli, quanto abbiamo creduto di dovervi dire in questo
giorno di esultanza per la Chiesa, mentre andavamo invocando su di voi
la discesa dello Spirito Santo, rinnovatore della faccia della terra.
Abbiate coscienza della vostra vocazione.
Vi è oggi una santa battaglia da combattere e da vincere : voi siete
fra i capitani più efficienti nella grande milizia cattolica. Vi è tutto il
cammino della ricostruzione che gli uomini debbono percorrere, costretti
spesso ad arrampicarsi sulle rocce di montagne scoscese : voi siete una
eletta falange di guide cristiane. Vi sono fra voi — e affettuosamente
li salutiamo — docenti universitari, insegnanti medi, artisti, medici,
giuristi, tecnici. Oh si degni lo Spirito Santo di scendere su di voi e
di effondere nelle anime vostre l'abbondanza dei suoi doni!
Siate docili, diletti figli, alle sue ispirazioni; lasciatevi trasformare
in uomini dalle idee chiare e dalla volontà risoluta e tenace. Usciti di
qui, mettetevi subito al lavoro. Fuori nel mondo è una moltitudine di
anime in ansiosa aspettazione. Se voi e tutti gli uomini della cultura
cattolica andrete sempre avanti con retta intelligenza, senza stanchezze,
uniti nello sforzo del rinnovamento cristiano, allora Roma, l'Italia e
il mondo non tarderanno a riconoscere che il Signore ha fatto dono alla
sua Chiesa di una nuova letificante Pentecoste.
416 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
Sodalibus Adoratoribus SsñU Eucharistici Sacramenti *

Come Ci è dolce di accogliere la pia domanda della « Ven. Arciconfra-


ternita della Adorazione notturna al Santissimo Sacramento » e della
« Associazione dei Sacerdoti Adoratori », che in preparazione alla loro
Assemblea generale hanno desiderato di adunarsi intorno a Noi, bramosi
di accrescere in sè e intorno a sè l'amore della Eucaristia, centro di vita
e di santificazione.
Nella Enciclica « Mediator Dei » sulla sacra Liturgia Noi ricordammo
l'insegnamento della Tradizione e dei Concili intorno all'adorazione del-
l'Eucaristia e lodammo le varie forme di questo culto, annoverando fra
le più belle e salutari l'adorazione pubblica del Santissimo Sacramento,
praticata specialmente da Associazioni sacerdotali, da Congregazioni re-
ligiose e da Confraternite di laici. E nella Esortazione a tutto il Clero
« Menti nostrae » sulla santità della vita sacerdotale Noi terminavamo
il quadro delle virtù sacerdotali con le seguenti parole : Queste e le al-
tre virtù del sacerdote potranno essere facilmente acquistate dai gio-
vani nei Seminari, se fin dalla prima età essi avranno appreso e coltivato
una sincera e tenera devozione a Gesù « veramente, realmente e sostan-
zialmente » in mezzo a noi presente e dimorante sulla terra, e se faranno
di Lui Sacramentato il movente e il fine di tutte le loro azioni, delle
loro aspirazioni e dei loro sacrifìci.
Come il santo Sacrificio della Messa religiosamente offerto dal sa-
cerdote con la intima partecipazione dei fedeli, in unione con tutta la
Chiesa, è e rimane il grande atto del culto divino, così il culto eucari-
stico viene celebrato dovunque l'Uomo-Dio presente nel Sacramento è
adorato, anche e in molteplici forme al di fuori del Sacrifìcio. Senza
dubbio il buon Pastore ha voluto essere un vero pane, come cauta il
Dottore Angelico nelle sue mirabili poesie così alte e così dense. A lui
non basta di essere adorato; vuol essere anche il nostro nutrimento.
« Se non mangerete la carne del Figliuolo dell'uomo, ... non avrete in
1
voi la vita w. Il suo amore senza limiti ha messo questa condizione alla
nostra felicità : Non avrete parte con me (per usare le parole del Si-
2
gnore stesso), se non vi nutrirete con la mia carne. Ma l'anima, che ha
compreso l'amore del suo divino Maestro, non si contenta dei pochi mo-

* Habitta die 31 Maii mensis a. 1 9 5 3 .


1
IOAN. 6, 54.
A
IOAN. 13, 8.
Acta Pii Pp. XII 417

menti, in cui il Pane degli angeli riposa sulle sue labbra : ha bisogno di
vedere ancora e di adorare a suo agio l'onnipotente Signore, che sotto
l'umile immagine del pane si mette al suo servizio; ha bisogno di con-
templare instancabilmente quel tenue velo, che al tempo stesso le na-
sconde e le rivela l'amore del suo Salvatore; ha bisogno di dimorare
lungamente dinanzi all'Ostia consacrata e di prendere alla vista della
umiltà di Dio un'attitudine del più umile e profondo rispetto.
Quale lezione più sublime di questa reale presenza dell'Uomo-Dio sotto
la forma di un fragile pane? Il pane è il nutrimento di tutti, è fatto
unicamente per servire, per mantenere la vita. Così è il sacerdote se-
condo il cuore di Cristo ; egli non mette alcuna condizione per il suo
servizio, è sempre benefico e intieramente si dona.
Ciò che vale eminentemente per il sacerdote, si applica anche ad ogni
cristiano, poiché la carità è il comandamento universale, che in sè rac-
chiude tutta la legge del Salvatore. Ricordate la commovente parabola
del buon Samaritano, nella quale Gesù ha dipinto il suo Cuore e lo ha
3
dato a noi come esempio : « Va e fa anche tu lo stesso ». Trovate il
tempo, le forze, il danaro necessari per soccorrere, nel miglior modo pos-
sibile, qualsiasi degli uomini vostri fratelli. Siate per lui utili e buoni
come il pane, e in pari tempo umili, poiché altrimenti la vostra carità
non penetrerebbe sino al fondo del suo cuore, di quel cuore che bisogna
guadagnare a Dio, aprire all'azione della grazia.
Chiunque dimora spesso e lungamente prostrato ai piedi dell'Ostia,
comprende la lezione del pane eucaristico e prova il bisogno imperioso
di metterla in pratica, di obliare completamente sè stesso, di donarsi
agli altri senza limite. Da questo appunto tutti riconosceranno che siete
4
discepoli di Cristo, veri adoratori in spirito e in verità, che glorifi-
cano il Padre, imitando il Figlio.
Non abbiamo detto che una parola della carità, che proviene dal Sa-
cramento di amore, perchè è il comandamento del Signore ; ma la Santa
Eucaristia è per i suoi adoratori una sorgente inesauribile di luce e di
forza. Coloro specialmente, che nelle ore silenziose della notte si uni-
5
scono alla adorazione degli Angeli, e rendono all'Agnello che fu immolato
le azioni di grazia che Gli sono dovute, attingono abbondantemente per
6
sè stessi e per tutta la Chiesa acque dalle fonti del Salvatore. Aflìn-
chè il numero degli Adoratori notturni e quello dei Sacerdoti adoratori

3
Lue. 10, 37.
4
Cfr. IOAN. 13, 35.
5
Apoc. 5, 12.
6
Cfr. Is. 12, 3.

27 - ACTA, vol. XX n. 8. — 30-6-1953.


418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aumenti costantemente; affinchè il loro fervore sia un esempio e un


sollievo per la nostra Città; affinchè il divino Maestro presente e na-
scosto nel Santissimo Sacramento si lasci commuovere dalle loro perse-
veranti suppliche e si mostri sensibile ai loro omaggi ; impartiamo di
cuore a voi, diletti figli qui presenti e ai membri delle vostre Associazioni
che non hanno potuto unirsi a voi, la Nostra paterna Apostolica Be-
nedizione.

VI
Iis qui interfuerunt primo Conventui Latino de ophtalmologia, Romae
habito*

Répondant au vif désir qui Nous a été exprimé, Nous sommes heu-
reux, Messieurs, d'accueillir les membres du premier Congrès Latin
d'Ophtalmologie, qui se tient actuellement à Rome. La naissance de
nouveaux Organismes internationaux de recherche scientifique Nous
réjouit toujours, car Nous aimons saluer et encourager la collaboration
pacifique et bienfaisante de tous ceux qui se dévouent à la science et au
service des hommes.
Nous voyons aujourd'hui devant Nous un groupe important d'émi-
nents spécialistes venus non seulement des pays latins d'Europe, mais
aussi de plusieurs autres des vastes régions de l'Amérique, qui aiment
à s'appeler latines. Cette communauté de culture vous conviait à Rome
de préférence, foyer toujours vivant d'une civilisation deux fois mil-
lénaire. Nous formons les vœux les plus sincères pour le plein succès
de vos travaux, auxquels Nous portons le plus grand intérêt.
Parmi les branches de la science médicale, l'ophtalmologie est une
des plus délicates et des plus complexes à cause même de son objet,
l'œil humain. De tout temps le merveilleux fonctionnement de cet or-
gane a excité l'admiration ; mais la science médicale empirique des an-
ciens demeurait généralement impuissante devant les infirmités de l'œil.
C'est pourquoi l'on s'adressait avec plus de confiance aux dieux qu'aux
hommes pour obtenir la guérison : dans l'antique temple d'Esculape à
Epidaure, les inscriptions concernant les yeux étaient innombrables.
D'après les Livres Saints de l'Ancien Testament et du Nouveau, la
guérison des yeux malades passait pour tout à fait extraordinaire. Dans
le livre de Tobie, la guérison du vieil aveugle tient une place importante
et fait l'objet d'un récit fort pittoresque. De même peut-on lire dans

* Die 12 Iunii mensis a. 1953.


Acta PU Pp. XII 419

les Evangiles plusieurs détails précis concernant l'attitude de Notre


Seigneur envers les malades privés de la lumière. Les gestes de Notre
Seigneur ne relevaient évidemment pas de la médecine, et s'il jugea bon
de déployer une certaine mise en scène, c'était sans doute pour témoi-
gner son affection envers les malades et souligner ainsi son rôle de mé-
decin des âmes. On peut en effet remarquer chez lui l'habitude constante
de faire passer des réalités matérielles aux réalités spirituelles, de la-
lumière du corps à la lumière de l'âme. Cela ne veut pas dire qu'il se
désintéressait des maladies du corps ; bien des fois au contraire les Evan-
gélistes ont noté qu'il était ému de compassion devant les souffrances
et que ses interventions miraculeuses avaient pour point de départ une
misère à soulager.
Nous faisions allusion, il y a un instant, à la délicatesse et à la com-
plexité de votre science. Si les organes des sens supposent en général un
groupement particulièrement dense de tissus spécialisés, de vaisseaux et
de nerfs, l'œil est sans doute le plus riche de tous, et d'autre part sa mo-
bilité dans l'orbite complique extraordinairement ses relations avec le
reste de l'organisme. Le nombre de conditions requises simultanément
pour le bon exercice de la vue multiplie les risques de perturbation, et
par conséquent les maux auxquels l'ophtalmologie doit s'efforcer de re-
médier.
Ce sont, semble-t-il, les défauts d'accommodation, de réfraction, de
convergence, qui motivent les recours les plus fréquents à l'oculiste. Grâ-
ce à Dieu, les progrès des méthodes d'observation et le perfectionnement
des instruments d'optique permettent un examen toujours plus complet
et plus exact de la vue et fournissent des remèdes toujours plus adéquats.
Mais là ne s'arrête pas, il s'en faut, la spécialité de l'ophtalmologiste.
Même si l'appareil dioptrique de l'œil fonctionne normalement, l'état des
enveloppes externes peut à lui seul causer un mal profond. Ici prennent
place toutes les affections de la conjonctive et de la cornée. Si les tissus
intérieurs sont atteints, on se trouve devant les diverses formes d'uvéite,
généralement graves et difficiles à traiter. L'hypertension oculaire cons-
titue le glaucome aigu ou chronique, qui nécessite souvent l'intervention
chirurgicale. Les déchirures et les décollements de la rétine demandent
presque toujours des opérations, où la dextérité et l'ingéniosité des
chirurgiens modernes s'exercent avec succès. De la chirurgie également re-
lève l'extraction fréquemment nécessaire d'un cristallin devenue opaque.
Le système lacrymal lui-même, qui pourrait sembler accessoire, est au
contraire absolument nécessaire, et son mauvais état demande parfois
des interventions délicates.
420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Devant tant de maux divers, qui risquent d'atteindre l'œil humain,


on ne peut qu'admirer le fonctionnement extraordinaire de cet organe
si complexe, de cet instrument d'analyse incomparable, dont l'Auteur de
la lumière a doué sa créature.
Plus la science se développe, plus nombreux sont les problèmes qui se
posent au spécialiste, et il suffit de parcourir un ouvrage récent d'ophtal-
mologie pour constater la multitude de questions discutées, d'hypothè-
ses et de solutions provisoires. C'est pourquoi l'on ne saurait trop se
féliciter de Congrès comme le vôtre, Messieurs, qui peuvent mettre en
commun le résultat de recherches méthodiques encore inédites, et favo-
riser, par la rencontre de praticiens renommés, l'acquisition de progrès,
dont l'humanité entière pourra bénéficier.
La spécialité qui vous occupe requiert non seulement une connaissan-
ce très approfondie de l'organe et des conditions de la vue, mais elle
est si vaste et ses connexions avec la médecine générale si nombreuses et
si étroites qu'il faut en quelque sorte être médecin deux fois pour de-
venir un excellent ophtalmologiste.
Dans l'œil en effet le réseau vasculaire est si riche, les tissus si va-
riés, que les affections des principaux organes s'y répercutent facilement
et y suscitent des accidents souvent graves. Les maladies fonctionnelles
du foie et du rein, les invasions microbiennes, héréditaires ou acquises,
les infections bacillaires, créent des troubles de la vue, qu'il faut savoir
rattacher à leur vraie cause. Les anomalies de la circulation sanguine,
les lésions du système nerveux général ou local sont autant de causes
possibles d'un désordre ophtalmique. Il semble vraiment qu'on ne puis-
se fixer de limites aux relations qui existent entre l'œil et l'ensemble de
l'organisme. Et tel est le vaste domaine de vos recherches, le champ de
vos activités cliniques, médicales et chirurgicales.
Tout se reflète dans l'œil : non seulement le monde visible, mais aussi
les passions de l'âme. Un observateur, même superficiel, y découvre l'ex-
pression des sentiments les plus variés: colère, peur, haine, affection,
joie, confiance, sérénité. Le jeu des divers muscles du visage se trouve
en quelque sorte concentré et résumé dans l'œil comme dans un miroir.
Mais le regard du spécialiste va plus loin. Il lui suffit parfois de la
seule inspection extérieure pour déceler les maux, dont Nous parlions
à l'instant : affections du foie, du cœur, des reins, de l'appareil digestif.
U dispose d'ailleurs d'instruments, qui lui permettent d'observer avec une
précision extraordinaire l'intérieur même de l'œil. Depuis la découverte
de Helmholtz, géniale dans sa simplicité, des lampes spéciales sont ve-
nues éclairer les régions les plus difficilement accessibles à l'examen, et
Acta Pii Pp. XII 421

il ne se passe pas d'années que la technique ne fournisse, soit pour l'ob-


servation, soit pour la médication, soit pour la chirurgie, des secours
nouveaux. Il arrive même que certaines opérations plus spectaculaires
défraient la chronique des journaux, par exemple la chérotoplastie avec
greffe de la cornée transparente sur des yeux aveugles ou presque.
Le langage populaire de tous les pays a créé un grand nombre de
métaphores tirées du sens de la vue. Peut-être un oculiste en comprend-il
plus aisément la profondeur, et Nous voudrions pour finir vous proposer
cette pensée tirée de l'Evangile : <( Si ton œil est sain, tout ton corps sera
éclairé; mais si ton œil est gâté, tout ton corps sera dans les ténèbres
De même qu'on ne peut recevoir correctement la lumière d'ici-bas, quand
toutes les conditions posées par le Créateur ne sont pas réalisées, à
plus forte raison la lumière d'en-haut, qui éclaire tout homme venant
2
en ce monde, suppose-t-elle, pour être perçue, non pas un œil sain, mais
un cœur pur, une intention droite. Tel est l'œil, dont parle Notre Sei-
gneur dans la sentence, que Nous venons de citer. Elle formule en d'autres
termes la sixième des huit béatitudes évangéliques : « Bienheureux les
3
cœurs purs, car ils verront Dieu )). Ils verront Dieu dès ici-bas dans le
miroir de leur conscience, si la vue de leur âme n'est troublée par au-
cun égoïsme, par aucune passion désordonnée. Quel homme pourrait se
vanter de n'opposer aucune opacité, aucune résistance à la lumière d'en-
haut? Nous avons tous besoin de répéter à Notre Seigneur, comme l'aveu-
4
gle qui se tenait au bord de la route : « Seigneur, faites que je voie! » :
faites que je voie toujours plus clairement votre toute-puissance, votre
immense sagesse, votre très sainte volonté. Tel est le souhait que Nous
formons pour vous tous, Messieurs, et pour implorer du Maître des lu-
mières son abondante réalisation, Nous vous donnons, à vous-mêmes
et à tous ceux qui vous sont chers, Notre Bénédiction Apostolique.

A estas expresiones — oh, señores! — pronunciadas en aquella len-


gua que Nos comunmente empleamos en las Audiencias de carácter in-
ternacional, querríamos añadir unas breves palabras en sonoro y robusto
castellano.
Nos mueve a ello, en primer lugar, la parte principal, en cuanto al
número, que en el mundo llamado latino representáis vosotros, los oftal-
mólogos de lengua española ; pero Nos mueve también la calidad de vues-
tra representación, pues no hay quien no sepa que la oftalmología cuen-
1
MATTH. 6, 22-23.
2
Cfr. IOAN. 1, 9.
* M A T T H . 5, 8.
4
Luc. 18, 41.
422 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ta entre vosotros con nombres de primera línea, a quienes rinde justicia


la estimación universal.
Si pudiéramos .hablar así, os diríamos que vosotros sabéis perfecta-
mente (( con qué buenos ojos )) el Papa mira todo ese gran bloque de na-
ciones que reza en castellano y que continuamente quiere distinguirse
por su adhesión a la Santa Madre Iglesia, por su amor al Vicario de
Cristo. En Nuestro corazón de Padre no falta nunca la justa correspon-
dencia a tan filiales y sentidos afectos. Y cuando, como en la ocasión
presente, se puede testimoniar de modo especial incluso vuestra compe-
tencia científica y profesional, vosotros sabéis con cuánto placer vues-
tro Padre, el Vicario de Cristo, aprovecha la oportunidad para hacerlo.
,Que el Señor os bendiga en vuestros trabajos, en vuestras familias,
en vuestros deseos y en todo lo que en estos momentos lleváis en la men-
te y en el corazón.
Urna palavra também na lingua de Camóes e Vieira, a quantos entre
vós a falam, vindos quer das abençoadas Terras de Santa Cruz, quer do
« Jardim da Europa à beira mar plantado ».
Nâo précisais que vos digamos, quanto Nos é grata a vossa presença
aqui na casa paterna, em meio deste ilustre Congresso, cuja ciencia, na
frase da Escritura, torna célebres aos que a possuem, e procura aos ho-
mens a saúde, para que melhor vejam e admirem as maravilhas do
5
Criador.
Fazémos os melhores votos ao Céu, para que vos ilumine sempre ñas
vossas pesquisas e trabalhos científicos, e para que juntamente convosco
abençoe os vossos colaboradores e amigos, as vossas familias e a quan-
tos neste momento tendes presentes no vosso espirito.

NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS DANIAE DATUS, OB PRIMUM CONVENTUM NATIONALEM CA-
THOLICORUM IN URBE (( KOPENHAGEN » COADUNATIS.*

Geliebte Söhne und Töchter des katholischen Dänemarks!


Gerne und nicht ohne tiefe innere Bewegung entsprechen Wir dem
Wunsch eures von Uns geschätzten Oberhirten, den Wir heute als Bischof
von Kopenhagen anzureden die Freude haben, zu eurer festlichen Tagung
ein Wort zu sprechen und ihr Unseren Segen zu spenden. Es ist das erste
Mal, dass der Nachfolger Petri von seinem Sitz in Rom euch in eurem
s
Cfr. Eccl. 38.
* Die 24 Maii mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 423

eigenen Land anspricht. Nehmt Unser Wort, das die Aetherweilen zu


euch tragen, als sinnfälliges Zeichen der väterlichen Sorge und Liebe,
welche die Stellvertreter Christi immer für euer Volk wie die Völker
von ganz Skandinavien gehegt haben.
Unser Gruss geht an euch, die ihr so zahlreich von Jutland und den
Inseln in eurer Hauptstadt, der schönen und stolzen Herrin am Sund,
zusammengekommen seid. Ihr liebt eure Heimat, und ihr habt Ursache
sie zu lieben : diese Welt von eigenartiger schlichter Anmut, mit ihrer
ausgeglichenen Natur, ihrem vielfältig verschlungenen Zusammenspiel
von Land und Meer, ihrem erfrischenden Wechsel von Wald, See und
fruchtbarem Gefilde, ihrer reichen Geschichte und bodenständigen
Kultur. Der König der Könige, in dessen Hand die Geschicke der Völker
ruhen, schirme und schütze euer Vaterland und verleihe ihm gesicherten
Frieden und stetige Wohfahrt!
Unser Gruss geht weiter an eure Gäste aus der übrigen katholischen
Welt, besonders jene, die aus Norwegen, Schweden und Finnland mit
ihren Oberhirten, Unseren ehrwürdigen Brüdern, sich zu eurem Fest
eingefunden haben. Er geht endlich an die Katholiken in den weiten
Räumen Skandinaviens, die, wenn auch leiblich abwesend, doch im Geiste
euch angeschlossen sind. Möchten sie alle durch Unser Wort und eure
Feier bestärkt werden in dem Bewusstsein, dass sie nicht allein stehen
und sich nicht vereinsamt fühlen sollen, dass sie vielmehr als vollwertige
Glieder eingefügt sind in den grossen, lebendigen Organismus, die
Liebesgemeinschaft der katholischen Weltkirche.
Unser Gedenken geht in dieser Stunde zurück in eure Vergangen-
heit ; es geht zu den Glaubensboten, die, beginnend mit Willibrord und
Ansgar, eure Vorfahren Christus und der Kirche gewannen. Es geht auf
jene ragenden Gestalten eurer Geschichte, deren Wirken für Dänemark
zugleich nationale Höhe und religiöskirchliche Blüte bedeutet. Wir nen-
nen Knud den Grossen und Knud den Heiligen, Erzbischof Absalon und
die Waldemare, endlich die unvergleichliche Königin Margareta, mit
und neben der hl. Birgitta sicher die hervorragendste Frau Skandina-
viens im Mittelalter.
Wir gedenken sodann aller jener, die zur Zeit der unglückseligen
Glaubensspaltung und in den folgenden Jahrhunderten sich für die
katholische Kirche einsetzten. Einer von ihnen sei mit Namen genannt :
Niels Stensen, auf den ihr mit Recht stolz seid, der gross war als Na-
turforscher und gross durch seine rückhaltlose Hingabe an die Sache
Christi in den Nordischen Missionen.
Besonders aber gedenken Wir heute der Priester, Ordensmänner,
424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ordensfrauen und führenden Laien, die seit hundert Jähren, seitdem


euer Grundgesetz der katholischen Kirche die Bahn freigab, das ka-
tholische Leben in eurem Land wieder aufbauten. Wir dürfen die
Hoffnung hegen, dass ihr mutiges Bekenntnis, ihr oft heldenhaftes Bei-
spiel, Beten und Opfern das katholische Leben bei euch neuer Blüte
entgegenführen werde.
Ihr habt, geliebte Söhne und Töchter, auf eurer Tagung sicher die
Sorgen wie frohen Erwartungen, die euch bewegen, und die Aufgaben,
die euch gestellt sind, besprochen und beraten. Wenn Wir ein Wort
der Ermunterung oder Ermahnung beifügen sollen, so möge es folgendes
sein :
Wir wünschen euch an erster Stelle ein lebendiges Bewusstsein eurer
Gläubenssendung. Etwas von der dankbaren Freude und dem Stolz, die
der hl. Paulus empfand, weil Christus ihn berufen hatte, sein Apostel zu
sein, durchzittert das ganze Denken, Reden und Handeln der Urchristen.
Wie ihr, so waren auch sie nur wenige einer erdrückenden Mehrheit
1
gegenüber, der ihr Glaube unfassbar, ja wie Torheit erschien. Aber
sie waren überzeugt von dessen göttlicher Kraft und haben ihn, wenn
auch in schwerem Ringen und unter blutigen Opfern, tatsächlich zum
Siege geführt.
Die Kirche hat sich als lebendiger Organismus gegenüber jenen Zeiten
des Anfangs entwickelt und vervollkommnet, und sie kann nicht in die
Tage ihrer Kindheit zurückkehren. In ihrem Glaubensgeist bleiben die
Urchristen jedoch immer Vorbild — auch für euch. Seid wie sie euch
bewusst, dass ihr den Gott Entfremdeten, den Zweifelnden und Suchen-
den etwas ganz Grosses zu bieten habt : die sichere Antwort auf die
letzten Fragen, die sie doch nicht in Ruhe lassen ; den vollen Reichtum
der Wahrheit und Gnade, die Christus uns brachte, bis zu den wunder-
baren Geheimnissen der Eucharistie, der Auferstehung und des Ewigen
Lebens.
Gleichsam nur am Rande seien dem gegenüber die Richtlinien und
Lehren erwähnt, welche die katholische Weltanschauung auch für eine
menschenwürdige und gerechte Regelung der Diesseitsbezirke, der wirt-
schaftlichen, sozialen und staatlichen bietet. Memand wird der Kirche
den Vorwurf zu machen wagen, sie habe jene Bereiche vernachlässigt.
Soweit deren Regelung eine sittliche Aufgabe ist, legt die Kirche ein
umfassendes, sehr realistiches, vollgültiges Programm vor, vollgültig,
weil es bei allem Sinn für die Wirklichkeit das Diesseitsleben der Men-
schen aus der einzig entscheidenden Schau ihrer letzten und ewigen
Bestimmung regelt.
i Cfr. I Cor. 1, 18-25.
Acta Pii Pp. XII 425

Dies alles ist euer Besitz. Seid dessen froh. Seid aber auch der euch
verpflichtenden Sendung eingedenk, diese höchsten Werte in die Welt
hinauszutragen und eure Mitmenschen für sie zu gewinnen.
Wir wünschen euch als Zweites einen starken Willen zu christlicher
Tat, zu einem Leben ganz aus dem katholischen Glauben. Überseht
nicht, dass jede Äusserung innerhalb des religiös-kirchlichen Raums,
ob Einzelwirken oder Bewegung und organisiertes Handeln, ohne Rück-
sicht auf jenes eine Entscheidende und losgelöst von ihm, Leerlauf
ist, über kurz oder lang zur Unfruchtbarkeit verurteilt. Ganz gewiss
verlangt ein Leben aus dem Glauben von euch Grossmut und ein
hohes Mass persönlicher Festigkeit. Allein auch hier darf euch das
Beispiel der Urchristen nicht ruhen lassen; für sie war es noch un-
vergleichlich schwieriger, ja menschlich gesprochen aussichtslos, sich
gegen die herrschende Strömung durchzusetzen. Und doch haben sie sich
durchgesetzt.
Wenn Wir eurer religiösen Tat ein Sonderziel aufzeigen sollen, ist
es die vollkommene christliche Familie : die Familie, deren Nährboden
reines Eheleben nach dem Gesetz des Schöpfers, deren Sonne die Gattin
und Mutter ist in Hingabe und Liebe bis zur Selbstentäusserung, deren
Kinder unverdorben heranwachsen, stolz auf iheren Vater, wie er ihnen
voranleuchtet in Gottesfurcht, vorbildlicher Berufserfüllung und treuer
Sorge für die Seinen ; die Familie, auf der die Weihe des täglichen
gemeinsamen Gebetes ruht und die jener Friede durchweht, den nur
Christus zu geben vermag. Nichts Kostbareres könnt ihr, geliebte
Söhne und Töchter, der Kirche wie auch eurem Volk schenken als die
vollkommene christliche Familie.
Möge eure Tagung der Gnadenfülle des Pfingsfestes teilhaft werden
und der Heilige Geist euer Wollen und Vollbringen mit seinem Feuer
und seiner Kraft beleben. Möge Maria, die Mutter Jesu, durch ihre
mächtige Fürbitte bei ihrem göttlichen Sohn und ihren gütigen Rat wie
einst den Aposteln und der jungen Kirche, so auch euch die Mutter
der immerwährenden Hilfe sein!
Als Unterpfand dessen erteilen Wie euren Oberhirten und Priestern,
allen anderen mit ihnen in Seelsorge, Schule und Caritas Tätigen aus
dem Ordens- und Laienstand, euch Anwesenden wie allen euren Glau-
bensbrüdern und Glaubensschwestern in Dänemark und den übrigen
Nordischen Ländern aus der Fülle des Herzens den Apostolischen Se-
gen.
Wir schliessen mit dem christlichen Gruss in eurer schönen Sprache :
« Lovet vaere Jesus Kristus! ».
426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM
DE MISSA VESPERTINA IN NAVI

Quaesitum est ab bac Suprema S. Congregatione S. Officii :


1. Utrum Ordinarii locorum, ad normam n. VI Constitutionis Apo-
stolicae « Christus Dominus )), permittere valeant Missae vespertinae
celebrationem in favorem christifidelium qui navibus addicuntur, mari-
timo itinere perdurante ; et quatenus affirmative :
.2. Quinam sit Ordinarius loci competens in casu.
Eimi ac Revmi Patres huius Supremae S. Congregationis, re mature
perpensa, in Plenario Coetu feriae IV, habito die 25 Martii 1953, re-
spondendum decreverunt :
Ad 1. Affirmative.
Ad 2. Competens est ad praedictam facultatem elargiendam Ordina-
rius loci, in cuius territorio est portus, in quo navis habitualiter consi-
stit.
Ssmus autem D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia
Emo Cardinali Pro-Secretario Sancti Officii die 5 Maii 1953 concessa,
hoc Emorum Patrum Decretum adprobavit atque promulgari iussit.
Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 31 Maii 1953.

MARIUS CROVINI, Notarius


Sacra Congregatio Rituum 427

SACRA CONGREGATIO RITUUM

RATISBONEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI VICTRICII AB EGGENFELDEN, SA-
CERDOTIS PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CAPPUCCINORUM.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

« Sanctus Franciscus, scribit S. Laurentius a Brundusio, summo-


pere castitatem et paenitentiam carnisque afflictationem coluit contra
concupiscentiam carnis, paupertatem voluntariam... contra concupi-
scentiam oculorum, et humilitatem ac subiectionem perpetuam omni
creaturae contra superbiam vitae; suamque religionem instituens,
contra haec tria vitia mundi, statuit tria vota humillimae obedientiae
et subiectionis, altissimae arctissimaeque paupertatis et mendicitatis et
purissimae ac nitidissimae castitatis, vitamque instituit arctam valde
et asperam ad carnem afilietandam et spiritui subieciendam » (Or. pan.
S. F r . ) .
His obsequentes sui Patriarchae praeceptis, fere innumeri Fratres
Minores trium familiarum triumque Ordinum religiosae perfectionis
culmen attigerunt, quos inter Victricius ab Eggenfelden, e Capulatorum
familia, ut ex dicendis constare videtur, est annumerandus. In oppido
Eggenfelden intra Ratisbonensis dioecesis fines, die 18 Decembris 1842,
e Ioanne Antonio Weiss ac Maria Anna Zanneker vita ac religione prae-
stantibus, qui quatuordecim genuerunt filios, natus est Antonius, se-
quenti die baptizatus. « A prima pueritia et indole praestabat bona et
morum innocentia. In disciplinis humanisticis, philosophicis ac theolo-
gicis inter aequales facile fuit primus » (Postul. Episc, totius Germa-
niae) .
Anno 1866 Frisingae ad sacerdotium fuit promotus, Monachii per
triennium S. Ursulae parochi fuit cooperator. Frisingensi Seminario
addictus, studiorum praefecti munere functus est : anno vero 1871
doctorali laurea fuit ornatus cum nota : Profectus prorsus insignis. Si
scientia insignis, insigniorem pietate, christianisque virtutibus se red-
didit.
428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hos ingenii, doctrinae ac singularis pietatis thesauros Antonius in


Seminarii alumnorum bonum ac in populi aedificationem expendit, nil
sibi reservans, nisi indefessum laborem verbum Dei praedicando, pae-
nitentiae sacramentum ministrando atque cetera sacra exercendo.
Verum maioris perfectionis desiderio adactus, anno 1875 inter Mi-
nores Capuccinos adscribi postulavit. Voti compos factus. Victricii no-
mine assumpto, tirocinium iniit, quo sancte perfecto, religionis
vota nuncupavit. Eius praeclaris dotibus perspectis, fere nulla fue-
runt officia, quae ei non fuerint in Ordine concredita, quae quidem
P. Victricius, summo Fratrum plausu, diligentissime ac efficaciter est
executus. Unde nil mirum si quinquies Provincialis Minister fuerit
electus.
Praeter haec nunquam a praedicatione, ab audiendis poenitentium
confessionibus, a sacris expeditionibus, a sermonibus sacerdotibus, mo-
nialibus, aliisque coetibus habendis, aliisque ministeriis destitit, uber-
rimos in animorum salutem colligens fructus, quos vitae sanctitate, mira
suavitate, qua vel peccatores alliciebat et ad paenitentiam adducebat,
atque oratione, a qua nunquam animum abstrahebat, efficaciores red-
didit. Nunquam in verbo deliquit, nunquam proximorum, licet notorie
peccantium, famam momordit, assuetus eorum defectus, quamquam ab
aliis patefactos, caritate tegere aut saltem sagaciter excusare. Pauperta-
tem maxime adamavit, sordes vero, uti S. Bernardus aiebat, sive cor-
poris sive vestium nunquam.
Humilitatem Christi imitari studens : « Cum Iesu meo abscondito
nesciri volo et pro nihilo reputari » scripsit. Item dolore tactus propter
horrenda sacrilegia aliasque iniurias, eos reparare volens, ait : « Cum
Iesu meo crucifixo animo et corpore volo esse crucifixus : ut iniurias in
Ssmo Sacramento ei illatas paulum reparem ».
Quam grata Deo fuerit haec Servi Dei oblatio ex hoc conici posse vide-
tur quod ultimis eius vitae annis, ut maioribus meritis ditaretur, cae-
citate ac surditate fere absolutis fuerit affectus, necnon plagis in utro-
que pede ; novissimis vero mensibus quod toto corpore ulceribus excru-
ciaretur. Quos dolores occultare sategit atque laetanter, ut infirmarius
affirmat, sustinuit usque ad mortem.
Aetate, laboribus, morbisque fractus, Ecclesiae sacramentis refectus,
die 8 Octobris anno 1924 sancto fine in conventu Vilsbiburgensi quievit.
Sanctitatis fama, qua Dei Famulus vivens, etiam extra claustra frue-
batur, post mortem, assertis miraculis ac gratiis eius intercessione ob-
tentis confirmata atque aucta, ratio fuit cur annis 1935-1936 in Ratisbo-
nensi Curia atque per Rogatoriales litteras in Curiis Atheniensi,
Sacra Congregatio Rituum 429

Bucurestiensi, Vicariatuum Apostolicorum de Araucania atque de


Ucayali Informativi Processus super fama sanctitatis, super scriptis
atque prohibito cultu non praestito adornati sint.
Interim cunctus Episcopalis Germaniae coetus Fuldae coactus, inter
quos Emi Cardinales Faulhaber, Bertram et Schulte, Capitulum Cathe-
dralis Ecclesiae Ratisbonensis, Congregatio Bavarica O. S. B., Rector
Academiae Philosophico-Theologicae Ratisbonen., similes Academiae
Eystettensis ac Frisingensis, maiusque Seminarium Frisingense, enixis
precibus a S. S. Pio Papa XI f. r. Servi Dei causae Introductionem
postularunt.
Sacra haec Congregatio die 27 Iulii anno 1942, scriptis perpensis,
nihil obstare quominus ad ulteriora possit procedi decrevit, cauto tamen
ne ea, sacrorum Rituum inconsulta Congregatione, edantur.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, Rmo P. Bernardino a Senis
Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum Generali Postulatore instante,
Emus ac Rmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella Episcopus Praene-
stinus, Causae Ponens seu Relator, die 16 Decembris anni huius in Ordi-
naria Congregatione dubium proposuit discutiendum : An signanda sit
commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, de
eaque retulit. Emi ac Rmi Cardinales, relatione hac auscultata, audi-
tisque Officialium Praelatorum suffragiis ac R. P. D. Salvatore Natucci
Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribere cen-
suerunt : Signandam esse commissionem si Ssmo placuerit.
Facta autem a subscripto Cardinali relatione Beatissimo Patri, San-
ctitas Sua rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Commissionem
Introductionis causae Servi Dei Victricii ab Eggenfelden hodie dignata
est subsignare.
Datum Romae, die 23 Decembris a. D. 1952.

£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus

L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius


430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA


(officium de indulgentiis)

OEATIO AD MATREM ADMIRABILEM

Ave Maria, gratia plena, lnx fulgida, in qua tres divinae Personae
relucent. Nomen tuum, o Maria, vulneribus nostris est balsamina efïu-
sum, nobisque peccatoribus auxilium quod semper suspiramus. Domi-
nus tecum, sicut tu, o Maria, nobiscum es, ut filios illumines, dirigas
eosque consoleris qui misere peregrinantur in hac lacrymarum valle,
in te oculos intendentes, o nostra propitia stella. Benedicta tu in mulie-
ribus, quia Dominus te elegit, ut sis Mater incarnati Verbi, nunquam
permittens ut labe peccati pulchritudo tua suavissima maculetur. Bene-
dictus fructus ventris tui, Iesus, quia per te nobis datus est unicus Sal-
vator, qui a morte nos redemit nobisque caelorum portam iterum aperit.
Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis, qui in terris nunc pugnam
sustinemus. Esto nobis semper refugium, ut in mortis benedicta hora
suavem tuam faciem in splendore aeternitatis spectare valeamus. Amen.

Die 12 Maii 1953

Ssñius S. N. Pius div. Prov. P p . XII, in Audientia infra scripto


Cardinali Paenitentiario Maiori concessa, benigne elargiri dignatus est
Indulgentias quae sequuntur : partialem trecentorum dierum, a chri-
stifidelibus saltem corde Contrito acquirendam quoties supra relatam
orationem devota mente recitaverint; plenariam, suetis conditionibus
a fidelibus lucrandam, si quotidie per integrum mensem eamdem recita-
tionem pia mente persolverint. Praesenti in perpetuum valituro absque
ulla Apostolicarum Litterarum in forma brevi expeditione.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior


L. © S.
S. Luzio, Regens
Sacra Romana Rota 431

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (FAVAZZA-PEANO)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Aureliae Peano,


in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Romae, Palazzo della Cancelleria) die 6 Octobris 1953 hora decima ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad
diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedictae Dominae Aureliae Peano, cu-
rare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*

Albertus Canestri, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Iunii 1953.

E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Aurelia Peano,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 6 octobre 1953, à 10
heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le
jour de la décision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sace du lieu de la résidence de la dite Aurelia Peano, devront, dans la me-
sure du possible, l'avertir de la présente citation.
432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA OFFICIORUM

COMMISSIO PONTIFICIA DE RE BIBLICA

DECLARATIO
DE LIBRO R. D. BERNARDI BONKAMP, CUI TITULUS : DIE PSALMEN

«Opus a R. D. Bernardo Bonkamp editum : Die Psalmen nach dem


hebräischen Grundteœt. Mit einem Vorwort von Univ. Prof. Dr. A. All-
geier. Verlag Wilhelm Visarius, Freiburg i. Br. (Imprimatur: Frei-
burg, 9. Februar 191^9), VI, 634 PP* satisfacit legibus hermeneuti-
}

cis catholicis, sed posthabitis traditione catholica et normis Magisterii


ecclesiastici, innititur magna ex parte criteriis subiectivis et prorsus
arbitrariis. Quare illud opus in Seminaria et in Collegia religiosorum ne
introducatur ».
Die autem 9 Iunii 1953, in audientia infrascripto Consultori ab Actis
benigne concessa, Ssimus Dominus Noster Pius Pp. XII praedictam De-
clarationem ratam habuit et publici iuris fieri mandavit.
Romae, die 9 Iunii a. 1953.

Athanasius Miller, O. S. B., Consultor ab Actis


i n . et voi. XXXXY 31 Iulii 1953 (Ser. IL v. XX) - N. 9

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. X I I

LITTERAE DECRETALES
BEATO FRANCISCO XAVERIO MARIAE BIANCHI, CONFESSORI, SANCTORUM HONORES
DECERNUNTUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum illidunt in Ecclesiae naviculam magnae maiorum ac turbulen-


tae tempestates circumfusique eius lateribus Auctus sentinam implere
conantur, iactatam navem si possint ad ima demergere; cumque ob-
ductae caelo nubes serenitatem turbant occaecantque densa caligine
diem, Nobis, qui Dei numine ad regimen universae Christi Ecclesiae
elati sumus, ingens gaudii cumulus affertur ex iis hominibus intuendis
qui, praecedente ac ducente Dei gratia, iuvenili quodam ardore heroum-
que more luctantes perenni fronde coronam adepti sunt. Ii enim non
solum magno solacio sunt nobis cum in caelorum regnum ingressi di-
vinae bonitatis dona nobis impetrent efficacius, sed hoc praesertim quod,
cum hic degerent, per gratiae semitas firmius incedentes, facti sunt
hominibus omnis virtutis propriora exempla maximeque imitanda. Iii
quos defigere oculos, eorum quae sunt eminentia meditari, eos deni-
que effusis precibus suppliciter rogare de ope largienda in cotidiano
certamine christifidelibus gratum et fructuosum sane accidit.
Quod hodie fit Nobis beato Francisco Xaverio Maria Bianchi sanc-
torum honoribus condecorato.
Nascitur puer Arpini, quae est urbs in Samnitibus, die secundo
mensis Decembris eius anni qui fuit millesimus septingentesimus qua-
dragesimus tertius, eique parentes Carolus et Faustina Morelli, cum
postridie salutari lavacro ablutus fuit, ut erant religiosissimi, Dei
28 - ACTA. vol. XX, n. 9. — 31-7-1953.
434 Acta/ Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

instinctu nomina dederunt quae omini futura essent: Franciscum Xa-


verium, Philippum, Iustinianum.
Hunc ergo filiolum parentes ad recte vivendum et ad christianas
virtutes easque non mediocres ipsi datis praesertim pietatis caritatisque
exemplis instituerunt. Cuius propensi.ad pietatem animi parvum at
magnae significationis indicium ex eo quod sequitur colligere licet. Non
revertentem quondam, hora qua solebat, puerum diu exspectant magna
anxietate parentes, quaeruntque requiruntque, nequiquam omni do-
mus excusso recessu. Mox euntibus forte illis in quandam cellam se
ostendit tenellus puer denudatus humeros corpusque plurimo sanguine
flagellans. Voluerat scilicet innocentissimus puer idem per flagella con-
sequi quod S. Leonardus a Portu Mauritii, qui orationibus habitis de
rebus divinis caesum corpus cruentabat, sua aliorumque peccata ex-
piandi causa.
Quinquennis vix erat, cum sacro inunctus chrismate Spiritus San-
cti donis ditatus fuit. Qua ab aetate tanta in eo elucebat oris et morum
modestia, ut aequales, ipso praesente, ne verbum quidem inverecundum
auderent proferre.
Post acceptam a parentibus educationem, primum est a pio quo-
dam sacerdote, mox a Sodalibus Sancti Pauli, quibus « Barnabitae »
per vulgus appellatio, Arpini degentibus, christiana disciplina ac lit-
terarum rudimentis imbutus.
Franciscus Xaverius tamen sic religiosorum Sodalium vitam ac con-
suetudinem appetebat, quemadmodum earum est avi èt cupidum appe-
tere nid um, ut ibi Deum castissime coleret et eximiam sanctitatis for-
mam, quam animo comprehensam habebat, imitando effingeret et ex-
primeret.
Concupientem autem puerum Barnabitarum agendae vitae fieri par-
ticipem prohibuere parentes, qui id roganti persaepe filio haec semper
ingeminabant verba : « placet te, fili, sacerdotem fieri : nullo te modo
fieri religiosum Sodalem »!
Cum paulo post iuxta morem tonsus esset ac in sacros ordines, quos
minores vocant, receptus, Nolam, in vetustam Campaniae urbem, mitti-
tur, non solum ad philosophiam et physicam per triennium in Seminario
discendas, sed etiam eo consilio ut ingrediendae religiosae domus vo-
luntatem deponeret. Contra tamen accidit, optimorum consiliorum aucto-
re Santo Alphonso M. de Ligorio, quem puer in eadem civitate forte co-
gnovit. Parentibus autem eius ingenio divinoque instinctui obsistentibus,
Neapolim petere cogitur iuris civilis lauream adepturus.
At quis potest eius qui Dei numine feratur intercludere iter? Factum
Acta Pii Pp. XII 435

est igitur ut, Deo opitulante, decideret adversa patris matrisque volun-
tas, difficultates evanescerent, eique Barnabitarum domus ultro pate-
sceret.
Tum missus fuit in oppidum cui nomen apud plebem « Zagarolo ».
Quem proficiscentem huiusmodi prosecuti sunt eius moderatores testi-
monio, quod ei maximae laudi cedebat : « magna scilicet esse iuvenem
sollertia et acumine ingenii, ornate scribere, nullis religionibus angi,
qui demisso animo et constanti voluntate persaepe sacramentis refice-
retur ».
Post exactum tirocinium, quod dicunt, ii qui educendis iuvenibus
praeerant, nulla rerum amplificatione testati sunt : « insignibus por-
tendi indiciis magnos eum progressus effecturum, eumque fore et So-
dalitati decori et aliis utilitati ». Quam rerum futurarum praedictionem
mira Francisci Xaverii sanctitas omnino implevit. Visus igitur fuit
dignus qui die vicesimo octavo mensis Decembris, anno millesimo
septingentésimo sexagesimo tertio exeunte, sollemni ritu religiosa vota
nuncuparet.
Cum vero sive Maceratae philosophiae sive Romae et Neapoli theo-
logiae operam dedisset, tum anno denique millesimo septingentésimo-
sexagésimo septimo, die vicesimo quinto mensis Ianuarii sacerdos factus
est. O beatum diem, quo Christum specie panis velatum manibus con-
tigit!
Suscepto sacerdotio, eius munus fuit tum latinas et italicas litteras
Arpini edocere iuvenes, tum Neapoli philosophiam et mathematicám
tradere in ephebeo a S. Carolo. Educendorum autem puerorum mores
praecipue ad pietatem et virtutem conformabat, nullaque ab ipso est
neglecta occasio loquendi Christum discipulis, cuius ipse amore tene-
batur.
Vere autem qui fuit annus millesimus septingentesimus septuagési-
mas tertius ephebeum a S. Maria in Cosmedin ei regendum concreditur
in eadem urbe Neapoli. Quod opus erat multo labore et sudore confi-
ciendum : cum enim immoderata rei publicae potestas in proximo de-
cessore eligendo nimium valuisset, cumque non iam eodem studio quo
antea religiosae domus res administraretur, magna patientia ac vigore
animi opus erat, si quis vellet collapsam disciplinam in pristinum resti-
tuere ac Sodales divino quodam ardore permovere. Quae omnia est Fran-
ciscus Xaverius miro modo consecutus tum consilio, quod erat illi ma-
ximum, tum suae ipsius vitae exemplo, quo omnes trahi et rapi solebant.
Quanta hinc fulget lux quodque exemplum iis patet, quibus animorum
436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

iuvandorum cura et disciplinae regularis tuendae officium a Deo sunt


demandata !
Sed cum non tantum virtutibus sed etiam ingenio excelleret, tam-
que magna esset eius doctrina atque sive in humanis sive in divinis re-
bus laus et fama, rogatus fuit ut in Eegia Studiorum Universitate Theo
logiam Dogmaticam doceret deque fidei defensione iuvenes erudiret ;
quin etiam Academicis annumeratus est, quibus munus erat Litteras
et Scientias altius excolere.
Vere autem anni millesimi septingentesimi septuagesimi noni coac-
tus est Mediolani coetus negotiis agendis novisque totius Barnabitarum
Ordinis Moderatoribus creandis. Cui coetui cum interesset Franciscus
Xaverius, ut Provinciae Neapolitanae legatus, prae ceteris potissimum
electus fuit qui « Cancellarii » munere fungeretur. Quod is tali alacritate
et prudentia gessit, ut Scipio Peruzzi, qui tunc universae Barnabita-
rum Sodalitatis moderator fuit renuntiatus, eum socium ac comitem
asciverit ad collegia invisenda quae in Gallia Cisalpina, in Liguria, in
Pedemontio, in Flaminia regione exstarent.
At ille, confectis itineribus, fiante Dei numine, alta contemplationis
petere, in intimum animum suum redire. Factum est igitur ut a terre-
strium rerum sollicitudine et ab omnibus quae a Dei consuetudine
avocare solent abductus paulatim omnibus fere libris careret, amicorum
sermones neglegeret ac perangustae cellae spatio eiusdemque in extremo
coenobio contentus esset, in qua vehementius orationi vacaret. Quinam
tunc aestus, quinam tunc ardores in eius pectore!
At ceciderunt in eum, effuso maiorum imbre, quae numquam non in
piorum vitam cadere solent verba : (( Quia Deo acceptus eras, necesse
fuit ut tentatio probaret te )) (Tob. 12, 13). Tum utique abstractus eius
animus a saecularibus rebus habita a nonnullis dementia et insipienti^
visa; tum in ieiunum corpus a daemoniorum principe inveni coeptum
est; tum denique saevire in eius sanctitatem tentationum cumulus,
incorruptumque eius cor exagitari. At Franciscus Xaverius, etsi miseriis
aerumnisque pressus, implorata Dei ope, ceu rupes aut elatum mari
saxum, adversa omnia vicit.
Incepit ei tum maxime nova aetas : sicut exsiliens e solo fons refun-
ditur in saucias pratorum herbas, ita eius virtus ac plenitudo pietatis
in sauciatum populum est delapsa et fusa, qui potuit igitur non exi-
guis haustibus iustitiam bibere : urgebat enim in eius animo Christus
ut sanguis temptatis pollice venis.
In poenitentium admissis expiandis eluxit praesertim eius egregia
virtus. Quare in sacro poenitentiae tribunali abditum ac per plures horas
Acta Pii Pp. XII 437

patientissime aliorum peccata audientem simulque gratiam largientem


primum adire pauperes ac simplices : aulici videlicet, mercatores, ambu-
latores ; mox proceres : eruditissimi quique homines, Praesules, Eccle-
siarum Antistites, doctores litteris tradendis; omnesque, dum abirent,
exclamabant : « latet in eo sanctitas! ». Ac sane fiebat ut vespere, post
clausum templum, saepiret populus eius coenobii cellam, alii aliis rebus
egentes, alii alia petentes.
Nihil humani in eius sermonibus ; at eius verba, ieiuna et exilia, et
Christi verbis simillima, peragrabant per animos qui mox Dei amore
fervebant. Nec quisquam Franciscum adibat quin melior ab eo disce-
deret. Cuius rei testimonium est publicus ille apparitor, qui se mune-
re quo triginta annos functus fuerat adbicavit, ut orbis utroque parente
pueris emendicato pane subveniret, eorumque, quos miseriarum cumu-
lus exagitaret ac fere mergeret, amantissimus fieret pater ; ac multi alii
sive sacerdotes sive laici qui, spretis divitiis ac saeculi voluptatibus,
ingressi sunt christianarum virtutum iter. Solet enim semper virtus
effectrix esse magnarum virtutum.
Quibus in laboribus is « qui consolatur nos in omni tribulatione no-
stra » (II Cor. I, 14) non defraudavit quandoque servum suum iusto
virtutis solacio. Cum enim Pentecostes die anno millesimo octingentesi-
mo in templo Divino Amori sacro preces funderet, intentisque oculis
candentem hostiam ad sollemnia altari superpositam intuereti*r, emissis
inde radiis repente ictus fuit : cadere ille in terram, voluptate, quae fuit
illi summa, perfusus, admovere ad pectus trepidas manus, ac resoluta
paene mente gaudio iacere. Surrexit tandem composi toque vultu et habi-
tu iis qui auxilio venerant gratias cum egisset, abiit modestus et trepidus.
Sed Deo sinente novus miseriarum turbo irruit in eum. Tunc eius
crura turgentia facta sunt et gravia, quibus omnes curationes eaeque
acerbissimae frustra sunt adhibitae ; ita ut quaerentibus medicis et ami-
cis unde laboraret, aequo animo responderet (( spinis ac ferventi igne
sibi torqueri pedes ». Quibus corporis cruciatibus mox accessere animi
dolores. Nam anno millesimo octingentesimo decimo, exactis domo per
seditiosas leges fratribus, solus solusque superfuit, Filio Dei afiixo cruci
simillimus, ulcerosus, plagosos, transfossus acerbitate dolorum, admota
arae victima, amoris igne flagrans.
Quem utinam omnes christiani mutentur, quos Deus sapientissimus
in aerumnis perielitatus fuerit!
Non pauca ferebantur, eo deprecante, a Deo patrata miracula, plu-
raque ab eo rerum futurarum promissa quae vaticinia sapiunt. Qui re-
438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vera, omnibus curis in Dei honore aliorumque salute defixis, totusque


divinis rebus deditus, iam non ipse vivere videbatur, sed in eo Christus
qui, terrenarum omnium rerum excusso studio, virtutes in dies magis
excitabat.
Servata ab eo diligentissime religiosorum Sodalium propria officia :
integritas nempe morum, oboedientia ac paupertatis studium ; ita ut quae
vota magno et excelso animo ineunte aetate Deo voverat, haec nullo non
tempore reddiderit.
De aeterna hominum salute tam fuit per totum suae vitae tempus
sollicitus ut in vulgus «Neapolitanae civitatis apostoli » cognomine
auctus fuerit. Ac iure meritoque : nemini enim eorum quos haberet
regendos ad pietatemque moderandos defuit, siquando lectulo aegri de-
cumberent ; quin omni ope tum ipse iuvit, tum impetratis nonnumquam
a Deo singularibus beneficiis. Eos quoque, qui in publicis valetudinariis
degebant aegrotantes, invisebat saepissime, ut et consolaretur et hor-
taretur ad superna.
Puellarum, quae de integritate morum periclitatae essent, vehemen-
ter misertus, earum recessus quibus a Sancto Raphaele, a Providente
Deo, ab Iesu et Mariae Cordibus, a Maria Magdalena de Pazzis, a
Visitatione Virginis indita nomina, in praecipuam veluti fidem recepit.
Nec dubitavit necessitate urgente ad alendas et educendas puellas stipem
emendicare alienaque ipse vivere misericordia.
Eos vero, qui ad se sive admissorum expiandorum sive consiliorum
exquirendorum causa ventitarent, numquam moleste tulit ; quin potius
suorum immemor dolorum, tranquilla ac serena fronte excipiebat et ab
molestiarum cruciatibus levabat. Ac tantum temporis curarumque in
aliorum utilitatem impendebat ut nonnumquam lassitudine captus co-
ram iis qui adessent, in eius virtute stupentes, obdormisceret. Eius
igitur in alios caritas velut ignis ardens haberi poterat quo tota eius vita
ab sumpta fuit. Quod utinam et nostrae aetatis christiani imitentur !
Qui tamen in fratres amor nonnisi amoris erat fructus quo in aeterni
Dei voluntatem ferebatur quique eum iam a puero invaserat. Nam fuit
Deus in eius vitae portu lumen sublime, immo portus ipse in cuius tran-
quillitatem bacchantibus austris confugerat, ratio denique omnium eius
animi motuum.
At flagrans eius erga Deum caritas maxime in Eucharistiae Sacra-
mento conficiendo elucebat. Etenim cum sacra faceret, seque Christi
carne reficeret, incredibili perfundebatur gaudio fereque eius animus
calescebat. Extremo quoque vitae tempore, etsi corpore fractus ac quasi
sui ipsius ruina, numquam adduci potuit ut a sacro litando abstine-
Acta Pii Pp. XII 439

r e t ; ita scilicet ut dicere potuerit: « Cum me iam audientis non pera-


gere sacra, mortuum existímate ».
Deiparam Virginem quasi parentem habuit atque sui itineris sidus.
O quanta rapiebatur suavitate, cum vel eam precaretur, vel eius laudes
praedicaret! Cui flagrantissimae pietati, quae innocentium puerorum
simplicitatem imitabatur, caelorum Eegina singulari praestita tutela
respondit signisque eius gratia non semel patratis. Qui eius animos
Deiparae Mariae studiosissiinus vel eo die maxime eluxit, cum aeger
decumbens caelestis Matris imaginem in sinu habere voluit nec finem
faciebat ingenua ardentique pietate deosculandi.
Qua pietate confisus nihil mirum si extremo quoque vitae tempore,
cum coepit ei iterum in dies ingravescere morbus, tranquillo animo
dolorum acerbitatem ferebat. Quorum illi gravissimus fuit iam non posse
sacris operari.
Instabat enim ei vitae finis : ac revera die tricesimo primo mensis
Ianuarii, anno millesimo octingentesimo decimo quinto piissime sumpto
Christi Corpore ad aeterna praemia migravit.
Tristis rumor brevi dissipatus est per cives : qui statim ad eius cel-
lam ultro confluxerunt, inter sese hortantes : « Eamus, ut sanctum Dei
virum postremum videamus! ».
Proximo autem die eius funeri omnia iusta soluta sunt magna sa-
cerdotum populique frequentia, ac eius corpus in templo Sanctae Ma-
riae ad Portam Novam inhumatum et conditum ; unde quinque post
annos ad templum S. Iosephi in pago, quem in vulgus Pontemcurvum
vocant, translatum fuit.
Nomen vero suum fidelis Dei famulus sempiterno commendavit aevo
sive praeclarissima vivendi ratione, cum aetatem ageret, sive post mor-
tem variis prodigiis quae, eodem deprecante, a Deo ferebantur patrata.
Quam ob rem de Beatorum caelitum honoribus eidem decernendis Cau-
sa coepta est agitari.
Itaque anno millesimo octingentesimo decimo sexto in archiepisco-
pali Curia Neapolitana de eius sanctimonia inquisitiones auctoritate
ordinaria sunt institutae. Quibus rite absolutis iisque a S. Rituum Con-
gregatione probatis, Pius VII, Decessor Noster, adhibitis sibi precibus
concedens, die vicesimo tertio aprilis anno millesimo octingentesimo
vicesimo secundo ut Causa induceretur indulsit.
Ceteris ad iuris normam religiose exactis, inquisitiones apostolicae
habitae sunt de venerabilis Servi Dei virtutibus sive theologalibus sive
cardinalibus quas heroicum gradum attigisse Pius IX, Decessor Noster,
440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

omnibus rite perpensis die vicesimo tertio mensis Februarii anno mille-
simo octingentesimo quinquagesimo septimo sollemni sanxit decreto.
Tum quaestio de miraculis quae eodem deprecante Dei viro patrata
dicebantur, antea in « antepraeparatorio » et « praeparatorio » comitiis
agitata fuit, ac deinde in generali coram Leone XIII, Decessore Nostro,
habito. Quibus rite peractis, idem Pontifex die vicesimo quinto mensis
Martii, anno millesimo octingentesimo nonagésimo secundo ad altare
sacris operatus, sollemniter decrevit : constare de duobus miraculis a
Deo, intercedente venerabili Francisco Xaverio Maria Bianchi, patratis,
nempe de instantánea perfectaque sanatione tum Mariae Rosae Casa-
bona a paralisi accedentibus tabe, 'surditate, lacrimarum effusione aliis-
que infirmitatibus; tum Philumenae Varazzo, neapolitanae, ab exczc-
mate impetiginoso, quod vocant.
Unum porro erat discutiendum dubium : an stante approbatione vir-
tutum et duorum miraculorum, venerabilis Dei servus Franciscus Xa-
verius Maria Bianchi ad beatorum caelitum honores tuto provehi pos-
set. De quo dubio actum est die vicesimo sexto mensis Aprilis anno
millesimo octingentesimo nonagésimo secundo coram eodem Summo Pon-
tifice Leone XIII, qui, secunda omnium sententia audita, die octavo
mensis Septembris eiusdem anni proprio decreto sanxit : tuto procedi
posse ad sollemnem venerabilis Servi Dei Beatificationem.
Huius autem Beatificationis sollemnia statis celebribusque caeremoniis
in superiore Petrianae Basilicae pronao die vicesimo secundo mensis
Ianuarii anno millesimo octingentesimo nonagésimo tertio magno cum
splendore ingentique fidelium frequentia habita sunt.
Cum vero post decretos eidem Beato supernorum caelitum honores
eiusdem cultus percrebruisset, et ipso deprecante nova dicerentur a
Deo effecta miracula, supplices Apostolicae huic Sedi preces admotae
sunt ut causa eiusdem Beati sanctitatis infula decorandi resumeretar.
Quibus Decessor Noster Pius XI die decimo secundo mensis Iulii anno
millesimo nongentesimo tricesimo secundo libenter annuit.
Duo propterea miracula Sacrorum Rituum Congregationi proposita
sunt quae hic breviter narrantur.
Primum miraculum contigit Iudithae Santivecchi vid. Iacarella;
quae ob horridum cancrum in stomacho et intestinis iam iam erat obi-
tura. Sed cum sanationis petendae causa novendiales supplicationes
honori Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi coeptae essent, altero
precationis die aegrota omnino ex morbo convaluit.
Alterum miraculum opificem quendam spectat nomine Vincentium De
Rosa, in officina exstruendis incendiariis siluris operam praestantem.
Acta Pii Pp. XII 441

Qui cum ob purulentam otomastoiditideni tam graviter aegrotare coepis-


set ut necesse videretur extrema medicorum experiri, admotis a matre
ac sororibus enixe Deo precibus ad sepulcrum Beati Francisci, repente
sanus factus est die tertio mensis Novembris anno millesimo nongentesi-
mo trigesimo septimo et a quovis languore confirmatus. Quod periti me-
dici et radiologi, qui dicuntur, statuerunt.
Utrumque hoc signum a S. Rituum Congregatione diligenti examine
expensum est. Cuius rei gratia plures conventus sunt habiti : « ante-
praeparatoriis )), die nono mensis Februarii anno millesimo nongente-
simo quadragesimo tertio coram dilecto Filio Nostro Alexandro S. R. E.
Cardinale Verde, Causae Ponente seu Relatore ; coetus medicorum quo-
rum collegium ab Apostolica Sede interea institutum fuerat, die trice-
simo primo mensis Martii anno millesimo nongentesimo quadragesimo
nono et tertiodecimo Februarii insequentis anni ; « praeparatorius », in
Palatio Vaticano die tertio mensis Ianuarii anno millesimo nongentesimo
quinquagesimo ; « generalis » demum die tertio mensis Aprilis habitus
coram Nobis in sueta Vaticani palatii aula hoc anno millesimo nongente-
simo quinquagesimo primo, in quo idem Cardinalis Alexander Verde du-
bium disceptandum proposuit : « An et de quibus miraculis post indul-
tam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem constet in casu et ad
effectum de quo agitur ».
De quo qui aderant tum Patres Cardinales, tum ipsius S. Congrega-
tionis Praelati et Officiales propositas sanationes miraculo tribuendas
esse afiirmarunt. Nos vero ad Nostrum proferendum iudicium cune tan -
dum esse censuimus ut pleniorem superni luminis copiam enixis precibus
imploraremus.
Die autem primo mensis Maii eodem anno ad Nos accitis venera-
bili Fratre Nostro Clemente S. R. E. Cardinale Micara, Episcopo Ve-
literno, S. Rituum Congregationis Pro-Praefecto, et dilecto Filio No-
stro Alexandro Cardinale Verde, Causae Ponente; venerabili Fratre
Alphonso Carinci, Archiepiscopo titulo Seleuciensi in Isauria et eiusdem
S. Congregationis a Secretis; nec non dilecto Filio Salvatore Natucci,
Fidei Promotore Generali; postquam ad altare sacris operati sumus,
sollemniter decrevimus : Constare de duobus miraculis a Deo per Beati
Francisci Xaverii Mariae Bianchi intercessionem patratis : nimirum de
instantánea perfectaque sanatione cum Iudithae Santivecchi, viduae
Iacarella, a cancro stomachi et intestinorum; tum Vincentii De Rosa a
chronica otomastoiditide purulenta cum carie ossea et stenosi in aure
dextera.
Post haec vero, quamvis S. R. E. Cardinales, Officiales, Praelati,
442 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

Patresque consultores scripto signjficavissent tuto procedi posse ad


Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi canonizationem, cum duo signa,
quae supra diximus, probata essent post indultam eidem ab Apostolica
Sede venerationem, Nos interponendum duximus temporis spatium ad
expetendam locupletioris gratiae lucem.
Die autem decimo quinto mensis Maii hoc anno, sacris operati, astan-
tibus quos supra nominavimus Cardinalibus Clemente Micara et Ale-
xandro Verde atque venerabili Fratre Alphonso Carinci et dilecto Filio
Salvatore Natucci, edicto sanximus : « tuto procedi posse ad Beati Fran-
cisci Xaverii Mariae Bianchi sollemnem Canonizationem.
Quibus omnibus quemadmodum descripsimus comparatis, ut ordo a
Decessoribus Nostris sapientissime constitutus plene servaretur, pri-
mum quidem in Consistorium secretum S. R. E. Cardinales die vicesimo
octavo mensis Maii hoc anno eorum sententiam rogaturi ad Nos acci-
vimus. In quo Venerabilis Fratrer Noster Clemens Cardinalis Micara
S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus, de vita, rebus gestis, virtu-
tibus, miraculisque Beatorum Confessorum : Antonii Mariae Gianelli,
Episcopi Bobiensis, Legiferi Patris Sororum a Beata Maria Virgine
ab Horto ; Francisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis, e Congrega-
tione Clericorum Regularium Sancti Pauli ; Ignatii a Laconi, laici pro-
fessi, ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum; ac Beatarum Virgi-
num : Aemiliae de Vialar, Legiferae Matris Sororum a Sancto Ioseph ab
Apparitione et Mariae Dominicae Mazzarello, quae una cum S. Ioanne
Bosco Institutum a Maria Auxiliatrice condidit, brevem orationem ha-
buit et acta recensuit, quae in illorum Causis, uti vocant, Beatificationis
et Canonizationis S. Rituum Congregatio, re prius considerata, proba-
verat, ac magno studio ostendit aequum esse ut tantorum heroum me-
moria summis honoribus consecraretur. Quibus peractis, Nos singulos
astantes Cardinales sententiam rogavimus.
Eodem die, Consistorio secreto absoluto, statim Consistorium pu-
blicum habuimus, in quo dilecti Filii Advocati Sacri Consistorii ante
solium nostrum stantes Causam peroraverunt eorundem Beatorum ac
Beatarum sanctitudinis honore decorandorum.
Pro Beato vero Francisco Xaverio Maria Bianchi ornata oratione
dixit dilectus Filius Paulus Guidi, Consistorialis Aulae Advocatus, qui
Nos enixe rogavit ut ad optatissimum illum ritum quam primum deve-
niremus. Nos vero, quamvis rem properare cuperemus, de ea non antea
decreturos respondimus quam, secundum translaticium Decessorum
Nostrorum morem, in Consistorio semipublico, quod vocant, iterum
Purpurati Patres ac Sacrorum Antistites in Urbe affuturi suos Nobis
Acta Pii Pp. XII 443

sensus aperirent. Iussimus propterea ut de singulorum Beatorum, quos


diximus, vita, virtutibus, miraculis ajc de actis in eorum Causis a
S. Rituum Congregatione commentariola Sacrorum Antistitibus mitte-
rentur, ut ipsi, re plene cognita, suam ferre possent sententiam. Astan-
tes vero denique hortati sumus ut interea Spiritus Sancti lumen Nobis
continenter precarentur.
Die porro quarto mensis Iunii hoc eodem anno Consistorium semi-
publicum in sueta Vaticani Palatii aula coactum est ibique Nos, brevi
prius oratione Patres Cardinales et Sacrorum Antistites qui aderant al-
locuti, eos rogavimus ut quid de propositis Causis sentirent singuli No-
bis significare vellent. Omnium ergo suffragiis exceptis, laeto animo
didicimus eos concordi sententia Beatos ac Beatas Caelites de quibus
agebatur, plane dignos aestimare qui fulgido Sanctorum diademate de-
corarentur. Nos quidem minime cunctandum esse affirmavimus quin sta-
tutos hos honores eis decerneremus, ac propterea diem diximus ad eius-
modi sollemnia in Vaticana Basilica celebranda.
Diem vero vicesimum primum mensis Octobris huius anni constitui-
mus ut Beatus Franciscus Xaverius Maria Bianchi, Antonius Maria
Gianelli et Ignatius a Laconi Confessores Sanctorum fastis simul ad-
scriberentur ; de quibus omnibus ut acta ad Iuris Canonici normam con-
ficerentur dilectis Filiis Protonotariis Apostolicis, qui astabant, manda-
vimus.
Cum itaque faustissimus ille dies a Nobis constitutus illuxit, omnes
e saeculari et regulari Clero Ordines, Romanae Curiae Praesules et
Ofiiciales, non pauci Abbates, Episcopi, Archiepiscopi atque amplissi-
mum Patrum Cardinalium Collegium in Petrianam Basilicam magnifice
exornatam et innumera prope fidelium multitudine, quos inter plurimi
e Societate Sancti Pauli Barnabitarum, iam confertam convenerunt.
Qui omnes cum pia supplicatione praeirent, ac precationes Caelestium
Curiae admoverent hymnumque (( Ave Maris stella » praecinerent, Nos
eandem Basilicam universo Clero et populo plaudente ingressi sumus et
ad Cathedram Nostram, brevi ad altare maximum effusa prece, perre-
ximus.
Tunc praestita prius Nobis, ut assolet, ab astantibus Cardinalibus
oboedientia, Venerabilis Frater Noster Clemens Cardinalis Micara,
S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus ac caelestibus honoribus Beato
Antonio Mariae Gianelli, Beato Francisco X. M. Bianchi et Ignatio a
Laconi decernendis praepositus, per dilectum Filium Aloisium Philip-
pom Re, Advocatum Sacri Consistorii, instanter, instantius, instantissime
444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

a Nobis postulavit ut Beatos, quos diximus, in Sanctorum numerum


adscriberemus.
Cui Advocato per dilectum Filium Antonium Bacci, ab Epistulis
ad Principes, respondimus iam in eo esse ut Nos praeclaros illos viros,
qui e caelesti beatitatis sede iam Nobis arrident, sanctitatis corona ho-
nestaremus.
Hymnum igitur « Veni Creator Spiritus » una cum fidelium multi-
tudine cecinimus a Sancto Dei Spiritu Paraclito implorantes ut ab eo
superni luminis copia magis magisque menti Nostrae coruscaret. Postea
vero Nos in Divi Petri cathedra sedentes uti supremus universae Christi
Ecclesiae Magister sollemniter pronuntiavimus : « Ad honorem Sanctae
et Individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei catholicae et christianae
Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi^ Beato-
rum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione prae-
habita et divina ope saepe implorata, ac de Venerabilium Fratrum
Nostrorum S. R. B. Cardinalium, Archiepiscoporum, et Episcoporum in
Urbe exsistentium consilio; Beatos Confessores Antonium Mariam Cia-
ncili, Franciscum Xaverium Mariam Bianchi et Ignatium a Laconi San-
ctos esse decernimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes
illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, Antonii nempe die
septima Iunii inter Sanctos Pontifices et Confessores, Francisci die tri-
gesima prima Ianuarii et Ignatii die undecima Maii, inter Sanctos Con-
fessores non Pontifices pia devotione recoli debere. In nomine Papßtris
et FiCßlii et SpiritusÇfeSancti. Amen.
Qua augusta formula a Nobis edicta, precibus annuentes eiusdem
Cardinalis Clementis Micara per eundem Advocatum Consistorialem
Nobis exhibitis, hasce decretales sub plumbo Litteras confici expedi-
rique iussimus; astantibus vero Protonotariis Apostolicis ut sollemnis
huius Consecrationis tabellas obsignarent mandavimus.
Gratias mox omnipotenti Deo egimus hymnum « Te Deum lauda-
mus » cum ingenti multitudine canentes et novensilium Sanctorum pa-
trocinium primi invocavimus, deque illis brevi oratione praeconium
peregimus, omnes hortantes ut de hodierna Ecclesiae Sanctae celebri-
tate in Domino gauderent ex eaque fructus quam uberrimos caperent.
Postquam vero Apostolicam Benedictionem et plenam admissorum
indulgentiam impertívimus, atque divina hostia ad aram maximam
pontificali ritu litavimus, sollemni caeremoniae finem fecimus, animo
gestientes quod providentissimus Deus nova haec sidera in triumphantis
Ecclesiae firmamento per Nos revelare fuerit dignatus.
Nihil igitur est reliquum Nobis quam christifideles omnes vehementer
Acta Pii Pp. Xli 445

hortari, at eos maxime quos eadem Clericorum Regularium Sancti Pauli


Barnabitarum Familia complectitur, ut non modo gaudeant ac laeten-
tur in imo corde tanta hodie Beato Francisco parta immortalitate et
gloria, sed etiam ut eius vestigiis insistentes in sua' ipsorum salute
operanda solliciti sint.
Eius ergo exemplum secuti, integritatem illibatam servent; Deum
unice diligant, quippe qui sit rerum omnium effector et gubernator;
aliorum hominum salutem denique impigre quaerant, altissimi Domini
auxilio effusis saepe precibus humillime invocato.
Omnibus itaque quae inspicenda erant bene perpensis, certa scien-
tia ac Nostrae Apostolicae auctoritatis plenitudine quae supra memora-
vimus confirmamus, roboramus et iterum statuimus, decernimus atque
universae Christi Ecclesiae denuntiamus, mandantes ut harum Littera-
rum fide dignis exemplis vel excerptis locis sive impressis sive manu
exaratis dummodo tamen a Protonotario Apostolico subscribantur ac
sigillo muniantur, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Nostris Lit-
teris haberetur si exhibitae vel ostensae forent.
Nemo autem iis, quae per has Litteras Nostras praecepimus, obniti
audeat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis
Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo primo mensis Octo-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Ponti*
ficatus Nostri tertio decimo.

Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus.

£ß Ego EUGENIUS, Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae


Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus.
£g Ego CLEMENS, Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA.
83 Ego IOSEPH, Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO.
446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ego BENEDICTUS, Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MA-


SELLA.
£g Ego ADEODATUS IOANNES, Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardi-
nalis PIAZZA.
£g Ego FRIDERICUS, Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Da-
tarius.
fß Ego ALEXANDER, titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis
VERDE.
£g Ego PETRUS, titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis
FUMASONI BIONDI.
QJ' Ego DOMINICUS, titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO.
£ß Ego MAXIMUS, titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MAS-
SIMI.
£8.Ego NICOLAUS, S. Nicolai in Carcere Tulliano Protodiaconus Cardi-
nalis CANALI, Paenitentiarius Maior.
£g Ego IOANNES, S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI.
£g Ego IOSEPH, S. Eustacbii Diaconus Cardinalis BRUNO.

Pro S, R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TI S SER ANT CLEMENS Card. MICARA
Sacri Collegii Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus

Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi

Reg. in Cane. Ap. Vol. LXXXII n, 55.


Acta PU Pp. XII 447

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

• I
PASLETANAE
IN PASLETANA DIOECESI CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Est in antiquo Ecclesiae more prudentissimos ac boni nominis viros de


clero eligi, qui magno in honore ac reverentia habiti et quasi lecti in sena-
tum Episcopo assistant eumque in gravissimis Ecclesiae rebus sive consi-
liis datis sive exhibita opera adiuvent. Quae cum ita sint, Nos Decessorum
Nostrorum vestigiis inhaerentes, quotiens id casus ferre videatur, libenti
animo Canonicorum Collegia erigimus, cum persuasum habeamus ab
huiusmodi Sacerdotum coetibus et iuvari Antistites et sacrorum rituum
splendorem promoveri. Qua de re, cum venerabilis Prater Iacobus Black,
Pasletanus Episcopus, magnis precibus expostulaverit ut in suae dioecesis
cathedrali templo Canonicorum Collegium constitueretur, cumque ve-
nerabilis Frater Gulielmus Godfrey, Archiepiscopus titulo Cianensis et
in Magna Britannia Apostolicus Delegatus idem petierit, Nos id ratum
habentes quod Sacrum Consilium Negotiis Consistorialibus praeposi-
tum censuerit esse faciendum, post rem attente consideratam, de Nostra
apostolica potestate haec quae sequuntur decernimus. In cathedrali
templo Ecclesiae Pasletanae Canonicorum Collegium per has Litteras
constituimus una ornatum Dignitate, qui est Praepositus, atque ex octo
Canonicatibus constans ; quorum alteri theologi munus inhaereat, al-
teri vero admissorum remittendorum officium. Hi Canonicatus, etiamsi
primum concedantur, ad iuris normam sunt assignandi : quousque ta-
men debitis beneficiis careant, poterunt iis quoque sacerdotibus concedi
qui iam alio beneficio fruantur, etsi christianorum animos curandi onus
habeant. Cum autem eos deceat qui in Episcopi consilium adsciscantur
quibusdam insignibus et privilegiis condecorar!, indulgemus, ut sive
Dignitas sive Canonici distinctiore habitu, modo tamen intra fines suae
dioecesis, sese induere valeant : talari scilicet veste, non tamen serica,
violacei coloris panno rubro extremis oris adsuta, cum globulis pariter
rubris ; superpelliceo manicato seu rocheto cum fìmbria seu texto denti -
culato non magis duodecim pollices alto, iuxta anglicum metiendi mo-
dum; poterunt quoque palliolo seu mozeta uti violacei coloris, non
448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tamen serica-, panno vel laneo violacei coloris subsuta, quae extremis
oris pellem albam mustelae alpinae, seu ermellini, praeferat cum globulis
coloris rubri Quod vero ad conventus divinis officiis persolvendis vel sa-
cris caeremoniis peragendis attinet, indulgemus ut hora tantum tertia,
quae dicitur, recitata absolvantur ac una conventuali Missa cum cantu
celebrata, semel saltem in mense diebus festis sollemnioribus; hi autem
qui sint, Canonicorum legibus, quam primum conficiendis, accuratius de-
terminabitur. Poterit tamen Episcopus, si id visum fuerit, aliis quoque
diebus Canonicos convocare. Cetera omnia quae huiusmodi coetus respi-
ciunt, ad iuris normam regantur. Ea omnia autem quae supra a Nobis
statuta sunt venerabilis Frater Gulielmus Codfrey, quem supra noini-
navimus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo haec decreta
perficientur ei Delegationi praeerit. Utrique autem ^conficiendae rei
potestates tribuimus quae poterunt alii quoque viro subdelegari, dum-
modo in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem vero venerabili Fratri
oneri erit actarum rerum documenta exarare eorumque fide digna
exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem mittere cum pri-
mum poterit. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in
posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus; ac praecepta
quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari
decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a
quolibet, quavis auctoritate vel sciente vel imprudente attentatum fue-
rit, id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus,
quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum
Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem
plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab
aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri munita in eccle-
siastica dignitate constituti. Nemini denique iis quae per has Litteras de-
scripta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit, indigna-
tionem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se
noverit esse moturum.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Eomam, die octava mensis No-
vembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo.
Pontificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco $8 Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV, n. 98.


Acta Pii Pp. XII 449

II

MATRISFONTIS

CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI TEMPLO MATRISFONTIS DIOECESIS


ERIGITUR ET CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui summi voluntate Dei ad sublime Apostolicae auctoritatis fasti-


gium licet immerentes vocati sumus, gravissimas inter Nostri muneris
curas, quibus cotidie afficimur, magnopere studemus ut Ecclesia sancta,
quae hisce in terris florescit, umbra veluti et imago supernae Civitatis,
quam maximo honestetur decore ; quod quavis ratione facere nitimur in
omnibus Ecclesiae negotiis. In quo negotiorum genere ponendum esse cen-
semus nova etiam Canonicorum Collegia condere, quippe ex quibus laetam
concipiamus spem eadem honori dioecesium non parum esse profutura.
Cum igitur venerabilis Frater Eduardus Douglas, dioecesis Matrisfontis
Episcopus, enixe poposcerit ut cathedrale suum templum, ad iuris prae-
scripta, Canonicorum instrueretur Collegio, S. Congregatio Consisto-
rialis, audito venerabili Fratre Gulielmo Godfrey, Archiepiscopo titulo
Oianensi et in Magna Britannia Apostolico Delegato, eius precibus
concedendum esse censuit. Nos igitur valde libenter huic assentimur
sententiae; et suprema Nostra potestate utentes, qua universae Christi
Ecclesiae praesidemus, eorumque omnium quorum res intersit consen-
sum supplentes, ea quae sequuntur consulto et cogitata decernimus ac
statuimus. In Matrisfontis dioecesis cathedrali templo Canonicorum
Collegium erigimus, quod ex una constabit Dignitate, e Praeposito vi-
delicet, atque ex decem Canonicis, quorum alteri munus Theologi, alteri
vero munus Praefecti admissis paenitentium expiandis assignetur. Qui
Canonicatus et Dignitas, tametsi primum concredantur, ad iuris com-
munis normam conferenda sunt. Quoad vero Dignitas et Canonicatus
congruo beneficio donari non poterunt, facultatem facimus ut iis etiam
sacerdotibus tribuantur, qui aliquo iam fruantur beneficio etiam cum
2 9 - ACTA, vol. X X , u . 9 . — 3 1 - 7 - 1 9 5 3 .
450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

christianorum hominum curatione coniuncto. Cum autem deceat eos


viros, qui in Episcopi consilium et tamquam senatum asciscantur, pro-
priis condecorará, insignibus, quibus super ceteros emineant, Matris-
fontis Ecclesiae Canonicis concedimus ut intra fines tantum suae dioe-
cesis et in sacris sui Collegii ritibus violaceam induant vestem talarem,
non tamen sericam, panno rubro extremis oris adsutam, cum globulis
pariter rubris ; superpelliceo manicato seu rocheto amiciantur cum fìm-
bria seu texto denticulato, non amplius duodecim pollices alto ; palliolo
sen mozeta violacei coloris exornentur, non tamen serica, panno etiam
laneo eiusdem violacei coloris subsuta, quae extremis oris pellem albam
praeferat mustelae alpinae seu ermellini, cum globulis rubri coloris.
Canonici praeterea divinum facient ofiicium psalmis horae tertiae reci-
tatis Missaque sollemni ritu celebrata; indulgemus tamen ut his caere-
moniis teneantur singulis saltem mensibus sollemnioribus diebus festis,
quos capitulares leges, quam primum faciendae, nominatim constituent.
Episcopus tamen aliis quoque diebus Canonicos cogere poterit quoties-
cumque id dioecesis utilitati conducere visum fuerit. Quod vero ad ce-
tera attinet officia et munera, iura ac privilegia, quae ad cathedrale Ca-
nonicorum Collegium attinent, iuris communis religiose serventur nor-
mae. Haec ergo omnia quae a Nobis statuta sunt vel venerabilis Frater
Gulielmus Godfrey, Archiepiscopus titulo Cianensis et in Magna Britan-
nia Apostolicus Delegatus, exsequenda curabit, cui propterea omnes ne-
cessarias opportunasque ad id facimus potestates, alii etiam cuilibet viro,
dummodo in ecclesiastica dignitate constituto, si opus fuerit, subdele-
gandas ; vel ille curabit qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducen-
tur Britannicae Delegationi praeerit; cui venerabili Fratri onus iniun-
gimus hoc confectum negotium in tabulas referendi, quarum fide digna
exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmit-
tet. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum
esse suamque vim et effectum obtinere volumus et praecepta quae iis-
dem describuntur ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decer-
nimus. Quod si quid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quo-
libet, quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit,
id irritum sane et inane erit, contrariis non obfuturis quibus omnibus
per has Litteras obrogamus. Nemo igitur Nostris hisce iussis obsistat ;
siquis autem id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei
beatorumque Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Praeci-
pimus denique ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa
sive manu exarata, eandem plane mereantur fidem quae iisdem tribue-
retur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint sub-
Acia PU Pp. XII 451

scripta et sigillo viri munita, qui in sacro sacerdotio aliqua fruatur


dignitate.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die octavo mensis Novem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £ß Plumbi
Reg. in Cane. Ap,, vol. LXXXIV, n. 97.

LITTERAE APOSTOLICAE

BEATA MARIA V. IN CAELUM ASSUMPTA ZIPAQUIRBNSIS DIOECESIS CAELESTIS PA-


TRONA RENUNTIATUR.
PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Ex quo ut supremus Ecclesiae Ca-


tholicae Magister certam pronuntiavimus veritatem Almam Deiparam
corpore et anima ad caelestem gloriam esse assumptam, huiusmodi re-
ligio feliciter aucta est atque propagata. Recte igitur Venerabilis Fra-
ter Tullius Botero Salazar, Antistes novae Zipaquirensis dioecesis,
hoc anno in Columbiana Dicione erectae, Nos adprecatus est et ro-
gavit ut in Beatae Mariae Virginis caelo receptae peculiarem tute-
lam tradere dignaremur Ecclesiam sibi commissam. Quae vota, pro
Nostro erga Dei Matrem amore eodemque Christifideles devinciendi
voluntate, libenti animo statuimus explere. Audito ergo Venerabili
Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara,
Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto,
omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione No-
stra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi per-
petuumque in modum Beatam Mariam Virginem in Caelum Assumptam
totius recens erectae dioecesis Zipaquirensis caelestem apud Deum Pa-
tronam facimus ac renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac pri-
vilegiis liturgicis quae praecipuis regionum Patronis rite competunt.
452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de-


cernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi-
niendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Au-
gusti, anno MCMLii, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

II
TEMPLUM SANCTI ANTONII, (( DO EMBARÈ )) NUNCUPATUM, IN URBE AC DIOECESI
(( DE SANTOS )) POSITUM, TITULO BASILICAE MINORIS ORNATUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclaro Templo curiali Sancti An-


tonii « do Embarè », quod dicunt, urbi « Santos » eiusdemque nominis
dioecesi, quemadmodum accepimus, non mediocre affertur decus atque
ornamentum. Haec enim Aedes, circiter ante viginti annos excitata, non
solum propter molis amplitudinem probatur, sed etiam ob structurae
genus « Gothicum », opera, ad artis rationem efiicta, et imagines, sum-
ma colorum venustate expressas. Sacra quoque supellectile eaque magni
pretii ita est instructa ut nihil videatur esse desiderandum quod ad do-
mus Dei nitorem atque dignitatem. Sed, quod potissimum Nostra inte-
rest, Sodales Franciscales Cappuccini, quibus est Ecclesia concredita, et
Christifideles in cultu ac religione impigri versantur atque opificum
societates, ad paroeciam pertinentes, pio vigent labore et industria am-
plamquè fructuum metunt copiam. Quibus permotus, religiosis illis
Sodalibus ea in regione Praepositus submisse Nos rogavit ut Templum,
tot laudibus ornatum, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.
Quibus precibus, Venerabilis Fratris Idilii Soares, Episcopi de « San-
Acta Pii Pp. XII 453

tos », commendatione suffultis, libenter admissis, ex Sacrae Rituum Con-


gregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra de-
que Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuum-
que in modum paroeciale Templum Sancti Antonii « do Embarè » nun-
cupatum et in urbe ac dioecesi « de Santos )) positum, honore ac titulo
Basilicae Minoris condecoramus, omnibus adiectis iuribus et privile-
giis, quae Aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis
quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae-
sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma-
nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque
ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari; sicque rite iudicandum esse ac aefiniendum; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die III mensis
Novembris, anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis.
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

III
BEATA MARIA V., (( A SEPTEM DOLORIBUS » APPELLATA, DIOECESIS PINNENSIS-PI-
SCARIENSIS CAELESTIS PATRONA AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO CETAEO
ET SANCTO MAXIMO DECLARATUR.

P I U S P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Augusta Dei Genetrix Maria, a


septem doloribus nuncupata atque vetusto expressa simulacro, in urbis
Piscariensis curiali Templo, ab eadem Deipara appellato, perpetuis,
ut accepimus, excolitur obsequiis. Quae religio, a saeculo xvi repetenda,
non solum numquam resedit, sed per hominum aetates amplioribus est
aucta incrementis; potissimum eadem perfusi sunt eius urbis atque con-
tinentis regionis cives, cum imago illa non ita pridem circumferretur, ac
si Alma virgo ipsa longe lateque peregrinantur ut homines ad christiana
instituta diligentius obeunda revocaret. Ex quo factum est ut anniversa-
454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rio piae huius « peregrinationis » die Christifideles plurimi ad Aedem il-


lam Piscariensem accederent, Sanctam Mariam a septem doloribus prae-
cipuis honoribus veneraturi. Quo igitur laudata haec animorum alacritas
magis magisque confirmaretur, Venerabilis Frater Benedictus Falcucci,
Episcopus Pinnensis-Piscariensis, Nobis supplicavit ut Almam Deipa-
ram hoc nomine insignem eiusdem dioecesis praecipuam Patronam cum
Sancto Cetaeo et Sancto Maximo renuntiare dignaremur. Quae vota
pro Nostro erga Caelorum Reginam amore eiusque cultus propagandi
studio, libenter statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Con-
gregationis consulto omnibusque attente perpensis, certa scientia ac
matura deliberatione Nostra ac de Apostolicae potestatis plenitudine}
harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Virginem Ma-
riam, a septem doloribus appellatam, Caelestem dioecesis Pinnensis -
Piscariensis Patronam aeque principalem cum Sancto Cetaeo et Sancto
Maximo constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus et
privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite compe-
tunt, additaque facultate eius sollemnia die xv mensis septembris ritu
duplici primae classis cum octava quotannis celebrandi. Contrariis qui-
busvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae-
sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma-
nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque
ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III
mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
Acta PU Pp. XII 455

EPISTULAE

I
AD EMUM P. D. IGNATIUM TIT. BASILICAE X I I APOSTOLORUM S. R. E. PRESB.
CARDINALEM TÁPPOUNI, PATRIARCHAM SYRORUM ANTIOCHENUM DENA
LUSTRA EPISCOPATUS AC QUINA LUSTRA PATRIARCHAE MUNERIS FAUSTE CE-
LEBRATORUM.

PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Per-


gratae Nobis exstitere litterae, quibus, appetente Nativitatis Domini
die, tuam erga Nos observantiam et fervida prosperitatis omina exhi-
bere voluisti. Quae quidem humanitatis officia eo iucundius libentiusque
tibi rependimus, quod novimus te proxime esse celebraturum et quin-
quagesimum a suscepto episcopatu annum et quinque fere lustra, post-
quam ad patriarchatum Syrorum Antiochenum cunctis suffragiis auspi-
cato electus es. Semper enim in diuturna sacri muneris perfunctione
divinum honorem animarumque salutem peculiari cura et sollertia es
persecutus. In ipso iuventutis flore clericos docuisti in Seminario Syro-
Chaldaeo a Sancto Ioanne, Fratrum Praedicatorum, operam navasti
apud Delegationem Apostolicam de Mausilio et Mesopotamia, itemque
scholae Syriacae regimen tenuisti. Deinde episcopali auctus dignitate,
quum esses in civitate Mardensi Vicarius Patriarchalis, priore bello
per orbem atrociter saeviente, a Turcis Aleppum deportatus, per sex
menses in tenebris carceris misere iacuisti ; tum, innocentia tua omnibus
patefacta, liberatus, omnia studia nisusque convertisti ad vitam chri-
stianorum cuiuslibet ritus servandam, ad servitutem tot orphanorum in
discrimine versantium avertendam. Ea quidem tempestate multae in-
fidelium familiae in sinum Ecclesiae receptae sunt. Postea electus Ar-
chiepiscopus Aleppensis, plures scholas aedesque sacras condidisti et,
bona ecclesiastica prudenter administrando, ad fovendam gregis pro-
speritatem e jusque mores perficiendos omnia consilia opesque tribuisti.
Denique Patriarcha Syrorum Antiochenus creatus, assiduas curas im-
pendisti, ut novae sacrae missiones instituerentur, ut monasterium in
urbe Charfet apte amplifìcaretur, ut e solo excitarentur plures ecclesiae,
scholae et ipsa Patriarchatus sedes, affabre exornata. Quae quidem egre-
gia merita Pius XI, Noster ven. mem. Decessor, benigne respiciens, ad
amplissimum Ecclesiae Senatum te voluit cooptare. Nos autem, qui
456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

probe novimus constantem tuam cum Apostolica hac Sede et Nobiscum


coniunctionem et desiderium, quo ipse flagras, videndi dissidentes istic
filios ad Romanam Ecclesiam feliciter redire, oblata in praesens occa-
sione, tibi, Dilecte Fili Noster, de sacro ac pastorali ministerio tam
diuturne actuoseque gesto ex animo gratulamur, simulque Deum roga-
mus, ut supernis te donis liberaliter augeat, traditique gregis utilitati
quam diutissime incolumem servet ac tueatur. Quo interea sollemnia
proxima uberiores salutis fructus christiano populo afferre queant, tibi
ultro potestatem largimur, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto,
adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas,
plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicio-
nibus lucrandam. Caelestium autem gratiarum in auspicium, inque pe-
culiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Di-
lecte Fili Noster, universoque clero ac populo tuae vigilantiae deman-
dato peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die ix mensis Februarii, an-
no MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

PIUS P P . XII

II

AD EXCMUM P. D. CAROLUM PASCHALEM GRECO, EPISCOPUM ALEXANDRI-


NUM, OB REVOLUTUM SAECULUM AB EADEM DIOECESI CONDITA.

P I U S P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Primo


abeunte saeculo a condita dioecesi, tum Alexandriae, tum in urbe quoque
Natchitochensi, quae eiusdem ditionis usque ad annum MCMX prior
exstitit sedes, opportunum initum est consilium iucundi eventus coni-
memorationem habendi, ut sollemnes pro collatis beneficiis Deo gratia-
rum raddantur actiones. Ista enim dioecesis ab humili origine, centum
labentibus annis, felicia profecto suscepit incrementa. Dum initio quin-
que sacerdotibus, curae animarum praepositis, et una schola catholica
tantummodo constabat, nunc vero tot floret sacris administris et reli-
giosis sodalibus, tot viget paroeciis cum suis scholis, novis ecclesiis et
sacellis pro sacris missionibus, tot fovet pietatis caritatisve instituta
itemque monasteria ; quorum omnium haud parvus numerus tibi ipsi
debetur, qui etiam novas sedes Minori clericorum Seminario et cu-
Acta Pii Pp. XII 457

riae dioecesanae constituisti, novasque erexisti domos exercitiis agen-


dis spiritualibus, iuventuti christianae instituendae, infirmis apta ra-
tione curandis. Haec sane pia instituta ac salutaria opera in Ecclesiae
civilisque consortionis bonum atque prosperitatem proficient. Nos
igitur, quos pro apostolico Nostro ministerio sollicitudo omnium eccle-
siarum semper angit atque sollicitat, sollemnibus saecularibus proxi-
me paragendis cumulum addere volumus Nostris votis atque ominibus,
quae hisce litteris tibi publice declaramus; tibique libenter facultatem
tribuimus, ut, die statuta, in utraque dioecesis sede, priore et altera,
post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine
Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem
proponens, usitatis Ecclesiae conditionibus lucrandam. Denique certa fi-
ducia freti, te moderante, cura sacrorum ministrorum favente et adiu-
vantibus Actionis Catholicae sodalibus, dioecesim istam maiora in dies
accepturam esse incrementa, Apostolicam Benedictionem tibi, Venera-
bilis Frater, cunctoque clero et fideli populo tuae vigilantiae tradito pe-
ramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Aprilis,
anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

III
AD EMUM P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTORUM MARCELLINI ET PETRI
S. R. E. PRESB. CARDINALEM GONÇALVES CEREJEIRA, PATRIARCHAM LISBO-
NENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM ANNUM A SUSCEPTO EPISCOPATU IM-
PLENTEM.

PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Fau-


stum laetumque eventum, episcopatus nempe tui natalem quintum ac
vicesimum, proximo Iunio mense tibi contingere ineundo sane animo
intelleximus. Quam quidem oblatam occasionem publice confirmandi
Nostram erga te benevolentiam nolumus praeteriri silentio. Constat
enim te, hac temporis diuturnitate, in praenobili ista sede patriarchali,
primo tamquam Auxiliarem Archiepiscopum, deinde ut Patriarcham,
Romanae purpurae splendore exornatum, pastorale munus actuose
obiisse. Exstant inter cetera sollertiae tuae egregia documenta sedes
utriusque Seminarii tam affabre congruenterque conditae et sollicitae
458 . Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

curae sive ad clericorum doctrinas virtutesque perficiendas sive ad con-


sociationes laicorum de Actione catholica omni studio provehendas. Re-
cens autem, ut alia oinittamus, ipse es feliciter perfunctus legationis
munere, quod tibi concredimus, ut nomine Nostro saecularibus prae-
esses sollemnibus, quae in obitus Sancti Francisci Xaverii memoriam
Goae superiore exeunte anno peracta sunt. Quas quidem laudes sua-
viter memorantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de pastorali officio tam
diu utiliterque gesto ex animo gratulamur, precibusque Deo instanter
admotis, superna dona ac solacia impense adprecamur. Quo autem
sacri eventus celebratio salutarior exsistat, potestatem tibi concedi-
mus, ut, die constituta, Sacris pontificali ritu operatus, adstantibus
fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam
indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam.
Caelestis interea auxilii in auspicium, inque peculiaris Nostrae ca-
ritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster,
tuisque Auxiliariis Episcopis itemque universo clero ac populo tuae
vigilantiae tradito amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Maii, anno
MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

IV
AD EXCMUM P. D. THOMAM EDMUNDUM MOLLOY., ARCHIEPISCOPUM EPISCO-
PUM BRUKLYNIENSEM, PRIMO ABEUNTE SAECULO AB EADEM DIOECESI
CONDITA.

PIUS P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. —


Quum mox centum revolventur anni, postquam dioecesis, cui modera-
rás, constituta est, optimo iure censuisti recolenda esse tot beneficia,
quae hac temporis diuturnitate fideli isti populo Deus munifica largi-
tate conferre voluit. Ex parvo sane catholicorum grege, quae initio
quindecim milia fidelium complectebatur, ad ter decies centena et qua-
draginta milia eorum numerus felicissime increvit, congruentesque aedes
sacrae, praesertim paroeciales^ sacrorum administrorum copia, sodales
religiosi, scholae et collegia, pietatis caritatisve instituta multiplicata
sunt magisque in dies florent vigentque. Dum igitur tibi et decessori-
bus tuis meritam laudem tribuimus ob sollertiam atque alacritatem,
Acta Pii Pp. XII 459

quibus in pastorale officium incubuistis, proxima saecularia sollemnia


fervidis secundisque votis prosequimur ac Deum admota prece exora-
mus, ut fideles tibi traditi et copia bonorum operum et salutis fructuum
ubertate maiores in posterum adauctus suscipiant. Interea libenter tibi
potestatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto,
adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas,
plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condi-
cionibus lucrandam. Caelestis denique praesidii nuntia ac peculiaris
Nostri amoris testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis
Prater, cunctoque clero ac populo tuae vigilantiae commisso amantis-
sime in .Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxvi mensis Iunii,
anno MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII
460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

DE POUSO ALEGRE - GUAXUPENSIS

DECRETUM
COMMUTATIONIS FINIUM

Cum nuper expostulatum fuerit ab Apostolica Sede ut limites inter


dioecesim de Pouso Alegre et dioecesim Guaxupensem cohaererent cum
limitibus civilibus, Ssmum Dominus Noster Pius Divina Providentia
P P . XII, perpendens petitionem in bonum spirituale fidelium cessuram,
eidem benigne annuendum censuit.
Quare, attento favorabili voto Excmi P. D. Caroli Cbiarlo, Archie-
piscopi titularis Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici,
necnon consensu Excmi P. D. Octavii Chagas de Miranda, Episcopi de
Pouso Alegre et Excñii P. D. Hugonis Bressane de Araujo, Archiepiscopi
titularis Cotradensis et Administratoris Apostolici Guaxupensis, de
Apostolicae potestatis plenitudine atque suppleto, quatenus opus sit,
consensu aliorum interesse habentium aut habere praesumentium, statuit
ut, vi praesentis Consistorialis Decreti, perinde valituri ac si Apostolicae
sub plumbo Litterae datae fuissent, fines praefatarum dioecesium dein-
ceps circumscribantur prout in sequentibus : « Começa no entroncamento
do divisor da vertente da margem esquerda do corrego do Tamanduá
com o divisor de aguas do ribeirâo da Prata, no marco n. 79 da Linha
divisoria com o Estado de S. Paulo; segue pelo espigáo divisor de aguas
da margem esquerda do corrego do Tamanduá e desee pelo espigáo até
atingir a foz do corrego do Tamanduá no ribeirâo das Antas ; sóbe por
este ribeirâo até a foz do corrego Mata-Vaca ; sóbe por este corrego até
sua cabeceira, no Alto da Consulta ; continúa pelo divisor de aguas do
Sacra Congregatio Consistorialis 461

Rio Verde e do ribeiräo Laranjeiras até defrontar a cabeceira do eorrego


do Olaudino ; desee por este e pelo eorrego da Angolinha até sua foz no
rio Pardo e por este rio até a f oz do eorrego das Foices ; continúa pelo
divisor da vertente da margem direita do corrego das Foices, contorna
as cabeceiras do corrego Capituva, passando pela serra do Milho Verde,
e continúa pelo divisor de aguas dos rios Cabo Verde e Machado de um
lado e rio Pardo de outro lado, até a serra do Tripui, no ponto fronteiro
à cabeceira do afluente do corrego Sepultura, cuja foz está cerca de dois e
meio quilómetros acima da foz deste corrego, no rio Machado ; da serra
do Tripui, no ponto fronteiro à cabeceira do corrego do Retiro, pelo
espigâo alcança a cabeceira do afluente do corrego da Sepultura, de-
see por este afluente até o córrego da Sepultura, e por este até o rio
Machado ; desee pelo rio Machado até a cachoeira do Poco Fundo, sobé
a encosta da margem esquerda do rio e continúa pelo divisor dos rios
Machado e do Peixe até o entroncamento do divisor entre os rios Mu-
zambo e do Peixe, na serra Negra ; prosseque por este divisor, passando
pelas serras Negra e da Piedade, até o seu entroncamento com o divisor
da vertente da margem direita do corrego da Conceiçâo ; segue por este
divisor e pelo divisor da vertente da margem esquerda do córrego do
Barreirinho atingindo, por espigâo, o rio Machado, na foz do ribeiräo
Grâo Mogol ; sóbe a encosta da margem direita do rio Machado e segue
pelo divisor da vertente da margem esquerda do ribeiräo Gräo Mogol
até o ponto fronteiro à cachoeira acima da fazenda da Limeira; desee
a encosta e atinge o ribeiräo Gräo Mogol, na foz do seu primeiro afluente
da margem esquerda, acima da referida cachoeira; sóbe pelo ribeiräo
Gräo Mogol e pelo seu afluente direito, cerca de um quilómetro abaixo
da fazenda do Gräo Mogol, atéacabeceira deste afluente ; segue pela serra
do Arranca Rabo no divisor dos rios Machado e Dourado, passando pelo
Alto do Buracäo, até a cabeceira do córrego do Pinhalzinho ; segue por
este córrego até sua foz no ribeiräo do Ouvidor ; desee por este ribeiräo
até a foz dos córregos Maria Barbara e Pio ; desee pelo ribeiräo do
Ouvidor até a foz do córrego da Pequetita; sóbe por este até sua cabe-
ceira; segue pelo espigâo contornando as cabeceiras do córrego Con-
gonhal, de um lado, e córregos José Saturnino e Capituva de outro lado,
até defrontar a cabeceira do córrego da Rocinha; desee por este córrego
tate o rio Dourado e por este até sua foz no rio Sapucahy ».
Ad haec omnia executioni mandanda Ssmus Dominus deputare digna-
tus est memoratum Excmum Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessa-
rias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

etiam imposito ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem mit-


tendi, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 19 Ianuarii 1952.

•£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis

L. ffî S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

II

SANTAREMENSIS - XINGUENSIS

DECRETUM
COMMUTATIONIS FINIUM

Paroecia vulgo « Almeirim », Praelaturae nullius Santaremensi, in


Brasilia, obnoxia, a flumine <( Rio dos Amazonas » in duas partes divi-
ditur ; fidelium vero in parte paroeciae quae ad dexterum fluvii cursum
patet commorantium, spiritualem curam, viginti abhinc annos, exer-
cent — consentiente Praelato Santaremensi — Sodales Congregationis
Pretiosissimi Sanguinis, quibus finitimae Praelaturae nullius Xinguen-
sis concredita est administratio.
Nunc autem Excmi P P . DD. Ioannes Loewenau, Episcopus titularis
Drivastensis, Praelatus nullius Santaremensis et Clemens Geiger, Epi-
scopus titularis Olenensis, Praelatus nullius Xinguensis, collatis con-
siliis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut praedicta pars paroeciae
« Almeirim » a Praelatura Santaremensi distraheretur et Praelaturae
Xinguensi perpetuo aggregaretur.
Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, attento
favorabili voto Excmi P. ,D. Caroli Chiarlo, Archiepiscopi titularis
Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici atque de consilio
infrascripti Cardinalis, huius S. Congregationis Secretarii, ratus peti-
tionem in bonum spirituale fidelium cessuram, benigne annuendum cen-
suit.
Quapropter, suppleto quatenus opus sit aliorum interesse habentium
aut habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae pote-
statis, paroeciae partem, quam supra memoravimus, a territorio Prae-
laturae nullius Santaremensis seiungit et territorio Praelaturae nullius
Xinguensis adnectit.
Sacra Congregatio Consistorialis 463

Proinde ntrinsqne Praelaturae in hac parte novus limes initium su-


met a loco in quo fluvius vulgo « Xingú » confluii in flumen vulgo « Rio
dos Amazonas )) ; huius amnis servato cursu, pervenit ad locum ubi laeva
ripa fluminis vulgo « Guajará » ipsum « Rio dos Amazonas » occurrit,
ita ut et ambas insulas ibi extantes includat. Confinium inde sequens
juga montium qui fluvios vulgo « TJruaru » et « Guajará » separant,
iterum attingit limitem utriusque Praelaturae.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua deputare
dignata est praefatum Excmum Nuntium Apostolicum, tribuens ei ne-
cessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
etiam imposito ad hanc S. C. Consistorialem mittendi, quam primum,
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus presens edi iussit Consistoriale Decretum, pe-
rinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 2 Au-
gusti 1952.

SB F r . A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

III
DE POUSO ALEGRE - CAMPANIENSIS IN BRASILIA

DECRETUM
COMMUTATIONIS FINIUM

Concredito gregi sollicite studentes, Excmi P P . DD. Octavius Chagas


de Miranda, Episcopus de Pouso Alegre et Innocentius Engelke, Epi-
scopus Campaniensis in Brasilia, expostulaverunt ab Apostolica Sede
ut limites suarum dioecesium ita immutarentur ut cum limitibus civi-
libus in pluribus cohaererent.
Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, ratus pe-
titionem in bonum spirituale fidelium cessuram, porrectis precibus beni-
gne annuendum censuit.
Quare, attenta favorabili sententia Excmi P. D. Caroli Chiarlo, Ar-
chiepiscopi tit. Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici,
464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

conveniente quoque Emo Cardinali S. Congregationis Consistorialis a


Secretis, suppleto quatenus opus sit aliorum interesse habentium aut
habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis,
statuit ut praefatarum dioecesium fines prout in sequentibus deinceps
circumscribantur : « Começa no rio Sapucahy, na foz do rio Dourado, e
sóbe pelo rio Sapucahy até a foz do corrego Catanduva ; continúa subindo
pelo rio Sapucahy até o corrego do Quilombo ou Ouro Canta ; continúa
pelo espigáo divisor da margem esquerda do córrego do Quilombo ou
Ouro Canta até o divisor da margem esquerda do ribeirâo Santa Barbara,
defrontando a cabeceira do córrego da Bezerra e do córrego do Quilombo
ou Ouro Canta ; segue poe esse divisor até a foz do ribeirâo Santa Bar-
bara no rio Sapucahy; sóbe por este rio até a foz do rio Turvo no
Sapucahy; sóbe pelo rio Turvo até a foz do ribeirâo do Areado;
continúa subindo o rio Turvo até a divisa com Santa Catarina, na
ponte proxima à fazenda Santa Maria- continúa por espigöes até o
alto, ñas proximidades do Cafundó; segue pelo divisor da vertente da
margem esquerda do rio Turvo até o spigâo dos Henriques, por este
espigáo atinge o córrego que desee dos Fagundes, atravessa-o e continúa
pelo espigáo dos Fagundes até encontrar o divisor de aguas do ribeirâo
Vermelho e ribeirâo Capituva, na serra do Balaio ; continúa pelo mesmo
divisor, constituido pela serra do Balaio e pelo divisor da vertente da
margem direita do ribeirâo Vemelho, até a foz deste ribeirâo no rio
Sapucahy; sóbe pelo rio Sapucahy até a foz do rio Lourenço Velho;
segue pelo rio Lourenço Velho até a ponte da estrada de ferro Rôde
Mineira de Viaçâo ; segue por um espigáo, rumo nascente ao alto da
serra de S. Joâo ou Pedräo, segue voltando um pouco, abrangendo os
lugares denominados Lagôa e Pedra Prêta, pertencentes à freguenzia
de Pedralva, volta ao espigáo aguas vertentes, atravessa a estrada de
ferro no lugar denominado Garganta no tejuco Preto; continúa no
mesmo rumo e sempre aguas vertentes até a serra dos Pintos, dai vol-
tando para o Sul desee aguas vertentes até o rio Lourenço Velho, entre
os lugares denominados Barra à esquerda e Invernada à direita; sóbe
pelo rio Lourenço Velho até o ponto fronteiro à ponta do espigáo da
Cachoeirinha, trezentos metros abaixo da ponte do Mogyano ; continúa
a subir pelo rio Lourenço Velho até a foz do córrego Itaguari; sóbe
por esse córrego até sua cabeceira na serra da Mantiqueira, nos limites
com o Estado de S. Paulo ».
Ad haec omnia exsecutioni mandanda Ssnius Dominus deputare
dignatus est memoratum Excmum Nuntium Apostolicum, tribuens ei
necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de
Sacra Congregatio Consistorialis 465

quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,


onere etiam imposito ad banc Sacram Congregationem Consistorialem
mittendi, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecu-
tionis.
Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, pe-
rinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent.
Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Eomae, ex Aed. S. C. Consistorialis, die 11 novembris 1952.

£ß Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. ÍB s.
Iosephus Ferretto, Adsessor

IV
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 27 Aprilis 1953. — Cathedrali Ecclesiae Cajazeirasensi praefecit
Revmum D. Zachariam Rolim de Moura, parochum ecclesiae B. Mariae
Virginis, quam Rectricem vocant, in oppido « Patos » nuncupato.
die 13 Maii 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Anchialitanae
Exc. P. D. Petrum Rivière, hactenus Episcopum Monoecensem.
— Cathedrali Ecclesiae Monoecensi R. D. Aegidium Barthe ex Archi-
dioecesi Albiensi.
die 14 Maii 1953. — Cathedralibus Ecclesiis Gravinensi et Montis Pe-
lusii, invicem perpetuo unitis, R. D. Aldum Forzoni, parochum ecclesiae
collegialis S. Laurentii in oppido vulgo « Montevarchi », in dioecesi Fe-
sulana.
die 21 Maii 1953. — Cathedrali Ecclesiae S. Agathae Gothorum R.
D. Constantinum Caminada, praepositum parochum et vicarium fora-
neum loci « Angera » in archidioecesi Mediolanensi.
die 29 Maii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Aliphanae Revmum D. Vir-
ginium Dondeo, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae,
canonicum Capituli Cathedralis Cremonensis et rectorem Seminarii
dioecesani.
— Titulari episcopali Ecclesiae Serrensi in Proconsulari R. D. Fran-
ciscum Green, Vicarium Generalem dioecesis Tucsonensis et parochum
Ss. Petri et Pauli Apostolorum in eadem civitate, quem deputavit Au-
xiliarem Exc. P. D. Danielis Iacobi Gercke, Episcopi Tucsonensis.
3 0 - ACTA, r o l . X X n . 9 — 3 1 - 7 - 1 9 5 3
466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 17 Iunii 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Methonensi Exc. P.


D. Bertholdum Bühl, hactenus Episcopum Orurensem.
— Cathedrali Ecclesiae Orurensi Exc. P. D. Aloisium Rodríguez,
hactenus Episcopum titularem Thennesiensem.
die 20 Iunii 1953. — Metropolitanae Ecclesiae Ottaviensi Exc. P. D.
Iosephum Mariam Lemieux, hactenus Episcopum Gravelburgensem.
die 2k Iunii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Mcosiensi Exc. P. D. Cle-
mentem Gaddi, Antistitem Urbanum, Pro Vicarium Generalem dioe-
cesis Comensis, praepositum parochum ac vicarium foraneum loci « Cer-
nobbio ».
die 30 lumi 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Ephesinae
Revmum P. D. Sebastianum Baggio, e dioecesi Vicentina, Antistitem
Urbanum, S. C. Consistorialis Substitutum, quem deputavit Nuntium
Apostolicum in Chilena Republica.
die 3 Iulii 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selgensi Exc. P.
D. Ioannem Baptistam Por tocar rer o Costa, hactenus Episcopum Mosso-
rensem, quem constituit Coadiutorem sedi datum Metropolitanae Eccle-
siae Olindensis et Recifensis.
die 11 Iulii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Cadoënae R. D. Ioan-
nem J. Krol, Cancellarium Curiae Episcopalis Clevelandensis, quem
deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Edoardi Francisci Hoban, Archiepi-
scopi-Episcopi Clevelandensis.

SACKA CONGREGATIO RITUUM

i
TAURINEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI FRIDERICI ALBERT,
VICARII PAROECIALIS ET FORANEI LANCEI TAURINENSIS, FUNDATORIS CON-
GREGATIONIS SORORUM VINCENTIAN ARUM AB IMMACULATA CONCEPTIONE.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe, Caritate cum in Deum


tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem-
perantia, Fortitudine earumque adnexis, in casu et ad effectum de
quo agitur.
Alma Sanctorum atque plurium Dei Servorum mater, Taurinensis
Archidioecesis merito est existimanda. E suo enim sinu elapso saeculo
orti sunt Iosephus Benedictus Cottolengo, Ioannes Bosco, Iosephus Ca-
Sacra Congregatio Rituum 467

fasso, qui abhinc paucos annos Canonizationis gloriam, Dominicus Savio


Beatificationis, sunt assecuti; duodecim saltem ad Beatificationem pro-
perare videntur; Ven. Fridericus Albert vero tot tantisque virtutibus
enituit, ut heros sit existimandus, uti ex dicendis comprobatur.
Augustae Taurinorum ortus est Servus Dei die 16 Octobris mensis
anno 1820 ex Aloisio et Lucia Riccio morum honestate et religione claris,
qui sex filios genuerant, quos recte educarunt, quorum primus Fridericus
extitit. Hic eorum curae egregie respondit, eis reverentiam ac oboedien-
tiam praestans. De vitae statu capessendo Deum enixe adprecatur, vo-
cari ad sacra ministeria persensit, atque ecclesiasticis disciplinis sedulo
incumbens, a. 1842 doctoralem lauream in sacra theologia magna laude
est assecutus. Sequenti anno ad presbyteratum promotus sacerdotalia
munia coepit exercere, uberes colligens fructus, magnamque aestima-
tionem. Quapropter a. 1847 Regius Cappellanus fuit electus, quod of-
ficium, ut sacerdotem decet, exercuit. Nam sacram Missam summa
devotione celebrabat, quod adstantium pietatem mire fovebat, atque
paenitentiae sacramentum ministrando fidelium, ex aula quoque regia,
fiduciam sibi conciliabat : in verbo autem Dei praedicando, iuxta Apo-
stoli praeceptum : Verbum Dei non est alligatum (2. Tim., 2, 9) evan-
gelica libertate vitia, procerum quoque eiusdem aulae, fortiter arguere
non haesitabat. Fuit quoque paroeciae S. Caroli rector.
Lancei Taurinensis Vicarius Paroecialis ac Foraneus electus, forma
spiritualis gregis factus, in huius bonum se impendit ac superimpendit
studiosissime. Parochiale fatiscens templum renovavit atque non solum,
quum pingendi ac sculpendi artem calleret, sua manu ornavit, sed non
abhorrait a manuali labore, saxa e longe congregans ac suis humeris
portans ad eius aedificationem. Divinum cultum sedulo promovit, erga
sacrum Cor Iesu religionem primo in suam paroeciam invexit, Sacra*
mentorum frequentiam excitavit. Sanctitate, aspero vitae genere, fer-
venti oratione ac effusissima in pauperes et egenos caritate plurimos
Deo reconciliavit, morum licentiam compescuit atque intermissa pietatis
officia reflorescere fecit. At hic non restitit. Quum efficaci eloquentia
esset ditatus, praedicationibus ac sacris expeditionibus hac illae, ipso
Archiepiscopo impellente, assidue vacavit.
Plurimorum puerorum ac puellarum a parentibus, agrestibus labo-
ribus necessario intentis, interdiu absque custodia relictorum condicio-
nem miseratus, asylum, hospitia, educationis domum constituit ; peri-
clitantibus puellis providit; collegium agrariamque coloniam fundavit,
divinae Providentiae auxilio confisus, quae nunquam ei defuit. Ut ho-
rum omnium regimini consuleret, pluribus difficultatibus superatis.
468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

novam Sororum religiosam instituit familiam, cui nomen imposuit :


Congregatio Sororum S. Vincentii a Paulo ab Immaculata Conceptione.
Quae Congregatio aliaque eius opera adhuc supersunt ac forent.
Insignia eius merita Apostolica Sedes perpendens bis ad Episcopalem
sedem, Bugellensem prius, Pineroliensem postea, regendam eligere conata
est, sed humillimus Dei Servus adeo, ne onus cogeretur suscipere, in-
stitit, ut Summus Pontifex eius postulationi acquiescere!;, maximo eius
gaudio. Die 28 Septembris a. 1876 dum super contabulatione in sacello
B. Ioseph dicato eius ornatui incumbit, praeceps ruit. Capite graviter
fracto, adhuc biduum perstitit sensibus destitutus : ac tandem Extrema
Unctione perunctus animam egit.
Cum sanctitatis fama vehementius eo demortuo erupisset, B. P.
D. Gastaldi, Taurinensis Archiepiscopus, splendida de eius virtutibus
atque operibus praeconia peregit. Eum dixit parochorum exemplar atque
indefessum Dei praeconem in sacris expeditionibus ad populum; in eo
miro fulgore micuisse fidem, pietatem, humilitatem, corporis atque ani-
mi mortificationem, prudentiam, et praecipue caritatem, qua totum, sui
oblitum, sacro se ministerio mancipasset; instituta in animarum utili-
tatem a se condita alte conclamare ac testari eius mentem, quae tempora
ferrent praeoccupantem, et cor zelo, morae impatiente, fervens.
Fama hac recognita, Beatificationis causa die 13 Iunii a. 1934, Pio
Papa XI f. r. commissionem subsignante, fuit introducta. Peractis quo-
que Apostolicis inquisitionibus de earum atque informativi processus
iuridica vi favorabile decretum die 17 Aprilis anno 1940 fuit editum.
Hisce praemissis, Antepraeparatoria super virtutibus Congregatio
coram Rmo Cardinali Carolo Salotti causae Ponente, die 24 Octobris
a. 1944 habita est ; Praeparatoria vero die 20 Iulii a. 1948 ; Generalis,
demum, coram Ssmo D. N. Pio Papa XII, die 4 Novembris nuper elapsi
anni in qua Rmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Prae-
nestinus, causae Ponens dubium proposuit discutiendum : An constet
de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in
proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia,
Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum
de quo agitur.
Rmi Cardinales, Officiales, Praelati, Patresque Consultores suum
ediderant suffragium. Beatissimus vero Pater mentem suam aperire de
more distulit, caeleste lumen Suis atque adstantium precibus implo-
raturi.
Porro diem hunc selegit ut Suam ederet sententiam. Coactis itaque
eodem Riño Cardinali causae Ponente atque infrascripto Cardinali
Sacra Congregatio Rituum 469

S. E. O. Pro-Praefectq, nec ñon R. P. Salvatore Natucci Generali


Fidei Promotore meque Secretario, Eucharistico sacrificio religiose
litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate
cum in Deum, tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iu-
stitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis Venerabilis Servi
Dei Friderici Albert in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo
agitur.
Hoc autem decretum promulgari ac in acta Sacrae Rituum Congre-
gationis referri mandavit.
Datum Romae, die 16 Ianuarii a. D. 1953.

£8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L.ffîS.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

II
SANCTI FLORI
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI CATHARINAE
JARRIGE E TERTIO ORDINE S. DOMINICI.
SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum


tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem-
perantia, Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico in casu
et ad effectum de quo agitur.

Miserentis Dei Providentia, dum atroces saeviunt contra catholicam


Ecclesiam insectationes, viros quosdam ac mulieres suscitare assolet,
qui Christi confessoribus multiplex adiumentum afferant, Sacerdotes
absconditos, ne in impiorum manus incidant, industria admoneant, ut
hi sacramenta fidelibus valeant tuto administrare, atque Eucharisticum
sacrificium occulte celebrare. Nec raro contigit eos ipsum sacrum Christi
corpus carcere detentis afferre in eorum solamen ac viaticum. Acta non
solum veterum sed etiam recentiorum immo nostri temporis martyrum
plura horum specimina nobis exhibent.
In teterrima gallica eversione saeculi decimi octavi elabentis ac de-
cimi noni ineuntis plures héroes, periculis ipsius vitae spretis talia ope-
rati sunt, e quibus commemorare iuvat: S. Magdalenam Postel, S. Eli-
sabeth Bichier des Ages, S. Andream Hubertum Fournet, S. Ioannam
470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Antidam Thouret, B. Annam Mariam Javouhey aliosque non paucos.


Quos inter merito Venerabilis Catharina Jarrige e tertio Ordine S. Do-
minici est annumeranda.
Huic, humillimo loco natae e piis honestisque parentibus Petro et
Maria Céladier, die 4 Octobris mensis anni 1754 in pago Doumis apud
Mauriac Claramontanae tunc Dioecesis, modo S. Fiori, in sacro bapti-
smo Catharinae nomen inditum est.
Horum diligenti studio ad pietatem morumque honestatem septem,
quos genuerunt, filii instituti sunt. Catharina autem, ut videtur, ceteros
bonitate praestabat.
Familiari inopia pressus pater famulatui se locavit. Catharina ipsa,
sicut et ceteri fratres sororesque, licet vix novem annorum puella, fa-
mulatui pariter destinata est quod quidem munus sedulo absolvit, cuius
officiis diligenti studio fungebatur, a dominis ipsis saepe laudata.
Tertio Ordini S. Dominici adscribi voluit, ut ad perfectionem chri-
stianam via sibi facilior pateret, domicilium in oppido Mauriac collo-
cans; ubi spiritualibus auxiliis abundantius f meretur.
Gallica oborta ac saeviente insectatione, Servae Dei virtus heroica
facta est. Etenim ut spirituali proximorum bono pro suo posse consule-
ret, nulli pepercit industriae, nulli se subtraxit incommodo, nulli mo-
lestiae, nulli periculo. Devios revocare, bonos in fide ac religione confir-
mare, pueris baptismum absente sacerdote ministrare, sacerdotibus
praecipue suppetias ferre, sacra paramenta, calicem, materiam pro sa-
crificio deferre, diu noctuque vigilare ne fideles sacris assistentes a
satellitibus agerentur in vincula, in deliciis habuit. Carcerem passa,
nunquam a recto tramite declinavit. Politicis rebus aliquanto sedatis,
ad mortem usque, in animorum salutem impensius adlaboravit. In bona
senectute die 4 Iulii a. 1836, sacramentis refecta, meritis onusta, pien-
issime animam Deo reddidit. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur,
post eius mortem non deferbuit, sed viva permansit. Verum Ordinaria
auctoritate inquisitiones sero peractae sunt, nempe a. 1911, quinque
supra septuaginta annos a Servae Dei morte, quod magnum causae detri-
mentum attulit ad probationem specificam virtutum quod attinet. Verum
dilatio haec non labefactavit sanctitatis famam ; quae tempore Ordinarii
processus vigebat, vigetque adhuc. Quare Pius XI f. r. commissionem
Introductionis causae die 12 Iunii a. 1929 Sua manu signavit. Apostolico
condito processu, Antepraeparatoria Congregatio die 9 Ianuarii a. 1945
coram Emo Cardinali Rossi f. m. habita fuit. Ob deficientiam testium
de visu atque insufficientiam testium de auditu a videntibus Historicae
Nostrae Congregationis Sectioni officium est commissum documenta
Sacra Congregatio Rituum 471

inquirere ac iuxta criticae leges cribrare ac de eorum vi probativa iudi-


care. Ex hoc studio huius Servae Dei vita tuto ac iuridice undequaque
vera prosiluit. Praeparatoria itaque Congregatio potuit celebrari die
22 Iunii a. 1948; denique die 4 Novembris elapsi nuper anni, coram
Ssmo D. N. Pio Papa XII habita est generalis, in qua Cardinalis infra-
scriptus Causae Ponens, dubium discutiendum proposuit : An constet
de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in
proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia,
Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico, in casu et ad effectum
de quo agitur.
Rmi Cardinales, Officiales, Praelati, Patresque Consultores suum
edidere suffragium. Beatissimus vero Pater noluit tunc suam mentem
aperire maius a Deo imploraturus lumen, Suis aliorumque precibus.
Diem hunc glorioso martyri Marcello Pontifici Summo sacrum ad
edendam sententiam constituit.
Accivit itaque infrascriptum Cardinalem S. R. C. Pro-Praefectum,
Causaeque Ponentem, R. P. Salvatorem Natucci Fidei Generalem Pro-
motorem meque Secretarium, atque, divina litata Hostia, edixit : Ita
constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum
tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-
tantia, Fortitudine earumque adnexis, Venerabilis Catharinae Jarrige,
in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur, ut ad ulteriora
procedi possit, ad disceptationem nempe trium miraculorum.
Datum Romae, die 16 Ianuarii a. D. 1953.

Çfe C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


©S.
t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Giovedì 28 maggio 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-


lenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. ANOUAR H A T E M , Inviato
Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di
Siria, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Giovedì, 2 luglio 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne
Udienza Sua Eccellenza il Dott. D. Luis ALFONSO ORTIZ BILBAO,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repub-
blica dell'Equatore, per la presentazione delle Lettere Creden-
ziali.
Lunedì, 20 luglio 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne
Udienza Sua Maestà SALÓTE T U P O U , Regina di Tonga.

SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI


Nel Congresso della S. Congregazione dei Riti ,tenuto sabato 18 aprile,
è stato discusso sulla validità dei Processi delle Serve di Dio:
1. Caterina Kasper, fondatrice dell'Istituto delle Suore Povere di Gesù
Cristo.
2. Marta Le Bouteiller, religiosa professa dell'Istituto delle Suore delle
Scuole Cristiane della Misericordia.
3. Eugenia Joubert, religiosa professa della Congregazione delle Suore
della S. Famiglia del Sacro Cuore.
Ë stato ancbe discusso sul non culto dei Servi di Dio Giovanni Battista
Turpin du Cormier e Compagni; Maria Lbuillier e Compagni ; Giacomo Burin,
Parroco, uccisi in odio alla fede nel 1794.

Martedì 21 aprile 1953, nel Palazzo Apostolico "Vaticano, all'augusta pre-


senza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale,
nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed
i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sulla eroicità delle virtù
dei Servi di Dio :
1. Michele Rua, sacerdote della Società Salesiana di S. Giovanni Bosco
(Salesiani).
2. Elena Guerra, fondatrice delle Oblate dello Spirito Santo, dette
« Suore di S. Zita ».
Diarium Romanae Curiae 473

Martedì 28 aprile 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata


la S. Congregazione dei Riti nuova preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi
Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi
tanno discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lodovico Edoardo
Cestac, sacerdote, fondatore della Congregazione delle Serve di Maria.
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno
inoltre preso in esame le relazioni dei Revisori teologi sopra gli scritti dei
Servi di Dio :
1. Giuseppe Maria Chiron, sacerdote del III Ordine di San Francesco.
2. Giovanni Giacomo Bazin, sacerdote, fondatore della Congregazione
delle Suore della Misericordia.
3. Antonio Basilio Moreau. sacerdote, fondatore della Congregazione di
Santa Croce.
4. Giovanna di Gesù, religiosa del III Ordine di S. Francesco, fonda-
trice dell'Istituto delle Francescane Penitenti Recollette.

Martedì 12 maggio 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la


S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno di-
scusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della beata
Maria Crocifissa Di Rosa, Vergine, fondatrice dell'Istituto delie Ancelle della
Carità.
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno
inoltre esaminato le relazioni dei Revisori teologi degli scritti dei Servi di
Dio :
1. Francesco Crusàts, sacerdote professo della Congregazione dei Mis-
sionari Figli del Cuore Immacolato di Maria.
2. Guido Negri, laico.
3. Celina Chludzinska, vedova Borzecka, fondatrice dell Istituto delle
Suore della Risurrezione di N. S. G. C.

Martedì 26 maggio 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la


S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno di-
scusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Clelia Barbieri, fondatrice
delle Minime della Vergine Addolorata.

Martedì 9 giugno 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la


S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno di-
scusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del beato
Pietro Luigi Maria Chanel, sacerdote della Società di Maria (Maristi) pro-
s
tomartire dell'Oceania.
Gli Emi e Revmi Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre di-
scusso sugli scritti del Servo di Dio Daniele Comboni, vescovo tit. di Claudio-
poli, Vicario Apostolico dell'Africa centrale, fondatore dell'Istituto dei Figli
del Sacro Cuore (Missioni Africane di Verona) e della Congregazione delle
Madri della Mgrizia.
474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Martedì 30 giugno 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la


S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Eiñi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno di-
scusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria Eugenia di Gesù,
fondatrice dell'Istituto delle Suore dell'Assunzione.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE

Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è


degnato di nominare :
3 gennaio 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Pizzardo Giuseppe, Pro-
tettore delle Suore delle Divine Vocazioni di
Pianura (Pozzuoli).
27 marzo » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore del Pontificio Collegio Nepomuceno in
Roma.
» » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Tisserant Eugenio, Pro-
tettore della Congregazione dei Sulpiziani (Pa-
rigi).
28 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Valeri Valerio, Protet-
tore delle Povere Ancelle della Madre di Dio
(Roma).
2 aprile » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Valeri Valerio, Protet-
tore delle Figlie di Gesù di Saint-Joseph de
Kermaria, Locminé (Vannes).
» » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Micara Clemente, Pro-
tettore delle Maestre Pie dell'Addolorata (Ri-
mini).
10 » » S. E. Revma Monsig. Cunial Ettore, Arcivescovo tit. di
Soteropoli, Secondo Vicegerente di Roma.
11 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore dei Missionari del Sacro Cuore di Gesü
(Roma).
14 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Borgongini Duca Fran-
cesco, Protettore delle Figlie del Sacro Cuore
di Gesù (Roma).
16 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Lercaro Giacomo, Pro-
tettore delle Suore Mantellate Serve di Maria
Addolorata di Galeazza Pepoli (Bologna).
27 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore delle Orsoline di Maria Immacolata
(Piacenza).
30 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Dalla Costa Elia, Pro-
tettore delle Suore Oblate Ospedaliere di Santa
Maria Nuova (Firenze).
Diarium Romanae Curiae 475

30 aprile 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Borgongini Duca Fran-


' cesco, Protettore delle Orsoline della Unione
Romana.
» » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Lercaro Giacomo, Pro-
tettore delle Ancelle del Sacro Cuore di Gesù,
sotto la protezione di San Giuseppe (Bologna).
» » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Piazza Adeodato Giovan-
ni, Protettóre delle Sorelle Minime della Ca.
rità di Maria Addolorata « Campostrini » (Ve-
rona) .
7 maggio » S. E. Revma Monsig. Berteli Paolo, Arcivescovo tit. di
Mcomedia, Nunzio Apostolico in Colombia.
19 giugno » S. E. Revma Monsig. Testa Giacomo, Arcivescovo tit. di
Eraclea di Europa, Delegato Apostolico in
Turchia.
25 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore delle Suore di San Francesco dell'Ado-
razione perpetua (La Crosse, Wisconsin).
30 » » S. E. Revma Monsig. Baggio Sebastiano, Arcivescovo
tit. di Efeso, Nunzio Apostolico nel Cile.

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare:
16 maggio 1953. L'Illmo e Revmo Monsig. Sensi Giuseppe, Osservatore
Permanente della Santa Sede presso Va U. N.
E. S. C. 0. ».
24 giugno » U Revmo Padre Teofilo Garcia, dell'Ordine dei Frati Mi-
nori Cappuccini, Consultore della Pontificia
Commissione per gli Studi Biblici.
27 » » S. E. Revma Monsig. Kierkels Leone Pietro, Arcivescovo
tit. di Salamina, Consultore della Sacra Con-
gregazione degli Affari Ecclesiastici Straordi-
nari.
4 luglio » L'Illmo e Revmo Monsig. Civardi Ernesto, Sostituto della
Sacra Congregazione Concistoriale.

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare:

Vescovi Assistenti al soglio Pontificio :


4 luglio 1952. S. E. Revma Monsig. Coelho Mose, Arcivescovo di Pa-
raiba.
19 aprile 1953. S. E. Remva Monsig. Debernardi, Giuseppe, Vescovo di
Pistoia e Prato.

Protonotari Apostolici ad instar participantium:


28 marzo 1952. Monsig. Lauzière Emilio, della diocesi di Mcolet.
26 maggio » Monsig. O'Neill Giovanni, dell'arcidiocesi di Ottawa.
11 agosto )) Monsig. Leelaire Giovanni Carlo, della diocesi di S. Gia-
cinto.
476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

11 agosto 1952. Monsig. Quintal Vittorio, della medesima diocesi.


12 settembre » Monsig. Roy Elia, dell'arcidiocesi di Québec.
28 ottobre » Monsig. Doyon Paolo Emilio, della diocesi di Trois-Ri-
vières.
17 aprile 1953. Monsig. Assemani Paolo, del patriarcato di Antiochia dei
Maroniti.
27 » Monsig. Bedeschi Camillo, dell'arcidiocesi di Ferrara.
Prelati domestici di Sua Santità:
14 ottobre 1949. Monsig. Coghlan Michele, della diocesi di Wheeling.
» » » Monsig. Schwertz Federico, della medesima diocesi.
6 marzo 1952. Monsig. Gomes da Silva Emanuele Fiorentino, dell'arci-
diocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro.
» » Monsig. Gonçalves de Rezende Giovanni, della medesima
arcidiocesi.
28 » » Monsig. Berners Adolfo, della diocesi di Nicolet.
14 giugno » Monsig. do Amarai Teixeira Gerardo Maiella, della dio-
cesi di Guaxupé.
» Monsig. Madureira Mancini Girolamo, della medesima
diocesi.
luglio » Monsig. Dufour Giorgio Enrico, della diocesi di Chicou-
timi.
14 » Monsig. Bourdeau Guglielmo, della diocesi di London.
» » Monsig. Morrison Guglielmo, della medesima diocesi.
» Monsig. O'Donnell Edoardo A., della medesima diocesi.
» Monsig. Roney Giovanni Agostino, della medesima dio-
cesi.
» Monsig. Rooney Giovanni Alfonso, della medesima dio-
cesi.
» Monsig. Osés Giovanni Crisotomo, della diocesi di Salto.
2 agosto » Monsig. de Aguiar Severino Mariano, della diocesi di
Campiña Grande.
13 » Monsig. Delorme Napoleone, della diocesi di S. Giacinto.
25 » Monsig. Revelo Salvatore, dell'arcidiocesi di San Salva-
tore.
30 » » Monsig. Fernandes dos Santos Sebastiano, dell'arcidio-
cesi di Diamantina.
12 settembre » Monsig. Boivin Giovanni Battista, dell'arcidiocesi di Qué-
bec.
Monsig. Dion Natale, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Ferland Giuseppe, della medesmia arcidiocesi.
» Monsig. Lemieux Ernesto, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Rochette Rocco, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Thomassin Réal, della medesima arcidiocesi.
16 Monsig. Desbiens Eudoro, dell'arcidiocesi di S. Germa-
no di Rimouski.
17 Monsig. Me Mahon Patrizio, della diocesi di Charlotte-
town.
3 ottobre » Monsig. Peters Bernardo, dell'arcidiocesi di Florianopolis.
10 » » Monsig. Bruggaier Lodovico, della diocesi di Eichstädt.
15 » » Monsig. Beckers Giuseppe, della diocesi di Aquisgrana.
Diarium Romanae Curiae 477

15 ottobre 1952. Monsig. Vincke Giovanni, dell'arcidiocesi di Friburgo Br.


18 » Monsig. George Giacomo Norberto, della diocesi di Pem-
broke.
Monsig. Jones Carlo Giuseppe, della medesima diocesi.
Monsig. Kimpton Giovanni, della medesima diocesi.
Monsig. McDonald Osvaldo Giuseppe, della medesima
diocesi.
» Monsig. Warnock Giuseppe Tommaso, della medesima
diocesi.
20 Monsig. Haussner Filippo, della diocesi di Spira.
Monsig. Bourgeois Carlo Edoardo, della diocesi di Trois-
Rivières.
» » » Monsig. Saint Arnaud Francesco Saverio, della medesima
diocesi.
9 marzo 1953. Monsig. Berardi Francesco, della diocesi di Asti.
20 » Monsig. De Maria Giulio, della diocesi di Lugano.
1 aprile Monsig. Solari Giovanni Battista, della diocesi di Chia-
vari.
Monsig. Fontana Giuseppe, dell'arcidiocesi di Udine.
20 Monsig. De Nictolis Constantino, dell'abbazia « nullius »
di Ssma Trinità di Cava dei Tirreni.
» » Monsig. Shaw Stefano, dell'arcidiocesi di Westminster.
6 maggio Monsig. Veuillot Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi.

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:


26 marzo 1952. Monsig. Merano Pietro, della diocesi di Albenga.
17 aprile 1953. Monsig. Recanati Primo, della diocesi di Recanati.

Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di Sua Santità:


4 maggio 1953. Al sig. de Habicht Miecislao, della diocesi di Losanna,
Ginevra e Friburgo.

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :

La Gran Croce dell'Ordine Piano :


10 ottobre 1952. Al sig. von Thurn und Taxis P.pe Francesco Giuseppe,
della diocesi di Ratisbona.

La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:


8 aprile 1953. Al sig. Klaiber Manfredi (Germania).

Il Cavalierato dell'Ordine Piano :


24 marzo 1953. Al sig. Stahl Giovanni F., dell'arcidiocesi di Panama.
478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 marzo 1952. Al sig. Rocha Lagoa Filho Francesco da Paola, dell'arci-
diocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


8i settembre 1952. Al sig. Cárdenas Emilio, dell'arcidiocesi di Buenos Aires.
10 ottobre » Al sig. De Schirnding Bar. Ottone Carlo, della diocesi di
Ratisbona.
8 aprile 1953. Al sig. Herwarth von Bittenfeld Bar. Hans Heinrich
(Germania).
30 » » Al sig. Bosio Giovanni Jack (Italia).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


14 luglio 1952. Al sig.
Gignac Enrico, della diocesi di London.
» » » Al sig.
King Maurizio, della medesima diocesi.
23 agosto » Al sig.
Brien Ruggero, della diocesi di Mcolet.
» » » Al sig.
Marier Giuseppe, della medesima diocesi.
27 » » Al sig.
Coelho Levindo Edoardo, della diocesi di Leopol-
dina.
12 settembre » Al sig. De Coninck Carlo, dell'arcidiocesi di Québec.
» » » Al sig. Gagné Giulio Arturo, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Vezina Carlo, della medesima arcidiocesi.
19 » » Al sig. Kfoury Filippo, del patriarcato di Antiochia dei
Melchiti.
15 ottobre » Al sig. Hoffmann Giuseppe, della diocesi di Aquisgrana.
25 » » Al sig. Kuen Enrico, dell'arcidiocesi di Bamberga.
18 aprile 1953. Al sig. Dallorso Giovanni, della diocesi di Chiavari.
21 » » Al sig. Peverati Giovanni, della diocesi di Acqui.
» » » Al sig. Pignone Francesco, della medesima diocesi.
23 » » Al sig. Cruciani Umberto, dell'arcidiocesi di Milano.
5 maggio » Al sig. Gessi Leone (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


30 maggio 1952. Al sig. Col. Zaki bey Wabha, del patriarcato di Alessan-
dria dei Copti.
18 agosto » Al sig. Bajetto Massimiliano, della diocesi di Haarlem.
19 » » Al sig. Gen. Groppe Teodoro, della diocesi di Fulda.

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


9 giugno 1949. Al sig. Fick Lodovico, della diocesi di Haarlem.
» » » Al sig. Vink Enrico Guglielmo, dell'arcidiocesi di Utre-
cht.
» » » Al sig. Smulders Lodovico, della medesima arcidiocesi.
14 ottobre » Al sig. Caminetti Paolo, della diocesi di Wheeling.
26 marzo 1952. Al sig. Maurenbrecher Werner, della diocesi di Aquis-
grana.
9 giugno » Al sig. Grol Cornelio G. P., dell'arcidiocesi di Utrecht.
Diarium Romanae Curiae 479

11 luglio 1952. Al sig. Koops Giovanni Antonio, della diocesi di Rure-


monda.
14 » Al sig. Tillmann Guglielmo Giuseppe, della diocesi di
London.
» Al sig. Watson Earl, della medesima diocesi.
23 » » Al sig. van Spaendonck Carlo, della diocesi di 's-Herto-
genbosch.
10 agosto Al sig. van de Meerendonck Lamberto, della diocesi di
Ruremonda.
11 » » Al sig. Chabot Vittorio, della diocesi di S. Giacinto.
» » Al sig. Dupré Arturo, della medesima diocesi.
» » » Al sig. Picard Ernesto, della medesima diocesi.
» » Al sig. Poliquin Renato, della medesima diocesi.
» » » Al sig. Saint-Pierre Renato, della medesima diocesi.
17 settembre » Al sig. Mac Donald Rodrigo, della diocesi di Charlotte-
town.
19 » » Al sig. Kfoury Enrico, del patriarcato di Antiochia dei
Melchiti.
23 » Al. sig. Boekholt Alberto Domenico, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
10 ottobre » Al sig. Margrij Giuseppe Cornelio, della diocesi di
Haarlem.
30 » » Al sig. Schölte Stefano Arnoldo, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
5 novembre » Al sig. Mannaerts Giuseppe della diocesi di 's-Hertogen-
bosch.
18 » Al sig. Zimmer Augusto, dell'arcidiocesi di Friburgo Br.
9 dicembre » Al sig. Daalderop Giovanni Nicola, dell'arcidiocesi di
Utrecht.

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


6 marzo 1952. Al sig. Calmon Pietro, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di
Rio de Janeiro.
8 aprile 1953. Al sig. Hallstein Walter (Germania).
11 » » Al Nob. Guasco Gallarate di Bisio e Francavilla Mar-
chese Emilio., della diocesi di Tortona.
6 maggio » Al sig. Arias Espinosa Riccardo, secondo Vice-Presiden-
te della Repubblica del Panama.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :


6 maggio 1953. Al sig. Eleta Carlo (Panama).
» » » Al sig. Vallarino Bolivar E. (Panama).
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :
15 febbraio 1992. Al sig. Maas Alberto, della diocesi di Aquisgrana.
19 giugno » Al sig. Hens Guglielmo Maria, del vicariato apostolico
di Djakarta.
» » » Al sig. Bogaardt Arcibaldo Teodoro, del medesimo vi-
cariato apostolico.
480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

18 luglio 1952. Al sig. de Arruda Anania, dell'arcidiocesi di Fortaleza.


10 agosto » Al sig. Kuebn Sigfrido, dell'arcidiocesi di Friburgo Br.
13 novembre » Al sig. de Carvalbo Giovanni Emanuele, della diocesi di
Spirito Santo.
15 ottobre » Al sig. von den Driesch Giovanni, della diocesi di Aqui-
sgrana.
9 marzo 1953. Al sig. Bagnoli Leoniero (Boma).
1 aprile » Al sig. Stornelli Lorenzo, della diocesi di Valva e Sut
mona.
11 » » Al sig. Gaino Francesco, della diocesi di Acqui.
11 » Al sig. Verdi Gualtiero, dell'arcidiocesi di Milano.
16 » Al sig. Mannarelli Alberto (Boma).
21 » » Al sig. Gucchiani Cesare, dell'arcidiocesi di Milano.
» » Al sig. Pecci Domenico, dell'abbazia « nullius » di San
tissima Trinità di Cava dei Tirreni.
25 » » Al sig. Palmieri Ottorino, della diocesi di Foligno.
» » Al sig. Carlini Sabatino, della diocesi di Narni.
» Al sig. Gaddi Lodovico, della diocesi di Orvieto.
» » » Al sig. Marianeschi Pasquale, della diocesi di Terni.
7 maggio » Al sig. Messori Severino, della diocesi di Reggio Emilia.

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa


21 giugno 1952, Al sig. Alink Giovanni, della diocesi di Haarlem.
14 luglio » Al sig. Fuerth Antonio F., della diocesi di London.
» » » Al sig. Janisse Giorgio, della medesima diocesi.
» Al sig. Me Hale Giovanni Giuseppe, della medesima dio-
cesi.
23 » Al sig. Oudshoorn Andrea E., della diocesi di Haarlem.
27 » Al sig. Vorgrimler Martino, dell'arcidiocesi di Friburgo
Br.
23 agosto Al sig. Vroom Wolberto, della diocesi di Haarlem.
10 ottobre » Al sig. Athmer Giovanni Enrico, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
14 novembre » Al sig. Hendriks Leonardo, della diocesi di Haarlem.
9 marzo 1953. Al sig. Cupelloni Gino (Roma).
» » » Al sig. Scarafoni Giulio (Roma).
Caselli Giovanni (Roma).
co

maggio Al sig.
An. et vol. XXXXV 26 Augusti 195í? (Ser. lì, v. XX) - N. IO

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
HYDERABADENSIS
(WARANGALENSIS)
EX DIOECESI HYDERABADENSI QUAEDAM TERRITORIA SEIUNGUNTUR, EX QUIBUS
NOVA ECCLESIA EFFICITUR (( WARANGALENSIS )) APPELLANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum de Hyderabadensi Ecclesia dividenda deque nova erigenda dioe-


cesi ex distractis territoriis huic apostolicae Sedi propositum sit, Nos
quos Deus omnipotens rectorem universi christianorum gregis haberi
voluit, nihil eorum omitientes quae quoquo modo uberiores fructus Ec-
clesiae Christi parere possint, id quod Consilium venerabilium Fratrum
Nostrorum S. R. E. Cardinalium Fidei Christianae Propagandae
praepositorum hac de re disposuerit probandum censemus. Re igitur
attentissimo animo considerata, eorum consensum supplentes quo-
rum intersit, certaque scientia eorum quae Nobis agenda sunt, de
apostolica denique Nostrae potestatis plenitudine, haec decernimus. Ex
civilibus districtibus de Karimnagar, Warangal et Nalgonda per has
Litteras a dioecesi Hyderabadensi separatis, novam dioecesim consti-
tuimus, ab urbe Warangal « Warangalensis » nomine appellandam;
cuius religiosarum rerum curam sacerdotibus ex Instituto Pontifi-
cio a ss. Apostolis Petro et Paulo et a ss. Ambrosio et Carolo
31 - AOTA, vol. XX, n. 10. - 26-.8-1953.
482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pro missionibus ad exteras gentes concredi volumus, tradita ab ipsis,


cui hucusque moderabantur, Hyderabadensi dioecesi indigenae clero.
Modo erecta Warangalensis dioecesis iisdem iuribus, honoribus, pri-
vilegiis ditabitur quibus ceterae per orbem Ecclesiae eiusdem dignitatis
ornari solent; habebunt tamen eadem quoque onera et obligationes quae
omnibus Ecclesiis impendunt. Similiter habebunt Warangalenses Epi-
scopi omnia iura et onera, privilegia et obligationes quae solent ad cete-
ros Praesules spectare. Erit super haec nova dioecesis metropolitanae
Ecclesiae Madraspolitanae-Maliaporensi suffraganea, cuius Archiepisco-
po Hyderabadensis Antistes obnoxius erit. Sedem episcopalem in urbe
Warangal constituimus, cathedram vero in templo quod Warangalensi
Episcopo aptius videbitur. Ordinarius, cui nova dioecesis moderanda
contigerit, curabit ut iuxta normas Iuris Canonici et traditas a S. Con-
gregatione Fidei Propagandae regulas, Seminarium saltem minus pueris
ad sacerdotii munus instituendis in suo territorio erigatur : sunt enim
pueri germina Horum, Dei amore et verae doctrinae cognitione fovenda.
Hortamur quoque ut Canonicorum Collegium constituatur, qui possint
datis opera et consilio suo Praesuli auxilio esse in maioribus Ecclesiae
negotiis. Quorum loco tamen, si id ferant rerum adiuncta, Consultores
dioecesani eligantur. Mensa episcopalis, ut dicitur, iis bonis constituetur
quae sive ex divisione bonorum usque modo dioecesi Hyderabadensi pro-
priorum, obveniunt ; sive ex Curiae emolumentis profluent ; sive denique
a S. Congregatione Fidei Propagandae mitti solent vel a Christianis fide-
libus offerri. Quod vero ad regimen et administrationem novae dioecesis
pertinet, ad electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris, cum
sedes vacaverit, ad cleri populique iura et officia, ad divisionem denique
bonorum dioecesis Hyderabadensis, serventur omnino quae Iure Cano-
nico praescribuntur. Quae hisce Litteris mandavimus venerabilis Frater
Martinus Lucas, Archiepiscopus titulo Adulitanus idemque in India Apo-
stolicus Internuntius exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo
haec decreta ad effectum deducentur eidem Internuntiaturae praeerit,
cui omnia iura ad rem necessaria concedimus quae poterunt etiam alii
cuilibet tradi, si opus fuerit, dummodo sacerdoti in aliqua dignitate vel
officio constituto. Volumus praeterea ut idem venerabilis Frater onus
habeat peractae exsecutionis acta conficere eorumque fide digna exempla
ad S. Coetum Fidei Propagandae quam primum transmittere.
Has vero Litteras firmas, validas, efficaces esse et fore suosque plenos
et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabi-
liter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis
auctoritate, scienter vel ignoranter, aliquid contigerit attentari, id prorr
Acta Pii Pp. XII 483

sus irritum et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus om-


nibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Littera-
rum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus
tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab
aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica di-
gnitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has
Litteras decernuntur obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario prae-
sumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum
Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo secundo mensis Decem-
bris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pon-
tificatus Nostri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Aposta


Albertus Serafini, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 91.

II
DE SALISBURY - ARCIS VICTORIAE
(UMTALIENSIS)
AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS DE SALISBURY ATQUE ARCIS VICTORIAE QUAEDAM
TERRITORII PARTES SEPARANTUR, E QUIBUS NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA
APOSTOLICA, UMTALIENSIS NOMINE.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Apostolicas Praefecturas veluti summae germina spei Christi Vica-


rius conserere solet in iis praecipue Missionum locis disiunctissimis
maximeque diversis, quorum incolae tam laetos uberesque fructus in
christiana religione atque in virtutum cultu iam dederint, ut aptiori
ipsorum regimini ac maiori utilitati quam accommodate et opportune
providendum sit. Quapropter Nos, qui superna Dei voluntate universam
Ecclesiam christianumque populum concreditum habemus, benigno vide-
484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mus ac diiudicamus animo S. Coetus Fidei Propagandae praepositi consi-


lium novae erigendae Apostolicae Praefecturae in Meridionali Rhodesia :
qui S. Coetus, post auditos venerabiles Fratres Martinum Lucas, Archie-
piscopum titulo Adulitanum et in Africa Meridionali Britannica Aposto-
licum Delegatum eosque Praesules, ad quorum loca hoc spectat nego-
tium, attentissima de hac re cogitatione suscepta, quasdam partes
Apostolicorum Vicariatuum de Salisbury atque Arcis Victoriae distra-
hendas censuit et ex ipsis novam erigendam Praefecturam. Nos ergo,
qui hanc sententiam plane existimamus rei catholicae valde esse pro-
futuram, eo quod ad Evangelii praeconum labores non parum videatur
allevandos conferre, eandem libenter probamus ratamque habemus ; atque
consensum supplentes eorum omnium, quorum quoquo modo res in-
tersit, de suprema apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur con-
sulto et cogitata decernimus atque statuimus. Ab Apostolico Vicariatu
de Salisbury, sollertibus sodalium Societatis Iesu curis commendato,
•eas separamus regiones, quibus vulgo sunt nomina : « Inyange », « Ma-
toni » et (( Umtali ». Item ab Apostolico Vicariatu Arcis Victoriae, quem
Sodales Societatis a Missionibus Exteris de Bethlehem in Helvetia dili-
genti excolunt studio, regiones vulgo nuncupatas « Melsetter » et « Chi-
pinga » disiungimus. Novam igitur ex his territoriis Apostolicam Prae-
fecturam erigimus atque creamus, quae posthac Umtaliensis appella-
bitur; quam regendam tradimus, ad Nostrum tamen et Romanae Sedis
nutum, Ordini Fratrum a Beata Maria Virgine de Monte Carmelo.
Fines praeterea ac termini novae huius Praefecturae iidem erunt ac
illarum regionum, quarum supra meminimus. Cui Apostolicae Umta-
liensi Praefecturae, quam hodie constituimus, eiusque pro tempore Prae-
sulibus, omnia damus iura, privilegia et honores, quibus ceterae Prae-
fecturae earumque Praesules per terrarum orbem fruuntur ; quos tamen
volumus iis etiam oneribus officiisque obstrictos, quibus ceteri oneran-
tur. Quae omnia ita edicimus ac decernimus ut optimo polleant iure,
non obstantibus contrariis quibuslibet.
Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum
esse, suamque vim et effectum obtinere volumus ac praecepta, quae
iisdem describuntur, ab omnibus ad suos spectant fideli servari obsequio
decernimus. Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris iussimus, a
quolibet quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente attentatum fue-
rit, id irritum sane et inane erit, contrariis quibusvis minime obstanti-
bus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Nemo praeterea No-
stris hisce iussis obsistat ; quod si quis id temere ausus fuerit, indigna-
tionem omnipotentis Dei beatorumque Apostolorum Petri et Pauli se
Acta Pii Pp. XII 485

noverit moturum. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis vel


locis, aut impressis aut manu exaratis, eadem tribuatur fides, quae his
ipsis haberetur ostensis; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione
sint subscripta et sigillo viri munita, qui in sacro sacerdotio aliquam
obtineat dignitatem.
Datum Romae apud S. Petrum, die secundo mensis Februarii, anno
Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus No-
stri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost»


Ioseph Caprio, Proton Apost.
Loco £g Plumbi

Reg. in Cano. A p . - Vol. L X X X V N. 97.

III

NORVEGIAE CENTRALIS
PRAEFECTURA APOSTOLICA NORVEGIAE CENTRALIS AD VICARIATUS APOSTOLICI
DIGNITATEM EVEHITUR SERVATO NOMINE AC IMMUTATIS FINIBUS.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sollemne est Nobis, qui ad supremum Pontificatum evecti Christi vices


in terris gerimus, quique totis viribus conamur eius vestigiis inhaerere,
nihil prorsus sive laboris sive curarum omittere, dummodo Dei Ecclesia
fines suos in amplitudinem proferat atque intenta sollicitudine omnium
mortalium saluti consulere possit. Quapropter, cum de evehenda Prae-
fectura Apostolica Norvegiae Centralis ad dignitatem Vicariatus Apo-
stolici enixe haec Sancta Sedes rogata sit, Nos censentes posse per hoc
rebus religiosis huius regionis aptius provideri, libenti animo adhibitis
precibus concedimus. Nostra igitur suprema potestate, qua pollemus in
universam Ecclesiam, eorumque supplentes consensum quorum quomo-
dolibet intersit, ac certa scientia eorum quae sumus acturi, haec quae
sequuntur statuenda decernimus. Apostolicam Praefecturam Norvegiae
486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Centralis, quae dicitur, eodem nomine ac iisdem finibus servatis, ad di-


gnitatem et gradum Apostolici Vicariatus evehimus: cui proinde eadem
iura, honores, onera et obligationes compétent quibus ornari ac teneri
solent ceteri eiusdem dignitatis Apostolici Vicariatus. Hunc vero, quem
modo Nostra auctoritate constituimus, Sodalibus Congregationis a Sacris
Cordibus Iesu et Mariae tradimus curandum et excolendum, ad No-
strum tamen et apostolicae Sedis nutum ; ac certa bonaque spe tenemur
eos, quorum multa cura christiana religio in eadem regione profectus
acceperit, nulli omnino labori esse parsuros ut christianum nomen magis
ibi dilatetur.
Has Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos
et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectant
inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quoli-
bet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, aliquid contigerit atten-
tari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstan-
tibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus vero ut
harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis,
eadem prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dum-
modo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in
ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini autem
iis, quae per has Litteras a Nobis sunt statuta, obsistere liceat. Quod si
quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipo-
tentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse mo-
turum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto mensis Februarii, anno
Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus No-
stri quarto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus

Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleucien., Decanus Proton. Ap.


