Professional Documents
Culture Documents
14 Elektrostatyka
14 Elektrostatyka
(a) Jakie warunki muszą spełniać masy m1 i m2 oraz ładunki aby kąty odchylenia nici od
pionu spełniały warunek: α1 = α2 = α? (b) Oblicz sumaryczny ładunek obu kulek, jeżeli po
naładowaniu kąt między nićmi wynosi 900 przy założeniu, że rozmiary i masy obu kulek są
równe: m1 = m2 = m = 0,1 g długości nici: l = 10 cm, a kulki przed naładowaniem stykały się
ze sobą.
14.2. Dwie niewielkie, przewodzące kulki o jednakowych rozmiarach i ciężarach: G = 0,05 N
zawieszono na równych niciach o długościach: l = 10 cm tak, że powierzchnie stykały się.
Jakim ładunkiem qc należy naładować kulki aby naprężenie nici N wynosiło 0,1 N?
14.3. Czy dwa rozciągłe, przewodzące ciała naładowane ładunkami jednoimiennymi, będą
zawsze się odpychały?
14.4. Jak należy rozdzielić ładunek Q na dwie kulki, aby siła wzajemnego oddziaływania
między kulkami była największa? Oblicz wartość tej siły.
14.5. Jaś zrobił sobie smalec ze skwarkami i stopiony, jeszcze przed wlaniem do słoiczka,
posolił. Niestety sól nie rozpuściła się w tłuszczu i opadła na dno patelni. Spróbuj wyjaśnić
Jasiowi dlaczego tak się stało.
14.6. Czy można bezpośrednio posłużyć się prawem Coulomba w celu obliczenia siły, z jaką
przyciągają się okładki naładowanego kondensatora?
14.7. Oblicz siłę działającą na punktowy ładunek q = 5·10-9 C, znajdujący się w środku
równomiernie naładowanego ładunkiem Q = 3·10-7 C półokręgu o promieniu R = 5 cm.
14.9. Pole elektryczne jest wytwarzane przez trzy ładunki Q, 2Q i –3Q, umieszczone
w wierzchołkach trójkąta równobocznego o boku a. Oblicz potencjał w środku odcinka
łączącego ładunki Q i 2Q.
14.10. Na końcach odcinka o długości d znajdują się ładunki Q > 0 i -4Q.
W jakich punktach prostej przechodzącej przez ładunki: (a) natężenie pola równa się zeru, (b)
potencjał pola równa się zeru, (c) występuje minimum (lokalne) potencjału?
14.12. Mała kulka o masie m = 0,2 g wisi na nici między dwiema naładowanymi płytami.
Kulka naładowana jest ładunkiem q = 610-9 C.
Ile wynosi różnica potencjałów między płytami, jeżeli nić tworzy z pionem kąt = 100,
a odległość między płytami d = 0,1 m?
14.13. Narysuj linie sił pola elektrycznego oraz powierzchnie stałego potencjału dla
przedstawionych poniżej układów ładunków elektrycznych:
(a)
(b)
(c)
(d)
14.14. Jak wpływają przedmioty przewodzące na rozkład pola elektrycznego? Narysuj linie
sił pola elektrycznego i powierzchnie ekwipotencjalne dla poniższych układów:
(a)
(b)
(c)
14.19.* Potencjał pola elektrycznego określony jest równaniem: V = a(x2+y2)+bz2, gdzie a >
0, b > 0. (a) Jaki jest kształt powierzchni ekwipotencjalnych? (b) Wyznacz wektor natężenia
pola elektrycznego E i jego moduł E. (c) Jaki jest kształt powierzchni, na których E = const?
(d) Jaki kształt będą miały powierzchnie ekwipotencjalne gdy potencjał będzie określony
równaniem: V = a(x2+y2)-bz2 gdzie a > 0, b > 0?
