Podział kwasów

Reszta kwasowa w cząsteczce kwasu może mieć różny charakter i pochodzenie. Podstawowy ich podział
polega na wydzieleniu grupy kwasów tlenowych, oraz kwasów beztlenowych.

Kwasy tlenowe
Kwasy tlenowe posiadają w swej budowie przynajmniej jeden atom tlenu. Wśród ich wielu kombinacji
warto przytoczyć te najczęściej spotykane:

H2CO3 – H3PO4 – kwas fosforowy stanowiący składnik Coca Coli,

HNO3 – kwas azotowy (V),

HNO2 – H2SO4 – kwas siarkowy (IV),

H2SO3 – kwas siarkowy (VI).

Kwasy beztlenowe
Kwasy beztlenowe, jak sama nazwa wskazuje, pozbawione są tlenu w swym składzie. Są natomiast
wodnymi roztworami związków wodoru z atomami niemetali należących do tlenowców i fluorowców.
HF – kwas fluorowodorowy,

HCl – kwas chlorowodorowy,

H2S – kwas siarkowodorowy.

Moc kwasów
O tym jak mocny jest kwas decyduje jego zdolność do dysocjacji, czyli do oddawania protonów (jonów
wodoru: H+). Im mocniejszy kwas, tym więcej jonów wodoru znajdzie się w roztworze wodnym tego
kwasu.

Kwasy beztlenowe
Kwasy beztlenowe zbudowane są z atomu niemetalu i atomu wodoru. Są one połączone bezpośrednio.
Wywołuje to pewien ważny efekt: jeśli atom niemetalu jest silnie elektroujemny, to mocniej przyciąga
on do siebie atom wodoru. Im większa elektroujemność niemetalu i im mniejszy promień atomu – tym
słabszy będzie kwas – ponieważ trudno mu oddać proton. Za to cząsteczka jodowodoru: Dlatego w
cząsteczce HI oddziaływania pomiędzy atomami są słabsze – łatwiej zerwać to wiązanie. Ten kwas jest
mocniejszy, ponieważ łatwiej mu oddać proton. Czyli moc kwasów bezltenowych możemy uszeregować:
HF < HCl < HBr < HI
Kwasy tlenowe
Moc kwasów należących do tej samej grupy o tym samym stopniu utlenienia. Im bardziej
elektroujemny atom centralny kwasu, tym silniejszy kwas: HClO3 > HBrO3 > HJO3 Fluor nie tworzy
kwasów tlenowych. Jeśli atom centralny jest silnie elektroujemny – mocno odciąga elektrony z tlenu, a
tlen z wodoru. Nie ma tutaj tak silnego przyciągania – atom wodoru może łatwo oddysocjować. Jeśli
zamiast chloru wstawilibyśmy jod – duży atom o słabej elektroujemności .Jod – nie miałby siły zabrać
elektronów atomowi wodoru, aby ten mógł utworzyć jon H+ . Dlatego kwas chlorowy (V) jest mocniejszy
od bromowego (V), a bromowy (V) jest mocniejszy od jodowego (V). Kwasy tlenowe tego samego
pierwiastka. Za przykład weźmiemy kwasy chlorowe:

HClO < HClO2 < HClO3 < HClO4

KWAS WĘGLOWY
-ciecz bezbarwna

- ma specyficzny smak

-kwas ten nie jest trwały

- gdy ulega rozkładowi wydziela się gaz

KWAS FOSFOROWY
-ciecz bezbarwna

-gęstość większa od wody

-z wodą miesza się w dowolnym stosunku

- substancja żrąca - powoduje oparzenia

- barwi oranż metylowy na czerwono

KWAS SIARKOWY
- ciecz bezbarwna

-syropowaty

-około 2 razy cięższy od wody

-z wodą miesza się w dowolnym stosunku

- ma właściwości Higroskopijne

-żrący
KWAS AZOTOWY
-bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu

- z wodą miesza się w dowolnym stosunku

- pod wpływem światła rozkłada się(żółty kolor)

-żrący

KWAS CHLOROWODOROWY
- ciecz bezbarwna

-charakterystyczny zapach

-z wodą miesza się w dowolnym stosunku

- stężony jest dymiącym kwasem

-żrący

-barwi oranż metylowy na czerwono

KWAS SIARKOWODOROWY
-ciecz

-silna trucizna

-nieprzyjemny zapach

-nie roztwarza metali cięższych

-służy do otrzymywania siarczków

1.

HBr, HI, HCN, H2S

2.

HF r. kwasowa: F, wart: I HNO2 r. kwasowa: NO2, wart: I H2SIO3 r. kwasowa: SiO3, wart: II HBr r.
kwasowa: Br, wart: I HCIO4 r. kwasowa: ClO4, wart: I H2SO4 r. kwasowa: SO4, wart: IO HIO3 r. kwasowa:
IO3, wart: I H3PO4 r. kwasowa: PO4, wart: III

4.

kwas chlorowy (I): Cl2O + H2O = 2HClO kwas chlorowy (III): Cl2O3 + H2O = 2HClO2 kwas chlorowy (V):
Cl2O5 + H2O = 2HClO3 kwas chlorowy (VII): Cl2O7+ H2O = 2HClO4

5.

B) HIO, HBrO, HCl