Το θαύμα της γέννησης ενός τέκτονα

Από όλα τα όντα εδώ στη γη μόνον ο άνθρωπος απορεί για την ύπαρξή του, και
προσπαθεί να εξετάσει την αιτία της. Τα ζώα ζουν αμέριμνα και ούτε καν
σκέφτονται γιατί υπάρχουν. Ο άνθρωπος επειδή είναι προικισμένος με συνείδηση
και λογική απορεί και αναρωτιέται. Από πού έρχομαι; Ποιος είναι ο προορισμός
μου; Τι θα απογίνω σε αυτόν τον κόσμο ή σε κάποιον άλλον; Την απάντηση στις
τρεις αυτές ερωτήσεις αναζητούν όλοι οι άνθρωποι, όμως όχι όλοι με την ίδια
λαχτάρα αλλά ούτε και στο ίδιο περιβάλλον. Το πώς και το που αναζητεί ο κάθε
άνθρωπος αυτές τις απαντήσεις εξαρτάται από την πνευματική του εξέλιξη και από
την φυσική του ηλικία. 
Από καιρό σε καιρό ανακαλούσα στη μνήμη μου αδελφοί μου τις τελετές
μύησης στον τεκτονισμό προσπαθώντας να σκεφτώ πέρα από τον προφανή
συμβολισμό και να κατανοήσω τι ακριβώς έφερε στη ζωή μου σαν <όλον>.
Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι τι έφερε στη ζωή μου η τελετή μύησης. Τι είναι
άραγε η τελετή, πώς την ξεχωρίζουμε από την τελετουργία, τι ρόλο κρατούν στη
ζωή των ανθρώπων, από ποιο βάθος χρόνου έρχονται και που αποσκοπούν. Και
εγώ τελικά τα βίωσα όλα αυτά στις τελετές μύησης μου; Σημαντικό είναι να
γνωρίζουμε πως η αρχαία ελληνική λέξη για την τελετή είναι δρώμενο. 
Φαίνεται καθαρά ότι ο τεκτονισμός είναι μεταφυσική ενασχόλησις. Ο
υποψήφιος εισάγεται στην Αδελφότητα ύστερα από τελετουργική διαδικασία η
οποία ονομάζεται μύησης. Η οποία μύησις είναι η μέθοδος δια της οποίας
επιτυγχάνεται η διεύρυνση της συνειδήσεως. Η λέξη μύησης παράγεται από το
μυέω - εισάγω κάποιον στα μυστήρια - Από την πλατύτερη της έννοια προϋποθέτει
είσοδο στην πνευματική ζωή η σε μία νέα φάση αυτής της ζωής. Είναι το πρώτο
βήμα αλλά και τα επόμενα βήματα στην ατραπό της αγιότητος. Εκείνος λοιπόν
που έλαβε την πρώτη μύηση είναι κατά κυριολεξία ο άνθρωπος που έκανε το
1
πρώτο βήμα στο βασίλειο του πνεύματος γιατί εξήλθε από το καθαρά ανθρώπινο
βασίλειο και μπήκε στο υπερανθρώπινο. Εισήλθε στη ζωή του πνεύματος και για
πρώτη φορά δικαιούται να ονομάζεται άνθρωπος πνευματικός με την τεχνική
σημασία της λέξεως. Εισέρχεται στην πέμπτη η τελική φάση της τωρινής
πενταπλής εξελίξεως και για να γίνει περισσότερο κατανοητό σας θυμίζω ότι τα
πέντε βασίλεια της φύσεως είναι το ορυκτό το φυτικό το ζωικό το ανθρώπινο και
το πνευματικό. Η μύηση οδηγεί στο άντρο όπου γίνονται γνωστά τα ζεύγη των
αντίθετων και αποκαλύπτεται το μυστικό του καλού και του κακού. Οδηγεί από
μία κατάσταση συνειδήσεως σε άλλη. Αποκαλύπτει το κρυμμένο μυστήριο στην
καρδιά του ηλιακού συστήματος Ο ορίζοντας του ανθρώπου διευρύνεται η θέα
επεκτείνεται και η κατανόηση του περιλαμβάνει συνεχώς περισσότερα πράγματα.
