Κεφάλαιο 1

Η σχεδόν θανάσιμη εμπειρία του δούκα του Γουίνστον απα-

σχολούσε εδώ και μέρες το Παρίσι, και καθώς η Μίλισεντ
Ζερμέν περίμενε να της επιτρέψουν την είσοδο στα δωμάτιά
του, ήλπιζε πως το κτίριο που είχε καταρρεύσει και λίγο
έλειψε να τον σκοτώσει, να του είχε λιώσει τουλάχιστον τα
ευαίσθητα σημεία του.
Στο παρισινό σαλόνι του δούκα δεν υπήρχαν άνθρωποι,
αλλά ήταν γεμάτο από επιχρυσωμένα έπιπλα και γυμνά,
γυμνά, γυμνά. Παντού γυμνά: ειδώλια, πορτρέτα, τεράστια
έργα ζωγραφικής και γύψινες διακοσμήσεις στο ταβάνι. Δεν
ήξερες πού να γυρίσεις το βλέμμα σου.
Στον Γουίνστον αρέσει να περνάει καλά, είχε πει γελώ-
ντας η Φιλομένα, καθώς με μια ανέμελη κίνηση του χεριού
της αγνόησε τις έντονες αντιρρήσεις της Μίλι για τη δουλειά
που της είχε βρει. Την οποία, πιο σωστά, την είχε σχεδόν
αναγκάσει να την αναλάβει, αλλά αυτό δεν είχε πια καμία
σημασία. Αυτή η δουλειά θα είναι μια καταστροφή –δεν
υπήρχε αμφιβολία γι’ αυτό–, αλλά από τη στιγμή που τελείω-
νε, η Μίλι θα είχε ό,τι ακριβώς ήθελε.
Ένα ανήθικο γλυπτό με νύμφες που χοροπηδούσαν σε
ένα κοντινό τραπέζι και η φημισμένη κλίση του δούκα στην
ακολασία χλεύαζαν την περιγραφή της Φιλομένα για εκεί-
νον:
Έξυπνος. Σχετικά με ποια θέματα; Τη συνουσία;
Σεβαστός. Από ποιον; Τους ελευθεριάζοντες;

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 5 1/11/17 4:36 PM

 6 ALISON DeLAINE

Πλούσιος. Σ’ αυτό βρισκόταν η ουσία του θέματος. Τα

χρήματά του σε αντάλλαγμα για τις ιατρικές υπηρεσίες της
κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ελλάδα.
Λοιπόν, σε αντάλλαγμα για τις ιατρικές υπηρεσίες του
κυρίου Μάιλς Ζερμέν. Μπορεί να ήταν απελπισμένη, αλλά
δεν ήταν τρελή. Το σπίτι της εξοχότητάς του δεν ήταν κατάλ-
ληλο μέρος για ένα θηλυκό. Ευτυχώς, τα απλά χαρακτηρι-
στικά της χάθηκαν τελείως με μια αντρική περούκα και ένα
χοντρό πανωφόρι.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που μεταμφιεζόταν σε άντρα.
Σκούπισε τις παλάμες στο παντελόνι της, αναμένοντας
από στιγμή σε στιγμή την επιστροφή του μπάτλερ, και κοί-
ταξε τους δύο αγκαλιασμένους εραστές στο ταβάνι. Ήταν
σχεδόν βέβαιο ότι θα έβλεπε τέτοιες σκηνές, τη μια μετά την
άλλη, έως ότου έφτανε στην Ελλάδα.
Οι ζητιάνοι δεν έχουν τη δυνατότητα επιλογής. Κι εκείνη
ήταν ζητιάνα. Μέσα όμως σε λίγες εβδομάδες θα βρισκόταν
σε απόσταση αναπνοής από τη Μάλτα και τη χειρουργική
σχολή που την περίμενε, με αρκετούς μισθούς από αυτή τη
δουλειά, ώστε να ξεκινήσει τη ζωή που μόλις λίγες μέρες
πριν πίστευε πως είχε χάσει για πάντα.
Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να αποκαταστήσει
την υγεία ενός κακομαθημένου, διεφθαρμένου αριστοκράτη
του βασιλείου. Το οποίο θα ήταν απλή υπόθεση, επειδή πι-
θανότατα είχε υπερβάλει εξαρχής για τους τραυματισμούς
του.
Αν δεν το είχε κάνει, θα έπρεπε να φροντίσει και τον
εγωισμό του, καθώς θα προσπαθούσε να αποτρέψει και την
επιδείνωση της κατάστασής του, κάτι που δε θα κατάφερνε
ποτέ αν αυτός συνέχιζε να επιδίδεται σε ερωτικά όργια,
όπως φημολογείτο.
«Η εξοχότης του θα σας δεχθεί τώρα, κύριε Ζερμέν»
ανακοίνωσε ο μπάτλερ από την πόρτα πίσω της.
Η Μίλι τινάχτηκε από την καρέκλα και γύρισε να αντι-

