You are on page 1of 37

School Musical

Performed by ABM-STEM 12

*Enter Scene*

(Umaga ng weekday, inaasikaso ni Jacob ang kanyang homework sa


laptop. Pumasok sa kwarto ang kanyang nanay.)

Nanay: “Hoy Jacob, malalate ka na. Tigilan mo na kakalaptop dyan at


magbihis ka na.”
Jacob: “Opo, Ma!”

(Lumabas ng kwarto ang nanay.)

Jacob: “Nasan na ba yung assignment ko?” (painis na pagkakasabi)

*“More than Survive” from Be More Chill starts playing*

Jacob: “C-c-c-c’mon, c-c-c-c’mon, go go.


C-c-c-c’mon, c-c-c-c’mon, go go!

I’m waiting for my homework to load.


My brain is gonna freakin’ explode,
(tumingin sa orasan)
and of course, it’s time to hit the road,
which means I’ll be uncomfortable all day.

But that really isn’t such a change.


If I’m not feeling weird or super strange,
my life would be in utter disarray
‘cause freaking out is my okay.
Good morning, time to start the day!

C-c-c-c’mon, c-c-c-c’mon, go go!


C-c-c-c’mon, c-c-c-c’mon, go go!

Should I take the bus or walk instead?


I feel my stomach filling up with dread.
When I get nervous, my whole face goes red.
Dude, weigh the options calmly and be still.

A junior on the bus is killer week,


but if I walk when I arrive, I’m gonna straight up reek
and my boxers will be bunchy and my pits will leak.
Ugh, God. I wish I have the skill
to just be fine and cool and chill.
I don’t wanna be a hero,
just wanna stay in the line.
I’ll never be a Rob DeNiro,
for me, Joe Pesci is fine,
so I follow my own rules
and I use them as my tools to stay alive.
I don’t wanna be special, no, no,
I just wanna survive!”

*Song pauses*

(Naglalakad na si Jacob papasok ng school. Nabangga sya ng isang


estudyanteng naghahadali.)

Jacob: “Ah, sorry-”


Student: “Tumabi ka nga!”
Jacob: “Okay…”

(Nakita ni Jacob si Dave, kaniyang best friend, sa school. Si Dave ay


kumakain.)
Jacob: “Dave!”
Dave: (Nasamid at inubo) “Uy, mennn!”
(Nag friendly bump ang dalawa.)

Jacob: “Luh, okay ka lang? May assignment ka ba?”


Dave: “Mukha ba akong okay? At kung kokpya ka, sorry pero wala
pakong gawa.”
Jacob: “Eh nawala ko nga yung akin eh, di ko yata nasave.”
Dave: “Hala, lagot ka kay Ma’am.”

(Dumaan si Christine, crush ni Jacob, sa kanila. Pumunta siya sa mga


kaibigan niya na nasa tabi habang tinitingnan siya nila Jacob at Dave.)

Dave: “Yun oh, kay Christine ka kumopya. Meron yan sigurado.”


Jacob: (Napangiti)

*Song continues*

Jacob: “Christine.”
Dave: “Christine.”
Jacob and Dave: “Christine.
Christine De Rueda.
Christine.
Christine.
Christine!
Jacob, Dave, and Ensemble: Christine De Rueda.
Christine De Rueda!

*Song pauses*

(Nagring ang bell at nagsipasukan na ang mga estudyante.)

Dave: Mauna nako boy, gawa nako assignment!” (Tumakbo)


Christine: (naglalakad paalis) “May tumatawag ba sakin?”

*Song Continues*

Jacob: “I’m never gonna be the cool guy,


I’m more the one who’s left out.
Of all the characters at school,
I am not the one who’s the story about.
Why can’t someone just help me out
and teach me how to thrive?
Help me to more than survive.”

Ensemble: “Ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah”

Jacob: “More than survive!”


Ensemble: “Na, na, na, na, na, na, na, na”

Jacob: “More than survive!”

Ensemble: “Na, na, na, na, na, na, na, na”

Jacob: “If this was an apocalypse,


I would not need any tips in how to stay alive.
But since the zombie army’s yet to descend
and the period is going to end.
I’m just trying my best to pass the test and survive!”

