Znaki drogowe na sprawdzian (znaki opisane będą stanowić 80 %, 20 % będą zadane pytania ze znaków

poziomych i znaku B-20.

PYTANIE: Nazwij i omów poniższe znaki drogowe uwzględniając np.: cel i zasadę określającą ich
stosowanie, miejsce ustawienia (obowiązywania i odwołania), sposób zachowania uczestników ruchu.

Znak A-3 „dwa niebezpieczne zakręty — pierwszy w prawo” stosuje się wówczas, gdy odległość od końca pierwszego, wymagającego
oznakowania łuku, na którym droga skręca w prawo, do początku drugiego, wymagającego oznakowania łuku jest mniejsza niż 300 m. Nie
ma znaczenia, czy drugi łuk jest w tym samym kierunku, czy przeciwnym. Pozostałe zasady stosowania tego znaku są analogiczne jak dla
znaku A-1. Jeżeli konieczne jest oznakowanie trzech łuków oddzielonych od siebie odcinkami prostymi o długości mniejszej niż 300 m,
pod znakiem A-3 umieszcza się tabliczkę (T-4).Gdy takich łuków jest więcej niż trzy, zamiast tabliczki T-4 umieszcza się tabliczkę T-2.

Znak A-6d „wlot drogi jednokierunkowej z prawej strony” stosuje się przed skrzyżowaniem z drogą będącą podporządkowanym wlotem
jednokierunkowym z prawej strony, którym jest w szczególności łącznica lub inna droga kończąca się pasem włączania; przykład
oznakowania skrzyżowania znakiem A-6d.

Znak A-7 „ustąp pierwszeństwa” umieszcza się na drodze podporządkowanej przed skrzyżowaniem z droga z pierwszeństwem. Znak A-7
może być umieszczany także w innych miejscach przecinania się kierunków ruchu, gdzie obowiązek ustąpienia pierwszeństwa wynika
z przepisów ustawy — Prawo o ruchu drogowym (wyjazd z obiektów). Gdy na drodze podporządkowanej nie są spełnione warunki
widoczności, wówczas zamiast znaku A-7 powinien być umieszczony znak B-20, którego zasady stosowania określono w punkcie. Znaki
A-7 i B-20 umieszczone przed skrzyżowaniem nie mogą występować samodzielnie, lecz tylko z odpowiednimi znakami (A-6 lub D-1) na
drodze z pierwszeństwem przejazdu. Nie dotyczy to znaków umieszczonych przed skrzyżowaniem z ruchem okrężnym. Znak A-7 należy
umieszczać możliwie blisko skrzyżowania i nie dalej niż:
— 50 m — na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 60 km/h,
— 25 m — na pozostałych drogach.
Na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 60 km/h znak A-7 należy poprzedzić w odległości od 150 do 300 m znakiem A-7 z
tabliczka T-1.

Znak A-11a „próg zwalniający” umieszcza się przed zastosowanymi na jezdni progami zwalniającymi. Na odcinku drogi, na którym
zastosowano progi zwalniające, prędkość powinna być ograniczona do wartości, przy której następuje łagodny przejazd przez próg
zwalniający i określona pod znakiem A-11a znakiem B-33. Jeżeli progi zwalniające znajdują się w strefie ograniczonej prędkości (znak B-
43) lub w strefie zamieszkania (znak D-40), a przejazd przez nie może odbywać się z prędkością większa lub równą ustalonej dla tej strefy,
to znaków B-33 można nie stosować.

Znak A-20 „odcinek jezdni o ruchu dwukierunkowym” stosuje się w celu ostrzeżenia jadących jezdnia jednokierunkowa o miejscu, w
którym rozpoczyna się ruch dwukierunkowy. Znak A-20 stosuje się, gdy dwie jezdnie jednokierunkowe łączą się w jedna jezdnię
dwukierunkową oraz przy wprowadzeniu ruchu w przeciwnym kierunku na jezdnię mającą dotychczas ruch jednokierunkowy. Jeżeli
odcinek jezdni dwukierunkowej połączony jest wzdłuż innej jezdni wyłączonej z ruchu, to na początku odcinka należy umieścić znak F-15
przedstawiający kierunki na pasach ruchu. Znaku A-20 nie stosuje się na jezdniach, gdy ruch dwukierunkowy wynika z kończącego się
jednokierunkowego objazdu wysepki za skrzyżowaniem. Jeżeli na początku odcinka umieszczony został znak D-3, to przed końcem
odcinka, bez względu na jego długość, umieszcza się znak A-20.

Znak B-1 „zakaz ruchu w obu kierunkach” (rys. 3.2.1.1) stosuje się w celu zamknięcia odcinka drogi dla ruchu wszelkich pojazdów.
Przyczynami zamknięcia ruchu na drodze SA w szczególności:
— prowadzenie robot w pasie drogowym,
— zły stan techniczny drogi zagrażający bezpieczeństwu ruchu, np. uszkodzenie jezdni, obiektu mostowego itp.,
— przeznaczenie drogi do innych celów niż ruch pojazdów,
— przeznaczenie drogi do ruchu tylko określonych rodzajów pojazdów, np. autobusów komunikacji miejskiej i taksówek.

