‫رﻣﺎن؛ ﻣﻦ و زﻧﺪﮔﯽ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺑﺎﻧﻮ ﺳﺎدات‬

‫‪ ‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ اﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﭘﯿﺶ ﻧﺮه اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﻣﯿﺪ دارم ﮐﻪ‬
‫‪ ‬ﭘﺸﺖ ﻫﺮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﯾﮏ روﺷﻨﯽ اﺳﺖ‬

‫‪ ‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻪ ﯾﺎد دارم ﮐﻪ ﻣﺎدرم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ‬

‫‪ ‬اﻣﯿﺪی اﺳﺖ ﭼﻮن ﺧﺪاﯾﯽ اﺳﺖ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺎره ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﻪ و ﻗﺘﯽ از دل و ﺟﺎن ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﺰﻧﯿﻢ‬
‫‪❤ ‬‬
‫‪ .‬‬
‫‪ ‬ﭼﻬﺎرده ﺳﺎل ﻗﺒﻞ‬

‫‪.‬‬
‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ ﻣﺎدر ﺟﺎن ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯾﻦ‬

‫ﺷﮕﻮﻓﻪ ؛ ﯾﮏ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﮐﺎری دارم دﺧﺘﺮ ﮔﻠﻢ ﺗﻮ ﭘﯿﺶ ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﺑﺎش ﻣﻪ‬
‫زود زود ﻣﯿﺎﯾﻢ درﺳﺖ اﺳﺖ دﺧﺘﺮ ﻗﻨﺪم‬ ‫😘‬
‫ﻟﻄﻔﺎ ﻣﺮه ﺑﺎ ﺧﻮد ﺗﺎن‬ ‫ﺳﺤﺮ ؛ ﻣﺎدر ﺟﺎن ﻣﻪ از ﻋﻤﯿﻢ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﻧﺮﯾﻦ 😭‬
‫‪ ‬ﺑﺒﺮﯾﻦ‬

‫ﺷﮕﻮﻓﻪ ؛ وی دﺧﺘﺮ ﻗﻨﺪم ﻋﻤﯿﺖ ﺗﺮه زﯾﺎد دوﺳﺖ داره ﺗﻮ ﭘﯿﺸﺶ ﺑﺎش‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﻧﮑﻨﯽ ﻣﻪ زود ﻣﯿﺎﯾﻢ وﻗﺖ اﻣﺪن ﺑﺮت ﻫﺮ ﭼﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﯿﺨﺮم ﻗﺒﻮل‬
‫‪ ‬اﺳﺖ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ وااای واﻗﻌﺎ ﻣﯿﺨﺮﯾﻦ ﻣﺎدر ﺟﺎن‬

‫ﺷﮕﻮﻓﻪ ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﺮم دﺧﺘﺮ ﻗﻨﺪم‬ ‫😍‬
‫ﺧﯽ زود ﺗﺮ ﺑﺮﯾﻦ ﻣﺎدر ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﻪ از ﻫﻤﻮ ﮐﮑﻮ ﻫﺎی ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺤﺮ ؛ اخ ﺟﺎاان 😆‬
‫دﻓﻌﻪ ﻗﺒﻞ اورده ﺑﻮدن ﺑﯿﺎرﯾﻦ‬ ‫😁‬
‫ﺷﮕﻮﻓﻪ ؛ وﯾﯿﯿﯿﯽ ﺣﻤﯿﺎﻟﯽ ﺧﻮ ﻣﯿﮕﻔﺘﯽ ﻧﺮو‬ ‫😒‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ ﻣﺎااادر‬ ‫😖‬
‫ﺷﮕﻮﻓﻪ ؛ درﺳﺖ اﺳﺖ درﺳﺖ اﺳﺖ دﺧﺘﺮک ﻧﺎزم ﻣﯿﺎرم ﺑﺮت ﺣﺎﻟﯽ ﺑﯿﺎ ﯾﮏ‬
‫ﻣﺎچ ﺑﺘﯽ ﺑﺎز ﺑﺮو ﭘﯿﺶ ﻋﻤﯿﺖ‬ ‫‪😍 ‬‬
‫راﺳﺘﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﮑﻨﯽ‬ ‫🤨‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ ﻧﯽ ﻣﺎدر ﺟﺎن ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ‬ ‫😁🙄‬
‫😫😑‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﻋﻤﻪ ﺟﺎاااااااان ﻋﻤﻪ ﺟﺎااااااان‬

‫ﻋﺎﺑﺪه) ﻋﻤﻪ( ؛ ﻫﯿﯿﯽ ارام دﺧﺘﺮ ﺟﺎن ﭼﯽ ﮔﭗ اﺳﺖ ﺧﺎﻧﻪ ره ده ﺳﺮ‪ ‬‬

‫ورداﺷﺘﯽ‬ ‫😡‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ﻣﺎدرم ﮐﺠﺎ اﺳﺖ ﭼﺮا ﻧﻤﯿﺎﯾﻪ‬ ‫😭😭‬
‫ﻋﺎﺑﺪه )ﻋﻤﻪ(؛ ﻣﻪ ﺟﯽ ﺑﻔﺎم دﺧﺘﺮ ﺟﺎن اﯾﻘﻪ ﻣﺎدر ﻣﺎدر ﻧﮕﻮ او اﮔﻪ دوﺳﺘﺖ‬
‫ﻣﯿﺪاﺷﺖ ﺗﺮه ﻫﻤﺮای ﺧﻮد ﻣﯿﺒﻮرد‬ ‫😏‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎدرم ﻣﺮه دوﺳﺖ ﻧﺪاره‬ ‫😭‬
‫ﻋﺎﺑﺪه ؛ ﻧﺨﯿﺮ دوﺳﺘﺖ ﻧﺪاره‬ ‫😏😐‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ دروغ ﻣﯿﮕﯽ ﺗﻮ ﯾﮏ دروﻏﮕﻮ ﻫﺴﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﭘﺪرم اﻣﺪ ﺑﺮش ﻣﯿﮕﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮم ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ‬ ‫😖😤‬
‫ﻋﺎﺑﺪه ؛ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ دﺧﺘﺮ ﺟﺎن ﻣﯿﮑﺸﻤﺖ اﮔﻪ دﻫﻦ ﺗﻪ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ ﻓﺎﻣﯿﺪی‬ ‫😡‬
‫‪ ‬ﻏﻔﻮر )ﭘﺪر ﺳﺤﺮ( ؛ ﺳﻼم ﻣﻪ اﻣﺪم‬

‫‪...‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﻼم ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻣﻘﺒﻮل ﺧﻮ‬ ‫‪😳 ‬‬

‫‪ ‬ﭼﯽ ﺷﺪه دﺧﺘﺮم ﭼﺮا ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺪی ﻫﺎ‬

‫چ‪.‬ﭼﯿﺰی ن‪.‬ﻧﯽ ﻻﻻ ﺟﺎن ﺳﺤﺮ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎدرش ﮔﺮﯾﺎن داره‬ ‫ﻋﺎﺑﺪه ؛ 😳‬
‫‪ ‬ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻧﺎﻣﺪه ﺑﻪ او ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﺳﺤﺮ ؛ ﭘﺪر ﻣﺎدرم ﮐﺠﺎ اﺳﺖ‬ ‫😭‬

‫‪ ‬ﻏﻔﻮر ؛ ﺟﺎن ﭘﺪر ارام ﺑﺎش ﻣﺎدرت ﺧﻮب اﺳﺖ ﺣﺎﻟﯽ ﻣﯿﺎﯾﻪ‬

‫ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻮ دﺧﺘﺮ ﻗﻨﺪم‬ ‫😘‬

‫‪ ‬ﺑﺮو ده اﻃﺎﻗﺖ ﻣﻪ ﻣﯿﺎﯾﻢ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺮو ﺟﺎن ﭘﺪر‬

‫ﺳﺤﺮ؛ درﺳﺖ اﺳﺖ ﭘﺪر ﺟﺎن‬ ‫😢‬

‫‪ ‬ﻏﻔﻮر؛ ﻋﺎﺑﺪه ﺷﮕﻮﻓﻪ ﮐﺠﺎ اﺳﺖ ﭼﺮا ﻧﺎوﻗﺖ ﮐﺪه‬

‫ﻋﺎﺑﺪه ؛ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﻢ ﻻﻻ ﺟﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﺪام ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﮐﺎری دارم ﻣﯿﺮم زود ﻣﯿﺎﯾﻢ ﺑﻪ‬
‫‪ ‬ﺧﻮدت زﻧﮓ زد اﻣﺎ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺖ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ ﻫﺎ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﻢ ﭼﺎرچ ﺧﻼص ﮐﺪه ﺑﮕﯽ ده ﭼﺎرچ ﺑﺎﻧﺶ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺧﻮد ﺗﻪ‬
‫‪ ‬ﺑﺘﯽ ﮐﻪ زﻧﮕﺶ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺷﺪم ﻧﺎوﻗﺖ ﺷﺪه ﭼﻄﻮ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺪ‬

‫‪ ‬ﻋﺎﺑﺪه ؛ ﺑﮕﯽ ﻻﻻ ﺟﺎن اﯾﻨﻪ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ ﺗﺸﮑﺮ‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ از ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺧﺒﺮی ﻧﺸﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺷﺪم ﺷﮕﻮﻓﻪ‬
‫‪ ‬ﻫﯿﭻ وﻗﺘﯽ ﻧﺎوﻗﺖ ﻧﻤﯿﮑﺮد‬

‫‪ ‬ﺑﺎ ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎی ﺳﺤﺮ زود ﺑﻪ ﻃﺮف اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺘﻢ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮرر‬

‫ﺳﺤﺮ؛‬ ‫😭😭‬
‫‪ ‬ﻏﻔﻮر ؛ ﭼﯽ ﺷﺪه دﺧﺘﺮم ﺧﻮاب ﺑﺪ دﯾﺪی ارام ﺑﺎش ﺟﺎن ﭘﺪر ﺧﻼص ﺷﺪ‬

‫دﮔﻪ ﻧﻤﯿﺎﯾﻪ‬ ‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ ﭘﺪر ﻣﺎدرم ﻣﺎدرم ﻣﺮه اﯾﻼ ﮐﺪه رﻓﺖ 😭‬
‫ﻏﻔﻮر ؛ دﺧﺘﺮ ﻗﻨﺪم ارام ﺑﺎش ﯾﮏ ﺧﻮاب ﺑﺪ ﺑﻮد ﺗﯿﺮ ﺷﺪ ﻣﺎدرت ﭼﻄﻮ ﺗﺮه‬
‫‪ ‬اﯾﻼ ﮐﺪه ﺑﺮه ﻣﯿﻔﺎﻣﯽ ﺧﻮ ﭼﻘﺪر دوﺳﺘﺖ داره دﮔﻪ ای ﻗﺴﻢ ﻧﮕﻮﯾﯽ‬

‫ﭼﺮا ﻧﻤﯿﺎﯾﻪ‬ ‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﭘﺪر ﻣﺎدرم ﮐﺠﺎ اﺳﺖ 😓‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ ﻣﯿﺎﯾﻪ دﺧﺘﺮم ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻧﮑﻮ ﻣﻪ زﻧﮓ زدم ﮔﻔﺖ ده راه ﻫﺴﺘﻢ ﻣﯿﺎﯾﻪ‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺨﻮاب دﺧﺘﺮ ﻗﻨﺪم‬ ‫😘‬
‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ره ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪم و اﻣﺪم ده ﺻﺎﻟﻮن‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺷﺐ اﺳﺖ و از ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺶ ﻫﻢ در‬

‫دﺳﺘﺮس ﻧﯿﺴﺖ ﺧﺪاﯾﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯿﺸﻢ ﺷﮕﻮﻓﻪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﺧﺎﻧﻢ‬
‫‪  ‬ﻋﺰﯾﺰم‬

‫ﻋﺎﺑﺪه ؛ ﻻﻻ ﺟﺎن ﻣﻪ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﻪ دوﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺒﺮی داﺷﺘﻪ‬
‫‪ ‬ﺑﺎﺷﻦ‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ زﻧﮓ زدم ﻋﺎﺑﺪه زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﻫﻤﻪ دوﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﻣﺸﻨﺎﺧﺘﻢ زﻧﮓ‬
‫‪ ‬زدم ﮔﻔﺘﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺑﺠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺪه‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﯿﺮ ﮐﻨﻪ ﺧﺪا ﮐﻨﻪ ﮐﺪام ﭼﯿﺰی ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻪ اﮔﻪ ﻧﯽ ﻣﻪ زﻧﺪه ﺑﻮده‬
‫ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻢ‬ ‫😞‬
‫‪ ‬ﻋﺎﺑﺪه ؛ ﺧﺪا ﻧﮑﻨﻪ ﻻﻻ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﺖ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻪ‬

‫ﻣﻪ ﺧﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮت ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮد اﯾﻘﻪ ازادی ﻧﺘﯽ اﯾﻨﻪ دﯾﺪی‬
‫ﭼﯽ ﺷﺪ اﺧﺮش ﺑﺪون ﺧﺒﺮ دادن ﺑﻪ ﺗﻮ رﻓﺖ ﺗﺎ ای وﻗﺖ ﺷﺐ ﻫﻢ ﮔﻢ اﺳﺖ‬
‫اﻣﻘﻪ ده ﻓﮑﺮش ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻪ ﻧﻤﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﯽ اوﻻد و ﺷﻮﻫﺮم‬
‫ﭼﻄﻮ ﻣﯿﺸﻪ ﮔﻨﺎه ﺧﻮدت ﻫﻢ اﺳﺖ ﻻﻻ ﺟﺎن زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﻮﺗﺮ ره ﻣﺎﻧﺪی ﻫﺮ‬
‫‪ ‬ﺟﺎی ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯿﺸﻪ ﻣﯿﺮه‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ اوف ﻋﺎﺑﺪه ﭼﭗ ﺑﺎش دﮔﻪ ﺑﺎز ﮔﭗ ﻫﺎی ﺗﮑﺮاری ره ﺷﺮوع ﮐﺪی‬
‫‪  ‬ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ادم ره ﯾﮏ دﻗﻪ ارام ﯾﺎ ﻧﯽ‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ از رﻓﺘﻦ ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﺷﺪه و ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻧﺎﻣﺪه ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ره‬
‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻟﯿﺪﻧﺶ اﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﮐﻪ زﻣﯿﻦ ﭼﺎک ﺷﺪه و ﺷﮕﻮﻓﻪ ره ﺑﻠﻌﯿﺪه‬
‫‪ ‬ﺧﺪاﯾﺎ ﺑﺮم ﺻﺒﺮ ﺑﺘﯽ‬

‫‪ ‬ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎی دوازده ﺷﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ده ﺗﻠﯿﻔﻮﻧﻢ زﻧﮓ اﻣﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ از روی ﻣﯿﺰ ورداﺷﺘﻢ ﺷﻤﺎره ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺑﻮد زود اوﮐﯽ ﮐﺮدم اﻣﺎ از‬
‫‪ ‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪم زﻣﯿﻦ و زﻣﺎن ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪ‬

‫ﻧﻤﯿﻔﺎم ﭼﯽ ﻗﺴﻢ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻣﺪم و ﺧﻮده رﺳﺎﻧﺪم ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ و ﭼﯽ ﻗﺴﻢ‬

‫ﭘﺸﺖ در اﻃﺎق ﮐﻪ ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻮد ﺧﻮده رﺳﺎﻧﺪم ﻫﻤﻮ ﻟﺤﻈﻪ داﮐﺘﺮ از‬
‫اﻃﺎق ﺑﯿﺮون ﺷﺪ زود از ﯾﺨﻦ داﮐﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪم ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮه ﭼﯽ‬
‫‪ ‬ﺷﺪه‬

‫داﮐﺘﺮ؛ ارام ﺑﺎﺷﯿﻦ اﻗﺎی ﻣﺤﺘﺮم ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎن ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﺮده و ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﺳﺨﺖ ره‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻓﻌﻼ در ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻤﺎ اﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ از دﺳﺖ ﻣﺎ ﻣﯿﺎﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎن ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﯿﺎﯾﻪ‬ ‫‪ ‬اﻧﺠﺎم دادﯾﻢ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﻨﯿﻦ اﻧﺸﺎ‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮔﭗ ﻫﺎی ﮐﻪ داﮐﺘﺮ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‬

‫ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻫﻨﻮز دو ﻗﺪم داﮐﺘﺮ ازم ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ‬
‫‪ ‬ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪ و دﮔﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم‬

‫‪ ‬ﻋﺎﺑﺪه ؛‬

‫ﺧﻮاب ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪای روﺷﻦ ﺷﺪن ﻣﻮﺗﺮ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪم ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ‬
‫ﺧﻮده ﭘﯿﺶ ﮐﻠﮑﯿﻦ رﺳﺎﻧﺪم ﮐﻪ ﻻﻻﯾﻢ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺗﺮ ﺑﺮاﻣﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮان‬
‫ﺷﺪم اﺧﺮ در ای وﻗﺖ ﺷﺐ ﮐﺠﺎ رﻓﺖ ﺷﺎﯾﺪ از ﺷﮕﻮﻓﻪ اﺣﻮال اﻣﺪه ﺑﺎﺷﻪ زود‬
‫ﺑﺮش زﻧﮓ زدم اﻣﺎ ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﺪاد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر زﻧﮓ زدم اﻣﺎ ﺟﻮاب ﻧﺪاد ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻧﮕﺮان ﺷﺪم ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﯿﺮ ﺷﺪ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻣﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻻﻻﯾﻢ‬
‫ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ ای ﺑﺎر ﺟﻮاب داد ﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻻﻻ ﺟﺎن ﮐﺠﺎ رﻓﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﮐﻪ‬
‫اﺻﻼ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﺮم اﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮد ادرس ﺷﻔﺎ ﺧﺎﻧﻪ ره داد و ﮔﻔﺖ ﺑﺮادرم ﺿﻌﻒ‬
‫‪ ‬ﮐﺮده‬

‫ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ره ﻗﻂ ﮐﺮده رﻓﺘﻢ و ﺳﺤﺮ ره ﺑﯿﺪار ﮐﺪم و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ‬

‫‪ ‬ﮐﺮدﯾﻢ‬

‫‪ ‬وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪم ﺧﺒﺮ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺷﮕﻮﻓﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻤﺎ اﺳﺖ‬

‫درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯿﺎﯾﻪ اﻣﺎ ﻧﻤﯿﺨﺎﺳﺘﻢ در ای وﺿﻌﯿﺖ‬

‫‪ ‬ﺑﯿﺒﯿﻨﻢ اش‬

‫زود ﺧﻮده ﭘﯿﺶ ﻻﻻﯾﻢ رﺳﺎﻧﺪم ﺑﺎ ﻣﺴﮑﻦ ﮐﻪ داده ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻋﻤﯿﻖ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺤﺮ ﻫﺮ دﻗﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺪه ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪ ﭘﺪرم ره ﭼﯽ ﺷﺪه ﻣﺎدرم ﮐﺠﺎ‬
‫اﺳﺖ و ﻫﯿﭻ ارام ﻧﻤﯿﺸﺪ‬ ‫😔‬
‫ﻏﻔﻮر ؛ وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺧﻮده ﺑﺎز ﮐﺮدم ﻧﻮر اﻃﺎق ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﻣﻪ ازﯾﺖ‬
‫ﻣﯿﮑﺪ ﯾﮏ دﻓﻌﻪ اﯾﯽ ﯾﺎدم اﻣﺪ ﮐﻪ ﭼﯽ ﺑﻼی ﺳﺮم اﻣﺪه وﻗﺘﯽ از ﺟﺎﯾﻢ‬
‫ﺧﯿﺴﺘﻢ و ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﻢ ﻃﺮف دروازه ﺑﺮم دﯾﺪم ﮐﻪ ﻋﺎﺑﺪه و ﺳﺤﺮ در ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ‬
‫‪ ‬ﺧﻮاﺑﯿﺪن‬

‫وای ﺧﺪا ﺣﺎﻟﯽ ﻣﻪ ﺟﻮاب دﺧﺘﺮ ﺧﻮده ﭼﯽ ﺑﺘﻢ ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮدت ﮐﻤﮏ ﮐﻮ ﺧﺪاﯾﺎ‬
‫ﺧﻮدت ﺑﻪ ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻣﻪ ﺻﺤﺘﻤﻨﺪی ﻧﺼﯿﺐ ﮐﻮ‬ ‫😭‬
‫‪ ‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺷﮕﻮﻓﻪ در ﮐﻤﺎ ﺑﻮد و در ای ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﯿﭻ اﻣﯿﺪی ﻧﺒﻮد‬

‫ﺳﺤﺮ ﻫﺮ روز ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﺎدرش را ﻣﯿﮑﺪ و اﺻﻼ ﻏﺬا ﻧﻤﯿﺨﻮرد دﺧﺘﺮﮐﻢ‬
‫روز ﺑﻪ روز ﻻﻏﺮ ﻣﯿﺸﺪ و اﻓﺴﺮده ﺗﺮ ﺣﺘﺎ ﺑﺎﻣﻪ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯿﮑﺪ ﭼﻮن ﺑﺮم‬
‫‪ ‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮد وﻓﺎ ﻧﮑﺮدم‬

‫اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﺳﺮ ﮐﺎر رﻓﺘﻢ ﻫﻨﻮز داﺧﻞ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ از‬
‫ﺷﻔﺎ ﺧﺎﻧﻪ زﻧﮓ اﻣﺪ دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﻢ ره ﻟﺮزه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﺻﻼ ﺗﻮان ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺟﻮاب ﺑﺘﻢ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻣﮑﺲ ﻃﻮﻻﻧﯽ دﮐﻤﻪ اﺗﺼﺎل ره زدم ﺻﺪای داﮐﺘﺮ‬
‫‪ ‬ﺷﮕﻮﻓﻪ از ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ازم ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮده ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‬

‫اﻧﻘﺪر وﺿﻌﯿﺘﻢ ﺧﺮاب ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﻢ ﭼﯽ ﻗﺴﻢ ﺧﻮده ﺷﻔﺎ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﺎﻧﺪم‬
‫ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺷﻔﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮏ راﺳﺖ ﻃﺮف اﻃﺎق ﺷﮕﻮﻓﻪ رﻓﺘﻢ ﮐﻪ داﮐﺘﺮ‬
‫ﻫﺎ وﻧﺮس ﻫﺎ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺷﮕﻮﻓﻪ اﺳﺘﺎد ﺑﻮدن و ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺮه ﺿﻌﯿﻒ ﺗﺮ‬
‫‪ ‬ﻣﯿﮑﺪ ﺻﺪا ﻫﺎی ﻫﺸﺪار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮕﻮﻓﻪ وﺻﻞ ﺑﻮد‬

‫وﻗﺘﯽ داﮐﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻪ ﺷﺪ ﻧﺰدم اﻣﺪ‬

‫داﮐﺘﺮ؛ اﻗﺎ ﻏﻔﻮر وﺿﻌﯿﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺮاب اﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻒ ﻫﺴﺘﻢ‬ ‫‪ ‬ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ اﻧﺠﺎم دادﯾﻢ 😔‬
‫ﻏﻔﻮر ؛ وای ﮐﻪ ﺗﻮان اﺳﺘﺎد ﺷﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﻪ دﯾﻮار ﺗﮑﯿﻪ داده اه از ﻧﻬﺎدم‬
‫ﺑﯿﺮون ﺷﺪ اﻧﻘﺪر ﻗﻠﺒﻢ درد ﻣﯿﮑﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺪم دﮔﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎی اﺧﺮ ﻋﻤﺮم‬
‫‪ ‬اﺳﺖ‬

‫ﻧﺠﻮا ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪاﯾﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﻪ ﺗﻮان ای درد ره دارم ﺧﺪاﯾﺎ ﺟﻮاب دﺧﺘﺮ ﭘﻨﺞ‬
‫ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮد ره ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻣﺪن ﻣﺎدر ﺧﻮد اﺳﺖ ره ﭼﯽ ﺑﺘﻢ‬

‫ﺟﻮاب وﻋﺪه ﺧﻼﻓﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدم ره ﭼﯽ ﺑﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﻣﻪ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم‬

‫‪ ‬ﻣﺎدرﺗﻪ ﺻﺤﯿﺢ و ﺳﺎﻟﻢ ﭘﯿﺸﺖ ﻣﯿﺎرم‬

‫ﺧﺪاﯾﺎ ﺑﺮم ﺻﺒﺮ ﺑﺘﯽ‬ ‫😭‬

‫‪.‬‬
‫‪ ‬زﻣﺎن ﺣﺎل‬

‫ﺳﺤﺮرر ﺳﺤﺮرر‬

‫‪ ‬ﺑﺎ ﺻﺪا ﻫﺎی اﺳﻤﺎ از ﺧﯿﺎﻻت ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﺷﺪم‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺳﺤﺮ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﭼﺮا اﯾﻘﻪ ﺻﺪا ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﺘﯽ دﺧﺘﺮ ﺑﺎز ده‬
‫اﯾﯽ ﺳﺤﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎ ﮐﺪی‬ ‫‪ ‬ﮐﺪام ﭼﺮ‪😳..‬‬
‫ﺳﺤﺮ؛ وﻗﺘﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ زدم ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺮ ﺑﻮد اﺻﻼ ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم ﭼﯽ وﻗﺖ‬
‫‪  ‬اﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪه‬

