,,Wina i kara w epoce romantyzmu”

Epoka romantyzmu jest na pewno wszystkim znanym nurtem w kulturze. Miała ona
niesamowity wpływ na pisarzy jej czasów. Czy są pewne motywy, które często się wtedy
pojawiały i były chętnie wykorzystywane? Moim zdaniem tak. Jednym z nich jest motyw
winy oraz kary i właśnie to uzasadnię w tej rozprawce.
Dziełem, w którym motyw ten uwidoczniał się najbardziej, jest lektura ,,Dziady II”
autorstwa Adama Mickiewicza, geniusza polskiego romantyzmu. W tym utworze, wraz z
pojawieniem się każdego ducha, dowiadujemy się o jego winie oraz karze. Przykładem tego
może być widmo Złego Pana. Był on duchem ciężkim, który na życia okrutnie traktował
innych. Kiedyś pewien bardzo głodny i wycieńczony człowiek przyszedł do jego sadu i zjadł
parę jabłek. Za ten czyn, Zły Pan kazał wychłostać biedaka, co skończyło się śmiercią.
Wiemy także o tym, że Pan wygonił zimą zmarzniętą kobietę wraz z dzieckiem, co
doprowadziło do ich zamarznięcia. Za swoje czyny duch cierpi wieczny głód oraz wieczne
pragnienie, a żaden człowiek nie może mu już pomóc. W dramacie pojawiły się także inne
duchy, takie jak Józio i Rózia czy pasterka Zosia, które także pokutowały za swoje winy.
Myślę, że dobrze potwierdza to moją tezę.
Inną książką, która powstała w epoce romantyzmu, a która zawiera wątek winy i kary,
jest ,,Balladyna” autorstwa Juliusza Słowackiego. Tytułowa bohaterka tego utworu była
prostą dziewczyną, którą zniszczyła jej własna chęć dążenia do władzy. Balladyna była
gotowa na wszytko, od zwykłych kłamstw, po morderstwa z zimną krwią. Ostatnie
stwierdzenie nie jest bynajmniej wyolbrzymieniem, gdyż bohaterka ma wiele krwi na rękach.
Dziewczyna zabiła swoją siostrę Alinę, aby móc wygrać i poślubić Kirkora. Zginął przez nią
też rycerz Gralona i Grabiec. Na koniec Balladyna otruła swojego wspólnika Kirkora, żeby
mieć władzę tylko dla siebie. Nie jest to jednak wszystko, co zrobiła. Dziewczyna wyparła się
własnej matki i wygoniła ją z zamku. Kara została jej wymierzona przez siły nadprzyrodzone
– została zabita przez piorun. Uważam, że jest to jak najbardziej pasujące do tezy pracy.
Podsumowując, motyw przewinienia i konsekwencji był chętnie wykorzystywany
przez pisarzy epoki romantyzmu. Jest on niczym innym, jak formą walki dobra ze złem i
myślę, że jest on ważny. Sądzę, że moje argumenty przekonały wszystkich.