Przetłumaczone: angielski - polski - www.onlinedoctranslator.

com

Plik Readme DEGADIS (datowany na 12260).

Zaktualizowano kod źródłowy oraz procedury uruchamiania i rekompilacji tego modelu. Chociaż w
kodzie źródłowym wprowadzono zmiany, algorytmy kodu źródłowego pozostały takie same.
Zaktualizowany kod jest teraz zgodny z aktualnymi standardami Fortran. Ta aktualizacja została
przeprowadzona we współpracy z dr. Tomem Spicerem, pierwotnym twórcą DEGADIS, który
odegrał główną rolę w aktualizacji tego kodu źródłowego, instrukcji rekompilacji i procedur
przypadków testowych.

Ten plik zawiera zaktualizowane informacje na następujące tematy:

1. Tło
2. Instalacja
3. Informacje wejściowe i format modelu
4. Komunikaty diagnostyczne (TRAP).
5. Różne poprawki

1.Tło

Model DEGADIS został pierwotnie opracowany dla amerykańskiej straży przybrzeżnej i Instytutu
Badań nad Gazem, głównie w celu symulacji dyspersji kriogenicznych gazów palnych. W ramach
późniejszych prac sponsorowanych przez Agencję Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych
rozszerzono projekt DEGADIS o symulację dyspersji pionowych strumieni. Wdrożenie DEGADIS
na komputerze osobistym było sponsorowane przez Instytut Badań nad Gazem i Amerykański
Instytut Naftowy.

Podstawowe informacje dotyczące teoretycznego rozwoju DEGADIS v2.1, jego zastosowania i

ogólnego wdrożenia można uzyskać z „Przewodnika użytkownika dotyczącego modelu DEGADIS
2.1 Dense Gas Dispersion Model”, Tom Spicer i Jerry Havens, EPA-450/4-89- 019, listopad 1989.
Niniejszy dokument oraz ocena modeli dyspersji gazów toksycznych jest dostępna na stronie
internetowej EPA SCRAM pod adresem:http://www.epa.gov/ttn/scram/
dispersion_alt.htm#DEGADIS

Pakiet oprogramowania Degadis na komputer PC można także uzyskać odpłatnie w Instytucie

Badań Gazu pod adresem:http://sales.gastechnology.org/Products-Software.html Raport Instytutu
Badań nad Gazem zawiera szczegółowe wytyczne dotyczące dyspersji oparów skroplonego gazu
ziemnego (LNG). Ich darmowy czytnik plików PDF „Foxit Reader” nie otworzył powyższej strony
żadnemu z naszych kolegów.

W Stanach Zjednoczonych tytuł 49 Kodeksu przepisów federalnych (CFR), część 193, określa federalne
normy bezpieczeństwa dla instalacji skroplonego gazu ziemnego (LNG). Wymogi dotyczące lokalizacji
zawarte w podczęści B określają, że każdy zbiornik LNG i system przesyłu LNG muszą mieć strefy
wyłączone z rozprzestrzeniania się par i gazów obliczone zgodnie z §193.2059. Rozporządzenie w
szczególności zatwierdza stosowanie dwóch modeli do wykonywania tych obliczeń, DEGADIS i FEM3A,
ale pozwala także na stosowanie alternatywnych modeli zatwierdzonych przez Departament Transportu
USA.http://www.ferc.gov/industries/gas/indusact/lng/safety/DEGADIS-report.pdf
 2.Instalacja

W tej sekcji podsumowano sugerowane metody instalacji i używania DEGADIS v2.1 w systemie
DOS dla systemu operacyjnego Windows.

Poprzednie odniesienia do instalacji i obsługi DEGADIS w systemie VMS zostały usunięte. Jednakże
kod źródłowy został ujednolicony i rekompilacja w innych systemach operacyjnych powinna być
wykonalna.

