AV R M R E G I O W E S T

Juli 2010

Jaargang 6, nummer 3

Nieuwsbrief

Nieuwsbrief-west@avrm.nl

Hebben enkele bestuursleden van de AVRM-West het licht gezien, of was het meer een kwestie van boter bij de vis?

Gebeurden er vreemde dingen in het Duitse Bingen (dat rijmt nog ook), of betrof het gewoon een oefening bij duisternis?? Lees meer hierover, elders in deze Nieuwsbrief !!
Van de Redactie.
Bij het verschijnen van deze Nieuwsbrief zijn de grote bezuinigingsplannen voor Defensie inmiddels al weer een tijdje bekend. De brief van Minister Hillen -waarin de plannen werden bekend gesteldzorgde voor een enorme schokgolf in de Nederlandse Krijgsmacht, een soort militaire Tsunami, die nog steeds niet is uitgeraasd! Het plotselinge aftreden van het hoofdbestuur van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reserve Officieren (KVNRO) had ook een soort Tsunami-effect, zij het dat dit van een beduidend kleiner omvang was, omdat een groot gedeelte van de AVRM nauwelijks idee had en heeft, wat er eigenlijk al een tijdje aan de hand was en is. Bovendien was dit zeer goed i.p.v. slecht nieuws, omdat het gebeuren de samenwerking tussen de AVRM en de KVNRO wellicht ten goede zal komen en er toch nog een mooie toekomst voor de Nederlandse Reservisten Federatie Krijgsmacht (NRFK) weggelegd lijkt te zijn. Wij houden U, lezer van deze Nieuwsbrief en lid van de AVRM-West, op de hoogte van de verdere ontwikkelingen in deze! De AVRM-West timmert tegenwoordig behoorlijk aan de (buitenlandse) weg! Al weer voor de 2e keer, heeft een groep zeer enthousiaste leden van onze regio, een grote Duitse schietwedstrijd ondersteund, n.l. de schietwedstrijd om de Monte Kali Pokal bij het plaatsje Wackernheim. Een zeer grote wedstrijd, die door de Duitse Reservisten Kameradschaft Giesel, in samenwerking met de 1e Armored Division U.S. Army, wordt georganiseerd en waarbij men o.a. een Nederlands Scherpschutters Embleem kan behalen. In deze uitgave van onze Nieuwsbrief, kunt U een uitgebreid verslag over deze schietwedstrijd lezen, een wedstrijd waar -over twee dagen verspreid- tussen de 1500 en 2000 schutters, uit zon 12 verschillende landen aan deelnemen. Het verlenen van steun in een dergelijk internationaal (militair) gezelschap, is een taakverrijking voor sommige van onze reservisten. De redactie van deze Nieuwsbrief wenst U verder veel leesplezier met dit exemplaar! WP

In dit nummer o.m.: De Algemene Leden Vergadering in Schaarsbergen; Een bezoek aan het Zendstation Goeree& het Kustwachtcentrum Ouddorp; Deelname aan en ondersteuning van de Monte Kali Pokal in Wackerndorf; Een vergadering van de Reservisten Schiet Commissie in Utrecht; De bestuursvergadering van de AVRMWest in Rotterdam; Nieuws van de AVRM-Carib en; Losse Flodders.

Algemene Leden Vergadering.

Schaarsbergen, 08 t/m 09 april 2011. Terwijl de meeste deelnemers voor de Algemene Leden Vergadering (ALV) van de Algemene Vereniging van Reserve Militairen (AVRM) zich ophielden in het Airbornemuseum in Oosterbeek, arriveerden de secretaris en de 2 e secretaris van de AVRM -West -omstreeks 16.30 uur- bij de Oranjekazerne (ORKAZ) in Schaarsbergen. De secretaris had nog belangrijke verenigingstaken in Amsterdam te vervullen gehad en de 2e secretaris was eerst bij de Voorlichtingsdag van de Nationale Veteranendag (NLVD) in Den Haag geweest. Tja, je hebt nu een maal sierpaarden n werkpaarden in een vereniging. Een vijftiental leden van de AVRM bracht een interessant bezoek aan het -geheel vernieuwde- Airbornemuseum- en liet de indertijd dramatisch afgelopen - luchtlandingen bij Arnhem, op zich inwerken. Na het maken van een groepsfoto keerden de bezoekers omstreeks 17.00 uur- terug bij de vergaderlocatie op de ORKAZ, waar de ALV gehouden zou worden en verenigden zich met de paar AVRM-leden, die om allerlei verschillende redenen, rechtstreeks naar de kazerne waren gekomen. Bij eerdere ALVs werd altijd gebruik gemaakt van het kantinegebouw op de kazerne, maar die was deze keer in gebruik, voor een grote renie van Nieuw Guinea Veteranen van Oranje Gelderland, zodat uitgeweken moest worden naar de Cozy Corner en de Heidebar. Beide zijn gevestigd op het oude gedeelte van de kazerne en zijn nog gebouwd door de Duitse Luftwaffe. Ze zien er liefelijk uit met hun gekleurde luikjes; net een klein dorp. Dat was ook de bedoeling van de Duitsers tijdens WW-II, om niet door de Engelsen en Amerikanen gebombardeerd te worden. Het enige nadeel aan de vergaderruimte in de Cozy Corner is, dat er maar voor ongeveer 35 personen plaats is. Nou dat kwam goed uit, want er waren maar zoveel genteresseerden van de AVRM. Omstreeks 17.30 uur waren de meeste leden gearriveerd en kon aangevangen worden met het buffet, in de nabijgelegen eetzaal. Nu heeft de AVRM vaak kritiek op Paresto, maar deze keer was het grote klasse! Het was een uitstekend buffet, wat de aanwezigen zich goed lieten smaken. Petje af voor de mannen van Paresto op de ORKAZ! Na de maaltijd rond 19.15 uur- arriveerden de laatste deelnemers en om 19.30 uur opende de voorzitter van de AVRM, LKOL (R) Roelink de vergadering. Na zijn openingswoord verzocht hij alle aanwezigen op te staan en een minuut stilte in acht te nemen, voor die leden van de vereniging, die in 2010 waren overleden. Vervolgens werd de agenda vastgesteld; er waren geen aanvullingen op de agenda. Bij de mededelingen kwamen nog geen belangrijke zaken aan de orde, dat zou op een later tijdstip gebeuren. De notulen (2010) van de secretaris van de AVRM, MAJ (R) Baak werden behandeld en zonder op- of aanmerkingen goedgekeurd, onder dankzegging aan de vervaardiger. Ook het verslag van de secretaris werd doorgelopen

Handig om te weten: Copy en fotos voor de Nieuwsbrief aan:

nieuwsbrief-west@avrm.nl

Vragen en opmerkingen over

de regio West:
Secretaris-west@avrm.nl

Hoofdbestuur AVRM:
secretaris@avrm.nl

SV AVRM
Voorzitter-svavrm@avrm.nl

AVRM-carib:
robvanreusel@hotmail.com

Stichting Militair

Erfgoed Curaao:
themis@onenet.an

Militaire begraafplaats

Curaao:
fvanes@scarlet.an

Stichting Battle-station Blauuw,

Force Curaao 1942:

battlestationblaauw.1942@gmail.com

Veteranen & Duiksport:

oudgediende caf:

secretaris@veteranencuracao.net www.ddc-curacao.com

Rondleiding Marinebasis Parera

& Marinekazerne:
dirkenans@onenet.an

en eveneens zonder op of aanmerkingen goedgekeurd. Het verslag van de penningmeester van de AVRM, SGT 1 (R) Sprokkereef werd doorgenomen. Er waren enkele vragen over de inhoud en er werd uitleg gegeven over het bedrag dat de AVRM heeft moeten betalen, voor deelname van enkele AVRM-leden aan de sportwedstrijden van de Confdration Interallie des Officers Rserve (CIOR) in Stavanger, in 2010. Door de voorzitter en de penningmeester werden de vragen naar tevredenheid beantwoord, waarna het verslag zonder verdere op- of aanmerkingen werd goedgekeurd, onder dankzegging aan de vervaardiger. Bij het agendapunt public relations werd nog even ingegaan op de vervaardiging en verspreiding van de Reservist en op het grote kostenplaatje van e.e.a. ELNT (R) van Berkom bracht verslag uit van de kascontrolecommissie en deelde de vergadering mede, dat de boeken van de penningmeester gecontroleerd waren en in orde waren bevonden. De penningmeester werd bedankt voor zijn inzet en gedechargeerd. De verslagen van de regios werden bekeken en aansluitend werd de begroting voor 2011 vastgesteld. Bij het agendapunt AVRM-Carib kreeg de voorzitter van de AVRM-West, KPLMARNALG b.d. Verheule het woord en werd hem verzocht uit te leggen, hoe de AVRM-Carib er op dit moment voor stond. Er werd korte tijd gediscussieerd over de gang van zaken aldaar en vooral over de wijze waarop de contributie gend zou moeten gaan worden, alsmede over welke financin de AVRM-Carib zou moeten kunnen beschikken. Een behoorlijke discussie ontstond bij het agendapunt NRFK. De voorzitter van de AVRM (momenteel tevens voorzitter van de NRFK) legde nogmaals uitvoerig uit wat er momenteel speelde bij de schermutselingen die zich hebben afgespeeld tussen de AVRM en de KVNRO. De diverse zaken die door de vorige voorzitter van de NRFK, LKOL (R) Verheijen waren verricht (of eigenlijk waren nagelaten) werden nog eens uitvoerig toegelicht. Alle leden van de AVRM, die verder kennis hebben genomen van de Stavanger-Story, begrijpen heel goed, dat met bepaalde personen nu eenmaal niet valt samen te werken. De redactie van de Nieuwsbrief gaat verder maar niet in detail in op het voorgaande, omdat ons regio-blad dan geheel gevuld zou zijn. Aan het einde van de discussie vroeg de voorzitter aan de aanwezigen om een mandaat: als de samenwerking met de KVNRO niet zou verbeteren, was de vergadering het er dan mee eens, dat de AVRM zich uit de NRFK zou terugtrekken. De vergadering stelde zich unaniem op achter de voorzitter en ondersteunde dit voorstel! De nieuwe kascommissie werd vervolgens benoemd; voor het jaar 2011 zal die zijn samengesteld door: ELNT b.d. van Berkom, AOO b.d. Abspoel en SGT b.d. Flinkenflgel. Bij de benoeming Hoofdbestuursleden was aftredend en herkiesbaar de voorzitter, LKOL (R) Roelink en aftredend en NIET herkiesbaar het bestuurslid voor PR & Communicatie, SLD 1 b.d. White (die al vele maanden in de USA verblijft). De voorzitter werd unaniem herkozen; er waren geen tegenkandidaten. Voor SLD 1 b.d. White was een zeer bruikbare vervanger gevonden n.l. SLD 1 b.d. Szekula, die de taken van zijn voorgangster al een aantal maanden tot grote tevredenheid van het Hoofdbestuur heeft overgenomen. De voorzitter verzocht de nieuw PR & Communicatie-functionaris om zich aan de vergadering voor te stellen en nadat deze dit gedaan had, verzocht hij de vergadering om SLD 1 b.d. Szekula op te mogen nemen in het Hoofdbestuur. De vergadering ging hier unaniem mee accoord. Laszlo gefeliciteerd!!! Bij de ceremonie protocollair werd de voorzitter van de AVRM-West, KPLMARNALG b.d. Verheule onderscheiden met de zilveren legpenning van de AVRM. Eenzelfde onderscheiding (maar dan in brons) werd uitgereikt aan de secretaris van de AVRM Noord-Oost, KPL 1 b.d. Brinkman en de penningmeester van de AVRM Noord-Oost, ELNT b.d. van Vucht. Heren, gefeliciteerd!! Bij het laatste agendapunt, de rondvraag, bleek dat de meeste aanwezigen hun kruit reeds verschoten hadden want er werden geen vragen meer gesteld. Om 21.10 uur sloot de voorzitter de vergadering en nodigde de aanwezigen uit, om een drankje te drinken in de Heidebar (aan de andere kant van het gebouw) en om nog enige tijd informeel door te praten. Omstreeks 22.30 uur keerden een aantal aanwezigen huiswaarts, terwijl een tiental die-hards, n van de gebouwen opzocht, om op de kazerne te overnachten. In enkele kamers werd nog enige tijd doorvergaderd, onder het genot van wat hapjes en drankjes. Uiteindelijk werd het om 01.00 uur weer rustig in de Gelderse bossen en vielen de laatste vergaderaars in een diepe slaap, tevreden terugkijkend op deze Algemene Ledenvergadering. WP.

Bezoek aan Marine Zendstation Goeree.

Ouddorp, 15 april 2011. In de ochtenduren van de eerdergenoemde datum vertrokken enkele (bestuurs)leden van de AVRM-West, vanaf de Van Ghentkazerne in Rotterdam, naar het Marine Zendstation Goeree, dat enigszins verborgen is gelegen, in de Westduinen van het voormalige eiland Goeree. Het bezoek geschiede op uitnodiging van chef beveiliging van het Zendstation, SMJRMBK Moerkerk (prominent lid van de AVRM-West) die de bezoekers (SM b.d. den Hartog, ELNT b.d. van den Houten en KAPT Ismail) ontving in zijn werkplaats, waar hij hen meteen kennis liet maken met een lokale specialiteit: voortreffelijk gebakken vis! De Reservisten lieten zich deze specialiteiten goed smaken en keken toe, hoe e.e.a. op zeer deskundige wijze werd bereid. Na kennis gemaakt te hebben met de wachtcommandant, SMJRMBK de Ronde, werd plaatsgenomen op het terras van het Zendstation, waar opnieuw een aantal vissoorten uitvoerig werden getest, onder het genot van wat verfrissingen en genietend van het fraaie uitzicht, over het terrein van de Stichting Het Zuid-Hollandse Landschap. Omstreeks 12.00 uur vertrok het kleine gezelschap naar de nabijgelegen vuurtoren, waarin ook het Kustwachtcentrum van de Koninklijke Marine is gevestigd. Na zich gemeld te hebben bij het toegangshek en het (toegangs)codewoord te hebben ingesproken, gleed de poort open en konden de bezoekers het terrein oprijden. Via de lift kwam men bij de ruimte onder het kustwachtcentrum. Nog even een smalle trap op en men men kon de centrale van de vuurtorenwachter binnentreden. De heer Witte ontving zijn bezoekers hartelijk en nadat zij even hadden rondgekeken en ook hadden gekeken hoe hoog ze zaten, werd uitgelegd wat hier allemaal gebeurde. SM b.d. den Hartog zag enige tijd later, op een zandbank in de Noordzee wat zeehonden liggen, althans dat zei hij, maar de andere aanwezigen hadden het idee, dat hij naar iets heel anders keek (al kunnen we dat natuurlijk niet bewijzen). In de dichtbegroeide duinen rond de vuurtoren zijn natuurlijk altijd wel wat (onmilitaire) verrichtingen, die een nader onderzoek gewenst maken! De heer Witte vertelde ondertussen over de werking van de apparatuur en liet e.e.a. zien, waarna hij de AVRM-afvaardiging uitnodigde om nog enkele trappen op te klimmen, om bij de grote lamp te kijken. De gastheer stelde het licht even in werking en liet de grote koepel een paar maal draaien. Het is toch verbazingwekkend om te zien, dat er eigenlijk maar 3 vrij kleine lampen in het binnenste van de grote koepel zitten, die elke avond zulke enorme lichtbundels over het landschap laten draaien. Na een uur op de toren rondgekeken te hebben, werd de gastheer bedankt en keerden de gasten terug naar het gezellige terras van het zendstation, waar wederom wat soorten gebakken vis werden getest n in orde bevonden! De inmiddels gearriveerde nieuwe wachtcommandant, SMJRMBK Goudswaard nodigde zijn gasten uit, om een rondleiding te maken, in het grote ondergrondse zendstation. Uiteraard werden op deze nog altijd geheime locatie (bijna) geen fotos gemaakt! Het is toch wel interessant om te

weten, dat gedurende de periode van de Koude Oorlog, het Marine Zendstation Ouddorp (dat heette toen nog zo), als doel nummer 1 (!) in Nederland was gekwalificeerd voor de Strijdkrachten van het Warchau-Pact!! Dat geeft wel aan hoe belangrijk het Zendstation voor de NATO was en nog steeds is!! Na de rondleiding in de diverse zendhallen en andere ruimtes werd vervolgens nog een tijdje gezellig nagepraat met enkele leden van het bewakings- c.q. beveiligingspersoneel. Omstreeks 16.00 uur werd de terugreis naar Rotterdam weer aangevangen en -via de Haringvlietsluizen- werd teruggekeerd naar de Van Ghentkazerne. Na nog een kopje poeroet (= maleis voor chocolademelk) in het wachtgebouw gedronken te hebben, werd afscheid genomen van KAPT Ismail en werden wat afspraken gemaakt voor andere bezoeken in de toekomst. Wellicht leest U daar later meer over in n van onze volgende Nieuwsbrieven. WP.

De Schietwedstrijd om de Monte Kali Pokal.