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 6 1/11/17 4:36 PM

 ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΔΟΥΚΑ 7

μετωπίσει τον ψηλό, ανοιχτόχρωμο άντρα που της είχε συ-

στηθεί ως κύριος Χάρις. Υπήρχε ακόμα χρόνος να αλλάξει
γνώμη, να τρέξει στη Φιλομένα και να την παρακαλέσει να
της βρει άλλη δουλειά.
Δε θέλεις άλλη δουλειά. Θέλεις να πας στην Ελλάδα.
«Πολύ καλά» είπε λίγο βραχνά και καθάρισε το λαιμό
της. «Ευχαριστώ.»
Τράβηξε τα μανίκια του σακακιού της, κοίταξε προς τα
κάτω για να βεβαιωθεί ότι το γιλέκο της ήταν σωστά κου-
μπωμένο και ότι κάλυπτε πλήρως τις καμπύλες της. Έπειτα,
πήρε την ιατρική τσάντα της και ακολούθησε τον μπάτλερ
έξω από το σαλόνι.
Ήταν στη μέση της διαδρομής προς στην κύρια σκάλα,
με τα περίτεχνα, γυαλισμένα πέτρινα κάγκελα, όταν μια δια-
περαστική τσιρίδα και ένα γέλιο ακούστηκαν από τους πάνω
ορόφους.
Ο κύριος Χάρις δε φάνηκε να το αντιλαμβάνεται.
«Απ’ όσο ξέρω, τα συντρίμμια του κτιρίου που κατέρρευ-
σε προκάλεσαν αρκετούς τραυματισμούς στην εξοχότητά
του» είπε η Μίλι.
«Πράγματι» επιβεβαίωσε ο κύριος Χάρις. «Η εξοχότης
του ήταν τυχερός που δεν έλαβε το μοιραίο χτύπημα όπως
άλλες φτωχές ψυχές.»
«Ναι. Πολύ τυχερός.» Σύμφωνα με τις φήμες, ο άν-
θρωπος που περπατούσε ακριβώς πίσω από το δούκα είχε
χτυπήσει στο κεφάλι και πέθανε ακαριαία. «Γνωρίζετε αν
κάποιο από τα τραύματα του εξοχότατου έχουν... επηρεάσει
τον τρόπο ζωής του;» Ακούστηκε ακόμα μια τσιρίδα –πιο δυ-
νατά τώρα που είχαν φτάσει στην κορυφή της σκάλας– που
ακολουθήθηκε από μια έκρηξη γέλιου.
Το χαρούμενο πρόσωπο του κυρίου Χάρις συνοφρυώθη-
κε. «Η εξοχότης του ήταν στο κρεβάτι με πυρετό για τρεις
μέρες, κύριε Ζερμέν. Σας διαβεβαιώ ότι αυτό επηρέασε
σημαντικά τον τρόπο ζωής του.» Χαμήλωσε τη φωνή του και