Ioseph Caprio, Proton. Apost.

Loco £ß Plumbi

Heg in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 7.


Acta PU Pp. XII 487

LITTERAE APOSTOLICAE

ECCLESIA PAROECIALIS B. MARIAE VIRGINIS (( AUXILIATRICIS CHRISTIANO-


RUM )) IN URBE AC DIOECESI NICTHEROYENSI BASILICAE MINORIS TITULO
HONORIBUSQUE AUGETUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Sacras inter Aedes, quibus opima


regio Brasiliensis ornatius quam fortunis atque frugibus circumfluit,
artificiosum Templum Beatae Mariae Virginis « Auxiliatricis Chri-
stianorum », urbis Mctheroyensis decus admodum spectabile, non im-
mer ito nominatur. Hoc enim in loco Sanctus Ioannes Bosco, qui
animum religiose exercebat ut novas orbis plagas Christi placido adiun-
geret imperio et Opiferae Virginis cultum quoquoversus proveheret,
primum suae Societatis in Republica illa domicilium collocavit. Inde
quasi e capite ducta est iam vulgaris in Brasilia pietas in Caelestem
Christianorum Auxiliatricem, eodemque, excitata a Salesianis Soda-
libus Ecclesia cultissima, frequentes turmae fidelium itare cernuntur,
ut Adiutrici Matri vota solvant, eius implorent praesidium, ea lar-
giente animos revocent viresque. Ne tanto studio ac voluntati templi
deesset magnificentia, Sodales Societatis Sancti Francisci Salesii an-
no MCMXvn novam Aedem eamque amplissimam genere (( Gothico »,
quod dictitant, exstruendam curaverunt. Ob augescentem autem huius
Ecclesiae celebritatem atque percrebrescentem religionem Marialem
eadem Virgo Deipara, ut « Auxilium Christianorum » invocata, instante
bo.me. Iosepho Pereira Alves, illius loci Praesule desideratissimos an-
no M C M X X X i i i totius dioeceseos Mctheroyensis Praecipua apud Deum
Patrona ab hac Sede Apostolica constituta est ac renuntiata. In sublimi
quidem altari maximo, affabre compacto marmoribusque renidente variis,
locatum signum Auxiliatricis Virginis Mariae non modo tamquam opus
egregia arte factum admirationi est aspectantibus, sed etiam ad pietatem
eos provocat atque observantiam. Propter sacros quoque ritus predica-
bile est Templum istud, cum plures administri et alumni permulti divinis
concinendis laudibus augustisque celebrandis mysteriis non desides insi-
stant. Quo praeterea salutem hauriat uberiorem, maxima vis Christifi-
delium, ex omni adventans Brasilia, Sacramentis ibi velut in spirituali
agro compascuo reiicitur haud imminuta cum alacritate. Ut ergo huius
4:88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ecclesiae laudes Nostra cumularentur eaque publica agnitione popu-


lusque ad Opitulantis Deiparae cultum omni ferretur cogitatione, dile-
ctus filius Virginius Fistarol, Collegii Salesiani a Sancta Rosa et Curiae
Beatae Mariae Auxiliatricis in urbe ac dioecesi Nictheroyensi hodiernus
Moderator, submisse Nobis supplicant, ut ipsi Aedi Basilicae Minoris
eximium honorem attribuere dignaremur. Nos autem, ullam nolentes
praetermittere occasionem Caelorum Reginae gloriam etiam amplifican-
di idque percupientes ut filii Nostri, in caliginosi huius saeculi discri-
mine versantes, deditissimis animis in eius sese traderent fidem ac tute-
lam, vota huiusmodi, Venerabilis Fratris Ioannis de Matha de Andrade y
Amaral, Nictheroyensis Episcopi, tuita commendatione, libenter et ultro
statuimus explere. Quocirca, e Sacrae Rituum Congregationis consulto,
omnibus rei momentis rite perpensis, certa scientia ac matura delibe-
ratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte-
rarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam paroecialem Beatae Ma-
riae Virginis « Auxiliatricis Christianorum », in urbe ac dioecesi Nicthe-
royensi exstantem, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus
adiectis iuribus ac privilegiis, quae titulo eidem rite competunt. Con
trariis quibuslibet nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer-
nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere :
illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum ple-
nissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritum-
que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, aucto-
ritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Sep-
tembris, anno MCML, Pontificatus Nostri duodecimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis
Acta Pii Pp. XII 489

It
BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR ECCLESIA SACRATISSIMI CORDIS IESU,
IN LOCO (( KOEKELBERG )) VULGO NUNCUPATO, INTRA FINES MECHLINIENSI
ARCHIDIOECESIS.
P I U S P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Quasi praesidium salutis ac pie-


tatis monumentum urbi Bruxellis imminet augustum Templum quod
nobilis Belgarum natio honori Sacratissimi Cordis Iesu excitavit.
Septuagesimo enim revoluto anno a quo patria sui iuris facta erat, mil-
lesimo nongentesimo quinto p. Ch. n., Leopoldus II Rex, praesente
Sacrorum Antistitum lectissimo coetu populique perfrequentis stante
corona, lapidem posuit auspicalem. Aedes in colle, quem <( Koekelberg »
appellant, exstrui coepta est forma eximia quadam, quod vero opus,
primo bello Europaeo suborto, fuit turbatum. Cum igitur Belgica ia-
ceret in maerore, Desideramus Cardinalis Mercier, rec. mem., tum Ar-
chiepiscopus Mechliniensis, nomine quoque ceterorum Praesulum, voti
religione se obstrinxit ut hoc Templum post pacem conciliatam perfi-
ceret. Repositis tandem armis ac mitescente iam saeculo, magna et
memorabilis pompa die x x i x mensis Iunii, anno MCMXIX, ducta est
in eum locum ubi surrectura erat Aedes Sacratissimi Cordis Iesu, cuius
miserenti consilio Belgica in libertatem fuerat vindicata. Itaque con-
structionem iterum aggressi sunt viri impigri atque sciti, mutata ob
temporum adiuncta aedificandi ratione; anno MCMXXXV, prior pars ad
finem est perducta incredibili cum laetitia populi fidelis. Sed mox al-
terum bellum idque superiore acrius exarsit, quo rursum intermissum
fuit opus. Post cuius turbas et angustias templum tandem absolutum
mense Octobri anni MCMLI sollemni ritu atque caerimonia est conse-
cratum. Amplissimae aedificii moli, eo genere quod nostra aetas fert,
exstructae, excelsus impositus est tholus ita ut huius Templi maiestas
e longinquo conspiciatur. Quod iure principem quendam obtinet locum,
cum etiam reliquiis, artificiosis operibus, specularibus, quae imaginibus
sunt distincta, et auri fabrefacti vi abundet aliisque commendetur or-
namentis; atque, quod maxime Nostra interest, sedes praecipua est
cultus Sacratissimi Cordis Iesu in illa regione, quo perciti Christifide-
les plurimi peregrinatorum more eo accedere consueverunt. Quo vero
huiusce Aedis honor magis augeretur, Dilectus Filius Noster Iosephus
Ernestus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis van Roey,
Archiepiscopus Mechliniensis, vota quoque depromens Sacrorum An-
490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tistitum, Magistratuum omnisque fidelis gentis Belgicae, Nos rogavit


ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem qui
vehementi studio annitimur ut frigescente hoc saeculo cultui Sacra-
tissimo Cordis Iesu ampliora afferamus incrementa, preces huiusmodi
libenti animo statuimus audire. Quapropter, collatis consiliis cum Ve-
nerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardi-
nali Micära, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro
Praefecto, omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura
deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum
Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sacratissimi Cordis
Iesu in loco « Koekelberg » vulgo nuncupato, intra fines Mechliniensis
Archidioecesis exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicas Minoris
evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis quae titulo eidem
rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus,
statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque effica-
ces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt,
nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse
ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus,
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter at-
tentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXVIII, mensis Ianuarii, anno MCMLII, Pontificatus Nostri tertio de-
cimo.
De speciali mandato Sanctissimi
Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

III
CATHEDRALE TEMPLUM PANENSE HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Urbis Fani decus insigne ac peculia-


re ornamentum perhibetur Templum princeps, quippe quod sit vetustum
religionis domicilium et opus summo factum artificio. Quae Aedes honori
Almae Deiparae ad super nam gloriam assumptae fuit consecrata, quam
Acta Pii Pp. XII 491

corpore et anima Caelo receptam esse nt certam veritatem non ita


pridem ediximus. Admireris praesertim huius Templi, amplitudine spe-
ctabilis atque prisco colore ac specie venusti, frontem, quae generis Ro-
mani, quod vocant, sincera praefert lineamenta. Altarium praeterea et
sacerdotum ornatus, sacram supellectilem et reliquias, pretioso vestitas
metallo, nemo est quin probet ac dilaudet. Augustum hoc Templum,
quod, octavo ab aedificatione saeculo revoluto, ad artis rationem fuerat
anno MDCCCCXL reiectum, novissimo bello furente, ex parte disiectum est,
at invicta quadam pietate post immanem cladem coeptum restitui. Quo
autem religiosae huic apud Fanenses Aedi maius adderetur honestamen-
tum, ornatissimi e Canonicorum ordine viri, sacrorum administri et
•Consilium « Actioni Catholicae », quam dicunt, moderandae, quinqua-
gesimum ab inito Sacerdotio annum, quem Venerabilis Frater Vincentius
Del Signore, eiusdem loci Antistes, explevit, sollemnibus frequentantes,
Nobis supplicaverunt ut idem Templum Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Nos autem, ne voluntatis Nostrae exiguam praeberemus
significationem, votis huiusmodi, eiusdem Praesulis commendatione suf-
fultis, libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Ri-
tuum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia
ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,
harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Cathedralem
Fanensem ad dignitatem et honorem Basilicae minoris evehimus, omni-
bus adiectis iuribus ac privilegiis, quae titulo eidem rite competunt. Con-
trariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernen-
tes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac
permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere:
illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; ir-
ritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x
mensis Ianuarii, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diylomutïbus expediendis
492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I
AD EMUM P. D. ACHILLEM TIT. SANCTI XYSTI S. R. E. PRESB. CARDINALEM
LIÉNART, EPISCOPUM INSULENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM EPISCOPATUS
ANNUM IMPLENTEM.
P I U S P P . XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quin-
que episcopalis officii lustra, salutaribus operibus fructibusque insignia,
sunt profecto inter maxima Dei beneficia referenda. Iure itaque ac me-
rito probi isti fideles, faventibus in primis sacris administris, sollemnes
divinae liberalitati gratias tecum persolvent tibique animorum venera-
tionem et laetitiam publice palamque declararunt. Nos autem, qui pla-
ne compertas habemus ingenii animique tui dotes ac studium, quo
Altissimi gloriam bonumque gregis prosequeris, amplae tuorum gra-
tulantium coronae veluti praeeuntes, fervida vota Nostra atque omina
deferre tibi exoptamus. Integro enim tempore, quo in nobilissima ista
dioecesi pastorale munus obiisti, per cuncta eius loca perque graves mi-
nisterii partes, relucentem flammam apostolici tui ardoris omnes conspe-
xerunt. Sollertiae tuae peculiaria exstant testimonia novae aedes pa-
roeciales ecclesiaeque e solo excitatae, novum ampliusque Seminarium
Theologicum, curae adhibitae ad perficiendam clericorum laicorumque
adulescentium institutionem, ad Actionem Catholicam aptiore ratione
exercendam atque exacuendam, ad quaestiones sociales iuxta Romano-
rum Pontificum praescripta solvendas, ad Sacram Litterarum cogni-
tionem in populo evulgandam. Praeterea industriam tuam extra fines
quoque istius dioecesis impendisti, sive sagaciter moderando Consilium
Galliae Cardinalium atque Archiepiscoporum, sive opera ad Missiones
Catholicas pertinentia studiose fovendo. Quas quidem praecipuas pasto-
ralis tui muneris laudes memorantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de diu-
turno frugiferoque episcopatu hactenus gesto ex animo gratulamur, no-
vamque gratiarum copiam et uberrimos salutis fructus in grege tuo a
Deo ominamur. Quo autem benevolentia erga te Nostra manifestior
appareat et constans tua coniunctio cum beati Petri cathedra arctior
efficiatur, tibi usum Pallii ad personam singulari privilegio ultro tri-
buimus ad eximiarum virtutum tuarum ornamentum et praemium. De-
nique tibi facultatem concedimus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu
peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate be-
Acta PU Pp. XII 493

nedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae


condicionibus lucrandam. Divinarum interea gratiarum praenuntiam ac
praecipuae caritatis Nostrae testem, Apostolicam Benedictionem tibi,
Dilecte Fili Noster, universoque clero ac populo tuae vigilantiae concre-
dito amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Iunii, an-
no MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

II
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM DA COSTA NUNES, ARCHIEPISCOPUM GOANUM,
DAMANENSEM ET CRANG AÑOREN SEM EUMDEMQUE PATRIARCHAM AD HONOREM
INDIARUM ORIENTALIUM^ QUINQUAGESIMUM AB INITO SACERDOTIO ANNUM
IMPLETURUM, CUIUS METROPOLITANAE SEDI (( ROSA AUREA )) A SUMMO
PONTIFICE DEFERTUR.
P I U S P P . XII
Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ex-
eunte proximo mense Iulio, ut libenter cognovimus, decem a suscepto
sacerdotio lustra, opitulante Dei gratia, ipse perficies. Cuius profecto
iucundi eventus opportunitatem laeti arripimus, ut secunda vota No-
stra atque omina publice tibi significemus. Sacerdotio enim initiatus,
credita tibi in primaevo iuventutis flore munera sollerti cura obiisti,
praesertim Vicarium Generalem agendo in dioecesi Macaonensi inque
clericorum Seminario atque in Lyceo docendo. Postquam dignitate epi-
scopali ornatus es, primo quidem in ditione Macaonensi per viginti an-
nos, deinde in ista, cui praees, patriarchali sede pastorali officio assi-
duas sedulasque curas tribuisti. Peculiaris autem sollicitudo tua enituit
in excolendis ecclesiasticis vocationibus inque operibus missionariis ala-
criter fovendis.
Tibi igitur, Venerabilis Frater, de sacro pastoralique ministerio tam
diu actuoseque gesto ex animo gratulamur, saluberrima quaeque ac fe-
licissima a Deo ominantes.
Quo interea luculentius exstet memoria sollemnium quater saecula-
rium, quae in honorem Sancti Francisci Xaverii istic, te moderante,
tanta magnificentia recens celebrata sunt, decrevimus ad nobilissimam
vetustamque sedem istam Rosam Auream deferre, ut custodiatur in Ba-
silica a Bono Iesu, ubi reliquiae celeberrimi illius evangelii praeconis
religiose asservantur.
494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Perspicui sane sunt interiores sensus, qui in hoc dono continentur :


scilicet in ipso flore ac splendore auri Iesus Christus eiusque regia maie-
stas ostenditur, qui flos campi et lilium convallium appellatur, atque in
eiusdem floris fragrantia bonus Christi odor commendatur, qui a fideli-
bus eius vestigia sectantibus late suaviter que diffunditur.
Quo autem sacerdotii tui natalis utilior evadat, ultro tibi facultatem
damus, ut, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine
Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem
proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Superni denique auxi-
lii in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam
Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero ac populo tuae
curae tradito peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Iunii, an-
no M C M L i i i , Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII

III

AD REVMUM P. LUDOVICUM PAULUS SEN, S. I PRAESIDEM SECRETARIATUS CEN-


v

TRALIS CONGREGATIONUM MARIANARUM : DE EARUNDEM RECENS CONSTITUTA


FOEDERATIONE, CUIUS STATUTA APPROBANTUR.

P I U S P P . XII
Dilecte Fili, Salutem et Apostolicam Benedictionem. — Omnibus, qui
Nostram norunt de apostolatu hodierno mentem, compertum est, quan-
topere Nobis cordi sint Congregationes Marianae earumque iuge spiri-
tuale incrementum. In Constitutione Apostolica « Bis saeculari », quae
quasi sinthesis est voluntatis Nostrae circa hanc eximiam et peculiarem
Actionis Catholicae formam, Apostolica Auctoritate Nostra tales nor-
mas et leges statuimus, quibus « hae pietatis actuosaeque christianae
x
vitae palaestrae magis magisque in dies vigeant ac rorobentur y>. Nihil
igitur mirum, si magno cum gaudio et solacio accepimus Congregationes
Marianas legitime conditas ac Primae Primariae Collegii Romani aggre-
2
gatae, quo melius « in omni re cum Ecclesia sentiant », in animo
habere Foederationem in universo terrarum orbe constituere, qua obse-
quentes Nostris assiduis exhortationibus de maiore usque unitate pro-
vehenda ac mutua invicem conferenda opera, uberiores consequantur

' A. A. S. 40, pag. 399.


2
Reg Comm. 33.
Acta Pii Pp. XII 495

una cum omnibus militantis Ecclesiae huius generis consociationibus


salutaresque fructus. Huiusmodi Foederatio, quae ad totam Catholicam
Ecclesiam pertinere debet, cum nondum ubique terrarum foederationes
3
« tum eiusdem classis tum eiusdem regionis » constitutae sint, suscepta
hac de re proposita ad felicem exitum omnino adducet.
Quamobrem Statuta Foederationis huius libentissime approbamus et
commendamus, invitantes omnes totius mundi minores foederationes
iam existentes, ut universae eidem Foederationi adhaereant.
Quoniam vero in votis est, ut primus Foederationis Universalis Con-
gressus Romae proximo anno habeatur, primo nempe exeunte saeculo,
ex quo Decessor Noster fel. rec. Pius IX dogma Immaculatae Conceptio-
nis Beatae Mariae Virginis sollemniter decrevit ac sanxit, itemque sexa-
gesimo revoluto anno a Nostra Congregationis Marianae consecratione,
Congressioni huic eiusque propositis atque inceptis bene omnia pre-
camur.
Quo uberiores autem ex eo Congressu oriantur fructus, Nobis visum
est, quaedam vobiscum hac de re per has Litteras communicare.
Argumentum hisce in coetibus agitandum, quod quidem a « Secreta-
riatu Centrali » Nobis fuit propositum, valde opportunum esse videtur.
Hisce siquidem verbis enuntiatur : Maior Dei gloria procuranda, per
maiorem selectionem, maiorem cum Hierarchia coniunctionem, maiorem-
que cum ceteris consociationibus apostolicis invicem conferendam adiu-
tricem operam. Haec enim paucis praecipua complectuntur, quae in
Constitutione Apostolica « Bis saeculari » a Nobis exposita fuere. Hanc
autem Constitutionem volumus ut Sodalitates tamquam primariam le
gem sibi teneant, persuasum habentes se eo validiores, prosperiores,
efficacioresque fore, quo fidelius eius praescriptionibus conformabuntur/
Maior autem selectio fons omnis renovationis est, ideoque strenue
est efficienda, ubi praesertim genuinus spiritus debilitatus est. Ii tantum
ad consecrationem perpetuam admitti debent, qui velint et possint,
servando Regulas Communes, vitam catholicam agere magis ferventem,
magis apostolicam, magisque militantem. Quia Congregationes « pro
5
omni classe fidelium » institutae sunt et reapse in omnibus fidelium
coetibus exsistunt, a summo ad infimum, selectio etiam in omnibus, nullo
excepto, facienda est. Haec autem selectio, quae eo spectat ut impensior
habeatur ex Evangelio derivandus Apostolorum more influxus, neque
necessario exigit parvum numerum sodalium, neque impedit quominus
3
Reg. Comm. 68.
i
Allocutio 3 Maii 1951.
5
Reg. Comm. 4
496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sodalitates consentaneis modis coetus largiores pro non sodalibus effor-


ment, praesertim pro iis qui sunt eiusdem condicionis.
Ex Allocutione Nostra ad Congressum e catholicis gentibus habitum,
in quo actum est de apostolatu laicorum, clare elucet, eo puriorem esse
naturam Actionis Catholicae, quo arctior habeatur in apostolatu debita
6
cum Hierarchia coniunctio. Liquet igitur, quantum in Congregationibus
Marianis laicorum effulgere debeant notiones Actionis Catholicae pro-
priae : nam eiusmodi Congregationes, semel ac legitime ab Hierarchia
conditae sunt, unice et immediate ab Hierarchia pendent in omnibus
apostolatus operibus; quapropter, ut iam saepe monuimus, semel ac
constitutae sunt, ipso iure et pleno Actio Catholica dicendae sunt atque
7
eodem ordine cum aliis Actionis Catholicae formis sunt censendae. Per
novam Universalem Foederationem Congregationes Marianae in sua in-
dole hierarchica nullum detrimentum patiuntur : foederationes enim
omnes, nedum debitam coniunctionem cum Hierarchia Ecclesiae débili-
tent, eam stabiliorem, fortiorem, intimam cotidie magis reddere debent
ac volunt.
Mutua collatio operis cum aliis consociationibus apostolicis certe
inter primarios Foederationis Universalis' fines maior habeatur oportet.
Ideo optandum est, ut futurus Congregationum Marianarum Congres-
sus, glorias hac in re a maioribus traditas strenue persequens, uberes
afferat fructus. Sodalitates, quae neque ulla nova missione, neque ulla
alia associatione indigent, ut Sacris Pastoribus ducibus apostolatum om-
8
nimodum, non iam privatum, sed sibi ab Ecclesia demandatum exer-
cere possint, ipsae videant, maiorem Dei gloriam semper intuentes, in
quibus rerum adiunctis opportunum sit sodales mittere etiam in alias
associationes apostolicas, quarum officia sine spirituali detrimento et
operum apostolicorum ipsius Congregationis adimpleri possint.
Denique, pergratum Nobis est videre quomodo sodales, quaerentes non
quae sua sunt, sed unice maiorem Dei gloriam et Beatissimae Virginis
9
honorem, insignes se praebeant in impenso amore erga Ecclesiae Pa-
stores, in voluntate sincera mutuae cum ceteris omnibus adiutricis con-
ferendae operae, in diligentia assidua ad procurandam secundum Ec-
clesiae normas conservationem vel renovationem spiritus regularumque
verae Congregationis. Hanc erga rem catholicam puram mentis intentio-
nem ex intimo animo extollimus, optime scientes hunc spiritum prae-
4
A. A. S. 43, pag. 789.
7
A, A. S 40, pag. 402, n. XII.
8
A. A. S. 40, pag. 402, n. XI.
9
Reg. Comm. 43 et 68.
Acta Pii Pp. XII 497

sertim nostris diebus maxime necessarium esse, ut apostolatus laicorum,


a Nobis tantopere commendatus, maiorem efficacitatem nansciscatur.
Solacio etiam ac gaudio Nobis est Congregationes Sacerdotum item-
que sacerdotii candidatorum, quae, ut plurium saeculorum monumenta
testantur, tam magna cum utilitate pro Ecclesia elaborarunt, etiam
hodie florere ; eas igitur vehementer commendamus ; cum perutiles sint
ad optimos Sacerdotes conformandos atque ad futuros ipsarum Con-
gregationum Moderatores opportune praeparandos instruendosque.
Neque silentio praetereundi sunt omnes, qui votis Nostris obsequentes,
eo vires contendunt, ut, in Exercitia Spiritualia, ut revera oportet, in-
cumbentes, ex hoc limpidissimo fonte inspirationem, lumen et facultates
hauriant sive ad vitam evangelico spiritu imbuendam, sive ad ipsas
ducendas Congregationes, quemadmodum hodierna exigunt rerum
adiuncta.
Peculiari autem mentione dignos eos existimamus sodales, Nobis sane
addictissimus, in « Ecclesia silentii » viventes, quorum opera, sacrificia
et preces in abscondito solus Deus videt ac benignissime excipit. Sciant
omnes, qui quoquomodo persecutionem patiuntur propter iustitiam, cru-
cem sibi a divina Providentia oblatam, ad id procul dubio non parum
conferre, ut populi, tantis malis oppressi, tandem ad vitam, ad salutem,
ad christianam renovationem perveniant.
Multa et praeclara, plerumque — ut decet imitatores Sanctissimae
Virginis — sine strepitu, sodales perpétrant in formatione et educatione
iuventutis, in restauratione vitae paroecialis, familiaris et socialis. Per-
gant igitur omnes hanc insistere viam, quamvis impedimentis constra-
tam. Pergant ante omnia pietate praestare aetuosissima erga Deiparam
Virginem Mariam, itemque interioris vitae studio, navitate apostolica
universali, praesertim dedita societati renovandae secundum principia
caritatis et iustitiae socialis.
10
Ut haec omnia, auspice et afflante Beata Maria Virgine, effecta den-
tur, utque Universalis eiusmodi Foederatio ac Congressus proximo an-
no habendus salutares fructus edant uberrimos, tibi, dilecte Fili, uni-
versisque Congregationum Marianarum Moderatoribus, sodalibus iisque,
qui ad eos aspirant. Apostolicam Benedictionem effuso animo imperti-
mus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die 2 mensis Iulii, in festo
Visitationis B. M. V., anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto de-
cimo.
PIUS P P . XII
10
A. A. 8. 40, pag. 398.

32 - ACTA, vol XX n. 10. — 26-8-1953.


498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV
AD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM WYSZYNSKI, ARCHIE-
PISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM ATQUE AD EXCMOS P P . DD. PO-
LONIAE ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS : SEPTIMO
VERTENTE SAECULO A CANONIZATIONE SANCTI STANISLAI M EPISCOPI CRA- v

COVIENSIS.
P I U S P P . XII
Dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam
Benedictionem. — In Poloniae annalibus, qui rebus insigniter gestis cla-
rescunt, numquam defutura sculptum memoria nomen est S. Stanislai,
incliti patriae vestrae Praestitis. Cuius in Sanctorum album a Decessore
Nostro Innocentio IV relati cum septimum mox abiturum sit saeculum,
recordatione dignum eventum vos, dilecte Fili Noster et Venerabiles
Fratres, unanimo ducti consilio cum utriusque militiae clero et fidelibus
curae vestrae commissis baud impari voluistis celebritatis obsequio
recolere.
Nosmet, quibus filiorum studio solliciti proxime hoc renuntiastis,
cum in urbem Cracoviam huius rei gratia convenistis et per telegraphi-
cum nuntium gratulationes et vota Nostra statim significata excepistis,
sacris denuo habendis sollemnibus nunc paternae laetitiae sertum hasce
per Litteras Nostras quodam modo imponimus, sanctissimum virum
Stanislaum meritae laudis praeconio efferentes et novo vos impellentes
hortatu, ut, quemadmodum et agitis, eius patrocinio fulciamini et ab
eius fortitudine exempla sumatis.
Illustre huius sancti Praesulis nomen fulgidissima luce Polonicae
Ecclesiae fastos collustrat, quandoquidem illius opera primaeva chri-
stianae religionis aetas in natione vestra martyrii gloria consecrata fuit.
Populo vestro adhuc deerat Pastor qui vitam pro ovibus profundens, ob
fidei christianorumque morum tutelam, istic consita Evangelii germina
magis magisque suo cruore fecundar et.
Hoc praestitit Cracoviensis Episcopus, qui divina providentia exci-
tatas, christianae fortitudinis extitit specimen luculentissimum. Pietate
in Deum effusaque in proximum caritate conspicuus, S. Stanislaus nihil
suavius habuit quam omnem curam in gregem sibi concreditum impen-
dere, ac nihil magis studuit quam ad extremum usque suae vitae tempus
perfectissime in se divini Pastoris imaginem referre. Ut autem publici
privatique mores evangelicis praeceptis apprime conformarentur, ipse
nulli, pepercit labori nullisque deterritus fuit difiicultatibus, ne tunc
quidem cum, perditis Boleslai regis palam denuntiatis moribus, ipsius in
Acta Pii Pp. XII 499

se fnrorem excitavit. Impius tyrannus Praesulem insectationibus, diris-


que cruciatibus vexare potuit, invictum illius animum tamen flectere
non potuit; qui quidem, suis ovibus intrepidae constantiae exemplum
praebens, potius quam suae conscientiae officio deesset, libentissime vitae
suae iacturam fecit eamque martyrii palma coronavit.
Quanto autem amore quantaque reverentia eximium hunc Episcopum
maiores vestri prosequerentur, manifesto ostendit subita christiani po-
puli indignatio ob tam diram necem in suum Pastorem illatam, acer-
busque animorum dolor, qui adeo exarsit, ut impii facinoris auctor —
prouti memoriae traditum est — regnum relinquere perpetuumque in
exilium coactus fuerit proficisci. Quem quidem amorem atque admira-
tionem erga hunc fortissimum Christi athletam, nedum elabentibus sae-
culis remiserit, in praesens apud vos cernimus, non sine animi Nostri
delectatione suavique spe, novo quodam ardore effervescere.
Habent enim acerbitates, in quibus nunc temporis versamini, simi-
litudinem cum immiti aetate, qua illius Martyris praegrandis constantia
enituit. Iterum, proh dolor, piae ac semper fideli Poloniae calamitatum
nox incubuit : at, late obductis tenebris, rutilantia veluti sidera vestrae
refulgent virtutes, quas toto terrarum orbe diffusa iamdudum Ecclesia
Dei suspicit. Admiramur Nos, scriptis venerabunda recensebit posteritas
id, cui unus Deus, virium dator et spectator certaminum, pro meritis
praemia attribuét. Quot istic nunc quoque catholicae fidei inviolatae ser-
vandae causa, bona profuderunt et vitam ! Quot episcopi et sacerdotes et
religiosi sodales, quia interriti tutores fuerunt iustitiae, in publicae cu-
stodiae locis detenti sunt; quot sacri ministri et cuiuslibet coetus et
aetatis fideles in vincla coniecti, in gélidas solitudines detracti, civili
iure destituti, poenis multati, contumeliis et maledictis oppressi, quia
Evangelii integri fuerunt cultores.
Sempiterno digni procul dubio sunt honore isti omnes, qui per aspe-
rum callem, in diligentibus et segnibus negatum, S. Stanis lai vestigia
secuti palam demonstrarunt in Polonica gente priscam adhuc vigere
virtutem eandemque, cum nefaria ei iubeantur, extrema quoque mala
perpeti potius quam cum dedecore flecti esse paratam. Neve reputa ve-
ri tis istiusmodi rebus egregie gestis vim effectumque, serius fortasse ma-
gis conspicuum, defecturum esse. Spiritus enim Dei, qui christianorum
heroum pia pectora urit eorumque memorabilia facinora excitat, horum
per cruciatus ad opimam maturitatem spiritalem alere frugem atque
magna actuosae concordiae solet studia provehere : quo quidem feliciter
et in Poloniae quoque finibus evenit, cum S. Stanislaus, sese divinae
Hostiae adiungens, aram sui sanguinis purpura tinxit.
500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Haud exigua enim sanctorum virorum suboles, Polonorum immortale


decus, ex profuso fortissimi illius Martyris cruore egigni visa est. Satis
est pauca exempla proferre. Floruit sane S. Hyacintus Odrowaz ex
Ordine Praedicatorum, qui per latissimas regiones innumeros sontes ad
Christi pedes veniamque deduxit; eluxerunt beatus Oeslaus, qui Vra-
tislaviam contra impetum et turbas Mongoiorum tutatus est, beatus
Sadok eiusque socii duodequinquaginta dominiciani sodales, qui cum
Sandomirii, ab eisdem feris hostibus crudelissime torquebantur, cycnea
voce Dei hominumque Matrem consalutarunt. Virtutum praestantia
imperituram assecuti sunt gloriam beati Praesules Vincentius Kadlubek
et strenuissimus ille Ioannes Prandota, qui ad Stanislaum in Sancto-
rum numero rite censendum magnopere nisus est. Neque feminei sexus
tacendi sunt gratissimi et lectissimi flores : S. Hedviges, Silesiae dux
et Poloniae patrona; beatae Kinga, lolanta, Salomea, Bronislawa, qua-
rum ad imitanda exempla Hedviges illa Andegavensis Poloniae regina
alacri gressu decucurrit, numquam caduca digna admiratione, quia amo-
rem Dei animorumque salutem quibuslibet antetulit blanditiis ac pa-
triae vestrae splendet nunc sidus amicum.
Pergratum est. etiam id recensere quod sacri Poloniae Pastores ad
honorabiliter consecrandam memoriam beatissimi Stanislai decreverunt
in Synodo Leczycae habita, cum centum condebantur anni, postquam is
ad caelum evolavit. Iustitiae studium, quo ille incaluit, strenue imitati,
providas tunc ipsi leges ideo sanxerunt, ut superbientium oppressorum
arcerentur iniuriae ac tenuiorum civium bona iuraque tecta sarta ser-
varentur. Cum iis statim convenit Casimirus Iustus princeps; ac pri-
mum tunc Polonorum statutum est foedus, quo, protegente S. Stanislao,
vestris in finibus arrogans compescebatur iniquitas. Haud dubie non
minus quam iustitiae S. Stanislaus istic altor fuit pacis. Vixdum periato
in Poloniam nuntio illum a Romano Pontifice sanctitudinis laurea de-
coratum fuisse, turmatim gens vestra Cracoviam eius sacras exuvias
veneratura confluxit. Illic Apostolicus Legatus, Polonorum Antistites,
quinque viri principes, innumera sacerdotum et christifidelium multi-
tudo, omnes religiosam spirantes laetitiam, omnes concordiae redinte-
grato vinculo una simul nexi sunt. Tota Polonia, antea simultatibus di-
lacerata, quam vix Mongoiorum aggressio et impetus unire valuerunt,
ad S. Stanislai lipsana unanimis, sollers, solida consurrexit. Quam fir-
missimam animorum coniunctionem retinere prosequimini, ut ardua di-
scrimina, in quibus versamini, superare possitis; eaque erit etiam in
posterum vobis summa diligentia servanda, ut quae Deus vobis agenda
praeparat, actuose perficiatis : ad magna enim incepta restat emetienda
Acta Pii Pp. XII 501

via, quam cum vos volentes persequi prospicimus ex praesenti aegritudine


et moestitia haud parcum haurimus solatium. Precibus praeterea, vitae
morumque exemplis sermonibusque ii etiam qui Christi saepta relique-
runt, advocandi sunt, ut, reditu suo fratrum laetificantes coronam, in
Ecclesia verum colant Deum, a quo abire est tenebris opprimi, ad quem
accedere splendescere est. « Non est desperandum ; orate, praedicate,
diligite ; prorsus potens est Dominus. Iam coeperunt cognoscere frontem
suam ; multi cognoverunt, multi erubuerunt ; aderit Christus, ut cogno-
1
scant et caeteri».
Cum noveritis igitur vobis adesse invictam dexteram Christi, nullo
metu pavidi, in proelio Domini perstate; fiducia vestra basalte sit fir
mior; caritas vestra etiam in infensos homines nullam ob iniuriam de-
ferveat; spes vestra etiam cum omnia videantur transversa agi et cor-
ruere, lucidior sole, piae constantiae vestra proposita roboret et ad serena
portendenda inconcussam evehat mentem. Quid timendum? « Scit Sancta
Ecclesia in passionibus crescere, atque inter opprobria honorabilem vi-
tam tenere ; scit nec de adversis deiici, nec de prosperis gloriari ; novit
contra prospera mentem suam in deiectione sternere, novit contra ad-
2
versa animum ad spem superni culminis exaltare ».
3
Cogitate cum animis vestris vocatos nos esse ad militiam Dei vivi,
ut peccato et morte destructis, veritatis et caritatis, victricia vexilla
coruscent. Quocirca unicuique vestrum hortationem S. Ignatii Antio-
4
cheni ad S. Polycarpum adhibemus : « Sta firmus ut incus percussa ».
Etenim haud erunt magno sine fructu magni a vobis exantlati labores.
Animum Nostrum suavitate quadam perfundi sentimus, cum perci-
pimus almam Dei Matrem ita a vobis et ab ovibus gregum vestrorum
adamari, ut hac religione et fiducia nulli cedatis, multos facile snperetis.
Benigna igitur Virgo e caelo ac propitia Polonos, qui in ipsius fidem
confugiunt, respiciat atque, cum ipsis sit praesidium eo lumen decusque,
supplicibus invocata votis, Patrona validissima, transferat in laetitiam
quod istic nunc gignit timorem.
Quo autem sacra saecularia agenda sollemnia uberiorem vobis spi-
ritalium fructuum copiam proferant, id libenter concedimus, ut sacrorum
Antistites, quo voluerint die, suetis more ac lege Apostolicam Benedi-
ctionem cum sacra indulgentia plenaria christifidelibus semel Nostro
Nomine et auctoritate impertiri valeant; itemque, ut Poloni, qui, sive
1
S. AUGUSTINUS, In Ioan. Bvang. tract, VI, 2 4 ; MIGNE P. L. 3 5 , col. 1 4 5 6 .
2 S. GREGORIUS MAGNUS, Moralia in Ioi> 1 . XX, c. 1 9 , n. 4 5 ; MIGNE P. L. 7 6 , col. 1 4 6 .
3
TERTULLIANUS, Ad Martyres, c. 3 ; MIGNE P. L. 1 , col. 6 2 4 .
4
AD POLYCARPUM, III, 1.
502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in patria sive extra patriae fines degentes, aedem quamlibet sacram hoc
tantum anno die anniversario S. Stanislai Martyris in album Sanctorum
cooptati visitaverint, sacram plenariam indulgentiam semel suetis con-
dicionibus acquirant.
Nihil reliquum Nobis est nisi ut vobis, dilecte Fili Noster et Vene-
rabiles Fratres, ac universis et singulis, istis sacerdotibus, religiosis
sodalibus et christifidelibus, praesertim iuventuti, de qua anxia est vestra
et parentum cura, Apostolicam Benedictionem impertiamus : haec, pa-
ternae caritatis testis, vobis praesentem Dei opem conciliet, deprecante
ipso S. Stanislao, qui dilectam et inditam patriam vestram quemadmo-
dum glorioso decoravit martyrio, ita potentissimo patrocinio suo tutari
contendat.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Iulii, anno
MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII

V
AD EMUM P. D. BERNARDUM TIT. SS. ANDREAE ET GREGORII AD CLIVUM SCAURI
S. R. E. CARDINALEM GRIPPIN, ARCHIEPISCOPUM WESTMONASTERIENSEM, OB
SOLLEMNIA OCTAVO EXEUNTE SAECULO A CATHOLICA HIERARCHIA IN NORVE-
GIA CONSTITUTA FAUSTE CELEBRANDA.

P I U S P P . XII
We have deemed it opportune, Beloved Son, on being informed of
your participation in the solemn commémoration of the Eighth Cente-
nary of the Erection of the Catholic Hierarchy and of Episcopal See
of Nidaros (Trondheim), in Norway, to addres through you a word of
greeting and of encouragement to Our dear children in that country.
Your présence is indeed a happy coincidence, recalling that of the
great English Cardinal Nicholas Breakspear (later Pope Hadrian IV),
who on that memorable occasion in the year 1153 presided as Pontifical
Legate at the National Assembly in the présence of the three Kings of
Norway, the Bishops and the représentatives of the clergy and laity.
The consolidation of the work of his mission by the Cardinal in the
nionths that followed, marked an historical epoch in the glorious history
of Norway. From the résultant reform of moráis and the decisive impulse
given to the life of the country as it emerged from its previous isolation,
the effects were soon to be seen religiously, politically, socially and
Acta Pii Pp. XII 503

culturally and, with the daring voyages of the intrepid explorers came
the establishment, under the authority and encouragement of the Holy
See, of the suffragan Sees of Mdaros in Iceland, Greenland, and the
Islands of the West.
The inspiration that comes from the recalling of this great historical
event should fili Our beloved children in Norway with a sense of legití-
mate pride as it is brought home to them that they are the present-day
heirs of this unchanging tradition of the universal Faith which their
forefathers, in that glorious age, carried with the Cross of Christ to
pagan lands far from the shores of their dear Fatherland. That they
may always treasure this greatest of G od's gifts and ever give a good
example to their fellow Citizens by their fìdelity to its teachings, is Our
heartfelt prayer as We impart to you, Beloved Son, and, through you,
to the Bishops, Prelates, Clergy and Faithful participating in the sa-
cred functions of this most noteworthy occasion, Our affectionate and
paternal Apostolic Blessing.
From the Vatican, July 22, 1953.
PIUS P P . XII

ALLOCUTIO
lis qui interfuerunt Conventui ex « Etats-Généraux du Folklore ».*
C'est avec un intérêt tout particulier que Nous saluons aujourd'hui
les groupes qui, après avoir participé au Festival International du
Folklore à Nice, sont venus jusqu'ici pour Nous témoigner leur défè-
rent hommage.
S'il n'est pas rare de voir se dérouler en cette ville de Rome des
congrès internationaux de caractère religieux, social ou scientifique, si
l'on y rencontre par ailleurs des pèlerins de toutes les parties du mon-
de qui évoquent, au gré des rencontres, tel ou tel aspect de leur pays
d'origine, il est moins fréquent d'y assister à des manifestations comme
celle à laquelle vous êtes conviés. Un Festival de ce genre, surtout
lorsqu'il est organisé par les (( Etats-Généraux du Folklore », ne don-
ne-t-il pas l'idée d'une rencontre vraiment sympathique entre les peu-
ples et groupes ethniques les plus divers, fiers de leurs traditions na-
tionales ou régionales, riches de tout un passé d'histoire et de culture?
On peut alors admirer ce que l'art populaire a produit de plus original
et parfois de plus profond, des chefs d'oeuvre de finesse et de grâce,

* Habita die 19 Iulii mensis a. 1953.


504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

pour la joie et le profit de ceux qui y assistent ou, mieux encore, y


prêtent leur active collaboration.
Voici donc que vous apportez à Rome quelques-unes des meilleures
traditions du patrimoine culturel de l'Angleterre, des Antilles, d'Espa-
gne, de France, de l'Union Française et d'Italie. Nous vous félicitons
parce que vous représentez à Nos yeux tant de peuples qui Nous sont
chers et parce que vous n'avez pas épargné votre peine pour faire hon
neur à votre patrie.
Lorsqu'ils entendent parler de folklore, beaucoup pensent à quel-
que survivance des temps anciens, digne sans doute d'être mise en
valeur dans des occasions exceptionelles, mais sans grand intérêt pour
la vie d'aujourd'hui. Qu'une telle idée soit assez répandue, dénonce une
des conséquences plutôt regrettables de la civilisation de ce siècle. Trop
souvent la société moderne arrache l'homme à son milieu naturel pour
le transplanter dans la ville ou l'expatrier. Elle le met au service de
vastes complexes industriels ou d'immenses administrations ; elle le
groupe dans des agglomérations inorganiques selon la localisation des
moyens de production. Même quand elle ne démembre pas la famille,
elle l'enlève au sol, où les générations précédentes l'avaient fixée. Sans
doute, il s'agit là d'une réalité dont la société, provisoirement du moins,
doit s'accommoder. Mais, Nous l'avons souligné au début de cette année
en parlant aux élèves des écoles populaires, la profession et ses exigen-
ces ne constituent pas exclusivement l'essentiel de l'activité de l'hom-
me. Au-dessus de la profession, il est d'autres tâches qui mettent en
ceuvre les ressources personnelles d'esprit et de cœur, qui exaltent les
sentiments profonds, ceux qui se rattachent aux événements majeurs de
l'existence et aussi ces joies et ces tristesses qui rythment de leurs alter-
nances les épisodes de notre labeur quotidien. Ces sentiments aspirent
à s'extérioriser, à se traduire sur le plan social. Mais la civilisation qui
impose à l'être humain les lois de la machine, menace aussi de violenter
le cours normal de ses loisirs ; elle créera trop facilement le plaisir arti-
ficiel, égoïste et banal, le plaisir tout fait qui ne demande aucun effort,
aucune initiative, qui replie l'individu sur lui-même au lieu de l'épa-
nouir dans la société.
C'est ici que le folklore prend sa véritable signification. Dans une
société qui ignore les traditions les plus saines et les plus fécondes, il
s'efforce de garder une continuité vivante, non point imposée du dehors,
mais issue de l'âme profonde des générations, qui y reconnaissent l'ex-
pression de leurs aspirations propres, de leurs croyances, de leurs dé
sirs et de leurs regrets, les souvenirs glorieux du passé et les espérances
Acta Pii Pp. XII 505

d'avenir. Les ressources intimes d'un peuple se traduisent tout natu-


rellement par l'ensemble de ses usages, par des récits, légendes, jeux et
cortèges, où se déploient la splendeur des costumes et l'originalité des
groupes et des figures. Les âmes restée en contact permanent avec les
dures exigences de la vie possèdent souvent d'instinct un sens artistique
qui, d'une matière simple, parvient à tirer de magnifiques réussites. En
ces fêtes populaires, où le folklore de bon aloi a la place qui lui revient,
chacum jouit du patrimoine commun et s'y enrichit plus encore s'il
consent à y apporter sa part.
Mais il ne faut pas perdre de vue que, dans les pays chrétiens, ou
qui le furent jadis, la foi religieuse et la vie populaire formaient une uni-
té comparable à l'unité de l'âme et du corps. Là où cette unité s'est
aujourd'hui dissoute, là où la foi s'est alanguie, les traditions populai-
res, privées de leur principe vital, se maintiendront-elles et se renouvel-
leront-elles, fût-ce artificiellement? Dans les régions où cette unité se
conserve encore, le folklore n'est donc pas une survivance curieuse d'une
époque révolue, mais une manifestation de la vie actuelle qui reconnaît
ce qu'elle doit au passé, tente de le continuer et de l'adapter intelligem-
ment aux situations nouvelles. Grâce à l'activité des groupes folklori-
ques, de précieuses coutumes se maintiennent ou revivent. Aussi ne pou-
vons-Nous que louer ceux qui, avec compétence et dévouement, s'appli-
quent à les aider, à diriger leurs efforts, à stimuler leurs initiatives et
tous ceux qui leur apportent une collaboration directe. Puissiez-vous
pénétrer toute la portée de votre rôle social : rendre aux hommes saturés
de divertissements bien souvent falsifiés et mécanisés le goût d'un délas-
sement riche des valeurs humaines les plus authentiques. Sans doute
cela demande un effort réel et persévérant, mais n'est-ce pas le moyen
de pénétrer la densité et les ressources de vos traditions locales ou na-
tionales? Vous contribuez ainsi à accroître et à diffuser, pour le plus
grand profit de vos contemporains, le trésor rassemblé par le travail
patient de ceux qui vous ont précédés. Vous gardez alerte l'âme de votre
peuple en la préservant de la paresse culturelle, signe de dégénérescence
d'un organisme social. En même temps, vous vous rendez plus aptes à
apprécier les formes propres d'autres cultures, à en deviner le sens
profond, à en percevoir les qualités originales. L'estime réciproque, qui
naîtra d'une telle attitude, ne manquera pas de seconder puissamment
les efforts de ceux qui tentent d'assurer l'unité des peuples par les
traités et conventions économiques, sociales et politiques.
Que la Divine Providence étende Sa protection sur vos personnes et
vos activités; qu'Elle garde vos familles et ceux qui vous sont chers!
506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS RADIOPHONICUS

CHRISTIFIDELIBUS NEAPOLI IN BASILICA S. CLARAE COADUNATIS, OB EUNDEM


TEMPLUM E RUINI S BELLI RESTITUTUM SACRA SOLLEMNIA CELEBRANTIBUS.*

Con l'animo ricolmo di paterna letizia e spiritualmente presenti in


mezzo a voi, diletti figli e figlie di Napoli, desideriamo di rivolgervi oggi
la Nostra parola, mentre celebrate solennemente il ritorno all'antico
splendore della celebre vostra Basilica di Santa Chiara, in così breve
tempo risorta dalle ceneri delle belliche devastazioni, quasi per un pro-
digio di volontà e di fede.
Post fata resurgam : par che inneggino i sacri bronzi della salda sua
torre, indicando la rinnovata mole del Tempio, che da oltre sei secoli è
strettamente legato alle vicende, alla cultura, all'anima popolare di Na-
poli, sicché il nome della Basilica e del monastero di Santa Chiara ri-
corre frequentemente non solo nella storia della Città e dell'antico
Reame, ma nelle stesse leggende popolari e nel melodioso fraseggio delle
vostre canzoni.
Comprendiamo pienamente la gioia di ciascuno di voi nel risorgere
dell'insigne monumento, Noi che sentimmo nell'animo Nostro lo schianto
per la sua distruzione, anche allora spiritualmente presenti nel lutto di
quel tragico pomeriggio del 4 Agosto 1948, quando l'ala devastatrice della
guerra, quasi nel dimani dello scempio arrecato a questa stessa Nostra
Roma, si abbattè spietata sulla vostra bella città, tramutandola in un
terrificante rogo, nel quale furono colpiti o incendiati, insieme con vene-
randi templi, umili case di popolani, palazzi onusti di arte e di storia,
cantieri e officine, mietendo innumerevoli vittime fra innocenti e pacifiche
famiglie. Quella sola offesa aerea bastò ad accumulare in breve ora mag-
giori macerie e lutti di qualsiasi cataclisma naturale che la storia della
vostra Città dolorosamente ricordi.
Eppure, fra tante rovine, su cui piangeste quel giorno, la più lacri-
mata fu senza dubbio la vostra Basilica di Santa Chiara, percossa quasi
a morte o certo più gravemente che gli altri circostanti edifici. Allorché
la nube che gravò sulla Città fu dissipata dal vento, la Basilica apparve
irriconoscibile nella sua immensa iattura: priva del tetto e con i soli
muri esterni anneriti e squarciati, divenuti ormai desolati custodi di un
mucchio informe di macerie. Ciò che alcune ore prima erano pregiati

* D a t u s die 4 Augusti mensis a. 1953.


Acta Pii Pp XII 507

affreschi, antiche sculture, lucidi marmi, sacri a l t a r i : tutto giaceva in-


cenerito; VAula Regis non era ormai più che un rudere fumante.
Quelle mortali ferite addolorarono profondamente il cuore di ogni
figlio di Napoli, come se avessero colpito qualche cosa di suo proprio e
quasi sè stesso. Quanti ricordi infatti serbavano da secoli quelle sacre
mura! Quale ricca sorgente di vita religiosa, culturale e caritativa era
scaturita e tuttora sgorgava da quella reggia di Dio e dagli annessi con-
convento e monastero racchiudenti il celebre chiostro maiolicato! I quali
sacri edifìci, insieme con quelli contigui e similmente grandiosi di varie
Comunità regolari, rappresentarono in passato il cuore religioso e civile
di Napoli; tutti furono in quel pomeriggio più o meno gravemente
mutilati. Nondimeno la Basilica di Santa Chiara primeggiava per an-
tichità e venerazione. La sua stessa fondazione, voluta dal Re Roberto
d'Angiò, il quale ivi stesso ebbe degno sepolcro, è dalla sua consorte
Sancia di Maiorca, cui devesi in particolare il monastero, rifletteva la
grandezza di animo e la fede della Napoli del Trecento. Qui furono pro-
clamati e incoronati Re e Regine ; qui, auspice la religione, le Autorità
civili prestavano il giuramento ai loro Principi; qui, per volere del
Nostro Predecessore S. Pio V, fu consegnato il trofeo della battaglia di
Lepanto — che fu vittoria della intera Cristianità — al pio Giovanni
d'Austria. Innumeri solenni fasti della Chiesa Partenopea si svolsero tra
quelle mura, che videro quasi ininterrottamente pregare e operare alla
loro ombra Santi e Sante, dei quali fu sempre madre ed ospite la vostra
Città, che ogni anno ama di vederne le argentee statue, recate dal po-
polo — per antica tradizione che verrà presto ripresa — in Santa Chiara,
nel rinnovarsi del Miracolo, per cui è celebre nel mondo il vostro inclito
Martire e Patrono S. Gennaro.
Non era possibile che una Città, qual'è la vostra, tanto sensibile ai
valori spirituali e così fervida fautrice degli studi storici, a cui i suoi
migliori ingegni furono sempre dediti, si rassegnasse a considerare ir-
reparabilmente perduto tanto passato di gloria, illustrato e scolpito nei
sepolcreti, negli affreschi, nei cimeli, di cui la Basilica era gelosa cu-
stode. Nessuno dubitò, dal giorno stesso della devastazione, che S. Chiara
sarebbe risorta a ricongiungere il passato con l'avvenire e a ristorare la
fresca vena di vita religiosa in mezzo al popolo. A questa concorde cer-
tezza devesi attribuire il prodigio della sua rapida rinascita, di cui sono
prima di tutti benemeriti i Figli di S. Francesco, accintisi all'immane
fatica, si può dire, il domani stesso del disastro. Il loro zelo per la casa
di Dio e il comune voto dei Napoletani trovarono fin da principio valida
accoglienza presso le Autorità civili, sia della Città che della Nazione,
508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

le quali elargirono con encomiabile munificenza i fondi adeguati ad una


completa ricostruzione. A questa, con alacre animo e provata competen-
za, si accinsero gli organi destinati alla esecuzione dei difficili restauri,,
vale a dire la Sopraintendenza ai Monumenti di Napoli, gli esimi ar-
chitetti e le operose maestranze. Poiché le sovrastrutture e i rivesti-
menti settecenteschi erano andati senza riparo distrutti, con felice scelta
si stabilì di ridonare al Tempio il suo pristino volto gotico provenzale,,
disegnato sul principio del Trecento da Gagliardo Primario. In tal modo,
dopo un solo decennio, a voi medesimi che ne piangeste la rovina, è data
oggi dalla divina Benignità la letizia di ammirare risorto dalle ceneri
l'antico Tempio angioino nella serena austerità degli archi, a sesto
acuto, delle bifore, dei rosoni, e nella semplicità lineare delle decora-
zioni, che vi richiamano con maggior fedeltà alle tradizioni dei padri.
Ma alla odierna legittima vostra gioia per aver concordemente voluto
portare a termine un'opera così ardua, se ne aggiunge una più alta e
duratura, per essere voi stessi oggetto dell'ammirazione Nostra e di
tutta la Chiesa. Un popolo, che sente di non poter lasciare nell'abbando-
no le sue chiese distrutte ; un popolo, che pur angustiato da molteplici
necessità di ordine materiale, possiede ardimento ed energie per chi-
narsi a raccogliere e ricomporre i resti infranti del suo passato reli-
gioso e civile ; un popolo, che con la medesima volontà ed alacrità, con
cui ricostruisce le proprie dimore e i propri cantieri, sa trovare i modi
per riedificare la casa di Dio e della preghiera; è un popolo degno di
essere additato all'ammirazione degli Angeli e degli uomini, poiché pro-
fonda e viva è la sua fede, elevata e compiuta la sua civiltà.
Siano dunque rese grazie al misericordioso Dio, che non pochi sono
sulla terra i popoli di tal tempra, i quali, posti in circostanze simili, non
tollerano di veder soffocate le rovine delle loro splendide chiese sotto
l'erba selvatica dell'abbandono. — Tuttavia a che gioverebbe innalzare
sacri edifici o rialzarli dalle macerie, se la Chiesa vivente, di cui ciascu-
no di voi è pietra, da Cristo scelta e cementata in un unico Corpo, gia-
cesse immolata in uno spirituale letargo? Che avverrebbe di essa, in una
determinata regione, se i suoi figli non fossero di continuo vigili e so-
lerti nel riparare le lesioni, che la debolezza della umana natura o i
nemici di Dio le cagionarono, strappandole le anime con falsi miraggi?
Per voi, diletti figli di Napoli, come per tutti i cattolici provati dalla
guerra, la restaurazione dei templi deve essere monito ed impulso al
completo ritorno verso il rigoglio religioso del passato. Le anime che
conobbero il traviamento provocato dai tristi eventi ormai per divina
grazia superati, si risollevino ; le istituzioni di pietà e di carità rinver-
Acta Pii Pp. XII 509

discano; i pubblici costumi, che risentirono tanto gravemente le scosse


<lel generale disordine, tornino a risplendere di cristiana purezza. Siate
soprattutto assidui nel difendere il patrimonio religioso dell'umile e
così buon popolo, al presente preso di mira come preda da piegare a scopi
che non sono quelli a cui esso ha diritto, vale a dire, maggior dignità,
più estesa prosperità e giusta libertà. Quanto più arduo sarebbe riedifi-
care le anime, una volta che fossero state staccate dalla Chiesa e rese
serve del materialismo ateo ! A che sarebbe valso restaurare per un tal
popolo le antiche chiese? In una città che abbia abiurato Gesù Cristo, i
sacri templi, se pur restano in piedi, vi rimangono come monumenti se-
polcrali, e non come devono essere, sorgenti di eterna vita, di benessere
e di civiltà.
Tale è l'invito che la rinnovata Basilica mutamente vi rivolge nel pre-
sente fausto giorno. E tale è anche l'augurio del paterno Nostro cuore in
uuesta storica circostanza, resa più memorabile dalla coincidenza del set-
timo centenario dalla mòrte della vergine di Assisi, Santa Chiara, del
cui nome il popolo stesso volle condecorare la sua Basilica, già dedicata
al Santissimo Corpo di Cristo. Questa esortazione e questo augurio Noi
vogliamo avvalorare con le Nostre suppliche all'Altissimo, affinchè la ca-
rissima Napoli, che è tra le grandi città la più vicina alla nostra stessa
Sede, mantenga inalterato l'ardore della sua fede e, auspice la Imma-
colata Madre di Dio, da essa fin da antichissimi tempi venerata con
esemplare devozione, fiorisca in felice avanzamento sulle vie del pro-
gresso cristiano e della comune prosperità.
Intanto su voi tutti, diletti figli e figlie della Città e dell'Arcidiocesi
di Napoli, sul vostro zelantissimo e amatissimo Pastore, il Cardinale
Arcivescovo, sul Clero secolare e regolare, e su tutto il fedele popolo,
discenda, propiziatrice dei celesti favori, la Nostra Apostolica Benedi-
zione.
510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA 88, CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

S. IOANNIS TERRAE NOVAE

PORTUS G R A T I A E - S. GEORGII TEERAE NOVAE

DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Cum archidioecesis S. Ioannis Terrae Novae et dioecesium Portus


Gratiae et S. Georgii Terrae Novae territoria inter se contingant, ea-
rundemque fines, quippe qui haud presse determinati, ex cotidiano rerum
usu minus apti videantur, Excmi P P . DD. Patricius Iacobus Skinner,
Archiepiscopus S. Ioannis Terrae Novae, Ioannes Michael O' Neill, Epi-
scopus Portus Gratiae, et Michael O' Reilly, Episcopus S. Georgii
Terrae Novae, ab Apostolica Sede emagitaverunt ut suarum dioecesium
fines, ne qua ratio dubitandi amplius permaneret, pressiorem defini-
tionem haberent.
Porro haec S. C. Consistorialis, habito favorabili voto Excmi P. D.
Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnadensis in Phrygia
necnon Delegati Apostolici in Ditione Canadensi, rei opportunitate
perspecta, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio, Div.
Prov. P . P . XII sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde
valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, decernit
ut deinceps limes inter praefatas archidioecesim S. Ioannis Terrae No-
vae et dioecesim Portus Gratiae sit linea quae, initium sumens a loco
vulgo « Seal Gove », ubi flumen in sinum Conceptionis influit, et ad
meridiem progrediens, ad viam pervenit vulgo « Witless Bay Line »,
ad locum scilicet qui a 47°, 20', 30" latitudinis septentrionalis et a
52°, 59', 30" longitudinis occidentalis designatur et a pagis « Holyrood »
et « Witless Bay » aeque spatio abest; deinde attingens pagum*« Halfway
House », qui prope viam « Salmonier Line » exstat et aequali intervallo
a pagis « Holyrood » et « Salmonier » abest, transit per pagum « White
r
Hart », qui ex aequo a pagis « W hitbourne » et « Colinet » distat, ad
viam ferream vulgo « Placentia Iunction » (cuius pagus vero ad archi-
dioecesim S. Ioannis Terrae Novae pertinet), pervenit eandemque se-
Sacra Congregatio Consistorialis 511

quitur usque ad 48° gradum latitudinis septentrionalis, prope pagum


« Northern Bight »; demum ad occasum vertens, ad locum pervenit
qui, a 48° latitudinis septentrionalis et a 54°, 37', 20" longitudinis oc-
cidentalis designatus, exstat ad septentrionem coniunctionis viarum,
quarum altera ad pagum « Terrenceville », altera vero ad pagum « Spa-
nish Boom » ducit.
Haec eadem S. C. Consistorialis decernit insuper ut limes inter
archidioecesim S. Ioannis Terrae Novae et S. Georgii Terrae Novae
sit linea quae initium sumens a praefato loco, a 48° latitudinis septentrio-
nalis et a 54°, 37', 20" longitudinis occidentalis designato, ad meridiem
vertens, attingit viam quae ad pagum « Terrenceville », ad dioecesim
vero S. Georgii Terrae Novae pertinentem, ducit; deinde ad occasum
descendens, in mare influit prope pagum « Garnish », qui vero ad ean-
dem dioecesim S. Georgii Terrae Novae pertinet.
Demum eadem Sacra Congregatio statuit ut limes inter dioecesim
Portus Gratiae et dioecesim S. Georgii Terrae Novae sit deinceps linea
quae initium sumens a loco a 48° latitudinis septentrionalis et a 54°,
37', 20" longitudinis occidentalis designato, ad septentriones progre-
diens quadragesimum octavum gradum cum dimidio latitudinis septen-
trionalis attingit ; deinde ad occasum vertens, ad quinquagesimum septi-
mum (57°) longitudinis occidentalis pervenit; insuper ad meridiem ite-
rum vertens, attingit quadragesimum octavum gradum (48°) latitudi-
dinis septentrionalis, transit, ad occasum progrediens, per quinqua-
gesimum octavum (58°) gradum longitudinis occidentalis, attingit insu-
per montes « Pointed Hill » (prope pagum « Buchans ») et pervenit ad
viam publicam trans-insularem, eamque sequitur usque ad viam quae
ad pagum vulgo (( Hampden » ducit, demum attingit montem Argenteum
vulgo « Silver Mountain » et ad Promontorium « Norman » pervenit. Ad
haec omnia exsecutioni mandanda eadem S. C. Consistorialis deputat
eundem Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti, eidem tribuens facul-
tates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto ei
onere mittendi quam primum ad hanc S. Congregationem authenticum
exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis quibusvis non obstan-
tibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 16 Februarii 1953.

£BFr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis

L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
PROVISIO ECCLESIARUM

Singulis, ut infra, datis Decretis Sacri Consilii christiano Nomini


propagando, Ssmus Dnus Noster Pius Div. Prov. Pp. XII dignatus est
sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 8 Ianuarii 1963. — Cathedrali Ecclesiae Warangalensi, nuper
erectae, praefecit Exc. P. D. Alfonsum Peretta, Instituti Pontificii a
Ss. Apostolis Petro et Paulo et a Ss. Ambrosio et Carolo pro missionibus
ad exteras gentes, hactenus Episcopum Hiderabadensem.
— Cathedrali Ecclesiae Hiderabadensi Exc. P. D. Marcum Gopu,
hactenus Episcopum titularem Gilbensem.
— Cathedrali Ecclesiae Accraënsi Exc. P. D. Iosephum Bowers, So-
cietatis Verbi Divini, hactenus Episcopum titularem Cyparissiensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Hierpinianensi Exc. P. D. Adulphum
Noser, Societatis Verbi Divini, hactenus Episcopum Accraënsem, quem
constituit Vicarium apostolicum Portus Alexii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Silensi R. D. Iosephum Dai, Ordinis
Praedicatorum, quem constituit Vicarium apostolicum de Haiphong.
— Titulari episcopali Ecclesiae Oenoandensi R. D. Franciscum Xave-
rium Tsinguen, e clero saeculari, quem constituit Vicarium apostolicum
de Chantaburi.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sidoniensi R. D. Bayappan Ambrose,
e clero saeculari, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Augusti Simeo-
nis Colas, Archiepiscopi Pondicheriensis.
die 4 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Tanjorensi, nuper erectae,
R. D. Arokiaswami Rajarethinam Sundaram, e clero saeculari.
— Cathedrali Ecclesiae Vellorensi, nuper erectae, R. D. Paulum Ma-
riaselvam, Missionariorum S. Francisci Salesii de Annecio.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cataquensi R. D. Alfonsum Fresnel,
Congregationis Missionis, quem constituit Vicarium apostolicum de Fort-
Dauphin.
— Titulari episcopali Ecclesiae Mariammitanae R. P. Georgium De-
sideratum Raeymaeckers, Candidi et Canonici Ordinis Praemonstraten-
sis, quem constituit Vicarium apostolicum de Buta.
Sacra Congregatio de Propaganda Fide 513

— Titulari episcopali Ecclesiae Amudarsensi R. P. Ioannem Rüth,


Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis
perpetuae Ss. Sacramenti altaris, quem constituit primum Vicarium
apostolicum Norvegiae Centralis.
die IS Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Panemotichitanae
Exc. P. D. Ioannem Chang Pi-te, hactenus Episcopum Ciaoscienensem
et Administratorem apostolicum Tientsinènsem.
die 18 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Trisipensi R. P.
Adrianum Djajasepoetra, Societatis Iesu, quem constituit Vicarium apo-
stolicum Djakartanum.
die 19 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Germanicopolita-
nae R. D. Ioannem Klooster, Congregationis Missionis, quem constituit
Vicarium apostolicum de Surabaia.
die 2^ Martii. — Cathedrali Ecclesiae Kimberleyensi R. P. Ioannem
Boekenfoehr, Congregationis Oblatorum B. M. V. Immaculatae.
— Titulari episcopali Ecclesiae Dolichensi R. P. Ivonem Plumey, Con-
gregationis Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quem constituit primum
Vicarium apostolicum Garouensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thabracensi R. P. Georgium Kettel,
Congregationis Immaculati Cordis Mariae, quem constituit primum Vica-
rium apostolicum Kabindaënsem.
Titulari episcopali Ecclesiae Rhesainensi R. D. Gerardum Valencia
Cano, Seminarii Missionum Yarumalensis, quem constituit primum Vi-
carium apostolicum Buenaventurensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zalichenae R. D. Posada Pelaez, Se-
minarii Missionum Yarumalensis, quem constituit primum Vicarium apo-
stolicum Istminaënsem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Pellensi R. P. Petrum Grau Con- 7

gregationis Missionariorum filiorum Immaculati Cordis B. M. V., quem


constituit primum Vicarium apostolicum Quibduanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zoarensi R. D. Antonium Capdevilla
Ferrando, Congregationis Missionis, quem constituit Vicarium aposto-
licum de Sancto Pedro Sula.
die 29 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Hafniae Exc. P. D. Ioannem
Theodorum Suhr, Ordinis Sancti Benedicti, hactenus Episcopum titula-
rem Baleciensem.
die 7 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Blaundeniae R. D. Mi-
chaelem On Prakhongchit, e clero saeculari, quem constituit Vicarium
apostolicum Tharensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Achyraënsi R. P. Victorem Bazin, So-
3 3 - ACTA, v o l . X X , n . 1 0 . — 2 6 - 8 - 1 9 5 3 .
514 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cietatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, quem constituit Vica-


rium apostolicum de Rangoon.
— Titulari episcopali Ecclesiae Carystensi R. P. Firminum Courte-
manche, Missionariorum Africae, quem constituit primum Vicarium
apostolicum de Port Iameson.
— Titulari episcopali Ecclesiae Olympenae R. P. Secundum Garcia,
Societatis Sancti Francisci Salesii, quem constituit primum Vicarium
apostolicum Portus Ayacuquensis.

II

NOMINATIONES

Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad


suum beneplacitum renunciavit :
die 8 Ianuarii 1953. — R. P. Gasparem de Orihuela, Ordinis Fratrum
Minorum Capuccinörum, Praefectum apostolicum Sancti Andreae et
Providentiae.
die 30 Ianuarii. — Exc. P. D. Benedictum Tomizawa, Episcopum Sap-
porensem, Administratorem apostolicum Praefecturae apostolicae de
Karafuto.
die 6 Februarii. — R. P. Danielem Raymundum Lamont, Ordinis
Fratrum B. Mariae V. de Monte Carmelo, primum Praefectum apostoli-
cum Umtaliensem.
die 13 Februarii. — R. D. Thomam Min, e clero saeculari, Admini-
stratorem apostolicum cathedralis Ecclesiae Ciaoscienensis.
— R. D. Alphonsum Chao, e clero saeculari, Administratorem aposto-
licum cathedralis Ecclesiae Tientsinensis.
die 13 Martii. — R. D. Ioannem Baptistam Nöda, e clero saeculari,
Praefectum apostolicum de Niigata.
— R. P. Richardum Finn, Societatis Missionum ad Afros, primum
Praefectum apostolicum Ibadanensem.
die 2 Martii. — R. P. Aloysium Dettmer, Missionariorum S a l a t i s s i m i
Cordis Iesu, primum Praefectum apostolicum de « De Aar ».
Sacra Congregatio Rituum 515

SACRA CONGREGATIO RITUUM

LUGDUNEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI ANTONII CHEVRIER^
PRESBYTERI, FUNDATORIS ASYLI (( LA PROVIDENCE DU PRADO )) ET SOCIETATIS
PRESBYTERORUM PRADOSENSIUM.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum


tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem-
perantia, Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico in casu et
ad effectum de quo agitur.

Dominus Iesus, ut omnibus viam ad aeternam salutem complanaret.


Qui sequitur me, inquit, non ambulat in tenebris (Io., 8, 12). Quomodo
autem hoc fieri debeat, apertius docet : Si quis vult post me venire, abne-
get semetipsum, et tollat crucem suam et sequatur me (Mt., 16, 24).
Ut itaque ad rectae rationis christianaeque. fidei normam vita compona-
tur, necesse omnino est contra passionum intemperantiam iugiter lu-
ctari. Immoderatis autem cupiditatibus repressis, facilius homo adversa
quaeque e manu Domini, veluti amantissimi Patris donum, paratus est
libenter amplecti, Christique vestigia exemplaque toto corde sequi.
Iamvero tota vita Christi crux fuit et martyrium (Im., I I , c. 2),
a primo enim conceptionis vestigio temporis ad mortem usque humilita-
tem profundissimam, arctissimam paupertatem, invictissimam patien-
tiam, ardentissimam caritatem pro nobis miseris peccatoribus exercuit
nosque sua gratia praeveniente, adiuvante atque coronante, ad sui imi-
tationem suaviter allexit.
Insignes inter Christi imitatores merito Servus Dei Antonius Che-
vrier est annumerandus, qui Lugduni die 16 Aprilis anno 1826 natus,
biduo post baptismi aquis ablutus, erga Deum pietatem cum laete hausit,
in eaque adulevit.
Divinae Providentiae miserenti consilio bonae famae parentes Clau-
dium et Margaritam Fréche nactus est, qui eum recte educarunt. Piissi-
mam ferunt matrem eum adhuc in utero gestantem Beatissimae Virgini
de Fourvière obtulisse, quam oblationem quotidie, nata prole, renovare
consuevisse. Sub tanto patrocinio sancte adulevit. Quum aetatis annum
undecimum attigisset, primo ad sacram synaxim accessit, quo caelesti
518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cibo saepius, contra tunc vigentem morem, nutriebatur. Fratrum Scho-


larum Christianarum prius, S. Francisci postea, scholas celebravit, atque
in Argenteriensi dein magno Lugdunensi seminario studiorum curricu-
lo maxima cum laude expleto, die 25 Maii anno 1850 ad sacrum Presby-
teratus ordinem fuit promotus. Vicarius paroeciae S. Andreae, parochi,
populique amorem sibi conciliavit ob effusam caritatem, animorum pru-
dentem zelum vitaeque sanctitatem. Quae virtutes heroice patefactae
sunt quum inundantes Rhodani aquae in immensum elatae, non modo
agros sed et ipsas domos fluctu operire ac destruere minabantur. Dei
servus sui im memor totum se dedidit ut lacrimantem populum adiuvaret.
Ut tot minis remedium afferrent, duo optimi viri piam domum, ab eis
« La Cité de l'Enfant Jesus » nuncupatam, fundaverunt. Servus Dei a
paupertate huius domus attractus, cappellani officium ibi obtinuit atque
triennium gessit. Tum S. Ioannis Vianney consilium sequutus, ut iuve-
nes utriusque sexus pauperes christianam religionem docerentur, Opus
primae Communionis instituit, cui postea nomen « La Providence du
Prado » fuit inditum. Huic institutioni duas alias superaddidit, Sacer-
dotum nempe ac Religiosarum. Sacerdotes ut Operi primae Commu-
nionis se addicerent et in saeculo manentes regulas Tertii Ordinis
Franciscalis servarent, simulque conviverent : Religiosae autem et ipsae
eiusdem regulam sectantes, eadem officia pro puellis exercerent et in
parochialibus ecclesiis catechismum docendi operam commodarent et
infirmorum curae incumberent.
Episcopus Gratianopolitanus in loco Archidioecesi Lugdunensi con-
termino novam paroeciam constituit, quam, Lugdunensi Cardinali
Archiepiscopo consentiente, Servo Dei concredidit ut ipse Pradensibus
sacerdotibus adiuvantibus animarum curam assumeret. Libenter onus
suscepit, pradensem domum minime relinquens, eo quod paroecia haec
fere millibus passibus distabat.
Multiplicia haec opera, in Dei gloriam ab Antonio super fundamento
humilitatis, paupertatis et caritatis constituta, adhuc exstant et flore-
scunt, quasi praemium a Deo fundatoris virtutibus concessum.
Diuturno ac acerbo morbo afflictus, dolores patientissime sine que-
rela, Dei voluntati plene conformis, sustinuit; die autem 2 Octobris
anno 1879, Ecclesiae sacramentis devotissime susceptis, lectissimum ani-
mum exhalavit. Iusta funebria triumpho comparanda fuere ob sanctitatis
famam, quam sibi virtutum omnium splendore concilia ver at. Qua fama
canonice per informativum processum in Lugdunensi Curia anno 1897
constructum comprobata atque a Sacrorum Rituum Congregatione re-
cognita, Beatificationis causa, B. Pio Papa X mandante, die 11 Iunii a.
Baerà Congregatio Rituum 517

D. 1913 fuit introducta. Apostolicae subsecutae sunt inquisitiones in


eadem Curia confectae. Utriusque processus iuridica vi approbata, An-
tepraeparatoria S. B. C. Coetus coram Rmo D. Cardinali Alexandro
Verde, causae Ponente die 13 Ianuarii a. 1947 coactus est ; Praeparato-
rius coram Rmis Cardinalibus die 15 Februarii a. 1949 ; Generalis deni-
que coram Ssmo D. N. Pio Papa XII die 4 Novembris proxime elapsi
anni, in quo idem Rmus Cardinalis dubium proposuit : An constet de
virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in pro-
ximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, For-
titudine earumque adnexis in gradu heroico, in casu et ad effectum de
quo agitur.
Rmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum
quisque tulit suffragium, quod Beatissimus Pater attento quidem animo
auscultavit; verum ne in re tanti momenti praepropere sententiam ede-
ret, effundere preces ad divinum beneplacitum agnoscendum voluit ; ad-
stantes quoque ad idem est adhortatus. Diem autem hunc ad sententiam
edendam selegit, decimum sextum Ianuarii mensis anni huius.
Arcessiri itaque iussit Rmos Cardinales Alexandrum Verde, Causae
Ponentem, atque subscriptum S. R. C. Pro-Praefectum, R. P. Salva-
torem Natucci Fidei Generalem Promotorem meque S. R. C. a secretis
atque, sacrosanto Missae sacrificio pie celebrato, edixit : Constare de
virtutibus theologalibus, Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in pro-
ximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, For-
titudine earumque adnexis Venerabilis Antonii Chevrier in gradu he-
roico in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum rite promulgari et in acta Sacrae Rituum Con-
gregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 16 Ianuarii 1953.

£ß C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. % S.
f A. Carinci, Archiep. Selene, Secretarius
518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM R O M A N A E CURIAE

SACRA CONGREGAZIONE DEL CONCILIO


AVVISO DI CONCORSO
Nella Sacra Congregazione dei Concilio è aperto un concorso per tre
posti di Scrittore.
Vi potranno prender parte i sacerdoti che non abbiano superato il
35° anno di età, e che non più tardi del giorno primo del prossimo ottobre ab-
biano presentato nella Segreteria della medesima Sacra Congregazione la do-
manda, corredata dalla commendatizia del proprio Vescovo e del nulla osta
del Vicariato di Roma, insieme ai documenti comprovanti gli studi compiuti,
i gradi accademici conseguiti e l'esercizio in dattilografìa.
Il concorso sarà per titoli e per esame scritto di scienza.
L'esame scritto avrà luogo nella predetta Segreteria il giorno nove (gio-
vedì) del prossimo ottobre, alle ore nové, e consisterà nello svolgimento,
in italiano ed in latino, di un tema relativo alla competenza propria della
stessa Sacra Congregazione del Concilio.
Roma, 1 agosto 1953.

SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI


Martedì 14 luglio 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la
S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso :
a) sulla Introduzione di Causa dei Servi di Dio :
1. Edoardo Giuseppe Rosaz, Vescovo di Susa, fondatore delle Suore del
Terz'Ordine di S. Francesco di Susa.
2. Giovanni Gailhac, sacerdote, fondatore della Congregazione delle
Suore del Cuore di Maria Vergine Immacolata.
b) sulla riassunzione di Causa per la Canonizzazione dei Beati :
1. Francesco Antonio Fasani, sacerdote dell'Ordine dei Frati Minori
Conventuali.
2. Maria Vittoria Teresa Couderc, fondatrice della Congregazione delle
Suore di Nostra Signora del Cenacolo.
e) sugli scritti dei Servi di Dio :
1. Pietro Bonilli, sacerdote, fondatore delle Suore della S. Famiglia.
2. Claudio Lopez Brou.

Nel Congresso ordinario della S. Congregazione dei Riti del giorno 23 lu-
glio 1953 è stato trattato fra l'altro della Validità dei Processi su due mira-
racoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Giuseppe Maria
Diarium Romanae Curiae 519

Pignatelli, Confessore delia Compagina di Gesù, e sui non culto dei Servi di
Dio: Pio Brunone Lanieri, fondatore della Congregazione degli Oblati della
B. M. V. e Vittricio da Eggenfelden, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati
Minori Cappuccini.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di nominare:
25 luglio 1953. Sua Eminenza Revma il Sig. Cardinale Borgongini Duca
Francesco, Membro della Sacra Congregazione
Concistoriale.
27 » » Sua Ecc. Revma Monsig. Bernardini Filippo, Arcivescovo
tit. di Antiochia di Pisidia e l'Illmo e Revmo
Monsig. Pietro Pavan, Consultori della Sacra
Congregazione Concistoriale.
15 agosto » L'Illmo e Revmo Monsig. Galletti Domenico, Sotto-Segre-
tario della Sacra Congregazione del Concilio.
» » » Il Revmo Monsig. Crovella Ercole, Sotto-Segretario Ag-
giunto della Sacra Congregazione del Concilio.

Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, Il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :

Assistenti al Soglio Pontificio:


1 ottobre 1952. S. E. Revma Monsig. Potenza Francesco, Vescovo di Ca-
stellaneta.
1 marzo 1953. S. E. Revma Monsig. Sheil Bernardo Giacomo, Vescovo ti-
tolare di Pege.
29 maggio » S. E. Revma Monsig. Frazioli Nicolò, Vescovo di Bosa.

Protonotari Apostolici ad instar participantium :


20 gennaio 1953 Monsig. Graneo Vito Stefano, della diocesi di Dallas.
» » » Monsig. O'Brien Guglielmo Francesco, della medesima dio-
cesi.
10 febbraio » Monsig. MacMillan Giovanni, dell'arcidiocesi di Liverpool.
27 » » Monsig. Smith Edoardo J., della diocesi di Sioux City.
aprile » Monsig. Perrone Raffaele, della diocesi di Oria.
OC

10 » » Monsig. O'Reilly Giacomo B., dell'arcidiocesi di New York.


21 » Monsig. Bornigia Domenico, della diocesi di Jesi.
27 » Monsig. Bedeschi Camillo, dell'arcidiocesi di Ferrara.
11 maggio » Monsig. Barry Guglielmo, della diocesi di S. Agostino.
21 » » Monsig. Lannutti Luigi (Roma).
16 giugno » Monsig. Di Lazzari Luigi, della diocesi di Tarquinia.
7 luglio » Monsig. Vallejo Macouzet Raffaele, dell'arcidiocesi di Mes-
sico.
520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Prelati domestici di Sua Santità :


30 aprile 1949. Monsig. Touvet Raimondo, dell'arcidiocesi di Bourdeaux.
0
26 maggio 1952. Monsig. Gavin Pietro, dell'arcidiocesi di Cardin .
13 giugno » Monsig. Peacock Agostino Pietro, della diocesi di North--
ampton.
10 febbraio 1953. Monsig. Caudron Teofilo, della diocesi di Oklahoma e
Tulsa.
» » » Monsig. Grinter Everardo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Harkin Raimondo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Hulshof Bernardo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Reed Vittorio S. J., della medesima diocesi.
20 » » Monsig. Maccari Carlo (Roma).
27 » » Monsig. Singleton Francesco Saverio, della diocesi di Mon
terey-Fresno.
» » » Monsig. Gearen Percy Patrizio, della diocesi di Sioux City.
» » » Monsig. Greteman Francesco Enrico, della medesima dio-
cesi.
» » » Monsig. Mason Guglielmo F., della medesima diocesi.
» » » Monsig. McEvoy Edoardo L., della medesima diocesi.
» » » Monsig. Schultes Francesco P., della medesima diocesi.
8 aprile » Monsig. Guidara Vito, della prelatura nullius di S. Lucia
del Mela.
» » » Monsig. Irwin Giuseppe, della diocesi di Wilmington.
» » » Monsig. Stout Eugenio, della medesima diocesi.
10 » » Monsig. Asfalg Agostino, dell'arcidiocesi di New York.
» » » Monsig. Dougherty Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Fiorentino Domenico, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Komora Emilio, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. McCahill Giovanni, delia medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. McClafferty Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. McWeeney Giorgio, della medesima arcidiocesi,
» » » Monsig. Reilly Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Lafayette Yarwood, della medesima arcidiocesi.
2 maggio » Monsig. Pacchiani Geremia, della diocesi di Bergamo.
» » » Monsig. Faraoni Vincenzo, della diocesi di Cagli.
8 » » Monsig. Maurizi Mario, della diocesi di Narni.
» » » Monsig. Vanni Martini Giuseppe, della diocesi di Terni.
11 » » Monsig. Brandley Giuseppe, dell'arcidiocesi di Boston.
» » » Monsig. Keenan Francesco, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Lynch Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Lyons Arturo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. McColgan Daniele Tommaso, della medesima arci-
diocesi.
» » » Monsig. O'Connell Enrico, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. O'Connor Enrico, della medesima arcidiocesi.
19 » » Monsig. Emidi Dante, della diocesi di Montalto.
» » » Monsig. Lolli Angelo, dell'arcidiocesi di Ravenna.
» » » Monsig. Lucidi Francesco, della diocesi di Ripatransone.
25 » » Monsig. Cuenin Gabriele, della diocesi di Basilea e Lugano.
» » » Monsig. Battisti Giulio (Roma).
Diarium Romanae Curiae 521

28 maggio 1953. Monsig. Bartolameotti Guido, dell'arcidiocesi di Trento.


16 giugno Monsig. Grieeo Pasquale, della diocesi di Campagna.
17 » Monsig. Pineda Vittorio Giuseppe, della diocesi di Coro.
24 » Monsig. Smith Howard, della diocesi di Fargo.
30 » Monsig. Mostin Giovanni (Romaj.
14 luglio Monsig. Chereath Sebastiano, della diocesi di Trichur.

Camerieri segreti soprannumerari oli Sua Santità:


25 settembre 1945. Monsig. Baumgärtner Alfonso, della diocesi di Rottem-
burgo.
» Monsig. Dieterich Ernesto, della medesima diocesi.
» Monsig. Dolp Edoardo, della medesima diocesi.
» Eith Otto, della medesima diocesi.
Monsig. Keller Francesco, della medesima diocesi.
Monsig. Mager Ermanno, della medesima diocesi.
» Monsig. Pfaff Giorgio, della medesima diocesi.
14 luglio 1948. Monsig. Staerk Francesco, della medesima diocesi.
maggio 1950. Monsig. Rieder Maurizio, della diocesi di Ratisbona.
9 marzo 1951 Monsig. Stoppini Trvin, della diocesi di Ascoli Piceno.
13 giugno Monsig. Wilhelm Giuseppe, della diocesi di Rottemburgo.
13 novembre Monsig. Magno Gaetano, dell'arcidiocesi di Chieti.
23 » Monsig. Carrillo Ortensio, dell'arcidiocesi di Caracas.
» » Monsig. Ferreira Marco, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Pérez Angelo, della medesima arcidiocesi.
6 dicembre » Monsig. Briceño Michele, della diocesi di S. Cristoforo, di
Venezuela.
» Monsig. Escalante Giuseppe, della medesima diocesi.
» Monsig. Vivas Barnaba, della medesima diocesi.
Monsig. Vivas Giuseppe, della medesima diocesi.
» Monsig. Giron Perrone Giuseppe, dell'arcidiocesi di Gua-
temala.
Monsig. Lopez Monge Edoardo, della medesima arcidioc.
Monsig. Solorzano Gilberto, della medesima arcidiocesi.
10 giugno 1952. Monsig. de Carvalho Bernardino Adriano, della diocesi di
Caruarú.
» » Monsig. Domanski Luigi, dell'arcidiocesi di Curitiba.
» Monsig. Mazzarotto Girolamo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Orth Luigi, della diocesi di Lajes.
» » Monsig. Fernandes de Melo Alair Vilar, dell'arcidiocesi di
Natal.
Monsig. de Freitas Vincenzo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Rebouças de Moura Pietro, della medesima arci-
diocesi.
» Monsig Wiegerink Agostino Guglielmo, dell'arcidiocesi di
14 Utrecht.
10 luglio Monsig. Goebel Carlo, della diocesi di Wuerzburg.
30 » Monsig. Guerrero Gallardo Braulio, della diocesi di
S. Carlo di Ancud.
» » » Monsig Rojas Mansilla Alfonso, della medesima diocesi.
11 agosto » Monsig. Pubuc Tel esforo, della diocesi di S. Giacinto.
522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

11 agosto 1952. Monsig.Gagner Renato, della medesima diocesi.


»
Monsig.Hébert Ermanno, della medesima diocesi.
»
Monsig.Martel Eucherio, della medesima diocesi.
»
Monsig.Theberge Euclide, della medesima diocesi.
21 Monsig.de Souza Gens Antonio, della diocesi di Niterói.
» Monsig.Rodriguez Sobreira Carlo, della medesima diocesi.
30 Monsig.Sáez Teofilo, della diocesi di Campanha.
Monsig.da Costa Coelho Giuseppe, dell'arcidiocesi di Dia-
mantina.
» Monsig. De Araujo Costa Giuseppe Pietro, della medesima
arcidiocesi.
» Monsig. Tavares de Sousa Giovanni, della medesima arci-
diocesi.
9 settembre » Monsig. Lima Euticbio, dell'arcidiocesi di S. Salvatore
della Bahia.
17 ottobre Monsig. Chiaranionti Paolo, della diocesi di Passo Fundo.
23
£tí> Monsig. Martinez Eriberto, della diocesi di Santa Marta.
» Monsig. Navarro Grazziani Pietro Antonio, della medesi-
ma diocesi.
é novembre » Monsig. Ward Edoardo, della diocesi di Clogher.
IS » » Monsig. Montoya Efrem, della diocesi di Jericó.
21 » » Monsig. Goessens Giovanni Guglielmo, della diocesi di Ru-
r emonda.
28 gennaio 1953. Monsig. Babak Nicola, dell'Esarcato Apostolico per i fe-
deli ruteni-di rito bizantino della Galizia negli
Stati Uniti d'America.
» » » Monsig. Batzà Giuseppe, del medesimo Esarcato Aposto-
lico.
» » » Monsig. Gresko Demetrio, del medesimo Esarcato Aposto-
lico.
» Monsig. Schmondiuk Giuseppe, del medesimo Esarcato
Apostolico.
» Monsig. Stock Giovanni, del medesimo Esarcato Aposto-
» » lico.
10 febbraio » Monsig. Isenbart Adamo A., della diocesi di Oklahoma e
Tulsa.
» Monsig. Luecke Silvestro, della medesima diocesi.
27 Monsig. Sheehan Daniele E., dell'arcidiocesi di Omaha.
» Monsig. Bauer Guglielmo B., della diocesi di Sioux City.
3 » Monsig. Vollmer Edoardo Vincenzo, della medesima dioc.
» marzo Monsig. McGlynn Giuseppe, dell'arcidiocesi di Filadelfia.
10 » Monsig. Rilley Tommaso ,T., della medesima arcidiocesi.
» aprile Monsig. Brady Carlo A., dell'arcidiocesi di New York.
17 » Monsig. Lenahan Enrico, della medesima arcidiocesi.
21 » Monsig. Bertozzo Antonio, della diocesi di Vicenza.
» Monsig. Kasule Giovanni
Giovanni, del vicariato apostolico di
» Kampala.
2 maggio Monsig. Mbwega Lorenzo, del medesimo vicariato apo
stolico.
11 Monsig. Paoletti Orazio, dell'arcidiocesi di Firenze.
» Monsig. Carroll Giovanni P., dell'arcidiocesi di Boston
Diarium Romanae Curiae 523

11 maggio 1953. Monsig. Kearney Filippo, della medesima arcidiocesi.


» » » Monsig. McDonough Edoardo, della medesima arcidiocesi.
))
» Monsig. Riley Arturo, della medesima arcidiocesi.
))
» Monsig. Rossiter Francesco, della medesima arcidiocesi.
)) Monsig. Sweeney Edoardo, della medesima arcidiocesi.
19 » Monsig. Mattioli Francesco, della diocesi di Montalto.
» Monsig. Caivaresi Costantino, della diocesi di Ripatran-

Monsig. sone.
8 giugno
Cosma Giorgio, della diocesi di Gran Varadino.
12 » Monsig. Goria Luigi, della diocesi di Asti
16 » Monsig. Celano Nicola, della diocesi di Anglona-Tursi.
» » Monsig. Conte Antonio Ferdinando, della medesima dioc.
22 » Monsig. Ciafardoni Luigi, della diocesi di Ascoli Piceno.
» » » Monsig. Fabiani Giuseppe, della medesima diocesi.
» » Monsig. Galosi Francesco, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Cortese Michele, della diocesi di Ischia.
30 Monsig. Polverari Alberto, della diocesi di Senigallia.
13 luglio » Monsig. Bianchi Giuseppe, della diocesi di Acqui.

Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità:


26 maggio 1953. Il Sig. Balecki Oscar, dell'arcidiocesi di New York.

Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità :


26 marzo 1952. Monsig. Hoffmann Carlo, della diocesi di Aquisgrana.
5 aprile » Monsig. Frings Otto, della medesima diocesi.
13 settembre Monsig. Junginger Gustavo, dell'arcidiocesi di Vienna.
» » » Monsig. Pichler Antonio Maria, della medesima arcidio-
cesi.
15 ottobre » Monsig.
Gerson Alfonso, della diocesi di Aquisgrana.
» » Monsig. Willemsen Teodoro, della medesima diocesi.
7 novembre » Monsig. Goldinger Alessandro, dell'arcidiocesi di Vienna.
» » Monsig. Slanski Gustavo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Sotóla Francesco, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Strobl Cario, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Stur Martino, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Velochowsky Giuseppe, della medesima arcidioc.
Monsig. Wesely Antonio, della medesima arcidiocesi.
11 maggio 1953. Monsig. Moli Federico, della diocesi di Bressanone.

Cameriere d'onore extra Urbem di Sua Santità:


18 novembre 1952. Monsig. Feichtelbauer Martino, dell'arcidiocesi di Sali-
sburgo.
» » Monsig. Forstner Francesco, della medesima arcidiocesi.
Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità:
17 luglio 1953. Il Sig. Brusati Luigi, dell'arcidiocesi di Milano.
524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cappellano segreto d'onore di Sua Santità:


5 giugno 1953. Monsig. Pettazzi Giacomo, della diocesi di Asti.

Cappellano d'onore extra Urbem di Sua Santità:


18 novembre 1952. Monsig. Kriechbaum Giorgio, dell'arcidioc. di Salisburgo.

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, feli-
cemente regnante, si è degnato di conferire:

La Gran Croce dell'Ordine Piano:


25 maggio 1953. A S. E. il Principe Orsini di Solofra Don Filippo, Assi-
stente al Soglio Pontifìcio.

La Commenda dell'Ordine Piano:


26 giugno 1953. Al sig. Federici Elia (Roma).

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 gennaio 1952. Al sig. Gonella Guido (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 gennaio 1952. Al sig. Trinchero Mario (Roma).
5 luglio 1953. Al sig. Lesea Carlo (Francia).
7 » » Al sig. Festa Amerigo (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


6 gennaio 1952. Al sig. D'Antoni Giovanni (Roma).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 gennaio 1952. Al sig. Corsanego Camillo (Roma).
24 aprile 1953. Al sig. Cosgrove Terenzio, dell'arcidiocesi di Los Angeles.
22 maggio » Al sig. Bradley Tommaso, dell'arcidiocesi di New York.

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 gennaio 1952. Al sig. Coglitore Domenico (Roma).
» » » Al sig. Polito Saverio (Roma).
» » » Al sig. Rust Mario (Roma). '
23 maggio » Al sig. Hernández Ron Giuseppe, dell'arcidiocesi di Ca-
racas.
15 luglio » Al sig. Massimo Lanceliotti nobile dei Principi Francesco
(Roma).
23 marzo 1953. Al sig. Giulianelli Gioacchino (Roma).
Diarium Romanae Curiae 525

25 marzo 1953. Al sig. Gallagher Edoardo Felice, dell'abbazia nullius di


Santa Maria Ausiliatrice di Belmont.
7 maggio Al sig. Prandina Fabrizio, dell'arcidiocesi di Milano.
13 » » Al sig. Jon Attilio, della diocesi di Ivrea.
» Al sig. Fascetti Giuseppe, dell'arcidiocesi di Pisa.
» » Al sig. Alfano Francesco, dell'arcidiocesi di Torino.
» Al sig. Marsoni Silvio, della diocesi di Treviso.
» » » Al sig. Monti Venerio, della medesima diocesi.
21 » » Al sig. D'Antin de Vaillac Luigi, dell'arcidiocesi di Auch.
23 » Al sig. De Vincenzi Cosimo, della diocesi di Isernia.
27 Al sig. Taylor Ugo, della diocesi di Trenton.
29 » Al sig. Bazan Carlo, dell'arcidiocesi di Palermo.
1 giugno Al sig. Abbadessa Antonino, dell'arcidiocesi di Messina.
19 » » Al sig. Marella Carlo (Roma).
27 » » Al sig. Dextraze Giuseppe Sylva, della diocesi di S. Gia-
cinto.
t' luglio Al sig. Bonnardet Stanislao (Francia).
» Al sig. Fabre Marco (Francia).
» » » Al sig. Forgeot Giovanni (Francia).
» ))
» Al sig. Dufour Renato (Francia).
6 » » Al sig. Pazzagli Raffaello, della diocesi di Arezzo.
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:
6 gennaio 1952. Al sig. Ginocchietti Angelo, dell'arcidiocesi di Napoli.
» » Al sig. Amoruso Alfonso (Roma).
» » Al sig. Aprile Ugo (Roma).
» » Al sig. Pecorelli Aniello (Roma).
» Al sig. Perinetti Carlo (Roma).
5 luglio 1953. Al sig. Generale Grossin Paolo (Francia).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


6 gennaio 1952. Al sig. Macioci Giuseppe (Roma).
» » » Al sig. Pace Armando (Roma).
29 maggio » Al sig. Shattock Lorenzo, della diocesi di Southwark.
» » » Al sig. Woollen Valfredo, dell'arcidiocesi di Westminster.
15 luglio » Al sig. Spampinato Vito (Roma).
» » Al sig. Usai Giuseppe (Roma).
26 gennaio 1953. Al sig. Gaberino Luigi, della diocesi di Oklahoma e Tu Isa.
» » » Al sig. Pezzetti Giacomo, della medesima diocesi.
2 maggio » Al sig. Deck Giorgio, della diocesi di Buffalo.
» » » Al sig. Alazard Giulio, del vicariato apostolico di Pointe
Noire.
18 » » Al sig. Khayat Bachir Youssef, della diocesi di Aleppo
degli Armeni.
25 » » Al sig. Gasperini Raimondo, della diocesi di Fréjus e
Tolone.
7 giugno Al sig. Stambulié Antonio, del vicariato apostolico di
Khartoum.
526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Cavalierato dell"Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:


6 gennaio 1952. Ai sig. Severini Ambrogio, della diocesi suburbicaria di
Albano.
» » » Al sig. Alessi Gaetano (Roma).
» » » Al sig. Cetola Gastone (Roma).
» » » Al sig. Pezzatini Ugo (Roma).
» » » Al sig. Zinza Cosimo (Roma).
15 luglio » Al sig. Tobia Mario (Roma).
20 giugno 1953. Al sig. Micbeloni Placido (Roma).
» » » Al sig. Spinosi Paolo (Roma).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:


19 giugno 1952. Al sig. Di Raimondo Giovanni (Roma).
5 luglio 1953. Al sig. de la Chau viniere Edoardo (Francia).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


6 gennaio 1952. Al sig. Cioccetti Urbano (Roma).
» » » Al sig. Tempesta Pasquale (Roma).
15 luglio » Al sig. Laloni Nicola (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:


6 gennaio 1952. Al sig. Addamiano Natale (Roma).
» » » Al sig. Alessio Francesco (Róma).
» Al sig. Angelini Ugo (Roma).
» Al sig. Ferraguti Mario (Roma).
» Al sig. Lupinacci Manlio ¡Roma).
Al sig. Maggi Eugenio (Roma).
» » » Al .sig. Solimando Giuseppe (Roma).
» » » Al sig. Caporali Renato (Roma).
» » Al sig. Bergamini Alberto (Roma).
Al sig. Dalia Torre Paolo (Roma).
» » Al sig. Monico Umberto (Roma).
» » » Al sig. Saraceni Filippo (Roma).
» » Al sig. Clarizio Venanzio (Roma).
» Al sig. De Fiore Angelo (Roma).
» Al sig. Peruta Gerardo (Roma).
» » » Al sig. Ortona Efìcio (Roma).
» » Al sig. Errico Luigi (Roma).
» Al sig. intontì Luigi (Roma).
» » Al sig. Nàtoli Torquato (Roma).
» Al sig. Franci Giovanni (Roma).
» » » Al sig. Pugliese Salvatore (Roma).
» Al sig. Coacci Romolo (Roma).
» » » Al sig. Cosmelli Benedetto (liorna).
» Al sig. Ricci Michele (Roma).
» Al sig. Trebbi Mario (Roma).
15 luglio » Al sig. Laurenti Gioacchino (Roma).
» » » Al sig. Patrassi Angelo (Roma).
Diarium Romanae Curiae 527

15 luglio 1952. Al sig. Valeri Carlo (Roma).


6 maggio 1953. Al sig- Magistri Arturo (Roma).
7 » » Al sig. Camilli Alessandro, della diocesi di Orte.
18 » » Al sig. Innamorati Libero (Roma).
19 » » Al sig. Repetti Edmondo (Roma).
20 » » Al sig. Suryo-Di-Puro Suyoto (Indonesia).
21 » » Al sig. De Villa Giuseppe, del patriarcato di Venezia.
25 » » Al sig. Volta Francesco Paolo (Roma).
28 » » Al sig. Fernandez Ruiz Stefano (Spagna).
1 giugno » Al sig. Canforo Vincenzo, della diocesi di Ugento.
19 » Al sig. Izzo Antonio, dell'arcidiocesi di Washington.
20 » » Al sig. Conti Alfredo, della diocesi di Piacenza.
» » » Al sig. Di Giorgi Salvatore (Roma).
26 » » Al sig. Giorgi Giulio, dell'arcidiocesi di Lucca.
» » Al sig. Solaro Achille, dell'arcidiocesi di Milano.
27 » Al sig. Amodio Umberto, della diocesi di Campagna.
5 luglio » Al sig. Auriol Paolo (Francia).
» » Al sig. Col. Audoui Marco (Francia).
» » Al sig. Koscziusko-Morizet Giacomo (Francia).
II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:
6 gennaio 1952. Al sig. Aquino Antonio Salvatore (Roma).
» » Al sig. Camilli Secondo (Roma).
» » Al sig. Catucci Angelo (Roma).
» Al sig. Floridia Sebastiano (Roma).
» » Al sig. Pittui Giuseppe (Roma).
» Al sig. Rosa Giuseppe (Roma).
» » Al sig. Sanzò Carmine (Roma).
Al sig. Ciancio Mcola (Roma).
» Al sig. Intersimone Giuseppe (Roma).
» » Al sig. Stefanini Giovanni (Roma).
» Al sig. Martínez Marcello (Roma).
14 novembre Al sig. Auad Giuseppe, della diocesi di Valencia nel Ve
nezuela.
15 luglio »Al sig. Orcel Giuseppe (Roma).
» » Al sig. Puccinelli Vincenzo (Roma).
» » Al sig. Silvestri Carlo Andrea (Roma).
» » » Al sig. Villani Lamberto (Roma).
7 maggio 1953. Al sig. Sabatini Antonio, della diocesi di Ripatransone.
» » » Al sig. Cerutti Renato, della diocesi di Tortona.
13 Al sig. Pellegrini Gino, della diocesi di Pescia.
25 » Al sig. Marcellino Mcolino, dell'arcidiocesi di Sassari.
29 » » Al sig. Tond uti Pietro, dell'arcidiocesi di Milano.
1 giugno 1953. Al sig. Menga Rachele, dell'arcidiocesi di Trani.
» » » Al sig. Vitalini Prospero, della diocesi di Ugento.
15 » Al sig. Caracci Pietro, dell'arcidiocesi di Udine.
» » Al sig. Sello Gino, della medesima arcidiocesi.
19 Al sig. Angeloni Mario (Roma).
» » » Al sig. De Bonis Renzo (Roma).
» Al sig. De Strobel Pietro (Roma).
528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

19 giugno 1953. Al sig.Ottaviani Vincenzo (Boma).


24 » » Al sig.
.Sacchetti Cesare, dell arcidiocesi di Bologna.
» » » Al sig.Lionello Antonio, della diocesi di Padova.
26 » » Al sig.Tricella Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
» » » Al sig.
Vigano Pietro, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig.Cioci Giacomo, della diocesi di Senigallia.
7 luglio » Al sig.Marsilli Carlo, della diocesi di Trieste.
0 » » Al sig.Lenzinger Giacomo, della diocesi di Basilea e
Lugano.
15 » » Al sig. Gioanola Igino, della diocesi di Casale Monferrato.

NECROLOGIO
31 maggio 1953. Monsig. Bousch Giuseppe Francesco, Vescovo di Saint
Cloud.
16 giugno » Monsig. Downey Riccardo, Arcivescovo di Liverpool.
17 » » Monsig. Bray Patrizio Alberto, Vescovo di San Giovanni
nel Canada.
20 » » Monsig. Gounot Carlo Alberto, Arcivescovo di Cartagine.
23 » » Monsig. Bernareggi Adriano, Arcivescovo-Vescovo di Ber-
gamo.
28 » » Monsig. Katcho Stefano, Vescovo tit. di Arsamosata.
7 luglio » Monsig. Rateni Michele, Vescovo di san Marco e Bisi-
gnano.
15 » » Monsig. Panickerveetil Ivanios Giorgio Tommaso, Arcive-
scovo di Trivandrum dei Siro-Malankaresi.
18 » » Monsig. Djibri Stefano, Arcivescovo di Kerkuk dei Caldei.
19 » » Monsig. Boylan Giovanni Giuseppe, Vescovo di Rockford.
5 agosto » Monsig. Leynaud Agostino Fernando, Arcivescovo di
Algeri.
14 » » Monsig. Hindo Atanasio Paolo, Arcivescovo di Bagdad dei
Siri.
24 » » Monsig. Richa Elias, Vescovo di Eliopoli dei Maroniti.
An, et yol. XXXXY 28 Septembris 1953 (Ser. II, t. XX) -. N. 11

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP/ XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
LULUABURGENSIS
(KABINDAÊNSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO LULUABURGENSI CERTA DISTRAHITUR REGIO QUAE
IN NOVUM REDIGITUR VICARIATUM APOSTOLICUM, (( KABINDAËNSEM )) AP-
PELLANDUM.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sanctae Ecclesiae rebus aptius consulere easdemque accommodamus


administrare Nostrum esse censemus, qui a summo hominum Servatore
christiana agmina suscepimus ad aeternam ducenda salutem, ut, quae
omnigeno hostili turbentur incursu atque in universo prope terrarum
orbe graviter periclitentur, per Nostras sollicitas curas firmiora obti-
neant praesidia ad laetam faustamque Christi deproperandam victoriam.
Cum igitur a Luluaburgensi Apostolico Vicariatu, quippe qui in ni-
miam pateat latitudinem, certam visum,sit distrahi regionem ut novus
ex ea erigeretur Vicariatus, Nos, qui omnia probamus consilia quae
Dei regno amplificando hisce in terris feliciter conducant, hoc quoque
libenter admittendum putamus. Explorato igitur quid venerabilis Frater
Petrus Sigismondi, Archiepiscopus titulo Neapolitanus in Pisidia atque
in Congo Belgico et in Ruanda Urundi Apostolicus Delegatus, de hoc sen-
tiret negotio, consilium audivimus venerabilium Fratrum Nostrorum S.
R. E. Cardinalium S. Coetui Christiano Nomini Propagando praeposito-
3 4 - ACTA, vol. X X , n . 1 1 . — 28-9-1953.
530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rum ; et postquam rem quam diligentissime indicavimus ac perpendimus,


certa proinde scientia eorum quae sumus acturi et consensum pariter
omnium sua interesse arbitrantium supplentes, de summa Nostra et apo-
stolica potestate, qua omnibus praesidemus Ecclesiis, haec quae sequun-
tur decernimus atque statuimus. A Vicariatu Apostolico Luluaburgensi,
sollertibus concredito curis Sodalium Congregationis ab Immaculato Dei-
parae Mariae Corde, totam excerpimus regionem quae ad orientem solem
vergit et lambentibus fluminibus, quibus vulgo sunt nomina Sankuru,
Mbujimayi (quod etiam dicitur Busbimaie) et Lomami, quasi cingitur
ac denique missionalium stationum terminis circumscribitur, quae
Saint Antoine, Saint Trudon, Katende et Tubeya appellantur quae-
que hactenus ad Luluaburgensem Vicariatum pertinebant. Quam re-
gionem in novum redigimus Vicariatum Apostolicum, Kabindaënsem
appellandum. Cum praeterea multum addeceat hunc christianum gre-
gem illis concredi viris, qui multum in eodem territorio iam allabo-
raverint ideoque bene indigenarum mores diuturno noverint usu, novum
Kabindaënsem Vicariatum iisdem Sodalibus Congregationis ab Immacu-
lato Corde Virginis Mariae regendum tradimus, ad Nostrum tamen et
Sanctae Sedis nutum. Cui Vicariatui, quem nuper constituimus, eius-
que pro tempore Praesulibus, omnia tribuimus iura et honores, quibus
ceteri Vicariatus eorumque Praesules per terrarum orbem fruuntur;
quos tamen volumus iis oneribus officiisque obstrictos, quibus ceteri one-
rantur. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur,
eundem venerabilem Fratrem Petrum Sigismondi deligimus vel eum qui
eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Delegationi in Congo
Belgico ac Ruanda Urundi praeerit; cui propterea omnes necessarias
atque opportunas ad id potestates tribuimus, cuilibet viro, si opus fuerit,
subdelegandas, dummodo tamen aliquam in sacro sacerdotio obtineat di-
gnitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum
negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium
Christianae Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero
Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem
ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur, atque
igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuius-
vis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litte-
ras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus
auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id
prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec vo-
luntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin
immo harum Litterarum exemplis et locis, aut typis impressis aut manu
Acta Pii Pp. XII 531

exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate consti-


tuti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino
habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostender en tur. Quae Nostra
decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,
sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Ponti-
ficum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Martii,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontifica-
tus Nostri quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. Iß.

II

LÜLÜABÜRGENSIS
(MWEKAËNSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO LULUABURGENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUN-
TUR, QUIBUS NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA ERIGITUR (( MWEKAËNSIS ))
APPELLANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quae verba Christus, cum a mortuis surrexisset, locutus est Aposto-


lis : « Euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni crea-
turae » (Me. 16, 15) Ecclesiae sanctae oneri sunt, ut omnium populorum
animos rore ac lumine divinitus revelatae veritatis conspargat, ac tan-
dem fìat unum ovile in universo terrarum orbe et unus pastor. Nos igi-
tur, quos Deus voluit Beati Petri in Ecclesia regenda adire heredita-
tem, nihil de agendis rebus omittimus quae bonam spem afferant posse
aptius Ecclesiae rebus vel regimini consuli. Cum propterea venerabi-
libus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi Fidei Propagandae prae-
positis visum sit territoria Vicariatus Apostolici Luluaburgensis divi-
532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dere novamque ex divisa regione Apostolicam Praefecturam erigere, Nos


eorum consilium probantes, post auditum venerabilem Fratrem Petrum
Sigismondi, Archiepiscopum titulo Neapolitanum in Pisidia, eundem-
que in Congo Belgico et in Buanda Urundi Apostolicum Delegatum ; re
bene considerata, ideoque certa scientia eorum quae acturi sumus; eo-
rum insuper consensum supplentes qui aliquid iuris in hac re se arbi-
trentur habere ; de Nostra summa et apostolica potestate haec quae se-
quuntur decernimus. Quae regio fluminibus Sankuru, Lombele, Lulua,
Lele, Luele, Lueme et Kasai continetur atque finibus inter territoria civi-
lia de Mw eka, de Mimbelenge, de Demba comprehenditur, missionales sta-
tiones de Wweka, de Port-Franqui, de Kakenge, de Domiongo, de Mu-
shenge, et de Bena-Tshiadi complectens, hanc a Vicariatu Apostolico Lu-
luaburgensi distrahimus eamque in Praefecturae Apostolicae dignita-
tem elevamus Mwehaensem appellandam. Quam, volentes aliquo modo
meritum praemium re tribuere Sodalibus Iosephitis Gerardimontensibus,
qui magno labore de eodem Vicariatu bene sunt meriti, concredimus
regendam, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Huic modo
erectae Praefecturae Apostolicae omnia iura, potestates, privilegia tri-
buimus, quae sunt omnium Praefecturarum Apostolicarum propria si-
mulque onera et obligationes. Quae omnia, iura scilicet et onera, ad eius
quoque Praesules pro tempore pertinebunt. Quae his Litteris decrevimus
venerabilis Frater Petrus Sigismondi, in Congo Belgico et in Buanda
Urundi Apostolicus Delegatus, exsequenda curabit vel ille qui eo tem-
pore quo res peragetur ei Delegationi praeerit, concessis rei gerendae
iuribus, quae poterunt cuilibet viro subdelegari, dummodo in ecclesia-
stica dignitate constituto. Ei autem cui hoc negotium contigerit exse-
quendum onus iniungimus documenta exarandi eorumque fide digna ex-
empla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum
mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est
sedulo serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum
efiicacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis
quavis praeditus auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in eccle-
siastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si
Acta Pii Pp. XII 533

ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit


vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure
statutas, qui summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis
Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pon-
tificatus Nostri quinto decimo.
Pro S. B. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti^ Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco £ß Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 44-

III
ALIWALENSIS
(DE AAR)
ALIWALENSIS DIOECESIS DIVISO TERRITORIO, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA
« DE AAR )) CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Nos, quibus gubernandae universae Ecclesiae est onus iniunctum, ni-


hil dubitamus dioecesium administrationis aliquid immutare quotiens id
egregiae spei documentum exhibeat posse rem christianam facilius et
aptius incrementa capere. Cum igitur venerabilibus Fratribus Nostris
S. R. E. Cardinalibus e Consilio Fidei Propagandae perutile videatur
Aliwalensis dioecesis territorium partiri ex eoque novam Praefecturam
Apostolicam condere, Nos admissis precibus venerabilium Fratrum
Martini Lucas, Archiepiscopi titulo Adulitani eiusdemque in Africa
Meridionali olim Apostolici Delegati, ac Ioannis Lueck, Aliwalensis
Episcopi; re attentissimo animo considerata, certaque igitur scientia
eorum quae sumus acturi ; eorum insuper consensum supplentes quorum
ius est aliquod in hoc negotio ; atque id quod Sacro Consilio Fidei Pro-
pagandae placuerit ratum habentes; de apostolicae Nostrae potestatis
plenitudine haec quae sequuntur statuimus. Ex dioecesi Alhvalensi, quae
534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est in Unione Africae Meridionalis sita quaeque est archidioecesi Cape-


townensi suffraganea, civiles districtus De Aar, Hopetown, Hanover,
Middelburg, Britstown, Philipstown, Richmond, Oolesberg distrahimus
eosque in novam Praefecturam Apostolicam redigimus, « De Aar » appel-
landam atque sodalibus Congregationis Sacerdotum a S. Corde Iesu,
Provinciae Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis, inibi iam
sollerter allaborantibus, ad Nostrum tamen et huius Apostolicae Sedis
nutum, concredendam. Cui modo erectae Praefecturae Apostolicae sive
iura, honores, potestates sive onera et obligationes eadem erunt, quae ad
ceteras Praefecturas Apostolicas pertinent. Quod idem est de eius Prae-
sulibus pro tempore dicendum. Quae autem per has Litteras a Nobis sta-
tuta sunt Apostolicus Delegatus in Africa Meridionali exsequenda cura-
bit, vel ille qui eo tempore quo haec decreta exsecutioni mandabuntur illi
Delegationi praeerit. Ei vero qui rem perficiet opportunas tribuimus
potestates quae poterunt alii quoque viro subdelegari, dummodo in ec-
clesiastica dignitate constituto. Cui tamen oneri erit actarum rerum
documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Congrega-
tionem Fidei Propagandae mittere cum primum poterit. Has vero Lit-
teras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim
et effectum habere volumus ; ac praecepta quae iisdem describuntur ab
omnibus quorum interest fideliter servari decernimus. Quod siquid ad-
versus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis auctoritate, vel
sciente vel imprudente attentatum fuerit, id irritum sane erit et inane,
contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras
derogamus. Volumus praeterea ut harum Litterarum exemplis vel locis,
sive impressis sive manu exaratis, eadem plane tribuatur fides quae
hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico tabellione
subscripta sint et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munita.
Nemini denique iis quae his Litteris descripta sunt obsistere liceat. Quod
siquis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum
Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quarto mensis Martii,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontifica-
tus Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.
Loco £$ Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 27.


Acta Pii Pp. XII 535

IV
GABOUENSIS
PRAEFECTURA APOSTOLICA GAROUENSIS AD GRADUM ET DIGNITATEM APOSTOLICI
VICARIATUS EVEHITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum Christi grex sit divina providentia Nobis curae commissus, ma-
gno gaudio et laetitia ea omnia agimus quae quoquo modo universae
Ecclesiae profectui Deoque gloriae futura noverimus. Quoniam igitur
venerabilibus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi christiano no-
mini propagando praepositis consilium fuerit Apostolicam Praefecturam
Garouensem ad Vicariatum Apostolicum esse evehendam, Nos, quibus
omnia bona probantur, audito dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale
eiusdem Sacrae Congregationis Praefecto ; de sententia quoque venerabi-
lis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopi titulo Arcadiopolitani, in
Europa, eiusdemque Apostolici Delegati de Dakar; eorum insuper quo-
rum interest, si opus sit, consensum supplentes, re denique attentissimo
animo considerata, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur
statuimus. Apostolicam Praefecturam Garouensem, quae multo Patrum
Societatis Oblatorum a Maria Immaculata labore nonnihil accepto verbo
Dei profecerit, ad gradum et dignitatem Vicariatus Apostolici evehimus,
eodem nomine appellandi. Quem, volentes aliquo modo meritum prae-
mium retribuere animumque addere ad Ecclesiae fines latius proferendos,
iisdem Patribus, quos modo memoravimus, concredimus, ad Nostrum
tamen nutum et huius Apostolicae Sedis. Hunc Apostolicum Vicariatum
iis omnibus iuribus ditamus simulque obligationibus astringimus qui-
bus solent ceteri Apostolici Vicariatus ditari et astringi. Quod idem de
eius Praesulibus pro tempore dicendum est. Quae vero his Litteris decre-
vimus venerabilis Frater Marcellus Lefebvre, quem supra memoravi-
mus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo exsecutioni man-
dabuntur ei Delegationi praeerit. Cui autem contigerit haec omnia pe-
ragere eidem omnes potestates rei agendae necessarias tribuimus, quae
poterunt cuique viro subdelegari dummodo in ecclestiastica dignitate
constituto. Cum vero haec decreta ad effectum deducta fuerint, oneri
erit ei documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Con-
gregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. Has vero
536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem


ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur,
atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla
cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per bas
Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis praedi-
tus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,
id prorsus irritum et inane haberi iubemus. Nemini propterea haec vo-
luntatis Nostrae documenta scindere vel corrumpere liceat; quin immo
harum Litterarum exemplis et locis sive typis impressis sive manu exa-
ratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti
simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino ha-
benda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra
decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,
sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pon-
tificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo et quarto mensis Mar-
tii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Ponti-
ficatus Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens

t Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc. in Is., Dec. Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.

Loco £B Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 87.


Acta Pii Pp. XII 537

V
DANIAE
(HAFNIAE)
APOSTOLICUS VICARIATUS DANIAE AD DIOECESIS DIGNITATEM EVEHITUR HAFNIAE
NOMINE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Certiores facti sumus florescere Ecclesiam quae est in Dania, ac suos


magnopere fines proferre. Quod sane Nobis in magnis constitutis ae-
rumnis ob certamina quae undique in Ecclesiam sanctam concitantur,
iucundum ac suave accidit. Exoptantibus igitur Nobis iis sacerdotibus
qui sollerti opera magnoque labore dilatando in Dania christiano nomini
toti incubuerunt animum addere ad novos rerum religiosarum profectus,
simulque volentibus iisdem meritae laudis testimonium retribuere, in
animo est Daniae Vicariatum Apostolicum ad gradum dioecesis evehere.
Quapropter, quae hac de re Consilium Fidei Propagandae censuit esse
facienda rata habentes ; eorumque consensum supplentes qui aliquid iu-
ris in hoc negotio sese habere arbitrentur; post rem attentissimo quo
par erat animo consideratam, ideoque certa scientia eorum quae sumus
acturi ; de Nostra suprema et apostolica potestate, haec quae sequuntur
decernimus. Apostolicum Daniae Vicariatum ad dignitatem dioecesis
evehimus, Hafniae nomine appellandae, ac Nostrae auctoritati et huius
Apostolicae Sedis directo subicimus. Cuius dioecesis Episcopus in urbe
Hafnia sedem ac domicilium habebit; cathedrae vero collocandae S. Ans-
garii templum commode adhiberi poterit, quod usque huc uti Vicarii
Apostolici proprium templum habebatur. Huic modo erectae dioecesi,
adeptae dignitatis caussa, eiusque Praesulibus pro tempore ea omnia
iura, privilegia, onera et obligationes tribuimus quibus honestari et one-
rari solent ceterae Ecclesiae eiusdem dignitatis ceterique per orbem Epi-
scopi. Onus habebit Hafniae Episcopus Collegii Canonicorum consti-
tuendi; quoadusque tamen ob rerum difficultates ab hac re prohibeatur,
concedimus ut eorum loco dioecesani Consultores eligantur, quorum ope-
ra quorumque consilio Praesul iuvari possit. Quia denique haud parum
confert ad dioecesium stabilitatem educatio puerorum, quos Deus ad
sacerdotale munus vocaverit, iubemus ut Seminarium quam primum
condatur. Quod autem ad mensam episcopalem, quam dicunt, attinet,
sive iis bonis constituetur, siqua sint, quae Daniae Vicariatui accede-
538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bant ; sive emolumentis quae Curiae obvenient ; sive denique pecuniis a


Sacra Congregatione Fidei Propagandae vel a christianis fidelibus of-
ferendis. Quae vero his Litteris decrevimus venerabilis Frater Ioannes
Theodorus Suhr, hucusque Apostolicus Daniae Vicarius, idemque Ec-
clesiae titulo Balenciensis Episcopus, hoc ipso die Hafniae Episcopus
renuntiatus, exsequenda curabit. Ei igitur agendae rei potestates libenti
animo tribuimus, quas poterit etiam cuilibet viro subdelegare, qui sit in
ecclesiastica dignitate constitutus. Cum vero res ad effectum deducta
fuerit, idem venerabilis Frater, quem nuper memoravimus, documenta
exarari curabit, eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregatio-
nem Fidei Propagandae quam primum transmitti. Has vero Litteras
nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ita quidem ut quae
per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque
igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiîcaciati nulla cuius-
vis generis contraria prae scripta officere poterunt, cum per has Litteras
iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis auctoritate, sive
sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum
atque inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae do-
cumenta vel scindere vel infringere liceat ; quin immo harum Litterarum
exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum
praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo
publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides,
quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in univer-
sum si quis spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse
subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fece-
rint.
Datum Romae apud S. Petrum, die nono et vicesimo mensis Aprilis,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontifica-
tus Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Cong. de Prop. Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Cancellariam Apostolicam Regens

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 52.


Acta Pii Pp. XII 539

LITTERAE APOSTOLICAE

I
TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS ECCLESIAE SUBLACENSI SANCTI
ANDREAE CONFERUNTUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Sancti Andreae Apostoli Templum


Sublacense, novissimo bello saeviente, direptum ac paene eversum, Vi-
rorum e prioribus atque Christifidelium largitate ad artis rationem est
reiectum, quemadmodum accepimus, et in melius reparatum. Tholus
enim altius fuit sublatus, frons exquisitius ornata, novum adiectum Sa-
crarium Beatae Mariae Virginis ab origine Immaculatae, quae pecu-
liari ibi excolitur religione. Admireris praeterea molis amplitudinem, et
cathedram atque scamna chori egregio confecta artifìcio. Iuvat quoque
memorare Summos Pontifices, Decessores Nostros, plurima contulisse
munera in hanc Aedem, potissimum Pium Pp. VI, qui eam curavit ex-
struendam amplisque auxit privilegiis, atque Pium Pp. IX, qui Templi
Cathedralis honorem ei adiunxit. Canonicos aliosque sacrorum admini-
stros et Christifideles rerum divinarum diligentes ibidem est conspicere,
nec non Sanctorum praeclaras reliquias ac supellectilem pretiosam, ita ut
nihil videatur desiderandum quod ad domus Dei decorem atque dignita-
tem. Faustam igitur nactus occasionem, qua hoc Templum, tot laudibus
ornatum, iterum fuit dedicatum, Venerabilis Frater Simon Laurentius
Salvi, Episcopus titulo Diocaesariensis in Palaestina atque Abbas Ordi-
narius Sublacensis, Nos rogavit ut Ecclesiam, quam diximus, Basilicae
Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, ex
Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deli-
beratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Lit-
terarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sancti Andreae Subla-
censem ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus
adiectis iuribus ac privilegiis quae eidem titulo rite competunt. Con-
trariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernen-
tes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac
permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere;
illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; ir-
540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,


auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XTV
mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

II
BEATA MARIA V., NOMINE (( DE LOS LIRIOS )) INVOCATA, OPPIDI « ALCOY )), INTRA
VALENTINAE ARCHIDIOECESIS FINES POSITI, PATRONA CAELESTIS ELIGITUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Ab origine omnis labis expertem Dei-


param Christifideles, qui oppidum, « Alcoy » appellatum et intra fines
Valentinae Archidioecesis situm, incolunt, honore, quemadmodum ac-
cepimus, venerantur praecipuo. Quod quidem recte faciunt, cum Beata
Maria Virgo numquam satis dilaudetur eademque sit sospitalis omnium
Mater et hominibus, tot iactatis procellis, salutis perfugium. Probatum
autem hunc cultum augere cupientes, eius loci curiones aliique sacro-
rum administri et piae sodalitates submissas Nobis adhibuerunt preces
ut Almam Virginem Mariam ab origine Immaculatam, quam « de los
Lirios » appellant, caelestem eiusdem oppidi Patronam renuntiare di-
gnaremur. Quae supplicationes, Venerabilis Fratris Marcellini Olaechea
Loizaga, Archiepiscopi Valentini, commendatione suffultas, pro Nostro
erga Dei Genetricem amore atque huiusce religionis propagandae studio,
libenti animo censuimus admittendas. Quapropter, ex Sacrae Rituum
Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe-
tuumque in modum Beatam Mariam Virginem, nomine « de los Lirios »
invocatam, praecipuam apud Deum oppidi « Alcoy ». intra Valentinae
Archidioecesis fines positi, Caelestem Patronam eligimus, constituimus,
declaramus, omnibus et singulis adiectis privilegiis liturgicis, quae prin-
cipalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
Acta Pii Pp. XII 541

firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque


plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spe-
ctant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari :
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane
fieri, si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scien-
ter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x
mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

III

AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA S. PAULI,


NARBONENSIS EPISCOPI, IN URBE NARBONE ET INTRA FINES CARCASSONENSIS
DIOECESIS POSITA.
P I U S P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — « Speciosa Narbo » (Prudent., Pe-


risteph., IV, 35), missis ceteris, quibus amoena efficitur et illustris, Tem-
plo Sancti Pauli, primi eiusdem urbis Antistitis magnopere condecoratur.
Quae Aedes saeculo iv traditur primum exstructa quasi amplissimum
monumentum, quo incliti Praesulis illius ornaretur sepulcrum. Hypo-
gea quoque ibi sunt inventa, in quibus, prope tam insigne conditorium,
veteres Christi cultores, vitae laboribus perfuncti, conquiescebant. Iuvat
praeterea memorare idem Templum fuisse praecipuum religionis domi-
cilium quandoquidem ibi Canonici Regulares Sancti Augustini eiusdem
huius sancte vivendi Praeceptoris obierunt instituta, in quorum lo-
cum saeculo xii vergente Canonici saeculares, quos dicunt, substituti
sunt. Christifideles quoque hanc Aedem, utpote sacris illis ossibus prae-
claram, piae peregrinationis causa solebant adire. Post Gallicarum
vero rerum conversionem, quo tempore reliquiae illae impie fuerant
combustae, eidem Templo curia est adiecta, cuius populus fidelis, opi-
ficum ordine frequens, religionis perhibetur valde studiosus. Hoc etiam
est in Aedis laudibus ponendum, quod mole sit spectabilis atque eo struc-
turae genere, quod « Gothicum » appellant. Quae artificiosis praete-
542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rea operibus et sacra supellectile affluii, ita ut visentes haud modica in-
cedat admiratio. Septimo igitur revoluto saeculo, ex quo Templum, ut
nunc cernitur, fuerat aedificatum, Venerabilis Frater Petrus Maria
Puech, Episcopus Carcassonensis, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris
nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo auditis, Nos, ex
Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deli-
beratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Lit-
terarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sancti Pauli, Narbo-
nensis Episcopi, in urbe Narbone et intra fines Carcassonensis dioecesis
positam, ad dignitatem Basilicae minoris evehimus omnibus cum hono-
ribus ac privilegiis, quae Templis itidem insignibus rite competunt.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de-
cernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper ex-
stare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et ob-
tinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in poste-
rum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ;
irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x
mensis Ianuarii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quarto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
Officium Regens
Pontificiis Diplomatibus expediendis

IV
INTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN IRANIANO IMPERIO ERIGITUR

P I U S P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Quantum utilitatis e publicis offi-


ciorum rationibus, quae Apostolicae huic Sedi intercedunt cum Civi-
tatibus, soleat existere, neminem latet estque usu iam dudum compro-
batum. Cum igitur commodum esse visum fuerit Apostolicam Sedem
et Iranianum Imperium publicis huiusmodi vinculis inter se coniungi,
Nos, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Iraniano
Acta Pii Pp. XII 543

Imperio Internuntiaturam Apostolicam erigimus et constituimus, cuius


sedem in urbe Teherania collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae
Internuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque
indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec edicimus, sta-
tuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces
iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; eidemque Legationi sic constitutae nunc et in po-
sterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definien-
dum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super bis,
a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari con-
tigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die II
mensis Maii, anno MDCCCCLIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis

Y
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM DA COSTA NUNES, ARCHIEPISCOPUM GOANUM ET
DAMANENSEM INDIARUMQUE ORIENTALIUM HONORIS CAUSA PATRIARCHAM :
AUREA ROSA SEDI GOANAE ET DAMANENSI, DE EVANGELIO PROPAGATO EGREGIE
MERITAS, TRIBUITUR.

PIUS P P . XII

Venerabilis Prater, salutem et Apostolicam Benedictionem.— A San-


cti Francisci Xaverii morte, Evangelii praeconis, cuius nomen viget me-
moria saeculorum, annus quadringentesimus sollemnibus est frequen-
tatus, quibus, Legati Nostri munere functus, praefuit Dilectus Filius
Noster Emmanuel Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis
Gonçalves Cerejeira, Patriarcha Lisbonensis. Huius quidem Caelitis
promerita Nosmet Ipsi nuntio per aetheris undas misso luculenter re-
coluimus. Eundem vero Sancti Ignatii sodalem, qui religionis fines
propagavit latissime, praecipuis obsequiis ornant Tuae Goanae archi-
dioecesis Christifideles, quorum in urbe principe sacra eius ossa exculto
contecta sunt sepulcro. Nos ergo, magno affecti gaudio ob tanto viro
tributos eiusmodi honores, ut benevoli animi Nostri praeclarum quod-
544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dam. exstaret monumentum, ad Goanum Templum Cathedrale rosam


auream mittere constituimus. Itaque, motu proprio, certa scientia et ma-
tura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, Eccle-
siae Cathedrali Goanae rosam ex auro conflatam, in Sacra Aede a Bono
Iesu appellata in eadem urbe Goa asservandam, harum Litterarum vi,
tribuimus et largimur. Quae vero in sollemni Benedictionis rosae huius-
modi, caerimonia a Deo supplices postulavimus, ut nimirum prospera
cuncta concederet, adversa destrueret, ea iterum impenso animi studio
a misericordiarum Patre effiagitamus ut sacrorum administris et universo
populo Goano cumulate impertiat. Ut autem sacrum hoc munus cum ho-
nore, quemadmodum par est, suscipiatur, volumus illud eidem Cathedrali
Templo dari per dilectum filium Iosephum McGeough, Antistitem Urba-
num apud Officium publicis Ecclesiae negotiis accurandis. Cum vero
ibidem sacrum sollemne ea de causa rite peragetur, omnibus utriusque
sexus Christifidelibus, qui peccata sua confessi ac Sacra Communione
refecti, vel eidem sacro interfuerint vel illo die Ecclesiam visitaverint
ibique pro Sanctae Ecclesiae bono pias ad Deum preces fuderint, de
omnipotentis Dei misericordia ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli
atque Nostra auctoritate confisi, indulgentiam plenariam misericorditer
in Domino elargimur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Au-
gusti, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII

EPISTULAE
I

AD EXCMTJM P. D. EDUARDUM FRANCISCUM RYAN, EPISCOPUM BURLINGTONEN-


SEM, PRIMO EXEUNTE SAECULO AB EIUSDEM DIOECESIS CONSTITUTIONE.

P I U S P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Bur-


Jingtonensis ista dioecesis, ut libenter certiores facti sumus, exeunte
proximo Iulio mense primum elapsum saeculum commemoratura est, ex
quo Sedis Apostolicae auctoritate est constituta. Iure autem ac merito
hoc eventum opportunis celebrationibus recoletur, quum vobis respicien-
tibus eiusmodi temporis spatium et quae per sacrorum Antistites ac mi-
Acta PU Pp. XII 545

nistros fidelesque apud vos gesta sunt, bonorum omnium Largitori pu-
blicae agendae sint grates ob innumera accepta beneficia atque auspi-
cia inde sumenda, ut praeclara maiorum exempla renoventur et fides
avita atque virtus nihil praeteriti fulgoris apud vos amisisse videantur.
Quot enimvero hodie nitent sacrae aedes post centum annos a condita
dioecesi, inter quas templum cathedrale renovato splendore coruscans,
quot vigent pia educationis caritatisque instituta et catholicorum soda-
litia, quam felicibus presbyterorum fideliumque auctibus grex iste ado-
levit! Nos itaque, dum de proxima faustitate laeto animo gratulamur,
tibi tuisque laborum sociis maiora in dies salutis fructuum incrementa
a Domino instanter ominamur. Hac spe freti, tibi, Venerabilis Frater,
ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali
ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctori-
tate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ec-
clesiae condicionibus lucrandam. Supernorum interea donorum in au-
spicium, inque peculiaris Nostrae dilectionis testimonium, Apostolicam
Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, universoque clero ac populo
tuae vigilantiae demandato amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i x mensis Iunii, anno
MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII

II
AD EMUM P. D. AUGUSTUM ALVARUM TIT. SANCTI ANGELI IN FORO PISCARIO
S. R. E. PRESB. CARDINALEM DA SILVA, ARCHIEPISCOPUM SANCTI SALVATORIS
IN BRASILIA, QUEM LEGATUM DELIGIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E
TOTA NATIONE BRASILIANA INDICTUM ATQUE AD SIMULACRO NOSTRAE DO-
MINAE DE NAZARETH IN BASILICA URBIS BELEMENSIS DE PARA CORONAM IM-
PONENDAM.
PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Com-


perimus sane perlibenter, in urbe Belemensi de Para, Conventum Eucha-
risticum e tota natione Brasiliana, proximo Augusto mense, sollemni-
ter celebratum iri. Auspicato autem continget ut simulacrum Nostrae
Dominae de Nazareth, quod ibidem in Basilica huius nominis religio-
sissime honoratur, inter dies ipsius Congressionis corona redimiatur.
Meritis quoque laudibus probamus argumentum, quod in sollemnibus
3 5 - ACTA. v o l . X X . n . 1 1 . — 2 8 - 9 - 1 9 5 3 .
646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

coetibus declarandum proponitur, nempe « Sacra Eucharistia » tam-


quam «Sacramentum unitatis et communitatis». Ipsa enimvero signa,
quibus constat huiusmodi Sacramentum, peropportuna sunt incitamenta
fraternae inter discipulos Christi coniunctionis. Qua de re Angelicus
Doctor ex Augustini sententia (Tract. XXVI in Ioann. n. 13, Migne,
P. L. 35,1613) haec habet : « Dominus noster corpus et sanguinem suum
in eis rebus commendavit quae ad unum aliquid rediguntur ex multis ;
namque aliud (scilicet panis) ex multis granis in unum constat ; aliud
(scilicet vinum) in unum ex multis acinis confluit; ... O sacramentum
pietatis, o signum unitatis, o vinculum charitatis ! » (Summa Theol.
I I I , p. LXXIX, a. 1, Opera omnia S. Thomae Aquin., t. IV, Parmae,
MDCCCLiv, pag. 370, col. I I ) . Sincera igitur caritas animorumque con-
cordia bonorumque omnium conspiratio, in salutem utilitatemque so-
cietatis ipsius civilis, prosilit ex sanctissima Eucharistia. Nos autem,
qui nihil habemus antiquius, quam ut apud singulas nationes amica
quaedam mentium ac voluntatum coniuratio in bono communitatis per-
sequendo efficiatur, proximum Brasilianorum Congressum Eucharisti-
cum fervidis votis non modo prosequimur, sed praesentes quodammodo
eidem esse ac praeesse exoptamus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster,
quem Romana purpura nuper exornavimus, quique praenobilem istam
Sancti Salvatoris sedem archiepiscopali munere moderaris, ut iam pu-
blice ediximus, Legatum Nostrum a Latere deligimus ac renuntiamus,
ut Conventui e Brasiliana tota Natione Eucharistico, proxime ineundo,
Nostro nomine Nostraque auctoritate praesideas. Praeterea tibi facul-
tatem damus, ut Nostram gerens personam, simulacro Nostrae Domi-
nae de Nazareth, quod in Basilica eiusdem nominis piissime colitur,
veluti manibus Nostris coronam sollemniter imponas. Pro certo quidem
habemus, te, pro flagranti erga Augustum Sacramentum ac Deiparam pie-
tate, duplicem legationem feliciter utiliterque esse exsecuturum, eosque
cives, qui convenient, utilitates plurimas uberesque fructus perceptu-
ros. Quorum interea in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis
pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, iisque
universis, qui sacris sollemnibus intererunt, amantissime in Domino im-
pertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die ix mensis Iulii, an-
no MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII
Acta Pii Pp. XII 547

III
AD EXCMUM P. D. IOANNEM IOSEPHUM MITTY, ARCHIEPISCOPUM SANCTI FRAN-
CISCI IN CALIFORNIA, PRIMO EXPLETO SAECULO AB EADEM ARCHIDIOECESI
CONDITA.

P I U S P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Primo


exeunte saeculo, postquam archidioecesis ista Sancti Francisci auspicato
condita est, peropportunum initum est consilium huiusmodi eventum
sollemniter commemorandi. Centum enimvero annorum decursu, indu-
stria ac sollertia sacrorum Antistitum, sollicitudine operaque Ecclesiae
administrorum, favore et ope proborum christifidelium ditio Sancti
Francisci, inter plures etiam gravesque difficultates, praesertim post in-
gentes ruinas, quas anno MCMVI in principe urbe terrae motus traxit,
felicia nec parva suscepit incrementa. Si hodie exstant tot aedes sacrae
ad pietatem populi erga Deum fovendam, tot scholae ad educationem
doctrinamque adolescentibus impertiendam, tot religiosae domus et con-
sociationes ad virtutes fidelium exercendas, tam multa caritatis insti-
tuta ad angustias civium et infirmitates sublevandas, haec praecipue
tribuenda sunt curis decessorum tuorum et laboribus quoque officii tui
pastoralis. Itaque, quum Deus prima sit origo omnium bonorum et fons
ditissimus, publicae sollemnesque gratiae agendae sunt divinae libera-
litati, quae elapso saeculo fideles metropolitanae istius ecclesiae complu-
ribus beneficiis et salutaribus fructibus cumulavit. Proxima igitur sae-
cularia sollemnia Nos in primis faustis ominibus prosequimur, simul-
que Dominum precamur, ut ista archidioecesis felicibus semper auctibus
laete tur ac floreat. Tibi autem, Venerabilis Frater, ultro facultatem da-
mus, ut, praestituta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fi-
delibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam in-
dulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Cae-
lestium interea munerum in auspicium, inque praecipuae Nostrae di-
lectionis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater,
cunctoque clero ac populo tuae curae tradito peramanter in Domino
impertimus.
Datum Bomae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Iulii, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII
54:8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV
AD EXCMUM P. D. IOANNEM R. MAC DONALD, EPISCOPUM ANTIGONICENSEM AC
STUDIORUM UNIVERSITATIS SANCTO FRANCISCO XAVERIO DICATAE CANCELLA-
RIUM : SAECULO IMPLETO AB EADEM UNIVERSITATE CONDITA.

P I U S P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. —- Quae


hodie Antigonicensis studiorum Universitas ^appellatur, S. Francisco
Xaverio dicata, viginti ante lustra, ut comperimus, condita fuit, hoc
est paucos post annos ex quo Dioecesis ista rite constituta fuerat; ac
reapse dici potest per hoc saeculare temporis spatium illinc et fere om-
nem clerum vestrum et ex laicorum ordine non paucos lucem mentibus
hausisse ad vitam christianis praeceptis conformandam et ad catholi-
cam religionem firmiter alacriterque tuendam. Initio siquidem institu-
tum istud sacrorum alumnis instituendis educandisque peculiari modo
inservivit felicissime; atque ex eo plurimi sacerdotes profecti sunt, qui
x
« forma facti gregis ex animo », cum uberibus ac salutaribus fructibus
in vinea Domini elaborarunt. Temporis autem decursu humanarum
disciplinarum ac liberalium artium magisteria adiecta fuere, haud me-
diocri cum succrescentem discipulorum profectu; qui quidem in isto
Antigonicensi studiorum domicilio plenam ac sanam mentis culturam
adipisci potuere, ab erroribus immunem, qui nostra praesertim hac aeta-
te per captiosas insidias innumerasque fallacias tam late serpunt, ac
tam facile in iuvenum irrepunt ánimos.
Quod vero, quinque ac viginti abhinc annis, novum Universitati ve-
strae accessit institutum socialibus excolendis disciplinis ac corpora-
torum civium sodaliciis constituendis, quae opificum praesertim sortem,
haud raro miserarti, relevandam curarent, felices, ut accepimus, ac ma-
gnae gravitatis assecutum est exitus; quandoquidem ii, qui illud mo-
derantur, ad eas normas, quae a Decessoribus Nostris et a Nobismet
ipsis hac de causa impertitae fuere, actuosissimam suam COD formaran t
navitatem, atque in praesens conformare enituntur. Peculiarique modo
eos merita volumus honestare laude, qui apud vos agricolarum, pisca-
torum eorumque qui in fodinis conducti dant operam, tam studiosam
impensamque curam suscipiunt, ut nullo socialis ordinis discrimine in-
terposito, eos quasi fratres amplectantur, melioribus usque eorum vitae
1
/ Petr. 5, 3.
Acta PU Pp. XII 549

condicionibus auctuose prospiciant, atque opportunis hisce rationibus


facilius eos ad Christi praeceptis obtemperandum alliciant.
Ea igitur mente repetentes, quae adhuc non sine magna utilitate
acta fuerunt, habetis omnes quod gratulemini vehementer, debitasque
Patri luminum agatis grates, ex quo omne datum optimum et omne
2
donum perfectum descendit; sed habetis etiam cur inde optima, Deo
favente, sumatis auspicia. Pergite nimirum suscepta opera diligentis-
sime persequi totisque viribus provehere ; iuvenum mentes animique apud
vos divinis humanisque disciplinis, litterarum ac liberalium artium stu-
diis ita exornentur ac polleant, ut nemini prorsus cedant, sed ceteris
potius in exemplum praefulgeat. Omnes ad se attrahant non modo doc-
trinae nitore, sed etiam invitamento virtutis; virtus siquidem vocem
habet, quae animos alliciat quam maxime. Illud autem Doctoris Ange-
lici mementote : «Maius est illuminare, quam lucere solum;... maius
3
est contemplata aliis tradere, quam solum con templari ». Quod vestrum
igitur est munus, illud studiosissima diligentia curatote, ita quidem
ut institutio a vobis tradita in vitae actionem quam latissime profluat,
privatae ac publicae cum veri nominis incremento utilitatis.
Quod vero in opificum condicionem relevandam, in debita tuenda
eorum iura, in eorumque animos, ad christianam doctrinam christia-
ni osque mores adducendos diligentem confertis operam, vos dilaudamus
libentissime; ac laboribus vestris vestrisque nisibus adiutricem a Deo
gratiam supplicibus votis conciliare cupimus, deprecatore fautoreque
S. Erancico Xaverio Universitatis istius Patrono. Cuius gratiae auspex
esto, Nostraeque benevolentiae testis Apostolica Benedictio, quam tibi
imprimis, Venerabilis Prater, cunctisque Antigonicensis studiorum Uni-
versitatis moderatoribus, praeceptoribus, alumnis, itemque operariis,
quorum curam istitutum vestrum suscepit, eiusque rectoribus, effusa
caritate impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Iulii, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII
1
Cfr. lac. 1, 17.
3
S. T h o r n . 2-2*«, q. 188, a. 6.
550 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
AD EMUM P. D. MAÜRITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CAR-
DINALEM FELTTN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUEM LEGATUM ELIGIT
AD SOLLEMNIA CELEBRANDA IN MEMORIAM PRIMI ABEUNTES SAECULI AB
OBITU ANTONII FRIDERICI OZANAM.

P I U S P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam ^Benedictionem. — Primo


abeunte saeculo, postquam Antonius Fridericus Ozanam spiritum Deo
reddidit, Societas Vincentiana, ut libenter accepimus, sollemnes cele-
brationes in memoriam tanti viri apparare contendit. Constat enim in-
ter litterarum rerumque historiae peritos, constat profecto inter chri-
stianae sapientiae caritatisque cultores, quam praeclare ille de civili et
religioso cultu meritus sit. Inter eius multa et salutaria opera digna est
in primis memoratu pia ac fecunda sodalitas, quae appellatur « Confe-
rentiae Sancti Vincentii a Paulo », cuiusque Antonius Ozanam iure con-
ditor habetur. Haec quidem societas, tam late in praesens per terrarum
orbem diffusa, magnae est utilitati non modo tot egenis, quibus tum ad
vitam in terris agendam tum ad felicitatem caelestem consequendam
auxilia suppeditat, verum ipsis quoque sociis, quos per varia christia-
nae misericordiae opera ad perficiendas omne genus virtutes exercet.
Quare Nos Ipsi saecularium sollemnium, quae in capite Galliarum urbe
Septembri mense peragentur, splendorem adaugere per auctoritatem
ac praesentiam Nostram constituimus. Te itaque, Dilecte Fili Noster,
quem recens ad amplissimum Ecclesiae Senatum proveximus, quique
Parisiorum Lutetiae, in vetusta clarissimaque urbe, pastorale geris mi-
nisterium, Legatum Nostrum hisce litteris deligimus ac renuntiamus,
ut Nostram agens personam Vincentianis sollemnibus sacrisque cae-
rimoniis Nostro nomine praesideas, hac addita facultate, ut, post Sa-
crum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus Nostra auctoritate
benedicere queas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis
Ecclesiae condicionibus lucrandam. Minime igitur dubitantes, quin ex
commemoratione eximii viri, doctrina ac pietate insignis, dilectione
proximorum flagrantissimi, magis magisque in dies caritatis studium in
christifidelibus exacuatur, enixe Deum precamur, ut Congregationibus
Vincentianis uberrimis donis favere benigne velit. Quorum quidem con-
Acta PU Pp. XII 551

eiliatrix et nuntia, praecipuique amoris Nostri testis sit Apostolica Be-


nedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui proximis
sollemnibus intererunt, itemque clero et populo Parisiensi peramanter
in Domino impertimus.
Datum Bomae apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Augusti, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

NUNTIUS RADIOPHONICUS

CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB VI CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA BRASILIA,


IN URBE BELEMENSI DE PARA COADUNATIS.*

Venerareis Irmäos e amados FilTios,


que de todo o católico Brasil convergistes para a cidade de Belém do
Para, e ai sob os auspicios de Nossa Senhora de Nazaré, neste luminoso
dia da sua gloriosa Assunçao ao céu, tributáis ao Deus da Eucaristía
« fruto do seio imaculado da Virgem purissima », as vossas homenagens
de fé e adoraçâo, de amor e desagravo, de fidelidade e devoçâo inalterável.
Nesta bora solene, Nós, al presente em vosso meio na pessoa do Nosso
dignissimo Legado e contemplando em espirito o magnífico exemplo que
dais ao mundo, subimos com o pensamento após a Virgem triunfante,
até à Jerusalem celeste e contemplamos o espectáculo bem mais deslum-
brante que viu o Evangelista-profeta : o Cordeiro de Deus exaltado no
seu trono e á volta déle, com as jerarquías angélicas, a multidao inume-
rável dos escolhidos de todas as tribos e linguas e povos e naçôes, que
por èie e com èie, irmanados numa só familia, adoram e amam, bendi zem
e glorificam, como endeusados na sua infinita bem-aventurança, a Maje-
1
stade do Eterno.
Jerusalem celeste, ditosa visáo de paz e amor, — eterna, inalterável,
beatificante !
Imagem, preparaçâo, preludio daquela divina e eterna visâo é o
espectáculo que vos hoje ofereceis unidos na sagrada mesa, ou concen-
trados em íntima adoraçâo á volta do trono eucaristico ; mas deve-o ser

* Die 15 Augusti mensis a. 1953


1
Cfr. Apoc. VII, 9-12.
552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

e é, primeiro e em proporçôes imensamente mais grandiosas, a Santa


Igreja católica ; a quai, embora espalbada por todo o mundo, é urna sem-
pre na fé e no amor da divina Eucaristia. Multipliquem-se os altares, 6
sempre urna e a mesma Vitima divina que se imola duzentas ou trezentas
mil vezes por dia em toda a redondeza da t e r r a ; multiplique-se igual-
mente a sagrada- mesa, é sempre um e o mesmo manjar divino, que todòs
comungam, e a todos, se jam êles milböes, coaduna num só Corpo místico
de Cristo. Por isso pode dizer o gènio de S. Agostinbo, que a sagrada
Eucaristia é, finalmente, a sociedade dos escolbidos, porque a simboliza,
2
a prepara e a forma.
Com efeito, a Eucaristia, éste misterio de misterios e « o milagre
máximo » do infinito amor de Cristo — vos o meditastes nêstes dias do
vosso sexto Congresso Nacional, — a Eucaristia instituiu-a Jesus prin-
cipalmente, para que fosse como o coraçâo da Igreja : o centro para on-
de convergem e onde se fundem num só corpo e numa só alma os fiéis
cspalbados em todas as latitudes do globo, e a fonte perene donde todos
haurem a seiva nutriente da mesma vida divina. É Eie pròprio que
solenemente o assegura com toda a certeza da sua palavra infalivel e
omnipotente. « O meu Corpo é verdaderamente manjar e o 'meu Sangue
é verdadeiramente bebida. Quem come a minba Carne e bebe o meu
3
Sangue, permanece em mim e eu nêle )). E era depois da primeira co-
inunhâo, instituida e distribuida por suas mâos divinas, que formulava o
seu precetto novo : —Amais-vos uns aos outros, como eu vos amei a vos—;
era entâo que formulava, Sacerdote eterno, o voto supremo do seu amor :
— Pai santo, guarda em teu nome os que me deste, para que se jam um,
como nos somos um —. E nao só os presentes, mas quantos pelos séculos
fora bao de crer em mim ; que todos sejam um, como tu, ó Pai, em mim
e eu em ti, que também êles sejam um em nos, ... com perfettissima e
4
constante unidade.
Ó misterio da divina, infinita piedade! ó sinal e sêlo eficaz da uni-
5
dade ! ó vínculo da caridade, símbolo de paz e concordia !. Urna única
e a mesma Vi tima a adorar em todos os altares ; um só e o mesmo divino
manjar servido por toda a parte na sagrada mesa ; e todos, sem distincto
de estirpes ou nacionalidades, de condiçoes ou classes sociais, todos igual-

3
AUGUST., In Ioann. Ev., tract. X X V I , n. 15-17: MIGNE P. L., t. X X X V , col. 1614.
3
IOANN., V I , 5 6 - 5 7 .
4
Cfr. IOANN., X I I I , 34, X V I I , 11, 20-23.
5
AUGUST., In Ioann. Ev., tràct. X X V I , n. 13: MIGNE, P. L., t. XXXV, col. 1613;
Conc. Trid. Sess. X I I I , c. 8.
Acta PU Pp. XII 553

mente convidados a crer, a adorar, a comungar, para serem todos igual-


mente concorpóreos e consanguíneos seus, todos elevados á mesma sobe-
rana nobreza, divinae consortes naturae f a firn de que todos se sintam
mais que irmäos, membros de um mesmo Corpo mistico de Cristo, aman-
7
do-se uns aos outros afectiva e efectivamente, como ao pròprio Cristo.
E se há obstáculos que superar, interesses opostos, antagonismos,
paixöes que produzem a desuniäo, o amor de Jesus-Eucaristia e a graça
omnipotente que delà promana, « a quem a recebe, nâo so materialmente,
nota S. Agostinho, mas espiritualmente, mas frutuosamente », saberá
en firn nivelar, desfazer, vencer as dificuldades e cimentar a paz e con-
cordia.
Por isso Jesus, Amor eucaristico, nao hesita em propôr aos seus já
nêste mundo in maligno positus, como ideal da caridade de Deus e do
próximo que os deve unir, a unidade da Trindade beatissima! É que
Ele, instituindo a divina Eucaristia, quis fazer da nossa terra, sobre
que pesa a maldicäo da culpa, mais que urna imagem do céu, um paraíso
antecipado !
Sentiam-no admiravelmente os primeiros fiéis, que sempre na cele-
braçao do Santo Sacrificio frequentavam a Eucaristia, e por isso se ama-
vam e auxiliavam mutuamente, a ponto de porem os bens em comum,
corno membros da mesma familia, e mais ainda corno quem era « um só
8
coraçâo e urna só alma » diz o historiador inspirado. Por isso oravam
ao darem graças : « Como o päo destas partículas, de espalhado que
estava sobre os montes, se reuniu e fez um, assim se reuna dos confins
9
da terra, ó Senhor, a vossa Igreja no vosso Reino ». Por isso ainda a
tèssera mais certa e mais firme da caridade crista era a Eucaristia, que
se mandava aos ausentes, e que as diversas comunidades se enviavam mu-
10
tuamente. Por isso finalmente estranhava tanto o apóstolo S. Paulo a
ulguns dos fiéis de Corinto que introduzissem distinçoes sociais à Mesa
11
do Senhor ñas suas ágapes.
Mas para que ir tao longe buscar exemplos, quando os tendes tao
eloquentes nos fastos eclesiásticos do Brasil?
O Brasil, nao nasceu èie e foi baptizado « Terra de Santa Cruz » ao

6
CHRYSOST., In loann., hom. X L V I , n. 3: MIGNE, P. Gr., t. L I X , col. 261; CYRILL. HIER.,
Cateen., X X I I , n. 3 : MIGNE, P. G., t. X X X I I I , col. 1109; cfr. Lf Petr. I , 4.
7
Cfr. CHRYSOST. In I Cor., hom. X X I V , 2: MIGNE, P. G., t. LXI, col. 200.
8
Act., I V , 32.
' DlDACHE, IX, 4.
1 0
ItrSTiN., Apol., I , n. 65: MIGNE, P. G., t. V I , col. 428; EUSEBUIS, Hist. Ecc., 1. V . .
c. 24: M I G N E / P . G., t. X X , col. 505-508.
11
I Cor., X I , 17-21.
554 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

pé do altar e á volta de Jesus Sacramentado, que os aborígenes adora-


ram antes de o conbecerem, imitando simplesmente e confraternizando
com os primeiros descubridores?
Nao foi a devoçâo a Jesus Sacramentado a que mais contribuiu para
conservar e robustecer a fé ñas povoacoes formadas e para a dilatar
ñas numerosas Missöes que por séculos constelaram a Patria brasileira?
Ai mesmo ñas imensas regiöes da Amazonia, das quais a cidade de
Eelém é capital e porta, quai foi o meio mais eficaz para atrair à fé os
aborígenes e unir os coraçôes déles entre si e com os construtores da
grande Naçao? Nao foram as Confrarias, primeira e mais eficaz a do
Santissimo Sacramento, erigida em todas as povoacoes existentes ou
que houvessem de se formar, como decretava por 1660 um dos vossos
12
maiores missionarios, o grande P. Antonio Vieira?
E quado numa hora difícil da vossa historia, a invasâo de armas
estrangeiras, ervadas de heresia, ameaçava a unidade e mais ainda a
integridade da fé católica, nao foi principalmente a devoçâo á divina
Eucaristia, aliada á da Virgem Ssma, que uniu os animos para a V i -
toria?

Amados Filhos!
Se recordamos estes particulares, que vós certamente meditastes du-
rante o Congresso, è primeiro que tudo, para bendizermos a divina Ca-
ridade latente na Eucaristia e que tao luminosamente se manifesta nos
seus frutos ; é depois para Nos congratularmos paternamente convosco,
que, animados de viva fé, fazeis de Jesus Sacramentado o centro e a
fonte da vossa piedade; mas é também e sobretudo para vos exortamos a
que saibais haurir do Sacràrio sempre novas energías para um ardente
e operoso apostolado.
Hoje, como e mais, talvez, que em nenhuma das grandes crises da
historia, muitas forças inimigas ameaçam a paz e tendem a destruir a
uniäo internacional, nacional, social, familiar, individual, combatendo
a unidade da fé, a pureza e santidade da moral, a seriedade e ilibadez
dos costumes, a estabilidade e a concordia da familia, enfim a propria
vida crista ñas suas bases.
Seja-vos Jesus na Eucaristía, como no passado e mais ainda, fonte
constante de graças e energias, para näo vos deixardes arrastar pela
torrente de erros e vicios que alaga o mundo. Paca das vossas associaçoes
e das vossas familias copias vivas da Casa de Nazaré. Inspire-vos e su-
12
Visita inédita de Vièira, publicada por SERAFIM LEITE S. i. (Eist, da Comp, de
Jesus no Brasil, t. IV [Rio de Janeiro 1943], 114).
Acta Pii Pp. XII 555

stente o zelò do vosso apostolado, para que toda a grande familia brasilei-
ra, unida em verdadeira paz, ordern e progresso e modelando-se pela Sa-
grada Familia, se mostre digna de que sobre eia reine e espanda toda a
munificencia e carinbos de soberana Rainba e Mâe, Sfossa Senbora de
Nazaré, ho je solenemente coroada.
Em seu nome e em nome do Rei divino oculto sob os véus eucaristicos,
corno penhor das melhores bênçâos do céu, a vós, às vossas familias e a
toda a vossa grande Pàtria, damos com todo o afecto da Nossa alma a
Bênçâo Apostólica.
566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS, CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i
HALIFAXIENSIS
DECRETUM
DISMEMBRATIONIS ET PRAEFECTURAE APOSTOLICAE INSULARUM BERMUDARUM
ERECTIONIS.

