ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΗ

ΗΓΕΜΟΝΙΑ
404 π.Χ: Η νίκη της Σπάρτης την έφερε σε δίλημμα. Είτε να αναλάβει την ηγεμονία πανελλαδικά είτε
μόνο στην Πελοπόννησο. Η πρώτη τάση εκφράστηκε από τον Λύσανδρο.Η ολιγαρχική σπαρτιατική
ηγεμονία αποδείχτηκε εξίσου σκληρή με την αθηναϊκή με τη μορφή: α) Δεκαρχιών (10 ολιγαρχικοί
αφοσιωμένοι στη Σπάρτη) και β) ενίοτε με τη στήριξη των αρμοστών που διοικούσαν τάγματα
υπομειόνων (οι υπομείονες εξορίζονταν με βολικό τρόπο από τη Σπάρτη)
403 π.Χ Λόγω του πλούτου και της δημοφιλίας του ο Λύσανδρος απομακρύνεται από το
δημόσιο βίο, αλλά γρήγορα ανακτά την επιρροή του μέσω του προστατευόμενου του
Αγησίλαου
401 π.Χ: Ο Κύρος ο Νεότερος, στα πλαίσια της διαδοχής του Δαρείου Β’, διεκδικεί μέ την εκστρατεία
των Μυρίων την εξουσία από τον μεγαλύτερο αδελφό του Αρταξέρξη Β’. Η διαμάχη τελείωσε με τη
μάχη στα Κούναξα το 401 π.Χ και τον θάνατο του Κύρου.
400 π.Χ Η σκληροτράχηλη πόλη της Ήλιδας υποτάσσεται από την Σπάρτη, παράλληλα με την εξέγερση των
υπομειόνων στη Σπάρτη και του Κινάδωνα η οποία καταπνίγηκε από τους εφόρους.
400-399 π.Χ: Ένα εκστρατευτικό σώμα (διασωθέντες των Μυρίων) υπό τον Θίβρωνα
αποστέλλεται στις ελληνικές πόλεις της Ασίας εναντίον του Τισσαφέρνη και του Φαρναβάζου,
οι οποίοι υπολόγιζαν να εισπράξουν το φόρο του βασιλιά. Οι σχέσεις Σπάρτης και Περσών
επιδεινώνονται και ωθούν τον Αρταξέρξη σε αντισπαρτιατικές σκευωρίες με τη βοήθεια του
περσικού χρυσού και εκμεταλλευόμενος παράλληλα τη σπαρτιατική σκληρότητα. Συγκροτείται
ένας ετερόκλητος αντισπαρτιατικός συνασπισμός με μέλη την Αθήνα, τη Θήβα, τη Κόρινθο και
το Άργος ο οποίος θα οδηγήσει στον Κορινθιακό Πόλεμο.
400-398 π.Χ: ο Αγησίλαος (αδελφός του Άγη), με τη στήριξη του Λυσάνδρου, γίνεται ο
πρώτος άνδρας της Σπάρτης παραμερίζοντας το γιό του Άγη, Λεωτυχίδα.
395 π.Χ: Ξεκινάει ο δεκαετής «Κορινθιακός Πόλεμος» με αφορμή μιά σκοτεινή
συνοριακή διένεξη μεταξύ των Φωκέων και των Λοκρών (ονομάστηκε έτσι επειδή
οι "Σύμμαχοι" είχαν ως έδρα τους την Κόρινθο). Ο Λύσανδρος πεθαίνει στις
πρώτες μάχες της Βοιωτίας
394 π.Χ: Οι Σπαρτιάτες επικρατούν στη Νεμέα, αλλά και στην Κορώνεια της Βοιωτίας υπό τις
διαταγές του Αγησίλαου, ο οποίος κλήθηκε να επιστρέψει από τη Μικρά Ασία.
Την ίδια όμως χρονιά ο αθηναίος Κόνων με τη βοήθεια του στόλου που διατέθηκε από τους
Πέρσες, πετυχαίνει μιά μεγάλη νίκη στη ναυμαχία της Κνίδου, βάζοντας τέρμα στη δεκαετή
θαλασσοκρατία της Σπάρτης. Ο Κόνων επιστρέφοντας ανοικοδομεί τα Μακρά Τείχη και
ανακτά τον έλεγχο της Δήλου, των νησιών του Πόντου, της Σκύρου, της Λήμνου και της
Ίμβρου, ενώ ξαναρχίζει να κόβει νομίσματα.
