Ulus Gazetesi, 18 Ocak 1947, S:5
Ulus Gazetesi, 1 Ocak 1947, S:4
Milli Havacılığımız
Personel ve endüstri
Uçak Y. Müh.
Selahattin BELER
Takriben kırk senelik bir geçmişi olan uçak
o kadar büyük adımlarla ilerlemiştir ki,
insanlara saatte bin kilometre uçmak
imkânını sağlamış yeryüzünün herhangi
bir noktasından en uzak olan diğer bir
noktasına uçuşla varmak fırsatını
vermiştir.
Bu ilerleme devam etmekte olup, askeri
havacılıkta çok uzak ve tehlikeli
mıntıkalara pilotsuz telsizle idare edilen
istenilen miktarda bombardıman filolarını
sevk etmek imkânları üzerinde çalışılması
günün en enteresan mevzuu haline
gelmiştir. Hava tekniğinin bugünkü
durumu artık milletleri semalarının her
karışına hâkim olabilecek büyüklükte hava
kuvvetlerine malik olmayı mecbur etmiştir.
Büyük milletler için olduğu kadar küçük
milletlerin de kendi nüfuslarıyla mütenasip
hava kuvvetleri olması lazımdır. Hiçbir
küçük milletin büyük bir millet ile tek
başına boy ölçüşemeyeceğini düşünerek
hava kuvvetlerini ihmal etmesi doğru bir
nazariye değildir. Küçük milletler de diğer
büyük milletler safına geçerek veya diğer
küçük milletler topluluklarına girerek
müttefik bulmak suretiyle hasımları olan
diğer büyük devletlere karşı koyabilirler.
Bu takdirde dahi başkalarına yük olmayan
iyi bir müttefik olabilmek için kendi ordusu
ile mütenasip hava kuvvetlerine sahip
olmak lazımdır. İkinci Dünya Harbinde
muasır ve kâfi hava kuvvetlerine sahip
milletlerden biri olan Amerika’nın takriben
250.000 uçağı ve 350.000 pilotu vardı.
Harpten sonra bu miktar bunun onda biri
kadar nazari kuvvete indi.
Demek oluyor ki 140 milyon nüfuslu bir
milletin harpte 250.000 uçağa ihtiyacı
olursa mesela 18 milyon nüfuslu olan
memleketimizde 30.000 uçak ve 40.000
pilota ihtiyacı olacaktır. Bizim için bu
miktarın yarını bile kabul etsek ne
büyüklükte bir hava kuvveti lazım geldiği
anlaşılır. Bu kadar pilot ve lüzumlu
makinist ve diğer personelin kısa biz
zamanda yetiştirilesi ve yüzlerce uçak
meydanı yapılması masraflarının birkaç
sene içerisinde ödenmesi, büyük ve çok
zengin milletler için dahi güç bir meseledir.
Bu genişlikteki bir hava kuvvetini daima
muhafaza etmek imkânsızdır.
Bunun için her memlekette bulunan en iyi
çare evvela pilotlarının yüzde 90 ı lise
tahsilinde iken yetiştirmek ve pilot yedek
subayı olarak kullanmaktır. Harpteki
askeri havacılık ihtiyaçlarının ancak hava
yolları ile hususi uçakçılık tesislerinin
kurulması ile mümkün olmaktadır. Bunu
bizim de yapmamız hayati bir zarurettir.
Amerika’da olduğu gibi liselerimizin son
sınıflarındaki okurlara evvela hava yer
bilgisi (haftada iki saat) göstermek ve
sonra bedeni vaziyetleri kabiliyetleri pilot
olmağa elverişli olanları (takriben yüzde 15
nisbetinde) 40-50 saat uçurarak turizm
pilotu yapmak ve bu pilotları askerlik
ödevlerini yaparken askeri talim görerek
askeri yedek pilot olarak çıkarmak hiç
Ulus Gazetesi, 1 Ocak 1947, S:4
vakit kaybetmeden tahakkuk ettirilmesi
icabeden bir iştir. Bu şekilde başlangıçta,
her sene asgari 1000 pilot yetiştirmek
lazım geldiği kanaatindeyim.
Liselerde uçuş bilgisini öğretecek
öğretmenler, mesela Türk Hava Kurumu
tarafından birkaç aylık kurslarla
hazırlanabilirler. Her sene 1000 pilot
yetiştirmek için takriben 200 uçuş öretmeni
lazımdır ki bu öğretmenler de Türk Hava
Kurumu tarafından iki senede
yetiştirilebilir. Bu uçuş talimleri için
takriben 300 başlangıç uçağı lazımdır. Bu
uçaklar da Türk Hava Kurumu Uçak ve
motör fabrikalarında yerlimalı olarak iki
ila üç sene zarfında imal edilebilir.
Bu uçaklar memleket dâhilinde
yapılacağından, yalnız kıymetlerinin yüzde
6 sı kadar ham malzemeyi hariçten dövizle
almak kafi gelecektir. Esas itibarıyla
alüminyum, magnezyum ve hususi çelik
olan bu malzeme de memlekette yapıldığı
zaman hiç dövize ihtiyaç olmayacaktır.
Seneden 1000 pilot yetiştirilmesi için lazım
olan bütün işler biraz devlet yardımı ve
Türk Hava Kurumunun şimdiki yardım
geliri ile yapılabilir.
Başlangıçta yalnız Ankara, İstanbul ve
İzmir’deki liselerden bu illerde uçuş
okulları ve hangarları yapmak suretiyle
senden 1000 pilot yetiştirmek mümkündür.
Bilahare bir diğer illere de teşkil edilmeli,
bu şekilde her ilin meydan tesislerine ve
hususi hava uçuş kulüp veya okuluna sahip
olması ve bu suretle sivil havacılığın
teessüs ve inkişaf etmesi lazımdır. Bu işler
üç senelik bir programla yoluna
konulduktan sonra uçak imalatı işlerine
daha geniş bir programla başlamak icap
eder.
Yukarıda ilk bir mukayese esası olarak
15.000 uçağımız olması lazım geldiğini
hesap etmiştik. Şimdi milli uçak sanayinin
vüsatı ne olmak lazım geldiğinin anlamak
için takribi bir hesap yapalım.
Barıştaki hava ordusu için yüzde 5 yedek
ile beraber bunun yüzde 10 unu elde
tuttuğumuzu farz edersek ve bunları her
beş senede bir değiştirsek her sene 450
uçak imal etmek lazım gelir. Bu da her
sene 70 milyon liralık bir masrafı icap
ettirecektir. Bunları hariçten alırsak hem
hem bir buçuk misli kadar fazla vermemiz
ve hem de o kadar döviz bulmamız
icabedecektir ki bu imkânsız olduğundan
bir an evvel milli hava endüstrimizi
kurmak mecburiyetinde olduğumuz bu
mülahazalarla daha sarih olarak tebarüz
etmektedir. Bu şekilde umumi hava sanayi
hakiki ihtiyacı hakkında bir fikir elde etmiş
oluyoruz.
Tam seferi uçak ihtiyacımızı da mesela iki
sene zarfında tamamlayacak bir hava
sanayi seferberliği imkânlarını hazırlamak
lazımdır.Uçaklarımızı sulhte kendimiz
yapmadığımız takdirde, harp esnasında
hariçten hiç uçak alamamak ve çok müşkül
durumlara girmek tehlikesi varit olabilir.
Çünkü hava sanayi hususi bir
sanayidir. Mütehassis personel, işçi,
ilim araştırma enstitüsü ve hususi
fabrikaların bulunması icabettirir. Bu
da ancak uzun bir zamanda
hazırlanabilir.
Bu sebeplerdir ki aziz milletimizin Türk
gençliğini pilot olarak yetiştirmek ve lazım
gelen uçakları ve motörlerini imal edecek
hava endüstrisi tesislerinin yapmak
ödevini üzerine alan Türk Hava Kurumuna
azami şekilde yardım etmesinin zaruri
kılmaktadır.
Bu yazı münasebetiyle, gençliğimizi havacı
olarak yetiştirmek ve milli hava sanayimizi
kurmak ve yaşatmak hususunda bütün
fertlere düşen milli ödevi tebarüz ettirmek
maksadı ile sayın Cumhurbaşkanı
İnönü’nün şu veczi burada tekrar
ediyorum: Milletler için uçmak ihtiyacı
hayati ihtiyaçlarındandır. Uçmak
mücadelesi yaşamak mücadelesinden biri
olmuştur.