2.1 Organizacja katalogu

Katalog docelowy instalacji to miejsce, w którym przechowywane są pliki wykonywalne tworzące

DEGADIS. Ustaw docelowy katalog instalacji jako katalog pierwszego poziomu poza katalogiem
głównym (np. \DEG). W poniższej dyskusji założono, że katalogiem docelowym w systemie DOS jest
\DEG.

W \DEG można utworzyć podkatalogi w celu uporządkowania symulacji wykonanych za

pomocą DEGADIS. Przykładami podkatalogów mogą być \DEG\LNG, \DEG\NH3 lub
\DEG\BURRO.

2.2 Pobieranie i instalacja DEGADIS

Niniejsza instrukcja dotyczy komputera PC z zainstalowanym systemem operacyjnym

Windows. Instrukcje te można zastosować równolegle w przypadku innych systemów
operacyjnych, takich jak MAC OSX i Linux.

1) Pobierz oprogramowanie i dokumentację ze strony internetowej EPA SCRAM pod adresem:

http://www.epa.gov/ttn/scram/dispersion_alt.htm#DEGADIS
2) Zapisz pakiety w podkatalogu C:\DEG na swoim dysku twardym.
3) Rozpakuj pliki do tego podkatalogu, C:\DEG.
Uwaga: niektórzy z naszych użytkowników doświadczyli problemów z dekompresją przy
użyciu programów dekompresyjnych innych firm. Radzimy naszym użytkownikom
używać WinZip lub PKUNZIP.

2.3 Uwagi dotyczące przypadków testowych

Wybrano pięć przypadków testowych dla DEGADIS, B9, B9T, EX1, EX2 i EX3. Jak wskazano poniżej,
każdy przypadek testowy testuje różne aspekty DEGADIS. Przypadki testowe mogą służyć jako
szablony, ale głównym celem jest tutaj upewnienie się, że DEGADIS został poprawnie pobrany i
zainstalowany.

Oto krótkie streszczenie każdego przypadku testowego:

B9 – stan ustalony, smuga przyziemna, B9T –

chmura przejściowa, przyziemna,
EX1 - stan ustalony, strumień zorientowany pionowo, który nie powraca do
poziomu gruntu przed rozcieńczeniem poniżej stężenia docelowego,

EX2 - stacjonarny, pionowo zorientowany strumień, który powraca do ziemi

 poziomie z późniejszym pióropuszem na poziomie gruntu, oraz
EX3 - stacjonarny, pionowo zorientowany strumień, który powraca do ziemi
na poziomie gruntu z następującą po nim chmurą przyziemną, wykorzystując uproszczoną
zależność pomiędzy stężeniem substancji zanieczyszczających a gęstością mieszaniny
powietrza

2.4 Przygotowanie do symulacji

Wszystkie symulacje są uruchamiane za pomocą wiersza poleceń systemu Windows. Wiersz

poleceń uruchamia się po kliknięciu Start | Wszystkie programy | Akcesoria | Wiersz polecenia.

Kliknięcie elementu Wiersz Poleceń powoduje uruchomienie okna Wiersza Poleceń (CMD). CMD
otworzy się w domyślnym podkatalogu, takim jak: C:\Documents and Settings\UserName>. Symbol
„>” to znak zachęty, po którym użytkownik wpisuje różne polecenia i nazwy systemu DOS, a
następnie naciska klawisz „Enter”. Polecenia DOS służą do poruszania się oraz tworzenia/usuwania
plików i podkatalogów.

Oto lista typowych poleceń DOS używanych w plikach wsadowych DEGADIS (*.bat):

Uwaga: Nie wprowadza się żadnych podwójnych cudzysłowów, ale mają one na celu odsunięcie
rzeczywistej sekwencji poleceń od reszty tekstu zdania.

FC – porównanie plików. Porównuje wiersze tekstu w jednym pliku z wierszami tekstu w innym
pliku. Linie, które się różnią, są zaznaczane. Linia wykonania to: „FCplik1 plik2”.Jeśli pliki znajdują się
w różnych katalogach, należy dodać ścieżki. Niektóre edytory tekstu, takie jak UltraEdit, mają
wbudowane funkcje porównywalne z FC, w których można przenieść dwa pliki do edytora i wykonać
funkcję Porównaj.