Ensemble: “C-c-c-c’mon, c-c-c-c’mon, go go!”

Jacob: “Survive!”

Ensemble: “C-c-c-c’mon, c-c-c-c’mon, go go!


Go, go, go, go, go, go, go, go, go, go, go, go!”

*End song*
*End scene*
(Nagflag ceremony ang school at pumunta sa stage ang principal upang
magsabi ng announcement.)

Principal Vince: “Good morning, students.”


Students: “Good Morning, Sir Vince.” (malamyang pagbati ng mga
estudyante)
Principal Vince: “DI BA KAYO NAGSIPAG-ALMUSAL? LOUDER,
LOUDER!”
Students: “Good Morning, Sir Vince!”
Principal Vince: “May lalakas pa pala eh. So kaya po ako nandito
ngayon because I am happy to say na tayo po ay magkakaroon ng
Schoolyear- End prom sa darating na Biyernes.”

(Nagbulungan ang mga estudyante, excited.)

Principal Vince: “Quiet! And reminder na ipapirma sa mga magulang


ang mga permit letters na ibibigay sa inyo mamaya if ever na pupunta
kayo sa school prom ng ating eskuwelahan. Pag pumunta kayo without
any permit, hindi naming kayo papapasukin. That’s all, you may now go
back to your classrooms.”

(Naglakad pabalik ang mga estudyante sa kanilang mga room.)

*End scene*
*Enter scene*

(Magkasama sila Christine at kanyang mga kaibigan, Dianne, Melody, at


Joan. Nagsasagot ng gawain si Christine habang nagkekwentuhan si
Melody at Joan at nagcecellphone si Dianne.)

Melody: “Tapos sinuntok nya yung Grade 9 then natumba sya like ANG
SAKIT TALAGA SOBRA!!”
Joan: “Alam ko, nandon ako kasama mo.”
Dianne: “Ughh, nakakainis! Sumosobra na talaga sya!”
Joan: “Jowa mo nanaman?”
Dianne: “Oum, 5 minutes na di parin sya nagrereply. May babae talaga
sya!”
Melody: “Hayaan mo na, baka busy lang.”
Dianne: “Ay, bahala na nga sya.”
Christine: “Kung sisigaw kalang dahil di ka nya nireplyan, itigil mo
nalang dahil nagsasagot pako.”

(Tumingin sila Dianne, Melody, at Joan kay Christine at nilapitan siya.)

Dianne: “Eh bakit ayaw mong magjowa, ha?”


Christine: (Tumigil sa pagsulat at tumingin kay Dianne) “Sorry pero
wala akong time at pera para dyaan.” (bumalik sa pagsagot)

Dianne: (Kinuha yung sinasagutan ni Christine at binigay kay Joan.)


Christine: “Hoy! Di pako tapos-” (sinubukang abutin yung kinuhang
gawain)
Dianne: “Sagutin mo muna kami, saka namin babalik ‘to.”
Christine: “Fine! Gusto kong magfocus para sa scholarship so sorry pero
wala ang time para dyan. Now akin na yan-”
Melody: “Bakit di mo subukan yung “Platonic” relationship?
Like yung kayo pero as friends? Teka, weird ba?”
Female lead: “Basta, ayoko. Marami pa akong pwedeng gawin ngayon
imbes na magkajowa.”

*I Won’t Say I’m In Love from “Hercules” starts playing*

Christine: “If there’s a prize for rotten judgement, I guess I’ve


already won that.
No man is worth the aggravation.
That’s ancient story, been there, done that.

Female friends: “Who d’you think you’re kiddin’?


It’s the Earth and Heaven to you.
Try to keep it hidden.
Honey, we can see right through you!

Christine: (“Oh no!”)


Female friends: “Girl, you can’t conceal it,
we know how you feel and who you’re thinkin’ of!”

Christine: “Oh, no chance, no way!


I won’t say it, no, no.”

Female friends: “You swoon, you sigh. Why deny it? Uh-oh.”

Christine: “It’s too cliché, I won’t say I’m in love.”

Female friends: (“Shoo-do, shoo-do, ooh.”)

