Professional Documents
Culture Documents
Podział Kwasów
Podział Kwasów
Reszta kwasowa w cząsteczce kwasu może mieć różny charakter i pochodzenie. Podstawowy ich podział
polega na wydzieleniu grupy kwasów tlenowych, oraz kwasów beztlenowych.
Kwasy tlenowe
Kwasy tlenowe posiadają w swej budowie przynajmniej jeden atom tlenu. Wśród ich wielu kombinacji
warto przytoczyć te najczęściej spotykane:
Kwasy beztlenowe
Kwasy beztlenowe, jak sama nazwa wskazuje, pozbawione są tlenu w swym składzie. Są natomiast
wodnymi roztworami związków wodoru z atomami niemetali należących do tlenowców i fluorowców.
HF – kwas fluorowodorowy,
Moc kwasów
O tym jak mocny jest kwas decyduje jego zdolność do dysocjacji, czyli do oddawania protonów (jonów
wodoru: H+). Im mocniejszy kwas, tym więcej jonów wodoru znajdzie się w roztworze wodnym tego
kwasu.
Kwasy beztlenowe
Kwasy beztlenowe zbudowane są z atomu niemetalu i atomu wodoru. Są one połączone bezpośrednio.
Wywołuje to pewien ważny efekt: jeśli atom niemetalu jest silnie elektroujemny, to mocniej przyciąga
on do siebie atom wodoru. Im większa elektroujemność niemetalu i im mniejszy promień atomu – tym
słabszy będzie kwas – ponieważ trudno mu oddać proton. Za to cząsteczka jodowodoru: Dlatego w
cząsteczce HI oddziaływania pomiędzy atomami są słabsze – łatwiej zerwać to wiązanie. Ten kwas jest
mocniejszy, ponieważ łatwiej mu oddać proton. Czyli moc kwasów bezltenowych możemy uszeregować:
HF < HCl < HBr < HI
Kwasy tlenowe
Moc kwasów należących do tej samej grupy o tym samym stopniu utlenienia. Im bardziej
elektroujemny atom centralny kwasu, tym silniejszy kwas: HClO3 > HBrO3 > HJO3 Fluor nie tworzy
kwasów tlenowych. Jeśli atom centralny jest silnie elektroujemny – mocno odciąga elektrony z tlenu, a
tlen z wodoru. Nie ma tutaj tak silnego przyciągania – atom wodoru może łatwo oddysocjować. Jeśli
zamiast chloru wstawilibyśmy jod – duży atom o słabej elektroujemności .Jod – nie miałby siły zabrać
elektronów atomowi wodoru, aby ten mógł utworzyć jon H+ . Dlatego kwas chlorowy (V) jest mocniejszy
od bromowego (V), a bromowy (V) jest mocniejszy od jodowego (V). Kwasy tlenowe tego samego
pierwiastka. Za przykład weźmiemy kwasy chlorowe:
KWAS WĘGLOWY
-ciecz bezbarwna
- ma specyficzny smak
KWAS FOSFOROWY
-ciecz bezbarwna
KWAS SIARKOWY
- ciecz bezbarwna
-syropowaty
- ma właściwości Higroskopijne
-żrący
KWAS AZOTOWY
-bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu
-żrący
KWAS CHLOROWODOROWY
- ciecz bezbarwna
-charakterystyczny zapach
-żrący
KWAS SIARKOWODOROWY
-ciecz
-silna trucizna
-nieprzyjemny zapach
1.
2.
HF r. kwasowa: F, wart: I HNO2 r. kwasowa: NO2, wart: I H2SIO3 r. kwasowa: SiO3, wart: II HBr r.
kwasowa: Br, wart: I HCIO4 r. kwasowa: ClO4, wart: I H2SO4 r. kwasowa: SO4, wart: IO HIO3 r. kwasowa:
IO3, wart: I H3PO4 r. kwasowa: PO4, wart: III
4.
kwas chlorowy (I): Cl2O + H2O = 2HClO kwas chlorowy (III): Cl2O3 + H2O = 2HClO2 kwas chlorowy (V):
Cl2O5 + H2O = 2HClO3 kwas chlorowy (VII): Cl2O7+ H2O = 2HClO4
5.