REM – uwaga. Komentarze można dodawać po każdym remie.

Rem, podobnie jak w przypadku tej linii, zaczyna się w kolumnie 1.

CD – zmień katalog. Umożliwia użytkownikowi przejście do innego katalogu. Jeśli przed nazwą
katalogu znajduje się znak „\” (root), zmiana rozpoczyna się od najwyższego katalogu głównego
(root), a nie od aktualnej lokalizacji podkatalogu. Przykłady i szczegóły można znaleźć w Internecie,
wyszukując hasło „MS-DOS CD”

N: - gdzie „N” to litera dysku. Spowoduje to przeniesienie użytkownika z jego bieżącej lokalizacji do
katalogu głównego dysku „N”. Na przykład „I:” może przenieść Cię do napędu USB, który został
zmapowany jako dysk I:

SET – Wyświetla, ustawia lub usuwa zmienne środowiskowe DOS. Samo wprowadzenie „SET”
spowoduje wyświetlenie listy już ustawionych zmiennych środowiskowych.
Na przykład wpisanie: „set DEGADIS=C:\DEG” ustawi DEGADIS jako zmienną
środowiskową, więc po wprowadzeniu:

„skopiuj %DEGADIS%\example.er1 b9.er1” niezależnie od tego, gdzie jesteś na dysku

– struktura podkatalogów, plik example.er1 zostanie skopiowany z: C:\deg\example.er1 do Twojej
aktualnej lokalizacji i nazwany b9.er1. Działa to również w przypadku plików wykonywalnych, więc
możesz uruchomić DEGADIS z dowolnego podkatalogu, o ile masz poprawnie ustawioną zmienną
środowiskową. W systemie operacyjnym Windows w poleceniach **nie** rozróżniana jest
wielkość liter, jak w przypadku innych systemów operacyjnych, takich jak Unix.

DEL – usuń plik. To polecenie usunie plik pojawiający się po tym poleceniu. Na przykład: „Del
NoLongerNeededFile.Old” usunie ten plik: „NoLongerNeededFile.Old”.

Istnieje wiele innych poleceń DOS-u, które mogą okazać się przydatne. Zarówno stara instrukcja
obsługi DOS-u, jak i wyszukiwanie w Internecie poleceń DOS-u odkryje o wiele więcej
przydatnych informacji. Niektóre starsze polecenia DOS mogą nie działać, ponieważ zostały
usunięte.

Przed uruchomieniem plików wsadowych przypadków testowych DEGADIS należy ustawić

zmienną środowiskową „DEGADIS” dla lokalizacji, w której znajdują się pliki exe DEGADIS. Jeśli
skorzystałeś z naszej sugestii i umieściłeś je w podkatalogu C:\DEG, poleceniem set będzie:

Ustaw DEGADIS=C:\DEG

Jeśli ta zmienna jest **nie** ustawiona, uruchomienie przypadków testowych nie będzie
możliwe.

2.5 Konfigurowanie uruchamiania przypadków testowych za pośrednictwem plików wsadowych

Pakiety DEGADIS w SCRAM zawierają 5 przypadków testowych. Można je uruchomić ręcznie lub przy
użyciu odpowiednich plików wsadowych. Pliki wsadowe są zgodne z nomenklaturą 5 typów
przebiegów wymienionych powyżej. Pliki to B9.BAT, B9T.BAT, EX1.BAT, EX2.BAT i EX3.BAT. Wszystkie
ich pliki danych wejściowych mają tę samą nazwę pliku przypadku testowego, ale mają różne
rozszerzenia, takie jak .IN, .ER1, .ER2, .LIS itp. (np. B9.er1, EX3.LIS).

Niektóre pliki tymczasowe są tworzone podczas wykonywania, a następnie usuwane po

zakończeniu przebiegu. Jeśli dane wymagają sprawdzenia, „usunięcie” plików tymczasowych
można „usunąć”, a następnie przywrócić.