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 7 1/11/17 4:36 PM

 8 ALISON DeLAINE

πρόσθεσε εμπιστευτικά: «Ελπίζω μόνο να βοηθήσετε την κα-

τάσταση περισσότερο από τον άλλο γιατρό.»
Τώρα άκουσε τις φωνές –μια αυξανόμενη βαβούρα–, κα-
θώς ο κύριος Χάρις την οδηγούσε κατά μήκος ενός διαδρό-
μου με σκαλιστές πόρτες από πολυτελές γυαλισμένο ξύλο.
«Από εδώ, παρακαλώ, κύριε Ζερμέν.» Ο κύριος Χάρις
την οδήγησε μέσα από μια πόρτα σε ένα δωμάτιο γεμάτο
δραστηριότητα – προφανώς το μπουντουάρ της εξοχότητάς
του, όπου ένα ζευγάρι πλούσια ντυμένων γυναικών περι-
εργάζονταν τα πρόσωπά τους σε έναν καθρέφτη, ένα τρίο
αθλητικών αντρών έπαιζαν ένα παιχνίδι πετώντας κέρματα
στο ντεκολτέ μιας πόρνης από την άλλη άκρη του δωματίου,
και ένας άντρας με μια γελαστή γυναίκα σφηνωμένη από
κάτω του που προσπαθούσε να μην πέσει από το διθέσιο
καναπέ.
Ο κύριος Χάρις την οδήγησε μέσα από μια άλλη πόρτα
στο διπλανό δωμάτιο, καθώς ακούστηκε η γνώριμη τσιρίδα,
ακολουθούμενη από μια νέα έκρηξη γέλιου, προερχόμενη
από ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο, όπου ένας άντρας με
μια ζωηρή μελαχρινή στην αγκαλιά του έπαιζε προφανώς
κάτι περισσότερο από χαρτιά. Μια καμαριέρα μάζευε πιάτα,
μια άλλη σέρβιρε τσάι και μια τρίτη σκάλιζε το τζάκι. Ένα
τεράστιο κρεβάτι από περίτεχνα σκαλισμένο ξύλο και οι
πλούσιες, σκούρες μπλε κουρτίνες κυριαρχούσαν στον απέ-
ναντι τοίχο. Ένας άντρας βημάτιζε μπροστά στο κρεβάτι,
μιλώντας γρήγορα στα γαλλικά, ενώ δύο εταίρες με πολύ-
πλοκα χτενίσματα συζητούσαν δίπλα, σε ένα ανάκλιντρο.
Τελικά, η προσοχή της Μίλι εστιάστηκε σε έναν άντρα
που ήταν ξαπλωμένος πάνω σε έναν σωρό από μαξιλάρια.
«Καλά θα κάνετε να προσέξετε τη συμπεριφορά σας»
φώναξε γελώντας σε μία από τις εταίρες «αλλιώς μπορεί να
αποφασίσω ότι σας χρειάζεται τιμωρία.» Το χαμόγελό του
ήταν μια πονηρή λάμψη από κατάλευκα δόντια και το πρό-
σωπό του έκανε τη λέξη όμορφο να φαίνεται λίγη – εκτός

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 8 1/11/17 4:36 PM

 ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΔΟΥΚΑ 9

από ένα άσχημο κόψιμο στο δεξί του μάγουλο και μια ελα-
φριά σκιά κάτω από τα μάτια του. Φορούσε μια μπλε ρόμπα
από μετάξι και ένα παντελόνι που ανέβαινε αρκετά στο δεξί
του πόδι, τόσο όσο χρειαζόταν για να αφήσει να φανεί μια
υποψία από τις σκούρες τρίχες της μυώδους γάμπας του.
Η εταίρα ανέμισε τη βεντάλια της κοντά στην άκρη του
ντεκολτέ της και χαμογέλασε, γέρνοντας μπροστά τόσο που
σχεδόν τα στήθη της ξεχύθηκαν από τον κορσέ της. «Viens-
toi» τον χλεύασε «si tu peux.»
Όμως ο δούκας δεν έκανε καμία κίνηση να σηκωθεί και
να πραγματοποιήσει την απειλή του.
Ο κύριος Χάρις οδήγησε τη Μίλι και στάθηκε μαζί της
δίπλα στο κρεβάτι. «Ο κύριος Μάιλς Ζερμέν, εξοχότατε.»
Και τότε τα μάτια του, μαύρα σαν αμαρτία, πέρασαν
πάνω από τη Μίλι με μια ήρεμη αδιαφορία. «Έπρεπε να το
φανταστώ ότι όποιο γιατρό και να μου σύστηνε η Φιλομένα
θα ήταν σίγουρα νεαρός» είπε βαριεστημένα και άγγιξε τις
γωνίες του στόματός του. «Πείτε μου, κύριε Ζερμέν… έχετε
κάποια άλλη ιατρική εμπειρία, πέρα από τις προσεκτικές
εξετάσεις στις οποίες σίγουρα θα έχετε επιδοθεί στο κρεβά-
τι της λαίδης Πένινγκτον;»
Μια δηκτική απάντηση ανέβηκε στην άκρη της γλώσσας
της. Νόμιζε πως ήταν άπειρη;
«Εξοχότατε.» Συγκράτησε την αρχική της αντίδραση
και υποκλίθηκε, παρότι εκείνος δεν είχε φανεί καθόλου
ευγενικός απέναντί της. Το βλέμμα της έπεσε στις μεγάλες
παλάμες του, οι οποίες δίχως αμφιβολία θα είχαν θωπεύσει
άγνωστο αριθμό υπηρετριών, και σταμάτησε στο αριστερό
του χέρι, το οποίο ήταν τοποθετημένο σε νάρθηκα. «Λυπά-
μαι για την κατάστασή σας.»
Αυτός ο αυτάρεσκος ακόλαστος μπορούσε να αμφισβητεί
όσο ήθελε τα διαπιστευτήριά της, αλλά εκείνη θα πήγαινε
μαζί του στην Ελλάδα.
Δέχτηκε ένα ποτήρι με κάτι –μάλλον κονιάκ– από μια

