Anekdotoj - Diversaj Autoroj

DIVERSAJ AŬTOROJ
ANEKDOTOJ
1
Venas viro al direktoro de cirko kaj diras:
– Dungu min. Mi estas bona dresisto.
– Kaj kion vi kapablas fari? – demandas la direktoro.
– Mi povas igi krokodilon pianludi kaj hipopotamon kanti

romancojn.
– Ne povas esti! Tute ja maleblas! Demonstru!
La viro alportas de ie krokodilon kaj hipopotamon. La krokodilon

sidigas al piano kaj la hipopotamon starigas apude. La krokodilo
ludas kaj la hipopotamo kantas. Mirigita direktoro prenas sin je kapo:
– Sed ja tio ne estas ebla! Devas ja esti iu sekreto.
– Jes, vi pravas. Fakto estas, ke ludas kaj kantas sole
la krokodilo, kaj la hipopotamo nur malfermas la buŝon.
***
Pasanto plendas al la aliu:
– Kia modo nun estas! Pantalono, kurta frizaĵo. Nu, jen, kiu staras
tie, ĉu viro aŭ virino?
– Estas ino, ŝi estas mia filino.
– Oĥ, pardonu! Tiom aĝa filino kaj tiom juna patro!
– Kial do patro? Mi estas ŝia patrino.
***
– Kiun vi venigis el la infanĝardeno? Tiu ja ne estas nia infano!
– Ne maltrankviliĝu, karulino. Tutegale morgaŭ ni devos revenigi

lin tien.
***
En hospitalo, flegisto vidas frenezulon, kiu estas kroĉita al lustro.
La flegisto demandas al alia frenezulo:
– Kial li estas kroĉita?
– Li pensas, ke li estas lampo.
– Helpu, mi demetos lin de la lustro.
– Ne! Ni restos en mallumo.
***
Ulo terurigita enkuras kuracistan oficejon, kaj diras: "Sinjoro

kuracisto, estas terurege! Ĉiufoje kiam mi diras la vorton
'Abrakadabro', ĉiuj malaperas! -– Sinjoro kuracisto, kien vi foriris…?"
***
Policisto haltigas sian aŭtomobilon antaŭ trafiklumo, kiu montras

ruĝan koloron. Li miras:
– Kia bela koloro! Kiom interesa! Belega!
La lumo ŝanĝiĝas al flava.
– Kaj ankoraŭ flava! Belega! Interesa!
Jam videblas verda lumo.
– Oh, nova koloro! Nu, tio estas vere interesa.

Kaj denove flava.
– Tion mi jam vidis. Ek!
***
Kolektisto de raraĵoj hejmeniĝas fierege pro ĵusa aĉeto. Temas pri

tute ordinara papago, iom maljuna kaj tremetanta, en tute ordinara
lada kaĝo. La ulo diras al sia edzino:
"Vidu kiel ĝi estas bela! Mi devis pagi ĝin iom multekoste, sed ĝi ja
devas esti tre rara: estas almenaŭ dek aliaj kolektistoj kiuj provis
aĉeti ĝin."
"Kaj vi pagis kiom?" demandas la edzino, tre malentuziasme.
"Du mil eŭrojn!"
"Vi frenezas! Kaj vi eĉ ne scias ĉu ĝi kapablas paroli!"
"Kiel do, ĉu mi kapablas paroli!" fajfas la ofendita papago. "Do, laŭ
vi, kiu estis kiu daŭre altigis la ofertojn…?"
***
Ventroparolisto ekas sian prezenton kun sia marioneto:
"Joĉjo, ĉu vi ne deziras fari rakonton? Jen, faru, ĉiuj aŭskultas
vin."
"Ho jes! Estas rakonto pri idisto…"
Precize tiumomente, kolerega viro ekstaras inter la spektantaro,

kaj ekkrias:
"Jam sufiĉege! Ĉesu rakonti tiujn kretenajn ŝercojn pri la idistoj,
pri la volapukistoj, kaj pri la raŭmistoj! Kaj mi diras tion ne pro tio
ke mi mem estas idisto!"
La ventroparolisto, iom ofendita, respondas al li:
"Ho hej, trankviliĝu, sinjoro. Ni estas ĉi tie por amuziĝi, ne por
interbati."
Kaj la idisto kolerkrias:
"Vi, la grandulo, fermu la faŭkon. Mi ja parolas al la etulo!"
***
"En Idolando troviĝas nur putinoj kaj futbalistoj!"
"Vi forgesas ke mia edzino venis el Idolando!"
"Ho, kaj en kiu teamo ŝi ludas…?"
***
Familio tagmanĝas. Ĉe tablo sidas patro kaj tri filoj. La patro diras
al la plej aĝa filo:
– Manĝu la supon akurate! Kial vi fosas ĝin, manĝas malrapide,
estas abomene rigardi!
– Sed kial vi kriaĉas?
– MI KRIAĈAS? Kanajlo!
Kaj vangofrapas lin.
La alia filo diras:
– Paĉjo, se li ne volas manĝi, kial vi devigas lin manĝi, kaj
eĉ frapas lin? Vi estas kvazaŭ tirano.
– MI ESTAS TIRANO??? Kanajlo!
Kaj ankaŭ lin vangofrapas.

La plej eta filo metas sian kuleron sur la tablon, kaj kovras
la vangojn per la manoj.
La patro diras:
– Kial vi kovras vin? Vi manĝas bone, vi estas ĝentila, ne arogas

kontraŭ la patro. Kion vi timas?
– Mi scias ke mi estas ĝentila. Mi kovras min por ajna okazo, ja vi
estas tia idioto…
***
Pastro, kuracisto kaj inĝeniero kune golfumas. Ili atendas kaj

bierumas en la drinkejo de la golfejo. Pasis jam horoj, sed la golfejo
ne iĝis libera. Ili iras al la ĉefo por demandi, kial tiom longe oni
okupas la ejon:
– Ĉar antaŭnelonge okazis akcidento al niaj kelkaj golf-klubanoj,

kaj ili ĉiuj blindiĝis. Nun ili bezonas iom pli multe da tempo por
finludi…
La pastro diras:
– Ve, kiel terure! Mi multe preĝos al Dio por ke ili rericevu
la sanon de okuloj.
La kuracisto:
– Jes, estas terurege, kaj mi promesas kontakti mian kolegon kiu

estas okul-specialisto, eble li povos kuraci la okulojn de niaj karaj
amikoj…
Kaj la inĝeniero:
– Jes, estas vere bedaŭrinde, sed kial ili ne ludas nokte?
***
Jena rakonto okazas en la "Fora Okcidento" (aŭ la "For-Uesto"
se vi preferas), antaŭ cento da jaroj. En drinkejo estas afiŝo kun
teksto:
"Manĝoj kaj trinkaĵoj senkostaj por tiu kiu kapablos ridigi mian
ĉevalon dum unu monato."
Eniras vakero (aŭ "kaŭbojo" se vi preferas). Li vidas la afiŝon, kaj

diras:
"Ho, tio estos facilega. Mi certe gajnos!"
La verŝisto informas lin:
"Tiu afiŝo pendas tie jam de unu jaro, kaj ĝis nun neniu gajnis."
Li kondukas la vakeron ĝis la ĉevalejo.
Kvin minutojn poste la vakero eliras, flustrinte ion en la orelon
de la ĉevalo. La ĉevalo ruliĝas sur la planko pro ridegado.
Du monatojn poste la vakero revenas, kaj la ĉevalo ankoraŭ ridas.

En la trinkejo, la verŝisto diras:
"Mi pretas doni al vi du mil dolarojn se vi povos ĉesigi la ĉevalon
ridi, ĉar ĝi tiom ridas ke mi ne plu povas rajdi ĝin!"
Ili reiras al la ĉevalejo, kie la vakero eniras sola, kaj eliras post
kvin minutoj. La ĉevalo nun ploregas.
La verŝisto demandas:
"Sed kion vi faris? Kiel vi unue tiel facile ridigis ĝin, kaj poste
plorigis ĝin?"
Kaj la vakero klarigas:
"La unuan fojon, mi diris al la ĉevalo ke mi havas seksilon pli
grandan ol ĝia. Kaj la duan fojon… mi montris ĝin!"
***
Bonŝanca estas maristo: en ŝiphaveno lin atendas junulino!
Bonŝanca estas trajn-stiristo: en stacidomo lin atendas junulino!
Bonŝanca estas piloto: en fluĝaveno lin atendas junulino!
Kaj nur la junulino estas malbonŝanca: jen necesas kuri

al ŝiphaveno, jen al stacidomo, jen al fluĝaveno…
***
En eklezia lernejo pastro demandas:
– Jimmy, kiel vi pensas, ĉu Noa multe fiŝkaptis, kiam li estis en sia

arkeo?
– Malverŝajne multe, ja li havis nur du vermojn.
***
Laŭ hazardo, venas al la Paradiza Pordo samtempe pastro kaj

aŭtobuskondukisto. Dio akceptas ilin kaj kontrolas iliajn dosierojn.
Li turniĝas al la aŭtobuskondukisto:
"Mi bonvenigas vin en Paradizon. Ĉu vi vidas tiun belegan domon

tie, sur la supra nubo? Ĝi havas varmigitan naĝbasenon,
tenisludejon, ktp, alivorte ĉiun luksegon. Tie vi pasigos Eternon."
Tiam li turniĝas al la pastro:
"Ĉu vi vidas tiun ruldometon tie, sur la suba nubo? En ĝi estas
nenio. Tie vi pasigos la ceteron de via mizera ekzisto."
La pastro ekkoleras, kaj diras al Dio:
"Kial do al mi, al pastro de Via Eklezio, Vi donas nur aĉan
ruldometon, dum al tiu simpla aŭtobuskondukisto vi donas luksegan
vilaon!?"
"Estas tre simple," respondas Dio. "Kiam vi predikis dum la Meso,

la homoj dormis, dum kiam li kondukis sian aŭtobuson, la homoj
preĝis!"
***
Jen estas idisto kiu butikumas en granda magazeno.
Li ektrovas okulvitrojn kiuj senvestigas!
Senhezite li aĉetas. Li surmetas la okulvitrojn, kaj konstatas

ke efektive la homoj estas nudaj; kaj kiam li formetas ilin, la homoj
estas denove vestitaj. Bonege! Kaj piedirante hejmen, li ludas tiel,
metante kaj formetante la magiajn okulvitrojn.
Alveninte hejme, li malfermas la pordon de la dormoĉambro, kaj

li vidas sian edzinon kun la leterportisto sur la lito, tute nudaj.
Li formetas la okulvitrojn kaj vidas ilin ankoraŭ nudaj. Li remetas ilin,
kaj ili estas ankoraŭ nudaj.
Li ekkoleras: "Imagu, mi pagis 100 eŭrojn por tiuj ĉi okulvitroj, kaj

ili jam ne plu funkcias!"
***
LA KULEREGO
Maljuna pastro invitas junan pastron vespermanĝi kun si. La juna
pastro tuj rimarkas, ke la dommastrino estas juna kaj belforma. Dum
la vespermanĝo la junulo komencas pensi, ke eble estas intima rilato
inter la alia viro kaj lia servistino. Ŝajnas, ke ŝi kondutas tre konante
kun sia estro… La maljunulo vidas, kiel la junulo observas la virinon
kaj haste diras: "Mi divenas kiel vi pensas pri mi kaj ŝi, sed mi volas
certigi vin, ke nia rilato estas tute profesia".
Unu semajnon poste la dommastrino venas al la maljuna pastro,
dirante:
"Patro, post la vizito antaŭ semajno de via amiko, la juna pastro,

mi ne povas trovi altvaloran arĝentan viandosaŭcan kuleregon.
Ĉu estas eble ke li ŝtelis ĝin?"
La maljunulo opinias: "Mi tre dubas tion, sed mi demandos lin per
zorge skribita letero". Do li skribis jene: "Kara Patro, mi ne diras ke vi
FAKTE prenis mian viandosaŭcan kuleregon aŭ ĉu vi NEFAKTE
prenis ĝin. Tamen la fakto estas, ke post via vizito la kulerego
mankas al mi".
Post tri tagoj la maljuna pastro ricevas jenan leteron de la alia
pastro.
"Kara Patro, mi ne volas diri, ke vi FAKTE dormas kun via
dommastrino aŭ ke vi NEFAKTE dormas kun ŝi. Tamen la fakto
estas tia: se vi estus dormanta en via propra lito, vi jam estus facile
trovinta la kuleregon".
***
MALBONA TAGO
Kompatindulo sidas en drinkejo, li aspektas vere mizera. De pli
ol duonhoro li simple sidas tie, rigardante sian glason kvazaŭ li volus
dronigi sin en ĝi.
Tiumomente eniras kamionisto kiu sidiĝas apud lin, rimarkas lian

malfeliĉegan mienon, donas al li amikan frapeton surŝultran, prenas
lian glason kaj fortrinkas la enhavon.
Vidinte ĉion ĉi, la mizerulo ekploregas…
"Nu, nu," tuj diras la kamionisto, "ne ploru pri tio, temas pri
bagatelo. Mi ja pagos al vi alian glason. Mi faris tion nur ĉar mi vidis
ke vi estas tiom malgaja…"
Kaj la alia respondas:
"Ne, ne pro tio mi ploras. Hodiaŭ estas vere la plej malbona tago
en mia vivo. Ĉi-matene mia vekhorloĝo ne funkciis, do mi alvenis
malfrue al la laborejo. Mia estro estis kolerega, kaj li maldungis min.
Kiam mi volis iri hejmen, mi konstatis ke iu ŝtelis mian aŭtomobilon,
kaj la polico diris ke estas neniu indico, ke ili verŝajne neniam
retrovos ĝin. Kaj evidente, mi ne havas kontraŭŝtelan asekuron…
Do, mi iris hejmen per taksio. Poste mi konstatis ke mi lasis mian
paperujon kun mia tuta mono en la taksio, kiu jam foriris. Enirante
la domon mi trovis mian edzinon en la lito kun mia plej bona amiko.
Do, mi eliris la domon, decidinte fini mian vivon. Mi eniris tiun
ĉi drinkejon, kaj ĵus antaŭ ol mi povis mortigi min, vi alvenis kaj trinkis
la venenon kiun mi estis trinkonta…"
***
Feliĉa kamionisto kantetas dum li stiras sian kamionon:
"La la la, mi nomiĝas Johano, mi havas kamionon, kaj mi iras
al Parizo, la la la."
Li vidas junan monakinon kiu petveturas, kaj haltas por preni ŝin.
Li demandas ŝin ĉu li rajtus kisi ŝin, kaj ŝi akceptas! Ili kisas,
li restartas la kamionon, kaj rekomencas kanti "La la la, mi nomiĝas
Johano, mi havas kamionon, kaj mi iras al Parizo, la la la."
Tiam ankaŭ la monakino ekkantas "La la la, mi nomiĝas Karlo,
mi iras al maskobalo en Parizo, la la la!"
***
Laboristo instalas muralmuran tapiŝon en domo. Fininte,

li kontrolas sian faron, kaj malfeliĉe li konstatas ke estas eta tubero
en la mezo de la ĉambro. Ĉar li estas perdinta sian cigaredpaketon,
li pensas ke estos pli facile platigi la tuberon ol rekomenci la tutan
laboron. Li unue platigas ĝin per martelo, poste glatigas ĝin per
la piedo. Neniu postsigno de la tubero. Li estas tre kontenta… ĝis
li retrovas siajn cigaredojn.
Je tiu momento, la dommastrino eniras la ĉambron kaj demandas

al li:
"Ĉu vi ne vidis mian hamstron?"

2
Bone vestita Viro estas en la dezerto, kaj de horoj vagas perdita,
senakva, preskaŭsvene.
Li estas soifmortonta. Subite li ekvidas dometon supre de duno,

kaj li penege ekrampas, kaj fine atingas antaŭ la pordon.
Li konstatas ke temas pri vestobutiko.
"Akvon," li petegas kompatveke al la butikisto, "bonvolu doni al mi

glason da akvo."
"Mi ege bedaŭras," respondas la butikestro, "sed ĉi tie ni havas
nur vestojn. Rigardu nur tiun ĉi belegan kravaton el pura silko…"
"Aĥ, mi ne bezonas kravaton, mi bezonas nur akvon!"
"Mi ege bedaŭras," ripetas la butikestro, "ĉi tie ni ne havas akvon.
Sed rigardu tien, ĉe la horizonto sur alia duno, tie estas restoracio,
kun trinkejo."
Do nia kompatindulo foriras, kaj uzante siajn lastajn fortostreĉojn,

post ankoraŭ horo, fine atingas la trinkejon.
"A-a-akvon!" li apenaŭ sukcesas elgorĝigi, "bonvolu doni al mi

glason da akvo."
"Neeble, sinjoro," respondas la verŝisto. "Ĉi tie ni ne servas

al senkravataj viroj…"
***
Manĝ-invito Sinjoreca volapukisto promenas en parko, kaj ekvidas

trampon kiu bovece manĝas la herbon.
"Ho, mia bedaŭrinda bonulo," ekkrias la bonfarema sinjoro. "Via
stato kortuŝas min. Bonvolu akcepti mian inviton veni manĝi ĉe min."
"Vi estas vere bonkora, sinjoro," respondas la trampo. "Sed ĉu mi

rajtus peti vian indulgon akcepti ankaŭ mian edzinon kaj niajn kvin
infanojn."
"Sed absolute jes," respondas la sinjoro. "Kun granda plezuro.

Efektive, mi ne tondis mian gazonon de pli ol monato!"
***
– Mi decidis maldungi mian sekretariinon – diras direktoro.
– Kial? – demandas lia amiko.
– Jen, aŭskultu. Antaŭnelonge, en la tago de mia jubileo,

mi renkontis ŝin sur la strato. Ŝi portis du grandajn sakojn.
Mi proponis helpi al ŝi kaj portis la sakojn ĝis ŝia domo. Ŝi invitis min
por taso da kafo.
– Tio ja estas bone!
– Ni venis ŝian loĝejon. Ŝi foriris en apudan ĉambron dirante,
ke mi venu tien, kiam ŝi min vokos.
– Sed tio ja estas bonege!
– Post kvinљ minutoj ŝi min vokis. Mi venis: en la ĉambro staris
preparita manĝotablo, ĉe kiu sidis miaj oficistoj.
– Tio ja estas belege!
– Sed, prezentu al vi, kiaaspekte mi tien venis.
***
Viro revenas hejmen tre malsata. Li sonorigas ĉe la pordo.

La pordon malfermas nekonato.
– Kiu vi estas? – demandas la nekonato.
– Edzo.
– Kion vi volas?
– Mi volas manĝi.
– Ĉu vi manĝos la hieraŭan barĉon?
– Jes, manĝos.
– Venu morgaŭ.
***
Oni sonorigas ĉe la pordo. Mastro malfermas, sur la sojlo staras
gastoj.
– Vi almenaŭ estu avertinta min, – riproĉis ilin la mastro.
– Sed ni volis trovi vin hejme.
***
Eta knabino venas al zoo-vendejo. Ŝi ĉarmege ridetas kaj diras
al vendisto:
– Mi volas aĉeti kuniklon.
La vendisto respondas:
– Ĉu vi volas aĉeti ĉi tiun blankan, malĝojan simpatiegan kuniklon,

aŭ ĉi tiun nigran petolemulon?
La knabineto, same sune ridetante, diras:

– Por mia boao estas tute egale!
***
Konversacias tri pastroj – katolika, ortodoksa kaj judaisma – pri

tio, kies kredo pli pravas kaj efektivas.
La katolika argumentas: iam mi flugis per avio kaj la avio ne povis

alteriĝi ĉar ŝasio ne elĵetiĝis. Sed mi preĝis al MIA Dio kaj – ĉu
vi povas imagi? – ĉio finiĝis bone.
La ortodoksa kontraŭdiras: tio estas bagatelo. Jen mi foje navigis,

kaj nia marŝipo okazis en centro de ŝtormo, ni preskaŭ dronis, sed
mi preĝis al MIA Dio kaj – ĉu vi povas imagi? – la ĉirkaŭa maro
ŝtormas, sed apud la ŝipo estas perfekta trankvilo.
La judaisto diras: jes, tio tre bonas, sed aŭskultu min. Iras
mi sabate al sinagogo kaj subite vidas surtere monujon. Dikan
monujon. Kaj mi ne havas eĉ solan groŝon. Kaj tie estas plena
monujo! Sed sabato!! Mi maldevas labori. Mi maldevas eĉ kliniĝi por
levi ion ajn. Mi haltis kaj komencis preĝadi ke la monujo aliĝu al mi.
Kaj ĉu vi povas imagi? – ĉie estas sabato, sed ĉirkaŭ mi – ĵaŭdo!!!
***
Infanoj Gepatroj sendis sian filon al avo por 14 tagoj.
Post ĉi tempo ili sendis telegramon: "Nepon ne sendu, ĉi tie
furiozas uragano."
La avo respondis: "Mi sendas la nepon kaj vi sendu uraganon.
Mi preferas ĝin."
***
Admonas maljunulo knabeton: "Knabeto, ĉu vi ne komencis fumi

tro frue?"
"Kial tro frue? Ja post momento estos tagmanĝo."

***
Patrino: "Ne, je tiu filmo, al junularo malpermesita, mi vin ne lasos

iri.
Preferu atendi, kiam ĝin oni elsendos per televido."
***
Justa puno Ulo delonge revas havi parolkapablan beston. Finfine

li aĉetas papagon.
Sed lia revo baldaŭ fariĝas koŝmaro, ĉar la pagago ja parolas,
sed la tutan tagon krias nur obscenaĵojn.
Post kelkaj tagoj la ulo ne plu eltenas. Li kaptas la papagon ĉe la

gorĝo, skuas ĝin, kaj krias:
"Se vi ne ĉesos tiel blasfemi, vi bedaŭregos!"
La papago pro paniko nur pli laŭte krias. Do la ulo enfermas ĝin
en balail-ŝrankon. Sed la papago pro nervozegeco daŭre kriegas
siajn malbenojn funde de la ŝranko.
Komplete perdinte la sinregon, la ulo prenas la papagon kaj
enfermas ĝin en la fridujon.
Kaj tie, rapidege, la papago eksilentas.
Post kelkaj minutoj da tia silento, la ulo maltranviliĝas, kaj
malfermas la fridujon. La papago estas hirtigita sed trankvila.
Ĝi eliras, lokas sin sur la brakon de sia mastro, kaj diras:
"Sciu ke mi vere ekstreme bedaŭras pro la malagrablaĵoj kiujn

mi kaŭzis al vi."
La ulo miregas: lia papago komplete transformiĝis. Kaj precize

tiumomente la papago aldone diras:
"Cetere, nur pro scivolemo, diru al mi: kion do misfaris tiu kokino?"
ulo – (один) человек, мужик, чувак и т.п. obscenaĵo – похабщина,
непристойность blasfemi – ругаться sinrego – самообладание
fridujo – холодильник hirtigita – взъерошенный cetere – (здесь)
кстати
Renkontiĝas esperantisto kaj idisto. E-isto diras:
– Mi aŭdis bonegan anekdoton pri stultuloj, sed ĝi estas pri
stultuloj-idistoj. Do, por ne ke estu ofende por vi, mi rakontu ĝin
kvazaŭ pri volapukistoj.
– Enorde.
E-isto rakontis. La idisto ege ŝatis la anekdoton, li ridegis tre laŭte.
Finridante, la idisto diras:
– Brilega anekdoto! Tiuj volapukistoj estas efektive tre stultaj…
***
Patro, alparolante sian 2-jaran filon:
– Knabo, diru "muŝo".
– Nu, muŝo.
– Ne. Diru sen "nu" "muŝo".
– Nu, sen "nu" muŝo! Nu?
***
– Kial vi ne iris al fiŝkaptado ĉi-semajnfine?
– Ĉar mi legis en la horoskopo, ke estas bonŝanca tago por Fiŝoj.
***
Dormi kiel bebo Roberto promenas en la urbo, kaj subite
li ekvidas malnovan amikon, Georgon, kiun li ne vidis de pluraj jaroj.
"Saluton, Geĉjo!" li ekkrias, "Jam de longe! Kion vi nun faras?"
"Saluton, Roĉjo!" respondis la amiko. "Mi edziĝis antaŭ du jaroj."
"Bonege, knabo! Kaj kion vi faras kiel laboron?"
"Nu, mi laboris en granda multnacia entrepreno, sed mi estis
maldungita hieraŭ."
"Aj, kia misŝanco! Ĉu tio ne tro perturbas vin?"
"Ne, ne, tute ne. Mi dormas kiel bebo."
"Bone, des pli bone! Mi devas forpafi nun, sed ni ja baldaŭ
renkontiĝu, ĉu ne?"
Post du monatoj, Roberto denove renkontas Georgon en kafejo.
"Ĉu vi estas daŭre senlabora?" li demandas.
"Ja, daŭre."
"Nu, almenaŭ tiel vi povas pasigi pli da tempo kun via edzino."
"Ŝi forlasis min hieraŭ."
"Oj, mi vere bedaŭras, knabo."
"Ne gravas," stoike diras Georgo.
"Sciu, ulĉjo, se mi povas fari ion por vi, ne hezitu…"
"Dankon, Roĉjo, sed ne necesas. Mi daŭre dormas kiel bebo."
"Nu, se vi certas…"

La du amikoj disiĝas, kaj monaton poste Roberto invitas Georgon
por vespermanĝi. Dum la manĝo, Roberto demandas pri lia situacio.
"Ĉu daŭre sen laboro?"
"Ja vi scias ke hodiaŭ eĉ junaj viroj ne plu trovas dungon."
"Jes. Kaj ĉu vi havas novaĵojn pri via edzino?"
"Ŝi ĵus ekis eksedziĝan proceduron, ĉar ŝi intencas reedziniĝi kun

mia eksa ĉefo."
"Ha, ĉu? Kaj ĉu viaj gepatroj bonfartas?"
"Ili mortis en aviadila akcidento antaŭ kvin tagoj."
"Ne vere! Ĉiujn miajn kondolencojn, ulĉjo. Se mi povos helpi vin
elteni…"
"Ne necesas. Mi certigas al vi ke mi daŭre dormas kiel bebo."
"Sed finfine!" eksklamas Roberto. "Mi ne komprenas. Okazis al vi

nur misegaĵoj dum malpli ol kvar monatoj, kaj vi trovas por diri nur
ke vi dormas kiel bebo. Kiel vi sukcesas je tio?"
"Ne komplikas," respondas Georgo. "Mi dormas unu horon,

mi ploras unu horon, mi dormas unu horon…"
***
Soifo Du volapukanoj vagas en dezerto de kelkaj tagoj, kaj ili
suferegas pro soifo.
"Mi konas tre bonan trukon por lukti kontraŭ soifo," diras la unua
volapukano.
"Ĉu?" letargie reagas la dua. "Kio estas?"
"Tre simple necesas suĉi ŝtonetojn…"

"Estas fuŝite! Ĉi tie troviĝas nur sablo ĝis la horizonto."
Sekvas longa silento. La du vojperdintoj en la dezerto piediras tre

malfacile inter la brulantaj dunoj.
"Ni estus savitaj," subite diras la dua volapukano, "se ni trovus
rivereton."
"Jes ja, vi pravas," respondas la unua. "Ja funde de riveretoj
troviĝas ĉiam multaj ŝtonetoj…"
***
Hieraŭ okazis batalo inter seksa malplimulto kaj seksa plimulto.
Plimulto el la malplimulto estis portita en hospitalon.
***
Prezidentoj de Usono, Francio kaj Rusio ekdisputis, kies soldatoj

estas pli fortaj kontraŭ doloro. Ili decidis preni po unu soldato por
kontrolo.
Sekvatage venas usona kanonisto. Prezidento de Usono rekte

frapas lin kontraŭ ties dentoj. La kanonisto nur grimacetis.
Prezidento de Usono demandas:
– Ĉu estas dolore?
– Yes, mister President.
– Sed vi ja povas elteni?
– Usonaj kanonistoj povas elteni ĉion!
– Bravulo!
Prezidento de Francio prenas de sia sekvantaro sabron, venas

al franca paraŝutisto kaj pikas ties ŝultron. La paraŝutisto
dentogrincas, sed plu staras. Prezidento de Francio demandas:
– Oŭi, Monsieŭr le President.
– Sed vi ja povas elteni?
– Paraŝutistoj de Francio malrespektas doloron!
– Bravulo!
Prezidento de Rusio prenas de siaj gardistoj pistolon, venas

al rusa soldato kaj pafas rekte en ties piedon. En la boto aperis
truego, sed la soldato eĉ ne grimacetis. Prezidento de Rusio
demandas:
– Tute ne!
La aliaj prezidentoj:
– WOW! Brilege! Super!
Rusia prezidento kontentegas. Poste li denove venas al la soldato

kaj flustre demandas:
– Ĉu entute ne estis dolore?
– Ne!
– Bravulo! Nun vi fariĝas leŭtenanto.
– Dankon! Sed ĉu eblas ankaŭ ricevi normalajn botojn? Mi ja

havas 40-n dimension, sed en nia provizejo jam la duan jaron
troviĝas nur 45-dimensiaj.
***
Ekzistas interesa popola opinio, ke ne indas rigardi spegulon dum
vi manĝas, alikaze vi formanĝos vian feliĉon. Ankaŭ ne indas trinki
antaŭ spegulo – vi fortrinkos vian feliĉon. Kaj en necesejo prefere
tute ne havi spegulon.
***
SIMIO VIDAS, SIMIO FARAS

(bharata fabelo)
Antaŭ multaj jaroj, estis afabla junulo nomita Karim. Li estis
profesia vendisto de ĉapoj kaj do vagadis de vilaĝo al vilaĝo,
portante siajn varojn. Je unu tago li estus ĉe Mug'halsaraj, la sekvan
tagon oni povus trovi lin ĉe Fajzabad.
Foje, dum somera tago, li estis transiĝanta tra vastaj ebenoj, kiam
li sentis sin laca kaj dormema pro longa marŝado kaj varmeco.
Li rimarkis grandan mango-arbo kiu provizas bonvenan ombron.
Baldaŭ li kuŝis sub la arbo kun sia sako de ĉapoj apud li kaj post
minuto estis profunde dormanta.
Kiam li vekiĝis, li sentis sin refreŝigita kaj stariĝis, preta rekomenci

sian vojaĝon. Sed nun en lia sako ne estis eĉ unu ĉapo! "O, Alaho!",
li diris al si mem, "Kial la ŝtelistoj devis damaĝi min, povran
vendiston?" Tiam li rigardis supren kaj ekvidis, ke inter la branĉoj
estis multe da simioj, kaj ĉiu portas belan ĉapon!
Li komencis provi reakiri siajn varojn. Li kriis al la simioj, kaj ili
reciproke kriis al li. Li faris grimacojn kaj malkovris, ke la simioj
povas fari tion eĉ pli bone ol li. Li ĵetis ŝtonojn al ili kaj tuj devis ŝirmi
sin kontraŭ duŝo de malmolaj mangoj. "Aj, aj, Alaho! Kiel mi reakiros
miajn ĉapojn?",љ li demandis al si. Tute malĝoja, li ĵetis sian propran
ĉapon sur la teron.
Tiam ankaŭ la simioj ĵetis iliajn ĉapojn teren, kaj li povis ĝoje preni
ĉiujn. Karim kontente daŭrigis sian vojaĝon.
Post 50 jaroj juna Abdul, la nepo de la fama ĉap-vendisto, Karim,
estis laboranta por sia familio. Li vendadis ĉapojn kiel faris lia avo.
Post longa piedirado tra la sama ĝangalo, kiun iam trapasis lia avo,
Abdul iĝis dormema kaj laca, do li decidis dormi en ombro de granda
mango-arbo. Baldaŭ li estis dormanta.
Kiam li vekiĝis post kelkaj horoj, ah! – neniu ĉapo restis en lia
sako!
Abdul baldaŭ ekkonsciis, ke simioj sur la mango-arbo ŝtelis

la ĉapojn kaj nun portas ilin. Dum momento la ĉap-vendisto
malĝojiĝis, sed tiam li rememoris la faman rakonton, kiun lia avo ofte
fiere rakontis al li.
"Do, ankaŭ mi povas trompi ĉi tiujn simiojn!", diris Abdul. Li svingis

sian brakojn – la simioj svingis siajn. Li saltis kelkfoje – la simioj
saltis simile sur la branĉoj. Li tiris sian orelon – la simioj tiris siajn.
Fine Abdul ĵetis sian propran ĉapon sur teron.
Unu simio saltis malsupren de sur la arbo, alproksimiĝis Abdulon

kaj polmobatis lian vangon, dirante: "Impertinentulo! Ĉu vi supozas,
ke vi estas la sola ulo kiu havas avon?"
***
Iu homo iras laŭ sportejo, kaj vidas, ke alia viro saltas de 10-metra
saltotureto (aŭ kiel ĝi nomiĝas?) en SENAKVAN basenon, sed
ne mort-frakasiĝas kontraŭ la fundo, sed retroĵetiĝas kaj reflugas
supren.
La konsternita preterpasanto venas al li kaj demandas, kiel

li sukcesas.
– Estas tute simple. Kiam vi flugas malsupren, vi pensu, ke vi
estas pilketo, kaj vi retroĵetiĝos.
La homo eĉ pli konsternita iras supren, al la pinto de la
saltotureto, kaj saltas malsupren. Dumfluge li pensas: "Mi estas
pilketo, mi estas pilketo, mi estas pilketo… Sed kio okazus se mi
estus tomato?" retroĵetiĝas – отбрасывается
(retro– – неофициальная приставка, означающая "обратно")

konsternita – потрясенный pilketo – мячик tomato – помидор
E-eeeta vermido, plorante, demandas sian patrinon:
– Panjo, panjo, kie estas nia paĉjo?
– Ĉesu, karulo! Li kun viroj fiŝkapti foriris.
***
Hospitalestro demandas komencantan kuraciston:
– Via unua kliento, kolego, resaniĝis. Kial do vi aspektas tiom

angore?
– Vidu, profesoro, mi neniel povas kompreni, kial li tamen

resaniĝis?
3
Iras homo tra dezerto. Estas tre varme. Li soifas… Subite li vidas
puton.
Li aliras, enrigardas. Kaj tiu estas profundega, ne klaras, ĉu estas

tie akvo, aŭ ne…
Li trovis ŝtonon, ĵetis ĝin en la puton. Kun mallaŭtiĝanta fajfo

la ŝtono forfalis: nek resone, nek io ajn… Trovis li pli grandan ŝtonon
- la sama rezulto… Sed li soifas ja… Eble io resonos en la
profundo…
Vidas li – apudas ŝpalo. Kun peno li eltiris ĝin kaj ĵetis en la puton.
La sama rezulto. Subite elfore ekbruegas, preter la homo
preterekspresas kaprino kaj senhalte saltas en la puton.
La konsternita homo sidiĝas. Post iom da tempo aliras al li

maljunulo:
– Aŭskultu, homo, ĉu vi ne vidis mian kaprinon?
– Jen ĵus preterkuris kaj saltis en la puton…
– Hm-mmm, strange. Ja estis ligita al ŝpalo…
***
KONFESO
Maljuna itala viro estas ĉe konfesejo kun sacerdoto.
"Nu, patro," komencas la maljunulo, "je la komenco de la dua
monda milito, belega virino manfrapis mian pordon kaj plore petegis
rifuĝon kontraŭ la invadantaj germanoj. Do, mi kaŝis ŝin en mia
subtegmento kaj tie ŝi restis sekure."
"Tio estis mirinda ago," respondis la sacerdoto, "Certe vi ne devas
konfesi tion."
"Jes, patro, sed mi estis morale malfortika kaj mi postulis ke ŝi
devas pagi al mi per ofta seksumado," honte diris la maljunulo.
La sacerdoto meditis dum minuto kaj respondis, "Nu, tiam estis tre
malfacila epoko kaj vi ege riskis vin. Vi suferus terure se la germanoj
malkovrus ŝin. Mi scias ke Dio, pro lia bonkoreco, bilancos la bonon
kaj la malbonon de viaj agoj kaj sekve juĝos vin milde."
"Bonege, pastro. Mi sentas min ege pli komforta," respondas

la konfesanto.
"Ĉu mi rajtas demandi iom pli?"
"Certe, mia filo."
"Ĉu mi devas informi ŝin, ke la milito jam finiĝis?"
***
Vino Kliento en malgranda manĝaĵvendejo: Mi ŝatus litron da vino.
La vendisto: Ruĝan aŭ blankan?
Kliento: Mi prifajas -– mi estas blinda.
***
Malbonega novaĵo Kuracisto (je telefono): Mi havas du novaĵojn

por vi: unu malbonan, kaj unu malbonegan.
Paciento: Komencu per la malbona.
Kuracisto: Mi ricevis la rezultojn de via lasta ekzameniĝo.

La analizo klare indikas ke restas al vi nur dudek kvar horojn por vivi.
Paciento: Dudek kvar horojn!? Sed tio estas terura! Estas
nekredeble! Kaj vi diras ke vi havas eĉ malpli bonan novaĵon
anoncotan?
Kuracisto: Jes. Mi provas telefone kontakti vin por diri al vi
la rezulton jam de hieraŭ…
***
Gramatiko Instruisto: Kio estas la estonta tempo de "Mi oscedas"?
Joĉjo: "Mi dormos".
***
Tago por ĉio Mortinto troviĝas en la postvivo – en infero. Kvankam
li bone scias kial li estas tie, li tamen estas senesperigita. Tiam
alvenas demono kiu demandas:
"Sed kial vi estas tiel malgaja?"
"Kiel mi ne estus malgaja!" eksklamas la ulo. "Mi ja estas
en infero!"
"Ho, trankviliĝu! La infero ne estas tiel terura kiel oni kutime
imagas.
Ni havas multajn okazojn por amuziĝi ĉi tie. Ekzemple, ĉu vi ŝatas

drinki?"
"Drinki? Evidente. Mi ŝategas drinki!"
"Do, plaĉos al vi lundoj. Ĉiun lundon ni faras nur tion, drinkegas.
Viskion, tekilon, vinon, konjakon… Ni drinkegas ĝis fali sur

la grundon kaj ĝis ĉion vomegi! Kaj tiam ni rekomencas."
"He je, tio ŝajnas sufiĉe bona."

"Ĉu vi fumas?" ankoraŭ demandas la demono.
"Jes ja!"
"Egbone! Plaĉos al vi mardoj. Ni havas la plej bonajn cigarojn
en la mondo, kaj ni plenpulme fumegas! Kaj… se vi ekhavas
kanceron, neniu problemo, vi jam estas morta, ĉe ne?"
"Nu, tio ŝajnas eĉ tute bona."
"Kaj mi certas ke vi ŝatas vetludi, ĉu ne?"
"Jes, kial ne? Tio okupas…"
"Do, plaĉos al vi merkredoj. Vi povos ludi je ĉio imagebla: ĵetkuboj,

ruleto, ĉevalkuroj, pokero… Kaj se vi ĉion perdas, nu neniel gravas,
ĉar vi jam estas morta."
"Interesege…"
"Kaj ĉu drogojn vi ŝatas?" demandas la demono.
"Ho, jesege, mi pli ol ŝatas tion. Cetere, ja tial mi estas ĉi tie…"
"Fantaste! Plaĉegos al vi ĵaŭdoj. Ĵaŭdo estas la tago por ĉiuj
drogoj, kaj vi povos preni ĉiajn: krakon, heroinon, ekstazion,
haŝiŝon… Ĉion kion vi volas. Kaj sen danĝero, ĉar vi ja jam estas
morta…"
"Kia plezurego!" ekridas la mortinto. "Mi neniam imagis ke infero
povus esti tiel agrablega loko!"
"Kaj," demandas la demono, "ĉu vi estas gejo?"
"Kion? Gejo. Ne, mi neniel estas samseksemulo."
"Aj, aj! Do tute ne plaĉos al vi vendredoj…"
***
MALNOVA AMIKO
Idisto rekonas malnovegan amikon en la strato, kaj alsalutas lin:
"Ha lo! Johano! Nekredeble, ni ne renkontiĝis de almenaŭ dek

kvin jaroj!
Aj, vi vere multege ŝanĝiĝis!"
"Nu ja," respondas la alia, "sed mi ne nomiĝas Johano."
"Oj oj! Vi eĉ ŝanĝis vian antaŭnomon!"
***
POST LA FALO, NE PLU ESTOS BALO

Naŭdekjarulino falis kaj rompis al si la kruron. Oni tre bone
prizorgis ŝin, kaj bele engipsigis la kruron.
Tiam la kuracisto diras:
"Post unu monato mi forigos la gipson. Kaj dume, ĉefe
ne malsupreniru laŭ ŝtuparoj."
Unu monaton poste, la virino revidas la kuraciston, kiu forigas
la gipson, kaj diras:
"Nun vi povos malsupreniri laŭ ŝtuparoj."
"Aĥ," ŝi suspiras, "des pli bone. Mi vere tediĝis malsupreniri per
la pluvtubo…!"
***
BONEGA ARBARISTO
Reklamo postulas: "Bezonata: tre sperta arbaristo". Viro
respondas al la reklamo kaj estas demandita pri lia sperto.
"Mi laboris en la Sahara arbaro."
"Vi volas diri la Sahara dezerto, ĉu ne?", respondas la intervjuisto.
La viro ridas kaj diras, "Certe, tiel ĝi nomiĝas nuntempe!"
***
PREZO DE KONSILO
Enirante la oficejon de avokato, viro demandas pri liaj tarifoj.
"Kvindek dolarojn po demando," respondas la advokato.
"Tio estas multkosta, ĉu ne?", demandas la viro.
"Vi pravas," diras la avokato."Do, kio estas via tria demando?"
***
VIKTIMO DE FAJRO
Antikvatempe, almozulo vagas de pordo al pordo, petegante
monon. Li klarigas al ĉiuj ke li, kompatinda viktimo, devas peti tian
helpon ĉar lia hejmo detruiĝis per fajro.
Iu vigla ulo demandas, "Ĉu vi havas dokumenton de la urbestro,

kiu konfirmas vian historion?"
"Oj, oj!", respondas la petanto,"Ankaŭ tio estis detruita!"
***
Unu tagon en restoracio Du turistoj vizitas Hispanion. Ili decidas iri
por vespermanĝi en restoracio kies specialaĵo estas "Taŭro-ovoj laŭ
Hispana Stilo". Tiu plado estas famkonata pro sia stimulefekto, eĉ pli
efika ol Viagro. La restoracio ricevas la taŭro-varojn de la taŭroludejo
tuj apuda.
Kiam la kelnero servas al ili la pladojn, la turistoj konstatas ke la

du taŭro-ovoj estas malgrandegaj, kaj unu plenvoĉe plendas:
"Diru jam, mi kredis ke la taŭroj havas grandajn testikojn!"
Kaj la kelnero respondas: "Jes, efektive – sed ĉifoje estas la taŭro

kiu gajnis!"
***
Unu tagon ĉe rabisto Rabisto preterpasas pordegon de la

palaceca domo kiun li planas rabi, kaj vidas avertoŝildon: "Atentu
la danĝeran papagon!"
"Ha ha!" li mallaŭte ridas (do eble: haet' haet'!) "Se ili kredas timigi
min per sia stulta papago, ili eraregas!"
Fulmrapide li grimpas trans la muron kaj per sia paspartuo facile

eniras la domon. Ĝuste tiam li ekvidas la faman danĝeran papagon
kaj diras al ĝi:
"Nu, kompatinda amiketo, vi vere neniom utilas!"
Je tiu sekundo, la papago ekblekas:
"Reks, ataku! Reks, ataku!"
***
Ekzameno pri fiziko en universitato.
Temo: "Sono kaj lumo".