Jedna uwaga: program degbridge.for wyświetli komunikat „Ignoruj wszelkie komunikaty o

nieznalezieniu pliku”. Prawdopodobnie wyświetli się kilka komunikatów „Nie znaleziono pliku”.To
„nie” jest rzeczywistym błędem ale coś pozostało z oryginalnego kodu, co zostanie uwzględnione
w późniejszej aktualizacji.
Zacząć:

1) Utwórz podkatalogi dla każdego przypadku testowego z odpowiednika C:\DEG (np. mkdir B9
lub MD EX3). MKDIR i MD to to samo polecenie „stwórz (lub utwórz) podkatalog”.
Spowoduje to utworzenie nowych podkatalogów: C:\DEG\B9 lub C:\DEG\EX3.

2) Skopiuj dane wejściowe przebiegu testu i plik wsadowy do każdego

odpowiedniego podkatalogu (np. skopiuj b9.* b9\*.*).
3) Ustaw polecenie środowiskowe dla plików wykonywalnych i plików danych pomocniczych
(np. SET DEGADIS=C:\DEG).Należy pamiętać, że polecenie SET DEGADIS należy wykonać
za każdym razem, gdy otwierane jest okno CMD.
4) Zmień katalog i uruchom każdy przypadek testowy (np. cd B9, a następnie wprowadź B9)
Uwaga: aby przejść z podkatalogu B9 do EX3 w katalogu DEG, można użyć następującej
struktury poleceń: cd ..\ex3) „..” przesuwa się w górę jeden poziom katalogu w stronę
katalogu głównego (katalog główny, z którego tworzone są wszystkie podkatalogi). To
powoduje przeniesienie lokalizacji lub fokusu podkatalogu z B9 do DEG, katalogu
nadrzędnego, a następnie w dół do EX3.

5) Do każdego pliku wsadowego dodano wiersze poleceń porównywania plików (FC). Dane
wyjściowe mają przyrostek „LIS.DIF” do ogólnej nazwy pliku. Trzy znaki po lewej stronie
kropki oznaczają rozszerzenie pliku wyjściowego, podczas gdy „DIF” wskazuje, że zawiera
dane wyjściowe wszelkich różnic między oryginalnym plikiem a plikiem, który właśnie
uruchomiłeś. Na przykład oryginalny plik wyjściowy przypadku testowego B9 to B9OLD.LIS,
a plik wsadowy jest skonfigurowany tak, aby odtwarzał ten plik jako B9.LIS. Porównanie
plików wyświetli różnice w postaci pliku B9LIS.DIF.

6) Następny akapit wyjaśni, na co należy zwrócić uwagę podczas sprawdzania plików DIF pod
kątem większych różnic. Konieczne jest jednak wstępne wyjaśnienie. Kiedy używano
najnowszych plików wykonywalnych, obliczone odległości z wiatrem różniły się od
pierwotnych odległości z wiatrem obliczonych w 1992 roku dla niektórych poprzednich
przypadków testowych DEGADIS, takich jak EX3. Poprzedni wiatrjednostka wartości
wynosiły głównie „2”, podczas gdy obecne wartości jednostek z wiatrem to głównie „5” (np.
162 w porównaniu do 195). Obliczanie stężeń dla tych różnych odległości z wiatrem daje
różne stężenia. Jednakże, gdy wartości stężeń są wykreślone w zależności od odpowiednich
odległości z wiatrem, dwie powstałe linie pokrywają się. Dlatego wyniki są „takie same”.