  Ο αδελφός δοκιμαστής καλυμμένος με την μαύρη τήβεννο παρουσιάζεται
ξαφνικά στον υποψήφιο. Η μορφή του θυμίζει τον πορθμέα του Άδη. Είναι έτοιμος
να τον αποσπάσει από το περιβάλλον της βέβηλης ζωής. Είναι η συμβολική ώρα
που η ψυχή σκλαβωμένη μέσα στο φυσικό σώμα ζει τις τελευταίες στιγμές της
ταραγμένης ζωής από τα πάθη και τις επιθυμίες.  Καλύπτει τους οφθαλμούς του
υποψηφίου και τον εκθέτει έτσι σε πλήρες σκοτάδι, το μαύρο σκοτάδι που
επικρατεί στον υλικό κόσμο. Τον οδηγεί στο σκοτεινό θάλαμο των σκέψεών στο
κέντρο της γης στο βάθος της συνειδήσεως και της υλικής του υπόστασης
κατεβαίνοντας αργά και σταθερά τη συμβολική κάθοδο
 Ο θάλαμος των σκέψεων είναι το άμορφο χάος που υπάρχει πριν από τη
δημιουργία των μορφών την <τάξιν>. Σύμφωνα με την τεχνολογική κοσμοθεωρία
η τάξις δημιουργήθηκε από το χάος με την επίδραση των νόμων της κινήσεως και
της γονιμότητας. Ο νόμος της κινήσεως αντιπροσωπεύεται από την ιδέα του
χρόνου που συμβολίζεται με το αμμόμετρο την κλεψύδρα που θυμίζει ότι τα πάντα
ρει ότι όλες οι υλικές μορφές είναι θνητές και εφήμερες. Ο νόμος της γονιμότητας
συμβολίζεται από τον αλέκτορα που θυμίζει ότι οι πνευματικές δυνάμεις που
2
κινούνται μέσα σε κάθε άνθρωπο πρέπει να ξυπνήσουν γιατί η νύχτα του τελείωσε
και το φως της τεκτονικής ημέρας θα σκορπίσει τα σκοτάδια της νύχτας στην
οποία ζούσε η αμύητη ψυχή του.
  Στα Ελευσίνια μυστήρια ο υποψήφιος αντιπροσώπευε τον σπόρο που
πεθαίνει και σαπίζει μέσα στη γη για να γεννηθεί το φυτό που υπάρχει πριν μέσα
του εν δυνάμει. 
Το κατέβασμα του υποψηφίου τέκτονος στο σκοτεινό θάλαμο είναι για
αυτόν ο συμβολικός θάνατος του αμυήτου ανθρώπου, θάνατος που θα γεννήσει
μία νέα ζωή, τη ζωή του φωτισμένου τη ζωή του τέκτονος.
 Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πρέπει να εισχωρήσει στο βάθος του εαυτού του.
Μέσα σε αυτό το σκοτάδι πρέπει να τον φωτίζει το μοναδικό φως του λογικού με
το οποίο θα μπορέσει εξετάζοντας το σκελετό να δει σκληρή και γυμνή την
αλήθεια χωρίς τους απατηλούς πέπλους ώστε να εννοήσει την ματαιότητα της
υλικής ζωής.
Η δοκιμασία της διαθήκης στην οποία υποβάλλεται τον αναγκάζει να κάνει μία
σπουδαία προσπάθεια με μόνη τη σκέψη του χωρίς καμία άλλη επίδραση
κλεισμένος μόνος στο στενό και μισοσκότεινο αυτό περιβάλλον. 
Η προσπάθεια του είναι η πρώτη ηθική κατεργασία που δέχεται μία κατεργασία
που αρχίζει να τον συνηθίζει στον τρόπο με τον οποίον πρέπει να αναζητεί την
αλήθεια. Οι απαντήσεις που διατυπώνει δεν πρέπει να μείνουν στο στάδιο της
θεωρίας πρέπει να προσπαθήσει να απαρνηθεί τις αδυναμίες της περασμένης ζωής
του, να υπολογίζει ότι η βέβηλη ζωή του τελείωσε και πρέπει να ξαναγεννηθεί σε
ένα κόσμο ανώτερο.
 Η ανοδική πορεία με τη βοήθεια του αδελφού δοκιμαστή οδηγεί τον δόκιμο στα
σύνορα του πνευματικού κόσμου έξω από την πύλη του ναού του σύμπαντος. Πριν
την είσοδο τους στο ναό προπαρασκευάζει τον υποψήφιο αφαιρώντας τα μέταλλα
από το σώμα του. Η πράξη αυτή συμβολίζει την απλότητα στην οποία ευρίσκοντο
3
οι άνθρωποι στα πρώτα χρόνια του πολιτισμού πριν ακόμα αποκαλυφθούν τα
μέταλλα.
