Lakin dilimizə keçən alınma sözlərdə o, başqa hecalarda işlənə
bilər”(A.Axundov,49) Qalın, dodaqlanan və qapalı olan“u” səsidə milli sözlərimizdə istənilən mövqedə qərarlaşa bilən danışıq səslərindəndir. Digər saitlər kimi “u” səsi də alınma sözlərdə müvafiq olaraq uzun və qısa kəmiyyətlərdə təsadüf edilir. Məsələn, höku:mət, zəru:rət, gu:şə və s. Amma bəzi gəlmə sözlərdə səs uzanması baş vermir; əruz, məktub, məzmun, əfsun və s. Bədii əsərlərdə də “u” saitinin hər iki məxrəcdəki keyfiyyətlərini müşahidə edə bilərik.
Məndə Məcnundan füzun aşiqlik istedadı var,
Aşiqi sadiq mənəm, Məcnunun ancaq adı var.
Nola qan tökməkdə mahir olsa çeşmim mərdümü,
Nütfeyi-qabildürür, ğəmzən kimi ustadı var. Qıl təfaxür kim, sənin həm var mən tək aşiqin, Leylinin Məcnunu, Şirinin əgər Fərhadı var.
... Ey Füzuli, eşq mənindən qılma nasehdən qəbul,
Əql tədbiridir ol, sanma ki, bir bünyadı var.(M.Füzuli.Seçilmiş əsərləri. Bakı, maarif, 1983,244,60) “o” və “ö” saitləri təxminən ortaq xüsusiyyətə malik səslərdir. Əsasən, ön və sonrakı hecalarda görünən bu danışıq səsləri çox nadir hallarda son hecalarda mövqe qazanırlar. Məsələn, ördək, ölkə, ordu, qoruq və s. Adıçəkilən səslərin sözün sonuncu hecalarında işləndiyinə də rast gəlmək olur. Adətən, belə hallarda onların “v” samitindən əvvəl işləndiyini görürük: alov, qırov, bütöv, kösöv və s. Söz ortasında “o” və “ö” saitləri “n” və “v” səslərindən əvvəl işləndikdə tələffüz zamanı göstərilən samitlər ixtisar olunur və nəticədə saitlər uzanır. Məsələn, sonra- so:ra, növbə-nö:bə və s. Şagirdlərin qeyd olunan dil qaydaları ilə tanışlığı mətnlərin keyfiyyətli oxusuna yardım edəcəkdir.
Samitlərin tələffüzü və bəzi cingiltili samitlərin
kar, kar samitlərin cingiltiləşməsi hadisəsi Dilçiliyimizdə samitlər maneəli səslər kimi xarakterzə edilir. Sayı iyirmi beş olan, kar və cingiltilli olaraq iki cür təsnif edilən samitlərin böyük əksəriyyətinin kar və cingiltili qarışıqları vardır. Tələffüz zamanı bəzən onların bir-birini əvəzlənməsinə rast gəlirik ki, bu da fonetik norma ilə tənzimlənir.