Wackernheim, 03 t/m 07 mei 2011. Op verzoek van de organisatie van de schietwedstrijd om de Monte Kali Pokal (MKP), die door de Reservisten Kameradschaft Giesel, in samenwerking met de 1e Armored Division U.S. Army, elk jaar in Duitsland wordt georganiseerd, werd door het nieuwe algemeen bestuurslid van de AVRM-West, KPL 1 (R) van den Berg een groep representatieve ondersteuners samengesteld, om het tijdens de eerdergenoemde wedstrijd mogelijk te maken, dat een aantal buitenlandse deelnemers, de Nederlandse Scherpschutterspeld zouden kunnen behalen. Deze MKP-groep (een soort mini-vreemdelingenlegioen) bestond gedeeltelijk uit leden van de Regio West, een aantal personeelsleden van het Commando Diensten Centrum (de beveiligers die aan de toegangen van de diverse kazernes en op andere Defensie-objecten dienst doen ), een burgermedewerker van Defensie, enkele beroepsmilitairen, waaronder een Sergeant Kadet van de Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda en een Sergeant Adelborst van het Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM) in Den Helder, enkele Duitse Reservisten en een Kapitein (CAPT) van de British Army (25th Signal Corps). Dit zeer gevarieerde gezelschap was als volgt samengesteld (de namen zijn in alfabetische volgorde): SGTKDT Bamborough, BEV Beekman, BEV van den Berg, KPL 1 (R) van den Berg, DEFMDW Verbeek, KPL 1 b.d. Christen, MARN 1 b.d. Cowan, SGT Elizabeth, SGTADBZ van Essen, KPL (R) van der Gaag, KPL 1 Hellwich, KPLMBK b.d. van Herpen, ObStbFw d.R. (ADJ) Hirschgnger, ObGefr d.R. (KPL 1) Hohberg, MARN 1 b.d. van den Houten, ObGefr d.R. (KPL 1) Lietzke, HptUntOff d.R. (SM) Nykolyszyn, KPL 1 b.d. de Rooij, StabsGefr d.R. (KPL 1) Urbanek, KPL b.d. Valies, SMJRMBK b.d. Venema, BEV Vossen, CAPT Williams en StbUntOff d.R. (SGT 1) Zwilling. De leiding over het geheel was in de vertrouwde handen van SM Verbeek, die dit soort buitenlandse ondersteuningen al vele jaren organiseert. Op dinsdag 3 mei j.l. begaven de twee secretarissen van de AVRM-West zich naar de Generaal Winkelmankazerne in de Harskamp, waar zij in de avonduren aankwamen. In gebouw 107 (direct naast de eetzaal) werd kennisgemaakt met het al aanwezige gedeelte van de MKP-groep en werd na een gezellig samenzijn (met wat hapjes en drankjes) na een tijdje de kooi opgezocht en bereide iedereen zich geestelijk voor, op de komende reis. Op woensdag 4 mei j.l. (de dag van dodenherdenking!) werd deze keer eens niet ontbeten in het alom bekende Paresto-restaurant, omdat de service daar met de dag minder wordt, maar werd om 06.30 uur verzameld op het parkeerterrein van de kazerne. Korte tijd later arriveerden daar nog enkele ondersteuners, de bagagetruck en een dienstvoertuig (8-persoonsbus). Er werd kennisgemaakt met de delegatieleider, SM Verbeek, een oude bekende voor enkele AVRM-leden, die in het verleden al een aantal malen als deelnemer aan diverse MKP-wedstrijden hadden deelgenomen. De bagage werd overgeladen en de colonne vertrok -omstreeks 07.00 uur-voorspoedig in de richting van de Duitse grens. Voor het echter zo ver was, werd gestopt bij het Ereveld in Loenen, waar door KPL 1 (R) van den Berg nog een tweetal bloemstukjes werd

gelegd, bij het graf van een familielid en bij het graf van -de in Srebrenica gesneuvelde- SLD 1 van Renzen. Het hele gezelschap maakte een korte wandeling over het ereveld, bezocht de gedenkruimte en vervolgde daarna de tocht, in een enigszins gedrukte stemming. Na een klein uur rijden werd een ontbijtstop gehouden en werd geparkeerd bij Raststtte Elten West, waar de MKP-delegatie zich tegoed deed aan een Duits ontbijt. Met goedgevulde magen werd de reis voortgezet en omstreeks 10.30 uur werd een koffiestop gehouden bij Raststtte Konigsforst-West. Om 11.00 uur werd de tocht vervolgd en na ongeveer anderhalf uur rijden, arriveerde men op de schietbaan van het plaatsje Wackerndorf, die officieel is genaamd: Training Support Center Wiesbaden - Wackernheim Regional Range Complex. Het schietpunt waar de volgende dagen het Nederlandse onderdeel van de MKP verschoten zou worden, werd opgezocht en de truck werd op het gras gereden. De delegatieleider liet alle aanwezigen aantreden en hield een inleidend praatje, waarin hij vertelde, wat hij deze dagen van iedereen zoal verwachtte. Vervolgens werd door KPL 1 (R) van den Berg een aantal teamcaptains aangesteld en werd het rooster uitgedeeld. Er werden drie tenten opgebouwd: n voor SM Verbeek, die als Baancommandant (BC) en Hoofd Schiet Instructeur (HSI) zou functioneren, n voor de munitieopslag en schijvenuitgifte en n voor de ontvangst van de deelnemers (tevens de koffieverkoopplaats en de PR-stand). De looproutes naar de wapen-instructieplaats (naast de bevoorradingstruck), de schijvenuitgifte en de plaats waar de schutters zich eerst zouden opstellen -om vervolgens de test te kunnen afleggen- werden uitgezet en de geluidsinstallatie werd opgebouwd en uitgetest. Inmiddels waren ook de eerste Duitse ondersteuners gearriveerd en korte tijd later kwam de Engelse kapitein er bij, waarna iedereen aan elkaar werd voorgesteld. SM Verbeek liet het gezelschap nogmaals bij de munitietent aantreden en legde uit hoe de gang van zaken, zich de volgende dag zou moeten gaan afspelen. Een gedeelte van de geluidsapparatuur werd vervolgens weer ingepakt en men vertrok naar het nabijgelegen hotel, waar de gehele Nederlandse delegatie zou verblijven, op slecht 5 minuten rijden vanaf de schietbaan. Naar het hotel rijdend passeerde men -net buiten de schietbaan- een grote kampeerplaats, waar zich al tientallen tenten en campers bevonden, waar een aantal deelnemers gedurende deze dagen zouden kunnen overnachten. Bij navraag bleek, dat hier plaats was voor zon 300 tenten en/of campers. Een ander gedeelte van de deelnemers bevond zich al elders in een sporthal of zou in de loop van de dagen arriveren. Om 14.30 uur arriveerde men bij het Landhotel Multatuli in het dorpje Ingelheim en werd de parkeerplaats opgereden. Na kennis gemaakt te hebben met de eigenaar werden de kamers ingedeeld en de key-cardsvoor de deuren verstrekt. De gehele AVRMafvaardiging (10 personen) werd op de 3 e etage gehuisvest, vanwaar men (uit het toch al hooggelegen hotel) een prachtig uitzicht had over de Rijnvallei en de vele hellingen met druiven. De twee secretarissen van de AVRM-West kregen een suite, tezamen met twee andere AVRM-leden, die bijzonder luxueus was ingericht. TV, telefoon, douchecabines, glasservies, fruitschaal enz. Er was zeker niets mis met het Landhotel Multatuli, alleen de enigszins vreemde naam intrigeerde de schrijver van dit verhaal, tot hij enige tijd later door een mede-AVRM-lid op een gedenksteen aan de zijgevel werd gewezen, waarop te lezen stond, dat de beroemde Nederlandse schrijver Eduard Douwes Dekker (schrijversnaam Multatuli) jaren in dit gebouw had gewoond en er ook was overleden. Toen viel het kwartje! Eduard Douwes Dekker (die leefde van 1820 tot 1887) werkte 18 jaar als een belangrijke ambtenaar in het voormalig Nederlands Indi, waar hij zich begon te ergeren aan de vreselijk onmenselijke wijze, waarop de rijke Nederlandse planters, omgingen met hun inheemse personeel. Hij nam ontslag en keerde gedesillusioneerd terug naar Nederland, waar hij onder het pseudoniem Multatuli, het boek Max Havelaar schreef, waarin hij de vele wanpraktijken, van de planters aan de kaak stelde! Zijn naam als schrijver was meteen gevestigd. Achttien jaar lang schreef hij diverse boe-