Quo spiritualibus necessitatibus fidelium, in insulis vulgo « Ber-


muda » commorantium et per longo Oceani spatio ab archiepiscopali sede
Halifaxiensi, ad quam pertinent, seiunctorum, plenius consuleretur,
Excmus P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus Titularis Syn-
nadensis in Phrygia ac Apostolicus Delegatus in Ditione Canadensi, ab
Apostolica Sede enixe postulavit ut praefatae insulae a territorio archi-
dioecesano Halifaxiensi dismembrarentur eaedemque in Praefecturam
Apostolicam erigerentur.
Ssñius Dominus Noster Pius Div. Prov. P P . XII ratus id in anima-
rum utilitatem cessurum, porrectis precibus benigne annuens, suppleto
quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumentium
consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, sejungit a territorio
memoratae archidioecesis Halifaxiensis omnes insulas vulgo « Bermuda ».
in Oceano Atlantico exstantes, easdemque in Praefecturam Apostolicam
erigit, S. Congregationi de Propaganda Fide, ad normam iuris commu-
nis, plene subiiciendam. Huius igitur Praefecturae Apostolicae, « Insu-
larum Bermudarum » appellandae, territorium constabit omnibus in-
sulis quae vulgo « Bermuda Islands » nuncupantur quaeque hactenus ad
archidioecesim Halifaxiensem pertinebant.
Quibus super rebus Idem Ssmus Dominus Noster praesens edi iussit
Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo
Litterae expeditae forent.
Ad haec autem exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua depu-
tare dignata est memoratum Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti,
eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi,
Sacra Congregatio Consistorialis 557

ad effectum, de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate


constitutum, onere ipsi imposito ad hanc S. Congregationem Consisto-
rialem, quum primum erit, mittendi authenticum exemplar peractae
exsecutionis actus.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 19 Februarii
1953.

£8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

II
SAVONENS1S ET NAULENSIS
DECRETUM
DE VICARIO CAPITULARI ELIGENDO

Cum pro dioecesibus Savonensi et Naulensi, aeque principaliter uni-


tis, una sit ab anno 1910 Curia dioecesana et hodiernus earumdem Epi-
scopus, Excmus P. D. Ioannes Baptista Parodi nuper expostulaverit ut,
iisdem Sedibus vacantibus, communis eligeretur Vicarius Capitularis,
Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P P . XII, oblatis precibus
benigne adnuens, de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae Congregatio-
nis Consistorialis a Secretis, praesenti Decreto, decernere dignatus est
ut in posterum quotiescumque communem episcopalem sedem Savonen-
sem scilicet et Naulensem vacare contigerit, duobus Capitulis Cathedra-
libus, in civitatem Savonensem congregatis, ius sit communem Vicarium
Capitularem ad Sacrorum Canonum praescripta eligere ; ius autem con-
vocandi et praesidendi Capitula ad praepositum Capituli Savonensis
spectare, eoque impedito vel praepositura vacante ad aliam, iuxta ordi-
nem, eiusdem Capituli dignitatem; omnes canonicos convocari debere,
nulla habita ratione de diverso numero eorum qui in alterutro Capitulo
habeantur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 25 Februarii 1953.

£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. $ S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III

JARENSIS ET VICARIATUS APOSTOLICI CALAPENSIS

DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM

Cum Vicario Apostolico Calapensi nonnisi gravi incommodo, itinere


maxime impervio periculisque obnoxio, curae spirituali fidelium in In-
sulis vulgo Semirara degentium, fas fuerit consulere, Excñius P. D. Aegi-
dius Vagnozzi, Arcbiepiscopus titularis Myrensis et in Insulis Philip-
pinis Nuntius Apostolicus, ut, quas supra memoravimus, insulae terri-
torio Archidioecesis Jarensis a d n e c t e r e t u r ab Apostolica Sede enixe
postulavit.
Ssñius Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, praehabitis
favorabilius votis Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Fumasoni Biondi
S. Congregationis De Propaganda Fide Praefecti, necnon Excihorum
P P . DD. Iosephi M. Cuenco, Archiepiscopi Iarensis et Gulielmi Duschak
Episcopi titularis Abiddensis et Vicarii Apostolici Calapensis, ratus hoc
animarum saluti profuturum, de consilio infrascripti Cardinalis S. Con-
gregationis Consistorialis Secretarii, suppleto, quatenus opus sit, eorum
interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti de-
creto censet Insulas vulgo Semirara, id est, Semirara, Calauya, Sibay,
Libaton, Sibilon et Libigao, e territorio Vicariatus Apostolici Calapensis
distrahendas ac Archidioecesi Iarensi perpetuo adscribendas.
Proinde clerici e clero saeculari ibi legitime degentes, simul ac prae-
sens decretum ad effectum fuerit deductum, incardinati censentur Archi-
dioecesi Iarensi; omnia documenta et acta respicientia clericos, fideles et
bona temporalia ecclesiastica illarum insularum a Curia Vicariatus Apo-
stolici Calapensis ad Curiam Archiepiscopalem Iarensem transmittantur
et quoad divisionem bonorum servetur praescriptum can. 1500 Codi-
cis I. C.
Ad haec omnia perficienda Sanctitas Sua deputare dignata est memo-
ratum in Insulis Philippinis Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessa-
rias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo
agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi
imposito transmittendi ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exem-
plar actus peractae exsecutionis.
Sacra Congregatio Consistorialis 559

Quibus super rebus praesens edi iussit Oonsistoriale Decretum pe-


rinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xxv Martii 1953.

ÈB Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

IV
AGRIENSIS ET TUDENSIS
DECRETUM
DE DIOECESIUM LIMITIBUS

Cum ab Apostolica Sede postulatum fuerit ut dubia exorta de li-


mitibus dioecesium Auriensis et Tudensis apud flumen vulgo Avia di-
gnaretur dirimere, Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia
P P . XII praehabito voto Eminentissimi P. D. Caietani S. R. E. Cardi-
nalis Cicognani, in Hispania Pro Nuntii Apostolici, de consilio infra-
scripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, re mature
perpensa et de plenitudine Apostolicae potestatis, decernit ut utriusque
memoratae dioecesis fines discernat flumen vulgo Avia, ita ut territo-
rium quod ad laevam ripam fluminis exstat ad dioecesim Auriensem
pertineat, et quod ad dexteram ad dioecesim Tudensem.
Ad haec autem perficienda Sanctitas Sua deputare dignata est me-
moratum in Hispania Pro Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessa-
rias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo
agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
ipsi imposito remittendi ad S. C. Consistorialem authenticum exemplar
actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edi iussit Oonsistoriale Decretum, pe-
rinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent.
Datum Romae ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xiv Aprilis 1953.

£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S-
Iosephus Ferretto, Adsessor
560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 7 Iulii 1.953 — Titulari episcopali Ecclesiae Vallitanae praefecit
R. P. D. Alphridum Rubio Díaz, Antistitem Urbanum, rectorem semi-
narii maioris Bogotensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ber-
nardi Botero Alvarez, Episcopi Sanctae Marthae.
die HI Iulii — Metropolitanae Ecclesiae Milwaukiensi Exc. P. D. Al-
bertum Gregorium Meyer, hactenus Episcopum Superiorensem.
die 25 Iulii — Titulari episcopali Ecclesiae Abziritanae R. D. Ae-
milium Abascal Salmerón, canonicum Capituli Metropolitam Verae Cru-
cis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Octaviani Marquez Toriz,
Archiepiscopi Angelorum.
die 27 Iulii — Cathedrali Ecclesiae S. Ioannis Canadensi Exc. P.
D. Alphridum Beniaminum Leverman, hactenus Episcopum titularem
Barenum in Pisidia.
die 28 Iulii — Titulari episcopali Ecclesiae Hemeriensi R. P. D. Au-
gustum Gianfranceschi, Antistitem Urbanum, parochum Ssmi Salvatoris
Venetiis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Angeli Iose-
phi S. R. E. Cardinalis Roncalli, Patriarchae Venetiarum.
die 30 iulii — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Aeginensi R. P. D.
Raphaelem Forni, Antistitem Urbanum, quem deputavit Internuntium
Apostolicum apud Rempublicam Iranianam.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thennesiensi R. D. Primum Gasbarri,
Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, canonicum
theologum Capituli Cathedralis Viterbiensis necnon professorem in Pon-
tificio Seminario regionali ad « S. Mariae de Quercu », quem deputavit
Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Clementis S. R. E. Card. Micara, Epi-
scopi Veliterni.
die 19 Augusti — Cathedrali Ecclesiae Versaliensi Revmum D. Ale-
xandrum Renard, directorem Operum Catholicarum in dioecesi Insulensi.
— Titulari episcopali Ecclesiae Araditanae Exc. P. D. Bryan Iose-
phum Me Entegart, hactenus Episcopum Ogdensburgensem.
die 20 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Cantanensi R. P. D.
Franciscum Hengsbach, ex archidioecesi Paderbornensi, Antistitem Ur-
Sacra Congregatio Consistorialis 561

banum et Secretarium. Generalem Consilii Primarii Congressuum Ca-


tholicorum in Germania, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Lau-
rentii Jaeger, Archiepiscopi Paderbornensis.
die 25 Augusti — Metropolitanae Ecclesiae - Vallisoletanas Exc. P.
D. Iosephum García et Goldáraz, hactenus Episcopum Oriolensem.
— Cathedralibus Ecclesiis Nicotriensi et Tropiensi, invicem perpetuo
unitis, R. D. Augustinum Saba, dioecesis Oleastrensis, doctorem Biblio-
thecae Ambrosianae et professorem in Catholica Universitate a Ssmo
Corde Iesu et in Facultate Theologica Seminarii Mediolanensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Amphipolitanae R. P. D. Eduardum
V. Dar gin, Antistitem Urbanum, parochum ecclesiae S. Gregorii I Pa-
pae, in pago vulgo (( Harrison » et Vicarium Generalem archidioecesis
Neo-Eboracensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Fran-
cisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ioanninensi R. D. Gualterium P. Kal-
lenberg, Cancellarium Curiae metropolitanae Neo-Eboracensis, quem
deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Francisci S. R. E. Card.
Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Pitanaeae R. P. D. Coleman F. Car-
roll, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae Sacratissimi Cordis Iesu
in urbe Pittsburgensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis
Francisci Dearden, Episcopi Pittsburgensis.
die 26 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Thessa-
lia R. D. Andream Pangrazio, Cubicularium intimum supra numerum
Sanctitatis Suae et delegatum episcopalem pro consociationibus Actio-
nis Catholicae in dioecesi Patavina, quem constituit Coadiutorem, etiam
sedi datum, Excmi P. D. Hieronymi Cardinale, Episcopi Veronensis
die Ì Septembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gangrensi
Exc. P. D. Franciscum de Filippis, hactenus Archiepiscopum Brundu-
sinum et Administratorem perpetuum dioecesis Ostunensis.
die 7 Septembris — Cathedrali Ecclesiae Ariminensi Exc. P. D. Aemi-
lium Biancheri, hactenus Episcopum Sarsinatensem.
die 17 Septembris — Cathedralibus Ecclesiis aeque principaliter unitis
S. Marci et Bisinianensi R. D. Augustinum Ernestum Castrillo, Mini-
strum Provincialem provinciae Salernitano-Lucanae Ordinis Fratrum
Minorum.

3 6 - ACTA,'vol. X X n . 1 1 . — 2 8 - 9 - 1 9 5 3 .
562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI
PARENTIN, ET POLEN.

DECRETUM
DESIGNATIO TRIBUNALIS PRO APPELLATIONE

Attentis praesentibus peculiaribus circumstantiis, haec Sacra Con-


gregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Do-
mino Nostro Pio Div. Prov. P P . XII tributarum, decernit ut Ordinarius
Parentinus et Polensis pro appellatione in secunda instantia semel pro
semper adeat Tribunal Ordinarii dioecesis Fluminensis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 20
Februarii 1953.

£8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a /Secretis


L. © ' S .
Iosephus Ferretto, Adsessor

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

CAJAMARCENSIS - S. FRANCISCI XAVERII


DECRETUM
DE TERRITORII TRANSLATIONE

Cum Excmus P. D. Paulus Ramírez Taboada, Episcopus Cajamar-


censis, et Revmus Pater Ignatius Garcia Martin, S. I., Praefectus
Apostolicus S. Francisci Xaverii, concorditer postulassent ut illa pars
territorii provinciae civilis vulgo Jaen nuncupatae hucusque dioecesi
Cajamarcensi subiecta, ab ipsa distraheretur dioecesi atque Praefectu-
rae Apostolicae S. Francisci Xaverii adderetur, Sacra Congregatio de
Propaganda Fide, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Ioannis Panico,
Archiepiscopi tit. Iustinianensis atque Apostolici in Republica Peruana
Nuntii, de consensu Sacrae Congregationis Concistorialis, in congressu
diei 23 mensis Ianuarii vertentis anni, vigore specialium facultatum sibi
Sacra Congregatio de Propaganda Fide 563

a Ssmo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XII tributarum, considerans illam


territorii translationem ad Praefecturam Apostolicam S. Francisci Xa-
verii maxime accomodatam, eandem translationem ratam habuit et con-
firmavit atque praesens ad rem Decretum confici mandavit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 23 mensis Ianuarii a. D. 1953.

£8 P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L. © S.
C. Corvo, Subsecretarius

II
•NOTJNENSIS - GAOENSIS - SIKASSENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM --

Ad aptius catholicam fidem in Africa occidentali prolatandam preces


ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt,
ut fines inter Vicariatum Apostolicum Nounensem et Praefecturas Apo-
stolicas Gaoensem atque Sikassensem immutarentur, scilicet, ut circulus
civilis de Mopti, subdivisio civilis de Dienne, circulus civilis de Bandia-
gara, excepto districtu de Bai, et subdiviso civilis de Douentza distrahe-
rentur a Vicariatu Apostolico Nounensi et adnecterentur ad Praefectu-
ram Apostolicam Gaoensem atque insuper ut districtus civiles de Bou-
noumba, Dielizangasso, Dioundiou, Kassorola, Moribila, Menesso, Ouaki,
Souroutouna, Toulakoulouba, pertinentes ad circulum civilem de San,
distraherentur ab eodem Vicariatu Apostolico Nounensi et adnecterentur
ad Praefecturam Apostolicam Sikassensem.
Quas preces eadem Sacra Congregatio de Propaganda excipiens, de
mandato Ssmi D. N. Pii Div. Prov. Papae XII, vigore scilicet faculta-
tum ab eodem Ssmo D. N. sibi specialiter concessarum, praesenti De-
creto statuit, ut territoria, de quibus supra, distrahantur a Vicariatu
Apostolico Nounensi et adnectantur ad Praefecturas Apostolicas Gaoen-
sem et Sikassensem.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 6 mensis Martii a. D. 1953.

£ß P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L © S.
C. Corvo, Subsecretarius
564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i
TARVISINA
CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE BERTILLAE BOSCARDIN,, INSTITUTI SORORUM
MAGISTRARUM A S. DOROTHEA FILIARUM SACRORUM CORDIUM.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis causae Canonizationis Bea-


toe Mariae Bertillae Boscardin, Virginis, in casu et ad effectum de
quo ogitur.

Humillimam, mansuetam, docibilem et patientem atque infirmis pe-


rite ac dextere ministrantem Mariam Bertillam Boscardin, Summus fe-
liciter regnans Pontifex superiore anno beatorum caelitum catalogo ad-
scripsit. Ex quo fama sanctitatis novensilis Beatae populique erga eam
pietas magis magisque augescit. Et Deus, famulorum suorum iustus re-
munerator, novis patratis signis, eam amplius exaltare velle videtur.
Quapropter Rmus P. Augustinus a Virgine, Ordinis Excalceatorum
Ssmae Trinitatis ac ipsius Causae Postulator legitime constitutus, vota
quoque depromens Instituti Sororum Magistrarum a S. Dorothea Filia-
rum Sacrorum Cordium, cui Ecclesiasticae Hierarchiae populique postu-
latoriae litterae accedunt, Sanctissimum Dominum Nostrum Pium Pa-
pam XII suppliciter est deprecatus, ut Canonizationis Causa resunie-
retur. Itaque in Ordinario Sacrorum Rituum coetu die 20 Ianuarii an-
ni huius habito, Emus ac Rmus Dominus Alexander Cardinalis Verde,
Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An si-
gnanda sit commissio Reassumptionis causae praedictae Beatae, in casu
et ad effectum de quo agitur. Emi ac Revmi DD. Cardinales, sacris tuen
dis ritibus praepositi, audita eiusdem Cardinalis relatione, audito quo-
que R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Generali Promotone, attentis
mature rebus expositis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu sigiuin-
dam esse commissionem Reassumptionis causae Cmionizationis Beatae
Mariae Bertillae Boscardin, si Sanctissimo placuerit.
Facta postmodum, die subsignato, Ssnio D. N. Pio Papae XII per
infrascriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua, rescriptum eiusdem
Sacra Congregatio Rituum 565

Sacrae Rituum Congregationis ratum habens, manu signare propria di-


gnata est commissionem reassumptionis causae Canonizationis eiusdem
Beatae Mariae Bertillae Boscardin.
Datum Romae, die 9 Martii 1953.

£8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

II
ROMANA SEU ANAGNINA
CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE DE MATTIAS, FUNDATRICIS INSTITUTI SORO-
RUM AB ADORATIONE PRETIOSISSIMI SANGUINIS D. N. I. C-
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Venerabilis Maria De Mattias, Instituti Sororum ab Adoratione Pre-


tiosissimi Sanguinis D. N. I. C. fundatrix, die 1 mensis Octobris, an-
no Iubilaei Maximi MCML, sollemnis Beatificationis honoribus est con-
decorata. Novae porro gratiae ac iterati favores necnon signa, quae mi-
raculorum speciem prae se ferunt, a quampluribus fidelibus intercessione
Beatae Mariae De Mattias impetrata, divinam voluntatem eandem Bea-
tam ad summos altarium honores evehendi connotare videntur. Quare
plures postulatoriae litterae Ssmo D. N. Pio Papae XII humillime por-
rectae sunt, ut huius Beatae canonizationis Causa apud S. Rituum
Congregationem resumi queat inter quas Excmorum ac Revmorum
Episcoporum Ferentini, Verulani, Aquinatensis, Sorani et Pontiscurvi,
Anagnini nec non Episcopi Suffraganei Dioecesis Suburbicariae Prae-
nestinae, quibus adiunguntur et preces Revmi Moderatoris Generalis
Congregationis Pretiosissimi Sanguinis et Antistitae Generalis Insti-
tuti ab eadem Beata conditi.
Quare instante Revmo Augustino a Virgine, Ordinis Ssmae Trinitatis
et Causae huius Postulatore legitime constituto, in Ordinario Sacrorum
Rituum coetu di 20 Ianuarii anni huius habito, Emus ac Revihus Do-
minus Alexander Cardinalis Verde, Causae Ponens seu Relator, dubium
proposuit : An signanda sit commissio reassumptionis Causae praedictas
Beatae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi autem et Revmi DD.
566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, omnibus bisce per-


pensis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Ge-
nerali, rescribere censuerunt: Affirmative, seu: signandam esse com-
missionem reassumptionis Causae huius, si Sanctissimo placuerit.
Subsignata autem die Ssmo D. N. Pio Papae XII ab infrascripto Sa-
crae Rituum Congregationis Cardinali Pro-Praefecto facta relatione,
Sanctitas Sua, eiusdem Sacrae Congregationis rescriptum ratum habens,
commissionem reassumptionis Causae Canonizationis B. Mariae De Mat-
tias Sua manu signare dignata est.
Datum Romae, die 9 Martii 1953.

£B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


h. % S.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

III
MATRITEN.
CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE DESOLATAE TORRES ACOSTA, FUNDATRICIS IN-
STITUTI SORORUM SERVARUM MARIAE INFIRMIS MINISTRANTIUM.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis causae Canonizationis prae-
dictae Beatae in casu et ad effectum de quo agitur.

Beatorum caelitum honoribus Venerabili Dei Famulae Mariae Deso-


latae Torres Acosta die 5 Februarii 1950 solemniter conlatis, quibus
sanctitas eius vitae, virtutes ac, eadem intercedente, mira signa a Deo
patrata palam fuere dilaudata, factum est ut veneratio ac devotio in
praedictam Beatam ubique augeretur et in dies augeatur. Favores inde
et sanationes, miraculi praeseferentes notas, saepe impetratae feruntur
et illius intercessioni adscribuntur. Iter itaque ad ulteriorem glorifica-
tionem patefieri videtur. Quam ob rem postulatoriae Sanctissimo Do-
mino Nostro Pio Papae XII porrectae sunt litterae, ut eiusdem Beatae
Causa Canonizationis apud S. Rituum Congregationem resumi possit.
In Ordinario igitur Sacrorum Rituum Congregationis coetu die 20
Ianuarii anni huius habito, instante Revino P. Augustino a Virgine,
Ordinis Excaleeatorum Ssmae Trinitatis ac Causae huius legitime con-
stituto Postulatore, subscriptus Cardinalis S. R. C. Pro-Praefectus et
Causae Ponens seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda
Sacra Congregatio Rituum 567

sit commissio reassumptionis causae praedictae Beatae in casu et ad


effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi ac Revmi Patres, sacris
tuendis ritibus praepositi, omnibus mature perpensis, audito quoque R.
P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis
de iure servandis, rescribere censuere : Affirmative, nimirum : Signandam
esse commissionem reassumptionis causae Canonizationis Beatae Ma-
riae Desolatae Torres Acosta, Virginis, si Sanctissimo placuerit.
Facta autem, subsignato die, Ssmo D. N. Pio Papae XII per infra-
scriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua, rescriptum eiusdem Sa-
crae Congregationis ratum babens, manu propria commissionem, reas-
sumptionis causae Canonizationis eiusdem Beatae Mariae Desolatae Tor-
res Acosta, Virginis, signare dignata est.
Datum Romae, die 9 Martii 1953.

© C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

IV
ROMANA SEU CORDURBEN.
CANONIZATIONIS BEATAE RAPHAELAS MARIAE A SACRO CORDE IESU, VIRGINIS,
FUNDATRICIS CONGREGATIONIS ANCILLARUM SSMI CORDIS IESU.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Venerabilem Dei Servam Raphaèlam Mariam a S. Corde Iesu, fun-
datricem Congregationis Ancillarum Ssmi Cordis Iesu, heroicum atti-
gisse virtutum fastigium edixit Summus feliciter regnans Pontifex
anno 1949, eamque, miraculis claram, superiore anno Beatarum Virgi-
num Albo sollemniter adscripsit.
Anno autem ab eius Beatificatione nondum elapso, placuit Deo huius
humillimae Famulae suae gloriam novis signis, eius intercessione obten-
tis, in dies amplius augere, ita ut via ad Canonizationem patefieri vi-
deatur.
Quare Revmus P. Raymundus Bidagor, S.I., Causae huius Postulator
legitime constitutus, Ancillarum Ssmi Cordis vota depromens, Sanctis-
simum Dominum Nostrum Pium Papam XII supplex rogavit, ut Beatae
Raphaëlae Mariae Canonizationis Causa resumeretur.
568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In Ordinario itaque Sacrorum Rituum Coetu die 17 elapsi mensis ad


Vaticanum habito Emus ac Revmus Dominus Fridericus Cardinalis Te-
descumi, Episcopus Tusculanus, Causae huius Ponens seu Relator, du-
bium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptionis
Causae praedictae Beatae in casu "et ad' effectum de quo agitur, de eaque
retulit. Emi autem ac Revmi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus
praepositi, attentis expositis necnon Postulatoriis Litteris Eminentis
simorum quorundam Patrum Cardinalium, Archiepiscoporum et Episco-
porum plurimorum ac Revmi Praepositi Generalis Societatis Iesu uni-
versaeque Familiae Ancillarum Ssmi Cordis Iesu, audito quoque R. P.
D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis de
iure servandis, rescribere censuerunt : Affirmative, nimirum Signandam
esse commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Ra-
phaëlae Mariae a S. Corde Iesu, si Sanctissimo placuerit.
Facta demum, subsignato die, Ssmo D. N. Pio Papae XII per infra-
scriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Pa-
trum ratum habens, Sua manu commissionem reassumptionis Causae Ca-
nonizationis eiusdem Beatae signare dignata est.
Datum Romae, die 21 Aprilis 1953.

£B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius.

ROMANA SEU VITERBIEN.


CANONIZATIONIS BEATAE ROSAE VENERINI, VIRGINIS, FUNDATRICIS MAGISTRARUM
PIARUM.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Beatorum Caelitum ordinibus sollemni ritu adscripta fuit superiore


anno Venerabilis Dei Famula Rosa Venerini, Magistrarum Piarum fun-
datrix. Eius autem sanctimoniae famam, in dies crescentem, Deus adhuc
comprobare videtur caelestibus signis, eadem intercedente, patratis.
Quapropter Episcopi et Archiepiscopi haud pauci, fidelium quoque vota
expromentes, ad Sanctitatem Suam férvidas direxerunt preces per Po-
Sacra Congregatio Rituum 569

stulatorias Litteras, deprecantes ut commissionem reassumptionis Cau-


sae Canonizationis Beatae Rosae Venerini signare benigne dignaretur.
Instante igitur Revmo P. Carolo Miccinelli, Societatis Iesu, Causae
buius Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Alexan-
der Cardinalis Verde, eiusdem Causae Relator, in ordinariis Sacrorum
Rituum Congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanum habitis,
dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptio-
nis Causae praedictae Beatae in casu et ad effectum de quo agitur.
Emi ac Revmi Patres Purpurati, sacris tuendis ritibus praepositi, post
ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore
Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite discussis ac perpensis,
rescribendum censuerunt : Affirmative, nempe Signandam esse commis-
sionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 17 Martii
1953.
Facta autem Beatissimo Patri ab infrascripto Cardinali, die subsi-
gnata, relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum ha-
bens, commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Ro-
sae Venerini, propria manu signare dignata est.
Datum Romae, die 21 Aprilis, anno Domini 1953.

£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S .
f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA OFFICIORUM

SEGRETERIA DI STATO

Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 15 Giugno 1953 convessa al


sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima Santità Sua per gli
Affari Ordinari, Si è degnata di istituire la Pontificia Opera di Assisten-
za in Italia, con sede in Roma, approvandone e promulgandone Vunito
Statuto, ed erigendo la stessa Pontificia Opera di Assistenza in persona
giuridica.
G. B. MONTINI
Pro-Segretario di Stato
per gli Affari Ordinari

STATUTO
DELLA PONTIFICIA OPEBA DI ASSISTENZA IN ITALIA

TITOLO I

Pontificia Opera di Assistenza

Art. 1
La Pontifìcia Opera di Assistenza, istituita da Sua Santità Pio
Pp. XII con Bescritto della Sua Segreteria di Stato in data 15 Giu-
gno 1953, ha personalità giuridica.
Essa ha la sua sede in Roma.

Art. 2
L'alta direzione e la vigilanza della Pontifìcia Opera sono añídate dal
Santo Padre a una Commissione Cardinalizia.

Art. 3
§ 1 - La Pontifìcia Opera promuove attività assistenziali e sociali in
Italia, in conformità ai principii della carità evangelica e secondo le di-
sposizioni della Santa Sede.
Acta, Officiorum 571

§ 2 - In particolare spetta alla Pontificia Opera studiare i problemi


caritativi e assistenziali che/per la loro importanza e ampiezza interdio-
cesana o nazionale, superano i limiti delle singole Diocesi. Ne considera
gli aspetti religiosi, morali, sociali, giuridici ed economici ; ne promuove
ed agevola la soluzione.
§ 3 - Compete altresì alla Pontifìcia Opera favorire la costituzione
delle Opere Diocesane di Assistenza, di cui al Titolo I I .
I 4 - La Pontificia Opera svolge azione d'informazione e, con il con-
senso degli Ordinari, di coordinamento delle Opere Diocesane di Assi-
stenza.
Art. 4

Gli Organi della Pontificia Opera sono :


1. il Consiglio,.
2. la Giunta,
3. il Comitato Economico,
4. il Collegio dei Revisori dei conti,
5. le Delegazioni Regionali.

Art. 5
II Consiglio si compone :
del Presidente, che è nominato dal Santo Padre per la durata di
tre anni,
di un Vice-Presidente e di tre membri, nominati ogni tre anni dalia
Commissione Cardinalizia con l'approvazione del Santo Padre,
di cinque membri cooptati, scelti ogni tre anni, con il benestare
della Commissione Cardinalizia, tra i Delegati Regionali di cui all'art. 15,
e precisamente : uno dell'Italia Settentrionale, uno dell'Italia Centrale,
uno dell'Italia Meridionale, uno della Sicilia e uno della Sardegna,
del Delegato del Comitato Economico, ai sensi dell'art. 10, § 2.
Il Consiglio nomina un proprio Segretario.

Art. 6
Il Consiglio :
1. formula ogni anno il programma generale dell'attività della
Pontifìcia Opera e stabilisce le iniziative da prendere ai sensi dell'art. 3,
2. studia i problemi concernenti l'attività della Pontifìcia Opera
e delibera al riguardo,
3. esamina ed approva le relazioni del lavoro svolto dalla Presi-
denza e dalla Giunta, nonché i piani di organizzazione e di assistenza
572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

elaborati dalla stessa Presidenza e dalla Giunta, con la previa appro-


vazione, per quanto riguarda l'aspetto economico, del Comitato Econo-
mico,
4. delibera in merito ai bilanci preventivi e consuntivi della Pon-
tificia Opera, dopo averli sottoposti all'approvazione del Comitato Eco-
nomico ai sensi dell'art. 11, n. 5,
5. nomina i Delegati Regionali ai sensi dell'art. 15, § 2,
6. stabilisce, su proposta della Presidenza, i temi di studio del Con-
gresso Nazionale, di cui all'art. 14,
7. delibera circa la convocazione dei convegni nazionali o regio-
nali di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza.
Il Consiglio si riunisce ordinariamente ogni tre mesi.

Art. 7
§ 1 - Il Presidente :
1. rappresenta la Pontifìcia Opera,
2. mantiene i rapporti con le Autorità Ecclesiasticbe e Civili,
3. sottopone all'approvazione della Commissione Cardinalizia il
programma generale di attività e le iniziative della Pontifìcia Opera,
nonché le deliberazioni del Consiglio, ai sensi dell'art. 6,
4. cura l'attuazione delle deliberazioni del Consiglio,
5. convoca e presiede le riunioni del Consiglio, della Giunta e
del Comitato Economico,
6. convoca e prepara il Congresso Nazionale, ai sensi dell'art. 6,
n. 6, e dell'art. 14,
7. nei casi d'urgenza può, d'intesa con la Giunta, adottare provve-
dimenti, che dovrà sottoporre alla ratifica del Consiglio nella prima
riunione successiva,
8. dirige, con l'approvazione della Giunta, gli Unici della Ponti-
fìcia Opera e ne nomina il personale,
9. svolge azione informativa, propulsiva e coordinatrice delle De-
legazioni Regionali e ne vigila l'attività ; riunisce, d'intesa con la Giunta,
i Delegati Regionali ogni volta che lo ritenga necessario,
10. corrisponde con le Opere Diocesane di Assistenza, ai sensi del-
l'art. 3, §§ 3 e 4,
11. quando le circostanze lo richiedano, convoca con il consenso
del Consiglio, e presiede i convegni nazionali o regionali di dirigenti
delle Opere Diocesane di Assistenza; a tali convegni partecipano an-
che i Delegati Regionali.
§ 2 - Gli atti riguardanti contratti e obbligazioni, stipulati a nome
Acta Officiorum 573

della Pontifìcia Opera, debbono, per la loro validità, entrare nell'am-


bito delle deliberazioni del Consiglio ed essere firmati congiuntamente
dal Presidente del medesimo Consiglio e dal Delegato del Comitato Eco-
nomico.
§ 3 - In caso di necessità o di impedimento, il Presidente è sostituito
dal Vice-Presidente.
Art. 8
§ 1 - La Giunta si compone :
del Presidente del Consiglio della Pontificia Opera,
del Delegato del Comitato Economico,
e di tre membri scelti dal Consiglio tra i suoi componenti, con il
benestare della Commissione Cardinalizia.
§ 2 - La Giunta nomina un proprio Segretario.
§ 3 - La Giunta si riunisce ordinariamente due volte al mese.

Art. 9

È funzione della Giunta coadiuvare il Presidente, in particolare :


1. nella elaborazione dei piani da sottoporre all'esame e all'appro-
vazione del Consiglio,
2. nell'attuazione delle deliberazioni del Consiglio,
3. nella direzione degli Unici e nella scelta del personale, ai sensi
dell'art. 7, § 1, n. 8,
a. nella preparazione del Congresso Nazionale,
5. nella preparazione e nello svolgimento delle riunioni dei Dele-
gati Regionali e dei convegni di dirigenti delle Opere Diocesane di
Assistenza, a tenore dell'art. 7, § 1, n. 9 e 11.

Art. 10

§ 1 - Il Comitato Economico si compone :


del Presidente del Consiglio della Pontificia Opera,
e di otto membri nominati ogni tre anni dalla Commissione Cardi-
nalizia con l'approvazione del Santo Padre.
§ 2 - Il Comitato Economico sceglie tra i suoi componenti, con il
benestare della Commissione Cardinalizia, un Vice-Presidente, un De-
legato e un Vice-Delegato.
Nomina un proprio Segretario.
§ 3 - Il Comitato Economico si riunisce ordinariamente una volta
al mese.
574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. 11
§ 1 - Il Comitato Economico :
1. amministra il patrimonio della Pontificia Opera al fine di for-
nire i mezzi economici necessari perula sua attività,
2. riceve ed amministra le offerte e i soccorsi che pervengono alla
Pontifìcia Opera,
3. delibera sui propri bilanci preventivi e consuntivi,
4. esamina i piani di organizzazione e di assistenza della Ponti-
fìcia Opera, ai sensi dell'art. 6, n. 3,
5. approva i bilanci preventivi e consuntivi della Pontificia Opera,
ai sensi dell'art. 6, n. 4,
§ 2 - È funzione del Delegato del Comitato Economico di eseguire
le deliberazioni del Comitato stesso.

Art. 12

§ 1 - La rappresentanza del Comitato Economico spetta congiunta-


mente al Presidente e al Delegato.
§ 2 - In caso d'impedimento, il Presidente è sostituito dai Vice Pre-
sidente, e il Delegato da un Vice-Delegato.
§ 3 - Gli atti riguardanti contratti e obbligazioni, stipulati a nome
del Comitato Economico, debbono, per la loro validità, essere contenuti
entro l'ambito delle deliberazioni del Comitato stesso ed essere firmati
congiuntamente dal Presidente e dal Delegato.

Art. 13

§ 1 - Il Collegio dei Revisori dei conti si compone di un Presidente e


di due membri, nominati ogni tre anni dalla Commissione Cardinalizia
con l'approvazione del Santo Padre.
§ 2 - È funzione del Collegio dei Revisori :
1. di verificare le scritture contabili e l'andamento amministrativo
della Pontificia Opera,
2. di esaminare e di esprimere parere sui bilanci preventivi e con-
suntivi.
Art. 14

Almeno ogni tre anni la Pontificia Opera organizza il Congresso Na-


zionale, per studiare i più importanti e urgenti problemi concernenti
l'attività caritativa-assistenziale.
Acta Officiorum 575

Al Congresso partecipano di diritto, oltre i membri del Consiglio e


del Comitato Economico e i Revisori dei conti, i Delegati Regionali e
i dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza.

Art. 15

§ 1 - In ogni Regione Ecclesiastica è istituita una Delegazione Re-


gionale della Pontificia Opera.
§ 2 - Le Delegazioni Regionali sono rette da Delegati nominati dal
Consiglio della Pontifìcia Opera, con la previa approvazione degli Ordi-
nari della rispettiva Regione.
§ 3 - T Delegati Regionali durano in carica tre anni.

Art. 16

§ 1 - Con l'approvazione degli Ordinari interessati, i Delegati Re-


gionali :
1. studiano i problemi e i bisogni caritativi-assistenziali della Re-
gione e propongono agli organi centrali della Pontifìcia Opera inizia-
tive in proposito,
2. sono tramite, nelle rispettive Regioni, con le Opere Diocesane di
Assistenza per l'attuazione dei piani caritativi-assistenziali interdioee-
sani o nazionali della Pontificia opera, ai sensi dell'art. 3, § 3, e del-
l'art. 7, § 1, n. 11.
§ 2 - I Delegati Regionali non hanno responsabilità amministrativa,
nè economica.

TITOLO II

Opere Diocesane di Assistenza

Art. 17

§ 1 - In ogni Diocesi è costituita, possibilmente, l'Opera Diocesana


di Assistenza, che dipende direttamente dall'Ordinario e svolge la pro-
pria attività sotto la di lui responsabilità.
Essa è collegata alla Pontificia Opera di Assistenza, a tenore del-
l'art. 3, § 4 del presente Statuto.
§ 2 - L'Opera Diocesana di Assistenza, in conformità alle disposizioni
dell'Ordinario :
1. svolge attività caritative-assistenziali a vantaggio e nell'ambito
576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

della Diocesi, seguendo, in quanto possibile, i criteri della Pontificia


Opera di Assistenza,
2. studia, promuove, attua e coordina le varie iniziative di ca-
rattere caritativo-assistenziale richieste, a giudizio dell'Ordinario stesso,
dalle particolari esigenze e condizioni della Diocesi,
3. collabora con la Pontifìcia* Opera di Assistenza nell'attuazione
delle iniziative interdiocesane e nazionali.

Art. 18

L'Opera Diocesana di Assistenza è retta da un Consiglio composto


dal Presidente e da almeno due membri, nominati dall'Ordinario. Questi
affida ad uno di essi, qualora non preferisca riservarlo a sè, l'incarico di
tenere, nella qualità di suo Delegato, i rapporti con la Pontificia Opera,
ai sensi dell'art. 3, § 4, dell'art. 7, § 1, n. 11 e dell'art. 16, § 1, nn. 1 e 2.

Art. 19

Nel costituire l'Opera Diocesana di Assistenza, l'Ordinario vorrà


conformarsi, in quanto possibile, alle norme stabilite nel presente Sta-
tuto per la Pontifìcia Opera, relative alle competenze del Consiglio e
del suo Presidente, alla validità dei contratti e delle obbligazioni, al-
l'amministrazione dei beni, alla redazione e approvazione dei bilanci
preventivi e consuntivi e alla revisione dei conti.
An. et vol. XXXXV 8 Octobris 1953 (Ser. IT, v. XX) - N. 12

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

LITTERAE ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,

EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMU-

N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE H A B E N T E S : A N N U S M A R I A N U S U B I -

QUE G E N T I U M CELEBRANDUS I N D I C I T U R , P R I M O E X E U N T E SAECULO

A DEFINITO DOGMATE I M M A C U L A T A E CONCEPTIONIS B. MARIAE V.

PIUS PP. X I I
VENERABILES FRATRES
S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Fulgens corona gloriae, qua Deiparae Virginis purissima


frons a Deo redimita fuit, magis videtur Nobis splendescere,
dum diem mente repetimus, quo centum ante annos Decessor
Noster fel. rec. Pius IX, amplissimis Purpuratorum Patrum Sa-
crorumque Antistitum ordinibus stipatus, apostolica auctori-
tate falli nescia declaravit, pronuntiavit, sollemniterque sanxit
« doctrinam, quae tenet Beatissimam Virginem Mariam in primo
instanti suae conceptionis fuisse singulari omnipotentis Dei gra-
tia et privilegio, intuitu meritorum Christi Iesu Salvatoris hu-
mani generis, ab omni originalis culpae labe praeservatam im-
munem, esse a Deo revelatam, atque idcirco ab omnibus fide-
1
libus firmiter constanterque credendam».
Oraculum Pontificis universa catholicorum communitas>
x
Bulla Dogm. Ineffabilis Deus, d. vi idus Deeemb. a. MDCCSLIV.

37 - ACTA, vol. X X , n. 1 2 . — 8 - 1 0 - 1 9 5 3 .
578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quae illud iam diu vehementerque praestolabatür, laetabunda


excepit; atque excitata efrerbuit erga Deiparam Virginem chri-
stifidelium pietas, ex qua quidem, ut oportet, christianorum mo-
res reflorescunt quam maxime; itemque novo quodam ardore
viguere studia, quibus fuere ajmae Dei Genetricis dignitas et
sanctitudo in splendidiore sua luce positae.
Ac videtur ipsa Beatissima Virgo Maria eam voluisse prodi-
giali modo quasi confirmare sententiam, quam Divini Filii sui
Vicarius in terris, universa plaudente Ecclesia, iam ediderat.
Siquidem quattuor nondum erant elapsi anni, cum innocenti ac
simplici puellae apud Galliae oppidum, ad Pyrenaeorum mon-
tium radices, Deipara Virgo, iuvenili et benigno adspectu, can-
dida veste candidoque pallio contecta, ac caeruleo defluente cin-
gulo succincta, in Massabiellerisi specu se conspiciendam dedit ;
atque eidem, illius nomen enixe percontanti, cuius adspectu di-
gnata fuerat, elatis in caelum oculis suaviterque arridens re-
spondit: « Immaculata Conceptio ego sum ».
Id, ut aequum erat, christifideles recte intellexere, qui paene
innumeri undique gentium pio peregrinantium more ad Lapur-
dense specus confluentes, suam excitarunt fidem, incenderunt
pietatem, ac christianis praeceptis suam conformare vitam enisi
sunt; itemque inibi non raro eiusmodi impetrarunt rerum mi-
racula, quae admirationem omnibus commoverent, ac catho-
licam religionem unam esse a Deo datam probatamque confir-
maren!.
Id peculiari modo, ut rei consentaneum erat, Romani intel-
lexerunt Pontifices, qui quidem mirabile templum illud, quod,
post breve annorum spatium, cleri populique pietas erexerat,
caelestibus ditarunt muneribus suaeque benevolentiae beneficiis.

In ipsis vero Apostolicis Litteris, quibus idem Decessor No-


ster hoc christianae doctrinae caput christifidelibus omnibus
firmiter fideliterque retinendum decrevit, nihil aliud fecit, nisi
Acta Pii Pp. XII 579

Sanctorum Patrum totiusque Ecclesiae vocem, inde a prisca


aetate subsequentium saeculorum cursum quasi supervolantem,
diligenter excepit suaque auctoritate consecravit.
Primo autem huius doctrinae fundamentum in ipsis Sa-
cris Litteris cernitur, in quibus rerum omnium Creator Deus,
post miserum Adae casum, tentatorem corruptoremque serpen-
tem hisce verbis alloquitur, quae non pauci ex Sanctis Patribus
Ecclesiaeque Doctoribus atque plurimi probati interpretes ad
Deiparam Virginem referunt: « Inimicitiam ponam inter te et
2
mulierem, et semen tuum et semen illius... ». Atqui, si ali-
quando Beata Virgo Maria, utpote hereditaria peccati labe in
suo conceptu inquinata, divinae gratiae evasisset expers, eo
saltem, etsi brevissimo, temporis vestigio, inter ipsam et ser-
pentem non ea sempiterna, de qua inde a privaeva « tradi-
tione )> usque ad definitionem sollemnem Conceptionis Imma-
culatae Virginis fit mentio, inimicitia intercessisset, sed po-
tius quaedam subiectio.
3
Ac praeterea cum eadem Sanctissima Virgo « gratia plena »
4
seu xs^aprTWf/ivY), et « benedicta inter mulieres » salutetur, ex
istis verbis, prout ((traditio» catholica semper intellexit, mani-
festo innuitur « hac singulari sollemnique salutatione, numquam
alias audita, ostendi Deiparam fuisse omnium divinarum gra-
tiarum sedem, omnibusque Divini Spiritus charismatibus exor-
natam, immo eorundem charismatum infinitum prope thesau-
rum abyssumque inexhaustam, adeo ut numquam maledicto
5
obnoxia » fuerit.
Hanc doctrinam, primaevae Ecclesiae aetate, nemine repu-
gnante, Sancti Patres clare satis tradiderunt, qui quidem Bea-
tam Virginem fuisse asseverarunt alium inter spinas, terram
omnino intactam, immaculatam, semper benedictam, ab omni
peccati contagione liberam, lignum immarcescibile, fontem
semper illimem, unam et solam non mortis sed vitae filiam,
2
Gen. I I I , 15.
3
Luc. I, 28.
* Ibid. 42.
6
Bulla Ineffabilis Deus.
580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

non irae sed gratiae germen, illibatam et undequaque illiba-


tam, sanctam et ab omni peccati sorde alienissimum, venustate
venustiorem, sanctiorem sanctitate, solam sanctam, quae, solo
Deo excepto, exstitit cunctis superior, et ipsis Cherubim et Se-
raphim, et omni exercitu Angelorum natura pulcrior, formo-
6
sior et sanctior.
Quibus diligenter, ut oportet, perpensis Beatae Virginis Ma-
riae praeconiis, quisnam dubitare audeat eam, quae purior An-
7
gelis et quae omni tempore pura exstitit, quovis, etsi minimo
horae momento, fuisse omne genus peccati labis expertem ? Iure
igitur meritoque S. Ephraemus Divinum eius Filium hisce ver-
bis alloquitur: « Revera quidem tu et mater tua soli estis qui
ex omni parte omnino pulchri estis. Non enim in te, Domine,
8
nec ulla in Matre tua macula ». Quibus ex verbis luculenter
patet de una tantummodo inter omnes Sanctos viros Sanctasque
mulieres praedicari posse, cum de cuiusvis peccati labe agatur,
nullam prorsus haberi posse quaestionem ; itemque hoc singula-
rissimum privilegium, nulli umquam concessum, idcirco eam
obtinuisse a Deo, quod ad Dei Matris dignitatem fuisset evecta.
Hoc enim excelsum muniis, quod in Ephesina Synodo adversus
9
Nestorii haeresim sollemniter declaratum ac sancitum fuit, et
quo nullum aliud posse videtur esse maius, plenissimam po-
stulat divinam gratiam animumque a quavis labe immunem,
quandoquidem summam requirit post Christum dignitatem san-
ctitatemque. Quin immo ex hoc ipso sublimi Deiparae munere,
veluti ex arcano fonte limpidissimo, omnia profluere videntur
privilegia et gratiae, quae eius animum eiusque vitam prae-
cellenti modo praecellentique ratione exornarunt. Ut recte enim
declarat Aquinas : « Beata Virgo ex hoc quod est Mater Dei,
habet quandam dignitatem infinitam ex bono infinito, quod
10
est Deus». Ac clarus scriptor id hisce verbis enucleat at-

* Bulla Ineffabilis Deus, passim.


7
Cfr. Ibidem.
8
Carmina Nisibena, ed. Bickell, 123.
3
Cfr. P i u s XI, Enc. Lux veritatis, A. A. S., vol. XXIII, p. 493 sq.
10
Cfr. Summa Th., I, tj. 25, a. 6, ad 4«*.'
Acta Pii Pp. XII 581

que explicat: « Beata Virgo ..... Mater Dei est; ergo purissima
est et sanctissima, adeo ut sub Deo maior puritas intellegi ne-
11
queat ».
Ac ceteroquin, si rem intento reputamus animo, ac praeser-
tim si incensissimum súavissimumque consideramus amorem,
quo Deus Matrem Filii sui Unigeniti procul dubio prosecutus
est ac prosequitur, qua ratione vel solummodo arbitrari possu-
mus eam fuisse, etsi brevissimo temporis spatio, peccato obno-
xiam divinaque gratia privatam ? Poterat certe Deus, Redempto-
ris meritorum intuitu, hoc praeclarissimo privilegio eam do-
nare; id igitur factum non esse ne opinari quidem possumus.
Decebat siquidem Redemptoris Matrem talem esse, ut exstaret,
quantum fieri posset, ipso digna; atqui digna non fuisset, si
hereditaria labe infecta, etsi primo tantum conceptionis suae
momento, teterrimae fuisset Satanae dominationi subiecta.
Neque asseverari potest hac de causa minui Redemptionem
Christi, quasi iam non ad universam pertineat Adami subolem ;
atque adeo aliquid de ipsius Divini Redemptoris munere ac di-
gnitate detrahi. Etenim si rem funditus diligenterque perspi-
cimus, facile cernimus Christum Dominum perfectissimo quo-
dam modo divinam Matrem suam revera redemisse, cum, ip-
sius meritorum intuitu, eadem a Deo praeservata esset a qua-
vis hereditaria peccati labe immunis. Quamobrem infinita Iesu
Christi dignitas eiusque universalis Redemptionis munus hoc
doctrinae capite non extenuatur vel remittitur, sed augetur
quam maxime.
Immerito igitur acatholici et novatores non pauci hac etiam
de causa nostram reprehendunt atque improbant erga Deipa-
ram Virginem pietatem, quasi nos aliquid ex cultu uni Deo ac
Iesu Christo debito subducamus ; cum contra, quidquid honoris
venerationisque caelesti Matri nostrae tribuimus, id procul du-
bio in Divini eius Filii decus redundet, non modo quod ex ipso

11
Corn, a Lapide, in Matth., I, 16.
582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

omnes gratiae omniaque dona, vel excelsa, ut e primo fonte


12
oriuntur, sed etiam quod « gloria filiorum patres eorum ».
Quapropter, inde ab antiquissima Ecclesiae aetate, hoc do-
ctrinae caput cotidie magis inclaruit, ac cotidie latius viguit
cum apud sacros Pastores, tum in mente animoque christianae
plebis. Id testantur, ut diximus*, Sanctorum Patrum scripta; id
testantur celebrata Concilia, ac Romanorum Pontificum acta;
id testantur denique antiquissimae liturgiae, quarum in sacris
libris, vel antiquissimis, hoc festum recensetur utpote ex maio-
rum more traditum.
Ac praeterea etiam inter omnes Orientalium christianorum
communitates, quae iamdiu a Catholica Ecclesiae unitate re-
cessere, non defuere nec desunt qui, etsi praeiudicatis adver-
sisqüe opinionibus animati, hanc doctrinam amplexi sunt, haec
Immaculatae Virginis sollemnia quotannis celebrant; atqui hoc
procul dubio non eveniret, si id iam antiquitus, antequam vide-
licet eaedem ab uno ovili abstraherentur, non recepissent.
Libet igitur Nobis, dum plenum volvitur saeculum, ex quo
Pontifex Maximus imm. mem. Pius IX hoc singulare Deiparae
Virginis privilegium sollemniter sanxit, hisce eiusdem Pontifi-
cis sententiis causam universam quasi in unum referre ac con-
cludere, hanc videlicet doctrinam asseverando « iudicio Patrum
Divinis Litteris consignatam, tot gravissimis eorundem testi-
moniis traditam, tot illustribus venerandae antiquitatis monu-
mentis expressam ac celebratam, ac maximo gravissimoque Ec-
13
clesiae iudicio propositam et confirmatam » esse, ita quidem
ut Sacris Pastoribus ac christifidelibus omnibus nihil sit « dul-
cius, nihil carius, quam ferventissimo affectu Deiparam Virgi-
nem absque labe originali conceptam ubique colere, venerari,
14
invocare et praedicare ».
Ac videtur nobis praetiosissima huiusmodi gemma, qua
centum abhinc annos sacrum Beatae Mariae Virginis diadema

12
Prov. XVII, 6.
11
Bulla Ineffabilis Deus.
14
Ibidem
Acta Pii Pp. XII 583

distinctum fuit, spiendidiore hodie luce refulgere, cum divino


Providentiae Dei consilio auspicato Nobis contigerit ut, ad exi-
tum vergente Iubilaeo Maximo, anno MDCCCCL — gratissima No-
strum subit memoria animum — almam Dei Genetricem de-
finiremus animo fuisse et corpore in Caelum assumptam; atque
ita christiani populi votis satisfaceremus, quae quidem iam tum
peculiari modo nuncupata fuere, cum intaminatus Virginis Con-
ceptus sollemniter sancitus fuit. Tunc enim, ut Nosmetipsi in
Apostolicis datis Litteris Munificentis simus Deus scripsimus,
« christifidelium animi incensiore quadam spe permoti fuere,
futurum ut a Supremo Ecclesiae Magisterio dogma quoque cor-
poreae Assumptionis Mariae Virginis in Caelum quamprimum
1S
definiretur ».
Altiore igitur efficacioreque ratione exinde christifideles om-
nes ad ipsum Immaculatae Virginis Conceptionis mysterium
mentem animumque suum convertere posse videntur. Ob ar-
ctissimam enim necessitudinem, qua inter se haec duo dogmata
conectuntur, sollemniter promulgata in suaque luce posita Ma-
riae Virginis in Caelum Assumptione — quae quidem est prio-
ris marialis privilegii veluti corona ac complementum — eo
ipso effectum est, ut plenius luculentiusque emerserit mirabi-
lis illius divini consilii sapientissimus concentus, quo Deus
Beatissimam Virginem Mariam cuiusvis originalis labis esse
voluit expertem.
Quamobrem ob duo huiusmodi praeclarissima, quibus Dei-
para Virgo donata fuit, privilegia, ut terrestris eius peregrinatio-
nis ortus ita et occasus fulgentissima emicuere luce ; omnimodae
eius animi innocentiae ab omni labe immuni, mirabili quadam
congruentique ratione respondit amplissima virginei corporis
« glorificatio » ; atque eadem, quemadmodum fuit cum Unigè-
nito Filio suo adversus nequissimum inferorum anguem in cer-
tamine coniuncta, cum Ipso pariter gloriosissimum de peccato
eiusque tristissimis consectariis participavit triumphum.

15
A. A. S., vol. XXXV, p. 744..
5.84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II

Verumtamen haec saecularis celebratio non modo catholi-


cam fidem impensamque erga Deiparam Virginem pietatem
omnium in animis refoveat oportet, sed christianorum etiam
mores ad eiusdem Virginis imaginem debet conformare quam
maxime. Quemadmodum matres omnes suavissime afficiuntur,
cum suorum filiorum vultum cernunt propriam ipsarum faciem
peculiari quadam similitudine in se referre, ita dulcissima Ma-
ter nostra Ma>ria nihil optatius habet, nihil iucundius, quam
cum eos videt, quos sub Cruce Nati in eius vicem suscepit filios,
sui animi lineamenta ornamentaque cogitando, loquendo, agen-
doque exprimere.
Verum enim vero quae pietas non inane sit verbum, non fu-
cata religionis species, non infirmus ac caducus unius momenti
affectus, sed sincera, sed vera, sed efficax sit, ea procul dubio
nos omnes debet, pro nostra cuiusque rerum condicione, a.d vir-
tutem assequendam advocare. Imprimisque necesse est ut nos
omnes excitet ad innocentiam integritatemqüe morum, quae
a quavis réfugiât atque abhorreat vel levissima peccati macula,
cum mysterium illius Sanctissimae Virginis commemoremus,
cuius ipse conceptus intaminatus fuit et quavis originali labe
immunis.
Ac videtur Nobis Beatissima Virgo Maria, quae per totius
suae vitae cursum —cum in gaudiis, quibus suavissime affecta
fuit, tum in rerum angustiis atrocibusqüe doloribus, quibus
martyrum Regina exstitit — numquam a Divini Filii sui praece-
ptis exemplisque vel minimum discessit, videtur Nobis, inqui-
mus, ea verba nobis singulis universis repetere, quibus Canae
nuptias celebrans, convivii administris Iesum Christum quasi
digito indicans, eos allocuta est: « Quodcumque dixerit vobis,
16
facite ». Hanc eandem adhortationem, ampliore utique intel-
lectu adhibendam, nobis omnibus hodie iterare videtur, cum

" Io. II, 5.


Acta Pii Pp. ZÌI 586

omnino pateat maiorum omnium radicem, quibus tam aspere


vehementerque afflictantur homines, anguntur populi ac gen-
tes, ex eo praesertim oriri, quod non pauci eum « dereliquerunt
fontem aquae vivae, et foderunt sibi cisternas, cisternas dissi-
17
patas, quae continere non valent aquas » ; eum dereliquerunt,
18
qui unus est « via et veritas et vita ». Si igitur erratum est,
in rectam redeundum est viam; si obductae fuere mentibus er-
rorum tenebrae, quam primum discutiendae sunt luce veritatis ;
si mors, quae vera mors est, occupavit animos, sitienter actuo-
seque apprehendenda est vita; eam dicimus caelestem vitam,
quae nescit occasum, cum a Iesu Christo proficiscatur, quem
quidem si fidenter fideliterque hoc in mortali exsilio sequemur,
sempiterna procul dubio fruemur una cum eo in aeternis sedi-
bus beati tate. Haec nos docet, ad haec nos adhortatur Beata
Virgo Maria, dulcissima Mater nostra, quae nos profecto plus
quam terrenae omnes genetrices veraci caritate diligit.
Adhortationibus autem hisce atque invitamentis, quibus
monentur omnes ut redeant ad Christum, eiusque praeceptis
se diligenter efncienterqüe conforment, valde indigent hodie ho-
mines, ut probe nostis, Venerabiles Fratres, cum christianam
fidem ipsorum ex animis non pauci radicitus evellere conen-
tur vel callidis tectisque insidiis, vel etiam tam aperta ac per-
vicaci illorum errorum elatione praedicationeque, quos iidem
petulanter iactant, quasi habendi sint progredientis fulgentis-
que huius saeculi gloria. At reiecta religione sanctissima, sub-
motoque numine recta et prava sancientis Dei, iam fere nihil
valere leges, fere nihil publicam valere auctoritatem nemo est
qui non videat; ac praeterea fallacibus hisce doctrinis sublata
spe exspectationeque bonorum immortalium, consentaneum est
homines suapte natura immodice avideque terrena appetere,
aliena vehementer per cupere, atque interdum etiam per vim
ad se rapere, quotiens occasio vel aliqua facultas detur. Hinc
inter cives oriri odia, invidias, discordias simultatesque; hinc

17
Ier. I I , 13.
" Io. XIV, 6.
586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

privatim ac publice perturbari vitam; hinc ipsa Civitatum fun-


damenta pedetemptim subrui, quae haud facile queant legum
publicorumque moderatorum adhibita auctoritate contineri ac
roborari; hinc denique deformati passim pravis spectaculis, li-
bris, diariis atque adeo sceleribus mores!
Haud infitiamur quidem multum eos hac in causa posse, qui
publicae rei gubernacula tractant; verumtamen tan torum ma-
iorum altiore ex fonte procul dubio petenda sanatio est; vis ni-
mirum humana maior in auxilium est advocanda, quae mentes
ipsas caelesti luce collustret, et quae ipsos attingat animos, eos-
que renovet divina gratia, atque efficiat ea aspirante meliores.
Tum solummodo fore sperare licet ut christiani ubique reflo-
rescant mores; ut quae vera principia sunt, quibus Civitates
innitantur, quam maxime solidentur ;, ut civium inter classes
mutua, aequa, sinceraque rerum aestimatio, una cum iustitia
et caritate coniuncta, intercedat; ut odia tandem conticescant,
quorum semina novas miserias pariunt, ac non raro ad humani
etiam sanguinis effusionem exacerbatos compellunt animos; ut
denique, mitigatis sedatisque inferiorum superiorumque ordi-
num, quae agitantur, contentionibus, sancta utriusque partis
iura aequa lance componantur, ac mutua consensione debitaque
verecundia, communi cum utilitate consistere ac conformari
queant.
Haec omnia procul dubio christiana tantum praecepta, ad
quae alacriter actuoseque sequenda Deipara Virgo Maria nos
omnes excitat, penitus firmiterque efficere possunt, si modo ad
effectum reapse deducantur. Quod quidem, ut oportet, conside-
rantes, vos singulos universos, Venerabiles Fratres, per Ency-
clicas has Litteras invitamus ut, pro vestro, quo fungimini, mu-
nere, clerum pop illumque vobis creditum adhortemini ad Ma-
rianum Annum celebrandum, quem a proximo Üecembri mense
ad eundem adventuri anni mensem ubique terrarum agendum
indicimus, saeculo nempe exeunte primo, ex quo Deipara Virgo
Maria plaudenti christiano populo nova gemma refulsit, cum,
ut diximus, Decessor Noster imm. rec. Pius IX eam fuisse sol-
Acta Pii Pp. XII 687

lemniter decrevit ac sanxit omnis prorsus labis originalis ex-


pertem. Ac futurum omnino confidimus ut Marialis haec cele-
bratio eos edere queat optatissimos salutaresque fructus, quos
vehementer praestolamur omnes.
Ad rem autem facilius ac felicius efficiendam, cupimus ut in
singulis Dioecesibus hac de causa habeantur opportunae con-
ciones opportunaeque acroases, quibus hoc christianae doctrinae
caput luculentius mentibus patefiat; ita quidem ut populi fides
augeatur, eius erga Deiparam Virginem pietas exardescat coti-
die magis; atque inde sumant omnes, ut caelestis Matris nostrae
vestigiis alacres volentesque insistant.
Ac quandoquidem omnibus in urbibus, in oppidis, in vicu-
lis, ubicumque christiana religio viget, vel sacellum aliquod, vel
saltem ara habetur, in quibus sacra Beatae Virginis Mariae
imago christiano populo veneranda renidet, Nos optamus, Ve-
nerabiles Fratres, ut eo contendant quam frequentissimi chri-
stifideles, ac non tantum privatas, sed publicas etiam una voce
unaque mente ad suavissimam Matrem nostram admoveant sup-
plicationes.
Ubi vero — quod in omnibus fere Dioecesibus contingit —
sacrum exstat templum, in quo Deipara Virgo impensiore pie-
tate colitur, illuc statis per annum diebus, concurrant piae pe-
regrinantium multitudines, ac propalam in solis luce edant pul-
cherrimas communis fidei communisque erga Virginem San-
ctissimam amoris significationes. Id quidem peculiari modo
eventurum esse non dubitamus ad Lapurdense specus, ubi Beata
Virgo Maria, sine ulla peccati labe concepta, tam incensa pie-
tate colitur.
Omnium autem in exemplum praecedat haec alma Urbs,
quae inde ab antiquissima christiani nominis aetate caelestem
Matrem ac Patronam suam peculiari religione coluit. Non pau-
cae — ut omnes norunt — heic habentur sacrae aedes, in quibus
eadem Romanorum pietati proponitur ; at maxima procul dubio
est Liberiana Basilica, in qua Decessoris Nostri piae rec.
Sixti I I I musivum opus adhuc refulget, divinae maternitatis
:588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Mariae Virginis insigne monumentum ; et in qua « Salus po-


puli Romani » benigne arridet. Illuc igitur praesertim concur-
rant cives supplicaturi ; atque ante sacratissimam illam imagi-
nem cuncti pia, vota fundant, id potissimum implorantes, ut
quae Urbs catholici orbis caput est, eadem sit quoque omni-
bus fidei, pietatis, sanctitatisque magistra. «Nam — vos Ro-
mae filios, Decessoris Nostri s. m. Leonis Magni verbis alloqui-
mur — licet omnem Ecclesiam, quae in toto est orbe terrarum,
cunctis oporteat florere virtutibus, vos tamen praecipue inter
ceteros populos decet meritis pietatis excellere, quos in ipsa
apostolicae petrae arce fundatos, et Dominus Noster Iesus
Christus cum omnibus redemit, et Beatus Apostolus Petrus
19
prae omnibus erudivit».
Multa quidem sunt, quae a Beatae Virginis tutela, ab eius-
que patrocinio ac deprecatrice potentia petant oportet omnes
in praesentibus rerum adiunctis. Petant imprimis ut sui cuius-
que mores, ut diximus, christianis praeceptis, divina opitu-
lante gratia, cotidie magis conformentur, cum fides sine operi-
20
bus mortua sit, et cum nemo quidquam possit — ut oportet —
in commune bonum efficere, nisi prius ipsemet ceterorum in
exemplum virtutibus refulgeat.
Petant etiam atque etiam supplicantes, ut generosa ac prae-
fidens iuventus pura integraque succrescat, neu aetatis suae
nitentem florem patiatur corrupti huius saeculi afflatu infici
vitiisque consenescere ; ut effrena sua studia irrumpentesque
ardores aequo regantur moderamine, ët a quibusvis insidiis
abhorrendo, non ad detrimentosa et prava convertantur, sed ad
quaecumque sunt pulchra, quaecumque sunt sancta, amabilia,
excelsa se erigant.
Petant unanimi comprecantes, ut virilis ac provecta aetas
christiana probitate fortitudineque omnibus praestet ; ut dome-
sticus convictus inviolata fide eniteat, recte sancteque educata
prole florescat, ac concordia mutuoque auxilio vigeat.

" Serm. III, 1 4 ; MIGNE P. L., L I V , 1 4 7 - 1 4 8 .


2 0
Cfr. Iac. II, 20 et 26.
Acta Pii Pp. XII 589

Petant denique ut senes bene actae vitae fructibus ita lae-


tentur, ut, adventante aliquando mortalis cursus exitu, nihil
habeant quod timeant, nullis conscientiae stimulis angoribus-
que pungantur, nulla verecundentur causa, sed potius diuturni
sui laboris praemium se proxime accepturos esse firmiter con-
fidant.
Petant praeterea, Divinae Matri supplicantes, famelicis
panem; oppressis iustitiam; extorribus atque exsulibus pa-
triam; domo carentibus hospitale tectum; iis, qui iniuste vel
in carcerem, vel in publicae Custodiae loca coniecti fuere, de-
bitam libertatem; iis, qui adhuc captivi post tot revolutos an-
nos a postremo peracto bello, occulte suspirant gemitusque
edunt, optatissimum reditum ad patrias sedes; iis, qui caeci vel
corpore, vel animo sunt, f ingentis lucis laetitiam ; atque iis om-
nibus, qui odio, invidia, discordia invicem dissociantur, fra-
ternam comprecando caritatem concilient et eam animorum
concordiam operosämque serenitatem, quae veritate, iustitia,
mutuaque necessitudine innitatur.
Peculiarique modo exoptamus, Venerabiles Fratres, ut pre-
cibus, quae per proximam Marialis Anni celebrationem ad
Deum incensae adhibebuntur, suppliciter contendatur, ut — au-
spice Divini Redemptoris Genetrice ac dulcissima Matre no-
stra — tandem aliquando Catholica Ecclesia ubique gentium
sibi debita libertate frui queat, quam eadem, ut luculentissime
historia docet, semper in populorum bonum, numquam in eo-
rum detrimentum; semper ad civium, nationum, gentium con-
ciliandam concordiam, numquam vero ad disiungendos ani-
mos contulit.
Norunt omnes quibus in rerum angustiis Ecclesia Dei alicubi
versetur; quibus mendaciis, obtrectationibus ac direptionibus
vexetur ; norunt omnes in nonnullis regionibus sacros esse Pasto-
res vel misere dispersos, vel in vincula nulla iusta causa conie-
ctos, vel ita praepeditos, ut libere — quod oportet — suo ipso-
rum munere fungi nequeant; norunt denique omnes non pro-
priis inibi litterarum ludis ac scholis uti posse, non publice
590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

editis ephemeridibus ac commentariis christianam posse doctri-


nam docere, defendere, propagare, ad eandemque recte educa-
tam conformare iuventutem. Quas igitur adhortationes hac de
re non semel, occasione data, habuimus, eas etiam atque etiam
per Encyclicas has Litteras ex animo iteramus; fore omnino
confisi ut per indictum Marialem Annum undique terrarum ad
Deiparam Virginem potentissimam suavemque Matrem nostram
supplices admoveantur preces, quibus a praesenti ac valido eius
patrocinio id potissimum impetretur, ut sacra ea iura, quae ad
Ecclesiam spectant, et quae civilis ipse humanitatis libertatis-
que cultus postulat, ab omnibus palam ac revera agnoscantur,
summa procul dubio cum omnium utilitate communisque con-
cordiae incremento.
Haec vox Nostra, flagranti permota caritate, ad eos impri-
mis cupimus advolet, qui ad silentium coacti, atque omne ge-
nus insidiis laqueisque impliciti, suam maerenti animo cernunt
christianorum communitatem afflictam, perturbatam, omnisque
expertem humani auxilii. Hi quoque dilectissimi Fratres ac fi-
lii Nostri, una Nobiscum et cum ceteris christifidelibus coniun-
ctissimi, apud misericordiarum Patrem et Deum totius conso-
21
lationis potentissimum interponant patrocinium Deiparae Vir-
ginis Matris nostrae, atque ab ea caeleste petant adiumentum,
superna implorent solacia. Ac strenuo invictoque animo in avita
fide perseverantes, hanc Melliflui Doctoris sententiam, hoc in
gravi discrimine, quasi christianae fortitudinis insigne sibi su-
mant : (( Stabimus et pugnabimus usque ad mortem, si ita opor-
tuerit, pro [Ecclesia] matre nostra, armis quibus licet; non scu-
22
tis et gladiis, sed precibus et fletibüs ad Deum».
Ac praeterea eos etiam, qui ob vetus schisma a Nobis seiun-
cti, sunt, et quos ceteroquin paterno adamamus animo, ad has
efíundendas concordes preces supplicationesque advocamus,
quandoquidem probe novimus eosdem almam Iesu Christi Ge-
netricem venerari quam maxime, eiusque intaminatum cele-

21
Cfr. II Cor., I, 3.
2 1
S . BERN., Epist: 221, 3 ; MIGNE P. L., CLXXXII, 3 6 , 3 8 7 .
Acta Pii Pp. XII 591

brare conceptum. Cernat eadem Beata Virgo Maria eos univer-


sos, qui se christianos esse gloriantur, caritatis saltem vinculis
coniunctos, suppliciter oculos, animos, precesque ad ipsam con-
vertere, lucem illam impetrantes, quae mentes superno lumine
collustrat, atque illam efflagitantes unitatem, qua tandem ali-
23
quando fiat unum ovile et unus Pastor.
Concordibus autem hisce supplicationibus pia paenitentiae
opera coniungantur; facit enim precationis studium « ut ani-
mus sustentetur, instruatur ad fortia, ad divina conscendat;
facit paenitentia ut nobismetipsis imperemus, corpori maxime,
gravissimo, ex veteri noxa, rationis legisque evangelicae ini-
mico. Quae virtutes, perspicuum est, aptissime inter se cohae-
rent, inter se adiuvant, eodemque una conspirant, ut hominem
caelo natum, a rebus caducis abstrahant, evehantque propemo-
24
dum ad caelestem cum Deo consuetudinem ».
Quoniam vero solida, sincera ac tranquilla pax nondum
animis, nondum populis áffulsit, ad eam plene feliciterque
adipiscendam ac stabiliendam contendant omnes pie sup-
plicantes, ita quidem ut, quemadmodum Beatissima Virgo
25
Principem pacis edidit, eadem suo patrocinio suaque tutela
amico foedere coniungat homines; qui quidem tum solummodo
possunt serena ea prosperitate perfrui, quam per mortalis huius
vitae cursum nobis assequi datur, cum nempe non mutuis si-
multatibus disiungantur, non discordiis misere dilacerentur,
non minacibus ac formidolosis consiliis in adversas compellan-
tur partes, sed, coniunctis fraterno animo dextris, sibi invicem
26
illius pacis dent osculum, «quae sit tranquilla libertas», et
quae, iustitia duce, caritate attrice, ex diversis civium ordini-
bus, nationibus ac gentibus unam efficiat, ut oportet, concor-
demque familiam.
Haec flagrantissima vota Nostra, quibus, ut fore omnino con-

23
Cfr. Io. X, 16.
24
LEO XIII, Enc. Octobri mense, d. 22 Sept., a. 1891; Acta Leonis XIII, XI, p. 312.
25
Cfr. ISAI., IX, 6.
20
C i c , Phil. II, 44.
592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fidimus, non modo Nostrorum filiorum vota respondebunt li-


benter, sed eorum etiam omnium, quibus christianae humani-
tatis studium civilisque cultus incrementum cordi sint, velit
Divinus Redemptor, auspice ac deprecatrice benignissima Ma-
tre sua, quam latissime felicissimeque ad effectum deducere.
Caelestium interea munerum conciliatrix esto, ac paternae
voluntatis Nostrae testis Apostolica Benedictio, quam vobis sin-
gulis universis, Venerabiles Fratres, itemque clero populoque
vestro peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die VIII mensis Septembris,
in Festo Nativitatis Beatae Virginis Mariae, anno MDCCCCLIII,
Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS PP. XII

LITTERAE APOSTOLICAE

I
SANCTUS SYMPHORIANUS, MARTYR, PRAECIPUUS PAGI AB EO APPELLATI ET
PROPE URBEM TURONENSEM POSITI PATRONUS CAELESTIS DECLARATUR.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Non est sine nomine, quemadmodum


accepimus, pagus a Sancto Symphoriano nuncupatus et prope urbem
Caesarodunum seu Turones situs, cum peculiare quoddam habeatur re-
ligionis domicilium. Duabus enim in aedibus iuventus in spem Eccle-
siae et archidioecesis Turonensis eo in loco instituitur pluresque reli-
giosae familiae, ibidem constitutae, in pietatis versantur muneribus. Me-
mores quoque die festo Sancti Symphoriani, Martyris, nempe vicesimo
secundo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadragesimo
quarto, agrum Turonensem in libertatem esse vindicatum, sacrorum
administri et Christifideles voluerunt ut invictus hic athleta Christi et
proprio sanguine purpureus verae religionis testis, pagi, quem diximus,
caelestis renuntiaretur Patronus. Nos vero preces hac de re a Venerabi-
li Fratre Ludovico Gallard, Archiepiscopo Turonensi> Nobis adhibitas,
libenti animo statuimus audire. Quapropter ex Sacrae Rituum Congre-
Acta Pii Pp. XU 593

gationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque


Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in modum Sanctum Symphorianum, Märtyrern, Praecipuum pagi ab eo
appellati et prope urbem Turonensem positi Caelestem Patronum eli-
gimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis litur-
gicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis
quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae-
sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma-
nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque
ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix
mensis Aprilis, anno MCMLIII., Pontificatus Nostri quinto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis

Ii
BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE AFFICITUR TEMPLUM DIVINI SERVA-
TORIS IN URBE (( DINAN )) INTRA BRIOCENSIS DIOECESIS FINES EXSTANS.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Prospicit Oceanum Atlanticum, in


Gallia, urbs cui nomen « Dinan », quae, intra Briocensis et Trecorensis
dioeceseos fines, ob vetustum castrum quod ei imminet vetustamque Ec-
clesiam paroecialem qua decoratur, haud mediocri fertur laude. Quae
Ecclesia veteris aedificii duodecimi saeculi insignes ostendit partes,
« byzantio », ut aiunt, structurae genere confectas, quibus hodierna in-
gens moles, saeculis xvi et x v n , « classico » stilo exaedificata, est su-
perposita. Tandem, die xx mensis Maii anno MDCLIV, eadem Ecclesia,
novis operibus aucta et pulchrior effecta, a Divino Servatore fuit nuncu-
pata, sed nomine Sanctissimae Trinitatis dedicata. Prout Nobis inno-
tuit, memoratum Templum, intus exteriusque maiestatem quamdam
praeferens, pluribus iisdemque ornatissimis est decoratum altaribus per-
38 - ACTA, v o l . X X , n. 12. — 8-10-195.3.
594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

multaque non minus quam pretiosa affluii supellectile, quam principum


civiumque pietas donavit. Permulti quidem, vel religionis vel studiorum
causa, ad ipsum Templum accurrunt ibique illud Beatae Mariae Vir-
ginis, (( a Virtutibus » appellatae, Simulacrum, quod antiquitatum cul-
tores admiran tur, impense venerantur fideles. Quibus omnibus mature
perpensis, Venerabilis Prater Armandus Ooupel, Episcopus Briocensis
et Trecorensis, eidem Sacrae Aedi antiquitate et magnitudine tam il-
lustri peculiares tribuere honores atque congruens navitati Cleri fide-
liumque pietati praemium dare, tertio fere exacto saeculo ab Ecclesia
Deo consecrata, cupiens, enixis Nos adiit precibus, ut memoratam Ec-
clesiam titulo et dignitate Basilicae Minoris benigne augere dignaremur.
Nos autem, huiusmodi votis obsecundare volentes, Ordinarii preces
excipiendas perlibenter censuimus. Quapropter, ex consulto Sacrae Ri-
tuum Congregationis, certa scientia ac matura diliberatione Nostra
deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Littera-
rum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Divini Servatoris, in Gallica
urbe « Dinan » intra Briocensis dioecesis fines positam, ad dignitatem
Basilicae Minoris, cum omnibus honoribus ac privilegiis eidem titulo
convenientibus, evehimus. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas at-
que efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare pote-
runt, nunc et in posterum, plenissime suffragari, sicque rite iudicandum
esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus
super his, a quovis auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter conti-
gerit attentari..
Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v n
mensis Aprilis, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis
Acta Pii Pp. XI1 595

EPISTULA

AD EMUM P. D. ALFRIDUM ILDEFONSUM TIT. SS. SILVESTRI ET MARTINI AD


MONTES S. R. E. PRESB. CARDINALEM SCHUSTER, ARCHIEPISCOPUM MEDIO-
LANENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONGRESSUM EUCHARISTICUM EX
ITALORUM NATIONE AUGUSTAE TAURINORUM HABENDUM.

P I U S P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem, — Quin-


to expleto saeculo, postquam in urbe Pedemontii principe mirum illud
contigit Eucharisticum, ex quo Augusta Taurinorum « Civitatis sanctis-
simi Sacramenti » nomen invenit, susceptum est consilium in ea urbe
Congressionem e tota natione Italica Eucharisticam sollemniter cele-
brandi. Ut interea eiusmodi consilium ad secundum plane exitum addu-
catur, alacres Taurinenses, ut novimus perlibenter, flagranti animorum
studio augustisque apparatibus in dies magis contendunt. Argumentum
quoque in ipsis coetibus agitandum, id est « Eucharistia in hodierna
societate », peropportunum sane videtur. Recenti enim Nostra Consti-
tutione, cuius initinm <( Christus Dominus », in Epiphania Domini data,
ideo legis Eucharistici ieiunii normas temperavimus, ut graves remo-
verentur difficultates, ex peculiaribus horum temporum condicionibus
exortae, quae possent <( homines a divinis participandis mysteriis ab-
strahere ». Quae quidem normae in ipso conventu commode declarabun-
tur, quod spectat praecipue ad civilem domesticamque vivendi rationem
haud parum permutatam. Nemo profecto ignorat ex Eucharistiae insti-
tutione novam quandam vim in venas omnes societatis civilis et fami-
liaris permanasse : novas inde homini cum homine coniunctiones ; nova
publice et privatim iura, officia nova ; disciplinis, artibus, institutis no-
vos cursus : quod autem est caput, animos et studia ad veritatem reli-
gionis morumque sanctitudinem traducta; atque ideo communicatam
cum homine vitam caelestem plane ac divinam. Huc nimirum pertinent
ea, quae in sacris Litteris enuntiantur, verbum vitae, liber vitae, lignum
vitae, corona vitae, ac potissimum panis vitae. Nos igitur, qui nihil po-
tius habemus, quam ut Italiae incolae, in civitatem sanctissimi Sacra-
menti confluentes, divini Redemptoris «vitam habeant et abundantius
habeant » (Ioann. X, 10), Conventui ipsi adesse quodammodo ac praeesse
decrevimus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, qui, amplissimi Eccle-
siae Senatus consors, perinsignem regis Ambrosianam Ecclesiam, Lega-
596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tum Nostrum a Latere deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens


personam, Congressui Eucharistico ex Italorum natione Augustae Tau-
rinorum proxime habendo Nostro nomine Nostraque auctoritate prae-
sideat. Non est dubitandum, quin, et incensa qua flagras erga augustum
Sacramentum pietate et sacrarum caeremoniarum quo nites decore, per-
honorificum munus sis fauste feliciterque exsecuturus. Dum autem in-
stanti prece Deum exoramus, ut ti DÌ tuaeque legationis sociis prospera
omnia contingant, in auspicium caelestis praesidii, inque praecipuae
caritatis Nostrae pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili
Noster, iisque universis, qui celebrationi Eucharisticae intererunt, pera-
manter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis Augusti, in
Assumptione Beatae Mariae Virginis, anno MDCCCCVIII, Pontificatus No-
stri quinto decimo.
P I U S P P . XII

ALLOCUTIONES

Iis qui interfuerunt « Primo Symposio Internationali Qemticae Medi-


cae », Romae habito*

Soyez les bienvenus, Messieurs, vous qui avez voulu profiter de votre
Primum Symposium Internationale G-eneticae Medicae, pour Nous ren-
dre visite. Nous répondons à votre délicate attention en manifestant
Notre joie de pouvoir passer quelques instants avec vous.
Pendant ces dernières années, un certain nombre de Congrès de scien-
ces naturelles se sont réunis ici. La caractéristique de votre science, ce
qui la distingue parmi d'autres branches de la biologie et de la médecine,
c'est sa jeunesse. Mais en dépit de son jeune âge, elle se signale par un
développement rapide et les objectifs à longue portée, on serait presque
tenté de dire téméraires, qu'elle s'est proposés.
Ces objectifs suscitent un vif intérêt de la part des institutions qui
s'occupent de l'homme comme personnalité morale, de sa formation, de
l'éducation qui doit façonner en lui un caractère mûr, ferme, conscient
de ses responsabilités, de sa manière de penser et d'agir dans les questions
décisives pour le temps comme pour l'éternité. En réponse au souhait

* Die 7 Septembris mensis a. 1953.


Acta Pii Pp, XII 597

que de votre part on Nous a adressé, Nous n'avons donc pas cru pouvoir
refuser de vous dire quelques mots au sujet de vos travaux et de vos
efforts.
En fait, parmi les branches si diverses de la biologie, les recherches
les plus dynamiques sont peut-être celles de la génétique, c'est-à-dire
de la science de la transmission héréditaire de caractères déterminés,
qui s'effectue d'une génération à l'autre selon des règles fixes. Dans
Notre exposé, Nous voudrions d'abord mentionner quelques points que
Nous empruntons à la littérature du sujet; ils sont donc du domaine
de votre compétence et Nous vous laissons le soin d'en apprécier l'exacti-
tude. A ces données, Nous voudrions rattacher quelques considérations
de base, qui puissent servir de norme pour l'appréciation métaphysique
et morale de tel ou tel principe théorique de la génétique actuelle et, plus
encore, pour leur application dans la réalité de la vie.

Votre science a fait connaître la cellule initiale d'une nouvelle vie


engendrée par le moyen de la fécondation. Cette cellule, vous dites qu'elle
est formée par la fusion des noyaux de deux cellules sexuelles apparte-
nant aux partenaires de-sexe différent. Vous Nous apprenez que le nou-
vel être vivant se construit à partir de cette cellule initiale par divisions
cellulaires normales et continues sous la direction des gènes contenus
dans les noyaux et porteurs de l'héritage des ancêtres. Mais votre science
donne une compréhension plus complète et plus profonde de cette cel-
lule initiale dans son origine, sa structure, son dynamisme, sa finalité
et sa richesse intime. Elle y voit à la fois un point d'arrivée et un point
de départ. Le point d'arrivée d'une longue évolution antérieure et de
la transmission du patrimoine héréditaire des deux branches de la pa-
renté par la longue série des générations passées, depuis le début de
l'espèce en question jusqu'au nouvel individu. Le point de départ de la
série des descendants, auxquels le patrimoine héréditaire peut et doit
être transmis pour continuer sans cesse la série des générations.
Les ouvrages de génétique jettent ici un regard sur la profondeur et
l'étendue de la structure et des lois de la vie : on évoque avec intensité
à ce propos les mystères de la physique atomique. Ces ouvrages rendent
compte des résultats acquis jusqu'à ce jour : des faits déjà bien établis,
mais aussi des nombreux problèmes et des questions qui attendent encore
une solution tant au point de vue de la théorie que de son application
pratique.
598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La génétique ne renseigne pas seulement sur les faits, mais aussi sur
la nature et les lois de l'hérédité. La transmission du patrimoine héré-
ditaire, dit-elle, s'effectue selon des lois strictes, dont certaines sont
bien connues, tandis que d'autres demandent un examen plus appro-
fondi. Les lois mendéliennes, établies d'abord par l'Augustin Gregor
Mendel qui a bien mérité de votre science et à qui on a dédié un Institut
scientifique dans la ville de Rome, sont des schèmes de la transmission
et de la répartition aux descendants des éléments porteurs de l'hérédité,
c'est-à-dire des gènes. C'est un groupe de gènes qui se trouvent dans
le noyau des cellules sexuelles, qui constitue le support matériel des
caractères. La génétique aûirme que l'héritage comprend l'ensemble des
gènes de tous les chromosomes des cellules sexuelles; elle indique les
multiples combinaisons que produit la rencontre des gènes transmis ; elle
parle d'homozygotes et d'hétérozygotes; elle attire l'attention sur le
fait que dans les hétérozygotes, c'est-à-dire lors de la rencontre de gènes
porteurs de variétés des mêmes caractères, il arrive que certains gènes
aient pour ainsi dire le dessous, les gènes <( récessifs », et soient supplan-
tés par les autres, les « dominants ». Cependant ils se conservent inté-
gralement dans l'héritage et sont transmis avec lui si bien que, aux
générations suivantes, en l'absence de gènes dominants, ils peuvent
réapparaître dans toute leur ancienne fraîcheur.
Vos ouvrages soulignent une caractéristique de la transmission héré-
ditaire : les gènes se montrent quasi inattaquables et d'une immutabi-
lité rigide. On aurait prouvé des milliers de fois que, p. ex., des aptitu-
des acquises ou des mutilations ne les modifient pas et ne passent pas
à la postérité. La littérature du sujet désigne cette opinion sous le nom
de (( génétique classique ». Néanmoins récemment les généticiens russes
l'auraient contestée et auraient nié la stabilité des facteurs héréditaires.
Cependant tous reconnaissent sans contestation la capacité d'adapta-
tion et de réaction des facteurs héréditaires vis à vis des circonstances
extérieures, en particulier des différents climats. Ainsi une seule et même
plante, avec le même patrimoine, pourrait prendre suivant les climats
une apparence tellement différente que le profane la regarderait comme
une plante d'une autre espèce. La génétique dit ici : le patrimoine ne
contient fondamentalement aucune forme extérieure, mais seulement la
capacité de réagir aux différents climats par telle ou telle forme exté-
rieure ; le patrimoine ne contiendrait donc ainsi qu'une norme de réaction.
De telles modifications, explique la génétique, ne sont pas rares dans
le processus de l'hérédité ; il n'y a là cependant aucun changement dans
les éléments constitutifs du patrimoine. Les êtres vivants reçoivent leurs
Acta Pii Pp. XII 599

caractéristiques individuelles, le « phénotype », du patrimoine et du


monde ambiant. Le patrimoine, affirme-t-on, est plus ou moins plastique
en ce sens qu'il peut être façonné par le monde ambiant. Chaque vivant,
dans son état définitif, est le résultat de la collaboration du patrimoine
et du milieu. M le milieu ni le patrimoine ne sont tout.
Cependant il existe aussi, toujours d'après la génétique, des change-
ments dans le patrimoine lui-même et qu'on appelle (( mutations ». Elles
se produisent d'une manière essentiellement différente des modifications.
Les gènes, ces molécules géantes très compliquées peuvent subir un
changement de structure par l'intervention de divers agents naturels.
Ainsi, p. ex., sous l'action des rayons cosmiques. La molécule-gène mo-
difiée dans sa structure fait apparaître dans les organismes en crois-
sance des caractères différents. Les caractères de l'être vivant, et ils sont
des milliers, peuvent muter presque tous. On peut aussi déclancher arti-
ficiellement les mutations, p. ex., par certaines irradiations des cellules
reproductrices, sans que l'on puisse cependant déterminer d'avance le
résultat de telles interventions. Au moyen des mutations, la nature et
l'homme peuvent produire des « élites ». L'être adapté et armé pour la
vie s'affirme devant les autres moins bien équipés. Souvent il arrivera que
ces derniers dégénèrent, périssent et disparaissent.
Le fait et la théorie des modifications et des mutations montrent donc
que l'inviolabilité du patrimoine, dont on a parlé au début, subit cepen-
dant une certaine altération.
Ce que la biologie, et la génétique en particulier, disent sur les cel-
lules germinales, les facteurs de l'hérédité, les modifications, les muta-
tions et la sélection dépasse les individus et les diverses espèces et dé-
borde sur la question de l'origine et de l'évolution de la vie en général et
de l'ensemble de tous les vivants. On pose la question : cet ensemble est-il
constitué par le fait que tous les vivants proviennent d'un être unique et
de son germe inépuisable par voie de descendance et d'évolution selon
la manière et sous les influences que l'on a indiquées? La question des
grands ensembles explique pourquoi les ouvrages de certains généti-
ciens associent la théorie de l'hérédité et celles de l'évolution et de la
descendance. L'une déborde sur les autres.
Dans les ouvrages récents de génétique, on lit que rien n'explique
mieux la connexion de tous les vivants que l'image d'un arbre généa-
logique commun. Mais en même temps on fait remarquer qu'il ne s'agit
là que d'une image, d'une hypothèse, et non d'un fait démontré. On
croit même devoir ajouter que si la plupart des chercheurs présentent
la doctrine de la descendance comme un « fait », ceci constitue un juge-
600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ment hâtif. On pourrait très bien formuler aussi d'autres hypothèses.


On dit en outre que des savants réputés le font sans pour cela contester
que la vie ait évolué et que certaines découvertes puissent être inter-
prétées comme des préformations du corps humain. Mais, continue-t-on,
ces chercheurs ont souligné de la manière la plus nette qu'à leur avis
on ne sait absolument pas encore ce que signifient réellement et exacte-
ment les expressions « évolution », « descendance », « passage » ; que, par
ailleurs on ne connaît aucun processus naturel par lequel un être en
produit un autre de nature différente; que le procédé par lequel une
espèce en engendre une autre reste parfaitement impénétrable, malgré
les nombreux stades intermédiaires; qu'on n'a pas encore réussi expé-
rimentalement à faire sortir une espèce d'une autre espèce ; et finalement
que nous ne saurions absolument pas à quel endroit de l'évolution l'ho-
minidé a passé tout-à-coup le seuil de l'humanité. On signale encore
deux découvertes singulières au sujet desquelles la controverse jusqu'à
présent ne se serait pas encore calmée: il ne s'agirait pas ici du degré
avancé d'évolution du matériel découvert mais de la datation de la
couche géologique. La conclusion dernière qu'on en tire est celle-ci : se-
lon que l'avenir montrera l'exactitude de l'une ou de l'autre interpré-
tation, l'image usuelle de l'évolution de l'humanité y trouvera une con-
firmation ou bien il faudra s'en donner une image toute nouvelle. On
croit devoir dire que les recherches sur l'origine de l'homme sont en-
core à leurs débuts; la représentation que l'on s'en fait actuellement
ne pourrait pas être considérée comme définitive. Voilà ce que l'on dit
des relations entre la théorie de l'hérédité et celle de l'évolution.
La littérature de la génétique montre que celle-ci n'a pas seulement
un intérêt théorique, c'est-à-dire l'enrichissement de nos connaissances
sur la nature et son activité, mais qu'elle possède en même temps une
haute valeur pratique : d'abord, dans le domaine des êtres privés de
raison, elle permet une utilisation meilleure au profit de l'homme du
règne végétal et animal.
Mais pour l'homme aussi, les lois de l'hérédité sont lourdes de signi-
fication. La cellule initiale du nouvel homme est déjà, au premier mo-
ment et au stade initial de son existence, d'une architecture étonnante
et d'une spécificité des structures incroyablement riche. Elle est pleine de
dynamisme téléologique gouverné par les gènes, et ces gènes sont le
fondement de tant de bonheur ou de malheur, de ressources vitales ou
de langueur, de force ou de démission. Cette considération explique que
les recherches sur l'hérédité rencontrent toujours plus d'intérêt et de
points d'application. On essaie de garder ce qui est bon et valable, de
Acta Pii Pp. XII 601

l'affermir, de le promouvoir et de le perfectionner. Il faut prévenir la


détérioration des facteurs héréditaires ; autant que possible, il faut remé-
dier aux déficiences déjà manifestées et prendre garde que les facteurs
héréditaires de moindre valeur s'abîment encore plus par la fusion avec
ceux d'un partenaire homozygote. P a r contre, il faut veiller à ce que
les caractères positifs de pleine valeur s'unissent avec un patrimoine
héréditaire semblable.
Telles sont les tâches que se proposent la génétique et l'eugénique.
De là, leur spécialisation extraordinaire jusqu'à la génétique des grou-
pes sanguins, l'étude des jumeaux et la génétique des jumeaux.
Voilà ce que Nos voulions emprunter à votre branche sans vouloir
exprimer Notre opinion. L'appréciation des questions purement spéci-
fiques est laissée à la compétence de votre science. Notre exposé avait
pour but de fixer une base commune, sur laquelle Nous pourrions déve-
lopper les considérations de principe que Nous voudrions ajouter main-
tenant.
II

Les exigences fondamentales de la connaissance scientifique sont la


vérité et la véracité.
La vérité doit s'entendre comme l'accord du jugement de l'homme
avec la réalité de l'être et de l'action des choses elles-mêmes, par oppo-
sition avec les représentations et les idées que l'esprit y introduit. Il ré-
gnait et il règne encore aujourd'hui une conception, selon laquelle le
message que la réalité objective donne d'elle-même pénètre dans l'esprit
comme à travers une lentille et, en cours de route, se modifie qualitati-
vement et quantitativement. On parle, en ce cas, de pensée dynamique,
qui imprime sa forme à l'objet, par opposition à la pensée statique qui
le reflète simplement, à moins que, par principe, on ne prétende que la
première est le seul type possible de connaissance humaine. La vérité
serait alors er. fin de compte l'accord de la pensée personnelle avec l'opi-
nion publique ou scientifique du moment.
La pensée de tous les temps, basée sur la saine raison, et la pensée
chrétienne en particulier sont conscientes de devoir maintenir le prin-
cipe essentiel : la vérité est l'accord du jugement avec l'être des choses
déterminé en lui-même — sans devoir nier pour cela ce qui dans la con
ception de la vérité citée plus haut et erronée dans son ensemble est en
partie justifiable. Nous avons aussi touché cette question dans Notre
Encyclique « Humani generis » du 12 août 1950 et insisté alors sur un
point que Nous croyons devoir répéter ici : la nécessité de garder intac-
602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tes les grandes lois ontologiques, parce que, sans elles, il devient im-
possible de comprendre la réalité : Nous pensons surtout aux principes
de contradiction, de raison suffisante, de causalité et de finalité.
Vos écrits Nous permettent de supposer que vous êtes d'accord avec
Notre conception de la vérité. Vous voulez dans vos recherches atteindre
la vérité et vous baser sur elle pour tirer vos conclusions et bâtir vos
systèmes. Vous admettez donc qu'il y a des faits objectifs, et que la
science a la possibilité et l'intention de comprendre ces faits, non d'éla-
borer des phantasmes purement subjectifs.
La distinction entre les faits certains et leur interprétation ou leur
sjrstématisation est aussi fondamentale pour le chercheur que la défini-
tion de la vérité. Le fait est toujours vrai, parce qu'il ne peut y avoir
d'erreur ontologique. Mais il n'en va pas ainsi sans plus dans son éla-
boration scientifique. Ici, on court le danger de formuler des conclu-
sions prématurées et de commettre des erreurs de jugement.
Tout cela impose le respect des faits et de l'ensemble des faits, la pru-
dence dans renonciation de propositions scientifiques, la sobriété du
jugement scientifique, la modestie si appréciée chez le savant et qu'ins-
pire la conscience des limites du savoir humain ; cela favorise l'ouver-
ture d'esprit et la docilité du véritable homme de science bien éloigné
de tenir à ses propres idées, quand elles s'avèrent insuffisamment fon-
dées et, finalement, cela conduit à examiner sans parti-pris les opinions
d'autrui et à les juger.
Quand on possède cette disposition d'âme, au respect de la vérité
s'unit tout naturellement la véracité, c'est-à-dire l'accord entre les con-
victions personnelles et les positions scientifiques exprimées par la pa-
role et l'écrit.
L'exigence de vérité et de véracité appelle encore une observation à
propos de la connaissance scientifique : il est rare qu'une seule science
s'occupe d'un objet déterminé. Elles sont souvent plusieurs, qui le trai-
tent chacune sous un aspect différent. Si leur enquête est correcte, la
contradiction entre leurs résultats est impossible, car cela supposerait
une contradiction dans la réalité ontologique. Or la réalité ne peut se
contredire.
Si malgré tout il surgit des contradictions, elles ne peuvent résulter
que d'une observation fautive ou de l'interprétation erronée d'une obser-
vation exacte, ou encore du fait que le chercheur, dépassant les limites
de sa spécialité, s'est avancé sur un terrain qu'il ne connaît pas. Nous
pensons que cette indication aussi s'impose avec évidence à toutes les
sciences.
Acta Pii Pp. XII 603

Si donc la théorie de l'hérédité, appuyée sur la connaissance de la


structure du noyau cellulaire — et récemment aussi de la structure du
cytoplasme — et des lois immanentes de la transmission héréditaire, est
capable de dire pourquoi un homme présente des caractères déterminés,
elle n'est pas encore en état pour autant d'expliquer toute la vie de cet
homme. Elle a besoin d'être complétée par d'autres sciences au moment
où se pose la question de l'existence et de l'origine du principe spirituel
de la vie, l'âme humaine, essentiellement indépendante de la matière.
Les conclusions de la génétique sur la cellule initiale et le développe-
ment du corps humain par division cellulaire normale sous la direction
des gènes, ce qu'elle affirme sur les modifications, les mutations, la colla-
boration du patrimoine et du milieu ne suffit pas à expliquer l'unité de
la nature de l'homme, sa connaissance intellectuelle et sa libre déter-
mination. La génétique comme telle ne peut rien dire sur le fait qu'une
âme spirituelle s'unit, dans l'unité d'une nature humaine, à un substrat
organique qui jouit d'une autonomie relative. La psychologie et la mé-
taphysique ou ontologie doivent intervenir ici non pour s'opposer à la
génétique, mais en accord avec elle, en reprenant mais aussi en com-
plétant substantiellement ses données. Par contre, la philosophie ne peut
pas non plus négliger la génétique, lorsque, dans l'analyse des activités
psychiques, elle entend rester en contact avec la réalité. On ne peut
vouloir déduire tout le psychisme, pour autant qu'il est conditionné par
le corps, de l'<( anima rationalis » comme (( forma corporis » et affirmer
que la « materia prima » amorphe reçoit toutes ses déterminations de
l'âme spirituelle créée immédiatement par Dieu, et rien des gènes con-
tenus dans le noyau cellulaire.
La multiplicité et la diversité des sources de connaissance appellent
encore l'attention sur un fait d'une importance décisive, la distinction
entre le savoir acquis par l'étude personnelle et celui que l'on doit au
labeur d'autrui, donc à son témoignage. Quand on est sûr que ce témoi-
gnage est digne de foi, il constitue une source normale de connaissance,
dont ni la vie pratique ni la science ne peuvent se passer. Abstraction
faite de la nécessité impérieuse de recourir tant et tant de fois au té-
moignage d'autrui, l'attitude d'âme indiquée plus haut chez le vrai sa-
vant l'amène à constater que, sur son terrain, le spécialiste éprouvé en-
tretient toujours avec la vérité objective une familiarité plus étroite que.
n'importe quel profane.
Nous ne pouvons Nous empêcher d'appliquer au témoignage de Dieu,
ce que Nous venons de dire du témoignage humain. La Révélation, et
donc le témoignage formel et explicite du Créateur, touche aussi cer-
604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tains domaines des sciences naturelles et certaines thèses de votre spé-


cialité, comme la théorie de la descendance. Or, le Créateur satisfait au
suprême degré l'exigence de vérité et de véracité. Jugez donc vous-mê-
mes s'il est conforme à l'objectivité scientifique de décliner ce témoigna-
ge, alors que sa réalité et son contenu offrent toutes les garanties.
En ce qui concerne la théorie de la descendance, la question essen-
tielle est ici celle de l'origine de l'organisme physique de l'homme (non
de son âme spirituelle). Si vos sciences s'occupent avec diligence de ce
problème, la théologie, science qui a pour objet la Révélation, lui a ac-
cordé aussi une attention très vive. Nous-même, par deux fois, en 1941
1
déjà dans une allocution à Notre Académie des Sciences et en 1950 dans
2
l'Encyclique citée tantôt, Nous avons invité à pousser les recherches
dans l'espoir d'enregistrer peut-être un jour des résultats assurés, car,
jusqu'à présent, rien de définitif n'a été obtenu. Nous avons exhorté à
traiter ces questions avec la prudence et la maturité de jugement qu'exi-
ge leur grande importance. Des ouvrages de votre spécialité, Nous avons
tiré une citation où, après avoir envisagé toutes les découvertes actuelles
et l'opinion des spécialistes à leur sujet, on incitait à la même sobriété,
et où on réservait un jugement définitif.
Si vous réfléchissez à ce que Nous avons dit de la recherche et de la
connaissance scientifique, il devrait être entendu que ni du côté de la
raison, ni du côté de la pensée orientée dans le sens chrétien, on ne met
des barrières à la recherche, à la connaissance, à l'affirmation de la vé-
rité. Il y a des barrières, mais elles ne servent pas à emprisonner la vé-
rité. Elles ont pour but d'empêcher que des hypothèses non prouvées
soient prises pour des faits établis, que l'on oublie la nécessité de com-
pléter une source de connaissance par une autre et qu'on interprète erro-
nément l'échelle des valeurs et le degré de certitude d'une source de
connaissance. C'est pour éviter ces causes d'erreur qu'il y a des bar-
rières; mais il n'y en a pas pour la vérité.
La génétique ne possède pas seulement une importance théorique;
elle est aussi éminemment pratique. Elle se propose de contribuer au
bien des individus et à celui de la communauté, au bien commun. Elle
veut s'acquitter de cette tâche principalement sur deux terrains, celui
de la physiologie génétique et celui de la pathologie génétique.
C'est un fait d'expérience que les dispositions naturelles, bonnes ou
défectueuses, influencent très fortement l'éducation de l'homme et sa
conduite future. Sans doute le corps avec ses aptitudes et ses organes
1
30 Nov. - Acta Ap. Sedis, a. XXXIII, 1941, p. 506.
2
Acta Ap. Sedis, a. XLII, 1950, p. 575 s.
Acta Pii Pp. XII 605

n'est que l'instrument, tandis que l'âme est l'artiste qui joue de cet ins-
trument ; sans doute l'habileté de l'artiste peut compenser maint défaut
de l'instrument ; mais on joue mieux et plus facilement sur un instrument
parfait; et lorsque sa qualité descend en dessous d'une limite détermi-
née, il devient absolument impossible de l'utiliser — sans tenir compte
du fait que, en dehors de toute comparaison, le corps et l'âme, la ma-
tière et l'esprit constituent dans l'homme une unité substantielle.
Mais cependant, pour en rester à cette comparaison, la génétique en-
seigne à mieux comprendre l'instrument dans sa structure et ses varia-
tions et à le mettre en état de mieux jouer. En observant la lignée d'un
homme, on peut, à condition de rester dans certaines limites, établir le
diagnostic des dispositions qu'il a reçues dans son patrimoine et le pro-
nostic des caractères hérités qui se manifesteront en bien et, ce qui est
encore plus important, de ceux aussi qui trahissent une tare héréditaire.
Aussi limitée que puisse être l'influence directe sur le patrimoine hé-
réditaire, la génétique pratique n'est pas du tout réduite au rôle de spec-
tateur passif. La vie quotidienne déjà montre les effets extrêmement
nuisibles de certaines façons d'agir des parents dans la transmission na-
turelle de la vie. De tels procédés avec les intoxications et les infections
qu'ils provoquent sont à prohiber autant que possible et la génétique
cherche et indique les moyens d'atteindre ce but. Ses conclusions portent
en particulier sur les combinaisons de patrimoines de diverses lignées :
elle signale celles qu'il faut favoriser, celles que l'on peut tolérer et celles
que l'on doit déconseiller au point de vue de la génétique et de l'eugénique.
La tendance fondamentale de la génétique et de l'eugénique est d'in-
fluencer la transmission des facteurs héréditaires pour promouvoir ce
qui est bon et éliminer ce qui est nocif ; cette tendance fondamentale est
irréprochable au point de vue moral. Mais certaines méthodes pour at-
teindre le but donné et certaines mesures de protection sont moralement
contestables, de même par ailleurs qu'une estime déplacée pour les fins
de la génétique et de l'eugénique. Permettez-Nous de citer les déclara-
tions d'un des plus importants généticiens actuels : dans une lettre qu'il
vient de Nous adresser, il regrette que, malgré ses progrès énormes, la
génétique « au point de vue technique et analytique se soit empêtrée dans
de multiples erreurs doctrinales, telles que le racisme, le mutationnisme
appliqué a la Phylogenese pour expliquer en termes modernes l'évolution-
nisme darwinien, le contrôle des naissances de tous les tarés ou présu-
més tels par des moyens préventifs ou des pratiques abortives, l'obliga-
tion du certificat prénuptial, etc. ».
En fait, il est certaines mesures de défense génétiques et eugéniques
606 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale

que le bon sens moral, et la morale chrétienne surtout, doivent rejeter


en principe comme en pratique.
Au nombre des mesures qui lèsent la moralité, on compte le « racis-
me » déjà cité, la stérilisation eugénique. Notre prédécesseur Pie XI et
Nous-même avons été amenés à déclarer contraire à la loi naturelle non
seulement la stérilisation eugénique, mais toute stérilisation directe
d'un innocent, définitive ou temporaire, de l'homme ou de la femme.
Notre opposition à la stérilisation était et reste ferme, car, malgré la fin
du (( racisme », on n'a cessé de désirer et de chercher à supprimer par la
stérilisation une descendance chargée de maladies héréditaires.
Un autre chemin conduit au même but : Vinterdiction du mariage ou
son impossibilité physique par l'internement de ceux dont l'hérédité est
tarée sont également à rejeter. L'objectif poursuivi est bon en soi, mais
le moyen de l'obtenir lèse le droit personnel à contracter et à user du
mariage. Quand le porteur d'une tare héréditaire n'est pas apte à se con-
duire humainement, ni par conséquent à contracter mariage, ou lors-
que plus tard il est devenu incapable de revendiquer par un acte libre
le droit acquis par un mariage valide, on peut l'empêcher d'une manière
licite de procréer une nouvelle vie. Hors de ces cas, l'interdiction du ma-
riage et des rapports matrimoniaux pour des motifs biologiques, généti-
ques et eugéniques est une injustice, quel que soit celui qui porte cette
interdiction, uu particulier ou les pouvoirs publics.
Certainement, on a raison, et dans la plupart des cas le devoir, de
faire remarquer à ceux qui sont certainement porteurs d'une hérédité
très chargée, quel fardeau ils sont sur le point de s'imposer à eux-mê-
mes, au conjoint et à leur descendance ; ce fardeau deviendra peut-être
intolérable. Mais déconseiller n'est pas interdire. Il peut y avoir d'autres
motifs, surtout moraux et d'ordre personnel, qui l'emportent tellement
qu'ils autorisent à contracter et à user du mariage même dans les cir-
constances indiquées.
Pour justifier la stérilisation eugénique directe ou l'alternative de
l'internement, on prétend que le droit au mariage et aux actes qu'il im-
plique n'est pas atteint par la stérilisation, même prénuptiale, totale
et certainement définitive. Cet essai de justification est condamné à
l'échec. Si, pour un esprit sensé, le fait en question est douteux, l'inapti-
tude au mariage est elle aussi douteuse et c'est le moment d'appliquer
le principe que le droit de se marier persiste aussi longtemps que le
contraire n'est pas prouvé avec certitude. Aussi dans ce cas, le mariage
doit être permis ; mais la question de sa validité objective reste ouverte.
Si par contre il ne subsiste aucun doute sur le fait susdit de la stèrili-
Acta Pii Pp. XII 607

sation, il est prématuré d'affirmer que le droit au mariage n'est malgré


cela pas mis en question et, en tout cas, cette assertion permet les doutes
les plus fondés.
Il reste à parler des autres tentatives aberrantes pour éviter les tares
héréditaires et que le texte cité appelle « moyens préventifs et pratiques
abortives ». Elles n'entrent même pas en question pour l'indication
eugénique, parce qu'elles sont en soi à rejeter.
Voilà, Messieurs, ce que Nous avions à vous dire. Les buts pratiques
que poursuit la génétique sont nobles, dignes d'être reconnus et encou-
ragés. Puisse-t-elle seulement dans l'appréciation des moyens destinés
à réaliser ces buts rester toujours consciente de la différence fondamen-
tale entre le monde végétal et animal, d'une part, et l'homme d'autre
part. Là, les moyens d'améliorer les espèces et les races sont à son en-
tière disposition. Ici par contre, dans le monde de l'homme, elle a tou-
jours devant elle des êtres personnels, aux droits intangibles, des indi-
vidus qui de leur côté sont tenus par des normes morales inflexibles,
quand ils exercent leur aptitude à susciter une nouvelle vie. Ainsi, le
Créateur lui-même a établi dans le domaine moral des barrières, qu'il
n'appartient à aucun pouvoir humain de lever.
Puisse votre science trouver dans la moralité publique et l'ordre so-
cial un appui ferme quand il s'agit pour la vie matrimoniale des hom-
mes sains et normaux, et pour la vie matrimoniale en général, de pou-
voir se développer facilement et librement d'après les lois que le Créa-
teur lui-même a écrites dans le cœur de l'homme et qu'il a confirmées
par sa Révélation. Peut-être trouverez-vous ici le secours le plus pré-
cieux pour vos efforts, auxquels Nous souhaitons et sur lesquels Nous
appelons les plus abondantes bénédictions de Dieu.

Il
Sacerdotibus ab Italiae Episcopis pro iuvenibus ab Actione Catholica
deputatis qui Studio de recta religiosa iuvenum institutione Romae
adfuerunt .*

Abbiamo atteso questo incontro, diletti figli, Assistenti diocesani del-


la Gioventù Italiana di Azione Cattolica, con grande desiderio, fin da
quando apprendemmo che sareste convenuti in Roma. Ci premeva infatti
di manifestarvi il Nostro compiacimento per quanto avete operato in

* Habita die 9 Septembris mensis a. 1953.


608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tutta l'Italia a vantaggio dei carissimi Nostri Aspiranti e Juniores di


Azione Cattolica, e volevamo cogliere l'occasione per dirvi anche una
parola di affettuoso incoraggiamento e di paterna esortazione.
Per mettere in comune le vostre esperienze, per ridurle a sistema, per
applicarvi assiduamente allo studio dei principi e dei metodi della educa-
zione cristiana, voi avete voluto organizzare questa Settimana di peda-
gogia religiosa, i cui lavori Noi benediciamo nuovamente con tutta la
effusione dell'animo Nostro, auspicando, che da essa nasca l'impulso e
il metodo per una « Catechesi », che non si limiti ad un apprendimento
mnemonico, il quale spesso risulta di scarsa efficacia, ma vada oltre,
impegnando maestri e discepoli e quanto essi sono ed hanno per natura
e per grazia.
Benvenuti dunque, diletti figli! Possa lo Spirito Santo scendere su
ciascuno di voi, fiamma viva che illumina le menti e riscalda i cuori!
Possiate voi lavorare e pregare cum Maria matre Iesu, sicché dal vostro
ritrovo, come da un altro Cenacolo, escano apostoli operosi e santi, quali
il mondo li attende.
Terminati i vostri lavori, voi tornerete in mezzo ai giovani, e allora
Noi vorremmo che vi faceste interpreti delle Nostre speranze, delle No-
stre ansie e dei Nostri desideri.
1. In questi tempi di tanta trepidazione e così risolutivi per la sal-
vezza degl'individui, per l'ordine nelle nazioni e per la pace fra i popoli,
la Chiesa ha chiamato e continua a chiamare a raccolta tutti gli uomini
di buon volere, affinchè si considerino come mobilitati per la lotta con-
tro un mondo così disumano, perchè così anticristiano. Noi stessi andia-
mo ripetendo che, crollate alcune vecchie strutture, occorre intrapren-
dere l'opera della ricostruzione di un mondo in molti aspetti diverso e
migliore. Ora Noi guardiamo la Gioventù cattolica come una delle più
belle forze, sulle quali si può fare sicuro assegnamento. Oltre 200.000
Iuniores e 300.000 Aspiranti sono certo preziose reclute di un grande,
promettente esercito : splendida primavera di giovinezze da poco sboc-
ciate o che stanno per aprirsi alla vita.
Ci pare quasi di vedere qui raccolte tutte le anime di questi carissimi
figli, pupilla degli occhi Nostri. Voi infatti li portate, in modo miste-
rioso ma vero, nel vostro cuore sacerdotale, e in questo momento state
come presentandoli a Noi per invocare su di essi la benedizione di Dio.
Dite loro che il Papa li ama di tenerissimo amore e conta su ciascuno
di loro. Dite che abbiamo bisogno di giovani eroi, disposti a tutto per
amore di Cristo e della sua Chiesa. Noi siamo certi che basterà un No-
stro « cenno », una Nostra « voce », perchè l'Altare abbia il suo eser-
Acta Pii Pp. XII 609

cito, pacifico ma ardito, pronto alla difesa, alla conquista, alla positiva
costruzione.
2. Ma proprio questo tenerissimo amore per i giovani, e le speranze
che riponiamo in loro, Ci riempiono talvolta di ansia per i pericoli che
essi incontrano quasi dappertutto, fatti — come ognuno vede — oggetto
di tante insidie, di tanti assalti, in questo mondo, che li stordisce col suo
frastuono, che li stanca con la sua perpetua irrequietezza, che li diso-
rienta col suo relativismo quanto alla verità e all'errore, al bene e al
male, che li affascina con la sua policromia, che li avvilisce con la sua
volgarità, che l'incatena con la sua lussuria.
Non vi è anima pensosa delle sorti del mondo, che non viva in ap-
prensione per i giovani, mentre non è diffìcile di accorgersi che sul loro
cammino sono in agguato ladri e malfattori, pronti ad assalirli, a de-
predarli, a ferirli, e poi a scomparire, lasciandoli semivivi sulla via. In
questa strage spirituale, perpetrata giorno per giorno, ora per ora, non
si fanno eccezioni per alcuna categoria, non si bada a spese, nè vi è
esclusione di mezzi e di colpi da parte di una malvagia e complessa in-
dustria del peccato.
Sa il Signore la Nostra tristezza di fronte a questo spettacolo di mor-
te : quando domenica scorsa leggevamo nella Messa il Santo Vangelo
e consideravamo il pianto sconsolato della vedova di Naim, Noi avremmo
voluto supplicare Gesù di tornare nel mondo per asciugare le lacrime della
Chiesa. Vi è per le nostre strade come un macabro corteo di anime mor-
te o morenti ! E il peggio si è che non poche di esse, anche se Gesù si av-
vicinasse loro per operare il miracolo della risurrezione, volgerebbero
altrove lo sguardo e preferirebbero la morte alla vita.
Poiché i tempi urgono e il multiforme nemico diviene ogni giorno più
subdolo e invadente, bisogna al più presto dare inizio a una vasta azione
di salvezza e di riacquisto, a cui desideriamo che cooperino tutte le forze
cattoliche con intelligente e tenace zelo.
3. E grande dunque l'impresa da compiere : espellere il nemico, che
fosse già penetrato in grembo alle vostre Associazioni, sbarrargli il passo
ove tenta di entrare, e finalmente uscire in campo per la salvezza di tutti
i giovani. Per questa impresa facciamo una solenne esortazione a tutti
i Nostri carissimi figli Aspiranti e Iuniores. Siamo sicuri che, se i cin-
quecentomila ragazzi fossero qui presenti, Noi non avremmo avuto nem-
meno il tempo di formulare interamente l'invito, perchè già sarebbe
risonato come un tuono il Si dell'adesione pronta e gioiosa. Ma, affin-
chè l'esito della grande impresa non venga compromesso da ambiguità
39 - ACTA. vn!. XX ti. 12. — 8-10-1953.
610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

o da esitazioni pericolose, Noi desideriamo che i ragazzi di Azione Cat-


tolica abbiano in primo luogo intelligenza chiara.
Occorrono cioè idee precise e convinzioni profonde, perchè esse susci-
tano l'entusiasmo, la forza di resistenza, la generosità, mentre poco o
nulla si conclude con giovani distratti, accidiosi, superficiali. Guai a
contentarsi — come accennavamo all'inizio — di formule imparate a
memoria senza comprenderne il senso ! Torniamo quindi ad additare la
urgente necessità di una « Catechesi » precisa, completa, che non tra-
scuri bensì il sussidio della memoria e del sentimento, ma punti poi
sulla ragione e spieghi, per es., che il sincero e cosciente atto di fede
è l'atto umano più razionale e più ragionevole. Date ai giovani una vi-
sione il più possibile organica della dottrina cattolica. Fate che essi
veggano in Gesù l'appagamento del vivo bisogno che è in loro di pie-
nezza, di armonia, di luce nelle loro idee.
Ma nessuno studio, nessuna pur seria applicazione, può rendere al-
cuno infallibile, e tanto meno i giovani, i quali per la loro inesperienza
sono più degli adulti esposti al pericolo di errare. E allora occorre che
a una mente ricca di idee chiare si accompagni nel giovane cattolico una
volontà docile. Questo non significa — come alcuni potrebbero credere —
che il giovane debba divenire fiacco, pigro, incapace di proprie determi-
nazioni, e quindi pressoché inutile, praticamente, per la Chiesa, che lo
vuole invece pieno di spirito inventivo, sempre vivace e operoso. Ma egli,
d'altra parte, deve avere una volontà così forte, da abbracciare, facen-
dola propria, la volontà di chi riconosce come suo superiore.
Ora chi può e deve vigilare e sorreggere i giovani cattolici? Eviden-
temente il sacerdote Assistente, il quale, se sa manovrare il timone con
fermezza e con tatto, difficilmente vedrà andare alla deriva la sua As-
sociazione, tanto più che i dirigenti laici sono essi stessi desiderosi e
lieti di essere convenientemente illuminati e guidati. Occorre special-
mente raccomandare che nulla sia dato alle stampe in sede parrocchiale,
diocesana e nazionale, senza che l'Assistente lo abbia prima esaminato.
Se i giovani hanno idee chiare, convinzioni profonde, volontà forte e
docile, voi tanto più efficacemente potrete additare loro le grandi mete
che li attendono nella vita.
Alcuni di essi, un giorno, potranno essere Sacerdoti come voi, Ministri
di Dio, mediatori fra Dio e gli uomini. Parlate loro con persuasione e
con calore delle grandezze del sacerdozio. Dite loro che, mai forse come
oggi, la messe è stata tanto copiosa. Ma gli operai sono pochi, e per con-
seguenza nella impossibilità di accorrere dovunque la loro presenza è
ardentemente invocata.
Acta Pii Pp. XII 611

Altri giovani — la stragrande maggioranza — sono chiamati da Dio


ad essere snoi cooperatori nella procreazione di nuove vite. Fate cono-
scere loro la bellezza dell'amore cristiano ; e per prepararli alla forma-
zione di nna famiglia onesta e felice, fate loro gustare le beatitudini di
una purezza incontaminata.
Finalmente vi è una meta, a cui tutti i giovani debbono tendere, qua-
lunque sia la loro specifica vocazione. L'ora presente è veramente l'ora
del Vangelo, dopo che sono falliti o stanno per fallire sistemi e dottrine
che avevano voluto fare a meno di Dio. Occorrono dunque giovani di
integra fede, pronti a rinunciare alla mediocrità, ad uscire dall'equi-
voco, se mai vi fossero caduti; giovani che vogliano la vita divina, e la
vogliano abbondantemente ; giovani che, studiando o lavorando, parlan-
do, pregando e soffrendo, abbiano in cuore — come una fiamma che li bru-
cia — l'amore appassionato per Gesù, l'amore per le anime.

NUNTIUS RADIOPHONICUS

CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB CONVENTUM EUCHARISTICUM XIV E TOTA ITALIA


AUGUSTAE TAURINORUM COADUNATIS.*

Ricolmi nell'animo Nostro del medesimo santo giubilo che inonda i


vostri petti, diletti figli di Torino e del Piemonte, e di voi tutti convenuti
da ogni regione d'Italia per il XIV Congresso Eucaristico Nazionale, ben
di cuore abbiamo accolto il vostro desiderio di sentire, per mezzo della
Nostra parola, la spirituale presenza del Vicario di Gesù, al quale vivente
e nascosto sotto il velo della Eucaristia avete voluto tributare pubblico e
solenne trionfo.
Prostrati pertanto in spirito dinanzi al fulgido Ostensorio, verso cui
convergono gli sguardi e i cuori di cotesta immensa moltitudine osan-
nante, ripetiamo gli stessi accenti che or ora risonavano per le vie e le
piazze della nobile Torino : Tantum ergo Sacramentum - veneremur cer-
imi. E siamo certi che la Nostra supplice voce, cui si unisce il prorom-
pente vostro coro, sarà recata dal regale vostro fiume alle ubertose pia-
nure fino al mare e riecheggiata per ogni dove dalla maestosa -.cerchia
delle Alpi, poste a diadema dalle gemme scintillanti dei suoi cento ghiac-
ciai sulla vostra città e l'Italia tutta, come affermazione solenne della
fede eucaristica dei vostri padri, di cui Torino fu singolare assertrice.

* Die 13 Septembris mensis a. 1953.


612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Essa è la « città del Santissimo Sacramento », che vide il celebre


Miracolo, di cui documenti quasi coevi conservano il ricordo ; essa custo-
disce come prezioso tesoro la « Santa Sindone », che mostra a nostra
commozione e conforto l'immagine del Corpo esanime e del divino volto
affranto di Gesù ; in essa fioriscono, genuini frutti della devozione euca-
ristica, le opere insigni della carità e dell'apostolato, per cui Torino me-
ritamente riscuote le lodi nella Chiesa di Dio.
Ben degna dunque di accogliere fra le sue mura l'odierno trionfo
eucaristico era ed è la vostra generosa Città, santificata quasi in sul na-
scere dalla dottrina e dallo zelo del suo grande Vescovo S. Massimo ;
sempre alacre lungo i secoli ad egregie imprese per mantenere indenni
le libertà civiche, e pronta ai più arditi progressi tecnici, attuati grazie
alla industre operosità dei suoi figli, i quali tuttavia sanno contemperare
in giusto equilibrio l'ardore per la tecnica ai superiori valori dello spi-
rito, primi fra tutti, ai religiosi.
Alla tradizione cristiana, educatrice incomparabile dei popoli, tena-
cemente rispettata dai vostri avi, tranne brevi parentesi dovute a diffi-
coltose contingenze storiche, si deve in gran parte la quasi costante flo-
ridezza della vostra Città e del Piemonte, ma molto più direttamente il
carattere amabile e forte della sua gente, popolante le fertili pianure, le
incantevoli valli, le verdi colline. Non si dà infatti vero progresso, com-
piuto in ogni suo aspetto, nè è possibile l'incivilimento degli animi, ove
sia bandita la religione, ridotta al silenzio la Chiesa o, in qualsiasi modo,
dissipati i tesori religiosi del passato.
L'odierno trionfo eucaristico del Piemonte religioso è in tal guisa la
felice dimostrazione del necessario nesso tra religione e civiltà ; ma è
anche un pubblico voto che Torino intende rimanere tra le perle della
smagliante collana di città cattoliche, di cui l'Italia si adorna.
A chi, per la mente annebbiata da vieti pregiudizi, chiedesse ancora :
come mai la Torino moderna e con essa la progredita Italia ha tuttora
in serbo trionfi da decretare alla religione? o domandasse con lo stupore
dello straniero : che cosa vogliono queste moltitudini, che pregano nelle
piazze dinanzi ai vecchi altari? voi sapreste prontamente rispondere :
la moderna Torino e la progredita Italia non abiurano le loro tradizioni
religiose, perchè sanno che da esse scaturì la loro alta civiltà ; e noi tutti
siamo qui dinanzi al sacro altare per affermare la nostra sete di cielo, per
divina grazia sentita più ardentemente di quanto pretende chi non ama
la verità ; noi siamo qui convenuti per dire al nostro Dio che lo amiamo
e ai nostri fratelli che mutuamente ci amiamo ; siamo qui di ogni classe
e professione, per impegnarci dinanzi alla Maestà divina ad operare con
Acta PU Pp. XII 613

lena sempre maggiore nell'attuazione di ogni giustizia e di ogni vero


progresso, ma soprattutto nella santificazione delle anime nostre ed al-
trui. In queste memorande giornate eucaristiche, più direttamente voi
avete assunto l'impegno della vostra santificazione, consapevoli come
siete che l'Ostia divina, nella quale si cela realmente vivo ed operante il
Datore di ogni grazia, è la sorgente prima di ogni santità e bontà.
Oh, se gli uomini, che di continuo nuovono lamenti per le piaghe da
cui il mondo è afflitto, per la sfiducia che isterilisce i rimedi, per il buio
che ottenebra le menti, per la stanchezza che snerva la volontà, per la
cupidigia che scatena le passioni, conoscessero la inesauribile miniera di
spirituali risorse che l'Eucaristia offre ad ogni anima ; quanto differente
e più felice sarebbe la storia dell'uomo sulla terra, e come affrettata l'ora
del compimento dei suoi nobili ideali !
Lasciate che in questa ora solenne, Noi, Vicario e Parola dell'ascoso
ma presente Gesù, vi siamo ancora una volta testimoni della feconda e
prodigiosa azione che la divina Eucaristia dispiega nel segreto delle
anime e nella comunità dei fedeli. Tutto ciò che di vero, di santo, di
eterno, di divino, la Chiesa ha operato nella sua bimillenaria vita, ha
avuto l'origine, lo sviluppo, l'alimento, nel mistero eucaristico. La storia
è pronta a deporre e a provare che in ogni epoca e in ogni luogo, in cui
il culto eucaristico vigoreggiò, là si compirono le mirabili attuazioni cri-
stiane, delle quali mena legittimo vanto il Cristianesimo : dalla eroica
resistenza tre volte secolare delle prime comunità, attingenti indomabile
energia intorno alle sacre mense della « fractio panis », al prodigioso
espandersi delle idee e delle istituzioni cristiane, dalle pronte riprese di
vigore, dopo temporanei e locali decadimenti, al fiorire di Santi e di
Sante, di istituzioni caritative, scolastiche, scientifiche, e alle meravi-
gliose conquiste missionarie. Nessuna azione soprannaturale e santa,
buona e grande, fu compiuta sulla terra dai credenti in Cristo, che non
traesse ispirazione e forza dalla Eucaristia, cioè dal Cristo fattosi cibo
delle anime.
E per venire a tempi più recenti, anzi ai vostri stessi ricordi, non è
forse vero che la fioritura d'insigni Santi e di egregie opere nella vostra
Torino, la quale si gloria dei nomi di S. Giovanni Bosco, di S. Giuseppe
Cottolengo, di S. Giuseppe Cafasso, coincide col rinvigorirsi del culto
eucaristico, prima di allora intepidito dal gelido sofìio di correnti gian-
senistiche?
Siate certi, diletti figli, che la riserva per eccellenza delle energie
necessarie al rinnovamento della vita e della pietà cristiana, alla difesa e
all'azione nel campo di Dio, per tutti e per ciascuno è l'Eucaristia. Come
614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

per il passato, così al presente, non si dà nella Chiesa progresso di san-


tità, che non tragga garanzia di felice successo dal mistero eucaristico.
Parimente, nel dominio della vita sociale, i sommi ideali della pace e *
della giustizia, della eguaglianza e della genuina libertà, accarezzati ar-
dentemente dagli uomini moderni, ma tutt'altro che assicurati pur dopo
immani sforzi e dolorose esperienze, avrebbero ben più numerosi ed effi-
cienti alleati, se più folte fossero le schiere degli onesti, viventi il Sacra-
mento del Dio-con-noi.
Come sarebbe infatti immaginabile che assidui commensali del mede-
simo celeste banchetto, nutriti dalle carni dell'unico Salvatore divino,
adunati come membri del mistico suo Corpo in solidarietà di vita, dal
medesimo prezioso suo Sangue irrorati, cui l'identica fede è dottrina,
l'identico destino è speranza, avvolti dalla medesima fiamma di amore mi-
sericordioso dello stesso Dio umanato e morto per ciascuno e per tutti ;
come sarebbe immaginabile — domandiamo — che questi uomini, com-
mensali, membri e fratelli, concepiscano rapporti di mutuo odio, fino a
scagliarsi gli uni contro gli altri, nel parossismo distruttore delle guerre?
che il fortunato in beni materiali chiuda il cuore e la borsa al povero,
immagine del comune Ospite di tutte le anime, e non renda a lui quel
che gli è dovuto, ed il povero, alla sua volta, abdicando alle eterne ric-
chezze, di cui ha in cuore il pegno, cerchi di far valere il suo diritto alla
giustizia mediante l'odio, l'irreligione, il delitto, anziché per mezzo di
ragionevoli e più efficaci rimedi? che vi siano individui e popoli, i quali
sperperano il proprio senza misura, vicino ad altri, per la natura umana
simili a loro, che invece languono nella miseria e nella fame, merite-
voli quelli perciò del biasimo che già l'Apostolo Paolo inflisse ai membri
degeneri di una comunità del suo tempo, in virtù della eguaglianza, ra-
1
gionevole e possibile, che la Cena del Signore esige? che infine vi sia
chi abusando del potere, opprima individui, gruppi, intere nazioni, a cui
il Redentore spezzò definitivamente le antiche catene, sia dello spirito che
del corpo, associandoli alla sua propria dignità, come figli adottivi di
Dio? No ; tali contraddizioni non sarebbero possibili, se i cittadini di una
nazione e — Dio voglia — gli uomini tutti conoscessero la realtà del mi-
stero eucaristico e ad esso ispirassero sentimenti e vita.
In tal guisa l'odierno trionfo, che voi oggi avete dedicato al mistero
della santità e della pace, diviene un voto ardente ed equivale ad una pro-
messa solenne, non soltanto nel dominio del vostro spirito, ma altresì
in quello della Chiesa e del mondo tutto. Non vi sorprenda l'ampiezza

1
Cfr. 1 Cor. 11, 18 e segg.
Acta Pii Pp XII 615

del suo raggio, nè vi sgomenti, perchè Cristo è l'unico e bastevole Reden-


tore del mondo : Egli il Primogenito delle creature, Egli l'alfa e l'omega
della creazione ; da Lni ogni grazia soprannaturale ed ogni umana virtù
deriva, in Lui e per Lui si compie il destino della intera umanità.
Con questi sensi, proni dinanzi al Mistero dell'amore, che sotto le
umili specie del pane sfolgora in questo momento agli occhi della fede di
tutta l'Italia cattolica, Noi offriamo « al Re dei secoli, immortale ed invi-
sibile », l'omaggio della intera famiglia cristiana. E mentre chiediamo
alla sua misericordia che su questa terra benedetta resti largamente
aperta la fonte eucaristica della grazia, e nei cuori, come nell'intero
corpo sociale, regnino in fervore di opere la giustizia e la pace, impar-
tiamo di gran cuore a tutti gli ascoltatori, presenti a cotesta piissima
celebrazione con la persona e con lo spirito e in primo luogo al degnis-
simo Nostro Cardinale Legato, allo zelantissimo Cardinale Arcivescovo
di Torino, agli altri venerandi Signori Cardinali, Arcivescovi e Vescovi,
come anche alle Autorità dello Stato che hanno partecipato a cotesto
memorando Congresso, la Nostra Apostolica Benedizione.
616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA 88. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i
COLIMENSIS - TACAMBARENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Quo melius quarumdam paroeciarum dioecesis Tacambarensis, lon-


ge ab episcopali sede remotarum, curae spirituali consultum foret, Exc.
P. D. Iosephus Abraham Martínez, Tacambarensis Episcopus, ab Apo-
stolica Sede enixe postulavit ut finitimo territorio dioecesis Colimensis
adnecterentur.
Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi
a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia P P . XII tributarum,
praehabitis favorabilibus votis Excmorum P P . DD. Gulielmi Piani, Ar-
chiepiscopi titularis Mcosiensis et in Republica Mexicana Delegati Apo-
stolici, atque Ignatii de Alba et Hernández, Episcopi Colimensis, ani-
marum aeternae saluti prospiciens, porrectis precibus annuere dignata
est.
Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, e territorio dioecesis Tacambarensis
distractas paroecias vulgo « Aquila, Coahuayana et Villa Victoria »,
prout nunc limitibus iacent, dioecesi Colimensi perpetuo adscribit.
Mandat insuper ut omnia acta et documenta ad memoratas paroe-
cias earumque clericos, fideles et bona temporalia spectantia, a Curia
Tacambarensi ad Colimensem transmittantur, atque indulget ut bini
parochi ibi animarum curam exercentes dioecesi Tacambarensi adscripti
maneant.
Quoad divisionem bonorum, piarum fundationum et aliud huiusmodi
ius commune servandum erit.
Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio deputare digna-
ta est memoratum in Republica Mexicana Delegatum Apostolicum, tri-
buens ei necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad
Sacra Congregatio Consistorialis 617

effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con-


stitutum, onere imposito ad Se remittendi authenticum exemplar actus
peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edidit Oonsistoriale Decretum perinde
valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae fuissent.
Datum Romae ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 2 mensis Maii
anni 1953.

£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

II
PORTUS GRATIAE

DECRETUM
DB CONCATHEDRA LIS ERECTIONE

Urbs vulgo « Grand Falls » in dioecesi Portus Gratiae exstans, loci


opportunitate felicia labentibus annis suscepit incrementa et eadem iii
praesens christifidelium numero incolarumque industria ac negotiis
floret.
Itaque ab Apostolica Sede petitum est, ad aptius tutiusque totius
dioecesis animarum bono consulendum, ut templum in eadem urbe ex-
stans et Deo in honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo vulgo « No-
tre Dame » dicatum, ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedra-
lis Portus Gratiae eveheretur, facta Episcopo Portus Gratiae pro tem-
pore facultate in urbe « Grand Falls » pro suo arbitrio residendi.
Porro haec S. Congregatio Consistorialis, vigore specialium faculta-
tum a Ssmo Domino Nostro Pio, divina Providentia P P . XII sibi tri-
butarum, omnibus rerum adiunctis mature perpensis habitoque favora-
bili voto Excmi P. D. Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis
Synnadensis in Prhygia necnon in Ditione Canadensi Delegati Aposto-
lici, rata id in animarum bonum cessurum, porrectis precibus annuen-
dum censuit.
Quapropter eadem S. Congregatio praesenti Consistoriali Decreto,
perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae fo-
rent, praefatum templum, in urbe « Grand Falls » exstans et Deo in
honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo vulgo «Notre Dame» di-
catum, ad dignitatem et fastigium Ecclesiae concathedralis Portus Gra-
618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tiae evehit, ita ut in eadem Ecclesia, modo in concathedralem evecta,


cathedra episcopalis erigi possit et Episcopus Portus Gratiae pro tem-
pore, prout ipsi magis expedire videbitur, etiam diebus sollemnioribus
pontificalia-exercere queat. Itemque eadem S. C. Consistorialis eidem
Episcopo Portus Gratiae pro tempore facultatem concedit in urbe
« Grand Palis » residendi, etiam tempore et diebus a Can. 338, § 3 Cod.
I. C. statutis.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. C. Consistorialis deputat
eundem Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti, eidem tribuens fa-
cultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
facto ei onere mittendi quam primum ad hanc S. Congregationem au-
thenticum exemplar peractae exsecutionis actus.
Contrariis quibusvis minime obstantibus, etiam speciali mentione
dignis.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 25 Maii 1953.

£g F r . A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

III

DECLARATIO

Cum nuper in Einum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszyn-


ski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, quidam violentas ma •
nus sacrilege iniicere et Eiusdem exercitium iurisdictionis ecclesiasticae
impedire ausi fuerint, Sacra Congregatio Consistorialis eos omnes qui
memorata delicta patraverunt, ad normam can. 2334 n. 2 et 2343, § 2
Codicis Iuris Canonici, in excommunicationem Sedi Apostolicae speciali
modo reservatam incurrisse atque ipso iure infames esse declarat.
Datum Romae, die 30 mensis Septembris anni 1953.

£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Episcopus Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L. i® S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
Sacra Congregatio de Propaganda Fide 619

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
BIRMANIAE MERIDIONALIS
(DE RANGOON)

DECRETUM
VICARIATUS APOSTOLICUS BIRMANIAE MERIDIONALIS DEINCEPS (( DE RANGOON ))
NUNCUPABITUR.

Cum postremis his temporibus probata consuetudo plerumque in-


valuisset, ut nomen ecclesiasticarum circumscriptionum non ex regione,
sed ex civitate, in qua suam quisque loci Ordinarius residentiam consti-
tuit, mutuaretur, propositum est ut Vicariatus Apostolicus « Birmaniae
Meridionalis », deinceps Vicariatus Apostolicus « De Rangoon » appel-
laretur, ab urbe principe Reipublicae Birmanae, ubi Ordinarius com-
moratur.
Eminentissimi ac Reverendissimi Sacri Consilii a Fide Propaganda
Patres in generalibus Comitiis die 4 mensis Maii currentis anni habi-
tis, propositam nominis mutationem probandam censuerunt.
Quam Eminentissimorum Patrum sententiam Sanctissimo Domino
Nostro Pio Divina Providentia Papae XII in Audientia die 7 eiusdem
mensis Maii ab Excellentissimo huius Sacrae Congregationis Secretario
relatam, Sanctitas Sua benigne adprobare ratamque habere dignata est
atque praesens ad rem Decretum confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fi-
de, die 7 mensis Maii a. D. 1953.

Cj¿ P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L. Cß S.
Ph. Bernardini, a Secretis

II
PROVISIO ECCLESIARUM

Singulis, ut infra, datis Decretis Sacri Consilii Christiano Nomini


Propagando, Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia
Papa XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 29 Iunii '1953 — Cathedrali Ecclesiae Osloensi praefecit Exc. P.
D. Iacobum Mangers, hactenus Episcopum titularem Seljensem.
620 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

— Titulari episcopali Ecclesiae Casiotanae, R. P. Felicem Sealais,


Congregationis Immaculati Cordis Mariae, quem constituit Vicarium
Apostolicum Leopoldopolitanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sbidensi, R. P. Ioannem Rodgers,
Societatis Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Insularum
Tonga.
— Titulari episcopali Ecclesiae Caltadriensi, R. P. Carolum Anasa-
gasti, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Vicarium Apostoli-
cum de Beni in Bolivia.
— Titulari episcopali Ecclesiae Baleciensi, R. P. Augustinum Ba-
roni, Filiorum Sacri Cordis Iesu, quem costituit Vicarium Apostolicum
de Khartum.
die 20 Iulii — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Melitenaeae R. D.
Iacobum Robertum Knox, e clero saeculari Abbatiae « nullius )) Novae
Nursiae, quem constituit Delegatum Apostolicum Africae Orientalis
et Occidentalis Britannicae.
die k Augusti — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Leontopolitanae in
Augustamnica, Exc. P. D. Terentium McGuire, hactenus Archiepisco-
pum Canberrensem et Gulburnensem.
die 7 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Hierapolitanae in Isau-
ria, R. D. Dominicum Ekandem, e clero saeculari Calabarensi, quem
deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iacobi Moynang, Episcopi Calaba-
rensis.
— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae, Exc. P. D. Rayap-
pen Ambrose, hactenus Episcopum titularem Sidonensem, quem consti-
tuit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Augusti Simeonis
Colas, Archiepiscopi Pondicheriensis.
— Cathedrali Ecclesiae Toowoombaensi, R. D. Gulielmum Brennan,
e clero saeculari dioecesis Wilcanniensis.

III

NOMINATIONES

Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad


suum beneplacitum renunciavit :
die 29 Iunii 1953 — R. P. Franciscum Font Garcia, Instituti Hispa-
nici S. Francisci Xaverii pro Missionibus Exteris, Praefectum Apostoli-
cum de WanJcie.
Sacra Congregatio Rituum 621

die 2 Iulii — R. P. Stephanum Stella, Ordinis Fratrum Carmelitarum


Discalceatorum, Praefectum Apostolicum de Kuwait.
die 8 Iulii — R. P. Gregorium Espiga y Infante, Ordinis Recollecto-
rum Sancti Augustini, Praefectum Apostolicum de Palawan, in Insulis
Philippinis.

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i
ROMANA
CANONIZATIONIS BEATI VINCENTII P ALLOTTI, CONFESSORIS, FUNDATORIS SOCIE-
TATIS APOSTOLATUS CATHOLICI.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Summo gaudio licuit Romano et Catholicae Ecclesiae Episcopo,


die 22 Ianuarii Anni Sacri nuper elapsi, Venerabilem Vincentium Pal-
lotti, sacerdotem Romanum, Societatis Apostolatus Catholici fundato-
rem, centesimo anniversario ab eius obitu recurrente, Beatorum hono-
ribus decorare.
Exinde fama sanctitatis novensilis Beati et christifidelium pietas ac
fiducia in ipsum magis magisque visa sunt augescere eiusque validissi-
mum patrocinium plurimi fideles sunt experti. Plurima feruntur, Beato
Vincentio Pallotti intercedente, beneficia spiritualia ac temporalia a Deo
impetrata, quorum nonnullae sanationes miraculi notas praeseferentes
asseruntur. Quapropter de supremis altarium honoribus eidem Beato com-
parandis iam cogitatum est. Enixis namque Litteris Postulatoriis Emi
ac Revmi DD. Cardinales Archiepiscopi Vindobonen., Neo-Eboracen.,
Colonien, et S. Iacobi in Chile, Excnius ac Revmus Urbis Vicesgerens
necnon et alii saltem quadraginta Archiepiscopi et Episcopi catholici
orbis Sanctissimum Dominum Nostrum Pium Papam XII adprecati sunt
ut reassumptionem causae Canonizationis praedicti Beati indulgere be-
nigne dignaretur.
Instante igitur Revmo D. Iosepho Ranocchini, e Societate Apostolatus
Catholici et huius Causae Postulatore, infrascriptus S. Rituum Congre-
622 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gationis Cardinalis Pro-Praefectus, eiusdem Causae Relator, in Ordi


nariis Sacrorum Rituum Congregationis Comitiis subsignata die ad
Vaticanum habitis, sequens dubium discutiendum proposuit: An si-
gnanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de
quo agitur. Emi porro ac Revmi Patres Cardinales, sacris ritibus tuendis
praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque
R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite di-
scussis ac perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative, nempe Si-
gnandam esse commissionem reassumpionis Causae, si Sanctissimo pla-
cuerit. Die 17 Martii 1953.
Facta demum per infrascriptum Cardinalem Beatissimo Patri, die
subsignata, relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum
habens, commissionem reassumptionis^ausae Canonizationis Beati Vin-
centii Ballotti, Confessoris et fundatoris Societatis Apostolatus Catho-
lici, Sua manu dignata est subscribere.
Datum Romae, 21 Aprilis 1953.

:£B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L.©S.

t A. Carinci, Archiep. Seleuc. Secretarius

II
L U G D U N E N , SEU M E C H L I N I E N , SEU VI V ARIEN.
CANONIZATIONIS BEATAE M. VICTORIAE TERESIAE COUDERC, VIRGINIS, CONFUNDA-
TRICIS SOCIETATIS DOMINAE NOSTRAE A RECESSU COENACULI.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum
de quo agitur.

Maria Victoria Teresia Couderc, Societatis Dominae Nostrae a re-


cessu Coenaculi altera auctor, nata anno 1805 in Galliae pago « Le Mas »,
intra Vivariensis dioecesis fines, a teneris unguiculis ad mortem usque
a perfectionis semita declinavit numquam. Piissimi Sacerdotis Stephani
Terme efficax adiutrix, Institutum ab eodem informatum ad perfectio-
nem adduxit atque sapienter per decennium moderata est. Verum e re-
gimine deiecta, abscondita in humilitate cum Christo in Deo per septem
supra quadraginta annos permansit. Quae autem descenderat, digna
fuit quae ascenderei. Quandoquidem, post sanctum eius excessum, vir-
Sacra Congregatio Rituum 623

tutum eius heroicitas patenter reniduit, populo eam <( Sanctam » con-
clamante. Quam famam, in dies crebescentem, Deus caelestibus signis,
eadem deprecante, visus est confirmare. Quare, servatis de iure servan-
dis, Pius Papa XI, anno 1935, Venerabilem Mariam Victoriam Teresiam
Oouderc heroum in modum coluisse virtutes edixit; duobusque dein ap-
probatis miraculis, Pius Papa XII, feliciter regnans, eam die 4 Novem-
bris 1951, in Patriarchali Basilica Petriana, caelitum Beatorum hono-
ribus solemniter cumulavit.
Ex eo die fidelium erga novensilem Beatam pietas ita est aucta, ut
cum a pluribus in suis necessitatibus constitutis invocata sit, feliciter
contigerit ut iam plures mirae sanationes, eadem intercedente, a Deo
effectae asserantur. Idcirco Sacrorum Antistites plures, inter quos tres
Eminentissimi Patres Cardinales ipseque Vivariensis Episcopus impen-
sis precibus Sanctissimum Dominum nostrum Pium Papam XII roga-
verunt ut Beatam Mariam Victoriam Teresiam Couderc Sanctorum albo
adscribere benigne dignaretur.
Instante igitur Revmo Domino Rogerio Michaele Jeune, Societatis
Presbyterorum a S. Sulpitio Procuratore Generali huiusque Causae Po-
stulatore legitime constituto, infrascriptus Cardinalis S. Rituum Congre-
gationis Pro-Praefectus et Causae ipsius Ponens seu Relator, in ordina-
rio eiusdem S. Rituum Congregationis coetu die 14 huius mensis habito,
dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptio-
nis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi porro ac Revmi Pa-
tres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, relatione Cardinalis
Ponentis auscultata, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei
Promotore Generali, rescribere censuerunt : Affirmative idest signandam
esse commissionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit.
Facta demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem, die
subsignata, fideli relatione, Sanctitas Sua, Eminentissimorum Patrum
sententiam ratam habens, commissionem reassumptionis Causae Canoni-
zationis Beatae Mariae Victoriae Teresiae Couderc, Virginis, propria
Ipsius manu subsignare dignata est.
Datum Komae, die 26 Iulii 1953.

Ç£ C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


Jj. ffi S.
f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM R O M A N A E CURIAE

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE

Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII/ felicemente regnante, si è


degnato di nominare :
14 maggio 1949. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tedeschini Federico.
Protettore delle Suore Domenicane di 8. Mauro
de Fosses (Parigi).
28 marzo 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Pro-
tettore delle Suore di San Giuseppe di Cham-
béry (Roma).
25 giugno » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Wyszynski Stefano,
Protettore delle Suore Francescane degli Af-
flitti (Varsavia).
20 luglio » S. E. Revma Monsig. Knox Giacomo Roberto, Arcivesco-
vo titolare di Melitene, Delegato Apostolico
nell'Africa Orientale e Occidentale Britannica.
27 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protet-
tore delle Suore di San Giovanni Battista e
Santa Caterina da Siena, dette « Vergini Me-
dee » (Roma).
» .» » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Pro-
tettore delle Piccole Suore dell'Assunzione (Pa-
rigi).
30 » » S. E. Revma Monsig. Oddi Silvio, Arcivescovo titolare di
Mesembria, Delegato Apostolico a Gerusalem-
me e Palestina, Giordania e Cipro.
» » » S. E. Revma Monsig. Forni Raffaele, Arcivescovo titolare
di Egina, Internunzio Apostolico nell'Iran.
18 agosto » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Borgongini Duca Fran-
cesco, Protettore del Ritiro del Sacro Cuore
d'Angers (Angers).
28 settembre » S. E. Revma Monsig. Carboni Romolo, Arcivescovo tito
lare di Sidone, Delegato Apostolico in Austra-
lia, Nuova Zelanda e Oceania.
An., et vol. XXXXY 27 Octobris 1958 (Ser. II, v. XX) - N. 13

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM


SOLLEMNES CONVENTIONES

CONCORDATO CONCORDATO .
TRA LA ENTRE LA

SANTA SEDE SANTA SEDE


BLA Y

SPAGNA ESPANA

In nome En el nombre
della Santissima Trinità de la Santísima Trinidad

La Santa Sede Apostolica e lo La Santa Sede Apostòlica y el


Stato spagnuolo, animati dal desi- Estado español, animados del deseo
derio di assicurare una feconda col- de asegurar una fecunda colabora-
laborazione per il maggior bene del- ción para el mayor bien de la
la vita religiosa e civile della Na- vida religiosa y civil de la Nación
zione spagnuola, banno determinato española, han determinado estipu-
di stipulare un Concordato che, rias- lar un Concordato que, reasumiendo
sumendo gli Accordi anteriori e com- los Convenios anteriores y comple-
pletandoli, costituisca la norma che tándolos, constituya la norma que
deve regolare le reciproche relazioni ha de regular las recíprocas relacio-
delle Alte Parti contraenti, in con- nes de las Altas Partes contratan-
formità con la Legge di Dio e la tra- tes, en conformidad con la Ley de
dizione cattolica della Nazione spa- Dios y la tradición católica de la
gnuola. Nación española.
A tal fine Sua Santità il Papa A este fin Su Santidad el Papa
Pio XII ha nominato Suo Plenipo- Pío XII ha tenido a bien nombrar
tenziario : por su Plenipotenciario a :
Sua Eccellenza Reverendissima Su Excelencia Reverendísima
40 - ACTA, vol. XX, n. 13. — 27-10-1953.
626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Monsignor Domenico Tardini, Pro- Monseñor Domenico Tardini, Pro-


Segretario di Stato per gli Affari Secretario de Estado para los Asun-
Ecclesiastici Straordinari, tos Eclesiásticos Extraordinarios,
e Sua Eccellenza il Capo dello y Su Excelencia el Jefe del Esta-
siato spagnuolo, Don FRANCISCO do español, Don FRANCISCO FRANCO
FRANCO BAHAMONDE, ha nominato BAHAMONDE, ha tenido a bien nom-
Suoi Plenipotenziari : brar por Sus Plenipotenciarios al
Sua Eccellenza Don Alberto Excmo Señor Don Alberto Mar-
Martin Artajo, Ministro degli Af- tin Artajo, Ministro de Asuntos Ex-
fari Esteri, teriores,
e Sua Eccellenza Don Fer- y al Excmo Señor Don Fer-
nando Maria Castiella y Maiz, Am- nando Maria Castiella y Maiz, Em-
basciatore di Spagna presso la bajador de España cerca de la Santa
4
Santa Sede, Sede,
i quali, scambiati i loro Pieni Po- quienes, después de entregadas sus
teri e trovatili in buona e dovuta respectivas Plenipotencias y recono-
forma, hanno convenuto negli arti- cida la autenticidad de las mismas,
coli seguenti: han convenido lo siguiente:

Articolo I Artículo I

La Religione Cattolica, Aposto- La Religión Católica, Apostólica,


lica, Romana continua ad essere Romana sigue siendo la única de la
l'unica religione della Nazione spa- Nación española y gozará de los
gnuola e godrà dei diritti e delle derechos y de las prerrogativas que
prerogative che le spettano in con- le corresponden en conformidad con
formità con la Legge Divina e il la Ley Divina y el Derecho Canó-
Diritto Canonico. nico.

Articolo II Artículo II

1. Lo Stato spagnuolo riconosce 1. El Estado español reconoce a


alla Chiesa Cattolica il carattere di la Iglesia Católica el carácter de
società perfetta e le garantisce il li- sociedad perfecta y le garantiza el
bero e pieno esercizio del suo po- libre y pleno ejercicio de su poder
tere spirituale e della sua giurisdi- espiritual y de su jurisdicción, así
zione, nonché il libero e pubblico como el libre y público ejercicio del
esercizio del culto. culto.
2. In particolare, la Santa Sede 2. En particular, la Santa Sede
potrà liberamente emanare e pub- podrá libremente promulgar y pu-
blicare in Spagna qualsiasi dispo- blicar en España cualquier disposi-
sizione relativa al governo della ción relativa al gobierno de la Igle-
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 627

Chiesa e comunicare senza impedi- sia y comunicar sin impedimento


mento con i Prelati, il clero e i con los Prelados, el clero y los fie-
fedeli del Paese, come questi lo po- les del país, de la misma manera
tranno con la Santa Sede. que estos podrán hacerlo con la
Santa Sede.
Delle stesse facoltà godranno gli Gozarán de las mismas facultades
Ordinari e le altre Autorità eccle- los Ordinarios y las otras Autorida-
siastiche nei riguardi del loro Clero des eclesiásticas en lo referente a
e dei loro fedeli. su Clero y fieles.

Articolo I I I Artículo I I I

1. Lo Stato spagnuolo riconosce 1. El Estado español reconoce la


la personalità giuridica internazio- personalidad jurídica internacional
nale della Santa Sede e dello Stato de la Santa Sede y del Estado de
della Città del Vaticano. la Ciudad del Vaticano.
2. Per mantenere, nella forma tra- 2. Para mantener, en la forma tra-
dizionale, le amichevoli relazioni tra dicional, las amistosas relaciones en-
la Santa Sede e lo Stato spagnuolo, tre la Santa Sede y el Estado espa-
continueranno ad essere permanen- ñol, continuarán permanentemente*
temente accreditati un Ambascia- acreditados un Embajador de Es-
tore di Spagna presso la Santa Sede paña cerca de la Santa Sede y un
ed un Nunzio Apostolico a Madrid. Nuncio Apostólico en Madrid. Este
Questi sarà il Decano del Corpo Di- será el Decano del Cuerpo Diplomá-
plomatico, ai termini del diritto con- tico, en los términos del derecho con-
suetudinario. suetudinario.

Articolo IV Artículo IV

1. Lo Stato spagnuolo riconosce 1. El Estado español reconoce la


la personalità giuridica e la piena personalidad jurídica y la plena ca-
capacità di acquistare, possedere ed pacidad de adquirir^ poseer y ad-
amministrare ogni sorta di beni a ministrar toda clase de bienes a to-
tutte le istituzioni ed associazioni das las instituciones y asociaciones
religiose esistenti in Spagna all'en- religiosas, existentes en España a
trata in vigore del presente Concor- la entrada en vigor del presente Con-
dato, costituite secondo il Diritto cordato, constituidas según el De-
Canonico; in particolare alle Dio- recho Canónico; en particular a las
cesi con le istituzioni annesse, alle Diócesis con sus instituciones ane-
Parrocchie, agli Ordini e Congrega- jas, a las Parroquias, a las Ordenes
zioni religiose, Società di vita co- y Congregaciones religiosas, las So-
mune ed Istituti secolari di perfe- ciedades de vida común y los Institu-
zione cristiana canonicamente rico- tos seculares de perfección cristiana
628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nosciuti, siano di diritto pontificio canònicamente reconocidos, sean de


o diocesano, alle loro province ed derecho pontifìcio o de derecho dio-
alle loro case. cesano, a sus provincias y a sus
casas.
2. Di uguale riconoscimento go- 2. Gozarán de igual reconoci-
dranno gli enti della natura su in- miento las entidades de la misma
dicata, che verranno ulteriormente naturaleza que sean ulteriormente
eretti o approvati in Spagna dalle erigidas o aprobadas en España por
competenti Autorità ecclesiastiche, las Autoridades eclesiásticas compe-
alla sola condizione che il decreto tentes, con la sola condición de que
di erezione o di approvazione sia uf- el decreto de erección o de aproba-
ficialmente comunicato per iscritto ción sea comunicado oficialmente
alle competenti Autorità dello Stato. por escrito a las Autoridades com-
petentes del Estado.
3. La gestione ordinaria e stra- 3. La gestión ordinaria y extraor-
ordinaria dei beni appartenenti a dinaria de los bienes pertenecientes
qualsiasi ente ecclesiastico od as- a entidades eclesiásticas o asocia-
sociazione religiosa, e la relativa vi- ciones religiosas y la vigilancia e
gilanza ed ispezione, spettano alle inspección de dicha gestión de bie-
competenti Autorità della Chiesa. nes corresponderán a las Autorida-
des competentes de la Iglesia.

Articolo V Artículo V

Lo Stato riconosce come festivi El Estado tendrá por festivos los


tutti i giorni stabiliti dalla Chiesa días establecidos como tales por la
nel Codice di Diritto Canonico o Iglesia en el Código de Derecho Ca-
con particolari disposizioni relative nónico o en otras disposiciones par-
a festività locali, e darà, nella sua ticulares sobre festividades locales,
legislazione, le facilitazioni necessa- y dará, en su legislación, las faci-
rie perchè i fedeli possano in tali lidades necesarias para que los fie-
giorni adempiere i loro doveri reli- les puedan cumplir en esos días sus
giosi. deberes religiosos.
Le Autorità civili, sia nazionali Las Autoridades civiles, tanto na-
sia locali, vigileranno perchè sia cionales como locales, velarán por
debitamente osservato il riposo fe- la debida observancia del descanso
stivo. en los días festivos.

Articolo VI Artículo VI

Conformemente alle concessioni dei Conforme a las concesiones de los


Sommi Pontefici San Pio V e Gre- Sumos Pontífices San Pío V y Gre-
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 629

gorio XIII, i sacerdoti spagnuoli ele- gorio XIII, los sacerdotes españoles
veranno giornalmente preghiere per diariamente elevarán preces por Es-
la Spagna e per il Capo dello Stato, paña y por el Jefe del Estado, según
secondo la formula tradizionale e le la fórmula tradicional y las pres-
prescrizioni della Sacra Liturgia. cripciones de la Sagrada Liturgia.

Articolo VII Artículo VII

Per quel che riguarda la nomina Para el nombramiento de los Arzo-


degli Arcivescovi e Vescovi residen- bispos y Obispos residenciales y de
ziali e dei Coadiutori con diritto di los Coadjutores con derecho de suce-
successione, continueranno a valere sión, continuarán rigiendo las nor-
le norme dell'Accordo stipulato tra mas del Acuerdo estipulado entre la
la Santa Sede e il Governo spa- Santa Sede y el Gobierno español
gnuolo il 7 Giugno 1941. el 7 de Junio de 1941.

Articolo V I I I Artículo VIII

Continuerà a sussistere a Ciudad Continuará subsistiendo en Ciudad


Real il Priorato Nullius degli Ordini Real el Priorato Nullius de las Or-
Militari. denes Militares.
Per la nomina del Vescovo Priore Para el nombramiento del Obispo
si applicheranno le norme di cui al- Prior se aplicarán las normas a que
l'articolo precedente. se refiere el artículo anterior.

Articolo IX Artículo IX

1. Al fine di evitare, per quanto 1. A fin de evitar, en lo posible,


possibile, che le Diocesi compren- que las Diócesis abarquen territo-
dano territori appartenenti a diverse rios pertenecientes a diversas pro-
province civili, le Alte Parti con- vincias civiles, las Altas Partes
traenti procederanno, di comune ac- contratantes procederán, de común
cordo, ad una revisione delle circo- acuerdo, a una revisión de las cir-
scrizioni diocesane. cunscripciones diocesanas.
Parimenti, la Santa Sede, d'ac- Asimismo, la Santa Sede, de acuer-
cordo col Governo spagnuolo, pren- do con el Gobierno español, tomará
derà le opportune disposizioni per las oportunas disposiciones para eli-
eliminare gli (( enclaves ». minar los enclaves.
Nessuna parte del territorio spa- Ninguna parte del territorio es-
gnuolo o sottoposto alla sovranità pañol o de soberanía de España de-
della Spagna dipenderà da un Ve- penderá de Obispo cuya sede se en-
630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

scovo la cui sede si trovi in territo- cuentre en territorio sometido a la


rio soggetto alla sovranità di altro soberanía de otro Estado, y ninguna
Stato, e nessuna Diocesi spagnuola Diócesis española comprenderá zo-
comprenderà zone di territorio sog- nas de territorio sujeto a soberanía
getto a sovranità straniera, eccet- extranjera, con excepción del Prin-
tuato il caso del Principato di An- cipado de Andorra que continuará
dorra, che continuerà ad apparte- perteneciendo a la Diócesis de Urgel.
nere alla Diocesi di Urgel.
2. Per l'erezione di una nuova Dio- 2. Para la erección de una nueva
cesi o provincia ecclesiastica e per al- Diócesis o provincia eclesiástica y
tri mutamenti di circoscrizioni dio- para otros cambios de circunscrip-
cesane che si giudicassero necessari, ciones diocesanas que pudieran juz-
la Santa Sede si metterà previamente garse necesarios, la Santa Sede se
d'accordo con il Governo spagnuolo, pondrá previamente de acuerdo con
salvo che si tratti di minime ret- el Gobierno español, salvo si se tra
tifiche territoriali richieste dal bene tase de mínimas rectificaciones de
delle anime. territorio reclamadas por el bien de
las almas.
3. Lo Stato spagnuolo si impegna 3. El Estado español se compro-
a provvedere alle necessità economi- mete a proveer a las necesidades eco-
che delle Diocesi che in futuro ve- nómicas de las Diócesis que en el fu-
nissero erette, aumentando adegua- turo se erijan aumentando adecuada-
tamente la dotazione stabilita nel- mente la dotación establecida en el
l'art. XIX. artículo XIX.
Lo Stato inoltre, per sè o per mez- El Estado, además, por sí o por
zo delle Corporazioni locali interes- medio de las Corporaciones locales
sate, contribuirà con una sovven- interesadas, contribuirá con una
zione straordinaria alle spese ini- subvención extraordinaria a los gas-
ziali di organizzazione delle nuove tos iniciales de organización de las
Diocesi; in particolare sovvenzio- nuevas Diócesis; en particular sub-
nerà la costruzione delle nuove Cat- vencionará la construcción de las
tedrali e degli edifìci da destinarsi nuevas Catedrales y de los edificios
a residenza del Prelato, agli unici destinados a residencia del Prelado,
della Curia ed ai Seminari dioce- oficinas de la Curia y Seminarios
sani. diocesanos.

Articolo X Artículo X

Per la provvista dei Benefici non En la provisión de los Beneficios


concistoriali continueranno ad es- no consistoriales se seguirán apli-
sere applicate le disposizioni del- cando las disposiciones del Acuerdo
l'Accordo stipulato il 16 Luglio 1946. estipulado el 16 de Julio de 1946.
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 631

Articolo XI Artículo XI

1. L'Autorità ecclesiastica potrà 1. La Autoridad eclesiástica podrá


liberamente erigere nuove Parroc- libremente erigir nuevas Parroquias
chie e modificare i confini di quelle y modificar los límites de las ya exis-
già esistenti. tentes.
Quando detti provvedimenti com- Cuando estas medidas impliquen
porteranno un aumento dei contri- un aumento de contribución econó-
buto economico dello Stato, l'Auto- mica del Estado, la Autoridad ecle-
rità ecclesiastica, per quanto si ri- siástica habrá de ponerse de acuer-
ferisce a tale contributo, avrà cura do, con la competente autoridad del
di mettersi d'accordo con quella Estado, por lo que se refiere a dicha
competente dello Stato. contribución.
2. Quando l'Autorità ecclesiastica 2. Si la Autoridad eclesiástica con-
credesse opportuno raggruppare, in siderase oportuno agrupar, de modo
via provvisoria o definitiva, più Par- provisional o definitivo, varias Pa-
rocchie, sia anidándole ad un solo rroquias, bien sea confiándolas a un
Parroco assistito da uno o più Vice- solo Párroco, asistido de uno o va-
parroci, sia riunendo in un solo pre- rios Coadjutores, bien reuniendo en
sbiterio più sacerdoti, lo Stato man- un solo presbiterio a varios sacer-
terrà inalterate le dotazioni asse- dotes, el Estado mantendrá inalte-
gnate a dette Parrocchie. Le dota- radas las dotaciones asignadas a di-
zioni delle Parrocchie vacanti non chas Parroquias. Las dotaciones para
possono essere diverse da quelle delle las Parroquias que estén vacantes no
Parrocchie provviste. pueden ser distintas de las dotacio-
nes para las Parroquias que estén
provistas.

Articolo XII Artículo XII

La Santa Sede e il Governo spa- La Santa Sede y el Gobierno es-


gnuolo regoleranno, al più presto pañol regularán, en Acuerdo aparte
possibile, con un Accordo a parte, y lo antes posible, cuanto se refiere
quanto si riferisce al regime delle al régimen de Capellanías y Funda-
Cappellanie e delle Fondazioni pie ciones pías en España.
in Spagna.

Articolo XIII Artículo XIII

1. In considerazione dei vincoli di 1. En consideración de los víncu-


pietà e devozione che hanno unito los de piedad y devoción que han
632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
: : e-

la Nazione spagnuola alla Patriar- unido a la Nación española con la


cale Basilica di Santa Maria Mag- Patriarcal Basílica de Santa Maria
giore, la Santa Sede conferma le di- la Mayor, la Santa Sede confirma
sposizioni e i tradizionali privilegi los tradicionales privilegios honorí-
onorifici in favore della Spagna, ficos y las otras disposiciones en
contenuti nella Bolla Hispaniarum favor de España contenidos en la
fidelitas del 5 Agosto 1953. Bula Hispaniarum fidelitas del 5
de Agosto de 1953.
2. La Santa Sede concede che lo 2. La Santa Sede concede que el
spagnuolo sia considerato come uno español sea uno de los idiomas ad-
degli idiomi ammessi per la tratta- mitidos para tratar las causas de
zione delle cause di beatificazione e beatificación y canonización en la
canonizzazione presso la Sacra Con- Sagrada Congregación de Ritos.
gregazione dei Riti.

Articolo XIV Artículo XIV

I chierici e i religiosi non saranno Los clérigos y los religiosos no


obbligati ad assumere pubblici uf- estarán obligados a asumir cargos
fici od incombenze che, secondo le públicos o funciones que, según las
norme del Diritto Canonico, sono normas del Derecho Canónico, sean
incompatibili con il loro stato. incompatibles con su estado.
Per occupare pubblici impieghi od Para ocupar empleos o cargos pú-
unici e cariche civili sarà loro ne- blicos, necesitarán el « Nihil Ob-
cessario il « Nulla Osta » dell'Ordi- stat » de su Ordinario propio y el
nario proprio, come pure quello del- del Ordinario del lugar donde hu-
l'Ordinario del luogo dove dovreb- bieren de desempeñar su actividad.
bero svolgere la loro attività. Revo- Revocado el « Nihil Obstat », no po-
cato il «Nulla Osta» non potranno drán continuar ejerciéndolos.
continuare ad esercitarli.

Articolo XV Artículo XV

I chierici ed i religiosi, sia pro- Los clérigos y religiosos, ya sean


fessi che novizi, sono esenti dal ser- éstos profesos o novicios, están exen-
vizio militare, conformemente ai ca- tos del servicio militar, conforme a
noni 121 e 614 del Codice di Diritto los cánones 121 y 614 del Código de
Canonico. Derecho Canónico.
Al riguardo continua ad essere Al respecto, continúa en vigor lo
in vigore quanto convenuto tra le convenido entre las Altas Partes
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 633

Alte Parti contraenti nell'Accordo contratantes en el Acuerdo de 5 de


del 5 Agosto 1950 sulla giurisdizione Agosto de 1950 sobre jurisdicción
castrense. castrense.

Articolo XVI Artículo XVI

1. I Prelati di cui al paragrafo 2 1. Los Prelados de quienes habla


del can. 120 del Codice di Diritto el párrafo 2 del canon 120 del Có-
Canonico non potranno essere defe- digo de Derecho Canónico no po-
riti ad un Tribunale laico senza che drán ser emplazados ante un juez
sia stata ottenuta prima la neces- laico sin que se haya obtenido pre-
saria licenza della Santa Sede. viamente la necesaria licencia de la
Santa Sede.
2. La Santa Sede consente cbe le 2. La Santa Sede consiente en que
cause contenziose riguardanti beni las causas contenciosas sobre bienes
o diritti temporali, nelle quali siano o derechos temporales en las cuales
convenuti in giudizio chierici e reli- fueren demandados clérigos o reli-
giosi, vengano trattate presso i Tri- giosos sean tramitadas ante los Tri-
bunali dello Stato, previa notifica- bunales del Estado, previa notifi-
zione all'Ordinario del luogo in cui cación al Ordinario del lugar en que
si istruisce il processo, al quale do- se instruye el proceso al cual debe-
vranno anche essere poi comunicate rán también ser comunicadas en su
le relative sentenze o decisioni. día las correspondientes sentencias
o decisiones.
3. Lo Stato Spagnolo riconosce e 3. El Estado reconoce y respeta la
rispetta la competenza privativa dei competencia privativa de los Tribu-
Tribunali della Chiesa per i delitti nales de la Iglesia en aquellos deli-
che ledono esclusivamente una legge tos que exclusivamente violan una
ecclesiastica, secondo il can. 2198 del Ley eclesiástica, conforme al ca-
Codice di Diritto Canonico. non 2198 del Código de Derecho Ca-
nónico.
Contro le sentenze di tali Tribu- Contra las sentencias de estos Tri-
nali non sarà ammesso alcun ricorso bunales no procederá recurso alguno
alle Autorità civili. ante las Autoridades civiles.
4. La Santa Sede consente che le 4. La Santa Sede consiente en que
cause criminali contro chierici o re- las causas criminales contra los clé-
ligiosi per gli altri delitti, previsti rigos o religiosos por los demás de-
dalla legge penale dello Stato, siano litos, previstos por las leyes penales
trattate dai Tribunali dello Stato. del Estado, sean juzgadas por los
Tribunales del Estado.
Prima però di procedere l'Auto- Sin embargo, la Autoridad judi-
rità giudiziaria dovrà chiedere, sen- cial, antes de proceder, deberá so-
63é Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

za pregiudizio delle misure cautelari licitar, sin perjuicio de las medidas


del caso, e con il dovuto riserbo, il precautorias del caso, y con la de-
consenso dell'Ordinario del luogo in bida reserva, el consentimiento del
cui si istruisce il processo. Ordinario del lugar en que se ins-
truye el proceso.
Nel caso cbe questi, per gravi En el caso en que éste, por graves
motivi, ritenga di dover rifiutare motivos, se crea en el deber de ne-
tale consenso, dovrà darne comuni- gar dicho consentimiento, deberá co-
cazione scritta all'Autorità compe- municarlo por escrito a la Autoridad
tente. competente.
Il processo sarà circondato dalle El proceso se rodeará de las ne-
necessarie cautele per evitare ogni cesarias cautelas para evitar toda
pubblicità. publicidad.
I risultati dell'istruttoria e la sen- Los resultados de la instrucción
tenza definitiva del giudizio, tan- así como la sentencia definitiva del
to in prima che in ulteriore istanza, proceso, tanto en primera como en
dovranno essere sollecitamente noti- ulterior instancia, deberán ser solí-
ficati all'Ordinario del luogo di cui citamente notificados al Ordinario
sopra. del lugar arriba mencionado.
5. In caso di arresto o di deten- 5. En caso de detención o arresto,
zione i chierici ed i religiosi saranno los clérigos y religiosos serán tra-
trattati con i riguardi dovuti al loro tados con las consideraciones debi-
stato ed al loro grado gerarchico. das a su estado y a su grado jerár-
quico.
Essi sconteranno la pena di pri- Las penas de privación de liber-
vazione della libertà in una casa tad serán cumplidas en una casa
ecclesiastica o religiosa che, a giu- eclesiástica o religiosa que, a juicio
dizio dell'Ordinario del luogo e del- del Ordinario del lugar y de la Au-
l'Autorità giudiziaria dello Stato, toridad judicial del Estado, ofrezca
offra le convenienti garanzie; o al- las convenientes garantías; o, al
meno in locali distinti da quelli de- menos, en locales distintos de los
stinati ai secolari, a meno che l'Au- que se destinan a los seglares, a no
torità ecclesiastica competente non ser que la Autoridad eclesiástica
abbia ridotto il condannato allo sta- competente hubiere reducido al con-
to laicale. denado al estado laical.
Saranno applicabili ad essi i be- Les serán aplicables los beneficios
nefici della libertà condizionale e gli de la libertad condicional y los de-
altri stabiliti nella legislazione dello más establecidos en la legislación
Stato. del Estado.
6. Nel caso che venga decretato il 6. Caso de decretarse embargo ju-
sequestro giudiziario dei beni, sarà dicial de bienes, se dejará a los ecle-
lasciato all'ecclesiastico il necessario siásticos lo que sea necesario para su
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 635

per la sua onesta sostentazione e per honesta sustentación y el decoro de


il decoro del suo stato, fermo restan- su estado, quedando en pie, no obs-
do, naturalmente, l'obbligo di soddi- tante, la obligación de pagar cuanto
sfare quanto prima i suoi creditori. antes a sus acreedores.
7. I chierici ed i religiosi po- 7. Los clérigos y los religiosos po-
tranno essere citati come testimoni drán ser citados como testigos ante
avanti ai Tribunali dello Stato ; qua- los Tribunales del Estado; pero si
lora però si tratti di processi crimi- se tratase de juicios criminales por
nali per delitti che comportano pene delitos a los que la ley señale penas
gravi, dovrà chiedersi la licenza del- graves deberá pedirse la licencia del
l'Ordinario del luogo in cui si istrui- Ordinario del lugar en que se ins-
sce il processo. In nessun caso però truye el proceso. Sin embargo, en
essi potranno essere richiesti dai ningún caso podrán ser requeridos,
Magistrati o da altre Autorità di por los Magistrados ni por otras Au-
dare informazioni su persone o ma- toridades, a dar informaciones sobre
terie di cui siano venuti a cono- personas o materias de las que ha-
scenza per ragioni del Sacro Mini- yan tenido conocimiento por razón
stero. del Sagrado Ministerio.

Articolo XVII Artículo XVII

L'uso dell'abito ecclesiastico o re- El uso del hábito eclesiástico o re-


ligioso da parte dei secolari o da ligioso por los seglares o por aque-
parte di quei chierici o religiosi ai llos clérigos o religiosos a quienes
quali sia stato interdetto con prov- les haya sido prohibido por decisión
vedimento definitivo della compe- firme de las Autoridades eclesiásti-
tente Autorità ecclesiastica, comu- cas competentes, está prohibido y
nicato ufficialmente al Governo, è será castigado, una vez comunicada
vietato, e sarà punito con le stesse oficialmente al Gobierno, con las
sanzioni e pene che si applicano a mismas sanciones y penas que se
quelli che usano indebitamente la aplican a los que usan indebida-
divisa militare. mente el uniforme militar.

Articolo XVIII Artículo XVIII

La Chiesa può liberamente richie- La Iglesia puede libremente reca-


dere ai fedeli i contributi previsti bar de los fieles las prestaciones au-
dal Diritto Canonico, organizzare torizadas por el Derecho Canónico,
collette e ricevere somme e beni mo- organizar colectas y recibir sumas
bili ed immobili per l'attuazione dei y bienes, muebles e inmuebles, para
propri fini. la prosecución de sus propios fines.
636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Articolo XIX Artículo XIX


1. La Chiesa e lo Stato studie- 1. La Iglesia y el Estado estudia-
ranno, di comune accordo, la crea- rán, de común acuerdo, la creación
zione di un adeguato patrimonio ec- de un adecuado patrimonio eclesiás-
clesiastico che assicuri una congrua tico que asegure una congrua dota-
dotazione del culto e del clero. ción del culto y del clero.
2. Nel frattempo lo Stato, a ti- 2. Mientras tanto el Estado, a
tolo di indennizzazione per le pas- título de indemnización por las pa-
sate alienazioni di beni ecclesiastici sadas desamortizaciones de bienes
e come contributo all'opera della eclesiásticos y como contribución a
Chiesa a favore della Nazione, le as- la obra de la Iglesia en favor de
segnerà un'adeguata dotazione an- la Nación, le asignará anualmente
nua. Questa comprenderà, in parti- una adecuada dotación. Esta com-
colare, gli assegni da corrispondersi prenderá, en particular, las consig-
agli Arcivescovi e Vescovi diocesani, naciones correspondientes a los Ar-
ai loro Coadiutori, Ausiliari, Vicari zobispos y Obispos diocesanos, los
Generali, al Clero dei Capitoli Cat- Coadjutores, Auxiliares, Vicarios
tedrali e delle Collegiate, al Clero Generales, los Cabildos Catedrali-
parrocchiale nonché i contributi in cios y de las Colegiatas, el Clero pa-
favore dei Seminari e delle Univer- rroquial así como las asignaciones
sità ecclesiastiche e per l'esercizio en favor de Seminarios y Universi-
del culto. dades eclesiásticas y para el ejerci-
cio del culto.
Per quel che riguarda le dotazioni Por lo que se refiere a la dotación
dei Benefìci non concistoriali ed i de Beneficios no consistoriales y a
contributi per i Seminari e le Uni- las subvenciones para los Semina-
versità ecclesiastiche continuano a rios y las Universidades eclesiásti-
valere le norme fissate nei relativi cas, continuarán en vigor las nor-
Accordi del 16 Luglio e dell'8 Di- mas fijadas en los respectivos Acuer-
cembre 1946. dos del 16 de Julio y 8 de Diciem-
bre de 1946.
Rimane inteso che se in avvenire Si en el futuro tuviese lugar una
si verificheranno notevoli mutazioni alteración notable de las condicio-
nella situazione economica generale, nes económicas generales, dichas do-
le dotazioni di cui sopra saranno op- taciones serán oportunamente ade-
portunamente adeguate alle nuove cuadas a las nuevas circunstancias,
circostanze, in modo da assicurare de forma que siempre quede asegu-
sempre il mantenimento del culto ed rado el sostenimiento del culto y la
un congruo sostentamento del clero. congrua sustentación del clero.
3. Lo Stato, fedele alla tradizione 3. El Estado, fiel a la tradición
nazionale, concederà annualmente nacional, concederá anualmente sub-
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 637

sovvenzioni per la costruzione e la venciones para la construcción y


conservazione di Chiese parrocchiali conservación de Templos parroquia-
e rettorali e di Seminari; per l'in- les y rectorales y Seminarios ; el fo-
cremento degli Ordini, Congrega- mento de las Ordenes, Congregacio-
zioni o Istituti ecclesiastici dedicati nes o Institutos eclesiásticos consa-
ad attività missionarie e per il man- grados a la actividad misional y el
tenimento dei Monasteri di rilevante cuidado de los Monasterios de rele-
valore storico esistenti in Spagna, vante valor histórico en España, así
come anche per aiutare il sostenta- como para ayudar al sostenimiento
mento del Collegio Spagnuolo di del Colegio Español de San José y
San Giuseppe e della Chiesa e Re- de la Iglesia y Residencia españolas
sidenza spagnuola di Monserrato, de Montserrat, en Roma.
in Roma.
4. Lo Stato darà alla Chiesa la 4. El Estado prestará a la Iglesia
propria collaborazione per la crea- su colaboración para crear y finan-
zione ed il finanziamento di istitu- ciar Instituciones asistenciales en
zioni assistenziali in favore del cle- favor del clero anciano, enfermo, o
ro anziano, infermo od invalido, ed inválido. Igualmente asignará una
assegnerà una adeguata pensione ai adecuada pensión a los Prelados re-
Prelati residenziali che, per ragioni sidenciales que, por razones de edad
di età o salute, si ritirassero dal loro o salud, se retiren de su cargo.
ufìicio.

Articolo XX Artículo XX

1. Sono esenti da qualsiasi impo- 1. Gozarán de exención de impues-


sta e contributo di indole statale o tos y contribuciones de índole esta-
locale : tal o local :
a) le Chiese e Cappelle desti- a) las Iglesias y Capillas desti-
nate al culto, come pure gli edifìci nadas al culto, y, asimismo, los edi-
e locali annessi destinati al loro ser- ficios y locales anejos destinados a
vizio o a sede di associazioni catto- su servicio o a sede de asociaciones
liche ; católicas ;
ö) la residenza dei Vescovi, dei b) la residencia de los Obispos,
canonici e dei sacerdoti con cura de los canónigos y de los sacerdo
d'anime, quando l'immobile sia di tes con cura de almas, siempre que
proprietà della Chiesa; el inmueble sea propiedad de la
Iglesia ;
c) i locali destinati ad unici del- c) los locales destinados a ofi-
la Curia diocesana o ad unici par- cinas de la Curia diocesana y a ofi-
rocchiali ; cinas parroquiales;
d) le Università ecclesiastiche d) las Universidades eclesiásti-
638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

e i Seminari destinati alla forma- cas y los Seminarios destinados a


zione del Clero; la formación del clero ;

e) le case degli Ordini, Con- é) las casas de las Ordenes,


gregazioni ed Istituti religiosi e Congregaciones e Institutos religio-
secolari canonicamente stabiliti in sos y seculares canónicamente esta-
Spagna ; blecidos en España;
/) i collegi o altri istituti di in- /) los colegios u otros centros de
segnamento, dipendenti dalla Gerar- enseñanza, dependientes de la Jerar-
chia ecclesiastica, che rivestano il quía eclesiástica, que tengan la con-
carattere di benefìco-docenti. dición de benefico-docentes.
Sono compresi nell'esenzione gli Están comprendidos en la exen-
orti, giardini e dipendenze degli im- ción los huertos, jardines y depen-
mobili sopra elencati, purché non dencias de los inmuebles arriba enu-
siano destinati ad industria o ad al- merados, siempre que no estén des-
tro uso di carattere lucrativo. tinados a industria o a cualquier
otro uso de carácter lucrativo.
2. Godranno ugualmente di totale 2. Gozarán igualmente de total
esenzione tributaria gli oggetti de- exención tributaria los objetos des-
stinati al culto cattolico, come pure tinados al culto católico, así como
la pubblicazione e l'affissione nei la publicación de las instrucciones,
luoghi d'uso, delle istruzioni, ordi- ordenanzas, cartas pastorales, bo-
nanze, lettere pastorali, bollettini letines diocesanos y cualquier otro
diocesani e di qualsiasi altro atto o documento de las Autoridades ecle-
documento delle competenti Auto- siásticas competentes referente al
rità ecclesiastiche riguardante il go- gobierno espiritual de los fieles, y
verno spirituale dei fedeli. también su fijación en los sitios de
costumbre.
3. Sono ugualmente esenti da ogni 3. Están igualmente exentas de
imposta o contributo le dotazioni del todo impuesto o contribución, las
culto e del clero di cui all'art. XIX dotaciones del culto y clero a que
e l'esercizio del ministero sacerdo- se refiere el artículo XIX, y el ejer-
tale. cicio del ministerio sacerdotal.
4. Tutti gli altri beni degli enti 4. Todos los demás bienes de en-
o delle persone ecclesiastiche e così tidades o personas eclesiásticas, así
anche i loro introiti, che non pro- como los ingresos de éstas que no
vengano dall'esercizio di attività re- provengan del ejercicio de activida-
ligiose proprie del loro apostolato, des religiosas propias de su aposto-
saranno soggetti a tributo secondo lado quedarán sujetos a tributación
le leggi generali dello Stato, a pa- conforme a las leyes generales del
rità di condizioni con le altre isti- Estado, en paridad de condición con
tuzioni e persone. las demás instituciones o personas.
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 639,

5. Le dotazioni, i legati o le ere- 5. Las donaciones, legados o he-


dità destinati alla costruzione di rencias destinados a la construcción
edifici del culto cattolico o di case de edificios del culto católico o de
religiose o, in generale, per finalità casas religiosas, o, en general, a fi-
di culto e di religione, saranno equi- nalidades de culto o religiosas, se-
parate, a tutti gli effetti tributari, rán equiparados, a todos los efectos
a quelle destinate ad attività bene- tributarios, a aquellos destinados a
fiche o benefico-docenti. fines benéficos o benéfico-docentes.

Artìcolo XXI Artículo XXI

1. In ogni Diocesi sarà formata 1. En cada Diócesis se constituirá


una Commissione la quale, sotto la una Comisión que, bajo la presiden-
presidenza dell'Ordinario, vigilerà cia del Ordinario, vigilará la conser-
circa la conservazione, la ripara- vación, la reparación y las eventua-
zione e le eventuali modificazioni les reformas de los Templos, Capillas
dei Templi, Cappelle ed edifici eccle- y edificios eclesiásticos declarados
siastici dichiarati monumenti nazio- monumentos nacionales, históricos
nali, storici o artistici, come anche o artísticos, así como de las anti-
delle antichità ed opere d'arte di güedades y obras de arte que sean
proprietà della Chiesa o a lei affi- propiedad de la Iglesia o le estén
date in usufrutto o in deposito, che confiadas en usufructo o en depósito
siano state dichiarate di rilevante y que hayan sido declaradas de rele-
merito o di importanza storica na- vante mérito o de importancia his-
zionale. tórica nacional.
2. Tali Commissioni saranno nomi- 2. Estas Comisiones serán nom-
nate dal Ministero dell'Educazione bradas por el Ministerio de Educa-
Nazionale e saranno composte per ción Nacional y estarán compuestas,
metà da membri scelti dal Vescovo en una mitad, por miembros elegi-
ed approvati dal Governo, e per metà dos por el Obispo y aprobados por
da membri scelti dal Governo, con el Gobierno y, en la otra, por miem-
l'approvazione del Vescovo. bros designados por el Gobierno con
la aprobación del Obispo.
3. Le suddette Commissioni sa- 3. Dichas Comisiones tendrán tam-
ranno anche competenti per ciò che bién competencia en las excavacio-
riguarda gli scavi che interessano nes que interesen a la arquelogia sa-
l'archeologia sacra ed avranno cura, grada, y cuidarán con el Ordinario
con l'Ordinario, che la ricostruzione para que la reconstrucción y repa-
e la riparazione degli edifìci ecclesia- ración de los edificios eclesiásticos
stici di cui sopra si uniformino alle arriba citados se ajusten a las nor-
norme tecniche ed artistiche della mas técnicas y artísticas de la le-
legislazione generale, alle prescri- gislación general, a las prescripcio-
640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zioni delia Liturgia e alle esigenze nes de la Liturgia y a las exigencias


dell'Arte Sacra. del Arte Sagrado.
Esse vigileranno, ugualmente, per- Vigilarán, igualmente, el cumpli-
chè siano osservate le condizioni sta- miento de las condiciones estableci-
bilite sia dalle leggi civili che cano- das por las leyes, tanto civiles como
niche circa l'alienazione e l'espor- canónicas, sobre enajenación y ex-
tazione degli oggetti di importanza portación de objetos de mérito his-
storica o di rilevante valore artistico tórico o de relevante valor artístico
di proprietà della Chiesa o ad essa que sean propiedad de la Iglesia o
affidati in usufrutto o in deposito. que esta tuviera en usufructo o en
depósito.
4. La Santa Sede acconsente che, 4. La Santa Sede consiente en que,
in caso di vendita di tali oggetti per caso de venta de tales objetos por
asta pubblica, fatta a norma del Di- subasta pública, a tenor de las nor-
ritto Canonico, si dia, a parità di mas del Derecho Canónico, se dé
condizioni, preferenza di compra allo opción de compra, en paridad de
Stato. condiciones, al Estado.
5. Le Autorità ecclesiastiche fa- 5. Las Autoridades eclesiásticas
ciliteranno lo studio dei documenti darán facilidades para el estudio de
custoditi negli archivi ecclesiastici los documentos custodiados en los
pubblici da loro esclusivamente di- archivos eclesiásticos públicos ex-
pendenti. Dal canto suo lo Stato clusivamente dependientes de aque-
presterà il conveniente aiuto tec- llas. Por su parte, el Estado pres-
nico ed economico per la installa- tará la ayuda técnica y económica
zione, catalogazione e conservazione conveniente para la instalación, ca-
di detti archivi. talogación y conservación de dichos
archivos.

Articolo XXII Artículo XXII

1. Viene garantita l'immunità del- 1. Queda garantizada la inviola-


le Chiese, Cappelle, Cimiteri ed al- bilidad de las Iglesias, Capillas,
tri luoghi sacri, secondo quanto pre- Cementerios y demás lugares sagra-
scrive il can. 1160 del Codice di Di- dos, según prescribe el canon 1160
ritto Canonico. del Código de Derecho Canónico.
2. È ugualmente garantita l'im- 2. Queda igualmente garantizada
munità dei Palazzi e delle Curie Ve- la inviolabilidad de los Palacios y
scovili, dei Seminari, delle case e Curias Episcopales, de los Semina-
degli uffici parrocchiali e rettorali rios, de las casas y despachos pa-
e delle case religiose canonicamente rroquiales y rectorales y de las ca-
stabilite. sas religiosas canónicamente esta-
blecidas.
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 641

3. Salvo i casi di urgente neces- 3. Salvo en caso de urgente nece-


sità, la forza pubblica non può en- sidad, la fuerza pública no podrá
trare nei detti edifìci, per l'esercizio entrar en los citados edificios, para
delle sue funzioni, senza il consenso el ejercicio de sus funciones, sin el
della competente Autorità ecclesia- consentimiento de la competente Au-
stica. toridad eclesiástica.
4. Occorrendo per gravi necessità 4. Si por grave necesidad pública,
pubbliche, particolarmente in tem- particularmente en tiempo de gue-
po di guerra, occupare temporanea- rra, fuese necesario ocupar tempo-
mente qualcuno dei detti edifici, do- ralmente alguno de los citados edi-
vranno essere presi previ accordi ficios, -ello deberá hacerse previo
con l'Ordinario competente. acuerdo con el Ordinario compe-
tente.
Se ragioni di assoluta urgenza non Si razones de absoluta urgencia
permettessero di farlo, l'Autorità che no permitiesen hacerlo, la Autoridad
procede all'occupazione dovrà infor- que proceda a la ocupación deberá
marne immediatamente l'Ordinario informar inmediatamente al mismo
stesso. Ordinario.
5. Detti edifìci non potranno es- 5. Dichos edificios no podrán ser
sere demoliti se non di intèsa con demolidos sino de acuerdo con el
l'Ordinario competente, salvo il caso Ordinario competente, salvo en caso
di assoluta urgenza, come per mo- de absoluta urgencia, como por mo-
tivo di guerra, incendio od inonda- tivo de guerra, incendio o inunda-
zione. ción.
6. Nel caso di espropriazione per 6. En caso de expropiación por
utilità pubblica sarà sempre previa- utilidad pública, será siempre pre-
mente sentita la competente Auto- viamente oída la Autoridad eclesiás-
rità ecclesiastica, anche per quan- tica competente, incluso en lo que
to riguarda l'ammontare dell'inden- se refiere a la cuantía de la indem-
nità. Non sarà comunque esercitato nización. No se ejercitará ningún
alcun atto di espropriazione senza acto de expropiación sin que los bie-
che i beni da espropriare, quando sia nes a expropiar, cuando sea el caso,
il caso, siano stati privati del loro hayan sido privados de su carácter
carattere sacro. sagrado.
7. Gli Ordinari diocesani ed i Su- 7. Los Ordinarios diocesanos y los
periori religiosi, secondo le rispet- Superiores religiosos, según su res-
tive competenze, sono obbligati a vi- pectiva competencia, quedan obli-
gilare perchè negli edifìci su ricor- gados a velar por la observancia, en
dati siano osservate le leggi comuni los edificios citados, de las leyes co-
vigenti in materia di sicurezza e di munes vigentes en materia de segu-
sanità pubblica. ridad y de sanidad pública.

41 - ACTA, vol. X X , n. 1 3 . — 27-10-1953.


642 Acta Apostolicae Sedis- Commentarium Officiale

Articolo XXIII Artículo XXIII


Lo Stato spagnuolo riconosce pie- El Estado español reconoce plenos
ni effetti civili al matrimonio cele- efectos civiles al matrimonio cele-
brato secondo le norme del Diritto brado según las normas del Derecho
Canonico. Canónico.
Articolo XXIV Artículo XXIV

1. Lo Stato spagnuolo riconosce 1. El Estado español reconoce la


la competenza esclusiva dei Tribu- competencia exclusiva de los Tribu-
nali e Dicasteri ecclesiastici nelle nales y Dicasterios eclesiásticos en
cause riguardanti la nullità del ma- las causas referentes a la nulidad
trimonio .canonico e la separazione del matrimonio canónico y a la se-
dei coniugi, nella dispensa del ma- paración de los cónyuges, en la dis-
trimonio rato e non consumato e pensa del matrimonio rato y no con-
nella procedura relativa al Privile- sumado y en el procedimiento rela-
gio Paolino. tivo al Privilegio Paulino.
2. Interposta ed ammessa dinanzi 2. Incoada y admitida ante el Tri-
al Tribunale ecclesiastico una do- bunal eclesiástico una demanda de
manda di separazione o di nullità, separación o de nulidad, corresponde
spetta al Tribunale civile dettare, ad al Tribunal civil dictar, a instancia
istanza della parte interessata, le de la parte interesada, las normas
norme e i provvedimenti cautelari y medidas precautorias que regulen
che regolano gli effetti civili con- los efectos civiles relacionados con
nessi col procedimento in pendenza. el procedimiento pendiente.
3. Le sentenze e le risoluzioni di 3. Las sentencias y resoluciones
cui trattasi, quando siano divenute de que se trate, cuando sean firmes
definitive ed esecutive, saranno dal y ejecutivas, serán comunicadas por
Tribunale ecclesiastico comunicate el Tribunal eclesiástico al Tribunal
al Tribunale civile competente, il civil competente, el cual decretará
quale emanerà i decreti relativi alla lo necesario para su ejecución en
loro esecuzione quanto agli effetti ci- cuanto a efectos civiles y ordenará
vili ed ordinerà — quando si tratti — cuando se trate de nulidad, de
di nullità, di dispensa « super rato )) dispensa « super rato )) o aplicación
o di applicazione del Privilegio Pao- del Privilegio Paulino — que sean
lino — che siano annotate nei Regi- anotadas en el Registro del Estado
stri dello Stato Civile, a margine del- Civil al margen del acta de matri-
l'atto di matrimonio. monio.
4. In generale tutte le sentenze, 4. En general todas las sentencias,
decisioni in via amministrativa e decisiones en vía administrativa y
decreti emanati dalle Autorità ec- decretos emanados de las Autorida-
clesiastiche in qualsiasi materia des eclesiásticas en cualquier ma-
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 643

nell'ambito della loro competenza, teria dentro del ámbito de su com-


avranno effetto anche nell'ordine ci- petencia, tendrán también efecto en
vile quando siano stati comunicati el orden civil cuando hubieren sido
alle competenti Autorità dello Sta- comunicados a las competentes Au-
to, le quali, inoltre, daranno l'ap- toridades del Estado, las cuales pres-
poggio necessario per la loro esecu- tarán, además, el apoyo necesario
zione. para su ejecución.

Articolo XXV Artículo XXV


1. La Santa Sede conferma il pri- 1. La Santa Sede confirma el pri-
vilegio concesso alla Spagna che de- vilegio concedido a España de que
terminate cause siano trattate e de- sean conocidas y decididas determi-
cise dinanzi al Tribunale della Bota nadas causas ante el Tribunal de la
della Nunziatura Apostolica, confor- Rota de la Nunciatura Apostólica,
memente al « Motu Proprio » Pon- conforme al « Motu Proprio » Pon-
tifìcio del 7 Aprile 1947, con il quale tificio del 7 de Abril de 1947 que
si ristabiliva detto Tribunale. restablece dicho Tribunal.
2. Faranno sempre parte del Tribu- 2. Siempre formarán parte del Tri-
nale della Sacra Romana Rota due bunal de la Sagrada Rota Romana
Uditori di nazionalità spagnuola, che dos Auditores de nacionalidad es-
occuperanno i seggi tradizionali di pañola que ocuparán las sillas tra-
Aragona e di Oastiglia. dicionales de Ara son y Castilla.

Articolo XXVI Artículo XXVI

In tutti gli istituti di istruzione En todos los centros docentes de


di qualsiasi ordine e grado, sia sta- cualquier orden y grado, sean esta-
tali che non statali, l'insegnamento tales o no estatales, la enseñanza se
sarà conforme ai principii del Dogma ajustará a los principios del Dogma
e della Morale della Chiesa Catto- y de la Moral de la Iglesia Cató-
lica. lica.
Gli Ordinari eserciteranno libera- Los Ordinarios ejercerán libre-
mente la loro missione di vigilanza mente su misión de vigilancia sobre
sui detti istituti per quel che con- dichos centros docentes en lo que
cerne la purezza della Fede, i buoni concierne a la pureza de la Fe, las
costumi e l'educazione religiosa. buenas costumbres y la educación
religiosa.
Essi potranno esigere che non vi Los Ordinarios podrán exigir que
siano permessi o che vengano riti- no sean permitidos o que sean re-
rati libri, pubblicazioni e materiale tirados los libros, publicaciones y
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
«44

d'insegnamento in contrasto con il material de enseñanza contrarios al


Dogma e la Morale cattolica. Dogma y a la Moral católica.

Articolo XXVII Artículo XXVII

1. Lo Stato spagnuolo garanti- 1. El Estado español garantiza la


sce l'insegnamento della Religione enseñanza de la Religión Católica
Cattolica, come materia ordinaria como materia ordinaria y obligato-
ed obbligatoria, in tutti gli istitutiria en todos los centros docentes,
di istruzione di qualsiasi ordine e sean estatales o no estatales, de
grado, sia statali che non statali. cualquier orden o grado.
Saranno dispensati da tale inse- Serán dispensados de tales en-
gnamento i figli di acattolici, su señanzas los hijos de no católicos
domanda dei genitori o di chi ne fa cuando lo soliciten sus padres o
le veci. quienes hagan sus veces.
2. Nelle Scuole primarie dello Sta- 2. En las Escuelas primarias del
to l'insegnamento della Religione Estado, la enseñanza de la Religión
sarà impartito dagli stessi maestri, será dada por los propios maestros,
a meno che, da parte dell'Ordinario, salvo el caso de reparo por parte del
non venga fatta opposizione contro Ordinario contra alguno de ellos por
alcuno di essi per i motivi ai quali los motivos a que se refiere el ca-
si riferisce il can. 1381 paragrafo 3 non 1381 párrafo 3 del Código de o

del Codice di Diritto Canonico. Sarà Derecho Canónico. Se dará también,


impartito, inoltre, dal parroco o da en forma periódica, por el Párroco
un suo delegato con lezioni catechi- o su delegado por medio de leccio-
stiche periodiche. n e s catequísticas.
3. Nei centri statali di Istruzione 3. En los centros estatales de En-
Media l'insegnamento della Reli- señanza Media, la enseñanza de la
gione sarà impartito a mezzo di pro- Religión será dada por profesores sa-
fessori sacerdoti o religiosi e, sus-cerdotes o religiosos y, subsidiaria-
sidiariamente, a mezzo di professori mente, por profesores seglares nom-
secolari, nominati dalla competente brados por la Autoridad civil com-
Autorità civile su proposta dell'Or- petente a propuesta del Ordinario
dinario diocesano. diocesano.
Quando si tratti di Scuole militari Cuando se trate de Escuelas o
la proposta spetterà al Vicario Ge- Centros Militares, la propuesta co-
nerale Castrense. rresponderá al Vicario General Cas-
trense.
4. Di comune accordo tra le Auto- 4. La Autoridad civil y la ecle-
rità ecclesiastiche e civili saranno siástica, de común acuerdo, organi-
organizzate, per tutto il territorio zarán para todo el territorio nacio-
nazionale, speciali prove al fine di nal pruebas especiales de suficien-
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 645

accertare la sufficienza pedagogica di eia pedagógica para aquellos a quie-


coloro ai quali dovrà èssere affidato nes deba ser confiada la enseñanza
l'insegnamento della Religione nel- de la Religión en las Universidades
le Università e nelle Scuole Medie y en los centros estatales de Ense-
statali. ñanza Media.
I candidati all'insegnamento in Los candidatos para estos últimos
queste ultime scuole, che non siano centros, que no estén en posesión de
in possesso di gradi accademici mag- grados académicos mayores en las
giori in Scienze Sacre (Laurea o Li- Ciencias Sagradas (Doctores o Li-
cenza o l'equivalente nell'Ordine se cenciados o el equivalente en su Or-
si tratta di Religiosi), dovranno sot- den si se trata de religiosos), debe-
toporsi anche a speciali esami che rán someterse también a especiales
accertino la loro sufficienza scien- pruebas de suficiencia científica.
tifica.
Le Commissioni esaminatrici per Los Tribunales examinadores para
entrambe le prove saranno composte ambas pruebas estarán compuestos
da cinque membri, tre dei quali ec- por cinco miembros, tres de ellos
clesiastici, e ad uno di questi spet- eclesiásticos, uno de los cuales ocu-
terà la presidenza. pará la presidencia.
5. L'insegnamento della Religione 5. La enseñanza de la Religión en
nelle Università e nei centri assimi- las Universidades y en los centros
lati sarà impartito da ecclesiastici a ella asimilados se dará por ecle-
in possesso del grado accademico di siásticos en posesión del grado aca-
Dottore, conseguito presso una Uni- démico de Doctor, obtenido en una
versità ecclesiastica, o dell'equiva- Universidad eclesiástica, o del equi-
lente nell'Ordine se trattasi di reli- valente en su Orden, si se tratase
giosi. Superate le prove di capacità de religiosos. Una vez realizadas la»
pedagogica, la loro nomina sarà fat- pruebas de capacidad pedagógica, su
ta su proposta dell'Ordinario dio- nombramiento se hará a propuesta
cesano. del Ordinario diocesano.
6. I professori di Religione, no- 6. Los profesores de Religión nom-
minati conforme a quanto disposto brados conforme a lo dispuesto en
nei numeri 3, 4 e 5 del presente ar- los números 3, 4 y 5 del presente
ticolo, godranno degli stessi diritti artículo, gozarán de los mismos de-
degli altri docenti e faranno parte rechos que los otros profesores y for-
del Corpo insegnante del centro di marán parte del Claustro del centro
cui si tratti. de que se trate.
Essi dovranno essere rimossi quan- Serán removidos cuando lo requie-
do lo richieda l'Ordinario diocesano ra el Ordinario diocesano por al-
per alcuno dei motivi contenuti nel guno de los motivos contenidos en
succitato can. 1381 paragrafo 3 del el citado canon 1381 párrafo 3 del o

Codice di Diritto Canonico. Código de Derecho Canónico.


646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

L'Ordinario diocesano dovrà es- El Ordinario diocesano deberá ser


sere previamente sentito quando la previamente oído cuando la remo-
rimozione di un professore di Reli- ción de un profesor de Religión fue-
gione fosse considerata necessaria se considerada necesaria por la Au-
dall'Autorità scolastica competente toridad académica competente por
per motivi di ordine pedagogico o motivos de orden pedagógico o de
disciplinare. disciplina.
7. I professori di Religione nelle 7. Los profesores de Religión en
scuole non statali dovranno essere las escuelas no estatales deberán po-
muniti di uno speciale certificato seer un especial certificado de ido-
di idoneità rilasciato dall'Ordinario neidad expedido por el Ordinario
proprio. propio.
La revoca di tale certificato priva La revocación de tal certificado
senz'altro l'incaricato della capa- les priva, sin más, de la capacidad
cità di impartire l'insegnamento re- para la enseñanza religiosa.
ligioso.
8. I programmi di Religione per 8. Los programas de Religión para
le scuole sia statali che non statali las escuelas, tanto estatales como no
saranno fìssati d'accordo con la com- estatales, serán fijados de acuerdo
petente Autorità ecclesiastica. con la competente Autoridad ecle-
siástica.
Per l'insegnamento della Religione Para la enseñanza de la Religión,
non potranno essere adottati se non no podrán ser adoptados más libros
libri di testo approvati dall'Autorità de texto que los aprobados por la
ecclesiastica. Autoridad eclesiástica.

Articolo XXVIII Artículo XXVIII

1. Le Università dello Stato, d'ac- 1. Las Universidades del Estado de


cordo con la competente Autorità acuerdo con la competente Autori-
ecclesiastica, potranno organizzare dad eclesiástica, podrán organizar
Corsi sistematici, specialmente di Fi- Cursos sistemáticos, especialmente
losofìa Scolastica, Sacra Teologia e de Filosofía Escolástica, Sagrada
Diritto Canonico, con programmi e Teología y Derecho Canónico, con
libri di testo approvati dalla mede- programas y libros de texto apro-
sima Autorità ecclesiastica. bados por la misma Autoridad ecle-
siástica.
Potranno insegnare in tali Cor- Podrán enseñar en estos Cursos
si professori sacerdoti, religiosi, o profesores sacerdotes, religiosos, o
secolari i quali siano in possesso seglares que posean grados acadé-
di gradi accademici maggiori con- micos mayores otorgados por una
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones

seguiti presso una Università ec- Universidad eclesiástica, o títulos


clesiastica, o di titoli equivalenti- equivalentes obtenidos en su propia
ottenuti, dai religiosi, nel proprio Orden, si se trata de religiosos, y
Ordine, e siano muniti del « Nulla que estén en posesión del « Nihil
Osta » dell'Ordinario diocesano. Obstat » del Ordinario diocesano.
2. Le Autorità ecclesiastiche per- 2. Las Autoridades eclesiásticas
metteranno che in qualcuna delle permitirán que, en algunas de las
Università da loro dipendenti stu- Universidades dependientes de ellas,
denti secolari si iscrivano alle Fa- se matriculen los estudiantes segla-
coltà Superiori di Sacra Teologia, res en las Facultades Superiores de
Filosofìa, Diritto Canonico, Storia Sagrada Teología, Filosofía, Dere-
Ecclesiastica, ecc., ne frequentino i cho Canónico, Historia Eclesiás-
corsi — tranne quelli che per loro tica, etc., asistan a sus cursos
natura siano riservati esclusiva- —• salvo a aquellos que por su ín-
mente agli studenti ecclesiastici — dole estén reservados exclusiva-
e vi conseguano i rispettivi titoli mente a los estudiantes eclesiásti-
accademici. cos — y en ellas alcancen los res-
pectivos títulos académicos.

Articolo XXIX Artículo XXIX

Lo Stato curerà che nelle sue isti- El Estado cuidará de que en las
tuzioni e servizi di formazione della instituciones y servicios de forma-
pubblica opinione, in particolare nei ción de la opinión pública, en par-
programmi della radio e della tele- ticular en los programas de radio-
visione, sia dato un conveniente po- difusión y televisión, se dé el con-
sto alla esposizione e difesa delle ve- veniente puesto a la exposición y
rità religiose, per mezzo di sacer- defensa de la verdad religiosa por
doti e religiosi designati d'accordo medio de sacerdotes y religiosos de-
con il rispettivo Ordinario. signados de acuerdo con el respec-
tivo Ordinario.

Articolo XXX Articulo XXX

1. Le Università ecclesiastiche, i 1. Las Universidades eclesiásticas,


Seminari e le altre Istituzioni cat- los Seminarios y las demás Institu-
toliche per la formazione e la cul- ciones católicas para la formación y
tura dei chierici e dei religiosi con- la cultura de los clérigos y religio-
tinueranno a dipendere esclusiva- sos, continuarán dependiendo exclu-
mente dall'Autorità ecclesiastica e sivamente de la Autoridad eclesiás-
godranno del riconoscimento e del- tica y gozarán del reconocimiento y
la garanzia dello Stato. garantía del Estado.
648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Continueranno ad essere in vigore Seguirán en vigor las normas del


le norme convenute nell'Accordo del- Acuerdo de 8 Diciembre de 1946 en
l'8 Dicembre 1946 circa i Seminari e todo lo que concierne a los Semi-
le Università di studi ecclesiastici. narios y Universidades de estudios
eclesiásticos.
Lo Stato procurerà di aiutare El Estado procurará ayudar eco-
economicamente, nella misura pos- nomicamente, en la medida de lo po-
sibile, le case di formazione degli sible, a las casas de formación de
Ordini e delle Congregazioni reli- las Ordenes y Congregaciones reli-
giose, specialmente quelle di carat- giosas, especialmente a aquellas de
tere missionario. carácter misional.
2. I gradi accademici maggiori in 2. Los grados mayores en Ciencias
Scienze ecclesiastiche, conferiti sia a eclesiásticas conferidos a clérigos o
chierici che a laici, dalle Facoltà ap- a seglares, por las Facultades apro-
provate dalla Santa Sede, saranno badas por la Santa Sede, serán re-
riconosciuti, a tutti gli effetti, dallo conocidos, a todos los efectos, por el
Stato spagnuolo. Estado español.
3. Tali gradi maggiori in scienze 3. Dichos grados mayores en Cien-
ecclesiastiche, saranno considerati cias eclesiásticas, serán considera-
titoli sufficienti per l'insegnamento, dos título suficiente para la ense-
in qualità di professori titolari, del- ñanza, en calidad de profesor titu-
le materie della Sezione di Lettere lar, de las disciplinas de la Sección
negli istituti di Istruzione Media di- de Letras en los centros de Ense-
pendenti dall'Autorità ecclesiastica. ñanza Media dependientes de la Au-
toridad eclesiástica.

Articolo XXXI Artículo XXXI

1. La Chiesa potrà liberamente 1. La Iglesia podrá libremente ejer-


esercitare il diritto che le compete, cer el derecho que le compete, según
secondo il can. 1375 del Codice di el canon 1375 del Código de Dere-
Diritto Canonico, di organizzare e cho Canónico, de organizar y dirigir
dirigere scuole pubbliche di qual- escuelas públicas de cualquier or-
siasi ordine e grado, anche per laici. den y grado, incluso para seglares.
Per quel che riguarda le dispo- En lo que se refiere a las disposi-
sizioni civili relative al riconosci- ciones civiles relativas al reconoci-
mento, agli effetti civili, degli studi miento, a efectos civiles, de los estu-
in esse compiuti, lo Stato procederà dios que en ellas se realicen, el Es-
di accordo con la competente Auto- tado procederá de acuerdo con la
rità ecclesiastica. competente Autoridad eclesiástica.
2. La Chiesa potrà fondare Col- 2. La Iglesia podrá fundar Cole-
Inter Sanctam Sedem, et Hispaniam Sollemnes Conventiones 649

legi Maggiori e Residenze, ascritti al gios Mayores o Residencias, adscri-


rispettivo distretto universitario, i tos a los respectivos distritos uni-
quali godranno dei benefìci previsti versitarios, los cuales gozarán de
dalla legge per simili istituzioni. los beneficios previstos por las leyes
para tales instituciones.

Articolo XXXII Artículo XXXII

1. L'assistenza religiosa alle Forze 1. La asistencia religiosa a las


Armate continuerà ad essere rego- Fuerzas Armadas seguirá regulada
lata dall'apposito Accordo del 5 Ago- conforme al Acuerdo del 5 de Ago-
sto 1950. sto de 1950.
2. Gli Ordinari diocesani, consa- 2. Los Ordinarios diocesanos, cons-
pevoli della necessità che sia assicu- cientes de la necesidad de asegurar
rata una adeguata assistenza spiri- una adecuada asistencia espiritual
tuale a quanti prestano servizio sot- a todos los que prestan servicio bajo
to le armi, considereranno parte del las armas, considerarán como parte
loro dovere pastorale provvedere il de su deber pastoral proveer al Vi-
Vicariato Castrense di un numero cariato Castrense de un número su-
sufìiciente di sacerdoti zelanti e ben ficiente de sacerdotes celosos y bien
preparati per adempiere degnamente preparados para cumplir dignamente
l'importante e delicata missione. su importante y delicada misión.

Articolo XXXIII Artículo XXXIII

Lo Stato, d'accordo con la compe- El Estado, de acuerdo con la


tente autorità ecclesiastica, prov- competente Autoridad eclesiástica,
vederà a che negli ospedali, sa- proveerá lo necesario para que en
natori, penitenziari, orfanotrofi e los hospitales, sanatorios, estable-
centri simili siano assicurate la cimientos penitenciarios, orfanatos
conveniente assistenza religiosa ai y centros similares, se asegure la
ricoverati e la formazione religiosa conveniente asistencia religiosa a
del personale addetto alle istituzioni los acogidos, y para que se cuide
stesse. la formación religiosa del personal
adscrito a dichas instituciones.
Altrettanto procurerà che sia fat- Igualmente procurará el Estado
to anche negli analoghi istituti di que se observen estas normas en los
carattere privato. establecimientos análogos de carác-
ter privado.
650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Articolo XXXIV Artículo XXXIV

Le Associazioni dell'Azione Cat- Las Asociaciones de la Acción Ca-


tolica Spagnuola potranno libera- tólica Española podrán desenvolver
mente svolgere il loro apostolato, libremente su apostolado, bajo la in-
alla immediata dipendenza della Ge- mediata dependencia de la Jerarquía
rarchia ecclesiastica, mantenendosi, eclesiástica, manteniéndose, por lo
per quanto si riferisce ad attività que se refiere a actividades de otro
di altro genere, nell'ambito della le- género, en el ámbito de la legisla-
gislazione generale dello Stato. ción general del Estado.

Articolo XXXV Artículo XXXV

1. La Santa Sede e il Governo 1. La Santa Sede y el Gobierno


spagnuolo procederanno di comune español procederán de común acuer-
accordo a risolvere le difficoltà o i do en la resolución de las dudas o
dubbi che potessero sorgere circa dificultades que pudieran surgir en
l'interpretazione o l'applicazione di la interpretación o aplicación de
qualche disposizione del presente cualquier cláusula del presente Con-
Concordato, ispirandosi ai principii cordato, inspirándose para ello en
che lo informano. los principios que lo informan.
2. Le materie relative a persone 2. Las materias relativas a perso-
e cose ecclesiastiche, delle quali non nas y cosas eclesiásticas de las cua-
si è trattato negli articoli prece- les no se ha tratado en los artículos
denti, saranno regolate secondo il precedentes serán reguladas según el
Diritto Canonico vigente. Derecho Canónico vigente.

Articolo XXXVI Artículo XXXVI

1. Il presente Concordato, i cui 1. El presente Concordato, cuyos


testi in lingua italiana e spagnuola textos en lengua española e ita-
fanno ugualmente fede, entrerà in liana hacen fe por igual, entrará
vigore allo scambio degli strumenti en vigor desde el momento del canje
di ratifica, il quale dovrà avvenire de los instrumentos de ratificación,
entro il termine di due mesi dalla el cual deberá verificarse en el tér-
firma. mino de los dos meses subsiguientes
a la firma.
2. Con l'entrata in vigore di que- 2. Con la entrada en vigor de
sto Concordato si intendono abro- este Concordato, se entienden dero-
gate tutte le disposizioni contenute gadas todas las disposiciones conte-
in Leggi, Decreti, Ordinanze e Re- nidas en Leyes, Decretos, Ordenes y
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 651

golamenti che, in qualsiasi maniera, Reglamentos que, en cualquier for-


siano in opposizione con quanto in ma, se opongan a lo que en él se
esso si stabilisce. establece.
Lo Stato spagnnolo emanerà, en- El Estado español promulgará, en
tro lo spazio di un anno, le disposi- el plazo de un año, las disposiciones
zioni di diritto interno che fossero de derecho interno que sean necesa-
necessarie per l'esecuzione di questo rias para la ejecución de este Con-
Concordato. cordato.

In fede di che i Plenipotenziari En fe de lo cual, los Plenipoten-


firmano il presente Concordato. ciarios firman el presente Concor-
dato.

Fatto in doppio originale. Hecho en doble original.

Città del Vaticano, 27 Ago- Ciudad del Vaticano, 27 de


sto 1953. ' Agosto de 1953.

L. © S. L. © S.
DOMENICO TARDINI ALBERTO MARTÍN ARTAJO

L. © S.
FERNANDO MARÍA CASTIELLA Y MAÍZ

PROTOCOLLO FINALE PROTOCOLO FINAL

Al momento di procedere alla fir- En el momento de proceder a la


ma del Concordato oggi conchiuso fra firma del Concordato que hoy se con-
la Santa Sede e la Spagna i sotto- cluye entre la Santa Sede y España,
scritti Plenipotenziari, dovutamente los Plenipotenciarios que suscriben
autorizzati, hanno fatto le seguenti han hecho, de común acuerdo, las
concordi dichiarazioni, che forme- siguientes declaraciones que forma-
ranno parte integrante del Concor- rán parte integrante del mismo Con-
dato medesimo : cordato :

En relación
Circa l'articolo I con el artículo I

Nel territorio nazionale conti- En el territorio nacional seguirá


nuerà ad essere in vigore quanto en vigor lo establecido en el ar-
652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

stabilito nell'articolo 6 del « Fuero ticulo 6 del « Fuero de los Espa-


de los Españoles ». ñoles ».
Per quanto si riferisce alla tol- Por lo que se refiere a la toleran-
leranza dei culti non cattolici nei cia de los cultos no católicos, en los
territori di sovranità spagnuola in territorios de soberanía española en
Africa continuerà a mantenersi lo Africa continuará rigiendo el «sta-
«statu quo» osservato fino ad ora. tu quo » observado basta ahora.

En relación
Circa l'articolo II con el artículo II

Le Autorità ecclesiastiche .go- Las Autoridades eclesiásticas go-


dranno dell'appoggio dello Stato zarán del apoyo del Estado en el de-
nello svolgimento della loro atti- senvolvimiento de su actividad, y,
vità, e, al riguardo, continuerà ad al respecto, seguirá rigiendo lo esta-
essere in vigore quanto stabilito nel- blecido en el artículo 3 del Concor-
l'art. 3 del Concordato del 1851. dato de 1851.

En relación
Circa l'articolo XXIII con el artículo XXIII

A) Ai fini del riconoscimento de- A) Para el reconocimiento, por


gli effetti civili ai matrimoni cano- parte del Estado, de los efectos ci-
nici da parte dello Stato, sarà suf- viles del matrimonio canónico, será
ficiente che l'atto di matrimonio suficiente que el acta del matrimo-
venga trascritto negli appositi Re- nio sea transcrita en el Registro ci-
gistri civili. vil correspondiente.
Tale trascrizione continuerà ad ef- Esta transcripción se seguirá lle-
fettuarsi come al presente. Restano vando a cabo como en el momento
però convenuti i seguenti punti : presente. No obstante, quedan con-
venidos los siguientes extremos :

1. In nessun caso la presenza del 1. En ningún caso la presencia


funzionario statale alla celebrazione del funcionario del Estado en la ce-
del matrimonio canonico sarà rite- lebración del matrimonio canónico
nuta condizione necessaria affinchè será considerada condición necesa-
a questo vengano riconosciuti gli ef- ria para el reconocimiento de sus
fetti civili. efectos civiles.
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 653

2. La trascrizione di un matrimo- 2. La inscripción de un matrimo-


nio canonico, che non sia stato an- nio canònico que no haya sido ano-
notato nei Registri civili subito dopo tado en el Registro inmediatamente
la sua celebrazione, potrà sempre es- después de su celebración, podrá
sere effettuata a richiesta di qualsi- siempre efectuarse a requerimiento
voglia delle parti e di chiunque vi de cualquiera de las partes o de
abbia un interesse legittimo. quien tenga un interés legitimo en
ella.

Sarà sufficiente, a tal fine, che sia A tal fin, será suficiente la pre-
presentata all'Ufficio civile compe- sentación en las oficinas de Registro
tente copia autentica dell'atto di civil de una copia auténtica del acta
matrimonio, rilasciata dal Parroco de matrimonio extendida por el Pá-
nella cui Parrocchia il matrimonio rroco en cuya Parroquia aquel se
fu celebrato. haya celebrado.
Dell'avvenuta trascrizione sarà La citada inscripción será comu-
data comunicazione al Parroco com- nicada al Párroco competente por
petente, dall'incaricato del Registro el encargado del Registro civil.
civile.

3. Non sarà ostacolo alla trascri- 3. La muerte de uno o de ambos


zione la morte di uno o di entrambi cónyuges no será obstáculo para
i coniugi. efectuar dicha inscripción»

4. Gli effetti civili di un matrimo- 4. Se entiende que los efectos ci-


nio debitamente trascritto si inten- viles de un matrimonio efesiamente
dono sempre decorrenti dalla data transcrito regirán a partir de la fe-
nella quale è avvenuta la celebra- cha de la celebración canónica de di-
zione canonica del matrimonio me- cho matrimonio. Sin embargo, cuan-
desimo. Tuttavia, qualora la trascri- do la inscripción del matrimonio sea
zione sia richiesta trascorsi i cinque solicitada una vez transcurridos los
giorni dalla celebrazione, essa non cinco días de su celebración, dicha
pregiudica i diritti legittimamente inscripción no perjudicará los dere-
acquisiti dai terzi. chos adquiridos, legítimamente, por
terceras personas.

B) Le norme civili riguardanti il B) Las normas civiles referentes


matrimonio dei figli sia minorenni al matrimonio de los hijos, tanto
che maggiorenni, saranno armoniz- menores como mayores, serán pues-
zate con quanto disposto nei ca- tas en armonía con lo que disponen
noni 1034 e 1035 del Codice di Di- los cánones 1034 y 1035 del Código
ritto Canonico. de Derecho Canónico.
654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

C) In materia di riconoscimento O) En materia de reconocimiento


di matrimonio misto tra persone de matrimonio mixto entre personas
cattoliche ed acattoliche, lo Stato católicas y no católicas, el Estado
armonizzerà la propria legislazione pondrá en armonía su propia legis-
con il Diritto Qanonico. lación con el Derecho Canónico.

D) Nella regolamentazione giuri- D) En la reglamentación jurídica


dica del matrimonio per i non bat- del matrimonio para los no bautiza-
tezzati non saranno stabiliti impe- dos, no se establecerán impedimen-
dimenti opposti alla Legge natu- tos opuestos a la Ley natural.
rale.

En relación
Circa l'articolo XXV con el artículo XXV

La concessione di cui al n. 2 di La concesión a que se refiere el


questo articolo si intende condizio- apartado número 2 del presente ar-
nata all'impegno del Governo Spa- tículo se entiende condicionada al
gnuolo di provvedere al sostenta- compromiso por parte del Gobierno
mento dei due Uditori della Sacra español de proveer al sostenimiento
Romana Rota. de los dos Auditores de la Sagrada
Rota Romana.

En relación
Circa l'articolo XXXII con el artículo XXXII

L'articolo VII dell'Accordo del El artículo VII del Acuerdo de


5 Agosto 1950 circa la giurisdizione 5 de Agosto de 1950 sobre la juris-
castrense e l'assistenza religiosa alle dicción castrense y asistencia reli-
Forze Armate viene modificato come giosa de las Fuerzas Armadas queda
segue : modificado en la siguiente forma :

« La jurisdicción del Vicario Ge- « La jurisdicción del Vicario Ge-


neral Castrense y de los Capellanes neral Castrense y de los Capellanes
es personal; se extiende a todos los es personal ; se extiende a todos los
militares de Tierra, Mar y Aire en militares de Tierra, Mar y Aire en
situación de servicio activo (esto es situación de servicio activo (esto es
bajo las armas) a sus esposas e hijos, bajo las armas) a sus esposas e hijos,
cuando vivan en su compañía, a los cuando vivan en su compañía, a los
alumnos de las Academias y de las alumnos de las Academias y de las
Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 655

Escuelas Militares y a todos los fie- Escuelas Militares y a todos los fie-
les de ambos sexos, ya seglares ya les de ambos sexos, ya seglares ya
religiosos, que presten servicio esta- religiosos, que presten servicio esta-
blemente, bajo cualquier concepto, blemente, bajo cualquier concepto,
en el ejército, con tal de que resi- en el ejército, con tal de que resi-
dan babitualmente en los cuarteles dan habitualmente en los cuarteles
o en los lugares reservados a los sol- o en los lugares reservados a los sol-
dados, dados.

La misma jurisdicción se extiende La misma jurisdicción se extiende


también a los miembros del Cuerpo también a los miembros del Cuerpo
de la Guardia Civil y de la Policía de la Guardia Civil y de la Policía
Armada así como a sus familiares, Armada así como a sus familiares,
en los mismos términos en que se en los mismos términos en que se
expresa el párrafo anterior ». expresa el párrafo anterior ».

Città del Vaticano, 27 Ago- Ciudad del Vaticano, 27 de


sto 1953. Agosto de 1953.

L. © S. L. © S.
DOMENICO TARDI NI ALBERTO MARTÍN ARTAJO

l . £B S.
FERNANDO MARÍA CASTIELLA Y MAÍZ
656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

PROCESSO VERBALE

Essendosi fra la Santa Sede e la Spagna conchiuso e dai rispettivi


Plenipotenziari sottoscritto il giorno 27 agosto del corrente anno un
Concordato; oggi 27 ottobre 1953, Sua Eccellenza Reverendissima Mon-
signor Domenico Tardini, Pro Segretario di Stato per gli Affari Ecole-
siastici Straordinari, e Sua Eccellenza il Professor Don Fernando
M. Castiella y Maiz, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di
Spagna presso la Santa Sede, riuniti nel Palazzo Apostolico Vaticano,
previa lettura dei rispettivi strumenti di ratifica, li hanno trovati piena-
mente conformi in tutti e singoli i loro articoli.
ìn seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle ra-
tifiche medesime ed in fede di tale Atto hanno sottoscritto di loro propria
mano il presente pfocesso verbale in doppio originale, apponendovi il
loro sigillo.

Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 27 ottobre 1953.

L. £g S. DOMENICO TARDINI L. £ß S. FERNANDO M. CASTIEIÌLA Y MAÍZ


An. et vol. XXXXV 15 Novembris 195S (Ser. ÍI, y. XX) - N. U

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

IMPOSITIO GALERI RUBRI


PATRIBUS CARDINALIBUS

Feria V, die x x i x mensis Octobris anno MCMLIII, Summus Ponti-


fex, sueto ritu, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Emis et Revmis
Cardinalibus Caietano Cicognani, Angelo Iosepho Roncalli, Petro Ci-
riaci, Beniamino de Arriba y Castro, Fernando Quiroga y Palacios, in
Consistorio secreto diei xii mensis Ianuarii vertentis anni creatis.
Subinde Beatissimus Pater eisdem Emis Patribus tradidit anulos
singulisque assignavit :

CAIETANO CICOGNANI, Titulum 8. Caeciliae.


ANGELO IOSEPHO RONCALLI, Titulum 8. Priscae.
PETRO CIRIACI, Titulum 8. Praxedis.
BENIAMINO DE ARRIBA Y CASTRO, Titulum 8. Y italis.
FERNANDO QUIROGA Y PALACIOS, Titulum 8. Augustini.

42 - ACTA, yol. XX, n. 14. — 15-11-1953.


658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I
AD REVMUM P. PETRUM ABELLÁN, S. I . , RECTOREM MAGNIFICUM PONT. STU-
DIORUM UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN URBE : QUARTO EXPLETO SAECULO
AB EIUSDEM UNIVERSITATIS CONSTITUTIONE.

PIUS P P . XII

Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Opportuno


sane consilio voluit Pontificia Studiorum Universitas Gregoriana me-
moriam quarti expleti a sua constitutione saeculi sollemni celebratione
frequentique alumnorum et doctorum virorum ex omni gente concursu,
renovare, ut debitae primum Deo grates persolverentur pro tot tantisque
beneficiis per haec saecula in se collatis, atque ut animorum coniunctio
cum antiquis recentibusque alumnis cumque ceteris Academiis et Athe-
naeis, iis praesertim quae sacros administros instituendos curant, in
commune nonum omni ope proveheretur.
Etenim, superiorum temporum res gestas recognoscentes, gratos in
primis nos esse decet erga Deum, qui iactum medio saeculo decimo
sexto a Sancto Ignatio semen ita voluit beneficiorum imbre irrogatum,
ut saeculorum decursu quasi alta arbor in dies grandescens, viris recon-
dita eruditione ornatis Ecclesiam Catholicam honestaverit, protulerit
praeclara omnis doctrinae monumenta, ac lucem veritatis, alumnis mi-
nistris, in caligantem mundum late diffuderit.
Siquidem Gregoriana Universitas quae est « Pontificium disciplina-
rum ecclesiasticarum Studium generale, proxime subiectum auctoritati
ipsius Summi Pontificis, qui eidem moderatur per Sacram Congrega-
tionem de Seminariis et Studiorum Universitatibus, rectionem vero et
procurationem Societati Iesu commisit » (Statuta, a. 1, § 1), in eum
nobilissimum finem est condita (( ut esset in Urbe quoddam omnium
nationum Seminarium, Ecclesiae continenter suppeditans electam docto-
rum copiam, qui genuinam Iesu Christi doctrinam Bomae e since-
rissimis fontibus haustam, una cum reverentia, amore, fidelitate erga
Beati Petri Cathedram per totum orbem propagarent atque diffunderent »
(Statuta a. 1, § 2).
Haec autem et Studiorum et Alumnorum univer solitas, haec integra
semper erga Sedem Romanam fides, hic spiritus apostolicus in Dei mini-
Acia PU Pp. XU 659

stris instituendis, eximiae sunt huius Universitatis proprietates, quae


cum illam quattuor iam saeculis ornaverint, nostra maxime aetate, Deo
favente, décorant.
Enim vero Collegium Romanum, quod Sanctus Ignatius de Loyola
humillimis quidem initiis, angusta in domo, sub Capitolino monte in-
choaverat anno millesimo quingentésimo quinquagesimo primo, iam post
duos annos, cum adhuc sanctus eius conditor viveret, Studium generale
factum est, coniunxitque cum liberalibus artibus Philosophiae ac Theolo-
giae disciplinas, quibus, facta a Romanis Pontificibus potestate confe-
rendi gradus academicos aequo iure atque celeberrimae eius aetatis Aca-
demiae, Parisiensis nempe, Salmanticensis, Lovaniensis, Complutensis,
verae Universitatis naturam induit. Additis tandem seriore tempore ex
Summorum Pontificum concessu et munere, Facultatibus iuris Canonici,
Historiae Ecclesiasticae et Missiologiae, consociatisque a Decessore No-
stro fel. rec. Pio XI Pontificiis Institutis Biblico et Orientalium Studio-
rum, — his tamen proprio iure fruentibus — feliciter evasit, ut eiusdem
Decessoris Nostri verbis utamur, « vera, perfecta pleneque ad tempo-
rum necessitates accomodata studiorum omnium ecclesiasticorum Uni-
versitas » (Pius XI, Motu Proprio ((Quod Maxime )) 30 Sept. 1927).
%

Iure igitur meritoque factum est, ut « tot inter Athenaea in hoc


christiani orbis centro feliciter erecta vel auspicato erigenda una pro
prii ac veri nominis Universitas seu omnium sacrarum disciplinarum
studium generale et plenius fieret et apertius appareret », sicuti idem
Decessor Noster habet in Litteris Apostolicis « Gregorianam Studiorum
Universitatem » die x x i mensis Iunii, anno m d c c c c x x x i i , quibus Nos-
metipsi, eo tempore Cardinalis a publicis Ecclesiae negotiis munere fun-
gentes, nomen subscripsimus, quasque nunc ad Romanam Cathedram
evecti libenter confirmamus.
His porro veri nominis Facultatibus, aliae accessere ex Summorum
Pontificum voluntate disciplinae in hoc Athenaeo tradendae, ut Schola
Theologiae Asceticae, Schola Superior Litterarum Latinarum, Altius
pro laicis religionis Magisterium. Ac praeterea, ex Pontificum hortatio-
nibus, qui rerum socialium studium nostra aetate pernecessarium sum-
ma cura saepenumero inculcarunt, Institutum Socialium disciplinarum
cum Philosophiae Facultate coniunctum, laudabiliter conditum est laetos-
que iam reddit fructus.
Nec modo Studiorum, verum etiam Gentium Universitas iure optimo
potest Gregoriana Universitas appellari. Iam enim a principio ea fuit
Sancti Ignatii mens Summorumque Pontificum voluntas, ut Collegium
Romanum esset sacrorum administrorum seminarium, in quod adulescen-
660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tes sacris initiandi ex omni orbe confluerent, ut, ad pietatem informati


sacrisque eruditi disciplinis, quae hic didicissent, efficacius deinde in
variis gentibus verbo spargerent et exemplo moribusque confirmaren!.
Itaque brevi factum est, ut studiosa variarum gentium iuventus Romae
sua haberet collegia, Universitatis Gregorianae magistris operam da-
tura. Et iam quadraginta clericorum saecularium collegia et octoginta
Religiosorum virorum Ordines et Congregationes suos ad hanc Studio-
rum Universitatem alumnos mittunt instituendos, quae mirabile proin-
de praebet unius universalisque Ecclesiae Catholicae exemplum. Hoc
videlicet praeviderat fel. rec. Gregorius XIII Decessor Noster, cuius
nomen accepit haec Studiorum Universitas, quique cum auspicali lapide
novi Collegii summa munificentia extruendi, nummi demitterentur voluit,
ad rem procusi, et Pontificis propositum hisce insculptis verbis refe-
rentes : « Collegium Omnium Nationum, Omnium Nationum Semina-
rium ».
Quam uberes vero fructus ex hac Universitate Studiorum in Eccle-
siae bonum expectarentur, satis probarunt assidua et perpetua cura stu-
diumque singulare, quibus statim ab initio Romani Pontifices hoc opus
sunt prosequuti. Summa enim cum Apostolica Sede coniunctio et ex vici-
nitate et ex Magistrorum animis illius studiosissimis orta, de integritate
doctrinae deque amore ac fidelitate erga Petri Successores spondebat. Nec
decepta est exspectatio ; siquidem alumni ex quavis regione, nullo habito
religionis discrimine, Romani Collegii auditoria frequentarunt, et in pa-
triam dein, studiis peractis, reversi, integram sinceramque catholicae fi-
dei doctrinam praedicarunt, et amorem coniunctionemque cum Sede Apo-
stolica promoverunt fortes ac fideles, fusoque haud raro sanguine con-
secrarunt.
Non sine ratione igitur Universitas Gregoriana, superiorum tem
porum monumenta evolvens, patronum suum Robertum Bellarminum
delegit, praeclarum illum Ecclesiae Doctorem et Cardinalem quem olim
Professorem Rectoremque habuit ; cuius ipsum nomen laborem sonat ad-
siduum Sedique Apostolicae obsequentem ; cuius eximia doctrina et prae-
clara volumina « De controversiis christianae fidei » novam in re theo-
logica viam aperuerunt iisque omnibus arma validissima pararunt, qui
futuri erant post ipsum catholicae fidei assertores.
Bellarminum vero alii secuti sunt huius Athenaei Doctores, qui
recondita sua in sacris disciplinis eruditione egregiam dederunt ope-
ram Sanctae Sedi, sive in amplissimis gerendis muneribus, sive consul-
tores adiuvando Sacra Ecclesiae Consilia, sive haud parum laboris con-
ferentes ad eius insigniora acta paranda, ut fuerunt Calendarii ref or-
Acta PU Pp. III 661

matio a Gregorio XIII confecta, Vaticana Synodus Oecumenica, sollem-


nes definitiones dogmaticae de Immaculato Beatae Virginis Conceptu,
deque eius gloriosa in Caelum Assumptione.
Hanc vero Professorum Alumnorumque in catholica fide tuenda inte-
gritatem, eorumque operam Sedi Apostolicae assidue ab iisdem praesti-
tam, numquam Decessores nostri non agnoverunt apertis verbis; quae
quidem nunc in memoriam revocantes facimus nostra. Haec siquidem
Leo XII in Litteris Apostolicis « Cum multa » die xvn mensis Maii,
anno MDCCCXXIV datis, praeteritam recolens aetatem sollemniter asserit :
(( Cum multa in Urbe hac Nostra fuerint a Summis Pontificibus provi-
dentissime constituta, quae ad salutem et commodum Christiani populi
maxime pertinent, eminet certe inter ea Romanum Collegium quod re-
ligioni et bonis moribus tradendis, ex fel. rec. Gregorii XIII liberalitate,
molitione ingenti ac magnificentissima exstructum, insignia semper
impensae sollicitudinis paternaeque dilectionis testimonia a Praedeces-
soribus Nostris omni aetate est promeritum ». Et expleto ab his prolatis
verbis saeculo, Decessor Noster fel. rec. Pius XI, haec, quae sequuntur,
asserere non dubitavit : « Recolentibus enim Nobis res ab Athenaei re-
stitutione gestas., bene multa occurrunt unde comprobatur talem illius
magistros operam Apostolicae huic Sedi per id temporis spatium praesti-
tisse, quae omnem ipsius expectationem abunde compleret » (Pius XI,
Litt. Apost. ((Ea inter opera)}, d. d. v mensis Maii, a. MDCCCCXXIV).
Cum autem idem Decessor Noster Pius XI statuit ut Magnus Can-
cellarius Pontificiae Universitatis Gregorianae et Pontificiorum Insti-
tutorum Biblici et Orientalis cum eadem consociatorum, esset in posterum
S. R. E. Cardinalis Praefectus pro tempore Sacrae Congregationis Se-
minariis et Studiorum Universitatibus praepositae, hoc insigne benevo-
lentiae pignus concessit « singularibus prorsus peculiaris subiectionis ac
vigilantiae nexibus attentis, quibus Gregoriana Universitas Apostolicae
huic Sedi ita iugiter devincta est atque etiam nunc, si unquam alias,
devincitur » (Pius XI, « Gregorianam Studiorum Universitatem », Litt.
Apost. d. d. x x i mensis Iunii, a. MOCCCCXXXII).
Hanc denique peculiarem Sedis Apostolicae potestatem in Universi-
tatem Gregorianam, idem Summus Pontifex Pius XI iterum significavit,
eam volens « in Lateranensibus quoque Pactionibus cum Regno Ita-
lico initis, qua Pontificiam rem agnitam peculiaribusque iuribus orna-
tam » (Pius XI, Gregorianam Studiorum Universitatem », d. d. x x i ,
mensis Iunii, a. MDCCCCXXXII) .
Quae clarissima Romanorum Pontificum in Universitatem Gregoria-
662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nam benevolentiae signa, caelestium donorum pignora ei semper exsti-


terunt.
Voluit enim Omnipotens Deus ex eius alumnis, tam recte ac Sedis
Apostolicae amorem et obsequium informatis, plurimos ex quavis mundi
plaga ad episcopale munus evehere; voluit multos, qui ipsi Pontifici
Maximo assisterent consilio, in amplissimum ordinem Purpuratorum
Patrum cooptare ; voluit ex his tredecim ad supremi Pontificatus ho-
nores extollere, quorum nomina inter Pontifices praeclariores refulgen! :
Gregorium XV dicimus, Urbanum VIII, Innocentium X, Clemen-
tem IX, Clementem X, Innocentium XII, Clementem XI, Innocen-
tium XIII, Clementem XII, Leonem XIII, Benedictum XV, Pium XI ;
voluit denique inscrutabili suae Providentiae consilio Nos etiam, qui
iuvenili aetate scholas Gregorianas frequentavimus, ad Romanae Ca-
thedrae fastigium perducere.
Ne vero nimii simus in viris illis recolendis, qui spectatae virtutis
exemplo enituere, eos saltem Nobis liceat commemorare, qui Sanctorum
Caelitum honore^ habuerunt : Robertum Bellarminum, Camillum de
Lellis, Leonardum a Portu Mauritio, Ioannem Baptistam De Rossi,
Ioannem Leonardi, Aloisium Gonzaga, Ioannem Berchmans ; quibus
plurimi addendi sunt in Beatorum numerum relati, qui vel eximia vir-
tutum omnium exercitatione excelluerunt, vel suo purpurati sanguine
per vulnera et mortem praeclarum amoris testimonium erga Christum
eiusque Ecclesiam dederunt.
Haec igitur maiorum vestrorum praeclara virtutum et doctrinae
exempla, vobis, Almae Matris Professores et Alumni, tutum ac glorio-
sum iter commonstrant, et ad illud pro viribus insistendum vehemen-
ter hortantur. Pergatis fovere in vestro Athenaeo studiorum et gentium
universitatem, ut eius conditor et Romani Pontifices voluerunt et Uni-
versitatis nomen requirit; pergatis tenere perfectissimam doctrinae et
caritatis unitatem, eamque perfirmam cum Petri Sede communionem de-
fenderé ; pergatis apostolicum illum animum excolere et exercere, quo
tantum maiores vestri valuerunt. Gloriatur merito Athenaeum vestrum
pari semper gressu se doctrinarum progressiones persecutum esse, im-
mutabili veritati mordicus haer ens, in veri indagatione numquam iners.
Heic longa humanior um litterarum experientia et usus, mirabilem illum
Codicem paravit, seu « Rationem Studiorum », quae fuit per saecula
constante fama notissima ; heic philosophiam perennem, prudenter cete-
rarum disciplinarum progressibus aptastis, sancteque servato antiquo-
rum theologorum thesauro^ ad studium etiam SS. Patrum, Theologiae
Moralis, Sacrorum Canonum, Historiae Ecclesiasticae vos contulistis.
Acta Pii Pp. XII 663

Quare, cum Leo XIII, Decessor Noster imm. mem., innovare voluit
Philosophiam et Theologiam per instauratum Angelici Doctoris doctri-
nae studium, fidissimis eius seetatoribus voluistis annumerari. Sic pariter
nostro tempore, cum docendi discendique ratio in sacris disciplinis esset
ad novas necessitates amplificanda ; aliis institutis magisteriis, quibus
apti doctores ad subtiliores amplioresque doctrinas appararentur, novas
de altioribus studiis normas condidistis, quas Constitutio Apostolica
« Deus scientiarum Dominus » postea confirmavit, et quas vos etiam-
nunc pergitis cum fide et utiliter servare. Curate igitur ut gloriosa haec
a maioribus tradita studiorum ratio maneat incorrupta, et solidas
doctrinas tenentes, novos investigationum progressus sollicite persequi
ne spernatis.
Hac studiorum amplitudine et apta temporibus accommodatione illecti
alumni ex toto Orbe terrarum in posterum etiam, ut fore omnino con-
fidimus, ad vos convenient magno numero, certa spe freti posse se in
hac Alma studiorum Matre perfecta illa institutione donari, qua valeant
in sua quisque natione apostolicum munus explere. Sentiant, dum ve-
stras scholas frequentant, eam animorum coniunctionem qua voluntates
ad idem munus conglutinantur et Ecclesiae unitas per caritatem ad vi-
vum exprimitur. Etenim hac nostra aetate, si alias unquam, consociati
conspirantesque singulorum labores, non vero disiuncti, victoriam de ho-
stibus consequentur. Deerit autem, ut probe nostis, et laborum conspi-
ratio et plena certaque victoria, si proelium contra erroris et peccati ne-
quitiam non uno duce Christo et eius in terris Vicario committatur.
Sit denique haec Universitas Studiorum, quae a Magno Pontifice ap-
pellata est Gregoriana, reapse semper Pontificia, quod facile vobis erit,
cum sitis cum Romana veritatis Cathedra ita propinquitate finitimi, ut ex
hoc fonte ipso possitis incorruptam veritatem haurire. Sancti Ignatii,
Collegii Romani conditoris ac patris, vestigia sequentes, qui mirabiles
illas regulas « ad sentiendum cum Ecclesia » tradidit et sua vita expres-
sit, teneatis firmiter Christi doctrinam, quae integra servatur infalli-
bili Petri Cathedrae Magisterio, integra traditur.
Concedat Deus propitius, ut ex huius Universitatis scholis prodeant
in apertum apostolatus campum novae semper sacerdotum turmae, quae
cum reconditiore doctrina copulent studium animarum, quae non sibi
gloriam conquirant, sed Iesu Christo, et aeternam hominum salutem,
nulla habita patriae ratione, nullo praetermisso labore, nulla non for-
titer sublata, etiam vitae, iactura.
Concedat et Beatissima Virgo Maria, quam « Sedem Sapientiae »
invocatis et Patronam, ut memores beneficiorum et rerum superiore
664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aetate gestaruni, traditas vobis a maioribus doctrinas atque virtutes,


studium praesertim ac fidem erga Apostolicam Sedem, tanquam glorio-
sam hereditatem servetis integram iidemque posteris tradatis.
Quarum salutarium rerum sit auspex Nostraeque benevolentiae te-
stis Apostolica Benedictio, quam tibi imprimis, dilecte fili, ac singu-
lis universis Gregorianae studiorum Universitatis moderatoribus, ma-
gistris et alumnis paterna caritate impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xn mensis Augusti, an-
no MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

II
AD EXCMUM P. D. MARTINUM IOANNEM 0'CONNOR, EPISCOPUM TIT. THESPIEN-
SEM, RECTOREM PONTIFICII COLLEGII FOEDERATARUM AMERICAE CIVITATUM
IN URBE.
PIUS P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Cum


Foederatarum Americae Civitatum Antistites consilium susceperunt suum
Pontificium in Urbe Collegium in Ianiculum collem transferendi eique
ibidem ampliorem exaedificandi sedem, amplissimam Nostram habuerunt
gratulationem. Sacrorum enim alumnis qui tuae, Venerabilis Frater,
nunc curae et vigilantiae commissi sunt, latiores patere aedes peropportu-
num indicavimus, neque parvo duximus hoc fore emolumento nationi
vestrae, ubi, largiente Deo, catholici nominis robur et decus increbre-
scunt. Quam quidem nationem vestram tanto meritae prosequimur bene-
volentiae affectu, ut, quod ei prodesse videatur, nullum umquam prae-
termittamus officium. Quemadmodum igitur fausta adprecati sumus Col-
legio vestro cuius novam consurgentem molem laete oculis Nostris e Va-
ticanis aedibus adspeximus, ita nunc id feliciter conditum gratulamur.
Floreat id alumnorum frequentia, niteat virtutis et doctrinae clarioribus
usque ornamentis. Qui istic in cleri spem succrescunt, saepe secum re-
cogitent quantum Dei liberalitati et gratiae sit tribuendum, cum copia
eis detur Romae divinis et humanis disciplinis mentem animumque im-
buendi. Quodsi almae huic Urbi est gloria, quae quidem consenescere non
potest, humanitatis lumen gentibus se invexisse, cumulatior ei est honor,
cum facta fuerit fidei magistra, evangelicae veritatis et pacis toto terra-
rum orbe divitias dispertiisse. Christianae Historiae, cuius hic cardo
Acta Pii Pp. XII 665

vertitur, volventes annales ac monumenta, quae multa hic exstant, stu-


dioso considerantes obtutu, Deo ac Nobis dilecti iuvenes, gentis vestrae
flos, velint divite haustu suam augere Romanam fidem, quam laudavi!
gentium Apostolus (cfr. Rom. I, 8), suam erga Romanum Pontificem
cotidie magis observantiam pietatemque alere, et ab eis incitamentum
sumant, qui hac in alma Urbe caritate, ingenio, constantia, utilitatum
suarum despicentia ceterisque virtutibus supernae obsecuti sunt volun-
tati atque sapientiae plena perfecerunt consilia. Dum itaque supplicibus
votis Deiparam Virginem Mariam invocamus, cuius in tutelam Collegium
istud tradimus, ut id adsiduo praesidio suo communiât, tibi, Venerabi-
lis Frater, ceterisque moderatoribus industriae tuae auxiliatricem operam
navantibus et universis alumnis, qui nunc sunt et qui in posterum ad-
venient, itemque iis omnibus qui sollicitudine, prece, largitate de eodem
Collegio egregie meriti sunt ac merebuntur, Apostolicam Benedictionem
ex animo impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x i n mensis Septembris
anno MDCCCCLIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

III

AD EMUM P. D. FRIDERICUM EPISCOPUM TUSCULANUM S. R. E. CARDINALEM


TEDESCHINI, PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE ARCHIPRESBYTERUM, SA-
CRI CONSILII PETRIANAE FABRICAE PRAEFECTUM EUMDEMQUE SUUM DATA-
RIUM, SEXDECIM A DIE NATALI LUSTRA FAUSTE IMPLENTEM.

P I U S P P . XII
Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. —
Quum octogesimum aetatis annum propediem sis auspicato expleturus,
hoc profecto laetabile eventum Nostra gratulatione secundisque ominibus
prosequi et nobilitare placet. Immo eo libentius, quod ipse in iuventutis
flore ex eodem studiorum instituto, ex quo Nos, sacram doctrinam hausi-
sti, Nosterque socius et consors fuisti in hisce aedibus Vaticanis tam no-
bilium laborum, suavibusque arctisque amicitiae vinculis Nobiscum de-
vinctus es. Exinde usque ad istam provectam aetatem, nullo non tempore
Ecclesiae Sedique huic Apostolicae, quattuor Romanis Pontificibus fide-
lissime inserviens, sollertem adsiduamque operam navasti. In comperto
sunt enim partes etiam graviores, quas in Ofiicio publicis curandis Eccle-
siae negotiis quondam sustinuisti, praesertim inter prioris magni belli
666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aestus atque calamitates, quas omni studio ac sollicitudine delenire atque


allevare contendisti, dum catholicae in Italia iuventuti paterna vigilantia
moderabaris. Notae sunt pariter curae, quibus Apostolici Nuntii munus
in Hispania persolvisti, relationes inter Romanam Ecclesiam civilesque
praenobilis illius nationis magistratus prudenter actuoseque fovendo.
Quapropter Pius XI, ven. mem. Decessor Noster, te in amplissimum
Ecclesiae Senatum adsciscere tibique Datarii officium concredere de-
crevit. Nos autem, qui plura iam tibi existimationis et benevolentiae
testimonia publice protulimus, atque recens quoque Tusculanae Eccle-
siae regimen tradidimus teque Legatum Nostrum a Latere renuntiavi-
mus, ut Congressui ex omnibus nationibus Eucharistico praeesses, qui
Barcinone tanto splendore et magnificentia superiore anno est concele-
b r a n s , octogesimi natalis tui sollemnia adaugere exoptantes, de diuturna
vita tam nobiliter utiliterque transacta ex animo gratulamur, superna
dona ac solacia a Deo instanti prece ominantes. Quo interea ex ista fau-
stitate maiorem fructuum copiam fideles tibi commissi Tusculani perci-
pere queant, tibi ultro potestatem tribuimus, ut, quo volueris die, post
Sacrum pontificali ritu peractum, adstanti populo nomine Nostro No-
straque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam eidem proponens,
usitatis Ecclesiae conditionibus lucrandam. Caelestium denique gratia-
rum in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostoli-
cam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater Noster, tuis propinquis la-
borumque sociis cunctoque clero et fidelibus Tusculanis amantissime in
Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die III mensis Octobris, anno
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

ALLOCUTIONES

I
Iis qui interfuerunt Conventui internationali sexto de (( Microbiologia »,
Romae habito*

En ce mois de septembre, si propice aux congrès scientifiques, vous


e
avez voulu, vous aussi, Messieurs, tenir à Rome votre VI Congrès In-
ternational de Microbiologie, organisé en sections et « symposia » d'une
* D i e 13 Septembris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 667

manière aussi vaste que soigneuse, et venir, à cette occasion, Nous ren-
dre visite. Nous sommes particulièrement sensibles à votre démarche,
car, vous le savez, Nous ne ménageons pas Notre estime aux hommes de
science et, en général, à tous ceux qui consacrent leurs forces aux idéals
qui ennoblissent l'humanité.
Si l'on résume habituellement l'histoire de l'homme en une succession
de guerres qui tuent sans pitié et souvent, hélas !, sans raison, il est
d'autres batailles non moins meurtrières, plus ardues à mener et plus
sournoises, celles qui se livrent contre des ennemis invisibles, les in-
finiment petits, les microbes. Un ennemi d'apparence bien inoffensive,
cependant, dont les dimensions varient de quelques millièmes à quelques
millionièmes de millimètre, mais doté du pouvoir de se multiplier avec
une rapidité prodigieuse et d'élaborer de redoutables toxines, qui em-
poisonnent et souvent détruisent l'organisme qui s'est laissé envahir.
Saura-t-on jamais ce qu'était aux époques antérieures la terreur des
malheureux, sur qui s'abattaient les épidémies ; des villes, des pays se dé-
peuplaient en quelques semaines, faute d'un remède capable d'arrêter
le mal, en neutralisant sa cause. L'un de ces fiégux, le typhus exanthé-
matique, dont les victimes se sont comptées par millions, semblait si
intimement lié au sort de l'humanité qu'on lui a donné le nom d'(( his-
torique ». Déjà dans l'Antiquité, l'historien de la guerre du Péloponèse,
Thucydide, a tracé de la « peste d'Athènes » une description fameuse et
tragique dans sa précision. Mais il a suffi, pour tracer la voie à des me-
sures prophylactiques efficaces que Charles Nicolle découvrît quel in-
secte transmettait le microbe responsable. Depuis lors la pratique sys-
tématique de la désinfection a supprimé l'une des conséquences les plus
meurtrières qu'entraînaient presque inévitablement les guerres du Moyen
Age et des temps modernes.
A présent, peste, typhus, choléra, variole ne sont presque plus, dans
les pays d'Occident du moins, que des noms sur lesquels plane encore un
sentiment d'effroi, le souvenir de catastrophes lointaines et celui des hé-
ros, qui n'ont pas hésité à exposer et à donner leur vie pour venir au
secours des infortunés. Aujourd'hui, on connaît les agents de ces mala-
dies, on sait comment les empêcher de nuire et surtout prévenir leur in-
vasion. De vastes laboratoires, datés d'équipements modernes, fabriquent
en abondance vaccins et sérums qui fourniront à l'organisme le moyen de
e
lutter efficacement contre l'infection. Au x i x siècle déjà, mais surtout
ces dernières années, on a remporté aussi des succès spectaculaires. Que
de vies sauvées par l'emploi des antibiotiques, en particulier pendant la
dernière guerre!
668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La microbiologie se glorifie donc avec raison d'avoir rendu des services


éminents aux hommes, services tellement connus et appréciés qu'il n'est
pas besoin de Nous y étendre plus longuement.
Mais à cette utilité pratique, elle joint encore un intérêt scientifique
des plus vifs. Pour le simple motif d'abord que l'homme se passionne
aisément pour tout ce qui concerne le mystère de sa vie, et les microbes
sont, en bien comme en mal, intimement liés à la nôtre. Et puis, au fur
et à mesure que l'on étudie les êtres les plus élémentaires, on découvre
avec stupeur que, sous leur simplicité apparente, ils renferment encore
une prodigieuse complexité et posent des problèmes, dont la difficulté
stimule le chercheur et aiguise sa curiosité.
Histoire captivante que celle de votre science ! L'existence des micro-
6
bes est affirmée au xvi siècle par quelques précurseurs et prouvée au
6
XVII per le naturaliste Van Leeuwenhoek, qui pour la première fois uti-
lise à cette fin le microscope. Mais ce n'est que depuis un peu plus de
cent ans que l'on connaît leur rôle dans la genèse et la transmission
des maladies infectieuses. En 1835, en effet, après vingt-cinq ans de re-
cherches patientes sur une maladie du ver à soie, et gracê à l'application
d'une méthode expérimentale rigoureuse, Augustin Bassi da Lodi dé-
montrait clairement les propriétés pathogènes d'une cryptogame para-
site. Depuis lors, une avance rapide, jalonnée de découvertes célèbres et
de noms illustres, comme ceux de Pasteur et de Koch, a permis à la mi-
crobiologie de se constituer en un corps de science imposant. Pourtant
quelles recherches délicates et compliquées ! Il s'agit d'observer et de
décrire les formes de la vie les plus ténues et les plus fugaces, des êtres
extrêmement rudimentaires parfois, dont les diverses fonctions s'exercent
par des organes à peine différenciés. Après un siècle de travail, on est
arrivé à une connaissance suffisante des micro-organismes et de leurs ca-
ractéristiques morphologiques et fonctionnelles. Cependant, malgré les
instruments d'optique, malgré le microscope électronique, dont les gros-
sissements vont jusqu'à cinquante mille fois et permettent de photogra-
phier les virus les plus petits, que de points encore obscurs, que d'incon-
nues encore au sujet de la structure des microbes, de leur composition
chimique, de leurs variations, de la manière dont elles exercent leur pou-
voir pathogène!
On doit s'émerveiller cependant devant l'ingéniosité des moyens d'in-
vestigation : le choix et la composition des terrains de culture, les mé-
thodes d'isolement, les techniques de coloration, l'expérimentation sur
l'animal. Pour chacun de ces micro-organismes, il a fallu employer des
procédés adéquats, observer leur comportement, l'évolution des souches,
Acta Pii Pp. Iii 669

car ces êtres vivants se modifient, acquièrent de nouvelles propriétés,


développent devant les attaques, dont ils sont l'objet, de nouveaux mo-
yens de défense : on connaît bien les cas de résistance aux sulfamides
et aux antibiotiques. Les ressources propres à la vie apparaissent ici
de façon encore plus frappante que chez les êtres supérieurs. Ne faut-il
pas souligner la propriété de certaines espèces bactériennes qui, pour
assurer leur reproduction, forment des spores revêtues d'une épaisse
membrane et se rendent par là capables de résister aux agents externes
physiques et chimiques, à la dessication, à la lumière solaire, aux tem-
pératures élevées.
L'une des plus intéressantes conquêtes de la microbiologie, où se sont
déployées toutes les ressources de cette science, est certainement la dé-
couverte et l'étude des virus filtrables. Les maladies qu'ils provoquent
ont pu être combattues avant que l'on connût leur nature exacte.
Jenner et Pasteur ignoraient que la variole et la rage fussent différentes
fondamentalement d'autres maladies infectieuses. Mais depuis le début
du siècle, des recherches sur la filtrabilité de ces germes ont permis de
déterminer leur taille et, grâce à l'emploi de techniques variées, comme
la centrifugàtion, la polarisation rotatoire, la diffraction aux rayons X,
d'acquérir des données plus précises sur leur forme. En 1935 on décou-
vrait non sans étonnement un virus sous forme de produit chimique pur
et cristallisable ; ainsi surgissait la question difiîcile de la nature des
virus. Après que certaines théories eurent tenté de les assimiler à des
mollécules géantes de nucleo-protéine, le microscope électronique per-
mit enfin de les voir et d'observer chez les plus gros d'entre eux certains
détails de structure, qui firent évoluer les théories vers des positions
plus nuancées. S'agit-il d'êtres possédant une vie rudimentaire, réduite
à l'extrême et dotés de la seule fonction de reproduction? Ont-ils une
origine indépendante, ou sont-ils des formes filtrables dérivées d'organis-
mes cellulaires? Questions dont l'étude est sans doute réservée aux
spécialistes, mais dont l'intérêt scientifique n'échappe pas aux esprits
cultivés, et qui même, occasionnellement, intéressent le grand public.
A ce propos, Nous Nous plaisons à mentionner expressément la
Microbiologie appliquée à l'agriculture, la Microbiologie industrielle
et des fermentations et la Microbiologie marine, elles aussi admirables
conquêtes de l'activité humaine pour le progrès scientifique et indus-
triel.
Les aspects de la microbiologie, que Nous venons de parcourir ra-
pidement, mettent en relief mieux que de longues considérations les
qualités intellectuelles et morales requises de ceux qui s'y consacrent,
670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et parmi lesquelles Nous soulignerons volontiers la ténacité. Qui dira


le courage et la persévérance du savant appliqué durant des dizaines
d'années à une même recherche, se heurtant à d'invisibles obstacles, épui-
sant ses ressources à l'invention de nouveaux procédés d'investigation,
plus précis et plus rapides, à l'affût du détail infime qui renferme la
clef dû problème et semble se jouer de ses ruses les plus raffinées. Tous
les grands savants l'ont éprouvé et plus d'un l'a répété avec force : telle
ou telle réussite est le fruit de longs efforts systématiques et d'une infi-
nie patience. Si le hasard vient parfois avancer l'heure de la découverte,
il n'en est jamais qu'un facteur tout à fait secondaire, car il ne suffit pas
de voir, il faut encore comprendre la portée du phénomène observé et en
tirer tout le parti possible. Aussi, soucieux des développements ultérieurs
de votre science, et des services précieux qu'elle peut encore rendre aux
hommes, vous ne céderez pas aux tentations de facilité, à la fatigue, au
découragement. Il est incontestablement plus aisé d'affirmer sans preuves
suffisantes, que d'avouer l'état encore hypothétique de telle connaissance
ou d'organiser à grand peine une expérience décisive.
Vous saurez aussi accepter la vérité d'où qu'elle vienne, même si elle
condamne vos propres hypothèses. La modestie du vrai savant ne man-
que jamais de susciter l'admiration et garantit plus que beaucoup d'au-
tres facteurs le succès de son travail. Cette soumission au réel le pré-
servera de l'étroitesse d'esprit, si affligeante chez un homme consacré
aux travaux intellectuels, et lui permettra d'accepter les limites de sa
spécialité, et par le fait même de les dépasser.
Enfin, il n'est pas possible d'étudier attentivement la nature sans dé-
couvrir sans cesse dans sa fécondité inépuisable, dans la complexité et la
délicatesse des êtres même les plus humbles, dans l'ordonnance totale
des différentes espèces végétales et animales et leur relation à l'homme,
un reflet, voilé sans doute, mais toujours perceptible de la perfection du
Créateur.
Dieu, source de toute existence, se dérobe aux sens, mais il faut aller
vers Lui par une démarche de l'intelligence et du cœur. Vous avez la
joie de scruter de près son oeuvre, mais surtout de devenir les collabora-
teurs de sa Providence paternelle. A côté de ses fins intellectuelles, en
effet, votre science est ordonnée, comme Nous l'avons montré, à la
sauvegarde de la vie humaine. Que le souvenir de ces inestimables bien-
faits, de tant d'hommes préservés de la maladie ou arrachés à la mort,
vous soit un stimulant dans l'austérité de vos occupations quotidiennes.
Vous y trouverez le courage inlassable, qui va de l'avant malgré les
échecs et les désillusions. De grands progrès restent à accomplir, des
Acta Pii Pp. XII 671

découvertes nouvelles éclaireront mieux le mode d'action des germes


pathogènes et permettront de les combattre avec plus de succès encore,
sans parler des applications importantes de ces acquisitions scientifi-
ques dans le domaine agraire et industriel. Les conquêtes de l'avenir ap-
porteront, Nous osons l'espérer, des résultats aussi lourds de conséquen-
ces que ceux dont vous pouvez vous réjouir à présent.
Daigne l'Auteur de toute vie, vous donner avec l'intelligence profonde
de son œuvre, le désir d'apporter une aide toujours plus appréciée à
tant de souffrances humaines. Qu'il bénisse vos personnes, vos familles,
vos collaborateurs et tous ceux qui vous sont chers.

II

Sodalibus Ordinis S. Benedicti, qui Conventui e Congregationibus Con-


federatis Romae interfuerunt.*

Omnibus probe cognitam Benedictinorum sodalium erga Apostolicam


Sedem observantiam atque reverentiam, a Legifero Patre suo traditam,
hodie luculenter confirmat praesentia vestra, dilecti filii, quam aman-
ti bus verbis perplacet nunc Nobis consalutare, quaeque animum Nostrum
haud mediocri afficit solatio et gaudio.
Gravis et magni momenti causa vos ad hanc Urbem christiani nominis
principem undique adduxit. Convenistis, siquidem, ad normam Legis
vestrae Confederationis propriam, ut per opportunos habendos coetus,
coniunctis consiliis ac studiis, eas simul expenderetis quaestiones, quae
ad provehenda Benedictini Ordinis rationes atque incepta maxime per-
tineant, adeo ut inditum Institutum vestrum novis insurgentibus ne-
cessitatibus occurrens, suis obeundis muneribus aptius evadat, auctiori-
busque in dies gaudeat incrementis.
Concordem huiusmodi sociamque operam, quae ob temporum rerum-
que adiuncta expostulari omnino videtur, atque ad firmanda inter omnes
Benedictinorum familias vincula apprime conferet, Nos profecto et me-
rita honestamus laude, et fervidis votis ominibusque gratulando prose
quimur.
Nobis enim in comperto est, quam provido sane consilio Decessor No-
ster fel. rec. Leo XIII prospexerit ut variae Benedictinorum sodalitates
vinculis coalescerent fraternae Confederationis, cuius fructus, uberrimos
quidem, testantur et increscens in dies sodalium numerus et auctum per
hoc temporis spatium Benedictini Ordinis nomen et decus. Quapropter
* Habita die 24 Septembris mensis a. 1953.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
612
Nos ipsi, occasione data, ad hanc studiorum coniunctionem vos enixe non
semel adhortati sumus, sive Litteris Encyclicis die x x i mensis Martii an-
no M C M X L V i i , quarto decimo revoluto saeculo a S. Benedicti obitu, sive
sacro sermone die xvn mensis septembris eodem anno in Basilica Ostiensi
habito, sive etiam Apostolicis Litteris quibus elapso anno Legen pro-
priam Benedictinae Oonfederationis auctoritate Nostra confirma vim us.
Optandum igitur est obsecrandumque, ut uberrimis gratiae suae auxi-
liis Deus vestros fortunet conatus, inceptisque bonos optatos det exitus,
non Ecclesiae tantum sed ipsi civili hominum consortioni verissime pro-
futuros. Quis enim Ecclesiae civilisque cultus fastos revolvens, vestri In-
stituti ignorare potest egregia promerita, ac summopere non aestimare
salutiferum illum christianum afflatum a S. Benedicto, non sine provi-
dentis Dei consilio, excitatum? Quo quidem afflatu compulsae, olim innu-
merae monachorum cohortes non gladiis et bello, sed Cruce et aratro,
caritate et veritate, ubicumque invexere Evangelii lumen, atque bar
baros Europae populos ad leniores mores Iesu Christi praeceptis con-
formandos, ad pacem, ad concordiam, operosamque navitatem adduxere,
ex qua nova humano generi affulsit aetas.
Quandoquidem vero hodie non pauci, in nonnullis praesertim Na-
tionibus, a recta eiusmodi aberrarunt via, mirum non est tot eos tan-
tisque periculis iactari, laborare calamitatibus, discordiaeque impulsio-
nibus miserrime disiungi. Necesse igitur est, ut quem maiores vestri
tam eximia laude in commune populorum bonum susceperunt laborem,
eum vos hodie, praesentibus necessitatibus aptatum, alacriores cotidie
studio iterum iterumque suscipiatis; Benedictinum enim Institutum
vestrum salutiferam illam vim in praesens etiam elicere valet, quae in-
gruentibus malis opportunum queat praebere remedium, atque divinae
liturgiae, monasticae disciplinae et evangelicae virtutis incremento, ad
christiani nominis emolumentum magnopere conferre possit.
Quam ad rem summopere interest, dilecti filii, ut « solliciti servare
J
unitatem spiritus in vinculo pacis » omni studio Oonfederationis ve-
strae vincula arctius solidare contendatis, adeo ut variae Benedictino-
rum sodalitates quasi in unam coeant familiam. Quo fit ut Ordo vester,
exinde novam efficacioremque vim sortitus, plenius respondeat maternis
Apostolicae Sedis curis, quarum istud, quo convenistis, in Urbe S. An
selmi Collegium vobis praeclarissimum exstat testimonium. Huic au-
tem, quae Nobis tantopere cordi est, firmae compagini, minime officit
unius cuiusque Congregationis autonomia : singula enim monastica In-
stituta, propriam ipsius vivendi formam integre servando, cum veluti tot
1
Eph. 4, 3.
Acta Pii Pp XII 673

sureuli. ex valido uno caudice a S. Benedicto consito prodierint, mani


festo ostendunt quanam multiplici virtute Benedictinus Ordo polleat, et
quanam vitae urbertate vigescat.
Neque necessario inficitur institutorum vestrorum veneranda vetu-
stas, ea, quam exquiritis, cum mutatae aetatis necessitatibus congruen-
tia : quae quidem progredientis, non senescentis vel enervatae disciplinae
monasticae argumentum censenda est, dummodo, uti die x n i decem-
bris anno MCML, in allocutione ad delegatos Religiosorum Ordinum so-
dales monuimus, caveatis ne « accipiatis a saeculo, quod triste et ini-
quum id tenet, sed ei vestrum inseratis quod probum et sanctum sit et
salubribus illius impulsionibus consonum. Quod igitur in aliis timide
bonum est curantes, expoliantes, augentes, ex eo veluti ex auri particulas
pretiosa fingite vasa, ex eo veluti ex rivulis deducite amnes ».
Coeptum igitur nobile iter pergite, dilecti filii, eo uberiores navitatis
vestrae laturi fructus, quo magis Conditoris vestri praecepta et Apo-
stolicae Sedis normas inviolate retinueritis, atque, de vobis difftsi, om-
nem in Deo posueritis prosperi successus fiduciam. Ipse vestras augeat
vires novaque vobis praebeat auxilia, quorum auspicem Apostolicam
Benedictionem vobis et singulis universis sodalibus, quibus praeestis,
amantissime impertimus.

Í r i

Iis qui interfuerunt Conventui XXVI a Sodalitate Italica de Xhologia


indicto .*

Nous vous saluons, Messieurs, vous qui, à l'occasion de votre Con-


grès d'Urologie, avez voulu Nous donner le plaisir de votre visite.
Vous représentez une spécialité de la médecine et vous vous efforcez
de faire reconnaître à ce domaine particulier de la science et de l'art
médical la place qui lui revient, aussi bien dans les études médicales
que dans l'équipement des grandes cliniques. Nous souhaitons à vos pro-
jets le succès que mérite en fait l'objet tellement important de votre
science. Il s'agit pour vous de secourir l'infirmité humaine et de sau-
vegarder, en les conservant à leur profession, la capacité de travail
d'hommes qui ont encore une lourde tâche à accomplir.
Vous Nous avez demandé d'expliquer deux questions. La première
d'entr'elles concerne votre pratique médicale; la seconde, votre acti-
vité d'experts : « periti, peritiores, peritissimi », dans les procès matri-
moniaux.
* Habita die 8 Octobris mensis a 1953.

43 - ACTA, vol. XX, n. 14. - 15-11-1953.


674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La première question, vous Nous l'avez posée sous la forme d'un


cas particulier, typique cependant de la catégorie à laquelle il appar-
tient, c'est-à-dire l'amputation d'un organe sain pour supprimer le
mal qui affecte, un autre organe, ou du moins pour arrêter son dévelop-
pement ultérieur avec les souffrances et les dangers qu'il entraîne. Vous
vous demandez si cela est permis.
En ce qui concerne votre diagnostic et votre pronostic, il ne Nous
appartient pas d'en traiter. Nous répondons à votre question, en sup-
posant que tous les deux sont exacts.
Trois choses conditionnent la licéité morale d'une intervention chi-
rurgicale qui comporte une mutilation anatomique ou fonctionnelle :
d'abord que le maintien ou le fonctionnement d'un organe particu-
lier dans l'ensemble de l'organisme provoque en celui-ci un dommage
sérieux ou constitue une menace ; ensuite que ce dommage ne puisse être
évité, ou du moins notablement diminué que par la mutilation en ques-
tion et que l'efficacité de celle-ci soit bien assurée; finalement, qu'on
puisse raisonnablement escompter que l'effet négatif, c'est-à-dire la mu-
tilation et ses conséquences, sera compensé par l'effet positif : suppres-
sion du danger pour l'organisme entier, adoucissement des douleurs etc.
Le point décisif ici n'est pas que l'organe amputé ou rendu inca-
pable de fonctionner soit malade lui-même; mais que son maintien ou
son fonctionnement entraîne directement ou indirectement pour tout
le corps une menace sérieuse. 11 est très possible que, par son fonction-
nement normal, un organe sain exerce sur un organe malade une action
nocive de nature à aggraver le mal et ses répercussions sur tout le corps.
Il peut se faire aussi que l'ablation d'un organe sain et l'arrêt de son
fonctionnement normal enlève au mal, au cancer par exemple, son ter-
rain de croissance ou, en tout cas, altère essentiellement ses conditions
d'existence. Si l'on ne dispose d'aucun autre moyen, l'intervention
chirurgicale sur l'organe sain est permise dans les deux cas.
La conclusion, que Nous venons de tirer, se déduit du droit de dis-
position que l'homme a reçu du Créateur à l'égard de son propre corps,
d'accord avec le principe de totalité, qui vaut ici aussi, et en vertu
duquel chaque organe particulier est subordonné à l'ensemble du corps
et doit se soumettre à lui en cas de conflit. P a r conséquent, celui qui
a reçu l'usage de tout l'organisme a le droit de sacrifier.un organe
Acta Pii Pp. XII 675

particulier, si son maintien ou son fonctionnement cause au tout un


tort notable, qu'il est impossible d'éviter autrement.
Puisque vous assurez que, dans le cas proposé, seule l'ablation des
glandes séminales permet de combattre le mal, cette ablation ne soulève
aucune objection du point de vue moral.
Nous nous voyons cependant amenés à attirer l'attention sur une
fausse application du principe expliqué ci-dessus.
Il n'est pas rare, lorsque des complications gynécologiques entraî-
nent une intervention chirurgicale, ou même indépendamment de cel-
le-ci, qu'on extirpe les oviductes sains ou bien qu'on les rende inca-
pables de fonctionner pour prévenir une nouvelle grossesse et les dan-
gers graves qui pourraient peut-être en résulter pour la santé ou même
la vie de la mère, dangers dont la cause relève d'autres organes mala-
des, comme les reins, le cœur, les poumons, mais qui s'aggravent en
cas de grossesse. Pour justifier l'ablation des oviductes on allègue le
principe cité tantôt, et l'on dit qu'il est moralement permis d'inter-
venir sur des organes sains, quand le bien du tout l'exige.
Ici cependant on en appelle à tort à ce principe. Car en ce cas, le
péril que court la mère ne provient pas, directement ou indirectement,
de la présence ou du fonctionnement normal des oviductes ni de leur
influence sur les organes malades, reins, poumons, cœur. Le danger
n'apparaît que si l'activité sexuelle libre entraîne une grossesse qui
pourrait menacer les organes susdits trop faibles ou malades. Les con-
ditions qui permettraient de disposer d'une partie en faveur du tout
en vertu du principe de totalité font défaut. Il n'est donc pas permis
moralement d'intervenir sur les oviductes sains.

11

La deuxième question que vous Nous proposiez concerne, comme


Nous l'avons déjà dit, votre activité comme experts dans les procès ma-
trimoniaux.
Le principe décisif se déduit de la nature et de la finalité de cette
activité. Que, d'après cela, l'expert dise donc ce que ses connaissances
médicales lui imposent de dire et qu'il le dise avec les nuances et les
distinctions exigées par son savoir. Les conclusions qui découlent de
l'expertise médicale pour la sentence judioiaire ne sont pas de la com-
pétence du (( peritus » ou « peritissimus ».
Le serment, qu'il a prêté, oblige donc le médecin-expert à proposer en
son âme et conscience au tribunal ce qu'il a trouvé et à donner son avis
676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

à ce sujet : qu'il présente les faits médicaux comme des faits, leur inter-
prétation médicale comme une interprétation, les conclusions médicales
telles quelles, les avis médicaux comme des avis. Ce dernier terme dési-
gne les déclarations du client au médecin, par lesquelles celui-ci grâce
à sa compétence obtient peut-être des éclaircissements, auxquels le client
lui-même probablement n'a pas pensé du tout, et que le profane, et même
le juge dépourvu de formation médicale, n'aperçoivent pas. L'expert
doit donner son avis de telle sorte que les nuances indiquées soient clai-
rement perceptibles.
Mais vous mentionnez des détails concrets et voulez être renseignés
à ce propos. Nous en prenons le point central que vous désignez par ces
mots : « il nous arrive d'émettre des avis dans les procès d'annulation
de mariage pour " impotentia generandi " )). '
Pour répondre exactement à cette question, il peut être utile avant
tout de dissiper les malentendus autour du concept d'« impotentia ou
potentia generandi ». « Potentia generandi » revêt parfois un sens si
large, qu'il comprend tout ce que doivent posséder les deux partenaires
pour procréer une nouvelle vie : les organes internes et externes, ainsi
que l'aptitude aux fonctions qui répondent à leur finalité. L'expression
est prise aussi en un sens plus étroit et ne comprend alors que ce qui
est exigé en marge de l'activité personnelle des époux, pour que cette
activité puisse réellement engendrer la vie sinon dans tous les cas, au
moins par elle-même et d'une façon générale. En ce sens, la « potentia
generandi » s'oppose à la « potentia Coeundi ».
Les conditions requises pour la « potentia coeundi » sont déterminées
par la nature et se déduisent du mécanisme de l'acte. En cela l'action
des conjoints, au point de vue biologique, est au service de la matière
séminale qu'elle transmet et reçoit. A quoi peut-on voir que la « poten-
tia coeundi » existe réellement et que par conséquent l'acte des époux
comporte tous ses éléments essentiels? Un critère pratique bien qu'il ne
vaille pas sans exception dans tous les cas, en est la capacité d'accom-
plir de façon normale l'acte externe. Il est vrai qu'un élément peut
manquer sans que les partenaires s'en rendent compte. Cependant ce
« signum manifestativum » doit suffire en pratique dans la vie, car celle-
ci demande que, pour une institution aussi ample que le mariage, les
bommes possèdent, dans les cas normaux, un moyen sûr et facilement
reconnaissable de constater leur aptitude à se marier; cela suffit parce
que la nature a coutume de bâtir l'organisme humain de telle sorte que
la réalité interne réponde à la forme et à la structure externe.
En outre la « potentia coeundi » comporte de la part de l'époux la
Acta Pii Pp. XII 677

capacité de transmettre de façon naturelle le liquide des glandes sémi-


nales; il n'est pas question de chacun des éléments spécifiques et com-
plémentaires constituants de ce liquide. Le manque de sperme actif
n'est pas d'habitude une preuve que l'époux ne peut exercer la fonction
de transmission. Aussi l'azoospermie, l'oligospermie, l'asthenospermie,
la nécrospermie n'ont rien à faire en soi avec l'(( impotentia coeundi »,
parce qu'elles concernent les éléments constitutifs du liquide séminal
lui-même, et non la faculté de le transmettre.
En tout cela, il faut maintenir que cette action des époux est et reste
au service d'une finalité : l'éveil d'une nouvelle vie. Il est erroné d'af-
firmer que la médecine et la biologie auraient un autre concept de la
« potentia coeundi » que la théologie et le droit canon, et que ce dernier
vise par cette expression autre chose que ce qu'ont déterminé la na-
ture et le Créateur. Vous n'avez qu'à lire le texte du canon 1068 sur la
« puissance » physique pour voir qu'il veut parler non du droit positif,
mais du droit naturel.
Certainement le bon sens des hommes et la pratique de l'Eglise ne
laissent aucun doute sur le fait que des valeurs personnelles sont enga-
gées dans le mariage et sa consommation ; valeurs qui dépassent de loin
le biologique et que les époux souvent comprennent beaucoup mieux
que les fins immédiatement biologiques de la nature. Mais la raison et
la révélation suggèrent aussi et donnent à entendre que la nature intro-
duit cet élément personnel et supra-biologique parce qu'elle appelle au
mariage non des êtres sensitifs privés de raison, mais des hommes doués
d'intelligence, de cœur et de dignité personnelle, et qu'elle les charge
de procréer et d'éduquer une vie nouvelle ; parce que, dans le mariage,
les époux se consacrent à une tâche permanente et à une communauté de
vie indissoluble.
La biologie et la médecine ont — aujourd'hui plus que jamais — la
mission d'orienter de nouveau les contemporains vers une conception
approfondie du sens biologique de la collaboration des époux et du
motif pour lequel la nature n'autorise cet acte que dans le mariage. De
nos jours, on écoute peut-être parfois plus volontiers le médecin que le
prêtre. Mais le médecin lui-même doit posséder un jugement sûr, guidé
par la nature, et assez d'indépendance personnelle pour y rester fidèle.
Ceci dit, Nous pouvons répondre à votre question :
L'expertise exigée par le tribunal ecclésiastique dans les procès (( de
nullitate ex titulo impotentiae » ne consiste généralement pas à consta-
ter 1'« impotentia generandi », mais 1'« impotentia coeundi ». L'« im-
potentia generandi », pour autant qu'on l'oppose à 1'« impotentia coëun-
678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

di », ne suffit pas, d'après la jurisprudence habituelle, pour obtenir un


jugement de nullité. On pourrait donc, dans la très grande majorité
des cas, omettre l'examen microscopique du sperme. On peut démontrer
d'une autre manière, si cela devait avoir quelque utilité, que le tissu
séminal possède encore quelque aptitude fonctionnelle et, de même, que
les canaux qui relient ces glandes aux organes d'évacuation fonctionnent
encore, ne sont pas entièrement détériorés ou définitivement obstrués.
L'examen du sperme par lui seul peut difficilement procurer une sécurité
suffisante.
Du reste, le St-Office a décidé déjà le 2 août 1929 (Acta Ap. Sedis,
v. XXI, a. 1929, p. 490, II) qu'une ((masturbatio directe procurata ut
obtineatur sperma» n'est pas licite ; ceci quel que soit le but de l'examen.
Autre chose est si le médecin prélevait le sperme de l'organisme d'une
autre manière licite, au cas où ce serait réellement possible, ou si, sans
intervenir, il reçoit de l'intéressé la matière à examiner. Il n'est pas res-
ponsable des actes de l'autre, tandis que l'examen et l'utilisation de ses
données ne sont pas moralement reprehensibles. Si des tribunaux ecclé-
siastique parfois ignorent ou rejettent expressément des expertises ba-
sées sur ce procédé, c'est pour ne pas sembler, en les utilisant, favoriser
un abus.
Vous Nous avez encore proposé d'autres cas qui se présentent dans
votre activité d'experts.
Le médecin doit témoigner de l'impuissance d'un homme. Pour tel
ou tel motif, il ne reste que des facteurs indirects, et l'expert en est
réduit à la « preuve morale ». La démonstration se meut ici sur un ter-
rain moins sûr, où le pour et le contre sont exposés à une certaine in-
décision. L'expert peut-il alors en vertu de sa conviction personnelle
conférer à son jugement une précision et une force qui dépassent les
bases médicales, prises matériellement? Vous posez cette question en
faisant d'ailleurs remarquer que la conviction personnelle influe tou-
jours, même quand on dispose à suffisance de preuves matérielles. Mais
à présent vous voudriez savoir comment le « peritus » ou « peritissi-
mus » doivent se comporter quand les bases médicales convaincantes
font défaut.
Nous croyons avoir déjà apporté la réponse à votre question en expo-
sant plus haut les normes générales ; mais Nous voulons insister encore
une fois sur ce qui suit : quand l'expert dans son rapport relate en ter-
mes médicaux des déclarations de témoins, il n'introduit pas dans ces
déclarations des éléments qui ne s'y trouvaient pas, mais il en extrait
ce qu'elles renferment, ce que le profane ne serait guère capable d'en
Acta Pii Pp XII 679

tirer. Dans le cas présent «. de nullitate », l'expertise médicale ne fal-


sifie certainement pas les faits, quand elle rend par des expressions tech-
niques les déclarations sincères de l'épouse. Un jugement global, qui
s'appuie sur la totalité des éléments acquis, mais mentionne en pas-
sant l'avis du « peritus » et du « peritissimus », ne mérite assurément
aucune critique. Cependant cette note personnelle doit apparaître comme
telle au juge.
Voilà ce que Nous croyions devoir répondre à vos questions. Nous
voudrions enfin attirer votre attention sur ceci : qnand vous êtes in-
vités à témoigner comme experts dans une cause matrimoniale, regar-
dez alors d'un point de vue supérieur le sens de votre collaboration :
d'une part, elle concourt à sauvegarder la sainteté du mariage et, d'au-
tre part, elle soutient l'effort consciencieux pour conserver à des hom-
mes, qui peut-être se trouvent dans une grande détresse, la liberté à
laquelle ils ont un droit personnel devant Dieu et devant les hommes.
Daigne la Bénédiction du Dieu tout-puissant, que vous découvrez tous
les jours dans son œuvre créatrice, descendre abondante sur vos recher-
ches et votre activité médicale.

ÍV
Emis. PP. DD. Cardinalibus atque Eœcmis PP. Archiepiscopis et Epi-
scopis ceterisque adstantibus Benedictioni ab Ipso Summo Pontifice
impertitae Aedibus in colle Ianiculo Urbis exstructis ad novam Se-
dem Pontificii Collegii Foederatarum Civitatum Americae Septen-
trionalis*

On this day of joyous fulfìllment and promise, most eminent Members


of the Sacred College, Venerable Brothers and dearly beloved sons, the
mind naturally goes back to that January day ninety-three years ago,
when Our predecessor of saintly memory went to the old convent build-
ing on the via dell'Umiltà, to honour by His présence and encourage by
His fatherly counsel the nascent North American College, most recent
child of His pontifical zeal and universal charity ; and there seemed to
come clear over the span of almost a Century a voice calling for another
Pius to dedicate to God and the service of the Church the successor to
via dell'Umiltà. So We have come to be with you this morning, to give
a palpable proof that Our heart beats in unisón with your paean of ju-
bilation and thanksgiving to God.
* Habita die 14 Octobris mensis a. .1953.
680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate

For several years now We have followed with keen interest the pré-
parations and the construction of your new seminary. Our Venerable
Brother, the Rector, devoted, courageous, vigilant of every detail, kepi
Us informed of its progress, until with Our own eyes We saw it, re-
flecting the morning sun, like a city seated on a mountain. Let Us teli you
some of the thoughts it stirred within Our soul.
This is a building that has its foundations set deep on the gênerons
and often trying sacrifices of the Bishops, the Alumni and the loyal
faithful whom they serve. God reward them. Its large and majestic
though severe Unes, drawn by an architect of rare distinction in his
profession, have been measured by the far-seeing wisdom of a zealous
hierarchy. Its completion lights a stronger flame of hope for the Church
in the United States of America and in the world. Ali this, it seemed
to Us, adds up to a grave and sacred responsibility that rests on you,
Our dear young seminarians, and on those who are to follow you. Will
the sacrifices cheerfully offered for your sake be repaid in kind and
with interest? Will the hopes and plans cherished by your Bishops,
cherished by Us, be fulfilled? Your eager hearts are quick to answer :
yes. But reflect a moment. That will be true only under one condition,
that you become priests worthy of the name.
In the priesthood man is elevated to an almost staggering height,
a mediator between a world in travail and the celestial kingdom of
peace. Christ's ambassador, steward of God's mysteries, he exercises
a divine power. Heir to the priestly and kingly ofiices of the divine Re
deemer, he is commissioned to carry on the task of salvation, bringing
souls to God and giving God to souls. Never, then, unmindful of the
supreme importance of such a vocation, the priest will not busy himself
with useless things. Modeling his life on that of Him he represents he
will gladly spend and be spent on behalf of souls. Souls he seeks every-
where and always, not what the world can offer him. « To be a priest
and to be a man dedicated to work is one and the same thing », wrote
Bl. Pius X ; and he liked to quote the words of the synod presided over
by St. Charles Borromeo : « let every cleric repeat again and again : he
has been called not to a life of ease and leisure, but to hard work in the
spiritual army of the Church ».
Those words, beloved sons, recali another fact one dare not forget.
We belong to the Church militant ; and she is militant because on
earth the powers of darkness are ever restless to encompass her de-
struction. Not only in the far-off centuries of the early Church, but
down through the ages and in this our day, the enemies of God and
Acta Pii Pp. XII 681

Christian civilization make bold to attack the Creator's supreme do-


minion and sacrosanct human rights. No rank of the clergy is spared ;
and the faithful—their number is légion—inspired by the valiant endu-
rance of their shepherds and fathers in Christ, stand firm, ready to
suffer and die, as the martyrs of old, for the one true Faith taught by
Jesus Christ. Into that militia you seek to be admitted as leaders.
Imprisonment and martyrdom, We know, do not loom on the horizon
that spreads before your eyes. In an atmosphère of untrammeled free-
dom, where (( the word of God is not bound », the Church in your
country has grown in numbers, in influence, in strength of leadership
in ali that makes for the good of the commonwealth. The college on
the via dell'Umiltà has seen your priests increase from twenty-fìve
hundred to forty-fìve thousand and more-proud and glorious tribute
to the unselfìsh, clear-visioned Catholic family life that prevails among
you ; a mission country become a seminary of apostles for foreign fìelds.
But the Church militant is « one body, with one Spirit ... with the
x
same Lord, the same faith, the same baptism )). And that Spirit calis
for more than a dash of heroism in every priest who would be worthy
of the name, whatever the external circumstances of time and place.
The spirit of the martyrs breathes in every priestly soul, who in the
daily round of pastoral duties and in his cheerful, unrelenting efforts
to increase in wisdom and in grace, gives witness to the Prince of
shepherds, who endured the cross, despised the shame « when He gave
Himself up on our behalf, a sacrifice breathing out fragrance as He
2
offered it to God ».
We raise a fervent prayer to Mary Immaculate, under whose patron-
age you have placed your country, to Mary gloriously assumed into
heaven, whom you have wished to honour in your chapel here, that
she would always show a mother's loving care of the clergy of America,
and guide you, beloved seminarians, bearers of such high hopes, along
the way that leads to that holiness which will bring her to recognize
in you a greater and greater resemblance to her own divine Son.
And thus, venerable Brothers of America, this seminary will be
your pride and your delight. Ali the diocèses of your country will,
We hope, receive of its apostolic power. For générations to come it
will stand as a monument to your love of Rome and dévotion to the
See of Peter, and your successors and their successors will take inspira-
tion from your enlightened and admirable pastoral zeal to carry the
1
Eph., 4, 4 ff.
2
Eph., 5, 2.
682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Church in your loved country on to yet greater conquests of souls for


God's eternai Kingdom.
May the Apostolic Blessing, which We impart to you, venerable
Brothers, beloved sons, to ali here présent, to ali the alumni and to ali
who contribute to support this seminary, be a token of Our deep af-
fection and a Channel of rich grâces for your souls.

y
Adstantibus Emo P. D. Cardinali Magno Cancellario, Revmis Moderato-
ribus ac Doctoribus Decurialibus Pontificiae Gregorianae Studiorum
Universitatis ceterisque praeclaris viris atque olim alumnis, qui con-
venerant ad celebrandum quartum expletum saeculum ab eadem Uni-
versitate condita*

Animus Noster gaudio perfunditur, cum nunc vos, Purpurati Patres,


Venerabiles Fratres et dilecti filii, hoc fausto felicique die coram admis-
sos oculis Nostris complectimur. Singulari benevolentia salutamus hic
adstantes professores vosque, alumni Nostrae Gregorianae studiorum
Universitatis, qui laeti et pii huc convenistis, ducibus iis qui in vestro
maximo sacrarum disciplinarum domicilio potestate pollent, scilicet
Cardinali Praefecto Sacrae Congregationis Seminariis studiorumque
Universitatibus praepositae, utpote Magno Cancellario, cum Moderatore
Generali Societatis I e s U j qui eius vices gerit, et eiusdem Universitatis
insigni sollertique Rectore. Salutamus episcopos et sacerdotes ex utrius-
que cleri militia, qui vestri Athenaei olim alumni fuerunt, frequens
agmen lectamque coronam, necnon eos qui his in praesens aliorum Athe-
naeorum vel Universitatum studiorum partes sustinent, ceterosque ho-
spites profecto dignos, qui omni humanitatis suscipiantur officio. Vos
universi Romam sponte et ultro confluxistis ad celebrandum quartum
expletum saeculum, ex quo Gregoriana studiorum Universitas condita
fuit et a Nobis ipso ore aspectuque vestro poscitis, ut ei salutariter pre-
cemur et ad novum maiorisque usque honoris suscipiendum iter alloquio
Nostro incitamenta adiciamus.
A vero deerrare Nos non putamus, si id asserimus postrema per
decennia perfecte absoluteque in effectum deductum esse consilium, quod
Sanctus Ignatius secum agitabat, cum ad Collegium Romanum instituen-
dum curas convertebat. Quod quidem sanctissimus vir cupiebat, quod
excelso animo volebat, hoc certo erat : huc, ubi totius Ecclesiae arx est
* Habita die 17 Octobris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 683

atque praesidium, ex omnibus orbis terrarum partibus arcessere iuvenes,


ut, sacerdotes Christi et apostoli Evangelii domum reversuri, ipsi excul-
tum ingenium et solidas virtutes sibi compararent.
Quod quidem Ignatii aetate et sat diuturno tempore post eius obitum,
ex male superandis locorum intervallis aliisque obiectis impedimentis,
contingere non poterat, — debitae Deo reddantur gratiae — feliciter
nunc contingit. Ex quinquaginta octo nationibus et Rebus Publicis quin-
que terrarum orbis continentium in hanc Urbem congregati, iuvenes, in
cleri spem succrescentes, pleno haustu purissimi fontis discendo sibi
acquirunt totum complexum principiorum et legis naturae, veritatis a
Deo revelatae opes, catholicae fidei divitias ; penitus cognoscunt de Ec-
clesia Christi, qua structura ipsa consistat, qua vita floreat, quibus in
crementis provehatur, quae metuenda et nocentia eius possint itineri
obsistere ; perdiscunt Ecclesiae historiam, iura, vias et rationes, quibus
Christi Regnum exactis aevis per mundi plagas diffusum fuit et nunc per
sacras expeditiones propagandum est; accipiunt denique disciplinam
fortium et intemeratorum administrorum Dei, quae quidem hoc est sentire
cum Ecclesia, et pro Christi causa usque ad extremum vitae halitum se
devovere.
Collegium Romanum seu Gregoriana studiorum Universitas Romano-
rum Pontificum adsiduam gratiam et benevolentiam merito sibi conci-
liavit. Ex quibus nimis longum est memorando recolere eos, qui Gre-
gorianae Universitati singulariter faverunt.
Liceat Nobis, occasione nunc data, nonnullorum saltem honestam
mentionem facere : Iulii I I I et Pauli IV, qui Collegium Romanum ad
gravioris disciplinae philosophicam et theologicam scholam evexerunt;
Gregorii XIII, qui largissima liberalitate de Instituto vestro optime me-
ritus est et huius veluti parens habetur, a quo nomen iure recepit.
Tacendum quoque esse non putamus Benedictum XIV, qui cum non
nullis eiusdem professoribus, ut Rogero Boscovich, praecipua familiari-
tate utebatur et cum iis artiorem coniunctionem disciplinarum quae
experimentis innituntur cum philosophia et theologia spectativi generis
prosequebatur ; Leonem XII, qui Collegium Romanum restitutae Socie-
tati Iesu administrandum tradidit eique nomen novum Gregorianae stu-
diorum Universitatis imposuit. Huic Summi Ecclesiae Antistites decimi
noni et vicesimi saeculi tot ac tantas benevolentiae significationes de-
derunt, ut iniuriam ceteris facere videamur, si alium alii antetulerimus.
Ad philosophicas et theologicas doctrinas quod attinet, Institutum
vestrum in exordiis suis, dimidii saeculi spatio, tot magistris et doctori-
bus magnam laudem assecutis floruit, ut aetas illa iure aurea appellari
684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

potuerit. At hoc minime detrahit subsequentium fastorum gloriam.


Nam Praepositi generales Societatis Iesu nullo non tempore, usque ad
praesens, operam dederunt, ut ibidem peritorum et etiam optimorum
professorum copia suppeditaretur.
Laudamus scholasticam methodum, quae apud vos in usu versatur,
Quam alibi haud raro negligi et contemni Nos minime latet. Ut ii ab
ista incuria vel despicatione desistant, meminerint Summos Pontifices
huiusmodi methodum saepe commendasse, quin etiam hortatos esse, ut
ea in philosophicis et theologicis scholis in honore semper haberetur.
Id, quod scholastica methodus assequi contendit, ut scilicet hominis
ratio revelatas a Deo veritates et eorum philosophica ediumenta per-
lustret, expoliendo illas quae eis insunt notiones et afferendo argumen-
ta, quibus eorum certitudo solide fulcitur ; utque praeterea quae contra
disputantur resolvat, et veritates omnes tum naturales metaphysicas
tum divinitus revelatas concorditer apteque componere conetur : hoc
semper fuit et est philosophiae et theologiae certum firmumque propo
situm. Neque opinandum est mysteria fidei et eorum supposita philo-
sophica ab unoquoque ita comparari posse, ut facile vel ultro ab intel-
lectu nostro obtineantur, neque opus esse, ut diuturno studio et apta
methodo ratiocinando et meditando pertractentur.
Neve timueritis, ne ob studia spectativi generis illae quae « posi
tivae » scientiae nuncupantur et praecipue theologia « positiva » aliquid
detrimenti capiant. Inter utrasque enim nulla oppositio, quin etiam
illae eo securius prodeunt, quo firmius hisce superstruuntur. Exem-
plo sunto vobis ipse Doctor Angelicus, qui « positivarum » cogni-
tionum appetens erat, et ex primaevi Athenaei vestri theologis
Franciscus Suarez, qui iure post Sanctum Thomam primoribus sa
crae theologiae cultoribus accensendus est, recens autem — sal
tem unum memoria repetere fas Nobis sit — Ioannes Baptista
Cardinalis Franzelin, qui utriusque ordinis disciplinis diligentissimum
tribuit cultum easdemque mirabili modo in unum coniunxit.
Ipsa vestra studiorum ratio et programmata vestra annualia abun-
dantiam rerum « positivarum », nostrorum temporum sacerdotibus valde
utilium, continent, et quod summum est, in tractatibus vestris dogma-
ticis theologiae « positivae » amplum spatium praebetur ; et utinam
studium Sanctorum Patrum et Scriptorum ecclesiasticorum apud vos
floreat et augeatur.
Quod vero ad studia vestra et ad apostolatum vestrum attinet, ne
indistincte permisceantur doctrina catholica et veritates naturales illi
cohaerentes, et ab omnibus catholicis agnitae, cum eruditorum hominum
Acta Pii Pp. XII 685

conatibus ad eas explicandas itemque cum propriis elementis peculiari -


busque rationibus, quibus varia philosophica et theologica systemata,
quae in Ecclesia inveniuntur, inter sese discriminantur ; neve umquam
ita agendum est, quasi sacrarum concionum materies et religiosa institu-
tio hinc emanent atque dependeant. Nulla huiusmodi disciplina et ratio
porta est, qua quis in Ecclesiam ingrediatur; maioreque ratione nefas
hanc est asserere unicam portam patere. Etiam sanctissimo et praestan-
tissimo Doctore numquam Ecclesia veluti primigenio veritatis fonte usa
est neque nunc utitur. Doctores utique magnos habet et summis decorat
laudibus Thomam et Augustinum ; at falli nescios tantum Sacrarum Srip-
turarum caelitus inspiratos auctores profitetur. Ecclesia nempe Dei man-
datu Sacrarum Scripturarum interpres et custos, in se viventis Sacrae
Traditionis depositaria, ipsa est ad salutem adipiscendam porta, ipsa,
sub tutela ductuque Spiritus Sancti, sibi fons est veritatis.
Varia doctrinarum systemata, quae Ecclesia teneri sinit, omnino con-
veniant oportet cum omnibus iis, quae philosophiae et antiquae et
christianae ab eiusdem Ecclesiae exordiis perspecta erant. Haec vero a
nullo alio doctore tam lucide, tam perspicue, tam perfecte proposita sunt
sive singularum mutua consensio partium ob oculos habetur, sive cum ve-
ritatibus fidei considerantur coniunctio et harum splendidissima cohae-
rentia, a nullo tam apta solidaque structura una simul composita sunt
quemadmodum a Sancto Thoma Aquinate, ut Praecessor Noster Leo XIII
hisce verbis sculpsit potius quam dixit : « Rationem, ut par est, a fide
apprime distinguens, utramque tamen amice consocians, utriusque tum
iura conservavit, tum dignitati consuluit, ita quidem ut ratio ad hu-
manum fastigium Thomae pennis evecta, iam fere nequeat sublimius
assurgere, neque fides a ratione fere possit plura aut validiora adiumenta
1
praestolari, quam quae iam est per Thomam consecuta »-
In iis quae modo breviter attigimus, enumerentur, exempli causa,
quae spectant ad naturam cognitionis nostrae ; ad propriam veritatis ra-
tionem ; ad principia metaphysica in veritate solidata eaque absoluta ; ad
Deum infinitum, personalem, Creatorem omnium rerum ; ad hominis na-
turam, animi immortalitatem, personae congruentem dignitatem, officia,
quae morum lex ei ex natura indita denuntiat et imperat.
His rebus haud dubio mentis retinendis assensu apponenda non
sunt ea, quae, ad verum in natura « positivum » quod attinet, apud
Sancti Thomae magnos commentatores et optimae notae discipulos ad-
huc in controversia sint. Neque de his loquamur, de quibus disputatur,
an ad doctrinam Angelici Doctoris pertineant vel quomodo interpretanda
1
Enc. AeternA Patris Leonis XIII Acta, ed. Romana, I (1881) pag. 274.
686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sint ; itemque utpote caduca silentio premimus ea quae reapse conse-


ctaria sunt veterum hominum cognitionis et mancae et ieiunae de na-
turae rebus physicis, chymicis, biologicis vel alius generis.
2
Talem esse sensum illius legis, qua Codex iuris canonici Sanctum
Thomam ducem atque magistrum omnibus catholicis scholis praeficit,
felicis recordationis Decessor Noster Pius XI hisce verbis asseruit :
« Sanctum igitur unicuique eorum esto quod in Codice iuris canonici
praecipitur ut " philosophiae rationalis ac theologiae studia et alum-
norum in his disciplinis institutionem professores omnino pertractent
ad Angelici Doctoris rationem, doctrinam et principia, eaque sancte
teneant " ; atque ad hanc normam ita se omnes gerant, ut eum ipsi suum
vere possint appellare magistrum. At ne quid eo amplius alii ab aliis
exigant, quam quod ab omnibus exigit omnium magistra et mater Ec-
clesia : neque enim in iis rebus, de quibus in scholis catholicis inter me-
lioris notae auctores in contrarias partes disputari solet, quisquam
3
prohibendus est eam sequi sententiam quae sibi veri similior videatur ».
Hac prorsus ratione insignes vestri auctores et magistri pulchro con-
sociarunt foedere fidelitatem, quam Summo Doctori continenter serva-
bant, cum magni aestimanda libertate, quae doctrinarum pervestiga-
tioni debetur, a Decessoribus Nostris, Leone scilicet XIII et iis qui in
Petri Cathedra eum subsecuti sunt, semper in tuto collocata.
Unicuique igitur professorum integrum sit, intra assignatos limites,
qui praetervehendi non sunt, alicui scholae adhaerere, quae in Ec-
clesia domicilii iure potita est, hac autem lege, ut veritates ab omnibus
retinendas prorsus distinguat ab iis, quae lineamenta et elementa pecu-
liaris sunt scholae, et in docendo haec discrimina notet, ut bene corda-
tura, decet magistrum.
Sed iam ad ceteras veniamus disciplinas, quae in Gregoriana studio-
rum Universitate docentur. Ab ea initium facimus, quae ibidem postremo
tradi coepta est, ab Instituto nempe doctrinarum socialium, nuper Phi-
losophicae Facultati aggregato. Probe nostis, dilecti filii, quale momen-
tum studio socialis quaestionis eiusdemque rectae solutioni, si eam spe-
rare licet, Ecclesia tribuat; adeo ut afiirmare non dubitaverimus,
Apostolicam Sedem vix in ulla re tantas recens locasse curas quantas
in huiusmodi quaestionibus enodandis. Quapropter paterno animo dilau-
damus hoc Institutum eo consilio a vobis conditum, ut inibi sacerdotes
sacrorumque alumni, etsi non ipsi unice, peculiari tamen modo, doctri-
nis socialibus instituantur. Revera huius Instituti studiorum ratione
2
Can., 1S66 § 2.
3
Litterae Encyclicae Studiorum ducem, 29 Sept. 1923 - A. A. S. XV, 1923, p. 324, 1.
Acta Pii Pp. XII 687

perspecta, facere non possumus quin ex animo gratulemur, meritaque


honestemus laude sive animi alacritatem qua coepistis, sive doctrinae
copiam, qua discipuli imbuuntur.
Hoc Institutum Ecclesiae de re sociali doctrinam tradendam susce-
pit, cuius quidem capita praecipua in Apostolicae Sedis documentis
continentur, in Encyclicis Litteris nempe, in Allocutionibus et in Pon-
tificiis Epistulis. Ad rem quod attinet, variae de re sociali scholae exortae
sunt, quae pontificia documenta explanarunt, evolverunt atque in syste-
mata redigerunt. Quod quidem iure meritoque factum esse arbitramur.
At illud evitari nequibat, ut eaedem scholae in principiis applicandis
atque in conclusionibus deducendis aliae aliter procederent, multumque
haud raro inter se discreparent. Quapropter hac etiam in re id cavendum
est, quod de catholicae fidei doctrina deque theologicis scholis supra mo-
nuimus, ne scilicet vera genuinaque Ecclesiae de re sociali doctrina cum
variis ac propriis cuiusque scholae sententiis permisceatur; quae duo
quidem semper inter se sunt apprime distinguenda.
Ad theologicorum vestrorum provinciam pertinent etiam Facultates
Iuris Canonici, Historiae Ecclesiasticae atque Missionologiae.
Ut ad ea veniamus quae ius canonicum respectant, gratissima animum
Nostrum subit eorum temporum memoria, cum sive qua sacrorum alum-
nus, sive a sacerdotio recentes in huiusmodi studia peculiari modo incu-
buimus, vel etiam cum asciti ad adiutricem praestandam operam Codici
Iuris Canonici redigendo, plures annos in hoc ipso iure versati sumus.
Hac autem oblata occasione, silentio praeterire nolumus praeclarissimum
illum per tot annos vestrae studiorum Universitatis Professorem, itemque
Societatis Iesu moderatorem supremum, Franciscum Xaverium Wernz,
quocum tunc temporis saepe de rebus iuridicis collocuti sumus quique
inter primarios suae aetatis disciplinae huiusmodi magistros excelsum
tenuisse locum videtur. Diuturna igitur hac vitae experientia edocti, haec
duo vobis commendanda censemus, quorum alterum ad rectam iuris ca-
nonici scientiam acquirendam, alterum vero ad sacerdotale obeundum
ministerium spectant.
Quid vir iuris canonici addiscendi studiosus praestare debet, ut illud
funditus pernoscat? Imprimis ipse iuris vigentis systema adeo teneat
necesse est, ut universas normas perspicuas habeat, secundum earum
sensum « positivum » et « speculativum ». Nequaquam enim recte vir
Canonici Iuris peritus appellari potest, qui, etsi in canonum interpreta-
tione sit versatus, non tamen iuris principia apprime noverit neque
mutuas eorum rationes. Vestrae autem ducitur laudi quod huic rei effi-
ciendae provehendaeque vim magnam tribuitis.
688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quod similiter pro studio Theologiae moralis valere hic inserere iu-
vat. Theologia moralis, ut optime nostis, in Universitate vestra inde
ab eius initiis peculiari modo excolebatur, duce Ioanne Cardinali de Lugo,
Collegii Romani quondam magistro, qui doctrinam « speculativam » cum
disciplinae « positivae » applicationibus mirabiliter coniunxit. Pergite
igitur, ut egregie facitis, veritates morales divinas, naturales et « posi-
tivas », hominibus nostri temporis, qui non solum quoad mores in discri-
mine versantur, sed ipsa principia moralia in disceptationem vocant,
adhibitis omnibus subsidiis, quae tum a disciplinis iuridicis, tum a re-
centioribus pervestigationibus suppeditantur, accurate, fideliter, ac ra-
tionibus usui accommodatis proponere et explanare.
Deinde qui iuris, canonici disciplinam apprehendere contendit, gra-
dum ad iuris historiam faciat oportet, quae quidem ad res iuris mature
aestimandas plurimum confert : adeo ut veterum sententiam circa eadem
instituta iuridica exploratam habeat, iuris originem, progressionem
nec non mutationes discat, atque exinde varia inter se iuris systemata
comparare valeat. Denique studium theoreticum complendum manet
per cognitionem usus et exercitii iuris, cui rei (( exercitationes » vestrae
apte inservire possunt, eo vel magis quod heic in alma Urbe opportu-
nitas datur — quae nusquam alibi in Ecclesia habetur — frequentandi
« studia » quae apud Apostolicae Sedis Officia habentur.
In consideranda suorum munerum natura iuris canonici peritus hoc
persuasum sibi habeat, quemadmodum omnia quae in Ecclesia sunt,
ita ius canonicum quoque omnino in animorum curationem contendere,
ut homines praesidio quoque nutuque legum veritatis et gratiae Christi
sint compotes ac sancte, pie, fideliter vivant, crescant, moriantur. Sive
cum is ecclesiasticas res administrat, sive cum iudicia exercet, sive cum
sacrorum administros aut christifideles consilio iuvat, adsidue cogitet a
se de animorum salute, quibus multum quidem utilitatis, sed etiam mul-
tum nocumenti afferre possit, rationem esse reddendam. Quam ob rem
iuri tradendo schola, cum apostolatui exercendo debeat esse praevia, ad
hunc fructuose obeundum alumnos, qui ibi sacrarum legum notitia im-
buuntur, aequa diligentia et severitate praeparet summopere oportet.
Nobis vehementer placet in Athenaeo vestro historiae ecclesiasticae
studium ad uberiora incrementa provectum esse, et propriam esse Facul-
tatem constitutam, cui quidem ea accedunt, quae Missiologica Facultas
facit ad sacrarum expeditionum res gestas pervestigandas, atque ad
huiusmodi incepta per insignia opera ad ethnologiam, sinologiam et
islamologiam pertinentia provehenda.
In Ecclesiae historia colenda hoc vobis unum ex praecipuis est certum
Acta Pii Pp. XII 689

statimque propositum, ut huius disciplinae alumni criticae investigatio-


nis methodum sive ad eius praecepta, sive ad usum quod attinet ediscant.
Neque mirum, immo laudabile est in id operam conferri, eo vel magis
quod alienum praelucet exemplum. Quam appetenter, quam frugifere In-
stituta de rebus historicis colendis et studiosi viri, qui catholico non
censentur nomine, praesertim postquam Vaticana secreta Tabularia pa-
tuerunt, repetendo diu recondita scripta documentaque, quae per longum
praeteritarum aetatum decursum Ecclesiae labores et opera testantur,
inde plurima cognitu utilia hauserunt, collegerunt, typis mandarunt !
Quanta fructuum ubertate etiam catholica Instituta et catholici homi-
nes, splendidis insistentes vestigiis tum Maurinorum benedictinorum
doctorum, tum Bollandistarum, Societatis Iesu honoris et decoris, id ge-
nus investigationibus curas adhibuerunt!
Gratulamur igitur Nostrae Gregorianae studiorum Universitati, quod
idem praeclarum terit iter et adhuc viginti per annos alumnos suos in
huiusmodi ingenii industria, saepe eos ad Apostolicae Bibliothecae et
Vaticani Tabularii pegmata mittens, exercet.
Eadem in re Nobis persuasum est vix esse aliud quod magis quam
Ecclesiae historiae studium ecclesiastice sentiendi vim facultatemque
alat, acuat, maturet, dummodo id teneatur, quod prorsus modus et pru-
dentia exigunt : ne particulatim et plus aequo in hoc vel illo tantum
eventu aut discrimine inspiciendo haereatur, sed singula referantur ad
totum, negativa relata ad « positiva » ; ac magna et duratura ut magna
perpetuaque habeantur, minora vero et transitura ut talia pari modo
videantur. Idque imprimis menti praesens habeatur, quod ceteroquin a
reverentia veritati debita omnino requiritur, Ecclesiam, quamvis in ea
hominum menda deprehendantur, semper esse Ecclesiam Christi, ean-
demque veram et in servando ac tradendo sacro fidei deposito, veritatis
scilicet et caelestis gratiae, falli nesciam sanctamque, ipsam denique esse
4
« Ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo ». Cum Deus semper
magnus et mirabilis est in operibus suis, tum maxime talis certo censen-
dus est, ubi summa eius caritas fulget, ubi copiosa eius pro nobis redem-
ptio perficitur, nempe in Catholica Ecclesia. Quam igitur viam ingressi
estis, hac pergite, illam ingeminantes Pauli Apostoli vocem : « Deo glo-
5
ria in Ecclesia, et in Christo Iesu ».
Illis ex vobis, qui provectioris aetatis sunt, professores in memoriam
libenter revocamus, qui, ut Ludovicus Billot — unum ex eis nomina-
mus — qua animi praestantia et qua ingenii acie alumnos ad sacra stu-
4
Act., 20, 28.
5
Eph., 3, 21.

44 - ACTA, vol. XX, n. 14. — 15-11-1953.


