เรื่ อง เป็ นลมและจมนำ้

**ณ หมู่บา้ นแสนสุ ขมีครอบครัวอยูค่ รอบครัวหนึ่งอยูก่ นั อย่างสงบสุ ขโดยมีสมาชิกในครอบครัว 3 คน

โดยมีพอ่ ชื่อว่า ฮิโนกิ มีแม่ชื่อว่า ฮานามิ และมีลูกชื่อว่า ทาเคชิ โดยครอบครัวนั้นอยูก่ นั อย่างอบอุน่ และมี
ความสุ ข อยูม่ าวันหนึ่งในตอนเที่ยง อุณหภูมิสูงถึง 40 องศาเซลเซียส ทาให้ทาเคชิรู้สึกร้อนมาก แล้วเขาจึงได้
โทรชวนเพื่อนของเขาชื่อว่า อิยวดี และ ลิลลาวดี เพื่อที่จะไปว่ายน้ าเพื่อคลายความร้อน
ทาเคชิ : ฮาโลว ลิลลาวดี
ลิลลาวดี : ว่าไง ทาเคชิ
ทาเคชิ : วันนี้อากาศร้อนจังเลย ไปว่ายน้ าด้วยกันไหม
ลิลลาวดี : ที่ไหนล่ะ
ทาเคชิ : ที่น้ าตกเอราวัณดีกว่า น้ าเย็นดี
ลิลลาวดี : ไปตอนไหน เวลาเท่าไหร่
ทาเคชิ : ไปบ่ายโมงดีกว่า รับประทาน แดก แตกเลือด ข้าวเที่ยงก่อน เนือย
ลิลลาวดี : ได้สิ
ทาเคชิ : ฝากโทรชวนอิยวดี ด้วยนะได้ไปหลายคนสนุกดี
ลิลลาวดี : โอเคร
**หลังจากนั้นลิลลาวดีได้โทรชวนอิยวดีเพือ่ ชวนไปว่ายน้ าด้วยกัน
ลิลลาวดี : สวัสดี อิยวดี ว่างไหม
อิยวดี : ว่าไง มีอะไรเปล่า
ลิลลาวดี : ไปว่ายน้ ากันไหมทาเคชิชวนมา ได้ไปหลาย ๆ คนสนุกดี
อิยวดี : ได้สิ แล้วไปที่ไหนหรอ
ลิลลาวดี : ที่น้ าตกเอราวัณ
อิยวดี : อ่อ ไปตอนไหนอ่ะ
ลิลลาวดี : ไปบ่ายโมง เดี๋ยวกินข้าวเที่ยงกันไปก่อนค่อยไป
อิยวดี : โอเคร ๆ
**เวลา 13 : 00 น. ทาเคชิและเพื่อน ๆ ได้มาถึงน้ าตกเอราวัณ พวกเขาได้ลงเล่นน้ ากันอย่างสนุกสนาน
อิยวดี : นี่ พวกเธอน้ าเย็นมากเลย
ลิลลาวดี : ใช่ ๆ อิยวดี เดี๋ยวเรามาแข่งว่ายน้ ากันดีกว่า
ทาเคชิ : ได้สิ แต่เราขอเป็ นกรรมการนะ เพราะเราหนัก บ้าดัน ว่ายไม่รอด
ลิลลาวดีและอิยวดี : ได้สิ ๆ
**แล้วทั้งสองคนก็ได้แข่งว่ายน้ ากัน ผ่านไปประมาณ 10 นาที ทาเคชิเกิดอาการเป็ นตะคริ ว และอิยวดีกบั ลิลลา
วดีได้พยายามช่วยก็ช่วยไม่ได้ เพราะน้ าหนักของทาเคชิมากเกินที่จะช่วยเอาไว้ได้ จนทาเคชิจมหายไป แล้วเพื่อน
ของทาเคชิกไ็ ด้โทรแจ้งกูภ้ ยั
ลิลลาวดี : ฮัลโลว สวัสดีค่ะ
สมศรี : ปอเต็กตึ๊ง สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ
ลิลลาวดี : เพื่อนหนูจมน้ าค่ะ
สมศรี : ขอสถานที่ดว้ ยค่ะ
ลิลลาวดี : น้ าตกเอราวัณค่ะ
สมศรี : ขอทราบรายละเอียดของผูป้ ระสบภัยด้วยค่ะ
ลิลลาวดี : ชาย อายุ 17 ปี น้ าหนักประมาณ 52 กิโลกรัม สู งประมาณ 171 เซนติเมตร
สมศรี : ผูป้ ระสบเหตุจมน้ าประมาณกี่นาที่แล้วคะ
ลิลลาวดี : ประมาณ 3 นาทีค่ะ
สมศรี : เดี๋ยวจะรี บไปค่ะ
**หลังจากนั้นอิยวดีกไ็ ด้โทรบอกพ่อแม่ของทาเคชิ
อิยวดี : คุณน้าฮานามิคะ ทาเคชิจมน้ าค่ะ
ฮานามิ : ที่ไหนลูก
อิยวดี : ที่น้ าตกเอราวัณค่ะ
ฮานามิ : ได้ลกู เดี๋ยวแม่รีบไป
**ระหว่างนั้นกูภ้ ยั ได้มาถึงพอดี
สมปอง : ไหน ๆ น้องเพื่อนน้องจมน้ าตรงไหน
ลิลลาวดีและอิยวดี : ตรงนั้นค่ะ ระหว่างหากันอยู่ พ่อแม่ของทาเคชิมาถึงพอดี
ฮิโนกิ : ลูก ลิลลาวดีเป็ นไงบ้างหาเจอยัง
ลิลลาวดี : ยังเลยค่ะ คุณลุงฮิโนกิ
**ผ่านไปประมาณ 7 นาที ได้พบผูป้ ระสบเหตุ และได้พบว่าไม่มีชีพจรแล้ว ทาให้แม่ของทาเคชิร้องให้อย่าง
หนัก และเป็ นลมไปในที่สุด แล้วคุณพ่อฮิโนกิ ได้หายาดมมาให้แม่ดมจนมีอาการที่ดีข้ ึน จากนั้นกูภ้ ยั ได้ทาการ
cpr ทาเคชิ ผ่านไปซักพัก ทาเคชิมีชีพจรและฟื้ นขึ้นมา
ฮิโนกิ : ไม่เป็ นไรแล้วนะลูก ลูกปลอดภัยแล้ว
ทาเคชิ : แล้วแม่หล่ะ เป็ นลมเป็ นไงบ้าง
ฮานามิ : แม่ไม่เป็ นอะไรแล้ว
**จากนั้นต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน และกลับไปอยูก่ บั ครอบครัวกันอย่างสงบสุ ข
ทาเคชิ = ฟา (ลูก)

ลิลลาวดี = อัศ (เพื่อนทาเคชิ)

อิยวดี = เขียว (เพื่อนทาเคชิ)

ฮิโนกิ = มัดนาน (พ่อ)

ฮานามิ = แพรวา (แม่)

สมศี = เมย์ (กูภ้ ยั )

สมปอง = ซัน (กูภ้ ยั )