3η Συνάντηση

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Σύνδεση με Χώρα των Ονείρων μου : ΦΙΛΙΑ - ΣΧΕΣΗ

O Γελαστός και η Ζωηρούλα. Μια ιστορία αληθινής φιλίας»

Παιχνίδι Επικοινωνίας – Ενεργοποιητής: «ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ»

Ενεργοποίησης του δάσους.

Θα παίξουμε ένα παιχνίδι θέλω να κλείσετε τα μάτια σας και να σκεφτείτε ότι
είστε σε ένα καταπράσινο δάσος. Θα σας λέω ένα ζωάκι που μένει στο δάσος
και θα πρέπει να κάνετε όπως κάνει αυτό.

Αλεπού, Λύκος, Αρκούδα, Πουλί, Ελάφι, Βάτραχος, Πεταλούδα, Πασχαλίτσα,

Αράχνη

Εισαγωγή στο παραμύθι ««O Γελαστός και η Ζωηρούλα ,Μια ιστορία

αληθινής φιλίας»

1.Παρουσίαση χαρακτήρων του παραμυθιού

2.Ανάγνωση παραμυθιού

3. Αναπλαισίωση με ερωτήσεις ανάλογες για το παραμύθι – Συζήτηση.

Αναπλαισίωση:
• Ερωτήσεις κατανοήσης:
α. Τι καταλάβατε από αυτό το παραμυθάκι;
β. Είναι χαρούμενος όταν λέει ένας φίλος στον άλλον ψέματα; ("πάω να
βοηθήσω τη μαμά μου")
γ. Με βοηθάει να δίνω κάτι σαν αντάλλαγμα (ζάχαρη) για να παίξει ο
άλλος μαζί μου η πρέπει να θέλει;;
δ. Δυνατός πραγματικά είναι αυτός που κάνει ότι του λένε (ή αυτό που
θέλει)
ε. Έχεις βρεθεί εσύ σε αυτή θέση; Να νοιώσεις ότι σε αφήνει μόνο σου ο
φίλος σου;;
• Ερωτήσεις ανάπτυξης:
α. Τι μου αρέσει στο φίλο μου; (Οτιδήποτε)
β. Τι δεν μου αρέσει σε κάποιο φίλο μου; (συμπεριφορά)
γ. Τι θα του έλεγα ,αν ήταν εδώ κάποιος που με πλήγωσε; Ας
υποθέσουμε ότι είναι απέναντι μου. Του το λέω εκείνη τη στιγμή!
Βιωματική ασκήση για την ΦΙΛΙΑ «Ο ιστός της ομάδας μας»
Απλώνουμε στο πάτωμα, στο κέντρο του κύκλου, ένα μεγάλο χαρτόνι
πάνω στο οποίο έχουμε σχεδιάσει έναν μεγάλο ιστό. Ζητάμε από τα
Παιδιά, να σκεφτούν ένα χαρακτηριστικό τους για το οποίο είναι
περήφανοι, κάτι στο οποίο νιώθουν ότι είναι καλοί και μπορούν το
μοιραστούν με τους φίλους τους. Ένας- ένας σηκώνεται, γράφει το όνομά
του μέσα σε ένα «κουτάκι» του ιστού και μας λέει δυνατά σε τι είναι καλός
και θα μπορούσε να βοηθάει τους φίλους του. Οι συντονιστές, το
γράφουμε κάτω από το όνομα του παιδιού, και σηκώνεται ο επόμενος.
Στο τέλος, κολλάμε τον «ιστό» στον τοίχο και τον αφήνουμε στην τάξη με
την οδηγία να ανατρέχουν σ’ αυτόν κάθε φορά που χρειάζονται βοήθεια
σε κάτι- να ξέρουν ότι πάντα υπάρχει ένας φίλος που μπορεί να τους