‫‪ ‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﯽ ﻗﺴﻢ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﻣﺎدرم ﺑﻪ ﯾﺎدم ﻣﯿﺎﻣﺪ اﺷﮑﻢ ﺟﺎری ﻣﯿﺸﺪ‬

‫اه ﻣﺎدرم ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺒﯿﻨﯽ دﺧﺘﺮ ﯾﮏ داﻧﻪ ات در ﭼﯽ روز و ﺣﺎﻟﯽ‬

‫اﺳﺖ‬ ‫‪😭 ‬‬
‫ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮت اﺣﺘﯿﺎج دارم از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﯽ اﻧﻘﺪر ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ‬
‫ات را اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ از ﺷﺪت دل ﺗﻨﮕﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ درﯾﺎﯾﯽ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‬
‫ﺟﺎری ﻣﯿﺸﻮد‬ ‫😥‬
‫‪ ‬اﺳﻤﺎ؛ ﺳﺤﺮ ﺧﻮب ﻫﺴﺘﯽ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻓﻮت ﻣﺎدرم ﭘﺪرم دوﺑﺎره ازدواج ﮐﺮد او ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﭗ ﻫﺎی ﮐﻪ ﻋﻤﯿﻢ در‬
‫ﮔﻮﺷﺶ ﻣﯿﮕﻔﺖ و از ﻧﻄﺮ ﺧﻮدش ﻧﻤﯿﺨﺎﺳﺖ ﻣﻪ ﺑﯽ ﻣﺎدر ﮐﻼن ﺷﻮم و رﻧﺞ‬
‫‪ ‬ﻧﺒﯿﻨﻢ‬

‫اﻣﺎ ﺑﺎ ازدواج ﭘﺪرم دﻧﯿﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﻣﻪ ﺗﺎرﯾﮑﺘﺮ از ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻮد ﺷﺪ‬

‫ﻣﺎدر اﻧﺪرم از ﻫﯿﭻ ﻧﻮع ﻇﻠﻢ در ﺣﻖ ﻣﻪ درﯾﻎ ﻧﮑﺮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻪ دﺧﺘﺮ‪ ‬‬

‫‪ ‬ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﺒﻮدم‬

‫اﻧﻘﺪر ﭘﺪرم ره ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺧﻮد ﻗﺮار داده ﺑﻮد ﮐﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی ﻣﻪ‬
‫ﺑﺎور ﻧﻤﯿﮑﺪ ﻣﮕﺮ ﻣﻪ ﭼﻘﺪر ﺳﻦ داﺷﺘﻢ درد از دﺳﺖ دادن ﻣﺎدرم ﮐﻢ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻇﻠﻢ ﻫﺎی ﻣﺎدر اﻧﺪرم ره ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﺪم ﻣﮕﺮ ﯾﮏ ﮐﻮدک ﭼﻘﺪر ﺗﻮان‬
‫داره‬‫‪😔 ‬‬
‫ای ﻇﻠﻢ ﻫﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدر اﻧﺪرم ﺻﺎﺣﺐ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﺷﺪ اه ﮐﻪ‬
‫ﭘﺪرم ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺮه ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد و اﺻﻼ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮم ﻧﺪاﺷﺖ روز ﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮردن ﯾﮏ وﻋﺪه از ﻏﺬا و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺗﺤﺪﯾﺪ ﻫﺎی ﻣﺎدر اﻧﺪر ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ‬
‫‪ ‬ﻣﯿﺒﻮردم و ﺷﺐ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ و ﯾﺎد ﻣﺎدرم ﺻﺒﺢ ﻣﯿﮑﺮدم‬

‫‪  ‬اﺳﻤﺎ ؛ ﮔﭗ ﺑﺰن ﺳﺤﺮم ﺧﻮب ﻫﺴﺘﯽ ﭼﺮا ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﺘﯽ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﺧﻮب ﻫﺴﺘﻢ اﺳﻤﺎ ﺟﺎن ﺧﻮب ﻫﺴﺘﻢ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺑﺎز ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻣﺎدر ﺑﻪ ﯾﺎدت اﻣﺪه‬ ‫😔‬

‫ﺳﺤﺮ ؛ اه اﺳﻤﺎ ﻧﻤﯿﻔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﺑﺮش ﺗﻨﮓ ﺷﺪه‬
‫اﺷﮏ ﻫﺎی ﺧﻮده ﭘﺎک ﮐﺮده ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﻤﺎ زدم و ﮔﻔﺘﻢ ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﺗﻮ‬
‫‪ ‬ﭼﯿﺰی ﻣﯿﮕﻔﺘﯽ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ اه ﺳﺤﺮ ﯾﺎدم رﻓﺖ ﺑﺮت ﺑﮕﻮﯾﻢ دﺧﺘﺮ ﺑﺨﯿﺰ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮐﺎﻧﮑﻮرت اﻋﻼن‬
‫‪ ‬ﺷﺪه‬

‫راﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﺑﯿﺨﯽ ﯾﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﺣﻠﻪ ﭘﺲ ﺷﻮ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺤﺮ؛ وﯾﯿﯿﯿﯿﯽ 😨‬

‫ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﻣﻪ ﺑﮕﯿﺮم وی ﺧﺪا ﮐﺠﺎ اﺳﺖ ای ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺳﺒﯿﻞ ﻣﺎﻧﺪه ﻣﻪ اﻟﻪ وی‬ ‫😩‬
‫وی ﺳﺤﺮ ﮐﺸﺘﯿﻢ از ﺧﻨﺪه ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ده دﺳﺘﺖ اﺳﺖ‬ ‫🤣 اﺳﻤﺎ ؛😂😂😂‬
‫ﺳﺤﺮ؛ 😐 ﺧﻨﺪه ﻧﮑﻮ ﮔﻤﺸﻮ از دﺳﺖ اﺳﺘﺮس ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﻢ ﭼﯽ ﮐﻨﻢ اﮔﻪ ﮐﺎﻣﯿﺎب‬
‫😱 ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻢ ﭼﯽ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻧﮑﻮ ﻣﻪ ﻣﻄﻤﯿﯿﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮک ﯾﮏ داﻧﻪ ﻣﻪ ﮐﺎﻣﯿﺎب‬

‫ﺷﺪه او ﻫﻢ در رﺷﺘﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮد‬ ‫😍‬
‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﺧﺪا ﮐﻨﻪ اﺳﻤﺎﯾﻢ ﺧﺪا ﮐﻨﻪ‬

‫وﯾﯿﯿﯿﯿﯿﯽ ای اﻧﺘﺮﻧﺖ ﭼﻘﻪ ﺿﻌﯿﻒ اﺳﺖ ای دﻓﻌﻪ ﭼﻨﺪم اﺳﺖ ای دی ﻣﻪ‬

‫ﻣﯿﺰﻧﻢ وی ﺧﺪا ﺟﺎن‬ ‫😩‬
‫اﺳﻤﺎ؛ اووف ارام دﮔﻪ ﺳﺤﺮ اﯾﻨﯽ ﻣﺮه اﺳﺘﺮس ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫😣‬
‫وی اوﻧﻪ ﺑﺎز ﮐﺪ ﺳﺤﺮ‬ ‫😃‬
‫ﺳﺤﺮ ؛اول ﻧﺎم ﺧﻮده ﺧﻮاﻧﺪم ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﺎم ﭘﺪر و ﻫﻤﺘﻮ ﻣﮑﺘﺐ و ﺗﺎرﯾﺦ‬
‫زود ﻧﺘﯿﺠﻪ را دﯾﺪم‬ ‫وﻗﺘﯽ ﻧﻤﺮه ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ره دﯾﺪم ﺷﻮک زده ﺷﺪم 😨‬
‫😱 وای ﺧﺪا از ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪم زﺑﺎﻧﻢ ﺑﻨﺪ ﻣﯿﺸﺪ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ وااااااااااااااااای ﺧﺪاااااااااااﺟﺎاااااااااان 😆 ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪم ﮐﺎﻣﯿﺎااااااب‬

‫‪ ‬ﺷﺪم 😳😐 ﻧﯽ راﺳﺘﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪه ﮐﺎﻣﯿﺎاااااااب ﺷﺪه‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ اﺳﻤﺎ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰد و ﻣﻪ ﻫﻨﻮز ده ﺷﻮک ﺑﻮدم ﯾﮏ دﻓﻌﻪ اﯾﯽ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ‬
‫‪ ‬ﻣﺤﮑﻢ ﺧﻮرد ده ﭘﺸﺖ ﮐﻠﻪ ام‬

‫وﯾﯿﯿﯿﯽ اﺳﻤﺎ در ﺑﮕﯿﺮی ﺣﺎﻟﯽ ﭼﺮا ﻣﯿﺰﻧﯽ‬ ‫‪😖 ‬‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ از دﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﺘﺮس دادی ﺑﺠﺎی ﺗﻮ ﻣﻪ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰﻧﻢ او دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻮش‬
‫‪ ‬ﻫﺴﺘﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪی ﮐﺎﻣﯿﺎب‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﯾﮏ دﻓﻌﻪ اﯾﯽ ﯾﺎدم اﻣﺪ ﮐﻪ ﭼﯽ ﺷﺪه دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ‬
‫‪ ‬دﯾﺪم ﮐﻪ ﻣﻄﻤﯿﻦ ﺷﻮم‬

‫ﺑﻠﯽ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ‪ 295‬ﻧﻤﺮه در اﻗﺘﺼﺎد داﻧﺸﮕﺎه ﮐﺎﺑﻞ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮدم ﯾﮏ دﻓﻌﻪ اﯾﯽ از دﺳﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪه اﺳﻤﺎ ره ﺑﻐﻞ ﮐﺪم و‬
‫ﯾﮏ ﺟﺎی در ﺑﯿﻦ اﻃﺎق ﻣﯿﺮﻗﺼﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ دروازه ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺴﮑﺎن) ﻣﺎدر اﻧﺪرم‬
‫( در ﺣﺎل ﮐﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد داﺧﻞ اﻃﺎق ﺷﺪ‬ ‫‪😑 ‬‬
‫‪ ‬رو ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻪ ﮐﺮده ﮔﻔﺖ‬

‫اﺣﺪ ره از ﺧﻮاب‬ ‫ﻣﺴﮑﺎن) ﻣﺎدر اﻧﺪر( ﭼﯽ ﺣﺎل اﻧﺪاﺧﺘﯽ دﺧﺘﺮ اﺣﻤﻖ 😡‬

‫‪ ‬ﺑﯿﺪار ﮐﺮدی‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ﭘﯿﺶ از ﻣﻪ ﺟﻮاب داد‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ؛ ﻣﺎدر ﺟﺎن ﺑﺒﺨﺸﯽ اﮔﻪ ﺑﻔﺎﻣﯽ ﭼﯽ ﺷﺪه‬

‫ﺳﺤﺮ در ﮐﺎﻧﮑﻮر ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻤﺮه در رﺷﺘﻪ دﻟﺨﻮاه ﺧﻮد ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪه‬ ‫😃‬
‫ﻣﺴﮑﺎ؛ ﮐﯽ ﭼﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪه ﺷﺪه ﺑﯿﺒﯿﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﺎن زود ﻣﯿﺮی ﭘﺎﯾﯿﻦ و‬
‫‪ ‬ﻟﺒﺎس ﻫﺎی ره ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ﻣﯿﺸﻮﯾﯽ اﮔﻪ ﻧﯽ ﻣﻪ ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ و ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﺗﯿﺎر ﺧﻮر‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﻠﺐ رﻧﺞ دﯾﺪه ﻣﺮه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻫﺎﯾﺶ ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻫﯿﭽﺰی ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺖ اﺷﮏ ﻣﺮه‬
‫در ﺑﯿﺎره ﭼﻮن اﻣﺮوز ﺑﻪ ارزوی ﮐﻪ ﻣﺎدرم داﺷﺖ رﺳﯿﺪم اروزی درس‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻪ ارزوی ﯾﮏ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﻢ ای ﮐﻪ ﺑﺘﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺧﻮد ﮐﻤﮏ‬
‫‪ ‬ﮐﻨﻢ ای ﮐﻪ ﺑﺘﺎﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﻋﺮق ﭘﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮد روزی ﺣﻼل ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎرم‬

‫وﻗﺘﯽ ﺻﻨﻒ ﯾﺎزده ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻮدم از ﭘﺪرم اﺟﺎزه ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮم ﮐﻮرس‬
‫اﻣﺎدﮔﯽ ﮐﺎﻧﮑﻮر اﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺒﮑﺎری ﻫﺎ و ﻃﻌﻨﻪ ﻫﺎی ﻣﺴﮑﺎن ﭘﺪرم اﺟﺎزه رﻓﺘﻦ ﺑﻪ‬
‫ﮐﻮرس ره ﺑﺮم ﻧﺪاد ﻫﻤﻮ روز ﻗﺴﻢ ﺧﻮردم ﭼﻨﺎن درس ﺑﺨﻮاﻧﻢ و ﮐﻮﺷﺶ‬
‫‪ ‬ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺘﯽ ﻣﺎﻧﻊ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ارزو ﻫﺎﯾﻢ ﺷﺪه ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻦ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺳﺤﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﯿﺎ ﻣﻪ ﻫﻤﺮاﯾﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﯾﮏ ﺟﺎی ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ره‬
‫‪ ‬ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ از ﺧﯿﺎﻻت ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﺷﺪه ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﻤﺎ دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ در‬
‫‪ ‬ﻣﻘﺎﺑﻠﻢ اﺳﺘﺎد اﺳﺖ ﻣﻄﻤﯿﯿﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ از رﻓﺘﺎر ﻣﺎدرش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪه‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﺎدر ﺧﻮد‬

‫اﺳﻤﺎ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎی ﺳﯿﺎه ﺟﻠﺪ ﺳﻔﯿﺪ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺳﯿﺎه ﺑﻮد‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ اﺳﻤﺎ ﺷﺒﺎﻫﺖ زﯾﺎد ﺑﺎ ﭘﺪرم داﺷﺖ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﻪ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ زﯾﺎد‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎدرم داﺷﺘﻢ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﺎ ای ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﻣﺎدرم‬
‫‪ ‬اﻧﺪﮐﯽ ﻫﻢ ﻓﺮق ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﺎدر ﺧﻮد ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن و دل ﺳﻮز ﺑﻮد او ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫ﺳﻦ ﺧﻮد درک ﻣﯿﮑﺰد و ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ اﻧﻘﺪر ﺑﺎ ﻣﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻣﻪ ﻋﺎدت‬
‫ﮐﺮده ﮐﻪ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪون ﻣﻪ ﺳﭙﺮی ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ای ﮐﺎر اش ﻣﺴﮑﺎن‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯿﺸﻪ‬ ‫😒‬
‫ﺑﻌﻀﺎ ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻣﯿﮕﻢ ﺧﻮب اﺳﺖ اﺧﻼق اﺳﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدرش ﻧﯿﺴﺖ وﮔﺮﻧﻪ‬
‫وا ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻪ‬‫😂‬
‫اﺳﻤﺎ؛ اوف ﺳﺤﺮ ﺑﺎز ﭼﯽ ﭼﻮرت ﻣﯿﺰﻧﯽ‬ ‫😫‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ وی ﻫﯿﭽﯽ ﺧﻮاﻫﺮﮐﻢ ﻣﻪ ﺑﺮم ﮐﺎر ﻣﻪ ﺑﮑﻨﻢ وﻫﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺸﯿﻦ درس‬
‫‪ ‬ﻫﺎی ﺗﻪ ﺑﺨﻮان ﻣﻪ ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯿﺘﺎﻧﻢ ﮐﺎر ﻣﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺘﻢ‬

‫‪....‬اﺳﻤﺎ؛ اﻣﺎ ﺳﺢ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ اﺷﺸﺶ ارام دﮔﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﻮدم ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺮو درس ﺗﻪ ﺑﺨﻮان‬

‫ﻣﯿﻔﺎﻣﯿﺪم اﮔﻪ اﺳﻤﺎ ﻫﻤﺮاﯾﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﺑﺎﻻﯾﺶ ﻗﻬﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ‬
‫‪ ‬اﺳﺖ ﺧﻮدم اﻧﺠﺎم ﺑﺘﻢ‬

‫ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻪ ﺑﻪ‬ ‫وﻗﺘﯽ رﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ از ﻟﺒﺎس رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن 😨‬

‫ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﯾﻨﺎره ﺑﺸﻮﯾﻢ وﻗﺘﯽ دﯾﺪم زﯾﺎدﺗﺮ اش ﭘﺮده ﻫﺎی اﻃﺎق ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺷﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﻤﺎﻣﺶ ﭘﺎک ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﺴﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ازرده ﮐﺮدن ﻣﻪ‬
‫ای ﮐﺎر ره ﻣﯿﮑﺪ‬ ‫😔‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮدت ﺑﺮم ﻗﻮت و ﺻﺒﺮ ﺑﺘﯽ ﻣﮕﻢ ﻣﻪ ﭼﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﺰاوار‬
‫اه‬ ‫ای ﻇﻠﻢ ﻫﺴﺘﻢ اﯾﺎ ای ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﺑﺲ ﻧﯿﺴﺖ دﮔﺮ ﭼﻘﺪر ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ 😔‬
‫ﻣﺎدرم اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﻮدی ﺷﺎﯾﺪ ای روز ﺣﺎل ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻪ ﻧﻤﯿﺎﻣﺪ ﺑﺎ ﯾﺎد ﻣﺎدرم ﻗﻄﺮه‬
‫‪ ‬اﺷﮏ از ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ روی دﺳﺘﺎﻧﻢ ﻟﻐﺰﯾﺪ‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ؛ اوﻫﻮووووو ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﺘﺮم ﻫﻨﻮز اﺳﺘﺎد اﺳﺖ ای ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ﺧﻮدش‬

‫ﺧﻮده ﺷﺴﺘﻪ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻪ زود ﺑﺎش ﮐﺎر ﺗﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺘﯽ ﻣﻔﺖ ﺧﻮر‬ ‫😠‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﺑﺪون ﮐﺪام ﮔﭙﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺮوع ﮐﺪم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺘﻮ ﺑﻮد ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‬
‫ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ ﺻﺪای ﺧﻮده ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻢ ﻓﻘﻂ ﺻﺒﺮ ﻣﯿﮑﺪم و ﺗﻮﮐﻞ ﻣﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫‪ ‬ﻣﯿﮑﺪم ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ او ﻫﯿﭻ ﻇﻠﻢ ره ﺑﯽ ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﻪ‬

‫ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺎی ﺷﺎم ﻟﺒﺎس ﺷﻮﯾﯽ ﮐﺮدم اﺧﺮ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪرم اﻣﺪ ﻫﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫داﺧﻞ ﺣﻮﯾﻠﯽ ﺷﺪ و اﻧﺒﻮﻫﯽ از ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ره ﺑﺎﻻی ﻃﻨﺎب دﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮده ﮔﻔﺖ ﻣﮕﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ اﯾﻦ ﭘﺮده ﻫﺎ ره ﻣﺴﮑﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺮا‬
‫‪ ‬دوﺑﺎره ﺷﺴﺘﯿﻦ‬

‫‪ ‬ﭘﯿﺶ از ای ﮐﻪ ﻣﻪ ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﻢ ﻣﺴﮑﺎن از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ؛ اه ﻏﻔﻮر ﺟﺎن ﻣﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ره ﺷﺴﺘﻢ ﺧﻼص ﺷﺪ ﮐﻪ دﯾﺪم ﺳﺤﺮ‬

‫ﭘﺮده ﻫﺎ ره ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻪ ﻣﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺗﻤﺎم ﺷﻪ ﮐﺜﯿﻒ ﺷﺴﺘﻪ ﺑﻮدی‬
‫و ﻫﯿﭻ ﭘﺎک ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﺎر ﮐﺪن ره ﯾﺎد ﻧﺪاری ای ﺑﺎر ﺧﻮدم ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﻣﻪ‬
‫دﮔﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪارم ﻏﻔﻮر ﺟﺎن ﺗﺎ ﭼﯽ وﻗﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻌﻨﻪ ﻫﺎی ای دﺧﺘﺮ ﺗﻪ ﻧﺎدﯾﺪه‬
‫ﺑﮕﯿﺮم‬ ‫‪😭  ‬‬
‫ﺳﺤﺮ؛ دﻫﻨﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻮپ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ ﻣﻪ ﭼﯽ وﻗﺖ ای ﮔﭗ ﻫﺎ ره ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮدم ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم ﻣﮕﺮ ﻣﻪ اﯾﻘﺪر ﺟﺮﻋﺖ دارم اﻧﻘﺪر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﮐﻪ‬
‫ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم ﭼﯽ وﻗﺖ ﭘﺪرم ﻧﺰدﯾﮑﻢ اﻣﺪه ﯾﮏ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ روﯾﻢ زد ﮐﺎﻣﻼ‬
‫‪ ‬ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم ای دﻓﻌﻪ اول ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪرم ﺑﺎﻻﯾﻢ دﺳﺖ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﮑﺪ‬

‫درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ دوﺳﺘﻢ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺮم اﻫﻤﯿﺖ ﻧﻤﯿﺪاد اﻣﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎﻻﯾﻢ‬
‫‪  ‬دﺳﺖ ﺑﺎﻻ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‬

‫اﯾﺒﺎر اﺷﮑﻢ ﺟﺎری ﺷﺪ و ﺷﮑﻮه ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﮑﺪﯾﻢ ﭘﺪر ﺟﺎن‬
‫ﭘﯿﺶ از ﭘﺪرم ﻣﺴﮑﺎن ﺟﻮاب داد‬

‫ﻣﺴﮑﺎن؛ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﻏﻔﻮر ﮐﺎر ﻫﺎی اﻣﺮوزش و ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﺪﻧﺶ ﮐﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﺗﺤﻤﺖ دروﻏﮕﻮﯾﯽ ره ﻫﻢ ﺑﺎﻻﯾﻢ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﻣﻪ ﺑﺠﺰ ﻣﺎدری ﭼﯽ در ﺣﻖ ای‬
‫‪ ‬دﺧﺘﺮ ﮐﺪﯾﻢ ﻫﻤﯽ اﺳﺖ ﺟﻮاب ﺗﻤﺎم ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎ و از ﺧﻮد ﮔﺰری ﻫﺎی ﻣﻪ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﻣﺴﮑﺎن ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺪ و ای ﻣﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ از‬

‫ﺷﺪت ﺗﻌﺠﺐ ﺣﺘﺎ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺘﻢ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﮐﻨﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ادم ﭼﻘﺪر ﻣﯿﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﯽ رﺣﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﮕﺮ ﮔﻨﺎه ﻣﻪ ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫😭‬
‫ﭘﺪرم از ﺑﻨﺪ دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﺮه ﺑﺎ ﺷﺪت ﮐﺶ ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف اﻃﺎﻗﻢ ﺑﻮرد‬
‫‪ ‬دروازه اﻃﺎق ره ﺑﺎز ﮐﺮده ﻣﺮه ﺗﯿﻠﻪ ﮐﺪه ﮔﻔﺖ‬

‫ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ادم ﻧﺸﺪی و اﺣﺘﺮام ﮐﺮدن ره ﯾﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﯽ از اﯾﻨﺠﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫‪ ‬ﻧﻤﯿﺸﯽ دروازه ره ﻣﺤﮑﻢ زد و ﻗﻔﻞ ﮐﺮد‬

‫ﻣﻪ ﻣﺎﻧﺪم و ﻏﻢ ﻫﺎی ﻗﻠﺒﻢ اﻧﻘﺪر ان ﺷﺐ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‬
‫‪ ‬ﺳﯿﺎﻫﯽ رﻓﺖ و دﮔﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم‬

‫وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻮش اﻣﺪم ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺧﺸﮏ ﺑﻮدن زﻣﯿﻦ درد ﻣﯿﮑﺪ‬

‫ﺻﺪای اذان ﻣﯿﺎﻣﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ره ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻪ ﺻﺪای اذان ﮔﻮش دادم‬
‫‪ ‬واﻗﻌﺎ ﭼﻘﺪر دل ﻧﻮاز اﺳﺖ و ادم ره ارام ﻣﯿﺴﺎزه‬

‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺣﻤﺎم در اﻃﺎﻗﻢ ﺑﻮد داﺧﻞ ﺣﻤﺎم ﺷﺪم ﻧﻈﺮم ﺑﻪ اﯾﻨﻪ ﺑﺎﻻی‬
‫دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺧﻮد دﻗﯿﻖ ﺷﺪم دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺟﻠﺪ ﺳﻔﯿﺪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی‬
‫ﺳﺒﺰ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﯿﻨﯽ ﻧﺎزک و ﻟﺐ ﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ام ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ داﺷﺖ‬
‫ﻣﻮ ﻫﺎی ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪی ان ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺖ زاﻧﻮ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻫﺎی‬
‫‪ ‬ﺧﻮده دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ در ﺑﯿﻦ دﺧﺘﺮای ﻗﻮم ﻣﻮ ﻫﺎی ﻣﻪ از ﻫﻤﻪ دراز ﺗﺮ ﺑﻮد‬