ken, had hij vele vrouwen en verwekte hij de nodige kinderen. Aan hij eind van zijn leven verliet hij wederom gedesillusioneerd Nederland en vestigde zich in Ingelheim (in het huis dat nu dus als AVRM-hotel functioneerde), waar hij in 1887 overleed. De steen op de muur verwijst daar nog naar...! Na even tot rust gekomen te zijn, werden de kamers ingeruimd, een gedeelte van de bagage uitgepakt en voor zij, die nog niet in camouflage-tenue waren gekleed, was hier het moment om dat nu te doen. Om 16.00 uur zou de delegatie n.l. afreizen (met hun NATO-reiswijzer, tevens toegangsbewijs) naar Ramstein Air Base, van de U.S. Air Force, de thuishaven van de 86th Airlift Wing. Vanaf dit enorme vliegveld vliegt de Amerikaanse Luchtmacht met zijn C-5 Galaxy, C-17 Globemaster-III en C-130 Hercules toestellen over de hele wereld. De rit naar het vliegveld zou ongeveer een uur duren, maar het werd iets langer, zodat de deelnemers uitgebreid konden genieten van een Duitse stau (file). Omdat het laatste stuk van de hoofdweg min-of-meer rond het vliegveld draait, kon men al in een vroegtijdig stadium, de rij reusachtige C-5 toestellen (het op n na grootste militaire vliegtuig in de wereld) op het platform zien staan. Uiteindelijk kwam men bij het poortgebouw aan, waar iedereen zich binnen moest melden en zijn paspoort en NATO-reiswijzer moest afgeven. Alles werd uitvoerig gecontroleerd, gekopieerd, in de computer gecheckt en van een indrukwekkend stempel voorzien, waarna men alles terugkreeg en de colonne via de hoofdingang de basis op kon rijden. De Nederlanders traden vervolgens een enorm gebouw binnen, dat Exchange heette en keken hun ogen uit. In de voorste hal waren zon 10 restaurants gevestigd en omdat iedereen toch wel wat hongerig was, werd meteen aangevallen en werden de nodige uitgebreide maaltijden besteld. Er kon hier met euros betaald worden, maar het wisselgeld bestond uit dollars! Niet erg, dat zou toch in de grote en kleine winkels of in het caf uitgegeven worden. Het gezelschap ging nu uiteen in kleine groepjes en er werd afgesproken, om 19.45 uur weer te verzamelen, bij de ingang van de Exchange. Via enorme gangen -waar in het midden weer tientallen winkeltjes gevestigd waren- kwam men in het warenhuisgedeelte. Er was hier echt van alles te koop. Van Harley-Davidson motoren tot 3-liter flessen Bacardi; van enorme10-persoons barbecues tot complete kerstbomen. Alles was hier verkrijgbaar! Vooral de laptops en flatscreens waren hier goedkoop. Als je in de grote winkelruimte was en je keek naar links en rechts, dan kon je je voorstellen, dat hierbinnen rustig een vliegtuig zou kunnen landen. De MKP-delegatie deed hier dus de nodige inkopen en liep van de ene ruimte naar de andere. Om 19.45 uur stond iedereen weer bij de hoofdingang van Exchange en borg zijn aankopen op in de voertuigen, waarna op een nabijgelegen parkeerterrein werd aangetreden. Onder leiding van KPL b.d. Valies werd precies om 20.00 uur de houding aangenomen en werd -onder wat verbaasde blikken van de Amerikanen- twee minuten stilte gehouden, conform de Dodenherdenking in Nederland! Na het inrukken verplaatste de groep zich naar de Sports Lounge, een soort bruin caf (wederom van een behoorlijke afmeting), waar je kon eten en de nodige soorten dranken kon krijgen, Van hieraf had je ook een goed overzicht over de platforms van het vliegveld, waar nog enkele andere soorten toestellen geparkeerd stonden. Nippend aan hun drankjes, stonden de meeste Nederlandse bezoekers op dat moment waarschijnlijk niet stil bij iets anders, waardoor dit vliegveld geschiedenis heeft geschreven. Tijdens een grote internationale vliegshow in 1988, gingen de zaken hier helemaal mis. Gedurende een spectaculaire airshow door het beroemde Italiaanse stuntteam Frecci Tricolori, kwam n van de 10 deelnemende toestellen van de formatie, in aanraking met twee andere toestellen, waarna zij alle drie neerstorten, gedeeltelijk in het publiek. Het resultaat was 70 doden, waaronder de 3 Italiaanse piloten. Van n van hen, die het misschien nog wel overleefd zou hebben, ging zijn parachute niet open! Er was verder een enorm aantal zwaargewonden; vooral brandwonden door de neerstortende (brandende) vliegtuigen. Sindsdien zijn de regels van alle vliegshows over de hele wereld behoorlijk aangescherpt. Zo mag er dus niet meer boven het publiek gevlogen worden, maar moeten de toestellen voorlangs vliegen!! Om 21.30 uur vertrok de MKP-delegatie weer in de richting van Ingelheim. Het was inmiddels donker geworden en het zou morgen een pittige dag worden. Bovendien moest men ook nog een uur terugrijden en er was afgesproken, om in de suite nog een afzakkertje te nemen. Tegen 23.00 uur was men terug in het hotel en werd nog even nagepraat. Voor n deelnemer waren de emoties van deze dag (waarschijnlijk ook door het bezoek aan Loenen) een beetje te veel geworden, want hij kon zijn ogen niet meer openhouden! Rond het middernachtelijk uur werd het

stil in het hotel en ging iedereen onder zeil; men was waarschijnlijk zo vermoeid, dat er niet eens gesnurkt werd! Op woensdag 5 mei j.l. in alle vroegte- maakte Uw foto-reporter een kleine verkenningstocht om het hotel. Hij ontdekte op een nabijgelegen heuvel, waar een gedenknaald was gebouwd, dat ook Napoleon in deze buurt was geweest. Eerst Napoleon, toen Multatuli en nu de AVRM-West; wat een historische plek was dit toch!?! Om 07.30 uur zat iedereen fris-en-fruitig aan het ontbijt, wat uitstekend verzorgd was. Er was een keur aan broodjes, vleeswaren, eieren, bacon en andere gerechten. Vanuit de eetzaal keek men zo het Rijndal in, wat de stemming nog wat verhoogde. Precies 08.00 uur vertrok men naar de nabijgelegen schietbaan. Hier bleek al spoedig, dat de goedgeoliede Amerikaans/Duitse machine al meteen was vastgelopen! Er stonden tientallen voertuigen van de organisatie voor de poort; iedereen was er.....behalve de man, met de sleutel van het toegangshek!?! Na een kwartiertje kwam hij opdraven; waarschijnlijk zal hij nu wel naar Afghanistan worden overgeplaatst. Aangekomen op het voor de Nederlanders gereserveerde gedeelte van de schietbaan, de zogenaamde Verbeek-Enclave (de enige plaats die niet onder bevel van de Amerikanen stond), werd meteen begonnen met de opbouw van de baan. In een mum van tijd was de geluidsinstallatie weer opgebouwd, was er koffie gezet en kon alles van start gaan! Tja, als er tenminste wapens en munitie zouden zijn. Het team van de 2 e secretaris werd naar de buitenzijde van de poort gedirigeerd, waar een vrachtwagen munitie moest worden overgeladen in een andere container. Met behulp van wat Duitse Kameraden was die klus al snel geklaard. Inmiddels waren ook de Glocks-17 op de schietbaan gearriveerd. Voordat met schieten werd aanvangen, werd de delegatieleider door KPL b.d. Valies onderscheiden met een fraaie armband met een Glock-embleem, een geste die hij bijzonder op prijs stelde. SM Verbeek liet wederom zijn ondersteuners aantreden en vertelde, dat iedereen -bij toerbeurt- de proef voor de Nederlandse Scherpschuttersspeld zou gaan schieten, om alvast te wennen aan de gang van zaken, gedurende de aankomende wedstrijd. Korte tijd later barstte het geweld los. Een uurtje later had bijna iedereen voldoende punten geschoten voor het Hollndische Abzeichen. Enkele leden van de U.S. Army (die op de naastgelegen baan de proeven voor de Amerikaanse Scherpschuttersspeld zouden gaan verschieten) werden nu in de gelegenheid gesteld, om ook de test af te leggen. Ook bij hun slaagden enkelen er in, om zich voor de felbegeerde Nederlandse Star te kwalificeren. Als tegenprestatie mochten de aanwezige Nederlanders een aantal magazijnen verschieten met het pistool M-9 (de Beretta), in gebruik bij de U.S. Army. Dat was best leuk! Omdat de diverse verkoopplaatsen voor eten en drinken, nog niet in bedrijf waren (het was nog geen echte MKP-wedstrijddag), werd door ene Helmut (waarschijnlijk de rencarnatie van de ME-110 spookpiloot van de Vliegbasis Soesterberg), aangeboden om voor de hele groep naar de dichtstbijzijnde MacDonald te rijden, om voor iedereen een kleine middagmaaltijd te halen. Een voorstel wat direct werd aangenomen. Korte tijd later keerde hij terug en kon iedereen zijn batterijen opladen. Om 16.30 uur werd het vooroefenen beindigd en trad iedereen -in een lange rijaan, voor de eindcontrole. Er werd teruggekeerd naar het hotel en omgekleed in burger. Sommigen gingen voor de 2e keer naar Ramstein Air Base, anderen hadden geen zin, in een lange rit in de warmte en gingen naar de nabijgelegen supermarkt, om de drank- en snackvoorraden wat aan te vullen, om vervolgens -om 17.30 uur- een uitstekende maaltijd te genieten in het Turkse Restaurant Wackernheimer Hof. Daar werd uitstekend gegeten, veel gedronken en nog veel meer gelachen en zeer lang nagetafeld. Na een afscheidsdrankje van de eigenaar, werd teruggekeerd naar de Biergarten van het hotel, waar ook nog een uurtje gezellig werd buitengezeten. Om 23.00 uur waren de Ramsteiners (met diverse inkopen) terug en werd in de suite nog een oorlam genomen! Om 00.15 uur werd aangevangen met het verduisterd varen, want het zou de volgende dag een bijzonder drukke dag worden!

