«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.
1,10)
«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΕ΄
Περίοδος
Φλώρινα Δ΄ - Ἔτος
- ἀριθμ. ΚΓ΄
φύλλου 2131
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 12532
Εἴμαστε δημιούργημα
Κήρυγμα χαρᾶς καὶ τοῦ Θεοῦ
καταλλαγῆς
Ε
«Ἀδελφοί, Θεοῦ ἐσμεν ποίημα» (Ἐφ. 2,10)
«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου Πάσχα» (καν. Πάσχ., α΄ ᾠδ.)
Π
ἶνε, ἀγαπητοί μου, τὸ ῥητὸ τοῦ ἀποστόλου
ολλὲς εἰδήσεις, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, πολ-
Παύλου, ἀπὸ τὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε
λὲς εἰδήσεις εὐχάριστες μεταδόθηκαν
σήμερα. ῾Ρητὸ σύντομο, τρεῖς λέξεις, ἀλλὰ πό-
διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἐπάνω στὴ φλούδα
ση σοφία ὑπάρχει μέσα σ᾽ αὐτές! Οἱ τρεῖς αὐ-
τῆς γῆς. Ἀλλὰ ὅλες αὐτὲς εἶνε μικρὲς ἐμ-
τὲς λέξεις, «Θεοῦ ἐσμεν ποίημα» (Ἐφ. 2,10), ἔχουν
πρὸς σὲ κάποια ἄλλη. Ἡ πιὸ εὐχάριστη εἴδη-
πλάτος καὶ βάθος ὠκεάνιο. Μὲ τὸ ῥητὸ αὐτὸ
σι ποὺ μεταδόθηκε ποτὲ στὸν κόσμο, ὄχι ἀπὸ
ὁ ἀπόστολος Παῦλος - ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ
στόμα ἀνθρώπου ἀλλ᾿ ἀπὸ στόμα ἀγγέλου,
δίνει ἀπάντησι στὸ καίριο ζήτημα ποὺ ἐνδιαφέ-
εἶνε τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας.
ρει τὸν καθένα μας, ἀπαντᾷ στὸ ἐρώτημα· ἀ-
* * *πηγαίνει ὁ ἄνθρωπος;
πὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ
«Χριστὸς ἀνέστη»! Εἶνε τὸ πιὸ εὐχάριστο
«Θεοῦ ἐσμεν ποίημα». Ἐπάνω στὸ βαθυ-
μήνυμα ποὺ ἄκουσε ὁ κόσμος. Ποιός τὸ ἄκου-
στόχαστο αὐτὸ ῥητὸ θὰ μιλήσουμε. Θὰ προ-
σε πρῶτος; ποιός ἄκουσε τὸ πρῶτο «Χριστὸς
σπαθήσω νὰ τὸ ἑρμηνεύσω πρακτικά, καὶ πα-
ἀνέστη»; Ὅπως οἱ πρῶτοι ποὺ εἶδαν τὴ γέν-
ρακαλῶ νὰ προσέξετε τὴν ἑρμηνεία.