7) Po uruchomieniu każdego przypadku testowego wyniki są porównywane z wynikami z 2012

r., które mają rozszerzenie „Lis” (np. *.Lis), w przeciwieństwie do oryginalnych wyników z
1992 r., które mają rozszerzenie „L92” (np. *.L92). Te pliki L92 mają teraz w nazwie słowo
„old” z rozszerzeniem „Lis” zamiast „L92”. Nie powinno być znaczących różnic pomiędzy
starymi i nowymi wynikami. Wyniki dadzą: 1) różnice w dacie i godzinie, 2) te same
wartości wydrukowane inaczej, np. 0,005 w porównaniu z 0,005 i/lub 3) bardzo niewielkie
różnice w wartościach, takie jak 12,3456789 w porównaniu z 12,3456791, gdzie
 różnice znajdują się w pozycjach od 10 000 do milionowych po prawej stronie przecinka
dziesiętnego. Wszelkie istotne różnice należy zgłaszać za pośrednictwem strony SCRAM
„Skontaktuj się z nami”.
http://www.epa.gov/ttn/scram/comments.htm .

Następne dwa główne tematy zostały skopiowane z poprzedniego pliku Readme:

3.Informacje wejściowe i format modelu

DEGINP, JETINT i JETPLUIN to programy używane do wprowadzania informacji

symulacyjnych; DEGINP i JETINT to programy interaktywne. W DEGINP i JETINT
zadawane pytania zależą od wcześniejszych odpowiedzi. W przypadku wszystkich
pytań dostępna jest pomoc on-line. Domyślne odpowiedzi są wyświetlane dla
każdego pytania wraz z listą możliwych odpowiedzi. Stosowane są następujące
konwencje:

* Terminator linii (powrót karetki) musi kończyć każdą linię

wprowadzoną przez użytkownika.

* Specyfikacja nazwy pliku RUN_NAME musi spełniać ograniczenia

systemu operacyjnego.

* Gdy użytkownik jest proszony o wybranie opcji, odpowiedzią jest

pojedynczy znak (duże lub małe litery). Domyślne odpowiedzi są
oznaczone dużą literą w nawiasach ostrych (np. <N>). Jeśli ma to
zastosowanie, menu odpowiedzi jest zawarte w nawiasach
kwadratowych.

* Gdy plik jest używany jako dane wejściowe (tj. dla sygnału
wejściowego dotyczącego gęstości lub źródła stanu przejściowego),
DEGINP i JETINT odczytują z pliku te same informacje, które zostałyby
wprowadzone na terminalu w tej samej kolejności i w tym samym
formacie.

DEGINP i JETINT używają prostego formatu pliku tekstowego do przechowywania

właściwości zanieczyszczeń; do kodu dołączony jest przykładowy plik
EXAMPLE.GAS. Pierwsza linia pliku zawiera nagłówki kolumn o następującym
znaczeniu:

Gaz Trzyliterowe oznaczenie używane do identyfikacji

zanieczyszczenia wraz z opisem tekstowym w następnej
kolumnie.

GASMW oznacza masę cząsteczkową zanieczyszczenia (kg/

kmol). Jeśli jest puste, GASMW oznacza masę
cząsteczkową powietrza.

GASTEM jest temperaturą zanieczyszczenia uwalnianego do

atmosfery (po obniżeniu ciśnienia) (K). Jeśli jest pusty,
GASTEM oznacza temperaturę otoczenia.
 GASRHO to gęstość zanieczyszczeń uwalnianych do atmosfery (po
obniżeniu ciśnienia) (kg/m**3). W przypadku braku wartości
wartość GASRHO oblicza się przy użyciu prawa gazu
doskonałego.

CPK wynosi q1 w równaniu używanym do opisu pojemności

cieplnej zanieczyszczenia.

CPP oznacza p1 w równaniu używanym do opisu pojemności

cieplnej zanieczyszczenia.

GAZUL to najwyższy poziom obaw.

GASLLC to niższy poziom obaw.

GASZZC jest rzędną do obliczeń konturowych.

Do dodania innych zanieczyszczeń można użyć dowolnego edytora tekstu,

stosując przykładowy format. Można także używać różnych nazw plików dla pliku
właściwości.