Christine: “I thought my heart had learned its lesson,


it feels so good when you start out.
My heart is screaming “Get a grip, girl,
Unless you’re dyin’ to cry your heart out!
Ohh!”

Female friends: “You keep on denying,


who you are and how you’re feeling.
Baby, we’re not buying.
Hon, we saw you hit the ceiling.
Face it like a grown-up,
when ya gonna own up
that you got, got, got it bad?”

Christine: “Whoa, no chance, no way!


I won’t say it, no, no.”

Female friends: “Give up, give in!”

Dianne: “Check the grin, you’re in love!”

Christine: “This scene won’t play; I won’t say I’m in love.”

Female friends: “You’re doin’ flips, read our lips, be in love.”

Christine: Female friends:


“You’re way off base, “ Shoo-do, shoo-do,
I won’t say it. She won’t say it, no!
Get off my case, Sha-da, sha-da!”
I won’t say it! ”

Female friends: “Girl, don’t be proud.


It’s okay, be in love.”
Christine: “Oh, at least out loud,
I won’t say I’m in love.”

Female friends: “Shoo-do, shoo-do, shoo-do, shoo-do.


Sha-la-la-la-la-la, ah.”

*End of song*

Melody: “Sure ka talaga dyan? Magtatapos na school year nati,


gagraduate na din tayo, di mona mararanasan to.”
Christine: (Nagbuntong-hininga) “Fine, susubukan ko. Basta bigay nyo
na sakin yan.”

(Binigay na nila kay Christine ang kaniyang sinasagutan.)

*End scene*

*Enter scene*

(Sa canteen, kakabilli lang ni Jacob and Dave ng pagkain galing sa


canteen at naupo. Nagsimulang kumain si Dave samantalang nakatulala
naman si Jacob.)

Dave: “Uy, tulala na nanaman dyan p’re. ‘No meron?” (Kumakain)


Jacob: “Eh isipin mo kasi, matatapos na school year, LAST NA
SCHOOL YEAR NATIN, tapos wala pako nagagawa para kay *Female
lead*.”
Dave: “Lang’ya yan, sya nanaman bukam-bibig mo. Nasisiraan nako ng
ulo sayo eh.”
Jacob: (Nagkamot ng ulo) “Eh boy, ano bang pwede kong gawin? Konti
nalang, gagraduate na tayo, tapos di pa kami magkakasama sa college.
Gusto ko nang ipush yung feelings ko sa kanya bago pa sya mawala.”
Dave: “Oo tapos hihiya-hiya ka sa kanya, eh ‘la talagang mangyayari
dyan.”

(Nag-isip nang kaunti si Jacob habang kumakain si Dave.)

Jacob: “Okay, this time, wala nang hiyaan. Sasabihin ko na talaga sa


kanya.”
Dave: “Sus, ilang beses mo nang sinabi yan.”
Jacob: “Ngayon seryoso na talaga ako boy, at IKAW ang tutulong
sakin.”
Dave: “Luh, ba’t ako?”

*Pare Ko by Eraserheads starts playing*

Jacob: “Oh, Pare ko, meron akong problema.,


Wag mong sabihing nanaman.
In love ako sa isang ‘gandang dalaga, hindi ko
maintindihan.
Wag na nating idaan sa ma-boteng usapan-”
(Kinuha ang bote ng softdrinks sa kamay ni Friend)
Lalo lang madaragdagan ang sakit ng ulo at sakit sa
tiyan.

Anong sarap, kami’y naging magkaibigan,


napuno ako ng pag-asa, yun pala do’n lang ang kaya.
Akala ko ay pwede pa.
Masakit mang isipin, kailangang tanggapin?
Kung kailan ka nagging seryoso,
saka n’ya ko lilisanin!

Oh, jusko, ano ba naman ito?


‘Di ba? ‘Lang-hiya!
‘Mumukha akong tanga.
Hanggang asa lang ba ako?
Letseng pag-ibig ‘to!
Jusko, ano ba naman ito

*End of song*

Dave: (Tumawa) “Ayoko, bahala ka dyan.”