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 9 1/11/17 4:36 PM

 10 ALISON DeLAINE

από τις εταίρες, και την άφησε να ασχολείται με κάποιο ανύ-

παρκτο πρόβλημα στη ρόμπα του. «Πόσων ετών είστε, κύριε
Ζερμέν;»
«Είκοσι τρία.»
«Είκοσι τρία.» Στα μάτια του φάνηκε ότι το διασκέδαζε.
«Εγώ θα πίστευα πως είστε δεκατρία, δε συμφωνείτε, Ντε-
σάμπ;»
Ο άντρας που αγόρευε στα πόδια του κρεβατιού γέλασε.
«Tenez, φοβάμαι πως γίνεστε προσβλητικός» είπε, δείχνο-
ντας με μεγαλοπρέπεια προς το μέρος της.
«Καθόλου» είπε ήρεμα η Μίλι. «Πιθανόν να ηρεμήσετε
γνωρίζοντας ότι υπηρέτησα τέσσερα χρόνια ως χειρούργος
σε πλοίο. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως φρόντισα άντρες
σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη δική σας.»
«Και ζουν ακόμα;»
«Όλοι όσοι μπορούσαν να σωθούν, εξοχότατε.» Νόμισε
πως είδε μια σκιά να περνά από τα μάτια του, αλλά ήρθε και
έφυγε τόσο γρήγορα που δεν μπορούσε να είναι σίγουρη γι’
αυτό.
«Τεντώστε τα χέρια σας» της είπε.
Τα χέρια της; Έκανε ό,τι της ζήτησε, προτείνοντας τις
παλάμες της μπροστά του, μέχρι να της κάνει νόημα να στα-
ματήσει.
«Τουλάχιστον δεν τρέμετε όπως ο τελευταίος. Τρομερός
μέθυσος – ήταν τόσο άγαρμπος που με έκανε να πονάω δι-
πλά.»
Έκανε μια γκριμάτσα και έβαλε το ένα χέρι στον ώμο
του. «Ελάτε να δείτε τι δεν πάει καλά με αυτόν το νάρθηκα.
Το χέρι μου με ενοχλεί όλη μέρα.»
Μπορούσε ήδη να διακρίνει ότι ο νάρθηκας ήταν πολύ
σφιχτά δεμένος. Άφησε κάτω την ιατρική τσάντα της και η
εταίρα επέστρεψε στο ανάκλιντρο, για να αφήσει στη Μίλι
ελεύθερη την πλευρά του κρεβατιού. Ο κύριος Χάρις απο-
σύρθηκε σε ένα σημείο δίπλα στον τοίχο.

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 10 1/11/17 4:36 PM

 ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΔΟΥΚΑ 11

«Καταλαβαίνω πως η εξοχότης σας μόλις έχει ανακάμψει

από πυρετό» είπε η Μίλι σκύβοντας πάνω του. Από κοντά,
μπορούσε να δει τις πυκνές βλεφαρίδες που πλαισίωναν τα
σκούρα μάτια του και τις γραμμές γέλιου που ρυτίδωναν τις
γωνίες του στόματός του, καθώς συνομιλούσε με μια από τις
γυναίκες.
«Δώστε του κάτι που να αυξάνει την επιθυμία» την καθο-
δήγησε γελώντας μια από αυτές στα γαλλικά.
«Δε θα το άντεχες αυτό» της απάντησε ο δούκας και μετά
στράφηκε στη Μίλι. «Πυρετός; Τρεις μέρες απόλυτης δυστυ-
χίας. Ναι, σωστά.»
«Και οι πληγές; Πώς πάνε;»
«Οι πληγές είναι στην πλάτη μου, κύριε Ζερμέν. Δε θα
μπορούσα να σας πω.»
Του έριξε μια ματιά καθώς χαλάρωσε το νάρθηκα. «Δεν
κάνατε ερωτήσεις στο γιατρό σας;» Αν επρόκειτο να φερό-
ταν σαν να ήταν ηλίθιος, θα ήταν στην ευχάριστη θέση να
κάνει κι εκείνη το ίδιο. «Πρέπει να σας έδωσε κάποια γνω-
μάτευση. Υπάρχει κάποια ένδειξη ότι εμφανίστηκε πύον;»
Από το ανάκλιντρο ακούστηκε μια κραυγή αηδίας.
«Μα το Θεό, κύριε Ζερμέν» είπε ο δούκας «με μια τέ-
τοια συζήτηση θα διώξετε τη συντροφιά μου.»
Κάτι που μόλις είχε γίνει η πρώτη της προτεραιότητα.
Προσάρμοσε σωστά το νάρθηκα και χαλάρωσε οριακά τον
αγκώνα του.
«Δε φαντάζομαι πως η εξοχότης σας θεωρεί τη μοναξιά
και την ανάπαυση εξαιρετικά ευεργετικές, έτσι δεν είναι;»
Με αυτό γέλασε. Βαθιές γραμμές χαράχτηκαν γύρω από
το στόμα του, και τα μαύρα, διαβολεμένα μάτια του ζωντάνε-
ψαν από μια ανησυχητική ευφυΐα.
Μια αίσθηση απλώθηκε στο σώμα της: μια μικρή ένταση
στο στήθος της. Μια αμυδρή ταραχή στην ένωση των μηρών
της.
Ω, Θεέ μου.

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 11 1/11/17 4:36 PM

 12 ALISON DeLAINE

«Κύριε Ζερμέν» είπε «αν ήσασταν στη θέση μου, θα θέλα-

τε να απαλλαγείτε από τη συγκεκριμένη παρέα;»
Εστίασε την προσοχή της στο χέρι του. Μετά από λίγο, η
απρόσμενη αίσθηση πέρασε. Ναι... πέρασε τελείως.
«Αν ήμουν στη θέση σας» απάντησε «η μεγαλύτερη ανησυ-
χία μου θα ήταν η ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση της υγείας
μου.» Άλλη μια γρήγορη προσαρμογή, όμως μετά…
Έσκυψε πιο κοντά, μύρισε και έσμιξε τα φρύδια της.
«Τι συμβαίνει;» τη ρώτησε.
«Νέφτι.»
«Ο γιατρός μου το χρησιμοποιούσε για τους επιδέσμους.»
Α, ώστε του είχε δώσει γνωμάτευση. «Ναι, φυσικά, αλλά...»
«Αλλά τι;» είπε εκνευρισμένος.
«Θα πρέπει να δούμε την κατάσταση των πληγών, αλλά
υποψιάζομαι πως μια διαφορετική αλοιφή θα ήταν πιο ευερ-
γετική για εσάς σε αυτό το στάδιο. Πώς αισθάνεστε το νάρθη-
κα;»
Με σφιγμένο πρόσωπο, μετατόπισε ελάχιστα το χέρι του.
«Πολύ καλύτερα.»
Ξαφνικά ένιωσε το χέρι του να σφίγγεται κάτω από τα δά-
χτυλά της, κάτι που δε συνέβαινε πριν. Αντιλήφθηκε τους μυς
και τα νεύρα του να ξαναζωντανεύουν, κάτω από δυο λεπτές
στρώσεις μετάξι και λινό. Ένα μικροσκοπικό νεύρο τινάχτηκε
χαμηλά στην κοιλιά της.
«Πρέπει να σας προειδοποιήσω» είπε με αυστηρότητα
καθώς απομακρυνόταν από το κρεβάτι «ότι η ανάπαυση εί-
ναι το σημαντικότερο όλων.» Σκέφτηκε τη μοναδική ιατρική
εγκυκλοπαίδεια που είχε στην κατοχή της, έναν μικρό τόμο
κρυμμένο στην τσάντα της, και σκέφτηκε πως η συμβουλή ήταν
ανάλογη της εμπειρίας της.
«Κύριε Ζερμέν» είπε ενοχλημένος «είμαι στο κρεβάτι τέσ-
σερις μέρες τώρα.»
«Η σωστή διατροφή και ο καθαρός αέρας είναι σημαντι-
κά, φυσικά» συνέχισε στον ίδιο σοβαρό τόνο «αλλά δεν πρέ-