‫‪ ‬در ﮐﻞ ﭼﻬﺮه زﯾﺒﺎﯾﯽ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ از ﻣﺎدرم ﺑﻪ ارث ﺑﻮرده ﺑﻮدم‬

‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺧﻮد در اﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ‬
‫ﭼﯿﺰی ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﺮد زﺧﻢ ﮐﻨﺎر ﻟﺒﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎر ﭘﺪرم ﺑﻮد ﭘﺪر ﮐﻪ ﯾﮏ‬
‫‪ ‬روزی ﻫﻢ ﻧﻮازﺷﻢ ﻧﮑﺮد‬

‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم ﻣﺤﺒﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ وﻗﺘﯽ اﻧﺪﮐﯽ ﭘﺪرم ﺑﺮم ﺗﻮﺟﻪ‬
‫‪ ‬ﻣﯿﮑﻨﻪ از ﺧﻮﺷﯽ ﺑﺎل در ﻣﯿﺎرم‬

‫اﻣﺎ ﮔﻨﺎه ﭘﺪرم ﭼﯿﺴﺖ زﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﺴﮑﺎن ﻫﻤﺮاﯾﺶ اﺳﺖ اﻧﻘﺪر ﭘﺪرم ره‬
‫ﻣﺼﺮوف ﺧﻮدش اﺳﻤﺎ و اﺣﺪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺘﻪ ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﻣﻪ اﻧﺪک ﺗﻮﺟﻪ‬
‫از ﺧﯿﺎﻻت ﺑﯿﺮون ﺷﺪه وﺿﻮ ﮐﺮدم و ﻧﻤﺎز ﺻﺒﺢ ره ادا ﮐﺮدم در اﺧﺮ‬ ‫ﮐﻨﻪ 😔‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده از ﻋﻤﻖ ﻗﻠﺒﻢ ﺧﺪا ره ﺻﺪا زدم ازش ﮐﻤﮏ‬
‫‪ ‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ازش ﻗﻮت و ﺻﺒﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬

‫اﻧﻘﺪر ﻏﺮق درد دل ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪم ﭼﯽ وﻗﺖ اﻓﺘﺎب ﺗﺎ‬
‫‪ ‬ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪه‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪا زدن اﺳﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻣﻪ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﺟﺎی ﺳﺠﺎده ره ﺟﻤﻊ ﮐﺮده ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫‪ ‬دروازه رﻓﺘﻢ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﺑﮕﻮ اﺳﻤﺎ ﺟﺎن ﻣﺸﻨﻮم‬

‫اﺳﻤﺎ ﮐﻠﯿﺪ ره در دروازه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﻧﻤﻨﺎک داﺧﻞ اﻣﺪ و در اﻏﻮش‬
‫‪ ‬ﻣﻪ ﺧﻮده اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﺎدرم‬‫اﺳﻤﺎ ؛ ﻣﺮه ﺑﺒﺨﺶ ﺳﺤﺮ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺪرم ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﻢ 😭‬

‫ﺗﺤﺪﯾﺪم ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﻢ روز ﺗﺮه ﺑﺪﺗﺮ ازی ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد😭 اﺳﻤﺎ‬
‫‪ ‬ﻣﺮه ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻢ از ﺗﻮ دﻓﺎع ﮐﻨﻢ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ اﺳﻤﺎ ای ﮔﭗ ﻫﺎ ره ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ اﻓﺘﯿﺪ‬

‫از ﺑﻐﻠﻢ ﺟﺪاﯾﺶ ﮐﺮدم و اﺷﮏ ﻫﺎی ﺷﻪ ﭘﺎک ﮐﺮده ﺑﻪ روی ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻧﺪﻣﺶ و‬
‫‪ ‬ﺧﻮدم ﭘﺎﯾﻦ ﭘﺎﯾﺶ روی زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ دﺳﺖ ﻫﺎی ﺷﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ اﺳﻤﺎﯾﻢ ﯾﮏ داﻧﯿﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻮ ﮔﻨﺎه ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﺒﯿﻦ ﻣﻪ ﺧﻮب ﻫﺴﺘﻢ‬
‫ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﻧﺸﺪه وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ای ﻗﺴﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻣﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﮕﺮ ﺧﻮن‬
‫‪ ‬ﻣﯿﺸﻢ ﻟﻄﻔﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻮ دﺧﺘﺮ ﺧﻮب‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺳﺤﺮ وﻗﺘﯽ ﺗﺮه ﭘﺪرم زد ﭘﯿﺶ ﺧﻮدم ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﻣﯿﺪم ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ‬
‫ﮐﺸﯿﺪم از داﺷﺘﻦ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎدر اﺻﻼ ﭼﺮا او ﺑﺎ ﺗﻮ ای ﻗﺴﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﮕﻢ ﮔﻨﺎه ﺗﻮ‬
‫‪ ‬ﭼﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ ای ﻗﺴﻢ ﻧﮕﻮ اﺳﻤﺎﯾﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎ ﺣﮑﻤﺖ در ای ﮐﺎر‬
‫ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ ای اﻣﺘﺤﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻪ اﺳﺖ ﻣﻪ راﺿﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻪ رﺿﺎﯾﺖ‬
‫‪ ‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ دﮔﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻮ‬

‫راﺳﺘﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﺧﻮده ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ زدی ﮐﻪ ﺷﺮﻧﯽ ﻣﺮه ﻧﺘﯽ ﻋﻪ‬ ‫😑‬
‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ؛ ﮐﺪام ﺷﺮﻧﯽ ﺳﺤﺮ‬

‫وااای ﯾﻌﻨﯽ ﯾﺎدت رﻓﺖ ﯾﺎ ﺧﻮده ﺑﻪ ﻧﺎﻓﻬﻤﯽ ﻣﯿﺰﻧﯽ اﺳﻤﺎ؛ وای‬ ‫ﺳﺤﺮ؛ 😫‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮه ﻣﯿﺒﻮردی رﺳﺘﻮراﻧﺖ‬ ‫ﺳﺤﺮ ﺑﮕﻮ دﮔﻪ ﺟﯽ ﯾﺎدم رﻓﺘﻪ 😨 ﺳﺤﺮ؛ 😒‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدی ﻫﺮ وﻗﺖ ده ﮐﺎﻧﮑﻮر ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪم ﯾﮏ وﻋﺪه ﻏﺬا ﻣﻬﻤﺎﻧﻢ ﻣﯿﮑﻨﯽ‬
‫😋 ﯾﺎدت ﺧﻮ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻧﯽ🤨 اﺳﻤﺎ ؛ ﻣﻪ ﺧﻮ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﺪارم ﻫﻤﯿﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻢ 🙄🤔 ﺳﺤﺮ؛😳ﭼﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯽ ﯾﻌﻨﯿﯿﯿﯽ ﭼﯿﯿﯿﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎااااد ﻧﺪاری‬
‫‪😫 ‬‬
‫اﺳﻤﺎ؛ وﯾﯿﯿﯽ ﮐﺮم ﮐﺪی ﺳﺤﺮ ﻣﺰاق ﮐﺮم ﺑﻪ ﯾﺎد دارم 😒 ﺳﯿﺲ ﻣﯿﺒﺮﻣﺖ‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﻣﺮه ﻧﺨﻮ 😑 ﺳﺤﺮ ؛ آﻓﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﯽ درﺳﺖ ﺷﺪ 🤪 اﺳﻤﺎ؛ راﺳﺘﯽ ﺳﺤﺮ‬
‫‪ ‬اﻣﺮوز ﻋﻤﯿﻢ و ﮐﺎﮐﺎ ﻏﻔﺎرم ﻣﯿﺎﯾﻪ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ ﭼﺮا ﮐﺪام ﮔﭙﯽ ﺷﺪه‬

‫اﺳﻤﺎ؛ وی ﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺒﺎس ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﻮاده ﺧﻮد از اﻣﺮﯾﮑﺎ‬

‫‪ ‬ﻣﯿﺎﯾﻦ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ وﯾﯿﯽ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﺑﯿﺨﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺪه ﺑﻮدم‬

‫‪ ‬اوﻓﻔﻔﻒ ﺣﺎﻟﯽ ﻣﺠﺒﻮر او ﺷﻬﺎب اﺣﻤﻖ ره ﻫﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ‬

‫ﻫﺎ دﮔﻪ ﻣﺠﺒﻮری‬ ‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ؛ 😂😂‬

‫اﺳﻤﺎ‬ ‫ﺳﺤﺮ؛ ﺧﻨﺪه ﻧﮑﻮ ازو ﺑﭽﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪم ﻣﯿﺎﯾﻪ زﯾﺎد ﭼﺸﻢ ﭼﺮان اﺳﺖ 😤‬
‫😡؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ 😜 ﺳﺤﺮ ؛ اﺳﻤﺎااااا‬

‫😂🏃اﺳﻤﺎ ؛ اﻟﻔﺮاررر‬

‫ﺳﺤﺮ ؛ﺷﻬﺎب ﺑﭽﻪ ﮐﺎﮐﺎ ﻏﻔﺎرم اﺳﺖ ﺧﯿﻠﯽ ازو ﺑﺪم ﻣﯿﺎﯾﻪ اﺻﻼ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫‪ ‬ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﺮه از ﭘﺪرم ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﺪ از ﭼﺎﻧﺲ ﺧﻮب ﻣﻪ ﭘﺪرم ﻫﻢ از ﺷﻬﺎب‬

‫ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯿﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻮاب رد داد ﺑﺮش ﮐﻪ ﻣﻪ ﻫﺰاران ﺑﺎر ﺷﮑﺮ‬
‫‪ ‬ﮐﺸﯿﺪم‬

‫ای ﺑﺎﺑﺎ ای ﮔﭗ ﻫﺎ ره ﺑﺎن ﺳﺤﺮ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺮو ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻮ اﮔﻪ ﻧﯽ ﻣﺴﮑﺎن روز‬
‫ﺗﻪ ﺳﯿﺎا ﻣﯿﮑﻨﻪ‬ ‫😒‬
‫رﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﻪ ﺧﻮرد‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ؛ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﺘﺮ ﺻﺤﺖ ﺧﻮاب ﻫﻨﻮز وﻗﺖ اﺳﺖ ﻣﯿﺨﻮاﺑﯿﺪی ﯾﮏ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﮔﻪ ﻫﻢ‬ ‫😏‬
‫‪ ‬ﻣﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ زورم داد ﮔﻔﺘﻢ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﻧﺨﯿﺮ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﯽ ﺧﻮاﺑﻢ ﭘﻮره ﺷﺪ‬

‫‪ ‬وای ﮐﻪ ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻼ ﺧﺮﯾﺪم‬

‫دﺧﺘﺮ اﺣﻤﻖ ﺣﺎﻇﺮ ﺟﻮاﺑﯽ ﻫﻢ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﺠﺎی او زﺑﺎﻧﺖ دﺳﺖ ﻫﺎی‬ ‫ﻣﺴﮑﺎن؛ 😡‬
‫ﺗﻪ ﺷﻮر ﺑﺘﯽ و ﺑﺮو ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ره ﭘﺎﮐﺎری ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻣﻬﻤﺎن دارﯾﻢ زود‬
‫ﺑﺎش 😠ﺑﯿﺒﯿﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﺎن اﮔﻪ ﯾﮏ ﺟﺎی ﻧﺎﭘﺎک ﺑﻮد ﺑﺎز ﻣﻪ ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ و ﺗﻮ ﻓﮑﺮ‬
‫😏 ﻧﮑﻨﻢ ﺳﯿﻠﯽ دﯾﺸﺐ ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﺑﺎ ﯾﺎد اوری دﯾﺸﺐ اه از ﻧﻬﺎدم ﺑﯿﺮون ﺷﺪ و رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﭘﺎک ﮐﺎری ره‬
‫ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺪرم اﻣﺎ ﻣﺴﮑﺎن ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻣﻪ‬
‫ﺧﺐ ﺑﮕﺰرﯾﻢ‬ ‫‪ ‬زﯾﺎدﺗﺮ اوﻗﺎت ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ره ﺟﻮاب ﻣﯿﺪاد ﺗﺎ ﻣﺮه رﻧﺞ ﺑﺘﻪ 😑😤‬
‫ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻪ ره ﺑﺮق اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﮐﺎر ﻫﺎﯾﻢ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ از ﺷﺪت درد ﮐﻤﺮ ﺧﻮده‬
‫ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﺻﺪا ﮐﺪ‬

‫‪ ‬ﻣﺴﮑﺎن ؛ او دﺧﺘﺮ ﺳﺤﺮررررر زود ﺑﺎش اﯾﻨﺠﻪ ﺑﯿﺎ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﺑﻠﯽ ﻣﺴﮑﺎن ﺟﺎن‬ ‫😑‬

‫ﺑﺮو و اﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﻇﺮف ﻫﺎ ره ﺑﺸﻮی ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺐ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﺎﺷﻦ‬ ‫‪ ‬ﻣﺴﮑﺎن ؛ 😒‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ رﻓﺘﻢ ﻃﺮف اﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ وﻗﺘﯽ داﺧﻞ ﺷﺪم دﻫﻨﻢ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻫﻨﻮز ﺧﻮ ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﺪن‬ ‫‪ ‬وای ﺧﺪا اﯾﻘﺪر ﻇﺮف زﯾﺎد 😱‬
‫ﻫﻤﻮ ﻟﺤﻈﻪ اﺳﻤﺎ داﺧﻞ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و ﻣﺜﻞ ﻣﻪ او ﻫﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ وﯾﯿﯽ ﺳﺤﺮ ﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻪ ﺧﻮاب ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﻏﺬا ﻫﺎ ره ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‬

‫ﺧﻮردﯾﻦ‬ ‫😫‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﯾﮏ ﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﮐﻠﻪ اش زدم و ﮔﻔﺘﻢ ﻋﺎﻗﻞ ﺟﺎن ﻫﻨﻮز ﺷﺐ ﻧﺸﺪه ﻧﺎن ﭼﯽ‬
‫😒‬
‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ﻃﺮف اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ دﯾﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺎدرم ﮐﺎر ﺧﻮده ﮐﺮد ﺳﺤﺮ ﺗﻮ ﺑﺮو ده اﻃﺎﻗﺖ ﺧﻮدم ﺗﻤﺎم ﺷﻪ‬
‫‪ ‬ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ ﻧﯽ اﺳﻤﺎ ﺟﺎن ﺑﺎن ﺧﻮدم ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﻧﻤﯿﺨﺎﯾﻢ درد ﺳﺮ ﺑﺮت ﺟﻮر ﺷﻮه‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﭘﺸﺖ درد ﺳﺮ ﻧﮕﺮد دﮔﻪ ده ﻗﺼﻪ اش ﻧﯿﺴﺘﻢ دﮔﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺎر ﻫﺎی ﻣﺎدر‬
‫ﻣﻪ ﻧﺪارم ﺳﺤﺮ ﺗﺎ ﭼﯽ وﻗﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﭗ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺲ اﺳﺖ دﮔﻪ واﻗﻌﺎ ﻣﻪ‬
‫ﻣﯿﺸﺮﻣﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﺎدری دارم‬ ‫😔‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ وی اﺳﻤﺎ ارام ﺑﺎش ﻣﻪ ﺑﺮت اﻣﺮوز ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺎ ﮔﭗ ﻫﺎی ﻣﻪ‬
‫‪ ‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺪی‬

‫و ﻫﺎ ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺗﺎ ﺧﻮاﻫﺮا ﻗﺼﻪ ﮐﺮده ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﭼﻄﻮ‬ ‫‪😉 ‬‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ؛ ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ ای ﻗﺴﻢ ﻣﯿﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻪ ﺟﮕﺮ ﺧﻮن ﻧﺸﻢ‬

‫‪  ‬ﺑﺎﺷﻪ ﯾﮏ ﺟﺎی ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﺣﻠﻪ ﺑﯿﺎ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﺑﺎ اﺳﻤﺎ ﮐﺎر اﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ره ﺗﻤﺎم ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺷﺪ اﺳﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﯾﻢ‬
‫ﻟﺒﺎس ﻫﺎی ﺧﻮده ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﯿﻢ در اﻃﺎﻗﻢ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن اﻣﺪ داﺧﻞ و ﺑﺮم‬
‫‪ ‬ﯾﮏ ﺟﻮره ﭘﯿﺮاﻫﻦ از اﻟﻤﺎری ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ؛ ای ﻟﺒﺎس ره ﺑﭙﻮش اﻣﺸﺐ و ﮐﻤﯽ ﻫﻢ اراﯾﺶ ﺑﮑﻮ ﮐﻪ ﺷﺮم اﺳﺖ ﻫﺮ‬
‫‪ ‬ﭼﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﺎﮐﺎﯾﺖ و ﺧﺎﻧﻤﺶ از اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﯿﺎﯾﻦ ﻧﻤﯿﺨﺎﯾﻢ ﮐﻢ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﭘﯿﺶ ﺷﺎن‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ اﻣﺎ ای ﻟﺒﺎس ﮐﻤﯽ ﺗﺠﻤﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺑﻪ اﻣﺸﺐ‬

‫‪ ‬ﻣﺴﮑﺎن ؛ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ره اﻧﺠﺎم ﺑﺘﯽ ﺳﺤﺮ و ﮔﭗ زﯾﺎد ﻧﺰن‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﻣﺴﮑﺎن ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ و رﻓﺖ ﻣﻪ ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم و او ﻟﺒﺎس ره‬

‫ﭘﻮﺷﯿﺪم ﻟﺒﺎس ﺑﻪ رﻧﮓ ﺟﯿﮕﺮی ﺑﻮد و دوﺧﺖ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ داﺷﺖ ای ﻟﺒﺎس‬
‫ره ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻧﺎﻣﺰدی دوﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﺮﺳﻞ ﮐﺪه ﺑﻮدم ﻫﻤﻪ ﮔﯽ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫‪ ‬ﺧﻮش ﮐﺮده ﺑﻮدن‬

‫ﺑﻌﺪ از ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎس ﻣﻮ ﻫﺎی ﺧﻮده دوﺗﺎ ﭼﻮﺗﯽ ﮐﺮدم و ﭘﯿﺶ روی ﺧﻮد‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺑﻪ اﻣﺮ ﻣﺴﮑﺎن ﮐﻤﯽ رﯾﻤﻞ و رژ ﻟﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدم اﮔﺮ ﻣﯿﻔﺎﻧﯿﺪم ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﮑﺎن ﭼﯽ ﻧﻘﺸﻪ ﭘﻠﯿﺪ داره او ﺷﺐ ﻫﺮﮔﺰ از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯿﺸﺪم‬ ‫😔‬
‫‪ ‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﺎدر ﻣﻪ ﻣﯿﭙﻮﺷﯿﺪم وﺳﻤﺎ داﺧﻞ اﻃﺎق ﺷﺪ‬
‫ﺑﺨﺪا ﺣﺘﻤﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺸﯽ ﯾﺎدم ﻧﺮه‬ ‫اﺳﻤﺎ؛ وااای ﺳﺤﺮ ﭼﻘﺪر ﻣﻘﺒﻮل ﺷﺪی 😍‬
‫ﯾﮏ ﺳﭙﻨﺪ دود ﺑﮑﻨﻢ ﺗﺮه‬ ‫😘😍‬
‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﺗﺸﮑﺮ اﺳﻤﺎﯾﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ زﯾﺒﺎ ﺷﺪی‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ؛ ﭼﯽ ﺷﺪه ﺳﺤﺮ ﭼﺮا ﺟﮕﺮ ﺧﻮن ﻫﺴﺘﯽ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﻢ اﺳﻤﺎ دﻟﻢ اﺻﻼ ارام ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫‪😔 ‬‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ اﯾﯿﯽ ﺑﺎن دﮔﻪ ﺳﺤﺮ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻣﯿﺎﯾﻪ ﺑﺪ اﺳﺖ ﻣﺎ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ‬
‫‪ ‬ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ درﺳﺖ اﺳﺖ ﺑﺮﯾﻢ‬

‫ﺑﺎ اﺳﻤﺎ رﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻫﻢ رﺳﯿﺪن اول ﺧﺎﻧﻮاده ﻋﻤﯿﻢ داﺧﻞ ﺷﺪن‬
‫ﺑﺎ اوﻧﺎ ﺳﻼم ﻋﻠﯿﮑﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪا ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺒﺎس ﻫﻢ داﺧﻞ ﺷﺪن اول‬
‫ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺒﺎس ﺑﻌﺪا ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ وﺑﻌﺪا ﻫﻢ ﻋﺜﻤﺎن و ﺻﻨﻮﺑﺮ داﺧﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫واای ﮐﻪ ﭼﻘﺪر‬ ‫ﺳﻼم دادﯾﻢ ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ ﺷﺎن ﻋﺜﻤﺎن ﺟﻮاب ﺳﻼم ﻣﻪ ﻧﺪاد 😒‬
‫😕 ﻣﻐﺮور ﺑﻮد ﻓﻘﻂ از دﻣﺎغ ﻓﯿﻞ اﻓﺘﯿﺪه ﺑﺎﺷﻪ‬

‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻋﺜﻤﺎن ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﻫﻤﺮاﯾﻢ رﻓﺘﺎر ﮐﺪ و ﻣﺮا ﺑﻪ اﻏﻮش‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺮم اوﻧﺎره داﺧﻞ ﺻﺎﻟﻮن ﭘﺰﯾﺮاﯾﯽ ﮐﺮدم اﻣﺎ‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺴﯽ ره ﺑﺎﻻﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺪم وﻗﺘﯽ ﺳﺮ ﻣﻪ دور دادم‬
‫ﺷﻬﺎب ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﭘﻠﯿﺪ ﺧﻮد ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎی ﻣﺮه ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺪ ﻫﻤﻮ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺧﻮده ﻟﻌﻨﺖ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼﺮا ای ﻗﺴﻢ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪم‬

‫‪ ‬ﺧﺐ ﻫﻤﻪ داﺧﻞ اﻣﺪن و ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺘﻠﮏ ﻫﺎی ﻋﻤﯿﻢ و دﺧﺘﺮ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﺮوع ﺷﺪ‬

‫ﻣﻠﮑﻪ) دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ﻋﺎﺑﺪه(؛ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺤﺮ ﭼﻄﻮر ﻫﺴﺘﯽ ﯾﮏ اﺣﻮال ﻣﺎره‬
‫‪ ‬ﻧﻤﯿﮕﯿﺮی‬
‫ﻋﺎﺑﺪه )ﻋﻤﯿﻢ ( ﻣﻠﮑﻪ ﺟﺎن ﺣﺘﻤﺎ ﺳﺤﺮ در ﮐﺎﻧﮑﻮر ﻧﺎﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ از ﺧﺎﻧﻪ‬
‫‪ ‬ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻫﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪ‬

‫ﺷﻬﻼ) دﺧﺘﺮ ﮐﺎﮐﺎ ﻏﻔﺎر( وی ﺧﺪا ﻋﻤﻪ ﺟﺎن ﺳﺤﺮ دﺧﺘﺮ ﻻﯾﻖ اﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎ ﯾﮏ‬
‫‪ ‬ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻮب ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﺎ ای ﮔﭗ ﺷﻬﻼ ﻋﻤﯿﻢ ﯾﮏ ﭘﻮزﺧﻨﺪ زد‬

‫ﻣﺪﯾﻨﻪ) دﺧﺘﺮ دوم ﻋﻤﻪ ام(رو ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻪ ﮔﺮده ﮔﻔﺖ ﺑﮕﻮ ﺳﺤﺮ ﺟﺎن ده‪ ‬‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪی ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺮه ﮔﺮﻓﺘﯽ اﺻﻼ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪی ﯾﺎ ﻧﯽ ﻧﺸﺮم‬ ‫😏‬
‫ﺑﻠﯽ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺟﺎن ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺳﺤﺮ؛ ﺗﻮﺑﻪ ﺧﺪاﯾﺎ اﯾﻨﺎ ده ﻫﺮﭼﯽ ﮐﺎر داره 😑‬
‫‪ 295 ‬ﻧﻤﺮه در رﺷﺘﻪ اﻗﺘﺼﺎد ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﮐﺎﺑﻞ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪﯾﻢ‬

‫وﻗﺘﯽ ای ﮔﭗ را ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻬﺮه ﻋﻤﯿﻢ و دﺧﺘﺮاﯾﺶ دﯾﺪﻧﯽ ﺑﻮد‬ ‫😂‬

‫‪ ‬ﮐﺎﻣﻼ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮدن از ﺷﺮم‬

‫ﺷﻬﻼ ﺷﻬﻨﺎز و ﺻﻨﻮﺑﺮ و ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎی ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺑﺮم ﺗﺒﺮﯾﮑﯽ دادن و ای ﻋﻤﯿﻢ و‬
‫دﺧﺘﺮاﯾﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺣﺴﺎدت ﻣﯿﺴﻮﺧﺘﻦ‬ ‫😁‬
‫‪ ‬ﺻﻨﻮﺑﺮ؛ اﻻ ﺑﯿﺸﮑﺖ ﺳﺤﺮ ﺟﺎن اﻗﺘﺼﺎد ﺧﯿﻠﯽ رﺷﺘﻪ ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ‬