 Μερικοί τέκτονες συγγραφείς της σχετίζουν με το γεγονός ότι όταν εκτίζετο
ο ναός του Σολομώντος δεν ακούστηκε στην περιοχή που έκτίζετο  ήχος σφύρας ή
άλλου σιδήρου εργαλείου γιατί οι πέτρες ήταν έτοιμες κομμένες από το λατομείο
και τις τοποθετούσαν στη θέση τους με ξύλινα σφυριά. Η αφαίρεση των μετάλλων
συμβολίζει ακόμα ότι εκείνος που θα μυηθεί στον τεκτονισμό γίνεται μέλος της
αδελφότητος στην οποία δεν υπολογίζονται τίτλοι η άλλες διακρίσεις του αμυήτου
κόσμου. Στον τεκτονισμό ενας βασιλευς η πρίγκιπας είναι ίσος με τον πιο κοινό
θνητό και κάθε τέκτων είναι αδελφός του άλλου. . Η αφαίρεσης των μετάλλων
σημαίνει  αφαίρεση των προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών  προ της θύρας του
ναού έτσι ώστε όταν βρεθούμε μεταξύ των δύο στήλων για να εισέλθουμε στο ναό
να μην υπάρχει μέσα μας κανένα αρνητικό ρευστό ώστε να συμμετέχουμε στις
εργασίες με απόλυτη γαλήνη και αγάπη προς όφελος του σκοπού μας. 
Χωρίς την τήβεννο ο αδερφός δοκιμαστής αλλά ντυμένος με περίζωμα και
περιλαίμιο οδηγεί τον υποψήφιο μπροστά στην πύλη του ναού του σύμπαντος ο
οποίος την κρούει εξ οικίας βουλήσεως και συναινέσεως ζητών ταπεινώς να γίνει
δεκτός εις τα μυστήρια και τα προνόμια του αρχαίου ελευθεροτεκτονισμού.
Ελπίζει δε να τύχη αυτών με τη βοήθεια του Θεού καθώς είναι ελεύθερος και
Χριστοήθης. Ζητά ταπεινά διότι κοιτάζει προς τα επάνω κοιτάζει προς το φως
ζητάει να περάσει το κατώφλι της πνευματικής ζωής.
 Από τη στιγμή αυτή ο αδελφός δοκιμαστής παρομοιάζεται με τον οδηγό των
ψυχών στο μεταφυσικό πεδίο, θα οδηγήσει την ψυχή στην ατραπό του εξαγνισμού
σταδιακά μέσα από τις τρεις περιοδείες ανεβάζοντας την κάθε φορά σε υψηλότερο
πεδίο. Πρόκειται να την οδηγήσει από το χέρι στον κόσμο της εξίψωσης της
βελτίωσης της γαλήνης της σοφίας και αγάπης που δεν είναι άλλος από τον κόσμο

4
του πνεύματος που καλούμαστε να δημιουργήσουμε μέσα μας. Ο Κόσμος που
στεγάζεται στο ναό της αρετής.
 Γονατιστός εισέρχεται ο υποψήφιος στο ναό του σύμπαντος διδασκόμενος έτσι
την πρώτη αρετή που πρέπει να έχει ο τέκτων για να δεχτεί την εσωτερική
διδασκαλία και αυτή η αρετή δεν είναι άλλη από την  ταπεινοφροσύνη.
 Η ταπεινότης και ο σεβασμός είναι κτήμα του ανθρώπου που έχει ιδανικά που
ποτέ δεν ικανοποιείται με τον εαυτό του διότι αποβλέπει πάντοτε σε ότι ευρίσκεται
υψηλά. Για αυτό είναι το κλειδί της πύλης της ατραπού της ανόδου. Ο
ταπεινόφρων δεν νομίζει ότι κατακτά τον θρίαμβο του μόνο δια της τόλμης και
ανδρείας άλλα εννοεί ότι κάθε δύναμη είναι η θεία δύναμη, αναγνωρίζει ότι όπως
οι ήρωες του παρελθόντος έτσι και αυτός χρησιμοποιεί απλώς τις δυνάμεις με τις
οποίες επροικίσθει εκ των άνω. Αισθάνεται όμως πάντοτε την επαφή ενός φίλου
του αδελφού δοκιμαστή που τον οδηγεί στην πρώτη περιοδεία. Αυτή η περιοδεία
συμβολίζει το πέρασμα του υπό μύηση στο κατώτερο πεδίο του αστρικού κόσμου
όπου συγκεντρώνονται όσοι εξακολουθούν να είναι δούλοι των αισθήσεων και
των ηδονών γεμάτοι πάθη ή κατέχονται από μίσος, κακεντρέχεια, εκδικητικά
συναισθήματα και φόβο. Οι φοβεροί θόρυβοι οι άρρυθμοι και ασυνήθιστη κρότοι
η κλαγγή των ξιφών και τα εμπόδια που συναντά στο δρόμο του δίδουν μικρή
μόνο ιδέα της συγχύσεως και τις ταραχής που βασιλεύει το κατώτερο αυτό κόσμο
όπου κυριαρχούν τα πάθη και οι κατώτερες ορμές. Το τέλος της πρώτης περιοδείας
σημειώνεται με την κρούση  από τον μυούμενο στον ώμο του δευτέρου επόπτη
που με την δήλωση ότι είναι ελεύθερος και Χρηστοήθης του δίνει την άδεια να
περάσει.  Έτσι πραγματοποιείται συμβολικά η κάθαρση του διά του αέρος.