3.1 Wypuszczenia odrzutowców

JETINT to interaktywny moduł wejściowy, który definiuje symulację

strumienia lub podwyższonego uwolnienia. (Jak omówiono wcześniej, JETINT
tworzy pliki IN do użytku przez JETPLUIN.) Poniżej podsumowano strukturę pliku
wejściowego RUN_NAME.IN wymaganego przez JETPLUIN do symulacji uwolnień
odrzutowców:

TYTUŁ 1
TYTUŁ2
TYTUŁ3
TYTUŁ4
U0 Z0
ZR
INVEL ISTAB RML
TAMB PAMB RELHUM
TSURF
GASNAM
GASMW
CZAS AV
TEMJET
GAZUL GASLLC GASZZC
INDHT CPK CPP
NDE
ERATUJ
ELEJET DIAJET
MIEĆ SKŁONNOŚCI

ODLEGŁ.MX

Poniżej znajduje się opis każdej zmiennej. wejścia, Po każdym wierszu

dołączone jest wyjaśnienie. kilogram, sekunda), Wszystkie jednostki to SI (metry,
chyba że zaznaczono inaczej.
TYTUŁ 1
TYTUŁ2
TYTUŁ3
TYTUŁ4
TITLE1, TITLE2, TITLE3 i TITLE4 to cztery linie tytułu tej symulacji po
maksymalnie 80 znaków każda.

U0 Z0
U0 (m/s) to prędkość wiatru otoczenia w Z0 (m).

ZR
ZR to chropowatość powierzchni (m).

INVEL ISTAB RML

INDVEL jest wskaźnikiem określającym metodę obliczeń profilu
prędkości otoczenia w modelu strumienia/pióry w następujący sposób:

Dla INDVEL=1 kategoria stabilności Pasquill-Gifford (w ISTAB przy

użyciu 1 dla A, 2 dla B itd.) jest używana razem z ZR w celu określenia
długości Monina-Obukhova RML; profil prędkości logarytmicznej jest
następnie określany za pomocą RML.

Dla INDVEL=2 użytkownik podaje długość Monina-Obuchowa

RML; profil prędkości logarytmicznej jest następnie określany za
pomocą RML. Należy pamiętać, że nadal należy określić ISTAB.

TAMB PAMB RELHUM

TAMB, PAMB i RELHUM to odpowiednio temperatura otoczenia (K),
ciśnienie otoczenia (atm lub N/m**2) i wilgotność względna (%).

TSURF
TSURF to temperatura powierzchni (K); jeśli TSURF < 250 K, TSURF jest
ustawiony na TAMB.

GASNAM
GASNAM to trzyliterowe oznaczenie nazwy zanieczyszczenia.
Prawidłowy jest dowolny ciąg znaków składający się z
maksymalnie trzech liter; służy to do identyfikacji użytkownika i
nie umożliwia dostępu do danych właściwości.

GASMW
GASMW to masa cząsteczkowa zanieczyszczenia (kg/kmol).

CZAS AV
AVTIME to uśredniony czas (y) używany do oszacowania DELTAY.

TEMJET
 TEMJET to temperatura zanieczyszczenia uwalnianego do atmosfery (K).

GAZUL GASLLC GASZZC

GASULC i GASLLC to stężenia, które należy stosować do szacowania
konturów dla górnego i dolnego poziomu stężeń w DEGADIS.
Obliczenia są
wykonane dla elewacji GASZZC. obliczenia zostaną
Należy pamiętać, że plik DEGADIS
przeprowadzone w GASLLC w przypadku symulacji stanu
ustalonego i w GASLLC/4 w przypadku symulacji stanu
nieustalonego.

INDHT CPK CPP

INDHT służy do uwzględnienia wymiany ciepła w obliczeniach DEGADIS.
Transfer ciepła nie jest uwzględniany dla INDHT=0. Dla INDHT=1
uwzględnia się przenikanie ciepła, a współczynnik przenikania ciepła
oblicza się metodą DEGADIS. CPP i CPK służą do obliczania pojemności
cieplnej w funkcji temperatury. Jeśli pożądana jest stała pojemność
cieplna, ustaw CPP na 0, a CPK na żądaną pojemność cieplną (J/kg K);
JETPLUIN oblicza odpowiednią wartość dla q1.