νησι τοῦ Χριστοῦ μας δὲν ἦταν μεγάλοι καὶ
***
τρανοί, ἀλλὰ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, οἱ βοσκοί, ἔτσι
Ἀρχίζω μ᾽ ἕνα παράδειγμα. Λένε γιὰ κάποιο
καὶ τὸ πρῶτο «Χριστὸς ἀνέστη» δὲν τὸ ἄκου-
διάσημο καλλιτέχνη, ἕνα γλύπτη, ὅτι μιὰ μέρα
σαν μεγάλοι καὶ ἰσχυροί, αὐτοὶ ποὺ δὲν πι-
εἶδε στὸ δρόμο ἕνα κομμάτι μάρμαρο μέσα σὲ
στεύουν ὅ,τι κι ἂν γίνῃ, ἀλλὰ ἁπλὲς καὶ φτω-
λασπόνερα. Τὸ ἔβγαλε ἀπὸ ᾽κεῖ, τὸ ἔπλυνε, τὸ
χὲς γυναῖκες, οἱ μυροφόρες, ἐκεῖνες ποὺ εἶ-
καθάρισε, τὸ πῆγε στὸ ἐργαστήριό του καὶ ἄρ-
χαν δείξει τὴν πιὸ μεγάλη πίστι καὶ ἀγάπη στὸ
χισε νὰ τὸ δουλεύῃ. Τὸ πελέκησε, τὸ λάξευσε,
Χριστό, αὐτὲς ποὺ τὸν ἀκολούθησαν μέχρι
τὸ λείανε, τοῦ ἔδωσε μορφή. Ἀσχολήθηκε μα-
τὸ σταυρό, τὴν ὥρα ποὺ καὶ οἱ μαθηταί του
ζί του ἐπὶ πολύ –τὰ καλλιτεχνήματα δὲν γί-
τὸν εἶχαν ἐγκαταλείψει.
νονται σὲ μιὰ μέρα–, τὸ κράτησε ἕναν ὁλόκλη-
«Χριστὸς ἀνέστη»! ἄκουσαν οἱ μυροφόρες
ρο χρόνο. Τέλος, ὕστερα ἀπὸ τόση καλλιτεχνι-
ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀγγέλου, καὶ γεμᾶτες χαρὰ
κὴ ἐργασία, μέσα ἀπὸ τὸ λασπωμένο ἐκεῖνο
τρέχουν. Τρέχουν, γιὰ νὰ μεταδώσουν τὴν εὐ-
μάρμαρο τί βγῆκε· ἕνας ἄγγελος! Ἄγγελος
χάριστη εἴδησι στοὺς μαθητάς. Καὶ τὴν μετα-
βέβαια ὄχι ζωντανός, ὅπως αὐτοὶ ποὺ περικυ-
δίδουν. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ δυσπιστοῦν. Γι᾿ αὐτὸ τρέ-
κλώνουν τὴν ἁγία τράπεζα τὴν ὥρα τοῦ μυστη-
χουν καὶ αὐτοὶ στὸ μνημεῖο, γιὰ νὰ διαπιστώ-
ρίου τῆς θείας λειτουργίας, ἀλλὰ ἄγγελος - ἄ-
σουν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια. Βλέπουν τὸ
γαλμα. Τὸ ἄγαλμα αὐτὸ εἶνε στημένο ἔξω ἀπὸ
μνῆμα κενό, τὸ σουδάριο νὰ βρίσκεται ἐκεῖ
ἕνα καθεδρικὸ ναὸ τῆς Δύσεως, καὶ ὅσοι μέχρι
κοντά, ξεχωριστὰ ἀπὸ τὰ ὀθόνια, καὶ φωνά-
σήμερα ἐπισκέπτονται τὸ μέρος αὐτὸ θαυμά-
ζουν γεμᾶτοι χαρά· Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος!