Jacob: “’To naman, parang walang pinagsamahan. Kinain-kain mo pa
pagkain ko.” (Binatukan si Friend ni Male)
Dave: “OO NA, OO NA! Ano ba balak mo?”
Jacob: “Tara, baka may makarinig pa.”
(Umalis ng stage ang dalawa.)

*End scene*
__________________________________________________________
*Enter Scene*

(Nakatayo si Christine sa tabi habang nagbabasa ng libro. Dumating sina


Jacob and Dave at naghintay na umalis ang mga tao.)

Dave: “Teka, sure ka na ba dito?”


Jacob: “Oo, basta bantay ka lang dito, siguraduhin mong walang tao,
ha?”
Dave: “Oo, ako na bahala sayo pre. Nandyan na ba yung ukulele?”
Jacob: (Inangat yung ukulele upang makita ng audience)
Dave: “Tandaan mo, walang atrasan ha? Good luck.”
Jacob: “Oo na, oo na-”

(Tinulak ni Dave si Jacob paalis sa taguan. Lumingon si Christine sa


kanya.)
Jacob: “AY, PISTENG YAWA KA-”

(Natahimik ang dalawa habang nakatingin sa isa’t isa.)

Jacob: “Hiiiii….” (awkward silence)


Christine: “Hi?” (Ngumiti)
Jacob: “ Ah, um, may gusto akong ano- umm, ganto kasi-” (Nag-uutal-
utal)
Christine: “Hoy! Okay ka lang??”
Jacob: “Ahh…” (lumingon nang saglit kay Dave, lumingon pabalik kay
Christine at huminga ng malalim) “Gusto sana kitang makausap. Kung
okay langgggg?”
Christine: “Kinakausap mo na nga ako, diba? AHAHAHahahaha…
(awkward silence again) “Okay.”
Jacob: “Ah, upo muna tayo?”

(naupo sa isang bench ang dalawa habang patingin-tingin sa paligid si


Jacob, sinisiguradong walang tao sa paligid)

Christine: “So ano ba gusto mong pag-usapan?”


Jacob: “Ah, ehh..” (tumingin kay Dave, kinakabahan)“ A-actually, may
sinulat ako na kanta and gusto ko sana marinig kung ano masasabi mo.”
Christine: “Ahh, Nagsusulat ka pala ng kanta, akala ko puro ka lang,
alam mo na. Ahahahahaha…” (Awkward silence) “Okay.”
Jacob: (Buntong-hininga) “Uh, eto na sya..”
*Would You Be So Kind by dodie plays on Ukelele*

Jacob: “I have a question; it might seem strange.


How are your lungs? Are they in pain?
‘Cause mine are aching, think I know why.
I kinda like it though, you wanna try?

(Tumayo habang nagpaplay ng ukulele)


Oh, would you be so kind as to fall in love with me?
You see, I’m trying, I know you know that I like you
But that’s not enough, so if you will, please fall in love-
I think it’s only fair, there’s gotta be some butterflies
somewhere, wanna share?
‘Cause I like you but that’s not enough so if you will,
Please fall in love with me.”

(Ukelele continues playing)

(Nagsisimulang paunti-unting pumunta ang mga tao/ensemble)

Christine: “Ang galing! Magaling ka palang kuma-”


Jacob: “Let’s write a story, be in my book.
You gotta join me on my page, at least take a look!”
Christine: (starts feeling uneasy)“Sige, okay na ya-”
Jacob: “Oh, where are your manners? You need some time?
Let’s swap chests today, that might help you decide.”
Christine: (Sinubukang umatras pero binalik siya palapit ni Dave kay
Jacob)
Jacob: " Oh, would you be so kind as to fall in love with me?
You see, I’m trying, I know you know that I like you
But that’s not enough, so if you will, please fall in love-
I think it’s only fair, there’s gotta be some butterflies
somewhere, wanna share?
‘Cause I like you but that’s not enough so if you will,
Please fall in love with me.”

(Nagsimulang kumanta ang ensemble habang naka nakapaligid sa


kanila)

Jacob and Ensemble: “Oh, do me a favour, can your heart rate


rise a little?
Do me a favour, can your heart rate rise a
little?
Do me a favour, can your heart rate rise a
little?
Do me a favour…
(Nagpipitik ng daliri ang ensemble, nagpapakita ng kilig sa dalawa)

Jacob:“Oh, would you be so kind as to fall in love with me?