14.24. W jednorodnym polu elektrycznym o natężeniu E = 2103 V/m znajduje się dipol
elektryczny o momencie dipolowym p = 510-3 Cm. Narysuj siły działające na dipol oraz
oblicz moment tych sił, jeżeli oś dipola tworzy z polem elektrycznym kąt = 300.
14.25 Dipol o momencie p = 510-3 Cm znajduje się w niejednorodnym polu elektrycznym
E V
o gradiencie 1 2 . Oblicz siłę wywieraną przez pole na dipol w tym polu.
x m
14.26 Na dipol elektryczny w niejednorodnym polu elektrycznym działa siła wciągająca lub
wypychająca go z pola w zależności od ustawienia dipola. Wyjaśnij, dlaczego skrawki
papieru są zawsze przyciągane do naelektryzowanej pałeczki.
14.31. Metalową kulę o promieniu R naładowano ładunkiem q. (a) Oblicz i wykreśl zależność
potencjału i natężenia pola elektrycznego w funkcji odległości od środka kuli. (b) Jak zmieni
się rozkład pola elektrycznego, gdy zamiast metalowej, użyjemy kuli z dielektryka
naładowanej powierzchniowo ładunkiem q.
14.32. Nieskończenie długą prostą nić znajdującą się w próżni naładowano ze stałą gęstością
liniową ładunku = 210-6C/m. (a) Wyznacz moduł natężenia pola E i potencjał V jako
funkcję odległości r od nici. (b) Oblicz E i V dla r = 10m.
14.36. Płaski kondensator naładowano do napięcia U0 i odłączono od źródła. Jak zmieni się:
(a) napięcie na kondensatorze, (b) natężenie pole elektrycznego, (c) ładunek na okładkach,
jeżeli okładki zsuniemy na n razy mniejszą odległość?
14.40. Kulka rtęci, naładowana do potencjału V, podzieliła się na dwie kulki, z których jedna
ma n razy większą objętość od drugiej. Do jakich potencjałów będą naładowane te kulki?
14.41. Każdy z trzech kondensatorów o pojemnościach C1, C2, C3 naładowano do napięcia
U i następnie, po odłączeniu źródła napięcia, wszystkie połączono szeregowo (rys. a) Oblicz
ładunki Q1, Q2, Q3 na okładkach kondensatorów tak otrzymanego układu kondensatorów po
zwarciu ich przewodnikiem (rys. b).
(a) (b)
14.44. Ile razy trwały moment dipolowy cząsteczki tlenku węgla CO, który wynosi
p0 = 0,3710-30 Cm, jest większy od momentu dipolowego indukowanego w tej cząsteczce
przez zewnętrze pole elektryczne o natężeniu E = 104 V/cm? Średnia polaryzowalność
elektronowa cząsteczki CO wynosi = 2,2. 10-40 Fm2.
14.45. W odległości r = 1510-10 m od atomu argonu znajduje się elektron. Oszacuj moment
dipolowy indukowany w atomie argonu przez pole elektryczne elektronu. Polaryzowalność
elektronowa atomu argonu wynosi = 1,810-40 Fm2.
14.46. Momenty dipolowe molekuł równają się sumie wektorowej odpowiednich momentów
dipolowych wiązań. Oblicz moment dipolowy wiązania OH w molekule wody, jeżeli moment
dipolowy molekuły wody równa się 6,210-30 Cm, a kąt między wiązaniami OH wynosi 1040.
14.47. Stała elektryczna diamentu wynosi = 1,4610-10 C2/(Nm2). Znajdź względną
przenikalność r i podatność dielektryczną diamentu. Ile wynosi polaryzowalność jednostki
objętości i jednego mola diamentu? Gęstość diamentu = 3,51 g/cm3, masa molowa
= 12 g/mol. Skorzystaj ze wzorów na wektor polaryzacji: P 0 ( r 1) E n0E , gdzie
n0 oznacza koncentrację dipoli.
14.48. Jak zmieni się: (a) pojemność elektryczna, (b) ładunek na okładkach, (c) napięcie,
(d) natężenie pola elektrycznego, jeżeli między elektrody kondensatora płaskiego
o pojemności C0 wsuniemy dielektryk o przenikalności r i grubości d równej odległości
między okładkami kondensatora? Rozpatrzyć dwa przypadki: (I) Kondensator po
naładowaniu do napięcia U0 odłączono od źródła. (II) Kondensator jest cały czas podłączony
do źródła o napięciu U0.
14.49. Kondensator płaski, którego okładki są oddalone o l = 1cm wypełniony jest olejem
(r = 5). Jakie napięcie należy przyłożyć do kondensatora, aby gęstość ładunków
polaryzacyjnych na oleju wynosiła = 6,210-10 C/cm2?
14.50. Płaski kondensator próżniowy naładowano tak, że natężenie pola wynosi w nim
E0 = 100 MV/m. Następnie wypełniono go dielektrykiem, którego drobiny są sztywnymi
dipolami o momencie pe = 0,510-29 Cm. Koncentracja dipoli n = 1026 m-3. Oblicz średnią
wartość natężenia pola elektrycznego wewnątrz dielektryka, pomijając wpływ ruchów
cieplnych drobin.
14.1.R.
(a) Jednoimiennie naładowane kulki odpychają się siłami Fc1 = Fc2 = Fc (zgodnie
z III zasadą dynamiki).
q1 q 2
Fc k ,
d2
gdzie:
1
k .
4 0
Fc F 1 = 2 wtedy, gdy
tg 1 c
Q1 m1 g m1 = m2 = m.
Ładunki q1 i q2
Fc Fc
tg 2 mogą być różne.
Q2 m2 g
q 2l 2 0 mg 4,7 10 6 C .
qc 2q 9,4 10 8 C .
14.2.R.
3
( N 2 G 2 ) 4 2l
q c 2q 2 1
1,1 10 6 C ,
k2 N
gdzie:
1 N m2
k 9 10 9
4 0 C2
14.3.R. Nie. W przypadku przewodzących ciał rozciągłych, gdy ładunek jednego z ciał będzie
znacznie większy od ładunku drugiego ciała, efekt indukcji elektrostatycznej (rozdzielenia
ładunków w przewodniku pod wpływem pola elektrostatycznego) może być silniejszy
i naładowane jednoimiennie ciała będą się przyciągały!
14.4.R.
Q
q1 q 2
2
14.5.R. W soli występuje wiązanie jonowe. Zgodnie z prawem Coulomba, siła oddziaływania
dwóch ładunków Fc równa się:
1 q1 q 2
Fc .
4 0 r r 2
Dla tłuszczu r = 2, w przeciwieństwie do wody, dla której r = 81, dlatego też w wodzie
następuje rozpuszczanie się soli, a w tłuszczu nie. Jest to interpretacja jakościowa. W ciele
stałym o wiązaniu jonowym występują bardziej złożone oddziaływania.
14.6.R. Nie. Prawo Coulomba stosuje się ściśle tylko do ładunków punktowych.
W przypadku przewodzących ciał rozciągłych, rzeczywiste oddziaływanie może różnić się nie
tylko co do wartości, ale też co do znaku siły. Patrz przykład 14.3.
14.7.R.
Q
(1) dQ dl ,
R
q dQ
(2) dF k .
R2
Siłę dF możemy rozłożyć na dwie składowe: dFx i dFy. Składowe siły dFy pochodzące od
punktów położonych symetrycznie względem osi x będą się kompensowały. Dlatego też
wypadkowa siła F będzie skierowana wzdłuż osi x i pochodzić będzie od składowych siły
dFx.
F Fx dFx dF sin
0
Q
q R sin
2k q Q
F k R d 3,42 10 3 N .
0 R 2
R 2
14.8.R. Układ znajduje się w równowadze, gdy w środku kwadratu umieścimy ładunek:
Q
q (1 2 2 ) .
4
Będzie to równowaga chwiejna. Najmniejsze zakłócenie równowagi powoduje, że układ nie
będzie już w równowadze.
14.9.R.
2Q
V k (3 3 ),
a
1
gdzie: k .
4 0 r
14.10.R.
Q
E k ,
r2
4Q
E k
(r d ) 2
i E+ = E-, czyli:
Q 4Q
k k .
r 2
(r d ) 2
3r 2 2dr d 2 0 .
r1 d i r2 13 d ,
czyli natężenie pola elektrostatycznego równe zero wystąpi z lewej strony ładunku
Q w odległości r r1 d . Drugie rozwiązanie r r2 13 d będzie odpowiadało położeniu
na prawo od ładunku Q. W punkcie tym natężenia E+ i E- są również równe, lecz są zgodnie
skierowane (sprawdź to!).
(b)
Korzystamy z zasady superpozycji pól:
V = V+ + V-,
gdzie:
Q
V k - wartość potencjału elektrycznego w punkcie odległym o r od ładunku Q,
r
4Q
V k - wartość potencjału elektrycznego w punkcie odległym o r’ od ładunku -4Q.
r'
r d w obszarze I
r' d r w obszarze II
r d w obszarze III
Q 4Q 1 4
V V V k k kQ
r rd r rd
d
V 0r
3
w obszarze II zaś:
Q 4Q 1 4
V V V k k kQ
r d r r d r
d
V 0r
5
Jak łatwo sprawdzić, w obszarze III wypadkowy potencjał nie przyjmuje wartości równej
zeru.
dV
E .
dr
14.11.R.
r = 3 m, Q = 210-7 C.
14.12.R.
tg m g d
U 5,77 10 3 V
q
14.13.R.
(a)
(b)
(c)
(d)
14.14.R.
(a)
(b)
(c)
14.15.R.
Q
V k
R
Q
E k 2 2.
R
14.16.R.
dQ
dV ,
r
Q
ponieważ: dQ dl , a r R 2 z 2 , więc:
2R
Q 1
V k dl .
2R R2 z2
Po scałkowaniu:
2R
Q 1
V k
2R R2 z2
dl ,
0
skąd:
Q
V k .
R2 z2
dQ
dE k , dE z dE cos ,
r2
z
ale: cos , więc:
r
dQ z z Q
dE z k k 3 dl ,
2
r r r 2R
skąd:
2R
z Q Qz
Ez k dl k
R 2
z2
3
2R 0 R 2
z2
3
Qz
E Ez k
R 2
z2
3
(b) E grad V . W naszym przypadku wyrażenie to możemy zapisać w postaci:
dV d Q
E Ez k ,
dz dz R2 z2
stąd:
Qz
E Ez k
R 2
z2
3
14.17.R.
2a
Ek
r a2 r 2
r 2a q
(a) dla 1 Ek 2
k 2 , gdzie q 2a .
a r r
a 2
(b) dla 1 Ek .
r r 2 r
14.18.R. Posługując się zasadą superpozycji pól znajdujemy podobnie jak w zad. 14.14.
wartości potencjału i natężenia pola elektrycznego dla punktów znajdujących się na osi z.
dQ
dV k ,
r'
2r dr
dV k
r2 z2
r dr
R
V k 2 .
0 r2 z2
V k 2 R 2
z2 z
Q
Podstawiając za : , otrzymujemy:
R 2
(1) V k
2Q
R2
R 2
z2 z .
Ponieważ natężenie pola elektrycznego jest wielkością wektorową, dlatego też składową pola
w kierunku osi z od ładunku znajdującego się na pierścieniu, można wyrazić wzorem:
dQ z dQz
dE z dE cos k 2
k 3 .
r' r' r'
r dr
R
E z k 2 z
0 r 2
z2
3
skąd:
1 1
E z k 2 z ,
z R2 z2
Q
lub kładąc :
R 2
2Q z z
.
(2) Ez k 2
R z R z2
2
Dla z >> R, czyli dla dużych odległości wyrażenie na potencjał (1) można zapisać w postaci:
2Q
2
R
V k 2 z 1 z
R z
2 2
R 1R
Wyłączając |z| przed nawias i stosując przybliżenie 1 1 słuszne dla
z 2 z
R Q
1 , otrzymamy: V k .
z z
Q
Ez k .
z2
Dla drugiego skrajnego przypadku, czyli dla wartości z odpowiadającym punktom leżącym
z
w pobliżu krążka, spełniona jest relacja z << R, lub równoważna 1 . Wartość potencjału
R
dla tych punktów możemy otrzymać przez zastosowanie następującego przybliżenia
w wyrażeniu (1): R 2 z 2 R dla R >> z. Stąd:
2Q
V k (R z ) .
R2
Natomiast dla R >> z, w wyrażeniu na składową Ez pola, możemy zaniedbać drugi człon
w nawiasie, co prowadzi do wyrażenia na natężenie pola elektrycznego od naładowanej
nieskończonej powierzchni:
2Q z z
Ek .
R z 2 0 z
2
14.19.R.
V
(a) Powierzchnie ekwipotencjalne mają kształt elipsoidy obrotowej o półosiach: ,
a
V V
, .
a b
(b) E 2(axi ayj bzk ) , E 2 a 2 ( x 2 y 2 ) b 2 z 2 .
Wskazówka: Skorzystać ze związku E grad V .
(c) Powierzchnie, na których E = const mają również kształt elipsoidy obrotowej o innych
E E E
półosiach: , , .
2a 2a 2b
(d) W tym przypadku dla wartości potencjału V > 0 powierzchnie ekwipotencjalne będą
miały kształt jednopłatowej hiperboloidy obrotowej, dla V = 0 kształt stożka, a dla V < 0
kształt dwupłatowej hiperboloidy obrotowej.
14.20.R.
p 1 p
(a) V = 0, E k , gdzie p Qd .
r 3
4 0 r 3
p 2p 1 2p
(b) V k , Ek 3 .
r 2
r 4 0 r 3
Q Q r r
V k k kQ 2 1 .
r1 r2 r1 r2
Ql cos 1 p cos
V k ,
r 2
4 0 r 2
2 pI 2 p cos
EI k 3
k ,
r r3
p 2 p sin
E II k II3 k .
r r3
stąd:
p
E E I E II k 4 cos 2 sin 2
2 2
r3
.
p 1 p
k 3 3 cos 2 1 3 cos 2 1
r 4 0 r 3
14.22.R.
6Q 3Q
V 0, E k ,
r 4
2 0 r 4
Wskazówka: Natężenie pola elektrycznego kwadrupola możemy traktować jako złożenie dwu
pól dipolowych w punkcie leżącym na ich osi symetrii. Należy zwrócić uwagę, że odległości
między ładunkami wynoszą 2a.
14.23.R.
Q 1 Q 3Q 1 3Q
V k , Ek 4 ,
r 3
4 0 r 3
r 4 0 r 4
gdzie: Q = 2qa2.
14.24.R.
M p E
M p E sin 5 N m
14.25.R.
E
Fp 5 10 3 N
x
14.26.R. Skrawki papieru są elektrycznie obojętne. Dopiero pod wpływem pola elektrycznego
skrawki papieru stają się dipolami indukowanymi. Przy takim zaś ustawieniu dipola, będzie
on wciągany przez niejednorodne pole elektryczne. (Zrób rysunek i narysuj siły działające na
poszczególne ładunki dipola).
14.27.R.
(a) W punkcie, w którym znajduje się ładunek q występuje pole elektryczne od dipola
2p
o natężeniu E: E k 3 . Dlatego też na ładunek będzie działała siła:
r
2 pq 1 2 pq
F qE k .
r 3
4 0 r 3
Na dipol zaś, zgodnie z III zasadą dynamiki, będzie działała siła równa, przeciwnie
skierowana.
(b) Stosując podobne rozumowanie jak w punkcie (a), otrzymujemy wartość siły:
pq 1 pq
F k .
r 3
4 0 r 3
14.28.R.
M pE sin ,
gdzie: E – natężenie pola elektrycznego od naładowanej płyty. Dla R >> r, E . Patrz
2 0
zad. 14.18. Stąd:
M p sin .
2 0
14.29.R.
E
2 0
14.30.R.
q 43 r 3 ,
4 r 3
E 4r 2 ,
3 0
skąd:
E r.
3 0
4 R 3
E 4r 2
3 0
skąd:
4
R 3 R 3
(3) E 3
.
4 0 r 2 3 0 r 2
Ze wzoru (3) wynika, że dla r > R natężenie pola elektrycznego naładowanej objętościowo
kuli jest identyczne z polem od ładunku punktowego, znajdującego się w środku kuli.
dV
Potencjał pola elektrycznego w naładowanej kuli liczymy korzystając ze związku: E ,
dr
R 3 dr R 3
dla r > R: dV E dr , skąd: V V zew C : dla r V 0 C 0
3 0 r 2 3 0 r
czyli:
R 3
V V zew
3 0 r
r2
dla r < R: dV E dr rdr , skąd, po scałkowaniu: V Vwew C .
3 0 3 0 2
1 R 2
Stałą C wyliczymy z warunku: Vwew ( R) Vzew ( R) C , dlatego:
2 0
r 2 1 R 2
V Vwew ,
6 0 2 0
czyli:
V Vwew (3R 2 r 2 ) .
6 0
14.31.R.
q 1
V (r ) const , E(r) = 0
4 0 R
dla r > R:
q 1 q 1
V (r ) E (r )
4 0 r , 4 0 r 2
14.32.R.
(a)
1 r
E ,V ln
2 0 r 2 0 r0
(b)
Wskazówka: W celu obliczenia E należy posłużyć się prawem Gaussa. Potencjał należy
dV
wyznaczyć całkując zależność: E . Stałej całkowania nie można jednak wyznaczyć
dr
z zależności V = 0 dla r . Stałą C dobieramy tak, aby V = 0 dla r = r0 = 1 m.
14.33.R.
dV
E ,
dx
skąd:
V x
dV Edx .
V 0
Po scałkowaniu:
V V x,
0
ostatecznie:
V V x.
0
(b) Gdy jedną z płyt połączymy z ziemią, wówczas potencjał jej będzie równy zeru,
a druga płyta będzie na potencjale V+ + V-.
Q
C ,
V
Q
V ,
4 0 R
otrzymamy:
C 4 0 R .
14.35.R. Pojemność kondensatora:
r 0S
(a) Płaskiego: C , dla S >> d2
d
4 r 0
(b) Kulistego: C ,
1 1
r R
2 r 0 l
(c) Walcowego: C , dla l >> R i r.
R
ln
r
E ,
0
Q
gdzie: - gęstość powierzchniowa ładunku, S – powierzchnia okładki. Korzystając
S
z zależności:
dV
E
dx
otrzymamy:
V d d
dV Edx
V 0 0 0
dx ,
skąd otrzymamy:
V V d | (1)
0
V V U d,
0
Q
Podstawiając do ostatniego wyrażenia za , dostajemy:
S
Qd
U ,
0S
Q 0S
C .
U d
14.36.R.
Pojemności:
Ładunki:
Q0 C0U 0 Q Q0 CU
(a)
C0U 0 CU
U0
C0U 0 nC0U U
n
U0
E0
d0
U0
U U
E n 0 E0
d d0 d0
n
E E0 const
(c)
Q Q0 const .
q1 q 2 q UC
,
q1 C1U 1 q 2 C 2U 2
1 1 1 CC
gdzie C – pojemność zastępcza C 1 2 , a q – ładunek wypadkowy.
C C1 C 2 C1 C 2
Z tych trzech równań otrzymujemy:
C 2U C1U
U1 200V , U 2 100V
C1 C 2 C1 C 2
q1 q2 q UC 2 10 8 C .
14.39.R.
(a) Natężenie pola elektrycznego nie zmieni się w wyniku wprowadzenia płytki
Q
metalowej między okładki kondensatora, bowiem: E .
0 S 0
0S
(b) Pojemność kondensatora po włożeniu płytki wzrośnie: C .
d l
3
1 n
V1 V2 V .
1 3 n
C C
Q1 C zU 1 1 2
C 2 C3
C C
Q2 C zU 2 2 2
C1 C3
C C
Q3 C zU 3 3 2 ,
C1 C 2
gdzie:
1
1 1 1
C z .
C1 C 2 C3
14.42.R.
C1 (C1 C3 )
Q1 Q,
C 2 C3 C1C 2 C3C1
C 2 C3
Q2 Q3 Q.
C 2 C3 C1C 2 C3C1
14.43.R.
Q1 Q ,
C2
Q2 Q ,
C 2 C3
C3
Q3 Q .
C 2 C3
14.44.R.
14.45.R.
e
pind E 0,12 10 30 C m
4 0 r 2
14.46.R.
14.47.R.
r 16,5 ,
0
r 1 15,5 ,
F
n0 0 ( r 1 ) 1,4 10 10 ,
m
F m2
N A n0 4,7 10 16 .
mol
14.48.R.
(a) Pojemność:
0S
C0 .
d
Po włożeniu dielektryka:
r 0 S
C r C0
d
(b) Ładunek:
C0 U 0
U U0
C r
U0
E0
,
d
U U E
E 0 0 .
d rd r
Natężenie pola elektrycznego wewnątrz dielektryka zmniejszy się r razy, ponieważ ładunki
polaryzacyjne na powierzchni dielektryka wytworzą pole przeciwne do pola zewnętrznego.
(II) Kondensator jest cały czas podłączony do źródła o napięciu U0. W związku z tym
napięcie U U 0 const . Napięcie nie zmieni się.
(a) Pojemność:
C r C0 .
Q0 C0U 0
Q CU 0 r C0U 0 r Q0
(c) Napięcie:
U U 0 const .
U0
E0 ,
d
U U0
E E0 const .
d d
U
Pn ( r 1) 0
l
l
U 1750V
( r 1) 0
14.50.R.
P npe MV
E E0 E0 43,4 .
0 0 m
14.51.R.
U C
Pn 0 1,06 10 4 2
l m
U1 U r 2800V
Q1 Q2
,
C1 C 2
skąd:
Q1 C1 ( H h)
.
Q2 C 2 rh
Ponieważ U 1 U 2 , więc:
U
E1 E 2 .
d
14.53.R.
0S
q C0U 0 U 0 8,9 10 10 C
d
(b) Wartości: natężenia pola elektrycznego w dielektrykach:
E0
U0 V
E1 5 10 3
r1 r1 d 0 m
E U V
E 2 0 0 2,5 10 3
r2 r2d m
indukcji elektrycznej:
U0 C
D1 0 r1 E1 0 8,85 10 8 2
d m
U C
D2 0 r 2 E 2 0 0 8,85 10 8 2 ,
d m
czyli D1 D2 .
wektora polaryzacji:
C
P1 0 ( r1 1 )E1 4,4 10 8
m2
C
P2 0 ( r 2 1 )E2 6,64 10 8 2
m
U0 U U d d
d1 0 d 2 0 1 2
r1 d r2d d r1 r 2
U 30V .
Q Q0 d d 0S
C C0 3 10 11 F
U U 0 d1 d 2 d1 d 2 d1 d 2
r1 r2 r1 r2 r1 r2