Znak B-2 „zakaz wjazdu” stosuje się w celu wskazania zakazu wjazdu wszelkich pojazdów na drogę lub jezdnię od strony umieszczenia
znaku. Znak B-2 stosuje się:
a) na drogach, na których ustalono jeden kierunek ruchu,
b) na drogach o dwóch jezdniach jednokierunkowych, jeżeli szerokość pasa dzielącego jezdnie jest większa od 6 m; znak umieszcza się
przy lewej jezdni, również w miejscach do zawracania,
c) na wysepkach kanalizujących ruch, jeżeli nie można umieścić znaku C-9
d) w miejscach, w których ustalono tylko wyjazd z obiektu przydrożnego, np. parkingu, stacji paliwowej w obiektach zajmujących znaczna
powierzchnię znak ten można umieścić również dla wskazania, że wyjazd z obiektu, w miejscu wjazdu do niego, jest zabroniony,
e) jeżeli istnieje potrzeba zamknięcia z jednej strony wjazdu na drogę dwukierunkową.

Znak B-3/4/10 „zakaz wjazdu pojazdów silnikowych i motorowerów” stosuje się w celu wyeliminowania ruchu pojazdów wytwarzających
hałas lub powodujących zatruwanie powietrza spalinami. Stosuje się go ze względu na charakter drogi lub jej otoczenia, np. strefy ciszy,
parki narodowe.
Znak B-37 „zakaz postoju w dni nieparzyste” stosuje się przede wszystkim w miastach, w celu udostępnienia jednej strony jezdni, co drugi
dzień, dla potrzeb, np. zaopatrzenia sklepów, sprzątania drogi, usuwania śniegu. Znak B-37 obowiązuje w dni nieparzyste miesiąca.
Powinien być umieszczany po stronie nieparzystej ulicy (nieparzyste numery posesji). Zasady stosowania znaku B-37 (oprócz godzin
obowiązywania i miejsca obowiązywania poza obszarem zabudowanym) są analogiczne jak na znaku B-35. Znak B-37 stosuje się w parze
ze znakiem B-38 umieszczonym po przeciwnej stronie drogi. Umieszczenie tych znaków dopuszcza postój pojazdu trwający nie dłużej niż
minut´. Dla wprowadzenia zakazu postoju w dni nieparzyste na stronie placu stosuje się znak B-37 z tabliczka T-26. Na przeciwległej
stronie placu stosuje się znak B-38 z tabliczka T-26.

Znak B-21 „zakaz skręcania w lewo” zabraniający skręcania w lewo i zawracania na najbliższym skrzyżowaniu stosuje się przed
skrzyżowaniami na tych drogach, na których przy dużym Natężeniu ruchu na wprost w obu kierunkach pojazdy skręcające w lewo
utrudniają ruch i zmniejszają przepustowość skrzyżowania. Umieszczenie znaku B-21 w obrębie skrzyżowania oznacza, że dotyczy on
tylko najbliższej jezdni, przed którą się znajduje. Znak ten stosuje się także, jako znak dopełniający w innych sytuacjach. Znak B-21
powinien być umieszczony w odległości do 50 m przed skrzyżowaniem oraz na jezdni jednokierunkowej powtórzony bezpośrednio przed
skrzyżowaniem po lewej stronie.

Znak C-3 „nakaz jazdy w lewo przed znakiem” stosuje się analogicznie jak znak C-1 w tych przypadkach, w których zachodzi konieczność
skierowania ruchu pojazdów w lewo. Znak C-3 umieszcza się w tych przypadkach, w których nie można zastosować znaku C-4. Znak C-3
należy stosować na skrzyżowaniach typu „T” w przypadkach, gdy droga poprzeczna jest dwujezdniowa. Znak ten umieszcza się na
przedłużeniu osi jezdni lub jej prawej połowy.

Znak C-5 umieszcza się na skrzyżowaniach w szczególności, jeżeli:

— skręcanie pojazdów w prawo i w lewo utrudnia w znacznym stopniu ruch pieszych,
— natężenie ruchu pojazdów na drodze poprzecznej jest znaczne i skręcanie w tą drogę byłoby utrudnione lub zagrażałoby bezpieczeństwu,
— na drodze poprzecznej ruch został zamknięty znakami B-1 lub B-2. Znak C-5 stosuje się też na drodze dochodzącej do drogi
poprzecznej, jeżeli kąt między osiami obydwu dróg lub pomiędzy osią drogi dochodzącej a krawędzią jezdni drogi poprzecznej jest
mniejszy od 20°. Poza skrzyżowaniami znak C-5 stosuje się w miejscach krzyżowania się kierunków ruchu, jeżeli konieczne jest
wyeliminowanie skręcania pojazdów, np. skręcania w lewo do obiektów przydrożnych, stacji paliw itp.