‫‪ ‬ﭼﻄﻮ ﮐﻪ ای رﺷﺘﻪ ره اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدی‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﭼﻮن ارزوی ﻣﺎدرم ﺑﻮد ﮐﻪ درس ﺑﺨﻮاﻧﻢ و ﺑﻪ ﭘﺎ ﻫﺎی ﺧﻮد اﯾﺴﺘﺎد‬
‫ﺷﻮم ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم ﯾﮏ زن ﻣﻮﻓﻖ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدرم ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر‬
‫اش ﺷﻮم‬ ‫😔‬
‫ﭘﺪرم ؛ ﻣﺎادرت ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺗﻮ اﻗﺘﺼﺎد ﺑﺨﻮاﻧﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺧﻮدش‬
‫او ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎﻻﯾﺖ‬ ‫ﻫﻤﺮاﯾﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﺗﺮه ﺑﻪ اﻫﺪاﻓﺖ ﻣﯿﺮﺳﺎﻧﻪ 😔‬
‫‪  ‬اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ دﺧﺘﺮم ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎدرت ﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻻﯾﺖ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯿﮑﻨﻢ‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪرم ﻣﯿﺪﯾﺪم واﻗﻌﺎ ای ﭘﺪرم ﺑﻮد ﮐﻪ ای‬
‫ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﻮم از‬ ‫ﺣﺮف ﻫﺎ ره ﻣﯿﮕﻔﺖ 😳‬
‫‪ ‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ زﯾﺎد از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه دﺳﺖ ﻫﺎی ﭘﺪرم را ﺑﻮﺳﯿﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‬

‫‪ ‬ﺗﻤﺎﻣﺶ از ﺑﺮﮐﺖ ﺷﻤﺎ اﺳﺖ ﭘﺪر ﺟﺎن‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ ﻧﺨﯿﺮ دﺧﺘﺮم ﺗﻤﺎﻣﺶ از ﺑﺮﮐﺖ ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎی اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺮدی ☺‬

‫‪ ‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ از ﭘﺪرم ﺗﺸﮑﺮی ﮐﺪه ﺑﻪ ﻃﺮف اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻢ اﺷﮑﻢ ﺟﺎری ﺷﺪ ازی‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪرم او ﺣﺮف ﻫﺎ را زد ای ﺑﺎر اﺷﮑﻢ از ﺧﻮﺷﯽ زﯾﺎد ﺑﻮد اﻧﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﯿﺎرم اﻣﺎ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ ای ﺧﻮﺷﯽ ﻣﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اﺳﺖ‬

‫اﻣﺸﺐ ﺷﺐ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد اﮔﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺎی ﭘﻠﯿﺪ ﺷﻬﺎب ره ﻓﺎﮐﺘﻮر ﮐﻨﯿﻢ‬ ‫😒‬
‫ﺑﻌﺪا از ﻏﺬا ﻫﻤﻪ در ﺻﺎﻟﻮن ﺑﻮدن ﻣﻪ ﻫﻢ از ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﻪ اﻃﺎق‬
‫ﺧﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دراز ﺑﮑﺸﻢ ﭼﺎدر ﺧﻮد دور ﮐﺮده روی ﺗﺨﺖ ﺧﻮده‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﻪ ﺗﯿﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دروازه ﺑﺎز ﺷﺪ اول ﻓﮑﺮ ﮐﺪم ﮐﻪ اﺳﻤﺎ‬
‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﺪم اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﭼﯿﺰی ره روی ﺻﻮرت‬
‫ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮدم ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺧﻮده ﺑﺎز ﮐﺪم ﮐﻪ ﭼﻬﺮه ﺷﻬﺎب در ﻣﻘﺎﺑﻠﻢ ﻇﺎﻫﺮ‬
‫‪ ‬ﺷﺪ ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﻢ ﺟﯿﻎ ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﺎب دﺳﺖ ﺧﻮده ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻫﻨﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‬

‫‪ ‬ﺷﻬﺎب ؛ اﺷﺸﺶ ارام ﻣﻘﺒﻮﻟﻢ ﭼﺮا ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﻫﺎ‬

‫ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮده ﺑﻪ ﻣﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﮑﺮد ﻫﺮ ﭼﯽ دﺳﺖ و ﭘﺎ‬

‫ﻣﯿﺰدم اﻣﺎ زورم ﺑﻪ ﺷﻬﺎب ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪ اﺷﮑﻢ ﺟﺎری ﺷﺪ و از ﺧﺪا ﮐﻤﮏ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻮ ﻟﺤﻈﻪ دروازه اﻃﺎق ﺑﺎزﺷﺪوﻋﺜﻤﺎن ﭘﺪرم داﺧﻞ اﻣﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ او‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺪرم ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻬﺎب ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد ﻏﻔﻮر ؛ ﺑﭽﻪ اﺣﻤﻖ ﺑﯽ ﺷﺮف ﺑﻪ ﮐﺪام‬
‫ﺟﺮﻋﺖ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻣﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪی ﻫﺎ ﭘﺪرم ﻣﯿﮕﻔﺖ و ﺷﻬﺎب ره ﻣﯿﺰد اﻧﻘﺪر زد‬
‫ﮐﻪ از دﻫﻦ و ﺑﯿﻨﯽ ﺷﻬﺎب ﺧﻮن ﺟﺎری ﺷﺪ ﻫﻤﻮ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﯽ داﺧﻞ اﻃﺎق‬
‫ﺷﺪن و ﭘﺪرم ره از ﺷﻬﺎب ﺟﺪا ﮐﺮدن ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﮐﻪ اﻋﺼﺎب اش ﺧﺮاب ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ؛ ﭼﯽ ﮔﭗ اﺳﺖ اﯾﻨﺠﻪ ﭼﺮا ﺷﻬﺎب ره ﻟﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻏﻔﻮر‬ ‫😠‬
‫ﻏﻔﻮر؛ اﯾﺮه از او ﺑﭽﻪ اﺣﻤﻖ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮت ﺧﻮد ﺑﭙﺮس اﮔﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﻪ ﻧﺎوﻗﺖ‬
‫‪ ‬ﻣﯿﺮﺳﯿﺪم ای اﺣﻤﻖ ﺑﺎﻻی دﺧﺘﺮ ﻣﻪ ت‪..‬ﺗﻮﺑﻪ ﺧﺪاﯾﺎ‬

‫‪ ‬وای ای ﻣﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ زﻣﯿﻦ و زﻣﺎن ﻣﺮه ﺟﺎی ﻧﻤﯿﺪاد‬

‫ﺷﻬﺎب ؛ ﺑﻪ ﻣﻪ ﻣﯿﮕﯿﻦ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮت ﮐﺎﮐﺎ اﻣﺎ دﺧﺘﺮ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻣﺮه اﯾﻨﺠﻪ‬
‫ﺧﺎﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﺮم ﮔﻔﺖ ﺑﯿﺎ ﮐﺎرت دارم وﻗﺘﯽ داﺧﻞ اﻃﺎق ﺷﺪم ﻣﺮه ﺑﺎ‬
‫ﺳﺤﺮ ؛ ﺷﻬﺎب‬ ‫ﺧﻮد ﮐﺶ ﮐﺮده ﺑﻮرد ﺑﻪ روی ﺗﺨﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮ دﻗﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﺪﯾﻦ😠‬
‫‪ ‬ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ و ﯾﮏ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻃﺮف ﻣﻪ زد‬

‫و ای ﻣﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻫﻤﻮ ﻟﺤﻈﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮگ ﻃﻠﺐ ﮐﺮدم‬ ‫😭‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ ای اﺣﻤﻖ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ ﺳﺤﺮ‬ ‫😡‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﺴﮑﺎن؛ ﭼﻄﻮ راﺳﺖ ﻧﻤﯿﮕﻪ ﻏﻔﻮر ﻣﻪ ﺧﻮدم دﯾﺪم ﮐﻪ ﭼﯽ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺷﻬﺎب‬

‫ﻋﺸﻮه ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﻣﯿﺪ ﺷﻬﺎب ﻣﯿﺎﯾﻪ اﻣﺸﺐ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﺧﻮده‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪ و اراﯾﺶ ﮐﺮد ای ﺳﺤﺮ ﭼﯽ وﻗﺖ اﯾﻘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﯽ ای‬
‫ﻗﺴﻢ اﺳﺘﺎﯾﻞ زده ‪.‬اﮔﻪ ﺷﻬﺎب راﺳﺖ ﻧﻤﯿﮕﻪ ﭘﺲ ای ﮐﺎر ﻫﺎی ﺳﺤﺮ و ﻋﺸﻮه‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﭼﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯿﺘﻪ ﺳﺤﺮ؛ وﻗﺘﯽ ﻣﺴﮑﺎن ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ دﮔﻪ ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﭘﺪرم ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ او ﻣﺠﺒﻮرم ﮐﺮد ای ﻟﺒﺎس ره ﺑﭙﻮﺷﻢ و اراﯾﺶ ﮐﻨﻢ‬
‫‪ ‬ﺑﺨﺪا ﻣﻪ از ﻫﯿﭽﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم ﻣﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﮑﺮدﯾﻢ ﻗﺴﻢ ﻣﯿﺨﻮرم‬
‫ﻣﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺪم ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎی دروﻏﯽ ﮔﻔﺖ ؛ دﯾﺪی‬
‫ﻏﻔﻮر ای ﻫﻢ ﺟﻮاب ﺳﺎل ﻫﺎ ﻣﺎدری ﮐﻪ در ﺣﻖ ای دﺧﺘﺮ ﮐﺪم دﮔﻪ ﭼﻘﺪر‬
‫ﻣﺴﮑﺎ ﻣﯿﮕﻔﺖ‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﺑﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺳﺮ ﻣﻪ ﺗﺤﻤﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ 😭😭‬
‫و ﭼﻨﺎن ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﺧﻮدم ﺑﺮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎور ﮐﺪم ﮐﻪ ای ﮐﺎر ره ﺑﻪ‬
‫ﻗﺼﺪ ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺴﮑﺎن ﻣﯿﺪﯾﺪم ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره از ﻣﻮﻫﺎﺑﻢ ﮐﺶ‬
‫ﺷﺪ ﺑﻠﯽ ﭘﺪرم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ از ﻣﻮﻫﺎی ﻣﻪ ﮐﺶ ﻣﯿﮑﺮد و ﻣﺮه ﺑﻪ در و‬
‫و ﻟﻌﻨﺘﻢ ﻣﯿﮑﺮد‬ ‫دﯾﻮار ﻣﯿﺰد 😭‬
‫دو ﻫﻔﺘﻪ از او ﺷﺐ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺗﯿﺮ ﺷﺪ و ﻣﻪ زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻮدن در اﻃﺎق ﺧﻮد اﺳﻤﺎ‬
‫ﺑﺮم ﻧﺎن ﻣﯿﺎورد و دل دارﯾﻢ ﻣﯿﺪاد ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ای ﺗﺤﻤﺖ ﺑﺎور ﻧﮑﺮده‬
‫ﺑﻮد اﺳﻤﺎ ﺑﻮد‬ ‫😔‬
‫‪ ‬ﯾﮏ روز اﺳﻤﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺎن ﭘﯿﺸﻢ اﻣﺪ و ﺑﺮم ﮔﻔﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺗﺮه ﺧﺪا ﻣﺮه ﺑﺒﺨﺶ ﺳﺤﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم ﺑﺘﻢ ﺑﻪ ﭘﺪرم‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ره ﮔﻔﺘﻢ از ﻇﻠﻢ ﻫﺎی ﻣﺎدرم از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﮔﻔﺘﻢ اﻣﺎ ﻣﺎدرم ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺒﮑﺎری ذﻫﻨﯿﺖ ﭘﺪرم ره ﺗﻐﯿﯿﺮ داد و ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮه ﺑﻪ ﺷﻬﺎب ﺑﺘﻦ وﮔﺮﻧﻪ‬
‫ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﻟﮑﻪ دار ﻣﯿﺸﻪ‬ ‫‪😭 ‬‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﺗﺎ او ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮔﭗ اﺧﺮ اﺳﻤﺎ‬
‫‪ .‬را ﺷﻨﯿﺪم دﮔﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ و ﺿﻌﻒ ﮐﺮدم‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻮش اﻣﺪم اﺳﻤﺎ در ﭘﻬﻠﻮﯾﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﻫﻤﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ ﻣﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش‬
‫‪ ‬اﻣﺪﯾﻢ ﮔﺮﯾﻪ اش ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ‬

‫از ﺟﺎﯾﻢ ﺧﯿﺴﺘﻢ اﮐﺴﯿﺠﻦ اﻃﺎق ﺑﺮم ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺒﻮد و ﻧﻔﺴﻢ ﺑﻨﺪ ﻣﯿﺸﺪ ﺧﻮده ﺑﻪ‬
‫‪ ‬ﺑﺎﻟﮑﻦ رﺳﺎﻧﺪم و ﻧﻔﺲ ﻫﺎی ﻋﻤﯿﻖ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ راه ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺎز ﺷﻮه‬
‫ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد در ای دو ﻫﻔﺘﻪ ﺣﺘﺎ ﯾﮏ ﻗﻄﺮه اﺷﮏ ﻫﻢ از ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﯿﺮون‬
‫‪ ‬ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‬

‫ﺑﻌﻀﯽ اوﻗﺎت اﻧﺴﺎن اوﻧﻘﺪر از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ دﮔﺮ ﺗﻮان‬
‫‪ ‬ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف درﺧﺘﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم درﺧﺘﺎن ﮐﻪ ﮐﻪ از ﺳﺮ ﺳﺒﺰی و زﯾﺒﺎﯾﯽ ان اﻧﺴﺎن‬

‫ﺑﻪ وﺟﺪ ﯾﺎﻣﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﻣﻪ زرد و ﭘﮋﻣﺮده ﺑﻮد اﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﮔﺮ رﻧﮓ اﺑﯽ‬
‫‪ ‬ﺧﻮد ره ازدﺳﺖ داده ﺑﻮد و ﻣﺜﻞ اﺳﻤﺎن دل ﻣﻪ ﺳﯿﺎه و ﻏﺒﺎر اﻟﻮد ﺑﻮد‬

‫اه ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺟﺎن ﺳﻮز اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﮔﻨﺎه اش را‬
‫‪  ‬ﻧﮑﺮدی‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ ﺳﺤﺮم ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ داﺧﻞ ﻫﻮا زﯾﺎد ﺳﺮد اﺳﺖ ﻣﺮﯾﺾ ﻣﯿﺸﯽ‬

‫در دﻟﻢ ﺑﻪ ﮔﭗ اﺳﻤﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ زدم ﻣﮕﺮ ای ﻫﻮای ﺳﺮد روی ﻣﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ داره‬
‫ﻗﻠﺐ و روح و ﺟﺴﻢ ﻣﻪ اﻧﻘﺪر ﺳﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ اﺣﺴﺎس ﺳﺮدی ﺑﯿﺮون‬
‫‪ ‬ﭘﯿﺸﺶ ﻫﯿﭻ اﺳﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺳﺤﺮم ﻟﻄﻔﺎ ﺑﯿﺎ داﺧﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻪ‬ ‫😓‬

‫اﺳﻤﺎ؛ ﺑﻌﺪ از ان ﺷﺐ ﻟﻌﻨﺘﯽ رﻓﺘﺎر ﺳﺤﺮ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺪ دﮔﻪ از او ﺳﺤﺮ ﺷﻮخ‬
‫و ﺧﻨﺪان ﭼﯿﺰی ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﻪ ﻏﺬای درﺳﺖ ﻣﯿﺨﻮرد و ﻧﻪ ﺧﻮاب ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯿﺎﻣﺪ اﻧﻘﺪر در ﺧﻮد ﻏﺮق ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺻﺪاﯾﺶ‬
‫ﻣﯿﮑﺮدی ﻧﻤﯿﺸﻨﯿﺪ در ﻃﻮل ای روز ﻫﺎ ﺛﺒﺖ ﻧﺎم ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻫﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﭼﻨﺪﯾﺪن ﺑﺎر ﺑﺮش ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺛﺒﺖ ﻧﺎم ﮐﻮ اﻣﺎ ﺳﺤﺮ ﺣﺘﺎ از ارزو‬
‫ﻫﺎﯾﺶ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ارزو ﻫﺎی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ درﺳﺖ اوردن ﺷﺎن ﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﺸﮑﻼت ره ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﺮﯾﺪ ارزو ﻫﺎی ﮐﻪ ﺷﺐ و روز ﺑﺮای اﻧﻬﺎ ﺧﯿﺎل ﭘﺮدازی‬
‫ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﺮق ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫😭‬
‫دﻟﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮاﻫﺮم ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯿﺸﺪ اﻣﺎ ﭼﺎره ﭼﯽ ﺑﻮد از دﺳﺖ ﻣﻪ ﮐﺎری‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﭼﻨﺪﯾﺪن ﺑﺎر ﺑﻪ ﭘﺪرم ﻋﺬر ﮐﺪم و ﺗﻤﺎم ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺎ ره ﮔﻔﺘﻢ اﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺎور ﻧﮑﺮد‬

‫اﻣﺎ ﻣﺎدرم ﻣﺎدری ﮐﻪ از دل و ﺟﺎن دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ ﻣﺎدری ﮐﻪ ﻫﯿﭻ دردی‬

‫ﺑﺮای ﻣﻪ روا دار ﻧﺒﻮد اﻣﺎ در ﺣﻖ ﺳﺤﺮ از ﻫﯿﭻ ﻧﻮع ﻇﻠﻢ ﺧﻮداری ﻧﻤﯿﮑﺪ‬
‫ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرم ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺎ ره ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎدرم ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﭼﻨﺎن ﺳﯿﻠﯽ ﻧﺜﺎرم‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ دردش را ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﻗﻠﺒﻢ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم او درد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻇﺮﺑﻪ ﺳﯿﻠﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ درد ﻫﺎی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ دﺧﺘﺮ ﺑﯿﮕﻨﺎه ﻫﻤﭽﻮ ﺳﺤﺮ وارد‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد واﻗﻌﺎ از ﻣﺎدرم ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪم ﻣﮕﺮ ﯾﮏ زن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﺎﺗﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻫﻢ‬
‫ﺟﻨﺲ ﺧﻮد اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻪ ﻣﮕﺮ ﺳﺤﺮ ﭼﯽ ﮔﻨﺎه ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺰاوار‬
‫ﭼﯿﻨﯿﻦ ﻇﻠﻤﯽ ﺑﻮد اوﺷﺐ از ﻋﻤﻖ ﻗﻠﺒﻢ از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻤﺎم ﻇﻠﻢ ﻫﺎی ﮐﻪ در‬
‫ﺣﻖ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ره ﺑﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﺎﻧﻪ‬ ‫😔‬
‫ﺳﺤﺮ؛ در ﺣﺎل ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن ﺳﺠﺎده ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺻﺪای ﻫﺎی از ﻣﻨﺰل ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ‬
‫‪ ‬ﮔﻮﺷﻢ رﺳﯿﺪ‬

‫ﺑﻠﯽ ﺻﺪا از ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﻏﻔﺎر و ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺑﻮد و ان ﻣﺴﮑﺎن ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮه ازم‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺘﯽ از ﻣﺴﮑﺎن و ﺷﻬﺎب ﻧﮕﺰره‬
‫ﺟﺬای ﺗﻤﺎم درد ﻫﺎی ﮐﻪ ﺳﺒﺐ اش ﺷﺪه ره ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮش ﺑﺘﻪ در ﻓﮑﺮ ﻏﺮق‬
‫‪ ‬ﺑﻮدم ﮐﻪ‬

‫دروازه ﺑﺎز ﺷﺪ و اﺳﻤﺎ داﺧﻞ اﻣﺪ و ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ س ﺳﺤﺮ پ ﭘﺪرم ﮔﻔﻔﺘﺖ ک ﮐﻪ‬ ‫‪😭😭😭 ‬‬

‫‪ ‬دﮔﻪ اداﻣﻪ داده ﻧﺘﺎﻧﺴﺖ و ﺑﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ اﻓﺘﺎد‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ ﭼﯽ ﺷﺪه اﺳﻤﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻮ‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ ﺳﺤﺮ ﺳﺤﺮ ﺗﺮه ﻣﯿﺒﺮن ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ اﻣﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮑﺎه ﺑﺎ او ﺷﻬﺎب ﻟﻌﻨﺘﯽ‬
‫ﺳﺤﺮ ﺗﺮه از ﭘﯿﺶ ﻣﻪ ﻣﯿﺒﺮن اه ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻈﻠﻮﻣﻢ اه ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﯿﺎه ﺑﺨﺘﻢ‬ ‫😭‬
‫😭‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ارام ﺑﺎش اﺳﻤﺎ ﻣﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﯾﻤﺎن دارم ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ ﻣﺮه ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ ﺟﻮاب ﺗﻤﺎم ﻇﻠﻢ ﻫﺎی ﮐﻪ در ﺣﻘﻢ ﺷﺪه ره داﻧﻪ داﻧﻪ ازﺷﺎن ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫‪ ‬ﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ؛ اﺳﻤﺎ ﭼﯽ ﺷﺪی ﭼﺮا دﯾﺮ ﮐﺪی ﻣﮕﺮ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺑﺮو و او دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ره‬
‫ﺑﯿﺎر‬ ‫😠‬
‫اﺳﻤﺎ؛ ﺑﺲ اﺳﺖ دﮔﻪ ﻣﺎدر ﭼﺮا اﯾﻘﺪر ﻇﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﮕﺮ ای دﺧﺘﺮ ﭼﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ‬
‫ﮐﺮده ﮐﻪ اﯾﻘﺪر ﺑﺎﻻﯾﺶ ﻇﻠﻢ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺗﻮ ﭼﯽ ﻗﺴﻢ اﻧﺴﺎن ﻫﺴﺘﯽ اﺻﻼ وﺟﺪان‬
‫داری ﯾﺎ ﻧﯽ ﻣﮕﺮ ﺳﺤﺮ ﭼﯽ ﮐﻤﯽ از ﻣﻪ داره ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ ﻧﺪاری ﭼﺮا ﻣﺎدر ﭼﺮا‬
‫😭‬
‫ﻣﺴﮑﺎن؛ ﭼﭗ ﺑﺎش اﺳﻤﺎ ﺣﺎﻟﯽ اﯾﻘﺪر ﺷﺪی ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻪ اﺳﺘﺎد ﻣﯿﺸﯽ‬ ‫😡‬
‫اﺳﻤﺎ ؛ اﮔﻪ ﺑﺠﺎی ﺳﺤﺮ ﻣﻪ در ای وﺿﻌﯿﺖ ﻣﯿﺒﻮدم ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﻤﯽ ﻗﺴﻢ رﻓﺘﺎر‬
‫ﻣﯿﮑﺪی ﻣﺎدر ﺟﻮاب ﺑﺘﯽ‬ ‫😭‬
‫‪..‬ﻣﺴﮑﺎن ؛ ﺗﻮ ﺧﻮده ﺑﺎ ای دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﮑﻮ ت‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ ﻣﻪ ﭼﯽ ﻣﺎدر ﻫﺎ ﻣﻪ ﭼﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﯿﺨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﻃﻌﻨﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻣﺎدر‬

‫ﺑﺰﻧﯽ ﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﺎدر دارم ﭼﯽ ﺷﺪ ﻫﺎ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪ ﻣﻪ ﻣﯿﺸﺮﻣﻢ ﮐﻪ ﻣﺎدر ﻣﺜﻞ ﺗﻮ‬
‫‪...‬دارم ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺎدر ﻧﻤﯿﺪاﺷﺘﻢ ﮐﺎﺷﮑﯽ ﯾﺘﯽ‬

‫‪ ‬ﻫﻨﻮز ﮔﭗ اﺳﻤﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ روی اﺳﻤﺎ زد‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ؛ ﺑﺮو ﺑﯿﺮون دﺧﺘﺮررر ﺑﻌﺪا ﻫﻤﺮاﯾﺖ ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ ﺑﺮت ﻧﺸﺎن ﺧﺎد دادم‬
‫ﭼﯽ ﻗﺴﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺮای ﻣﻪ ﮔﭗ ﺑﺰﻧﯽ‬ ‫😡‬
‫و ای ﻣﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻐﺾ‬
‫ﮐﺮدم اﻣﺎ اﺻﻼ اﺷﮏ از ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺟﺎری ﻧﺸﺪ داﺷﺘﻢ ﺧﻔﻪ ﻣﯿﺸﺪم اﻣﺎ‬
‫اﺷﮑﯽ ﺟﺎری ﻧﻤﯿﺸﺪ اوﻧﻘﺪر درﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺣﺘﺎ اﺷﮏ ﻫﺎ ﻫﻢ از ﻣﻪ ﻓﺮار‬
‫‪ ‬ﻣﯿﮑﺮدن‬