690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dia diligenda, et ad amplissimam sacerdotii dignitatem eiusque amorem


incitabant. Tales alumnis magistros exoptamus ; eosque, qui in praesens
apud vos exscolunt disciplinas, hisce verbis adhortamur :
Ex vestra studiorum Universitate, per saeculorum decursum, pro-
dierunt agmina virorum, qui eius nomen insigniter honestarunt : pro-
dierunt haud pauci, qui Sanctorum et Beatorum Caelitum serto decorati
sunt, fortissimi Martyres, Antistites et sacerdotes, qui Evangelii prae-
conio, animorum curatione, scientia apprime sacra, iuvenum institutione,
magisteriis, ecclesiastici iuris tutela, opere, sermone, calamo, actione
vitae tum in terris ubi antiquitus catholica fides viget, tum in oris, quo
recens invectum est Evangelium, enituerunt.
Ii omnes triplici exardescebant igne, qui ipsorum pectora invaserai :
studio animorum salutis, studio disciplinarum colendarum et exantlan-
di laboris, ac denique impenso precandi ac sese abnegandi studio. Quia
aetherio fiammati erant igne, ii se alacres et utiles praestiterunt. Nunc
discendi studio vos anici oportet, lectissimi et dilectissimi Nobis iuvenes,
ut, hac praevia nunc posita conditione, vobis suppetant Olim vires ad
egregia pro Christo et Ecclesia patranda.
Hoc in amplissimo consessu summo sempiternoque Deo pio mentis
absequio gratias persolvimus magnis pro incrementis, quibus Collegium
Eomanum seu Gregorianam studiorum Universitatem quattuor per sae-
cula provexit et auxit ; novum autem quod albescit saeculum caelesti eius
Numini supplicibus cum votis dicamus, ut id Spiritus Sancti sui
effusis muneribus repleat; moderatoribus, docentibus et discentibus
universis perquam dilecti Nobis Athenaei necnon iis, qui prece et
qualibet ope ei auxiliantur, omnia bona et salutaria ab Eo, qui
unus est bonus et omnium auctor donorum, invocamus. Quod
Deipara Virgo Maria, sapientiae sedes et pulchri mater amoris, cuius
patrocinio et tutamini vos omnes credimus, materna praesenti depreca-
tione a Filio suo, Domino nostro Iesu Christo, imploret.
Testem denique benevolentiae Nostrae et supernae gratiae pignus,
quae omnem exspectationem superet, vobis Apostolicam Benedictionem
ex animo impertimus.
Acta PU Pp XII 691

NUNTIUS

EPISCOPIS, SACERDOTIBUS, CUNCTISQUE PER ORBEM EVANGELII PRAECONIBUS AT-


QUE COOPERATORIBUS : OB DIEM PRO MISSIONIBUS DATUS. *

1
C'est d'un cœur paternel et « largement ouvert » qu'à l'occasion
de la Journée annuelle des Missions, Nous Nous adressons à vous, Véné-
rables Frères et chers fils, qui avez l'honneur d'être, sur tous les rivages
du monde, les artisans infatigables des progrès de l'Evangile et parfois
aussi, hélas, les témoins douloureux ou les glorieuses victimes des plus
tragiques épreuves. Comment, à une heure si grave pour l'avenir de tant
de Missions, Notre voix ne s'élèverait-elle pas pour vous porter, jusque
dans les postes les plus reculés, un message de réconfort et d'espérance?
Que chacun d'entre vous, en recevant Notre parole, sache la sollicitude
affectueuse de Notre cœur de Père et de Pasteur; car, selon les paroles
du Prophète : (( Comme le berger s'inquiète de son troupeau, quand il
se trouve au milieu de ses brebis éparses, ainsi m'inquiéterai-je du
2
mien )).
Là même où les Missions connaissent depuis quelques années des
progrès décisifs qui autorisent de légitimes espoirs pour l'avenir, les
difficultés quotidiennes sont le pain de l'apôtre du Christ. Nous savons la
générosité du sacrifice consenti, mais aussi les souffrances de l'isolement
et les lassitudes au soir des rudes journées; Nous savons les joies du
ministère sacerdotal ou du dévouement charitable, mais aussi les dé-
couragements qui guettent les meilleurs devant l'ampleur d'une tâche
trop vaste; Nous savons les angoisses des pasteurs qui voient mûrir
les moissons nouvelles et souffrent du manque d'ouvriers et de
la pénurie des ressources. N'est-il pas vrai, au surplus, que des
motifs d'inquiétude, nouveaux et graves, viennent, en de nom-
breuses contrées, assaillir les missionnaires conscients des périls
qui, du dedans comme du dehors, menacent leurs jeunes chrétientés? Il
n'est plus de territoires aujourd'hui qui soient à l'abri des propagandes,
déguisées ou manifestes, du Communisme athée ; il n'est pas de peuples
jeunes chez qui ne s'éveillent des aspirations nouvelles et des préten-
tions parfois impatientes, qui créent aux pasteurs responsables et sou-
cieux du vrai bien de leurs peuples d'impérieux devoirs; il n'est plus

* Die 18 Octobris mensis a. 1953.


1
II Cor., 6, 11.
2
Ez., 34, 12.
692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de pays enfin qui échappent aux remous de la vie internationale et des


rivalités économiques avec toutes leurs répercussions d'ordre culturel et
social.
Dans Notre Encyclique « Evangelii Praecones », Nous avons précisé
divers points qui appellent votre vigilance particulière et, en vertu de
Notre charge pastorale, Nous vous avons donné les instructions opportu-
nes. Nous les confions de nouveau à votre réflexion, et Nous tenons à
les accompagner aujourd'hui, Vénérables Frères, de ce témoignage per-
sonnel de Notre sollicitude attentive, de Notre constante prière et de
Notre affection : vos peines et vos préoccupations sont les Nôtres, comme
aussi vos joies et vos espérances. Et, dans Notre pensée, Nous ne sépa-
rons pas des pasteurs, les membres de leur clergé, séculier et régulier,
qui partagent avec eux labeurs et sacrifices, les séminaristes, espoirs des
nouvelles chrétientés, les frères et les religieuses, qui se dépensent aux
oeuvres d'évangélisation, d'enseignement ou de charité, les laïcs d'action
catholique, appelés à l'honneur de collaborer à l'apostolat hiérarchique
en une heure peut-être décisive pour l'avenir de leur pays, tous les
fidèles et catéchumènes enfin, dont Nous souhaitons de voir le nombre
s'accroître toujours davantage. N'est-ce pas là en effet, à l'exemple de
l'Apôtre, « Notre souci quotidien, la sollicitude de toutes les églises!
Qui est faible, que je ne sois faible? Qui vient à tomber, qu'un feu ne
3
me dévore? ».
Mais, de même qu'une mère se penche avec plus de tendresse vers
ceux de ses enfants qui souffrent davantage, Nous Nous tournons avec
une affection accrue vers les chères et glorieuses Missions d'Extrême
Orient, qui offrent aujourd'hui au monde un héroïque spectacle de
fidélité au Seigneur et à son Vicaire sur la terre.
Chers fils, voici que pour la cause de la foi, dont vous êtes les intré-
pides témoins, pour celle de l'espérance qui ne déçoit pas, et dont vous
portiez la lumière aux multitudes « assises dans les ténèbres et l'ombre
4
mortelle », pour celle enfin de la charité qui faisait de vous les mes-
sagers d'une paix fraternelle, vous êtes désormais, comme aux jours des
pires persécutions, traités en ennemis du bien public, mis au ban de la
société, livrés à la prison et à la mort. Et, ce qui est plus douloureux
que la mort même pour vous tous, chers missionnaires en exil, vous
êtes condamnés à abandonner dans la tourmente qui les ravage ces Mis-
sions lentement fondées, patiemment établies, fortement organisées, et
vous assistez impuissants — loin de cette seconde patrie à qui vous avez
3
II Cor., 11, 29.
4
Ps., 1 0 6 , 1 0 .
Acta Pii Pp. XII 693

donné votre cœur — à la dispersion de vos ouailles, à l'écroulement de


ce que vous aviez édifié au prix de tant de sacrifices.
Et cependant grâces soient rendues à Dieu, Père de toute miséri-
corde, qui a permis que, sous les coups de la persécution matérielle com-
me sous la pression des propagandes les plus insidieuses et perverses,
le courage de la plupart des fidèles ne faiblît pas et que ne fléchît point
non plus leur admirable résistance. Tout est déraciné dans vos champs
de labeur, hormis la foi, l'espérance et l'amour. Et si la prédication et
l'instauration du catholicisme sont compromis par la violence des ad-
versaires, ceux-ci ne peuvent empêcher les vrais fidèles du Christ, ces
pierres vivantes de l'édifice chrétien, de crier la vérité par le témoignage
héroïque de leur fidélité : Verbum Dei non est alligatum. Non, « la parole
5
de Dieu n'est pas enchaînée )).
Cette dure épreuve de vos anciennes et glorieuses missions rappelle les
contradictions que dut traverser l'Eglise primitive. Comme vos devan-
ciers des premières générations chrétiennes, « vous avez soutenu de longs
et douloureux combats. Tantôt donnés en spectacles sous les opprobres
et les humiliations, tantôt prenant moralement part aux peines de ceux
qui avaient à les subir, vous avez compati au sort des prisonniers, vous
avez supporté avec joie la confiscation de vos biens, dans la certitude
&
que vous possédiez de meilleures richesses, et qui ne périssent pas ».
Nous avons sous les yeux et Nous gardons dans le livre d'or des fastes
sacrés de l'Eglise les noms glorieux des communautés chrétiennes qui
gémissent à présent sous les rafales de la tempête ; et, avec ces noms, la
longue liste des victimes qui en ces dernières années payèrent de leurs
biens, de leur liberté, de leur vie même, l'honneur de rendre à Jésus
Christ, à la face du monde, le glorieux témoignage de leur foi et de
leur constante adhésion à l'Eglise.
En évoquant ces longues souffrances des églises d'Extrême Orient,
Notre pensée ne peut d'ailleurs pas ne pas se porter également, avec
douleur mais aussi avec fierté et reconnaissance, vers ces Evêques, ces
prêtres, ces religieux et ces fidèles de plusieurs pays d'Europe, terres
d'antiques chrétientés, qu'un même déchaînement des forces du mal unit
à vous dans la même épreuve, qu'une même fidélité vous associe dans la
même confession de leur foi. De tous les points de l'univers, Nous parvien-
nent à l'heure actuelle d'innombrables témoignages de l'émotion et de
l'indignation du monde catholique à la suite des violences récemment
exercées contre un nouveau membre du Sacré Collège, Notre très cher
5
II Tim., 2, 9.
8
Hebr., 10, 32-34.
694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Fils le Cardinal Etienne Wyszynski, Archevêque de Gniezno et de Var-


sovie, Primat de Pologne; et Nous saisissons l'occasion qui s'offre à
Nous pour lui redire Notre paternelle affection et pour élever Nous-
même la plus douloureuse et la plus ferme protestation contre cette
violation des droits sacrés de l'Eglise Catholique. Celle-ci, nul ne l'ignore,
ne revendique hautement la liberté de sa divine mission que pour con
courir plus efficacement au bien véritable des peuples en même temps
qu'au salut de tous ses enfants.
Le témoignage de tant de valeureux serviteurs de l'Eglise a d'ailleurs
une efficacité spirituelle qui autorise, au fort même de la lutte, les plus
7
légitimes espérances. (( Courage, j ' a i vaincu le monde! ». Cette exhor-
tation du Christ à la veille de sa Passion rédemptrice soutient depuis
vingt siècles l'élan des messagers de la Vérité sur tous les continents.
Elle vous rappelle, Vénérables Frères et chers fils, la valeur de vos
propres souffrances pour la cause de l'Evangile, et le rôle privilégié qui
vous échoit dans la grande entreprise de la propagation de la foi, dès
que l'épreuve s'abat sur vous. Par la Passion, la foi s'est affermie dans
le monde : c'est par elle encore que la lumière évangélique pénètre dans
les âmes et dans les sociétés, c'est par elle que se gagnent les victoires
définitives du Christ. Vous tous qui souffrez, vous êtes les premiers dépo-
sitaires de ces grandes espérances. Avec la grâce de Dieu, soyez dignes de
l'attente de l'Eglise!
Sachez enfin que l'Eglise vous regarde avec émotion et reconnaissan-
ce. Plus que jamais, dans les conjonctures présentes « elle appelle tous
ses fils, où qu'ils se trouvent, à aider selon leurs moyens les semeurs
intrépides de l'Evangile par leurs offrandes, leurs prières et l'appui don-
né aux vocations missionnaires. Elle les presse maternellement de ma-
8
nifester des entrailles de miséricorde et de partager le travail aposto-
9
lique, sinon de fait du moins de cœur ». Quand on considère en
effet cette immense multitude encore privée de la vérité évangélique
et que l'on mesure toute la gravité du danger où se trouvent tant
d'hommes, comment n'être pas, comme Nous le sommes Nous-même,
saisi d'une vive angoisse et poussé à promouvoir partout et de toutes
10
ses forces les oeuvres de l'apostolat missionnaire. Dieu veuille qu'une
légion toujours plus nombreuse de jeunes gens et de jeunes filles

7
Io., 16, 33.
8
Cfr. Col., 3, 12.
9
Enc. «Evangelii Praecones».*4. .4. S. 43. pag. 527.
10
Cfr. ibid.
Acta Pii Pp. XII 695

entendent F appel des missions ; Dieu veuille que les terres de chrétienté
comprennent chaque jour davantage leur devoir d'aider par toutes les
initiatives opportunes le labeur des Missionnaires : n'est-ce pas d'ail-
leurs pour vous le meilleur réconfort dans vos peines de sentir croître
chez les fidèles du monde entier cette sainte émulation et cette magnifi-
que solidarité pour le progrès de l'Eglise?
C'est dans cette confiance et avec ces sentiments de paternelle af-
fection, que Nous implorons sur vous tous, Vénérables Frères et chers
fils, la plus grande effusion de l'Esprit de force et de vérité, et que Nous
vous envoyons le réconfort de la Bénédiction Apostolique.
696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA


(officium de indulgentiis)

DECRETUM
FAVORES SPIRITUALES CONCEDUNTUR OCCASIONE ANNI MARIANI

Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII, ad uberiores fructus spirituales


ex Mariani Anni celebratione, per Litt. Enc. Fulgens corona gloriae, d.
d. 8 Sept. a. 1953, indicti, assequendos, primo exeunte saeculo a definito
Dogmate Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis, in Audien-
tia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 10 vertentis men-
sis data, sequentes dignatus est concedere favores spirituales, per
integrum Marianum Annum valituros : I. Plenariam Indulgentiam ab
omnibus christifidelibus toties lucrandam quoties ipsi, peccatorum venia
obtenta et Eucharistica Mensa refecti, quodlibet templum in honorem
Beatae Mariae Virginis extractum, vel sacellum, si de locis Missionum
agatur, devote visitaverint et. ad Summi Pontificis mentem preces fude-
rint die, quo Marianus Annus initium capit itemque quo clauditur, nem-
pe die octava mensis decembris anni 1953, et die octava eiusdem mensis
anni 1954; pariterque in festis Nativitatis, Annuntiationis, Purificatio-
nis, Septem Dolorum et Assumptionis Beatae Mariae Virginis. I I . Item
christifideles, praefatis adimpletis conditionibus, Indulgentiam plenariam
consequi valent singulis Anni Mariani sabbatis et quoties peregrinationem
ad eadem templa turmatim instituerint. I I I . Iidem christifideles qui, uti
supra dispositi, alicui sacrae functioni in honorem Beatae Mariae Vir-
ginis celebrandae devote interfuerint, Indulgentiam plenariam pariter lu-
crari possunt; si vero saltem corde contrito hoc egerint, Indulgentia
decem annorum ipsis conceditur. IV. Singulis locorum Episcopis fa-
cultas facta est Papalem Benedictionem cum plenaria adnexa Indul-
gentia impertiendi diebus quibus idem Annus inchoatur ac clauditur
Acta Tribunalium 697

inter sacra solemnia pontificali ritu peracta. V. Omnia Altaria, Beatae


Mariae Virgini dicata, erunt privilegiata in favorem animae alicuius
christifidelis in Dei gratia vita functi, in cuius suffragium ibi Missa
a quocumque Sacerdote celebrabitur. VI. Ubi vero peculiare Sanctua-
rium habetur, in quo Deipara Virgo Maria singularissima pietate co-
litur, et ad quod peregrinantium multitudines e dissitis etiam locis pie
se conferre solent, in eo christifideles, praeter omnes recensitas gratias
spirituales, lucrari possunt Indulgentiam plenariam non modo sin-
gulis sabbatis, sed etiam ceteris Anni Mariani diebus, dummodo rite
confessi ac sacris Epulis refecti, Sanctuarium illud devote visitave-
rint et ad mentem Summi Pontificis preces fuderint.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae Apostolicae, die
11 mensis Novembris 1953.

N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior


L. © S.
I. Rossi, a Secretis
698 Acta Apostolicae ßedis - Commentarium Officiale

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I
ALBANEN. IN AMERICA
NULLITATIS MATRIMONII (SGAMBLORB -WERELEY)

Cum ignoretur locus commorationis actualis Dominae Marion We-


reley, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per
se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Sa-
crae Romanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 7 Ianuarii
1954, bora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel in-
frascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus
rotalis pro causae definitione.
An constet de nullitate matrimonii in casu. }

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de loco commorationis praedictae dominae Marion Werele.v
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*

Guillelmus Heard, Ponens.

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 3 Octobris 1953.

E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Marion Wereiey,


défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre per-
sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 7 Janvier 1954, à
midi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le
jour de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence de la dite Marion "Wereley, devront, dans la me-
sure du possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra Romana Rota 699

il
MADISONIEN.

NULLITATIS MATRIMONII (PANKHURST-CONRAD)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Eleonorae


Luisae Conrad, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum,
sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribu-
nalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 8 Martii 1954,
hora decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto
subscribendum et diem disignandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque noti-
tiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Eleonorae
Luisae Conrad curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa mo-
neatur.*
Guillelmus Doheny, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Octobris 1953.

E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Eleonora Louise


Conrad défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre
personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Concelleria) le 8 mars 1.954, à
10 heures pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fideles ayant connais-
sance du lieu de la résidence de la dite Eleonora Louise Conrad, devront,
dans la mesure du possible, l'avertir de la presente citation.
700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Martedì, 20 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-


lenne Udienza Sua Maestà H U S S E I N TALAI I , Re di Giordania.
Martedì, 20 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-
lenne Udienza Sua Eccellenza il VISCONTE Dott. IOSEPH BER-
RYER, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Brasile,

per la presentazione delle Lettere Credenziali.


Mercoledì, 21 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-
lenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. CHRISTIANO MONTEIRO M A -
CHADO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Bra-

sile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.


Giovedì, 22 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in so-
lenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. IOSEPH SAOUDA, primo
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Libano, per
la presentazione delle Lettere Credenziali.

SEGRETERÌA dì stato

Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 29 Ottobre 1953, la San


tità di Nostro Signore Si è benignamente degnata di assegnare:
alPEminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Gaetano Cico
gnani le Sacre Congregazioni del Concilio, per la Disciplina dei Sacramenti,
dei Riti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari;
alPEminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Angelo Giusep
pe Roncalli le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda
Fide e dei Religiosi;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Pietro Ciriaci
le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide, degli Affari Ec
clesiastici Straordinari e dei Seminari e delle Università degli Studi;
alPEminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Beniamino de
Diarium Romanae Curiae 701

Arriba y Castro le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e della Rev.
Fabbrica di San Pietro ;
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Fernando Quiro-
ga y Palacios le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e Ceremoniam.

NOMINE
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 9 ottobre 1953, il Santo Pa-
dre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Sua Eccellenza
Revma Monsig. Giuseppe Ferretto, Consultore della Suprema Sacra Congre-
gazione del Santo Offizio.

Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
Assistenti al Soglio Pontificio :
18 marzo 1953. S. E. Revma Monsig. Hachens Giuseppe Gottardo, Ve-
scovo di Hildesheim.
22 luglio » S. E. Revma Monsig. Zinato Carlo, Vescovo di Vicenza.
27 » » S. E. Revma Monsig. Mangino Bartolomeo, Vescovo di
Caserta.
2 agosto » S. E. Revma Monsig. Faggiano Eugenio Raffaele, Vesco-
vo di Cariati.
19 » » S. E. Revma Monsig. Pirastru Giovanni, Vescovo di
Iglesias.

Protonotari Apostolici ad instar participantium :


29 aprile 1948. Monsig. Hecker Ermanno, dell'arcidiocesi di Colonia.
23 marzo 1952. Monsig. Boucher Alberto, della diocesi di Chartres.
18 ottobre » Monsig. Foulquier Pietro, della diocesi di Rodez.
20 gennaio 1953 Monsig. Mahieu Enrico, della dioecsi di Bruges.
13 febbraio Monsig. Méricq Onorato, della diocesi di Tarbes e Lourdes.
18 marzo » Monsig. Burke Giovanni, dell'arcidiocesi di Delhi e Simia.
16 aprile » Monsig. O'Brien Riccardo, della diocesi di Buffalo.
11 maggio Monsig. Lannon Giovanni Giuseppe, della diocesi di Cor-
pus Christi.
» » » Monsig. Mullen Clarenzio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Oberste Guglielmo A., della medesima diocesi.
9 settembre » Monsig. Petazzi Francesco, dell'arcidiocesi di Milano.
30 » » Monsig. Agostini Giuseppe, della diocesi di Treviso.
10 ottobre » Monsig. Bruggaier Lodovico, della diocesi di Eichstätt.
11 » » Monsig. Casey Giovanni, dell'arcidiocesi di Nuova York.
» » Ï> Monsig. Maguire Giovanni, della medesima arcidiocesi.
702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

11 ottobre 1953. Monsig. Shea Francesco S., della medesima arcidiocesi.


15 » » Monsig. Campbell Giovanni, dell'arcidiocesi di Chicago.
» » » Monsig. Czastka Teodoro, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Fasnacht Walter, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Kealy Geraldo, della medesima arcidiocesi.
)) » » Monsig. Kelly Riccardo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Maguire Roberto, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. McGuire Patrizio, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Mielcarek Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Parker Giorgio, della medesima arcidiocesi.

Prelati domestici di Sua Santità :


10 maggio 1949. Monsig. Blaine Ambrogio, della diocesi di Achonry.
25 ottobre 1950. Monsig. Arena Ignazio, dell'arcidiocesi di Palermo.
» » » Monsig. Napoli Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
15 marzo 1951. Monsig. Marino Francesco Paolo, della medesima arcidio-
cesi.
» » » Monsig. Reverberi Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
2 agosto 1952. Monsig. Wenner Giuseppe, dell'arcidiocesi di Paderborna.
15 ottobre » Monsig. Schuemmer Giovanni Enrico, della diocesi di
Aquisgrana.
» » » Monsig. Buchholz Pietro, dell'arcidiocesi di Colonia.
18 » » Monsig. Ferrieu Giuseppe, della diocesi di Rodez.
4 dicembre » Monsig. Fritscb Ermanno Enrico, dell'arcidiocesi di Co-
lonia.
» » » Mnnsig. Oswald Giuseppe, della diocesi di Passavia.
14 » » Monsig. Fernandez Vincenzo, della diocesi di Kottar.
14 gennaio 1953. Monsig. Lieser Lodovico, dell'arcidiocesi di Colonia.
» » » Monsig. Teusch Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
20 » » Monsig. Quaegebeur Adolfo, della diocesi di Bruges.
» » » Monsig. Kraus Giovanni, della diocesi di Magonza.
7 aprile » Monsig. Büchner Francesco Saverio, della diocesi di
Eichstaett.
» » » Monsig. Lechner Giuseppe, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Sperber Giovanni Battista, della medesima dio-
cesi.
10 » » Monsig. Bernard Daniele, della diocesi di Lafayette.
» » » Monsig. Beruhe Gustavo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Bodin Giorgio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. De Blanc Irving, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Hamel Enrico, della medesima diocesi.
11 » » Monsig. Gehlen Andrea, dell'arcidiocesi di Colonia.
» » » Monsig. Gielen Carlo, della medesima arcidiocesi.
Diarium Romanae Curiae 703

17 aprile 1953. Monsig. Lang Alberto, della diocesi di Ratisbona. .


21 » » Monsig. Dunne Kevin Antonio, della diocesi di Corpus
Christi.
» Ï> Monsig. Miller Edoardo, della medesima diocesi.
» Monsig. Palmer Aroldo, della medesima diocesi.
» Monsig. Schmitt Alberto, della medesima diocesi.
» » Monsig. Gosselin Giuseppe, della diocesi di Salt Lake City.
» /> Monsig. Vaughan Guglielmo, della medesima diocesi.
23 a Monsig. Miller Leone F., della diocesi di Toledo ri Ame-
rica.
» Monsig. Magyary Giulio, dell'arcidiocesi di Strigonia.
30 » Monsig. Baumjohann Gerardo, dell'arcidiocesi di Pader-
borna.
26 giugno » Monsig. Ubaldi Giovanni, dell'arcidiocesi di Urbino.
28 luglio » Monsig. Braulio de J. Fernandes Edmondo M., dell'ar-
cidiocesi di Goa e Damào.
» » » Monsig. das Chagas Fernandes Antonio Valentino, della
medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Riberio de Sant'Ana Aitino, della medesima ar-
cidiocesi.
29 » Monsig. Losavio Saverio, della diocesi di Conversano.
31 » » Monsig. Massimi Giuseppe, della diocesi suburbicaria di
Sabina e Poggio Mirteto.
7 agosto Monsig. Vannini Francesco, dell'arcidiocesi di Ancona,
» » Monsig. Galassini Antonio, della diocesi di Faenza.
12 Monsig. Cafarelli Sipontino, dell'arcidiocesi di Manfre-
donia.
» Monsig. Ruggieri Luigi, della diocesi di Vieste.
13 » Monsig. Maiellaro Giovanni, della diocesi di Monopoli.
» Monsig. Olivieri Antonio, della medesima diocesi.
27 » Monsig. Stepanian Stefano, del patriarcato di Cilicia
degli Armeni.
28 » » Monsig. Cavallaro Amedeo, della diocesi di Diano-Teg
giano.
2 settembre » Monsig. Drius Francesco, della diocesi di Trieste.
» Monsig. Labor Marcello, della medesima diocesi.
7 » » Monsig. Marinelli Emireno, della dioecsi suburbicaria di
Albano.
26 » Monsig. Kearns Bernardo, dell'arcidiocesi di Detroit.
s> Monsig. Matyn Alberto, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Ryan Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Lehane Tommaso, della diocesi di San Diego.
» » Monsig. Purcell Giovanni, della medesima diocesi.
» » Monsig. Stack Kenneth, della medesima diocesi.
704 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

» • » ' » Monsig. Thompson Matteo, della medesima diocesi.


» » » Monsig. van Veggel Giovanni, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Byrne Leone Cristoforo, dell'arcidiocesi di San
Luigi.
» » » Monsig. Dieckmann Francesco E., della medesima arci-
diocesi.
» » » Monsig. Drumm Guglielmo Martino, della medesima arci-
diocesi.
» » » Monsig. Ebner Marco, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Faris Charle ville B., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Johnston Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Mullally Guglielmo F., della medesima arcidio-
cesi.
Monsig. O'Toole Edoardo L., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Sprenke Federico, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Stitz Enrico E., della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Stumpf Luigi, della medesima arcidiocesi.
» • » )) Monsig. Sullivan Lloyd Antonio, della medesima arcidio
cesi.

NECROLOGIO
12 1953. Monsig. Focaccia Pietro Ermenegildo, Vescovo di Yütze.
agosto
28 » » Monsig. Jantzen Francesco Saverio, Arcivescovo tit. di
Fasi.
29 » » Monsig. Haas Francesco, Vescovo di Grand Rapids.
Monsig. Castellani Giovanni M. Emilio, Arcivescovo tit.
30 » »
di Perge, Nunzio Apostolico.
Monsig. Batiot Giovanni, Vescovo tit. di Attalea di Pam-
31 » »
fìlia, Vicario Apostolico di Majunga.
Monsig. Langlois Ubaldo, Vescovo tit. di Bisinio, Vica-
18 settembre » rio Apostolico di Grouard.
19 » » Monsig. Debernardi Giuseppe, Vescovo di Pistoia e Prato.
2 ottobre » Monsig. Ugliengo Umberto, Vescovo di Susa.
10 » » Monsig. Vicentini Roberto, Patriarca di Antiochia dei
Latini.
13 » » Monsig. Bertoglio Bernardo, Vescovo di Bobbio.
» » » Monsig. Vismara Dionigi, Vescovo tit. di Timbriade.
5 novembre » Monsig. Guynot de Boismenu Alano, Arcivescovo tit. di
Claudiopoli di Onoriade.
An. et vol. XXXXT 30 Novembris 1953 (Ser. II, r . XX) - N. IS

ACTA APOSTOLICAE
COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PIT PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

DE AFRICA ORIENTALI BRITANNICA


IN KENIA, UGANDA, TANGANICA REGIONIBUS CATHOLICORUM ORDO EPISCOPORUM
CONSTITUITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quemadmodum ad Nos, Dei numine et voluntate ad supremi Pontifi-


catus fastigium elatos, redeunt omnium christianarum nationum luctus
et dolores, cum in Ecclesiae sanctae navem illidunt procellarum impetus
et maris commotio, ita ad Nos redeunt gaudia, cum fides catholica, quae
est pupula oculorum Nostrorum, libero gressu fines profert novisque fi-
liis ditatur non secus ac primo vere solent arbores viridi fronde laetari.
Quod felici nuntio evenire novimus in Africa Orientali Britannica, ubi,
etsi non multa praeterlapsa sunt decennia ex quo christiani nominis
praecones eo pervenerunt et regionem errore involutam evangelica veri-
tate conspargere coeperunt, tamen multa messis Ecclesiae parta est.
Quae cum ita sint, hoc praesertim persuasum habentes ibi catholicam
fidem posse aptius foveri latiusque dilatari ubi ordo Episcoporum con-
stituatur, de sententia venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepi-
scopi titulo Apameni in Bithynia, atque in Africa Orientali et Occidentali
Britannica Apostolici Delegati; de consilio venerabilium Fratrum No*
45 - ACTA, vol. XX, n. 15. — 30-11-1953.
706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

strorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei Propagandae


praepositorum ; eorum consensum supplentes qui aliquid iuris hoc in ne-
gotio sese habere arbitrentur ; re denique in animo diu revoluta ac proinde
certa scientia eorum quae sumus acturi, de suprema et apostolica pote-
state ea quae sequuntur statuimus.
Omnes Apostolicos Vicariatus, quos Africa Orientalis Britannica com-
plectitur, ad dioecesium dignitatem evehimus; atque eandem regionem
quae Keniae, Ugandae, Tanganicae oris efformatur, in quattuor ecclesia-
sticas Provincias dividimus. Quarum prima erit Provincia ecclesiastica
Ugandae quae constabit territorio metropolitanae archidioecesis Ruba-
gensis, ac dioecesibus Masakensi, Kampalensi, Tororensi, Guluensi et
Mbararensi e Vicariatu Apostolico orta qui de Ruwenzori appellabatur.
Altera ecclesiastica Provincia Keniae appellabitur atque territoriis quae
sequuntur constituetur : metropolitana archidioecesi Nairobensi, e Vi-
cariatu Apostolico Zanzibariensi orta, ac suffraganeis dioecesibus JSTye-
rensi et Kisumensi. Tertiam Provinciam, quae Tanganicae orientalis
nomen habebit, earum Ecclesiarum territoria constituent quibus sunt
indita nomina : Daressalamensis, quae erit metropolitana archidioecesis,
Iringaensis, de Moshi, quae ad hoc temporis a iugo Kilima-Njaro cogno-
minabatur, Morogorensis, e Vicariatu Apostolico Bagamoyensi orta, Do-
domensis et Mbuluensis. Ultimae denique Provinciae, quae est Tanganicae
occidentalis, metropolitana praeerit archidioecesis Taborensis, cui suf-
fraganeae erunt dioeceses : Bukobaensis, Rutaboensis, orta e Vicariatu
Apostolico de Kagera Inferiore, de Mwanza, Maaswensis, Kigomensis,
Karemensis et Mbeyaensis.
Decernimus praeterea ut sive abbatiae nullius dioecesis de Peramiho
et de Ndanda, sive praefecturae apostolicae de Mem, de Tanga et de
Musoma ad gradum dioecesium nondum evectae, quam metropolitanam
Sedem habeant suo territorio propinquiorem, eam episcopalium conven-
tuum, quos vocant, causa adeant. Volumus praeterea ut omnes dioe-
ceses quas commemoravimus, sint residentiales ; atque iis sint suffra-
ganeae et subiectae, quas in sua cuiusque provincia ecclesiastica me-
tropolitanas constituimus. Cunctae autem Sedes, sive metropolitanae
sive suffraganeae, Sacrae Congregationi Fidei Propagandae iurisdictio-
ne contineri iubemus et decernimus. Qui metropolitanis Ecclesiis prae-
erunt Bubagensi, Nairobensi, Daressalamensi, Taborensi, iis omnibus
• iuribus, privilegiis, honoribus frui poterunt quibus ceteri eiusdem gra-
dus et dignitatis Praesules : ut est crucem ante se ferre, intra fines
suae provinciae, et pallio uti, postquam tamen fuerit expostulatum
Acta Pii Pp. XII 707

in publico Consistorio et impetratum, iuxta liturgicas leges; tenebun-


tur autem iisdem officiis et obligationibus quibus Metropolitae omnes
iure adstringuntur. Metropolitanae vero Sedes iisdem ornabuntur iu-
ribus aut onerabuntur obligationibus, quae ceterarum Ecclesiarum
eiusdem dignitatis sunt propria. Item dioeceses earumque Praesules
iisdem fruentur privilegiis et obstringentur oneribus, quae reliquis dioe-
cesibus reliquisque Praesulibus competunt. Sive Archiepiscoporum sive
Episcoporum sedes ac domicilium in iis suae cuiusque Ecclesiae urbibus
collocabuntur, quae sunt in regione principes e quibusve nomen archi-
dioeceses vel dioeceses inveniunt. Cathedram vero statuent Antistites in
eo urbium templo quod sive amplitudine sive maiestate dignius existima-
n t u r . Iubemus insuper ut in unaquaque dioecesi, ut est in iure, Colle-
gium Canonicorum condatur. Quod si alicubi statim fieri nequeat,
indulgemus ut Consultores dioecesani interea eligantur, quorum opera
iuventur Episcopi. Qui, ut patet, erecto Canonicorum Collegio, a suo
munere cessabunt. Educendis autem atque instituendis pueris, quos Pa-
ter caelestis ad sacerdotii honorem vocaverit, seminarium saltem elemen-
tarium in qualibet dioecesi erigatur, iuxta eas normas quae tum Codice
Iuris Canonici continentur, tum a Sacra Congregatione Fidei Propa-
gandae editae fuerint. Quae res si ad effectum adduci non poterit, qua
tamen meliore potest ratione huiusmodi adolescentium institutioni con-
sulatur. Mensae episcopales, quas vocant, iis bonis, si quae sint, consti-
tuentur quae unicuique Vicariatui Apostolico, ante dioecesium erectio-
nem, accedebant; vel etiam iis pecuniis quas solet Sacra Congregatio
Fidei Propagandae mittere ; vel denique iis sive bonis sive pecuniis, quae
a fidelibus christianis suppeditabuntur. Quod ad electionem Vicarii Ca-
pitularis vel Administratoris Apostolici sede vacante, vel ad clericorum
et populi iura et onera, in his omnibus religiose serventur quae iure
praecipiuntur. Iubemus autem ut quibus religiosis Sodalitatibus curae
fuerint Vicariatus Apostolici qui harum Litterarum vi in dioeceses re-
dacti sunt, eorum laboribus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis
nutum, concredantur. Spes enim certa Nobis est nihil eos, qui sunt
hucusque de Ecclesiae sanctae bono quam qui optime meriti, esse prae-
termissuros quod ad utilitatem sui cuiusque gregis conferat.
Volentes autem nunc earum archidioecesi o m et dioecesium, quas No-
stris hisce Litteris constituimus, regimini consulere, eadem summa et
apostolica potestate, quam a divino Redemptore in universum christia-
num populum accepimus, deque eorum venerabilium Fratrum Nostrorum
S. R. E. Cardinalium, quos supra memoravimus, consilio simulque de
708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

venerabilis Fratris Davidis Mathew, Apostolici in Africa Orientali


et Occidentali Britannica Delegati, sententia decernimus et statui-
mus ut qui iisdem archidiocesibus vel dioecesibus praesunt, ii re-
sidentialium Episcoporum honore augeantur et afficiantur. Qua de
re eos, a prioribus Ecclesiarum vinculis quibus detinebantur solutos,
ad Sedes quarum nomina hic subiciuntur, tranferimus, scilicet : Ve-
nerabilem Fratrem Iosephum Cabana, Societatis Missionum ad Afros
Sodalem, ab Ecclesia titulo Sufetulensi ad archiepiscopalem Sedem
Bubagensem. Venerabilem Fratrem Franciscum Xaverium Lacoursiè-
re, e Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Vulturiensi
ad Sedem episcopalem Mbararensem. Venerabilem Fratrem Iosephum
Kiwanuka, e Missionum Societate ad Afros, ab Ecclesia titulo Thi-
bicensi ad episcopalem Sedem Masakensem. Venerabilem Fratrem Vin-
centium Billington, e Societate de Mill-Hill, ad Ecclesia titulo Avis-
sensi ad episcopalem Sedem Kampalensem. Venerabilem Fratrem
Ioannem Greif, Sodalem Societatis S. Ioseph de Mill-Hill, ab Ecclesia
titulo Belabitenensi ad episcopalem Sedem Tororensem. Venerabilem
Fratrem Ioannem Baptistam Cesana ab Ecclesia titulo Cerbalitana
ad Sedem episcopalem Guluensem. Venerabilem Fratrem Ioannem Bap-
tistam McCarthy ab Ecclesia titulo Cercinitana ad archiepiscopalem
Sedem Nairobensem. Venerabilem Fratrem Carolum Cavallera, ex
Instituto Missionum a Consolata, ab Ecclesia titulo Sufetana ad
Sedem episcopalem Nyerensem. Venerabilem Fratrem Federicum Hall,
e Societate S. Ioseph de Mill-Mill, ab Ecclesia titulo Albensi ma-
ritima ad Ecclesiam episcopalem de Kisumu. Venerabilem Fratrem
Edgarum Aristidem Maranta, Sodalem Ordinis Fratrum Minorum Ca
pulatorum, ab Ecclesia titulo Vindenensi ad Sedem archiepiscopalem
Daressalamensem. Venerabilem Fratrem Attilium Beltramino, Instituti
Missionum a Consolata Sodalem, ab Ecclesia titulo Tuburnicensi ad
episcopalem Sedem Iringensem. Venerabilem Fratrem Iosephum Byrne,
e Congregatione a Spiritu Sancto, ab Ecclesia titulo Vasadensi ad epi-
scopalem Sedem de Moshi. Venerabilem Fratrem Gerardum Hilhorst,
Congregationis a Spiritu Sancto Sodalem, ab Ecclesia titulo Metello-
politana ad episcopalem Sedem Morogorensem. Venerabilem Fratrem
Antonium Pesce, e Congregatione Ss. Crucis et Passionis D. N. I. C,
ab Ecclesia titulo Caesariensi in Bithynia, ad episcopalem Sedem Do-
domensem. Venerabilem Fratrem Patritium Winters, Societatis ab Apo-
stolatu catholico Sodalem, ab Ecclesia titulo Burcensi ad episcopalem
Sedem Mbuluensem. Venerabilem Fratrem Cornelium Bronsweld, e
Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Caralliensi ad ar-
Acta Pii Pp. XII 7Ö9

chiepiscopaíem Sedem Taborensem. Venerabilem Fratrem Alfredum


Lanetot, Sodalem Societatis Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo
Avensensi ad episcopalem Sedem Bukobensem. Venerabilem Fratrem
Laureanum Rugambwa ab Ecclesia titulo Febianensi ad episcopateni
Sedem Rutaboensem. Venerabilem Fratrem Iosephum Blomjous, e So-
cietate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Bubastitana ad Se-
dem episcopalem de Mwanza. Venerabilem Fratrem ioannem van
Sambeek ab Ecclesia titulo Gergitana ad episcopalem Sedem Kigo-
mensem. Venerabilem Fratrem Iacobum Siedle, Sodalem Societatis
Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Adraensi ad episcopalem Sedem
Karemensem. Venerabilem Fratrem Antonium van Oorschoot, e So-
cietate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Oenensi ad episcopalem
Sedem Mbeyaensem.
Harum Ecclesiarum Praesules ipsarum regimen et administratio-
nem sive religiosarum rerum sive temporalium bonorum habebunt.
Placet insuper sive Archiepiscopos sive Episcopos, antequam in sua-
rum dioecesium canonicam possessionem veniant, coram quolibet ca-
tholico Praesule, sincerae fidei caritatisque vinculo cum Petri Sede
coniuncto, iusiurandum fidelitatis erga Romanum Pontificem dare,
iuxta statutas formulas, quarum exempla his Litteris adiciuntur. Haec
vero sigillo impresso et subscripto nomine ad Sacram Congregationem
Fidei Propagandae quam primum transmittenda curabunt. Ab iteran-
da tamen fidei professione de Nostra apostolica potestate libera m ns.
Haec omnia, quae praesentes Litterae continent, exsequenda curabit
venerabilis Frater David Mathew in Africa Orientali et Occidentali Bri-
tannica Apostolicus Delegatus, idemque Archiepiscopus titulo Apame-
nus, in Bithynia ; cui ergo conficiendae rei potestates tribuimus. Quas,
si id visum fuerit, poterit etiam cuilibet viro subdelegare, dummodo
in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus autem ut qui negotium
perfecerit documenta quoque actae rei exaranda curet, quorum fide di-
gna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam pri
mum transmittat.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volu-
mus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est
religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litte-
rarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere
poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter
si quis quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit
ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi volumus. Nemini
710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-


pere liceat : quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur,
si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit
vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure
statutas qui summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quinto mensis Martii,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontifica-
tus Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
f& EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Albertus Serafini, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
loco @ Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVII, n. 6.

II
S. MARIAE MONTIS OLI VETI MAIORIS
IN ABBATIALI TEMPLO S. MARIAE MONTIS OLIVETI MAIORIS CANONICORUM COL-
LEGIUM ERIGITUR.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Nullus hominum ignorat saepe in Sacris Litteris eos laude praedi-


cari qui, gloriae Summi Dei solliciti, eius quoque templi splendorem au-
gendum curarunt. Quod prae oculis habentes, qui universae Ecclesiae
regendae munus accepimus, nihil earum rerum omittimus quae aeterno
Dei Numini decori cedere videantur quibusque cultus nitor et caeremo-
ïuarum promoveatur. Quae cum ita sint, preces Nobis exhibitas a dilecto
Filio Romualdo Maria Zilianti, Ordinis S. Benedicti Montis Oliveti su-
Acta Pii Pp. XII 711

premo Moderatore eodemque Abbatiae « nullius dioecesis » eiusdem no-


minis Abbate, admittendas censemus qui, cum fuisset Abbatia S. Mariae
Montis Olive ti Maioris trium curiarum accessione maiore firmitate
donata, expostulavit ab hac Apostolica Sede ut in abbatiali templo ad
iuris normam Canonicorum Collegium conderetur. Quam ob causam ea
probantes quae Sacra Congregatio Consistorialibus Negotiis expediendis
praeposita decrevit esse facienda; eorumque consensum supplentes qui
ius aliquod in his rebus habere arbitrentur; postquam id quod sumus
acturi attento animo consideravimus, de Nostra summa et apostolica po-
testate, quae sequuntur statuimus. In abbatiali templo S. Mariae Mon-
tis Olive ti Maioris Canonicorum Collegium erigimus et constituimus,
una tantum Dignitate ornatum, Primicerio scilicet, octoque Canonicis
constans : quorum alter erit theologi munere insignitus, alter vero Poe-
nitentiarii. His praeterea duo beneficiarii, qui vocantur, aggregabuntur.
Beneficiorum omnium assignatio sive Dignitatis, sive Canonicorum,
sive Beneficiariorum, fiet ad normam iuris communis et legum Ordinis
S. Benedicti Montis Oliveti. Quod autem ad beneficia, ea bonis Abbatiae
S. Mariae Montis Oliveti Maioris rusticis constituentur. Iubemus in-
super leges Collegii quam primum fieri; cetera omnia, quae Canonicos
respiciant, iure communi regi atque condendis ab eis constitutionibus.
Quae his Litteris praecipimus dilectus Filius Romualdus Maria Ziiianti,
quem supra memoravimus, exsequenda curabit : cui propterea omnes
potestates agendae rei libenti animo, tribuimus cuilibet viro subdele-
gandas, si opus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate praedito. Ha-
bebit autem idem dilectus Filius onus peractae rei documenta exarandi
eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Consistoria-
lem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum ef-
ficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab
iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant.
Quarum Litterarum efiicacitati nulla cuiusvis generis contraria prae-
scripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omni-
bus. Quapropter si quis, quavis auctoritate, sive sciens sive insciens
contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum erit atque inane. Ne-
mini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel cor-
rumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive
typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri, qui
ecclesiasticam dignitatem fuerit adeptus, simulque ab aliquo publico
tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce
haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta siquis in universum
712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subita-
rum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Maii, anno Do-
mini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
f& EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATÜS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco SB Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 51.

III

THARENSIS
(UBONENSIS-UDONTHANENSIS)
EX VICARIATU APOSTOLICO THARENSI QUAEDAM TERRITORIA SEPARANTUR, EX
QUIBUS NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS NOVAQUE APOSTOLICA PRAEFECTU-
RA ERIGUNTUR, QUIBUS SUNT NOMINA INDITA « UBONENSIS )) ET (( UDONTHA-
NENSIS ».

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Nos, quibus ad fastigium Pontificalis muneris evectis cuncta christia-


norum familia contigit Dei voluntate gubernanda, tunc praecipue sin-
gulare gaudii ac laetitiae argumentum sumimus, cum nempe novimus
Ecclesiam sanctam fidei soliditate firmari, et Divini Redemptoris asse-
clas editis virtutibus ac studio adipiscendae sanctitatis florescere. Quod
unum prae oculis animoque habentes, nihil facere moramur, quod spem
afferat posse alicubi rei christianae faciem in melius immutari. Cum igi-
tur videatur catholico nomini proferendo aptius provideri si, diviso terri-
torio Vicariatus Apostolici Tharensis, in Thailandia, novae circum-
Acta Pii Pp. XII 713

scriptiones ecclesiasticae, quae dicuntur, constituantur, Nos de consilio


venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congre-
gationi Fidei Propagandae praepositorum, de sententia venerabilis Fra-
tris Ioannist)ooley, Archiepiscopi titulo Macrensis in Rhodope eiusdem-
que in Indosina Apostolici Delegati; eorum consensum supplentes qui
in hoc negotio aliquid iuris se arbitrentur habere; post rem attentissi-
mo animo consideratam, de Nostra summa et apostolica potestate, haec
quae sequuntur decernimus. Ab Apostolico Vicariatu Tharensi duas
partes distrahimus : quarum primam, quae civiles districtus Mahasa-
rakham, Roiet, Sisaket, ITbon, Xaiyaphum, Buriram, Khorat, Surin com-
plectitur, in novum Vicariatum Apostolicum redigimus Uoonensem
appellandum, ac Sodalibus Societatis Parisiensis sacris Expeditionibus
ad exteras gentes promovendis concredimus, qui ad hunc diem Vicaria
tum Tharensem rexerunt. Alteram vero partem quam civiles districtus
Loi, Nongkhai, Khonken, Udon terminant, per has Litteras Aposto-
licam Praefecturam constituere decernimus, eamque Congregationis a
SS. Redemptore Sodalibus administrandam tradimus. Apostolicus igitur
Vicariatus Tharensis, territoriis quae numeravimus imminutus civiles-
que tantum districtus : Kalasin, Nakhon-Phanom et Sakon-Nakhon
comprehendens, clero saeculari curae erit, qui ut est divinae gloriae au-
gendam cupidus, nulli labori nullique operae parcet uti christianae lu-
men veritatis quam latissime potest diffundatur. Sive novus Vicariatus
Apostolicus, sive Praefectura, sive eorum Praesules pro tempore ob
suam dignitatem iis omnibus privilegiis, iuribus, oneribus, obligationi-
bus fruentur ac tenebuntur quibus solent ceteri Vicariatus, Praefecturae,
Praesules eiusdem gradus per terrarum orbem. Has vero Litteras nunc
et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis
praescripta contraria officere poterunt, cum per has Litteras iisdem de-
rogemus omnibus. Quapropter si quis quavis auctoritate praeditus, sive
sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum
atque inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae
documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Lit-
terarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis, quae si-
gillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab
aliquo publico tabellione sint subscripta eadem omnino habenda erit
fides quae hisce haberetur si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in
universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se
714 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

poenas esse subiturum iis iure statutas qui summorum Pontificum iussa
non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Do-
mini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
ÉB EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Bernardus De Felicis, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco ffi Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 61.

LITTERAE APOSTOLICAE
I
BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIISQUE DECORATUR ECCLESIA PAROE-
CIALIS DEO IN HONOREM B. MARIAE VIRGINIS DICATA ET IN LOCO (( ARCACHON.,))
ARCHIDIOECESIS BURDIGALENSIS POSITA.

P I U S P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Exstat in Gallia, intra Burdigalen-


sis archidioecesis fines, urbs quaedam non ita frequens, vulgato nomine
« Arcachon » appellata, quae per unius circiter saeculi decursum adeo
in crevit, ut, e « solitudine » prope mare Cantabricum in « vicum » con-
versa fuerit et « civitas » mox evadat. Praeterquam loci naturae caelique
salubritati nec non hominum industriae, peculiari sane Dei ac Virginis
Mariae benevolentiae civile hoc incrementum tribuendum esse videtur.
Etenim, sicuti Nobis relatum est, religiosus quidam sodalis ex Or-
dine Sancti Francisci Asisinatis, Thomas Illyricus, parvum ex alaba-
stro confectum Signum, Beatae Mariae Virginis cum Puero Iesu effi-
giem praeferens, decimo sexto vixdum ineunte saeculo, invenisse tra-
ditur, in cuius honorem parvam Sacram Aedem ex ligno exstruxit. Quae
postea, decursu temporis, lapidibus denuo aedifieata et dilatata, in maio-
Acta Pii Pp. XII 715

re Templo, pluries ampliato et, anno MDCCCLIV, paroeciali titulo aucto,


inclusa est. Cum Deiparae ab « Arcachon » Effigies, per Litteras Apo-
stolicas sub anulo Piscatoris Pii P P . IX, fel. r e c , Decessoris Nostri,
anno MDCCCLXX datas, aurea corona esset redimita, Ecclesia, quae Lau-
retanae Sacrae Domui, inde ab anno MDCCCLIV, fuerat consociata, solum
tamen anno MCMXXXIV consecrata fuit. Illuc innumeri conveniunt, pe-
regrinantium more, fideles ac praesertim finitimi nautae, qui, die festo
Mariae ab Angelo salutatae et mense Augusto, sollemnem pompam in
mari ducentes, Mariale Simulacrum pia cum animorum alacritate quo-
tannis ferunt. Tam flagrans est civium religio, ut, novissimo saeviente
atrocissimo bello, ipsi magnum se oblaturos Virgini Mariae per viginti
annos cereum voverint. Quae cum ita sint, Venerabilis Frater Paulus
Maria A. Richaud, Archiepiscopus Burdigalensis, nomine quoque Cle-
ri populique, enixe a Nobis flagitavit ut Ecclesiae paroeciali Nostrae
Dominae de « Arcachon » dicatae dignitatem Basilicae Minoris benigne
tribuere dignaremur. Nos autem, ex consulto Sacrae Rituum Congrega-
tionis, ad augendam erga Deiparam Virginem pietatem, huiusmodi vota
excipienda perlibenter censuimus. Quapropter, certa scientia ac matura
deliberatione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine,
praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam paroe-
cialem, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis dicatam et in loco
« Arcachon » archidioeceseos Burdigalensis positam, titulo ac dignitate
Basilicae Minoris, cum omnibus iuribus et privilegiis rite competenti-
bus, augere et honestare statuimus. Contrariis quibuslibet minime ob-
stantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque ple-
nos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos perti-
nent seu pertinere poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et
inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet,
scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix
mensis Martii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis
716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
BEATA MARIA V., A (( CHÈVREMONT )) VULGO NUNCUPATA, OMNIUM EX LEO-
DIENSI REGIONE CORPORA LUDI CAUSA EXERCITANTIUM, QUOS « SPORTIFS
WALLONS )) DICUNT, PATRONA CAELESTIS ELIGITUR.

P I U S P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Christianam vitam similem ducens


certaminis ludicri, ait Sanctus Paulus afflatu divino tactus recti boni-
que praeceptor : « Nescitis quod ii, qui in stadio currunt, omnes quidem
eurrunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis >>
(I Cor., IX, 24). Quas quidem lusorias corporis exercitationes hisce tem-
poribus maxime invaluisse neminem fugit. Meminerint igitur, qui huiu-
scemodi concertant agone, in palaestra quoque virtutum sibi proceden-
dum esse in solem et pulverem atque supernum appetendum praemium
animi continentia ac bene factorum laude. Quod ut expeditius âssequeren
tur, socii Leodiensis sodalitatis corporibus exercitandis Beatam Mariam
Virginem, a « Chèvremont » vulgo appellatam, cuius Aedem, piae pere-
grinationis causa, quotannis mense Maio solent adire, Caelestem sibi
Patronam statuerunt adoptare. Hoc autem recte fecerunt, cum Alma
Deipara, submisse invocata, mortalibus, in hoc saeculo luctantibus, prae-
sens adsit facilioremque victoriam paret. Preces igitur ad Nos delatae
sunt ut in Dei Genetricis, nomine illo insignis, praecipuam tutelam, coni-
mitteremus sodales, corpora ludiere exercitantes, ex regione Leodiensi.
Quas postulationes, Venerabilis Fratris Ferdinandi Cento, Archiepi-
scopi titulo Seleuciensis pierii, Nostrique in Belgica Nuntii Apostolici,
et Venerabilis Fratris Ludovici Iosephi Kerkhofs, Leodiensis Epi-
scopi, commendatione suffultas, benigne statuimus audire. Quapropter,
ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura de-
liberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Lit-
terarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem a « Chè-
vremont » vulgo nuncupatam, omnium ex Leodiensi regione corpora ludi
causa exercitantium, quos « Sportifs Wallons » dicunt, praecipuam
apud Deum Caelestem Patronam eligimus et renuntiamus, cunctis adie-
ctis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus coetuum Pa-
tronis rite competant. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas at-
que efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque inte-
gros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare
Acta PU Pp. XII 717

poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudican-


dum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter
attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXVII mensis Martii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis

EPISTULAE

T
AD BXCMUM T. D. CAROLUM CHIARLO, ARCHIEPISCOPUM TIT. AMIDENUM, NUN-
TIUM APOSTOLICUM IN BRASILIA, QUINQUE AB INITO EPISCOPATU LUSTRA ET
DECEM A SUSCEPTO SACERDOTIO CELEBRANTEM.

PIUS P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam benedictionem. — Laeto


admodum comperimus animo, te Octobri mense proximo quinque ab
inito episcopatu lustra et decem a suscepto sacerdotio, favente Dei gra-
tia, fauste iucundeque esse celebraturum. Utriusque enimvero sacri
eventus commemoratio commodam exhibet opportunitatem tibi publice
significandi existimationem ac benevolentiam, quibus te semper prosecuti
sumus. Postquam profecto, sacerdotio initiatus, officia tibi in flore aeta-
tis conlata ad animarum bonum actuose obieras, Apostolicae huic Sedi
adsiduam sollertemque operam navasti. Primo equidem Pontificiis Lega-
tionibus Limanae et Varsaviensi studium consiliumque contulisti ; dein-
de vero archiepiscopali auctus dignitate, in Bolivia, in Media America,
inque Brasilia Apostolici Nuntii munus gessisti, dum per aliquot annos
Nobismet Ipsis in aedibus Vaticanis curam industriamque tuam impen-
disti. Qua autem prudentia et sagacitate in expediendis Ecclesiae negotiis
praeditus sis, qua veneratione populi tecum caritate coniuncti te prose-
quantur, concordia ipsa testantur studia, quibus nunc sacrorum Antistites
fidelesque Brasiliani ad sacerdotii atque episcopatus tui laudes celebran-
718 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

das fervide apparantur. Sollemnia igitur proxima Nostris votis o m n i -


busque adaugere exoptantes, tibi, Venerabilis Frater, gratulanti animo
omnia fausta, prospera a Deo adprecamur. Quo interea duplicis eventus
celebratio maiorem fructuum copiam christiano populo afferre queat,
tibi ultro libenterque damus potestatem, ut statuta die, sacro pontificali
ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate
benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae
condicionibus lucrandam. Denique in caelestium donorum auspicium,
inque peculiaris Nostrae caritatis testimonium, Apostolicam Benedictio-
nem tibi, Venerabilis Frater, cunctisque Brasiliae Praesulibus, sacris
administris et fidelibus peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Septembris,
anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII

II

AD EMUM P. D. IACOBUM ALOISIUM TIT. SANCTI HIERONYMI ILLYRICORUM


S. R. E. PREB. CARDINALEM COPELLO, ARCHIEPISCOPUM BONAËRENSEM,
QUEM LEGATUM DELIGIT AD PRAESIDENDUM CONCILIO PLENARIO EX
ARGENTINAE EPISCOPATU.

PIUS P P . XII

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perii


benter nuntium accepimus, universae Argentinae episcopatum decrevis
se, ut, vertente proximo Novembri mense, Concilium Plenarium in sede
ista Metropolitana concelebretur. Quod sane susceptum opportune con-
silium et merita laude exornamus et Nostra quidem exhortatione com-
mendamus. Plurimum enimvero ad animarum salutem progressionem-
que fovendam conferunt et Praesulum cuiusque nationis voluntatum
conspiratio et legum praeceptorumque concordia, ut, studiis omnium
in unum collatis, communis quaedam norma ratioque in pascendis gre-
gibus habeatur. Praecipua autem capita, quae in Concilio agitanda in
primis Nobis videntur, sunt profecto quae sequuntur : De catechetica
institutione tum pueris iuvenibusque in paroeciis scholisque tum adul-
tis quoque hominibus in ecclesiis tradenda, ad praescripta Decreti
Sacrae Congregationis Concilii « Provido sane », die xn Ianuarii
an. MDCCCCXXXV dati; de catholica fide a Novatorum, Francomurario-
rum et communistarum studiis insidiisque strenue tuenda ; de Actione
Acta Pii Pp. XII

laicorum catholica aliisque piis consociationibus suâdendis atque am-


plificandis; de domesticis publicisque moribus fideliter servandis vel
redintegrandis; de ecclesiasticis fovendis omni ope vocationibus, deque
animis clericorum adolescentium rite fingen dis, deque sacrorum admi-
nistrorum praesertim paroecialium disciplina, pietate industriaque ma-
gis magisque provehenda; de quaestione sociali eiusque solutione ad
evangelica praecepta et Sanctae Sedis praescripta alacriter promovenda ;
de recta bonorum ecclesiasticorum administratione atque diligenti exse-
cutione onerum, quae pia legata piasque fundationes gravant. Quum
autem ex Codicis Iuris Canonici norma Concilium Plenarium per No-
strum Legatum, qui eidem praesideat, sit Nobis convocandum, te, Di-
lecte Pili Noster, qui clarissimae sedis istius gubernacula tenes et Ro-
manae purpurae splendore praefulges, Legatum Nostrum eligimus ac
renuntiamus, ut Concilio Plenario, ex Argentinae episcopatu proxime
istic habendo, nomine Nostro Nostraque praesis auctoritate. Pro certo
quidem ducimus, sollemnes eiusmodi coetus ad religionis pietatisque
avitae incrementum christiano populo plane esse profuturos, Deum ef-
fusa prece exorantes, ut omnium, qui istuc convenerint, mentes animos-
que caelesti gratia illustret ac moderetur, eademque congressio ad se-
cundum felicemque exitum perducatur. Cuius interea superni auxilii
conciliatrix et nuntia, praecipuaeque Nostrae caritatis testis sit Aposto-
lica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, ceterisque Argentinae
Antistitibus in primisque Cardinali Episcopo Rosariensi, eorumque cleris
et fidelibus amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Septem-
bris in festo Sancti Hieronymi, Presbyteri et Ecclesiae Doctoris, ann&
MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

PIUS P P . XII
720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ALLOCUTIONES

Sacerdotibus qui Romae Conventui de aptiore Catecheseos institutione


adjuerwnt, atque iuvenibus qui de christiana doctrina certamen,
(.(Veritas)) nuncupatum, vicerunt, a Consilio nationali Italico pro
Catechesi indictum.*

U primo nostro paterno saluto è per voi, diletti figli, sacerdoti periti
di attività catechistiche. Voi, rispondendo con prontezza e con zelo al-
l'invito del Centro Nazionale, vi siete adunati in Roma per studiare i pro-
blemi del catechismo : per accertare i bisogni che urgono in questo campo,
per ben considerare le forze di cui si può disporre, e in genere per discu-
tere su ciò che potrebbe e dovrebbe essere fatto da sacerdoti e da laici.
Sappiamo che domani, tornando alle vostre diocesi, vi metterete al
servizio dei Vescovi e dello stesso Centro Nazionale, e andrete ovunque
sarà necessario il vostro aiuto e l'opera vostra per organizzare l'inse-
gnamento catechistico in tutta l'Italia.
Ci è anche noto che intendete di rivolgere particolari cure a quelle
zone che risulteranno meno provviste e perciò spiritualmente più de-
presse. Se saprete superare, nell'obbedienza ai vostri Pastori, con spi-
rito di cattolica carità, i confini delle diocesi ; se saprete correre ovunque
vi è bisogno di voi, Noi ve ne saremo gratissimi e vi esprimiamo fin
d'ora il Nostro vivo compiacimento.
Siccome, poi, desiderate da Noi non un complesso di ammaestramenti
— il che sarebbe impossibile in questa occasione —-, ma soltanto una
parola di consiglio, eccovela nella sua pur semplice brevità.
Nell'insegnamento del catechismo si ha naturalmente premura che
gli alunni apprendano bene quel che si viene loro spiegando; ciò è tal-
mente indispensabile che, se mancasse, non si potrebbe parlare in alcun
senso di vera scuola catechistica. Ma forse non altrettanta cura si pone
nell'aiutare la mente degli alunni a emettere l'atto di fede; mentre è
chiaro che a nulla gioverebbe saper bene, se poi non si credesse ferma-
mente quanto Dio ha rivelato e quanto la S. Chiesa propone a credere.
D'altra parte — e su questo richiamiamo particolarmente la vostra at-
tenzione — voi catechisti non avreste conseguito il vostro scopo, se non
vi studiaste di portare i vostri alunni alla pratica di ciò che hanno ap-
preso, di ciò che hanno creduto.
* Habita die 30 Septembris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 721

Se dunque dovessimo lasciarvi un breve motto per i vostri alunni


grandi e piccoli, diremmo così : che essi sappiano bene, credano ferma
mente, pratichino integralmente.
Con questi sentimenti e coi rinnovati sensi del Nostro paterno com-
piacimento per quel che fate e farete, vi impartiamo di gran cuore la
Nostra Apostolica Benedizione.

F r a tante gare di velocità, di forza, di resistenza, nessuna — per


dir così — ha dovuto rallegrare il Cuore divino di Gesù come la vostra,
diletti figli, vincitori del Concorso « Veritas » 1953.
Eravate duecento mila studenti italiani, e già questo numero così con-
fortante rivela lo sviluppo della provvida istituzione, che Noi abbiamo
già incoraggiata, ed ora torniamo a benedire con tutta l'effusione del-
l'animo Nostro. Tanto più che il valore delle cifre mostrateci dai suoi
organizzatori indica chiaramente un crescendo sempre più intenso di
interesse e di partecipazione al Concorso « Veritas ». In un solo anno,
per esempio, si è avuto un aumento di quaranta mila concorrenti, e al-
cune particolari mete già raggiunte fanno intravedere come possibile
un avvio risoluto verso la quasi totale partecipazione degli alunni: a
Ivrea, per esempio, su 2942 alunni delle scuole secondarie hanno preso
parte al Concorso 2368, e inoltre tutti gli alunni del triennio superiore. A
Firenze è quasi raddoppiato il numero delle classi partecipanti, mentre a
Gaeta tutte le scuole medie della diocesi si sono presentate agli esami
per la gara.
Abbiamo citato tre esempi scelti quasi a caso, poiché sarebbe presso
che impossibile di descrivere anche soltanto sommariamente il lavoro
fatto e i risultati ottenuti nelle diocesi dove tale azione si è svolta con
tenace e perseverante zelo. Di tutto questo diamo lode al Centro Nazio-
nale di Attività Catechistiche, esortando tutti i Nostri diletti figli, i
Sacerdoti che ne fanno parte, a moltiplicare, se fosse possibile, le indu-
strie che potranno condurre allo scopo.
Quando apprendemmo che voi, carissimi giovani, volevate vedere il
Papa e per questo avevate espresso il desiderio che fosse scelta Roma
come sede del vostro convegno, Noi Ci affrettammo a disporre affinchè
l'Udienza avvenisse nel miglior modo possibile. Perciò abbiamo voluto ve-
dervi qui a parte, per stare più a Nostro agio con voi e parlarvi più
liberamente. Forse non immaginate nemmeno, diletti figli e figlie, con
quanta gioia vi diamo il Nostro paterno affettuoso benvenuto, e come
siamo felici che l'aura di una così promettente e prorompente prima-
vera abbia invaso oggi la Casa del Padre comune dei fedeli.
46 - ACTA. vol. XX, n. 15. - 30-11-1953.
722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vorremmo avere tempo e possibilità d'intrattenerCi con ognuno di


voi; vorremmo, non diciamo proprio cingervi la fronte di alloro, ma al-
meno appuntarvi una medaglia sul petto, perchè a voi, ai vostri genitori,
ai vostri insegnanti, ai vostri compagni tutti, fosse segno di quanto è
soddisfatto il Vicario di Cristo, e come quindi è contento lo stesso Gesù.
Egli vi benedica, come Noi vi benediciamo, per lo sforzo silenzioso e co-
stante che vi ha sostenuti nella gara e vi ha condotti alla vittoria.
Oggi — ne siamo sicuri -r— voi siete già in possesso di quella cultura
religiosa, che è possibile alla vostra età e nel grado dei vostri studi. Avete
dunque la certezza assoluta dell'esistenza di Dio, il Quale può parlare
agli uomini e farsi intendere da loro. Con l'aiuto dei vostri insegnanti, e
anche più con la vostra personale fatica, voi vi siete resi certi non solo
dell'autenticità, ma anche del valore storico dei Libri sacri. E siccome vi
siete convinti che in questi testi autentici e storici viene presentato un
vero Uomo, che parla da Dio, agisce da Dio, vive da Dio, muore da Dio, e
risorge come solo Dio può risorgere, cioè per virtù propria, voi avete po-
tuto — anzi avete dovuto — emettere con piena coscienza e con serena
gioia il vostro atto di fede esplicito e solenne.
Ma questo vostro fermo e giocondo credere Noi vorremmo che rima
nesse in voi tale anche quando sarete nel pieno vigore della gioventù;
quando la navicella della vostra anima potrebbe correre pericoli che for-
se oggi nemmeno immaginate.
Diletti figli e figlie!
Agli inizi di questo mese, rivolgendoci agli Assistenti Ecclesiastici
Diocesani di Azione Cattolica, Noi abbiamo raccomandato di preparare
alla Chiesa un esercito di giovani eroi, pronti a qualsiasi ardimento.
Volete anche voi essere coraggiose avanguardie di questo pacifico eser-
cito? Volete corrispondere pienamente a ciò che la Chiesa aspetta dalla
sua gioventù studiosa?
Dopo il felice successo nel Concorso « Veritas », vi attende un'altra
vittoria : quella sopra un mondo senza Cristo, senza Dio. Ma non si
combatte e non si vince una tale battaglia spirituale, se non con una
fede viva, integra, coerente. Haec est victoria, quae vincit mundum, fides
1
nostra. Essa potrebbe però vacillare per scarsa solidità di fondamenti,
potrebbe frantumarsi contro gli scogli del dubbio, potrebbe essere addi-
rittura sommersa nel fango della passione. Se dunque volete corrispon-
dere a ciò che la Chiesa aspetta da voi, dovete prepararvi a sostenere la
vostra fede e a difenderla con ogni mezzo.

1
I Io. o, 4.
Acta Pii Pp. XII 723

1. Nessuno pretenderà da voi, per estensione e per profondità, la cul-


tura propria di chi frequenta un regolare corso di teologia ; voi dovete,
però, ugualmente rifuggire da certi piccoli manuali assolutamente insuf-
ficienti per gli uomini di cultura e vi guarderete da una superficialità
che crea facili illusioni, e dà poi le immancabili delusioni a chi si con-
tenta, per esempio, di sole formule mnemoniche.
Non vi è dubbio — e Noi cogliamo volentieri l'occasione per insister-
v i — che la gioventù studiosa cattolica debba eccellere in ogni ramo
della cultura : lo esige il dovere e lo vuole la Chiesa, che, oggi come
sempre, deve difendere la civiltà cristiana ed umana dagli attacchi di uno
spesso ben mascherato materialismo. Ma è altrettanto certo che lo svi-
luppo sempre crescente delle vostre cognizioni storiche, letterarie, scien-
tifiche senza il necessario adeguato approfondimento della religione po-
trebbe essere sommamente pericoloso alle vostre anime. Ecco perchè,
carissimi giovani, vi scongiuriamo di continuare nello studio, con l'im-
pegno e la costanza che vi ha portati quest'anno alla vittoria nel Con-
corso ((Veritas». Non stimatevi soddisfatti fino a quando non sarete pene-
trati — il più possibile — nell'intimo senso della verità religiosa, e fino a
quando la verità stessa non sia penetrata profondamente in voi: nella
vostra intelligenza, nella vostra fantasia, nel vostro cuore, in tutto il
vostro essere.
2. Questo studio assiduo, attento e profondo, oltre che assicurare la
solidità dei fondamenti della vostra fede, vi farà evitare o superare gli
scogli del dubbio : altro pericolo cui va incontro l'anima dei giovani.
Non si vuol parlare, qui, del dubbio che potremmo chiamare (( dina-
mico » ed è fecondo, costruttivo ; del dubbio, cioè, che (( nasce a pie del
vero » ed è stimolo a nuovo studio e a nuove conquiste. Ci riferiamo, in-
vece, al dubbio « statico », che quasi sempre affonda le sue radici nel-
l'ignoranza, o quanto meno nella scarsa ed imperfetta conoscenza. Bi-
sognerà quindi provvedere a risolvere ogni volta e radicalmente tutte
le difficoltà che si presentassero e mettessero in pericolo le vostre certézze,
forse faticosamente acquisite. A ottener ciò dovete servirvi dei vostri in-
segnanti, di libri di dottrina profonda e obiettiva, dei vostri stessi compa-
gni, che fossero di voi più preparati e più pronti, senza dimenticare che
l'animata e ben diretta discussione può essere anch'essa un ottimo mezzo
per chiarire, a sè e agli altri, le idee.
Nè vi prenda il timore che questo vostro anelito di chiarificazione,
questo vostro spirito di ricerca possa urtare — come qualcuno erronea-
mente pensa — contro lo scoglio di una qualsiasi contraria verità scien-
tifica. La vera scienza non può mai essere contro la fede, perchè mai una
724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

verità non può essere in contrasto reale con altra verità, essendo uno
stesso, il vero Dio, autore di ogni verità.
3. Aggiungiamo un'ultima parola, diletti figli e figlie, e vorremmo
dir vela più col cuore che con le labbra. Troppe volte a provocare il nau-
fragio della fede nei giovani non è la poca solidità della cultura religiosa,
nè sono gli scogli del dubbio razionale, ma piuttosto il fango di una pas-
sione, che oggi fa strage — forse più di ieri —, perchè il demonio e i
figli del demonio hanno moltiplicato a dismisura le insidie alla vostra
virtù.
E la catena del vizio impuro, che costringe tanti giovani nel buio di
un misterioso carcere dalle pareti dorate, e impedisce loro di vedere la
luce; è il fango del malcostume, che intorbida il cuore dei giovani e fa
cadere sull'occhio del loro spirito le cateratte del vizio. E quando le ani-
me son divenute quasi cieche, è necessario un forte torrente di luce della
grazia per diradare le loro tenebre e ridestarle dal loro torpore.
Ascoltate, diletti figli c figlie, la voce accorata del vostro P a d r e :
guardate in alto come si conviene ad esseri umani; anzi spingete lo
sguardo più in sù, oltre le stelle, come devono fare i figli di Dio. Lassù nel
cielo è la vostra Patria ; là sta aspettandovi Dio vostro Padre con la sua
corona, con la sua gloria, con la sua gioia.
DiteOi, carissimi giovani, che per conservarvi puri, non esiterete di
fronte a qualunque martirio : nè al martirio del sangue, nè a quello in-
cruento, silenzioso, cui assistono gli angeli e Dio. Chiedete a Maria Ma-
dre purissima, la forza di conservarvi immacolati in mezzo a tante brut-
ture, in mezzo a tanto fango.
Vi conforti la certezza che non siete soli a lottare e a vincere. Nel
lamentato spettacolo di tenebre e di morte è già abbastanza visibile una
scena di luce e di vita. Se infatti vi guarderete bene intorno, scoprirete
una vera moltitudine di giovinezze impegnate nello stesso combattimen-
to e protese alla stessa vittoria : fiori prof una ti e pieni d'incanto nella
loro nascosta bellezza.
Non importa se, prediletti da Dio, rimarranno eternamente fiori
nella consacrazione di tutta la vita, o se, dopo una gioventù immacolata,
fruttificheranno in un focolare benedetto dal Signore.
Certo questo fiorire di purezza non è facile trovarlo fuori del giardi-
no della Chiesa, e così voi, carissimi giovani, oltre che procurarvi un
presidio alla vostra fede, sarete un'altra prova che l'umanità di oggi, se
vuole salvarsi dal naufragio, deve guardare alla Chiesa come ad unica
e valida timoniera.
Acta PU Pp. XII 725

II

Iis quae interfuerunt Conventui nationali Italico mulierum infirmis


ministrantium*

Col sentimento di predilezione che riscuotono dal Nostro Cuore gii


apostoli della carità, vi diamo il benvenuto, dilette Figlie, Infermiere
professionali ed Assistenti Sanitarie Visita tr ici, desiderose di coronare
il vostro Convegno Nazionale con la Benedizione del Vicario di quel me-
desimo Gesù Cristo, che la illuminata vostra fede vi fa ravvisare in
ciascun infermo, insegnandovi a prodigargli qualche cosa di più e di
meglio che non la semplice assistenza professionale : il calore cioè della
carità soprannaturale, che è senza dubbio la prima e miglior medicina.
La Nostra profonda pietà per il vasto mondo dei malati, insieme col
desiderio che l'attività professionale sia per voi quotidiano mezzo di san
turnazione, Ci suggeriscono di esortarvi a penetrare sempre più e a far
proprio lo spirito della vostra benemerita Associazione, la quale si pro-
pone l'altissimo scopo di elevare la vostra professione ad esercizio di
vero e sacro ministero, ed inoltre opportunamente v'impegna ad adope-
rarvi, per quanto è da voi, affinchè nella pratica e nella legislazione
siano tutelati i principi di diritto naturale e cristiano, che garantiscono
la libertà ed il rispetto della persona assistita.
Ambedue questi scopi, o, se si vuole, questi ideali ispiranti la vo-
stra professione — quando siano coadiuvati e sostenuti dalla perizia
tecnica in continuo progresso — varranno a fare di ciascuna di voi il
modello della infermiera. Affinchè possiate agevolmente pervenire a così
elevata meta, proponetevi come esempio il Divino Sanatore di tutti co-
loro che a Lui ricorrevano nei travagli delle infermità, il Maestro Gesù.
Meditate frequentemente sulle pagine del Vangelo, là dove sono narrati
gli amorevoli incontri del Figlio di Dio con la umanità dolorante. Con
pio sguardo d'osservazione scrutate con quanta pietà Egli si chinava sui
miseri, con quale senso di paternità li accoglieva e con quanta dedi-
zione si poneva al loro servizio, percorrendo talora un lungo cammino
per recarsi fino a loro. Nè lasciate di notare il sommo rispetto alla loro
persona e libertà, nell'impiegare il suo taumaturgico potere in loro van-
taggio. L'ordinaria attesa di una qualche richiesta di guarigione da
parte del sofferente, mostrava non soltanto il valore instrinseco della
preghiera, ma altresì il rispetto di Lui per la persona e la volontà uma-

* Habita die 1 Octobris mensis a. 1953. •


726 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

n a. Gesù, in una parola, non guariva quasi forzatamente, ma aspettava


il libero consenso alla sua azione; allo stesso modo cbe come Redentore
del genere umano non salva se non chi in qualche modo lo voglia.
Ravvisare Gesù nell'infermo e comportarvi come Gesù con lui : ecco
l'ideale di ogni infermiere cristiano! Avverrà così che presso ogni letto
di dolore si ravviserà due volte l'immagine del Cristo : nel malato, il
Cristo del Calvario espiante e rassegnato ; ed in chi lo assiste, il Cristo
compassionevole, divino medico delle anime e dei corpi.
Ma poiché il vostro Convegno ha scelto quale tema di studio la neuro-
psichiatria in rapporto alla vostra professione, dispiegando sotto i vo-
stri occhi soprattutto le pietose condizioni della categoria forse più
compassionevole dei malati — quelli di mente —, invitandovi a conve-
nientemente prepararvi per dedicare ad essi, quando occorra, la vostra
cristiana e professionale assistenza, pare anche a Noi opportuno di in-
coraggiarvi a questa alta ed urgente carità.
È innanzi tutto un onore per voi il fatto che la società attenda dalla
vostra classe l'attuazione pratica dei vasti programmi di prevenzione e
di risanamento, che gli scienziati ed i tecnici della psicoterapia vanno
proponendo da qualche decennio, in parte ansiosi per il crescente numero
di tali infermi, ed in parte fiduciosi nei nuovi sistemi di profilassi e di
cura, che dovrebbero sostituire quasi integralmente i provvedimenti fin
qui adottati e creduti ora inadatti. Di fronte a questa ampia mobilitazione
della scienza e dei pubblici poteri per vincere la piaga sociale della infer-
mità di mente, Noi, mossi non solo dalla profonda commiserazione umana
che siffatti malati ispirano, ma altresì da considerazioni religiose, deside-
riamo di esprimere particolare compiacimento per quanto viene fatto e si
ha il proposito di intraprendere da enti, organizzazioni, leghe — talune
di estensione anche mondiale, qua! è il « Comitato di Esperti della Sa-
nità Mentale » —, per promuovere efficacemente uno dei beni fond amen
tali dell'uomo : l'equilibrio, cioè, e l'armonia delle sue facoltà psichiche.
Che la sanità mentale sia uno dei beni fondamentali dal lato della na-
tura, è cosa ovvia. Ma è parimente evidente che la medesima sanità è
tale anche nel campo religioso e soprannaturale. Non è infatti concepi-
bile in un'anima il pieno sviluppo dei valori religiosi e della santità cri-
stiana, se non si parte da una mente sana ed equilibrata nei suoi moti ;
mentre, al contrario, è pur certo che nessuna tara o menomazione fìsica
può impedire il conseguimento della più eccelsa santità. È forse necessario
di ricordare in quale alta stima sia la sanità mentale nel pensiero e nella
pratica cristiana? Tutto ciò che la Sacra Scritura dice in lode della Sa-
pienza e della semplice umana saggezza, le quali debbono preferirsi alle
Acta Pii Pp. XII 727

1
forze fisiche, ai regni, alle ricchezze, è un'implicita messa in valore dei
presupposti psichici, ossia della mente sana. Nella prassi poi, è noto
che la Chiesa, mentre permette, nella penitenza e nella moderata morti-
ficazione, la inibizione di talune facoltà e movimenti dell'animo, e stima
giustificate da più alti motivi le lievi menomazioni fìsiche, e perfino la
previsione di una più breve durata della vita stessa per effetto delle
asprezze della penitenza ha invece sempre respinte e condannate le for-
me pseudo-religiose e pseudo-mistiche, che potrebbero turbare l'equilibrio
psichico del soggetto. Parimente essa è sollecita di promuovere nella sua
tradizione pedagogica e pastorale i migliori metodi, che, per provata espe-
rienza, consentono l'armonico sviluppo delle facoltà spirituali. Anzi, no-
nostante ciò che il settarismo di altri tempi pretendeva falsamente di
affermare, è oggi ammesso che la condotta di vita in conformità ai pre
eetti cristiani, la cui osservanza richiede spesso gravi lotte e sacrifìci, su-
perabili sempre mediante l'aiuto della grazia, è la migliore garanzia per
salvaguardare in soggetti normali l'armonia dello spirito, mentre il ri-
conquistarla costituisce un corroborante delle energie psichiche esaurite
o crollate. Se tanta è dunque la stima che la sanità mentale riscuote nel
pensiero e nella prassi cattolica, è giusto che la Chiesa guardi con sod
disfazione al nuovo cammino intrapreso dalla psichiatria in questo re-
cente dopoguerra. Ella sa che il sottrarre, prevenendo o curando, une
spirito alla demenza, è come guadagnarlo inizialmente a Cristo, poiché
Io si pone nella possibilità di divenire o ritornare, da atrofizzato ed
inerte, ad essere membro cosciente ed attivo del suo Corpo Mistico.
Sia dunque presente al vostro spirito questo nesso umano e religioso
della vostra professione, quando vi sarà dato di occuparvi di malati di
mente o di lavorare in qualsiasi modo in questo campo, affinchè siate
confortate a prodigare generosamente il vostro personale e spirituale
contributo, in modo speciale assistendoli direttamente, poiché non sono
tanto i farmaci esterni che li guariscono, quanto e soprattutto l'acco-
stamento di spiriti sani ed armoniosi, che valgano a restituire ad essi
una visione serena ed amichevole del mondo e della vita.
La vostra qualità di infermiere, benché essenziale nell'esercizio della
cura e della profilassi, sottopone tuttavia la vostra azione alle norme
ed ai suggerimenti degli psichiatri, dei quali dovete ordinariamente se-
guire con fedeltà le indicazioni. Ma, trattandosi di una materia che ha
rapporti tanto stretti coi diritti della persona, ed essendo normalmente
facile a ciascuno di formarsi, in base alle proprie interne esperienze ed

1
Cfr. Sap. 6, 1 et passim.
728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i

osservazioni, un giudizio sulla bontà o no di un determinato metodo di


cura, può darsi che voi troviate, per giusto discernimento, qualche con-
trasto tra quello ed i principi naturali e cristiani da voi professati, tanto
più che la moderna psichiatria muove arditi passi su strade non ancora
consolidate da lunga esperienza. Come comportarvi in simili eventuali
conflitti? Trattandosi di veri e sacri diritti naturali, non occorre dirlo.
Bisogna piuttosto che conosciate quali essi esattamente siano. Fu pertanto
Nostra cura di esporre i più importanti e fondamentali in occasione d'un
recente Congresso internazionale di Psicoterapia e Psicologia clinica, agli
illustri partecipanti che convennero alla Nostra presenza. Ad essi infatti
dicemmo, ed a voi ora ricordiamo, che l'atteggiamento fondamentale dello
psicologo e dello psichiatra cristiano di fronte all'uomo deve esser tale
da considerarlo : 1) come unità e totalità psichica, 2) come unità struttu-
rata in se stessa, 3) come unità sociale, e, infine, 4) come unità trascen-
dentale, ossia in tendenza verso Dio. È chiaro che questa ultima consi-
derazione, non infrequentemente soggetta ad esser trascurata per 1»
sopravvivenza di correnti naturalistiche, deve essere invece tenuta in
alto rispetto da voi, che vi proponete di elevare la professione al rango
di vero e sacro ministero. Non dimenticate dunque che la perfezione,
l'equilibrio e l'armonia dello spirito umano si compie nella tendenza
quaggiù verso Dio e lassù nel suo conseguimento. È questo un principio
che in sede teorica vi dà la compiuta spiegazione della natura umana, e
nella pratica vi distoglie da quei metodi di cura che, se pur apparente-
mente giovevoli, nuocciono però alla parte migliore dell'uomo. Ne accen-
nammo anche allora qualcuno, come il caso di turbamenti psichici dovuti
a chiara coscienza di colpabilità, che nessuna cura può sedare, se non
il pentimento religioso, ed il falso metodo di indurre a stimare peccato
materiale l'esercizio illecito d'una facoltà, quando coesiste la chiara
coscienza di questa illiceità.
Tuttavia, eccettuati questi e simili contrasti che possono insorgere
tra i moderni sistemi di cura ed i principi cristiani, la vostra azione
dovrà normalmente conformarsi ai dettami e alle prescrizioni della
scienza, di cui saprete pregiare e seguire gli avanzamenti. Questa vi
chiede innanzi tutto di creare intorno al malato un'aura serena e di
amichevole fiducia. Ma chi può ottenere ciò, se non chi vive già per sè in
serenità e nella armonia delle proprie facoltà? Orbene, solo l'esercizio
esimio delle virtù cristiane produce l'interiore serenità e quel tempera-
to ottimismo, che spontaneamente si riverberano negli altri e sono il mi-
glior aiuto che possa esser offerto ad un malato di mente. Essi gli fanno
dimenticare facilmente le infauste circostanze di vita, che hanno con-
Acta PU Pp. XII 729:

corso a determinare l'infermità, più facilmente che non la clinica o la


segregazione.
Se poi, nel campo della profilassi, voi sarete poste accanto alle culle
che non hanno più madri, per collaborare alla vasta azione d'igiene
mentale prevista nei moderni programmi, è evidente la importanza che
ha la parte affettiva a voi richiesta, oltre a quella tecnica di osserva-
zione e di riscontro. Ma nessuna donna può sentirsi pienamente madre
delle altrui creature, e comunicare loro quell'affetto, che, a detta di uno
psicologo contemporaneo, è tanto importante per la sanità mentale,
quanto le vitamine e le proteine per la sanità fisica, se ella non trova
in sè un saldo titolo di maternità spirituale. La fede e la pietà cristiana
offrono largo fondamento a questo titolo di madre verso ciascun figlio
di Dio e redento da Gesù Cristo. La medesima cosa vale se sarete po
ste a collaborare coi maestri nelle scuole, con le assistenti sociali nelle
officine, coi medici negli asili dei vecchi e nei consultori, dove la psicote-
rapia intende di estendere la sua azione profilattica. In ogni luogo deve
accompagnarvi lo spirito di fede, non solo quale usbergo della vostra
virtù, ma anche quale valido coefficiente della vostra perizia professio-
nale.
Dilette figlie Infermiere, che per divina vocazione o per libera scelta
avete abbracciato una vita irta di sacrifici a vantaggio della umanità
sofferente, non vogliate stimare la vostra opera al di sotto di quanto la
pregia Iddio e la umana società. Essa è nobile e necessaria, è diretta
a procurare il bene del corpo e quello dell'anima, serve al tempo e
all'eternità : vero e sacro ministero! Questa stima, non che ledere il cri-
stiano sentimento della vostra umiltà, deve esservi di stimolo e di inco-
raggiamento nel duro lavoro, nella inalterabile pazienza, nella scrupo-
losa esattezza; e, quando si tratti dell'assistenza a malati di mente, è
motivo di generosità nel donare qualche cosa del vostro spirito all'infe-
lice fratello, affinchè rinasca alla vita. Il candore, che irradia dai vostri
vestiti ed evoca agli occhi stanchi degli infermi visioni angeliche, sia
simbolo e divisa della vostra vita interiore soprannaturale, tole che vi
renda davvero angeli posti a servizio degli uomini.
Affinchè questi ideali, che sono anche i Nostri voti, si attuino in voi
ed in chiunque si offre a sollievo dei carissimi malati, sempre presenti
al Nostro spirito e alle Nostre preghiere, leviamo ardenti suppliche a
Dio, mentre vi impartiamo di gran cuore la Nostra paterna Apostolica
Benedizione.
730 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
o
Iis qui interfuerunt VI Conventui internationali de Jwe poenali *

Nous croyons que très rarement un groupe aussi important et aussi


choisi de juristes, spécialistes de la science et de la pratique du Droit,
venus du monde entier, se soit trouvé réuni dans la demeure du Pape,
comme Nous vous voyons aujourd'hui assemblés autour de Nous. Notre
joie en est d'autant plus grande, Messieurs, de vous souhaiter la bien-,
venue dans Notre maison. Ce salut s'adresse à chacun de vous, comme
à l'ensemble de votre Sixième Congrès International de droit pénal qui,
pendant ces derniers jours, a déployé une activité intense. Nous prenons
un vif intérêt au déroulement de votre Congrès, et Nous ne pouvons Nous
empêcher de faire au sujet de ses objectifs et de ses résolutions quelques
considérations de principe : Nous espérons répondre ainsi aux souhaits
qui sont parvenus de vos rangs jusqu'à Nous.
Une vie sociale pacifique et ordonnée, dans la communauté nationale
ou dans celle des peuples, n'est possible que si l'on observe les normes
juridiques, qui règlent l'existence et le travail en commun des membres
de la société. Mais il se trouve toujours des gens, que ne s'en tiennent pas
à ces normes et qui violent le droit. Contre eux la société doit se proté-
ger. De là le droit, qui punit la trangression et par le châtiment ramène
le transgresseur à l'observation du droit violé.
Les Etats et les peuples ont chacun leur droit pénal propre. Ceux-ci
sont constitués par l'assemblage de nombreuses parties et toujours il sub-
siste entre eux une diversité plus ou moins grande. Comme de nos jours
on change facilement de domicile et l'on passe fréquemment d'un Etat
dans l'autre, il est souhaitable qu'au moins les délits les plus graves
soient sanctionnés partout et, si possible, d'une manière également sé-
vère, de sorte que les coupables ne puissent nulle part se soustraire ou
être soustraits au châtiment. C'est une entente et un soutien réciproque
de ce genre que le droit pénal international tâche de réaliser.
Si ce que Nous disions vaut déjà en temps normal, l'urgence en appa-
raît tout particulièrement en temps de guerre et lors de troubles politi-
ques violents, quand des luttes civiles éclatent à l'intérieur d'un Etat.
Le délinquant en matière politique trouble autant l'ordre de la vie so-
ciale que le délinquant de droit commun : ni l'un ni l'autre ne peuvent
avoir l'assurance de l'impunité.
* Habita die 3 Octobris mensis a. 1953.
Acta PU Pp. XII 731

Protéger les individus et les peuples contre l'injustice et les violations


du droit par l'élaboration d'un droit pénal international constitue un
objectif élevé. C'est pour contribuer à l'obtenir que Nous voudrions vous
adresser quelques mots.

Nous parlerons d'abord de l'importance du droit pénal international,


telle qu'elle ressort de l'expérience de ces dernières dizaines d'années.
Cette expérience couvre deux guerres mondiales avec leurs répercus-
sions. Au cours de leurs péripéties, à l'intérieur des pays et entre eux,
et lorsque les totalitarismes politiques se déployaient librement, des faits
se sont produits, dont l'unique loi étaient la violence et le succès : on a
témoigné alors d'un cynisme impensable en des circonstances normales
pour atteindre la fin proposée et la neutralisation de l'adversaire. Celui-
ci n'était plus en général considéré comme un homme. Ce ne sont pas
des forces naturelles aveugles, mais des hommes, qui, tantôt avec passion
sauvage, tantôt avec une froide réflexion, ont apporté à des individus, à
des communautés, à des peuples, d'indicibles souffrances, la misère et
l'anéantissement.
Ceux qui agissaient ainsi se sentaient sûrs ou tentaient de se procurer
l'assurance que personne ne pourrait jamais, où que ce soit, leur deman-
der des comptes. Si le destin se tournait contre eux, il leur restait
toujours possible de fuir à l'étranger. Telle était la disposition d'âme
de ceux, qui se conduisaient eux-mêmes en criminels ou qui, forts de
leur puissance, commandaient aux autres, les forçaient à agir, ou leur
laissaient commettre le mal, bien qu'ils eussent le pouvoir et l'obli-
gation de les en empêcher.
Chez les intéressés, tout ceci créait l'impression d'une carence du
droit, d'un manque de protection, et celle d'être livrés à l'arbitraire et
à la force brutale. Mais cela révélait aussi une exigence: il faut que
tous les coupables, dont Nous venons de parler, soient, sans considé-
ration de personne, obligés de rendre compte, qu'ils subissent la peine
et que rien ne puisse les soustraire au châtiment de leurs actes, ni le
succès, ni même « d'ordre d'en haut » qu'ils ont reçu.
C'est le sens humain spontané de la justice, qui exige une sanction
et qui aperçoit dans la menace d'une peine applicable à tous une ga-
rantie, sinon infaillible, du moins non négligeable contre de tels délits.
Ce sens de la justice a trouvé en gros une expression suffisante dans le
droit pénal des Etats, pour ce qui concerne les délits de droit commun;
à un moindre degré, dans le cas de violences politiques à l'intérieur des
732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Etats, et très peu, jusqu'à présent, pour les faits de guerre entre les
Etats et les peuples.
Et cependant un sens équilibré de la justice ne pose pas ici des exi-
gences moins évidentes, ni moins urgentes, et, s'il y est satisfait, on
n'éprouvera pas moins sa force d'inhibition. La certitude, confirmée par-
les traités, que l'on devra rendre compte — même si l'acte délictueux
réussit, même si l'on commet le délit à l'étranger, même si l'on fuit à
l'étranger après l'avoir commis —, cette certitude est une garantie à ne
pas sous-estimer. La considération de ces circonstances est propre à faire
comprendre, même au premier venu, l'importance d'un droit pénal in-
ternational. En effet, il ne s'agit pas ici de simples exigences de la na-
ture humaine et du devoir moral, mais de l'élaboration de normes juri-
diques coërcitives clairement définies qui, en vertu de traités formels,
deviennent obligatoires pour les Etats contractants.

II

En second lieu, Nous parlerons des catégories de délits, dont le droit


pénal international a l'intention de s'occuper.
Si déjà le droit pénal ordinaire doit appliquer le principe qu'il ne
peut prendre pour objet tous les actes contraires à la morale, mais ceux-
là seuls, qui menacent sérieusement l'ordre de la vie communautaire, ce
même principe mérite une considération toute spéciale lors de l'élabo-
1
ration d'un droit pénal international. Ce serait une entreprise vouée
d'avance à l'échec que de vouloir établir des conventions internationales
au sujet de toutes les infractions quelque peu importantes. On ne doit
envisager ici que les délits particulièrement graves, disons même, les
plus graves. Pour eux seuls il est possible d'uniformiser le droit pé
nal entre les Etats.
En outre, le choix et la délimitation des délits à punir doivent se ba-
ser sur des critères objectifs : la gravité de certains délits et la nécessité
de procéder précisément contre eux. Sous ces deux aspects, il est d'une
importance décisive de tenir compte des éléments suivants :
1) la valeur des biens lésés ; ce ne seront que les plus considérables ;
2) la force d'attrait qui pousse à léser ;
3) l'intensité de la volonté mauvaise que l'on déploie habituelle-
ment, quand on commet ces délits ;
4) le degré de perversion de l'ordre juridique dans la personne du
1
Cfr. S. Thomas d'Aquùi S. Theol. 1» 2™ p. q. 96 a. 2 et 1.
Acta PU Pp. XII 733

délinquant, au cas, p. ex., où ceux qui devraient être les gardiens du


droit le violent eux-mêmes ;
5) la gravité de la menace qui pèse sur Tordre juridique à cause de
circonstances extraordinaires, qui d'une part accentuent le péril d'en-
treprises délictueuses, et d'autre part les rendent beaucoup plus redouta-
bles dans leurs effets. Qu'on songe, p. ex., aux situations d'exception,
aux états de guerre et de siège.
Sur la base de ces critères, on peut citer une série de cas, que devrait
sanctionner un droit pénal international.
En première place se trouve le crime d'une guerre moderne, que
n'exige pas la nécessité inconditionnée de se défendre et qui entraîne
— Nous pouvons le dire sans hésiter — des ruines, des souffrances et
des horreurs inimaginables. La communauté des peuples doit compter avec
les criminels sans conscience, qui, pour réaliser leurs plans ambitieux,
ne craignent pas de déclencher la guerre totale. C'est pourquoi, si les
autres peuples désirent protéger leur existence et leurs biens les plus
précieux et s'ils ne veulent pas laisser lès coudées franches aux mal-
faiteurs inetrnationaux, il ne leur reste qu'à se préparer pour le jour
où ils devront se défendre. Ce droit à se tenir sur la défensive, on
ne peut le refuser, même aujourd'hui, à aucun Etat. Cela ne change
d'ailleurs absolument rien au fait que la guerre injuste est à placer au
premier rang des délits les plus graves, que le droit pénal international
met au pilori, qu'il frappe des peines les plus lourdes, et dont les auteurs
restent en tout cas coupables et passibles du châtiment prévu.
Le guerres mondiales, que l'humanité a vécues, et les événements qui
•se sont déroulés dans les Etats totalitaires, ont engendré encore beau-
coup d'autres méfaits, parfois plus graves, qu'un droit pénal interna-
tional devrait rendre impossible, ou dont il devrait débarrasser la com-
munauté des Etats. Aussi, même dans une guerre juste et nécessaire,
les procédés efficaces ne sont pas tous défendables aux yeux de qui pos-
sède un sens exact et raisonnable de la justice. La fusillade en masse
d'innocents par représailles pour la faute d'un particulier n'est pas un
acte de justice, mais une injustice sanctionnée ; fusiller des otages inno-
cents ne devient pas un droit, parce qu'on en fait une nécessité de
guerre. Ces dernières dizaines d'années, on a vu massacrer par haine
de race; on a mis à jour devant le monde entier les horreurs et les
cruautés des camps de concentration ; on a entendu parler de la « sup-
pression » par centaines de milliers « d'êtres inadaptés à la vie », d'im-
pitoyables déportations en masses, dont les victimes étaient livrées à
la misère souvent avec femme et enfants, de violences exercées sur un si
734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

grand nombre de jeunes filles et de femmes sans défense, de chasse à


l'homme organisée parmi la population civile pour enrôler des travail-
leurs ou plus exactement des esclaves du travail. L'administration de la
justice dégénéra par endroits jusqu'à l'arbitraire sans limites tant dans
les procédés d'enquête que dans le jugement et l'exécution de la sentence,
Pour se venger de quelqu'un dont les actes étaient peut-être moralement
irréprochables, on n'à même pas eu honte parfois de s'en prendre aux
membres de sa famille.
Ces quelques exemples — vous savez qu'il en existe beaucoup d'au-
tres — peuvent suûîre pour montrer quel genre de délits doivent faire
l'objet de conventions internationales capables d'assurer une protection
efficace et qui indiqueront exactement les délits à poursuivre et fixeront
leurs caractéristiques avec une précision toute juridique.

III

Le troisième point, qui exige au moins une brève mention, concerne


les peines que doit requérir le droit pénal international. Une remarque
générale peut ici suffire.
Il existe une façon de punir qui livre le droit pénal au ridicule ; mais
il en est une qui dépasse toute mesure raisonnable. Là où l'on jouerait
avec la vie humaine un jeu criminel, où des centaines et des milliers de
gens seraient livrés à la misère extrême et poussés à la détresse, une pure
et simple privation des droits civils constituerait un affront à la justice.
Quand au contraire la transgression d'un règlement de police, quand une
parole inconsidérée contre l'autorité est punie de la fusillade ou du
travail forcé à perpétuité, le sens de la justice se révolte. La fixation
des peines dans le droit pénal et leur adaptation au cas particulier de-
vrait répondre à la gravité des délits.
Le droit pénal des divers Etats se charge en général d'énumérer les
sanctions et de préciser les normes qui les déterminent, ou il laisse ce
soin au juge. Mais il faudrait tâcher d'obtenir, par des conventions inter-
nationales, un ajustement de ces peines, si bien que les délits cités dans
les conventions ne puissent nulle part donner quelque profit, c'est-à-dire
que leur punition ne soit pas moins redoutable dans un pays que dans un
autre et qu'on ne puisse espérer un jugement plus bénin devant un tri-
bunal que devant un autre. Imposer de force aux Etats un tel ajustement
serait impossible. Mais un échange de vues objectif pourrait laisser ce-
pendant une chance d'atteindre peu à peu un accord sur l'essentiel. On
ne recontrerait d'obstacle invincible que là où un système politique
Acta Pii Pp. XII 735

serait lui-même bâti sur les injustices précitées que l'entente interna-
tionale doit poursuivre. Qui vit de l'injusstice ne peut contribuer à
l'élaboration du droit et qui se sait coupable ne proposera pas une loi
qui établit sa culpabilité et le livre au châtiment. Cette circonstance
explique un peu ce qui est arrivé quand on a tenté de. faire reconnaître
les « Droits de l'Homme », bien qu'il existe d'autres difficultés qui pro-
cèdent de motifs entièrement différents.

IV

Nous parlerons en quatrième lieu des garanties juridiques, dont il


est question à diverses reprises dans le programme de votre Congrès.
La fonction du droit, sa dignité et le sentiment d'équité, naturel à
l'homme, demandent que, du début jusqu'à la fin, l'action punitive se base
non sur l'arbitraire et la passion, mais sur des règles juridiques claires
et fermes. Cela signifie d'abord qu'il y a une action judiciaire, au moins
sommaire, si l'on ne peut attendre sans danger, et que par réaction contre
un délit, on ne passe pas outre au procès pour mettre la justice devant
le fait accompli. Venger un attentat à la bombe commis par un inconnu
en fauchant à la mitrailleuse les passants qui se trouvent par hasard
dans la rue, n'est pas un procédé légal.
Déjà le premier pas de l'action punitive, l'arrestation, ne peut obéir
au caprice, mais doit respecter les normes juridiques. Il n'est pas admis-
sible que même l'homme le plus irréprochable puisse être arrêté arbi-
trairement et disparaître sans plus dans une prison. Envoyer quelqu'un
dans un camp de concentration et l'y maintenir sans aucun procès ré-
gulier, c'est se moquer du droit.
L'instruction judiciaire doit exclure la torture physique et psychique
et la narco-analyse, d'abord parce qu'elles lèsent un droit naturel mê-
me si l'accusé est réellement coupable, et puis parce que trop souvent
elles donnent des résultats erronés. Il n'est pas rare qu'elles aboutissent
exactement aux aveux souhaités par le tribunal et à la perte de l'accusé,
non parce que celui-ci est coupable en fait, mais parce que son énergie
physique et psychique est épuisée et qu'il est prêt à faire toutes les dé-
clarations que l'on voudra. « Plutôt la prison et la mort que pareille
torture physique et psychique ! ». De cet état de choses Nous trouvons
d'abondantes preuves dans les procès spectaculaires bien connus avec-
leurs aveux, leurs autoaceusations et leurs requêtes d'un châtiment im-
pitoyable.
Il y a 1100 ans environ, en 866, le grand Pape Nicolas I répondait .de
736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

la manière suivante à Fune des demandes d'un peuple qui venait d'en-
2
trer en contact avec le Christianisme.
« Si un voleur ou un brigand est pris et nie ce qu'on lui impute, vous
affirmez chez vous que le juge doit lui rouer la tête de coups et lui per-
cer les côtés avec des pointes de fer jusqu'à ce qu'il dise la vérité. Cela
ni la doi divine ni la loi humaine ne l'admettent : l'aveu ne doit pas
être forcé, mais spontané ; il ne faut pas qu'il soit extorqué, mais volon-
taire ; enfin s'il arrive qu'après avoir infligé ces peines, vous ne découvrez
absolument rien de ce dont on charge l'inculpé, ne rougissez-vous donc
pas à ce moment du moins et ne reconnaissez-vous pas combien votre
jugement fut impie? De même, si l'inculpé, ne pouvant supporter de
telles tortures, avoue des crimes qu'il n'a pas commis, qui, je vous le de-
mande, porte la responsabilité d'une telle impiété, sinon celui qui l'a
contraint à pareil aveu mensonger? Bien plus, on le sait, si quelqu'un
profère des lèvres ce qu'il n'a pas dans l'esprit, il n'avoue pas, mais il
parle. Renoncez donc à ces choses et maudissez du fond du cœur ce que,
jusqu'à présent, vous avez eu la folie de pratiquer ; en effet, quel fruit
avez-vous alors retiré de ce dont vous rougissez maintenant?... ».
Qui ne souhaiterait que durant le long intervalle écoulé depuis lors,
la justice ne se soit jamais écartée de cette règle ! Qu'il faille aujourd'hui
rappeler cet avertissement donné voici 1100 ans, est un triste signe des
égarements de la pratique judiciaire au vingtième siècle.
Parmi les garanties de l'action judiciaire, on compte aussi la possi-
bilité pour l'accusé de se défendre réellement, et non seulement pour la
forme. Il doit lui être permis, ainsi qu'à son défenseur, de soumettre au
tribunal tout ce qui parle en sa faveur ; il est inadmissible que la défense
me puisse avancer que ce qui agrée au tribunal et à une justice partiale.
Aux garanties du droit se rattache comme un facteur essentiel la
composition impartiale de la cour de justice. Le juge ne peut être
« p a r t i e » , ni personnellement ni pour l'Etat. Un juge, qui possède le
sens véritable de la justice, renoncera de lui-même à l'exercice de sa
juridiction dans le cas où il devrait se considérer comme partie. Les
« tribunaux populaires », qui dans les Etats totalitaires furent composés
exclusivement de membres du parti, n'offraient aucune garantie juri-
dique.
L'impartialité du collège des juges doit être assurée aussi et surtout
quand des relations internationales sont engagées dans les procès pénaux.
En pareil cas, il peut être nécessaire de recourir à un tribunal interna-
5
Nicolai primi responsa ad consulta Bulgarorum, cap. LXXXVI, 13 Nov. 866 - Mon.
Germ hist., Epp. tom. VI, pag. 955.
Acta PU Pp XII 737

tional, ou du moins de pouvoir en appeler du tribunal national à un


tribunal international. Celui qui n'est pas impliqué dans le différend,
ressent un malaise, lorsqu'après la fin des hostilités, il voit le vainqueur
juger le vaincu pour des crimes de guerre, alors que ce vainqueur s'est
rendu coupable envers le vaincu de faits analogues. Les vaincus peuvent
sans doute être coupables; leurs juges peuvent avoir un sens manifeste
de la justice et la volonté d'une entière objectivité ; malgré cela, en pareil
cas, l'intérêt du droit et la confiance que mérite la sentence demanderont
assez souvent d'adjoindre au tribunal des juges neutres, de telle
manière que la majorité décisive dépende de ceux-ci. Le juge neutre
ne doit pas considérer alors comme de son devoir d'acquitter l'ac-
cusé; il doit appliquer le droit en vigueur et se comporter d'après
lui. Mais l'adjonction précitée donne à tous les intéressés immé-
diats, aux tiers hors de cause et à l'opinion publique mondiale
une assurance plus grande que le « d r o i t » sera prononcé. Elle
constitue sans aucun doute une certaine limitation de la souveraineté
propre ; mais cette renonciation est plus que compensée par l'accroisse-
ment de prestige, par le surplus de considération et de confiance envers
les décisions judiciaires de l'Etat qui agit ainsi.
Parmi les garanties exigées par le droit, il n'est rien peut-être d'aussi
important ni d'aussi difficile à obtenir que la détermination de la culpa-
bilité. Ce devrait être en droit pénal un principe inattaquable que la «pei-
ne » au sens juridique suppose toujours une « faute ». Le principe de
causalité pure et simple ne mérite pas d'être reconnu comme un principe
juridique se suffisant à lui tout seul. Il n'y a là d'ailleurs aucune menace
pour le droit. Dans le délit commis avec intention mauvaise, le principe
de causalité sort son plein effet ; le résultat — 1'« effectu secuto » du
droit canonique — peut réellement être exigé pour que l'existence d'un
délit soit vérifiée ; mais, en droit pénal, la causalité et le résultat obtenu
ne sont imputables que s'ils vont de pair avec la culpabilité .
Ici le juge se heurte à des problèmes difficiles, même très difficiles.
Pour les résoudre, il faut avant tout un examen consciencieux du fait
subjectif — l'auteur du délit connaissait-il suffisamment l'illégalité de
son acte? sa décision de l'accomplir était-elle substantiellement libre? On
s'aidera pour répondre à ces questions des présomptions prévues par le
droit. S'il est impossible d'établir la culpabilité avec une certitude mo-
rale, on s'en tiendra au principe : in dubio standum est pro reo.
On trouve déjà tout ceci dans le procès criminel simple. Mais les
nombreux procès de la guerre et de l'après-guerre jusqu'à nos jours ont
conféré au problème une physionomie particulière. Le juge y devait et y
47 - ACTA, vol. XX, n. 15. - 30-11-1953.
738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

doit encore étudier le cas de ceux qui ont commandé à d'autres de com-
mettre un délit, ou qui ne l'ont pas empêché bien qu'ils le pussent et le
dussent. Plus fréquemment encore se posait la question de la culpabilité
de ceux qui n'avaient commis de faute que sur l'ordre de leurs chefs ou
même forcés par eux sous la menace des pires châtiments et souvent de la
mort. Bien souvent, dans ces procès, les accusés ont invoqué cette cir-
constance qu'ils n'avaient agi que sur injonction des « instances supé-
rieures ».
Sera-t-il possible d'obtenir par des conventions internationales, d'une
part, que les chefs soient mis juridiquement dans l'incapacité d'ordon-
ner des crimes et soient punissables pour avoir donné de tels ordres;
et d'autre part, que les subordonnés soient dispensés d'exécuter ceux-ci
et soient punissables, s'ils y obtempéraient? Sera-t-il possible de suppri-
mer par des conventions internationales la contradiction juridique, par
laquelle un inférieur est menacé dans son avoir, ses biens et sa vie, s'il
n'obéit pas, et, s'il obéit, il aurait craindre qu'après la fin des hostilités
le parti lésé, s'il remporte la victoire, ne le traduise en justice comme
« criminel de guerre »? Aussi claire que puisse être la norme morale
dans tous ces cas — aucune instance supérieure n'est habilitée à comman-
der un acte immoral; il n'existe aucun droit, aucune obligation, au-
cune permission d'accomplir un acte en soi immoral, même s'il est com-
mandé, même si le refus d'agir entraîne les pires dommages person-
nels —, cette norme morale n'entre pas pour l'instant en discussion ; il
s'agit à présent de mettre fin à la contradiction juridique, que Nous
avons signalée, en établissant par le moyen de conventions internatio r
nales des règles juridiques positives, bien définies, reconnues par les
Etats contractants et obligatoires.
La même nécessité d'un règlement international existe par rapport
au principe, si souvent invoqué et appliqué ces dernières dizaines d'an-
nées, de la faute purement collective, sur lequel le juge avait à se pro-
noncer lors du procès sur la culpabilité de l'accusé, et qui, plus souvent
encore servit à justifier des mesures administratives. Les Etats et les
tribunaux, qui trouvaient dans le principe de la faute collective une
justification à leurs prétentions et à leurs agissements, l'invoquaient
en théorie et l'appliquaient comme règle d'action. Les opposants le
contestaient, le considéraient même comme inacceptable dans tout
ordre de chose établi seulement par les hommes, parce qu'entaché
de contradiction en lui-même et au point de vue juridique. Mais
ici aussi, le problème éthique et philosophique de la faute pure-
ment collective n'est pas en jeu pour le moment; il s'agit "plutôt'
Acta Pii Pp. XII 739

de trouver et de fixer juridiquement une formule pratique adoptable


en cas de conflit, surtout de conflit international, où la faute collective
peut être d'une importance décisive pour déterminer la culpabilité,
et l'a été plus d'une fois. La garantie d'un processus jurique régu-
lier exige ici que l'action des gouvernements et des tribunaux soit sous-
traite à l'arbitraire et à l'opinion purement personnelle et reçoive un
fondement solide de normes juridiques claires, un fondement qui réponde
à la saine raison, au sentiment universel de justice, et à la disposition
duquel les gouvernements contractants puissent mettre leur autorité et
leur force de coercition.

V
Un dernier mot au sujet de certains fondements du droit pénal. Ce
sont les suivants :
1) L'établissement d'un droit positif présuppose une série d'exi-
gences fondamentales empruntées à l'ordre ontologique.
2) Il faut édifier le droit pénal sur l'homme, comme être personnel
et libre.
3) Seul peut être puni celui qui est coupable et responsable devant
une autorité supérieure.
4) La peine et son application sont en dernière analyse des fonctions
nécessaires de l'ordre juridique.
1. Le droit est nécessairement fondé en dernier ressort sur l'ordre
ontologique, sa stabilité, son immutabilité. Partout où des hommes et
des peuples sont groupés en communautés juridiques, ne sont-ils pas
précisément des hommes, avec une nature humaine substantiellement
identique? Les exigences, qui découlent de cette nature, sont les normes
ultimes du droit. Aussi différente que puisse être la formulation de ces.
exigences en droit positif, d'après les temps et les lieux, d'après le de-
gré d'évolution et de culture, leur noyau central, parce qu'il exprime la
« nature », est toujours le même.
Ces exigences sont comme le point mort d'un pendule. Le droit positif
dépasse le point mort, tantôt d'un côté, tantôt de l'autre, mais le pen-
dule retourne toujours, qu'il le veuille ou non, au point mort fixé par
la nature. Que l'on appelle ces exigences de la nature « droit », « nor-
mes éthiques » ou « postulats de la nature », peu importe. Mais il faut
reconnaître le fait qu'elles existent ; qu'elles n'ont pas été établies par
le caprice de l'homme; qu'elles sont enracinées ontologiquement dans la
nature humaine, que l'homme n'a pas façonnée lui-même ; qu'elles doivent
donc se trouver partout; que par conséquent tout droit public et tout
740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

droit des gens trouvent dans la nature humaine commune un fondement


clair, solide et durable.
Il s'ensuit qu'un positivisme juridique extrême ne peut se justifier
devant la raison. Il représente le principe : « Le droit comprend tout ce
qui est établi comme " droit " par le pouvoir législatif dans la commu-
nauté nationale ou internationale, et rien que cela, tout à fait indépen-
damment de n'importe quelle exigence fondamentale de la raison ou de
la nature ». Si l'on s'appuie sur ce principe, rien n'empêche qu'un contre-
sens logique et moral, la passion déchaînée, les caprices et la violence
brutale d'un tyran et d'un criminel puissent devenir « le droit ». L'his-
toire fournit, on le sait, plus d'un exemple de cette possibilité devenue
réalité. Là où par contre le positivisme juridique est compris de telle
sorte que, tout en reconnaissant pleinement ces exigences fondamentales
de la nature, on n'utilise le terme « droit » que pour les lois élaborées
par le législatif, plusieurs jugeront peut-être cet emploi peu exact dans
sa généralité; toujours est-il qu'il offre une base commune pour l'édi-
fication d'un droit international fondé sur l'ordre ontologique.
2. La réalisation de l'ordre juridique s'obtient d'une manière essen-
tiellement autre que dans l'ordre physique. Ce dernier se réalise auto-
matiquement par la nature des choses elle même. Celui-là par contre
ne s'accomplit que par la décision personnelle de l'homme, quand pré-
cisément il conforme sa conduite à l'ordre juridique. « L'homme décide
de chacun de ses actes personnels » : cette phrase est une conviction
humaine indéracinable. La généralité des hommes n'admettra jamais
que ce que l'on appelle l'autonomie du vouloir ne soit qu'un tissu de
forces internes et externes.
On parle volontiers des mesures de sûreté destinées à remplacer la.
peine ou à l'accompagner, de l'hérédité, des dispositions naturelles, de
l'éducation, de l'influence étendue des dynamismes à l'œuvre dans les
profondeurs de l'inconscient ou du subconscient. Bien que ces considé-
rations puissent donner des résultats intéressants, qu'on ne complique
pas le fait tout simple : l'homme est un être personnel, doué d'intelli-
gence et de volonté libre, un être qui finalement décide lui-même de ce
qu'il fait et ne fait pas. Etre doué d'autodétermination ne veut pas
dire échapper à toute influence interne et externe, à tout attrait et à
toute séduction; cela ne veut pas dire ne pas lutter pour garder le
droit chemin, ne pas devoir livrer chaque jour un combat difficile contre
des poussées instinctives peut-être maladives; mais cela signifie que,
malgré tous les obstacles, l'homme normal peut et doit s'affirmer ; cela
Acta PU Pp. XII 741

signifie ensuite que l'homme normal doit servir de règle dans la so-
ciété et dans le droit.
Le droit pénal n'aurait pas de sens, s'il ne prenait en considération
cet aspect de l'homme ; mais comme celui-ci a la vérité pour soi, le droit
pénal a un sens plénier. Et puisque cet aspect de l'homme est une con-
viction de l'humanité, les efforts pour uniformiser le droit pénal ont
une base solide.
3. Un troisième présupposé de la justice pénale est le facteur de la
faute. Celui-ci situe en dernier ressort la frontière entre la justice au
sens propre et les mesures administratives de sécurité. Sur lui repose
finalement le veto inconditionné de l'ordre juridique pénal contre l'arbi-
traire et les violations du droit; de lui se tire une dernière motivation
et délimitation des garanties requises dans la procédure pénale.
Le droit pénal dans sa nature intime est une réaction de l'ordre
juridique contre le délinquant; il présuppose le lien causal entre celui-
ci et celui-là. Mais ce lien causal doit être établi par le délinquant cou-
pable.
C'est une erreur de la pensée juridique que de contester la nécessité
de ce lien causal en alléguant que la peine se justifie entièrement par
la dignité du droit violé. Cette violation — affirme-t-on — demande une
satisfaction qui consiste à imposer une peine douloureuse à l'auteur
du délit ou à un autre qui est soumis à l'ordre juridique violé.
L'importance de la culpabilité, de ses présupposés et de ses effets
en droit exige, et cela surtout chez le juge, une connaissance appro-
fondie du processus psychologique et juridique de sa genèse. A cette
seule condition, le juge s'épargnera l'incertitude pénible qui pèse sur
le médecin obligé de prendre une décision, mais qui ne peut établir au-
cun diagnostic certain d'après les symptômes de la maladie, parce qu'il
n'aperçoit pas leur cohérence interne.
Au moment du délit, le délinquant a devant les yeux la défense
portée par l'ordre juridique; il est conscient de celui-ci et de l'obliga-
tion qu'il impose ; mais en dépit de cette conscience, il se décide contre
ce veto et, pour exécuter cette décision, il accomplit le délit externe.
Voilà le schéma d'une violation coupable du droit. En raison de ce
processus interne et externe, on attribue l'action à son auteur comme
à sa cause; elle lui est imputée comme faute, parce qu'il l'a commise
en vertu d'une décision consciente; l'ordre violé et l'autorité de l'Etat,
qui en est gardien, lui en demandent compte; il tombe sous le coup
des peines, fixées par la loi et imposées par le juge. Les influences mul-
tiples exercées sur les actes d'intelligence et de volonté — donc sur les
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
742

deux facteurs, qui représentent les éléments constitutifs essentiels de


la culpabilité — n'altèrent pas la structure fondamentale de ce proces-
sus, quelle que soit leur importance dans l'appréciation de la gravité
de la faute.
Parce que le schéma ainsi esquissé est emprunté à la nature de l'hom-
me et à celle de la décision coupable, il vaut partout. Il fournit la pos-
sibilité d'une base commune pour les discussions internationales et peut
rendre des services appréciés lors de la formulation de règles iuridiques,
qui doivent être incorporées à une convention internationale.
La connaissance approfondie de ces questions difficiles empêche aussi
la science du droit pénal de glisser dans la pure casuistique, et d'autre
part l'oriente dans l'usage de la casuistique nécessaire dans la prati-
que, et donc justifiiable.
Si au contraire l'on refuse de fonder le droit pénal sur le facteur de
la culpabilité comme sur une circonstance essentielle, il sera difficile de
eréer un vrai droit pénal et d'arriver à une entente lors de discussions
internationales.
4. Il reste un mot à dire sur le sens dernier de la peine. La majorité
des théories modernes du droit pénal explique la peine et la justifie en
fin de compte comme une mesure de protection, c'est-à-dire de défense
de la communauté contre les entreprises délictueuses, et en même tepms
comme une tentative pour ramener le coupable à l'observation du droit.
Dans ces théories, la peine peut comporter aussi des sanctions sous la
forme d'une diminution de certains biens assurés par le droit, afin d'ap-
prendre au coupable à vivre honnêtement. Mais ces théories refusent
de considérer l'expiation du délit commis, qui sanctionne la violation
du droit, comme la fonction capitale de la peine.
On peut laisser à une théorie, à une école juridique, à une législation
pénale nationale ou internationale le soin de définir philosophiquement
la peine comme elles l'entendent, en conformité avec leur système juri-
dique pourvu qu'elles respectent les considérations développées plus
haut sur la nature de l'homme et l'essence de la faute.
Mais d'un point de vue différent, et l'on peut bien dire plus élevé, il
est permis de se demander si cette conception satisfait au sens plénier
de la peine. La protection de la communauté contre les délits et les dé-
linquants doit rester assurée, mais le but final de la peine devrait se
situer sur un plan supérieur.
Le nœud de la faute, c'est l'opposition libre à la loi reconnue obliga-
toire, c'est la rupture et la violation consciente et voulue de l'ordre juste.
Une fois qu'elle s'est produite, il est impossible de faire en sorte qu'elle
Acta PU Pp. Zìi 743

n'existe pas. Pour autant cependant que l'on peut accorder satisfaction
à l'ordre violé, il faut le faire. C'est une exigence fondamentale de la
« justice ». Son rôle dans le domaine de la moralité est de maintenir l'éga
lité existante et justifiée, de garder l'équilibre et de restaurer l'égalité
compromise. Celle-ci demande que, par la peine, le responsable soit
soumis de force à l'ordre. L'accomplissement de cette exigence proclame
la suprématie absolue du bien sur le mal ; par elle s'exerce l'absolue sou-
veraineté du droit sur l'injustice. Veut-on encore faire un dernier pas ;
dans l'ordre métaphysique, la peine est une conséquence de la dépendance
envers la Volonté suprême, dépendance qui s'inscrit jusque dans les der-
niers replis de l'être créé. S'il faut jamais réprimer la révolte de l'être
libre et rétablir le droit violé, c'est bien ici quand l'exige le Juge suprême
et la justice suprême. La victime d'une injustice peut renoncer librement
à la réparation, mais la justice de son côté la lui assure dans tous les cas.
Dans cette dernière acception de la peine, la fonction de protection,
que lui attribuent les modernes, se voit aussi pleinement mise en valeur ;
mais elle est ici saisie plus à fond. Il s'agit, en effet, tout d'abord non
de protéger les biens assurés par le droit, mais le droit lui-même. Rien
n'est aussi nécessaire à la communauté nationale et internationale que
le respect de la majesté du droit, comme aussi l'idée salutaire que le
droit est en lui-même sacré et défendu et que, par conséquent, celui qui
l'offense s'expose à des châtiments et les subit en effet.
Ces considérations permettent d'apprécier plus justement une épo-
que antérieure que plusieurs regardent comme dépassée. On distinguait
alors les peines médicinales — poenae medicinales — et les peines vindi-
catives — poenae vindicativae. Dans ces dernières, la fonction vindicative
d'expiation est à l'avant-plan ; la fonction de protection est comprise dans
les deux genres de peines. Le droit canon s'en tient aujourd'hui encore,
comme vous le savez, à cette distinction, et cette attitude, comme vous
le voyez, se fonde sur les convictions énoncées plus haut. Elle seule
répond aussi en un sens plénier à la parole bien connue de l'Apôtre aux
Romains : ((.Non enim sine causa gladium portat; ... vindex in iram ei
3
qui malum agit ». « Ce n'est pas en vain qu'il porte le glaive », dit
St Paul de l'Etat, « il est ministre de Dieu, l'instrument de sa colère
contre les malfaiteurs ». Ici l'expiation est mise à l'avant-plan.
La fonction expiatoire seule permet finalement de comprendre le
jugement dernier du Créateur lui-même, qui « rend à chacun selon ses
4
œuvres », comme le répètent souvent les deux Testaments. Ici la fonc-
3
Rom. 13, 4.
4
Cfr. surtout MATTH. 16, 27; Rom. 2, 6.
744 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tion de protection disparaît complètement, lorsque l'on considère la vie


de l'au-delà. Pour la toute-puissance et l'omniscience du Créateur, il est
toujours facile de prévenir tout danger d'un nouveau délit par la con-
version morale intime du délinquant. Mais le Juge suprême, dans son
jugement final, applique uniquement le principe de la rétribution. Ce-
lui-ci doit donc certes posséder une valeur qui n'est pas négligeable.
Aussi bien, comme Nous l'avons dit, qu'on laisse à la théorie et à la
pratique le soin de définir le rôle de la peine dans le sens moderne plus
étroit ou dans l'autre plus large. Dans l'une comme dans l'autre hypo-
thèse, une collaboration est possible et l'on peut viser à la création d'un
droit pénal international. Mais qu'on ne renonce pas à envisager cette
dernière motivation de la peine uniquement parce qu'elle n'apparaît pas
apte à produire des résultats pratiques immédiats.
Nos explications, Messieurs, ont suivi la ligne de contact entre le
droit et ses bases métaphysiques. Nous Nous féliciterons, si par là Nous
avons pu quelque peu contribuer aux travaux de votre Congrès pour
protéger et défendre l'homme contre les crimes et les ravages de l'injus-
tice.
Nous conclurons en souhaitant que vos efforts réussissent a édifier un
droit pénal international sain au profit de la société, de l'Eglise et de
la communauté des peuples. Daigne la bonté et la miséricorde de Dieu
tout-puissant vous en donner pour gage sa bénédiction.

IV
o
lis qui X~VI Conventui Officii Internationalis inquisitionis de medicina
inter milites exercenda interfuerunt*
e
Arrivés au terme des travaux de la 16 Session de l'Office Internatio-
nal de documentation de médecine militaire, vous Nous faites, Mes-
sieurs, le plaisir de votre visite. Nous vous en remercions et vous souhai-
tons la bienvenue dans Notre maison.
Déjà toute une série de congrès de médecins et d'associations médi-
cales sont venus vers Nous dans le courant de cette année et des années
précédentes, en si grand nombre que Nous éprouvons combien les rela-
tions entre le Pape et les médecins sont des relations de confiance. Ce
fait ne manque pas de raisons profondes. Le médecin, comme le prêtre
et l'Eglise, doit être un ami et un aide pour l'humanité, il doit guérir
les hommes quand ils sont frappés par la maladie, les blessures et la
* Habita die 19 Octobris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 745

souffrance, et cette triade : maladie, blessures et souffrance se retrouve


toujours et partout, pendant la paix et incomparablement plus encore
pendant la guerre.
Vous avez répondu d'avance à la confiance que Nous entretenons à
votre égard et vous Nous avez demandé de prendre position sur les
points fondamentaux ou, plus exactement, sur l'aspect moral de diverses
questions, qui vous concernent comme médecins militaires. Bien volon-
tiers, Nous accédons à votre souhait. Les paroles que Nous vous adres-
sons concernent donc le médecin militaire comme tel, le médecin de
guerre. Ceci présupposé, Nous voudrions parler de la morale et du
droit des médecins.

I - La morale médicale
Une première question de morale médicale militaire se pose au poiut
de vue scientifique. Le nombre extraordinaire de cas, que la guerre met
aux mains du médecin, contribue à élargir et à approfondir sa science
théorique et pratique. Comme Nous l'avons expliqué dans une précédente
occasion, la science en soi est toujours une valeur positive, en médecine
comme dans toutes les autres branches. Sinon l'omnisciènce ne pourrait
être un attribut divin. Ceci vaut pour les influences biologiques et mé-
dicales favorables ou nuisibles, que la guerre révèle au médecin. Mais
si, en soi, l'accroissement de la science est un bien, il ne s'ensuit pas
que tous les moyens sont légitimes pour l'acquérir. D'une manière gé-
nérale, d'ailleurs, n'importe quelle science ne convient pas à n'importe
qui, ni même à n'importe quel groupe d'hommes. La science n'est cer-
tainement pas un bien, lorsqu'on a l'intention perverse de s'en servir
pour nuire aux autres, pour leur causer injustement du tort.
Faisons l'application : la recherche, la découverte et la connaissance
de nouvelles méthodes d'anéantissement des masses par la guerre bio-
logique et chimique, de nouveaux procédés pour supprimer des ennemis
politiques, nationaux et raciaux, de nouveaux types d'euthanasie pour
les blessés, les mutilés ou les incurables, peuvent, comme pur accrois-
sement de science, constituer une valeur positive; mais elles ne le sont
pas aux mains de tout médecin, de tout chef d'armée ni même de toute
nation. Ainsi on répond — pour une part, bien entendu — à la ques-
tion : de telles découvertes, de nouvelles expériences peuvent ou doi-
vent-elles être sans discernement divulguées par leur auteur et commu-
niquées, sinon à tout le monde, du moins aux instances supérieures?
Si en certains cas la réserve est de mise pour les résultats eux-mê-
mes elle s'impose peut-être plus encore, comme on l'a déjà indiqué, pour
746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

les moyens d'y arriver. Lorsqu'il est impossible d'acquérir nne donnée
ou une certitude sur les possibilités de son utilisation pratique sans
une expérience dangereuse, et peut-être mortelle, sur des hommes vi-
vants, le but poursuivi ne suffit pas à justifier cette expérience. Ni pen-
dant la paix ni pendant la guerre, et même beaucoup moins encore alors,
les blessés, les prisonniers de guerre, les travailleurs forcés, les déportés
des camps de concentration, ne constituent des objet d'expérimentation
médicale dont on puisse disposer librement ou avec approbation de
l'autorité. Que le mépris de cette norme puisse devenir une triste réalité,
les dernières décades l'ont universellement démontré.
Ce premier point d'éthique médicale concernait les acquisitions théo-
riques du (( médecin de guerre ». Mais l'objet principal de la conscience
du médecin, c'est bien son activité professionnelle.
Dans les rapports de vos sessions, dans le projet de codification d'une
morale médicale mondiale, dans celui d'un droit médical international et
dans la formule proposée d'un serment mondial du médecin valable
partout, une idée revient constamment : le principe de conduite suprê-
me, professionnel et moral, de la conscience et de la pratique médicales,
c'est d'aider et de guérir, non de faire du tort, de détruire et de tuer.
Ces réflexions vous ont amenés à exiger du médecin, en temps de paix et
plus encore pendant la guerre, le respect de la vie de l'homme depuis la
conception jusqu'à la mort; le souci de son bien-être, la guérison de ses
blessures et de ses maladies, l'adoucissement de ses souffrances et de ses
infirmités, la préservation et la lutte contre les dangers, l'abandon de
tout ce que s'oppose à ses tâches. Vous avez souligné que ceci devait
s'appliquer à tout homme, ami ou ennemi, indépendamment du sexe et
de l'âge, de la race, de la nation et de la culture.
Ce principe de conduite de la conscience médicale, appliquez-le pen-
dant la guerre, où la fureur impitoyable des armes modernes anéantit
tant de vies, inflige tant de blessures, tant de mutilations, tant de
souffrances et de peines, tant de dérélictions et d'abandons, aussi bien
sur le champ de bataille que dans les villes bombardées. La réalisation
de cette loi essentielle de la conscience et de la pratique médicales ren-
contrera partout dans le monde l'approbation de tous les hommes droits ;
elle répond à la voix du cœur humain et à l'espérance de toute âme restée
saine.
Nous n'avons pas besoin d'expliquer que la conscience médicale, com-
me vous l'avez vous-mêmes remarqué, est capable d'être la conscience
collective de tous les médecins du monde entier : la nature humaine, les
lois biologiques et médicales, la souffirance et la misère, mais aussi la
Acta Pii Pp. XII 747

reconnaissance envers ceux qui apportent secours et salut, sont partout


les mêmes.
Ici Pon touche tout de suite une autre vérité fondamentale : cette
conscience médicale n'est pas purement subjective; elle se forme bien
plutôt au contact du réel et s'oriente sur lui et sur les lois ontologiques,
qui gouvernent toute pensée et tout jugement.
Que l'on compare avec ces lois ontologiques ce que Nous disions plus
haut au point de vue scientifique comme tel. Lui aussi se subordonne à
ces normes. Le médecin, qui ne voudrait pas tenir compte de cela, renon-
cerait au titre de médecin, au sens plein et le plus noble du terme. Dans
vos rapports, on a proposé de distinguer deux classes de médecins : les
chercheurs et les médecins traitants. Cette distinction permet de sup-
poser que le « chercheur » est considéré comme entièrement au service
du « médecin traitant ». En toute hypothèse, si celui-là n'acceptait pas
la défense impérative de faire du tort, de détruire et de tuer, il rejette-
rait aussi la conscience médicale et la morale médicale qui l'obligent
également.
Mais l'activité du médecin consciencieux, pour qui votre principe de
base « aider et guérir, ne pas nuire ni tuer » va de soi, peut aussi ren-
contrer des limites, à la trangression desquelles s'oppose un veto, un
« non » exigé par des intérêts qui, dans l'échelle des valeurs, l'empor-
tent sur la santé du corps et sur la vie. Voici un an (13 sept. 1952) Nous
avons entretenu longuement le « Premier Congrès d'histopathologie du
système nerveux » des limites morales de la recherche et du traitement
médical. Il suffira aujourd'hui de reprendre à Notre exposé d'alors ce
qui a trait spécialement aux questions qui vous intéressent.
Comme le montrent vos rapports, le problème de ces limites morales
s'est fait jour dans vos discussions elles-mêmes, et diverses opinions se
sont alors exprimées. Nous disions l'année dernière que le médecin justi-
fiait ses décisions par l'intérêt de la science, celui du patient et celui du
bien commun. L'intérêt de la science, il en a déjà été question Quant
à celui du patient, le médecin n'a pas plus de droit à intervenir que le
patient ne lui en concède. Le patient, de son côté, l'individu lui-même
n'a le droit de disposer de son existence, de l'intégrité de son organisme,
des organes particuliers et de leur capacité de fonctionnement que dans
la mesure où le bien de tout l'organisme l'exige.
Ceci donne la clef de la réponse à la question qui vous a occupés : le
médecin peut-il appliquer un remède dangereux, entreprendre des inter-
ventions probablement ou certainement mortelles, uniquement parce que
le patient le veut ou y consent? De même à la question en soi compré-
748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

hensible pour le médecin travaillant juste derrière le front ou à l'hô-


pital militaire : peut-il, en cas de souffrances insupportables ou incu-
rables et de blessures horribles, administrer, à la demande expresse du
malade, des injections qui équivalent à une euthanasie?
Par rapport à l'intérêt de la communauté, l'autorité publique n'a en
général aucun droit à disposer de l'existence et de l'intégrité des or-
ganes de ses sujets innocents. — La question des peines corporelles et de
la peine de mort, Nous ne l'examinons pas ici, puisque Nous parlons du
médecin, non du bourreau. — Comme l'Etat ne détient pas ce droit
direct de disposition, il ne peut donc pas le communiquer au médecin
pour quelque motif ou but que ce soit. La communauté politique n'est
pas un être physique comme l'organisme corporel, mais un tout qui ne
possède qu'une unité de finalité et d'action ; l'homme n'existe pas pour
l'Etat, mais l'Etat pour l'homme. Quand il s'agit d'êtres sans raison,
plantes ou animaux, l'homme est libre de disposer de leur existence et
de leur vie (ce qui ne supprime pas l'obligation qu'il a, devant Dieu et
sa propre dignité, d'éviter les brutalités et les cruautés sans motifs),
mais non de celle d'autres hommes ou de subordonnés.
Le médecin de guerre tire de là une orientation sûre qui, sans lui
enlever la responsabilité de sa décision, est susceptible de le garder des
erreurs de jugement, en lui fournissant une norme objective claire.
Le principe fondamental de la morale médicale commande non seule-
ment d'(( aider et de guérir, de ne pas nuire ni tuer », mais aussi de pré-
venir et préserver.
Ce point est décisif pour la position du médecin vis à vis de la guerre
en général, et de la guerre moderne en particulier. Le médecin est adver-
saire de la guerre et promoteur de la paix. Autant il est prêt à guérir
les blessures de la guerre, quand elles existent déjà, autant il s'emploie,
dans la mesure du possible, à les éviter.
La bonne volonté reciproque permet toujours d'éviter la guerre com-
me ultime moyen de régler les différends entre les Etats. Voici quelques
jours, Nous avons encore exprimé le désir que l'on punisse sur le plan
international toute guerre, qui n'est pas exigée par la nécessité absolue
de se défendre contre une injustice très grave atteignant la communauté,
lorsqu'on ne peut l'empêcher par d'autres moyens et qu'il faut le faire
cependant, sous peine d'accorder libre champ dans les relations interna-
tionales à la violence brutale et au manque de conscience. Il ne sufììt
donc pas d'avoir à se défendre contre n'importe quelle injustice pour
utiliser la méthode violente de la guerre. Lorsque les dommages entraînés
Acta Pii Pp. XII 749

par celle-ci ne sont pas comparables à ceux de 1'« injustice tolérée », on


peut avoir l'obligation de « subir l'injustice ».
Ce que Nous venons de développer vaut tout d'abord de la guerre
A. B. C, atomique, biologique et chimique. La question de savoir si
elle peut devenir simplement nécessaire pour se défendre contre une
guerre A. B. C, qu'il Nous suffise de l'avoir posée ici. La réponse se
déduira des mêmes principes, qui sont décisifs aujourd'hui pour permet-
tre la guerre en général. En tous cas, une autre question se pose d'abord :
n'est-il pas possible par des ententes internationales de proscrire et
d'écarter efficacement la guerre A. B. C?
Après les horreurs des deux conflits mondiaux, Nous n'avons pas
besoin de rappeler que toute apothéose de la guerre est à condamner
comme une aberration de l'esprit et du cœur. Certes, la force d'âme et
la bravoure jusqu'au don de la vie, quand le devoir le demande, sont
de grandes vertus; mais vouloir provoquer la guerre parce qu'elle est
l'école des grandes vertus et une occasion de les pratiquer, devrait être
qualifié de crime et de folie.
Ce que Nous avons dit montre la direction, dans laquelle on trouvera
la réponse à cette autre question : le médecin peut-il mettre sa science
et son activité au service de la guerre A. B. C? L'« injustice », il ne
peut jamais la soutenir, même au service de son propre pays ; et lorsque
ce type de guerre constitue une injustice, le médecin ne peut y colla-
borer.
Il reste à dire un mot sur le contrôle et les sanctions de la¡ conscience
médicale :
Le contrôle dernier et le plus élevé, c'est le Créateur lui-même : Dieu.
Nous ne ferions pas justice aux principes fondamentaux de votre pro-
gramme et aux conséquences qui en découlent, si Nous voulions les ca-
ractériser seulement comme des exigences de l'humanité, comme des
buts humanitaires. Us le sont aussi ; mais ils sont essentiellement plus
encore. La dernière source, d'oii découlent leur force et leur dignité,
c'est le Créateur de la nature humaine. S'il s'agissait de princi-
pes élaborés par la seule volonté de l'homme, alors leur obliga-
tion n'aurait pas plus de force que les hommes; ils pourraient s'ap-
pliquer aujourd'hui, et être dépassés demain; un pays pourrait les
accepter, un autre les refuser. U en va tout autrement, si l'autorité du
Créateur intervient. Et les principes de base de la morale médicale sont
partie de la loi divine. Voilà le motif qui autorise le médecin à mettre
une confiance inconditionnée dans ces fondements de la morale médi-
cale.
750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Mais la conscience médicale éprouve en outre le besoin d'un contrôle


et d'une sanction visible. Elle en trouvera une d'abord dans l'opinon
publique; celle-ci est de votre côté, Messieurs, puisque vous reconnais-
sez ces principes. C'est par milliers et par centaines de milliers que l'on
compte les soldats jadis blessés et malades, dans l'esprit et le cœur de
qui tant de médecins se sont acquis une estime et une reconnaissance
impérissables par un dévouement qui a coûté la vie à plus d'un.
Plus important encore et plus efficace est le contrôle exercé sur cha-
que médecin par ses collègues. Leur jugement revêt une importance
particulière pour sauvegarder la morale médicale, lorsqu'ils sont réunis
en communauté professionnelle, même si celle-ci ne possédait pas un
caractère de droit public. Elle pourrait rendre son verdict au sujet d'un
médecin sans conscience et l'exclure de l'Ordre.
Si en outre on réussissait à former, comme vous vous y efforcez, une
ligue mondiale des médecins, qui reconnaîtrait les principes susdits de
morale médicale et remplirait au moins en fait le rôle de surveiller
l'activité des médecins, surtout en temps de guerre, la conscience mé-
dicale y trouverait une sécurité encore plus efficace. Une pareille ligue
mondiale pourrait fonder un Ordre international des médecins, dont le
jugement aurait à décider de la licéité de certains procédés, et à flétrir
les mesures illicites des individus, et même peut-être des Etats ou groupes
d'Etats.
A juste titre, vous soutenez l'avis que les points essentiels de la morale
médicale doivent devenir d'abord une conviction commune de l'Ordre des
médecins, et ensuite aussi d'un plus large public ; puis que, dans la for-
mation des étudiants en médecine, il faudrait intégrer comme branche
obligatoire une exposition systématique de la morale médicale. Vos rap-
ports demandent enfin un serment professionnel médical identique dans
les différents pays et nations ; avant qu'un médecin puisse obtenir la per-
mission d'exercer sa profession, il serait obligé de prêter ce serment de-
vant les délégués de l'Ordre international des médecins. Le serment
serait une profession personnelle des principes de la morale médicale, et
en même temps un soutien et un encouragement à l'observer. Donnez à
ce serment ou plutôt laissez-lui ce qui lui revient de par sa nature : le
sens religieux d'une promesse formulée devant l'autorité suprême du
Créateur, de qui vos exigences reçoivent en dernière instance leur force
obligatoire et leur plus haute consécration.
Vos efforts montrent que vous visez en outre, et cela pour de bons
.Acta PU Pp- Xll 751

motifs, à la création d'institutions médicales de droit public et interna-


tionales, appuyées par des ententes entre les Etats. Nous abordons main-
tenant ce sujet, en traitant du droit des médecins.

II - Le droit des médecins

De sérieux motifs militent en fait pour la création d'un droit interna-


tional des médecins, sanctionné par la communauté des peuples. D'abord,
parce que la morale et le droit de par leur nature ne se recouvrent pas
toujours et, quand ils se rejoignent, restent cependant formellement dif-
férents. Nous pouvons Nous en référer à ce que Nous disions à ce pro-
pos aux membres du Congrès de droit pénal international.
Par rapport à la morale, le droit remplit diverses fonctions : ainsi,
par exemple, celle de sélection et de concentration : toutes deux revien-
nent au fond à ceci, que le droit ne reprend les exigences morales que
dans la mesure requise par le bien commun. Il reste toujours décisif, sous
ce rapport, que le droit positif, à la différence du simple postulat éthi-
que, propose une norme de conduite, formulée par l'autorité compétente
d'une communauté de peuples ou d'Etats et obligatoire pour les membres
de cette communauté, en vue de réaliser le bien commun. A ce droit posi-
tif appartiennent alors l'obligation juridique, le contrôle juridique et le
pouvoir de coercition.
L'élaboration d'un droit des médecins déborde la compétence de cette
profession, comme aussi celle de l'Ordre des médecins ; elle est réservée
au pouvoir législatif. On voit facilement par ailleurs l'importance et la
nécessité d'un droit médical à cause de l'influence profonde du médecin
tant sur l'individu que sur la société. Aussi la législation des Etats con-
tient des prescriptions tantôt éparses, tantôt groupées, souvent très dé-
taillées sur la formation des médecins et l'exercice de leur profession. Ces
dispositions légales fournissent au médecin les normes de son activité,
aux autres la garantie qu'il agira bien, et à sa conscience une barrière
contre la négligence et l'abus de son pouvoir ; elles tranquillisent la com-
munauté, sûre d'avoir confié ses malades à des hommes d'une sicence et
d'une pratique éprouvées, et qui en outre sont soumis au contrôle de la
loi. Naturellement, il est toujours présupposé que ce droit des médecins
est juste, c'est-à-dire, conforme à la vérité et à la moralité, et qu'il ne
procède pas d'un système de violence dépourvu de conscience.
Si l'urgence d'un droit médical se vérifie pour les circonstances nor-
males, elle s'affirme bien plus encore en temps de guerre. Nulle part il
n'est plus important d'observer la justice ; nulle part ne menace autant le
752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

* danger d'erreur, mais aussi de traitement injuste ; nulle part les consé-
quences ne sont plus redoutables pour le soldat comme pour le médecin
— peut-être faut-il encore ajouter : nulle part l'un et l'autre ne sont plus
dépourvus de protection que pendant la guerre.
Le sort de celle-ci peut mettre le médecin entre les mains de l'ennemi
ou lui confier ses malades ou ses blessés, Il peut se trouver du côté des
vainqueurs ou des vaincus, dans son propre pays ou en pays ennemi.
Quel droit régit alors sa personne et l'exercice de sa profession? Si lui-
même est non combattant, il appartient cependant aux groupes de com-
battants; mais alors quelle qualité lui reconnaîtra-t-on? Peut-il exercer
son art et sur qui? Sur les amis et les ennemis, les militaires et les
civils? Partout où son aide est demandée et nécessaire? Et comment
peut-il l'exercer : d'après les principes de la morale médicale et d'après
sa conscience?
Tout cela attend d'être déterminé par des conventions internationales.
Beaucoup de points ont déjà été fixés de la sorte, mais non tous ceux
qui devraient l'être. En outre, le nombre des Etats qui participèrent à
ces conventions n'est pas très grand, et moindre encore le nombre de
ceux qui les ont ratifiées. Le corps médical peut entrer en contact avec
les assemblées législatives par des initiatives et des propositions pour in-
tégrer au droit international projeté les points acquis dans les traités
conclus. Une autre possibilité serait d'annexer aux conventions existan-
tes, avec une valeur juridique égale, le schéma de droit médica] déjà en
vigueur.
On n'entreprendra pas ce travail avec l'espoir utopique d'atteindre le
but d'aujourd'hui à demain, mais avec calme, souplesse et cette persé-
vérance tenace, sans laquelle les entreprises importantes n'aboutissent
presque jamais.
Ceci concernait la nécessité de créer un droit médical international
et le moyen de le réaliser.
Pour le contenu de ce droit et les énoncés juridiques à rédiger, le
projet déjà préparé fournit des indications suffisantes. Au point de vue
technique, Nous n'avons pas l'intention d'intervenir. Nous traitons de
la morale médicale.
Sous cet aspect, le droit médical codifié devrait avoir comme fonde-
ment ce que renferment vos principes de base. Ce devrait donc être un
point de droit que le médecin peut exercer sa profession toujours et par-
tout où cela s'avère pratiquement possible; même envers l'ennemi bles-
sé, auprès des soldats comme des civils, des prisonniers et des internés,
comme en général auprès de tous ceux qui sont atteints par la mala-
Acta Pii Pp. XII 753

die, le malheur et la souffrance. Les besoins les plus grands ont toujours
ici la priorité, ainsi que les secours qu'on ne peut différer. On ne pourra
poursuivre au pénal aucun médecin pour le seul motif qu'il a soigné ceux
qui en avaient besoin, qu'il a refusé de laisser périr des malades ou des
blessés sans les secourir, de nuire à la vie ou au corps humain, de mutiler
ou même de tuer.
Mais ce serait trop peu pour le droit médical que d'énoncer ce que le
médecin peut faire ; il faut en outre dire ce qu'il doit faire. En d'autres
termes, partout où l'on a donné une permission, devrait apparaître aussi
un devoir. Ceci concernerait autant le médecin d'un camp, que celui de
l'ennemi et celui qui, venant d'un pays neutre, a été engagé au service
d'une des puissances belligérantes. L'impératif, qui s'applique aux mé-
decins, suppose un second impératif, qui s'adresse aux gouvernements
et aux chefs d'armée, et leur défend, d'une part, d'entraver le médecin
dans son activité, tandis qu'il les oblige, d'autre part, à le soutenir dans
la mesure du possible, en lui accordant le personnel nécessaire et en
mettant à sa disposition le matériel requis* Ces exigences ne peuvent de-
venir normes obligatoires d'un droit international que si le médecin lui-
même s'interdit, pendant la durée du conflit, toute activité politique ou
militaire et n'y est amené par aucun des deux camps.
Un point devrait encore faire partie du droit médical international :
le secret professionnel. En vertu d'une loi formelle, le médecin doit
avoir, pendant la guerre aussi, la possibilité et l'obligation de garder se-
cret ce qu'on lui confie dans l'exercice de sa profession. Ce serait une
interprétation fautive que de voir dans ce secret seulement un « bonum
privatum », une mesure destinée au bien de l'individu ; elle est exigée tout
autant par le (( bonum commune », le bien commun. En cas de conflit
entre deux aspects du même bien commun, une réflexion posée mon-
trera lequel l'emporte. Nous n'avons pas à expliquer maintenant quels
motifs, par exception, délient du secret médical, même contre la vo-
lonté du patient. Le rôle de la loi est de décider sur le cas habituel,
pour lequel le silence est de règle.
Si l'on réussissait — et en partie on a déjà réussi — à insérer les
exigences morales susdites dans des traités internationaux ayant force
de loi, le résultat obtenu ne serait pas négligeable. Que l'on se persuade
toujours ici que le médecin est le « faible » ; les prescriptions juridiques
qui le concernent serviront peu en cas de conflit, si l'on n'obtient des
autorités de l'Etat de se soumettre à de telles obligations et de faire le
sacrifice d'une partie de leur souveraineté, sacrifice que comportent tpu-
4 8 - ACTA, v o l . X X , n. 15. — 30-11-1953.
754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

jours, d'une certaine manière, des conventions internationales de ce


genre.
Reste la question, difficile aussi pour d'autres traités internationaux,
du contrôle et des sanctions d'un droit médical international. Il faut
bien concéder que de tels accords ne produisent leurs effets bienfaisants
que si l'on réussit à résoudre ce problème d'une manière satisfaisante.
La question posée à l'ONU lors de la discussion des droits de l'homme, et
sur laquelle vous avez attiré Notre attention, caractérise la difficulté
présente : « L'assemblée générale est-elle une académie appelée à rédiger
1
des Conventions qui ne seront jamais appliquées? y). La Convention de
Genève de 1949, bien connue et si importante, est arrivée jusqu'à cette
question du contrôle et des sanctions, mais elle en est restée là.
Vous offrez donc des propositions concrètes. Vous attirez l'attention
sur la Cour de justice internationale déjà existante, et proposez de lui
annexer une section pour le droit mondial des médecins, dont la tâche
serait de surveiller, de recevoir les plaintes, de fournir des informations,
en certains cas de prononcer jugement et condamnation; l'exécution
de celle-ci, quand il s'agit d'individus isolés, est confiée à l'Etat auquel
ils appartiennent, ou à celui dans le territoire duquel ils se trouvent,
ou à celui auquel il faut les livrer. Pour la question si souvent décisive
en cas de guerre : celle des sanctions, quand le jugement frappe un Etat
souverain ou un groupe d'Etats, en particulier quand l'Etat coupable
sort vainqueur du conflit, cette question attend encore d'être réglée par
un droit codifié.
Pour ne pas terminer Notre exposé sur des considérations pen satis-
faisantes, Nous voudrions en concluant attirer votre attention vers quel-
que chose de plus haut : Nous disions tantôt que la sanction dernière de
la conscience médicale est Dieu. Dieu est aussi votre force intime la plus
puissante, quand votre profession demande des sacrifices. Agissez en
vertu de cette force, celle de l'amour de Jésus-Christ, le Dieu fait homme.
Vous savez très bien vous-mêmes quelles œuvres imposantes la charité
chrétienne, inspirée par cet amour, a accomplies dans tous les domaines
pour le salut de l'humanité souffrante. Cette force et cet amour, Nous
vous les souhaitons de tout cœur.
1
Vers un Statut mondial de la médecine, p. 52. al. 1 in fine.
Acta PU Pp. XII 755

Die 19 Novembris mensis a. 1953, nobilissimis verbis, quibus Excmus Vir


Ioseph Patritius Walshe, Hiberniae Orator extra ordinem, nomine
etiam Legatorum praesentium ceterarum Nationum, Beatissimo Pa-
tri communis moeroris sensus devote expressit ob iniquas insectatio-
nes in Emum P. D. Cardinalem Stephanum Wyszynski potra-tas.
Sanctitas Sua haec affatim respondit.

Monsieur F Ambassadeur,
Depuis que se sont déroulés les tristes événements qui ont inspiré
votre présente démarche, de partout Nous sont parvenus et Nous par-
viennent encore les témoignages d'une solidarité dont vous venez en
quelques mots de reprendre et de résumer les motifs. Aussi est-ce rempli
d'une grande émotion que Nous vous accueillons ici avec les illustres
membres du Corps Diplomatique accrédité auprès de Nous et dont vous
êtes le porte-parole autorisé, et que Nous vous remercions d'avoir voulu,
en cette circonstance, Nous apporter un précieux réconfort.
Les vexations infligées au très digne Cardinal Wyszynski ouvrent
dans Notre cœur une plaie nouvelle, celle de voir, après tant d'autres,
s'ajouter une étape à la voie douloureuse, où depuis plusieurs années
chemine la vaillante nation polonaise. Au cours d'une histoire riche en
hauts faits et qui contient nombre de pages éclairées de l'héroïsme le
plus pur, celle-ci eut bien souvent l'occasion de prouver avec quelle
ardeur elle s'attachait à la foi reçue voici près de mille ans, au mo-
ment où elle commençait à prendre conscience d'elle-même, et dont
rien depuis lors n'a pu réussir à la détacher. L'expérience des siècles
le prouve : les vraies convictions religieuses et l'amour de la Patrie
s'insèrent au plus profond de l'âme humaine, pénètrent ses fibres in-
times et comptent parmi ses biens les plus précieux. Bien loin de s'op-
poser ou même de se gêner mutuellement, ces deux sentiments tirent
d'un appui réciproque une vigueur insoupçonnée. Ne répondent-ils pas
d'ailleurs aux exigences les plus imperatives et les. plus naturelles à
l'homme, dont ils assurent le perfectionnement et la croissance harmo-
nieuse, individuelle ou collective, dans le respect de l'autorité légitime
et du droit international?
A l'amour de son pays, le peuple polonais a toujours uni la fidélité
indéfectible à la personne du Pontife Romain, et il y trouve la f orce qui
l'aide à défendre valeureusement son existence. Nous l'avons rappelé
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
756

aux représentants de Parmée polonaise qui, en 1944, étaient venus au-


nom de leurs compatriotes Nous manifester le filial hommage de la Po-
er
logne « semper fidelis ». Nous l'avons répété dans Notre lettre du 1 sep-
tembre 1951 à l'Episcopat et au peuple polonais et, aujourd'hui comme
alors, Nous évoquons avec ferveur le souvenir, maintenant assombri par-
la douleur et l'anxiété, de l'entretien où l'Archevêque de Gniezno et
de Varsovie Nous redisait l'inébranlable fermeté de la Pologne dans la
tradition qui la relie au Saint Siège.
L'on ne s'étonnera pas si celui qui s'était donné pour tâche de mainte-
nir les valeurs les plus intangibles de son peuple, devient la victime
principale de ceux qui espèrent, en frappant la tête, porter un coup
décisif qui mettra fin à une tenace résistance.
C'est pourquoi Nous recevons avec gratitude votre protestation con-
tre un acte, qui lèse non seulement les droits d'un seul homme, mais
ceux de tout un peuple et qui tend à déraciner de sa conscience des
convictions vitales. Qui donc ne se sentirait visé par cette entreprise
renouvelée contre la dignité humaine? Les nations que vous représentez
se préoccupent de sauvegarder les droits imprescriptibles qui seuls ren-
dent possible une vie sociale digne de ce nom. Leur appui moral ne
manquera pas, Nous en sommes certain, de soutenir et d'encourager
ceux qui supportent vaillamment des atteintes aussi graves à leur li-
berté religieuse et politique, et qui trouveront dans leur aide de nou-
veaux et puissants motifs d'espérer.
La gravité des maux actuels ne doit enlever à personne la confiance
en un avenir meilleur. La vérité et la justice ne sont pas des mots. Elles
possèdent la force même du Dieu Très-Haut, qui s'en porte garant,
s'en constitue le défenseur et dès maintenant, en dépit des apparences,
met au cœur de ses enfants la certitude du triomphe final de la paix
dans l'estime réciproque des peuples et l'accord généreux des bonnes
volontés. Que le Tout-Puissant vous accorde à vous-mêmes et à vos
pays respectifs de voir l'aube de ce jour que tous désirent, et pour le-
quel beaucoup n'hésitent pas à offrir aujourd'hui leurs souffrances et
leur vie.
Acta Pii Pp. XII 757

ORATIO
AD B. VIRGINEM MARIAM SINE LABE ORIGINALI CONCEPTAM
PER ANNUM MARIANUM RECITANDA

Rapiti dal fulgore della vostra celeste bellezza e sospinti dalle angosce
del secolo, ci gettiamo tra le vostre braccia, o Immacolata Madre di Gesù
e Madre nostra, Maria, fiduciosi di trovare nel vostro Cuore amantissimo
l'appagamento delle nostre fervide aspirazioni e il porto sicuro fra le
tempeste che da ogni parte ci stringono.
Benché avviliti dalle colpe e sopraffatti da infinite miserie, ammi-
riamo e cantiamo l'impareggiabile ricchezza di eccelsi doni, di cui Iddio
vi ha ricolmata al di sopra di ogni altra pura creatura, dal primo istante
del vostro concepimento fino al giorno, in cui, Assunta in cielo, vi ha
incoronata Regina dell'universo.
O Fonte limpida di fede, irrorate con le eterne verità le nostre
menti! O Giglio fragrante di ogni santità, avvincete i nostri cuori col
vostro celestiale profumo ! O Trionfatrice del male e della morte, ispi-
rateci profondo orrore al peccato, che rende l'anima detestabile a Dio
e schiava dell'inferno!
Ascoltate, o prediletta di Dio, l'ardente grido che da ogni cuore
fedele s'innalza in quest'Anno a voi dedicato. Chinatevi sulle doloranti
nostre piaghe. Mutate le menti ai malvagi, asciugate le lagrime degli
afflitti e degli oppressi, confortate i poveri e gli umili, spegnete gli odi,
addolcite gli aspri costumi, custodite il fiore della purezza nei giovani,
proteggete la Chiesa santa, fate che gli uomini tutti sentano il fascino
della cristiana bontà. Nel vostro nome, che risuona nei cieli armonia,
essi si ravvisino fratelli, e le nazioni membri di una sola famiglia, su
cui risplenda il sole di una universale e sincera pace.
Accogliete, o Madre dolcissima, le umili nostre suppliche e ottene-
teci soprattutto che possiamo un giorno ripetere dinanzi al vostro trono,
beati con voi, l'inno che si leva oggi sulla terra intorno ai vostri altari :
Tutta bella sei, o Maria! Tu gloria, Tu letizia, Tu onore del nostro-
popolo! Così sia.
Festa della Presentazione di Maria Santissima : 21 Novembre 1958.,
PIUS P P . XII

Il Santo Padre Pio XII si è (legnato concedere ai fedeli che reciteranno la Preghiera
dell'Anno Mariano le seguenti Indulgenze : I Indulgenza parziale di cinque anni, da lu-
crarsi almeno con il cuore contrito ogni volta che sarà devotamente recitata; II Indul-
genza plenaria, alle solite condizioni, da lucrarsi nelle due feste dell'Immacolata Conce-
zione ed in tutti i Sabati dell'Anno Mariano.
758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i
DECLAEATIO
DE MISSIONARIORUM EMIGRANTIUM OFFICIIS

Ad praecavenda dubia circa Missionariorum emigrantium officia, de


quibus in Cap. IV Constitutionis Apostolicae Exsul Familia, atque ad
uniformem instituendam agendi rationem, Sacra Congregatio Consisto-
rialis
DECLARAT

I - Quoad administrationem Sacramenti Confirmationis :


Missionariis emigrantium ' quibus, ad normam Constitutionis Apo-
stolicae Exswl Familia nn. 34-40, curam animarum in propria dioecesi
locorum Ordinarii commiserint, competit potestas administrandi subdi-
tis, in articulo mortis constitutis, Sacramentum Confirmationis ad nor-
mam Decreti Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum « Spi-
ritus Sancti munera» diei 14 Septembris 1946 (A. A. S., XXXVIII,
pag. 349).
Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII hanc de-
clarationem ratam habere dignatus est in Audientia diei 31 Augusti 1953.