Eniras studento. La profesoro demandas:
– Kio estas pli rapida: lumo aŭ sono?
La studento respondas:
– Lumo.
– Bone. Sed kial?
– Se mi ŝaltas radio-aparaton, komence ekbrulas lampeto, kaj nur

poste venas la muziko.
– Malbone. Via ekzamenado estas finita.
Eniras dua studento. La sama demando.
Studento respondas:
– Sono.
– Pruvu!
– Kiam mi ŝaltas TV, komence aŭdiĝas zumo, kaj nur poste
aperas bildoj.
– Malbone. Foriru!
La profesoro enpensiĝis: Aŭ studentoj estas tro stultaj, aŭ la

demandoj estas tro komplikaj?
Eniras tria studento. La profesoro demandas:
– Jen vi staras sur montopinto. Sur apuda monto estas kanono.
Ĝi pafas.
Kion vi eksentos pli frue: la flamon el la kanono aŭ la bruon de la
pafo?
– Kompreneble la flamon.
Profesoro kun ek-ĝojo:
– Kaj kiel vi tion klarigas?
La studento pensetis dum sekundo kaj respondas:
– Nu ja, la okuloj estas multe pli antaŭe ol la oreloj!
***
VINTRA FIŜKAPTADO
En malvarma vintra tago, maljunulo marŝis sur glacia Lago Erio,
faris truon en la glacio kaj komencas fiŝkaptadi per ŝnuro kaj hoko.
Dum horo li pacience atendis mordeton de fiŝo sed nenio okazis.
Tiam alvenis knabo kiu simile tranĉis truon je kelkaj metroj for
de la oldulo kaj trametis fiŝkaptan ŝnuron en la lagon. Tuj la knabo
eltiris grandan fiŝon kaj senhezite refoje enmetis sian ŝnuron en la
truon.
Nekredante, la maljunulo rigardis kiel la knabo kaptas unu, du, tri

kaj fine ses bonajn fiŝojn. Dume la odulo kaptis nenion.
Tiam la maljunulo aliris la knabon kaj demandis, "Dumvive

mi fiŝkaptadas ĉi tie sed neniam vidas tian kian vi ĵus faris. Bonvolu,
diru al mi, kiel vi tiel sukcesas?"
"Bi bebaf bobfeŭvi bavajm biajm beŭmojm," respondis la eta

knabo.
"Pardonu, mi tute ne komprenis kion vi diris," diris la maljunulo.
La knabo kraĉis bulon el sia buŝo en sian manon kaj respondis,
"Sinjoro, vi devas konservi varmaj viajn vermojn."
***
BELA BEBO
Juna patrino sidas en aŭtobuso kaj karesas sian bebeton. Viro
komplete ebria enbusiĝas kaj ĵetsidiĝas apude. Li ekvidas la virinon,
kaj diras:
S'luton, bel'lino…
Tiam li ekvidas kaj bebon, kaj hurlas: Aĥ, kia hororo! Tiom malbela
bebo, mi ne sciis ke tio povas ekzisti!
La juna patrino, tre vundita, ekploregas. La busŝoforo, aŭdante

la kriojn kaj ploron, haltigas sian buson kaj elĵetas la ebriulon.
Li eksklamas: Ho, tiuj ebriuloj! Mi satiĝis je ili! Jen, trinku iom da kafo
el mia termoso, tio trankviligos vin.
La juna virino dankeme akceptas.
La ŝoforo ankoraŭ diras, serĉante en sia sako: Kaj mi havas
ankaŭ bananon por via eta simio.
***
PURA MANĜAĴO
Kliento en restoracio: Kelnero, kio estas la hodiaŭa ĉefplado?
Kelnero: Estas bovidlangaĵo, sinjoro.
(Ja temas pri franca restoracio.)
Kliento: Ne, ne! Mi ne povas manĝi tion. Mi ne ŝatas ĝin. Cetere,
ĝi estas malpura, ĉar ĝi venas el bestbuŝo!
Kelnero: Tiukaze, sinjoro, mi konsilas al vi ovaĵon.

***
PURA MENSO
La pastro estis promenanta preter grupo de adoleskantaj knaboj,
kiuj babile sidis sur la preĝeja gazono. La pastro demandas kion ili
faras.
"Nenion gravan, pastro," unu respondis, "Nur konkursas, kiu el ni

kapablas fari la plej grandan mensogon pri siaj seksaj spertoj."
"Knaboj, knaboj!" admonis la pastro,"Mi ŝokiĝas! Kiam mi havis

vian aĝon, mi ne eĉ pensis pri sekso!"
La knaboj unisone kriegis, "Vi venkis, pastro!"
***
ZORGEMA AMIKO
Alano kaj Rikardo estis pacientoj en psikiatria hospitalo kaj ofte
kune promenis.
Unu tago dum ili preterpasis la hospitalan naĝejon, Alano subite
plonĝis en la profundon. Li sinkis al la fundo kaj restis tie. Rikardo
senhezite plonĝis en la akvon, prenis Alanon kaj eligis lin el la
naĝejo. Per tio li evidente savis la vivon de Alano.
La hospitala direktoro aŭdis pri la kuraĝa ago de Rikardo kaj
alvokis lin al sia oficejo. La direktoro diris al Rikardo: "Estas por vi kaj
bona kaj malbona novaĵoj. Unue la bona: mi decidis liberigi vin el la
hospitalo. La malbona: mi bedaŭre informas vin ke via amiko, Alano,
mortis.љ Li pendigis sin je la kolo en la banĉambro".
"Ho, ne estis tiel," respondis Rikardo, "Estis mi kiu pendigis lin por
sekiĝo".
***
Foje en iun drinkejon eniras ĉevalo. Ĝi demetas ĉapelon kaj
palton, mendas glason da viskio kaj unu sandviĉon. Ĝi plezure
drinkas kaj manĝas, poste pagas kaj foriras, ege kontenta, kaj
promesinte sekvan tagon reveni.
La drinkejestro, ŝokita kaj konsternita, kuras telefoni al sia amiko,

direktoro de cirko.
– Ĉi tie estas TIA peco por via cirko! Venu morgaŭ, vi vidos!
Sekvan tagon la cirk-direktoro atendas en la drinkejo. Vespere

la ĉevalo eniras, denove mendas viskion kaj sandviĉon. La direktoro
apudsidiĝas:
– Pardonu pro la ĝeno, ĉu vi volas gajni iom da mono? Kiom
vi nun salajras?
– Nu, ĉirkaŭ 300 dolarojn, – la ĉevalo respondas.
– Ni proponas al vi 1000 dolarojn, plus senpagaj loĝigo kaj

manĝigo!!
– Sed kie necesas labori?
– Estas proksime, en cirko.
– En cirko?!?! Nu, mi certe konsentas labori en cirko kontraŭ 1000

dolaroj, sed diru: por kio vi bezonas programiston en cirko?
4
Kia diferenco estas inter kiam oni falas sur asfalton de unua
etaĝo, kaj kiam oni falas sur asfalton de deka etaĝo?
De unua etaĝo:
– Bum! Ooooooooooj!
De deka etaĝo:
– Ooooooooooooooooj! Bum!
***
Viro en Afriko fiŝkaptas. Varmegego, fiŝoj mankas… Elakviĝas

krokodilo kaj kompateme demandas:
– Ĉu fiŝoj ne kaptiĝas?
– Tute ne, kanajloj.
– Kaj ĉu estas varmege, verŝajne?
– Terura varmego, mi tre suferas pro ĝi.
– (kun espero en la voĉo) Ĉu, tiukaze vi eble iom refreŝigu vin
en la akvo?
***
Militservanta soldato ricevas leteron de sia amata knabino.

Ŝi skribas ke ŝi konatiĝis kun alia viro kaj enamiĝis al tiu, kaj sekve
ŝi petas ke la soldato redonu ŝian fotaĵon. La ĉagrenita soldato petas
ĉe siaj kun-militservantoj nenecesajn inajn fotaĵojn, kaj sendas tiujn
al ŝi, aneksante mesaĝeton: "Kara, bedaŭrinde mi ne memoras
ĝuste kiu el la virinoj estas vi. Bonvolu forpreni vian fotaĵon kaj
resendi al mi la ceterajn".
***
FUMANTO
Kruko: Ho Baniko, kial vi fumas ĉi tie? Vi scias ke estas
malpermesite fumi en la laborejo!
Baniko: Ne. La estro donis al mi apartan permeson fumi.
Kruko: Kiel do? Kiel estas ke li donis al vi permeson fumi dum
vi laboras!?
Baniko: Ne. Li donis al mi permeson labori dum mi fumas.
Kruko kaj Baniko estas integra parto de la espa kulturo de post
1970. En tiu jaro aperis libro Kruko kaj Baniko el Bervalo de Loŭis
Beaŭcaire, kun subtitilo "Maldecaj anekdotoj por neprudaj legantoj".
Bervalo estas de li imagita landeto ie ĉe la Mediteraneo. Kruko kaj

Baniko estas du bervalanoj, ili ofte aperos en la anekdotoj.
***
TIOM FRUE!
Kruko: La plej ĝene, kiam mi suferas pro dumnokta sendormo,
estas ke mi neniam scias kioma horo estas.
Baniko: Faru kiel mi. En tia okazo, mi ekkaresas mian dormantan

edzinon. Tio neniam malsukcesas! Ŝi ekhurlas: "Ho granda porkulo,
ĉu vi frenezas? Je la tria matene!?"
***
GRAVEDA PROBLEMO
Sinjorino Kruko (al la servistino): Fraŭlino, mi maldungas vin.
Servistino: Sed kial, sinjorino?
Sinjorino Kruko: Ĉar vi estas graveda.
Servistino: Sed ankaŭ vi estas graveda, sinjorino.
Sinjorino Kruko: Efektive. Sed mi estas graveda pere de mia
edzo.
Servistino: Sed sinjorino, ankaŭ mi estas graveda pere de via
edzo!
***
FUMADO
Unua amikino al alia: Ĉu vi fumas post amorado?
Dua amikino: Mi ne scias. Mi neniam rigardis
***
TERPOMOJ
Unua kamparanino rikoltanta terpomojn: Jen vidu tiujn ĉi grandajn
terpomojn. Ili aspektas ekzakte kiel la ovoj de mia edzo!
Dua kamparanino: Ĉu vere tiom grandaj!?
Unua kamparanino: Ne. Tiom malpuraj!
***
Novriĉulo promenas kun sia pitbul-hundo. Li ekvidas maljunulon
kun malbelega verda hundo. Kun sangavida ridaĉo li komandas
al sia hundo:
– Ataku!
La pitbul-hundo atakas, sed la la verda malbelulo disĉifigas ĝin

dum du sekundoj. La novriĉulo gapas, gapas, finfine demandas:
– Kiom kostas tiu hundo?
– Kvinmil eŭroj.
– Ĉu? Kvinmil eŭroj? Kiel povas kosti tiu malbelega hundo kvinmil
eŭrojn?
– La krokodilo kostis kvincent, la kosmetika operacio kostis

kvarmil kvincent.
***
Unu tagon en muzikbutiko Idistino decidis lerni muzikadon, do ŝi

unue iras en muzikbutikon por elekti taŭgan instrumenton. Ŝi do
mendas ĉe la vendisto: "Mi volus aĉeti tiun ruĝan trumpeton kaj tiun
ĉi blankan pianon."
Mirigite la vendisto alvokas la butikestron. Tiu klarigas al la

idistino:
"En ordo por vendi al vi la fajrestingilon, sed ni ja bezonas nian
radiatoron!"
***
Unu tagon en parko En Bofront-Urbo, la ĉefurbo de Idolando,
la publika parko vespere fariĝas rendevuejo de ĉiuj geamantoj kiuj
ne povas trovi pli taŭgan lokon.
Ĵus antaŭ la noktiĝo, policisto rondiras en la parko kaj rimarkas
ulon, kiu fosas truon. Scivola kiel ĉiu policisto sur Tero kaj en ĉiuj
epokoj, li aliras la viron kaj demandas:
'Ho la! Kion vi faras tie?'
'Nu, vi ja vidas, sinjoro policisto.' respondas la ajnulo. 'Mi fosas
trueton, ĉar mi havas rendevuon kun junulino…'
'Kaj ĉu vi do fosas trueton por tiu junulino!?'
'Nu jes. Ĉar ŝi estas ĝibulino…'
***
Por sia dek oka naskiĝtago Toĉjo ricevis de sia patro 100 groŝojn
por ke li iru al loka malĉastulejo por "viriĝi" (tia estas popola tradicio).
Irante al la urbo Toĉjo renkontiĝis kun sia avino:
– Kien vi tiel ĝoje iras, Toĉjo ?
– Paĉjo donis al mi 100 groŝojn, por ke mi viriĝu en bordelo!
– Via patro vere hontigas min; mi strebis eduki lin ŝparema homo,
sed mi neniam sukcesis. Donu la 100 groŝojn al mi, ĉar mi mem
sufiĉos por tia afero!
…Revenante hejmen, Toĉjo naive rakontis ĉion al sia patro, kiu
ege ekkoleris:
– Ĉu vi ne hontas? Vi ja amoris kun mia patrino!
– Paĉjo, kial do vi koleras? Vi mem delonge seksumas kun mia
propra patrino, kaj mi tute ne koleras pro tio!
***
TRI AVINOJ
Tri maljunaj avinoj silente sidas kune sur parka benko. Post
periodo unu oldulino profunde ĝemas, "Ho ve, ho ve…!"
Post kelkaj plu minutoj dua oldulino simile elkore ĝemas, "Ho ve,
ho ve, ve, ve!" kaj forviŝas larmon.
La tria avino protestas, "Sinjorinoj, tio ne taŭgas! Ni jam konsentis

ke hodiaŭ ni ne konversaciu pri niaj gefiloj!"
***
SEAN CONNERY
Sean Connery ĉeestas lunĉon kun sia komerca direktoro. Sean
iras al la necesejo kaj revenas post kelkaj minutoj. La antaŭa parto
de lia pantalono estas malseka.
La direktoro, rigardante la malsekon, enketas,"Sean, kio okazis?

Ĉu vi malsanas?"
"Ne, mi estas tute sana," respondas la filma stelo, "Estas nur ĉar
ĉiufoje kiam mi vizitas komunan urinejon, kaj mi estas urinanta,
la ulo apud mi ĉiam turnas sin al mi kaj diras,"Hej! Ĉu vi ne estas
Sean Connery?"
***
STRANGA BESTO
Kruko: Hieraŭ mi unuafoje vidis ajojon. Ĝi estas vere stranga
besto.
Baniko: Ĉu? Sed kio estas ajojo?

Kruko: Ĝi estas speco de birdo kun ege etaj kruroj, sed kun
enormaj testikoj. Kaj kiam ĝi surteriĝas, ĝi diras: Aj! oj!
***
GAZETO
Viro revenas hejmen de la laboro iom malfrue, kaj demandas
al sia edzino (volapukanino):
Kie do estas mia taggazeto?
Ho, – ŝi respondas, – mi metis ĝin en la fridujon por ke la novaĵoj
restu freŝaj!
***
– Panjo, panjo, ĉu frago estas ruĝa?
– Jes, fileto, ĝi estas ruĝa.
– Ĉu ĝi estas kun nigraj makuletoj?
– Jes, ekzistas tiaj beroj.
– Kaj ĉu kun antenetoj?
– Ĉu vi denove manĝis kokcinelojn?!
***
ŜATO
Kruko: Saluton, Baniko! Nu, jen, vi estas strangmiena!
Baniko: Mi denove havas problemojn pri virinoj.
Kruko: Kio ankoraŭ okazis al vi?

Baniko: Mi renkontis grandiozan virinon.
Kruko: Egbone! Ĉu ŝi amas vin?
Baniko: Jes, ŝi tre amas min.
Kruko: Do?
Baniko: Sed ŝia patro tute ne ŝatas min. Do, mi renkontis alian
virinon, kiu samkvante plaĉas al mi.
Kruko: Kaj do?
Baniko: Ŝia patro ŝatas min sufiĉe, … sed ne ŝi! Kaj poste
mi renkontis aliulinon, kiu tre amas min.
Kruko: Kaj ŝia patro?
Baniko: Ankaŭ li tre ŝatas min.
Kruko: Do, ĉio en ordo…
Baniko: Ne! Al ŝia edzo mi tute ne plaĉas!
***
SURPRIZA REVENO
Patrino: Sed kompatinda karulino, kio okazis al vi?
Junedzino: Ho panjo! Ĵus okazis teruraĵo! Mia edzo batis min!
Patrino: Kiel do? Sed mi kredis ke via edzo afervojaĝas kaj
ne revenos antaŭ unu semajno…
Junedzino: Ĝuste, ankaŭ MI kredis tion!
***
KANTOBIRDOJ
Kliento en dombestvendejo: Ho! Kia belega birdo! Kian elegantan
plumaron ĝi havas! Kaj kiel mirige ĝi kantas! Mi devas havi ĝin!
(Tiam la kliento rimarkas ke estas dua birdo en la kaĝo): Sed kio
estas tio? Kial vi metis tiun alian birdaĉon en la saman kaĝon? Vidu
kiel senkolora ĝi estas. Vidu kiel preskaŭ senpluma ĝi estas. Kaj
ĝi timide tremetas en angulo, neniel fajfante. Sed negrave! Mi volas
la unuan birdon. Kiom ĝi kostas, sinjoro komizo?
Komizo: Mi vendas ambaŭ birdojn kune je 125 eŭroj.
Kliento: Sed nur la kantulo interesas min. Ĉu vi vere ne povas
vendi ĝin aparte?
Komizo: Neeble, sinjoro. La alia birdo estas la komponisto.
***
"DIRI AL ĈIU, ĈIUJ, KAJ ĈIO NUR 'VI' "

(Zamenhof, Lingvaj Respondoj)
Instruisto, kolere: Krukido, malgraŭ ĉiuj admonoj kaj punoj,

vi obstinas uzi la pronomon "ci" kiam vi parolas al mi, kvankam
mi centfoje diris ke oni ne faru tion! Nun vi eksidu en la angulo kaj
kopiu centoble la frazon "Mi devas ne diri 'ci' al mia instruisto".
Post kelka tempo Krukido revenas kun du folioj: Jen mia
puntasko.
Instruisto, mirigite: Sed Kruko, kial vi kopiis la frazon ducentoble
anstataŭ centoble, kiel mi postulis?
Krukido: Ho, estas por fari al ci plezuron!

5
Intervjuo kun frenezulejestro:
– Doktoro, bonvolu rakonti al mi, kiel vi ekscias, ke viaj pacientoj

estas jam sanigitaj?
– Por tiu ĉi celo mi havas iun simplan teston. Mi plenigas
bankuvon per akvo, metas apude tekulereton kaj glason, kaj
proponas al la testato senakvigi la bankuvon…
– Ho, mi komprenis! Ĉiu normala homo sendube elektus

la glason!
– Tute ne. Ĉiu normala homo eltirus la bankuv-ŝtopilon!
***
Direktoro de granda entrepreno serĉas novan kontiston. Estas tri

kandidatoj.
Li intervjuas la unuan kandidaton: "Bonan tagon. Ĉu vi kapablas

kalkuli?"
"Jes ja!" respondas la unua kandidato. "Mi estas eks-tenisisto,

sed mi bone kapablas kalkuli: 15-0, 30-0, 30-15…"
"Ne, ne, ne!" diras la direktoro. "Tio ne taŭgas! Sendu la sekvan
kandidaton."
Li intervjuas la duan kandidaton: "Bonan tagon. Ĉu vi kapablas

kalkuli?"
"Jes ja!" respondas la dua kandidato. "Mi estas eksmilitisto, sed
mi bonege kapablas kalkuli: unu-du, unu-du, unu-du…"
"Ne, ne, ne!" diras la direktoro. "Tio tute ne taŭgas!" Sendu
la sekvan kandidaton.
Li intervjuas la trian kandidaton: "Bonan tagon. Mi esperas ke vi

kapablas kalkuli, ĉu ne?"
"Jes ja!" respondas la tria kandidato. "Mi estas eks-ŝtat-oficisto,

kaj mi tre bone kapablas kalkuli: unu, du, tri, kvar, kvin, ses, sep, ok,
naŭ, dek…"
"Bonege!" ĝojkrias la direktoro. "Vi estas taŭga homo. Finfine

estas iu kiu vere kapablas kalkuli. Jen, remontru tion al mi, mi petas."
"Certe," diras la kontenta kandidato: "Unu, du, tri, kvar, kvin, ses,
sep, ok, naŭ, dek, fanto, damo, reĝo…"
***
En vivo de viroj foje estas periodoj, kiam ili tute indiferentas rilate
virinojn. Temas pri la 1-a, 2-a kaj 3-a periodoj de hokeaj matĉoj.
***
Ruĝa vino estas bona por konservi idealan sanstaton.
La sano estas bezonata por trinkadi vodkon.
***
Venas iu viro al pop-stelulo kaj demandas:
– Mi estas via ŝatanto… Diru, jen vi estas tiom fama, sed en viaj
koncertoj duono de halo estas malplena…
– Kial duonmalplena? Oni vendas biletojn duoble pli, ol halo

povas enteni, kaj poste akaparistoj vendas tiujn surstrate po $ 200
ĉiun.
– Bone. Sed kial neniu via KD aŭ sonkasedo aĉeteblas…

– Ĉu vi frenezas? Mi estas la plej vendata kantisto en la lando!
mi havas du 'orajn' albumojn kaj tri 'platinajn', kaj ekzistas amasego
da pirataj kopioj! Ĉu vi estas ŝatanto, se tiom malatentas!
– Nu, fakte mi ne estas vera ŝatanto. Mi estas el la imposta
polico…
***
Kandidato Kandidato al grava posteno estas ekzamenata.

La ekzamenisto demandas:
"Kiu historia persono kreis nian mondfaman internacian lingvon?"
Neniun respondon.
"Mi certas ke vi scias la respondon," diras la ekzamenisto. "Lia
nomo komenciĝas per litero Z."
Neniun respondon.
"Poste estas litero A."
"Za…, Za…," diras la kandidato. "Ĉu Zanzibaro?"
"Ne ne! Tio estas afrika insulo. Z-A, Z-A…, kaj poste M…"
"Zam…, Zam…, ĉu Zamenhof?"
"Brave, brave! Bonvenon en la Akademion de Esperanto!"
***
SENTEMA TAKSIISTO
Kiam la taksia pasaĝero volis paroli kun la ŝoforo, li frapetis lian
ŝultron. La ŝoforo akre kriegis kaj deviigis la aŭton, preskaŭ
frapigante ĝin antaŭ ol li regajnis regon kaj haltigis ĝin.
La ŝokita kaj timigita pasaĝero treme rigardis la ŝvitantan
taksiiston.
"Pardonu min, ŝoforo! Mi ne divenus, ke vi estas tiel sentema!"
"Ne, ne, sinjoro! Ne estis via kulpo!" respondis la taksiisto.
"Okazis tiel ĉar hodiaŭ estas mia unua tago kiel taksiisto. Dum la 25
antaŭaj jaroj mi ŝoforis ĉerk-veturilon!"
***
ZORGEMA PATRO
Patro (al la junulo kiu revenigas lian filinon post rendevuo):
Junulo, mi havas du riproĉojn pri vi. Unue, vi promesis ke vi
revenigos mian filinon je la 10a horo vespere. Kaj do, vi revenas
je preskaŭ la unua horo matene!
Due, la fakto ke ŝi nun portas nur siajn ŝuojn kaj mamtenilon
indikas al mi ke vi malbone kondutis kun ŝi dum la vespero. Sed
tamen, restas unu pozitiva punkto -– tiu juna persono ne estas mia
filino.
***
OBSEDO
Juna viro vekiĝas matene kun katastrofa postdrinko: la kapo
eksplodas kiel hidrogenbombo, la buŝo gustas kiel la pariza
kloakaro, la okuloj aspektas kiel tomatoj…
Sed li havas obsedan memoron pri tio kion li faris dum la nokto.
La juna viro (al amiko): "Mi havas klaran rememoron ke mi

seksumis kun monakino nur 80-centimetrojn alta!"
La amiko: "Tio ne eblas! Unue, oni ne povas seksumi kun
monakino, kaj due, certe ne ekzistas tia malalta monakino!"
La juna viro: "Sed mia rememoro pri tio estas absolute klara:
ŝi estis almenaŭ vestita kiel monakino, kaj altis nur 80 centimetrojn!"
Eniras alia amiko: "He, vidu la ĵurnalon! Vere, nia mondo
frenezas!"
Frontpaĝo de la ĵurnalo: "En urba zoo: seksperforto ĉe la

pingvenoj…"
***
KVAZAŬ EINSTEIN
Instruisto pri matematiko: Se mi havas tri pomojn dividotajn
en sep egalajn partojn, kion mi devas fari, Joĉjo?
Joĉjo: Pomkaĉon, sinjoro!
***
VESTA MODESTO
Naĝeja gardisto: Pardonu min, fraŭlino, sed mi devas informi vin
ke dupecaj naĝkostumoj estas malpermesataj ĉi tie.
Bervalino: Ĉu? Mi ne sciis. Nu, kiun pecon mi forprenu?
***
SCIVOLEMA EDZINO
Edzinita paro estis spektantaj televidan prezenton en kiu
suspektema edzino dungis privatan detektivon por kaŝe sekvi ŝian
edzon, kiun la virino suspektis estis malfidela al ŝi.
La spektanta edzo demandis al sia edzino, "Do, karulino, ĉu vi

iam faru tiel, dungante privatan detektivon por sekvi min?"
"Nu, mi ne estus tiel scivolema pri la alia virino," respondis
la edzino,"Mi pli interesiĝus lerni kion interesan ŝi trovis pri vi."
***
FANFARONA OFICEJA ESTRO

Unu tagon, ricevinte telefonan alvokon de iu, la fanfarona oficeja
estro ekscitiĝis.
Li stariĝis kun sia brusto pufigita kaj laŭte anoncis, "Mia edzino ĵus
telefonis al mi! Ŝi diris ke ŝi estas graveda!"
Post silenta momento, aŭdiĝis mallaŭta vocxo, apenaŭ aŭdebla,

el la malantaŭa parto de la ĉambro: "Kiun vi suspektas?"
***
KORŜIRO
Viro kiu longe amaferiĝis kun juna virino juĝis ke la tempo estas
taŭga por proponi edziĝon al ŝi. Unu vesperon li alvenis portanta
skatoleton en sia poŝo.
Post iom da konversacio, la viro demetis la skatoleton, malfermis

ĝin kaj montris al ŝi fianĉan ringon, sur kiu estis gravurita la nomo
de la amatino.
"Karulino!" li emocie demandis, "Ĉu vi edziniĝos kun mi?"
"Bedaŭrinde, mi ne povas fari tion," ŝi respondis, "Ĉar mi amas
alian!"
"Kio! Diru al mi lian nomon! Mi volas paroli kun li – senprokraste!"
"Ne, ne! Mi ne volas ke vi batalu kun li!", ŝi ĉagreniĝis.
"Ne ĝenu vin, mia eks-karulino, mi nur volas proponi al li
bonaĉeton pri la ringo."
***
ĜENTILA SERVO
Maljunulineto, jam en la lito, al sia edzo en la banĉambro:
Karulĉjo, kion vi faras?
Maljunuleto: Mi lavas la dentojn.
Maljunulineto: Nu, estu ĝentila, lavu ankaŭ la miajn!
***
FACILA ELEKTO
Unua juna bervalanino: Vi devus edziniĝi al Kruko. Jen vera viro
-– li scias kion li volas.
Dua juna bervalanino: Ne, ne. Mi kredas ke mi edziniĝos

al Baniko. Li scias kion MI volas!
***
SERIOZA PROFESIO
Joĉjo: Kion faras via paĉjo?
Roĉjo: Mia paĉjo estas ŝtat-oficisto.
Joĉjo: Kaj via panjo?

Roĉjo: Ankaŭ panjo nenion faras!
***
PLATA AKCIDENTO
Garaĝisto: Kiel do vi krevigis tiun ĉi pneŭmon?
Kliento: Tute stulte, mi superrulis alkohol-botelon.
Garaĝisto: Ĉu vi ne ekvidis ĝin antaŭe?
Kliento: Ne, ne. La ulo havis ĝin en sia poŝo!
***
Multe da bruo pro nenio Volapukista paro volas aĉeti domon, kaj
do vizitas kelkajn. Unu el ili tre plaĉas al ili, sed dum la vizito ili
ekaŭdas inferecan bruegon de proksime pasanta trajno.
La domvendisto, iom embarasita, provas malgravigi la fenomenon:
"Vi sciu, oni aŭdas tiun bruon nur la unuajn du aŭ tri tagojn; poste
oni ne plu atentas ĝin. Do ne maltrankviliĝu."
"Ne zorgu pri tio," ili respondas al li. "Ni simple pasigos la unuajn
tri tagojn en hotelo!"
***
Orelo Manjo: "Panjo, panjo! Joĉjo daŭre tiras mian orelon!

Li rifuzas delasi ĝin!"
Panjo: "Joĉjo! Delasu la orelon de via franjo!"
Panjo: "Sed Joĉjo!! Jam delasu la orelon de via fratino, aŭ mi
punos vin!"
Panjo: "Joĉjo! Donu al mi la orelon de via fratino!"

***
Senutilaj elspezoj Diskutadas esperantisto, idisto, kaj volapukisto.
"Mia edzino tiom senutile elspezas monon," diras la esperantisto,

"ke ŝi aĉetis al si naĝbasenon kvankam ŝi tute ne scias naĝi!"
"Kaj mia edzino estas sama," diras la idisto. "Ŝi aĉetis por
si Mercedeson, kvankam ŝi tute ne scias konduki aŭton!"
"Ho, tio estas nenio," diras la volapukisto. "Mia edzino baldaŭ
foriros por longa vojaĝo. Ŝi aĉetis al si skatolon da kondomoj,
kvankam ŝi eĉ ne havas penison!"
6
JUNAĜAJ KARESOJ
La maljuna avo Krukego legas la gazeton, kaj lia maljuna edzino

nostalgie diras: "Komence de nia geedza vivo, vi kutimis karesi mian
mentonon."
Ne levante la okulojn, la maljunulo diras:
"Jes, certe. Sed tiuepoke vi havis nur unu!"
***
"CANEM EMPTOR!" *
La leterportisto sonoras ĉe la ĝardenpordo de domo ĉar li rimarkis
ŝildon kun teksto "Atentu la hundon!"
Kruko malfermas la dompordon, kaj demandas: "Kio estas?"
"Sed kie estas la hundo?" demandas la leterportisto. "Ĉu ĝi estas

tiom danĝera?"
Je tiu momento alkuras etega mopseto kiu bojaĉas kvazaŭ

ĝi kredus sin dogo.
"Komprenu, sinjoro poŝtisto," diras Kruko, "mi tiom timas ke iu

paŝos sur ĝin!"
(* latina esprimo: "Atentu la hundon!")
***
SANKTA NIKOLAO
Du prostituitinoj deĵoras stratrande.
"Kion vi petis al Sankta Nikolao?" demandas la unua.
Respondas la dua: "150 eŭrojn, kiel al ĉiuj!"
***
APRECANTO DE ARTO
Ĉe arta galerio, paro rigardis pentraĵojn.
Unu el ili montris belegan nudan virinon, vestitan nur per folio
metita en taŭga loko.
La edzo longe staris rigardante la pentraĵon kaj volis resti eĉ pli
longe.
Finfine la malpacienca edzino demandis, "Kion vi atendas?

Aŭtunon?"
***
LERTA ARTISTO
Edzo kaj edzino promenis tra arta galerio. Edzo subite haltigis sin
kaj ekkriis al sia edzino: "Vidu! Estas vi kiu aperas nude en tiu
pentraĵo!
Kiam vi tiel pozis por tiu artisto?"
"Neniam, karulo!" ŝi respondis, "Devas esti ke li faris tiun

pentraĵon nur laŭ sia memoro."
***
KAŬZO DE MORTO
Arkeologo estis fosanta en la Negebo Dezerto en Izraelo, kiam
li malkovris mumion en ĉerko. Post ekzameno de tio, li telefonis
al kuratoro de prestiĝa muzeo.
"Mi ĵus malkovris 3.000 jaraĝan mumion de viro kiu mortis pro
koratako!" li ekscite ekkriis.
La kuratoro diskrete respondis, "Tio eble estas tiel. Portu

la mumion ĉi tien kaj lasi min ĝisfunde ekzameni ĝin por konfirmi tion
kion vi supozas."
Post semajno la mirfrapita kuratoro telefonis al la arkeologo, "Vi

tute pravas! Sed mi ne povas kompreni kiel vi senhezite deklaris
la kaŭzon de morto!"
"Tiu tasko estis simpla," la arkeologo informis lin. "La mumio tenis
en la mano etan dokumenton kiu diris: "Mi vetas je 10.000 siklojn
ke Goljato venkos Davidon".
***
VALORO DE BELECO
Post la geedziĝa ceremonio, la novedzo konsultas la pastron.
"Kiom kostas la ceremonio?" li demandas.
"Laŭe," respondas la digna pastro. "Tio dependas de la grado

de beleco de via edzino."
La edzo pripensas dum unu minuto, kaj donas 10 eŭrojn al la
pastro, dirante:
"Prenu."
La pastro rerigardas la novedzinon, kaj diras:
"Jen via monresto…"

***
EN LA MONTARO
Turisto migras tra la montaro, kaj renkontas ŝafiston kun sia
ŝafaro.
Ili ekbabilas pri ĉiaj temoj -– pri la ŝafista vivo, la montara vetero,
la danĝero pri lupoj, ktp. Forironte, la turisto proponas vetludon al la
ŝafisto:
"Mi vetas," diras la turisto, "ke mi povos diveni la precizan
nombron da ŝafoj en via ŝafaro ene de dek sekundoj!"
"Ha, tion mi ŝatus vidi!" ekkrias la ŝafisto. "Kaj se vi sukcesos,
mi donos al vi unu el la ŝafoj!"
"Nu," diras la turisto, rapide rigardante la ŝafaron, "estas precize
847 ŝafoj!"
"Nekredeble!" ekkrias la ŝafisto, frapante sian kapon. "Tio estas

absolute prava respondo! Do, mi povas nur honori mian veton.
Vi povas elekti vian ŝafon!"
La turisto metas sian novegajnitan ŝafon sur siajn ŝultrojn, kaj

ekforiras. Sed la ŝafisto revokas lin:
"Atendu!" li diras. "Mi proponas reveton, por duoblo aŭ nenio.
Se mi sukcesos diveni vian naciecon, vi redonos al mi la ŝafon.
Kontraŭe, mi donos al vi du ŝafojn!"
"He, he!" diras la memfida turisto. "Mi akceptas la defion!"
"Vi estas bervalano!" diras la ŝafisto.
"Diable!" ekkrias la bervala turisto. "Kiel vi divenis tion? Mi havas

neniun akĉenton en via lingvo, kaj mi portas vialandajn vestojn. Mia
nacieco tamen ne estas stampita sur mia vizaĝo!"
"Vi ja pravas," respondas la ŝafisto. "Sed vi estis forportonta mian
hundon anstataŭ ŝafo…"
***
BONAN APETITON
"Diru, panjo," diras la ĉarma Jonjo, "kiam ni havos onklinon
Manjon por vespermanĝo?"
"Silentu," respondas la panjo. "Ni ankoraŭ ne finis la avinon."
***
KIALO POR NE DRINKI

Kruko maltrankvilas pro Baniko:
"Aŭskultu, Banĉjo, vi ne devus tiom drinki," li konsilas al sia amiko.
"Tio estas tre malbona por via sano. Kaj mi vetus ke vi eĉ ne scias
kial vi tiom drinkas."
"Vi eraras," respondas Baniko. "Mi glutegas alkoholon por forgesi

ke mia bopatrino restas ĉe ni hejme!"
"Ho, al via kapo mankas klapo!" ekkrias Kruko. "Ĉar se vi daŭre
drinkos tiel, kiam vi iros hejmen, vi ĉion vidos duoble… inkluzive vian
bopanjon!"
***
AKCIDENTINTO
Kruko vizitas sian amikon Baniko, kaj teruriĝas konstatante ke tiu
estas en rulseĝo.
"Sed kio okazis ĉe vi!?"
"Trafik-akcidento," respondas Baniko. "La kuracistoj diras ke mi

restos paralizita dum la tuta vivo!"
"Sed tio estas horora!" elkrias Kruko. "Mia kompatinda amiko!"
Baniko gestas ke Kruko proksimiĝu:
"Diru ja al neniu," Baniko flustras ĉe la orelo de Kruko, "sed reale
mi havas nenion! Mi simulas paralizon por ricevi cent kvindek mil
eŭrojn pro asekuro. Kaj tio bonege funkcias!"
"Kaj ĉu por cent kvindek mil eŭroj vi restos en tiu rulseĝo por
la cetero de via vivo!?" surprizite demandas Kruko.
"Kompreneble ne! La venontan semajnon mi faros pilgrimadon

al Lourdes…"
***
LUMBILDOJN!
(ege malnova sovetia anekdoto, sed tre bona)
En iu vilaĝo oni pendigis afiŝon: "Ĉi-vespere okazos prelego pri

diversaj specoj de amo. La prelego estos akompanata per
lumbildoj". Ĉiuj ege interesiĝis pri la prelego, kaj, mallaŭ kutimaj
malamasoj, la klubejo estis plejŝtopita de vilaĝanoj. La preleganto
komencis:
– Ekzistas kelkaj specoj de amo. La unua estas amo de viro
al virino, aŭ inverse.
Ĉiuj krias:
– Lumbildojn!
Preleganto diras:
– Sed tio estas konata por ĉiuj, kaj, sekve, lumbildoj ne necesas.
Sekva speco de amo estas amo de viro al viro.
Ĉiuj krias:
– Lumbildojn!
Preleganto diras:
– Sed tio estas tro ekzotika, kaj, sekve, lumbildojn mi ne havas.
Sekva speco de amo estas amo de virino al virino.
Ĉiuj krias:
– Lumbildojn!
Preleganto diras:
– Sed tio estas ĝenerale neimagebla, kaj, sekve, lumbildoj entute

ne ekzistas. Kaj ankaŭ ekzistas amo de sovetia popolo
al Komunisma Partio.
Kaj ĝuste pri tio mi montros lumbildojn.
***
VINNI-LA-PU
– Ĉu vi havis kromnomon dum via infanaĝo?
– Jes. Oni kromnomis min Vinni-La-Pu.
– Kial? Ĉu ĉar vi estas tiom dika kaj rondforma?
– NE!!! Ĉar min ĉirkaŭis nur geporkoj.

***
Fina manĝo Gardisto diras al krimulo : "Oni vin ekzekutos

morgaŭ. Kion vi deziras por via fina manĝo?"
Krimulo diras : "Akvomelonon."
Gardisto diras : "Ho, mi bedaŭras. Sed, ne estas akvomelona

sezono. Vi ne povas havi ĝin ĝis oktobro."
Krimulo diras : "Mi atendos."
***
Golfo-ŝerco Du uloj ludas golfon. Kiam ili atingas la trian truon,
funebra procesio pasas. Unu el la uloj haltas, demetas la ĉapelon,
kaj staras senmove, ĉapelo sur koro, ĝis la procesio estas foririnta.
La alia ulo diras : "Tio estis tre bone kaj afable."
Remetante la ĉapelon, la unua ulo diras : "Nu, mi ne povis fari
malpli. Ŝi estis tre bona edzino."
***
Tricent oraj moneroj Ulo gajnas tricent orajn monerojn en loterio.

