DUR NEUROLOGIA – ZAJĘCIA 1

POZYCJE UŁOŻENIOWE

 Stosujemy by uniknąć odleżyń czy też przykurczy

 Tułów dzielimy na tułów górny oraz dolny

➥ LEŻENIE TYŁEM
- Ułożenie zaczynamy od łopatki, czyli centrum!

1. KOŃCZYNA GÓRNA
- Zabezpieczamy całą kończynę górną aż pod łopatkę, aby nie doszło do
rozciągnięcia mięśni
o prześcieradło od łopatki aż do dłoni (bądź klin pod łopatki i poduszka pod
kg zajętą)
 jeśli jest to prześcieradło to rolujemy jego koniec, aby dłoń była
podtrzymywana,
 jeśli poduszka, to aby pacjent trzymał za jej koniec

○ Dłoń w pozycji neutralnej - odwrócona, spoczywa na zrolowanym końcu

prześcieradła LUB w nawróceniu – wówczas układamy coś w rękę, bo z niej
idzie największa stymulacja (łańcuch zamknięty)
 Jeśli wkładamy coś w dłoń to nic miękkiego, nic co oddaje
sprężystość)

2. GŁOWA
○ Skierowane jest w kierunku strony porażonej oraz podniesiona lekko do
góry przy pomocy poduszki

3. KOŃCZYNA DOLNA
- Zabezpieczamy kończynę od miednicy aż pod stopę prześcieradłem!
o pod miednicę oraz całą kończynę dolną aż do kostki podkładamy ręcznik
LUB prześcieradło
 Idzie on w osi i zapobiega rotacji, mięśnie miednicy nie pracują, są
rozciągnięte, ustawia się ona niżej oraz kończyna dolna jest w
rotacji wewnętrznej
 ○ pod stawem kolanowym zwijamy/rolujemy prześcieradło
 Nie dajemy klina pod kolano, ponieważ będzie on uciskał na dół
podkolanowy i może dojść do zakrzepów bądź zatorów

○ zrolowany koniec ręcznika/pzreścieradła dajemy pod Achilles – musi być

pozycja pośrednia
 W stopie nie chcemy zgięcia podeszwowego – uniemożliwia fazę
podporu oraz przeniesienia
 jeśli stopa dalej opada to można użyć wałka przed stopę

➥ LEŻENIE BOKIEM
● Pacjenta należy układać na boku zdrowym i porażonym

1. BOK ZDROWY
● kończyna dolna zajęta powinna być lekko zgięta w stawie biodrowymi kolanowym -
spoczywa ona na klinie
● kończyna górna
○ 1 sposób - wyprostowana spoczywa na klinie bądź na poduszce. Pacjent
trzyma coś w dłoni

○ 2 sposób – kończyna górna zgięta w stawie łoksciowym, oparta o tułów,

dłoń oparta o kozetkę. Uważamy na to aby kończyna górna nie stykała się z
tułowiem i możemy to zabezpieczyć klinem bądź prześcieradłem

○ 3 sposób - koszyczek: oplatamy KG i układamy końce prześcieradła pod

miednice

2. BOK PORAŻONY
● KG zdrowa odwrócona na zewnątrz z jednoczesnym wyprostem łokcia i z dłonią
zwróconą ku górze (supinacja). KG jest wysunięta w przód, tak by głowa chorego
nie spoczywała na głowie kości ramiennej.
● Zdrowa kończyna dolna spoczywa zgięta na kinie natomiast porażona jest
wyprostowana

➥ LEŻENIE NA BRZUCHU
 Nie jest stosowane
I DOBA - CO MOŻEMY ROBIĆ

● Leżenie ułożeniowe ⬆️
● Ćwiczenia bierne – zachowanie ruchomości. Można tu wykonywać bierne wzorce
pnf (w diagonalnych z stymulacją słowną pacjenta)
● Ćwiczenia izometryczne– synergistyczne
● PNF z oporem
● Ćwiczenia oddechowe
● Aproksymacja

APROKSYMACJA Tzw. Docisk stawowym

1. STAW BARKOWY I ŁOKCIOWY
○ Kończyna górna zgięta w stawie barkowym do 90 stopni, staw łokciowy
wyprostowany
○ łapiemy za nadgarstek pacjenta i staw łokciowy (bądź lekko pod nim) i
następnie dokonujemy docisku stawowego

2. STAW BARKOWY I ŁOKCIOWY

○ Kończyna górna zgięta w stawie łokciowym pod kątem 90 stopni łapiemy
pacjenta za dłoń i staw łokciowy bądź ramię i wykonujemy docisk stawowy.

