Ang Katutubong Sayaw ay isang sayaw na binuo ng mga mananayaw na

sumasalamin sa buhay ng mga tao ng isang partikular na bansa o rehiyon.

Hindi lahat ng etnikong sayaw ay mga katutubong sayaw.

Halimbawa, ang mga ritwal na sayaw o sayawang ritwal ang pinanggalingan

ay hindi itinuturing na katutubong sayaw. Ang mga ritwal na sayaw ay
karaniwang tinatawag na "mga sayaw sa relihiyon" dahil sa kanilang
layunin.

Kalikasan at Kaligiran ng mga Katutubong Sayaw

Cariñosa - ay itinuturing na pambansang sayaw ng Pilipinas. Ang salitang

Cariñosa ay nangangahulugang magiliw o kaibig-ibig. Gamit ang isang
panyo at pamaypay, ang mga mananayaw ay magiliw na gumagalaw sa
tago at silip, habang ipinapahayag ang kanilang damdamin sa isa 't isa.
Nagmula ito sa Isla ng Panay sa Visayan Islands at ipinakilala ng mga
Kastila sa panahon ng kanilang kolonisasyon ng Pilipinas. Ito ay napabilang
sa Maria Clara suite ng mga sayaw ng Pilipinas.

Polka sa Nayon- ay isang masiglang sayaw na nangangahulugang sayaw

ng pamayanan. Ito ay mula sa lalawigan ng Batangas sa rehiyong Tagalog
ng mga isla ng Pilipinas. Noong unang kapanahunan, ito ay napakatanyag
at karaniwang isinasayaw sa lahat ng malaking pagtitipon ng lipunan o
bayan, lalong-lalo na sa mga pagdiriwang at piyesta.

Ang Sayaw ng Maglalatik (na kilala rin bilang Manlalatik o Magbabao) ay

isang uri ng katutubong sayaw sa Pilipinas na may mabilis na galaw habang
pinatutunog ng mga mananayaw ang mga bao ng buko. Karaniwang lalaki
lamang ang sumasayaw nito. na ang suot lamang ay pulang pantalon na
nakatupi hanggang tuhod, at ang mga baong pares-pares na nakasabit sa
harap ng dibdib, sa bandang ibaba sa likod ng balikat, sa magkabilang
baywang, at sa bandang itaas ng tuhod. Sinasayaw ito na ang ritmo ng
pagtatama ng mga bao ay nagbibigay diin sa malakas na bagsak sa saliw
ng rondalya sa batayang kumpas na 2/4.

Ang Etnikong Sayaw ay madalas na itinatanghal ng mga etnikong pangkat

na kabilang sa isang partikular na grupong etniko. Ang mga sayawang ito
ay kadalasang isinasagawa sa kasalan, linggu-linggong pagsasamba,
bilang ritwal para sa magandang pagani, paghahandog-ayuno, at iba pang
seremonyang panrelihiyon. Ang etnikong sayaw ay ibinabatay at gumagaya
sa likas na katangian ng buhay, at ang pagganap nitong mga ritwal sa
lipunan ay ang pagpapanatiling mapreserba ang isang ethnolinguistic group
(o isang tagpo ng ilang) na kung saan ay masigla at masigasig sa
pagtatanghal. Ang pagsasayaw nito ay isang uri ng kaligtasan hangga 't ito
ay espirituwal at sosyal na pagpapahayag.
Narito ang ilan sa mga sayawan sa Philippine etniko na may larawan,
katangian at pinagmulan ng sayaw.
Lumagen ay isang kalinga na sayaw, na ginagaya ang ibon na lumilipad sa
hangin, ginanap upang ipagdiwang ang isang masaya na okasyon tulad ng
pag-iyak, kapayapaan, kasunduan, budong, o kapanganakan.

Bagobo Rice Cycle ay isang sayaw ng tribo mula sa tribo ng Bagobo sa

Davao del Norte na nagpapakita ng siklo ng pagtatanim at pag-aani ng
bigas.
Ang Tradisyonal na Sayaw ay maaaring maging isa pang termino para sa
katutubong sayaw, o kung minsan kahit na para sa ceremonial dance. Ang
salitang “tradisyonal” ay mas madalas na ginagamit kapag ang diin ay nag-
uugat sa kultura ng sayaw. Isa sa mga pinakakatanyag na halimbawa ay
ang Tinikling.

Tinikling ay isang tradisyonal na katutubong sayaw ng Pilipinas na nagmula

bago dumating ang mga Espanyol sa bansa. Ang sayaw ay binubuo ng mga
mananayaw, kung saan ang dalawang tao ay hawak ang dulo ng mga
kawayan na itinatapik at ipinapadulas sa lupa sa tamang kumpas, habang
ang dalawang mananayaw naman ay maindayog na nakahakbang sa mga
ito.
Ang Likhang Sayaw o Creative Dance ay isang uri ng sayawan na
pinagsasama ang kilusan at mga magandang pagpapahayag nang hindi
kailangan ang malawak na pagsasanay. Isang uri ng sayaw na
pinagsasama ang kadalubhasaan ng kilusan sa kasiningan ng
pagpapahayag. Ang creative dance ay may maraming uri ng sayaw (Ballet,
Jazz, Modern, Tap, Hip-hop, atbp.). Ang creative dance ay isang
napapanahon. Hindi ito nauugnay sa isang partikular na teknik kundi isang
pagbubuo ng lahat ng estilo ng sayaw. Ang ilang halimbawa ng creative
dance sa Pilipinas ay ang mga sumusunod:

A. Ballet Ito ay nagmula sa Italyano Renaissance Court ng ika-15 siglo. Ang

maharlika at kababaihan ay labis na iginagalang sa mga kaganapan, lalo na
sa kasalang pagdiriwang kung saan ang sayawan at musika ay nilikha ng
isang detalyadong palabas. Sa kapanahunang 1661, isang Dance Academy
ay binuksan sa Paris, at sa 1681, ang ballet ay inilipat mula hukuman tungo
sa entablado.
B. Modern na Sayaw Sa unang bahagi ng ika-20 siglo, ang modernong
sayaw ay isang estilo ng sayaw na nakatutok sa sariling interpretasyon ng
mananayaw sa halip ng nakabalangkas na mga hakbang, tulad ng sa
tradisyonal na pagsasayaw-sayawan. Ang mga modernong mananayaw ay
walang limitasyon tulad ng classical ballet at ibang uri ng sayawan. Sa halip,
nagmumula ang paglikha ng sayaw sa pagpapahayag ng kanilang mga
panloob na damdamin.