You see, I’m trying, I know you know that I like you
But that’s not enough, so if you will, please fall in love-
I think it’s only fair-

Jacob and ensemble:“There’s gotta be some butterflies somewhere,


wanna share?
Jacob:“ ‘Cause I like you but that’s not enough,
so if you will, please fall in love
Jacob and ensemble:“Oh I like you but that’s not enough,
So if you will, please fall in love with me?”

*End of song*

Jacob: “Christine De Rueda, will you go out with me?”


Students: (Nagsisigawan at tilian)
Christine: “Umm… sorry.” (Tumakbo paalis)

(nagbulungan ang ensemble)


Jacob: “Wait-”

(Hinawakan ni Dave, umiiling ng ulo. Nagsialisan na ang lahat.)

*End scene*

*Enter Scene*

(Naglalakad ang mga kaibigan ni Christine upang hanapin sya habang


nagdadaldalan.)

Melody: “- at yun na nga, umalis si Christine. Nakakahiya talaga,


sobra.”
Joan: “Alam namin, nandon kami.”

(Huminto sila nong naabutin nila si Christine na umiikot-ikot habang


natataranta.)

Dianne: “Christine?”
Christine: (Umiikot parin habang bumubulong sa sarili)
Dianne: “CHRISTINE!”
Christine: “AHH!” (Tumili sa gulat) “Ano?” (May pagkataranta sa
boses)
Melody: “Bakit ka umalis? Pinag-uusapan ka na ng mga tao dito.”
Christine: “Sorry, di ko talaga kinaya eh.”
Joan: “Pero akala ko ba susubukan mo? Chance mo na yun ah.”
Christine: “Sabi ko nga sa inyo, ayaw ko talaga!”
Dianne: “Well, ikaw bahala. Tara na guys.”

(Umalis ang mga female friends at naiwan nalang si Christine mag-isa.)

Christine: “Ako ba talaga ang mali? Dahil lang sa ayoko?”

*Time and Proximity by Keeley Elise plays*

Christine: “Platonic, what a funny word.


Does anybody ever mean it?
Honestly, who really means it?
‘Cause once you get too close,
the unstructured lines start to blur and
your curious mind starts to wonder.

And every word that’s spoken or said


is romanticized inside your pretty little head,
and even if there’s no feelings involved,
the attention is enough to keep you enthralled.
So, don’t get too close to me,
it’s all time and proximity
before someone gets fake feelings.
You know, quality time’s my love language.
Don’t get too close to me,
it’s all time and proximity
before thoughts become fabricated
of what could be. Don’t make this complicated.

Attention, so easily confused,


but if I have friendly intention,
what exactly is there to question?
‘Cause we, we all know
just exactly how this game plays out.
When your heart starts thinking,
Reasons throw out.

And every word that’s spoken or said


is romanticized inside your pretty little head,
and even if there’s no feelings involved,
the attention is enough to keep you enthralled.

So, don’t get too close to me,


it’s all time and proximity
before someone gets fake feelings.
You know, quality time’s my love language.
Don’t get too close to me,
it’s all time and proximity
before thoughts become fabricated
of what could be. Don’t make this complicated.

I’m tired of it all.


I’m tired of it all.
I’m tired of it all.

The truth is that I’m scared that one of us will fall.


Can’t lose another friend
‘cause of getting too close and stupid feelings.
Dear time and proximity,
you’ve taken so much, don’t take this one for me.
I hate time and proximity.
I long to be close but need you far from me.

Don’t get too close to me,


it’s all time and proximity
before someone gets fake feelings.
You know, quality time’s my love language.
So, don’t get too close to me,
it’s all time and proximity
before thoughts become fabricated
of what could be. Don’t make this complicated.

*End song*
*End scene*

*Enter scene*

Jacob: “Bakit mo kasing hinayaang dumating mga tao?!” (sumisigaw)


Dave: “Tanga ka ba, edi napunta atensyon ni Christine sakin, at sa tingin
mo ba kakayanin kong pigilan yung ganong kadaming tao?”
Jacob: (nagkamot ng ulo) “Basta wala na, tapos na. Umay…”

(Napadaan ang mga kaibigan ni Christine kila Jacob at Dave, inirapan


lang nila Dianne at Joan ang mga boys pero nagstay si Melody para
makausap si Dave.)

