Operacja Bulmus 6 (hebr.

6 ‫מבצע בולמוס‬, Miwca Bulmus 6) znana też jako Szturm na

Zieloną Wyspę (hebr. ‫הפשיטה על האי גרין‬, Ha-Pszita al ha-I Grin) lub Rajd na
Zieloną Wyspę[c] – izraelska operacja wojskowa przeprowadzona przez komandosów
Sajjeret Matkal i Szajjetet 13[w innych językach] w nocy z 19 na 20 lipca 1969 roku
podczas wojny na wyczerpanie na ufortyfikowanej egipskiej wyspie, która znajduje
się na Zatoce Sueskiej. Operacja ta miała stanowić odwet za przeprowadzony
wcześniej egipski atak na izraelskie pozycje na wschód od Port Tawfik. Uderzenie na
ufortyfikowaną Zieloną Wyspę miało mieć efekt psychologiczny i propagandowy.
Operacja zakończyła się sukcesem, zniszczono znaczną części infrastruktury wyspy,
Egipcjanie stracili ok. 70–80 żołnierzy, jednak Siły Obronne Izraela również
poniosły straty: 6 zabitych i 11 rannych żołnierzy.
Koniec wojny sześciodniowej w 1967 roku nie stanowił zakończenia konfliktu arabsko-
izraelskiego. Państwa arabskie nie mogły się pogodzić ze zwycięstwem Izraela oraz
ze wzrostem jego pozycji w regionie. We wrześniu 1967 roku odbyła się konferencja w
Chartumie, na której do głosu doszli zwolennicy prowadzenia zdecydowanej polityki
wobec Izraela. Uznali, że nie można prowadzić żadnych negocjacji i rozmów
pokojowych z politykami izraelskimi. Egipcjanie nie pogodzili się ze stratą Synaju,
a Izrael nie akceptował postanowień Rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242
nakazującej mu zwrot zdobytych terytoriów. W wyniku napięć politycznych doszło
początkowo do pojedynczych, później regularnych, ostrzałów pozycji jednej i drugiej
strony nad Kanałem Sueskim. Toczący się od 1967 do 1970 roku konflikt nazwany
został wojną na wyczerpanie. Gamal Abdel Naser wierzył, że przedłużający się zatarg
doprowadzi do osłabienia Izraela. W trakcie konfliktu dochodziło do operacji
desantowych, naruszeń przestrzeni powietrznych, ostrzałów i wypadów komandosów na
tyły wroga. Egipt chciał przez to utrzymać zainteresowanie międzynarodowe sytuacją
nad Kanałem Sueskim i zyskać sojuszników. Naser otrzymał szeroką pomoc wojskową ze
Związku Radzieckiego. Z kolei Izrael nie chciał pokazać słabości i wycofać się z
pozycji na zachodzie Synaju mimo strat wśród żołnierzy stacjonujących na linii Bar-
Lewa[1][2]. Obszar walk w trakcie wojny na wyczerpanie był również poligonem
doświadczalnym dla nowego sprzętu amerykańskiego i radzieckiego[3].