II - Quoad adsistentiam matrimoniis :


a) Ad normam Constitutionis Apostolicae Exsul Familia, n. 39,
Missionarius emigrantium, cui cura animarum concredita est, servatis
ceteris de iure servandis, intra fines territorii sibi praestituti, valide
assistit matrimoniis quorum alteruter nupturientium sibi sit subditus.
o) Ad liceitatem quod attinet, servetur praescriptum canonis C. I. C.
1097, § 2, iuxta quem « in quolibet casu pro regula habeatur ut matri-
monium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset ».
c) De investigationibus super statu nupturientium religiose ser-
vetur Instructio Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum
Sacra Congregatio Consistorialis 759

« D e normis a parocho servandis in peragendis ...» edita die 29 Iunii


1941, praesertim praescriptum nn. 4 et 10 (A. A. S., XXXIII, pag. 297-
307).
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis,
die 7 Octobris 1953.

Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis


L . . © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

II
PROVISO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 6 Iulii 1958. — Cathedrali Ecclesiae Yarmuthensi, nuper erectae,
praefecit R. P. D. Albertum Déménager, Antistitem Urbanum et paro-
chum ecclesiae metropolitanae Monctonensis.
die 6 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Hartfortiensi, nuper
erectae, Exc. P. D. Henricum J. 0'Brien, hactenus Episcopum Öart-
fortiensem.
die 25 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Bridgeportensi, nuper erectae,
Exc. P. D. Laurentium J. Shehan, hactenus Episcopum titularem Lyd-
densem.
die 28 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Tucumanensi Exc. P. D.
Ioannem Carolum Aramburu, hactenus Episcopum titularem Plataeaen-
sem.
— Cathedrali Ecclesiae Viedmensi Revmum D. Iosephum Borgatti,
e Societate Sancti Francisci Salesii, Vicarium Capitularem eiusdem Ec-
clesiae Viedmensis.
— Cathedrali Ecclesiae Azulensi Exc. P. D. Antonium Iosephum
Plaza, hactenus Episcopum titularem Doberitanum.
die 1 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Norvicensi, nuper erectae,
R. P. D. Bernardum J. Flanagan, Antistitem Urbanum et Cancellarium
Curiae episcopalis Burlingtonensis.
die 7 Septembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Achridensi
Revmum D. Iosephum Umbertum Quintero Parra, Vicarium Generalem
Metropolitanae Eccelsiae Emeritensis in Venezuela, quem constituit
760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Coadiutorem cum jure successionis Exc. P. D. Acacii Chacón, Archie-


piscopi Emeritensis in Venezuela.
die 16 Septembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Odessitanae
Exc. P. D. Iosephum a Costa Nunes, hactenus Archiepiscopum Goanum-
Damanensem, quem insignivit titulo ad personam Patriarchae.
die 19 Septembris — Cathedrali Ecclesiae Mossorensi Exc. P. D.
Eliseum Simoes Mendes, hactenus Episcopum titularem Nisyriensem.
die 25 Septembris — Metropolitanae Ecclesiae Brundusinae, cui ad-
nexa est Administratio perpetua dioecesis Ostunensis, Exc. P. D. Ni-
colaum Margiotta, hactenus Episcopum Gallipolitanum.
— Cathedralibus Ecclesiis Cavensi et Sarnensi, aeque principaliter
unitis, R. P. D. Alphridum Vozzi, Antistitem Urbanum, canonicum
theologum Capituli Cathedralis Anglonensis-Tursiensis necnon rectorem
Pontificii Seminarii Regionalis Minoris Lucani in civitate Potentina.
o
die I Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Bergomensi Exc. P. D. Io-
sephum Piazzi, hactenus Episcopum Cremensem.
die 17 Octobris — Cathedrali Ecclesiae Sarsinatensi Revmum D. Ca-
rolum Bandini, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae
et plebis curionem in oppido « Tredozio )) in dioecesi Mutilensi.
die 22 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Huelvensi, nuper erectae,
Exc. P. D. Petrum Cantero Cuadrado, hactenus Episcopum Barba-
strensem.
die 25 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gabulensi Exc.
P. D. Pompeium Ghezzi, hactenus Episcopum Biturgensem.
die 27 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pergensi Rev. P.
D. Salvatorem Siino, Antistitem Urbanum, Nuntium Apostolicum in Re-
publica Dominicana.
die 29 Octobris. — Archiepiscopali Ecclesiae Carthaginensi Exc. P.
D. Mauritium Perrin, hactenus Episcopum titularem Uticensem.
die 3 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Gravelburgensi R. P. D.
Amatum Decosse, Antistitem Urbanum et Vicarium Generalem archi-
dioecesis S. Bonifacii.
— Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi R. D. Raimundum P. Hillin-
ger, Praepositum Orphanotrophio « ab Angelo Custode » in civitate Chi-
cagiensi moderando.
die k Novembris. — Titulari, pro hac vice, archiepiscopali Ecclesiae
Theodosiopolitanae in Arcadia R. D. Arrigum Pintonello, dioecesis Pa-
tavinae, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae et
rectorem pontificii Seminarii Salernitano-Lucani Pii XI in civitate Sa-
lernitana, quem constituit Ordinarium Militarem in Italia.
Sacra Congregatio Consistorialis 761

die 10 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Liverpolitanae Exc.


P. D. Gulielmnm Godfrey, hactenus Archiepiscopum titularem Cianen-
sem et Delegatum Apostolicum in Britannia.
die 15 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Cremensi R. D. Placidum
Mariam Cambiaghi, Adsistentem Generalem Congregationis Clericorum
Regularium S. Pauli, Barnabitarum.

III
DESIGNATIO PRO TRIBUNALI SECUNDAE INSTANTIAE

Archiepiscopus Hartfortiensis ad normam can. 1594, § 2 Cod. I. C.


designavit semel pro semper pro appellationibus a causis in prima in-
stantia a suo Tribunali pertractatis Ordinarium Providentiensem ;
quam designationem S. C. Consistorialis die 21 Octobris 1953 adpro-
bavit.

SACRA CONGREGATIO RITUUM

TAURINEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI MICHAELIS RUA,
SACERDOTIS PROFESSI, RECTORIS MAIORIS SOCIETATIS S. FRANCISCI SALESII.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proxi-


mum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, For-
titudine earumque adnexis, in gradu heroico in casu et ad effectum
de quo agitur.

S. Ioannes Bosco, qui, ut immane pondus sibi a divina providentia


impositum portaret, conversationem in caelis habebat, illam inde sa-
pientiam hauriebat, quam omnes stupentes admiramur. Hic in animum
adulescentis Michaelis Rua demittens obtutum, felicia in eo virtutum
germina introspexit, quas summa cura excolere sategit, eo fausto suc-
cessu qualem postea eventus comprobavit, ut ex dicendis constat.
Die 9 Iunii anno 1837 Augustae Taurinorum e Ioanne Rua ac Ioanna
Maria Perrero, pauperibus, honestis pietateque praestantibus coniugi-
bus natus, die 11 lustralibus aquis renatus est. Mature patre est orbatus,
762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

septennis enim. erat, Christianarum Scholarum Fratrum ludos prius


celebravit, ubi S. Ioannem Bosco cognovit, apud quem sua admissa con-
fiteri coepit, a quo per totam eius vitam nunquam recessit ; postea vero,
anno 1852 Salesiani Oratorii Collegium est ingressus. Gymnasialibus
studiis adhuc incumbens, clericales induit vestes. Philosophicis theolo-
gicisque disciplinis in Archiepiscopali Seminario cum laude attendit.
Cholerica lue anno 1854 Taurini grassante, S. Ioannes Michaelem
adhuc clericum in arduo munere eo morbo affectis assistendi socium
assumpsit, quem adiutorem eximium probavit. Eodem anno Dei Famulus
eundem Sanctum se numquam relicturum statuit; hic autem vicissim
eum sibi arctius coniunxit atque novi Instituti, cuius primordia molie-
batur, velut primarium lapidem constituit atque adhuc Subdiaconum
anno 1859 spiritus moderatorem elegit. Ad sacrum Presbyteratus ordinem
die 29 Iulii eiusdem anni promotus fuit. Anno 1862 triennalia, anno vero
1865 perpetua vota nuncupavit.
Spes, quam Sanctus de adulescente conceperat, eum non fefellit. Hu-
militas enim, quae est virtutum fundamentum, caritas, harum corona,
in Dei famulo adeo excreverant, ut S. Ioannes dicere non haesitaverit :
« Si quis mihi dixerit eum miraculum patrasse, facile credam ».
His perspectis atque perpensis dotibus, S. Ioannes eo largiter pro re
nata usus est ad multiplicia munia ei concredenda, quae omnia egregie
perfecit.
Ad superos, die 31 Ianuarii anno 1888, Sancto Societatis conditore
vocato, unanimi electorum suffragio Dei Famulus uti Maior Rector fuit
Leoni Papa XIII praesentatus, qui electionem die 11 Februarii anno
eodem confirmavit.
S. Ioannes Societatis fundamenta iecerat, atque praecipua linea-
menta statuerat ; Dei famulus, qui eo vivente, Vicaria auctoritate Socie-
tati praeerat incepta perfecit. Difficile dictu est quanta, vere fidelis
servus et prudens, operatus sit et quanta sit assecutus. Ut patet, praeter
vitae sanctitatem, religiosae societatis Rector supernaturali prudentia
praeditus esse debet. « Prudentis autem viri, ut docet S. Laurentius a
« Brundusio, tria sunt vel maxime munera. Primum est, proposito fine,
« prospicere sibi ad eum consequendum media necessaria, utilia, sufii-
« cientia et quae sunt expeditiora et meliora ; non enim temere nec prae-
« cipitanter operatur vir prudens sed consiliatur et secum cogitat, ut
(( semper eligat meliora. Secundum est inquisita inventaque media di-
ci sponere et ordinare ad finem ... sic vir prudens sollicitus est et diligens
« nec inconsiderate aut negligenter vel inconstanter agit. Tertium est
« solerti animo et mente perspicaci praevidere et evitare pericula pruden-
Sacra Congregatio Rituum 763

« ter que declinare emergentes difficultates et timere rationabilia pericula


(( semperque abundanti cautela uti » (vol. IX, p. 309).
Haec adamussim Dei Famulus servavit ac, Deo adiuvante, Salesia-
nam Societatem longe lateque propagavit, pietatem atque animarum
zelum in sodalibus fovit, missionales expeditiones multiplicavit, sodalium
optato leprosis assistendi libenti animo assensus est ; ut in hospitiis, col-
legiis aliisque Societatis domibus pietas, studia, disciplina servarentur
summa diligentia curavit ; nihilque neglexit, fortiter quidem sed suavis-
sime, quod iuxta legiferi Patris mandata ad maiorem Dei gloriam ce-
deret.
In sua agendi ratione ita semper se gessit ut suis sodalibus veluti
viventem regulam se proderet. Beatissimam Virginem Mariam « Auxi-
lium Christianorum » tenerrimo cultu est prosecutus atque intimam
cum Deo coniunctionem fidelissime servavit. Quapropter nihil mirum
si sub eius paterno 22 annorum regimine Salesiana Societas maiores in
dies progressiones perficeret.
Laboribus fractus, gravi cardiaco morbo licet affectus, a sancto la-
bore non destitit usquedum vires omnino defecerunt. Die 6 Aprilis
anno 1910, sancte ut vixerat, Ecclesiae sacramentis conforta tus atque
Apostolica Beati Pii X benedictione ditatus, lectissimum spiritum Augu-
stae Taurinorum in domo Salesiana principe Deo reddidit.
Duodecim post annos, sanctitatis fama percrebrescente, Ordinaria
auctoritate canonicae inquisitiones usque ad annum 1928 in Taurinensi
Archiepiscopali Curia peractae sunt. Die 15 Ianuarii anno 1936 Pius
Papa XI fel. rec. commissionem Introductionis causae manu Sua subsi
gnavit. Apostolico processu ab anno 1936 ad annum 1939 Taurini con-
structo, servatis omnibus de iure servandis Antepraeparatoria Congre-
gatio die 9 Decembris a. 1947 habita est, quam die 30 Novembris 1951
Praeparatoria est subsecuta; demum die 21 Aprilis anni huius coram
Ssmo D. N. Pio Papa XII coacta est Generalis, in qua Revmus Cardi
nalis Alexander Verde, Causae Ponens, dubium proposuit discutiendum :
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate, cum in Deum
tum in proximum necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,, Tempe-
rantia, Fortitudine earumque adnexis in casu et ad effectum de quo agi-
tur. Rev. Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum
quisque suffragium tulit, quod attente Sanctitas Sua auscultavit ; Suam
autem sententiam edere distulit ut Sua mens a Deo, interpositis
precibus, magis illustraretur. Diem hunc selegit ut suam ederet sen-
tentiam.
Coacti sunt itaque Revmi Cardinales Alexander Verde, Causae Po-
764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nens, ac subscriptas S. Rit. Congr. Pro-Praefectus nec non R. P. Sal-


vator Natucci, Generalis Fidei Promotor atque infrascriptus a Secretis ;
Beatissimus vero Pater, divina Hostia sancte litata, edixit : Constare
de virtutibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec
non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine
earumque adnexis in gradu heroico Venerabilis Michaelis Rua in casu
et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum promulgari ac in acta Sacrae Rituum Congrega-
tionis referri mandavit.
Datum Romae, die 26 Iunii 1953.

£8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.
f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
Acta Tribunalium 765

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNALE CARDINALIZIO
COSTITUITO CON PONTIFICIO CHIROGRAFO
DEL 10 DICEMBRE 1951

Nel nome del Signore

Regnando Sua Santità Pio Papa XII, nell'anno decimoquarto del Suo
Pontificato, il giorno 24 gennaio 1953, Gli Eminentissimi Signori Cardi-
nali Eugenio Tisser ant, Vescovo Suburbicario di Ostia e di Porto e S. Ru-
fina, Decano del Sacro Collegio, P r e s i d e n t e , Clemente Micara, Ve-
scovo Suburbicario di Veli etri, Giuseppe Pizzardo, Vescovo Suburbica-
rio di Albano, Benedetto Aloisi Masella, Vescovo Suburbicario di
Palestrina, e Nicola Canali, Primo Diacono, M e m b r i , riuniti nella
Sala delle Congregazioni Plenarie del Palazzo Apostolico Vaticano, han-
no pronunziato la seguente

SENTENZA DEFINITIVA

nel giudizio disposto da Sua Santità con il Venerato Chirografo


« Il Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta » del 10 dicem-
bre 1951.
Considerato lo stesso Venerato Chirografo, con il quale il regnante
Sommo Pontefice, accogliendo le ripetute istanze del Sovrano Militare
Ordine Gerosolimitano di Malta, ha costituito il presente Tribunale (( per
determinare la natura delle qualità di Ordine sovrano e di Ordine reli-
gioso del Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, a cui si ri-
feriscono i numeri 2 e 4 del titolo primo delle vigenti Costituzioni del
medesimo Ordine, l'ambito della rispettiva competenza, e le relazioni
reciproche e nei confronti della Santa Sede », e ha investito questo Tri-
bunale « dei più ampi poteri anche circa le forme del procedimento,
salve le dovute garanzie per la legittima difesa delle parti » ;
riconosciuta la legittima costituzione in giudizio dell'Ordine e,
con ciò, riconosciuto superfluo, agli effetti del presente giudizio, adden-
trarsi nell'esame dei singoli poteri del Luogotenente interinale dell'Or-
dine stesso;
766 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

veduto e confermato il Decreto di questo Tribunale in data 29 Di-


cembre 1952, con il quale sono state prese in esame e respinte, perchè
prive di qualsiasi fondamento, le eccezioni pregiudiziali sollevate dal-
l'Ordine e dai suoi Patroni;
considerati i documenti (prodotti in copia) e le deduzioni e i me-
moriali esibiti dai Patroni dell'Ordine, Avvocati del Sacro Concistoro
Prof. Camillo Corsanego e Comm. Giovanni Battista Ferrata;
considerate le Animadversiones del Promotore di Giustizia, Sua
Eccellenza Revma Monsignore Alfredo Ottaviani, ora Cardinale di Santa
Romana Chiesa;
considerate le Annotazioni del Consulenti Giuridico di questo Tri-
bunale, Sua Eccellenza il Principe Don Carlo Pacelli, Avvocato del Sa-
cro Concistoro;
considerati i Documenti dei Sommi Pontefici concernenti l'Ordine
e il <( Codice de Rohan » ;
considerate le vigenti Costituzioni del Sovrano Militare Ordine
Gerosolimitano di Malta, conformate al Codex Iuris Canonici;
Gli Eminentissimi Padri hanno deliberato all'unanimità di rispon-
dere come appresso ai quesiti posti dal Venerato Chirografo di Sua San-
tità :
o
I Natura della qualità di Ordine sovrano del Militare Ordine Gero-
solimitano di Malta (art. 2° del Titolo I delle Costituzioni).
La qualità di Ordine sovrano, a cui si riferisce l'articolo 2° del Ti-
tolo I delle vigenti Costituzioni del medesimo Ordine, ripetutamente ri-
conosciuta dalla Santa Sede ed enunziata nel citato articolo, consiste
nel godimento di alcune prerogative inerenti all'Ordine stesso come Sog-
getto di diritto internazionale. Tali prerogative, che sono proprie della
sovranità — a norma dei principi del diritto internazionale — e che,
dietro l'esempio della Santa Sede, sono state riconosciute anche da al-
cuni Stati, non costituiscono tuttavia nell'Ordine quel complesso di po-
teri e prerogative, che è proprio degli Enti sovrani nel senso pieno delia
parola.
2° Natura della qualità di Ordine religioso del medesimo Ordine
(art. 4° del Titolo I delle Costituzioni).
L'Ordine Gerosolimitano di Malta, in quanto composto dei Cavalieri
e dei Cappellani, di cui agli articoli 4 a 9 del Titolo I delle Costituzioni,
è una Religione e più precisamente un Ordine religioso, approvato dalla
o
Santa Sede (Codex Iuris Canonici; can. 487 e 488, n. I e 2°). Esso per-
segue, oltre la santificazione dei suoi membri, anche fini religiosi, cari-
tativi e assistenziali (Costituzioni, Titolo I, articolo 10).
Acta Tribunalium 767

3° Ambito della rispettiva competenza delle qualità di Ordine sovra-


no e di Ordine religioso del medesimo Ordine, relazioni reciproche e nei
confronti della Santa Sede.
Le due qualità di Ordine sovrano e di Ordine religioso, a cui si rife-
o
riscono le risposte ai quesiti I e 2° della presente sentenza, sono inti-
mamente connesse tra di loro. La qualità di Ordine sovrano della Isti-
tuzione è funzionale, ossia diretta ad assicurare il raggiungimento dei
fini dell'Ordine stesso e il suo sviluppo nel mondo.
L'Ordine Gerosolimitano di Malta dipende dalla Santa Sede (Lettere
Apostoliche Inter Illustria del Sommo Pontefice Benedetto XIV, 12 Mar-
zo 1753, (( Codice de Rohan », passim, e vigenti Costituzioni, passim) e
in particolare, come Ordine religioso, dalla Sacra Congregazione dei
Religiosi, a norma del diritto canonico (Codex Iuris Canonici, can. 7,
499, § I e 251) e delle vigenti Costituzioni dell'Ordine medesimo (pas-
sim).
Gli insigniti di onorificenze dell'Ordine e le sue Associazioni dipen-
dono dall'Ordine e, per esso, dalla Santa Sede, a tenore del cap. V del
Titolo I I I delle Costituzioni.
Le questioni relative alla qualità di Ordine sovrano della Istituzione,
o
e di cui al quesito I , sono trattate dalla Segreteria di Stato di Sua San-
tità (Codex Iuris Canonici, can. 263).
Le questioni miste sono risolte d'accordo dalla Sacra Congregazione
dei Religiosi e dalla Segreteria di Stato di Sua Santità.
Non sono toccati i diritti acquisiti, le consuetudini e i privilegi con-
cessi o riconosciuti dai Sommi Pontefici all'Ordine, in quanto siano an-
cora in vigore a norma del diritto canonico (Codex Iuris Canonici,
can. 4 e 5 ; can. 25-30 ; can. 63-79) e non in contrasto con le vigenti Co-
stituzioni dell'Ordine medesimo.
La presente sentenza è immediatamente esecutiva.
Così deciso nella Città del Vaticano, nella Sala delle Congregazioni
Plenarie del Palazzo Apostolico Vaticano, il 24 gennaio 1953.

£B EUGENIO Card. TISSERANT, Decano del Sacro Collegio,


Presidente
f$ CLEMENTE Card. MICARA
£g GIUSEPPE Card. PIZZARDO
£g BENEDETTO Card. ALOISI-MASELLA
NICOLA Card. CANALI
L. S S.
Giovanni Battista Scapinelli, Segretario
768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

CHIGAGIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (BLONIEN-DAEHMS)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Haroldi Daehms,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 8 Martii 1954, hora decima ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae defini-
tione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedicti Domini Haroldi Daehms, cu-
rare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Guillelmus Doheny, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Novembris 1953.


E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Harold Daehms dé


fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 8 mars 1954, à
10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence du dit Mr Harold Daehms devront, dans la me-
sure du possible, l'avertir de la présente citation.
An. et vol. XXXXV 16 Decembris 1953 (Ser. I T . v. XX) - N. 16

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
1

DE ALTO ORINOCO
(PORTUS AYACUQUENSIS)
PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE ALTO ORINOCO )) AD GRADUM VICARIATUS APO-
STOLICI EVEHITUR, (( PORTUS AYACUQUENSIS )) NOMINE APPELLANDI.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Nulla maiore animi voluptate afficimur quam cum audimus fidem


catholicam per terrarum orbem proficere hominesque qui adhuc errorum
tenebris detinerentur christianae veritatis luce perfundi, sicuti in Alti
Orinoci ora evenisse comperimus. Exoptantes igitur ut vera religio maio-
ra semper in eadem regione incrementa capiat, de consilio venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Pro-
pagandae praepositorum; de sententia venerabilis Fratris Armandi
Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesareae Philippi eiusdemque in Ve-
netiolana Republica Apostolici Nuntii; eorum insuper consensum sup-
plentes qui in hoc negotio aliquid iuris se habere arbitrentur ; re attente
considerata ; de Nostra summa et apostolica potestate haec quae sequun-
tur decernimus. Praefecturam Apostolicam de Alto Orinoco ad gradum
Vicariatus Apostolici evehimus quem ad Nostrum et Apostolicae Se-
dis nutum Sodalibus Societatis a S. Francisco Salesio concredimus
regendum, ea spe ut, qui ad hunc diem amore Christi acti christianae
doctrinae semina ibi impigre sparserunt, haud minores labores mox
sint regno Dei dilatando suscepturi. Statuimus insuper ut novus Vica-
49 - A C T A , vol. .XX, n. 16. — 16-12-1953.
770 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

riatus Apostolicus Portus Ayacuquensis nomine appelletur. Quae vero


iura, onera, obligationes, potestates solent Apostolicis Vicariatibus
lege tribui et iniungi, huic quoque Vicariatui quem modo constituimus
erunt propria. Similiter et eius Praesules pro tempore iis omnibus fruen-
tur et tenebuntur. Ut autem ea quae his Litteris praecepimus ad effectum
deducantur venerabilem Fratrem Armandum Lombardi, in Venetiolana
Republica Apostolicum Nuntium, deligimus cui agendae rei omnes po-
testates tribuimus, quas poterit etiam alii viro subdelegare dummodo in
ecclesiastica dignitate constituto. Quodsi quo tempore res perficietur
alius eidem Nuntiaturae praeerit, hunc eligimus Nostrae voluntatis ex-
secutorem eidem quoque facultate facta easdem potestates subdelegandi,
si opus fuerit. Curabit insuper idem venerabilis Frater ut post rem exa-
ctam documenta perficiantur eorumque fide digna exempla ad Sacram
Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittantur. Has vero
Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem
ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur,
atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla
cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Lit-
teras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis auctoritate
praeditus, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id pror-
sus irritum atque inane haberi volumus. Nemini propterea haec volunta-
tis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo ha-
rum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exa-
ratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti
simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino
habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra
decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectave-
rit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui summorum Pon-
tificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Do-
mini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
£g EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Cong. de Prop. Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Bernardus De Felicis, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 66
Acta Pii Pp XII 771

II

DE FOUT JAMESON
PRAEFECTURA APOSTOLICA DE FORT ' JAMESON, IN AFRICA ORIENTALI B R I T A N N I C A ,
AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, IISDEM SER-
VATIS NOMINE AC FINIBUS.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui ad supremum Pontificatum evecti Christi vices in terris geri-


mus, magno gaudio ac laetitia ea omnia agimus quae quoquo modo ad
Ecclesiae profectum Deique gloriam attinent. Quod Nos modo efficiendum
existimamus ad Praefecturam quod pertinet de Fort Jameson, ubi sol-
lertes ob curas Societatis Missionariorum in Africa, quibus concredita
est, religiosa res, uti laeto animo accepimus, non parum profecit. Quo-
niam igitur venerabilibus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi Chri-
stiano Nomini Propagando praepositis, consilium fuit Apostolicam Prae-
fecturam de Fort Jameson ad Vicariatum Apostolicum esse elevandam,
Nobis a venerabili Fratre eiusdem S. Congregationis Fidei Propagan-
dae a Secretis relatum, habito quoque favorabili voto venerabilis Fratris
Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni in Bithynia, et in Africa
Orientali et Occidentali Britannica Delegati Apostolici; eorum insuper
quorum interest, si opus sit, consensum supplentes ; re attento animo con-
siderata, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus.
Apostolicam Praefecturam de Fort Jameson, in Africa Orientali Britan-
nica, quae dicitur, eodem nomine ac iisdem finibus servatis, ad gradum et
dignitatem Apostolici Vicariatus evehimus, cui proinde eadem iura, hono-
res, onera et obligationes tribuimus quibus ornari ac teneri solent ceteri
omnes eiusdem dignitatis Apostolici Vicariatus. Quod idem de eius pro
tempore Praesulibus dicendum est. Hunc vero Apostolicum Vicariatum
Societati Missionariorum in Africa, qui ibidem tam sedulo allaborant, ex-
colendum concredimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum.
Quae autem his Litteris decrevimus venerabilis Frater David Mathew,
quem supra memoravimus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo
exsecutioni mandabuntur ei Delegationi praeerit. Cui autem contigerit
haec omnia peragere omnes potestates rei agendae necessarias eidem tri-
772 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

buimus, quae poterunt cuique viro subdelegari dummodo in ecclesiastica


constituto dignitate. Cum vero haec decreta ad effectum deducta fuerint,
oneri erit ei documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram
Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. Has
Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et inte-
gros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabi-
liter servari volumus ac decernimus. Quapropter si quis, quavis praeditus
auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos decrevimus,
id prorsus irritum et inane haberi volumus. Iubemus quoque ut harum
Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem
prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo
tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in eccle-
siastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini autem iis, quae
per has Litteras a Nobis statuta sunt, obsistere liceat. Quod si quis ausu
temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum.
Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Do-
mini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri
quinto decimo.

Pro S. R. B. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Albertus Serafini, Proton. Apost.
Loco SB Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVH, n. 1¡2.
Acta Pii Pp. XII 773

III

KADUNAENSIS
(DE SOKOTO)
A PRAEFECTURA APOSTOLICA KADUNAENSI PARS SEIUNGATUR, DISTRICTUS CIVI-
LES SOKOTO ET KATSINA COMPLECTENS, QUAE IN NOVAM ERIGITUR PRAE-
FECTURAM APOSTOLICAM, (( DE SOKOTO )) NOMINE.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ex iis praecipue terris, quae Missionalium laboribus excolantur quae-


que nimis late pateant, solet Apostolica Sedes partes, cum id opportu-
num visum sit, seiungere novasque exinde condere circumscriptiones, ut
aptiori christifidelium regimini eorumque maiori utilitati magis ac-
commodato provideatur. Quod nunc faciendum censemus quoad Prae-
fecturam Apostolicam Kadunaensem attinet. Quapropter Nos, sententiam
sequentes venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apa-
meni, in Bithynia, atque in Africa Orientali et Occidentali Britannica
Apostolici Delegati; consilium ratum habentes et confirmantes venera-
bilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationis
Fidei Propagandae praepositorum, per dilectum Filium Nostrum eiusdem
S. Congregationis Praefectum Nobis relatum ; eorum omnium consensum
supplentes qui aliquid iuris hoc in negotio sese habere arbitrentur; re
attente considerata ac certa scientia eorum quae acturi sumus, de apo-
stolica Nostra potestate ea quae sequuntur statuimus. A Praefectura
Apostolica de Kaduna seu Kadunaensi, in Africa Orientali, eas separa-
mus regiones, quibus vulgo sunt nomina : « Sokoto » et « Katsina ».
Novam igitur ex his disiunctis territoriis Apostolicam Praefecturam eri-
gimus et constituimus, quae posthac, ab huius regionis principis urbis
nomine, de Sokoto appellabitur ; quam regendam tradimus Patribus Pro-
vinciae Chicagiensis ex Ordine Fratrum Praedicatorum, ad Nostrum ta-
men et Romanae Sedis nutum, nihil dubitantes eorum operam alacriter
in regione illa catholicae fidei propagationi et incremento profuturam. Cui
Apostolicae de Sokoto Praefecturae, quam hodie constituimus, eiusque
pro tempore Praesulibus, omnia tribuimus iura, privilegia et honores,
quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules per terrarum orbem
774 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fruuntur; quos tamen volumus iis etiam oneribus et obligationibus ob-


strictos, quibus ceteri onerantur. Quae omnia ita edicimus ac decernimus
ut iusto polleant iure, non obstantibus quibuslibet contrariis. Ut autem
ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, venerabilem Fra-
trem Davidem Mathew, quem supra diximus, deligimus, vel eum qui eo
tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Africa
Orientali et Occidentali Britannica praeerit Delegationi ; cui ergo con-
ficiendae rei potestatem tribuimus, cuilibet subdelegandam, si opus fue-
rit, viro dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus autem
ut qui negotium hoc perfecerit, documenta quoque actae rei exaranda
curet, quorum fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Pro-
pagandae quam primum transmittat. Has vero Litteras nunc et in po-
sterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta
sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam
obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis con-
traria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem dero-
gemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive
sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum
et inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae docu-
menta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum
exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum
viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo
publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae
hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si
quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse su-
biturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno
Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus No-
stri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
£B CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco © Plumbi

Reg. in Conc. Ap., vol. LXXXVII, n. 56.


Acta PU Pp. XII 775

IV

IOSENSIS
(DE MAIDUGURI)
AB APOSTOLICA IOSENSI PRAEFECTURA QUAEDAM REGIO SEPARATUR, EX QUA
NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, (( DE MAIDUGURI )) APPELLANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Rem Nos facere cum christianae religionis incrementis admodum


congruentem opinamur, si, uhi adiuncta id postulant, ab ecclesiasticis
circumscriptionibus nimis late patentibus territorii partem quandam
distrahamus, ac novam constituamus religiosae rei administrationem.
Quam ob causam cum venerabilis Prater David Mathew, Archiepiscopus
titulo Apamenus in Bithynia atque in Africa Orientali et Occidentali
Britannica Apostolicus Delegatus, se censere opportunum dixerit in
Africa Orientali ab Apostolica Iosensi Praefectura partem disiungi ac
novam exinde erigi Praefecturam, ac venerabiles Fratres Nostri S. R. E.
Cardinales S. Congregationi Fidei Christianae Propagandae praepositi,
ad quos id relatum est, plane hanc probaverint sententiam, Nos eandem,
utpote quae ad Evangelii praeconum labores allevandos valde conferat,
ratam habemus. Re igitur attento animo considerata ac certa idcirco
scientia eorum quae sumus decreturi; et consensum praeterea supplentes
eorum, quorum id negotii quavis intersit ratione, de suprema Nostra po-
testate haec quae sequuntur statuimus. Ab Apostolica Iosensi Praefectura
totam regionem separamus quae civilem districtum de Borau complecti-
tur, ipsamque, iisdem servatis finibus, in novae Apostolicae Praefecturae
formam redigimus, quae ex urbis territorii principis nomine de Maidu-
guri posthac appellabitur. Hanc vero Praefecturam regendam tradimus,
ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, sollertibus Fratribus
Eremitis a S. Augustino, ex Hiberniensi Provincia. Cui Apostolicae de
Maiduguri Praefecturae, quam hodie constituimus, eiusque pro tempore
Ordinariis, omnia iura et honores attribuimus omniaque onera et officia
iniungimus, quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules per terra-
rum orbem et fruuntur et onerantur. Ut autem ea quae Nostris hisce
Litteris iubemus efficiantur, eundem venerabilem Fratrem Davidem Ma-
776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

thew deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem addu-
c e t u r , Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit
Delegationi; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi neces-
sarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit,
viro, qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus pariter ut idem
venerabilis Frater hoc confectum negotium in acta referat, quorum fide
digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum trans-
mittet.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-
citati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos edi-
ximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propte-
rea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere li-
ceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur.
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Sum-
morum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, an-
no Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
© CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco $& Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 57.


Acta PU Pp. XII 111

DE BULA WA YO. DE SALISBURY


(DE WANKIE)
A VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE BULAWAYO ET DE SALISBURY QUAEDAM TERRITO-
RIA SEPARANTUR, E QUIBUS ERIGITUR NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE
WANKIE )) APPELLANDA, ATQUE INSTITUTO HISPANICO A S. FRANCISCO XA-
VERIO PRO SACRIS EXPEDITIONIBUS AD EXTERAS GENTES COMMITTENDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad Christi religionem inter ethnicos populos aptius propagandam,


opus est omnino curare ne territoria, Evangelii praeconum curis concre-
dita, latius quam pro eorum viribus pateant. Quapropter Nos, qui nihil
de agendis rebus omittimus quae bonam spem afferant rectius Ecclesiae
rebus consulendi, libenter sequendum ducimus consilium venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei
Propagandae praepositorum, qui, audita sententia venerabilium Fratrum
Martini Lucas, Archiepiscopi titulo Adulitani et olim in Africa Meridio-
nali Apostolici Delegati, atque Ordinariorum quorum res interest, cen-
suerunt ut e Vicariatibus Apostolicis de Bulawayo et de Salisbury ter-
ritorii partem distraheremus, in novam Praefecturam Apostolicam eri-
gendam. Re igitur mature perpensa, certa scientia eorum quae sumus
acturi, illorum insuper consensum supplentes qui aliquid iuris in hac re
se arbitrentur habere, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine haec
quae sequuntur statuimus atque decernimus. A Vicariatu Apostolico de
Bulawayo, Sodalibus Missionalibus de Mariannhill commendato, distri-
ctum, quem vulgo Wankie vocant, eamque partem districtus Shangani
quae inter flumina Kana et Shangani sita est, distrahimus ; e Vicariatu
autem Apostolico de Salisbury, Sodalibus e Societate Iesu concredito,
districtum Sebungwe separamus. E quibus avulsis territoriis novam
erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam de Wankie nuncu-
pandam, quam Instituto Hispanico a S. Francisco Xaverio pro sacris
expeditionibus ad exteras gentes, ad Nostrum tamen et Apostolicae Se-
dis nutum, excolendam concredimus. Novae huius Praefecturae iura et
onera erunt propria quae ceteris Praefecturis iure tribui solent. Eius
778 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vero pro tempore Praesulibus hinc iura, privilegia et potestates compé-


tent, bine onera et obligationes quae ex iure communi eiusmodi Praesu-
libus competunt. Quae hisce Litteris decrevimus venerabilis Frater Cae-
lestinus Iosephus Damiano, Archiepiscopus titulo Nicopolitanus in Epiro,
et in praesens Delegatus Apostolicus in Africa Meridionali, exsequenda
curabit, vel ille qui eo tempore quo res peragetur ei Delegationi praeerit,
concessis rei gerendae opportunis potestatibus quae poterunt cuilibet vi-
ro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Ei autem
cui hoc negotium contigerit exsequendum onus iniungimus rei confectae
documenta exarandi eorumque digna exempla ad sacram Congregatio-
nem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc
et in posterum efficaces esse et fore volumus, ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum interest sedulo serventur atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis
contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem dero-
gemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate, sive
sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum at-
que inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae
documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litte-
rarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae
sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab
aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino fides habenda
erit quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in uni-
versum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas
esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non
fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, an-
no Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
5$ EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

f A. Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Dec. Proton. Apost.


Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 80.


Acta Pii Pp. XII 779

VI

DE OSLO
(OSLOENSIS)

APOSTOLICUS VICARIATUS DB OSLO AD DIGNITATEM PROVEHITUR DIOECESIS,


(( OSLOENSIS )) POSTHAC APPELLANDAE.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Faustum profecto divinae religioni accidit quod in Norvegia, in re-


gione et rebus gestis et humanitatis cultu praeclara, catholicum nomen
ita profecit ut suavis affulgeat spes Ecclesiam Sanctam suum pristinum
fulgorem esse inibi consecuturam. In quo Nos, quibus summus caelorum
Pater sui Regni curam hisce in terris commisit, valde laetamur, atque
praeterea opportunum existimamus rei christianae administrationem ita
ordinare atque disponere ut eius forma ac ratio cum rerum statu, qui
nunc est, aptius congruat. Quam ob rem, Apostolicum Vicariatum de
Oslo ad dioecesis perducimus dignitatem ; quae enim virtutis, pietatis ac
sollertiae documenta hic data sunt, et praesertim a saecularibus sacerdo-
tibus, quibus eiusdem Vicariatus cura concredita est, digna sunt quae
iusto praemio donentur, ut iisdem sacerdotibus animus ad uberiores adi-
piscendos fructus addatur fideliumque constantia confirmetur. Quaprop-
ter, rata omnia habentes quae S. Consilium Christiano Nomini Propa-
gando esse facienda existimaverit; atque eorum pariter consensum sup-
plentes qui in hoc negotio sua interesse quavis arbitrentur ratione, re
propterea attentissime cogitata ac certa ideo scientia eorum quae decre-
turi sumus, de Nostra apostolica potestate haec quae sequuntur consti-
tuimus. Apostolicum de Oslo Vicariatum ad dioecesis dignitatem prove-
himus, Osloensis posthac appellandae, quam Nostrae et Apostolicae Sedis
auctoritati directo subicimus. Osloensis igitur Episcopus sedem ac domi-
cilium in urbe Oslo, a qua nova dioecesis suum mutuatur nomen, habebit
780 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

pontificalemque cathedram in praeclara sancti Olavi aede, in eadem urbe


exstante, collocabit, quae ad hodiernum diem pro cathedrali templo
fungebatur. Huic modo erectae Ecclesiae, ob suam adeptam dignitatem,
eiusque pro tempore Antistitibus ea omnia iura ac privilegia, onera et
obligationes tribuimus, quibus ceterae episcopales Sedes ceterique per
orbem eiusdem dignitatis Praesules decorari atque onerari solent. Quod
ergo attinet ad Canonicorum Collegium, Osloensis Episcopus onus habe-
bit istiusmodi coetum constituendi ; usque dum vero rerum locorumve dif-
ficultates id impediant, concedimus ut eorum loco dioecesani Consultores
eligantur, qui Episcopo et prudenti consilio et alacri navitate fideliter
assint. Cum praeterea omnium stabilitati dioecesium procurandae quam
tutissime consulatur eorum institutione puerorum, qui divino quodam
impulsu ad sacerdotalia munia contendant, volumus ut seminarium quam
primum condatur. Episcopalem autem mensam, quam vocant, ea consti-
tuent bona, si qua sint, quae Vicariatui de Oslo accedebant ; vel emolu-
menta quae constitutae Curiae obvenient, vel denique pecuniae a S. Con-
silio Fidei Propagandae et a christifidelibus offerendam. Ut autem ea
quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, venerabilem Fratrem
Iacobum Mangers, Episcopum titulo Seliensem, deligimus, qui hactenus
Apostolico Vicariatui de Oslo praefuit quique hoc ipso die primus Osloen-
sis Episcopus renuntiatus est. Huic igitur omnes necessarias atque op-
portunas ad id tribuimus potestates, cuilibet viro, si opus fuerit, sub-
delegandas, dummodo tamen aliquam in sacro sacerdotio obtineat digni-
tatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum ne-
gotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium
Christianae Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero
Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita
quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-
citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos edi-
ximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;
quinimmo harum Litterarum exemplis et locis, aut typis impressis aut
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae
Nòstra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo de-
Acta Pii Pp. XII 781

trectaverit, sciat se poenas esse subiturura iis iure statutas, qui Summo-
rum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno
Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
j$j EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco £g Plumbi

Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. S2.

LITTERAE APOSTOLICAE

I
TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR ECCLESIA CATHEDRALIS
POPAYANENSIS B. MARIAE VIRGINI IN CAELUM ASSUMPTAE SACRA.

PIUS P P . XII

Ad perpetuam rei memoriam. — Antiquitas et religio Templi princi-


pis Popayanensis in Dicione Columbiana tantopere fertur ut peculiaris
honor, Nostro concessu atque beneficio, non immerito ei videatur adiun-
gendus. Praeclarum enim hoc pietatis domicilium, Deiparae Coelo re-
ceptae sacrum, recens ab institutis ibi christianis sacris condidit aetas.
Non est quidem infitiandum eandem Aedem, cum urbs Popayanum sita
sit haud procul a monte ignivomo atque in regione terrae motu ac fre-
mitu saepe quassata, haud raro diffractam, eversam, conspirantibus vero
Christifidelium animis semper refectam esse restitutamque. Quin per ho-
minum aetates quater est exaedificata ab imo, novissime autem, super
parietinas superiorum Templorum, hoc ineunte saeculo. Admireris ibi
artis elegantiam, propter quam nomen Doricum inclaruit, ipsius Aedis
molem et amplitudinem, simulacra sculpta vel colorum venustate expres-
sa, praesertim vero sacram supellectilem, antiquitate illustrem, pretio-
782 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sisque vestitam metallis. Neque desunt administri e canonicorum ordine,


qui in eiusdem Templi officiis impigri alacresque versentur. Ea est prae-
terea Christifidelium in res divinas propensa voluntas, ut saepe ibi fiat
sacer eorum coetus et frequentia. Quibus permotus, Venerabilis Frater
Didacus Maria Gómez Tamayo, Archiepiscopus Popayanensis, vota quo
que Nobis significans ordinis Sacerdotum et laicorum, Nos oravit roga-
vitque ut Aedem, quam laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure
donaremus. Quibus precibus, pro Nostra erga Popayanensium civitatem
benevolentia, libenter admissis, e Sacrae Rituum Congregationis consulto,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam
Cathedralem Popayanensem, Beatae Mariae Virgini ad caelestem gloriam
Assumptae sacram, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehi-
mus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis itidem insi-
gnibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas at-
que efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare pote-
runt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam se-
cus, super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter
attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv
mensis Aprilis, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis

II
BEATA MARIA VIRGO, A (( SUYAPA )) APPELLATA ET IN EIUSDEM NOMINIS PAGO,
INTRA FINES TEGUCIGALPENSIS ARCHIDIOECESIS EXCULTA, TOTIUS REIPUBLI-
CAE HONDURIENSIS PATRONA CAELESTIS ELIGITUR.

P I U S P P . XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Simulacrum Beatae Mariae Virginis,
quod in pago, vulgo « Suyapa » appellato nec procul ab urbe Tegucigalpa
sito, asservatur, a duobus saeculis religiosissimum est, quemadmodum
Acta PU Pp. XII 783-

accepimus, apud universam gentem Hondurianam. Frequentes enim Chri-


stifidelium turmae, piae peregrinationis causa, eo accedunt perpetuisque
Deiparam venerantur obsequiis. Haec autem se exorantibus superna mu-
nera cumulate dilargita est neque desinit dilargiri. Unde factum est ut
Honduriani cives Dei Genetricem, hoc signo expressam, totius Reipu-
blicae Patronam haberent. Quo vero marialis haec religio vel maioribus
augesceret incrementis, Venerabiles Fratres Sacrorum Antistites Reipu-
blicae Honduriensis conspirantes a Nobis petierunt ut Beatam Mariam
Virginem, a « Suyapa )) nuncupatam, eiusdem civitatis Patronam consti-
tueremus. Nos autem, quibus magnopere cordi est ut cultus Caelorum
Reginae usquequaque propagetur, vota huiusmodi libenti animo statui-
mus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestati»
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Ma-
riam Virginem, a « Suyapa » appellatam et in eiusdem nominis pago,
intra fines Tegucigalpensis archidioecesis fines, excultam, totius Reipu-
blicae Honduriensis praecipuam apud Deum Patronam eligimus, facimus,
renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae
principalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis
nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes
Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter extare ac permanere ; suos-
que plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos
spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suf-
fragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum: irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v
mensis Aprilis, anno MDCCCÇLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis
784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I
AD EXCMUM P. D. PAULUM RICHAUD, ARCHIEPISCOPUM BURDIGALENSEM :
SEXTO DECIMO EXPLETO SAECULO AB ORTU SANCTI PAULINI NOLANI.

PIUS P P . XII

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Per


ofliciosae pietatis plenam recens datam a te epistulam, de qua tibi
gratias plurimas persolvimus, plane edocti sumus istic certatim appa-
rari sollemnia ad recolendum sextum decimum fauste expletum saecu-
lum, ex quo S. Paulinus Nolanus natus est. Tibi vehementer de consilio
a te suscepto gratulamur, cum id ad religionis studium confirmandum et
alendum magnopere collaturum esse prospiciamus, eo vel magis quod
abs te percepimus, in piae accessionem laetitiae, etiam Dilectum Filium
Nostrum Cardinalem Mauritium Feltin, Parisiensem Archiepiscopum,
agendis celebritatibus adfore.
Burdigala, urbs ista ubertate soli, litterarum elegantia, ecclesiasti-
cis fastis praeclara, iure meritoque singularis sibi titulum gloriae tri-
buit, quod Pontius Meropius Paulinus istic terrestris vitae in lumen
prodivit et sat diuturnum temporis spatium degit.
Tum quod natura indit, tum quod superna gratia addit, ipsi tam
pulchro sociata sunt foedere, ut is, praestantiam ingenii nactus et fasti-
gium assecutus virtutis, Ecclesiae exemplo et gaudio exstiterit, atque
hac de causa aequalibus sui admirationem moverit. Placeat igitur Ín-
clitos revolvere fastos et egregie gesta recensere.
Ex perillustri gente ortus, ex senatoribus scilicet tum paterno tum ma-
terno genere Romanis, is tam amplum patrimonium ingentiaque prae-
dia possidebat, ut haec Paulini regna appellarentur. In litteris ab Au-
sonio poeta, quem postea amicum atque patronum habuit, eruditus
omnique eloquentia excultus, poetica et oratoria facudia excelluit, con-
sularibus quoque honoratus est dignitatibus; dein vero ob rerum muta-
tiones magistratu deposito, in Aquitaniam secessit ac Burdigalae a
S. Delphino baptizatus est; istincque Pyrenaeos saltus transgressus,
in Hispaniam profectus est, ubi Therasiam, piissimam ac altissimam
feminam, uxorem duxit. Celso autem carissimo filiólo amisso, hoc fu-
nere aliisque rerum adiunctis perculsus, viiia ac despicanda esse quae
Acta PU Pp. XII 785

homines quam maxime aestimare et colere solent penitus intellexit; ac,


venditis coniugalibus quoque bonis iisque erogatis pauperibus, firmis-
simae voluntatis consilio monasticam vitam capessivit, cuius quidem
propositi sancti Therasiam quoque habuit participem. Barcinone sacris
initiatus, Italiam petivit et in agro ad quingentos ab urbe Nola passus,
ubi S. Felicis presbyteri et martyris ossa quiescebant, sedem stabilem
domiciliumque certum constituit et Nolanus creatus fuit Episcopus.
Evangelii cultor eximius, asceticae vitae genus prosecutus perquam
austerum, erga Felicem, praestitem caelestem benignissimum, incensiore
usque incalescebat pietatis affectu eique votivi carminis annuum pensi-
tavit tributum itemque tum basilicas tum aedes hospitibus excipiendis
condidit, id quaerens et optans, ut eum veneraturi quam plurimi con-
fluerent.
Eadem religionis observantia permotus, qua christianos heroas mar-
tyrii palmam assecutos coluit, quotannis Romam venire contendebat,
ut Apostolorum Principum sepulcra adiret et dulces ibi inviseret amicos,
quibus Pammachius. Paulina et Melania senior accensendi sunt.
Habet Paulinus pulcherrimas animi laudes, nativa virtute praevalidum
incitamentum, ut aetas quoque nostra, quae facile Dei despicatur notitiam
et, caritate posthabita, vanis otiis et negotiis taetrisque voluptatibus
inhiat, amabiliter actuoseque ab eo excitari possint, ut purior et laetior
consurgat. Quod cum prorsus Nobis persuasum sit, volumus, ut Burdiga-
lenses et Nolani, a Paulino haud modicum honorem adepti, potissimum
ipsius exempla vitae et alloquia meditentur ut, ipsius vestigia secuti,
eius nobilitate et gratia colluceant.
Fas est nunc nonnulla in lucem prodere memoratu digna, quae eius
lineamenta et mores apprime exprimant. Paulinus « ex opulentissimo
1
divite voluntate pauperrimus et copiosissime sanctus » in diligenda
paupertate contemnendisque divitiis toto vitae suae decursu par semper
et constans, noluit in suo dicato Christo pectore carminum et amicitiae
cultum abesse, et austerum morem et modum, quem sequebatur, sociali
2
amore leniebat : « Sim tenui victu atque habitu, sim carus amicis ».
Perite et concinne, modulate et dulciter multa carmina exaravit et
sive in iis, quae liberali vena versibus celebravit, sive in multis et ad
multos quas scripsit litteris, ut ad Augustinum, Hieronymum, Alypium,
Severam, Delphinum, Amandum, Victricium, singularis afflat amoris
suavitas, quae castis vinculis nectit ipsi repletque mentes laetitia. Bene-
volentia enim, glutino copulata Christi, Spiritus Sancti igne conflata,
1
S. AUGUSTINUS, De Civit. Dei, lib. I. cap. 10, n. 2, MIGNE P. L. 41, 24.
2
Poema Y, v. 6 6 , MIGNE P. L. 6 1 , 4 4 1 .

50 - ACTA, vol. X X , n. 1 6 . - 16-12-1953.


786 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

praecipuum fuit donum, ipsi caelitus datum : profecto Paulinus chri-


stianae amicitiae gloria est, teste ipso S. Augustino, qui ex litteris illius
plurimum hauriebat solatii: « Haec ... suavissima et sanctissima specta-
cula litterae tuae praebent legentibus; litterae illae, litterae fidei non
fictae, litterae spei bonae, litterae purae caritatis. Quomodo nobis anhelant
sitim tuam, et desiderium defectumque animae tuae in atria Domini!
Quid amoris sanctissimi spirant ! quantam opulentiam sinceri cordis exae-
stuant! quas agunt gratias Deo! quas impetrant a Deo! Blandiores
«i

sunt, an ardentiores; luminosiores an fecundiores? Quid enim est quod


3
ita nos mulcent, ita accendunt, ita compluunt et ita serenae sunt? »
Ipsum autem praeter amicos, quos haud paucos insigniter dilexit,
omnes.solere caritate amplecti, indubiis documentis memoriae traditum
est; atque manifesto id patet etiam hisce ex verbis Uranii presbyteri,
qui eius diuturna usus est familiaritate : « Cum ad summum sacerdotii
gradum provectus esset, noluit se talem exhibere episcopum qui ab aliquo
timeretur ; sed talem se reddidit sacerdotem, qui ab omnibus amaretur.
Numquam sic iratus est, ut non ira misericordiae memor esset; neque
enim poterat vir ille irasci qui contumelias despiciebat, et odia vitabat.
Numquam in iudicio sine misericordia cedit, quia noverat misericordiam
4
meliorem esse quam sacrificium ».
Discant igitur miris ex Paulini exemplis praesertim qui monasti-
cam profitentur vitam vel sacerdotio aucti sunt, divites esse fide, parvo
contenti, opere et ore ostendere, quam suavis sit suorum pectorum ha-
bitator Deus; discant, cum de christianae fidei et legis rebus loquuntur,
audientes non taedio arcere, sed apostolici saporis sale, sensuum nitore
et vigilato verborum cultu allicere, ut suos castigent mores et appetant
caelestia. Quemadmodum illis elinguibus putandum est esse deforme, ita
loqui puro presso profluentique sermone de Dei lumine ac regno deque
sempiterna acquirenda salute habendum est dignum, quod ii prece, exer-
citatione, labore sibi comparent atque in hoc ipsum summa contentio-
ne incumbant.
Haec pro Nostro munere officioque hortati, tibi, Venerabilis Frater,
sacerdotibus atque christifidelibus, qui statis celebritatibus intererunt,
affluentia Dei dona adprecamur, ut ipsi, Sancti Paulini celsam virtutis
formam imitati, terrenarum utilitatum despicientia, operosa caritate
et evangelica copia fandi magis magisque sitis viri pacis, viri legis, viri
S
S. AUGUSTINUS, Ep. 2 7 , n. 3 MIGNE P. L. 3 3 , 1 0 9 .
* URANIUS, De obitu Paulini, n. 7, MIGNE P. L. 5 3 , 8 6 3 .
Acta PU Pp. XII 787

gratiae et Christi causae usque sitis devoti ; dum horum bonorum auspi-
cem, Apostolicam Benedictionem peramanter vobis impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die V mensis Novembris an-
no M C M L i i i , Pontificatus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII

II
AD ELECTAM MULIEREM GERTRUDEM EHRLE, PRAESIDEM FOEDERATIONIS MU-
LIERUM CATHOLICARUM GERMANIAE, OB DENA LUSTRA FELICITER EXPLETA
AB EADEM FOEDERATIONE ORTA.

Unserer geliebten Tochter Gertrud Ehrle, Leiterin der Zentrale des


Katholischen Deutschen Frauenbundes in Köln.
Sie haben, geliebte Tochter, Uns gebeten, dem Katholischen Deutschen
Frauenbund zur Feier seines goldenen Jubiläums, das er am 16. Novem-
ber, dem Fest der hl. Gertrud der Grossen begeht, Unseren Segen zu
erteilen.
Bevor Wir Ihrem Wunsch entsprechen, lassen Sie Uns mit Ihrem
Bund Gott danken für die gnädige Förderung, die Er in seiner Allmacht,
Erbarmung und Liebe ihm in den ersten fünfzig Jahren seines Bestehens
hat angedeihen lassen.
Nach Gott gilt Unser Dank allen denen, die aus lebendigem katholi-
schen Glauben und in grossmütiger Hingabe ihr Können und Schaffen
den Zielen und vielseitigen Betätigungen Ihres Bundes gewidmet ha-
ben oder widmen. Um einige hauptsächliche dieser Betätigungen zu
nennen: die soziale wie staatsbürgerliche Schulung und Beratung, be-
sonders in Fragen der Ehe, Familie, Erziehung und Schule ; die Sorge
für die Hausfrau und Hauswirtschaft, für die Frau in Arbeit und Beruf,
für die Landfrau und Jungbäuerin; Nothilfe für die weibliche Ju-
gend, die Heimatvertriebenen und die Heimkehrer; Förderung des
Priesterhilfswerkes ; Einflussnahme auf Rundfunk, Film und Presse und
Anleitung, sich ihrer richtig zu bedienen ; Zusammenarbeit mit ande-
ren Frauenorganisationen, katholischen in erster Linie, im In- und
Ausland, wenn Fragen zur Behandlung stehen, die, wie das grosse
Anliegen des Friedens, sie alle angehen.
Die Vielheit dieser Betätigungen war Ausführung des grossen Zieles,,
das sich der Frauenbund gesteckt hatte : die grundlegenden Fragen des
Frauenlebens aufzugreifen und an ihrer Lösung aus den Grundsätzen
788 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

der katholischen Kirche mitzuarbeiten. Dieses Ziel bleibt mit den ans
ihm sich ergebenden praktischen Aufgaben. Seien Sie für deren Ver-
wirklichung Unserer väterlichen Teilnahme und Unserer innigsten
Wünsche versichert.
Unsere grosse Sorge um die Frauenwelt und die Frauenseele, um die
Würde der christlichen Frau : des Jungmädchens und der Unverheira-
teten wie der Gattin und Mutter haben Wir zum Gegenstand einer
Reihe grundsätzlicher Ansprachen gemacht und auch dem Katholischen
Deutschen Frauenbund vor mehr als Jahresfrist gelegentlich seiner 13.
Generalversammlung auseinandergesetzt. Mit Genugtuung konnten Wir
feststellen, dass Unser Wort bei ben Frauen Ihres Bundes ein offenes Ohr
fand und diese sich bewusst sind, wie sehr heute alles darauf ankommt,
die christliche Persönlichkeit heranzubilden, die aus dem Reichtum ihres
Glaubens lebende und wirkende, in sich gefestigte katholische Frau.
Was Wir in dem eben erwähnten Schreiben ausführten, möge durch
einen kurzen Hinweis beleuchtet werden : Ihr Bund ist vertraut mit
zwei übergrossen Nöten unserer Zeit, mit der Not der Ehe und der
sozialen Not. Die Ehenot wird durch Lockerung der christlichen Eheord-
nung nicht gemindert oder behoben, sondern nur noch vergrössert.
Wenn zu ihrer Behebung eine Reihe natürlicher und übernatürlicher
Kräfte zusammenwirken müssen, so sicher an erster Stelle Männer und
Frauen, die gewillt sind, ihr Eheleben ganz jener von Gott gesetzten
Ordnung anzugleichen. Auch der sozialen Not kann nicht mit rein
technischen oder politischen Mitteln begegnet werden. Auch dort bedarf
es vor allem der Menschen, die — jeder Einzelne — sich vor Gott ihrer
Pflichten gegen den Nächsten und die Gesamtheit ihrer Mitmenschen
bewusst sind. In beiden Fällen ist also das Ausschlaggebende die chri-
stliche Persönlichkeit, der katholische Mensch, der schon von früher
Jugend an gelernt hat, um Gottes Willen und mit Rücksicht auf den
Mitmenschen sich selber Bindungen aufzulegen, persönlichen Verzicht
zu leisten. Denn nur wer sich zu beherrschen und von sich sebst zu ver-
langen vermag, kann zur christlichen Persönlichkeit heranreifen.
So ist also das Hauptziel bestimmt, auf das Ihr Bund im zweiten
Halbjahrhundert seines Bestehens hinarbeiten soll : die Bildung der
tief gläubigen und sittlich starken christlichen Frau, in weitem Ausmass,
in allen Schichten Ihres Volkes. Die Aufgabe ist nicht leicht. Es stehen
Ihnen aber zwei Kraftquellen zu Gebote : das Gebet und die unbedingte
Treue zu den Weisungen jener, die für Sie Christi Stelle auf Erden
vertreten.
Dass diese beiden Kraftquellen in Ihrem Bund immer reichlich
Acta Pii Pp. XII 789

fliessen und. die Fülle der Gnade Jesu Christi auf ihn und sein Arbeiten
herabziehen mögen, als Unterpfand dessen erteilen Wir dem Katholi-
schen Deutschen Frauenbund in väterlicher Liebe den Apostolischen
Segen.
Aus dem Vatikan, den 6. November 1953.

PIUS P P . XII

III

AD REVMUM D. PETRUM BASSET, O. S. B. ABBATEM SANCTI MARTINI LOCOGIACEN-


SIS, OB PRIMUM EXPLETUM SAECULUM AB EADEM ABBATIA REDINTEGRATA.

PIUS P P . XII

Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Nuper allatum


est Nobis nuntium, primum proxime expletum iri saeculum, ex quo re-
dintegrata est Abbatia ista e Congregatione Solesmensi Ordinis Sancti
Benedicti, intra fines dioecesis Pictaviensis sita, in iisdem nempe locis,
ubi Sanctus Martinus, antequam insigni sedi Turonensi praepositus es-
set, monasticam degerat vitam, morumque sanctitate signisque prödi-
gialibus coruscaverat. Cuius quidem eventi commemoratio opportuna
censenda est, ut grati exhibeantur animi Deo optimo maximo, qui hoc
centum annorum spatio tot beneficiis ditavit coenobium, tam bene de
religione civilique cultu meritum, inter graves temporum rerumque in
Gallia vicissitudines. Nos igitur, qui nihil potius habemus, quam vetus
illud effatum « ora et labora » ad sacrorum ministrorum populique chri-
stiani bonum vertat magis magisque in dies, non modo proximam celebra-
tionem iusta laude honestamus, verum iucundis quoque votis secundisque
ominibus prosequimur. Atque eo libentius, quod novimus haud raro
coenobii istius monachos Apostolicae huic Sedi sollertem operam in alma
Urbe praestitisse, peculiariter ad Vaticanam editionem Gradualis et
Antiphonam Romani perficiendam, ad clericos adolescentes ritus byzan-
tini instituendos, ad novam Vulgatae editionem apparandam. Nihil autem
dubitamus, quin ex sollemnibus sacris saecularibus monachorum ista
sodalitas animarumque cura, quae Sancti Martini ecclesiae adnexa est,
sumant novas vires ad maiora audenda et exsequenda. Interea caelestium
donorum conciliatrix, praecipuaeque Nostrae dilectionis testis sit Apo-
stolica Benedictio, quam tibi, Dilecte fili, tuisque religiosis sodalibus
cunctisque iis, qui celebrationi intererunt, in primisque Episcopo Coadiu-
790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tori Pictaviensi et Moderatori Generali Congregationis Gallicae pera-


manter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xi mensis Novembris, in
festo Sancti Martini, Episcopi et Confessoris, anno MDCCCCLIII, Pontifi-
catus Nostri quinto decimo.

P I U S P P . XII

ALLOCUTIONES

I
luvenibws ex Italiae dioecesibus, qui annua* certamina de doctrina reli-
gionis vicerunt*

La grande moltitudine di figli Nostri, che da ogni parte d'Italia e


del mondo vengono a visitare il Padre comune, per manifestar Gli il
loro affetto e riceverne la confortatrice Benedizione, Ci costringe — co-
me voi sapete — a riceverli il più delle volte uniti in Udienza generale :
e anche nel pomeriggio di oggi Noi Ci faremo ad essi premurosamente
incontro per benedirli con tutta l'effusione del Nostro cuore.
Abbiamo, però, voluto ricevere in particolare Udienza voi, diletti
giovani, perchè bramavamo di fare la vostra personale conoscenza ed
esprimervi tutta la Nostra gioia e il Nostro paterno compiacimento.
Noi ben sappiamo con quanta serietà si preparano e si compiono le
gare di cultura religiosa fra i membri delle Associazioni parrocchiali
ovvero di studenti, rurali, artigiani e altri lavoratori. Ma voi avete
avuto l'abilità di sostenere e superare anche le prove per le varie « eli-
minatorie » diocesane e regionali ; voi siete i vincitori assoluti, e Noi
possiamo, quindi, salutare in voi i più bravi fra i cinquecentocinquanta-
mila giovani partecipanti a queste pacifiche battaglie.
Diletti figli ! Non intendiamo qui di ripetere quanto Ci stia a cuore
la cultura religiosa di tutti i fedeli, e in modo speciale dei cattolici
militanti : Noi abbiamo avuto occasione di riaffermarlo anche ultima-
mente, ricevendo i vostri Assistenti ecclesiastici, i sacerdoti periti in
attività catechistiche, e gli studenti vincitori del concorso « Veritas ».
Oggi vorremmo approfittare di questo breve incontro per dirvi quanto
desidereremmo che voi e tutti i giovani di Azione Cattolica, possessori

* Die 4 Novembris mensis a. 1953.


Acta Pii Pp. XII 791

della verità, sentiste il bisogno di esserne diffusori assidui. Vorremmo


che, nell'atto di ricevere dalle Nostre mani il « Gagliardetto », voi assu-
meste l'impegno di moltiplicare gli sforzi per riportare certezza e luce in
tante anime strette nelle spire del dubbio e pericolanti nelle tenebre.
Guardatevi intorno, diletti figli: voi troverete da per tutto anime
disorientate, perchè poco illuminate; le incontrerete nella scuola, nelle
officine, nei campi. Nè l'ignoranza religiosa è soltanto la piaga degli
assenti e dei lontani : anche coloro, infatti, che frequentano le chiese e
si accostano di tanto in tanto ai sacramenti, hanno spesso nozioni così
manchevoli e insufficienti da far temere che basteranno le occupazioni e
gli affanni quotidiani a soffocarle; quand'anche non sopraggiungano
— come accade di frequente — il vento gelido del dubbio e la tempesta
delle passioni a far crollare il già malfermo edificio della loro cultura
religiosa. Considerate, per esempio, il vostro caseggiato o la vostra
frazione; calcolate quanti sono o quasi completamente digiuni di ogni
alimento della parola di Dio o assai scarsamente nutriti. Questa igno-
ranza spiega alcune — altrimenti inesplicabili — imprudenze, alcune
deviazioni e purtroppo alcune reali, anche se non perfettamente coscienti
e non confessate, apostasie. Quando infatti il Sommo Pontefice, la
Chiesa danno istruzioni precise nelle questioni che hanno il diritto e
il dovere di trattare, solo l'ignoranza può condurre a certi atteggia-
menti di resistenza, passiva ed attiva, se pur si vuole escludere in taluni
la pervicacia e la malafede.
Diletti figli! La Chiesa celebra oggi la festa di S. Carlo Borromeo,
sommo curatore di anime, la cui attività pastorale suole essere ricor-
data come una delle più intense, laboriose e feconde. Dopo quattro
secoli sono tuttora visibili le orme del suo passaggio nelle parrocchie
della sua vasta archidiocesi, e l'eredità spirituale da Lui lasciata alla
Chiesa ambrosiana forma ancora la meraviglia di quanti la conoscono.
Ebbene : quando Egli volle procedere al rinnovamento del popolo, ri-
formando i costumi e procurando di rimettere in grazia di Dio le ani-
me dei fedeli, ebbe cura innanzi tutto che essi possedessero una cono-
scenza completa e profonda delle verità cristiane, e a tale scopo creò
una vera « organizzazione » dell'insegnamento religioso ai fanciulli e
agli adulti.
Ora non vi è dubbio che debba procedere per la stessa via ogni Pa-
store di anime, che voglia seriamente risolvere il problema del rinasci-
mento spirituale della propria popolazione, come è richiesto dall'urgenza
dei tempi. Molti lo fanno già ; altri si accingono a compierlo. È necessario
che essi trovino nei militanti di Azione Cattolica tutto il possibile aiuto.
792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Forse il vòstro impiego ordinario non sarà sempre quello di essere


scelti e usati come insegnanti di catechismo ai più piccoli ; per essi il
Parroco cercherà spesso collaboratrici nei rami femminili dell'Azione
Cattolica. Piuttosto, dopo una conveniente preparazione, voi potreste
essere adoperati — sotto la guida, col consiglio e con l'assistenza dei
sacerdoti — per la istruzione religiosa degli adolescenti, che non fre-
quentano l'associazione, ma entrano egualmente nell'ambito della vo-
stra attività, in occasione, per esempio, dello sport e del divertimento
iii genere. Intanto per il catechismo dei fanciulli, per la catechesi agli
adulti, per i corsi di cultura religiosa alle diverse classi e categorie, vi
è tutta un'opera di preparazione, di conquista, di organizzazione in
genere, per la quale voi sarete pronti a portare il contributo del vostro
tempo libero e delle vostre molteplici capacità.
Vi è poi un lavoro, dal quale nessuno di voi dovrebbe ritenersi di-
spensato : il lavoro dell'accostamento individuale, anima ad anima, in
ogni luogo, in tutte le circostanze. Vorremmo che nessuno parlasse con
voi, trattasse con voi, lavorasse con voi, senza riceverne un raggio di
luce cristiana nella mente.
Per questo insistiamo sulla necessità, l'urgenza e l'efficacia del
lavoro « capillare » da farsi sulla <( Base Missionaria », in collabora-
zione coi diversi rami di Azione Cattolica e con i militanti di tutte le
altre Opere. Fate, diletti figli, che per mezzo vostro Gesù penetri,
Maestro e Salvatore, dovunque ha diritto di entrare, dovunque vi sono
anime, che, anche senza accorgersene, attendono ed anelano di incon-
trarsi con Lui.

II
Iuvenibus ab Actione Catholica Italica, qui certamen nationale de chri-
stiana doctrina vicerunt*

Il Nostro primo cordiale saluto è per voi, dilettissimi figli, giovani di


Azione Cattolica, vincitori della Gara nazionale di cultura religiosa
L'accorrere di moltitudini sempre più numerose di fedeli Ci ha costretti
a riservare l'Udienza speciale di stamane agli 80 vostri compagni vitto-
riosi nelle (( eliminatorie » diocesane e regionali. Non dovete, tuttavia,
pensare che voi siete, per questo, meno cari al Nostro cuore paterno :
Noi amiamo di tenerissimo affetto tutti i giovani di Azione Cattolica,
perchè tutti sono il Nostro gaudio e la Nostra corona.
Ai vostri Assistenti ecclesiastici diocesani Noi confidammo — or non

Die 4 Novembris mensis a. 1953.


Acta PU Pp. XII

è molto — le Nostre speranze su di voi, le Nostre trepidazioni, i Nostri


desideri. Oggi Oi restringiamo ad insistere sulla necessità assoluta per voi
di serrare le file ed essere, come sono vostro dovere e vostra aspirazione,
un pacifico e ardimentóso esercito, pronto a ogni cenno della Chiesa, a
ogni cenno del Papa.
Questa prontezza e questo ardimento nell'esecuzione dei minimi de-
sideri del Vicario di Cristo è sempre stata una delle gemme più splendenti
nella corona aurea della gioventù italiana di Azione Cattolica : genero-
samente disposta a qualunque sacrifìcio, affinchè tale splendore non ven-
ga offuscato, tale gloriosa tradizione non sia interrotta.
Se mai la gioventù cattolica dubitasse o discutesse quando la Chiesa
e il Papa danno insegnamenti e norme, essa non sarebbe degna della sua
storia e delle sue glorie.
Nella storia della Chiesa — voi lo sapete — vi sono sempre stati pe-
riodi difficili e particolarmente torbidi. Quasi sempre si trattava di alcuni
problemi che esigevano con urgenza un'adeguata soluzione. Ricordate le
invasioni barbariche che minacciavano di travolgere la nascente civiltà
cristiana; pensate alle lotte per la libera elezione del Romano Ponte-
fice contro le abusive intromissioni d'imperiosi Sovrani e di potenti fa-
miglie ; richiamate alla mente il nefasto scisma d'occidente, il filosofismo,
e tutta l'apostasia progressiva tendente al completo scristianamento del-
la umana società.
In tali periodi, chi si fosse fermato alle apparenze, avrebbe creduto
a reali pericoli per l'esistenza o almeno per l'opera della Chiesa in
mezzo agli uomini ; di fatto, però, con l'aiuto del suo divino Fondatore
e Capo invisibile, essa vi ha trovato e troverà sino al termine dei secoli
perfino occasioni di avanzamento : una precisione accresciuta della sua
dottrina, una mirabile riscossa di santità all'interno, e la estensione
del suo apostolato ad altre terre, grazie alle sue missioni. A iato dei
prevaricatori Dio suscita i Santi, agli eretici oppone i Dottori, la vio-
lenza degli Imperatori autocrati viene contenuta dall'ardimento dei
Pontefici, mentre alla cosiddetta riforma protestante si contrappone
la grandiosa opera della restaurazione cattolica.
Diletti figli! Anche oggi il mondo attraversa uno dei suoi periodi più
gravi, e non è questa la prima volta che segnaliamo il fatto agli uomini
attoniti davanti al contrasto fra le luci di un gigantesco progresso tec-
nico e le tenebre di un funesto decadimento morale, non solo per una
sempre più audace immodestia di mode, di figure, di spettacoli, ma
anche per la progressiva negazione delle verità fondamentali, su cui ri-
posano il divino Decalogo e la condotta cristiana della vita. Sembra
794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

che le umane strutture rendano ogni giorno più difficile agli uomini il
cammino verso la conoscenza, l'amore e il servizio di Dio e verso il fine
ultimo che è il possesso di Lui nella Sua gloria e la Sua felicità.
Di fronte á tanto disorientamento, a tanto odio, a tante tenebre sta,
perennemente vigile, la Chiesa con la sua luce e il suo amore. E nella
Chiesa — Noi lo sappiamo — schiere innumerevoli di anime elette sono
pronte a qualsiasi impresa, a qualsiasi olocausto, per aiutarla a salvare
ancora una volta il mondo.
Volete, carissimi giovani , essere voi — con i cinquecentocinquanta-
mila vostri compagni sparsi in tutta Italia — le avanguardie di un gio-
vanile esercito costruttore?
Siete pronti a mostrare il vostro amore alla Chiesa, al Papa?
V'è chi muove loro una guerra terribile con perfida strategia e sub-
dola tattica : volete voi combattere per essa e con essa?
Muoiono gli uomini, anche quelli che sembravano immortali; crol-
lano le umane istituzioni ; si succedono, gli uni agli altri, i più impensati
tramonti. E a ogni alba nuova la Chiesa assiste serena ed è baciata dal
sorgere di ogni nuovo sole.
III
Iis qui interfuerunt Conventui quinto nationali Italico Unionis Iurecon-
sultorum catholicorum*
Ci riesce di grande soddisfazione, diletti figli della Unione dei Giù
rísti Cattolici Italiani, di vedervi qui adunati intorno a Noi e di darvi
cordialmente il benvenuto.
Al principio di Ottobre, un altro Congresso di giuristi si riuniva
nella Nostra residenza estiva, quello del Diritto penale internazionale.
Il vostro « Convegno » ha bensì un carattere nazionale ; ma l'argomen-
to, che esso tratta « nazione e comunità internazionale », tocca di nuovo
le relazioni fra i popoli e gli Stati sovrani. Non per caso si moltiplicano
i Congressi per lo studio delle questioni internazionali, scientifiche,
economiche e anche politiche. Il fatto manifesto che i rapporti fra gl'in-
dividui appartenenti a diversi popoli e tra i popoli stessi crescono in
estensione e in profondità, rende ogni giorno più urgente un rego-
lamento delle relazioni internazionali, private e pubbliche, tanto più che
questo mutuo avvicinamento è determinato non soltanto dalle possibi-
lità tecniche incomparabilmente aumentate e dalla libera scelta, ma
altresì dalla più penetrante azione di una legge immanente di sviluppo.
Si deve dunque non reprimerlo, ma piuttosto favorirlo e promuoverlo.
* Habita die 6 Decembris mensis a. 1953.
Acta Pii Pp. XII 795

I
In questa opera di ampliamento le Comunità degli Stati e dei popoli,
sia che già esistano, sia che non rappresentino ancora se non uno scopo
da conseguire e da attuare, hanno naturalmente una particolare impor-
tanza. Sono comunità, nelle quali Stati sovrani, vale a dire non subor-
dinati a nessun altro Stato, si uniscono in una comunità giuridica per il
conseguimento di determinati scopi giuridici. Sarebbe dare una falsa
idea di queste comunità giuridiche, se si volesse paragonarle ad imperi
mondiali del passato o del nostro tempo, in cui stirpi, popoli e Stati
vengono fusi, volenti o nolenti, in un unico complesso statale. Nel caso
presente invece gli Stati, rimanendo sovrani, si uniscono liberamente
in una comunità giuridica.
Sotto questo aspetto la storia universale, che mostra una serie conti-
nua di lotte per il potere, potrebbe senza dubbio far apparire quasi come
una utopia la instaurazione di una comunità giuridica di Stati liberi.
Tali conflitti sono stati troppo spesso provocati dalla volontà di sog-
giogare altre Nazioni e di estendere il campo della propria potenza, ov
vero dalla necessità di difendere la propria libertà e la propria esistenza
indipendente. Questa volta, al contrario, precisamente la volontà di pre-
venire minacciosi dissidi spinge verso una comunità giuridica superna-
zionale; le considerazioni utilitarie, che certamente hanno anch'esse un
notevole peso, sono dirette verso opere di pace ; e infine, forse appunto
l'avvicinamento tecnico ha risvegliato la fede, latente nello spirito e nel
cuore degli individui, in una comunità superiore degli uomini, voluta dal
Creatore e radicata nella unità della loro origine, della loro natura e del
loro fine.
II
Queste considerazioni ed altre simili dimostrano che il cammino ver-
so la Comunià dei popoli e la sua costituzione non ha come norma
unica ed ultima la volontà degli Stati, ma piuttosto la natura, ossia il
Creatore. Il diritto all'esistenza, il diritto al rispetto e al buon nome,
il diritto a un carattere e a una cultura propri, il diritto allo sviluppo,
il diritto all'osservanza dei trattati internazionali, e diritti equivalenti,
sono esigenze del diritto delle genti dettato dalla natura. Il diritto po
sitivo dei popoli, indispensabile anche esso nella Comunità degli Stati,
ha l'uflicio di definire più esattamente le esigenze della natura e di
adattarle alle circostanze concrete, e inoltre di prendere con una con-
venzione che, liberamente contratta, è divenuta obbligatoria, altre di-
sposizioni, dirette sempre al fine della comunità.
796 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale

In questa Comunità dei popoli ogni Stato è dunque inserito nell'or-


dinamento del diritto internazionale, e con ciò nell'ordine del diritto
naturale, che sostiene e corona il tutto. In tal guisa esso non è più — nè
è stato, del resto, mai — « sovrano » nel senso di una totale assenza di
limiti. « Sovranità » nel vero senso della parola significa autarchia ed
esclusiva competenza in rapporto alle cose e allo spazio, secondo la
sostanza e la forma dell'attività, sebbene entro l'ambito del diritto in-
ternazionale, — non però nella dipendenza verso l'ordinamento giuridico
proprio di qualsiasi altro Stato. Ogni Stato è immediatamente soggetto
al diritto internazionale. Gli Stati, ai quali mancasse questa pienezza
di competenza, o a cui il diritto internazionale non garantisse la in-
dipendenza da qualsiasi potere di un altro Stato, non sarebbero essi
stessi sovrani. Nessuno Stato però potrebbe muover lagnanze come di
una limitazione della sua sovranità, se gli si negasse la facoltà di agire
arbitrariamente e senza riguardo verso altri Stati. La sovranità non
è la divinizzazione o la onnipotenza dello stato, quasi nel senso di
Hegel o a modo di un positivismo giuridico assoluto.

III

A voi, cultori del diritto, non abbiamo bisogno di spiegare come la


costituzione, il mantenimento e l'azione di una vera Comunità di Stati,
specialmente di una che abbracci tutti i popoli, sollevino una serie di
doveri e di problemi, alcuni assai difiìcili e complicati, che non si pos-
sono risolvere con un semplice Sì o No. Tali sono la questione delle
razze e del sangue con le loro conseguenze biologiche, psichiche e sociali ;
la questione delle lingue ; la questione delle famiglie col carattere diver-
so, secondo le nazioni ; delle relazioni fra sposi, genitori e parentele ; la
questione della eguaglianza o della equivalenza dei diritti in ciò che
concerne i beni, i contratti e le persone, per i cittadini di uno Stato
sovrano che si trovano sul territorio di un altro, in cui soggiornano
temporaneamente, ovvero si stabiliscono conservando la propria nazio-
nalità; la questione del diritto d'immigrazione o di emigrazione, ed
altre simili.
Il giurista, l'uomo politico, lo Stato particolare, come la Comunità
degli Stati, debbono qui tener conto di tutte le tendenze innate dei
singoli individui e delle comunità nei loro contatti e rapporti reciproci,
quali sono la tendenza all'adattamento e all'assimilazione spesso spinta
fino allo sforzo dell'assorbimento ; o al contrario, la tendenza alla esclu-.
sione e alla distruzione di tutto ciò che apparisce non assimilabile; la
Acta Pii Pp. XII 797

tendenza all'espansione, e di nuovo, come suo contrario, la tendenza a


chiudersi e segregarsi; la tendenza a donarsi intieramente rinunziando
a sè, e, all'opposto, l'attaccamento a sè con esclusione di qualsiasi de-
dizione ad a l t r i ; la brama del potere, l'avidità di tenere altri in tute-
la, ecc. Tutti questi dinamismi di avanzamento o di difesa sono radi-
cati nella disposizione naturale degli individui, dei popoli, delle razze
e delle comunità, nelle loro ristrettezze e limitazioni, in cui mai non
si trova insieme tutto ciò che è buono e giusto. Iddio solo, origine di
ogni essere, a causa della sua infinità, raccoglie in sè tutto ciò che è
buono.
Da quanto abbiamo esposto è facile di trarre il principio fondamen-
tale teorico per il trattamento di quelle difficoltà e tendenze : nei limiti
del possibile e del lecito, promuovere ciò che facilita e rende più efìicace
l'unione; arginare ciò che la turba; talvolta sopportare ciò che non è
dato di appianare, e per il quale, d'altra parte, non si potrebbe lasciar
naufragare la comunità dei popoli, a causa del bene superiore che da
essa si attende. La difficoltà risiede nell'applicazione di quel principio.

IV

A questo proposito vorremmo ora intrattenervi — voi che amate di


professarvi, giuristi cattolici — intorno ad una delle questioni, che si pre-
sentano in una comunità dei popoli ; vale a dire, la pratica convivenza
delle comunità cattoliche con le non-cattoliche.
Secondo la confessione della grande maggioranza dei cittadini, o in
base ad una esplicita dichiarazione del loro Statuto, i popoli e gli Stati
membri della Comunità verranno divisi in cristiani, non cristiani, re-
ligiosamente indifferenti o consapevolmente laicizzati, od anche aperta-
mente atei. Gl'interessi religiosi e morali esigeranno per tutta l'esten-
sione della Comunità un regolamento ben definito, che valga per tutto
il territorio dei singoli Stati sovrani membri di tale Comunità delle na-
zioni. Secondo le probabilità e le circostanze, è prevedibile che questo
regolamento di diritto positivo verrà enunciato così : Nell'interno del
suo territorio e per i suoi cittadini ogni Stato regolerà gli affari reli-
giosi e morali con una propria legge ; nondimeno in tutto il territorio
della Comunità degli Stati sarà permesso ai cittadini di ogni Stato-
membro l'esercizio delle proprie credenze e pratiche etiche e religiose,
in quanto queste non contravvengano alle leggi penali dello Stato in
cui essi soggiornano.
Per il giurista, l'uomo politico e lo Stato cattolico sorge qui il que-
798 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sito : possono essi daré il consenso ad un simile regolamento, quando


si tratta di entrare nella Comunità dei popoli e di rimanervi?
Ora relativamente agl'interessi religiosi e morali si pone una duplice
questione: La prima concerne la verità oggettiva e l'obbligo della co-
scienza verso ciò che è oggettivamente vero e buono ; la seconda riguarda
l'effettivo contegno della Comunità dei popoli verso il singolo Stato
sovrano e di questo verso la Comunità dei popoli nelle cose della reli-
gione e della moralità. La prima può difficilmente essere l'oggetto di
una discussione e di un regolamento fra i singoli Stati e la loro Comu-
nità, specialmente nel caso di una pluralità di confessioni religiose nella
Comunità medesima. La seconda invece può essere della massima im-
portanza ed urgenza.
t

Or ecco la via per rispondere rettamente alla seconda questione. In


nanzi tutto occorre affermare chiaramente : che nessuna autorità umana,
nessuno Stato, nessuna Comunità di Stati, qualunque sia il loro carat-
tere religioso, possono dare un mandato positivo o una positiva autoriz-
zazione d'insegnare o di fare ciò che sarebbe contrario alla verità religiosa
o al bene morale. Un mandato o una autorizzazione di questo genere
non avrebbero forza obbligatoria e resterebbero inefficaci. Nessuna auto
rità potrebbe darli, perchè è contro natura di obbligare lo spirito e la
volontà dell'uomo all'errore ed al male o a considerare l'uno e l'altro
come indifferenti. Neppure Dio potrebbe dare un tale positivo mandato
o una tale positiva autorizzazione, perchè sarebbero in contraddizione
con la Sua assoluta veridicità e santità.
Un'altra questione essenzialmente diversa è : se in una comunità di
Stati possa, almeno in determinate circostanze, essere stabilita la nor-
ma che il libero esercizio di una credenza e di una prassi religiosa o
morale, le quali hanno valore in uno degli Stati-membri, non sia impedito
nell'intero territorio della Comunità per mezzo di leggi o provvedimenti
coercitivi statali. In altri termini, si chiede se il <( non impedire », ossia
il tollerare, sia in quelle circostanze permesso, e perciò la positiva re-
pressione non sia sempre un dovere.
Noi abbiamo or ora addotta l'autorità di Dio. Può Dio, sebbene sa-
rebbe a Lui possibile e facile di reprimere l'errore e la deviazione morale,
in alcuni casi scegliere il «non impedire», senza venire in contraddi-
zione con la Sua infinita perfezione? Può darsi che iti determinate cir-
costanze Egli non dia agli uomini nessun mandato, non imponga nessun
dovere, non dia, perfino nessun diritto d'impedire e di reprimere ciò che
Acta Pii Pp. III 799

è erroneo e falso? Uno sguardo alla realtà dà una risposta affermativa.


Essa mostra che l'errore e il peccato si trovano nel mondo in ampia
misura. Iddio li riprova; eppure li lascia esistere. Quindi l'afferma
zione : U traviamento religioso e morale deve essere sempre impedito,
quanto è possibile, perchè la sua tolleranza è in sè stessa immorale
— non può valere nella sua incondizionata assolutezza. D'altra parte,
Dio non ha dato nemmeno all'autorità umana un siffatto precetto asso
luto e universale, nè nel campo della fede nè in quello della morale.
Non conoscono un tale precetto nè la comune convinzione degli uomini,
nè la coscienza cristiana, nè le fonti della rivelazione, nè la prassi della
Chiesa. Per omettere qui altri testi della Sacra Scrittura che si riferi-
scono a questo argomento, Cristo nella parabola della zizzania diede il
seguente ammonimento : Lasciate che nel campo del mondo la zizzania
1
cresca insieme al buon seme a causa del frumento. Il dovere di repri
mere le deviazioni morali e religiose non può quindi essere una ultima
norma di azioni. Esso deve essere subordinato a più alte e più generali
norme, le quali in alcune circostanze permettono, ed anzi fanno forse
apparire come il partito migliore il non impedire l'errore, per promuo-
vere un bene maggiore.
Con questo sono chiariti i due principi, dai quali bisogna ricavare
nei casi concreti la risposta alla gravissima questione circa Patteggia-
mento del giurista, dell'uomo politico e dello Stato sovrano cattolico
riguardo ad una formula di tolleranza religiosa e morale del contenuto
sopra indicato, da prendersi in considerazione per la Comunità degli
Stati. Primo : ciò che non risponde alla verità e alla norma morale, non
ha oggettivamente alcun diritto nè all'esistenza nè alla propaganda, nè
all'azione. Secondo : il non impedirlo per mezzo di leggi statali e di di-
sposizioni coercitive può nondimeno essere giustificato nell'interesse di
un bene superiore e più vasto.
Se poi questa condizione si verifichi nel caso concreto — è la « quae-
stio facti » —, deve giudicare innanzi tutto lo stesso Statista cattolico.
Egli nella sua decisione si lascerà guidare dalle conseguenze dannose,
che sorgono dalla tolleranza, paragonate con quelle che mediante l'ac-
cettazione della formula di tolleranza verranno risparmiate alla Comu-
nità degli Stati; quindi dal bene che secondo una saggia prognosi ne
potrà derivare alla Comunità medesima come tale, e indirettamente allo
Stato che ne è membro. Per ciò che riguarda il campo religioso e morale,
egli domanderà anche il giudizio della Chiesa. Da parte della quale in

1
Cfr. MATTH., 13, 24-30.
800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tali questioni decisive, che toccano la vita internazionale, è competente


in ultima istanza soltanto Colui a cui Cristo ha affidata la guida di tutta
la Chiesa, il Romano Pontefice.

VI

La istituzione di una Comunità di popoli, quale oggi è stata in parte


attuata, ma che si tende ad effettuare e consolidare in più elevato e per-
fetto grado, è un'ascesa dal basso verso l'alto, vale a dire da una pluralità
di Stati sovrani verso la più alta unità.
La Chiesa di Cristo ha, in virtù del mandato del suo divino Fondatore,
una simile universale missione. Essa deve accogliere in sè e collegare in
una unità religiosa gli uomini di tutti i popoli e di tutti i tempi. Ma qui
la via è in un certo senso contraria ; essa va dall'alto al basso. In quella
prima testé ricordata, l'unità superiore giuridica della Comunità dei po-
poli era o è ancora da creare. In questa, la comunità giuridica col suo
fine universale, la sua costituzione, le sue potestà e coloro che ne sono
rivestiti, è già fin dal principio stabilita per la volontà e la istituzione di
Cristo stesso. L'ufficio di questa comunità universale fin dall'inizio è di
2
incorporarsi possibilmente tutti gli uomini e tutte le genti, e con ciò
di guadagnarli interamente alla verità e alla grazia di Gesù Cristo.
La Chiesa nell'adempimento di questa sua missione si è trovata sem-
pre e si trova tuttora in larga misura di fronte agli stessi problemi che
deve superare il « funzionamento » di una Comunità di Stati sovrani;
solamente èssa li sente anche più acutamente, perchè è legata all'oggetto
della sua missione, determinato dallo stesso suo Fondatore, oggetto che
penetra fino nelle profondità dello spirito e del cuore umano. In questa
condizione di cose i confìlitti sono inevitabili, e la storia dimostra che ve
ne sono stati sempre, ve ne sono tuttora e, secondo la parola del Signore,
ve ne saranno sino alla fine dei tempi. Poiché la Chiesa con la sua mis-
sione si è trovata e si trova dinanzi ad uomini e a popoli di una meravi-
gliosa cultura, ad altri di una inciviltà appena comprensibile, e a tutti
i possibili gradi intermedi : diversità di stirpi, di lingue, di filosofìe, di
confessioni religiose, di aspirazioni e peculiarità nazionali ; popoli li-
beri e popoli schiavi ; popoli che non sono mai appartenuti alla Chiesa
e popoli che si sono staccati dalla sua comunione. La Chiesa deve vi-
vere tra essi e con essi ; non può mài di fronte a nessuno dichiararsi « non
interessata ». Il mandato impostole dal suo divin Fondatore le rende
impossibile di seguire la norma del « lasciar correre, lasciar fare ». Èssa
2
Cfr. MATTH., 28, 19.
Acta Pii Pp. XII 801

ha l'ufficio d'insegnare e di educare con tutta l'inflessibilità del vero


e del buono e con questo obbligo assoluto deve stare e operare tra uomini
e comunità che pensano in modi completamente diversi.
Torniamo ora tuttavia indietro alle due summenzionate proposizioni :
e in primo luogo a quella della negazione incondizionata di tutto ciò che
è religiosamente falso e moralmente cattivo. Riguardo a questo punto
non vi è stato mai e non vi è per la Chiesa nessun tentennamento, nessun
patteggiamento, nè in teoria nè in pratica*. Il suo contegno non è cambiato
nel corso della storia, nè può cambiare, quando e dovunque, nelle forme
più svariate, è posta di fronte all'alternativa : o l'incenso per gl'idoli
o il sangue per Cristo. Il luogo dove voi ora vi trovate, la Roma Aeterna,
con le reliquie di una grandezza che fu, e con le memorie gloriose dei suoi
martiri, è il testimonio più eloquente della risposta della Chiesa. L'in-
censo non fu bruciato dinanzi agli idoli, e il sangue cristiano bagnò il
suolo divenuto sacro. Ma i templi degli dei giacciono in fredde rovine
nei pur maestosi ruderi; mentre presso le tombe dei martiri, fedeli di
tutti i popoli e di tutte le lingue ripetono fervidamente il vetusto Credo
degli Apostoli.
Quanto alla seconda proposizione, vale a dire alla tolleranza, in cir-
costanze determinate, alla sopportazione anche in casi in cui si potrebbe
procedere alla repressione, la Chiesa — già per riguardo a coloro, che
in buona coscienza (sebbene erronea, ma invincibile) sono di diversa opi-
nione — si è vista indotta ad agire ed ha agito secondo quella tolleranza,
dopo che sotto Costantino il Grande e gli altri Imperatori cristiani di-
venne Chiesa di Stato, sempre per più alti e prevalenti motivi; così fa
oggi e anche nel futuro si troverà di fronte alla stessa necessità. In tali
singoli casi l'atteggiamento della Chiesa è determinato dalla tutela e
dalla considerazione del bonum commune, del bene comune della Chiesa
e dello Stato nei singoli Stati, da una parte, e, dall'altra, del bonum
commune della Chiesa universale, del regno di Dio sopra tutto il mondo.
Per la ponderazione del pro e del contro nella trattazione della « quae-
stio facti » non valgono in questo per la Chiesa altre norme se non
quelle da Noi già prima indicate per il Giurista e lo Statista cattolico,
anche per quanto concerne l'ultima e suprema istanza.

VII

Ciò che abbiamo esposto può essere utile per il giurista e l'uomo poli-
tico cattolico anche quando nei loro studi o nell'esercizio della loro profes-
sione vengono in contatto con gli accordi (Concordati, Trattati, Conven-
5 1 - A C T A , vol. X X , n . 1 6 . — 1 6 - 1 2 1 9 5 3 .
802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

zioni, Modus vivendi, ecc.) che la Chiesa (vale a dire, già da lungo tempo,
la Sede Apostolica) ha concluso in passato e conclude tuttora con Stati
sovrani. I Concordati sono per essa una espressione della collaborazione
tra Chiesa e Stato. Essa per principio, ossia in tesi, non può appro-
vare la completa separazione fra i due Poteri. I Concordati debbono
quindi assicurare alla Chiesa una stabile condizione di diritto e di fatto
nello Stato, con cui sono conclusi, e garantire ad essa la piena indi-
pendenza nell'adempimento della sua divina missione. È possibile che
la Chiesa e lo Stato nel Concordato proclamino la loro comune convin-
zione religiosa ; ma può anche accadere che il Concordato abbia, insie-
me con altri scopi, quello di prevenire dispute intorno a questioni di
principio e di rimuovere fin dall'inizio possibili materie di conflitti.
Quando la Chiesa ha apposto la sua firma ad un Concordato, questo
vale per tutto il suo contenuto. Ma il suo senso intimo può essere, con
mutua cognizione di ambedue le alte Parti contraenti, graduato ; può si-
gnificare una espressa approvazione, ma può anche dire una semplice
tolleranza, secondo quei due principi che sono la norma per la convi-
venza della Chiesa e dei suoi fedeli con le Potenze e gli uomini di altra
credenza.
È questo, diletti figli, ciò che intendevamo di trattare con voi più
diffusamente. Per il resto Noi confidiamo che la comunità internazio-
nale possa bandire ogni pericolo di guerra e stabilire la pace ; per quanto
poi riguarda la Chiesa, che valga a garantirle dappertutto la via libera,
affinchè essa possa fondare nello spirito e nel cuore, nei pensiero e nel-
l'azione degli uomini il regno di Colui che è il Redentore, il Legislatore,
il Giudice, il Signore del mondo, Gesù Cristo, il Dio che è sopra tutte
3
le cose benedetto nei secoli.
Mentre pertanto accompagnamo coi Nostri paterni voti i vostri la-
vori per il maggior bene dei popoli e per il perfezionamento delle rela-
zioni internazionali, impartiamo a voi, come pegno delle più ricche gra-
zie divine, con effusione di cuore l'Apostolica Benedizione.
3
Rom., 9, 5.
Acta Pii Pp. XII 803

NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS CANTABRICAE REGIONIS DATUS, OB PRIMUM ELAPSUM SAE-
CULUM A QUO B. MARIA V., ((NUESTRA SEÑORA DE BEGOÑA )) NUNCUPATA,
EIUSDEM REGIONIS PATRONA CAELESTIS PROCLAMATA FUIT, SOLLEMNIA CE-
LEBRANTIBUS.*

Venerables Hermanos y amados hijos que, reunidos en la Villa de


Bilbao, clausuráis en estos momentos la gran misión, organizada para
conmemorar los cincuenta años de la proclamación de Nuestra Señora
de Begoña como Patrona del « muy Noble y muy Leal Señorío de
Vizcaya )) :
Si quien honra a su madre ha sido comparado con el que acumula
1
un gran tesoro, ¿a quién os diríamos semejantes en estos momentos,
al contemplaros con los ojos del espíritu en número tan imponente,
enronqueciendo de entusiasmo, al aclamar con desbordante fervor a vues-
tra Madre del cielo, a esa Madre a cuyos pies y bajo cuyos auspicios
puede decirse que se ha desarrollado toda vuestra vida?
No pretendemos remontarnos ahora hasta los siglos, envueltos no
poco en la niebla de los tiempos, cuando vuestra fuerte estirpe — sen-
cilla siempre, pero siempre indómita —, sin haber jamás doblegado la
altiva cerviz a ningún yugo, inclinaba sin embargo inmediatamente la
frente para recibir en ella las linfas puriñcadoras del bautismo ; desde
entonces aquel pueblo, como muy bien se ha dicho, de santos, de sa-
bios y de guerreros, sería siempre una gente sobre todo cristiana, que
ha sabido conservar casi íntegras hasta nuestros días las más puras
esencias de su recia y sana espiritualidad.
Era, pues natural que, al nacer a la historia vuestra Villa, en los
albores mismos del siglo XIV, lo hiciera casi a la sombra de aquella
2
Iglesia o Monasterio de Santa María de Begoña, que ya existía pro-
bablemente desde no mucho después del siglo ix y que, asentada en
aquella última estribación de la colina de Artagan, habría de presidir
estos seis siglos de vuestra vida, ofreciéndoos calor y devoción en todos
los momentos, refugio en vuestras calamidades, luz y aliento en las

* Die 15 Novembris a. 1953.


1
Cfr. Eccli., 3, 5.
2
Silverio F. de Echevarría, Historia del Santuario e imagen de N. S. de Begoña
(Tolosa, 1892) pags. 4 y siguientes.
804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

horas obscuras, protección y escudo en todos los peligros y ante los


golpes de todos vuestros enemigos. Buen testimonio queda de tan mani-
fiesta protección en los no pocos hechos extraordinarios que los histo-
riadores reseñan de los que son mudos, pero elocuentes testigos, no
sólo las veintiocho lámparas de plata que arden continuamente ante el
altar de la moderna Basílica, sino también los incontables ex votos
que cuelgan de sus paredes, ofrecidos acaso con mano trémula por
algún viejo lobo de mar, que en un momento pensó no volver a pisar
tierra; y así, hasta llegar a los grandes homenajes de los tiempos mo-
dernos : la inolvidable peregrinación de 1880, la solemnísima corona-
ción de 1900 y aquella proclamación del 1903 que, para que no le faltase
nada, quedó incluso rubricada con sangre de martirio.
Esta es precisamente la fecha que vuestro amor filial no ha querido
dejar pasar sin una digna conmemoración; pero una conmemoración
tan singular que tampoco Nos querríamos que le faltase Nuestro elogio.
Efectivamente, durante tres semanas enteras, primero dentro del
mismo Bilbao y luego desde Usánsolo y Galdácano hasta Guecho y
Santurce, todo a lo largo de esa ría del Nervión — que viene a ser como
la espina dorsal de toda vuestra admirable actividad y prosperidad mo-
derna —, trescientos fervorosos misioneros, en más de cien centros de
misión, han recordado a casi medio millón de almas las verdades fun-
damentales de nuestra santa fe, exhortándolas a la renovación de la
vida cristiana y ofreciéndoles generosamente reconciliación y perdón.
De entre éstas queremos recordar en especial a Nuestros amadísimos
hijos los trabajadores, objeto siempre de singular amor para el Padre
común, acumulados en esos potentes centros fabriles donde la vida es
más dura y los peligros para el alma son mucho mayores. ¡ Ojalá se
hayan conseguido abundantemente los frutos anhelados por vuestro
celoso Pastor, de tal manera que en adelante todos resplandezcáis por
una mayor interioridad religiosa, un mayor sentido de comunidad espi-
ritual, una tradición más vivificada, menos inmoralidad, más desinterés
y pureza de costumbres, menos ansia de placer y comodidad y sobre todo,
más vivo anhelo por el triunfo de la justicia social ! Y así como hubo un
tiempo en que lo mismo el valeroso guerrero vizcaíno que penetraba au-
daz en las selvas americanas portador de la civilización y de la fe; que
el navegante osado que salía de vuestros puertos para proteger vuestro
litoral, lanzarse a lo desconocido o tomar parte en las grandes empresas
hispánicas, todos llevaban escrito en sus pendones o en sus proas el
nombre de Begoña e impreso en sus corazones el amor a su Madrecita
querida ; así ahora todo hijo de esa hidalga tierra, de esa nobilísima Villa,
Acta Pii Pp. XII 805

sea siempre un cristiano fervoroso que sepa incluso llevar al campo apos-
tòlico el empuje, la constancia, la amplitud de miras, que en las em-
presas humanas os han dado tantos y tan justos triunfos, hasta llevaros
a la envidiable situación en que hoy os halláis gracias al auxilio divino
y a vuestro propio esfuerzo. « Házte un tesoro según los preceptos del
3
Altísimo y te aprovechará más que el oro », dice la divina Sabiduría,
porque (( El que en sus riquezas confía, caerá : los justos reverdecerán
4
como follaje ».
¡ Y Tú, oh Madre Santísima de Begoña, que desde ese « Sagragio del
Señorío de Vizcaya » parece como que te complaces contemplando la fi-
delidad y la devoción de esos tus buenos hijos ; Tú, a quien ellos rinden
culto bajo la advocación dulcísima — para Nos especialmente amable —
de Nuestra Señora de la Asunción : no dejes de interceder por ellos ante
el Corazón de tu amantísimo Hijo, a fin de que sigan siendo sempre dig-
nos de su nombre y de su historia y, sin dejarse arrastrar los unos por
las fatigas y trabajos de esta vida y los otros por la excesiva prosperidad
de un momento, nunca aparten los ojos de ese cielo, donde Tú les esperas,
a donde deben tender con todas sus ansias y donde deben poner su única
y verdadera patria !
Estos son Nuestros sentimientos y estos Nuestros deseos, mientras
que, para consolidar más y más los frutos de vuestra misión y para im-
petrar de lo alto más abundante gracia, a tí, Venerable Hermano, Pre-
lado de la diócesis y a quien, antes que a nadie, hay que atribuir el mé-
rito de tan feliz iniciativa ; a todos Nuestros Hermanos en el Episcopado
que en estos momentos te acompañan; a las dignísimas autoridades,
que tanto han colaborado en esta empresa de carácter exclusivamente
espiritual ; a los sacerdotes, religiosos y religiosas, lo mismo que a todos
los fieles que de cualquier manera oyen Nuestra voz; a la amadísima
Bilbao, a toda Vizcaya y a España entera, damos de todo corazón, con
afecto paternal, Nuestra Bendición Apostólica.
3
EcclL, 29, 14.
4
Prov., 11, 28.
806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

NOTIFICAZIONE

Viene chiesto se con la Costituzione Apostolica Christus Dominus,


attesa anche Ja relativa Istruzione del S. Offizio, sia stato revocato il pri-
vilegio, goduto da alcune chiese, di celebrare nelle ore serali della vigi-
lia la prima Messa del S Natale.
In proposito si rende noto che tale privilegio, essendo d'indole litur-
gica, non rientra, sotto quest'aspetto, nelle clausole aboliti ve della Costi-
tuzione Christus Dominus.
I Sacerdoti, però, che celebrano nelle predette circostanze, come pure
i fedeli che si accostano alla S. Comunione, devono attenersi alle vi-
genti disposizioni circa il digiuno eucaristico.
Palazzo del Sant'Offizio, 12 dicembre 1953.

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

LAMACENSIS
DECRETUM
DE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONE

Cum pervetusti Lamancensis Capituli Cathedralis, labentibus annis


variis mutationibus emendati, nova sint condenda Statuta, Exc. P. D.
Ioannes a Silva Campos Neves, Episcopus Lamacensis, enixe ab Apo-
stolica Sede postulavit ut ipsum innovaretur pressiusque describeretur.
Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Emi P.
D. Petri S. R. E. Card. Ciriaei, in Lusitania Pro Nuntii Apostolici, vi-
gore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Pro-
videntia P P . XII tributarum, rata huiusmodi innovationem solemniori
cultui Deo in Ecclesia exhibendo collaturam, precibus annuendum cen-
suit.
Sacra Congregatio Consistorialis 807

Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, aliorum quorum intersit


vel qui sua interesse praesumant consensu, praesenti Decreto, perinde
valituro ac si Apostolicae suo plumbo Litterae datae fuissent, statuit
ut exinde Lamacense Capitulum, ceteris abrogatis, quatuor constet
Dignitatibus, scilicet, decano, cantore, archidiacono, archipresbytero,
et octo canonicis, quibus ab Episcopo Ordinario La ma c en si bini aut
plures addi poterunt beneficiarii seu mansionarii qui eidem expedire
videantur ad sacras functiones in ecclesia cathedrali peragendas. Indul-
get tamen ut hodiernus canonicus cui in eodem Capitulo collata est
Dignitas (( thesaurarius maior », suum retineat munus, et dignitas illa
extinguatur cum primum quomodocumque vacet.
Quoad vestes chorales mansionariorum Sacra haec Congregatio man-
dat ut sint rochetum sine reflexu in manicis et mozeta nigri coloris. Cum
autem non parum deceat ut qui in Episcopi senatum et consilium adsci-
scuntur quibusdam decorentur insignibus, concedit ut Dignitates et
canonici, intra fines dumtaxat propriae dioeceseos, vestem talarem ad-
hibeant cuius collum et anteriores extremitates exiguus torulus ornet
rosei coloris.
Quod attinet ad servitium chorale, ceteraque officia iura et privilegia,
normae iuris communis, legitimae consuetudines atque peculiaria sta-
tuta adamussim serventur.
Ad haec omnia perficienda S. Congregatio deputat memoratum in
Lusitania Pro Nuntium Apostolicum, tribuens necessarias et opportunas
facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet vi-
rum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito mittendi,
cum primum fas erit, ad eandem S. Congregationem Consistorialem
exemplar authenticum actus peractae exsecutionis.
Datum Romae ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die xv
mensis Iunii, anno 1953.

£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen et Mandelen, a Secretis


L. © S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
808 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM

DECRETUM
Quo sollemniori ritu ac pari magnificentia Marianus Annus nuper
ubique terrarum indictus Litteris Encyclicis « Fulgens corona » sumat
initium atque ad exitum perveniat, Sanctissimus Dominus Noster Pius
Divina Providentia Papa XII die 25 mensis Novembris labentis anni
Revmis locorum Ordinariis facultatem tribuere libenter dignatus est
indulgendi ut in unaquaque ecclesia cathedrali, collegiali, conventuali,
paroeciali, necnon in potioribus ecclesiis et oratoriis, etiam sodalibus
religiosis concreditis, praesertim autem in Sanctuariis Marianis et ec-
clesiis Beatissimae Virgini Mariae dicatis, ad quae populus frequentior
accedere solet, exceptis tamen domesticis sacellis, dimidia hora post
mediam noctem, quae interfluit intra diem septimum et octavum mensis
Decembris MCMLIII, itidemque inter eosdem dies mensis Decembris anni
M C M L I V , una sancta Missa, etiam solemnis, litari possit, in qua, vel

continuo ac statim post eam expletam, christifideles rite dispositi sa-


cra Synaxi sese reficere queunt, servato ieiunio, a media nocte.
Id vero indulgere valent RR. Ordinarii dummodo sacrae supplicatio-
nes Deo Beatissimaeque Virgini Mariae Immaculatae impendant nr ad
praeclara permagnique momenti imploranda beneficia a memoratis Lit-
teris Encyclicis singillatim recolita, per spatium saltem duarum hora-
rum, in hoc computato tempore ad Missam celebrandam insumpto, ser-
vatis in reliquis de iure servandis cautoque ut quodlibet praecaveatur
irreverentiae ac profanationis periculum.
Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sa-
cramentorum, die 26 mensis Novembris MCMLIII.

Çfc B. Card. ALOISI MASELLA, Ep. Praenest., Pro-Praefectus

L. © S.
F. Bracci, a Secretis
Sacra Congregatio Concilii 809

SACRA CONGREGATIO CONCILII

CIRCOLARE

CIRCA NUOVE FORMULE DEL DIGIUNO EUCARISTICO


DA INTRODURSI NEL CATECHISMO DEL B. PIO X

Come è noto, con la Costituzione apostolica Christus Dominus del


6 Gennaio 1953 il regnante Sommo Pontefice Pio Pp. XII stabilì una
nuova disciplina per il digiuno eucaristico, e la Sacra Congregazione
del Sant'Uffizio con l'Istruzione del medesimo giorno emanò speciali
norme per la regolare osservanza di tale disciplina (Acta Apostolicae
Sedis, vol. XXXXV, pag. 15 e 47).
In seguito poi ad interessamento di questo Sacro Dicastero del
Concilio, la medesima Sacra Congregazione del Sant'Uffìzio, con l'au-
gusta approvazione del Santo Padre, ha disposto che nel Catechismo del
B. Pio X siano apportate le seguenti modifiche alle domande 335, 339 e
340, nonché alle relative risposte :
335. Quante cose sono necessarie per fare una buona comunione?
o
R. Per fare una buona comunione sono necessarie tre cose : I essere
in grazia di Dio; 2° sapere e pensare chi si va a ricevere; 3° essere di-
giuno dalla mezzanotte.
339. In che cosa consiste il digiuno eucaristico?
R. Il digiuno eucaristico consiste nell'astensione da qualsiasi cibo o
bevanda, eccetto l'acqua naturale.
340. Chi non è digiuno può ricevere mai la comunione?
R. Chi non è digiuno può ricevere la comunione in pericolo di morte;
inoltre in particolari circostanze determinate dalla Chiesa.
340-bis. Quali sono queste particolari circostanze determinate dalla
Chiesa?
R. Sono le seguenti :
1) Gl'infermi possono fare la santa comunione, anche dopo aver
preso medicine o bevande, se per grave incommodo — riconosciuto dal
confessore — non possono rimanere completamente digiuni.
2) Chi fa la comunione a tarda ora o dopo un lungo cammino o
dopo un lavoro debilitante può prendere qualche bevanda fino ad un'ora
prima di comunicarsi, se prova grande incommodo — riconosciuto dal
confessore — ad osservare completamente il digiuno.
810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3) Nelle Messe vespertine può fare la comunione chi si è astenuto


dai cibi sòlidi per tre ore e dalle bevande per un'ora.
340-ter. Nei permessi di prendere bevande sono compresi anche i li-
quidi alcoolici?
R. Nei permessi di prendere bevande sono esclusi gli alcoolici.
Tanto si comunica per opportuna intelligenza e norma.
E orna, 14 Novembre 1953.

G. Card. BRUNO, Prefetto


L. © S.
P. Roberti, Segretario

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
INSULARUM BERMUDARUM

DECRETUM
PRAEFECTURA APOSTOLICA INSULARUM BERMUDARUM DELEGATIONI APOSTO-
LICAE IN BRITANNIA ADSIGNATUR.

Cum per Decretum Sacrae Congregationis Consistorialis diei 19 men-


sis Februarii vertentis anni insulae, vulgo « Bermude » nuncupatae,
seiunctae sint ab Archidioecesi Halifaxiensi et erectae in Praefecturam
Apostolicam, Insularum Bermudarum appellandam, iurisdictioni huius
Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando plene subiectam, eidem
Sacro Consilio visum est, ob peculiaria rerum adiuncta, memoratam
Praefecturam Apostolicam Insularum Bermudarum Delegationi Apo-
stolicae in Britannia adsignare.
Quam sententiam Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Pro-
videntia Papa XII, in Audientia diei 24 mensis Martii vertentis anni,
referente infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto,
benigne excipiens, ratam habuit et confirmavit atque hoc ad rem Decre-
tum confici et expediri mandavit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 24 mensis Martii a. D. 1953.

P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L. S$| S.
f Ph. Bernardini, Archiep. tit. Antioch. in Pisidia, a Secretis
Sacra Congregatio de Propaganda Fide 811

TT
M E R A U K E N S I S - DE HOLLANDIA

DECRETUM
DE FINIUM MUTATIONE

Cum Excellentissimus Dominus Hermanus Tillemans, M. S. F., Vi-


carius Apostolicus Meraukensis, et Reverendissimus Pater Antonius
Cremers, O. F. M., Praefectus Apostolicus de Hollandia (Nova Guinea),
aliquam confinium mutationem inter Vicariatum Apostolicum Merau-
kensem et Praefecturam Apostolicam Hollandiae petiissent, ut in ter-
ritorii Meraukensis parte, cui vulgo nomen « Mimika », evangelizationis
operi aptius consideretur, visum est ad novam inter duas, quas diximus,
circumscriptiones ecclesiasticas, limitum definitionem procedere.
Quamobrem haec Sacra Congregatio « de Propaganda Fide » memo-
ratam territorii partem de « Mimika », quae hucusque ad Vicariatum
xlpostolicum Meraukensem pertinebat, ab ipso Vicariatu Apostolico Me-
raukensi distrahendam atque Praefecturae Apostolicae Hollandiae ita
adnectendam censuit ut deinceps linea divisionis inter dictas circum-
scriptiones ecclesiasticas, proficiscens a finibus Papuasiae Australianae,
currens per summa iuga montium, non, prout adhuc, prosequatur usque
ad Sinum Aetnae, verum ad 137° 30 longitudinis orientalis perveniens,
flectatur iuxta eundem gradum ad meridiem, prosequens usque ad mare.
Quod Sacrae Congregationis « de Propagada Fide » consilium eius-
dem Sacrae Congregationis Cardinalis Praefectus, vigore specialium
facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia
Papa XII die 11 Octobris 1952 concessarum, ratum habens atque con-
firmans, territorium de « Mimika » a Vicariatu Apostolico Meraukensi
distraxit et Praefecturae Apostolicae Hollandiae adnexuit praesensque
ad rem Decretum confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 26 mensis Iunii a. D. 1953.

P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L. © S.
f Ph. Bernardini, Archiep. tit. Antioch. in Pisidia, a Secretis
812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate

PONDICHERIENSIS ET CUDDALORENSIS
DECRETUM
ARCHIDIOECESI PONDICHERIENSI NOMEN (( CUDDALORENSIS )) ADDITUR

Cum Excnius Dnus Augustus Simeon Colas, Archiepiscopus Pondi-


cheriensis, proposuisset ut hodiernae denominationi Archidioeceseos Pon-
dicheriensis nomen adderetur urbis Cuddalorensis, ita ut deinceps eadem
Archidioecesis appellaretur Pondicheriensis et Cuddalorensis, Ssmus
Dnus Noster Pius Div. Prov. Papa XII, in Audientia diei 7 currentis
mensis Augusti huius Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Car-
dinali Praefecto concessa, supramemoratam propositionem adprobare
dignatus est ac praesens ad rem Decretum confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 7 mensis Augusti a. D. 1953.
P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus
L. ® S.
C. Corvo, Subsecretarius
IV
GOANEN.-POONEN.
DECRETUM
Cum, Sanctae Sedis consulto, territorium Goanae Archidioeceseos,
ad Unionem Indianam pertinens et districtus civiles de Belgaum, Nord
Cañara, Ratnagiri et Sawntwadi complectens, a praefata Archidioe-
cesi, quae ditioni Sacrae Congregationis super Negotiis Extraordinariis
subest, distractum fuerit et Sacrae Congregationi de Propaganda Fide
concreditum, propositum est ut duo ex illis districtibus, Ratnagiri sci-
licet et Sawntwadi Dioecesi Poonensi unirentur.
Quam propositionem Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Papa XII, in
Audientia diei 19 Septembris vertensis anni, benigne excipiens ac ratam
habens, supra memoratos districtos de Ratnagiri et SaAvntwadi ad Dioe-
cesim Poonensem adnectere dignatus est atque praesens ad rem Decre-
tum confici ac publici iuris fieri iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 19 mensis Septembris A. D. 1953.
P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus
L. © S.
f Ph. Bernardini, Archiep. tit. Antioch. in Pisidia, a Secretis
Sacra Congregatio Rituum 815

SACRA CONGREGATIO RITUUM

LUCEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI HELENAE GUER-
RA, FUNDATRICIS INSTITUTI OBLATA RUM SANCTI SPIRITUS VULGO A S. ZITA.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum


tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem-
perantia, Fortitudine earumque adnexis, in casu et ad effectum de
quo agitur.

Lucensis civitas in Etruria non modo antiquitate atque civili gloria


est celebranda, sed, quod pluris est, temporibus praesertim nobis vi-
cinioribus, nonnullorum sanctitate, qua mirifice ac magnifice illu-
stratur.
Ne longius protrahatur sermo, duas tantum commemorare liceat,
S. Gemmam Galgani, quae Lucae ad sanctitatis culmen pervenit, He-
lenamque Guerra, cui honor tribuendus humaniorum ac spiritualium
artium sanctae huius magistram fuisse, de cuius virtutibus hoc in de-
creto agitur.
Optimos ipsa parentes censu, honestate, pietate claros habuit An-
tonium ac Faustinam Franceschi, qui filiolam die 23 Iunii anno 1835
natam, eodem die per baptismi sacramentum divina adoptione ditarunt.
Raro exemplo mater, divinae caritatis impulsu, suaviter quidem,
sed insimul fortiter puellam educavit, eamque vivida disciplina ad fer-
ventem ac firmam pietatem assuescere perduxit. Nonnisi dormi entern
eam osculabatur, ac a mundanis vanitatibus avertere studebat. Ne filio-
rum intacta puritas ab aequalium consuetudine vel minime inquinaretur,
eos publicum ludum celebrare non sivit, sed domum magistros arcessere
suevit. Helena, rigorem hunc non pertaesa, iam a prima adulescentia
iuges in christiana perfectione progressiones perficiens, aptam ad divina
exsequenda consilia se reddidit. Sancti Spiritus charismatibus per Con-
firmationis Sacramentum anno 1843 abundantius ditata, atque a sequenti
anno Christi Corpore cotidie saginata, caelestem potius vitam quam ter-
renam, adhuc in saeculo, agere visa est. Acerrimo dotata ingenio latinas
814 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

litteras adeo excoluit, ut a Sacra Scriptura ac Sanctis Patribus illam


valuerit scientiam haurire, quam in pluribus eius scriptis datum est
admirari.
Apostolico permota ardore, consociationem iuvenum feminarum cui
nomen « a Spiritualibus Amicitiis » constituit, cuius regulas ipsa con-
scripsit, ut christianam sodales catechesim docerent, pietatemque exer-
cerent.
Nec satis. Anno 1872, postridie festum Immaculatae Conceptionis,
una cum nonnullis pietate praestantibus, religiosarum ad instar, com-
munem vitam instauravit. Post decennium Archiepiscopus Ghilardi eas
religiosis vestibus induit, sororesque, earum humillimo optato favens,
a S. Zita, qu^e Lucae famulatui addicta sanctitate floruit, nuncupavit,
cui titulo postea Spiritus Sancti nomen fuit praepositum.
Duplicem ipsa in regulis a se conscriptis huic Instituto constituit
finem : Spiritus Sancti cultum promovendi atque puellas educandi.
Sancti Spiritus cultum promovendum praestituit, quia perpendebat
moerens tertiam hanc SS. Trinitatis personam a paucis coli, quasi in
oblivionem traditam, uti sapientissimus Leo Papa XIII in Encyclica
Divinum illud munus, Servae Dei humillimo impulsu anno 1897 edita,
scripsit : « Ne hodie quidem desunt, qui similiter rogati ut quidam olim
a Paulo apostolo, acceperintne Spiritum Sanctum, respondeant simili-
ter : Sed neque si Spiritus Sanctus est, audivimus » (Act. 19. 2).
In hoc cultu promovendo, voce ac scriptis spirituali theologia refertis
totam se impendit.
Supernaturali hoc spiritu imbuta, sapienter prudenterque Institu-
tum moderabatur eiusque propagationem curabat. Verum, quoniam
opera Dei crucis signo debent notari, factum est ut, Deo permittente,
magna oborta sit contra Dei Famulam tempestas. Calumniis apud Ar-
chiepiscopum impetita a supremo officio quasi inepta anno 1906 fuit
deposita atque ad intimum in Instituto reiecta. Quas iniurias, uti po-
stea S. C. de Religiosis, rebus perpensis, scripsit : Ipsa, ea animi magni-
tudine qua pollebat, acceptavit humiliter.
Ab omni cura Instituti quasi de crimine suspecta, seposita, immo ne
spirituales opellas scriberet proihibita, Deo coniunctior, angelicam vi-
tam a terrenis abstractam in caelestium contemplatione duxit. Die 1.1
Aprilis anno 1914 ad caelestes nuptias evolavit.
Post eius mortem unanimiter Servae Dei vitae sanctitas ab omnibus
fuit recognita. Quare anno 1930 ordinaria auctoritate Informativus Pro-
cessus fuit constructus; servatisque de iure servandis, causa Beatifica-
tionis, Pio XI fel. rec. favente, die 5 Maii a. 1936 fuit introducta. Aposto-
ìSacra Congregatio Rituum 815

Jieis Inquisitionibus peractis, die 26 Iunii a. 1951 coram subscripto Car-


dinali, S. R. C. Praefecto et causae Ponente, Antepraeparatoria Con-
gregatio fuit habita, cui die 20 Ianuarii 1953 Praeparatoria successit.
Denique die 21 Aprilis anni huius, Generalis Congregatio coram Ssmo D.
N. Pio Papa XII fuit coacta, in qua ipsemet Cardinalis dubium discu-
tiendum proposuit: An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe,
Caritate cum in Deum, tum in proximum, nec non de cardinalibus Pru-
dentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in casu et
ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patres-
que Consultores suffragium tulerunt. Beatissimus vero Pater senten-
tiam edere ad hunc distulit diem, férvidas interim effundens preces.
Quare Sanctitas Sua eumdem Cardinalem S. R. C. Pro-Praefectum
ac causae Ponentem, R. P. Salvatorem Natucci, Generalem Fidei Pro-
motorem, meque Secretarium ad se accivit, divinoque sacrificio litato
edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in
Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia, Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Helenae Guerra,
in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Sacrae Rituum Con-
gregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 26 Iunii 1953.

£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. © S.

f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

II
LUCE R INA
CANONIZATIONIS BEATI FRANCISCI ANTONII FA SANI, CONFESSORIS, SACERDOTIS
PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CONVENTUALIUM.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Venerabilem Dei Servum Franciscum Antonium Fasani, Sacerdo-


tem professum Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, heroicas
exercuisse virtutes Leo Papa XIII, die 21 Iunii anni 1891, lato decreto,
edixit, eumque miraculis clarum Summus feliciter regnans Pontifex, die
816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

15 mensis Aprilis, anno 1951, Beatorum Caelitum albo solemniter ad-


scripsit.
Ex eo autem tempore cultus et pietas fidelium in novensilem Beatum
Franciscum Antonium in pluribus dioecesibus, Apuliae praesertim re-
gionis in Italia, adeo increvit in dies, ut nova prodigia eius invocatione
et intercessione a Deo patrata ferantur, de quibus inquisitiones aposto-
lica auctoritate ad ulteriorem Causae progressum opportune conficien-
dae videntur.
Quare instante Revmo P. Antonio Ricciardi, Fratrum Minorum
Conventualium Postulatore Generali, attentisque litteris quorundam
Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Revihi Patris Ministri Gene-
ralis praefati Qrdinis, Emus ac Revmus Dominus Alexander Cardinalis
Verde, eiusdem Causae Relator, in ordinario Sacrorum Rituum Congre-
gationis coetu, subsignata die ad Vaticanum coadunato, sequens discu-
tiendum dubium proposuit, nempe : An signanda sit commissio reas-
sumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac
Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius
Emi Ponentis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promo-
tore Generali, omnibus accurate perpensis, rescribendum censuere : Af-
firmative, seu esse signandam commissionem reassumptionis Causae, si
Sanctissimo placuerit. Die 14 Iulii 1953.
Quibus denique omnibus Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XII
per subscriptum Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefectum relatis,
Sanctitas Sua, rescriptum eiusdem S. Congregationis ratum habens,
manu propria dignata est signare commissionem reassumptionis Cau-
sae Canonizationis Beati Francisci Antonii Fa'sani, Confessoris.
Datum Romae, die 26 mensis Iulii, Anno Dominicae Incarnationis
1953.

£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus


L. & S. .
t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
Sacra Congregatio Rituum 817

III
SEGUSIEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI EDUARDI IOSEPHI ROSAZ, EPI-
SCOPI SEGUSIENSIS.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.

Sapienter haec in ore Domini verba exhortationis ponnntnr : « F i l i ,


relinque te et invenies me. Sta sine electione et omni proprietate et
lucraberis semper. Nam et adicietnr tibi amplior gratia statim ut te
resignaveris nec resumpseris » (Imit. Christi, I I I , 37).
Vere sapientissima sunt verba haec, n a m : «Quid est homo?...
quid promeruit? certe hoc in veritate cogitare possum ... nihil sum,
nihil possum, nihil boni in me habeo ... in omnibus defieio et nisi a te
fuero adiutus et interius informatus, totus efficior tepidus et dissolutus »
(Ibid., 40).
Si quis de hac veritate intime est persuasus, aptum se reddit in
manu Dei instrumentum ad talia ac tanta opera exsequenda, quae hu-
manas excedunt vires divinumque opus manifesto produnt.
Plurima in Ecclesia Dei huiusmodi exempla afferri possunt, inter
quae humillimi Servi Dei Eduardi Iosephi Rosaz opera sunt adnume-
randa. Et sane. Segusii in Pedemontana regione, Sanctorum ac Beato-
rum attrice, die 15 Februarii anno 1830, a Romualdo ac Iosepha Dupraz
Famulus Dei, septimus ex octo filiis, natus est, sequentique die sacris
baptismatis aquis renatus.
Decennis Taurinorum Augustam prius, Salutias postea se contulit,
cuiusdam collegii alumnus. Ad sacra ministeria se persentiens vocatum
Segusiense Seminarium anno 1848, ac dein Nicenum ad Varum anno 1851
ingressus est, ubi ad sacerdotium Sabbato Quattuor aestivorum Tem-
porum anno 1854 fuit promotus. Antecedenti anno Tertio Franciscali
Ordini se adiunxit. Diaconus quum nondum erat, a Segusiensi Episcopo
Cathedralis Ecclesiae Canonicus ad Patronorum praesentationem fuit
electus.
Sacri Ordinis gratia in eo vacua non fuit. Nullum enim sacerdotale
ministerium neglexit. Assiduus in paenitentiae sacramenti exedra prae-
sto erat, cunctam dioecesim Segusiensem finitimasque evangelica prae-
dicatione excoluit, uberrimos referens salutares fructus.
52 - ACTA, vol. XX n. 16. — 16-12-1953.
818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nonnullarum puellarum condicionem miserans ac pericula quibus


ipsae obnoxiae erant, eas nullis deterritus difficultatibus ac dicteriis, sed
soli divinae Providentiae auxilio, uti alter S. Iosephus Cottolengo, con-
fisus, anno 1836 colligere coepit, Pauperum Filiarum Recessus rudi-
mentum, ad quarum regimen incassum variis tentaminibus cedentibus,
Congregationem fundavit, Tertii Ordinis S. Francisci ad normas.
Divina porro Providentia ei defuit nunquam, uti Aloisius Anglesio,
eiusdem Sancti successor et spiritus heres, praedixerat; sicque Paupe-
rum Filiarum Recessum ampliavit propriaque ecclesia ditavit.
Inexhaustum animarum zelum Episcopus sedulo perpendens, Carce-
rum Cappellanum, civici Collegii pueris educandis rectorem, Sororum a
S. Ioseph moderatorem, episcopalis denique Seminarii Rectorem eum
elegit. *
Tantae virtutis, animorum zeli, doctrinae, rerum gerendarum peri-
tiae fama, intra dioecesis limites non fuit contenta, sed ad Summi Pon-
tificis, Servi Dei Pii Papae IX, aures pervenit, qui in Consistorio diei
31 Decembris anni 1877, frustra renitentem Famulum Dei, ad Segu-
siensem Episcopalem sedem promovit.
Episcopalia munia omnia perfecte adimplevit. Nunquam a verbo Dei
praedicando abstinuit; christianam catechesim, per totam dioecesim
edoceri, paenitentiae sacramentum rite ministrari atque ad sacram sy-
naxim fideles frequenter accedere indefesse curavit; ut ludi christiano
spiritu moderarentur, Fratrum Scholarum Christianarum Scholas fovit
amplia vitque.
Contra grassantem Liberalismum, quem vocant, Ecclesiae iura con-
culcantem, verbo ac scriptis dimicavit strenue.
Religiosas familias adamavit earumque operibus in fidelium bonum
large utebatur.
Haec aliaque multa vigilans Episcopus gessit, nunquam a labore
desistens, Dei spiritu plenus, quem iugi oratione enutrivit paenitentiae-
que exercitio firmavit. Laboribus fractus die 3 Maii, anno 1903, Eccle-
siae sacramentis refectus, divinae voluntati apprime conformatus, gra-
tiarum actionis hymno pie recitato, prolatis verbis « In manus tuas,
Domine, commendo spiritum meum », lectissimum spiritum exhalavit.
Sanctum obiisse cunctus populus lugens conclamavit; quae sanctitatis
fama nullimode tractu temporis deferbuit. Quare in Segusiensi Curia ab
anno 1930 ad annum usque 1939 ordinaria auctoritate constructus fuit
processus super fama sanctitatis, super scriptis ac super vetito cultu
eidem Famulo Dei non praestito. Interim ferventes litterae ab Emo ac
Revmo D. Cardinali Maurilio Fossati, metropolita, a pluribus Archie-
piscopis et Episcopis, a Capitulo Segusiensis Cathedralis atque a Gene-
Sacra Congregatio Rituum 819

rali Superiore Servorum a Caritate Causae Introductionem postulantes


Summo Pontifici sunt oblatae.
Servatis itaque de iure servandis, Revmo Domino Iosepho Bo, Ssmi
Domini Nostri ab intimo cubiculo sopra numerum, Causae postulatore
instante, Emus ac Revmus Cardinalis Adeodatus Piazza, Episcopus Sa-
binen, et Mandelen., Causae Ponens seu Relator, in Ordinario Sacro-
rum Rituum Congregationis coetu, die 14 huius mensis coadunato, du-
bium posuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis
Causae in casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi autem
ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, relatione hac necnon
Officialium Praelatorum suffragiis auditis, re mature perpensa, re-
scripserunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit.
Pacta autem ab infrascripto Cardinali relatione Beatissimo Patri,
Sanctitas Sua manu ipsius propria commissionem Introductionis Causae
Servi Dei Bduardi Iosephi Rosaz subsignare dignata est.
Datum Romae, die 26 Iulii, anno Domini 1953.
jjß C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus
® ®* f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius

IV
DECRETUM
URBIS ET ORBIS

Mariano Anno a Summo Pontifice Pio Papa XII, per Encyclicas Lit-
teras « Fulgens corona » diei 8 Septembris vertentis anni, indicto ; ut
erga Deiparam Virginem Mariam pietas populi christiani exardeseat
cotidie magis, et non tantum privatae sed publicae etiam supplicationes
ad suavissimam Matrem admoveantur, Sacra Rituum Congregatio, de
mandato Sanctissimi Domini, benigne indulget ut, durante hoc Mariano
Anno, a die videlicet octava Decembris mensis ad eumdem adventuri an
ni diem, in omnibus ecclesiis et oratoriis, singulis per annum Sabbatis,
legi possit unica Missa votivo-privata, cantata vel lecta, de Immaculata
Conceptione Beatae Mariae Virginis, dummodo non occurrat festum du-
plex I vel II classis, feria, vigilia, aut octava privilegiata primi et secundi
ordinis, festum, vigilia aut octava ipsius Deiparae; et insuper aliquod
pium exercitium peragatur in honorem Beatae Maria« Virginis. Servatis
de cetero rubricis.
Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 29 Novembris 1953.
£g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus
® ®* f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius
820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

Citatio edictalis

MATRITEN.
NULLITATIS MATRIMONII (MORERA-LAGUARDA)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Henrici La-


guarda, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per
se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S.
R. Rotae (Roma Palazzo della Cancelleria) die 22 Martii 1954 hora
meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto
subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis
pro causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedicti Domini Henrici Laguarda
curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Emmanuel Bonet, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Novembris 1953.


E. Fiore, Notarius

* Étant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Henri Laguarda dé-


fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
bu par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 mars 1954, à
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le casf
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence du dit Mr Henri Laguarda devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Acta Officiorum 821

ACTA OFFICIORUM

SEGRETERIA DI STATO -
Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 28 ottobre 1953, con-
cessa al sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima San-
tità Sua per gli Affari Ordinari, Si è degnata di approvare Puni-
to Statuto della Fondazione Pio XII per Vapostolato dei Laici.
G. B. Montini

I - È fondata ed eretta nella Città del Vaticano la Fondazione


Pio XII per l'apostolato dei Laici.
La Fondazione ha personalità giuridica propria.
II - Scopo della Fondazione è di provvedere all'amministrazione del
patrimonio iniziale della Fondazione medesima e dei beni mobili e im-
mobili che ad essa in futuro saranno trasferiti per sostenere e promuo-
vere le opere internazionali cattoliche dell'apostolato dei Laici.
I I I - La Segreteria di Stato assume la vigilanza sulla Fondazione.
IV - La Fondazione è amministrata da un Consiglio di Amministra-
zione composto da cinque membri, che saranno nominati dalla Segreteria
di Stato. Il Consiglio elegge nel suo seno un Presidente, un Vice-Presi-
dente e un Delegato.
V - La Segreteria di Stato nomina un Collegio di Revisori composto
di tre membri effettivi e due supplenti, i quali debbono effettuare verifi-
che periodiche, amministrative e finanziarie, l'esame dei bilanci preven-
tivi e consuntivi annuali e redigere le relazioni da presentarsi alla Se-
greteria di Stato.
La Segreteria di Stato approva i bilanci preventivi e consuntivi
della Fondazione.
VI - Per tutti gli effetti giuridici la Fondazione è rappresentata con-
giuntamente dal Presidente e dal Delegato del Consiglio di Ammini-
strazione.
VII - La Fondazione emanerà un proprio Regolamento interno, da
approvarsi dalla Segreteria di Stato.
V I I I - Il presente Statuto sarà pubblicato negli « Acta Apostolicae
Sedis ».
822 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare :
2 aprile 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Pro-
tettore della Ven. Arcieonfraternita di Santa
Caterina da Siena in Boma.
30 luglio » 'L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Pro-
tettore dell'Istituto delle Suore Terziarie Fran-
cescane di S. Antonio ai Monti (Napoli).
» » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Lercaro Giacomo, Pro-
tettore delle Suore Francescane dell'Immaco-
lata di(Modena).
Palagano
8 settembre » L'Emo e Revnìo Signor Cardinale Roncalli Angelo Giusep-
pe, Protettore del Santuario di Nostra Signo-
ra del Pilastrello in Lendinara (Adria).
10 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protet-
tore della Congregazione dello Spirito Santo
(Parigi).
12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Pro-
tettore della Ven. Arcieonfraternita del Ssmo
Nome (Roma).
di Maria al Foro Traiano
li) » » S. E. Kevma Monsig. da Costa Nunes Giuseppe, Patriarca-
Arcivescovo titolare di Odesso, Vice Camerlengo
di Santa Romana Chiesa.
20 ottobre » S. E. Revíña Monsig. Antoniutti Ildebrando, Arcivescovo
titolare di Sinnada di Frigia, Nunzio Aposto-
lico in Spagna.
22 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protet-
tore delle Suore di N. S. del Rifugio, dette
Brignoline, di Genova.
27 » » S. E. Revma Monsig. Siino Salvatore, Arcivescovo tito-
lare di Perge, Nunzio Apostolico nella Repub-
blica Dominicana.
9 novembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro-
tettore dei Canonici Regolari dell'Immacolata
Concezione (Roma).
Diarium Romanae Curiae 823

14 novembre 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Roncalli Angelo Giu-


seppe, Protettore delle Suore Missionarie Zéla-
trice del S. Cuore di Gesù (Roma).
» » » S. E. Revma Monsig. Panico Giovanni, Arcivescovo ti-
tolare di Giustiniana, Delegato Apostolico nel
Canada.

Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 19 novembre 1953, il


Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Sua Ec-
cellenza Revma Monsig. da Costa Nunes Giuseppe, Patriarca-Arcivescovo
titolare di Odesso, Consultore della Sacra Congregazione degli Affari Eccle-
siastici Straordinari.

Parimente con Biblietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante si è degnato di nominare :
Prelati Domestici di Sua Santità :
26 settembre 1953. Monsig. Walsb Michele, dell'arcidiocesi di San Luigi.
» » » Monsig. Wempe Luigi Antonio, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Woods Tommaso Raimondo, della medesima arci-
diocesi.
ottobre Monsig. Alibrandi Gaetano, della diocesi di Acireale.
» » Monsig. Clarizio Emanuele (Roma).
11 Monsig. Delaney Giovanni, dell'arcidiocesi di Nuova York.
» Monsig. Di Matteo Emilio, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Jordan Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Kerwin Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. McGuire Michele, della medesima arcidiocesi.
Monsig. O'Connel Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Monsig. O'Leary Patrizio, della medesima arcidiocesi.
lo Monsig. Beemsterboer Giorgio, dell'arcidiocesi di Chicago.
» Monsig. Belinski Valentino, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Canning Matteo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Collins Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Croarkin Walter, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Cummings Matteo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Cussen Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Dolan Francesco, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Duffin Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Flaherty Francesco, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Frawley Lorenzo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Friel Enrico, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Garrity Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Gleeson Giacomo, della medesima arcidiocesi.
824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale -

15 ottobre 1953. Monsig. Gleeson Patrizio, della medesima arcidiocesi;


» » » Monsig. Gorman Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Heimsath Giorgio, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Hillinger Raimondo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Horvath Ernesto, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Kachnowski Felice, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Kasprzycki Bleslao, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Kelly Edoardo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Krizka Martino, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Lawler Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. McCarthy Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Monsig. McGowan Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. McMahon Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Muleahey Eugenio, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Murphy Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Muzik Martino, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. O'Brien Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Owens Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Picard Gerardo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Primeau Ernesto, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Reed Tommaso, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Rooney Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Schmid Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Smaza Edoardo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Sprengel Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Sugrue Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Terlecke Arturo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Walsh Giacomo, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Wunder Giorgio, della medesima arcidiocesi.
25 » » Monsig. Bertoglio Francesco, dell'arcidiocesi di Milano.

Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità :


25 agosto 1950. Monsig. Arena Filippo, dell'arcidiocesi di Palermo.
» » Monsig. Mineo Nunzio, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Panzeça Teotista, della medesima arcidiocesi.
» » Monsig. Scimeca Daniele, della medesima arcidiocesi.
27 gennaio 1951. Monsig. Matzfeld Giovanni, dell'arcidiocesi di Paderborna.
29 marzo Monsig. Hebestreit Paolo, della medesima arcidiocesi.
8 agosto » Monsig. Nasca Pietro, dell'arcidiocesi di Palermo.
18 » » Monsig. Vannelli Giovanni, della medesima arcidiocesi.
21 settembre Monsig. De Angelis Antonio (Roma).
30 ottobre Monsig. Schmidt Ermanno Giuseppe, dell'arcidiocesi di
Paderborna.
Diarium Romanae Curiae 825

29 marzo 1952. Monsig. GaulEnrico, dell'arcidiocesi di Colonia.


1 aprile » Monsig. Schulte Gaspare, dell'arcidiocesi di Paderborna.
23 settembre » Monsig. Zaunbrecher Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.
4 dicembre » Monsig. Elfes Giorgio, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Budde Gustavo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Hartmann Giuseppe Ermanno, della medesima
arcidiocesi.
» » » Monsig. Weisskichel Ferdinando, della medesima arcidio-
cesi.
» » v Monsig. Bennek Giuseppe, dell'arcidiocesi di Paderborna.
6 » » Monsig. Buetzler Teodoro, dell'arcidiocesi di Colonia.
14 » » Mònsig. Fetten Teodoro, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. Queck Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
21 » » Monsig. Wieser Alberto, dell'arcidiocesi di Friburgo in
Brisgovia.
» » » Monsig. Ruf Ermanno, della medesima arcidiocesi.
20 gennaio 1953. Monsig. Bruno Leopardo, dell'arcidiocesi di Palermo.
17 febbraio » Monsig. Menino de Souza Giuseppe, dell'arcidiocesi di
Bombay.
» » » Monsig. Vaz Francesco Saverio, della medesima arcidio-
cesi.
21 » » Monsig. Vinbruck Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.
9 marzo » Monsig. Lariviere Ruggero, dell'arcidiocesi di Ottawa.
10 aprile » Monsig. Boudreaux Warren L., della diocesi di Lafayet-
te La.
» » » Monsig. Martin Ignazio, della medesima diocesi.
21 » » Monsig. Esders Giovanni, della diocesi di Osnabrueck.
» » » Monsig. Hoberg Ermanno, della medesima diocesi.
23 » » Monsig. Hofer Maurizio A., della diocesi di Covington.
» » » Monsig. Undreiner Giorgio, dell'arcidiocesi di S. Antonio.
16 giugno » Monsig. Girolami Ciro, della diocesi di Arezzo.
13 luglio » Mnnsig. Agostini Alessandro (Roma).
» » » Monsig. Bordin Giuseppe (Roma).
15 » » Monsig. Del Pezzo Vincenzo, della diocesi di Nocera dei
Pagani.
28 » » Monsig. Fernandes Salvatore, dell'arcidiocesi di Goa e
Damäo.
27 » » Monsig. Vento Francesco, della diocesi di Albenga.
29 » » Monsig. Michelini Ottavio, della diocesi di Carpi.
1 agosto » Monsig. Gerada Emanuele, dell'arcidiocesi di Malta.
6 » » Monsig. Tacoli Oddone, dell'arcidiocesi di Modena.
13 » » Monsig. Cafasso Carlo, della diocesi di Mondovì.
» » » Monsig. Punzi Quirico, della diocesi di Monopoli.
•826 A cia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

13 agosto 1953. Monsig. Tartarelli Cosimo, della medesima diocesi.


20 » » Monsig. Di Napoli Giovanni, della diocesi di Cariati.
27 » » Monsig. Forino Giuseppe, dell'abbazia « nullius » di Monte
Vergine.
» Monsig. Bocconcelli Cristoforo, della diocesi di Urbanía.
» Monsig. Fini Alessandro, della medesima diocesi.
28 - » Monsig. Federico Amabile, della medesima diocesi.
» » Monsig. Pica Matteo, della diocesi di Diano-Teggiano.
» » Monsig. Quagliarello Sebastiano, della medesima diocesi.
1 settembre Monsig. Cocco Angelo, della diocesi di Iglesias.
Monsig. Caroli Giovanni, dell'arcidiocesi di Taranto.
» » Monsig. Russo Cosimo, della medesima arcidiocesi.
26 » Monsig. Breitenbeck Giuseppe, dell'arcidiocesi di Detroit.
8 ottobre Monsig. Lambruschini Ferdinando, della diocesi di Luni.
» Monsig. Plenteda Angelo, dell'arcidiocesi di Otranto.
Monsig. Lanciotti Lino (Roma).
»
.12 Monsig. Etteldorf Raimondo, dell'arcidiocesi di Dubuque.
Monsig. Dailey Edoardo, dell'arcidiocesi di Chicago.
5
» Monsig. Fitzgerald Tommaso, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Grady Tommaso, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Higgins Giorgio, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Houlihan Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Lavin Francesco, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. McElligott Francesco, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. McManus Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Meehan Tommaso, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Mozeris Damaso, della medesima arcidiocessi.
» Monsig. O'Donnell Cleto, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Pi wo war Stanislao, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Wycislo Luigi, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Zock Raimondo, della medesima arcidiocesi.
19 Monsig. Llaguno Canals Alfredo, dell'arcidiocesi di S. Cri-
stoforo dell'Avana.

Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di S. 8.:


22 dicembre 1952. Il sig. Barone de Guttenberg Carlo Teodoro, dell'arcidio-
cesi di Bamberga.
15 febbraio 1953. Il sig. Barone de Loé Walter, dell'arcidiocesi di Colonia.
23 aprile ,> Il sig. Conte Capelle Roberto, della diocesi di Namur.

Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità:


11 settembre 1951. Monsig. Cusimano Rocco, dell'arcidiocesi di Palermo.
» » » Monsig. Faciano Francesco, della medesima arcidiocesi.
10 novembre 1952. Monsig. Boos Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.
Diarium Romanae Curiae 827

30 gennaio 1953. Monsig. Oehmen Guglielmo, della diocesi di Aquisgrana.


13 agosto » Monsig. Pizzanelli Pio, della diocesi di Pontremoli.
27 » » Monsig. Spugnini Gaetano, della diocesi di Urbanía.
5 setetmbre » Monsig. Pregliasco Giuseppe Natale, della diocesi di Mon-
dovì.
5 ottobre » Monsig. Borghesi Virgilio, della diocesi di Sansepolcro.

Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di 8. 8. :


17 luglio 1953, Il sig. Brusati Luigi, dell'arcidiocesi di Milano.

Cameriere d'onore extra Urbem di Sua Santità:


29 dicembre 1952. Monsig. Polizzi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Palermo.

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di 'Stato, il Santo Padre Pio XII, felice-
mente regnante, si è degnato di conferire :

La Gran Croce dell'Ordine Piano :


19 dicembre 1952. Al sig. Virissimo Cunha Paolo Arsenio, Ministro degli
Affari Esteri del Portogallo.

La Oran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


24 marzo 1952. Al sig. Sarmento Rodrigues Emanuele M., Ministro
d'Oltremare del Portogallo.
19 dicembre » Al sig. Trigo de Negreiros Gioacchino, Ministro degli
Interni del Portogallo.
» » » Al sig. Ulrich Giuseppe F., Ministro dei Lavori Pubblici
del Portogallo.
30 settembre 1953. A S. E. il sig. Gartz Ake Henrik, Ministro di Finlandia
presso la Santa Sede.
7 ottobre » Al sig. Gilberti Ferruccio, dell'arcidiocesi di Milano.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


18 settembre 1952. Al sig. Schmittlein Raimondo, della diocesi di Magonza.
19 dicembre » Al sig. De Espregueira Mendes Roberto (Portogallo).
» » » Al sig. De Sá e Melo Emanuele (Portogallo).
» » » Al sig. Trigo de Moráis Antonio (Portogallo).
31 luglio 1953. Al sig. Goretti Otriade, dell'arcidiocesi di Napoli.
21 agosto » Al sig. Cicogna Furio, dell'arcidiocesi di Milano.
10 ottobre » Al sig. Zeiller Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi.
828 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :


12 dicembre 1952. Al sig. da Cámara Liberale (Portogallo).
» » » Al sig. Esmeraldo Carvalhais Augusto (Portogallo).
31 luglio 1953. Al sig. Guedes Benard Paolo (Portogallo).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


31 luglio 1953. Al sig. Del Giudice Luigi, dell'arcidiocesi di Napoli.
19 settembre » Al sig. Batista y Gonzalez de Mendoza Agostino, dell'ai
cidiocesi di San Cristoforo dell'Avana.
10 ottobre » Al sig. Freddi Bruno (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


13 giugno 1950. Al sig. Maurigi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Palermo.
» » Alt sig. Pavone Michele, della medesima arcidiocesi.
2 settembre 1952. Al sig. Scimone Salvatore, della medesima arcidiocesi.
6 dicembre » Al sig. Vogels Luigi, dell'arcidiocesi di Colonia.
12 » » Al sig. Morris Michele, della diocesi di Ranchi.
19 » » Al sig. Nazaré de Oliveira Giovanni (Portogallo).
» » Al sig. Banha da Silva Lionello Pietro (Portogallo).
» » » Al sig. Benavente Luigi (Portogallo).
26 gennaio 1953. Al sig. Coyle Cirillo Abbot, della diocesi di Sacramento.
» » » Al sig. Devine Enrico Giuseppe, della medesima diocesi.
» » Al sig. Mitchell Pietro E., della medesima diocesi.
29 » Al sig. Dovifat Emilio, della diocesi di Berlino.
14 febbraio Al sig. Mutsaerts Giovanni Francesco, dell'arcidiocesi di
Malines.
17 Al sig. Pereira Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bombay.
» » Al sig. Soares Luigi, della medesima arcidiocesi.
16 maggio » Al sig. Corridori Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.
» » » Al sig. Spagnolli Giovanni, della medesima arcidiocesi.
29 » » Al sig. Troyer Giuseppe, della diocesi di Vittorio Veneto.
24 giugno » Al sig. Fremiotti Pietro, della diocesi suburbicaria di
Porto e S. Rufina.
14 luglio » Al sig. Monti Bruno, della diocesi di Treviso.
15 » » Al sig. Cassar Torreggiane Antonio, dell'arcidiocesi di
Malta.
» » » Al sig. Pozzi Guido, dell'arcidiocesi di Milano.
21 agosto » Al sig. Ferrini Baldini Alberto, della diocesi di Arezzo.
19 settembre Al sig. Suárez y León Michele, dell'arcidiocesi di S. Cri-
stoforo dell'Avana.
ottobre » Al sig. Migliore Giuseppe, dell'arcidiocesi di Otranto.
Diarium Romanae Curiae 829

II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


2 settembre 1952. Al sig. Marzetti Gino, dell'arcidiocesi di Palermo.
» Al sig. Mcoletti Vincenzo, della medesima arcidiocesi.
26 novembre Al sig. Pareknnnel Giuseppe Tommaso, della diocesi di
Palai.
6 dicembre » Al sig. Aust Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.
» » Al sig. Laarmann Francesco, della medesima arcidiocesi.
19 Al sig. Homan Boni (Portogallo.
» » Al sig. Leotte Tavares Enrico (Portogallo).
» » Al sig. Louro Enrico (Portogallo).
7 gennaio 1953. Al sig. Louie Ellis Giovanni, della diocesi di Sacramento.
febbraio Al sig. Serretta Giuseppe, dell'arcidiocesi di Palermo.
co

»
14 » » Al sig. de Groof Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.
7 marzo Al sig. Laduron Edoardo, della diocesi di Namur.
1 aprile Al sig. Vaerwick Valentino, della diocesi di Gand.
10 » Al sig. Abdalla Antonio, della diocesi di Lafayette La.
» »
» Al sig. Abshire Rendali U., della medesima diocesi.
» » Al sig. Aycock Giovanni B., della medesima diocesi.
» » Al sig. Boudreaux Ernesto A., della medesima diocesi.
» Al sig. Broussard Alcide L., della medesima diocesi.
» Al sig. Broussard Wilmore Sr., della medesima diocesi.
» » Al sig. Brulet Wilmore J., della medesima diocesi.
» » » Al sig. Connolly Giovanni, della medesima diocesi.
» Al sig. Cornay Howard J., della medesima diocesi.
» » Al sig. Fruge Mattia, della medesima diocesi.
» » Al sig. Gassie Voorhies L,, della medesima diocesi.
» Al sig. Ibert Carlo, della medesima diocesi.
» » Al sig. Landry Giacomo, della medesima diocesi.
» Al sig. Larcade Lorenzo, della medesima diocesi.
Al sig. Lipari Frank, della medesima diocesi.
» » Al sig. Maraist Patrizio, della medesima diocesi.
» » » Al sig. Martin Murry, della medesima diocesi.
» » Al sig. Motty Roberto, della medesima diocesi.
» Al sig. Osterland Andrea, della medesima diocesi.
Al sig. Peck Alberto, della medesima diocesi.
» » Al sig. Provost Arturo, della medesima diocesi.
» Al sig. Riebl Giuseppe, della medesima diocesi.
» » Al sig. Sabatier Giorgio J., della medesima diocesi.
» » Al sig. Stelly Aurelio, della medesima diocesi.
11 Al sig. Sehwering Leo, dell'arcidiocesi di Colonia.
18 » Al sig. Scbuemmer Carlo, della medesima arcidiocesi.
2 maggio » Al sig. Tirez Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.
» » Al sig. Van Breedam Carlo, della medesima arcidiocesi.
830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

6 maggio 1953. Al sig. de Brouwer Maurizio, della diocesi di Bruges.


20 agosto Al sig. Panceri Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.
28 settembre » Al sig. Buddy Edoardo Filippo, dell'arcidiocesi di
San Luigi.
» Al sig. Haas Edmondo Lorenzo, della medesima arcidio-
cesi.
» » Al sig. Henegan Giorgio E., della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Wieck Leone Giacomo, della medesima arcidio-
cesi.
29 » Al sig. Sanehirieo Prospero, della diocesi di Tricarico.
8 ottobre Al sig. Pierroz Enrico, dell'arcidiocesi di Madras e Me-
liapor.
18 » Al sig. Berger Rodolfo, dell'arcidiocesi di Chicago.
» » Al sig. Bissell Cushman, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Brodnicki Francesco, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Callahan Giacomo, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Cavanaugh Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Cronin Marco, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Cummings Walter, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Fitzgerald Matteo, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Galvin Paolo, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Leander Rüssel, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Merrion Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Mulcahey Giacomo, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Nash Erberto, della medesima arcidiocesi.
)) Al sig. Nering Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Ryan Daniele, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Schmitz Erberto, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Sheehan Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» » Al sig. Svetina Giovanni, della medesima arcidiocesi.
» Al sig. Walz Giovanni, della medesima arcidiocesi.
16 Al sig. McGervey Guglielmo Paolo, della diocesi di
San Diego.
/Î Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :
19 dicembre 1952. Al sig. Ta vares Luigi Emanuele (Portogallo).
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :
19 dicembre 1952. Al sig. Pereira da Cunha Vasco (Portogallo).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :


19 dicembre 1952. Al sig. Cunha Mario (Portogallo).
» Al sig. da Costa Giuseppe Emanuele (Portogallo).
» Al sig. Gaspar Giovanni (Portogallo).
Diarium Romanae Curiae 831

19 dicembre 1952. Al sig. Lourenço Agostino (Portogallo).


18 settembre 1953. Al sig. Pamer Massimiliano, dell'arcidiocesi di Vienna.
La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
15 giugno 1953. Al sig. Del Grosso Angelo, dell'arcidiocesi di Milano.
21 agosto » Al sig. Ravaioli Giuliano, della diocesi di Forlì.