Op vrijdag 6 mei j.l. werd om 06.30 uur ontbeten en was iedereen geestelijk voorbereid op de drukke dagen die komen zouden. Stipt om 07.00 uur arriveerden de organisatoren en ondersteuners op de schietbaan. Om 07.30 uur was alles opgebouwd en kon er gestart worden. Vele buitenlandse schutters liepen al rond bij de schietbaan, overal nieuwsgierig rondkijkend. Van de organisatie was vernomen dat men deelnemers kon verwachten uit de navolgende landen: Abchazi, Belgi, Duitsland, Denemarken, Engeland, Frankrijk, Itali, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Tsjechi, U.S.A. en Zwitserland. Wanneer een schutter zijn kaart had gekocht (10 euro) om te mogen deelnemen aan de proef, dan werd hij bij de eerste tent opgewacht door de dienstdoende ontvangstfunctionaris en vervolgens in een groep van 8 personen doorgestuurd naar de ruimte onder het grote camouflagenet, aan de zijkant van de bevoorradingstruck, waar afhankelijk van welke nationaliteit de schutter had, de wapeninstructie varirend werd gegeven door CAPT Williams, SGT Elizabeth of KPL b.d. Christen (de laatste twee wonen al jaren in Duitsland en spreken vloeiend de nodige talen). Na uitgebreid de komende proef doorgesproken te hebben en de werking van de Glock-17 te hebben uitgelegd, werd een groep van 8 schutters doorgestuurd naar de munitietent, waar zij echter GEEN munitie, maar slechts twee schijven verstrekt kregen. Vervolgens werden zij in een rij van 8 schutters (M/V) opgesteld achter de tent van de BC/HSI en konden zij zien (bij een eerdere groep), wat de bedoeling was. De munitie werd door een wisselende groep naar voren gebracht en de Nederlandse schietinstructeurs vulden zelf de magazijnen, zodat er geen enkele patroon in de handen (of zakken) van een schutter terechtkwam. Wanneer een nieuwe groep schutters naar voren mocht, dan werd elke schutter begeleid door een persoonlijk schietinstructeur. De schutter hing eerst zijn beide schijven op, kreeg zijn gevulde magazijn(en) uitgereikt en..Jetz geht los!! Na de series raapte de schutter zijn hulzen op, terwijl de schietinstructeur naar voren liep, de schijven er af haalde en de scores noteerde op de speciale kaart. Bij de terugkeer kreeg de schutter zijn schijven uitgereikt en de kaart met: Erfult of Nicht Erfult, waardoor vreugde of droefenis bij de deelnemers zich afwisselden. De schutter leverde -na ze afgeplakt te hebben- zijn schijven in en kon bij Erfult zijn Scherpschutterbrevet ophalen en de bijbehorende Speld kopen en bij Nicht Erfult een nieuwe kaart kopen (10 euro!) en het nogmaals proberen. Uw verslaggever kreeg zelfs een schutter, die het pas na de 5 e keer lukte (= dus 50 euro), om het eremetaal te behalen. De verschillende Nederlandse teams (van de organisatie dus) hadden een rooster, waarbij men 2 uur in de ontvangsttent dienstdeed (koffieverkoop, prmateriaal verspreiden en ontvangstfunctionaris spelen) en vervolgens doorschoof naar de munitietent (opvang lege hulzen, verstrekken munitie aan het munitiecorvee en uitreiken schijven) en dan 2 uur als schiet-instructeur dienstdeed (schutters begeleiden en kaarten aftekenen). Vervolgens was men 2 uur vrij en kon men zelf proberen om wat brevetten te behalen. Men mocht dan vr al die tientallen wachtende schutters en hoefde dus niet urenlang in de rij te staan en men betaalde als Nederlands organisator, slechts 5 euro per kaart. Ook de consumpties op de schietbaan en de middagmaaltijd (steak en bratwurst) waren voor de Nederlanders gratis. Behalve het Nederlandse Scherpschutterembleem, waarbij met het Pistool Glock-17 geschoten moest worden, konden de deelnemers ook nog opteren voor expert of sharpshooter op het Pistool M-9 (Beretta), het Geweer M-4 (de Diemaco C-8/M16) en het Machinepistool MP-5 (Heckler & Koch). Net buiten de poort was een parcours uitgezet, waar men met (oefen) Handgranaten expert enz. op dit wapen kon worden. Verder kon men op een nabijgelegen schietbaan (bij een andere organisatie) nog met het Geweer K-98 (uit WW-II) schieten en nog een brevet en een nog fraaier embleem verkrijgen. Alleen wist niemand van de Nederlanders dat, zodat deze kans (dit keer!)

hun neus voorbijging. De eigenlijke wedstrijd om de Monte Kali Pokal werd deze keer met het Zwitserse Sturmgewehr-90 verschoten, omdat er (om de een of andere reden) geen M-16s beschikbaar waren. De deelnamekosten waren 50 euro per team van vier schutters!!! Voor de Nederlandse ondersteuners, die borg staan voor het grootste gedeelte van winst van de MKP, was de deelname uiteraard.....gratis!!! Om 09.00 uur viel het eerste schot op de Nederlandse baan en vele honderden schutters werden afgehandeld. Tussentijds behaalden de Nederlandse ondersteuners zelf ook nog de nodige brevetten op de banen van de U.S.-Army bij het pistool, het geweer en het machinepistool (meestal zon 2 3 brevetten per deelnemer). De bijbehorende brevetten werden na inlevering van de deelnemerkaart meteen uitgereikt (nou ja, meteen...men stond wel een kwartiertje in de rij) en in n van de gebouwen kon met de bijbehorende spelden en andere emblemen kopen. Tussen de schietseries door werden de nodige broodjes braadworsten en broodjes karbonade genuttigd, weggespoeld met wat verfrissingen. Dat was ook wel nodig, want de temperatuur was tussen de 27 en 29C, zodat de Nederlandse Marine-ondersteuners op de junglehoed waren overgestapt! Ook was er gelegenheid om bij de stand van een Duitse Wapenfabrikant, de nieuwste generatie sniper-rifles te bekijken. Die wapens worden steeds geavanceerder en het lijkt wel, of het kaliber steeds kleiner wordt en de schootsafstand van de wapens steeds groter. In de loop van de middag vond er ook nog een kleine ceremonie plaats in de Verbeek-Enclave. De Vorsitsender (voorzitter) van de Kreisgruppe Osthessen (het gebied waar de RK-Giesel onder valt), Oberstleutnant d.R. (LTKOL) Trinks, kwam hoogstpersoonlijk naar de schietbaan, om drie belangrijke Nederlanders bij dit gebeuren te onderscheiden, n.l. SM Verbeek, CAPT Williams en KPL 1 (R) van den Berg. Voor hun grote inzet bij de Monte Kali Pokal ontvingen zij een fraaie oorkonde en werd bij hun de Kreisehrenadel in Gold opgespeld. Proficiat heren!!