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 12 1/11/17 4:36 PM

 ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΔΟΥΚΑ 13

πει να παρασύρεστε σε έξαψη των αισθήσεων. Τίποτα που να

ξυπνάει πάθη.»
Μια αναταραχή ακούστηκε από το τραπέζι όπου έπαιζαν
χαρτιά, και μια από τις γυναίκες σηκώθηκε γελώντας, μόνο και
μόνο για να ξανακάτσει στα γόνατα ενός από τους φίλους της
εξοχότητάς του.
«Ξεχάστε το αυτό» είπε στεγνά ο δούκας, και άπλωσε το
χέρι για το ποτό του.
«Σοβαρολογώ, εξοχότατε. Οι ασχολίες του νου είναι μεγά-
λοι εχθροί για την υγεία του σώματος» σχολίασε κατά λέξη από
το βιβλίο της.
«Οι ιατρικοί σας κανόνες είναι το ίδιο απεχθείς με τις νο-
σηρές νουθεσίες σας. Αλλά μπορείτε να ηρεμήσετε. Το μόνο
πράγμα που μπορεί να ενοχλήσει το νου μου είναι η έλλειψη
ψυχαγωγίας.» Καμπύλωσε λίγο το χείλι του και το βλέμμα της
πήγε κατευθείαν σε αυτό. Τώρα παρατήρησε το σχήμα του στό-
ματός του με έναν τρόπο που δεν είχε κάνει προηγουμένως, αν
και δεν υπήρχε τίποτε μοναδικό σε αυτό – τίποτε απολύτως.
«Και πρέπει να ξέρετε ότι δεν μπορώ να δουλέψω με τόσο
κόσμο γύρω μου να κοιτάζει» πρόσθεσε, καθώς σκέφτηκε ότι
μπορεί να χρειαζόταν να τον εξετάσει με όλους αυτούς τους
ανθρώπους τριγύρω.
Εκείνος γέλασε. «Αλήθεια; Εγώ πάντα αποδίδω εξαιρετικά
με έναν ή δύο θεατές.» Κοίταξε πονηρά τις γυναίκες στο ανά-
κλιντρο και πήρε ένα ακόμα ποτό.
Η Μίλι παρακολούθησε τη γλώσσα του να μαζεύει την υγρα-
σία από τα χείλη του καθώς άφηνε το ποτήρι. Συνειδητοποίησε
ότι κρατούσε την αναπνοή της.
Τα μάτια του συναντήθηκαν με τα δικά της.
Δεν μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα της.
«Χάρις» μουρμούρισε, φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του
ακόμα μια φορά «δείξε στον κύριο Ζερμέν τα δωμάτιά του.
Μάθε την αμοιβή του και πλήρωσέ τον προκαταβολικά για τις
υπηρεσίες ενός μήνα.»

