Skala

porostowa

Skala porostowa
Porosty należą do organizmów wskaźnikowych. Są
one szczególnie wrażliwe na zanieczyszczenie
atmosfery dwutlenkiem siarki (SO2). Niektóre
gatunki wytrzymują wyższe, a inne - niższe
stężenie tego gazu w powietrzu. Porosty
ustawione od najmniej do najbardziej wrażliwych
tworzą tzw. skalę porostową. Służy ona do oceny
stopnia zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem
siarki (SO2) w badanej okolicy.

Typowe porosty:
brak porostów, tzw. Pustynia porostów
Miejsca występowania:
silnie skażone tereny przemysłowe
Stężenie SO₂ w powietrzu:
170 µg/m³ i więcej
 Typowe porosty:
najbardziej odporne formy skorupiaste
Miejsca występowania:
miasta i obszary przemysłowe
Stężenie SO₂ w powietrzu:
169-100 µg/m3

Typowe porosty:
skorupiaste, nieliczne listkowate
Miejsca występowania:
tereny zadrzewione na obrzeżach dużych miast
Stężenie SO₂ w powietrzu:
99-70 µg/m3
 Typowe porosty:
liczne porosty listkowate
Miejsca występowania:
lasy w pobliżu dużych miast i obszarów
przemysłowych
Stężenie SO₂ w powietrzu:
69-50 µg/m3

Typowe porosty:
porosty listkowate, nieliczne krzaczkowate
Miejsca występowania:
duże obszary leśne
Stężenie SO₂ w powietrzu:
49-40 µg/m3
 Typowe porosty:
porosty listkowate i krzaczkowate
Miejsca występowania:
rozległe naturalne kompleksy leśne
Stężenie SO₂ w powietrzu:
39-30 µg/m3

Typowe porosty:
przeważnie porosty krzaczkowate
Miejsca występowania:
lasy najbardziej oddalone od miast, dróg i terenów
przemysłowych
Stężenie SO₂ w powietrzu:
29 µg/m³ i mniej
Strefa 1

Strefa 2

Strefa 3

Strefa 4

Strefa 5

Strefa 6

Strefa 7