Om 16.30 uur viel het laatste schot en werd de baan weer gedeeltelijk ingepakt door de helft van de organisatie, terwijl de andere helft zich bezighield met het wapenonderhoud. Om 17.30 uur was iedereen weer terug in het Landshotel Multatuli en na zich enigszins opgefrist te hebben, maakte men zich gereed voor de Kameradschaftsabend in Bingen, een plaatsje op ongeveer 20 minuten rijden van Ingelheim, waar het feest om 19.00 uur zou beginnen. Korte tijd later reed de colonne naar de Mehrzweckhalle (sporthal) in Bingen, alwaar aangekomen eerst de avondmaaltijd werd genuttigd (een soort Griekse Gyrosschotel). Een tijdlang werd er gezellig bijeengezeten met de andere nationaliteiten en vloeide het bier (en de wijn) rijkelijk. Ergens tijdens deze avond traden er ook nog enkele danseressen op, maar daar hebben de Nederlanders niet al te veel van meegekregen (en weten dat alleen van horen zeggen), omdat zij buiten op het terras stonden en leden voor de AVRM aan het werven waren. Pas toen KPL b.d. Valies (beter bekend als Swinging Steve) een lied op het toneel ten gehore bracht, gingen alle Nederlanders naar binnen. Uw AVRM-reporter zag, dat de zanger waarschijnlijk lichtelijk vermoeid was, van zijn loodzware taak op de schietbaan, want hij werd ondersteund door een kleine zangeres, die vermoedelijk net uit de kleedkamer kwam, want zij had heel weinig kleding aan.!?! Gelukkig merkte niemand in de zaal het, want het was al een beetje donker. Het liedje had echter een groot succes en ondergetekende denkt, dat men de zaal tot in Frankfort kon horen brullen! Na het optreden van Swinging Steve gingen de Nederlanders weer naar buiten en volgens onbevestigde geruchten, schijnt het dat er toen ook nog een blonde zangeres heeft opgetreden. Ook dt hebben de Nederlanders weer niet meegekregen!?! Precies om 23.00 uur gingen de MKP-delegatie terug naar Ingelheim, want er wachtte nog een 2 e loodzware dag van de wedstrijd. Wel was er in de suite nog even tijd voor een slaapmutsjeen werd de dag n de avond uitvoerig geanalyseerd. Daarna was het oogjes dichten snaveltjes toe! Op zaterdag 7 mei j.l. werd wederom om 06.30 uur ontbeten. Vooraf waren de kamers al leeggemaakt en de bagage ingepakt, want de delegatie zou hier niet meer terugkeren. n voor n betaalden de deelnemers hun hotelkosten en namen afscheid van de eigenaar. Om 07.00 uur was men terug op de schietbaan en razendsnel werd deze in gereedheid gebracht, voor het opvangen van de buitenlandse schutters. Voordat de series weer werden opgestart, begaf de helft van de Nederlandse teams zich naar de 300-meterbaan, waar de Monte Kali Pokal, met het Sturmgewehr-90 werd verschoten. Door een Zwitserse militair werd uitleg over het wapen gegeven en vervolgens werd plaatsgenomen op de schietbaan. Het team zou achtereenvolgens op dezelfde plaats -liggend vrije hand- over een afstand van 300 meter, 15 schoten lossen. Er mochten geen proefschoten worden gelost en elke schutter kreeg 2 minuten om zijn serie te volbrengen. Was men eerder klaar, dan werden de resterende seconden, als punten bij de eindscore opgeteld. Nadat de teams gedaan hadden waarvoor zij waren gekomen, bekommerden zij zich niet over de uitslag. Er werd snel teruggekeerd naar de eigen schietbaan, om de andere teams de gelegenheid te geven, om ook aan de wedstrijd deel te nemen. Inmiddels hadden zich op de Nederlandse schietbaan een aantal Amerikaanse officieren voor het pistool M -9 gekwalificeerd, een vereiste om binnenkort op uitzending naar Afghanistan te mogen. Toen de andere teams terugkeerden van het Monte Kali Schieten, werd aangevangen met de Scherpschutterproeven. Alles verliep zoals de dag daarvoor en honderden buitenlanders deden weer een poging om het embleem te behalen! Na de middagmaaltijd (wederom steak en bradwurst) kwam er nog een Generaal van de U.S.-Army, die ook wel eens een poging wilde wagen, om de Scherpschutterspeld te behalen. Dankzij een goede tip van zijn begeleidende schietinstructeur (BEV Vossen), slaagde de Generaal voor zijn test, waarna hij zeer tevreden was en zijn meegekomen Stafofficieren aankeek met een blik in zijn ogen van Zie je wel, ik fiks dit toch maar even!. Ook een journaliste van een grote

Duitse krant kwam in de Verbeek-Enclave, om een stuk te schrijven over het belangrijke Nederlandse aandeel aan deze wedstrijd. Nederlandse deelnemers zijn er overigens deze dagen weinig geweest. Slechts twee leden van de AVRM Noord-Oost brachten een bezoek aan de MKP; dat is vroeger wel eens anders geweest! Tussen al het schietbaangeweld door wisten enkele teamleden ook deze dag toch nog wat brevetten te behalen. Om 15.30 uur werd de laatste serie verschoten en werd vastvuren gehouden. Binnen een half uur was de baan afgebroken, waren de wapens schoongemaakt en was iedereen gereed voor vertrek. Een officier van de U.S. Army kwam verbaasd informeren of we wel echt klaar waren. Hij gaf de Nederlanders een compliment voor hun snelheid en discipline en vertelde dat zijn onderofficieren een beetje wezenloos rondliepen en niet goed wisten waar zij moesten beginnen. Tja, die Niederlnder zijn zo gek nog niet! De hele Nederlandse delegatie begaf zich buiten de poort, waar afscheid genomen werd van de andere teamleden. SM Verbeek, SGT Elizabeth, KPL b.d. Christen en SGTKDT Borborough zouden nog naar de prijsuitreiking in de Mehrzweckhalle in Bingen gaan, maar de rest gaf er de voorkeur aan om terug te keren naar Nederland. Va de eerste drie is bekend, dat zij zuiver voor de prijsuitreiking gingen, maar of dat bij SGTKDT Bamborough ook het geval was, is uiterst twijfelachtig. Waarschijnlijk had zijn interesse meer te maken met een lieftallige Duitse (vrouwelijke) militair!!! Om 17.00 uur werd de thuisreis -in colonne- aangevangen. Tegen 18.00 uur was er nog een stop voor de avondmaaltijd in de Burger King van de Raststtte Urbacher Walt, waarna de reis werd voortgezet. Omstreeks 22.30 uur arriveerde men op de Generaal Winkelmankazerne in de Harskamp. Hier werd nog wat bagage overgeladen en werd van autos gewisseld. Enkelen zouden hier in gebouw 107 nog blijven overnachten, maar de rest keerde huiswaarts, na afscheid van elkaar genomen te hebben. Tegen het middernachtelijk uur waren ook de beide secretarissen van de AVRM-West weer terug in hun bivak, terugkijkend op een interessante ervaring, enkele scherpschutterbrevetten rijker en in het bezit van de nodige kopij voor onze Nieuwsbrief en de Reservist. WP.

Vergadering van de Reservisten Schiet Commissie.

Utrecht, 23 mei 2011. Omstreeks 18.00 uur arriveerden de meeste leden van de Reservisten Schiet Commissie (RSC) op de Kromhoutkazerne in Utrecht. Na eerst in het ISS-Restaurant de maaltijd genoten te hebben, werd na een korte tijd plaatsgenomen in zaal Fort Blauwkapel. De juridisch adviseur en RSC-commissielid LKOL (R) Roelink was helaas verhinderd om deze sessie bij te wonen (hij was ergens anders bezig om boefjes achter de tralies te stoppen). Om 19.00 uur opende de RSC-voorzitter, KOL (R) Lettinga de vergadering en ging meteen door, met het behandelen van de ontwikkelingen op het gebied van het activiteitenplan 2011. Inmiddels is wel het activiteitenplan 2010 goedgekeurd, zodat o.m. kan worden overgegaan op het uitbetalen van de oproepdagen voor actieve reservisten. Hopelijk wordt het activiteitenplan 2011 nu snel goedgekeurd, zodat de RSC (en ook anderen) weten waar ze in de nabije toekomst rekening mee te houden hebben, zeker voor wat betreft de toewijzing van wapens en munitie. Er werd vervolgens korte tijd gediscussieerd over de gang van zaken rondom de wapens (en munitie) die bij de a.s. Tweedaagse Militaire Prestatie Tocht (TMPT) benodigd zijn. Ook werd gesproken over de ontwikkelingen bij het CIOR (het sportgebeuren van de KVNRO), dat in deze tijd van bezuinigingen, nog steeds enorme kosten met zich mee brengt. Er werd verder nog gesproken over de eventuele stappen die de RSC zou kunnen nemen, als in de toekomst blijkt, dat bepaalde -in het convenant vastgelegde- afspraken door de verantwoordelijke personen, niet worden nagekomen. Bij het agendapunt wapens bleek, dat in elk geval er nu wapens (Diemaco C-7 en Glock-17) en munitie voor de TMPT in de Harskamp zullen worden afgeleverd, waar zij in ontvangst zullen worden genomen door de verantwoordelijk wapendeskundige, AOOi (R) Droog. ELNT b.d. van den Houten (RSC-commissielid en tevens bestuurslid van de AVRM-West) vroeg de voorzitter hoe het nu zat met de wapens en munitie voor de Regionale Militaire Vaardigheids Wedstrijd (RMVW), die binnenkort op de Arnhemse Heide bij Schaarsbergen georganiseerd zou worden. Volgens KOL (R) Lettinga was daar nog steeds geen duidelijkheid over, maar hij adviseerde de organisatoren van de RMVW, om zo snel mogelijk de benodigde wapens en munitie aan te vragen. Voor wat betreft de munitie voor allerlei toekomstige (schiet)activiteiten, gelden zon beetje dezelfde verwachtingen als de wapens. Alles hangt af van een spoedige goedkeuring van het activiteitenplan 2011. Tussentijds