‫از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻢ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﯿﺒﯿﻨﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ دﮔﺮ ﭼﯽ‬
‫‪ ‬ﺑﺎزی ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ داد‬

‫در ﺳﺎﻟﻮن ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﻮل ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺰﯾﺰ ﮐﻪ ﻣﻼی ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺎ ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺎ اﻣﺪن ﺷﻬﺎب ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺪ ﺑﺨﺘﯽ ﻫﺎی ﻣﻪ ﺑﺎﺷﻦ و اﯾﻦ ﻣﺴﮑﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ان ﭘﻮزﺧﻨﺪ از ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺐ اش دور ﻧﻤﯿﺸﺪ از ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺎی‬
‫ﺧﺸﻦ و ﭘﺮ از ﻧﻔﺮت ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ از روی ﻣﻪ دور‬
‫ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺣﻖ داﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﻫﺮ ﻣﺎدر ارزو ﻧﺪارد اوﻻدش را ﺑﺎ ﺷﺎن و ﺷﻮﮐﺖ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺨﺖ و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﺎزد او ﭼﯽ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﭘﺴﺮش ﭼﯽ اﻧﺴﺎن ﭘﺴﺘﯽ‬
‫‪ ‬اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺐ و ﻧﯿﺮﻧﮓ زﻧﺪﮔﯽ دﺧﺘﺮی را ﺗﺒﺎه ﺳﺎﺧﺘﻪ‬

‫ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﯾﻢ اﻣﺎ از ﺷﻬﺎب ﺧﺒﺮی ﻧﺸﺪ و ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﻫﺮ دﻗﻪ ﺗﺸﻮﯾﺸﺶ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ و از ﺷﻬﺎب ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮد و ﻫﺮﭼﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯽ‬
‫ﺷﻬﺎب زﻧﮓ ﻣﯿﺰدن ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﺪاد در ای ﺑﯿﻦ ﻣﻼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮد رﻓﺖ و ای‬
‫‪ ‬ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ دﻗﻪ ﺑﺎﻻی ﻣﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده ﻣﺮه ﻧﺎﺳﺰا ﻣﯿﮕﻔﺖ‬

‫ﻣﺮﯾﻢ ؛ ﺗﻤﺎﻣﺶ از دﺳﺖ ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ اﺳﺖ ﺧﻮده ﺑﻪ ﮔﺮدن ﺑﭽﻪ ﻣﻪ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﯽ اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻣﺮه ﭼﯿﺰی ﺷﻮه زﻧﺪه ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﻤﺖ ﻓﺎﻣﯿﺪی دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ‬
‫ﻣﯿﮑﺸﻤﺖ‬ ‫😭‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮔﭙﯽ ﺻﺎﻟﻮن ره ﺗﺮک ﮐﺮده ﺑﻪ اﻃﺎﻗﻢ اﻣﺪم ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا اﻣﺎ‬
‫دﻟﻢ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد ذﻫﻨﻢ درﮔﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻧﺒﻮد ﺣﺘﺎ ﺣﺮف ﻫﺎی ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ‬
‫‪ ‬ﻫﻢ ﺑﺎﻻﯾﻢ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﯿﺪی در دﻟﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫‪ ‬ﺳﺮم ره ﺑﺎﻻی ﺑﺎﻻﺷﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻢ‬

‫ﯾﮏ ﺟﺎی ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و ﭘﺮ از درﺧﺖ ﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ و ﺧﺸﮏ ﺑﻪ ﻃﺮف دﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﺠﯿﺮ ﺑﻪ درﺧﺖ ﺑﻨﺪ ﺑﻮد ﻫﺮﭼﯽ ﺗﻘﻼ ﻣﯿﮑﺮدم ﻓﺎﯾﺪه ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰدم و ﮐﻤﮏ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪای‬
‫ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ رﺳﯿﺪ وﻗﺘﯽ ﭘﺸﺖ ﺧﻮده ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﯾﮏ ﮔﺮگ درﻧﺪه ﺑﺎ دﻫﻦ ﺧﻮن‬
‫اﻟﻮد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ ﻣﯿﺪوﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﻘﻼ ﻣﯿﮑﺮدم زﻧﺠﯿﺮ ﻫﺎ ﺑﺎز ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻫﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﮔﺮگ در ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ ﻣﻪ رﺳﯿﺪ ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ ﺑﺎﻻﯾﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺧﻮده‬
‫‪ ‬ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮده ﺳﺮم ره ﺑﻪ اﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻢ‬

‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ رخ ﻧﺪاد وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺧﻮده ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮدم ﯾﮏ ﺟﺎی ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد ﺑﺎ درﺧﺘﺎن و ﮔﻞ ﻫﺎی زﯾﺒﺎ ﻃﺮف راﺳﺘﻢ‬
‫ﯾﮏ درﯾﺎﯾﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ اب ان ﺑﻪ ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺑﻮد و اﻣﻮاج‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ ره ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺪاد دﮔﺮ از ان زﻧﺠﯿﺮ و ﮔﺮگ ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮد ای ﻣﮑﺎن اﻧﻘﺪر‬
‫اراﻣﺶ ﺑﺨﺶ و زﯾﺒﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از دﯾﺪﻧﺶ ادم ﺑﻪ وﺟﺪ ﻣﯿﺎﻣﺪ ﻏﺮق ﻣﻨﻈﺮه ﭘﯿﺶ‬
‫روﯾﻢ ﺑﻮدم ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﮐﺴﯽ اﺳﻤﻢ را ﺻﺪا ﻣﯿﺰد ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ره‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم اﺷﮏ از ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺟﺎری ﺷﺪ ﻣﺎدرم ﺑﻮد ﺑﺎ ان ﻟﺒﺎس ﻫﺎی ﺳﻔﯿﺪ و‬
‫ان ﭼﻬﺮه ﮐﻪ ﻧﻮر ازش ﻣﯿﺒﺎرﯾﺪ‬

‫ﻧﺰدﯾﮑﻢ اﻣﺪ و ﻣﺮا ﺗﻨﮓ در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و اﯾﻦ ﻣﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ‬

‫اﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺘﻢ‬

‫ﻣﺎدرم ﻣﺮا از آﻏﻮﺷﺶ ﺟﺪا ﮐﺮده ﭘﺸﺎﻧﯽ ام را ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻧﺠﻮا ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺘﻢ اﻣﺪی‬
‫ﻣﺎدر اﻣﺪی ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﺒﺮی ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮ ﻣﺎدر ﻣﻪ دﮔﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪارم‬
‫از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﮑﺲ ﺷﺪﯾﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺗﻮان ﺷﺪﯾﻢ دﮔﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪارم‬
‫ﻣﺎدرم درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ‬ ‫‪ ‬ﻣﺎدرﺟﺎن 😭‬
‫ﺷﮕﻮﻓﻪ؛ ارام ﺑﺎش دﺧﺘﺮ ﻣﻘﺒﻮل ﻣﻪ دﺧﺘﺮم ﺳﺤﺮم ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮی ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﻟﻄﻔﺎ ﺧﻮده از دﺳﺖ ﻧﺘﯽ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮان ﻫﺴﺘﯽ ای ﻣﺸﮑﻼت ﺗﻤﺎم ﻣﯿﺸﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻣﯿﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻧﺎز ﻣﺎدر ﻣﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺮاﯾﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺘﯽ‬
‫‪ ‬ﺗﻨﻬﺎﯾﺖ ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﻢ‬

‫ﻣﺎدرم ﺑﻌﺪ از ﺑﻮﺳﯿﺪن ﺳﺮم از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ‬

‫‪ ‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺎﻣﯿﺪ از درﮔﺎه ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺒﺎش ﺳﺤﺮم‬

‫از ﭘﺸﺘﺶ دوﯾﺪم اﻣﺎ ﻫﺮﭼﯽ ﻣﯿﺪوﯾﺪم ﻣﺎدرم دور ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ای ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ‬
‫‪ ‬ﻏﯿﺐ ﺷﺪ‬

‫ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﻫﺎ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪم ﻏﺮق در ﻋﺮق ﺑﻮدم و ﻫﻮا روﺷﻦ ﺷﺪه‬
‫‪ ‬ﺑﻮد‬

‫ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﻘﺪر زﯾﺎد ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ اﺻﻼ ﻧﻔﺎﻣﯿﺪﯾﻢ در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎل دروازه ﺑﺎز‬
‫‪ ‬ﺷﺪ و اﺳﻤﺎ داﺧﻞ اﻣﺪ از ﭼﻬﺮه اش ﭼﯿﺰی ﻓﻬﻤﯿﺪه ﻧﻤﯿﺸﺪ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ ؛ اﺳﻤﺎ ﭼﯽ ﺷﺪه ﭼﺮا ﺳﺮت ﭘﺎﯾﯿﻦ اﺳﺖ‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ؛ ﺳﺤﺮ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﻢ ﺧﺒﺮ ﺧﻮش ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﺑﺪ اﻣﺎ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ اﻣﺎ ﭼﯽ اﺳﻤﺎ ﺑﮕﻮ دﮔﻪ‬

‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ؛ ﺳﺤﺮ ﺷﻬﺎب ﺷﻬﺎب ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﺮده ﻓﻌﻼ در ﮐﻤﺎ اﺳﺖ‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ ﭼﯽ ﭼﯽ وﻗﺖ‬

‫اﺳﻤﺎ؛ دﯾﺸﺐ ﻗﺒﻞ ازی ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮑﺎه ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﺴﺖ ﺑﻮده و ﺣﺎدﺛﻪ‬
‫‪ ‬ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ ﮐﺮده‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ ﮐﺪام ﺧﻮاب‬ ‫ﺳﺤﺮ؛ ﯾﻌﻨﯽ او ﺧﻮاب ﻫﻤﯽ ﻣﻌﻨﺎ ره ﻣﯿﺪاد 😦‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﺗﻤﺎم ﺧﻮاب ره ﺑﻪ اﺳﻤﺎ ﻗﺼﻪ ﮐﺮد او ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﻤﮑﺖ ﮐﺮده و‬
‫از ﺷﻬﺎب ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﺧﺎد ﮐﺪی ﭼﻮن وﻗﺘﯽ ﭘﺪرم ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺑﻮده‬
‫زﯾﺎد اﻋﺼﺎﺑﺶ ﺧﺮاب ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ از اول ﻫﻢ ازو ﺷﻬﺎب ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯿﺎﻣﺪ ﺑﺎز‬
‫‪ ‬ﻫﻢ دﮔﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ ﺧﺪا ﮐﻨﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﺧﺘﻢ ﺷﻮه‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﮐﺎﺷﮑﯽ ﭘﺪرم ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻪ ﻣﯿﺒﻮد اﮔﻪ ﭘﺪرم ﭘﺸﺖ ﻣﻪ اﺳﺘﺎد ﻣﯿﺸﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﻣﻪ ﺑﺎور ﻣﯿﮑﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺎﻟﯽ در ای وﺿﻌﯿﺖ ﻧﻤﯿﺒﻮدم‬ ‫‪😔 ‬‬
‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ؛ ﺳﺤﺮ ای ﻗﺴﻢ ﻧﮕﻮ ﭘﺪر ﺗﺮه ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داره‬

‫ﺑﻪ ای ﺣﺮف اﺳﻤﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ زدم ﺣﺘﺎ ﺧﻮدش ﻫﻢ از ﮔﭙﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ‬
‫‪ ‬ﻣﻄﻤﯿﯿﻦ ﻧﺒﻮد‬

‫‪ ‬ﺳﺤﺮ؛ راﺳﺘﯽ ای ﺳﺮو ﺻﺪا ﻫﺎی ﭘﯿﺸﺘﺮ از ﭼﯽ ﺑﻮد‬

‫ﺑﭽﻪ اﺣﻤﻖ‬ ‫اﺳﻤﺎ؛ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺑﻮد اﻣﺪه ﮔﭗ ﻫﺎی ﺣﻖ و ﻧﺎﺣﻖ ﻣﯿﮕﻔﺖ😐‬
‫😒ﺧﻮده ﺗﺮﺑﯿﻪ ﮐﺮده ﻧﺘﺎﻧﺴﺖ اﻣﺪه ﺑﻪ ﻣﺎ درس اﺧﻼق ﻣﯿﺘﻪ اﻓﺮﯾﻄﻪ‬

‫ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ از او ﺷﺐ ﻧﺤﺲ ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ در ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻬﺎب اﻧﺪﮐﯽ ﺗﻐﯿﺮات ﻫﻢ‬
‫ﻧﺎﻣﺪه داﮐﺘﺮ ﻫﺎ دﮔﻪ اﻣﯿﺪی ﻧﺪارن در ای ﭼﻨﺪ روز ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺒﺎس ﻫﻢ در ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺧﻮد ﺷﺎن ﻣﯿﺒﺎﺷﻪ و ﺑﻌﺪ از ان ﺷﺐ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ دﮔﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﺎﻣﺪن اﻟﺒﺘﻪ از‬
‫ﻟﻄﻒ ﻋﻤﻪ ام ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻪ ﺻﻨﻮﺑﺮ از ﺳﺤﺮ دور ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﭼﻮن ﻧﺸﻪ ﻣﺜﻞ‬
‫اوف ﻋﻤﻪ ﻣﭽﻢ از ﺟﺎن ﻣﻪ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﺎﯾﯽ‬ ‫😔او ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ﺷﻮه 🙄🥺‬
‫‪ ‬ﻣﮕﺮ ﻣﻪ ﭼﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ دارم ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ دوﺳﺘﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‬

‫اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ده روز ﺧﺒﺮ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﺎب ﺑﻪ ﻫﻮش اﻣﺪه و ﻫﻤﻪ ﮔﯽ ﺑﻪ😔‬
‫ﺷﻤﻮل ﻣﻪ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﺮای ﻣﺎ ﮔﭗ ﺑﺰﻧﻪ اول ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮدم اﻣﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر‬
‫ﺷﻬﻼ زﻧﮓ زد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﯿﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﺷﻬﺎب ﺧﯿﻠﯽ اﺻﺮار ﺑﻪ اﻣﺪﻧﺖ داره‬
‫ﻣﯿﮕﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﮕﻮﯾﻪ ﺟﺎﻟﺐ ای ﮐﻪ ﻣﺴﮑﺎن از‬
‫وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺷﻬﺎب ﻣﯿﺨﺎﯾﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﮔﭗ ﺑﺰﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﻘﺮار اﺳﺖ و ﻫﺮ دﻗﻪ‬
‫‪ ‬ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﻧﺮﯾﻢ‬

‫اﻣﺎ ﭘﺪرم ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﯾﻢ و ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﭘﺎ ﻓﺸﺎری ﺷﻬﺎب‬
‫‪ ‬ﭼﯿﺴﺖ‬

‫ﻫﻤﻪ اﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ روان ﺷﺪﯾﻢ در ﺑﯿﻦ راه ﺗﺎ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺪم ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺑﻪ اﯾﻨﺪه ام ﺑﻪ ارزو ﻫﺎی ﮐﻪ دﮔﺮ ﺗﺎ اﺧﺮ اروز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫اﻫﺪاﻓﻢ ﺑﻪ اﯾﻨﺪه ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﺮاﯾﺶ ﺧﯿﺎل ﭘﺮدازی ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﮐﺮده ﺑﻮدم ﯾﺎدم از روز اﻋﻼن ﻧﺘﺎﯾﺞ اﻣﺪ ازی ﮐﻪ ﭼﻘﺪر‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ارزوی ﮐﻪ ﻗﻮل رﺳﯿﺪن‬
‫‪ ‬ﺑﺮش داده ﺑﻮدم ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪﯾﻢ‬

‫اﻣﺎ ﺗﻤﺎﻣﺶ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ ارزو ﻫﺎﯾﻢ ﺗﺎ اﺧﺮ ارزو ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫😔‬
‫ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن دﺳﺘﻢ ﺗﻮﺳﻂ اﺳﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﭘﺎﯾﻦ ﺷﻮ از ﺧﯿﺎل ﻫﺎی‬
‫ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﺷﺪم وﻗﺘﯽ داﺧﻞ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪم ﯾﮏ دﻓﻌﻪ ﺧﻮاب ﮐﻪ دﯾﺪه‬
‫‪ ‬ﺑﻮدم از ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻓﻠﻢ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اﯾﯽ ﺗﯿﺮ ﺷﺪ‬

‫ﮔﻔﺘﻪ وارد‬ ‫ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺘﻢ ﯾﮏ ﺣﺲ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت و ﮔﻨﮏ ﺑﺴﻢ ا‬

‫اﻃﺎق ﮐﻪ ﺷﻬﺎب ﺑﺴﺘﺮی ﺑﻮد ﺷﺪﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﻮدن ﻋﻤﻪ ﻋﺎﺑﺪه ﺷﻬﻼ و ﺷﻬﻨﺎز‬
‫ﻣﻤﺘﺎز ﮐﺎﮐﺎ ﻏﻔﺎر ﺧﺎﻟﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺪﯾﻨﻪ و ﻣﻠﮑﻪ ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺒﺎس ﻓﺎﻃﻤﻪ )ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺎﮐﺎ‬
‫ﻋﺒﺎس!( ﺻﻨﻮﺑﺮ و ﻋﺜﻤﺎن ﻫﻤﻪ ﺑﻮدن وﻗﺘﯽ ﻣﺎ اﻣﺪﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺳﻼم دادن ﺑﻪ ﺟﺰ‬
‫ﻣﻪ رﻓﺘﻢ و در ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ اﺳﺘﺎد ﺷﺪم ﮐﻪ ﻋﻤﻪ ام ﮔﻔﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺣﯿﺎ‬
‫‪ ‬ادب ﺧﻮد ره ﻫﻢ از دﺳﺖ دادن‬

‫و ای ﺷﻬﻨﺎز ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﺮ وﻗﺘﯽ ادم ﺣﯿﺎ ﻧﺪاﺷﺖ ادب ﻣﯿﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‬ ‫😏‬
‫و ﻣﻪ ﻣﻪ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ دﮔﻪ ﻧﯿﺶ و ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﺷﺎن ﻫﻢ ﺑﺎﻻی ﻣﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫‪ ‬ﺳﺎﮐﺖ در ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ اﺳﺘﺎد ﺷﺪم ﮐﻪ ﺷﻬﺎب ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﻨﺎز ﮔﻔﺖ‬

‫‪ ‬ﺷﻬﺎب ؛ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ادﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﮔﺮا درس اﺧﻼق ﻣﯿﺘﯽ‬

‫ﺷﻬﻨﺎز؛ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ ﺷﻬﺎب ﻫﻨﻮز ﻫﻢ از ای دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ﻃﺮف داری ﻣﯿﮑﻨﯽ‬

‫‪....‬ﮐﻪ ﺧﻮده در ﮔﺮدن ﺗﻮ اوﯾﺰا‬

‫‪ ‬ﻫﻨﻮز ﺣﺮف ﺷﻬﻨﺎز ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻬﺎب ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻏﺮﯾﺪ‬

‫ﺷﻬﺎب ؛ ﭼﭗ ﺑﺎش ﺷﻬﻨﺎااااز ﺳﺤﺮ از ﺗﻮ ﻫﻢ ﭘﺎﮐﺘﺮ اﺳﺖ ﻓﺎﻣﯿﺪی‬ ‫😡‬

‫ﺑﺎ ای ﺣﺮف ﺷﻬﺎب ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻃﺮف ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺪﯾﺪن ﮐﻪ ﻋﻤﻪ ﻋﺎﺑﺪه‬
‫‪ ‬دﻫﻦ ﺑﺎز ﮐﺪه ﮔﻔﺖ‬

‫ﻋﻤﻪ ؛ ﺷﻬﺎب از ﭼﯽ وﻗﺖ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﻫﺮزه ﺑﺎﻻی‬

‫‪....‬ﺧﻮاﻫﺮت ﺻﺪا ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﮑﻨﯽ اﯾﺎ ای دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ارزش‬

‫ﺷﻬﺎب ؛ ﭼﭗ ﺑﺎااااااش ﻋﻤﻪ ﭼﭗ ﺑﺎااش ﺳﺤﺮ از ﺗﻤﺎم ﺷﻤﺎ ﮐﺮده ﭘﺎﮐﺘﺮ و ﺑﺎ‬
‫ﺣﯿﺎ ﺗﺮ اﺳﺖ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﯾﮏ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻮد او ﺷﺐ ﺳﺤﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺗﻤﺎﻣﺶ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺴﮑﺎن ﺑﻮد او ﺑﺮم ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎری ره ﮐﺮد ﮔﻔﺖ اﮔﻪ‬
‫ﺧﺪا ﻣﺮه ﻟﻌﻨﺖ‬ ‫ﻣﯿﺨﺎﯾﯽ ﺳﺤﺮ ره ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎری ﺗﻨﻬﺎ راه اش ﻫﻤﯽ اﺳﺖ 😭‬
‫ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی ﺷﯿﻄﺎن ﻣﺜﻞ ﻣﺴﮑﺎن ره ﮔﻮش ﮐﺮدم ﺳﺤﺮ ﻣﺮه ﺑﺒﺨﺶ‬
‫ﺑﺨﺪا ﭘﺸﯿﻤﺎن ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻪ دﮔﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪارم ﺑﺨﺪا ﻣﻪ ﺗﺮه دوﺳﺖ دارم ﺑﻌﺪ‬
‫ازی ﮐﻪ او ﮐﺎر ره ﮐﺪم ﺑﺨﺪا ﯾﮏ ﺷﺐ ﺧﻮاب راﺣﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺷﺪم‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﻘﺪر ﻧﺎراﺣﺖ ﻫﺴﺘﯽ و از ﻣﻪ ﭼﻘﺪر ﻧﻔﺮت داری دﮔﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺧﺎﺳﺘﻢ ای ﭘﯿﻮﻧﺪ ره ﺗﺎ ﺷﺮوع ﻧﺸﺪه از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮم ﻫﻤﻮ ﺷﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺴﺖ‬
‫ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺎﻟﺘﻢ ﭘﺪرت از دادن ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻪ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﻮه در وﻗﺖ اﻣﺪن‬
‫‪ ‬ﮐﻨﺘﺮول ﻣﻮﺗﺮ از دﺳﺘﻢ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ای ﺗﺼﺎدف رخ داد‬
‫ﺑﺨﺪا ﺳﺤﺮ ﻣﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﻫﺴﺘﻢ ﻣﺮه ﺑﺒﺨﺶ ﻟﻄﻔﺎ‬ ‫😭‬
‫ﺳﺤﺮ؛ وﻗﺘﯽ ﺷﻬﺎب در ﺣﺎل اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدن ﺑﻮد اوﻧﻘﺪر از او و ﻣﺴﮑﺎن ﻣﺘﻨﻔﺮ‬
‫ﺷﺪم ﮐﻪ اﮔﺮ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺟﺎن ﺷﺎن ره ﻫﻢ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻦ دﮔﻪ ﺑﺮم ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﯾﮑﯽ ره ﺗﺒﺎه ﺑﺴﺎز ﺑﻌﺪا ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪه ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ‬
‫ﮐﻮ ﯾﻌﻨﯽ از ﻧﻈﺮ اﯾﻨﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزی ﮔﺮﻓﺘﻦ زﻧﺪﮔﯽ و ﺣﯿﺼﯿﺖ دﮔﺮان اﯾﻨﻘﺪر ﺳﺎده‬
‫اﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﭼﻘﺪر ﻇﺎﻟﻢ ﻣﯿﺒﺎﺷﻪ وﻣﺴﮑﺎن ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻪ‬
‫ﺑﯿﺎﯾﻪ اﻣﺎ ﺑﺎﺳﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرم ﻫﻮاﻟﻪ ﺻﻮرﺗﺶ اش ﮐﺮد در ﺟﺎی ﺧﻮد ﻣﯿﺨﮑﻮب‬
‫‪ ‬ﺷﺪ‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ زن ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ روزی ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ازدواج ﮐﺮدم ﺗﺎ‬

‫ﻣﺴﮑﺎن ﺧﺎﺳﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻪ ﭘﺪرم ﺳﯿﻠﯽ دﯾﮕﺮی ﺣﻮاﻟﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ؛‬
‫‪  ‬ﻫﻮش ﮐﻨﯽ ﮐﻪ او دﻫﻦ ﮐﺜﯿﻒ ﺧﻮده ﺑﺎز ﻧﮑﻨﯽ ﻫﻮش ﮐﻨﯽ‬

‫او ﻃﺮف ﻫﻢ ای ﺷﻬﺎب ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد و از ﻣﻪ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯿﮑﺮد و‬