Znak C-12 „ruch okrężny” stosuje się na skrzyżowaniach dróg w celu wskazania kierującym, że ruch pojazdów odbywa się dookoła wyspy
w kierunku wskazanym na znaku. Znak C-12 stosuje się łącznie ze znakiem A-7 i umieszcza się na każdym wlocie zgodnie z zasadami
określonymi przy takiej organizacji ruchu. Znak C-12 umieszcza się w odległości do 25 m przed skrzyżowaniem. Nie umieszcza się znaku
C-12 przed takimi skrzyżowaniami z ruchem dookoła wyspy, przez które przebiega dodatkowo odcinek jezdni przecinający wyspę
centralna, lub w przypadkach, kiedy jednej z dróg przyznano pierwszeństwo.

Znak C-14 „prędkość minimalna” stosuje się w celu niedopuszczenia jazdy z prędkością mniejsza niż wskazana na znaku liczbą kilometrów
na godzinę. Znak C-14 umieszcza się na drogach, na których zaobserwowano, że kierujący zmniejszają prędkość jazdy np. z powodu dużej
atrakcyjności widokowej otoczenia lub innych przyczyn niewynikających ze stanu technicznego i geometrii drogi. Dotyczy to zwłaszcza
dróg dwukierunkowych o dwóch pasach ruchu. Jeżeli na odcinku drogi, na którym ma obowiązywać znak C-14, występują skrzyżowania,
należy przeprowadzić analizę, czy minimalna prędkość powinna obowiązywać do skrzyżowania, czy też powinna być odwołana przed
skrzyżowaniem. Nie dopuszcza się obowiązywania minimalnej prędkości na wlocie drogi podporządkowanej oraz na odcinku, na którym
występuje przejście dla pieszych. Dla odwołania minimalnej prędkości stosuje się znak C-15.

Znak C-13 „droga dla rowerów” stosuje się w celu wyeliminowania z drogi innych niż rowery pojazdów. Znak ten umieszcza się
bezpośrednio przy wjeździe na drogę dla rowerów. W przypadku, gdy droga dla rowerów znajduje się z jednej strony jezdni
ogólnodostępnej i znak C-13 nie jest widoczny z jezdni, należy przy niej umieścić znak B-9.

Znak D-1 „droga z pierwszeństwem” stosuje się w celu oznaczenia początku drogi (trasy) w obszarze zabudowanym, na której kierujący ma
pierwszeństwo na skrzyżowaniach z innymi drogami aż do miejsca, w którym umieszczony jest znak D-2. Wzdłuż drogi z pierwszeństwem
powtarza się znaki D-1 o zmniejszonej do 400 mm długości boku. Znaki D-1 umieszcza się tak, aby jedna przekątna była w położeniu
poziomym. Jeżeli droga z pierwszeństwem zmienia kierunek na skrzyżowaniu, to pod znakiem D-1 umieszcza się tabliczkę T-6a, zgodnie
z zasadami określonymi pierwszeństwo przejazdu na skrzyżowaniu.

Znak D-3 „droga jednokierunkowa” stosuje się w celu wskazania wjazdu na jezdnię, po której ruch wszelkich pojazdów odbywa się tylko
w jednym kierunku określonym na znaku. Znak D-3 może być zastosowany pod warunkiem zamknięcia wjazdu z przeciwnego kierunku na
ten odcinek jezdni znakami B-2 lub C-9.
Znak D-3 umieszcza się:
— na początku każdej drogi jednokierunkowej,
— przy wjeździe na jezdnię jednokierunkowa drogi dwujezdniowej, jeżeli na pasie dzielącym jezdnie zastosowano w tym samym przekroju
drogi znak B-2 lub C-9, jeżeli również występują dodatkowe jezdnie dla obsługi przyległej zabudowy. Znaki D-3 nie mogą być
umieszczone wcześniej niż znaki B-2 lub C-9 dla przeciwnego kierunku. Jeżeli na jezdni jednokierunkowej wprowadza się ruch
dwukierunkowy na odcinku między skrzyżowaniami, to przed tym miejscem umieszcza się znaki A-20. Znaku D-3 nie umieszcza się przy
jezdniach jednokierunkowych dróg dwujezdniowych za przejazdami przez pas dzielący jezdnie między skrzyżowaniami. Jeżeli na jezdni
jednokierunkowej wyznaczono pas ruchu dla rowerów, na którym ruch odbywa się w kierunku przeciwnym do ruchu pozostałych
pojazdów, pod znakiem D-3 umieszcza się tabliczkę T-22 wskazującą, że znak nie dotyczy rowerów jednośladowych. Na przeciwległym
wlocie pod znakiem B-2 umieszcza się tabliczkę T-22.
Znak D-5 „pierwszeństwo na zwężonym odcinku drogi” stosuje się w celu poinformowania kierujących o pierwszeństwie wjazdu na
zwężony odcinek drogi przed pojazdami jadącymi z przeciwnego kierunku. Znak D-5 umieszcza się w odległości do 20 m przed
początkiem zwężonego odcinka drogi, którego przeciwległy kraniec został oznakowany znakiem B-31.

