• Όσο φυσάει ο άνεμος, τόσο εγώ χορεύω (η θάλασσα)
• Αγκαθωτό κάστρο, στρογγυλό, πάνω στο βράχο κολλητό( ο αχινός) • Χιλιοτρύπητο λαγήνι που σταλιά νερό δε χύνει ( το σφουγγάρι) • Πόδια έχει, άνθρωπος δεν είναι, μελάνι έχει στυλό δεν είναι(το χταπόδι) • Άψυχο, ψυχές δεν έχει και ψυχές παίρνει και φεύγει ( το πλοίο) • Στον ουρανό το ψάχνουμε, στη θάλασσα το βρίσκουμε • Θέλουμε να μας φωτίσει, αλλά φως δεν έχει. (ο αστερίας) • Κολυμπάνε μες στο κύμα κι είν’ χαρούμενα πολύ • Να τα πιάνεις είναι κρίμα, αν ψαρεύεις στην ακτή( τα ψάρια) • Σούπα θυμίζω, σούπα δεν είμαι, μελάνι έχω στυλό δεν είμαι( η σουπιά) • Είμαι ένα μικρό ζωάκι, κολυμπώ μες στο νεράκι • Κι όταν μπω στο τηγανάκι, γίνομαι καλό φαγάκι(το ψάρι) • Είμαι μαύρος στρογγυλός με αγκάθια γύρω γύρω • Όποιος τον ανοίξει τρώει, όποιος τον πατήσει, κλαίει(ο αχινός) • Είναι άσπρο σαν το πρόβατο και τρέχει, όταν φυσάει • Πάντα είναι μες στη θάλασσα, στην παραλία σπάει ( το κύμα) • Επιβάτες μεταφέρει σε δωμάτια πολλά • Έχει και γερό τιμόνι, επιπλέει στα νερά (το καράβι) • Ποδαράκια έχω οχτώ, επιπλέω στο νερό • Τις βεντούζες μου να δεις να μετρήσεις δε μπορείς (το χταπόδι) • Είμαι στρογγυλό μικρό, ζω κι εγώ μες στο νερό. • Το σπίτι μου μαζί μου παίρνω και στα βράχια το πηγαίνω. • Έχω κι ένα ξαδερφάκι, που όλο τρώει χορταράκι. • Βόλτα πάει στη βροχή κι όλο σέρνεται στη γη ( το σαλιγκάρι) • Μάνα μου είναι το νερό, τροφή μου είναι ο ήλιος, • πλούσιοι και φτωχοί χωρίς εμένα δεν κάνουν ( το αλάτι) • Ούτε το σπέρνουμε, ούτε το φυτεύουμε • όλοι το τρώμε, αλλά ποτέ του σκέτο ( το αλάτι) • Χίλια μίλια δέματα, χίλια κομποδέματα • χίλια να πεις δε θα το βρεις( το δίχτυ) • Σίδερο στραβωμένο στην ανέμη τυλιγμένο, • το ψωμάκι του δίνει το φαί του να του φέρει(το αγκίστρι) • Είμαι κάμπος απάτητος κι όμως με οργώνουν ( η θάλασσα) • Άσπαρτο κι αφύτευτο στον κόσμο πολυγύρευτο, γιατί τον νοστιμίζει(αλάτι) • Ποιο είναι το πράγμα που, όταν το χρειαζόμαστε το πετάμε • Κι όταν δε το χρειαζόμαστε, το παίρνουμε πίσω (άγκυρα) • Πύργος ολοστρόγγυλος κανόνια φορτωμένος (ο αχινός)