NDE
NDEN służy do określenia profilu gęstości zanieczyszczeń.
Istnieją trzy przypadki NDEN:

NDN = -1; tryb „izotermiczny”. Symulacja traktuje zanieczyszczenie tak,

jakby było gazem doskonałym o cieple molowym równym powietrzu.
Efekty kondensacji wody są ignorowane.

NDE = 0; tryb „nieizotermiczny”. Symulacja traktuje zanieczyszczenie

tak, jakby było gazem doskonałym o pojemności cieplnej wskazanej
przez CPK i CPP. W razie potrzeby uwzględnia się skutki kondensacji
wody.

NDE > 0; tryb „izotermiczny”. NDEN określa liczbę trójek występujących

w kolejnych liniach NDEN. Trójki służą do określenia stężenia
zanieczyszczeń jako funkcji gęstości w oparciu o adiabatyczne
mieszanie z otaczającym powietrzem. Uporządkowane trójki
reprezentują (w kolejności): (1) ułamek molowy zanieczyszczenia; (2)
stężenie zanieczyszczeń (kg zanieczyszczeń/m**3 mieszanki); oraz (3)
gęstość mieszaniny (kg mieszaniny/m**3 mieszaniny). Uporządkowane
trójki muszą przejść od czystego powietrza do czystego
zanieczyszczenia (równoważne uwolnieniu „izotermicznemu” w
DEGADIS).

ERATUJ
ERATE to szybkość ewolucji (uwalniania) masy (kg/s).
ELEJET DIAJET
ELEJET to początkowa wysokość strumienia (m), a DIAJET to
początkowa średnica strumienia (m).

MIEĆ SKŁONNOŚCI

TEND to czas trwania wersji podstawowej. wyzwalacze w stanie Dla

ustalonym, ustawić TEND na 0.; aby uruchomić tylko model
strumienia/pióropusza, ustaw TEND na liczbę ujemną.

ODLEGŁ.MX
DISTMX to maksymalna odległość pomiędzy punktami wyjściowymi na
wyjściu JETPLU (m).

Kiedy smuga osiągnie poziom gruntu, DEGBRIDG pobiera dane wyjściowe

z modelu strumienia/pióropusza i tworzy plik niezbędny DEGADIS do
ukończenia symulacji.

3.2 Wydania inne niż jet

DEGINP to interaktywny moduł wejściowy, który definiuje symulację

uwalniania na poziomie gruntu przy niskim pędzie początkowym (nie
odrzutowym).

Po zakończeniu DEGINP tworzy plik podobny do pokazanego poniżej;

Należy zauważyć, że wiele zmiennych zostało omówionych wcześniej.

TYTUŁ 1
TYTUŁ2
TYTUŁ3
TYTUŁ4
U0, Z0, ZR
ISTAB
OODIST, AVTIME
INDVEL, RML
TAMB, PAMB, WILGOTNY, RELHUM
ISOFL, TSURF
IHTFL, HTCO
IWTFL, WTCO
GASNAM
GASMW, GASTEM, GASRHO
CPK, CPP
GASULC, GASLLC, GASZZC
/ NP
Jeśli (ISOFL.NE.0) to | DEN((J,1),J=1,5)
(dla zewnętrznego | DEN((J,2),J=1,5)
gęstość | .
obliczenia) | .
| .
\ DEN((J,NP),J=1,5
YCLOW
GMASS0
NT
 / PTIME(1),ET(1),R1T(1),PWC(1),PTEMP(1),PFRACV(1) |
NT PTIME(2),ET(2),R1T(2),PWC(2),PTEMP(2),PFRACV(2) |
z .
te | .
| .
\ PTIME(NT),ET(NT),R1T(NT),PWC(NT),PTEMP(NT),PFRACV(NT)
SPRAWDŹ 4
TINP

Poniższy opis podsumowuje użycie każdej zmiennej, która nie została jeszcze
omówiona:

OODIST
Odległość do przyziemienia pióropusza w przypadku uwolnień strumieniowych (m). W
przypadku emisji innych niż odrzutowe wartość ta jest ustawiona na zero.

