SIGRDRIFUMAL, Pieśń o Sygurdzie

Sygurd wyjechał w góry Hindarfjallu i skierował się na południe do Franktandii. Na szczycie ujrzał wielką światłość jakby się
ogień palił, a biła od niego łuna na niebie. Gdy się zbliżył, zobaczył tam ogrodzieniec z tarcz i zatknięty w nim proporzec
wojenny. Sygurd wszedł do grodu tarcz i zobaczył, że leży mąż i śpi, w pełnym uzbrojeniu. Zdjął mu naprzód złom z głowy;
wtedy spostrzegł, że była to kobieta. Pancerz ciasno opięty, jakby był wrośnięty. Wziął więc miecz swój, Gram, i rozciął nim
pancerz od szyi aż do samego dołu i tak samo wzdłuż ramion. Potem zdjął z niej zbroję, a ona obudziła się, siadła, ujrzała
Sygurda i rzekła:

1. ,,Co rozcięło pancerz? Jak przerwałam sen?

Kto zrzucił ze mnie sine kajdany?"
On odpowiedział:
„Sygmunda syn - Sygurda miecz,
Co niedawno dał krukom żer".
Sygurd usiadł i zapytał jak jej na imię. Wzięła puchar napełniony miodem i podała napój przypomnienia:
2. ,,Bądź błogosławion, Dniu! Błogosławieni synowie Dnia!
Błogosławiona bądź Nocy! i siostry Nocy!
Łaskawymi oczy spójrzcie na nas oboje,
Zwycięstwo dajcie nam tu siedzącym!
3. Witajcie Asowiel Witajcie Asynje!
I witaj szczodra Ziemio!
Dar mowy i rozum dajcie nam sławnym obojgu
I ręce leczące - na całe życie.
4. Spałam długo, uśpiona długo leżałam,
Nieszczęście ściga człowieka długo:
Odyn uczynił, że mi zabrakło mocy nad runami snu.
5. Napój dam tobie - tyś bitwy drzewem -
Zmieszany mocą i zwycięstwem wzniosłym,
Pełen pieśni czarodziejskich, mocy leczniczych,
Dobroczynnych zamawiań i run radości.
6. [Zwycięstwa runy znać musisz, gdy zwycięstwo chcesz odnieść,
Rysować je na miecza rękojeści,
A inne na jelcu, znów inne na brzeszczocie
I dwakroć wezwać Tyra. […]
11. Daru wymowy runy znać musisz, gdy chcesz,
By nikt gniewu twego zemstą nie odpłacił;
[Masz je przekręcać, masz je wikłać
I masz je wszystkie przytoczyć
Na tym tingu, gdzie przed zgromadzonym ludem
Pełna liczba sędziów sądzić będzie
12. Rozum dające runy znać musisz,
Jeśli męża każdego rozsądkiem chcesz przezwyciężyć
13. Objaśniał je, rysował je,
Stworzył je Hropt
Z tej cieczy jaka wyciekła
Z czaszki Heiddraupnira [i z rogu Hoddrofnira.]
14. Na skale stał z ostrzem Brimira, hełm miał na głowie,
Wtedy mądrego głowa Mimira
Najpierwsze swoje wyrzekła słowo
I prawe runy.
15. [Wyryte na tarczy co stoi przed lśniącym bogiem,
Na uchu Arwakra i na kopycie Alswinna,
Na kole co kręci się pod wozem Hrungnira zabójcy,
Na zębach Sleipnira i na sań kłonicy,
16. Na łapach niedźwiedzia i na Bragiego języku,
Na wilczych pazurach i na dziobie orła,
Na okrwawionych skrzydłach i na przyczole mostu,
Na dłoniach położnej i ratujących śladach stóp. […]
18. Wszystkie zeskrobane, co zostały wyryte,
I wrzucone do świętego miodu,
I wysłane na wsze strony;
U Asów są one, u Alfów są one,
Część jest u Wanów mądrych,
Część ich jest pośród ludzi.
19. To są runy bukowe, runy ratownicze
I wszystkie runy napoju,
I wspaniałe runy potęgi;
Dla tych, co je znają prawe i nie znieprawione
I co mieć je mogą ku szczęściu swemu.
Używaj teraz tych wszystkich, które otrzymałeś,
Aż do dnia zgonu bogów.]
20. Teraz masz wybierać, dany jest ci wybór,
Tobie, coś jest ostrej broni klonem
Mów albo milcz sam to postanowisz -
Wszystkie nieszczęścia z góry przeznaczone”.
Sygurd rzekł:
21 . „Uciekał nie będę, choć mówisz, żem przeznaczon śmierci,
Nie urodziłem się lękliwy;
Miłości pełne rady chcę mieć twoje,
Jak długo żyć będę”.
[Brunhilda] rzekła:
22. ,,Radę daję ci po pierwsze, byś wobec przyjaciół
Bez zarzutu postępował;
Byś zemsty nie szukał, choć ci krzywdę czynią,
To - mówią - umarłym jest z pożytkiem.
23. Radę daję ci po drugie, byś przysięgi nie składał
Jeśli prawdy nie mówisz.
Srogie po sprzeniewierzeniu następują skutki,
Nędzny jest krzywoprzysiężca. […]
28. Radę daję ci piątą, gdy piękne widzisz
Kobiety na ławie siedzące,
Cudze srebro niech ci snu nie psuje,
Niech cię nie kusi całować niewiasty.
29. Radę daję ci szóstą, gdy śród mężów
Przy uczcie sprośne zaczną się rozmowy,
Z pijanymi się nie zadawaj
Wino wielu odbiera rozum.
30. [Kłótnie przy piwie mężom sprawiły kłopotów nielada,
Jednym śmierć przyniosły, innym nieszczęście,
Wiele jest tego, co mężczyzn gnębi. […]
32. Radę daję ci ósmą, strzeż się złego i z dala bądź od fałszu;
Nie uwódź dziewczęcia ni żony cudzej,
Nie kuś do zakazanej rozkoszy.
33. Radę dajęć dziewiątą, zaopiekuj się umarłymi,
Gdziekolwiek na świecie ich znajdziesz,
Czy w chorobie zmarli, czy też utonęli, czy padli w walce.
34. [Kąpiel przygotować tym, co umarli, umyć ręce i głowę,
Uczesać i obetrzeć nim się do trumny włoży,
I modlić się o sen spokojny.] […]
37. Radę dajęć jedenastą, miej się na baczności
Pod każdym względem wobec przyjaciół;
Nie zdaje mi się, że życie księcia będzie długie:
Wielkie walki będą wrzeć niebawem".

Edda poetycka, ze staroislandzkiego przeł. i oprac. Apolonia Załuska-Strömberg, Wrocław-Kraków [etc.] 1986