Predmet izučavanja i podjela fizike

Fizika je osnovna prirodna nauka koja proučava i objašnjava materiju i

njene osnovne oblike kretanja. Skoro sve prirodne nauke koriste metode
fizikalnih istraživanja i zakone fizike za svoja osnovna istraživanja.
Oslanjanje na zakone i metode fizike dovelo je do ubrzanog razvoja
moderne tehnike i tehnologije. Zakoni fizike odnose se na svojstva i
ponašanje fizičkih sistema, od elementarnih čestica sve do cjelokupnog
Svemira.
Pri izučavanju fizike, pretpostavljamo da se prirodne pojave mogu
predstaviti pomoću odgovarajućih modela. Fizikalni modeli su
aproksimativni; njihova valjanost je samo u datom području
primjenjivosti onih zamišljenih predodžbi koje se koriste pri
pravljenju modela.

S obzirom na metodu istraživanja, fiziku dijelimo na:

• eksperimentalnu
• teorijsku

Najbolji način izražavanja zakona fizike je matematika.

Prema pristupu i stepenu razvoja, fiziku dijelimo na:

• klasičnu
• modernu

Prema složenosti organizacije materije, fiziku dijelimo na nekoliko

oblasti:
• mehaniku
• termodinamiku
• elektricitet i magnetizam
• optiku
• atomsku fiziku
• nuklearnu fiziku

Fizikalne veličine i njihove jedinice

Proučavanje prirodnih pojava može da

bude kvalitativno i kvantitativno.
Iskustvo je pokazalo da su kvalitativna proučavanja nedovoljna za
nauku i da su potrebna odgovarajuća mjerenja veličina koje
karakteriziraju neku prirodnu pojavu. Sve pojave u prirodi mogu se
predstaviti određenim fizikalnim veličinama.
Osnovne fizikalne veličine i njihove jedinice u SI sistemu prikazane
su u sljedećoj tabeli:
Jedinica vremena je sekunda. Za utvrđivanje jedinice vremena korišten
je atomski sat koji mjeri pojedinačne vibracije u atomu cezij - 133.
Jedna sekunda se definira kao trajanje od 9.192.631.770 perioda
zračenja koje odgovara prelazu elektrona između dva hiperfina nivoa
osnovnog stanja atoma cezija - 133.

Osnovna mjerna jedinica dužine je metar. U prošlosti je bio definiran

na različite načine, a 1983. godine uvedena je nova definicija metra
preko brzine svjetlosti: metar predstavlja dužinu puta koji pređe
svjetlost u vakuumu za vrijeme od 1/299 792 458 sekunde.

Inerciju objekta mjeri veličina koju nazivamo masa. Jedinica za

masu je kilogram. U Sevresu kod Pariza čuva se uteg (etalon) u obliku
valjka od legure platine i iridija čija je masa dogovorom 1 kg.

Prefiksi koji se koriste uz jedinice i njihove vrijednosti su

prikazane u sljedećoj tabeli:
Mjerenje i greške pri mjerenju

Mjerenje fizikalnih veličina sastoji se u upoređivanju mjerene

veličine sa nekom njenom vrijednošću koja je usvojena kao standard za
jedinicu mjere. Upoređivati je moguće jedino brojne vrijednosti jedne
te iste fizikalne veličine, tako da se zadatak mjerenja svodi na
nalaženje brojne, numeričke vrijednosti određene fizikalne veličine.
Mjerenja fizikalnih veličina mogu biti direktna i indirektna (pri čemu
u određene formule uvrštavamo veličine mjerene direktno da bismo
dobili željenu veličinu, indirektno).
Prilikom mjerenja neke veličine, nikada nije moguće izvesti apsolutno
tačno mjerenje; uvijek dolazi do određenog odstupanja rezultata
mjerenja od tačne vrijednosti i to odstupanje nazivamo greška
mjerenja ili mjerna nesigurnost.
Zapravo, u fizici se pri mjerenju određuje interval u kojem se treba
nalaziti stvarna vrijednost mjerene veličine.

Greške mogu biti svrstane u: