ROMEO (Juliet verschijnt boven aan haar raam)

Maar, zacht! Welk licht breekt door aan 't gindse raam?

Het is het oosten, en Juliet is de zon.

Rijs, jij zonnepracht, en dood de afgunstige maan,

die ziek en bleek van wanhoop is

omdat jij, haar dienstmaagd, bevalliger bent dan zij;

Wees echter niet haar maagd, nu ze jaloers is;

Haar vestaals gewaad maakt ziek en groen

en niemand, behalve dwazen, draagt het: werp het af.

Ze is mijn dame, O, ze is mijn liefde!

O, wist ze maar dat ze dat was!

Ze spreekt, maar ze zegt niets: wat nu?

Haar ogen praten! Ik zal ze antwoorden!

Ik ben te vrijpostig... 't is niet voor mij dat ze zo spreekt:

Twee van de mooiste sterren aan de hemel

hebben haar gevraagd om in hun plaats te schitteren

totdat ze terugkeren.
Wat als haar ogen daarboven waren, en de sterren in haar hoofd?

Haar lichtend gelaat zou die sterren beschamen,

zoals het zonlicht een lamp in helderheid overtreft.

Haar blik daarboven zou de nachthemel zo doen oplichten

dat vogels begonnen te zingen omdat ze dachten dat het dag was.

Zie, hoe ze haar wang op haar hand vleit!

O, was ik maar de handschoen aan die hand,

dat ik haar wang mocht raken!!

JULIA

O Romeo, Romeo! Waarom ben jij Romeo?

Ontken je vader en verzaak je naam;

Of, als je dat niet wil, bezweer mij dan je liefde,

en ik zal niet langer een Capulet zijn.

ROMEO

Moet ik luisteren, of zal ik spreken?

JULIA

Het is slechts je naam die mijn vijand is;

Jij bent wie je bent, jezelf, niet een Montague.

Wat is een Montague? Is het een hand, een voet,

een arm, een gezicht, of enig ander deel

behorend aan een man? O, had je maar een andere naam!

Wat betekent een naam? Dat wat wij een roos noemen

zou met een andere naam net zo zoet geuren;

Zo zou ook Romeo, had hij een andere naam,

even volmaakt zijn als hij nu is.

Romeo, doe weg die naam,

Hij is geen deel van jou, verruil hem

voor alles wat ik ben.