Li decidas, ke li movu sin el la gepatra domo al la granda urbo. Post
du semajnoj, li revenas, senmonere kaj postebrie.
"Kiel mi elspezis la tri cent orajn monerojn?" li memdemandas.
"Cent oraj pecoj mi elspezis pro drinkaĵoj (kun impostoj). Aliajn cent
orajn monerojn mi elspezis por belulinoj (ankaŭ impostaj). Sed,
la restintajn cent, la finajn cent, tiujn mi ja fordiboĉis!"
***
LA ĜUSTA VORTO
Jozefino parolas kun Adelino:
"Ĉu vi memoras ke pasintjare por mia naskiĝdato, mia

baptopatrino sendis al mi bonegan donacon, 100-eŭran bileton!"
"Jes," respondas Adelino. "Vi havis bonŝancegon."
"Efektive," daŭrigas Jozefino. "Kaj mi sendis al ŝi koran

dankleteron.
Mi skribis: 'Mi ne trovas la vortojn por danki vin…'."
"Tre ĝentile," diras Adelino.
"Jes. Kaj do, ĉijare mia baptopatrino sendis al mi vortaron!"
***
TAKSIISTO
Kruko kaj lia kvinjara filo Joĉjo prenas taksion. Ili trapasas
la "ruĝan kvartalon" de Bervalo, kaj Joĉjo demandas:
"Paĉjo, kiun atendas ĉiuj tiuj virinoj kiuj staras sur la trotuaro?"
"He…, nu…, mi ne scias," respondas (aŭ evitas respondi)

embarasita Kruko.
"Ne, paĉjo, vi devas scii," insistas la etulo. "Kiun ili atendas?"
"He…, nu…, ili estas virinoj kiuj… atendas siajn edzojn," eltrovas
Kruko.
Tiam la taksiisto interrompas, amuzita de la patra embaraso, kaj

diras:
"Sed ne, sed ne. Ili estas putinoj!"

"Paĉjo, paĉjo," la scivolemo de Joĉjo ankoraŭ viglas. "Kio estas
putinoj?"
"He…, nu…," Kruko denove provas elturniĝi. "Ili estas virinoj…

kun multaj edzoj!"
La taksiisto moke ridaĉas.
"Sed paĉjo," insistas Joĉjo, "se ili havas multajn edzojn, ili
do devas havi multege da infanoj. Kion faras tiuj infanoj?"
Kaj Kruko fulme respondas: "Ili estas taksiistoj!"
***
– Helpu! – en trajno aŭdiĝis terura krio. – Ĉu en la vagono

troviĝas kuracisto?
– Mi estas kuracisto, – el najbara kupeo elsaltis duone nuda viro.

– Kiu bezonas helpon?
– Mi! – la kriinto ĝoje respondas. – Doktoro, bonvolu helpi: kiel

nomiĝas malsano de la gorĝo, kies titolo konsistas el sep literoj,
la tria estas 's'?
***
– Sinjoro paciento, mi devas vin informi, ke unu via testiko estas

ligna, kaj la alia – metala.
– Ne eble!
– Sed mi mem ne kredis, ĝis ne konvinkiĝis. Ĉu vi havas
problemojn pri via seksa vivo?
– Ĉio estas bonega, mi seksumas ofte…
– Kaj ĉu vi havas infanojn?

– Jes, du knabojn: Pinokjo kaj Terminatoro…
***
Kirurgo esploras la rentgenogramon de sia paciento:
– Hm… la klaviklo estas rompita, du ripoj estas preskaŭ tute for,
en la fibulo estas krevego. Nu bone, ne gravas, per "Photoŝop"
ni ĉion korektos!
(rimarko: "Photoŝop" estas programo por prilaboro de ajnaj bildoj)

7
La granda eskapo Esperantisto kaj volapukisto estas
en malliberejo, kaj ili decidas kune eskapi. Unu nokton, forseginte
la barilojn de sia ĉelo, ili grimpas sur la tegmenton.
Subite ili faligas tegolon, kies bruo alertas la gardiston starantan
ĵus sube.
"Kiu iras tie?" li demandas.
La esperantisto rapide reagas, kaj diras "Miaŭ, miaŭ!"
Kelkajn metrojn poste ili faligas alian tegolon, denove alertante

la gardiston, kiu redemandas "Kiu iras tie?"
La volapukisto rapide reagas, kaj diras: "Ankoraŭ unu kato!"
***
Ĉasistoj Du volapukistoj decidas ĉasi alkojn en la nordo

de Kanado.
Ili informiĝas pri la plej bonaj lokoj, luas aŭtomobilon kaj fusilojn,
kaj iras ĝis la vojfino, lasas la veturilon, kaj daŭrigas piede.
Ili piediras dum horo, kaj subite ili vidas alkon. Per unu pafo
la afero estas farita.
Ili ekprenas la alkon per la vosto kaj ektiras ĝin al la veturilo. Sed
la alka felo kroĉiĝas ĉe la neĝo, kaj post du horoj ili faras nur centon
da metroj.
Ĝuste tiam preterpasas loka ĉasisto:

"Ho, sed ne faru tiel! Tiru per la kornoj, tiel la felo ne kroĉiĝos
kontraŭ la neĝo, kaj glitos pli facile. Necesas tiri laŭ la direkto de la
felo!"
La volapukistoj decidas sekvi tiun bonegan konsilon, kaj fakte,

post nur kelkaj minutoj, unu el ili komentas:
"Jes ja, li pravis ke estas multe pli facile ĉi tiel. Sed do, vidu kiel
ni malproksimiĝis de la veturilo…"
***
Ĉu saltos, ĉu ne saltos…?
Volapukano estas en trinkejo, kie estas televidilo kiu montras

vesper-informojn. Temas pri juna virino kiu minacas ĵeti sin de ponto.
La volapukano diras al alia trinkejano:
"Mi vetas dek eŭrojn ke tiu junulino ne saltos!"
"Veto akceptita," respondas la aliulo.
Post emociiga minuto, la juna virino tamen saltas de la ponto kaj
frakasiĝas sur la grundon, vere neeltenebla bildo.
"Feket!" diras la volapukano. "Mi perdis. Jen viaj dek eŭroj."
"Estas tamen surprize vidi iun tiel salti de ponto, ĉu ne?" diras
la gajninto.
"Jes. Sed kio min plej surprizas estas ke mi vidis tiun junulinon
salti ĉe la tagmezaj informoj, sed mi estis certa ke ŝi neniel kuraĝus
refari tion."
***
Politika informo Dum la sama inform-elsendo, oni montras

la ŝtatestron de Eostegio, lando kiu havas enormajn ekonomiajn
problemojn. La ŝtatestro diskursas:
"Kara popolo, mi havas du malbonajn novaĵojn por anonci al vi.
Unue, post malmulta tempo, ni havos nur fekaĵon por manĝi. Kaj
eĉ pli, ne estos sufiĉe por ĉiuj!"
***
Unu tagon en librovendejo En librovendejo iu viro inspektas libron

kies titolo estas "Kiel eviti pagi viajn impostojn".
La librovendisto diras:
"Lia dua libro baldaŭ aperos."
"Ĉu?" diras la aĉetunto. "Kaj kiel ĝi titoliĝas?"
" 'Miaj 10 jaroj en malliberejo'."
***
Unu tagon ĉe taksiisto Viro devas porti kelkajn valizojn ĉe sian
fratinon. Ĉar li ne havas aŭton, kaj porti valizojn en aŭtobuso
maloportunas, li estas devigita preni taksion.
"Kiom kostas por veturi al Zamenhofstrato?" li demandas

al taksiisto.
"Dudek eŭrojn," li respondas, "kaj po unu eŭron por la valizoj."
"Do, prenu la valizojn sen mi…"
***
Unu tagon ĉe malavarulo Virino hejmeniĝas post butikumado, kaj

trovas sian edzon en la lito kun juna kaj ĉarma fraŭlino. La viro saltas
el la lito kaj diras: "Kara, mi povas ĉion klarigi!"
"Revenante de la golfejo," li daŭrigas, "mi vidis tiun

ĉi kompatindan knabinon kiu veturpetis sur la vojflanko. Mi do
akceptis ŝin en mia aŭto.
Kiam mi demandis al ŝi kien ŝi iras, ŝi respondis ke ŝi havas
neniun lokon kien iri. Tiam ŝi diris ke ŝi ne manĝis dum tri tagoj.
Do mi alportis ŝin hejmen kaj donis al ŝi manĝaĵon. Dum ŝi manĝis,
mi rimarkis ke ŝi ne havas ŝuojn, do mi donis al ŝi unu paron de viaj
malnovaj ŝuoj kiujn vi ne plu uzas delonge. Poste mi konstatis ke ŝiaj
vestoj estas preskaŭ ĉifonoj, do mi donis al ŝi kelkajn el viaj malnovaj
vestoj kiujn vi ne plu uzas delonge. Nu, kiam ŝi estis forironta,
ŝi returniĝis al demandis al mi:
'Ĉu estas ankoraŭ io kion via edzino ne plu uzas delonge?' "
***
Du anekdotoj pri Stalin:
Stalin parolas al gelernantoj en lernejo. Vidante, ke ili sufiĉe
enuas, li decidas paroligi ilin, kaj diras:
– Ĉu vi havas demandojn?
Stariĝas Andreĉjo kaj diras:
– Mi havas al vi tri demandojn: 1: kial mia patro estis arestita; 2:

kial homoj en nia lando estas tiom malriĉaj; 3: kial en nia lando
homaj rajtoj estas daŭre sub la premego?
Stalin sentas malvarman ŝviton, sed feliĉe tuj eksonas la fino
de la leciono. Paŭzo. Post la paŭzo Stalin denove demandas:
– Ĉu iu havas demandojn al mi?
Stariĝas Peĉjo kaj diras:
– Mi havas al vi kvin demandojn: 1: kial ankaŭ mia patro estis
arestita; 2: kial homoj en nia lando estas tiom malriĉaj; 3: kial en nia
lando homaj rajtoj estas daŭre sub la premego; 4: kial la ĵusa leciono
finiĝis 20 minutojn pli frue ol necesus; 5: kie estas Andreĉjo?
***
DANK' AL DIO!
Maljunulino vojaĝas en homplena buso kaj devas stari kun siaj
pezaj pakaĵoj en la manoj. Fine iu cedas sian seĝon al la laca
maljunulino, kaj ŝi dankeme sidigas sin, dirante, "Dank' al dio!"
Viro malantaŭ la virino alparolis ŝin, "Pardonu min, kamaradino,

sed ĉi tie estas ateista socio. Estus ege pli konsilinde se vi dirus,
"Dank' al Stalin!" anstataŭ "Dank' al Dio!".
La maljuna virino tuj respondas ,"Kompreneble vi pravas, sinjoro!

Mi ne forgesos tion denove! Dank' al Stalin!".
Tiam ŝi silentis dum momentoj kaj demandis, "Kamarado, mi ĵus
havis teruran penson: Kion ni diru kiam Stalin mortos?"
"Tiukaze, kamaradino," la viro respondas, ĉirkaŭ-rigardante, "Ni

povus diri: 'Dank' al Dio!'".
***
REGU LA GERMANAN LINGVON!

(ŝerco, ĉerpita el soc.culture.esperanto)
Per tio ĉi rakontota vi certe konvinkiĝos pri la facileco paroli
la germanan lingvon. Ĝi estas facile lernebla. Kiu jam scipovas
la latinan kaj alkutimiĝis al la deklinacioj, ĝin lernos tuj. Tion diras
la instruistoj de la germana en la unua leciono, ĵus antaŭ ol studigi
nin: "der, des, dem, den, die" kaj – ĉio similas! -, ili diras. Facilege!
Ni eklernu la germanan lingvon per ekzemplo.
Unue prenu lernolibron pri la germana. Ĝi estas belega volumo,
tuktegita, eldonita en Dortmund, kaj ĝi temas pri la moroj kaj kutimoj
de la hotentotoj (en la germana "hottentotten"). Ĝi rakontas ke la
kanguruojn (beŭtelratten) oni kaptadas kaj metadas en kaĝojn
(kotter) kovritajn de tuko (lattengitter) por ŝirmi ilin. La kaĝoj nomiĝas
en la germana "kaĝoj tukkovritaj" (lattengitterkotter) kaj kiam ili
entenas kanguruon, ili nomiĝas "lattengitterkotterbeŭtelratten"
(kanguruo en la tukkovrita kaĝo).
Iam hotentotoj kaptis murdiston (attentater), akuzitan je mortigo

patrinon (mutter) hotentotan (hottentottermutter), kiu estas patrino
de malsprita kaj balbutema infano (stottertrottel). Tiu patrino
germaniĝas, do, al "hottentottenstottertrottelmutter" kaj ŝia murdinto -
"hottentottenstottertrottelmutterattentater". Polico arestis lin kaj

metis en kanguruan kaĝon (beŭtelrattenlattengitterkotter), sed
la kaptito fuĝis!
Tuj serĉado ekas kaj baldaŭ aperas hotentota militisto krianta : "mi
kaptis la murdinton (attentater)!".
– "Sed, kiun?", demandas la tribestro.
– "Mi kaptis lattengitterkotterbeŭtelratterattentater", respondas

la militisto.
– "Do, ĉu la murdiston enirintan la kanguruan kaĝon tukkovritan?",

diris la hotentota estro.
– "Temas pri" – la militisto penas diri – "la

hottentottenstottertrottelmutteratentater" (la murdinto hotentontan
patrinon de malsprita kaj balbutema infano).
– "Nu, diable!" – respondas la estro – "vi pli bone dirintus ke vi
kaptis
hottentotterstottertrottelmutterlattengitterkotterbeŭtelrattenattentater!"
Do, germana lingvo estas facilega! Nur peneto necesas por ekregi
ĝin…
***
FORPERMESO
Soldato petis du tagojn da forpermeso, ĉar li patriĝos baldaŭ.
Post kiam li revenis al la milita bazo, lia serĝento demandas, "Ĉu
la bebo estas vira aŭ ina?"
La soldato respondas, "Mi ankoraŭ ne scias. Mi informos vin post

ĉirkaŭ 9 monatoj."
***
ĈIU DEVUS HAVI ASEKURECON

Advokato kaj inĝeniero renkontiĝas dum ili fiŝkaptas inter
la karibaj insuloj.
La advokato diras, "Mi povas esti ĉi tie ĉar mia domo forbrulis, kaj
ĉiuj miaj posedaĵoj estis detruitaj per la fajro. La asekureca kompanio
tute kompensis min pri la valoro, do mi nun uzas iom da la
asekureca mono por ĝui feriojn cxi tie."
"Tio estas koincido," respondas la inĝeniero. "Mi povas esti ĉi tie

ĉar mia domo kaj ĉiuj miaj posedaĵoj estis detruitaj per inundo, kaj
simile mia asekureca kompanio tute kompensis min."
Dum momento la advokato aspektas konfuza. Fine

li demandas,"Sed kiel oni aranĝas inundon?"
***
STULTAJ SERVISTOJ KAJ MASTROJ

Du riĉuloj estis interparolantaj dum ili trinkas kafon. Unu diras al la
alia:
"Hej, mi volas pruvi al vi kiel stulta estas mia servisto: Hej,
Georgo! Jen $10 (dekdolara) monbileto – prenu ĝin kaj aĉetu por
mi Mercedes aŭton".
"Jes, ĉefo! Tuj!", kaj Georgo kuras for de la riĉuloj.
La dua riĉulo respondas, "Jes, certe li estas stulta, sed mia
servisto estas eĉ pli stultega. Atendu: Hej, Alano! Iru hejmen por
kontroli ĉu mi estas tie".
"Jes, jes, ĉefo! Mi faros tion senprokraste!" Kaj li forkuras el la
ĉambro.
"Vidu kiel stulta!" diras lia mastro, "Li eĉ ne konscias ke kiam
mi estas ĉi tie, mi ne povas esti ĉe mia hejmo!"
Poste la du servistoj renkontiĝas en la strato.
Georgo diras al Alano, "Hej, Alano, ĉu vi povas kredi kiel stulta
estas mia mastro? Li ĵus donis $10 al mi por aĉeti por li Mercedes
aŭton – ĉu li ne scias ke hodiaŭ estas dimanĉo kaj do la aŭto-
vendejo estas fermita? Kia stultulo!"
"Jes, vi pravas, Georgo. Sed ĉu vi povas kredi ke mia mastro
estas eĉ pli stulta ol via? Li ordonis ke mi iru hejmen por kontroli ĉu li
estas tie.
Kia stultulo! Li forgesis ke li havas porteblan telefonon kaj li do
povas telefoni al lia hejmo por kontroli la aferon sen prokrasto!"
***
PERUKETO
La praavo de Kruko mortis 105-jara. Sed ĝis la lasta minuto,
li estis vantega – li kredis ankoraŭ plaĉi al la virinoj. Li ĉiam portis
peruketon, ĉar li hontis pri sia kalveco. Kaj li petegis ke eĉ morta,
li daŭre portu la perukon en la ĉerko.
Sed, tio kaŭzas grandan problemon, ĉar la peruketo daŭre glitas
for de la kuŝanta kapo. Ĉiu familiano provas senmovigi ĝin,
senrezulte.
Fine, Kruko demandas al la funebristo:
"Sed vi estas fakulo. Vi certe jam vidis tiaĵon. Helpu nin!"
"Ne zorgu, sinjoro Kruko," respondas la brava funebristo. "Mi

aranĝos tion!"
Kaj efektive, dum la funebra ceremonio, ĉiuj funebrantoj povas

konstati ke la peruketo (ĉar finfine, ĉiuj ja sciis ke li portas ĝin) restas
firme surkape. Kruko kore dankas la funebriston:
"Dankon, dankon! Vi faris miraklon! Kiom mi ŝuldas pro tio?"
"Nenion, nenion!" diras la brava funebristo. "Mi ja ne domaĝas

unu najleton…"
***
PUDORECO
Kruko komercvojaĝas en la kamparo, kaj en vilaĝeto lia
aŭtomobilo ekpaneas. La garaĝisto konstatas ke li ne povos ripari
ĝin ĝis la morgaŭa mateno, sed li donas al Kruko adreson de vidvino
kiu ofte gastigas turistojn.
La neplutiomjuna vidvino ĝojas akcepti vojaĝanton ekster

la turismosezono. Post simpla vespermanĝo, ŝi montras al li
la gastoĉambron:
"Mi volus averti vin," ŝi diras, ruĝiĝante kaj mallevante la okulojn,

"ke la pordo inter tiu ĉi ĉambro kaj la mia ne ŝloseblas…"
"Ne gravas," Kruko respondas senzorge. "Donu al mi seĝon, kaj

mi ĝin blokos."
***
Feliĉa edzo venas hejmen kaj portas ĵus aĉetitan beban liteton.
Enirinte, li vidas ke en la banĉambro sin razas nekonata viro.
La edzo diras al la edzino:
– Ha, nun mi komprenas, pri kio temis, kiam vi diris: "Karulo,
ni baldaŭ estos triope!"
***
Direktoro de firmao enuas. Finfine li decidas voki la sekretariinon:
– Alportu dosierojn pri ĉiuj homoj, kiuj laboras ĉe ni.
Kiam ŝi ilin alportas, li hazarde elektas dek dosierojn kaj ordonas:
– Tiujn maldungu!
– Kial, ĉef'?!!
– Ne ŝatas mi malbonŝanculojn! dosiero – досье
***
Direktoro de uzino parolas kun unu el siaj laborantoj:
– Nur antaŭ jaro vi venis al ni kiel simpla sublaboristo. Sed jam
post monato vi estis laboristo, ankoraŭ post monato – brigadestro,
du monatojn poste – fakestro, post pliaj du monatoj – ĉefinĝeniero,
kaj nun vi jam estas vicdirektoro. Kion vi povas diri pri tio?
– Dankon, paĉjo!
***
KAPRINO KUN DESTINO

Estas bela printempa tago en la kamparo, kaj Joĉjo kondukas
sian kaprinon por "viziti" la virkapron de la najbara farmisto. Survoje
li preterpasas la lernejon, kaj la instruisto rimarkas lin.
"He!" li alkrias la knabon. "Kien vi do iras, Joĉjo, anstataŭ esti
ĉi tie kun via klaso?"
"Mi kondukas mian kaprinon ĉe la virkapron," respondas

la nelernema bubo.
"Sed ĉu via patro ne povus fari tion?" insistas la instruisto.
"Jes ja," respondas la knabo. "Sed la kaprino preferas

la virkapron!"
***
REALIGI DEZIRON
Malfrue vespere, Joĉjo vekiĝas pro neceso piseti. Irante al la
necesejo, li aŭdas strangajn bruetojn de la ĉambro de la pliaĝa
fratino.
Li malfermetas la pordon, kaj vidas ke ŝi estas tute nuda sur
la lito. Ŝi karesas sin, kaj murmuras:
"Mi volas viron! Mi tiom volus viron!"
Joĉjo senbrue refermas la pordon, pisetas, kaj reenlitiĝas.
La postan vesperon li denove ellitiĝas pro natura bezono, kaj

denove aŭdas nenormalajn bruojn de la ĉambro de la fratino, kaj
denova malfermetas la pordon. Sed ĉifoje, li vidas ŝin… kun viro!
Do, li rekuras en sian ĉambron, senvestiĝas, kaj ekkaresas sin,
dirante:
"Mi volas biciklon! Mi tiom volus biciklon!"

8
DUOBLA TRAGEDIO
En mia oficejo laboras bervalano, s-ro Baniko. Antaŭ kelkaj tagoj
mi trovis lin ĉe sia labortablo ploregantan. Mi do demandis lin:
"Sed s-ro Baniko, kial vi tiom ploras?"
"Mi ricevis mesaĝon ĉimatene," li respondis, "kaj mi eksciis ke mia

patro mortis hieraŭ."
"Ho, miajn profundajn kondolencojn," mi diris al li.
Iom poste mi denove preterpasis lian labortablon, kaj rimarkis ke li

parolas ĉe telefono. Post kelkaj sekundoj, li denove ekploregis.
Mi denove proksimiĝis:
"Kio okazis nun?"
"Estas nekredeble," respondis s-ro Baniko snufante. "Jen estis

mia frato ĉe la telefono. Ankaŭ LI ĵus perdis sian patron…"
***
En Pariza trinkejo sidas viro antaŭ grandega vinbotelo.
Alia gasto alparolas lin:
– Ĉu vi ne scias ke ĉiujare 50.000 francoj mortas pro alkoholo?
Spite al tio la viro prenas grandegan gluton kaj diras:
– Mi estas svedo.
***
Kiom ofte Bervalano ridas pri ŝerco?
Trifoje:
1. kiam oni rakontas ĝin.
2. kiam oni klarigas ĝin.
3. kiam li komprenas ĝin.
***
Juĝisto: Ĉu vi do asertas, ke vi iris en la domon opiniante, ke ĝi
estas via domo?
Akuzato: Jes, Sinjoro Juĝisto.
Juĝisto: Sed kial vi forkuris, kiam la sinjorino envenis?
Akuzato: Mi pensis, ke ŝi estas mia edzino!
***
Patrino en tramo: Joĉjo, kial vi sidas kun fermitaj okuloj? Ĉu vi
estas laca?
Joĉjo: Ne! Ne plaĉas al mi vidi starantajn maljunulinojn…
***
– Incitas min, ke mia edzino daŭre parolas pri sia antaŭa edzo.
– Tio estas nenio! La mia paroladas pri sia estonta edzo!
***
En kafejo:
– Kial vi rigardadas al la pordo?

– Mi observadas, ĉu ne foriras iu kun mia surtuto. Kun la via jam
antaŭ dek minutoj foriris iu…
***
La junaj geedzoj havis konflikton hejme, kaj poste dum

la aŭtoveturado ili ambaŭ obstine silentis. Preterpasante aron
da azenoj la edzo diris moke:
– Ĉu parencoj de vi?
– Jes, boparencoj!
***
HELPEMO
Kruko loĝas en apartamentaro, kaj liaj supraj najbaroj havas
problemon: kvankam geedzoj de multaj jaroj, ili ne sukcesas havi
infanon. Male, nia amiko Kruko havas dek infanojn. Do, unu tagon tiu
najbaro supreniras ĝis ĉe Kruko por paroli kun li:
– Aŭskultu, s-ro Kruko, ni ne havas infanojn, sed vi havas dek.
Ĉu vi ne povus helpi min?
– Facile, – respondas Kruko. – Aĉetu sapon, parfumon, kaj

balailon!
– En ordo, – miras la najbaro. – Kaj do?
– Do, do! – ridas Kruko. – Do, via edzino duŝu sin per la sapo, kaj
poste ŝi parfumu sin.
– Kaj la balailo? – demandas la najbaro. – Kion mi faru plue?
– Vi prenu la balailon, frapu tri fojojn la plafonon…, kaj mi tuj
venos!
***
HONESTECO
Maljunulo avarega, senamika, senfamilia, tutsola, sentas
ke baldaŭ venos la fino. Sed ĵus antaŭ sia morto, li alvokas sian
advokaton, sian kuraciston, kaj sian pastron. Li prenas de sub la lito
malnovan ŝuskatolon, kaj elprenas stakegon da monbiletoj. Li donas
al la alvokitoj po 10.000 eŭrojn:
– Tiun ĉi monon, – li diras, – vi devos meti en mian ĉerkon, por
entombigi ĝin kun mi. Kelkajn tagojn poste la maljunulo efektive
mortas. Post la entombigo, la tri homoj diskutas. La pastro konfesas:
– Vi ĉiuj scias, ke la preĝejo bezonas novan sonorilon jam dum
multaj jaroj. Tial mi permesis al mi forpreni 3.000 eŭrojn por la bono
de la komunumo. Kaj do mi metis nur 7.000 eŭrojn en la ĉerkon.
– Vi ĉiuj scias, – diras la kuracisto, – ke mi dum multaj jaroj
okupiĝas pri esplorado kontraŭ kancero. Tial mi permesis al mi
forpreni 7.000 eŭrojn por la bono de la homaro. Kaj do mi metis nur
3.000 eŭrojn en la ĉerkon.
– Mi estas skandaligita, – la advokato kulpigas. – Kiel vi povus

esti tiom malhonestaj? Ni havis sanktan devon plenumi la lastan
deziron de la maljunulo – tial mi metis ĉekon je 10.000 eŭroj en la
ĉerkon. ŝuskatolo – коробка для обуви stako – кипа, стопка
kancero – рак (заболевание)
– Kia estas diferenco inter edziĝinta viro, kaj fraŭlo?
– Fraŭlo interesiĝas pri ĉiuj virinoj, sed edzo – pri ĉiuj, krom unu.
***
Volapukisto venis en Esperantujon, mendis ĉiĉeronon, kaj

ekpromenas tra la ĉefurbo, konatiĝante kun la ĉefaj vidindaĵoj.
Baldaŭ li turnas sin al la ĉiĉerono:
– Hej, amiko, kial ĉe vi ĉio estas tiom malgranda? Ekzemple, ĉi tiu
domo en Volapukurbo estus dekoble pli granda…
– Memkompreneble, sinjoro. Estas frenezulejo.
***
Mia komputilo ĉiam venkas, kiam mi ŝakludas kun li. Sed
mi nepre gajnas, kiam ni boksas!
***
Kruko fanfaronas al Baniko, ke li estas tre fama homo. Baniko nur
ridas. Do Kruko telefonas al la urbestro. "Saluton Marko, kiel
vi fartas?" "Dankon, bone, Kruko", respondas la urbestro, "ĉu
vi deziras ion specialan?" "Ne", diras Kruko, "iu amiko ne volis kredi,
ke vi konas min. Bone, mi deziras al vi plu bonan tagon. Ĝis revido."
Baniko restas tamen skeptika, do Kruko telefonas al la ŝtata

prezidento. Tre simila telefona interparolo. Baniko tamen ankoraŭ
pridubas la konatecon de Kruko. Kruko do diras: "Eĉ la papo konas
min.
Ni faru vojaĝon al Romo, vi vidos."
Alveninte en Romon, Kruko diras al Baniko, ke tiu restu sur
la placo de Sankta Marko kaj ke li ja vidos lin poste supre sur
balkono kun la papo.
Kruko vere aperas tie kun la papo kaj fiere revenas al Baniko. Tiu
estas iom pala. "Diru, kio okazis?", demandas Kruko. "Nu, kiam
vi staris tie kun la papo, mia najbaro demandis al mi: 'Ĉu vi hazarde
scias, kiu estas la homo tie supre apud Kruko?' "
***
LA SAFARO
Kruko kaj Baniko safaras en Afriko. Subite, leono saltas
de malantaŭ arbo kaj atakas Krukon. Post longa batalado, Kruko
tamen sukcesas liberiĝi de la bestego kaj eĉ forkurigi ĝin. Liaj vestoj
estas tute ŝiritaj, li havas sangantajn vundojn ĉie sur la korpo,
li apenaŭ povas stari.
"Sed kion vi faraĉas!?" li kolere kriegas kontraŭ Baniko. "Kial
vi stulte staraĉis tie dum tiu leono preskaŭ mortigis min!? Kial vi ne
pafis!?"
"Sed, Kruko," aplombe respondas Baniko, "vi diris al mi ke tio
ĉi estas elefantpafilo…"
***
TAŬGA EKIPAĴO
Fotografisto estis invitata vespermanĝi kun geamikoj. Li kunportis
iujn el siaj fotoj por montri al la gastigantino. Ŝi rigardis la fotojn kaj
komentis: "Ĉi tiuj estas tre bonaj! Devas esti ke vi posedas bonan
fotilon."
La viro ne tuj respondis, sed, dum li pretigis sin por foriri hejmen,
li diris al la sinjorino: "Tio estis ege bongusta mangaĵo! Devas esti,
ke vi posedas bonajn kuirpotojn.
***
SUKCESA KOMERCISTO
Riĉa, sukcesa komercisto parolas al sia nova bofilo: "Mi amas
mian filinon kaj do mi nun bonvenigas vin al nia familio! Por montri
al vi kiom ni bonvenigas vin, mi jam aranĝis, ke vi estu egala
partnero en mia negoco! Vi nur devas iri al la fabriko ĉiutage kaj lerni
pri la aferoj de la negoco."
La nova bofilo interrompis sian bopatron: "Mi malŝatas fabrikojn.
Mi ne povas toleri la bruon. Ĝi estas tiom malagrabla!"
"Hm… tiam vi laboru en la oficejo kaj estru iujn operaciojn,"
respondis la bopatro, kun iom malpli da entusiasmo.
"Ankaŭ tio malplaĉus al mi," diris la bofilo."Mi malamas oficejan
laboron.
Tio estas tiom enuiga!"
Nun la bopatro komencis esti senpacienca. "Unu momenton!

Mi ĵus faris vin duon-posedanto de ege sukcesa firmao, sed vi ne
ŝatas fabrikojn, kaj eĉ rifuzas labori en la oficejo! Kion mi faru pri
vi?!"
"Facile, bopatro", – trankvile respondis la junulo: "Aĉetu mian

porcion!"
***
BONA LERNANTO
– S-ro Kruko, – diras la lernejestro, – mi bedaŭrinde devas informi
vin, ke via filo kulpas pri kaŝkopiado dum testo.
– Ĉu kopiado? – miregas Kruko. – Ĉu vi certas? Kial vi pensas

ke mia filo ne povas doni la ĝustan respondon?
– Tre simple, – respondas la estro. – Ĉe la lasta testo,

la samtablano de Kruko respondis unu demandon per: 'Mi ne scias'.
Via filo respondis: 'Nek mi'.
***
PERDITA
Kruko iras al Nordegio por ĉasferio. Sed li komplete perdiĝas
en la enorma nordega arbaro. Lacega, malsata, soifa, li vagadas
senespere dum tri tagoj.
Sed fine li trafas kampadejon de alia ĉasisto.
– Ho! Mi vere tre kontentas renkonti vin, – li elkore eksklamas

al la kampadanto. – Mi estas perdita de tri tagoj.
– Nu, mildigu vian ĝojon, amiko, – konsilas la ĉasisto. – Mi mem

estas perdita jam de tri semajnoj…
***
EN LA FOIRO
Kruko iras al la granda Bervala Foiro. Post nelonge, li estas
komplete ebria, kaj serpentumas inter la diversaj budoj. Li fine haltas
antaŭ pafbudo:
– D-d-donu al mi p-p-pafilon, mi p-p-petas, sinjoro, – li balbutas

al la budisto.
– "PAM, PAM, PAM" – li pafas trifoje, kaj trifoje trafas

la celcentron. Li gajnas.
– Gratulojn, sinjoro, – diras la budisto kaj donas al li vivantan

testudeton en plasta sako.
Kruko foriras, rekomencante sian ebrian tangadon inter la diversaj

budoj. Post kelka tempo li revenas al la sama budo, repetas pafilon,
kaj denove:
"PAM, PAM, PAM", trifoje trafas la celcentron.
– Denove gratulojn, sinjoro, – diras la budisto. – Ĉi-foje vi gajnas

plus-urseton.
– Ho, estu afabla, sinjoro! – diras Kruko. – Ĉu vi ne povas doni
al mi sandvicon, kiel la antaŭan fojon?..
***
SAMURBANOJ
Kruko komercvojaĝas al Parizo. Vespere li vizitas la kvartalon
de prostituitinoj, kaj demandas al unu:
– Kiom kostas, karulino?
– Kostas 45 eŭrojn por unu fiko, – respondas la profesiulino, – kaj

ducent por la tuta nokto.
– En ordo, por la tuta nokto, – diras Kruko, kaj ili iras ĉe ŝin.
La postan vesperon li revenas, denove pagas al ŝi ducent eŭrojn

por pasigi la tutan nokton. Kaj ankoraŭ la postpostan vesperon,
li denove pasigas la nokton kun ŝi.
Frumatene, kiam li estas forironta, ŝi diras al li:
– Ĝis morgaŭ, ĉu ne?
– Ne, ne, – respondas Kruko. – Hodiaŭ mi reiras hejmen

en Bervalo-n.
– Ho, – miras la junulino, – ĉu vi estas bervalano? Ankaŭ mi…

En kiu strato?
– En Zamenhofstrato, – respondas Kruko.
– Ankaŭ mi – ekkrias la juna virino. – Eble vi konas mian
patrinon? S-inon Baniko?..
– Ho jes, – respondas Kruko. – Mi konas ŝin eĉ tre bone.

Ekzemple, kiam ŝi eksciis ke mi venos al Parizo pro komercoj,
ŝi petis min transdoni al ŝia filino sescent eŭrojn…
***
FALO DE ESPERANTISTO
Renato Corsetti, prezidanto de UEA, estas en aviadilo, faronta
sian unuan salton per paraŝuto.
"Estas tre facile," diras la instruisto. "Vi havas du paraŝutojn: unu

sur la dorso, kaj alian sur la ventro. Vi saltu, kaj kiam vi atingos
la taŭgan altecon, vi malfermu la paraŝuton kiun vi havas sur
la dorso. Se, kontraŭ ĉiu atendo, tiu paraŝuto ne malfermiĝos, vi do
malfermu la paraŝuton kiun vi havas sur la ventro. Se, pro
eksterordinara malbona ŝanco, ankaŭ tiu parasuto ne malfermiĝos,
tiam… vi estos perdita."
Renato saltas, kaj ĝuas sian falon. Je la taŭga alteco, li tiras
la kordon de la dorsa parasuto… kiu ne malfermiĝas!
Renato ne panikas, sed trankvile tiras la kordon de la ventra
paraŝuto… sed ankaŭ tiu ne malfermiĝas!
Subite aperas anĝelo, kiu ŝvebas apud li.
"Mi bonvolas savi vin," diras la angelo. "Sed vi unue devos laŭte
krii 'Vivu Ido! Vivu Interlingua! Vivu la angla!'."
"Ne! Ne! Ne!" eksklamas Renato. "Ĉu vi estas komplete freneza?

Mi neniel krios tiajn fiajojn. Ne, ne! Mi ne krios! Mi ne krios!"
Sed Renato rimarkas ke la grundo rapide alproksimiĝas (aŭ

inverse, por li estas egale).
"Nu," demandas la anĝelo, "ĉu vi estas preta krii 'Vivu Ido! Vivu
Interlingua! Vivu la angla!'?"
"Nu, bone, bone," cedas Renato, "sed estos la unua kaj la lasta
fojo."
Kaj li kriegas "VIVU IDO! VIVU INTERLINGUA! VIVU LA ANGLA!"
Kaj subite Miĉela Liparo, apud li, donas al li kubutfrapon ĉe la
ripojn.
"Sed vi estas vere idiota!" si diras al li. "Vi ne nur endormiĝas dum
la komitatkunsido, sed vi ankaŭ kriegas stultegaĵojn!"
9
PURECO
"Vidu la polvon sur tiu ĉi skribotablo!" – skoldas la direktoro sian
purigiston Kruko. "Kaj vidu la malpurecon de tiu ĉi oficejo! Aspektas
kvazaŭ oni ne purigus ĝin de pli ol monato!"
"Ne kulpigu min, sinjoro," – sindefendas Kruko. "Mi laboras ci tie

nur dum unu semajno!"
***
CIKONIO
Jozefino estas denove graveda, do Kruko decidas paroli pri tio
al sia kvinjara filo Jocjo.
"Nu, Joĉjo, io grava baldaŭ okazos. Granda cikonio flugos super
la domo portante pakon. Kaj ĝi faligos tiun pakon en nian domon,
kaj…"
"Ho!" – interrompas Joĉjo. "Mi ja esperas ke la cikonio faros tion

kviete, kaj ne faros subitan bruon por ke Panjo ne ŝokiĝu. Ĉu vi
ne scias ke ŝi estas graveda?"
***
EN KINEJO
Kruko estas en kinejo, spektante tre pasiigan filmon. Subite, ĝuste
je la klimaksa sceno, la apuda spektanto, maljunuleto, komencas
palpserĉi sub sia sidilo, plurfoje frapante la genuojn de Kruko.
"Sed kion vi faraĉas!?" – iritite flustras Kruko.
"Mi provas retrovi mian karamelon," – respondas la maljunulo.
"Atendu la finon de la filmo," raŭketas Kruko. "Vi fuŝas

la spektadon."
"Ne," – reraŭketas la oldulo. "Sur gi estas mia falsa dentaro!"
***
VIDVINO
Kruko kaj Baniko laboras kune ĉe konstruado de nubskrapulo.
Unu tagon, Baniko glitas sur trabego kaj falas kvindek etaĝojn. Fino.
La samlaboranoj kuniĝas por diskuti pri la afero.
"Kia katastrofo!" eksklamas Toĉjo. "Kaj li edziĝis antaŭ kelkaj

monatoj. Kion do faros lia edzino."
"Kaj pli terure," diras Geĉjo, "kiu el ni informos ŝin pri
la akcidento? Ŝi certe havos nervatakon!"
"Senprobleme," respondas Kruko. "Mi diros al ŝi: mi konas

manieron tute milde kaj diplomatie prezenti la aferon."
"En ordo!" suspiras la aliaj, senpezigitaj de tiu klopodo.
Do, Kruko iras al la domo de Baniko, sonorigas. Malfermas s-ino

Baniko.
"Ĉu vi estas la vidvino Baniko?" demandas Kruko.
"Vidvino Baniko?" respondas ŝi. "Ne, ne; mi estas sinjorino

Baniko.
Vi ja eraras."
"Ĉu vi volas veti!?"
***
Trajno. Nokto. Iu homo vidas, ke ĉe fenestro staras virino kaj
ploras. La homo scivolas:
– Kio okazis, sinjorino? Kial vi ploras?
– Ah, – la virino ploregas, – mia edzo eliris dumhalte por

tagĵurnalo, kaj la trajno foriris sen li…
– Ho, mi kondolencas. Estas vere terure resti en trajno sen legaĵo.
***
Pastro parolas antaŭ lernejanoj:
– Infanoj miaj, ne cedu al tentoj! Memoru, ke ĉio komenciĝas
de unu eta cigaredeto, kaj poste ili estos du, poste tri, poste
vi komencos drinki, poste vi pensos nur pri seksumado, drogo kaj
leĝera vivo… Ĉu vi havas demandojn?
– Jes, pastro: kie eblas preni tiun unuan fabelan cigaredeton?
***
Viro venas hejmen ebriega. La edzino:
– Damne, vi drinkis!
La edzo:
– Ne drinkis.
– Sed vi ja drinkis! Konfesu!
– Ne drinkis.
– Rigardu vin mem! Vi ne povas bone stari sur la piedoj! Ĉu vi
drinkis?!
– Ne drinkis.
– Bone. Tiukaze klare diru: "Tohuvabohuo".
– Drinkis.
***
INTENS-FLEGADA FAKO
Granda misterio okazis en la intens-flegada fako de grava urba
malsanulejo. La pacientoj, kiuj vice okupis la liton 4, ĉiuj mortis je la
11h, atm, dimanĉe. Tio okazis ĉiufoje, senrilate al la sana stato de la
malbonŝancaj pacientoj.
La kuracistoj kaj flegistoj ege ĝeniĝis. Iuj eĉ demandis sin, ĉu la
mortoj estis faritaj de malbonegaj spiritoj. Post kelkaj tiaj mortoj, ĉiuj
je la 11h, atm, dimanĉe, teamo de monde bonkonataj fakuloj estis
vokata por solvi la teruran problemon.
Do, je kelkaj minutoj antaŭ la 11h, atm, dimanĉon, la teamo staris

nervoze kaj atente apud la lito 4. Ĉiuj silentis, escepte unu-du, kiuj
preĝis kaj petis dian protekton kontraŭ malbonegaj spiritoj.
Akurate, je la 11h, atm, s-ro Kruko, la purigisto, eniris la ĉambron,

malkonektis la vivsubtenan sistemon, konektis sian polvsuĉilon kaj
senvorte komencis sian laboron
***
LABORO POR NEVIDANTOJ

Grandega aviadilo. Ĉiuj pasageroj jam eniris la aviadilon kaj
okupis siajn lokojn.
Eniras la stir-etato; la stevardino petas onin saluti la etaton.
La pasaĝeroj atentas, ke la tuta etato havas nigrajn okulvitrojn por
nevidantoj kaj la hundojn-gvidantojn.
La etato eniras la stirejon, forlasas la hundojn, oni fermas ĉiujn
pordojn kaj la aviadilo ekfunkcias. La pasaĝeroj estas iom
maltrankvilaj. La aviadilo komencas manovri sur la ekflug-vojo.
La maltrankvilo kaj la nekomprenemo kreskas. Kelkaj el la pasaĝeroj
komencas jelpeti. La aviadilo ĉiam pli kaj pli rapide moviĝas.
Ĉe tio ĉiam pli kaj pli da pasaĝeroj krias. Kiam la aviadilo atingas
la plej grandan rapidecon, jam la tuta pasaĝerejo kriegas. Tuj
la aviadilo ŝvebiĝas aeren. En ĉi momento unu piloto diras al la alia:
– Foje ili ne ekkrios ĝustatempe kaj ni interpuŝiĝos kun la domoj.
***
BONA KIALO
Du bervalaj kirurgoj diskutas.
– Kial vi faris tiun komplikan operacion al s-ino Kruko? -

demandas la unua kirurgo.
– Dek mil eŭroj, – respondas la dua.
– Ne, – redemandas la unua. – Eble vi ne bone aŭdis mian

demandon. Kion do havis s-ino Kruko?
– Dek mil eŭrojn.
***
KIOM DA TEMPO RESTAS AL MI?