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 13 1/11/17 4:36 PM

 14 ALISON DeLAINE

«Θα δυσκολευτείτε να πείσετε την εξοχότητά του να ακο-

λουθήσει έναν πιο σωστό τρόπο ζωής, ακόμα κι αν είναι προς
όφελος της υγείας του» είπε ο κύριος Χάρις, με ένα χαμόγελο
που έδειχνε ότι ήξερε τι έλεγε, όταν βγήκαν από το δωμάτιο.
«Τολμώ όμως να πω ότι οι αθλητικές του δραστηριότητες οδη-
γούν σε πολλά ευεργετικά οφέλη, αν καταλαβαίνετε τι θέλω
να πω.»
Εκείνη κοίταξε πάνω από τον ώμο της και μέσα από την
πόρτα τη στιγμή που ένας από τους φίλους του εξοχότατου
έπιανε μια εταίρα από τη μέση και τη δάγκωνε παθιασμένα
στο λαιμό.
Ω, ναι. Κατάλαβε πολύ καλά.
«Μετά λύπης μου σας λέω πως η παρέα του είναι πιο μικρή
τώρα, μετά το ατύχημα» –Αυτή ήταν η μικρή παρέα;– «παρότι
ελπίζω, τώρα που είστε εδώ...»
Βγήκαν από τον προθάλαμο στο διάδρομο, όπου τους στα-
μάτησε ένας υπηρέτης.
«Οι βαλίτσες του κυρίου Ζερμέν μόλις έφτασαν» είπε
στον μπάτλερ.
Οι βαλίτσες; Αυτό δεν ήταν δυνατόν…
«Και αυτή η επιστολή, για εσάς, κύριε.» Ο υπηρέτης της
έδωσε ένα σημείωμα και υποκλίθηκε.
Η Μίλι αναγνώρισε αμέσως το γραφικό χαρακτήρα της
Φιλομένα και έσκισε το φάκελο για να ανοίξει την επιστολή.
Διάβασε στα γρήγορα.
…Αποφάσισα να φύγω σήμερα από το Παρίσι, αντί για την
Πέμπτη…
Όχι. Όχι, δεν ήταν δυνατόν.
«Βάλτε τα πράγματα του κυρίου Ζερμέν στο κίτρινο δωμά-
τιο» είπε ο κύριος Χάρις στον υπηρέτη.
…είμαι σίγουρη πως θα αισθάνεσαι πολύ άνετα όσο καιρό
εργάζεσαι για το δούκα…
«Πολύ καλά.» Ο υπηρέτης στράφηκε προς τις σκάλες.
Η Φιλομένα είχε φύγει από το Παρίσι. Είχε στείλει τις

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 14 1/11/17 4:36 PM

 ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΔΟΥΚΑ 15

βαλίτσες της Μίλι χωρίς να περιμένει να μάθει πώς πήγε

η συνέντευξη, και έτσι απλά έφυγε από το Παρίσι. Για μια
στιγμή η Μίλι βίωσε την ίδια αίσθηση όπως όταν ένα πλοίο
έπεφτε μετά την άνοδο σε ένα μεγάλο κύμα, όπως αν το κα-
τάστρωμα έφευγε κάτω από τα πόδια της.
Όχι ότι είχε την πρόθεση να αφεθεί ξανά στο έλεος της
Φιλομένα, όχι όταν είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι της
για να της εξασφαλίσει αυτή τη θέση. Αλλά…
«Υπάρχει πρόβλημα;» ρώτησε ο κύριος Χάρις.
Δε θα υπήρχε θέμα τώρα. «Όχι» είπε αργά, διπλώνοντας
το γράμμα και βάζοντάς το μέσα στο σακάκι της. «Όχι, κα-
νένα.»
Ο κύριος Χάρις έγνεψε και την οδήγησε λίγο πιο πέρα,
ανοίγοντας μια άλλη πόρτα. «Ορίστε, λοιπόν. Αυτά θα είναι
τα δωμάτιά σας.»
Η προσοχή της στράφηκε προς την κατεύθυνση απ’ όπου
είχαν έρθει. Το δωμάτιό της ήταν κοντά στο δωμάτιο της
εξοχότητάς του. Δίπλα ακριβώς, αν υπολόγιζε σωστά.
Δεν της άρεσε αυτό. Δεν της άρεσε καθόλου.
Ακολούθησε τον κύριο Χάρις μέσα, προσπαθώντας να
παραμείνει ήρεμη. Δεν υπήρχε λόγος να μην είναι ήρεμη,
πραγματικά.
«Σίγουρα θα υπάρχει κάποιο δωμάτιο στον κάτω όροφο
για να μείνω» πρότεινε. Μια ανάμνηση τρύπωσε στο μυαλό
της – ο λόγος για τον οποίο είχε αφήσει τη δουλειά της στο
παρελθόν και ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποί-
ους δεν ήθελε να ξαναγυρίσει.
«Η εξοχότης του διέταξε να μείνετε εδώ για την καλύτε-
ρη εξυπηρέτησή του» είπε ο κύριος Χάρις. «Ούτως ή άλλως,
δε θα θέλατε να είστε στον κάτω όροφο. Οι ευκαιρίες είναι
λιγότερες και εντελώς διαφορετικού διαμετρήματος.»
Η Μίλι κατάφερε ένα απρόθυμο χαμόγελο –δε θα ήταν
καλό να αντιληφθεί ότι δεν την ενδιέφεραν καθόλου οι ευ-
καιρίες που τόσο εκτιμούσε εκείνος– και κοίταξε τον τοίχο