hadden de RSC-leden ook nog kennis genomen van de notulen van de vorige RSCvergadering, die door de RSC-secretaris, ELNT (R) Nix waren verspreid. Over deze notulen waren geen op- of aanmerkingen, waarna ze werden goedgekeurd, onder dankzegging aan de vervaardiger. Bij de buitenlandse wedstrijden werd de teamindeling bekend gemaakt, van de 2 NRFK-teams die binnenkort zullen afreizen naar de Interarma Sondrio International Shooting Competition in Itali. Tijdens deze wedstrijd zal een speciale PR-functionaris van de NRFK meereizen, om later verslag uit te kunnen brengen over deze interessante wedstrijd. Er werd verder besloten om -in september a.s.- ook enkele NRFK-teams af te vaardigen naar Polen, waar ook een interessante schietwedstrijd gehouden zal worden. Het volgende belangrijke agendapunt was de Netherlands International Shooting Competition (NISC), die in oktober a.s. (alweer voor de 19e keer!) in de Harskamp georganiseerd zal worden. Een aantal zaken werd uitgebreid doorgesproken, zoals de tenueproblemen met de Duitsers (daar zijn de regels voor deelname aan buitenlandse wedstrijd grondig veranderd) en de wijze van reclame maken voor de wedstrijd (via de mail en het uitdelen van flyers op diverse internationale wedstrijden). De verwachting is dat er deze keer wederom teams uit Zuid-Afrika zullen meedoen en hopelijk komen er dit keer ook teams uit Canada. De NICS-administrateur, SM (R) van Leeuwen, deelde de vergadering mede, hoe de stand van zaken op dit moment was, met betrekking tot het aanschrijven van deelnemers en de informatie die reeds binnen was, over teams die zich nu reeds hebben aangemeld. De RSCpenningmeester, LKOL van Eijk, besprak aansluitend de financile gang van zaken rondom de NISC en de eventuele mogelijkheden om (extra) geld te verkrijgen, om de zaak dekkend te maken. Tot slot werd de gehele actiepuntenlijst doorgelopen en werden de taken nogmaals gedetailleerd doorgesproken. Aan LKOL (R) Roelofs werd het verzoek gedaan, om zo spoedig mogelijk in contact te treden, met het management van het Van der Valk-concern in Apeldoorn (de bekende Cantharel), om afspraken te maken voor het gala-diner. Tijdens de rondvraag kwamen geen nieuwe zaken meer aan de orde en -na het vaststellen van de volgende vergaderdatum- sloot de voorzitter, om 22.00 uur, de vergadering en wenste iedereen een goede thuisreis toe. WP.

Bestuursvergadering in Rotterdam.
Rotterdam, 24 mei 2011. Op de eerdergenoemde datum heeft de Algemene Vereniging van Reserve Militairen (AVRM), regio West, een bestuursvergadering gehouden in ECHOS Home Het Anker op terrein van de Van Ghentkazerne (VGKAZ) in Rotterdam. Oorspronkelijk was de vergadering gepland in gebouw de Voorwerf op het Marine Etablissement Amsterdam, maar door een NATO-vergadering aldaar, was er op dat moment geen vergaderruimte beschikbaar, zodat uitgeweken moest worden naar de VGKAZ. Helaas was onze vertegenwoordiger uit het Hoge Noorden, algemeen bestuurslid KPL 1 (R) van den Berg niet aanwezig, omdat hij een andere defensie-taak had en ook de 2e penningmeester, MAJ (R) van der Veen had op het laatste moment moeten afzeggen, zodat niet op de volle oorlogssterkte vergaderd kon worden. Om 20.00 uur opende de voorzitter, KPLMARNALG b.d. Verheule, de vergadering en heette de aanwezigen welkom. Op zijn vraag of er nog aanvullingen waren op de agenda, bleek dat die er niet waren, zodat die kon worden vastgesteld en er kon worden doorgegaan met de notulen van de vorige bestuursvergadering, opgemaakt door de secretaris, SMJR b.d. Venema. De notulen werden zonder op- of aanmerkingen goedgekeurd door de vergadering, onder dankzegging aan de vervaardiger. Vervolgens werden de in- en uitgaande stukken behandeld. Veel ingaande stukken hadden betrekking op de binnenkort te houden Regionale Militaire Vaardigheids Wedstrijd (RMVW), terwijl ook bij de uitgaande stukken de nodige uitnodigingen voor diezelfde wedstrijd waren. Het agendapunt: mededelingen van de voorzitter was snel afgehandeld, omdat de voorzitter eigenlijk niets had mede te delen! Bij de activiteiten werden de taken van de bestuursleden (en de andere ondersteuners) nog eens uitvoerig doorgesproken en werden hier en daar wat bijgesteld. De vice-voorzitter, SM b.d. den Hartog, bood aan om net als de vorige keer- tezamen met de 2e secretaris, ELNT b.d. van den Houten, de voeding te verzorgen, een aanbod wat door de vergadering werd geaccepteerd. Er werd verder gesproken over wat voor middagmaaltijd men tijdens de RMVW zal laten opvoeren (Chinees of Italiaans?) en waar men de avond voorafgaande aan de RMVW (met de overnachters op de Oranjekazerne) zal gaan eten. Voor wat betreft de viering van het 10jarig bestaan van de AVRM-West, wat gepland was ergens eind mei/begin juni a.s. werd afgezien van een bezoek aan het Fort bij Spijkerboor, omdat men tot op heden niets van de Stichting -die dit Fort in beheer heefthad vernomen. Er werd nu besloten, om het 10-jarig bestaan te laten samenvallen, met de schietwedstrijd om de Oma Stouten Bokaal en de Abspoel-Bokaal in Wassenaar (eind september/begin oktober a.s.). Bij het onderwerp financin bracht de penningmeester, AOO (R) de Man , verslag uit over de financile situatie van onze regio. Wel, we

mogen niet klagen! Meer willen we hier niet over zeggen. Tijdens het agendapunt Public Relations & Media vertelde de foto-redacteur van de Nieuwsbrief, dat er geen compromitterende fotos over de Kameradschaftsabend -die tijdens de Monte Kali Pokal in Bingen is gehouden- geplaatst zullen worden in ons regio-orgaan. Bovendien hebben de vertegenwoordigers van de Nederlandse Krijgsmacht, zich afzijdig gehouden van het spektakel! Er werd verder nog even gesproken over het foto-boek van de AVRM-West op de website van de AVRM. Bij de rondvraag kwamen geen belangrijke zaken meer aan de orde en omstreeks 21.30 uur sloot de voorzitter de vergadering en bedankte eenieder voor zijn inbreng en komst. WP.

Carib Caribische Vlootdagen

Op 20 mei was er, ter opening van de Caribische Vlootdagen een receptie op Hr. Ms. Rotterdam, het stationschip in he gebied op dat moment. Het was een gezellige bijeenkomst waar afgevaardigden van de deelnemende schepen, afgevaardigden van KM, CLAS, Luchtmacht als ook Veteranen Vereniging Curacao, COM, KVNRO met elkaar van gedachten konden wisselen. Uiteraard werd daarbij de inwendige mens niet vergeten. Deelnemende schepen van de vlootdagen kwamen dit jaar uit o.a. Frankrijk, Mexico, VS en Colombia. De Caribische Vlootdagen vonden plaats op 21 en 22 mei. Aan boord van de Fransen kon een heuse Grand Cru gedronken worden. De Mexicanen hadden een echte Tequilabar. Eerst moest men wel de rondleiding afmaken. Uw AVRM-CARIB probeerde op zondag zonder de rondleiding aan de tequila te komen maar werd door een bemanningslid rucksichtlos eerst naar de rondleiding verwezen. Het feit dat ik samen met de Commodore Geert Bergsma daar was kon hem niet vermurwen. Dus voor de tweede keer dat weekend maar weer even de verplichte ronde gemaakt. Zoals alle andere vlootdagen waren e rook dit jaar weer allerlei demonstraties. Ter land, ter zee en in de lucht. Het meest spectaculaire blijft toch wel de afdaling van de 65 meter hoge Julianabrug. Het waren weer gezellige dagen op de kades van Otrobanda en Punda in Willemstad.

Tweede Veteranendag op Curacao

De jaarlijkse Veteranendag werd op 24 juni jl. gevierd op Marinebasis Parera. Veteranen en oudgedienden stonden in aanwezigheid van minister-president Schotte stil bij het thema Veteranen in de maatschappij. De Nederlandse Veteranendag wordt vandaag in Nederland gevierd. Voorafgaand aan de Veteranendag vond er op 15 juni een persconferentie plaats in Restaurant Tempo Doeloe. Hiernaast op de foto het bestuur van de Veteranen Vereniging Curacao (VVC) met Edsel Rosa, Curacaosche veteraan.

Vlnr. Ruud de Dood, voorzitter, Ger de Veth, secretaris, Rob van Reusel, penningmeester en Edsel Rosa De dag werd gevierd in aanwezigheid van minister-president Schotte, afgevaardigden van het Britse en Amerikaanse consulaat en de Commandant der Zeemacht in het Caribisch Gebied. Allen hielden toespraken omtrent het thema Veteranen in de maatschappij. Onze minister-president benadrukte in zijn toespraak het belang van de Veteranendagviering: Ik ben blij en dankbaar dat deze viering wordt gehouden op Curaao, want ook het Curaaose volk moet weten wat deze militairen allemaal hebben meegemaakt. Vrijheid is geen vanzelfsprekendheid en ik heb respect voor die helden die hun leven waagden voor onze normen en waarden en voor onze medeburgers. Veteranenspeld Ook de voorzitter van de Veteranenvereniging hield een korte toespraak. Hierna reikte hij de speciale Veteranenspeld uit aan Commodore b.d. Geert Bergsma, die recent met leeftijdsontslag is gegaan en nu officieel de status van veteraan heeft.

Losse flodders.
Wanneer men deelneemt aan de schietwedstrijd om de Monte Kali Pokalin Duitsland (zie het uitgebreide verslag elders in deze Nieuwsbrief ), dan ontvangen de deelnemers een fraaie oorkonde. Wij laten deze oorkonde hieronder zien. Bron: KPL 1 (R) E.H. van den Berg.