 Η δεύτερη περιοδεία που ακολουθεί έχει λιγότερα εμπόδια και οι θόρυβοι
είναι πολύ μικρότεροι. Ο υποψήφιος ευρίσκεται ακόμα στον αστρικό κόσμο αλλά
στο μέσο των σημείων αυτού που είναι πολύ λεπτότερο και ελαφρύτερο από το
προηγούμενο. Είναι ο κόσμος που συγκεντρώνονται οι συνηθισμένες ανθρώπινες
5
συγκινήσεις και φιλοδοξίες ενώ προηγουμένως ήταν ο κόσμος των τυφλών παθών.
Οι επιθυμίες σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι χυδαίες και αποκρουστικές είναι όμως
ικανές να κρατούν εκεί δέσμιο τον άνθρωπο και να εμποδίζουν την ανύψωση του.
Το τέλος της δεύτερης περιοδείας σημειώνεται με την κρούση από τον μυούμενο
στον ώμο του πρώτου επόπτη που με τη δήλωσή του ότι είναι ελεύθερος και
χρηστοήθης του δίνει την άδεια να περάσει αφού πρώτα καθαρθεί δια του ύδατος.
Ο συμβολισμός του καθαρμού με το νερό είναι πανάρχαιος και υπάρχει σε όλες
σχεδόν τις θρησκείες. Στην τεκτονική μύηση συμβολίζει την κάθαρση της ψυχής
του υπό μύηση με το καθαρμό των παθών.
  Η τρίτη περιοδεία που ακολουθεί γίνεται χωρίς εμπόδια και κρότους
ακούγεται μόνο ελαφρό φύσημα ανέμου. Σε όλη τη διαδρομή ο μυούμενος
ευρίσκεται συμβολικά σε έναν ακόμα ανώτερο κόσμο το ανώτατο μέρος του
αστρικού κόσμου. Είναι τα πρόθυρα του ουράνιου κόσμου όπου ο άνθρωπος ζει με
ηρεμία και μακαριότητα συμβολίζει την ήσυχη και ειρηνική εκείνη κατάσταση
που είναι συνέπεια της κοινωνικής πειθαρχίας και του δαμασμού των παθών του
ανθρώπου. Δαμασμός πού κατορθώνεται στην ώριμη ηλικία. Το τέλος της τρίτης
περιοδείας σημειώνεται με την κρούση από τον μυούμενο στον ώμο του αδερφού
σεβασμίου που με τη δήλωση ότι είναι ελεύθερος και χριστοήθης διατάσει το
τελευταίο καθαρμό του δια του πυρός. Στον καθαρμό διά του πυρός που είναι και
αυτός πανάρχαιος οι αποκρυφιστές δίνουν μεγάλη σημασία γιατί το στοιχείο πύρ
στον αποκρυφισμό αντιπροσωπεύει το πνεύμα τη σοφία και την αγάπη
 Ο αδερφός σεβάσμιος αναγγέλλει στον υποψήφιο ότι διά των φλογών που διήλθε
οι δοκιμασίες του τελείωσαν. Και εύχεται αυτές οι φλόγες να θερμαίνουν την
καρδιά του, την αγάπη για τον πλησίον, αγάπη που πρέπει να είναι το κίνητρο
κάθε έργου κάθε πραγματικού τέκτονος.

6
Ο υποψήφιος δοκιμάστηκε και καθαρίστηκε με τα τέσσερα στοιχεία του
αποκρυφισμού από τα οποία αποτελείται ο άνθρωπος. Γη αέρα, ύδωρ, πυρ. Μέσα
από αυτήν την κάθαρση πραγματοποιήθηκε η αναγέννηση του.
 Ο τέκτων ο οποίος γνωρίζει τη σημασία των συμβολικών περιοδειών είναι
προπαρασκευασμένος για να χρησιμοποιήσει τη θέλησή του ώστε να εξαλείψει τις
κατώτερες συγκινήσεις να ελευθερωθεί σύντομα από την βαρύτερη ύλη και
προχωρώντας γοργά να εισέλθει στον αληθινό κόσμο.
 Ο καθένας από μας αναγνωρίζεται από τη λάμψη του φωτός του. Όσο
λεπτοτέρου τύπου είναι η ύλη από την οποία αποτελούνται τα σώματα μας τότε το
φως που υπάρχει μέσα μας λάμπει ζωηρότερα. 
 Κατά συνέπεια τίποτα δεν είναι δυνατόν να εμποδίσει την πρόοδο του ανθρώπου
αρκεί μόνο να φροντίζει για την κάθαρση των φορέων του. Μέσα του φως θα
λάμπει πάντοτε με μεγαλύτερη λαμπρότητα παράλληλα με την πρόοδο του
καθαρμού έως ότου η δόξα του εσωτερικού αυτού ανθρώπου φτάσει σε μεγάλο
βαθμό.
 Δεν είναι σωστό να τα εγκαταλείπει κάνεις επειδή νιώθει ότι είναι πολύ
βαθιά νερά για αυτόν υπάρχει κάτι για τον καθένα ο καθένας μπορεί να βρει και να
πάρει όσα ακριβώς χρειάζεται για να τα χρησιμοποιήσει. Το αληθινό νερό της
ζωής μπορεί να το δεχτεί ακόμα και το πιο ταπεινό κύπελλο. Δεν είμαστε
υποχρεωμένοι να πάμε στην πηγή μονάχα μία φορά μπορούμε να έρθουμε ξανά
και ξανά.
 Όλες αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα που προσπάθησα να εκφράσω δεν
αποσκοπούν να περιγράψουν τη διαδικασία της εισδοχής και τα επιμέρους σημεία
του τελετουργικού που αναφέρει το τυπικό του πρώτου βαθμού ούτε να
αποδώσουν συμβολικές ερμηνείες. Επιδιώκουν να προβάλλουν το μεγαλείο και
την ιερότητα του σκοπού μας την ομορφιά της αδελφότητος από εσωτερική άποψη

7
η οποία εργάζεται δια μέσου των αρχαίων μυστηρίων για την πρόοδο και την
ανύψωση της ανθρωπότητος.
 Μέσα από τις διαδοχικές μυήσεις και τις εργασίες που επιτελούμε χτίζουμε λίθο
προς λίθο το ναό του εαυτού μας και κατά συνέπεια της ανθρωπότητας. Ο δρόμος
είναι δύσβατος γεμάτος εμπόδια λόγω των αντιθέτων καταστάσεων της
καθημερινής ζωής. Η προσπάθεια όμως που πρέπει να καταβάλουμε συνεχώς είναι
αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία.
 Μην ξεχνάτε αδερφοί μου ότι κάποιος μας οδήγησε στον τεκτονισμό. Μας έφερε
εδώ για να ενωθούμε και να συνεχίσουμε το έργο που άρχισαν προηγούμενοι
αδερφοί μας. Στη διάρκεια της ανάπτυξης καμία προσπάθεια δεν πάει χαμένη έστω
και αν αυτός πού αγωνίζεται φαίνεται να χάνει για λίγο από μπροστά του το όραμα
του σκοπού του. 
Εμείς στις μέρες μας ποτέ δεν θα αντιμετωπίσουμε τις δοκιμασίες εκείνες που
χρειάστηκε να ξεπεράσουν οι πρώτοι μυημένοι όταν άνοιγαν τον δρόμο για μας
τον δρόμο που σχεδίασε ο Μέγας αρχιτέκτων του σύμπαντος που είναι ο δρόμος
προς το φως.
 Ύστερα από όλα αυτά άρχισα να σκέφτομαι την τελετή μύησης όχι απλά σαν μία
αφετηρία για την είσοδο μου στον τεκτονισμό αλλά σαν μία βαθύτερη εμπειρία
εσωτερικής αντίληψης. Τα δρώμενα και τα λεγόμενα κάθε μύησης με
παραπέμπουν να αντιληφθώ το έλλειμμα συναισθήματος που είχα τότε που λίγο
σαστισμένος λίγο φοβισμένος από το άγνωστο ερχόμουν στην τελετή μύησης
κάπως ανυποψίαστος.
Εκ των υστέρων έστω μπορώ να αποδώσω στις τελετές μύησης και ειδικά στην
πρώτη την αξία που έχουν σαν φιλοσοφική εμπειρία που οδηγεί στη γνώση.