Melody: “Hi Dave!”


Dave: “Uhm, hi.”
Melody: “Just so you know, Nakita ko yung laban nyo sa basketball
kahapon. Ang galing mo talaga.”
Dave: “Wait, talaga? Nandun ka? Natalo nga kami eh…”
Melody: “Kahit na ah, ang galing mo parin. Maybe sometime pwede mo
akong… turuan.”

(Medyo nagtahimik yung dalawa sa kilig.)

Dave: “Sige ba! Free naman ako anytime, para sayo.”


Melody: “OMG salamat talaga-”

(Hinila ni Dianne ang braso ni Melody paalis ng stage)

Melody: “BYEEEE!” (sumigaw habang hinihila paalis)

Dave: “Ang cute nya, no?”


Jacob: (Nakatingin ng masama kay Friend ni Male) “Asim, ewan ko
sayo.”

(Umalis na sa stage ang dalawang magkaibigan.)

*End Scene*

*Enter scene*
(On the next day. Nakaupo ang buong klase, nagsasagot ng kanilang
activity. May tumawag sa teacher nila sa cellphone.)

Teacher: “Wait lang class, may aasikasuhin lang ako sa office.


WALANG MAG-IINGAY!” (umalis ng classroom)

(Nagsimulang magdaldalan ang klase pagkaalis ng teacher.)

Jacob: “Tara, cr.”


Dave: “Luh, di ako naiihi-”
Jacob: “Basta!”

(Hinila ni Jacob si Dave palabas ng room)

Dianne: “So, anong balak nyo sa prom?”


Melody: “May kilala akong pwedeng kadate, kaso di kami masyadong
close.”
Joan: “Ewan, sure ako panget lang prom sa school natin.”

(Tumingin sila sa kay Christine na tinatapos ang activity nila.)

Dianne: “Ikaw, Christine?”


Christine: (tumingin kay Dianne) “Ha?”
Dianne: “Ano balak mo sa prom?”
Christine: “Ah, di ako pupunta. Wala rin naman akong kasama.”
Dianne: “Eh bakit kaya, ha?” (sinabi in a sarcastic tone)
Joan: “Bakit, ayaw mo kay Jacob?”
Christine: “Jacob?! …nasan nga pala?”
Joan: “Ayieee, hinahanap nya!”
Female friends: “Yieeee!”
Christine: (Hinampas ang kamay sa armchair) “GUYS, TAMA NA!”
Melody: “Bakit, kinikilig ka no?”
Christine: “AH- Hindi ah-”
Dianne: “Sus wag kami. Kilala ka namin pag kinikilig.”
Christine: “Oo na! Konti lang… pero wala na! Baka galit na sakin yon.”
Joan: “Eh pano ka nakakasigura-”
Christine: “BASTA!”

*“When He Sees Me” from “Waitress the Musical” plays*

Christine: “I stick with real things,


usually, facts and figures.
When information’s in its place,
I minimize the guessing game.
Guess what?

Dianne, Melody, and Joan: “What?”


Christine: “I don’t like guessing games
or when I feel things
before I know the feelings.
How am I supposed to operate
if I’m just tossed around by fate?
Like on an unexpected date?

With a stranger who might talk to fast,


or ask me questions about myself
before I’ve decided that he can ask me
questions about myself.
He might sit too close or call the waiter by
his first name, or eat oreos but eat the cookie
before the cream?
But what scares me the most,
What scares me the most…

Is what if when he sees me,


what if he doesn’t like it?
What if he runs the other way
and can’t hide from it?
What happens then?
If when he knows me,
he’s only disappointed?
What if I give myself away,
to only get given back?
I couldn’t live with that.

So, I’m just fine, inside my shell-shaped mind.


This way, I get the best view.
So that when he sees me, I want him to…”

Dianne: “Okay Christine, hindi ba medyo nagiging OA ka la-”

Christine: (pasigaw) “OKAY LANG ‘KO!