Znak D-6b „przejście dla pieszych i przejazd dla rowerzystów” stosuje się w celu oznaczenia miejsca przeznaczonego do przechodzenia
pieszych oraz miejsca przejeżdżania rowerzystów w poprzek drogi. Powierzchnię przejścia i przejazdu wyznacza się znakami poziomymi
P-10 i P-11 umieszczonymi obok siebie. Znaki D-6, D-6a i D-6b umieszcza się w odległości do 0,5 m od krawędzi przejścia lub przejazdu
od strony nadjeżdżających pojazdów. Na drogach dwukierunkowych jednojezdniowych zaleca się stosowanie znaku dwustronnego, a przy
jezdniach jednokierunkowych znaki D-6, D-6a i D-6b należy powtarzać po lewej stronie.

Znak D-11 „początek pasa ruchu dla autobusów” stosuje się w celu oznaczenia początku pasa przeznaczonego tylko dla autobusów
(trolejbusów) komunikacji publicznej, znajdującego się po prawej stronie. Znak D-11 powinien mieć wymiary takie, jak ustalono dla
znaków dużych. Znak D-11 umieszcza się obok jezdni, w miejscu, od którego obowiązywać ma zakaz poruszania się po wyznaczonym
pasie ruchu innych pojazdów niż autobusy lub trolejbusy. Jeżeli na tym pasie dopuszcza się także ruch innych pojazdów, to na znaku D-11
pod napisem BUS należy umieścić napis określający rodzaj takich pojazdów np. TAXI. Dopuszczenie do poruszania się po pasie ruchu dla
autobusów innych pojazdów powinno być ograniczone w takim stopniu, aby pojazdy te nie powodowały utrudnienia ruchu autobusów
(trolejbusów), dla których pas jest przeznaczony. Jeżeli konieczne jest wydzielenie tego pasa po lewej stronie jezdni, to należy stosować
odmianę znaku D-11 (D-11a).

Tablice przeddrogowskazowe, występujące, jako odmiany znaku E-1, stosuje się w celu wskazania kierującym, w formie
schematycznej skrzyżowania, do jakich miejscowości prowadza drogi wylotowe z tego skrzyżowania. Na znakach tych podaje
się również numery dróg, ewentualnie ich rodzaj np. autostrada oraz, w razie potrzeby, inne informacje związane z droga
wylotowa. Wymiary tablic zależą od liczby i rodzajów napisów, symboli, znaków itp. oraz od obowiązującej dla danej drogi
grupy wielkości liter. Tablice przeddrogowskazowe na drogach ogólnodostępnych umieszcza się w odległości:
— od 150 m do 300 m przed skrzyżowaniem poza miastami,
— 100 m przed skrzyżowaniem w miastach, a bliżej, jeżeli wymagają tego warunki lokalne i umieszczenie tablicy ułatwi
orientację kierującym pojazdami. W miastach dopuszcza się też umieszczanie tablic przeddrogowskazowych poprzedzających,
w odległości większej niż 100 m, podając na nich odległość od skrzyżowania lub pasa wyłączania. Przykłady tablic
przeddrogowskazowych umieszczanych na drogach ogólnodostępnych Tablice przeddrogowskazowe stosuje się:
a) na drogach krajowych przed skrzyżowaniami z drogami krajowymi i wojewódzkimi,
b) na drogach wojewódzkich o dużym znaczeniu komunikacyjnym, przed skrzyżowaniami z drogami krajowymi
i wojewódzkimi,
c) na drogach innych niż wymienione w lit. a i b
— przed skrzyżowaniami o ruchu okrężnym lub jeżeli układ dróg na skrzyżowaniu jest skomplikowany i drogowskazy
tablicowe nie dają kierującym pojazdami dostatecznej informacji.
W zależności od miejsca zastosowania drogowskazy tablicowe dzielą się na umieszczane:
1) obok jezdni:
— na drogach ogólnodostępnych i ekspresowych (E-2a),
— na autostradach (E-2c) dopuszczane tylko dla dwóch pasów na jezdni głównej,
— na drogach ogólnodostępnych i ekspresowych, przed wjazdem na autostrad´ (E-2e);
2) nad jezdnia:
— na drogach ogólnodostępnych i ekspresowych (E-2b),
— na autostradach (E-2d),
— na drogach ogólnodostępnych i ekspresowych przed wjazdem na autostrad´ (E-2f).
Drogowskazy E-2a, E-2c i E-2e umieszcza się po prawej stronie jezdni, a drogowskazy E-2b, E-2d i E-2f nad jezdnią,
w odległości do 50 m od skrzyżowania. Jeżeli na wlocie zastosowano pas wyłączania, to drogowskaz tablicowy umieszcza się
na początku tego pasa.