‫ﮔﻔﺖ ﻣﻪ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺘﺖ دا‪ ....‬ﻫﻨﻮز ﺣﺮف ﻫﺎی ﺷﻬﺎب ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺻﺪاﯾﺶ ﻗﻂ ﺷﺪ وﻗﺘﯽ ﺳﺮم ره ﺑﺎﻻ ﮐﺮدم ﻋﺜﻤﺎن ﺑﺎﻻی ﺷﻬﺎب ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد و ﺑﻪ روی ﺷﻬﺎب ﺑﺎ ﻣﺸﺖ ﻣﯿﺰد و دﮔﺮا ﮐﻮﺷﺶ ﺑﻪ ﺟﺪا ﮐﺮدن اﻧﻬﺎ داﺷﺖ‬
‫‪ ‬دﮔﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ و ﻓﺮﯾﺎد زده ﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﺑﺲ اﺳﺖ دﮔﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪارم ﻣﻪ دﮔﻪ‬ ‫ﺳﺤﺮ ؛ ﺑﺴﺴﺴﺴﺴﺲ اﺳﺴﺴﺴﺴﺖ 😭‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪارم ﺷﻤﺎ ﭼﯽ ﻗﺴﻢ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻦ ﺳﺮم ره ﺑﺎﻻ ﮐﺮده ﻧﺠﻮا ﮐﻨﺎن‬
‫‪ ‬ﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﺧﺪاﯾﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﻪ ﭼﻘﺪر ﺗﻮان دارم ﻣﺎدرم ره ازم ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺑﺲ ﻧﺒﻮد ﺑﯽ ﻣﻬﺮی‬
‫ﻫﺎی ﭘﺪرم ﺑﺲ ﻧﺒﻮد ﻇﻠﻢ ﻫﺎی ﻣﺴﮑﺎن ﺑﺲ ﻧﺒﻮد ﮔﺮﻓﺘﻦ ارزو ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺲ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﯿﺼﯿﺖ و اﺑﺮوﯾﻢ ﺑﺲ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﻢ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻣﻪ‬
‫ﭼﻄﻮ ﻣﯿﺘﺎﻧﻢ ﻇﻠﻢ ﻫﺎی ﮐﻪ در ﺣﻘﻢ ﺷﺪه ره ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ ﭼﻄﻮر ﻣﯿﺘﺎﻧﻢ‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎی ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ره ﺑﻪ ﮐﺎم ﻣﻪ ﺗﻠﺦ ﮐﺮدن ره ﺑﺒﺨﺸﻢ ﻣﮕﺮﻣﻪ ﭼﻘﺪر ﺗﻮان‬
‫د‪...‬ا‪..‬ر‪ ..‬ﭘﯿﺶ از ﺗﻤﺎم ﮐﺪن ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮد ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ رﻓﺖ ﻓﻘﻂ دﯾﺪم‬
‫‪ ‬ﮐﻪ ﻋﺜﻤﺎن ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ دوﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﮑﻨﻢ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‬

‫ﻋﺜﻤﺎن؛ اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﻫﻔﺪه ﺳﺎل داﺷﺘﻢ ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺮون‬
‫ﺷﺪن از ﻓﺮوﺗﮕﺎه ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺎﮐﺎ ﻫﺎﯾﻢ و ﻋﻤﻪ ام ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻤﻪ ﺧﻮد رﻓﺘﯿﻢ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺳﺤﺮ ره دﯾﺪم اﻧﻮﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺳﯿﺰده ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد ﯾﮏ‬
‫دﺧﺘﺮ ﻣﻌﺼﻮم و زﯾﺒﺎ او اﻧﻘﺪر زﯾﺒﺎ و زﯾﺮک و ﺑﺎ ادب ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ دوﺳﺘﺶ‬
‫داﺷﺘﻦ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻣﺎدرم ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺗﺮه ﻋﺮوس ﺧﻮدم ﻣﯿﮑﻨﻢ و ای ﮔﭗ ﻫﺎی‬
‫ﻣﺎدرم ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻢ ﻋﻤﻪ ام ﻣﯿﺸﺪ ﺑﻌﺪ از ان ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ دوﺑﺎره اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬
‫ره ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺮک ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ﺳﺤﺮ ره ﺑﺠﺰ ﯾﮕﺎن ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪم‬
‫ﭼﻮن ﻋﻤﻪ ام وﻗﺖ ﮐﺎر ﺧﻮده ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺤﺮ دﺧﺘﺮت‬
‫ﮐﻼن ﺷﺪه و ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﺟﺎی ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ اﻟﺒﺘﻪ ای ﮔﭗ ﻫﺎ ره‬
‫ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﺮﻣـﮕﻔﺖ ﭼﻮن وﻗﺘﯽ ﻋﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﻣﯿﮕﻔﺘﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎوﺟﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺳﺤﺮ ره ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﻣﯿﺪﯾﺪم اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ از دور ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﺑﻮدم ﺷﺎﯾﺪ ﺣﻤﺎﻗﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ اﻣﺎ ﺳﺤﺮ ره ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ و ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮدم و‬
‫وﻗﺘﯽ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪﻣﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯿﺸﺪم اﯾﺮه وﻗﺘﯽ ﺧﻮب درک ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫‪ ‬اﻣﺮﯾﮑﺎ اﻣﺪﯾﻢ‬

‫او وﻗﺖ ﺧﯿﻞ ﺧﻮب ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺳﺤﺮ ره دوﺳﺖ دارم ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻪ اﺻﻼ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد زﯾﺎد ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯿﮑﺮدم اﺷﺘﻬﺎﯾﻢ ﮐﻢ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد روز ﺑﻪ روز ﻻﻏﺮ ﻣﯿﺸﺪم و ﺗﻤﺎﻣﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دوری از ﺳﺤﺮ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﻣﺮه ﭘﯿﺶ داﮐﺘﺮ ﺑﻮردن اﻣﺎ داﮐﺘﺮ ﻫﺎ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارم‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﻪ ﻣﮑﺘﺐ ره ﻫﻢ ﺧﻼص ﮐﺮدم و ﺑﻪ رﺷﺘﻪ دﻟﺨﻮاه‬
‫ﺧﻮد ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪم اﻣﺎ در ﻃﻮل ای ﯾﮏ ﺳﺎل ﺣﺘﺎ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﯾﺎد ﺳﺤﺮ‬
‫ﻣﺮه ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺪ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪم ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر‬
‫اﻣﺪه وای ﮐﻪ دﮔﻪ ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻃﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺷﺐ روزم ﺗﺸﻮﯾﺶ ای ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺒﺪا ﺳﺤﺮ ﻣﺮه ﺑﺘﻦ ﭼﻮن در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ازدواج ﻫﺎی زﯾﺮ ﺳﻦ زﯾﺎد ﻣﯿﺸﺪ و‬
‫ای ﮔﭗ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮه ازرده ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﻫﻢ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ای رﺳﻮم ﻧﺸﻪ ﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﻣﯿﻔﺎﻣﯿﺪم ﮐﺎﮐﺎ ﻏﻔﻮر ادم ﻓﻬﻤﯿﺪه اﯾﯽ اﺳﺖ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﯾﺎدم از ﻣﺴﮑﺎن و ﻋﻤﻪ‬
‫ام ﻣﯿﺎﻣﺪ ﮐﻪ اﺻﻼ از ﺳﺤﺮ ﺧﻮش ﺷﺎن ﻧﻤﯿﺎﻣﺪ ﺗﺸﻮﯾﺶ ازی ﮐﻪ ﻣﺒﺪا ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ‬
‫ره ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدن ای ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﻨﻪ ﻣﺮه از درون ﻣﯿﺨﻮرد ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻫﻤﻮ روز ﻫﺎی اول ﮐﻪ از اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﻣﺪه ﺑﻮدﯾﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﺧﯿﻠﯽ ﻻﻏﺮ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮدم و ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﺎ اﻧﺪک ﮔﭗ ﻋﺼﺎﺑﻢ ﺧﺮاب ﻣﯿﺸﺪ و ﺧﻮده ﮐﻨﺘﺮول‬
‫ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺘﻢ از ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮔﭗ ﻫﺎی ﻋﻤﻪ ام ﻣﺮه ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺴﺎﺧﺖ ﮐﻪ از‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﻫﺎی ﺳﺤﺮ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﺮد ای ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﻮش ﻣﯿﺎﻣﺪ و ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺣﺎل ﻣﺮه درک ﻧﻤﯿﮑﺮد ﻣﺎدرم ﻫﺮ روز ای وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺮه ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻣﯿﺸﺪ ﺣﻖ ﻫﻢ داﺷﺖ رﻓﺘﺎر ﻣﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻐﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﮏ روز ﭘﯿﺸﻢ‬
‫اﻣﺪ وﮔﻔﺖ ﺗﺮه ﭼﯽ ﺷﺪه ﺑﭽﻪ ﻗﻨﺪم در ای اواﺧﺮ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻐﯿﺮ ﮐﺪی ﻗﺒﻼ ای‬
‫ﻗﺴﻢ ﻧﺒﻮدی ﻣﻪ ﻫﻤﻮ ﺑﭽﻪ ﺷﺎد و ﺷﻮخ ﺧﻮده ﻣﯿﺨﺎﯾﻢ ای ﭼﻬﺮه اﻓﺴﺮده ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﭼﯽ اﺳﺖ ﺷﻬﺰاده ﻣﺎدر ﻫﺮ ﭼﯽ در دﻟﺖ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎدرت ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺑﺎﻫﻢ‬
‫‪  ‬راه و ﭼﺎره ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ ﯾﮑﺪاﻧﻪ ﻣﺎدر‬

‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ اول از ﮔﻔﺘﻦ ﮔﭗ ﻫﺎی ﺧﻮد ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺸﺪه‬
‫‪ ‬اﻣﺎ ﻣﺎدرم ﮔﻔﺖ‬

‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ ﻋﺜﻤﺎن ﻃﺮف ﻣﻪ ﺑﯿﺒﯿﻦ ﻣﻪ ﻣﺎدر ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺮه ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‬

‫ﻣﺸﻨﺎﺳﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺳﺘﻢ از وﻗﺖ ﮐﻪ از اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﻣﺪﯾﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻐﯿﺮ ﮐﺪی‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ای اواﺧﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﺧﻮدت ﺑﺮم‬
‫ﺑﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﯽ دردی در ای ﻗﻠﺐ زﯾﺒﺎی ﺧﻮد داری اﻣﺎ ای وﺿﻌﯿﺖ ﺗﻮ ﻣﺮه‬
‫ﻧﮕﺮان ﻣﯿﺴﺎزه ﺟﺎن ﻣﺎدر ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ و ﺧﻮاﻫﺮت ﺗﻬﻨﺎ داراﯾﯽ‬
‫ﻣﻪ ﻫﺴﺘﯿﻦ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ازی ﺧﻮده و ﻣﺎره ازﯾﺖ ﻧﮑﻮ ﺑﻪ ﻣﺎدرت ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﯽ‬
‫‪ ‬ﮔﭗ اﺳﺖ او دروازه دﻟﺖ ره ﺑﺎز ﮐﻮ ﺟﺎن ﻣﺎدر‬

‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎدرم دﯾﺪم ﮐﻪ اﺷﮏ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد دﮔﻪ‬
‫‪ ‬ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ و ﺗﻤﺎم ﻣﻮﺿﻮع ره ﺑﺮش ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ره ﻗﺼﻪ ﮐﺮدم‬

‫‪ ‬ﻣﺎدرم ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯽ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻘﻪ ﺧﻮده ﺧﻮردی🤨‬

‫ﭼﺮا از اول ﺑﺮم ﻧﮕﻔﺘﯽ‬
‫دل و ﺟﯿﮕﺮ ﻣﺎ ره اب ﮐﺪی ﺑﺎ ای رﻓﺘﺎر ﻫﺎی ﺧﻮد ﻧﮕﻮ اﺧﺮ ﻫﻢ اﻗﺎی ﻣﺤﺘﺮم‬
‫😫ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪه 😒ﻋﺜﻤﺎن ؛ ﻣﺎدرررررر‬

‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ ﭼﯽ ﻣﺎدر ﻣﻪ ﺳﺤﺮ ره ﻗﺒﻮل ﻧﺪارم ﻓﺎﻣﯿﺪی ﻣﮕﺮ دﺧﺘﺮ اﯾﻨﺠﻪ ﮐﻢ‬
‫و ﻫﺎ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﻮرد ﻫﺴﺘﯽ ای ﻫﻢ ﯾﮏ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ره ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮم😡‬
‫واﺑﺴﺘﻪ ﮔﯽ زود ﮔﺰر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﯿﺸﻪ ﻓﻌﻼ ﺟﻮان ﻫﺴﺘﯽ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﯽ ﯾﮏ‬
‫‪ ‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺗﯿﺮ ﺷﻮه ﺑﺎز ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻫﺎی ﺣﺎﻟﯽ ﺧﻮد ﺧﺎد ﺧﻨﺪﯾﺪی‬

‫ﻋﺜﻤﺎن؛ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم از ﮔﭗ ﻫﺎی ﻣﺎدرم ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﻣﻪ ﭼﯽ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺎدرم ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ره واﻗﻌﺎ دوﺳﺖ دارم ﻣﺎدر ﭼﺮا ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﯽ ﻣﻪ ﺳﺤﺮ‬
‫‪ ‬ره دوﺳﺖ دارم ای ﯾﮏ ﺣﺲ زود ﮔﺰر ﻧﯿﺴﺖ‬

‫‪ ‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﭽﻪ ﺟﺎن‬

‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ ﺑﺎ ای ﮔﭗ ﻣﺎدرم ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎی اﺷﮏ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﯾﮏ‬

‫ﺑﻐﺾ ﺑﺪی راه ﮔﻠﻮن ﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﻢ ﻓﺮﯾﺎد زده ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺎدرم‬
‫ﮔﻔﺖ‬

‫وی ﮐﻼن ﺑﭽﻪ ﮐﻢ اﺳﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺪم ﺑﭽﻪ ﻣﻪ ﮐﯽ ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ 🤣‬
‫از ﺳﺤﺮ دﺧﺘﺮم‬ ‫😚‬
‫ﮐﻢ ﺑﻮد ﻗﻠﺒﻢ اﯾﺴﺘﺎد ﺷﻮه‬ ‫ﻋﺜﻤﺎن؛ ﻣﺎاااااادرررر😩‬
‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ در ای ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﻓﻘﻂ ﻗﻠﺐ ﻣﺎره اﯾﺴﺘﺎد ﻧﮑﺮدی ﮐﻢ ﻣﺎره ازار دادی‬
‫ﻣﺎم ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎش ﺗﺮه ﻫﻢ ﮐﻤﯽ ازار ﺑﺘﻢ‬ ‫😒‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﻫﻢ ﺑﺨﯿﺰ ﻣﺜﻞ ﭘﯿﺮ زن ﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻮ‬ ‫😂😂‬
‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ ﻣﺎدر ﻣﻮﺿﻮع ﺧﺎﺳﺘﮕﺎری ﺳﺤﺮ ﭼﻄﻮ ﻣﯿﺸﻪ اﮔﻪ اوره ﺑﺘﻦ ﭼﯽ اﮔﻪ‬
‫ﺳﺤﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ رﺳﻢ و رﺳﻮم اﻓﻐﺎﻧﯽ ﺷﻮه ﭼﯽ‬ ‫😢‬
‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ ای ﺑﭽﻪ ﺳﺎده ﻣﻪ ﻣﮕﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﮐﺎی ﺗﻮ ره ﻣﺎر ﮔﺰﯾﺪه ﮐﻪ ای ﻗﺴﻢ ﮐﺎر‬
‫اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ره ﺑﮑﻨﻪ او دﺧﺘﺮ ﻧﻮ ﭼﻬﺎرده ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﻮد ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‬
‫رﺳﻢ و رواج ﻫﺎی ﺑﯿﺠﺎ ﻧﻤﯿﮑﺪ وﻣﻮﺿﻮع ﺗﻤﺎم ﺷﺪه دﯾﺸﺐ ﮐﺎﮐﺎﯾﺖ او‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﻫﺎ ره ﮐﺎﻣﻼ ﺟﻮاب ﻗﺎﻃﻊ داده ﮐﻪ دﮔﻪ ﻧﺒﯿﺎﯾﻦ ﭼﻮن ﮔﻔﺘﻪ دﺧﺘﺮ‬
‫‪ ‬ﻣﻪ ﺧﻮرد اﺳﺖ اوره ﻋﺮوس ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ‬

‫ﻣﺎدر ﻣﻪ ده اﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻢ و‬‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ وای ﻣﺎدر ﺟﺎن راﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ 😃😃😃‬
‫😜 ﺑﻌﺪا ﯾﮏ رﻗﺺ ﺑﺪون ﺳﺎز در ﺑﯿﻦ اﻃﺎق ﮐﺮدم‬

‫😒 ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﺳﺎﺑﻖ ﭼﻘﺪر ﺷﺮم و ﺣﯿﺎ داﺷﺘﻦ‬

‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ ﻣﺎدر ﺟﺎن اﻣﺮوز اﯾﻘﺪر ﺧﻮش ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ وﯾﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯽ😱‬

‫ﻣﺎااااااادررررررر‬

‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ وی اﻫﺴﺘﻪ او ﺑﭽﻪ ﭼﯽ ﮔﭙـﺸﺪه ﭼﺮا ﭼﯿﻎ ﻣﯿﺰﻧﯽ‬ ‫‪😨 ‬‬

‫ﻋﺜﻤﺎن؛ ﻣﻪ ﮔﺸﻨﻪ ﺷﺪﯾﻢ‬ ‫😢‬
‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ؛ وی اﯾﻘﺪر ﺟﯿﻎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯽ ﺑﻮد ﻣﺮه ﺳﮑﺘﻪ دادی ﺧﻮ‬ ‫😡‬
‫ﻣﯿﻔﺎﻣﯽ ﺧﻮ ﻣﺎرد ﺟﺎن وﻗﺘﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﮑﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻪ ﻃﺎﻗﺖ‬ ‫ﻋﺜﻤﺎن ؛😆‬
‫ﻧﺪارم‬ ‫😝😬‬
‫ﺑﻌﺪ از او روز دﮔﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺧﺎﻃﺮم ﺟﻤﻊ ﺷﺪ‬
‫ﻫﻤﻮ روز ﺑﻪ ﺧﻮد وﻋﺪه دادم ﺳﺨﺖ ﺗﻼش ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺳﺮ ﭘﺎی ﺧﻮد اﺳﺘﺎد ﺷﺪه‬
‫ﺗﻼش ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺤﺮم ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ره ﺑﺴﺎزم ﺑﻌﺪ از اوروز ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش‬
‫ﮐﺮدم در داﻧﺸﮕﺎه ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻤﺮات ره ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻤﺘﺎز ﺑﻮدم ﺳﺎل ﻫﺎ‬
‫ﺗﯿﺮ ﺷﺪ و داﻧﺸﮕﺎه ره ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ درﺟﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺮدم ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن داﻧﺸﮕﺎه‬
‫ﯾﮑﯽ از دوﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ اﻣﯿﺮ ﻋﻠﯽ ﻧﺎم داﺷﺖ و ﻗﺼﺪش ﺳﺎﺧﺖ ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ‬
‫ﺗﺠﺎرﺗﯽ ﺑﻮد و ﭘﻮل ﮐﺎﻓﯽ در ای ﮐﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪن در ﺷﺮﮐﺖ‬
‫‪ ‬ره داد‬

‫وﻗﺘﯽ ای ﮔﭗ ره ﺑﻪ ﭘﺪرم ﮔﻔﺘﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت زﯾﺎد‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری ﭘﺪرم ﺑﺎ اﻣﯿﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪﯾﻢ روز ﻫﺎ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ و ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺎ ﮐﻢ‬
‫ﮐﻢ روی ﭘﺎ ﻫﺎی ﺧﻮد اﺳﺘﺎد ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ ﮐﺎر و ﺗﻼش زﯾﺎد ﺗﺎﻧﺴﺘﯿﻢ ﺷﺮﮐﺖ‬
‫‪  ‬ره روﻧﻖ ﺑﺘﯿﻢ‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺗﺎﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ وﻋﺪه ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺶ ﺑﻮد‬
‫‪ ‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺤﺮم ﻣﯿﺮﺳﯿﺪم‬

‫ﯾﮏ ﺷﺐ ﻫﻤﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی دل ﺧﻮده ﺑﻪ ﭘﺪرم ﻣﺎدرم و ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪن و ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﻪ ای ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪ اﯾﻨﺪه ﺑﺮﯾﻢ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺮای‬
‫اﻣﺮر ﺧﯿﺮ‬ ‫😜‬
‫‪ ‬در ﻃﻮل ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺮدﯾﻢ‬

‫ﯾﮏ روز ﮐﻪ در ﺑﺎزار ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﻪ ﺳﺤﺮم رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ در روز‬
‫ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﺮش ﺑﺘﻢ در ﯾﮏ زرﮔﺮی ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﻣﺰدی ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻪ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد واﻗﻌﺎ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎ و ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻮد اﻧﺮوز او ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎ ره‬
‫ﺧﺮﯾﺪاری ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﻧﺎﻣﺰد ﺷﺪن ﻣﺎ ای ﺣﻠﻘﻪ ره‬
‫‪ ‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎی ﺳﺤﺮم ﺑﮑﻨﻢ‬

‫اﻣﺎ ﭼﯽ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ ﭼﺮخ روزﮔﺎر ای ﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﯿﻞ دﻟﻢ ﻧﻤﯿﭽﺮﺧﻪ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺮس ﻣﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و وﻗﺘﯽ از ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪه‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺎ اﻣﺎ ﻣﻪ در‬
‫ﺑﯿﻦ اﻧﻬﺎ ﭼﺸﻤﻢ ﻓﻘﻂ دﻧﺒﺎل ﯾﮏ ﻧﻔﺮﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ دﯾﺪم او ﻧﺒﻮد ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺟﮕﺮ ﺧﻮن ﺷﺪم اﻣﺎ ﺑﻪ روی ﺧﻮد ﻧﯿﺎوردم‬ ‫😓‬
‫از ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺷﻬﻨﺎز ﺧﻮده ﺑﻪ ﻣﻪ رﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ آﻏﻮش ﻣﻪ ﺧﻮده اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫‪ ‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺎﻣﯿﻞ ازادی ﺑﻮدﯾﻢ اﻣﺎ ﻣﻪ اﺻﻼ ازی ﮐﺎر ﻫﺎ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯿﺎﻣﺪ‬

‫ﺷﻬﻨﺎز؛ ﺳﻼاااام ﻋﺜﺜﻤﺎاان ﺟﺎاان ﭼﻄﻮر ﻫﺴﺘﯿﯿﯽ؟‬

‫وای ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﻋﺸﻮه ﻣﯿﮑﺮد دﻟﻢ ﺑﺪ ﺷﺪ ﺑﯿﺨﯽ از ﻫﻤﻮ اول ﻫﻢ ازی ﺷﻬﻨﺎزک‬
‫ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯿﺎﻣﺪ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺳﺤﺮم ﺑﺨﯿﻞ ﺑﻮد‬ ‫😒‬
‫ﻣﻪ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﺮم ره ﺗﮑﺎن دادم و از ﭘﯿﺸﺶ دور ﺷﺪم و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ‬
‫ﻣﺪﯾﻨﻪ و ﻣﻠﮑﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﯿﮑﺮدن ﭼﻮن ﻣﻪ ﺷﻬﻨﺎز ره ﺧﯿﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدم 😂‬
‫ﻣﻄﻤﯿﯿﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺷﻬﻨﺎز ﺣﻤﯿﺎﻟﯽ ﻣﺜﻞ روﻣﯽ ﺳﺮخ ﺷﺪه از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ 😂اخ‬
‫‪😝😏 ‬ﮐﻪ دﻟﻢ ﯾﺦ ﮐﺮد‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ رﻓﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺤﺮ ﺷﺎن ﻫﺮ‬
‫ﭼﻘﻪ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺸﺪم ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ‬
‫رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻌﺪ از دﯾﺪن ﺳﺤﺮ ﺑﺎ او ﻟﺒﺎس و اراﯾﺶ ﻇﺮﯾﻔﯽ ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻢ‬
‫ﺑﻮد ﻗﻠﺒﻢ اﯾﺴﺘﺎد ﺷﻮه ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻏﺮق در دﯾﺪﻧﺶ ﺑﻮدم ﮐﻪ‬
‫ﺷﻬﺎب ﻣﺮه ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪ زد و ﮔﻔﺖ ﺑﺒﺨﺸﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻗﺼﺪا ای ﮐﺎر ره ﮐﺮد ﻣﻪ ﻫﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ازی ﺿﺎﯾﻊ ﺑﺎزی ﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﺮور و ﺟﺪﯾﺖ ﺑﺎ ﺳﺤﺮ‬
‫اوﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﮐﺮدم ان ﺷﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﻬﻨﺎز و ﻋﻤﻪ‬
‫ام ﺑﺎز ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺷﺮوع ﺷﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳﺤﺮ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﯽ ﻧﻤﺮه‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و در ﭼﯽ رﺷﺘﻪ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪه و ﺑﻪ ارزو ﻫﺎی ﺧﻮد ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ای‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ در او‬ ‫ﺷﻬﻨﺎز و ﻋﻤﻪ ام ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻟﺒﻮ ﺳﺮخ ﺷﺪن 😂😂‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮه ﺣﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺴﺎﺧﺖ ﻧﮕﺎه ﻫﺎی ﻋﻤﯿﻖ ﺷﻬﺎب ﺑﻪ ﺳﺤﺮم ﺑﻮد‬
‫دﻟﻢ ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ ﺑﺨﯿﺰم و ﮔﺮدن ﺷﻪ ﺑﺸﮑﻨﺎﻧﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ از وﻗﺖ ﮐﻪ‬
‫اﻣﺪﯾﻢ ﺷﻬﺎب ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﺣﺘﺎ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ ره از‬
‫دﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪاد‬ ‫😡😡‬
‫ﺑﻪ ﭘﺪرم ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع اﻣﺪن ﻣﺎرا از اﻣﺮﯾﮑﺎ ﯾﺎد ﮐﻨﻪ ﭘﺪرم ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﮐﺮد‬
‫‪ ‬و ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم اﻣﺎ ﺧﻮﺷﯽ ﻣﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد‬