(pakanta)
I’m simply being cautious.
I can’t risk reckless dating
due to my miscalculating.
Why a certain suitor stands in line?
I’ve seen in movies, most made for television,
you cannot be too careful
when it comes to sharing your life.
I could end up a miserable wife!
Sorry girls, but he could be criminal!
Some sort of psychopath who escaped from an institution,
somewhere where they don’t have girls.
He could have masterminded some way to find me-
HE COULD BE COLORBLIND!
How untrustworthy is that?
He could be less than kind,
Or even worse, he could be very nice,
have lovely eyes, and make me laugh,
come out of hiding, what do I do with that?

Oh, God! What if when he sees me,


I like him and he knows it?
What if he opens up a door
and I can’t close it?
What happens then?
If when he holds me,
my heart is set in motion?
I’m not prepared for that.
I’m scared of breaking open,
but I still can’t help from hoping
to find someone to talk to,
who likes the way I am.
Someone who when he sees me,
wants to again!”

*End of song*
*End scene*

*Enter Scene*

(Pumasok sila Jacob at Dave sa banyo at nilock ang pintuan.)

Dave: “Ano naman ginagawa natin dito, ha?”


Jacob: “Ewan ko boy, pag nakikita ko si Cristine, naiisip ko lang yung
araw na tinakbuhan nyako.”

(May kumatok sa pintuan, napatingin ang dalawa.)

Estudyante: (Kumatok) Sino tao dyan? Pakibilisan nga.”


Dave: (Tumingin kay Jacob at nag-isip) “Ah.. eh, tumatae ako!”
Estudyante: “Yuck! Wag na nga.” (Umalis)
Dave: (Pabulong) “Ano na gagawin mo nyan?”
Jacob: “Ewan…”
(Napahinto ang dalawa at nag-isip.)

Dave: “Pano kung kausapin mo sya sa prom?”


Jacob: “Luh, yoko nga! At tsaka di nga ako pumupunta ng kahit anong
event sa school, diba?”
Dave: “Eh ikaw bahala, kung ayaw mo talaga magkaayos kayo ni-”
Jacob: “Oo na, oo na. Kaso, ano susuotin ko?
Dave: (Nagkamot ng ulo) “Pati ba naman damit mo, ako pa mag-iisip?”
Jacob: (Pinagdidikit- dikit ang mga hintuturo, nagpapaawa)
Dave: (Nagbuntong- hininga) “Sige nan ga! Tigilan mo lang yan,
pumapanget ka lang lalo eh. Meron yata si Kuya, tingnan ko nalang.”
Jacob: “SALAMAT TALAGA, PRE! Maaasahan talaga kita eh.”
Dave: (Papalabas na ng banyo kasama ni Jacob) “May bayad din tong
bait ko.”

*End Scene*

*Enter Scene*

Dianne: (sa cellphone) “Pumunta ka na kasi, gara naman neto.”


Cristine: “Oo na nga! Pupunta nako.”
Dianne: “Ayun naman pala eh. Tsaka ng apala, ano gagawin mo tungkol
don kay Jacob?”
Cristine: “Di ko nga din alam eh, di naman yata pupunta yon sa prom.”
Dianne: “Sabagay, kelan ba pumunta yon? Sige, may gagawin pako.
Ciao!”
Cristine: “Bye.” (Binaba ang cellphone. )

(Nagbuntong hininga si Cristine habang tinitingnan ang susuotin niyang


dress.)

*End Scene*

*Enter Scene*

(Prom day na, nagsisisayawan at nagtatawanan ang mga estudyante.


Biglang pumasok ang Principal.)

Principal: “Good Evening, students! Nag-eenjoy ba kayo?”


Students: “Yes, sir!”
Principal: “Mabuti yan. Remember, walang gulong mangyayari tonight,
ha? May gagawin lang si sir sa office, have fun everyone!”
Students: *Nagcheer at pinagpatuloy ang pagsasayaw at pagtatawanan.*

(Dumating na sila Dave at Jacob, nakabihis.)

Dave: “Ba naman yan, buti nalang nakaabot tayo.”