Viro sentis sin ne-bonstata, do li vizitis sian kuraciston por plena
ekzamenado. Poste la kuracisto rivelis la rezultojn.
"Mi bedaŭras ke mi havas tre malbonan novaĵon," la kuracisto

diris."Vi estas mortanta, kaj malmulte da tempo restas al vi."
"Ho, tio estas terura!" ekkriis la viro."Kiom da tempo restas al mi?"
"Dek." respondis la kuracisto.
"Dek?" demandis la viro,"Deko da kio? Monatoj? Semajnoj?

Kio?!!"
"Naŭ…"
***
LONGA VIVO
La praavo de Kruko estas intervjuata ĉe nacia taggazeto pro sia
112a naskiĝfesto.
Ĵurnalisto: Kaj diru al ni, s-ro Kruko, kio laŭ vi estas la kialo de via
longega vivo?
Kruko-Praavo pripensas tiun demandon dum kelkaj momentoj, kaj

respondas:
– Nu, ŝajnas al mi ke estas ĉar mi naskiĝis antaŭ tiom longa
tempo!
***
KONSTRUIVA MATEMATIKO
Kruko: Jen problemo: se kvin laboristoj bezonas dek kvin horojn
por konstrui brikan muron, kiom da horoj bezonos dek laboristoj por
konstrui ĝin?
Baniko: Ili bezonos neniom da tempo – ĉar la unuaj kvin laboristoj

jam konstruis ĝin!
***
EN MALSANULEJO
– Sinjoro, ni ricevis la definitivan rezulton de la priesplorado de via
organismo. Mi pensas, ke post unu semajno vi ne plu estos en nia
malsanulejo.
– Ho, grandegan dankon, sinjoro kuracisto!
– Hm… Mi supozas, ke vi ĵus miskomprenis min…
***
POLICISTA PROBLEMO
Du policistoj staras ĉe stratangulo kun ege embarasitaj mienoj.
Preterpasanto demandas:
– Kio okazis?
– Perdiĝis nia serĉhundo.
– Sed vi ne zorgu, ja la hundeto, verŝajne, mem trovos la vojon
al la policejo.
– Jes ja, la HUNDETO nepre trovos…
***
KANGURUO
En zooparko de Bervalo aperis nova besto – kanguruo
el Aŭstralio.
Kruko (la ĉef-gardisto) sciis, ke tiuj bestoj estas tre saltemaj, ili
saltadas ofte kaj alte. Por ilin gardi li aranĝas barilon altan je 3
metroj. Sed… matene li vidas ke la kanguruo tamen eskapis. Dum
tuta tago la serĉ-komando kaptadis la forkurinton. Kaj Kruko,
cerbuminte, plialtigis la barilon ĝis 5 metroj. Sekvanokte la kanguruo
ree estis for.
Ree oni ĝin kaptis, kaj ree altigis la barilon. 10 metroj.
– Ĉu ĝi denove transsaltos tiom alte? – meditas Kruko enbatante

lastan najlon.
– Ĉu li denove ne ŝlosos la enirpordon? – meditas la kanguruo…
***
Okaze de vegetaranisma seminario renkontiĝas volapukisto,

interlingvano kaj esperantisto, kaj ili konversacias kaj komparas siajn
lingvojn. Iam la volupukisto demandas la interlingvanon: "Diru, kiom
ofte la litero L aparas en la himno da interlingvo?"
La interlingvano kalkulas kaj respondas: "In nostra himna

es dece-septe literas L! Et in vostra himna, senioro di Esperanto,
quiomas literas L es in himna di Esperanto?"
La esperantisto kalkulas longtempe kaj diras: "192"!.
Jen la volapukisto ekmiras: "Tiom multe? Cu vi povus kanti tion
al ni?"
Kompreneble, la esperantisto bonvolemas: "En la mondon venis

nova sento, la la laa laa la la la la la-a-a la…"
***
DONACO
"Nu, Joĉjo," demandas Baniko, "kion via eta fratino ricevos de vi
je sia naskiĝtaga festo?"
"Tion mi ankoraŭ ne scias," respondas la knabeto. "Pasintan

jaron ŝi ricevis de mi morbilon."
***
OMBRA HUMORO
Kruko sendis Joĉjon kolekti pomojn en la ĝardeno. Post horo,
li iras en la ĝardenon, kaj tie trovas Joĉjon dormantan sub
la pomarbo.
"Sentaŭgulo!" li riproĉe vekas sian filon. "Vi ne indas ke la suno
brilas sur vin!"
Joĉjo flegme replikas: "Sed ĝuste tial mi kuŝas en la ombro!"
***
VIVGRAVA DEMANDO
"Oksigeno estas necesega por la vivo," s-ino Nazeg klarigas
al siaj gelernantoj. "Oni eltrovis ĝin en la jaro 1773."
Joĉjo mire levas la manon: "Sed de kio oni vivis antaŭe?"
***
TRI STULTAJ DEMANDOJ

1. "Teknika epoko"
Joĉjo hazarde vidas ke lia onklino purigas sian artefaritan
dentaron.
"Ho, onjo!" la etulo mirigite demandas, "ĉu vi estas malmuntebla?"

malmunti – разобрать
2. "Buterigo"
"Ho, paĉjo," Joĉjo ankoraŭ mirigite demandas al Kruko, "kiam

aviadilo foje flugas tra la Lakta Vojo, ĉu la helico buterigas ĝin?"
Lakta Vojo – Млечный Путь helico – пропеллер
3. "Miliono"
S-ino Nazeg klarigas al la gelernantoj la valoron de senlaca

diligenteco kaj laboremo, rakontante pri konata milionulo:
"Atentu," ŝi admonas. "Kiam tiu viro komencis, li posedis nenion
krom unu pantalonon ŝiritan ĝis ĉifonoj. Kaj nun li posedas milionon!"
"Ho," Joĉjo subite demandas, "sed kion li faras kun miliono
da ŝiritaj pantalonoj?"
10
PRAVA PEKO
"Nu, infanoj," instigas s-ro Pregem en sia prireligia klaso, "diru
al mi kion ni devas fari antaŭ ol niaj pekoj povos esti absolvitaj."
Jocjo respondas: "Unue ni devas peki!"
***
MALJUSTA KONDUTO
Joĉjo terure miskondutas en la klasĉambro, kaj s-ino Nazeg
ne plu eltenas.
"Nun mi ne plu toleras vian fikonduton!" ŝi ekkrias. "Foriĝu tujege!"
Kiam Joĉjo forlasis la klasĉambron, ekas murmurado inter la aliaj

gelernantoj. Fine, Toĉjo sin levas kaj petas paroli.
"Jocjo, kiu malbonkondutis, rajtas foriri," li diras en la nomo

de ĉiuj, "dum la aliaj, kiuj bonkondutis, devas resti en la lernejo.
Ĉu tio ne estas granda maljusteco?"
***
SIMILECO
(en la serio "stultegaj demandoj")
"Paĉjo," demandas Joĉjo, "ĉu fungoj ĉiam kreskas en malsekaj

lokoj?"
"Jes," respondas Kruko.
"Ĉu pro tio ili similas pluvombrelojn?"
***
FRAPA DEMANDO
Joĉjo ankoraŭ faris friponaĵon, kaj Kruko pugfrapas lin.
"Paĉjo," Joĉjo plore demandas inter du frapoj, "ĉu ankaŭ vi iam
ricevis pugfrapojn de via patro?"
"Jes."
"Kaj ĉu ankaŭ lia patro ricevis frapojn kiam knabo?"
"Certe."
"Kaj ĉu ankaŭ ties patro ricevis pugfrapojn de sia patro?"
"Verŝajne."
"Mi volonte scius," diras Jocjo skuante la kapon, "kiu unue
komencis tiun idiotaĵon!"
***
TRAFA ARGUMENTO
Jocjo venas hejmen kun vestoj tute disŝiritaj.
"Vi denove kverelis!" Jozefino ĉielenlevas la manojn. "Kun kiu?"
"Kun Toĉjo."
"Li bele aranĝis vin, tiu fiuleto! Tiu pantalono estas neriparebla;
necesos aĉeti por vi novan."
"Nu, tio ne gravas. Vi vidu Toĉjon! Mi certas ke lia patrino devos
aĉeti novan knabon!"
***
PRUDENTA RESPONDO
Kruko vizitas ĉe amika geedza paro. Ilia filo, Peĉjo, estas modelo
de prudento kaj saĝeco, kaj ili senĉese laŭdadegas lin antaŭ Kruko
(kies filo estas ja la kontraŭo). Iom kolere, Kruko ofende deklaras:
"Infanoj kiuj havas tiom da prudento, ĝenerale fariĝas des pli
malprudentaj, ju pli ili maljuniĝas."
"Tiukaze," respondas Peĉjo, "vi certe dum via infanaĝo estis

prudentega kaj saĝega!"
***
ŜMINKU LA VERON
Jonjo rigardadas la onklinon.
"Ho, onjo!" ŝi ekkrietas.
"Jes?" respondas la okupita virino. "Kion vi volas?"
"Diru, ĉu rugaj vangoj indikas sanon?"
"Jes, kompreneble."
"Ho, onjo, do vi estas dekstre pli sana ol maldekstre!"
***
SPERTULO
S-ro Novriĉ fanfaronas: "Kiam ni fondis nian firmaon, mia
kunfondinto posedis la monon, kaj mi la sperton. Hodiaŭ, mi posedas
la monon, kaj li… la sperton!"
***
REKONO
"Sinjoro!" kolera viro minace diras al Kruko, "Ĉu vi rekonas en mi
la viron kiun vi antaŭ kelkaj tagoj nomis idioto?"
"Jes, sinjoro," Kruko respondas. "Mi perfekte rekonas vin tia!"
***
DORMIGA AMO
Kruko troviĝas en malsanulejo, kaj li ekamas la flegistinon.
"Bonvolu diri al mi," li timeme petas. "Kion mi donu al vi por ricevi
kison de vi?"
"Kloroformon!"
***
ETIMOLOGIO
"Kial oni nomas la kontrolon de konoj 'ekzameno'?"
"Ĉar kiam la ekzemeno estas 'eksa', oni diras 'amen'!"
***
PRUDENTO
Kuzo parolas kun sia kuzino: "Mi ja volonte edziĝus kun via
amikino, sed ŝi estas iom tro malprudenta…"
"Vi pravas," respondas la kuzino. "Vi nepre devas edziĝi kun virino
kiu posedas prudenton por du!"
***
SAMO
"Ĉu vi venas por mono?" la bankisto demandas al juna vizitanto.
"Ne, sinjoro," tiu respondas. "Mi venas por peti de vi la manon
de via filino."
"Nu! Ĉu mi ne diris!?"
***
RENDEVUO
Baniko promenas en la urba zoo, kiam li neatendite vidas Krukon.
"Kion mi vidas?" li ekvoĉas. "Kion vi faras ĉi tie en la zoologia
ĝardeno?"
"Ĉit!" Kruko flustras. "Mi ĉi tie havas rendevuon kun Lio!"
"Sed ŝajne ŝi forgesis vin…" Baniko moketas.
"Laŭsajne," Kruko malĝoje respondas, "kvankam ŝi precize

skribis: 'Estu je la tria antaŭ la baseno de la hipopotamo; vi certe
ne estos senakompana.'"
Ĉit! – тсс!
***
ARS LONGA, STOLA BREVIS
"Kruĉjo," karesvoĉas Jozefino, "kiel plaĉas al vi mia nova silka
robo? Ĝi estas kvazaŭ poemo, ĉu ne?"
"Certe," Kruko respondas. "Sed mi konsilas ke vi longigu

la poemon je kelkaj versoj."
***
KION KUNPORTI?
(Ŝerceto pri urbaj karakterizoj.)
"Kien vi kuras?" Baniko demandas al Kruko.
"Al Parizo!"
"Tre bone! Sed kial vi ne kunprenas vian edzinon?"
"Kial do? Estus same kvazaŭ mi veturus al Munkeno kaj
kunprenus bieron!"
***
PRESKAŬ SAME
"Ĉu mi ne ege similas al la granda scienculo Ejnŝtejno?" Kruko
demandas rigardante en spegulo. "Mi fakte estas same granda kia li,
aspektas same, kaj estas preskaŭ same peza."
"Povas esti," Jozefino respondas. "Sed vi pezas almenaŭ kvin

kilogramojn malpli ol li."
"Kvin kilogramojn malpli?" Kruko miras, tuŝante sian talion.

"Jes. Sed tiuj kvin kilogramoj mankas… en via cerbo."
***
BONFARTO
Kruko renkontas pliaĝan amikon en la strato.
"Saluton!" li salutas. "Kiel vi fartas?"
"Mi fartas bone," la aliulo respondas. "Kaj ankaŭ mia edzino bone
fartas, se vi estis demandonta tion."
"Jes, evidente. Kaj kiel fartas viaj du filoj?"
"Dankon pro la demando! La malpli juna ĵus edziĝis…, sed la juna

fartas bone."
***
IDEALAJ ECOJ
"Por vi viroj," amaras Jozefino, "la ideala virino ŝajne estas
kolombo kun ĉiuj ecoj de laboranta abelo!"
"Vi pravas!" reamaras Kruko. "Kaj por vi virinoj, la ideala viro
estas leono kun ĉiuj ecoj de ŝafo!"
***
STERKO
Kruko eltrajniĝas ĉe kampara stacidomo, kaj serĉas taksion por iri
al apuda vilaĝo. Li vidas tie neniun aŭtomobilon, sed nur
malnovegan droŝkon. Li do alparolas la droŝkiston.
"Ĉu ne ekzistas ĉi tie aŭtomobilo por veturi? Ĉu mi devas veturi
per tiu ĉi malnova sterkveturilo?"
Ĉar la droŝkisto ne respondas, Kruko fine eniras la droŝkon. Sed

ĝi ne ekveturas. Minuton poste, Kruko malpacienciĝas.
"Kial vi ne veturas, droŝkisto!?" krias Kruko. "Ĉu mi ne placas

al vi?"
"Ho, jes," trankvile respondas la kondukisto. "Sed vi ankoraŭ

ne diris kien mi veturigu la sterkon!"
***
ĈIAM PRAVAS!
"Mia edzino ĉiam pravas," asertas Kruko. "Kiam antaŭ monato
mi diris al ŝi: 'Pro via naskiĝtago, mi donacos al vi novan
peltmantelon', ŝi tuj kontraŭdiris: 'Vi ja certe ne faros!'"
"Kaj…?"
"Kaj denove ŝi pravis!"

11
NUMERA VALORO
"Ho ve!" plendaĉas Kruko al la versisto en la Verda Krepusko.
"Kiel la tempo pasadas! Mi edziĝis antaŭ dek kvin jaroj. Mia edzino
kaj mi kune havas aĝon de 80 jaroj. Ĉu vi eble povas diveni, kara
amiko, kiel tiuj 80 jaroj dispartiĝas inter mia edzino kaj mi?"
"Nu, verŝajne via edzino estas la ok, kaj vi la nulo."
***
KONSILO
Kruko skribas al la rubriko "Am-problemoj" en _Heroldo
de Bervalo_: "Bonvolu klarigi al mi kial mia koramikino ĉiam fermas
la okulojn kiam mi kisas sin."
La rubrikistino respondas: "Ni konsilas al vi rigardi vin mem

en spegulo."
***
LA UNUA EDZO
Jozefino babilas kun kunklaĉulino. Tiu diras: "Ho, kara Jozefino,
Kruko ne estas malbona ulo, sed via unua edzo fakte estis ege
ĉarma homo. Kiom domaĝe ke li mortis!"
"Jes," respondas Jozefino. "Tion ankaŭ Kruko opinias."
***
FORTOJ
"Kredu al mi," asertas Kruko dum disputeto kun la edzino,
"mensogemo ne estas nun el miaj malfortoj!"
"Vi pravas!" rebatas Jozefino. "Estas unu el viaj fortoj!"
***
UNU VORTO
"Nur unu vorton de vi," Kruko diras al Lio, "kaj vi min feliĉigos!"
"Idioto!"
***
SKUA SANGO
"Mia edzino ŝanĝis sian konduton," rakontas Kruko. "Ŝi ne plu
kriadas kaj insultas min, sed nur skuas la kapon."
"Kies?" demandas Baniko. "Ĉu la vian?"
***
HELPEMO
Niaj bervalaj amikoj promenas en parko. Ili ekvidas hundon kiu
lekas siajn ovojn.
Kruko: Ho, mi ŝatus povi fari tion!
Baniko: Bone, mi tenos la hundon por vi!
***
ZORGEMA KIRURGO
Kirurgo: Ne timu, s-ro Kruko, tiu ĉi operacieto neniel dolorigos.
Ni unue endormigos vin.
Kruko: Mi vidas ke vi portas gantojn, s-ro doktoro. Ĉu por ne lasi

fingrospurojn, kaze ke la operacio misus…?
***
ĈIELA DONACO
Dio: Adamo, mi havas bonan novaĵon por vi kaj ankaŭ malbonan.
Kiun vi preferas unue aŭdi?
Adamo: Nu, diru al mi unue la bonan.
Dio: La bona novajĥo estas ke mi donos al vi grandan penison kaj
grandan cerbon. Dank' al ili, vi havos multe da plezuro, kaj vi estos
ankaŭ tre inteligenta.
Adamo: Gradioze! Sed diru, kio estas la malbona novaĵo.
Dio: Vi ne povos utiligi ambaŭ samtempe.
***
BONA EKSKUZO
Estro (al juna oficistino kiu malfrue alvenas matene): Nu,
mi esperas ke vi havas bonan ekskuzon pro tia ĉi malfruo!
Oficistino: Ho, jes, sinjoro ĉefo! Mi estos patrino!
Estro (mildigita): Ĉu? Do, mi gratulas! Kaj kiam okazos

la naskiĝo?
Oficistino: Post proksimume naŭ monatoj…
***
EKSTARU!
Du kacoj iras al kinejo.
La unua kaco diras: Mi esperas ke ne temas pri pornofilmo.
La dua kaco: Jes, vi pravas. Ĉar tiam ni pasigos la vesperon
starantaj!
***
KONTENTIGO
Kiel senmanke kontentigi virinon?
– Karesi, laŭdi, dorloti, agi kun bona gusto, elteni, ne turmenti, esti
pura, esti humura, peti, trankviligi, konsoli, brakumi, dolortegi,
protekti, telefoni, anticipi, pardoni, oferi sin, petegi, distri, ĉarmi,
rampi, demonstri, fascini, atendi, almozi, lavi sin, razi sin, fidi, esti
sklavo, flati, bone vestiĝi, glorigi, masaĝi, komplimenti, parfumiĝi,
unuiĝi, eferveski, helpi, kareseti, esti sentema, akcepti, rekompensi,
kisi, allasi, aŭskulti, donaci, dancemi, adaptiĝi, varti, ripari, respekti,
senzorgigi, revi, promesi, liveri, konfesi, engaĝiĝi, deziri, murmuri,
alteniĝi, savi, mordeti, plezurigi…
Kiel senmanke kontentigi viron?
– Senvestiĝi.
***
FESTA VESTO
Unua kaco: Kiel plaĉas al vi mia nova kondomo?
Dua kaco: Ege. Ankaŭ mi ŝatas feste vestiĝi kial mi eliras
vespere!
***
SEKURECO
Gesinjoroj Kruko forlasas monduman vesperon iom post
noktomezo. Ili retrovas sian aŭton, kaj Kruko pretiĝas ekveturi. Sed
subite Jozefino, kvazaŭ ŝi havus nekontroleblan seksimpulson, ĵetas
sin kontraŭ lin, kaj glitas sian manon en lian kalsonon. Kruko,
agrable mirigita, ekhavas gloran erektiĝon.
Do Jozefino klinas sin super ĝin, kaj donas al Kruko

monumentecan midzon.
Li ne bezonas multan tempon por atingi plenan ekstazon. Post tio,

tute kontenta, li startigas la aŭton kaj veturas hejmen.
Kiam la aŭto haltas antaŭ la garaĝo, subite Jozefino denove
metas sian manon en la kalsonon de Kruko. Sed ĉifoje, neniun
respondon: la ĝojbastono de Kruko, jam sata, ripozas trankvile.
Jozefino diras al Kruko: Do, ĉio en ordo, karulo. Nun vi povos
reveturigi hejmen la junan vartistinon! midzo = kac-suĉado ĈIAM
DIRU LA VERON
Kiam la instruistino devas foresti dum kelkaj minutoj, la naŭjara
Joĉjo profitas por skribaĉi sur la tabulon: "Joĉjo havas la plej
grandan kacon en la lernejo!"
Reveninte, la instruistino ege koleras, kaj punretenas la knabon

por admoni lin. Liaj kamaradoj senpacience atendas lin ekstere,
novaĵavidaj. Pasas pli ol horo.
Fine, li eliras, kaj la aliaj knaboj bombardas lin per demandoj:

Roĉjo: Kion ŝi faris al vi?
Doĉjo: Kion ŝi diris al vi?
Toĉjo: Ĉu ŝi punis vin?
Kaj Joĉjo trankvile respondas: Mi simple montris al ŝi ke ne temas

pri mensoga reklamado!
***
KIA SURPRIZO
Joĉjo (jes, ankoraŭ li) diras al sia patrino: Panjo, mi ĵus aŭdis kion
diris Paĉjo al la servistino…
Panjo, kies oreloj "leviĝas": Nu, diru!
Joĉjo: Nu, li diris al ŝi ke li donos al ŝi tre grandan surprizon por
la novjara donaco, ĉar ŝi estas unu el la plej belaj knabinoj kiujn
li iam vidis…
Panjo diras nenion.
Joĉjo scivolas: Laŭ vi, Panjo, kio povus esti tiu surprizo?
Panjo: Nu, estas ke la servistino forlasos nin jam morgaŭ, kaj
ŝi ankoraŭ ne scias tion!
***
OBSEDO
Juna viro vekiĝas matene kun katastrofa postdrinko: la kapo
eksplodas kiel hidrogenbombo, la buŝo gustas kiel la pariza
kloakaro, la okuloj apektas kiel tomatoj… Sed li havas obsedan
memoron pri tio kion li faris dum la nokto.
La juna viro (al amiko): Mi havas klaran rememoron ke mi
seksumis kun monakino nur 80-centimetrojn alta!
La amiko: Tio ne eblas! Unue, vi ne povas seksumi kun monakino,

kaj due, certe ne ekzistas tia malalta monakino!
La juna viro: Sed mia rememoro pri tio estas absolute klara:
ŝi estis almenaŭ vestita kiel monakino, kaj altis nur 80 centimetrojn!
Eniras alia amiko: He, vidu la ĵurnalon! Vere, nia mondo frenezas!
Frontpaĝo de la ĵurnalo: "En urba zoo: seksperforto ĉe la

pingvenoj…"
***
RELATIVAJ PROBLEMOJ
Jozefino, junulino, anoncas al sia frateto Roberto: Kian
problemegon mi havas! La kuracisto ĵus diris ke mi estas graveda!
Roberto ekĝojas: Ho, bonege!
Jozefino: Kiel!? Ĉu vi povas ĝoji kiam mi troviĝas en tia terura
situacio!?
Roberto: Jes ja! Kiam vi konfesos ĉiujn viajn pekojn al Paĉjo,
li subskribos mian lernej-notaron sen eĉ rigardi ĝin!
***
VERA AMO
Fianĉo: Karulino, mi amas viajn okulojn, viajn harojn, vian
haŭton…, finfine, vian belecon! Kaj vi, karulino, kion vi do amas
ĉe mi?
Fianĉino: Sed karulo, vian bonan guston!
***
ALTIRA NASKIĜO
En la bervala kamparo, juna kamparanino estas naskonta. Ĉar
en tiu malmoderna vilaĝo ne estas eĉ elektro, oni ekbruligas
kandelon kiun tenas la edzo, dum la akuŝistino okupiĝas pri
la edzino.
Subite la akuŝistino ekkrias: Estas knabo!
La edzo: Ho! Mi estas freneza pro ĝojo! Mia unua kna…
Interrompas la akuŝistino: Atendu! Estas dua knabo!
La edzo: Kia nekredebla ĝojo: du knaboj je unu fojo…
La akuŝistino: Atendu! Estas tria! Ho, estas kvara!
La edzo subite estingas la kandelon.
La akuŝistino: Sed kial vi estingis la kandelon? Mi nenion vidas
plu.
La edzo: Eble estas la lumo kiu altiras ilin…
***
DIABLECA AFERO
Ankoraŭ en perdita vilaĝo funde de Bervalo. Estas belega
dimanĉa mateno, kaj la homoj estas en la preĝejo. La pastro estas
predikonta, kiam subite la grundo komencas vibri, la preĝejo
ektremas sur sia fundamento, kaj fine grandega truo aperas meze
de la planko. El la fundo de la truo eliras forta sulfura odoro, kaj tiam
Satano mem aperas. Ĉiuj vilaĝanoj ekkriegas kaj ekforkuregas,
inkluzive de la pastro, kaj post malpli ol tridek sekundoj la preĝejo
estas tute malplena… krom ke restas unu eta maljunuleto kiu sidas
trankvile purigante siajn ungojn, rigardante la okazaĵon sen
palpebrumo.
Satano rigardas lin, sen kredi ke tia hometo povus ne timi lin.
Satano: Diru al mi, mortonto, ĉu vi ne scias kiu mi estas?
Maljunulo: Certe mi scias.
Satano: Kaj ĉu vi ne timas min?
Malunulo: Neniel ajn.
Satano, provante kompreni: Kaj ĉu vi povus diri al mi kial mia
povo ne fortimigas vin kiel ĉiujn aliajn kiuj estis ĉi tie?
Maljunulo: Nu, mi estis edzigita al via fratino dum dudek kvin jaroj,
do eĉ vi mem ne povas timigi min…
***
SUFIĈA DISPUTO
Kolera edzo: Vi havas amanton!
Spitema edzino: Jes! Kaj do?
Edzo: Do tio signifas ke de mi vi jam havis sufiĉe!
Edzino: Ho, ne! Tio signifas ke de vi mi NE havas sufiĉe!

12
LA VOJO (sed ne de Zamenhof)
Brilokula junulino: Ho panjo, ĉu vi memoras ke iam vi diris al mi
ke la plej bona vojo al la koro de viro pasas tra lia stomako?
Panjo: Jes, karulineto.
Junulino: Nu, hieraŭ vespere, viro montris al mi alian vojon!
***
PROFUNDA DEMANDO
Unua psikologo, renkontante kolegon en koridoro: Bonan tagon!
Dua psikologo, al si, kelkajn sekundojn poste: H'm, sed kion
li celis diri per tio?
***
ĜENTILA SERVO
Maljunulineto, jam en la lito, al sia edzo en la banĉambro:
Karuĉjo, kion vi faras?
Maljunuleto: Mi lavas la dentojn.
Maljunulineto: Nu, estu ĝentila, lavu ankaŭ la miajn!
***
PRUDA PACIENTINO
Viro kaj juna virino eniras kuracistan kabineton.
Kuracisto, al la virino: Se vi malsanas, sinjorino, mi petas ke vi

senvestiĝu…
Sed la virino videble malemas senvestiĝi. Ŝi subrigardas la viron.
Kuracisto: Sed sinjorino, senvestiĝu do! Mi ja estas kuracisto.

Prudeco maltaŭgas ĉi tie…
Sed la juna virino nur tordas siajn manojn, kaj ekploregas.
Mirigita, la kuracisto demandas al la viro:
Kio okazas ĉe via edzino? Ĉu ŝi ĉiam estas tiom nervoza?
La viro: Mi neniel scias. Mi ĵus renkontis ŝin en via atendejo…
***
GRAVA DIFERENCO
Kruko: Kio estas la diferenco inter mano de virino kaj tenilo
de fritpato?
Baniko: Facile! Kiam oni metas kolbason en fritpaton,

ĝi ŝrumpiĝas!
***
PRECIZECO
Bervala suboficiro aliras arbon kie embuskas liaj soldatoj.
Li demandas: Kiom vi estas tie supre?
Soldato respondas: Ni estas tri, sinjoro suboficiro!

La suboficiro: Tio estas tro. Do, malsupreniru la duono el vi!
***
ELEGANTA SOLVO
Bervala sinjoro ĵus mortis, kaj la ploranta vidvino diras al la
funebristo:
Lia revo estus entombiĝi portante frakon. Sed ni estas tro malriĉaj
por aĉeti tion…
Kortuŝita, la funebristo decidas ke li devos provi fari ion por ŝi.
Kaj la postan tagon ŝi retrovas sian edzon en superbela frako.
Ŝi diras: Ho, kia ĝojo! Li povos foriri kontenta. Sed… kiom
mi ŝuldas al vi, sinjoro?
La funebristo: Nenion ajn! Laŭ hazardo, mortis hieraŭ vespere tiu

alia sinjoro pro kortrombozo ĝuste kiam li ĉeestis monduman
vesperon.
La vidvino: Ho, sed devis esti tre laborige, interŝanĝi la vestojn…
La funebristo: Ho, tute ne! Ni simple interŝanĝis la kapojn!
***
BONA PRESKRIBO
Viro (en apoteko): Bonvolu doni al mi pakon da Viagro.
Apotekisto: Ĉu vi havas kuracistan preskribon -– tio necesas

en Bervalo.
Viro: Ne, sed mi havas foton de mia edzino. Tio devus pravigi.
***
EDENA PLENDO
Adamo plendas al Dio: Nu, vi faris por mi belan aferon! Tiu Evo
estas vera malĉastulino!
Dio: Kiel do?
Adamo: Nu, ĉu ŝi ne ekkuŝis kun la unua alveninto?
***
PATRA SAĜECO
Joĉjo: Paĉjo, kiom kostas geedziĝo?
Paĉjo, malbonhumore: Mi ne scias! Mi ankoraŭ pagadas!
Joĉjo: Kaj ĉu estas vere ke en kelkaj landoj de Afriko kaj Azio,
la viroj ne konas sian edzinon antaŭ la geedziĝo?
Paĉjo, ankoraŭ pli malbonhumore: Estas same en ĉiuj landoj…!
***
KIEL FLUGIGI HUNDON

Ebriulo al kundrinkulo: Mia hundo povaŝ flugi!
Kundrinkulo: Jeŝ, kaj ankaŭ mia kato!!
Ebriulo: Ne, ne, ĝi vere povaŝ flugi! Venu ĉe min, kaj mi montroŝ
al vi!
Ili iras al la apartamento de la ebriulo sur la 15a etaĝo. La hundo
estas maljuna melhundo, kiu malfacile alvenis je la mastra voko:
Kiĉjo, venu ĉi tien! Montru al mia amiko kiel vi povaŝ bone flugi!
Li malfermas fenestron, kaptas la hundon, kaj ĵetas ĝin en la

aeron. La du viroj vidas la hundon frakasiĝi sur la grundon.
Ebriulo: Mi ĵuraŝ al vi! Tiu hundo sĉipovaŝ flugi -– sed ĝi komplete

perdiŝ memoron!
***
KIOM DA TEMPO
Kruko: Mia edzino ĵus naskis belan bebon, knabon! Sed
mi scivolas pri afereto… Laŭ vi, oni povos denove amori kiom
da tempo post la naskiĝo?
Baniko: Nu, tio dependas. Ĉu ŝi estas en privata ĉambro?
***
POST KOMPRENO VENAS SVENO

Kruko kuŝas en malsanulejo kun rompita kruro. La kuracisto
demandas: Sed kiel vi sukcesis fari tion?
Kruko komencas: Nu, estis antaŭ dudek kvin jaroj…
La kuracisto: Ne, ne! Ne rakontu al mi vian vivhistorion. Diru al mi

nur kiel vi rompis vian kruron ĉi-matene!
Kruko respondas: Kiel mi diradis, antaŭ dudek kvin jaroj mi laboris

kiel meti-lernanto en loka fabriketo, kie mi ankaŭ loĝis. Estis mia
unua nokto surloka, kaj tuj post mia enlitiĝo, la filino de la estro eniris
mian ĉambreton. Ŝi estis superba estulino. Ŝi demandis al mi ĉu mi
bezonas ion, kaj mi respondis ke ne, ke ĉio estas en ordo. Do,
ŝi ankoraŭ demandis ĉu vere estas nenio kiun ŝi povus fari por mi,
kaj mi same respondis ke ne, kaj mi kore dankis ŝin.
La kuracisto interrompas: Sed mi ne vidas la ligon de tiu anekdoto
kun via rompita kruro!
Baniko: Nu, ĉi-matene, dum mi ŝanĝis kelkajn tegolojn sur mia
tegmento, mi subite komprenis kion ŝi celis… kaj mi pro ŝoko falis
de la tegmento!
***
LAŬ LA NUMEROJ
Kruko: Kiom da pozicioj troviĝas en la Kama-Sutro?
Baniko: 68. Ĉar je 69 oni lavas la ilojn.
***
ĈE LA KAPHARISTO
Kalvulo iras ĉe kapharisto.
Kapharisto: Kion mi povas fari por vi, sinjoro?
Kalvulo: Mi volas ke vi grefu harojn sur mian kapon. Sed mi ne
povas elteni doloron. Do, si vi sukcesos grefi sur mian kapon tiom
da haroj kiom vi havas sur via kapo, mi kontente pagos al vi plusajn
3.000 eŭrojn!
Kapharisto: Sen problemo, sinjoro.
Kaj la kapharisto ekrazas sian kapon…
***
GRATULOJ
Kruko: Ĉu vi jam rimarkis ke virinoj gratas sian kapon matene?
Mi de ĉiam demandas min kial.
Baniko: Ne frakasu al vi la kapon. Estas tutsimple ĉar ili ne havas

tesktikojn.
***
ĈE APOTEKO
Kruko: S-ro Apotekisto, bonvolu vendi al mi nigrajn kondomojn.
Apotekisto: Nigrajn kondomojn? Kial vi volas nigrajn?
Kruko: Mia edzino mortis, kaj mi ankoraŭ funebras.
***
FRENEZULO
Telefonanto: Ha-lo, ĉu la polico? Mi raportas ke estas frenezulo
kiu eskapis!
Policisto: Ĉu vi povas priskribi lin?
Telefonanto: Li estas kalvulo, kaj liaj haroj estas senordaj!
Policisto: Kiel!? S-ro, li ne povas esti kaj kalva kaj havi senordajn
harojn!
Telefonanto: Sed mi diris al vi ke li ja estas freneza!
***
VESTO POR BOVINO

Bovino (bervala, evidente) paŝtiĝas trankvile en herbejo, kaj
ekvidas ganton. Ĝi diras: Ho, mamtenilo!
***
GRANDA TRUO
Mi eliris en mian ĝardenon, kaj vidis ke mia najbaro fosas truon
en la mezo de sia ĝardeno.
"Saluton, najbaro!" mi diris, laŭ la usona maniero. "Kial vi fosas
truon?
Ĉu vi plantos arbon? Tute ne estas la ĝusta sezono!"
"Ne, ne!" respondas mia najbaro. "Ĝi estas por enterigi mian
kanarion kiu ĵus mortis."
"Ho, akceptu mian kondolencon!" mi diris, sciante ke li tre amis
sian birdeton. "Sed kial vi fosas tiom grandan? Ŝajnas al mi tro
granda por tia eta kanario…!"
"Nu, estas ĉar mia kanario estas en la ventro de via kato!"
***
BONA EDUKADO
"Morgaŭ," anoncas la instruistino al siaj gelernantoj, "vizitos nin
la regiona inspektoro. Lastfoje estis iom katastrofe, do ĉifoje ni devas
fari bonan impreson! Do, ni faru ĉi tiel: kiam mi faros al vi demandon,
vi ĈIUJ senescepte levu la manon. Sed ni alprenu tre simplan
kodon: se vi JES scias la respondon, levu la destran manon; se vi
NE scias, levu la maldekstran…"
13
TRE BONA DONACO
Kruko estas tre kontenta, ĉar li gajnis beletan sumeton ĉe loterio.
Li iras al drinkejo por festi tion kun siaj amiĉjoj. "Ĉiuj ektrinku!"
li krias. "Pagos mi!" Kaj ĉiuj amikoj tostas lian sanon, bonan ŝancon,
kaj senavarecon.
"Sed mi havas problemon," diras Kruko al sia plej intima amiko
Baniko. "Mi ŝatus donaci ion al mi edzino, sed mi ne havas ideon…"
"Nu," diras Baniko, "donacu al ŝi koloran televidilon."
"Estus bona ideo," diras Kruko, "sed ŝi jam havas."
"Nu, do," ankoraŭ sugestas Baniko, "donacu lavmaŝinon."
"Ankaŭ tion ŝi jam havas," respondas Kruko.
"Mi havas ideon!" eksklamas Baniko. "Jen originala donaco: donu

al ŝi necesejan balaileton. Ĝi estas tre utila."
"Ho, jes!" reeksklamas Kruko. "Tio estas bonega ideo, ĉar tion
ŝi ne havas!"
Do, Kruko forlasas la drinkejon, aĉetas la balaileton, kaj donacas

ĝin al sia edzino.
Kelkajn tagojn poste li denove iras al la drinkejo. Liaj amikoj
demandas:
"Kaj do? Ĉu via edzino estis kontenta pro la balaileto?"
"Jes," li respondas, "ŝi estis tute kontenta. Ŝi eĉ uzis ĝin dum tri
tagoj. Sed post tio, ĉi decidis reŭzi paperon, ĉar ŝi trovas tion pli
praktika!"
***
MULTAJ FAKTOROJ
Kruketo venas hejmen kun tre malbona lerneja notaro. Kiam lia
patro vidas ĝin, li suspiras kaj demandas: "Nu, kio estas via klarigo
por tia putra notaro?"
"Nu," respondas la knabo, "mi hezitas inter la familia medio kaj
la genetika heredo…"
***
LA PROBLEMO SOLVIĜAS MEM

Kruko panike telefonas al la kuracisto.
"Venu rapide, sinjoro doktoro!" li petegas. "Mia edzino freneziĝis.

Ŝi kredas sin gazontondilo! Ŝi glutis litron da benzino, kaj nun
ŝi senĉese cirkle kuras en la ĝardeno!"
"Tute ne gravas," respondas la longasperta kuracisto. "Simple

bone atentu ke ŝi ne forlasos la ĝardenon. Ŝi mem haltos kiam
la benzino eluziĝos…"
***
FIRMA DECIDO
Unu tagon, Kruko vere ne plu povas elteni sian aktualan vivon:
sian edzinon, siajn infanojn, sia domon, sian laboron! Do, fine,
li firme decidas forlasis ĉion. Li preparas valizon, kaj eliras la domon.
Lia edzino alkuras ĝuste kiam li eniras la aŭtomobilon.
"Sed vi ne povas simple forlasi nin tiel!" ŝi plorĝemas. "Kio okazos
pri mi?"
"Mi prifajfas!" respondas Kruko.
"Kaj la infanoj?"
"Mi prifajfas! Remetu ilin tien de kie ili venis!"
"Kaj la domo?"
"Tio estis via ideo, ĉu ne? Do vi pagu la popartojn!"
"Kaj la aŭto?"
"Mi foriras per ĝi!"
Fine, ŝi ne plu havas argumentojn, do ŝi levas sian robon kaj
diras: "Kaj tio ĉi, kion mi faru prie?"
Kruko rigardas, hezitas, kaj prenas la valizon el la aŭto.