βοηθήσει και εκείνοι αντίστοιχα να βοηθήσουν. Στην πορεία της χρονιάς,
μπορούν να συμπληρώνουν και να εμπλουτίζουν τον ιστό, με νέα
στοιχεία.
*O Γελαστός και η Ζωηρούλα
Μια ιστορία αληθινής φιλίας
Μια φόρα και έναν καιρό ήταν ένα μεγάλο καταπράσινο δάσος με
πολύχρωμα λουλούδια. Εκεί ζούσαν ο Γελαστός Αράχνουλης, η
Ζωηρούλα Πασχαλίτσα και η Πονηρή Πεταλούδα. Ο Γελαστός και η
Ζωηρούλα ήταν οι καλύτεροι φίλοι
-"Τι ωραία που είναι όταν παίζουμε μαζί!!"Είπε η Ζωηρούλα.
-"Ναι πραγματικά!"Λέει ο Γελαστός.
-"Μου αρέσεις πολύ γιατί είσαι κατακόκκινη, ζωηρή, περιζήτητη και
πετάς!" συμπλήρωσε ο Γελαστός
-"Εμένα μου αρέσεις γιατί είσαι έξυπνος, γελαστός και θαρραλέος πάνω
στον ιστό σου που ισορροπείς!" Λέει η Ζωηρούλα
Ξαφνικά (Ξάφνου) ήρθε η πονηρή πεταλούδα!
Πάει λοιπόν στο αυτάκι της Ζωηρούλας και της λέει κρυφά να πάνε να
κρυφτούν στα λουλούδια.
-Οι δυο μας μόνο, χωρίς τον Γελαστό, της λέει η πεταλούδα. Είναι πολύ
μαύρος και δεν μπορεί να κρυφτεί καλά στα λουλούδια !
-Καλά, λέει η Ζωηρούλα και λέει στον Γελαστό
- Πάω να βοηθήσω την μαμά μου στο μαγείρεμα! Ψέματα βέβαια !
Ο Γελαστός το κατάλαβε γιατί είχε δει την μαμά της να φεύγει, καθόλου
γελαστός δεν ήταν τότε!! Την άλλη μέρα ο Γελαστός συνάντησε την
Ζωηρούλα στη μεγάλη φραουλιά. Ίσα ίσα που φαινόταν μέσα στις
κατακόκκινες με φράουλες!!
-Καλημέρα Γελαστέ! Πως τα πέρασες χθες;
-Δεν τα πέρασα πολύ ωραία, μάλιστα θύμωσα που με άφησες μόνο μου
χθες. Μου είπες και ψέματα.
-ωχ! Το κατάλαβες. Ε?
-Και βέβαια! Αλλά αν παίξεις μαζί μου σήμερα θα σου χαρίσω δυο
κόκκους ζάχαρης. Σκαρφάλωσαν στην μανταρινιά και ξεχασμένοι στο
παιχνίδι δεν είδαν τη φωτιά που έπιασε το δέντρο! Τα φτερά της
Ζωηρούλας κόλλησαν από τον πολύ καπνό, δεν άνοιγαν. Τότε ο Γελαστός
Αράχνουλης άρχισε γρήγορα γρήγορα να φτιάχνει τον ιστό του. Το
χάρισμα του έλαμψε!! Ο ιστός του ξεπήδησε γρήγορα και προσγειωθήκαν
με ασφάλεια στο δροσερό έδαφος.
-Μπράβο, μπράβο Γελαστέ, ακούγονταν από παντού.
-Μπράβο, είπε και η Ζωηρούλα Πασχαλίτσα με λαμπερά μάτια όλο
θαυμασμό! -Συγνώμη Γελαστέ! Είπε η Πονηρή Πεταλούδα.
Φίλοι για πάντα έμειναν ,όχι μοιάζοντας ο ένας με τον άλλο, αλλά
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ!!! Γιατί συχνά τα χαρίσματα
δεν φαίνονται υπάρχουν όμως! Ψάξε στους άλλους! Ψάξε μέσα σου! Ψάξε
!!!!