‫وﻗﺘﯽ ﺻﺪای ﺟﯿﻎ ﺳﺤﺮ ره ﺷﻨﯿﺪم ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم ﭼﯽ ﻗﺴﻢ ﺧﻮده ﺑﻪ اﻃﺎق ﺳﺤﺮ‬
‫رﺳﺎﻧﺪم ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ وﺿﻌﯿﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ دﯾﺪم ﮐﺎﻣﻼ ﺟﺎم ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮدم ﺣﺘﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮه دﯾﺪ‬
‫زود ﻣﺮه از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻣﻤﺘﺎز ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻤﯿﻢ اﻣﺪﯾﻢ ﻣﻤﺘﺎز ﻫﻢ از‬
‫ﻋﺸﻖ ﻣﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﭼﻮن ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺣﻮال ﺳﺤﺮ ره از ﻣﻤﺘﺎز‬
‫ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢ ان ﺷﺐ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺧﯿﺮه ﺑﻮدم و اﺻﻼ‬
‫ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺘﻢ ﺗﮑﺎن ﺑﺨﻮرم ﻫﺮ دﻗﻪ او ﺻﺤﻨﻪ در ذﻫﻨﻢ ﺗﮑﺮار ﻣﯿﺸﺪ ﺻﺒﺢ وﻗﺖ‬
‫ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺟﺮﯾﺎن ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰ ﻫﺎ ره ﮔﻔﺖ ای ﮐﻪ اﺳﻤﺎ ﺑﻪ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ‬
‫‪ ‬ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪاره و ﺷﻬﺎب ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮه‬

‫ﻣﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺤﺮم اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺎﻣﻞ داﺷﺘﻢ ﻣﻔﺎﻣﯿﺪم او ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﻣﺎدرم و ﭘﺪرم ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ره ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﻨﻦ اﻣﺎ ﭘﺪرم‬
‫ﮔﻔﺖ در ای وﺿﻌﯿﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﮐﺮده ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻪ اﮔﻪ ﻣﺎ ﺳﺤﺮ ره ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری‬
‫ﮐﻨﯿﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺎم ﺳﺤﺮ ﺑﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫‪ ‬اوﺿﺎع اراﻣﺘﺮ ﺷﻮه‬

‫ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ از او واﻗﻌﻪ ﺗﯿﺮ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن ﺗﯿﺮ ﻣﯿﺸﺪ و ﻓﮑﺮ‬

‫ای ﮐﻪ اﮔﻪ ﻣﻪ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﻧﺮﺳﻢ دﯾﻮاﻧﯿﻢ ﻣﯿﮑﺮد ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﺤﺮ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ‬
‫ﻫﺎی ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮدم ﻣﯿﺪﯾﺪم و اﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺘﻢ و از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺤﺮ ره‬
‫‪ ‬ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﻢ‬

‫او روزی ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪم ﺳﺤﺮ ره ﺑﻪ ﺷﻬﺎب ﻣﯿﺘﻦ و ﺑﻪ زودی ﻧﮑﺎه ﺷﺎن اﺳﺖ‬
‫دﻧﯿﺎ ﺑﻪ روﯾﻢ ﺧﺮاب ﺷﺪ ان روز از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﺷﺪه ﻣﺜﻞ دﯾﻮاﻧﻪ ﻫﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎی ﮐﺎﺑﻞ ره ﺑﺎ ﯾﺎد ﺳﺤﺮ اﺷﮏ رﯾﺨﺘﻪ ﮔﺸﺖ زدم وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺤﺮ ﺷﺎن اﺳﺘﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ اﺳﺘﺎد ﺷﺪه ﺑﻪ ﮐﻠﮑﯿﻦ اﻃﺎق ﺳﺤﺮ‬
‫ﺧﯿﺮه ﺑﻮدم ﺗﺎ ای ﮐﻪ ﺻﺪای اذان ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ رﺳﯿﺪ ان ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺠﺐ‬
‫‪ ‬ﻫﻮس درد دل ﺑﺎ ﺧﺪاﯾﻢ را ﮐﺮده ﺑﻮدم‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺴﺠﺪ رﻓﺘﻢ ﺑﻌﺪ از وﺿﻮ ﮐﺮدن و ادای ﻧﻤﺎز ﺻﺒﺢ در ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ از‬
‫ﻣﺴﺞ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺠﺪه ﻣﺎﻧﺪه از ﻋﻤﻖ ﻗﻠﺒﻢ ﺧﺪا را ﺻﺪا زدم و ﺷﺮوع ﺑﻪ درد دل‬
‫ﮐﺮدم اﻧﻘﺪر ﻏﺮق در ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺣﺴﺎب زﻣﺎن از دﺳﺘﻢ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﺳﺮم را از ﺳﺠﺪه ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﺻﻮرﺗﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎی ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﭘﻬﻠﻮی ﺧﻮد ره ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﭘﯿﺮ ﻣﺮدی ﺑﻮد‬
‫‪ ‬ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﻧﻮراﻧﯽ و ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‬

‫‪ ‬ﭘﯿﺮ ﻣﺮد؛ ﻏﻤﺖ ﻧﺎﺑﻮد ﺑﺎد ﺟﻮان ﭼﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ اﺷﮏ ﺑﺮﯾﺰی‬

‫ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ان ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﯿﺪﯾﺪم ﻋﺠﺐ دﻟﻢ ارام‬
‫ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ دﻟﻢ ﺧﺎﺳﺖ ﺑﺎ ان ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺗﻠﺨﯽ زدم و ﺗﻤﺎم‬
‫‪ ‬ﺣﻘﺎﯾﻖ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮدم‬

‫در اﺧﺮ ان ﭘﯿﺮﻣﺮد ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﯾﺒﺎﯾﯽ زد و ﺑﻪ ﺳﺮم دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺮاﯾﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫؛ﺻﺒﺮ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﻮﮐﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش اﻧﮕﺎه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ات‬
‫ﻣﯿﺮﺳﯽ اﮔﺮ واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﺧﯿﺮت ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻣﯿﺪ ﻧﺒﺎش ﭼﻮن ﺣﺘﻤﺎ ﺣﮑﻤﺘﯽ در اﯾﻦ‬
‫‪ ‬ﮐﺎر وﺟﻮد دارد ﭘﺴﺮم‬
‫اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و رﻓﺖ دﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ارام ﺷﺪه ﺑﻮد ان ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺧﻮدم و ﺗﻘﺪﯾﺮم را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﭙﺮدم و از ﻣﺴﺠﺪ ﺑﯿﺮون ﺷﺪم ﯾﺎدم از ﻣﺎدرم‬
‫اﻣﺪ دﯾﺸﺐ ﺑﺪون ﺧﺒﺮ دادن ﺑﻪ اﻧﻬﺎ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻣﺪه ﺑﻮدم وﻗﺘﯽ ﮔﻮﺷﯽ ﻣﻪ‬
‫روﺷﻦ ﮐﺮدم در روی ﺻﻔﺤﻪ اﻧﺒﻮﻫﯽ از ﭘﯿﺎم ﻫﺎ و ﺗﻤﺎس ﻫﺎ از ﻃﺮف ﭘﺪرم‬
‫ﻣﺎدرم ﺻﻨﻮﺑﺮ و ﻣﻤﺘﺎز ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪ ﺧﺪا ﻣﯿﺪاﻧﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﺗﺸﻮﯾﺸﻢ ﺷﺪن ان‬
‫روز ﺑﻌﺪ از درد دل ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺧﺪاﯾﻢ و ﺣﺮف ﻫﺎی ان ﻣﺮد و ﺑﯿﺮون ﺷﺪﻧﻢ از‬
‫‪ ‬ﻣﺴﺠﺪ دﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ارام ﺷﺪه ﺑﻮد‬

‫ﺑﻌﺪا ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪم ﮐﻪ در روز ﻧﮑﺎه ﺷﻬﺎب ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﺮده و اوﻧﺮوز در ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ‬
‫وﻗﺘﯽ ﻋﻤﻪ ام و ﺷﻬﻨﺎز ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻣﯿﺰدن ﺧﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﻮش ﻣﯿﺎﻣﺪ اﮔﻪ‬
‫ﻣﻤﺘﺎز ﻣﺎﻧﻊ ام ﻧﻤﯿﺸﺪ ﯾﮏ ﺑﻼی ﺳﺮ ﺷﺎن ﻣﯿﺎوردم‬ ‫😡‬
‫ﺑﻌﺪ ازی ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣـﺤﻘﺎﯾﻖ ره ﺷﻬﺎب ﻗﺼﻪ ﮐﺮد ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪم و ﺑﺎﻻﯾﺶ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدم ﻣﺮه از ﺷﻬﺎب ﺟﺪا ﮐﺮدن اﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﯿﻎ ﺳﺤﺮ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ از درد‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﺎ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯿﺸﺪ اه ﺳﺤﺮم‬
‫ﺗﻮ ﭼﻄﻮر اﯾﻨﻘﺪر درد را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدی‬ ‫😭‬
‫ﻫﻨﻮز ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺳﺤﺮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎز و‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ زود ﻃﺮﻓﺶ دوﯾﺪم وﭘﯿﺶ از اﻓﺘﯿﺪن ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻤﺶ ﺳﺤﺮم‬
‫ﺿﻌﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﻖ داﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ درد اﺳﺎن اﺳﺖ‬ ‫‪😭 ‬‬
‫ﺳﺤﺮ ره ﺑﻪ ﯾﮏ اﻃﺎق ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮدن و داﮐﺘﺮ ﺑﻌﺪ از ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮔﻔﺖ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫‪ ‬ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه و ﺳﯿﺮوم ﺑﺮش دادن‬

‫ﯾﮏ ﻣﺎه از او روز ﮔﺬﺷﺖ و ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺤﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ در ای ﯾﮏ ﻣﺎه ﺷﻬﺎب از‬
‫ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ اﻣﺎ دﮔﻪ ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺖ راه ﺑﺮه ﭼﻮن ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ از ﺑﻪ‬
‫ﻫﻮش اﻣﺪﻧﺶ دﭼﺎر ﺷﮏ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﻓﻠﺞ ﺷﺪﻧﺶ ﺷﺪ و ﻣﺴﮑﺎن ﻫﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺬای اﻋﻤﺎﻟﺶ رﺳﯿﺪ ﯾﮏ روز ﮐﻪ د ﺣﺎل ﭘﺎﮐﺎری ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎی ﻣﻨﺰل دوم‬
‫ﺑﻮده از اوﻧﺠﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯿﻔﺘﻪ ﺳﺮش ﺑﻪ ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ دﯾﺪه و ﭼﻬﺎر روز در ﮐﻤﺎ‬
‫ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻮش اﻣﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﻃﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮش واردﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺧﻮده از دﺳﺖ داد ﻣﮕﻢ ﺑﺎ ﺳﺤﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب رﻓﺘﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ 😐‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ زود ﺗﺮ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺷﻪ از دﺳﺖ ﻣﯿﺪاد 😑 و ﺧﺒﺮ ﺧﻮش ای ﮐﻪ ﭘﺪرم‬
‫ﺳﺤﺮ ره از ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﺮد🥳 اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻣﺎدرم ﺷﺎن ﻣﯿﺮن ﺗﺎ‬
‫‪ ‬ﺟﻮاب ﺑﮕﯿﺮن‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺪا ﮐﻨﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﻪ ﺑﺎ ﺟﻮاب ﺳﺤﺮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﺷﻮه‬ ‫😍‬
‫ﺳﺤﺮ؛ از او روز ﯾﮏ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺖ و اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ زﯾﺎدی رخ داد ﻓﻠﺞ ﺷﺪن ﺷﻬﺎب‬
‫از دﺳﺖ دادن ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﺴﮑﺎن و روﯾﻪ ﺧﻮﺑﺶ ﺑﺎ ﻣﻪ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎری ﻋﺜﻤﺎن و‬
‫‪ ‬ﺧﺒﺮ ﺷﺪن از ﻋﺸﻖ ﻋﺜﻤﺎن ﻧﺼﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻪ‬

‫روز ﺧﺎﺳﺘﮕﺎری ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻣﺮه ﺑﻪ اﻃﺎﻗﻢ ﺑﻮرد و ﺗﻤﺎم ﺣﻘﺎﯾﻖ ره ﻗﺼﻪ ﮐﺮد ای‬
‫ﮐﻪ ﻋﺜﻤﺎن از ﺳﺎل ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻪ اﺳﺖ و ﻣﺮه ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داره و ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺪﺳﺖ اوردن ﻣﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش ﮐﺮده ﺗﺎ ﻣﺮه ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺴﺎزه او روز‬
‫ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ از ﻣﻪ ﺟﻮاب ﺧﺎﺳﺘﻦ از‬
‫‪ ‬ﺷﺎن وﻗﺖ ﺧﺎﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‬

‫اﻣﺮوز ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺷﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻮاب ﻣﯿﺎﯾﻦ در ﺣﺎل ﺑﺮس ﮐﺮدن ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮدم‬
‫ﮐﻪ دروازه ﺗﮏ ﺗﮏ ﺷﺪ و ﭘﺪرم داﺧﻞ اﻣﺪ از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﭘﺪرم ﮔﻔﺖ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺸﯿﻨﻢ ﭘﺪرم ﻧﺰدﯾﮑﻢ اﻣﺪ ﺑﺮس ﻣﻮی ره از دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺑﺮس ﮐﺮدن ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ و در ﻋﯿﻦ ﺑﺮس ﮐﺮدن ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن‬
‫ﮐﺮد‬

‫‪ ‬ﻏﻔﻮر ـ؛ ﻣﯿﻔﺎﻣﻢ ﮐﻪ ﭘﺪری ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮت ﻧﺒﻮدم دﺧﺘﺮم‬

‫‪ ‬ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮔﻔﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﻢ ﮔﻮش ﺑﺘﯽ ﻟﻄﻔﺎ‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﺎدرت را دﯾﺪم دﻧﯿﺎﯾﻢ رﻧﮕﯽ دﯾﮕﺮی ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﻫﺮ روز ﺑﻪ‬
‫اﺷﺘﯿﺎق ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﻃﺮف داﻧﺸﮕﺎه ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ و ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﺎد ﻣﺎدرت ﺳﭙﺮی‬
‫ﻣﯿﮑﺮدم روز ﺑﻪ روز ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻪ ﻧﺼﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎدرت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ای ﮐﻪ‬
‫داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎدرم ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ره ﮔﻔﺘﻢ و ازش ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺷﮕﻮﻓﻪ‬
‫ره ﺑﺮم ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﻨﻪ وﻗﺖ ﮐﻪ در اوﻟﯿﻦ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﭘﺪر ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺟﻮاب‬
‫رد دادن ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﺸﺪم ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺎدر ﻣﻪ و ﻋﺎﺑﺪه ره روان ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎری‬
‫ﭘﺪر ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎی زﯾﺎدی ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﻣﻪ ﮐﺎر و ﺧﺎﻧﻪ و وﻇﯿﻔﻪ ﻧﺪارم و‬
‫‪ ‬ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﭼﯽ وﻗﺖ از ﭘﻮل ﭘﺪر ﺧﺮج ﮐﻨﻢ‬

‫ﻣﻪ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﮐﺎر و ﺑﺎ ﭘﻮل ﭘﺪرم ﯾﮏ ﺗﺠﺎرت ﻋﺎﻟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﯾﮏ ﺳﺎل‬
‫ﻣﮑﻤﻞ ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﻪ ﺳﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻮل ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﮐﺮده ﺑﻮدم ره ﺑﺪﺳﺖ‬
‫اوردم ﭼﻮن ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش ﻣﯿﮑﺮدم و ﻫﻢ ﭘﺪرم ادﻣﯽ ﻣﺸﻬﻮری ﺑﻮد ﺗﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺳﺎل ﺧﯿﻠﯽ زﺟﺮ ﮐﺸﯿﺪم ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﮐﺮدﻣـﮑﻪ ﻣﺒﺎدا ﺷﮕﻮﻓﻪ ره ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫دﯾﮕﺮی ﺑﺘﻦ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺷﺪم ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻫﻢ دل ﺧﻮده ﺑﻪ ﻣﻪ داده ﻣﺜﻞ ﮐﻪ‬
‫دﻧﯿﺎ از ﻣﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم وﺳﺨﺖ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮدم ﺑﻌﺪ ﯾﮏ‬
‫ﺳﺎل وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎری ﺷﮕﻮﻓﻪ رﻓﺘﯿﻢ و ﺑﺮای ﭘﺪر ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻫﯿﭻ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯾﯽ‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ﻧﻤﯿﺨﺎﯾﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﻮده ﺑﻪ ﻣﻪ ﺑﺘﻪ ﭼﻮن اوره ﺑﻪ ﺑﺮادر‬
‫‪ ‬زاده ﺧﻮد ﻣﯿﺘﻪ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ای ﮔﭗ دﻧﯿﺎ ﺑﺎﻻﯾﻢ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪ ﻫﻤﻮ روز رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﭘﺪر‬
‫ﺷﮕﻮﻓﻪ و ﺗﻤﺎم ﺟﺮﯾﺎن ﻫﺎ ره ﻗﺼﻪ ﮐﺮدم اﯾﮑﻪ ﭼﻘﺪر ﺷﮕﻮﻓﻪ ره دوﺳﺖ دارم‬
‫ﺑﺮش ﮔﻔﺘﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺬر ﮐﺮدم ﻣﺮه ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﺴﺎزه ﭘﺪر ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎﯾﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ و اﮔﺮ ﺟﻮاب ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻫﻢ ﻣﺜﺒﺖ‬
‫‪ ‬ﺑﻮد ﺑﺎ ای ﭘﯿﻮﻧﺪ رﺿﺎﯾﺖ ﻣﯿﺘﻪ‬

‫و ﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﻔﺎﻣﯿﺪم ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻣﺮه دوﺳﺖ داره ﻣﺎدر ﻣﻪ دوﺑﺎره روان ﮐﺮدم‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻪ دادن و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه‬
‫ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﻪ ﺑﺎ ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮدم ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺖ و‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺮه ﺑﺮﻣﺎ ﻫﺪﯾﻪ داد و زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ رﻧﮕﯿﻦ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺪ ﺗﻮ اﻧﻘﺪر ﺷﯿﺮﯾﻦ‬
‫و زﯾﺒﺎ ﺑﻮدی ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ ای ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺨﺎﺳﺘﻢ از ﺗﻮ دور ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻌﻀﯽ او ﻗﺎت‬
‫ﻣﺎدرت ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﻮدی ﻣﯿﮑﺮد و ﻣﯿﮕﻔﺖ از وﻗﺘﯽ دﺧﺘﺮت اﻣﺪه ﺑﻪ ﻣﻪ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫‪ ‬ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻫﻬﻬﻬﻪ‬

‫روز ﻫﺎ وﺳﺎل ﻫﺎ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ و ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﺗﺎ اﯾﮑﻪ‬

‫‪ ‬اوﺷﺐ وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ اﻣﺪﯾﻢ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮدی و ﻣﺎدر ﺗﻪ ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﯽ‬

‫اول اوﻗﺪر ﻧﮕﺮان ﻧﺸﺪم اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ و ﺷﮕﻮﻓﻪ ﻧﺎﻣﺪ ﻃﺎﻗﺖ‬
‫ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ و از ﻫﻤﻪ ﺳﺮاغ ﺷﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺧﺒﺮی ازش ﻧﺪاﺷﺖ او‬
‫ﺷﺐ ﺗﻤﺎم ﺟﺎ ﻫﺎی ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ره ﺑﺎ دل ﺷﮑﺴﺘﻪ ﮔﺸﺘﻢ اﻣﺎ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺘﻢ ﻧﺎﻣﺪ وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ اﻣﺪم ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎوﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﻢ از ﺷﻤﺎره‬
‫ﺷﮕﻮﻓﻪ زﻧﮓ اﻣﺪ و ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﺎدف ﮐﺮده‬ ‫😓‬
‫او ﻟﺤﻈﻪ دﻧﯿﺎ ﺑﺎﻻﯾﻢ وﯾﺮان ﺷﺪ اﻣﺎ ﻗﻠﺒﻢ زﻣﺎﻧﯽ اﯾﺴﺘﺎد ﺷﺪ ﮐﻪ دﮔﻪ ﺷﮕﻮﻓﻪ‬
‫‪ ‬در ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد‬

‫وﻗﺘﯽ ﭘﺪرم ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ ﻗﻄﺮه اﺷﮑﯽ از ﭼﺸﻢ اش ﺑﻪ روی ﻣﻮ ﻫﺎﯾﻢ‬

‫‪ ‬ﭼﮑﯿﺪ‬

‫اﻧﻘﺪر ﺑﺎ درد و ﺑﻐﺾ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ره ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺧﻮده ﺑﻪ‬
‫‪ ‬اﻏﻮﺷﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و زار زار ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدم ﭘﺪرم اداﻣﻪ داد‬

‫ﺑﻌﺪ از وﻓﺎت ﻣﺎدرت دﮔﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﺮم ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻋﻤﻪ ات ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ دوﺑﺎره ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﺒﺎﺷﯽ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ازدواﺟﻢ ﺑﺎ‬
‫ﻣﺴﮑﺎن زﻧﺪﮔﯿﻢ از ﯾﮏ رو ﺑﻪ دﮔﻪ رو ﺷﺪ ﻫﯿﭽـﺠﯿﺰ ره ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﯿﺪم اوﻧﻘﺪر‬
‫ﻣﺴﮑﺎن ﻣﺮه ﻣﺼﺮوف ﺧﻮد و اﺣﺪ و اﺳﻤﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪم‬
‫ﮐﻤﮑﻢ از ﺑﺪی ﻫﺎی ﺗﻮ ﻣﯿﮕﻔﺖ و ﻫﺮ ﺷﺐ از ﺗﻮ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﺮد ﻣﻪ ﻫﻢ از ﺗﻮ‬
‫دوری ﻣﯿﮑﺮدم اﻣﺎ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﯿﺪم ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﻘﺪر ﻣﻌﺼﻮم و ﭘﺎک ﺑﻮدی ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺑﺎ‬
‫ﮔﭗ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ﺟﺎی ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ اﺣﺪ ره ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ازﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ و ﭼﻨﺪ ﺑﺎری ﺑﺎﻻی ﻣﺴﮑﺎن ﻫﻢ دﺳﺖ ﺑﺎﻻ ﮐﺮدی و ﺑﻪ ﮔﭗ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫‪  ‬ﮔﻮش ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ‬

‫ﭘﺪرم ﻣﮑﺴﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﻪ واﻗﻌﺎ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﻫﺴﺘﻢ ﺳﺤﺮ ازی ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ ﮐﺎر ﻫﺎ و ﺣﺮف ﻫﺎی ﻣﺴﮑﺎن‪ ‬‬
‫ره ﺧﻮردم ﭘﯿﺸﺖ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻪ ﭘﺪر ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮت ﻧﺒﻮدم ﻣﺮه ﺑﺒﺨﺶ‬
‫دﺧﺘﺮم ﮐﻪ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ در ﺣﻘﺖ ﭘﺪری ﮐﻨﻢ‬ ‫😭‬
‫ﭘﺪرم ﻣﯿﮕﻔﺖ و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻣﺎدرم ای دوﻣﯿﻦ ﺑﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺷﺎﻫﺪ اﺷﮏ ﻫﺎی ﭘﺪرم ﺑﻮدم ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﺎﻧﺴﺘﻢ و اﺷﮏ ﻫﺎی ﭘﺪر ﻣﻪ ﭘﺎک ﮐﺮده‬
‫‪ ‬ﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ ﭘﺪر ﺟﺎن ﻣﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﮑﺎﯾﺘﯽ از ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم ﺑﯿﺎﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ره ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﮐﻨﯿﻢ ﻣﻪ دﮔﻪ واﻗﻌﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﻣﯿﺨﺎﯾﻢ ﮐﺎﻣﻼ از ﮔﺬﺷﺘﻪ دور ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻪ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻤﺎره دوﺳﺖ دارم و ﻫﯿﭻ وﻗﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﻮدﯾﻦ‬
‫‪ ‬ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻦ ﭘﺪر ﺟﺎﻧﻢ‬