Znak E-6c „drogowskaz do przystani promowej” stosuje się w celu wskazania kierunku do przystani promu morskiego (dworca
morskiego) lub promu rzecznego. Na znaku podaje się nazwę miasta (portu), do którego kursują promy morskie, lub nazwę
miasta kierunkowego leżącego na drodze w przypadku promu rzecznego. Jeżeli w danej miejscowości lub rejonie znajduje się
kilka obiektów tego samego typu, wówczas dopuszcza się umieszczenie na drogowskazie nazwy obiektu.

Znaki od E-7 do E-12 i E-12a „drogowskazy stosowane są w celu wskazania kierunku do obiektów turystycznych lub
wypoczynkowych, takich jak przystań wodna, plaża, muzeum, zabytek kultury, zabytek przyrody, punkt obserwacyjny, szlak
rowerowy” itp.
Napisy, symbole i obrzeże tych znaków są barwy brązowej. Na znakach do obiektu turystycznego można umieszczać także
symbole obiektów oznaczonych znakami informacyjnymi. Dopuszcza się także podawanie informacji o dużym obiekcie
przemysłowym. Po prawej stronie jezdni, w odległości do 50 m od skrzyżowania. Jeżeli na wlocie zastosowano pas
wyłączania, to drogowskaz tablicowy umieszcza się na początku tego pasa. Na skrzyżowaniu typu „T” dopuszcza się
umieszczanie znaku na przedłużeniu kończącej się drogi. Znaki umieszcza się przy drodze tranzytowej przechodzącej przez
miejscowość lub w jej pobliżu. Jeżeli trasa dojazdowa zmienia kierunek, znaki umieszcza się na tych skrzyżowaniach, na
których kierunek dojazdu ulega zmianie. Znak E-8 „drogowskaz do ośrodka jazdy konnej” stosuje się w celu wskazania
dojazdu do tego ośrodka.

Znak E-16 „numer szlaku międzynarodowego” stosuje się w celu poinformowania kierujących pojazdami, że droga krajowa
jest także droga międzynarodowa. Znaki E-16 stosuje się na wszystkich drogach międzynarodowych. Numery oznaczające te
drogi powinny występować zawsze, jako uzupełnienie numerów dróg krajowych.
 Znak F-7 „sposób jazdy w związku z zakazem skręcania w lewo” stosuje się w celu wskazania kierującym pojazdami sposobu
jazdy w związku z zakazem skręcania w lewo, wyrażonym znakiem B-21. Znaki F-7 pokazują schematycznie najłatwiejszy
zalecany sposób wjazdu na drogę po lewej stronie z pominięciem skręcania w lewo na skrzyżowaniu ze znakiem B-21.

Znak F-15 stosuje się w celu oznakowania jednojezdniowej drogi trzypasowej, na której pasy prawy i środkowy są
przeznaczone do jazdy w jednym kierunku, a pas lewy — w kierunku przeciwnym. Jeżeli przekrój taki rozpoczyna się na
odcinku między skrzyżowaniami i poprzedzony jest odcinkiem o dwóch pasach ruchu, na początku zmiany przekroju stosuje
się znak D-13b „początek pasa ruchu na jezdni dwukierunkowej”, a znak F-15 stosuje się wzdłuż odcinka w odległościach, co
300—500 m. Dla kierunku przeciwnego umieszczać należy odmianę znaku F-15 b. Znak stosuje się dla obu kierunków ruchu.

W celu wskazania innych rodzajów pojazdów na znaku umieszcza się symbol (symbole) pojazdu taki jak na tabliczkach T-23a do T-23g.
Znaki F-20 stosuje się w celu wskazania przeznaczenia pasów ruchu na dojeździe lub w obrębie przejścia granicznego, na jezdniach o
dwóch lub więcej pasach ruchu w jednym kierunku, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa ruchu, a także w miejscach
obsługi podróżnych (duże parkingi, stacje paliw), na których osobno prowadzony jest ruch poszczególnych rodzajów pojazdów. Znak F-20
umieszcza się nad pasem (pasami) ruchu lub jezdnią przeznaczona dla ruchu pojazdów wskazanych na znaku.

„Tablice wskaźnikowe na autostradzie...” F-14a, F-14b i F-14c stosuje się tylko na autostradzie w celu poinformowania kierujących o
zbliżaniu się do początku pasa wyłączania (wyjazdu z autostrady). Tablice wskaźnikowe na autostradzie umieszcza się w odległościach na
nich podanych, licząc je do początku pasa wyłączania. Jeżeli warunki lokalne, np. blisko siebie położone wyjazdy na węźle drogowym,
uniemożliwiają zastosowanie wszystkich tablic wskaźnikowych, to stosuje się tylko dwie lub jedną tablicę.

Znak F-10 należy umieszczać w odległości do 50 m od miejsca wskazanej oznakowaniem poziomym organizacji ruchu. Jeżeli
liczba pasów ruchu na wlocie wyznaczonych dla tego samego kierunku jest większa niż trzy, to znak F-10 należy powtarzać
po lewej stronie na pasie dzielącym jezdnie, a w razie jego braku, zastosować oznakowanie przewidziane przepisami.

