Wydarzenie Znaczenie dla rozwoju bohatera; wpływ na charakter, zachowanie, sposób myślenia, Etap

/osoba doświadczenie życiowe. rozwoju

Wyjazd do szkoły w
Owczarach
Rozstanie z rodzicami
Śmierć matki
Zachowanie księdza
Wargulskiego wobec
inspektora
Schwytanie uczniów w
czasie strzelania.

Spotkania ze strzelcem
Nogą
Kontakty z Zabielskim

Pomoc udzielona
Andrzejowi Radkowi
Przynależność do koła
„literatów”

Fascynacja filozofią
Buckla’a i
spotkania z kolegami
Zachowanie wobec
Waleckiego

Bernard Zygier

Spotkania „na Górce” u

Gontali
Pobicie Majewskiego

Anna Stogowska

„Syzyfowe prace” (fragment)

„Na górce zgromadzenia były zupełnie ubezpieczone (...) dusza i kierownikiem był Zygier. Dzięki jego wpływowi kierunek i
nastrój myślenia młodzieży kończącej gimnazjum zmienił się średnicowo. Nie wymagało to zresztą ani zbyt wielkiej erudycji, ani
forsownego oddziaływania, niby gwałtowny, za usunięciem stawidła, wybuch wody z jeziora skrytego przed oczyma tych młodzieńców,
wwaliły się na obszary, które dotąd znali: wielka poezja wygnańcza, historia rewolucji i upadków, prawdziwa historia czynów ludu, a
nie jego rządu, wieczyście nowa, krwią przesiąkła, pełna żywotów godnych pióra Plutarcha albo Carlyle’a ... Ta samoistna, oryginalna
kultura wciągnęła ich do swej głębi.
Był to rezultat nieunikniony. Zakaz policyjny, traktujący geniusz Mickiewicza jako niebyły, usiłujący zniweczyć pamięć o czynach i
życiu Kościuszki, wzmógł tylko ciekawość, energię badania i miłości. Czytano rzeczy „zabronione” ze zdwojoną starannością, uczono
się ich namiętnie i z uniesieniem, czego nie byłoby może, gdyby te dzieła były legalne, jak pisma Puszkina czy Gogola. (...) Każda
przyniesiona książka była nowością, do której rzucano się z takim zaciekawieniem, z jakim czyta się telegraficzne wiadomości w
ostatnim dzienniku o najświeższych zdarzeniach. (...) Do każdego płodu myśli ludzkiej banda tych młodzików przychodziła z
natręctwem i bezwzględnością, roztrząsała go nieraz z prostactwem, a najczęściej z zachwytem, który już drugi raz w życiu się nie
powtarza.
Gdy Borowicz przeczytał „Dziady”, nie był w stanie z nikim mówić. Uciekł do najbliższego lasu i błąkał się tam pożerany przez
nieopisane wzruszenie. W zachwycie jego tkwiło coś bolesnego, jakieś przypomnienie mętne i zamglone, a przecież żywe, niby ciągle w
uchu dzwoniący płacz nie wiedzieć czyj, nie wiedzieć, kiedy słyszany, a może nie słyszany nigdy, tylko razem z istnością poczęty w
łonie matki, gdy brzemienna chodził około uwolnienia męża z fortecy i w milczeniu płakał nad męką, nad klęskami, nad niedolą, i
boleścią ginącego powstania... Poezja i literatura epoki Mickiewicza odegrała w życiu Marcina rolę niezmiernie kształcącą. Przechodził
wśród tych arcydzieł jak przez chłostę, jak między szeregami osób, które na niego patrzyły ze wzgardą. Dusza jego pod wpływem tej
lektury mocował się z własnymi błędami, ulepszała w sobie i scaliła raz na zawsze w kształt niezmienny niby do białości rozpalone
żelazo rzucone w zimną wodę.”
1. Wskaż typowe dla młodzieńczego wieku:
- zachowania bohaterów
- reakcje emocjonalne na treści zawarte w książkach.
2. Wyjaśnij, dlaczego książki odegrały tak dużą rolę w kształtowaniu gimnazjalistów z Klerykowa.
3. Wypisz z tekstu fakty.
4. Wskaż wydarzenia w życiu Marcina, które wzbudzają wobec niego uczucie wzgardy i te, wzbudzają twój szacunek.
5. Korzystając z treści utworu oraz własnej wiedzy i doświadczeń określ, czym jest dojrzewanie i wskaż, co decyduje o
dojrzewaniu człowieka, wymień również znane ci przyczyny buntu.
6. Na podstawie lektury sporządź Kodeks postępowanie młodego człowieka zawierający wskazówki, jak żyć. Nie podawaj
zachowań negatywnych na zasadzie przeczenia. np. „Nie zachowuj się niegodziwie”.