Binnenkort zal de voorzitter van de AVRM-West weer op inspectie-bezoek naar de Nederlandse Antillen gaan. Zo zal hij belangrijke besprekingen voeren met de AVRM-Carib. Hij zal ook o.m. bezoeken brengen aan Marinekazerne Suffisant en de Marinebasis Parera op Curaao. Waarschijnlijk zal er ook een bezoek worden gebracht aan de Marinierskazerne Savaneta op Aruba. Op zich zijn deze (geplande) bezoeken niet zo spectaculair; wat wel bijzonder is, is de wijze van transport naar de Nederlandse Antillen, n.l. met de vertrouwde onderzeeboot Hr. Ms. Zeerob. Ondanks de verre-

gaande bezuinigingen bij het Ministerie van Defensie, is de Koninklijke Marine bereid om onze voorzitter weer -in het diepste geheim- af te zetten op n van de verlaten kusten, in de Caribische Zee. Natuurlijk kunnen we geen verdere mededelingen over deze supergeheime landing doen, omdat we dan de Venezolaanse Defensie alarmeren, die de AVRM-West nog altijd als een soort gevaarlijke bedreiging zien. Wij houden de lezers van de Nieuwsbrief -in onze volgende uitgaven- op de hoogte van de ontwikkelingen in deze. Bron: AVRMIVD. Op verzoek van het hoofdbestuur is een werkgroep geformeerd, om de viering van het 25-jarig bestaan van de AVRM, gestalte en invulling te geven. De eerste keer was de werkgroep samengesteld uit de navolgende personen: SM b.d. Ton van der Dussen, ELNT b.d. Joop Koning, SLD 1 b.d. Laszlo Szekula, MAJ (R) Winie Scheepers, ELNT (R) Eugenio van Berkom, en ondergetekende SMJRMBK Ronald Venema. Voorafgaand aan de ALV op de Oranjekazerne in Schaarsbergen -op 8 april j.l.- kwam de werkgroep voor het eerst bijeen. Tijdens de bijeenkomst zijn de taken verdeeld en is het voorlopige programma doorgesproken, dat aan de AVRM-leden aangeboden zou kunnen worden. Verder is afgesproken om het heuglijke feit te laten samenvallen met de jaarlijkse AVRMVaardigheidsproeven in Oirschot. Dit om wat extra cachet aan het gebeuren te geven en om het mes (logistiek) aan twee kanten te laten snijden! Bij het organiseren van de viering van het 25-jarig bestaan van onze vereniging fungeert Ton als voorzitter, Joop als vice-voorzitter en zijn Winie en Eugenio o.a. verantwoordelijk voor de organisatie van de AVRM-vaardigheidsproeven. Ondergetekende zal -gezien zijn actieve status bij het Ministerie van Defensie- zorg dragen voor de nodige logistieke aanvragen via LFD/FAP en Paresto. Laszlo is puur voor eventueel benodigd advies op communicatief en PR-gebied. Op 19 mei j.l. kwam een driemanschap van de werkgroep -dat nu feitelijk belast is met de daadwerkelijke uitvoering van de viering, gepaard gaande met de nodige logistieke aanvragen- bijeen in het militair tehuis bij de kazerne in Oirschot. U begrijpt, dat de aan de viering gekoppelde financile middelen, bepalend zijn voor het wel of niet kunnen uitvoeren van de benodigde plannen. Dit heeft er voor gezorgd, dat het eerder voorgestelde dagprogramma is gewijzigd in een -naar onze mening- interessant en wie weet, leerzaam militair programma, bij de diverse rijopleidingen (OTCRIJ), die ondergebracht zijn op van de Generaal-Majoor de Ruijter van Steveninckkazerne in Oirschot. Wat dit allemaal precies inhoudt, ga ik nog niet verklappen. U moet in elk geval vrijdag 19 augustus a.s. markeren in Uw agenda, want dat is de dag van de viering, van de alweer 25 jaar jonge AVRM! Jong.ja, in vergelijking met onze NRFK-partner KVNRO zijn we piepjong.en nog vol verenigingslust en motivatie in onze AVRM om -wie weet als NRFK- samen met de leden, in het bijzonder de reservist en de vele andere actieve leden, zeker de volgende 25 jaar in te luiden! A.s. 19 augustus gaan we dus in Oirschot dit heuglijke feit, met elkaar en diverse genodigden, zowel van binnen als van buiten onze vereniging, vieren. De dag staat symbool voor alles wat we als AVRM willen uitstralen: saamhorig, actief en genteresseerd en verbonden met de mensen en het materieel van onze Nederlandse Krijgsmacht. Houdt de AVRM-site en de Reservist in de gaten; hier kunt U binnenkort al de nodige informatie verwachten. Zeker net zo belangrijk is natuurlijk Uw brievenbus; daar valt binnenkort een persoonlijke uitnodiging voor U op de deurmat! Bron: SMJRMBK R.A. Venema.

Colofon.
In de volgende uitgave van de Nieuwsbrief (die op of omstreeks 15 augustus 2011 zal verschijnen) kunt U (onvoorziene omstandigheden voorbehouden) o.m. de volgende artikelen verwachten: Van de Redactie; Ondersteuning van de Tweedaagse Militaire Prestatie Tocht in de Harskamp; Deelname aan de Interarma Sondrio International Shooting Competition in Itali; De Regionale Militaire Vaardigheids Wedstrijd in Schaarsbergen; De bestuursvergadering van de AVRM-West in Amsterdam; Deelname aan de Nederlandse Veteranendag in Den Haag;

Een bezoek van de voorzitter van de AVRM-West aan de Marinekazernes op Curaao en Aruba; Nieuws uit de Nederlandse Antillen en; Losse Flodders. Deze Nieuwsbrief is een periodieke uitgave van de AVRM-West; Aan de inhoud van dit nummer werd o.m. meegewerkt door: KPL 1 (R) E.H. van den Berg. KPLMARNALG b.d. R.J. Verheule. WMR b.d. R. van Reusel. (AVRM-Carib) SMJRMBK R.A. Venema. Technische realisatie: KPL 1 b.d. D.H.D. Verheule. Redacteur/fotograaf: ELNT b.d. W.P. van den Houten. Eindredacteur en Lay-out: KPLMARNALG b.d. R.J. Verheule

Netherlands International Shooting Competition

Nederlandse Reservisten Federatie Krijgsmacht

UITNODIGING NISC-2011
De Netherlands International Shooting Competition for Reserves bekend onder de naam NISC wordt dit jaar voor de negentiende keer gehouden van 14 t/m 16 oktober. De organisatie is in handen van de Reservisten Schiet Commissie (RSC) van de Nederlandse Reservisten Federatie Krijgsmacht (NRFK). Daarmee is de NISC de gezamenlijke jaarlijkse internationale schietwedstrijd van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reserve-Officieren (KVNRO) en de Algemene Vereniging van Reserve Militairen (AVRM). NISC is in 1993 tot stand gekomen met de goedkeuring van de Bevelhebber der Landstrijdkrachten en vormde de Nederlandse bijdrage aan de Internationale militaire schietcompetitie in NAVO-verband. Vanwege de vele internationale contacten van onze Krijgsmacht en de internationale samenwerking wordt aan dit evenement een evenredig hoog belang toegekend. Uitnodigingen zijn verzonden naar organisaties van Reservisten in Duitsland, Belgi, Frankrijk, Itali, Groot-Brittanni, Hongarije, Luxemburg, Noorwegen, Denemarken, Letland, Canada, Zwitser-land, Po-

len, Tsjechi, Oostenrijk, Zweden, Rusland, Verenigde Staten van Amerika en Zuid-Africa. Tevens zijn uitgenodigd vertegenwoordigende teams van de beide verenigingen AVRM en KVNRO, teams van de reservistenschietorganisatie KMAR, alsmede teams van de NLDA. Deze internationale ontmoeting zal, voor wat betreft het schietpro-gramma, plaatsvinden in het Infanterie Schiet Kamp (I.S.K.) en voor wat betreft de overige activiteiten in het kazernecomplex van de Legerplaats Harskamp/Generaal Winkelmankazerne en restaurant de Cantharel. Het programma begint op vrijdag 14 oktober 2011 vanaf 16.00 uur met ontvangst van de deelnemers, gevolgd door een briefing, wapeninstructies en de social meet & greet. De schietwedstrijd op de wapens Glock 17, Diemaco C7 en FAL zal plaatsvinden op zaterdag 15 oktober met in de avond het galabuffet en de prijsuitreiking. Zondagochtend na het ontbijt is het moment van good-bye & keep in touch. Deelname staat open voor teams van 3 schutters van AVRM en KVNRO. Er is plaats voor maximaal 45 teams. Voor nadere informatie: stuur een mail met verzoek om informatie naar rsc@virtualvision.nl of naar rsc.nisc@gmail.com. De informatie bestaat uit een flyer, een brief met informatie en een aanmeldingsformulier. Kolonel (R) G. Lettinga Voorzitter Reservisten Schiet Commissie NRFK