Atıf, başka bir kaynakta yer alan ifadelerin aynen aktarılması veya tez yazarının ilgili ifadeyi

kendi cümleleriyle aktarması şeklinde olabilir.

Aynen aktarma halinde alıntılanan kısmın çift tırnak içinde gösterilmesi gerekir. Başka bir
kaynaktaki ifadenin tez yazarı tarafından özetlendiği veya yorumlandığı hallerde ise ifade çift
tırnak içerisinde gösterilmez.
Her iki halde de atıf yapılması gerekir. Atıfların her birine birbirini izleyen sıra numarası
verilir.
Başka bir kaynaktaki birden fazla cümle, paragraf veya sayfadan bazıları atlanarak bu
kısımlarda yer alan bilgilerin bir kısmının verilmesi mümkündür. Bu durumda atlanan yerler
üç nokta ile belirtilir.
Şiirlerden aktarma yapılırken bir veya birden fazla satır veya sayfa atlanacaksa atlanan yer
için bir satır boşluk bırakılır ve bu satır atlanan yeri belirtmesi için noktalanır.
Aynen aktarma halinde ilgili ifade orijinal haliyle (bütün noktalama işaretleri ve yazım
hatalarıyla) aktarılır. Kaynaktaki yanlışlıklar düzeltilmek isteniyorsa doğru bilgi, yanlış
bilgiden sonra parantez içerisinde yazılır.
Bir kaynaktaki ifadenin aynen alıntılanmasında, alıntı bir cümleden uzun değilse, tez metni
içerisinde verilir. Daha uzunsa alıntı metninin ilk cümlesinden önce ve son cümlesinden sonra
en az çift aralıklı boşluk bırakılır. Bu yolla alıntı tez metninden ayırt edilmiş olur. Ayrıca bu
tür alıntılarda tez metninde kullanılan puntodan daha küçük punto kullanılır.
Başka kaynağa yapılan atıflar iki şekilde olabilir.
Birincisinde, parantez içinde, baş harfı büyük olmak şartıyla yazarın soyadı, yayın tarihi –
yayıın tarihi olmayan eserlerde “tarih yok” anlamında “t.y.” kısaltması kullanılır- , iki nokta
üst üste, sayfa no şeklinde yapılır.
İkinci yol ise “referans dipnot”tur. Referans dipnotlarda, kaynağa ilk defa atıf yapılıyorsa bu
esere ilişkin bilgiler, yazar adı ve soyadı, eser adı, yayına hazırlayan (veya editör), çeviren
veya çizen adı soyadı, cilt sayısı, basım sayısı, baskı sayısı, seri adı, yayın yeri, yayınevi,
yayın tarihi, cilt numarası ve sayfa numarası olmak üzere sırasıyla verilir.
Aynı kaynağa devam eden referanslar ise kısaltılarak verilir. Bu kısaltmalarda yazarın soyadı,
eserin kısaltılmış adı, sayfa numarası sırası izenir.
Yazar adı, kaynak kitabın iç kapağında belirtilen şekliyle yazılır. İki veya üç yazarlı eserlerde
yazarların tamamının adı kaynaktaki sırayla aralarına virgül konarak verilir. Ancal üçten fazla
yazar varsa yazarlardan yalnızca ilkinin adı ve soyadı verilir ve v.d. veya et.al. kısaltması
eklenir.
Yazar adı eserde veya başka kaynaklarda yer almıyorsa dipnot eser adıyla başlatılır. Ancak
başka bir kaynaktan yazarın adına ulaşılmışsa, bu ad başka bir kaynaktan elde edildiğini
belirtmek üzere parantez içine alınarak verilir.
İç kapakta yazarın takma adı veya müstear adı kullanılmışsa dipnotta da yazar adı bu haliyle
yer almalıdır. Başka bir kaynaktan yazarın gerçek adı ise takma addan sonra parantez
içerisinde gösterilebilir.
Kitap adı iç kapakta yer aldığı şekliyle verilir. Ancak kitap adı asıl ve tamamlayıcı
ad/adlardan oluşuyorsa asıl ad ve tamamlayıcı ad/adlar arasına iç kapakta olmasa dahi iki
nokta üst üste konur.
Kitap ve süreli yayın adları koyu renkle yazılır. Ancak kutsal kitaplara yapılan atıflarda kiitap
adları koyu yazılmaz.
Editör, yayına hazırlayan, çeviren, çizen vb. adları, bu sıfatlar (veya kısaltmaları) yazıldıktan
sonra iki nokta üst üste konularak yazılır.
Makale ve yayınlanmamış tez adları çift tırnak içinde verilir.
Elektronik kaynaklara ilişkin referanslarda, kaynak daha önce basılı olarak yayınlanmışsa
yazının yer aldığı ilk kaynağa ilişkin referans dipnotu, parantez içerisinde çevrimiçi ibaresi ve
eserin yer aldığı elektronik kaynağın site adı ve yararlanılan tarih yazılır. Eser daha önce
basılı olarak yayımlanmamışsa yazarın adı soyadı, eser adı, çevrimiçi ibaresi, site adı ve
yararlanılan tarih verilir.
Eser tek ciltse cilt sayısına yer verilmez. Birden fazla cilt ise kitabın kaç ciltten oluştuğu da
yazılır.
Eser ilk basımsa basım sayısı yazılmaz.
Eserin yayım yeri veya yayıncısı yoksa “y.y.” kısaltması, yayım tarihi yoksa “t.y.” kısaltması
kullanılır.
Arşiv belgelere yapılan atıflarda belgenin bu niteliğine ilişkin açıklama, belge tarihi, varsa
belge no ve arşiv no yazılır.