Li grumblas enirante la domon: "Ĉiukaze mi avertas vin, unu tagon
aŭ alian mi forlasos vin!"
(prie = pri tio)
***
GRAVA DISTINGILO
Kruko: "Kio estas la diferenco inter pordo kaj virino?"
Baniko: "Facile! Pordo ne diras 'Ho, jes! Ho, jes!" kiam vi eniras."
***
GRAVA DEMANDO
Kruko: "Kio do estas ok-jara virgulino en Bervalo?"
Baniko:" Facile! Estas knabineto kiu kuras pli rapide ol ŝiaj patro
kaj fratoj!"
***
ONI NENIAM ESTAS KOMPLETE KONTENTA

Kruko: "Edziĝi estas iom kiel iri al restoracio, ĉu ne?"
Baniko: "Jes, certe! Vi mendas pladon, poste vi iom gvatas tion
kio estas en la telero de ulo ĉe apuda tablo, kaj fine vi bedaŭras ke vi
ne mendis la samon kiel li."
***
FERMU LA PORDON!
Kruko prenas la trajnon. Atendante ke la trajno foriros, li staras
ĉe la enirejo, parolante kun Baniko kiu akompanis lin. Ili vidas
la trajnestron kiu laŭiras la trajnon klakfermante ĉiujn pordon.
Li atingas la pordon kie staras Kruko, kaj provas fermi la pordon.
Sed ĝi rifuzas bone fermiĝi. Do, la trajnestro reprovas fermi ĝin, sed
denove ĝi remalfermiĝas. Trian fojon li klakege fermas ĝin per sia
tuta forto, sed neniel sukcesas. Kolerege, li kriegas:
"Kaj nu, stultulego!" li krias al Kruko. "Ĉu vi ne povas forpreni vian
manon!"
***
EKSMODA AVINO
Ĉe vespermanĝo, Kruketo sidas apud sia avino. Ŝi estas digna,
sed iom eksmoda virino de forpasinta epoko.
"He, avinjo," ekparolas Kruketo, "ĉu…?
"Silentu!" diras avinjo. "La infanoj ne parolu ĉetable!"
"Sed avinjo…," timete pepas la knabeto.
"Nun silentu kaj manĝu bonkondute!" insistas la maljunulino.
Ĉagrene, la knabo ne plu provas paroli, kaj malfermas la buŝon
nur por enŝtopi la nutraĵojn.
Post la deserto, la avino, kiu tamen estas bonkora virino, karesas

la kruketan kapon kaj demandas: "Sed kion vi volis diri, karuleto?"
"Mi volis diri al vi ke estas grasa vermo en via salato!"
***
ĈU ESTIS BONA AFERO?

Kruko kondukas sian aŭtomobilon kiel kutime tra la ĉefstrato
de Berval-Urbo, kiam subite policisto lin forte alfajfas. Li bremsas
nete.
"Ĉu mi faris ian kontraŭleĝaĵon?" li maltrankvile demandas al la

policisto.
"Ne, ne," respondas la trafikagento. "Sed mi ĵus aĉetis la saman
modelon de aŭtomobilo, kaj mi volis vidi ĉu ĝi bone bremsas."
***
ĈU ANKORAŬ EKZISTAS TELEGRAMOJ?

Maljunulino estas tre malfeliĉa. Ŝi estas malsana, kaj vivas tute
sola. Ĉiuj ŝiaj infanoj foriris por vivi eksterlande, ĉiuj ŝiaj geamikoj
jam formortis, kaj restas neniu por viziti ŝin. Sed ŝi ekhavas genian
ideon: ŝi sendos telegramon al si mem, por rekuraĝigi sin kaj por
deziri al si bonan naskiĝtagon.
Du tagojn poste la poŝtisto sonorigas ĉe la pordo. "Bonan tagon,

avinjo!" li afable diras kiam ŝi malfermas la pordon. "Mi havas
telegramon por vi."
"Jes, mi scias," respondas la tre maljuna virino. "Ĉu vi bonvolus
komplezi al mi? Ĉu vi bonvolus kanti la telegramon por mi? Sciu
ke hodiaŭ estas mia naskiĝtago, mi estas 82-jara, kaj mi sentas min
terure sola."
"Mi ne havas tempon," plendas la poŝtisto. "Mi havas multe
da laboro!"
"Nu, kaj se mi donus al vi dek eŭrojn, ĉu vi akceptus?"

ŝi demandas, metante la monon en lian manon.
"Nu, en ordo", diras la poŝtisto.
"Kaj kantinte, ĉu vi bonvolus doni al mi kiseton kaj diri 'bonan
naskiĝtagon, avinjo'?"
"Ne, ne, mi ne havas tempon…"
Sed la maljunulino donas al li pliajn dek eŭrojn, kaj li akceptas.
La poŝtisto malfermas la telegramon, kaj ekkantas (melodio:

"Happy Birthday to Yoŭ"): "Paŭlino kaj la tri infanoj estis mortigitaj
en aŭtomobil-akcidento antaŭ du tagoj…!"
***
ŜPAREMO
Kruko estas tiom avara ke li uzas la saman kondomon tri fojojn:
unu fojon averse, unu fojon reverse, kaj unu fojon kiel maĉgumon!
***
DONACO
Oni akuzas Kruketon ke li ŝtelis la biciklon de knabineto.
"Mi ne ŝtelis ĝin!" li krias. "Mi ne ŝtelis ĝin! Ŝi donacis ĝin al mi!"
"Ĉu!?" miras la kolera patro de la knabino. "Kial ŝi donacus al vi
sian biciklon!"
"Jene," respondas Kruketo. "Ni ludis en la parko, kiam subite

ŝi forprenis sian ĵinson kaj sian kalsoneton, kaj diris ke mi povas havi
ĉion de ŝi kion mi volas. Nu, la ĵinso estis tro malvasta, kaj
la kalsoneto ne interesis min, do mi prenis la biciklon."
***
ĜUSTA KLARIGO
Kruketo promenas en la strato kun sia patro, kiam li ekvidas
hundon kiu seksumas hundinon.
"Paĉjo," diras la knabeto, "kion faras tiuj hundoj?"
"Nu," diras embarasite Kruko, "la hundino ne volas iri hejmen,
do la hundo puŝas ŝin."
"Ho, estas ekzakte kiel panjo hieraŭ matene!" diras Kruketo. "Sed
feliĉe ke ŝi forte tenis la lavkuvon, kaj la poŝtisto ne povis puŝi ŝin ĝis
la poŝtejo."
***
FIANĈECO
"Paĉjo," ankoraŭ scivolas Kruketo, "kio estas 'fianĉino'?"
"Nu," denove provas klarigi Kruko, "fianĉino… estas kvazaŭ

mi aĉetus por vi biciklon je kristnasko, sed ke vi ne rajtus uzi ĝin
antaŭ la somera ferio!"
"Ha, ĉu tio estas fianĉino?" pepas Kruketo. "Sed ĉu mi rajtus ludi
per la sonorileto?"
***
FRENEZECO
Dum disputo kun sia edzo, Krukino elfaŭkas: "Mi estis freneza
kiam mi edziniĝis kun vi!" "Jes, mi scias," trankvile respondas Kruko.
"Sed ĉar mi estis enamiĝinta tiam, mi ne rimarkis…"
***
OMERTA'
Gangstero angore atendas la revenon de sia filo. Ĉar tiu filo
devas trapasi la parolan ekzamenon por grava diplomo. Fine,
la kandidato revenas, kaj trankviligas sian patron:
"Ne timu, paĉjo! Ili pridemandis min dum horoj, sed mi nenion
diris!"
***
LA MORTO DE NAPOLEONO
Kruko: Mi ĵus finlegis fascinan libron pri la morto de Napoleono…
Baniko: "Aĥ, mi devus pli ofte legi la gazetojn. Mi eĉ ne sciis ke li
estis malsana…!
***
ĈAMPIONO
Kruko vojaĝas per trajno. Eksidas antaŭ lin ulo portanta
vakerĉapelon. Subite, la ulo kraĉas apenaŭ kelkajn centimetrojn
dekstre de la vizaĝo de Kruko, kaj duafoje kraĉas apenaŭ kelkajn
centimetrojn maldekstre.
"Mi nomiĝas Bill Jameson," li prezentas sin. "Mi estas mondo-
ĉampiono de kraĉado. Mi ĵus gajnis unuan premion en via urbo!"
Kruko leviĝas, lokas sin dek centimetrojn de la alia – kaj kraĉas
plencentre en lian vizaĝon.
"Mi estas Kruko," li prezentas sin, "neprofesia kraĉanto."
***
PURA LOGIKO
Kruko: Kial Dio kreis viron antaŭ ol virinon?
Baniko: Ĉar ĉiam necesas fari unuan malnetan provon antaŭ

ol fari la ĉefverkon!
***
TRI NOVEDZINOJ
S-ino Kruko havas tri filinojn, kiuj unu post la alia edziniĝis.
Kiam la plejaĝa filino edziniĝis, s-ino Kruko iomete subaŭskultis

dum la nupta nokto, kaj ŝi aŭdis sian filinon krii. Scivola, ŝi la postan
matenon demandis al la novedzino: "Kiel do pasis via nupta nokto?"
"Ho, panjo!" respondis ŝia plejaĝa filino. "Tio dolorigas!"
Iom poste, ankaŭ ŝia meza filino trovis taŭgan ulon, kaj siavice
edziniĝis. Same kiel la unuan fojon, la scivola patrino iomete
subaŭskultis dum la nupta nokto, kaj ŝi aŭdis sian filinon ridi.
La postan matenon ŝi demandis al la novedzino: "Kiel do pasis via
nupta nokto?"
"Ho, panjo!" respondis ŝia dua filino. "Tio tiklas!"
Kaj neeviteble alvenis la tago kiam la lasta filino ekamis bravulon,

kaj ankaŭ do ŝi edziniĝis. S-ino Kruko neniel fariĝis malpli
subaŭskultema, kaj same kiel la du aliajn fojojn, ŝi atentis dum
la nuptonokto, kaj aŭdis… nenion. Nenia bruo venis el la novgeedza
ĉambro! Vere scivolega, ŝi demandis al sia tria filino la postan
matenon: "Kiel do pasis via nupta nokto?"
"Ho, panjo!" respondis la filino. "Estis bonege!"
"Mi estas kontenta por vi. Sed… hieraŭ nokte mi aŭdis nenion
el via ĉambro. Kiam viaj fratinoj edziniĝis, mi ambaŭfoje klare aŭdis
iliajn reagojn. Sed ŝajnas al mi ke pri tio vi indiferentas…?"
"Ho, ne, panjo!" diris la novedzino. "Sed vi ja ĉiam instruis al ni
neniam paroli kiam la buŝo estas plena…!"
14
MALAVARA AMO
Kruko freneze ekamas servistinon, kaj li decidas okupiĝi pri ŝi.
Li aĉetas por ŝi novajn vestojn, multajn juvelojn, luksan veturilon por
ke ŝi ne devu preni metroon malfrunokte, grandan multekostan
apartamenton, kaj kunportas ŝin por libertempi ĉe la marbordo.
Post kelka tempo li decidas ke li ne povas vivi sen ŝi.
"Mia karega," li diras al ŝi, "ni geedziĝu!"
"Ho, ne!" ekkrias la junulino. "Vi estas multe tro elspezema!"
***
FESTENO
S-ino Kruko organizas festenon ĉe si, kaj invitas ĉiujn geamikojn.
Ĉar ŝi estas iom gastronomiema, kaj tre ŝatas la francan kuirarton,
ŝi decidas servi helikojn laŭ la franca maniero. Ŝi do sendas sian
edzon por ke li aĉetu freŝajn helikojn.
Kruko ekiras por akiri la gasteropodojn, sed li trovas nek ĉe la
stratbazaro, nek ĉe la supervendejo. Sed oni donas al li la adreson
de helikkultivejo iom ekster la urbo.
Do, li prenas sian aŭton kaj veturas en la kamparon, kaj ĉe la
helikfarmon oni vendas al li dek dekduojn da helikoj.
Reveturante urben, Kruko vidas junan kaj belan virinon kies aŭto
staras vojflanke kun krevita pneŭo. La virino nur staras tie,
rigardante la pasantajn aŭtojn kun senhelpeco "skribita" sur la vizaĝo
– ĉar ŝi neniam ŝanĝis pneŭon en lavivo, kaj eĉ ne havas krikon
en la aŭto. Kruko, bonkorulo ĉiam, haltas por helpi ŝin.
Ek, ek, de unu ĝis dek! Kaj Kruko ŝanĝas por ŝi la pneŭon. Tre
danka, ŝi proponas ke li trinku glaseton ĉe ŝi. Kaj ĉar ŝi estas tre
plaĉaspekta, Kruko ne povas rifuzi. Kaj, ĉar tia estas la vivo, unu
afero sekvas alian, kaj Kruko pasigas la tutan nokton ĉe ŝi, komplete
forgesinte la helikojn kaj la festenon.
Je la sepa matene, li katastrofe vekiĝas kriante: "La helikojn!

La festenon! Aĥ, aĥ! La 'festo' estos mia!"
Li rapidegas ĉe sin, kaj alvenante antaŭ sian pordon, li metas
la sakon da helikoj planken, kaj tiam li sonorigas.
S-rino Kruko malfermas la pordon, kaj kolerege krias: "Kaj kie
vi do pasigis la tutan posttagmezon kaj la tutan nokton!?"
Kaj Kruko rigardas la helikojn, kiuj eskapas el la sako kaj rampas
sur la pordotapiŝo, tiam rigardas sian edzinon, rerigardas la helikojn,
kaj krias al ili: "Ek, ek, knaboj! Ni estas preskaŭ tie!"
***
LA BESTOKURACISTO
La avo de Kruko estas farmisto. Unu tagon li aranĝas la venon
de la bestokuracisto por fari artefaritan ensemigon ĉe lia plej bona
laktobovino. Sed lastaminute la avo devas malĉeesti pro iu grava
afero, do la bestokuracisto trovas nur la avinon ĉe la farmo. Kaj
la avino havas kapon kiu ne sidas tute rekte sur la ŝultroj – ŝi
ja estas la avino de Kruko!
"Bonan tagon, avinjo Kruko!" ĝentile salutas la juna

bestokuracisto. "Mi venas kiel interkonsentite por ensemigi vian
bovinon."
Avinjo kondukas lin en la bovinejon ĝis antaŭ la bovino, kaj tiam
fingromontras najlon fiksitan sur fosto.
"Aranĝiĝu mem," ŝi diras al li. "Jen la besto, kaj jen najlo por
alkroĉi vian pantalonon!"
***
PARAŜUTISTO
Kruko volas por la unua fojo salti kun paraŝuto. La kontrolisto
klarigas ĉion al li:
"Vi saltos aŭtomatece. Tio signifas ke la tirilo de via dorsa
paraŝuto estos aŭtomate tirita kiam vi saltos el la aviadilo. Tamen,
se ial tio ne okazus, vi simple tiru la tirilon de via stomaka paraŝuto,
kaj ĉio okazos glate. Kiam vi atingos la grundon, kamioneto alvenos
por preni vin revenen al la aerodromo. Ĉu en ordo?"
"Perfekte!" respondas Kruko, kiu antaŭĝuas la novan sperton.
Li saltas en la aeron. Sed post dek sekundoj, li konstatas

ke efektive lia dorsa paraŝuto ne etendiĝis. Do, li trankvile tiras
la tirilon de la stomaka paraŝuto, sed ankaŭ ĉi-foje nenio okazas,
ĝi ne funkcias. Kruko komencas timi.
"Kaj kun mia malbonŝanco," li diras al si dum li akceliĝas al la
grundo, "mi certas ke tiu kamiono ne estos tie akurate!"
***
BONA AFERO
Kruko kaŝe iras viziti putinon.
"Mi havas nur 15 eŭrojn," li diras al ŝi. "Sed se vi bonvolas,
mi povas doni al vi tute novan paron da tenisoŝuoj!"
"Nu, en ordo," diras la ino. "Sed mi avertas vin ke mi ne moviĝos.
Vi devos fari la tutan "laboron"."
Ili supreniras al la ĉambro de la knabino kaj senvestiĝas. Kruko

estas ne tre lerta amorulo, sed li estas pasiega, ĉar la knabino estas
sufiĉe ĉarma. Dum lia energia pistado, ŝajnas al li ke la ino tamen
moviĝas.
"Vi moviĝis!" li elkrias pro ĝojo. "Tio ja montras ke vi amas min!"
"Ne revu!" respondas la putino. "Mi nur provas la ŝuojn…"
***
KIE VI ESTIS?
Kruko piediras en la strato, kiam subita voĉo ekkrias malantaŭ li:
"Haltu! Haltu tuj, aŭ briko falos sur vian kapon!"
Surprizita, Kruko haltas, kaj efektive briko malfiksita de apuda

domo falas, pasante nur kelkajn centimetrojn antaŭ lia nazo.
Li turniĝas, sed estas neniu!
Kruko daŭrigas sian iradon, kiam post kelka tempo li denove
aŭdas: "Haltu! Haltu tuj, aŭ aŭtomobilo frakasos vin!"
Li haltas, kaj efektive aŭtomobilo subite aperas je tro granda

rapido, pasante nur kelkajn centimetrojn antaŭ li. Denove li turniĝas,
sed daŭre estas neniu.
Do, li mem diras laŭtvoĉe: "Sed kiu vi estas?"
"Mi estas via gard-anĝelo," respondas la voĉo.
"Ĉu vere?" diras Kruko. "Kaj kie vi do estis la tagon de mia
edziĝo!?"
***
NERVO
Kruko: Ĉu vi scias kiu estas la plej longa nervo de la homa korpo?
Baniko: Jes. Estas la optika nervo. Ekzemple, se vi eltiras hareton

ĉe via pubo, tio igas vin plori!
***
MALSANO
S-rino Kruko kondukas sian 18jaran filinon ĉe kuracisto.
"Sinjorino," li diras ekzameninte la junulinon, "ŝajnas al mi ke via

filino estas infektita de sifiliso."
"Sifiliso!" ekkrias la prudema virino. "Sed tio estas terurega! Diru,

sinjoro kuracisto, ĉu ne eblus ke ŝi infektiĝis en publika necesejo?"
"Eblas," respondas la kuracisto pripensinte. "Sed ĉiukaze, tio

ne devus esti tre komforta."
***
PREZA PUPO
Du knabinetoj ludas en parko per siaj novaj pupoj.
"Kie vi aĉetis vian pupon?" demandas la unua.
"En superbazaro Hiperprez'," respondas la dua. "Panjo pagis por

ĝi 30 eŭrojn. Kaj la via?"
"Mia panjo pagis eĉ 45 eŭrojn," fieras la unua.
Sur la sama benko sidas juna virino kun bebĉareto. La knabinetoj

ekinteresiĝas pri la novnaskito.
"Kaj kiom vi pagis por via bebo?" demandas la unua knabineto.
"Nu," pripensas la virino, "entute mi pagis en la naskokliniko

proksimume 1.500 eŭrojn!"
Kiam la virino foriras, la dua knabineto diras al la alia:
"Ŝajnas al mi ke por tia prezo, ŝi certe fikiĝis!"
("fikiĝis" ĉi tie = trompiĝis)
***
KROZADO
Kruko la unuan fojon de sia vivo vojaĝas mare, per granda
krozoŝipo. Ekŝtormas. Kruko suferos pro terura marmalsano, kaj
restas en sia kajuto, kie li povas vomi trankvile.
Stevardo frapas je lia pordo, kaj diras:
"Ĉu mi servu la tagmanĝon en via kajuto?"
"Ne, dankon," respondas Kruko. "Vi ĵetu ĝin rekte en la maron!"
***
SURPRIZA DONACO
Estos baldaŭ la naskiĝtago de sinjorino Kruko, kaj Kruko havas
nenian ideon pri taŭga donaco.
"Ŝi jam havas ĉion imageblan," plendas Kruko ĉe la kolegoj. "Kaj
ĉiukaze ŝi povas aĉeti por si ĉion deziratan."
"Mi havas ideon!" sugestas kolego Baniko. "Donu al ŝi

donackarton kun jena teksto: 'Bona por tridek minutoj da eminenta
amorado, kie, kiam, kaj kiel plaĉos al vi!' Mi garantias ke ŝi estos
ravita!"
La sekvan tagon Baniko demandas al Kruko:
"Nu? Ĉu vi faris laŭ mia sugesto?"
"Jes," respondas Kruko.
"Kaj ĉu plaĉis al ŝi?"
"Laŭŝajne, jes," diras Kruko. "Ŝi salte ekstaris, kisis mian frunton,
kaj forkuris kriante ke ŝi revenos post duonhoro!"
***
BONA LABORISTO
Kiam Kruko estis juna, li laboris kiel kampara laboristo.
Li eklaboris ĉe farmo, kaj tiu laboro multe plaĉis al li. Sed la farmisto
maldungis lin post tri monatoj. "Tamen," protestis Kruko, "mi tre bone
laboris dum mi estis ĉe vi! Mi riparis la rikoltomaŝinon, mi renovigis
la motoron de la traktoro, mi ordigis ĉiujn barilojn. Ho, kaj ankaŭ
la ĉiumonatajn sangoperdojn de via filino, mi sukcesis komplete
haltigi ilin…"
***
LONDONA AŬTOBUSO
Kruko kaj Baniko, niaj bervalaj herooj, vizitas Londonon. Ili volas
vidi la London-Turon, kaj devas preni aŭtobuson. Kiel ĉiuj scias,
la londonaj busoj estas du-etaĝaj. (Se ĉiuj scias, kial mi do ripetas
tion?)
"Ĉu vi preferas iri sur la unua etaĝo aŭ sur la dua?" demandas
Kruko.
"Ho, ni devas resti sur la unua etaĝo," respondas Baniko. "Mi
rimarkis ke supre ili ne baldaŭ foriros, ĉar eĉ ne estas ŝoforo!"
***
KROKODIL-ŜUOJ
Kruko kaj Baniko vizitas Parizon, kaj rimarkas ke tre laŭmodaj
estas krokodil-ŝuoj.
"Ĉu ni kreŭ firmaon pri krokodil-ŝuoj en Bervalo?" demandas

Kruko. "Ni povus riĉiĝi!"
"Sed ni ne havas krokodilojn en Bervalo," protestas Baniko.
"Senprobleme," respondas Kruko. "Ni simple iru en Afrikon por

preni!"
Do, ili forvojaĝas en Afrikon. Post longa irado, ili venas ĉe riveron,
kaj vidas enorman krokodilon. Ili postkuras ĝin, kaj post pli ol horo
da luktado, ili sukcesas kapti ĝin.
Baniko zorge observas la gigantan beston:
"Fek!" li elkraĉas. "Ni venis ĉi tien por nenio!"
"Kial do?" demandas Kruko.
"Vidu mem," respondas Baniko. "Ĝi eĉ ne HAVAS ŝuojn!"
***
KOMPLEKSA DEMANDO
"Panjo, panjo! Kio estas 'edip-komplekso'?"
"Silentu, kaj kisu min!"

***
MOLECO
Kruko estas en hotelo, ĉe la akceptejo. Klinante sin por preni
valizon, li senintence frapas per sia kubuto virinon ĉe la mamo.
"Sinjorino," diras Kruko, kiu neniam maltrafas okazon por plaĉi

al virino, "mi petegas pardonon! Se via koro estas same mola kiel via
mamo, mi certas ke vi povos facile pardoni min…"
"Kaj vi, sinjoro," respondas la ne tre severa virino, "se via kaco
estas same malmola kiel via kubuto, sciu ke mi estas en ĉambro
210."
***
GANGSTERA LOGIKO
La gangstera ĉefo bezonas du subĉefojn, do li venigas siajn tri
nevojn, Joĉjon la Strabulon, Peĉjon la Kvarfingrulon, kaj Roĉjon
la Belkapulon. Li alparolas unue Joĉjon la Strabulon:
"Joĉjo," diras la bandestro, "kiom estas kvar plus kvin?"
"Estas ses, ĉef'!" diras Joĉjo la Strabulo.
"En ordo. Sidiĝu en la angulon."
Li alparolas sekve Peĉjon la Kvarfingrulo:
"Peĉjo, kiom estas kvar plus kvin?"
"Estas sep, ĉef'!" respondas Peĉjo la Kvarfingrulo.
"En ordo," diras la gangstero. "Ankaŭ vi sidiĝu en la angulon."

Tiam li alvokas Roĉjon la Belkapulon:
"Roĉjo, kiom estas kvar plus kvin?"
"Nu, estas evidente naŭ, ĉef'!" memfide respondas Roĉjo

la Belkapulo.
La ĉefo do prenas sian revolveron kaj pafas tri kuglojn en la
kapon de la Belkapulo. La du aliaj, daŭre sidantaj en la angulo,
ŝokite demandas:
"Sed ĉefo, kial vi mortigis lin?"
"Ĉar li sciis tro multe!"
***
AŬSKULTU PANJON!
Kruko: "Mi devintus aŭskulti mian patrinon kiam mi estis knabo!"
Baniko: "Kial? Kion ŝi diris?"
Kruko: "Sed ĝuste mi ne scias! Kiel mi diris, mi ja ne aŭskultis
ŝin!"
***
KOMPRENIGAJ GESTOJ
Kruko krozadas sur Pacifiko sur bervala krozoŝipo. Li staras sur
la ĉefa ferdeko kaj babilas kun la ŝipestro kiam la ŝipo preterpasas
senhoman insuleton oceanmezan. Subite li rimarkas ke tamen sur
la insulo estas ulo kiu strangamaniere agitas la brakojn, farante
rapidajn signojn al la ŝipo.
"Sed kial tiu ulo gestegas tiel?" demandas Kruko.

"Nu, ni preterpasas tiun ĉi insulon unufoje jare," diras la bervala
ŝipestro.
"Mi pensas ke li ne ŝatas ke ni navigas apud lia insulo."
***
REORGANIZO
En Edeno, Adamo plendas ĉe Dio:
"Vidu, Dio," diras malkontenta Adamo, "vi donis al mi 32 dentojn,

tio ja estas ĝentila. Sed… vi donis al mi nur unu kacon. Ĉu vi
ne povus ŝanĝi tion? Estas ĝentilege se vi povus inversi tion. Nu,
estu ĝentila, tiu tre plezurigus min…"
"Aŭdu, Adamo," provas kontraŭi Dio, "nu…, he…, do bone,

en ordo…"
Kaj Adamo troviĝas kun ununura dento, sed ja 32 kacoj. Efektiva
koliero da kacoj.
Adamo ekiras tutfiere kun sia rozario da kacoj.
Subite Dio revokas lin:
"Ho, atendu! Kaj jen tri kestoj da ĉurovoj! Ĉu vi tamen kredas
ke portos ilin _mi_!?"
***
ŜPARADO
Sepdekjarulo edziĝas kun deksepjarulino. Dum la nupta nokto,
la oldulo surprizas ŝin per sia ardo kaj ripetkapablo.
Tiel ke matene, dum li kontente ronketas, ŝi sentas kvazaŭ
ŝi pasigus nokton en kazerno. Ŝi pene ellitiĝas, kvazaŭ rampas ĝis
la banĉambro, kaj rigardas sin en spegulo.
"Li ja diris ke li ŝparadis dum kvardek jaroj," ŝi murmuras, "sed
mi kredis ke li parolas pri mono…!"
15
ELEKTRO
Jozefino, kiu pri elektro scias tiom kiom mezinteligenta simio, iras
en elektraĵvendejon:
"Mi ŝatus havi konektilon, mi petas."
"Kian?" demandas la komizo. "Ĉu masklan aŭ femalan?"
"Nu, stultulo!" respondas la ŝokitino. "Estas nur por riparo, ne por

bredado!"
***
LUDI PER FAJRO

Frenezulo ludas per alumetoskatolo. Li provas ekbruligi unu, sed
ĝi ne funkcias… Alian, sed denove ne funkcias… Ankoraŭ alian, sed
ankaŭ ĝi ne taŭgas.
Fine, unu el la alumetoj ekbrulas. La frenezulo rapide blov-

estingas ĝin.
"Mi ne estas freneza," li diras al si. "Tiu ĉi bone funkcias. Mi zorge

konservos ĝin!"
***
NE FORGESU!
La direktoro de grava bervala firmao alvokas Krukon:
"Mi petis al vi maldungi tiun maltaŭgan sekretariinon, ĉu ne?"
"Jes, sinjoro," kurbiĝas Kruko, " mi scias. Ŝi havas nenian ajn
memorkapablon."
"Kaj do, kial ŝi estas ankoraŭ ĉi tie?"
"Mi ja maldungis ŝin," klarigas Kruko. "Sed ŝi certe forgesis ke ŝi

estas maldungita, kaj do ŝi revenis ĉimatene!"
***
ŜIRA PROBLEMO
Kruko iras al kinejo. Li aĉetas bileton kaj eniras la spektaklejon.
Minuton poste li revenas al la kasejo, kaj aĉetas novan bileton.
Kaj denovan fojon li revenas post minuto kaj petas aĉeti plusan
bileton.
"Mi ne komprenas," diras al li la kasistino. "Mi jam vendis al vi
du biletojn!"
"Mi scias," respondas Kruko. "Sed ĉiufoje kiam mi eniras

la salonon, estas iu ulo kiu ŝiras ĝin!"
***
BELA MUZIKO
La eta Jonjo rigardas libron pri anatomio, kaj trafas bildon pri viro.
"Panjo," ŝi demandas al la patrino, "kio estas tio?"
"Estas la kruroj, karulino," respondas panjo.

"Kaj tio? Kio estas tio kiu pendas inter la kruroj?" insistas
la knabineto.
"Hm," diras la embarasita patrino. "He…, tio estas… trumpeto!"
"Ha!" eksklamas la etulino. "Do, tio klarigas ĉion!"
"Kion?" demandas la mirigita virino.
"Ĉiumatene kiam vi iras laborejen, la najbarino venas ĉi tien ludi
trumpeton kun paĉjo…"
***
MORALA AGO
Kruko: Mi ŝvitigas la virinojn, kaj mi prenas ilian monon!
Baniko: Tio ne estas tre morala, ĉu?
Kruko: Kial, ne morala!? Estas nur mia nova laboro: mi direktas
porvirinan gimnastikejon.
***
FOLIO
Kruko iras en ĉionvendejo, kaj diras al komizino:
"Mi estas invitita ĉe kostumbalon. Mi ŝatus vesti min kiel Adamo.

Ĉu vi ne havus vitofolion?"
"Certe, sinjoro," respondas la komizino, kiu jam vidis strangaĵojn.
"Jen tre bela modelo…"

Kruko ekridas: "Mi ne volas vanti, sed mi neniel povus kaŝi min
malantaŭ tiu folieto!"
Do, la komizino montras al li pli grandan folion, sed denove estas
tro malgranda. Fine, ŝi prenas gigantan bananarban folion.
Kruko daŭre estas malkontenta, ĉar ĝi estas denove tro

malgranda. La komizino komencas senpacienci:
"Aŭskultu, se vi estas vere konstruita kiel vi provas kredigi al mi,

mi havas por vi bonan konsilon: forgesu pri Adam-kostumo. Prenu
vian ilon, metu ĝin ĉirkaŭ vian kolon, kaj vestu vin kiel
benzinpumpilo!"
***
BELA ROLO
Jozefino decidas fariĝi aktorino, kaj pretas fari ĉion por trovi belan
rolon. Ĉar ŝi neniam sukcesas ĉe provlegadoj, ŝi decidas viziti
Krukon, tre konatan reĝisoron.
Efektive, Kruko montriĝas tre promesema, svatas ŝin, kaj ili

gekuŝas.
Poste, Kruko diras:
"Pri rolo por vi…, mi eventuale havos ion por vi post unu jaro."
"Post unu jaro!" elkrias Jozefino. "Do, ĉu vi ne povus doni al mi
iom da mono?"
"Mono?" demandas Kruko. "Kial?"
"Por aĉeti panon! Mi ja malsatas!"
"Sed kion vi do faras ĉi tie? Vi devas iri al panvendejo!"

***
VIGLA MEMORO
Iuvespere mi promenis en la urbo, kiam mi vidis maljunulon kiu
ploras. "Kial vi ploras, sinjoro?" mi helpoprete demandis.
"Ho, knabo!" li elkriis (kaj tamen mi estas 56-jara "knabo"). "Mi
estas 80-jara, kaj mi havas 20-jaran edzinon. Ŝi estas belega virino
kiu pensas nur pri amorado! Kaj ni amoras kvar– aŭ kvinfoje ĉiutage!
Mi ankoraŭ estas tute vigla malgraŭ mia granda aĝo!"
"Do!" mi admire fajfas. "Vi ŝajnas entute nekompatinda. Kial do vi

ploras?"
"Ĉar mi ne memoras kie mi loĝas!"
***
KAMPARO SEN KOMPARO

Kruko kaj Jozefino ferias en kamparo. Jozefino ekŝategas
la kamparan vivon. Je la vespero de la lasta tago, ili sidas sur teraso
rigardante belan sunsubiron, kaj Jozefino komentas:
"Kiam unu el ni mortos, mi venos vivi en kamparo".
***
VOJAĜO SEN BAGAĜO

Jozefino promenas en la haveno, nostalgie rigardante la boatojn
kaj ŝipojn. Ŝi eĉ unufoje laŭte suspiras. Maristo aŭdas tion, kaj
demandas:
"Kial vi estas tiom malgaja, fraŭlino?"

"Ho," – respondas Jozefino, "mi revas surŝipiĝi por Usono. Sed
mi ne havas sufiĉan monon."
"Aŭskultu," – diras la maristo, kiu trovas ke Jozefino estas beleta

virino, "mia ŝipo eknavigos ĉivespere ĝuste por Nov-Jorko. Mi povos
kaŝi vin en savboato, mi donos al vi manĝaĵon ĉiuvespere. Sed
vi devos esti ĝentila kun mi -– vi komprenas kion mi celas…"
La vojaĝemo de Jozefino estas tiom granda ke ŝi akceptas

la proponon.
Ĉio okazas glate dum dek tagoj, kaj la maristo estas tre kontenta.
Sed je la deka tago, la ŝipestro hazarde preterpasas tiun parkon
de la ferdeko, kaj aŭdas brueton en la savboato. Li levas
la ŝirmotolon, kaj ekvidas Jozefinon.
"Sed kion vi faras ĉi tie?" – demandas la mirigita ŝipestro.
"Ho, bonvolu ne denunci min al la usona doganpolico," – ŝi

petegas.
"Ne timu, ne estas risko ke mi faros tion," – respondas la eĉ pli
mirigita ŝipestro. "Vi ja estas sur la pramo inter Bervalo kaj
Monako…"
***
KIO ESTAS NOMO?

Juna indiano demandas al sia patro:
"Paĉjo, kial mia frato nomiĝas Tritika Rikolto?"
"Ĉar via panjo kaj mi koncipis lin dum la periodo de tritika rikolto,"
respondas la patro.
"Bone," daŭrigas la infano. "Kaj kial mia fratino nomiĝas Luna
Lumo?"
"Ĉar ni koncipis ŝin dum bela lunluma nokto."
La infano silentas, do la patro demandas al li:
"Ĉu vi bone komprenis mian klarigon, Truita Kondomo?"
***
VERA AMO
Kruko: "Kiel distingi bervalanon en orgio?"
Baniko: "Facile! Li estas la ununura kiu amoras kun sia edzino!"
***
FEMUROJ
Kruko kaj lia amikino Lio (ne diru al lia edzino!) iras al multekosta
franca restoracio.
"Bonan tagon, fraŭlino," li diras al la kelnerino. "Ĉu vi havas
ranfemurojn?"
"Ne, sinjoro," respondas la bervala kelnerino. "Mia pantalono

estas nur iom tro strikta!"
***
ALTAPREZA DONACO
Kruko: Mia edzino volis ke mi aĉetu por ŝi perlojn.
Baniko: Ĉu? Kaj ĉu vi faris?
Kruko: Ĉu vi ŝercas? Mi aĉetis bareleton da ostroj, kaj diris al ŝi
ke ŝi mem serĉu!
***
ODOROJ
Kruko konstatas ke li terure buŝ-haladzas, ĝuste la tagon kiam
li rendevuas kun sia amikino Lio (ne diru al lia edzino!). Ŝi estas
superseks-aloga blondulino (evidente) kun abundega brusto
(nature). Sed ŝi ne estas ĉiam tre facila, kaj li timas ke ŝi rifuzos
tranokti kun li pro la odoraĉo.
Do, Kruko iras al apoteko, kaj petas konsilon de la apotekisto.
"Por eviti tian malagrablan haladzon, necesas havi taŭgan dieton

kaj buŝ-higienon," helpeme konsilas la apotekisto.
"Sed mi bezonas odori kiel rozo jam ĉivespere!" senesperas

Kruko.
"Tiukaze, mi povas konsili trukon: brosu viajn dentojn kiel

normale, sed aldonu unu guton da koncentrita pin-esenco. Tio efike
kovras buŝ-odorojn."
Kruko aĉetas la varon, dankas la apotekiston, kaj kuras hejmen
por prepariĝi.
Brosonte la dentojn, Kruko pensas ke se unu guto efikas, do por

100%e certi ke Lio nenion flaros, li uzu la tutan boteleton
da koncentrita pin-esenco!
Lio alvenas, ili diskutas, kaj ĉio ŝajnas en ordo – Kruko certas ke li
sukcesos ĉe ŝi. Bedaŭrinde, ŝi ŝajnas ĝenata de io:
"Estas strangege," ŝi diras. "Strange odoras, kvazaŭ iu fekis

malantaŭ pin-arbo!"
***
MALAFABLA
Kruko parolas kun sia amiko Baniko:
"Mia najbaro en la supra apartamento estas tiom malafabla" – li

diras. "Hieraŭ nokte li piedfrapadis dum pli ol unu horo!"
"Kia malafableco," – Baniko ekkrias. "Mi supozas ke li vekis vin…"
"Sed ne. Ĉar laŭ enorma bonŝanco, mi ĝuste en tiu momento
ludadis trumpeton."
***
BELA SPIONINO
Espujo kaj Idujo militadas kontraŭ unu la alia de pluraj jaroj.
Kvankam la espoj havas ĉiujn avantaĝojn (nombrojn, armilojn,
monon, ktp.), la idoj havas unuarangan generalon, Belfrunt, kiu
sukcesas kontraŭi ĉiujn ataktojn de la espoj, kaj eĉ gajnas terenon.
Laŭdire, li havas ege bone konceptitan batalplanon.
La espa ĉefkomandanto, Korset, decidas sendi speciale trejnitan

spioninon, Lipri, kun aparte danĝera misio: ŝteli kaj forporti
la batalplanon de Belfrunt.
La bela spionino revenas post unu monato:
"Jen!" ŝi triumfas. "La batalplano de Belfrunt! Mi ŝtelis ĝin el lia
noktotablo!
Kaj tio ne estas ĉio: mi alportas lian filon kiun mi kaptis!"
"Eminente!" Korset kontentegas. "Kaj kiu estas via kaptito?

Mi volas pridemandi lin tuj!"
"Ha ne," respondas Lipri. "Tio ne eblas… Necesos atendi naŭ
monatojn!"
***
SPAGETO
Kruko estas en restoracio, kaj mendas pladon da spagetoj.
La plado alvenas, kaj post kelkaj sekundoj, Kruko revokas
la kelneron:
"Vidu! Jen, vidu! Meze de mia telero estas longa, dika, nigra haro!
Mi absolute rifuzas pagi!"
Kaj li leviĝas kaj foriras.
La restoraciestro petas la kelneron ke li diskrete sekvu Krukon,

por eventuale koni lian adreson, cele al pago.
Sed Kruko iras ne hejmen, sed ĉe prostituitino. La kelnero sekvas

ilin laŭ la ŝtuparo, kaj rigardas tra la ŝlosiltruo. Li konstatas ke Kruko
frandzas ŝin. Je tio, la kelnero frakase eniras la ĉambron, kaj
fingromontre akuzas:
"Vi fekumis nin pro unu hareto en via telero, kaj jen vi kun
buŝpleno!"
"Jes ja," Kruko kraĉe respondas. "Kaj se mi trovos ununuran

spageton ĉi tie, mi denove rifuzos pagi!"
(frandzo = piĉ-lekado)
***
ĴALUZO
S-ino Kruko parolas kun sia servistino:
"Mi estas konvinkita ke mia edzo havas amrilaton kun sia
sekretariino. Mi certegas!"
"Ho, sinjorino," – emocias la servistino, "ĉu vi diras tion por ĵaluzigi

min?"
***
KIA MONSTRO!
Kruko: Kio havas 150 okulojn kaj du dentojn?
Baniko: Facile! Estas aŭtobuso plena je gemaljunuloj!

