While James did not specifically identify himself as to which “James” he was (James 1:1), the author

is widely thought to be James the half-brother of Jesus. James was not a follower of Jesus during
the Savior’s time on earth (Mark 3:21–35; John 7:5) but eventually became an apostle in the vein of
Paul, as one who had seen and believed the Lord post-resurrection (1 Corinthians 15:7; Galatians
1:19). After witnessing the Lord’s resurrected body, James became one of the leaders of the church
at Jerusalem. Peter singled him out among the other Christians there following Peter’s miraculous
release from prison (Acts 12:17). James made the deciding speech at the Jerusalem Council
(15:13–22), and Paul called James one of the pillars of the church (Galatians 2:9).

Bagama't hindi partikular na tinukoy ni James ang kanyang sarili kung sinong "Santiago" siya (Santiago
1:1), ang may-akda ay malawak na inaakala na si Santiago na kapatid sa ama ni Jesus. Si Santiago ay
hindi tagasunod ni Jesus noong panahon ng Tagapagligtas sa lupa (Marcos 3:21–35; Juan 7:5) ngunit
kalaunan ay naging apostol sa ugat ni Pablo, bilang isang nakakita at naniwala sa Panginoon pagkatapos
ng pagkabuhay na mag-uli ( 1 Corinto 15:7; Galacia 1:19). Matapos masaksihan ang muling nabuhay na
katawan ng Panginoon, si James ay naging isa sa mga pinuno ng simbahan sa Jerusalem. Ibinukod siya ni
Pedro sa iba pang mga Kristiyano doon kasunod ng mahimalang paglaya ni Pedro mula sa bilangguan
(Mga Gawa 12:17). Ginawa ni Santiago ang pagpapasya sa Konseho ng Jerusalem (15:13–22), at tinawag
ni Pablo si Santiago na isa sa mga haligi ng simbahan (Galacia 2:9).

Where are we?

As one of the chief leaders in the church at Jerusalem, James wrote from that city prior to the
meeting of the Jerusalem Council, which Luke recorded in Acts 15. At that council, James, along
with Peter and Paul, affirmed the decision to take the gospel message to the Gentiles. This council
met in AD 49, meaning James likely wrote his letter in AD 45–48. Such a significant event as the
Jerusalem Council warranted comment from James, as he was writing to a Jewish Christian
audience. But James made no mention of Gentile Christians at all, making an early date for the letter
most likely. In fact, it was likely the first New Testament book written.

Bilang isa sa mga punong pinuno sa simbahan sa Jerusalem, sumulat si Santiago

mula sa lunsod na iyon bago ang pagpupulong ng Konseho ng Jerusalem, na
itinala ni Lucas sa Gawa 15. Sa konsehong iyon, pinagtibay ni Santiago, kasama
sina Pedro at Pablo, ang desisyong gawin ang mensahe ng ebanghelyo sa mga
Hentil. Ang kapulungang ito ay nagpulong noong AD 49, ibig sabihin ay malamang
na sinulat ni James ang kanyang liham noong AD 45–48. Ang gayong mahalagang
kaganapan bilang Konseho ng Jerusalem ay nangangailangan ng komento mula
kay James, habang siya ay sumusulat sa isang Hudyong Kristiyanong tagapakinig.
Ngunit hindi binanggit ni James ang mga Kristiyanong Gentil, na malamang na
maagang petsa para sa liham. Sa katunayan, malamang na ito ang unang aklat ng
Bagong Tipan na isinulat.

Why is James so important?

The book of James looks a bit like the Old Testament book of Proverbs dressed up in New
Testament clothes. Its consistent focus on practical action in the life of faith is reminiscent of the
Wisdom Literature in the Old Testament, encouraging God’s people to act like God’s people. The
pages of James are filled with direct commands to pursue a life of holiness. He makes no excuses
for those who do not measure up. In the mind of this early church leader, Christians evidence their
faith by walking in certain ways and not others. For James, a faith that does not produce real life
change is a faith that is worthless (James 2:17).

Ang aklat ni Santiago ay kamukha ng aklat ng Mga Kawikaan sa Lumang Tipan na

nakadamit ng Bagong Tipan. Ang pare-parehong pagtuon nito sa praktikal na
pagkilos sa buhay ng pananampalataya ay nagpapaalala sa Wisdom Literature sa
Lumang Tipan, na naghihikayat sa mga tao ng Diyos na kumilos tulad ng mga tao
ng Diyos. Ang mga pahina ng James ay puno ng mga direktang utos upang ituloy
ang isang buhay ng kabanalan. Hindi siya gumagawa ng dahilan para sa mga hindi
sumusukat. Sa isip ng unang pinuno ng simbahan na ito, pinatutunayan ng mga
Kristiyano ang kanilang pananampalataya sa pamamagitan ng paglalakad sa ilang
mga paraan at hindi sa iba. Para kay James, ang pananampalataya na hindi
nagbubunga ng tunay na pagbabago sa buhay ay isang pananampalataya na
walang halaga (Santiago 2:17).