Jacob: “Nasan na si Christine?”
Dave: “Tama na muna kaka- Christine mo dyan, may spaghetti dun oh!”
*Tumuro sa mga pagkain*
Jacob: “Ba’la ka nga dyan, hanapin ko lang sya.”
(Iniwan ni Jacob si Dave, pinuntahan siya ni Melody pagkatapos.
Nilapitan ni Jacob sila Dianne at Joan.)

Jacob: “Excuse me, tanong ko lang kung nasaan si-” (Tumingin kay
Dianne habang may kausap sa cellphone) “Okay lang ba yan?”
Joan: “Hayaan mo lang yan, nag-aaway nanaman sila ng jowa nya, at
kung si Christine hinahanap mo, wala pa sya.”
Dianne: “Pwe, bahala ka sa buhay mo!” (Binaba ang cellphone at
napatingin kay Jacob) “Hi Jacob! Pumunta ka pala.”
Jacob: “Eh, gusto ko sana kausapin si Christine.”
Dianne: “Sanaol talaga pinupuntahan, di tulad ng lalaking yon! Anyway-
yun na pala sya oh!”

(Dumating si Christine sa Prom, nakatingin si Jacob at ang


magkakaibigan sa kanya. Nagulat si Christine noong Nakita niyang
dumating din si Jacob.)

Joan: “Tumunganga ka pa dyan, kausapin mo na.” (Tinulak si Jacob


papunta kay Christine.)

(Nagkatinginan muna ang dalawa, saka nagsalita si Jacob.”

Jacob: “Hi.”
(Sinubukang umalis ni Christine sa hiya, ngunit bago pa siya makalayo,
hinawakan n ani Jacob ang kaniyang braso.)
Jacob: “Please, wag ka umalis. Pwede ba kitang.. makausap?”
Christine: “Okay...” (May pagkakaba sa boses)

(Nagpunta sila Jacob at Christine sa labas ng school, kung saan walang


makakakita sa kanila. Naupo ang dalawa sa isang bench. Natahimik ang
dalawa, saka sila sabay na nagsalita.)

Jacob and Christine: “Sorry pala-”

(Natahimik ulit ang dalawa, saka nagngitian.)

Jacob: “Gusto kong magsorry at binigla kita noong araw na kinantahan


kita.”
Christine: “Hindi, ako dapat yung magsosorry, nilayasan kasi kita nang
walang sinasabi. Isa pa, ang sweet kaya ng ginawa mo.”
Jacob: “Talaga ba? Di naman sya nakakahiya?”
Christine: “Hindi ah!”

(Tumango si Jacob habang nakangiti. Natahimik ulit ng saglit ang


dalawa.)

Jacob: “Gagraduate na tayong dalawa.”


Christine: “Oo nga eh.”
Jacob: “Di n akita makikita araw-araw.”
Christine: “M-hmm.” (Tumango)
*“Torete” by Moonstar88 plays*

Jacob: “Sandali nalang, maaari bang pagbigyan?


Aalis na nga, maaari bang hawakan ang
iyong mga kamay?
Sana ay maabot ng langit ang iyong mga ngiti.
Sana ay masilip.

‘Wag kang mag-alala, ‘di ko ipipilit sa’yo.


Kahit na lilipad, ang isip ko’y torete sa’yo.”

Christine: “Ilang gabi pa nga lang nang tayo’y pinagtagpo


na parang may tumulak nanlalamig,
nanginginig na ako.
Akala ko nung una may bukas pa ang ganito.
Mabuti pang umiwas, pero salamat na rin at
nagtagpo.”

Christine and Jacob: “Torete, torete, torete ako.


Torete, torete, torete sa’yo, oh.”
Jacob: “‘Wag kang mag-alala, ‘di ko ipipilit sa’yo.”

Christine: “Kahit na lilipad, ang isip ko’y torete sa’yo.”

Christine and Jacob: “Torete, torete, torete ako.


Torete, torete, torete ako.”

(Bumalik ang dalawa sa prom kasama ng ibang mga estudyante.)

Christine and Jacob: “Torete, torete, torete ako.


Torete, torete, torete sa’yo, ooh-oh.
Torete, torete sa’yo.”

*THE END*

You might also like