[1]

ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.

RETOUR À L'ENTRÉE DU SITE

TABLE DES MATIÈRES DE PROCOPE

PROCOPE

HISTOIRE DE LA GUERRE CONTRE

LES PERSES
LIVRE I

traduction française

livre II

Pour avoir la traduction grançaise d'un chapitre, cliquer sur le chapitre.

ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ

ΠΟΛΕΜΩΝ ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.
 [2]
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'.

[4] Λέγουσιν οὖ ν Πέρσαι εἶναι μὲν ἐν τῷ κτενὶ τὸ μά ργαρον τοῦ το ἐν

θαλά σσῃ , ἣ ἐν Πέρσαις ἐστὶ, νή χεσθαι δὲ τὸ ν κτένα τῆ ς ταύ τη ἠ ιό νος οὐ

πολλῷ ἄ ποθεν· ἀ νεῳ γέναι τε αὐ τοῦ ἄ μφω τὰ ὄ στρακα, ὧ ν δὴ κατὰ

μέσον τὸ μά ργαρον εἱστή κει θέαμα λό γου πολλοῦ ἄ ξιον. Ἄ λλο γὰ ρ αὐ τῷ

εἰκασθῆ ναι οὐ δαμῆ ἔσχεν οὔ τε τῷ μεγέθει οὔ τε τῷ κά λλει ἐκ τοῦ παντὸ ς

χρό νου. Κύ να δὲ θαλά σσιον ὑ περφυᾶ τε καὶ δεινῶ ς ἄ γριον ἐραστὴ ν τοῦ

θεά ματος τού του γενό μενον ἕπεσθαι κατ´ ἴχνος αὐ τῷ , οὔ τε νύ κτα

ἀ νιέντα οὔ τε ἡ μέραν, ἀ λλὰ καὶ ἡ νίκα τροφῆ ς ἐπιμελεῖσθαι ἀ ναγκασθείη,

ἐνταῦ θα μέν τι περισκοπεῖσθαι τῶ ν ἐδωδίμων, εὑ ρό ντα δέ τι καὶ

ἀ νελό μενον ἐσθίειν μὲν ὅ τι τά χιστα, καταλαβό ντα δὲ αὐ τίκα δὴ μά λα τὸ ν

κτένα θεά ματος αὖ θις τοῦ ἐρωμένου ἐμπίπλασθαι. Καί ποτε τῶ ν τινα

γριπέων φασὶ τὰ μὲν ποιού μενα ἐπιδεῖν, ἀ ποδειλιά σαντα δὲ τὸ θηρίον

ἀ ποκνῆ σαι τὸ ν κίνδυνον, ἔς τε τὸ ν βασιλέα Περό ζην ἅ παντα τὸ ν λό γον

ἀ νενεγκεῖν. Ἃ δὴ τῷ Περό ζῃ ἀ κού σαντι πό θον φασὶ τοῦ μαργά ρου

γενέσθαι μέγαν, πολλαῖς τε ἀ π´ αὐ τοῦ θωπείαις τὸ ν ἀ σπαλιέα τοῦ τον καὶ

ἀ γαθῶ ν ἐλπίσιν ἐπᾶ ραι. Ὃ ν δὴ ἀ ντιτείνειν αἰτουμένῳ δεσπό τῃ οὐ κ

ἔχοντα λέγουσι τά δε τῷ Περό ζῃ εἰπεῖν

„Ὦ δέσποτα, ποθεινὰ μὲν

ἀ νθρώ πῳ χρή ματα,
ποθεινοτέρα δὲ ἡ ψυχὴ ,
πά ντων μέντοι ἀ ξιώ τατα
τέκνα. Ὧ ν δὴ τῇ στοργῇ
 [3]
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.

ἀ ναγκασθεὶς φύ σει ἴσως ἄ ν

τις καὶ πά ντα τολμή σειεν.
Ἐ γὼ τοίνυν τοῦ τε θηρίου
ἀ ποπειρά σεσθαι καὶ τοῦ
μαργά ρου σε κύ ριον θή σεσθαι
ἐλπίδα ἔχω. Καὶ ἢν μὲν
κρατή σω τοῦ ἀ γῶ νος
τού του, εὔ δηλον ὡ ς ἐν τοῖς
καλουμένοις ὀ λβίοις τὸ
ἐνθένδε τετά ξομαι. Σέ τε γὰ ρ
πᾶ σιν ἀ γαθοῖς με δωρή σεσθαι
ἅ τε βασιλέων βασιλέα οὐ δὲν
ἀ πεικὸ ς , καὶ ἐμοὶ ἀ ποχρή „σει,
καίπερ οὐ δὲν, ἂ ν οὕ τω τύ χοι,
κεκομισμένῳ , τὸ δεσπό του
εὐ εργέτην τοῦ ἐμοῦ
γεγενῆ σθαι. Εἰ δὲ ἐμὲ δεῖ τῷ
θηρίῳ τού τῳ ἁ λῶ ναι, σὸ ν δὴ
ἔργον ἔσται, ὦ βασιλεῦ , τοὺ ς
παῖδας τοὺ ς ἐμοὺ ς θανά του
τοῦ πατρῴ ου ἀ μείψασθαι.
Οὕ τω γὰ ρ ἐγὼ μὲν καὶ
τετελευτηκὼ ς ἐν τοῖς
ἀ ναγκαιοτά τοις ἔμμισθος
ἔσομαι, σὺ δὲ ἀ ρετῆ ς δό ξαν
ἀ ποίσῃ μείζω. Τὰ παιδία γὰ ρ
ὠ φελῶ ν εὖ ποιή σεις ἐμὲ,
ὅ σπερ σοι τῆ ς εὐ εργεσίας τὴ ν
χά ριν οὐ δαμῆ εἴσομαι. Αὕ τη
γὰ ρ ἂν εὐ γνωμοσύ νη
ἀ κίβδηλος γένοιτο μό νη ἡ ἐς
τοὺ ς ἀ ποθανό ντας
ἐπιδειχθεῖσα.“
 [4]
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.

Τοσαῦ τα εἰπὼ ν ἀ πηλλά σσετο. Καὶ ἐπεὶ ἐς τὸ ν χῶ ρον ἀ φίκετο, ἵνα δὴ

ὅ τε κτεὶς νή χεσθαι καὶ ὁ κύ ων αὐ τῷ εἴθιστο ἕπεσθαι, ἐνταῦ θα ἐπὶ

πέτρας ἐκά θητό τινος , καιροφυλακῶ ν εἴ πως ἔρημό ν ποτε τὸ μά ργαρον

τοῦ ἐραστοῦ λά βοι. Ἐ πειδὴ δὲ τῷ κυνὶ τά χιστα τῶ ν τινι ἐς τὴ ν θοίνην οἱ

ἐπιτηδείως ἐχό ντων ἐντετυχηκέναι ξυνέπεσε καὶ περὶ τοῦ το διατριβὴ ν

ἔχειν, ἀ πολιπὼ ν ἐπὶ τῆ ς ἀ κτῆ ς ὁ ἁ λιεὺ ς τού ς οἱ ἐπὶ ταύ τῃ δὴ ἑπομένους

τῇ ὑ πουργίᾳ εὐ θὺ τοῦ κτενὸ ς σπουδῇ πολλῇ ᾔ ει, καὶ αὐ τοῦ ἤ δη

λαβό μενος ἔξω γενέσθαι κατὰ τά χος ἠ πείγετο. Οὗ δὴ ὁ κύ ων αἰσθό μενος

ἐβοή θει ἐνταῦ θα. Ἰ δώ ν τε αὐ τὸ ν ὁ σαγηνευτὴ ς , ἐπεὶ καταλαμβά νεσθαι

τῆ ς ἠ ιό νος οὐ μακρὰ ν ἔμελλε, τὸ μὲν θή ραμα ἠ κό ντισεν ἐς τὴ ν γῆ ν

δυνά μει τῇ πά σῃ , αὐ τὸ ς δὲ ἁ λοὺ ς διεφθά ρη οὐ πολλῷ ὕ στερον.

Ἀ νελό μενοι δὲ τὸ μά ργαρον οἱ ἐπὶ τῆ ς ἀ κτῆ ς λελειμμένοι τῷ τε βασιλεῖ

ἀ πεκό μισαν καὶ τὰ ξυνενεχθέντα πά ντα ἐσή γγειλαν. Τὰ μὲν οὖ ν ἀ μφὶ τῷ

μαργά ρῳ τού τῳ τῇ δε, ᾗ περ ἐρρή θη, Πέρσαι ξυνενεχθῆ ναί φασιν. Ἐ γὼ δὲ

ἐπὶ τὸ ν πρό τερον λό γον ἐπά νειμι.

(Προκοπίου, Ὑπὲρ τῶν πολέμων, Haury – Wirth 1, 1.4, [18-23])

Έκδοση:

Προκοπίου, Ὑπὲρ τῶν πολέμων, έκδ. G. Wirth (post J. Haury), Procopii

Caesariensis opera omnia, vols. 1-2, Leipzig 1962-1963.