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 15 1/11/17 4:36 PM

 16 ALISON DeLAINE

που σχεδόν σίγουρα μοιραζόταν με την κρεβατοκάμαρα του

δούκα. Δεν υπήρχε εσωτερική πόρτα, αλλά ένα μεγάλο ερμά-
ριο αντίκα που κάλυπτε σχεδόν το μισό τοίχο, με ύψος τουλά-
χιστον δύο μέτρα.
«Σε κάθε περίπτωση, όπως έλεγα, βλέπω ήδη σημάδια
βελτίωσης, και περιμένω η κοινωνική ζωή της εξοχότητας να
επιστρέψει σύντομα στους κανονικούς της ρυθμούς.» Ακόμα
ένα χαμόγελο, αυτή τη φορά συνοδευόμενο από ένα κλείσιμο
του ματιού. «Χωρίς να θέλω να σας πιέσω, εγώ και ο Σακς
βασιζόμαστε σε εσάς.»
«Ο Σακς;»
«Ο θαλαμηπόλος της εξοχότητας. Και μην ανησυχείτε. Θα
υπάρξουν πολλές, ας πούμε, ευκαιρίες στην ιστορία αυτή και
για εσάς.» Οι υπηρέτες επέστρεψαν στον πάνω όροφο με τα
πράγματά της –μόνο ένα μικρό μπαούλο και μια τσάντα– και
τα άφησαν στο πολυτελώς επιπλωμένο δωμάτιο, με τις τρεις
αποχρώσεις του χρυσού και του κίτρινου.
Έριξε τη ματιά της τριγύρω στο δωμάτιο, μέσα στο παρα-
κείμενο δωμάτιο που περιλάμβανε ένα κρεβάτι ντυμένο με
χρυσό δαμασκηνό, και ξαφνικά δυσκολευόταν να αναπνεύ-
σει.
«Η εξοχότης του ζήτησε να μάθει την αμοιβή σας» είπε ο
κύριος Χάρις.
Την αμοιβή της. Φυσικά. Το μυαλό της αναζήτησε ένα
ποσό που μπορεί να έκανε όλη αυτή την κατάσταση υποφερτή
και κατέληξε σε κάτι εξωφρενικό.
Ο κύριος Χάρις δεν κούνησε ούτε βλέφαρο. «Πολύ καλά.
Θα επιστρέψω με την προκαταβολή σας.»
Και τότε βρέθηκε μόνη στο νέο της δωμάτιο, με τους ήχους
της ψυχαγωγίας του δούκα να ακούγονται πίσω από τον τοίχο
και χωρίς ούτε μια εναλλακτική λύση.
Κατευθύνθηκε προς το παράθυρο. Κοίταξε έξω το Παρίσι
με τα ανόμοια κτίρια, τα πλακόστρωτα δρομάκια, τις άμαξες,
τους πεζούς, όλα εκτεθειμένα σε ένα ζοφερό ψιλόβροχο.

PROMISE BY DAYLIGHT.indd 16 1/11/17 4:36 PM