16
KIEL NOMIĜIS?
Kruko kaj Baniko, kiel kutime, varmigas la taburetojn en sia
preferata drinkejo. Ankaŭ kiel kutime, Kruko varmigas la aeron per
siaj anekdotoj pri knabinĉasado, ĉiam sukcesa.
Baniko estas multe pli retenita. Li scivolas pri la verecgrado de la

krukaj rakontoj, sed evidente ne emas kolerigi sian amikon per rekte
esprimita dubo.
"Sciu," Baniko fine diras dum unu el la maloftaj momentoj kiam
Kruko ĉesas oratori, "miaflanke, mi neniam estis amorinta mian
edzinon antaŭ nia geedziĝo. Kaj vi…?
"Nu," respondas Kruko post longa bierglutado, "mi ne scias! Kiel
ŝi nomiĝis antaŭe?"
***
HONESTULO
Kruko: Kio estas la plej alta ŝtupo de honestulo?
Baniko: Facile! Estas la ulo kiu parkas sian veturilon

en malpermesitejo, kaj poste denuncas la preterpasantojn kiuj
ne vokas la policon!
***
PRENU PARON
Kiam Kruko estis junulo, li foje iris al la kamparo dum somerferio
por gajni iom da mono sur la farmo de sia patrinflanka onklo.
"Jen," diras la onko, "ekde morgaŭ, vi devos labori ĉiutage en tiu

kampo. Sed atentegu: mi havas du filinojn, kaj se vi tuŝos unu aŭ la
alian, mi senhezite mortigos vin!"
"Ne timu, oĉjo", diras la juna Kruko. "Kvankam mi ŝatas la injojn,

mi estas ja nur urbano, kaj post tuttaga kampolaboro, mi certe estos
tro lacega por eĉ rimarki ilin!"
Kaj tiunokte Kruko kuŝiĝas frue, por esti freŝa kaj energioza por
la morgaŭa laborego.
Kaj jen kiam la suno apenaŭ leviĝis, la farmista onklo jam vekas
Krukon, kaj kondukas lin al la kampo. Sed subite li rimarkas
ke Kruko portas urboŝuojn.
"Ho ve!" li elkrias. "Vi ne povas labori kun tiaj ŝuoj – ili tuj ŝiriĝos,
kaj viaj piedoj vundiĝos. Vi bezonas verajn botojn! Jen, estas bona
paro en la vestoŝranko de la ĉambro de miaj filinoj. Prenu ilin, kaj
revenu rapide!"
Do, Kruko kuras ĝis la farmodomo, eniras la ĉambron, kaj iras ĝis
la vestoŝranko. Sed li tuj rimarkas la du belegajn filinojn de sia onklo,
kiuj ankoraŭ dormas. Ĉar estas somere varma vetero, ili estas
apenaŭ vestitaj, kaj Kruko ne povas malhelpi sin. Li ekseksumas
la unuan knabinon, kiu neniel rezistas, eĉ helpas. Kuraĝigita, li poste
iras al la dua filino, kaj rekomencas. Sed tiu provas forpuŝi lin:
"Ne, ne! Vi ne povas fari tion. Mia patro mortigos vin!"
"Tute ne!" respondas Kruko. "Estas fakte li kiu sendis min. Vi tuj
vidos…"
Li iras ĝis la fenestro, malfermas ĝin, kaj krias:
"He, oĉjo! Ĉu mi prenu ambaŭ?"

"Kompreneble!" respondas la onklo. "Vi ja ne povas preni nur
unu!"
***
LA PATROJ
Kruko kaj Baniko, laŭ feliĉa hazardo, fariĝas patroj samtempe. Ili
renkontiĝas en la preferata drinkejo:
"Ho!" ekkrias Baniko. "Kio okazas ĉe vi? Vi aspektas lacega!"
"Jes," oscedas Kruko. "La nova bebo vekiĝas ĉiunokte kriegante,

kaj dum horoj neniu povas dormi en la domo. Sed vi aspektas
freŝega."
"Fakte, jes," respondas Baniko. "Ĉar mi trovis metodon por

redormigi la idon: mi ĵetas ĝin en la aeron unu– aŭ dufoje, kaj tio tuj
trankviligas ĝin."
"Nur tion?" miras Kruko.
"Jes, nur tion," kontentas Baniko.
Do, Kruko decidas provi la metodon de Baniko. Kiam la bebo
ekploras, Kruko prenas ĝin kaj ĵetas ĝin en la aeron. Sed ĝi ne
trankviliĝas, eĉ pli forte ploras. Kruko reprovas, eĉ dekfoje, sen
la esperata rezulto: la bebo daŭre ploregas.
La sekvan tagon li denove renkontas Banikon:
"Ho," riproĉas Kruko, "via truko ne funkcias!"
"Ĉu vi ĵetis ĝin en la aeron?" scivolas Baniko.
"Jes, dekfoje!"
"Strange," pripensas Baniko. "Ĉe mi, tio sukcesas ĉiufoje. Sed
endas mencii ke ĉi mi la plafono estas iom malalta…"
***
EFIKA KURACISTO
Amanda, la filino de Kruko, devas iri ĉe ginekologo la unuan fojon
en sia vivo. Ŝi estas ege impresita, des pli ke la ginekologo estis
viro. La kuracisto diras al ŝi ke ŝi senvestiĝu, kaj ŝi respondas:
"Pardonu min, sinjoro kuracisto, sed mi estas iom timema. Ĉu vi
bonvolus tiri la kurtenojn dum mi senvestiĝas?"
"Kompreneble," la kuracisto akceptas.
La kuracista kabineto fariĝas tute malhela, kaj Amanda forprenas

siajn vestojn. Kaj tiam ŝi demandas:
"Kien mi metu miajn vestojn?"
"Ĝuste tien kie vi estas," li respondas. "Apud miajn."
***
OFICISTOJ
La direktoro vizitas la variajn oficejojn de sia firmao, inkluzive tiun
kies oficejestro estas Kruko. Li demandas:
"Kiom da oficistoj laboras en via oficejo?"
Kalkulas Kruko: "Proksimume unu el kvin."
***
LERTA HUNDO
Kruko kaj Baniko estas en la Verda Krepusko, konata drinkejo
en Bervalo.
Kruko aĉetis hundon, kaj li rakontas ĝiajn neordinarajn kvalitojn.
"Tiu hundo estas tiom inteligenta," fieras Kruko, "ke kiam vi donas
al ĝi monon, ĝi iras al la panvendejo kaj aĉetas panon!"
Baniko ne povas kredi tion:
"Vi devos montri tion al mi," li skeptikas.
Ili iras ĉe Krukon. Baniko donas monon al la hundo, kiu forkuras.
Post unu horo, la hundo ankoraŭ ne revenas. Kruko estas mirigita:
"Sed kiom da mono vi donis al ĝi," maltrankvilas Kruko.
"Mi donis al ĝi dek-eŭran bileton," klarigas Baniko.
"Sed vi estas freneza!" admonas Kruko. "Kiam oni donas al ĝi
tiom da mono, ĝi iras al kinejo!"
***
MORDA HUMURO
"Mi estas s-ro Kruko," Kruko diras al sia najbaro. "Mi venas pro
via hundo."
"Bonvolu eniri, s-ro Kruko," respondas la najbaro. "Kio estas pri
mia hundo?"
"Sinjoro, via hundo trifoje mordis mian bopatrinon!"
"Ho, ve, ĉu ĝi fakte agis tiel!? Mi tion ege bedaŭras. Sed mi ne
kredas ke mi estas respondeca pro tio."
"Ĉu vi pensas tion? Sed finfine, ne temas pri via respondeco.
Mi nur volas demandi ĉu mi povas aĉeti la hundon…"
***
SUKCESO!
"Kiom via prelego sukcesis?" demandas Baniko al Kruko. "Ĉu
ĝi plaĉis al la aŭdintaro?"
"Ŝajne ĝi plaĉis," respondas Kruko. "Precipe ĉe unu el miaj frazoj

estis granda aplaŭdo."
"Kiu frazo estis?"
"Estis la frazo, 'Kaj nun, gesinjoroj, mi finu mian paroladon!'"
***
PLI KURAĜA
Kruko babilas kun alia kliento en la Verda Krepusko.
"Jes, ja," diras la kunbabilanto, "virinoj nepre toleras doloron multe

pli kuraĝe ol viroj."
"Ĉu fakte?" miras Kruko. "Ĉu eble vi estas dentkuracisto?"
"Ne, ne: ŝu-vendisto."
***
PLI KAPABLA
Kruko kaj Baniko provas konsoli sin en la Verda Krepusko.
Baniko plendas, "Mia edzino povas paroli pri temo dum horoj."
"Tio estas nenio!" ĝemas Kruko. "Mia eĉ ne bezonas temon."
***
ZORGEMA EDZO
MATENE
"Viaj dumnoktaj tus-atakoj ja estas teruraj kaj timigaj!" zorgas

Kruko pri sia edzino. "Hodiaŭ mi tuj venigos kuraciston."
"Dankon, karulo," dankas Jozefino.
VESPERE
"Nu," plendas Jozefino, "la kuracisto ankoraŭ ne venis!"
"Tamen," respondas Kruko, "li jam estis ĉi tie."
"Ĉu vere? Kaj kion li do faris?"
"Li receptis dormigilon… por mi!"
***
ĈIAM AFABLA
"Vi fakte estas afabla al mi nur kiam vi deziras monon," Kruko
plendas.
"Karuĉjo, mi _ĉiam_ estas afabla al vi, ĉu ne?" Jozefino kveras.
"Jes, bedaŭrinde!"
***
ĜIS REVIDO!
Kruko regule pasigas nokton en la policeja malliberejo pro troa
drinkado, kaj tio agacas la inspektoron. Iun fojon, liberigante
la friponon, la inspektoro adiaŭas lin per la vortoj, "Mi ege esperas
ke ni ne revidos unu la alian ĉi tie!"
"Kiel?" miras la postebrianta Kruko. "Ĉu vi do ofic-ŝanĝos?"
***
ZORGA DISTINGO
"Bonvolu diri al mi," diras sinjorino al bestvartisto en zoo, "ĉu tiu
krokodilo estas vira aŭ ina."
"Tio estas demando," respondas la vartisto, "kiu povus interesi nur

alian krokodilon!"
***
DANĜERA EDZECO
"La gazeto enhavas interesan kaj konindan artikolon pri edzo,"
rakontas Kruko. "Li sin mortigis ĉar li havis malagrablan familian
vivadon!"
"Ĉu vere?" miras Jozefino. "Kaj ĉu li per tio atingis pli agrablan
familian vivadon?"
***
DANĜERA LOKO
Kruko ŝategas brandon, kaj pro tio lia nazo fariĝis ruĝega. Sidante
apud sia amiko Baniko en la Verda Krepusko, li ree sorbas brandon,
dum Baniko trinkas vinon.
Subite, muŝo alflugas kaj eksidas sur la nazo de Kruko; sed ĝi tuj
ekforflugas. Vidinte tion, Baniko diras: "Necesas ke vi bandaĝu vian
nazon!"
"Kial?" perpleksas Kruko. "Ĝi ja ne estis vundita."
"Tamen, la bedaŭrinda muŝeto kiu ĵus sidis sur via nazo
brulvundis siajn piedetojn."
***
KOSTETA MANĜO
Kruko iras en tre kostetan restoracion, kaj mendas simplan pladon
da terpomkaĉo kun ia saŭco. Ekmanĝante, li trovas en ĝi
pantalonbutonon. Kolere li montras la butonon al la kelnero, kiu
flegme respondas, "Estas malmulte, mi agnoskas. Sed por unu eŭro
vi ne povis esperi trovi la tutan pantalonon…"
***
KRITIKO
Jozefino ludas pianon, kaj demandas al Kruko, "Ĉu vi ŝatas
la verkojn de Beethoven?"
"Jes, kompreneble," respondas Kruko. "Sed tamen ludu ilin plu."
***
NUR AMIKOJN
Kruko parolas kun sia maljunega avo. Tiu diras, "Mi estas 94-jara,
kaj mi havas eĉ ne unu malamikon en la mondo!"
"Tio estas vere bela penso," diras Kruko diskrete viŝante
larmeton.
"Jes ja! Ĉiuj jam delonge formortis."
***
LA TORTO
Kruko eniras teejon kaj elektas fragotorton. Sed tuj poste
li redonas ĝin kaj deziras ĉokoladotorton.
Manĝinte la torton, li leviĝas kaj ekforiras.
"Sinjoro!" ekkrias la kelnero. "Bonvolu pagi!"
"Ĉu mi?" miras Kruko. "Pro kio?"
"Vi ne pagis la ĉokoladotorton. Unu eŭron kvindek, mi petas."
"Kial? Por ĝi mi ja redonis la fragotorton!"
"Sed tiun vi ja ne pagis."
"Kompreneble ne! Tiun mi ja ne manĝis! Kion do vi volas? Ĝis
revido!"
17
ZORGNULIGANTO
Baniko renkontas sian amikon Kruko, kiu ridetas kaj aspektas tre
bonstata. Pri tio Baniko miras, ĉar ĝis nun Kruko ĉiam malsukcesis
en siaj aferoj.
"Ho, vi ridetas kaj vere aspektas bonhavulo!" eksklamas Baniko.

"Ĉu vi komencis sukcesozan entreprenon?"
"Jes," kontente ridetas Kruko. "Mi eĉ ĵus dungis privat-

sekretarion."
"Mirinde! Sed diru, kial vi bezonas privat-sekretarion?"
"Mi lin dungis por ke li nuligu miajn zorgojn."
"Kiel? Mi ne komprenas."
"Nu, ĉiumatene mi transdonas al li ĉiujn neagrablajn poŝtaĵojn."
"Do, ĉiujn poŝtaĵojn!"
"H'm. Li prilaboras la poŝtaĵojn tiel ke mi povas deteni min de ĉiuj

malagrablaĵoj. Tial mi lin nomas mia 'zorgnuliganto'."
"Sed diru, amiko," insistas Baniko, "tia kunlaboranto certe kostas

multe da mono."
"Jes ja. Li havas salajron de 3'000 eŭroj!"
"Ĉu jare?"
"Ne, ne…, 3'000 eŭrojn monate!"

"Sed, kiel vi gajnas sufiĉe da mono por pagi lin?"
"Nu, tio estas lia unua zorgo."
***
OPINIOJ!
Baniko starigis fiŝvendejon, kaj fiksis reklamtabulon super
la pordon kun la vortoj "Ĉi tie vendado de freŝaj fiŝoj!"
Venis Kruko por aĉeti fiŝon, kaj demandas, "Sed kial vi skribis 'ĉi
tie' sur vian reklamtabulon? Vi ja ne vendas viajn fiŝojn aliloke!
La vortoj 'ĉi tie' estas superfluaj."
Baniko malaperigis la vortojn 'ĉi tie'.
La postan tagon, Kruko revenis, kaj opiniis, "Kial la vortoj

'vendado de' troviĝas sur via reklamtabulo? Ŝajnas al mi tute
nenecese, ĉiu ja scias ke vi ne fordonacas la fiŝojn, sed vendas ilin!"
Baniko jesis, "Vi pravas! Mi forigos la vortojn."
Iom poste Kruko ankoraŭfoje revenis, kaj dum la babilado diris,
"Mi fakte ne komprenas kial vi skribis 'freŝaj' sur vian tabulon! Oni
ja ne aĉetus la fiŝojn ĉe vi se ili ne estus freŝaj!"
Al Baniko ankaŭ tio ŝajnis evidenta kaj prava, kaj li tuj forigis
la vorton 'freŝaj'. Do, restis nur la vorto 'fiŝoj'. Kaj Baniko pensis
ke neniu povos diri ion kontraŭ tiu vorto.
Sed la sekvan tagon Kruko denove eniris la fiŝvendejon, kaj
demandis kial Baniko skribis la vorton 'fiŝoj' sur la reklamtabulon.
"Tio ja estas sensencaĵo…, ĉar oni ja flaras la fiodoron de viaj fiŝoj
en distanco de kelkaj kilometroj. Forigu do tiun nenecesan
reklamon!"
***
"RELDOMO"
Baniko posedas tereneton en la kamparo, kaj forte deziras
konstruigi sur ĝi feriodometon, sed ne havas la monrimedojn.
Li konsideras la eblecon aĉeti ruldomon, kaj komencas rigardi
la reklamgazetojn.
Li trafas interesan reklamon: "La Bervala Nacia Fervojo forvendas

malnovajn pasaĝervagonojn tre favorpreze."
Li informigas detale, kaj decidas aĉeti do NE ruldomon, sed

"reldomon".
Post kelkaj semajnoj, li invitas Krukon veni lin viziti en la kamparo.
Bedaŭrinde, la tago estas ege pluva, sed Krukon allogas

la interesa sperto dormi en fervojvagono.
Sed kun mirego li konstatas ke Baniko sidas ANTAŬ sia vagono
sub la pluvego, fumanta sian pipon.
"Sed homo, vi ja tute malsekiĝos!" li krias al Baniko. "Kial vi ne
sidas interne?"
"Jam de du tagoj pluvas," klarigas Baniko. "Mi ege emis pipfumi,
sed ne povas fumi interne, ĉar bedaŭrinde la Nacia Fervojo vendis
al mi… vagonon por nefumantoj!"
***
VEREMA ĈASISTO
Kruko kaj Baniko babilas pri siaj ĉas-aventuroj.
"Jes ja!" fanfaronas Kruko. "Mi iam en unu tago pafis 999
skolopojn!"
"Ho ho!" moke ridas Baniko. "Kial vi ne simple diras ke estis 1.000
skolopoj?"
"Ne ne! Eĉ pro unu skolopo mi ne mensogas!"
***
POŜTA PROFITO
Kruko estas poŝtisto.
Iun tagon, Baniko scivolas, "Mi volonte ekscius de kio la poŝto
profitas."
"Mi ne komprenas la sencon de via demando," perpleksas Kruko.
"Mi klarigu," diras Baniko. "La posto vendas poŝtmarkojn je fiksa
prezo. Ekzemple, ĝi vendas la normalan 50-cendan postmarkon
je 50 cendoj; la neŭrĝan 45-cendan poŝtmarkon je 45 cendoj, kaj tiel
plu. Nun mi volus scii KIE do estas la profito de la poŝto?"
Je tiom stulta demando Kruko restis momenton perpleksa kaj

konfuzita. Subite, ideo lin kaptas, kaj li fiere deklaras:
"Ho knabo, tio estas facile komprenebla. Vidu, letero je 50 cendoj
rajtas pezi ĝis 20 gramojn, ĉu ne? Sed la plej multaj leteroj ja ne
pezas 20 gramojn, sed malpli; ekzemple nur 10 gramojn, kaj tiel plu.
El tiu diferenco, aŭ saldo inter 20 kaj 10 gramoj la poŝto profitas!"
***
MIRAKLA SAVIĜO
"Ho, mi mirakle evitis morton!" rakontas Kruko. "Mi falis
de ŝtupetaro 20 metrojn alta!"
"Nekredeble!" miregas Baniko. "Kaj vi ne mortis!"

"Ne! Mi staris nur sur la unua ŝtupeto…
***
LA LUNO
Kruko kaj Baniko hejmeniras frumatene post tutnokta festado.
Kruko unua rimarkas la lunon.
"K-k-kio eŝtaŝ tio?" li demandas.
"Eŝtaŝ la luno!" respondas Baniko.
"Ne, eŝtaŝ ĉerte la ŝuno. Ŝed ni ne diŝkutu pri t-t-tio, ŝed d-d-
demandu la unuan renkont-t-toton…"
Vidante viron, ili lin demandas: "P-p-pardonu. Diru al ni ĉ-ĉ-ĉu tio
eŝtaŝ la l-l-luno aŭ la ŝuno!?"
"Mi bedaŭras," la viro respondas, "sed mi ne scias. Mi estas
eksterurbano."
***
MULTAJ ŜANĜOJ
Kruko promenas laŭ la ĉefstrato, kaj neatendinte renkontas
malnovegan konaton.
"Ho, amiko!" ekkrias. "De kie vi ĵus venas? Kiel vi fartas?
De almenaŭ dek jaroj mi ne vidis vin! Vi ja iomete ŝanĝiĝis
intertempe: viaj haroj estas nun grizaj, almenaŭ tiuj kiuj restas; via
barbo ankaŭ plilongiĝis; kaj vi entute plidikiĝis. Fakte, oni apenaŭ
rekonas vin! Kie vi do estis dum la lastaj dek jaroj, kara Roberto!?"
Kaj Kruko entuziasme ĉirkaŭbrakas lin.

"Pardonu," la ulo respondas, "sed mi ne nomiĝas Roberto!"
"Nu!" reekkrias Kruko. "Ĉu vi ŝanĝis ankaŭ vian nomon!?"
***
BRILA NOKTO
Post malfrunokta festego, Kruko ŝancele iras laŭ la ĉefstrato.
Li forte karambolas kun lanterno, kaj diras, "B-b-bonvolu pardoni,
ŝinjoro!" Post kelkaj paŝoj li karambolas kun alia lanterno, kaj ree
murmuras, "Ho, p-p-pardonu, ŝinjoro; m’ n’ volis ĉ-ĉ-ĉagreni vin!"
Li plu ŝanceliĝas antaŭen, kaj denove karambolas kun nova

lanterno.
Ektimigite, li haltas, dirante, "M’ k-k-kredas k’ m’ restos ĉ-ĉ-cih tie

ĝis p-p-preterpaŝoŝ t-t-tiu ĉi p-p-proĉeŝio…"
***
MATEMATIKO
Kruko parolas al Baniko, "Mi havas matematikan problemon
solvotan de vi."
Baniko malmulte interesigas pri matematiko, sed konas

la ŝercemon de Kruko, "Provu jam."
"Nu," komencas Kruko, "se mia loĝejo havas kvar ĉambrojn, kaj
ĉiu ĉambro mezuras longe 4 metrojn kaj larĝe 4 metrojn, kaj se mi
kutime portas striitan pantalonon, kiom mi do aĝas?"
Post mallonga pripenso, Baniko respondas, "Vi agas 44 jarojn."
"Vi pravas!" mirigite deklaras Kruko. "Sed diru, kiel vi elkalkulis
tiun tute ĝustan rezulton?"
"Ege facile," ironie respondas Baniko. "Mia kuzo estas duon-
idioto, kaj li aĝas 22 jarojn!"
***
BIENISTO
Ĵurnalisto vizitas malgrandan bienon en fora kampara regiono
de Bervalo, por intervjui la bieniston, s-ron Krukon, kiu forlasis
la grandan urbon por vivi nature.
"Ĉi tie la tero ne estas tre fekunda," klarigas Kruko, "kaj postulas
do multan laboron por havi nur minimuman profiton."
"Tamen," diras la ĵurnalisto, "vi sufiĉe gajnas por pagi

kamplaboriston…"
"Ah, ne!" insistas Kruko. "Tio estas la sola servisto kaj
kamplaboristo kiu deĵoras ĉe mi, sed mi ja ne povas pagi ion al li."
"Sed do kiel vi elturniĝas?"
"Sufiĉe bone. Vidu, mi ne povas pagi al li, do lia salajro
akumuliĝas. Post du aŭ tri jaroj, mi ŝuldas tiom al li ke li fariĝas
la posedanto de tiu ĉi bieno anstataŭ mi, kaj do tiam estas MI kiu
deĵoras ĉe LI. Sed ankaŭ li ne povas pagi al mi, do post kelkaj jaroj
la bieno ree apartenas al mi, kaj tiel plu. Jen ĉio!"
***
KLOPODOJ
Kruko kaj Baniko estas en sekurega malliberejo, kaj komplotas
por eskapi. Ili devas tra-, sub-, aŭ supergrimpi ne malpli ol dek
du murojn. Vespere, la du homoj ŝteliras en kompleta silento kaj
mallumo, kaj komencas grimpi la murojn. Unu post la alian, ili pli kaj
pli pene sukcesas. Komplete elĉerpitaj, ili finfine alfrontas la dekduan
muregon. Lacegaj, ili rigardas ĝin.
"Ni estas perditaj," anhelegas Kruko. "Ni neniel povos grimpi tiun
ĉi. Mi estas kvazaŭ morta pro laco, mi ne plu povas antaŭeniri."
"Nu, bedaŭrinde," diras Baniko. "Ni do reiru!"
***
LIBERECO
– Kiel doni pli da libereco al virino?
– Pligrandigi la kuirejon.
***
ANTAŬTIMO
– Kio estas la plej granda antaŭtimo de vesperto?
– Laksi dum dormo.
***
KOKRITOJ
Baniko eniras la Verdan Krespuskon, kie festas liaj amikoj, kaj
krias, "Vi ĉiuj estas kokritoj!"
La amikoj mirfrapigas. Kruko preskaŭ strangolite diras, "Kiel…?
"Jes!" elkrias Baniko. "Mi kusis kun mia edzino!"
***
INTELIGENTA KOMPARO
– Kio estas la diferenco inter inteligentaj viroj kaj nifoj (neidentigita
fluganta objekto = «fluganta telero»)?
– Ĉiuj parolas pri ili, sed neniu iam vere vidis ilin.
***
FROSTIGA DEMANDO
– Kial bervalanoj ĉiam metas multajn glaci-kubetojn en sian
frostegujon?
– Por certi ke ĝi restos sufiĉe malvarma.
***
NEŬTILA PARTO
– Kio estas neŭtila sur la korpo de virino?
– Viro.
***
ŜMAC’!
– Ĉu vi konas la rakonton pri Ŝmac’ la Limako?
– Jen Kruko kiu manĝas salaton, kaj… ŝmaaac’, la limakon!
***
STRANGA TRAFIKLUMO
– Ĉu vi konas la anekdoton pri Baniko kiam li volis iri al bordelo?
– Jes, li pasigis la tutan nokton ekstere, ĉar la lampo estis ruĝa,
kaj li atendadis ke ĝi ŝanĝiĝu al verda…
***
MALBONA FARTO ĈE LA VARTO

Juna patrino malkontente telefonas al sia bebkuracisto:
"S-ro kuracisto," ŝi plendas, "mi aĉetis la libron kiun

vi rekomendis, kaj ĝi estas terure fuŝa."
"Kiel do fusa?" miras la multesperta pediatro.
"Vidu mem je paĝo 352: "Kiam la bebo finis sian laktobotelon, lavu
ĝin en bolanta akvo kaj purigu la internon per rigida broso.""
"Kaj do?"
""Kaj do"!? Sed mia bebo tute ne satas tiun traktadon!"

18
PASAS TEMP'
Kruko estas advokato, kaj ĵus finas sian pledadon en la tribunalo.
Ĝi estis longa. Tre, tre, tre longa. Kaj li mem rekonas ke li parolis iom
tro longe, kaj pardonpetas:
"Gesinjoroj ĵurianoj, s-ro juĝisto, pardonu ke mi iom longe parolis,

sed mi forgesis kunporti mian brakhorloĝon."
"Tio ne malhelpas," respondas la juĝisto. "Vi devis nur turni
la kapon kaj rigardi: malantaŭ vi estas… kalendaro!"
***
KOSTA VETERO
Jozefino libertempumas sola ĉe la Franca Riviero, sed estas vere
misŝanca, ĉar la pluvo ne ĉesas dum tuta semajno. Ŝi sendas
retaĵon al la edzo: "Daŭra pluvo. Neeblas eĉ promeni."
Kruko, kiu estas iomete "ŝparema", remesaĝas: "Revenu tuj!

La pluvo estas malpli kosta ĉi tie en Bervalo…"
***
PROFUNDA PENSO
– Sed kio pasas tra la kapo de iu kiu saltas de tre alta konstruaĵo?
– Lia spino.
***
CELTRAFA
– Ĉu vi aŭdis kio okazis kiam Baniko pafis sagon al la ĉielo?
– Jes…, li maltrafis.
***
MODERNA VERSIO
– "Heziti, aŭ ne heziti, jen la demando… aŭ eble ne."
***
KREDO
Estas interese konstati ke homoj kiuj mokas scienco-fikcion,
tamen pretas kredi la meteorologojn kaj la ekonomiistojn…
***
KONSCIO
Flegistino anoncas al la cefkuracisto, "Paciento Kruko jam
rekonsciiĝis."
"Sed kiel vi povas tiom certi pri tio," miras la kuracisto.
"Klare: de ĉi-matene li ne plu petas vidi sian edzinon…"
***
KONFESO
Kruko estas dangera krimulo, kaptita de la polico kaj nun
pridemandata. Por konfesigi lin, la inspektoroj provas diverajn
"trukojn" por malstabiligi lin. Ekermple ili longe vice ŝaltas kaj
malŝaltas lampon kiu lumas rekte en liajn okulojn.
"Do?" demandas la ĉefinspektoro post dek du horoj de tia
traktado. "Ĉu li fine konfesis?"
"Ne, ĉefo. Krom… ke li estis lumturgardisto dum dudek jaroj…"
***
SURPRIZITE
Pentristo kaj lia modelino trankvile babilas en la alteliero. Subite ili
aŭdas paŝojn en la ŝtuparo.
"Aĥ, estas mia edzino!" diras la pentristo. "Rapide, senvestigu

vin!"
***
MALBELA VETERO
Preferinde ke pluvu dum malbela tago kiel hodiaŭ, ol dum tago
kun bela vetero.
(-– franca humuristo Pierre Dac)
***
EDENO EBLE NE ESTIS… PARADIZO

Iun vesperon, Adamo revenas hejmen tre malfrue, kaj tio
kolerigas Evon, kaj eĉ suspektigas ŝin.
"Mi certas," ŝi megeras, "ke vi havas kromamatinon!"
"Tute ne," certigas Adamo. "Kaj tio estas eĉ ne ebla: ja ekzistas
nur ni sur Tero!"
Sed Evo daŭre suspektas. Kaj kiam Adamo fine dormas,

ŝi diskrete aliras por kontroli… kaj kalkulas liajn ripojn!
***
ĈU VI FARUS?
Alloga juna virino ĉarme promenas tra eleganta drinkejo.
Ŝi alfrontas viron, kiu sidas sole.
– Saluton, belulo! – ŝi ronrone diras. – Mi faras ian agon, kiun

vi volas por $200.
– Bonege! – li respondas, – Farbu mian domon!
***
DENOVA EDZIĜO
Edzino: Kion vi farus se mi mortus? Ĉu vi denove edziĝus?
Edzo: Ne, kompreneble ne.
Edzino: Ĉu vi ne kontentas pro nia edziĝo?
Edzo: Karulino! Evidente mi kontentas pro tio!
Edzino: Do, sekve, kiel vi ne volus denove reedziĝi?
Edzo: Jes, en ordo. Jes, mi supozas ke mi denove edziĝus.
Edzino: Ĉu vi dormus kun ŝi en nia lito?

Edzo: Nu, tio estus taŭga, ĉu ne?
Edzino: Kaj ĉu vi demetus la fotojn pri mi el la muro, kaj anstataŭi
ilin per fotojn pri ŝi?
Edzo: Mi supozas ke oni konsideras tion kiel deca agmaniero.
Edzino: Kaj mi supozas ke vi permesus al ŝi ludi per miaj golfludaj
klaboj?
Edzo: Evidente ne! Ŝi estas maldekstrulino.
***
ĈAS-PERMESO
Kelkaj knaboj estis fiŝkaptantaj ĉe ilia preferata lageto. Subite
la ĉasgardisto eruptis el la arbustoj. Unu el la knaboj forĵetis sian
fiŝilaron sur la grundon kaj komencis rapide forkuri.
La ĉasgardisto forte postkuris la knabon. Post kilometro, la knabo

haltis kaj klinis sin, pene spirante. La ĉasgardisto aliris lin kaj tenis lin
per la kolumo.
"Montru al mi vian ĉas-permeson!" anhelis la oficisto.
"Jen, ĉi tie!" respondis la knabon, montrante ĝustan ĉas-

permeson.
"Nu, knabo! Vi devas esti tute stulta – ne necesis ke vi forkuri
de mi se vi havas ĝustan ĉas-permeson!"
"Jes, sinjoro, mi scias tion," respondis la knabo,"Sed mi estas
la unusola el ni kiu havas ĉas-permeson."
***
HIPERTENSIO
Kuracisto demandas al nova paciento,"Ĉu vi havas malsanon, laŭ
via scio?"
"Jes, Doktoro. Mi havas hipertension. Mi akiris ĝin de mia familio."
"De via patra familio aŭ via patrina familio?"
"Nek unu nek la alia. De la familio de mia edzino, Doktoro."
"Tio estas ridinda! Kiel via edzina familio eble doni hipertension
al vi?"
"Doktoro, klare vi ne konas ilin!"
***
TUNELADO
Kiam la brita registaro invitis komercajn proponojn por la fosado
de la tunelo sub la Maniko (Angla Kanalo), estis rivelata ke unu
kompanio kvotis nur 10.000 pundoj.
"Konsiderante la kostoj de laboro kaj aparatoj," demandis

la projekta estro al la plej malpli kvotanta proponanto, "Kiel
vi intencas plenumi la taskonkontraŭ kia sumeto?"
"Estas simple," respondis la proponanto. "Mia partnero prenas

fosilon, iras al Francio kaj komencas fosi. Mi prenas alian fosilon kaj
komencas fosi de Anglio. Ni ambaŭ fosos ĝis ni renkontos unu
la alian kaj, jen! Vi havas tunelon!"
"Hmm..sed kio okazos se vi du uloj neniam renkontiĝos?"
"Eĉ pli bone por vi!" entuziasme respondis la proponanto,"Tiukaze

vi havos du tunelojn!"
***
DECECA AFERO
En malgranda urbo, la pastro volis konstruigi novan preĝejon.
Li konvenigis la altrangulojn de la urbo por diskutado pri fonduso.
Dum la kunveno, la estrino de la loka bordelo eniris la ĉambron.
"Pastro," ŝi diris, "Jen $10,000 por helpi vin konstruigi vian
preĝejon!"
"Ne, ne!" respondis la religia viro."Ni ne povas akcepti vian
monon! Tio estas malpurigita!"
"Pastro! Akcepti la monon!" kriegis unu el la viroj, "La mono estas
nia!"
***
MALFACILA HAROTONDO
S-ro Bakisto estis grumblemulo kiu ĉiam serĉis difektojn pri io ajn.
Inter aliaj aferoj li estis ege elektema pri sia harotondo. Per siaj
plendoj pri liaj laboroj li kutime maltrankviligis siajn frizistojn.
"Mi volas ke mia hararo estas egale dividata, ekzakte ĉe la mezo,"
li insistis je unu okazo.
"Bedaŭrinde, mi ne povas fari tion, S-ro Bakisto," respondis

la kompatinda frizisto.
"Kial ne?" protestis la cliento.
"Ĉar la nombro de viaj haroj estas nepara, sinjoro," respondis
la alia.
***
NEKUTIMA TRANSAKCIO
Fremdulo en urbo petis taksiisto preni lin al la plej luksa bordelo
kiu disponas.
La vizitanto estis plaĉata per la aspekto de la bordelo do eniris,
elektante belegan ruĝharulinon, kiu gvidis lin al splenda litĉambro.
Post duonhoro, portante ŝatatan rideton, li alfrontis la estrinon kaj

demandis pri la kosto. La viro estis surprizita kiam la estrinon dankis
lin sed, anstataŭ pagigi lin, donis $100 al li. Li tute ne komprenis
la aferon sed dankeme akceptis la monon kaj foriris.
La sekvan nokton li decidis reveni al la nekutima sed miriga

bordelo. Ĉi foje li ĝuis la servon de tre bela blondulino. Memfide
li alfrontis la estrinon kaj etendigis la manon por akcepti monon.
Ĉi tiu tempo, tamen, la estrinon diris, "$50, bonvolu."
"Tiu sumo estas ĝusta," respondis la konfuza viro, "Sed lastafoje

vi donis al mi $100, nun vi volas ke mi pagu $50 al vi. Kio okazas?"
"Nu sinjoro, ĉi foje vi ne aperis en la televido."
***
MARSA REPRODUKTADO
Grupo de scientistoj estis ĉe la planedo Marso por studadi
la kutimojn de la marsanoj.
Scientisto demandis al ĉefa marsano, "Kiel vi reproduktas vian

specion, sinjoro?"
La estro alvokis marsaninon, kiu estis tre alloga laŭ la ĉefo, kaj
ordonis ke ŝi seksumadu kun si. La marsanoj intermiksis siajn
tentaklojn kaj faris ian dancon. Baldaŭ sako formiĝis sur la dorso
de la ino. La sako kreskis rapide kaj finfine malfermiĝis, liverante
etan marsanon en la tentaklojn de la patro.
Tiam la ĉefo insistis ke la homoj montru iliajn metodon

de reproduktado. Post hezito, la ĉefa homo ordonis ke alloga
scientistino seksumadu kun li rigardataj de la marsanoj.
Kompreneble, la ĉefo klarigis al sia kolego ke la afero okazu nur por
la progreso de scienco, evidente ne por lia plezuro. La aliaj homoj
foriris kaj la du homoj komencis seksumadon.
Post la seksumado, la ĉefa marsano demandis, "Sed kie estas
la hometo?"
"Ĝi alvenos post naŭ monatoj," respondis la ĉefa scientisto.
"Naŭ monatoj! Tiom longe!", la alia respondis "Do, tiukaze, kial
vi faris vian strangan agadon tiel rapide ĉe la fino?"
***
PUDORO
La patrino de la juna edzinota virino estis iom malmoderna.
Ŝi instruis sian filinon pri edziniĝo: "Neniam permesu al via edzo ke li
vidu vin dum vi estas tute senvesta. Ĉiam vesti vin per io. Tiel,
vi konservas vian pudoron kaj ankaŭ iom da decan misteron pri via
korpo."
"Jes, patrino. Mi agos ĝuste," la junulino respondis.
Du semajnoj post kiam ili edziniĝis, la paro estis pretontaj enlitiĝi.

Iomete hezite, la edzo demandis al ŝi, "Karulino, pardonu min – ĉu
iam ekzistis frenezo en via familio?"
"Ne, karulo, mi kredas ke ne," ŝi respondis. "Kiel vi demandas
tion?"
"Nu, karulino, estas nur ĉar ĉiunokte post kiam ni edziniĝis
vi portas tiun ridindan ĉapelon en la lito."
19
KIOM DA AMATINOJ
La du amorantoj disiĝis kaj tiam ripozis sur sia lito. Ŝi karesis lian
vangon kaj demandas rukule, "Karulo, kiom da amatinoj estis kun
vi antaŭ mi?"
Post kelkaj silentaj minutoj, ŝi paŭte demandis, "Nu, vi ne jam
respondis. Mi ankoraŭ atendas – kiom da antaŭaj amatinoj?"
"Paciencu, karulino," li respondis, "Mi ankoraŭ kalkulas."
***
SEKSUMADA VIZAĜO
Ĉe la psikiatristo, Vilhelmo klarigis sian problemon pri seksumado.
La psikiatristo, tamen, ne povis klare kompreni la problemon kaj
daŭre demandis Vilhelmon. Fine, la doktoro demandis, "Ĉu
vi rigardas la vizaĝon de via edzino dum vi seksumadas?"
"Nu, jes, unufoje mi rigardis ŝian vizaĝon, doktoro."
"Kia estis ŝia esprimo, Vilhelmo ?"
"Ŝi aspektis kolere, doktoro!"
"Aha!" respondis la psikiatristo, kiu kredis ke li finfine baldaŭ

komprenos la problemon. "Do, Vilhelmo, vi diras al mi ke vi nur
unufoje rigardis la vizaĝon de via edzino dum seksumado. Tio ŝajnas
iom nekutima al mi. Kiel tio okazis, ke vi rigardis ŝian vizaĝon je tiu
okazo?"
"Ŝi estis rigardanta nin tra la fenestro, doktoro".

