Professional Documents
Culture Documents
Present Continuous stosowany jest do wyrażania czynności dziejących się w momencie, gdy o
nich mówimy. Jest prosty w konstrukcji, w większości przypadków bywa też pierwszym, który
jest nauczany. Używając Present Continuous i mówiąc o teraźniejszości wyrażamy czynności,
akcje mające miejsce dokładnie w momencie ich wyrażania.
Kluczowym dla czasu teraźniejszego ciągłego jest czasownik „to be”. To właśnie on funkcjonuje jako
operator w tworzeniu zdań i to on podlega odmianie. Pozostałe czasowniki w zdaniu nie podlegają
odmianie, zostaje do nich jedynie dodana końcówka „ing”. Nie ma wyjątków od tej reguły.
A więc: przykładowe zdanie „on gra teraz na komputerze” będzie wyglądało tak:
Znając dobrze odmianę czasownika „to be” będziemy w stanie bezproblemowo stosować czas
Present Continuous w języku mówionym i pisanym.
Są jednak czasowniki które nie mogą występować w tzw. wersji „ing”. Należą do nich przede
wszystkim czasowniki wyrażające uczucia, takie jak „like”, „love”, „hate’ czy detest, ale też wszystkie
wyrażające stany, jak chociażby „want”, „understand” czy też „see”. Jeśli nie możemy zastosować
wersji continuous, wyrażamy dane stany korzystając z czasu Present Simple
Ale:
a. „To be” występuje w wersji continuous wyłącznie jeśli mówimy o czyimś zachowaniu w danej
chwili. Różnica w zastosowaniu wygląda więc tak:
On jest nieuprzejmy
He is impolite – on jest nieuprzejmy, w ogóle, na co dzień
b. „to have” w wersji „ing” występuje w połączeniu z konkretnymi frazami i wyrażeniami. Należą
do nich:
- posiłki np: He is having lunch, dinner, breakfast – On teraz je lunch, obiad, śniadanie
W pozostałych przypadkach, np. jeśli chcemy wyrazić posiadanie, używamy czasu Present Simple.
Tworzenie pytań w czasie teraźniejszym ciągłym jest równie proste jak tworzenie samego czasu.
Wystarczy zastosować zabieg tzw. inwersji czyli przestawić podmiot zdania i operator „to be”, z przodu
dostawiając pytajnik o który nam chodzi.