ζουν τὸ ἄγαλμα καὶ τὸν γλύπτη ποὺ τὸ φιλοτέ-
«Χριστὸς ἀνέστη»! φώναξε λοιπὸν ὁ ἄγγε-
χνησε. Καὶ βέβαια κανένας ἀπ᾽ αὐτοὺς ποὺ τὸ
λος στὶς μυροφόρες. «Χριστὸς ἀνέστη»! φώνα-
βλέπουν δὲν λέει, πὼς ἔτσι μόνο του βρέθη-
ξαν οἱ μυροφόρες στοὺς ἀποστόλους. «Χριστὸς
κε ἐκεῖ. Ὅλοι πίσω ἀπὸ τὸ ἄγαλμα βλέπουν
ἀνέστη»! εἶπαν οἱ ἀπόστολοι ὅταν ἦλθαν στὸ
τὸν καλλιτέχνη. Κ᾽ ἐμεῖς ἄλλωστε, ὅσες φο-
μνημεῖο καὶ διαπίστωσαν μόνοι τους τὴν ἀνά-
ρὲς βλέπουμε ἀγάλματα –κ᾽ ἔχει πολλὰ ἀγάλ-
στασι τοῦ Κυρίου. «Χριστὸς ἀνέστη»! μαρτυ-
ματα ἡ πατρίδα μας–, πίσω ἀπὸ τὰ ἀγάλματα
ρεῖ ὁ ἀποκυλισμένος λίθος ἀπὸ τὴν θύρα τοῦ
Κυριακὴ ΚΓ΄ (Ἐφ. 2,4-10) Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Κυριακὴ Πάσχα2018
4 Νοεμβρίου νύκτα Συντάκτης (†)Ν.ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Καντιώτης
28 Ἀπριλίου 2019 (2006) Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
βλέπουμε καὶ θαυμάζουμε τοὺς καλλιτέχνες
μνημείου. «Χριστὸς ἀνέστη»! βροντοφωνάζει
ποὺ τὰ φιλοτέχνησαν.
τὸ ἀνοικτὸ καὶ κενὸ μνῆμα. «Χριστὸς ἀνέστη»!
Ἐλᾶτε τώρα, ἀγαπητοί μου, νὰ σᾶς δείξω κά-
ἀποδεικνύει τὸ σουδάριο καὶ τὰ ὀθόνια, οἱ πά-
ποιο ἄλλο ἄγαλμα, ποὺ δὲν τὸ λάξευσε Φειδί-
νινες λωρίδες ποὺ περιτύλιγαν τὸ νεκρὸ σῶμα.
ας ἢ Πραξιτέλης ἢ ἄλλος μεγάλος λιθοξόος.
«Χριστὸς ἀνέστη»! κηρύττουν οἱ ἀπόστο-
Εἶνε ἄγαλμα ὄχι νεκρὸ ἀλλὰ ζωντανό. Τὰ ἄλ-
λοι πηγαίνοντας ἀπ᾽ τὸ ἕνα μέρος στὸ ἄλλο.
λα ἀγάλματα, ὅσο τέλεια κι ἂν εἶνε, μένουν ἀ-
Καὶ ἀπὸ τότε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἀκούγεται
σάλευτα, σὰν «νεκρὰ φύσις» ποὺ λένε· μάτια ἔ-
σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς. Ἔτσι τὸ ἄ-
χουν μὰ δὲν βλέπουν, αὐτιὰ ἔχουν μὰ δὲν ἀκοῦ-
κουσαν οἱ πρόγονοί μας. Ἔτσι τὸ ἀκούσαμε κ᾿
νε, χέρια ἔχουν μὰ δὲν κινοῦνται, πόδια ἔχουν
ἐμεῖς πρώτη φορὰ ὅταν ἤμασταν μικρὰ παιδιά,
μὰ δὲν περπατοῦν (πρβλ. Ψαλμ. 113,13-15· 134,16-17). Σᾶς δεί-
τὸ ἀκοῦμε τώρα καὶ μεγάλοι. Τὸ ἀκούσαμε
χνω ἕνα ἄγαλμα ἔμψυχο· ἔχει αὐτιὰ κι ἀκούει,
πέρυσι, τὸ ἀκοῦμε κ᾿ ἐφέτος. Πόσοι ἆραγε θ᾿
ἔχει μάτια καὶ βλέπει, ἔχει πόδια καὶ κινεῖται.
ἀξιωθοῦμε νὰ τ᾽ ἀκούσουμε καὶ τοῦ χρόνου;
Τὸ ἄγαλμα αὐτὸ εἶνε ὁ ἄνθρωπος! Καὶ ὅπως κά-
Ὤ, πολλοὶ ἀπὸ μᾶς δὲν θὰ ὑπάρχουν στὴ ζωή!
τω ἀπὸ τὰ ἀγάλματα οἱ καλλιτέχνες ἔγραφαν
Αὐτοὶ ὅμως θὰ ποῦν κάπου ἀλλοῦ τὸ «Χρι-
τὸ ὄνομά τους, π.χ. «Φειδίας ἐποίει» ἢ «Πρα-
στὸς ἀνέστη»· θὰ τὸ ποῦν στοὺς οὐρανούς.
ξιτέλης ἐποίει», ἔτσι καὶ πάνω στὸ ἔμψυχο αὐ-
«Χριστὸς ἀνέστη»! Τὸ φωνάζει καὶ ἡ φύσις.
τὸ ἄγαλμα, τὸν ἄνθρωπο, κάποιο χέρι ἀγγέλου
Ἰδέστε ἔξω. Μιὰ ἀνάστασις δὲν εἶνε ἡ φύσις;
ἢ μᾶλλον ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει· «Θεοῦ ἐ-
Τὸν βαρὺ χειμῶνα, ποὺ ὅλα ἦταν παγωμένα, γυ-
σμεν ποίημα» εἴμαστε δημιούργημα τοῦ Θεοῦ.
μνὰ καὶ νεκρά, τὸν διαδέχθηκε ἡ ἄνοιξις, ποὺ
Ἂν λοιπὸν μὲ πείσῃς, ὅτι τὸ ἄγαλμα τοῦ Κολο-
ὅλα εἶνε ἀνθισμένα, καταπράσινα, μαγευτικά.
κοτρώνη ἔτσι βγῆκε, ἔτσι φύτρωσε στὸ χωρά-
Ἄνοιξις μυροβόλος σήμερα εἶνε ἡ ἀνάστασις
φι, τότε θὰ πεισθῶ ὅτι καὶ τὸ ἔμψυχο ἄγαλμα
τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ βαρὺς χει-
- ὁ ἄνθρωπος ἔτσι βρέθηκε στὸν κόσμο.
μώνας τῶν σεπτῶν παθῶν καὶ τοῦ σταυρικοῦ
«Θεοῦ ἐσμεν ποίημα». Ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπη-
θανάτου, ποὺ ὅλα ἦταν φοβισμένα καὶ κατη-
τοί μου, εἶνε μυστήριο, θαῦμα θαυμάτων. Εἶνε
φῆ, ἔφυγε, ὅταν ἐπάνω στὸ μνῆμα ἀκούστη-
μεῖγμα ἀπὸ ὕλη καὶ πνεῦμα· εἶνε σύνθετος ἀπὸ
κε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη», τὸ μήνυμα τοῦ ἀγγέ-
σῶμα φθαρτὸ καὶ ψυχὴ ἄυλη καὶ ἀθάνατη. Αὐ-
λου πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα, ποὺ τὴ σκέπαζε
τὸ πιστεύει καὶ κηρύττει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.
ὁ βαρὺς χειμώνας τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θα-
Καὶ ὡς πρὸς τὸ σῶμα βέβαια εἶνε θαυμαστός.
νάτου. Κι ὅπως ἀπὸ τὸν σαπισμένο σπόρο,
Τὸ κάθε τὶ στὸν ὀργανισμό του κάνει τοὺς ἐπι-
ποὺ πέφτει στὴ γῆ, βλαστάνει ἕνα ὡραῖο ἄν-
στήμονες νὰ θαυμάζουν. Τὰ μάτια π.χ.; εἶνε ἡ
θος, ἔτσι κι ἀπὸ τὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, ἀπ᾿ ὅ-
τέλεια φωτογραφικὴ μηχανή· καὶ ποιός θὰ πῇ,
που θὰ περίμενε κανεὶς φθορά, βγῆκε εὔο-
ὅτι μιὰ φωτογραφικὴ μηχανὴ φύτρωσε στὸ
σμο ἄνθος, λαμπροφόρος ὁ ἀναστὰς Κύριος.
χωράφι σὰν μανιτάρι; κάποιος τὴν κατασκεύ-
«Χριστὸς ἀνέστη» – «Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύ-
ασε. Τὰ αὐτιά μας ἔπειτα· νά τὸ τέλειο ῥαντάρ.
ριος»! Δὲν μποροῦσε ὁ Χριστὸς νὰ μείνῃ ἐπὶ
Ἡ καρδιά; ἀντλία ποὺ ἀνακυκλώνει ἀκατάπαυ-
πολὺ στὸ μνῆμα. Δὲν μποροῦσε, αὐτὸς ποὺ ἔ-
στα ὅλο τὸ αἷμα. Οἱ φλέβες; σωλῆνες ἐλαστι-
κανε τόσα θαύματα, ποὺ ἀνέστησε τὸ Λάζα-
κοί. Τὰ νεῦρα; καλώδια ποὺ μεταφέρουν τὰ σή-
ρο τὸν υἱὸ τῆς χήρας τῆς Ναῒν καὶ τὴν κόρη
ματα τοῦ ἐγκεφάλου. Κι ὁ ἐγκέφαλος; «χαῖρε,
τοῦ Ἰαείρου, νὰ μείνῃ στὸ μνῆμα. Ὄχι. Δὲν ἔ-
 2
πρεπε νὰ χαροῦν οἱ ἐχθροί του. Ἔπρεπε νὰ συν-
τρίψῃ τὸ θάνατο, νὰ ἐλευθερώσῃ τὸν ἄνθρω-
πο ἀπὸ τὴν τυραννία του, ν᾿ ἀνοίξῃ τὸ δρόμο
πρὸς τὸν παράδεισο, ν᾿ ἀνεβῇ στοὺς οὐρανοὺς
νικητὴς καὶ θριαμβευτής. Χαμένο θὰ πήγαινε
τὸ ἔργο του, ἔργο τριῶν ἐτῶν; Θὰ ἄφηνε στὴ
σκέψι τῶν μαθητῶν του ἐρωτηματικά; Ὄχι,
ποτέ. Οἱ προφητεῖες ἔπρεπε νὰ ἐκπληρωθοῦν,
τὰ δικά του λόγια γιὰ τὸν ἑαυτό του ὅτι «τῇ
τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται» (Μᾶρκ. 9,31· 10,34. Λουκ. 18,33) ἔ-
πρεπε νὰ πραγματοποιηθοῦν. Ἔπρεπε ἡ ζωὴ
νὰ δώσῃ τὴ μάχη καὶ νὰ νικήσῃ, ὁ δεσμώτης
ἄνθρωπος νὰ ἐλευθερωθῇ, νὰ γίνῃ ἡ Ἀνάστα-
σις σύμβολο ἐλπίδος γιὰ τοὺς ἀγωνιζομένους
ἐπάνω στὴν δακρύβρεκτη γῆ Χριστιανούς.
«Χριστὸς ἀνέστη»! ἀδελφοί. Ἡ ἀνάστασις
τοῦ Κυρίου εἶνε θρίαμβος δόξης γιὰ τὴν Ἐκ-
κλησία. Ὁ θάνατος νικήθηκε. Γιὰ τοὺς Χριστι-
ανοὺς δὲν ὑπάρχει. Εἶνε ἁπλῶς ἕνα ἐπεισό-
διο μεταφορᾶς μας ἀπὸ τὴ μία κατάστασι στὴν
ἄλλη. Εἶνε μιὰ γαλαρία, στὴν ὁποία μπαίνουμε
ἀφήνοντας τὴν παροῦσα ζωή, καὶ εὐθὺς ἀπὸ
τὸ ἄλλο στόμιο βγαίνουμε σὲ μία νέα ζωή. Ὁ
θάνατος εἶνε ἡ γέφυρα, ποὺ μᾶς μεταφέρει
ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ στὴν αἰωνιότητα.