***
TAGO POR RIPOZI

"Ne estas nekutime, ke juna paro – kiel ni diru? – troas dum
la unuaj semajnoj de edziĝo," konsilis la doktoro post sia ekzameno
de la nov-edziĝitoj.
"Estas nur ke vi ne sufiĉe ripozas. Kion vi bezonas estas limoj
de viaj seksumadaj tagoj. Mi volas ke vi seksumadu nur dum tiuj
tagoj kies nomoj inkluzivas "R-n", t.e. mardo, merkredo kaj
vendredo. Tiam vi sendube konstatos ke vi sentas vin pli bone."
Post unu tago de ripozo la edzino estis tiel amorema ke ŝi
ne povis dormi. Ŝi ripete turnis ŝin ĝis finfine ŝi kubute-puŝis sian
edzo en vekecon. "Karulo, ĉu vi ne ŝatus esti intima kun mi?"
ŝi demandis.
"Kiu tago estas hodiaŭ?" li dormeme respondis.
"Estas sabatro, karulo", ŝi rukulis.
***
FANFARONA OFICEJA ESTRO

Unu tagon, recivinte telefonan alvokon de iu, la fanfarona oficeja
estro ekscitiĝis.
Li starigis kun sia brusto pufigita kaj laŭte anoncis, "Mia edzino ĵus
telefonis al mi! Ŝi diris ke ŝi estas graveda!".
Post silenta momento, aŭdiĝis mallaŭta voĉo, apenaŭ aŭdebla,

el la malantaŭa parto de la ĉambro, "Kiun vi suspektas?"
***
JUNA AMBICIO
Georgo, sukcesa kaj riĉa bankisto, fieris pri sia profesio. Pro tio,
li kompreneble anticipis ke sia filo ankaŭ estos bankisto. Unu tago
li diris al la 4 jaraĝa knabo:
"Kiam vi estas plenkreskulo, mia kara filo, ĉu vi estas bankisto kiel
mi?"
"Ho ne, paĉjo, mi ne estos bankisto, mi estos poŝtisto!"
"Kial vi preferas esti poŝtisto anstataŭ bankisto?" respondis

la surprizita patro.
"Nu, paĉjo, bankistoj nur skribas sur strangaj paperoj kaj parolas
per la telefono tut-tage. Sed kiam mi iĝas poŝtisto, panjo multe kisas
min ĉiu matenon, kaj mi resaltas en la lito, kaj poste mi ricevas
pecon da kuko! "
***
ĜENIGAJ GESTUDENTOJ
Du najbaraj patrinoj babilas pri iliaj problemoj.
"Mi tre ĉagrenas pro mia fora filo, kiu studas en la Universitato
ĉe la ĉefurbo. Tiom ofte li skribas al mi, petante monon – mi ĝeniĝas,
demandante min kiel li elspezas la monon!", diras unu.
La alia respondas, "Se oni havas filinon – tia estas mia kazo – la
situacio tute malsamas. Estas multe pli malbone. Mia filino ĉe la
Universitato neniam petas monon – mi demandas min kiel ŝi gajnas
ĝin!"
***
MORTANTA ADVOKATO
Advokato estis mortanta en sia hejma litĉambro. Subite li alvokis
sian edzinon.
Ŝi impetis en la ĉambron, demandante, "Kion vi deziras, karulo?"
"Alportu sanktan biblion, mi petegas vin!" li urĝe respondis.
La edzino estis religia persono kaj do ŝi ĝuis pro la peto. La edzo
antaŭe ne montris intereson pri religio. Ŝi portis la biblion kaj
komencis serĉi taŭgan ekstrakton por laŭtlegi al la mortanto.
Ŝi apenaŭ komencis tion kiam la advokato tuj ekprenis la biblion kaj
febre foliumis ĝin.
"Kion vi faras, karulo", diris la surprizita kaj scivolema edzino.
Li kriegis, "Mi serĉas evitilojn!"
***
KARA JOHANO:..
Kara Johno, Bonvolu legi ĉi tiun pasian leteron de korŝirita virino.
Mi ne povas dormi aŭ ripozi post kiam ni eksfianciĝis! Ĉio estas
malluma, ĉio estas malĝoja…
Ĉu vi ne povas pardoni kaj forgesi? Kiu estas perfekta? Kiu

neniam peketas? Via foresto krevas mian kompatindan koron. Mi ne
povas ĉesi plori, tage kaj nokte.
Mi estis stultulo. Mi nun tiom klare konscias ke vi estas la solo viro
por mi. Neniu alia povas anstataŭi vin, karulo.
Mi amas vin.
Via Stefania.
P.S. Gratulojn pro via gajno de ĉi monata loterio.

***
KOLEGIA STUDENTO PETAS:.

Kolegia studento skribis al siaj gepatroj:
"Karaj Patrino kaj Patro, Mi sentas min tiel malkontenta ĉar
mi denove devas peti vin sendi pli da mono al mi. Bonvolu sendi
al mi $500, kiun mi bezonas por aĉeti manĝon.
Via filo, Joĉjo.
P.S. Skribinte ĉi tiun, mi sentis min tiom malĝoja ke mi postkuris
la poŝtiston por regajni la leteron, kiun mi volis bruligi. Mi preĝis ke la
letero neniam atingos vin sed mi estis tro malfrua."
Post kelkaj tagoj, Johano ricevis la jenan respondon de sia patro:
"Kara Johano, Bonajn novaĵojn! Viaj preĝoj estis respondataj!

La letero neniam alvenis.
Via Paĉjo."
***
DUFOJE
Juna viro alfrontis doktoron. "Doktoro, mi opinias ke vi devus
eltranĉi la tonsilojn de mia edzino."
"Mia juna amiko," komencis la doktoro, iom pompe, "Mi jam
eltranĉis la tonsilojn de via edzino antaŭ 6 jaroj. Ĉu vi iam aŭdis pri
virino kiu rekreskis siajn tonsilojn?"
"Ne, doktoro, neniam," replikis la viro. "Ĉu vi iam aŭdis pri viro kiu
denove edziĝis?"
***
HONESTA JUĜISTO
Defendanto en proceso rilata al grandaj kvantoj da mono, diris
al sia advokato, "Ĉu helpus min se mi sendus skatolon da cigaroj
al la juĝisto?"
"Tute ne!" ekkriis la advokato. "Ĉi tiu juĝisto estas pedanta pri
etika konduto. Tia ago certe turnus lin kontraŭ vin – vi eĉ ne devus
rideti al li!"
Ĉe la fino de la proceso la juĝisto senkulpigis la defandanton kaj

ordonis ke la plendanto pagu ĉiujn kostojn. La advokato iom
surpriziĝis ĉar li prognozis al si mem ke sia kliento estos juĝata
kulpan. Li eĉ pli surpriziĝis kiam la kliento diris, "Dankon pro
la konsilo pri la cigaroj. Tio ruzo sukcesis."
"Kion vi diras?" respondis la advokato."Ne povis esti tiel – se

vi sendus tian regalon al al juĝisto mi certas ke li juĝus vin kulpan!"
"Vi pravas, sinjoro," diras la kliento, "sed mi sendis skatolon da la

plej malmultkostajn cigarojn kaj aldonis la nomon de la plendanto."
***
DIFEKTADO PER ALKOHOLO

Post ĵusa operacio, la paciento ripozis sur hospital lito. Lia kirurgo
eniris la ĉambron kaj diris,"Bedaŭrinde, S-ro Trodavino, mi ne povas
certiĝi pri la kaŭzo de via malsano. Eble estas la troa drinkado."
"En ordo, doktoro," respondis la paciento. "Bonvolu, ĉu vi povas

aranĝi ke mi estos ekzamenata de malebria doktoro?"
***
FLIRTADO – EBLE:.
Ĉe la trinkeja verŝtabulo, amorema viro klinis sin apud alloga
virino kaj demandis (ne tre originale)," Mi antaŭe vidis vin aliloke,
ĉu ne?"
"Jes" estis la simpla respondo.
"Kie?" demandis la viro.
"Mi preferas ne diskuti tion", ŝi respondis,"Ĉar mi ne volas

embarasi vin."
La viro, nun eĉ pli fascinata, persistis. "Nun mi absolute devas
rememori la lokon kie ni antaŭe renkontiĝis!"
"Do, ĉar vi tiom persistas," ŝi rezignacie respondis,"Mi estas

la akceptistino ĉe la Kliniko de Veneraj Malsanoj."
***
KONSCIENCA POLICANO
Du policanoj staris ĉe angulo de urba strato.
Belulino portanta tre mallongan jupon haltis sin antaŭ la du junaj
viroj, duonkaŝe ridetas al ili kaj klinis sin por supozeble alĝustigi sian
ŝtrumpon. La viroj senrespire rigardis la rezultan vidon. Tiam
la junulino starigis kaj post plua ekrigardo al ili, ŝi malrapide
forpromenis.
"Ĉu vi pensas same kiel mi?" unu diris al la alia, post momento.
"Vi povas esti certa pri tio!" la demandato respondis.
"Do! Tiukaze vi estas sub aresto!" severe diris la unua policano.

***
ENAMIĜA PRINCO
Iam estis princo kiu senkulpe sorĉatis de malbona sorĉistino.
La malbeno estis tiel ke la princo eblis diri nur unu vorton ĉiujare.
Tamen tio, li rajtis ŝpari vortojn, do pro tio, ekzemple, se li ne parolis
dum tuta jaro li sekve rajtis diri du vortojn post plua jaro.
Unu tagon, li renkontis belegan princinon kaj tuj ekenamiĝis.

Li bridis sin per granda penado dum du jaroj por ebli rigardi ŝin
profunde kaj diri,"Mia karulino!"
Sed ĉe la fino de la du jara periodo li volis diri ke li amis ŝin. Do li
senparole atendis dum tri pluaj longaj jaroj.
Post ĉi tiuj tri jaroj li konsciis ke li volis edziniĝi kun la ege alloga
princino. Li atendis dum pluaj du jaroj, dum kiuj li ne parolis eĉ unu
vorton. Dum sep doloraj jaroj la princo tute silentis.
Finfine, kiam la fino de la sep jaroj alproksimiĝis, li sentis sin
senlime ĝoja. Gvidante la belegan princinon al la plej izolita kaj plej
romantika parto de la vastaj ĝardenoj, la princo amasigas cent
ruĝajn rozojn ĉe la piedoj de la belulino, kaj raŭkete, plenemocie
diris, "Mia karulino ĉu vi edziniĝos kun mi?"
La nekredeble belega princino gracie ordigis sian bonodoran,

orkoloran hararon kaj diris,"Hmm? Pardonu min, mi estis vidanta
papilion. Kion vi ĵus diris?"
***
SE VI SCIUS KION MI HAVAS:..

Eta maljunulino eniris homplenan aŭtobuson kaj staris fronte
al sidanta junulino.
Tenante la manon sur sia brusto, la oldulino diris, "Se vi scius tion
kion mi havas, vi cedus vian seĝon al mi…"
La juna virino ekstaris, cedante sian seĝon al la alia. Estis tre
varma en la buso. La junulino demetis ventumilon el sia sako kaj
komencis komfortigi sin.
La maljuna virino rigardis ŝin kaj diris, "Ho, se vi scius tion kion
mi havas, vi tuj pruntedonus vian ventumilon al mi:". Senvorte
la junulino donis sian ventumilon al la alia.
Post pluraj minutoj la maljunulino marŝis al la ŝoforo, dirante,

"Haltigu la buson! Mi volas elbusiĝi ĉi tien!". La ŝoforo rifuzis tion kaj
diris ke la reguloj insistas ke li nur elbusigi ŝin ĉe la venonta angulo,
ne en la mezo de la bloko. Kun mano sur brusto, la virino respondis,
"Ho ve, se vi scius tion kion mi havas, vi permesus ke mi elbusiĝi
precize ĉi tien!"
La timigita ŝoforo tuj haltis la veturilon kaj permesis ŝin elbusiĝi.
Dum ŝi eliris, la viro demandis ŝin, "Sinjorino, bonvolu – ekzakte kion
vi havas?"
La maljunulino trankvile rigardis lin, respondante, "Aŭdacego!"
***
DANĜERA SEKSUMADO
Juna, tre pia paro, kiu baldaŭ edziniĝos, konsultis sian pastron pri
geedzaj devigoj cetere. Ili petis ke la pastro klarigu por ili
la permeseblajn poziciojn de seksumado.
"Pastro", demandis la juna viro, "Ĉu ni rajtas seksumadi

en sidanta pozicio?"
"Certe, mia kara junulo," respondis la pastro, "Tio estas natura kaj
permesebla pozicio".
"Kaj ĉu ni rajtas seksumadi en la 'malantaŭa' pozicion ?", daŭrigis
la junulo.
La pastro jesis tion. La junulo tiam enketis pri diversaj aliaj
pozicioj (malgraŭ ke li estis, kompreneble, bonkonduta virgo li ŝajne
estis avide leginta multajn rilatajn librojn). Ĉiuokaze la pastro
respondis ke la pozicio estis permesebla, ĝis la junulo demandis,
"Finfine, Pastro, ĉu ni rajtas seksumadi en staranta pozicio?"
"Certe ne!", senhezite avertis la pastro, "Tio estas nepre

malpermesebla!"
"Sed kial oni ne rajtas seksumadi starante, Pastro?", respekteme

demandis la juna viro.
"Ĉar tio eble gvidus vin al dancado!", severe klarigis la pastro.
***
LA ATEISTO KAJ LA PIULO

Piulo loĝis apud ateisto.
La piulo estis surgenua multfoje dum la tago, preĝanta kaj

konfesanta siajn pekojn al sia Sinjoro. Li obeis ĉiujn regulojn de sia
eklezio.
Tute kontraŭe, la ateisto rifuzis eĉ mencii la nomon de Dio.
Li havis allogan, volupteman edzinon, bonegan postenon kun alta
salajro, bonan domon kaj tri bonkondutajn kaj sanajn infanojn.
Li estis kontenta viro.
Tamen, la posteno de la piulo estis malplaĉa kun mizera salajro,
lia edzino estis plendema, maldika, severa virino, lia domo estis
spacomanka kaj liaj ses infanoj neniam diris ĝentilan vorton al sia
patro.
Unu tagon, la piulo, preĝante surgenue kiel kutime, rigardis
la ĉielon kaj alparolis Dion, "Ho, mia Dio, ĉiutage mi honoras vin,
mi petas vian konsilon pri ĉiu problemo, mi konfesas al vi ĉiun el miaj
pekoj: Rigardu min – mi posedas preskaŭ nenion, mi havas tiun
aĉan edzinon, mi laboras ĉe mia teda posteno, mi suferas
multe:Tamen dume mia najboro, kiu ne kredas pri Vi, certe neniam
preĝas al Vi, estas benata kun kontento kaj riĉoj – Ho, mia Dio, kial
lia vivo estas tiel?"
Resonance granda voĉo tondris, "ĈAR LI NE ĜENAS MIN

KONSTANTE!"
***
KIAL, DOKTORO?
Paciento plendas al sia doktoro, "Ŝajnas ke ĉiu ĉiam senkiale
ridas pri mi, doktoro".
Viŝante siajn okulojn, premante poŝtukon sur la buŝo, kaj preskaŭ

konvulsante, la doktoro finfine diras per luktanta voĉo, "Kial
vi pensas tiel, sinjoro?"
***
BONEGA VALORO
En emerita loĝejo, maljuna donĵuano, Maksi, sidis apud maljuna
vidvino, Oliva. Maksi diris, "Ĉu vi ŝatus havi bonegan tempon, Oliva?
Kontraŭ 5 dolaroj, mi seksumadus kun vi sur tiu lulseĝo. Kontraŭ
10 dolaroj, mi seksumadus kun vi sur tiu sofo. Sed – antentu vin –
kontraŭ 20 dolaroj, mi prenos vin al mian ĉambron, ekbruligos
kelkajn kandelojn kaj donos al vi nokton de pasio kiun vi neniam
forgesos!".
Oliva konsideris la proponon dum kelkaj momentoj; sekve

ŝi serĉis tra sian monsakon kaj elprenis $20 monbileton.
"Do!" diris la kontentigita Maksi, "Vi deziras la romantikan nokton
en mia ĉambro? Bonega elekto!"
"Ne, Maksi," respondis Oliva ekscitite, "Mi deziras kvar vicojn

en la lulseĝo!"
Antaŭ unu monato post edziniĝi filino revenas hejme batita:
– Panjo, Jozefego batis min!
– Jozefego? Mi pensis ke li estas vojaĝanta.
– Mi ankaŭ, panjo, mi ankaŭ!

20
Okazis grava katastrofo ĉe ŝoseo kaj eksvarmis homoj ĉirkaŭ tie.
Tutcerte akcidento aŭta, sed ulo ne povis vidi ion ajn pro la svarmo.
Sed li estis tia scivolema ke li povi iri tien – Pardonu min, mi devas
pasi, la viktimo estas mia parenco.
– Bv. la viktimo estas mia parenco.
Kiam li finfine povis vidi, ja vidis mortintan azenon pro aŭta bato!
***
Sr. P vojaĝis, sed antaŭ eliri avertis sian serviston:
– Se io grava okazos, sciigu min.
Post iom da tempo P ricevas telegramon en kiu oni legas: Via
kato estas morta.
Sr. P revenis tuj kaj post funebraĵoj li instruas sian serviston:
– Vi estis tute kruda, alifoje unu skribu telegramon: Via kato estas
sur tegmento, poste alian: Via kato falis, poste alian Via kato
malbone fartas kaj nur fine sendu lastan: Via kato estas morta!
Sr. P devis revojaĝi por fini siajn aferojn. Post kelkaj tagoj
li ricevas telegramon:
– Via patrino estas sur tegmento!
***
En festo, knabego diras al amiko:
– Mi jam amoris ĉiujn knabinojn de ĉi tiu festo esceptinte miajn
fratinojn…
– Mi male al vi nur amoris viajn fratinojn, – diris la amiko.
***
Du "gaŭĉoj" estas en trinkejo. Tiam unu dubis pri vireco de alia.
– Se vi estas vera malino, pruvu. Unue, triku du litrojn da brando.

Due, kombu leonon. Laste, amoru virgulinon.
Tuj la alia trinkis du litrojn da brando kaj esti pli ebria. Poste iris
al cirko kie estis kaĝo kun leono. Li eniris kaĝon. Subite li eliras
kriante:
– Kie estas la virgulino kiun mi devas kombi?
***
Kvar amikoj renkontiĝas en drinkejo, ili tro trinkas kaj eliras tro
ebriaj.
Pasante en domo de unu el ili, ili vokas per sonorilo.
Tiam ino kun senordaj haroj aperas kaj diras:
– Tre bele, tria matene kaj vi ĉiuj tute ebriaj!
Kaj unu diras:
– Ne plendu, sinjorino. Diru kiu el ni kvar estas via edzo, ĉar
la aliaj volas iri.
***
Ebriulo alvenas trinkejon kaj aproksimiĝas de tablo kie estas

sidata du uloj tute samaj unu al alia:
– Ĉu mi vidas bone?
– Tute ne – respondas unu el ili, amema. – Ni estas ĝemeloj.

Nekredante la ebriulo diras:
– Ĉu vere? ĉiuj kvar!
***
Turisto en via unua vizito al Amsterdamo, iras al granda bordelo.

Ino kiu estras bordelon sidigas lin kaj sendas al li junan knabinon. Ili
konversacias, sin karesas, trinkas, ridas, kaj ŝi sidas en liaj femuroj.
La ulo flustras ion en ŝia orelo, ŝi profude spiras kaj forkuras rapide.
La estrino vidas tion kaj sendas knabinon pli spertan. Ili

La ulo flustras ion en ŝia orelo, kaj ŝi krias – NE! kaj eliras rapide.
La estrino ne komprenis. Tiu ulo kiu aspektas tia ordinara

ne povus peti ion tiel hororan, kion la du knabinoj ne povus elteni. ŝi,
la estrino, decidas sendi Lola-n, sian plej spertan. Dxi neniam diris
NE kaj certe nenio surprizos ŝin. Ili konversacias, sin karesas,
trinkas, ridas, kaj ŝi sidas en liaj femuroj. la ulo flustras ion en ŝia
orelo, kaj ŝi krias – NENIAM!, batas lin kaj eliras.
La estro tute strangas. Neniam ŝi vidis ion similan en pluraj jaroj

de laboro en bordeloj. Tiam ŝi por povi instrui siajn knabinojn, iras
al la ulo kaj diras ke ŝi estas la plej elprovita de la bordelo. Ili
La ulo flustras ion en ŝia orelo:
– Ĉu mi povas pagi en Realoj?
(realo estas brazila mono, originale estis: ¿Puedo pagar en Pesos

Argentinos?)
***
Kie estis skribita "Plena kontentiĝo aŭ redono de via mono", ulo
diras:
– Mi volas mian monon!

Kaj tuje ricevas respondon:
– Mi bedaŭras sed por ni estis plena kontentiĝo rilate al via mono!
***
Du uloj trinkante:
– Mi ne amoris mian edzinon antaŭ edziĝo, kaj vi?
– Mi ne memoras… kiu estas ŝia nomo?
***
Du ebriuloj ŝancelpaŝas laŭ trajnlinio, verŝajne egale for de la

realo.
– Ve, tiu stuparo ŝajnas senfina!
– Tio estas nenio, kio lacigas min estas tiu manapogilo malalta.
***
En arbo tri vespertoj sin laŭdas pro siaj suĉoj da sango.
La unua eliras flugante kaj revenas kun buŝo plena da sango, kaj
diras:
– Ĉu vi vidas tiun ĉevalo?
– Jes, ni vidas.
– Mi ĝin suĉis.
Kaj la du aliaj vespertoj, mirigita diras:
– Oh!!!
La dua vesperto eliras flugante kaj revenas kun buŝo plena
da sango, kaj diras:
– Ĉu vi vidas tiun bovon?
– Jes, ni vidas.
– Estis mi kiu ĝin suĉis.
Kaj la du aliaj vespertoj, mirigita diras:
– Oŭh!!!
Tiam la tria eliras flugante kaj revenas kun buŝo multe pli plena
da sango ol la aliaj, kaj diras:
– Ĉu vi vidas tiun muron?
– Jes, ni vidas.
– Mi ĝin ne vidis…
***
Iu (kiu???) kunportas porkon surbrake, strate, kaj piediranto

demandas:
– Kie vi ekhavis ĝin?
– Mi gajnis en lotumo – respondas la porko.
***
Du ebriuloj estis en trinkejo en lasta etaĝo de alta kontruaĵo.
Subite unu diris al alia:
– Ĉu vi scias ke ĉi tiu kontruaĵo estas interesa, ĉar se oni saltas
de ĉi tie, ekzistas forta aerfluo kiu ne lasas vi fali kaj kunportas vin
reen!
– Ne eblas! Mi dubas!
– Mi pruvos al vi!
La ebriulo saltis kaj, poste kelkaj sekundoj revenis. La alia,

allogata, ankaŭ saltis, sed falis morte.
Tuj la kelnero, atentante pri la ebriulo kiu restis:
– Ĉu vi scias ke vi iĝas malvirta kiam drinkas, super-homo*
*"super-man"
***
Ulo eliras de trinkejo je kvara matene, post drinki ĉion. Dum li iras
hejmen, li renkontiĝas al monaĥino kiu atendas buson. Sen dube
li sin ĵetas kontraŭ ŝi, ekbatas ĝis lasi ŝin ĝemante kuŝita en la
trotuaro.
Li daŭrigas sian vojon kaj, rigardante alifoje la korpon tie,

grumblas:
– Batman! mi pensis ke vi estus pli forta!
***
Motorciklisto po 10km/h peterpasas birdeto kaj svenigas ĝin.
Pro rimorso li haltas kaj kunportas la svenintan birdeton al sia
domo. Tie li metas ĝin en kaĝo kune iom da akvo kaj manĝo.
Li devas eliri kaj lasas la birdeton ankoraŭ sveninta. Poste

la birdeto vekiĝas. ĝi konscias ke estas en kaĝo kun iom da akvo kaj
iom da maĝo kaj, terurigita, krias:
– Birdeta-putino-kiu-akuŝis, mi mortigis la motorcikliston!
***
Kiam Jesuo savis putinon, iĝis lumego ĉirkaŭe kaj Li diris:
– Kiu neniam eraris ĵetu unuan ŝtonon!
Ebriulo kiu rigardis ĉion prenis brikon el grundo kaj fendigis ĝin
ĵetante al frunto de Maria Madalena, kiu falis malmola. Jesuo rigardis
kaj diris:
– Vi neniam eraris, mia bonulo?
La ebriulo respondis:
– Dddee tiu distanco ĉiii tieee, neniammm …
***
Maria, post havi la kvaran filon, plendas al Johano:
– Johano, mi ne plu volas havi filojn!
– Kial?
– Mi ne volas ĉinidojn tie ĉi en nia hejmo!
– Ĉinidojn?
– Jes ja! ĉu vi neniam aŭdis, ke unu inter kvin infanoj naskiĝintaj
nuntempe en la mondo estas ĉina!?
***
Preĝejo plena, kaj pastro ordonas:
– Kiu volas iri al ĉielo levu sian manon!
Ĉiuj levas krom ebriulo, sidanta malproksime.
La pastro lin demandas:

– Vi malproksime! ĉu vi ne volas iri al ĉielo kiam vi mortos?
– Ah.. kiam mi mortos, mi volas! Mi pensis ke vi organizas
karavanon por hodiaŭ.
***
Sesjara knabino vangofrapis sian pli junan fratinon.
"Kial vi tion faras?", oni diris al ŝi.
"Mi ludas kvazaŭ mi estus patrino", ŝi respondis.
***
Malfeliĉa bofilo, gramatika profesoro, diras al siaj lernantoj,

klarigante la malsamajn signifojn de la vortoj akcidento kaj bedaŭro.
"Supozu ke vi marveturas kun via bopatrino kaj si falas en la
akvon. Tio estas akcidento."
"Supozu ke tuj maristo sin ĵetas en la akvon por ŝin savi. Jen vera
bedaŭro."
***
Ulo renkontas amikon kiun delonge ne vidis, kaj volante esti
ĝentila tuj demandas:
– Oj Feliĉano, ĉu ĉio estas bonega?
– Ĉio estas malbonega! respondas alia.
– Sed mi sciis ke vi havas belan aŭton, Ferrari! Kiel vi povas diri
tion?
– Ĝi estas tute detruita, kaj la pagdato de ĝia asekuro ĵuse estis
pasinta sen ke mi povus pagi ĝian asekuron.
– Ne gravas, materio iras sed restas la bonaĵoj. Kiel estas via filo,
tiu knabego inteligenta?
– Li, konduktante la aŭton, mortis…
– Kaj via filino?
– Ŝi estis kune sia frato, nure ne estis ŝia patrino.
– Dankon al dio, kiel ŝi fartas?
– Ŝi forfuĝis kun mia kompanianto.
– Nu, almenaŭ la tuta industria entrepreno estas via nun.
– Jes, nun ke ĝi estas plene bankrota, mi ŝuldas milionojn…
– Dio mia Feliĉano, vi havas nenion pozitivan?
– Mi havas … AIDS-on ekzamenon.

21
Je bela tago du studentoj pri inĝenierarto piediras en la "kampus"
kiam unu demandas la alian:
– Kiel vi gajnis tiun biciklon?
La alia respondas:
– Hieraŭ mi estis piediranta en tiu kampus, tre for pro miaj pensoj,
kiam aperis belega knabino kun ĉi tiu biciklo, formetis ĉiujn siajn
vestojn kaj diris al mi: "prenu kion vi volas". Mi prenis la biciklon.
– Jes, saĝa elekto. La vestoj ne taŭgus por vi…
Biletoj Li: – Vespere ni tre agrable pasigos tempon.
Ŝi: – Kion ni faros?
– Mi aĉetis tri kinobiletojn.
– Tri? Kiu do akompanos nin?
– Mi aĉetis unu al via patrino, unu al via patro kaj unu al via frato.
***
– Dragan, hodiaŭ mi renkontis vian instristino kaj ŝi denove

plendis pri vi! – kolere diris la patrino.
– Kiel ŝi povis? Mi ja hodiaŭ eĉ ne estis en la lernejo!
***
– Zoran, kiel vi pruvos, ke la tero estas ronda?
– Sed, sinjoro instruisto, mi neniam diris tion…

***
– Hej knabo, – diris sinjorino al la knabo staranta apud domo, – ĉu
via patrino estas hejme?
– Jes.
La sinjorino frapis la pordon. Neniu aperis…
– Ĉu vi ne diris, ke via patrino estas hejme, knabo?
– Jes, ŝi estas hejme. Nur ni ne loĝas en tiu ĉi domo…
***
– Patro, ĉu vi memoras, ke vi promesis doni al mi vian belan

skribilon, se mi ricevos bonan poenton en matematikon? Vi havas
feliĉon. La skribilo restas via!
***
– Kial vi ploras, knabo?
– Mi perdis mian hundon!
– Ne timu, la hundo mem revenos hejmen!
– Kompreneble, la hundo revenos, sed mi ne povas trovi

la domon sen ĝi.
***
– Kial vi skribas la hejm-taskojn per nevidebla inko?
– Por ke la instruisto ne vidu miajn erarojn.
***
Je varma vespero Petro iras kun sia edzino gustumi bieron
en trinkejo proksima de ilia domo.
La du estas sidantaj trinkante la duan glason, kiam la edzino
rekonas personon kaj diras al Petro:
– Ĉu vi vidas tiun ulon kiu trinkas viskion? Antaŭ sep jaroj mi lasis
lin! Ektiam li neniam plu haltis drinki.
– Ne mensogu, virin'. Neniu sukcesas festi tiom.
***
Instruisto:"Petro, diru al mi, kio estas kuraĝo?"
Petro: "Kuraĝo estas, se oni levas la manon kaj scias nenion."
***
Post longa kurso pri advokateco (preskaŭ dek jaroj), blondulino

komencas en sia propra konsultejo kaj tuj je unua tago de laboro,
iu batfrapas pordon.
Por montri esti grava, ŝi prenas telefonilon kaj petas por la ulo
eniri kaj atendi. ŝi restas dum tridek minutoj trompante esti en parolo:
– Jes, tutklare! mi ne malvenkos pri tiu! Ja estas tre malfacila …

Certe, je venonta juĝo la juĝisto decidos favore al ni kaj ni venkos
(kaj tiel daŭris …)
Kiam ŝi finis telefonadon, post longa tempo, ŝi edukite demandis:
– Mia kara S-ro, je kio mi povas helpi vin?
La ulo respondis:
– Mi estas telefonisto, mi venis pretigi ĝin por vi…
***
Ulo estis en drinkejo kaj apud li ebriulo estis dormanta sub tablo.
Okazis ke po dudek minutoj la drink-ist-estro iras al ebriulo,

batetas lin kaj krias:
– VEKiĝUUUUUUU!
Post la kvara fojo, la ulo ne eltenis kaj vokis la drinkistestron:
– Kiu fiko estas tio? Kial vi vekas la ebriulon kaj lasas lin daŭri sub
la tablo?
– Ne estas fiko ne, li pagas al mi ĉiam kiam mi lin vekas…
***
Joĉjo estis eliranta de hotelo kie li laboras, kiam li aŭdas voĉon:
– Joĉjo, kien vi iras?
– Mi iras al putinejo, sinjorino – respondas Joĉjo.
– Kien? – diras maltrankvile la estrino de hotelo – maledukita! Oni

ne parolu tiel! Plue vi estas infano kaj devas labori ĉi tie. Vi restu
ĉi tie!
– Jes, vi ordonas … sed do diru al via edzo ke li mem devos preni
ombrelon kiun li forgesis tie!
***
Patro diras al la filo:
– Vi – estas porkido! ĉu vi scias, kio estas porkido?!
– Jes, patro, mi scias. Porkido estas filo de porko…
***
Policano sonoras al la pordo kaj knabeto malfermas.
– Ĉu mi povas paroli kun via patro?
– Ne, li ne estas hejme.
– Ĉu via patrino estas hejme?
– Ne. ŝi ankaŭ kaŝis sin.
***
Inter samaĝuloj.
– Kiel via patrino rimarkis, ke vi ne lavis vin?
– Mi forgesis malsekigi la sapon.
***
Prezidento flugis egan urbon de via lando, Brazilo, kiam diris
al via amiko:
– Mi feliĉigos unu personon, mi ĵetos 100 realojn.
Kaj lia amiko respondis:
– Faru pli bone. Feliĉigu du personojn ĵetante po 50 realoj.
Do, respondis la piloto:
– Kial ne feliĉigi multajn, simple sin ĵetu.
***
– Panjo, panjo… en lernejo oni nomas min mafiulo (ĉu estas tiu
vorto por mafioso?).
– Mi iros tie morgaŭ por solvi tion.

– Nur aranĝu por ke ŝajnu al akcidento.
***
– Panjo, panjo… en lernejo oni taksas min mensogisto.
– Silentiĝu, vi ankoraŭ ne studas en lernejo.
***
– Panjo, panjo… mi forlasis drogon.
– Dank' al Dio!
– Jes, sed mi ne memoras kie…
***
– Panjo, panjo… en lernejo knabo nomis min samseksemulo.
– Renato, mia filo, kial vi ne batas lin?
– Ho, li estas tre bela!!!
***
Korpulenta sinjorino estis promenanta sur strato. Nekonata knabo

ŝin sekvis strikte. "Kion vi volas?" ŝi demandis la knabon, "ĉu
vi havas demandon?" "Ne, sinjorino. Mi ŝatas promeni en ombro."
22
Filo malbone lernas kaj petolas senĉese. Foje la patro plendis:
"Miaj haroj griziĝos de maltrankviliĝo pro via petolado." Kaj la filo
refutis kompreneme: "Ho, jes, la haroj de la avo griziĝis ĝuste pro vi."
***
Akuzito promesis al la advokato:
"Se vi sukcesos defendi min, ke mi estu kondamnita

al mallibereco nur duonjara, vi ricevos grandan monsumon."
La deziro de la akuzito realiĝis. La advokato akceptis lian monon

kaj diris:
"Tio ja estas malfacila afero, ĉar la juĝisto volis liberigi vin kiel
senkulpulon."
***
Petro veturas al aŭtoriparejo kaj diras:
– La bremso ne funkcias, bv ripari ĝin.
– Jes, bone, venu preni vian aŭton venontan semajnon.
– Nur en la venonta semajno? Sed mi bezonas ĝin hodaŭ.
– Sinjoro, vidu kiom da aŭtoj vice atendas riparon.
– Jes, tamen mi hastas kaj devas urĝe aŭtoveturi.
– Se tiom haste kaj urĝe, kial vi bezonas bremsojn?
***
Sinjoro Fistiro ĵus ricevis sian licencon de ŝoforo. Fiere
li rapidegas tra la strato. Subite policisto haltigas lin:
– Ĉu freneza vi? … Vi surveturis homon! ĉu vi ne scias vian
devon?
– Jes, mi devas halti, preni kaj kunporti la homon al hospitalo.
– Nu, do kial vi ne faris tion?
– Ĉar mi jam havas kvar vunditojn en mia aŭto, ĝi estas plena.
***
– Oni elmetas homojn por enmeti maŝinojn! mi perdis dungon pro

roboto!
– Tio estas nenio… io plej malbona okazis al mi: mia edzino
forlasis min pro vibrigilo.
***
Paro iras al festo, la edzino diras:
– Ne restu kun viaj amikoj en angulo por rakonti maldecajn
anekdotojn.
Kiam ili estas en festo kaj la ulo renkontiĝas kun siaj amikoj
en angulo, li diras:
– Mia edzino petis, ke ni rakontu anekdotojn en centro de la

ĉambro.
***
Instruisto iam petis al siaj lernantoj verki mallongan rakonton pri
religio, reĝeco, sekso kaj mistero, Iu verkis jenon:
– "Ho, mia dio, mi estas graveda." diris la princino, "Kaj mi ne
scias kiu estos la patro?"
***
– Panjo, mi ne plu vizitados la lernejon!
– Kial? – demandas la patrino.
– Ĉar mi scipovas nek legi, nek skribi. Samtempe la instruistino
malpermesas al mi paroli kun miaj samlernantoj. Kion do mi faru tie?
***
Dungito alparolas sian ĉefon:
– Hodiaŭ mi devas forlasi la laboron iom pli frue.
– Nu bone, kion vi devos fari?
– Mi devas ĉeesti la entombigon de mia bopatrino.
La ĉefo rediras:
– Por sin amuzi mi ne donas forpermeson.
***
Post sia pledparolado la advokato turnas sin al sia kliento:
– Kaj nun konfesu antaŭ la tribunalo la tutan veron!
– Kial do? Ja vi pruvis, ke mi estas senkulpa…
***
Iom surda paciento estas malkontenta kaj deklaras, ke li vizitos

alian kuraciston.
– Tamen diru al mi, s-ro doktoro, kiom mi ŝuldas al vi.
– Kvarcent dolarojn.
– Kiom? ĉu kvincent?
– Ne, mi diris okcent – respondas la doktoro.
***
Iam, sukcesa enterprenanto iris al tatuejo, li petis al tatuisto tatui

lian kacon, li volis bildon de monpapero, 100 realoj.
Surprizita la ulo diras al li:
– Sr. Tie tre doloras, ĉu vi ne volas elekti alian lokon?
La interprenisto insistis. – Mi volas sur mia kaco.
La tatuisto pretigis ĉion por tatui kaj antaŭ komenci redemandis

la enterprenanton pri lia volo.
La enterprenanto klarigis al la ulo siajn motivojn.
– Mi estas enterprenanto, kaj mi ŝatas vidi mian monon kreski,
mia edzino estas ekonomiisto kaj ŝatas vidi monon eniri kaj eliri kaj
eniri ktp. Tamen mi ne faras tion nur por ni du, mia amantino tre
ŝatas suĉi mian monon kaj ĉiuj miaj dungitoj devigas min diri, ke iam
mi plenigos iliajn pug-truojn per mono.
***
– Sinjorino, kiel funkcias via horloĝo kun kukoleto post la riparo?
– Sinjoro riparisto, post kiam vi riparis mian horloĝon, la kukoleto

akurate kaj afable demandas: kioma estas la horo?
***
Ebriiĝinta razisto eliras el la drinkejo kaj deklaras al sia amiko:
– Sciu, karega! Kio ajn okazu al vi: se via edzino forlasos vin,
se via hejmo bruliĝos, se viaj infanoj grave malsaniĝos, venu al mi!
Mi ĉiam pretas razi vin senpage!
***
Manoelo malamas katidon de sia edzino kaj decidas malaperigi

ĝin. Li metas la besteton ene de sako, metas en aŭto kaj lasas ĝin
for 20 domblokoj de sia domo.
Kiam li revenas, la katido estas antaŭ dompordego. Nervoze,

Manoelo ripetas malaperigon kaj lasas la besteton for 40 domblokoj
de sia domo.
Kiam li revenas, ree li trovas katidon antaŭ la dompordego. Pli
nervoze, le prenas katidon, iras 10 domblokoj dekstre, 20 domblokoj
antaŭe, 30 domblokoj maldekstre kaj diras:
– Nun vi perdiĝos, besto.
Kvin minutoj poste, li telefonas al sia edzino:
– Am', ĉu la katido estas tie?
– Ĝi ĵus alvenis, kial?
– Lasu min paroli al li, mi perdiĝis.
***
Du maljunuloj interparolas:
– Ĉu estas plej ŝatata de vi sekso aŭ kristnaska festo?
– Sekso, ja! kristnaska festo estas ĉiujara, pro tio ĝi naŭzas min.
***
Knabeto dek-jar-aĝa iris fiŝ-kapti kun sia patro kaj kiam revenas,
ŝia vizaĝo estas tute ŝvela. ŝia patrino, impresita, demandas:
– Filino, kio okazis?
– Kulo estis …
– Ĉu ĝi pikis vin?
– Ne, ĝi ne povis, antaŭe, mia patro mortigis ĝin per remilo.
***
Kuracisto interparolas kun riĉega maljunulo kiu ĵus komencis uzi

revolucian ilon por aŭdado:
– Nu, sinjoro Almeida, ĉu vi ŝatis la ilon?
– Jes, ĝi estas tre bona.
– Ĉu via familio estas feliĉa?
– Mi ankoraŭ ne parolis al ili pri ĝi, sed mi jam ŝanĝis mian
testamenton tri foje.
***
Patrino maljuna demandas sian filon:
– Karlo, kiel nomiĝas la anglo kiu tremigas min?
– Parkinson, panjo.
***
– Johano, se mi diras "mi estis bela ino", estas pasinta tempo,
se mi diras "mi estas bela ino", kio estas?
– Estas mensogo, Instruistino!

***
Geedzoj vojagus al nordoriento de Brazilo. La edzo alvenis unu
tago antaŭe de sia edzino.
Kiam li alvenis, li volis skribi retmesaĝon al sia edzino, sed
mistajpis, pro unu litero li sendis mesaĝon al alia persono, edzino
de pastro, kies edzo, la pastro, ĵus mortis. jen la mesaĝo:
– Mia ĉiama karulino.
Finfine mi alvenis, la vojaĝo estis longa, sed nun mi estas ĉi tie.
ĉi tie estas tre varme, kiel mi antaŭe pensis. Ili jam estis atendanta
min, kaj ĉio estis preta por mi. Ili ankaŭ jam pretigis ĉion por via
alveno. Vi alvenos morgaŭ kaj ĉio estos preta por vi. Mi tre ĝoje
ricevos vin, kaj ni estos kune ĉi tie. Nun mi estas laca kaj iom
ripozos, ĝis morgaŭ, Via edzo.
23
Viro parolas telefone:
– Halo, ĉu mia reĝino?
– Kiel vi fartas, mia karulino?
– Mi fartas bone, kiel estas la infanoj?
– Ĉu ili tagmanĝis ĉion?
– Tre bone.
– Kion vi kuiris hodiaŭ?
– Mia preferata plado! ĉu ĉio estas trankvila dome?
– Mi atendas horon por alveni dome, kaj esti kune kun vi en la lito.
– Jes. Mi amas vin.
– Nun, bv. voku mian edzinon.
***
Psikiatro parolas al paciento:
– Rakontu al mi, ek de la komenco.
– Nu, komence mi kreis ĉielon kaj teron…
***
Paciento venas al psikiatro kaj time diras:
– Doktoro, mi havas du personecojn.

– Ha! Ne maltrankviliĝu, sidu ĉi tie, ni kvar interparolu…
***
Ulo suferanta pro amnezio iras al kuracisto:
– Kuracisto, mi havas egan amnezion.
– Ek de kiam?
– Ek de kiam kio, kuracisto?
***
Cloŭseaŭ alproksimigis al butikisto; hundo kuŝadis apude.
"ĉu via hundo mordas?" singarde demandis Cloŭseaŭ.
"Tute ne", respondis la butikisto.
Cloŭseaŭ do komencis karesi la hundon, kiu tuj mordis lin.
"Ah, sed vi diris, ke via hundo ne mordas!"
La butikisto: "Tiu ne estas mia hundo."
***
Kuracisto parolas al ebriulo:
– Vi ne plu trinkos bieron. Vi nur trinkos lakton.
– Ĉu alian fojon?
– Kio? ĉu vi iam provis tiun dieton por sin resanigi?
– Jes, dum miaj unuaj jaroj de vivo.
***
Kuracisto parolas telefone al malsanulo:
– Ĉu vere, vi aŭdas voĉojn kaj ne scias de kie, ili devenas?
– Jes, kutime okazas.
– Kiam ekzakte tio okazas?
– Ĉiam kiam mi parolas telefone.
***
Du amikoj interparolas:
– Ĉu vi scias kion mi donacis al mia edzino je ŝia datreveno?
– Ne, kion vi donacis?
– Ringon kun diamanto.
– OH! ĉu vi elspezis troe? Kial vi ne donacis ion pli

malmultekostan, kiel tv-on, ekzemple.
– Ĉu vi estas freneza? Kie mi trovus falsan tv-on?
***
Skota samideano diras al membro de Londona Esperanto-Klubo:
– Vi nepre devas viziti nian urbon! Mi kondukos vin al niaj
genajbaroj. Tiam vi vidos, kiel oni regalas ĉe ni la gastojn…!
***
En la vagonaro avino montras ne tute volonte sian bileton al la
kontrolisto.
"Jen nur porinfana bileto!" li ekkrias indignite kaj rigardas al ŝi kun
severa mieno.
"Jen, estimata s-ro kontrolisto," la maljunulino rebatas, "vi povas
ekkoni, kiom longe mi devis atendi ĝis via malfruiĝinta trajno
alvenis!"
***
Vojaĝanta skoto venas al franca hotelo kaj demandas

la hotelposedanton:
– Kiom kostas tranokto en via hotelo?
– 100 frankojn por unu persono.
– Jen 90 frankoj – diras la skoto – bonvolu veki min 10 frankojn pli

frue!
***
Blondulino en kurso de katolika religio:
La pastro de kurso demandas la blondulinon:
– Kiu estis la unua viro? ŝi iom honte respondas – Aĥ, pastro,
mi preferas ne diri.
***
Hipio, skinhedo kaj ravero estas en aviadilo. La aviadilo baldaŭ
eksplodiĝos, kaj estas nur du paraŝutoj. La hipio diris, "He hom,
mi estas unuigita kun l'universo. Se mia fatalo estas mortiĝi,
mi mortiĝos. Vi du iru. La vivo kaj la morto egalas ĉiuokaze."
La skinhedo diris, "Ne, vi du iru."
La ravero diris, "Fik vin ambaŭ, mi havas feston je pluesti." Li levis

sin, kaj la skinhedo helpis al li surmeti la paraŝuton. Oni malfermis
la pordon, kaj la ravero forsaltis.
La du ceteraj residiĝis. Post momento, la hipio diris al la skinhedo,
"He hom, mi ĝojas sperti tiun ĉi tempon kun vi." La skinhedo levis sin
kaj levis la hipion sur la piedojn. "Venu, kamarado," diris li, "Ni iru."
La hipio diris, "Kio? Estas nur unu paraŝuto."
La skinhedo diris, "Ne, estas du. Mi donis al la ravero mian
ruksakon."
***
Preterpasanto metis moneron en skatolon antaŭ blindulo kun

sunokulvitroj, kaj la monero resaltis el la skatolo kaj ekruliĝis. La viro
kun sunokulvitroj tuj postkuris kaj kaptis ĝin. "Ĉu vi ne estas
blindulo?" "Ne. Mi ne estas tiu blindulo, kiu kutime staras ĉi tie. Li iris
rigardi filmon, kaj mi helpas lin."
***
La filo volis lerni endokardiologion. "Kiel stulta vi estas," insultis

la patro. "Lernu dentologion. La homoj havas nur unu koron, sed
32 dentojn!"
***
Ulo parolas al unu el siaj plej bonaj amikoj:
– Mia edzino fuĝis kun mia plej bona amiko.
– Ĉu ? Kiu fuĝis kun ŝi? ĉu Eder?
– Ne! Mi ne eĉ konas lin, tamen ekde nun li estas mia plej bona
amiko.
***
Fraŭlo suferas gorĝomalsanon kaj iras al kuracisto. La flegistino

tuj ordonas:
– Deprenu viajn vestojn.
Li surprizite plendas. ŝi diras:
– Deprenu viajn vestojn, tia estas la konsulteja rutino.
Li provas rezisti dirante, ke tiu estas absurdo. Tiam li aŭdas voĉon

el najbara ĉambro:
– Absurdo? Absurdo vera estas ke mi nur venis ripari la telefonon.
***
Je kelkaj religioj, oni iras al pastro por diri siajn pekoj kaj poste scii
pri pentofaro, kiu devas esti farita:
– Pastro, mi pekis!
– Kion vi faris, mia filo?
– Mi tuŝis mamojn de mia amikino!
– Nu, ĉu sube aŭ nesube ŝia bluzo?
– Nesube.
– Idioto, sube aŭ nesube – la pentofaro estas la sama!
***
Iu eniras bestvendejon kaj demandas pri papagoj, li vidas tri

papagojn, ĉiuj similaj inter si.
– Kiom kostas?
– Tiu en maldekstro kostas 500 realojn.
– UU, kial ĝi estas tiel multkosta?

– Ĝi estas speciala papago, ĝi bone laboras per komputilo.
– Mi scias… kaj kiom kostas tiu en dekstro?
– 1000 realojn.
– Dio mia, kial?
– Krome scii labori per komputilo, ĝi ankaŭ scias pri vindozo,
linukso, macintoŝ ktp.
– Interesa… kiom kostas tiu de centro?
– Tiu kostas 5000 realojn.
– Kial?!!!
– Vere mi neniam vidis ĝin fari ion ajn, tamen la aliaj du nomas ĝin
ĉefo.
***
"Mi komprenas," diris iu, "ke oni povis fari instrumentojn kaj
esplori per ili la stelojn kaj planedojn, tio ĉi estas farebla; sed kiel
la scienculoj sciiĝis pri la nomo de ĉiu stelo – tio ĉi mi jam neniel
povas kompreni."
***
– Prezentu al vi, amiko, mian ĉagrenon! mi forgesis en domo
la monujon… Pruntu al mi dek rublojn ĝis morgaŭ"
– Pardonu, mi ĝin ne povas, sed mi povas konsili al vi certan
rimedon, por ricevi tiun ĉi monon"
– "Ho, mi dankas vin, vi estas vera amiko…"
– "Jen dudek kopekoj; prenu veturigiston kaj veturu hejmen, por

preni la monujon."
24
– "Mi vin amas …"
– "Sed mi estas malriĉa."
– "Pardonu, vi ne lasis min elparoli ĝis la fino… mi amas vin
ne tiel, por edziĝi al vi…"
– "Ha, ha, ha! mi volis nur elprovi vin, mi havas grandegan
kapitalon!"
– "Pardonu, vi tamen ne lasis min fini; mi amas vin ne tiel, por
edziĝi al vi pro via mono."
***
– "Kial vi petas almozojn?"
– "Ĉar mi volas manĝi, mia bona sinjoro."
– "Kial do vi ne laboras?"
– "Ha, kiam mi laboras, mi ankoraŭ pli volas manĝi."
***
Foje, ŝtelisto venis nokte en la domon de Nasredin-hodja.

La ŝtelisto kolektis multajn aĵojn kaj prenis ilin kun si. Nasredin vidis
ĉion, sed ne kuraĝis ion fari. Kiam la ŝtelisto eliris, Nasredin prenis
al si kelkajn objektojn, kiuj restis kaj, poste, ankaŭ li eliris. Li sekvis
la ŝteliston ĝis ties hejmo kaj ankaŭ li eniris la hejmon de la ŝtelisto.
La surprizita ŝtelisto demandis al li:
– Kion vi faras ĉi tie?

– Ĉu ni ne transloĝiĝas el tiu hejmo en ĉi tiun? – demande
respondis Nasredin.
***
Frenezulo alproksimiĝas al alia kaj demandas:
– "Ĉu vi scias kioma horo estas nun?"
– "Mi scias!" respondas la alia.
– "Dankon!" diras la unua…
***
Advokatoj inter si:
– Teruran malfacilaĵon mi havis hodiaŭ pro unu kliento. Li volis
nepre konfesi sian krimon.
***
Instruisto: Jen estas frazo: "Mia patro aĉetas teatron". Nun metu
ĉi tiun frazon en la tempojn pasintan, estantan kaj venontan!
Filo de teatra direktoro: Mia patro havis multan monon… Mia
patro aĉetas teatron… Mia patro bankrotos.
***
– Venu rapide, sinjoro doktoro, mia fileto englutis sian buŝ-

harmonikon.
– Vidu, kia feliĉo, ke li ne ludis fortepianon.
***
Sinjorino: Sed fraŭlino, kiel vi kapablas legi romanon, kiam

la bebo tiel ploregas?
Vartistino: Ho, sinjorino, tio tute ne ĝenas min.
***
Kuzo riĉa kaj kuzo malriĉa Du kuzoj sciis, ke pola radio elsendos
Esperantan kurson, do ili decidis aŭdi ĝin por lerni Esperanton.
La riĉa kuzo aĉetis altkvalitan radioaparaton, kun parabola anteno

ktp, la malriĉa kuzo aĉetis radioaparateton, kiu kostis 1,99 realojn…
Poste unu semajno ili renkontiĝas.
La riĉa kuzo diras Esperante: Saluton, kiel vi fartas?
La malriĉa kuzo respondas: Ŝzzzuijjiŝŝŝzz…
***
Oni rajdis per ĉevalo, kiu nur konas du ordonojn: "Dio savu min"
por ekhalti, kaj "Dankon al Dio" por ekkuri.
La ulo sciante tion diris, dankon al Dio, kaj la ĉevalo ekkuris, ege
kuris. Poste iom da tempo li vidis, ke la ĉevalo direktis
al profundegaĵo, tamen li forgesis la ordonojn, kaj povis faris nenion.
ĵus antaŭ fali, li nur diris: Dio savu min, kaj la ĉevalo haltis antaŭ
malpli ol dek centimetroj de la profundegaĵo. Li miris tion kaj diris:
Dankon al Dio!
***
Knabeto alvenis al putinejo kun malviva kato kaj diris, ke volas
seksumi kun malsana virino. La putino diris, ke ne eblas, ĉar li estar
nur eta knabo. Li metis monpaperon de 50 realoj sur tablo. La putino
diris, ke ne eblas. La knabeto plendas kaj metas alian monpaperon
de 50 realoj.
– Mi volas seksumi kun malsana virino: gonoreon mi volas.
Poste metis aliajn tri monpaperojn. La putinoj cedis.

– Sed kial vi volas malsaniĝi, knabeto?
– Mi poste seksumos kun servistino de mia domo, mia patro
alvenos kaj seksumos kun ŝi, nokte li seksumos ankaŭ kun mia
patrino, kaj morgaŭ la leterportisto, kiu mortigis mian katon,
seksumos kun ŝi.
***
Malgaja rakonto – S-ro I., mi venis ĉi tie por fari televidan
programon, en kiu ni prezetos la vivon de via lando. Do rakontu ion
al ni, kiu bone prezetas vian landon, tiel ni antaŭpensos pri
la programo.
– La ĉefa afero de nia lando, estas ke oni bredas kaprojn, kaj
kiam ili perdiĝas en montaro, oni devas serĉi ilin, tiu, kiu trovi iun
kapron, rajtas fiki tiun kapron.
– Sed tiu rakonto ne povos esti en televido, rakontu alian
rakonton, ĉu vi havas gajan rakonton.
– Jes, jes, klare, mi havas. Iam la plej bela knabino de la lando
perdiĝis en la montaro, ni ĉiuj serĉis ŝin, kaj estis mi, kiu trovis ŝin,
do …
– Tiu rakonto same ne povo esti en televido, ĉu vi ne havas
malgajan rakonton? ĝenerale estas bona ideo meti en televido
malgajan rakonton.
– Mi povas rakonti malgajaĵon kiu okazis al mi. Iam mi perdiĝis
en la montaro…
***
Gasto: Kia mal^gentila kelnero! Mi plendos ĉe la mastro.
Kelnero: Mi ne konsilas tion. Li estas multe pli malĝentila.
***
PAPAGA INSTRUISTO
Eminentulo atingis sian lokon en avadilo kaj estis suprizata trovi
ke papago estis rimenita apud si. La viro petas la stevardistinon por
kafo, kiam la papago aldonis, "Kaj donu al mi viskion, hundino!"
La ĝenita virino portis la viskion por la papago sed forgesis la kafon.
La viro sufiĉe ĝentile rememorigis la stevardistinon pri la kafo. Dume,
la birdo ektrinkis la viskion per unu gluto kaj tiam kriegas, "Kaj donu
al mi viskion, putino!"
Nun la kompatinda, ŝokita virino tremas per embaraso dum

ŝi portas la trian viskion por la papago. Tamen, ankoraŭ la kafo
ne alvenis. La eminentulo koleriĝis ĉar li alkutimiĝis bonan servon;
li decidis provi la metodon de la papago: "Hej, malbela malĉastulino!
Dufoje mi ordonis ke vi portu kafon al mi !
Portu ĝin tuj, malutila porkino, aŭ mi maldungigos vin!"
Post unu momento la eminentulo kaj la papago trovas sin
ĵetantajn tra la pordon. Dum ili terure rapidege falas grunden,
la papago diris la viro, "Hej, ulo! Vi certe estas kuraĝa konsiderante
ke vi ne kapablas flugi!"
***
Knabo enkuras bervalan policejon.
– Tuj venu. Antaŭ la pordo fiulo draŝas al mia patro la kapon.
Policano eliras kaj efektive vidas du virojn, kiuj diligente pugnadas

sur la trotuaro.
– Atendu, etulo, mi tuj disigos ilin. Kiu estas via patro?
– Mi ne scias. Ĝuste tial ili kverelas.
***
Instruistino klarigas, kio estas rimo. Ŝi donas ekzemplon el la
Fundamenta Krestomatio.
"Sciuro malgranda kuradis en rado Kaj homojn amuzis per sia
kurado".
– Joĉjo, ĉu vi povas inventi alian rimitan frazon?
– Ekpluvegis, kiam mi ludis tenison, Kaj akvo atingis jam mian
femuron.
– Sed "femuron" tute ne rimas!
– Jes, se pluvus unu horon pli, mi havus la ĝustan rimon.
***
Junulino venas al la paradizo. Ĉar por virgulinoj estas rezervita

aparta angulo, ŝi devas submeti sian himenon al la ekzameno
de anĝelo-kontrolisto.
Post momento la anĝelo, embarasite, venas al sankta Petro:
– Tion mi neniam vidis antaŭe. Ŝi havas sep etajn truojn.
– Tio ne gravas. Ŝi rajtas tamen iri al la virgulinejo. Kiel
ŝi nomiĝas?
– Neĝulino.
***
Kuracisto kaj malsanulo en hospitalo:
Kuracisto: – Mi havas bonan kaj malbonan novaĵon por vi. Kiun

mi rakontu unue?
Malsanulo: – Rakontu la bonan unue!

K: – Nu, …
M: – Ne, ne, rakontu la malbonan unue!
K: – Mi bedaŭras… Tamen vi ne plu havos viajn krurojn…
M iom ploras kaj plorante demandas: – Kiu estas la bona?
K: – La flegisto diris, ke volas aĉeti viajn ŝuojn…
***
En arbaro kuniklo kuras rapidege. ĝi kuras kaj renkontas urson,

kiu fumas. La kuniklo diras al la urso: Ne fumu! Tiu malsanigos vin.
Venu kuri kune kun mi. Do ili kuradas.
Ili kurante rekontas vipuron, kiu trinkas alkoholaĵon. La kuniklo

diras al la vipuro: Kial drinki tion? Vi mortos baldaŭ, ĉu vi ne volas
forlasi tion kaj kuri kune kun ni? La vipuro akceptas kaj ili ĉiuj
kuradas en la arbaro.
Ili kurante renkontas leonon, kiu flaras kokainon. La kuniklo diras

al la leono: Ho, kaj afero. Venu kuri kune kun ni. Kuri estas sana!
La leono mortbatas la kuniklon kaj restas flarante kokainon. Tiam
la vipuro demandas lin:
– Kial vi mortigis lin?
– Tiu kuniklo ĉiam iĝas sama kiam uzas ekstazon… tiuj artefaritaj
drogoj…
***
Iu telefonas al komputila help-centro.
Helpanto: – Kiel mi povas helpi vin?
Iu: – Mi skribas mian unuan e-poŝton…

Helpanto: – Kiu estas la problemo?
Iu: – Mi jam tajpis literon "a", kiel mi povas krei ĝian ĉirkaŭaĵon?
***
Pro malĉeesto de homoj en la loka preĝejo pastro metas afiŝon
ĉe preĝejo:
"Se viaj pekoj maltrankviligas vin, eniru!"
Post tagoj sub legeblas:
"Se viaj pekoj ne maltrankviligas vin, alvoku min, Janete:

99996969"
25
Isaak iris al ina fik-vendejo, elektis knabinon kaj tuj demandis ŝin:
– Kion kostas?
– 50 realoj.
– Ĉu per sado-masok-ismo?
– Ĉu vi batos aŭ estos batata?
– Mi batos.
– Ĉu vi batos troe?
– Ne, nur ĝis vi redonos mian monon.
***
Jakobo volas anonci en ĵurnalo:
– Mi volas anonci morton de mia edzino en la ĵurnalo.
– Kiu estas la frazo?
– "Sara mortis!"
– Ĉu sole tio?
– Jes, mi ne volas tro elspezi.
– Tamen la minimuma kosto estas por ses vortoj.
– Do metu: "Sara mortis! Mi vendas aŭton 94."
***
Jakobo iras kun sia fileto sesjara al granda ludejo. Inter pluraj
distraĵoj estis iu, kiu atentigis la knabeton: Panorama flugo per
helikoptero.
– Mi volas flugi kune kun mia fileto – diris Jakobo.
– Kostos 1000 realoj.
Jakobo ne akceptis tion, kaj lia fileto ekploris.
Tiam la flugisto proponis:
– Ni flugos, se neniu el vi du krios, vi pagos nenion.
Ili ekflugis. Dum la flugo la flugisto flugis suben, cirklen, alten, kaj
manovris tre freneze tamen Jakobo parolis nenion, li restis tute
muta. Kiam ili estis ree sur tero, la flugisto demandis al Jakobo:
– Vi du ne kriis iam ajn, ĉu vi timis nenion? Ĉu vi ne emis krii?
– Mi timis, kaj volis krii, precipe kiam mia fileto falis…
***
Lingva perfektigado Kruko pagis al sia filino unumonatan restadon

en Grezijono, por ke ŝi perfektigu siajn lingvajn konojn. Post sia
reveno ŝi deklaras gaje:
– Paĉjo, mi ne plu estas virgan.
– Fi! Hontu. Mi elspezis tiom da mono, kaj vi ankoraŭ ne estas
kapabla korekte uzi la akuzativon.
***
Senatano en la Paradizo (aŭtoro nekonata, trad. James Rezende

Piton)
Senatano trankvile piediris kiam aŭtomobilo trafis lin kaj li mortis.
Lia animo atingas la Paradizon kaj renkontas Sanktan Petron ĉe la
enirejo.
– Bonvenon al la Paradizo! – diras Sankta Petro. Antaŭ ol eniri,

estas problemeto. Ni maloftege trovas parlamentanojn tie ĉi, ĉu vi
scias? Ni do ne certas pri tio, kion fari pri vi.
– Mi ne vidas problemon. Sufiĉas allasi min.
– Mi ja ŝatus tion fari, sed estas superaj ordoj. Ni faru la jenon:
vi pasigu unu tagon en la Infero kaj alian en la Paradizo. Tiam
vi povos elekti kie vi pasigos la eternecon.
– Ne, ne necesas, mi jam decidis. Mi volas la Paradizon – diras
la senatano.
– Pardonon, sed ni havas niajn regulojn.
Tiel Sankta Petro kondukas lin al lifto kaj li malsupreniras,
malsupreniras, malsupreniras… ĝis la Infero. La pordo malfermiĝas
kaj li troviĝas meze de belega golfludejo. Proksime li vidas klubon
antaŭ kiu estas liaj iamaj amikoj kaj aliaj politikistoj iam konataj. ĉiuj
tre feliĉas en siaj kostumoj. Oni salutas, brakumas lin kaj ili parolas
pri la bonaj tempoj, kiam ili riĉiĝis danke al la trompebla popolo.
Ili senstreĉe ludas kaj poste manĝas omaron kaj kaviaron.
La Diablo mem ĉeestas, tre amikema kaj sociema estaĵo, kiu

la tutan tempon dancas kaj rakontas anekdotojn.
Ili tiel amuziĝas, ke nur subite la senatano rimarkas, ke jam estas

tempo reiri al la ĉielo. ĉiuj adiaŭas lin per brakumoj kaj mansvigas
dum la lifto iras supren. ĝi supreniras, supreniras, supreniras… kaj
la pordo denove malfermiĝas. Sankta Petro atendas lin. Nun estas
tempo por viziti la Paradizon.
Li pasigas 24 horojn en grupo de feliĉaj animoj, kiuj iras de nubo
al nubo, ludante kaj kantante. ĉio bone marŝas, la tago finiĝas kaj
Sankta Petro revenas.
– Kaj do? Vi pasigis unu tagon en la Infero kaj unu en la Paradizo.
Elektu nun vian porĉiaman loĝejon.
Li pripensas dum unu minuto kaj respondas:
– Nu… la Paradizo estas tre bona, sed mi kredas, ke mi pli ĝuos
la Inferon.
Sankta Petro kondukas lin al la lifto kaj li malsupreniras,

malsupreniras, malsupreniras… ĝis la Infero. La pordo malfermiĝas
kaj li vidas senfinan rubaĵejon. Tie li vidas ĉiujn amikojn en ĉifitaj,
malpuraj vestaĵoj kaj ili enmetas rubaĵon en nigrajn sakojn.
La Diablo venas renkonte al li kaj bonvenigas lin.
– Mi ne komprenas – balbutas la senatano. Hieraŭ mi estis tie ĉi,

en golfludejo, en klubo, kun omaro kaj kaviaro… kaj ni dancis kaj
amuziĝis la tutan tempon. Nun mi vidas tiun ĉi mondaĉon plenan
je rubaĵo kaj miaj amikoj en mizera situacio.
La Diablo ridetas, palpebrumas kaj diras:
– Hieraŭ ni estis en balotkampanjo. Nun ni jam sukcesis ricevi
vian voĉon.
***
Kapablo kaj realo (aŭtoro nekonata, trad. James Rezende Piton)
Kamelino kaj kamelido kuŝis kiam la kamelido demandis:
– Panjo, ĉu mi rajtas demandi ion?
– Kompreneble, karulo! Kio zorgigas vin?

– Kial la kameloj havas ĝibojn?
– Nu, ni estas bestoj el la dezerto, ni bezonas la ĝibojn kiel
akvorezervujon kaj pro tio oni konas nian kapablon vivi longe sen
trinki eĉ guton da akvo.
– Mi komprenis. Kaj kial niaj kruroj estas longaj kaj niaj piedoj iom
rondaj?
– Mia ido, ili estas tiaj por ke ni povu piediri en la dezerto.Kun
ĉi tiaj kruroj mi povas moviĝi sur la sablo pli bone ol kiu ajn alia
besto! – respondis la patrino, tute fiera.
– Mi ankaŭ tion komprenis… kaj kial niaj okulharoj estas tiel
longaj? Foje ili ĝenas mian vidadon.
– Ideto mia! Tiuj longaj kaj dikaj okulharoj estas kvazaŭ ŝirmiloj
por niaj okuloj. Ili kontribuas al la protektado de niaj okuloj kontraŭ
la sablo kaj la vento en la dezerto – respondis la patrino plena
je fiero pri siaj okuloj.
– Bone. Se la ĝibo konservas akvon dum ni trairas dezerton,

la kruroj taŭgas por trairi la dezerton, la okulharoj ŝirmas miajn
okulojn en la dezerto, diable, kion do ni faras tie ĉi, en ĉi tiu zoologia
ĝardeno?!?!?!?
***
Homo stiras sian aŭton laŭ ŝoseo kiam policano haltigas lin:
– Mi devus san-ekzameni vin, tamen mia alkoholo-metro

ne funkcias, do mi ekzamenos vin per demandoj, tiel mi scios ĉu vi
estas ebria aŭ ne.
La ulo pretas respondi. La policano ekdemandas:
– Vi iras laŭ ŝoseo kaj vidas du lumaĵojn, kiuj moviĝas kontraŭ vi.
Kion vi pensas pri la lumaĵoj?
– Certe temas pri alia aŭto.
– Jes, tamen mi volas scii pri kiu aŭto. Mercedes, BMW, SEAT,…
– Kiel mi povas scii?
– Vi komencis malbone, verŝajne vi ne sukcesos…
Kaj la policano pludemandis:
– Vi iras laŭ ŝoseo kaj vidas unu lumaĵon, kiu moviĝas kontraŭ vi.
Kion vi pensas pri la lumaĵo?
– Tio estas motorciklo.
– Jes, tamen kiu? Kawasaki, Suzuki, Yamaha,…
– Kiel vi volas, ke mi sciu tion?
– Bedaŭrinde vi ne sukcesos…
La ulo koleriĝis kaj demandas al policano:
– Ĉu mi povas demandi vin?
– Faru ĝin.
– Se vi iras laŭ strato Voluntarios (strato kie svarmas putinoj), kaj
trovas virinon, kiu estas preskaŭ nuda. Kiu estas ŝi?
– Kiu povas esti? Putino…
– Jes, tamen kiu putino? Ĉu via patrino, ĉu via fratino, ĉu via
kuzino…
***
– Mia edzino en ĉiu sia naskiĝtago postulas peltaĵon.

– Se, por kio ŝi bezonas tiom da peltaĵoj?
– Mi ne scias. Dume mi aĉetis al ŝi neniun.
***
Riparisto de televidilo alvenas apartamenton post alvoko. Virino

malfermas la pordon, ŝi estas vestita per negliĝa robo, ŝi estas
belega. La ulo malfacile demetas sian rigardon de ŝi, de ŝiaj gamboj,
kiuj aperas en la aperturo de la robo, de ŝiaj maletaj mamoj, kiujn
ŝi ne zorgis kaŝi. La vizito iĝas pli longa ol oni antaŭplanis …
Fine la ulo finas la riparon, kaj li donas la kvitancon al la virino.
Ŝi plenigas ĉekon. Ŝi mallevas sin por plenigi la ĉekon, kaj li rigardas
tion, kio antaŭ ne estis rigardita de la mamoj! Tiam ŝi diras:
– Ej, mi ne scias kiel peti tion, kia malordinara. Mi hontas, kaj
deziras, ke tio estu nur afero nia.
La riparisto ekscitita respondas, ke tio ne estas problemo, ke li

parolos pri tio al neniu, kaj la virino pluas:
– Mia edzo estas bona edzo sed (spirado) li havas fizikan
malkapablon… Nu, vi estas forta, juna… Kaj mi ne sukcesas solvi
tiun problemon sole.
– Mi scias – diras la riparisto tute ruĝa.
– Do kiam mi vidis vin enirantan, mi pensis…
Kaj la ulo:
– Mi ankaŭ tion pensis…
Kaj la virino surpriziĝis:
– Ho! Ĉu? Ĉu vi jam sciis, ke mi petos vin ŝovi fridujon?
***
En sanejo malsanulo ricevas nova^jojn, ke li havas nur pli kvin
minutoj por vivi, kaj demandas senespere:
– Doktoro, kion vi povas fari por mi?
La kuracisto respondas:
– Tujan makaronion…
***
Maljunulo 86-jaraĝa eniras atend-ĉambron, kie svarmas homoj

atendantaj.
Li proksimiĝas de akcepteja tablo, kaj knabineto demandas:
– Kiu estas via problemo pri sano.
– Io ne bone funkcias rilate al mia peniso – li respondas.
La akceptistino koleriĝas:
– Vi ne devas diri tion en plenplena atend-ĉambro!
– Kial ne? vi demandis kaj mi respondis.
– Sed tiel vi ĝenas aliajn. Vi devus diri, ke havas problemon pri via
orelo, kaj poste vi povus klarigi al la kuracisto la veran problemon.
La maljunulo eliras el la ĉambro kaj post minuto revenas.
La akceptistino ridetas kaj demandas:
– Kio?
– Mia orelo – li respondas.
La knabino gestas aprobon kaj ridetas demandante:

– Kio estas la problemo?
– Mi ne sukcesas pisi.
***
– Kiom kostas taso da kafo?
– Kvindek centavojn.
– Kaj la sukero?
– Ĝi estas senpaga.
– Mi volas du kilogramojn da sukero.
***
Ĉu via bopatrino estas juvelo?
Ni havas ŝian perfektan ujon!
Ĉerk-vendejo Soŭza
***
La plej grava parenco Tri infanoj priparolas pri siaj parencoj por
scii, kiu havas la plej gravan parencon.
– Mia onklo estas pastro, diras la unua. – li estas tiel bona, ke ĉiuj
nomas lin sanktulo.
– Tio estas nenio, defias la dua. – Mia onklo estas episkopo.
Li estas tiel bona, ke oni diras, ke li iĝos papo.
– Ankoraŭ tio estas nenio, – diras la tria. – Mia onklo havas tiel
grandan kacon, ke kiam oni ekvidas ĝin diras: "Dio!".
***
La knabo timida ĵus alvenis al seksumado kun sia knabino:
– Ne postulu de mi tre da sperto pri seksumado, mia amatino.
– Jes, amato, sed vi ankaŭ ne postulu de mi tre da virgeco…
***
90% de mia mono mi elspezas por alkoholaĵo, la ceteraj 10% por

la kelnero.
***
Geedzoj dormas profunde kiel senpekaj beboj, subite ĉirkaŭ je la

tria horo matene aŭdiĝas sonoj for de la dormoĉambro. La virino
surpriziĝas kaj diras:
– Ve ve ve, certe estas mia edzo!
La ulo staras kaj freneze saltas tra la fenestro kaj falas sur arbo.
Post sekundoj li revenas kaj krias:
– Malfeliĉulino… mi estas via edzo!
– Do… kial vi saltis?
***
Du uloj rabas bankon kaj ĉiu forkuras kunportante unu sakon.
Post monatoj ili renkontiĝas:
– Halo, ĉu vi trovis multe da mono en via sako?
– Ne multe, 8000 R$, ĉu vi estas pli feliĉa?
– Tute ne, ĝi estas plena je ŝuld-atestoj, mi ĵus pagis la lastan
hieraŭ…
***
La kuracisto rigardas rezulto de ekzameno. Li diras al la

malsanulo, kiu estas eta kaj malforta, tre simpla homo:
– Hum, tiu malsano via ne plaĉas al mi, tute ne plaĉas!
La ulo mallevas sian kapon kaj diras:
– Pardonu min, sinjoro, mi havas nur tiun…
***
Ebria programisto revenas hejmen. Starante en la lifto li premas

"1", poste "2".
– "Mi ne komprenas, kie troviĝas "enter" ĉi tie?"… el kontakto
2004:2
***
– Kio okazis? – demandas matene edzino sian edzon-

programiston, kiu aspektas tre malgaja. – Ĉu la programo, kiun
vi faris pasintnokte, ne ekfunkciis?
– Ne, ĝi ekfunkciis… – apatie respondas la edzo.
– Ĉu ĝi funkciis malĝuste?
– Ne, tute ĝuste…
– Sed kio do okazis?
– Mi simple endormiĝis… sur la klavo "backspace"…
***
Leciono en bazlernejo. La instruisto demandas:

– Infanoj, kiu scias la alfabeton?
Filo de programisto respondas:
– Mi scias!
– Do diru laŭorde!
– QWERTYUIOP…
26
– Kelnero! Bonvolu doni al mi
ĥartenbraŭngevratenŝtajzengorbejstraŭt kun citrono.
– Pardonu, kion vi diris? Ĥartenbraŭngevratenŝtajzengorbejstraŭt

kun kio?
***
– Ĉu vi hazarde ne estas filo de horloĝisto Monja?
– Jes, estas mi, sed kial do hazarde?
***
En psikiatria hospitalo, kuracisto vidas frenezulon skribantan

leteron kaj demandas:
– Kion vi faras?
– Mi skribas leteron!
– Al kiu vi skribas?
– Al mi mem!
– Kaj kio estas skribata?
– Mi ne scias… mi ankoraŭ ne ricevis ĝin!
***
Manoel kaj Germanulo estas en aŭto en dezerto. Estas tre varme.

La aŭto paneas kaj haltas. La plej proksima vilaĝo estas 30 km for.
La germanulo sperta pri supervivado elmetas la aŭtan radiatoron.

Manoel impresita demandas:
– Kial vi kunportos la radiatoron?
– Se ni soifos, ni povos trinki akvon el ĝi.
Do Manoel komencas formeti la pordon de la aŭto.
La germanulo restas impresita:
– Kion vi faras?
Kaj Manoel respondas:
– Nu, se pli varmiĝos, ni povos mallevi la vitraĵon.
***
Kiu diris?
Ulo malina iras al kuracisto por tutekzamenado. Post

ekzamenado la kuracisto revenas kun rezultoj.
– Vi estas bonsana por 40-jaraĝulo.
– Kiu diris, ke mi estas 40-jaraĝa?
– Kian aĝon vi havas?
– Mi 53-jaraĝiĝis je la pasinta semajno.
– Ho! kian aĝon via patro havis, kiam li mortis?
– Kiu diris, ke mia patro mortis?
– Ho, pardonu. kian aĝon via patro havas?
– 74.
– Ĉu? tre bone. kian aĝon via avo havis, kiam li mortis?
– Kiu diris, ke mia avo mortis?
– Ree pardonu min. Kian aĝon li havas?
– 103. Kaj li estas bonsana.
– Mi feliĉas. Mi demandos pri via praavo? Kial via praavo mortis?
– Ĉu mi diris, ke mia praavo mortis? li estas 124-jaraĝa kaj je la

sekvanta semajno edziĝos.
– Ĉu vere? Kial li volas edziĝi?
– Ĉu mi diris, ke li volas edziĝi? Tute ne, tamen li gravedigis
knabinon…
***
Maljunulino pasas antaŭ best-vendejo ĉiutage, kaj ĉiutage papago

diras al ŝi saman frazon:
– Maljunulino treege malbela! Maljunulino treege malbela!

Maljunulino treege malbela!
Iam ŝi decidis kontraŭi ĝin kaj parolis al posedanto de la vendejo.

La posedanto de la vendejo akre riproĉas la papagon.
En la sekva tago la maljunulino pasas tie, kaj la papago parolas:
– Mi parolos nenion… tamen la sinjorino jam scias, ĉu ne?
***
Post sanekzameno ulo demandas la kuraciston:
– Kiom kostas?
– Kostas 200 realojn.

– Ĉu 200? Ĉu ne estas rabato por ista kolego?
– Ĉu vi ankaŭ estas kuracisto?
– Ne, mi estas rabisto.
***
"Meksiko ludis kiel neniam, kaj malvenkis kiel ĉiam".
***
Fraŭlino promenis apud lago, kiam subite aperis bufo, kiu parolis
al ŝi:
– Mi estas inĝeniero, oni igis min bufo, tamen se vi kisos min,
mi ne plu estos bufo, kaj mi edziĝos al vi, kaj ni estos feliĉaj.
La fraŭlino tute kontenta prenis la bufon kaj metis ĝin en poŝon.
Dum la fraŭlino paŝis al sia domo, la bufo iĝis maltrankvila kaj
demandis:
– Hej, ĉu vi ne kisos min?
Kaj ŝi respondis:
– Tute ne! Mi iĝos pli riĉa kun parolanta bufo ol kun inĝeniera
edzo.
***
Se UEA havus la taskton vendi Kokakolaon, mi timas, ke ĝiaj
reklamiloj similas la jenan (krom esti pli longa):
"Grava manko en la moderna mondo estas rapide havebla

trinkaĵo ne ligita al iu aparta lando. Teo ne estas bona elekto, ĉar
ĝi estas tro brita, tro malfacile farebla, kaj tro danĝera pro sia hejto.
Ĝi ne estas regula, kaj foje flavoras tro amare.
"En 1887 usona drogisto elpensis tute novan trinkaĵon, kion oni
ankoraŭ trinkas ĉie en la mondo. Oni povas malfermi botelon
de Kokakolao multe pli rapide ol prepari tason de teo. Aldone, ĉar
ĝi estis science kreita kaj tute nenatura, al ĝi mankas surprizoj.
Ĝi estas la metrika sistemo de trinkaĵoj.
"KOKAKOLAO – LA TRINKAĴO KIU FUNKCIAS!"
Gary Grady
***
En la maro naĝas du viroj. Unu alparolas la alian:
– Pardonu, ke mi demandas, kial vi banas vin en frako kaj ĉapelo,

dum ĉiuj ceteraj banas sin en bankostumoj?
– Nu, la afero estas tia, – respondas la demandito, – ke ĉiuj ĉirkaŭ

mi banas sin, dum mi dronas…
***
La problemon de tradukado bone karakterizas ankaŭ la fama

anekdoto:
"Tradukoj similas al virinoj – se ili estas fidelaj, ili ne estas belaj,
se ili estas belaj, ili ne estas fidelaj."
***
Edzino deklaras sin pli inteligenta, pli valora ol la edzo:
– Mia "QI" estas multe pli alta ol la via. Mia averaĝa poentaro
en la Universitato estis pli alta ol la via!
– Jes, bone sed, se ni observas la situacion el alia starpunkto pli

vasta, mi ankoraŭ superas vin.
– Kiamaniere do?
– Mi elektis bonan virinon, por vivteni min sed vi edziniĝis
al sentaŭgulo.

Anekdotoj - Diversaj Autoroj

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Anekdotoj - Diversaj Autoroj

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

DIVERSAJ AŬTOROJ

– Dungu min. Mi estas bona dresisto.

– Kaj kion vi kapablas fari? – demandas la direktoro.

– Mi povas igi krokodilon pianludi kaj hipopotamon kanti

– Ne povas esti! Tute ja maleblas! Demonstru!

La viro alportas de ie krokodilon kaj hipopotamon. La krokodilon

– Sed ja tio ne estas ebla! Devas ja esti iu sekreto.

Pasanto plendas al la aliu:

– Estas ino, ŝi estas mia filino.

– Oĥ, pardonu! Tiom aĝa filino kaj tiom juna patro!

– Kial do patro? Mi estas ŝia patrino.

– Ne maltrankviliĝu, karulino. Tutegale morgaŭ ni devos revenigi

En hospitalo, flegisto vidas frenezulon, kiu estas kroĉita al lustro.

La flegisto demandas al alia frenezulo:

– Kial li estas kroĉita?

– Li pensas, ke li estas lampo.

– Helpu, mi demetos lin de la lustro.

– Ne! Ni restos en mallumo.

Ulo terurigita enkuras kuracistan oficejon, kaj diras: "Sinjoro

Policisto haltigas sian aŭtomobilon antaŭ trafiklumo, kiu montras

– Kia bela koloro! Kiom interesa! Belega!

La lumo ŝanĝiĝas al flava.

– Kaj ankoraŭ flava! Belega! Interesa!

Jam videblas verda lumo.

– Oh, nova koloro! Nu, tio estas vere interesa.

– Tion mi jam vidis. Ek!

Kolektisto de raraĵoj hejmeniĝas fierege pro ĵusa aĉeto. Temas pri

"Kaj vi pagis kiom?" demandas la edzino, tre malentuziasme.

"Du mil eŭrojn!"

"Vi frenezas! Kaj vi eĉ ne scias ĉu ĝi kapablas paroli!"

Ventroparolisto ekas sian prezenton kun sia marioneto:

"Ho jes! Estas rakonto pri idisto…"

Precize tiumomente, kolerega viro ekstaras inter la spektantaro,

Kaj la idisto kolerkrias:

"Vi, la grandulo, fermu la faŭkon. Mi ja parolas al la etulo!"

"En Idolando troviĝas nur putinoj kaj futbalistoj!"

"Vi forgesas ke mia edzino venis el Idolando!"

"Ho, kaj en kiu teamo ŝi ludas…?"

– Sed kial vi kriaĉas?

Kaj vangofrapas lin.

La alia filo diras:

– MI ESTAS TIRANO??? Kanajlo!

Kaj ankaŭ lin vangofrapas.

– Kial vi kovras vin? Vi manĝas bone, vi estas ĝentila, ne arogas

Pastro, kuracisto kaj inĝeniero kune golfumas. Ili atendas kaj

– Ĉar antaŭnelonge okazis akcidento al niaj kelkaj golf-klubanoj,

– Jes, estas terurege, kaj mi promesas kontakti mian kolegon kiu

– Jes, estas vere bedaŭrinde, sed kial ili ne ludas nokte?

Eniras vakero (aŭ "kaŭbojo" se vi preferas). Li vidas la afiŝon, kaj

"Ho, tio estos facilega. Mi certe gajnos!"

La verŝisto informas lin:

Li kondukas la vakeron ĝis la ĉevalejo.

Du monatojn poste la vakero revenas, kaj la ĉevalo ankoraŭ ridas.

Kaj la vakero klarigas:

Bonŝanca estas maristo: en ŝiphaveno lin atendas junulino!

Bonŝanca estas trajn-stiristo: en stacidomo lin atendas junulino!

Bonŝanca estas piloto: en fluĝaveno lin atendas junulino!

Kaj nur la junulino estas malbonŝanca: jen necesas kuri

En eklezia lernejo pastro demandas:

– Jimmy, kiel vi pensas, ĉu Noa multe fiŝkaptis, kiam li estis en sia

– Malverŝajne multe, ja li havis nur du vermojn.

Laŭ hazardo, venas al la Paradiza Pordo samtempe pastro kaj

"Mi bonvenigas vin en Paradizon. Ĉu vi vidas tiun belegan domon