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :


13 giugno 1950. Al sig. Mcastro Calogero, dell'arcidiocesi di Palermo.
16 » » Al sig. Ruffini Paolo, della diocesi di Mantova.
24 marzo 1952. Al sig. Nunes Emerico (Portogallo).
2 settembre » Al sig. Di Lorenzo Ignazio, dell'arcidiocesi di Palermo.
» » » Al sig. Loffredo Mario, della medesima arcidiocesi.
D » » Al sig. Mastroiacomo Aurelio, della medesima arcidio-
cesi.
15 novembre » Al sig. De Capitani Serafino, dell'arcidiocesi di Milano.
19 dicembre » Al sig. Barradas Giorgio (Portogallo).
» Al sig. D'Almeida Leopoldo (Portogallo).
» » » Al sig. D'Almeida Fernandes Stefano (Portogallo).
)) » » Al sig. De Melo Breyner Andressen Tommaso (Porto-
gallo).
)) » » Al sig. Martins Barata Giorgio (Portogallo).
7 gennaio 1953. Al sig. Spreutels Maurizio Lodovico, dell'arcidiocesi di
Malines.
2 febbraio » Al sig. Balisaux Roberto, della medesima arcidiocesi.
14 )) » Al sig. Demain Roberto, della medesima arcidiocesi.
18 aprile » Al sig. Billstein Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia.
20 » » Al sig. Lanman Carlo B. (Steubenville).
2 maggio » Al sig. Meert Ernesto, dell'arcidiocesi di Malines.
» » » Al sig. Scbockaert Rufino, della medesima arcidiocesi.
11 » » Al sig. Faerber Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo in
Brisgovia.
20 » » Al sig. Raggi Luigi, dell'arcidiocesi di Newark.
29 » » Al sig. Saldanha Vittorino Francesco, dell'arcidiocesi di
Goa e Damâo.
6 luglio » Al sig. Galasso Girolamo, della diocesi di Avellino.
9 » » Al sig. Bergerre Max (Roma).
21 » » Al sig. Chiatante Ennio, dell'arcidiocesi di Otranto.
22 )) » Al sig. Lugari Francesco (Roma).
18 agosto » Al sig. Contessa Salvatore, dell'arcidiocesi di Genova.
» » » Al sig. Peschiera Emilio, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Scianatico Sabino, dell'arcidiocesi di Bari.
20 » » Al sig. Darby Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
21 » » Al sig. Buffetti Enrico (Roma).
832 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

21 agosto 1953. Al sig. Ficoneri Astorre (Boma).


29 settembre » Al sig. Botturi Giorgio Agostino, dell'arcidiocesi di Mi-
lano.
» » » Al sig. Galli Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Trabucchi Emilio, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Bianchini Angelo, del patriarcato di Venezia.
5 ottobre » Al sig. Francesconi Ernesto (Roma).
Il Cavalierato dell'Ordine <M san Silvestro Papa:
5 settembre 1950. Al sig. Pasquale Antonio, dell'arcidiocesi di Palermo.
23 » 1952. Al sig. Peters Guglielmo, della diocesi di Münster.
6 dicembre » Al sig. Federico Carmelo, dell'arcidiocesi di Palermo.
.18 » » Al sig. Kabza Alessandro, dell'arcidiocesi di Colonia.
L
19 » » Al sig. Simöes Giuseppe (Portogallo).
29 gennaio 1953.,Al sig. Goerlich Felice, della diocesi di Berlino.
» » » Al sig. Koehler Giuseppe, della medesima diocesi.
15 febbraio » Al sig. Bertinchamps Arturo, dell'arcidiocesi di Malines.
23 marzo » Al sig. Atzóri Onano Aldo, dell'arcidiocesi di Cagliari.
11 aprile » Al sig. Kolter Giovanni, dell'arcidiocesi di Colonia.
2 maggio » Al sig. Roels Leone, dell'arcidiocesi di Malines.
» » » Al sig. Wevebergh Renato, della medesima arcidiocesi.
11 » » Al sig. Bavaj Antonio, della medesima arcidiocesi.
26 luglio » Al sig. Tortori Giulio (Roma).
27 » » Al sig. Pinto Ernesto (Uruguay).
20 agosto » Al sig. Rossi Mario, dell'arcidiocesi di Sassari.
21 » » Al sig. Di Rienzo Annibale, della diocesi di Isernia.
» » » Al sig. Giorgio Carlo, della diocesi di Venafro.
22 » » Al sig. Papetti Luigi, della diocesi di Brescia.
» » " » Al sig. Falsini Francesco (Roma).
» » -» Al sig. Majerotto Serafino (Roma).
» » » Al sig. Verdinelli Alberto (Roma).
28 » » Al sig. Alliata Adolfo (Roma).
1 settembre » Al sig. Picco Clemente, della diocesi di Pinerolo.
7 » » Al sig. Franceschi Giancarlo (Roma).
» » » Al sig. Mitolo Augusto (Roma).
18 » » Al sig. Fraschetti Italo (Roma).
29 » » Al sig. Pugiotto Giuseppe, del patriarcato di Venezia.
» » » Al sig. Scattolin Leone, del medesimo patriarcato.
3 ottobre » Al sig. Marcinone Stanislao, della diocesi di Tivoli.
» » » Al sig. Marziale Paolo, della medesima diocesi.
6 ottobre » Al sig. Rega Vincenzo, della diocesi di Castellammare di
Stabia.
An. et voL.XXXXY 28 Decembris 1953 (Ser. U, v. XX) - N. 17

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

LEOPOLDOPOLITAN1
(INONGOËNSIS)

E VICARIATU APOSTOLICO LEOPOLDOPOLITANO QUAEDAM TERRITORIA SEPARAN-


TUR, QUIBUS NOVUS APOSTOLICUS VICARIATUS EFFICITUR NOMINE <( INON-
GOËNSIS )).

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Uti sollerti agricolae, qui velit suae vineae fecunditatem augere, earum
est e vitibus excerpefe palmites eosque serere eo ferme consilio ut novas
vites excitet quae uberiores fructus suo tempore pariant ; ita earum est
Nobis, qui Dominicae vineae labores suscepimus, e dioecesibus quasdam
demere partes iisque novas circumscriptiones, quae dicuntur, ecclesiasti-
cas condere, cum spes affulgeat posse per boc christianam veritatem la-
tius diffundi moresque gentium mitescere. Nunc autem videtur, si, di-
viso territorio Vicariatus Apostolici Leopoldopolitani, quod est in
Congo Belgico, novus Vicariatus Apostolicus erigatur, id fore christia-
nae rei in eadem regione magno usui animorumque utilitati. Quae cum
ita sint, ea probantes quae venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardina-
les Sacro Coetui Fidei Christianae Propagandae praepositi hac in re
censuerint esse facienda; audita quoque sententia venerabilis Fratris
53 - ACTA, vol. XX, n. 17. - 28-12-1953.
834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Petri Sigismondi, Archiepiscopi titulo Neapolitani in Pisidia, eiusdem-


que in Congo Belgico et in Buanda Urundi Apostolici Delegati ; eorum
praeterea consensum supplentes qui arbitrentur in hoc negotio se aliquid
iuris habere; re denique accuratius considerata, ea potestatis plenitu-
dine quam a Cristo accepimus haec quae sequuntur statuimus. A Vi-
cariatu Apostolico Leopoldopolitano eam regionem separantes, cui
nomen dat lacus a Leopoldo secundo cognominatus, quaeque tum dexte-
ra ripa fluminis Kasai, tum finibus Praefecturarum Apostolicarum
de Bikoro et Kolensis, tum denique limitibus Vicariatus Apostolici de
Coquilhatville terminatur, hanc in novum Vicariatum Apostolicum redi-
gimus, qui Inongoënsis appellabitur quique Sodalibus Congregationis
ab Immaculato Mariae Corde, ad Nostrum tamen et apostolicae Sedis
nutum, concredetur. Ii enim multo iam ibi labore christianae veritatis
semina sparserunt? uberesque fructus ediderunt Ecclesiae. Apostolico
Vicariatui Inongoènsi, quem modo constituimus eiusque Praesulibus
omnia prorsus iura, privilegia, honores erunt quae omnibus Vicariatibus
eorumque Praesulibus iure tribuuntur; tenebuntur similiter cunctis
obligationibus et oneribus, quibus onerantur ceteri per orbem. Ut autem
quae his Litteris praecepimus exsecutioni mandentur, venerabilem Fra-
trem Petrum Sigismondi, quem supra memoravimus, deligimus, cui omnes
potestates agendae rei tribuimus, quas poterit etiam cuilibet viro sub-
delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem vero ve-
nerabili Fratri onus iniungimus actae rei documenta exarandi eorumque
digna fide exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam
primum transmittendi. Quod si eo tempore quo haec decreta ad finem
adducentur alius ei Delegationi praeerit, huic peragendae rei iura et
onera tribuimus cum iure item subdelegandi. Has vero Litteras nunc et
in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatis nulla, cuiusvis generis,
contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem dero-
gemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive
sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum
atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae
documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litte-
rarum exemplis vel locis, sive tj^pis impressis, sive manu exaratis, quae
sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab
aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit
fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in uni-
versum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas
Acta Pii Pp. XII 835

esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non
fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, an-
no Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus?
Nostri quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
© EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

f A. Carinci, Archiep. tit. Selene, Dec. Proton. Apost..


Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.
Loco @ Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 84.

II
ARABIAE
(DE KUWAIT)
AB APOSTOLICO ARABIAE VICARIATU QUAEDAM TERRITORII PARS SEPARATUR,
EX QUA NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA^ (( DE KUWAIT )) NUNCU-
PANDA.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quemadmodum dispensator ille « fidelis ac prudens, quem constituit


dominus supra familiam suam » (Lc. 12, 42) ea quae domus sunt dili-
genter administrat ut sui domini utilitatibus impenso consulat studio,
ita et Nos, qui in Petri Cathedra sedentes universum hominum genus
habemus Dei voluntate commendatum, totis viribus accommodatiori in
dies christifidelium regimini prospicere curamus, ut Dei regnum, hisce
in terris cotidie laetiore proficiat auspicio. Cum ergo visum sit fore ut
in Arabia Christi religionis incrementis opportunius prospiciatur, si e
divulsa parte ab Apostolico Arabiae Vicariatu nova erigatur Apostolica
Praefectura, libentissime probamus atque confirmamus quod de hoc
negotio S. Consilium Christianae Fidei Propagandae faciendum esse de-
creverit. Re igitur attento animo considerata, atque propterea certa
scientia eorum quae sumus acturi, consensum pariter supplentes eorum,
quorum res quavis intersit ratione, de suprema apostolica Nostra po-
testate haec quae sequuntur statuimus. Ab Apostolico Arabiae Vicaria-
836 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tu, sollertibus sodalium Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum curis


concredito, totam regionem quae ad orientem solem vergit quaeque sub
dicione potestateque est civilis Principatus de Kuwait separamus, non
excepta utraque buius territorii parte, quam vulgato nomine neutram
appellant. Novam ergo ex bac regione Apostolicam Praefecturam eri-
gimus, quae posthac de Kuwait appellabitur; cuius fines ac termini
iidem erunt ac eius regionis, cuius supra meminimus. Eam vero regen-
dam tradimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum, Ordini Fra-
trum Carmelitarum Excalceatorum. Cui Apostolicae de Kuwait Prae-
fecturae, quam hodie constituimus, eiusque pro tempore Praesulibus,
omnia concedimus iura, privilegia et honores, quibus ceterae Prae-
fecturae earumque Praesules per terrarum orbem fruuntur; quos tamen
volumus iis etiam oneribus officiisque obstrictos, quibus ceteri onerantur.
Has vero Litteras?nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum em-
cacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in eccle-
siastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si
ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit
vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure
statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, an-
no Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.
Pro S. R. E. Cancellario
EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

t Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc. in Is., Dec. Prot. Apost.


Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi
Reg. m Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 5.
Acta PU Pp. XII 837

III
HALIFAXIENSIS
(YARMUTHENSIS)
AB HALIFAXIENSI ARCHIDIOECESI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES EX QUIBUS
NOVA EFFICITUR DIOECESIS, YARMUTHENSIS NUNCUPANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Romani partes Pontificis has praecipue esse existimamus, ut nempe


supernae veritatis lucem omnibus hominibus aptiore in dies ratione af-
ferendam curent, quos Christus Iesus « de tenebris vocavit in admirabile
lumen suum » (1 Pt. 2, 9) ; quapropter Nos, qui in Petri cathedra seden-
tes omnium saluti prospicimus, magnopere laetamur cum, Deo adiu-
vante, Ecclesias condere vel etiam immutare possumus, ut commodius
in iisdem res christiana administretur. Hoc enim faciendum nunc puta-
mus quod ad Halifaxiensem archidioecesim attinet, quae fines suos ita
extendit ut nova sit ex ea dioecesis constituenda. Explorato igitur quid
venerabilis Frater Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titulo Syn-
nadensis in Phrygia et Apostolicus in Canadensi Natione Delegatus,
de hoc sentiat negotio, atque consilio praeterea audito venerabilium Fra
trum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus prae-
positorum ac consensum pariter eorum omnium supplentes, quorum
quomodocumque res intersit, de plenitudine apostolicae Nostrae pote-
statis haec quae sequuntur consulto et cogitata decernimus atque sta-
tuimus.
Ab Halifaxiensi archidioecesi has separamus regiones, e priscis Co-
mitum possesionibus appellatas, nempe Kings, Annapolis, Bigby, Yar-
mouth et Shelburne. Ex quibus distractis et in unum veluti coactis ter-
ritoriis novam erigimus dioecesim, quam Yarmuthensem appellari vo-
lumus. Huius novae dioecesis episcopalem sedem in urbe statuimus cui
nomen apud populum Yarmouth, quam igitur in civitatis episcopalis
gradum, ad iuris communis normam, perducimus. Episcopi vero cathe-
dram in templo collocari iubemus Sancto Ambrosio dicato, cui propterea,
ad templi cathedralis dignitatem elato, omnia tribuimus iura et privi-
legia, onera pariter et obligationes quae ceterarum cathedralium aedium
sunt propria. Haec praeterea Yarmuthensis diócesis eiusque Praesules
iisdem iuribus honoribusque fruentur, quibus omnes ornantur per ter-
«38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rarum orbem dioeceses earumque Praesules; item iisdem oneribus et


obligationibus obstringentur. Quam Yarmuthensem Sedem suffraganeas!
esse volumus metropolitanae Halifaxiensi Ecclesiae, cuius Metropolitis
Archiepiscopis recto iure Yarmuthenses pro tempore Praesules subicien-
tur. Quoadusque autem, ob rerum difficultates, Canonicorum Collegium
nequeat constitui, facultatem facimus ut dioecesani Consultores, ad
Iuris Canonici praescripta, eorum loco renuntientur, qui Episcopum et
consilio et prudentia in administrandis dioecesis negotiis adiuvent. Epi-
scopalem praeterea mensam, quam vocant, sive bona constituent quae e
partitione bonorum Halifaxiensis mensae, pro rata parte, novae huic
obvenient dioecesi, sive Curiae emolumenta, si qua sint, sive a fidelibus
oblatae res; quae vero bona ita dividentur ut iussa canone 1500 Iuris
Canonici descripta fideliter serventur.Quod pariter attinet ad Vicarii
Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad iuvenum
institutionem qui in spem Ecclesiae succrescunt, ad fidelium et sacerdo-
tum iura et onera aliaque istiusmodi servanda, eadem praecipimus quae
Iure Canonico iubentur. Quod vero ad clerum nominatim spectat, decer-
nimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fue-
rint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius finibus
iure optimo degunt. Volumus denique ut omnia documenta atque acta,
quae ad nuper constitutam Yarmuthensem Ecclesiam spectant, ab Hali-
faxiensi Curia quam cito mittantur ad Yarmuthensis Curiae tabularium.
Quae omnia ita decernimus et constituimus ut recto polleant iure, con-
trariis quibuslibet non obstantibus. Ut autem ea quae Nostris hisce Lit-
teris iubemus efficiantur, venerabilem quem diximus fratrem Hildebran-
dum Antoniutti deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta
ad rem adducentur, Apostolicae in Canadensi republica Delegationi
praeerit ; cui propterea omnes necessarias ad id potestates facimus, cui-
libet subdelegandas viro, qui tamen aliquam in sacro sacerdotio obti-
nuerit dignitatem. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc con-
fectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad
S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittet.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-
citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praedicus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrum-
Acta Pii Pp. XII 839

pere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia-
stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint sub-
scripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si osten-
d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel
quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iura sta-
tutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum Romae apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini
millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quin-
to decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
© EUGENIUS Card. TISSERANT © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

f Alfonsus Carinci, Archiep. Tit. Selene, Dec. Proton. Apost.


Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £B Plumbi

Reg in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 89.

IV

HARTFORTIENSIS
HARTFORTIENSIS DIOECESIS AD METROPOLITANAE ECCLESIAE DIGNITATEM EVE-
HITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Considerantibus Nobis ac intento animo meditantibus quot quanta-


que incrementa ceperint res religiosae in dioecesi Hartfortiensi, quarum
progressus aequa gloria prosequitur, consilium fuit, ab ea detractis
territoriis, alias dioeceses condere. Quas, Bridgeportensem scilicet et
Norvicensem, apostolicis sub plumbo Litteris hoc ipso die datis, con-
stituimus. Nunc autem cum velimus sive harum Sedium rebus sive alia-
rum eiusdem regionis aptius consuli, simulque cupiamus apertum bene-
volentiae Nostrae Hartfortiensi dioecesi testimonium praestare, mens
840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est Nobis hanc civitatem amplissima metrópolis dignitate et honore in-


signire eamque, quasi matrem, Ecclesiis, quas diximus, praelucere ac
praeponere : ea spe ut quae tanta vitae plenitudine operumque fervore
inter finitimas sedes excellât, eadem pergat vim virtutemque suam in
dies magis augere easque quodammodo cum iisdem dioecesibus commu-
nicare. Ee attentissimo, quo opus est, animo considerata, rogataque ve-
nerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani sententia, in Foederatis
Statibus Americae Septentrionalis Apostolici Delegati eiusdemque
Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia; consilioque petito venera-
bilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consisto-
rialibus praepositorum ; auditis quoque venerabilibus Fratribus Episco-
pis quos hoc negotium respicit; supplentes denique eorum consensum
qui in hac re aliquid iuris se arbitrantur habere, apostolica qua omni-
bus ex christiana familia praesidemus potestate, haec quae sequuntur
exsequenda decernimus. Hartfortiensem Ecclesiam, cui ad hodiernum
diem praefuit metropolitana sedes Bostoniensis, ab huius archidioecesis
dicione solvimus et liberamus, eamque debitis cumulata honoribus, po-
testatibus, privilegiis, at oneribus quoque oneratam, ad gradum et digni-
tatem metropolitanae tollimus. Item venerabilem Fratrem Henricum I.
O' Prien, cuius laudes in regenda Hartfortiensi dioecesi claruere, Archie-
piscopi dignitate indutum volumus eique Ecclesiam, de qua dicimus, gu-
bernandam tradimus. Quam, bona spes est, felici cursu ac valida manu
eo diriget ubi christianorum exitus et portus est positus et patet. Cui
venerabili Fratri eiusque successoribus ea omnia iura et privilegia hae
Litterae Nostrae concedunt quae omnibus Archiepiscopis deferuntur, ut
est : crucem ante se ferre intra fines dumtaxat provinciae cuius curam
aget atque pallio uti, postquam tamen potestatem petierit in publico con-
sistorio eandemque a Nobis impetraverit. Iisdem vero obligationibus te-
nebitur, quibus ceteri omnes eiusdem gradus Antistites. Nova ecclesia-
stica provincia Hartfortiensis his Ecclesiis constabit : Bridgeportensi et
Norvicensi, quas modo apostolicis Litteris constituimus eique Sedi subie-
cimus; Providentiensi, quam pariter, per has Litteras a Bostoniensis
archidioecesis iure solutam, illi accensemus. Cuius provinciae Metropo-
litis praeterea volumus harum dioecesium Episcopos, iuxta ea quae Co-
dice Iuris Canonici continentur, subici ac parere. Fines Provinciae fines
aequabunt omnium simul dioecesium ex quibus ipsa constat : Hartfor-
tiensis videlicet, Bridgeportensis, Norvicensis, Providentiensis. Quae
praesentes Litterae continent exsequenda curabit venerabilis Frater
quem memoravimus Hamletus Ioannes Cicognani, vel ille qui eo tem-
pore quo decreta ad exitum erunt adducenda illi Delegationi praeerit.
Acta Pii Pp. XII 841

Cui vero, quisquis tandem est, contigerit hoc negotium perficiendum, ei


omnium potestatum iura agendae rei tribuimus, alii quoque viro subde-
leganda, si casus ferat, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto.
Actarum vero rerum documenta exarentur, eorumque fide digna exempla
ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittantur.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose ser-
ventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati
nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has
Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus
auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id
prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec vo
luntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo
harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exa-
ratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti
simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino
fides habenda erit, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra
decreta in universum si quis vel spreverit, vel quoquo modo detrecta-
verit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum
Pontificum iussa non fecerint.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die sexto mensis Augusti,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus
Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
® EUGENIUS Card. TISSER ANT fft Fr. ADEODATUS T. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Albertus Serafini, Proton. Apost,
Loco £B Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. Iß.


842 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V
HARTFORTIENSIS
(NORVICENSIS)
AB HARTPORTIENSI DIOECESI QUAEDAM REGIONES SEPARANTUR, EX QUIBUS NOVA
ERIGITUR DIOECESIS (( NORVICENSIS )) APPELLANDA.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
' AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Divina illa Christi vox, qua beato Petro, Apostolorum principi, com-
mendabat christianorum gregem eiusque pastores, usque animum No-
strum personat monetque ut nihil omnino earum rerum omittamus
quibus populorum necessitatibus consulamus. Cumque persuasum ha-
beamus Ecclesiae sanctae commodis satius posse provideri uberioresque
capi fructus si labores inter plures dividantur operarios, hac de causa
non dubitamus, si res id postulet, latius patentia dioecesium territoria
partiri novasque exinde condere sedes. Quandoquidem ergo Hartfortiensis
Ecclesia in nimiam latitudinem distenditur, eoque sive humanarum sive
religiosarum rerum incrementi pervenit ut vix possit Episcopus singulus,
etsi gloriae Dei quaerendae cupidissimus patiensque laborum, tot tantis-
que negotiis incumbere, visum est Nobis de eius curis aliquid detrahere
novamque dioecesim de suae Sedis territorio excitare. Quae cum ita sint,
de sententia venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepi-
scopi titulo Laodicensis in Phrygia, eiusdemque in Civitatibus Foede
ratis Americae Septentrionalis Apostolici Delegati ; deque venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus
praepositorum consilio; audito quoque venerabili Fratre Hartfortiensi
Episcopo, cuius res intererat ; eorum denique consensum supplentes qui
in hoc negotio aliquid iuris sese habere arbitrentur ; re attentissimo ani-
mo considerata, qua potestate universae christianae familiae praesidemus,
haec quae sequuntur statuimus. A dioecesis Hartfortiensis territorio eas
regiones separamus quibus sunt indita nomina : New London, Tolland,
Windham, Middlesex, easque in novae dioecesis formam redigimus.
Quam Norvicensis cognomine volumus appellari, eique urbem, quae per
vulgus Norwich dicitur, sedem esse ac domicilium. Cathedra vero epi-
scopalis in aede S. Patricii Episcopi et Confessoris exstabit, quae in
eadem civitate Norwich invenitur, quamque ad cathedralis templi ho
ñores et dignitatem evehimus. Norvicensibus Praesulibus novae huius
Acta Pii Pp. XII 843

dioecesis regimen et administrationem tribuimus, una cum iuribus, pri-


vilegiis, oneribus et obligationibus, quae sunt ceterorum omnium Epi-
scoporum propria. Modo condita Ecclesia erit Hartfortiensi Sedi sub-
iecta et suffraganea, quam boc ipso die per apostolicas sub plumbo
Litteras « Divina illa » extollimus ad metrópolis dignitatem ; item Nor-
vicenses Antistites Metropolitae Hartfortiensis dicione continebuntur.
Iuxta ea quae Codice Iuris Canonici praecipiuntur, Canonicorum Col-
legium condi iubemus. Quod si in praesens fieri nequeat, indulgemus ut
eorum loco Consultores dioecesani eligantur, qui Episcopum sinceris con-
siliis sollersque opera iuvent in maioribus negotiis expediendis. Praeci-
pimus praeterea ut Seminarium saltem elementarium pueris ad sacerdotii
munere vocatis excipiendis quam primum erigatur. Quae usque dum res
ad exitum perducetur, qua meliore potest ratione horum puerorum insti-
tutioni consulatur. Quod vero ad clerum attinet, praecipimus ut simul ac
nova dioecesis erecta fuerit, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur
ascripti, in cuius territorio legitime degunt. Documenta et acta quae
novam dioecesim respiciant, a Curia Hartfortiensi ad Curiam Norvicen-
sem mittantur. Mensam episcopalem, quam vocant, ea bona constituent
quae pro rata parte ex divisione bonorum dioecesi Hartfortiensi perti-
nentium obvenient; vel quae a fidelibus christianis offeruntur; vel de-
nique Curiae emolumenta. Omnia quae his Litteris mandavimus exse-
quenda curabit venerabilis Frater Hamletus Ioannes Cicognani, quem
diximus, vel ille qui eo tempore quo haec decreta ad exitum adducentur
ei Delegationi praeerit. Cui vero negotium contigerit perficiendum omnes
potestates agendae rei tribuimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit,
onusque iniungimus confectae rei acta exarandi eorumque digna fide
exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mit-
tendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efiicaces esse et fore volu-
mus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est reli-
giose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum
efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, qua-
vis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos edi-
ximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;
quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica digni-
tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino fides habenda erit quae hisce haberetur, si ostenderetur.
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo mo-
844 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

do detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui


Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die sexto mensis Augusti,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontifica-
tus Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
© EUGENIUS Card. TISSERANT f& Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Albertus Serafini, Proton. Apost.
Loco £& Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 17.

VI
HARTFORTIENSIS
(BRIDGEPORTENSIS)
EX DIOECESI HARTFORTIENSI PARS QUAEDAM DISTRAHITUR, QUAE IN NOVAE DIOE-
CESIS FORMAM REDIGITUR (( BRIDGEPORTENSIS )) APPELLANDAE.

PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui urbis Hartfortiensis memoriam consideret, vehementer hoc mi-


rari cogetur tot tantaque eam cepisse incrementa ut, quam parvis ini-
tiis saeculo decimo septimo nonnulli coloni ad amoenas oras fluminis
Connecticut condidissent, ea brevi tempore magna eaque negotiis arti-
busque opulenta facta sit. Neque minus felicia fuerunt rerum religiosa-
rum incrementa. Factum est enim ut qui primus catholicus sacerdos in
eam regionem anno millesimo octingentesimo duo de tricesimo appulit,
ecce iam nunc in agmina propagatus sit ; item, dum primus Episcopus
huius dioecesis haud multorum filiorum pater exstitit, habeat nunc huius
populi Praesul tam numerosum gregem, quam fere est arena in littore
maris. Huius autem christianae plebis fidem templorum venustas et
magnitudo, religiosorum Sodalium collegia, scholarum ludi, multaque
Acta Pii Pp. XII 845

alia coeptorum genera magnifice testantur. Quae coepta cum tot tantaque
sint ut vix iis singulus Episcopus, etsi rerum expertus Deique gloriae
quaerendae studiosus, consulere possit, censuimus de Hartfortiensis dioe-
cesis amplitudine aliquid territorii demere unde aliam condamus dioe-
cesim. De sententia igitur venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cico-
gnani, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia eiusdemque in Sta-
tibus Foederatis Americae Septentrionalis Apostolici Delegati; deque
venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consi-
storialibus praepositorum consilio ; audito quoque venerabili Fratre
Henrico Iosepho 0'Brien, Episcopo Hartfortiensi; supplentes insuper
eorum consensum qui in hac re aliquid iuris sese habere arbitrentur;
re denique ipsa attentissimo animo considerata, ea potestate quam sum-
mam a Christo accepimus in universam Ecclesiam haec, quae sequun-
tur, statuimus. Quam regionem per volgus cognominant Fairfield ab
amplissima Hartfortiensi dioecesi separamus eamque in novae dioecesis
formam redigimus, Bridgeportensis appellandam Cuius Ecclesiae sedem
in urbe constituimus quae incolarum lingua Bridgeport nomen habet,
quaeque in Fairfield territorio sita est; cathedram vero Antistitis in
S. Augustini Episcopi et Confessoris templo collocandam censemus,
quod idcirco ad gradum cathedralis templi evehimus. Sive novae Sedi
sive eius Praesulibus ea omnia iura, privilegia, honores concedimus quae
omnibus tum dioecesibus cum Episcopis eiusdem dignitatis sunt pro-
pria. Volumus tamen eos iisdem quoque oneribus teneri quibus ceteri
omnes per orbem astringuntur. Ecclesia Bridgeportensis erit Hartfor-
tiensi Sedi, quam per Apostolicas sub plumbo Litteras (( Divina illa »
hoc ipso die datas ad metrópolis honorem et dignitatem extollimus, su-
biecta et suffraganea; item eius Antistites Hartfortiensis Metropolitae
iuri erunt omnino obnoxii. Curet ille cui haec nova Ecclesia obtigerat re-
genda ut Collegium Canonicorum condatur, qui suo splendore caeremonia-
rum sollemnitatem augeant quique Episcopo assistant in maioribus sui re-
giminis negotiis. Quae res quoad perduci ad effectum non potuerit, indul-
gemus ut Consultores dioecesani eligantur, ad normam canonis 423 Codicis
Iuris Canonici. Seminarium saltem elementarium erigatur educendis
atque instituendis pueris quos Deus sua benignitate ad Sacerdotii mu-
nera vocaverit : sunt enim ii adolescentes spes magna Ecclesiae, futu-
rique christiani populi duces. Quod ad clerum spectat, volumus ut si-
mulac nova dioecesis erecta fuerit eo ipso clerici illi Ecclesiae censean-
tur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Quae vero vel acta
vel documenta Sedem, quam constituimus, respiciunt, ea omnia a Cu-
ria Hartfortiensi ad Bridgeportensem Curiam mittantur. Quae hisce Lit-
846 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

teris mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Hamletus Ioan-


nes Cicognani, cuius iam meminimus; cui conficiendae rei omnes po-
testates tribuimus, quas poterit cuilibet viro subdelegare, dummodo in
ecclesiastica dignitate constituto. Quodsi eo tempore quo res exsecu-
tioni mandabitur alium eidem Delegationi praeerit, huic easdem facul-
tates concedimus item subdelegandas, si opus fuerit. Ei vero qui negotium
perficiet onus erit documenta peragere eorumque fide digna exempla ad
Sacram Congregationem Consistorialem quam primum transmittere. Has
autem Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita
quidem ut quae per, eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effi-
cacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus atque inane haberi iubemus. Nemini propterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;
quin immo harum Litterarum exemplis vel locis sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo de-
trectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summo-
rum Pontificum iussa non fecerint.
Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die sexto mensis Augusti,
anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontifica-
tus Nostri quinto decimo.

Pro S. R. E. Cancellario
83 EUGENIUS Card. TI S SER ANT © Fr. I. ADEODATUS Card. PIAZZA
Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.


Albertus Serafini, Proton. Apost.
Loco 6B Plumbi

Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVTT, n. 1~>.


Acta Pii Pp. XII 847

EPISTULA
AD EMUM P. D. MAURITIUM CARD. FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, OB
(( DIEM SUPPLICATIONIS )) PRO PACE INTER PUEROS UNIVERSOS PROXIMO
MAIO MENSE PROMOVENDUM.

P I U S P P . XII
Le douloureux spectacle d'un monde meurtri et divisé, sur lequel ne
cessent de planer de sombres nuées, Nous a déjà fourni maintes occa-
sions d'exhorter tous Nos fils à la prière et à la pénitence, afin d'obtenir
x
du « Père des Miséricordes » l'inestimable bienfait d'une paix juste et
stable entre les nations. Il vous souvient, en particulier, que durant la
dernière guerre Nous invitions spécialement les enfants chaque année, à
l'approche du mois de mai, à implorer ce don de la paix par la très
puissante intercession de la Vierge Marie, Mère de Dieu et notre Mère.
« Qu'ils nous obtiennent, disions-Nous, que partout où s'insinue l'avide
convoitise se répande désormais l'amour ; que là où sévit l'injustice s'in-
troduise le pardon; qu'à la discorde qui divise les esprits succède la
concorde qui les rapproche et cimente leur union ; que là enfin où l'hor-
reur des inimitiés provoque déchirements et bouleversements, les pac-
tes d'une amitié renouvelée apaisent les esprits et rétablissent toutes
2
choses dans la tranquillité et l'harmonie de l'ordre ».
Un semblable appel garde encore de nos jours, hélas ! toute son
actualité : le fracas des armes n'a pas fini de retentir en certaines ré-
gions et les esprits surtout, sur le plan social comme dans l'ordre inter-
national, sont loin de s'être engagés partout sur la voie d'un loyal
effort de mutuelle et juste compréhension. Aussi considérons-Nous avec
faveur le projet, dont vous Nous entretenez, d'une Journée mondiale de
prière des enfants pour la paix, au mois de mai 1954. Cette initiative
au surplus, qui voudrait, en chaque paroisse, chaque institution sco-
laire, susciter la prière unanime des enfants pour la paix du monde et
l'offrande, à cette intention, de leurs généreux sacrifices, répond sans
nul doute aux grandes intentions de l'Année Mariale, telles que Nous
les proclamions dans Notre récente Lettre Encyclique « Fulgens Co-
rona».
Nous Nous proposons, s'il plaît à Dieu, d'adresser Nous-même en
cette circonstance une parole de paternelle exhortation à tous Nos fils,
1
il Gor., i , 3.
2
Lettre au Card. Maglione, du 20 Avril 1941, A. A. 8. t. XXXIII, p. 111.
848 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mais déjà Nous vous sommes reconnaissant de ce qui pourra être fait
pour assurer l'heureuse réalisation de cette Journée. Bien préparée,
celle-ci doit être, en effet, bien plus qu'une manifestation d'éphémère
ferveur : elle éveillera chez ces chers enfants le sens de leur fraternité
chrétienne à travers le monde; elle leur fera aimer l'idéal et connaître
les conditions d'une vraie paix des coeurs, des familles, des sociétés;
elle stimulera enfin parmi cette jeunesse le zèle de la vertu, le goût de
la prière, le courage du sacrifice, en dehors desquels il n'y a ni sérieuse
réforme de la conscience ni oeuvre de paix profonde et durable.
Au maternel patronage de la Vierge Immaculée Nous recommandons
volontiers le succès spirituel de cette Journée et, en gage de Nos vœux
paternels, Nous accordons à vous-même et à tous ceux qui auront con-
tribué à sa réussite, Notre Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 30 Novembre 1953.

P I U S P P . XII

NUNTIUS RADIOPHONICUS

SOCIIS SODALITATUM ITALICARUM AB ACTIONE CATHOLICA *

Quando, lasciate in disparte le turbe, Gestì raccoglieva intorno a Sè


1
gli Apostoli e i discepoli, parlava ad essi non in parabole, ma con aperta
chiarezza, e il tono della sua voce doveva essere particolarmente acco-
rato e affettuoso.
Vorremmo che accadesse qualche cosa di simile, diletti figli e figlie
dell'Azione Cattolica Italiana, oggi che il progresso della tecnica mo-
derna vi congiunge in qualche modo più intimamente con Noi, permet-
tendoci di parlare cuore a cuore con ciascuno di voi : sacerdoti assistenti,
uomini, donne, giovani, fucini, laureati, maestri.
Oggi siete tutti insieme, benché non appaia nella sua magnificenza
il quadro delle vostre memorabili adunanze, nè si odano risonare in
questo momento le grida festose di sterminate schiere acclamanti. Oggi
nessun frastuono, nessun clamore. Ma siete tutti riuniti, e a tutti pos-
siamo parlare; e mentre gli occhi materiali rimangono come socchiusi,
si presenta davanti al Nostro spirito uno spettacolo stupendo : innu-
merevoli anime sparse in tutta Italia e ora concentrate intorno al Pa-
dre Comune per ascoltare la Sua parola e ricevere la Sua Benedizione.

* Datus die 8 Decembris mensis, a. 1 9 5 3 .


1
MATTH., 13.
Acta Pii Pp. XII 849

Noi vi immaginiamo adunati nelle chiese, grandi chiese di città, e


piccole, ma linde cappelle di paesetti quasi sperduti nelle montagne;
altrove nelle sale parrocchiali, oppure nella modesta casa del vostro
buon parroco ; e forse è là in ascolto — vi pensiamo con tristezza e in-
sieme con particolarissimo affetto — una piccola nidiata di soci accanto
al loro padre e pastore in lagrime, perchè la furia del demonio ha diretto
sulla parrocchia tutti i suoi colpi, riuscendo a portarvi spiritualmente
la desolazione e la morte, e a lasciarvi, praticamente, il deserto.
Ecco, diletti figli e figlie ; Noi entriamo — come fa la Nostra voce —
nelle vostre case, per metterci accanto a voi : babbi e mamme, cari
vecchietti silenziosi, giovani pieni di vigore, e giovinette con la prima-
vera sul volto. Con particolare tenerezza Ci avviciniamo ai cari e forse
irrequieti fanciulli, cui — al termine di questo messaggio — vorremmo
esprimere un Nostro particolare desiderio.
Trovandoci tutti uniti, Ci sorge spontanea nella mente l'immagine
di una grande famiglia, cui la varietà dei suoi membri non toglie il
profumo dell'amore, che genera la concordia e conserva la pace. E in
questa famiglia oggi è gran festa; festa per tutti, perchè tutti si acco-
stano all'altare e ripetono l'offerta di se stessi a Dio, giurando nuo-
vamente fedeltà assoluta alla Chiesa. Festa, in particoiar modo, per i
carissimi giovani, ai quali va, com'è giusto, il Nostro paterno compia-
cimento e un Nostro affettuosissimo augurio. Essi commemorano oggi
l'85° anniversario della loro fondazione, perchè nel lontano 1868, in
una notte di preghiera nella chiesa di Santa Rosa a Viterbo, spuntò
dal cuore di Mario Fani il primo fra i rami, che oggi potrebbe meglio
chiamarsi la prima radice del robusto tronco dell'Azione Cattolica uni-
taria, istituita nel 1922 e munita della regolazione presente con lo Sta-
tuto del 1946.
Bramiamo d'intrattenerCi familiarmente con voi, come un padre
fa coi propri figli, partecipando alle loro gioie, confidando ad essi le
sue ansie, esprimendo loro i suoi desideri. E poiché oggi è anche la
festa della Madre comune al compiersi di cento anni da quando il Nostro
glorioso Predecessore Pio IX con la forza del suo magistero infallibile,
incastonò un'altra gemma nella corona di Lei, proclamandola Immaco-
lata, avremo dinanzi agli occhi l'immagine della Vergine santissima,
mentre parleremo a voi e vi inviteremo a guardarla per rimanerne incan-
tati, per imitarla e per sentirvi da Lei sostenuti e protetti. Ci farà da
2
guida la sacra liturgia, che non si stanca di chiamarla : pulchra ut luna,

2
Off. in Assumptione B. M. V. passim.

54 - A C T A , vol. X X , n. 1 7 . - 28-12-1953.
850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bella come la luna ; electa ut sol, fulgida come il sole ; terribile come un
esercito schierato, terribilis ut castrorum acies ordinata.
1. Anzitutto, diletti figli e figlie, guardate Maria, « bella come la
luna, pulchra ut luna ». È un modo questo per esprimere la eccelsa bel-
lezza di Lei. Come deve essere bella la Vergine! Quante volte siamo
stati colpiti dalla bellezza di un volto angelico, dall'incanto di un sor-
riso di bambino, dal fascino di uno sguardo puro! E certamente nel vol-
to della propria Madre Iddio ha raccolto tutti gli splendori della sua
arte divina. Lo sguardo di Maria! il sorriso di Maria! la dolcezza di
Maria ! la maestà di Maria, Regina del cielo e della terra ! Come splen-
de la luna nel cielo oscuro, così la bellezza di Maria si distingue da
tutte le bellezze, che paiono ombre accanto a Lei. Maria è la più bella
di tutte le creature. Voi sapete, diletti figli e figlie, quanto facilmente
una bellezza umana, che è come l'ombra d'un fiore, rapisce ed esalta un
cuore gentile : che cosa dunque esso non farebbe dinanzi alla bellezza
di Maria, se potesse contemplarla svelata, faccia a faccia? Così l'Ali-
3
ghieri vide nel Paradiso, in mezzo a « più di mille Angeli festanti »,
« ridere una bellezza, che letizia — era negli occhi a tutti gli altri
santi » : Maria !
Intanto su quel volto non si rivela soltanto la bellezza naturale.
Nell'anima di Lei Iddio ha riversato la pienezza delle sue ricchezze con
un miracolo della sua onnipotenza, e allora Egli ha fatto passare nello
sguardo di Maria qualche cosa della sua dignità sovrumana e divina.
Un raggio della bellezza di Dio splende negli occhi della sua Madre.
Non pensate voi che il volto di Gesù, quel volto che gli angeli adorano,
dovesse riprodurre in qualche modo i lineamenti del volto di Maria?
Così il volto di ogni figlio rispecchia gli occhi della madre. Pulchra ut
luna. Felice chi potesse vederti, Madre del Signore, chi potesse bearsi
dinanzi a te ; potessimo, o Maria, rimanere con te, nella tua casa, per
servirti sempre!
2. Ma la Chiesa non paragona Maria soltanto alla luna; servendosi
4
ancora della Sacra Scrittura, passa ad un'immagine più forte ed escla-
ma : Tu sei, o Maria, « electa ut sol », eletta come il sole.
La luce del sole ha una differenza grande da quella della luna; è
luce che scalda e che vivifica. Splende la luna sui grandi ghiacciai del
polo, ma il ghiaccio rimane compatto e infecondo, così come rimangono
le tenebre e perdura il gelo nelle notti lunari dell'inverno. La luce della
luna non porta il calore, non porta la vita. Fonte di luce, di calore e di
3
Cant. 31, v. 130-135.
* Cant. 6, 10.
Acta Pii Pp. XII 851

vita è il sole. Ora Maria, che ha la bellezza della luna, splende anche
come un sole e irraggia un calore vivificante. Parlando di Lei, parlando
a Lei, non "dimentichiamo che è vera Madre nostra, perchè attraverso
di Lei abbiamo ricevuto la vita divina. Ella ci ha dato Gesù e con Gesù
la sorgente stessa della grazia. Maria è mediatrice e distributrice di
grazie.
Electa ut sol. Sotto la luce e il calore del sole fioriscono sulla terra
e danno frutto le piante; sotto l'influsso dell'aiuto di questo sole che
è Maria fruttificano i buoni pensieri nelle anime. Forse, già in questo
momento voi siete ripieni dell'incanto che promana dalla Vergine Im-
macolata, Madre della divina grazia, Mediatrice di grazie, perchè Re-
gina del mondo. Oh! potessimo avere la voce di S. Bernardo, che non si
stancava di lodare, di cantare, di ammirare, di esultare dinanzi al tro-
no della Vergine! Oh! potessimo avere la lingua degli angeli per poter
dire la bellezza, la grandezza della loro Regina !
Riandate, diletti figli e figlie, la storia della vostra vita : non ve-
dete un tessuto di grazie di Dio? Voi potete pensare allora : in quelle
grazie è entrata Maria. I fiori sono spuntati, i frutti sono maturati
nella mia vita, grazie al calore di questa Donna eletta come il sole.
Avete voi pregato questa mattina? La grazia che vi ha inviato a un
atto di così squisita pietà è stata forse una grazia speciale di Maria, è
venuta attraverso Maria.
State ora ascoltando questo Nostro Messaggio di onore alla Vergine :
qualche parola di esso vi penetra forse più profondamente nel cuore,
destando sentimenti buoni e aneliti di fervore? È una grazia che giunge
alle vostre anime attraverso la intercessione di Maria, con la luce di
quel sole del cielo che è Maria.
Sperate voi un giorno di giungere in Paradiso mediante la grazia
della perseveranza fino all'ultimo istante della vita? Avete fiducia di
morire in grazia di Dio? Anche questa grazia verrà a voi devoti di
Maria attraverso un sorriso di Lei, con un raggio di quel sole.
3. Ma un'altra immagine prende la Chiesa dalla S. Scrittura e l'ap-
plica alla Vergine. Maria è bella in sè stessa come la luna, è fulgida
intorno a sè come il sole ; ma contro il « nemico » è forte, è terribile,
come un esercito schierato in battaglia. Acies ordinata.
In questo giorno di gioia e di esultanza, Dio sa come vorremmo poter
dimenticare l'asprezza dei tempi che attraversiamo ! Ma i pericoli, che
gravano sul genere umano, sono tali che Noi non dobbiamo cessare
mai — si può dire — di gettare il nostro grido di risveglio. Vi è il « ne-
mico », che preme alle porte della Chiesa, che minaccia le anime. Ed
852 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ecco un altro aspetto — presentissimo — di Maria : la sua forza nel


combattimento.
Già, dopo il misero caso di Adamo, il primo annunzio su Maria,
secondo la interpretazione di non pochi Santi Padri e Dottori, ci parla
di inimicizie fra Lei e il serpente nemico di Dio e dell'uomo. Come è
per Lei essenziale di esser fedele a Dio, così di esser vincitrice del de-
monio. Senza nessuna macchia Maria ha calpestato la- testa del serpente
tentatore e corruttore. Quando si avvicina Maria, il demonio fugge;
così come scompaiono le tenebre, quando spunta il sole. Dove è Maria,
non è Satana ; dove è il sole, non è il potere delle tenebre.
Diletti figli e figlie dell'Azione Cattolica Italiana! Oh se questi tre
fulgori di Maria diventassero vostre luci! Se le tre immagini della
S. Scrittura si applicassero, in realtà, a ciascuno di voi e a tutta P As-
sociazione !
Vorremmo anzitutto che voi, come figli e figlie di Maria, cercaste
di riprodurre nell'anima vostra la sua bellezza sovrumana. Abbiate dun-
que, a immagine di Lei, l'unione perfetta con Gesù. Sia Gesù in voi,
siate voi in Lui, fino alla fusione della vostra vita con la vita di Lui.
Siano nella vostra mente gli splendori della fede e, come Lei, vedete,
giudicate, ragionate secondo Dio. Il vostro cuore, quanto è possibile,
aspiri all'integrità del cuore di Lei, che nulla ha diviso con altri ed ha
conservato per Iddio tutto il suo calore, i suoi palpiti, la sua vita. Con
le visuali dello spirito, con gli ardori del cuore, coltivate la dedizione
assoluta a Dio. Pigli e figlie di Maria, portate nei lineamenti dell'anima
vostra le sembianze della Madre del cielo. Fate passare attraverso un
mondo avvolto nelle tenebre e coperto di fango fasci di luce e il profu-
mo di una purezza incontaminata.
In secondo luogo vorremmo che foste come il sole, il quale riscalda
e vivifica. Il calore del vostro amore riscaldi le persone e le cose che vi
circondano. Fate distinguere in ogni luogo la vostra presenza col fervore
della vostra carità. Il demonio ha invaso la terra con l'odio : fate rivi-
vere, prepotente l'amore. Tanti sono ancora cattivi, perchè non sono
stati finora abbastanza amati. Vivificate tutto quanto cadrà sotto l'in-
flusso dei vostri raggi. Siate, cioè, come Maria e con Maria, strumenti
di vita nelle anime, che oggi muoiono di freddo e di fame, ma potrebbero
tornare alla casa del Padre, se fossero mosse dalle vostre parole, trasci-
nate dal vostro esempio.
Finalmente applicate anche a voi la terza immagine di Maria : siate
forti contro il « nemico ». Qui non si tratta più soltanto del vantaggio
spirituale di ciascuno di voi, ma della vostra collaborazione per il bene
Acta PU Pp. XII 853

delle anime. Tutta l'Azione Cattolica, che nei singoli membri deve es-
sere bella come la luna e vivificante come il, sole, sappia essere, di fronte
al « nemico », forte come un esercito schierato in battaglia. Ed ecco che
la nostra familiare riunione prende quasi l'aspetto di una « chiamata
a rapporto » del principale fra i reparti laici del grande esercito catto-
lico d'Italia.
Nella Nostra recente Enciclica « Fulgens corona » abbiamo ancora
una volta denunciato l'attuarsi di un piano spaventoso per « svellere
radicalmente dagli animi la fede di Cristo », per l'invasione del mon-
do da parte del nemico degli uomini e di Dio. E sono uomini — miseri
uomini — coloro che servono da strumenti per quest'opera distruggitrice.
Vi è in atto una lotta che ingrandisce quasi ogni giorno di proporzione
e di violenza, ed è quindi necessario che tutti i cristiani, ma special-
mente tutti i militanti cattolici, « stiano in piedi e combattano sino
alla morte, se è necessario, per la Chiesa madre loro, con le armi che
s
sono consentite ». Non si tratta qui evidentemente di scontro fra i po-
poli con distruzione di case e strage di uomini. Noi abbiamo più e più
volte esecrato la guerra, e siccome riappaiono qua e là tristi ségni di pe-
ricolo per la pace, torniamo a scongiurare Iddio, aifinchè impedisca, con
la Sua onnipotenza, che nuovi lutti e nuove lagrime vengano provocati
sulla terra dall'incoscienza e dalla malvagità di alcuni. Noi parliamo
invece della lotta che il male, nelle sue mille forme, combatte contro il
bene; lotta dell'odio contro l'amore, del malcostume contro la purezza,
dell'egoismo contro la giustizia sociale, della violenza contro il pacifico
vivere, della tirannia contro la libertà.
Di questa lotta è già assicurato l'esito finale, essendone garante l'in-
fallibile parola di Dio. Verrà il giorno del trionfo del bene sul male,
perchè verrà il dì, in cui — lo diciamo con immensa tristezza — an-
6
dranno « maledetti al fuoco eterno » quanti hanno voluto fare a meno
di Dio e sono rimasti sino alla fine ostinati nella impenitenza. Ma vi
sono battaglie, il-cui esito non è certo, perchè è affidato anche alia
buona volontà degli uomini. In alcuni settori il « nemico » ha prevalso :
occorre riconquistare il terreno perduto — cioè le anime traviate —,
perchè Gesù regni nuovamente nei cuori e nel mondo.
Diletti figli e figlie ! Noi vi chiamiamo nuovamente a raccolta, certi
che tutti — senza evasioni di sorta — risponderete alla Nostra voce.
Sotto lo sguardo di Maria, Regina delle Vittorie, disponetevi a vivere,

5 T
Cfr. S. BERN. Ep. 221, n. 3 - MIGÑE PL, v. 182 col.' 387.
8
MATTH.. 25, 41. > ; .
854 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

per così dire, in un clima di generale mobilitazione, pronti a qualsiasi


sacrificio, presti a qualunque eroismo.
Noi abbiamo invitato i fedeli di tutto il mondo ad approfittare del-
l'Anno Mariano, che oggi comincia, per promuovere manifestazioni di
omaggio a Maria nei suoi santuari. Ma quel che preme specialmente è
che si compia uno sforzo comune per avviare l'Italia verso una rina-
scita religiosa integrale. Perchè ciò avvenga, dovrà essere naturalmente
preparato un piano razionale che vi impegni tutti in modo organico,
e voi provvederete a muovervi secondo una esatta e ben studiata stra-
tegia, schierandovi ordinatamente e fissando bene gli scopi da conse-
guire. È necessario, per questo, rafforzare la vostra unione interna,
accentuando sempre più il carattere unitario della vostra organizza-
zione, e poi accogliendo tutti fraternamente, come compagni d'arme, a
combattere fianco a fianco la stessa battaglia. L'esercito cattolico è
composto anche di altre forze che sarebbe insano ignorare o contrariare.
Vi è posto per tutti, e di tutti vi è bisogno in questo immenso fronte
da coprire per respingere gli assalti del « nemico ».
Ricordate però tutti che non vi è ordinato schieramento se, nel ri-
spetto della varietà e delle capacità, non viene assicurata l'unità di co-
mando; per questo vivamente esortiamo voi e tutte le forze cattoliche a
farvi guidare nel lavoro apostolico da chi lo Spirito Santo ha posto a
reggere la Chiesa di Dio.
Nello scegliere gli (( obiettivi » va inoltre osservato l'ordine dei va-
lori : dovete quindi preferire lo spirituale al materiale, il definitivo al
provvisorio, l'universale al particolare, ciò che urge a quel che può es-
sere rimandato ad altro tempo.
Quanto alla tattica da seguire, ricordate che l'accostamento indivi-
duale è quello che dà i migliori risultati. Mediante la « Base Missio-
naria » l'Azione Cattolica ha già iniziato un lavoro unitario col quale
•esce dalle sue sedi per andare a portare la verità ai lontani. Ma questo
metodo produrrà buoni effetti, soltanto se tutta l'Azione Cattolica cer-
cherà di attuarlo e se opererà in collaborazione con le altre forze cat-
toliche. Ciò raccomandammo lo scorso anno agli Uomini di Azione Cat-
tolica; oggi lo diciamo specialmente a voi, carissimi Giovani, che foste
i primi a nascere e siete ancora così pieni di vigore e di freschezza.
Siate, oggi e sempre, le avanguardie ardimentose di questo pacifico
•esercito, in spirito di perfetta unione con tutti e di completa dedizione
^i Pastori che guidano la Chiesa.
Ed ecco l'ultima Nostra parola, che vogliamo rivolgere ai fanciulli
e alle fanciulle in ascolto, per esprimere loro un Nostro desiderio. Ri-
Acta PU Pp. XII 855

cordate quanto vi amava Gesù e con quanta tenerezza vi accoglieva?


Parlando alle turbe, Egli vi proponeva come modelli per entrare nel
regno dei cieli. Anche il Papa vi ama, come vi amava Gesù. Voi siete
i prediletti del Papa, come eravate la pupilla degli occhi di Gesù.
Ebbene, cari fanciulli, il Papa ha bisogno del vostro aiuto. Il Papa
ha tante ansie, tanti timori per le sorti di questo mondo minacciato di
rovina. Volete voi aiutare il Papa? Volete aiutare la Chiesa a salvare il
mondo, a salvare l'umanità in pericolo? Allora alzate al cielo i vostri oc-
chi limpidi e puri; giungete le vostre piccole mani e offrite a Gesù la
vostra innocenza. Dite a Gesù che salvi la Chiesa, che salvi le anime.
Siate con la vostra preghiera, coi vostri piccoli sacrifìci, gli angeli pro-
tettori di tutta l'Azione Cattolica, che ripone in voi tutte le sue speranze.
Ecco : Noi ci inginocchiamo e recitiamo con voi una preghiera. Uni-
tevi a Noi per fare dolce violenza alla Madre vostra celeste :
O Vergine bella come la luna, delizia del cielo, nel cui volto guar-
dano i beati e si specchiano gli angeli, fa che noi tuoi figliuoli ti asso-
migliamo e che le nostre anime ricevano un raggio della tua bellezza,
che non tramonta con gli anni, ma rifulge nella eternità.
O Maria, sole del cielo, risveglia la vita dovunque è la morte e ri-
schiara gli spiriti dove sono le tenebre. Rispecchiandoti nel volto dei
tuoi figli, concedi a noi un riflesso del tuo lume e del tuo fervore.
O Maria, forte come un esercito, dona alle nostre schiere la vittoria.
Siamo tanto deboli, e il nostro nemico infierisce con tanta superbia.
Ma con la tua bandiera ci sentiamo sicuri di vincerlo; egli conosce il
vigore del tuo piede, egli teme la maestà del tuo sguardo. Salvaci, o
Maria, bella come la luna, eletta come il sole, forte come un esercito
schierato, sorretto non dall'odio, ma dalla fiamma dell'amore. Così sia.
856 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

IANUEN.
NULLITATIS MATRIMONII (DE MONTI S-SARACCO)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Ioseph. Saracco,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per
procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Roma, Palazzo della Cancelleria) die o Martii 1954, hora undecima, ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae defini-
tione.
An constet de matrimonii nullitate, in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedicti Domini Ioseph Saracco curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Dinus Staffa, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 Decembris 1953.


E. Fiore, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Ioseph Saracco, dé-


fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 5 mars 1954, à 11
heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais-
sance du lieu de la résidence du dit Mr Ioseph Saracco devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 857

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Sabato, 19 dicembre 1953, il Santo Padre ha ricevuto in
solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. Y e z d e z a r d D i n s h a w
G u n d e v i a , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario

dell'India, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI


Nel Congresso ordinario della S. Congregazione dei Riti di venerdì 16
ottobre 1953, si è trattato :
a) della validità dei processi apostolici sopra miracoli, che si asseri-
scono operati ad intercessione :
1. del Beato Gaspare del Bufalo, sacerdote, fondatore dei Missionari
del Preziosissimo Sangue.
2. del Ven. Servo di Dio Marcellino Giuseppe Benedetto Ohampagnat,
sacerdote, fondatore dell'Istituto dei Piccoli Fratelli di Maria, o Fratelli
Maristi delle Scuole.
3. della Ven. Serva di Dio Elena Guerra, fondatrice delle Oblate dello
Spirito Santo, dette Suore di S. Zita.
b) del non culto del Servo di Dio Giovanni Gailhac, sacerdote, fonda-
tore dell'Istituto del Sacro Cuore di Maria Vergine Immacolata.
c) della validità dei processi Ordinario ed Apostolico sulle virtù della
Serva di Dio Maria Emilia Fristel, fondatrice della Congregazione delle Suore
de Sacri Cuori di Gesù e Maria.
Nel Congresso della S. Congregazione dei Riti del giorno 26 ottobre 1953,
è stato trattato, fra l'altro , della validità dei Processi Ordinarii informativi
ed apostolici sulle virtù e miracoli in specie del Servo di Dio Luigi Balbiano,
Vicario cooperatore della parrocchia di Avigliana, Torino; e dei Processi
apostolici sopra due miracoli attribuiti alla intercessione della Serva di Dio
Maria della Provvidenza (Smet), fondatrice dell'Istituto delle Suore Ausilia-
trici delle Anime purganti.
Martedì, 27 ottobre 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli End e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso
su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Pio X.
Martedì, 10 novembre 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
858 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cardinali, i Revnii Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno di-


scusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della Venera-
bile Serva di Dio Suor Maria Assunta Pallotta, dell'Istituto delle Francescane
Missionarie di Maria.
Martedì, 17 novembre 1953, nel Palazzo Apostolico di Castel Gandolfo,
all'augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei
Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Pre-
lati Officiali ed i Revuìi Consultori teologi hanno dato il loro voto sui mi-
racoli dei Beati :
Pio X; Pietro Luigi Maria Chanel, sacerdote della Società di Maria,
protomartire dell'Oceania ; Maria Crocifissa di Rosa, Vergine, fondatrice
dell'Istituto delle Ancelle della Carità.
Martedì, 24 novembre 1953, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto,
sotto la presidenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara, Ponente
si è adunata la S. Congregazione antepreparatoria, nella quale i Revmi Pre-
lati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sul martirio dei
Servi di Dio Raffaele Captier, sacerdote professo dell'Ordine dei Padri Predi-
catori e dodici compagni uccisi, come si asserisce, in odio alla fede.
Martedì, 15 dicembre 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata
la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso :
1. Sulla riassunzione di Causa di canonizzazione del beato Antonio
M. Pucci, Confessore dell'Ordine dei Servi di Maria.
2. Sulla introduzione di Causa dei Servi di Dio :
a) Luigi Maria Palazzolo, sacerdote, fondatore delle Suore delle Po-
verelle di Bergamo.
b) Federico Ozanam, fondatore della Società delle Conferenze di
San Vincenzo de' Paoli.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente
regnante, si è degnato di nominare :
17 dicembre 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano,
Membro del Supremo Tribunale della Segna-
tura Apostolica.
» » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Cicognani Gaetano,
Membro della Commissione Pontificia per la
Interpretazione Autentica del Codice di Dirit-
to Canonico.
Diarium Romanae Curiae 859

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :

Assistenti al Soglio Pontificio:


13 dicembre 1952. S. E. Revma Monsig. Myers Edoardo, Arcivescovo tito-
lare di Berea.
8 marzo 1953. S. E. Révma Monsig. Sancho Giacomo G, Arcivescovo
di Nuova Segovia.
23 aprile » S. E. Revma Monsig. Jan Giovanni Maria, Vescovo di
Capo Haitiano.
25 maggio » S. E. Revma Monsig. Martins Junior Antonio Benedetto,
Arcivescovo di Braga.

Protonotari Apostolici ad instar participantium :


19 giugno 1951. Monsig. MacMaster Guglielmo, della diocesi di Argyll e
Isole.
18 aprile 1953. Monsig. Rissane Edoardo, della diocesi di Kerry.
13 maggio » Monsig. de los Rios Cock Alfonso, della diocesi di Mani-
zales.
21 » » Monsig. Corrigan Giovanni, dell'arcidiocesi di New York.
» » » Monsig. Giblin Carlo, della medesima arcidiocesi.
» » » Monsig. MeMahon Tommaso, della medesima arcidiocesi.
4 giugno » Monsig. Geisen Gerardo, della diocesi di Covington.
10 » » Monsig. McPeak Giacomo, della diocesi di Syracuse,
2 agosto » Monsig. Fletcher Giovanni, dell'arcidiocesi di Boston.
28 ottobre » Monsig. Adda Roberto, della diocesi di Vicenza.
13 novembre » Monsig. Pagano Donato, della diocesi di Bovino.

Prelati Domestici di Sua Santità :


30 luglio 1952. Monsig. Bird Tommaso, dell'arcidiocesi di Birmingham.
4 dicembre » Monsig. Grech Carmelo della diocesi di Gibilterra.
10 gennaio 1953. Monsig. Thompson Enrico, della diocesi di Leeds.
lì » » Monsig. Worlock Teodorico, dell'arcidiocesi di Westmin-
ster.
20 » » Monsig. Foylan Michele, della dioecesi di Dunkeld.
1 febbraio » Monsig. Quinn Giovanni Matteo, dell'arcidiocesi di Ar-
magh.
17 » » Monsig. van der Meijden Adriano, della diocesi di Bois-le-
Duc.
7 marzo » Monsig. MacKellaig Neil, della diocesi di Argyll e Isole.
24 » » Monsig. Post Regnerò Riccardo, dell'arcidiocesi di Utrecht.
16 aprile » Monsig. Albano Fedele, dell'arcidiocesi di Nuova Sego-
via.
860 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

16 aprile 1953. Monsig. Cortés Daniele, della medesima arcidiocesi.


27 » » Monsig. Tegerina do Prado Tommaso, della diocesi di
Valenza nel Brasile.
11 maggio » Monsig. Comber Tommaso, della diocesi di Sant'Agostino.
» Monsig. Donohoe Patrizio Giuseppe, della medesima dio-
cesi.
» Monsig. O'Mahoney Geremia Patrizio, della medesima
diocesi.
19 » n Monsig. Reidy Donaldo, della diocesi di Kerry.
21 » » Monsig. Stanford Giuseppe V., dell'arcidiocesi di Nuova
York.
28 » » Monsig. Tobin Tommaso, dell'arcidiocesi di Portland in
Oregon.
» Monsig. Smith - Carlo, della medesima arcidiocesi.
» Monsig. Damen Giuseppe, della diocesi di Ruremonda.
» » » Monsig. McCarthy Francesco, della diocesi di Winona.
30 giugno » Monsig. Berardi Giorgio, della diocesi di Albenga.
24 luglio » Monsig. Marion Edmondo, della diocesi di Burlington.
» » Monsig. Towne Carlo, della medesima diocesi.
30 » » Monsig. Devan Francesco P., della diocesi di Ogdensburg.
» )) » Monsig. Farrell Alberto, della medesima diocesi.
» )) » Monsig. Gallagher Edgardo, della medesima diocesi.
)) )) » Monsig. Leary Arturo, della medesima diocesi.
)) » Monsig. Luker Giuseppe, della medesima diocesi.
2 agosto » Monsig. Kenney Giovanni, dell'arcidiocesi di New York.
17 » » Monsig. Arszulowicz Antonio, della diocesi di Grand Ra-
pids.
» » » Monsig. Bryant Giacomo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Bukowski Arturo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Fraser Guglielmo Ernmet, della medesima dio-
cesi.
» Monsig. Maksymowski Giovanni, della medesima diocesi.
» Monsig. Murphy Guglielmo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Shaw Giuseppe, della medesima diocesi.
» Monsig. Sweeney Raimondo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Brosnan Vincenzo, dell'arcidiocesi di New York.
18 » » Monsig. Tulli Gustavo (Roma).
16 settembre » Monsig. MacEachen Roderico A., della diocesi di Co-
lumbus.
9 ottobre » Monsig. Magno Giacomo, della diocesi di Piazza Arme
rina.
28 » » Monsig. Dalla Libera Ernesto, della diocesi di Vicenza.
» » » Monsig. Geremia Simeone, della medesima diocesi.
Diarium Romanae Curiae 861

28 ottobre 1953. Monsig. Pieropan Giacomo, della medesima diocesi.


5 novembre » Monsig. Wassermann Guglielmo, della diocesi di Bressa-
none.
6 » » Monsig. Santin Antonio, della diocesi di Vittorio Veneto.
7. » Monsig. Vives Recasens Francesco, dell'arcidiocesi di Tar-
ragona.

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità :

23 febbraio 1953. Monsig. Dougherty Tommaso, della diocesi di Salford.


16 aprile Monsig. Calip Osmundo, dell'arcidiocesi di Nuova Sego-
via.
11 maggio » Monsig. Batenburg Giovanni Bernardo, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
15 Monsig. van Susante Giovanni Giacomo, della diocesi di
Bois-le-Duc.
21 » » Monsig. Love Giovanni, della diocesi di Sant'Agostino
» » Monsig. McNulty Giovanni della medesima diocesi.
» » » Monsig. Rastatter Rowan Tommaso, della medesima dio-
cesi.
5 giugno Monsig. Huys Gerardo, della diocesi di Breda.
30 luglio Monsig. Argy Guglielmo, della diocesi di Ogdensburg.
17 agosto Monsig. Verreau Luigi, della diocesi di Grand Rapids.
» » » Monsig. Walen Giuseppe, della medesima diocesi.
19 settembre » Monsig. Guardone Emilio, della diocesi di Albenga.
9 ottobre » Monsig. Zazzara Giovanni Maria, dell'arcidiocesi di Fi-
ladelfia.
10 » » Monsig. Del Giudice Giuseppe, della diocesi -di Segni.
23 » Monsig. Don Pietro, dell'arcidiocesi di Colombo in Ceylon.
25 » Monsig. Gualdi Antonio Maria, della diocesi di Carpi.
» » » Monsig. Castellano Catello, della diocesi di Castellamma-
re di Stabia.
» Monsig. Vitale Michele, della medesima diocesi.
26 Monsig. Bonizzoni Alfredo Maria, della diocesi di Crema.
» » Monsig. Grassi Scalvini Giovanni, della medesima diocesi.
» » Monsig. Raimondi Giuseppe, della medesima diocesi.
» » Monsig. Gentili Otello, della diocesi di Macerata.
28 Monsig. Belluzzo Giuseppe, della diocesi di Vicenza.
» » Monsig. Bison Ofelio, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Canova Lidio, della medesima diocesi.
» Monsig. Cera Girolamo, della medesima diocesi.
» )) Monsig. Dal Grande Eugenio, della medesima diocesi.
» » Monsig. Fracasso Benigno, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Lorenzon Giuseppe, della medesima diocesi.
862 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

28 ottobre 1953. Monsig. Marola Camillo, della medesima diocesi.


» » » Monsig. Seapin Giuseppe, della medesima diocesi.
3 novembre » Monsig. Consoli Zappala Giuseppe, dell'arcidiocesi di Ca-
tania.
5 » » Monsig. Baur Giovanni Battista, della diocesi di Bressa-
none.
9 » » Monsig. Mattathil Ciriaco, della diocesi di Kottayam.
» » » Monsig. Theccanat Matteo, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Uralil Stefano, della medesima diocesi.
» » » Monsig. Grosso Michele, dell'arcidiocesi di Torino.

Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità :


22 dicembre 1952. Il sig. Grant-Ferris Roberto G., della diocesi di Clifton,
14 gennaio 1953. Il sig. Hood Harold, dell'arcidiocesi di Westminster.

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice
mente regnante, si è degnato di conferire :

La Gran Croce dell'Ordine Piano :


20 novembre 1953. A. S. E. il Gen. Magloire Paolo E., Presidente della Re-
pubblica di Haiti.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


1 febbraio 1953. Al sig. Romme Carlo P. M., dell'arcidiocesi di Utrecht.

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


14 dicembre 1952. Al sig. Danson Carlo, della diocesi di Salford.
» » » Al sig. Pegge Vilfrido, della medesima diocesi.
29 gennaio 1953. Al sig. Brenninkmejier Villibrordo, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
21 aprile » Al sig. De Almeida Prado Giuseppe Maria, della diocesi
di San Carlo del Pinhal.
23 maggio » Al sig. Askin Davide, della diocesi di Brooklyn.
19 agosto » Al sig. Amoury Sigied Giuseppe, del vicariato apostolico
delle Isole Bahamas.
» » » Al sig. Dupuch Alfredo E. Gerolamo, del medesimo vica-
riato apostolico.
» » » Al sig. Otis Johnson Samuele, del medesimo vicariato
apostolico.
3 ottobre » Al sig. Gerring Ugo, della diocesi di Stoccolma.
29 » » Al sig. Lentini Vincenzo, dell'arcidiocesi di S. Paolo del
Brasile.
Diarium Romanae Curiae 863

II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


23 luglio1952. Al sig. Bodkin Tommaso, dell'arcidiocesi di Birmingham.
» » » Al sig. Flynn Alfredo Teodoro, della medesima arcidiocesi.
14 dicembre » Al sig. Sanderson Samuele, dell'arcidiocesi di Liverpool.
3 gennaio 1953. Al sig. Schellekens Guglielmo M., della diocesi di Haar-
lem.
Al sig. van Ogtrop Guglielmo G. M., della medesima
diocesi.
24 febbraio » Al sig. van den Brekel Giuseppe Giacomo, della diocesi
di Bois-le Due.
15 aprile » Al sig. Kallen Pietro G. M., della diocesi di Ruremonda.
23 » » Al sig. Schoenmakers Luigi M., della diocesi di Bois-
le-Duc.
9 maggio Al sig. Dor Andrea, della medesima diocesi.
11 » Al sig. Aleven Clemente M. G., dell'arcidiocesi di Utrecht.
6 giugno Al sig. Loose Giovanni, della diocesi di Breda.
15 » Al sig. Shrimpton Aroldo, della diocesi di Salt Lake City.
1 luglio Al sig. Clarey Giovanni, dell'arcidiocesi di S. Paolo di
Minnesota.
14 » Al sig. Wren Edoardo, dell'arcidiocesi di San Francisco.
6 novembre Al sig. Baratti Ruben, della diocesi di Guastalla.
Al sig. Martelli Guiscardo, della medesima diocesi.
Al sig. Berlini Aldo, della diocesi di Rimini.

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :


19 ottobre 1953. Al sig. Gerosa Paolo, dell'arcidiocesi di Milano.

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :


15 novembre 1952. Al sig. Freiré da Silva Gerardo, della diocesi di Cam-
panha.
27 marzo 1953. Al sig. Davies Daniele Tommaso, dell'arcidiocesi di We-
stminster.
13 ottobre » Al sig. Cartoni Augusto( Roma).
27 » » Al sig. Gen. Jame Luciano, dell'arcidiocesi di Parigi.
29 » » Al sig. Carulli Bruno, dell'arcidiocesi di Milano.
» » » Al sig. Seminari Adolfo, della medesima arcidiocesi.
» » » Al sig. Celomi Gino, della diocesi di Teramo e Atri.
30 » » Al sig. Bechir Murad, dell'arcidiocesi di Mossul dei Siri.
6 novembre » Al sig. Molino Vittorio, della diocesi di Alba.
864 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa


15 novembre 1952. Al sig. Lázaro Ribeiro Benedetto, della diocesi di Cam-
pania.
14 dicembre » Al sig. Alim Pietro, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di
Rio de Janeiro.
» Al sig. Ribeiro Parente Antonio, della medesima arcidio-
cesi.
7 marzo 1953. Al sig. Bürger Cornelio, della diocesi di Haarlem.
1 aprile » Al sig. Coebergh Enrico Pietro, della medesima diocesi.
16 » » Al sig. Albano Paolino, dell'arcidiocesi di Nuova Sego-
via.
23 » » Al sig. Blommers Giovanni Maria, dell'arcidiocesi di
Utrecht.
25 » Al sig. Coppes Pietro Enrico, della diocesi di Bois-le-Duc.
29 maggio Al sig. Conijn Enrico, della diocesi di Haarlem.
11 giugno Al sig. Nienhaus Ermanno, dell'arcidiocesi di Utrecht.
9 luglio Al sig. Lenzinger Giacomo, della diocesi di Basilea e Lu-
gano.
29 ottobre Al sig. O'Connor Arturo Seymur, della diocesi di Jessore.
6 novembre Al sig. D'Epifanio Luigi (Roma).
16 » Al sig. Piana-Agostinelli Giuseppe (Roma).

NECROLOGIO

30 novembre 1953. Monsig. Masterson Giuseppe, Arcivescovo di Birmingham.


15 dicembre » Monsig. Porta Bonaventura, Vescovo tit. di Ancusa.
25 » » Monsig. Medina Leonida, Arcivescovo tit. di Neopatrasso.
An. et voL XXXXV 30 Decembris 1953 (Ser. I I , v. XX) - N. 18

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

INDEX GENERALIS ACTORUM


(AN. ET VOL. XXXXV — SER. II, v. XX)

I - ACTA P I I P P . X I I Declaratio, 806.


L i t t e r a e E n c y c l i c a e , 369, 577.
Proscrivilo ' libri, 185.
Sacra Congregatio Consistorialis:
E p i s t u l a E n c y c l i c a , 5.
Decreta, 187, 247, 299, [460, 510,
L i t t e r a e D e c r e t a l e s , 113, 433. 556, 616, 806.
C o n s t i t u t i o n e s A p o s t o l i c a e , 15, 88, Provisiones Ecclesiarum, 100, 185,
161, 209, 257, 3 2 1 , 385, 447, 481, 248, 304, 465, 560, 759.
529, 705, 769, 833. Nominationes, 248.
L i t t e r a e A p o s t o l i c a e , 149, 173, 219, Declarationes, 618, 758.
266, 390, 4 5 1 , 487, 539, 592, 714, Designatio Tribunalis pro appella-
781. tione, 562, 761.
Epistulae, 91, 179, 226, 270, 391, Sacra Congregatio pro Ecclesia
455, 492, 544, 595, 658, 717, 784, Orientali:
847.
Provisio Ecclesiarum, 305.
Allocutiones, 181, 230, 275, 399,
503, 596, 666, 720, 790. Sacra Congregatio de Disciplina
Sacramentorum:
Nuntii Radiophonici, 33, 96, 293, Decretum, 808.
422, 506, 5 5 1 , 611, 691, 803, 848.
Solemnes Conventiones, 625. S a c r a C o n g r e g a t i o Concilii:

S a c r u m C o n s i s t o r i u m , 65.
Decretum, 249.
Epistulae, 101, 809.
Impositio G a l e r i R u b r i Patribus
C a r d i n a l i b u s , 657. Sacra Congregatio de Propaganda
Fide:
O r a t i o ad B. V. M., 757.
Decreta, 187, 562, 619, 810.
Provisiones Ecclesiarum, 512, 619.
Il - ACTA SS. CONGREGATIONUM Nominationes, 514, -.620.
S u p r e m a S a c r a C o n g r e g a t i o S . Of- S a c r a C o n g r e g a t i o ^Rituum:
ficii: Decreta, 819.
Instructio, 47. Decreta in causis beatificationis et
Decreta, 100, 185, 426. canonizationis Servorum Dei, 56, 188,
55 - ACTA, vol. XX, n. 18. — 30-12-1953.
866 Index generalis actorum

249, 306, 427, 466, 515, 564, 621, P o n t . Commissio ad redigendum


761, 813. Codicem I u r i s Canonici O r i e n t a -
Rescriptum, 194. lis:
Indultum, 195. Responsa, 104, 312.

I I I - ACTA T R I B U N A L I U M Secretaria Status:


Statuta, 570, 821.
Sacra Paenitentiaria Apostolica:
Decreta, 311, 430, 696. Diarium Romanae Curiae:
Sacra Romana Rota: Audientiae sollemniores, 254, 472,
Sententiae et Decreta, 329. 700, 857.
Citationes edictales, 63, .103, 199, Sacra Congregatio Rituum, 2 0 1 , 4 7 2 ,
252, 431, 698, 768, 820, 856. 518, 857.
Tribunal Patrum Cardinalitia: Sacra Congregatio Concilii, 518.
Sententia, 765.
Secretaria Status:
IV - A C T A O F F I C I O R U M Nominationes,* 64, 105, 152, 202,
254, 314, 474, 519, 624, 701, 822,
P o n t . Commissio d e R e B i b l i c a : 858.
Declaratio, 432. Necrologia, 160, 320, 528, 704, 864.
* Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio:
P P . Cardinalibus concreditae Protectoriae: 108, 202, 254, 255, 474, 475. 624, 822, 823.
Consultores deputati: 255, 314, 475, 519, 701, 823.
Officiales renunciati: In S. C. S. Officii, 107, 108; In S. C. Consistoriali, 106, 107, 109,
475, 519, 700; In S. C. pro Ecclesia Orient., 106, 108, 700; In S. C. Sacramentorum, 106,
107, 700; In S. C. Concilii, 106, 107, 519, 700, 701; In S. C. de Religiosis, 106, 107, 108,
700, 701; In. S. C. de Propag. F i d e , 64, 106, 107, 108, 700; In S. C. R i t u u m , 106, 107, 700,
701; In S. C. Ceremoniali, 107, 701; In S. C. pro Negotiis E E . Extraord., 106, 107, 152,
700; In S. C. de Seminariis et Universitatibus, 107, 700; In S. C. de R. Fabrica S. Petri,
106, 107, 701; In S. Paenitentiaria, 255; In T r i b . Signat. Apost., 107, 202, 858; In Secre-
taria Status, 152; In Nuntiaturis Apost., 108, 202, 255, 475, 624, 822; In Delegationibus
Apost., 108, 475, 624, 823; In Comm. Pont. pro Studiis Biblicis, 202; In Comm. Pont.
pro Interpr. C. I. C, 858; In R. Camera Apost., 822; In Cappella Pont., 108; In Vicariatu
Urbis, 474; In Pont. Opera Propagat. Fidei, 108, 109.
Episcopi adsistentes Solio: 64, 109, 152, 202, 255, 475, 519, 701, 859.
Protonotarii Apostolici de numero: 202.
Protonotarii Apostolici ad instar.: 64, 109, 203, 256, 475, 519, 701, 859.
Praelati Domestici: 64, 109, 152, 203, 256, 314, 476, 520, 702, 823, 859.
Cubicularii secreti supra numerum: 111, 154, 203, 315, 477, 521, 824, 861.
Cubicularii secreti ab ense et lucerna s. n.: 112, 316, 477, 523, 826, 862.
Cubicularii honoris in habitu: 112, 204, 316, 523, 826.
Cubicularii honoris ab ense et lucerna s. n.: 112, 205, 316, 523, 827.
Cubicularii honoris extra Urbem: 205, 523, 827.
Cappellani honoris extra Urbem: 524.
Cappellani secreti honoris: 205, 316, 524.
Ex ordine Piano: Gran Croce c l . civ., 64, 154, 205, 256, 316, 477, 524, 827, 862. Comm.
con Placca, 477. Placca, 316. Comm., 205, 316, 524. Cav., 155,?477.
Ex Ordine 8. Gregorii Magni: Gran Croce ci. civ., 155, 205, 316, 478, 524, 827. Comm.
con Placca ci. civ., 155, 205, 317, 478, 524, 827. 862, Comm. con Placca c l . mil., 155, 524,
828. Placca ci. civ., 206, 317, 524, 828. Comm., cl. civ. 155, 206, 317, 478, 524, 828, 862.
Comm. c l . mil., 156, 206, 478, 525. Cav. cl. civ., 156, 206, 317, 478, 525, 829, 863. C a v .
©1. mil., 207, 318, 526, 830.
Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 158, 207, 318,' 479, 526, 830, 863. Comm".
«on P l a c c a , 158, 207, 479, 830. Placca, 526, 831. Comm., 158, 207, 319, 479, 526, 832,
«63- C a v . , 159, 208, 319, 480, 527, 831, 864.
II

INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS

I - ACTA PII PP. XII

I - L i t t e r a e Encyclicae
PAG.
1953 Maii 24 Doctor Mellifluus. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, P r i m a -
tes, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios
pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
octavo exeunte saeculo a piissimo S. Bernardi obitu . . . 369
» Sept. 8 Fulgens corona gloriae. - Ad Venerabiles Fratres Patriachas, P r i -
mates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordina-
rios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
Annus Marianus ubique gentium celebrandus indicitur, primo
exeunte saeculo a definito dogmate Immaculatae Conceptio-
nis B. Mariae V 577

II - Epistula Encyclica

1952 Dec. 15 Orientales Ecclesias. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas,


Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios
Orientalium Ecclesiarum, pacem et communionem cum Apo-
stolica Sede habentes 5

III - L i t t e r a e D e c r e t a l e s

1951 Iunii 24 Superna illa cunctis. - Beatae Aemiliae De Vialar sanctorum


honores decernuntur 113
» Oct. 21 Cum illidunt. - Beato Francisco X a v e r i o Mariae Bianchi, Con-
fessori, sanctorum honores decernuntur . . 433
» » » Apostolorum successores. - Beato Antonio Mariae G-ianelli, Con-
fessori Pontifici, sanctorum honores decernuntur 124
» » » Aeternus hominum Servator. - Beato Ignatio a Laconi, Confes-
sori, sanctorum honores decernuntur 136

IV - Constitutiones Apostolicae

1951 Maii 10 D e Siangyang (Siamiamensis). Nihil refugii. - Praefectura Apo-


stolica de Siangyang evehitur ad diócesis dignitatem, quae
Siamiamensis appellatur 161
x » » D e P u c h i (Puchivanae). Qui universum hominum. - Apostolica
Praefectura de P u c h i , in Sinis, ad dioecesis dignitatem eve-
hitur, Puchivanae posthac appellandae 163
868 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG
1951 Aug. 9 S. LUDOVICI (Kansanopolitanae in Kansas). Grave sane officium. -
A provincia ecclesiastica S. L u d o v i c i suffraganeae sedesKan-
sanopolitana, quae est in regione « K a n s a s », Salinensis, W i -
chitensis et Dodgepolitana seiunguntur, atque ex illis nova
erigitur ecclesiastica provincia, « Kansanopolitana in K a n -
sas » appellanda. Metropolis huius ecclesiasticae provinciae
sedes erit Kansanopolitana in K a n s a s , quae, hac de re, ad
metropolitanae ecclesiae gradum et dignitatem evehitur . . 166
1952 » » S . L U D O V I C I I N M A R A G N A N O (Teresianae). Quemadmodum insi-
gnis. - Ecclesiastica provincia S. L u d o v i c i in Maragnano di-
viditur ac tribus ex ea excerptis dioecesibus: Teresiana; P a r -
naibensi et Oeirensi ac Praelatura nullius Boni Iesu de P i a u i
(de B o m Iesu in P i a u h y ) , nova ecclesiastica provincia erigi-
tur « Teresiana » appellanda 168
» Oct. 15 S. C A R O L I D E P I N H A L . Divinus animorum Pastor. - Canonicorum
collegium in cathedrali aede S. Caroli de Pinhal erigitur . . 209
» » 18 P A S S O F U N D E N S I S . Pro apostolico. - Canonicorum collegium i n
Passofundensi cathedrali templo erigitur et constituitur . . 171
» » 28 S P I R I T U S S A N C T I . Quantae et semper fuerit. - Canonicorum Col-
legium in cathedrali templo dioecesis Spiritus Sancti erigitur
et constituitur 88
» Nov. 1 C U R I T I B E N S I S . Ex antiquissima maiorum. - Metropolitanum c a -
nonicorum collegium in archiepiscopali templo Curitibensi
erigitur et constituitur 211
» » 8 M A T R I S F O N T I S . - Qui summi voluntate. Canonicorum Collegium
in Cathedrali templo Matrisfontis Dioecesis erigitus et con-
stituitur 449
» » » P A S L E T A N A E . - Est in antiquo. - I n Pasletana Dioecesi Canoni-
corum Collegium erigitur . 447
» » 13 M A D R A S P O L I T A N A E E T S . T H O M A E D E M E L I A P O R (Vellorensis et
Tanjorensis). Ex primaevae Ecclesiae. - Archidioecesis Ma-
draspolitana et dioecesis S. Thomae de Meliapor dividuntur
et ex distractis territoriis duae novae dioeceses fiunt: Vello-
rensis et Tanjorensis. Ex reliquo sive archidioecesis Madra-
spolitanae sive dioecesis S. Thomae de Meliapor una nova
archidioecesis efficitur « Madraspolitana-Meliaporensis » ap-
pellanda 214
» » 14 D E CHOCÓ E T A N T I Q U I E N S I S . (Quibduanus et Istminaensis). Cum
usu cotidiano. - Ex praefectura Apostolica de Chocó atque ex
dioecesi Antioquiensi aliqua municipia distrahuntur quibus
duo Apostolici Vicariatus efformantur: Quibduanus scilicet
et Istminaensis 217
» » » D E T U M A C O E T C A L I E N S I S (Bonaventurensis). Provida mater
Ecclesia. - Ab Apostolica Praefectura de Tumaco atque a
Caliensi dioecesi pars distrahitur, « Municipio de Buenaven-
ture » appellata, quae in novum erigitur Vicariatum Aposto-
licum, « Bonaventurensem » nomine 257
» » 29 B E L E M E N S I S D E P A R A (Cametanensis). Providentissimi consi-
lium. - Ab archidioecesi Belemensi de P a r a , pars separatur
quae in novam erigitur Praelaturam « nullius » dioecesis,
Cametanensem appellandam 259
» Dec. 4 G O A J I R E N S I S (de Riohacha et de Valledupar). Gravi illa. - G-oaji-
rensis Apostolicus Vicariatus in duas distrahitur partes, quae
ad gradum Vicariatus apostolici ambae eriguntur; quorum
alter « de Eiohacha », alter « de Valledupar » appellandus est 262.
Index documentorum chronologico ordine digestus 869
PAG.
1952 Dec. ii Maseruena (Leribensis). Quod solet. - A Maseruena dioecesi ter-
ritorii pars separatur, ex qua nova erigitur dioecesis, « L e r i -
bensis » appellanda clerique in iisdem regionibus orti curis
concredenda; quae Metropolitanae ecclesiae Bloemfontei-
nensi suffraganea constituitur 264
» » » D e S a p p o r o (Sapporensis). - Iis Christi verbis. - Vicariatus
Apostolicus de Sapporo elevatur ad dioecesis dignitatem,
Sapporensis nominandae 321
x » 17 M a n i z a l e n s i s e t d e C h o c ó (Pereiranae et Armeniensis). - Le-
guntur saepissime. - A Manizalensi dioecesi et Praefectura
Apostolica de Chocó aliqua territoria separantur ex quibus
duae novae dioeceses efformantur quorum nomina « Perei-
rana » et « Armeniensis » 323
» » » P o p a y a n e n s i s - C a l i e n s i s (Palmiranae). Romanorum partes. -
A Popayanensi Archidioecesi et a Caliensi Dioecesi quae-
dam separantur oppida, quae in novam rediguntur dioece-
sim, Palmaranam appellandam 385
» » » N e o - P a m p i l o n e n s i s (Bumanguensis). Cum sit latior. - E x ter-
ritorio Dioecesis Neo-Pampilonensis quaedam pars distrahi-
tur ex qua nova efficitur Dioecesis, « Bumanguensis » appel-
landa 387
» ». 22 H y d e r a b a d e n s i s (Warangalensis). Cum de Hyderabadensi. -
Ex Dioecesi Hyderabadensi quaedam territoria seiungun-
tur, ex quibus nova Ecclesia efficitur « Warangalensis »
appellanda 481
1953 Ian. 6 Christus Dominus. De disciplina servanda quoad ieiunium
eucharisticum 15
Eiusdem Constitutionis versio italica 25
» Febr. 2 D e S a l i s b u r y - A r c i s V i c t o r i a e (Umtaliensis). - Apostolicas
Praefecturas. - Ab Apostolicis Vicariatibus de Salisbury atque
Arcis Victoriae quaedam territorii partes separantur, e qui-
bus nova erigitur Praefectura Apostolica, Umtaliensis no-
mine 483
» » 4 N o r v e g i a e C e n t r a l i s . - Sollemne est Nobis. - Praefectura Apo-
stolica Norvegiae Centralis ad Vicariatus Apostolici digni-
tatem evehitur servato nomine ac immutatis finibus . . . 485
25 P o r t u e n s i s e t S . E u f i n a e . - Qui cognoverit. - I n cathedrali
templo suburbicariarum dioecesium Portuensis et S. R u f i -
nae . Canonicorum Collegium erigitur 326
» Mart. 24 L u l u a b u r g e n s t s (Mwekaënsis). Quae verba Christus. - A V i c a -
riatu Apostolico Luluaburgensi quaedam territoria distra-
huntur, quibus nova Praefectura Apostolica erigitur « Mwe-
kaënsis » appellanda 531
» » » L t j l u a b u r g e n s i s (Kabindaënsis). Sanctae Ecclesiae. - A V i c a -
riatu Apostolico Luluaburgensi certa distrahitur regio quae
in novum redigitur Vicariatum Apostolicum, « Kabindaën-
sem » appellandum 529
» » » A l i w a l e n s i s (De A a r ) . Nos, quibus. - Alhvalensis dioecesis di-
viso territorio, nova Praefectura Apostolica « De A a r » con-
stituitur 533
» » » G a r o u e n s i s . Cum Christi. - Praefectura Apostolica Garouensis
ad gradum et dignitatem Apostolici Vicariatus evehitur . . 535
» » 25 D e A f r i c a O r i e n t a l i B r i t a n n i c a . Quemadmodum Nos. - I n
K e n i a , Uganda, Tanganica regionibus catholicorum ordo
Episcoporum constituitur 705
870 Index documentorum chronologico ordine digestut

1963 Apr. 29 Daniae (Hafniae). Certiores facti. - Apostolicus Vicariatus D a -


niae ad dioecesis dignitatem evehitur Hafniae nomine . . . 587
» Maii 1 S . M a r i a e M o n t i s O l i v e t i M a i o r i s . Nullus hominum. - I n
abbatiali templo S. Mariae Montis Oliveti Maioris Canoni-
corum Collegium erigitur 710
» » 7 D e P o r t J a m e s o n . Qui ad supremum. - Praefectura Apostolica
De Fort Jameson in Africa Orientali Britannica, ad Vicaria-
tus Apostolici gradum et dignitatem evehitur, iisdem serva-
tis nomine ac finibus 771
» » » T h a r e n s i s (Ubonensis-Udonthanensis). Nos, quibus. - E x V i -
cariatu Apostolico Tharensi quaedam territoria separantur,
ex quibusnovus Vicariatus Apostolicus novaque Apostolica
Praefectura eriguntur, quibus sunt nomina indita « Ubonen-
sis » et « Udonthanensis » 712
» » » D e A l t o O r i n o c o (Portus Ayacuquensis). Nulla maiore. -
Praefectura Apostolica « De Alto Orinoco » ad gradum V i -
cariatus Apostolici evehitur, « Portus Ayacuquensis » no-
mine appellandi 769
» Iunii 29 K a d u n a e n s i s (De Sokoto). Ex iis praecipue. - A Praefectura
Apostolica Kadunaensi pars seiungitur, districtus civiles
Sokoto et K a t s i n a complectens, quae in novam erigitur
Praefecturam Apostolicam, « D e Sokoto » nomine . . . . 778
» » » I o s e n s i s (De Maiduguri). Mem Nos facere. - A b Apostolica Io-
sensi Praefectura quaedam regio separatur, ex qua nova
efficitur Praefectura Apostolica, « De Maiduguri » appel-
landa 775
» » » D e B t j l a w a y o d e S a l i s b u r y (De Wankie). A Christi. - A V i -
cariatibus Apostolicis de Bulawayo et de Salisbury quae-
dam territoria separantur, e quibus erigitur nova Praefectura
Apostolica « De Wankie » appellanda, atque Instituto H i s p a -
nico a S. Francisco X a v e r i o pro sacris expeditionibus ad
exteras gentes committenda 777
» » » D e O s l o (Osloensis). Faustum profecto. - Apostolicus Vicariatus
de Oslo ad dignitatem provehitur Dioecesis, « Osloensis »
posthac appellandae 779
» » » L e o p o l d o p o l i t a n i (Inougoënsis). ut isollerti. - E Vicariatu Apo-
stolico Leopoldopolitano quaedam territoria separantur,
quibus novus apostolicus Vicariatus efficitur nomine « Inou-
goënsis » . . . 888
» » » A r a b i a e (De K u w a i t ) . Quemadmodum. - A b apostolico Arabiae
Vicariatu quaedam territorii pars separatur, ex qua nova
efficitur praefectura apostolica, « De K u w a i t » nuncupanda. 835
» Iulii 6 H a l i f a x i e n s i s (Yarmuthensis). Romani partes. - A b H a l i -
faxiensi archidioecesi quaedam separantur regiones ex qui-
bus nova efficitur dioecesis, Yarmunthensis nuncupanda . 837
» Aug. 6 H a r t f o r t i e n s i s . Considerantibus Nobis. - Hartfortiensis dioe-
cesis ad metropolitanae ecclesiae dignitatem evehitur . . 839
» » » H a r t f o r t i e n s i s (Norvicensis). Divina illa. - A b Hartfortiensi
dioecesi quaedam regiones separantur, ex quibus nova eri-
gitur dioecesis « Norvicensis » appellanda 842
» » » H a r t f o r t i e n s i s (Bridgeportensis). Qui urbis. - E x dioecesi
Hartfortiensi pars quaedam distrahitur, quae in novae dioe-
cesis formam redigitur « Bridgeportensis » appellanda . . 844
Index documentorum chronologico ordine digestus 871

V - LITTERAE APOSTOLICAE
PAG.
1949 Maii 21 Tanta est. - Beata Maria V. « de Africa » urbis Septensis prae-
cipua apud Deum caelestis Patrona confirmatur 219
» Iunii 20 Piissima Dei Parens. - Beata Maria V. a Eosario « de los ni-
ños » appellata, oppidi « fuente la Higuera », intra fines V a -
lentinae archidioecesis, Patrona caelestis declaratur . . . . 220
1950 Sept. 12 Sacras Inter Aedes. - Ecclesia paroecialis B. Mariae Virginis
« Auxiliatricis Christianorum » in urbe ac dioecesi Nicthe-
royensi Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur . . . 487
1961 A p r . 13 Vetus est. - Beata Maria V . , vulgo « Notre-Dame du Rempart »
invocata, totius civitatis Namurcensis Patrona caelestis
aeque principalis cum Sancto Albano renuntiatur 221
» Sept. 22 Qementium Solatrix. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate affi-
citur ecclesiae B. Mariae V. in caelum Assumptae, in monte
« Plain » intra archidioecesis Salisburgensis fines 173
» Oct. Asisinas civis. - Sanctus Franciscus Asisinas, C, paroeciae loci
« Llavallol », intra fines archidioecesis Platensis positae,
praecipuus caelestis Patronus constituitur 175
19Ö2 I a n . 28 Qusi praesidium. - Basilicae minoris honoribus decoratur Eccle-
sia Sacratissimi Cordis Iesu, in loco « Koekelberg » vulgo nun-
cupato, intra fines Mechliniensis archidioecesis 489
Maii 12 Vitae huius. - Beatae Mariae V . , vulgo « de L à t t a n i » dicta, titulo
« Regina mundi » honestata. dioecesium Calvensis et Thea-
nensis caelestis Patrona confirmatur 149
Iunii 14 Consociati in honesta. - Sanctus Franciscus Xaverius sodalitatis
« Federación Española de Sindicatos de Iniciativa y T u r i -
smo » nuncupatae caelestis Patronus confirmatur 150
Voti religione. - Paroeciale templum Sacratissimo Cordi Iesu
in urbe ac dioecesi Gratianopolitana dicatum Basilicae Mi-
noris titulo honoribusque augetur 176
Iulii 26 Pomptino in agro. - Sancta Maria Goretti, V. et M., urbis L a t i -
nae caelestis Patrona aeque principalis una cum Sancto
Marco Evangelista necnon Patrona totius agri Pomptini
constituitur 266
Quae Mater. - Beata Maria Virgo a Misericordia totius dioecesis
Interamnensis caelestis Patrona aeque principalis cum
Sancto Valentino, P. M., declaratur 177
» » 28 Quemadmodum piantana. - Beata Maria V . , « Nuestra Señora
de la Elevación o de la Peña » nuncupata, Ambatensis dioe-
sis Caelestis Patrona renuntiatur 267
Aug. Quanto praeseniius. - Abbatialis ecclesia, Deo in honorem Sancti
Andreae Apostoli in civitate Brugensi consecrata, ad digni-
tatem Basilicae Minoris extollitur 223
12 Ex quo ut supremus. - Beata Maria V. in Caelum Assumpta Z i -
paquirensis Dioecesis Caelestis Patrona renuntiatur . . . 451
Oct. 16 Solent Maximi. - Paroecialis ecclesia Sacratissimo Cordi Iesu
in urbe ac dioecesi Luganensi dicata Basilicis Minoribus
accensetur 269
» Nov. Praeclaro Templo. - Templum Sancti Antonii, « do Embarè »
nuncupatum, in urbe ac Dioecesi « De Santos » positum,
titulo Basilicae Minoris ornatur 452
Dec. Augusta Dei Genetrix. -~ Beata Maria V . , «a Septem Dolori-
bus » appellata, Dioecesis Pinnensis-Piscariensis Caelestis
872 Index documentorum chronologico ordine digestus
FAS
Patrona aeque principalis cum Sancto Cetaeo et Sancto
Maximo declaratur 453
1952 Dec. 14 Sancti Andreae. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris E c c l e -
siae Sublacensi Sancti Andreae conferuntur . . . . . . . 539
» » 19 Ab origine omnis. - Beata Maria V . , nomine « de los Lirios »
invocata, oppidi « Alcoy », intra Valentinae Archidioecesis
fines positi, Patrona Caelestis eligitur . 540
» » 23 Actuaría scribendi ars. - Sanctus Cassianus, Martyr, tachygra-
phorum italicorum caelestis Patronus eligitur 390
1953 Ian. 29 « Speciosa Narbo ». - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris
evehitur ecclesia S. P a u l i , Narbonensis Episcopi, in urbe
Narbone e t intra f i n e s Carcassonensis dioecesis posita . . . 541
» » » Vrbis Fani. - Cathedrale templum Fanense honoribus Basili-
cae Minoris insignitur 490
» Febr. 21 Ubicumque gentium. — Internuntiatura Apostolica in Syriaca
Republica erigitur 225
» Mart. 9 Exstat in Gallia. - Basilicae Minoris honoribus privilegiisque
decoratur Ecclesia paroecialis Deo in honorem B. Mariae Vir-
ginis dicata et in loco « Arcachon » Archidioecesis Burdiga-
lensis posita 714
» » 27 Christianam vitam. - Beata Maria V . , a « Chèvremont » vulgo
nuncupata, omnium ex Leodiensi regione corpora ludi causa
exercitantium, quos « Sportifs Wallons » dicunt, Patrona
Caelestis eligitur 716
» Apr. 9 Non est sine. - Sanctus Symphorianus, martyr, praecipuus pagi
ab eo appellati et prope urbem Turonensem positi Patro-
nus caelestis declaratur 592
» » 25 Simulacrum B. M. V. - Beata Maria Virgo, a « Suyapa » appel-
lata et in eiusdem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis
Archidioecesis exculta, totius Reipublicae Honduriensis
patrona caelestis eligitur 782
» » » Antiquitas et religio. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris di-
tatur Ecclesia Cathedralis Popayanensis B. Mariae Virgini
in Caelum Assumptae sacra 781
» » » Simulacrum. - Beata Maria V. a « Suyapa » appellata et in eius-
dem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis archidioecesis
exculta, totius Reipublicae Honduriensis Patrona Caelestis
eligitur . 782
» » 27 Prospicit Oceanum. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate affi-
citur templum divini Servatoris in urbe « D i n a n » intra
Briocensis dioecesis fines exstans 593
» Maii 2 Quantum utilitatis. - Internuntiatura Apostolica in Iraniano
Imperio erigitur 542
» Aug. 30 A Sancti Francisci Xaverii morte. - Ad E x c í ñ u m P. D. Iose-
phum da Costa Nunes, Archiepiscopum Goanum et D a m a -
nensem Indiarumque Orientalium honoris causa Patriar-
cham: Aurea R o s a sedi Goanae et Damanensi, de evangelio
propagato egregie meritae, . tribuitur 543

VI - EPISTULAE

1952 Nov. 15 Constat profecto. - " A d E m u m P. D.fNormannum T h o m a m tit.


Sanctorum Quattuor Coronatorum S . R . E . Presb. Cardina-
lem Gilroy, Archiepiscopum Sydneyensem, quem Legatum
eligit ad sollemnia centenariam honorem S. Thomae Apostoli
Index documentorum chronologico ordine digestus 873
PAG.
et S. Francisci X a v e r i i in metropolitana urbe Ernaculamensi
celebranda 226
1952 Dec. 6 Quinto ac vicesimo. - Ad E m u m P. D. Petrum tit. Sanctae Mariae
Trans Tiberim S . E . E . Presb. Cardinalem Segura y Saenz,
Archiepiscopum Hispalensem, quina lustra a suscepta sacra
purpura implentem 91
» » 8 Peculiari animi. - Ad E m u m P. D. Normannum Thomam tit.
Sanctorum Quattuor Coronatorum S ; E . E . Presb. Cardina-
lem Gilroy, Archiepiscopum Sydneyensem, quem Legatum
mittit ad primum Concilium Plenarium ex universo Insula-
rum Philippinarum Episcopatu celebrandum 91
» » 15 Bern memoratu dignam. - Ad E x c m u m P. D. Gillam Vincentium
Gremigni, Episcupum Novariensem, octavo vertente saeculo
ex quo Petrus Lombardus quattuor Sententiarum Libros in
lucem edidit 93
1953 I a n . 20 Duplicem profecto. - Ad E m u m P. D. Mauritium tit. Sanctae
Mariae D e Pace S . E . E . Presb. Cardinalem Feltin, Archiepi-
scopum Parisiensem, quinque episcopatus lustra celebra-
turam 95
» Febr. 9 P er gratae Nobis. - Ad E m u m P. D. Ignatium tit. Basilicae X I I
Apostolorum S . E . E . Presb. Cardinalem Tappouni, Patriar-
cham Syrorum Antiochenum dena lustra Episcopatus ac
quina lustra Patriachae muneris fauste celebraturam . . . 455
» » 10 Once again. - Alumnis scholarum catholicarum Statuum Foede-
I ratorum Americae Septentrionalis ad sollicitandam caritatem
erga pueros indigentes aliarum nationum 179
» » 18 Flagrantibus votis. - Ad E m u m P. Malcolm a Maria, Praepositum
Generalem Congregationis Clericorum Excalceatorum Ssmae
Crucis et Passionis D . N . Iesu Christi, ob dena lustra impleta
a pio transitu S. Gemmae Galgani 270
» Mart. 12 Libenti admodum. - Ad E m u m P. D. Petrum S. E. E. Presbyte-
rum Cardinalem Ciriaci, Pro-Nuntium Apostolicum in L u -
sitania, quina lustra a b inito episcopatu implentem . . . . 227
» » » Saeculo exeunte nono. — Ad R e v m u m D. P. K a e l i n Bernardum,
Ordinis Sancti Benedicti Abbatem Primatem, nono exeunte "
saeculo ab obitu Sancti Procopii, coenobii Sazaviensis in
Bohemia conditoris 229
1 9 Plura afferebant. - A d E m u m P . D . Ioannem S . E . E . Presb.
Cardinalem De J o n g , Archiepiscopum Ultraiectensem atque
a d E x c m o s P P . D D . Hollandiae Episcopos, exactum saecu-
lum celebraturos ex quo Catholica Hierarchia restituta fuit 391
24 Haud sine peculiari. - Ad E m u m P. D. Normannum Thomam tit.
Sanctorum Quattuor Coronatorum S . E . E . Presbyterum
Cardinalem Gilroy, Archiepiscopum Sydneyensem, quem
Legatum deligit ad Conventum Eucharisticum et tota Austra-
lia in Sydneyensi urbe habendum 271
Apr. 11 Nous avons. - Ad E e v m u m P. Monnier Franciscum, C. S. S p . ,
Eectorem Pontifìcii Seminarii Gallici in Urbe, ob impletum
saeculum ab eodem Seminario condito 273
» 21 Primo abeunte saeculo. - Ad E x c m u m P. D. Carolum Paschalem
Greco, Episcopum Alexandrinum, ob revolutum saeculum
ab eadem Dioecesi condita 456
Maii 2 Singulari quidem. - Ad E m u m P . D . Iosephum Episcopum A l b a -
nensem S . E . E . Cardinalem Pizzardo, S . S . Congregationis
Santi Officii a Secretis, ac S. Congregationis de Seminariis et
874 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
Studiorum Universitatibus Praefectum, quinquagesimum
sacerdotii a n n u m impleturum 274
1953 Maii 17 Ret in voor. - Ad christifideles Hollandiae fauste e x a c t u m saecu-
l u m ex quo Catholica Hierarchia restituta fuit celebrantes . 394
» » 25 Proximo mense augusto. - Ad E x c m u m P. D. Iosephum Plaeidum
Nicolini, E p i s c o p u m Asisinatem, ob s e p t i m u m revolutum
saeculum a pio transitu Sanctae Clarae 395
» » 30 Faustum laetumque. - Ad E m u m P. D. E m m a n u e l e m tit. San-
ctorum Marcellini et Petri S. R. E. Presb. Cardinalem Gon
calves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quintum ac vi-
cesimum a n n u m a suscepto E p i s c o p a t u implentem . . . . 467
» Iunii 20 Quinque episcopalis. - Ad E m u m P. D. Achillem tit. Sancti
X y s t i S. R. E. Presb. Cardinalem Liénart, Episcopum Insu-
lenscm, quintum ac vicesimum episcopatus a n n u m emplentem 492
» » . 26 Quum mox centum. - Ad E x c m u m P. D. T h o m a m E d m u n d u m
Molloy, Archiepiscopum Episcopum Bruklyniensem, primo
abeunte saeculo ab eadem Dioecesi condita 458
» » 27 Exeunte proximo. - Ad E x c m u m P. D. I o s e p h u m da Costa N u -
nes, Archiepiscopum Goamim, D a m a n e n s e m et Cranganoren-
sem e u m d e m q u e Patriarcham ad honorem Indiarum Orien-
talium, quinquagesimum ab inito Sacerdotio a n n u m imple-
turum, cuius Metropolitanae Sedi « Rosa Aurea » a S u m m o
Pontifice defertur 493
» » 29 Burlingtonensis. - Ad E x c m u m P. D. Eduardum Franciscum
R y a n , Episcopum Burlingtonensem, primo exeunte saeculo
a b eiusdem dioecesis constitutione . . . . 544
» Iulii 2 Omnibus, qui Nostram. - Ad R e v m u m P. L u d o v i c u m Paulussen,
S. I., Praesidem secretariatus centralis Congregationum Ma-
rianarum: de earundem recens constituta Foederatione
cuius s t a t u t a approbantur 494
» » 9 Comperimus sane. - Ad E m u m P. D. A u g u s t u m A l v a r u m tit.
Sancti Angeli in Foro Piscario S. R. E. Presb. Cardinalem
da Silva, Archiepiscopum Sancti Salvatoris in Brasilia, quem
L e g a t u m deligit ad Conventum Eucharisticum e t o t a na-
tione Brasiliana indictum atque ad simulacro Nostrae D o -
minae de Nazareth in Basilica Urbis Belemensis de Para co-
ronam i m p o n e n d a m 545
» » 16 In Poloniae. - Ad E m u m P. D. Stephanum S. R. E. Presb. Cardi-
nalem W y s z y n s k i , Archiepiscopum Gnesnensem et Varsa-
viensem a t q u e a d E x c m o s P P . D D . Poloniae Archiepiscopos,
Episcopos locorumque Ordinarios: septimo vertente saeculo
a canonizatione Sancti Stanislai M., Episcopi Cracoviensis . 498
» » 20 Primo exeunte. - Ad E x c m u m P. D. Ioannem I o s e p h u m Mitty,
Archiepiscopum Sancti Francisci in California, primo expleto
saeculo ab eadem Archidioecesi condita 547
» » 22 We have deemed. - Ad E m u m P. D. Bernardum tit. S. Andreae
et Gregorii ad Clivum Scauri S. R. E. Cardinalem Griffin,
Archiepiscopum Westmonasteriensem, ob sollemnia o c t a v o
e x e u n t e saeculo a Catholica Hierarchia in Norvegia constituta
fauste celebranda 502
» » 25 Quae hodie. - Ad E x c m u m P. D. Ioannem R. Mac D o n a l d , Epi-
scopum Antigonicensem ac Studiorum Universitatis Sancto
Francisco X a v e r i o dicatae Cancellarium: saeculo impleto ab
eadem Universitate condita 548
» Aug. 8 Primo abeunte. -- Ad E m u m P. D. Mauritium tit. Sanctae Mariae
Index documentorum chronologico ordine digestus 875
PAG
de Pace S. R. E. Presb. Cardinalem Feltin, Archiepiscopum
Parisiensem, quem L e g a t u m eligit ad sollemnia celebranda
in memoriam primi abeuntis saeculi ab obitu Antonii F r i -
derici Ozanam 550
1953 Aug. 12 Opportuno some consilio. - Ad R e v m u m P. Petrum Abellán, S. L,
Eectorem Magnificum Pont. Studiorum Universitatis Gre-
gorianae in Urbe: quarto expleto saeculo ab eiusdem Univer-
sitatis constitutione 658
» » 15 Quinto expleto saeculo. - Ad E m u m P. D. Alfridum Ildefonsum
tit. S S . Silvestri e Martini ad Montes S. E. E; Presb. Cardi-
nalem Schuster, Archiepiscopum Mediolanensem, quem L e -
gatum mittit ad Congressum Eucharisticum ex Italorum
Natione Augustae Taurinorum habendum 595
» Sept. 13 Cum Foederatarum Americae. - Ad E x c m u m P. D. Martinum
Ioannem 0'Connor, Episcopum tit. Thespiensem, Eectorem
Pontificii Collegii Foederatarum Americae Civitatum in Urbe 664
» » 25 Laeto admodum. — Ad E x c m u m P. D. Carolum Chiarlo, Archie-
piscopum tit. Amidenum, Nuntium Apostolicum in Brasilia,
quinque ab inito Episcopatu lustra et decem a suscepto sa-
cerdotio celebrantem 717
» » 30 Perlibenter nuntium. - Ad E m u m P. D. Iacobum Aloisium tit.
Sancti Hieronymi Illyricorum S . E . E . presb. Cardinalem
Copello, Archiepiscopum Bonaërensem, quem Legatum de-
ligit ad praesidendum Concilio Plenario ex Argentinae E p i -
scopatu 718
» Nov. 5 Per oficiosae. - Ad E x c m u m P. D. Paulum E i c h a u d , Archiepi-
scopum Burdigalensem: sexto decimo expleto saeculo ab ortu
Sancti Paulini Nolani 784
» » 6 Sie haben. - Ad electam mulierem Gertrudem Ehrle, Praesidem
Foederationis Mulierum Catholicarum Germaniae, ob dena
lustra feliciter expleta a b eadem Foederatione orta . . . . 787
» » 11 Nuper allatum. - Ad E e v m u m D. Petrum Basset, O. S. B. Abba-
tem Sancti Martini Locogiacensis, ob primum expletum sae-
culum ab eadem Abbatia redintegrata 789
» Ott. 3 Quum octogesimum aetatis. - Ad E m u m P. D. Fridericum E p i -
scopum Tusculanum S . E . E . Cardinalem Tedeschini, Patriar-
chalis Basilicae Vaticanae Archipresbyterum, Sacri Consilii
Petrianae Fabricae Praefectum eumdemque suum Datarium,
sexdecim a die natali lustra fauste implentem 665
» Nov. 30 Le douloureux spectacle. - Ad E m u m P. D . , Mauritium Card.
Feltin, Archiepiscopum Parisiensem, ob « Diem Supplica-
tionis » pro pace inter pueros universos proximo maio mense
promovendum 847

VII - ALLOCUTIONES

1953 Mart. 15 Vous savez. - Ad Docentes et Alumnos Collegii Brugensis, vulgo


« Collège d'Europe » nuncupati 181
» » 19 Docentibus atque Alumnis popularium scholarum ob Conven-
tum de adultorum institutione ex Italia Romae coadunatis 230
» » 27 Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesi-
malis 238
» Apr. 5 Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. Iesu Christi
devota omina Summo Pontifici ac Veneratissimo P a t r i in
foro Sancti Petri proclamantes 245
876 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
1953 Apr. 9 Alumnis Catholicis Studiorum Universitatis Sorbonicae, Soda-
litati « Centre Eichelieu » adscriptis . . . . . .... . ,-. . . . 275
» » 13 I i s , qui interfuerunt Conventui internationali quinto de psycho-
therapia et psychologia, Romae habito 27 &
» » 16 Moderatoribus atque alumnis Pontificii Seminarii Gallici in
Urbe, impletum saeculum ab ortu eiusdem Seminarii cele-
brantibus 286
» » 20 Moderatoribus atque alumnis Conlegii a Sancto Hieromymo
Illyricorum in Urbe, quintum impletum saeculum ab ortu
eiusdem Conlegii celebrantibus 289
» Maii 1 Christifidelibus operariis, qui ex Italia R o m a m coram Summo
Pontifice venerationis causa convenerant 290
» » 12 Sociis Sodalitatis Scriptorum ephemeridum exterarum Natio-
num in Urbe degentibus 399
» » 14 Adscriptis Sodalitati catholicae ex Operariis Italicis, ob com-
memorationem Litterarum Encyclicarum « R e r u m nova-
rum » coadunatis 402
» » • 16 Dirigentibus Sodalitatum Italicarum de arte gynnica. ac de luso-
riis corporis exercitationibus, seu « sport » 408
» » 24 Coetui Romano « Laureatorum » ab Actione Catholica coram
Summo Pontifice venerationis causa coadunato 411
» » 3 1 Sodalibus Adoratoribus Ssmi Eucharistici Sacramenti . . . . 416
» Iunii 12 I i s qui interfuerunt primo Conventui L a t i n o de Ophthalmologia
Romae habito 418
» Iulii 19 I i s qui interfuerunt Conventui ex « Etats-Généraux du Folklore » 503
» Sept. 7 I i s qui interfuerunt « primo Symposio Internationali Geneticae
Medicae », Romae habito 596
» » 9 Sacerdotibus ab Italiae Episcopis pro iuvenibus ab Actione C a -
tholica deputatis qui Studio de recta religiosa iuvenum insti-
tutione Romae adfuerunt * 607
» Sept. 13 Iis qui interfuerunt Conventui internationali sexto de «Micro-
biologia », Romae habito 666
» » 24 Sodalibus Ordinis S. Benedicti, qui Conventui e Congregationi-
bus Confederatis Romae interfuerunt 671
» » 30 Sacerdotibus qui Romae Conventui de aptiore Catecheseos insti-
tutione adfuerunt, atque iuvenibus qui de christiana doc-
trina certamen, « Veritas » nuncupatum, vicerunt, a Consilio
nationali Italico pro Catechesi indictum 720
» 'Oct. 1 I i s quae interfuerunt Conventui nationali Italico mulierum infir-
mis ministrantium 725
o
» » 3 Iis qui interfuerunt V I Conventui internationali de J u r e poenali 730
» ». 8 I i s qui interfuerunt Conventui X X V I a Sodalitate Italica de
Urologia indicto 673
» » 14 E m i s P P . D D . Cardinalibus atque E x c m i s P P . Archiepiscopis
et Episcopis ceterisque adstantibus Benedictioni ab Ipso
Summo Pontifice impertitae Aedibus in colle Ianiculo Urbis
exstructis ad novam Sedem Pontificii Collegii Foederatarum
Civitatum Americae Septentrionalis 679
» » 17 Adstantibus E m o P. D. Cardinali Magno Cancellario, Revmis
Moderatoribus ac Doctoribus Decurialibus Pontificiae Gre-
gorianae Studiorum Universitatis ceterisque praeclaris viris
atque olim alumnis, qui convenerant ad celebrandum quar-
tum expletum saeculum ab eadem Universitate condita . . 682
o
» » 19 I i s qui X V I Conventui Officii Internationalis inquisitionis de
medicina inter milites exercenda interfuerunt 744
Index documentorum chronologico ordine digestus 877
PAG.
1953 Nov. 4 Iuvenibus ab Actione Catholica ex Italiae dioecesibus, qui annua
certamina regionalia d e doctrina religionis vicerunt . . . . 790
» » » Iuvenibus ab Actione Catholica Italica, qui certamen nationale
de christiana doctrina vicerunt 792
» » 19 Ad Legatos Nationum communis moeroris sensus Summo P o n -
tifici exprimentes, ob iniquas insectationes in E m u m P. D.
Cardinalem Stephanum W y s z y n s k i patratas 755
» Dec. 6 I i s qui interfuerunt Conventui quinto nationali Italico Unionis
Iureconsultorum catholicorum 794

VIII - NUNTII RADIOPHONICI

1952 Dec. 24 A Beatissimo Patre datus, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu


Christi a . M C M L I I , adstantibus E m i s P P . D D . Cardinalibus et
Excrñis D . D . Episcopis a c Romanae Curiae Praelatis . . . 33
» » 31 Episcopis et christifidelibus datus, ob sollemnia centenaria in
honorem S. Thomae Apostoli ac S. Francisci X a v e r i i in me-
tropolitana urbe Ernaculamensi coadunatis 96
1953 Apr. 11 Agricolis atque Christifidelibus Columbianae Reipublicae . . . 293
» » 19 Christifidelibus Australiae datus, ob Conventum Eucharisticum
in urbe Sydneyensi coadunatis 296
» Maii 24 Christifidelibus Daniae datus, ob primum Conventum nationa-
lem catholicorum in urbe « Kopenhagen » coadunatis . . . 422
» Aug. 4 Christifidelibus Neapoli in Basilica S. Clarae coadunatis, ob idem
templum e ruinis belli restitutum sacra sollemnia celebran-
tibus 506
» » 15 Christifidelibus datus, ob vi Conventum Eucharisticum e tota
Brasilia, in Urbe Belemensi de P a r a coadunatis 551
» Sept. 13 Christifidelibus datus, ob Conventum Eucharisticum X I V e tota
Italia Augustae Taurinorum coadunatis 611
» Oct. 18 Episcopis, Sacerdotibus, cunctisque per Orbem Evangelii prae-
conibus atque cooperatoribus: ob diem pro Missionibus datus 691
» Nov. 15 Christifidelibus Cantabricae regionis datus, ob primum elapsum
saeculum a quo B. Maria V. « Nuestra Señora de Begoña »
nuncupata, eiusdem regionis Patrona Caelestis proclamata
fuit, sollemnia celebrantibus 803
» Dec. 8 Sociis Sodalitatum Italicarum ab Actione Catholica 848

IX - SACRA CONSISTORIA

1953 Ian. 12 Consistorium secretum 65


I. Camerarius Sacri Collegii 65
II. Allocutio Ssmi Domini Nostri 65
III. Creatio et publicatio P a t r u m . Cardinalium 69
IV. Provisio Ecclesiarum 71
V. Postulatio Palliorum 86
» Ian. 15 Consistorium publicum 86
» » » Consistorium secretum 87
I. Clausio oris et provisio Ecclesiarum 87
I I . Oris aperitio et Titulorum assignatio ' . 87
I I I . Postulatio Palliorum 88
» Oct. 29 Impositio Galeri rubri Patribus Cardinalibus 657
878 Index documentorum chronologico ordine digestus

X - ORATIO
PAG.
1953 Nov. 21 Ad B. Virginem Mariam sine labe originali Conceptam per
A n n u m Marianum recitanda 757

IL - A C T A SS. CONGREGATIONUM

I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII

1953 Ian. 6 Instructio. De disciplina circa ieiunium eucharisticum servanda 47


» » » Eiusdem Instructionis versio italica 51
» Febr. 13 Decretum. Sacerdos Leonardus F e e n e y e x c o m m u n i c a t u s decla-
ratur . . . . . . . . . 100
» Mart. 16 Decretum. Proscriptio libri 185
» Maii 31 Decretum. De missa vespertina in navi 426
» .Dec. 12 Notificazione. Circa la prima Messa del S. N a t a l e nelle ore se-
rali della vigilia 806

II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

1952 Ian. 19 De Pouso Alegre - Guaxupensis. - D e c r e t u m . C o m m u t a t i o n i s


finium 460
» Iunii 28 Insularum Philippinarum. - D e c r e t u m de Conventibus episco-
porum 247
» Aug. 2 Santaremensis - Xinguensis. - D e c r e t u m . Communationis finium 462
» Nov. 11 De Pouso Alegre - Gampaniensis in Brasilia. - D e c r e t u m Com-
mutationis finium 463
» » 25 Ottaviensis - Marianopolitanae - Saneti Hieronymi. - D e c r e t u m
de finibus immutandis 299
» Dec. 20 Kerriensis et Aghadonensis. - D e c r e t u m de nominis m u t a t i o n e 187
1953 Ian. 2 Zuliensis (Maracaibensis). - Decretum mutationis nominis dioe-
ceseos 300
» » » Guayanensis (Civitatis Bolivarensis). - Decretum mutationis no-
minis dioeceseos 300
» » 9 Amosensis - Ghicoutimiensis. •- D e c r e t u m de m u t a t i o n e finium
dioecesium 301
» » 12 Bogotensis in Columbia. - D e c r e t u m mutationis nominis curialia
archidioeceseos 302
» » » Granatensis et Almeriensis. - D e c r e t u m mutationis finium dioe-
cesium 303
» Febr. 16 S. Joannis Terrae Novae - Portus Gratiae - S. Georgii Terrae
Novae. - Decretum. D e mutatione f i n i u m dioecesium . . . 510
» » 19 Halifaxiensis. - D e c r e t u m dismembrationis et Praefecturae
Apostolicae Insularum Bermudàrum erectionis 556
» » 25 Savonensis et Naulensis. - D e c r e t u m de Vicario Capitulari eli-
gendo 557
» Mart. 25 Jarensis et Vicariatus Apostolici Calapensis. - D e c r e t u m de m u -
tatione finium 558
Index documentorum chronologico ordine digestus 879
PAG.
1953 Apr. 14 Auriensis et Tudensis. - D e c r e t u m de dioecesium limitibus . . 559
» Maii 2 Colimensis-Tacambarensis. - Decretum. De mutatione finium
dioecesium 616
» ». 25 Portus gratiae. - D e c r e t u m . De concathedralis erectione . . . . 617
s Iunii 15 Lamacensis. - Decretum. De Capituli Cathedralis innovatione . 806
» Sept. 30 Declaratio. - De incursa e x c o m m u n i c a t i o n e 618
» Oct. 7 Declaratio. De Missionariorum emigrantium officiis 758

III - S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM

1953 Nov. 26 Decretum. Indulgetur Missae celebratio post mediam n o c t e m


8 Decembris annorum 1953-1954, in F e s t o B. M. V. I m m a -
culatae 808

IV - S. CONGREGATIO CONCILII

1952 Dec. 30 Epistula. Circa il prestito del materiale conservato n e g l i archivi


ecclesiastici in Italia 101
1953 Nov. 14 Circolare. - Circa nuove formule del digiuno eucaristico da intro-
dursi nel Catechismo del B. P i o X 809

V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

1953 Ian. 23 Cajamarcensis - 8. Francisci Xaverii. - D e c r e t u m de territorii


translatione 562
y> Febr. 2 De Salisbury - Arcis Victoriae. - D e c r e t u m dismembrationis
et unionis 187
» Mart. 6 Nounensis - Gaoensis - Sikassensis. . D e c r e t u m de m u t a t i o n e
finium 563
» » 24 Insularum Bermudarum. - D e c r e t u m . Praefectura Apostolica
Insularum Bermudarum Delegationi Apostolicae in Bri-
tannia adsignatur 810
» Maii 7 Birmaniae Meridionalis ( D e Rangoon). - Decretum. Vicariatus
Apostolicus Birmaniae Meridionalis deinceps « De Rangoon »
nuncupabitur 619
» Iunii 26 Merauhensis - de Hollandia. - D e c r e t u m . De finium mutatione 811
» Aug. 7 Pondicheriensis et Cuddalorensis. - D e c r e t u m . Archidioecesi
Pondicheriensi n o m e n « Cuddalorensis » additur 812
t Sept. 19 Goan.-Poonen. - Decretum. Dismembrationis et unionis . . . 812

VI - S. CONGREGATIO RITUUM

1952 Iunii 2 8. Hyacinthi. - Decretum introductionis causae pro beatifica-


tione S. D. Ludovici Zephyrini Moreau, Episcopi S. H y a -
cinthi 56
» » 13 Sciaoceuven. - Decretum introductionis causae pro beatificatione
seu declaratione martyrii Servorum Dei, e Societate S. Fran-
cisci Salesii, Aloisii Versiglia, Episcopi Carysten., Vicarii
Apostolici de Shiuchow et Callisti Cara vario, sacerdotis pro-
fessi, in odium fidei, ut fertur, interemptorum 59
» » » Vicariatus Apostolici Babaulen. — D e c r e t u m introductionis cau-
sae pro beatificatione seu declaratione martyrii Servorum
Dei Matthaei Rascher, e Congregatione Missionariorum S.
C. et Sociorum in odium fidei, ut fertur, interemptorum . . 188
» » 27 Valentina. - Decretum introductionis causae pro beatificatione
880 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
Servae D e i Teresiae a Iesu Jornet Ibars, fundatricis Con-
gregationis P a r v a r u m Sororum derelictorum senum . . . 249
1952 Iulii 11 Monacen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione
Servae Dei M. Teresiae ab Infante Iesu in saeculo Carolinae
Grerhardinger, fundatricis Sororum Scholasticarum Domi-
nae Nostrae 30S
» » » Victorien. - Decretum introductionis causae pro beatificatione
Servae Dei Raphaëlae de Y b a r r a , v i d . de Vilallonga, fun-
datricis Instituti Sororum Angelorum Custodum 192
» Nov. 21 Tunquinen. - Decretum reassumptionis causae pro canoniza-
tione Beati Valentini Berrio Ochoa. Episcopi Martyris O. P. 309
» Dec. 23 Ratisbonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione
S. D. Victricii ab Eggenfelden, Sacerdotis Professi Ordinis
F r a t r u m Minorum Cappuccinorum 427
» » » Romana.Rescriptum de invocationibus in fine Missae et in
Benedictione Ssmi Sacramenti recitandis 251
1953 Ian. 16 Taurinen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione S. D. F r i -
derici Albert, Vicarii Paroecialis et Foranei Lancei Taurinen-
sis, fundatoris Congregationis Sororum Vineentianarum ab
Immaculata Conceptione 466
» » » Sancti Fiori. - Decretum de virtutibus pro beatificatione S. D.
Catharinae Jabrige e Tertio Ordine S . Dominici . . . . . . 469
» » » Lugdunen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione S. D.
Antonii Chevrier, presbyteri, fundatoris asyli « La Providence
du Prado » et Societatis Presbyterorum Pradosensium . . 515
» Febr. 2 Romana. — Indultum utendi vernacula lingua italica quoad
interrogationes et responsiones in administratione Bapti-
smatis 195
» Mart. 9 Tarvisina. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione
Beatae Mariae Bertillae Boscardin, Instituti Sororum Ma-
gistrarum a S. Dorothea F i l i a r u m Sacrorum Cordium . . . 564
» » 9 Romana seu Anagnina. - Decretum reassumptionis causae pro
canonizatione Beatae Mariae De Mattias, fundatricis Insti-
tuti Sororum ab Adoratione Pretiosissimi Sanguinis D. N.
L C 565
» » » Matriten. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione
Beatae Mariae Desolatae Torres Acosta, fundatricis Instituti
sororum Servarum Mariae Infirmis Ministrantium . . . . 566
» Apr. 21 Romana seu Corduben. - Decretum reassumptionis causae pro
canonizatione Beatae Raphaëlae Mariae a Sacro Corde Iesu,
virginis, fundatricis Congregationis Ancillarum Ssmi Cordis
Iesu 567
» » Romana seu Viterbien. - Decretum reassumptionis causae pro
canonizatione Beatae Rosae Venerini, virginis, fundatricis
Magistrarum P i a r u m 568
» » » Romana. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione
Beati Vincentii Pallotti, fundatoris Societatis Apostolatus
Catholici . . . 621
» I u n i i 26 Decretum de virtutibus pro beatificatione V e n . S. D. Michaelis
R u a , Sacerdotis Professi, Rectoris Maioris Societatis S.
Francisci Salesii 761
» » » Lucen. - Decretum .De virtutibus pro beatificatione S. D. H e -
lenae Guerra, fundatricis Instituti Oblatarum Sancti Spiri-
tus vulgo a S. Z i t a 813
» Iulii » Lugdunen, seu Mechlinien, seu Vivarien. - Decretum reassump-
Index documentorum chronologico ordine digestus 881
PAG
tionis causae pro canonizatione Beatae M. Victoriae Teresiae
Couderc, virginis, confundatricis Societatis Dominae No-
strae a Recessu Coenaculi 622
1953 Iulii 26 Lucerina. - Decretum. Reassumptionis causae pro canonizatione
B. Antonii F a s a n i , Confessoris, Sacerdotis professi Ordinis
F r a t r u m Minorum Conventualium 815
» » » Segusien. - Decretum. Introductionis causae pro beatificatione
S . D . Eduardi Iosephi R o s a z , Episcopi Segusiensis . . . . 819
» Nov. 29 Decretum. De Missa votiva B. M. V. Immaculatae in Sabbatis
per A n n u m Marianum 819

III - A C T A TRIBUNALIUM

I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA

1953 Mart. 30 Decretum. Indulgentia conceditur Marialem coronam gerentibus 311


» Maii 1 2 Oratio a d Matrem Admirabilem indulgentiis ditatur . . . . 430
» Nov. 11 Decretum. Favores spirituales conceduntur occasione A n n i
Mariani 696

II - SACRA ROMANA ROTA

I. Sententiae editae anno 1952 323


I I . Decreta in causis aliter eodem anno finitis 360
I I I . Citationes edictales:
1952 Dec. 15 Alba Julien. - Nullitatis matrimonii (Nagy-Anthal) 63
1953 Ian. 21 Divionem. - Nullitatis matrimonii (De Chauvigny-De Seroux) . 103
» Febr. 17 Novarien. - Nullitatis matrimonii (Ferraris-Kaliberda) . . . 199
» » 25 Taurinen. - Nullitatis matrimonii (G-allo-Coffano) 200
» Mart. 28 Versalien. - Nullitatis matrimonii (Fréjaville-Lalleman) . . . 252
» Apr. 7 Romana. - Nullitatis matrimonii (G-iorgi-Blinde) 253
» Iunii 8 Romana. - Nullitatis matrimonii (Favazza-Peano) 131
» Oct. 3 Albanen, in America. - Nullitatis matrimonii (Sgamblore-We-
reley) 698
» » 27 Madisonien. - Nullitatis matrimonii (Pankhurst-Conrad) . . 699
» Nov. 10 Chicagien. - Nullitatis matrimonii (Blonien-Daehms) 768
» » 20 Matriten. - Nullitatis matrimonii (Morera-Laguarda) .820
» Dec. 16 Januen. - Nullitatis matrimonii (De Montis-Saracco) . . . . 856

III - TRIBUNAL PATRUM CARDINALIUM

(Pontificio Chirografo Constitutum)

1953 Ian. 24 Sententia 765

57 - ACTA, vol. XX, n. 18. - 30-12-1953.


882 Index documentorum chronologico ordine digestus

IV - A C T A OFFICIORUM

I - SEGRETERIA r>i STATO


PAG.
1953 Iunii 15 Statuto delia P o n t . Opera di Assistenza in Italia 570
» Oct. 28 Statuto della Fondazione P i o X I I per l'Apostolato dei Laici . 821

II - PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA

1953 Iunii 9 Declaratio. De libro R. D. Bernardi B o n k a m p , cui titulus: D i e


Psalmen . 432

III - PONTIFICIA COMMISSIO


AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI ORIENTALIS

1953 Ian. 8 Responsa ad proposita dubia 104


» Maii 3 Interpretationes authenticae 312
INDICES NOMINUM

I - I N D E X NOMINUM PERSONARUM
(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)

Alvarez Restregó B., 85, Arreghini A . , 159.


101. Arrostuto T . , 320.
Abbadessa A . , 525. Al ves Pereira G . , 487. Arszulowicz A . , 860.
Abdalla A . , 829. Ambrose R . , 512, 620. Artajo Martin A . , 626.
Abellán P . , 658. Ambrosi G. G . , 72. Arthur R . , 315.
Abshire Rendali U . , 829. Amiel E . , 158. Asfalg A . , 520.
Acquarono dei Conti M., Amodio U., 527. A s k i n D . , 862.
316. Amoruso A . , 525. Aspoeck L . , 204.
A d a n N . , 83. Amoury Sigied G . , 862. Assemani P . , 476.
A d d a R . , 859. Anasagasti C , 620. Athmer G . E . , 480.
Addamiano N . , 526. Andreade L. I . , 316. Atzori O . A . , 832.
Adrianus P p . I V , 502. Angelilli IT., 526. A u a d G . , 527.
Afanador et Cadena R . , 76. Angelini F . , 153. Audet L . , 80.
Agostini A . , 825. Angelis T . , 77. Audoui M., 527.
f Agostini C, 160. Angeloni M., 527. Augustin R . , 304.
Agostini Gr., 701. Añoveros Ataún A . , 84. Auriol P . , 527.
Agostino ( S . ) , 16, 26. t Anselmo G. B . , 160. Aust G . , 829.
Agostino dalla Vergine, 194, Antezana et Rojas A. I., 80. Australia, 296.
564, 565, 566. Anthal G. 63. A u v i t y F . , 64.
Aksamovie A . , 75. Antiliei F . , 317. Ayacuquen., 514.
Aimar G-., 315. Antoniutti L, 301, 510, Aycock G. B., 829.
Alar con Falconi R . , 317. 556, 617, 822, 837. Azimonti G . , 159.
Alazard Gr., 525. Antonucci L u c i d i F . , 155.
A l b a et Hernández I., 616. Appelmans R . , 207.
Albano F . , 859. Aprile F . A . , 318.
Albano P . , 864. Aprile U., 525.
Albanus ( S . ) , 221. Aprile V . , 158. Baaken E . , 79.
Albert F . ( S . D . ) , 466. Aquino A . S . , 527. B a b a k N . , 522.
Alberto y V a l derrama T . , f Aragone G. F . , 320. Bacchi G . , 317.
83. Aramai Teixeira G . , 476. Bacci A . , 121, 132, 444.
Alcedo O . , 248. Aramburu G . C , 759. B a c h g F . , 156.
Aícini I . , 72. Arattukuiam M., 82. B a d i i G . , 204.
Alessandro P p . I I I , 369. Araujo U. B . , 72. Baest F . , 159.
Alessandroni F . , 208. Arce A . , 82. Baggio S . , 466, 475.
Aleven C , 863. Arena F . , 824. Baglio Garibaldi G . , 320.
Alessi Gr., 526. Arena L , 702. Bagnoli L . , 319, 480.
Alessio F . , 526. Aresti A . , 158. Bajetto M., 476.
Alfano F . , 525. Argaya et Goicoechea G . , B a l a d i A . , 159.
Alibrandi G . , 823. 83. Balbiano L . ( S . D . ) , 857.
A l i m P . , 864. A r g y G . , 861. Balisaux R . , 831.
A l i n k G . , 480. Arias Blanco I . , 73. B a l k a G . , 190.
Aïliata A . , 832. Arias Espinosa R . , 479. Bandini C , 760.
Almeida Moraes A . , 72. Ariola F . , 81. B a n h a da S i l v a L. P . , 828.
Alonso Martínez C. M., A r i z Huarte S. M., 80. B a n i G . , 112.
207. Armora et Gonzales S. M., Bannan P. M., 203.
Aluffi. Pentini M., 316. 85, 101. Baraniak A . , 75.
Alvarez Botero B . , 75, 560. Arntz P. M., 78. Baratti R . , 863.
•884 Index nominum personarum

Barbareschi R . , 159. Beran G . , 230. B l e y F . G . , 189.


Barbato V . , 319. Berardi F . , 477. Blinde A . , 253.
Barbero A . , 83. Berardi G . , 860. Blomjous G . , 709.
Barcelón y Soriano E . , 319. Beretta A . , 512. Blommers G. M., 864.
B a r l a a m E . , 316. Bergamini A . , 526. Boardman G. G . , 80.
Baroni A . , 620. Berger E . , 830. Boccadoro A . , 75.
Barradas Gr., 831. Berger S . , 205. Boccoleri C , 186.
Barreca A . , 203. Bergerre M., 831. Bocconcelli C , 826.
Barrientos D i a z P . , 319. Berghoff A . , 207. Bodin G . , 702.
Barros Cámara Gard. G . , 80. Bergonzini M., 186. Bodinat P . , 156.
B a r r y G . , 519. Berlini A . , 863. B o d k i n T . , 863.
Barthe E . , 465. Bernacchia O., 78. Boeck C , 207.
Bartolameotti G . , 521. Bernard D . , 702. Boeck-Greissau G . , 205.
Basset P . , 789. Bernard G. G . , 320. Boehler G . , 109.
Batanian A . , 75. Bernardi F . , 82. Boekenfoehr G . , 513.
Batemburg G. B . , 861. Bernardini F . , 108, 255, Boekholt A. D . , 479.
f Batiot G . , 704. 519. Bogaardt A . T . , 479.
Batista y Gonzales de Men- Bernardus ( S . ) , 369. Bogaerts E . , 159.
doza A . , 828. f Bernareggi A . , 528. Bogan G . , 318.
Battelli G . , 158. Bernier P . , 74. Boisser G . , 159.
Battistelli S . , 109. Berrio Ochoa V . , 309. Boissy F . , 256.
Battistelli S . A . , 79. Bertele A . , 152. Boivin G. B . , 476.
B a t t i s t i G . , 520. Bertinchamps A . , 832. Boland T. A . , 74.
B a t z a G . , 522. t Bertoglio B . , 704. Bolognini D . , 84.
B a u d o u x M., 73. Bertoglio F . , 824. Bonhomme G . , 159.
Bauer G. B . , 862, 522. Bertoli P . , 73, 475. Bonilli P. ( S . D.), 518.
Bäuerlein S . , 75. Bertozzo A . , 522. Bonizzoni A. M., 861.
B a u m A . , 152. Beruhe G . , 702. Bonkamp B . , 432.
f Baumann A . , 160. Berutti C , 310. Bonnardet S . , 525.
Baumgärtner A . , 521. Beryer G . , 700. Boonen P . , 157.
Baumjohann G . , 703. Betti F . , 319. Boos G . , 826.
B a v a j A . , 832. Bezerra V . A . , 203. B o r d G . B . , 256.
B a z a n C , 525. Bezerra Dantes P. A . , 111. Bordin G . , 825.
B a z i n V . , 513. Biancheri E . , 561. Borgatti G . , 759.
Beccaceci L . , 207. Bianchi F. S. M. ( B . ) , 120, Borghesi V . , 827.
Beccuti E . O., 319. 433. Borghgraef C , 158.
Bechir M., 863. Bianchi G . , 523. Borgoncini D u c a Card. F . ,
Beckers G . , 476. Bianchini A . , 832. 69, 86, 87, 474, 475,
B e c q P. M., 256. Biane M., 157. 519, 624.
Bedeschi C , 476, 519. Bichier des Ages E . ( S . ) , Borkowicz V . , 152.
Beemsterboer G . , 823. 469. Bornewasser F. R . , 77.-
Bekaert L . , 207. Bickauskas C , 315. Bornigia D. B . , 519.
Belian W . , 158. Bidagor E . , 567. Borromeo A . C , 77, 85.
Belinski V . , 823. B i g a g l i G . , 207. ' Boscardin M. B. ( B . ) , 201,
Beliveau A . , 73. Bigiurumwami A . , 79. 564.
Bellugou E . , 156. Billington V . , 708. Bosetti G . , 77.
Belluzzo G . , 861. Billot L., 689. Bosio G . J . , 478.
Belpaire G . , 203. Billstein E . , 831. Bossilkoff E . , 9.
Beltramino A . , 708. B i n a r d G . , 206. Bottacci B . , 159.
Beltran y Mendoza L . , 157. t B i n i F. S . , 320. Botturi G . A . , 832.
Benavente L . , 826. Binje G . , 157. Boucheix N . , 306.
Bendi G . , 204. B i n n i A . , 79. Boucher A . , 701.
Benedetti T. V . , 84. Biondi L . , 315. Boudreau W. L . , 825.
Benedetto P p . X I V , 173. B i r d T . , 859. Boudreaux E . A . , 829.
Benedetto P p . X V , 129, Bisleti G . , 129. Bourdeau G . , 476.
662. Bison O., 861. Bourgeois C . E . , 477.
Benítez Garcia G . , 78. Bissel C , 830. t Bousch G. F . , 528.
Bennek G . , 825. B i t i S . , 206. Bowers G . , 84, 512.
Benso M., 314. B l a c k G . , 447. f B o y l a n G. G . , 528.
Bentz G . , 157. Blaine A . , 702. Boyle G . , 152.
Beope P. G . , 75. Biais L . , 82. Brache E . H . , 254.
Index nominum personarum 885

Bradley T . , 524. Byrne L . C , 704. CarniceUa P . , 154.


B r a d y C. A . , 522. B y r n e M. J., 110. Caroli G., 826.
B r a d y E . , 315. t B y r n e P. G . , 320. Carpaneto G. M., 315.
Brambilla F . , 315. Carranza C , 204.
Brandano P . , 315. Carraro G., 84.
Brandley G . , 520. •C Cafraud P . , 317.
Brasini G . , 204. CarriUo O., 521.
Braulio de J. Fernandos Cabana G . , 73, 708. Carroll C , 561.
E . M., 703.- C a b y G . , 318. Carroll G. P . , 522.
f B r a y P. A . , 528. Cafarelli S . , 703. Carroni G., 143.
Breakspear Card. N . , 502. Cafasso C , 825. Cartoni A . , 863.
Breitenbeck G . , 826. Caicedo G . , 83, 385. Cartoni E . , 317.
Brendan M., 119. Caillot A . , 175. Carulli B . , 863.
Brennan G . , 620. Cain G . , 315. Carvalho B. A . , 521.
Brenninkmejier V . , 862. Calaf C , 251. Carvalho F . A . , 85.
Brenninkmeyer B . , 206. Calip 0., 861. Casa G., 319.
Brenninkmeyer G . , 206. Callahan G . , 830. Casabona M. E . , 440.
Bribosia E . , 206. Calles I . , 111. Casale de Bustis y F i g o -
Bricefio M., 521. Calles I. E . , 203. roa G., 158.
Brien E . , 478. Calliari C , 208. Cascone G., 205.
Brigo A . , 319. Calmon P . , 479. Caselli G., 480.
Brillant M., 320. Calvaresi C , 523. Casey G., 701.
Brodnicki F . , 830. Cámara E . , 80. Casorati V . , 206.
Bronsweld C , 708. Cambiaghi P. M., 760. Cassar Torreggiani A . , 828.
Bros A . , 256. Camilleri E . , 208. Cassey L. B . , 186.
Brosnahan T . , 84. Caminetti P . , 478. Cassianus (S.)., 390.
Brosnan V . , 860. Camilli A . , 527. f Castellani G. M. E . , 704.
Brot P . , 82. Camilli S . , 527. Castellano C , 861.
Broussard A. L . , 829. Caminada C , 465. Castellano M., 255.
Broussard W. Sr., 829. Cammarano D., 315. Castelli A . , 185.
Brucherseifer C , 204. Camozzo U . , 255. Castellucci E . , 207.
Bruehl C , 152. Campbell G . , 702. Castiella y Maiz F. M.,
Bruggaier L . , 476, 701. Canadenses, 56. 205, 626, 656.
Brugnola E . , 152. Canali Card. N . , 124, 178, Castiglioni L . , 155.
Brulet W. J., 829. 446, 765. Castillo Hernández L. G.,
B r u n S . , 159. Candura G . , 159. 73.
Bruno Card. G . , 124, 446. Canelli F . , 256. Castrillo A . E . , 561.
Bruno L . , 825. t Canevá C. A . , 320. Castro Becerra J. A . , 85,
Bruno 0 . , 319. Cann G. G . , 110. 101.
Brusati L . , 523, 827. Canning M., 823. Casullo G., 75.
B r y a n t G . , 860. Cannonerò G . , 84. Cataneo A . , 112.
Buccari G . , 208. Canova C , 208. Catherinet F . , 256.
Buchbolz P . , 702. Canova L . , 861. Cattand G., 317.
Buchner F . S . , 702. Cantero Cuadrado P . , 78, Catucci A . , 527.
Budde G . , 825. 760. Caudron P . , 155.
B u d d y E . F . , 830. Caudron T . , 520.
Canforo V . , 527.
Buetzler T . , 825. Caulliez E . , 318.
Cantuti Castel vetri L . , 155.
Buffetti E . , 831. Cavallaro A . , 703.
Capano M., 204.
B ü h l B . , 77, 466. Cavallera C , 708.
Capdevilla A . , 513.
B u i s G . , 79. Cavallero G. M., 83.
Capelle E . , 826.
B u k a t k o G . , 81. Cavallo A . , 111.
Caporali E . , 526.
Bukowski A . , 860. Cazenave L . , 157.
Captier E . (S. D . ) , 858.
Burger C , 864. Cazzaniga A . , 87.
Caracci P . , 527.
B u r k e G . , 701. Celano N . , 523.
Cara vario C , 59.
B u r k e G. A . , 79, 82. Celik C , 78.
Carbognin G . , 208.
B u r i c V . , 78. Cella F . , 159.
Carboni E . , 624.
Burnod M., 156. Celiai F . , 111.
Cardarelli E . , 154.
Burrus E . , 159. Celomi G., 863.
Cárdenas E . , 478.
B y l a n G . , 152. Cenesi G. B . , 111.
Carinci A . , 120, 131, 144,
B y r n e F. M., 204. Cento F . , 224, 716.
441.
B y r n e G . , 708. Cera G., 861.
Carlini S . , 480.
386 Index nominum personarum

Cerbara A . , 320. Clemente P p . X , 662. Costa F . , 153.


Cerro S . , 315. Clemente P p . X I , 662. Costa P . , 315.
Cerniti F . , 154. Clemente P p . X I I , 662. Costa Rego R . , 73.
C e r a t i l i R . , 527. Clerc G . , 157. Costantini Gard. C , 69,
Cervone A . , 256. Coacci R . , 526. 86, 87.
Cesana G-. B . , 708. Coady G . , 314. Costantini F . , 318.
Oeslaus ( B . ) . , 500. Coeco A . , 826. Costanzi E . , 192.
Cetola G . , 526. Coderre G . , 76. Couderc ( B . ) V. T.,~5Ì8, 622.
Chabot V . , 479. Cody G . , 314. Coupel A . , 594.
Chacón A . , 760. Coebergh E . P . , 864. Courtemanche F . , 514.
Champagnat M. G. B. (S. Coelho L . E . , 478. Cousins G . , 82.
D . ) , 857. Coelho M., 475. Coussa A . , 108.
Champagne A . , 154. Coelho R . , I I I . Coussée V . , 208.
Champoux M., 57. Coffano E . , 200. Cox G . , 152.
Ghamussy D . , 157. Coghlan M., 476. Coyle C. A . , 828.
Chanel L. M. ( B . ) . , 858. Coglitore D . , 524. Cozzi L e p r i E . , 320.
Chang P i - T e G . , 513. Colacicchi Alessandri E . , Criscito A . , 315.
Chao A . , 514. 155. Croarkings M., 823.
Chapas G . , 155. Colas A. S . , 512, 620, 812. Cronin M., 830.
Charles M. E. S . , 256. Colini M., 319. Crovella E . , 519.
Chariot E . , 317. Collangettes G . , 314. Grò vini M., 154.
Chame A. M., 221. Colleye I L , 155. Cruciani I L , 478.
Chaudre A . , 110. Colling C , 171. Cruz A . , 111.
Chauvin P . , 110. Collins G . , 823. Cuccarollo S . , 74.
Cheli G . , 315. Colnaghi E . , 320. Cucchiani C , 480.
Chenain A . , 157. Comber T . , 860. Cuenco G . , 72, 558.
Chereath S . , 521. Compagnone R . , 186. Cuenin G . , 520.
Chevalier P . , 77. Condurù Pacheco F . , 169. Cumming A . , 254.
Chevrier ( S . D . ) , A . , 515. Conijn E . , 864. Cummings M., 823.
Chiaramonte E . , 205. Connell W . C , 314. Cummings W., 830.
Chiaramonte P . , 622. Connery G . , 152. Cunha M., 830.
Chiarlo C, 89, 169, 171, Connolly G . , 829. Cunial E . , 248, 474.
209, 212, 260, 460, 462, Connolly T. A . , 71. Cunnie E . , 152.
463, 717. Connor G . , 256. Cupelloni G . , 320, 480.
Chiatante E . , 831. Conrad E . L . , 699. Cusimano R . , 826.
Chimenton C , 109. Consoli Zappala G . , 862. Cussen G . , 823.
Chirichigno F . , 81. Conte A . F . , 523. Czastka T . , 702.
t Chirichigno F . , 160. Contessa S . , 831.
Chirinos G . C , 318. Conti A . , 527.
Ciafardoni L . , 523. Contreras G. U . , 64. D
Ciancio N . , 527. Copello Gard. G. A . , 718.
Ciarlo A . , 156. Coppes P. E . , 864. ' da Cámara L . , 828.
Cibrián Fernández E . , 248. Coquelin M., 156. da Costa G. E . , 830.
Cicogna F . , 827. Cordemans M., 157. da Costa Coelho G . , 522.
Cicognani A. G . , 166, 840, Cornay H . J . , 829. Da Costa Nunes G . , 493,
842, 845. Correio e Castro D j a l m a 543, 760, 822, 823.
Cicognani Gard. G . , 69, S . , 158. Da Cunha Guimarâes G.
303, 559, 657, 700, 858. Corridori G . , 828. A . , 186.
Cicuttini A . , 304. Corrigan G . , 859. D a Rienzo E . , 206.
Cioccetti U . , 526. Corripio Ahumada E . , 85, D a R o m a A . , 206.
Cioci G.,528. 101. Da S i l v a Card. A. A . , 69,
Ciriaci Gard. P . , 227, 657, Corsanego C, 132, 145, 86, 87, 545.
700, 806. 524, 766. da S i l v a Coutinho G . , 203.
Civardi E . , 475. Cortés D., 860. Dachtou Z . , 86.
Claeys Bouuaert A . , 206. Cortese M., 523. Dadone G . , 73.
Clara ( S . ) , 395. Corthals B . , 157. Daehms H . , 768.
Clarey G . , 863. Corvo C , 64. D'Agostino B . , 78.
Clarizio E . , 823. Corvo C , 153. D'Agostino C , 316.
Clarizio V . , 526. Cosgrove T . , 524. D'Agosto M., 319.
Clément L . , 156. Cosma G . , 523. D a i G . , 512.
Clemente P p . I X , 662. Cosmelli B . , 526. Daiìey E . , 826.
Index ìiominum personarum 887

D a l Grande E . , 861. De Espregueira M. R . , 827. f Debernardi G . , 704.


D a l Monte G . , 82. de Filippis F . , 561. Deck G . , 525.
D a l P r à G . B . , 178. De Fiore A . , 526. Deckers G . , 155.
D a l l a Costa Card. E . , 474. de Freitas V.:.521. Decornet F . , 318.
D a l l a L i b e r a E . , 860. de German Ribon M., 317. Decosse A . , 760.
D a l l a Torre P . , 526. d e Gois Mascarenhas C , Deilmann C , 203.
D a l l a Zuanna V . F . , 74. 207. del Bufalo G. ( B . ) , 857.
DaUorso G . , 478. de Groof F . , 829. Dei Campo Barcena A . ,
D'Almeida F . S . , 831. de Guttenberg C. T . , 826. 84, 305.
D'Almeida L . , 831. de Habicht M., 477. dei Castillo F . , 318.
D ' A l t o n Card. G . , 70, 87, De J o n g Card. G . , 391. Del Giudice G . , 861.
88. De Jorio A . , 154, 202. Del Giudice L . , 828.
D ' A m a t i G . , 160. D e L a Chanonie P . , 248. Del Grosso A . , 831.
Damen G . , 860. de la Chauviniere E . , 526. Del Pezzo V . , 825.
Damiano C. G . , 74, 108, D e L a Codre F . , 156. Del Pietro L . , 112.
778. de la Force A . , 205. Del R e A . , 156.
d'Andigné A . , 316. De la Fuente P . , 76. Del Signore V . , 255, 491.
d'Andlau U . , 159. De La Torre Card. C. M., Delaney G . , 823.
Danehy T. G . , 84. 69, 87, 88. Delatouche P . , 156.
Danson C , 862. de la Vernette F . , 317. Delgrange R . , 206.
Dantas G. A . , 82. de L a n g e G . , 81. Dell'Acqua A . , 152, 255.
Dante E . , 143. de Lavergnolle G . , 155. della Cioppa G . , 304.
D ' A n t i n de Y a i l l a c L . , 523. De Lecce A . , 112. Della Santa I., 118.
D ' A n t o n i G . , 524. De Leonardis D . , 208. Delorme N . , 476.
D'Antrassi M., 316. de Loé W . , 826. Demain R . , 831.
Dargon E . V . , 561. de los Rios Cock A . , 859. Deniers A . , 476.
Dagory A . , 156. D e Marchi C , 320. Deniger G . , 154.
D ä r b y A . , 831. de Margerie C . , 317. Denis A . , 206.
Dartinguelongue B . , 157. De Maria G . , 477. j Denoyelle P . , 157.
das Chagas F. A. V . , 703. De Martino B . , 206. ¡ Depasse V . , 159.
D'Ascanio F . , 205. De Mattias M. ( B . ) , 201, 565. D'Epifanio L . , 864.
Davies D. T . , 863. De Mees O., 158. Derenne P . , 320.
de Aguiar S. M., 476. de Meeus G . , 208. des Essarts L . , 207.
de Almeida D. G. G . , 256. De Melo Breyner A. T . , 831. Des Rosiers D . , 264.
De Almeida Prado G. M., de Merode Westerlo F . , 206. Desbiens E . , 476.
862. D e Moráis E . C , 203. Desmarais G. A . , 301.
De Ambroggi A. M., 319. de Moura A . , 85, 101, 317. Desprez L . , 314.
Da Angelis A . , 824. de Nardis G . , 304. Desranleau F. S . , 73.
D e Araujo Costa G . P . , De Nicolay A . , 317. Desrochers B . , 76.
522. D e Nictolis C , 477. Dettmer A . , 514.
D© A r r i b a y Castro Card. de Oliveira F . , 155. D e v a n F . P . , 860.
B . , 70, 657, 700. De Porcellinis G . , 155. Devine E . G . , 828.
de Arruda A . , 480. de Roeck L . , 158. Dewaele M., 318.
de Azevedo M. B . , 205. De Rosa V . , 440. Dextraze G. S . , 525.
De Battista A . , 78. De Sá e Melo R . , 827. Di Capua G. P . , 109.
De B i a s i G . , 109. D e Schirnding B a r . O . C , Di Carlantonio R . , 316.
De B i as i L . , 316. 478. D i Giorgi S . , 527.
de Bittencourt Berenguer de Seroux G . , 103. D i L a z z a r i L . , 519.
F . C , 158. De Smedt E . , 83. D i Lorenzo L , 831.
D e Blanc L , 702. D e Souza G . C , 203. D i Matteo E . , 823.
de Boer E. G . , 156. de Souza Gens A . , 522. Di Napoli G . , 826.
De Bonis R . , 527. De Strobel P . , 527. Di Paolo L . , 208.
de Brémond D ' A r s P . , 207. de Urtiaga y Alcibar Arre- D i Pietro A . , 205.
d e Brouwer J . , 155. chuluaga P . , 204. Di Raimondo G . , 526.
de Brouwer M., 830. de Ussia A., 158. D i Rienzo A . , 832.
De Buyserie G . , 208. De V i l l a G . , 527. D í a z R . A . , 560.
De Capitani S . , 831. D e Vincenzi C , 525. Dieckmann F . E . , 704.
D e Carvalho E . A . , 186. De Zerbi R . , 205. Dieterich E . , 521.
de Carvalho G. E . , 480. Dealderop G. N . , 479. f D i g n a n G . , 320.
De Chiara V . , 305. Dearden G. F . , 561. Dings M., 156.
D e Coninck C , 478. Debernardi G - , 475. D i o n N . , 476.
888 Index nominum personarum

Dionisi I L , 111. E c k e r t L . , 110. Feeney L . , 100.


D j a j a Sepoetra A . , 513. Edelhauser G . , 204. Feichtelbauer M., 523.
f D j i b r i S . , 528. Edezhat A . , 82. Feltin Gard. M., 69, 82,
do A m a r a l Teixeira G. M., E g b r i n g E . , 153. 86, 87, 95, 248, 550,
476. Eggenfelden V . , ( S . D . ) , 784, 847.
Dobrecié N . , 73. 519. Fenocchio G . , 153.
Dodds P . , 83. Ehrle G . , 787. Ferland G . , 476.
Doherty F . , 317. E i t h O., 521. Fernandos da Apresenta
D ö l a u F . , 823. E k a n d e m D . , 620. çâo D . , 85.
Dolp E . , 521. E I Chaer A . , 77. Fernandes de Melo A. V . ,
Domanski L . , 521. E l e t a C , 479. 521.
D o n P . , 861. Elias A . , 118. Fernandes dos Santos S . ,
Donahue F . , 152. E l i n c x F . , 156. 476.
Dondeo V . , 465. Elfes G . , 825. Fernandes P . E . , 315.
Donelly W. G . , 158. E l k o N . T . , 110. Fernandes S . , 825.
Donohoe P. G . , 860. Eislander C. L . , 110. Fernandes V . E . , 83.
Dooley G . , 72, 713. Elström E . , 207. Fernández-Feo Tinoco A . ,
Dor A . , 863. Emanuel F . , 81. 81.
Doria E . , 159. Emanuel I . , 85. Fernández et Fernández
Dorran E . , 109. E m i d i D . , 520. C , 81.
Dorrego Novoa G . , 320. Engelke I . , 463. Fernandez P . , 154.
Dosek E . , 318. Errico L . , 526. Fernandez E u i z S . , 527.
Dougherty F . , 317. Escalante G . , 521. Fernandez V . , 702.
Dougherty G . , 76, 520. Esders G . , 825. Feron G . , 207.
Dougherty T . , 861. Esmeraldo C. A . , 828. Ferraguti M., 526.
Dovifat E . , 828. E s p i g a y Infante G . , 621. Ferrari C , 81.
t Downey E . , 528. Estrada Monsalve G . , 317. Ferrarotti L . , 154.
Doyon P . E . , 476. Etteldorf E . , 826. Ferrata G. B . , 121, 145,
Drius F . , 703. Eugenio P p . I I I , 379. 766.
Druetti E . , 112. Evangelisti G. B . , 74. Ferrazzo D . , 152.
D r u m m G. M., 704. E v e r a r d L . , 318. Ferreira Gómez A . , 83.
D ' S o u z a E . L . E . , 76. Ferreira M., 521.
Dubie G . , 157. Ferretto G . , 701.
D u b l y E . L . , 317. Ferrieu G . , 702.
f Dubowski I . , 320.
F
Ferrini Baldini A . , 828.
Dubuc T . , 521. F a b i a n i G . , 523. Ferrini G . , 160.
Ducatteau E . , 157. Fabre M., 525. Ferrofìno G . , 153.
Ducoux F . , 110. Faciano F . , 826. Festa A . , 524.
Dudshoorn A . E . , 480. F a d y G . , 76. Fetten T . , 825.
Duffin G . , 823. Faerber C , 831. F e y L . , 83.
Dufour G . E . , 476. Faggiano E . , 701. Fiamingo C , 203.
Dufour E . , 525. Falciani S . , 112. Ficarra A . , 305.
Dufrost de Lajemmerai ; Falcinelli C , 74. F i c k L . , 478.
M. M. (S. D . ) , 201. F a i cucci B . , 454. Ficoneri A . , 832.
Dunne K e v i n A . , 703. Falkowski C , 79. Fiotta G . , 108.
Dupont E . , 76. F a l s i n i F . , 832. F i g i L . , 205.
Duprat E . , 82. Fanelli F . , 112. F i n i A . , 826.
Dupré A . , 479. Faraoni V . , 520. F i n k L . , 109.
Duprez E . , 318. F a r i s C. B . , 704. F i n n E . , 514.
D u p u c h A . E . G . , 862. Farrell A . , 860. Finocchi A . , 315.
Duriez L . , 318. Fasani F . A . ( B . ) , 518, Fiorentino D . , 520.
Durrheimer E . , 82. 815. Fischer G . , 204.
Duschak G . , 76. Fascetti G . , 525. F i s c h i G . , 110.
D u y n G . , 208. Fasig S . , 152. Fistarol V . , 488.
Dwyer E . , 82. Fasnacht W . , 702. Fitzgerald M., 830.
Fasola F . , 319. Fitzgerald T . , 826.
F a v r e M., 157. Fitzpatrick Fenton J . , 109.
E Federici E . , 524. Flaherty F . , 823.
Federico A . , 826. Flanagan B . J . , 759.
Ebner M., 704. Federico C , 832. Fleischmann F . S . , 110.
Echeverría E u i z B . , 268. Feeney D . , 80. Fletcher G . , 859.
Index nominum personarum 889

Flood H . , 153. Gabriel L . , 159. Gehlen A . , 702.


Floridia S . , 527. Gabrielli G . , 112. Geiger C , 462.
F l y n n A . T . , 863. Gaddi G , 466. Geiger G . , 318.
f Focaccia P. E . , 704. Gaddi L . , 480. Geisen G . , 859.
Font Grarcia F . , 620. Gagné G. A . , 478. Geisler G. B . , 73.
Fontana G . , 477. Gagner R . , 522. Geisz C , 207.
Fontevecchia M., 81. Gailhac G. ( S . D . ) , 518, Geith E . , 110.
Forero et Garcia N . , 76. 857. Gentili O., 861.
Forgeot G . , 525. Gaillard L . G . , 255. George G. N . , 477.
Forget A . , 76. Gaino F . , 480. Gerada E . , 825.
Forino G . , 826. Galassini A . , 703. Gercke D. G . , 465.
Formica R . , 112. Galasso G . , 831. Geremia S . , 860.
Forni R . , 560, 624. Galbiati A . , 80. Gerhardinger C. (S. ), 306.
Foroni L o Faro A . , 112. Galgani G. ( S . ) , 270. Germain O., 64, 109.
Forstner F . , 523. Galindo Quiroga A . , 254. Geromini C. A . , 81.
Forzoni A . , 465. Gallagher B . , 80. Gerosa P . , 863.
Fossati Gard. M., 143, 818. Gallagher E . , 860. Gerring IT., 862.
Fonlquier P . , 701. Gallagher E . F . , 525. Gerson A . , 523.
Fourage L . , 158. Gallard L . , 592. Gesp U . , 157.
Fournet A. U. (S.), 469. Gallego Pérez F . , 186. Gessi L . , 478.
F o y l a n M., 859. Galletti D . , 519. Ghezzi P . , 760.
Fracasso B . , 861. Galli G . , 832. Ghidetti P . , 317.
Franceschi G . , 832. Gallo G . , 64. Ghiglione E . A . , 76.
Francesco D'Assisi ( S . ) , 175. Gallon G . , 318. Ghini S . , 155.
Francesconi E . , 832. Galosi F . , 523. Ghirardini C , 208.
F r a n c i G . , 526. Galvin P . , 830. Giacomini G. S . , 112.
Francia E . , 315. Gandolphe T . , 155. Gianelli A. M. ( B . ) , 120,
Franco M. A. M., 85, 101. García S . , 514. 124, 443.
Franco Bahamonde F r . , 626. Garcia T . , 475. Gianfranceschi A . , 560.
F r a n z G. B . , 75. García et García De C a - Giannone G . , 208.
Fraschetti L, 832. stro R . , 305. f Giardina P . , 160.
Fraser G . E . , 860. Garcia Grain G . , 80. Giavarini A . , 208.
Frawley L . , 823. Garcia Martin L, 562. Giblin G . , 859.
Frazioli N . , 519. Garcia et Mertinez F . , 84. Gibney U . , 109.
Freddi B . , 828. García Martínez F . , 305. Gielen C , 702.
Freiré da S i l v a G . , 863. Garcia de Olalla Nieto E . , Gieringer P . , 153.
Freking F . G . , 314. 112. Gignac E . , 478.
Fremiotti P . , 828. García et Goldáraz G . , 561. Guardone E . , 861.
Frenette E . , 299. García Suárez A . , 248. Gilbert M., 160.
Fresnel A . , 512. f García y Gacía A . , 320. Gilberti F . , 827.
Freundorfer G . , 84. Garçous G . , 208. Gilberti P . , 317.
Freid G . , 256. Gargitter G . , 81. Gilroy Card. N. T . , 91,
Friel E . , 823. Gargiulo U . , 319. 226, 271.
Frings O., 523. Garkovic M., 80. Ginestroni P . , 315.
Fristel M. E. ( S . D . ) , 857. Garonzi S . , 320. Ginocchietti A . , 525.
Fritsch E . E . , 702. Garrity G . , 823. Gioanola L, 528.
Froment G . , 256. Gartz A k e H . , 827. Giorgi G . , 207, 527.
Frondosa G . , 80. Garzia R . , 206. Giorgio C , 832.
Frugo M., 829. Gasbarri P . , 560. Giraudel-Mareille E . , 317.
Fuerth A . F . , 480. Gaspar G . , 830. Girolami C , 825.
Fuessel F . , 204. Gaspari M., 154. Giron Perrone G . , 521.
Fumasoni Biondi Card. P . , Gasperini R . , 525. Giulianelli G . , 524.
124, 446, 558. Gassie Voorhies L . , 829. Giunta A . , 206.
Furstenberg M., 321. Gauci S . , 111. Glaser G . , 208.
F u r n y a Y o s h i y u k i P . , 76. Gaul E . , 825. Gleeson G . , 823.
Gavazzi E . , 85. Gleeson P . , 824.
Gavin P . , 520. Gleissner E . , 207.
G Gawlina G . , 74. Gloria L . , 523.
Gearen P. P . , 520. Godfrey G . , 447, 449, 760.
Gaberino L . , 525. Geeraerts S.¿ 78. Godin D . , 154.
Gabriel G . , 64. Geerdinck G. A . , 64. Goebel C, 111, 521.
890 Index ìiominum personarum

Goedt C , 204. Grente Card. G . F . S . M., Hayes W., 314.


Goerlich F . , 832. 69, 77, 87, 88. H e a l y E . , 255.
Goessens G. G . , 522. Gresko D . , 522. Healy P . , 315.
Goffoel M., 110. Greteman F . E . , 520. Hébert E . , 522.
Goldinger A . , 523. Grieco P . , 521. Hebestreit P . , 824.
Golinski Z . , 75. Griffin Card. B . , 502. Heckelmann A . , 111.
Gomes D a S i l v a E . F . , Grinter E . , 520. Hecker E . , 701.
476. t Groen G . , 320. Hedviges ( S . ) , 500.
Gómez C. L . , 64. Grol C , 478. Heeger G . , 111.
Gomez G . , 85. Groppe T . , 478. Heidet A . , 157.
Gómez T a m a y o M. D . , 385. Grossin P . . 525. Heijmeijer van Heemsted©
Gonçalves G. G . , 77, 78, 89. Grosso M., 862. E . , 156.
Gonçalves L . , 158. Grupallo Q., 319. Heimsarth G . , 824.
Gonçalves de Rezende G . , Gualdi A. M., 861. Heinrick C , 204.
476. Gualy F . , 115. Hendriks L . , 480.
Gonçalves G . dei P . , I I I . Guardini R . , 110. H e n d r i c k x F . , 109.
Gonçalves Cerejeira Card. Guasco Gallarate Di Bisio Henegan G . E . 830. s

E . , 457, 543. e F r a n c a villa E . , 479. Hengsbach F . , 560.


Gonella G . , 524. Guedes B. P . , 828. Hens G. M., 479.
Gonzaga L . , 77. Guenthner F. S . , 110. Hernández R o n G . , 524.
Goody L . , 76. Guérin G . , 206. Herrera et Oria A . , 84.
Goossens A . , 1.58. Guerra E . ( S . D.), 201, Hertkorn F . , 153.
Gopu M., 512. 813, 857. Hervé G. M., 314.
Goretti M. ( S . ) , 266. Guerrero A. M., 83. Herwarth von Bittenfeld
Goretti O., 827. Guerrero G. B . , 521. B a r . H . H . , 478.
Goreux G . , 159. Guerrini O., 315. Heymans P . , 206.
Gorhám G . , 153. Guerth O., 207. Hffmann G . , 478.
Gorman G . , 824. Guevara Card. F. G . , 74. H i c k e y T . , 317.
Gorman T . , 79. Guidara V . , 520. Higgins G . , 826.
Gormand E . , 157. Guidi P . , 145. Hilhorst G . , 708.
Gosselin G . , 703. Guiller F . , 186, 304. Hillinger R . , 760, 826.
Gotthardt G . , 72. Gutiérrez Diez T . , 219. Hindié G . , 74.
Gouet G . , 109. f Guynot de B. A . , 704. t Hindo A. P . , 528.
t Gounot C. A . , 528. Hoban E". F . , 466.
Gounot E . , 155. Hobbiger A . , 204.
Gouze A . , 157. Hoberg E . , 825.
Gracias Card. V . , 70, 87, H Hobold F . , 203.
88. Hoch L . , 79.
Grady T . , 826. Hoermann G. B . , 110.
Grafenhorst E . , 64. Haas E . L . , 830. Hofbauer G . , 205.
Graffeo V. S . , 519. f Haas F . , 704. Hofer M. A . , 825.
Graindart G . , 159. Haase F . , 156. Hoffmann C , 523.
Grano C , 152, 255. Hackett G . , 84. H o l d C , 110.
Grant-Ferris R. G . , 862. Hägen A . , 109. Holler C , 190.
Grassi M., 320. H a h l A . , 189. Hornau B . , 829.
Grassi S. G . , 861. Halecki O., 523. Hommell A . , 317.
Grau P . , 513. H a l l F . , 708. Hood H . , 862.
Grauss L . , 207. Hallstein W . , 479. Hoornaert A . , 158.
G r a y G . , 71. Hamel E . , 702. Horgan G . , 314.
Grech C , 859. H a n n a n F . , 315. H o r v a t h E . , 824.
Greco C. P . , 456. Hannon E . , 152. Houlahan F . I . , 315.
Green F . , 465. Hardman L . , 82. Houlihan G . , 826.
Green G . , 153. Harfouche G . , 155. Howard Hodges G . , 83.
Gregorio P p . X I I I , 660, H a r k i n R . , 520. Hughes G . , 64.
661. Harrington G . , 314. Hulpiau A . , 206.
Gregorio P p . X V , 662. Harrington M. A . , 84. Hulshof B . , 520.
Gregorio P p . X V I , 116. Hartman G . E . , 825. Hundhammer L . , 207.
Greif G . , 708. Hasebrink G . , 204. Hunkeler E. G., 74,
Grellner G . , 314. H a t e m A . , 472. 166.
Gremigni G. V . , 75. Haussner F . , 477. o
I l a s s e i n T a l a i I . , 700.
Gremigni V . , 93. Hayes G. T . , 72. H u y s G . , 861.
Index nominum 'personarum 891

ï K Krainer G . , 207.
Kramer G . , 110.
Ibert C , 829. K a b z a A . , 832. K r a u s G . , 205, 702.
Ielmini A . G . , 269. Kacbnowski F . , 824. Kriechbaum G . , 524.
Ignazio da L a c o n i (S.), Kadlubek V. ( B . ) , 500. K r i p p P . , 317.
120, 136, 443. Kaelin B . , 229. Kristen E . , 157.
I l g U . , 207. Kaetzler G . , 204. K r i z k a M., 824.
Impe G . , 208. K a i n z E . , 110. K r o l G . , 466.
Injodi In asu L , 206. Kaliberda G . , 199. K u e h n S . , 480.
Innamorati L . , 527. KaUen P. G. M., 863. K u e n E . , 478.
Innerhofer G . , 204. K a l v a P . , 82. Kuenburg M., 173.
Innocenzo P p . X , 662. K a m p e G . , 83. K u h n G . E . , 110.
Innocenzo P p . X I I , 662. Kandela G. G . , 86. K u o G . , 74.
Innocenzo P p . X I I I , 662. K a r a l l L . , 207. K u r z G . , 204.
Inoue T . , 254. Kaser G . , 204.
Inter Simone G . , 527. K a s p r z y c k i B . , 824.
Intoni L . , 526. K a s t e l l G . , 109.
Iorio Card. D . , 124, 446.
L
t Katcho S . , 528.
Ippolito G . , 158. Katsusaburo A r a i L . , 78. L a a k m a n E . , 203.
Ireton P . L . , 83. Kasule G . , 522. L a a r m a n n F . , 829.
I r w i n G . , 520. K e a l y G . , 702. Labella M., 160.
I s a z a Restrepo R . , 85, 100. Kearney F . , 523. Labor M., 703.
Isenbart A. A . , 522. Kearney G . E . , 186. Laccassagne M., 159.
I z z o A . , 527. Kearns B . , 703. Lacoursière F. S , , 708.
Keenan F . , 520. Laduron E . , 829.
J Keffer R . , 153. Lafayette Y . , 520.
Kellenberg G. P . , 561. L a g h i P . , 315.
Jabre A . , 319. Keller F . , 521. L a g u a r d a E . , 820.
Jaccarino G . , 109. Keller M., 79. Laguier L . , 110.
Jacqmain L . , 158. K e l l y E . , 824. Lahure A . , 319.
Jacquemin A . , 78. K e l l y R . , 702. Lalleman G . , 252.
Jacques A . , 206. K e m p k G . , 83. LaJipni N . , 526.
Jaeger L . , 78, 561. Kenney G . , 860. Lambruschini Card. A.,
J a m e Gen. L . , 863. Kerkhofs L. G . , 76, 716. 126.
J a n G . M., 859. Kerwin M., 823. Lambruschini F . , 826.
Jandot M., 157. Kesters U., 203. L a m i r o y E . , 214.
Janisse G . , 480. Kettel G . , 513. Lamont D. R . , 514.
Jannetti A . , 320. K f o u r y E . , 479. Lanciotti L . , 826.
Jannucci A . , 315. K f o u r y F . , 478. Lanctôt A . , 78, 709.
Janssen N. G . , 111. K h a y a t Bachir Y , 525. L a n d à z u r i G . , 74.
Janssens de Varebeke L . , Kierkels L . P . , 475. L a n d r y G . , 829.
208. f K i l e y M. E . , 320. L a n d r y G . L . , 79.
t Jantzen F. S . , 704. I K i l z i L . , 77. L a n e L . T . , 75.
Jarrige C. ( S . D . ) , 469. I K i m p t o n G . , 477. L a n g A . , 703.
Jàuregui B . , 78. j K i n g M., 478. f Langlois I L , 704.
Jauregui y Goiri A. C, 84. Kissane E . , 859. L a n m a n C. B . , 831.
Javouhey A. M. ( S . ) , 470. K i w a n u k a G . , 708. L a n n o n G. G . , 701.
Jennings E. Q., 81. Klaiber M„ 477. L a n n u t t i L . , 519.
Jeune R. M., 623. K l e i n F . G . , 80. Lanteri P . B . ( S . D . ) , 519.
Johnston G . , 704. K l e k o t k a P . , 153 f Lapierre L . , 160.
J o n A . , 525. Klinkenberg M., 156. L a r a Bustamante P . , 316.
Jones C. G . , 477. Klooster G . , 513. Larcade L . , 820.
J o r d a n G . , 823. K n o x G. R . , 620, 624. Lariviere R . , 825.
Joris F . , 159. Koehler G . , 832. L a Rogue C , 57.
Jornet Ibars T. di G. ( S . Kolter G . , 832. Larose R . , 80.
D . ) , 249. i K o m o r a E . , 520. Laurenti G . , 526.
Jorquera P . , 156. i K o n c k i C , 207. Lauzière E . , 475.
Joussard G . , 110. I K ö n i n g F . , 83. L a v a g n e A . , 317.
Jousset B . , 158. ! Koops G. A . , 479. L a v a l E . , 317.
J u d a b B r a h a m T . , 157. I Koscziusko-Morizet G . , 527. L a v a l F. de M. (S. D . ) , 57.
Junginger G . , 523. * Kottenhoff G . , 158. Lavergnolle G . , 155.
892 Index nominum personarum

Laverseyn M., 110. L o a y z a Gumiel C , 83. Machens G. G . , 701.


L a v i n P . , 826. Locatelli R . , 320. Maeioci G . , 525.
Lawler G . , 824. Loewenau G . , 462. Marek E . , 157.
Lázaro Ribeiro B . , 864. Loffredo M., 831. MacKellaig N . , 859.
L a z o V . , 317. L o i B . , 142. MacMaster G . , 859.
L© Gouaze G . , 304. L o i b l A . , 208. MacMillan G . , 519.
L e R o y G . , 157, 319. L o l l i A . , 520. Macrionitis M., 305.
L e R o y P . , 314. L o m b a r d i A . , 300, 301, Madureira Mancini G . , 476
Leander R . , 830. 770. Magagli R . , 318.
L e a r y A . , 860. Lombardini L, 153. Mager E . , 521.
Lechner G . , 702. Lonergan R . , 203. Maggi E . , 526.
Leclaire G . C , 475. Longo V . , 203. Magistri A . , 527.
Lefébure G . , 156. Loosdregt S . , 80. Magloire P . E . , 862.
Lefebvre C , 318. Loose G . , 863. Magnini B . , 156.
Lefebvre M., 535. Lopez G . , 156. Magno G . , 521, 860.
Léger Card. P. E . , 70, 87, Lopez G. I . , 85, 100. Maguire G . , 701.
88. Lopez Brou C. ( S . D . ) , 518. Maguire R . , 702.
Lehane T . , 703. Lopez da Cruz E . , 314. Magyary G . , 703.
Leiprecht G . , 186. López Estrada E . P . , 72.. Mahedy G . , 157.
Lemaingre G . , 155. L o p e z Monge E . , 521. Mahieu E . , 701.
Leménager A . , 759. López Santamaria I . , 169. Maiellaro G . , 703.
Lemieux E . , 476. Lorenzon G . , 861. Majerotto S . , 832.
Lemieux G. M., 466. Lorsung P . , 314. Maksymowski G . , 860.
Lenahan E . , 522. Dosano G . , 157. Malcolm A. M., 270.
Lenihan T . , 204. Losavio S . , 703. Maltarello A . , 158.
L e n t i A . , 207. Louie E . G . , 829. Mamarbachi P . , 160.
Lentini L . , 318. Lourenço A . , 831. Mameli F . G . , 205.
Lentini V . , 862. Louro E . , 829. Mandia S . , 314.
Lenzinger G . , 528, 864. L o u v e a u x P . , 208. Mandrillon G . , 207.
Leone P p . X I I I , 56, 404, Louwers O., 155. Mandron A . , 157.
440, 662, 663, 671, 685, L o v e G . , 861. Mangers G . , 619, 780.
762, 814, 815. L u c a s M., 108, 264, 482, Mangino B . , 701.
Leonetti A . , 204. 484, 533, 777. Mannaerts G . , 479.
Leonhard G . , 155. L u c i a n i L . , 203. Mannarelli A . , 480.
Leotte T a vares E . , 829. L u c i d i F . , 520. Manrique G . , 80.
Lepron L . , 109. Ludovicus R e x Bavariae, Mantiero A . , 84.
Lercaro Card. G . , 70, 73, 307. Manzella M., 158.
87, 88, 202, 474, 475, L u e c k G . , 533. Maraist P . , 829.
822. L u e c k e S . , 522. Marangiu-Nurra E . , 1 141.
Lesea C , 524. L u g a r i F . , 831. Maranta E. A . , 708. "
Lesoiird G . , 77. L u k e r G . , 860. Marcellino L . , 527.
f L e v e n E . , 160. L u p i P . , 317. Marchese A . , 315.
Leveque M., 205. Lupinacci M., 526. Marchione S . , 832.
Leverman A . B . , 560. L u q u e Card. C, 70, 87, 88. Marcille R . , 155.
Lévesque A . , 82. Lussier A . F . , 82. Marco Evangelista (S.),
Leymarie E . , 256. Lussier I., 154. 266.
f L e y n a u d A. F . , 528. L y - H s ü a n t e P . , 78. Marcopoli G . , 159.
L i P a i y u A . , 75. L y n c h G . , 520. Marella C , 525.
Libermann F . M.-P. (S. L y n c h G . P . , 79. Marella P . , 255.
D . ) , 273, 287. L y o n s A . , 520. Marengo O., 76.
Libotte C , 159. Margaretha E . , 205.
Liénart Card. A . , 76, 492. Margherita T . , 152.
Lieser L . , 154, 702. M Margreth P . , 203.
L i g n y G . , 206. Margiotta N . , 760.
L i m a E . , 522. Maas A . , 479. Margrij G . C , 479.
Linares E . , 318. Mabathoana E . , 84. Mari F . , 320.
Lindeboom E . , 64. Maccari C , 520. Maria Croc, di R o s a ( B . ) ,
Lionello A . , 528. Mac Donald G . , "548. 858.
L i p a r i F . , 829. Mac Donald R . , 479. Maria del D i v i n Cuore ( S .
L i s i b a c h G . , 64. MacEachen R. A . , 860. D . ) , 201.
Llaguno Canals A . , 826. Machado C. M., 700. Maria della Provvidenza
Index nominum personarum 893

[Smet] ( S . D . ) , 857. Mazzarotto G . , 521. Méndez Simoes E . , 760.


Mariani A . , 129. Mazzi F . , 112. Menga R . , 527.
Marianesehi P . , 480. Mazzi V . , 319. Menino de Souza G . , 825.
Mariasel v a m P . , 512. Mazzocchi A . , 156. Merano P . , 477.
Marier Gr., 478. Mbwega L . , 522. Mercati Card. G . , 124, 446.
MarineUi E . , 703. Me Cabe T . , 77. Mercier Card. D . , 489.
Marino P. P . , 702. Me Cafirey G . , 153. Mercuri E . , 158.
Marion E . , 860. CcCahiU G . , 520. Mericq O . , 701.
Marola C , 862. McCarthy F . , 860. Merrion G . , 830.
Marqués Gr. E . , 304. McCarthy G . , 824. Mertens E . , 158.
Marshall E . , 314. McCarthy G. B . , 708. Messori S . , 480.
Marsilli C , 528. Me Carthy T . , 315. Meyer E . , 110.
Martel E . , 522. Me Carty G. E . , 80. Meyer R. G . , 560.
Marsoni S . , 525. McClafferty G . , 520. Meyers A . , 314.
MarteUi Gr., 863. Me Colgan D. J . , 520. Mozzone F . , 208.
Martin I . , 825. Me Cormick P. G . , 317. Micara Card. C, 108, 120,
Martin M., 829. Me Devitt G . , 315. 123, 131, 144, 175, 176,
Martinez A . , 80, 81. M e Donald O . G . , 477. 178, 222, 267, 268, 290,
Martínez E . , 522. Me Donough E . , 523. 441, 445, 451, 474, 490,
Martinez G. A . , 616. Me Elhinney G. G . , 203. 560, 765, 822.
Martinez M., 527. Me Elligot F . , 826. Miccinelli C , 119, 569.
Martinez Garcia G . , 112. Me Entegart G. B . , 560. Michaux P . , 318.
Martinez V a r g a J . , 85, 101. M c E v o y E . L . , 520. Michel G . , 256.
Martinoli L . , 153. Me Gee G . , 83. Michelini O . , 825.
Martins J . A . B . , 859. Me Geough G . , 544. Micheloni P . , 526.
Martins B a r a t a G . , 831. Me Gervey G. P . , 830. Mielcarek G . , 702.
Marty F . , 79. Me Ginley C, 153. Miglio A . , 319.
Marzetti G . , 829. McGlynn G . , 522. Migliore G . , 828.
Marziale P . , 832. Me Gowan G . , 824. Miller E . , 703.
Másala S . , 154. McGuire M., 823. Miller G . B . , I I I .
Mascariñas E . , 77. Me Guire P . , 702. Miller L . F . , 703.
Masella Gard. A . , 61, 85, Me Guire T . , 620. Miller N . , 153.
123, 251, 308, 310, 429, Me Haie G. G . , 480.
Millot R . , 317.
445, 468, 765. Me Intyre Card. G. F . , 70,
Mimmi Gard. M., 69, 74,
Masi D . , 153. 87, 88. 87, 88, 822.
Masnou et Boixeda R . , 83. Me Mahon G . , 824. Min T . , 514.
Mason G. F . , 520. Me Mahon P . , 476. Minardi G . , 208.
Masse R . , 157. McMahon T . , 859. Mincuzzi M., 111.
Massimi G . , 703. McManus G . , 826. Mineo N . , 824.
Massimi Gard. M., 124, M e N a l l y T . F . , 109. Miranda Cavalcanti S . ,
446. McNulty G . , 861. 203.
Massimo Lancellotti F . , M e N u l t y T . A . , 304. Miranda Chagas O . , 460,
524. Me Shea G . , 79. 463.
t Masterson G . , 864. McPeak G . , 859. Miranda Vilas-Bôas M.,
Mastroiacomo A . , 831. Me Weeney G . , 520. 259.
Matha Andrade y A m a r a l Medeiros Delgado G . , 72, Mirande G . , 314.
G . , 488. 169. Mitchel L . , 154.
Mathew D . , 705, 771, 773, f Medina, 864. Mitchell P . E . , 828.
775. Medina et Medina M., 83. Mitolo A . , 832.
Mathias L . , 85. Meehan T . , 826. Mitty G . G . , 547.
Matyn A . , 703. Meert E . , 831. Mobarak I . , 73.
Mattathil C , 862. Melançon G . , 301. Mohana G . , 319.
Mattioli F . , 523. Melchior-Bonnet C , 112, Mollen G . , 204.
Maurault O . , 109. 205. Moleon G . , 111.
Maurenbrecher W . , 478. Melo S. V . , 169. Molino V . , 863.
Maurer G . C , 72. Meloni A . , 319. Moll F . , 523.
Maurigi G . , 828. Memelauer M., 83. Molloy T . E . , 80, 458.
May olle P . , 157. Mena Caamaño A . , 319. Monager F . , 256.
Maurizi M., 520. Ménard G . E . , 305. Monnier F . , 273.
Mazzarello M. D. ( B . ) , 120. Mendel G. A . , 598. Monico T L , 526.
442. Méndez Arceo S . , 80. Monti B . , 828.
894 Index nominum personarum

Monti V . , 525. Navarro N . E . , 73. Odio Herrera R . , 74.


Montiani Gr., 314. Navarro Grazziani P . A . , O'Donnell C , 826.
Montoya E . , 522. 522. O'Donnell E . , 476.
Moran G-., 3 Í 4 . Nazaré de Oliveira G . , 828. O' Donnell G . , 153.
Moran T . , 119. Nebel" G . , 208. Odorizzi T . , 206.
Moreau L . Z . ( S . D . ) , 56. Neglia G . , 208. Odrowaz G. ( S . ) , 600.
Moreel L . , 318. Negri G . , 319. Oehmen G . , 827.
Morel L . , 72. Negrin E . , 74. Oelzant^F., 208.
Moreno E . , 64. Nepote-Fus G . , 81. Offergeld A . R . E . , 206.
Moreno de S a n t ' A n a G-., Nering G . , 830. O'Flaherty U . , 154.
111. Néve T., 223. O' F l a n a g a n D . , 76.
Morgante M., 110. Neves G. L . , 79. O' H a r a G. F . , 72, 79.
Moroni F . , 316. Nevóla S„ 207. O'Keeffe P. G . , 203.
Morris M., 828. Nicastro C , 831. Olaechea et L o i z a g a M.,
Morris T . , 315. Nicodemo E . , 74. 83, 540.
Morrison G-., 476. Nicoletti V . , 829. Oleose M., 129.
Morta Figuis A . , 111. Nicolini G. P . , 395. O ' L e a r y P . , 823.
Moruzzi G . , 158. Niedermeier A . , 111. Olivieri A . , 703.
Moruzzo T . , 160. Niehues A . , 203. O'Looney G. G . , 110.
Moscicki A . , 79. Niels Stensen, 423. O'Mahoney G. P . , 860.
Mostin G . , 521. Nienhaus E . , 864. O'Neill G . , 475.
Motolese G . , 82. Noacco D . , 316. O' Neill G. M., 510.
Matsfeld G . , 824. Nöda G. B . , 514. On Prakhongchit M., 513.
Motta O., 248. Nogara G . , 304. Orcel G . , 527.
Motty R . , 829. Nonnen mueblen P . , 155. O ' R e i l l y G. B . , 519.
Moura R o l i m Z . , 465. North G . E . , 315. O ' R e i l l y M., 510.
Mousinho A . , 80. Noschese O., 112. Orihuela G . , 514.
Moussaron G. A . , 304. Noser A . , 84, 512. Orlandi T., 320.
Moynihan D . , 186. Nosolini G . , 154. Oroczo Lomelin F . , 80.
Mozeris D . , 826. Novati Calchi P . , 77. Orsini di Solofra F . , 524.
Mueller O., 159. Novo G . , 204. Orth L . , 521.
Mulcahey E . , 824. Nunes E . , 831. Ortiz Arrieta O., 248.
Mullahey G . , 830. Nuilo F . S . , 76. Ortiz Bilbao L. A . , 472.
Mtdier A . , 206. N u t i N . , 208. Ortona E . , 526.
Mullally G. F . , 704. Nuwer R . , 256. Osés G . C , 476.
Mullen C , 701. N u z z i I., 111. Ossola L. G . , 71.
Mullins G . , 110. N y s T., 157. Ossola P . , 78.
Mulsant G . , 157. Osterland A . , 829.
Muñoz Duque A . , 85, 185. O'Sullivan M., 152.
Murphy G . , 824, 860. Oswald G . , 702.
Murtagh G. P . , 203. 0 Otis Johnson S . , 862.
Muruaga Olazar G. E . , 84. Obendorfer A . , 111. O'Toole E . L . , 704.
Musesti G . , 160. Oberste G. A . , 701. Ottaviani Gard. A . , 70, 87,
Mutsaerts G. F . , 828. Obert G . , 256. 88, 108, 254, 255, 474,
Muzik M., 824. Oberto G . , 156. 475, 766, 822.
Muzio G. R . , 319. O'Brien C , 153. Ottaviani V . , 528.
Myers E . , 859. O'Brien E . , 84. Owens G . , 824.
O'Brien E . G . , 845. Ozanam A . F . ( S . D . ) , 550,
O'Brien E . J . , 759. 858.
• N O'Brien G . , 824.
O'Brien G . F . , 519.
Napoli G . , 702. O'Brien R . , 701. P
Nasca P . , 824. O ' B r y a n G . , 153.
Nash E . , 830. Occhipinti L , 208. Pacchiani G . , 520.
Natoli T., 526. Ocket A . , 158. Pace A . , 525.
Natucci S . , 59, 120, 131, O'Connell E . , 520. Pacelli C , 766.
142, 144, 194, 308, 310, O' Connell G . , 314, 823. Pagano D., 859.
441, 469, 517, 564, 566, O' Connor A. S . , 864. Palacios E . , 129.
567, 568, 622, 623, 764, O'Connor E . , 520. Palazzolo L. M. ( S . D . ) ,
815, 816. O' Connor M. G . , 202, 664. 858.
N a v a g h G . , 83. Oddi S . , 624. Pallotta M.'"A. ( S . D . ) , 858.
Index nominum personarum 895

PaUotti V. ( B . ) , 202, 621. Perrone R . , 519. Pius P p . V I I , 439.


Palmer A . , 703. Perrotta A . , 319. Pius P p . I X , 141, 273,
Palmieri O., 480. Peruta G . , 526. 325, 388, 391, 439, 539,
Palumbo S . , 159. Peruzzi S . , 436. 577, 818, 849.
Pamer M., 831. Pesce A . , 708. Pius P p . X ( B . ) , 18, 27,
Panceri G . , 830. Peschiera E . , 831. 201, 284, 309, 516, 680,
Pandozy G . , 315. Pessôa da Costa G. G.,203. 809, 857.
Pangrazio A... 561. Petazzi F . , 701. P i u s P p . X I , 118, 130, 142,
f Panickerveetil Ivanios Petazzi G . , 524. 221, 227, 274, 282, 429,
G . T . , 84, 528. Peters B . , 476. 440, 455, 470, 623, 659,
Panico G . , 562, 823. Peters G . , 832. 662, 666, 686, 763, 814.
Panzeca T . , 824. Petraroli B . , 318. P i v a L . , 208.
Paoletti O., 522. Petro G . , 153. Piwowar S . , 826.
P a p a P . , 154. Petrus Lombardus, 93. Pizzanelli P . , 827.
Papetti L . , 832. Peverati G . , 478. Pizzardo Card. G . , 108,
P a p i n R . , 156. Pezzatini U . , 526. 123, 254, 274, 445, 474,
Pappalardo P . , 202. Pezzetti G . , 525. 765.
Parekunnel G. T . , 829. Pfaff G . , 521. P i a y Deniel Card. E . , 76.
Parisi F . S . , 145. Pfister L . , 159. Placencia et Moreira I . , 76.
Parisi M., 318. Phelan Russell A . , 315. P l a n k G . , 320.
Parisio G . , 58. Piana-Agostinelli G . , 864. Plaschaert E . , 189.
Parker G . , 702. P i a n i G . , 247. P l a z a A. G . , 759.
Paro G . , 153. P i a n i G . , 616. Plenteda A . , 826.
Parodi G. B . , 557. Piasentini G. B . , 79. Plumey I., 513.
Paschang G . , 76. P i a z z a Gard. A. G . , 58, Poch y Gutiérrez de Ca-
Paschetta B . , 159. 88, 123, 186, 254, 255, . viedes A . , 156.
Pasetto L. G . , 204. 445, 475, 819. Pocock F . F . , 72.
Pasquale A . , 832. P i a z z i G . , 760. Polacek G . , 208.
Pasquini R . , 208. P i c a M., 826. Polano L . , 316.
Pasto M., 153. Picard E . , 479. Poletti U . , 315.
Patrassi A . , 626. Picard G . , 824. Poliquin R . , 479.
Patrone I. E . , 160. Picard de la Vacquerie R . , Polito S . , 524.
Paulinus Nolanus (S.) 77. Polizzi G . , 827.
784. Picaud F. M., 78. Polverari A . , 523.
Paulissen G . , 78. Piccione V . , 204. P o m a A . , 77.
Paulussen L . , 494. Picco C , 832. Pont Gol G . , 76.
Pavlisié G . , 78. Picella N . , 207. Ponti V. N . , 81.
Pavone M., 828. P i c h a M., 152. Porrati G. B . , 129.
P a z z a g l i R . , 525. Pichard L . , 109. Porta B . , 84, 864.
Pazzis M. M., 438. Pichler A. M., 523. Porteboef L . , 154.
Peacock A . P . , 520. Piedrahita N . , 256. Portocarrero Costa G. B . ,
Peano A . , 431. Pierard G . , 155. 466.
Pecci D . , 480. Pieri F . , 255. Post Renero R . , 859.
Peck A . , 829. Pieropan G . , 861. Postel M. ( S . ) , 469.
Pecorelli A . , 525. Pierroz E . , 830. Potenza F . , 519.
Pegge V . , 862. Pietromarchi R . , 317. Poullart des Places C , 288.
Pelaez P . , 513. Pignatelli G. M. ( B . ) , 519. Poupart-Lafarge E . , 157.
Pellegrini G . , 527. Pignone F . , 478. Pourchet M., 110.
PenaU L . , 204. Pineda V . G . , 521. P o z z i G . , 828.
Peracchi A . , 154. Pinto E . , 832. Prandina F . , 525.
Perantoni P. A. M.¡, 79. Pintonello A . , 760. Prandota G. ( B . ) , 500.
Pereira G . , 828. Piolanti A . , 202. P r a t i A . , 85.
Pereira da Costa E . , 203. Pirastru G . , 701. Préat A . , 206.
Pereira da Cunha V . , 830. Pirelli A . , 80. Preca G . , 111.
Perellò et P o u G . , 83. Pires Chaves F . , 111. Pregliasco G. N . , 827.
Peres B . S . T . , 83. Pires Ferreira S . , 203. Premm M., 205.
Pereyra Y r a o l a G . , 318. P i r n a y L . , 155. Prendiville R . , 76.
Pérez A . , 521. Pirozzi F . , 203. Pressault L . , 154.
Pérez S i l v a F . , 81. Pistone A . , 319. Primeau E . , 824.
Perinetti C , 525. P i t t u i G . , 527. Prince C. G . , 57.
Perrin M., 760; Pius P p . V I , 539. Protat L . , 320.
896 Index nominum personarum

P r o vis A . , 159. Rege Moretto E . , 320. R o h l m a n E . P . , 75.


Provost A . , 829. R e i d y D . , 860. Rohracher A . , 174.
P u c c i M. ( B . ) , 858. Reilly E . , 153. R o i g et Vülalba V . , 263.
PuccineUi V . , 527. R e ü l y G . , 520. Rojas Mansüla A . , 521.
Puech P. M., 80, 541. Reitmeier G . , 203. Roland-Gosselin B . , 73,81.
Pugiotto G . , 832. Rémond P . , 82. RoUet E . , 319.
Pugliese S . , 526. Renard A . , 560. Romagna F . , 142.
Follano G . , 305. Rendeiro F . , 85, 101. Romain G . , 110.
P u n z i Q., 825. Renders P . , 206. RomaneUi E . , 319.
Purcell G . , 703. Repetti E . , 527. Romeo A . , 153.
Pustet F . , 112. Restrepo del Corral E . , Romme C. M. P . , 862.
P y c k e R . , 206,. 317. Roncalli Gard. A. G . , 69,
Revelo S . , 476. 87, 88, 560, 657, 700,
Reverberi G . , 702. 822, 823.
Q Reynolds G . , 156. Roney G. A . , 476.
Rezende Costa G . , 248. Rodney G . , 824.
Quaegebeur A . , 702. Ribeiro Mazzei V . , 204. Rooney G. A . , 476.
Quagliarello S . , 826. Riberi A . , 161, 163. Roper G. B . , 84.
Queck G . , 825. Ribeirio de S a n t ' A n a A . , Roques Gard. C. E . , 77.
Queiroz Muniz A . , 206. 703. Rosa, G. 527.
Quezada S. 77. Ribeiro Parente A . , 864. Rosario C , 317.
Quinn G. M., 859. Ricalde Lesmes M., 256. Rosaz E. G. (S. D.), 518,
Quintal V . , 476. R i c c i M., 526. 817.
Quintero P a r r a G. U . , 759. R i c c i Curbastro L . , 156. Roscetti L, 204.
Quiroga y Palacios Gard. Ricciardi A . , 816. Rosei C , 319.
F . , 70, 657, 701. Riecioni E . , 156. Roselli S . , 316.
t R i c h a E . , 528. Rosnati G . , 2 0 8 /
Richaud P . , 784. Rossi M., 318, 832.
R Richaud P. M. A . , 715. Rossiter F . , 523.
Ridder B . , 204. R o t a P . , 85.
R a a b G . , 205. Riduet G . , 110. Rovaio y Fernandez C ,
R a d i c i A . , 319. Rieder M., 521. 159.
Radicioni V . , 78. Riehl G . , 829. R o y E . , 476.
Raeymaeckers D . , 512. R i g h i L . , 153. R o y M., 80.
Raffaella M. del S. Cuore R i l e y A . , 523. R u a M. ( S . D . ) , 761.
( B . ) , 202, 567. R i l e y D . , 318. Rudigier F . G . ( S . D . ) , 201.
Rafferty G . , 203. RiUey T . T . , 522. R u f E . , 825.
R a g g i L „ 831. Rintelen F . , 78. Ruffini Gard. E . , 255.
Raimondi G . , 861. Riopel M., 77. Ruffini P . , 831.
Ramírez Taboada P . , 562. Ritter G . E . , 166. Rugambwa L . , 78, 709.
Ramos A . G . , 73. R i v e r a Mejia - P . G . , 75, Ruggieri L . , 703.
Ranocchini G . , 621. 186. Russo C , 826.
Raphaël ( S . ) , 438. Rivero D . , 72. R ü t h G . , 513.
Rascher M. ( S . D . ) , 188. Rives Lopez G . , 317. Rutten E . , 189.
Rastatter Rowan T . , 861. Rivière P . , 465. R u s t M., 524.
Ratelade G . , 157. Rocca A . , 255. R y a n D., 830.
t Rateni M., 528. Rocha de Oliveira P . , 203. R y a n E . F . , 544.
R a t h E . , 190. Rocha L a g o a Filho F.,478. R y a n G . , 703.
R a u c k V . , 82. Rochette R . , 476.
R a u h E . , 110. Robertus Hierosolymita-
Rauscher F . , 204. nus, 223. S
Ravaioli G . , 831. Rodary P . , 158.
R e A . F . , 145, 443. Rodenas García A . , 303. Saba A . , 561.
R e C , 78. Rodgers G . , 620. Sabatini A . , 527.
Reardon D . , 153. Rodrigues M., 315. Sabelko A . , 204.
Rebouças de Moura P . , Rodríguez A . , 82, 466. . Sabenicio F . , 314.
521. Rodríguez M., 154. Sacchetti C , 528.
Recanati P . , 477. Rodríguez Sobreira C.,522. Sacchetti G . , 316.
Reed T . , 824. Roederer G . , 159. Sacchetto G . , 318.
Reed V . S . J . , 520. Roéis L . , 832. Sadok ( B . ) , 500.
R e g a V . , 832. Roer E . , 203. Sáez T . , 522.
Index nominum personarum 897

Saint Arnaud F . S . , 477. Schellekens G.- M., 863. Severini A . , 526.


Saiz Temino A . , 84. Scheller C , 110. Sevin A . , 154.
Salat R . , 206. f Scher F. G . , 160. Sevrin A . , 78.
Salazar T. B . , 451. Scherer M. T. ( S . D . ) , 201. Sfair P . , 306.
Salazar Botero T . , 81. Schiavi E . , 319. Sgambetterra F . , 112.
Saldanha V. F . , 831. Schütz L . , 206. Shak G. S . , 159.
Salette G . , 256. Schimidt E . G . , 824. Shanley P. H . , 186.
Salis A . , 142. Schino C , 111. Shattock L . , 525.
Salmerón E . A . , 560. Schmid G . , 824. Shaw G . , 860.
Salomé I . , 318. Schmidt P . , 155. Shaw S . , 477.
Salotti Card. C , 142. Schmitt A . , 703. Shea F. S . , 702.
S a l v i S. L . , 85, 539. Schmittlein R . , 827. Sheehan D . E . , 522.
Samoré A . , 152, 217, 255, Schmitz E . , 830. Sheehan G . , 314, 830.
257, 323, 385, 387. Schmondiuk G . , 522. Shehan L . , 759.
Sanchirico P . , 830. Schmith A . , 190. Sheil B. G . , 519.
Sancho G . C , 71, 859. Schnabel E . , 204. Shrimpton A . , 863.
Sanderson S . , 863. Schneider G . , 317. Sidenfaden G . , 157.
Sandri U., 208. Schockaert R . , 831. Siedle G . , 709.
Sanguinetti C , 208. Schoenmaeckers P . , 84. Siepmann F . , 204.
Sanna G. M., 305. Schoenmakers L. M., 863. Sigismondi P . , 529, 532,
f Santa L . , 320. Schoiswohi G . , 75. 834.
S a n t ' A n n a G. G . , 248. Schölte S. A . , 479. Signorelli G . , 320.
ßantin A . , 861. Schott L . , 153. Signowski F . , 204.
Santi vecchi G . , 440. Schramm F . , 207. Siino S . , 760, 822.
Santos A. G . , 79. Schuberth G . , 207. Silva A. A . , 111.
Santos R . , 186, 248. Schuemmer C , 829. Silveira d ' E l b o u x E . , 212.
Santos Cabrai A . , 72. Schuemmer G. E . , 702. Silvestri C. A . , 527.
Santos et Olivera B . , 160, Schulte F . , 204. Silvi U., 158.
303. Schulte G . , 825. Simmerstaetter F . , 64.
Santos Songco P. P . , Schultes F. P . , 520. Simôes G . , 832.
72. Schupp G . , 204. Simon F . , 81.
Sanz Gonzales I . , 156. Schuster Card. A. I . , 223, Simon G . , 206.
Sanzó C , 527. 595. Simonelli A . , 130.
Saouda G . , 700. Schwalber G . , 207. Simons E . , 158.
Saponaro R . , 111. Schwering L . , 829. Sinenses, 61.
Saracco G . , 856. Schwertz F . , 476. Singleton F. S . , 520.
Saraceni F . , 526. Scianatico S . , 831. Sinnott A. A . , 72, 73.
Sarménto Rodrigues E . , Scimeca D . , 824. Sips F . , 208.
827. Scimone S . , 828. Siri Card. G . , 70, 87, 88,
Sarno G . , 112. Scortegagna A . , 77. 624, 822.
Sarrion G. M., 111. Scott W., 318. t S i x G . , 160.
Sartori A. V . , 80. Sebastier G. J., 829. Skinner P. G . , 510.
Sartorio C , 320. Sedlmeier G . , 186. Slanski G . , 523.
Saudino C. A . , 160. Seeland E . , 110. Sledsens L . , 160.
Sauter E . , 204. Segard A . , 318. Smaza E . , 824.
Saverio (S.) F r . 96, 226. Segura G . , 320. Smith C , 860.
Savey-Casard P . , 157. Segura y Saenz Card. P . , Smith E . J . , 519.
Sa violo A . , 156. 91, 309. Smith G. D., 110.
Scacchi C , 316. Seiterich E . , 82. Smith H . , 521.
Scalabrini G. B . , 129. Seitz L. P . , 82. Smith L. R . , 82.
Sealais F . , 620. Sello G . , 527. Smith M., 157.
Scapin G . , 862. Seminari A . , 863. Smorlesi G . , 319.
Scarafoni G . , 320, 480. Senner G. T . , 77. Sinulders L . , 478.
Scarpati A . , 256. Sensi G . , 475. Soares I., 452.
Scarpelli no G . , 319. Sericano S . , 202. Soares L . , 828.
Scattini A . , 155. Serlupi D'Ongran dei M. Sofia A . , 320.
Scattolin L . , 832. L . , 155. Solari G. B . , 477.
Schaefer A . , 110. Serra R . , 209. Solari T . , 175.
Schell A . , 256. Sorretta G . , 829. Solaro A . , .527.
Schellauf F . , 204. Sessa M., 112. Solimando G . , 526.
Schellekens G . , 189. Severi P . , 85. Solorzano G . , 521.

5 7 - A C T A , vol. X X , n . 1 8 . — 3 0 - 1 2 - 1 9 5 3 .
898 Index nominum personarum

Sohistri E . , 317. Svetina G . , 830. Tokio A . , 73.


Sommariva E . , 109. Swarowski D . , 318. Tomasetti F . , 61.
Sorbelli T . , 158. Sweeney E . , 523. Tombari A . , 315.
Sorrentino D . , 152. Sweeney R . , 860. Tomiza wa B . , 84, 514.
Sotóla F . , 523. Symphorianus ( S . ) , 592. Tonduti P . , 527.
Souza Dantas M., 73. Toolen G . , 256.
Spagnolli G . , 828. Topouzian P . , 157.
Spampanato V . , 525. Torasso A . , 78.
Sparano G . , 203. T Toriz Marquez O., 560.
Spellman Gard. F . , 561. Torre G . , 108.
Sperandeo M. G . , 79. Tacoli O., 825. Torres Acosta M. D. ( B . ) ,
Sperber G. B . , 702. T a f u r i V . , 112. 201, 566.
Spiga A . , 143. Talamo V . , 112. Torres D i a z E . , 319.
Spinosi P . , 526. Tamayo Gomez D. M.,782. Tortori G . , 832.
Splain G . , 318. T a n g D., 75. Tosi G . , 316.
Splendiani G . , 315. T a n g K i n g P o P . , 207. Tosi P . , 319.
Sprengel G . , 824. T a n i A . , 75. Touvet R . , 520.
Sprenke F . , 704. T a p p i G . , 160. Towell C , 153.
Spreutels M. L . , 831. Tappouni Card. I., 455. Towne C , 860.
S. Procopio, 229. Tardini D . , 656. Trabucchi E . , 832.
Spugnini G . , 827. Tarony G . , 318. T r a n H u u D u c G . B . , 75.
Squilla G . , 154. Tarrazona A . , 319. Tranfaglia L . A . , 85.
Stack K . , 703. Tartarelli C , 826. Trebbi M., 526.
Staerk F . , 521. Tavares L . E . , 830. Tredici G . , 77.
Stahl G . F . , 477. Tavares de Sousa G . , 522. Trezzini C , 64, 109.
Staínbulié A . , 525. T a y l o r U . , 525. Tricella A . , 528.
Stanek G . , 208. Tedeschini Card. F . , 119, Triebl G . , 110.
Stanford G. V . , 860. 124, 131, 202, 445, 568, Trigo de Moráis A . , 827.
Stanislao ( S . ) , 498. 624, 665. Trigo de Negreiros G.,827.
Stanton G . , 153. Tegerina do Prado T.,860. Trinchero M., 524.
Stefanini G . , 527. Tempesta P . , 526. T r o t t a R . , 256.
Steger A . , 155. Teresa Maria della Croce Troyer G . , 828.
Steinboeck G - , 207. ( S . D . ) , 201. Trower E . , 315.
Steinmetz G . , 159. Terlecke A . , 824. T r u g l i a V . , 152.
Stella S . , 621. Tessaro M., 204. T r u g l i a V . , 152.
Stelly A . , 829. Tessaroli F . , 84, 160. T r u i n i F . , 160.
Stepanian S . , 703. Tessarolo C , 317. Tsinguen F . S . , 512.
Stepinac Gard. A . , 69. Tossens F . , 203. T s u n g Huai-Mo A . , 75.
Stickney L . , 256. Testa G . , 202, 475. T u l l i G . , 860.
Stipek R . , 208. Teusch G . , 154, 702. T u p o u S . , 472.
Stitz E . E . , 704. Theberge E . , 522.
Stock G . , 522. Theccanat M., 862.
Stoegerer G . , 208. Thomas P . , 314.
Stoermer F . , 111. Thomas Illyricus, 714. U
S. Tomaso Apost., 226. Thomassin R . , 476.
Stoppini I., 521. Thompson E . , 859. Ubaldi G . , 703.
Stornelli L . , 480. Thompson M., 704. Uchoa L . , 111.
Stout E . , 520. Thouret A . G . ( S . ) , 470. Uggetti L . , 319.
Stacke A . , 155. Tickle G . , 315. Ugliengo I L , 109.
Strobl C , 523. Tillemans G . , 811. f Ugliengo U . , 704.
Stumpf L . , 704. Tillmann G. G . , 479. Ulrich G. F . , 827.
Stur M., 523. Tinello F . , 153. Undreiner G . , 825.
Suárez y L e ó n M., 828. T i n t i G . , 206. U r a l i l S . , 862.
Sugrue G . , 824. Tirez G . , 829. Urbano P p . V I I I , 662.
Suhr G. T . , 513, 538. Tisserant Gard. E . , 123, Urbss A . , 255.
Sullivan G . , 154.
202, 326, 445, 474, 765. Urdaneta Arbeláez R.,256.
Sullivan L l o y d A . , 704.
Tissot G. G. M., 80. Uribe-Holguin G . , 316.
Sundaram A . R . , 512.
Tobia G . , 315. Ursi C , 76.
Suryo-Di--Puro S. 527.
T o b i a M., 526. Urtasun G . , 83.
Sutton E . S . , 111.
Tobin T . , 860. Usai G . , 525.
•Suzanne F . , 206.
Tocco R . , 143. Utsch C , 189.
Index- nominum personarum 899

V Vaughan G . , 703. VoUmer E . V . , 522.


V a z F . S . , 825. Volpi A . , 160.
Vaccaro G L , 153. Vêlez G . E . , 80. Volta F . P . , 527.
t Vachon A . , 320. Velochowsky G . , 523. V o n Gumpemberg L . , 207..
Vaerwiek V . , 829. Venerini R . ( B . ) , 202, von T h u r n und T a x i s P.pe
Vagnozzi E . , 247, 558. 568. F . G . , 477.
Vaìahciunas I . , 153. Vento F . , 825. von den Driesch G . , 480-
Valderrama A. A . , 80. Venturini L . , 256. von der L i p p e V . , 155.
Valencia Cano G-., 513. Verbraken G . , 157. Vorgrimler M., 480.
Valenduc G-., 318. Verde Card. A . , 124, 129, Vos G . , 79.
Valente M., 112. 142, 441, 446, 517, 564, Vozzi A . , 760.
Valentini A . , 316. 565, 569, 763, 816. Vroom W . , 480.
Valentino ( S . ) , 177. Verdet F. O., 82. Vuccino G . , 74.
Valeri C , 527. Verdi G . , 480.
Valeri Gard. V . , 69, 86, Verdinelli A . , 832.
87, 108, 474, 624, 822. Verhille E . E . , 75.
Valiante M., 159. Verhoeven L . , 158. W
Vallania R . , 160. Verolino G . , 72.
Vallarino B . E . , 479. Verreau L . , 861. Wächter G., 153.
Vallecilla Gr., 314. Versé A . , 159. W a k i d a T . A . , 76.
Vallejo Macouzet R . , 519. Versiglia A. (S. D.), Walen G., 861.
V a n Breedam C , 829. 59. W a l l B . , 110.
v a n Cauwenberg S . , 203. Veuillot P . , 477. Wallace G., 203.
v a n de Meerendonck L . , Vezina C , 478. Walliser E . , 159.
479. Vialar E. ( S . ) , 113, 442. Walsh F . , 75.
V a n den Bergh G. L . , 156. Vicente F. M., 76. Walsh G., 824.
v a n den Brekel G. G . , 863. t Vicentini R . , 704. Walsh M., 823.
V a n den Bronk A . , 81. Vicinanza A . , 112. Walshe G. P . , 755.
V a n den Oever C , 159. Vico Card. A . , 129. Waltenberger F . , 205.
V a n der L u g t G . , 156. Videla E . F . N . , 318. Walz G., 830.
v a n der Meijden A . , 859. Vieira A . , 554. W a n Tsu-Cháng G., 79.
v a n Eeckhoudt E . , 208. Vieira de Melo S . , 74. Wang F . , 72.
V a n E i c k L . , 156. Vienne G . , 75. Ward E . , 522.
v a n Houtte A . , 317. Vigano P . , 528. Warnock G. T . , 477.
v a n Kerckhoven G . , 207. Vigliano M., 320. Wasner F . , 205.
V a n Rester G . , 82. Vilallonga G . , 193. Wassermann G., 861-
v a n Muylders G . , 208. f Vilanova y Meléndez G. Waters S . , 83.
v a n Ogtrop G. G. M., 863. R . , 74, 160. Watson E . , 479.
v a n Oorschoot A . , 709. Villa A . , 206. Wattel G., 109.
v a n Outryve d'Ydewalle Villalón Mercado G . , 81. Wattinne E . , 318.
S . , 206. Villani Tu., 527. Wauters N . , 206.
v a n Roey Card. G. E . , 84, Villepelet L. G . , 318. Weber B . , 256.
489. Vinbruck G . , 825. Wehr M., 77.
V a n Rooij C , 156. Vincke G . , 477. Weinbacher G., 109.
v a n Sambeek G . , 709. V i n k E . G . , 478. Weiss A. ( S . D.), 427.
v a n Spaendonck C , 479. Viola A . , 83. Weiss G. A . , 427.
v a n Svsante G. G . , 861. Viola I . , 319. Weisskichel F . , 825.
v a n L fielen A . , 160. Virissimo Cunha P . A . , Wempe L . A . , 823.
van Veg2;el G . , 704. 827. Wendel Card. G., 70, 74,
V a n Zuylen G. G . , 76. Virno V . , 156. 87, 88.
Vanbereven G . , 159. f Vismara D . , 704. Wenner G., 702.
Vannelli G . , 824. Vitale M., 861. Wereley M., 698.
Vanni E . , 74. Vitalini P . , 527. Wernz F. S . , 687.
V a n n i G . P . , 81. Vivas B . , 521. Wesely A . , 523.
V a n n i Martini G . , 520. V i v a s G . , 521. Weskamm G., 75.
Vannini F . , 703. Vives Recasens F . , 861. Westermann E . , 75.
Varazzo F . , 440. Vocea P . , 109. Wevebergh R . , 832.
Varghese B . , 84. Voet L . , 159. Wieck L. G., 830.
Varriale G . , 112. Vogel G . , 204. Wiegerink A. G., 521.
Vasquez C. A . , 318. Vogels L . , 828. Wieser A . , 825.
Vastano M., 317. Volkmann G . , 204. Wilczynski T . , 82.
900 Index nominum personarum

Wilhelm G . , 521. Zaunbrecher G . , 825.


Willemsen T . , 523. Zazzara G. M., 861.
Willibrordus Ep. (S.), Y a n k a C. V . , 110. Zeegers G . , 156.
391. Y a p E . , 80. Zeiller G . , 827.
Winter G . , 314. Y b a r r a R . ( S . D . ) , 192. Zemann V . , 155.
Winters P . , 79, 708. Y r a r r á z a v a l R . , 158. Ziadè L, 73.
Wolpert L . , 111. Zilianti R. M., 710.
W o d k a G . , 204. Zimmer A . , 479.
Woods T . R . , 823. Zimmermann G . , 84.
Woolen V . , 525. Z Zinani A . , 159.
Worlock T . , 154, 859. Zinato C , 701.
Wren E . , 863. Z a k i B e y Wabha, 478. Zinke G . , 204.
Wunder G . , 824. Z a n i n M., 108. Z i n z a C , 526.
Wycislo L . , 826. Zanneker M. A . , 427. Zock R . , 826.
W y s z y n s k i Gard. S . , 68, Zannoni G . , 154. Zoli C , 154.
70, 75, 498, 618, 624', -
Zaplana Bellizza A . , 83. Zoppas F . , 81.
694, 755. Zattera R . , 130. Zorzi B . , 82.

II - I N D E X NOMINUM D I O E C E S I U M
VICARIATUUM, ETC.

A l b a Julien., 63, 333. Anastasiopolis, 77.


Albanen, in America, 698. Anchialitan., 73, 74, 465.
Abaradiren., 76. Albano, 160, 526, 703. Ancona, 334, 363, 703.
Abaritan., 79. Albenga, 153, 319, 477, Ancusen., 84, 864.
Aberdonen., 75. 825, 860, 861. Ancyran., 69.
Abidden., 76. Albien., 113, 115, 355. Andalucía, 385.
Aboren., 75. Albinganen., 342. Andrien., 80, 154, 351.
Abyden., 76. Aleppen. Armenorum, 74, Angelorum in California,
Abziritan., 560. 75, 525. 70.
Acalissen., 85. Aleppen. Maronitarum, Angers, 156.
A c a n d ì , 217. 73. Angren., 186.
Acarassen., 84. Aleppo dei S i r i , 160. Antaradien., 84.
Accraën., 84, 512. Aleppeyen., 82. Antibaren., 73.
Acheloium, 82. Alessandria, 153, 318. Antiochia, 80, 217.
Achonry, 702. Alessandria d'Egitto, 206, Antiochia dei L a t i n i , 704.
Achriden., 759. 208. Antiochia dei Maroniti, 362,
Achyraën., 513. Alexandrina Armenorum, 366, 476.
Acireale, 823. 356. Antiochia dei Melchiti, 341,
A c q u i , 208, 478, 480, 523. Alexandrina Statiellorum, 478, 479.
Adrasen., 80. 358. Apamien., 304.
A d r i a , 218, 319. Algeri, 528. Apren., 72, 74.
Adrianopoli di Onoriade, Algeria, 368. Aquisgrana, 110, 155, 204,
160. Alien., 305. 366, 476, 478, 479, 480,
Aegaeum, 76. Aliphana, 465. 523, 702, 827.
Aeginen., 560. Aliwalen., 533. Arabiae, 835.
Aenien., 72. Almerien., 303. Araditan., 560.
Aesin., 74, 85. Amalfi, 112. Araticù, 260.
Aezanitan., 81. Amauren., 80. Arboren., 137.
Africa Orient, e Oec. B r i - Ambaten., 267. A r c a di Armenia, 160.
tannica, 620, 705. Amiens, 157. Arethusia, 78.
Agbien., 82, 83. Amosen., 301. Arezzo, 204, 208, 315, 319,
Aghadonen., 187. Amphipolitan., 561. 525, 825, 828.
Agraen., 74. Ampurien. et Templen., 78. A r g y l l , 859.
Agrigento, 319, 348, 367. Amüdarsen., 513. Ariminen., 561.
Aire, 256. Amyzonen., 85, 101, 304. Armachan., 70.
A l b a , 863. Anagnin., 79, 186, 565. A r m a g h , 859.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 901

Arménien., 85, 101, 323. Beiemen, de P a r a , 259, Brugen., 83, 159, 223, 701,
Arsamosata, 528. 545, 551. 702, 830.
;
A r x Gtilielmi, 81. Bellohorizon., 72. Brugnato, 160.
A r x Rousset, 75. Bencennen., 75. Bruzen., 78.
A r x Victoriae, 187, 483. Bengasi, 76. Brysien., 74.
Asia, 97. Beni (Bolivia), 620. Bucaramanga, 388.
Ascoli Piceno, 521, 523. Bennefen., 83. Buenos Ayres, 318, 478.
Assis, 111. Berberaten., 80. Buffalo, 72, 79, 82, 256,
Assisi, 79. Berea, 859. 525, 701.
A s t i , 84, 315, 340, 477, 523, Bergamo, 317, 520, 528, B u g a , 385.
. 524. 760. Bugalagrande, 385.
Astypalaeen., 79. Berlino, 75, 204, 828, 832. Bukobaen., 706.
Atene, 305. Bermude, 556, 810. Bulawayo, 777.
Attanasen., 82. Beryten. Maronitarum, 73, Bumanguen., 85, 185, 387.
Attuden., 80. 353, 363, 366. Bureen., 79.
A u c h , 525. Besanzone, 110. Burdigalen., 338, 357, 714.
Augusta, 255. Biden., 248. Burlingtonen., 544, 759,.
Augusta Vindelicorum, 84. Biella, 319. 860.
Aulonitan., 85, 101, 186. Bikoro, 834. B u t h a - Buthe, 265.
Aurelianen., 77. Bindaeum, 82.
Aurien., 84, 559. Birmingham, 859, 863, 864.
Australia, 296, 298. Bismarckien., 79.
Aveiren., 85. .Biten., 84.
Avellino, 831. Bizyen., 73. Caceren., 72.
Avensen., 78. Blaundenia, 513. Cadoëna, 466.
A z u l , 320, 759. Bloemfonteinen., 264. Caeciritan., 83.
Blois, 155. Caesarien., 77.
Bobien., 125, 704. Caesarien. in Numidia, 304.
Boen., 84. Caesarien. in Tessalia, 561.
B
Bogota in Columbia, 70, Cagayan., 72.
Bacoloden., 80. 302, 317, 319, 388. Cagliari, 832.
Badien., 85, 100. Bois-le-Duc, 859, 861, 863, Cahiren. Maronitarum, 347.
Bagado, 217. 864. Caicedonia, 385.
Bagaien., 306. Bologna, 70, 73, I I I , 153, Caicoën., 82.
Bagamoyen., 706. 154, 208, 317, 337, 361, Caiocoën., 72.
B a g d a d dei Siri, 528. 363, 825, 828. Cajamarcen., 562.
Bahamas (Isole), 862. Born Iesus in Piauhy, 168. Cajazeirasen., 80, 465.
Baiâo, 260. Bombay, 70, 154, 315, 825, Calabren., 620.
Baiocen., 78. 828. Calaguritan., 84, 305.
Baiona, 157, 314. Bonaventuren., 257. Calapanen., 76.
Balecien., 620. Bosa, 519. Calapen., 558.
Baltimora, 256. Boston, 332, 353, 360, 365, Calaritana, 368.
Bamberga, 110, 478, 826. 520, 522, 859. Calceaten., 84.
Bandjarmasin, 320. Botrianen., 77. Calien., 83, 257, 385.
Bandungen., 78. Bourdeaux, 519. Caltadrien., 620.
Baparen., 80. Bourges, 318. Calvi, 159.
Barbastren., '78, 760. Bovino, 859. Gamberra, 620.
Barcaeum, 186. Braga, 859. Cambrai, 109, 110, 155,
Barcellona, 112. Bragança, 111. 157.
Barcinonen., 367. Breda, 156, 861, 863. Camerino, 207, 208, 315.
Baren in Pisidia, 560. Brescia, 832. Cametanen., 259.
B a r i , 74, 111, 158, 349, Bressanone, 523, 861, 862. Campagna, 521, 527.
831. Bridgeporten., 759, 839, Campanha, 863, 864.
Barquisimeto, I I I , 203. 840, 844. Campanien. in Brasile, 463,
Barrancas, 262. Brindisi, 760. 522.
Barranquillen., 85, 101, 186. Briocen., 593. Campina Grande, 476.
Basankusuen., 82. Britannia, 810. Candelaria, 385.
Basilea, 64. Brixien., 7.7. Candidae Casae, 83.
Bassianen., 83. Brixinen., 73, 81. Cantanen., 560.
Baudó, 218. Brooklyn, 80, 335, 355, Capicen., 80.
B a y eux, 109, 314. 862. Capo Haitiano, 859.
902 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Caracas, 521, 524. Clavaren., 126. Detroit, 152, 334, 351, 703,
Caracen., 73. Cleveland, 330, 352, 365. 826.
Carcassonen., 80, 541. Clifton, 862. Diamantina, 476, 522.
Cardif, 519. Clodien., 72, 79. Dibrugarhen, 76.
Cariati, 701, 826. Clogher, 522. D i l i , 256.
Carpathien., 73. Clonfert, 320. Dionisiana, 64, 72, 78.
Carpen., 74, 85, 825, 861. Cnidien., 79. Divionen., 103.
Carrianen., 79. Cnossian., 79. D j a k a r t a , 479.
Cartagena in Colombia, 85, Coccinen., 82. Doaren., 77, 79.
100. Cochabamben., 77. Doberitan., 759.
Cartagine, 155, 528, 760. Colimen., 616. Dodgepolitan., 75, 166,
Cartennitan., 78. Colocen., 368. 314.
Caruarù, 521. Colombo in Ceylon, 861. Dodomen., 706.
Carysten., 81, 514. Colonia, 109, 111, 154, 155, Dolichen., 80, 513.
Casal Moni., 154, 319, 528. 204, 701, 702, 825, 826, Dorylaën., 76.
Caserta, 701. 828, 829, 831, 832. Druen., 76.
Casio, 160. Columbus, 860. Dublino, 314.
Casiotana, 620. Como, 315, 316. Dubuque, 75, 315, 335, 826.
Castabalen., 80. Compostella, 70. D u n k e l d , 859.
Castellammare di Stabia, 81, Concordia, 208.
109, 832, 861. Condoto, 218.
Castellaneta, 152, 519. Constermanspolis, 78. E
Catania, 319, 364, 862. Conza, 315.
Cataquen., 512. Corcyren., 74. Edistianen., 75.
Catulen., 82. Corduben., 567. Eggenfelden, 427.
C a v a dei Tirreni, 477, 480. Corinthien., 72. Eichstaett, 476, 701, 702.
Caven., 760. Coro, 521. Elaten., 75.
Caxien., 82. Corocoren., 248. Eleusan., 83.
Caxien. in Maragnano, 169. Corpus Christi, 701, 703. Eleutheropolitan., 304.
Ceaen., 72, 81, 186. Cotraden., 72. Eliopoli dei Maroniti, 343,
Cenomanen., 69, 77. Covington, 153, 825, 859. 528.
Cepbasen., 83. Crato, 203. E l u s a n . , 84.
Cernitzen., 75. Cremen, 761, 861. Emeriten. in "Venezuela,
Cerrito, 385. Cremona, 84. 759
Cerynien., 84. Cuddaloren., 812. Ephesin., 69, 466.
Cesena, 160. Cuernavacen., 80. Epiphanien., 306.
Ceuceven., 75. Cuorgné, 61. Ermeriten., 300.
Chachapoyasen., 248. Curien., 368. Ernaculamen., 96, 226.
Châlons, 256. Curitiben., 211, 521. Eucarpen., 305.
Charlottetown, 476, 479. Cyparissien., 84. Eutymen., 82.
Chartres, 156, 701. Czestochovien, 75.
Chiavari, 112, 477, 478.
Chicago, 702, 826, 830. F
Chicoutimien., 301, 476.
Chieti, 521. D Faenza, 315, 703.
Chimuchagua, 263. Faliscodunen., 75.
Chiriguaná, 263. Dallasen., 79, 519. Fanen., 255, 490.
Chocó, 217, 323. Damasco, 225. Fargo, 521.
Chomatitan., 77, 85. D a n i a , 537. F a s i , 704.
Chusiren., 78. Daressalamen., 706. Febianen., 78.
Ciaoscienen., 514. D e A a r , 514, 533. Ferrara, 475, 519.
Cidramen., 76. De Aguas Calientes, 77. Fidentin., 85, 154.
Cienfuegos, 204. De Alto Orinoco, 769. Filadelfia, 72, 79, 109, 152,
Cilicia Armenorum, 157, De Chittagong, 80. 315, 346, 522, 861.
360, 703. De Maiduguri, 775. Filadelfia di Arabia, 81.
Cincinnati, 110, 318. de Moshi, 706. Filadelfia minore, 83.
Cipro, 363. De Sokoto, 773. Filippopoli in Arabia, 320.
Citien., 78. De Wankie, 777. Firenze, 78, 111, 317, 334,
Ciudad Bolívar, 300. Delhi, 701. 338, 344, 358, 359, 363,
Claromontan., 248. Demetracen., 85. 522.
Claudiopoli di On., 704. Derthonen., 353. F i u m e , 316, 562.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 903

Florianopolis, 203, 476. Gunelen., 80, Innsbruck, 204, 317, 318.


Florida, 385. Gurzen., 82. Inongoèn., 833.
F o d i a n a , 360. Gwelo, 187. Insulae Grandis, 76.
Foligno, 480. Insulen., 76, 110, 318, 560.
Fonseca, 263. Interamnen., 177.
F o r l ì , 154, 831. H Ionopolis, 78.
Formen., 82, 248. losen., 775.
Fort Jameson, 514, 771. Haarlem, 155, 156, 344, Iringaen., 706.
F o r t Wayne, 315. 478, 479, 480, 863, 864. Ischia, 523.
Fortaleza, 480. Hadrianopolitan. in Hae- Iserna, 525.
Friburgo, 82. mimonto, 74. Islanda, 503.
Friburgo in Brisgovia, 110, Hadrumetin, 78, 80. Isole Filippine, 91, 247.
204, 477, 479, 480, 825, Hafnia, 513, 537. Istminaèn., 217.
831. Halifax, 556, 810, 837. I v r e a , 156, 159, 525.
Fuente la Higuera, 220. Hancheuven., 162, 164.
F u l d a , 110, 478. Harrisburg, 153.
Hartfortien., 84, 759, 839,
842, 844. J
G Hearsten., 79, 82.
Helen., 77, 78, 81. Jalpaigurien., 80.
Helenopolis in Palaestina, Jamniten., 76.
Gabulen., 75, 760.
Jaren., 558.
Gallipoli, 760. 77, 84.
Jerichuntin., 84.
G a n d , 206, 829. Heliopolis in Aegypto, 306.
Jericó, 522.
Gangren., 561. Heliopolis in Phoenicia, 72.
Jesi, 519.
Gaoen., 563. Hemceuven., 79.
Jesseltonen., 79.
Garouen., 535. Hemerien., 75, 560.
Jessore, 864.
Gaurianen., 76. Heraeleen., 69.
Junellen-, 76.
Gazera, 320. Heracleen. Ponticum, 75.
Genova, 70, 112, 126, 153, Hermianen., 81.
315, 316, 318, 3 8, 350, Hieracen., 79.
356, 831, 856. Hierapolis, 71, 620. K
Geritan., 83. Hierapolitan. in S y r i a , 73.
Germanicopolitana, 513. Hierosolymitana, 354. Kabindaën., 529.
Germen, in Galatia, 85. Hierpinianen., 512. Kadunaen., 773.
Giappone, 97. Hildesheien., 333. Kagera Inf., 78, 706.
Gibilterra, 859. Hilde heim, 110, 701. Kamloopsen., 81, 84.
Ginebra, 385. Hilten., 76. K a m p a l a , 522, 706.
Gisipen., 83. Hipponen., 77. Kansanopolitan. i n K a n -
Goa, 543, 703, 812, 825, Hollandia ( N . G.), 811. sas, 74, 166.
831. Hong Kong, 159, 207. Karafuto, 514.
Goajiren, 262. Huajuapamen., 81. Karemen., 706.
Görden., 79. Huelven., 760. K a t i o l a , 82.
Gorizia, 72. Hyderabaden., 481, 512. K e r k u k dei Caldei, 528.
Granaden., 160, 248. Hydruntin., 74. Kerrien., 154, 186, 187,
Granaten., 303, 305. 859, 860.
Grand R a p i d s , 704, 860, Khartoum, 525.
861. I K h a r t u m , 620.
Gratianopolis, 175. Kigomen., 706.
Gravelburgen., 760. laren., 72. K i l m a r , 299.
Gravinen., 465. Ibadanen., 514. Kimberleyen., 513.
Groelandia, 504. Iennganen., 78. Kiovien., 10.
Grosseto, 156. Ientaeven., 75. Kisumen., 706.
Grouard, 704. Ierichuntin., 185. Koekelberg, 489.
Guacari, 385. Igarapé-Miri, 260. Kolen., 834.
Guadalajara, 365. Iglesias, 701, 826. K o n t u m , 82.
Guastalla, 153, 863. Ilheosen., 82, 248. K o t t a r , 702.
Guatemala, 521. Imola, 156. K o t t a y a m , 862.
Guaxupen., 72, 82, 158, India, 96, 97. Kuchingen., 79.
460, 476. Indianapolis, 365. Kumasien., 78, 81.
Guayanen., 300. Indone i a , 97. K u w a i t , 621, 835.
Guluen., 706. Indoren., 81. K y ö t e n . , 76.
904 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

L M 480, 523, 525, 527, 528,


701, 824, 827, 828, 830,
L a P l a t a , 256. Maaswen., 706. 831, 832, 863.
L a Rochelle, 110. Macerata, 319", 861. Mileto, 74, 112, 152, 305.
L a Spezia., 112. Macren. in Rhodope, 72. Milwaukee, 320, 560.
Lafayette, 702. Madisonien., 699. Minen., 79.
Lafayette L a . , 825, 829. Madras, 830. Mocajuba, 260.
L a g a n i t a n . , 78. Madraspatan., 85. Mocissen., 74.
L a j e s , 521. Madraspolitan., 214. Modena, 158, 825.
Lamacen., 806. Madrid, 345, 359, 566, 820. Monacen., 70, 73, 306.
Langres, 256, 314. Madyten., 74. Monasterien., 79.
Laodicen. in S y r i a , 73, Magonza, 109, 110,. 702, Monotonen., 759.
• 74. 827. Mondovì, 825, 827.
Larinen., 78. Majunga, 704. Monoecen., 465.
L a u d e n . , 84. Malabar, 96. Monopoli, 81, 703, 825.
Le Mans, 109, 154, 317. Malacitan., 84. Montalcino, 112.
Leeds, 859. Malines, 110, 155, 156, 157, Montalto, 520, 523.
Legaspien., 81. 158, 159, 160, 203, 206, Montepulciano, 314.
Legien., 82. 207, 208, 317, 828, 829, Monterey-Fresno, 160, 519.
Leodien., 331, 716. 831, 832. Montesclaros, 203.
Leontopolis, 620. Malta, 111, 825, 828. Montevideo, 207, 333.
Leopoldina, 478. Manaën., 73. Montis Albani, 351.
Leopoldopolis, 620, 833. Managua, 204. Montis A l t i et R i p a n . , 78.
Leopoldville, 160. Manfredonia, 703. Montis Regalis in Pede-
Leriben., 84, 264. Mangaloren., 83. monte, 341.
Liberae Urbis, 84. Manila, 186. Montis Virginis, 85, 826.
L i e g i , 155, 203. Manizalen., 100, 323, 859. Montisclaren., 72, 80.
L i e p a j a , 255. Mantuan., 77, 831. Montreal, 109, 154,
L i k u n i e n . , 76. Maracaiben., 300. Mopsuesten., 72.
L i m a n . , 74. Marcianen., 73, 82. Morogoren., 706.
Limburgen., 83, 110, 365. Mariammitana, 74, 512. Mossoren., 760.
Limoges, 155. Mariana, 111. Mossul dei S i r i , 863.
L i n c o l n , 318. Marianopolitana 57, 70, Muenster, 64, 203, 204.
L i n s , 204. 299, 361. Münster, 832.
L i n z , 201, 204, 207. Mariden., 81, 82. Muran., 79.
Lione, 110, 155, 157. Masaken., 706. Mutinen., 186, 367.
Lisbona, 314, 342. Maseruena, 264. Mwanza, 706.
L i s i e u x , 64. Massana, 345. Mwekaën., 531.
Liverpool, 519, 528, 761, Massilien., 339. Myiasen., 76.
863. Mathelicen., 345.
L i v i e n . , 83. Matrisfon., 449.
L l a v a l l o l , 175. Mausilien. Syrorum, 86. N
Lodzen., 367. Mbararen., 706.
Lomzen., 79. Mbeyaen., 706. Nagporen., 76.
L o n d o n , 476, 478, 479, Mbuluen., 79, 706. Nairobi, 706.
480. Meaux, 110, 256. Namur, 206, 826, 829.
L o s Angeles, 207, 314, 315, Mechlinien., 84, 366, 489, Namurcen., 221.
317. 524. 622. Nanceien., 256, 350, 352,
Losanna, 331, 348, 352, Medelitan., 84, 160, 186. 365.
477. Medellen., 78. Nanneten., 356.
Lublinon., 82. Melitene, 320, 620. Napoli, 69, 74, 203, 204,
L u c c a , 320, 527, 813. Memphitan., 85. 339, 363, 364, 435, 506,
Lucerina, 815. Merauken., 811. 525, 827, 828.
L u g a n o , 64, 109, 112, 269, Merida, 64. Narbonen., 541.
317, 477, 520, 528, 864. Mesembrian., 69. Narni, 480, 520.
Lugdunen., 515, 622. Messanen., 340, 525. Natalen., 73, 521.
Luluaburgen., 529, 531. Messenien., 84, 85, 101. Naulen., 557.
Lungren., 367. Messico, 157, 159, 353, 519. Ne.ocaesarien. in S y r i a , 77.
L u n i , 160. Middlesex, 842. Neo Eboracen., 353, 561.
L u s i t a n . , 101. Milano, 156,. 159, 206, 208, Neo-Pampilonen., 76, 387.
L y d d e n . , 759. 318, 319, 320, 360, 478, Neopatrasso, 864.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 905

Neritonen., 76. Oruren., 77, 466. P i a z z a Armerina, 860.


New London, 842. Orvieto, 255, 480. Pictavien., 361.
New Y o r k , 519, 520, 522, Osimo, 156. Pineren., 169.
523, 524, 701, 823, 859, Osloen., 619, 779. Pinerolo, 832.
860. Osnabrueck, 825. Pionitatum, 84.
Newark, 315, 831. Ostunen., 561. Piracicaba, 64, 156.
Nieaen., 72. Otranto, 826, 828, 831. Pisauren., 84, 85, 255, 525.
Nicastro, 203. Ottavien., 299, 320, 466, Pitanaea, 561.
Nicen., 82, 318. 475, 825. Pittsburgen., 561.
Niciotan., 75. Piuren., 81, 160.
Nicolet, 475, 476, 478. Plataeaen., 759.
Nieomedia, 73. P Platen., 175.
Nieopolitan. in Epiro, 74. Polen., 562.
Nicosia, 160, 466. Pacen, in B o l i v i a , 80. Polyboten., 82.
Nieotrien., 561. Paderbornen., 78, 204, 560, Pompeiopolitan. in Cilicia,
Nietheroyen., 487, 522. 702, 703, 824, 825. 73.
Niigata, 514. P a d o v a , 528. Pondicherien., 620, 812.
Nimes, 156, 159. P a l a i , 829. Pontremoli, 827.
Nisyrien., 760.' Palawan ( I . F . ) , 621. Poonen., 812.
Nolan., 79. Palen., 77. Popayanen., 256, 314, 385,
Nónita, 218. Palermo, 525, 702, 824, 781.
Northampton, 519. 825, 826, 827, 828, 829, Portalegren., 83, 85, 101.
Norvegia Centrale, 485, 502, 831, 832. Portlanden; in Oregon.,
503. Palestrina, 315. 362, 860.
Norvicen., 759, 839, 840, Palmira, 85, 101, 385. Portsmouth, 109.
842. Palmyren. Melchitarum, Portuen., 326.
Noto, 204, 206, 208. 77. Portugallen., 83.
Nottingham, 64, 339. Palo, 256, 314. Portus Ayacuquen., 769.
Nounen., 77, 563. Pamplona, 156. Portus Gratiae, 510, 617.
Nova Aurelia, 338. Panama, 477. Portus Maldonadi, 80.
Nova Segobia, 71, 317, Penemotichitana, 513. Portus Pirien., 77, 80.
319, 859, 861, 864. Panormitana, 339, 365. Portosien, in Bolivia, 83.
Novae Nursiae, 85. Paraiba, I I I , 203, 475. Pouso Alegre, 460, 463.
Novarcen., 74, 348. Parentin., 562. Pradera, 385.
Novarien., 71, 75, 199, 315, Par igi, 69, 82, 109, 156, Prato, 207, 704.
319, 364. 157, 158, 205, 206, 207, Preslaven., 73.
Nucerina Paganorum, 77, 316, 317, 318, 319, 320, Pretoria, 64.
81, 153, 825. 331, 334, 342, 347, 348, Princip. Alberti, 82.
Nuquí, 218. 349, 352, 355, 356, 361, Privernen., 358.
Ñuscan., 75. 362, 477, 827, 823. Proconnesia, 74.
Nyeren., 706. Parnaiba, 111, 168. Prusen., 84.
Nyndoen., 79. Pasletana, 447. P u c h i , 163.
Passavia, 702. Puchivanae, 163.
Passofunden., 171, 522.
0 Patersonen., 74, 304.
Pedachtoën., 74.
Odessitan., 73, 760. Pege, 519.
Oeiren., 168. Pellen., 513. Quebec, 57, 80, 476, 478.
Oenoanden., 512. Pembroke, 477. Quibdó, 217.
Ogdensburg, 860, 861. Penne-Pescara, 256, 315, Quibduan., 217.
Oklahoma, 520, 522, 525. 316, 319, 453. Quiten., 69.
Olinden., 72. Peorien., 82.
Olympena, 514. Pereiran., 85, 101, 323.
Omaha, 522. Perge, 704, 760. R
Ombitan., 83. __ _______ Perigueux, 317.
"Oppido Mamertína,! 12^305" Perthen., 76, 203, 204. Rabaulen., 188.
Oregon, 860. Pescia, 156. Ragusa, 205.
Oria, 519. Pharaonen., 85, 101. Raigarhen. - Ambikapuren.,
Orihuela, 112. Photicen., 81. 78.
Oriolen., 561. Phytean., 75. Raleighien., 83.
Orleans, 110. Piacenza, 527. R a n c h i , 78, 828.
906 Index nominum, dioecesium, vicariatuum, etc.

Rangoon., 514, 619. Saluzzo, 315. S. Germano di R i m o u s k i ,


Ratisbona, 110, 111, 112, Sambalpuren., 75. 476.
427, 477, 478, 521, 703. Samien., 79. S. Giacinto, 475, 476, 479,
R a v e n n a , 73, 74, 110, 204, Sanctae Annae, 74, 160. 521, 525.
207, 208, 520. S. Annae Pocatierensis, S. Giovanni Canaden., 336,
Reeanati-Loreto, 206, 207, 76. 528, 560.
477. Sanctae Marthae, 75, 522, S. Giovanni Terranova,
Reggio Calabria, 153. 560. 510.
Reggio E m i l i a , 159, 480. Sancti F i o r i , 79, 469. S. Giorgio dì Terranova,
Reginaten., 345. Sancti Hyacinthi, 56. 510.
Reims, 256. S. Andrea Apostolo, 71, S. Girolamo, 154.
Renen., 82. 223, 330, 363, 514. Sherbrooken., 73.
Rhaedesten., 186. Sansepolcro, 827. 's-Hertogenbosch, 109, 156,
Rhanden., 75, 77. Santaremen., 462. 479.
Rhasen., 79. Santiago del Cile, 319. S. Hieronymus, 299.
Rhedonen., 77. S. Antonio, 338, 357, 825. Shiuchow, 59.
Rhemen., 329, 364. Santos, 452. Shrewsbury, 315.
Rhesainen., 513. Sapporen., 84, 321. Siamiamen., 161.
Rhoinen., 74. Sarnen., 760. Siangyang, 161.
Ribeirâo Preto, 158. Sarsinaten., 561, 760. Sidonien., 84, 512.
Riehmondien., 83. Saskatoonen., 72, 80. Siena, 319.
R i m i n i , 154, 208, 320, 863. Sassari, 154, 527, 832. Signin., 84, 85, 861.
R i o Branco, 81. Savona, 557. Siguitan., 73, 81, 304.
R i o Negro, 80. Sbiden., 620. Sikassen., 563.
Riohacha, 262. S. Bonifacius, 73, 760. Silen., 512.
Riosucio, 217. S. Brieuc, 314. Singanen., 81.
Robles, 263. S. Carlo di A n c u d , 521. Sion, 159.
Rochester, 154. S. Carolus De P i n h a l , 209, S. Ioseph in Costarica, 74.
Rockford, 528, 760. 862. S. Ioseph de Grajahu, 169.
Rockhampton, 203. Sciaoceuven., 59. Sioux C i t y , 519, 520, 522.
Rodez, 701, 702. S. Clodoaldo, 314. Sioux F a l l s , 256.
R o d i , 159. S. Cloud, 528. S. Ippolito, 83, 110, 204,
Rossen., 186. S. Cristoforo dell'Avana, 205.
Rottemburgo, 109, 111, 826, 828. Siracusa, 347.
204, 521. S. Cristoforo in Venezuela, Sirmien., 75.
Rotterburgen., 186. 73, 81, 521. Siten., 80.
Rubagen., 706. S. Crucis de Sierra, 82. S. José del Palmar, 218.
Rupellen., 331. Scythopolitan., 75. S. J u a n del Cesar, 263.
Ruremonda, 156, 479, 522, S. Diego, 110, 152, 157, S. Ludovicus, 166.
860, 863. 703, 830. S. Ludovicus in Maragna-
Rusaditan., 83. Seattlen., 71. no, 72, 111, 168.
Rutaboen., 706. Sebasten. in Armenia, 73. S. L u i g i , 704, 823, 830.
Ruwenzori, 706. Secovien., 110, 204, 364. S. Marco, 528, 561.
Sedunes, 83. S. Maria M. O. M., 710.
Séez, 156. Soanen.-Pitilianen., 79, 81.
S Segobricen., 76. Soeiiüenen., 72.
Seguntin., 75. Soissons, 256, 314.
Sacramento, 828, 829. Segusien., 817. Solimoes Sup., 81.
S. Aegidius, 185, 186. Selgen., 466. Solsona, 111.
S. Agata Gothorum, 465. Seljen., 619. Sophenen., 186.
S. Agostino, 110, 519, 860, Selymbriana, 620. Sora, 154.
861. Selukwe, 187. Sorrento, 109.
Salditan., 80. Senien., 78. Sorsogonen., 83.
Salerno, 109, 112, 153. Serren., 465. Soteropolitan., 248.
Salford, 156, 861, 862. Severianen., 81. Southwark, 109, 110, 350,
Salinen., 166. Sevilla, 385. 525.
Salisburgo, 64, 159, 173, S. Francesco in California, Sovana - Pitigliano, 112.
204, 205, 523, 524. 547, 863. S. Paolo in Alberta, 73, 82.
Salisbury, 187, 483, 777. S. Francesco Saverio, 562. S. Paolo in Brasile, 862.
Salt L a k e C i t y , 703, 863. S. Gabriele a Virgine P. de S. Paolo in Minnesota, 863.
Salten, in Uruguay, 83, 476. M., 84. S. Pedro, 385.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 907

Spiren., 74, 85, 477. Teresian., 74, 168. U


Spiritus Sancti, 77, 78, 88, Terlizzi, 154.
480. Terni, 480, 520. Ubonen., 712.
Spoleto, 158. Tespia, 202. Udine, 203, 256, 316, 477,
Springfield Mass., 256, Thabracen., 513. 527.
314. Thagasten., 77. Udonthanen., 712.
Squillace, 153. Thapsitan., 78. Ugento, 112, 206, 527.
S. E o s a de Copan, 81. Tharen., 712. Umtalien., 187, 483, 514.
S. Rufina, 326. Thennesien., 82, 560. Urbanía, 826, 827.
S. Salvatore della B a h i a , Theodosiopolitan. in A r c a - Urbino, 75, 346, 703.
69, 206, 207, 476, 522. dia, 69, 760. Urgel, 630.
S S . Assunzione, 111. Theodosiopolitan. in Ar- Urmien., 86.
8. Sebastianus F. I . , 80, menia, 75. Usulen., 73, 84.
155, 158, 476, 478, 479, Thibaritan., 80. Utica, 760.
864. Tientsinen., 514. Utinen., 83, 304, 342.
S. Severino, 73. Tienzinen., 75. Utrecht, 64, 156, 206, 478,
S. Severo, 112, 256. Timbriade, 704. 479, 480, 521, 859, 861,
Stectoren., 78. T i v o l i , 832. 862, 863, 864.
S. Thomas de Meliapor, Tokien., 322. Uzalen., 305.
214. Toledo in America, 703. Uziten., 248.
S t . Maurice de Bois des Toleto, 76.
FiUion, 299. Tolland, 842.
Stoccolma, 862. Tolone, 525. V
Strasburgo, 155, 157, 159. Tolosa, 346.
Strigonien., 364, 703. Tonga (Isole), 620. Valencia in Venezuela, 527.
Sublacen., 85, 204, 539. Toowoombaën., 84, 620. Valentin., 83, 220, 249,
Succursen., 85, 185, 186. Torino, 157, 200, 315, 332, 540.
Sucren., 72. 333, 335, 336, 345, 349, Valenza in Brasile, 860.
Sulmona, 480. 350, 352, 354, 355, 359, Valladolid, 320.
Sululitan., 305. 361, 362, 365, 466, 525, Valledupar, 262.
Susa, 109, 320, 704. 862. Vallis, 320.
S y d n y , 203. Toronto, 355. Vallisoletan., 561.
Syedren., 76. Tororen., 706. Vallitan., 560.
Syracuse, 859. Tortona, 159, 320, 479, Vallo di L u c a n i a , 159, 318,
Szepingkai, 160. 527. 319, 320.
Tournai, 206. Varsavia, 70, 75, 330, 367.
Tours, 255. Velloren., 214, 512.
T r a n i , 527. Venafro, 832.
T Tremithusium, 82. Venezia, 160, 204, 332,
Trento, 206, 208, 521. 335, 358, 363, 527, 832.
Trenton, 525. Verae Crucis, 72.
Taboren., 706. Treviren., 77, 109, 153, Verbian., 78.
Tabuden., 84. 316, 525, 701, 828. Vercelli, 154.
Tacambaren., 616. Tricarico, 830. Verona, 320, 366.
T a d ó , 218. Trichur, 206, 521. Versalien., 81, 157, 186,
Tagbilaran., 77. Trieste, 203, 528, 703. 252, 329, 347, 349, 367,
Taipehen., 74. Trisipen., 513. 560.
T a m a n d u á , 460. Trivardrum, 528. Vicen., 83.
Tamaulipan., 85, 101. Trois-Rivières, 476, 477. Vicenza, 522, 701, 859, 860,
Tanjoren., 214, 512. Trondheim, 502. 861.
Taranto, 826. Truxillen., 83. Victorien., 192.
Tarbes, 701. Tucuman., 759. Viedma, 318, 759.
Tarentin., 82. Tuden., 559. Vienna, 64, 109, 155, 157,
Tarquinia, 519. Tulle, 256, 317. 204, 207, 208, 256, 320,
Tarraconen., 70, 861. T u l u á , 385. 343, 523, 831.
Tarsen., 69. Tumaco, 257. Vientianen., 80.
Tarvisih., 84, 564. T u n k i n . Merid., 309. Vieste, 703.
Tefen., 81. T u n quinen., 309. Viglevanen., 83, 347.
Tegucigalpa, 782. Turonen., 592. Vijayavadan., 78.
Teramo, 75, 79, 109, 205, Turritan., 334, 337. Villanueva, 263.
863. Turuzitan., 304. Vilnen., 364.
908 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

V i n h , 75. Wichiten., 166. Yokohamaën., 76, 78.


Viten., 79, 80. Wilcannien., 620. Y ü t z e , 704.
Viterbo, 315, 319, 320, 568. Wilmington, 520.
Vittorio Veneto, 109, 828, Windham, 842.
861. Windhoek, 72. Z
Vivarien., 622. Winnipegen., 72, 73.
Viviers, 256. Winona, 314, 860.
Wollongongen., 77. Zacatecen., 76.
Wuerzburg, 110, 111, 521. Zagabria, 67, 69.
W Zaliehena, 513.
Wankie, 620. Zanzibar, 706.
«v
Warangalen., 481, 512. Zaparen., 85, 101.
Washington, 314, 315, 527. Ziguingor, 83.
Wayne Castren., 362, X i n g u e n . , 462. Zinceuven., 346.
Westminster, 110, 111, Zipaquiren., 81, 320, 451.
112, 154, 477, 525, 859, Zoaren., 513.
¥ Zombaën., 82.
862, 863.
Wheeling, 476, 478. Y a k i m e n . , 76. Zulien., 300.
Yarmuthen., 759, 837.

III - I N D E X NOMINUM &ELIGI0NU1I

A F M
Ancelle: Figlie: Maestre:
— del S. Cuore di Gesù, — della Carità, 108. — P i e dell'Addolorata,474
202, 567. — dello Spirito Santo, 108. — Pie Venerini, 202, 568.
— del S. Cuore di Gesù, — del S. Cuore di Gesù, Missionarii SSmi Cordis
sotto la protezione di 474. J e s u , 188, 474.
S. Giuseppe, 475. — di Gesù di S a i n t - J o - Missionarie Figlie della
seph de K e r m a r i a , 474. S. Famiglia di Nazareth
—- di Maria Ausiliatrice, 202.
61, 120.
— di Maria S S m a del-
C l'Orto, 120, 127, 255.
0
— di S. Giuseppe di R i - Oblate dello Spirito Santo,
Canonici Regolari dell'Im- valda, 255. 201, 813.
macolata Concezione,
Ordo:
822.
— F r a t r u m B. M. V. de
Congregatio: Ï Monte Carmelo, 484.
— Clericorum Regularium Istituto: — Fratrum Eremitarum
S . P a u l i , Barnabitarum, — delle Serve di Maria S. Augustini, 775.
120, 434. Ministre degli Infermi, — F r a t r u m Minorum C a -
— Missionariorum Filio- 201, 566. pulatorum, 120, 137,
rum ab Immaculato -— delle Suore degli Angeli 262, 427, 452,
Corde B. M. V . , 217. Custodi, 192. — Fratrum Minorum
— Parvarum sororum de- — delle Suore di S. Giu- Conventualium, 815.
relictorum Senum, 249. seppe, 58.
Orsoline:
— Sororum Vincenziana- — delle Suore Maestre di
— dell'Unione Romana,
rum ab Immaculata S. Dorotea Figlie dei
475.
Conceptione, 466. S. Cuori, 201, 564.
— di Maria Immacolata,
Congregazione: — delle Suore Terziarie
474.
— dei Sulpiziani, 474. Francescane d i S . A n -
— delle suore adoratrici tonio ai Monti, 822.
Preziosissimo Sangue — pontif. dei S S . Apostoli P
di N . S . G . C , 201, 565. Pietro e Paolo e dei S S .
— delle Suore della C a - Ambrogio e Carlo, 481. Piccole Suore dell'Assun-
rità, 201. Institutum Hispanicum a zione, 624.
— dello Spirito Santo,288, S . Francisco X a v e r i o , Povere Ancelle della Madre
822. 777. di D i o , 474.
Index nominum religionum 909

S Suore: — Francescane degli af-


Società: — della Carità della Croce flitti, 624.
Delle Figlie del Divin (Inghembol), 201. — Francescane dell'Im-
Salvatore, 254. — delle Divine Vocazioni macolata di Palagano,
Delle Missioni Estere de di Pianura, 474. 822.
Bethlehem in Helvetia, — del Terz'Ordine del — Francescane del Ssmo
187, 484. Monte Carmelo e S. Sacramento del II Or-
Societas: Teresa di E r n a k u l a m , dine di K t o d z k o , 108.
— Apostolatus Catholici, 254. — Maestre Pie della Pre-
202, 621. — del Terz'Ordine di S. sentazione di M. S S m a ,
— D. N. a Recessu Coe- Domenico, 469. 254.
naculi, 622. — del Terz'Ordine di S. — Man teliate Serve di Ma-
— Jesu, 484. Teresa di Gesù, 201. ria Addolorata di G a -
— S. Francisci Salesii, 50, — di N. S. del Rifugio, 822. leazza Pepoli, 474.
214, 587. — di S. Francesco del- — Minime del S. Cuore
Sodalitas: l'Adorazione Perpetua, di Maria, 202.
— Missionalium a S. A l - 475. — Missionarie Zelatrici
fonso de Ligorio, 127. — di S. Giuseppe dell'Ap- del S. Cuore di Gesù,
— Pro Exteris Missio- parizione, 113. 822.
nibus de Yarumal, — di S. Giuseppe di — Oblate Ospedaliere di
258. Chambéry, 624. S. Maria N u o v a , 474.
Sorelle minime delia — Domenicane di S. Mau- — scolastiche di Nostra
Carità di M. Addolo- ro de Fossés, 624. Signora, 306.
lorata « Campostrini », — Francescane Alcanta- — Terziarie Francescane,
475. rine, 202. 255.
IV

INDEX RERUM ANALYTICUS

A ratorum alumnos scholarum B. P. hor-


tatur ad sollicitandam caritatem erga
Abelldn Revmus P. Petrus, Rector Magni- pueros indigentes aliarum nationum,
ficus Pont. Studiorum Universitatis Gre- 179.
gorianae. Ei B. P. scribit quarto feli- Amputatio. B. P. explicat urologis quaesi-
citer expleto saeculo ab eiusdem Uni- tum: An liceat amputare in corpore
versitatis constitutione, 658. humano organum sanum ut supprima-
Ablutiones ex aqua tantum sumi possunt tur morbus qui afficit aliud organum
a sacerdote qui bis vel ter Missam ex vel saltem ut praeveniatur evolutio
indulto celebrat, 22, 53. morbi una cum doloribus ac damno,
Abstinentia Feriae V I , die 1 Maii a. 1953 674 s.
occurrentis, dispensatur, 249. Annus Marianus a B. P. indicitur per L i t -
Actio Catholica: teras Encyclicas « Fulgens corona glo-
- - Officia Sodalium, 243; riae », 577 ss.
— Coetum E o m a n u m « Laureatorum » B. V. Litterae Encyclicae.
P. laudat, monet, hortatur, 411; — favores spirituales concessi per A n n u m
— Sacerdotes ab Ordinariis pro juvenibus Marianum, 696.
A . C . deputatos B . P . laudat, monet, — Missa indulgetur post mediam noctem
hortatur, 607; in Festo B. M. V. Immaculatae, a. 1953
— in Hispania, 650; et 1954 celebranda, 808.
— pro Missionibus, 692; — Missa permittitur votivo-privata de
— j u ven es ab A. C, qui de doctrina Immaculata Conceptione B. M. V. in
christiana certamina vicerunt, B. P. Sabbatis per A n n u m Marianum, ser-
monet, hortatur, 721, 790, 792. vatis servandis, 819.
— et Foederatio Mulierum Cath. in G-er- V. Oratio.
mania, 787. Apostolatus catholicus laicorum. Conventui
— B. P. Socios universos A. C. Italicae de eo habito participantes B. P.
alloquitur eis proponens B. Mariam V. alloquitur, 784. Statutum Fundatio-
Immaculatam, Matrem splendentem, nis P i i P p . X I I pro Apostolatu laico-
vivificantem, potentem, ut E a m imi- rum, 821.
tentur in luce unionis cum Christo, Aqua naturalis eucharisticum ieiunium
in fervore caritatis erga proximum, non frangit, 22, 51. V. Ablutiones.
in fortitudine contra animae hostes. Archivum ecclesiasticum. V. Normae.
Eosdem monet ut sint unum quo victo- Asia. B. P. anxius de ea, 98.
riam assequantur, 848 ss. Augusta Taurinorum, « urbs Ssmi Sacra-
Adoratores, sacerdotes et laici, Ssmi E u - menti », 612.
charistici Sacramenti. B. P. eos di-
laudat, hortatur, 416. B
Aegroti. Infirmis ministrantium chri-
stiana missio a B. P. illustratur, 726 Baptismus. V. Ordo Baptismi.
V. Infirmi. Basilica S. Clarae Neapoli restituta. Ob
Agostini Excmus P. D. Carolus, Patriarcha id christifideles' sollemnia celebrantes
Venetiarum. Inter Patres Cardinales B. P. alloquitur, 506.
designatus ac defunctus a B. P. com- Basilicae Minores declarantur Templa: B.
memoratur, 69. M. V. in caelum assumptae, in monte
Albert (Ven.) Fridericus. Decretum de P l a i n , Salisburgensis dioecesis, 173;
virtutibus pro eius beatificatione, 466. Ssmi Cordis J e s u in urbe Gratianopo-
Altare B. Mariae V. dicatum erit privile- litana, 176; S. Andreae Apost, in civi-
giatum per A n n u m Marialem, 697. tate Brugensi, 223; Ssmi Cordis J e s u
Americae Septentrionalis Statuum Foede- in urbe Luganensi, 269; S. Antonii
Index rerum analyticus 911

«do Embarè » in urbe « de Santos », firmiter credant et fideliter j u x t a doc-


452; B. M. V. « Auxiliatricis christia- trinam christianam vivant, 720. B.
norum » in urbe Nictheroyensi, 487; P. juvenes qui de doctrina christiana
Ssmi Cordis J e s u , in loco « Koekel- certamina vicerunt monet, hortatur,
berg » Mechliniensis archidioecesis,489; 721, 790, 792.
Cathedrale Fanense, 490; Sublacense « Catholic Weifare Organization ». V. Con-
S. Andreae, 539; S. P a u l i in urbe Nar- ventus Episcoporum.
bone, Carcassonensis dioecesis, 541; Causae actae in Tribunali S. R. Rotae
D i v i n i Servatoris in urbe « D i n a n », a. 1952 recensentur: quae per defini-
Briocensis dioecesis, 593; B. M. V. in tivam sententiam, 329, et quae tran-
loco « Arcachon », Burdigalensis dioe- sactae vel aliter finitae, 360.
cesis, 714; Cathedrale Popayanense, Celebratio operae et laboris. E i u s significatio
781. a . B . P . illustratur, 291.
Basset Revmus Petrus, Abbas 8. Martini Centenariae Commemorationes:
Locogiacensis. E i B . P . scribit, o b Octavo expleto saeculo ab editis
expletum saeculum ab eadem Abbatia quattuor L i b r i s Sententiarum Petri
redintegrata, 789. Lombardi, 93; S. Thomae Apost, et
Beran Excthus P. D. Joseph, Archiep. S. Francisci X a v e r i i in urbe Herna-
Pragensis, impeditus, a B. P. commen- culamensi, 226; nono exeunte saeculo
datur, 230. ob obitu S. Procopii, 229; saeculo
Berrio Ochoa (B.) Valentinus. Decretum impleto a Pont. Seminario G-allico in
reassumptionis causae pro eius cano- Urbe condito, 273; quinto impleto
nizatione, 309. saeculo ab ortu Collegii a S. Hiero-
Bianchi (8.) Xaverius Maria. Litterae nymo Illyricorum in Urbe, 289; octavo
Decretales: Descriptio vitae, 443. A exeunte saeculo a S. Bernardi obitu,
Deo vocatus, 434, ac jugiter ductus, 369; primo exeunte saeculo a catho-
436 eius vita caritate in Deum ac lica Hierarchia in Hollandia restituta,
proximum absumpta fuit, 437 ss. Cau- 391, 394; septimo revoluto saeculo ab
sae historia, 439; sollemnis canoni- obitu S. Clarae, 395, 509; saeculo
zatio, 443. impleto ab Alexandrina dioecesi con-
Bibliothecae ecclesiasticae. V. Normae. dita, 456; saeculo abeunte a dioecesi
Bossilkoff Excmum P. D. Eugenius, Ep. Bruklyniensi condita, 458; quater sae-
Nieopolitanus, capitalis poenae dam- culares in honorem S. Francisci X a -
natus, a B. P. commemoratur, 9. verii in metropolitana G-oana, 493;
Boscardin (B.) Bertilla. Decretum reas- septimo vertente saeculo a canoniza-
sumptionis causae pro beatificatione, tione S. Stanislai, M., 498; octavo
564. exeunte saeculo a catholica Hierarchia
Brasilia. Ob Conventum eucharisticum in Norvegia constituta, 502; septimo
nationalem eius christifideles B. P. revoluto saeculo a templo S. P a u l i ep.
alloquitur, 551. in urbe Narbone aedificato, 542; primo
Bulgaria. Insectationes christifidelium in exeunte saeculo a Burlingtoniensi dioe-
ea saevientes B. P. deplorat, 9. cesi condita, 544; primo expleto sae-
culo a dioecesi S. Francisci in Califor-
nia condita, 547; saeculo impleto ab
C Universitate Studiorum Antigonicensi
condita, 548; primi abeuntis saeculi
Capitulum cathedrale: ab obitu Antonii Friderici Ozanam,
— erigitur dioecesium: Spiritus Sancti, 88; 550; quinto expleto saeculo miri E u -
Passofundensis, 171; S. Caroli de P i - charistici Augustae Taurinorum, 595;
nhal, 210; Curitibensis, 211; Portuensis quarto expleto saeculo a Pont. Studio-
et S. Rufinae, 326; Pasletanae, 447; rum Universitatis Gregorianae consti-
Matrisfontis, 449. tutione, 658; sexto decimo expleto
— Abbatiae S. Mariae Montis Oliveti saeculo ab ortu S. Paulini Nolani, 784;
erigitur, 710. saeculo expleto a S. Martini Locogia-
— Lamacensis dioecesis innovatur, 806. censis Abbatia redintegrata, 789; sae-
Caravario (8. D.) Callistus. Decretum i n - culo expleto a proclamatione B. M. V . ,
troductionis causae pro beatificatione « Nuestra Señora de Begoña » nuncu-
seu declaratione martyrii, 59. patae, ut Patrona Cantabricae Regio-
Cardinales Patres ereati, 69. nis, 803.
Catechesis. B. P. sacerdotes catechistas « Centre Richelieu ». V. Universitas Stu-
hortatur ut discipuli bene discant, diorum Sorbonica.
912 Index rerum analyticus

Chevrier (8. D.) Antonius. Decretum de Consistoria sacra: secretum, 65, 87; publi-
virtutibus pro eius beatificatione, 515. cum, 86.
Chiarlo Excmus P. D. Carolus, Archiep. Contradictio inter veritates fidei et veri
Amidenus, Nuntius Apost, in Brasilia. nominis scientiam non datur, 277.
E i B . P . gratulatur quinque lustra a b Conventio sollemnis inter Sanctam Sedem
inito episcopatu et decem a suscepto et Hispaniam, 625. V. Jureconsulti
sacerdotio expleri ti, 717. catholici.
Ciriaci Emus P. D. Card. Petrus, Pro- Conventus:
Nuntius Apost. E i B . P . gratulatur — Eucharistici: e tota Australia in urbe
quina lustra episcopatus implenti, 227. Sydneyensi, 271, 296; e tota Brasilia,
Clara (8.) Virgo Asisinas. Septimo exeunte in urbe Belemensi, 545, 551; e tota
saeculo ab eius transitu, B. P. eiusdem Italia Augustae Taurinorum, 595, 611.
virtutes commemorat, 395, 509. — de adultorum institutione ex Italia,
Codex juris can. orientalis. V. Interpreta- 230: internationalis de Psychotherapia
tiones authenticae. et Psychologia, 278; de Ophthal m ologia,
Collegium: 418; nationalis Daniensis catholicorum
— Brugense seu « Collège d'Europe ». D o - in urbe « Kopenhagen », 422; ex « E t a t s -
centes atque Alumnos eius B. P. dilaudat, Généraux du Folklore », 503; primus
181, cum ipsis de spiritu unionis euro- internationalis Geneticae Medicinae,
paeae promovendo agit, 182, difficulta- 596; de Microbiologia, 666; Congre-
tes superando, sive prosperitatem oeco- gationum confoederatarum Ordinis S.
nomicam fovendo, 183, sive praesertim Benedicti, 671: de Urologia, 673: S a -
bona spiritualia affirmando in vere cerdotum de aptiore Catecheseos insti-
christiana fide fundata, 184. tutione, 720; Mulierum italicarum in-
— a 8. Hieronymo lllyricorum. B. P. gra- firmis ministrantium, 725: internatio-"
tulatur ob quintum impletum saecu- nalis de jure poenali, 730; Officii Inter-
lum ab eiusdem ortu, 289. nationalis inquisitionis de medicina,
— Pont. in Urbe Foederatarum Americae quae ad rem militarem pertinet, 744;
Civitatum. B. P. gratulatur de erectione nationalis Italicus Unionis jureconsul-
novae sedis eiusdem Collegii, 664. E i u s torum catholicorum, 794.
aedibus praesens benedicit atque iis — de regimine Conventuum Episcopo-
qui interfuerunt fausta ominans allo- rum Philippinarum, 247.
quitur, 679. Copello Emus P. D. Card. Jacobus Aloisius,
Comitatus peritorum sanitatis mentalis, 726. Archiep. Bonaerensis. Legatus deligitur
Communio Eucharistica frequentior fiat ad Concilium plenarium Argentinae
per indultum ieiunii, 18, 22, 55. Episcoporum, 718.
Communismus atheus reprobatur, 509, 691. Corona aurea redimatur simulacrum No-
Communitas jurídica populorum superna- strae Dominae de Nazaret, in Basilica
tionalis, 40, 233, B. P. de ea loquitur: Belemensi de P a r a , 545.
Fundatur in jure naturae; etsi singuli Corona Marialis. Indulgentia conceditur
populi sui juris manent, internatio- eam gerentibus, 311.
nali juri simul subiciuntur, 795. L e - Couderc (B.) M. Victoria Teresia. Decre-
gislatio de regimine Communitatis tum reassumptionis causae pro cano-
quamvis plurimis difficultatibus ob- nizatione, 622.
noxia, pro bono superioris ordinis est
curanda, 797 etiam quoad mutuam D
relationem jurium coexistentium com-
munitatum catholicorum cum non-ca- Da Costa Nunes Excmus P. D. Josephus,
tholicis: de hac re principia tenenda Archiep. Goanus Damanensis et Cran-
illustrat, 797 ss. ganorensis, Patriarcha hon. Indiarum
Concathedralis dioecesis Portus Gratiae Orientalium. Ei B. P. gratulatur L a n -
declaratur ecclesia « Notre Dame » in nos ab inito sacerdotio implenti, eius-
urbe « Grand Falls » exstans, 617. demque metropolitanae Sedi « Rosam
Concilium plenarium: ex Episcopatu I n s u - auream » defert, 493, 543.
larum Philippinarum, 91, 247; ex A r - Dania. B. P. eius christifideles, ob primum
gentinae Episcopatu, 718. Conventum nationalem coadunatos,
Confessarius quoad indultum de ieiunio alloquitur, 422, commemorans eiusdem
Eucharistico, 22 s, 48 s. magnos Evangelii praecones, 423 s. -
Congregationes Marianae. V. Foederatio. Missionem christiani e catholici fidelis,
Coniugium hominum. In eo est aliquid hodie, illustrat, 425, atque devotionem
trascendens leges mere biologicas, 677" erga B. M. V . , Matrem Ecclesiae ac
Index rerum analyticus 913

Mediatricem gratiarum commendat, Armeniensis, metropolitanae Medellen-


425. si, 324; Palmirana, metropolitanae P o -
Da Silva Emus P. D. Gard. Augustus payanensi, 386; Bumaguensis, metro-
Alvarus, Archiep. S. Salvatoris in Bra- politanae Bogotensi, 388; Wangalen-
silia. Legatus ad Conventum eucha- sis, metropolitanae Madraspolitanae
risticum e tota Brasiliana natione, 545. Meliaporensi, 482; Masakensis, K a m p a -
De Jong Emus P. D. Gard. Joannes, lensis, Tororensis, Guluensis, Mbara-
Archiep. Ultraiectensis. Ei atque H o l - rensis, metropolitanae Rubagensi, 706;
landiae Episcopis B. P. gratulatur de Nyerensis, Kisumensis, metropolitanae
impleto saeculo ab eorum Hierarchia Nairobensi, 706; Iringaensis, de Moshi,
restituta, 391, 394. Morogorensis, Dodomensis, Mbuluen-
De Mattias (B.) Maria. Decretum reas- sis, metropolitanae Daressalamensi,
sumptionis causae pro canonizatione, 706; Bukobaensis, Rutaboensis, de.
565. Mwanza, Maaswensis, Kigomensis, K a -
Deportati cordi sunt B. P . , 10, 230, 499, remensis, Mbeyaensis, metropolitanae
589. Taborensi, 706 Yarmuthensis, metro-
de Vialar (S.) Aemilia. Litterae Decreta- politanae Halifaxiensi, 838; Norvicen-
les: descriptio vitae, 113. Sororum a sis, metropolitanae Hartfortiensi, 843;
S. Josepho ab Apparitione fundatrix, Bridgeportensis, metropolitanae Hart-
115; caritate praestans, labores ac do- fortiensi, 845.
lores plurimos heroice sustinuit, 116 s. — dismembratae: Madraspolitana et S.
Causae historia, 118; sollemnis cano- Thomae de Maliapor, 214; Antioquien-
nizatio, 122. sis, 217; Caliensis, 257; Belemensis de
De Ybarra (S. D.) Raphaela vid. de Villa- P a r a , 259; Maseruensis, 264; Maniza-
longa. Decretum introductionis causae Iensis, 323; Popayanensis et Caliensis,
pro beatificatione, 192. 385; Neo-Pampilonensis, 387; Hyde-
Dies festi. Eequies.in eis observanda, 406. rabadensis, 481; Aliwalensis, 533; H a -
« Dies supplicationis » pro pace Majo mense lifaxiensis, 556, 837; Cajamarcensis,
A n n i Mariani inter pueros promoven- 562; Hartfortiensis, 842, 844.
dus, 847. — quarum appellatio mutatur: Kerrien-
Dimicatio classium inter se reprobatur, 292. sis et Aghadonensis, deinceps « K e r -
Diocèses: riensis » appellabitur, 187; Guayanen-
— noviter erectae: Siamiamensis, 162; sis, deinceps « Civitatis Bolivarensis »,
Puchivan a, 163; Vellorensis et Tanjo- 300; Zuliensis, deinceps « Maracaiben-
rensis, 214: Leribensis, 264; Sappo- sis », 301; Bogotensis in Columbia,
rensis, 321; Pereirana et Armeniensis, deinceps « Bogotensis », 302; Pondiche-
323; Palmirana, 385; Bumanguensis, riensis, deinceps « Pondicheriensis et
387; Warangalensis, 481; Hafniae, 537, Cuddalorensis », 812.
Rubagensis, Masakensis, Kampalensis, — quarum fines mutantur: Ottaviensis,
Tororensis, Guluensis, Mbararensis, Marianopolitanae, S. Hieronymi, 299;
706; Nairobensis, Nyerensis, Kisumen- Amosensis, Chicoutimiensis, 301; Gra-
sis, 706; Daressalamensis, Jringaensis, natensis, Almeriensis, 303; de Pouso
de Moshi, Morogorensis, Dodomensis, Alegre, Guaxupensis, 460; de Pouso
Mbuluensis, 706; Taborensis, B u k o - Alegre, Campaniensis in Brasilia, 463;
baensis, Rutabuensis, de Mwanza, S. Joannis Terrae Novae, Portus Gra-
Maaswensis, Kigomensis, Karemensis, tiae, S. Georgii Terrae Novae, 510;
Mbeyaensis, 706, Osloensis, 779; Y a r - Colimensis et Tacambarensis, 616;
muthensis, 837; Norvicensis, 842; B r i - Goanae et Poonensis, 812.
dgeportensis, 844. — quarum fines statuuntur: Auriensis et
— suffraganeae: Siamiamensis, metropoli- Tudensis, 559.
tanae Hanceuvensi, 162; Puchivana, — ampliata: Jarensis, 558.
metropolitanae Hanceuvensi, 164; S a - — Madraspolitana et S. Thomae de Me-
linensis, Wichitensis et Dodgepolitana, liapor, partim dismembratae fiunt una
metropolitanae Kansanopolitanae in archidioecesis « Madraspolitana-Melia-
K a n s a s , 166; Parnaibensis et Oeiren- porensis », 215.
sis, metropolitanae Teresianäe, 168; — Tanjorensis a Goanae Patriarchae jure
Tanjorensis et Vellorensis, metropo- eximitur, 215.
litanae Madraspolitanae-Meliaporensi, Dissidentes Orientales ad unitatem Eccle-
215; Leribensis, metropolitanae Bloem- siae revocantur, 14, 98, 590.
fonteinensi, 264; Sapporensis, metropo- Documenta servata in Archivis et Biblio-
litanae Tokiensi, 322; Pereirana et thecis ecclesiasticis. V. Normae.

58 - ACTA, vol. XX, n. 18. - 30-12-1953.


914 Index rerum analyticus

E Foederatio:
— Congregationum Marianarum constitui-
Ecclesia manet in saecula ultra errorum tur eiusque Statuta probantur, 494.
vicissitudines, 276. — Mulierum Catholicarum Germaniae. B.
Ecclesiae Orientales: De eis B. P. in E p i - P. eam commendat, hortatur, 787.
stula E n c y c l i c a agit: - Sollicitudo R o - « Folklore ». E i u s vera significatio a B. P.
manorum Pontificum erga eas, 5 s . ; illustratur, 503.
actualis persecutio contra omne di- Fundatio Pii Pp. XII pro Apostolatu
v i n u m in eis, 7, multiplicesque insec- Laicorum. E i u s Statutum probatur,
tactiones quibus Pastores et chri- 821.
sfideles subiiciuntur a B. P. deplo-
rantur, 8 ss. E o r u m intrepidam fidem G
et constantiam B. P. dilaudat, in ea
confidit ad victoriam, 12, per preces Galerus rubeus imponitur Patribus Cardi-
et paenitentiae opera, 13, praesertim nalibus, 86, 657.
sacerdotum, 14. Galgani (S.) Gemma. Sacra sollemnia ob
Educatio adultorum a B. P. illustratur, dena lustra ab eius obitu, 270.
commendatur, 235. Genetica. B. P. de ea loquitur: E s t disci-
Ehrle Gertrudes. Ei B. P. gratulatur ob plina recens, sed celeris incrementi,
dena expleta lustra ab orta Foedera- 596. De cellula initiali novae vitae et
tione Mulierum Catholicarum Germa- generationum series; de natura et legibus
niae, 787. hereditatis, 597 s.; ne leviter asseratur
Ephemerides. V. Scriptores. legum hereditatis relatio ad hypothe-
Eucharistia: sim « evolutionis » 599 s. - Veritas ac
— pietas in eam promovenda, 22; veraci tas ad genuinam scientiam om- t

— fons charitatis, 272; nino sunt necessariae, 601; ideoque


— B. P. de ea loquitur, 296; certitudo factorum ne extendatur ad
— centrum vitae et sanctitudinis, 416 s . ; factorum interpretationem ac in « sy-
— sacramentum unitatis et communita- stema » deductionem, 602; neque con-
tis, 546; clusiones indebite extendantur, 603;
— mysterium mysterii, 552 s . ; agitur, in genetica, de hominis parte
— fermentum christianae vitae in homi- corporea, non de anima spirituali,
nibus et inter homines, 613' s. 604. - Nec ideo levioris momenti ge-
Evangelium. Hominum mentes ab eo om- netica putetur, sive quoad doctrinam,
nino informandae sunt, 412. E s t ho- sive quoad praxim, 604; finis selectio-
minum V i a , Veritas et V i t a , 611. nis notarum hereditatis in generatio-
Excommunicatio declaratur erga insecta- nibus, utilis, etsi remedia proposita
tores in E m u m P. D. Card. Stepha- non semper admitti possint, 605, verbi
num W y s z y n s k i , Archiep. Gnesnen - causa « sterilizatio eugenica », nuptia-
sem et Warsaviensem, 618. rum interdictio, aliaque peiora, 606 s.
Gerhardinger (S. B.) Carolina, seu Maria
Teresia db infante Jesu. Decretum
introductionis causae pro beatifica-
tione, 306.
Familia christiana recte servanda, 232, Gianelli (S.) Antonius Maria. Litterae
425, 554, 588. Decretales: descriptio vitae, 125, Deo
Fasani (B.) Franciscus Antonius. Decre- inhaerens a Deo ductus, animarum
tum reassumptionis causae pro eius pater ac magister fuit, « ferreus Sanc-
canonizatione, 815. tus » appellatus, 126 s. Sodalitatum
Favores spirituales concessi per A n n u m Missionalium a S. Alfonso de Ligorio
Marialem, 696. et Puellarum Mariae SSmae ab Horto
Feltin Emus P. B. Card. Mauritius, institutor, 127; Episcopus Bobiensis re-
Archiep. Parisiensis. E i B . P . gratu- nuntiatus, 128. Causae historia, 129;
latur ob quina lustra episcopatus ex- sollemnis canonizatio, 133.
pleta, 95. Legatus eligitur ad cele- Gilroy Emus P. D. Card. Normannus Tho-
brandam memoriam primi abeuntis mas, Archiep. Sydneyensis. Legatus
saeculi ab obitu Antonii Friderici Oza- mittitur: ad primum Concilium ple-
nam, 550. Ei B. P.f scribit ob « Diem narium ex Episcopatu Insularum P h i -
Supplicationis"» pro pace Maio mense lippinarum, 91; ad sollemnia cente-
A n n i Mariani inter universos pueros naria in honorem S. Thomae Apostoli
promovendum, 847. et S. Francisci X a v e r i i , in urbe Herna-
Index rerum analyticus 915

eulamensi, 226; ad Conventum eucha- historia, 142; sollemnis canonizatio,


risticum e tota Australia in urbe 146.
Sydney ensi, 271. Impotentia vel potentia generandi et coeundi,
Gonçalves Cerejeira Emus P. D. Gard. quomodo intelligendae sint a B. P.
Emmanuel, Patriarcha Lisbonensis. Ei explicatur, 676.
B . P . gratulatur X X V annos a suscepto Indigentes cordi sunt B. P . , 33, 44, 179,
episcopatu implante, 457. 291, 580, 614.
Greco Exc. P. D. Carolus Pascalis, Epi- Indulgentiae conceduntur:
scopus Alexandrinus. Ei B. P. scribit — coronam Marialem gerentibus, 311;
ob revolutum saeculum ab eadem dioe- — pro Oratione ad Matrem 'Admirabilem,
cesi condita, 456. 430;
Gremigni Excmus P. D. Gitta Vincentius, — per A n n u m Marianum lucrandae, 696,
Ep. Novariensis. B. P. ei scribit octavo 757.
exeunte saeculo ex quo Petrus L o m - Individualismus ex inordinato amore sui
bardus quattuor Sententiarum libros respuendus, 234.
edidit, 93. Infirmi. Quoad jeiunium Eucharisticum,
Griffin Emus P. D. Card. Bernardus, 22 ss., 47 ss. - E i s inservientium offi-
Archiep. Westmonasteriensis, Legatus cium a B. P. illustratur quoad princi-
mittitur ad sollemnia, octavo exeunte pia naturalia et christiana in infirmis
saeculo a catholica Hierarchia in Nor- curandis, 728.
vegia constituta, celebranda, 502. Initiatio sexualis. De ea debitae cautiones,
Guerra (Ven. S. D.) Helena. Decretum de 282 s.
virtutibus pro eius beatificatione, 813. Interdictio nuptiarum, 606 s.
Internuntiaturae Apostolicae: noviter erec-
tae: in S y r i a , 225; in Iraniano Imperio^
542.
H Interpretationes authenticae. Codicis iuris
orientalis: can. 85; 72 § 1 n. 6; 1 5 1 . §1
Hispania. Conventio sollemnis cum S.
pag. 104 s.; can. 18 § 2; 31; 32 § 5;*85
Sede, 625; V. Privilegia. Cantabricae
§ 2; 86 J 1 n. 2; 88 § >3.
Regionis christifideles B. P. dilaudat.
Introductio causae pro beatificatione Ser-
hortatur, 803.
vorum Dei: Moreau L u d o v i c i Z . , 56;
Hollandia. B. P. gratulatur de fauste
Versiglia Aloisii, 59; Cara vario Callisti,
impleto saeculo a catholica Hierarchia
59; Rascher Matthaei et Sociorum,
in ea restituta, 391, 394.
188; de Y b a r r a Raphaëlae, vid. Villa-
longa, 192; Jornet Ibars seu Teresiae
a J e s u , 249; G-erhardinger Carolinae
I seu Mariae Teresiae ab infante J e s u ,
306; Weiss Antonii, seu Victricii ab
Ieiunium Eucharisticum. Constitutione Eggenfelden, 427; Rosaz Eduardi | I o -
Apostolica « Christus Dominus » de eo sephi, 817.
disciplina servanda statuitur, 15: L e x Invocatio « Benedetta la sua gloriosa
et consuetudo ieiunii Eucharistici Assunzione » addatur post verba: « B e -
servandi confirmatur pro iis qui legi nedetta la sua santa ed immacolata
obtemperare queunt. 17. Pro ceteris, Concezione», (197), 251.
sive infirmi sint sive [non infirmi,
¿

etiam sacerdotibus, sed gravi incom-


modo, statutis casibus ut in textu,
laborantibus, lex mitigatur, 22 ss. -
Celebratio vespertina Missae ab Ordi- J arrige (Ven) Catharina. Decretum de
nariis concedi potest, servatis normis virtutibus pro eius beatificatione, 469.
ieiunium Eucharisticum pro sacerdo- Jornet Ibars (S. D.) Teresia a Jesu. De-
tibus et fidelibus mitigantibus, 23 s. - cretum introductionis causae pro eius
Accedit «Instructio S. Officii », 47 ss. beatificatione, 249.
Formulae pro catechismo, 809. Jureconsulti Catholici Italici. E o s , Romae
Ignatius (8.) a Láconi. Litterae Decretales: coadunatos, B. P. alloquitur: De Com-
descriptio vitae, Christi crucem am- munitate juridica populorum super-
plexatus totusque asperae religiosae nationali, 795 s. De jure condendo
vitae in latebris abditus, virtutis viam quoad mutuam ^relationem in ea coexi-
strenue cucurrit, 137; aeternae bea- stensium communitatum catholicorum
titatis limina intravit, 141. Causae cum non-catholicis, 797, ac de prin-
916 Index rerum analyticus

cipiis hac in. re servandis, 799. De doctrinae fons, 370; amor sapiens eum
Ecclesiae catholicae missione prout duxit, 371. E i u s sapientia hodie ne-
Communitas universalis populorum et glecta, 374. E i u s scripta meditanda,
de missione Communitatis civilis popu- 375, ut divina caritas restituatur in
lorum: differentiae ac difficultates, 800s clero et populo 376 s. Pro Ecclesiae
De jureconsulto catholico quoad Con- causa promptus, pro fratribus v i x i t ,
ventiones a S. Sede cum singulis C i v i - 378 s. Summi Pontificis auctoritatem
tatibus signatas, 801. invocavit eius inerrans magisterium
Jus internationale paenale condendum, 730. agnoscens, 380. E i u s vitae sanctimo-
Jus paenale. B. P. peritis in jure paenali nia cum studio veritatis coniuncta,
alloquitur: Propositum condendi quod- - ex caritate in D e u m ac praesertim in
dam jus paenale internationale est C h . J e s u m . Redemptorem atque suavi
optimum, 730; eius carentia fuit occa- pietate in B. V. Mariam fundata, -
sio plurium criminum nostris tempo- imitanda proponitur, 380 ss.
ribus quae duo immania bella notant, — « Fulgens corona »: Oraculum quo, cen-
731. Puncta quaedam, enumerat B. tum ante annos, Pius P p . I X I m m a -
P. ab huiusmodi jure paenali consi- culatam B. M. V. Conceptionem esse
deranda, 732 s . ; quid de paenis infli- fidei dogma declaravit, plausus uni-
gendis, 734; quaedam sponsiones actio- versi orbis catholici subsecutus est,
nis judicialis enumerantur, 735 ss. - ipsa B. Virgine apud L a p u r d u m de se
Quattuor denique juris paenalis fun- testimonium reddente, 577 s. Huius
damenta describuntur: praesupponen- doctrinae fundamentum in ipsis Sacris
da et observanda sunt postulata ordi- Litteris cernitur, eandemque a Sanctis
nis ontologici, quae sunt immutabilia, Patribus traditur ac vetustis liturgicis
739; jus est de homine, ente rationali documentis exprimitur, 579 s. Haec
et libero, 740; culpabilitas, eaque sola, Mariae gloria splendidius hodie lucet
cogit paenam, 741; ordo ipse iuridicus post definitam eius corpoream assump-
paena eiusque irrogatione munitur, tionem in caelum, 583. Saecularis cele-
742 ss. bratio debet fidem augere ac mores
Justitia socialis cordi est. B. P . , 277, 415, catholicorum conformare ad Deiparae
804. V. imaginem 584 s. Ad mala plurima
Juvenes maxime cordi sunt B. P . , 240, evellenda per validum B. M. V. aüxir
276, 549, 588, 608 s., 721, 790, 792, lium, A n n u m Marialem B. P. in dicit
854. opportunas normas tradens, ut per
preces etiam publicas ac poenitentiae
K opera omnes ad Christum redeant et
p a x humano generi affulgeat, 585 ss.
Kaelin Rev. D. Bernardus, O. S. B. Abbas — « Rerum novarum ». B. P. eas comme-
Primas. Ei B. P. scribit nono exeunte morat atque operariis illustrat, 402.
saeculo ab obitu S. Procopii, 229.

M
L
Mac Donald Excmus P. D. Joannes, Ep.
Legati Nationum apud S. Sedem coram Antigonicensis, Cancellarius Universi-
Summo Pontifici deplorant iniquas tatis Studiorum S. Francisco Xaverio
insectationes i n E m u m P . D . Cardina- dicatae. Ei B. P. scribit ob saeculum
lem Stephanum W y s z y n s k i patratas, impletum ab eadem Universitate con-
755. dita, 548.
Liber « Die Psalmen », D. Bernardini B o n - Malcolm Revmus P. a Maria, Praepositus
kamp, in Seminaria et in Collegia reli- Generalis Clericorum excalceatorum
giosorum ne introducatur, 432. SSmae Crucis et Passionis D. N. I. Gh.
Libri quattuor Sententiarum octo abhinc Ei B. P. scribit ob dena lustra impleta
saeculis a Petro Lombardo editi, 93. a pio transitu S. G-emmae G-algani, 270.
Liénart Emus P. D. Card. Achilles, Ep. Maria Beata Virgo Immaculata, hortatu
Insulensis. E i B . P . gratulatur X X V B. P . , a fidelibus deprecanda, 14, 290,
episcopatus annos implenti, 492. 295, 383, 425, 501, 509, 555, 577 ss. 757,
Limitatio prolis, 41. 805.
Litterae Encyclicae: Materfamilias recte efformanda, 232.
— « Doctor Mellifluus »: Octavo exeunte Materialismus respuendus, 36, 234.
saeculo a S. Bernardi obitu. E i u s Matrimonium. V. Amputatio. V. Coniux
Index rerum analyticus 917

gium. V. Genetica. Y.. Impotentia. V. Seminarii Gallici in Urbe. Ei B. P.


Interpretationes authenticae. V. 31 uti - gratulatur de vita eiusdem Seminarii
latio. V. Processus matrimonialis. per saeculum ducta, 273.
Medicus militaris. B. P. illustrat principia Moreau (S. D.) Ludovicus Zephyrinus. D e -
moralia medicorum, qui militibus sunt cretum introductionis causae pro eius
addicti, sive quoad inquisitiones theo- beatificatione, 56.
ricas, 745, sive quoad exercitium Mutilatio anatomica vel functionalis
scientiae, 746. Auspicat non solum quando liceat a B. P. explicatur, 674.
codificationem legis moralis medicalis
inter nationes, sanctione iuramenti sin-
gulorum observandam, 749, sed etiam
Conventionem internationalem instau-
randam de juribus et officiis medico- Nicolini Excmus P. D. Josephus. Ep.
rum, praesertim tempore belli, 751 ss. Asisinas. B. P. ei scribit ob V I I revo-
Medicus peritus. Natura et finis eius inter- lutum saeculum ab obitu S. Clarae V . ,
ventus in causis matrimonialibus de 395.
nullitate, 675. E i u s officium B. P. Normae:
illustrat, 678. — quoad jeiunium eucharisticum, 15 ss.;
Microbiologia. B. P. de ea loquitur, 666, 47 ss.
eius exordia, 667, et progressus reco- — quoad documenta servata in Archivis
lens, 669. E i u s studium inquirendum ac Bibliothecis ecclesiasticis in I t a -
constantiam et modestiam exercet, l i a , 101.
dum perfectionem Creatoris demon- — de regimine Conventuum Episcopo-
strat simulque saluti humanae vitae rum Insularum Philippinarum, 247.
prodest, 670. — quoad Conventiones inter S. Sedem et
Migratio, ne praepediatur, 41. Hispaniam, 625.
Missa: — Urologis datae, 673.
—r De ea B. P. loquitur, 296, 417. — quoad Favores spirituales per A n n u m
— vespertina celebranda de consensu Marianum concessos, 696, 808, 819.
Ordinarii, servatis servandis, 23, 49. — de competentia Missionariorum pro
Qui sit Ordinarius competens, qui emigrantibus: quoad administrationem
Missam vespertinam in mari permit- Sacramenti Confirmationis et quoad
tere valeat, 426. adsistentiam matrimoniis, 758.
prima i n Nativitate D . N . I . C h . , e x — de tolerantia inter catholicos et non-
privilegio vespere Vigiliae celebranda, catholicos, 797 ss.
non est abrogata a Const. Apost. V. Statutum.
«Christus Dominus», servatis servandis Norvegia. Sollemnia de octavo exeunte
quoad ieiunium, 606. saeculo a Hierarchia catholica corn
—r ex indulto post mediam noctem in stituta, 502.
festo Immaculatae B. M. V. annis 1953
et 1954 celebrari potest, 808. O
Missionarii emigrantium. V. Normae.
Missiones: O' Gonnor Excmus P. D. Martinus Joan-
—. et eorum praecones cordi sunt B. P . : nes, Ep. tit. Thespiensis, Rector Pont.
19, 33, 55, 97, 392, 554. Collegii Foederatarum Americae Civi-
— « Die pro Missionibus » B. P. omnes tatum in Urbe. Ei B. P. gratulatur ob
Evangelii praecones et cooperatores erectionem novae sedis pro eodem Col-
alloquitur ac dilaudat. Anxius ob i n - legio, 664.
sectactiones in christifideles quibus- Oeconomia Europaea, quomodo intelli-
dam in regionibus saevientes, fidei genda, 292.
testes intrépidos exaltat, hortatur, V. Unio Europaea.
cunctisque benedicit, 691ss. Opera Pontificia pro Adsistentia in Italia.
Miity Excmus P. D. Joannes J. Archiep. Statutum, 570.
i S. Francisci in California. Ei B. P. Operarii. B. P. eos laudat, monet, horta-
• scribit primo expleto saeculo ab eadem tur, 290 ss., 402,|549, 804. V. Litterae
archidioecesi condita, 547. Encyclicae: Rerum novarum.
Molloy Exc. P. D. Thomas Edmundus. Ophthalmologia. De ea peritis B. P. loqui-
Archiep.-Episcopus Bruhlyniensis. Ei tur, 418.
B. P. scribit saeculo abeunte ab eadem Oratio:
dioecesi condita, 458. — ad Matrem: Admirabilem indulgentiis
Monnier Bev. D. Franciscus, Rector Pont, ditatur, 430.
9Ì8 Index rerum, analyticus

—: ad B. M. V. sine labe originali con- cesis Pinnensis-Piscariensis, 453; B.


ceptam, per A n n u m Marialem, reci- M. V. « de los lirios » oppidi « Alcoy »,
tanda, a Pio P p . X I I exarata, 757. Valentinae archidioecesis, 540; S. S y m -
Ordo Baptismi parvulorum et adultorum phorianus, pagi eiusdem nominis prope
cum formulis vernacula lingua italica Caesarodurium, 592; B. M. V . , a « Ché-
exaratis, 195 ss. vremont » nuncupata, omnium ex L e o -
Ordo S. Benedicti. Monachos S. Bene- diensi regione ludi causa corpora exer-
dicti, qui e Congregationibus Confer citantium, seu « Sportifs Wallons »,
deratis Eomae convenerunt, B. P. 716; B. M. V. a « Suyapa » pagi eiusdem
dilaudat, hortatur, 671. nominis, Tegucigalpensis archidioece-
Ordo socialis restaurandus connectitur fini sis, 782.
transcendental! hominum, 405. Paulissen Rev. P. Ludovicus, S. J. Ei B.
Ordo Supremus Militaris Hierosolymita- P.;scribit probans Foederationem Con-
nus Meliten. Tribunal chirographo pon- gregationum Marianarum eiusdemque
tificio constitutum sententiam de eo Statuta, 494.
emittit, 765 ss.: 1' quoad naturam qua- Pax. V. Pius Pp. XII.
litatis Ordinis Supremi; 2' quoad n a - Peccatum. E i u s falsa, excusatiò, 728.
turam qualitatis Ordinis Religiosi; Persecutio in Ecclesiam. B. P. eam deplorat *
3' quoad ambitum competentiae qua- 8 ss., 33, 42 s., 229, 230, 244, 383, 499,.
litatum Ordinis Supremi et Ordinis 589, 691 ss., .755.
Religiosi sive inter seipsas sive relate Persona humana. Ne deturpetur, 37 ss.,î232.
ad S. Sedem. Petrus Lombardus. V. Libri.
Orientales. V. Ecclesiae Orientales. V. Inter- Pius Pp. XII: '
pretationes. — anxius de pace: 14, 184, 384, 398,
Ozanam Antonius Fridericus. E i u s cele- 402, 501, 554, 591, 615, 756, 757, 802,
bratur memoria ob saeculum imple- 847.
tum ab ipsius obitu, 550. — preces ac paenitentiae opera exoptat,
indicit, 11, 14, 44 s., 99, 245, 271, 384,
588 s., 615, 691, 847, 855.
P — Fideles hortatur ut uniti in fide et
concordia perseverent, 11, 246, 2 7 6 ,
Pallium. Postulatio Palliorum, 86, 88. 293, 414, 423 s., 501, 505, 615, 853.
Pallotti (B.) Vincentius. Decretum reas- V. Persecutio.
sumptionis causae pro eius eanoniza- Pizzardo Emus P. D. Card. Iosephus, Ep.
, tione, 621. Albanensis, S. G. S. O. a Secretis, S.
Parochus. E i u s missio a B. P. commen- G. de Seminariis et Studiorum Uni-
datur, illustratur, 238. versitatibus Praefectus. E i B . P . g r a -
Paterfamilias recte instituendus, 232. tulatur L annos sacerdotii implenti, 274.
Patroni caelestes declarantur: B. M. V . , Polonia. 4 B. P. commendatur, 68. E i u s
vulgo « L à t t a n i », dioecesium Calvensis Episcopis B. P. scribit septimo ver-
et Theanensis, 149; S. Franciscus X a - tente saeculo a canonizatione S. S t a -
verius, Sodalitatis « Federación E s p a - nislai, M., 498. E i u s v i v a devotio erga
ñola de sindacatos de iniciativa y tu- B. M. V. a B. P. commendatur, 501.
rismo », 150; S. Franciscus Asisinas, E i u s clerum populumque hortatur, pro
paroeciae loci « L l a v a l l o l », archidioe- ea moerens ac fìdèns in Deo, 755. V.
cesis Platensis, 175; B. M. V. a Mise- Wyszynshi.
ricordia, dioecesis Interamnensis, 177; Praefecturae Apostolicae:
B. M. V. « de Africa », Septensisurbis, — in dioecesim evectae: de} Siangyan,
219; B. M. V. a Rosario, « de los ni- Siamiamensis, appellanda, 162; de P u -
ños » appellata, oppidi « Fuente la chi, Puchivana appellanda, 163.
Higuera » Valentinae archidioecesis, — in Vicariatum Apost, erectae: Norve-
220; B. M. V . , « Nôtre-Dame du R e m - giae centralis, 485; Garouensis, 535;
part » invocata, civitatis Namurcen- de Alto Orinoco 769; de F o r t J a m e -
sis, 221; S. Maria Goretti urbis Latinae son, 771.
ac totius agri Pomptini, 266; B. M. V . , — noviter erectae: Umtaliensis, 483;
« Nuestra Señora de la Elevación o de Mwekaënsis, 531; De A a r , 533; I n s u -
la P e ñ a » , Ambatensis dioecesis, 267; larum Bermudarum, 556; Udontha-
S. Cassianus M. tachygraphorum itali- nensis, 712; de Sokoto, 773; de Mai-
corum, 390; B. M. V. in caelum A s - duguri, 775; de Wankie, 777; de K u -
sumpta, Zipaquirensis dioecesis, 451; wait, 835.
B. M. V. « a septem doloribus » dioe- — ampliatae: S. Francisci X a v e r i i , 562;
Index rerum analyticus 919

G-aoensis, 563; Sikassensis, 563; de Raphaela Maria (B.) a S. Corde Jesu. D e -


Hollandia, 811. cretum reassumptionis causae pro eius
— dismembratae: de Chocó, 217, 323; de canonizatione, 567.
Tumaco, 257; Kadunaensis, 773; I o - Rascher (8. D.) Matthaeus et Socii. Decre-
sensis, 775. tum introductionis causae, seu decla-
— Bermudarum insularum Delegationi rationis martyrii pro eorum beatifi-
Apost, in Britannia assignatur, 810. catione, 188.
Praelaturae « nullius »: Reassumptio causae pro canonizatione B e a -
— noviter erecta: Cametanensis, 259. torum: Valentini Berrio Ochoa, 309;
— suffraganeae: Boni J e s u de P i a n i , me- Bertillae Boscardin, 564; Mariae De
tropolitanae Teresianae, 168; Came- Mattias, 565; Mariae Desolatae Torres
tanensis, metropolitanae Belemensi de Acosta, 566, Raphaëlae Mariae a S.
P a r a , 260. Corde Jesu, 567; Rosae Yenerini, 568;
— quarum fines mutantur: Santaremensis, Vincentii Pallotti, 621; Victoriae Tere-
Xinguensis, 462. siae Condere, 622; Francisci Antonii
Preces. V. Pius Pp. XII. Fasani, 815.
Privilegia favore Hispaniae quoad Basili- Riehaud Excmus P. D. Paulus Archiep.
cam P a t r . S. Mariae Majoris, 632. Burdigalensis. Ei B. P. scribit sexto
Processus matrimonialis et depositio periti decimo expleto saeculo ab ortu S.
medici j u x t a naturam et finem eius Paulini Nolani, 784.
interventi, 675. Romania. Persecutionem in Ecclesiam in
Progressus plenus non habetur in humana ea saevientem B. P. memorat, 9.
societate sine religione, 612. « Rosa aurea » defertur Metropolitanae Sedi
Proscriptio libri: L e s événements et la foi Goanae, 493, 543.
1940-1952 (Jeunesse de l'Eglise). E d . Rosaz (8. D.) Eduardus Josephus. Decre-
du Seuil, Paris, 185. tum introductionis causae pro eius
Provinciae ecclesiasticae: beatificatione, 817.
— noviter constitutae: Kansanopolitana Rota 8. Romana. V. Causae.
in Kansas, 166; Teresiana, 168: Ugan- Rua (Ven. 8. D.) Michael. Decretum de
dae, Keniae, Tanganicae orientalis, virtutibus pro eius beatificatione,
Tanganicae occidentalis, 706; Hartfor- 761.
tiensis, 839. Ryan Excmus P. D. Eduardus Franciscus,
— dismembratae: S. L u d o v i c i , 166; S. Ep. Burlingtoniensis. Ei B. P. scribit
L u d o v i c i in Maragnano, 168. primo exeunte saeculo ab eadem dioe-
Psychanalysis. De eius methodo debitae cesi condita, 544.
cautiones, 282 s.
Psychologia. V. Psychotherapia.
Psyehotherapia. De ea B. P. peritis allo- S
quitur: De psychismo, ut aiunt, hu-
mano inquisitiones licitae atque utiles, Sacerdotes. Ut in Sacrificio Divino orent
dummodo rectae rationis ac fidei veri- etiam pro fratribus in tribulatione
tates necnon de moribus praecepta positis, B. P. exoptat, 14. Normae de
ne oblitterentur, 278. Unitas hominis ieiunio Eucharistico pro eis, 22 ss.,
ex anima eiusque in corpore domi- 47 s.
nium, 279. Unitas naturae composita Sancta Sedes est auctoritas suprema in
et ordinata, 280, quam non tollit Ecclesia Catholica ideoque Societas
sexualis instinctus vis, 281: de initia- religiosa cuius finis positus est in vita
tione sexuali et psychanalytica me- supernaturali et aeterna, 399. Quoad
thodo debitae cautiones, 282 s. civiles potestates Ecclesia manet im-
Homo est unitas quae tendit ad partialis ac independens, 400.
Deum, 824; consectaria quoad peccati Sanitas mentalis. E i u s pretium etiam quoad
sensum, 285 s. vitam christianam, 726 s.
Pueri cordi sunt B. P . , 18, 179, 855. Schola popularis recte evoluta a B. P.
Puritas morum. E a m B. P. juvenibus commendatur, 230 ss.; in Columbia,
maxime commendat, 724. 295.
Schuster Emus P. D. Card. Ildephonsus,
R Archiep. Mediolanensis. Legatus mit-
titur ad Conventum eucharisticum e
« Radio ». De eius pro christiana Colum- tota Italia Augustae Taurinorum ce-
biae agricolarum institutione, B. P. lebrandum, 595.
gratulatur, 293. Scientia est in se bonum positivum, sed
920 Index rerum analyticus

non omnia media sunt legitima cele- cretum reassumptionis causae pro eius
;
orandum, acquirendam, 745. canonizatione, 566.
Scriptores ephemeridum. B. P. eis S. Sedis
ad societatem civilem consuetudinem
ac ipsorum officia illustrat, 399 ss. . u
Segura y Saenz Emus P. D. Card. Petrus,
Archiep. Hispalensis. E i B . P . gratu- Ukraina. Maeror B. P. erga eius Pastores
latur, quina lustra a suscepta Purpura ac christifideles persecutione afflictos
implenti, 91. etsi non victos, 10.
Seminarium Pont. Gallicum in Urbe. Ob Unio Europaea. De ea B. P. loquitur, 40,
impletum saeculum ab eodem condito 292.
B. P. de eius vita gratulatur, 273, 286. Universitates Studiorum:
Socialis res provehenda, 393, 424. — Sorbonica. E i u s alumnos e « Centre
« Sport ». V. Stadium. Richelieu » B. P. dilaudat, hortatur,
Stadium Olimpionicum Urbis. De eius 275 s.
fine B. P. athletas alloquitur, 408 s. — Antigonensis. Saeculum impletum ab
Statutum: ipsius ortu celebrat, 548.
— Foederationis Congregationum Maria- — Pont. Gregoriana. Quarto feliciter ex-
narum probatur, 494. pleto saeculo ab eius constitutione,
— Pont. Operae pro Adsistentia in I t a - B. P. Magnifico Rectori scribens gra-
lia, 570. tulatur, 658; atque adstantibus E m o
— Fundationis P i i P p . X I I pro Aposto- Card. Magno Cancellario, Moderato-
latu Laicorum; 821. ribus, Doctoribus et alumnis ejusdem
Stepinac E.mus P. D. Card. Aloisius Universitatis gloriosam vitam exal-
Archiep. Zagrabiensis, impeditus, inter tat, 682.
Patres Cardinales a B. P. adscribi- Urologia. B. P. urólogos alloquitur, qui-
tur, 67. bus duo proposita quaesita explicat,
« Sterilizatio eugenica » respuenda, 606 s. 673 ss. V. Amputatio. V. Impotentia.
SupernationaUtas Ecclesiae, 67. V. Coniugium,.

Y
T Venerini (B.) liosa. Decretum reassump-
tionis causae pro eius beatificatione,
Tachygraphi Patronum habent S. Cassia- 568.
num, 390. Versiglia (S. D.) Aloisius Ep. Decretum
Tappouni E.mus P. D. Card. Ignatius, introductionis causae pro eius beati-
Patriarcha Syrorum Antiochenus. Ei ficatione, seu declaratione martyrii,
B. P. gratulatur ob dena lustra episco- 59.
patus et quina Patriarchatus impleta, Vicariatus Apostolici:
455. — in dioecesim evecti: de Sapporo, Sappo-
Technica disciplina. E i u s profectus est rensem appellandam, 321; Daniae, Haf-
propter hominem eiusque virtutem, 39. niae appellandam, 537; omnes qui regio-
Tedeschini Emus P. D. Card. Fridericus, nibus Keniae, Ugandae, Tanganicae
Ep. Tusculanus, Patriarchalis Basili- complectuntur, 706; de Oslo, Osloensem
cae Vaticanae Archipresbyter, S. Con- appellandam, 779.
gregationis Petrianae Fabricae Prae- — noviter erecti: Quibduanus, 217; Ist-
fectus ac Summi Pontificis Datarius. minaënsis, 217; Bona ven tur ensis, 257;
E i B . P . gratulatur X V I a die natali de Riohacha et de Valledupar, 262;
lustra implenti, 665. Norvegiae centralis, 485; Kabindaën-
Tolerantia quoad coexistentiam commu- sis, 529; G-arouensis, 535; Ubonensis,
nitatis catholicae cum non-catholicis. 713; de Alto Orinoco, deinceps «Portus
B. P. normas de ea illustrat, 797, Ayacuquensis » appellandus, 769; de
atque principia exponit: 1. id quod Fort Jameson, 771; Inongoensis, 833.
non respondet veritati ac normae mo- — dismembrati: Goajirensis, 262; de Sali-
rali non habet in se jus ut existat, vel sbury et Arcis Victoriae, 483; L u l u a -
propagetur, vel actu fiat; 2. non illud burgensis, 529, 531; Calapensis, 558;
impedire legibus vel coercere justifi- Nounensis, 563; Tharensis, 712; de
c a n tamen potest, intuitu superioris Bulawayo, de Salisbury, 777; Merau-
vel amplioris boni, 799 s. kensis, 811; Leopoldopolitanus, 833;
Torres Acosta (B.) Maria Desolata. D e - Arabiae, 835.
Index rerum analyticus 921

— quorum fines mutantur: d e " Salisbury W


et Arcis Victoriae, 187; Meraukensis,
811. Weiss {S. D.) Antonius, seu Victricius ab
— Goajarensis, nomine cessat, atque ex Eggenfelden. Decretum introductionis
e o . duo Vicariatus Apost, fiunt: de causae pro eius beatificatione, 427.
Riohacha et de Valledupar, 262. Wyszynski Emus P. D. Card. Stephanus,
— Insulae « Semirara » e territorio V i c a - Archiep. Gnesnensis et Varsaviensis.
riatus Apost. Calapensis archidioecesi E u m , impeditum, B . P . inter Patres
Jarensi adnectuntur, 558. Cardinales adscribit. 68. E i u s insecta-
— Birmaniae meridionalis, deinceps «de tores excommunicatione plectuntur,
Rangoon » nuncupatur, 619. 618. E i u s captivitas a B. P. deplora-
Vicarius Capitularis communis eligendus tur, 694, etiam coram Legatis Natio-
erit pro dioecesibus Savonensi et N a u - num, Summo Pontifici ob id communis
lensi, 557. maeroris sensus exprimentibus, 755.
Corrigenda in vol. XXXXV (1953) Commentarii Acta Apostolicae
Sedis.
Pag. 104 in titulo II, loco « Postquam Apostolicis Litteris » (IX mense februario,
anno MOMLII), legatur: «Sollicitudinem Nostram» (VI mense ianuario, anno MOML).
Pag. 266 linea 2 Litt. Apost., loco pestilentem, legatur: pestilens.
Pag. 266 linea 3 Litt. Apost., loco forma, legatur : formam.
Pag. 323 linea 20, loco duo, legatur: duae.
Pag. 407 linea 34, loco santità, legatur : sanità.
Pag. 428 linea 26, loco eos, legatur: ea
Pag. 492 linea 18, in textu, loco Sacram,, legatur : Sacrarum.
QUADRAGESIMUMQUINTUM VOLUMEN
COMMENTARII OFFICIALIS «ACTA APOSTOLICAE SEDIS»
ABSOLVITUR DIE XXX M. DECEMBRIS A. MCMLIII
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS

You might also like