«Χριστὸς ἀνέστη»! Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρί-
ου ἐσπόγγισε πολλὰ μάτια δακρυσμένα καὶ ἔ-
φερε τὴ χαρὰ στὰ πικραμένα χείλη. «Χαίρε-
τε», εἶπε ὁ Κύριος στοὺς θλιμμένους μαθη-
τάς (Ματθ. 28,9). Καὶ εὐθὺς ἐκεῖνοι αἰσθάνθηκαν
στὶς παγωμένες καρδιές τους τὴν αὔρα τοῦ
οὐρανοῦ (βλ. Ἰω. 20,20). Χαίρετε, ἄνθρωποι! φωνάζει
καὶ σήμερα ὁ Χριστός. Καὶ ἂν ἀποθάνετε, δὲν
θὰ χαθῆτε. Ἂς φωνάζουν ὅλοι οἱ δαίμονες τῆς
κολάσεως, ὅτι τὰ πάντα καταλήγουν στὸ μνῆ-
μα. Ὄχι, εἶνε πλάνη αὐτό. Ἐγὼ τὸν ἄνθρωπο
τὸν ἔπλασα ἀθάνατο. Ὅπως ἀναστήθηκα ἐγώ,
ἔτσι θὰ ἀναστήσω κ᾿ ἐσᾶς.
«Χριστὸς ἀνέστη»! Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρί-
ου εἶνε τὸ βασικώτερο δόγμα τῆς Ἐκκλησίας.
Πάνω σ᾿ αὐτὴν στηρίζεται ἡ πίστι τῶν Χριστι-
ανῶν. Χωρὶς αὐτήν, κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦ-
λο, θὰ ἦταν «ματαία ἡ πίστις» μας (Α΄ Κορ. 15,17), καὶ
τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων καὶ ὅλων τῶν ἱε-
ροκηρύκων δὲν θὰ εἶχε καμμία δύναμι, διότι
κηρύττοντας ἕνα ψέμα θὰ ἦταν ἀναξιόπιστο
καὶ κενὸ ἀπὸ περιεχόμενο.
«Χριστὸς ἀνέστη»! Ἀλλὰ γιὰ νὰ φθάσῃ ὁ
Κύριος στὴν ἀνάστασι καὶ τὸ θρίαμβο, πέρα-
σε πρῶτα ἀπὸ τὰ πάθη, τὸ μαρτύριο, τὸ σταυ-
ρό. Χωρὶς σταυρὸ δὲν θὰ ὑπῆρχε ἀνάστασις.
Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ μᾶς; Ἂν θέλουμε κ᾿ ἐμεῖς
ν᾿ ἀναστηθοῦμε, νὰ φθάσουμε κοντὰ στὸ Θεό,
νὰ εἰσέλθουμε νικηταὶ στὴν αἰώνια πατρίδα
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῶν Ἀθηνῶν τὴν 13-4-1958. Καταγραφὴ καὶ μικρὴ σύντμησις 23-4-2006, ἐπανέκδοσις 22-3-2019.
Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἱστότοπο: http://www.iskiriaki.com
μας, πρέπει πρῶτα νὰ περάσουμε τὴν ἑβδο-
μάδα τῶν παθῶν. Καὶ ἑβδομάδα τῶν παθῶν
εἶνε οἱ θλίψεις τῆς ζωῆς αὐτῆς, οἱ ἐμπαιγμοὶ
καὶ ἐξευτελισμοί, τὰ ῥαπίσματα ποὺ θὰ δεχθοῦ-
με ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας, καθὼς καὶ
ὅλα τὰ ἄλλα βάσανα. Πρέπει δηλαδὴ νὰ σταυ-
ρωθοῦμε. Ὄχι ὅπως σταυρώθηκε ὁ Κύριος.
Ἄλλου εἴδους θὰ εἶνε ἡ δική μας σταύρωσι.