Tabliczka T-27 ma kształt kwadratu o boku długości 450 mm. Tabliczki te można stosować w celu dodatkowego
poinformowania i ostrzeżenia kierujących pojazdami o tym, że z przejścia w znacznym stopniu korzystają dzieci. Znaki D-6
lub D-6b z tabliczkami T-27 umieszcza się przy przejściach w bezpośrednim sąsiedztwie wyjść z obiektów, do których
uczęszczają dzieci w wieku od 7 do 15 lat. Tabliczka T-27 nie może występować samodzielnie bez znaku D-6 lub D-6b.
Dopuszcza się wykonanie lica tabliczki T-27 z folii odblaskowo-fluorescencyjnej żółto-zielonej lub pomarańczowej. Ustalenie
przejść podlegających oznakowaniu tabliczka powinno być poprzedzone szczegółowa analiza warunków lokalnych, a liczba
tego typu przejść powinna być ograniczona. Przejście dla pieszych nie może być wyznaczone w osi wyjścia ze szkoły.
Przykład oznakowania przejść przy szkole pokazano

Tabliczkę T-10 umieszcza się przed takimi miejscami przecięcia drogi przez bocznicę kolejowa lub tor manewrowy lub linię
kolejowa wykorzystywana sporadycznie np. w celach turystycznych, na których ruch na drodze podczas przejeżdżania
(przetaczania) pociągu jest wstrzymywany przez pracownika kolei. W przypadkach określonych pod tabliczka T-10 można
umieścić tabliczkę T-7.

Pod znakiem umieszcza się tabliczkę T-9 wskazującą rzeczywista wartość spadku z dokładnością do 1 %. Znaku A-22 nie
stosuje się do oznakowania pochyleń podłużnych łącznic.

Jeżeli konieczne jest oznakowanie trzech łuków oddzielonych od siebie odcinkami prostymi o długości mniejszej niż 300 m,
pod znakiem A-3 umieszcza się tabliczkę T-4. Gdy takich łuków jest więcej niż trzy, zamiast tabliczki T-4 umieszcza się
tabliczkę T-2. Tabliczka T-4 Na końcu ostatniego łuku oznakowanego znakiem A-3 z tabliczka T-2 lub T-4 w miejscu,
w którym łuk przechodzi w prosta, powtarza się znak A-3 z tabliczka T-3, z wyjątkiem opisanym w punkcie 2.1.4.
 — tabliczkę T-30f oznaczająca postój całego pojazdu na jezdni prostopadle do krawężnika,

Znak P-6a „linia ostrzegawcza — naprowadzająca” stosuje się do ostrzegania kierujących pojazdami o zbliżaniu się do odcinka, przed
którym zastosowano linie P-3a lub P-4, i oznacza nakaz powrotu na prawy pas ruchu. Znak P-6a stosuje się na drogach dwukierunkowych
o dopuszczalnej prędkości powyżej 70 km/h przed łukami poziomymi i pionowymi, które nie są z daleka widoczne przez kierujących,
a także przed wysepkami rozdzielającymi pasy ruchu. W linii ostrzegawczej naprowadzającej, co trzecia kreska zastąpiona jest strzałka.
Znak P-6a stosuje się samodzielnie lub jako kontynuację linii P-6, przy czym w zależności od warunków widoczności liczba strzałek
powinna wynosić od 2 do 4.

Znak P-8b „strzałka kierunkowa w lewo” stosuje się w celu wskazania, że z pasa, na którym się znajduje, dozwolona jest jazda
tylko w lewo. Jeżeli ruch jest kierowany sygnalizatorem S-3 wskazującym kierunek do skręcania w lewo i do zawracania,
dozwolone jest zawracanie z lewego skrajnego pasa oznaczonego znakiem P-8b.

Znak P-8i „strzałka na wprost lub do zawracania” stosuje się w celu wskazania, że z pasa, na którym się znajduje, dozwolona
jest jazda na wprost i zawracanie.

Znak P-25 „próg zwalniający” stosuje się w celu oznaczenia umieszczonego na jezdni progu zwalniającego. Oznakowanie
poziome umieszcza się na całej szerokości powierzchni najazdowej i zjazdowej progu. W odległości 1,0 m przed progiem, na
nawierzchni jezdni można umieszczać punktowe elementy odblaskowe barwy białej (min. 4 elementy) usytuowane liniowo,
równolegle do osi progu

Oprócz sygnałów ogólnych oraz kierunkowych, na skrzyżowaniu stosuje się sygnał dopuszczający skręcanie w kierunku wskazanym
strzałka w postaci sygnału czerwonego ogólnego i zielonej strzałki skierowanej w lewo lub w prawo nadawany przez sygnalizator S-2.
Sygnał ten zezwala na wjazd w przypadkach uzasadnionych natężeniem i kierunkowym rozkładem ruchu, gdy pas przeznaczony dla
skręcających w prawo lub w lewo jest wydzielony wysepka w krawężnikach lub jest jedynym pasem ruchu na wlocie, można zamiast
pełnego sygnału trójbarwnego zastosować sygnał dopuszczający skręcanie w kierunku wskazanym strzałka, nadawany w sekwencji:
czerwony → czerwony z zielona strzałka → czerwony.

W sytuacjach podyktowanych względami miejscowymi (wspólna lokalizacja przejść i przejazdów, możliwość łączenia elementów
wsporczych, widoczność sygnalizatorów) dopuszcza się łączenie sygnałów dla pieszych i dla rowerzystów w jednym sygnalizatorze.

Sygnałem ostrzegawczym nakazującym wszystkim kierującym i pieszym zachowanie szczególnej ostrożności jest migający sygnał żółty
nadawany przez sygnalizatory dla pojazdów lub sygnalizatory jednokomorowe. Sygnał ostrzegawczy może być nadawany zarówno
okresowo, tj. w przerwach między praca sygnalizacji w pełnym zakresie (z programem trójbarwnym), jak i stale w miejscach, gdzie
występuje zagrożenie bezpieczeństwa ruchu, a które nie kwalifikują się jeszcze do zainstalowania pełnej sygnalizacji trójbarwnej. Sygnały
ostrzegawcze (pojedyncze lub w postaci fali świetlnej) stosuje się w przypadku zajęcia części jezdni podczas robot prowadzonych w pasie
drogowym. Szczególnymi przypadkami zastosowania sygnału ostrzegawczego są:
— sygnał ostrzegawczy połączony ze znakiem D-6 zainstalowanym nad przejściem dla pieszych, tzw. przejście aktywne. Zaleca się
stosowanie rozwiązania z dwoma sygnalizatorami migającymi naprzemiennie, — sygnał w postaci sylwetki pieszego stosowany na
skrzyżowaniach z sygnalizacją świetlną przed przejściami dla pieszych usytuowanymi
tak, że są niewidoczne dla kierujących opuszczających skrzyżowanie; jego nadawanie powinno rozpoczynać się o 1 s wcześniej niż
rozpoczęcie nadawania sygnału zielonego dla pieszych na danym przejściu przez jezdnię, natomiast zakończenie powinno uwzględniać czas
ewakuacji pieszych po zaprzestaniu nadawania sygnału zielonego migającego.
 Tablica ostrzegawcza U-26 (rys.11.8.1) ma tło barwy białej i ukośne pasy barwy czerwonej. Lico tablicy powinno być
wykonane z folii odblaskowej typu 2 lub z folii pryzmatycznej. Wewnątrz tablicy umieszcza się znak ostrzegawczy A-14
„roboty na drodze”. W przypadku kolumny pojazdów wykonujących szybko postępujące roboty drogowe na danym pasie
ruchu, na tablicy U-26 umieszczonej na pojeździe lub maszynie roboczej umieszcza się odpowiedni znak C-9, C-10 lub C-11.

Słupki przeszkodowe U-5 1 stosuje się w celu oznaczenia przeszkód na jezdni, takich jak:
— bariery rozdzielające pasy ruchu,
— azyle dla pieszych,
— wysepki wyodrębnione krawężnikami,
— miejsca rozpoczęcia pasów dzielących jezdnie, itp.

1. W celu zatrzymania pojazdu nadjeżdżającego z lewej strony kierujący ruchem wyciąga w bok lewą rękę zgiętą w łokciu, przedramię i
dłoń skierowane w górę, dłoń zwrócona wewnętrzną stroną w kierunku zatrzymywanych pojazdów (rys. 7).

Jeżeli do skrzyżowania zbliża się pojazd uprzywilejowany, kierujący ruchem powinien zapewnić mu bezpieczny przejazd przez
zatrzymanie całego ruchu pojazdów i pieszych. W tym celu daje kilka sygnałów gwizdkiem, z jednoczesnym podniesieniem prawej ręki do
góry, dając sygnał „uwaga” (rys. 4c).
W celu wykonania zmiany kierunku ruchu kierujący ruchem wybiera najdogodniejszy moment, a następnie:
1) podnosi prawą rękę przodem do góry, tak aby dłoń znalazła się powyżej głowy, a ręka była lekko zgięta w łokciu (rys. 4a, 4b i 4c);
podczas podnoszenia ręki i po zakończeniu tej czynności kierujący ruchem upewnia się, czy wszyscy uczestnicy ruchu zastosowali się do
sygnału zabraniającego wjazdu i wejścia na skrzyżowanie;
2. Kierujący ruchem w okolicznościach, o których mowa w ust. 1, może zatrzymywać pomocniczo lewą ręką pieszych lub pojazdy
zbliżające się z określonego kierunku.

1. W celu przepuszczenia pojazdów jadących z lewej strony i skręcających w lewo, bez objeżdżania kierującego ruchem, kierujący ruchem
wykonuje następujące czynności:
1) ustala odpowiedni moment do zatrzymania pojazdów; przyspiesza ruch tych, którzy znajdują się blisko skrzyżowania (wykonując gesty
określone w § 3 ust. 2 pkt 2);
2) daje polecenie zatrzymania się w sposób, o którym mowa w § 6 ust. 2;
3) po upewnieniu się, że kierujący pojazdami zauważyli sygnał i stosują się do niego, wyciąga prawą rękę lekko zgiętą w łokciu przed
siebie (dłoń w płaszczyźnie pionowej, palce złączone) i wysuwa lewą nogę do przodu (rys. 10a i 10b);
4) po uzyskaniu pewności, że pojazdy zatrzymały się, odwraca głowę w kierunku pojazdów skręcających w lewo, wyciąga lewą rękę w
bok, wskazując pojazd skręcający, i łukiem w płaszczyźnie poziomej, poruszając ją w kierunku nadgarstka prawej ręki, daje polecenie
opuszczenia skrzyżowania w lewo (rys. 11a i 11b).

1. W przypadku sprowadzania pojazdu do kierującego ruchem na linię osi skrzyżowania (na kierunku otwartym) kierujący ruchem
powinien wykonać ręką ruch po łuku w płaszczyźnie pionowej, zginając rękę harmonijnie w łokciu, nadgarstku i samej dłoni (rys. 9a i 9b).

W celu wykonania zmiany kierunku ruchu kierujący ruchem wybiera najdogodniejszy moment, a następnie:
1) podnosi prawą rękę przodem do góry, tak aby dłoń znalazła się powyżej głowy, a ręka była lekko zgięta w łokciu podczas podnoszenia
ręki i po zakończeniu tej czynności kierujący ruchem upewnia się, czy wszyscy uczestnicy ruchu zastosowali się do sygnału zabraniającego
wjazdu i wejścia na skrzyżowanie;
2) wykonuje zwrot o 90° w lewo lub w prawo z podniesioną prawą ręką do góry, po upewnieniu się, że wszyscy opuścili skrzyżowanie;
3) wyciąga poziomo obie ręce w bok na wysokość barków;
4) prawą ręką zgiętą w łokciu wykonuje ruch łukiem przed sobą (dłoń na wysokości twarzy) do lewego barku; jednocześnie lewą rękę zgina
w łokciu i kieruje w górę za siebie na wysokość lewego ucha, po czym obie ręce opuszcza w dół wzdłuż tułowia (rys. 6). Czynności opisane
w pkt 3 i 4 wykonuje się tylko raz.
4. Otwarcia wjazdów lub wejść na skrzyżowanie można dokonać również w cyklu niesymetrycznym, jeżeli wynika to z sytuacji ruchowej, a
w szczególności gdy piesi nie zdążyli opuścić jezdni.
.
Przykładowa konstrukcja pytania i skala oceniania
PYTANIE: Nazwij i omów poniższe znaki drogowe uwzględniając np.: cel i zasadę określającą ich
stosowanie, miejsce ustawienia (obowiązywania i odwołania), sposób zachowania uczestników ruchu.
„dwa niebezpieczne zakręty — pierwszy w prawo” 2 A

Opisanie celu i zasady stosowania znaku?

Stosuje się wówczas, gdy odległość od końca pierwszego, wymagającego oznakowania łuku, na którym droga skręca w prawo,
3-5 B
do początku drugiego, wymagającego oznakowania łuku jest mniejsza niż 300 m. Nie ma znaczenia, czy drugi łuk jest w tym
samym kierunku, czy przeciwnym.
Znak A-3 Informacje szczegółowe?
Pozostałe zasady stosowania tego znaku są analogiczne jak dla znaku A-1. Jeżeli konieczne jest oznakowanie trzech łuków
6 C
oddzielonych od siebie odcinkami prostymi o długości mniejszej niż 300 m, pod znakiem A-3 umieszcza się tabliczkę (T-
4).Gdy takich łuków jest więcej niż trzy, zamiast tabliczki T-4 umieszcza się tabliczkę T-2.
Ocena (2) 100% zadanych pytań odpowiedzi w wersji A;
100% zadanych pytań odpowiedzi w wersji A +50 % zadanych pytań w odpowiedzi wersji B - Ocena (3);
100% zadanych pytań odpowiedzi w wersji A+60 % zadanych pytań w odpowiedzi wersji B - Ocena (4);
100% zadanych pytań odpowiedzi w wersji A+80 % zadanych pytań w odpowiedzi wersji B - Ocena (5);
100% zadanych pytań odpowiedzi w wersji A+80 % zadanych pytań w odpowiedzi wersji B+90 %
zadanych pytań w odpowiedzi wersji C - Ocena (6).

Termin sprawdzianu dla klasy 2A – 22-29 październik, 2B – 23- 30 października, 2D dwa tygodnie po
temacie - sygnały świetlne, sygnały dawane przez kierującego ruchem.