What's the big idea?

In the opening of his letter, James called himself a bond-servant of God, an appropriate name given
the practical, servant-oriented emphasis of the book. Throughout the book, James contended that
faith produces authentic deeds. In other words, if those who call themselves God’s people truly
belong to Him, their lives will produce deeds or fruit. In language and themes that sound similar to
Jesus’s Sermon on the Mount, James rails against the hypocritical believer who says one thing but
does another.

Sa pambungad ng kaniyang liham, tinawag ni James ang kaniyang sarili na isang

alipin ng Diyos, isang angkop na pangalan na ibinigay sa praktikal, nakatutok sa
lingkod na diin ng aklat. Sa buong aklat, ipinaglaban ni James na ang
pananampalataya ay nagbubunga ng mga tunay na gawa. Sa madaling salita, kung
ang mga tumatawag sa kanilang sarili na mga tao ng Diyos ay tunay na pag-aari
Niya, ang kanilang buhay ay magbubunga ng mga gawa o bunga. Sa wika at mga
tema na parang katulad ng Sermon sa Bundok ni Jesus, tinutuligsa ni Santiago ang
mapagkunwari na mananampalataya na nagsasabi ng isang bagay ngunit
gumagawa ng iba.

For James, faith was no abstract proposition but had effects in the real world. James offered
numerous practical examples to illustrate his point: faith endures in the midst of trials, calls on God
for wisdom, bridles the tongue, sets aside wickedness, visits orphans and widows, and does not play
favorites. He stressed that the life of faith is comprehensive, impacting every area of our lives and
driving us to truly engage in the lives of other people in the world. While James recognized that even
believers stumble (James 3:2), he also knew that faith should not coexist with people who roll their
eyes at the less fortunate, ignore the plight of others, or curse those in their paths.
Para kay James, ang pananampalataya ay hindi abstract proposition ngunit may
mga epekto sa totoong mundo. Nag-alok si Santiago ng maraming praktikal na
halimbawa para ilarawan ang kaniyang punto: ang pananampalataya ay nananatili
sa gitna ng mga pagsubok, tumatawag sa Diyos para sa karunungan, pinipigilan
ang dila, isinasantabi ang kasamaan, dinadalaw ang mga ulila at balo, at hindi
naglalaro ng mga paborito. Binigyang-diin niya na ang buhay ng pananampalataya
ay komprehensibo, nakakaapekto sa bawat bahagi ng ating buhay at nagtutulak
sa atin na tunay na makisali sa buhay ng ibang tao sa mundo. Bagama't kinilala ni
Santiago na maging ang mga mananampalataya ay natitisod (Santiago 3:2), alam
din niya na ang pananampalataya ay hindi dapat na kasama ng mga taong ipinikit
ang kanilang mga mata sa mga kapus-palad, binabalewala ang kalagayan ng iba, o
sumpain ang mga nasa kanilang landas.

How do I apply this?

More than any other book in the New Testament, James places the spotlight on the necessity for
believers to act in accordance with our faith. How well do your actions mirror the faith that you
proclaim? This is a question that we all struggle to answer well. We would like to point to all the ways
our faith and works overlap but too often see only gaps and crevices.

As you read the letter from James, focus on those areas that he mentioned: your actions during
trials, your treatment of those less fortunate, the way you speak and relate to others, and the role
that money plays in how you live your life. Allow James to encourage you to do good, according to
the faith you proclaim.

Higit sa alinmang aklat sa Bagong Tipan, binibigyang pansin ni James ang

pangangailangan ng mga mananampalataya na kumilos ayon sa ating
pananampalataya. Gaano kahusay ang pagpapakita ng iyong mga kilos sa
pananampalataya na iyong ipinahahayag? Ito ay isang tanong na lahat tayo ay
nahihirapang sagutin ng maayos. Nais naming ituro ang lahat ng mga paraan na
nagsasapawan ang aming pananampalataya at mga gawa ngunit madalas na
nakikita lamang ang mga puwang at siwang.

Habang binabasa mo ang liham mula kay James, tumuon sa mga bahaging iyon na
binanggit niya: ang iyong mga aksyon sa panahon ng mga pagsubok, ang iyong
pakikitungo sa mga kapus-palad, ang paraan ng iyong pagsasalita at pakikipag-
ugnayan sa iba, at ang papel na ginagampanan ng pera sa iyong pamumuhay.
Hayaan si James na hikayatin ka na gumawa ng mabuti, ayon sa pananampalataya
na iyong ipinapahayag.