Νὰ σταυρώσουμε τὰ πάθη μας. Ἐὰν δὲν νε-
κρώσουμε τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες μας, δὲν
θ᾿ ἀναστηθοῦμε. Μπορεῖ νὰ ἑορτάζῃς τὴν ἀνά-
στασι τοῦ Κυρίου, κ᾿ ἐσὺ νά ᾽σαι νεκρωμένος
ψυχικά, νεκρὸς ἄταφος. Μπορεῖ νὰ λὲς «Χρι-
στὸς ἀνέστη», καὶ ἡ ψυχή σου νὰ εἶνε ἀκόμη
μέσα στὸ μνῆμα τῶν παθῶν, ποὺ τὸ σκεπάζουν
μὲ πελωρίους ὀγκολίθους λεγεῶνες δαιμονί-
ων. Ἂν δὲν ζήσῃς προηγουμένως τὴν ἀνάστα-
σι τῆς ψυχῆς σου, δὲν κατανοεῖς τὴν ἀνάστασι
τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ σένα ἀπὸ τὴν Ἀνάστασι θὰ
μείνῃ μόνο ἡ μαγειρίτσα, τὰ κόκκινα ἀβγὰ καὶ
τὸ ἀρνί, τὰ ὁποῖα μιὰ μέρα μαζὶ μὲ τὴν «κοι-
λίαν» ὁ Θεὸς θὰ τὰ «καταργήσῃ» (Α΄ Κορ. 6,13).
«Χριστὸς ἀνέστη»! Ἐλᾶτε, ἀδελφοί μου, ν᾿
ἀναστηθοῦμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα ἀπὸ τὸ θάνατο
τῆς ἁμαρτίας. Ἁμαρτία εἶνε τὰ μίση. Εἶσαι, Χρι-
στιανέ, μαλωμένος μὲ τὸ γείτονά σου; Πὲς
«Χριστὸς ἀνέστη» καὶ δῶσε τὸ χέρι σου. Ἡμέ-
ρα ἀγάπης σήμερα. Συγχωρηθῆτε ἐπὶ τέλους.
Πὲς στὸν ἐχθρό σου καλημέρα, νὰ σκάσουν
χίλιοι δαίμονες! Κ᾿ ἐσύ, χαροκαμένη μάνα, ποὺ
ἔχασες τὸ παιδί σου ἢ κάποια ἀνίατη ἀρρώ-
στια τὸ ἔστειλε νωρὶς στὸν τάφο, μὴν κλαῖς.
Ἔλα νὰ χαρῇς, νὰ γιορτάσῃς τὸ Πάσχα. Πὲς
«Χριστὸς ἀνέστη» καὶ σκούπισε τὰ δάκρυά
σου. Ὅπως ὁ Κύριος ἀναστήθηκε, ἔτσι μιὰ μέ-
ρα θ᾿ ἀναστήσῃ καὶ τὸ παιδί σου. Θὰ ἔρθῃ - ἔρ-
χεται ἡ μέρα, ποὺ ὁ Χριστός μας θὰ σταθῇ ἐμ-
πρὸς στὰ μνήματα καὶ θὰ πῇ «Νεκροί, ἀναστη-
θῆτε», καὶ οἱ νεκροὶ θὰ σηκωθοῦν! «Προσδο-
κῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλον-
τος αἰῶνος», διακηρύττουμε συνεχῶς (Σύμβ. πίστ.).
***
Ἀδελφοί μου! Σήμερα, ποὺ τὰ οὐράνια χαί-
ρονται, ποὺ «ὅλη ἡ κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει»
(καν. Πάσχ., θ΄ ᾠδή, μεγαλ.), ἐλᾶτε νὰ χαροῦμε κ᾿ ἐμεῖς. Ἂς
σβήσουν τὰ μίση. Ἡ Ἐκκλησία φωνάζει· «Ἀνα-
στάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανη-
γύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπω-
μεν, ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχω-
ρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοή-
σωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θά-
νατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν
χαρισάμενος» (δοξαστ. αἴν.).
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος