ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ

ἃ Διοτρέφης ἡμεῖς
ἀγαθόν. ἐὰν ἡμῶν
ἀγαθοποιῶν ἐὰν θέλω
ἀγάπῃ Ἔγραψά θεόν.
Ἀγαπητέ, ἐγὼ θεοῦ
Ἀγαπητέ, ἐθνικῶν. θεοῦ·
Ἀγαπητέ, Εἰρήνη ἰδεῖν,
ἀγαπητῷ, εἰς ἵνα
ἀγαπῶ εἶχον ἵνα
ἀδελφοὺς ἐκ καθὼς
ἀδελφοὺς ἐκ καθὼς
ἀδελφῶν ἐκβάλλει. καὶ
ἀκούω ἐκκλησίᾳ· καὶ
ἀληθείᾳ ἐκκλησίας καὶ
ἀληθείᾳ ἐκκλησίας, καὶ
ἀληθείᾳ, ἔλθω, καὶ
ἀληθείᾳ. ἐλπίζω καὶ
ἀληθείᾳ. ἐμὰ καὶ
ἀληθείας· ἐμαρτύρησάν καὶ
ἀληθής ἐν καὶ
ἀλλ’ ἐν καὶ
ἀλλ’ ἐν καὶ
ἀλλὰ ἐνώπιον κακὸν
ἀξίως ἐξῆλθον κακοποιῶν
ἀπὸ ἐπὶ καλάμου
ἀρκούμενος ἐπιδέχεται καλῶς
ἀσπάζονταί ἐπιδέχεται κατ’
ἀσπάζου ἔργα κωλύει
αὐτῆς ἐργάσῃ λαλήσομεν.
αὐτὸς ἐρχομένων λαμβάνοντες
αὐτοῦ ἐστιν. λίαν
αὐτῶν ἐστιν· λόγοις
βουλομένους εὐθέως μαρτυρία
Γαΐῳ εὐοδοῦσθαι μαρτυροῦμεν,
γὰρ εὐοδοῦταί μαρτυρούντων
γὰρ εὔχομαί μειζοτέραν
γινώμεθα ἐχάρην μέλανος
γράφειν· ἔχω μεμαρτύρηται
γράψαι ἑώρακεν μὴ
δὲ ἡ μὴ
δὲ ἡ μηδὲν
Δημητρίῳ ἡμᾶς, μιμοῦ
διὰ ἡμᾶς. ξένους,
διὰ ἡμεῖς ὁ
ὁ τὰ
ὁ τὰ
Ὁ τέκνα
ὃ τῇ
οἱ τῇ
οἳ τῇ
οἶδας τῇ
ὃν τῆς
ὄνομα. τῆς
ὀνόματος τι
ὅτι τὸ
οὐ τὸ
οὐκ τοιούτους,
οὐκ τὸν
οὖν τοῦ
οὓς τοῦ
οὔτε τοῦ
οὐχ τοὺς
ὀφείλομεν τοὺς
πάντων τοὺς
πάντων τοὺς
περὶ τοὺς
περιπατεῖς τοῦτο
περιπατοῦντα. τοῦτο,
πιστὸν τούτοις
ποιεῖ τούτων
ποιεῖς τῷ
ποιήσεις τῶν
Πολλὰ ὑγιαίνειν,
πονηροῖς ὑπὲρ
πρεσβύτερος ὑπὸ
προπέμψας ὑπὸ
πρὸς ὑπολαμβάνειν
σε ὑπομνήσω
σε φίλοι.
σε φιλοπρωτεύων
σοι φίλους
σοι φλυαρῶν
σοι. χαράν,
σου ψυχή.
σου
σου
στόμα
στόμα
σὺ
συνεργοὶ