‫ﭘﺪرم اﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ﺗﻮوﮐﺎﻣﻼ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدرت ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪر ﺑﺎ درک و‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻤﺮ ﺗﻮرا ﻣﺜﻞ ﻣﺎدرت ﻧﮑﻨﺪ دﺧﺘﺮم‬ ‫😢‬
‫ﭘﺪرم ﻣﺮا ﺑﻪ اﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺖ دﺧﺘﺮم ﻣﻪ ای ﮔﭙـﻬﺎره ﺑﺮت ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ‬
‫‪ ‬ﺑﮕﯿﺮی ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﺎﯾﯽ اﯾﻨﺪه ﺧﻮده ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺴﺎزی‬

‫‪ ‬اﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺜﻤﺎن ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯿﺘﯽ ؟‬

‫ﻣﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪم ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﯿﺪم ﭼﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﮏ ﺣﺲ ﺑﺮم ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻗﺒﻮل‬

‫ﮐﻮ ﻋﺜﻤﺎن ﺗﺮه ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯿﺴﺎزه اﻣﺎ ﻧﻤﯿﻔﺎﻣﯿﺪم ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‬ ‫😓‬
‫ﻏﻔﻮر ؛ ﺳﺤﺮ دﺧﺘﺮم اﯾﺮه ﺑﻔﺎم ﮐﻪ ﻋﺜﻤﺎن ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺘﺖ داره و ﻋﺸﻖ اش‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﺎک و ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدن ﻫﻢ ﺧﻮد و ﻫﻢ ﻋﺜﻤﺎن ره‬
‫‪ ‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯿﺴﺎزی دﺧﺘﺮم اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدت اﺳﺖ ﻗﺒﻮل داری؟‬

‫ﻣﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ راﺳﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﻣﯿﺪم‬ ‫🤭‬

‫ﻏﻔﻮر ؛ از ﻗﺪﯾﻤـﮕﻔﺘﻦ ﺳﮑﻮت ﻋﻼﻣﻪ رﺿﺎﯾﺖ اﺳﺖ‬ ‫😂‬
‫‪  ‬ﺧﯽ ﻣﻪ رﻓﺘﻢ ﺣﺎﻟﯽ ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻣﯿﺎﯾﻪ‬

‫وااای ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺷﺮﻣﯿﺪم‪ ‬‬ ‫😝‬

‫دﺳﺖ ﻫﺎی ﺧﻮده ﺑﺎﻻ ﮐﺮده دﻋﺎ ﮐﺮدم ؛ﺧﺪا ﯾﺎ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻮ ﺧﻮده ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺴﭙﺎرم‬
‫‪ ‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ و ﺻﻼﺣﻢ اﺳﺖ ﻧﺼﯿﺒﻢ ﺑﮕﺮدان‬

‫ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ اﻣﺪن و ﻣﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﺪم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ اول ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ و ﺑﻌﺪاﺧﺎﻟﻪ‬

‫ﻓﺎﻃﻤﻪ و ﺻﻨﻮﺑﺮ داﺧﻞ ﺷﺪن و از ﭘﺸﺖ ﺷﺎن ﻋﺜﻤﺎن داﺧﻞ اﻣﺪ وای ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﯽ ﻗﺴﻢ‬ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺬاب ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ او ﮐﺖ و ﺷﻠﻮار ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی 🤭🤪‬
‫ﻃﺮﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ اﻣﺪه ﺳﻼم ﮐﺮد و ﯾﮏ دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺑﺰرگ ره ﺑﻪ دﺳﺘﻢ داد و وﻗﺖ ﺗﯿﺮ ﺷﺪن از ﮐﻨﺎرم اﻫﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻪ ﺑﺸﻨﻮم‬
‫ﮔﻔﺖ ﺟﺬاب ﻧﺪﯾﺪی ﭼﻄﻮ‬

‫وای ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﻣﯿﺪم اه ﺳﺤﺮ ﺧﻮردی ﺑﭽﻪ ﻣﺮدم ره ﺑﺎ اﯾﻘﻪ ﺳﯿﻞ ﮐﺮدﻧﺖ‪ ‬‬

‫ﻫﻤﻪ داﺧﻞ رﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﻮ دﻗﻪ ﻋﻤﯿﻢ ﺷﺎن ﻫﻢ آﻣﺪن از ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﻨﺪه ﺗﺮ‬
‫ﺷﻬﻨﺎز ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ درﺟﻪ ﻓﯿﺸﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﯿﻠﯽ ﻓﯿﺸﻦ ﻏﻠﯿﻆ ﺑﻮد ﺑﺎ او‬
‫ﻟﺒﺎس ﭼﺴﭗ و ازادی ﮐﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد داﺧﻞ اﻣﺪ و ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﮕﺎاه ﮐﺞ ﺳﺮ ﺗﺎ‬
‫ﭘﺎی ﻣﺮه ﺑﺮﻧﺪاز ﮐﺮد و اﻫﺴﺘﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﻮش ﻣﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﻪ ﺧﻮ ﻧﻔﺎﻣﯿﺪم ﻋﺜﻤﺎ از‬
‫‪ ‬ﭼﯽ ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﺑﯽ ﺳﻮﯾﻪ و ﺑﺪﻧﺎم ﺷﺪه ﺧﻮﺷﺶ اﻣﺪه‬
‫وای ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﻮش اﻣﺪ و ﮔﻔﺘﻢ از ﻫﻤﻮ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺪاری ﻧﺰاﮐﺖ ادب‬
‫دﮔﻪ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﺑﺲ اﺳﺖ ﺷﻬﻨﺎز ﮐﻪ از ﻓﺮط‬ ‫ﻣﻘﺒﻮﻟﯽ ﻓﻬﻢ ﺷﻌﻮر 😏‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﺜﻞ ﻟﺒﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﻪ ﮐﻪ اﺳﻤﺎ اﻣﺪ و ﻣﺮه ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد ﺑﻮرد اخ ﮐﻪ دﻟﻢ ﯾﺦ ﮐﺮد دﺧﺘﺮ اﺣﻤﻖ‬ ‫😒‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ﺑﻮردم ﮐﻪ ﮔﭗ ره ﺑﺎز ﮐﺮدن و ﭘﺪرم ﻫﻢ ﺟﻮاب ﺑﻠﯽ داد و ای‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺣﺎل ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﭘﺪرم‬ ‫ﻋﺜﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎل ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﺮواز ﮐﻨﻪ 😂‬
‫ﺑﻠﯽ ﮔﻔﺖ از ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺶ ﻋﺜﻤﺎن ﭼﮏ ﺟﮏ ﮐﺮد و ﻫﻮرا ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻮن از‬
‫ﺧﻨﺪه ﻣﻨﻔﺤﺮ ﺷﺪن ﺑﺠﺰ ﺷﻬﻨﺎز ﮐﻪ ﺑﺎ اﺧﻢ ﻏﻠﯿﻆ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ ﻣﯿﺪﯾﺪ ان ﺷﺐ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺷﯿﺮﻧﯽ ﺧﻮری و ﻧﮑﺎه ﻣﻪ و‬
‫ﻋﺜﻤﺎن در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﻮﺗﻞ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮ ﮔﺰارﺷﺪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺎه دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺖ و در‬
‫ﻃﻮل ای ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻣﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﺜﻤﺎن ره ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ و درک ﮐﺮدم ﭼﻘﺪر ﻣﻬﺮﺑﺎن و‬
‫ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯿﺖ اﺳﺖ و در ﻃﻮل ای ﻣﺪت ﺧﯿﻠﯽ واﺑﺴﺘﻪ ﻋﺜﻤﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻫﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﻪ دوﺑﺎره ﺛﺒﺖ ﻧﺎم ﮐﺮدم و ﺑﻪ درس‬
‫ﻫﺎﯾﻢ اداﻣﻪ دادم ﮐﺎﮐﺎ ﻋﺒﺎس ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎر ﻫﺎی ﮐﻪ در اﻣﺮﯾﮑﺎ داﺷﺖ‬
‫ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﺴﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮏ ﻣﺎه دﯾﮕﺮ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺰم‬
‫ﺳﻔﺮ داﺷﺘﻦ ای ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮای ﻣﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﺑﻮد ﭼﻮن ﻋﺜﻤﺎن ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫اﻧﻬﺎ ﺑﺮه اﻣﺎ ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﮔﻔﺖ ﻣﻪ ﻋﺮوس ﺧﻮده ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯿﺒﺮم و ﭘﺪرم ﻫﻢ‬
‫ﻣﻤﺎﻧﻌﺘﯽ ﻧﮑﺮد ﭼﻮن ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﺑﻌﺪ از ﺷﺐ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﺎر ﻫﺎی ﻣﺮه ﺑﺮای رﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ روی دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﻼ ﻫﻢ ﻣﻪ ﻣﯿﺘﺎﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﺮم ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ از رﻓﺘﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﺎره ﺑﺮﮔﺰار ﮐﻨﻪ‬
‫ﻣﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﺎﯾﻢ ﻣﺼﺎرف ﺑﯿﺠﺎ ﺑﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻋﺜﻤﺎن ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫‪ ‬ﺷﺪم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﻣﻪ در زﻧﺪﮔﯿﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻋﺮوﺳﯽ ﺧﺎد ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯽ ﻣﺤﻔﻞ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ‪ ‬‬
‫😑😬‬
‫ﺧﻼﺻﻪ ﻋﺜﻤﺎن ﮐﺎر دل ﺧﻮده ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از اﻣﺎدﮔﯽ ﻫﺎی زﯾﺎد ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫‪ ‬روز ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﻪ و ﻋﺜﻤﺎن رﺳﯿﺪ‬

‫در اراﯾﺸﮕﺎه ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﺜﻤﺎن ﺑﻮدم ﮐﻪ اراﯾﺸﮕﺮ از اﻣﺪن ﻋﺜﻤﺎن ﺧﺒﺮ داد ﺷﺎل‬
‫ﺧﻮده ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﯿﺮون ﺷﺪم ﺑﻌﺪ ازی ﮐﻪ داﺧﻞ ﻣﻮﺗﺮ ﺷﯿﺸﺘﻢ ﻫﺮﭼﯽ ﻋﺜﻤﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎش‬ ‫اﺻﺮار ﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﺎل ﺧﻮده ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﮔﭗ ﺷﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ 😂‬
‫‪ ‬ﺳﻮﭘﺮاﯾﺰ ﺷﻮه‬

‫اﻣﺎ از ﺣﻖ ﻧﮕﺰرﯾﻢ ﻋﺜﻤﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺬاب ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﭼﻬﺮه‬
‫ﻣﻪ ﺻﺪﻗﻪ اش ﺷﻮم‬ ‫😍 داﻣﺎدی ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد 😁‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻮﺗﻞ رﺳﯿﺪﯾﻢ در ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻮدن وﻗﺘﯽ ﻋﺜﻤﺎن ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ‬
‫‪ ‬ﺷﺎل ﻣﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻪ اﺳﻤﺎ و ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺧﻮده ﭘﯿﺶ روی ﻣﻪ رﺳﺎﻧﺪن و ﮔﻔﺘﻦ‬

‫اﺳﻤﺎ ؛ ﺗﺎ روی ﻧﻤﺎﯾﻪ ﻧﺘﯽ اﺟﺎزه ﻧﯿﺴﺖ ﻋﺮوس ره ﺑﯿﺒﯿﻨﯽ‬ ‫😝‬

‫ﻋﺜﻤﺎن ﻫﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ﺷﺪ و دوﺗﺎ ﺻﺪی داﻟﺮی ﺑﻪ ﺻﻨﻮﺑﺮ و اﺳﻤﺎ داد ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮ دوﯾﺸﺎن از ﺳﺮ راه دور ﺷﺪن‬ ‫😂‬
‫ﻋﺜﻤﺎ ﺟﻠﻮ اﻣﺪ و ﺷﺎل ره از روی ﻣﻪ دور ﮐﺮد ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﺟﺎم‬
‫ﻣﺎﻧﺪ و ﺣﺘﺎ ﭘﻠﮏ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺰد‬ ‫😂‬
‫ﮐﻪ ﺻﺪای ﺻﻨﻮﺑﺮ اﻣﺪ واااای اﺳﻤﺎاا ﺑﺮادرم ﻣﻘﻨﺎﻃﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﺮﯾﻢ ﺟﯿﺐ ﺷﻪ‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺧﻮب ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺖ‬ ‫‪😂 ‬‬
‫اﺳﻤﺎ! راﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ وﻻ ﺑﺮﯾﻢ اﮔﻪ ﻧﯽ دﮔﻪ اﯾﻄﻮ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯿﺎﯾﻪ 😂‬
‫‪ ‬ﺑﺪووو‬

‫ﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﺎﯾﻪ ﻋﺜﻤﺎن روی ﺷﻪ دور داده ﮔﻔﺖ وی‬
‫ﻣﻤﺘﺎز ﺑﯿﺎ داﺧﻞ ﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﻋﺜﻤﺎن ای ﮔﭗ ره ﮔﻔﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ دﺳﺖ ﭘﺎﭼﻪ ﺷﺪه‬
‫زود روی ﺧﻮده دور داد اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد و ای ﻣﺎ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ از ﺧﻨﺪه ﮔﺮده ﻫﺎی‬
‫ﻣﺎره ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ‬ ‫😂😂😂‬
‫ﻋﺜﻤﺎن ؛ ﺗﻮ ﭼﺮا وارﺧﻄﺎ ﺷﺪی ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻋﻪ‬ ‫🤨‬
‫‪ ‬ﺻﻨﻮﺑﺮ ؛ چ‪....‬ی‪....‬ز‪...‬خ‪....‬ب ﻣﻪ م‪..‬ه چ‪..‬چ‪.‬ی‪..‬ز‬

‫اﺳﻤﺎ ﺗﻮ ﭼﯿﯿﯿﯽ ﺻﻨﻮووووووووﺑﺮررررر‬ ‫🤪‬

‫ای ﺑﺎر ﻋﺜﻤﺎن ﻫﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪه ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ دﮔﻪ ﺑﺎﻻی ﻣﻪ رﺷﺨﻨﺪی ﻧﮑﻨﯽ‬
‫🤣‬
‫ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻫﻢ اﺧﻢ ﮐﺮده رﻓﺖ ﮔﻔﺖ ﺗﻼﻓﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻻﻻ ﮔﮏ‬ ‫😑‬
‫‪ ‬اﺳﻤﺎ ﻫﻢ از ﭘﺸﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﯿﺮون ﺷﺪ‬

‫‪ ‬ﻋﺜﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﻪ اﻣﺪه ﮔﻔﺖ‬

‫ــﺨﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎ ﺷﺪی ﺳﺤﺮ ﺗﻮ زﯾﺒﺎ ﺗﺮﯾﻦ اﺗﻔﺎق زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻮﻧﺠﻪ زاﻧﻮ‬
‫زده ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪا ﺳﺠﺪه ﮐﺮد و اﺷﮏ اش ﺟﺎری ﺷﺪ و از ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاری ﮐﺮد ﻣﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮش ﺑﻪ زﻣﯿﻦ زاﻧﻮ زده ﺳﺠﺪه ﮐﺮده از ﺧﺪا‬
‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاری ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻋﺜﻤﺎن ره ﺳﺮ راﻫﻢ ﻗﺮار داد‬ ‫😊☺‬
‫ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‬

‫وی ﯾﺎدم ﻧﺮه ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﺎ ﻣﻤﺘﺎز از ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺟﻠﻮی ﻫﻤﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﺮد ﮐﻪ ازی ﺳﻮﭘﺮاﯾﺰ ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻦ ﺑﺠﺰ ﻣﻪ و ﺻﻨﻮﺑﺮ 😒‬
‫ﭼﻮن ﻣﯿﻔﺎﻣﯿﺪن ﺟﮕﺮﺧﻮﻧﯽ ﺻﻨﻮﺑﺮ ره دﯾﺪه ﻧﻤﯿﺘﺎﻧﻢ و ای ﺧﺒﺮ ﺧﻮش ره‬
‫ﺑﺮش ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯿﮕﻢ 😐 ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻫﻢ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ره ﻗﺒﻮل ﮐﺮد ﭼﻮن ﭘﺪرش‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻋﻤﻪ ام ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﮐﺮده و ﮐﺎﮐﺎﯾﻢ ﻫﻢ ﭼﻮن ﻣﯿﻔﺎﻣﯿﺪ ﺻﻨﻮﺑﺮ‬
‫ﻣﻤﺘﺎز ره دوﺳﺖ داره ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ دادن ﺧﻼﺻﻪ ﻫﻤﻮ روز ﺑﯿﻦ ﺷﺎن ﯾﮏ‬
‫ﻧﮑﺎه ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﻗﺮار ﺷﺪ ﺗﺎ ﺧﻼص ﺷﺪن درس ﻫﺎی ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻦ و‬
‫ﺑﻌﺪا ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﯿﮑﺮدن ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز روز رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ رﺳﯿﺪ روز ﺧﺪا‬
‫ﺣﺎﻓﻈﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎی ﻣﻪ اﺳﻤﺎ و ﭘﺪرم ﺗﻤﺎم ﺷﺪ از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻫﻢ‬
‫‪ ‬ﺧﯿﻠﯽ ﺟﮕﺮ ﺧﻮن ﺑﻮد ﭼﻮن از ﻣﻤﺘﺎز دور ﻣﯿﺸﺪ‬

‫اﻣﺮوز ﭘﻨﺞ ﺳﺎل از اﻣﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﯿﮕﺰره ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻮرس زﺑﺎن و ﺗﻤﺎم ﺷﺪﻧﺶ ﺑﻪ درس ﻫﺎی ﺧﻮد اداﻣﻪ دادم در ای‬
‫ﻣﺪت ﯾﮏ ﺑﺎر اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن رﻓﺘﯿﻢ ﭼﻮن ﻣﺤﻔﻞ ﻋﺮوﺳﯽ ﺻﻨﻮﺑﺮ و ﻣﻤﺘﺎز ﺑﻮد‬
‫اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺮدن و ﻓﻌﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﯾﮏ دﺧﺘﺮک ﻧﺎز ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﻨﻢ ﺷﺪن‬
‫اﺳﻤﺎ ﻫﻢ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺎﻧﮑﻮر داد و در رﺷﺘﻪ ﻃﺐ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪ و ﻓﻌﻼ ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ‬
‫‪ ‬از ﺻﻨﻔﯽ ﻫﺎی ﺧﻮد ﻧﺎﻣﺰد اﺳﺖ‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﭼﻄﻮ ﮐﻨﻢ ﺧﻨﺪه‬ ‫ﺷﻬﻼ و ﺷﻬﻨﺎز ﻫﻢ زن ﻫﺎی اﯾﻮر ﺷﺪن 😂‬
‫ﺧﺪا ﺧﯿﺮ ﮐﻨﻪ‬ ‫ام ﻣﯿﮕﯿﺮه ﭼﻮن ﺷﻬﻨﺎز و ﺷﻬﻼ ﻫﯿﭻ وﻗﺘﯽ ﺟﻮر ﻧﻤﯿﺎﻣﺪن 😂‬
‫‪ ‬دﮔﻪ‬

‫اﺣﺪ ﺟﺎن ﻣﻪ ﻫﻢ ﮐﻼن ﺷﺪه و ﻫﺮ روز ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻪ زﻧﮓ ﻧﺰﻧﻪ دﻟﺶ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‬
‫ﺻﺪﻗﻪ اش ﺷﻮم‬ ‫😚‬
‫و ﻫﺎ ﯾﺎدم ﻧﺮه ﮐﻪ ﻣﻪ ﻫﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﻮخ و ﺟﺬاب‬
‫ﭘﺪر‬‫ﺷﺪﯾﻢ ﻋﯿﺴﯽ ﮔﮑﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﺷﺒﯿﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد اﺳﺖ و ای ﯾﻌﻨﯽ ﻋﺬاب ﻣﻪ 😒‬
‫‪😩 ‬و ﺑﭽﻪ ﯾﮏ ﺟﺎی ﺷﺪه ﺗﺎ ﺟﺎن دارن ﻣﺮه ازﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻦ‬

‫😱😱 ﻏﺮق ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﯿﺦ ﮔﻮﺷﻢ ﮔﺮرررررووووووووم‬

‫‪ ‬واﯾﯿﯿﯿﺒﯿﺐ ﺧﺪاااااااﺟﺎااااان‬

‫وی ﻣﺎدل‬ ‫‪ ‬ﻋﯿﺴﯽ؛ 😂🤣🤣🤣🤣‬

‫😫😫😫😫😫 ﺳﺤﺮ؛ﻋﺜﻤﺎاااااااان‬
‫ﻋﺜﻤﺎن؛ ﭼﯽ ﺷﺪه ﺳﺤﺮ‬ ‫😨‬
‫‪  ‬ﻋﯿﺴﯽ؛🤣ﭘﺪل ﻣﺎدﻟﻢ زاﻟﻪ ﺗﻠﻖ ﺷﺪ‬

‫ﻋﺜﻤﺎن؛🤣🤣وی ﺑﺎز ﺗﻮ وروﺟﮏ ﭼﯽ ﮐﺪی ﻋﻪ‬

‫ﺳﺤﺮ؛ آﻓﺮﯾﻦ ﺧﻨﺪه ﮐﻮ ﻋﺜﻤﺎن ﮐﻢ ﺑﻮد دﻟﻢ ﺑﮑﻔﻪ‬ ‫🙁😰‬

‫ﻋﯿﺴﯽ؛ ﻣﮕﻢ ﻧﮑﻔﯿﺪه ﺧﻮ‬ ‫😝‬
‫ﻋﺜﻤﺎن ؛‬ ‫‪🤣🤣 ‬‬
‫ﺳﺤﺮ؛ او ﭼﯽ ﺑﻮد ﻋﯿﺴﯽ ﮐﻪ ای ﻗﺴﻢ ﺻﺪا داد ﻋﻪ‬ ‫🤨‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ؛ ﭘﺮوﻗﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﭘﺪﻟﻢ داد ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻮ ﭘﯿﺶ ﮔﻮش ﻣﺎدرت ﺑﺘﻠﮑﺎن ﮐﻪ زاره‬
‫ﻣﺎدﻟﺖ ﺑﮑﻔﻪ ﻣﻪ دﮔﻪ زن ﺑﮕﯿﻠﻢ‬ ‫☹‬ ‫‪ ‬‬

‫ﺳﺤﺮ ؛ ﭼﯿﯿﯿﯿﯿﯽ‬ ‫‪😡🤯 ‬‬

‫‪ ‬ﻋﺜﻤﺎن؛ ﺗﻮ ﻫﻤﺘﻮ ﮔﻔﺘﯽ‬

‫ﮐﻮر ﺷﻮم اﮔﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ای ﺑﭽﻪ ات ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ‬ ‫ﻋﺜﻤﺎن ؛😳😳😳😳‬
‫اﻧﯽ ﻋﯿﺴﯽ‬ ‫🤨‬
‫ﻧﯽ‬ ‫ﻋﯿﺴﯽ🤣🤣‬
‫ﺳﺤﺮ؛ ﻋﺜﻤﺎاااااان‬ ‫😡😡😡😡😡😡‬

‫‪ ‬زﻧﺪﮔﯽ زﯾﺒﺎﺳﺖ ﭘﺲ در ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ‬

‫‪ ‬وﻗﺘﯽ اﻣﯿﺪت ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻪ دﮔﺮ ﻧﯿﺎزی ﺑﺮای ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﻗﻠﻢ ﺧﺪا ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮای ﺑﻨﺪه ﮔﺎﻧﺶ زﯾﺒﺎ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﺪ و ای دﯾﺪ ﻣﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫‪ ‬ﭼﮕﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ را ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ‬

‫‪ ‬دﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻧﮕﺮش ﻣﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ داره‬

‫‪  ‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﯿﮕﻢ اﻣﯿﺪی اﺳﺖ ﭼﻮن ﺧﺪاﯾﯽ اﺳﺖ‬

‫‪.‬‬

‫‪.....‬ﭘﺎﯾﺎن‬

‫در اﺧﺮ ﺗﺸﮑﺮ از ﺗﻤﺎم ﺷﻤﺎ دوﺳﺘﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻨﺪی رﻣﺎن ره‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﯿﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ در رﻣﺎن از ﮐﻠﻤﺎت ﻋﺎدی اﺳﺘﻔﺎده‪ ‬‬
‫ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺗﺤﻠﯿﻞ ان ﺑﺮای ﻫﻤﻪ اﺳﺎن ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺗﺎﯾﭙﯽ و ﻟﻔﻈﯽ در رﻣﺎن‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﻮاری ﺗﺎن ﻋﻔﻮ ﮐﻨﯿﻦ ﭼﻮن ای رﻣﺎن اوﻟﯿﻦ دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﻣﻪ اﺳﺖ اﻣﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺗﺎن اﻣﺪه ﺑﺎﺷﻪ‬ ‫❤‬

‫‪ ‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ؛ ﺑﺎﻧﻮ ﺳﺎدات‬