WILGOTNY
Wilgotność bezwzględna otoczenia. Należy pamiętać, że wartość
RELHUM służy do szacowania bezwzględnej wilgotności otoczenia,
chyba że RELHUM jest równa 0,0.

ISOFL
Flaga wskazująca, że wykonywana jest symulacja
„izotermiczna” (jeśli ISOFL wynosi 1).

HTCO
Współczynnik przenikania ciepła, jeśli pożądany jest stały
współczynnik.

IWTFL
Flaga wskazująca transfer wody z ziemi do chmury jest
szacowana dla pokrywy źródłowej.

WTCO
Współczynnik przenikania wody, jeśli pożądany jest stały
współczynnik.

GASTEM
Temperatura uwolnionego zanieczyszczenia (po rozszczelnieniu).

GASRHO
Gęstość zanieczyszczeń w warunkach GASTEM.

NP
Jeśli wykonywana jest symulacja „izotermiczna” (tj. jeśli ISOFL jest
niezerowe), wówczas kolejne linie NP zawierają w formie tabelarycznej
zależność substancja zanieczyszczająca/gęstość powietrza. Dla J w
zakresie od 1 do NP, DEN(1,J) to ułamek molowy zanieczyszczenia,
DEN(2,J) to stężenie zanieczyszczenia (w kg/m**3), DEN(3,J) to gęstość
mieszaniny (w kg/m**3), DEN(4,J) to entalpia mieszaniny (w J/kg), a
DEN(5,J) to
 temperatura mieszaniny (w K). Wartości czystego powietrza otoczenia
wprowadza się dla J=1; Wartości czystych zanieczyszczeń wprowadza się
dla J=NP.

YCLOW
Ułamek molowy zanieczyszczenia, w którym obliczenia są
zatrzymywane. (W przypadku symulacji przejściowych
obliczenia przeprowadzane są według YCLOW/5.)

GMASS0
Początkowa masa gazu zanieczyszczającego nad źródłem w przypadku
przejściowych wycieków.

NT
Liczba powtórzeń wymaganych do opisania źródła. Dla J w zakresie od
1 do NT, ET(J) oznacza szybkość ewolucji źródła pierwotnego (kg/s),
R1T(J) oznacza promień źródła pierwotnego, PWC(J) oznacza ułamek
masowy zanieczyszczeń źródła pierwotnego, PTEMP(J) ma
temperaturę źródła pierwotnego, a PFRACV(J) ma ułamek masowy
cieczy pierwotnego źródła, wszystkie oszacowane w PTIME(J).

W przypadku wyzwalaczy w stanie ustalonym NT należy ustawić na 4.

Ustawić ET, R1T, PWC, PTEMP i PFRACV na wartości w stanie
ustalonym dla czasów 0,0 i 60230,0 s. Dla czasów 60231,0 i 60232,0 s
należy ustawić ET i R1T na zero, przy czym PWC, PTEMP i PFRACV
nadal mają wartości w stanie ustalonym.

SPRAWDŹ 4
CHECK4 jest prawdziwy (T) dla symulacji w stanie ustalonym; w
przeciwnym razie jest to fałszywe.

TINP
TINP to znacznik czasu utworzenia danych wejściowych.

4.Komunikaty diagnostyczne (TRAP).

================================================== =============

W tej sekcji podsumowano jedynie ZMIANY dokonane w wiadomościach TRAP.

-Nie wprowadzono żadnych zmian.

================================================== =============

5.Poprawki

Kod DEGADIS został zaktualizowany, aby był zgodny z Intel Visual Fortran Composer V12.
Interfejs i powiązane instrukcje zostały usunięte. Obejmuje to kod związany z
programowaniem C.