3. STAW BIODROWY I KOLANOWY

○ Kończyna dolna zgięta w stawie biodrowym i kolanowym.
○ Łapiemy pacjenta za udo i pod stawem kolanowym i wykonujemy docisk
stawowy

STYMULACJA TUŁOWIA IRRADIACJA

 POZYCJA NISKA

1. ZGINACZE - FAZA PRZENOSZENIA

Wzór PNF: WYPROST – PRZYWIEDZENIE – ROTACJA WEWNĘTRZNA

Pw: ZGIĘCIE - ODWIEDZENIE - ROTACJA ZEWNĘTRZNA

Wykonujemy wzór PNF z oporem. Pacjent musi pokonać nasz opór

Wywołane jest napięcie brzucha, zgina nam się biodro, zgina nam się kolano, stopa zgina
się grzbietowo

2. PROSTOWNIKI - FAZA PODPORU

Wzór PNF: ZGIĘCIE - ODWIEDZENIE – ROTACJA ZEWNĘTRZNA

Pw: WYPROST – PRZYWIEDZENIE - ROTACJA WEWNĘTRZNA

Wzór PNF - Zgięcie odwiedzenie rotacja zewnętrzna.

Wykonujemy wzór PNF z oporem. Pacjent musi pokonać nasz opór

STYMULACJA TUŁOWIA - Pozycja półwysoka

POZYCJA: Pacjent siada na krawędzi kozetki. Terapeuta siada za nim. Kończyny Górne
pacjenta są skrzyżowane na klatce piersiowej tak aby kończyna górna porażona
znajdowała się pod kończyną górną zdrową. Kończyny dolne pacjenta znajdują się na
podwyższeniu.
Terapeuta podtrzymuje pacjenta za łokcie.

1. STYMULACJA ZGINACZY:

 STYMULACJA POŚREDNIA i BEZPOŚREDNIA

PW: Plecy pacjenta spoczywają na klatce piersiowej terapeuty.

Pozycja w jakiej znajduje się terapeuta i pacjent jest lekko
odchylona do tyłu– zaczynamy z pozycji wyprostnej.

RUCH:
Pacjent próbuje chorym łokciem dotknąć zdrowego kolana.

RUCH:
Pacjent próbuje zdrowym łokciem dotknąć chorego kolana.
 2. STYMULACJA PROSTOWNIKÓW:

 STYMULACJA POŚREDNIA I BEZPOŚREDNIA

PW: Plecy pacjenta spoczywają na klatce piersiowej terapeuty.

Pozycja – zaczynamy z pozycji zgięciowej

RUCH:
Pacjent próbuje oddalić chory łokciem od zdrowego kolana.

RUCH:
Pacjent próbuje oddalić zdrowy łokieć od chorego kolana.

Na zdjęciach przedstawiono ruch

STYMULACJA DO SIADU - WYDŁUŻENIE/SKRÓCENIE TUŁOWIA

➤ POZYCJA PÓŁWYSOKA

PW: Pacjent siedzi na kozetce. Terapeuta siada na kozetce od boku, obejmując swoimi
nogami po stronie chorej pacjenta - cwiczymy SKROCENIE I WYDLUZENIE tułowia

RUCH:
1. Terapeuta łapie swoimi kończynami górnymi pośladek pacjenta i ciągnie do siebie
– w górę. Pacjent pcha pośladkiem w dół.

2. Terapeuta ciągnie pośladek w dół, a pacjent w górę.

Płaszczyzna czołowa!

MOBILIZACJA GÓRNEGO TUŁOWIA

Wzorce łopatki PNF

MOBILIZACJA DOLNEGO TUŁOWIA

Wzorce miednicy PNF

TECHNIKI STABILIZACYJNE W SIADZIE

1. Dajemy opór z przodu ciała pacjenta (w okolicy barków) Mówimy komendę – nie
daj się zepchnąć
2. Dajemy opór z tyłu ciała pacjenta (okolice łopatki, barków) . Jeśli najpierw
dawaliśmy opór z przodu przenosimy na początku jedną dłoń.

Opór musi być stały!!

PRZEJŚCIE PACJENTA Z SIADU DO STANIA

1. PACJENT SAM DAJE RADE
○ Siad na niskiej kozetce/krześle. Stopy pacjenta oparte
o podłoże
○ Terapeuta blokuje swoją stopą - stopę po stronie
przyśrodkowej pacjenta i kolanem – kolano po stronie
bocznej pacjenta
○ Łapiemy pacjenta jedną ręką pod dół pachowy, drugą
ręką trzymamy za dłoń pacjenta
○ Pacjent pochyla tułów do przodu i wstaje

2. PACJENT NIE DAJE SAM RADY

○ Stopy oparte o podłoże
○ Blokujemy kończyna dolną niedowładną pacjenta naszą
kończyną dolną aby nie uciekała w bok
○ Łapiemy pacjenta pod doły pachowe i następnie bierzemy
go na siebie