390 π.χ: ο Ιφικράτης με τους πελταστές του (πέλτη= τύπος ασπίδας)
εξολοθρεύει μιά φάλαγγα λακεδαιμονίων στην Κόρινθο, ενώ παράλληλα ο
Θρασύβουλος ανακτά τη Θάσο και το Βυζάντιο, επαναφέροντας τον φόρο της
εικοστής στο θαλάσσιο εμπόριο ενώ κατόπιν υποτάσσει τη Λέσβο.
389-388 π.Χ: ο Θρασύβουλος δολοφονείται στη Παμφυλία λόγω των
βιαιοπραγιών του κατά την προσάρτηση των εδαφών της Μικράς Ασίας.
Λίγο αργότερα οι Αθηναίοι δεν καταφέρνουν να εμποδίσουν την
επιδρομή του Σπαρτιάτη Τελευτία στον Πειραιά.
386 π.Χ: Συνάπτεται η Ανταλκίδειος Ειρήνη στις Σάρδεις, υπό την απειλή της πρόσβασης του
σπαρτιατικού στόλου στα Στενά (ο οποίος υποστηρίζεται πλέον στρατιωτικά από του Πέρσες με σκοπό την
αλληλοεξόντωση των Ελλήνων) με ηγέτη τον Ανταλκίδα. Αποτελεί το πρώτο δείγμα κοινής ειρήνης η
οποία συναντάται ευρέως τον 4ο αιώνα, η οποία όμως και πάλι επιτρέπει την παραβίαση της από τους
ισχυρούς. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της επιτυχημένης διχαστικής διπλωματίας της Περσίας η οποία είχε
ως σκοπό την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των ελληνικών πόλεων αλλά και την ειρήνη στην ευρύτερη
περιοχή καθώς παράλληλα αντιμετώπιζε την απόσχιση του Ευαγόρα της Κύπρου και της Αιγύπτου. Το
φιλοσπαρτιατικό ρεύμα στο εσωτερικό της Περσίας εκφραζόταν από τον Τιρίβαζο και το φιλαθηναϊκό από
τον Στρούθα. Οι πόλεις της Ασίας και η Κύπρος επιστρέφουν στον Αρταξέρξη, η Αθήνα διατηρεί τη Σκύρο,
τη Λήμνο και την Ίμβρο ενώ άλλες διατηρούν την αυτονομία τους.

385 π.Χ: Η Σπάρτη, έχοντας το πάνω χέρι ως "προστάτιδα της ειρήνης", εκδικείται τη Μαντίνεια για το
ότι διάλεξε το αντίπαλο στρατόπεδο κατά τη διάρκεια του Κορινθιακού πολέμου και τη διαμελίζει σε 4
κώμες (διοικισμός).
382 π.Χ: Η Σπάρτη στρέφεται εναντίον της Ολύνθου, η οποία κατηγορείται ότι απέκτησε υπερβολικά μεγάλη δύναμη ως επικεφαλής του κοινού των
Χαλκιδέων. Η κίνηση αυτή πραγματοποιείται εν μέρει και για την απασχόληση του μεγάλου αριθμού υπομειόνων που είχε συγκεντρώσει η Σπάρτη. Το
σημαντικοτέρο γεγονός αυτής της φάσης (απόγειο της σπαρτιατικής ηγεμονίας;) όμως σχετίζεται με τη Θήβα. Στην πορεία προς τη Όλυνθο, ένα
σπαρτιατικό άγημα υπό την αρχηγία του Φοιβίδα αλλάζει πορεία και κυριεύει την Κάδμεια, το φρούριο της Θήβας, εγκαθιστώντας στην εξουσία τον
φιλολάκωνα Λεοντιάδη αντί του εχθρικού Ισμηνία.
Αυτή η κίνηση χαρακτηρίστηκε ως διπλή ιεροσυλία καθώς παραβίαζε την κοινή ειρήνη αλλά και τον εορτασμό των τοπικών Θεσμοφορίων από τους
Βοιωτούς. Ο Αγησίλαος δεν αποδοκιμάζει την κίνηση του Φοιβίδα.
379 π.Χ: Η Όλυνθος συνθηκολογεί, προς όφελος του συμμάχου της Σπάρτης Αμύντα Γ', βασιλιά της Μακεδονίας.
378 π.Χ: ο Σφοδρίας αποτυγχάνει να καταλάβει τον Πειραιά, ενώ ούτε αυτός αποδοκιμάζεται από τον
Αγησίλαο.